ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၄ )

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၄ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း (၁၀)

နိုင်ထူးတို့ကား ၃ စီးမှာ ညပိုင်း ထမင်းစားနားကာ တညလုံး မောင်းလာရာ နောက်ရက်တွင် မောလမြိုင်မြို့သို့ ရောက်ရှိလာပြီး စက်ဆဲအပန်းဖြေစခန်းအား တန်းမောင်းခဲ့သည်။

စက်ဆဲတွင် ဘန်ဂလိုများငှားကာ ကိုယ့်အုပ်စုနှင့်ကိုယ် စုနေကြသည်။ချယ်ရီခိုင်နှင့်ဖြူဖြူဝင်းမှာ နှစ်ယောက်ခန်း တခန်းခွဲတန်းရရှိကာ ခဏနားပြီးသည်နှင့် အသင့်ပါလာသော ရေကူးဝတ်စုံများ လဲဝတ်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား ခါးပေါ်တွင် တဘက်များပတ်ကာ ဘန်ဂလိုမှအထွက် ဖုန်းဝင်လာသည်။နိုင်ထူးက ချယ်ရီခိုင်နှင့်ဖြူဖြူဝင်းအား စားသောက်ပြီးမှ ရေဆော့ရန် သူ၏ဘန်ဂလိုလေးထဲ ခေါ်နေ၏။

ချယ်ရီခိုင်နှင့်ဖြူဖြူဝင်းတို့ နိုင်ထူးတည်းခိုသည့် ဘန်ဂလိုထဲ အရောက် ဘန်ဂလို့ရှေ့ ဝါးခုံလေးပေါ်တွင် စားစရာသောက်စရာများ အရံသင့်စီစဉ်ထားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။နိုင်ထူးမှာ အရင်ပြင်းသောက်ရာ ချယ်ရီခိုင်နှင့်ဖြူဖြူဝင်းတို့အား ဘီယာတစ်လုံးစီ ချထားပေးသည်။

စားလိုက်သောက်လိုက်ဖြင့် ဘီယာတစ်လုံးကုန်ချိန် ဖြူဖြူဝင်းမှာ စကားများလေးလံစွာပြောရင်း ခုံလေးပေါ်တွင် မှောက်အိပ်သွားတော့၏။ချယ်ရီခိုင်မှာ ရီဝေဝေလေးနှင့် အာသွက်လျှာသွက် ရှိနေတုန်းပင် ဖြစ်သည်။

" ဟောတော် … မမဖြူ  ကြည့်ပါဦး … ကိုနိုင်ထူး … အေ့ … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" ဟုတ်ပါ့ … ချယ်ရီရာ … ဘီယာလေး တစ်လုံးကို … မူးရတယ်လို့ "

ဖြူဖြူဝင်းတစ်ယောက် မှောက်သွားသည်မှာ နိုင်ထူး၏ ကြိုတင်ကြံစည်မှု့ပင်ဖြစ်၏။ဖြူဖြူဝင်းအတွက်ချပေးသော ဘီယာပုလင်းထဲတွင် အရက်များ ကြိုတင်ရောထားခဲ့သည်။ဖြူဖြူဝင်းမှောက်သွားသည်နှင့် နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင်နားကပ်ထိုင်ကာ ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်နေတော့သည်။နိုင်ထူးဘန်ဂလိုမှာ အစွန်ဘက်ရှိသဖြင့် လူသွားလူလာ မရှိသလောက်ပေ။ပင်လယ်လေအေးလေး တိုက်ခတ်လာစဉ် ဘန်ဂလိုအိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်မှ လိုက်ကာစလေးများ တဖျတ်ဖျတ် လူးလွန့်နေ၏။

အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ချယ်ရီခိုင်မှာ ရေကူးဝတ်စုံလေးနှင့် ပက်လက်အနေထားလေးဖြစ်နေကာ နိုင်ထူးတစ်ယောက် အဝတ်စားချွတ်နေသည်ကို ရီဝေဝေမျက်လုံးလေးဖြင့် လိုက်ကြည့်နေတော့သည်။ချယ်ရီခိုင် ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူကာ ခါးပေါ်မှ ပတ်ထားသောတဘက်အား ချွတ်ယူရာ ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးအား မသိမသာကြွပေးလိုက်ပြန်၏။တဘက်ကျွတ်သွားသည်နှင့် ရေကူးဝတ်စုံဘောင်းဘီအောက်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွနေသည်ကို တွေ့မြင်ရသည်။အိပ်ခန်းထဲမဝင်ခင် ဘန်ဂလိုတဲရှေ့ နိုင်ထူး ကလိထားသဖြင့် ချယ်ရီခိုင့်စောက်ပတ်လေးမှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားများ ခုံးထကာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေ၏။

ဘောင်းဘီးဂွအနားစလေးအား ဘေးသို့ဆွဲကပ်ကာ ပေါ်လာသော အဖုတ်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွပေးရာ ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ပေါင်တန်လေးများ ရသလောက် ထပ်ဖြဲပေးလိုက်တော့သည်။နိုင်ထူး ခေါင်းအား ဘယ်လက်ဖြင့်ဖမ်းကိုင်ရင်း အဖုတ်လေးဖြင့် ဖိကပ်ကာ ညာလက်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။

ခဏအကြာ နိုင်ထူးတောင်းဆိုမှု့ဖြင့် ရေကူးဝတ်စုံလေးချွတ်ပေးရာ ဘီယာသောက်ထားသဖြင့် အနည်းငယ်မူးနေသော်လည်း သူစိမ်းယောင်္ကျားအား ပထမဆုံးအကြိမ် သူမကိုယ်လုံးအား မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ပြနေရသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်း ခံစားနေမိသည်။

နိုင်ထူးမှာလည်း အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်အနေထားဖြင့် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော ချယ်ရီခိုင်အား မက်မက်မောမော စိုက်ကြည့်နေသည်။အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် နို့အုံလေးများ တင်းထုတ်နေကာ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးဖြင့် ခွက်နေသောခါးလေးအောက်က ဖင်သားကြီးများမှာ အိစက်ကားထွက်နေပြန်၏။

ဖြိုးသူလီးဒဏ်ကြောင့် အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများ အနည်းငယ်လန်နေသည်မှလွဲ၍ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ မြင်ယုံဖြင့် တက်လိုးချင်သဖွယ် ရှိနေသည်။

နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင့်အား စောက်ပတ်ယက်ခွင့်သာရပြီး လိုးဖို့ အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားရာ မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။ယခုတစ်ကြိမ် သူရှေ့ ပက်လက်အနေထားနှင့် ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်နေသော ချယ်ရီခိုင့်အား လိုးရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် အားရကျေနပ်လျက်ရှိသည်။

ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးထားသော စောက်ဖုတ်အား အကြိမ်ကြိမ်ယက်ပေးခဲ့သည့် နိုင်ထူးအား သနားစိတ်ဝင်ကာ ခုလိုအခွင့်ရေးရတုန်း အဆုံးထိခွင့်ပြုရန် ဆုံးဖြတ်ထား၏။ဘန်ဂလို့ရှေ့ ခုံလေးပေါ် ဖြူဖြူဝင်းလည်း မူးမှောက်သွားကာ လူသွားလူလာမရှိသဖြင့် လက်ရှိအခြေအနေက သူမ အလိုးခံရန် တွန်းပို့နေလျက်ရှိသည်။

သူမစောက်ပတ်လေးအား အရည်အိုင်ထွက်အောင် ယက်ပေးနေသော နိုင်ထူးအား ယက်တာရပ်ခိုင်းပြီး တက်လိုးရန် သူမဘက်က တောင်းဆိုလိုက်လေသည်။

နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင်ဆီမှ ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် အပေါ်မှခွကာ ပထမအချီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်တော့သည်။လိုးနေရင်း ချယ်ရီခိုင်ဆီမှ ရမ္မက်ထန်သော စကားများ ကြားရသဖြင့် တချီပြီးသော်လည်း လီးကြီးက ပျော့မသွားသေးပေ။

ချယ်ရီခိုင့်ဘေး ပက်လက်လန်အနားယူနေရာ ခဏအကြာတွင် ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် မပြောမဆိုဖြင့် ကုန်းထကာ ဖြိုးသူ၏ စောက်ရည်များပေပွနေသော လီးအာ တပြွတ်ပြွတ် ကုန်းစုပ်တော့သည်။တချီအလိုးခံပြီးသဖြင့် စိတ်များရဲတင်းကာ သူမစိတ်တိုင်းကျ အလိုလျောက် လုပ်ပေးနေ၏။သူမပါးစပ်ထဲ နိုင်ထူးလီးကြီး တင်းမာလာစဉ် သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်မှခွကာ တက်လိုးပစ်သည်။

ကာမစိတ်ထန်သူလေးမို့ နိုင်ထူးရင်ဘတ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ မျက်လုံးလေးမိတ်ရင်း ဖင်ကြီးအားလေပေါ်မြှောက်ကာ ဆီးခုံးချင်းထိအောင်တဖုန်းဖုန်း စောင့်ချနေ၏။တချက်တချက် ဖင်သားကြီးများက လီးအရင်းအောက်ဖက် လဥများအား ဖိမိသဖြင့် နိုင်ထူးတစ်ယောက် လဥများနာကျင်ကာ ချယ်ရီခိုင့်ခါးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း အရှိန်လျော့ခိုင်းနေရသည်။

တကယ်လိုးပြီဆိုတော့လည်း ချယ်ရီခိုင်၏ ကာမစိတ်မှာ ပြင်းထန်ကြောင်း လက်တွေ့သိလိုက်ရပြန်သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ အပေါ်မှ ခွလိုးရင်း လီးတန်ကြွတ်သားများလျော့လာလျင် လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှထုတ်ကာ ပြန်မာလာသည်အထိ ဆွဲစုပ်ပေး၏။ပြီးမှ သူမစိတ်တိုင်းကျ အပေါ်မှခွကာ ဆောင့်ဆောင့်ချတတ်သည်။သူမညှောင်းလာလျင် နိုင်ထူးရင်ဘတ်ပေါ် ကိုယ်လုံးရှေ့ခြမ်းမှောက်ချကာ စောက်ပတ်ထဲလီးအရင်းထိဝင်အောင် ဆီးခုံးချင်းကပ်ကာ ဖင်ကြီးအား နှဲ့ပေးနေပြန်သည်။

နိုင်ထူးမှာ ဒုတိယအချီတွင် ချယ်ရီခိုင့်၏ ဦးဆောင်မှု့အောက်  လရည်များ တဖျောဖျောပန်းထွက်ခဲ့ရ၏။နှစ်ချီဆက်တိုက် လိုးထားကြသဖြင့် မှေးရင်း အနားယူနေရာ အိပ်ပျော်သွားပြီး နိုင်ထူးနိုးလာချိန် ဘေး၌ ကိုယ်တစ်စောင်းအိပ်နေသော ချယ်ရီခိုင်အားတွေ့လိုက်ရသည်။

ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထား မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲရင်း ချယ်ရီခိုင် ဘယ်ဘက်ပေါင်လေးမကာ ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့၏။စောက်ခေါင်းထဲ အတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးထဲ လျှာထိပ်လေး ထိုးသွင်းကလိရာ ခဏအကြာ လီးထိပ်ကလေး နွေးကနဲ့ခံစားလိုက်ရသည်။

ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း အိပ်ပျော်နေစဉ် စောက်ပတ်လေးကလိခံရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်အကြည့် သူမမျက်နှာရှေ့  နိုင်ထူးပေါင်ကြားမှ မပျော့မမာအနေထားနှင့် စိုက်ကျနေသော လီးအားတွေ့ရာ ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပစ်၏။တတိယအချီတွင် နိုင်ထူးစိတ်တိုင်းကျ အနေထားအမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံခဲ့သည်။နိုင်ထူးမှာလည်း လိုးရင်း ချယ်ရီခိုင် စောက်ပတ်လေးအား ယက်ပေးရာ ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် အားရကျေနပ်နေမိ၏။

ဘန်ဂလိုလေးထဲ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ညည်းသံများဆူညံရင်း အတော်ကြာကြာတွင် နိုင်ထူးနှင့်ချယ်ရီခိုင်တို့ဆီမှ စူးစူးဝါးဝါး ညည်းတွားသံများ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်လာလာကာ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြတော့သည်။

ရေကူးဝတ်စုံလေးပြန်ဝတ်ရင်း ခါးအားတဘက်ပတ်ကာ ဘန်ဂလိုရှေ့ခန်းထဲ မှောက်နေသော ဖြူဖြူဝင်းအား နိုး၍ ကမ်းစပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့ကြ၏။ကမ်းစပ်သို့ အရောက် ချယ်ရီခိုင်မှာ လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူနောက်ကွယ်၌ နိုင်ထူးအား အလိုးခံလိုက်သဖြင့် စိတ်ထဲ တနွေးနွေးလေး ခံစားမိရပြန်သည်။

၃ ယောက်သားရေဆော့ကာ ခဏအကြာတွင် နိုင်ထူးနှင့် လမ်းခွဲကာ ချယ်ရီခိုင်နှင့်ဖြူဖြူဝင်းတို့မှာ သူမတို့ ဘန်ဂလိုလေးထဲ ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ညအိပ်သည်အထိ နိုင်ထူးအားအလိုးခံခဲ့ပုံများတွေးရင်း ဖြိုးသူအပေါ်အကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်ရင်း မိုးအတော်ချုပ်မှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရ၏။သို့သော် ချယ်ရီခိုင် အပျော်ခရီးထွက်ချိန် အိမ်၌ကျန်ရစ်သော ဖြိုးသူမှာလည်း ကာမဘုံနန်းထဲ စည်းစိမ်အပြည့်ခံစားနေသည်ကို ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် မသိရှိနိုင်သေးပေ။

..................................................................................................................................

" ဖြိုးသူရေ … ရှိလား "

" ဟုတ် … မမထား … ခုမှ အလုပ်က ပြန်ရောက်တာဗျို့ "

ဖြိုးသူတစ်ယောက် အလုပ်ကပြန်လာရာ အိပ်ခန်းထဲ လွယ်နေကြအိပ်လေးနှင့်ဆိုင်ကယ်သော့ ဝင်ထားစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ထားထားနွယ်အော်သံကြောင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ဖြိုးသူစကားအဆုံး အခန်းတံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာ၏။

" မမထား … ပြောစရာ ရှိလို့ "

" ပြောလေ … မမထား … ဧည့်ခန်းထဲသွားရအောင် ပြီးမှ ကျနော်ရေချိုးလိုက်မယ် "

" ဒီမှာပဲ … ပြောမယ်ကွာ "

ထားထားနွယ်မှာ ဖြိူးသူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ကာ ဖြိုးသူ ပုခုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း ဖြိုးသူမျက်နာအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

" ဟုတ် … ပြော … မမထား … ဒါနဲ့ … ဟို  ဟို … ကိုကြီးစိုးမြင့် ပြန်ရောက်ပြီမလား … တော်ကြာ …… "

ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူပြောမည့်စကားအား ကြိုသိနေသည့်အလား စကားမဆုံးခင် ဖြိူးသူနူတ်ခမ်းအား သူမညာလက်လေးနှင့်ပိတ်ထားတော့၏။

" မင်းနဲ့မမထား ကိစ္စ … ကိုစိုးမြင့်ကို … မမထားဖွင့်ပြောလိုက်ပြီ "

" ဗျာ … ဘယ်လို … မမထား … ဟာဗျာ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … မစိုးရိမ်ပါနဲ့ကွ … ခု အားလုံး အဆင်ပြေလို့ … လာပြောပြတာပါ "

ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူအား အလိုးခံရင်း စိတ်မလုံတော့သဖြင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ စိုးမြင့်အား ဖွင့်ပြောလိုက်တော့၏။လင်မယားကွာရှင်းရင်လည်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူကွာရှင်းပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း အပစ်ပေးရင်လည်း ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆို တောင်းပန်ခဲ့သည်။

သို့သော် စိုးမြင့်မှာ သူ့အားနည်းချက်ကြောင့် ဖြစ်ရသည်ကို တွေးမိသဖြင့် မယားဖြစ်သူအား ကွာရှင်းရန်မလိုကြောင်း ခွင့်လွတ်ပေးသည်အပြင် ဖြိုးသူနှင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကာမဆက်ဆံနိုင်ကြောင်း ပတ်ဝန်းကျင်မသိစေရန် သိုသိုသိပ်သပ်နေကြရန် ပြန်လည်ပြောဆိုလိုက်၏။

" ဟာ … ဟုတ်ရဲ့လား … မမထားရယ် "

" ဟုတ်မဟုတ် … သက်သေပြမယ်လေ … ခု မီးဖိုခန်းထဲ … မမထားကို လိုးပေးကွာ … ကိုစိုးမြင့်က … ဟိုဖက်ကနေချောင်းကြည့်မလို့တဲ့ "

" ဗျာ "

" ဗျာ … မနေနဲ့ လာခဲ့ "

………………………………...............................................................................……

အခန်း (၁၁ )

ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူပေါင်ကြားမှ လီးအားဆွဲကာ ဖြိုးသူတို့နောက်ဖေးမီးဖိုခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ဖြိုးသူမှာ မယုံတယုံဖြင့် ထားထားနွယ်နောက်မှ ပါလာ၏။မီးဖိုခန်းထဲအရောက် ထားထားနွယ်မှာ ကာထားသော ပျဉ်ထောင်အသားပြားဖက် မျက်လုံးဝှေ့ကြည့်လိုက်သည်။

ပျဉ်ထောင်အသားပြားတခုမှ အပေါက်လေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း ထိုအပေါက်လေးနှင့် တည့်တည့်တွင် ဖြိုးသူအား ဆွဲခေါ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်၏။ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်၏ အပြုမူများအား မယုံတဝက် ယုံတဝက်နှင့် အလိုက်သင့်လေး ထားထားနွယ်နူတ်ခမ်းအား ပြန်စုပ်ပေးလိုက်သည်။

ထားထားနွယ်မှာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း ခုထိကိုင်ထားသော ဖြိုးသူလီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ ပွတ်သပ်ပေးရာ သူမလက်ထဲ လီးတန်မာလာမှ လွတ်ပေးလိုက်တော့၏။နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ သူမနူတ်ခမ်းလေးအားခွာကာ ဖြိုးသူရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသောလီးအား တချက်နမ်းကာ ပုဆိုးခါးပုံစအားဖြည်၍ အောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။

ပုဆိုးကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖြိုးသူပေါင်ကြားမှ လီးက ထားထားနွယ်နဖူးလေးအား ထောက်မိနေ၏။ထားထားနွယ်တစ်ယောက် သူမနဖူးအားထိကပ်နေသောလီးအား ညာလက်ဖြင့် အောက်သို့ဆွဲယူကာ နူတ်ခမ်းနားအရောက် ဒစ်ဖူးကြီးအား ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။

ဖြိုးသူမှာလည်း လီးထပ်အားရုတ်တရက်ဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် ခါးလေးဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ထားထားနွယ်ခင်ပွန်း ချောင်းနေသော ပျဉ်ပြားပေါက်လေးဘက် မျက်လုံးကစားကြည့်မိပြန်၏။

တဖက်ခန်းမှ ချောင်းနေသော စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ ထားထားနွယ်၏ အပြုမှုကြောင့် အံအောမှု့တဝက် စိတ်ထဲဝမ်းနည်းမှု့တဝက်နှင့် ဝေဒနာလေးတခု ခံစားနေရသည်။အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်ကျော်အတွင်း လင်မယားလိုးစဉ် ထမိန်လေးလှန်ကာ ပေါင်ဖြဲခံတတ်သော ဇနီးဖြစ်သူမှာ ဘယ်အချိန်က လီးစုတ်တတ်နေမှန်း မသိရှိခဲ့ပေ။

ဒစ်ဖူးအားဆွဲစုပ်လိုက် လီးအဖျားမှ အရင်းထိ လျှာနှင်ယက်ပေးလိုက်နှင့် သူစိမ်းယောကျာၤးလီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေရာ စိုးမြင့်တစ်ယောက် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမှု့တရပ် ဖြစ်ပေါ်လာကာ ပေါင်ကြားမှ လီးက တင်းမာလာခဲ့ရသည်။ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအားအုပ်ကိုင်ရင်း ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ်ကြွနေပုံကို မလွတ်တမ်းကြည့်ရှု့နေမိ၏။

ထားထားနွယ်ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးပြောင်းတင်းလာရာ ဖြိုးသူဆီမှ စကားသံ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။ထားထားနွယ်မှာ မျက်လုံးလေးပင့်ကြည့်ပြီး လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်းတချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ညာလက်လေးနှင့် ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းထုပေးကာ လီးအားပါးစပ်မှ ထုတ်ပေးလိုက်တော့၏။

ထို့နောက် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ပျဉ်ပြားပေါက်လေးတည့်တည့် ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားဖြင့် မျက်နှာချင်ဆိုင်လိုးလိုက် မတ်တပ်ရပ်လျက်ကုန်းပေးလိုက်နှင့် တအီးအီးညည်းကာ အလိုးခံနေတော့သည်။ဖြိုးသူမှာလည်း ထားထားနွယ်အားလိုးပေးရာ သူ့ယောင်္ကျားကိုစိုးမြင့်ချောင်းကြည့်နေကြောင်း ခံစားမိကာ ခါတိုင်းနှင့်မတူသော ကာမစိတ်များ တောက်လောင်လာခဲ့၏။

ထားထားနွယ် စိတ်တိုင်းကျ တရကြမ်းလိုးရင်း လီးတန်အား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက ညှစ်ပေးလာရာ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်များထွက်ကျကုန်တော့သည်။လရည်များပန်းထည့်စဉ် လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားမိသဖြင့် ထားထားနွယ်လည်း ပြီးသွားမှန်း ခံစားသိရှိလိုက်ရ၏။

...................................................................................................................................

