နှင်းနှင်းရယ် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
ကျွန်တော်သည် ညပိုင်း (၉) နာရီ ထိုးသဖြင့် ထိုးနေကျ ဟိုတယ်မှ ကားဖြင့်အိမ်သို့ပြန်လာကာ မအိပ်ချင်သေးသောကြောင့် ကျုံးတောင်ဘက်ဘေးတွင် ကားရပ်ကာ ပလက်ဖေါင်းပေါ်သွားထိုင်နေလိုက်သည်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းများတွေးရင်း သွားနေကျ မာဆက်သွားရင် ကောင်းမလားဟု စဉ်းစားမိသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကျန်းမာရေးကလည်း နေ့လည်လောက်ကတည်းက ညောင်းညာနေကာ ဖျားချင်သလို ဖြစ်နေသည်။
မာဆတ်သွားလို့ရောက်လျှင်လည်း ကျွန်တော့်ခေါ်နေကျ ကောင်မလေးက ကိုယ်ကိုနှိပ်ပေးမှာထက် သူ့လက်များနဲ့ လီးကြီးနဲ့ ကိုယ်အနှံ့ဖီးလာအောင်လုပ်ပေးပြီး သူကောင်းကိုယ်ကောင်း လိုးကြမည်မှာ သေချာသည်။ ယခု ကျွန်တော် အားအင်အပြည့်မရှိသဖြင့် မသွားတော့ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ လမ်းပေါ်ဖြတ်သွားသော မိန်းကလေးများကိုကြည့်ကာ လိုးခဲ့ဖူးသောမိန်းမများအကြောင်း တွဲတွေးပြီး မိန်းမမယူရသေးသော လူပျိုလေးကျွန်တော်သည် ဖီလင်ယူနေသည်။
“ အစ်ကို…အစ်ကို ”
အနီးနားမှခေါ်သံကြားသဖြင့် ကျွန်တော်လည်းလန့်သွားပြီး ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။ ရိုးရှင်းသောအဝတ်အစားကို သတ်သတ်ရပ်ရပ်ဝတ်ထားသော မိန်းမပျိုတစ်ယောက်ကို ကလေးငယ်ငယ်လေး ချီလျှက်တွေ့လိုက်ရာ ဆက်ဆီ အတွေးများစိတ်ကူးယဉ်ကာ လီးကြီးကိုပွတ်ကိုင်သော လက်ကိုအမြန်ရုပ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ယှဉ်လျှက်ရပ်လိုက်သည်။
“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ, ဘာပြောချင်လို့လဲ ”
“ ဒီလိုပါရှင့် , ကျမ ဒီညတည်းစရာ တည်းခိုခန်းလေးရှာနေလို့ပါ , အဲဒါ လိုက်ပို့လို့ရမလားလို့ , ကျမက ဒီမြို့က မဟုတ်လို့ပါရှင့်, အချိန်ကလည်း မရှိတော့လို့ပါ ”
ဟု သူမက ပြောလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမကို ခြေအဆုံးခေါင်းအဆုံးသေချာကြည့်ရင်း စဉ်းစားနေသည်။ သူမ ကြည့်ရသည်မှာ ကလေးနဲ့ဆိုတော့ မိန်းမပျက်တော့ မဟုတ်တာ သေချာသည်။ လူလိမ်မများ ဖြစ်နေမလားဟု တွေးနေစဉ်
“ အစ်ကို ကျွန်မက တစ်ကယ်မသိလို့ပါ, ကလေးကလည်း အိပ်ချင်နေပြီ, ဒီထက်မှောင်ရင်လည်း ပိုဆိုးမှာမို့ပါ, ကျွန်မ မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်ပါရှင့် , ကူညီပေးပါ “
“ ဟုတ်ပါပြီ , ကျွန်တော်က ကားအငှားလိုက်တာ , ဘယ်လိုအဆင့်မျိုး လိုချင်သလဲဗျ ”
“ ရပါတယ် အစ်ကို ကားခပေးပါ့မယ် , နီးနီးလေးနဲ့ လုံခြုံရင်ရပါတယ် , ဒီတစ်ညပါပဲ ”
“ ဟုတ်ပြီ , ကားပေါ်တက်ပါ ”
ဟု ပြောပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်ကို နောက်မှာတင်ကာ အနီးနားရှိ တည်းခိုခန်းများအကြောင်း စဉ်းစားကာ မောင်းလာသည်။
“ အစ်ကို လိပ်စာကဒ်လေး ယူပါရစေ ”
ဟု သူမပြောကာ ကားနောက်ခန်းတွင် ချိတ်ပေးထားသော ကျွန်တော့်ကဒ်ကို သူယူလိုက်ပြီး မနက်ကျလည်း လိုရင်ခေါ်အုံးမည်ဟု သူမ ပြောသည်။(၁၀) မိနစ်လောက်ကြာတော့ ရပ်ကွက်ထဲရှိ တည်းခိုခန်း အဆင့်ရှိသော နေရာသို့ရောက်သည်။
ကျွန်တော်လည်း ကားပေါ်ကအရင်ဆင်းပြီး အိမ်ထဲဝင်ကာ အခန်းတစ်ခန်း ရနိုင်မလား မေးလိုက်သည်။ ကောင်တာမှ ရမည်ပြောသဖြင့် ကားဆီပြန်သွားကာ သူမကိုပြောပြလိုက်သည်။
သူမက ကားခဘယ်လောက်လဲ မေးလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်သော အမျိုးသမီးကို ကောင်းမောင်းလာတုန်း ကတည်းက ဘက်မှန်မှ သေချာကြည့်နေခဲ့သည်။ သူမပုံစံသည် စိတ်ရှုပ်နေပုံ မျက်နှာနဲ့ ဖြစ်နေသည်ဟု ယူဆမိသည်။ ထို့ကြောင့် ခဏပဲ မောင်းလိုက်ရသော ကားခကို မတောင်းချင်တော့ပေ။
“ မပေးနဲ့တော့ အစ်မ, အိမ်ပြန်တာနဲ့ လမ်းကြုံနေလို့ပါ, မယူတော့ဘူး ”
ဟု ပြောပြီး ကားထဲဝင်ကာ တစ်ခါးပိတ် စက်နှိုးလိုက်သည်။ သူမလည်း တစ်ဖက်က ကလေးချီထားပြီ တစ်ဖက်တွင် လွယ်ထားသော အိပ်ထဲကို ပြာပြာသလဲ နှိုက်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကားစထွက်မည်အပြုတွင် ကားမှန်ကို လက်ဖြင့်လှမ်းခေါက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း မှန်ချလိုက်ပြီး
