ဗန်ကောက်ခရီးစဉ်များ (စ/ဆုံး)

 ဗန်ကောက်ခရီးစဉ်များ (စ/ဆုံး)

ရွှေဂျိုးဖြူ - ရေးသားသည်။

လှဇော် သုဝဏ္ဍဘူမိလေဆိပ်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ၁ ပတ်ကျော်ကပင် ရန်ကုန်မှ ဘုန်းခန့်တို့  အသစ်စက်စက် လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းလာမည်။ ထိုလင်မယားနှင့်အတူ လှဇော်၏ ဝမ်းကွဲတူမလေး ဆက်ပိုင်ဆွေပါ ကျောင်းပိတ်ရက်အလည်ပါလာမည် ဆိုတာတွေကို သိထားသည်။ ဘုန်းခန့်နှင့်လှဇော်က ညီအစ်ကို ဝမ်းကွဲတော်သည်။ ဆက်ပိုင်ဆွေဆိုသည်က ဘုန်းခန့်၏ အကို ကိုဘုန်းသန့် ၏သမီး။ ၈တန်းကျောင်းသူ။လှဇော်နှင့်တော့မဆုံဖူး။ မဆုံဖူးဆို လှဇော်ကလည်း ရန်ကုန်ပြန်မရောက်သည်မှာ ၁၈နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ ထိုင်းတွင်အခြေကျနေသည်မှာ ကြာပြီ။ ယခုတော့ သူတို့လာမည်ဆို၍ ဘန်ကောက်တက်လာကာ ဟိုတယ်ခန်းစီစဉ်ပြီးလေဆိပ်သို့ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အချိန်ကိုက်ဟု ဆိုရမည်။ 

လှဇော်ရောက်ချိန်တွင် ဘုန်းခန့်တို့ လေယာဉ်ဆိုက်နေချေပြီ။ သိပ်မစောင့်ရပဲ ခဏနေတော့ တွန်းလှည်းကိုယ်စီနှင့် ထွက်လာတာတွေ့လိုက်သည်။ ဘုန်းခန့်နှင့်သူဇနီး နွယ်နီကတစ်လှည်း။ ဆက်ပိုင်ဆွေကတစ်လှည်း ကိုယ်စီတွန်းပြီးထွက်လာသည်။ လှဇော်ကို လှမ်းလက်ပြသည်။ လှဇော်အပေါက်ဝနားကနေစောင့်နေလိုက်သည်။ အပေါက်ဝရောက်ရောက်ချင်း ဘုန်းခန့်က လှဇော်ကိုပြေးဖက်သည်။

“ကိုဇော်ကြီးရေ…. နဲနဲဝလာတယ်ဗျာ” 

“အေးကွ.. မင်းလည်း နဲနဲဝလာတယ်နော်.. “

ဘုန်းခန့်က အနားရောက်လာသော နွယ်နီကို ကြည့်ရင်း

“ကိုကြီးကို ကျွန်တော့် ဇနီးလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်” “ကိုဇော်ကြီ.. ဒါကျွန်တော့် ဇနီး နွယ်နီတဲ့…နွယ်နီ…. ဒါ အကို့ အကိုဝမ်းကွဲ ကိုလှဇော်တဲ့…. ဝမ်းကွဲသာဆိုတာ ညီအစ်ကိုလိုနေကြတာတွေလေ”

လှဇော်က နွယ်နီကိုကြည့်ရင်း ..

“အားပါး.. ငါ့ညီကတော့ တော်ချက်ကွာ… မိန်းမလှလှလေးကို ရှာယူနိုင်တယ်ဟေ့… ဟေးဟေး”

ပြီးတော့မှ ဆက်ပိုင်ဆွေဖက်လှည့်၍

“ဒါလေးက ကိုဘုန်းသန့်သမီးလေး ဆက်ပိုင်ဆွေ မဟုတ်လား?”

“ဟုတ် . ဦးဇော်…”

“အင်း.. ငါ့တူမလေးလဲ တော်တော်ကြီးနေပြီပဲ…. လာလာ.. ဦးဇော်… ငါ့တူမလေးကို ဘန်ကောက်အနှံ့လိုက်ပို့ပေးမယ်”

ဇော်လှ ဆက်ပိုင်ဆွေကို ခေါင်းကလေးပွတ်ရင်း

‘ကဲကဲ . သွားကြရအောင်ဟေ့.. အကို ကားခေါ်ထားပြီးပြီ’

ဆက်ပိုင်ဆွေ၏ တွန်းလှည်းလေးကို ဇော်လှကူတွန်းပေးလိုက်ရင်း

‘ငါ့တူမကြီးတောင် ဘယ်နှစ်တန်းရောက်ပြီလဲ’

‘၈ တန်း..’

‘ဟုတ်လား… တော်တော်တောင် ကြီးနေပြီပဲ.. ဦးလေးကို သိလား?’

‘ဟုတ်’

ဓာတ်ပုံထဲမှာမြင်ဖူးတယ်… ဖေဖေတို့ကပြောတော့ ဦးလေး ဝမ်းကွဲတဲ့ ’

‘အင်း… ဟုတ်တယ်’

‘ဟုတ် . ဦးဇော်’

အမျိုးတွေချည်းပဲ.. ဒီမှာဘာမှအားမနာနဲ့နော်….’

‘သမီးစားချင်တာ.. သွားချင်တာ.. ပြောသာပြော အားမနာနဲ့….’

‘ဟုတ် ’

‘ကဲ လောလောဆယ် ညစာအရင်စားကြတာပေါ့… ပြီးမှ ဟိုတယ်သွားကြမယ်လေ…’

လှဇော် ဆက်ပိုင်ဆွေကိုပုခုံးဖက်ရင်း ကားပေါ်တက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တက္ကစီသမားကို စားသောက်ဆိုင်သို့ တန်းမောင်းခိုင်းလိုက်သည်။လမ်းတစ်လျောက်တွင်တော့ ဘုန့်ခန့်တို့လင်မယားနှင့် လှဇော်တို့ စကားဖောင်ဖွဲ့နေကြသည်။

ဆက်ပိုင်ဆွေမှာ မီးထိန်ထိန်ညီးလျက်ရှိသော ဘန်ကောက်မြို့ကို အထူးအဆန်းကြည့်လိုက် လှဇော်တို့ကို ကြည့်လိုက်ဖြင့် အတော်ပျော်နေပုံရသည်။ နာရီဝက်ခန့်မောင်းပြီးလျှင် ထိုင်းစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသို့ရောက်သည်။ လှဇော်မှဦးဆောင်ခေါ်ကာ ဟင်းပွဲများမှာပေးလိုက်သည်။ ထိုင်းစာပီပီ ချိုချဉ်ငန်စပ်ပူ အစုံဖြစ်သည်။ ၄ယောက်စလုံး ခေါင်းမဖော်တမ်းလွေးလိုက်သည်။ နေသာထိုင်သာရှိမှ..

‘ဘုန်းခန့်… မင်းတို့က ၅ရက်ထဲနေမှာလားဟ.. ကြာကြာလေးနေပါလား.. ငါလည်း မင်းတို့ကို ပတ္တရားတို့ ဘာတို့လိုက်ပို့ပေးဖို့လိုရိုတာပေါ့ဟ..’

ဘုန်းခန့်မှ ရေတကျိုက်မော့လိုက်ပြီး

‘အာ.. ကိုဇော်ကလည်း… သိတဲ့အတိုင်းပဲကို အလုပ်တွေကို ပစ်ထားလို့မှမရတာ..အခုတောင် ဟန်းနီးမွန်းချင်လွန်းလို့ပါဗျာ….’

ဆက်၍ ဆက်ပိုင်ဆွေအား မေ့ငေါ့ပြပြီး

‘အစတုန်းက ကိုဘုန်းသန့်တ့ို့လင်မယားတောင် လိုက်မလို့လုပ်သေးတယ်… ပြီးမှ သူတို့လဲမအားတာနဲ့ ဒီကောင်မလေးလဲ စာမေးပွဲပြီး နေတာနဲ့ အကိုက်ဆိုပြီး ထည့်ပေးလိုက်တာ….’

