ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၃ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

နှစ်ညဆက်တိုက် ပင်ပန်းထားတာရယ်၊ အိပ်ရေးပျက်ထားတာရယ်ကြောင့် နောက်မနက် မောင်မောင်အိပ်ရာထ နောက်ကျတယ်၊ ခါတိုင်းအမက ဈေးကိုလိုက်ပို့ပေးဖို့နှိုးတာပါ၊ ဒီနေ့ကျ ဈေးပိတ်ရက်ဖြစ်နေလို့ အမကလဲ (အိပ်ပါစေ)ဆိုပြီး မနှိုးဘူး၊ဒါပေမဲ့မနက်(၇)နာရီလောက်မှာ မရီးမောင်မောင်အိပ်တဲ့တဲဆီရောက်လာပြီး

" မောင်မောင်၊မောင်မောင်" လို့နှိုးပါတယ်။

" ခင်ဗျာထပြီအမ" 

မောင်မောင် အသံပြန်ပြု ရင်း အိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်တယ်။

" အမကို ဘုရားကျောင်းလိုက်ပို့ပေးပါဦးကွာ" 

မရီးက နှစ်ခြင်းခရစ်ယန်ဘာသာကို ကိုးကွယ်တာပါ။ တနင်္ဂနွေနေ့၊ဘုရားကျောင်း (church) တက်ဖို့ပါ၊ ခါတိုင်း ယောင်္ကျားလိုက်ပို့နေကျ၊၊ အခု ယောင်္ကျားပြန်မရောက်သေးလို့(ခါတိုင်း ယောင်္ကျားမရှိရင် သွားခဲပါတယ်၊အိမ်ကိုစိတ်မချလို့၊အခုတော့ယောင်းမက ဈေးပိတ်လို့အိမ်စောင့်ပေးလို့ရတယ်၊ကလေးတွေကို ယောင်းမနဲ့ထားခဲ့လို့ရတယ်၊အငယ်ဆုံးလေးဘဲ နို့ဘူးတိုက်ပေးရတာ၊ကျန်တဲ့အကြီးတွေက သူတို့ဖာသာ နေတတ်ပြီ။

မောင်မောင် အိပ်ရာ ကပြာကရာထ၊မျက်နှာသစ်၊အဝတ်လဲပြီး ဆိုင်ကယ်ထုတ်လိုက်တယ်၊မရီးသွားမဲ့နှစ်ခြင်းဘုရားကျောင်းက မြို့တောင်ဘက်မှာရှိတာ၊မနေ့ညက ပွဲကတဲ့တောင်ဘုရားကြီးနဲ့သိပ်မဝေးဘူး၊အိမ်ကထွက်လာစက မရီးဆိုင်ကယ်ပေါ် ဒီတိုင်းထိုင်လာတာ၊လမ်းကျမှမောင်မောင့်ခါးကိုဖက်ပြီးစီးလာတယ်၊ဆိုင်ကယ်က အရှိန်မြန်လာလို့ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့လဲ ဖြစ်နိုင်သလို မတ်တော်မောင်နဲ့သွားနေရလို့ တမင်ခါးကိုဖက်တာလဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်၊မရီးက ဘယ်လိုသဘောနဲ့ဖက် ဖက်၊မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်စီးနေရတာ တမျိုးကြီးဖြစ်ပါတယ်၊မရီးက ကိုယ်လုံးခပ်ပြေ့ပြေ့မို့၊လမ်းဆုံလမ်းခွ ဆိုင်ကယ်ကို ရုတ်တရက် ဘရိတ်နင်းလိုက်တဲ့အခါ မရီးရှေ့ကိုငိုက်ကျလာတာ၊မောင်မောင်ကျောကို နို့ကြီးတွေနဲ့ထိသွားတာပါ၊မရီးတော့ဘယ်လိုနေမလဲမသိ၊မောင်မောင်ကတော့နှစ်ညဆက်တိုက် ဒေါ်မီးကွေနဲ့နီနီကို လိုးထားရတဲ့အရှိန်နဲ့လီးတောင်ချင်ပြီ၊

" မောင်မောင်၊ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏစောင့်ပေး" 

ဘုရားကျောင်းရောက်တာနဲ့ မရီးက ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ပြောတာ၊သူတို့ဘုရားဝတ်ပြုတာ တစ်နာရီသာသာ လောက်ကြာတာမို့ မောင်မောင် ဘုရားကျောင်းနဲ့ကပ်ရက် လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

" ကိုမောင်၊တစ်ယောက်ထဲလား၊ဒီလာလေ" 

လှမ်းခေါ်သံကြားလို့မောင်မောင် ကြည့်လိုက်တာ ဒေါ်မီးကွေရဲ့ချွေးမ မညိမ်းဖြစ်နေတယ်၊

" မညိမ်း။ဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်လဲ" 

မောင်မောင် မညိမ်းထိုင်နေတဲ့စားပွဲကိုကူးရင်းမေးတာ။

" မနေ့ညနေကပြန်ရောက်တာ၊ဘာမှာထားပြိးပြီလဲ" 

မညိမ်း မောင်မောင့်အမေးကိုဖြေရင်း ဘာမှာပြီးပြီလဲလို့မေးတာ။

" လ္ဘက်ရည်မှာထားတယ်မညိမ်း၊ကိုအိရှန်မပါဘူးလား" 

ကိုအိရှန်ဆိုတာ မညိမ်းရဲ့လင်၊ဒေါ်မီးကွေရဲ့သား။

" ဒီအချိန် အိပ်ရာကမထသေးဘူးလေ၊အိပ်တုန်း"

ဒီအချိန်မှာ မှာထားတဲ့လက္ဘရည်ရောက်လာလို့ မောင်မောင် လ္ဘက်ရည်သောက်ရင်း မညိမ်းကို အကဲခတ် ကြည့်နေမိတယ်။မြောက်ပိုင်းရှမ်းဆိုပေမဲ့မညိမ်းအမေကသာ ရှမ်းမ၊အဖေက ဟိန္ဒူ ကုလားမို့အသားအရေက သိပ်မဖြူ ဘဲ အညို ဘက်ရောက်နေတယ်၊မညိမ်းက ရှမ်းကုလားသာပြောတာ၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က သိပ်မထွားဘူး၊သာမန်မိန်းမတွေလောက်တောင် မရှိချင်ဘူး၊ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့၊သူလဲ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ။

" ကိုမောင်၊မနက်အစောကြီးပါလား" 

မညိမ်းက သူ့ကို မျက်တောင်မခပ် ကြည့်နေလို့လမ်းလွဲမေးလိုက်တာ၊

" မရီးကို ဘုရားကျောင်းလိုက်ပို့ရတာလေ၊အပြန်စောင့်ပေးနေတာ" 

မညိမ်းက မောင်မောင့်ကိုပြုံ းကြည့်နေရင်း

" မနေ့ညက ကျမ ပွဲခင်းရောက်သေးတယ်၊ကိုမောင်ကို တွေ့လိုက်တယ်" 

မညိမ်းမျက်နှာက မချို မချဉ်ဖြစ်နေလို့

" ဟုတ်လား၊ဘယ်နားမှာတွေ့လိုက်တာလဲ" 

မောင်မောင့်အမေးကို မညိမ်းက တိုးတိုးလေးပြန်ဖြေတယ်။

" ပွဲခင်းကနေ လမ်းမကြိးပေါ်အတက်၊မနီနီနဲ့ဆိုင်ကယ်စီးသွားတာ"

မညိမ်းစကားအဆုံးမှာ မောင်မောင် ခေါင်း ပုတ်လောက်ကြီး ကြီးသွားတယ်ထင်တာဘဲ၊ကိုယ်က ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ဖူးထင်ထားတာ၊ဒါပေမဲ့

" ဟုတ်တယ်၊ဖီဖီနဲ့ပွဲကြည့်ကြဖို့ချိန်းထားကြတာ၊မနီ ဗိုက်အောင့်လာလို့ အိမ်ပြန်ပို့ပေးတာ" 

နီနီနဲ့စာရင် ဖိဖီနဲ့က အပျို လူပျို လေ၊လူကြားကောင်းသေးတယ်ဆိုပြီး ဖြီးဖြန်းပြောလိုက်တာပါ။မညိမ်းက ပြုံးပြီး

" ဖီဖီက အပျို သာပြောတာ၊အမတွေလောက် မလှပါဘူး၊မနီနီက အအိုသာပြောတာ၊သူတို့ညီအမတွေထဲမှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အလှဆုံး"

မညိမ်းစကားကို မောင်မောင် ဘာမှစောကြောဝေဖန် မနေတော့ဘဲ လ္ဘက်ရည်ကို ကုန်အောင်သောက်နေတယ်၊ဒီအချိန်မှာ သူတို့ထိုင်နေတဲ့စားပွဲကို မိန်းမနှစ်ယောက်ရောက်လာပြီး ခုံအလွတ်တွေကိုကြည့်ကာ

" လူရှိလားဟင်" 

" အော်၊မရှိပါဘူး၊ထိုင်ပါ" 

မောင်မောင်ပြောရင်း သူထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုံကို မညိမ်းထိုင်နေတဲ့ဘက်ကို ရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ်၊မောင်မောင်ဖယ်ပေးလိုက်တဲ့စားပွဲတဘက်မှာ မိန်းမနှစ်ယောက် ဝင်ထိုင်ပါတယ်၊စားပွဲက စားပွဲပု၊ထိုင်ခုံတွေက ခွေးခြေပုလေးတွေ၊ပြီး စားပွဲပုလေးက ငယ်နေပြီးဆိုင်ကကျဉ်းလို့စားပွဲတစ်ခုနဲ့တစ်ခု ထိလုနီးပါး နေရာချထားတာ၊ မောင်မောင်နဲ့မညိမ်း စားပွဲတဘက်ထဲ ထိုင်ကြတော့နေရာကျဉ်းလို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပေါင်ချင်းထိမိနေတယ်၊မောင်မောင် အားနာပေမဲ့ဘယ်လိုမှ ရွှေ့ထိုင်လို့ကမဖြစ်၊မညိမ်းကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပါ။

" မညိမ်း၊ဘယ်သွားစရာရှိလဲ၊လိုက်ပို့ပေးမယ်" 

ဘုရားကျောင်းဆင်းဖို့က နောက်ထပ် တစ်နာရီလောက် စောင့်ရဦးမှာမို့မေးကြည့်တာ။

" မြစ်ဆိပ်သွားမလို့ကိုမောင်၊ဟိုကပါလာတဲ့ယိုနဲ့ဖျော်ရည်ပုလင်းတွေ ဝိုင်းမော်ပို့ပေးမလို့၊ဘူတာက တွန်းလှည်းငှားပြီးတင်ပေးလိုက်ပြီ"

" ဒါဆို လိုက်ပို့ပေးမယ်၊သွားစို့" 

မောင်မောင်ပြောပြောဆိုဆို ထရပ်လိုက်ပြီး  

" ဟေ့-ပိုက်ဆံဟေ့"

" နေ နေ ကိုမောင်၊က ျမပေးမယ်၊ ကောင်လေး ဒီကယူ" 

မညိမ်းက စားပွဲထိုးကောင်လေးကို ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်ပါတယ်၊သူတို့နှစ်ယောက်လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ကထွက်၊ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ပြီး မောင်းလာပါတယ်၊သွားရတဲ့လမ်းက မိန်းလမ်း၊လူ၊စက်ဘီး၊ဆိုင်ကယ်၊ကား။အသွားအလာရှုတ်လို့ဆိုင်ကယ်ကို ဖြေးဖြေးစီးရတာ၊လမ်းဖြတ်ကူးတဲ့လူတွေကြောင့် ဘရိတ် ခဏခဏနင်းရတော့နောက်ကထိုင်လိုက်လာတဲ့ မညိမ်း ဟန်ချက်ပျက်ပြီး မောင်မောင့်ခါးကို လှမ်းလှမ်းဖက်ရတာ။မောင်မောင် စောစောကလဲ မရီးကခါးဖက်၊အခုမညိမ်းကခါးဖက်နဲ့၊လူကို ဂယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်လို့။

" လိမ့်က ျမှာစိုးလို့သာခါးဖက်ထားရတာ၊မနီနီတို့၊ဖီဖီတို့တွေ့ရင် ရန်ထောင်မှာကြောက်ရသေးတယ်" 

မညိမ်းက မထိခလုတ် စကားဆိုတယ်၊

" မတွေ့ပါဘူးမညိမ်းရာ၊တွေ့လဲ သူတို့နဲ့ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး၊တော်ကြာ ကိုအိရှန်နဲ့တွေ့လို့ဒါးခုတ်ခံနေရမယ်" 

မထူးတော့ဘူးလေ၊သူကစပြီးတောင် ဟိုလိုလို၊ဒီလိုလို စကားပြောနေပြီဘဲဟာ၊သူက ယောင်္ကျား၊အရှုံးမရှိဘူး။

" ကိုအိရှန်ဒါးနဲ့ခုတ်မှာကိုတော့ ကြောက်မနေနဲ့ကိုမောင်၊သူက မိန်းမကို အရက်လောက်၊ဖဲလောက် တန်ဘိုးထားတာမဟုတ်ဖူး၊ဖဲဝိုင်းများရှိလို့ကတော့အိမ်ကမိန်းမ ဘာဖြစ်နေ နေဆိုတဲ့လူ"  

မညိမ်း သူတို့လင်မယားအတွင်းရေးတွေ ပွင့်ထွက်လာတယ်။မောင်မောင် အစကတဲကသိနေတာ၊မညိမ်းယောင်္ကျားက အရက်သမား၊ဖဲသမား၊ဝိုင်းရှိလို့ကတော့အိမ်မပြန်တမ်း၊မိုးလင်းတဲ့အထိရိုက်တတ်တာ၊ပြီး သူသိထားတာ၊မညိမ်းကသာ မသိတာ၊ကိုအိရှန်က စီတာပူရွာမှာ ကချင်မလေးတစ်ယောက်ကို စမောဆွဲထားသေးတာ။သူ တက္ကသိုလ်သွားရင်း တွေ့လိုက်တာ။

မညိမ်းကို မြစ်ဆိပ်မှာထားခဲ့ပြီး မောင်မောင် ဘုရားကျောင်းပြန်လာပြီး မရီးကိုစောင့်ကြို ခေါ်တယ်။အိမ်အပြန်လမ်းမှာလဲ အသွားတုန်းကလိုမရီး မောင်မောင့်ခါးကို ဖက်ပြီးစီးတာ၊မောင်မောင်ဘဲထင်တာလား၊အဟုတ်ဘဲလားတော့မသိ၊အပြန်မှာ မရီး ခါးဖက်တာ ပိုလို့တောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့၊သူ့ကေ ျာကို နို့တွေနဲ့မကြာမကြာပွတ်မိနေတာပါ။

နိုဝင်ဘာလထဲ မမျှော်လင့်ဘဲ နှစ်ညဆက်တိုက် ဒေါ်မီးကွေနဲ့နီနီကို ဖြုတ်လိုက်ရပြီး မောင်မောင် ဘာမှ ဆက်လှုပ်ရှားခွင့်မရပါ၊ဒီဇင်ဘာလမှာနှစ်ဝက်စာမေးပွဲတွေဖြေရမှာမို့စာကို အသည်းအထန်ကြည့်နေရတာ၊ဒီဇင်ဘာစာမေးပွဲဖြေပြီး ခရစ္စမတ်ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ အမလေးဆီအလယ်ပြန်မယ်လို့အကိုကြီးကို ခွင့်တောင်းထားပြီးသား၊အမကြီးက အိမ်မှာ ယောင်းမတစ်ယောက်ထဲ အဖော်မရှိဖြစ်နေမှာမို့၊ သူ့ဆိုင်ကလဲ ပိတ်ထားရင်ဖောက်သယ်တွေပျက်ကုန်မှာမို့ မလိုက်နိုင်ပါ၊ဆောင်းရာသီမှာ အကိုကြီးရဲ့ကားအလုပ်က အိမ်ကပ်ရတယ်မရှိ၊သွားနေရတာ။

မောင်မောင် ခရစ္စမတ်ကျောင်းပိတ်ရက် သူတို့မြို့ကိုအလယ်ပြန်မယ်ဆိုတာ အမကြီးနဲ့စကားစပ်မိကြရင်း ရီရီ သိသွားတယ်၊ဒီတော့ရီရီက 

(သူလဲ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ သူ့သမီးကို မန္တလေး သူ့အဖေဘက်က အဖိုးအဖွါးတွေဆီ လိုက်ပို့ပေးရမှာ၊လင်မယားကွဲပေမဲ့သမီးရဲ့နောင်ရေးအတွက် သူ့အဖိုးအဖွါးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်လို့မရ၊ဝတ္တရားအရ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ ပို့ပေးရတယ်၊သမီးကို မန္တလေးပို့ထားပြီး သူကရွှေဘိုဆိပ်ခွန်ရွာကို လုပ်ငန်းကိစ္စသွားမယ်၊တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့၊သူတို့ရောင်းနေတဲ့ကချင်လုံချည်ဆိုတာ နံမည်သာ ကချင်လုံချည်၊အများအားဖြင့် ရွှေဘိုဆိပ်ခွန်က ရက်ကြတာများတယ်၊အဓိက ကတော့ကျွမ်းကျင်လုပ်သားရှားပါးမှုနဲ့လုပ်အားခဈေးနုန်းကြောင့်၊ရွှေဘိုဆိပ်ခွန်ကရက်တဲ့အထည်တွေကို မြစ်ကြီးနားဘက်သယ်၊မြစ်ကြီးနားတံဆိပ်ကပ်ပြီး ရောင်းကြတာ။မောင်မောင်တို့မြို့ကလဲ မန္တလေးကတဆင့် သွားရတာမို့)အတူတူသွားကြရအောင်၊မြစ်ကြီးနား-မန္တလေးရထားခရီးက(၂၄)နာရီကျော်၊တစ်ရက်လုံး(နေ့ရောညပါ)

စီးရတာမို့ယောက်က ျ ားလေးအဖော်ပါတော့ကောင်းတာပေါ့။

ခရီးထွက်မဲ့နေ့ဘူတာကို မောင်မောင် ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီနဲ့ဆင်းလာတယ်၊ယောင်္ကျား လေးဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ၊အဝတ်အိတ်လေးတစ်လုံးနဲ့(အမလေးတို့အတွက်)အမကြီးဝယ်ပေးလိုက်တဲ့လိမ္မော်သီးခြင်းတစ်ခြင်းဘဲပါတယ်၊ရီရီ ကိုတော့ သူ့ညီအမတွေကလိုက်ပို့ကြတာ၊ဖီဖီက ဖာသိဖာသာနေပေမဲ့နီနီက မောင်မောင့်ကို ခပ်လှမ်းလှမ်းဆွဲခေါ်သွားပြီး

" ဟိုက ျ ရင် ရီရီနဲ့လေ ျှာက်လိုက်မနေနဲ့ဦး" 

လို့လက်ကိုဆွဲဆိတ်ရင်းပြောပါတယ်၊မောင်မောင်က ရယ်ပြီး

" ဒါကတော့ခေါ်တဲ့လူကမှ ခေါ်သေးတာဘဲ၊မလိုက်ရင် အားနာစရာ"

" အင်း-အင်း-လိုက်-လိုက်-ဟိုက အမိဖမ်းလိုက်လို့ဂွီကနဲနေမယ်"