" ကဲပါ … ကိုစိုးမြင့်ရော … ဖြိုးသူရော သောက်စေချင်ရင် ထားသောက်ပါ့မယ့် … အများကြီးတော့ … မသောက်နိုင်ဘူးနော် "

ထားထားနွယ်တို့အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းလေးထဲ အမြည်းစုံလင်စွာဖြင့် သောက်လက်စဘီယာ ပုလင်းများ တန်းစီနေ၏။ချယ်ရီခိုင် ခရီးထွက်ချိန် ဖြိုးသူမှာ အလုပ်မှ ခွင့်ယူ၍ ထားထားနွယ်အား တနေကုန် ခိုးလိုးပစ်သည်။ခုလည်း ထားထားနွယ်ခင်ပွန်းဖြစ်သူ စိုးမြင့်ဆန္ဒအရ မယားဖြစ်သူအား သူ့ရှေ့တွင်လိုးပေးရန် တောင်းဆိုထား၏။ မလိုးခင် တည်ခင်းဧည့်ခံသော ဘီယာနှင့်အခြားစားသောက်ဖွယ်များအား စားသောက်ရင်း ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်အား ဘီယာသောက်ခိုင်းသဖြင့် လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်ကပါ သောက်ရန်ဝင်ပြောနေပြန်သည်။

မနက်ဖန် ချယ်ရီခိုင်ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်သဖြင့် ဒီနေ့ စိတ်တိုင်းကျ  ပျော်ပါးရန် ဖြိုးသူဆုံးဖြတ်ထား၏။ထားထားနွယ်လည်း ဘီယာ ၃ခွက်အကုန်တွင် စကားများလာကာ အာသွက်လျှာသွက် ဖြစ်လာတော့သည်။

" ဒီလို … ဖြိုးသူရေ … မင်းအကို … ကိုစိုးမြင့်က … မင်းနဲ့မမထား လိုးတာ ချောင်းကြည့်ရင်း … သူ့ဟာလဲ ပြန်မာလာတယ်ပြောနေတာ "

" ဟာ … ထားကလည်း … ဖြိုးသူကို … အားနာစရာ "

" မလိုပါဘူး … ကိုစိုးမြင့်ရယ် … ဖြိုးသူနဲ့ကျမ … ခိုးလိုးနေတာ ကြာပါပြီ "

ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ရီဝေလာကာ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းများ ပြောနေစဉ် ဖြိုးသူရော စိုးမြင့်ရော လီးအတွင်းမှ ဆစ်ကနဲ့ခံစားနေရ၏။

လင်တော်မောင်ရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားအား အလိုးခံရမည်ဖြစ်သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရာ ဘီယာမူးလာသဖြင့် မရှက်မကြောက် ပြောရဲဆိုရဲဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။ဖြိုးသူမှာ ခွက်ထဲမှ ဘီယာလက်ကျန်အား အကုန်မော့ချ အပြီး ငါးမုန့်ကြော်တခု ယူစားရာ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် သူမထိုင်ခုံမှ ထလာကာ ဖြိုးသူဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။

သူမလက်တဖက်မှာ အမြည်းစားနေသော ဖြိုးသူပေါင်ကြားအားပွတ်သပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်ဘက် မျက်လုံးရွေ့ကြည်လိုက်သည်။စိုးမြင့်မှာလည်း မယားဖြစ်သူအား တောက်လျှောက်လိုက်ကြည့်နေရာ ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ ထားထားနွယ်လက်ကလေးရောက်သွားသည်နှင့် အောက်ကလီးမှာ တင်းကနဲ့ခံစားလိုက်ရပြန်၏။ထားထားနွယ်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကြည့်နေမှန်းသိသဖြင့် သူမလက်ထဲ တင်းမာစပြုနေသော ဖြိုးသူလီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ကာရမ်းပြလိုက်ပြန်သည်။

စိုးမြင့်တစ်ယောက် ထားထားနွယ်ရမ်းပြသော ဖြိုးသူပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်မတ်လာသောအရာကြီးအားကြည့်နေစဉ် လွတ်နေသော ထားထားနွယ်ကျန်လက်တဖက်မှာ သူမထမိန်အောက်နားစလေးအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်လိုက်တော့၏။

ဖြိုးသူဘယ်ဘက်ခြမ်းကပ်လျက်ထိုင်နေသော ထားထားနွယ်ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးတပင်မှ မရှိတော့ပဲ အဖုတ်ဘေးနူတ်ခမ်း အသားစိုင်နှစ်ခုမှာ ဖေါင်းကြွလျက်ရှိသည်။

စိုးမြင့်တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူထားထားနွယ်မှ ဖြိုးသူလီးအားကိုင်ထားရင်း စောက်ပတ်အား လှန်ပြနေသဖြင့် ကာမစိတ်များထကြွလာကာ ပေါင်ကြားမှတင်းမာနေသော လီးအား ၂ ချက် ၃ ချက်ဂွင်းထုကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏။

မျက်နှာချင်းဆိုင်စားပွဲခုံ အရှေ့ဘက် နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံလေးတွေ ထိုင်နေသော ဇနီးဖြစ်သူနှင့်ဖြိုးသူတို့နား လျှောက်လာခဲ့သည်။ထားထားနွယ်မှာ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့် သူမနားအရောက် အိမ်ရှေ့တံခါးအား ပိတ်ခိုင်းလိုက်၏။

စိုးမြင့်မှာ ထားထားနွယ်စကားဆုံးသည်နှင့် ခံစားမှု့အရသာလေး ပျက်မှာစိုးရမ်ကာ အိမ်ရှေ့တံခါးအား အမြန်ပိတ်ကာ စားပွဲခုံနား ပြန်လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။ထို့နောက် စားပွဲခုံအား သူထိုင်ခဲ့သော ထိုင်ခုံဘက်တွန်းရွေ့ကာ ဇနီးဖြစ်သူရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြန်၏။ဇနီးဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ အမွှေးရိတ်ထားသော စောက်ဖုတ်အား စူးစိုက်ကြည့်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ခံစားနေရသည်။

ထိုစဉ် ထားထားနွယ်မှာ သူမညာဘက်ကပ်လျက်ထိုင်နေသော ဖြိုးသူ ပုဆိုးအားဖြည်ကာ ပေါင်လယ်လျော့ချလိုက်ပြန်၏။

ဖြိုးသူပေါင်ကြားမှ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးအား အုပ်ကိုင်ရင်း သူမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်အား ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကားကာ ပေါင်ဂွတည့်တည့်မှ စောက်ဖုတ်အား ဖြဲပြလိုက်တော့သည်။စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ လုပ်နေသမျှလိုက်ကြည့်နေရာ ထားထားနွယ်မှ ဖြိူးသူလီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးကာ မျက်နှာလေးမှာ အားရကျေနပ်နေလျက် မျက်လုံးများအရောင်တောက်နေသည်ကို တွေ့မြင်နေရသည်။

ထားထားနွယ်ခါးလေး ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် ဖြိုးသူဘက်ညွတ်ချကာ ဖြိုးသူလီးထိပ်အား လျှာဖြင့် ဝိုက်ကစားနေရာ စိုးမြင့်တစ်ယောက် အလိုလိုတောက်လောင်လာသော ကာမစိတ်ကြောင့် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ပုဆိုးအားဖြည်ကာ ဂွင်းတိုက်နေလိုက်ရ၏။

" အ …… ထားရယ် …… ရှီးးးးးး "

မယားဖြစ်သူမှာ ဖြိုးသူ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်လိုက်စဉ် အသံထွက် ညည်းငြူလိုက်ရတော့သည်။ တသက်လုံးမြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းရှိုက်ခဲ့သော ချစ်ဇနီးလေး နူတ်ခမ်းအတွင်း သူစိမ်းယောင်္ကျား၏ လီးကြီးက နေရာအပြည့်ယူနေရာ ဝမ်းနည်းသလိုလို ကျေနပ်သလိုလိုနှင့် ခံစားမှု့ရောထွေးလာသည်။

အလိုလျောက် သူ့ရှေ့ပေါင်ဖြဲပြထားသော မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်မိတော့၏။တခါမှ မယက်ဖူးသော ချစ်ဇနီးလေး၏ စောက်ပတ်အား ပထမဆုံးအကြိမ် ယက်ပေးနေသည်။ပထမဆုံး စောက်ပတ်လေးဆီမှ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးနှင့်အတူ စောက်ခေါင်းဝ အိုင်နေသော စောက်ရည်ကြည်လေးများက ဆီးကြိုနေတော့သည်။

…………………………..................................................................................

 ဇာတ်သိမ်း 

ထားထားနွယ်မှာလည်း စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်နေသော ဖြိုးသူလီးအား စုပ်နေစဉ် သူမအဖုတ်လေးဆီ အသားစိုင်တခုထိကပ်လာသဖြင့် လီးအား ပါးစပ်မှချွတ်ကာ ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့သည်။သူမပေါင်ကြားတွင်း မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်အားယက်ပေးနေသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား မြင်တွေ့လိုက်၏။သူစိမ်းယောင်္ကျားလီးအား မက်မက်မောမောစုပ်ပေးနေစဉ် ခင်ပွန်းဖြစ်သူမှ သူမစောက်ပတ်လေးအား ယက်ပေးသဖြင့် သနားစိတ်လေးဝင်လာကာ ဖြိုးသူဘက်စောင်းညွှတ်ထားသော ခါးအားပြန်မတ်လိုက်သည်။

လင်တော်မောင့်ခေါင်းလေးအား လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွပွတ်ရင်း ခါးလေးကစားကာ စောက်ပတ်နှင့်ပါးစပ် မထိတထိလေး ကော့ကော့ပေးနေမိ၏။စိုးမြင့်တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူ အဖုတ်လေးအား အလွတ်မခံပဲ အငမ်းမရ ယက်ရင်း ဂွင်းထုနေရှာသည်။

ထားထားနွယ်မှာ တပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေသော စိုးမြင့်ဆံပင်ကြားထဲ လက်ထိုးသွင်းကာ ခေါင်းလေးမော့ အရသာခံနေစဉ် သူမပုခုံးအား လက်တဖက်ကျရောက်လာသဖြင့် စင်းထားသော မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်ရာ သူမညာဘက်ဘေးမှ ဖြိုးသူက သူ့ပေါင်ကြားအား မျက်ရိပ်မျက်ကဲဖြင့်ပြနေပြန်၏။

ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ဘေးတိုက်ခါးညွှတ်ရင်း ဒုတိယအကြိမ် ဖြိုးသူလီးအား ပြန်စုပ်ပေးနေလိုက်၏။ညည်းသံ ယက်သံ စုပ်သံများ ဧည့်ခန်းထဲ အသံပေါင်းစုံ ထွက်ပေါ်နေရင်း ခဏအကြာ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ပေါင်တန်များ တုန်လာကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။

ထားထားနွယ်ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များ လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား ပန်းမိချိန် လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်မှာလည်း ခံစားချက်အထွဋ်ထိပ်ရောက်ကာ ဂွင်းထုရင်း လရည်များ တဖျောဖျော ထွက်ကုန်၏။တဆက်ထဲလိုလိုပင် ဖြိုးသူမှာလည်း စိုးမြင့်မျက်နှာအား စောက်ရည်များပန်းခံရသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးတန်တလျှောက် ယားတက်လာရသည်။

လီးတဝက်လောက်ပါးစပ်ဖြင့် အထုတ်သွင်းလုပ်ကာ စုပ်နေသော ထားထားနွယ်ခေါင်းအား ဖိကိုင်လိုက်ရင်း လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ဗျစ်ကနဲ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။ထားထားနွယ်မှာ သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်ရောက်လာသော လရည်ပျစ်ပျစ်များအား ရသလောက်မျိုချကာ နောက်ဆုံးမမျိုနိုင်သောလရည်များအား ပါးစပ်ဖြင့်ငုံထားလိုက်ရသည်။

ဖြိုးသူလွတ်ပေးမှ ခါးလေးဆန့်ကာ အမောဖြေစဉ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်နေသော စိုးမြင့်က မျက်နှာချင်းအပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းဆွဲစုပ်နေပြန်၏။ရုတ်တရက်မို့ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်အား နူတ်ခမ်းချင်းပြန်စုပ်ပေးရာ မမျိုနိုင်တော့ပဲငုံထားသော ဖြိုးသူလရည်များ လင်တော်မောင့်ပါးစပ်ထဲဝင်ရောက်ကုန်တော့သည်။

စိတ်ထဲ အားနာသလိုလို သနားသလိုလိုခံစားမိ၍ နူတ်ခမ်းချင်းခွာရာ စိုးမြင့်မှာ အခွာမခံပဲ မယားဖြစ်သူ ထားထားနွယ်ပါးစပ်လေးအား မက်မက်မောမောစုပ်ယူယုံမက ထားထားနွယ်နူတ်ခမ်းထောင့်မှ ယိုစီးကျနေသော ဖြိုးသူလရည်များအာ ပြောင်စင်အောင် လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်၏။ခဏအကြာမှ နူတ်ခမ်းချင်းခွာကာ စိုးမြင့်တယောက်ထရပ်ရင်း သူထိုင်သော ထိုင်ခုံလေးနား လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ဖြိုးသူမှာလည်း ထားထားနွယ်ပါးစပ်အတွင်းမှ သူ့၏လရည်များအား စိုးမြင့်က စုပ်ယူမျိုချသဖြင့် အားနာစိတ်ဝင်မိနေ၏။ထားထားနွယ်မှာလည်း မရည်ရွယ်ပဲ လင်ဖြစ်သူပါးစပ်ထဲ ဖြိုးသူလရည်များ ထည့်ပေးသလိုဖြစ်ကာ စိတ်ထဲတအုံအုံလေးခံစားနေရပြန်သည်။

စိုးမြင့်မှာလည်း ရမ္မက်စိတ်များလွန်ကဲပြီး ဇနီးဖြစ်သူပါးစပ်အတွင်းမှ သူစိမ်းယောင်္ကျား၏ လရည်များ စုပ်ယူမျိုချမိသဖြင့် သိမ်ငယ်သလိုလို အားရကျေနပ်သလိုလို မတူညီသော ခံစားမှု့များ ဒွန်တွဲခံစားနေရ၏။၃ ယောက်သား စကားမပြောပဲ ငြိမ်သက်သွားရာမှ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ထမိန်အား အောက်ပြန်ဖုံးရင်း ခွက်ထဲသို့ ဘီယာများ ထပ်ငှဲ့ပေးလိုက်တော့သည်။

မကြာခင် စကားဝိုင်းလေး ပြန်လည်စိုပြေလာကာ ဖြိုးသူမှ ထားထားနွယ်နားလေး ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်၏။ထားထားနွယ်မျက်နှာလေး ရုတ်တရက် ပန်းရောင်သန်းကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ စိုးမြင့်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်။စိုးမြင့်မှာ ထားထားနွယ်အကြည့်ကြောင့် မေးဆက်ပြရင်း စကားစလိုက်၏။

" ပြောလေ … ထား "

" ဟိုလေ … ကိုစိုးမြင့် ပြောထားတဲ့ဟာ … အဲဒါ "

" အင်းပါ … ထားရဲ့ … ကိုစိုးလည်း … အဲဒါပြောမလို့ … စိတ်က ကြွနေတာပါ "

" ဒါဆို … ထားတို့ … အိပ်ခန်းထဲ … သွားရအောင် … ဧည့်ခန်းထဲကျ တစ်မျိုးကြီး "

" သွားမယ်လေ … Ok "

စိုးမြင့်မှာ လက်ကျန်ဘီယာအား အကုန်မော့သောက်ကာ ထရပ်ရင်း လင်မယားအိပ်ခန်းသို့ ဦးဆောင်လျှောက်သွားလိုက်သည်။

မယားဖြစ်သူက ဖြိုးသူလီးစုပ်ပေးရုံဖြင့် တခါမှမရဖူးသော ကာမစည်းစိမ်အား ရရှိနေရာ မယားဖြစ်သူထားထားနွယ်အား သူ့ရှေ့ဖြိုးသူက လိုးပေးလျင် ဘယ်အတိုင်းတာထိ ကာမသုခများ ရရှိလာမလည်းဟု ရင်ခုန်စွာတွေးရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။

ကုတင်ပေါ် အရောက် အခန်းဝမှ ဖြိုးသူနှင့်ထားထားနွယ်မှာ လက်ချင်းချိတ်ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။စိုးမြင့်ဘေးနား ဖြိုးသူနှင့် ထားထားနွယ်တို့ ကပ်ထိုင်ရာ ထားထားနွယ်က စိုးမြင့်နှင့်ဖြိူးသူကြား နေရာယူလိုက်တော့သည်။ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ထားထားနွယ်မှာ ဖြိူးသူနှင့် ဘေးတိုက်မျက်နှာချင်းအပ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏။

စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ လည်ပင်းလေးအား ဘေးမှနမ်းရင်း နို့အုံလေးအား ဆွဲချေပေးလိုက်သည်။ထားထားနွယ်၏ ကာမစိတ်မှာ ဖြိူးသူထံကျရောက်နေကာ ဖြိူးသူလျှာဖျားလေးအား စုပ်ယူရင်း ညာလက်က ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးမြင့်ပေါင်ကြား ပွတ်သပ်ရင်း သူမဘယ်လက်က ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင် ဖြိုးသူမှ ထားထားနွယ်အား အဝတ်စားများချွတ်ရန် ပြောဆိုနေ၏။ထားထားနွယ်မှာ ခင်းပွန်းဖြစ်သူရှေ့ ထမိန်လှန် အလိုးခံယုံလောက်သာ တွေးထားသဖြင့် အခက်တွေ့နေတော့သည်။လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်၏ ကာမဆန္ဒလေးများလည်း ဖြည့်ပေးချင်သေးသဖြင့် ဖြိုးသူအလိုကျ အဝတ်စားများချွတ်ပေးလိုက်၏။ထားထားနွယ်မှာ သူမချွတ်ပြီးသည်နှင့် စိုးမြင့်နှင်ဖြိုးသူပါ ချွတ်ခိုင်းလိုက်တော့၏။

သူမဘေး တဖက်တချက်၌ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော ယောင်္ကျားနှစ်ဦးအား ကြည်မိရာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးမြင့်မှာ ဗိုက်အနည်းငယ်ထွက်၍ လီးက ဖြိုးသူထက် သိသိသာသာ သေးနေသည်ကို အနီးကပ်မြင်လိုက်ရသည်။ဖြိုးသူမှာ ငယ်ရွယ်သူမို့ ခန္ဓာကိုယ်ကျစ်လစ်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးက ဒစ်ကြီးကားထွက်နေလျက် ထားထားနွယ်အား ညို့ယူဖမ်းစားထား၏။

ထားထားနွယ်အား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်စေကာ ပေါင်ဖြဲထားရင်း စိုးမြင့်အား စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းလိုက်သည်။ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်ခေါင်းရင်းနား ကိုယ်တစ်စောင်းထိုင်ရင်း ထားထားနွယ်ပါးစပ်လေးထဲ လီးထိပ်အား တေ့ပေးလိုက်ပြန်၏။

အတော်ကြာကြာ ထားထားနွယ်ကျေနပ်အောင် စုပ်ခိုင်းပြီး ဖြိုးသူဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် စိုးမြင့်အား ပက်လက်အိပ်စေကာ ထားထားနွယ်အား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားဖြင့် အပေါ်မှခွခိုင်းထား၏။ကုတင်ခြေရင်းဘက်ရောက်နေသော စိုးမြင့်မျက်နှာပေါ်တွင် ထားထားနွယ်စောက်ပတ်က မိုးထားရာ စိုးမြင့်တစ်ယောက် မျက်နှာရှေ့မှ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား လျှာဖြင့်ပင့်ယက်လိုက်တော့သည်။

ထားထားနွယ်မှာ စိုးမြင့်နှင့်လင်မယားသဘာဝ တုံးလုံးချွတ်မလိုးဘူးခဲ့ပေ။ခုလို ဖြိုးသူဆန္ဒအရ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ လင်ဖြစ်သူနှင့်ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေနေရသဖြင့် အနည်းငယ်ရှက်ရွံ့စိတ်နဲ့အတူ ရမ္မက်စိတ်များထကြွနေရသည်။ဖြိးသူမှာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် ဒူးထောက်ကာ ကော့ထွက်နေသောဖင်သားဆိုင်ကြီးအောက်ဖက် ပေါင်ခြံကြားမှ ထားထားနွယ်၏စောက်ပတ်အား လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်ယက်ပေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးအားပွတ်သပ်နေ၏။

ထားထားနွယ်မှာလည်း လင်တော်မောင် စိုးမြင့်အားခွကာ အယက်ခံရင်း သူမရှေ့ရှိ ခါတိုင်းထက် တင်းမာနေသော စိုးမြင့်လီးအား စုပ်ပေးနေတော့သည်။ထားထားနွယ်တစ်ယောက် စောက်ပတ်အယက်ခံကာ စိုးမြင့်လီးအားစုပ်ပေးရင်း ခဏအကြာတွင် သူမဖင်ပေါက်လေးအား ခပ်နွေးနွေးအသားစိုင်လေးထိကပ်လာသဖြင့် ခါးလေးဆက်ကနဲ့တုန်သွားမိသည်။

လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရာ သူမပေါင်ကြားအောက်မှ စိုးမြင့်က စောက်ပတ်အားယက်ပေးစဉ် ဖြိုးသူက ဖင်ဝလေးအား လေးဖက်ထောက်လျက်အနေထားနှင့် လျှာဖြင့်ထိုးကလိနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရတော့၏။တပြိုင်ထဲ ဖင်ရော အဖုတ်ပါ အယက်ခံနေရသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးတဇပ်ဇပ်တုန်လာကာ ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်ကုန်သည်။

ဒုတိယအကြိမ်စောက်ရည်များပန်းထွက်ရာ အောက်မှ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်မျက်နှာတခုလုံးသာမက ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာခင်းများပါ စိုရွှဲကုန်တော့၏။

သို့သော် ဒီတကြိမ်စောက်ရည်များ မကုန်ခင် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ဖြိုးသူက ဒစ်ဖူးတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။စောက်ရည်များ မကုန်ခင် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ဒစ်ကြီးက ချိတ်ဆွဲပေးသဖြင့် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေရ၏။အောက်မှ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်မှာလည်း သူမစောက်စိလေးအားဆွဲစုပ်နေချိန် ဖြိုးသူလီးကြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲ ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်သော ကာမစည်းစိမ်များ ရရှိနေတော့သည်။

စိုးမြင့်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ စောက်စိလေးအားစုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ထွက်နေသော ဖြိူးသူလီးအားကြည့်ကာ ကာမအရသာသစ်လေးခံစားမိနေ၏။လီးထိပ်အား မယားဖြစ်သူထားထားနွယ်မှ ဆွဲစုပ်ပေးစဉ် လရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။

ထိုအချိန် သူမတို့အိပ်ခန်းအား နောက်ဖေးပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံအား ထားထားနွယ်တို့ ၃ ယောက် သတိမထားမိပေ။ထိုမျက်ဝန်းပိုင်ရှင် မှာ ချယ်ရီခိုင်ပင် ဖြစ်သည်။

သူမတို့ အပျော်ခရီးထွက်လာရာ ဆိုင်ပိုင်ရှင်မှာ စက်ဆဲကမ်းခြေတွင် ရေဆော့အပြီး ဖျားသဖြင့် အပြန်တွင် ကြိုတင်စီစဉ်ထားသော နေရာတခုအား မဝင်ဖြစ်ပဲ မိမိတို့မြို့လေးသို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ ချယ်ရီခိုင်တို့မှာ တရက်စောပြီး ညမိုးမချုပ်တော့ပဲ နေလည်ပိုင်းတွင် ပြန်ရောက်ခဲ့သည်။အိမ်ရှေ့ကားရပ်စဉ် နူတ်ဆက်သံများ ဆူညံနေသော်လည်း ဖြိုးသူမှာ နက်ဖန်ညပိုင်းလောက်မှ ချယ်ရီခိုင်ပြန်ရောက်မည်ဟု တွက်ထားသဖြင့် အာရုံမထားခြင်းဖြစ်၏။

ထို့ပြင် အိမ်နောက်ဖေးခန်းတွင် ထားထားနွယ်အားလိုးပေးနေသဖြင့် အိမ်ရှေ့မှအသံများအား မကြားမိတော့ပေ။ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဖြိုးသူဆိုင်ကယ်အား တွေ့သဖြင့် အလုပ်မသွားမှန်းသိရှိလိုက်သည်။

အိမ်ရှေ့တံခါးအသာဖွင့်ကာ ဝင်လာစဉ် ဧည့်ခန်းထဲဖြိုးသူအား မတွေ့သဖြင့် အဝတ်စားအိတ်ချကာ အိပ်ခန်းထဲထိ ဝင်လာခဲ့၏။အိပ်ခန်းထဲလည်း ဖြိုးသူအားမတွေ့သဖြင့် နောက်ဖေးဘက်ထွက်လာရာ တဖက်အိပ်ခန်းမှ ညည်းသံများကြားမိသဖြင့် နောက်ဖေးပေါက်ဖွင့်ကာ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ကြားမှ ချောင်းကြည်လိုက်တော့သည်။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် အံအောမှင်သက်သွားရ၏။ထားထားနွယ်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူမျက်နှာအား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားဖြင့် ခွထားရာ ထားထားနွယ်နောက်မှ ဖြိုးသူက ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် လိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