‘အင်း.. ဒီကလေးကို ဓာတ်ပုံထဲမှာပဲမြင်ဖူးတာ… အခုမှ အပြင်မှာမြင်ဖူးတာလေ… ဖြူပြီး သန့်နေတာပဲ…ကိုဘုန်းသန့်တို့များ တော်ချက်ကတော့.. ဟင်းဟင်း…’

နွယ်နီက ကမန်းကတမ်း –

‘အဲ့အဲ့.. မောင်တို့ရေ… ဟိုမှာ ကလေးရှိသေးတာလဲ သတိထားဦး… ’

‘အေးပါကွာ… ဘုန်းခန့်ရေ.. မင်းအကိုကတော့ တာဝန်ကျေပြီနော်.. မင်းပဲကျန်တော့တယ်.. ဟဲဟဲ ’

တားနေရင်းကြားထဲမှပင် လှဇော် စဖြစ်အောင်စလိုက်သေးသည်။

‘ကဲ . စားပြီးရင်လည်း စောစောနားလို့ရအောင် ဟိုတယ်သွားကြရအောင်….’

လှဇော်မှ ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်ကြသည်။ တက္ကစီကားကို လှဇော်မည်သို့ငှားထားသည်မသိ။ ညစာပြီးသည်အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ပေးရှာသည်။ နာရီဝက်ခန့်မောင်းပြီးမှဟိုတယ်သို့ရောက်သည်။

လှဇော်က ကြိုတင်အခန်းငှားထားသည်။ ၂ခန်း။ ၃ခန်းငှားချင်သော်လည်း အခန်းမလွတ်ဟုဆိုသည်။ အလွယ် တကူပင် အခန်းခွဲလိုက်သည်။ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာသော ဇနီးမောင်နှံတစ်ခန်း၊ လှဇော်နှင့် ဆက်ပိုင်ဆွေက တစ်ခန်း။ ဆက်ပိုင်ဆွေကလည်း ပျော်ရွှင်နေသဖြင့် ဘာမှမတွေး။ အလွယ်တကူပင်လက်ခံလိုက်သည်။ ဝမ်းသာလုံးဆို့နေသည်က လှဇော်။ အားလုံးကွက်တိ။ သူ့ခွင်ထဲအကုန်ဝင်သည်။တမင်တကာ ၂ခန်းထဲငှားထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဆက်ပိုင်ဆွေကို ဓာတ်ပုံတွေ့ကတည်းက စိတ်ဝင်စားမိသူဖြစ်သည်။ဘုန်းခန့်တို့လင်မယား ဆက်ပိုင်ဆွေတို့မိသားစု အကုန်လာအောင် သူပဲခေါ်သည်။ အစတုန်းကတော့ ဒီလောက်မမျှော်လင့်။

ဆက်ပိုင်ဆွေအဖေအမေပါလာလျှင် အခြေအနေကြည့်ခွင်ဖန်မည်။ မရတော့လဲ မတတ်နိုင်ဟု တွေးထားသည်။ ယခုတော့ ထင်ထားသည်ထက် ပိုအဆင်ပြေနေသည်။ ကလေးမလေး မိဘတွေပါမလာ။ ပါမလာသည်နဲ့ ပလန်ကိုပြောင်းလိုက်သည်။ ၃ခန်းဘွတ်ကင်ကနေ ဖျက်လိုက်သည်။ စိတ်ကြိုက်ဟိုတယ်ရှာသည်။ အခုတင် ဆင်ထားသော ခွင်အတွင်း တည့်တည့်တိုးလာသည်။

လှဇော်က ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တွေးရင်း ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြစ်နေသည်။ သူ့အကြံမကုန်သေး။နောက်ပိုင်း ဆက်ဖတ်လျှင်နားလည်လိမ့်မည်။ဝိတ်တာက အထုပ်တွေသယ်၍ ရှေ့မှဦးဆောင်သွားသည်။ ဘုန်းခန့်တို့အခန်းနှင့် လှဇော်တို့အခန်းကမျက်စောင်းထိုး။ ဆက်ပိုင်ဆွေ အခန်းထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင် သဘောကျနေသည်။

‘ဟား.. ဦးဇော်.. အခန်းကြီးကအကျယ်ကြီးနော်….’

ဝိတ်တာမှ တီဗွီနှင့် အဲကွန်း ဖွင့်ပေးကာ ပြန်ထွက်သွားသည်။ ဆက်ပိုင်ဆွေ အခန်းထဲလှည့်ပတ်ကြည့်ရင်းမှ –

‘ဟယ်. ဦးဇော်ရေ…’

‘ဟေ.. ဘာတုန်းဟ ကောင်မလေးရ’

‘ဦးဇော်.. ရေချိုးခန်းကြီးက မှန်အကြည်ကြီး…’

ဟုတ်သည်။ ဟိုတယ်မှ အခန်းတည်ဆောက်ထားပုံမှာ မြန်မာလူမျိုးများအတွက် နဲနဲခွကျသည်။ အခန်းကြီးမှာ လေးထောင့်ပုံ အခန်းကျယ်ဖြစ်သည်။ ကုတင်၂လုံး တဖက်စီတွင်ရှိသည်။ ခြေရင်းတွင် မှန်ခန်းဖွဲ့ထားသော ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာရှိသည်။ မှန်မှာ ခါးလယ်ပိုင်းခန့်တွင် နဲနဲနောက်နေသည်မှတပါး လုံးဝအကြည်ဖြစ်သည်။

‘အယ် . ဟုတ်ပါရဲ့…’

လှဇော်သံယောင်လိုက်ကာ အံ့သြသလိုလုပ်လိုက်သည်။ အမှန်တော့ သူ့အကြံပင်ဖြစ်သည်။ အင်တာနက်တွင် ဟိုတယ်များကို စိတ်ကြိုက်ရှာပြီးမှ အခန်းငှားထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဆက်ပိုင်ဆွေကို ကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ပျက်သွားဟန်တွေ့လိုက်သည်။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အဝတ်အိတ်ကုတင်ခြေရင်းတွင် ထားလိုက်သည်။

‘ကဲကဲ . ဆက်ပိုင် ရေချိုးချင်ချိုးလိုက်လေ.. ပြီးမှအိပ်ပေါ့…’

‘အဲ.. ဟို သမီးမချိုးတော့ဘူးဦးဇော်…’

ရေချိုးခန်းကိုကြည့်ပြီး တော်တော် စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရသည်။

‘ချိုးလိုက်ပါ… ဦးဇော် ဟိုဖက်ခန်းသွားရှောင်ပေးပါ့မယ် အခန်းတံခါးကို လော့ချထားလိုက်လေ..ဟုတ်လား…’

ပြောရင် ဖြင့် အခန်းပြင်ထွက်ပြီး ဘုန်းခန့်တို့အခန်းကို ကူးလာလိုက်သည်။ဘုန်းခန်တို့ကတော့ ရေမချိုးရသေး။ အခန်းတံခါးခေါက်တော့ ဘုန်းခန့်လာဖွင့်သည်။

‘ဟားဟား.. ကိုဇော်တို့ကတော့ လုပ်ပြီဗျာ… ရေချိုးခန်းက မှန်ပဲကာထားတယ်….’

‘အေးကွ.. ငါလည်း အဲလိုဖြစ်မယ်မှန်းမသိလို့ပါကွာ… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မင်းတို့အတွက် ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့…’

နွယ်နီက မျက်စောင်းလှမ်းထိုးသည်။

‘အင်းကွာ.. ဟိုမှာ ဆက်ပိုင်ဆွေ ရေချိုးလို့ရအောင် မင်းတို့အခန်းဖက် ထွက်လာပေးတာ…’

လှဇော် ဘုန်းခန့်တို့လင်မယားနှင့် တောင်ရောက်မြောက်ရောက်ပြောရင်း အချိန်ဆွဲနေလိုက်သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာမှ

‘ကဲ . ဟိုကလေးမ ရေချိုးပြီးလောက်ပြီ.. ငါသွားတော့မယ်… မနက်ဖြန်မနက် ၇ နာရီလောက် ထွက်ကြမယ်နော်…ဟိုတယ်မှာပဲ မနက်စာစားကြမယ်လေ…’

ဘုန်းခန့်တ့ိုကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းပြန်ကူးလာခဲ့သည်။ ဆက်ပိုင်ဆွေက တံခါးလော့ချထားသည်မို့တံခါးခေါက်လိုက်ရသည်။ ခဏနေတော့ ဆက်ပိုင်ဆွေတံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ စုစည်းထားသော ဆံပင်ဂုတ်ဝဲကို စုစည်းမထားတော့။ ညဝတ် အင်္ကျီဘောင်းဘီ နှင့်ဖြစ်နေချေပြီ။