“ ရတယ် အစ်မ, လုံးဝမယူတော့ဘူး , တည်းခိုခန်းထဲဝင်တော့, ညည့်နက်နေပြီ ”
“ ခဏစောင့်ပါ အစ်ကိုရယ်, ကားခလေး ပေးပါရစေ”
ဟု နူးညံ့သော အသံကလေးဖြင့် တောင်းပန်နေရှာသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမမျက်နှာကို သေချာကြည့် ပြုံးပြလိုက်ကာ သွားပြီဟု နှုတ်ဆက်ပြီး အမြန် မောင်းထွက်လာလိုက်သည်။ ကားဘက်မှန်ထဲမှ သူမကို အထဲဝင်သွားပြီလားဟု ကြည့်နေမိသည်။ သူမလည်း ကျွန်တော့်ကားကို လိုက်ကြည့်နေပြီး အတော်ကြာမှ တည်းခိုခန်းဘက် ခြေစလှမ်းသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ကိုဦးတည်ပြီး ကားကိုဖြည်းဖြည်းမောင်းခဲ့သည်။
ကျုံးဘေးထိုင်တုန်းက ဆက်ဆီ အတွေးများကို ပြန်စဉ်းစားပြီး တွေးမည်လုပ်စဉ် ကလေးချီထားသော မိန်းမပျိုကို အတွေးရောက်သွားသည်။ သူမပုံစံသည် အနေတော် အရပ်အမောင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်။ သူမ နားတွင်လည်း နားကပ်ဝတ်ထားပြီး ရွှေဆွဲကြိုးလည်းဆွဲထားသည်။ ဘေးလွယ် အဝတ်အိပ်ကို လွယ်ထားပြီး သူမချီထားသော ကလေးမှာလည်း လမ်းလျှောက်တတ်ခါစလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မည်ဟု ထင်မိသည်။ သူမရော ကလေးရော အသားအရေ ဖြူကာ ကြည့်ကောင်းသည် လူရည်သန့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။
သူမမျက်နှာသည် ဝိုင်းဝန်းကာ မျက်ဝန်း, နှာတံ အကုန်ကြည့်လို့ ကောင်းသည်။ ဒါပေမယ့် ခုဏ ကားစီးနေတုန်းက သူမမျက်နှာသည် စိတ်ညစ်စရာ ကြုံတွေ့နေသည်ဟု စဉ်းစားမိသည်။ ထိုသို့ သူမအကြောင်း စဉ်းစားနေစဉ် ကျွန်တော့် ဖုန်းသံမည်လာသည်။ ဖုန်းနံပါတ် ကြည့်လိုက်တော့ ကြိုးဖုန်းဂဏန်းများ ကျွန်တော်မသိ, အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ (၁၀)နာရီထိုးနေပြီ, မာဆတ်က ကောင်မလေး ဆက်တာများလားဟုတွေးကာ မကိုင်ပဲထားလိုက်သည်။ ဒီညအဖို့ ကျွန်တော် သေချာပေါက် လိုးနိုင်မည်မဟုတ်ပေ, အားနဲနေသည်။
ဖုန်ုးသံထက်ပြီး မြည်လာပြန်သည်, မကိုင်ပဲထားလိုက်ပြန်သည်။ (၃) ကြိမ်မြောက် မြည်လာပြန်သည်, မာဆတ်က ကောင်မလေးကတော့ ဒီလောက်အကြိမ်များများ မခေါ်တတ်ပါ , ကျွန်တော်က ပြန်ခေါ်ပြီးတော့ စကားပြောကြသည်။ ယခုဖုန်းတောက်လျောက် မြည်နေသဖြင့် ကိုင်လိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ
“ ဟလို, ပြောပါခင်ဗျ ”
“ ခဏလေး ကိုင်ထားပါနော် အစ်ကို ”
ယောက်ျားတစ်ယောက် အသံ ကြားရသည်။ ပြီးလျှင် မိန်းမသံဖြင့် စကားပြောလာသည်။
“ ဟဲလို , အစ်ကို့.. ကျွန်မပါ , ခုဏ အစ်ကို့ ကားပေါ်စီးခဲ့တဲ့ သူပါရှင့် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပြောပါ , မှတ်မိပါတယ် , ကားပေါ်ပစ္စည်းကျန်ခဲ့လို့လားဗျ ”
“ မကျန်ပါဘူးရှင့် , အစ်ကို ဒီပြန်လာပေးအုံးနော် ”
“ ဘာဖြစ်လို့လည်းဗျ, တည်းခိုခန်း အဆင်မပြေလို့လားဗျ ”
“ မဟုတ်ပါဘူး , ပြန်လာပေးပါနော် အစ်ကို , ရှေ့ထွက် စောင့်နေပါ့မယ် , ဒါပဲနော် ”
ဟု ပြောကာ သူမဘက်က ဖုန်းချသွားသည်။ သူမပြောသော လေသံသည် ကျွန်တော် မလာမှာကို စိုးရိမ်နေပုံရပြီး အရှေ့မှာပဲ ထွက်စောင့်မည်ဟု ပါ ပြောသဖြင့် သူမရဲ့ မိန်းမသားဘဝ လုံခြုံမှုကို ကျွန်တော် စိုးရိမ်သွားကာ ကားကိုပြန်လှည့်ပြီး အမြန်မောင်းခဲ့ရာ (၁၀) မိနစ်အတွင်း တည်းခိုခန်းရှေ့ ရောက်သွားသည်။ ကားပေါ်က အမြန်ဆင်းကာ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့်
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မ “
“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး အစ်ကို, ကျွန်မကို ကူညီပါနော် အစ်ကို, ကျွန်မ အိမ်က အမြန် ထွက်လာခဲ့တော့ ဖုန်းနဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်တွေ မေ့ကျန်ခဲ့တယ်ရှင်, ဒီမှာ တည်းခိုခန်းခ ပေးမယ်ဆိုပြီး ထုတ်တော့ မပါခဲ့ဘူးရှင်, အစ်ကို ကျွန်မရဲ့ ဆွဲကြိုးကို အစ်ကို့ကို ဒီတစ်ညပေးထားပြီး ပိုက်ဆံ (၅၀၀၀၀) လောက် ချီးပေးပါလားဟင်, မနက်ကျရင် ဒီကို အစ်ကိုလာခေါ်ပါ, ပြီးရင် ဒီဆွဲကြိုးကို သွားရောင်းပြီး ပြန်ပေးပါ့မယ်နော် ”
