လေးဆယ်ကျော် အချစ် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
ကျုပ်နံမည် စစ်အောင်။ အသက်က ၄၀ ကို တော်တော်ကြီး ကျော်ပြီ ဆိုပါတော့။ ကျုပ်အဖေက တပ်ကြပ်ကြီး။ အမေက သားဖွားဆရာမ။ ကျုပ်မှာ ညီမ ခြောက်ယောက် ရှိတယ်။ အငယ်ဆုံးညီမ မွေးတဲ့နှစ် အဖေတိုက်ပွဲကျတယ်။ နောက် သုံးနှစ်လောက်နေတော့ အမေဆုံးတယ်။ သည်တော့ကာ ကျုပ်က ညီမဒါဇင်ဝက်ကို အဖေလိုရော အမေလိုပါ စောင့်ရှောက်ခဲ့ရတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒင်းတို့ လင်တွေရတော့ သားပေါက်တာမှာလည်း အထီးဆိုလို တစ်ကောင်မှ မပါဘူး။
ရသမျှ လင်တွေကလည်း စစ်ဗိုလ်၊ သင်္ဘောသား ၊ ဘူမိဗေဒအရာရှိ၊ ဆည်မြောင်း ဆောက်လုပ်ရေး အင်ဂျင်နီယာ၊ မိသားစုနဲ့ အတူနေရတဲ့သူက ခပ်ရှားရှား။ ဒီ မိန်းမတစ်အုပ်ကို ကျုပ်ပဲ စောင့်ရှောက်ရတာပေါ့။ ကျုပ်က စီးပွားရေးတော့ အတော် ပြေလည်သဗျ။ ပြေလည်ဆို အဖေနဲ့ သေဖော်သေဖက် ရဲဘော်တွေက အခုချိန်မှာ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေ ဖြစ်တဲ့ လူတန်းစား ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ ဆောင်မကြည့်ရှုမှုတွေနဲ့ပဲ ကျုပ် ဘ၀ အဆင်ပြေခဲ့တယ်ပေါ့ဗျာ။
ဒါပေမယ့် ဘဝကို အောက်ခြေကနေ ရုန်းကန်လာရသူပီပီ ဘယ်ကိစ္စမှာမဆို စည်းကမ်းကိုတော့ ကျုပ် အမြဲအလေးထားတယ်။ ကျေးဇူးတရားကိုလည်း အထူး သိတတ်တယ်။ ကျုပ်တင် မဟုတ်ပါဘူး။ ကျုပ် အုပ်ထိန်းနေရတဲ့ ညီမနဲ့ တူမ တစ်အုပ်လုံးပဲ။ ကျုပ် အရိပ်မှာ နေပြီး ကျုပ်ချထားတဲ့ စည်းကမ်းတွေ မလိုက်နာလို့ကတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိရှိသမျှ အပြစ်ပေးနည်း ပေါင်းစုံ ကျုပ် သုံးတာပဲ။
ဒီမိသားစုကြီးကို တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်လာရတဲ့ ကျုပ်၊ အိမ်ထောင်ရေးကိုတော့ အတော်လေး နောက်ကျမှ ထူထောင်နိုင်ခဲ့တယ်ဗျ။ ဘဝအမောတွေကြားမှာ အပူထပ်မရှာရဲလို့ ဆိုပါတော့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ငွေလမင်း ဆိုတဲ့ ကလေးမနဲ့ ကျုပ် ဆုံဆည်းခဲ့တယ်။ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ပြောရရင် ကောင်မလေးက ကျုပ် တူမ အကြီးဆုံးရဲ့ သူငယ်ချင်း ဗျ။ ကျုပ်ထက် အသက် ထက်ဝက် ငယ်တယ်။
ဖူးစာ ဆိုတာကလည်း ပြောရ အခက်သားကိုးဗျ နော။ တစ်သက်လုံး အဘို့ အိပ်မက်ထဲတောင် ယောင်ရမ်းပြီး မတွေးခဲ့တဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်က ဒင်းကလေးနဲ့ကျမှ ဘယ့်နှယ် ဘယ့်နှယ် ပေါ်လာတယ် မသိပါဘူးဗျာ။ ကျုပ်မှာ သူကလေးကို တွေ့ပြီးကတည်းက စားမဝင် အိပ်မပျော် ဆိုတာလိုကို စွဲလမ်းမိတာ။
ကောင်မလေးက သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ပြင်တတ် ဆင်တတ်၊ ချစ်စရာလေးပေါ့။ စကားလေးကလည်း တီတီတာတာ။ အိုဗျာ ဝတ္ထုတွေ ဘာတွေထဲက စကားလုံးများ ငှားသုံးရရင် ဒင်းကလေးက ကျုပ်ဘဝအတွက် အမောပြေ အိုအေစစ်လေး ဆိုပါတော့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ တိုတိုပြောရရင် သူနဲ့ကျုပ် ရည်းစား ဖြစ်တယ်ဗျာ။ ပြီးတော့ ညားကြလေသတည်းပေါ့။
လူပျိုကြီး အသက်ကြီးမှ ကိုယ့်အသက် ထက်ဝက်ငယ်တဲ့ မယားချောလေး ရထားတာ စိတ်ထဲမယ် ကြည်နူး မဆုံးဘူး။ ကျုပ်တစ်သက်လုံး ရှာဖွေ ထားသမျှ ဒင်းကလေး အတွက်ချည့်ပဲ။ ဒင်းကလေး အနေခက်မှာ စိုးလို့ တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်လာတဲ့ ညီမတွေနဲ့ တူမတွေကိုတောင် တစ်အိုးတစ်အိမ်စီ ခွဲပေးလိုက်ပြီ။ လက်ထပ်ပြီးကတည်းက နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာ ထူထောင်လာတယ်ပေါ့ဗျာ။ ညီမနဲ့ တူမတွေကို တင်းကြပ်ခဲ့သမျှ ဒင်းကလေးကျ ကျုပ် မလုပ်ရက်ဘူးဗျ။
သူလေးခမျာ အဖေအရွယ်နီးနီး လင်အိုကြီးကို ပေါင်းသင်းနေရရှာတာလေ။ ယောင်္ကျား ပဉ္စင်း၊ မိန်းမ ပုခက်တွင်း ဆိုတဲ့စကားလေး မိန့်ကြားသွားတဲ့ ပညာရှိများတော့ ကျုပ် ညတိုင်း ဦးချမိသဗျို့။ မယားလေးကိုလည်း ချစ်လွန်းလို့ ကမ်းကုန်အောင် အလိုလိုက်မိသေး။ အိမ်မှုကိစ္စ ဆိုလို့လည်း ဘာမှ မခိုင်းရက်ဘူး။ ထမင်းဟင်းလည်း မချက်ခိုင်းဘူး။
ကျုပ်အတွက်က သူလေး ကိုယ်ပေါ်က မွေးညင်းလေးတစ်ပင်တောင် လွှတ် အဘိုးတန်တာကလား။ လင်မယားရယ်လို့ ဖြစ်လာကတည်းက ခုချိန်ထိ သူ့ကိုယ်သူ လှအောင် ပြင်တဲ့အလုပ်ကလွဲရင် ဘာမှကို ပေးမလုပ်ဘူးဗျာ အေးရော။ အဲ ဒါပေမယ့် သူကလေး မပျင်းရအောင်တော့ အင်တာနက် ပေးသုံးတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ရှိရှိသမျှ တီဗွီ ချန်နယ်တွေ ကြည့်ချင်ရာကြည့်၊ အကုန် စီစဉ်ပေးထားတယ်။
ကျုပ် အလိုလိုက်ပေမယ့် မယားပေါက်စိလေးက မဆိုးဘူးဗျ။ ကျုပ်ကို ချစ်ကြောက်ရိုသေ ရှာပါတယ်။ ခေါ်ပုံကလေးကလည်း ဦး တဲ့။ အရင်ကတော့ ကျုပ်နားထဲ နည်းနည်း နင်တယ်ဗျ။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ လင်ကို ဦး ဆိုတော့။ ခုတော့လည်း ဒါလေးကိုပဲ နားဝင်ချိုလှပါပြီလေ။ ကျုပ်မယားလေး လိမ္မာချက်က ညအိပ်ရာဝင် လင်ကို ဦးချတာတို့ ခြေဆုပ်လက်နယ် ပြုစုတာတို့ တစ်ရက်မှ မပျက်ဘူး။ အိမ်မှာ ဆင်ပေးထားတဲ့ အင်တာနက်လိုင်းကိုလည်း ဟို ဖေ့စဖုတ်တို့ ချက်တင် တို့လို အရည် တို့တိ၊ အဖတ်နည်းနည်း ကိစ္စတွေနဲ့ အချိန် မဖြုန်းဘူးဗျ။
စာဖတ်တာ။ သူလေးက စာဖတ်တော့ အတော် ဝါသနာ ထုံတယ်။ ပြီးတော့ သူဖတ်တဲ့စာတွေက အဆင့်လည်း မြင့်ပုံပဲဗျ။ စာရွက်နဲ့ ထုတ်ဝေထားတဲ့ဟာမျိုး မဟုတ်ဘူးတဲ့။ အင်တာနက်မှာ ဖတ်ရတဲ့ အီးဘုတ် ဆိုလား ဘာလားဗျာ။ ဒါလည်း ဘာဖြစ်လဲ။ ကျုပ်အိမ်က အင်တာနက်လိုင်းက ကောင်းလွန်းလို့ ယူကျု ဆိုတဲ့ဟာကိုတောင် ကြည်ကြည်လင်လင် မြင်ရတယ် ဆိုပဲ။ ကျုပ်အဘို့က သူလေး ကျေနပ်နေရင် ပြီးတာပဲလေ။ အဲ ကျေနပ်တယ် ဆိုလို့ ပြောရဦးမယ် ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ။ ဟိုကိစ္စမှာလည်း သူလေး ကျေနပ်အောင် ကျုပ် ကြိုးစားရသဗျ။ သက်လုံကောင်းအောင် ဒိုက် ထိုးတာတို့၊ ပစ္စည်းကိုလည်း ခန့်ခန့်ငြားငြား ဖြစ်အောင် ……… ဆေး သုံးတာတို့ ခွေးလှေးယားစေ့ ပြုတ်သောက်တာတို့ ဘာတို့ ပေါ့။
ဒီနေ့တော့ ကျုပ်လည်း အလုပ်အားနေတာနဲ့ ဂျာနယ်တစ်စောင် ကိုင်ပြီး ဟိုလှန်သည်လှန် လုပ်နေမိတယ်။ ကျုပ်မယား ပေါက်စိကွေးလေးက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ လပ်တော့ပ် ကွန်ပြူတာတစ်လုံးနဲ့ ဘာတွေ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတယ် မသိပါဘူး။ ကျုပ် တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းကြည့်နေတာတောင် ခမျာလေး မသိရှာဘူး။ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ပြီး ကွန်ပြူတာကို ကြည့်နေတာ မျက်နှာလေးက ပန်းရောင်သမ်းလို့။