အိမ်ပြန်လာစဉ် နိုင်ထူးအား အလိုးခံခဲ့သဖြင့် အပစ်ရှိသလိုခံစားရသော်လည်း ဖြိုးသူမှ ထားထားနွယ်အား လိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားခဲ့တော့၏။ချယ်ရီခိုင် ချောင်းကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဖြိုးသူထံမှ အားကနဲ့ ခပ်စူးစူး အသံထွက်လာကာ ထားထားနွယ်စောက်ပတ်ထဲမှ လီးအား အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ညာလက်ဖြင့် လီးထိပ်အား အုပ်ကိုင်ကာ ထားထားနွယ်ဖင်ဝအား ချိန်ပြီး ဂွင်းထုချလိုက်ပြန်၏။လီးထိပ်အပေါက်မှ လရည်များ တဗျစ်ဗျစ်ပန်းထွက်လာရာ ထားထားနွယ် ဖင်ကြားမှတဆင့် စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖြတ်စီးက အောက်မှစောက်ပတ်အားပင့်ယက်နေသော စိုးမြင့်မျက်နှာပေါ် စီးကျလာတော့သည်။

ဖြိုးသူတစ်ယောက် လရည်များကုန်စင်အောင် ထားထားနွယ်ဖင်ကြားထဲ ညှစ်ထုတ်ပြီး ဖင်ဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် တဘတ်ဘတ်ရိုက်နေစဉ် အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်ကာ လူတစ်ယောက်ဝင်လာနေ၏။

" ဟင် … ညီမလေး "

" ဟာ … ချယ်ရီ … ဟို   ဟို   … ကိုဖြိုး   ရှင်း  ပြ   …… "

" ရတယ် … ကိုဖြိုး … ဘာမှ ရှင်းမပြနဲ့တော့ "

ထားထားနွယ်မှာ တံခါးပွင့်လာကတည်းက လေးဖက်ကုန်းလျက်နှင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သဖြင့် ချယ်ရီခိုင်အား အရင်ဆုံးမြင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကိုယ်လုံးအား ဘေးသို့လှဲချကာ ခေါင်းအုံးဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်လေးအားကွယ်ထားလိုက်၏။စိုးမြင့်မှာ ကုန်းထ၍ လီးအား လက်ဖြင့်ဖုံးကား ထားထားနွယ်ဘေးနား ကပ်ထိုင်နေသည်။

ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်ဖင်အား လီးထိပ်ဖြင့်ရိုက်နေလျက်မို့ လီးအားကိုင်လျက်တန်းလန်းဖြင့် ချယ်ရီခိုင်အား စကားပြန်ပြောနေတော့၏။

သူတို့ထင်သလို ချယ်ရီခိုင်မှာ ပြက်သနာမရှာပဲ သူမဝတ်ထားသော ထမိန်စကပ်လေးအားချွတ်ချရင်း ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။ဖြိုးသူတို့အားလုံးကြောင်ကြည့်နေစဉ် ချယ်ရီခိုင်ဆီမှ စကားသံထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။

" ကိုဖြိုးလည်း … ချယ်ရီ့ ကို … ခွင့်လွတ်ရမယ်နော် "

" ဟာ … ကိုဖြိုးက … ဖေါက်ပြန်တာပါ … ချယ်ရီရယ် "

" ချယ်ရီလည်း … ခရီးထွက်ရင်း … အပန်းဖြေစခန်းတခုမှာ … သူစိမ်းယောင်္ကျားကို … အလိုးခံလိုက်တာ … ကိုဖြိုး "

" ဟမ် "

ဖြိုးသူမှာ နှမျောမိသလိုဖြစ်သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ဖေါက်ပြန်မိသဖြင့် ချယ်ရီခိုင်အား မပြောသာတော့ပေ။

" ကဲ … ဒါဆို … ဒီပွဲမှာ ချယ်ရီလည်း ပါမယ်နော် "

ချယ်ရီခိုင်မှာ စကားပြောပြီးသည်နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထပ်ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲချလိုက်၏။

ထို့နောက့် ထားထားနွယ်တို့ အိပ်ခန်းလေးထဲ တအားအားတရှီးရှီးဖြင့် ညည်းသံများ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။နောက်ရက်များတွင်လည်း ညစဉ်ညတိုင်း ဖြိုးသူတို့လင်မယားနှင့် စိုးမြင့်တို့လင်မယားမှာ ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်လေးထဲ လိုသလောက် ကာမစည်းစိမ်များအား ထုတ်ယူနေကြတော့သည်။

…………………………………

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက် ဇာတ်လမ်းလေးသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးယဉ် အပျော်ရေးဖွဲ့သော ဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံရင်း ဒီမှာပဲရပ်နားခွင့်ပြုပါဗျို့။

စ/ဆုံးဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။ 

(မောင်ခြိမ့်)

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၃ )

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၃ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း (၇ )

" ခိခိ … မမထား … အဖုတ်ကြီးက အသံတွေ ထွက်နေတာ "

" ထွက်မှာပေါ့ … မင်းပဲ မညှာမတာ … လိုးထားတာကို "

" အဲလိုတော့ မပြောပါနဲ့ … မမထားရာ … ကျနော်က မမထားကို ဖြည့်စီးပေးတာပါ "

" အမလေးတော် … ပြောတတ်တာ "

" ဟုတ်တယ်လေ … နေ့လည်က ကိုကြီးစိုးမြင့် … မမထားကို လိုးရင်း … လီးက ပျော့ခွေပြီး ကျွတ်သွားတာ … ပြီးတော့ မမထားလည်း "

" ဟယ် … ဖြိုးသူ  ချောင်းကြည့်နေတာလား "

" ကျနော် ထမင်းစားမလို့ … နောက်ဖေး မီးဖိုခန်း အဝင် အသံကြားတာနဲ့ … ချောင်းမိတာပါ "

" အော် … ငါ့လင်နဲ့ လိုးတာ … မင်းက ချောင်းနေတာပေါ့ … ခုန ပြီးတော့ မမထားလည်းဆိုတာ ဘာလဲ "

" မမထားလည်း အာသာဖြည်ရင်း … ကျနော့် နာမည် ရွတ်နေတာလေ "

" ဟင် "

ထားထားနွယ်မှာ အရှက်သိတ်ခါနှင့်နေလာခဲ့သမျှ ဖြိူးသူ၏ စကားလုံးများအောက် ရှက်အားပိုကာ ရုန်းထွက်မရတော့ပေ။ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အနေထားဖြင့် အနားယူနေရာမှ ဖြိုးသူအားကျောပေးကာ တခြားဘက်လှည့်လိုက်တော့၏။

ထားထားနွယ်ဖင်သားကြီးက နောက်သို့ကော့ထွက်နေရာ ဖြိုးသူက ကိုယ်တစ်စောင်းလှည့်ကာ ဖင်ကြီးပေါ် ညာဘက်ပေါင်တန်တင်ရင် ခွထားလိုက်သည်။ညာဘက်လက်ဖြင့် ထားထားနွယ်ခါးအားဖက်ရင်း လက်များက နို့အုံဆီသို့ ရွေ့လျားနေပြန်သည်။နို့အုံအား ညှစ်ချေရင်း ထားထားနွယ်ကိုယ်လုံးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်၏။

" မရှက်ပါနဲ့ … မမထားရဲ့ … ကျနော်လည်း မမထားကို … မှန်းမှန်းလိုးနေတာ ကြာပါပြီ "

" အင် … မင်းကလည်း … မဖြစ်နိုင်တာကို "

ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူကလည်း သူမအား မှန်းနေသည်ကို ဝန်ခံလိုက်သဖြင့် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ရင်း ဖြိုးသူအား စကားပြန်ပြောလာ၏။

" တကယ်ပေါ့ မမထားရ … ချယ်ရီ့ကို လိုးရင်း မမထားကို လိုးနေသလို … တွေးတွေးလိုးပစ်တာ ပိုအရသာရှိတာ "

" အံမယ် … မယုံပါဘူး … မင်းက ငါ့ဟာ မြင်ဖူးလို့လား … ခုမှ မြင်ဖူးတာကို "

" မြင်ဖူးတာပေါ့ မမထားရ … ဒီအိမ် ကျနော်တို့ ပြောင်းလာပြီး … ၃ လ လောက်နေတော့ … နေ့ခင်းဘက် ကျနော် ကော်ဖီသောက်မလို့ … မီးကလည်းပျက် ရေနွေးမတည်ချင်တာနဲ့ မမထားတို့ … အိမ်ခန်းဘက် ရေနွေးလာတောင်းတာ … မမထားက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတာ … စောက်ပတ်ကြီးက … အတိုင်းတိုင်းပဲ "

" ဟာ … သွား … ဒါနဲ့ ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့ … ဟုတ်လား "

ထားထားနွယ်မှာ ရုတ်တရက် မျက်နှာလေးရဲလာကာ ဖြိုးသူဗိုက်သားလေးအား လက်နှင့်ဆွဲလိမ်ပစ်တော့သည်။ကာမစိတ်တက်ချိန် လိုးခဲ့ကြပေမယ့် ခုလိုသွေးအေးသွားချိန် ဖြိုးသူဆီမှ ရမ္မက်ငွေ့ပါသော စကားလုံးများကြောင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးဖြစ်ပေါ်လာကာ အဖုတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။

ဖြိုးသူမှာလည်း ဆန္ဒမပြည့်ဝသောဒေါ်သူဇာမိုးအား ကာမစိတ်နိုးပြီး လိုးပေးနေကြမို့ ထားထားနွယ်၏ ရမ္မက်စိတ်များ ပြန်လည်ထကြွလာရန် စကားလုံးများနှင့် စွပေးနေသည်။

လက်တွေက အငြိမ်မနေပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားဖြင့် ထားထားနွယ် ကျောပြင်အားပွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံလိုက်၏။ထားထားနွယ် ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရင်း ဖြိုးသူဗိုက်ခေါက်အား ဆွဲလိမ်နေသော သူမဘယ်ဘက်လက်လေးက ဖြိုးသူဆီးခုံးဘေး မပျော့မမာ အနေထားဖြင့် စိုက်ကျနေသော လီးအား ဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်။

ဖြိုးသူလီးမှာ သူမစောက်ရည်များ မခြောက်တခြောက်လေးမို့ လီးအရည်ပြားမှာ ကပ်စီးကပ်စီး ဖြစ်နေရ၏။လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်လီးထက် အတုတ်ရော အရှည်ပါ သာသဖြင့် လက်ထဲခပ်ပြည့်ပြည့်မို့ ခပ်တင်းတင်းညှစ်ထားရင်း အားရကျေနပ်နေမိသည်။

ထိုစဉ် ဖြိုးသူမှာ သူမလက်ကောက်ဝတ်အားအုပ်ကိုင်ရင်း သူ့လီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားခိုင်းသဖြင့် အလိုက်သင့် ပြုလုပ်ပေးနေပြန်၏။

" မမထားကရော … အဖုတ်ပွတ်ရင်း ကျနော့်ကို … ဘယ်ချိန်ထဲက … မှန်းနေတာလည်း "

" ဟင့်အင် … မပြောဘူးကွာ "

" အာ … ခုတောင် လိုးပြီးနေမှပဲ … မမထားရယ် … ပြောပါ … ဘယ်သူ့ရှက်နေတာလည်း "

" မင်းကွာ … လူကို … အနေခက်အောင် တအားပြောတတ်တာပဲ "

စိတ်ထဲ လှိုက်ဖိုရင်ခုန်လာကာ ဖြိုးသူလီးအား ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းထုပေးရင်း နူတ်ခမ်းလေး စူထားလိုက်သည်။ဖြိုးသူ၏ ချောင်ပိတ်မေးသော မေးခွန်းများအောက် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ဝန်ခံပြောပြနေရတော့၏။

" ပြောလေ … မမထားကလည်း "

" ဒီလိုကွာ … မင်း … မမထား အနားရောက်လို့ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တဲ့ခါတိုင်း … မင်းပေါင်ကြားကဟာကြီး … မြင်နေရတာ … မင်းရေချိုးနေလည်း မမထား ချောင်းကြည့်မိတယ် "

" ဟုတ်လား … မမထား အဲဒီချိန်ဆို … စိတ်ထဲ ဘယ်လိုခံစားမိလည်း "

" အစက … အသစ်အဆန်း အနေနဲ့ပဲ ကြည့်မိတာပါ … လွန်ခဲ့တဲ့ ၂လကျော်လောက်က စပြီး … ကိုစိုးမြင့်နဲ့လုပ်တိုင်း သူ့ဟာက ခဏလေးနဲ့ ပျော့ပျော့သွားတော့ … အားမလိုအားမရ ခံစားလာရတယ် … နောက်ပိုင်း သူ့ပြီးအောင် မမထားကပဲ လုပ်ပေးရင်း … သူအိပ်ပျော်မှာ မင်းဟာကြီးကို … စိတ်ထဲမှန်းပြီး အာသာဖြေ ရတာပေါ့ "

" ဟူးးးး … မမထားရယ် "

ထားထားနွယ်စကားအဆုံး ဖြိုးသူမှာ နို့စို့ရင်း ခေါင်းအား အထက်မော့ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ထားထားနွယ်မှာလည်း အလိုက်သင့် ပြန့်စုပ်ကာ ဖြိုးသူလီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေလျက်ပင်။

တဖြည်းဖြည်း သူမ လက်ထဲ ဖြိုးသူလီးကြီးမှာ ပြန်မာလာရင်း အကြောစိမ်းများ ပြန်ထောင်လာနေတော့၏။ဖြိုးသူမှာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားဖြင့် ဘယ်လက်အားပြုကာ တစ်စောင်းထထိုင်ရင်း ထားထားနွယ်မျက်နှာနားလေး လီးအား ရွေ့ကပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

ထားထားနွယ်မှာ ဖြိုးသူ အပြုမှုကြောင့် မျက်လုံးလေးပြူးကာ သူမ မျက်နာနားလေး တင်းပြောင်းနေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း ကိုင်ထားဆဲဘက်လက်က ဒစ်ကြီးအား ဖြဲချလိုက်၏။

" အ … ဖြည်းဖြည်း   မမထား "

" ဆောရီးနော် … ဖြိုးသူ … မင်းဟာကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူးကွာ "

" တအားဖြဲလို့ နဲနဲနာတာပါ မမထားရဲ့ … ရပါတယ် "

" ဒါကြီး … မမထား ဟာထဲ … ဝင်သွားတာ အံသြ မိတယ်ကွာ … ရှည်လည်းရှည်သေး … အောက်ကခုထိ စပ်ဖျင်းလေးဖြစ်နေတာ ကွဲသွားပြီနေမှာ "

" မမထား … စောက်ပတ်က ကျဉ်းတော့ … ကျနော် ချယ်ရီခိုင်ကို ခိုးပြေးတုန်း စလိုးရသလိုပဲ … စီးပိုင်နေတာဗျ … အဲဒါမို့ အရင်းထိဖိလိုး မိတာ … စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေ ကွဲကုန်တာနေမှာ "

" မင့်ဟာကြီးက … တုတ်လဲတုတ် မာလည်းမာတော့ … ကွဲရောပေါ့ "

" မမထား … လီးစုပ်ဖူးလား … စုပ်ကြည့်လေ "

………………………..........................................................................………

အခန်း ( ၈ )

" အာ … မစုပ်ဖူးပါဘူး … အဖုတ်လဲ အယက်မခံဖူးပါဘူး … မင်းယက်ပေးတာ ပထမဆုံးပဲ "

" ဟင် … ကိုကြီးစိုးမြင့်က … ယက်မပေးဘူးလား "

" ဟင့်အင် … မမထားတို့ လုပ်ချိန် … တခါတလေ လက်နဲ့ပဲ စွပြီး လုပ်ကြတာပါ "

" စုပ်ကြည့်ပါ … နောက်ဆို … မမထား ကြိုက်သွားမှာ "

" မစုပ်ချင် … ပလွပ် …  အု   ဖလု  … ဖလူးးး "

ထားထားနွယ် စကားပြောတုန်း ဖြိုးသူက ခါးကော့ကာ ဟနေသော နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ဖူးအား ရုတ်တရက်သွင်းလိုက်တော့သည်။

ထားထားနွယ် ဘယ်လက်က ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲမို့ ဒစ်ဖူးအမြုတ်တွင် အုပ်ကိုင်ထားသောလက်ကခံနေသဖြင့် လီးတန်မှာ ထပ်မဝင်တော့ပေ။ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကြီးဝင်လာရာ လီးထိပ်ပေါက်မှ အရည်ကြည်လေးစို့နေသဖြင့် လျှာနှင့်ထိမိကာ ငံကျိကျိအရသာလေး ခံစားမိတုန်း တဆက်တည်း ဖြိုးသူလီးကြီးဆီမှ သူမစောက်ရည်နံ့ ညှီစို့စို့လေး နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာသဖြင့် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ အသက်အောင့်ထားလိုက်ရသည်။

သူမခေါင်းလေး နောက်လှန်ကာ ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ဖို့ကြိုးစားရာ မအောင်မြင်တော့ပေ။ဖြိုးသူညာလက်က သူမခေါင်းအား ဖမ်းထိန်းကာ လီးနှင့် ပါးစပ်အား ဖိကပ်ထားတော့၏။အသက်မျှင်းရှုကာ လီးထိပ်အား ခပ်ဖွဖွ စုပ်ကြည့်ပေးရာ လီးထိပ်ဒစ်ဖူး၏ အသားစိုင်နုနုလေးက ပါးစပ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားလိုက်ရသည်။

ဒစ်ဖူးအား ထုတ်ရန် မကြိုးစားပဲ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးစွကာ စုပ်ပေးနေမိပြန်၏။ ဖြိုးသူလီးမှ စောက်ရည်နံ့ လီးနံ့ ခပ်စူးစူးလေးက နှာခေါင်းထဲ အနံ့ယဉ်လာကာ ထိုအနံ့လေးများက ကာမစိတ်ကြွစေပြီး ဖြိုးသူ သင်ပေးသမျှ လိုက်လံတုန့်ပြန်နေသည်။ဒစ်ဖူးအားစုပ်ရင်း ဒစ်ဖူးအောက်ဖက် လီးအရင်းထိ လျှာဖြင့် ယက်ကာ လီးအရင်းရောက်မှာ လျှာအား ဝိုက်၍ လီးထိပ်သို့ ပင့်ဆွဲကာ ဒစ်ဖူးဆီပြန်ရောက်မှ ပြန်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏။

ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်အား လီးစုပ်ပုံစုပ်နည်းသင်ပေးရင် အရသာခံနေပြန်သည်။ထားထားနွယ် ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအားကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်ပြင်းပျလာသဖြင့် လီးအားထုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။

" အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ မမထားရာ … ထုတ်လိုက်တော့ … ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် "

ထားထားနွယ်မှာ ခင်ပွန်းသည်စိုးမြင့်လီးတောင် မစုပ်ခဲ့ဖူးသဖြင့် လီးစုပ်ရသည်အရသာ အသစ်လေးအား ခံစားနေစဉ် ဖြိုးသူစကားကြောင့် သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးအား မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်ရသည်။သူမပါးစပ်မှ ကျွတ်ထွက်က တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသော လီးကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း ရွတ်ကနဲ့ လှမ်းနမ်းလိုက်သေး၏။

ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ်အား ပက်လက်ပြန်လှန်စေကာ ပေါင်ကြားထဲနေရာယူရင်း ပေါင်တန်များအားဖြဲပြီး ယောင်ကား ကွဲပြဲနေသော စောက်ပတ်အား လီးဒဏ်ခံနိုင်စေရန် လျှာဖြင့် ထိုးကလိယက်ပေးပြန်သည်။

ထားထားနွယ် ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်လာမှ ပေါင်တံနှစ်ဖက်အား ခွကာ အပေါ်မှ ဒူးထောက်အနေထားဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်၏။လီးစဝင်သည်နှင့် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ညည်းငြူနေရပြန်သည်။ဖြိုးသူမှာ ကိုယ်လုံးချင်းပြားနေအောင် ဖိကပ်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပစ်သည်။

နို့အုံလေးများ ညှစ်ချေရင်း လီးအရင်းထိဖိသွင်းရာ တဖြည်းဖြည်း ထားထားနွယ်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား လီးထိပ်က ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် နာကျင်မှု့လေးသက်သာက လီးအရသာ ပြန်တွေ့နေတော့၏။

ဖြိုးသူ နူတ်ခမ်းအား ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲစုပ်ရင်း ခါးလေးအား မသိမသာ ကော့ပေးလိုက်သည်။ ထားထားနွယ်၏ တုန့်ပြန်လာမူ့ကြောင့် လီးဒဏ်ခံနိုင်လာသည်မှန်း ရိပ်မိကာ မနားတမ်း ပစ်ဆောင့်တော့သည်။ထားထားနွယ်မှာလည်း ဖြိုးသူနှင့်အပြိုင် မီးကုန်ရမ်းကုန် ပင့်ဆောင့်ရင်း နောက်ဆုံးအချီ  သုတ်ရည်များ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပန်းထုတ်လိုက်ကြ၏။

" အား  အားးး … မမထား …… ထွက်  ထွက် … ထွက်ပြန်ပြီကွာ "

" ရှီးးးး … အ    အ  … ကျနော်လည်း  ပြီးပြီ  … မမထားရယ် "

ခဏအနားယူပြီးမှ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ကွတကွတဖြင့် ဖြိုးသူတို့ လင်မယားအိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ သူမတို့ အိမ်ခန်းဘက်ဝင်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားအား လက်ဖြင့်ဖိကာ စမ်းနေတော့သည်။ဖြိုးသူမှာ ကုတင်ပေါ်မှ အနံ့သက်များ ပျောက်အောင် အိပ်ယာခင်များလဲကာ အိပ်ခန်းအား သန့်ရှင်းနေ၏။ညနေပိုင်း ရေမိုးချိုးကာ ဧည့်ခန်းတွင်း တီဗွီကြည့်ရင်း ဇနီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်အား မျှော်နေလိုက်၏။

နေရောင်ပျောက်ကာ အလင်းရောင်းဖျော့လာချိန် ချယ်ရီခိုင်တို့ဆိုင်မှ ဖယ်ရီကားလေး အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးရပ်လာသည်။ကားပေါ်မှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များအား လက်ပြနူတ်ဆက်ရင်း ဖြိုးသူထိုင်နေသော ဧည့်ခန်းထဲ တန်းဝင်လာခဲ့၏။

" ဟော … ချယ်ရီ … မျက်နှာက ပြုံးနေပါလား မိန်းမရ "

" ဟုတ်တယ် … ကိုဖြိုး … ဒီလကုန် အပျော်ခရီး ထွက်ဖို့ … ဆိုင်က လခ ကြိုထုတ်ပေးလိုက်တာ … တဆိုင်လုံးပဲ "

" အော် … ဒါမို့ ငါ့မိန်းမ … ပျော်လာတာပေါ့ "

အနားရောက်လာသော ချယ်ရီခိုင်အား ထရပ်ကာ ဖက်နမ်းလိုက်သည်။ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိကပ်စဉ် ချယ်ရီခိုင်ဆီမှ ယောင်္ကျားသုံးရေမွှေးနံ့ရရှိသဖြင့် ဖြိုးသူတစ်ယောက် မျက်မှောင်လေးကြုတ်နေမိ၏။

ပထမဆုံးအကြိမ် ဇနီးဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ်မှ ယောင်္ကျားရေမွှေးနံ့ရလိုက်သဖြင့် စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားရသည်။သို့သော် အရောင်းဝန်ထမ်းမို့ တခါတရံ ယောင်္ကျားလေးတွေနဲ့ ပူးပူးကက်ကပ် အလုပ်လုပ်ရသဖြင့် အနံ့များစွဲလာသည်ဟု တွေးမိလိုက်ပြန်၏။

" ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ … ကိုဖြိုး "

" အော် … နက်ဖန် ချယ်ရီ ဈေးဝယ်ရင် … ကိုဖြိုးက အလုပ်ဆင်းရမှာမို့ … အဲဒါတွေးနေတာ "

" ခရီးထွက်ဖို့ အဝတ်စား နှစ်စုံလောက်ရယ် တခြားပစ္စည်းနဲနဲပဲ ဝယ်မှာပါ … ချယ်ရီပါသာ တက်ကစီ ငှားသွားပါ့မယ် "

ဖြိုးသူလည်း ဇနီးချောလေးအား အဆင်ပြေအောင်ပြောရင်း လူချင်းခွာလိုက်တော့သည်။

..........................................................................................