နီနီနဲ့ကျွန်တော်ပြောနေတာ ရီရီက လှမ်းပြီးအကဲခတ်နေပါတယ်၊ ရထားထွက်တော့မှ သူတို့ပြန်သွားကြတာ၊မြစ်ကြီးနား-မန္တလေးရထားခရီးထူးပြောစရာမရှိပါ၊အထက်တန်းအိပ်ခန်းနဲ့လိုက်ဖို့ရာ၊သူများတွေအမြင်စောင်းမှာမို့ရိုးရိုးတန်းနဲ့ဘဲလိုက်ခဲ့ရတယ်။နေ့ခင်းမှာ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံကို သုံးယောက်(သူတို့သားအမိနဲ့)စီးပြီး ညမှာ သူ့သမီးလေးက အောက်ကြမ်းပြင်ဆင်းအိပ်ပါတယ်၊ညဦးပိုင်းမှာတော့နှစ်ယောက်သား အစပိုင်းထိုင်ပါသေးတယ်၊တဖြေးဖြေး ညနက်လာလေ၊အအေးဓါတ်ကပိုလာ၊အိပ်ကလဲအိပ်ချင်လာလို့ရီရီ ခုံတန်းပေါ် စောင်ခြုံ ပြီး လှဲအိပ်ပါတော့တယ်။

" မောင်မောင်ညောင်းရင်ပြောနော်၊တယောက်တလဲ အိပ်ကြတာပေါ့" 

ရီရီက သူမလှဲခင် ပြောတာ၊

" ရတယ်၊အမသာအိပ်ပါ၊ကျွန်တော် မအိပ်ချင်ပါဘူး" 

မောင်မောင် တကယ်လဲ မအိပ်ချင်ပါ၊

" အမကို အားမနာနဲ့နော်၊ညောင်းရင် ကျောမှိထား" 

ရီရီက ထိုင်ခုံကျောမှီဘက်တိုးပြိးအိပ်နေတာ၊ သူ့ကိုထိမိမှာမို့ မောင်မောင်က ထိုင်ခုံရှေ့ဘက်တိုးပြီးထိုင်နေလို့ပြောတာ။ ထိုင်ရင်းထိုင်ရင်း ရထားတွဲက လှုပ်ယမ်းနေတာလေ၊အငြိမ်နေလို့မှ မရတာ၊မောင်မောင်နေရာရွှေ့ပြီး ရီရီရဲ့ဖင်နဲ့၊ပေါင်တံတွေနဲ့သွား သွားပွတ်မိတော့တာ၊ရထားတွဲက မီးရောင်လုံးဝမရှိ၊မဲမှောင်နေတာ၊ဘေးပတ်ဝန်းကျ င်လူတွေအားလုံးလဲ အေးတာချမ်းတာနဲ့အကုန်အိပ်နေကြပြီ။

အစပိုင်း ရီရီဖင်နဲ့ပေါင်တံကို သူ့ခါးနဲ့ထိနေရာက၊မရဲတရဲ လက်နဲ့ပေါင်ကိုကိုင်လိုက်တာ။ရီရီ ငြိမ်ခံတာဘဲလား၊တကယ်အိပ်ပျော်နေလို့ဘဲလား၊ဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မရှိလို့ မောင်မောင် နောက်တဆင့်တက်ပြီး ဖင်သားကိုဆုတ်ကိုင်ပေးပါတယ်၊ကိုင်ရင်းကိုင်ရင်းအရှိန်လွန်ပြိး ညှစ်လိုက်မိတာ ရီရီ သူ့လက်ကို ပြန်ဆွဲဆိတ်လို့သူမအိပ်ပျော်ဘူး၊နိုးနေတယ်လို့သိရပါတယ်၊အိပ်မပျော်ဘဲ ဘာမှ မပြောတာနဲ့မောင်မောင် ဖင်ကို အရသာခံပွတ်ပါတယ်၊ပွတ်သာပွတ်ရတာ၊ရီရီဖင်က ပိန်ကပ်ကပ်ပါ။

" ရထားတွဲက လှုပ်ယမ်းနေတာ၊အိပ်လို့လဲမရပါဘူးကွာ" 

ခဏအကြာမှာ ရီရီ ထထိုင်ရင်းပြောတာ၊ပြီးမှ သူခြုံ ထားတဲ့စောင်ကို မောင်မောင့်ကိုခြုံ ပေးပြီး 

" အေးတယ်၊စောင်ခြုံ ထား"

ရီရီ ဘယ်အကွက်ထွင်တယ် ဆိုတာ မောင်မောင်သိတာပေါ့၊ဒါကြောင့် စောင်ကို နှစ်ယောက်အတူခြုံ လိုက်ပြီး သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၊ပါးကိုနမ်းလိုက်ပါတယ်၊ပါးပြင်ကအေးစက်နေလို့နမ်းသာနမ်းရတာ၊ဖီးလ်မရှိပါ၊ဒါနဲ့ မောင်မောင် ပါးကိုဆက်မနမ်းတော့ဘဲ အင်္ကျီအောက်ထဲ လက်ထိုးသွင်းပြီး နို့ကိုကိုင်ပါတော့တယ်။ ရီရီ့နို့က အမှောင်ထဲ စမ်းမိသလောက်တော့ပြားချပ်ချပ်နဲ့သေးသေးလေးပါ။ရီရီက အစပိုင်းမှာ ဟန်လုပ်နေသေးတာ၊မောင်မောင် နို့ကိုင်ပြီး နို့သိးခေါင်းကို လက်နဲ့ညှစ်တဲ့အခါ မနေနိုင်တော့ဘဲ လီးကိုဆွဲဆုတ်တော့တာ၊သူတော့မသိဘူး၊မောင်မောင်တော့သူ့ရဲ့လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ပေးတာနဲ့ အရည်ထွက်သွားသေးတယ်၊ကြာတော့လဲပျင်းပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြတာ။

ရထားက မန္တလေးဘူတာကို နောက်နေ့မနက် အစောကြီးဝင်ပါတယ်၊ရီရီက မန္တလေးမဝင်ခင်ကတဲက စီမံချက်ဆွဲပြီးသား၊သမီးကို အဖိုးအဖွါးတွေအိမ် အရင်သွားပို့မယ်၊ပြီးတာနဲ့ရွှေဘိုသွားမယ်၊မောင်မောင်ပါလိုက်ခဲ့၊ရွှေဘိုမှာ တည်းခိုခန်းတည်းပြီး ဆိပ်ခွန်ရွာကအလုပ်တွေလုပ်မယ်၊နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ရွှေဘိုမှာနေမယ်၊ရွှေဘိုကပြီးမှ မောင်မောင်တို့မြို့ကိုသွား၊သူပါလိုက်ခဲ့မယ်၊မြစ်ကြီးနားပြန်ရင်လဲ အတူပြန်ကြတာပေါ့။

" လိမ္မော်သီးတွေတော့ပစ်လိုက်ရတော့မှာဘဲ" 

မောင်မောင်ကပြောတော့

" အံမယ်ကွာ၊မန္တလေးမှာ လိမ္မော်သီးများ ပေါလွန်းလို့၊ပြန်ဝယ်သွားတာပေါ့၊မင်းလိမ္မော်သီးတွေယူလာခဲ့ဆိပ်ခွန်ကလူတွေ ပေးရအောင်"

ဒါနဲ့ မန္တလေးရောက်၊သမီးကို သူ့အဖိုးအဖွါးအိမ်သွားပို့၊နဲနဲပါးပါးစကားစမည်ပြောပြီး၊ရွှေဘိုကို လိုင်းကားစီးပြီးသွားပါတယ်၊ရွှေဘိုရောက်ပြီးခပ်သန့်သန့်တည်းခိုခန်းမှာ အခန်းယူပြီး နားလိုက်ကြပါတယ်၊မနေ့ညက အိပ်ရေးပျက်ထားလို့ဆိပ်ခွန်ကိုမသွားတော့ဘဲ နားရတာပါ၊အဲကွန်း၊ရေချို းခန်းအိမ်သာပါတဲ့အခန်းမို့ အဆင်ပြေပါတယ်၊အဲကွန်းကတော့ရွှေဘိုဆောင်းတွင်းမှာ အသုံးမတဲ့ပါ။

ရထားပေါ်မှာကတဲက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အထာပေါက်ပြီးသားမို့ထူးပြောနေစရာမလိုတော့ပါ၊အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရီရီက

" ရထားပေါ်မှာ ညစ်ပေလာတာ၊ရေတော့ချို းမှဖြစ်မယ်"

ပြောပြိး အင်္ကျီချွတ်၊ထဘီရင်လျားလိုက်ပါတယ်၊

" ကျွန်တော်လဲချိုးမှာဘဲ။အတူချိုးရအောင်လေ" 

မောင်မောင် စပြောတာကို

" ဟယ်၊မဟုတ်တာ၊ပြီးမှချိုး၊အမ အရင်ချိုးလိုက်မယ်" 

ရီရီ ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်၊ရီရီ ရေချိုးခန်းထဲဝင်မျ မောင်မောင် သတိရလိုက်တာ၊ (နှစ်ယောက်သား အလုပ်ကတော့ ဖြစ်မှာဘဲ) F.L အဆင်သင့်ပါမလာခဲ့ဘူး၊ကောင်တာသွားမေးရင် ရမှန်းသိပေမဲ့ သူတို့ကို တမျိုးထင်သွားနိုင်တယ်၊(မထူးပါဘူး၊လိုးတာကတော့လိုးရမှာဘဲ၊ည ထမင်းစားထွက်ကြမှ အီးစီးတူး ဝယ်တိုက်ရမှာဘဲ)။

ရီရီ ရေချိုးခန်းကထွက်လာတော့ မောင်မောင် ရေဝင်ချိုးတယ်၊ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရီရီ သူ့အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီလျှော်ဖွတ်ပြီး လှမ်းထားခဲ့တာကို တွေ့တယ်၊ရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ ရီရီ အလှပြင်ပြီးလို့အင်္ကျီ ဝတ်မလို့ လုပ်နေတာ၊မောင်မောင် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး

" မဝတ်ပါနဲ့ဦး၊ကြည့်ပါဦးမယ်"

" ဘာတွေကြည့်မှာလဲ၊မကြည့်ပါနဲ့၊မလှပါဘူး" 

မကြည့်ပါနဲ့သာပြောတာ၊ရီရီ ဝတ်တော့မဲ့ဆဲဆဲ အင်္ကျီကို မဝတ်ဘဲ ကိုင်ထားတာ။မောင်မောင် ရီရီအနားတိုးပြီး လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုဆွဲယူ၊အိပ်ရာပေါ်ပစ်တင်လိုက်ပြိး ရင်လျားထားတဲ့ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ

" အိုး၊မောင်မောင်၊မပြောမဆို ဘာလုပ်"  

ရီရီ စကားအဆုံးထိ မပြောလိုက်နိုင်ပါ၊မောင်မောင် သူ့ကိုပွေ့ချီပြိး ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ပါတယ်။ရီရီကလဲ မျှော်လင့်ထားပြီးသားမို့ရုန်းတာကန်တာမျိုးမလုပ်ဘဲ အလိုက်သင့်လေး ပါလာပါတယ်၊မောင်မောင် ရီရီကို ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီးအပေါ်ကနေ ကုန်းပြီးနမ်းပါတယ်၊ရီရီက သူ့ရဲ့လယ်ဂုတ်ကို အောက်ကဆွဲယူဖက်ထားတာ၊မောင်မောင်နမ်းနေရင်းက ထဘီစကို အောက်ဘက်ဆွဲယူတာ၊အစောကတဲက ရင်လျားထားတာကပြေကျနေတာမို့နို့နှစ်လုံးပေါ်လာတာပါ၊ညက စမ်းကြည့်ထားပြီးလို့ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ၊နို့က ငယ်ပြီး အောက်ဘက်ကို တွဲနေတာပါ၊သာမန်အချိန် ပုံဖောင်းဘရာစီယာနဲ့ထိန်းထားလို့မသိသာပေမဲ့အခုလိုချွတ်ကြည့်တော့မှ ဘာမှမရှိတာ တွေ့ရတာပါ၊ပက်လက်အိပ်နေတဲ့တွက် နို့က ရင်ဘတ်မှာကပ်နေလို့ပုံပန်းသဏ္ဍန်တောင် မပေါ်ချင်ပါဘူး၊မောင်မောင် မရှိမဲ့ရှိမဲ့နို့သီးလေးကို လက်နဲ့ဆွဲဆုတ်ညှစ်ပေးတာ၊နို့ကဘယ်လိုမှကို တင်းမာမလာပါ၊မောင်မောင် နမ်းနေရာကထထိုင်၊ထဘီကို ခါးအထိလှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ရီရီက သူ့အဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး

" မီးလဲမပိတ်ဘူးကွာ၊ရှက်ပါတယ်" 

မိန်းမဆိုတော့လဲ နဲနဲတော့မူယာမာယာ လုပ်တာပေါ့၊ မောင်မောင်ကတော့ဒိအရင် မိန်းမတွေ တွေ့ဖူးတာများပြီမို့သိနေပြီလေ၊ဒါကြောင့် ဘာစကားမှမပြောဘဲ ရီရီရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်၊အဖုတ်ကိုအုပ်ထားတဲ့လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်က ပြားချပ်ချပ်ပါ၊ဖောင်းမနေဘူး၊အမွေးကတော့ညှပ်ထားပုံရတယ်၊မတိုမရှည်နီကြင်ကြင် မထူမပါး၊ရီရီကိုယ်လုံးပိန်ကပ်ကပ်လေး၊ဘာကိုမှ နှူးနှပ်မနေချင်တော့တာနဲ့မောင်မောင် စောက်ပါတ်ကို လီးနဲ့တေ့ပြီး အပေါ်အောက်လေးငါးခါ ပွတ်တိုက်ထိုးဆွပေးလိုက်တာ အဖုတ် နဲနဲတော့အရည်လိုက်လာတယ်၊ရီရီကတော့ ဘာမှမလှုပ်မရှား၊ငြိမ်နေလေရဲ့။

အဖုတ်အရည်လိုက်လာတာနဲ့ မောင်မောင် လီးကိုဖိပြီးထိုးသွင်းပါတယ်၊အိကနဲ ဒစ်အဆုံးထိမြှတ်ဝင်သွားသလို ရီရီရဲ့ဖင်ပိန်လေး အောက်ကိုပိကျသွားလေရဲ့၊

" ခဏနော်" 

မောင်မောင်ပြောရင်း ဒစ်ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့လီးကို ပြန်ဆွဲနုတ်လိုက်ပါတယ်၊စောက်ပပ် ဟပြဲလေးဖြစ်က ျန်ရစ်တာမြင်နေရပါတယ်၊

" အမ-ကြွပေးဦး" 

မောင်မောင် ပိုနေတဲ့ခေါင်းအုံးကိုဆွဲယူ၊ရီရီရဲ့ခါးကိုဆွဲမြှောက်ပြီး ဖင်အောက်ကို ခေါင်းအုံးထိုးခုလိုက်ပါတယ်၊ခေါင်းအုံးကိုဖင်အောက်ခုပေးလိုက်တော့မှ ရီရီရဲ့ဖင် အပေါ်ကိုကြွတက်လာပြီး စောက်ဖုတ်က တင်းသယောင်ယောင်ဖြစ်လာတာပါ၊ပြီးမှမောင်မောင် လီးကိုပြန်တေ့ ထိုးသွင်းလိုက်ကာ လီးဝင်သွားတာနဲ့ဆက်တိုက်ဆိုသလိုဘဲ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊ရီရီက မောင်မောင်ရဲ့လယ်ပင်းလှမ်းဆွဲပြိး ဖင်ကိုတချက်တချက် လှုပ်ယမ်းကော့တင်ပေးပါတယ်။

" အ-အား-ဖြေးဖြေး" 

မောင်မောင်ဆောင့်လိုးတာ အားပါသွားတဲ့အခါ ဆီးခုံချင်းထိမိတဲ့အခါ ရီရီဆိက အသံထွက်လာတာပါ၊ရီရီတင် မကပါ၊မောင်မောင်လဲ အားပါသွားလို့ရီရီရဲ့ဆီးစပ်နဲ့သူ့ဆီးစပ် သွားထိမိတဲ့အခါ ရီရီကပိန်ကပ်နေလို့ဆီးခုံရိုးနဲ့ခိုက်မိတာ နာပါတယ်၊

" မောနေမယ်ကွယ်၊ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ" 

ရီရီက မောင်မောင် အတင်းရောအဓမ္မ ဆောင့်လိုးလို့ပြောရတာပါ၊မောင်မောင်က သူ့ကို နီနီများမှတ်နေလေလားမသိ၊ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးနေတာ(ယောင်္ကျား တွေများ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လာရင် နောက်ကကျားလိုက်လာတဲ့အတိုင်းဘဲ)လို့ ရီရီတွေးမိသေး၊နီနီနဲ့မောင်မောင် ဟိုတခါ ညကြီးပွဲကြည့်ရင်း၊နီနီဗိုက်နာလို့ဆိုပြိး အပြင်ထွက်သွားကြတာ အကြာကြီးဘဲ၊ကိုယ့်ညီမအကြောင်းကိုယ်အသိဆုံး၊နီနီယောင်္ကျား က အမြဲတန်းမူးရူးနေတာ၊ညအတူမအိပ်ကြတာ ကြာပြီ၊နီနီ အဲဒီညက မောင်မောင့်ကို အပီ ဆွဲစားမှာဘဲ၊မမေးကောင်းလို့သာ မမေးတာ၊ဒါကြောင့်

" အာ-အာ-မောင်ရဲ့-နာတယ်"

မောင်မောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တာ အားပါသွားလို့၊

" ဆောရီး အမရာ၊မေ့သွားလို့၊တော်တော်နာသွားလား"

" နာတာပေါ့၊အမက နီနီလိုတောင့်တာမဟုတ်ဖူးဟဲ့၊ဖြေးဖြေးလုပ်၊မင့်မယားသာ ကြိုက်သလိုလုပ်" 

မိန်းမဗီဖ ပေါ်လာတာပါ။

" ဘယ်က မင့်မယားရမှာလဲ၊မယားက ဒီမှာလိုးနေတဲ့ဟာ၊" မောင်မောင် ရယ်မောပြီးပြန်ပြောတာ၊

" အတူတူဘဲ၊ဒီကလဲမယား၊ဟိုကလဲမယား၊မင်းတို့ပွဲကြည့်တဲ့ညက ညားပြီးကြပြီမဟုတ်လား၊မညာနဲ့"

ရီရီပြောနေပုံက နီနီပြန်ပြောပြီးပြိဆိုတဲ့သဘောသက်ရောက်နေလို့ မောင်မောင် ဘာမှ မမေးတော့ဘဲ

" ဟိုတုန်းက ဟာတွေ ပြောမနေနဲ့တော့၊အခုလိုးနေတဲ့ဟာက မယားဘဲ" 

မောင်မောင် ရီရီဘေးကိုလက်ထောက်ကာ အပေးစီး ဆောင့်လိုးပေးတော့တာပါဘဲ၊ရီရီ မောင်မောင် မနားတမ်းဆောင့်လိုးတဲ့အတွက် မောင်မောင့်ခါးကို မမှီတမှီ လှမ်းဖက်ပြီး ဖင်ကိုကြွ ကြွ ပေးရှာပါတယ်၊ပိန်သာပိန်တာ၊တကယ်တမ်းလိုးကြပြီဆိုတော့လဲ လိုးရင်းလိုးရင်း နှစ်ယောက်လုံး အရသာရနေကြပါပြီ၊စောက်ပပ်တစ်ခုလုံးလဲ အရည်တွေစိုရွှဲပြီး

