Saturday, April 9, 2022

နန်းအိစံနှင့်ဂေါ်လီမင်းသား (စ/ဆုံး)

 နန်းအိစံနှင့်ဂေါ်လီမင်းသား (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

ဒေါ်နန်းအိစံသည် သူမခင်ပွန်း အတွက် ညနေစာကို သူမကိုယ်တိုင် စီစဉ်ချက်ပြုတ်နေလေသည်။သူမ၏ အသက်မှာ ၃၉ နှစ် ဖြစ်ပီး ခင်ပွန်းသည် ကိုဝင်းမြင့်က ၄၅ နှစ် ဖြစ်ကာ သူမထက် ၆ နှစ်ခန့် ကြီးသည်။ကိုဝင်းမြင့်ကတော့ တနေကုန် သူ၏ အလုပ်ထဲမှာပင်ရှိရာ အလုပ်နှင့်သာ ၁၂ ရာသီ နပန်းလုံး နေသဖြင့် သူမတို့ လင်မယားသည် နှစ်ပတ်လောက်နေမှသာ တစ်ကြိမ် လိင်ဆက်ဆံဖြစ် လေသည်။သူမတို့ ညားခါစကတော့ တစ်နေ့ထဲ ကို ၅ကြိမ်လောက် ဆက်ဆံကြသည်။တဖြေးဖြေး အိမ်ထောင်သက် ရလာတော့ သူမခင်ပွန်းသည် အလုပ်နှင့်သာ နပန်းလုံးနေတော့ သူမသည် ကြာတော့ မိမိလက်နဲ့သာအာသာဖြေခဲ့ရတာ များပေသည်။

သူမသည် ရှမ်းမတစ်ယောက် ဖြစ်၍ အသားရေလှကာ အရပ်လည်း ၅ ပေ ၇လက် မလောက်ရှိသည်။ သူမ၏ ရင် ၃၆ ၊ခါး ၂၈ ၊ တင် ၃၉ တို့ ရှိလေသည်။ထိုသို့ရှိအောင်လည်း နေ့စဉ်မပြတ် သူမ၏ အိမ်မှာပင် Gym ကစားပေသည်။သူမကို ခလေးတစ်ယောက် အမေ၊ အသက် ၃၉ နှစ်ဆိုလျှင် မည်သူမျှ မယုံနိုင်ကြပဲ အသက် ၃၀လောက်ဟုပဲ ပြောကြလေသည်။ခုခေတ်စကားနဲ့ပြောရလျှင် သူမသည် အတော်ပင် ကိတ်သည်ဟု ပြောရပါမည်။

သူမမှာ အဖော်ဆို၍ ခင်ပွန်းသည် ခေါ်ပေးထားသော လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းရန် ရဲရဲ တယောက်သာရှိသည်။ သားသမီး အဖတ်မတင်သော ဒေါ်နန်းအိစံ အတွက် ရဲရဲကိုသာ မနက် မိုးလင်းကမိုးချုပ် ခင်တွယ်စရာ အဖော်အဖြစ် သတ်မှတ်နေရသည်။ထိုကြောင့် နန်းအိစံ စိတ်အတွင်း၌ကား သူမ၏ လိုအပ်နေရသော လိုအင်ဆန္ဒအတွက် ရဲရဲ ကိုအသုံးချရန် ခုရက်ပိုင်းအတွင်း ကြံစည် လုံးပမ်းနေခြင်းကိုကား ရဲရဲတယောက် မသိရှာ။

" နန်းနန်းရေ ... ရဲရဲ ပြန်ရောက်ပီ "

ဟုသူမကို ပြောကာ သူမ၏ အနီးမှ ဖြတ် လျှောက်ကာ သူ၏အခန်း အတွင်းသို့ ဝင်မည်ပြုစဉ်

" ရဲရဲ ရေ နန်းနန်းတို့ ထမင်းစားကြမယ် "

ဟု ပြောလိုက်၍ ရဲရဲ ဘက်သို့ သူမလှည့်ကာ ရဲရဲ၏ အရပ်မြင့်မြင့်ကြီးအား သူမခြေဖျားလေးထောက်၍ ရဲရဲ၏ နဖူးလေးအား ကြင်နာစွာ နမ်းလိုက်လေသည် ။ရဲရဲလည်း အိုးတို့အန်းတန်းဖြစ်ကာ နန်းနန်း၏ မထင်မှတ်သောအပြုအမူကြောင့် အံဩသွားလေတော့၏၊ရဲရဲ လည်းခုမှ နန်းနန်းအား သတိထားကြည့်မိရာ သူမသည် အတော်ကိတ်ကြောင်းကို တွေ့ရသည်။ ရဲရဲ ကလည်း အံဩနေရာမှ နန်းနန်းကို နန်းနန်း နောက်ကျောဘက်မှ ပြန်၍ ဖက်လိုက်၏။နန်းနန်း၏ ဖင်ကြီးများနှင့် သူ လီးထိမိနေသော နေရာကား နန်းနန်း၏ ဖင်ကြားကျကျ ထောက်မိနေကြောင်း အာရုံဖြင့် သိလိုက်သောအခါ ရဲရဲ၏ လီးကားကြီးသထက်ကြီးမား လာပါတော့တယ်။

ထိုသို့ ရဲရဲ လီးတောင်လာတာကို အိမ်ကြီး ရှင် ဒေါ်နန်းအိစံ တယောက် သိလိုက်ရသည်အတွက် အပြုံးပါးပါးတခု ဟန်ပါပါ ပြုံး လိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မသိမသာ လူးလွန့်ကာ လူခြင်းခွာလိုက်ပြီး ထမင်းစားပွဲခုံဘက်သို့ လှည်ထွက်သွား လိုက်သဖြင့် ရဲရဲ မှာ ခိုးလို့ခုလု ဖြစ်ကျန်ခဲ့လိုက်ရ၍ အနီးဆုံးရေချိုးခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပြန်ပိတ်ကာ သူမအိုးကြီးအား မှန်း၍ ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းထုလိုက်မှ လရေများ ပန်းထွက်ကုန်မှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားသည်။ပြီးလျှင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး အပြင်ထွက်ပြီး နန်းနန်းနှင့်အတူ ညစာစားကြသည်။နန်းနန်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုဝင်းမြင့်ကတော့ အလုပ်များလို့ဟုနောက်ကျမည့်အကြောင်း ဖုန်းဆက်ကာပြောသည်။

ရဲလွင်ဦးကား ဤအိမ်မရောက်မှီ ကတည်းက သူ့ သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ သူ့လီးတွင် ဂေါ်လီ အပေါ်တစ်လုံး၊အောက်တစ်လုံးထည့်ထားသည်။သူ၏ လီးမှာလည်း ဆွဲစက်နှင့်လည်းမကျင့်၊ ကြီးဆေးလည်း မ ထိုးပဲ အော်ရီဂျင်နယ် ၈ လက်မအရှည်ရှိပြီး လုံးပတ်က လက်တဆုပ်စာမက ရှိလေသည် ။

ရဲရဲ တယောက် နန်းနန်းကို ကြည့်ကာ တအား လိုးချင်လာမိသည်။သူမသည် တခါတရံ ဘရာမပါပဲ အင်္ကျီအပါးလေးနှင့်သာ အိမ်မှုဗာရိယများလုပ်နေလျှင် သူသည် ခပ်လှမ်း လှမ်းမှ ကြည့်နေတတ်ပါသည်။ရဲရဲလည်း နန်းန်းနန်းနှင့်အတူ ထမင်းစားပြီး အခန်းတွင်းဝင်ကာ ဖုန်းထဲက အောကားများ ကြည့်နေသည်။သူ၏ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးမှာလည်း ဒုတ်ချောင်းအလား မာတောင်နေသဖြင့် နောက်ထပ်တကြိမ် ဂွင်းထုရန် အပြင် ပြန်ထွက်လိုက်ရာ နန်းနန်း တယောက် ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် တခုခု ရှာနေသည့်ပုံ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမနားသွားကာ နောက်မှသူမဖင်ကြီးနှင့် သူ့လီးမှာ နီးကပ်နေပေသည်။သူမက ကုန်းနေရာမှ ထလိုက်သည်။

" နန်းနန်း ဘာရှာနေတာလဲ "

" ဒီမှာ ဇွန်းကျလို့ ကောက်နေတာ ရဲရဲရဲ့ "

ဟုပြန်ပြောလိုက်ပီး သူမသွားရန် ခြေလှမ်းလိုက်သည်။

" ခဏလေး နန်းနန်း "

ဟုဆိုကာ သူ့မ၏ခါးလေးအား လက်ဖြင့်သိုင်းဖက်၍ သူ့လီးတောင်တောင်ကြီးနဲ့ သူမဖင်ကြားသို့ ထမီပေါ်မှ ထောက်ကာ ဖိပီး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။သူမလည်း သိလိုက်ပါသည်။ နောက်မှ ရဲရဲ၏လီးကြီးနှင့် သူမဖင်ကို ပွတ်ဆွဲနေကြောင်းကို သိသော်လည်း သူမ အဖုတ်တွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်ကာ ထွက်နေလေတော့ အရသာရှိသဖြင့် ရဲရဲ လုပ်သည်ကို မသိဟန်ပြုကာ နေလိုက်သည်။

သူမသည် ကာမလိုအင်ကလည်း မပြည့်သောကြောင့် ရဲရဲကို ခုလို မလုပ်သင့်ကြောင်း တားရမည် ဖြစ်သော်လည်း သူမ မတားပါ။ လိုလိုချင်ချင်ကို ရဲရဲ လုပ်သည်အား ခံယူနေမိပါသည်။ရဲရဲသည် နန်းနန်း ထမီအား ချွတ်လိုက်ရာ သူမခြေဖျားသို့ ရောက်သွားပီး သူမ ၏ ဖင်ကြီးများကြားမှ အဖုတ်ပြူတစ်လေးမှာ နောက်သို့ ပြူးထွက်လာလေသည်။ ရဲရဲ လည်း သူ့ဘောင်းဘီတိုကို အောက်သို့ ချွတ်လိုက်ပီး သူမကျောအား လက်ဖြင့်ဖိချလိုက်ကာ သူမအား ရှေ့ရှိစားပွဲခုံကို လက်ဖြင့်ထောက်စေ၍ သူလီးနှင့် သူမ အဖုတ်ဝသို့ တေ့ပီး လိုးချလိုက်ပါသည်။

" စွိ ဖွတ် ဘလွတ် ဘွစ် "

" အို့ ရဲရဲ မှားမယ်နော် ... နန်းနန်းကို အဲလို မလုပ်ရဘူး "

...........................................................................................

အခန်း ( ၂ )

" အို့ ရဲရဲ မှားမယ်နော် ... နန်းနန်းကို အဲလိုမလုပ်ရဘူး "

ဟု သူမကပြောပီး သူမ ဖင်ကြီးအား ရဲရဲဘက်သို့ ပစ်ကာ ဆောင့်ပေးနေလေသည်။ရဲရဲ ကတော့ ဘာမှမပြောပါ။သူမ၏ ခါးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ အတင်း ကြုံးလိုးနေသည် ။

" ဘွစ် ဘလစ် တစ် တစ်… ဒုတ် "

" အ အင့် ... အမေ့ ... အား.. "

သူ၏ ဂေါ်လီများက စောက်စိကို ခလုတ်

တိုက်နေ၍ သူမ အော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ရဲရဲ လီးမှာ ဂေါ်လီထည့်ထားသည်ဆိုတာ သူမ သိလိုက်ပါပြီ။နာပေမယ့် ခံလို့ကောင်း သောကြောင့် သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာခံနေလိုက်သည်။ပုံမှန် လေးပဲ ၁၅ မိနစ်လောက် လိုးပေးနေရာ ခဏအကြာတွင် နန်းနန်း ပြီးသွားလေသည်။သူလည်း အချက် ၅၀ ကျော် ဒလစပ်ဆောင့်လိုးပီး သူမ၏ အဖုတ်နံရံသို့ သူ့ လရေများပန်းကာ ပီးသွားလေသည်။

နန်းနန်းကို သူ့ဘက်သို့ ဆွဲလှည့်ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းနေလိုက်သည်။နန်းနန်းက

" လုပ်တာကလဲ လမ်းဘေးက အပျက်မတွေကို လုပ်သလို လုပ်တယ် ... နန်းနန်းအဖုတ်ကို ကြိမ်းသွားတာပဲ "

" ဆောရီး နန်းနန်း ရယ် ... ရဲရဲလဲ လိုးချင်ဇောနဲ့ လောသွားတာပါ "

ဟု သူမ ပါးလေးအား နမ်းကာပြောလိုက်ပီးနန်းနန်း ကိုယ်လုံးအား ပွေ့ချီကာ သူ့ အခန်းသို့ ခေါ်လာပီး အိပ်ယာထက်တွင် ညင်သာစွာချပေးလိုက်သည်။၁၀မိနစ်လောက် နားပီး သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ ဒူးထောက်ကာ ဝင်၍ အမွေးများမရှိပဲ ပြောင်ရှင်းနေသော နန်းနန်းဖြစ်သူ၏ အဖုတ်ကြီးအား ကုန်းယက်ကာ အစိလေးကို လျှာဖြင့် ကလော်ထိုးလိုက်သည်။

" အ ရှီး ကျွတ် စ် ... ကောင်းလိုက်တာ ရဲရဲ ရယ် ... မင်း ဦးလေးက ခုလို တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူး ... "

ဟုသူမက သူ့ကို ပြောလိုက်သည်။

သူမကို စေတနာတွေ ဒလဟောဖြင့် ယက်ပေးနေရာ သိပ်မကြာလိုက် သူမ အဖုတ်တွင်းမှ စောက်ရည်များ သူ့မျက်နှာသို့ လွင့်စဉ်ပန်းထွက်ကာ သူမ ပီးသွားပါသည်။စောက်ရည်များကို အကုန်မြိုချကာ နှုတ်ခမ်းတွင် ပေနေသော လက်ကျန် အရေများကို လျှာဖြင့် သပ်လိုက်ပြီး မြိုချလိုက်လေသည်။

နန်းနန်းက သူ့ခေါင်းလေးအား သပ်ကာ သူ့ပါးလေးအား နမ်းနေလေသည်။သူမသည် သူ အိပ်နေရာ ဘေးသို့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာခါးလောက်ရှိသည့် သူမ ဆံပင်ရှည်တွေကို ကလစ်ဖြင့် စည်းနှောင်ကာ သူမပါးစပ်လေးဖြင့် သူ့လီးကြီးအား စုပ်ပေးနေလေသည်။

" ပလွတ် ... ပလွတ် "

လီးစုပ်သံများမှာ အခန်းတွင်းဝယ် သာယာသော ဂီတသံလိုပင် ထွက်ပေါ်လျက်ရှိလေသည်။လီးကြီးကို သူမပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ လက်လေးဖြင့် ညင်သာစွာ ဂွင်းထု ပေးနေလေသည် ။

" ရဲရဲလီးကြီးက အကြီးကြီးပဲ ... ရှည်လည်းရှည်တယ် ... လီးထိပ်ဒစ်မှာလည်း ဂေါ်လီနှစ်လုံးနဲ့ ... "

ဟု နန်းနန်းက ကျေနပ်အားရစွာ ပြောနေပါသည် ။သူ့ဒစ်ပေါ်သို့ သူမက တံထွေးများထွေးချပီး တစ်ချက်နှစ်ချက် ထုပေးနေပီးပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးပီး

" လာလိုးပေးတော့ ရဲရဲ ... နန်းနန်းစောက်ဖုတ်အထဲက ယားကျိကျိဖြစ်နေပီ ... "

ဟု သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ။နန်းနန်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ အစိလေးကို ဒစ်ကြီးနှင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပီးမှ အဖုတ်ထဲသို့တေ့ကာ ဆောင့်ပြီး လိုးချလိုက်သည် ။

" ဘွတ် ... ဖတ် ... ဖွတ် "

၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သူမ ပီးသွားသည်။ခုနက တချီလိုးပြီးထားသောကြောင့် ဒီတချီတွင် သူအချိန်ဆွဲကာလိုးနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။သူမ၏ နို့နှစ်လုံးအား စုပ်ကိုင်ကာ တဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးနေရာ ၁၀မိနစ် လောက် ရောက်သောအခါ သူမအဖုတ်ထဲသို့ သူ့သုတ်ရေများ ပက်ဖျန်းကာပီးသွားပြီး သူမလည်း နောက်တကြိမ်ပြီးသွားလေသည်။သူတို့ နှစ်ယောက်လိုးပြီးကြ၍ မောကာ အိပ်ယာထက်တွင် နှစ်နာရီ လောက် အိပ်ပျော် သွားပြီး နိုးလာတော့ အားပြန်ပြည့်လာကာ ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက်ကြသည်။

ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိပ်ရာခုတင်အထက်မှ ထကာ ရေချိုးကြပီး ညစာစားပြီး ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ကာ တီဗွီကြည့်ရင်း ဦးလေးပြန်အလာကို စောင့်နေကြသည်။

သူမ ပခုံးလေးအား ပွတ်သပ်နေပီး သူ့လက်များသည် တဖြေးဖြေး သူမ၏ တင်ပါးကြားသို့ ထမီပေါ်မှ လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်နေလိုက်သည် ။

" မင်း ဦးလေး ပြန်လာခါနီးပီ "

" မလာသေးပါဘူး နန်းနန်းရဲ့ ... ညနက်လောက်မှ ပြန်လာမှာပါ ... ဒီမှာ ရဲရဲ တအား တင်းနေပီ "

ဟုသူ့ပုဆိုးကို လှန်ပြလိုက်ရာ သူ့လီးကြီးမှာ မိုးထောင်ကာ တောင်မတ်နေသည်။

" အာ့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ "

ဟု နန်းနန်းက သူ့အား ပြုံးကာပြောပီး သူ့လီးကြီးအား သူမလက်လေးဖြင့် ညင်သာစွာ ဂွင်းထုပေးနေပီး ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်လေသည်။သူမ၏ ထမီကိုလည်း ချွတ်ချပစ်သည်။ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော သူ့အပေါ်မှ တက်ခွ၍ သူ့လီးကြီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပီး သူမအဖုတ်ဝနှင့် တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ဘလစ် တစ် တစ် ဘွစ် ဖွတ် ဒုတ် "

" အ ... ကျွတ် ကျွတ်စ် "

နန်းနန်း၏ နှုတ်ခမ်း လေးအား စုပ်ရင်း အောက်မှ ပင့်ကာ လိုးနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ သူမကို ဆိုဖာပေါ် လက်ထောက်ကုန်းစေကာ နောက်မှ သူမ၏သေးကျဉ်သော ခါးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။၁၀မိနစ်လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သူကော သူမပါ ကာမပန်းတိုင်ကိုပြိုင်တူ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြသည်။

အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်ပြီး မကြာခင် ပွမ် ပွမ်ဟု ဦးလေးကားသံ ကြားသဖြင့် သူ ခြံတခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။သူမသည် အဝတ်များကို ဆွဲဆန့်ပီး ထိုင်နေလိုက်ပါသည်။ နန်းနန်းနှင့် သူလိုးနေကြတာ ဘာလိုလိုနှင့် ၂လပင် ကျော်လာပြီ ဖြစ်သည်။သူတို့အဖြစ်ကို ဒေါ်နန်းအိစံ၏ ခင်ပွန်းမှာ မသိရှာပေ။သူမကတော့ ရဲရဲ၏ ဂေါ်လီလီးကြီးအား စွဲလန်းသွားပီး ညဘက် သူမ ခင်ပွန်း အိပ်ပျော်နေသည့် အချိန်ဆို ရဲရဲ အခန်းသို့သွားကာ အလိုးခံလေသည်။ရဲရဲကလည်း သူမအား တစ်နေ့ကို အနည်းဆုံး ၃ချီတော့ လိုးပေးပါသည်။

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

နောက် တလလောက် ကြာသောအခါတွင် သူမ၏ အမျိုးများရှိရာ တောင်ကြီးသို့ သွားရန် ခင်ပွန်းသည်အား ပြောရာ သူကတော့ အလုပ်မအား၍ မလိုက်နိုင်ဘူး ။ ရဲရဲကို အဖော်အဖြစ် ခေါ်သွားဟု ဆိုသဖြင့် ရဲရဲ နှင့်အတူ ဒေါ်နန်းအိစံတယောက် ပျော်ပျော်ကြီးအိမ်ကကားနှင့် တောင်ကြီးသို့ လာခဲ့ကြလေသည်။

...................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

တောင်ကြီးသို့ မရောက်ခင် မန်းလေး၌ ညအိရန် ဟော်တယ်သို့လာခဲ့ပီး နှစ်ယောက်ခန်းယူကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်ကြပီး ရေချိုးခန်း၌ အတူချိုးကြလေသည်။

ညားခါစလင်မယား ဟန်းနီးမွန်း ခရီးထွက်လာသလိုပင် ရေချိုးပီး ကုတင်ပေါ်၌ ထိုင်ကာ သူကောသူမပါ ကိုယ်ပေါ်မှ သဘက်ကြီးအား ချွတ်လိုက်ပြီး တယောက်နှင့် တယောက် အပြန်အလှန် နမ်းလိုက်ကြသည်။၅မိနစ်ကျော်လောက် နမ်းပီးတော့ 69 ပုံစံဖြင့် နန်းနန်းက သူ့လီးကြီးအား လွေပေးကာ သူက နန်းနန်း၏ အဖုတ်ကြီးအား ဂျာပေးနေလေသည်။အတန်ကြာ ဂျာပေး၊လွေပေးပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အား သူ့ပခုံးပေါ် တဖက်တချက် ထမ်းတင်၍ သူမ အဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို စိုက်ချကာ လိုးဆောင့်နေုလိုက်သည်။

"ဘွတ် ... ဖတ် ... ဘလွတ် ... ပလောက် ... ပလောက် ... ဘွစ် ဘလစ် ... အ အမေ့ ... အ ဟင်း ... ကောင်းတယ် ... ရဲ နန်းကို ဆောင့်..လိုး ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေး ... အ .... "

သူမသည် ပါးစပ်မှလည်း အော်ငြီးကာ ဆောင့်လိုး ခိုင်းနေသဖြင့် သူလည်း နန်းနန်း ၏ အဖုတ်ကြီးကို အဆက်မပြတ် တဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးရာ ခဏအကြာတွင် သူမ အပေါ်သို့ မြောက်တက်ကာ " အင်း ဟင်းး " ဟု

တိုးတိုးလေး ငြီးကာ ပီးသွားလေသည်။သူလည်း အချက် ၇၀ ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးကာ သူမအဖုတ်တွင်း နံရံများသို့ သူ့ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်၍ ပီးသွားပါသည် ။

မိနစ် ၂၀လောက် နားပီးတော့ သူမ၏ နို့နှစ်လုံးအား သူစို့ပေးပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး အား သူ့ လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးသည်။ အစိလေးအား ခြေလိုက်သည်။စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် စို့ထွက်လာသည် ။

" တော်ပီ ရဲလေးရယ် ... နန်းနန်းကို လိုးပေးတော့ ... ခံချင်နေပြီ "

" လေးဘက်ကုန်းလိုက် နန်းနန်း ... ရဲရဲ နန်းနန်းအိုးကြီးကို ကြည့်ပီး ဒေါ့ကီဆွဲချင်လို့ ... "

ဟု ဒေါ်နန်းအိစံအား ပြောလိုက်ရာ သူမက တဖက်သို့ လှည့်ကာ ကုန်းပေးလေသည်။

သူမ၏ ခါးလေးအား လက်ဖြင့် ဖိလိုက်ရာ အောက်သို့ ညွတ်ကျကာ ခါးလေး ခွက်ဝင်သွားသောကြောင့် သူမဖင်ကြီးမှာ အပေါ်သို့ ထောင်တက်လာလေသည်။နဂိုကမှ နန်းနန်းသည် ဖင်ကြီးသူမို့ ယခုလို ခါးခွက်ကာ ကုန်းလိုက်တော့ အိုးကြီးက ကား ထွက်နေသည်။သူမ၏ နောက်သို့ မုဆိုးထိုင်ထိုင်ကာ သူမ အဖုတ်ဝသို့ လီးဖြင့် တေ့ကာ လိုးတော့သည်။

" ဘွစ် ဘလစ်…. ဒုတ်…. အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် ... ဖွတ် ဘွတ် ... ပလောက် ပလောက် " အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေရာ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူမ ပီးသွားသည်။

သူကတော့ နန်းနန်း၏ ခါးလေးအား အုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရပင် လိုးနေသည်။လိုးနေစဉ် သူမ၏ ဖင်စအိုလေးထဲသို့ လက်ညှိုးထိုး ထည့်၍ ချဲ့နေလိုက်သည်။" လက်ကလည်း ဖင်ကိုလိုး လီးကလည်း အဖုတ်ကို လိုးနေရာ" တပြိုင်နက် သူမ ကာမအရသာကို ခံစားနေရသဖြင့် နောက်တစ်ခါပင် ပီးချင်သလိုဖြစ်လာသည်။

မိနစ်၂၀ လောက် ဆောင့်လိုးပြီး သူ့လရေများကို သူမ၏ အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ကာ ပီးသွားပြီး သူမလည်း ပီးသွားလေသည် ။ရဲရဲနဲ့ နန်းနန်း နှစ်ယောက် စောင်တစ်ထည်ကို နှစ်ယောက် ခြုံကာ မောမောဖြင့် အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည် ။

မနက်ကြတော့ အိပ်ယာမှထကာ မနက်စာစားသောက်ကြပီး ကုတင်ပေါ်တွင် သူမအား နူးနပ်ကာ လိုးရန် သူ အစပျိုး နေလိုက်သည်။

" နန်းနန်းကို ရဲရဲ ဖင်လိုးချင်တယ် "

" နာမှာလားဟင် ရဲရဲ ... "

" သိပ်မနာပါဘူး နန်းလေးရဲ့"

" မင်း ဦးလေးတောင် နန်းနန်းကို ဖင်တခါမှမချဘူး ၊ ဖင်ခံရတဲ့ အရသာကို ခံစားကြည့်ရတာပေါ့ ... "

ဟု သူမက ပြောလိုက်သည်။ခရီးဆောင်အိတ်ထဲမှ အုန်းဆီဗူးထုတ်ကာ ပေးလိုက်သည် ။

" ရော့ ... ရဲရဲ ... လီးမှာကော ... နန်းနန်း စအိုထဲပါ အုန်းဆီ ဆွတ်ပီး လုပ် ... "

ဟု ဆိုကာ သူ့အား ပြော‌ပီး သူ့လီးအား သူမလက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးနေပါသည်။ သူ လည်း နန်းနန်း ဖင်ပေါက်ဆီသို့ လက်ခလယ်ဖြင့် ချဲ့နေ့ပီး လီးလည်းတောင် လာပီဖြစ်၍ သူမအား ကုန်းခိုင်း၍ သူ့လီးကော သူမ ဖင်စအိုဝ အတွင်းသိူ့ပါ အုန်းဆီဖြင့် ဆွတ်လိုက်ပီး ဒစ်ဖူးအား ခရေပွင့်လေး အဝမှာ တေ့ပီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။

" ဘွတ်..ဖွတ် …ဘလစ် တစ် တစ် ... "

လီးတဝက်လောက်တော့ ဝင်သွားလေသည်။

" နန်းနန်း ... ဖင်ကို မရှုံ့ထားနဲ့ ... ထားရင်နာလိမ့်မယ် ...

