ကာမ၏ မဟာရသ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
“ ဒါ .. ကျွန်တော့် အစ်မပါ.. အန်ကယ် ..”
“ အော် …အေး .. အေး .. ထိုင်ကြကွယ်..”
အသက်က 40 လောက် ရှိသေးပေမဲ့ လူက တော်တော်ပင် နုသည်။ နံမည်က ဦးဂျော်နီ . . သူက ဖေါ် ရွေတဲ့ အပြုံးနဲ့ ရွှမ်းရွှမ်းဝေအောင် ပြောလိုက်တော့ .. မောင်နှမ နှစ်ယောက်သား .. သူ့စားပွဲရှေ့က ကုလားထိုင်မှာ ဝင်၍ ထိုင်လိုက် ကြသည်။
“ အန်ကယ်က.. မမ ကို.. တွေ့ချင်တယ်.. ဆိုတာနဲ့ ..ကျွန်တော် ခေါ်လာတာပါ.. အစ်မ နာမည်က ကျော့ကျော့ခိုင် ပါ..”
“ အော်..”
ဦးဂျော်နီ ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျော့ကျော့ခိုင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျတ်ကနဲ သိမ်းကြုံးကြည့်လိုက် သည်။
“ တစ်ခြားတော့.. မဟုတ်ပါဘူး.. အန်ကယ်..ကျွန်မ မောင်လေးကို ဂရုတစိုက်နဲ့ ကြည့်ရှု စောင့် ရှောက်ထားတာကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြောင်း ပြောချင်တာနဲ့ အခုလို ရုံးအဆင်း စောင့်ပီး အန်ကယ့် ကို လူရှင်းမှ လာတွေ့တာပါ..”
“ ရပါတယ်.. သမီးရယ်.. အန်ကယ်က .. မောင်ဇော်ထက်ကို တူသားလိုဘဲ ခင်မင်မိလို့ လူများတွေ ထက် ပိုပြီး အခွင့်အရေးပေး စောင့်ရှောက်ထားတာပါ ကွယ်..”
“ အဲဒီအတွက်ဘဲ .. သမီးကလဲ..ကျေးဇူးတင်လို့.. မဆုံးပါဘူး..အန်ကယ်..”
“ ကဲ…မောင်ဇော်ထက်ရေ…စားဖို့သောက်ဖို့..တခုခု..မှာကွာ..”
“ အာ…အန်ကယ်..နေပါစေ..ခိုင်တို့အခုပဲ..ပြန်တော့မှာပါ..”
“ အန်ကယ်လဲ..ဆာသလိုရှိလို့ပါ..ခိုင်းစရာလူလဲ မရှိတော့ဘူး.. ကဲ..မောင်ဇော်ထက်ပဲ သွားပါကွာ.. ဟို..မြေညီထပ်ဆင်းပြီး..လမ်းကူးလိုက်ရင်..ဆိတ်သားကင်ဆိုင်က..မင်းလဲသိပါတယ်..သွားဝယ်လိုက် ကွာ နော်..မင်းပြန်လာတော့..မြေညီထပ် စားသောက်ဆိုင်က..အအေးဘူးဆွဲခဲ့…ကဲ..ရော့..”
ဦးဂျော်နီက ငွေစက္ကူ တစ်ထောင်တန် ၃ ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်တော့..ဇော်ထက်က တရိုတသေ လှမ်း၍ ယူကာ ထွက်သွားတော့သည်။
ဦးဂျော်နီကပါ ဆာသလိုလို ရှိနေတယ်ဆိုတော့ ငြင်း၍ မကောင်းတော့။
ရုံးခန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ဦးဂျော်နီနှင့် ကျော့ကျော့ခိုင် နှစ်ယောက်ထဲ. . . အခန်းဝမှ ထွက်သွားသော ဇော်ထက်ကို လှမ်းကြည့်နေသော ဦးဂျော်နီ၏အကြည့်က သူမ၏ မျက်လုံးတွေဆီသို့ တည့်တည့် မတ် မတ် ကျရောက်၍လာသည်။ ရင်ထဲမှာပင် စူးကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
ကျော့ကျော့ခိုင် မျက်လွှာလေးကိုချကာ မျက်နှာလေးကို ရှေ့သို့ ငိုက်လိုက်ရသည်။ အထွေထွေ မန်နေဂျာကြီး ဦးဂျောနီ ရုံးထိုင်သည်က ၁၄ ထပ် ရှိသော အဆောက်အဦးကြီး၏ ၉ လွှာတွင်ဖြစ်သည်။ ဒီက မှ မြေညီထပ်ဆင်းကာ လမ်းတဖက်ကို ကူးပြီး ဇော်ထက်က ဆိတ်သားကင် သွားဝယ်ရဦးမည်။
အတန်ကြာသည်အထိ စကား မဆိုမိကြ..။ ဦးဂျော်နီတစ်ယောက် သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံး၍ စိုက်ကြည့်နေမယ် ဆိုတာကို ကျော့ကျော့ခိုင် သေချာသိသည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် တလှပ်လှပ်ဖြစ်၍ နေရချေပြီ။ ခဏမျှကြာမှ ဦးဂျော်နီထံမှ သက်ပြင်းချသံ…ခပ်သဲ့သဲ့ ..ကြားလိုက်ရပီး ..
“ သမီးက..ကျောင်းပီး သွားပြီလား..”
“ ဟုတ်ကဲ့..မနှစ်ကပဲ..ပြီးပါတယ်..”
“ အသက်က…ဘယ်လောက်..ရှိပီလဲ..”
“၂၀ ပါ…အန်ကယ်..”
“ သမီးတို့…မိဘတွေကရော..”
“ သမီးတို့မှာ..မိဘတွေ မရှိတော့ပါဘူး..ဒီမောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲပါ..မိဘတွေ လက်ထက်က ကျန်ခဲ့ တဲ့ အိမ်ကို သုံးခန်းကာပြီးသမီးတို့က တစ်ခန်းနေပါတယ်..ကျန်တဲ့ နှစ်ခန်းကို ငှားထားပါတယ်.. နောက် သမီးက အိမ်ဆိုင်လေးလဲ ဖွင့်ထားပါတယ်..။ အရင်က သမီး အဝေးသင် တက်နေတုန်း မောင်လေးနဲ့ တစ်လှည့်စီ ဈေးရောင်းပါတယ်..။ အခု သမီးက ကျောင်းပီးသွားတော့ မောင်လေးကို အန် ကယ်တို့ဆီမှာ အလုပ်သွင်းပေးထားပြီး ..သမီးတစ်ယောက်ထဲပဲ ဈေးရောင်းနေတာပါ..”
“ အော်.. အော်…”
နှစ်ယောက်ထဲ တိတ်တိတ် ဆိတ်ဆိတ် နေထိုင်ရတာထက်စာရင် တော်အုံးမယ်လို့ တွေးကာ ကျော့ကျော့ခိုင်က စကားကို အရှည်ကြီးပြောပစ်လိုက်သည်။ သူမ၏ စကားအဆုံးမှပင် ဦးဂျော်နီက ထိုင်ရာမှ ထ၍ သူမထိုင်နေရာသို့ လျှောက်၍လာသည်။ ပြီးတော့ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ကုလားထင်ဘေး တွင် ရပ်လိုက်သည်။ သည့်နောက် ထိုင်နေသော သူမကို ငုံ့၍ ကြည့်လိုက်ရင်…
“ သမီးက..တော်တော်လှတာပဲနော်..”
“ အို…”
ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် ရင်တွေတုန်နေရပါသည်။
“ အော်…ဒါနဲ့..သမီး…”
ကျော့ကျော့ခိုင်က သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မော့ကာ ဖျတ်ကနဲ အကြည့်တွင် ဦးဂျော်နီက သူမ၏ ပုခုံး သား လုံးလုံးအိအိလေးကို ဆတ်ကနဲ ညှစ်ကာ ကျော့ကျော့ခိုင်ကို ဖျတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တော့သည်။
“ ရွှတ်…ရွှတ်..”
“ ဟင်..အိုး..အို…ကဲ…ဟာ..”
“ ဖျန်း.. .ဖျန်း”
ဦးဂျော်နီ၏ ပါးနှစ်ဖက်စလုံး နီရဲသွားသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်က ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် စားပွဲပေါ်မှ တယ်လီဖုန်းကမြည်လာသဖြင့် ဦးဂျောနီက သူမအနားမှ ခွါကာ ဖုန်းကို ကိုင်၍ စားပွဲဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်ကပင် ကျော့ကျော့ခိုက်ကို ကျောပေး၍ ဖုံးပြောနေသည်။ ဦး ဂျော်နီ ဖုံးပြော၍ အပြီးမှာပင် ကျော့ကျော့ခိုင်က
“ အန်ကယ်..သမီးတို့..ပြန်မယ်..”
ဟု ဆိုလိုက်ရာ ဖုံးပြောရက်မှ ဦးဂျော်နီက သူမတို့ကို ခေါင်းငြိမ့်၍ ပြလိုက်လေတော့သည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်နှင့် ဦးဂျော်နီတို့၏ လေသံဟန်ပန်မှာ ဘာမျှမဖြစ်သည့်အတိုင်း ပုံမှန်သာဖြစ်ပါလေ သည်။
.........................................