" ချယ်ရီ … ထတော့ … မနက် ၄ နာရီထိုးပြီ … ၅ ခွဲ ချယ်ရီတို့ ကားလာမှာမလား "

ဒူးတဖက်ကွေးကာ ဘေးတစ်စောင်းအိပ်ပျော်နေသော ချယ်ရီခိုင်အား ဖြိုးသူက အိပ်ယာနိုးနေလိုက်သည်။ တညလုံး နူတ်ဆက်အလိုး လိုးထားကြသဖြင့် ည ၁၂ ကျော်မှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ခဲ့ကြသည်။

ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ညအိပ်ခွဲရမည်ဖြစ်သဖြင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ရာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတော့၏။ဖြိုးသူ ဒုတိယအကြိမ် လှုပ်နိုးမှ အိပ်ယာထကာ ရေမိုးချိုးအလှပြင်နေလိုက်သည်။အိပ်ခန်းတွင်း မှန်တင်ခုံရှေ့ ဗလာစီယာလေးနှင့် မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးနေစဉ် ဖြိုးသူမှာ ဇနီးချောလေး၏ ဆံနွယ်များ ရေခြောက်အောင် ဒရွိုင်ရာဖြင့် မူတ်ပေးနေ၏။

" ကိုဖြိုး … ပုဆိုးက စိုနေတာ … လဲထားဦးလေ … ချယ်ရီ မရှိတုန်း … ဖျားနာနေမယ် "

အိမ်နောက်ဖေး ချယ်ရီခိုင် ရေချိုးစဉ် မနက်ဝေလီဝေလင်း အမှောင်ထုရှိနေသဖြင့် တုံးလုံးချွတ်ချိုးခိုင်းကာ ဖြိုးသူကိုယ်တိုင် တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသဖြင့် ဖြိုးသူပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီပါ ရေစိုနေတော့သည်။

ချယ်ရီခိုင်ပြောအပြီး ဖြိုးသူလည်း ဗီဒိုဖွင့်ကာ အင်္ကျီနှင့်ပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။မှန်တင်ခုံ၏ အနောက်ဖက် ဗီဒိုမှာ ဘေးတိုက်အနေထားမို့ ဗီဒိုရှေ့တုံးလုံးဖြစ်နေသော လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူ၏ ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်နေသောလီးအား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် မှန်ထဲမှ မြင်လိုက်ရ၏။

" ခ်ခ် … ခဏ … ကိုဖြိုး "

" နေဦး … ချယ်ရီ … ပုဆိုး လေး … ဝတ် … "

" ဟာကွာ … ခု … ချယ်ရီနားလာ … ဒီတိုင်း လာခဲ့ "

ဖြိုးသူစကားမဆုံးခင် ချယ်ရီခိုင် စကားကြောင့် ဖြိုးသူတစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လျှောက်လာခဲ့သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြိုးသူ သူမနားလေး အရောက် ခန္ဓာကိုယ်အားလှည့်ကာ သူမရှေ့ ဖြိုးသူအား ဘေးတိုက်အနေထားဖြစ်စေလိုက်သည်။မှန်တင်ခုံရှေ့ ခုံလေးပေါ်ထိုင်နေသော ချယ်ရီခိုင်မှာ ထမိန်မဝတ်သေးပဲ အောက်ခံစကပ်အပါးလေးသာ ဝတ်ထားသဖြင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးမှ ခုံဘေး အိတွဲကျနေပြန်၏။

သူမရှေ့ ဘေးတိုက်ရပ်နေသော လင်ဖြစ်သူခါးအား ဘယ်လက်ဖြင့်ပွေ့ဖက်ကာ ညာလက်က ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးအား ပင့်ကိုင်လိုက်သည်။လှည်ပြန်ငုံ့ကြည့်နေသော ဖြိူးသူမျက်နှာအား မော့ကြည့်ရင်း သူမ ညာလက်လေးအား လှုပ်ရှားလိုက်သည်။လီးအရည်ပြားအား အရင်းထိဖြဲချရင်း ဒစ်ဖူးနောက်နားလေးအား ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲစုပ်ကာ ခဏအကြာမှ လွတ်ပေးလိုက်သည်။

ဖြိုသူဒစ်ဖူးနောက်တွင် နူတ်ခမ်းနီများ စွန်းထင်းကာ ချယ်ရီခိုင် လက်လွတ်လိုက်သည်နှင့် တဇပ်ဇပ် တုန်ခါနေတော့၏။ဖြိုးသူပုခုံးအား ဖိဆွဲကာ သူမရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။

ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် သူမအားမော့ကြည့်နေသော ဖြိုးသူမျက်နှာရှေ့ ခုံပေါ်မှထရပ်ကာ အောက်ခံစကပ်လေးအား ဗိုက်သားပေါ်လိပ်တင်ပစ်လိုက်သည်။သူမပေါင်ကြားဆီသို့ အလိုက်သင့်မျက်နှာအပ်လိုက်သော ဖြိုးသူခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကပ်ကာ ခဏအကြာမှ လွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

.....................................................................................................

" တီ …… တီတီ …… ပွမ်ပွမ် "

မနက်ခင်းအလင်းရောက်သည်နှင့် ချယ်ရီခိုင်တို့ ဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းအားလုံး အိပ်စပက်ကားကြီးနှစ်စီးဖြင့် မြို့ထဲမှ ထွက်လာကြသည်။ထိုကားကြီး နှစ်စီးရှေ့တွင် ဆိုင်ပိုင်ရှင်မိသားစုများပါသော ဇိမ်ခံကားလေးက ရှေ့မှ ဦးဆောင်နေ၏။

ချယ်ရီခိုင်နှင့် ဖြူဖြူဝင်းတို့ အုပ်စုမှာ နောက်ဆုံးကားဖြင့် လိုက်ပါလာရာ ကားပေါ်တွင် နှစ်ယောက်တွဲထိုင်ခုံများပါရှိပြီး ဘေးတိုက် ၂ တန်းဖြစ်သည်။နောက်ဆုံးခုံတွင် ချယ်ရီခိုင် တစ်ယောက်ထဲလိုက်ပါလာရာ သူမနှင့်အတူ ထိုင်မည့်သူမှာ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိရပေ။

သူမနှင့်ဘေးတိုက်ခုံတွင် ဖြူဖြူဝင်းနှင့် တခြားဝန်ထမ်းတစ်ဦး လိုက်ပါလာ၏။တစ်ချို့ခုံများတွင် မိန်းကလေး ယောင်္ကျာလေး အတူထိုင်လျက် လိုက်ပါလာသည်ကိုလည်း တွေ့မြင်ရသည်။သို့သော် သူစိမ်းမပါပဲ အားလုံးမှာ ချယ်ရီခိုင်တို့အလှကုန်ဆိုင်မှ ဝန်ထမ်းများ ဖြစ်ကြ၏။ သစ်ပင်ကြီးများ ဝှီးကနဲ့ ဝှီးကနဲ့ ကျန်ရစ်ကာ လယ်ကွင်းများ လူနေအိမ်လေးများ လမ်းဘေးဝဲယာ တစ်လျှောက် မြင်နေရသည်။

ကား၃စီးမှာ တရိပ်ရိပ် မောင်းနှင်လာရင်း နေ့ခင်း ၁၂ နာရီကျော်ကျော်တွင် မြို့ငယ်လေး တခုသို့ ရောက်ရှိလာကာ ထမင်းစားနားကြတော့သည်။ကားဆရာများမှာလည်း ကားများ စစ်ဆေးကာ ထမင်းစားနေကြသည်။နေ့လည် ၁ နာရီခွဲ တွင် ထိုမြို့ငယ်လေးမှ ထွက်ခွာလာရာ ချယ်ရီခိုင့်ဘေးခုံတွင် လူတစ်ယောက် ရောက်ရှိလာတော့၏။

" ဟင် … ကိုနိုင်ထူး "

" ဟုတ်တယ် … ချယ်ရီ … အထွက်တုန်းက ဦးလေးတို့ ရှေ့ကားနဲ့ လိုက်လာတာ … ကားလေးက လူကျပ်တာနဲ့ … ချယ်ရီတို့နဲ့ အတူလိုက်ရတော့မှာ "

ချယ်ရီခိုင်မှာ ခုမှ သဘောပေါက်သွားရသည်။နိုင်ထူး၏ ကြိုတင်စီစဉ်မှု့အားတွေးမိကာ ဘေးတိုက်ခုံမှ ဖြူဖြူဝင်းအား ပြုံးပြလိုက်မိသည်။

ဖြူဖြူဝင်းမှာလည်း ချယ်ရီခိုင်အား ပြန်ပြုံးပြကာ ချယ်ရီခိုင်ဘေး ဝင်ထိုင်သော နိုင်ထူးအား မေးငေါ့ပြလိုက်၏။ထမင်းစားပြီးချိန် တရိပ်ရိပ် တငြိမ့်ငြိမ့် မောင်းနှင်နေသော ကားကြီးပေါ်တွင် စကားသံများ ဆိတ်ငြိမ်သွားကာ တချို့အိပ်သွားကြတော့သည်။

လမ်းမကြီးပေါ် ကားကြီးများမှာ  ပုံမှန်လေးမောင်းနေရင်း မကြာမှီ ကားတစီးလုံး ငြိမ်သက်သွား၏။ကားတစ်စီးလုံး ငြိမ်နေပေမယ့် ကားနောက်ဆုံးခုံ တံခါးပေါက်ဘေးတွင် ထိုင်နေသော ချယ်ရီခိုင်၏ ပေါင်ကြားတွင်းမှ နိုင်ထူးလက်တဖက်မှာ မငြိမ်ပဲ လှုပ်ရှားခါရမ်းနေတော့သည်။

……………...................................................................…………………

အခန်း ( ၉ )

" အ ……  ရှီးးးး းးးး … ကိုနိုင်ထူး … ခဏ … ချယ်ရီ စောင်လေးခြုံထားပေးမယ် "

ချယ်ရီခိုင်မှာ နောက်ဆုံးခုံဖြစ်သော်လည်း ဘေးတိုက်ခုံမှ ဖြူဖြူဝင်းတို့ အမှတ်တမဲ့ နိုးလာလျင် နိုင်ထူးမှ သူမပေါင်ကြားနိုက်နေသည်ကို တွေ့မြင်သွားမှာ စိုးရိမ်နေသည်။

အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား အောက်သို့ လိပ်ချွတ်ရာဘယ်ဘက်ခြေထောက်မ၍ ညဘက်ခြေသလုံးနား ကပ်ထားလိုက်၏။ ပြတင်းပေါက်နှင့်ကပ်လျက်ထိုင်နေသည်မို့ နိုင်ထူးကိုယ်လုံးကွယ်နေသဖြင့် ဖြူဖြူဝင်းတို့ကြည့်လျင်လည်း ရုတ်တရက် သူမအား မမြင်နိုင်ပေ။

နိုင်ထူးမှာလည်း ချယ်ရီခိုင့် အဖုတ်လေးအားနိုက်ရာ ကာမစိတ်ကြွနေသဖြင့် သူမစိတ်တိုင်းကျ  ထိုင်ခုံကျောမှီတွင် အသင့်ပါသော စောင်အပါးလေးယူကာ ချယ်ရီခိုင့်အား ခြုံပေးလိုက်၏။

နိုင်ထူးက ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် စောင်အနားစလေးမကာ ညာဘက်လက်သွင်း၍ ချယ်ရီခိုင် အဖုတ်လေးအား ပြန်နိုက်နေပြန်သည်။ ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် စောင်အပေါ်အနားစလေး ပုခုံးထိဆွဲခြုံကာ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်အား ရသလောက် ဖြဲပေးထားလိုက်၏။

သူမအဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း နိုင်ထူး လက်ခလယ်လေးက အထက်အောက်ကစားရင်း အစိလေးအား ချိတ်ကော်ပေးရာ ထိုင်ရင်းတန်းလန်း ခါးလေးက ဆက်ကနဲ့ တုန်တုန်သွားသည်။အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသော စောင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ နိုင်ထူးလက်ချောင်းလေး ဝင်ရောက်လာစဉ် သူမလက်ကလေးဖြင့် နိုင်ထူးလက်ကောက်ဝတ်အား ဖမ်းကိုင်ထားလိုက်ရသည်။

" ဘာလို့လဲ … ချယ်ရီရ "

နိုင်ထူးမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ဖြင့်မွှေပေးရင်း အသံနှိမ့်ကာ ချယ်ရီခိုင်အား မေးလိုက်၏။ ချယ်ရီခိုင်မှာ ပြန်မဖြေပဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ နိုင်ထူးလက်ကောက်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း သူမအဖုတ်လေးထဲ လက်ချောင်းလေးအား လိုသလောက်လေး အထုတ်သွင်းလုပ်နေတော့သည်။

နိုင်ထူးမှာ လက်ခလယ်အား ရသလောက်ဆန့်ကာ ချယ်ရီခိုင့်စိတ်တိုင်းကျလေး လက်နှင့်လိုးပေးနေ၏။အတော်ကြာကြာလေး ကလိပေးရာ လက်ချောင်းလေးအား ချယ်ရီခိုင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက ညှစ်ပေးနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရပြန်သည်။ ချယ်ရီခိုင့်မျက်နှာလေး နဖူးကြောများကြုံ့ကာ နိုင်ထူးလက်ကောက်ဝတ်အား သူမလက်ဖြင့်ထိန်းကာ ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားလာတော့၏။

အိ့ … ကနဲ့ ရှိုက်သံလေးနဲ့အတူ နိုင်ထူးလက်ခလယ်လေး နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။

နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင် ပြီးသွားမှန်းသိသည်နှင့် လက်ခလယ်အား တရပ်စပ် ထိုးမွှေးပေးရာ ချယ်ရီခိုင်ပေါင်တန်လေးများ လိမ်ကျစ်လာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက နိုင်ထူးလက်ချောင်းလေးအား ညှစ်ထားရင်း စောက်ရည်များ တလဟော ထွက်ကျလာ၏။

နိုင်ထူးလက်အား စောက်ပတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ သူမအိတ်ထဲမှ တစ်ရှုးစက္ကူထုပ်လေးထုတ်ယူကာ စောက်ပတ်လေးအား သန့်ရှင်းပစ်သည်။ခြုံထားသော စောင်လေးအား ဖယ်က မတ်တပ်ရပ်ရင်း ညာဘက်ခြေသလုံးပေါ် လိပ်ကပ်ထားသော အတွင်းခံအား ပြန်ဝတ်ကာ ထမိန်အား ရှေ့နောက်လှည့်ဝတ်လိုက်ရ၏။

ရေဗူးအားဖွင့်၍ အဝသောက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား နှောက်မှီရင်း မှေးနေလိုက်ပြန်သည်။အိပ်ပျော်နေတုန်း သူမဘယ်လက်လေးအား တဇပ်ဇပ်အသားချင်းလာထိကပ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ဘယ်ဘက်သို့ ဆွေကြည့်လိုက်၏။

နိုင်ထူးမှာ စောင်ခြုံထားလျက် သူ၏ညာဘက်လက် စောင်ခြုံတွင်း တုန်ခါနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်မို့ နိုင်ထူး ဂွင်းထုနေမှန်း ချက်ချင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။ခါးညွတ်ကာ ဘေးတိုက်ခုံရှိ ဖြူဖြူဝင်းတို့ဘက် လှမ်းကြည့်ရာ အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် သူမဘယ်လက်လေးအား နိုင်ထူးစောင်ခြုံထဲ သွင်းလိုက်တော့၏။နိုင်ထူးဂွင်းထုနေသော လက်အား အုပ်ကိုင်စဉ် နိုင်ထူးတစ်ယောက် ဘယ်ဘက်ခြေထောက်အား ခုံပေါ်ဒူးထောင်တင်လိုက်သည်။

ဖြူဖြူဝင်းတို့ဘက်မှ ကြည့်လျှင်ဘယ်ဖက်ဒူးထောင်ထားသဖြင့် သူ၏ညာဘက်ခြမ်းမှ ချယ်ရီခိုင်အား ရုတ်တရက် မမြင်နိုင်တော့ပေ။စောင်အားပုခုံးထိဆွဲတင်ကာ ညာဘက်ခြမ်းအား လှန်ထားလိုက်သည်။စောင်အောက်၌ ပုဆိုးခါးပုံစမှာ ပြည်၍ ပေါင်လယ်ထိလျောကျနေကာ ပေါင်ကြားမှ လီးက ထောင်မတ်နေ၏။

လီးတစ်ဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေသောလက်အား ခွာ၍ သူ့လက်အား အုပ်ကိုင်ထားသော ချယ်ရီခိုင်လက်အား လီးတန်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ နိုင်ထူးအား စောက်ပတ်သာယက်ခိုင်းပြီး အလိုးမခံခဲ့ပေ။ခုလိုသူမဘေးနား ဂွင်းထုနေသော နိုင်ထူးအား သနားစိတ်ဝင်ကာ သူမကိုယ်တိုင် ဂွင်းတိုက်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

ပထမဆုံးအကြိမ် နိုင်ထူးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ရာ လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူနှင် အတုတ်က သိပ်မကွာကြောင်းခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။နိုင်ထူးမှ စောင်လှပ်ပေးသဖြင့် အမှတ်မထင်ကြည့်မိရာ နိုင်ထူးလီးမှာ လီးအရည်ပြားရှည်သဖြင့် ဒစ်ဖူးအားဖုံးအုပ်ထားသည်ကို မြင်တွေ့နေ၏။

စိတ်ထဲမရိုးမယွလေးဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား နိုင်ထူးဘက်စောင်းကပ်ရင်း လီးအရည်ပြားအား ဒစ်ပေါ်အောင် ဖြဲချလိုက်သည်။နိုင်ထူးဆီမှ ခပ်တိုးတိုးညည်းသံလေးကြောင့် လီးအား ထပ်မဖြဲပဲ နိုင်ထူးမျက်နာအားကြည့်နေပြန်၏။

နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင်က လီးအားခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လီးအားဖြဲချလိုက်သဖြင့် ဒစ်ဖူးအောက်မေးသိုင်းကြိုးလေးတင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ပူကနဲ့ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

" ဆောရီးနော် … ကိုနိုင်ထူး … နာသွားလား "

" ရပါတယ် … ချယ်ရီရဲ့ … ရုတ်တရက်မို့ပါ … ဖြဲကြည့်လေ "

" အရည်ပြားက … ထိပ်ထိဖုံးနေတာလား "

" ဟုတ်တယ် ချယ်ရီ … ငယ်ငယ်ကတည်းကပဲ … ဘာဖြစ်လို့ "

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … ကျမ မမြင်ဖူးလို့ပါ "

" ချယ်ရီယောင်္ကျားလီးထက် … သေးလား "

" အာ … မသေးပါဘူး … အတူတူလောက်ပဲ "

နိုင်ထူးစကားကြောင့် ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်တွင်ကျန်ရစ်သော ဖြိုးသူအား သတိရမိသွား၏။စိတ်ထဲ နိုင်ထူးလီးနှင့် ဖြိုးသူလီးအား ယှဉ်ကြည့်ရာ ဖေါ်မပြတတ်တော့ စိတ်ခံစားမှု့လေးဖြစ်လာကာ ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ဖြစ်သွားတော့သည်။လင်ဖြစ်သူနောက်ကွယ်တွင် သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ဦး၏လီးအား ဂွင်းထုပေးနေမိသဖြင့် အနည်းငယ်စိတ်ထွေလာရ၏။နိုင်ထူးမှ သူမလက်လေးအား ကိုင်ကာ အထက်အောက်ကစားတော့မှ သတိပြန်ကပ်လာရသည်။

စကားမပြောကြတော့ပဲ နှစ်ဦးသား ငြိမ်သက်ကာ နိုင်ထူးတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစင်းနေစဉ် ချယ်ရီခိုင်မှာ လီးအရည်ပြားအား အဆုံးထိဖြဲချလိုက် အပေါ်သို့ပြန်စုကြည်လိုက်နှင့် လီးထိပ်မှစိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးများအား လက်ညိုးကွေးလျက်အနေထားဖြင့် သပ်ချပေးသည်။

တဖြည်းဖြည်းလီးမှ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သူမလက်လေးထဲ သွေးတိုးလာရာ နိုင်ထူးတစ်ယောက် ပြီးတော့မည်မှန်း သိရှိလိုက်သည်။ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်တိုက်ပေးရာ နိုင်ထူး ညာလက်က သူမပုခုံးအား သိုင်းဖက်ကာ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေလာ၏။

တဆက်ထဲလိုလို နိုင်ထူးက ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ လရည်များပန်းထုတ်နေ၏။ချယ်ရီခိုင်လည်း လီးအရည်ပြားအား ခပ်မြန်မြန်လေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကစားပေးနေသည်။လက်ချောင်းကြားလေးထဲ လရည်ပူပူများ စီးကျလာသည်အထိ တိုက်ပေးရင်း ခဏအကြာမှ လွတ်ပေးလိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းချင်းခွာ၍ နိုင်ထူးလီးအား ကြည့်ရာ လီးထိပ်ပေါက်တွင် လရည်ဖြူဖြူလေးစို့နေရင်း တဇပ်ဇပ်တုန်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။

" အားးး … ချယ်ရီရယ် … ကောင်းလိုက်တာကွာ "

နိုင်ထူးတစ်ယောက် ချယ်ရီခိုင့်ပါးပြင်လေးအား တဖွဖွနမ်းကာ ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်ရင်း စောင်ပြန်ခြုံထားလိုက်တော့သည်။

ချယ်ရီခိုင်မှာ သူမဘယ်ဘက်လက်ချောင်းလေးများကြားကက်နေသော လရည်များအား တစ်ရှုးဖြင့် သန့်ရှင်းနေစဉ် နိုင်ထူးမှာလည်း လရည်စပြီးပန်းချိန်စင်သွားသော ရှေ့ခုံနောက်ကျောဘက်အား တစ်ရှုးဖြင့် သုတ်ပစ်နေရသည်။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၂ )

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း ( ၄ )

နိုင်ထူးစကားကြောင့် ချယ်ရီခိုင်ကုန်းအထ ခြေထောက်က နာနေသဖြင့် အကနဲ့ ညည်းမိရာ နိုင်ထူးက ချယ်ရီခိုင် ကိုယ်လုံးလေးအားပွေ့ချီကာ ဂိုဒေါင်အနောက်ခန်း စာရင်းစာအုပ်များ ထားသော စားပွဲခုံဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။

ချိုင်းအားညာလက်ဖြင့်ပွေ့ကာ ဒူးကောက်ကွေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ကန်လန့်ဖျက်ပွေ့ချီထားသဖြင့် ချယ်ရီခိုင့်ဘယ်ဘက် ဖင်သားစိုင်အား နိုင်ထူးလီးကြီးက ဖိကပ်နေပြန်၏။

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ လီးဖြင့်ထိကပ်နေရင်း ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး ခံစားမိကာ စိတ်ထဲ ဒုတိယအကြိမ် တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။ နိုင်ထူးမှာ ချယ်ရီခိုင့်အား အလုပ်စားပွဲပေါ်တင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

" အွန့် … ပြွတ် … ပြွတ် "

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် စားပွဲပေါ်ခြေတွဲလောင်းနေထားဖြင့် ထိုင်မိစဉ် နိုင်ထူး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် သူမပေါင်ကြားထဲ ခါးသွင်းကာ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်၏။ရုတ်တရက်မို့ အံအောထိတ်လန့်သွားကာ နိုင်ထူးပုခုံးအား တွန်းထားမိသည်။သို့သော် နိုင်ထူးမှာ သူမကျောကုန်းအား ခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ထားရင်း စိထားသော နူတ်ခမ်းလေးအား လျှာလိပ်သွင်းကာ မရမက ဖိစုပ်နေပြန်၏။

ချက်ချင်းရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းခံစားချက်လေး ပြန်လည်နိုးထကာ ငြိမ်သွားရသည်။လင်ဖြစ်သူ ဖြိုးသူလီးအား အကြိမ်ကြိမ်စုပ်ပေးထားသော သူမနူတ်ခမ်းလေးအား နိုင်ထူးက မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် ပထမဆုံးအကြိမ် အားနာစိတ်လေးဝင်လာမိ၏။

မရည်ရွယ်ပဲ နူတ်ခမ်းလေးဟပေးလိုက်ရာ နိုင်ထူး လျှာဖျားလေးက ပါးစပ်ထဲ အတင်းတိုးဝင်ကာ သူမလျှာလေးအား ဝိုက်ဆွဲနေတော့သည်။သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ဦး၏ မက်မက်မောမော အနမ်းများခံယူနေစဉ် သူမ ဆီးခုံးလေးအား တစုံတရာက ခပ်တင်းတင်း လာထိုးနေ၏။

နိုင်ထူးပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ထောက်ထွက်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ချယ်ရီခိုင်ဆီးခုံးအား ထောက်ထားရာ သူမ စောက်ပတ်လေးဆီက ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။ရုတ်တရက် နိုင်ထူး နူတ်ခမ်းအား ခပ်ပြင်းပြင်းတုန့်ပြန်ဆွဲစုပ်မိချိန်…

" အဟမ်း  အဟမ်း "

ချောင်းဟန့်သံနှင့်အတူ ဖြူဖြူဝင်း တစ်ယောက် ဂိုဒေါင်အနောက်ခန်းထဲ ဝင်လာသဖြင့် လူချင်း ခွာလိုက်ရသည်။

" ရော့ … ချယ်ရီ … ဒါက ထမင်းချိုင့် … ဒါက ရေဗူး "

..........................................................................................................