ဟုသူ ပြောတော့ သူမ ဖင်ကို မရှုံ့တော့မှ တ ချောင်းလုံး ချောချူစွာ ဝင်သွားလေသည်။သူမ အံတော့ကြိတ်ထားရသည်။ဂေါ်လီတွေက စအိုနံရံများအား ခလုတ်တိုက်သလို

ဖြစ်၍ နာကောင်းကြီး ဖြစ်နေသည်။နန်းနန်း ၏ စအိုထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးနေရာမှ တအားကောင်းလာကာ ဖီးတက်လာပီး ဒလစပ်ဆောင့်လိုးနေမိသည်။

" ဘွစ် ဘွတ် ဖွတ် ဘလွတ် "

" အမေ့ ... အ.. အမလေး ... ဟင်း.. "

သူမသည် နာ၍ တအားအော်လေသည်။

သူလည်း မညှာမတာ သူမ၏ ခရေပွင့်လေး အား လိုးနေရာ မကြာခင်မှာပဲ သူမ၏ ဖင်ထဲသို့ သူ့ လရေများပန်းကာ ပြီးသွားသည်။သူမလည်း စောက်ရည်များ ထွက်ကာ ပီးသွားလေသည်။သူမကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်း၍ သူတို့ နားနေလိုက်ကြသည်။

" အ ကျွတ် ကျွတ် ရဲရဲ ရယ် ၊ နန်းနန်း ဖင်များကွဲသွားပြီလား မသိဘူး စပ်လိုက်တာ "

ဟုသူမက သူ့အား ပြောလေသည်။

" ခဏနေရင် သက်သာသွားမှာပါနန်းနန်း

ရဲ့၊ နောက်မှ ကောင်းလွန်းလို့ နန်းလေးဖင်ပဲလိုးပါ ရဲရဲ ရယ်လို့ ပြောနေမှာ "

" ဟွန်း ... လူဇိုးလေး ၊နန်းနန်းမှာ ရှိသမျှအပေါက်တွေ အကုန်လိုးတယ် "

ဟု သူအား နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ချစ်စနိုး အမူအရာ လေးဖြင့်ပြောလေသည်။ညနေလောက်ကျတော့ သူတို့ တောင်ကြီးသို့လာခဲ့ရာ ညပိုင်းလောက်တွင်် နန်းနန်း၏ အမျိုးများအိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့ကြလေသည်။

နောက်နေ့ ကျတော့ ပင်းတယကိုသူတို့သွားကြလေသည်။ညနေလောက်ကျတော့ အိမ်ပြန် လမ်းတွင် နန်းနန်း၏ အမက ငါတို့ ၁နှစ်မှ ၁ခါလောက်တွေ့ရတာ၊ဘီယာ သောက်ကြရအောင်ဟု ဆိုကာ ဘီယာနှင့်စားစရာများဝယ်ပြီး အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြပါသည်။သူတို့ သောက်စားကြပီး မူးကာ သူ့အခန်း ကိုယ့်အခန်းများသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်ကြသည်။နန်းနန်းနှင့် ရဲရဲက နှစ်ယောက်တခန်း။

သူမသည် နဂိုအသားဖြူသူဆိုတော့ ဘီယာသောက်ထားသော အရှိန်နှင့် မျက်နှာလေးသည် နီမြန်းလျက်ရှိနေသည်။ အခန်းတခါး ပိတ်ခါ နန်းနန်းက သူမဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများအား သူမ မူးနေသဖြင့် သူ့ကို ချွတ်ခိုင်းသည် ။

" ရဲရဲ ... နန်းနန်းကို ကူပြီးချွတ်ပေးအုံး "

ဆို၍ သူမ၏ တီရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ပင်တီလေးတထည်သာ သူမ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိတော့သည်။ပင်တီကိုပါ ချွတ်ပီး သူ့ ဘောင်းဘီနှင့် အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်၍ ကုတင်ပေါ်တွင် စောင်တထည်ထဲ နှစ်ယောက်အတူ ခြုံကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။

.........................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

မိုးလင်းခါနီးကျတော့ သူနိုးလာသည်။နန်းနန်းကတော့ တစောင်းလေး အိပ်နေရာ သူလည်း လီးတောင်လာ၍ သူမ၏ အဖုတ်ထဲ သို့ တစောင်းကွေးကာ လိုးနေလိုက်သည်။

ခဏကြာတော့ သူမနိုးလာသည်။သူ့ဘက်သို့ သူမ ဖင်ကြီးအား ပစ်ပေး၍ သူလည်း နာရီဝက်ကျော်ခန့် လိုးပီး သူကော သူမပါ ကာမပန်းတိုင်သို့ တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

တောင်ကြီးမှာ ၁၀ ရက်လောက်နေပီး သူတို့ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။အိမ်ရောက်ပီး နန်းနန်းနှင့် သူခရီးပန်းလာသောကြောင့်အနား ယူလိုက်ကြသည်။ညနေဘက်ကျတော့ သူမက သူ့အခန်းသို့ ရောက်လာပီး သူမအဝတ်စားများနှင့် သူအဝတ်စားများ ချွတ်ပစ်ပီးသူမပါးစပ်လေးဖြင့် သူ့လီးကြီးအား လွေပေးနေလေသည်။သူမကို ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက် ကုန်းစေပီး နောက်မှ သူမအဖုတ်တွင်းသို့ သူ့လီးကြီးဖြင့် တဘုံးဘုံး ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။

" ဘလွတ် ... ဘွတ် ... ပလောက် ... ပလောက် ... ဖွတ် ... စွိ ... ဖတ် … အ ... "

" ကောင်းတယ် ... ဆောင့် ဆောင့် ရဲရဲ ... နန်းနန်း ကို ဆောင့်လိုးပေး ... အား ... အ ... "

သူလည်း ၁၅ မိနစ်လောက်ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ

" အား ... နန်းနန်း ပီးပြီ ရဲရဲ ... "

သူလည်း မကြာခင် ပြီးချင်လာသည်။

" အ ... နန်းနန်း ရဲရဲလဲ ပီးတော့မယ် "

ဟုပြောပီး အဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးအား ထုတ်ကာ သူမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ရာ စုပ်ပေးနေပီး သူလရေများအား သူမပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ကာ ပြီးသွားလေသည်။

" အား ... ရှီး ... ကောင်းလိုက်တာ နန်းနန်းရယ် ... "


ပြီးပါပြီ။



စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်တယ် (စ/ဆုံး)

 စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်တယ် (စ/ဆုံး)

 ရေးသူ - အမည်မသိ

ကျွန်တော်ဟာ အသက် ၁၄ နှစ် ၁၅ နှစ်အရွယ်ကတည်းက အောကားကြည့် ပွဲဈေးတန်း ခိုးရောင်းတဲ့ တစ်အုပ် ၂၀၀ တန် အောစာအုပ်ဖတ် ဂွင်းထုကာ… အသာဖြေတတ်လေ့ရှိပြီး ဒေါ်သိန်းမှာ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ အဝတ်လာလျှော်ရင်း ကျွန်တော် ၁၈ နှစ်အရွယ်မှာ ဒီဇာတ်လမ်းလေး ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

တနေ့ အောစာအုပ်ဖတ်ရင်း ဖီးတက် ဂွင်းထုကာ လရေများ ထွက်လာသောကြောင့် အနားက ချွတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးနဲ့ကောက်သုတ်လိုက်ရင်း ဒေါ်သိန်း ဝင်လာပြီး…

“မောင်မောင်… တူလေး လျှော်စရာတွေပေး…”

“မရှိသေးဘူး …အဒေါ်…ရတယ် …”

“အေးအေး ပြီးတာပဲ ဒီကုတင်အောက်က ပုဆိုးကလျှော်မှာလား…”

“ဟာ…မလျှော်ဘူး ရတယ်…”

“ပေနေတာ လျှော်လိုက်မယ် တစ်လက်စတည်း နောက်အပတ်တွေ အဝတ်ပုံနေမယ်…”

ဒေါ်သိန်း ကောက်ကိုင်လိုက်သောအခါ လရေသုတ်ထားသည်မှာ မကြာသေးဘဲ လက်မှာ ပေကျံသွားပြီး..

“ဟဲ့ ဒါဘာတွေလဲ…”

ဒေါ်သိန်းမှာ ပုဆိုးကိုနမ်းကြည့်ရင်း …

“ဟဲ့ ဒါဟိုအရည်တွေမလား နင်ဘာလုပ်ထားတာလဲ…”

“မလျှော်ပါနဲ့ဆိုဗျာ ..”

“နင်အတတ်ကောင်းတွေတတ် ဟုတ်လား…”

“အသက် ၁၈ ကျော်ပြီလေဗျာ အတတ်ကောင်း မဟုတ်ပါဘူး…”

“ငါက ကောင်စုတ်လေး နင့်ကို ကလေးလို့ မြင်နေတာ…. ဘာတွေတွေးပြီး ဖြစ်နေတာ… ဖြေစမ်း…”

ဒေါ်သိန်းမှာအနားလာ လီးကိုစုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေစမ်း ဖြေစမ်းနဲ့ ကျွန်တော်မှာ မိန်းမတစ်ယောက် လီးလာကိုင်သောကြောင့် ဖီးတက်နေပါတော့တယ်…

“ဟဲ့ နင့်ကိုမေးနေတာ ဇိမ်ခံနေသေးတယ်…”

“စာအုပ်ဖတ်နေတာ…ဒီမှာ…”

“ဟယ် နင်အားနေတယ်ဟုတ်လား … ကြံကြံဖန်ဖန် နင့်ဟာကလည်း မာတောင်နေတာ… ငါသွားပြီ လျှော်လိုက်တော့မယ် ပုဆိုးယူသွားပြီ…”

ဒေါ်သိန်းထွက်သွားမှ ဖီးတက်ကျန်ခဲ့ကာ နောက်တကြိမ် ထပ်ထုမိပါတော့တယ်။ နောက်နှစ်ပတ်လောက်အကြာ အခန်းတံခါးလော့မချမိဘဲ အောကားကြည့် ဂွင်းထုနေချိန် ရုတ်တရက် ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး

“ဟယ် ဒီကောင်လေး တံခါးလည်း သေချာမပိတ် လုပ် လုပ်…”

ပြောကာ ပြန်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ နောက်နေ့အခန်းထဲ ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး

“ဟဲ့ ကောင်လေး…”

“အင်း…”

“နင်မလုပ်တော့ဘူးလား….”

“ဘာလုပ်ရမှာ….”

“နင်ပုံမှန်လုပ်နေတဲ့ အရာလေ…”

” အမြဲတော့ မလုပ်နိုင်ဘူးလေဗျာ…”

“ငါပြောမယ် နင့်အသက်အရွယ်နဲ့ နင်ဘယ်ငယ်တော့မလဲ နင်မကောင်းတဲ့ နေရာတွေ ဘာတွေသွားပြီးပြီလား…”

“မသွားပါဘူးဗျာ မသွားရဲဘူး ရှက်စရာကြီး…”

“နင် မိန်းမနဲ့ရော နေဖူးလား…”

“မနေဖူးဘူး…”

“ဒါကြောင့် နင်အမြဲ လက်နဲ့လုပ်နေတာ ကို”

“အင်းပေါ့ဗျာ ခံမယ့်လူမှမရှိတာ ဖာသွားချမလို့ကြောက်လို့သာ..”

“အခု နင့်အိမ်ဘယ်သူမှမရှိဘူး ငါ့အသက်အရွယ်တော့ ကြီးနေပြီ… နင်ငါ့လုပ်မလား…”

“ဟမ်…”

“အကောင်းပြောတာ …ငါခံပေးမယ် လုပ်မလား ငါဘယ်သူမှလည်း မပြောဘူး…”

“လုပ်မယ်”

“တကယ်ပြောတာလား…”

“တကယ်ပေါ့ဗျာ…”

ဒေါ်သိန်းမှာ သူ့ထဘီကို ကောက်ချွတ်ကာ… ဘေးနာလာအိပ်ပြီး

“လုပ်လေ ….”

တကယ်တမ်းကျ ရှက်နေကြောက်နေပြီး

“လာ ငါပေါင်ကားပေးထားတယ် ဒီမှာ ထည့်တော့…”

ဒေါ်သိန်းအဖုတ်မှာ အမွှေးထူထပ်နေပြီး စောက်ဖုတ်မှာ မဲတူးနေပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မထူးပါဘူးလိုးမယ် ဆိုပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ကာ သူ့ကိုတက်ခွကာ လီးကို ထိုးထည့်ပါတော့တယ်…

“ဟဲ့ မတည့်ဘူးလား… ငါ့ဟာ အဲ့လောက်ပြဲနေတာကို… ငါကိုင်ပေးမယ် ထည့်…”

လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်နဲ့တေ့မှ အတင်းထိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်… (အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားချိန်နွေးနေကာ တခြားနောက်ထပ် လိုးဖူးသမျှနဲ့ ဒီအခိုက်အတန်ဟာ အလွန်ကွာဟနေပါတော့တယ်)

“ရပြီ လုပ်တော့…”

ကျွန်တော်လည်း အတင်းလိုးပါတော့တယ်..

“အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အွတ်..”

၃ မိနစ်ခန့်လိုးပြီး လရေများ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်…

“မြန်လိုက်တာ လူပျိုလေးပဲ များလိုက်တဲ့ လရေတွေ….”

ကျွန်တော်ကို ထခိုင်းပြီး လီးကို အနားမှပုဆိုးနဲ့သုတ်ကာ ထဘီစွတ်ကာ အခန်းထဲမှာ ထထွက်သွားပါတော့တယ်။

တစ်ပတ်လုံး ကျွန်တော်ဟာ ဒေါ်သိန်းနဲ့လုပ်ခဲ့တဲ့ အရသာကို ကြိုက်ပြီး ပြန်တွေးကာ ဒီတခါတော့ ကြာကြာလုပ်မယ် စွဲသွားအောင် လုပ်မယ်ဟုတွေးကာ စနေနေ့ ဒေါ်သိန်း အဝတ်လာလျှော်မယ့်နေ့ကိုစောင့်မျှော်လျက် ရှိပါတော့တယ်။ ထောင်အနှစ် ၂၀ ကျသော အကျဉ်းသမား ထောင်မှ လွတ်ခါနီး ၂ လအလိုမှာ ထောင်ဖောက်ပြေးတတ်ဆိုသလို တစ်ပတ်ကို တစ်သက်လောက်ထင်ကာ ဒဂုံဘက် လိုက်သွားရမလား အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။တဖြည်းဖြည်း စနေနေ့ ဒေါ်သိန်းအသံကြား၍ အောက်ဆင်းလာကာ

“အဒေါ် အပေါ်မှာ အဝတ်တွေများလို့ လာယူပေးပါဦး..”

“အေးအေး အဒေါ်တက်ခဲ့မယ်….”

ဒေါ်သိန်း အခန်းထဲဝင်လာမှ ကျွန်တော်မှာ အတင်းဖက်ကာ…

“ဒေါ်သိန်း ထပ်လုပ်ရအောင်လေ…”

“ဟဲ့ နင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေရှိတယ်လေ…”

“မရတော့ဘူး ကျွန်တော်စောင့်နေတာ တော်တော်ကြာနေပြီ….”

“ဟီး လီးပြစမ်း ကောင်လေး…”

တောင်မတ်နေသော လီးကို ကိုင်ကြည့်ပြီး

“ရောဂါထနေပြီပဲ ငါတံခါး သွားပိတ်လိုက်မယ်”

ဒေါ်သိန်းမှာ တံခါးပိတ်ပြန်လာပြီး

“ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ….”

သူမမှာ လီးကို ခဏကြည့်ကာ ရုတ်တရက် ပါးစပ်နဲ့ ကောက်ငုံလိုက်ပါတော့တယ်။ အောကားထဲ တွေ့ဖူးတဲ့ လီးစုပ်ခံရခြင်းကို ၁၈ နှစ် လူပျိုပေါက်စတစ်ယောက် အရသာတွေ့ကာ အကောင်းကြီးညကောင်းနေပါတော့တယ်။

“အီး အီး …ကောင်းလား ကောင်လေး ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်….”

ဒေါ်သိန်းမှာ လီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်ကာ လက်မှ ဂွင်းထုပေးပြီး ကျွန်တော်မှာ တွန့်တက်နေပါတော့တယ်။ ထို့နောက် လီးတစ်ခုလုံးကို ငုံကာ ပါးစပ်ဖြင့် အထက်အောက် ဆွဲစုပ်ပါတော့တယ်…

“ပြွတ် ပြွတ် အီး အီး ပြွတ် အအ ကောင်းတယ် အဒေါ် ပြွတ် အအအ… ဟဲ့ ဟဲ့ အမလေး….”

လရေများ မထိန်းနိုင်ဘဲ ဒေါ်သိန်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းမိပါတော့တယ်။ လရေများကို ပုဆိုးပေါ်ထွေးထုတ်ကာ…

“ဒါ ငါလျှော်ဖို့ ယူသွားပြီ နင်က အခုမှစလုပ်တော့မြန်တယ်။ ဒါကြောင့် ငါပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးတာ နင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေ လစ်ရင်နေကြမယ်….”

“ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းပဲ…”

“နောက်ဆို နင့်ကိုငါ့ဟာပါ ယက်ခိုင်းမယ်…အဲ့ကျမှမရွံနဲ့….”

“လုပ်မှာပါ….”

ဒေါ်သိန်းမှာ ရယ်ပြီး လျှော်စရာ အဝတ်တွေ ယူကာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ နေ့ခင်း ထမင်းစားအပြီး ဒေါ်သိန်း အဝတ်လျှော်တဲ့ နားသွားပြီး…

“လူလစ်ရင် အပြင်ထွက်ကြရင် လာခဲ့နော်…”

“အေးပါ သွား သွား….”

၂ နာရီလောက် ဒေါ်သိန်း အခန်းထဲ ဝင်လာပါတော့တယ်…

“ငါ့မှာလည်း သူခိုးကြနေတာပဲ လူ့အရိပ် အခြေကြည့်မှ….”

“ကျွန်တော်လည်း ကြည့်နေရတာပဲ…”

“အချိန်မရှိဘူးဟဲ့….လုပ်ကြမယ်….”

ဒီတခါ ထဘီရော အင်္ကျီရော ချွတ်ကာ .. ကုတင်ပေါ် တက်လာပါတော့တယ်… နို့ကြီးမှာ တွဲလောင်းကျနေကာ နို့သီးခေါင်းကြီးမှာ မဲတူးကာ ဂျိုင်းမှာလည်း အမွှေးများနှင့်

“ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ…. ကြည့်မနေနဲ့ အခုတော့ ရွဲ့သွားပြီ အရင်ကတော့ ငါ့ကို လိုးချင်နေကြတာအများကြီး…..”

“မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဒီလို ဘာမှမပါဘဲ အပြင်မှာ မမြင်ဖူးလို့ပါ…”

” လာ လိုးတော့…ခဏလာ …. နင့်လီး မျက်နှာနားတိုး ခဏလုပ်ပေးမယိ မပီးလိုက်နဲ့ဦး….”

လီးခဏ စုပ်ပေးကာ စလုပ်ခိုင်းပါတော့တယ်…

“ဝင်ပြီ ဝင်ပြီ ဆောင့်တော့…ဖြေးဖြေးလုပ်…”

“အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အ အ အ အ ကောင်းတယ် အဒေါ် နွေးနေတာပဲ အွတ် အွတ် အအ…”

“ခဏနားဦး နင်ပီးသွားမယ် နို့စို့ပေး…”

ကျွန်တော်မှာ နို့သီးခေါင်းမဲကြီးကို နို့စို့သလို စုပ်လိုက် အောကားထဲကလို လျှာထိပ်လေးနဲ့ယက်လိုက် နို့ကြီးကို မွှေလိုက်နဲ့….

“ခဏ အဖုတ်နံ ရူကြည့်မယ်…”

“ဟဲ့ ဟဲ့ ဘာနံရလဲ…”

“ဘယ်လိုကြီးလဲမသိ ညှိသလို အောင့်သလိုအနံကြီး….”

“နင်အမွှေးတွေနဲ့ အုပ်နေလို့ အဖုတ်ကို ဖြဲပြီး သေချာရူ”

“အင်း အနံက စူးရှရှ ယက်ကြည့်မယ်”

ကျွန်တော်မှာ သူ့အဖုတ်မှာ ပြဲနေသော အတွင်းသားထဲကို လျှာဖြင့် ဇာတ်ကားထဲကလို ယက်ပါတော့တယ်….

“အမလေး အယက်မခံတာကြာတော့ ကောင်းလိုက်တာ အစိကို ဆွဲစုပ်..”

“ပြွတ် ပြွတ် အစိကို ဆွဲစုပ်ကာ ဟဲ့ တော်တော့ ”

“အဒေါ် အဖုတ်အရသာက ခါးတတ်တတ်…”

“အဲ့ဒါစောက်ရည် ငါကတနေကုန် ချွေးပြန် အလုပ်လုပ်လေ ခုနကမှ ဆေးထားလို့ …. ဒါတောင် မိန်းကလေး ငယ်လေးတွေကတော့ ခုခေတ် ဆပ်ပြာတွေရှိတော့ မွှေးရင် မွှေးမှာပေါ့ ငါ့သိခဲ့တဲ့ ယောက်ျားတွေက ပြောတာ နံတာကြိုက်တာတဲ့.. လူအမျိုးမျိုးပါ ဒါမဲ့…လာ လိုးတော့..”

” တည့်တယ် ထိုး စတော့…”

“အွတ် အွတ် အဖုတ်အနံရထားလို့ လီးမှာအရင်ကထက်မာနေကာ ကျွန်တော်မှာ ဒေါ်သိန်း နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ် လက်မှာ နို့ကိုကိုင်ကာ တရပ်စပ် ဆောင့်ပါတော့တယ်…”

“အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ်အအအ အွတ် အွတ် အအအ ဖတ် ဖတ် ဖြွတ် ဖတ် ဘွတ် အအ ကောင်းတယ် လိုး အဲ့လိုဆောင့် သန်လာပြီ လိုးစမ်း…အအအွတ် …အား အားအား”

၁၀ မိနစ်ကျော်ခန့် ကောင်းလွန်းလို့ တရပ်စပ်လိုးဆောင့်ပြီး လီးမှာတုန်တက်ကာ လရေများ ပန်းထွက်နေပါတော့တယ်…

“ဟဲ့ ဟဲ့ အိပ်ရာတွေပေမယ် ထသုတ်…”

“မသုတ်နဲ့ ငါလုပ်ပေးမယ်”

လီးထိပ်ကိုလှန် လရေတွေပုဆိုးနဲ့ သုပ်ပေးကာ..

“တော်လာပြီ နောက်ကျ ကျွမ်းလာမှာ ငါသွားတော့မယ် နောက်ကျနေပြီ အပြန်ကားကြပ်တယ်….”

“ဟုတ်ကဲ့ စောင့်နေမယ်နောက်အပတ်…”

“အမလေး …. သွားပြီ သွားပြီ…”

……………………………………………………

“အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် လိုး လိုး ကောင်းလာပြီ တတ်လာပြီ လိုး.. ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ်”

နောက်အပတ် ဒေါ်သိန်းလာတော့ အဝတ်လျှော်လက်စ အိမ်ပေါ်တက်လာပြီး လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။

“လိုး ကောင်းတယ် အွတ် အွတ် မွှေ အဖုတ်ထဲ ငါပေါင်စိပြီး နင့်ဟာကို ညှစ်ပေးမယ် အား ကောင်းတယ်”

“ဒေါ်သိန်း အား ရပြီလား”

“ပြန်ဆောင့် ငါကုတင်ပေါ်က နေကားပေးမယ် နင်အောက်ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုး”

“အ အအ ဖတ် ဖတ် ပြွတ် အွတ် အအအ ….ဖွတ် ဖွတ်”

“ငါ့နို့ပေါ် တံတွေးထွေးချ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး နို့ကိုင်လုပ်”

“အင်း အင်း အင်း အအအ အွတ်”

လီးမှာ အဖုတ်ပြဲကြီးကို တရပ်စပ် ထိုးဆောင့်နေကာ … အဖုတ်အတွင်းသားနုများမှာ ရှုံပွနေကာ အရည်များ ကြမ်းပြင်မှာ ကြနေရင်း….

”အ အ အ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အွတ် အအအ အား….”

လရေများ အဖုတ်ထဲ အပြည့်ပန်းကာ ပြီးဆုံးသွားပါတော့တယ်…

…………………………………………………………..

“ပြွတ် ပြွတ် အား အား အား…”

နောက်အပတ် လူမလစ်သောကြောင့် အခန်းထဲ ဒေါ်သိန်းမှာ ချောင်ကွယ် လီးစုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။

“အား အား အား အူး အူး ခေါင်းကိုကိုင် အမြန်လုပ်လိုက် အူး အူး အအ ပြွတ် ပြွတ် အား အား…….”

လရေများ ပါးစပ်မှ လျှံကျကာ…

“ရော့ ရော့ တစ်ရူး….”

“ဒေါ်သိန်း လူက မလစ်ဘူးဗျ ……”

“ဒီနေ့တော့ နားလိုက်လေဟယ်… အခုကျေနပ်ပြီမလား ထစ်ခနဲ ငါအစသွားလုပ်မိတာ မှားပြီလား မသိ ……”

“ဒေါ်သိန်း အိမ်လာခဲ့မယ်လေ….”

“မလုပ်ပါနဲ့ဟယ်….”

“လုပ်ပါဗျာ…”

“နင် ၂၀၃ စီးခဲ့ ( ) မှာ ဆင်း ကွမ်းယာဆိုင်ရှိတယ်။ လမ်းကြား ခဏလျှောက်လာ လယ်ကွင်း အစပ်မှာ ငါ့အိမ်ရှိတယ် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ၁၀ နာရီလောက် လာခဲ့”

“ဟုတ်ဟုတ် …”

“ဒါတွေချစ်တာ…”

“အပိုတွေ ….”

ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ၂၀၃ မထသစီး ဒေါ်သိန်းလပြောထားသောလမ်းအတိုင်းသွားပြီး … စက်ရုံတွေတစ်ဖက် လယ်ကွင်းနား ခြံဝင်းနဲ့ တဲအိမ်လေးတွေ့ပြီး ၁၀ နှစ်အရွယ် ကလေးအရွယ်နှစ်ယောက် ဆော့ကစားနေသည်ကို တွေ့ရသောကြောင့်

“ညီလေး အဝတ်လျှော်တဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့ အိမ်လား ဒါ…”

“ဟုတ်တယ် ကိုကြီး…”

“စွပ်ကျယ် အနက် ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ ကလေးမှဖြေပြီး အမေ အမေ ဧည့်သည် …”

” အော် မောင်မောင်လာ ဒါ ငါ့ကလေးလေ….”