‘ရေချိုးလို့ကောင်းရဲ့လား…’

‘ဟုတ် ဦးဇော်… အခုမှ လူလည်း လန်းသွားတယ်…’

လှဇော်လည်း ရေတော့ချိုးချင်သည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်တူမရှေ့မရဲသည်မို့ သည်အတိုင်း အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲချလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကို ကြည့်တော့ ကုတင်ပေါ်တွင်ခြေဆင်းရင်း တီဗွီရီမုတ်ကိုင်ကာ ချယ်နယ်များကို တလိုင်းချင်းလှည့်ကြည့်နေသည်။

‘ဟင်း.. လိုင်းတွေက ကောင်းတာလဲ တစ်ခုမှမရှိဘူး…’

တော်တော်ကလိပြီးမှ ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲတစ်ခုပြနေသော ချယ်နယ်တွင်ရပ်သွားသည်။အမှန်တော့ အရုပ်သာကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အောက်ကထိုးသော စာတန်းမှာ ထိုင်းလို။ လှဇော်ကတော့ အိုင်ပက်ထဲမှ ဖတ်လက်စဝတ္တုတစ်အုပ်ကိုဖွင့်ပြီး ဖတ်နေလိုက်သည်။ ဝတ္တုထဲတွင်အာရုံအပြည့်ထည့်ထားလိုက်သည်။ ဝတ္တုပြီးတော့ ည ၁နာရီထိုးပြီ။ ညနက်သည်ကတော့ သိပ်မထူးဆန်း။ လှဇော်က ပုံမှန် ညနက်မှအိပ်ပြီး စောစောထလေ့ရှိသူဖြစ်သည်။ လူက နည်းနည်း ပင်ပန်းထား၍ အိပ်ချင်သည်မှလွဲ၍ ပုံမှန်ပင်။ 

အိပ်မှသင့်မည်ဟုဆုံးဖြတ်မိသဖြင့် အိမ်သာဝင်လိုက်သည်။ အိမ်သာတွင်အပေါ့သွားရင်း မှန်မှတဆင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆုပိုင်ဆွေအိပ်နေသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပင်မြင်နေရသည်။ ဆုပိုင်ဆွေနိုးမည်စိုး၍ အိမ်သာကို ရေဆွဲမချတော့ပဲ အဖုံးလေးသာပိတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ အိမ်သာခန်းမှထွက်ကာ ဆုပိုင်ဆွေကုတင်နားသို့ကပ်လာခဲ့သည်။ကောင်မလေးမှာ တနေကုန်ပင်ပန်းထားသဖြင့် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်မောကျနေချေပြီ။

‘အော်.. ကောင်မလေးက တော်တော်လေးချစ်စရာကောင်းပါလား… မျက်နှာလေးက ရှင်းနေတာပဲ’

စိတ်ထဲမှကြိတ်ပြောလိုက်ရင်း အနားကပ်လာခဲ့သည်။ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လေး။ဘေးတစောင်းအိပ်နေသဖြင့် တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးများက အထင်းသားပေါ်နေသည်။ လှဇော်မနေနိုင်တော့… ဆုပိုင်ဆွေ၏ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို အသာအယာပင် နမ်းလိုက်သည်။ နိုးမနိုးသေချာစေရန် လက်ကလေးကို လှုပ်ကြည့်လိုက်သည်။ လုံးဝမနိုး။ သေချာတော့မှ လက်ဖဝါးလေးကို ကောင်မလေး၏ တင်ပါးလေးပေါ်သို့ အသာအယာအုပ်တင်လိုက်သည်။ အိကနဲဖြစ်သွားမှန်း ခံစားလိုက်ရသည်။ ညဝတ်ဘောင်းဘီက တော်တော်ပါးပုံပေါ်သည်။

အောက်ခံဘောင်းဘီ သာရေကြိုးလေးပင် စမ်းမိလိုက်သည်။ အုပ်ကိုင်ထားတာ နဲနဲကြာတော့မှ လက်ကို အသာအယာလေးပွတ်လိုက်သည်။ တင်ပါးလေးကို လက်နှင့် အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ပွတ်လိုက်သည်။ အသာအယာလေး ညှစ်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ရင်သားလေးတွေ ကိုင်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ ဘေးတစောင်းတွင်မှ လက်ကပါကွယ်နေသဖြင့် ဘယ်လိုမှမအောင်မြင်။ မတတ်နိုင် ပုခုံးကိုကိုင်ပြီး လူကိုအသာဆွဲလှန်လိုက်သည်။ 

အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် လူပါအလိုက်သင့်လှည့်ပြီး ပက်လက်လေးဖြစ်သွားသည်။ လှဇော် စွတ်မကိုင်ရဲသေး။ ကလေးမ နိုးသွားလား အိပ်နေသေးလား သေချာအောင် ခဏစောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သေချာသည်။ လုံးဝမနိုး။ ထိုအခါမှ ညဝတ်အင်္ကျီပေါ်မှနေ ရင်သားလေးတွေကို ကိုင်လိုက်သည်။ အောက်တွင် ဘာမှခံမထား။

ရင်သားလေးမှာ အသေးစားမာလာကာသီး တစ်လုံးစာလောက်လေးတွေဖြစ်သည်။ လက်ဝါးတစ်အုပ်စာကလေး။ နဲနဲလေး ဖိကြည့်တော့ စည်းစည်းပိုင်ပိုင်လေး။ လက်ညှိုးလေးဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးအားစမ်းသပ်ရှာဖွေလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းကတော့ ဆူထွက်လာပုံမရ။ လက်ညိုးလေးဖြင့် အသာအယာချေပေးလိုက်သည်။ လက်ကလှုပ်ရှားနေသလို မျက်လုံးများကလည်း ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာလေးကို ကြည့်နေရသေးသည်။ မျက်နှာကလေးများ နဲနဲတွန့်သွားလျှင်ပင် လက်ကလေးကို ချက်ခြင်း ရုတ်ရုတ်ပစ်ရသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အသံတွေဆိတ်ညိမ်နေသလောက် လှဇော်ရင်တွင်းမှာ အရမ်းဆူညံနေသည်။ 

လှဇော် အင်္ကျီအပေါ်မှ ကိုင်ရသည်ကို အားမရတော့။ ကြယ်သီးဖြုတ်ဖို့ကြံတော့သည်။ ညဝတ်အင်္ကျီဖြစ်သဖြင့် ကြယ်သီးများများစားစားမရှိ။ ၄လုံးသာရှိသည်။ လှဇော်အပေါ်ဆုံး ကြယ်သီးကို အသာအယာပင်ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အင်္ကျ ီကို ဟလိုက်ရာ ရင်ညွန့်လေးပေါ်လာသည်။ ထိုနေရာမှနေ၍ လက်ကို အသာလျှိုနှိုက်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး၏ ရင်သားအခြေကိုသာ ထိမိသည်။ လက်ကိုထပ်တိုးမရ။မတတ်နိုင်။ နောက်ထပ်ကြယ်သီးတစ်လုံးဖြုတ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ တော်တော်ကျယ်သွားသည်။

အင်္ကျီလေးကိုဟ၍ အတွင်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မီးရောင်မရောက်သဖြင့် ရင်သားမို့မို့လေးများသာ မသဲမကွဲမြင်ရသည်။ လက်ကိုအသာလျှိုလိုက်ရာ ရှောရှောရှူရှူပင်ဝင်သွားသည်။ ရင်သားလေးများမှာ နူးညံ့လှသဖြင့် ထိလို့ထိမိမှန်းပင်မသိရ။ လှဇော် ကလေးမလေး၏ ရင်သားလေးကို အသာအယာ အုပ်ကိုင်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလေးဖြင့် အသာအယာ တို့ထိလိုကဖြင့် ပွဲတော်တည်နေသည်။