" ဟဲ့ … မမချယ်ရီ … လက်ဖက်သုပ်စားဖို့ … လုပ်ပါဆို … ဘာတွေးနေတာလဲ "

ဖြူဖြူဝင်းစကားကြောင့် ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် အတွေးစလေးများ ပျက်ကာ လက်ဖက်သုပ် အထုပ်လေး ဖြည်ပေးလိုက်တော့၏။

" မတွေးပါဘူး … မမဖြူရဲ့ … ရော့စား "

နှစ်ယောက်သား ကုန်စင်အောင်စားကာ လက်ဖက်သုပ်ကုန်မှ ဖြူဖြူဝင်းတစ်ယောက် သူမတို့နားနေခန်းဘက် ထွက်ခွာသွာသည်။ချယ်ရီခိုင်မှာ ရေဘူးဖွင့်ကာ မော့သောက်ရင်း ခဏမှေးရန် ခုံရှည်ပေါ်လှဲချစဉ် ဆီးပုံးတင်းလာသဖြင့် ဝန်ထမ်းနားနေခန်းမှ သန့်စင်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။

သန့်စင်ခန်းဘက်အရောက် ကျား/မ ခွဲထားသော ဆိုင်းပုဒ်လေးအား ကြည့်ကာ မ အခန်းဘက်ချိုးကွေ့ဝင်လာခဲ့၏။သန့်စင်ခန်း ၄ ခန်းရှိရာ ၄ ခန်းစလုံး လူမရှိပေ ထမင်းစားနားချိန်မို့ တရေးတမော အိပ်ကာ အနားယူချိန်ဖြစ်သည်။သန့်စင်ခန်းတွင်း ဝင်၍ ထမိန်အားခေါင်းပေါ်မှ လှန်ချွတ်ကာ နံရံဘေးရှိ အဝတ်တင်သောချိတ်လေးပေါ် ချိတ်တင်လိုက်၏။

ထို့နောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ်အနားစအား ပေါင်လယ်ထိ လျော့ချကာ ဘိုထိုင်ခွက်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။သေးပေါက်ပြီးစဉ် ရုတ်တရက် သန့်စင်ခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး အပြင်မှ လူတစ်ယောက် ဘွားကနဲ့ ဝင်လာနေ၏။

" အမလေးးး "

သူမ အမှားပင်ဖြစ်သည်။လူရှင်းသဖြင့် သန့်စင်ခန်းတံခါးအား ပြန်ပိတ်ရာ လော့ကျမကျ သေချာ မပိတ်ခဲ့ပေ။

" မလန့်ပါနဲ့ … ချယ်ရီရယ် "

" မသင့်တော်ပါဘူး … ကိုနိုင်ထူးရယ် … ထွက်  ထွက်  … ထွက်ပါရှင် "

ချယ်ရီခိုင်မှာ အံအောထိတ်လန့်ရင်း ဘိုထိုင်ခွက်ပေါ်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ရာပိုဆိုး သွားရပြန်သည်။ဝန်ထမ်းဝတ်စုံ အင်္ကျ ီ ီအဝါအောက်နားစက ခါးထိသာဖုံးသဖြင့် ဆီးခုံးပေါ်မှစောက်မွှေးအုံပါးပါးလေးအောက် စောက်ပတ်လေးအား မတ်တပ်ရပ်ပြသလို ဖြစ်သွား၏။

နိုင်ထူးမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ပေါင်လယ်ထိလျောကျလျက် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ စောက်ဖုတ်အုံလေးအား ကြည့်ရင်း ရှေ့တိုးကပ်လာတော့သည်။လူချင်းကပ်သွားသည်နှင့် ချယ်ရီခိုင်နူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ချယ်ရီခိုင်မှာ မြို့တွင်းဂိုဒေါင်ထဲ အဖြစ်အပျက်အပြီး နောက်ပိုင်းတွင် နိုင်ထူးအား လူကွယ်ရာ နမ်းရှိုက်ခွင့်ပြုကာ နို့အုံများကိုပါ ကိုင်ခွင့်ပြုထားပေးသည်။

နိုင်ထူးမှာလည်း အခွင့်ရေးများ ဖန်တီးကာ ချယ်ရီခိုင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း နိုအုံများပါ ဆွဲစို့တတ်သည်အထိ ရှေ့ဆက်လာသည်။

နိုင်ထူး အကျင့်က နို့အုံများအားခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ချေပြီးမှ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား ဖိဖိညှပ်ဆွဲတတ်၏။ချယ်ရီခိုင် နို့သီးခေါင်းလေးများ ကြိမ်းစပ်နာကျင်လာချိန်မှ အင်္ကျီ လှန်ကာ စို့ပေးတတ်သည်။ချယ်ရီခိုင်မှာလည်း လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် နိုင်ထူး၏ အထိအတွေ့အောက် မသိစိတ်က ယိမ်းယိုင်လာခဲ့သည်။

သို့သော် သန့်စင်ခန်းထဲ ဖြစ်နေသဖြင့် တခြားတစ်ယောက်ယောက် သိသွားမှာမျိုး စိုးရိမ်ကြောက်လန့်နေ၏။ခုလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ နိုင်ထူး ညာလက်မှာ သူမ ဘယ်ဘက်နို့အုံလေးအား ခပ်တင်းတင်းညှစ်ချေနေသည်။အားထဲ့ညှစ်တိုင်း နို့အုံတစ်ခုလုံး ပူထူလာကာ နာကျင်သော ခံစားမှု့လေးအား စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်နေပြန်၏။

" ဖလွပ် … ပြွတ်စ် … ဒီထဲ … မလုပ် …… အ   အားးးး … မ  လုပ်  ပါ   နဲ့ …… ကိုနိုင်  ရယ် …… အမလေးးးး "

အသိစိတ်များ  စုစည်းကာ ငြင်းဆန်တွန်းလှန်ပေမယ့် နိုင်ထူး၏ ထိထိမိမိ လုပ်ဆောင်ချက်များအောက် အရာမရောက်ခဲ့ပေ။နို့နှစ်ဖက်လုံး နာကျင်လာချိန် အင်္ကျီ အောက်နားစအား လည်ပင်းထိလှန်ကာ ဘယာစီယာလေးအား အောက်ဆွဲချရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစို့ခံလိုက်ရ၏။

ထူးခြားနာကျင်သောခံစားမှု့ သန့်စင်ခန်းထဲမို့ လူသိမှာကြောက်သော ခံစားမှု့ အတွေးပေါင်းစုံနှင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေရရှာသည်။နို့သီးခေါင်းလေးအား ခပ်တင်းတင်းကိုက်ထားရင်း နိုင်ထူးလက်များက သူမကျောပြင်နှင့် ဗိုက်သားများအား လှည့်ပတ် ပွတ်သပ်ကစားနေပြန်၏။

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် အသိစိတ်များဝေဝါးလာကာ မျက်လုံးလေးမိတ်ရင်း နိုင်ထူး လက်များ၏ ပွတ်သပ်မှု့များအား လိုက်ပါခံစားနေလိုက်သည်။နိုင်ထူးလက်တဖက်က ပွတ်သပ်ကစားရင်း သူမပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာချိန်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်မှ အပေါ်သို့ ပြန်မတင်ရသေးကြောင်း ခံစားသိရှိတော့၏။

သူမစောက်ပတ်လေးအား နိုင်ထူးလက်ဖဝါးက အုပ်မိချိန် ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ကျစ်နေအောင် စိထားလိုက်သည်။ပေါင်စိထားမှ နိုင်ထူးလက်ချောင်းလေးများပူကပ်သွားကာ လက်ခလယ်က စောက်စိလေးအား ဖိထားသလိုဖြစ်သွားရ၏။

ထိုစဉ် နိုင်ထူးမှာ ဆွဲစို့ထားသော နို့သီးခေါင်းလေးအား သွားဖြင့် ဖိကိုက်လိုက်ရာ ချယ်ရီခိုင့် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာကာ ပေါင်တန်များ တဇပ်ဇပ် တုန်ခါလာတော့သည်။

ပေါင်သားများ လှုပ်ခါစဉ် နိုင်ထူးလက်ချောင်းလေးများ ချယ်ရီခိုင် ပေါင်ကြားထဲ ခပ်သွက်သွက် လှုပ်ရမ်းသွား၏။လေထဲမျောလွင့်သလိုလို တိမ်တိုက်တွေထဲ စီးမျောသလိုလို ရင်ဖိုလှိုက်မောစွာ ခံစားရင်း ချုပ်တီးထားသော စိတ်များ လွတ်ချလိုက်၏။

" အ  …… အားးးး  …   မ   ရ   …  မ  ရ   တော့  ဘူး ……… ရှီးးးး းးးးး …… အ မ လေးးးး …… ပြီး  ပြီးးး …… ပြီးပြီ   … ကိုနိုင်ရယ် "

ချယ်ရီခိုင် မှာ ကာမစိတ်တောက်လောင်ချိန် နိုင်ထူးအား ကိုနိုင်ဟု ခေါ်ရင်း ညည်းငြူပြတတ်သည်။ခုလည်း သူမစောက်ပတ်လေး အတွင်းမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာရာ တအီးအီး ညည်းရင်း နိုင်ထူး ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်၏။

စောက်ရည်များ ကုန်သွားမှ စင်းထားသော မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်ရာ နိုင်ထူးက သူမ အဖုတ်လေးဆီမှ လက်ပြန်ထုတ်ကာ လက်ချောင်းလေးများအား ကပ်နေသော စောက်ရည်များအား ယက်စုပ်မျိုချပစ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

" အာ … ကို နိုင် ရယ် "

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ငေးမောကြည့်ရင်း နိုင်ထူးလက်ချောင်းများအား လျှာဖြင့်ဝိုက်ဆွဲကာ အလိုအလျောက် ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ခဏအကြာတွင် နိုင်ထူးက ချယ်ရီခိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ချကာ ပေါင်လယ်မှ အတွင်းခံလေးအား ခြေချင်းဝတ်နားထိ ဆွဲချရင်း ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ ပေါင်ခြံအတွင်းဘက် စီးကျနေသော စောက်ရည်ကြည်များအား အောက်မှ လျှာအပြားဖြင့် ပင့်ယက်ပေးပြန်သည်။

ပေါင်ခြံထဲ ဘယ်ညာပြောင်နေအောင် ယက်ပေးပြီးမှ လျှာဖျားအား ချယ်ရီခိုင့်စောက်ပတ်လေးဆီ ရွေ့ပစ်လိုက်၏။စောက်ရည်များဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခြမ်း အပေါ်မှ စောက်စိလေးက ခေါင်းထောင်နေသည်။

နိုင်ထူးမှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖြင့် အထက်အောက်ဖိဆွဲပေးရာ နိုင်ထူးနှာခေါင်းထိပ်နှင့်ချယ်ရီခိုင့်စောက်စိခေါင်းလေး တချက်တချက် ထိမိနေ၏။ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် စောက်စိလေးအား ထိကပ်မိတိုင်း ခါးလေးကော့လာကာ ဖင်သားကြီးများ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြန်သည်။

စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းဝထဲ အိုင်နေသော လက်ကျန် စောက်ရည်များအားတေ့စုပ်ရာ ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် နှဖူးကြောလေးများတွန့်ကာ တကိုယ်လုံးတုန်ခါရင်း ဒုတိယအကြိမ်စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းနေတော့၏။

" အား  ……  အ   အားးးးး … ကန်  တော့  နော် …… ကိုနိုင် ……    ရှီးးးးးး  …… အားးးး  …… အ    အ  "

သူမပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ခေါင်းမော့နေသော နိုင်ထူး မျက်နှာအား စောက်ရည်ဖြင့် ပန်းရင်း မျက်နှာသာမကာ တခေါင်းလုံးပန်းမိသဖြင့် အသံတုန်တုန်ရီရီလေးဖြင့် တောင်းပန်လိုက်တော့၏။

......................................................

အဖြစ်ပျက်များအားပြန်တွေးရင်း စောက်ပတ်လေးဆီက တဆစ်ဆစ်ခံစားလာချိန် ဘေးနားအိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင်ဖြိုးသူက လာခွသဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဖြိုးသူမှာလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးအား အမုန်းဆွဲပေးထားသဖြင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေရှာ၏။ဖြိုးသူ ပါးပြင်လေးအား တချက်နမ်းရှိုက်ကာ ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ကြိုးစားအိပ်ပစ်လိုက်တော့၏

…………….........................................................……

အခန်း  ( ၅ )

မနက်လင်းတော့ ဖြိုးသူတစ်ယောက် ချယ်ရီခိုင်အား အလုပ်လိုက်ပို့ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ရေချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ်ခဏ လှဲကာ ဖုန်းဖွင့်၍ အပြာကားများ ဖွင့်ကြည့်နေ၏။ဒီနေ့ ဖြိုးသူ အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာပဲ အနားယူရင်း ဇတ်ကားကြည့်ကာ နှပ်နေတော့သည်။မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရာမှ နိုးလာရာ ခေါင်းရင်းဘက် တံခါးပေါက်မှ နေရောင်ခြည် စူးစူးကြောင့် ပြန်နိုးလာခဲ့၏။

ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ အိပ်ခန်းပြင်ထွက်ရင်း အနောက်ဘက်မီးဖိုခန်းဘက် ထမင်းစားရန်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။မီးဖိုချောင် အခန်းနား အရောက် စကားသံခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်မိ၍ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အသံလာရာဆီ လျှောက်သွားမိ၏။

" အဲဒါကြောင့် … ရှင့်ကို … ဆေးလိပ်လျော့သောက်ဖို့ ပြောနေရတာ … ဟွန့် "

မီးဖိုခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး ထားထားနွယ်တို့ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ပေါ်နေသည်။

" အေးပါ … ထားရယ် … လုပ်ရင်း ပျော့ပျော့ သွားတာကွာ … ဟူးးး "

ကာထားသော ထရံလေးမှ ဖြိုးသူကိုယ်တိုင် ချဲ့ထားသော ထရံပေါက်လေးထဲက ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ကုတင်ပေါ်တွင် စိုးမြင့်မှာ မျက်နှာ ချွေးစေးများပြန်နေရင်း ထားထားနွယ်ပေါင်ကြားမှ နောက်ဆုတ်ထိုင်နေလျက် ထားထားနွယ်က ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေးဖြင့် ပြောဆိုနေသည်။

စိုးမြင့် ဒီလိုဖြစ်နေသည်မှာ ၂ လခန့် ရှိနေပြီ ခုလည်း နေ့လည်းထမင်းစားပြန်ချိန် မယားဖြစ်သူ ထားထားနွယ်အား တချီတမောင်း လိုးရာ အချက်၂၀ လောက်တွင် တင်းမာနေသော လီးမှာ ပျော့ခွေလာရင်း လိုးရင်းတန်းလန်း လီးက ကျွတ်ထွက်သွား၏။

" ကဲ … ဒီနာလား … ထားပဲ … ဂွင်းထုပေးလိုက်မယ် "

လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်အား ပြောရင်း ကုန်းထလိုက်သည်။စိုးမြင့်မှာ ထားထားနွယ်ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ဂွင်းထုပေးနေသည်ကို မျက်လုံးမှိတ်ကာ အရသာ ခံနေလိုက်၏်။ခဏ အကြာတွင် ဘေးမှ မယားဖြစ်သူ အား ဖက်နမ်းရင်း လရည်များ ထွက်လာတော့သည်။

" အားအားးး … ကောင်းလိုက်တာ … ထားရယ် … ဟူးးးး ရှီးးးး းးးး … ကျေးဇူးပါကွာ "

ထားထားနွယ် ပါးပြင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ဂွင်းထုပေးသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွ ပြောနေ၏။ပြီးမှ လူချင်းခွာကာ စိုးမြင့် မှ အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်နေသည်။

ဖြိုးသူမှာ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ထားထားနွယ်၏ လိုအပ်သော ဆန္ဒလေးများ ဖြည့်စွပ်လိုးပေးချင်သည့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။မီးဖိုခန်းထဲဝင်၍ ထမင်းခူးကာ ဧည့်ခန်းထဲ စားသောက်ပြီး ပန်းကန်များဆေးကြော သိမ်းဆည်းရင်း နောက်တကြိမ် ပြန်ချောင်းလိုက်၏။

စိုးမြင့် နေ့လည်ပိုင်းအလုပ်သွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် မပြီးဆုံးသေးသော ကာမဆန္ဒလေးများ သူမလက်လေးဖြင့် ဖြေဖျောက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ဖြိုးသူ လီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ပြေးလိုးချင်ပေမယ့် အနေထိုင် တည်ကြည်သော ထားထားနွယ်အား ရှိန်းနေမိ၏။

" အ … အားးး  … အ    အ … ကောင်းတာ … ဖြိုးသူရယ် … ဟူးးးး းးးး "

ဖြိုးသူကြည့်နေစဉ် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဖင်သားကြီးကြွတက်လာကာ ပေါင်ကြားထဲကလိနေသော သူမညာဘက်လက်မှ ခပ်မြန်မြန် လှုပ်ရှားရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်ကြီးကုတင်ပေါ်ပြန်ကျကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

ထားထားနွယ်တစ်ယောက် သူမလက်ချောင်းလေးအား ကပ်ပါလာသော စောက်ရည်များအား နမ်းကြည့်ရင်း မှေးနေတော့သည်။ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ် ညည်းငြူရင်း သူ့နာမည် ပါလာသဖြင့် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာခဲ့၏။ထားထားနွယ်တစ်ယောက် သူ့အား မှန်း၍ ခံနေပုံရသဖြင့် စမ်းကြည့်ရန် အကြံထုတ်နေတော့၏။

အိပ်ခန်းထဲဝင်လာကာ မှောက်အိပ်ရင်း ထားထားနွယ်အား ပေါ်တင်ပြောလိုးရကောင်းမလား တွေးနေမိသလို မိန်းမဖြစ်သူချယ်ရီခိုင်အား ပြန်တိုင်လျင် လင်မယားကွဲမှာလည်း စိုးရိမ်မိနေသည်။အတော်ကြာကြာတွေးနေရင်း အကြံထုတ်မရဖြစ်နေသည်။

" ဖြိုးသူရေ … မောင်လေး … လက်ဖက်သုပ်လာပေးတာဟေ့ … ရှိလား "

အိပ်ခန်းထဲ အကြံထုတ်နေတုန်း ဧည်ခန်းဘက်မှ ထားထားနွယ်အော်သံကြောင့် ရုတ်တရက် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းတံခါးနားလျှောက်ခဲ့သည်။တံခါးနားရောက်မှ အသံမပေးပဲ စိတ်ကူးပေါက်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးအား ဟထားပေးရင်း ကုတင်ပေါ်ပက်လက်ပြန်လှဲရင်း အိပ်နေလိုက်၏။

" ဖြိုးသူရေ … ဖြိုးသူ "

ထားထားနွယ်အသံမှာ ဧည့်ခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဘက်ဆီသို ရွေ့လာနေသည်။အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ခပ်ဖွဖွနင်းလျှောက်လာသော ခြေသံတိုးတိုးလေး ဖြိုးသူ ကြားနေရသဖြင့် ဟောက်သံ ပေးလိုက်ပြန်၏။ထားထားနွယ်မှာ လက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်အား ဧည့်ခန်းစားပွဲခုံပေါ်တင်ကာ ဖြိုးသူအိပ်ခန်းဘက်လျှောက်လာရင်း တံခါးဟနေသဖြင့် အသာလေးဖွင့်ကာ ခြေသံလုံလုံဖြင့် ဖြိုးသူကုတင်နား တိုးကပ်လာသည်။

" ဟိတ် … ဖြိုးသူ … မောင်လေး … အိပ်ပျော်နေတာထင်တယ် … လက်ဖက်သုပ်စားဖို့ လာပို့တာ … ထ "

ထားထားနွယ်တစ်ယောက် အနီးကပ်နိုးရာ ဖြိုးသူဆီမှ ဟောက်သံများ ထွက်လာသဖြင့် သူမစိတ်ထဲ ဖြိုးသူအိပ်ပျော်နေကြောင်း ထင်မှတ်သွားတော့သည်။

ဖြိုးသူဆီမှ ဟောက်သံနှင့်အတူ ညာဘက်လက်က ညာဘက်ပေါင်ရင်းအား ကုတ်နေရာ ထားထားနွယ်မျက်လုံးများက ဖြိုးသူပေါင်ရင်းဆီသို့ အကြည့်ရောက်သွား၏။

" ခူး … ခလူး … ခလူး လူး …… အိ့ … ဗျင်းးး ဗျင်းးး  ဗြိ "

ဖြိုးသူမှာ ပေါင်ရင်းအား ခပ်ပြင်းပြင်းကုတ်ရင်း ဟောက်သံပေးလိုက်နှင့် လက်က အပေါ်သို့ရွေ့ရာ ပုဆိုးမှ လက်နှင့်ချိတ်ကာ ပါလာပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း ပုဆိုးအောက်နားစမှာ ပေါင်လယ်သို့ တက်လာရာ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း အာဂေါင်များ ချောက်ကပ်လာရ၏။

ထားထားနွယ်မှာလည်း ဖြိုးသူရေချိုးတိုင်း နောက်ဖေးပေါက်လေးမှ ချောင်းကြည့်တတ်ရာ ဖြိုးသူလီးအား အဝေးမှ မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ခုလိုချိန်တွင် အနီးကပ်မြင်ချင်သည့်စိတ်က တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာရ၏။သို့သော် ဖြိုးသူ အိပ်ရာနိုးလာခဲ့လျင် ဟုသော အတွေးဝင်ရောက်လာချိန် ဆက်ကနဲ့ ကိုယ်လုံးလေး တုန်သွားရသည်။