“သားလေး ရပြီ ဆော့နေ ….”

ကလေး ပြန်ထွက်သွားမှ

“လာ အိမ်ထဲ…”

“ခုနက ဒေါ်သိန်းကလေးလား…”

“အေး အငယ်ကောင်လေး….”

“ဖြစ်ပါ့မလား ဒေါ်သိန်း ယောက်ျားရော…”

“မူးပြီး အိပ်နေမှာပေါ့ ဘယ်လမ်းဘေးမှာလည်း မသိ…”

“ဘယ်အချိန် ပြန်လာမှာလဲ…”

“ထမင်းတော့ ပြန်လာစားတတ်တယ်…”

အချိန်မရှိဘူးဆိုတာ သိသောကြောင့် … နှစ်ယောက် သိုင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းကာ အဝတ်တွေ ချွတ်ပါတော့တယ်….

“ငါခဏ သွားဆေးလိုက်ဦးမယ်လေ..”

“ရတယ် မဆေးနဲ့တော့…”

ဒေါ်သိန်း ဘော်လီအနွမ်းကြီးကို ချွတ်ရင်း ပေါ်လာသော နို့အုံကြီးကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ ဂျိုင်း လည်ပင်း ဗိုက်ပါမကျန် အကုန်ယက်ပါတော့တယ်။

“အီး အီး….”

ဒေါ်သိန်းမှာလည်း ကျွန်တော့်ပုဆိုးကိုချွတ် လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးပါတော့တယ်… ခဏအကြာ နှစ်ယောက်တိုင်ပင် မထားဘဲ ဒေါ်သိန်းကို လှဲအိပ် ပြောင်းပြန်တက်ခွကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြန်အဖုတ်ယက် လီးစုပ်ပါတော့တယ်….

“ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ်…”

ဒေါ်သိန်းမှာ လီးထိပ်ကိုဆွဲစုပ်ကာ လက်က ဥများကို ကစားလိုက် ဖင်ပေါက်ကို လက်ထိပ်နဲ့ ပွတ်လိုက် လုပ်ရုံမက ကျွန်တော်လည်း အဖုတ် အမွှေးကြားထဲ နှာခေါင်းထိုးထည့်ကာ …. လျှာနဲ့ပြင်လိုက်ယက်လိုက် အုံတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်လိုက် ပြဲနေသော နှုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲကိုက်လိုက်နဲ့ နာရီဝက်ခန့် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အစွမ်းပြနေကြတော့တယ်…

“ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်…..”

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပလပ်”

ထို့နောက် ဒေါ်သိန်းလှဲနေရာမှ ပေါင်ကားပေးကာ လီးကို နေရာယူ၍ ထိုးထည့်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်ပါတော့တယ်…

“အု အု အု အား အအ အား ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် အအအ…”

အဖုတ်ထဲ အားရပါးရ ထိုးဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်လျှာများမှာ ရစ်ပတ်နေကာ

“အအအ အား အား အွတ် ကောင်းလား ကောင်းလား ကောင်းတယ် ကောင်း အ အား အွတ် …”

“ကုန်းလိုက်…”

ဖင်ကြီး ကုန်းပေးသောအခါ ပြူးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ထဲ မတ်တပ်ရပ် ခါးကုန်းကာ လီးကို ထိုးစိုက်ကာ အမုန်းလိုးပါတော့တယ်…. လိုးချက်များပြင်းထန်ကာ တဲမှာပင် လူပ်နေကာ…

“လိုးစမ်း လိုး … အွတ် အွတ် အအအ တဲပြိုပစေ လိုး အအအ အွတ် အအအ…ဖတ် ဖတ် …အအ…”

လီးကို စိုက်လိုးကာ လီးအထုတ် အဖုတ်မှ အသားနုများ ပေါ်ထွက်လာပြီး အရည်များစီးကျကာ ….

“အအအ အွတ် ဖတ် ဖတ် …..”

“အွတ် အွတ် အအ ကောင်းတယ် လိုး…..”

ထို့နောက် လီးကိုခဏထုတ် စောက်ရည်များ လရေများ ပေကျံနေသည်ကို ဒေါ်သိန်း ပါးစပ်နားတေ့ပေးကာ ပေးစုပ်ခိုင်းပြီး အနားယူပါတော့တယ်… ဒေါ်သိန်းမှာ လီးပတ်လည်ကို လျှာဖြင့်လျက်ကာ လီးဒစ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်း ပွတ်ကစားပေးကာ ကျွန်တော့်လည်း လက်ညှိုး လက်ခလယ် ၂ ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ထဲ အချက် ၅၀ ခန့် တစ်ရပ်စပ် နိုက်လိုးကာ ခဏရပ်ထားလိုက် ခဏနေ ၅၀ ခန့် ပြန်နိူက်လိုက်နဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်များ တရပ်စပ် ထွက်နေကာ ဒေါ်သိန်းမှာမော၍ ကော့တက်နေပါတော့တယ်….

ထို့နောက် ဒေါ်သိန်းခြေထောက်ကို ပုခုံးပေါ်တင် အဖုတ်ကိုတေ့ကာ အမုန်းလိုးပါတော့တယ်..

“အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အား သေပြီ ကောင်းတယ် အအအ အွတ် အွတ် အအအ …ဖတ် ကောင်း အအ အား အား…”

လရေများ ပန်းထွက်လာသောအခါ ခဏထပ်လျက်မှိန်းကာ … နှစ်ယောက်ပြောင်းပြန် ထပ်လျက် ပြန်အိပ်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပါတော့တယ်… လီးမှာ ပေနေသော အရည်များ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီး ဒေါ်သိန်း အဖုတ်အား လျှာဖြင့်ယက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးကာ

“ငါ့လင်လေး အတတ်မြန်တယ်…ကောင်းတယ်…”

“လိုးကောင်းလိုက်တာ…”

“မပြန်နဲ့ဦး… နေ့ခင်း ငါ့လင် ပြန်မလာရင် နောက်ကအပေါက် ပေးချမယ်…”

“အားမွေးထားမယ်….”

နေ့ခင်း ထမင်းစားပြီး ခဏမှေးနေကာ တစ်နာရီခွဲခန့်အရောက်

“ထတော့ ပြန် မလာဘူး…”

ဒေါ်သိန်းမှာ ခဏလှဲနေခိုင်းပြီး လီးကို ခဏစုပ်ပေးကာ…..

“နင့်လီး ဆီသုပ်လိုက်….”

“ဘာဆီတွေလဲ…”

“ဘာရှိမှာလဲ အုန်းဆီတွေ…”

“ရလို့လား….”

သူမ ဖင်ကိုပါ သုပ်လိုက်ကာ… ကုန်းပေးပြီး

“ထည့်ကြည့်…”

လီးကို တေ့ထိုးသောအခါ မဝင်ဘဲ..

“တံတွေး စွပ်ကြည့်လေ… အပေါက်ဝကိုရော … ဆီနဲနဲထပ်သုပ်…”

နည်းနည်းအားထည့် ထိုးကြည့်သောအခါ နည်းနည်း ဝင်သွားပြီ…

“နာတယ်ဟဲ့ ငါလျှော့ပေးမယ် နင်ထိုး…”

တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသောအခါ ဆက်မသွင်းဘဲ အချက် ၂၀ ခန့် ညှောင့်ပေးကာ…

“ထည့်တော့….နာတော့နာတယ်…”

“အွတ် အား လီးအကုန်ဝင်သွားမှ ခဏစိမ်ကာ….”

“ရပြီ လုပ် …”

“အွတ် အု အု ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အား နာတယ် အား နာ အအ ဖတ် ဖတ် လိုးလိုး ရတယ် အအ အား အား…”

ဥနှစ်လုံးမှာ အဖုတ်အုံကြီးကို ရိုက်ကာ… တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ မြည်နေရင်း… ဒေါ်သိန်းတော့မသိ ကျွန်တော့်မှာ ကြပ်သိပ်ကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေပါတော့တယ်….။

“အွတ် အု အု အွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် အု အု အအအ…”

ဖင်ထဲမှာ လီးကိုထုတ်ချိန် ပြန်ထုတ်ချက်..

“ဗွက် ဗွက် ဘွတ်ဘွတ် အအအ…”

ဒေါ်သိန်း အဖုတ်မှလည်း အရည်များ ထွက်နေကာ..

“ကောင်းလာပြီ လိုးစမ်း လိုးစမ်း အအအ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် …. ဘွတ် ကောင်း အအ အား အား…”

မခံနိုင်ဘဲ လရေများ ထွက်ချင်သောကြောင့် ထုတ်လိုက်ကာ ဒေါ်သိန်းကျောပေါ် ပန်းလိုက်ပါတော့တယ်…

“ဟူး ဟူး နာပေမယ့် နာကောင်းဟ…”

“ကျွန်တော်တော့ ကြပ်ပြီး ကြိုက်တယ်….”.

“နောက်လည်း ပေးလုပ်နော်…ဖင်ကို…”

“တခါတလေမှရမယ်…”

“ခဏနားပြီး ပြန်တော့မယ်နော်…”

“အေး ဒီအပတ်အလုပ်နားမယ် နင့်အိမ်မလာတော့ဘူး …”

“ငတ်ပြီပေါ့…”

“စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်ဒါပြောတာ…”

ထို့နောက် ၄ နာရီလောက် အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်….။

ထိုနေ့မှစ ဒေါ်သိန်းနဲ့အိမ်မှာ လူလစ်ရင်လုပ် သူ့အိမ်သို့သွား၍ ၂ ပတ်တခါ တစ်လတစ်ခါ လုပ်ဖြစ်ကာ တခါတလေ သူ့အိမ်တွင်ကလေးများ မလွတ်၍ မလုပ်ဖြစ်သည်များသာရှိ၍ အသက် ၁၈ နှစ် လူငယ်တစ်ယောက်ကို ပြုပြင်သင်ပြပေးသွားလေတော့တယ်….။

အသက် ၂၀ ကျော်ပြီး ဒေါ်သိန်းမှာလည်း စိတ်သာရှိ၍ အလုပ်ပင်ပန်းသော ဒဏ်များကြောင့် သိပ်မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘဲ သူ့ယောက်ျား ဆုံးသွားပြီးနောက် သူတို့ရွာသို့ ပြောင်းသွားခဲ့ပါတော့တယ်….။


ပြီးပါပြီ




နှစ်သီးစား (စ/ဆုံး)

 နှစ်သီးစား (စ/ဆုံး)

Kar Yan Thet Lwin (wine chit ) ရေးသည်။

ဟိုမို ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

စိုင်းမျိုးသက် ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်မယ်မယ်ရရမလုပ်ဖြစ်၍ ကိုယ်တတ်ထားသောပညာဖြင့် ..ညဂိုက် အလုပ်ကိုလုပ်ဖြစ်သွားသည် ။

လင်းမောင် ဟာ မနက် ၉နာရီမှစ၍ည ၈ နာရီ အထိကိုယ်ပိုင်အထက်တန်းကျောင်းတွင် နေရပြီးကျန်တဲ့အချိန်များတွင် စိုင်းမျိုးသက် နှင့် စာကျက် စာတွက်ရသည် ။ လင်းမောင် မှာ လင်းအောင်ဆိုတဲ့အကိုတယောက်ရှိတယ် ။

လင်းအောင် ကလဲ သူ့အလုပ်နဲ့သူရှုတ်နေတော့သူ့ညီကို ဂရုမစိုက်အားပါ ။ သူ့ညီကိုသာ ဂရုမစိုက်ပေမဲ့..တစ်ခါတစ်ရံ စိုင်းမျိုးသက် ကိုသူ့ရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေနှင့်..စူးစူးရှရှ ရွှန်းရွှန်းစားစားကြီးကြည့်နေတတ်တယ် ။

အဲ့ဒီအချိန် မျိုးဆိုရင်..စိုင်းမျိုးသက် မျက်နှာမှာနီရဲလာပြီး..ရှက်သွေးကလေးများပင်ဖျာနေတော့တာပေါ့..။

သူ့ရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ထယ်ကြီးကြီးကို အင်္ကျီမဝတ်ပဲနေလျှင်..ရင်အုံကြီးနဲ့ လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးတွေမှာ မမြင်ချင်လဲ..မြင်နေရတယ်။တစ်ခါတလေ   ဘောင်းဘီတိုပွပွကို အတွင်းခံမပါပဲဝတ်ထားတော့..သူ့ရဲ့ ယောက်ျားတန်ဆာကြီးက..ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့..ခေါင်းလောင်းတီးနေတာကိုပါ..မြင်နေရတယ် ။

သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးကိုချွန်၍ဆေးလိပ်မီးခိုးတွေကို တဖြူးဖြူး မူတ်ထုတ်ပြီး စိုက်ကြည့်နေတဲ့အချိန်ဆိုရင်....အို...စိုင်းမျိုးသက် ရင်ထဲ ကုလားဖုရားလှည့်သွားသလိုပြောင်းဆန်သွားတယ်ထင်ရတယ်..။ရင်ဘတ်ကိုလက်နှင့် ဖိပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ သာယာနေမိတယ် ။ဒါမှမဟုတ်လဲ အနားက စားပွဲခုံ ကို လက်နဲ့ တဒုန်းဒုန်း ထုရင်း ရှက်ဟန်လေးနဲ့ အသက်ကိုပဲ၀၀ရှူလိုက်ရတယ်..။

အို...ဘယ်လိုတွေတောင်..ဆွဲဆောင်မှု ရှိရတာလဲ ။

မျိုးသက်ရှေ့မှာမို့..တမင်လုပ်ပြနေသလားထင်ရတယ်..။တခါတလေလင်းမောင် ကိုစာရှင်းပြနေရင်လည်း အကဲခတ်သလိုလို ဘာလိုလို နဲ့ မျိုးသက်နောက်ကနေရပ်ပြီး ကျောပြင်ကို သူ့ရဲ့ပျော့အိအိလီးတန်ကြီးနဲ့ ဖိကပ်ထားတတ်သေးတယ်..။လီးတန်ကြီးရဲ့ ပူနွေးသောအထိအတွေ့ နှင့် တေ့ထောက်ခံရသောခံစားချက်ကြောင့်..စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်တော့ပဲ..ရင်ထဲမှာလဲ ဗလောင်ဆူကုန်တော့တာပေါ့......။

....................................

ညနေ ရုံးဆင်းချိန်ဖြစ် ၍ ဘတ်စကား က လူကြပ်နေတယ် ။မျိုးသက်လည်း လင်းမောင် ရဲ့အဖြေစာအုပ်တွေကို စစ်ချင်တာကြောင့် လူကြပ်နေတဲ့ ဘတ်စကား ကြီးကို တိုးဝှေ့စီးခဲ့သည်။

ကံကောင်းချင်တာလား...ကံဆိုးချင်တာလားမသိဘူးမျိုးသက်..နောက်မှာ ကိုလင်းအောင်ရောက်နေတယ်။

လင်းအောင်ကလဲ မျိုးသက် ကားပေါ်တက်လာတာမြင်ကတည်းက..ဖင်နိုက်အုံးမယ်လို့..အကြံကောင်းကို တွေးနေတာပေါ့..

ဟာ...ဆရာလေး ဒီနေ့ စောစောလာတာလား..ဆိုပြီး မျိုးသက် ပုခုံးကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်ပြီး..မေးလိုက်တော့..

မျိုးသက်မှာ သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ အင်းကနဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ၊စိတ်ထဲမှာတော့..ကြည်နူးသလိုလို...သာယာသလိုလိုနဲ့..ကာမလှိုင်းကလေးများ နိုးထလာတယ်ထင်ပါရဲ့..ထိတွေ့မှုတိုင်းကို..သာယာအသက်ဝင်နေမိတယ်။

ငနဲသားကလည်း..လက်မြန်ခြေမြန်ဆိုတော့မျိုးသက်ရဲ့ ဖင်သားနုနုအိအိကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဖျစ်ညှစ်လိုက်သောကြောင့်..မျိုးသက်မှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး..လူတွေပြည့်ကျပ်နေတာကြောင့်..မလှုပ်သာပဲ..ငြိမ်နေလိုက်မိတယ် ။

ဖင်ကို ညှစ်လိုက်တိုင်း..မျိုးသက်က ငြိမ်ခံနေတာကြောင့် ပိုပြီးအတင့်ရဲလာပြီး ဖင်ဝကို လက်မလေးနဲ့ ဖိထောက်ချလိုက်သည် ။

အို...မျိုးသက် တကယ်မနေတတ်တော့ပါ..အကြောအချဉ်တွေစိမ့်တက်လာသလို..သူ့ရဲ့အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စုစည်းထားတဲ့..လီးမှာလဲ..ဖုထလာပြီး..အရည်ကြည်တွေထွက်နေပြီ။

လင်းအောင်ကလည်း..နောက်ကနေပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ကိုင်နေတယ် ။ဖင်တွေကို ဆွဲညှစ်လိုက် နိုက်လိုက် လုပ်ရင်း..လည်ဂုတ်သားလေးကိုပါ..မသိမသာ ဖိကိုက်လိုက်တော့...အားပါးပါး.. .မျိုးသက်စိတ်တွေ ဂဏာမငြိမ်တော့ပါ..

သည်ကောင်..ဘယ်လိုခံစားပြီး...ဘာတွေဖြစ်နေပြီဆိုတာ..ကိုကြည့်ပြီး..လင်းအောင် ကျေနပ်နေမိသည် ။

လူတွေနဲ့ မလွတ်လပ်တဲ့အကြားက..အနိုက်အဆွကောင်းကောင်းလုပ်ပေးနေတော့..

မျိုးသက်ခဗျာ..ကြက်သီးတွေ ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ထလာပြီး ..စအိုအတွင်းထဲကပါ လှိုက်လှိုက် လှဲလှဲယားတက်လာတော့တယ်...အို...အသံကို..မသိမသာ နှိမ့်ချပြီး တိုးတိုးလေး..ညည်းတွား နေမိတယ်။

ဆင်းရမဲ့ မှတ်တိုင်ရောက်တော့မှ..ကပျာကယာ ပြေးဆင်းပြီး..နောက်က လင်းအောင် ကိုတောင် လှည့်မကြည့်တော့ပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး..လမ်းလျှောက် နေသည် ။

လင်းအောင် လည်း..ဘောင်းဘီအောက်က အတင်းရုန်းကန်နေတဲ့..လီးတန်ကြီးကို..တချက်ပွတ်လိုက်ပြီး..မျိုးသက်ရဲ့ဖင်ကြီးကိုအာသာငမ်းငမ်းနဲ့..ကြည့်၍အမှီလိုက်လာခဲ့သည် ။သည်ကောင့်ဖင် လိုးရဖို့သိပ်မကြာတော့ပါဘူးဆိုတဲ့အတွေးကရှိနေတော့လီးက အတောင်မလျော့ပဲ..တောင်နေတာများ ဒင်ဒင်မြည်လို့ ။

အိမ်ရောက်တော့ လင်းအောင် ရေချိုးရင်း ညနေကအဖြစ်အပျက်ကို မြင်ယောင်လာပြီး လီးကြီးကို ပွတ်နေမိပြန်သည် ။ လီးကြီးမှာလည်း ညနေကတည်းက တောင်နေလိုက်တာ..အကြောတွေ တင်းနေတာပဲ..။

မျိုးသက်..စာပြနေပေမဲ့..စိတ်တွေထန်နေတယ်။

ကိုလင်းအောင် ရဲ့ အထိအတွေ့အတေ့အထောက်တွေကြောင့် ..တအားထန်နေရပြီး..အရည်မထုတ်ရသေးတာကြောင့်..ဂွေးဥတွေ အောင့်လာသည် ။လင်းမောင် သင်္ချာ ငုံ့တွက်နေလို့ မရိပ်မိပေမဲ့..မျိုးသက်မှာ တော်တော်ကိုထန်နေပါပြီ။နောက်ဆုံး..မရတော့တဲ့အဆုံး..အိမ်သာသို့ ထွက်လာခဲ့တယ် ။

အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်း တွဲထားတော့..ရေချိုးသံမကြားရတာကတကြောင်း ဂျက်ချမထားတာကြောင့်တကြောင်း..ရေချိုးခန်း ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ 

အို....ဆောရီး

ဆောရီး ဆိုပေမဲ့ မျိုးသက်မျက်လုံးတွေက တဏှာအရောင်တွေလက်နေသည် ။ လင်းအောင်ကလဲ လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ပြနေတယ် ။

လင်းအောင်ရဲ့ ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ် နဲ့ တောင့်တင်းသန်မာလှတဲ့ ခန္ဒာကိုယ် ကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ရင်း..လီးကြီးကနေလည်း အကြည့်မလွှဲနိုင်ပါ ။

လင်းအောင် လည်း ကိုယ်ဂွင်းထုနေတာကိုသူများကြည့်နေတော့..စိတ်တွေထကြွကာရမ္မက် သွေးတွေ ဆူကြွလာပြီး ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီး မှာ အရင်ကထက် ပိုမာပြီး..ပိုတောင်လာသည် ။

မျိုးသက်..ရင်တွေပူလာသလို အာခေါင်တွေလဲခြောက်ကပ်လာပြီ ။တံတွေးကို ဂလုကနဲ မျိုချ ပြီး..တံခါးကို ဂျိမ်းကနဲ ပိတ်ကာ..ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ .ထွက်ပြေးသွားသည် ။လင်းအောင် သည် ပြုံးစိစိ နဲ့.လီးကြီးကို..ဆပ်ပြာဖြင့် ပွတ်တိုက်ကာ.. ဆေးကြောရင်း ကျန်နေခဲ့သည် ။

ခနနေတော့ အောက်ပိုင်းကို စောင်သဘက်အဖြူနဲ့ ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ကထွက်လာသည် ။ရေချိုးခန်း ကနေ လင်းအောင် အခန်းကို ရောက်ဖို့မျိုးသက်စာသင်တဲ့နေရာကနေ ဖြတ်သွားရတယ် ။

လင်းမောင် က ရေချိုးခန်း ဘက်ကိုကျောပေးထိုင်နေတော့...လင်းအောင်ကို မမြင်ရပါ ။ ဒါ့ကြောင့်လည်း လင်းအောင် က သဘက်အောက်က အမောက်ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ မျိုးသက်အား ဂွင်းထုပြနေသည် ။

အို..မျိုးသက်..မထင်မှတ်တာကြောင့်..ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားသည် ။လင်းမောင် ရိပ်မိမှာက တမျိုး.. လီးတန်ကြီးရဲ့ ..ညို့ချက်ကတမျိုးနဲ့...ကြားထဲတွင် ဂဏာမငြိမ်တော့ပါ ။

လီးကြီးမှာ ဒစ်ထိပ်အရည်ဖျားလန်နေပြီး..ထိပ်ဖူးကားကြီးနဲ့..ဖွံ့ထွားသန်မာလွန်းသောကြောင့်လီးတန်ကြီး ကို စူးစူးရှရှ ကြည့်ရင်း မျိုးသက်ဖင်ခေါင်းထဲမှာ လှိုက်ကနဲ ယားလာသည်။

ဖင်ခံဖူးတဲ့ သူတယောက်အဖို့..လီးကြီးကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့.. ကာမရမ္မမီး ထတောက်ကာတဏှာဓာတ်တွေ..တိုးလာသည် ။

အဲ့အချိန် လင်းမောင် က နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တာကြောင့်..မိပြီ ဆိုပြီးရင်ထဲထိပ်သွားသော်လည်း ကိုယ်တော်ချောကမြန်သည် ။ စောင်သဘက်ကို ကပျာကယာ ပြန်အုပ်လိုက်ကာ..အခန်းထဲဝင်သွားတော့သည် ။

အို...မျိုးသက်..ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုံလိုက်တာ..

ရင်ထဲမှာ လဲ ဖိုးသိုးဖပ်သပ်နဲ့

ဖင်ထဲမှာလည်း မျိုးမျိုးမျက်မျက်နဲ့

အို...အဲ့လီးကြီးနဲ့သာဆို..အလှမ်းဝေးနေပီဖြစ်တဲ့..ဖင်ခံခြင်းအနုပညာကို..အကွက်ကျကျ မြိန်ရေရှက်ရေ ကို လုပ်ပစ်လိုက်ချင်ပီ။

ညရောက်တော့ မျိုးသက် စာတွေစစ်ရင်း ဆိုဖာခုံတန်းရှည်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

အိမ်မက်လိုလို တဂယ်လိုလိုနဲ့ သူ့နှခေါင်းဝမှာဆပ်ပြာမွှေးန့ံ့နဲ့ ရောနေတဲ့ လီးနံ့သင်းသင်းလေးကိုခံစားသိမြင်နေရတယ် ။တချက်တချက် မာတင်းပြောင်လက်နေတဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကိုပါ..ခံနေရတယ် ။

..မျိုးသက်..မှိန်းနေရာမှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့..ခေါင်တရမ်းရမ်းနဲ့

မိမိရဲ့ မျက်နှာနားမှာ ကိုလင်းအောင် ရဲ့..လီးတန်တုတ်ကြီးကို..တွေ့လိုက်ရတယ်...အို..အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့..လီးကြီးက မျိုးသက်ကိုမြူဆွယ်နေသလိုပဲ ပီးတော့ ကိုလင်းအောင် ရဲ့ မခို့တရို့ အပြုံးလေးကြောင့်..ရင်ထဲမှာ ဗြုန်းဆန်သွားရပီပေါ့...

လင်းအောင် လည်း..လက်ကြားက ဆေးလိပ်ကိုတချက် ဖွာလိုက်ပြီး.. မီးခိုးလေးများနဲ့..ရိသဲ့သဲ့ မူတ်ထုတ်ပြလိုက်ပြန်တယ် ။

အမလေး...မျိုးသက်..စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ့..ပန်းတိုင်ကို လှမ်းကိုင်ကာ..ဒစ်ဖျားကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်ငုံလိုက်သည် ။

ရှည်ပြီး တုတ်ခိုင် တဲ့ လီးကြီးမှာ ပါးစပ် ထဲသို့ အဆုံးနီးပါ လျောကနဲ လျောကနဲ ဝင်ထွက်နေတယ်ကြီးလွန်းတော့ ပါးစပ်ထဲပြည့်ကျပ်နေပြီး လီးထိပ်ကြီးက ..လည်မျိုကိုလာထောက်နေသည်။တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း လေအံသံက ပါးစပ်ကမထွက်နိုင်ပဲ နှာခေါင်း ကနေ တရှူးရှူးထွက်လာတယ် ။

ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဆော့ကစားရင်း လီးကိုအားရပါးရစုပ်ပေးနေတာကြောင့်..လင်းအောင် မှာ..ဇိမ်တွေ့နေတယ် ။မူတ်ချက်စုပ်ချက်တွေ ပျင်းလာသလို..သူလဲ တော်တော် ထန်လာပြီ..ဖင်ကိုမှ မလိုးရရင်..ကွဲထွက်တော့မယ်...အစုပ်ခံရတာလည်းသဘောတွေ့နေတော့..ပါးစပ်ကိုတရစပ် လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်တယ် ။

အု...အု..အ...အ...ဂလု..အု..