လက်ဖြင့် ဒီလောက်ထိနေရတာ အားမရတော့။ လျာဖြင့်ပင် အရသာခံလိုလာသည်။ကောင်မလေးကလည်း သိုးနေအောင်အိပ်သည်။ လုံးဝမလှုပ်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ နောက်ဆုံးကျန်သောကြယ်သီးနှစ်လုံးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အင်္ကျ ီကို ဘေးတဖက်ဆီသို့လှန်လိုက်ရာ မီးရောင်အောက်တွင်ဖွေးဖွေးဆွတ်လှသော ရင်သားလေးနှစ်မွာ ပေါ်လာတော့သည်။ ရင်သားလေးများမှာ နေမထိလေမထိမို့လားမသိဖွေးဥနေသည်။ နီရဲရဲနို့သီးခေါင်းလေးများမှာ အထဲသို့ချိုင့်ဝင်နေသည်။ လှဇော် လက်ညိုးလေးဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နှာခေါင်းလေးကို ရင်သားလေးသို့ကပ်ပြီး မွှေးလိုက်သည်။ ကိုယ်သင်းနံ့အီလည်လည်လေးက လှဇော်ကိုလာဆွဲဆောင်သည်။ 

ဆုပိုင်ဆွေ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို လှဇော်လျာဖျားဖြင့် လှမ်းတို့လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာအယာလေး ကလိလိုက်သည်။ ပြီးမှ ပါးစပ်လေးဖြင့် အသာအယာငုံလိုက်သည်။ နူးညံ့မှုက ဘာနှင့်မျှနှိုင်းယှဉ်မပြနိုင်လောက်အောင်ကို ကောင်းလှသည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ ပက်လက်ကလေး ရင်သားဟင်းလင်းဖြင့် လှဇော်ကို ဖျော်ဖြေနေသည်။ 

လှဇော်လက်က အငြိမ်မနေတော့။ ရင်သားလေးမှတဆင့် ဝမ်းဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးပေါ် လက်ကိုအသာအယာပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ ညာဖက်လက်ကို ဆုပိုင်ဆွေ၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီအောက်သို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မျော့ကြိုးဘောင်းဘီဖြစ်သဖြင့် လက်က အသာအယာပင်ဝင်သွားသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင် ညီမလေးကို လှမ်းထိလိုက်သည်။

မို့မို့ဖောင်းဖောင်းနှင့် အိနေသော အထိအတွေ့က လှဇော်ကို အတင်းဖိတ်ခေါ်နေသည်။ လှဇော် လက်ကိုရုတ်၍ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်အထိနှိုက်ရန် လက်ကိုတဖန်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာ အနည်းငယ်ကျပ်သဖြင့် အသာအားစိုက်လိုက်သည်။

‘အင်း……….’

ဆုပိုင်ဆွေ၏ ငြီးသံနှင့်အတူ လူကလူးလွန့သ်ွားသဖြင့် လက်ကို အလျှင်အမြန် ပြန်ထုတ်လိုက်ရသည်။ရင်ထဲတွင်လည်း ကတုန်ကယင်နှင့် ဝုန်းဒိုင်းဆန်နေသည်။ ကောင်မလေး နိုးသွားသလား အသေအချာကြည့်ရသည်။ အသက်ရှူသံကတော့ လေးလေးပင်ပင်နှင့် မှန်နေသေးသည်။ သိုသော် လှဇော် ဆက်မလုပ်ရဲတော့။ အလျှင်အမြန်ပင် ကြယ်သီးများ ပြန်တပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အသာအယာ ကိုယ့်ခုတင်ဖက် ကိုယ်ပြန်လာလိုက်သည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ညဖက် ၂နာရီထိုးချေပြီ။ မဖြစ်တော့… မနက်စောစော ထရဦးမည်။ မနက် ၅နာရီခွဲကို ဖုန်းထဲတွင် alarm ပေးလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်အိပ်လိုက်သည်။

တီ တီ တီ . တီ တီ တီ..တီ တီ တီ...တီ တီ တီ.......တီ တီ တီ

ဖုန်းထဲမှ alarm သံကြောင့် လှဇော်နိုးလာသည်။ မနက် ၅နာရီခွဲ။ ခေါင်းက ကြည်ကြည်လင်လင်ပင်။ရေချိုးခန်းဖက်ဝင်ပြီး အပေါ့သွားလိုက်သည်။ သွားပွတ်တံနှင့် သွားတိုက်ဆေးယူပြီး သွားတိုက်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကို လှမ်းကြည့်တော့ အိပ်ကောင်းတုန်းပင်။

‘အင်း.. ဒင်းကလေးအိပ်တုန်း ငါရေချိုးထားမှဖြစ်မယ်…’

ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် အဝတ်အစားများကို အလျှင်အမြန်ချွတ်လိုက်ပြီး ရေပန်းဖွင့်လိုက်သည်။ဆုပိုင်ဆွေများ နိုးလာမလားဟု ရေချိုးခန်း မှန်အတွင်းမှ လှမ်းကြည့်ရတာလည်းအမော။ သို့ပေမဲ့ ဒင်းကလေးက တုပ်တုပ်မျှမလှုပ်။ ဆုပိုင်ဆွေကိုကြည့်ရင်းဖြင့် ညဖက်ကအကြောင်းတွေ ခေါင်းထဲပြန်ဝင်လာသည်။ မျက်လုံးထဲတွင် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ရင်သားလေးတွေနေရာယူလာသည်။ 

မဟုတ်မဟတ်အတွေးများက အိပ်ရေးမဝထားသောလူကိုကလူကျီစယ်တော့သည်။ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့။ ရေချိုးနေရင်းမှ ဆုပိုင်ဆွေကိုကြည့်ရင်း လှဇော် တကြောင်းဆွဲလိုက်သည်။ သိပ်ကြာကြာမဆွဲလိုက်ရ။ ပြီးတော့မှ ရေသုတ်ကာ တဘတ်ခါးတွင်ပတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ အင်္ကျ ီဘောင်းဘီဝတ်ပြီးကာမှ ဆုပိုင်ဆွေကိုနှိုးလိုက်သည်။ အိပ်စုံမှုံမွှားနှင့်ထလာသည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ 

လှဇော်ကတော့ ခေါင်းဖီးလိုက် ရေမွှေးဆွတ်လိုက်ဖြင့် အာရုံများနေသည်။ သတိရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သကောင့်သားမလေးက အိမ်သာပေါ်ထိုင်နေသည်။ မှန်ဝါးဝါးများကြားမှ ဖင်ဖြူဖြူလုံးလုံးလေးကို ခပ်ဝါးဝါးမြင်နေရသည်။ လှဇော်မမြင်သလိုနေရင်း ခိုးခိုးကြည့်နေမိသည်။ မကြာလိုက် ဆုပိုင်ဆွေဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ လှဇော်ကတော့ မသိသလိုပင်။ လေကလေးတချွန်ချွန်ဖြင့် ဟိုယောင် ယောင်ဒီယောင်ယောင် လုပ်နေလိုက်သည်။ ဆက်နေရင်မသင့်ဟုလည်း ထင်သဖြင့်

‘ဆုပိုင်ဆွေရေ.. ဦးဇော်အပြင်က စောင့်နေမယ်နော်….’

‘ဟုတ် .’

ဘုန်းခန့်တ့ိုအခန်းကို တံခါးခေါက်တော့ နှစ်ယောက်သားနိုးနေကြပြီ။ နွယ်နီက အလှပြင်တုန်း။

‘ဘုန်းခန့်.. ငါ ထမင်းစားခန်းထဲကနေစောင့်နေမယ်… မင်းတို့ ဆုပိုင်ဆွေကို ခေါ်ပြီးလိုက်ခဲ့ကြတော့…’

ဘုန်းခန့်ကို မှာပြီး ထမင်းစားခန်းထဲထွက်လာလိုက်သည်။ မနက်စာတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။လူတော့သိပ်မရှိသေး။ ကိုယ်စားချင်တာလေးယူ၍ ကော်ဖီတစ်ခွက်နှင့် စောင့်နေလိုက်သည်။ လှဇော် ညကအဖြစ်ကိုတွေးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေသည်။ ဒီလောက်ခွင်ချပြီးကာမှ သူရဲဘောကြောင်လှသော မိမိကိုယ်မိမိလည်းဒေါသထွက်နေသည်။

‘အင်း.. မဖြစ်တော့ဘူး ဒီည ဒိထက်ပိုင်အောင်ကြံမှ…. တခြားလူလဲ သိလို့မဖြစ်ဘူး… သိသွားရင်မလွယ်ဘူး..ကိုယ့်တူမတောင် ကိုယ်အလွန်မပေးတဲ့ကောင်ဆိုပြီး ဝိုင်းသတ်ကြလိမ့်မယ်….’