" ပွတ်-ပလတ်-ပွတ်-ပလတ်"

အသံထွက်လာနေပါပြီ၊

" အမ၊ကောင်းလား၊ရအောင်ယူနော်၊ကျွန်တော် ထိန်းနိုင်တယ်" မောင်မောင် လိုးနေရင်းပြောတာ၊အခုမှ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ စခံရတာ၊

" ရတယ်၊မင်းသာကောင်းအောင်လုပ်၊အမ က ဖြစ်တယ်" 

စလိုး လိုးချင်း မိန်းမက ဘာပြောရဲမှာလဲ၊မပြီးလဲမတတ်နိုင်ဘူး၊ကောင်းတာကတော့ ကောင်းနေတာပါ၊မောင်မောင်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ရီရီ ဖင်လေး ပိပြားကျသွား၊ရီရီ ကမန်းကတန်း ဖင်ကိုကော့တင်ပေး၊

" အူး-အူး-ဟူး-အီး---"

မောင်မောင် လိုးရင်းလိုးရင်း အသက်ရှူပြင်းလာနေသလို

" ပလွတ်-ပြွတ်-ဘွတ်-ပလွတ်-ပြွတ်-ဘွတ်" 

စောက်ပပ်ထဲ လီးဝင်ထွက်နေတဲ့အသံတွေ

" အင့်-အင်း-အ-အမလေး လေး---"

ရီရီရဲ့ အားမလိုအားမရသံလား၊ကောင်းနေလို့ထွက်လာတဲ့အသံလားလိုးရင်းလိုးရင်း မောင်မောင်ရဲ့ဆောင့်အား နှေးကွေးသွားသလို ရီရီရဲ့အောက်ကဖင်ကော့တင်ပေးနေတာ ရပ်တန့်သလောက် ဖြစ်ပြီး နှစ်ဦးသား ပုံမှန်လေးလှုပ်ရှားနေရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးထိပ်က ပိုပြီးကြီးလာသယောင် တင်းမာလာတာကို ရီရီ သိလိုက်တာနဲ့မောင်မောင့်ခါးကို တအားဖက်ပြီး

" အင်-မောင်-အမ ပြီးတော့မယ်၊" 

ပြောကာ ဖင်ကော့ပေးတာ၊ပြိုင်တူဆိုသလို ရီရီ ဖင်ကော့တင်လိုက်တာနဲ့ လီးကအရည်တွေ ဗြင်း ဗြင်းနဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်တာ၊လီးရည်တွေကလဲ ပူနွေးနေတာပါဘဲ၊ခဏနားကြပြီးမှ ရေသွားဆေးကြတာ၊ရီရီက ရေသွားဆေးကြတာကို ဟန်ဆောင်မနေဘူး၊နှစ်ယောက်အတူဝင်ဆေးတာ၊ရေဆေးရင်းက

" ရက်ကတော့စိတ်မချရဘူး၊ဗိုက်ကြီးနိုင်တဲ့ရက်၊ဗိုက်ကြီးလာရင်တော့ ပစ်မပြေးနဲ့နော်"

" မပြေးပါဘူးအမ ရာ၊ကျွန်တော် ဒီလိုသတ္တိကြောင်တဲ့လူမဟုတ်ပါဘူး"

ပြီးတာနဲ့နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြတာပါ၊ညနေ နေအတော်စောင်းမှ နိုးလာကြတာ၊အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ နှစ်ယောက်သားအပြင်ထွက် ၊ထမင်းသွားစားကြ၊ဆေးဆိုင်သွားပြီး မနက်သောက်ရမဲ့ အီးစီးတူးဝယ်ရင်း နောက်ရက်တွေအတွက် F.L အလုံအလောက်ဝယ်ရတယ်။

နေ့လယ်ခင်းက အိပ်ထားကြတဲ့အတွက် ညမှာနှစ်ယောက်သား အိပ်မရတဲ့အတူတူ တချီပြီးတချီ နွဲလိုက်ကြတာ မနက်(၂)နာရီလောက်မှခြေကုန်လက်ပန်းကျ ပြီးနားလိုက်ရတာ၊လိုးလိုက်ကြတာလဲ ပုံစံအမျိုးမျိုးစုံသွားတာပါဘဲ၊လေးဘက်ကုန်း ခွေးလိုး လိုးပေးတဲ့အခါ ရီရီရဲ့ဖင်ပိန်လေး ရှုံ့တွနေတာ၊ကြည့်ရင်း မောင်မောင် ဆရာမဒေါ်ထားထားရဲ့ဖင်ထွားကြီးကို သတိရမိသေးရဲ့၊ဖင်ကုန်းလိုးတဲ့အခါသာ ကြည့်မကောင်းတာ၊ရီရီက အပေါ်ကတက်ပြီး မြင်းစီးတာများ ကောင်းလိုက်တာ၊လူကပိန်သေးသေးမို့၊သူ့ဘော်ဒီ သူထိန်းနိုင်တယ်။ထိုင် ထ လုပ် လုပ်ပြီး အပေါ်ကတက်လိုးပေးသွားတာ မောင်မောင် ရီရီရဲ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ပေးရင်း ဖင်ကို ကြွကြွပေးရတာ၊ဒီအခါမျိုးမှာ မောင်မောင်ကမိန်းမနေရာက၊ရီရီက ယောင်္ကျားနေရာက။

..............................................                                                                                     

နောက်နေ့ အိပ်ရာထတာနဲ့ စားသောက်ကြပြီး လိုင်းဆွဲနေတဲ့သုံးဘီးဆိုင်ကယ်နဲ့ ဆိပ်ခွန်ကိုလိုက်သွားပါတယ်၊ဆိပ်ခွန်က ရွှေဘိုအနောက်(၈)မိုင်အကွာမှာရှိတာပါ၊မရောက်ဖူးခင်ကတော့ ဆိပ်ခွန်၊ဆိပ်ခွန်နဲ့ ရက်ကန်းမှာနံမည်ကြီးမို့ မောင်မောင် ရောက်ဖူးချင်နေတာပါ၊တကယ်တမ်းရောက်သွားတော့လဲ တောရွာကြီးသာသာရယ်ပါ၊လျှပ်စစ်မီးရပြီး ရက်ကန်းလုပ်ငန်းထွန်းကားလို့ စီးပွါးရေးကောင်းနေတာ၊အိမ်တွေလမ်းတွေကတောရွာလေးအတိုင်းပါဘဲ၊လမ်းတွေကကျဉ်းပြီးကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက်နဲ့မြေသားလမ်းတွေပါ၊အိမ်ခြေများလို့ အထက်တန်းကျောင်းတော့ရှိပါတယ်၊မောင်မောင်သဘောကျတာတခုက ရွာအဝင်မှာရေးထားတဲ့(ဆိပ်ခွန် က ကြို ဆိုပါ၏)ဆိုတဲ့ဆိုင်းဘုတ်ပါ၊ဆိပ်ခွန်ရွာ-လို့ရေးမထားပါ။

မြို့-လို့ရေးဖို့က တရားဝင်ခွင့်ပြု ချက်မရှိတော့(ဟိုလိုလို-ဒီလိုလို)ရောကြိတ်ထားတာပါ၊ရွှေဘိုနယ်ကလူတွေ မဟုတ်တဲ့နေရာ အကြွားပိုပါတမောင်မောင်တို့မရောက်ဖူးလို့စဉ့်အိုးလုပ်တဲ့ကျောက်မြောင်းကိုသွားတော့လဲ ဒီအတိုင်းပါဘဲ၊(ကျောက်မြောင်း က ကြို ဆိုပါ၏)၊အမှန်ကကျောက်မြောင်းကလဲ ရွာကြီးပါ၊ဘာထူးမှာလဲ၊မောင်မောင်တို့ရထားနဲ့လာကြတော့လမ်းမှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ထန်းတပင်ဇီးကုန်း ဆိုတဲ့ဘူတာ၊နံမည်ကြီး၊လယ်ယာထွက်ကုန်ပေါတာ၊ခရမ်းချဉ်သီးပေါ်ချိန် ထန်းတပင်ဘူတာကုန်စာရေးက ခရမ်းချဉ်သီးသေတ္တာ တစ်သေတ္တာကို ငွေ ၁ိ/-နုန်းလက္ဘရည်ဘိုးယူတာ နေ့စဉ်ဝင်ငွေ ထောင်ချီရတယ်တဲ့၊မောင်မောင်တို့အကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက် ထန်းတပင်ဘူတာကုန်စာရေးကနေ တခြားဘူတာပြောင်းရလို့ အလုပ်ထွက်လိုက်ဖူးတယ်၊ဒီ ထန်းတပင်လဲ ရွာဘဲ၊ကန့်ဘလူမြို့နယ်အပိုင်၊ဒါပေမဲ့ထန်းတပင်ရွာကလူတွေလဲ ဘဝင်တွေ၊ထန်းတပင်သတင်းထောက်က သတင်းထဲ့ရင် ဘယ်တော့မှ(ကန့်ဘလူမြို့နယ်)ထဲ့မရေးဖူး၊(ရွှေဘိုခရိုင် ထန်းတပင်ဇီးကုန်း)။ရွာ-လဲမပါဘူး၊မြစ်ကြီးနားမှာက ရွှေဘိုနယ်ကလူတွေ ရေကြည်ရာမြက်နုရာ လာရောက်စီးပွါးရှာနေကြလို့သူတို့ချင်းပြောနေကြတာ မောင်မောင်ကြားဖူးနေတာ၊

" ဟယ်၊ရီရီ၊ယောင်္ကျားယူတာ တို့လဲ မဖိတ်ပါလား" 

ရီရီက အရင်ကတဲက ဆိပ်ခွန်ကိုလာဖူးတယ်၊သူတို့ချင်းဆက်ဆံနေကြတာကြာပြီ၊နောက်ရီရီ သမီးတစ်ယောက်အမေ၊တခုလပ်မှန်းလဲသိကြတယ်၊အခု မောင်မောင်ပါသွားတော့တောဓလေ့အတိုင်း မမေးမမြန်းဘဲ စွတ်ပြောတာ၊

" မယူရသေးပါဘူးဟယ်" 

ရီရီကလဲ စကားပြောတာ မရှင်း မရှင်းနဲ့၊(မယူရသေးပါဘူး)ဆိုတော့ နောင် ယူတော့မဲ့ပုံ၊ပြီးမှ ဆက်ပြောတာ

" ဆိုင်နီးချင်းတွေ၊မောင်နှမလိုခင်နေကြတာ၊အဖော်မရှိလို့ခေါ်လာတာ"

ရီရီ ဘာပြောနေနေ ယက်ကန်းရုံက ပိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးရော၊ယက်ကန်းခတ်နေကြတဲ့ကလေးမလေးတွေအားလုံးကရော၊မောင်မောင်တို့ကို အကဲခတ်နေကြတာပါ၊သူတို့အကဲခတ်မယ်ဆိုလဲ ခတ်ချင်စရာပါ၊ရီရီက ပိုကဲပြနေတာကိုး၊

" မောင်မောင်၊ပျင်းနေပြီလား၊ပျင်းရင် လှဲနေလိုက်လေ"  

ဆိုတာမျိုး၊

" အမ ဟိုဘက်လမ်းဘက် ခဏ သွားဦးမယ်နော်၊လိုက်မနေနဲ့၊ပန်းတယ်၊ဒီမှာဘဲနေခဲ့နော်"  

ပြောတာမျိုး၊ရီရီလုပ်ရတဲ့လုပ်ငန်းနဲ့ပြောရဆိုရတာများလို့ဆိပ်ခွန်က မွန်းလွဲပိုင်းမှပြန်ခဲ့ရတာလေ၊တည်းခိုခန်း ပြန်ရောက်၊ပင်ပန်းလို့ ခေတ္တခဏ မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်၊ညနေခင်းကအိပ်ထားလို့ ည တော်တော်နဲ့မအိပ်ချင်ကြဘူး၊နှစ်ယောက်လုံးကလဲ ညားကာစ လင်မယားလိုဖြစ်နေတာ။

မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ်အိပ်နေတာကို ရီရီက ဘေးမှာထိုင်ရင်း

" အော်၊ငါ့လင်လေး၊ပင်ပန်းနေပြီထင်ပါရဲ့၊ပိုးလိုးပက်လက်ကိုလန်လို့" 

ပြောပြီး ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေတာ၊

" စောနေသေးလို့အမရဲ့၊တော်ကြာမှ ကြောက်ပါပြီမပြောနဲ့" 

မောင်မောင်က သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ရီရီဖင်ကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်းပြော၊

" ပြောပါဖူး၊ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့လုပ်တာဘဲဟာ၊မဝမချင်းလုပ်လေ"

မောင်မောင် စိတ်ကိုမသိပေမဲ့ ရီရီက စိတ်ရင်းအမှန်အတိုင်းပြောတာပါ၊သူက သမီးတစ်ယောက်အမေ တခုလပ်လေ၊ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့လူပျိုလေးက ယူမယ်ဆို "က" ယူတာပေါ့၊ပြောမဲ့သာပြောတာပါ၊မောင်မောင်က သူ့ထက်(၇)နှစ်လောက်တောင် ငယ်တာ၊သူ့ညီမ ဖီဖီနဲ့မှ မတိမ်းမယိမ်းရှိသေးတာ၊ပြီး နီနီနဲ့လဲ ဖြစ်ပြီးကြပြီထင်တာဘဲ၊ကောင်းတာ ဒိကောင်လေးကို ဖီဖီနဲ့ပေးစားလိုက်ပြီး သူတို့ညီအမ(၃)ယောက် ဘုံပိုင်လုပ်ထားရမလိုဖြစ်နေပြီ၊

မောင်မောင်က ရီရီဖင်ကိုကိုင်ရာက ခါးကထဘီ အထက်ဆင့်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်၊

" လုပ်တော့မှာလား" 

ရီရီက ထဘီကို ခါးကလျှော့ပေးရင်းမေးတာ၊

" အင်း၊ကျွန်တော့်ကို စုတ်ပေးမလားဟင်"  

မောင်မောင် သွေးတိုးစမ်းမေးတာပါ၊ရီရီ သူ့အရင်ယောင်္ကျား နဲ့လုပ်ဖူးလား၊မလုပ်ဖူးဘူးလားသေချာမသိလို့စကားပလ္လင်ခံတာပါ၊

" ရေဆေးထားလားဟင်" 

ရီရီ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ရင်းမေးတယ်၊

" အမရယ်၊ကျွန်တော်လူယုတ်မာ မဟုတ်ပါဘူး၊ရေဆေးထားပါတယ်"

မောင်မောင် စိတ်ဆိုးသွားတာပါ၊အမှန်လဲ သူကိုယ်တိုင်သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေတာပါ၊မောင်မောင်စိတ်တိုသွားလို့ ရီရီ ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ လီးကို ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပါတယ်၊မောင်မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး

" အမ ကျွန်တော်အပေါ် တက်မှောက်လိုက်၊ကျွန်တော် အမကို မှုတ်ပေးမယ်"

" ဟင့်အင်း၊မလုပ်ပါနဲ့၊အမဘဲ စုတ်ပေးပါ့မယ်"

" အမကလဲ၊အပြန်အလှန်လုပ်မှကောင်းတာ၊ကဲပါ၊မှောက်လိုက်ပါ" 

ဒီတော့မှရီရီက

" ဒါဆို ခဏနေဦး၊အမ ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်၊"

ပြောပြောဆိုဆို ရီရီ ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊ရေချိုးခန်းဝင်ပါတယ်၊ရေချိုးခန်းကပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ ထဘီပါမလာတော့ဘဲ ချွတ်ထားခဲ့ပါပြီ၊ရီရီ ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး မောင်မောင့်အပေါ်ခွမှောက်မလို့အလုပ်

" ဆောရီးအမ၊ခဏ၊F.L ယူလိုက်ဦးမယ်" 

မောင်မောင် သတိရလို့ပြောလိုက်တာမှာ

" မယူနဲ့တော့ မောင်မောင်၊ မနေ့ကသာ မရေမရာဖြစ်တာ၊ဒီနေ့စိတ်ချရတဲ့ရက်၊ရတယ်" 

ပြောပြီး ရီရီ လီးကို ဆက်စုတ်ပါတယ်၊လီးကိုစုတ်နေရင်း မောင်မောင့်ကိုယ်ပေါ် ခြေရင်းခေါင်းရင်း မှောက်အိပ်လိုက်ပြီး မောင်မောင့်ပါးစပ်နားအရောက် စောက်ဖုတ်ကို ပို့ပေးပါတော့တယ်၊မောင်မောင်မျက်နှာပေါ်ရောက်နေတဲ့ရီရီ ပေါင်ကြား လက်နဲ့တွန်းမထားပြီး စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဖြဲလိုက်ပါတယ်၊စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေက တွန့်လိမ်နေပြီး အကွဲကြောင်းက ဟပြဲနေပါတယ်၊စောက်စိက ပြောင်းဖူးစိသာသာရှိပြီး ထိပ်ချွန်းလေးနဲ့ပါ၊မောင်မောင် အစိကို လက်ချောင်းနဲ့ဝိုက်ပြီး ဝလုံးရေးပေးတာ ရီရီ ဖင်လေးတွန့်တွန့်သွားတာပါ၊စောက်ပပ်ကိုဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းပြီးမွှေပေးတာစောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုလိုက်လာပြီး မောင်မောင့် နှာခေါင်းထိပ်၊ပါးပြင်တွေမှာ အရည်တွေပေပါနေတာပါ။

မောင်မောင် သူ့အဖုတ်ကို မရွံမရှာ စုတ်ပေးနေသလို ရီရီကလဲ လီးကို အာခေါင်အတွင်း ရောက်နိုင်သမျှ ရောက်အောင် ငုံပြီး စုတ်ပေးတာပါ၊လီးအရင်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင် အရေပြားကိုဆွဲချ၊ဒစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ဒစ်တခုလုံးငုံပြီးစုတ်ယူတာ၊ပြိးတော့ဒစ်နဲ့လီးတံကြား မြောင်းပတ်လယ်ကြားတွေကို လျှာနဲ့ထိုး ထိုးပေးတာ၊မောင်မောင် တချီတချီ အိပ်ရာကဖင်ကြွမိတဲ့အထိ အရသာရနေပါတယ်၊အချိန်အတော်ကြကြာ စုတ်ရက်နေပြီးမှ ရီရီက   

" တော်ကြာ အရည်ထွက်လာလိမ့်မယ်၊လုပ်ကြစို့" 

ပြောပြီး ကုန်းထပါတယ်၊

" အမ အပေါ်ကလုပ်ပေးဦး၊အမမောမှ ကျွန်တော်လုပ်ပေးမယ်"