ထိုစဉ် ဖြိုးသူလက်က ဗိုက်ပေါ်ထိ ရွေ့ကုတ်ရာ ပုဆိုးညာဖက်အောက်နားစက ခါးထိရောက်ရှိသွားတော့သည်။ပေါင်ကြားမှ ဖြိုးသူလီးကြီးက ခုံးထသောအနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် စိုက်ကျနေသည်ကို မြင်မိရာထားထားနွယ် တစ်ယောက် မျက်နာလေး အမ်းလာခဲ့၏။

အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် လင်တော်မောင်စိုးမြင့်၏လီးကိုသာ မြင်ဖူးခဲ့ရာ ဖြိုးသူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား အနီးကပ်မြင်လိုက်ရစဉ် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ခံစားနေရသည်။အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်ရန် စဉ်းစားရင်း အိပ်ခန်းတံခါးဆီ လျှောက်လာခဲ့လိုက်ပြန်၏။အိပ်ခန်းတံခါးနားရောက်မှ ချီတုန်ချတုန်ဖြစ်ကာ ကုတင်ဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

သူမခြေထောက်များက အလိုလျောက် ကုတင်နားပြန်လျှောက်လာကာ ဖြိုးသူမျက်နာအား စူးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်ဖြင့် ဖြိုးသူခါးနား တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ပစ်လိုက်တော့သည်။ဖြိုးသူမျက်နာဆီမှ အောက်ဖက်သို့ တဖြည်းဖြည်း အကြည့်ရွေ့လာရာ ပေါင်ရင်းအရောက် သူမညာဘက်လက်လေးမြှောက်တက်လာရင်း ဖြိုးသူ ပုဆိုးဘယ်ဖက်ခြမ်းအား ခါးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်မိ၏။

ပုဆိုးအောက်နားစ တခုလုံးခါးပေါ်လိပ်တင်သွားချိန် ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော အလင်းရောင်က ဖြိုးသူပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား မီးမှောင်းထိုးပြသလို ဖြစ်သွားရတော့သည်။လီးအရည်ပြားပေါ်တွင် အကြောစိမ်းများထင်းနေပြီး ပန်းရောင်ထနေသော ဒစ်ကြီးက ကားထွက်နေ၏။

ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးမြင့်ထက် တုတ်ခိုင်ဖွံ့ဖြိုးသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း အလိုလျောက်ဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်။ခပ်နွေးနွေး လီးအရည်ပြားမှတဆင့် ထိတွေ့မှု့က သူမစိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ခံစားမိကာ လီးအားထောင်၍ ဒစ်ကြီးကားထွက်လာအောင် ဖြဲကြည့်လိုက်ပြန်၏။

လီးကြီးဆီက ဒုတ်ကနဲ့သွေးတိုးလာဟန်ဖြင့် သူမလက်ဖဝါးလေးအား အသိပေးရင်း တဖြည်းဖြည်း မာထင်ကာ ဆန့်ထွက်လာတော့သည်။လီးအရည်ပြားအား ဖြဲလိုက်စုလိုက်ဖြင့် အားရကျေနပ်စွာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးရင်း လွတ်ပေးလိုက်၏။

ထားထားနွယ်လက်မှ လွတ်ထွက်လာသော ဖြိုးသူလီးကြီးမှ ထောင်မတ်နေရင်း ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါရမ်းနေတော့သည်။

" ကိုင်ထားပါ … မမထားရဲ့ "

" ဟင် … အိုရ် "

………………………………...................................................................……

အခန်း  (၆ )

အကြောစိမ်းများထောင်ကာ တုန်ခါနေသောလီးကြီးအား စိုက်ကြည့်နေစဉ် အိပ်ပျော်နေသော ဖြိုးသူဆီမှ စကားသံထွက်ပေါ်လာသဖြင့် ထားထားနွယ်တယောက် ကိုယ်လုံးလေးတုန်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတွက်သွား၏။ကုတင်ပေါ်တင်ပလွဲထိုင်နေရာမှ ချက်ချင်းဆင်းရပ်ရာ နောက်ကျသွားတော့သည်။ဖြိုးသူက ကုန်ထရင်း သူမဗိုက်လေးအား သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။

" လွတ်ပါ … ဖြိုးသူရယ် … မမထားက … ဟို  ဟို … လက်ဖက်သုပ် လာပို့တာပါ "

သူမဗိုက်အား ဖမ်းဆွဲထားသော ဖြိုးသူလက်အား သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ခွာထုတ်ရင်း ခေါင်းလေးငုံကာ ပြောဆိုနေသည်။

" လက်ဖက်သုပ် … ပြီးမှ စားမယ်လေ … မမထားရဲ့ … ခု … ကျနော့်လီးကြီး ကိုင်ထားပေးဗျာ "

" ဟာ … မ သင့် တော်   ပါ   ဘူးးး … ဖြိုးသူရယ် "

" မတော်ဘူး ဆိုတာ မရှိပါဘူး … မမထားရယ် "

ဖြိုးသူမှာ စကားပြောရင်း ကုတင်ပေါ်ဘေးတိုက်အနေထားလေးဖြစ်သော ထားထားနွယ်အား လွတ်နေသော ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်ပုခုံးအားဆွဲကာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်၏။ခန္ဓာကိုယ်ချင်းထိကပ်သွားသဖြင့် ထားထားနွယ်၏ ညာဖက်ဖင်သားစိုင်အား ဖြိုးသူလီးက ထောက်မိနေတော့သည်။ကန့်လန့်အနေထားဖြင့် လီးဖြင့်ထောက်ခံရကာ နူတ်ခမ်းလေးအား ဖိစုပ်ခံရသဖြင့် ထားထားနွယ်လည်း ခဏ မိန်းမောသွားရပြန်သည်။

သို့သော် သူမစိတ်ထဲ အိမ်ထောင်ရေး ဖေါက်ပြန်သလို ခံစားမိကာ ဖြိုးသူအား တွန်းထုတ်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ထပြေးခဲ့သည်။ဖြိုးသူမှာလည်း နောက်မှ ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ကာ ထားထားနွယ် အားလှမ်းဆွဲပစ်သည်။အိပ်ခန်းတံခါးနားအရောက် ထားထားနွယ်အား ဆွဲလှည့်ကာ အိပ်ခန်းနံရံဘက် တိုးကပ်ရင်း ကိုယ်လုံးချင်းမျက်နှာချင်းဆိုင် ဖိကပ်ထားလိုက်၏။

" ဟာ … မ  လုပ် … အု   ဖလု … ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် "

ထားထားနွယ်အား နံရံကပ်ထားရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြင့် ကိုယ်လုံးချင်းဖိကာ နူတ်ခမ်းလေးအား ဒုတိယအကြိမ် စုပ်ယူပစ်သည်။ဒီတကြိမ် ဖြိုးသူလီးထိပ်မှာ ထားထားနွယ်ပေါင် ပေါင်ကြားတည့်တည့် ဖိထောက်မိသဖြင့် ထားထားနွယ်စောက်ပတ်အုံလေးထဲမှ တဆစ်ဆစ် ခံစားလာရတော့သည်။

သူမခန္ဓာကိုယ်လေး လှုပ်ရမ်းငြင်းဆန်လေ ဖြိုးသူကခါးအားဖြင့် ဖိထောက်နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ထမိန်အတွင်းမှ စောက်ဖုတ်လေးမှ လီးထိပ်ဖြင့် ဖိစွခံရကာ အရည်ကြည်များစိမ့်ထွက်လာရ၏။ဖြိုးသူပုခုံးအား တွန်းထားသော လက်လေးများ အားကုန်လာရင်း ပေါင်တန်လေးအား စိထားပစ်တော့သည်။ပေါင်တန်စိထားလိုက်မှ ခေါင်းထောင်နေသော အစိလေးအား ဖြိုးသူဒစ်ဖူးက တည့်တည့် ထိုးမိလေ၏။

" အာ … … အင်း … အင့် "

ခေါင်းလေးမော့ကာ သူမလည်တိုင်လေးအား လျှာဖြင့်ဆွဲစုပ်နေသော ဖြိုးသူခေါင်းအား ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ရင်း ပေါင်ခြံထဲမှမာထင်လာသောအစိလေးအား ဖြိုးသူဒစ်ဖူးကြီး လာထိုးချိန် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာ ဖြဲပေးနေမိတော့သည်။

ဖြိူးသူမှာ ထားထားနွယ်၏ ပြောင်းလဲလာသော တုန့်ပြန်မှု့ကြောင့် ခါးလေးအားဆွဲဖက်ကာ ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် ကုတင်နားလျှောက်လာခဲ့သည်။ကုတင်ပေါ်အရောက် ထားထားနွယ်အား ပက်လက်အနေထားလှဲစေပြီး အပေါ်မှ မိုးပြီး ခွထားလိုက်၏။

ထားထားနွယ်မှာ ထိတ်လန့်ရှက်ရွံ့မှု့များနှင့် မကြာမှီ ခင်ပွန်းဖြစ်သူထက် ကြီးမားသောလီးဖြင့် အလိုးခံရတော့မည်ကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့် တွေးနေတော့သည်။

သူမတွေးနေစဉ် ဖြိုးသူလက်နှစ်ဖက်မှာ ထမိန်အပေါ်အနားစအားဖြည်ပြီး အောက်သို့ဆွဲချရာ အလိုက်သင့်ဖင်ကြီး ကြွပေးရင်း မျက်နှာလေး ရဲလာပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူအား ထမိန်ချွတ်ကာ ခံဖူးပေမယ့် သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ဦးရှေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးအတိုင်းသား ပေါ်နေရာ ရှက်သွေးပိုနေမိသည်။

တခဏ အထိတွေ့နောက် သာယာမိသော သူမကိုယ်သူမလည်း နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရ၏။မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားရင်း ပေါင်ကြားရှိ အဖုတ်လေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖုံးထားမိသည်။ခဏအကြာ ဖြိုးသူမှ သူမအင်္ကျီကြယ်သီးအား ဖြုတ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကာ…

" အာ … ဒီတိုင်းပဲ … ဟိုဟာ … ပြုပါ့လား … ဖြိုးသူရာ "

" ချွတ်ပါ … မမထားကလည်း … ကျနော်လည်း ချွတ်မှာပါ … တုံးလုံးချွတ်လိုးမှ ပိုအရသာရှိတာ "

" ဟိတ် … အဲလို မပြောကြေးကွာ "

ထားထားနွယ်မှာ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေတတ်သူမို့ လိုးမယ်ဆိုသော စကားလုံးအား ခုထိ မသုံးဖူးပေ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်နှင့် လင်မယားသဘာဝ လိုးချိန်တွင်တောင်

 !! လုပ်လေ မြန်မြန်လေးလုပ် !!

 ဒီလောက်သာ ပြောဆိုတတ်သည်။သူမ ငြင်းဆန်နေချိန်မှာပင် အင်္ကျီကြယ်သီးများ ပြုတ်ထွက်ကုန်ရာ နောက်ဆုံး ဖြိုးသူဆန္ဒအလျောက် ဘယာစီယာလေးပါ ချွတ်ပေးလိုက်ရရှာ၏။

ညာဘက်လက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးအားဖုံးအုပ်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် နို့အုံလေးအား လက်မောင်းသားဖြင့်တန်းကာ ကွယ်ထားပစ်သည်။ဖြိုးသူအားကြည့်နေစဉ် ဖြိုးသူက ခွထားရာမှ ထရပ်ကာ အပေါ်အင်္ကျီအားချွတ်ရင်း ခါးပုံစားအားဖြည်ပြီး ပုဆိုးအားခေါင်းမှ ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် နောက်ပြန်ပစ်လိုက်၏။

ထားထားနွယ် ခါးဘေး ဒူးနှစ်ဖက်ထောက်ကာ ထိုင်ချရင်း ကိုယ်လုံးအားရှေ့စိုက်ချလိုက်သည်။ပက်လက်အနေထားဖြင့် အဖုတ်နှင့်နို့လေးအား ဖုံးထားသော ထားထားနွယ် နူတ်ခမ်းလေးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် အုပ်မိုးစုပ်ယူပစ်သည်။ထားထားနွယ်မှာလည်း လင်မယားချင်း လိုးချိန် ထမိန်လှန်ပေးရုံသာ ကြုံဖူးသဖြင့် ခုလို ဖြိုးသူ၏ အနမ်းများအား အသစ်ဆန်းဖြစ်ကာ ပြန်လည်တုန့်ပြန်ပေးနေမိ၏။

ဖြိုးသူနူတ်ခမ်းများက ပါးစပ်ချင်းစုပ်နေရာမှ ထားထားနွယ်လည်ပင်းဖွေးဖွေးလေးအား လျှင်ဖြင့်ရွေ့ယက်နေသဖြင့် သူမခေါင်းလေးမော့ရင်း နို့အုံဖုံးထားသောလက်လေး ဘေးသို့ဆန့်ထုတ်ကာ ဖြိုးသူခေါင်းလေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်သည်။စောက်ပတ်လေးအားအုပ်ထားသော လက်လေးအား ဖြိုးသူလီးထိပ်က လာလာထိနေသဖြင့် လက်ဖဝါလေးအားလှန်ပြီး လီးထိပ်အား ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်၏။

ဖြိုးသူမှာလည်း ထားထားနွယ်လည်ပင်းဆီမှ နို့အုံဘက် လျှောချကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ငုံခဲရင်း လီးထိပ်အားဆုပ်ကိုင်ပေးသော လက်လေးအား ဖိလိုးနေလိုက်သည်။

ဖြိုးသူလီးထိပ်က ထားထားနွယ်လက်ကလေးထဲမှ ကျွံထွက်လာတိုင်း အောက်ဖက်မှ စောက်စိလေးအား ထိုးမိရာ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် မသိမသာလေး ခါးကော့ပေးနေမိသည်။လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်ဆီမှ တခါမှမရဘူးသော ကာမအရသာ အသစ်လေးများခံစားရင်း ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်နေပြန်၏။

နို့သီးခေါင်းလေး အစို့ခံရင်း ပေါင်ခွတည့်တည့် ခွထားသောဖြိုးသူလီးအားလက်ဖြင့် ဒေါင်လိုက်ဆုပ်ကိုင်ပေးထားရာသူမလက်လေးအားဖိအလိုး လက်ဖဝါးထဲမှ ကျွံထွက်လာသော ဒစ်ဖူးက စောက်စိအား ထိုးမိသဖြင့် ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့သည်။

နဖူးကျောလေးများ ရှုံ့ရင်း တအီးအီး ညည်းကာ ဖြိုးသူလီးအားကိုင်ထားသော ညာဘက်လက်အား လွတ်ရင်း ဖြိုးသူကျောကုန်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်နေတော့သည်။

" အားဟား … အားးးး … ဖြိုး  သူ  ရယ် … မ   မ  ထား …… ထွက်  ထွက်   ထွက်ကုန်ပြီ ကွာ … ဟူးးးး  ရှီးးးး    အ     အ    အားးးးးး းးးးးးး "

ပေါင်ကြားထဲ စိုက်ကျလာသော လီးတန်ကြီးအား ဖမ်းညှပ်ရင်း ဖင်ကြီးကြွကာ ကော့ထိုးနေ၏။ဖြိုးသူမှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစို့ကာ ကိုယ်လုံးအား အောက်သို့ ရွေ့ဆင်းလိုက်ပြန်သည်။ထားထားနွယ် ပေါင်တန်များအားမြှောက်ကာ ဒူးကွေးထားစေလျက် ပေါင်ကြားတည့်တည့် မျက်နှာအပ်ပစ်လိုက်တော့၏။

" ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် "

စောက်ရည်များ ရွဲနှစ်နေသော အဖုတ်အုံကြီးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

" အားဟား   …  အားဟား … အိုးးးး … ဘာလုပ်တာလဲ  ဖြိုးသူ …… အမလေးးး … မ  လုပ်  ပါ  နဲ့ … အ    အားးးး …… ငရဲငအုံတွေ  …… အားလားလားးး  ကြီး ကုန်  ပါ့  မယ်  … "

ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်လေးမြှောက်ဒူးကွေးကာ ဖြဲပေးထားသော သူမ စောက်ပတ်လေးအား ဖြိုးသူက ယက်ပေးနေသဖြင့် ဖြိုးသူခေါင်းအား တွန်းရင်း တောင်းပန်နေရသည်။ အိမ်ထောင်သက် ၂ နှစ်အတွင်း လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်တောင် တခါတရံမှ လက်ဖြင့် ကလိပေးသော သူမစောက်ပတ်လေးအား ဖြိုးသူက မက်မက်မောမော ယက်နေသည်ကို အံအောနေမိပြန်၏။

ပူပူနွေးနွေး စောက်ရည်များပန်းထုတ်ထားသော အဖုတ်လေးမှ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ စောက်ခေါင်းထဲ အိုင်လာရသည်။ဖြိုးသူခေါင်းအားဘယ်လက်ဖြင့်တွန်းထားရင်း ညာဖက်လက်ကလည်း စောက်ပတ်နှင့်မျက်နှာလွတ်သွားမှာကြောက်သဖြင့် ဖြိုးသူဆံပင်များအားဆွဲကာ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြန်၏။

အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာနွေးနွေးကြီး ဝင်လာပြီး စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရစဉ် သူမကိုယ်လုံး လေထဲမျောသွားသလို ခံစားနေရသည်။အရသာပေါင်းစုံ ခံစားရင်း စောက်ခေါင်းထဲ စူးကနဲ့ဖြစ်မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ ဖြိုးသူ ဒစ်ဖူးကြီး အဖုတ်လေးထဲ မြုတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

ဖြိုးသူမှာ အရည်ရွဲနေချိန်တောင် ဒစ်ကြီးဝင်အောင် ဖိထည့်နေရသဖြင့် ထားထားနွယ် စောက်ပတ်လေးက ဇနီးဖြစ်သူချယ်ရီခိုင်ထက် အပေါက်ကျဉ်းနေကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။

စိတ်ရှည်မှ ဖြစ်မည်ကိုလည်း သဘောပေါက်ထား၏။ဘောစိမိန်းမ ဒေါ်သူဇာမိုးအား စဖြုတ်စဉ် သူ့လီးဒဏ်ကြောင့် ကွဲပြဲသွားရသည်ကို အမှတ်ရနေမိသည်။ထားထားနွယ် မျက်နာလေးအား ကြည့်ကာ လီးအား တရစ်ချင်း ထည့်ကြည့်လိုက်သည်။

" ဗျစ် … အ …… ဗျစ်ဗျစ် …… အ  အားးး …… အမလေးးး  … သေပြီသေပြီ …… မရဘူး   ဖြိုးသူရယ် … ထုတ်  ထုတ်  … ပြန်ထုတ်  "

ဖြိုးသူလီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ တဝက်လောက်အရောက် ထားထားနွယ်တစ်ယောက် မခံနိုင်တော့ပေ။စောစောက ကာမအရသာ ခံစားမှု့လေးများ ပျောက်ကွယ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေရ၏။ဖြိုးသူမှာ လီးအား ဆက်မသွင်းသေးပဲ ထားထားနွယ်ကိုယ်လုံးပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်မှောက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်ပေးလိုက်သည်။နို့အုံလေးအား ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့လိုက် လည်ပင်းကြောလေးများအား လျှာဖြင့်ရက်လိုက် ပြန်နုူးပေးလိုက်၏။

ခဏအကြာ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ကာမစိတ်လေးပြန်ကြွလာရာ လီးတဝက်လောက် အထုတ်အသွင်း ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပေးလိုက်သည်။နာကျင်ဟန်မပြပေမယ့် လီးဝင်ချိန်တိုင်း ခေါင်းလေးမော့ကာ အောက်နူတ်ခမ်းလေးအား ကိုက်ထားတော့၏။ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့ အဆုံးထိ မသွင်းသေးပဲ လီးတဝက်လောက်သာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးလိုက်သည်။ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ဒုတိယအချီ စောက်ရည်များပန်းရင်း တအီးအီး ညည်းနေတော့သည်။

ဖြိုးသူမှာ ရင်ဘတ်လေးနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် အနားယူနေသော ထားထားနွယ်အား ခဏ စောင့်ရင့် သူ့လီးအား ဂွင်းထုနေ၏။

ထားထားနွယ်၏ စင်းထားသော မျက်လုံးလေး ပွင့်လာချိန် ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အပေါ်မှ နေရာပြန်ယူရင်း ခြေဆန့်ထုတ်ကာ ထားထားနွယ်ချိုင်းအောက် လက်လျှိုသွင်ပြီး ပုခုံးအား မိမိရရ ဆွဲချိတ်လိုက်သည်။ထားထားနွယ်မှာလည်း ပေါင်လေးဖြဲကာ ဖြိုးသူလီးဝင်လာချိန် စောင့်ရင်း ဖြိုးသူပုခုံးအား ဖိဆွဲထားသည်။

ဒီတကြိမ်တွင် စလိုးသည်နှင့် ဖြိုးသူမှာ လီးအရင်းထိ စောင့်ထည့်ပစ်လိုက်သည်။နာကျင်လွန်းသဖြင့် အော်မိဟန်ပြင်နေသော ထားထားနွယ်နူတ်ခမ်းအား ဆွဲစုပ်ထားရာ ထားထားနွယ်တစ်ယောက် တဝူးဝူး တဖူးဖူးဖြင့် ဖြိုးသူ လီးဒဏ်အား ကြိတ်ခံနေရရှာ၏။

စောက်ခေါင်းထဲ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ဒစ်ဖူးကြီးက ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနေစဉ် ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သွားတိုင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေသလိုဖြစ်ကာ ကျဉ်ခါနေတော့သည်။

ဖြိုးသူမှာလည်း မယားဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်ထက် ပိုပြီးလိုးကောင်းနေသော ထားထားနွယ် စောက်ပတ်လေးအား မနားတမ်း ဖိဖိလိုးနေ၏။ထားထားနွယ်တစ်ယောက် ဖြိုးသူ၏ တရကြမ်းပစ်လိုးနေသော လီးဒဏ်အား အံကြိတ်ခံရင်း တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာခဲ့သည်။ လီးအရင်းထိ စောင့်လိုးခံရချိန် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများ ကွဲကာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်မှလွဲ၍ တခြားနာကျင်မှု့များ မရှိတော့ပေ။

ဖြိုးသူ၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအောက် မသိမသာလေး တုန့်ပြန်ပေးလာ၏။ဖြိုးသူဖိအချ ဖင်ကြီးအား ကော့ထိုးကာ ဆီးခုံးချင်းထိနေအောင့် ပင့်ခံပေးသည်။

ဖြိုးသူ လိုးအားလျော့ချိန်များတွင် ဖြိုးသူခါးအား ဖိဆွဲရင်း အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပစ်သည်။ဖြိုးသူမှာလည်း ထားထားနွယ် ချိုင်းအောက် လက်လျှိုသွင်းကာ ပုခုံးချိတ်ဆွဲရင်း တဖုန်းဖုန်းဖြင့် အားရှိသလောက် ပစ်ပစ်လိုးတော့၏။လိုးချက်များမြှင့်ကာ နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်အပြီး ထားထားနွယ် စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ရသည်။

" အားးးး …  မမ ထား ရယ် … ကောင်းလိုက်တာ …  ရှီးးးး  းးးးး "

ထားထားနွယ်မှာလည်း သူမစောက်ခေါင်းထဲ လရည်များပန်းထည့်ပေးသော ဖြိုးသူလီးအား ပြန်ညှစ်ပေးရင်း တတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ထွက်ကျခဲ့ရပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ပန်းညှိုးနေသဖြင့် ၂ လခန့် လွတ်နေသော ကာမဆန္ဒများ ဖြိုးသူဆီမှ တထိုင်ထဲ ရလိုက်သဖြင့် အားရကျေနပ်နေမိ၏။