ဟု တောင်းပန်သော မျက်နှာလေးနဲ့ သူမပြောနေရှာသည်။
“ ကျွန်တော်လည်း ပိုက်ဆံက (၁၀၀၀၀) ကျော်ကျော်ပဲ ပါတာဗျ, ခဏလေး အစ်မ ”
ဟု ပြောကာ ကျွန်တော်လည်း တည်းခိုခန်းထဲဝင်သွားပြီး ကောင်တာမှ ညီလေးကို ဆွဲကြိုးယူထားပြီး တည်းခွင့်ပြုဖို့ ပြောပေးလိုက်သည်။ ကောင်တာမှ ကောင်လေးကလည်း မယူရဲဘူးဆိုပြီး ဇွတ်ငြင်းနေသဖြင့် အပြင်ပြန်ထွက်ကာ သူမအနားသွားလိုက်သည်။
“ အစ်ကို ညီမကို အဆင်ပြေအောင် စဉ်းစားပေးပါအုံးနော် , ကလေးနဲ့ဆိုတော့ ပိုဆိုးပါတယ်ရှင် ”
“ အေးဗျာ , ကျွန်တော်ကလည်း တစ်ကယ်မပါလာဘူးဗျ, ဒီလိုလုပ်ဗျာ တည်းခတော့ ဈေးနဲနဲပိုမယ်, ကျွန်တော် ကားထိုးနေကျ ဟိုတယ်ရှိတယ်, သွားမလား ”
“ ရတယ် အစ်ကို , ဟိုတယ်ကို ဆွဲကြိုးပေးထားလိုက်, မနက်ပိုင်းအတွင်း ရောင်းပြီးပေးမယ်ပြောလိုက်ပါ, ကတိပေးပါတယ် ”
“ ရပါတယ် အစ်မ, ကလေးသွားခေါ်လိုက်, ဟိုတယ်က နဲနဲဝေးတယ် ”
“ ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုရယ် ”
ပြောကာ သူမ၏မျက်နှာသည် ပျော်ရွှင်သွားပြီး အထဲပြေးဝင်သွားကာ ကလေးအိပ်နေသည်ကို ပွေ့ကာ ပြန်ထွက်လာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကားမောင်းနေရင်း
“ အစ်မ , မနက်ဘယ်အချိန် လာခေါ်ရမလဲ ”
“ ရတယ် အစ်ကို, လာချင်တဲ့အချိန် လာခဲ့ပါ, ဆွဲကြိုး ယူထားပါနော် ”
“ မယူပါဘူး အစ်မရယ်, တာဝန်ကြီးလို့ပါ, အစ်မကို ယုံကြည်ပါတယ် ”
“ ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုရယ်, ကျွန်မ ဒုက္ခတွေနဲ့ ပူလောင်တဲ့ညမှာ သူတော်ကောင်းနဲ့ တွေ့ရတာ ကံကောင်းလိုက်တာရှင် “
“ မဟုတ်တာ အစ်မရယ်, နေရခက်အောင် မလုပ်ပါနဲ့ ”
“ တစ်ကယ်ပါ, ကျွန်မက ဒီမြို့ကမဟုတ်ဘူး, မော်လမြိုင်ဘက်ကလာတာ, ဒီနေ့ညနေမှ ဒီရောက်တာလေ, ကားစီးလာရတော့ ခရီးကလည်းပန်း, ပြီးတော့ ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်ဆိုးပြီး ချက်ချင်းအမြန် ထွက်လာခဲ့ရတာလေ ”
“ ဘာလို့ စိတ်ဆိုးကြတာလဲဗျာ, သူလိုက်ရှာနေမှာပေါ့, ကလေးကိုလည်း စိတ်ပူနေမှာပေါ့, အိမ်လိပ်စာပြော ကျွန်တော် အလကား လိုက်ပို့ပေးမယ် ”
“ ကျမ ယောင်္ကျားကို ဘယ်တော့မှ ပြန်ရင်မဆိုင်တော့ဘူး, အပွင့်လင်းဆုံး ပြောပြရရင် ကျွန်မယောင်္ကျားက မန္တလေးကားဂိတ်မှူး, မော်လမြိုင်နဲ့ ကုန်ကားပြေးတာလေ, အခုညတင် သူနဲ့ သူ့စာရေးမဖောက်ပြန်နေတာ မျက်စိနဲ့မြင်တော့ ကျမ ရှက်လည်းရှက်, ဒေါသလည်း အတော်ထွက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို နီးရာပစ္စည်းနဲ့ ပေါက်ပြီး အမြန်ထွက်ပြေးလာခဲ့တာ အစ်ကိုနဲ့တွေ့တာလေ, ကယ်တင်ရှင်နဲ့ ကျမကံကောင်းသွားတယ် “
“ သူကတော့ အစ်မတို့ သားအမိကို လိုက်ရှာနေလောက်ပြီ ”
ဟူ၍ စကားများပြောကာ ကျွန်တော့်ကားထိုးနေသော ဟိုတယ်ကြီးသို့ ရောက်လာသည်။ သူတို့သားအမိကို ကောင်တာသို့ခေါ်ကာ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကိုပြောပြီး အဆင်ပြေအောင်စီစဉ်ပေးလိုက်သည်။ သူမမှတ်ပုံတင် ထုတ်ပေးမှ နာမည်ကြည့်မိရာ သူမနာမည်မှာ ” မနှင်းနှင်း ” ဟု သိလိုက်ရသည်။ သူမတို့သားအမိကို ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ပါလိုက်ပြီး အခန်းထဲထိ ပို့ပေးလိုက်သည်။
“ အစ်ကို ညီမတို့အတွက် စားစရာဟိုတယ်မှာ မှာပေးပါအုံးနော် ”
“ ည(၁၂) နာရီ ရောက်နေတော့ ဘာမှ မရတော့ဘူးဗျ ”
ဟု သူငယ်ချင်းက ပြောသည်။
“ ဟုတ်လား, ကျမတို့သားအမိ ညစာ မစားရသေးဘူး , ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ ”
“ ကဲဗျာ ကျွန်တော် အပြင်သွားဝယ်ပေးမယ်, ဘာစားမလဲပြော ”
ဟု မေးကာ သူတို့စားချင်သည်များ ဝယ်ပေးရန် ပြန်ထွက်ခဲသည်။ သူငယ်ချင်းက ကျွန်တော်ကို မင်းဒီတခါ နောက်တွဲတွေရော ပါလာပါလားဟု စနေသေးသည်။ ကျွန်တော် ဝယ်ပြီးပြန်လာကာ သူတို့အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။
“ ဘယ်သူလဲ ”
“ ကားဆရာပါ အစ်မ ”
ဟု ပြောပြီးနောက် တံခါးဖွင့်ပေးလာသည်။ သူမတို့မှာသည်များကို အခန်းဝမှ ပေးလိုက်ရာ