မောင်မောင်ပြောတာနဲ့ ရီရီ မောင်မောင်အပေါ် ပြန်တက်ခွ၊ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ပပ်အဝမှာတေ့ပြီး ဇိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊အကြာကြီးစုတ်ရက်ထားကြလို့အင်္ဂါနှစ်ခုလုံးအရည်ရွှဲနေတာမို့လီးက စောက်ပပ်ထဲ မြု တ်ဝင်သွားပါတယ်၊ရီရီက မောင်မောင့် ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြွကြွပြီး လိုးပါတယ်၊ရီရီကပိန်လို့သူအပေါ်ကတက်လိုးနေတာ ဘယ်လိုမှမနေဘဲ ခံနိုင်ပါတယ်၊ဆရာမဒေါ်ထားထားနဲ့တုန်းက ဆရာမအပေါ်ကတက်လိုးတာ မနဲအောင့်ခံရတာ၊ဆရာမက ဝပြီး ဖင်ကတအားကြီးနေတာကိုး၊မောင်မောင် ရီရီရဲ့ခါးလေးကိုလက်နဲ့ညှပ်ကိုင်ပြိး ထိန်းပေးပါတယ်၊တခါတခါတော့လဲ ရီရီရဲ့နို့လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်ပေးပါတယ်၊ (၁၀)မိနစ်လောက် ရီရီ မြင်းစီးလိုက်ရတာ မောသွားထင်ပါရဲ့၊

" မောင် အပေးကနေပေးဦး"

ပြောပြီး အပေါ်ကဆင်း၊အောက်မှာချက်ချင်းပက်လက်လှန်၊ပေါင်ကားပေးတာပါဘဲ၊မောင်မောင် ချက်ချင်းထထိုင်၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်၊စောက်ပပ်ကိုလီးတေ့ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ အရည်တွေပန်းထွက်တဲ့အထိပါဘဲ။

အဲဒီညမှာလဲ သူတို့နှစ်ယောက် ည (၁၂)နာရီအထိ လိုးကြပါတယ်၊နောက်တရက်မှာ မန္တလေးကတဆင့် မောင်မောင်ရဲ့မြို့ကိုသွားရမှာမို့အဝလိုးကြတဲ့သဘောပါ။နောက်ရက်မှာ ရွှေဘိုကတဆင့်မန္တလေး၊မန္တလေးကတဆင့် မောင်မောင်တို့မြို့လေးဆီသွားကြပါတယ်၊မြို့လေးရောက်တဲ့အခါ မောင်မောင်နဲ့ရီရီ တကဲ့မောင်နှမလိုနေကြရတာ၊မောင်မောင့်အမလေးက သူ့မောင်ကို ကလေးလို့ထင်နေတာလေ၊အရင် မတင်ရီတို့နဲ့အကြောင်းလဲမသိဘူးမောင်မောင်ကလဲ လူလယ်၊မြို့ရောက်တာနဲ့သူ့အမလေးကို မတွေ့ရတာကြာလို့ဆိုပြီး ကပ်ချွဲနေတာလေ၊ယောက်ဖဖြစ်သူက လူအေးပါ၊အမေမကြာခင်မွေးတော့မှာ၊ကိုယ်ဝန်က နေ့စေ့လစေ့ဖြစ်နေပြီ၊အယ်ထရာဆောင်းရိုက်ကြည့်တော့ ယောင်္ကျား လေးမို့ယောက်ဖဖြစ်သူ ပျော်နေတာ၊အမလေးက

" မွေးပြီးမှပြန်လေဟာ၊နင့်တူလေးကြည့်သွားဦး"

ပြောနေတာ။

" မဖြစ်ဖူးအမလေးရ၊ကျောင်းပျက်ရင် စာနောက်ကျနေမယ်"

ပြောတာ၊မတင်ကြည်က သမီးလေးတောင် (၄)လရနေပြီ၊မတင်ကြည်ကိုကြည့်ပြီး မောင်မောင် တရားသံဝေဂ ရမိပါတယ်၊ယောင်္ကျားရပြီးတစ်နှစ်၊ကလေးတစ်ယောက်ရတဲ့အချိန်၊မတင်ကြည်ရုပ်ကျသွားလိုက်တာ အဖွါးကြီးအိုပေါက်စလေးကိုဖြစ်လို့၊နဂိုကမှ ပြည့်ပြည့်ဖြို းဖြို းမရှိတဲ့ခန္ဓာကိုယ် ပိန်ကပ်သွားလိုက်တာ၊မီးယပ်ပိန်မီးယပ်ခြောက်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်ပါရဲ့။

မောင်မောင်တို့မြို့လေးမှာ နှစ်ရက်ဘဲနေပြီး မန္တလေးပြန်လာ၊မန္တလေးကမှတဆင့် မြစ်ကြီးနားပြန်လာ၊မန္တလေးမှာရထားလက်မှတ်စောင့်ရင်း(၂)ည တည်းခိုခန်းမှာအိပ်ရသေးတာ၊အိပ်တယ်ဆိုတော့လဲ ငယ်ရွယ်သူတွေမဟုတ်လား၊ဘယ်ဒီအတိုင်းနေကြမလဲ၊(၂)ညလုံး သန်းခေါင်ကျော်မှအိပ်ကြရတာ၊အပြန်ခရီးမှာတော့ပင်ပန်းမှာစိုးလို့ အထက်တန်းထိုင်ခုံနဲ့ပြန်ခဲ့ကြတာ၊ပြောစရာဘာမှမရှိပါ။

မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်၊ကျောင်းဖွင့်လို့တပတ်သာရှိသေး၊ဇန္နဝါရီ(၁၀)ရက် ကချင်ပြည်နယ်နေ့၊ပွဲလမ်းသဘင်နဲ့ကြုံ ပြန်ရော၊ကချင်ပြည်နယ်နေ့က ကချင်ပြည်နယ်မှာတော့နေ့ထူးနေ့မြတ်၊ရုံးပိတ်ရက်၊ပွဲလမ်းသဘင်တွေနဲ့စည်စည်ကားကားကျင်းပကြတာ၊ဒီရက်မှာ အကိုကြီးလဲရှိနေလို့သူတို့လင်မယား၊ကလေးတွေနဲ့၊အမကြီးပါ နေ့လယ်ပွဲခင်းလယ်ကြ၊ မောင်မောင်အိမ်စောင့်၊ညပိုင်းကျတော့မောင်မောင်အလှဲ့၊ဆိုင်ကယ်ကို ပွဲခင်းအဝင်မှာအပ်ပြီး  ဟိုငေးဒီငေး၊လူစည်တာက စတိတ်ရှိုးဇာတ်စင်မှာပါ၊မောင်မောင် ခဏတော့ရပ်ကြည့်ပါသေးတယ်၊ဒါပေမဲ့လူတိုးရလို့ပြန်ထွက်အလာ ကလေးတစ်ယောက်ကိုကျောပိုး၊တစ်ယောက်ကိုလက်ဆွဲထားတဲ့မညိမ်းနဲ့တွေ့တော့တာပါဘဲ။

" မညိမ်း၊ပွဲလာတာလား၊တစ်ယောက်ထဲလား" 

မောင်မောင်ကို တွေ့လိုက်လို့ မညိမ်း ပျော်သွားပုံပါ။

" အာ၊ကိုမောင်နဲ့တွေ့ရတာအတော်ဘဲ၊ဒီနှစ်ကောင်နဲ့မောနေတာ၊အိပ်ချင်ပြီဆိုလို့ ပြန်တော့မလို့"

" ကိုအိရှန်ပါမလာဘူးပေါ့"

မောင်မောင် သိရက်နဲ့မေးတာပါ။

" မရှိဘူး ကိုမောင်ရေ၊တနေ့ကတဲက ဖားကန့်တက်သွားတာ၊အပန်းမကြီးရင် အိမ်ပြန်ပို့ပေးပါလား၊အကြီးကောင်ကလဲ အိပ်ငိုက်နေပြီ"

ဒါနဲ့မောင်မောင် အကြိးကောင်ကိုပွေ့ချီပြီး မညိမ်းကို အိမ်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်၊မညိမ်းက သားနှစ်ယောက်၊အကြီးက(၃)နှစ်၊အငယ်က(၁)နှစ်၊ကလေးတွေနဲ့အဆင်မပြေလို့မောင်မောင်ဆိုင်ကယ် မယူတော့ဘဲ ခြေလျ င်လိုက်ပို့တာပါ၊မညိမ်းတို့အိမ်အရောက် မညိမ်းက ခြံတံခါးသော့ဖွင့်နေတာနဲ့

" ဒေါ်မီးကွေတို့မရှိကြဘူးလား"

" ယောက္ခမရော၊ယောင်းမပါ ပွဲခင်းမှာ စတိတ်ရှိုးငေးနေကြတာ၊ထွက်လာတုန်းကတော့အတူတူဘဲ၊ကလေးတွေအိပ်ချင်လို့ပြန်လာတာ"

ခြံထဲဝင်ပြီးကြတဲ့အခါ မညိမ်းက ခြံတံခါးကိုသော့ပြန်ပိတ်တယ်၊ဇာတ်တော့ရှုတ်ဦးမှာဘဲလို့မောင်မောင်သိနေပေမဲ့သူကိုယ်တိုင်ကလဲ စိတ်ပါနေလို့မသိသလိုနေလိုက်တယ်၊အိမ်ကနှစ်ထပ်၊မညိမ်းတို့ကအပေါ်ထပ်မှာနေတာ၊ဒေါ်မီးကွေတို့သားအမိက အောက်ထပ်မှာနေတာ၊အိမ်ဘေးလှေကားကတက်ပြီး အိမ်မတံခါးဖွင့်ပြီးဝင်ကြရတာ၊ရောက် ရောက်ချင်း မညိမ်းက ကျောပိုးထားတဲ့ကလေးကို အိပ်ရာပေါ်ချသိပ်၊မောင်မောင်လဲချီလာတဲ့အကြီးကောင်ကိုအိပ်ရာပေါ်ချပေးရတယ်၊အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲ၊အပေါ်ထပ် လင်မယားအိပ်ကြတဲ့အခန်းထဲမှာ။

" ကိုမောင်၊ဘာမှမကြောက်နဲ့၊ဘယ်သူမှ မလာဘူး" 

မညိမ်းကပြောရင်း ပွဲခင်းဝတ်တဲ့အနွေးထည်တွေကို ချွတ်နေတယ်၊အပေါ်အနွေးအင်္က ျီချွတ်ပြိး တလက်စထဲ ယောက်က ျ ားဝတ်အင်္က ျိ လက်ရှည်ကိုပါချွတ်လိုက်တာ၊သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘရာစီယာ အနက်ရောင်လေးဘဲ ရှိတော့တာ၊

" အပေါ်မှာ ခဏနေပေးဦး၊ကျမအောက်ဆင်းလိုက်ဦးမယ်" 

မညိမ်း ညဝတ်အိပ်တဲ့တရုတ်ခေါင်းစွပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကိုကောက်ဝတ်ရင်းအောက်ဆင်းသွားတယ်၊မောင်မောင်ကတော့(ဖြစ်ချင်တာသာ ဖြစ်တော့ကွာ)သဘောထားပြီး ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေလိုက်တယ်။မညိမ်းပြန်တက်လာတဲ့အခါ ရေထည့်ထားတဲ့ပလပ်စတစ်ရေပုန်းတစ်ပုန်းနဲ့အပေါ့စွန့်တဲ့သေးအိုးကို ယူလာတယ်၊

" ကိုမောင်၊ရှုးပေါက်ချင်ရင် ဒီထဲပေါက်" 

ပြောပြီး မညိမ်းက ကြိုးတန်းမှာလွှားထားတဲ့ထဘီအဟောင်းနဲ့သူဝတ်ထားတဲ့ထဘီကို လဲဝတ်တာ၊မောင်မောင်လဲ ပွဲခင်းထဲမျာ ရှုးမပေါက်ရသေးလို့သေးအိုးထဲထိုင်ပေါက်လိုက်ပါတယ်၊သေးပေါက်ပြိးပြန်အထ မညိမ်းက ကလေးအနှီးတထည်ကို လှမ်းပေးပြီး 

" ရော့၊ရေဆွတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်"

ဒီအခြေရောက်မှ ဟန်ဆောင်နေစရာ မလိုတော့ပါ၊မောင်မောင် ပုဆိုးကို တပါတည်း ချွတ်လိုက်ပြီး ကြို းတန်းပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်၊အောက်ခံဘောင်းဘိဝတ်လေ့ဝတ်ထ မရှိလို့လီးငေါက်တောက်ဖြစ်နေတာ၊အေးလွန်းလို့လီးက တောင်မနေနိုင်ဘဲ ပျော့ခွေနေတာ၊မောင်မောင် မညိမ်းပေးတဲ့အနှီးကိုရေဆွတ်၊လီးအရေပြားကိုဆွဲလှန်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပါတယ်၊ဒီအချိန်မှာ မညိမ်းက အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေပါပြီ၊ပြီးတာနဲ့မောင်မောင် မညိမ်းဘေး အိပ်ရာမှာထိုင်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့တရုတ်ခေါင်းစွပ်အင်္ကျီကို ခါးကလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။

" ချမ်းပါတယ်ကွာ" 

မညိမ်းက ပြောရင်း မောင်မောင့်လယ်ပင်းကိုဆွဲဖက်ကာ သူ့အပေါ်မှောက်စေပါတယ်၊မောင်မောင် ဘရာစိယာအမဲလေးအပေါ်က နို့ကို စမ်းကိုင်ပါတယ်၊ကလေးနို့တိုက်ဆဲ နို့မို့နို့ရည်တွေနဲ့တင်းနေပေမဲ့အရွယ်သိပ်မကြိးပါ၊ဒါပေမဲ့ဟိုတလောလေးက တွေ့ဖူးတဲ့ရီရီရဲ့နို့ထက်တော့ကြိးပါတယ်၊မောင်မောင် နို့သိးလေးတစ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီးစို့လိုက်တာ နို့ရည်တွေပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်လို့ရပ်လိုက်ရတယ်။

" ကလေးစို့ဖို့မကျန်ဘဲနေတော့မယ်" 

မညိမ်းက နို့စို့နေတဲ့မောင်မောင်ရဲ့ခေါင်းကို ဆွဲထူပြိးပြောတာ၊

" ဒါဆိုလဲ လိုးတာဘဲကောင်းတယ်" 

မောင်မောင် ထဘီကို ခါးထိလှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊မညိမ်းက ရှမ်းကုလားမို့အသားညို တယ်ထင်ရပေမဲ့ပေါင်တွေကဖြူ ဖွေးနေတာပါ၊မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ကားပေးလိုက်တာနဲ့ မညိမ်းက ဒူးနှစ်လုံးထောင်ထားပေးလိုက်တာစောက်ပပ်ဖောင်းဖောင်းကြိးကို မြင်လိုက်ရတာပါဘဲ၊မညိမ်းက လူကသာ ကြည့်တော့ပိန်တာ၊စောက်ပပ်က အကြိး ကြိးပါ၊သူ့အဖေရဲ့ကုလားဗီဇမျို းရိုးလိုက်ပုံရပါတယ်၊

" မလိုးခင် ရက်ပေးပါလားကွာ" 

မညိမ်းက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆိုလာပါတယ်၊

" စောစောကမှ ဆပ်ပြာနဲ့ဆေးကြောထားတာပါ" 

မညိမ်းက ထပ်ပြောတာ။စောစောက အိမ်အောက်ဆင်းသွားတာ မောင်မောင်သိတယ်လေ၊ဒါကြောင့် မောင်မောင် ပေါင်ကြားထဲမျောက်လိုက်ပြိး စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းတလျောက် ပါးစပ်နဲ့အပ်ပြီး ရက်လိုကါပါတယ်၊မောင်မောင် ပါးစပ်နဲ့စောက်ပပ်ကိုအုပ်ပြီး စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာထိုးသွင်းပေးတာ မညိမ်းဖင် အိပ်ရာကကြွတက်လာသလိုစောက်ပပ်နခမ်းသားတွေလဲ ပိုပြိးဖောင်းတင်းလာပါတယ်၊မညိမ်းအမွေးတွေက ထူလဲထူ၊ရှည်လဲရှည်ပါတယ်၊မောင်မောင် ရက်ပေးနေတာ အမွေးတွေ နှာခေါင်းထဲဝင် ဝင်လာလို့ကသိကအောင့်ဖြစ်ရပါတယ်၊စောက်မွေးတွေကို လက်နဲ့ဖယ်ပြိးမှ ရက်ပေးနေရလို့အလုပ်ပိုနေတာပေါ့။

" မောင်မောင်၊ဖြစ်ရဲ့လား၊မရရင်လဲ ရက်မနေနဲ့၊လိုးမျာသာလိုးတော့" 

မညိမ်းက သူ့အမွေးတွေကြောင့် မောင်မောင် စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့၊မောင်မောင်လဲ ရက်ရတာ အဆင်မပြေတာနဲ့ မရက်တော့ဘဲ လီးကို စောက်ပပ်မှာတေ့ပြီးဖိထိုးပါတယ်၊

" အင်း-ဝင်တယ်" 

မညိမ်း ဖင်ကိုအလိုက်သင့် ပြင်ပေးရင်းပြောတာ၊မညိမ်းအပေါက်က တော်တော်ကျယ်နေတာ၊စထိုး ထိုးချင်း တဝက်အထိရှောကနဲဝင်သွားတာ၊မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်ပြီး လီးကိုဆက်သွင်းလိုးပါတယ်၊

" အီး-ကောင်းတယ်" 

မညိမ်း ဖင်ကိုလှုပ်ယမ်းကော့တင်ပေးရင်းခံပါတယ်၊မောင်မောင် တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးနေတာ၊

" ပလပ်-တပ်-ပတ်-ပလပ်-တပ်-ပတ်" 

မညိမ်းစောက်ပပ်အသားကထူပြိး ဖောင်းတင်းနေတာရယ်၊အပေါက်ကျယ်နေတာရယ်ကြောင့် လီးဝင်တဲ့ထွက်တဲ့အခါ မည်လာသံက အရင်မောင်မောင်လိုးဘူးတဲ့မိန်းမတွေနဲ့မတူသလိုပါဘဲ၊

" အိ-မောင်မောင်၊အင်း-ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ဆောင့်ကွာ၊နာနာဆောင့်ပေး" 

မညိမ်းက လူပိန်သလောက် အလိုးခံနိုင်ပါတယ်။မောင်မောင်မနားတမ်းဆောင့်လိုးနေတာကိုတောင် အားမရဘဲ

" နာနာဆောင့်"

ပြောနေသေး၊မညိမ်းလောနေလို့ မောင်မောင် မနားတမ်း ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးတာ အချက်(၇၀/၈၀ လောက်မှာ လီးကအရည်တွေ တလကြမ်း ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်၊မညိမ်း ကောင်းလွန်းလို့အရသာခံနေတာ၊စောက်ခေါင်းထဲမျာ လီးက ပိုကြီးလာသလို ထင်ရပြီး မကြာခင် စောက်ခေါင်းထဲ နွေးကနဲဖြစ်သွားတာနဲ့မောင်မောင်ပြီးသွားပြီလို့သိလိုက်ရပါတယ်၊

လိုးနေတုန်းကသာ ဇောနဲ့မို့ချမ်းရကောင်းမှန်းမသိတာ၊အခုလိုပြီးသွားတဲ့အခါ အေးလာလို့ မောင်မောင် ခြေရင်းမှာရှိတဲ့စောင်ကို ဆွဲခြုံလိုက်ရပါတယ်၊မညိမ်းကတော့ မချမ်းဖူးထင်ပါရဲ့၊စောစောကအတိုင်း ပက်လက်လှန် ဒူးထောင်ပေါင်ကားရက်နဲ့။

" မညိမ်း၊မအေးဖူးလား၊စောင်ခြုံ ထဲဝင်လေ" 