ဖြိုးသူမှာ လရည်များ ကုန်စင်အောင်ညှစ်ထုတ်ပြီး မှ လီးအားဆွဲထုတ်ကာ ထားထားနွယ်ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ဖြိုးသူလီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ယောင်ကားဖေါင်းကြွနေသော ထားထားနွယ် စောက်ပတ်ဆီမှ တဘူဘူ တဗင်ဗင် နှင် လေများ အန်ထွက်နေတော့၏။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၁ )

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

" ချယ်ရီရေ … ထတော့ ၇ နာရီခွဲပြီ … မိန်းမရေ "

" အွင့် … အီး … ခဏလေးပါ … ကိုဖြိုးရ "

ဖွေးဥနေသော ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးအား ရွှတ်ကနဲ့နမ်းကာ ဇနီးချောလေးအား နိုးလိုက်တော့သည်။နှာတံစင်းစင်း မျက်ခုံးထူထူ မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့် အိပ်ပျော်နေသော ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ ဖြိုးသူ၏ အနမ်းလေးကြောင့် မျက်လုံးလေးပွင့်လာကာ စကားပြန်ပြောနေ၏။

" ထပါ … ချယ်ရီရဲ့ … ကိုဖြိုး ထမင်းကြော်ထားတယ် … ရေချိုးပြီး လာစား "

" အင်း … ရော့ … အာဘွားပေးဦးလေ … မောနင်း အတွက် "

" ok … ပြွတ်စ် "

ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြိုးသူမျက်နှာအားကြည့်ရင်း ပက်လက်အနေထားဖြင့် ညဝတ်ဘောင်းဘီပန်ရောင်လေးအား ပေါင်လယ်ထိလျှောချပေးရာ ပေါင်ခြံအတွင်းမှ စောက်မွှေးအုံပါးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားတော့ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ဘွားကနဲ့ပေါ်လာတော့သည်။

ဖြိုးသူမှာ ချစ်ဇနီးလေး အလိုကျ အဖုတ်နီတာရဲလေးအား နှာခေါင်းထိပ်လေးမြုတ်အောင် ဖိနမ်းပစ်လိုက်သည်။

" အားဟား … ချစ်တယ်ကွာ "

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ဘယ်လက်မှ ဘောင်းဘီအပေါ်အနားစအား အောက်သို့ အနည်းငယ်ထပ်တွန်းချကာ ညာလက်မှ ဖြိုးသူခေါင်းအား သူမ စောက်ပတ်လေးနှင့် ဖိကပ်ရင်း ညည်းနေလိုက်သည်။ခဏအကြာမှ ဖြိုးသူခေါင်းအား အပေါ်ဆွဲယူကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနမ်းပေးလိုက်၏။

ဖြိုးသူနူတ်ခမ်းတဝိုက်နှင့် နှာခေါင်းထိပ်မှ ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်ကြည်များအား လျှာဖြင့်သပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ဒါက အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကျော် အတွင်း သူမအကျင့်တခုပင်ဖြစ်သည်။

ဖြိုးသူမှာလည်း ရည်းစားဘဝကတည်းက ချယ်ရီခိုင်အဖုတ်လေးအား ယက်ပေးခဲ့ရာ အိမ်ထောင်ကျသည်အထိ မရိုးနိုင်ခဲ့ပေ။ချယ်ရီခိုင်မှာ တခြားမြို့ငယ်လေးမှ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင်များဖြစ်သည့် ဦးလူမော် ဒေါ်ခိုင်ခိုင် တို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်ကာ မိဘများမှ ဖြိုးသူနှင့် သဘောမတူသဖြင့် ပစ်ထားခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။

အသက် ၂၀ ကျော်သည်အထိ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်ကြီးပြင်လာသူလေး ဖြစ်ပေမယ့် ဖြိုးသူနှင့် လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်း ယခုလက်ရှိနေထိုင်သောမြို့လေးတွင် စူပါမားကပ်တခု၌ အရောင်းဝန်ထမ်းမလေးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေရှာ၏။

ရုပ်ချောသလောက် ကာမစိတ်ပြင်းထန်ကာ ဖြိုးသူအပေါ် သံယောစဉ်ကြီးမားလှသည်။ဖြိုးသူနောက်ခိုးရာလိုက်ပြီးကတည်းက မိဘများအား မဆက်သွယ်ပဲ နှစ်ကိုယ်တူ တိုင်းပြည်လေး တည်ဆောက်ခဲ့တော့၏။

" ကဲ … ထ ရေချိုးတော့ … ဟိုဘက်က ကိုကြီးစိုးတောင် … အလုပ်သွားပြီကွ "

ခဏအကြာ ရေချိုး ထမင်းအတူစားကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အိမ်တံခါးသော့ခတ်နေစဉ် တဖက်ခန်းမှ ထားထားနွယ်မှာ အမှိုက်တောင်းကိုင်ရင်း အိမ်ပြင်ထွက်လာနေသည်။

ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယားနှင့် ထားထားနွယ်တို့ လင်မယားမှာ တအိမ်ထဲ အခန်းကန့်ကာ ငှားနေကြသူများဖြစ်သည်။ အိမ်ရှင်မှာ ပေ ၅၀ ပေ ၈၀ မြေဝိုင်းအား အိမ်ရှေ့ ၁၀ ပေခန့်ချန်၍ ပေ ၄၀ ပတ်လည် ပျဉ်ထောင်ကာသွပ်မိုးဆောက်ပြီး အိမ်အလည်တည့်တည့်မှ အခန်းခွဲကာ နှစ်ခြမ်းငှားစားထား၏။

အိမ်က မြောက်ဖက်လှည့်ဆောက်ထားသဖြင့် ချယ်ရီခိုင်တို့က အရှေ့ဘက်ခြမ်းနေကာ ထားထားနွယ်တို့က အနောက်ဖက်ခြမ်း နေကြသည်။အိမ်မကြီးနောက်ကျောဘက်တွင် ရေချိုးကန်တခုပါရှိပြီး ရေကန်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် အိမ်သာဆောက်ထားပေး၏။

ထားထားနွယ်တို့ လင်မယားမှာ ချယ်ရီခိုင်တို့ထက် အသက်ကြီးကာ ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်ရှိပြီး အသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ကျရာ မိဘဆွေမျိုးများဖြင့် အတူမနေချင်သဖြင့် အိမ်ငှားနေကြသော မြို့ခံများဖြစ်ကြသည်။ထားထားနွယ်မှာ အိမ်တွင် စက်ချုပ်ကာ စိုးမြင့်မှာ မြို့ထဲ ဖုန်းပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်တွင် မန်နေဂျာဖြစ်ပြီး မနက်လင်းအလုပ်သွား ည၇နာရီလောက်မှ ပြန်လာလေ့ရှိသည်။

" ဟော … ညီမလေးတို့ … အလုပ်သွားပြီပေါ့ "

" ဟုတ် … မမထား … ညမလေးတို့ အခန်းဘက် ကြည့်လိုက်ပါဦး "

" အေးပါဟယ် … သွားသွား … မမထားက … အိမ်ပဲ နေတာ ဘယ်မှ မသွားပါဘူး "

ဖြိုးသူတစ်ယောက် သူတို့လင်မယားအား နုတ်ဆက်ကာ အမှိုက်သွားပစ်သော ထားထားနွယ် ဖင်ကြီးအား ငေးကြည့်ကာ လီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်သွားမိသည်။

" ကိုဖြိုး မောင်းတော့လေ … မမထားဖင် လိုက်ကြည့်ပြီး … လုပ်ချင်နေတာလား "

" ဟာ … ချယ်ရီကလည်း … ကြံကြံဖန်ဖန် "

" ဒါပဲနော် … ကိုဖြိုး … မမထားကို လုပ်ရင် … ချယ်ရီကလည်း ကိုကြီးစိုးမြင့်ကို ကုန်းပေးလိုက်မှာ … ဟွန့် "

ချယ်ရီခိုင့်စကားကြောင့် ဖြိုးသူ စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။

ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ် ရေချိုးချိန် လစ်ရင်လစ်သလို ချောင်းကြည့်တတ်၏။ချယ်ရီခိုင်လောက် မချောပေမယ့် ရင်သားထွားထွားနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ ဖင်သားကြီးများက လမ်းလျှောင်တိုင်း တုန်ခါနေရာ စိတ်ကူးနှင့်မှန်းလိုးနေမိသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်။

ချယ်ရီခိုင် အလုပ်ပိတ်ရက်နှင့် ဖြိုးသူအလုပ်နားရက် မဆုံသောနေ့များတွင် ဖြိုးသူတစ်ယောက် တဖက်ခန်းမှ ထားထားနွယ်အား ချောင်းနေတတ်၏။ထားထားနွယ်မှာ ချယ်ရီခိုင့်လို မဟုတ် အရှက်ကြောက်ကြီးကာ အိမ်ထဲ၌ပင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ဆင်နေထိုင်တတ်သည်။ရင်ဖုန်းအင်္ကျ ီလေးများနှင့် ထမိန်အားခြေမျက်စိထိ လုံနေအောင် ဝတ်လေ့ရှိသည်။

သို့သော် ရေချိုးချိန်တွင် ရေကန်ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖင်ချထိုင်ကာ ထမိန်ရင်လျားထားသောထမိန်အား ခါးထိလျောချပြီး နို့အုံနှင့်ဂျိုင်းကြားများ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆေးကြောသန့်စင်လေ့ရှိ၏။အပေါ်ပိုင်းအရင် သန့်ရှင်းပြီးမှ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ကွေးထောင်ကာ ခြေဖမိုးမှ ပေါင်ရင်းထိ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်ထားတတ်သည်။

သူမပေါင်တန်များအား ချေးတွန်းရင်း နောက်ဆုံးမှ ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးအား ပွတ်သတ်ဆေးကြောတော့၏။ လွတ်နေသော ဘယ်လက်ဖြင့် ရေလောင်းချကာ ညာလက်က အဖုတ်အား ခပ်မြန်မြန်ပွတ်ချရင်း  ထမိန်အား ပြန်ရင်လျားကာ တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးသည်။ဖြိုးသူတစ်ယောက် တခါတခါ ထားထားနွယ်ရေချိုးနေသည်ကို ချောင်းရင်း လရည်ထွက်သည်အထိ ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရ၏။

" ဟဲ့ … ကိုဖြိုး … ချယ်ရီ့ဆိုင် ကျော်လာပြီ … ဘာတွေးတွေးနေတာလဲ "

" ဟာ … ဆောရီး … မိန်းမရေ … အလုပ်ထဲ စိတ်ကစောနေလို့ပါ … ဒီနေ့ ပစ္စည်းအသစ်တွေ ရောက်မယ်ပြောလို့ ပစ္စည်းအဟောင်းတွေ ဂိုဒေါင်ထဲ သိမ်းရတော့မှာ … အဲဒါ တွေးနေမိလို့ "

ဆိုင်ကယ်အား ပြန်ကွေ့ပြီး ဇနီးဖြစ်သူအား စူပါမားကပ်တခုရှေ့ ချထားပေးကာ လမ်းမကြီးပေါ်အရောက် သူ့အလုပ်ဆိုင်သို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ဖြိုးသူမှာ ကားပစ္စည်းဆိုင်ကြီးတခုတွင် အရောင်းမန်နေဂျာအဖြစ်လုပ်ကိုင်ရင်း ဘောစိ၏ လူယုံတစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့၏။နောက်ပိုင်း ကားအပိုပစ္စည်း အထုတ်အသွင်းတွင် သူ့ခြေသူ့လက်ဖြစ်လာတော့သည်။

စကားပြောဆို ပါးနပ်မှု့နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု့ကြောင့် နယ်ဘက်ထိ အရောင်းမြင့်တင်နိုင်ခဲ့၏။ဘောစိလက်မှတ်ထိုးမပါပဲ ကိုယ်တိုင် မှာယူရောင်းချနိုင်သည်အထိ နာမည်ရလာသည်။သို့သော် ဖြိုးသူအချိန်တိုအတွင်း အောင်မြင်လာခဲ့သည်မှာ လူမသိသော အထောက်ပံ့တခု ရှိနေလေ၏။

လူပျိုဘဝ ချယ်ရီခိုင်နှင့် ရည်းစားမဖြစ်ခင်ကတည်းက သူ့ဘဝအား လူမသိအောင်မြေတောင်မြှောက်ပေးသူမှာ အလုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဘောစိဦးမျိုးအောင်၏ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမိုး ဖြစ်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဖြိုးသူအား အစစအရာရာ ထောက်ပံ့ပေးကာ စက်ပစ္စည်းအရောင်းဝယ်ပညာအား သင်ပေးရင်း သူမဘဝ မပြည့်သော ကွက်လပ်လေးအား ဖြိုးသူအား ဖြည့်ဆည်းခိုင်းခဲ့၏။

ဖြိုးသူမှာလည်း ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ကိုင်ရင်း ဒီစက်ပစ္စည်းဆိုင်ရောက်မှ ဘောစိမိန်းမ၏ အရေးပေး ဆက်ဆံမှု့များကြောင့် အနေအစားချောင်လာကာ လူရာဝင်လာခဲ့သည်။ဖြိုးသူ၏ အကွက်မြင်ပါးနပ်မှု့များကြောင့် ဘောစိကိုယ်တိုင် စိတ်ချယုံကြည်လာကာ အိမ်အတွက် လိုအပ်သော ကိစ္စလေးများပါ ခေါ်ခိုင်းရင်း အလုပ်သိမ်းလျင် ဖြိုးသူအား စက်ပစ္စည်းဆိုင်တွင် မထားတော့ပဲ အိမ်ပဲ ခေါ်ထားလိုက်သည်။

ဖြိုးသူတစ်ယောက် ဘောစိအိမ် အဝင်အထွက်များလာရင်း ဒေါ်သူဇာမိုး၏ လစ်ဟာနေသော ကွပ်လပ်လေးအား ဖြည့်ဆည်းပေးနေရတော့၏။

" တူတူ … တူ  တူ  … တူ "

" ဟလို … ကိုသူ … ဆိုင်ရောက်ပြီလား "

" ဟုတ် … မမသူဇာ "

" ဆိုင်ကို … သေချာမှာပြီး အိမ်လာခဲ့ကွာ "

ဖြိုးသူမျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာခဲ့သည်။မနက်က ထားထားနွယ် ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ စိတ်ကြွနေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမှ ဖုန်းဆက်ခေါ်သဖြင့် ရေကန်အသင့်ကြာအသင့် ဖြစ်နေတော့၏။အရောင်းဝန်ထမ်းများအား အရေးကြီး ကာစတန်မာများရောက်လာလျင် ဖုန်းဆက်ဖို့ မှာကြားရင်း ဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် ဆိုင်မှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းနှင်လာရင်း မိနစ်၃၀ခန့်တွင် လမ်းဆုံအဝိုင်းပတ်ကြီးအရောက် အရှေ့ထဲ ကွေ့တက်လိုက်၏။လမ်းဟိုဘက်ဒီဘက်တွင် ခြံဝင်းကျယ်ကြီးများနှင့် လှပခန့်ညားသော လူနေအိမ် တိုက်ကြီးများ မြင်တွေ့နေရသည်။

မောင်းနှင်လာရင် အရင်ကတည်းက လာနေကြ လမ်းချိုးတခုအရောက် တောင်ဘက်သို့ ကွေ့မောင်းလာရင်း သံတံခါးအစိမ်းကြီးရှေ့ တွင် ဆိုင်ကယ်အား ထိုးရပ်လိုက်သည်။လူခေါ်ဘဲလ်နှိပ်ရာ ခြံစောင့် တစ်ဦးမှ တံခါးလာဖွင့်ပေးသဖြင့် ခြံဝင်းထဲ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် မောင်းဝင်ခဲ့တော့၏။

.....................................................................................................................

အခန်း  ( ၂ )

ဆိုင်ကယ်အား လေးထပ်တိုက်ကြီး၏ ဆင်ဝင်အောက်ထိမောင်းလာရင်း စက်ရပ်လိုက်သည်။အိမ်ထဲအဝင် ဧည့်ခန်းထဲတွင် အသက် ၄၀ ကျော် အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နှင့် ခပ်ချောချော မိန်းမတစ်ဦး ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင်ကာ သူ့အားပြုံးကြည့်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရ၏။

ဖြိုးသူမှာ ဧည့်ခန်းတွင်းဝင်လာကာ ထိုမိန်းမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရာ စားပွဲခုံပေါ်တွင် သောက်လက်စ နွားနို့ ဖန်ခွက်လေးအား မြင်လိုက်ရသည်။

လက်တကိုင်းအင်္ကျီအနက်လေးက ပေါင်လယ်ထိသာဖုံးသဖြင့် ဒူးအထက်နားနှင့်ခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးလေးအား အတိုင်းသားမြင်နေရပြန်၏။ဖြိုးသူမှာ ပေါင်ကြားထဲ တချက်ကြည့်ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း မျက်လုံးကစားလိုက်သည်။

" ကြည့်မနေနဲ့ … ကိုသူ … မင်းဆရာလည်း မနက် ၅နာရီကတည်းက … တရုတ်ပြည်ထွက်သွားပြီ … ဒီနေ့ စက်ပစ္စည်း အပိုပစ္စည်းတွေ ဆိုင်ရောက်လိမ့်မယ် … သမီးနှစ်ယောက်က မနက်လင်းတာနဲ့ မမထဲ ပိုက်ဆံတောင်းပြီး သူ့အဖိုးအိမ်သွားကြပြီ … ခု … မမ တစ်ယောက်ထဲကွ "

" ဟုတ် … မမသူဇာ … ဖုန်းဆက်တာက "

" လာ … မမဘေး လာထိုင်လေ … ခြံစောင့်က ဒီထဲ မလာရဲပါဘူးကွ "

ဖြိုးသူလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးစကားကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံမှ ထလာကာ သူမဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဖြိုးသူထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်သူဇာမိုး ညာဘက်လက်ဖွေးဖွေးလေးက ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာတော့၏။

ချက်ချင်း သူမမျက်လုံးလေး အရောင်တောက်လာကာ ဖြိုးသူမျက်နှာအား ဘေးတိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ထို့နောက် တိုင်ပင်ထားသည့်အလား နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေကြ၏။ဒေါ်သူဇာမိုး ညာဘက်လက်လေးမှာ ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ တလှုပ်လှုပ် လှုပ်ရှားနေရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပစ်လိုက်သည်။

" မင်းက … အိမ်ထောင်ကျသွားတော့ … မမဆီ … အလာကျဲပြီပေါ့နော့ "

" မဟုတ်ပါဘူး … မမရယ် … ဆိုင်ကလည်း အလုပ်ကျ … အိမ်ရောက်တော့ … မိန်းမက ကပ်နေတော့ … အခွင့်မသာလို့ပါ "

" အေးပေါ့လေ … မင်းကတော့ … စည်းစိမ်အပြည့်ရနေချိန် … မမက … အထီးကျန်နေရတာပေါ့ "

" အာ … မမ ကလည်း … ဆရာ … ရှိ  နေ  … တာ … "

ဖြိုးသူစကားမဆုံးလိုက် ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဘေးတိုက်ကပ်လျပ်အနေထားဖြင့် ညာဖက်လက်မှ ဖြိုးသူလီးအားဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း ဘယ်ဘက်လက်လေးက ဖြိုးသူပါးစပ်အား လှမ်းပိတ်ထားလိုက်သည်။

" မင်း ဆရာက … မမနဲ့ … မနေဖြစ်တာ ကြာပါပြီကွာ "

ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ စကားပြောရင်း မျက်နှာလေး ညိုးငယ်သွားရသည်။လင်ဖြစ်သူ ဦးမျိုးအောင်မှာ အပြင်တွင် စမောဆွဲကာ သူမအား ပစ်ထားသလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။ကာမစိတ်ထကြွချိန် သူမဘက်က ဦးဆောင်ခဲ့ပေမယ့် စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။

ထိုသို့ လိုအပ်နေသော ကာမဆန္ဒလေးများအား ဖြိုးသူနှင့်တွေ့မှ ဖြည့်ဆည်းနိုင်ခဲ့တော့၏။သူမ သိက္ခာအရ လူသိလည်းမခံချင် ရမ္မက်စိတ်များထကြွလာချိန်  ဖြိုးသူ လီးအားမြင်တွေ့မိရမှ ဖြိုးသူအား နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဖမ်းစားသိမ်းသွင်း ယူခဲ့ရသည်။

ဖြိုးသူ အနေထားဖြင့် အပြင်လျှောက်ဖွလျင်လည်း ဘယ်သူမှ ယုံကြည်ကြမည် မဟုတ်ပေ။

" ကဲပါ … မမရယ် … ကျနော် နားလည်ပါတယ် "

ဖြိုးသူမှာ မျက်နှာညိုးကျရင်း ငြိမ်ကျသွားသော ဒေါ်သူဇာမိုး ပါးပြင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ခါးပုံစအားဖြည်ကာ ပေါင်လယ်ထိ လျှောချပေးလိုက်သည်။ဒေါ်မိုးသူဇာပွတ်သပ်ပေးထားသဖြင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှ ပေါင်ကြားမှ ချက်ချင်းထောင်ထွက်လာတော့၏။

ဒေါ်မိုးသူဇာ တစ်ယောက် တိတ်တခိုးစွဲလန်းနှစ်ချိုက်နေသော လီးကြီးအား တချက်ကြည့်ကာ ခါးညွတ်ရင်း မျက်နှာအပ်ချလိုက်သည်။ဖြိုးသူမှာ မျက်လုံးများစင်းကာ သူ့လီးအား နို့ဆာနေသောကလေးတစ်ယောက်သဖွယ် တပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်နေသော ဒေါ်သူဇာမိုးဆံနွယ်များအား ပွတ်သပ်ပေးနေတော့၏။

ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဖြိုးသူလီးအား ညာလက်ဖြင့် အရင်းမှ ကိုင်ထိန်းကာ ဒစ်ကြီးအား ဆွဲဆွဲစုပ်ရင်း ဘယ်လက်က တွဲကျနေသော လဥများအား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။လီးတန်အရည်ပြားအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပတ်ယက်ကာ ဒစ်ကြီးကားလာအောင် ဖြဲချလိုက်ပြန်၏။

ကားထွတ်လာသော ဒစ်ဖူးနောက်ဖျားအား လျှာထိပ်ဖြင့်ထိုးစွကာ ဒစ်အောက်ဖက်မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာနှင့်ကော့တင်လိုက်ရာ ဖြိုးသူတစ်ယောက် ပေါင်သားများတုန်လာသည်အထိ ကာမအရသာအား ခံစားမိလိုက်သည်။

" အ … ခဏ … မမရယ် … လရည်တောင် ထွက်ချင်လာပြီ … အားဟား …… ရှီးးး းးးးး "

ဖြိုးသူမှာ ဟန်ပင်မဆောင်ပဲ ဒေါ်သူဇာမိုး ခေါင်းအားဆွဲမကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုး ပါးစပ်မှ လီးနံ့ညှီစို့စို့လေး ရရှိနေကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရဖြစ်လာခဲ့၏။

ဒေါ်သူဇာမိုး၏ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသော အင်္ကျ ီအောက်နားစလေးထဲ လက်သွင်းကာ ပေါင်ကြားအား စမ်းကြည့်မိသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာလည်း လီးစုပ်ပေးကတည်းက စိတ်ကြွနေရာ စောက်ရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေရ၏။