လှဇော် ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် ကြိတ်ကြံနေတုန်းပင် ဘုန်းခန့်တို့ ဆင်းလာကြသည်။ဆုပိုင်ဆွေကိုမြင်တော့ အတူချစ်ပွဲဝင်လိုစိတ်တွေ တိုး.. တိုးသာလာတော့သည်။ ဒီကလေးမ အဖေအမေလက် အောက်က လွတ်သွား၍လားမသိ။ ဝတ်ထားသည်က အလန်း။ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို၊ တိုသည်မှပေါင်ရင်းနားကပ်နေသည်။ ပွကလည်းပွသေးသည်။ ဆုပိုင်ဇော်ခြေရင်းကိုပြေးပြီး ခေါင်းမော့ကြည့်ချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာသည်။ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးများက ဖွေးဥနေသည်။ ရှူးဖိနပ် ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့။ အင်္ကျီက angry birdsတီရှပ်အဖြူလေး။ ကျောပိုးအိတ်တစ်လုံးနှင့်။

ဘုန်းခန့်တ့ိုလင်မယားက လှဇော်ရှေ့တည့်တည့်၊ ဆုပိုင်ဇော်က ကျောပိုးအိတ်ချပြီး ဘေးနားလာထိုင်သည်။ ဘူဖေးကြိုက်တာရွေးရန် ထွက်သွားကြသည်။ လှဇော်ကတော့ ဆုပိုင်ဇော်ကို လုံးဝအလွတ်မပေး။ ဘုန်းခန့်တို့ နောက်မှ ဆက်တောက်ဆက်တောက်နှင့်လိုက်ကာ မုန့်များကို ကြည့်လိုက် နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ထိကာထိကာ စဉ်းစားနေသည်မှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းသောကြောင့် ဂျူနီယာလှဇော်ပင် ဘောင်းဘီထဲမှကြွကြွလာသည်။ 

ခဏနေမှ စားစရာ ပန်ကန်နှင့် ကော်ဖီခွက်ကိုကိုင်ကာ ပြန်လာသည်။ လှဇော် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ လက်ထဲမှ သကြားထုပ်ကို ဆုပိုင်ဇော်ရှေ့ပစ်ချပြီး ကုန်းကောက်လိုက်သည်။ မှန်းချက်နှင့်နှမ်းထွက် မကိုက်ဟုပဲပြောရမည်လားမသိ။ ဘာမျှမမြင်လိုက်ရ။

‘ဘုန်းခန့်.. ဒီနေ့အစီအစဉ်ပြောပြမယ်..’

‘အင်း…’

ဘုန်းခန့် ကော်ဖီတစ်ကြိုက်သောက်လိုက်ရင် အင်း လိုက်သည်။

‘မင်းတို့ကို ငါ shopping mall တွေလိုက်ပို့မယ်.. ဝယ်တော့မဝယ်သေးနဲ့ဦး.. လိုချင်တာကြည့်ထားပေါ့…မပြန်ခင်တရက် ထပ်ပို့ပေးမယ်လေ… ညဖက်ကိုတော့ ငါမင်းတို့ကို ဒင်နာပါတီလုပ်ပေးမယ် ဘယ်လိုလဲ…’

‘ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ကိုလှဇော်…’

‘ဘာကောင်းရမှာလဲ ’

နွယ်နီက ဖြတ်ပြောသည်။

‘သူများကို ဒုက္ခလိုက်ပေးနေတယ် မလုပ်ပါနဲ့.. အားနာစရာကြီး.. နွယ်နီတို့ကတောင် ကျွေးရမှာကို..’

‘နွယ်ရာ… အားနာမနေနဲ့. ကိုတနေ့ပြန်ကျွေးကြမယ်လေ…’

"ကိုဇော်တို့ဆိုတာ ညီအကိုအရင်းတွေလိုနေကြတာ.. ကျွေးပစေ… နောက်ညမှ အကိုတို့"

‘ဟုတ်ပကွာ ဘုန်းခန့်ရာ.. မင့် မိန်းမကိုလည်း ပြောပါဦးဟ.. အားမနာစရာတွေ အားနာနေတယ်… ဟားဟား..’

‘ကဲပါ.. စားစရာရှိတာစား… သွားတာလာတာ နောက်ကျနေလိမ့်မယ်….’

လှဇော်ရှေ့မှဦးဆောင်က ထွက်လိုက်သည်။ နီးစပ်ရာ ရထားဘူတာရုံသို့ သွားလိုက်သည်။ လက်မှတ်များဖြတ်ပေးပြီး အကုန်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်စောင်စီဝေလိုက်သည်။ လမ်းစဉ်အား ခေါင်းထဲတွင် စဉ်းစားပြီးသားမို့ အလွယ်တကူပင် ဦးဆောင်ခေါ်လိုက်သည်။ တနေကုန်သွားသော ခရီးတစ်လျောက် ဘုန်းခန့်နှင့်နွယ်နီက တတွဲဖြစ်သဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေမှာ အလိုလို မိမိနှင့်တတွဲဖြစ်သွားသည်။ 

လှဇော်ကလည်း အခွင့်အရေးရတုန်း ဆုပိုင်ဆွေလက်ကို စိတ်မချသလိုဖြင့် အမြဲတမ်းကိုင်သည်။ ပုခုံးဖက် သည်။ တခါတလေ ရင်းနှီးဟန်ဖြင့် ပေါင်ကိုကိုင်သည်။ ဘုန်းခန့်တ့ိုနှစ်ယောက်ကတော့ သတိထားမိပုံမပေါ်။ လင်မယားအသစ်မို့ မွှန်ကောင်းတုန်းဖြစ်ပုံရသည်။ ဘာဘဲပြောပြော တနေကုန် စကားပြောရင်းဖြင့် ရင်းရင်းနှီးနှီး ဖြစ်သွားကြသည်။ အခွင့်အရေးရတိုင်း ဆုပိုင်ဆွေ ဘောင်းဘီအတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်ရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း တခါမှမအောင်မြင်။

ကံတရားက တနေ့ကုန်ဖေးမမှုမရှိ။ ညနေ ပြန်ခါနီးမှ အခွင့်အရေးရသည်။ အခွင့်အရေးရတော့လည်းတနင့်တပိုးပင်။ ဖြစ်ပုံမှာ – ညစာစားဖို့မပြန်ခင် ဘာတာဖိနပ်ဆိုင် ဝင်ဖြစ်သည်။ ဘုန်းခန့်တ့ို လင်မယားမှာ တွတ်ထိုးရင်းဖြင့် ဖိနပ်ရွေးသည်။ ဘုန်းခန့်က ရှူးဖိနပ်ကောင်းကောင်းတစ်ရံ ဝယ်ချင်သည်ဟုဆိုသည်။ နွယ်နီက သူ့အတွက်ဖိနပ်ဝယ်ပေးရန် ဘုန်းခန့်ကို ပူဆာနေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေကတော့ ဖိနပ်တွေလိုက်ကြည့်နေသည်။ လိုချင်ပုံတော့ပေါ်သည်။ ထိုကြောင့် လှဇော်မှ

‘ဆုပိုင်.. သမီးကြိုက်တာရွေးလေ.. ပြန်ခါနီးကျရင် ဦးဇော် ဝယ်ပေးမယ်.. လက်ဆောင်ပေါ့…’

‘ဦးဇော်တကယ်ပြောတာလား….’