“ အထဲဝင်ထိုင်ပါအုံး အစ်ကို , နားပါအုံး ”
ဇွတ်အတင်း ခေါ်နေသဖြင့် ထိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
“ မိုးတော့ချုပ်နေပြီ, အစ်ကို့ဇနီးကတော့ မျှော်နေတော့မှာပဲ , ဖုန်းဆက်ထားလိုက်သေးလား ”
“ ကျွန်တော်က လူပျိုပါဗျ ”
“ ဟယ် တစ်ကယ်ကြီး, ဒီလောက် စိတ်ထားကောင်းတဲ့ သူကလေ ”
ဟု သူမနဲ့ကျွန်တော် စကားပြောရင်း သူ့ကလေးကို ထမင်းကျွေးနေသည်။ ကျွန်တော့် မျက်စိတွင်လည်း သူမရေချိုးပြီးကာစ ဘာမှလိမ်းမထားသော မျက်နှာသည်ပင် ကြည်လင်ပြီး ကြည့်ကောင်းနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ကလေးက အစာများကို အတော်များများ ပြန်အန်ချလိုက်ရာ ကလေးရော, သူမအဝတ်တွေရော ပေရေကုန်သည်။
“ ဟယ် ဒုက္ခပါပဲ, ဘာဖြစ်တာပါလိမ့် ”
ဟု နှင်းနှင်းပြောကာ သူ့ကလေးနဖူးနဲ့ ကိုယ်ကို စမ်းသပ်နေသည်။
“ ဟယ် အစ်ကို , ကလေးက ဖျားနေတာ, ဘာလုပ်ရပါ့ ”
“ ဆေးခန်းတွေလည်း ပိတ်လောက်ပြီ အစ်မ, ဟိုတယ်ကောင်တာမှာ ဆေးသွားမေးပြီး ယူလာခဲ့မယ်, သူ့အဝတ်ပေတာတွေ လဲထားပေးလိုက်နော် ”
ဟုပြောကာ ကျွန်တော် ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူမအခန်းကို ပြန်လာပြီး ယူလာသောဆေးများကို ပေးလိုက်ပြီး ကလေးကို ဆေးတိုက်လိုက်သည်။
“ မနှင်းနှင်း, အဝတ်ပေတွေလလဲလိုက်တော့လေ ”
“ ကျမနာမည် ဘယ်လိုသိလာလည်း , မိတ်တောင် မဆက်ရသေးဘူး, အပူတွေနဲ့ဆိုတော့ ပြောဖို့မေ့နေတာ “
“ ကောင်တာမှာ ပေးတုန်းက သိလိုက်တာပါ , ကျွန်တော့် နာမည်က ဖြိုးသူပါခင်ဗျ ”
“ ကိုဖြိုးသူ , မင်္ဂလာပါ အစ်ကို, နှင်းထက် အသက်ကြီးလောက်တယ် ”
“ နဲနဲပါပဲ , ဒါနဲ့ အဝတ်သွားလဲတော့လေ မနှင်း , ကလေးကို ကြည့်ထားပေးမယ် ”
ဟု ကျွန်တော် ထပ်ပြောလိုက်တော့မှ သူခေါင်းညိမ့်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ကလေးဘက်ကိုလှည့်ကာ ဂရုစိုက်ပေးလိုက်သည်။
“ ကဲ ကိုဖြိုးသူ , အဝတ်လဲလိုက်ပါပြီရှင့် ”
ဟု မနှင်းပြုံးကာ ပြောလာသည်။
“ ဟာ ဘယ်လိုကြီးလည်း, ခုတင်အခင်း ပိတ်ဖြူစကြီးကို ပတ်ထားတယ် ”
“ နှင်းမှာ အဝတ်အပို တစ်စုံပဲပါတာ, ရေချိုးတုန်းက ညတုန်းကတစ်စုံ လျှော်လှန်းထားပြီးပြီ , နောက်တစ်စုံပေတော့ မရှိတော့ဘူးလေ ”
ဟု မနှင်းက ရှင်းပြနေသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူကိုကြည့်ရင်း အခန်းတစ်ခါးဖွင့်ထားသည်ကို သတိထားမိသည်။ မနှင်းလည်း ဒါကိုသိသည်ထင်သည်။
“ ကိုဖြိုးသူ , ဒီအဝတ်နဲ့ဆို အခန်းတံခါးသွားပိတ်ထားလိုက်မယ်နော် ”
ဟု မနှင်းပြောကာ တံခါးဆီကို လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော့် အကြည့်များသည် မနှင်းရဲ့နောက်ကျောပြင်ကို ကြည့်နေမိရင်း ပြုံးနေမိသည်။ တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်လှည့်လာသော မနှင်းရဲ့ အရှေ့ပိုင်းကိုလည်း ကျွန်တော်ကြည့်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။
“ ကိုဖြိုးသူ , ဘာတွေပြုံးနေတာလဲ , မနှင်းပုံက ရီစရာကြီး ဖြစ်နေလို့လား ”
“ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ , အဆင်ပြေသွားအောင် လုပ်တတ်လို့ သဘောကျလို့ပါ ”
ဟု ကျွန်တော် ပြောလိုက်သည်။ မနှင်းလည်း သူ့ကလေးဘေးနား လာထိုင်ပြီး ကလေးကို စမ်းသပ်နေသည်။ အခင်းစကို ထမိန်ရေလျားလို ပတ်ထားသောကြောင့် မနှင်း ပုခုံးသားများနဲ့ လည်တိုင် ဖြူဖြူလေးကို အနီးကပ်မြင်နေရသော ကျွန်တော်သည် ရင်တွေခုံလာပြီး စိတ်တွေ ထန်လာသဖြင့် သက်ပြင်းချမိသည်။
“ မနှင်း ကျွန်တော် ပြန်တော့မယ်, ကလေးလည်း သက်သာသွားပြီ, မနက်ကျ ဘယ်အချိန် လာရမလဲ“
“ ဟယ် အခုတောင် မိုးလင်းတော့မယ် , ဟိုဘက်ခုတင်မှာ အိပ်လိုက်တော့နော် ”
ဟု မနှင်း ဇွတ်တားသည်။ ကျွန်တော် နာရီကြည့်လိုက်တော့ အချိန်အားဖြင့်လည်း (၄) နာရီ ထိုးနေပြီ, (၆) နာရီဆို မိုးလင်းပြီ, မနှင်းအနေနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ယုံကြည်ပုံရ၍ အိပ်ခိုင်းသောကြောင့်
“ ဟုတ်ပါပြီ, လိုအပ်တာရှိရင် နှိုးနော်, အားမနာနဲ့ ”