အချိန်ကာ ၃ လ ဆိုတာက ဘာမျှမကြာလိုက်ပေမဲ့လဲ ကျော့ကျော့ခိုင်ကတော့ ဦးဂျော်နီ၏ရှေ့သို့ တကျော့ ပြန်လည်ကာ ရောက်ရှိနေရချေပြီ။ ဇော်ထက် တာဝန်ယူရသော စတိုမှ ဆောက်လုပ်ရေး ပစ္စည်း သိန်း ၆၀ ဖိုးကွာဟ နေသဖြင့် အထွေထွေ မန်နေဂျာကြီး ဦးဂျောနီက တရားလိုလုပ်ကာ အမှု့ ဖွင့်ခဲ့သည်…ဇော်ထက် အထဲသို့ ရောက်နေချေပြီ ။
ပရိဒေဝမီး တောက်လောင်ရပြီဖြစ်သော ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီး ဦး ဂျော်နီ ထံရောက်လာခဲ့ရသည်။ ဦးဂျော်နီ၏ ရှေ့တည့်တည့် ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသော ကျော့ ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် မျက်ရည်မကျမိစေရန် အတော်ပင် စိတ်ကိုချုပ်တည်း၍ ထားရပါသည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဦးဂျော်နီကို သူမ ချဉ်းကပ်ရသည်။ အကူအညီ တောင်းရသည်။ ဦးဂျော်နီကလဲ ကိစ္စအားလုံး နာရီပိုင်းအတွင်း ရှင်းလင်းသွားအောင် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးမည်ဟု ပြောပြီးခဲ့ပေမဲ့လဲ ကျော့ကျော့ခိုင် ကမျက်ရည်မကျအောင် မနဲချုပ်တည်းထားနေရသည်။ အိမ်ကိုရောင်း၍ လျှော်မည်ဆိုပါကလဲ အိမ် ကလဲ ရောင်းလျှင် သိန်း ၄၀ ထက် ပိုမရနိင်။ လျှော်လို့ကော အမှုကပြီးပြတ်သွားမည်လား။ ကျော့ ကျော့ခိုင်တွင် ရွေးစရာလမ်း မရှိတော့ပါ။
“ စဉ်းစားပေါ့..သမီးရာ အန်ကယ်ပြောတဲ့ အစီအစဉ်က ဘယ်သူမှလဲ သိမှာ မဟုတ်ဖူး။ ပြီးတာနဲ့ နာရီ ပိုင်းအတွင်းမှာ သမီးရဲ့ကိစ္စတွေအားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါ။ နိ့မို့ရင် မောင်ဇော်ထက်ရဲ့ ငယ်ရွယ်နု ပျိုတဲ့ ဘဝသက်တမ်းကို အထဲမှာ ဘဲ…”
“ အို….အန်ကယ်..”
ကျော့ကျော့ခိုင် ..စကားကို..ဗြုန်းကနဲ မဆက်နိင်ပါ။ အမှန်တော့ ဒီလောက်များပြားသော တန်ဖိုးရှိ သည့် ပစ္စည်းများကို ဇော်ထက် အလွဲသုံးစားလုပ်တာ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာကို ကျော့ကျော့ခိုင် သေချာ သိသည်။ ဒါပေမယ့်လဲ ကိစ္စက ဖြစ်လာခဲ့ပြီ၊သူမ ဘာမျှ မတတ်နိုင်တော့။ ဦးဂျော်နီ၏ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေချေပြီး။
“ အန်…အန်ကယ်….ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ လုပ်ပါ..”
“ ဟဲ..ဟဲ..ဒီလိုမှပေါ့သမီးရယ်..ဟဲဟဲဟဲ”
လေးခန်းတွဲ တိုက်ကြီးတစ်လုံး၏ ခုနှစ်လွှာရှိ အခန်းတစ်ခန်း..။ ဦးဂျော်နီရယ် ..ကျော့ကျော့ခိုင်ရယ်.. ပြီးတော့..အသက်..၂၇ ..၂၈ လောက်ရှိမည်ဖြစ်သော ကရင်ကပြား အမျိုးသမီးတစ်ယောက်..ရယ် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသည်။
“ သူ…က”
ကျော့ကျော့ခိုင်က တစိမ်းအမျိုးသမီးကို ရည်ရွယ်၍မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ သူက ..အန်ကယ်ရဲ့ ဇနီးပါ..နော်မူလေးတဲ့..”
“ ဟို..အန်ကယ်..ပြောတုန်းက..”
“ အို..ဒီ ၃ ယောက်ထဲပဲ သိမှာပါကွာ..စိတ်ချပါ”
ဒီအခြေကျမှတော့ ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် မထူးတော့ပါ။ ဘာမှ မပြောပဲ အသာငြိမ်၍ နေလိုက် သည်။ နော်မူလေးကသူ့ဇနီးဆိုတာ ဟုတ်နိုင်ပေမယ့် အကြီးတော့ မဖြစ်နိုင် အငယ်ပင်ဖြစ်ရမည်ဟု ကျော့ကျော့ခိုင်က တွေးလိုက်သည်။
“ ကဲ…လာ သမီး..အထဲ သွားရအောင်..”
ပြောရင်းက ထ၍သွားသော ဦးဂျော်နီနောက်သို့လိုက်ရင်း ဗြုန်းကနဲ ထ၍ မရပ်နိင်သေးဘဲ စိတ်ကို တင်း၍ သက်ပြင်းချပြီးမှထ၍ လိုက်သွားနိုင်ခဲ့ သည်။ နော်မူလေးကတော့ အပြင်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲတွင် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနှင့် မွေ့ယာထူကြီး ခန်းနားစွာပြင်ဆင် ထားသည်။ အထဲရောက်တော့ဦးဂျော်နီက ကျော့ကျော့ခိုင်အား မွေ့ယာထူကြီးကို ညွှန်ပြ၍ ..
“ သမီး..ကုတင်စောင်းမှာထိုင်..ပြီးတော့..အန်ကယ့်ကို ကြည့်နေ..”
သူပြောသည့်အတိုင်း ဝင်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ဦးဂျော်နီက သူမ၏ရှေ့သို့ တိုးကပ်၍ လာသည်။ သူမ၏ ရှေ့ ၃ ပေမျှအကွာတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် တဒိန်းဒိန်း ဖြစ်၍နေသည်။ ဦးဂျော်နီက သူမရှေ့တွင် ရပ်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ အင်္ကျီကို တဖြေးဖြေးချင်း ချွတ် လိုက် သည်။ အင်္ကျီများ အကုန်လုံးကျွတ်သွားတော့ သူ့ပုဆိုးကို လက်တစ်ဖက်က ဖြည်ချလိုက် သည်။
“ ဒီမှာ ကြည့်..”
ဦးဂျော်နီ၏ အသံက ဟိန်း၍ထွက်သွားသည်။ သူမ တုန်သွားသည်။ အပျိုစင်မလေး ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် ဦးဂျော်နီက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်အချတွင် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်မိသော သူမ၏ အကြည့်က ဦးဂျော်နီထံသို့ ချက်ခြင်း ပြန်၍ရောက်သွားရသည်။ “လီး” ဆိုတဲ့ ဟာကြီး .. မာ လဲမာသည်။ တောင်လဲ တောင်သည်။ ထောင်မတ်၍တော့ မနေသေးပါ။ ခဏမျှ ကြည့်နေရင်းမှပင် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စိတ်များ ယောက်ယက်ခပ်၍ လာရသည်။
“ ကဲ…သမီး.. ထရပ်လိုက်..”
ဒီတစ်ခါ လေသံက ပျော့ပျော့လေးပင် ။ ကျော့ကျော့ခိုင်က ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ် ထ၍ ရပ်လိုက်တော့ ဦးဂျော်နီက သူ၏ ကိုယ်လုံးတီးကြီးကို ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားလိုက်သည်။
သူ့ရှေ့တွင် ကျော့ကျော့ခိုင်က မတ်တပ်ရပ်လျှက် ရှိ သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျော့ကျော့ခိုင်ကို ခေါင်းမှ ခြေဖျားထိ အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်နေ သည်။
ကျော့ကျော့ခိုင်သည် တရုပ်ကပြားဖြစ်၍ အသားလေးတွှေက ဖွေးဥနေသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၅လက် မလောက်ရှိပြီး အချိုးအစားက (၃၄ -၂၂ - ၃၇) ဖြစ်သည်။
“ သမီးကသိပ်လှတာပဲ..ဟင်း ဟင်း.. .ကဲ .သမီးက ဟိုးဖက်နံရံထိ အန်ကယ်ကို ကျောပေးပြီး လျှောက်သွားနှင့် ..လမ်းလျှောက်ရင်း နင့်ဖင်ကြီးတွေ တုန်နေတာကို ငါကြည့်ချင်လို့..”
“ အို…”
မတတ်နိင်တော့ပါ..။ လျှောက်ရပါတော့သည်။ မတုံအောင် ဖြေးဖြေးချင်းထိန်း၍ လျှောက်သော်လည်း ဖေါင်းကားလုံးတစ်၍ ၃၇ ပင်ရှိသော သူမ၏ ဖင်သားတွေက နာရီချိန်သီးလွဲသလို ခါယမ်း၍တဆတ် ဆတ် ခါနေကြသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် တဖက်နံရံကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မိချေပြီ..။
“ ငါ့ကိုကြည့်ပြီး..တဲ့တဲ့ ပြန်လျှောက်..”
ချာကနဲ လှည့်ကာ ပြန်လျှောက်၍ ကြည့်လိုက်သည်။ အလို…စောစောက မာတောင်မနေသော ဦးဂျော် နီ၏ ခပ်ငိုက်ငိုက်လီးကြီးမှာ တန်း၍ ထောင်မတ်နေသည်ကို အံ့သြစွာ တွေ့လိုက်ရသည်။
ဦးဂျော်နီရှေ့သို့ရောက်တော့ ကျော့ကျော့ခိုင်က သူမ၏ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်သည်။
“ ကဲ..အဝတ်တွေကိုချွတ်.. ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်..အင်္ကျီကိုစပြီး..အကုန်ချွတ်..ဘာတခုမှ မကျန် အောင် ချွတ်လိုက်စမ်း..”