မျိူးသက်မှာ..အုအုအော့အော့နဲ့..အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူထုတ်ကာ...လီးကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို အံတုခံနေတာပေါ့..

အား...ရှီး..အား..ဟူး.

လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ က ထုတ်လိုက်သောအခါ တံတွေးတွေ ရွှဲနေပြီး အရင်ကထက် ပြောင်လက်နေတယ်..

လာ..ဖင်ကုန်းလိုက်.. ဒီအပေါ်ကို 

ဆိုဖာထိုင်ခုံရဲ့ ဘေးဘောင်ကို လက်ထောက်ကာဖင်ကို ထောင်ထားလိုက်သည် ။

ဖင်ကြီးမှာ လုံးဝန်းစွန့်ကားနေပြီး စအိုပေါက် ရဲရဲ လေးက လင်းအောင် ရဲ့ လီးကြီးကို သွေးခုန်နှုန်း မြန်သွားစေတယ် ။လီးကြီးမထည့်မှီ ..သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းလေးများနဲ့..ထိုးသွင်း ကာ..စွပေးနေသည်။ အဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..အား..

မျိုးသက်မှာ.. မရတော့ပါ..စိတ်ကတအားထန်နေတော့..ဖင်ကြီးကို..ကော့ပစ် ကော့ပစ်ပေးနေသည်..။ အခြေအနေကို ရိပ်မိသောလင်းအောင် လည်း အချိန်ဆွဲမနေပဲ..လီးကြီးနဲ့ ဖင်ဝကို..တေ့ကာ..ဖောက်ကနဲ..ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

အာ့...လီးကြီးဝင်သွားတော့..မျိုးသက်မှာ ရှေ့ကို ကော့တက်သွားသည် ။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ဝင်လာတော့..ဖင်ထဲဆို့နစ်နေတယ် ။ရင်ထဲမှာလည်းတဖြပ်ဖြပ်တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားနေရတယ် ။

အား...ရှီး...အိုး..လီးကြီးကို..နဲနဲ ဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ..လိုးဆောင့်ချလိုက်တော့...အား...အမေ့

အား...ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ..အား...တအားကြမ်းတာပဲ

အေးပါ ဟ..အစမို့ပါ..နောက်ပြီး..ငါ့လီးကို မင်းကြိုက်မှာပါ...အခုတော့..ခနအောင့်ထား..

ဖွတ်..ဘွတ်..အား..အမေ့..အား...ရှီး..အိုး..

မျိုးသက်မှာ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လျက် တဟင်းဟင်း အသံထွက်ကာ အားရပါးရ လိုးဆောင့်ချက်တွေကိုမှိန်းခံနေတယ် ။ တချက်နဲ့ တချက် ထိထိမိမိ ရှိလာတော့..အရသာက ထူးလာသည် ။

လီးအဝင်အထွက်မှာ..လေအံသံ တဖွတ်ဖွတ် နဲ့မျိုးသက်ရဲ့ တဟင်းဟင်း ညည်းသံက စိတ်ကိုပိုပိုထကြွလာပြီး..ဆောင့်ဆောင့်လိုးမိနေတယ် ။

အား...အိုး...အကိုရယ်..အား..

နည်းနည်းလောက် အောင့်ခံပေး..နောက်ပီးကောင်းလာမှာပါဟ...ဒီမှာ ငါလီးက..အဝင်ကောင်းနေပါပီ..မင်းဖင်က..လိုးလို့ကောင်းတာ ကွာ..ငါ့လီးလေးကို..ရှိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ..အား..ရှီး..

လင်းအောင် လည်း စိတ်လွှတ်ကိုယ်လွှတ် တအားကြုံးလိုးရင်း..အရသာကို အပြည့်အ၀ ခံစားနေတယ်။

အား...အကိုရယ်...အား..အိုး

မျိူးသက်မှာ.. တနင့်တပိုးကြီး ခံစား လာရပြီးဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့်...ဖင်လေးမှာခါယမ်းသွားသည် ။

လင်းအောင် လည်း လီးကြီးကို တဆုံးပြန်ထုတ်၍နောက်တကြိမ် အားနဲ့အင်နဲ့ တေ့ထောက်ကာဆောင့်ဆောင့်လိုးချလိုက်သည် ။လီးအဝင်နက်မူကြောင့် ဖင်လေးမှာ ပွစိ စိ ဖြစ်လာပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးဒဏ်ကို ခံနိုင်စပြုလာပြီ ။

လီးတချောင်းလုံး ဝင်းနေပီဆိုရင် ဖင်ခေါင်းထဲမှာတစ်တစ်ခွခွ ကြီးနဲ့ တပ်ပင်းရိုက်ထားသလို ပြည့်ကျပ်ကာ အရသာထူးလာပြီ ။

အိုး..အကိုရယ်..တအားအလိုးကြမ်းတာပဲ..

ကြမ်းတာပေါ့ဟ...ငါမင်းဖင်ကြီးကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ ..မှန်းမှန်းနေရတာအားမရလို့

ခုလို..အားရပါးရ ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးခွဲပစ်ချင်နေတာ..ကြာပီဟ

မင်း ငါ့လီးကိုစွဲမှတ်နေအောင် လိုးပေးမှာ

ငါလဲ မင်းဖင်ကြီးကို..စွဲနေပြီဟ..လိုးရတာ..အားရတယ်...နေ့တိုင်း ကိုလိုးပေးအုံးမှာ..

အားပါးပါး.. .သူ့အပြောနဲ့တင်...ကြွေနေပါုပီ

အိုး...အား...ရှီး..

ဘယ်လိုလဲ နေ့တိုင်းလိုးရင် ခံမလား...

လိုးပါ လိုး..ပါ..စိတ်ကြိုက် တာလိုး..အချိန်မဆွဲတော့ပဲ အသားကုန်သာ..လိုးပေးတော့

ဖင်ထဲက..တအားယားလာပီ..အား..ရှီး.

လီးတစ်ဆုံး..ပဲ ဆောင့်ပေးရမလား

ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပါ..တကတည်း..ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း သာလိုး..

လင်းအောင် လည်း ဖင်နှစ်မွှာကိုဖြဲကာ လီးကြီးကို တဆုံးဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည် ။အသံထွက်အောင် ဗြိကနဲ ဗြိကနဲ အတင်းဆောင့်လိုးရင်း နှစ်ယောက်သား..ကာမပင်ခယ်ထဲမှာ..လွန့်လွန့်လူးလူးနဲ့..ရွတ်ကုန်လွှတ်ကာ..အားရပါးရ လိုးစခန်းထနေကြတယ် ။

အစက မခံနိုင်လောက်ဘူးထင်ပေမဲ့ လင်းအောင် ရဲ့

ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဆောင့်ချက်တွေကို ကော့ကော့ပီးခံလာသည် ။ လင်းအောင် ကလည်းကြမ်းသလားမမေးနဲ့ လူလား နွားလား ပဲအသားကုန်ကို ကြုံးလိုးတာ ။

ပုံစံပြောင်းလိုးကြတယ်..ဆိုဖာပေါ်ပက်လက်အိပ်ပြီးလင်းအောင် က ခြေတချောင်းကို ဆွဲဖျဲကာ လီးကြီးနဲ့ စအိုဖူးဖူးအဝကို တေ့၍ ဗြိကနဲ ထိုးသွင်းကာ တဆွတ်ဆွတ် တဖွတ်ဖွတ် ဆောင့်လိုးတယ်

အား...ကောင်းလိုက်တာအကိုရယ်...အား..ကိုရယ်

မပြီးနဲ့အုံးနော်...အရမ်းကောင်းတာပဲ..အား..

မပြီးသေးပါဘူးဟ..မင်းဖင်လေးကို..လိုးလို့မဝသေးဘူး.အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲကွာ

အား...ဖွတ်..ဘွတ်..

လီးကြီးထုတ်လိုက်ချိန်တွင် စအိုပေါက် က ပွစိ စိနဲ့လီးကြီးဆောင့်ထည့်လိုက်ရင်လည်း တစ်ခွနေပီးစအိုအတွင်းသားတွေက လီးကြီးကို မျှော့တွယ်ကပ်သလိုစွဲစုပ်ထားတယ်

လီးကြီး ထိုးသွင်း တဲ့အခါ အရည်ဖျားက လှန်ပြီးနူးညံ့တဲ့ဒစ်ထိပ်မှာ အရသာတွေစုပုံနေပီး

လီးကို ပြန်ထုတ်တဲ့အခါ..အရည်ဖျားက လီးထိပ်ကိုဖုံးအုပ်ကာ..ထွက်လာပီး လီးတကြောလုံး ကို..ရှိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ကောင်းလွန်းလှသည်

အား...အကို ရယ်..ဆောင့်ပါ..တအား..ဆောင့်..ညီအရမ်းကောင်းနေပီ..အား..အကိုရယ်..ထိထိမိမိ ရှိလိုက်တာ.. အား...အင်း...အိုး..

လင်းအောင် လည်း ကာမပင်လယ်ထဲမှာ ရွက်ကုန်ဖွင့်ပီး..အားရပါးရ လွှင့်မျောကာ...တရစပ်လိုးဆောင့်ရင်း...လီးကြောတခုလုံး..ပူရှိန်းလာပြီး..ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ကာမရုြ့အထွက်အထိပ်ကို..ရောက်ရှိသွားသည် ။

အား.အား..အား...ကောင်းတယ်ကွာ..

ပြွတ် ပြွတ်..ဆိုပြီး..မျိုးသက်ရဲ့..နုတ်ခမ်းလေးကို

ဆွဲဆွဲစုပ်လိုက်သည် ။

ဆေးလိပ်နံ့သင်းသင်းလေးနဲ့ ကစ်ဆွဲခံရတော့လည်းအရသာရှိလိုက်တာ...

မနက် ၄နာရီလောက်ရောက်တော့ လင်းမောင်ကိုစာကျက်ဖို့ အိပ်ရာနိုးဖို့..လင်းမောင် အခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည် ။

လင်းမောင် ညီလေး..ထထ..ထထ..၄နာရီထိုးပီ

ထလေ..စာကျက်ရအုံးမယ်..

မထချင်ဘူးဗျာ...

ဟေ..ဘာလို့လဲ..နေဖျားလို့လားဆိုပြီး..လင်းမောင်နှဖူးလေးကို..လက်နဲ့အုပ်မိုးလိုက်တော့..

လင်းမောင်က..လက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး...တခါမှမကြည့်ဖူးတဲ့အကြည့်..စူးစူးရှရှ ကြည့်နေတော့..မျိုးသက် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်တယ်..အို..ငါ..ဘာတေဖြစ်နေတာလဲ

ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီလေး ကလည်း

ကျနော် ကို စာထကျက်စေချင်ရင် တခုလုပ်ပေးရမယ်..

ဟင်ဘာကိုလဲ...

ညက အကိုလင်းအောင်ကို စုပ်ပေးသလို

ကျနော့်လီးကိုလဲစုပ်ပေးပါဗျာ..ကျနော် အစုပ်ခံချင်လို့ပါ...

ဟင်..မျိုးသက်ရှက်သွားသည်။လူမိတော့..အနေရခက်နေသည် ။

လုပ်ပါ..စုပ်ပေးရင်..စာကျက်မယ်လေ..နော်..နော်.

မစုပ်ပေးရင်..ဖေဖေမေမေတို့ပြန်လာရင်..အကိုနဲ့ဖြစ်တာတိုင်ပြောမယ်..

ဟာ..အဲ့လိုမလုပ်နဲ့နော်..ဒီလိုလုပ်

အကိုမင်းကို စုပ်ပေးရင်..နေ့တိုင်းမနိုးပဲထမှာလား

နေ့တိုင်းစုပ်ပေးရင် ထမှာပေါ့..ဟဲဟဲ

ဟင်..လူလည်လေး..ကဲ..ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်

အားပါးပါး.. လင်းမောင် က သူ့အကိုနဲ့တူလို့ထင်တယ် လီးကြီးက အရွယ်နဲ့မမျှအောင် တုတ်လှသည် ။ ၁၀ကျော်သက်ဆိုတော့..အမွှေးနုနုတွေကြားမှာ

ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ လီးကြီးက..အရည်ဖျားမလန် ဒစ်မပြုတ်သေးပဲ..ငုံငုံဖူးဖူးကြီးနဲ့..အားရစရာကြီး

စုပ်လေ အကို

အေးပါ..မင်းလီးကလည်း ထွားလိုက်တာနော်

မျိုးသက်..မလန်တလန်ဖြစ်နေတဲ့ ဒစ်လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ တေ့ထောက်ပြီး..ထိုးကလိနေသည်။ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ချင်း လီးတဆုံးရောက်အောင်စုပ်ပေးရင်း..ဂွေးဥတွေ ကို..ကိုင်နေတယ် ။

လင်းမောင် လည်း မျိုးသက်ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရင်းဖင်သားအိအိတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆွဲစုပ်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းအကြားလက်လျှိုကာ စအိုဝဖူးဖူးလေးကို ထိုးကလိလိုက်သည်

မျိုးသက်မှာ လီးစုပ်ရင်း က တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည် ။

တော်တော် အတတ်ကောင်းတေတတ်နေတယ်

ငါ့မှာတော့..ကလေးပဲ ထင်နေတာ..

ကလေးမဟုတ်တော့လို့..လီးစုပ်ခံပီး ဖင်နိုက်နေတာပေါ့အကိုရ..ဘယ်လိုလဲ..ကျနော် လီးကြိုက်လား..ဟဲဟဲ

လင်းမောင် က သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းတေနဲ့ ဖင်ထဲကို ထိုးစွ ပေးလေ မျိုးသက်က ဖီးတက်ပီး လီးကိုအငမ်းမရစုပ်လေဆိုတော့...လင်းမောင် လည်း..အထာသိကာ..လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးပြီးစအိုအတွင်းသားတေကို ပတ်မွှေ ပေးနေသည်။

အား..

ရှီး..ပြွတ်...ပြွတ်..

ဟင်း...ဟင်း...အား..

ကျနော် ပက်လက်အိပ်လိုက်မယ် အကိုက အပေါကတက်ခွပီး ကျနော့်လီးစုပ်ပေါ့ ကျနော် ကဖင်ယက်ပေးမယ် ။

ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေပြီး တယောက်နဲ့ တယောက်ပြုစုနေကြသည် ။

လင်းမောင် သည် ဖင်ကွဲကြောင်းကို လျှာနဲ့ ယက်သပ်ပြီး စအိုအတွင်းထဲကို တဇွိဇွိ ထိုး၍ ကလိပေးနေသည် ။စအိုနုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုသူ့နုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိဆွဲပြီး ..မနာအောင်..ဆွဲစုပ်ကစားရင်း..လက်သုံးချောင်းပူး ထိုး၍..ကလိပေးပြန်သည်။

မျိုးသက်လည်း..ဖီးအလိမ်းလိမ်းတက်ကာလီးကြီးကို ဒစ်ထိပ်ကနေ အရင်းထိ ငုံထားပြီးလျှာနဲ့ ယက်လိုက် လွှေလိုက်လုပ်ပေးနေသည် ။တချက်တချက် ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ဆွဲငုံစုပ်လိုက်သေးသည် ။

လီးချောင်း ကြီးကိုလည်း အမျိုးမျိုး စုပ်ပေးနေတော့လီးကြီးက ပါးစပ်ထဲတွင် အရင်ကထက် ပြည့်ကြပ်လာပြီး..အကြောတွေ တင်းလာကာလရည်ပူပူတွေကို ဒလဟော သွန်ကျလာတော့သည် ။

ဟူး...ကောင်းလိုက်တာ..အကိုရာ..

နေ့တိုင်း..စုပ်ပေးရမယ်နော်..

အင်းပါ.. .ဒါဆို စာကိုကြိုးစား..ကြားလား

ဟုတ်ကဲ့.ဒါနဲ့..ဖင်လဲလိုးချင်သေးတယ်

မရသေးဘူး ဒီဇင်ဘာစာမေးပွဲမှာ ဂုဏ်ထူးပါရင် လိုးခွင့်ရမယ်..အခုက အစုပ်ပဲခံအုံး..ကြားလား

ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဂုဏ်ထူးပါအောင်ကြိုးစားပြီး ဖင်ကွဲအောင် ကို လိုးပစ်အုံးမှာ...ဟဲဟဲ

ဟေ....


ပြီးပါပြီ ။





ကျွန်မ အရမ်းစွဲသွားပြီ ဦလေးဖေတင် (စ/ဆုံး)

ကျွန်မ အရမ်းစွဲသွားပြီ ဦလေးဖေတင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပြွတ်…စွပ်….စွပ်….”

“ အ….အား….”

“ သိပ်နာနေလား….”

“ အင်း….ဟင်း…”

မနေ့ညကမှစပြီးခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခုဒုတိယညရောက်လာပေမယ့် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်း လုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။ အပျိုဖော်ဝင်ဝင်ခြင်း ခိုးရာလိုက်ခဲ့သည့် အကျိုးဆက်တွေပါ။ ဆီးခုံ မွေးညှင်းနုလေးတွေ စထွက်ခါစမို့ စောက်ဖုတ် နုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေကျိန်းစပ်နေလေသည်။

“ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ်လေ….”

“ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်…. နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….”

အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံလေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲ ကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး၏ အပြင်ဖက် ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ အသားစိုင်တွေက တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြီ။ ဒီအခြေအနေ တွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။ သွယ်သွယ်မှာ ဒီအချိန်တွင် အလိုးရပ်လိုက်မည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ပါ။

“ သွယ် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ပါ….”

“ လုပ်မှာလုပ်ကွာ စကားပြောမနေနဲ့….”

စောက်ခေါင်းထဲတွင် ငြိမ်၍စိမ်ထားသော လီးချောင်းပူပူမာမာကြီးကို အမြန်ဆုံးပြန်၍ လှုပ်ရှားစေချင်နေသည်။ တင်း နေသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်း၍ဖွေးနေသည်။ ထိုဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူးပြီးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်သေးသေးလေးမှာ ဖူးထွက်နေသည်။ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ လီးကို တစ်ချက်ချင်း ဆွဲဆွဲနှုတ်ကာ လိုးပေးသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်….ပြွတ်….”

“ အင့်….အင်း…..ဟင်း…..အ….အ….အင်း…..”

“ သွယ်သွယ် နာသေးလား….”

“ တဖြေးဖြေးပျောက်လာပြီ….လုပ်….အကို့ သဘောကျသာလုပ်တော့….”

“ ဗြွတ်….ပြွတ်…စွပ်….ဖွတ်….”

“ အင့်….အမလေး….လေး…အကိုရယ်….”

သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်နှင့် လုပ်ပေးလာသည်။ အရည်ကြည်လေးတွေက ပထမချော်ချွတ်ချောမော နေရာမှ အထဲတွင် တဖြေးဖြေးစေးထန်းလာသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်မိနေကြသည်။

လင်မယားညားတာမှ တစ်ပတ်ပင်မပြည့်သေး။ သိန်းအေးက အလုပ်ဖြင့် နယ်သို့ဆင်းသွားရသည်။ သိန်းအေး အလုပ် က အဆောက်အဦး ဆေးသုတ်သည့် ကန်ထရိုက်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် အတူတွဲလုပ်သည်။ နယ်တွင် တိုက်သုံးလုံး လက်ခံထားသည်။ အဆောက်အဦးအပြင်ဘန်းသာမက အတွင်းဖက် နံရံကြမ်းခင်း၊ အခန်းစီး မျက်နှာကျက်တွေပါ တစ်တိုက် လုံး လက်ခံထားတော့ အနည်းဆုံး တစ်လလောက်ကြာမည်။

ဒီတော့ သွယ်သွယ် တစ်ယောက်ထဲ အိမ်တွင်နေ၍ မဖြစ် တော့။ အမဖြစ်သူတို့ အိမ်သို့ပြောင်း၍ နေခဲ့ရသည်။ သွယ်သွယ်၏ အမ နွယ်နွယ်က သာကေတ (၇) ရပ်ကွက်ထဲတွင်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးက လိုင်းကားဒရိုက်ဘာ။ သားသမီးမရှိတော့ ဆယ်ပေအိမ်လေး တစ်လုံးကို အပိုင်ဝယ်၍နေနိုင်ခဲ့သည်။ အရင်က သွယ်သွယ်မှာ အမဖြစ်သူနှင့် အတူနေခဲ့ရာမှ သိန်းအေးနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ခွဲဆင်းသွားတာဖြစ်သည်။

ဒီတော့ ပတ်ဝန်းကျင်းက သွယ်သွယ်အဖို့ စိမ်းမနေပါ။ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ သွယ်သွယ် နေပျော်ပါ သည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ယာဝင်ချိန်တွင်တော့ လင်ဖြစ်သူကို သတိရလှသည်။ ဟိုတုန်းက အကြောင်းတွေကို ပြန်တွေးပြီး သတိရနေတတ်သည်။ သွယ်သွယ် စိတ်ကူးယဉ်တွေးတောမိနေတာက မဆုံးသေး။ အခန်းထဲမှ အမဖြစ်သူတို့လင်မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထွက်၍လာသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….ဘွပ်….ပြစ်….”

“ အင့်….အင့်….အင့်….အင့်…”

အိမ်လေးက ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲခါယမ်း၍ တကျွီကျွီမြည်နေသည်။

“ ဖြေးဖြေးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….”

“ ဖြေးဖြေးလုပ်ရတာ အားမရဘူးဟ….”

“ အပြင်ဖက်မှာ သွယ်သွယ်ရှိတယ်….”

“ သူလည်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီပဲကွာ…. သူအပျိုတုန်းက ငါအသံမမြည်အောင် ကြိတ်လုပ်ခဲ့တာပဲ…. ခုတော့ မတားပါနဲ့ကွာ….”

“ ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….ပြွတ်….ပြွတ်….”

“ အင့်….အင့်….အင့်….”

နွယ်နွယ်နှင့် ကိုစိုးတို့ အသံက ခပ်အုပ်အုပ် ပြောနေသော်လည်း သွယ်သွယ်မှာ သူတို့အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲကြား နေရသည်။ သွယ်သွယ် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချ၍ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေမိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….”

“ အင်း….ဟင်း….အင့်…ဟင်း….ဟင်း…. ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်….ဟင်း….ဟင်း….”

မအောင့်နိုင် မအီးနိုင်ဘဲ ညီးတွားလိုက်သော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ ညီးတွားသံ နောက်ဆုံးစကားရပ်က သွယ်သွယ် ကို အိပ်ယာထဲမှ ငေါက်ကနဲ ထထိုင်သွားစေသည်။ တဆက်ထဲ သွယ်သွယ် ခြင်ထောင်ကို မ၍ ထွက်လိုက်သည်။ အိမ်က ဆယ်ပေအိမ်ဖြစ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းဖက်ကို ဝါးထရံခြား၍ကာထားသလို နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်နှင့်လည်း ဝါးထရံခြား ၍ ကာထားသည်။

သွယ်သွယ် အိပ်တာက မီးဖိုချောင်ခေါင်းရင်း ပိုင်းဖက်တွင်ဖြစ်သည်။ ခြေရင်းဖက်တွင် ဝင်ပေါက်ထွက် ပေါက်တစ်ခုရှိ၍ ထိုဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်၏ အပြင်ဖက်တွင် ငါးပေပတ်လည်ခန့် အဖီလေးထိုး၍ မီးဖိုရှိသည်။ ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် သွယ်သွယ်မှာ မီးဖိုချောင်နှင့်အတွင်းဖက် ပိုင်းခြားကာထားသော ထရံနားသို့ ကပ်၍ တစ်ဖက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က သူမ၏အမ နွယ်နွယ်တို့ အိပ် ခန်းထဲသို့ လင်းလင်းချင်းချင်း ဝင်ရောက်လျက်ရှိသည်။

မြင်လိုက်ရသူ သွယ်သွယ်သည် သွေးသားတွေ သောင်းကျန်းနေသည့်အကြားကပင် မျက်စိရှက်သွားသည်။ ကိုစိုးရော နွယ်နွယ်ပါ နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိကြပေ။

နွယ်နွယ်က အိပ်ယာပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပြားနေအောင်ဝပ်၍ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားပြီး ကိုစိုးက နောက်မှနေ၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။

နောက် သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ လီးကြီးအရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောနေရာကို အသေအချာကြည့်လိုက်မိရင်း သွယ်သွယ် အသက်အောင့်လိုက်မိကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားမိသည်။ အိမ် ထောင်သည်ဘဝရောက်လို့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အလိုးခံခဲ့ရပေမယ့် ဒီလိုယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးနေကြတာမျိုး ကို သွယ်သွယ် တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့ပေ။ အမြင်ဆန်းသလောက် ကာမမီးရှိန်ကလည်း ငယ်ထိပ်ထိရောက်လာသည်။ ဒူး ထောက်၍ ထိုင်လိုက်ကာ သွယ်သွယ်သည် ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်ကာ သူမ၏ လက်ကလေးက စောက်ပတ်ပေါ်သို့ ပြန်၍ရောက်သွားပြန်သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်….စွပ်….ဖွတ်…. ဆောင့်စမ်းပါ….. လုပ်စမ်းပါ….ကိုစိုးရယ်… .နာနာလေး…. အင်း….ဟင်း…ဟင်း …အင်း….”

စောစောက ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုခဲ့သော နွယ်နွယ်မှာ အခုပွဲကြမ်းလာပြီ။ ကိုစိုးကလည်း အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ တင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က နွယ်နွယ်၏ ခါးပေါ်ရောက်သွားပြီး ခါးလေးကို သေသေချာချာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်….စွပ်….ဖွတ်….ပြွတ်….”

“ အင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်…. ဟင်း….ဟင်း…. ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိဘူး…. ဟင်း….ဟင်း….. ဟင်း….”

တမိုက်လောက်ရှိသော လီးတန် တုတ်တုတ်မဲမဲကြီးက အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အားရပါးရ လိုးဆောင့်ရင်း သူမ၏ သွေးသားတွေကိုသာ ထိုးဆွနေတာမဟုတ်။ ကြည့်နေသော သွယ်သွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကိုလည်း အပြင်းအထန် ထိုးဆွနေလေသည်။ အရည်ကြည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝသို့ သွယ်သွယ်၏ လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းမည်ပြုပြီးမှ သွယ်သွယ်၏ အကြည့်က မီးဖိုချောင်ခြေရင်းဖက်သို့ ရောက်သွားသည်။

ညနေဈေးမှ သူမကိုယ်တိုင်ဝယ်ခဲ့သည့် ခရမ်းသီးများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သွယ်သွယ် တစ်ဖက်ခန်းသို့ တစ်ချက်ချောင်း ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခရမ်းသီးများရှိရာအနီးသို့ လျှောက်လာပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ကာ အရှည်လေးလက်မကျော်ကျော် လောက်နှင့် လုံးပတ်တစ်ကျပ်လုံးလောက်ရှိသော ခရမ်းသီးလေးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်မှနံရံသို့ ကျောမှီ၍ ခပ် လျှောလျှောလေးထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ကားလိုက်ပြီး ထဘီလေးကို လှန်တင်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ အမွှေး လေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် သုံးလေးခါလောက် ပွတ်တိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲ၍ ခရမ်းသီးကို တေ့လိုက်သည်။

“ အင်….ဟင့်….ဟင့်….”