ကျုပ်လည်း စာဖတ်ရတာ ပျင်းလာပေမယ့် မယားအလှ ပိစိကွေးလေးကို အနှောက်ယှက် မပေးချင်တာနဲ့ သူလေးနား မသွားဖြစ်ဘူး။ ကလေးမကတော့ သူ့ကို တစိမ့်စိမ့် ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ လင်ကိုတောင် သတိမထားမိလောက်အောင် ကွန်ပြူတာထဲ အာရုံ မြုပ်နေလေရဲ့။ ခဏနေတော့ သူ့မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းရာကနေ နီရဲလာတယ်ဗျ။ မဲ့တဲ့တဲ့လေးလည်း ဖြစ်လာသလိုပဲ။ ကြည့်ရတာ ကိုရီးယားကားတွေ ဝယ်ကြည့်ပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့။
ကျုပ်မယားလေးက အငိုတော့ တကယ်သန်တာ။ ငိုတာမှ အလွမ်းအဆွေးပါတဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ဖြစ်၊ စာ ဖြစ်ဖြစ် ဇာတ်ကောင်တွေ မငိုခင်သူက အရင် ငိုနေနှင့်ပြီ။ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်၊ မနေသာတော့ဘူး။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ စိတ်အပန်းပြေစေချင်လို့ ဇာတ်လမ်းကြည့်တယ်၊ စာဖတ်တယ်။ အပန်းမပြေတဲ့အပြင် အလွမ်း ဝေနေရရင် ဘာ အကျိုးရှိမှာမို့လဲ။ တားရမယ်။ ဒါတော့ တားရမယ်။ မတော် ကျုပ်မယားလေး နှလုံး ထိခိုက်နေ ဘယ့်နှယ် လုပ်မတုန်း။
ဒီလို အတွေးနဲ့ သူ့နောက်နားကို အသာလေး ရောက်သွားတဲ့ ကျုပ်၊ မျက်လုံးထဲ မီး ပွင့် သွားရတယ် ဗျို့။ မယားပုစိလေးကြည့်နေတာ အပြာကားဗျာ။ အပြာကားတောင်မှ ကောင်မက တစ်ကောင်တည်း။ အကောင်က နှစ်ကောင်။ ပြီးတော့ကြည့်ဦး။ လှတပတ ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေလည်း မဟုတ်ဘူး။ နို့ဘတ်ပြဲနဲ့ ဗိုက်စူစူ မိန်းမကို နောက်ကနေ ဘူတားကြီး တစ်ကောင်က ပွေ့ပေးထားတယ်။
ခပ်ငယ်ငယ်ကောင်တစ်ကောင်က အဲ့မိန်းမကို လိုးနေတာ ပိုးစိုး ပက်စက်ဗျာ။ မိန်းမက အလိုးခံနေရင်း နောက်က ပွေ့ထားတဲ့ ဘဲကြီးကို မော့မော့ကြည့်တယ်။ မချိပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်သေး။ နောက်က ဘဲကြီးက မိန်းမ နို့ကြီးတွေကို ပွတ်လိုက်၊ ချေလိုက်၊ မျက်နှာကို ငုံ့နမ်းလိုက်၊ လိုးနေတဲ့ကောင်ကို ခေါင်း တဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ပြလိုက်နဲ့ ဟုတ်နေရော။ ဒါကို ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်မယား ငွေလမင်းလေးက ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကိုတော့ လိမ်ကျစ် ထားပါရဲ့။ လက်တစ်ဘက်က ပေါင်ကြားမှာ။ သုံးယောက်တွဲ အပြာကားကြည့်ပြီး ဖီးလ် ထိုင် တက်နေတာများ လင်တစ်ယောက်လုံး နောက်တည့်တည့် လာရပ်နေတာတောင် မသိဘူး။ အံ့ရော ဗျို့။
ကျုပ် မျက်စိထဲ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်သွားပေမယ့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းကလေး တစ်ယောက် အနေနဲ့ ဒါတွေကြည့်ပြီး ပညာယူတာ ဖြစ်မှာပေါ့လေလို့ တွေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ ပညာယူပုံက လွန်သလားလို့။ ဘယ့်နှယ်ဗျာ တစ်ယောက် တစ်ယောက်ချင်းလိုး တော်ရောပေါ့။ ခု ဟာက.. ဟွန်း။ ကျုပ် နှာမှုတ်သံ နည်းနည်း ကျယ်သွားတယ်ဗျ။ မယားလေး လှည့်ကြည့်တယ်။ သူခိုးလူမိတဲ့ ရုပ်လေးနဲ့။ ကျုပ်လည်း သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး..
“တော်တော် တတ်နေတယ်ပေါ့လေ.. မီး နော်..”
“ဟီးး.. တစ်ခါတစ်လေပါ ဦးရ.. ခစ်ခစ်..”
“အွန်း ဘာ.. ဦး နားလည်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့် မီးလေးရယ်.. နည်းနည်းပါးပါး သက်တောင့်သက်သာရှိတာလေး ကြည့်ပေါ့ ကွ.. ခု မီး ဟာက နှစ်လင် တစ်မယား ဖြစ်နေပြီ..”
“အာ.. ဦးကလည်း ဘယ့်နှယ် နှစ်လင် တစ်မယားရမှာလဲ.. လင်မယားနှစ်ယောက်နဲ့ ဟို ခပ်ငယ်ငယ်လူက လက်ဆောင် ဦးရ..”
“ဟမ်.. ဘာ ဘာ..”
“ဟီးး.. လာ မီးရှင်းပြမယ်.. ဒီမှာကြည့်..”
ကျုပ်လည်း ဘာပါလိမ့် ဆိုပြီး မယားလေးနား ဝင်ထိုင် ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့မှာ ကလေးမက စိတ်ပါလက်ပါ ရှင်းပြတော့တာပဲ။ ကျုပ်အဖြစ်က တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် မကြားဖူးတာတွေ ကြားရတော့ အံ့သြတာက တစ်ဝက်။ ဒင်းကလေးကို သောက်မြင်ကတ်မိတာက တစ်ဝက်ပေါ့ဗျာ။ ဘယ့်နှယ် ရှင်းပြနေပုံကိုလည်း ကြည့်ဦး။ နှာခေါင်းမီး တဟုန်းဟုန်းနဲ့။ သူပါ အဲ့လို လက်ဆောင် လိုချင်နေတဲ့ ရုပ်ကလေး။
“ဒီ ဦးလေးကြီးနဲ့ အန်တီကြီးက လင်မယား.. ဦးလေးကြီးက သူ့မိန်းမကို ဗလင်တိုင်း လက်ဆောင် ပေးနေတာ.. ဟဲဟဲ..”
“ဘယ်လို.. ဘယ်လို..”
“ဒီလို ဦးရ.. အခုခေတ် အိမ်ထောင်သက် ရင့်လာတဲ့ လင်မယား စုံတွဲတွေမှာ အဲ့ဒါ ခေတ်စားလာတယ်.. ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားလူနဲ့ လိင် သာယာမှု ပေးတာပေါ့ ဦးရာ.. ခုလို ချစ်သူများနေ့ အခါသမယမှာ ဒါ အလှပဆုံး လက်ဆောင်ပေါ့..”
“ငင်..”
“တကယ် ဦးရဲ့.. အိမ်ထောင့် တာဝန်တွေ.. လင်ယောင်္ကျား သားသမီး တာဝန်တွေနဲ့ ပင်ပန်း နေတဲ့ ကိုယ့်မိန်းမကို ပေးတဲ့ ချစ် လက်ဆောင်..”
“ကြံကြံဖန်ဖန် မီးရယ်..”
“ခစ်ခစ်.. ဦး သဘောပေါက်အောင် မီး သေချာရှင်းပြမယ်.. ဒီလို ကိစ္စမျိုးကို အင်္ဂလိပ်လို ကပ်ကိုး လို့ ခေါ်တယ်..”
“ကပ် ကိုး..”
“တခြားလူနဲ့ လိင် ဆက်ဆံပြီး ကိုယ့်မိန်းမ သာယာနေတာကို ကိုယ်တိုင် အနားကနေ ထိုင်စောင့်ကြည့်ပေးတာလေ.. ဦး အဲ့မှာ ကြည့်.. ခဏနေ ဟိုလူ လိုး ပြီးရင် ဦးလေးကြီး သူ့မိန်းမကို လိုးလိမ့်မယ် သိလား..”
“ဘယ်လို.. ဘယ်လို.. ဟိုလူ လိုးပြီးတာကြီးကို သူက လိုးမယ် ဟုတ်လား..”
“အင်း လို့..”
“မီး ပြောတော့ သူက အဲ့မိန်းမ ယောင်္ကျားဆို.. ဘယ့်နှယ် ကိုယ့်မိန်းမ သူများ ပေးလိုးတဲ့အပြင် သူများ လိုးပြီးမှ ကိုယ်က လိုးဦးမယ်.. ဟုတ်လား..”
“ခစ်ခစ်.. သူတို့က အာ့ကို ဖီးလ် ယူတာလေ ဦးရ..”
“သောက်ကျိုးနည်း ကွာ..”
“အယ်.. ဘယ်က သောက်ကျိုး နည်းရမလဲ ဦးကလည်း.. သေချာလေ့လာကြည့်ရင် ဒီကိစ္စမှာ ကောင်းကျိုးတွေ အများကြီး..”
“ဟမ်..”
“ဦးပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ.. ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ့်ရှေ့တင် တခြားယောင်္ကျားက လိုးနေတာ ထိုင်ကြည့်ဘို့ ဆိုတာ တော်ရုံ သဘောထားနဲ့ ရမလား ကဲ..”
“အွမ်..”