လေသံက မာသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် စိတ်တွေမှာ ယောက်ယက်ခပ်၍ ရင်ထဲတွင် တဒိန်း ဒိန်းပင် မြည်အောင်ခုန်နေရပြီးရင်ထဲက ကြပ်ကာ မောနေသည်။ အပေါ်မှ ခါးတို အင်းကျီပန်းရောင် လက်ပြတ်လေးကို ချွတ်ချလိုက်သည် ။ ဖြူဖွေး၍ ဝင်းနေသောအသားလေးများနှင့် ဘရာစီယာ အနက် လေးမှာ လိုက်ဖက်ရုံမျှမက ဖေါင်းတင်း၍ မို့မောက်နေသော သူမ၏ ရင်သားအစုံကြောင့်ပင်စွဲ မက်စရာ ဖြစ်၍နေရသည်။
ထို့ပြင် တင်းတင်းလေး စည်းနှောင်ထားသော ဘရာစီယာလေးကြောင့် အ တွင်းမှနေ၍ ပြည့်လျှံကာတစ်၍ထွက်နေသော ဖြူဝင်း၍ ညှက်ညောလှသည့် အသားလေးများမှာ အိ ၍နေသည်။ ဦးဂျော်နီ၏ မျက်လုံးများသည်. အရောက်ထွက်၍ တောက်ပလာသည်။
အပေါ်က အင်းကျီလေးကို ချွတ်၍အပြီး ဘရာစီယာလေးကို ချက်ခြင်း ချွတ်ရန် မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေရသော ကြောင့် ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် ခဏရပ်၍ နေလိုက်ခြင်းကပင် ဦးဂျော်နီကို ကြည့်ရန် တမင်နား ၍ ရပြသလို ဖြစ်သွားရသည်ကို စဉ်းစားမိလိုက်သည်နှင့် သူမသည် ချက်ခြင်းပင် ဘရာစီယာ အနက် လေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထိုသို့ချွတ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှလှုပ်ကနဲ ဖြစ်ကာ ပေါ် ထွက်လာကြသည့် ရင်သား ဖွေးဖွေးလေး အစုံမှာ ဖွေးနှစ်နေရုံမျှမက ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားနှင့် တင်း၍ ဖေါင်း နေကြသည်။ ပန်းနုရောင် ခပ်ရင့်ရင့်ကလေး ဖြစ်၍နေသော နို့အုံလေးများထိပ်မှ အဝိုင်းကလေး၏ အ ပေါ်တွင်တော့ မန်ကျည်းစေ့သာသာ နီနီရဲရဲ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ အပျိုစစ်သမို့ ကပ်၍ သိသာရုံ လေးချိုင့်၍ဝင်နေသည်။
ဝင်းမွတ်၍ ညက်ညောသော ဝမ်းဗိုက်သားလေးများမှာ ပြားချပ်တင်းမာလျှက် လျှောဆင်းကာ သူမ၏ ထမီစကပ် အနက်လေးအောက်သိုက ဝင်ရောက်၍သွားသည်။
ဒီတစ်ခါတွင်လည်း ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် သူမ၏ ဘရာစီယာကို ချွတ်၍အပြီး ထမိန်စကပ်လေး ကို ချက်ခြင်း မချွတ်သေးဘဲချွတ်ရန် ဝန်လေးနေခြင်း… အားယူနေခြင်း အချိန်လေးက သူမ၏ ရင် သား များကို တစိမ့်စိမ့်ပင် ခပ်ကြာကြာလေး ကြည့်ဖြစ်အောင်ဖန်တီးပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရပြန်သည် ။ ကျော့ကျော့ခိုင်သည် တံတွေး တစ်ချက်မျိုချကာ အားတင်းလိုက်ပြီး သူမ၏ တုန်ယင်နေသော လက်ချောင်းလေးများက လှုပ်ရှား၍သွားသည်။ ဖြေးဖြေးချင်းပင် ချွတ်လိုက်တော့ သူမ၏ ထမီ စကပ် အနက်ရောင်လေးမှာ ခြေဖျားဆီသို့ ကွင်းလုံးပုံ၍ ကျသွားရ ရှာပါတော့သည်။
လုံးအယ်သော ဖင်သားကြီးများနှင့် ဖေါင်းမို့၍နေသော စောက်ဖုတ်အုံလေးတို့ကို မလုံမခြုံဖုံးအုပ်ထားသည်။ ပါးလွှာသော အသားကပ်ဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးသာ ကျန်တော့သည်။ ကျော့ကျော့ခိုင် ကလည်း သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိ ချင်ခြင်းလိုပင် ချွတ်၍ ချသည်။ ဒါပေမယ့် ဦးဂျောနီ ပြောထားသည့်အတိုင်း ခပ်ဖြေးဖြေးပင် ဘောင်းဘီလေး ပေါင်လယ်သို့ အရောက်..
“ တော်ပြီး..ခဏ .. ရပ်ထား”
ဘောင်းဘီလေးဆီမှ သူမလက်များကို ရုပ်၍ အနဲငယ် ကုန်းသွားသော ခါးကိုဆန့်လိုက်သည်။
“ လှလိုက်တဲ့..စောက်ဖုတ်လေး..”
ကြားလိုက်ရသော စကားကြောင့် ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် သူမ၏ရင်ထဲတွင် အေးကနဲ ဖြစ်သွား ရသည်။ အပေါ်ဖက်မှနေ၍တဖြေးဖြေးပြေဆင်းလာသော သူမ၏ ဝမ်းပျဉ်းသားလေးက ဆီးစပ်တွင် ခုံး ၍ တက်သွားသည်။ မုံ့ပေါင်း စောက်ဖုတ်လေး။ လုံးဝန်း၍ ဖေါင်တင်းနေသည်။ ကလေးငယ် တစ်ယောက်၏ လက်သီးဆုပ်ကလေး လောက်အထိ မို့၍ခုံးထနေသည်။ စောက်မွှေးလေးတွေက ပါးပါး လေးနှင့် နူးနူးညံ့ညံ့ တိုတိုလေးတွေ ဆိုတော့ ဝင်း၍အိနေသော စောက်ဖုတ်အသားလေးက မို့ဖေါင်းလျှက် ပြေး၍ ဟပ်ချင်စရာလေး ဖြစ်နေသည်။
လက်တစ်လုံးလောက် ထူသော ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက တင်း၍ ဖေါင်းကာ တစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက် တင်း၍ စေ့ကပ်နေသည်မှာ သေချာဖြဲကြည့်မှ ပြဲမည့်ပုံဖြစ်နေသည်။
“ ဘောင်းဘီကို ..ဆက်ချွတ်..”
လေသံမာမာ ဖြင့် သံပြတ်ဖြင့်ပြောသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်က သူမ၏ ဘောင်ဘီလေးကို ဆက်၍ ချွတ်သည်။ ခြေဖျားနားရောက်တော့ပထမချွတ်ထားသည့် ထမိန်စကပ်လေးကို ဘေးသို့ဖယ်၍ ဘောင်းဘီ လေးကို သူမ၏ခြေမှ အပြီးတိုင် ချွတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီချွတ်ရင်း ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေသော ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ကိုယ်လုံးတီး တုံတုံရင်ရင်လေးသည် မဝံ့မရဲ မချိတင်ကဲလေး ဖြင့် ဖြစ်နေရရှာကာ တအားကုန် ဆွဲ၍ ဆောင်ပစ်ချင်စရာ ကောင်နေသည်။
“ ဘောင်းဘီကို .ကိုင်ပြီး..ခါးဆန့်လိုက်”
ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးကို လက်တဖက်မှ ကိုင်ကာ ခါးဆန့်၍ ရပ်လိုက်သည်။
“ ဘောင်းဘီကို ..အတွင်းအပြင်..လှန်လိုက်..အတွင်းက အပြင်ဖက်မှာ ရှိပစေ..”
သူမက ဘောင်းဘီလေးကို အတွင်းအပြင်လှန်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီလေး၏ ရှေ့ဖက် စောက်ဖုတ် ကလေး နေရာတွင် အတွင်းဖက်မှ တထပ် ခံထားသော ပိတ်သားလေးမှာ အပြင်ဖက်သို့ ရောက်၍လာ သည်။
“ ငါ့ဆီကို .. ပေးလိုက်..”
ပြောသည့်အတိုင်း လှမ်းပေးလိုက်တော့ ဦးဂျော်နီက သူမ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို လှမ်း၍ယူ လိုက်သည်။
“ ဒီမှာ.. သေသေချာချာကြည့် ..မျက်တောင် မခတ်နဲ့..”
သူမ လှမ်း၍ကြည့်လိုက်တော့ ဦးဂျော်နီသည် သူမ၏ ဘောင်းဘီလေးရှိ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးနှင့် ထိတွေ့ နေခဲ့သော ဘောင်းဘီလေး၏ အတွင်းမှ တထပ်ခံထားသော ပိတ်သားလေးနှင့် သူ၏ထောင် မတ်၍ တန်းတန်းဖြစ်နေသည့် လီးတန်ကြီးပတ်လည်အရေပြားပေါ်တွင် ချွေးကဲ့သို့ ထွက်နေသော စို ထိုင်းထိုင်း ရောလေးများကို ဖြေးဖြေးခြင်း သုတ်နေသည်။ မြင်လိုက်ရသည်နှင့်ပင် ကျော့ကျော့ခိုင် သည် အလိုအလျှောက် သူမ၏ စအိုလေးကို ရှုံ့လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ စိတ်တွေမှာပို၍လှုပ် ရှားလာကြပြီးတကိုယ်လုံးပူနွေး၍ လာရသည်။ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးကို စိမ်ပြေနပြေ သုတ်ပေး ပြီးသည်နှင့် ဦးဂျော်နီက သူ၏လက်ထဲမှ ဘောင်းဘီလေးကို လွှတ်ချလိုက်သည်။
“ ထမိန် မရှိတော့တဲ့ နင့်ဖင်ကြီးတွေ လမ်းလျှောက်ရင်း ခါတာကို ငါကြည့်ချင်တယ် စောစောကလို တခါထပ်လျှောက်..”
ဒီတခေါက်တွင်တော့ အပေါ်မှ စည်းနှောင်ထားသော ထမီစကပ်လေး မရှိတော့၍ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ဖင် သား ဖွေးဖွေးကြီးတွေမှာ စောစောကထက် ခါယမ်းကာ ပို၍ တဆတ်ဆတ် တုံနေသည်။
“ ငါ့ကိုကြည့်ပြီး.. ဒီဖက် ပြန်လျှောက်..”
သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို လှည့်၍ လျှောက်ကာ သူ့ထံသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ “အို..” တန်းတန်း ကြီး ထောင်မတ်နေသော အကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးသည် တဆတ်ဆတ်ပင် ခါ၍ တုန်နေချေပြီဖြစ်သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင်လည်း စောစောကလောက် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့မှုတွေ မရှိတော့သည်ကို ကျော့ကျော့ခိုင်သည် သူမကို သူမ အံ့သြမိသည်။ ဦးဂျော်နီ၏ ရှေ့သို့အရောက် ခြေစုံ ရပ်လိုက်သော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ ခပ်ရဲရဲပင် ဦးဂျော်နီ၏ မာကျောလှပြီး ထိပ်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ပြဲ လှန်ကာ နီရဲနေသော လီးတန်ကြီးကို ဆက်၍ ကြည့်နေမိသည်။
ဒါကို သိသော မြင်သော ဦးဂျော်နီက သူ၏သန်မာလှသော ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ဖက်ကို ထပ်၍ထားကာ သူ ၏ ခါးကိုကော့၍ လီးတန်ကြီးကို ပြထားလိုက်သည်။ အရှည်က အနည်းဆုံး ၈ လက်မ နှင့် လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံး လောက်ရှိမည်။ လမွှေးနက်နက်တွေကလဲ အုံကြီးထူထဲ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍နေကြ ပြီး အောက်မှ ဂွေးဥမဲမဲကလည်း လုံးတစ်၍ သူမ၏ လက်သီးဆုပ်မျှပင်မကနိင်ချေ။
ကျော့ကျော့ခိုင်က ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးကို မျက်တောင်မခတ် စူးစိုက်၍ ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ထောင် မတ်၍ ပြဲလှန်ကာအကြောပြိုင်းပြိုင်းထ၍နေသော သူ၏ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးကို ဦးဂျော်နီက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်၍သွားအောင် ကော့၍ကော့၍ ပြလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးမှာ ၃ ကြိမ်မျှ တငေါက်ငေါက် ဖြစ်၍သွားသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင် ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ၃ ကြိမ်ခံ စားလိုက်ရပီး နောက်ဆုံး လှိုက်ကနဲ ခံစားလိုက်မိချိန်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲမှပင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ စစ်ကနဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဖြစ်သွားရသဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးတီး ဖြူဖြူလေးမှာ လှုပ်ကနဲ ဖြစ်သွာရ သည်။
“ နောက်ကို နဲနဲ ဆုတ်ပြီး.. ဟိုဖက်လှည့်..ဟုတ်ပြီ..ဖင်ကိုကုန်းလိုက်… ဟုတ်ပြီ.. နဲနဲထပ်ကုန်းလိုက်.. ရပြီ.. အဲဒီအတိုင်းခဏနေ..”
လေသံမာမာဖြင့် သူမကို ပြောဆို ခိုင်စေနေသော ဦးဂျော်နီ၏အသံကို ကြားရသည်ကပင် ကျော့ကျော့ ခိုင်၏ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ နွေးကနဲ ဖြစ်၍ခံစားနေရသည်။ ဖင်ကုန်းပြထားသော နောက်မှ ဦးဂျော်နီ က အရသာခံ၍ ကြည့်နေသည်။ ဖွေးဖွေးလှုပ်၍ အိနေသော ဖင်သားကြီးများသည် ကုန်းလိုက်သဖြင့် ပို ၍လုံးတစ် ကားစွင့်သွားကာ ထွက်ပေါ်လာရသော ကျော့ကျော့ခိုင်၏ဖင်ကြားလေး တစ်လျှောက် သည် နီရဲ၍နေသည်။ နောက်သို့ ခပ်စူစူပြူးထွက်နေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာ စောစောကထက် ပို၍ ဖေါင်းထလာသည်ဟု ထင်ရသည်။
အခုချိန်ထိ ဦးဂျော်နီသည် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ အသားကို လက်ဖျားနှင့်ပင် မတို့သေးပါ။ ဒါပေမယ့် လည်း ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက်ကတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းကာ တုန်တုန်ယင်ယင်ပင် ဖြစ်နေ ပြီး သူမ၏စိတ်ထဲတွင်လဲ တစ်စုံတစ်ရာကို တောင့်တစိတ်က ပြင်းပြ၍လာကာ ရင်ထဲတွင် မရိုးမရွဖြစ် နေရချေပြီ။
“ ကဲ. .. ရပြီ. . .ဒီကိုလာ…”
ကြားလိုက်ရသည်နှင့် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲဖြစ်၍သွားရသည်။ ဒီကိုလာ လို့ခေါ်နေ ချေပြီ။ ကျော့ကျော့ခိုင်သည် ဦးဂျော်နီ၏နားသို့ တစ်လှမ်းချင်းတိုးကပ် သွားသည်။ ဦးဂျော်နီ၏ ရှေ့သို့ ရောက်သည်နှင့် ရပ်လိုက်သည်။
“ လာ. . .ကုတင်ပေါ်တက်.. .”
“ အို…”
ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ရင်ထဲတွင် ဖြာကနဲဖြစ်၍ သွားရသည်။ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍နေသော ဦးဂျော်နီ က မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ကျော့ကျော့ခိုင် ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်၍ တက်လိုက်သည်။
“ မလှဲနဲ့အုံး…ထိုင်နေ..”
ကျော့ကျော့ခိုင်က ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုက်ရက်လေး နေလိုက်သည်။ ဦးဂျော်နီက သူမအား စားတော့ဝါးတော့မတတ် ကြည့်နေသည်။ ခဏနေတော့
“ မူလေး…ဝင်ခဲ့တော့..”
ရင်ထဲမှာ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရင်း အိပ်ခန်းတံခါးဆီသို့ လှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ အထဲသို့ နော်မူလေး ဝင်လာပါပြီ..ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် လုံးကြီးပေါက်လှဖြင့် တမျိုးစွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလှသော သူမ၏ တင်တွေ ရင်တွေကို တမင်လှုပ်ခါ လျှောက်လာသည်။
“ ငါ..မူလေးကို ကုတင်စောင်းမှာ လိုးမယ်..နင်က သေသေချာချာ ကြည့်နေ မျက်နှာ လွှဲမယ်မကြံနဲ့ ငါ ဆွဲရိုက်ပစ်မှာ ကြားလား..”
“ ဟုတ်.. ဟုတ်. .ကဲ့”
နော်မူလေးက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လိုက်ရာမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ ပြီး တော့ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်မှ တွဲလောင်းချကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကား၍ပေး သည်။ ဦးဂျော်နီက သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်၍ ရပ်လိုက်ပြီး နော်မူလေး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ငုံ့လိုက် သည်။ ပြီးတော့ နော်မူလေး၏ ကိုယ်လုံးကိုဖက်ကာ သူမ၏ နို့ဖွေးဖွေးကြီးတွေကိုတလုံးကို ငုံ၍စို့ သည်။ ဦးဂျော်နီ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ရောက်သွားသော နော်မူလေး၏ နို့တစ်လုံးကိုတော့ ကျော့ကျော့ခိုင် မမြင်ရကျန်တစ်လုံးကို ဆုပ်နှယ်၍နေသော ဦးဂျော်နီ၏ လက်ကတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက် ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်သပ်၍ လှည့်ပေးနေသည်။
ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် မျက်နှာ မလွှဲရဲပါ။ သေသေချာချာ ကြည့်နေရသည်။ ထိုသို့ ကြည့်နေ ရင်းမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကြည့်မိသည်။ “ဟင်..” ကျော့ကျော့ခိုင် အံ့သြ၍သွားရသည်။ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ စောစောကလို ပိပြား၍ ချိုင့်ဝင်မနေတော့ပဲ ထောင်ထောင်လေးတွေ ဖြစ်နေသည်ကို အံ့သြစွာဖြင့် တွေ့ရသည်။
“ အ. .အမလေး. . .ကိုကြီးရယ်. . .ဟင်း..ဟင်း. …ကိုကြီးနို့ဆွဲတာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာပဲ. . .ဟင်း ဟင်း..”
တတွန့်တွန့်ဖြင့် ညီးတွားရင်း နော်မူလေးသည် သူမ၏ ကျောပြင်လေးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးကာ နို့ကြီးတွေကို ဦးဂျော်နီ၏ ပါးစပ်သို့ ပင့်တင်ပေးသည်။
နော်မူလေး၏ ညီးသံကြားလိုက်ရစဉ် တခဏ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျန်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည်။ နော်မူလေးနို့စို့ခံသည်ကို ဆက်၍ ကြည့်ရင့် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နို့လေးများသည် တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်၍လာရသည်။
ဦးဂျော်နီကလဲ နော်မူလေး၏ နို့ကြီးတွေကို တလှည့်စီ အားရပါးရ စို့ပေးနေသည့်အပြင် တလှည့်စီ လည်း အားရပါးရ ဆုပ်နှယ် ပွတ်သပ်ပေးလျှက်ရှိ နေသည်။
“ ဟင်း..ဟင်း..ကိုကြီးရယ်…ကျမနို့သီးတွေကို လျှာနဲ့ ထိုးထိုး ယက်စမ်းပါ..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..အမ လေး ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်… .. ဟင်း..ဟင်း”
နော်မူလေးက ဦးဂျော်နီ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကုန် ကြုံး၍ဖက်ကာ သူမ၏ရင်သားတွေကို ကော့ ၍ မြှောက်ပေးနေသည်။
ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက်ကတော့ ရင်သားများ တင်းမာ၍ နို့သီးတွေ ထောင်၍ လာရုံမျှမကပဲ သူမ ၏ စောက်ဖုတ်လေးဆီမှလဲ မရိုးမရွဖြစ်၍ လာရပါသည်။
ဦးဂျော်နီ၏ မျက်နာကြီးသည် နော်မူလေး၏ ရင်သားတွေဆီမှ ကြွ၍ခွာ အသွားတွင်တော့ ဦးဂျော်နီ၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်မှ နော်မူလေး၏ လက်များကလဲ ဖယ်ပေးလိုက် သဖြင့် ဦးဂျော်နီ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကပါ နော်မူလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ကြွ၍ ခွာသွားသည်။ ဦးဂျော်နီတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ဖြစ်သွား ချိန်တွင်တော့ နော်မူလေးက ကုတင်စောင်း တွင် တွဲလောင်းချကာ ထားထားသော သူမ၏ ပေါင် နှစ်ချောင်းကို ထပ်၍ ကားပေးလိုက်သည်။ ဦး ဂျော်နီက ရှေ့သို့တိုးကာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီး၏ထိပ်ဖူးကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထိပ် စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်တွင် မေးတင်၍ ထောင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဦးဂျော်နီက ကျော့ကျော့ခိုင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။
“ နင်.. လာ..ရှေ့ကိုတိုး.. . .ဟုတ်ပီ..နင့်လက်တဖက်က ငါ့လီးကိုကိုင် ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က မူလေး ရဲ့ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်ညှိုး လက်မ နဲ့ဖြဲပေးထား အဲဒီလက် နှစ်ဖက်စလုံး ငါက လွှတ် ဆိုမှ လွှတ်..”