မောင်မောင်ကခေါ်တော့

" ဟင့်အင်း၊ရတယ်ကိုမောင်၊အောက်ဆင်းလိုက်ဦးမယ်"

မညိမ်းအောက်ဆင်းဦးမယ်ဆိုမှ မောင်မောင်လဲ အောက်ဆင်းချင်လာတယ်၊လီးက အရည်တွေပေပွနေတာ အခုမှ ယားက ျိ က ျိ ဖြစ်လာတာ။

" မညိမ်းပြောမှဘဲ ကျွန်တော်လဲ ယားလာတယ်၊ရေဆေးမှဖြစ်မယ်"

" ကဲ၊ဒါဆိုလဲ ဆင်းကြရအောင်" 

မညိမ်းအိပ်နေရာက ထဘီကိုပြန်ဆွဲချပြီး ထလိုက်တယ်၊မောင်မောင်လဲ ကြိုးတန်းပေါ်တင်ထားတဲ့ပုဆိုးကိုဆွဲယူဝတ်ရင်း မညိမ်းနဲ့အတူ အောက်ဆင်းလိုက်လာတယ်၊မညိမ်း အိမ်နောက်ဖေး ရေချိုးတဲ့နေရာသွားပြီး ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ကာ ရှုရှုးပေါက်ပါတယ်၊ဒီနေရာက မောင်မောင်သိနေတဲ့နေရာလေ၊အရင်ဒေါ်မီးကွေကြီးနဲ့တုန်းကရောက်ဖူးတာ၊မညိမ်း ရှုရှုးပေါက်ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတိုက်ချွတ်ဆေးကြောပါတယ်၊ဆပ်ပြာတိုက် ရေနိုင်နိုင်လောင်းဆေးတယ်၊မောင်မောင် မညိမ်းလုပ်နေတာကို ရပ်ကြည့်နေတာ၊မညိမ်းပြီးလို့ထရပ်တဲ့အခါ အထဲကိုဝင်၊မညိမ်းက စကားမပြောဘဲ ဆပ်ပြာခွက်ကို လက်နဲ့ထိုးပြတယ်၊စကားပြောရင် ဘေးအိမ်တွေကြားမှာစိုးလို့၊မောင်မောင်ထိုင်ချ ပုဆိုးလှန်၊သေးပေါက်၊လီးအရေခွံကိုလှန်ပြီး ရေဆေး ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တယ်၊မောင်မောင် ပုဆိုးလှန် လီးဖော်ထားတဲ့အချိန် မညိမ်း မျက်နှာလွှဲနေတာ၊မိန်းမတွေများ၊တုန်းလုံးချွတ် ပက်လက်လှန် အလိုးခံနေတဲ့အခါ အရှက်မရှိသလောက်၊ပြီးသွားတဲ့အခါ သူတို့လောက်ရှက်တတ်တာသူတို့ဘဲရှိတယ်။

အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်ကြတဲ့အခါ အိပ်ရာပေါ်မအိပ်ကြသေးဘဲ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကြရင်း

" ကိုမောင်ကတော့ ကျမကို အထင်သေးချင်မှာဘဲနော်"

" မသေးပါဘူးမညိမ်းရယ်၊ကျွန်တော်နားလယ်ပါတယ်၊မညိမ်းအထီးကျန်ဖြစ်နေတာ" 

မောင်မောင်ပြောစကားကို မညိမ်းနားထောင်နေရာက

" ကိုမောင် နားလယ်ပေးလို့ စိတ်ချမ်းသာပါတယ်၊ကိုအိရှန်က အိမ်ပြန်မအိပ်တာ ကြာပြီ"

" ကျွန်တော် သိတယ်မညိမ်း၊ကိုအိရှန် စီတာပူက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ဇာတ်လမ်းပတ်ရှုတ်နေတာ တွေ့တယ်"

မညိမ်းက မောင်မောင့်ပခုံးပေါ် ခေါင်းမှီရင်း

" ကြာပြီကိုမောင်၊နှစ်ချီနေပြီ၊သူ့အမေ၊သူ့နှမ ဒါကိုသိနေတာ ဘာမှ မပြောကြဘူး၊တကယ်ဆို သူတို့ပြောဖို့ကောင်းတယ်"

" ပြောတယ်ဆိုတာကလဲ နားထောင်ရင် တော်သေး၊နားမထောင်ခဲ့ရင် ပြောတဲ့လူဘဲ စကားအဖတ်တင်မယ်" 

မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ

" အင်း၊ဒါလဲဟုတ်တာဘဲ၊အေးလေ၊သူလဲ သူနေချင်သလိုနေ နေတာ၊ကျမ အခုလိုနေတာ အပြစ်မရှိပါဘူးနော" 

မညိမ်း ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်အဆိုတင်သွင်း၊ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တာပါ၊မညိမ်း ထိုင်နေရာက မောင်မောင့်ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး

" တွေ့တုန်းလေး ထပ်လိုးမယ်ကွာ"

မညိမ်း ထိုင်နေရာက မောင်မောင့်ပုဆိုးကိုဆွဲလှန်လိုက်ပြီး လီးကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစုတ်ပါတယ်၊အေးလို့ကျုံ့ဝင်နေတဲ့လီးက ပါးစပ်အာငွေ့ရဲ့အပူကြောင့် တောင်တက်စပြု လာပါတယ်၊မညိမ်းက လီးအရင်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ပွတ်တိုက်ပေးရင်း လီးထိပ်တစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲငုံပြီးစုတ်ပေးနေတာပါ၊မောင်မောင်ပေါင်ကြား ခေါင်းငုံ့နေလို့မညိမ်းရဲ့ဖင်က ကုန်းကွကွဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် ဖင်ကို လက်နဲ့ကိုင်ပေးတာ၊မညိမ်း ပိန်ပေမဲ့ဖင်က ကိုင်လို့တင်းပါသေးတယ်၊တော်တော်လေးကြာအောင် စုတ်ပေးပြီး မညိမ်းက

" ကိုမောင် လှဲလိုက်တော့၊က ျ မ အပေါ်ကလုပ်ပေးမယ်" မညိမ်းထိုင်ရာက ထပြီး ထဘီကို ချွတ်ဘိုက်တယ်၊

" မညိမ်းကို ရက်ပေးဦးမယ်လေ"

" တော်ပြီ၊ကိုမောင်၊မလုပ်နဲ့တော့၊စ စချင်းသာ လိုချင်တာ၊ခု မလိုတော့ဘူး" 

ပြောရင်း မညိမ်းက ကုတင်ပေါ်တက်တယ်၊မောင်မောင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်နေပေးလိုက်တယ်၊မညိမ်း မောင်မောင့်အပေါ် ကားယားခွထိုင်၊လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊တချက်နှစ်ချက်ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီးစောက်ပပ်နဲ့တေ့ပါတယ်၊မောင်မောင်ကြည့်နေတာ စောက်ပပ်က ဟပြဲနေပြီး စောစောကရေဆေးထားလို့အမွေးတွေမှာ ရေစိုပြီးကပ်နေတယ်၊မညိမ်းက အပေါ်ကဖိပြီးထိုင်လိုက်တာ လီးက စောက်ပပ်ထဲ အိကနဲ ဝင်သွားလေရဲ့၊မညိမ်းကပိန်တော့ မောင်မောင်မြင်နေရတာ ရှင်းနေတာပါ၊စောက်မွေးတွေ ထူထဲမဲနက်နေတာက အကြည့်ဆိုးလိုက်တာ၊သူ့ယောက္ခမ ဒေါ်မီးကွေ စောက်မွေးထက်တောင် ပိုရှုတ်နေသေးရဲ့။

" မညိမ်း၊အမွေးတွေ ရိတ်လိုက်ပါ၊မယားဘူးလား" 

မောင်မောင်ပြောတာ

" ရိတ်ရင် ပိုရှည်လာမှာ ထင်တယ်" 

မညိမ်းက ဖင်ကြွလိုးပေးနေရင်းပြောတာပါ၊

" တအားကြီးရှည်မလာပါဘူး၊အခုဟာက ရက်လို့လဲမကောင်းဘူး၊ဂျု တ်ဝယ်ပေးခဲ့ရမလား"

" ကိုယ့်ဖာသာဝယ်ပါ့မယ်၊ဈေးထဲပေါလွန်းလို့" 

မညိမ်း ထိုင်ထလုပ်ရင်း မြင်းစီးနေပါပြီ၊မညိမ်းက မြင်းစီးအကောင်း၊တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တာများ မောင်မောင်ဆို တချီတချီ လီးတောင် အောင့် အောင့်သွားတာ၊မောင်မောင်က မညိမ်းဝတ်ထားတဲ့တရုတ်ခေါင်းစွပ်အနွေးထည်ကို ခါးအထက်ထိလှန်တင်ထားရင်း ခါးကိုကိုင်ကာ အောက်ကကော့ပေးပါတယ်၊လိုးရင်းလိုးရင်း မညိမ်းစောက်ပပ် အရည်တွေ စိုရွှဲနေပြန်ပါပြီ၊မညိမ်းက အရည်ရွမ်းတဲ့မိန်းမမျိုးပါ၊အရည်ရွှဲစိုနေလို့ လီးကစောက်ပပ်ထဲ ဝင်နေတာ ချောချိနေပါတယ်၊ဒုတိယအချီဖြစ်လို့မောင်မောင် လီးသာတောင်နေတာ၊အရည်ထွက်ဖို့က မလွယ်ဖြစ်နေတာ၊မညိမ်းလဲ စိတ်ဆောင်လို့သာ အပေါ်ကဆောင့်လိုးပေးနေတာ၊(၁၀)မိနစ်သာသာရှိလာတဲ့အခါ မညိမ်း ဒူးညောင်းလာပြီး ဆောင့်အားလဲနှေးသွားလေရဲ့၊မောင်မောင့်ပေါ်ကုန်းမှောက်၊ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြွ ကြွလိုးနေတာ အားမပါတော့ဘူး၊ဒါနဲ့မောင်မောင်က

" မညိမ်း မောနေပြီ၊ဖယ်လိုက်ဦး၊ကျွန်တော် တလှဲ့အပေါ်ကနေပေးမယ်"

မောင်မောင်ပြောစကားကို မညိမ်း မငြင်းနိုင်၊အပေါ်ထိုင်နေရာက ဖယ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်ပေးလိုက်တယ်၊မောင်မောင် အိပ်နေရာက ထ၊ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး မညိမ်းအိပ်နေတာ ခြေထောက်ကို ဆွဲလှဲ့လိုက်တယ်၊မညိမ်းဖင်ကို ကုတင်အစွန်းအထိဆွဲယူပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဆွဲမြှောက်၊ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး၊ခြေဖဝါးတွေ ကုတင်ဘောင်ပေးတင်ထားပေးလိုက်တယ်၊မညိမ်း လက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာချထားပြီး မောင်မောင်သူ့ကို ဘယ်လို လိုးမယ်ဆိုတာ သိနေလို့ စောင့်မျှော်နေတာ၊ပေါင်နှစ်ဘက်ဖြဲကား ခြေဖဝါးတင်ထားလို့ကော့တင်ထားသလိုဖြစ်ပြီး စောက်ပပ်ပြဲအာနေပါတယ်။

စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေ နီရဲနေပြီး စောက်စိပြူးပြူး ငေါက်တောက် ထောင်နေတာ၊မောင်မောင် မညိမ်းပေါင်ကြားဝင်ရပ်၊လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပြီး တခါထဲထိုးသွင်းလိုက်တာ၊စောက်ပပ်အရည်တွေနဲ့မို့ လီးအဆုံးထိဝင်သွားတာ၊မောင်မောင်မညိမ်းရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူ၊ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး မညိမ်းရဲ့ဗိုက်နဲ့ထိသလောက်နီးနီးတွန်းတင်လိုက်ကာ၊လီးကို တချက်ပြီးတချက်ဆောင့်လိုးပေးပါတော့တယ်။

" အင်း-ကို-အလာလာ-ဖြေးဖြေး" 

တကယ်ဆောင့်လိုးတော့ မညိမ်းကပိန်လို့ဖင်က ကုတင်ဘောင်နဲ့ညှပ်မိလို့နာတာနေမှာ၊

" ဘာဖြစ်လို့လဲ၊နာလို့လား" 

မောင်မောင် မဆောင့်သေးဘဲ မေးတာ၊

" ဟုတ်တယ်၊တအားဆောင့်တော့အောက်ကသစ်သားဘောင်နဲ့ခိုက်မိတာ၊နာလို့"

မညိမ်းပြောလို့မောင်မောင် ခြေထောက် ထမ်းထားရာက ဘေးဘက်ပြန်ကားပေးပြီး ကုတင်ဘောင်ကိုလက်ညထောက်ကာ လိုးပေးပါတယ်၊ဒီတော့ မညိမ်းကလဲ အိပ်ရာပေါ်လက်ထောက်အားယူပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာပေးပါတယ်၊  တက်ညီလက်ညီလိုးလိုက်ကြတာ၊နောက် (၁၀)မိနစ်လောက်ကြာမှ အရည်ပန်းထွက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ပျော့ခွေသွားကြလေရဲ့။

နှစ်ယောက်သား မောမောပန်းပန်း အိပ်ရာပေါ် ဖလက်ပြနေတုန်း၊အောက်ထပ်က သော့ခလောက်ဖွင့်သံ၊တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ၊ဒေါ်မီးကွေရဲ့ချောင်းဆိုးသံကိုပါ ကြားလိုက်ရလို့ဒေါ်မီးကွေ ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာ သိရပါတယ်၊မညိမ်းက မောင်မောင့်နားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး

" ယောက္ခမပြန်ရောက်နေပြီ၊ဒီမှာဘဲ အိပ်နေဦး၊မနက် ယောက္ခမ ဈေးသွားမှ ပြန်ပေါ့" 

မညိမ်းအပြောကို မောင်မောင် သဘောမတူ။

" မလုပ်နဲ့၊မနက်မိုးလင်းမှ ပြန်ရင် ဘေးအိမ်တွေ တွေ့သွားမယ်၊ခဏနေ ဒေါ်မီးကွေ အိပ်သွားရင် တံခါးဖွင့်ပေး"

မညိမ်းက မောင်မောင် ကိုဖက်ထားရင်း

" ဘေးအိမ်တွေ တွေ့မှာ ကြောက်နေသလား၊ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊စိတ်ချ၊အိရှန်က မယားခိုးမှုနဲ့တရားစွဲ မနေဖူး၊တခါထဲပေးစားလိုက်မှာ"

မောင်မောင် ဘယ်လိုလုပ် အိပ်ပျော်ပါ့မလဲ၊စောင့်ရင်းစောင့်ရင်း နောက်တစ်နာရီအကြာ ဒေါ်မီးကွေ ဟောက်သံထွက်လာလို့ မညိမ်းကိုတံခါးဖွင့်ခိုင်းပြီး ပြန်လာရတယ်၊ပွဲခင်းကို လမ်းလျှောက်ပြန်၊အပ်ထားတဲ့ဆိုင်ကယ်ယူပြီး အိမ်ပြန်လာ၊အိမ်ရောက်တော့ဘုန်းကြီးကျောင်းက အာရုံတက် အုန်းမောင်းခေါက်နေပြီ။

သင်္ကြန်ရက်တွေမှာ အကိုကြီးတို့မိသားစု သူ့ယောက္ခမတွေဆီပြန်ကြမယ်၊မရောက်တာကြာပြီမို့နောက်ဆုံးမွေးတဲ့မြေးယောင်္ကျားလေးသွားပြမှာ၊ကလေး(၄)ယောက်မို့၊ပြီးသင်္ကြန်ရက် ဈေးလဲပိတ်တာမို့အမကြီးလဲလိုက်သွားမယ်၊တကယ်ဆို အမကြီးက ဘယ်မှ ဟုတ်တိပတ်တိဘယ်မှ ရောက်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊ဒါကြောင့် အကိုကြီးက နှမအပျို ကြီးကို ရောက်ဖူးတယ်ရှိအောင်ခေါ်တာ၊လေယာဉ်လက်မှတ်ကြို တင်ဘွတ်ကင်လုပ်ထားပြီး သင်္ကြန်အကြို နေ့မတိုင်ခင်သွားကြတာ၊နွေခါ မီးရေးထင်းရေးကြောင့် မောင်မောင်အိမ်စောင့်နေခဲ့တယ်၊အရင်ဈေးထဲမှာ စကားစပ်မိရင်း အမကြီးက(သင်္ကြန်မှာတအိမ်လုံး ဗန်းမော်သွားကြမယ်၊မောင်မောင်တစ်ယောက်ထဲအိမ်စောင့်ကျန်ရစ်မယ်)ပြောလို့ ဒေါ်မီးကွေသိနေပြီ၊အမကြီးက သင်္ကြန်တွင်းရက်တွေ သူ့မောင်တွက် အခြောက်အခြမ်းတွေကြော်လှော်ပေးခဲ့တဲ့အပြင် ငါးသေတ္တာ၊ကြက်သားစည်သွတ်ဘူး၊စတာတွေကိုဝယ်ပေးထားတာ၊မောင်မောင် ထမင်းတစ်အိုးချက်ရုံဘဲ။

သင်္ကြန်တွင်းရေပက်ရင်း၊မူးကြရူးကြ ရန်ဖြစ်ကြတာတွေ မကြုံ ချင်တာနဲ့မောင်မောင် ဘယ်မှမသွားဘဲ အိမ်မှာဘဲနေတယ်၊သင်္ကြန်အကြီု နေ့နေ့လယ်ခင်းမှာ ဒေါ်မီးကွေဆိုင်ကယ်နဲ့အိမ်ကိုရောက်လာပါလေရော၊အရင်ကတဲက အမကြီးနဲ့ပတ်သက်ပြီး အိမ်မှာဆွမ်းကျွေး ဘာညာရှိရင်လာနေကျမို့အိမ်ကိုသိနေတာ၊နေ့လယ်နေပူပူ၊မောင်မောင်အိမ်ထဲစာဖတ်နေတာ အိမ်ပေါက်ဝက ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံကြားလို့သွားကြည့်တာဒေါ်မီးကွေဖြစ်နေတယ်၊အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေချိန်၊ဒေါ်မီးကွေရောက်လာလို့မောင်မောင် အလိုလိုနေရင်းပြုံးမိသေး၊ဘုန်းကံရှိတဲ့လူများဖုတ်သွင်းရထားရောက်လာတာပေါ့လေ၊(ဒါမှ-တကဲ့-ဖုတ်သွင်းရထား)လို့တွေးပြီး ပြုံးမိသေး။

" မင်းက ဘာတွေများသဘောကျလို့ပြုံးနေရတာလဲ" 

ဒေါ်မီးကွေက မလုံမလဲနဲ့မေးတာ၊

" အော်၊တစ်ယောက်ထဲပျင်းနေတာ၊ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လာလို့" 

မောင်မောင့်အပြောကို ဒေါ်မီးကွေက

" ရထားကလဲ စိးမဲ့လူမရှိလို့ဖုံတက်နေပြီဟေ့၊ဒါကြောင့်လာရတာ"

ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲ၊နှစ်ယောက်ထဲရှိကြတာ၊ဘာမှထူးပြောနေစရာမလိုပါ၊အရင်ကတဲက ညားဖူးပြိးသားမို့၊ရေချိုးခန်းဝင်၊ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးတဲ့နောက်၊မောင်မောင်အခန်းထဲ အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်၊ပွဲကြမ်းကြတော့တာပါဘဲ၊ဒေါ်မီးကွေက ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့မောင်မောင်အပေါ်မှောက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပါတယ်၊ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး လီးစုတ်နေလို့ဒေါ်မီးကွေရဲ့ဖင်ခြမ်းကြီးနှစ်ခြမ်းက မို့မောက်နေပါတယ်၊ဒေါ်မိးကွေက လီးအရေခွံကို အောက်ဘက်ဆွဲချပြီး လိးဒစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ဒစ်တခုလုံးငုံပြီးစုတ်ပေးတာ။

ဒါအပြင် လီးဒစ်တခုလုံးပါးစပ်ထဲသွင်းပြိး အာခေါင်ရောက်တဲ့ထိ စုတ်တာ၊စုတ်နေရင်းက လီးဒစ်နဲ့လီးတံကြားက မြောင်းလေးပတ်လယ်ကို လျှာနဲ့ထိုးရက်ပေးတာ၊မောင်မောင်ဒေါ်မီးကွေရဲ့အစုတ်/အရက်တွေကြောင့် လီးတံကြီးတောင့်တက်နေပြိး တဇတ်ဇတ်တုန်နေပါတယ်၊လီးအစုတ်ခံရင်း ဒေါ်မီးကွေဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်နယ်ချေပွတ်ပေးပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလီးစုတ်နေတာ အရည်ထွက်ချင်လာလို့မောင်မောင်က

" ဒေါ်လေး၊အရည်ထွက်တော့မယ်" 

" ထွက်လဲထွက်ပေစေ" 

ဒေါ်မီးကွေ လီးစုတ်တာကို မရပ်ဘဲဆက်စုတ်နေပါတယ်၊မောင်မောင် အရည်မထွက်အောင် တတ်နိုင်သ လောက် စိတ်တင်းထားပေမဲ့ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လီးကအရည်တွေ တပြစ်ပြစ်နဲ့ထွက်ကျပါတော့တယ်၊ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင့်လီးကအရည်ထွက်ပေမဲ့ လီးကိုမချွတ်ဘဲ ပါးစပ်နဲ့ဆက်စုတ်ပြီး အရည်တွေကို မြို ချလိုက်ပါတော့တယ်၊အရည်တွေထွက်သွားလို့မောင်မောင် ဖလက်ပြပြီး ခဏငြိမ်သွားပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေလဲ ဒိတော့မှ လီးစုတ်တာကိုရပ်၊ပုဆိုးနဲ့လိးကအရည်တွေကိုသုတ်ပေးပါတယ်၊

" ဒေါ်လေးရယ်၊အရည်ထွက်တော့မယ်ပြောနေတာ၊ဘာလို့မဖယ်တာလဲ"

" ဒေါ်လေးကမောင်မောင့်ကို ကောင်းစေချင်လို့ လုပ်ပေးတာ" 

ဒေါ်မိးကွေကပြောရင်း လိးကို လက်နဲ့ဆွနေပါတယ်၊လူငယ်မို့လို့စောစောကအရည်ထွက်ပြီးပေမဲ့လီးက ဆွပေးတဲ့အတွက် ချက်ချင်းတောင်တင်းလာပါတယ်၊ဒါကြောင့်မောင်မောင်က

" ဒေါ်လေးကိုလိုးပေးတော့မယ်၊ဒေါ်လေးဘယ်လိုလိုးပေးစေချင်လဲပြော၊ရှက်မနေနဲ့" 

မောင်မောင်က ဒေါ်မီးကွေရဲ့ဖင်ကြီးကိုဆုတ်ဆွဲရင်းမေးလိုက်တာပါ၊ဒေါ်မီးကွေက

" မောင်မောင်ကြို က်သလိုသာလိုး၊ဒေါ်လေးကတော့ဘယ်လိုလိုးလိုး ကောင်းတာချည်းဘဲ"

" ဒါဆို ဒေါ်လေး ကုတင်စောင်းနေပေး၊" 

မောင်မောင်ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်မီးကွေကို ဆွဲထူတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်ပြောတဲ့အတိုင်းကုတင်အစွန်းမှာခြေချထိုင်၊ဖင်ကို ကုတင်စွန်းနဲ့ချိန်ပြီးကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လိုက်တယ်၊ဒေါ်မီးကွေက ဝလို့ဗိုက်ခေါက်ကြီးက အပေါ်မှာမောက်တက်နေတယ်၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်ချထားတဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်၊ခြေထောက်တစ်ချောင်းနဲ့တစ်ချောင်းအလောတော်အကွာအဝေးရတဲ့အထိ ဖြဲကားပေးပါတယ်၊ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်၊တရုတ်စပ်မို့ဖြူ ဖွေးနေတာ၊စောက်ပပ်ကြီးကဖောင်းကားပြဲအာနေတာပါ၊ဟိုည လိုးတုန်းက ဒေါ်မီးကွေစောက်မွေးတွေ မဲနက်ကြမ်းထော်နေတာ တွေ့ရပေမဲ့ အခုတော့စောက်မွေးတွေကိုကတ်ကြေးနဲ့ညှပ်ထားပုံရတယ်၊အမွေးတွေက တိုစိစိလေးတွေ၊

" ဒေါ်လေး အမွေးတွေကိုက်ထားတာပေါ့"

" အေးလေ၊မောင်မောင်ဘဲပြောတာ၊အမွေးတွေကရှုတ်လိုက်တာဆိုလို့"

အမွေးတွေတိုသွားမှ စောက်ပပ်အတွင်းနခမ်းနှစ်ခု ကြွက်နားရွက်တွေလို အပြင်ဘက်ထွက်နေတာ ပိုသိသာနေတယ်၊မောင်မောင် စောက်ပပ်ကြွက်နားရွက်တွေကို လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ရင်း

" ဒေါ်လေးစောက်ပပ်ပုံစံမျိုး တွေ့ရခဲတယ်၊ကျွန်တော် ဗီဒီယိုတွေကြည့်လာတာ ဆယ်ယောက်တစ်ယောက် မမြင်ဖူးဘူး"

" အဲဒါက စောက်ပပ်အတွင်းနခမ်း ကြီးလို့ပါဟယ်၊မိန်းမအတော်များများ ရှိတတ်ပါတယ်"

ဒေါ်မီးကွေက သူ့စောက်ပပ် ကြွက်နားရွက်နှစ်ခုကို လက်နဲ့ဖြဲပေးရင်းပြောပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ စောက်ပပ်ကိုဖြဲပေးထားလို့ ပြဲပြဲကြိးဖြစ်နေပြီးစောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ နီရဲနေတာ တွေ့နေရပါတယ်၊စောက်စိကြီးငေါက်တောက်ထနေတာ။

မောင်မောင် စောက်စိကို လီးထိပ်နဲ့တေ့ထိုးပေးလိုက်တာ ဒေါ်မီးကွေတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်၊မောင်မောင်က ဒေါ်မီးကွေ နှာထန်မှန်းသိလို့စောက်စိကို လီးနဲ့ ၃/၄/၅ ချက်ထိုးပေးတာ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးကြွတက်လာသလို 

" လိုးတော့လေကွယ်" 

လို့ ပြောလာပါတော့တယ်။မောင်မောင် စောက်စိကိုထိုးနေရာကနေ စောက်ခေါင်းထဲလီးကို အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊စောက်ခေါင်းကက ျ ယ်နေပြီဖြစ်လို့လီးအဆုံးဝင်သွားတာ ဒေါ်မီးကွေ "အင့်" လို့တောင်ဖြစ်သွားလေရဲ့၊လီးဝင်တာနဲ့မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေပေါင်နှစ်ဘက်အောက်လက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုနောက်ဘက်ပစ် အားယူရင်း လိုးပါတော့တယ်။ဒေါ်မိးကွေကတော့ မောင်မောင်ရဲ့လက်မောင်းကိုဆွဲလိုက်။ပခုံးကိုဆွဲလိုက်နဲ့အလ ျ င်းသင့်သလိုနေရင်းခံပါတယ်။

" ပြွတ်-ပတ်-ဘတ်-ပြွတ်-ပတ်-ဘတ်"

အပေါက်ကျယ်နေတဲ့စောက်ပပ်၊ထုကြီး ကြိးပြီးဖောင်းတင်းနေတဲ့စောက်ပပ်မို့အရည်ရွှဲလာတာနဲ့အမျှ၊လီးစောက်ပပ်ထဲဝင်ထွက်တဲ့အသံ စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်နေတာပါ၊ဒေါ်မီးကွေကို ကုတင်စောင်းတင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုးတဲ့အတွက် မောင်မောင့်အနေနဲ့မညောင်းမညာ မပင်ပန်းဘဲ အချိန်ကြာကြာလိုးပေးလို့ရနေတာ၊ဒေါ်မီးကွေ အရသာတွေ့နေပြီး ဖင်ကိုတတ်နိုင်သလောက် ကြွကြွပြီးကော့တင်ပေးနေပါတယ်၊

" အား၊ကောင်းတယ်ကွာ၊အရမ်းကောင်းတာဘဲကွာ၊ဆောင့်ပေး၊တအားဆောင့်ပါကွ၊စောက်ပပ်ပြဲသွားပေစေ"

ဒေါ်မီးကွေ ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားတွေပြောလာပါပြီ၊ဖင်ကြီးကိုလဲ မနားတမ်းကော့တင်ပေးနေတာ၊

" အား၊ဆောင့်၊ဆောင့်ပေး၊ပြီးကာနီးပြီ၊အာ-ကောင်းတာ" 

ဒေါ်မီးကွေ အငြိမ်မနေဘဲ ဖင်ကြီးလှုပ်ယမ်းခါနေတာ၊မောင်မောင်လဲ ဒေါ်မီးကွေပွဲ

ကြမ်းလာလို့ဆောင့်အား၊လိုးအားကို ပိုတင်လိုက်တာ ကုတင်ဘောင်တောင် တကျွီကျွီမည်နေပြီ၊

" အား-အာ-အီး-ကောင်းတယ်-အင်း---"

သက်ပြင်းချသံအရှည်ကြီးနဲ့ဒေါ်မီးကွေ ငြိမ်က ျသွားတာနဲ့ပြိးသွားမှန်းသိလို့မောင်မောင်စိတ်လျှော့လိုက်တာ လီးကအရည်တွေ ထွက်သွားပါတော့တယ်၊အရည်ထွက်တာနဲ့ မောင်မောင် လီးကိုစောက်ပပ်ထဲစိမ်ထားပြီး အမောဖြေပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေကြီးလဲ "ဟူး-ဖူး"နဲ့မောနေလေရဲ့၊အချိန် ၃/၄မိနစ်အမောဖြေပြီးမှ မောင်မောင်လီးကိုဆွဲနုတ်ပြီး ဒေါ်မီးကွေကို ကုတင်စွန်းမှာ တစောင်းလှဲပေးလိုက်ပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်ထားပေးခဲ့အတိုင်း ကုတင်စွန်းမှာ တဘက်စောင်းကွေးကွေးလေးအိပ်နေတာ၊ဒူးကွေးထားလို့ စေက်ပပ်နခမ်းသားတွေက ဖင်နောက်ထွက်နေတယ်၊

" ဒေါ်လေး၊ရေဆေးမယ်၊ လိုက်ခဲ့လေ" 

မောင်မောင်ပြောတာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေ အိပ်နေရာကလူးလဲထ၊ ထဘီရင်လျားပြီး ရေချိုးခန်းဆီလိုက်ခဲ့ပါတယ်၊ရေချိုးခန်းထဲ ဒေါ်မီးကွေဝင်နေတုန်း မောင်မောင် အိမ်သာထဲဝင် သေးပန်းလိုက်ရတယ်၊ဒေါ်မီးကွေထွက်မှ ရေချိုးခန်းဝင်၊ဆေးရတယ်။မောင်မောင် ရေချိုးခန်းကထွက်လာပြိးအိပ်ခန်းဆီပြန်အရောက် ဒေါ်မီးကွေ အင်္ကျီဝတ်ထားပြီးနေပြီ၊

" နေပူပါသေးတယ်၊ဒေါ်လေးမပြန်သေးပါနဲ့ဦး" 

မောင်မောင်ပြောတော့ ဒေါ်မီးကွေက

" ညနေ နေဝင်မှပြန်လို့ဖြစ်မှာ၊အခုနေပြန်ရင် ရေပက်ကြတာနဲ့ ရွှဲစိုနေမှာ"

" အိမ်မှာဘယ်သူတွေရှိလဲ၊မာလာကော" 

မောင်မောင့်အမေးကို

" မညိမ်းတို့သားအမိဘဲ ရှိတာ၊မာလာက သူ့သူငယ်ချင်းဆီမှာနေတယ်" 

မာလာက အိမ်မှာနေခဲပါတယ်၊သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့အလှပြင်ဆိုင်မှာဘဲအနေများတယ်၊အိရှန်ကိုတော့မေးမနေပါဘူး၊မရှိဖူးဆိုတာသိတယ်၊အိရှန်က ဒိလိုသင်္ကြန်ရက်တွေဆို မန္တလေးသွားပြီး အပျော်ကျူးတတ်တာ။

" ဒါဆိုလဲ မနက်ဖန် ညပါအိပ်ပါလား၊အိမ်မှာလဲဘာအလုပ်မှမရှိတာ"  

မောင်မောင်က သင်္ကြန်ရက်တွေ သူတစ်ယောက်ထဲ နေရမဲ့အတူတူဒေါ်မီးကွေကို စည်းရုံးတာ၊သူတို့အိမ်၊ခြံက မြစ်ကြီးနားမြို့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်၊ခြံကလဲအကျယ်ကြီးမို့၊တော်ရုံနဲ့တခြားလူ ရောက်လာလေ့မရှိပါ၊

" အင်း၊လာနေလို့တော့ရပါတယ်၊မညိမ်းကို ကြည့်ပြောရမှာဘဲ"

ပြောဆိုပြီးတာနဲ့နှစ်ယောက်သားပြောစရာစကားကုန်ပြီလေ၊အပြင်မှာကလဲ နေကခြစ်ခြစ်တောက်ပူနေတာ၊အခန်းထဲမှာ ပန်ကာ အရှိန်မြှင့်ဖွင့်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲနေတာ၊အချိန်ကြာကြာနားလိုက်လို့နှစ်ယောက်သား နောက်တကျော့ ပြန်ကျော့ချင်လာကြပြီ၊ဒေါ်မီးကွေ လက်က အငြိမ်မနေ၊မောင်မောင့်ပေါင်ကြားထဲထဲ့ပြိး လီးကို ဆုတ်ကိုင်နေတာ၊မောင်မောင်လဲ အားပြန်ပြေ့လာပြီမို့

" ဒေါ်လေးရေ၊အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်တဲ့၊ရသေးတယ်မဟုတ်လား" 

မောင်မောင်ကပြောပြီး ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တယ်၊ဒေါ်မီးကွေဆွထားလို့လီးတောင်နေပြီ၊ဒေါ်မီးကွေက ပုဆိုးကျွတ်တာနဲ့ဖင်ကုန်းပြိး လီးကိုစုတ်တော့တာပါ၊စုတ်တယ်ဆိုကတဲက အားပါးတရလီးအရင်းကိုလက်နဲ့ကိုင်ပါးစပ်ထဲဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင် စုတ်တာပါ၊ပါးစပ်က အာငွေ့ကြောင့်လီးတအားတောင်နေလို့

" တော်ပြီ ဒေါ်လေး၊စောစောကလို မလိုးရသေးခင် အရည်ထွက်သွားမယ်၊ရပြီ" 

မောင်မောင် အိပ်ရာကလူးလဲထ၊ဒေါ်မီးကွေက ပက်လက်လှန်ပေးရင်း ထဘီကို ခြေရင်းဘက် ကန်ထုတ်လိုက်တယ်၊အစကတဲက အင်္ကျီမဝတ်ဘဲ ထဘီရင်လျားထားတာမို့ဒေါ်မီးကွေ အဝတ်ဗလာဖြစ်ပြီ၊ဒေါ်မီးကွေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကားလိုက်ပြိး ဒူးနှစ်လုံး ထောင်၊ပေါင်နှစ်ဘက်ဖြဲပေးထားပါတယ်၊စောစောကမှ ရေဆေးထားတဲ့စောက်ပပ်ပြဲပြဲကြီး ဝင်းပြောင်နေပါတယ်၊မောင်မောင် လက်နဲ့စောက်ပပ်နှစ်ခြမ်းကိုဆွဲဟပြီး ပေါ်လာတဲ့စောက်စိပြူးပြူးကို လက်ညှိး လက်မညှပ်ပြိး ချေပေး၊လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲနှိုက်၊လုပ်ပေးတာ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါယမ်းနေပါတယ်၊မောင်မောင် စောက်စိကို ကိုင်ညှစ်တာ ဒေါ်မိးကွေအရသာရှိလို့ဖင်ကြီးကော့တက်လာသလို၊စောက်ခေါင်းမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ စိုလာပါတယ်၊ဒါနဲ့မောင်မောင် စောက်ခေါင်းပေါက်လီးတေ့ပြီး ဖင်နောက်ပစ်အားယူထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေအပေါက်ကျယ်နေတာ၊လီးကတခါထဲနဲ့အဆုံးဝင်တာပါဘဲ၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရဆုတ်ဆွဲပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပါတယ်။

" အင်း-အင့်အင်း-အား" 

မောင်မောင့်ရဲ့ဆောင့်လိုးတဲ့အချက်တိုင်း ဒေါ်မိးကွေ အားယူပြီး ဖင်ကော့ပေးတာပါ၊

" ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်-ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်"

ကြီးလဲကြီး၊ဖောင်းလဲဖောင်း၊အပေါက်ကျယ်တဲ့စောက်ပပ်မို့အရည်ရွှဲစိုလာတာနဲ့အသံဗလံတွေ ဆက်တိုက်ပေါ်ထွက်လာတာပါ၊ဒေါ်မီးကွေသူ့နို့နှစ်လုံးဆွဲဆုတ်ထားတဲ့မောင်မောင့်လက်တွေကို သူ့လက်နဲ့ပြန်ကိုင် အားပြု ပြီး ဖင်ကြီး လှုပ်ယမ်းကော့တင်ပေးနေတာပါ၊

" အီး-ကောင်းတယ်မောင်-အား-ကောင်း-ပြီးကာနီးပြီ-ဆောင့်-ဆောင့်" 

ဒေါ်မီးကွေ အငြိမ်မနေ၊ဖင်ကြီး ဒလကြမ်း လှုပ်ယမ်းနေပြီ၊ဒေါ်မီးကွေပြီးကာနီးပြီသိလို့ မောင်မောင် မနားတမ်း နို့အုံကြီးကို တအားဆုတ်နယ်ရင်း အားပါပါ ဆောင့်လိုးပေးတာ

" ကျွီ-တောက်-ကျွီ-တောက်-ကျွီ-တောက်"

" အား-ကောင်းတွာ-အိ-တအားဆောင့်-အာ"

" ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်-ဘလွတ်-ဘွတ်-ဘတ်"