ဟု ပြောကာ ဘေးကခုတင်ပေါ်တက်ပြီး အိပ်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် ကိုယ်ခန္ဒာသည်လည်း ညောင်းကိုက်နေပြီး ဖျားချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ အိပ်မပျော်ခင် အတွေးထဲမှာ ပိတ်စဖြူလေးအောက်က မနှင်းကိုယ်လုံးလေးကို ပုံဖေါ်စိတ်ကူးယဉ်နေမိရင်း အိပ်ဖို့ကြိုးစားနေမိသည်။
ကျွန်တော့် ခြေထောက်တွေကို တစ်ခုခု ထိနေသလို ခံစားလာမိသည်။ အိပ်မက်ထဲမှာလိုပဲ ထင်နေမိရာက လန့်နိုးလာသည်။ ချက်ချင်း ကျွန်တော်လည်း အောက်ကို လှန်းကြည့်လိုက်ရာ မနှင်းသည် ကျွန်တော့်ပေါင်ကို နှိပ်ပေးနေသည်ကို မြင်ရသည်။
“ ဟာ မနှင်း, ဘာလုပ်တာလည်း, အားနာစရာကြီး ”
ဟု ကျွန်တော်လည်း အမြန်ခြေထောက်ကို ရုပ်သိမ်းလိုက်သည်။ မနှင်းရဲ့ လက်များကလည်း ကျွန်တော့်ပေါင်ကို ဆွဲဖိကိုင်ထားသဖြင့် လျော့ကျနေသော ကျွန်တော့် ပုဆိုးကွင်းသည် ကျွတ်ကျန်ခဲ့သလို အောက်လျောသွားသောကြောင့် ကာမအကြောင်းစိတ်ကူးယဉ် အိပ်ပျော်ခဲ့သော ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကြီးသည် ထင်းခနဲပေါ်သွားသည်။
“ ဟာ , ဒုက္ခပါပဲ မနှင်းရယ် , အားနာပါတယ် ”
ဟုပြောကာ တင်းတောင်နေသော လီးတံကို ပုဆိုးဖြင့် အမြန် ပြန်ဖုံးလိုက်သည်။
“ ရပါတယ် ကိုဖြိုးသူရယ်, မနှင်းက အိမ်ထောင်သည်ပါ, ကလေးအမေပါ, အနေခက်မနေပါနဲ့ လူပျိုကြီးရယ် ”
ဟုပြောကာ ရယ်နေရင်း ဆက်နှိပ်မည် လုပ်သည်။
“ မနှိပ်ပါနဲ့ မနှင်းရယ်, သွားနားပါ, ကျွန်တော် မညောင်းပါဘူး ”
“ ကိုဖြိုးသူ, ညောင်းလွန်းလို့ ညီးညူနေတာလေ, အင်း… ညောင်းလိုက်တာ, အင်း… အင်း, နဲ့ ညည်းနေပြီး ကျွန်မနာမည်တောင် ခေါ်နေလိုက်သေးတယ် ”
“ ဟင် ဟုတ်လား, ထားပါလေ , အခု မညောင်းတော့ဘူးနော် , မနှိပ်နဲ့တော့ ”
“ ဟုတ်ပါပြီ , မနှိပ်တော့ဘူး , ဒါပေမယ့် မနှင်း မအိပ်ချင်ဘူး, စကားပြောရအောင်နော် ”
ဟု မနှင်းက ပြောပြီး သူမလက်တွေက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို လှုပ်လိုက်သည်။
“ ပြောမယ်လေ , ဟိုထိုင်ခုံမှာ သွားထိုင်ရအောင်လေ ”
ဟု ကျွန်တော်ပြောလိုက်ရာ မနှင်းသည် ပျော်သွားပြီး ကျွန်တော့်ခုတင်ပေါ်မှ အမြန်လှည့်ဆင်းလိုက်စဉ် သူမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှ ပတ်ဝတ်ထားသော အိပ်ယာခင်းစသည် ကျွန်တော့်ကိုယ်နဲ့ ဖိထားမိသလိုဖြစ်ပြီး အကုန် ကျွတ်ကျသွားသည်။ မနှင်းသည် ခုတင်ဘေးတွင် ကိုယ်လုံးတီးပုံစံ မတ်တပ်ရပ်ကြီး အရှင်းသားဖြစ်သွားသည်။
“ ဟာ မနှင်း, ဒုက္ခပါပဲဗျာ , အားနာလိုက်တာ , ကျွန်တော့် ကိုယ်အောက်မှာ အစဖိထားမိလို့ ဖြစ်သွားတာ, တောင်းပန်ပါတယ်နော် ”
“ ရပါတယ် ကိုဖြိုးရယ် , အမှတ်မထင် ဖြစ်သွားတာပဲ ”
ဟု မနှင်း ပြန်ပြောကာ အဝတ်စကို ကုန်းကောက်ပြီး ပြန်ပတ်နေသည်။ ကျွန်တော့် အကြည့်များသည် သူကုန်းပြီး အဝတ်ကောက်နေစဉ် မနှင်းဖင်စုံကြီးကို မြင်ရသည်မှာ အားရလွန်းသည်။ မနှင်းပုံစံမှာ စိတ်ဆိုးသည့်ပုံ မပေါက်ပေ, ထိုင်ခုံဆီသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း မနှင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်။
“ ကိုဖြိုး အနေမခက်ပါနဲ့, စကားလေးဘာလေး ပြောပါအုံး ”
“ မနှင်းအတွက် အားနာလို့ပါ , ကျွန်တော် ပြန်လိုက်တော့မယ် ”
ဟု မနှင်းကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
“ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဆိုနေ, မနှင်း နားလည်ပါတယ် , ပျင်းနေလို့ပါ , စကားပြောရအောင်နော် ကိုဖြိုး ”
ဟု ပြောကာ ကျွန်တော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီးတားနေသည်။ မနှင်းရှေ့သို့ ကုန်းလာပြီး ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲနေစဉ် သူမရဲ့ နို့အုံအစုံက ပတ်ဝတ်ထားသော အဝတ်က လျော့နေသောကြောင့် တော်တော်မြင်နေရသည်။ ကျွန်တော့် စိတ်တွေ ဘလောင်ဆူနေပြီး ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေသဖြင့် သုတ်ထွက်သွားပါမှ ပြီးပေတော့မည်။
“ ကတိပေးပါတယ် , မပြန်တော့ဘူး, အိမ်သာသွားလိုက်အုံးမယ် ”
“ ကျေးဇူးပါ အစ်ကို ”