ကျော့ကျော့ခိုင်ကလည်း သူမ၏ တဆတ်ဆတ်တုံ၍ နေသော လက်လေးဖြင့် ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန် ကြီး ကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“ ကိုင်.. .သေသေချာချာ ဆုပ်ပြီးကိုင်. . စမ်း”
ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ကလေးက မရဲတရဲဖြင့် ဦးဂျော်နီ၏ လီးကြီးကို ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်ရာ မာကြော ၍ ပူနွေးသောအတွေ့နှင့် ပြင်းထန်သော ဖိုဓါတ်တို့ကြောင့် ထိလိုက်ပြီးသည့် အချိန်မှပင် ချက်ချင်းပင် အားပါးတရ ဆုပ်၍ကိုင်လိုက်မိသည်။ ဦးဂျော်နီ၏ စကား အစမှပင် ကျော့ကျော့ခိုင်က လီးတန်ကြီးကို တအားပင် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဖြစ်နေသည်။ တပြိုင်နက်ထဲမှပင် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက်ပတ်ဝလေး သည် စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်ကာ တင်းသွားရလေ သည်။
ကျော့ကျော့ခိုင်သည် သူမ၏ ကျန်သော လက်တဖက်ကို နော်မူလေး၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုပေါ်သို့ သူမ၏လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် တင်ကာ ဖြဲလိုက်သည်။ နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ဝမှာ ပြဲ သွားပြီး အတွင်းမှ အနီရောင်သန်းကာ စိုစွတ်သော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ ပေါ်လာသည်နှင့် လက်တဖက်က ကိုင်ထားသော ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ဝသိုက တေ့၍ ပေးလိုက်သည်။
“ လီးကို ခပ်ဖွဖွ ပြန်ဆုပ်. ..မလွှတ်နဲ့ ပြီးတော့ သေသေချာချာကြည့်နေ. . .”
လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် ညှစ်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားသော ကျော့ကျော့ခိုင်၏လက်က လျှော့ကာ ခပ်ဖွဖွလေးပြန် ၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်တွင် ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။
ဦးဂျော်နီ၏ ပြောင်တင်း၍ ကားနေသော လီးထိပ်ဖူးကြီးက နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ဝသို့ တိုးဝင် သွားသည်။ မာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက နုနယ်သော ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ဖဝါးလေးကိုပွတ် တိုက်၍ သွားသည်။
“ ဗြစ်.. အင့် ..ဟင့်..”
နော်မူလေး၏ ခါးလေးသည် နဲနဲလေး ကော့တက်သွားရလေသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ရင်ထဲမှာတော့ နင့်ကနဲ ဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးက တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထပ်၍ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြစ်…ဗြစ်…အ…အမလေး… ဟင်း ဟင်း…”
နော်မူလေး၏ ခါးလေးသည် အတော်လေးပင် ကော့၍တက်သွားရပြီး ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက် ခေါင်းလေးထဲ စစ်ကနဲစစ်ကနဲ နှစ်ကြိမ်မျှ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးကတော့ တဝက် မျှဝင်သွားရ ချေပြီ ဖြစ်သည်။
“ လီးပေါ်က နင့်လက်ကို လွှတ်လိုက်…မူလေး စောက်ပတ်ကို ဖြဲထားတာကို ပြန်စိလိုက်..ဟုတ်ပြီ..နင့် လက်ကိုမလွှတ်နဲ့ အဲဒီနင့်လက်ညှိုး လက်မကို ဒီအတိုင်းထား..ငါ့လီးတဖက်စီကို ထိအောင်စုကိုင်.. ဟုတ်ပြီ..”
ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ညိုး လက်မတို့က နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ဝ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တ ဖက်စီတွင်ပင်ရှိနေကာ နော်မူလေလး၏ စောက်ပတ်ထဲ တဝက်မျှ ဝင်နေပြီဖြစ်သော ဦးဂျော်နီ လီး တန်ကြီး၏ ဘေးနှစ်ဖက်ကို ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ညိုးက တဖက်…အခြားတစ်ဖက်တွင် သူမ၏လက် မ တို့ဖြင့် တဖက် တချက်စီထိနေကြသည်။
“ နင် သေသေချာချာ ကြည့်နေနော်..”
ကျော့ကျော့ခိုင်က သူမ၏ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်အပြလိုက်တွင်တော့ ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ထပ်မံ၍ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြစ်… ဗြစ်.. .အင့်. ..ဟင့်.. .ဗြစ်.. .ပလွတ်.. .ဖွတ်.. .အား…အမလေး.. .ဟင်း..ဟင်း..အကိုကြီး ရယ်”
ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်မာမာကြီးက ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ညိုး လက်မတို့ကို ပွတ်တိုက်ကာ နော်မူ လေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားချိန်တွင်တော့ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ချောင်းလေးများ သည် နော်မူလေး၏ စောက်မွှေးများနှင့်ဦးဂျော်နီ၏ လမွှေးတို့ ဖိကပ်ရာကြားတွင် ရှိနေရသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ဖြူဝင်းသော အသားလေးများသည် သိသိသာသာပင် တဆတ်ဆတ် တုန်၍လာချေပြီ။
ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ တဝက်သာသာလောက် ဆွဲဆွဲထုတ် ပြီး တချက်ခြင်း ဆောင့်၍လိုးသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်သည် နော်မူလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဦး ဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးက ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် လိုးနေသည်ကို ကပ်၍မြင်တွေ့နေရရုံမျှမက လိုးနေသော လီးတန်ကြီးနှင့် ၎င်း အလိုးခံနေသော စောက်ပတ်ကြီးနှင့် ၎င်း ထိတွေ့၍လည်း နေလေတော့ တခ ဏ အတွင်းမှာပင် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ယား၍ တက်လာ တော့သည်။
ဦးဂျော်နီ၏ ဆောင့်ချက်များမှာ တစထက် တစပြင်းထန်လာသလို တဖြေးဖြေးလဲ ပို၍ မြန်လာသည်။
“ ဗြွတ်.. .ဖွတ်.. . .ပလွတ်.. .ပြွတ်..”
“ ဟင့်..ဟင်း.. .အကိုကြီးရယ် ဟင်းဟင်း”
နော်မူလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်၍လာသော စောက်ရည်များက ဦးဂျော်နီ၏ လီး တန်ကြီးကို စိုရွဲ၍ ပြောင်လက်လာစေသလို ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်ချောင်းကလေးတွေကိုလဲ စိုရွှဲ လာစေသည်။
ကျော့ကျော့ခိုင်တယောက် စောစောက ဦးဂျော်နီ ခိုင်း၍သာ လုပ်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ယခုအခါ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင်စိတ်ပါလက်ပါဖြစ်ကာ စောစောက နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တဖက်တချက် စီကပ်၍ လီးတန်ကြီးကို ထိရုံမျှသာ ရှိသော သူမ၏ လက်ညိုးနှင့် လက်မတို့က ယခုအခါဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးကို ထိထိမိမိပင် တဖက်တချက်မှ ညှပ်၍ပေးထားနေကြပေပြီ။
ပြီးတော့လဲ ကျော့ကျော့ခိုင်သည် တကယ့်ကို စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် လိုးနေသော လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက် နေသည်ကို ဂရုစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ပြွတ်…..ပွတ်…”
“ ဟင့်…..အမလေး အကိုကြီး မူလေး ကောင်းလာပြီ…လုပ်စမ်းပါ..နာနာလေး ဆောင့်စမ်းပါ..ဟင်း.. ဟင်း..”
နော်မူလေးမှာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို လူးလူးလှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် အားမလို အားမရဖြစ်၍နေရသည်။ ဦးဂျော်နီက သူ၏ဆောင့်အားကို အနည်းငယ်သာတိုး၍ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ သိသိသာသာတော့ ဆောင့်အားကို တိုးမြှင်ခြင်းမပြုသေးပါ.။
ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လုံးကျစ် မာတင်း၍ နေသော ရင်သားဖွေးဖွေးလေးများမှာ နှိမ့်ချီ မြင့်ချီဖြင့် ဖြစ်ကာ လှိုက်မော၍လာချေပြီ။
ဦးဂျော်နီက သူ၏ဆောင့်ချက်တွေကို မရပ်ပဲ လက်နှစ်ဖက်က နော်မူလေး၏ နို့နှစ်လုံးဆီကို လှမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့ကြီးများကို ဆုပ်နှယ်ရုံမျှမက နော်မူလေး၏ နို့သီးတွေ ကိုပါ ပွတ်သပ် ချေမွပေးနေသည်။
“ ပလွတ်. . .ဖွတ်.. . . ပြွတ်.. .ပလွတ်..”
“ ဟင်း ဟင်း..အမလေး.. . . . . ကောင်းလိုက်တာ.. . .အကိုကြီးရယ်.. . ဟင်း ဟင်း..ဆောင့်စမ်းပါ.. အကိုကြီးရယ်.. .ကျမအထဲက ယားလွန်းလို့ပါ..အမလေး..နော်..ဟင်းးး ဟင်းးးး”
နော်မူလေးမှာ အားမလို အားမရဖြစ်သထက် ဖြစ်လာရပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အတင်းပင် ကော့၍ပေးနေလေသည်။ နော်မူလေး တစ်ယောက် မချိမဆန့်ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ကျော့ကျော့ ခိုင်မှလဲ တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြစ်၍နေရချေပြီ။
နော်မူလေး၏ စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်မှ သူမ၏ လက် ခုံ ဖြူဖြူကစ်ကစ်လေးမှာလဲ အရေများဖြင့် ပေကျံ စိုရွှဲနေချေပြီ။ ဦးဂျော်နီကတော့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောစောက တဝက်သာသာမျှ ထုတ်၍ ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ ဖြင့် လိုးနေရာမှယခုအခါ လီးတန်ကြီကို နော်မူလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ဒစ်ကြီးနားထိ ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ ဆောင့်၍ လိုးလာသည်။
ဒါပေမယ့်လဲ အားရပါးရ ဆောင့်၍မလိုးသေးပါ နော်မူလေးကို ဦးဂျော်နီက တမင်ပင် အားမလို အားမရဖြစ်အောင် လုပ်နေပုံရသည်။ နော်မူလေး တစ် ယောက် အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသည့် ညီးသံလေးများ လှုပ်ရှားလူးလွန့်တာလေးများက ကျော့ ကျော့ခိုင်၏ စိတ်ကို ထိုးဆွလေအောင်တမင် ကြံရွယ်ထားပုံရပါသည်။ နော်မူလေး တစ်ယောက်က တော့ လူးလှိမ့်ကော့ပျံ၍ နေချေပြီဖြစ်သည်။
ကျော့ကျော့ခိုင်၏ အသက်ရှူသံတွေမှာလဲ ပြင်းထန်၍ တရှူးရှူးဖြင့် ဖြစ်နေပေပြီ။
“ နင့်လက်ကို. . ဖယ်လိုက်..”
နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ဝရှိ သူမ၏လက်ကို ကျော့ကျော့ခိုင်က မဖယ်ချင် ဖယ်ချင်ဖြင့် ဖယ်ပေး လိုက်ရလေသည်။
နော်မူလေးသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ပေါ်မှ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ လက်များရုတ်သွား သည်နှင့် ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍မယူကာ မြှောက် လိုက်ရင်း သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဦးဂျော်နီ၏ ပုခုံးတဖက်တချက်စီတွင် ဆန့်တန်း၍တင်လိုက်သည်။ ဦးဂျော်နီက ဘာမှ မပြောရပဲနဲ့ကို ကျော့ကျော့ခိုင်က စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ကြည့်နေချေပြီ။
“ စွတ်…ပြွတ်.. .ဖွတ်.. . ဟင်း.. . .ဟင်း..အင်း..အကို..အကိုကြီး..ဟင်း. ဟင်း..လုပ်ပါ အကိုကြီရယ်.. နာနာလေး.ဆောင့်ပေးစမ်းပါ . . အမလေး..ဟင်း…ကျမကို သတ်လိုက်ပါတော့လား အကိုကြီးရယ်..”
နော်မူလေးသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အတင်းပင်ကော့၍ ပေးနေသည့်အပြင် မျက်စိနှစ်လုံး စုံ မှိတ်ကာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ဘယ်ညာ လှည့်ရင်း ခေါင်းလေးကို ရမ်းခါ၍နေသည်။ ဦးဂျော်နီ သည် ပုံမှန် ဆောင့်၍လိုးနေရင်းကပင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်က နော်မူလေး၏ ဖွံ့ထွားသည့် နို့အုံကြီး နှစ် ပေါ်သို့ ရောက်၍သွားပြန်သည်။ ပြီးတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တဖက်တချက်စီ ညှပ်၍ အားရပါးရ ဆုပ် ကိုင်လိုက်သည်။
ထိုသို့ ဆုပ်ကိုင်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲမှာ ပင် ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ထဲမှ တဆုံးနီးပါ ထိပ်ဖူးကြီးတဝက်လောက်ပေါ်လာသည် အထိ ဆွဲ၍ဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဆက် တိုက်ပင် အားကုန်ဆောင့်၍ သွက်သွက်ကြီး လိုးပါလေတော့သည်။
“ ပလွတ်..ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..စွပ်…ဖွတ်…”
“ အား..ဟုတ်ပြီ..အမလေး..အကိုကြီးရယ်..ဟင်းး ဟင်း.. ကောင်းလိုက်တာရှင်..ကျေးဇူးရှင်ကြီးရယ်.. ဟင်း…အင်း..”
နော်မူလေးကတော့ သူမ၏ စိုရွှဲပြဲလန်၍နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဦးဂျော်နီ၏ ဆောင့်ချက်များနှင့် အံကိုက်အောင် ကော့၍ကော့၍ အားပါးတရကြီးပင် အလိုးခံ၍ နေချေသည်။
ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက်ကတော့ အနားတွင် ကုတင်ပေါ်တွင် ကပ်၍ထိုင်ကာ ကြည့်နေရင်း သူမ ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ဆက်တိုက် ဆိုသလို ယား၍ တက်လာပြီး နော်မူလေးကို လိုးပေးနေသည့် ဦးဂျော်နီ၏ လီးကြီးကိုပင် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အတင်းဝင်ဆွဲ၍ ထိုးသွင်းလိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာပါသည်။
“ ပြွတ်…စွပ်..ဖွတ်… . .ပလွတ်..လုပ်..မရပ်..နဲ့.ဟင်းဟင်း..ကျမပြီးတော့မယ်…..အား…..အ..အမ လေး.. . အ…အား…….”
နော်မူလေး တစ်ယောက်တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါ၍တွန့်လိမ်၍တက်သွားရလေသည်။ ကျော့ကျော့ ခိုင် ၏ ရင်ထဲတွင် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ ဆက်၍ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးနေသောဦး ဂျော်နီသည် နော်မူလေး၏ တကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားရာမှ ပြန်၍ ညိမ်သက်သွားချိန်တွင်တော့ ဦးဂျော်နီ က လီးတန်ကြီးတဝက်မျှဖြင့် တချက်ခြင်း ဆောင့်ရင်း မှန်မှန်လေး ၂ မိနစ်မျှ လိုးပေးပြီးတော့မှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို နော်မူလေး၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်လေသည်။
အရည် တမျှားမျှားဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ကျော့ကျော့ခိုင်က အာသာ ငမ်းငမ်းဖြင့် ကိုင်၍ကြည့်နေစဉ်မှာ ပင် ဦးဂျော်နီက ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျ၍နေသော ကျော့ကျော့ခိုင်၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးကို ကောက်၍ယူလိုက်သည်။
“ ရော့.. . နင့်စောက်ပတ်နဲ့ ဒီဘောင်းဘီလေးမှာ ထိထားတဲ့နေရာနဲ့ ငါ့လီးကို သုတ်ပေးစမ်း..”
ကျော့ကျော့ခိုင်က သူမ၏ ဘောင်းဘီလေးကို လှမ်း၍ယူကာ စောက်ပတ်နေရာတွင် ထိဝတ်ရသော ဘောင်းဘီ ပိတ်သားလေးဖြင့် ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးကို စိတ်ပါ လက်ပါ သုတ်ပေးသည်။ပြီးတော့ ဂွေးဥကြီးနှင့် လမွှေးများ ပေါင်ခြံများပါ ဆက်၍ သုတ်ပေးသည်။
“ ပြစမ်း.. .နင့်ပေါင်တွေ ကားထားပြီး..နင့်စောက်ပတ်ကို ပြစမ်း..”
ကျော့ကျော့ခိုင်က ပေါင်ကား၍ပြလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး တစ်ခုလုံးသာမက ပေါင်ခြံံနှင့် ပေါင်တွင်းသားလေးတွေ ပေါ်တွင်ပင် သူမ၏ ရှေ့ပြေးစောက်ရည်များက စိုရွှဲ၍ နေချေသည်။
“ ကဲ.. .နင့်အရေတွေကို ဒီ နင့်ဘောင်းဘီနဲ့ဘဲသုတ်..”
ကျော့ကျော့ခိုင်သည် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှင့်ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အရေများကို အနှံ့ပင်လိုက်၍သုတ်ပေး ပြီးတော့ ဦးဂျော်နီ၏လီးတန်ကြီးပေါ်မှ အရည်နှင့် သူမ၏ အရေလေးများ အတူတကွ ဆုံစည်းရာ ဘောင်းဘီလေးကို တချက် ကြည့်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးသို့ ပစ်ချလိုက်သည်။
“ ကဲ…ပက်လက် လှန်လိုက်…မူလေး.. သူ့နိ့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပေးထားစမ်း..”
ကျော့ကျော့ခိုင်က မွှေ့ယာကြီးပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး အပေးလိုက်တွင် နော်မူလေးက လူးလဲ၍ထ လာပြီး သူမ၏ နို့များကို ကုန်း၍စို့ပါတော့သည်။
ဦးဂျော်နီကတော့ ကုတင်နှင့် မနီးမဝေးတွင် ရှိသော ကုလားထိုင်သို့သွား၍ ထိုင်ကာ သူမတို့ကို ကြည့် နေသည်။ ဦးဂျော်နီသည် တချီမှမပြီးသေးပါ. ဆေးလဲ သုံးထားသည်။ စိတ်ဖြင့်လည်း ထိန်းထား သည်။
နော်မူလေးသည် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့၍ပေးနေသည့်အပြင် နို့ သီးလေးတွေကိုလဲ လျှာဖျားဖြင့် ထိုးလိုက် လျှာစောင်းဖြင့်လှည့်ပတ်၍ ပွတ်ကာ ယက်ပေးလိုက်ဖြင့် ခပ် သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စို့၍ပေးနေရာ ကျော့ကျော့ခိုင်မှာ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံး စုံမှိတ်၍ ထား ရုံမျှမက သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာလဲ ရှူံ့မဲ့မဲ့လေး ဖြစ်၍နေရသည်။
ကျော့ကျော့ခိုင်သည် တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်ကနဲ ဖြာကနဲ ဖြစ်ကာ ခံစားနေရပြီး အလိုအလျှောက်ပင် သူ မ၏ ရင်သားလေးတွေကို ကော့၍ပေးနေမိသည်။ ရင်ထဲတွင် မချိတင်ကဲ ဖြစ်ရလွန်းတာကြောင့် သူမ ၏ လက်လေးတစ်ဖက်က နော်မူလေး၏ လက်မောင်းတဖက်ကို မချင့်မရဲဆုပ်ကိုင် ထားရသည့်အပြင် သူမ၏ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးမှာလဲ စုချည် ကားချည်ဖြင့် ဖြစ်၍နေရလေသည်။
မိန်းမချင်း စို့ပေးတာတောင် ခုလောက်ကောင်းနေရင် ယောက်ျားတစ်ယောက် စို့ပေးပါက အခုထက် ပို၍ ကောင်းမှာဖြစ်ကြောင်း တွေးမိပြီး သူမသည် ဦးဂျော်နီကို မျှော်လင့်တမ်းတမိလိုက်သည်။ ထို့ ကြောင့်ပင် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို အားယူ၍ဖွင့်ကာ မျက်နှာလေးကိုလဲ ဦးဂျော်နီ ရှိရာဘက်သို့ စောင်းငဲ့၍ ကြည့်လိုက်သည်။
ကုလားထိုင်တွင်ထိုင်ကာ အနားယူရင်း ကြည့်၍နေသော ဦးဂျော်နီသည် နို့စို့တာကို မျက်လုံးလေး များ မှိတ်၍ မချိမဆန့်ခံနေရသော ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်ကာ သူ့ထံသို့ လှမ်း၍ကြည့်လိုက် သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ကိုလှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သော ကျော့ ကျော့ခိုင်၏ အကြည့်များတွင် တောင်းပန်သည့်သဘော အကူအညီတောင်းသည့် သဘောတို့ ပေါ်လွင်လျှက်ရှိပြီး သူ့ကို ကျော့ကျော့ခိုင်က အားကိုးတကြီး ကြည့်လိုက်သည်ဆိုသည်ကို ဦးဂျော်နီ သည် ချက်ချင်းနားလည်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ဘာမျှ မလှုပ်ရှားသေးပဲ ဒီအတိုင်းဘဲ ဆက်၍ကြည့်နေလိုက်သည်။ ထိုသို့ ကြည့်နေရင်းကပင် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ မျက်လုံးလေးများသည် တဖြေးဖြေးပို၍ တောက် ပလာကြသည်။
ဦးဂျော်နီသည် ကျော့ကျော့ခိုင်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်နေရမှ သူမကို မျက်လုံးတဖက် မှိတ်၍အပြလိုက်တွင်တော့ ပြုံးယောင်သန်းသွားသော ကျော့ကျော့ခိုင်၏ မျက်နှာလေးက တဖက်သို့ လှည့်၍သွားသည်။
ထိုအခိုက်မှာပင် ဦးဂျော်နီသည် ထိုင်ရမှထကာ သူမတို့ရှိရာသို့ လျှောက်၍လာသည်။ အနားရောက် သည်နှင့်
“ မူလေး.. . .သွားပြီး နားတော့.. . .”