“ယောင်္ကျား အများစုက ကိုယ်သာ တခြားမှာ သာယာမှု ရှာချင်ကြတာလေ.. ကိုယ့်မိန်းမကျ သူများ စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် မကြိုက်ကြဘူး မဟုတ်လား ဦးရ.. ဒီလို ဝါသနာပါတဲ့သူတွေက အာ့လို မဟုတ်ကြဘူး.. သူတို့က ကိုယ့်မိန်းမသာယာဘို့ကို အဓိက ထားကြတာ.. သူတို့မိန်းမတွေ ကောင်းနေတာ တွေ့မှ သူတို့ပါ စိတ်ပါလာတာ တဲ့..”
“အော..”
“ပြီးတော့ အဲ့လို ဖန်တက်စီ ရှိတဲ့ လင်မယား အတွဲတွေက သာမန်စုံတွဲတွေထက် အချင်းချင်း အချစ်ပိုကြတယ်တဲ့..”
“အောင်းး မယ်..”
“အော်.. ဦးကလည်း.. စဉ်းစားကြည့်လေ.. ကိုယ့်မိန်းမကို ခုလို ခွင့်ပြုနိုင်တယ် ဆိုကတည်းက ဒီယောင်္ကျားက သူ့မိန်းမကိုရော သူ့ကိုယ်သူရော အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်လို့ပေါ့.. ပြီးတော့ မိန်းမဘက်ကနေ တွေးကြည့်.. ကိုယ့်အပေါ် ဒီလောက်ထိ လိုက်လျောနိုင်တဲ့ ယောင်္ကျားကို ကိုယ့်အသက်ထက်တောင် ပိုချစ်ဦးမယ်.. မဟုတ်ဘူးလား ကဲ..”
“ဟွန်းးး..”
“လာ လိုးပေးမယ့်သူကိုလည်း စိတ်ကြိုက် စီစစ်ရတာ.. စိတ်ဓာတ်ရော အောက်ကဟာရော လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရော.. အားလုံး စံချိန်မှီမှ.. ခစ်ခစ်ခစ်..”
“ကြံကြံဖန်ဖန် ကွာ..”
“ဟုတ်တယ်လေ ဦးရ.. ကိုယ်တွေ လင်မယားကြား ဇယား မရှုပ်မယ့်လူ.. သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် အပြန်အလှန် သိက္ခာ စောင့်ထိန်းပေးမယ့်လူ.. ဒါတွေက စိတ်ဓာတ် အရည်ချင်း.. နောက်ပြီး ရောဂါ ဘာညာလည်း ကင်းရမယ်.. အောက်ကဟာနဲ့ လုပ်ရည်ကိုင်ရည် ဆိုတာက.. ဒါတော့ ဦး ပေါက်ပါတယ်.. ဟဲဟဲ..”
ပေါက်လိုက်သမှ သောက်သောက်ကို လဲရောပဲ။ ကွန်ပြူတာမှာ မြင်နေရတဲ့ ပြကွက်ကလည်း တကယ်ကို သူပြောသလိုပဲဗျ။ မိန်းမ လုပ်သူက သူများနဲ့ အလိုးသာ ခံနေတာ သူ့လင်ကို တချိန်လုံး ကြည့်နေတယ်။ ကြည်နူးနေတဲ့ မျက်နှာ၊ လင်ကို အားနာပါးနာနဲ့ ကျေးဇူးတင်နေတဲ့ မျက်နှာ၊ နောက်ပြီး အောက်က ခံ ကောင်းနေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ပေါ့ဗျာ။ လင်ဖြစ်သူကလည်း မယားကို ငုံ့ နမ်းနေလိုက်တာ ကြင်နာတဲ့ အပြုံး၊ ကောင်းရဲ့လား မိန်းမ ဆိုတဲ့ အကြည့်၊ သူ့ကိုယ်သူ ဂုဏ်ယူနေတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့။ အံ့ရော ဗျို့..။
ကြုံစဘူး မြင်ဖူးမှ ယုံစဖွယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးဗျ နော။ ကျုပ်လည်း စိတ်ထဲ ကလိကလိ ဖြစ်လာတာနဲ့ သူ့အနားက ဝုန်းဆို ထ ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခွေနေလိုက်တယ်။ လင် စိတ်ဆိုးပြီမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ဒင်းလေးက ထ လိုက်မလာဘူးလေ။ ကျုပ်မှာတော့ သူပြောပြတဲ့ ကပ် ကိုး ဆိုလား တစ်ဆယ်ဆိုလား၊ နားထဲမယ် ဒါပဲ ကြားနေသဗျ။ နောက်ပြီး တွေးမိတာက ဒါကြီးက ခုခေတ်ရဲ့ အချစ်သက်သေများလား။ ဟုတ်များ ဟုတ်နေခဲ့ရင်တော့ သောက် ဂွ ပဲ။
ကျုပ်က ဒင်းလေးကို သူများနဲ့ ပေးလိုးဘို့ မပြောနဲ့ လမ်းသွားလို့ အကြည့်ခံရရင်တောင် ကြည့်တဲ့ကောင်ကို ဆွဲ ထိုးချင်တာ။ ဒါပေမယ့် အစောက သူရှင်းပြပုံကို ပြန်တွေးတော့လည်း ဒါက ကိုယ့်လင်မယား အချင်းချင်း အပြန်လှန် ယုံကြည်မှုနဲ့ အချစ်ကို ဖော်ပြနည်း တစ်မျိုး ဖြစ်နေပြန်ရော။ ခေါင်းရှုပ်တယ်ဗျာ။ ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး မျက်စိမှိတ်ကာမှ အာရုံထဲ အဲ့ပုံတွေက တရိပ်ရိပ်။ ကျုပ် စိတ်ကူး ကြည့်တယ်။
ကျုပ်က ဟိုကားထဲက ဘူတားကြီးလို မယားပိစိလေးကို ဖက်ထားပေး။ အောက်က ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ငနဲတစ်ယောက်က ကျုပ်မယားလေးကို လိုး။ ကျုပ်မယား ပေါက်စိညောင့်တောင့်လေးက ကျုပ်ကို အချစ်မိုးတွေ စွေ နေတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့၊ ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်။ ဖြစ်နိုင်ချေတော့ ရှိတယ်ဗျ။ ကျုပ်သာ အာ့လောက် လိုက်လျောရင် သူလေး ကျုပ်ကို ခုထက် ပိုချစ်မှာ။ ဆိုင်မဆိုင်တော့ မသိဘူးဗျာ။ အာ့လို စိတ်ကူးကြည့်ရုံနဲ့ ကျုပ် လီးက အဟုတ် တောင်လာတာဗျိုး။
ဒါနဲ့ပဲ အခန်းပြင် ပြန်ထွက်ပြီး မယ်မင်းကြီးမနား ကပ်ရတော့တာပဲ။ လောလောဆယ်တော့ ကပ်ကိုးတာ မကိုးတာ အသာထား၊ ကျုပ် သူလေးကို ကပ် လိုးချင်နေပြီကိုး။ အပြင်ရောက်တော့ ဆရာမပေါက်စ အလုပ်ပြောင်းသွားပြီ။ သူ ကြည့်နေတဲ့ အပြာကားလည်း ပြီးပြီထင်ပါ့။ တောင်ကလစ် မြောက်ကလစ်နဲ့ ဘာတွေ နှိပ်နေတယ် မသိပါဘူး။ ကျုပ် အနားရောက်တော့ ဖွက်ချပစ်တယ်လေ။ ဘယ်ရမလဲ ကျုပ်လည်း စစ်တော့တာပေါ့။ အဲ့တော့မှ သူ အစောက ကြည့်နေတာကို ထုတ်ပြတယ်။ လားလား.. နည်းတဲ့ ဒုတ်တွေလား။
ကျုပ် ဒေါသ တအားကြီး ထွက်သွားတယ်။ ကိုယ့်လင်ကြီး ငုတ်တုတ်ထားပြီး သူများ လီးတွေ ထိုင်ကြည့်နေရတယ်လို့။ ဒီကောင်မလေးတော့ လွန်ပြီဗျ။ အစောကကားကြောင့် စိတ် ထ လာတယ်ပဲထား။ ကျုပ်ရှိနေတာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတော့လား။ ခုတော့ကြည့်ဦး။ မိန်းကလေးတန်မဲ့ မစားရအညှော်ခံ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တာများ လီးကိုမှ အရောင်စုံ၊ ဆိုဒ်စုံ။ ဒါ ဆုံးမမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ကျုပ် အကြောင်း သိအောင် နည်းနည်းတော့ လုပ်ထားမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ချစ်တော့ချစ်တယ် အလိုမလိုက်နိုင်ဘူး။ ကျုပ် ညီမတွေနဲ့ တူမတွေကို အပြစ်ပေးရင် သုံးနေကျ ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့ အော်ပစ်လိုက်တယ်။ ကလေးမ တွန့်သွားလိုက်တာ ဆတ်ကနဲပဲ။
“ငွေ လ မင်းးးးး…..”
“အီ..”
“ထ စမ်း.. ထ အခု..”
“ဦး.. ဟို.. ဟိုလေ..”
“ဟိုလေ ဒီလေ မလုပ်နဲ့ ထ ဆို ထ..”
“အဟင့်..”
“လာ စမ်း..”
“အောင်မလေး တော့်..”