မနှင်း ပြောကာ ပျော်နေပုံရသည်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်သာဆီသွားသည်။
“ ကိုဖြိုး , အစ်ကိုလည်း မနှင်းလို ပိတ်ဖြူပတ်လိုက်တော့, ပုဆိုးနောက်မှာ အရည်ကွက်ကြီး အကြီးကြီးပဲ , ချွတ်လှန်းလိုက်တော့နော် ”
ဟု ပြောကာ မနှင်းရယ်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း ခုတင်ပေါ်က အခင်းပိတ်စဆွဲယူကာ အိမ်သာထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး တင်းတောင်နေသော လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်ကာ သုတ်ထွက်သွားအောင် ဂွင်းတိုက်ဖို့စိတ်ကူးလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲတွင် မနှင်းကို လိုးချင်နေမိသည်။ ကောင်းပါ့မလားလို့လည်း ပြန်တွေးရင်း လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်း ဆော့ပေးနေရင်း ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မလဲဟု ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ နောက်ဆုံး မနှင်းကို လိုးချင်လွန်းသောစိတ်က ထက်သန်နေသဖြင့် သုတ်ထွက်အောင် မလုပ်တော့ပဲ ပိတ်ဖြူအခင်းကို ပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ မနှင်းရှိရာ လမ်းလျောက်သွားသော ကျွန်တော်ကို မနှင်းက ပြုံးပြီးကြည့်နေကာ
“ အခုတော့ နှစ်ယောက်လုံး လူရိုင်းခေတ် ပြန်ရောက်သွားပြီပေါ့ကွယ် ”
ဟုပြောကာ သူမရယ်နေသည်။
“ ဟုတ်ပါပြီ, မနှင်းကို ကျွန်တော် တစ်ခုပြောမယ် , စိတ်ဆိုးလည်း ရပါတယ် , တောင်းဆိုစရာလေး ရှိလို့ပါ ”
ဟု မနှင်းရဲ့ မျက်ဝန်းကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် ပြောလိုက်သည်။
“ ပြောပါ ကိုဖြိုး, ဘာစိတ်ဆိုးရမှာလဲ , မနှင်းကို ကူညီပေးနေတဲ့ အစ်ကိုပဲဟာ ”
“ ကျွန်တော်လေ…အခု မနှင်းနဲ့ အတူနေချင်လို့ပါ, စိတ်မထိန်း နိုင်တော့လို့ ပြောမိတာပါ ”
“ အယ်…ကိုလူပျိုကြီးကလည်းနော်, ဟုတ်ပါပြီ, ကိုဖြိုး တစ်ကယ် လုပ်ချင်တာလား, မနှင်းအတွက်က မထူးဆန်းပါဘူး, ရတယ်, ကိုဖြိုးသဘောပါရှင် ”
ဟု မနှင်း စိတ်မဆိုးပဲ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ခွင့်ပြုလာသည်။
“ ကျေးဇူးပါ မနှင်းရယ်, အားနာပါတယ်, မနေနိုင်တော့လို့ပါ ”
ဟု ကျွန်တော်ပြောကာ သူမထိုင်နေသည့်အနားသွားပြီး သူမကိုယ်ပေါ်က ပတ်ထားသောအဝတ်စကို ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးလျင် ကျွန်တော့် လက်တစ်ဖက်က မနှင်းပေါင်တွေပေါ် ပွတ်ပေးရင်း မနှင်းဖီးလာအောင် သူမရဲ့ စောက်ပတ် ပတ်လည်ကို ဆွပေးမည်ဟူ၍ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လက်တွင် မနှင်းရဲ့ စောက်ရည်များ ချက်ချင်း စိုရွှဲသွားသည်။ မနှင်းကလည်း ရည်လိုက်ကာ
“ ကိုဖြိုး, စပြီးလိုးလို့ရပြီ , မနှင်းက အဆင်သင့်ပဲ, ဒါနဲ့ မိုးလင်းသွားလိမ့်မယ် ”
“ ကျေးဇူးပါ မနှင်း ”
ဟု ပြောပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ကျွန်တော့် အဝတ်ကို ချွတ်မည်ဟု လုပ်စဉ် ခုတင်ပေါ် အိပ်နေသော ကလေးကို ကြည့်မိသွားသည်။
“ ရတယ် ကိုဖြိုး, ကလေးက ဘာမှ မသိသေးဘူး, ချွတ်ပါ ”
ဟု မနှင်းက အားမရသည့် လေသန်ဖြင့် ပြောလာသည်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အကုန်ချွတ်ချလိုက်ရာ လီးတံအချောင်းကြီးသည် ရှေ့သို့ ထိုးထွက်လာသည်။ မနှင်းလည်း မတ်တပ်ရပ်လာပြီး သူ့လက်နဲ့ ကျွန်တော့် လီးတံကို ပွတ်ဆွပေးနေရင်း
“ အဆင်သင့်ပဲပေါ့နော် , ကဲ စလုပ်ကြစို့ , ဘယ်လိုနေပေးရမလဲပြော ”
“ မနှင်း လှည့်ပြီး ကုန်းပေးပါလား ”
ကျွန်တော် ပြောလိုက်ရာ ကလေးအိပ်နေသော ခုတင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး မနှင်းကုန်းပေးထားသည်။ မနှင်းဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး အားရလွန်းလှသည်။ လီးကြီးကို ကျွန်တော့်လက်နဲ့ ဆွပေးပြီး သူမနောက်သို့ကပ်ကာ မနှင်းရဲ့ စောက်ပတ်ပေါက်ဝကို လီးထိပ်နဲ့တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း စထည့်ကာ သွင်းလိုက်သည်။