ဟုပြောလိုက်ရာ နော်မူလေးက ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နို့ကြီးများကို လွတ်၍ပေးကာ စောစောက ဦးဂျော် နီ ထိုင်၍နေသော ကုလားထိုင်ပေါ်သွား၍ ထိုင်သည်။ ဦးဂျော်နီသည် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နုညက်ဝင်း မွတ်သော ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှန်သည့် အနေအထားဖြစ် အောင် ပြုပြင်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ဖွေးအိနေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ကုတင်စောင်းသို့ ဆွဲလိုက်သည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဒူးကွေးကာ ထောင် လိုက်ပြီး ဆွဲကားလိုက်ကာ သူမ၏ ခြေဖနောင့်လေးများကို ကုတင်စောင်းတွင် တင်၍ နင်းထားစေလိုက်သည်။ ဤအနေအထားဆိုလျှင် တခြားမိန်းမများ၏ စောက်ပတ်ဝသည် ဟ၍သွားပေပြီ။ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကတော့ ဟဖို့ဝေးပြီး တင်း၍စေ့ကပ်နေသည်။
ဦးဂျော်နီသည် တံတွေတချက် ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်သည် ပြီးတော့ ရှေ့သို့တိုးကပ်လိုက်ရာက သူ၏ ကြီးထွားမာကျောလှသောလီးတန်ကြီး၏ နီရဲဖေါင်းကားနေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ဖေါင်းကား၍ ပေါက်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်ကာ အရေတွေစိုရွှဲနေသည့် စောက်ဖုတ်အုံပေါ်သို့ တစ် ချောင်းလုံးကို တိုးကပ်၍ တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဦးဂျော်နီသည် သူ၏တင်ပါးကြီးကို နောက်သို့ ဆုတ်၍ သူမစောက်ပတ်ပေါ်ရှိ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဆွဲ၍ချကာ ထိပ် ဖူးကြီးကို စောက်ပတ်ဝနေရာရှိ တင်းစေ့နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး စပါးလုံးတစ်ထောက် လောက်ဝင်အောင် ဖိ၍ ထောက်လိုက်သည်။
စောစောက ရင်တလှပ်လှပ်ဖြစ်နေခဲ့ရသော ကျော့ကျော့ခိုင် တစ်ယောက် သူမ၏ တကိုယ်လုံးရှိ သွေး သားများ ယောက်ယက်ခပ်ကုန်ကြသည်။ မချိတင်ကဲဖြစ်ရာက လီးတန်ကြီး ထိုးထောက်လိုက်ချိန်တွင် ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိ၍ကိုက်ထားမိလိုက်သည်။ အပျိုစင်လေးကို လီးတချောင်းလုံး အကုန်ဝင့်မည့် ကုတင်စောင်းနည်းဖြင့် ပါကင်ဖွင့်တော့မည် ဖြစ်၍ ကြည့်နေသော နော်မူလေးမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေသည်။
လီးတန်ကြီး တေ့လိုက်ပြီးသည်နောက် ခဏထိ မသွင်းသေ၍ အဆမတန် အလိုးခံချင်နေပြီဖြစ်သော ကျော့ကျော့ခိုင်က မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများကို အသာလေးဟကာ မှေးကြည့်လိုက်သည်။ သူက သူမတကိုယ်လုံးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် သူ့အသံက ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။
“ ကျော့ကျော့ခိုင်..”
“ ရှင်..”
“ နင့်မောင်..ဇော်ထက်အမှုကို ငါ ညနေထဲက ပိတ်လိုက်ပြီ. .အခုဆို ဒီကောင် ဟိုတယ်မှာ ကောင်း ကောင်းအနားယူနေပြီ…အားလုံး ငါစီစဉ်ပေးထား ပြီးပြီ..”
ဦးဂျော်နီ၏ စကားဆုံးသွားသောလည်း ကျော့ကျော့ခိုင်ကတော့ ဘာမှမထူခြားသည် ပုံစံဖြင့် ဦးဂျော်နီ ၏ မျက်နှာကို ကြည့်၍နေသော သူမ၏ အကြည့်က သူမစောက်ပတ်တွင် တေ့ထောက်ထားသော ဦး ဂျော်နီ၏ လီးချောင်းကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။
မှန်ပါသည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်အတွက် ဒီအချိန်တွင် ဘာမှမသိပါ။ သိလဲ မသိချင်ပါ။ သူမ သိတာကတော့ ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးသူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အမြန်ထိုးသွင်း၍ လိုးလိုက်ရန်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ သူမကို အကဲခပ်မိသော ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို အားနဲနဲစိုက်ကာ ဖိ၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြစ်.. .ဗြိ.. . . အင့်..အား.. . ဗြစ်..ပြွတ်… .အမလေးရှင့်..အား…ဟင်း..ဟင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်.. ဟင်း”
ပထမတော့ ထိပ်ဖူးကြီး မြုပ်ယုံလောက်သာ သွင်းမည်ဟု ရည်ရွယ်ပြီး လိုးသွင်းလိုက်သော်လည်း ထိပ်ဖူးကြီးဝင် သွားသည်နှင့် ကောင်းလှသော အတွေ့ကြောင့် စိတ်မထိန်းနိင်သော ဦးဂျော်နီက နောက်တဆင့် ချက်ခြင်းဖိ၍ သွင်းပြန်ရာ လီးတန်ကြီးမှာ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့တဝက်မျှ ဝင် သွားချေပြီ။ လီးသွင်းစဉ်က သူမ၏ခါးလေးမှာ အတော်ပင် ကော့၍ တက်သွားရပြီး အခုတော့ ကျော့ ကျော့ခိုင်၏ မျက်နှာလေးမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ထားလျှက် ရှုံ့မဲ့၍ နေသည်။ သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကတော မွေ့ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်၍ထားသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်တော့ ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးမှာ တစ်လစ်ကြီးဖြစ်၍ နေသည်။
“ အခု..နင့် စောက်ပတ်ထဲကို ငါ့လီးကြီး တဝက်နီးနီး ဝင်သွားပြီ..ဒါပေမယ့် ဆက်သွင်းလို့ မရဘူး ..”
“ အို…”
နှုတ်ဖျားမှ ယောင်ယမ်း၍ထွက်သွားရာမှ သူမသည် မျက်လုံးလေးများ ဖွင့်၍ကြည့်လိုက်မိသည်။
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..ဆိုတော့ နင့်စောက်ပတ်ထဲမှာ ငါ့လီးထိပ်မှာ နင့်တသက်လုံး အမြတ်တနိးနဲ့ စောင့် လျှောက်ထားခဲ့တဲ့ အပျိုမှေးလေးက ခံနေတယ်..”
“ ဘယ်လို..လုပ်ရမလဲ ဟင်..”
“ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဆိုတော့ နင့်အပျိုမှေးလေးကို ငါ့လီးကြီးနဲ့ လိုးပြီး ထိုးဖေါက်လိုက်မယ် ..အဲဒါ နင် သဘောတူလား..”
ကြားလိုက်ရသည့် ခဏမှာပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးသည် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရကာ စောက်ပတ်ဝ ရှိ လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကြားမှ စောက်ရည်လေးက အပြင်သို့ စိမ့်ကနဲ ထွက်ကျ သွားသည်။
“ တူ..တူပါတယ်…”
အသံလေး တုံခါနေသည်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး..။
“ ဒါဆို ငါက ဘယ်လို လုပ်ပေးရမှာလဲ..”
“ အို…ရှင်..”
“ ပြော..သေသေချာချာ ဂဃနဏ ပြောစမ်း..”
“ ဟို..ဟို..”
“ ပြောလေ..သေချာပြောလေ ငါ့လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရမလား..”
“ မ…မထုတ်နဲ့..ဟို..အကိုကြီးလီးကြီးနဲ့ ကျမရဲ့ အပျိုမှေးလေးကို ထိုးဖေါက်ပေးပါလား နော်…နာ.. နာလေး.. လိုးပါ.. .နော်..”
ပြောရင်းကပင် .. ပြောရသည်မှာ အရသာ ရှိလှသဖြင့် ကျော့ကျော့ခိုင်တစ်ယောက် လိုအပ်တာထက် ပင် ပို၍ပြောလိုက်သေးသည်။ ရဲလဲ ပို၍ ရဲလာသည်။
ဦးဂျော်နီက သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးလေး နောက်သို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြေးဖြေး လေးပင် ပြန်၍ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ရင်ထဲတွင် တထိတ်ထိတ် ဖြစ်၍နေသည်။
လီးတန်ကြီး တဝက်မျှနှင့်ပင် ဖြေးဖြေးလေး ငါးချက် ခြောက်ချက်လောက် ညှောင့်၍လိုးကာ အရှိန်ယူ လိုက်ပြီးတော့မှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကားကြီး စောက်ပတ်ဝသို့ ရောက်လာသည်အထိ ဆွဲ၍နုတ်လိုက်ပြီး အားပါးတရပင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“ ဗြစ်..ပြွတ်..ဖွတ်..”
“ အား… အမလေး..သေပါပြီ..”