ကုပ်ကနေ ကိုင်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ချလာခဲ့လိုက်တယ်။ တွေ့မယ်.. ဒီလောက်တောင် ယားနေတဲ့ မိန်းမ။ မထနိုင်အောင် လုပ်ပစ်ဦးမယ်။ ကျုပ် တကယ် ဒေါကန်လာတာနော်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးကို ဆောင့်ဆွဲဖြဲ ပစ်လိုက်တယ်။ ကျန်းးး ဘရာစီယာပါပေမယ့် အောက်က ဘောင်းဘီ ဝတ်မထားဘူး။ သောက်ကမြင်းမလေး အစောက ဟာတွေကြည့်ပြီး ထိုင် ပွတ်နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ ဘရာစီယာကိုလည်း ဆောင့်ဆွဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တာ ဂျိတ်ပါ ပြုတ်ထွက် သွားရော။ အမှန် ပြောရရင် အိမ်ထောင်သက် သုံးလနီးပါးမှာ ဒင်းကလေးကိုယ်လုံးကို ခုလို နေ့ခင်းကြောင်တောင် မြင်ဖူးတာ ဒါ ပထဆုံးဗျ။
ကျုပ်က အသက်ကြီးမှ မိန်းမ ငယ်ငယ်လေး ယူထားတော့ ဏှာထန်လွန်းတဲ့ အဘိုးကြီး ဆိုပြီး သူလေး ငြိုငြင်မလား တွေးပူမိတာ။ လေးငါးရက်နေမှ တစ်ခါလောက် လိုးတယ်။ ဒါလည်း ညအိပ်ခါနီးမှဗျာ။ အကုန်လုံးလည်း ချွတ်မခိုင်းဘူး။ ခုတော့ ဒေါကန်ကန်နဲ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ထင်ရာလုပ်ပစ်မိတာ မှန်သွားတယ် ပြောရမယ်။ လှလိုက်တဲ့ အသားအရေလေးဗျာ။ တကယ့် ငွေလမင်းလေးပါပဲ။ သိမ်းကျုံး ညှစ်ပလစ်ပြီး အာမွတွေ တကိုယ်လုံး ပေးပစ် လိုက်ချင်တယ်။ ဒါမယ့် မလုပ်သေးဘူး။ စိတ်ခိုင်ခိုင်ထားပြီး ဒင်းကလေးကို ပညာပေးရမယ်။
“ဦး.. မီး နောက် မလုပ်တော့ဘူးလို့.. နော်လို့ ဦးချစ်.. အီးဟီး.. နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး ဆို..”
“လာ.. လာ.. ဘာ ခုမှ ငို မပြနဲ့..”
“တစ်ခါတည်းပါ ဦးရဲ့.. တစ်ကယ် တစ်ခါတည်းပါ.. အီးဟီး..”
“လာစမ်းပါ.. လာစမ်းပါ.. အာ့လို အော်နေ ရုန်းနေ ပိုကြာတယ်.. လာ ခဲ့..”
စွေ့ကနဲ ကောက်ဖက်ပြီး ခါးဆောင်တင် ကိုင်ဆွဲ လာလိုက်တယ်။ ကလေးမ နို့တွဲလောင်း ဖင်တုံးလုံး၊ ခြေကားယား လက်ကားနဲ့ တအီးအီး အော်ငိုနေလိုက်တာ အူယားစရာလေး။ အိပ်ခန်းပြတင်းနား မ လာခဲ့ပြီ။ ကျုပ်အိပ်ခန်း ပြတင်းပေါက်တွေက တစ်ပေခွဲ လေးချပ်တွဲပေါက် ဆိုတော့ အလျား ခြောက်ပေပေါ့။ စတီး တိုင်တွေ ကာထားတယ်။ မှန်ချပ်တွေက အပြင်ကနေ အတွင်းကို မမြင်ရဘူး။
ပြတင်း အောက်မှာ အထူ တစ်ပေလောက်ရှိမယ့် ကျွန်းဘီဒို ပုလေးရှိတယ်။ သူ့ကို အဲ့ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ အတော်ပဲဗျ။ ဒင်းကလေး အဖုတ်နဲ့ ကျုပ် လီး ကွက်ကို တိ ရော။ ကျုပ်လက်ထဲ အစောက ဆောင့်ဆွဲလိုက်တဲ့ ဘရာစီယာကို ကိုင်လျက်လေ။ ဘာရမလဲ။ အဲ့ ဘရာစီယာနဲ့ လက်နှစ်ချောင်း ပူးချည်ပြီး တစ်ခါတည်း အပေါ်တည့်တည့်က စတီးတန်းမှာ အသေ တုပ် ပစ်လိုက်တယ်။ ကလေးမ အငို တိတ်ပြီး မျက်လုံး ပြူးလေးနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်တယ်ဗျ။
ကျုပ်လည်း ဒင်းလေးကို တန်းလန်း ထားခဲ့ပြီး စတိုခန်းထဲက ပစ္စည်းတစ်ချို့ သွားယူလိုက်တယ်။ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။ မသုံးတာကြာတဲ့ ကြိမ်လုံးအစည်းလိုက်ရယ်၊ ကြိုးက နှစ်ချောင်း။ ဟိုသူငယ်မတွေ သောက်ချိုးမပြေရင် အိမ်တိုင်မှာ ကြိုးတုပ်ပြီး ဖင်လှန် ရိုက်ခဲ့တာလေ။ ညီမတွေ တူမတွေကို ဒီလို ထိန်းခဲ့ပြီး မယားလေးကျမှ မနိုင်ဘူး ဆိုရင် ကျုပ် ရာဇဝင် ရိုင်းသွားတော့မပေါ့။ ကျုပ်မယား အလိမ္မာလေးက မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့..
“ဦး ချစ်.. ဟင့်..”
“တိတ်စမ်း..”
“နောက် လုပ်တော့ ပါ ဘူး ဆို..”
ပြောနေပုံက ကျုပ်ကို ပို ကလိနေသလိုပဲ။ ဘေးနား ဆက်တီ ခုံပေါ်က နောက်မှီခုအုံးလေး လှမ်းယူပြီး ဒင်း ကျောနောက် ခံပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ် ရှေ့တည့်တည့်က ပညာပြရင် နောက်မှာ စတီးတိုင်တွေနဲ့ ဆိုတော့ ကလေးမလေး အရမ်း နာသွားမှာ စိုးလို့ပါ။ နောက်က ခုပေးလိုက်တော့ ဖင်နှစ်တုံးက ခုံပေါ် တဝက်လောက်ပဲ တင်နေတော့တယ်။ ပို ကောင်းသွားတာပေါ့။ ဒူးနှစ်ဘက် ဆွဲထောင်ကားပြီး နောက်က စတီးတိုင်နဲ့ ချည်လိုက်တယ်။ အင်္ဂလိပ် စာလုံး M ပုံစံလို ဖြစ်သွားတဲ့ ပေါင်ကားကားလေး အလယ်တည့်တည့်မှာ လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်လေးဗျာ။ ကျုပ်တစ်ယောက်တည်း ပိုင်တဲ့ အဖုတ်လေး။
ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံး ဆိုတဲ့ သစ်ခွ တစ်ပွင့် ကျုပ် အိပ်ခန်း ပြတင်းမှာ လာ ပွင့်နေတာပဲ။ နီရဲပြီး ပြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်လေးက ပြေး စုပ်ချင်စရာ။ အမွေးတစ်ပင်မှ မရှိတဲ့ တောင်ပူစာလေးနဲ့ အတွင်းသားတွေဆိုတာ စိုရွှဲ အိစက်နေရော။ ကလေးမ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားတယ်ဗျ။ အငိုလည်း တိတ်သွားပြီ။ စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေပုံပဲ။ ကျုပ် လုပ်သမျှ မျက်လုံး အပြူးသားလေးနဲ့ လိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကြိမ်လုံး အစည်း ဖြေလိုက်တယ်။ အတုတ်ဆုံး သုံးချောင်း ဆွဲထုတ်ပြီး..
“ဘယ် ဆိုဒ် ကြိုက်လဲ.. ရွေး..”
“ဦး.. မီးကို ရိုက်မို့လား ဟင်..”
“………”
“ဟင်လို့ ဦးချစ်.. ရိုက်မို့လား ဆိုနေ.. ဟင့်..”
“ဘာ ဦးချစ် လဲ.. ရွေး ကြိမ်လုံး..”
“အီးးဟီးး.. ဖေဖေနဲ့ တိုင်ပြောမယ်..”
“တိုင်ပေါ့.. သူတိုင် ကိုယ်တိုင် တိုင်ရအောင်.. တိုင်လိုက်..”
ကျုပ် များ ဒင်းကလေးက လာခြောက်နေသေးတယ်။ သူ့အဖေက ကျုပ်ထက် (၇)နှစ်လား ကြီးတာ။ ကျုပ်ဖြင့် ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်း မသိလို့ စကားတောင် စေ့စေ့ မပြောဖြစ်ဘူး။ သူ့သမီးလေးကို ခုလို လုပ်နေတာ သိရင်တော့ ဘယ့်နှယ် နေမလဲပေါ့လေ။ သိပ်တော့ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူတို့ ပိုင်တော့တာမှ မဟုတ်တာ။ သူတို့သမီးလေးကို ကျုပ် ဘယ်လောက်ထိ ရွှေလို ဥ ထားလဲ သူတို့ သိနေကြတာပဲ။ ပြီးတော့ ခုကိစ္စ ကျုပ် အလွန် မဟုတ်ဘူး။ အော်ရင်း ငေါက်ရင်းနဲ့ သူငယ်မလေး ရွေးလိုက်ပြီ အတုတ်ဆုံး ကြိမ်လုံး။ ရွေးထားနှင့်ပေါ့ ပြီးမှ (..) လက်မ ကြိမ်လုံးနဲ့ တွေ့မယ်။ တကယ်ဗျ။ အော်နေ ငေါက်နေရင်း ကြားကကို ကျုပ် မဟာကြိမ်ကြီးက အတော် ကြီးကို မာတောင်နေပြီကော။
အရင်ဦးဆုံး နီရဲပြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ တယောထိုးသလို ဖွဖွ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်မယားလေး တွန့်လိန် ကော့ပျံ နေရော။ လက်တွေကလည်း မြှောက်လျက်ကြီး အချုပ်ခံထားရတော့ အဖုတ်လေး ကော့လိုက်၊ ခါးလေး လိန်လိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကလည်း ဝင်းထိန်နေတာပဲ။ ကျုပ် တယောချက်တွေ မြန်လာတော့ ငိုမဲ့မဲ့ ညည်းသံလေးနဲ့ပြောတယ်။
“ဟင့်.. ဦးချစ်.. တော်ပါတော့.. မီး မနေတတ်လို့ပါ..”
“ဘယ်လို မနေတတ်တာတုန်းး..”
“ဟင့်.. ယားလို့ ဦးချစ်.. တော်ပါတော့..”
“ယားတယ် ဟုတ်လား.. ခုမှ ယားတာလား.. ဟမ်..”
“ရှီးး.. ဦး.. ဦးချစ်.. ရိုက်ရင်လည်း ရိုက်.. အာ့လို မနှိပ်စက်ပါနဲ့.. မီး နေတတ်ဘူးလို့ဆိုနေ..”
“ရိုက်ရမှာလား.. အင့်.. ရိုက်ပြီ.. ဒီလိုလား..”