ခရမ်းသီးထိပ်နှင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးမွှေရင်း သွယ်သွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးနဲှ့၍ သွင်းယူရင်း သွယ်သွယ်၏ ပါးစပ်လေးက ဟ၍ ဟ၍ လာ သည်။ သွယ်သွယ်လက်ထဲမှ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင် သွင်းသည်။

“ ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….အဟင်း….ဟင်း….”

ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ တဝက်လောက် ပြန်ထုတ်လိုက် နှင့် လုပ်သည်။ ခရမ်းသီးကို ရိုးရိုးသွင်းတာထုတ်တာမဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့် ကိုင်ထားရင်းက ခရမ်းသီးကို လှည့်၍ လှည့်၍ စောက်ခေါင်းထဲတွင် မွှေမွှေပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေတာဖြစ်သည်။ ဒီအချိန်တွင် သွယ်သွယ်အား တွေ့မြင်ရသူ မည်သူမဆို သွယ်သွယ်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း ကောက်ချက်ချမည်မှာ မလွဲဧကန်ဖြစ်လေသည်။

“ စွပ်…စွပ်….စွပ်…..အင်း…အင်း….ဟင်း…. ဟင်း…..”

အရည်တွေက ရွှဲသထက်ရွှဲရွှဲပြီး ထွက်လာသလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသော ခရမ်းသီးလေးကလည်း အဝင် အထွက် သွက်လက်လျင်မြန်၍လာသည်။

“ စွပ်….ပြွတ်….စွပ်….စွပ်…..အင်း….ဟင်း…. ဟင်း.. .အင်း….. အင်း….ကျွတ်….ကျွတ်….”

သွယ်သွယ်မှာ အားမလိုအားမရဖြင့် လျှာလေးကို ထုတ်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ယက်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို သွက် သွက်ကြီး အထုတ်အသွင်း လုပ်နေသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သွယ်သွယ်မှာ မေးကြောလေးတွေ ထောင်ထလာအောင် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို လက်ဖြင့်အသေအချာဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးအချက် ၁၀၀ ကျော်လောက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုး စိုက်ကာ….

“ အ….အ…အင်း….အီး….”

ဟူသော မသဲမကွဲညီးသံလေးနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ကျသွားလေတော့သည်။

“ လူပျိုကြီး….ခုမှအိပ်ယာထလာသလား….”

အသံကြားရုံနှင့် မသန်းရီမှန်း ဖေတင် သိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က သွားပွတ်တံကိုင်ရင်း အိမ်ရှေ့ရေစည်ဘေး သို့ မျက်နှာသစ်ရန် ဆင်းလာသော ဖေတင် ခေါင်းရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ် မသန်းရီရေ….အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ နေမြင့်အောင် အိပ်လိုက်တာ….ဟဲ….ဟဲ….”

မသန်းရီစကားရှည်တတ်မှန်းသိ၍ မပြောချင်ဘဲနှင့် ဖေတင် သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖေတင်က သူမကိုလည်း စူးစူးရဲရဲ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သော မသန်းရီက ပါတိတ်တပတ်နွမ်းဝမ်းဆက်လေးနှင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ အရပ် ၅ ပေပင်မပြည့် ခန္ဓာကိုယ်က တလုံး တခဲကြီးမဟုတ်သော်လည်း စွဲမက်စရာကောင်းလောက်အောင်တော့ အချိုးကျ ဖွံ့ထွားလုံးတစ်စွင့်ကား၍နေသည်။ သူ့ကို ဖေတင် စူးစူးရဲရဲကြည့်နေမှန်းသိ၍ မသန်းရီ မျက်နှာရဲသွားသည်။

“ သိပါဘူးတော်….လူပျိုကြီးတွေ ညဖက်ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ….ဟင်း….ဟင်း….”

“ သန်းရီကလည်းဟာ စောစောစီးစီး လုပ်ပြီ….”

ဖေတင် သူမထံမှ အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး ရေစည်ပေါ်မှ ရေဖလားကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက်သည်။

“ အမသန်းရီကလည်း ကျမဦးလေးက ရိုးပါတယ်… .အဲ့လိုမပြောပါနဲ့…. ဟင်း…ဟင်း….”

အဲ လာပြန်ပြီတစ်ယောက်။ ဖေတင် ခြေရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနှင့် ထဘီအနက် လေးနှင့် ရယ်ကြဲကြဲလုပ်ကာ ရပ်နေသော သွယ်သွယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အေး….ဟုတ်သားပဲဟာ….ညီးပဲ သန်းရီကို ကြည့်ပြောပါတော့….”

“ မိသွယ်….ညီးဘာသိလို့လဲ…. ဒီလူပျိုကြီးအကြောင်းကို နောက်မှငါပြောပြမယ်…. လာ….သွားကြမယ်….”

“ အမ…ဈေးခြင်းတောင်းမပါဘူးလား….”

“ ညီးကရော…”

“ ဟင်း….ဟင်း…အမ ခြင်းတောင်းထဲ ကပ်ထည့်မလို့ ဝက်သားတစ်မျိုးထဲဝယ်မှာ….”

“ ကောင်မလေးနော်…. အချောင်တော်တော်လိုက်… .ဟင်း….ဟင်း….ညီးလည်း မလွယ်ဘူး….”

“ လာပါ အမရာ….ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ဝယ်ပြီး ထည့်ကြတာပေါ့….”

သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းမပေါ်ရောက်သွားကြလျှင် ဖေတင်က မသိမသာခိုး၍ကြည့်လိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ရဲ့ အလုံး အထည်ကလည်း မသေးလှပါလား။ သန်းရီလောက်ကို ရှိနေသည်။ ဖေတင်၏ အတွေးက မဆုံးသေး။ သူ့ထံသို့ သမင်လည် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သော မသန်းရီ၏ မျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိလိုက်သည်။ ဖေတင် သူမတို့ကို ခိုးကြည့်နေတာတွေ့တော့ မသန်းရီ မျက်နှာပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်ပြီး ပြန်လှည့်သွားသည်။

မသန်းရီ ယောက်ျားအောင်ချစ်က သင်္ဘောကျင်းတွင် အလုပ်လုပ်သည်။ သူတို့တွင် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး ဒီနှစ် ဆယ်တန်းဖြေရမည် ဖြစ်သည်။ သားသမီးမရှိသော အောင်ချစ်၏ အမက အကုန်အကျခံကာ ဘော်ဒါထားပေးထားသည်။ အောင်ချစ် အလုပ်က တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်ခန့်သာ အိမ်ပြန်နားရသည်။ တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေသော မသန်းရီမှာ မိန်းမချင်း အဖော်များနှင့် သူမ၏အိမ်တွင် တရုံးရုံးဖြစ်လျက်ရှိသည်။ မသန်းရီတို့ ဒီအိမ်တွင်နေလာတာ သူတို့၏ သမီးလေးတစ်သက်ပင် ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တော့ ဖေတင်နှင့်က ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ပြောမနာဆိုမနာဖြစ်နေသည်။

သွယ်သွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးကတော့ နှပ်ချေးတွဲလောင်းကတည်းက ဖေတင်တို့ ထိန်းလာတာဖြစ်သည်။ ဖေတင့် အမေ ဒေါ်အေးရှိတုန်းကဆိုလျှင် သွယ်သွယ်က ဒေါ်အေး၏ လက်ကတုံးတောင်မွှေး။ အိမ်မှာလာပြီး စားလိုက်၊ အိပ်လိုက် လုပ်နေရုံမက ဒေါ်အေးဘယ်သွားသွား အဖော်အဖြစ် သွယ်သွယ်ကပါတတ်သည်။ အခု ဖေတင့်အမေ ဒေါ်အေးဆုံးသွားတာ ခြောက်နှစ်ကျော်ပြီ။ သွယ်သွယ်ပင်လျှင် အပျိုဖော်ဝင်၍ အိမ်ထောင်ပင် ကျသွားပြီဖြစ်သည်။

ဖေတင်တို့က သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲနေတာ ဖြစ်သည်။ အခု မိခင်ဖြစ်သူက မရှိတော့သည့်အခါ ဖေတင်တစ်ယောက်ထဲ နေထိုင်ခဲ့တာဖြစ်လေသည်။ ဖေတင်မှာအရပ်ခြောက်ပေကျော်ခန့်မြင့်ပြီး ပေါင်ချိန် ၂၅၀ ကျော်ခန့်မြင့်ကာ အလုပ်က ဝပ်ရှော့ဆရာဖြစ်သည်။ အလုပ်ဆင်းသည့်ရက်တွင် သူဌေးက ထမင်းကျွေးသည်။ အလုပ်ပိတ်ရက် ဆိုလျှင် လမ်းထိပ်က ထမင်းဆိုင်မှာ စားသည်။ ဒါက တစ်ခါတစ်ရံမျိုးမှသာ စားဖြစ်တာဖြစ်သည်။ များသောအားဖြင့် ခေါင်းရင်းအိမ်မှ မသန်းရီနှင့် ခြေရင်းအိမ်မှ နွယ်နွယ်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ အိမ်မှလည်း အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် ထမင်းဟင်းများ သူ့တစ်ယောက် စာ လာပို့တတ်သည်။

ဆယ်လေးငါးနှစ်အတူတူ နေလာကြတာဆိုတော့ ခင်မင်ရင်းနှီးမှုက ဆွေမျိုးတွေလို ဖြစ်နေကြလေ သည်။ ဖေတင် အိမ်ပေါ်သို့ပြန်ရောက်၍ မျက်နှာသုတ်ပြီး ဘေးပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ သွယ်သွယ်တို့ အိမ်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ဖေတင် မသန်းရီပြောသွားသော

“ ညက ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ…”

ဆိုသော စကားကို အမှတ် ရလိုက်သည်။ သူတို့အိမ်တွေက (၁၀)ပေအိမ်လေးတွေဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်က သုံးပေမျှသာ ကွာခြား၍ ညလူခြေ တိတ်ချိန်တွင် တစ်ဖက်မှ ကိုစိုးနှင့် နွယ်နွယ်တို့ ကဲကြသည့်အသံတွေက အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဖေတင် မနေနိုင်။ အိမ်နှစ်လုံးကြားသို့ဝင်၍ ချောင်းတတ်သည်။ ဝါးထရံကာအိမ်ဆိုတော့ ဖေတင်အဖို့ အခွေကြည့်ရသည် ထက်ပိုပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိလှသည်။ ညတုန်းကတော့ ဖေတင် ကံဇာတာ တက်လာသည်။

နွယ်နွယ်တို့ လင်မယား ကာမစပ်ယှက်နေတာ တင်မက သွယ်သွယ်တစ်ယောက် စိတ်တွေထပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေပုံကိုပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။

အိမ်နှင့် (၇) ဈေး မိန်းမခြေလှမ်း (၁၅) မိနစ်ခန့်သာ လျှောက်ရသည်။ မသန်းရီနှင့် သွယ်သွယ်တို့ ကားမစီးတော့ဘဲ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ လျှောက်လာကြသည်။

“ အမသန်းရီ…..ဦးလေး ဖေတင်အကြောင်း ပြောမလို့ဆို….”

“ အော် အေး….”

“ ပြောလေအမ…”

“ ညီးကလည်းအေ…လောလိုက်တာ…. ဘယ်ကစပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ…. အင်း…. ဒီလိုအေ့…အကိုဖေတင် က လူပျိုကြီးဆိုတော့ မိန်းမမရှိဘူး….”

“ ဟွန်း….ဒါများ အဆန်းလုပ်လို့….”

“ နားထောင်စမ်းပါအုံးအေ….ညီးကလဲ….”

“ ဆက်ပြောလေ….နားထောင်နေတယ်….”

“ ဟိုတစ်နေ့က သူအလုပ်ကပြန်လာပြီး ခဏနေတော့ ဒိုဘီကလာပို့ထားတဲ့ သူ့အဝတ်တွေ ငါသွားပို့တယ်…. အဲဒါ သူဘာလုပ်နေတယ် မှတ်လဲ….”

“ ဘယ်သိမှာလဲ….”

“ နိုင်ငံခြားကလာတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ပိုစတာကြီးကို ချိတ်ပြီး အဲဒီရှေ့မှာရပ်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်….”

“ အယ်….သူကလည်း မနေနိုင် ဝယ်စားလိုက်ရင် ရတာပဲဟာ….”

“ မိန်းမမရှိတော့ သနားစရာပေါ့ဟာ….”

“ ဟီ…ဟိ….အမကလည်း ပါးစပ်က သနားနေတယ် …. ထဘီချွတ်ပြီး ဝင်သွားလိုက်ရင်ပြီးရော….”

“ သေနာမလေး….လင်ရမှ ပါးစပ်က ကြမ်းလာတယ် … .ညီးသာဝင်သွား….”

“ ကျမကတော့ ဒါမျိုးမကြုံသေးပါဘူး….”

“ နေပါအုံးအေ….ငါ့စကား ဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး…. ငါပြောချင်တာက အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး…. ငါတွေ့လိုက်ရတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကြီး….”

“ ဘာ ပြောစမ်း….ပြောစမ်း….အမ ဘယ်လိုဟာကြီးလဲ….”

ပြာပြာသလဲမေးလိုက်သော သွယ်သွယ်အား မသန်းရီက လှည့်၍မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

“ ပြောမှာပေါ့အေ…..ညီးကလဲဖြစ်နေလိုက်တာ…. သူ့ဟာကြီးက သစ်သားငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား မှတ်ရတယ်အေ…. နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး….ငါဖြင့် အဲဒါကြီး မြင်လိုက်ရပြီး ( ၂ ) ရက်လောက် အိပ်မပျော်ဘူး လီးကြီးမှာလည်း ဂေါ်လီတွေ ပတ်ချာလည်ပြည့်လို့ ကြောက်စရာကြီး….”

“ ဟိဟိ….အမကလည်း ဖြစ်ရတယ်…..ဟိဟိ….”

“ ဟဲ့ မသန်းရီတို့ ဒီမှာ ငါးကြင်းခုတ်သားတွေ ရှိတယ်နော်….”

ဈေးဝရောက်၍ ဈေးသည်တစ်ယောက်က ဆီးကြိုအော်ပြောလိုက်သံကြောင့် သူမတို့နှစ်ယောက် စကားစပြတ်သွား ကြလေသည်။

ဟင်းပန်းကန်လေးကိုင်၍ သွယ်သွယ် သူမ၏ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်ကို ဖေတင် တွေ့လိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့ သွယ်သွယ်လာတော့မည်။ အပေါ်က ဝတ်ထားသော တီရှပ်အဖြူလေးက ဈေးသွားတုန်းက တီရှပ်လေးဖြစ်ပေမယ့် အထဲက ဘော်လီကိုတော့ ချွတ်ထားပုံရသည်။ အိမ်ပေါ်မှအဆင်း နို့နှစ်လုံးက ဗရမ်းဗတာ ခါရမ်းသွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အောက်ဖက်ကဝတ်ထားတာတော့ ဈေးသွားတုန်းက ထဘီအနက်လေးမဟုတ်ဘဲ အရောင်လွင့်ပျယ်စ ပွင့်ရိုက်ထဘီ အနီ ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။

ဖေတင် မသန်းရီကိုတော့ တိုက်စစ်ဆင်ပြီးပြီ။

သွယ်သွယ်ကိုလည်း တိုက်စစ်ဆင်ရဦးမည်။ ဖေတင် ငေါက်ကနဲထ၍ အတွင်းခန်းဖက်သို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အခန်းထဲတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဝတ်လစ်စလစ်ပုံရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖေတင်က ညကသွယ်သွယ်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာကိုတွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး နောက် သွယ်သွယ်ကို မသင့်တော်ပေမယ့် အတော်လိုးချင်နေတာ ဖြစ်သည်။ သွယ်သွယ်ကို အခုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လီးကြီးက ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲ ထ၍လာသည်။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ဖေတင်က အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းခန်း ဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက်ဖက်ကို တစောင်းပေး၍ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သွယ်သွယ်အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ ကိုဖေတင်ကို မတွေ့ရ။ အသံပြုမည် ကြံလိုက်ပြီးတော့မှ မနက်က မသန်းရီ ပြောသွားသည်ကို သတိရလိုက်ပြီး လက်ထဲက ဝက်သားဟင်းပန်းကန်လေးကို အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် အတွင်းသို့ဝင်သည့်အပေါက်နားကပ်၍လာပြီး အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။

“ အာ….ဟာ….”

အမသန်းရီပြောသည့်အတိုင်းပင်။ ဦးလေးဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးက ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား အောက်မေ့ရသည်။ ဦးလေးဖေတင်က သူ့ရှေ့က ဝတ်လစ်စလစ်ပုံကို ကြည့်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဂွင်း တိုက်နေသည်။ လီးကြီးသာ ဧရာမဖြစ်တာမဟုတ်။ အောက်က ဂွေးအုမဲမဲကြီးတွေကလည်း ဖောင်းတင်းလုံးတစ်ပြီး နဲတာကြီး မဟုတ်။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသဖြင့် သူ၏ တုတ်ခိုင်တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း ကြွက်သားအ မြောင်းမြောင်းထ၍ နေသည်။

သွယ်သွယ်၏စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ထ၍လာသည်။ သွယ်သွယ် မျက်စေ့ကိုမှိတ်ကာ အခန်း တံခါးကိုမှီပြီး ထဘီကိုမ၍ လက်လျှိုသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ ရင်တစ်ခုလုံး ဘလောင်ဆူစေကာ ရာဂစိတ်များ ထကြွလောင်မြိုက်လာသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေကလည်း ထိန်းမရအောင် ထ၍လာသည်။

ဖေတင် ပြုံးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်က မသန်းရီထက်ပိုပြီး ထန်သည်။ မသန်းရီတုန်းက ဒီလိုမျိုးမဟုတ် သူလုပ်ပြတာကို တဝကြည့်ပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဆင်းပြန်ပြေးသွားသည်။ အခုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ကိုပင် ဂရုမထားတော့ လောက်အောင် စိတ်တွေထနေပြီ။ သွယ်သွယ်၏ ပါးပြင်လေး နွေးကနဲတစ်ချက် ခံစားလိုက်ရသည်။

“ ဟင်….ဦးလေး….”

“ လာ….ကုတင်ပေါ်ကို….”

“ ဟင့်အင်း….”

“ လာပါဆို…..အချိန်ကြာတယ်…..ခရမ်းသီးထက် ပိုကောင်းတယ်ဟ….သိလား…..”

သွယ်သွယ် ရှက်စိတ်တွေက ရာဂစိတ်နှင့် အပြိုင်ဖြာသွားသည်။ သွယ်သွယ်ငိုင်၍အသွား ဖေတင်က သူမကို အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လိုပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဖေတင်၏ လီးကြီးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သွယ်သွယ် ကြောက်လွန်း၍ မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဖေတင်က သူမ၏ ထဘီကိုလျင်မြန်စွာ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရိတ်ထားပုံရပြီး ပြန်ပေါက်ကာစ အမွှေးငုတ်တိုလေးများဖြင့် စောက်ဖုတ်အထက်ဆီးခုံဝင်းဝင်းလေးကို လီးထိပ်လုံးလုံးကြီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

“ အ….အ….”

သွယ်သွယ် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ လီးထိပ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးစိုက်ပြီး အထက် အောက်စုံချီဆန်ချီ ဆွဲပေးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကားခနဲဖြစ်သွားသည်။ လီးဒစ်ကြီးကို ခါးလည်မှကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အောက်ဖက်နားရှိ အလိုးခံသည့်အပေါက်သို့ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ထံမှ ‘ အူး ’ ကနဲ အသံတစ် ချက်ထွက်လာပြီး ကော့တက်ကာအတင်းရုန်းသည်။ ဖေတင်က သွယ်သွယ်၏ တီရှပ်လေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။

ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ကျစ်လစ်မာတင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံး ထွက်ပြူ၍လာသည်။ ဖြူဝင်းသောနို့အုံကြီးများတွင် အကြောစိမ်းကြီးများက ယှက်သန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ ဖွဖွချေပေးရင်း မသိမသာလေးဆွဲကာ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းစိုက်ချလိုက်သည်။

“ အိ….အိ….အ…..အမေ့ရေ သေပါပြီ .. အားပြန်ချွတ်ပေးပါ ကွဲသွားပြီ…အီး…..”

လီးတန်ကြီးက တဝက်လောက်ထိဝင်သွားကာ ဂွေးအုကြီးများက သွယ်သွယ်၏ ဖင်ဝကို ဖိကပ်မိနေသည်။ အမွှေးကြမ်းကြီး များ၏ ယားကျိကျိအထိအတွေ့နှင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇိကနဲစိုက်ဆင်းလာသော လီးတန်ကြီး၏ အတွေ့အရသာများကြောင့် သွယ်သွယ် လောကကြီးကို မေ့သွားကာ မျက်တောင်များစင်းပြီး တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်။ ဖေတင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ် ကျယ်ချိုင်းပြတ်ကို ခေါင်းမှဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်။ ဖေတင် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ ထို့နောက် လီးကို တဆုံးသွင်းကာ ဖိကပ် စိမ်ထားပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့၍စို့သည်။

“ ဟင်း….ဟင်း….အား သေပါပြီ ဟင်း…..အင်း…. ချွတ်…..ချွတ်ပေးပါ ဦးလေး သေရပါတော့မယ်.. အမေရေ…”

စောက်ခေါင်းထဲက လီးက ခဏကြာအောင် ငြိမ်နေတော့ သွယ်သွယ် မနေတတ်တော့။ အဖျားတက်သလို တဟင်း ဟင်းဖြစ်လာပြီး ဖေတင်၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတစ်ဖက်ကို ထုရိုက်ရင်းအထဲမှ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီးကိုလည်း စောက်ဖုတ်နှင့် ညှစ်၍ပြောသည်။ ဖေတင်ကိုယ်ကိုကြွကာ လီးကို လျှောကနဲဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…အင်း….ဟင်း….”

ဖေတင် လီးကို ပြန်၍ဆောင့်အချ သွယ်သွယ်က မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို တစ်ထွာလောက်မြင့်အောင် ကော့ပင့်ဆောင့်၍ လီးကြီးကို ပြန်၍သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ကျေနပ်သွားပုံဖြင့် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ငယ်ငယ်ချောချောလှလှ သိပ်ထန်သောကောင်မလေးကို ချနေရပြီမို့ ဖေတင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍နေသည်။

“ သွယ်သွယ်….အပေါ်ကနေပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပါလား….”

“ အင်း….လုပ်မယ်….ဆင်း….ဆင်း….ဦးလေး…. မြန်မြန်ဆင်း…..”

သွယ်သွယ် ရာဂစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲနေပြီး အငမ်းမရပြောပြီး ပက်လက်ဖြစ်သွားသော ဖေတင်၏ အပေါ်သို့ ခွတက် ကာ ဧရာမလီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ဖွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….အား…အ…. အား…..”

မိန်းမကြမ်းတော့ ယောက်ျားမခံနိုင်ဖြစ်ရသည်။ လီးကြီးအပေါ်ယံအရေပြားကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ဖိညှပ်ကာ အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည့်အတွက် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် အရေပြားကို လီး အရင်းထိဖိဆွဲဆောင့်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည့်အတွက် ကျင်ကနဲ နာသွားပြီး ဖေတင် မျက်နှာကြီးမဲ့သွားကာ ‘ အား ’ကနဲ အသံထွက်သွားသည်။

လီးတဆုံးဝင်သွားပြီးနောက် သွယ်သွယ်က ဆီးခုံခြင်းပွတ်လှည့်ပေးကာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဖေတင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ်သို့ သူမ၏ လက်လေးများထောက်လိုက်ပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော ဖေတင်၏ မျက်နှာကို အငမ်းမရငုံ့၍နမ်းသည်။ ပြီးတော့မှ သူမက ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်…စွပ်…ပလွတ်….ဗြစ်… .ပြွတ်… .ဗြစ်….ဗြစ်…စွပ်….စွပ်….”

“ အင်း….ကောင်းလားဟင်….ဦးလေး….”

“ အင်း….သွယ်သွယ့်ဟာလေးက ကြပ်ညှပ်နေတာပဲ … .သိပ်ကောင်းတာပဲ….”

“ ပြွတ်….စွပ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..စွပ်….ပြွတ်…..”

“ ဒါဆို ဦးလေးကြိုက်ရင် ကျမတို့ နေ့တိုင်း လုပ်ကြမယ်နော်….”

“ ရွှတ်….”

“ အင့်….အင့်….အင့်….ပြွတ်….ပြွတ်….စွပ်…. ဗြစ်….အင့်…. အ….ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်… .ဗြစ်…. ပြွတ်…..”

အဆောင့်မပျက်ပြောရင်း သွယ်သွယ်က ဖေတင်ကို ငုံ့နမ်းပြန်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူတို့ရှိရာ အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်လာသူကတော့ မသန်းရီပင် ဖြစ်ပါသည်။ မသန်းရီမှာ ဖေတင်အတွက် ထမင်းနှင့်ဟင်းလာပို့ရင်း ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသည်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ မသန်းရီ အပေါက်ဝမှ ရပ်၍သူတို့နှစ်ယောက်ကို ခဏရပ်ကြည့်သည်။ ဟိုတစ်နေ့ကတည်းက မသန်းရီမှာ ဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို တွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေရသည့်အထဲ ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ သဲသဲမဲမဲကာမစပ်ယှက်နေကြပုံ ကို ရပ်ကြည့်ပြီး ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူတို့ရှိရာ အတွင်းခန်းထဲသို့ မသန်းရီ ဝင်လာခဲ့ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

“ သွယ်သွယ်….”

“ ဟင်….ဟာ….”