ကျော့ကျော့ခိုင်၏ အပျိုမှေး ပေါက်၍ ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားချေပြီ..။ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ဝင်းမွတ် ညက်ညောသော ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ် တုန်၍ တက် နေသည်။ ဦးဂျော်နီကလည်း တဆုံးဝင်သွားသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက် ခေါင်းထဲမှ ချက်ချင်းပင် ပြန်၍ဆွဲထုတ်ကာ အားရပါးရပင် ဆောင့်၍ လိုးလိုက်သည်။
“ အမေ..အား.. . .အမလေး.. အ.. . အ.. . အမလေး.. .အား…အကို.. ..အကိုကြီးရယ်.. အား..ဟင်း. ဟင်.. .”
အားပါးတရ နှစ်ချက်မျှ ဆောင့်ပြီးသည်နှင့် လီးတန်ကြီးကို တဆုံးပင် ကျော့ကျော့ခိုင်၏ စောက်ပတ် ထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ ဖိကပ်ပေးလိုက်ရသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ပထမ ဆုံး သော သုတ်ရေများသည် ဦးဂျော်နီ၏ လီးတန်ကြီးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပင် “ရှီး”ကနဲ ရှီးကနဲ ခြောက် ကြိမ် ခုနှစ်ကြိမ်လောက် ပန်းပေးလိုက်ချေပြီ။ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ ကိုယ်လုံးတီးလေး တခုလုံး မွေ့ယာ ထူကြီးပေါ်မှ လှုပ်၍သွားမတတ်ပင် ခါယမ်း၍ ကော့ပျံသွားရ တော့သည်။
ဦးဂျော်နီက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်၍ လျှာကို တစ်လစ်ထုတ်ကာ ကျော့ကျော့ခိုင်၏ နို့လေးနှစ်လုံး၏ နို့အုံလေးနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ အနှံ့ပင် ကိုက်၍ ဖိယက် နေသည်။ အတန်ကြာမှ ဦးဂျော်နီက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွလိုက်သည်။
သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးမှာ တတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်၍ နေရသည်။ ဦးဂျော်နီသည် သူ၏တစ်ဆုံး စိုက်သွင်းထားသော လီးတန်ကြီးကိုဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ပြွတ် ကနဲ မြည်၍ လီးတန်ကြီးမှာ ကျွတ်၍ ထွက်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူက ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်သည်။
“ ကဲ… ကျော့ကျော့ခိုင်… လေးဘက်ထောက်ပြီး..ကုန်းပေးစမ်း..”
သူလိုးမယ်ဆိုရင် ခံဖို့ အသင့်ရှိနေတဲ့ ကျမလဲ ချက်ချင်းဘဲ သူပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးပါတယ်..မလုပ် တတ် လုပ်တတ်နဲ့မို့ ပုံစံမကျတာကြောင့် သူကပြုပြင်ပေးပါသေးတယ်..။ ပြီးတော့မှ သူက ကျမရဲ့ ဖြူဖွေး ကားအယ်နေတဲ့ ဖင်သားကြီးနောက်မှာ နေရာယူပြီး ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ကျကျနန ဖြဲလိုက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်း လိုက်ပါတယ်..။
“ အား…ကျွတ်..ကျွတ်..အီး..”
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး စအဝင်မှာ အောင့်ပြီး နာသွားတာကြောင့် ကျမ စုပ်သတ် လိုက်မိပါ တယ် ။ ဆတ်ကနဲလဲ တုန်သွားရပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ ခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ် ကိုင် ထားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့သူ့လီးကြီးကို ဆက်ပြီး ဖိသွင်းတယ်။
အရမ်းကြီး ထိုးဆောင့် သွင်းချတာ မဟုတ်ပဲ တထစ်ခြင်း ကုန်းပြီးရစ်သွင်းပေးနေတာ ။ အဝင်ကတော့ ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့ကျမမှာ အောင့်တာ နာတာ တွေ အရေး မလုပ်နိင်ပဲ အရသာတွေအရမ်း ဘဲ ဆိမ့်တက်လာပါတယ်။
“ အမလေး အကိုကြီးရယ်..အားပါး.ပါး..အကိုကြီးရဲ့ လီးကြီး..ကျမအဖုတ်ထဲ ထစ်ထစ်ပြီး ဝင်လာနေ တယ် အား…အား..သိပ်မကြမ်းနဲ့ ..အကိုကြီးရာ..ဖြေး..ဖြေး…အမလေး…နော်..ဟင်း…ဟင်း.”
ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ သူရဲ့လီးတန်ချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲကို တဆုံးဝင်သွား ပါတော့တယ်…။ အဲဒီနောက်တော့ ဦးဂျော်နီက ကျမရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီး ဆောင့်လိုးနေတဲ့ အဝင်အထွက် အနှေးအမြန်နဲ့ အံ့ကိုက်ဖြစ်အောင် ကျမရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လက်ချောင်းကို ထုတ် ချီသွင်းချီနဲ့ လှုပ်ရှားပေးနေပါတယ်။ စောက်ဖုတ်နဲ့ဖင် အပေါက်နှစ်ခုစလုံံးကို ပြိုင်တူ အလိုးခံနေရပြီး နို့တွေကိုပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့တာ ခံနေရတော့ သုံးနေရာစလုံးက အရသာတွေဟာ ကျမ တကိုယ်လုံး ကို ဖျင်းကနဲ ဖြာကနဲ ကျင်ကနဲ နွေး ကနဲ ပြန့်နှံ့နေပါတယ်..သိပ်ကောင်း တာပါပဲ ရှင်…။
စောက်ဖုတ်ကို လီးကြီးနဲ့ လိုးနေတဲ့အရှိန်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးနေတဲ့အရှိန် တထပ် ထဲ ကျနေအောင် လုပ်ပေးနေတာကလည်း ကျမအတွက် အရသာ အတော်ထူးနေပါတယ်။ ကျမရဲ့ အ သွေးအသားတွေ အရမ်းဘဲ လှုပ်ရှားလာပြန်ပါပြီ။
“ ဘွတ်…ဖွတ်…ဖတ်…ပြွတ်…..ဖွတ်…”
“ အား… .ဟာ…. ဆောင့်…ဆောင့်…အား….ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပြီ….ဆောင့်ပါ အစ်ကိုကြီးရဲ့ တအား ဆောင့် ဖင့်ထဲကိုလဲ တအားထိုးပေး.. . အ.. .အား”
ကျမဟာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိပဲ ပါးစပ်က အငမ်းမရပြောရင်း ကျမရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုလဲ ကော့ကော့ ပင့်တင်ပေးနေရင်းက တစ်ချီပြီးသွားရပါတော့တယ်..။ သူကတော့ သူ့လီးကိုရော လက်ချောင်းကိုပါ တချက်ခြင်း ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေပါတော့တယ်။
ခဏကြာတဲ့ အခါမှာတော့ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေဟာ တစထက်တစ ပြန်ပြီး ပြင်းထန်လာပါတယ်။ ဒီ တခါတော့ ကျမဖင်ထဲက သူ့လက်ချောင်းကို ထုတ်ချီသွင်းချီ မလုပ်တော့ပဲ လက်ချောင်း တစ် ချောင်း လုံးကို ဖင်ထဲ တဆုံး ထိုးသွင်းထားပြီး ဘယ်ဘက်လှည့်လိုက် ညာဖက် လှည့်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေ တယ်..လက်ချောင်းကို စအိုပေါက်လေးထဲမှာ ဝက်အူရစ်သလိုမျိုး ဘယ်လှဲ့ညာလှဲ့လုပ်ပေးနေတာ။ ဖင်ခေါင်း အတွင်းသားတွေနဲ့ သူ့လက်ချောင်းဟာ အတော်ကို ဖိမိပွတ်တိုက်နေပါတယ်။
ကျမရဲ့အောက်ကနေ ကျမရဲ့နို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့ပေးနေတဲ့ နော်မူလေးကလည်း နို့အုံကြီး တွေကို တလှည့်စီ စို့ပေးနေသလိုလက်တဖက်ကလည်း ကျန်တဲ့နို့တစ်လုံးကို တလှဲ့စီ ဆုပ်နှယ် ပေး နေပါတယ်.။ စို့နေတဲ့နို့သီးကို လျှာနဲ့ထိုးကော် ပွတ်သပ်ပေးသလို ကိုင်ပြီးနှယ်နေတဲ့နို့ရဲ့ နို့ဦးကို လဲ လက်ညှိုးလက်မနဲ့ ပွတ်ချေပေးနေပါတယ်။ ဦးဂျော်နီရဲ့ ဆောင့်အားတွေဟာ အားကုန် ကြုံး၍ ဆောင့် လိုးလာပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တဆုံးသွင်းထား သော သူ့လက်ချောင်းကိုလဲ ခပ်သွက်သွက် လှည့်ပတ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း မွှေးပေးနေပါတယ်။
“ ပြွတ်..ဖွတ်…ပလွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..”
“ အားပါး..ပါး..အမလေး..အကိုကြီး…အား..အာ…ဆောင့် … ဆောင့်… အမလေး …အ…အား…ပါး..ပါး .. အီး..အင်း… ဆောင့်…အမလေး…ဆောင့်…ဆောင့်..”
ကျမကိုယ်ကျမ ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ပါးစပ်က အော်ဟစ်မြည်တမ်းသလို မွေ့ ယာကိုလဲ လက်သီးဆုပ်နဲ့ထုရိုက်နေမိပြီး တစ်ချီ ထပ်ပြီးသွားတဲ့အခိုက်မှာပဲ ဦးဂျော်နီက သူ့လီးကြီး ကို ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တအားထိုးစိုက်ပြီး များပြားလှတဲ့သူ့ရဲ့ သုတ်ရေတွေကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်တာ…စောက်ခေါင်းနဲ့ သားအိမ်ထဲမှာ ပူကနဲ နွေးကနဲ ဖြစ်ပြီး ဆိမ့်ကနဲ ဆိမ့်ကနဲ တက် သွားရတဲ့ ကျမ ကျော့ကျော့ခိုင်ဟာ မမှီမကမ်းလေးနဲ့ တစ်ချီထပ်ပြီးတော့ ပြီးသလိုလေးပင် ထပ်ပြီး ဖြစ် သွားရပါတော့တယ် ရှင်…။
..............................♡♡♡....................................
ပြီးပါပြီ။