‘အင်းပေါ့…’

ဆုပိုင်ဆွေ ဖိနပ်တန်းရွေးတော့သည်။ ခဏနေတော့ ရှူးဖိနပ်တစ်ရံ လက်ထဲပါလာသည်။

‘ဆုပိုင်က အဲဒါလိုချင်လို့လား…’

‘ဟုတ် ’

‘အဲဒါဆို အရင်ဝတ်ကြည့်လေ… မကြိုက်ရင်လဲ နောက်တစ်မျိုးရွေးပေါ့…’

ဆုပိုင်ဆွေ နီးစပ်ရာ ဆိုဖာခုံပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခါးကုန်းပြီး ရှူးဖိနက်ကြိုးကို ဖြေနေသည်။ သည်အချိန်က ခွင်။ လှဇော်လက်လွတ်မခံ။

‘ဖယ်ဖယ်. ဦးဇော် ဖြေပေးမယ်…’

တခါတည်း ဆုပိုင်ဆွေရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ဖိနပ်ကြိုးကို တန်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ တွက်ကိန်းမှန်သည်။ မိမိမျက်နှာနှင့် တန်းတန်းမှာ ဆုပိုင်ဆွေပေါင်ခြံ။ ဘောင်းဘီပွပွမို့ဘယ်လိုမှအကာအကွယ်မပေးနိုင်တော့။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးမှာ ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေး။ အများကြီးတော့မမြင်ရသေး… ပေါင်ရင်းနားမှ သာရေကြိုးလေးတွေတော့မြင်ရသည်။ ဖိနပ်ချွတ်ရင်ခြေထောက်မြှောက်သောအခါတွင်မတော့ တင်ပါးအောက်ပိုင်းလေးပါမြင်လိုက်ရသည်။ 

အောက်ခံဘောင်းဘီလေးမှာ အနည်းငယ်အပေါ်တက်နေသဖြင့် တင်ပါးသားဖွေးဖွေးလေးများက လက်ကနဲ လက်ကနဲပင်။ ဆုပိုင်ဆွေဖိနပ် ၂စုံလောက်လဲသဖြင့် အားပါးတရ ရှုစားလိုက်ရသည်။ သို့သော် ရှုမဝဖြစ်နေသည်။ မတတ်နိုင်။ ဘုန်းခန့်တို့ ခုမှ ဗိုက်ဆာပြီဆိုသဖြင့် ဖိနပ်များကို ထားခဲ့လိုက်ရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် ထပ်ကြုံနိုင်သေးသည်ဟုပဲဖြေသိမ့်လိုက်သည်။

ဒင်နာပါတီအတွက် သိပ်စီမံစရာမလို။ ဟိုတယ်ဘေး ကပ်ရပ်ရှိ ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့သာ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ထိုဆိုင်တွင် အစားအသောက် ကောင်းကြောင်း လှဇော်သိပြီးသား။ လှဇော်မှပင်ဦးဆောင်၍ စားစရာများမှာလိုက်သည်။ အဓိကမှာ အမြည်း။ လှဇော် ဘုန်းခန့်ကို အရက်တိုက်မည်။ နွယ်နီနှင့် ဆုပိုင်ဆွေကို ကောက်တေးတိုက်မည် စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ပထမဦးစွာ ဘီယာ ၂ခွက်လာတော့ နွယ်နီတို့မှ ဝိုင်နှင့် ချီးယားလိုက်သည်။ နောက်တော့ မိန်းခလေး၂ယောက်အတွက် ကောက်တေးမှာပေးလိုက်သည်။

‘ကိုဇော်တို့. ကလေးကိုပါ ကောက်တေးတိုက်မလလို့လား…. မူးနေပါဦးမယ်…’

‘အော်.. မူးတော့လဲ အိပ်ပေါ့… တခါတလေလေးကို…’

‘ဟုတ်ပ ဦးဇော်ရယ်… ဒီလိုချိုချိုမွှေးမွှေးလေးက မမူးပါဘူး…နော့ ’

ဆုပိုင်ဆွေကပါ အစောကသောက်ထားသော ဝိုင်အရှိန်နှင့် ဝင်ပြောသည်။ သည်လိုနှင့်…………….

ဘုန်းခန့်မူမမှန်ချင်တော့။ နွယ်နီနှင့်ဆုပိုင်ဆွေ ခေါင်းစိုက်သွားသည်။ ဝိုင်နှင့်ကောက်တေး ၂ပင်လိမ်သွားပုံရသည်။ လှဇော် မူးချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆုပိုင်ဆွေရှေ့က ဟင်းချိုပန်းကန်လုံးကို တိုက်ချလိုက်သည်။ ကွက်တိ။ ဆုပိုင်ဆွေပေါ်ကို တော်တော်လေးစိုသွားသည်။ စားပွဲအားကိုယ်နှင့်ဖိထားသဖြင့် အင်္ကျီ တွေပါ စိုကုန်သည်။ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်မှာ အားလုံး မူးကုန်ပြီ ပြန်အိမ်ကြမည်၊ မနက်ဖြန်နေ့လည်မှ ထွက်လည်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချသည်။ စာပွဲထိုးကိုခေါ်ပြီး ငွေရှင်းပေးလိုက်သည်။

ဘုန်းခန့်က နွယ်နီကိုတွဲ၊ လှဇော်က ဆုပိုင်ဆွေကိုတွဲပြီး ဟိုတယ်ပြန်လာလိုက်ကြသည်။ဟိုတယ်မှ ဝိတ်တာလေးက တံခါးလိုက်ဖွင့်ပေးသဖြင့် အသီးသီး အခန်းတွင်းသို့ရောက်သွားကြသည်။

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေကို ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ မိမိလည်း အနည်းငယ်မူးနေသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ မျက်နှာသစ်လိုက်သည်။ ရေအေးကြောင့် နဲနဲတော့လန်းသွားသည်။ ပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေအိပ်နေသောကုတင်ဆီ လှမ်းလာလိုက်သည်။ လှဇော်၏ခွင် အောင်မြင်သည်ဟုဆိုရမည်။ ဆုပိုင်ဆွေတစ်ယောက် လုံးဝကိုမှောက်နေချေပြီ။ အီးအဲနှင့် ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့။

‘သမီး ဆုပိုင်.. ထဦး… ရေချိုး အဝတ်အစားလဲဦး.. ဟင်းနံတွေ နံနေပြီး..’

ဆုပိုင်ဆွေမှ အသံလေးလေးဖြင့်

‘အင်း…. ဟုတ်ကျယ်.. ဟင်းနံအရမ်းနံတယ်…’

‘ဟင်းနံ့နံတယ်ဆို ထ ဆုပိုင်.. အဝတ်လဲ ရေချိုး…’

‘အာ………… မယဲနိုင်တော့ဘူး အူးဂျော်… တမီး ခေါင်းထောင်လို့မရဘူး….’

မရတော့။ ဆုပိုင်ဆွေမူးနေပြီ။

‘သမီးဖာသာမလဲရင် ဦးလဲပေးမယ်နော်…’

‘အာ.. ဦးဂျော်ကလည်း.. မရုတ်ပါနဲ့.. ချက်ရှရာကြီး…’

‘အော်.. မရှက်ပါနဲ့.. ကိုယ့်ဦးလေးပဲကို.. ’

လှဇော်ရှေ့တိုးပြီး ဆုပိုင်ဆွေတီရှပ်လေးကိုကိုင်လိုက်သည်။

‘ဦးဂျော်… မရုတ်နဲ့ရေ. ချက်ရှရာကြီး..’

လှဇော်ဘာမှပြန်မပြောပါ တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်က ဟိုရမ်းဒီရမ်းမို့ တော်တော်ချွတ်ယူလိုက်ရသည်။ အခုမှ အောက်ခံဘရာပန်းရောင်လေးကို တွေ့ရသည်။ ရင်သားများ အရမ်းမဖွင့်ဖြိုးသေးသည်မို့ ဘရာအောက်မှ ဖြူဖွေးသော အသားဆိုင်လေးများကို အနည်းငယ်သာမြင်ရသေးသည်။

‘ကဲ . ဘောင်းဘီချွတ်မယ်နော်.. ငါ့တူမလေး.. မရှက်နဲ့.. ဦးလေးကိုနော်..’