သွယ်သွယ်က လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖေတင်၏ အပေါ်မှလှိမ့်ဆင်းလိုက်သလို ဖေတင်ကလည်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက် သည်။ မသန်းရီမှာ အသိဉာဏ်မဲ့သော စက်ရုပ်တစ်ရုပ်သဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ သူမပါးစပ်မှ သွယ်သွယ်ဟု ခေါ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ခါးမှထဘီကို မသန်းရီက ချွတ်ချလိုက်သည်။ အံ့အားသင့်နေသော ဖေတင်က ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားပြီး မသန်းရီကို ခုတင်ပေါ်သို့ဆွဲထိုင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ အင်္ကျ ီတွေကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ အလုံးလိုက် အခဲလိုက်နို့အုံကြီးတွေ ထွက်ပေါ် ၍လာသည်။

ဖေတင်၏ လက်တစ်ဖက်က မသန်းရီ၏ အမွှေကြမ်းကြမ်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့၍ပေးလိုက်ရာ မသန်းရီ၏ လက်နှစ်ဖက်က ဖေတင်၏ခေါင်းကြီးကို ဖွဖွလေး ဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ဖေတင်နှင့် မသန်းရီတို့ မိမိရှေ့၌ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပုံကိုမြင်ရသော သွယ်သွယ်က နဂိုကလည်း ခပ်ထန်ထန်ဆိုတော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖေတင်၏ ဘေးသို့ ပြေးကပ်ကာ ဖေတင်၏ လီးကြီးကို ပထမဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ နောက်လီးပေါ်မှ အရည် ခွံကို ဆွဲချ၍ ဒစ်ကြီးကို ဖော်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်း၍ငုံကာ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ ဖေတင်မှာ ဖင်ကြီးခါယမ်းသွားသည်။

“ လာ….သန်းရီ…လှဲလိုက်….”

မသန်းရီကလည်း တုန့်ဆိုင်း၍မနေတော့ဘဲ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်လျှင် ဖေတင်က ကဗျာကယာ တက်ခွပြီး စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအဝသို့ လီးကိုတေ့၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ဖွတ်…ဗြစ်….ပြွတ်….”

“ အေ့….အား….ကျွတ်….ကျွတ်…..ဟင်း… .နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး…..”

မသန်းရီ ဒီလီးကြီးကို လေးငါးရက်ကြာအောင် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုအချိန်တွင် သွယ်သွယ်က ဖေတင်ရှေ့ မသန်းရီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ခွ၍ လေးဘက်ကုန်းလိုက်သည်။ မသန်းရီက ဖေတင်လိုးတာကိုခံရင်း သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စေ့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေးကို စုပ်၍ပေးသည်။ တအင်း အင်း တအအ အသံများသည် သုံးယောက်စလုံးထံမှ ပူလောင်ပြင်းပြစွာ ပေါ်ထွက်၍နေသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဘွပ်…အင့်….အွန်း…. ရှီး….အား… .ဟား….ကျွတ်…..ကျွတ်…..”

မသန်းရီ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲ၍ ပြဲလန်ဖောင်းကား၍လာသလို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီး မှာလည်း မသန်းရီ၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်လက်၍ လာသည်။ မသန်းရီမှာ ကြီးမားသောလီးကြီးနှင့် ဖေတင်က ကျွမ်း ကျင်စွာလိုးနေသည့်အရသာကို မက်မက်မင်မင်ကြီးခံစားနေရကာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးရင်း သူမ၏မျက်လုံး များက တစ်ချက်တစ်ချက် စင်း၍ကျသွားသည်။ အဝတ်ကင်းမဲ့သော ကာမသားကောင်သုံးဦးစလုံးမှာ မှောင်မိုက်သော ကာမ နွံအတွင်းသို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ နစ်ဆင်းလျက်ရှိလေသည်။

“ အ….အင်း…..အင်း….ထွက်….ထွက်တော့မယ်. ….လုပ်… .လုပ်….လုပ်စမ်းပါ….အား… .အ….အီး…. .အီး….အား.. ….အ….”

မသန်းရီမှာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်မှလွှတ်ပေးရင်း ပရမ်းပတာပြောသည်။

“ သွယ်သွယ့် ဖင်ကြီး ဦးလေး ရှေ့ကပ်လိုက်….”

သွယ်သွယ်က လေးဖက်ထောက်လျက်က သူမဖင်ကြီးကို ဖေတင်ရှေ့သို့ တိုးလိုက်ရာ ဖေတင်က သူ့လက်ညှိုးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်း၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မွှေပေးသည်။ ဖေတင်မှာ တစ်ဖက်မှလည်း မသန်းရီကို ပယ်ပယ်နယ် နယ်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်။

“ အား….အီး….အား….အား….ထွက်….. ထွက်ကုန်ပြီ….. အား….အ….ကျွတ်….ကျွတ်…..”

မသန်းရီမှာ မျက်စိနှစ်လုံးစုံမှိတ်ကာ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ကြီးပြောရင်း သူမ၏ ခါးမှာ ကော့ကော့တက်သွားလေသည်။ မသန်းရီ ငြိမ်သွားတော့မှ ဖေတင်က သူ၏ မပြီးသေးသော လီးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဗြစ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ လုပ်….ဦး….လုပ်….လုပ်…..နို့တွေလည်း ဆွဲပေး…..”

လေးဖက်ကုန်းထားသော သွယ်သွယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖေတင်က ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးသည်။ သွယ်သွယ် မှာ ရင်ထဲတွင် တဖျတ်ဖျတ်တလှပ်လှပ် ခံစားရင်း သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပစ်ပစ် ဆောင့်ပေးသည်။

“ ဆောင့်….ဆောင့်….နာနာလေး ဖိဆောင့်…ဦး….”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်… .ပြွတ်….”

သွယ်သွယ်မှာ မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး တဟင်းဟင်း မာန်ထလျက် အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်…. ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….”

“ လုပ်….လုပ်….ထွက်တော့မယ်….ဦး….အား… ဟ….အ…. ထွက်….ထွက်…ပြီ…အား..အမေ့ရ ..အီး… .အား….အား….”

သွယ်သွယ်မှာ ဂယောင်ဂတမ်း ဆက်တိုက်ပြောရင်း သူမ၏ ဦးခေါင်းလေး ဘယ်ညာခါရမ်းရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဖေတင် ကိုယ်တိုင်မှာလည်း လီးကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီး တောင့်တင်းလျက် ပြီးချင်လာကာ ပြီးသွားပြီဖြစ်သော သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ့လီးကြီးကို အရည်တမျှားမျှားဖြင့် ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်အနေအထားပင်ရှိနေသေးသော မသန်းရီ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်ကာ ဒလကြမ်း ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



တောင့်တခဲ့ရသည်မှာ (စ/ဆုံး)

  တောင့်တခဲ့ရသည်မှာ (စ/ဆုံး)

မန္တလာမောင်မောင်တုတ် ရေးသည်။

“ကိုကို ကိုကို့ သမီး စိတ်ကောက်နေပြီ အခန်းထဲမှာ၊ ညနေစာလည်း မစားဘူးတဲ့”

ရေချိုးပြီးစ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ကိုညိုမှိုင်းကို နန်းဖူးဖူးညွှန့် က ပြောလိုက်သဖြင့် ကိုညိုမှိုင်းက ကမန်းကတန်း စွတ်ကျယ်၊ လုံချည်တို့ကို ဝတ်ကာ မူယာသိမ့် အခန်းဝသို့ သွားလေသည်။ အခန်းတံခါးမှာ အထဲမှ လော့ချထားသဖြင့် တံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။

“သမီးလေး သိမ့် လေးလေး ရောက်ပြီလေ၊ ဆောရီး လေးလေး အစည်းအဝေးက မပြတ်နိုင်လို့ နောက်ကျသွားတာ၊ လာတခုခု စားလိုက်ရအောင် မနက်ဖြန်မှ သွားကြမယ်လေ”

“ဟင့်အင်း မသွားဘူး သမီး က ဖတ်စ်ဒေး ဖတ်စ်ရှိုးပဲ ကြည့်ချင်တာ သမီးကို မှ ဂရုမစိုက်တာ တော်ပြီ၊ မနက်ဖြန်လည်းမကြည့်တော့ဘူး၊ “

“အိုကွာ သမီးကလည်း လေးလေး က ဘယ်လိုမှ ထလို့ မရလို့ပါ၊ သူတို့က နိုင်ငံခြားကလာရတာလေ၊ ဒီအချိန်လေးပဲ ရှိတယ် လေယာဉ်က လည်း နောက် တနာရီဆို ထွက်တော့မှာ ဆိုတော့ လေးလေး ထလို့ မရလို့လေ”

“ဟင့်အင်း မသိဘူး မသိဘူး သွားသွား လေးလေး သမီးကို မချစ်ဘူး အလုပ်ကို ပဲ ချစ်တယ်”

“ဟုတ်ပါဘူးကွာ သမီးကို ချစ်တာပေါ့၊ အလုပ်က တန်းလန်းဖြစ်သွားလို့ပါကွာ “

အခန်းထဲမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာတော့။ထိုအချိန်တွင် စားစရာ များထည့်လာသည့် ပန်းဂံ ခွက်ယောက်တို့ဖြင့် ရောက်လာသော ဒေါ်ကြီးသိန်းကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး မူယာသိမ့် အခန်းဝတွင် ချထားခိုင်းလိုက်လေသည်။

“ကဲ ဒီမှာ သမီး ဆာရင် စားဖို့ သမီးကြိုက်တတ်တဲ့ ဘဲသားမုန့် ရယ်၊ ချိစ်ကိတ်ကလေးရယ်၊ အသီးဖျော်ရည်ရယ်၊ အခန်းဝက ခုံပေါ်မှာ တင်ထားတယ်၊ ဆာတဲ့ အချိန်ထွက်စားလိုက်နော်”

ကိုညိုမှိုင်း သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ သူ့ကို ပြုံးပြုံး ကြီးကြည့်နေသော သူ့ဇနီးသည် နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို တွေ့ရလေသည်။

“ဘာပြုံးနေတာလဲ ချစ်လေးက ၊ သားလေးရော”

“သားသားက စာလုပ်နေပြီ ၊ ကိုကို့ ကို သဘောကျလို့ ပြုံးတာလေ၊”

“ဘာကို သဘောကျတာလဲ ချစ်လေးက”

“ကိုကို သိရဲ့သားနဲ့လေ၊ သမီးသိမ့်က ကိုကို အပြစ်ပေးတာကို ခံချင်နေတာ၊ ကိုကို သိရဲ့သားနဲ့ဟာကို”

“ဟာ ဟုတ်မယ်မထင်ပါဘူးကွာ ချစ်လေးကလည်း”

“ကိုကို ကလည်း အချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပါပြီကွာ၊ သူ့အမေ ကိုယ်တိုင်က အမြဲပြောနေတာကို၊ ကိုကို က သိပ်အလိုလိုက်လွန်းတယ်တဲ့၊ နောက်ပြီး ချစ်လေး လေ့လာမိသလောက်က တော့ သိမ့် က ကိုကို ဒဏ်ပေးတာကို ခံချင်နေတာ၊ ခစ်ခစ် ကိုကို ကသာ စိတ်ကို တအားချူပ်တည်းထားတာ ဒဏ်ပေးရမဲ့ အစား ဆုတွေ ချည်းပေးနေတာကိုး”

“အင်း မသိတော့ပါဘူး ချစ်လေးရယ်၊ ကိုကို ကိုယ်တိုင်က စိတ်ထဲ မပြတ်သားဘူးရယ်”

“အင်း ကိုကို က တခြားဟာတွေ တော့ စိတ်ပြတ်ပြီးတော့ ဒါလေးတခုကို သိရဲ့သားနဲ့ ရှောင်နေတာကိုး၊ ဒါပေမဲ့ တချိန်ချိန်တော့ ကိုကို ရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး အဟိ။ ကိုယ့်ယောက်ျား အကြောင်းကိုယ်သိတာပေါ့”

ကိုညိုမှိုင်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို အတင်းဆွဲဖက်နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်လေသည်။

“ကဲ ဒီလောက်တောင် ကိုယ့်ယောက်ျား အကြောင်းသိတယ်ဆိုရင် တွေ့ကြသေးတာပေါ့”

နန်းဖူးဖူးညွှန့်က တခစ်ခစ်ရီမောပြီး ကိုညိုမှိုင်းကို ပြန်လည်တွယ်ဖက်လိုက်လေသည်။

…………………………………….

ကိုညိုမှိုင်း အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ ဆယ့်နှစ်နှစ်ခန့်ရှိလေပြီ။ မိဘ ချန်ထားခဲ့သည့် စီးပွားရေးကို သူပဲ ဦးဆောင်လုပ်လာခဲ့ရသည်မှာ ယခုဆိုလျှင် ဆယ့်ငါးနှစ်တင်းတင်းပင်ပြည့်တော့မည်။ သူ့အဖေ မဆုံးခင်က စပြီး တရိပ်ရိပ် တိုးပွားလာသော ကုမ္ပဏီမှာ ယခုဆိုလျှင် နိုင်ငံတကာနှင့် ပင် အရောင်းအဝယ်လုပ်နေရသည့် အဆင့်ရောက်အောင် ကြီးမားနေလေပြီ။ သူတို့ မောင်နှမ နှစ်ဦးသာ အမွေစားအမွေခံရှိတာမို့ ကုမ္ပဏီ၏ ဥက္ကဌအဖြစ် သူက တာဝန်ယူထားရသလို၊ သူ့အမ ဖြစ်သူက ဘုတ်မန်ဘာအဖြစ် တာဝန်ယူထားရလေသည်။ 

တကယ်တော့ အမ က ဦးစီးရမည်ဖြစ်သော်လည်း သူ့အမ မှာ အဖေသဘောမတူသူ ယောက်ျားနှင့် လိုက်ပြေးသွားသဖြင့် သူတို့အဖေက စိတ်ဆိုးပြီး အခေါ်အပြောမလုပ်ပဲ ထားကာ ထိုအချိန်မှာ ညိုမှိုင်းကို သူ့အစား စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို ကြီးကြပ်စေခဲ့သည်။ နောက်တော့ အမ ယောက်ျားကလည်း အမူးသမားမို့ စောစောစီးစီး ငယ်ငယ်ရွယ်ဖြင့် ဆုံးသွားရာ သူ့အမ ဖြူပြာစိမ့် မှာ သမီးကလေး မူယာသိမ့် ဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ 

ထိုအခါမှ ကင်ဆာရောဂါဖြင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသော သူတို့ အဖေက သမီးနှင့် မြေးကို ပြန်ခေါ်ထားခဲ့လေသည်။ အဖေ ဆုံးသွားတော့ ဖြူပြာစိမ့်မှာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းထဲ ဝင်ရောက်ပြီး သူ့မောင်ငယ် ကို ကူလုပ်ပေးရှာပါသည်။ သူတို့အမေကလည်း သူမျက်ကွယ်မပြုခင် သားကို အခြေတကျ မြင်ချင်သဖြင့် လူကြီးချင်း နားဖေါက်ကာ မိုးကုတ်ဘက်မှ ရှမ်းတရုပ် သူဌေးသမီးတဦး နှင့် လက်ထပ်ပေးခဲ့သည်။

ကိုညိုမှိုင်းမှာ ကျောင်းပြီးကထဲက အဖေ့ အလုပ်တွင် လူကြီး သဖွယ် လုပ်နေခဲ့ရသဖြင့် လူငယ်ဘဝ ကို ကောင်းကောင်း မပျော်ပါးလိုက်ရပဲ၊ ရီးစား မရှိဘာမရှိ၊ သားအလိမ္မာကလေးမို့ မိဘ ပေးစားသော သူကိုလည်း အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုညိုမှိုင်း ၏ သူတို့သမီးဖြစ်သူ နန်းဖူးဖူးညွှန့် လည်း တဦးထည်းသော သမီး ဖြစ်ပြီး မိဘက အလိုလိုက်ထားသဖြင့် ကလေး လိုပင် ဖြစ်နေသေးသည်။ 

မိဘချမ်းသာသဖြင့် အလုပ်လုပ်စရာမလို ကျောင်းတွေပဲ တက်စေခဲ့ရာ၊ မာစတာဘွဲ့တခု ရထားပြီး ဘာအလုပ်မှ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်မလုပ်ခဲ့ဘူးခြေ။ ငယ်ငယ်ကထဲက မိဘရိုးရာ ကျောက်မြက်ရတနာ များ ရောင်းဝယ်ခဲ့သူမို့ ကျောက်မြက်ရတနာ နှင့် ပတ်သက်၍ နားလည်သဖြင့် တခါတရံ မိဘ များ၏ ဆိုင်များသို့ သွားရောက် ကြီးကြပ်ပေးရသည်သာရှိသည်။ ရုပ်ရည်မှာ တော့ ကိုရီးယား မင်းသမီးလေးများကဲ့သို့ ချောမောလှသူဖြစ်သည်။ 

အသားမှာလည်း ဖွေးနုနေပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ မော်ဒယ်များကဲ့သို့ စလင်းဘော်ဒီ နှင့် ဖောင်းသင့်သည့်နေရာဖောင်း၊ ကားသင့်သည့်နေရာကား ပြီး အချိုးကျလှပ လှသူလေးဖြစ်လေသည်။ မိဘများမှာချမ်းသာ သော်လည်း စိတ်သဘောထားကောင်းမွန်ပြည့်ဝလှသူများ ဖြစ်သဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကလေးမှာ လည်း စိတ်ရင်းမဆိုးလှပါ။ မိဘ အပေါ်ချွဲနွဲ့ခဲ့ရသဖြင့် သာ ကိုညိုမှိုင်း အပေါ်လည်း ချွဲနွဲ့ ခြင်းသာ ရှိသည်။

ကိုညိုမှိုင်းမှာ ရီးစား မထားခဲ့ရသော်လည်း မိဘပေးစားသဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကလေးကို ရလိုက်သည်ဖြစ်ရာ သူ့မိဘများကို အလွန်ပင် ကျေးဇူးတင်မိလေသည်။ သူ့ကိုယ်ရည် ကိုယ်သွေးဖြင့် ဆိုလျှင် နန်းဖူးဖူးညွှန့်လိုကျောင်းတွင် လိုက်သည့်သူတွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေသည့် အလှဘုရင်မလေးကို ရဖို့ မလွယ်ဘူး ဆိုတာ ကို သူသိသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။

မင်္ဂလာဦးညက ဆိုလျှင် နန်းဖူးဖူးညွှန့်လေး ၏ နုဖတ်အိစက်နေသော အသားဝင်းဝင်းလေး ကို မထိရက် မကိုင်ရက်ပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ နှစ်ဦးစလုံးမှာ လည်း အပျို လူပျို မို့ ရှက်နေကြပြီး လိုးဖြစ်ဖို့ကို တော်တော်ကြိုးစားလိုက်ကြရသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်လေး၏ နို့လုံးကလေးများ ဖင်လုံးလေးများမှာ ဖြူဖွေး နုမွတ်လွန်းသဖြင့် လက်ရာထင်သွားမည်စိုးသဖြင့် ရဲရဲ ပင်မကိုင်ညှစ်ရဲ။ ကိုညိုမှိုင်း၏ ညိုတုတ်တုတ် လီးကြီးကိုလည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကလေးက ရဲရဲပင် မကြည့်ရဲ။ သို့သော်လည်း အရသာတွေ့သွားကြပြီးသည့် အခါကျတော့လည်း သောက်လို့ မပြေသည့် ဆားငံရည်လိုပင်။ လိုးလိုက်ကြသည်မှာ ခွက်ခွက်လန်အောင် ဖြစ်လေသည်။ 

သို့သော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း လင်မယားဘဝ တနှစ်လောက်ကြာတော့ အသားကျလာကြသည်။ ဘာကြောင့်ရယ် မသိ။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ ကိုယ်ဝန်မတည်လာ၊ ဆရာဝန်များ နှင့် ပြသကြည့်ပြီး၊ ငွေကြေးတတ်နိုင်သူများ မို့ တက်စ်ကျူ့ ဘေဘီ ကို နိုင်ငံခြားမှာ သွားကာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စေသော်လည်း လပိုင်းမှာ ပင် ပြန်ပျက်ကျ သွားသဖြင့် သားသမီးယူရေးကို လက်လျှော့လိုက်ကြတော့လေသည်။ နောက်တော့ နန်းဖူဖူးညွှန့်တို့ နယ်မြို့လေးမှ ဆွေမျိုးသားချင်းထဲမှ ငါးနှစ်အရွယ် မိဘမဲ့ ယောက်ျားလေး တယောက်ကိုလည်း သားအဖြစ် မွေးစား ခဲ့လေသည်။ ထိုသားကလေး ကို စိုးမိုးအောင် ဟု နာမည်ပေးထားခဲ့လေသည်။

ညိုမှိုင်း အမ ဖြူပြာစိမ့်မှာလည်း နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်သဖြင့်၊ သူ့တူမလေး မူယာသိမ့်ကို ပထွေးဖြင့် မနေစေခြင်သဖြင့် သူတို့ အိမ်သို့ ခေါ်ထားလိုက်လေသည်။ ညိုမှိုင်းတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ကဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော တူမလေး မူယာသိမ့်ကို လည်း သမီးလေး တယောက်ကဲ့ သို့သဘောထားခဲ့ကြသည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ အချိန်ပိုင်းလောက်သာ အလုပ်လုပ်သဖြင့်လည်း၊ မူယာသိမ့် နှင့် စိုးမိုးအောင်တို့ ကို ကျောင်းပို့ကျောင်းကြို ကအစ ကြီးကြပ်ပြီး ပြုစု ပျိုးထောင်လာခဲ့လေသည်။

အထက်ပါ အကြောင်းအရာများမှာ ကိုညိုမှိုင်း တို့ အကြောင်း အကြမ်းဖြင်း ပုံဖေါ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး သူတို့ ကို အပြင်ပန်းမှ လူအများမြင်သည့် အမြင်ပင်ဖြစ်လေသည်။

တကယ်တမ်း အတွင်းကျကျ ကိစ္စတို့ကို တော့ သူတို့ လင်မယားမှ လွဲ၍ မည်သူမျှ သိနိုင်ကြမည်မဟုတ်ပေ။ သိဖို့ မပြောနှင့် ထင်ပင်ထင်ကြမည်မဟုတ်ပေ။

ညိုမှိုင်းတို့ လင်မယားမှာ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျစ က အသက်၂၀ကျော်လေးတွေ လည်းဖြစ် နှစ်ဦးစလုံးလည်း အတွေ့အကြုံ မရှိသော လူပျို အပျို စစ်စစ်များ ဖြစ်ကြသဖြင့် ကာမ အရသာကို မင်္ဂလာဦးညမှ စခံစားဖူးကြပြီး၊ ဆားငံရေ ကို သောက်သုံးမိသွားကြလေသည်။ 

ခေတ်မှီသော လူငယ်များပီပီ မရိုးရအောင် နည်းအမျိုးမျိုး စမ်းကာ ဖြင့် ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကို ခံစားကြလေသည်။ လက်လှမ်းမှီရာ၊ ဗီဒီယို၊ စာအုပ် စသည်တို့ ကိုလည်း လေ့လာပြီး အသစ်အဆန်းများကို လည်း စမ်းသပ် လုပ်ကြည့်ခံစားကြလေသည်။ နောက်တော့ နည်းနည်းရိုးလာကာ သားသမီးလိုချင်လာကြသည်။ နောက် တော့ သားလေးစိုးမိုးအောင် နှင့် တူမလေး မူယာသိမ့် တို့က သူတို့ ဘဝထဲ ရောက်လာတော့ ပုံမှန်မိသားစုလေးလို ဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။

သို့သော် သူတို့ မှာ အခုမှ အရွယ်ကောင်းတုံး၊ ကာမဆန္ဒအပြင်းပြဆုံး အရွယ်များ ဖြစ်ပြီး ခေတ်မှီသူများ ပီပီ အင်တာနက်တွင် တွေ့ရဖတ်ရသည်များ ကို တယောက်နှင့် တယောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြလေသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် တခါတရံ ဆွင်းကင်း ဆိုသော လင်မယားဖလှယ်ပြီး လုပ်တာတွေ၊ ဘီဒီအက်စ်အမ် လို တယောက်ကို တယောက်က သခင်ကျွန်လုပ်တာတွေ၊ ကအစဆွေးနွေးမိကြသည်။ တာဘူး ဟုခေါ်သော သွေးသားရင်း ချင်း ဆက်ဆံမိကြသည့် ဗီဒီယိုများ၊ အွန်လိုင်းစာပေများလည်း ကြည့်မိ ဖတ်မိပြီး ဆွေးနွေး မိကြသည်။ ကိုညိုမှိုင်းအနေဖြင့် ကပ်ကိုး ဟုခေါ်သော ကိုယ့်မယားကို သူများ လိုးတာ ချောင်းကြည့်ချင်သည့် လူတွေ ရေးတာ၊ ဖတ်ရ၊ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်ရတော့ နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို တခြားယောက်ျား တယောက်နှင့် တွေးကြည့်မိပြီး လီးတောင် ခဲ့မိသည်။ 

သို့သော်လည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်က လုပ်မှာ မဟုတ်ဟု သူက တွေးထင်ထားသဖြင့် နောက်လို့ပင် မပြောဆိုခဲ့မိခြေ။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်က တော့ သူ့ကို တခြားအမျိုးသမီး နှင့် လုပ်တာ ကြည့်ချင်သည်ဟု ပြောဖူးသည်။ ဒါပေမဲ့သူ့နောက်ကွယ်မှာတော့ မဖေါက်ပြန်ရဟု အတိအလင်းသတိပေးထားသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လူကြီးကားတွေ ကြည့်ကြသည့်အချိန်များမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်တယောက် အမျိုးသား နှစ်ယောက် အမျိုးသမီးတယောက်ထဲ လိင်ဆက်ဆန်ကြသည့် ကားမျိုးကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်လေ့ရှိသလို၊ ဂျပန် ကားတွေမှာ တခါတရံ ယောက်ျားကြီးက မိန်းမ ငယ်လေးကို အတင်းအဓမ္မတက်ကျင့်သည့် ဗီဒီယို မျိုးကိုလည်း စိတ်ဝင်တစားကြည့်လေ့ရှိကြောင်း ကိုညိုမှိုင်း အကဲခပ်မိလေသည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့် အနေဖြင့်လည်း ကိုညိုမှိုင်းတယောက် တာဘူး ခေါ်သော သွေးသားနီးစပ်သူချင်းချင်း လွန်ကျူးမိကြသည့် ဇာတ်လမ်းမျိုး၊ ကပ်ကိုး ခေါ်သော ကိုယ့်မိန်းမ ကို တခြားယောက်ျား တယောက် ဖြင့် လုပ်နေတာ ချောင်းကြည့်တာ ဖီးလာသည့် ဇာတ်လမ်းမျိုးကို နှစ်သက်တတ်သည်ကို သတိထားမိလေသည်။