မနှင်းရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွန်သပ်ပေးရင်း ဖြေးဖြေးချင်း ပိုသွက်ကာ လီးကြီးအဆုံးထိ ဝင်သွားအောင် သွင်းနေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကြီး မနှင်းစောက်ပတ်ထဲ အကုန်သွင်းပြီး မနားတမ်း ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးနေရာ မနှင်း ဆီမှ ညည်းသံလေးတွေ ကြားလာရသည်။
“ မနှင်း နာရင်ပြောနော် , နားချင်ရင် ပြောပါ ”
“ ရတယ် ကိုဖြိုး, ခံလို့ကောင်းတယ်, ဆက်လုပ်ပါ ”
ဟု မနှင်းသည် ဖီးရှိသည့် အသံလေးဖြင့် ပြောလာသည်။ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးနေရာ အချက် (၆၀) လောက် အရောက်တွင် မနှင်း လက်တစ်ဖက်သည် သူ့စောက်ပတ်ဝကို ကလိပေးနေပြီး
“ ကိုဖြိုး, အားထည့်ပြီး ဆောင့်ပေးပါ, မနှင်း ပြီးချင်လာပြီ ”
ဟု တောင်းဆိုလာသောကြောင့် သူမရဲ့ ဖင်စုံကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ ခဏအကြာတွင် မနှင်း ပြီးသွားသည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုဖြိုးရယ်, မနှင်း ယောင်္ကျားနဲ့ မလုပ်ရတာ (၅) လကျော်ကြာနေပြီ, ကိုဖြိုး မောသွားပြီလား ”
“ မမောပါဘူး, စိတ်က သိပ်ထန်နေတာလေ , ခုတင်ပေါ် သွားရအောင်နော် မနှင်း ”
ဟု ပြောကာ နောက်မှ သိုင်းဖက်ပြီး ခုတင်ပေါ် မနှင်းကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ တေ့ကာ အဆုံးထိဝင်အောင် ဖိချလိုက်သည်။ မနှင်းလည်း ညည်းသံလေး ထွက်လာသည်။ လီးကို ရှေ့နောက် မဆော့သေးပဲ မနှင်းရဲ့ နို့အုံကြီးများကို အားရပါးရ စုပ်ယူနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ မနှင်းသည် အောက်ကနေ ကော့ပေးလာပြီး ဖီးအတော် လာနေပုံ ဖြစ်နေသည်။
“ ကိုဖြိုး လုပ်ကြစို့နော် , ကောင်းနေပြီ ”
ဟု မနှင်း ပြောလာသည်နှင့် နို့များကို မစို့တော့ပဲ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်ကာ ဆက်တိုက်အားထည့်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အချိန် (၁၅) မိနစ်အကြာ လေညက်တွင် မနှင်း ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားပြန်သည်။
“ ကိုဖြိုး မပြီးသေးဘူးလား, မနှင်းတောင် နှစ်ခါရှိပြီ , လုပ်လို့ မကောင်းလို့လားဟင် ”
“ မဟုတ်ပါဘူး, ကောင်းလွန်းလို့ မပြီးအောင် ထိန်းထားတာလေ , လုပ်ချင်သေးတယ်, ကြိုက်တယ် ”
“ ကဲ ဟုတ်ပါပြီ, ကိုဖြိုးနားအုံး, မနှင်း အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးမယ် ”
ဟု ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှ မနှင်းတက်ခွကာ လီးအချောင်းကြီးကို သူလက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝကို တေ့ကာဖိချလိုက်သည်။ ထို့နောက် မနှင်းသည် ကျွကျွတက်သွားအောင် ဆောင့်ပေးနေရာ သူမရဲ့ နို့အုံအစုံသည် လှုပ်ခါရမ်းနေတော့သည်။
ကျွန်တော်လည်း မနှင်းရဲ့ စောက်စိကို လက်နဲ့ကလိပေးနေသည်။ ဒီလိုနဲ့ မနှင်းသည် အသက်ရှူသံများ ပြင်းလာပြီး နှုတ်ခမ်းသားချင်း ဖိကိုက်ကာ လီးအချောင်း ထိပ်ပေါ်ခါနီးလောက်ထိ မြင့်တက်လာပြီး အားကုန် ပြန်ဆောင့်ချနေလိုက်ရာ အချက် (၅၀) လောက် အရောက်တွင် ညည်းသံမှာ ဆက်တိုက်ထွက်လာကာ မနှင်း နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးသွားပြီး ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချကာ အမောဖြေနေသည်။
“ ကိုဖြိုး ကောင်းလားဟင် ”
“ သိပ်ကောင်းတာပေါ့ ”
ဟု ပြောကာ သူမရဲ့ ဆံပင်များနဲ့ ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။
“ ကိုဖြိုးကို မေးရအုံးမယ် , လူပျိုပေမယ့် ဒီလောက်အကြာကြီး လုပ်တာတောင် မပြီးနိုင်ဘူးနော် ,
ဒီက အအို မိန်းမက (၃) ခါရှိပြီ ပြီးသွားတာ , ဘယ်လို လူပျိုလဲပြောနော် ”
ဟု မနှင်းက အံ့သြစွာ မေးလာသည်။ ကျွန်တော်လည်း ပြုံးလိုက်ကာ
“ ဒီတစ်ခါ ပြီးသွားအောင် လုပ်မယ် ”
ဟု ကျွန်တော်ပြောကာ မနှင်းကို စားပွဲပေါ် ထိုင်စေပြီး သူမပေါင်တစ်ချောင်းကို ဆွဲမလိုက်ပြီး တစ်စောင်း ပုံစံမျိုးနဲ့ လီးကြီးကို စသွင်းလိုက်သည်။