မောင်မောင် မနားတမ်း အားပါပါဆောင့်လိုးနေလို့ကုတင်ဘောင်တွေ လှုပ်ခါနေပြီး "ကျွီ-တောက်"လို့ အသံထွက်တာ၊ဒေါ်မီးကွေ ပြီးကာနီးကောင်းလွန်းလို့ပါးစပ်ကအော်နေတာ၊ဒီလို ၁၀/၁၅ ချက်ဆောင့်အပြိးမှာ ဒေါ်မီးကွေ လက်နှစ်ဘက်ပြုတ်ကျသွားသလို အသံမထွက်တော့ဘဲငြိမ်သက်သွားပါတော့တယ်၊ဒေါ်မီးကွေ ပြိးမှန်းသိလို့ မောင်မောင်ဆောင့်လိုးနေတာကိုရပ်ပြီးလီးကို အသာစိမ်ထားပေးတယ်၊သူက ဒုတိယအချီမို့အရည်တော်တော်နဲ့မထွက်ဖူး၊ကြာတယ်၊

" မောင်မောင် မပြီးသေးဖူးမဟုတ်လား၊ဆက်လိုးလေ" 

ဒေါ်မီးကွေကပြောတာ၊မောင်မောင်မပြီးသေးမှန်း သူသိတယ်၊စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ထွက်လို့ ပန်းဝင်လာရင်သိသာတယ်၊မောင်မောင့်သုတ်ရည်က ပူနွေးနေတာကိုး၊

" ညောင်းလို့ဒေါ်လေးရ၊ကြာတော့ဒူးညောင်းလာတယ်"

" ဒါဆို ဒေါ်လေးဘယ်လိုနေပေးရမလဲ၊စောစောတုန်းကလို ကုတင်စောင်းတင်ပြီး လိုးမလား" 

ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်စိတ်ကြို က်နေပေးမလို့၊

" ဖင်ထောင်လိုးမယ်ဒေါ်လေးရာ၊ဖင်ကုန်းပေးတော့" 

မောင်မောင့်အပြောကြောင့် ဒေါ်မီးကွေ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး

" လူလယ်လေး၊ဖင်ထောင်လိုးချင်တာနဲ့ လျှောက်ပြောနေ" 

ပြောမဲ့သာပြောတာ၊ဒေါ်မီးကွေ အိပ်နေရာက ကုန်းထပြီး အိပ်ရာပေါ် ဒူးတုတ်ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတယ်၊အရင်ကလဲဖင်ကုန်းပေးဖူးတာမို့ တခါထဲ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုကား၊ ခေါင်းကို အိပ်ရာခင်းနဲ့ထိနေတဲ့အထိဝပ်ပေးပြီး ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်ပေးထားတာ၊မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ဖင်နောက်မှာသွားထိုင်၊ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲလိုက်တာ၊ဖင်နောက်ပြူ ထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း အရည်စိုရွှဲနေတာပါ၊လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြိးဖိသွင်းလိုက်တာ တဝက်လောက်ဝင်သွား၊ မောင်မောင် ဖင်ကိုနောက်ဆုတ်၊လီးအဆုံးဝင်သွားတဲ့ထိ ထိုးသွင်းပါတယ်၊လီးအဆုံးဝင်သွားတော့မှ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင် အားယူပြီး တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်၊

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်" 

ဖင်ထောင်လိုးတာမို့ စောက်ခေါင်းထဲလေခိုနေတာ၊လီးထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ လေတွေအံထွက်လာလို့

" ဘူ"

လို့ အသံထွက်တာ၊စောက်ပပ်ထဲကလီးကိုပြန်ဆွဲနုတ်တဲ့အခါ

" ဘွတ်"

ဆိုတဲ့ အသံထွက်ပြိး ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါ ဂွေးစိနှစ်လုံး ဒေါ်မီးကွေရဲ့ပေါင်ကြားထိရိုက်မိတဲ့အခါ"ဘတ်"လို့မည်နေတာပါ၊

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်"

" အီး-အင့်-အင်း-အား" 

မောင်မောင့် ဆောင့်အားကို ဒေါ်မိးကွေ ဖင်နောက်ဘက်ပြန်ပစ်ပေးရင်းခံပါတယ်၊ ဒေါ်မီးကွေ ဖင်ကြီးက လက္မ(၄၀)လောက်ကြီးတာလေ၊နဲတဲ့ဖင်ကြီးမဟုတ်ဖူး၊မောင်မောင့်အကြို က်ပေါ့၊ချွေးမဖြစ်သူ ဖင်ပိန်သလောက် ယောက္ခမက ဖင်အောင်တယ်၊သမိးဖြစ်သူမာလာကတော့ သူ့အမေလို ဖင်ကြိးမယ်ထင်တယ်၊အခု အပျိုပေါက်လေးမှာတင် ဖင်ကနောက်ဘက်စူထွက်နေပြီ၊

" အား၊ဒေါ်လေး၊ပြီးတော့မယ်" 

မောင်မောင် မောဟိုက်သံနဲ့ပြောပြီး လီးကို အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊ဒေါ်မီးကွေလဲ လက်နဲ့အိပ်ရာကိုထောက်၊အားပြု ပြီး ဖင်ကို နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးပါတယ်၊ဒေါ်မီးကွေရဲ့ဖင်နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးတဲ့အရှိန်နဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ဆောင့်တဲ့အရှိန်တို့ပေါင်းပြီး  

" ဘူ-ဘူ-ဘွတ်-ဘူ"  

" ကျွီ-ကျွီ-ကျွီ" 

အသံတွေရောနေပြီ၊နောက်ဆုံး မောာင်မောင်တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ လီးကအရည်တွေပန်းထွက်သွားတာ၊အရည်တွေကများလွန်းတော့၊ဒေါ်မီးကွေစောက်ခေါင်းထဲက ပြန်အံထွက်ပြီး ပေါင်တွေပါ စိုရွှဲနေပါတော့တယ်၊အဲဒီနေ့ ညနေမိုးချု ပ်အတော်ကြီးမှောင်မှ ဒေါ်မီးကွေ ပြန်သွားပါတယ်၊နောက်ရက် ဒေါ်မီးကွေ အဝတ်အစားအပြေ့အစုံယူပြိး မောင်မောင်နဲ့အတူ သင်္ကြန်ရက်တွေလာနေတာပါ၊(၃)ရက်အတူနေပြီး နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့မှ ပြန်သွားတာ၊နှစ်ယောက်သား လိုးလိုက်ကြတာ ဝက်ဝက်ကိုကွဲလို့၊အဲဒီလိုနေရင်း ဒေါ်မီးကွေ ပြောသွားတာ

" မင်းကို မာလာနဲ့ပေးစားမယ်ကွာ၊ဒါမှ တို့နှစ်ယောက် အခုလို နေရမှာ"

သင်္ကြန်ပြီးကျောင်းပြန်ဖွင့်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်မောင် ဝေလေလေ မလုပ်ရဲတော့ဘူး၊အတန်းတင် စာမေးပွဲကြီးနီးလာပြီ၊ခရစ္စမတ်ပိတ်ရက်တွေကစပြီး ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေ ဆက်တိုက်နွဲလာခဲ့တာ၊အခု နေ့မအားညမနား စာကြည့်နေရပြီ၊သင်္ကြန်အပြီး ဧပြီ မေ နှစ်လ မောင်မောင်ကျောင်းစာနဲ့အလုပ်များနေသလို အကိုကြီးလဲ သူ့ကားအလုပ်တွေနဲ့ရှုတ်နေတာပါ၊အကိုကြီးရဲ့ကားအလုပ်က မေလကုန်လို့မိုးရွာလာရင် နားတာများတယ်၊ကချင်ပြည်နယ်ကားလမ်းတွေက မြေသားလမ်းတွေများတယ်၊မြစ်ကြီးနား-မန္တလေးလမ်းလောက်ဘဲ ကတ္တရာလမ်း ရာသီမရွေး သွားလာလို့ရတာ၊ဒီလမ်းတောင် မိုးတအားများလို့ရေကြီးပြီဆိုရင် လမ်းကြောင်းပြတ်သေးတာ၊ဇွန်လထဲ စာမေးပွဲမဖြေရသေးခင် မောင်မောင် အမကြီကိုတောင် ဆိုင်ဖွင့်၊ဆိုင်ပိတ်ရုံလေးလောက်ကူနိုင်တာ၊ဇွန်လကုန်စာမေးပွဲပြီးမှဘဲ မောင်မောင် ဟင်ချရတာ၊ဒိတော့မှ သူ့ကိုကပ်နေတဲ့တူမတွေတလှဲ့စီ ဆိုင်ကယ်နဲ့တင်ပြီးလယ်ရတာ၊မိုးတွင်းကာလ အကိုကြိးသူ့တပည့်တွေနဲ့ အင်ဂျင်ကိုင်တာ၊ဘော်ဒီကြံ့ခိုင်ရေးစတာတွေ လုပ်ရတယ်။

စာမေးပွဲပြီး ဇူလှိုင်လမှာ တက္ကသိုလ်ဆရာတစ်ယောက်နဲ့ဆရာမတစ်ယောက် မဂ်လာဆောင် မောင်မောင်တို့ တပည့်တွေ လိုက်ကြရတယ်၊ဆရာမက မိုးညှင်းသူမို့မဂ်လာဆောင်က မိုးညှင်းမှာ၊ကျောင်းကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ ရထားနဲ့သွားကြတာ၊မိုးညှင်းမှာ မမျှော်လင့်ဘဲ နီနီနဲ့သွားတွေ့တယ်၊မေးကြည့်မှ နီနီယောင်္ကျားက ဦးစီးမှုးရာထူးတက်ပြီး မိုးညှင်းပြောင်းခဲ့ရတာတဲ့၊ရာထူးတက်တာမို့မပြောင်းချင်ဘဲပြောင်းရတာ၊အနည်းဆုံးတစ်နှစ်တော့နေရမယ်၊နီနီကတော့ မြစ်ကြီးနားက သူ့စီးပွါးအခြေပျက်မှာစိုးလို့မလိုက်ဘဲနေရစ်တာ၊ယောင်္ကျား မရှိဘဲတစ်ယောက်ထဲနေလို့အမြင်မတော်တာနဲ့မို့အခု သူ့အမများနဲ့ပြန်ပေါင်းနေတယ်တဲ့၊မောင်မောင် စာမေးပွဲနိးလို့ စာနဲ့လုံးပန်းနေရလို့ နီနီတို့နဲ့အဆက်ပြတ်သလိုဖြစ်သွားတာမို့မသိလိုက်တာပါ။

မင်္ဂလာဆောင်ဧည့်ခံပွဲအပြီး ဆရာတို့လင်မယားက မန္တလေးဟန်းနီးမွန်းထါက်မယ်၊သူငယ်ချင်းတွေကလဲ ကျောင်းပိတ်ရက် အလယ်လိုက်ကြမယ်၊မောင်မောင်ကတော့ပြီးခဲ့တဲ့ခရစ္စမတ်ကမှပြန်လာတာမို့ မလိုက်တော့ဘဲ မြစ်ကြီးနားပြန်မယ်၊ပြန်မဲ့နေ့မနက် ဘူတာဆင်းတော့နီနီလဲ မြစ်ကြီးနားပြန်မှာနဲ့လာတွေ့နေတယ်၊သူ့ယောင်္ကျား ဘူတာလိုက်ပို့တာနဲ့မို့ နုတ်ဆက်စကားမပြောတော့ဘဲ ပြုံ းပြလိုက်ရပါတယ်။

(ကံဆိုးမသွားရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ) လို့ပြောရမလား၊(အကုသိုလ်ကံ အကျိုးပေးတယ်)လို့ပြောရမလား။ညက တညလုံး သဲကြီးမဲကြီးရွာတဲ့မိုးကြောင့် ချောင်းရေတွေကြီး၊တံတားချည်းကပ်လမ်းရေစားသွားလို့တဲ့၊ရထားလမ်းက ပင်းဘောနဲ့တောင်နီကြား လမ်းကြောင်းပြတ်သွားတယ်၊ရထားရပ်ပြိး စုံစမ်းရတာရယ်၊အထက်ခွင့်ပြုချက်တောင်းခံရတာရယ်၊ရထားကို မူလထွက်ခဲ့တဲ့ ဘူတာဆီ နောက်ပြန် ပြန်ဆုတ်မောင်းလာရတာမို့၊အချိန်တွေ ပုတ်ကုန်တယ်၊နောက်ဆုံး မီးရထားလမ်းက မော်တော်ကားလမ်းရှိရာကိုဖောက်ထွက်၊ကြုံ ရာကားနဲ့လိုက်ကြမယ်ဆိုပြီးထွက်လာကြတာ၊ကားကြုံတော့ရပါရဲ့၊မိုးကောင်းရောက်တဲ့အခါ မိုးချုပ်ပြီး မိုးတအားရွာနေလို့ရှေ့ဆက်ရမဲ့ခရီး ညကြီးမင်းကြီး အန္တရာယ်ရှိလို့ကားဆက်မသွားတော့တာနဲ့မိုးကောင်းမှာအိပ်လိုက်ရတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက်က အခုမှတွေ့တဲ့ တစိမ်းတရံစာတွေ မဟုတ်ကြဘူးလေ၊ညားဖူးပြီးသား၊လင်မယားဖြစ်ပြီးသား၊ဒိတော့ထူးပြီးပြောနေစရာမလိုတော့ဘဲ တည်းခိုခန်းသွားတည်းကြတာ၊မိုးကောင်းမြို့ကလေးက ပွင့်လင်းရာသီ နွေနဲ့ဆောင်းမှသာ ဖားကန့်ကျောက်စိမ်းတွင်းဧည့်သည်တွေနဲ့စည်ကားတာ၊မိုးတွင်းဆို ဧည့်ရှိတာမဟုတ်ဖူး၊ဆိုလိုတာ တည်းခိုခန်းငှားတာ ဘာအမေးအမြန်းမှမရှိဘူး၊ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲရက်အခန်းကို ငှားပြိးတာနဲ့နှစ်ယောက်သား မိုးကလဲ ရွာနေလို့ဘယ်မှမထွက်ဖြစ်တော့ဘူး။

" ရာသီဥတုကတော့ကိုယ်တို့ဘက်ပါတယ်နော" 

မောင်မောင်က တည်းခိုခန်းတံခါးပိတ်ညပိးတဲ့အခါ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပြောတာ၊နီနီက

" မင်းနဲ့ငါကိုက ပဋ္ဌန်းဆက်ပါတယ် ထင်ပါရဲ့မောင်မောင်ရယ်၊ချိနးထားရင်တောင် လွဲရင် လွဲဦးမယ်"

" ကျွန်တော့် ကံဇာတာကောင်းနေတာပါ မနီရာ" 

မောင်မောင်ကပြောရင်း နီနီကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြိး နုတ်ခမ်းကိုစုတ်လိုက်ပါတယ်၊နီနီကမောင်မောင့်ခါးကိုပြန်ဖက်ထားရင်း နုတ်ခမ်းကိုစူပေးထားပါတယ်၊မောင်မောင် နီနီရဲ့နုတ်ခမ်းကိုစုတ်နေရင်း နီနီပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးသွင်းပြီး လျှာချင်းကလိနေပါတယ်၊ပါးစပ်ချင်းတေ့ထားရင်း ရင်ဘတ်ချင်းကလဲထိနေ၊လက်ကလဲ နီနီရဲ့ဖင်ကို ဆုတ်ကိုင် နယ်ချေနေတာပါ၊နိနီက နဂိုကတဲကတဏှာထန်တာ၊ယောင်္ကျား ကအရက်စွဲနေပြီမို့၊မိန်းမကို အလေးထားရကောင်းမှန်းမသိတော့ဘူး၊နီနီ တဏှာထန်ပေမဲ့တွေ့ရာလူနဲ့တော့မနေဖူးပါ၊ဒါတော့ သူ့သိက္ခာ သူသိတယ်၊မောင်မောင်နဲ့သာ လူမသိသူမသိမို့နေတာ၊နောက် မောင်မောင်က လူငယ်၊တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား၊လူတကာကို လျှောက်အာချောင်နေမဲ့လူမဟုတ်။

" တော်လောက်ပါပြီမောင်မောင်ရာ၊နေကြပါစို့" 

မောင်မောင်လျှာချင်းကလိပြီး ဖင်ကိုဆုတ်နယ်နေတာမို့ နိနီ ခံချင်လာပြီ၊မောင်မောင် လွှတ်လိုက်တာနဲ့ နီနီ ထဘီကို အရင်ဆုံးချွတ်ပစ်တယ်၊ပြီးမှ အပေါ်ကဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်အင်္ကျီ ပွပွကြီးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ချွတ်လိုက်တယ်၊အောက်မှာဝတ်ထားတဲ့ဘရာစိယာကိုတော့ မချွတ်တော့ဘဲထားလိုက်တယ်၊အောက်ပိုင်း ထဘီမရှိတော့လို့ နိနီရဲ့တင်းပြောင်နေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးက တပ်မက်စဘွယ်ပေါ်နေတာ၊နီနီက အအိုသာပြောတာ၊ကုသိုလ်ကံအကျိုးပေးကောင်းတယ်၊ဖင်တွေနို့တွေက အပျို တွေထက်သာတယ်။

မောင်မောင် ဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီပုဆိုးတွေ ချွတ်လိုက်တယ်၊မိုးရွာနေပေမဲ့အခန်းထဲမှာက ပူအိုက်နေတာ၊အဲကွန်းလယ်နေပေမဲ့မီးအားမနိုင်လို့ သိပ်မအေးဘူး၊နီနီက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် နီနီရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်၊ပေါင်ကြားထဲခေါင်းထိုးသွင်းပြီး ဘာဂျာမှုတ်တော့တာ။

" အာ-မောင်မောင်ကလဲကွာ၊မပြောမဆိုနဲ့" 

နိနီ သူ့ပေါင်ကြား ခေါင်းထိုးပြိး ဘာဂျာမှုတ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားတာ၊ဗြုံးကနဲ ဘာဂျာအမှုတ်ခံလိုက်ရလို့ နီနီ မောင်မောင့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲထားရတယ်၊အရင်တခါတုန်းက အခုလိုဘာဂျာမှုတ်ပေးတာမှမဟုတ်တာကိုး၊

" အ-မောင်မောင်ရာ၊အင်-မရွံဖူးလားကွာ၊မလုပ်ပါနဲ့" 

ပြောသာပြောနေတာ၊သူ့ဘဝမှာ စောက်ဖုတ်အရက်ခံရတာ ပထမဆုံး၊လင်နဲ့ကလေးနှစ်ယောက်သာရထားတာ၊ဒီလိုရက်ပေးဖို့မပြောနဲ့၊စောက်ဖုတ်ကိုတောင် လက်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊မောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်က မိန်းမစောက်ပပ်ရက်တာ ကျွမ်းနေပြီ၊စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဖြဲပေးပြီး ဟပြဲလာတဲ့စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းထဲကိုလျှာနဲ့ထိုးသွင်းပြီးရက်၊စောက်စိပြူးပြူးလေးကို မထိ တထိ ထိုးပေးနေတာမို့နီနီ တွန့်တွန့်လူးနေပြီ။

" အင်-မောင်မောင်-အာ-မောင်-မနေတတ်ပါဘူး-တော်ပါတော့" 

နိနီ ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြိး လှုပ်ယမ်းနေတာ၊စောက်ပပ်တခုလုံးလဲအရည်တွေရွှဲစိုနေပြီ၊

" မောင်-တော်ပြီ၊လိုးချင်လိုးတော့"