“အင့်.. ရှီးးးးးးးးး… ဟင့်.. ရိုက်ပါ.. မီးကို ထပ်ရိုက်ပေးပါ ဦးရဲ့..”
အဖုတ်ပြဲပြဲ နီတာရဲလေးကို ကြိမ်ဖျားနဲ့ ခပ်ဆဆလေး ပုတ်ပေးလိုက်တာလေ။ ကလေးမ ထွန့်ထွန့်ကို လူးနေရော။ ကြိမ်လုံးမှာလည်း အရည်ကြည်လေးတွေ အမျှင်တန်းပြီး။ ကြည့် ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ပုတ်တယ်ဆိုရုံလေး ရိုက်ပေးလိုက်၊ တယော ခပ်သွက်သွက် ထိုးပေးလိုက်နဲ့ ကလေးမ ဆတ်ဆတ် ခါနေအောင် လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကြိုးတုပ် ထားတဲ့ကြားက တွန့်လိမ်လူးနေတာ ကြည့်ကောင်းတယ်ဗျာ အရမ်းပဲ။
ကျုပ် အသည်းတွေ ယားလာတယ်။ စိတ်ထဲ မယိုးမရွ ဖြစ်လာလို့ ပွတ်နေတာ ရပ်ပြီး ဖြဲထားတဲ့ အဖုတ်အောက်ခြေ ပေါင်ရင်းလေးကို ရွှမ်းကနဲ တစ်ချက် ရိုက်ချပစ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံ သားရေကြိုးနေရာ တည့်တည့်ပေါ့။ တစ်ထွက်နေတဲ့ ဖင်လုံး အောက်ခြေလေးနှစ်ဘက်မှာ အရှိုးရာလေး ရဲသွားပါရော။ လက်ဆကို ချိန်ရသေးသဗျ။ ရိုက်လည်း ရိုက်ချင်၊ ဒင်းကလေး သိပ်ကြီး နာသွားမှာလည်း စိုးရသေးသကိုး။
“အားးး… အီးးဟီးး.. ဘာလို့ တကယ်ကြီး ရိုက်တာလဲ လို့.. အီးဟီး..”
“ရိုက် ဆို.. အင့်..” (၂ ချက်မြောက်)
“အားးး.. အဲ့လို ရိုက်ခိုင်းတာ ဟုတ်ဘူး.. မီး နာတယ် ဦးရဲ့.. တကယ်နာလို့ပါ.. အီးးးဟီးးး”
“မှတ် ပ လား..”
“အီးးဟီးး..”
“မေးနေတာ မဖြေဘူးပေါ့ ဟုတ်လား.. အင့်..” (၃ ချက်မြောက်)
“အားးး.. နာတယ်.. ရှီးး.. အင့် အဟင့်..”
“……..”
“အင်းးး.. ကျွတ်ကျွတ်.. အီးး.. အင်းး..”
“အင့်..” (၄ ချက် မြောက်)
“အားးး.. အီးဟီး.. ဦးချစ်.. မရိုက်ပါနဲ့တော့.. အီးဟီး.. မီး တကယ် နာလို့ပါ..”
ကျုပ်လက်တွေ ထိန်းမရတော့ဘူး။ လက်ထဲက ကြိမ်လုံးလည်း အဖုတ်ပြဲကို ပွတ်ဆွဲလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကြိမ်ဖျားနဲ့ ကလိလိုက်၊ တစ်ထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံး အောက်ခြေလေးကို ရွှပ်ကနဲ ရိုက်လိုက်နဲ့။ စိတ်ရှိလက်ရှိကို လုပ်နေပစ်လိုက်တယ်။ ကလေးမလည်း ကောင်းလို့အော်တာရော၊ နာလို့ ငိုတာရော အသံကို စုံ နေပြီ။ လင်ကြီး ငုတ်တုတ်ထားပြီး အဖုတ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ သူများလီးတွေ ထိုင်ကြည့်တဲ့အကျိုး။ မှတ်ကရောပဲ။
“ရှီးးး… ဦးး.. ဦးရေ.. မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့.. မီး တောင်းပန်ပါတယ် ဦးရဲ့..”
“……..”
“အီးဟီးး.. မီး ရှူးထွက်ကျတော့မယ် လို့.. ဦး..”
“အောင့်ထား.. ထွက်ကျရဲ ကျကြည့်.. စောက်ဖုတ် စူပါဂလူးနဲ့ ကပ်ပစ်မယ်..”
“အမလေး.. မလုပ်ပါနဲ့.. ရှီးး.. အင်းး..အ.. ဦးရေ..”
“တ မနေနဲ့.. ငါ နင့်လင် မဟုတ်ဘူး..”
ကျုပ် ဘာလို့ အဲ့လို ပြောလိုက်မိပါလိမ့်။ လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတဲ့ ကိုယ့်စကားကိုယ် အံ့သြမိတယ်။ အသံမျိုးစုံထွက်ပြီး တွန့်လိန် ကောက်ကွေးနေတဲ့ ကျုပ် မယားလေးခမျာ အသံလည်း တိတ် လူလည်းငြိမ်။ အမှန်တော့ ဒင်းကလေးကို မရိုက်ရက်တာဗျ။ သူလုပ်တဲ့ အပစ်က သိပ်အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ခွင့်လည်း မလွှတ်ချင်ဘူးဗျာ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျုပ်စိတ်ထဲ ကိုယ့်ဘာကိုယ် တခြားလူတစ်ယောက်လို တွေးပစ်လိုက်တာ နေမယ်။
ဒါမှလည်း ရိုက်ချင်တိုင်း ရိုက်လို့ကောင်းမယ်လေ။ သူကတော့ မျက်လုံးလေး ပြူးပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့။ ပြီးတော့ စိတ်ထဲ တအား ဝမ်းနည်းသွားလား မသိပါဘူး။ ကျုပ်က သူ့လင် မဟုတ်ဘူး ပြောလိုက်တာကိုး။ ငါတွေ နင်တွေနဲ့လည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးဘူးလေ။ လည်ချောင်းကို ညှစ်ထားတဲ့အသံကြီးနဲ့ ရှိုက်ကြီးတငင် အော်ငိုချလိုက်ပုံလေးကြောင့် ကျုပ် ရယ်လည်း ရယ်ချင်၊ သနားလည်း သနားသွားတယ်။
“ဟီးးး အီးး ဟီးး… ဦး အဲ့လောက်ကြီးတော့ မီးကို ပစ်ပစ်ခါခါ မလုပ်ပါနဲ့.. မီး လုပ်မိတာ လင်မယား ကွဲရလောက်တဲ့ အပစ် ဟုတ်ပါဘူး ဦးရဲ့.. အဲ့ ဟဲ့.. အီးးဟီးး…”
“လင် ငုတ်တုတ်ထားပြီး သူများလီးတွေ ထိုင်ကြည့်နေတာလေ.. အဲ့ဒါ အပစ်မဟုတ်လို့ ဆု ချ ရ မှာ လားးးး..”
“အီးးဟီးး.. အဲ့ဟာတွေက ဘယ်သူ ဘယ်ဝါ သိတာမှ မဟုတ်တာ လို့.. မီးမှာ မရှိလို့ ကြည့်တာပေါ့.. သေချာမမြင်ဘူးလို့ ကြည့်တဲ့ဟာပဲဟာကို..”
“ဘာ ပြော တယ်.. ကဲဟာ ကြည့်ချင်ဦး.. ကြည့်ချင်ဦး..” (၄ ချက်မြောက်နဲ့ ၅ ချက်မြောက်၊ နှစ်ချက် ဆက်တိုက်)
“အားးး ဟားးး.. မေမေရေ.. မီးတော့ သေပါပြီ.. ဖင်တွေ စုတ်ကုန်ပြီ.. အီးဟီးး.. ”
သူပြောတာလည်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။ လင်ရပြီးတာ နှစ်လကျော်လို့ သုံးလ နီးပါးရှိပြီ။ ကျုပ်သူ့ကို တခါမှ သေချာ မြင်အောင် မပြဖူးဘူး။ လုပ်တော့မယ် ဆိုတိုင်း မီးမှောင်ချပြီး အဖုတ်လေးလှန် ထိုးထည့်လိုက်တာပဲ။ အကျီရင်ဘတ်လေး လှပ်ခိုင်းပြီး နို့လေးတွေ စို့လိုက် ကိုင်လိုက်တော့ လုပ်တာပေါ့ဗျာ။ လင်နဲ့မယားပေမယ့် ကိုယ်လုံးတီး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးသေးဘူး။ ခုတော့ ကျုပ်လိုအပ်ချက် ကျုပ်သိလိုက်ပြီ။ မိန်းမကို ချစ်လွန်းလို့ ကလေးတစ်ယောက်လို၊ ရွှေရုပ်လေးလို ထားမိတာ မှားသွားတယ်ဗျ။
ကိုယ့်သမီး အရွယ်လေး ဆိုပေမယ့် မယားက မယားပဲလေ။ ပြီးတော့ သူ့အရွယ်က သွေးသားအဆူဆုံး အရွယ်။ ကျုပ် ဆက်တွေး မနေတော့ပဲ အကျီနဲ့ ပုဆိုး ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲက ကြိမ်လုံးလည်း လွှတ်ချလိုက်တယ်။ တကယ်တမ်း ကြိမ်လုံး ကိုင်နေကျလူက ရိုက်လက်စရှိသွားရင် တော်တော်နဲ့ မရပ်ချင်ဘူးဗျ။
ဆက်ရိုက်မိနေမှာစိုးလို့ လွှတ်ချလိုက်တာ။ ပြီးတော့ ဒီပြဿနာမှာ ကျုပ်အမှား မကင်းမှန်းလည်း သိလိုက်ပြီလေ။ သူလေးအပေါ် စိတ်မကောင်းလည်း အတော် ဖြစ်သွားမိတယ်။ ကျုပ်ရိုက်တာ အားမပါဘူး ဆိုပေမယ့် ကြိမ်လုံးသဘာဝက နဲနဲ ထိရင်ကို နာတာပဲ။ နောက်ပြီး အသားနုနုလေး တစ်နေရာတည်းကို ၅ ချက် ဆိုတော့ အရိုးရာလေးက ရဲတက်နေပြီ။ ကလေးမလေးခမျာ တအင့်အင့် ရှိုက်နေတုန်း။ ကျုပ် လည်း သူ့ရှေ့တည့်တည့် ခါးထောက်ပြီး လီးကြီး ကော့ပြလိုက်တယ်။ ရှက်တော့ အရှက်သားဗျ။ လူကြီးဖြစ်ပြီး ကလေးကလားနဲ့ ဘာတွေ လုပ်နေမိမှန်း မသိတော့ဘူး။
“မြင်လား အဲ့မှာ.. ကြည့်.. သေချာကြည့်..”