သို့သော် သူတို့ ဂုဏ်သရည်၊ အဆင့်အတန်းဖြင့် မြန်မာပြည် မှာ လှုပ်ရှားဖို့ ရာမလွယ်ကူသဖြင့် စိတ်ကူယဉ် ပြီး ရိုးပလေး ဂိမ်း များဖြင့်သာ စိတ်ဖြေဖျောက်ခဲ့ကြရသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ လက်ထပ်ပြီး ကိုးနှစ်ခန့်အကြာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် အသက်သုံးဆယ် ပြည့်မွေးနေ့ ပွဲကျင်းပ အပြီးမှာ နောက်ပိုင်း သူတို့လင်မယား အမှတ်မထင် အဖြစ်အပျက်မှ စ၍ ဘဝ အတွေ့အကြုံ တဆစ်ချိုး ပြောင်းခဲ့ကြ ရလေတော့သည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့် အသက်သုံးဆယ် ပြည့်မွေးနေ့ မှာ ကိုညိုမှိုင်းက သူ့အလုပ်များကို သူအမ ဖြူပြာစိမ့်ဖြင့် လွဲကာ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက် ဒုတိယ ဟန်းနီးမွန်းထွက်မည်ဟု ဆိုကာ တလ တိတိ ဗေကေးရှင်းထွက်ဖို့ စီစဉ်လိုက်လေသည်။

ကိုညိုမှိုင်းက ဟာဝိုင်ရီ နှစ်ပတ် နှင့် ဥရောပ နှစ်ပတ် သွားမည်ဟု ခရီးစဉ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဥရောပ ကလန်ဒန်တွင် နန်းဖူးဖူးညွှန့် တို့ မိဘတွေနှင့် စီးပွားဘက်များဖြစ်ကြသူ ကျောက်မြက်ရတနာ ဆိုင်များ ရှိတော့ သွားရမည့်ခရီးစဉ် ကို သူတို့ ဆွဲပေးမည် ဆိုတော့ ပူစရာမလို၊ ဟာဝိုင်ရီကလည်း ဘိရှ် တွေသာ ရှိပြီး ကိုညိုမှိုင်းသူငယ်ချင်းက သွားသင့်သည့် နေရာများကို မြေပုံမှာ မှာ ဆွဲပေးကာ ရှင်းလင်းပြထားပြီမို့ အေးဆေးပင်။ ပိုက်ဆံလည်း တတ်နိုင်ကြသူမို့ ဟော်တယ်ကောင်းကောင်း ကိုဘုတ်ကင် လုပ်ထားလိုက်သည်။

ဟာဝိုင်ယီက ဟိုနိုလူလူကို ရောက်တော့ ကားတစီးငှားထားလိုက်သဖြင့် သွားရေးလာရေးလည်း ပူစရာမလိုတော့၊ မြေပုံထဲ မှာ ပြထားသည့် နေရာကို ကားမောင်းသွားလိုက်ရုံပင်၊ ကားလမ်းမကြီးမှာလည်းများများစားစားမရှိ ကျွန်းကို ပတ်ထားသည့်လမ်းနှင့် ကျွန်းကို တောင်နဲ့မြောက် ဖြတ်သွားသော လမ်းသာရှိသည်။ ပထမ လေးငါးရက် က ဘိရှိတခုခု ပြီးတခု သွား ရေစိမ်၊ နေပူစာလုံ၊ ဒေသခံ ပင်လယ်စာတွေ စား နှင့် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ တကယ်က သူတို့ တည်းသည့်ဟော်တည်ကြီး ရှေ့တည့်တည့်မှာကို အဓိက ဘိရှ်ကြီး ရှိသည်။ တိုးရစ်တွေ ဒေသခံတွေ တရုန်းရုန်း နှင့် အလွန်စည်ကားလှသည်။ သူတို့ က ကားလည်း ရှိတော့ တမင် တခြားကမ်းခြေတွေကို အပြောင်းအလဲသဘောမျိုးဖြင့် သွားကြခြင်းသာ။

လူကလည်း လန်းဆန်းပြီး ရာသီဥတုက ကောင်း ပင်လယ်စာတွေကလည်း ပရိုတိန်း များတော့ ကိုညိုမှိုင်းတို့ လင်မယား နေ့တိုင်း လိုးဖြစ်ကြသည်။ တနေ့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကားမောင်းသွားရင်း လမ်းမှာ တွေ့ရသည့် ပုဇွန်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေ ရောင်းသည့် ထရပ်ကားတစီး ဘေးမှာ ရပ်ပြီး ပင်လယ်စာတွေ ဝယ်စားကြသည်။ သူတို့ ပုဇွန်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်တွေကို ဝယ်သူရှေ့မှာပင် ချက်ပြုတ်ပေး ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ဘာအခန့်မသင့်သွားမှန်းမသိ၊ ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ ကိုညိုမှိုင်း အထက်လန်အောက်ရှော ဖြစ်တော့သည်။ အီးတွေ ပန်း ပါးစပ်ကလည်း အံ နှင့် တော်တော်ခံလိုက်ရသည်။ 

နန်းဖူးဖူးညွှန့် သူငယ်ချင်း ဆရာဝန်မ တယောက်က လိုရမယ်ရ ဆေးတွေ ထည့်ပေးလိုက်လို့ ထိုဆေးကို သောက်လိုက်ရသည်။ နောက်နေ့ ကျတော့ ကိုညိုမှိုင်း မထနိုင်တော့ ဗိုက်လည်းနာနေ၊ ဝမ်းလည်း နည်းနည်းချင်းသွားနေသေးသဖြင့် ဟော်တယ်ခန်းမှာပဲ နားနေလိုက်တော့သည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို တော့ ပျင်းနေမည်စိုးသဖြင့် ကိုယ့်ဘာသာ သွားရှောက်လည်ဟု အတင်းတွန်းလွတ်လိုက်ရသည်။ ဘိရှိကလည်း ဟော်တည်ရှေ့တည့်တည့် ဆိုတော့ နန်းဖူးဖူးညွှန့်လည်း ဘရိတ်ဖတ်စ်ဟော်တယ်မှာ စားပြီး အောက်ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ နဂိုထဲက အသားဖြူဖြူ ကိုရီးယား မလေးလို ချောသဖြင့် ဟာဝိုင်ယီရောက်တုံး ဘောင်းဘီ အတိုပေါင်လည်လောက် နှင့် အပေါ်မှ တီရှပ်ခါးတိုလေးကို ဝတ်ထားတော့ ဟာဝိုင်ယီ တွင် နေရာတကာတွေ့နေရသော ဂျပန်မလေးများနှင့် ပင်တူနေပြီး သူ့ကို ဂျပန်မလေးလို့ပင် ထင်နေရလေသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ် နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ အသက် ၂၀ ကျော် ဂျပန်မလေးဟု ထင်ရအောင်ကိုလည်းနုနေလေသည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ဝိုင်ကီကီ ကမ်းခြေတလျှောက် အသားအရောင်စုံ၊ လူမျိုးစုံ၊ အရွယ်စုံ လူအများ ကူးလားလျှောက်သွားကြ၊ ရေထဲ ပြေးဆင်းကြ၊ ဆပ်ဘုတ် များ၊ ဘူဂီဘုတ်များ သယ်ပြီး ရေထဲ ဆင်းသွားကြသည်များကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေမိသည်။ လမ်းအတော်လျှောက်ပြီးတော့ မှ ရေငတ်သလို ဖြစ်လာသဖြင့် အနားမှာတွေ့နေရသော အေဘီစီ စတိုးလေး သို့ လှမ်းဝင်လိုက်လေသည်။ အအေးခန်းဘီဒိုလေးထဲမှ အချိုရေဗူးများကို ကြည့်ရင်း ရေဘူးလေး တဘူးလေး ကို ထုတ်ယူလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပိုက်ဆံပေးမည့်လူများတန်းစီနေသည့်အနောက်မှာ တန်းစီရပ်လိုက်ရင်း သူ့ဘောင်းဘီအိပ်ထဲမှ ပိုက်ဆံအိပ်ကလေးကို လက်ထိုးနိူက်စမ်းလိုက်ရာ၊

“ဟောတော့”

အခုမှ သတိရသည်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ပိုက်ဆံအိပ်ကို တင်ထားပြီး ဘောင်းဘီတို ဝတ်ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်သူ ရှေ့ပြန်နောက်ပြန်ကြည့်ရင်း မှ ပိုက်ဆံအိပ်ကောက်ယူဖို့ မေ့လာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ အင်း နေပေ့စေတော့ ဟု တွေးကာ ရေဘူးကို ပြန်သွားထားဖို့ လှည့်ထွက်လိုက်တော့။

“အမ ပိုက်ဆံအိပ်မေ့ကျန်ခဲ့လို့လား၊ ကျွန်တော်ပေးလိုက်မယ်လေ ပြန်သွားထားမနေပါနဲ့”

ရုတ်တရက် ဘေးမှ ဗမာသံ ပီပီသသဖြင့် ပြောလိုက်သော အသံကြောင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် တုံကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေသော အသားညိုညို ပါးတဖက်မှာ ပါးချိုင့်အဝိုင်းကလေးနှင့် မျက်လုံးကျယ်ကျယ် နှာခေါင်းချွန်ချွနၤ အရပ်မြင့်မြင့် ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ကောင်ချောလေးတယောက်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

“မင်းက တို့ကို ဗမာမှန်းဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ခုန အမ ပဲ ငြီးလိုက်တယ်လေ ဟောတော့ ဆိုတာ၊ အဟီး ဗမာမှန်းတန်းသိတာပေါ့”

နှစ်ယောက်စလုံး တခိခိ ရီမောမိလိုက်ကြသည်။

“ပေးပါ အမ ဒါပဲ လား ကျွန်တော်ပေးပေး ပါ့မယ်”

“အားနာစရာကြီးကွယ်”

“ဟာ မလိုပါဘူး အမရယ် ဗမာချင်း ရှားရှားပါးပါး ဆုံရတာ၊ ဒီလောက်ကလေးက ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ နောက်မှ ကျွန်တော်က အမကို ထမင်းကျွေးခိုင်းမှာ ဟဲဟဲ”

“ခစ်ခစ် ရပါတယ်ကွယ် ခုလောလော ဆယ်ရေငတ်နေတာလေး ပြေသွားတာ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ”

ကောင်လေးက နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို လက်ကမ်းပေးပြီး၊

“ကျွန်တော့်နာမည် ဝီလျှံ ပါ၊ ဗမာလိုတော့ ဝေမိုးအောင်ပါ”

နန်းဖူးဖူးညွှန့်လည်း လက်ကမ်းပေးလိုက်တော့ သူတို့ချင်းလက်ဆွဲနူတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ ဝီလျှံ့ လက်တွေက နွေးထွေးပြီး အားအင်အပြည့်ရှိနေသည်ကို ခံစားသိ လိုက်ရသည်။

“ ကိုယ်က နန်းဖူးဖူးညွှန့်ပါ၊ ဝေမိုးအောင်ထက်စာရင် ဝီလျှံက ခေါ်လို့ပိုလွယ်တယ်နော် “

“ဟုတ်အမ ကြိုက်သလိုခေါ်ပါ”

ထိုအချိန်မှာ ပင် သူတို့ အလှည့်ရောက်လာသဖြင့် ဝီလျှံက သူယူထားသည့် ဂေးတရိတ်နှင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် အတွက် ရေဘူးဖိုး ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာကြရင်း စကားဆက်ပြောလာကြလေသည်။ ဝေမိုးအောင်က၊

“အမ ကဘယ်ကလဲ ကျွန်တော်က ဆန်ဖရန်စ္စကို ကပါ၊ အခု ဘာဂလေမှာ တက်နေပါတယ်၊ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လိုက်လာတာ”

“အမ က ဗမာပြည်က လာတာ အမတို့ က ဗကေးရှင်းပေါ့”

“အမတို့ ဆိုတာက”

“အမ တို့ ဆိုတာ အမ နဲ့ အမ အမျိုးသားလေ”

“အော် ထင်သားပဲ ဒီလောက်လှတဲ့ အမျိုးသမီး က စင်ဂယ်တော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့”

“အမယ် မြှောက်နေပြန်ပါပြီ ဘာစားမလဲ ခုတော့ ပိုက်ဆံအိပ်မပါလားဘူး ခစ်ခစ်”

“မမြှောက်ပါဘူး တကယ်ပြောတာပါ၊ ပထမတော့အမကို ဂျပန်အမျိုးသမီးလို့ ထင်နေတာ၊ အမ ရုတ်တရက် ဗမာလို ယောင်လိုက်တော့ ဗမာမှန်းသိတော့ ရုတ်တရက် အံ့သြသွားတာ၊ ခု အမ အမျိုးသားက ဘယ်မှာလဲ”

“သူက ဟော်တယ်မှာ၊ မနေ့က ပင်လယ်စာတွေ စား အခန့်မသင့်လို့ အထက်လှန်အောက်လျှောဖြစ်တာနဲ့ နားနေတယ်၊ အမလည်း ပျင်းလာတာနဲ့ ကမ်းခြေဘက်လမ်းလျှောက်ကြည့်နေတာ”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကောင်လေးကို မောင်လေး တယောက်လို ခင်သွားမိသည်။ ကောင်လေး ရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး လေးတွေကို တချက်တချက် ခိုးကြည့်တာကို တွေ့ရတော့လည်း ကျေနပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကမ်းခြေနားက ခုံတန်းလျှားလေးတခုမှာ ထိုင်လိုက်ကြရင်း လူတွေလှုပ်ရှားနေတာကို ကြည့်ရင်း စကား အတော်ပြောဖြစ်ကြသည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ ဟာဝိုင်ယီလို နေရာမှာ ဗမာလို အားရပါးရ ပြောခွင့်ရသဖြင့်လည်း ပျော်နေတာပါပါလိမ့်မည်။

ဝီလျှံက သူအလယ်တန်းကျောင်းသားအရွယ် တမိသားစုလုံး အမေရိကန်ရောက်လာကြပြီး အခုတော့ ယူစီဘာဂလေ မှာ တက်နေပြီး ဒုတိယနှစ်ရောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသလို နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကလည်း သူတို့ ဗေကေးရှင်းအကြောင်းပြောပြလိုက်သည်၊ ဗမာပြည်ရောက်ရင်လည်း လာလည်ဖို့ သူ့ဂျီမေးအကောင့်ပါပေးလိုက်သည်။ တချက်တချက် သူ့ရင်သား လေးများ၊ ပေါင်တန်များကို ခိုးခိုးကြည့်နေသော ဝီလျှံ့ မျက်လုံးတွေကြောင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် တယောက် ရင်ထဲ မှာ တမျိုးလေး ဖြစ်ရသည်။ ဝီလျှံ၏ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် အားကစားလိုက်စားထားသဖြင့် ထွားကျိုင်းတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးတို့ကလည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေလေသည်။

“ကဲ အမ သွားလိုက်အုံးမယ်၊ တော်ကြာ အမျိုးသား က စိတ်ပူနေအုံးမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ အမ နောက်နေ့ရော ဆင်းလာအုံးမှာလား”

“မပြောတတ်ဘူး အခြေအနေအရပဲ”

“အင်း ကျွန်တော် ကတော့ ရှိနေမှာပဲ အမ ဆင်းလာရင်တော့ ပြန်ဆုံရတာပေါ့၊ “

“အေးအေး သွားပြီနော် ဘိုင်ဘိုင်”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် ရင်လေး တဖိုဖို ဖြင့် ဟော်တယ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်လာခဲ့ သည်။ သူ့အတွေးထဲမှာတော့ ကောင်ချောလေး ဝီလျှံ၏ ချစ်စရာ အပြုံးလေး၊ ကြက်သီးထစရာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်၊ တို့နှင့် သူ့ကို ခိုးခိုးကြည့်နေသော မျက်လုံးများ စသည်တို့က လွှမ်းမိုးနေလေသည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့် ဟော်တယ်ပေါ်ရောက်တော့ ကိုညိုမှိုင်းကို ဝီလျှံ နှင့် ဆုံခဲ့သည့် အကြောင်း၊ သူတို့ စကားပြောခဲ့ကြသည့် အကြောင်းအရာများကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ကိုညိုမှိုင်းမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ၏ တက်တက်ကြွကြွ ပြောဆိုနေပုံ နှင့် မျက်နှာလေးမှာ လည်း ဝင်းလက်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ၊

“ကောင်လေး က ခပ်ချောချောလား”

“အင်း အသားတော့ ညို တယ် နေပူစာလှုံထားတဲ့ အသားမျိုးပဲ၊ ရုပ်ကတော့ ချောပါတယ်”

“ကောင်လေးက ချစ်လေး ကို စိတ်ဝင်စား နေတာလား”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းသွားသည်။

“မသိဘူးလေ ကိုကို က ဘာလို့ မေးတာလဲ”

“မေးကြည့်တာလေကွာ ချစ်လေးကလည်း၊ ချစ်လေးနဲ့ ကိုကို့ ကြားမှာ ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက် မထားကြေးလို့ ကိုကို တို့ သဘောတူထားတယ်မလား၊ ကိုကို က ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ မေးကြည့်တာပါ”

“အင်း ချစ်လေးကို တော့ သူ ခိုးခိုးကြည့်တယ်”

ကိုညိုမှိုင်း နည်းနည်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။

“ချစ်လေး အဲဒါ အခွင့်ကောင်းပဲ၊ ခု ဆို ကိုကို တို့ နိုင်ငံနဲ့ အဝေးကြီးမှာ ရောက်နေတယ်။ နောက်ပြီး တော့ အဲဒီကောင်ကလေးကလည်း ကိုကိုတို့ကို ကောင်းကောင်းသိမှာ မဟုတ်ဘူး၊ နောက်သူက အမေရိကား မှာနေတာ၊ ကိုကို တို့ အရင်တုန်းက ဆွေးနွေးခဲ့ကြဖူးတဲ့ ဟာ အခု စမ်းသပ်ကြည့်လို့ ရတာပေါ့”

“ဟင် ကိုကို ကလည်း သူ့ အကြောင်းသေခြာမှ မသိပဲနဲ့”

“ချစ်လေးက လည်း အမေရိကား မှာနေတယ်ကွာ၊ ဘာဂလေ လို တက္ကသိုလ်ကျောင်းမှာ တက်နေတယ်ကွာ၊ ဒီထက် ဆေ့ဖ် ဖြစ်ရမလား၊ နောက်တပတ်လောက်ဆိုရင် ကိုကို တို့လည်း ဥရောပ ရောက်နေပြီ သူလည်း ကျောင်းပြန်တက်ပြီ၊ နိုးစထရင်းအတက်ရှ် ပေါ့”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် စဉ်းစား သလို တွေတွေလေး ဖြစ်နေ၏။ ဝီလျှံ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး ဖြင့် သူနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးနေတာကို သွားစဉ်းစားလိုက်မိတော့ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်လာခဲ့သည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်ခွဆုံမှာလည်း စိုတိုတိုဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ကိုညိုမှိုင်းက တော့ နန်းဖူးဖူးညွှန့် နှင့် တခြားယောက်ျားလေး လိုးနေကြတာ တွေးမြင်လိုက်ရင်းနှင့် လီးတောင်လာခဲ့ရသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီ ဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်ကြရင်းက ကိုညိုမှိုင်းက ထိုင်နေရာမှ ထကာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကိုယ်လေးကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် အငမ်းမရ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေမိကြသည်။ တချိန်ထဲ မှာပင် တယောက် အဝတ်အစားကို တယောက် အလျှင်အမြန် ချွတ်ပြစ်ပေးနေကြသည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့် ကိုယ်လုံးလေးမှာ အဝတ်အစားမဖုံးသောနေရာများ မှာ နေပူထဲ လျှောက်သွားနေသဖြင့် နည်းနည်းလေး ညိုလာသော်လည်း အတွင်းမှာကတော့ ဖွေးနေတုန်း၊ ကိုညိုမှိုင်းက နန်းဖူးဖူးညွှန့် နို့လုံးကလေးများကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ လိုက်ရင်း က သူ့လက်ဖဝါးတဖက်ဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်ခွဆုံကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ အမွှေး ပါးပါးလေး သာရှိသော နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ အရေများ ရွဲစိုနေ သည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

“အိုး စိုလို့ပါလား ဟိုကောင်လေးကြောင့်မဟုတ်လား ဟွန့်”

“ကိုကို ကလည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် နည်းနည်းရှက်သွားသည်။ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားသော်လည်း ကိုညိုမှိုင်းပြောတာက မှန်နေလို့ ဘာမှ ပြန်မဖြေနိုင်ခြေ။

“ကောင်လေးက ချစ်လေးကို ဘယ်လိုခေါ်လဲ”

“အမ တဲ့ ခစ်ခစ် “

“အဟက်၊ အမ ဆိုတော့လည်း အမပေါ့…. အမ ကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာပဲကွာ”

ကိုညိုမှိုင်းက ပြောပြောဆိုဆို နှင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကြား ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ် ကို မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။

“ဟော အမ စောက်ဖုတ်လေးက လှလိုက်တာ အတွင်းသားလေးတွေက ရဲပြီး အရေတွေလည်း ရွဲလို့၊ ကျွန်တော် လိုးချင်တယ် အမရယ်”

“အို့ ကိုကို ကလည်း”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ ရှက်နေသောလည်း ကိုညိုမှိုင်း အပြောအဆိုကြောင့် ဝီလျှံကို စိတ်ထဲမှ တွေးကာ ဖီးတက်လာခဲ့သည်။ ကိုညိုမှိုင်း ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိထည့်လိုက်သည်။ ကိုညိုမှိုင်းကလည်း နန်းဖူးဖူးညွှန့် ၏ အရည်ကြည်တို့ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့နေသည့် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးကို လျှာဖြင့် အသာထိုးရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ နူတ်ခမ်းအဖတ်လေးကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ကိုညိုမှိုင်းလက်ချောင်းလေးတချောင်းထိပ်ဖြင့် နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်စေ့လေးကို အသာဖိပွတ်ပေးနေပြန်ရာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှာ ကိုယ်လုံးလေး ကော့ပြန်နေအောင် ဖီးတက်နေရတော့သည်။ ကိုညိုမှိုင်း မှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်ပတ်ကလေးကို အားရအောင် ရက်စုပ်ပြီးမှ ထကာ မျက်လုံးလေး မှေးကာ ဇိမ်ခံနေသော နန်းဖူးဖူးညွှန့် မျက်နာနားကုတင်ဘေးတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကိုညိုမှိုင်း၏ လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးက နန်းဖူးဖူးညွှန့် မျက်နှာရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းဖြင့်၊ ဖြစ်နေလေသည်။

နန်းဖူးဖူးညွှန့်က မျက်လုံးဖွင့်ကြီးလိုက်ပြီး ကိုညိုမှိုင်းကို မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။

“အမ မောင်လေး လီးကြီးကို စုပ်ပေးပါလားဟင်”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ ကိုညိုမှိုင်းကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ပြီး မှ ကိုညိုမိုင်းလီးတန်ကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်ကာ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်သလို ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ၏လှပသော နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖွင့်ကာ လျှာကလေးဖြင့် ကိုညိုမှိုင်း ဒစ်ထိပ်ကြီးကို လှမ်းရက်လိုက်သည်။ နန်းဖူးဖူးညွှန့် ၏နွေးထွေးသော အာခေါင်အတွင်းသို့ သူ့လီးတန်ကြီးဝင် သွားတော့ ကိုညိုမှိုင်းမှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားအရွယ် ကောင်လေးတယောက် သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ကို လိုးနေသည်ဟု မြင်ယောင်မိပြီး ဖီးပိုတက်လာလေသည်။

“အား အမ ရယ် ကောင်းလိုက်တာဗျာ”

ကိုညိုမှိုင်းမှာ သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသော နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို ကော့ကော့ထိုးမိနေလေသည်။ သို့သော်လည်း ဖီးအရမ်းတက်လာသဖြင့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားမှာ စိုးသဖြင့် ပြန်ဆွဲထုပ်လိုက်ရင်း၊

“အမ ကျွန်တော်မနေနိုင်တော့ဘူး အမကို လိုးရမှ ဖြစ်တော့မယ်၊ အမ ကျွန်တော့်ကို အမ ယောက်ျား မသိအောင် အလိုးခံမယ်မဟုတ်လား”

နန်းဖူးဖူးညွှန့် မှာ ကိုညိုမှိုင်းကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ပြီးခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြလိုက်ရာ၊ ကိုညိုမှိုင်းခမျှာ သုတ်တွေ ချက်ချင်းပန်းထွက်တော့မလောက်ကို ဖီးတက်သွားပြီး နန်းဖူးဖူးညွှန့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ စောက်ဖုတ်ဝသို့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

“အား.. မောင်လေးရယ် မင်းလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ အမယောက်ျားလီးက အဲလောက်မကြီးဘူး ဖြည်းဖြည်းနော်”

“ဖွတ်..ဖြွတ်…ဖတ်..ဖုတ်..”