နီနီ မနေနိုင်တော့ပါ၊လိုးပေးဖို့ ပြောရပါပြီ၊ မောင်မောင် ဒီတော့မှ နိနီရဲ့ပေါင်ကြားကနေ ထထိုင်ပြီး လီးကိုတေ့လိုက်တာ၊နိနီ ကပြာကရာ ဒူး ၂ လုံးထောင်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကားပေးလိုက်ရတယ်၊နီနီစောက်ပပ်ကြီးကတော့ ဖားဂုံညှင်းကြိးလို ဖောင်းကြွနေတာပါ၊မောင်မောင် လီးကိုညထိုးသွင်းလိုက်ပြိး နီနီအပေါ်မှောက်အိပ်၊ဂျို င်းအောက်နှစ်ဘက်ကလက်လျှိုသွင်း၊နီနီပခုံးတွေကိုဖက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်၊နီနီကလဲ မောင်မောင့်ကျောကို ဖက်ထားပြိး ဖင်ကို တတ်နိုင်သလောက် ကော့ပေးပါတယ်၊

" မနီ။ကောင်းလားဟင်၊မနီ လိုချင်သလိုပြော" 

မောင်မောင်ပြောရင်းလိုးနေတာ၊အရင်တခါ ပွဲကြည့်ကြတဲ့ ည၊ နီနီအိမ်မှာ ခိုးလိုးကြတုန်းကကြောက်ရွံ့နေလို့အခုလို ဖီးလ်မရှိဘူး၊အခုဟာက သူတို့နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်နေလို့ ဖိးလ်ရှိနေတာ။

" အင်း-ကောင်းတယ်မောင်၊လိုးပါ၊မောင်ကြို က်သလိုသာလိုး၊မနီ တအားကောင်းတာဘဲ" 

နီနီပြောရင်း ဖင်ကော့ပေးတာကိုလဲ အရှိန်မပျက်၊မောင်မောင်က နိနီရဲ့အပေါ် ဆီးစပ်ချင်းထိမိတဲ့အထိ ဖိလိုးတာ၊နိနီက ဖင်တောင့်လို့ဒီလိုဖိလိုးတာ ကောင်းတယ်၊ရီရီနဲ့မညိမ်းတို့က ဖင်ပိန်လေးတွေမို့ဒီလိုဖိလိုးရင် အရိုးစူးတယ်လေ၊စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလဲ အရည်ရွှဲနေပြီ၊ဂွေးဥတွေကိုတောင် လာစိုနေတာပါ၊

" အင်-မောင်-မနီပြီးကာနီးပြီ၊တအားဆောင့်ပေး၊ဆက်တိုက်ဆောင့်၊ကောင်းတယ်" 

နီနီ ပြိးချင်လို့လောဆော်လာပြီ၊မောင်မောင် နိနီရဲ့ပခုံးကိုမလွတ်တမ်းဖက်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊

" အား-အင်း-မောင်ရဲ့၊အံမယ်လေးနော်" 

နီနီ ဖင်ကို အိပ်ရာနဲ့မထိတော့အောင် ကော့တင်နေတော့တာပါ၊

" ပြွတ်-ပြွတ်-ဘွတ်-ဖတ်-ပြွတ်"

" အား-မောင်-" 

နီနီအော်သံ ပျောက်သွားပြီး ကော့ပေးနေတဲ့ဖင် ပြုတ်ကျသွားပါတယ်၊နီနီ ပြီးသွားပါပြီ၊နီနီပြီးတာနဲ့ပြို င်တူလောက်နီးနီးမှာမောင်မောင်လဲ အရည်တွေပန်းထွက်သွားတာပါ၊

" ကောင်းလိုက်တာမောင်ရာ" 

အရည်တွေပန်းထွက်တာနဲ့သူ့အပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်တဲ့ မောင်မောင့်ကိုဖက်ထားရင်း နီနီ ပြောလိုက်တာပါ။ စောစောကသာ ဇောနဲ့လုပ်နေကြတာမို့ အေးရကောင်းမှန်းမသိတာ၊အခု နားနေကြမဲ့ အဲကွန်းအအေးကို သတိပြု မိတာ၊

" ထဦးလေကွယ်၊ရေလေးဘာလေး ဆေးကြဦးစို့" 

နီနီ သူ့အပေါ်မှောက်နေတဲ့ မောင်မောင့်ကိုယ်လုံးကြီးကို တွန်းဖယ်ရင်းပြောနေတာ၊မောင်မောင် ထပေးတဲ့အခါ နီနီ အိပ်ရာကထ၊ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်၊ကိုယ့်အခန်းနဲ့ကိုယ်မို့ ထဘီတောင် ဝတ်မနေပါဘူး၊မောင်မောင်လဲ နီနီပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ ရေချိုးခန်းဝင် ဆေးကြော၊ပြီး နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ကြလို့၊

" မောင် ကျောင်းပြီးသွားရင် ဘာလုပ်မယ်စိတ်ကူးလဲ" 

နီနီ ဘာသဘောနဲ့မေးတာလဲမသိ၊

" မပြောတတ်ပါဘူး မနီရာ၊အကိုကြီးက ဘာလုပ်ခိုင်းမလဲ မသိဘူး၊အစိုးရအလုပ်တော့ မလုပ်ပါဘူး"

" ဒါဆိုလဲ မနီတို့နဲ့အတူတူ ဈေးရောင်းကွာ"

" မနီနဲ့အတူနေရမှာလား" 

မောင်မောင့်အမေးကြောင့် နီနီ ပြုံးရယ်ပြီး

" မနီက ယောင်္ကျားရှိတယ်လေ၊ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊မောင့်ကို ဖီဖီနဲ့ပေးစားမယ်၊ဒါဆို မနီနဲ့အတူနေသလိုဘဲပေါ့" 

မနီရဲ့စကားကြားရတော့မောင်မောင် ပြုံးမိတယ်၊လာပြန်ပြီ၊ဒီလိုစကားမျိုး၊ဒေါ်မီးကွေကြီးကလဲ သူ့သမီး မာလာနဲ့ပေးစားမယ်ဆိုဘဲ၊အခုလဲ မနီက ဖိဖီနဲ့ပေးစားမယ်တဲ့၊(မုန့်ဆီကြော်ကဖြင့် ဘယ်မှာမှန်းမသိသေး၊နုတ်ခမ်းနာနဲ့တည့်ပါ့မလား)ဆိုသလို မာလာယူရကောင်းနိုးနိုး၊ဖီဖီယူရကောင်းနိုးနိုး၊အချိန်က အစောကြိးရှိသေးတာ၊မိုးကလဲ ရွာသလားမမေးနဲ့၊မိုးရွာနေတာမို့အပြင်ကအသံကို အခန်းထဲက မကြားနိုင်သလို အခန်းထဲကအသံကိုလဲ အပြင်ဘက်က မကြားနိုင်ဘူးလေ၊သူတို့နှစ်ယောက်က မျက်နှာချင်းဆိုင်အိပ်နေရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ဖက်ရမ်းနေတာ၊မောင်မောင်က နီနီရဲ့ဖင်သားတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်နယ်နေတာ၊နီနီက ဖင်ကြီးတဲ့မိန်းမမို့ ဘေးတစောင်းအိပ်နေတဲ့အခါ ဖင်သားက အပေါ်မောက်တက်နေတာ၊မောင်မောင် ရင်လ ျှ ားထားတဲ့ထဘီအထက်ဆင့်စကို ဖြေချလိုက်ပြိး နို့တွေကို တစ်ဘက်ပြီးတစ်ဘက် ကိုင်လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်လုပ်နေတာ၊

" မနီနို့တွေက အယ်နေတာဘဲ၊မရီနဲ့တခြားစီ" 

မောင်မောင် တမင်ပြောလိုက်တာပါ၊နီနီက

" မရီနို့ကို ဘယ်တုန်းကမြင်ဖူးလိုက်တာလဲ"

" မမြင်ဖူးပါဘူး၊ဒါပေမဲ့ မှန်းကြည့်ရတာ၊မရီက ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့၊မနီကမှ အယ်စတုံကြီး" 

မောင်မောင်က ပြောရင်း နီနီရဲ့ဖင်ကိုဆုတ်နယ်တာ၊

" ဖီဖီနဲ့မနီ ဘယ်သူကပိုတောင့်လဲ" 

ဒါကတော့ နီနီက သိသိနဲ့တမင်မေးတာ၊ဖီဖီက အပျို သာပြောတာ၊နီနီလောက် ဖင်တွေနို့တွေ မကြီးပါ၊

" ဘယ်သိပါ့မလဲ၊ဖီဖီနဲ့မှ မတွေ့ဖူးတာ" 

နီနီက မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ မောင်မောင့်ပါးက်ု လိမ်ဆွဲရင်း

" အံမယ်မယ်၊လူလယ်လေး၊မရီကျမှန်းကြည့်တာတဲ့၊ဖီဖိလဲ မှန်းကြည့်ပါလား"

မောင်မောင်က နီနီကို ဆွဲထူလိုက်ရင်း

" မမှန်းတော့ပါဘူး၊နောက် ယူပြီးမှဘဲ ကြည့်ပါတော့မယ်၊အခုတော့ရှိနေတဲ့မနီကိုဘဲ အားရအောင် ကြည့်တော့မယ်"

နီနီ မောင်မောင်ဆွဲထူလို့အိပ်ရာပေါ်က ကုန်းထလာတယ်၊သူကလဲ မောင်မောင် နောက်တချီ လိုးတော့မယ်ဆိုတာသိနေတယ်၊သူကလဲ တချီထဲနဲ့အားမရသေးတာ အမှန်၊ယောင်္ကျား နောက်လိုက်သွားတာပေမဲ့ သူ့ယောင်္ကျား က မူးနေတဲ့အတွက် သူပြီးတဲ့အထိ၊အာသာပြေတဲ့အထိ လိုးမပေးနိုင်ဘူးလေ၊အခု ကံကောင်းထောက်မလို့ မောင်မောင်နဲ့လာဆုံတာ၊အားရကျေနပ်တဲ့အထိ အလိုးခံရမယ်၊

" မနီ ဖင်ကုန်းပေးနော်၊မနီဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီးလိုးချင်တာ" 

မောင်မောင်က သူလိုချင်တာကို တောင်းဆိုတယ်၊

" ဖင်ကုန်းလိုးတာက အသံဗလံ တအားက ျ ယ်တာ၊သူများတွေ ကြားကုန်မယ်၊ရိုးရိုးဘဲ လိုးပါကွာ" 

နီနီ အပြောကို မောင်မောင်က

" ဒီလောက် မိုးသံတွေ ဆူညံနေတာ၊ဘယ်လို ကြားမှာလဲ မနီရာ၊လုပ်ပါ၊ကုန်းပေးစမ်းပါ၊ မနီဖင်ကြီး အယ်စတုံကြီး ကြည့်လိုးချင်ပါတယ်ဆို"

မောင်မောင် ဇွတ်အဓမ္မ ပြောလို့ နီနီလဲ ထဘီထချွတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊နီနီ သူ့ယောင်္ကျား ကိုလဲဖင်ကုန်းပေးဖူးတာမို့အနေအထား မှန်အောင် နေတတ်တယ်၊ခေါင်းအုန်းပေါ်ကို ပါးတဘက်အပ်ပြီး လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာချထားပေးလိုက်တယ်၊ဒူးနှစ်ဘက်ကိုကားထားပြီး ခါးကိုနှိမ့်ချ၊ဖင်ကို အပေါ်ပင့်တင်ပေးထားတာ၊စောက်ဖုတ်က ဖင်နောက်ဘက်မှာ ပြူးထွက်နေလေရဲ့။

မောင်မောင် နီနီရဲ့ဖင်နောက်မှာ ဒူးကွေးပြိး ထိုင်တာလိုလို၊ထတာလိုလို အနေအထားနဲ့ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊ စောက်ပပ်မှာတေ့ပြိး အပေါ်အောက် ၄/၅/၆ ခါ ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်၊နီနီ ဖင် ဘယ်ညာယမ်းခါသွားသလို စောက်ခေါင်းအဝမှာ အရည်စိမ့်ထွက်လာပါတယ်၊မောင်မောင် ခါးကိုနွဲ့ပြီး လီးကိုဖိသွင်းလိုက်တာ စောက်ပပ်ထဲ ဒစ်မြု တ်ဝင်သွားပါတယ်၊နီနီခါးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပြီး လိးအဆုံးဝင်တဲ့အထိ တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းတာ နီနီ ဖင်တောင့်ခံပေးထားပါတယ်၊လီးအဆုံးဝင်ပြီဆိုမှ မောင်မောင် နီနီခါးကိုကိုင်လိုက်၊ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆုတ်ကိုင်နယ်ချေလိုက်နဲ့မှန်မှန်တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပါတယ်၊နီနီစောက်ခေါင်းက ပြန်ပြင်ချု ပ်ထားလို့အပေါက်မကျယ်ဘဲ လိုးလို့ကောင်းနေပါတယ်။

" မနီ၊ကျွန်တော် ထိန်းလိုးပေးမယ်နော်၊စိတ်အေးလက်အေး ပြိးအောင်သာယူ" 

မောင်မောင့်စကားကို နီနီက

" အင်း၊ရတယ်၊နီနီ ရအောင်ယူတတ်တယ်၊မောင်သာ ကောင်းအောင်လိုး၊နီနီ ကို စောင့်မနေနဲ့" 

နီနီ ပြောလဲပြော၊ဖင်ကြီးကိုလဲ နောက်ကိုပစ် ပစ် ကော့တင်ပေးတယ်၊နီနီ ဖင်ပစ်တင်ပေးတာက ရိုးရိုး မဟုတ်ဖူး၊ဖင်ကို စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပြီးမှ ကော့တင်ပေးတာမို့မောင်မောင် လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ၊သူ့အမ ရီရီနဲ့ တခြားစီ၊မောင်မောင် နီနီကို ဖင်ထောင်လိုးနေရတော့ ဆရာမဒေါ်ထားထားဖင်ကြီးကို ပြန်အမှတ်ရသေး၊ဆရာမဖင်က ပြားပြီးကြီးတာ၊နီနီဖင်က လုံးပြိး နောက်ကို ကောက်နေတာ၊

" ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်" 

ဖင်ထောင်လိုးတာဆိုတော့ အသံတွေထွက်တာပေါ့၊ဒါပေမဲ့မိုးသံလေသံနဲ့မို့အပြင်ဘက်ကတော့ မကြားနိုင်ပါဘူး၊မောင်မောင်ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အချိန်နဲ့နီနီ ဖင်ကိုနောက်တန်ပြန်တွန်းပေးလိုက်တဲ့အချိန် ပြို င်တူဆုံသွားတဲ့အခါ လမ်းတဝက်မှာတင် ဆောင့်အား၊တန်ပြန်အား ဘဲစားဘဲချေ Zero speed ဖြစ်သွားတာ၊တုန့်ကနဲ ရပ်သွားတာပါ၊အဲဒီအချိန်မှာ နှစ်ယောက်သားရလိုက်တဲ့အရသာက အကောင်းဆုံးပါဘဲ၊ဒီတော့ နှစ်ယောက်သား ပြောနေစရာမလိုဘဲ ဆောင့်လိုးချက်နဲ့တန်ပြန်တွန်းချက် ဆုံမိအောင် အချိန်မှတ်ပြိး လုပ်တတ်လာတယ်၊နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးလိုက်ကြတာ၊မောင်မောင် လိုးခဲ့ဖူးသမျှ မိန်းမတွေထဲမှာ နီနီအကောင်းဆုံးဖြစ်သလို နီနီအတွက်လဲ သူ့ယောင်္ကျားတာနဲ့ဘယ်လိုမှ နှိုင်းယှဉ်မရလောက်တဲ့အထိ ထူးကဲအရသာကို ရလို့နေပါတယ်။

မိုးသံလေသံတွေကလဲ ဆူညံနေ၊အဲကွန်းအအေးဓါတ်ကလဲ အေးစက်နေပြီ၊မောင်မောင် ဆောင့်နေ၊လိုးနေတာလဲ ဘယ်နှစ်ချက်ရှိလို့ ရှိမှန်းမသိ၊နီနီစောက်ခေါင်းလဲ အရည်တွေထွက်တာ ပေါင်တွေတောင် စိုရွှဲနေပြီ၊

" အင်း-အင်း-အူး-ဟူး" 

ကြာလာတော့ မောင်မောင် အသက်ရှု မြန်လာပြီ၊

" ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်ဘွတ်-ဘတ်" 

စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သံ၊လေအံထွက်သံ၊ဂွေးဥက နီနီဖင်ကို သွားရိုက်မိနေတဲ့အသံ၊

" အီး-မောင်-အား-မောင်လို့-အင့်အင်း-ကောင်းတယ်" 

နီနီရဲ့အားပေးသံ၊၁၅ မိနစ်၊မိနစ် ၂၀ လောက်တော့ကြာလိမ့်မယ်၊တဖြေးဖြေး မောင်မောင် ဆောင့်အားနှေးလာပြီး ခဏအကြာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်ဘဲ လီး တဇတ်ဇတ်တုန်လာကာ အရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်၊မောင်မောင် အရည်ထွက်တော့မယ်ဆိုတာ နီနီ သိနေတယ်၊စောက်ခေါင်းထဲလီးတန်ကြိး ပိုတောင့်တင်း မာလာတာ၊ဒစ်ပိုကြီးလာတာမို့ သိတာ၊ပြီးတော့မယ်သိလို့ နီနီ ဖင်ကို အားနဲ့တောင့်ခံပေးထားတာ မောင်မောင်အရည်လဲ ပန်းထွက်ရော၊အရည်တွေ စောက်ခေါင်းအဆုံးထိ မဝင်နိုင်တော့ဘဲ အပြင်ကို ပြန်အံထွက်သွားကြပါတယ်။

အရည်ထွက်တာနဲ့ မောင်မောင် နီနီရဲ့ကျောပေါ် ဝက်မှိန်း မှိန်းရင်း နားနေပါတယ်၊လီးက စောက်ခေါင်းထဲမှာ မာတောင်နေဆဲ၊၃/၄ မိနစ်လောက်ကြာမျ လိးပျော့ခွေပြီး စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်သွားတာ၊ဒိတော့မှ မောင်မောင် နီနီအပေါ်ကဆင်း၊ဘေးမှာလှဲရင်း

" ကောင်းလိုက်တာ မနီရာ၊တအားကောင်းတာဘဲ၊မနီကော" 

မောင်မောင့်အမေးကို နီနီက ပြုံးပြီး

" နီနီ ၂ ခါတောင် ပြီးတယ် မောင်ရယ်" 

ပြောရင်း မောင်မောင့်ကိုဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်၊ဖင်ထောင်လိုးပြီးတဲ့အခါ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြတာ၊မနက် ၄ နာရီလောက်မှာ နိုးလာကြတော့ ပြန်အိပ်မရအတူတူ အိပ်ရာထဲမှာ ဘေးတ စောင်း လိုးကြရင်း နောက်တော့ နီနီက အပေါ်ကတက်ဆောင့်တော့တာပါဘဲ၊ပြီးတာနဲ့ရေထချိုး၊မနက်စာ ထွက်စား၊(၈)နာရီလောက် ကားထွက်တာနဲ့လိုက်လာကြတာ၊မြစ်ကြီးနားကို မနက်(၁၁)နာရီ ရောက်ပြီး လမ်းခွဲလိုက်ပါတယ်။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>