ကျွန်တော့် လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ ပေါင်တံကို ဆွဲယူထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က သူမနို့အုံကြီးကို အားထည့်ကာ ပွတ်ချေပေးနေလိုက်သည်။ ကြာလာတော့သူမရဲ့ လက်တစ်ဖက်က စောက်စိကို ပွတ်ပေးနေပြီး မနှင်းစောက်ပတ်အုံ ပတ်လည်တွင် အဖြူရည်များ ပေပွနေတော့သည်။
“ ကိုဖြိုး ဆောင့်ပေးပါ, ကောင်းနေပြီ , အင်း… အင်း”
ဟု ညည်းသံများ ပေးလာသည်နှင့် ကျွန်တော်ရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်များ ပြင်းထန်ပေးလိုက်ရာ မနှင်း (၄) ကြိမ်မြောက် ပြီးသွားပြန်သည်။ မနှင်း ပြီးသွားပေမယ့် ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကို ပြန်မနှုတ်တော့ပဲ သူမရဲ့ ခြေထောက် မထားသည်ကို ပြန်ချပေးကာ မနှင်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို ညီညာစွာ ကားထားပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။
မနှင်း စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးတွင် မနှင်း ခုဏကပြီးလို့ ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များသည် လီးကြီးဆက်တိုက် မနားတမ်း လှုပ်ရှားနေသဖြင့် အမြှုပ်ပုံများပင် ဖွေးဖြူနေသည်။ မနှင်းရဲ့ လက်ကလည်း စောက်စိကို ကလိပေးနေရင်း
“ ကိုဖြိုး မနှင်း စောက်ပတ်က ထုံနေသလို ဖြစ်နေပြီ, ကောင်းသလိုလို, ပြီးတော့မလိုလိုနဲ့ မပြီးနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ”
ဟု မနှင်း ညည်းတွားနေသည် ။ မနှင်း ပြောနေသော်လည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်လိုးပေးနေသည်မှာ အရှိန်မလျော့ပေးပေ။
“ ကိုဖြိုးရယ် ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိတော့ဘူး , ခဏနားရအောင်နော် ”
ဟု မနှင်းပြောကာ ကျွန်တော့်ဗိုက်ကို သူမရဲ့လက်တွေက တွန်းထားသလိုမျိုး လုပ်လာသည်။
“ ကျွန်တော် ပြီးတော့မှာပါ နှင်းရယ်, သိပ်ကောင်းလွန်းနေပြီ ”
ဟု ပြောကာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ရှေ့ကပ်လိုက်ပြီး သူမနို့အုံကို ကုန်းပြီး စို့လိုက်ကာ မနှင်းရဲ့ ဖင်အစုံအောက်ကို လက်ထည့်လိုက်ပြီး သူမကို စားပွဲပေါ်က ဆွဲမလိုက်ကာ မတ်တပ်ချီပွေ့ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်နေလိုက်သည်။
ကျွန်တော် ပွေ့ချီထားသဖြင့် မနှင်းရဲ့ကိုယ်သည် တစ်သားတည်း ကပ်နေကာ တွန်းကန်ဖို့ ခက်သွားသဖြင့် ကျွန်တော့်ဂုတ်ကို သူ့လက်များက သိုင်းဖက်ထားသည်။ မနှင်းနို့ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်တစ်ဝကြီး ငုံစို့ထားလိုက်ပြီး သူမရဲ့ ဖင်စုံကြီးကို ပွေ့ထားသော လက်များနဲ့ ဆွဲဆွဲကပ်ယူပြီး အားရပါးရ လိုးနေလိုက်ရာ မနှင်းရဲ့ ဦးခေါင်းသည် ရမ်းခါနေပြီး မကြာမှီ
“ ပြီးပြန်ပြီ ကိုဖြိုးရယ် , ကောင်းလိုက်တာနော်…,အင်း…အင်း… ”
ဟု မနှင်း တိုးတိုးလေး ပြောလာပြီး သူမ (၅) ကြိမ်မြောက် ခက်ခဲစွာ ပြီးသွားရှာသည်။ မနှင်း နောက်ဆုံး ပြီးသည်မှာ အားတင်းသည့် ညှစ်အားများ ပါလာသဖြင့် ကျွန်တော့် လီးအတံချောင်းကို ဇွတ်ညှစ်သလို ဖြစ်လာသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း တစ်ပြိုင်တည်း တူတူပြီးသွားတော့သည်။
မနှင်းကို စားပွဲပေါ် ပြန်တင်ပေးရင်း ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ မနှင်းရဲ့ စောက်ရည်များနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုတ်ရည်များသည် စောက်ပတ် ပေါက်ဝမှ အများကြီး ထွက်ကျလာရာ စားပွဲပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲသွားပေတော့သည်။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ (၆) နာရီ ကျော်နေပေပြီ, မနှင်းကို အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပြန်ခဲ့တောသည်။
ဒုက္ခများနဲ့ စတွေ့ခဲ့သော မနှင်းကို ကျွန်တော်က သူမ ငတ်မွတ်နေသော သုခ အရသာ လက်ဆောင်ပေးခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။ ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