ကိုညိုမှိုင်းမှာ နန်းဖူးဖူးညွှန့်မှ ပြန်တုန့်ပြန်လာသော ညုတုတု အသံလေးကြောင်း တအားကို ထန်သွားကာ သူ့လီးကြီးကို နန်းဖူးဖူးညွှန့် စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချရင်း မကြာခင်မှာ သုတ်ရေများ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားတော့သည်။

ပြီးပါပြီ


ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်

မန္တလာမောင်မောင်တုတ်




ခဲအို (စ/ဆုံး)

ခဲအို (စ/ဆုံး)
ရေးသူ - အမည်မသိ

သူမတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်ရှိသည်။ မိဘဆုံးသွားတော့ ညီအစ်မသုံးယောက် အတူတူနေကြသည်။ ပထမ အလတ်တယောက်ဖြစ်သူ ခင်မူ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ဝိုင်းက နည်းနည်းကျယ်သဖြင့် ထိုအိမ်ဝိုင်းထဲတွင်ပင် အိမ်တလုံးဆောက်သည်။ နောက် အကြီးဆုံး ခင်ဦးအိမ်ထောင်ဆက်ကျသည်။ သူမက အိမ်ခွဲမည်လုပ်သော်လည်း ခင်စီကို စိတ်မချသေးသဖြင့် အိမ်မခွဲသေး။ အစ်မတို့နှင့် သူမက ကိုးနှစ်ကွာသဖြင့် ခင်စီက ခုမှ ကိုးတန်းကျောင်းတက်နေဆဲ ဖြစ်ရာ တယောက်တည်း ကျန်ခဲ့၍ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် ခင်ဦးယောက်ျားကို အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားသည်။ 

ခင်ဦးယောကျာ်းက ဖိုးဆိုးဟုခေါ်ပြီး ခင်မူယောက်ျားက သန်းနိုင်ဟုခေါ်သည်။ အားလုံး တောင်ယာလုပ်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် အမြဲခြံသွားလေ့ရှိကြသည်။ ယောက်ျားများက မနက်ခင်းစောစော ထဆင်းပြီး မိန်းမများက နေ့လည်ပိုင်း ဆက်ဆင်းသည်။ ညနေပိုင်းတွင် မိန်းမပြန်လာတော့ ယောက်ျားက ယာထဲသွားသည်။ အလုပ်ကြမ်းကို နေအေးချိန်လုပ်ပြီး သိမ်းဆည်းသည့် အလုပ်ကို မိန်းကလေးများက လုပ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခင်စီကျောင်းပိတ်သည့်ရက်ဆိုလျှင် နေ့ခင်းဘက် ခင်စီနှင့် ခင်ဦးယောက်ျား ဖိုးဆိုးတို့သာ အိမ်ထဲ ကျန်ကျန်ရစ်သည်။ တနေ့ သူမစာကျက်နေချိန် ဖိုးဆိုးက အော်သည်။


“ခင်စီ အခန်းထဲ ဘာတွေ လုပ်ထားတာလဲ လာသိမ်းစမ်း”

ဆိုသဖြင့် သူမအိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေသော ဖိုးဆိုးက အော်ရာ သူမလည်း တက်ပြေးတက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ရောက်တော့ ရှုပ်ပွနေတာ ဘာမှ မရှိ။ ဖိုးဆိုသာ ထောင့်ကနေ ပေါ်ထွက်လာသည်။ လည်မျိုကို ဓားဖြင့် ထောက်သည်။

“မအော်နဲ့ စကားမပြောနဲ့ တခါတည်း မသာဖြစ်သွားမယ်”

မီးဖိုချောင်မှ ကြက်သွန်လီးက နည်းနည်းစိုက်ဝင်လာသည်။

“အိပ်”

ဓားက ထောက်ထားမြဲ ထောက်ထားသဖြင့် သူမက ခိုင်းသလို လုပ်ရသည်။

“အမနဲ့ တိုင်မယ်”

“စကားမဟနဲ့၊ တိုင်ရဲတိုင်ကြည့်လေ၊ နင့်အမပါ တလောင်းဖြစ်သွားမယ်”

ဖိုးဆိုးရုပ်က ခက်ထန်နေသည်။ သူမကြောက်သဖြင့် ဘာမှ ထပ်မပြောရဲ။ သူမအိပ်ချလိုက်သည့်အခါ သူမပေါင်ရင်းကို စမ်းသည်။

“မလုပ်ပါနဲ့”

“တိတ်စမ်း”

ဆိုကာ ဓားက နည်းနည်းအသားထဲ စိုက်လာသဖြင့် ခင်စီ ထပ်တိတ်ရပြန်သည်။ ဖိုးဆိုးက သူမထမီကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူမအလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးရသည်။ အတွင်းခံကို ပွတ်သေးသည်။ နောက် အပေါ်သို့တက်ကာ သူမနို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ပွတ်သည်။ တဖက်တည်းဖြင့် သူမအင်္ကျီကို ချွတ်တက်သည်။ သူမ ဘော်လီအင်္ကျီပဲ ကျန်သည်။

“ချွတ်လိုက်”

ဆိုသဖြင့် သူမလက်ကို နောက်ထဲထည့်ကာ ဘော်လီကို ချွတ်ပေးရသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမဘော်လီကို ယူ၍ နမ်းသည်။ ပြီးလျှင် သူမ၏ ဖူးသစ်စနို့လေးကို ငုံ့စို့သည်။ ဓားက ထောက်ထားသဖြင့် သူမမှာ ကြောက်နေသည်။ နို့ကို တလုံးပြီး တလုံးစို့သည်။ ပြီးတော့လည်း နို့သီးခေါင်းကို ကိုက်စုပ်လိုက်သေးသည်။ နောက်တော့ ဓားဖြင့် သူမအတွင်းခံကြိုးကို ဖြတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံကိုလည်း နမ်းသည်။ သူမအဖုတ်ကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်ကစားသည်။ ခင်စီ၏ ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ သူမ ရှိုက်ငိုသည်။

“အကျယ်ကြီး မငိုနဲ့”

ဖိုးဆိုးက နှုတ်ခမ်းပေါ် ဓားလေးတင်ရင်း ပြောသည်။ နောက် ပါးကို နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ခွသည်။ ပုဆိုးကို ချွတ်သည်။ ဖောင်းနေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို တဝက်ချွတ်လိုက်သည်။ ထောင်နေသော လီးက သူမ၏ အဖုတ်ပေါ် လာတေ့သည်။ နည်းနည်းပါးပါး ထိုးစမ်းကြည့်သည်။ သူမလည်မျိုကို ဓားအထောက်လိုက်ပင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးခေါင်းသိပ်ထည့်သည်။ နာကျင်လွန်းသဖြင့် သူမလှုပ်ချင်သော်လည်း ဓားက ထောက်ထားသဖြင့် မလှုပ်ရဲ။ မအော်ရဲ။ အံ့ကြိတ်ကာ ခံသည်။ လီးခေါင်းက စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။ ပူကျစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ပြန်ထုတ်ကာ ထပ်ထည့်သည်။ နည်းနည်းထိုးထည့်သည်။

“ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်”

ကြပ်လွန်းသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်အတွင်း တဆင့်ချင်းစီတိုးဝင်သည့် အသံဖြစ်သည်။ သူမအော်ချင်သည်။ အော်ငိုပစ်ချင်သည်။ ဖိုးဆိုးက လီးပြန်ထုတ်ကာ ပြန်ထည့်သည်။ ဖင်ကောက်ပြီး ထပ်၍ သိပ်ထည့်တော့ လီးက ပိုဝင်လာသည်။ ဖိုးဆိုးက နည်းနည်းစီထည့်၍ ဆက်လိုးသည်။ နာကျင်လွန်းသော်လည်း ခင်စီမှာ အော်ဖို့နေနေသာသာ လှုပ်ပင် မလှုပ်ရဲသဖြင့် ငြိမ်ပေးနေရသည်။ ထိုအခါ သူမကိုယ်မှာ တောင့်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကလည်း တောင့်နေရာ ဖိုးဆိုးအတွက် ပိုကြပ်လေသည်။ 

ဖိုးဆိုးကလည်း အမကို လိုးလို့ ဝလာသဖြင့် ညီမကို စမ်းကြည့်ခြင်းဖြစ်ရာ ထင်ထားသည်ထက် ပိုကောင်းနေသဖြင့် ကျေနပ်သည်။ အသက် ၁၄ နှစ်သာ ရှိသေးသည့် ကလေးမလေးက နို့ဆိုလည်း ခုမှ ထွက်ပေါ်ကာစဖြစ်ရာ စူတူတူလေးသာ ဖြစ်သည်။ လိုးရင်း အားရကျေနပ်သဖြင့် ခပ်နာနာလေးဆောင့်သည်။ 

ခင်စီမှာ နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့ ပိတ်ထားသည်။ မျက်ရည်ကလည်း ကျသည်။ နှာရည်တွေလည်း ထွက်သည်။ ပိတ်ထားသော ပါးစပ်မှလည်း တံတွေးတွေ မြိုမချရဲသဖြင့် တံတွေးတွေ ထွက်ကျနေသည်။ ဖိုးဆိုးပြီးခါနီးတော့ ခင်စီထမီကို ယူကာ ဗိုက်ပေါ်ခင်းပြီး လရည်ကိုလွှတ်ချသည်။ လရည်က တော်တော်များသဖြင့် ထမီတထည်လုံးဖွေးသွားသည်။ ဓားကို အသာဘေးချလိုက်သဖြင့် ခင်စီရှိုက်ငိုသည်။ ဖိုးဆိုးက ခင်စီပါးကို ပုတ်ကာ

“သွား နင့်အမအခန်းထဲက ဆေးလိပ်နဲ့ မီးခြစ်သွားယူခဲ့”

ခင်စီမှာ ကြောက်သဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်နေသောကြောင့် ကွတကွတဖြင့် အစ်မအခန်းထဲ ဝင်ကာ ဆေးလိပ်ဗူးနဲ့ မီးခြစ်ယူခဲ့သည်။ ကွတ ကွတလေးဖြစ်နေသော ခင်စီကို ကြည့်ရင်း ဖိုးဆိုးက ပြုံးသည်။ လက်ချောင်းဖြင့် ဆေးလိပ်ကို ထုတ်ခိုင်းသည်။ သူမဆေးလိပ် တလိပ်ထုတ်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးက နှုတ်ခမ်းတွင် တေ့စေသဖြင့် ခင်စီမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွင် တပ်ပေးသည်။ မျက်ရိပ်ဖြင့် မီးခြစ်ခြစ်ပေးရန် ပြသဖြင့် သူမ မီးခြစ် ခြစ်ပေးသည်။ သူမလက်တုန်နေသဖြင့် မီးခြစ်က တော်တော်နဲ့ မတောက်။ တောက်ပြန်တော့လည်း မီးညှိတာ တော်တော်နဲ့ မကူးသလို ဖြစ်နေသည်။ 

ဖိုးဆိုးက ဆေးလိပ်သောက်ရင်း သူမကို ဘေးနားသို့ ဖက်လိုက်သည်။ ခင်စီသည် ဖိုးဆိုးရင်ခွင်ထဲ မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမမေးစေ့ကိုင်၍ မျက်နှာ ဆွဲမော့ရင်း မျက်နှာတည့်တည့် ဆေးလိပ်မှုတ်ထည့်သည်။ ပါးတွေလည်း နမ်းသည်။ ကျောမှနေ၍ ဖက်ထားသဖြင့် ခင်စီ မရုန်းနိုင်။ ဆေးလိပ်ငွေ့ကို မှုတ်ထည့်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်တော့ ဆေးလိပ် ကုန်သွားသည်။ သူမ၏ လီးရည်ပေနေသော ထမီကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ခင်းစေသည်။ ထိုလီးရည်ဖြင့် စိုနေသော ထမီပေါ် သူမကို အိပ်စေသည်။

“နင့်အမ ပြောရဲ ပြောကြည့်ပေါ့၊ ဘာဖြစ်သွားမလဲ သိချင်ရင်”

ခြိမ်းခြောက်ပြီးနောက် သူမကို နောက်တချီပြန်လိုးသည်။ သည်တခါတော့ ဓားနဲ့ မထောက်ထားတော့။ ပြီးတော့ လရည်ကို သူမဗိုက်ပေါ် လွတ်ချသည်။ ထို့နောက် လက်ရည်ကို လက်ညိုးဖြင့် တို့၍ သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လာသုတ်သည်။ သူမကြောက်သဖြင့် ငြိမ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမပါးကို ပုတ်ရင်း သွားသွား စောက်ဖုတ် ရေဆေးလိုက်ဟုပြောပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်လျှက် သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူမရေချိုးလိုက်သည်။ ညနေခင်း အစ်မပြန်လာတော့ ဖိုးဆိုးက အလုပ်ထွက်သွားသည်။ ညနေမိုးချုပ်တော့ ဖိုးဆိုးက သူမမျက်နှာ သူမအမမျက်နှာတွေကို အကဲခတ်သည်။ အခြေအနေကောင်းပုံရတော့ အမကွယ်ရာတွင် သူမအိုးကို ခိုးခိုးကိုင်သည်။ နောက်တနေ့ တနင်္ဂနွေကို သူမကြောက်သည်။ သို့သော်လည်း ရောက်လာပါသည်။ အစ်မနေ့လည်ဘက် အလုပ်သွားသည်နှင့် မမပင် လမ်းပေါ် မပျောက်သေး။

“ခင်စီ မနေ့က တော်တော်ကောင်းတယ် မလား”

သူမအနီးရောက်လာသည်။ သူမ ဘာမှ ပြန်ပြောဘဲ။ စာကို ငုံ့ကြည့်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမလက်ကို ယူ၍ သူ့ပုဆိုးထဲထည့်ကာ လီးကို ကိုင်ခိုင်းသည်။ သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ကိုင်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးက ပုဆိုးကို ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်စီခေါင်းငုံ့ထားသည်။ ဖိုးဆိုးအင်္ကျီတွေချွတ်နေသည်။ သူမလက်ကို ပြန်ရုတ်ကာ အသာဖွက်ထားသည်။ သူမက စာကြည့်စားပွဲ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ဘေးမှ ရပ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမခေါင်းကို ဆွဲ၍ ပေါင်ရင်းထဲ ကပ်သည်။ လီးကို သူမနှုတ်ခမ်းတွင် တေ့သည်။ သူမခေါင်းခါသည်။ ဖိုးဆိုးက “ဟွန်း” ဟု ခပ်မာမာဟောက်သည်။ 

သူမခေါင်းကိုလည်း ချုပ်ထားသည်။ လီးက သူမနှုတ်ခမ်းကို လာထိုးသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း သူမခေါင်းကို ချုပ်လျှက် သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးနဲ့ အဆက်မပြတ် ထိုးနေသည်။ ဖိုးဆိုးက မရမချင်း ဆက်ထိုးနေမည့် ပုံရှိသဖြင့် သူမနှုတ်ခမ်းကို မပွင့်တပွင့် ဟပေးသည်။ ဖိုးဆိုး၏ လီးထိပ်ပြဲပြဲကြီးက သူမနှုတ်ခမ်းကြား ထိုးထည့်ကာ သူမသွားတွေကို လာထိုးသည်။ သူမ ပါးစပ်ဟထားလိုက်တော့ ဖိုးဆိုးလီးက တဝက်လောက် ဝင်လာကာ ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ ကြာတော့ ဖိုးဆိုးအထွန့်တက်လာသည်။

“နင့်လျာ အငြိမ်မထားနဲ့လေ”

ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေသော လီးထိပ်ကို သူမလျာဖြင့် ကစားပေးသည်။

“ကြိုက်တယ်ကွာ”

ဖိုးဆိုးးက သူမအင်္ကျီထဲသို့ လက်လျိုကာ သူမနို့ကို ကစားသည်။ မနေ့ကတည်းက ဘာဖြစ်မှန်းမသိသော ခင်စီသည် ကနေ့လည်း ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိ။ စိတ်တွေလည်း ကယောင်ခြောက်ချား ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက လီးကို အပြင်ထုတ်သည်။

“ထိပ်ကို လျာနဲ့ လျှက်”

ရွံသဖြင့် လီးစုပ်ချိန်ကတည်းက တံတွေးလုံးဝ မမြိုချသဖြင့် သူမမေးစေ့တွေ တံတွေးများ ရွှဲလျှက် ရှိနေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမလက်ကို ဆွဲယူ၍ လီးကိုင်ခိုင်းရင်း ပြောသည်။ လီးကြီးက သူမလက်တဆုပ် မမီတမီဖြစ်လောက်အောင်ကြီးသည်။ ပြီးလျှင် ရှစ်လက်မလောက် ရှည်သည်။ မနေ့က သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဘယ်လောက်ထိ ဝင်သွားသည် မပြောတတ်။ ထိပ်ကို ငုံစုပ်ပေးသည်။ လျှာနဲ့လည်း လျက်ပေးသည်။ လျှာပေါ်တင်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ လီးထိပ်ကြီးက ချွန်တက်နေသည်။ သူမငုံလိုက်တိုင်း ပါးစပ်ဟပေးရသည်။ 

သူမနှုတ်ခမ်းနဲ့ ကွက်တိဖြစ်လုနီးပါး ကြီးသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမခေါင်းကိုတော့ အပီချုပ်ထားပြီး တဖက်ဖြင့် သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ တခါခါ ဖိုးဆိုးက ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စောက်ဖုတ်လိုးသလို လိုးသည်။ မကြာမီဖိုးဆိုးသည် ခင်စီခေါင်းကို ချုပ်ကာ လီးကိုထိုးထည့်သည်။ ခင်စီပါးစပ်ထဲ ကျိချွဲချွဲအရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ ခင်စီမှာ မျိုမချမိရန် အောင့်ထားသည်။

လရည်ကလည်း တော်တော်ပန်းသည်။ အာခေါင်တွေပင် ထိသည်။ ဖိုးဆိုးလီးဆွဲထုတ်သည်နှင့် တပြိုင်နက် သူမလည်း ထွေးထုတ်သည်။ ခုနကတည်းက လျာရည်တွေ တံတွေးတွေက ရင်ဘတ်ပေါ် စီးကျနေပြီးသားမို့ သူမ ထွေးထုတ်စရာ နေရာမရှိသဖြင့် ပါးစပ်ထဲ မဝင်လျှင်ပြီးရော ထွေးထုတ်ရာ အချို့စေးပြစ်ပြစ်လရည်တွေက မေးတွေ ကပ်ကျန်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမမေးတွင် ကပ်ကျန်နေသော လရည်ကို သူမလက်ကိုယူ၍ သူမလက်ဖြင့်ပင် သုတ်စေသည်။ ပြီးလျှင် သူမလက်ကို ကြည့်စေသည်။

“စားလေ”

သူမ ဝမ်းနည်း၍ ငိုသည်။ မိန်းမသား တဦးတည်းရှိသဖြင့် ကြိုက်သလို အနိုင်ကျင့်လှသည်။ ဖိုးဆိုးသည် သူမအင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ လရည်ကိုလည်း သုတ်ပေးသည်။ နောက် သူမထမီကို ချွတ်သည်။ အတွင်းခံကို ချွတ်သည်။ ဒူးထောက်ချကာ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ဖိုးဆိုးသူမပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ထည့်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ အတွေ့ထူးသဖြင့် သူမလည်း ရူးမလိုလို ဖြစ်ရသည်။ ဖိုးဆိုးက လက်ချောင်းဖြင့်လည်း ကစားသည်။ အထက်ပိုင်းလေးကို လျက်သည်။ အောက်ပိုင်းကို ဆွဲစုပ်သည်။ ထိုအခါ သူမလည်း ထွန့်ထွန့်လူးကော့ပေးရသည်။ သူမနည်းနည်း ညည်းရဲလာသည်။ အသံတွေလည်း နည်းနည်းကျယ်လာသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း ကောင်းကောင်းလေး လျက်ပေးသည်။


“လာကုတင်ပေါ် တက်”

ဆိုကာ သူမကို ကုတင်ပေါ်တက်စေပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ကာ ကားလိုက်ပြီးနောက် စိုက်ချကာ လိုးပါတော့သည်။ ပြီးသည့်အခါ သူမနှုတ်ခမ်းပေါ် လရည်လွှတ်ချပြန်သည်။ တနင်္ဂနွေပြီး တနင်္လာ အင်္ဂါ စသဖြင့် ဆက်သွားတော့ ကျောင်းတက်ရင်း ခဲအိုလီးကြီးကို ခဏခဏ မြင်ယောင်နေသဖြင့် မျက်စိမှိတ် ဖျောက်ဖျက်ရသည်။ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်လျှင် အစ်မလစ်တိုင်း ခဲအိုက သူ့လီးကြီး ကိုင်ကိုင်ခိုင်းရာ ခင်စီမှာ ပိုနေရခက်သည်။

“နင်ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား”

အစ်မလစ်တုန်း ခိုးမေးသည်။ သူမ ထွက်ပြေးကာ အစ်မနား ကပ်နေသည်။ သို့နှင့် စနေက ရောက်လာပါတော့သည်။ အစ်မ ခြံဆင်းသည်နှင့် သူမကို ချွတ်ကာ သူမနို့ကို ဖမ်းစို့သည်။ ခဏစို့ပြီး သူမကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ သူက အောက်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ လျှာဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကြောင်းကို ခလောက်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးသည် သူမပေါင်တဖက်ကို ထမ်းထားပေးကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းသွင်း၍ ကြူပေးသည်။ လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ထိုးရင်း စောက်ဖုတ်ပေါ် လျှာဖြင့် တောက်လျှောက်လျက်သည်။

“အား ရှိ အား အားရှီး ရှီး အားရှီး”

သူမစောက်ဖုတ်ကို အပေါ်တဖက် အောက်တဖက်ပင့်ဆွဲကာ စုပ်ပေးသဖြင့် သူမမှာ တွန့်လိမ်ခွေခေါက်နေသည်။ နဂိုကတည်းက ခံချင်နေသော သူမမှာ စောက်ရည်ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထွက်ပါတော့သည်။ ဖိုးဆိုးက သူ့လက်နှစ်ချောင်းတွင် ပေနေသော စောက်ရည်ကို သူမအား လျက်စေသဖြင့် သူမလည်း ဖီးလ်လာနေရာ လျက်ဖို့ ဝန်မလေးတော့ဘဲ လျက်ပေးမိသည်။ ဖိုးဆိုးကုတင်ပေါ် တက်အိပ်တော့ သူမက ကုတင်အောက်မှနေကာ ဖိုးဆိုးလီးကို ပင့်ကိုင် လျက်ပေးသည်။ နောက် ပါးစပ်ထဲထည့်လျက် အဆုံးထိ ငုံပေးသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း အားရသဖြင့် သူမခေါင်းကို နိုက်ထားသည်။ 

ဖွာလန်ကြဲသွားသော သူမဆံပင်ကို စုရင်း လီးကို မပြတ်တမ်း စုပ်စေသည်။ တခါခါလည်း သူမအာခေါင်ထိအောင် ထိုးသည်။ မောလာလျှင် လက်ဖြင့် ကွင်းထုသည်။ ဖိုးဆိုး မနေနိုင်တော့သဖြင့် သူမကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ ပေါင်ဆွဲကားပြီး စိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ခင်စီလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံပေးလိုက်တော့သည်။ ဖိုးဆိုးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချသည်။ နည်းနည်းပါးပါး နားကာ ဆက်လိုးသည်။ ခဏကြာတော့ ဖိုးဆိုးက သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လီးလာတေ့သည်။ သူမငုံပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဆိုး လီးကို နည်းနည်းကွင်းထုတော့ လရည်တွေ သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ သူမမရွံတော့။ သူမမြိုချလိုက်သည်။ လီးတော်တော်ညိုးကျသွားသည်အထိ သူမစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဆိုးက ကုတင်ပေါ် သူမကို ဖက်ရင်း သူမကို ချစ်စကားကြိုက်စကား ပြောသည်။

“အရင်ပတ်က ကိုကြီးကို တော်တော်စိတ်ဆိုးမယ် ထင်တယ်နော် ညီမလေး”

“ဆိုးတာပေါ့ လူဆိုးကြီး”

“ခုကော”

“ဆိုးမှာပဲ”

“ဟောဗျာ ဘာဖြစ်လို့”


“နောက်တခါ မလိုးပေးမချင်း”

“ဒါဆို စိတ်မကောင်းဘူးကွာ”

“ဟင် တကယ်”

“နောက်ထပ် နှစ်ခါ လိုးဦးမှာမို့လေ”

“သွားလူဆိုး”

သို့နှင့် ခဲအိုကြီးသည် ခယ်မကို စနေတနင်္ဂနွေတိုင်း အပြတ်ကြမ်းပါတော့သည်။ တစ်ပတ်၊ နှစ်ပတ်၊ သုံးပတ်၊ လေးပတ်၊ တစ်လ၊ နှစ်လ၊ သုံးလတိုင်ခဲ့သည်။ ဘယ်သူမှ မသိသည့် ခဲအိုနဲ့ ခယ်မဇာတ်လမ်းသည် သိပ်မကြာခင် နောက်တယောက် သိသွားပါတော့သည်။

“ဖိုးဆိုး ဖိုးဆိုး ငြိမ်ချက်သား ကောင်းလှချည်လားလို့ ထင်နေတာ လက်စသတ်တော့…”

“အော် သန်းနိုင်ပါလား”

ဖိုးဆိုးက အေးဆေးဖြစ်သော်လည်း လူမိသွားသော ခင်စီမှာ တုန်သွားသည်။ အနီးရှိ စောင်လေးဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ဆွဲဖုံးမိသည်။ ဖိုးဆိုးက တက်လေဆိုသည့် အနေအထားဖြင့် မျက်ရိပ်ပြသည်။ခုမှ လိုးထားပြီးကာစ ဖိုးဆိုးက အေးဆေးပင်။ သန်းနိုင်ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပုဆိုးတွေချွတ်ပါတော့သည်။ သန်းနိုင်လီးက ငေါက်ခနဲ တန်းနေသည်။ ခင်စီက မရဲတရဲကြည့်သည်။ သန်းနိုင်က သူမစောင်ကို ဆွဲခွါသည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ထို့နောက် သူမပေါ် အထည့်လိုက် မှောက်ချသည်။

“အု”

အစိမ်းလိုက် ဖြစ်သဖြင့် ခင်စီမှာလည်း နာရှာသည်။ သန်းနိုင်က နို့တွေစို့လျက် လိုးသည်။ နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ သန်းနိုင်က မေးသည်။

“မင်းဘယ်လိုပြီးတုန်း”

“သူ့ကို မေးကြည့်လေ”

သန်းနိုင်က ခင်စီကို လိုးရင်း ကပ်မေးသည်။

“ပြီးရင် ဘယ်ထဲထည့်ပေးတုန်း”

ခင်စီက ရှက်သဖြင့် မပြောဘဲနေသည်။

“ပြောလိုက်လေ”

ဖိုးဆိုးက ပြောသည်။ ခင်စီက ပါးစပ်ဟပြကာ ပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထိုးပြသည်။

“မိုက်တယ်ကွာ၊ နင့်အမတောင် င့ါလရည် အရသာ မသိဘူး”

ဆိုကာ ပြီးသည့်အခါ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်ပါတော့သည်။ သူမ ရှက်သဖြင့် ငိုမိသည်။

“ဟောဗျာ”

ဖိုးဆိုးရော သန်းနိုင်တို့၏ အာမေဋိတ်ဖြစ်သည်။

“ဘာဖြစ်တာလဲ”

ဖိုးဆိုးက မေးသည်။

“အကိုတို့က ညီမလေးကို အဲလိုဝိုင်း ဝိုင်းလုပ်တော့ ရှက်တာပေ့ါ”

“အဓိက နင့်အမတွေ မရိပ်မိဖို့ပါပဲကွာ”

သန်းနိုင်နဲ့တွေ့မှ အရေးထဲ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်က ရောက်လာသည်။ မကြာမတင် ခရစ္စမတ်ကျောင်းပိတ်ရက်လည်း ရောက်လာပြန်သည်။ ခဲအိုတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ညညဆို အစ်မတွေကို လိုးပြီး နေ့ဘက်ဆို ညီမလေးကို ဝိုင်းလိုးကြသည်။ တော်သေးသည်။ သူမ ကိုးတန်းအောင်သည်။ ဆယ်တန်းကို ဘော်ဒါဆောင်ပြောင်းထားသဖြင့် သူမလွမ်းသော်ငြား နည်းနည်းသက်သာသည်။ 

တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ သူမဘော်ဒါဆောင်တွင် နေသည်။ ခဲအိုတို့က မကြာမကြာ မြို့တက်ကုန်ရောင်းပြီး သူမကို တည်းခိုခန်းခေါ်၍ အမုန်းလိုးပြီးမှ အိမ်ပြန်ကြသည်။ ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်တွင် နှစ်လနေရသည့်အချိန်ဆိုလျှင်တော့ ခဲအိုတို့ သမသဖြင့် တခါခါ သူမမှာ ဖျားလုနီးနီးဖြစ်ရသည်။ ခုတော့လည်း သူမကျောင်းပြီးချေပြီ။ သူမကျောင်းပြီးသည်နှင့်အတူ သူမမှာ တူမလေးတွေ ရှိလာသည်။ ထိုအခါ ခဲအိုတို့လည်း သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းစာတတ်လာသလား ထင်ရသည်။

“နင်လည်း လင်ကောင်း သားကောင်း ရှာပေါ့”

ဟုဆိုကာ ဝေးဝေးမှတခါ သူမက တောင်းတော့မှ သူမကို ပေးကြတော့သည်။
 

ပြီးပါပြီ