“ဟင့်.. ဟင့်..”
အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မိုးပေါ် ပျံတက်တော့မလို ထောင် နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီး။ မယားပိစိလေး မျက်လုံးက မျက်ရည် ထပ်မထွက်တော့ဘူး။ အဲ လီးဆာနေတဲ့ အဖုတ်ကတော့ ရွှဲအိုင်နေရော။ ကျုပ်လည်း ခါးကြီး ကော့ပြပြီး လီးကို လက်နဲ့ သပ်ပြလိုက်တယ်။ အောက်ခြေမှာ မည်းနက်နေတဲ့ ခြုံဖုတ်ကြီးက အထွေးလိုက်။ ကျုပ်ကိုယ်တိုင်တောင် ငါ့ကောင်ကြီး တယ် ခန့်ငြားပါလားလို့ တွေးမိသွားသလိုပဲ။ မယားလေးခမျာ ခုမှ မြင်ဖူးရှာတဲ့ လင် အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့ လီးကိုကြည့်ပြီး ပါးစပ်တပြင်ပြင်နဲ့။ သူ့စိတ်ထဲ တွေးနေမှာပေါ့။
ငါ့ကို လိုးခဲ့တာ ဒီလီးကြီးပါလား ဆိုပြီး။ ကျုပ် နဲနဲ ကလိချင်သွားတယ်။ နံရံမှာ အလှချိတ်ထားတဲ့ ပန်းခြင်းလေးထဲက ဒေါင်းမြီး တစ်ချောင်း ယူလိုက်တယ်။ သူ့လည်ပင်းနဲ့ ချိုင်းကြားတွေကို ဒေါင်းမြီးနဲ့ ခပ်ရွရွ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး တရှီးရှီး ညည်းရပြန်ရော။ အောက်က အဖုတ်ပြဲလေး ကတော့ ရှုံ့ချည် ပွချည်နဲ့။
ကျုပ်လည်း အဖုတ်တည့်တည့် ဒေါင်းမြီးနဲ့ ကလိပါလေရော။ စောစောက လေးငါးချက် ဆော်ထားလို့ ရဲတွတ်နေတဲ့ ဖင် အသားတစ်လေးကိုလည်း ဒေါင်းမြီးနဲ့ သပ်ပေးလိုက်တယ်။ နာတာရယ် ယားတာရယ် ရောပြီး တွန့်လိုက်၊ လိန်လိုက်နဲ့ တီကောင်ကို ဆားနဲ့ တို့နေသလိုပဲ။ ကျုပ်ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြောရှာတယ်။ အသံလေးက တုန်လို့ မျက်နှာမှာလည်း မျက်ရည်တွေရော နှပ်ချီးတွေရော။ ကြည့်လို့တော့ အတော် ကောင်းသား။
“ဦးချစ်.. မီးကို သနားပါနော်.. မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ နော် ဦးနော်.. ဟင့်.. ရွှတ်..”
“တိတ် စမ်း.. ငါ နင့်လင် မဟုတ်ဘူး.. အဖုတ်ယားနေတဲ့ မယားကို ဆုံးမဘို့ နင့်လင်က ငါ့ကို လွှတ်လိုက်တာ..”
“အမ်.. အီးးဟီးး.. ဦးချစ်.. ဘာဖြစ်ဝါးတာလဲ.. စိတ်အေးအေးထားပါ ဦးရဲ့.. မီး တောင်းပန်ပါတယ် နော်..”
သူ့စိတ်ထဲ ကျုပ် ရူးသွားတယ်များ ထင်လားပဲ။ တော်တော် ရယ်ရတဲ့ကလေးမ။ ကျုပ်က သူလိုချင်တာ လုပ်ပေးမလို့ စကားစတာ ဒင်းက နားမလည်ဘူးပဲ။ ဟုတ်တယ်လေဗျာ။ ကိုယ့်မယားလေး ကိုယ်တောင် ၀ အောင် မလိုးရသေးဘူး သူများနဲ့ ပေးလိုးဘို့ဆိုတာ ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒင်းကလေးက ဒါတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်ချင်နေတာ။ ဒီကြားထဲ ကျုပ်ကလည်း သူ့ကို လိင်အရသာ ပီပီပြင်ပြင် မပေးဖူးဘူးလေ။
ကျုပ်က ခေတ်မမှီပေမယ့် ငတုံးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ခြေဗလာ၊ လက်ဗလာကနေ သူဌေးဖြစ်အောင် လုပ်လာတဲ့ကောင်ပဲဗျာ။ အရိပ်ပြ အကောင်မြင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျုပ်ဘက်က ပြဇာတ် စ လိုက်တော့တယ်။ အဖုတ်လေး အ၀ မှာ လီးထိပ် တေ့ပြီး လက်က နို့လေးတွေကို ချေပေး လိုက်တယ်။ ချိုင်းကြားတစ်ဘက်ကို ဒေါင်းမြီးနဲ့ ကလိ လိုက်တယ်။ ကလေးမလေး တရှီးရှီးနဲ့ ညည်းရင်း တွန့်လာပြန်ရော။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကို အသနားခံတဲ့လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။
“ဦး.. ထိုးထည့်ပေးလေ..”
“ငါ နင့် ဦး မဟုတ်ဘူး..”
“အာ.. ဟင့်..”
“……..”
“လုပ်ပါ ဦးရယ်.. မီး ရတော့ဘူးလို့ နော်..”
“ဘယ်က ဦးကို ပြောနေတာတုန်း..”
“အာာာ.. သိတော့ဘူး.. အခု မီးစောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ထောက်ထားတဲ့ ဦး.. ဘယ်က ဦးဖြစ်ဖြစ်.. မီး ခံချင်နေပြီ.. လုပ်ပါ.. ထိုးထည့်ပါတော့လို့ဆို..”
“အင့်..”
“အားးးး.. ရှီးး..”
“ရော့.. အင့်..”
“အား.. အ.. ဆောင့် ဆောင့်.. တအားဆောင့်ပါ ဦးရဲ့.. မီး ထွက်တော့မယ်..”
“အင့်.. အီးး.. အူးး..”
“ရှီးးး.. မရပ်ပါနဲ့.. မရပ်ပါနဲ့ ဦးရဲ့.. အဲ.. ဦး မဟုတ်လည်း မရပ်ပါနဲ့.. မီး ကောင်းလွန်းလို့ပါ..”
ကျုပ်မယားပေါက်စိကွေးလေး အော်နေလိုက်တာ ဘာတွေမှန်းမသိ ဆူညံနေရော။ ကျုပ်လည်း အရမ်း ကောင်းတယ်ဗျာ။ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်အောင်ကို ဆောင့်ပစ်တာ။ ဒီလောက် ယားနိုင်လွန်းတဲ့အဖုတ် ကွဲစမ်း ဆိုပြီး။ ဆောင့်တာမှ ပြတင်းပေါက် စတီးတိုင်ကို ကိုင်ပြီး ပိုးစိုးပက်စက် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး နောက်မှာ ကူရှင် ခံပေးထားတော့ နောက်ကျောနာသွားမှာလည်း မပူရဘူးလေ။ ကောင်းချက်ကတော့ ကိုးနှစ်လီ ဆယ့်ရှစ်ပဲ။
နှစ်ယောက်လုံး တပြိုင်တည်း ပြီးသွားတယ်။ အဖုတ်ယားတဲ့ ကျုပ်မယားလေးလည်း မြော့မြော့ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကြိုးတွေ ဖျည်ချပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ် ရင်ခွင်ထဲ အရုပ်လေးလို ပျော့ကျလာတယ်။ ပြီးတော့မှ ဟီးချပြီး ငိုပါလေရော။ လက်ကောက်ဝတ်လေးနဲ့ ဒူးတွေ မှာ ချည်ခံထားရတဲ့ အရာလေးတွေနဲ့ပေါ့။ ကလေးပုစိလေးတစ်ယောက်လို ပွေ့ထားပြီး ဖွဖွလေး နမ်းပေးနေလိုက်တယ်။ ချစ်တယ်ဗျာ။ ကျုပ်မယားလေးကို အသက်လောက်ကို ချစ်တယ်။ ပါးလေးတွေ လည်ပင်း လက်မောင်း နို့လေးတွေ အပ်ချစရာ နေရာတောင် မကျန်အောင် ကျုပ် နမ်း နေမိတယ်။
မယားလေးလည်း တဖြည်းဖြည်း အငို တိတ်လာတယ်။ ခဏနေတော့ သူ့ကို ကုတင်ပေါ် ချပေးပြီး ရေအေးလေး တစ်ခွက် တိုက်တယ်။ မျက်နှာပေါ်က ချွေးတွေ မျက်ရည်တွေ တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကာမရမ္မက်ကြောင့် နွမ်းဖတ်နေတဲ့ သူ့ပုံစံလေးက သနားစရာ ချစ်စရာလေးဗျာ။ ပင်ပမ်းသွားတဲ့ ကျုပ်မယားလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ပြန်ပွေ့ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကို မော့ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။ အစောက အော်ထားရလို့ အသံကလည်း ဝင်နေပြီလေ။
“မီး ဖင် နာတယ် ဦး.. ဟင့်..”
“အုံဖွ နော်.. မီးလေး..”
“သိလား ဦး.. ခုနက လေ..”
“အွမ်းး..”
“ဦး လွှတ်လိုက်တာ ဆို..”
“အွန်..”
“အိုက် လူရီးကိုလေ.. ဟင့်..”
“………”
“အိုက်လူရီးက မီးကို အပစ်ပေးဘို့ ဦး လွှတ်လိုက်တာ ဆိုပြီး.. ဟင့် ဟင့်..”