‘မ.. ရွှတ်… နဲ့…’

ဆုပိုင်ဆွေ အသံမထွက်နိုင်တော့။ အရမ်းမူးနေရှာပြီ။ လှဇော် ဂျင်းဘောင်းဘီ ကြယ်သီးလေးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဘောင်းဘီဇစ်ကို အောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။ အောက်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်လာသည်။ ပြီးမှ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ခါးမှကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

‘အ.. ကုန်ပါဘီ.. အချက်တွေတော့ ကုန်ပါဘီ’

ဆုပိုင်ဆွေ ညည်းသံလေးထွက်လာသေးသည်။ အခုတော့ ဆုပိုင်ဆွေမှာ ဘရာနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီတိုသာ ကျန်တော့သည်။ ဘရာကောဘောင်းဘီကော ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ ဆင်တူလေးတွေ။ အောက်ခံဘောင်းဘီမှာ အစောပိုင်းက ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဖိဆွဲချသဖြင့် တင်ပါးတွင် အောက်သို့နဲနဲရောက်နေရာ တင်ပါးအပေါ်ပိုင်းလေး တစွန်းတစပေါ်နေသည်။

‘ကဲ ထထ.. ဆုပိုင် လိမ္မာတယ်.. ရေချိုးခန်းထဲသွားကြရအောင်နော်…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေကို ဆွဲထူကာ ရေချိုးခန်းထဲပွေချီသွားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း ရေစိမ်ကန်ထဲတွင် ဆုပိုင်ဆွေကိုချထားလိုက်သည်။ ပြီးမှ ရေပန်းအား ရေပူ ရေအေးစပ်ရသည်။ ရေနွေးစိတ်ကြိုက်ရမှ ဆုပိုင်ဆွေကိုယ်ပေါ်သို့ ဖြန်းပေးလိုက်သည်။ အနည်းငယ်ဖျန်းပြီးမှ ဘရာလေးကို ချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘရာလေး ပြုတ်သွားချိန်တွင်တော့ ယမန်နေ့ညက တွေ့ခဲ့ရသော ရင်သားမို့မို့လေးများ ပြန်ပေါ်လာတော့သည်။

‘အူးဂျော် မကောင်းဘူးတွာ… ချက်ရှာကြီး…’

ဆုပိုင်ဆွေကတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက် အာလေးရှာလေးနှင့် ထပ်ခါထပ်ခါပြောနေသည်။လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်ကာ နဲနဲချွတ်လိုက်သည်။

‘အူးဂျော်ရယ်.. အဲသာလေးတော့ ချမ်းတာပေးပါ… တမီးချက်ရို့ပါနော်.. နော်..…’

ဘောင်ဘီးလေးမှာ အောက်သို့နဲနဲလျောသွားသဖြင့် ဆီးစပ်လေးပေါ်လာသည်။အမွှေးမရှိပဲပြောင်ရှင်း၍ ခုံးခုံးလေးဖြစ်နေသည်။ လှဇော် ဒီအချိန်ရောက်မှ လျော့ပေးလို့မဖြစ်တော့။ ဆုပိုင်ဆွေ၏အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို လုံးဝဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခြေထောက်မှ ဆွဲချွတ်က နဘေးတွင် ပုံထားလိုက်သည်။ 

ယခုမှ လှဇော်အလွန်တောင့်တ မြင်ချင်လှသော မိမိတူမလေး၏ ပိပိလေးကို မြင်ရတော့သည်။ ခုနက ဆီးစပ်အထိအမွှေးမမြင်ရသဖြင့် မပေါက်သေးဟု ထင်မိသော်လည်း အမှန်မှာ ပိပိအထက်နားတွင်ကပ်၍ စုစုပါးပါးဖြင့် အမွှေးနုရေးရေးလေး ပေါက်နေချေပြီ။ အမွှေးနုလေးများမှာ ရေစိုပြီး ဆီးခုံတွင် ကပ်နေသည်။ ပိပိလေးမှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေး။ အလယ်မှ အဆံလေး တဝက်တပျက် ပြူထွက်နေသည်။

ဆုပိုင်ဆွေကတော့ ဦးဇော်မကောင်းဘူးဆိုတာချည်းပဲ အာလေးလျာလေးကြီးရွတ်နေသည်။ လှဇော် အရမ်းကြီး ရှုနေလို့ မဖြစ်သဖြင့် ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး လက်စသပ်ရန် ကြိုးစားရတော့သည်။ ဆပ်ပြာလေးကိုယူ။ လက်ထဲတွင်ပွတ်ပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ အထက်ကို အသာအယာတက်ကာ ရင်သားလေးများအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလေးဖြင့် အသာချေလိုက်သည်။ လက်ညိုးလေးဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးအားပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ပေါင်လေးများကို ပွတ်တိုက်လိုက်သည်။ ပေါင်ကလေးများကို ရွရွလေးပွတ်တိုက်ပေးလိုက်ရင်း ပိပိလေးဆီကူးလာခဲ့သည်။ ပိပိလေးအား လက်ကလေးဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

‘အူးဂျော်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ… အ.. အ…’

ဆုပိုင်ဆွေ ငြီးရုံသာငြီးနိုင်သည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေးအား အသာအယာ ဆက်ပွတ်နေလိုက်သည်။ အလယ်မှ အဆံလေးအား လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာ တို့ပေးလိုက်သေးသည်။ လှဇော် အတွင်းထဲအထိတော့ မထိုးရဲသေး။ မိမိတူမ ဆိုသည့်အသိက ရာဂစိတ်ကိုပိုနှိုးဆွသလို မလုပ်သင့်ဟုတ်လည်းအတင်းထိန်းနေသည်။ စိတ်ကြိုက်အားရအောင်လုပ်ပြီးမှ ရေပန်းဖြင့် ဆပ်ပြာဆေးပေးလိုက်သည်။ ရေပန်းအား ရေနွေးထက်ရေအေး ပိုစပ်ပေးလိုက်သည်။

ရေအေးကြောင့်ထင်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ အမူးနည်းနည်းပြေလာသည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘာမျှမရှိပဲ တုံးလုံးဖြစ်နေမှန်းသိလာသည်။ လူကတော့ မဟန်နိုင်သေး။ လှဇော် ပြန်တွဲပြီး ကုတင်ပေါ်ခေါ်လာကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ တွဲထားစဉ် ဆုပိုင်ဆွေနောက်ပိုင်းကိုလည်း စူးစမ်းလိုက်သေးသည်။ 

ဆုပိုင်ဆွေ၏ တင်ပါးလေးများမှာ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကားကားလေးဖြစ်သည်။ ဖင်နှစ်လုံးမှာ တစ်လုံးစီ သီးခြားလေးပေါ်က အလယ်ကအမြှောင်းလေးမှာ ရှင်းနေသည်။ ဖွေးဥနေသော ဖင်နှစ်လုံးကို မနေနိုင်တော့သဖြင့် မထိတထိကိုင်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြီးဖြင့် ထိုင်ရင်း

‘ဦးဇော် မကောင်းဘူးကွာ… မီးကို တုံးလုံးချွတ်တယ်.. ဘာတွေလုပ်မှန်းမသိဘူး… ရှက်လိုက်တာ…’

လှဇော် ဘာမှဆက်မပြောပဲ တဘတ်နဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ အသိစိတ်ဝင်နေသဖြင့် မဟုတ်မဟတ် ဆက်မလုပ်တော့ပဲ လူရိုးလူကောင်းလေး မိမိတူမလေးကို ပြုစုနေသလို လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီနှင့် အင်္ကျ ီကို ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ ဘာမှမပြောတော့။ အမူးလည်း တော်တော်ပြေသွားပုံရသည်။ လှဇော်မှ အိမ်ခိုင်းလိုက်သောအခါ အိပ်ယာပေါ် သာအယာလှဲသွားတော့သည်။

လှဇော်လည်း အခုမှပင် အသက်ရှူဖြစ်တော့သည်။ အစောပိုင်းတုန်းက အသက်ပင် ရှူမိသည်ဟုမထင်။ ချစ်စရာတူမလေးမို့ မဟုတ်တရုတ် လုပ်ချင်သည်ကလည်း တပိုင်းသေနေသည်။ တူမမို့လည်းကြောက်သည်။ သူများတွေသာ သိသွားလို့ကတော့ မိမိကိုယ် သတ်သေစရာ တလမ်းပဲရှိသည်။ အောက်မှ ဂျူနီယာလှဇော်ကလည်း အတင်းကိုရုန်းကြွနေသည်။

လူလည်း အရက်နံ့ ချွေးနံ့များရောနေသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲဝင် ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးရင်း အစောပိုင်းက ချွတ်ပုံထားသော ဆုပိုင်ဆွေ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ့တော့ ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့။ ဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်တာ ဂျူနီယာလှဇော်အား စည်းစိမ်ပေးလိုက်သည်။ 

ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေးက အထွတ်ထိပ်ဆီဆွဲခေါ်သွားသည်။ ပန်းရောင်ဘောင်းဘီလေးအပေါ်တွင် တဖွားဖွားဖြင့် ပေကျံကုန်တော့သည်။ ဘောင်းဘီလေးကို အောက်တွင်ပစ်ချထားခဲ့ပြီး တဘတ်ပတ်ကာ အပြင်ထွက်ခဲ့သည်။ စိတ်ကျေနပ်မှုလည်း ရရှိသွားပြီမို့ အဝတ်အစားဝတ်ကာ အိပ်ချလိုက်တော့သည်။

..............................................................................................................................