သူမစောက်ပတ် ပွပ်သပ်ခံရစဉ် ဖြိုးသူလည်ပင်းအား ခပ်တင်းတင်းဆွဲကာ အောက်နူတ်ခမ်းအား မလွတ်တန်းဆွဲစုပ်ထားသည်။ဖြိုးသူမှာ ပေါင်ကြားမှ လက်အားပြန်ထုတ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုး နို့အုံများအား ညှစ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။

ခဏအကြာတွင် ခုံပေါ်မှ ထရပ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဖင်ကြီးကြွကာ ပေါင်လယ်မှ အင်္ကျ ီအောက်နားစလေးအား ဗိုက်သားပေါ်ဆွဲတင်ပစ်သည်။သူမရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဖြိုးသူမျက်နှာအားစိုက်ကြည့်ရင်း ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးအား ဖြဲပေးလိုက်ပြန်၏။

ပေါင်ခြံတည့်တည့်မှ အမွှေးများရိတ်ထားသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ဖေါင်းကြွနေရာ ဖြိုးသူတစ်ယောက် မြင်တွေ့နေရတော့သည်။ဖြိုးသူလျှာဖျားလေးမှာ ညာဘက် ပေါင်အတွင်းသားများအား ထိုးယက်ရင်း ခုံးထနေသော စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားအား ကျော်ကာ ဆီးခုံးပေါ်ရောက်လာခဲ့၏။

ဆီးခုံးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ ဘယ်ဘက်ပေါင် အတွင်းသားများအား ယက်ပေးပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ပေါင်ခြံတစ်လျှောက် ဖြိုးသူ၏ လျှာနွေးနွေးလေးက ထိုးစွပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် မရိုးမယွ ခံစားနေရရှာ၏။ဆီးခုံးအောက် စောက်စိလေးမှာ ခေါင်းထောင်လာရင်း အစိခေါင်းလေးက ပြူးထွက်နေတော့သည်။

သူမဆန္ဒအလျောက် လက်ဖြင့်ဖိချေကာ အရသာခံချင်ပေမယ့် ဖြိုးသူက သူမလက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်ကိုင်ထားသဖြင့် ခေါင်းလေးလှန်တက်ကာရမ်းခါရင်း ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ် တုန်လာတော့၏။ဖြိုးသူမှာ လူပျိုဘဝကတည်းက မိန်းမလိုက်စားလာသဖြင့် အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်ပိုင်း ဇနီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်အား မျိုးစုံ ကလိရင်း ကာမ ခလုပ်များအား အကုန်တတ်ကျွမ်းလာခဲ့ရသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးအား ဟိုးအရင် စောက်ပတ်ယက်ပေးစဉ် ဒါရိုက် အဖုတ်အား ထိုးယက်ပေးတာများသည်။

ယခု တစ်ကြိမ်တွင် စောက်ပတ်အား မထိပဲ ပေါင်သားများယက်ပေးရင်း စိတ်ပိုကြွအောင် နိုးစွနေ၏။တကယ်လည်း ဒေါ်သူဇာမိုး ပေါင်တန်များ တုန်လာကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ ရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးများ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျလာရာ ခုံပေါ်မှတဆင့် ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် စီးကျနေသည်။

" အ  …… အားးးးးးး …… ကိုသူရယ် …… မမကို …… သတ်နေတာလား …… ရှီးးးး းးးးး "

ဖြိုးသူမှာ ဒေါ်သူဇာမိုး ညည်းသံဆုံးမှ ပေါင်အတွင်းသားများ ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ပစ်လိုက်ရင်း ချုပ်ထားသော လက်နှစ်ဖက်အား လွတ်ပေးလိုက်၏။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ သူမလက်လေးနှက်ဖက် လွတ်ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင်နိုင်ပေ မာထင်ကာခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိချေရင်း ကာမအရသာလေးအား ညီမျှအောင် ကြိုးစားနေရသည်။

စောက်ပတ်မှာ မခံနိုင်အောင် ယားယံနေသဖြင့် အာသာပြေရန် ပွတ်သပ်ထိန်းညှိပေးနေရသည်။ထိုစဉ် ဖြိုးသူမှာ သူမသောက်လက်စ နွားနို့ခွက်အား လှမ်းယူလိုက်သဖြင့် မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့် ကြည့်နေမိ၏။ဖြိုးသူမှာ ညာလက်ဖြင့် နွားနို့ခွက်လေးအား ကိုင်ကာ သူမ စောက်စိလေးပေါ်မှ လောင်းချရင်း စောက်ခေါင်းဝလေးထဲလျှာထိုးထဲ့နေပြန်သည်။

" အားလားလားးး …… ရှီးးးး …… လုပ်တတ်လိုက်တာ …… ကိုသူရယ် …… အားဟားးး …… ရှီးးးး းးးးးး "

စောက်စိပေါ်မှစီးကျကာ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားအလယ်အားဖြတ်ရင်း စောက်ခေါင်းဝသို့ ရောက်လာသော နွားနို့များအား ဖြိုးသူတစ်ယောက် ပင်ယက်ကာ စုပ်ယူမျိုချပစ်တော့သည်။

လျှာဖြင့်ပင့်ယက်စဉ် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖျားက ထိုးခွဲရင်း အပေါ်ဘက်ရှိ စောက်စိခေါင်းလေးအား မထိတထိလေး ထိကပ်သွားသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမိုးတစ်ယောက် ဒုတိယအကြိမ် မရိုးမယွ ခံစားချက်အသစ်လေး ခံစားနေရပြန်၏။

ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်လာပေမယ့် ဗိုက်ခေါက်အနည်းငယ်ထွက်သည်မှလွဲ၍ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကြည့်ကောင်းနေလျက်ပင်။လင်ဖြစ်သူဆီမှ တခါမှ မရဘူးသော အရသာသစ်များ ခံစားရင်း သူမကိုယ်လုံးလေး တုန်ဆင်းနေရ၏။ဖြိုးသူလျှာနွေးနွေးလေးက စောက်ပတ်တအုံလုံး ယက်ပေးနေရင်း စောက်စိလေးအား ဆက်ကနဲ့ ကိုက်ချရာ အောက်အီးထားသမျှ ကာမအရသာများ ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်တော့သည်။

" အ    …   အားးးး   အားးးးးး  အားးးးးးး …… မ  ရ   တော့   ဘူး   ကွာ ……  အမလေးးးး  ……… အားးးး   ရှီးးးး းးးးးးးးး …… ထွက်   ထွက်   ထွက်ပြီ ……… ကိုသူရာ …… အားဟား   ……… အားးးးးးးး "

ညည်းသံအဆုံး အောက်နူတ်ခမ်းလေးအားဖိကိုက်ရင်း ဖင်သားကြီးများ ကြွတက်လာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေရတော့၏။ဖြိုးသူခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ သူမစောက်ပတ်နှင့် ဖြိုးသူမျက်နှာအား ဖိကပ်ထားကာ ခါးလေးကော့တက်လာရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်သားကြီးများ ဖုန်းကနဲ့ ဆိုဖာခုံပေါ်ပြန်ကျရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

ကြာကြာမနားရပေ သူမစောက်စိလေးအား ဖြိုးသူမှ ဒစ်ဖူးဖြင့် ရိုက်ကာ သတိပေးနေ၏။တဆက်တည်းလိုလို စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီဝင်လာကာ အတွင်းသားများအား ဒစ်ဖူးမှ ပွတ်ဆွဲပေးသည့် အရသာအား ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။

ဖြိုးသူမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးအား လိုးပေးနေကြအတိုင်း လီးတဝက်လောက်သာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်သွင်းလုပ်ပေးနေ၏။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပေမယ့် လင်ဖြစ်သူထက် အတုတ်ရော အရှည်ရော ထွားကြိုင်းသည့် ဖြိုးသူလီးအား အစပိုင်း အဆုံးထိမခံနိုင်ခဲ့ပေ။

ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးရင်း စောက်ရည်များအိုင်လာချိန်မှ တဆုံးလိုးခိုင်းတတ်သည်။ဖြိုးသူမှာ ခါးအားဖြင့်ထိန်းလိုးကာ ဒေါ်သူဇာ၏ အင်္ကျီအား လည်ပင်းထိမတင်လိုက်ရင်း ဘောလီအား အောက်ဆွဲချကာ ရုန်းထွက်လာသော နို့အုံဆီမှ နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးများအား တလှည့်စီ ဆွဲစို့ပေးပြန်၏။

ဒေါ်သူဇာမိုးတစ်ယောက် နို့စို့ခံရင်း စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး ပွတ်ဆွဲနေသော လီးအရသာအား ခံစားရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမိုတောက်လောင်လာတော့သည်။

" အင်းဟင်း …… ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသူရယ် …… မမ ခံနိုင်ပါပြီကွာ … မင်းစိတ်ကြိုက် လိုးတော့ … ရှီးးးးး းးးးးးး "

ဒေါ်သူဇာမိုး စကားဆုံးသည်နှင့် ဖြိုးသူမှာ နို့ကုန်းစို့နေရာမှ ပါးစပ်အားခွာကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ခါးဆန့်လိုက်၏။ဒေါ်သူဇာမိုး ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးလိုက်တော့သည်။

ဖြိုးသူ၏ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များးအောက် ဒေါ်သူဇာတစ်ယောက် ခေါင်းလေးမော့တက်သွားကာ တအီးအီး တအားအား အော်ဟစ်နေရရှာ၏။ဆီးခုံးချင်းကပ်သွားတိုင်း ဖြိုးသူလီးထိပ်က သာအိမ်ဝလာလာဆောင့်မိသဖြင့် စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနေရသည်။ဖြိုးသူ၏ မနားတမ်းဆောင့်ချက်များအောက် အတော်လေးကြာလာချိန် ဒုတိယအကြိမ် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်၏။

စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း သဘာဝအလျောက် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအားညှစ်ပေးသလို ဖြစ်ကာ ဖြိုးသူတစ်ယောက် လိုးချက်များ မြန်လာပြီး နောက်ဆုံးတချက် ပစ်ဆောင့်ရင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့သည်။

ဖြိုးသူ မတ်တပ်ရပ်သည်နှင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ခါဆန့်ရင်း ဖြိုးသူပေါင်ကြားမှ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသော လီးထိပ်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံပစ်လိုက်၏။လီးထိပ်အား ခပ်တင်းတင်းဆွဲစုပ်ကာ ညာလက်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ခဏအကြာတွင် ဖြိုးသူ မေးကြောများထောင်လာကာ လရည်ပျစ်ပျစ်များ ဒေါ်သူဇာပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ပါးစပ်ထဲဝင်လာမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်မျိုချရင်း ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ထားသည်။ထို့နောက် လီးတန်အားထိန်းထားသော သူမ ညာလက်အားလွတ်ကာ လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးလိုက်၏။

………………………….........................................................................…

အခန်း ( ၃ )

ဖြိုးသူတစ်ယောက် ဒေါ်သူဇာမိုး စိတ်တိုင်းကျ ကာမပင်လယ်အား အတူဖြတ်ကျော်ရင်း ညနေပိုင်းမှ ဆိုင်သို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့သည်။တနေ့တာရောင်းကြေးများ စာရင်းတွက်ရင်း ထွက်ကုန်ပစ္စည်းများနှင့် ကိုက်မကိုက်သေချာစစ်ဆေးကာ ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

ဇနီးဖြစ်သူအား မနက်ပိုင်းသာ အလုပ်သို့ပို့ပေးရပြီး အလုပ်ပြန်ချိန် ဆိုင်ရှင်မှ ဖယ်ရီကားဖြင့် အိမ်တိုင်ရာရောက် လိုက်ပို့ပေးသဖြင့် အိမ်သို့တန်းပြန်လာခဲ့၏။

" ဟော … ကိုဖြိုး ပြန်လာပြီ "

ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေရာမှ ဆိုင်ကယ်စက်ရပ်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာသော လင်ဖြစ်သူအား ပြေးဖက်ရင်း နုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ဖြိုးသူမျက်နှာအ နှံ့နမ်းရင်း ဆီးခုံးချင်းထိအောင် အောက်ပိုင်းအား ဖိကပ်ထား၏။ ဖြိုးသူမှာ ခါတိုင်းအိပ်ယာပေါ်ရောက်မှ ပြုလုပ်လေ့ရှိသော ချယ်ရီခိုင်၏ အပြုအမူအား ဧည့်ခန်းတွင်းလုပ်နေသဖြင့် စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။ 

ပြန်လည်ဖက်ထားရင်း သူနှင့်ဒေါ်သူဇာမိုးတို့ တနေကုန်လိုးခဲ့တာများ ရိပ်မိနေလားဟု တွေးနေမိ၏။သို့သော် ချယ်ရီခိုင်မှာ သူတွေးနေစဉ် ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ ရေချိုးဖို့ ပြောနေရှာသည်။ဖြိုးသူရေချိုးပြီး ခဏနားကာ ထမင်းစားရင် ချယ်ရီခိုင်မှာ သူမတို့ ဆိုင်ရှင်မှ လကုန်အလုပ်နားရက်တွင် ဆိုင်ဝန်ထမ်းများအားလုံး အပျော်ခရီး ၁ညအိပ်၂ရက် ပို့ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေသည်။

" အင်း … လက်ထပ်ပြီးကတည်းက … ငါ့မိန်းမလည်း ဘယ်မှကို လိုက်မပို့အားတော့ဘူး … လိုက်သွားမယ်ဆို … လမ်းဂရုစိုက်နော် မိန်းမ "

" အင်းပါ … ကိုဖြိုးရ … ချယ်ရီလည်း အပြင်မလည်ရတာ ကြာတော့ … လိုက်ဖို့ စာရင်းပေးထားခဲ့ပြီ "

ထမင်းစားပြီး ခဏအကြာ တီဗွီကြည့်ရင်း ညဘက် အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာသည်။ခါတိုင်း တီဗွီကြည့်လျင် အမေးမျန်း ထူလှသော ချယ်ရီခိုင်မှာ ဒီကနေ့ ထူးထူးခြားခြား ငြိမ်သက်နေ၏။ည ၁၁ လောက်တွင် တီဗွီပိတ်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်လာခဲ့ကြသည်။အိပ်ယာပေါ်ရောက်သည်အထိ ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြိုးသူအားကျောပေးကာ ငြိမ်သက်နေ၏။

ဖြိုးသူမှာလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးအား ဖြည့်ဆည်းပေးထားသဖြင့် ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်နေကာ ချယ်ရီခိုင်အား နောက်ဖက်မှ ဂုတ်သားလေးအား တချက်နမ်းကာ ထိုးအိပ်ပစ်တော့သည်။ဖြိုးသူအိပ်ပြီး ခဏအကြာတွင် ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းချသံနှင့် အတူ ချယ်ရီခိုင်မှာ ပက်လက်အနေထားလေး လှန်အိပ်ပြီး မျက်လုံးများက အိပ်ခန်းခေါင်မိုးအား ကြည့်ရင်း ဒီနေ့ အဖြစ်ပျက်လေးအား တွေးနေမိသည်။

........................................................................................................... 

" ဟိတ် … ချယ်ရီ … အင့် "

" ဟမ် … မမဖြူ … ဘာတွေထောနေတာလည်း ထမင်းစားပြီး အစားပိတ်လေး … ခ်ခ် "

ထမင်းစား နားနေကြစဉ် ဖြူဖြူဝင်းတစ်ယောက် လက်ဖက်သုပ် အထုပ်လေးကိုင်ကာ နားနေခန်းထဲ ဝင်လာရင်း ချယ်ရီခိုင်ရှေ့ ချပေးလိုက်သည်။

" အမလေး ငါ ဝယ်တာမဟုတ်ပါဘူးတော် … ညည်းလူ နိုင်ထူး … ပေးခိုင်းလိုက်တာ … ငါလည်းစားချင်လာပြီ မြန်မြန်ဖွင့် … ဟီးဟီး "

" အာ … တိုးတိုးပြောပါ မမဖြူရဲ့ … ဘေးမှာ လူတွေများကြီးကို "

" ဘာဖြစ်လဲအေ … ကိုယ့်ကံနဲ့ ကိုယ်လာတာပဲ … ညည်းလင်ရှိမှန်း … နိုင်ထူးသိသားပဲ "

ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြူဖြူဝင်းစကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းသွားရသည်။ချယ်ရီခိုင် အလုပ်ဝင်ပြီး ၁လ အကြာ မမဖြူတို့အုပ်စုနှင့်ရင်းနှီးလာကာ ဆိုင်ပိုင်ရှင်၏ တူအရင်းခေါက်ခေါက် နိုင်ထူးနှင့် ခင်မင်ခဲ့ရ၏။နိုင်ထူးမှာ ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ဖြင့် မျက်နှာလေးပြုံးရွှင်နေကာ ဆိုင်ရှိ ဝန်ထမ်းအားလုံး၏ လေးစားချစ်ခင်မှု့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။အဆင့်တန်းမခွဲခြားပဲ ဘယ်နေရာမဆို အမြင်မတော် ကူညီပေးတတ်၏။

အစပိုင်း ချယ်ရီခိုင်မှာ နိုင်ထူးဘက်မှ သူမအပေါ် သာမန်ခင်မင်မှု့လောက်ပဲ သဘောထားခဲ့ရာ တဖြည်းဖြည်း သူမ အမြင်မှားနေကြောင်း သိလာခဲ့ရသည်။နိုင်ထူးဆက်ဆံပုံမှာ တခြားဝန်းထမ်းအမျိုးသမီးတွေအပေါ်ဆက်ဆံပုံနှင့် သူမအပေါ်ဆက်ဆံပုံ မတူညီပေ။

အစစအရာရာ သူမအား မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်ရင်း လိုအပ်တာမှန်သမျှ ကူညီဖြည့်ဆည်း ပေးနေတတ်၏။တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာစဉ် သူမဘက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အိမ်ထောင်ရှိကြောင်း ဖွင့်ပြောထားလိုက်သည်။သို့သော် နိုင်ထူးမှာ ပြောင်းလဲမသွားပဲ ရင်းနှီးမှု့က ပိုလာခဲ့၏။

ချယ်ရီခိုင် သုံးသမျှ အလှကုန်ပစ္စည်းများမှာ နိုင်ထူးဝယ်ပေးထားသော ပစ္စည်းက အများဆုံးဖြစ်သည်။လင်ဖြစ်သူ ဖြိုးသူအား ဆိုင်မှ လက်ဆောင်ပေးသည်ဟု လိမ်လည်ထားရပြန်၏။အချိန်တိုအတွင်း နိုင်ထူးအပေါ် သူမဘက်က ခင်မင်သွားရသည်ကို ချယ်ရီခိုင် တစ်ယောက် သူမကိုယ်သူမ နားမလည်နိုင်တော့ပေ။ဆိုင်တွင် အတူအလုပ်လုပ်သော ဝန်ထမ်းအပျိုမလေးများ၏ မနာလိုခြင်းခံရလောက်အောင် နိုင်ထူးဘက်ကလည်း သူမအား ဂရုစိုက်ပေးနေသည်။

လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူအား အချစ်မလျော့ပေမယ့် ပါးစပ်မှထုတ်ပြောမှ သိတတ်သောဖြိုးသူနှင့် ပါးစပ်ကမပြောပဲ သိတတ်သော နိုင်ထူးအား တခါတခါ ယှဉ်ကြည့်မိသည်။အခြေနေကလည်း မနက်က ညနေထိ နိုင်ထူးနှင့် အလုပ်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေရသဖြင့် မသိစိတ်က သာယာနေမိတော့၏။

သို့သော် လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူအား တန်ဖိုးထား ချစ်ခင်နေဆဲပင် အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက်အောင် သူမကိုယ်သူမ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့သည်။သူမ ထိန်းချုပ်ထားသော စည်းလေး အက်ကြောင်းထနေရာ သူမကိုယ်တိုင် မသိရှိလိုက်ပေ။

အလုပ်ဝင်ပြီး ၆ လ အကြာ ပြည်ပမှ ကုန်ပစ္စည်းအသစ်များ တင်သွင်းချိန် ဆိုင်ရှိ ဒိတ်အောက်နေသော အလှကုန်ပစ္စည်းများအား မြို့တွင်းရှိ ခြံဝင်းကြီးထဲမှ ဂိုဒေါင်ဆီသို ရွေ့ကြရ၏။အမျိုးသားဝန်ထမ်း အမျိုးသမီးဝန်ထမ်း အားလုံး ပစ္စည်းများ ရွေ့ရန် မြို့တွင်းထဲရှိ ဂိုဒေါင်ဆီသို့ ကုန်ပစ္စည်းတင်ကားဖြင့်အတူလိုက်ပါကြရသည်။

သီတာခိုင်တို့ မိန်းကလေးအုပ်စုမှာ စာရင်းမှတ်ကာ ယောင်္ကျာလေးအုပ်စုမှာ အလှကုန်ပစ္စည်းထုပ်ပိုးထားသော ဂျပ်ပုံးကြီးများအား သတ်မှတ်ထားသော ဂိုဒေါင်များဆီ ကားပေါ်မှ ရွေ့နေကြသည်။အုပ်စုခွဲကာ အလုပ်လုပ်ကြရင်း ချယ်ရီခိုင်တို့ အုပ်စုက နိုင်သလောက် ကူသယ်ပေးနေကြသည်။ဂျပ်ပုံးတစ်ခုအား ဖြူဖြူဝင်းနှင့် ချယ်ရီခိုင်တို့မရွေ့ကြရာ ဂိုဒေါင်ထဲအရောက် ချယ်ရီခိုင်မှာ ခုံထူဖိနပ်စီးလာသဖြင့် ခြေခေါက်ကာ လှဲမလိုဖြစ်သွားရ၏။

" အမလေးးး … ကျွတ်ကျွတ် "

" ဟဲ့ … ချယ်ရီ … ရရဲ့လား … ဖြည်းဖြည်း ပြန်ချ "

ဖြူဖြူဝင်းမှာလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားမို့ ဂျပ်ပုံးအားကိုင်းရင်း ချယ်ရီခိုင်အား လှမ်းပြောနေရှာသည်။ဖြူဖြူဝင်းအသံနှင့် မရှေးမနှောင်း ချယ်ရီခိုင်နောက်ကျောဘက်မှ လူတစ်ယောက်ရောက်လာကာ ဂျပ်ပုံးအား ကူထိန်းလိုက်တော့သည်။

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် သူမနောက်ကျောက လူမှ ဝင်ထိန်းကိုင်လိုက်သဖြင့် လဲမလိုဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးမှာ ခါးညွတ်နေလျက်ရှိသည်။ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေးအရာကြီးက အမြှောင်းလိုက်ထောက်မိနေသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်နေရ၏။အောက်သို လျောချထိုင်ရာ ထိုအရာကြီးမှာ ဖင်ကြားထဲပွတ်ဆွဲမိရင်း ကျောကုန်းတလျှောက်ထိကပ်လာကာ ဂုတ်သားလေးနားအရောက်မှ ဘေးသို့ ထွက်လိုက်မိတော့သည်။

" ဟို … ကျေးဇူးနော် … ကိုနိုင်ထူး "

နိုင်ထူးမှ ဖြူဖြူဝင်းအား မေးဆတ်ပြရင်း ဂျပ်ပုံးအား သတ်မှတ်ထားသောနေရာထိ ချထားပေးလိုက်တော့၏။ပြီးမှ ချယ်ရီခိုင်နားလေး ပြန်လျှောက်လာကာ စကားလာပြောနေသည်။

" ခြေထောက် နာသွားတာလား … ချယ်ရီ "

" ဟုတ် … ရုတ်တရက် ခြေခေါက်သွားလို့ပါ … သက်သာပါတယ် "

" ချယ်ရီ … နားလိုက်လေ … ညနေ ပြန်ကာနီးမှ … ကျနော် လာခေါ်ပေးမယ် … လာ ထ … ဂိုဒေါင် နောက်ခန်းထဲ နားနေလိုက်တော့ "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>