ကျုပ် ရင်ခုန်သံတွေ ဗြောင်းဆန်သွားတယ်ဗျ။ ကျုပ်ရဲ့ ငွေလမင်းလေး ဇာတ်ညွှန်း နောက်တစ်ပုဒ် ရေးပြီပဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျုပ်က နောက်က လိုက်ပေးရမယ့် သဘောပေါ့။ သူ့မေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့လိုက်တယ်။ မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းပြီးမှ..
“ဘာတွေ လုပ်သွားလို့လဲ မီး..”
“မီး အင်္ကျီကို ဆောင့်ဆွဲ ဖြဲပစ်တယ်.. အင်္ကျီလေး ပြဲ ဝါးဘီ.. ဟင့်ဟင့်..”
“ကျန်းး.. ဦး ပြန်ဝယ်ပေးမယ်လေ.. နော် မီး နော်..”
“ပြီးတော့လေ.. ဟင့်..”
“အွမ်းး.. ပြော.. ဘာတွေ လုပ်သွားသေးလဲ..”
“မီးကို ကြိုး နဲ့ တုပ်တယ်.. ဟို ပြတင်းပေါက်မှာ ကပ် ပြီးတော့.. ဟင့်..”
“အယ်.. ကျန်းး..”
“ပီးတော့ ကြိမ်လုံးရီးနဲ့..”
“ကြိမ်လုံးကြီးနဲ့ ဘာလုပ်လဲ..”
“မီး အဖုတ်ကို ပွတ် တယ်.. တဖတ်ဖတ်လည်း ရိုက်တယ်..”
“အဖုတ်ကို.. ရိုက် တယ်.. ဟုတ်လား.. ပြစမ်း မီးလေး အရမ်း နာသွားလား..”
“ဟင့်အင်း.. နာအောင် ရိုက်တာ ဟုတ်ဘူး.. မီးကို ကလိတာ.. ဒီမျိုး ဒီမျိုး လုပ်ပီး..”
“အိုးး.. မီးလေး ဘယ်လို ဖြစ်သွားလဲ..”
“ရွစိစိနဲ့ ယား လာအာပေါ့..”
“အော..”
“အာ့မှာ မီး ဟိုက်နားကို ရွှမ်းကနဲ ရိုက်တယ်.. အာ့က နာ တယ်.. တကယ်ရီး ရိုက်တာ.. ဟင့်ဟင့်..”
“အယ် ကွာ.. ကလေးလေးရယ်..”
“ဟိုက်မှာ တွေ့လား.. မီး ဖင် ရှိုးရာ ထင်ဝါးဘီ.. ဟင့်..”
“ဦး အုံဖွ လုပ်ပေးမယ် နော်.. မီးလေး နော်..”
“လင် ငုတ်တုတ်ထားပီး သူများလီးတွေ ကြည့်လို့တဲ့..”
“အွန်း..”
“မီးလည်း ပြောအာပေါ့.. သေချာ မမြင်ဘူးလို့ ကြည့်တာလို့.. ဟင့် ရွှတ်..”
“အွန်း.. အာ့ကျတော့..”
“သူ့လီးကြီး ပြတယ် မီးကို.. ကိုယ်တုံးလုံးရီး ချွတ်ပြီးတော့.. လီးကြီး ကော့ပြတယ်.. အာ့မှာ ကြည့် ဆိုပြီး..”
“အွန်း.. ဘယ်လိုကြီးလဲ.. သူ့လီးကြီးက..”
“ညိုမည်းမည်းရီးပေါ့.. အကြီးရီးပဲ.. တုတ်တုတ်ထောင်ထောင်ရီး.. အမွေးတွေလည်း မည်းနက် နာပဲ..”
“ရွံစရာကြီးလား မီး..”
“ဟင့်အင်း.. မီး ကြက်သီး ထ တာပေါ့.. စိတ်ထဲမှာ ရွစိစိနဲ့..”
“အွန်း..”
“ပြီးတော့ လေ..”
“အွန်း..”
“ပြီးတော့ မီး တကိုယ်လုံးကို ဒေါင်းမြီးနဲ့ ကလိတယ်.. အဖုတ်ကိုရောပဲ..”
“အော.. မီးလေး ဘယ်လိုနေလဲ အာ့ခါကျ..”
“အနာကို ထိရင်နော့ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းပေါ့.. အဖုတ်ထဲကျ ယားတာပေါ့လို့..”
“အင်းပေါ့..”
“ပြီးတော့လေ.. မီး အဖုတ်ကို သူ့လီးကြီး လာတေ့ ထားတယ်..”
“အာ..”
“လက်က နို့တွေ လာကလိတယ်.. မီး ဘယ် နေလို့ရတော့မလဲ..”
“အင်းပေါ့.. အာ့နဲ့ မီးလေး ဘာပြောလိုက်လဲ သူ့ကို..”
“ဦးချစ် စိတ်ဆိုးမှာလား.. မီး ပြောပြရင် မီးကို မုန်းမှာလား..”
“အာ.. မုန်းစရာလား ကလေးရ.. ဦး လွှတ်လိုက်တဲ့သူပဲဟာ.. ပြောပြ မီးလေး သူ့ကို ဘာပြောလိုက်လဲ..”
“မီးကို လိုးပေးပါလို့ ပြောမိတယ်.. မီး အရမ်း ခံချင်လာလို့..”
“အင်းပေါ့.. ဒီလောက် ကလိနေမှတော့ မီးလေး ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ.. အဲ့ကျ မီးကို လိုးရောလား သူက..”
“ဟုတ်..”
“အွမ်း.. မီး ပုစိလေး သနားပါတယ်.. ကောင်းကောင်းရော လိုးပေးသွားရဲ့လား.. မီးကို ထပ်ရိုက်သေးလား..”
“ဟင့်အင်း ရိုက်တော့ဝူး.. အရမ်း လိုးသွားတယ်.. မီး ကြောက်လည်း ကြောက်တယ်.. ဦး စိတ်ဆိုးမှာ.. ဒါမယ့် သူ လိုးတာ ကောင်းလွန်းတော့ မီး ခံမိတာပေါ့..”
“အင်းပေါ့..”
ကြိုတင် ဇာတ်တိုက်ထားရင်တောင် ဒီလောက် အဆင်ချောပါ့မလား မသိဘူးဗျ။ ခုတော့ တစ်ယောက်တစ်လှည့် ဇာတ်လမ်းလေး ပြောရင်း ကျုပ်လက်က သူ့ကို ဟိုပွတ် ဒီပွတ်နဲ့။ ပြီးတော့လည်း သူက ကျုပ်ကို ဟိုလူ လိုးသွားတဲ့ အဖုတ်လေးဆိုပြီး ကော့ပြ ဖြဲ ပြ။ ကျုပ်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုနေမှန်း ပြောမပြတတ်ဘူးဗျာ။ ကောင်းလွန်းလို့ ခံမိပေမယ့် ဦး စိတ်ဆိုးသွားမှာ ကြောက်တယ် ဆိုတဲ့စကားလေးက နားထဲ ဘယ့်နှယ်လေးမှန်း မသိဘူး။ သူ ဘယ်လို ဘယ်ပုံ ခံလိုက်ရတယ် ဆိုတာ ကျုပ်ကို ပြောပြနေတာ ကလေးတစ်ယောက်က လူကြီးကို တိုင်ပြောနေသလိုပဲ။ နားထောင်နေရင်း ကျုပ် လီး တောင်လာပြန်တယ်။ သူများ လိုးသွားတဲ့ ကျုပ်မိန်းမ အဖုတ်လေးကိုလည်း ဖြဲကြည့်လိုက်၊ ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူရော ကျုပ်ရော ပြန် စိတ်ပါလာတယ်ဗျ။
“လာ.. မီးလေးကို ဦး အုံဖွ လုပ်ပေးမယ် နော်..”
ဆိုပြီး အိပ်ယာပေါ် မှောက် အိပ် ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်မယားလေး ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်နဲ့ အသားအရေက ရှယ်ဗျာ။ မှောက်ခုံလေး အိပ်နေတာ ကျောလေးက ပြောင်တင်းပြီး ဝင်းနေတယ်။ ဖင်နှစ်လုံးကလည်း အသေချာ ညှိထားတဲ့ တောင်ကုန်းလေးလိုပဲ။ အလယ်ခေါင် တင်ပခွက်လေးက ဖင်ကြားမြောင်းလေးကို မြှားထိုးပြထားသလို ထင်းနေတယ်။ ကျုပ် ရိုက်ထားတဲ့ အရှိုးရာလေးက အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားရေကြိုး နေရာ။ မှောက်အိပ်နေတော့ ဖင်လုံးနဲ့ ပေါင်းရင်းကြားမှာ ပျောက်နေတာပေါ့။ အုံဖွ လုပ်မယ်ဆိုမှ ဆွဲဖြဲရမယ့်ကိန်း ဖြစ်နေတယ်။
“မီးလေး.. ဖင်လေး နည်းနည်း ကြွ လိုက်..”
“ရှန်..”
“အုံဖွ လုပ်ပေးမယ်လေ.. စောစောက အနာကို..”
“ဟုတ်..”
ဆိုပြီး ဖင်ဘူးတောင်းလေး ထောင်ပေးတယ်။ အဲ့မှာ ပြဿနာက စ တာပဲ။ အရှိုးရာလေး က ဖင်နှစ်ဘက် တစ်ညီတည်း၊ အလယ်တည့်တည့်က အဖုတ်လေးက ကျုပ်ကို နှုတ်ခမ်း စူ ပြနေတယ်ဗျာ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အဖုတ်က သွားရည်ကျရလောက်အောင် စားချင်စရာ ကောင်းမှန်း ကျုပ် ခုမှ သိတယ်။ အရင်ဆုံး အရှိုးနီနီလေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်မယားလေး တွန့်သွားတယ်ဗျ။
အရှိုးရာလေးပေါ် တံတွေးတွေ စိုသွားတော့မှ အာငွေ့လေးနဲ့ ဟားးး ဆို လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကလေးမ ကြက်သီး ထ လာတာများ ဝင်းဝါနေတဲ့ ဖင်တုံးပေါ်က မွေးညင်းနုလေးတွေ ထောင်လာတဲ့အထိပဲ။ တစ်ဘက်ပြီးတော့ နောက်တစ်ဘက်ပေါ့။ စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုပေးလိုက်တယ်။ အဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်နှာဝကို ကလိနေတာက အဖုတ်လေးဆီက အနံ့ပေါ့။ အလိုးခံထားကာစ အနံ့လေးဗျာ။ ဘယ်လိုလဲ ဆိုတာတော့ ကျုပ်လည်း မပြောတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ရှုရတာ မ၀ ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် သူလေး အဖုတ်ထဲ နှာခေါင်းသာ နှစ်ထားလိုက်ချင်တော့တာပဲ။
“ဦးး.. အာ့မျိုးရီး လုပ်နဲ့လေ.. မီး ငရဲကြီးမှာပေါ့.. ဦး.. ဟင့်အင်းလို့ ဆို..”
“ငြိမ်ငြိမ်နေ မီးရာ.. ကိုယ့်မယားကိုယ် ချစ်လို့ပဲဟာ.. ဘာ ငရဲကြီးရမလဲ..”
“အာ.. ဦးကလည်း.. ရှီးး.. အို့..”
“……….”
“ဦး.. မီးလေ.. ပြန်ဖြစ်လာပြန်ပြီ..”
“ဘာလဲ မီး ရဲ့..”
“အထဲကလေ.. ယားလာပြန်ပြီလို့..”
“မီးလေး ခံနိုင်သေးလား.. ဟိုလူကလည်း တအား လိုးသွား ဆို..”
“ဦးက ဖြည်းဖြည်းလိုးပေါ့ အာ့ဆို..”
“အိုကီ..”
“ခဏ ဦးချစ်..”
“အွန်..”
“ခဏ ထိုင်ပေး.. ကားထား အာ့လို.. မီးလည်း နမ်းမယ် ဒါရီးကို..”
ကျုပ်ကို ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ နေရာချပြီး ဒင်းကလေးက ပေါင်ကြား ခေါင်းခွေ့တော့တာပဲ။ ပုံသွင်းဆံသ လုပ်ထားတဲ့ ကျုပ်အမွေးတွေ နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးဖွတယ်။ ဥနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ဖွဖွ ပွတ်တယ်။ ကျုပ် လီးကြီးက သူ့ပါးနဲ့ လိမ့်လိုက် ပွတ်လိုက်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ် ပေါင်ကြားထဲ ကြောင်လေးတစ်ကောင် ဝင်တိုးနေသလိုပဲ။ တော်တော် အချွဲသန်တဲ့ ကျုပ်မယားလေး။ ခဏနေတော့ ကျုပ်လီးကြီး ငုံလိုက်ပါရောဗျို့။ ပြီးတော့ အားရပါးရ စုပ်တော့တာများ မုန့်ငတ်နေတဲ့ ကလေးလေးလိုပဲ။
ကျုပ်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ အတင်းကို ရပ်ခိုင်းရတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား နေရာယူကြတာပေါ့။ အဲ့မှာ ပြဿနာက သူ့ ဖင် က အရှိုးရာလေး။ ပက်လက်လေး လှန်ခိုင်းပြီး ကျုပ် တက်ဆောင့်တော့ ခမျာ မခံနိုင်ဘူးလေ။ အိပ်ယာခင်းနဲ့ ဖိ ပွတ်သလို ဖြစ်နေတော့ နာရှာတာပေါ့။ အာ့နဲ့ပဲ ပြန်ထခိုင်း၊ အစောကလို ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြူထွက်လာတဲ့ အဖုတ်လေး လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ဖြဲပြီး ထိုးထည့်တယ်။ စောစောက အကြမ်းခံထားရတာ ဆိုတော့ ဒီတစ်ကြိမ်က ဖြည်းဖြည်းပဲ။
ခါးသေးသေးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှ့ဲပေးနေလိုက်တယ်။ အရှိုးရာလေးကို မထိအောင်လည်း သတိထားရတော့ တအား မလုပ်ရဲဘူး။ အဖုတ်ထဲ လီး နှစ်ထားပြီး ဖိသွင်းပေးတယ်။ အထုတ်အသွင်း သိပ်မလုပ်ဘဲ တင်ပါး အားစိုက်ပြီးတော့ပေါ့ဗျာ။ ကောင်းတယ်။ ပြောမပြတတ်အောင်ပဲ။ ကောင်မလေးလည်း အတော် ကောင်းနေပုံရတယ်။ အစောကလို ငိုသံပါနဲ့ အော်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ဝမ်းခေါင်းထဲက ညှစ်ထုတ်လာတဲ့ တအစ်အစ် ညည်းသံလေး။ အဲ့အသံလေးက ကျုပ်ကို ပို အားဖြည့်ပေးနေသလိုပဲ။
“ဦးး.. ကောင်းတယ်.. အရမ်းပဲ..”
“အွန်း.. ဦးရောပဲ..”
“ဟုတ်.. အဲ့လို.. အဲ့လို့ ဖိ..”
“အင်းး.. အင့်.. ဒီလိုလား..”
“အား.. ဟုတ်တယ် ဦးရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. မီး အဖုတ်ထဲမှာ အတောင့်လိုက်ကြီး တစ်နေသလိုပဲ..”
“ဘာကြီးကလဲ မီး..”
“ဦးချစ် လီးလေ.. မီး အရမ်း.. အ.. မြန်မြန်လေး.. ဦး.. ဦးချစ်..”
“အင်းး.. ဦးရောပဲ.. တူတူ.. အ.. အ..”
ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း နှစ်ယောက် အတူပဲ။ ပြီးသွားတဲ့ထိ ကျုပ်လီးက သူလေး အဖုတ်ထဲ ဆတ်ဆတ် တုန်နေတုန်း။ ကျုပ်လည်း ဆွဲထုတ်ရမှာ နှမြောလို့ တပ်လျက်အတိုင်း ဘေးကို လှဲချလိုက်တယ်။ သူကတော့ကျုပ်ကို ကျောပေးလျက်လေး ရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့။ မျက်နှာလေး နောက်လှည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လည်း နို့လေးတွေ ချေရင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ စုပ်ပြီး နမ်းပေးနေလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ အတွေ့အကြုံက ပြောရရင် အတော် ထူးတာဗျ။ ရိုးရိုး ပုံမှန် လိင်ဆက်ဆံခဲ့တဲ့ အရသာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး။ ကျုပ်တို့ချင်းကြားမှာ ပို ပွင့်လင်းလာတယ်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆိုတဲ့ ချစ်ပွဲမျိုး ခုမှ နွှဲဖြစ်တာ။ ပြန်တွေးရင် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ အချိန်တွေ နှမြောစရာပဲ။ အရင်ကဆို အိပ်ခါနီး စိတ်ပါတဲ့နေ့ (လေးငါးရက်တစ်ခါလောက်) မီးမှောင်ချ၊ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်၊ ပြီးရင် ရေထဆေး၊ အိပ်ရာထဲ ပြန်ဝင်၊ သူက ကျုပ်ကို ဦးချ၊ ကျုပ်က ဆုပေး၊ နှဖူးလေး နမ်း၊ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်။ ပုံသေနည်းလို ရိုးရှင်းတဲ့ ညတွေပေါ့ဗျာ။ ဒီနေ့ကတော့ အထူး လို့ပြောရမယ်။
“နာသေးလား မီးလေး..”
“ဟင့်အင်း.. ဦးရော ပင်ပမ်းဝါးဘီလား..”
“ပင်ပမ်းပါဘူး.. ချစ်တာ ပင်ပမ်းစရာလား..”
“ဘယ်လို လဲ..” “ဘယ်လို လဲ..”
“အာ.. ဟဟ..” “အယ် ခစ်ခစ်..”
“မီးက ဘာကို ဘယ်လိုလဲ တာတုန်း..”
“ဦးကရော..”
“စောစောကလိုလေ.. သူများလာလုပ်တယ် ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်း..”
“ဟီး.. မီးလည်း အာ့ပဲ မေးတာ..”
“မီးလေး အရင်ပြောကြည့်.. သဘောကျလား အဲ့လို..”
“အွမ်းးးးးးး.. တစ်ခါတစ်လေပဲ ကောင်းမယ်.. အမြဲရီး အဲ့လိုပုံစံ လိုချင်ဘူး..”
“ဦး အရမ်း ကြမ်းမိသွားလို့လား..”
“ဟုတ်ပါဘူး ဦးရ.. အဲ့လို စိတ်ကူးယဉ်တာမျိုးကို ပြောတာပါ..”
“အွန်.. မီးလေး လိုချင်နေတယ် ဟုတ်..”
“ပုံမှန်ထက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတာတော့ မှန်တယ် ဦး.. ဒါမယ့် အမြဲတမ်းကြီး စတန့်ထွင်နေတာမျိုး မလိုချင်ပါဘူး.. တစ်ခုတော့ အသဲစွဲလောက်အောင် ကြိုက်သွားတယ်.. ဘာကိုလဲ သိလား ဦး..”
“ပြောကြည့်..”
“ဦး ကြိုးဖြည်ပေးတဲ့အချိန်.. ဦးရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး ငိုရတာ.. မီး အရမ်း ကြောက်သွားပြီးမှ ဦးဆီက အချော့ခံရတာ.. အဲ့တစ်ခုက မီးရင်ထဲ အရမ်းကြီး နွေး သွားတယ်..”
“ကလေးလေးရယ်.. ကဲ.. အာ့ဆို ထပ်ချော့မယ်.. အာာာ မွ.. မွ မွ..”
“မီး ခဏခဏ ဆိုးမိဦးမယ် ထင်တယ်.. အာ့ခါကျ ဦးရယ်.. သူများလွှတ်ပြီး မဆုံးမခိုင်းပါနဲ့.. မီးကို ဦး ကိုယ်တိုင် ရိုက်.. နော်..”
“အချွဲမလေး.. ချစ်တယ်ကွာ.. အရမ်းပဲ..”
သူ့ပါးလေးကို ကျုပ် အကြာကြီး ဖိ နမ်းလိုက်တယ်။ တကယ်ပဲ နို့နံ့မစင်သေးတဲ့ ကလေးငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပါးလေးလိုပါပဲ။ သူလေးကပဲ ချစ်ဖို့ ကောင်းလွန်းတာလား။ ကြီးမှ ဝက်သက်ပေါက်ရတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ၄၀ကျော် အချစ်ကပဲ ပိုကဲ လွန်းတာလားပေါ့ဗျာ။ သေချာ တွေးကြည့်တော့လည်း သမီးအရွယ် မယားလေး ရထားတဲ့ ကျုပ်အသက်က ၄၀ကို တော်တော်ကြီး ကျော်နေပြီပဲ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