တူ . တူ. တူ . တူ. .တူ . တူ. တူ . တူ. .တူ . တူ. တူ . တူ. .တူ . တူ. တူ . တူ. .တူ . တူ. တူ . တူ. .

ဖုန်းသံမည်နေ၍ လှဇော် ဖုန်းထကိုင်လိုက်သည်။ ဘုန်းခန့်တဖက်ခန်းမှ လှမ်းဆက်ခြင်းပင်။

‘ကိုဇော်ရေ နိုးပြီလား… ’

‘အင်း…’

‘အိပ်ချင်လဲပြန်အိပ်ပါ… ကျွန်တော်တို့တော့ ဗိုက်ဆာလ့ို ဆက်အိပ်လို့မရတော့ဘူး… အဲဒါမနက် စာကို  အခန်းထဲပဲပို့ခိုင်းတော့မယ…် ’

‘အင်း.. ငါတို့လဲ အခန်းထဲမှာပဲ စားကြမယ်လေ… ဆုပိုင်လေးကတော့ အိပ်တုန်း.. ညက တော်တော်မူးသွားပုံရတယ်…’

‘ဟုတ်ကိုဇော်.. ကျွန်တော် အကိုတို့အတွက်ပါ ပို့ပေးဖို့ပြောလိုက်မယ်…’

‘အင်း… အခုမှ ၈ခွဲဆိုတော့ ပြန်အိပ်ချင်အိပ်ကြလေ… နေ့လည်စာစားတော့မှ တခါတည်းထွက်မယ်.. ဒီနေ့ကတော့မြဘုရား သွားယုံပဲဆိုတော့ အချိန်ရပါတယ်…’

‘ဟုတ် အကိုရေ… ဒါပဲနော်..’

‘အင်းအင်း…’

လှဇော် ဖုန်းပြန်ချလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကတော့ လှဇော်ကို ကျောပေး၍ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသည်။လှဇော် အိမ်သာထဲဝင် အပေါ့သွားလိုက်သည်။ သွားတိုက်မျက်နှာသစ်လိုက်သည်။ မျက်နှာကို တဘတ်နှင့်သုတ်နေတုန်း အခန်းတံခါးလာခေါက်သည်။ မနက်စာလာပို့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဝိတ်တာကို စားပွဲပေါ်တင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကို နှိုး၍မနက်စာစားခိုင်းကာ ပြီးမှပြန်အိပ်ခိုင်းမည်ဟု စဉ်းစားလိုက်သည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေပုခုံးကို အသာအယာလှုပ်ပြီး နှိုးလိုက်သည်။

‘ဆုပိုင်… တူမလေး… ထထ.. မနက်စာစားကြရအောင်.. ပြီးမှပြန်အိပ်….’

‘အင်း.. ’

ဆုပိုင်ဆွေ မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ ငြီးနေသေးသည်။

‘ထထ.. ဦးဇော် ကော်ဖီဖျော်ထားပေးမယ်…’

‘ထဘူး… ဦးဇော် လာမနှိုးနဲ…’

‘ထပါကွယ် . မနက်ဗိုက်ဆာနေလိမ့်မယ်.. ပြီးရင် ပြန်အိပ်ရမှာပဲကို…’

‘တော်ပြီ.. ဦးဇော်ကို စကားမပြောဘူး…’

ကောင်မလေး နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ခေါင်းအုံးဖြင့် မျက်နှာကိုကွယ်လိုက်သည်။ လှဇော်က ခေါင်းအုံးကို အသာအယာဆွဲရင်း

‘ဘာလို့ စိတ်ဆိုးတာလဲ.. ဦးဇော်ဘာများလုပ်မိလို့လဲ’

ဆုပိုင်ဆွေ ခေါင်းအုံးကို အတင်းဆွဲထားရင်း…

‘မနေ့ညက ဦးဇော် ဆုပိုင်ကို ဘာလုပ်တာလဲ…’

‘ဘာလုပ်လို့လဲ . ဦးဇော်ဘာလုပ်မိလို့လဲ ’

‘ဦးဇော် လုပ်တာလေ…’

‘ရော်. ဘာလုပ်မိလို့လဲဆိုနေ…’

‘ကိုယ်လုပ်တာ ကိုယ်သိမှာပေါ့….’

‘ဘာမှမလုပ်ပါဘူး… ’

‘ဦးဇော် မညာနဲ့… ဆုပိုင်သိတယ်…’

‘ကဲ . ဆုပိုင်သိတယ်ဆိုလဲ ပြောလေ…’

‘အာ…………….. ဦးဇော်နော်.. ဆုပိုင်ငိုမှာနော်…’

‘ပြောလေ.. ဆုပိုင်… ဦးဇော် ဘာလုပ်လို့လ…ဲ .’

‘အာ.. ရှက်ပါတယ်ဆိုနေမှ…’

‘ပြောပါဆို…. မပြောရင် ကလိထိုးမှာနော်…’

‘မပြောပါဘူး.. ဦးဇော်သိတာပဲကို…’

‘ကဲကွာ.. မပြောချင်ရင်…’

လှဇော်ပြောပြောဆိုဆို ဆုပိုင်ဆွေကို ကလိထိုးလိုက်သည်။

‘အာ… ခစ်ခစ်.. ယားတယ် ဦးဇော်ရေ.. ’

‘ကဲ . ပြော… ညက ဦးဇော်ဘာလုပ်တုန်း…’

‘မပြောဘူး…’

‘ကဲ . မပြောချင်ဦး…’

ကလိထပ်ထိုးလိုက်သည်။

‘အားအား.. တော်ပြီ.. ပြောမယ် ပြောမယ်… ခစ်ခစ်.. ဟီးဟီး…’

‘ကဲပြော…’

ဆုပိုင်ဆွေခေါင်းအုံးကို မျက်နှာကွယ်လျှက်နှင့်…

‘ညက ဦးဇော် ဆုပိုင် အဝတ်အစားတွေကို ဘာလို့ချွတ်တာလဲ ’

‘အော်.. မချွတ်လို့မှမရတာ.. ဆုပိုင်က ဟင်းရည်တွေ ပေထားတာကို… ဘာလဲ အဲဒါကို ဆုပိုင်က စိတ်ဆိုးတယ်ပေါ့..’

‘ဆုပိုင် ဦးဇော်ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး… ဒါပေမဲ့…..’

‘ဒါပေမဲ့.. ဘာဖြစ်လဲ..’

‘ရှက်တယ်.’

‘အော်… မရှက်ပါနဲ့… ဦးလေးနဲ့တူမပဲ ကို’

လှဇော်ပြောပြောဆိုဆို ခေါင်းအုံးကို အတင်းဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးလွတ်သွားတော့ ဆုပိုင်ဆွေ မျက်နှာကို လက်နှင့် အုပ်ထားသည်။

‘အာ.. ရှက်တယ်.. ပြီးတော့ ဦးဇော် ဆုပိုင်ကို ဘာတွေမှန်းမသိဘူး.. လုပ်သေးတယ်…’

‘မရှက်ပါနဲ့ ဆုပိုင်ရယ်… ဦးလေးနဲ့တူမပဲဟာ ရှက်စရာ မလိုပါဘူး…’

ဆုပိုင်ဆွေအား အတင်းပွေ့ပြီးဆွဲထူလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ မျက်နှာအား တဖက်သို့လှည့်ထားဆဲ။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ မျက်နှာဖွေးဖွေးလေးက ရဲတွတ်နေသည်။

‘မနေ့ညကကိစ္စ ဦးဇော်ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရဘူးနော်.. ပြောရင် ဆုပိုင်ရှက်လွန်းလို့သေလိမ့်မယ်..’

‘အင်းပါ စိတ်ချ မပြောဘူး…’

‘ကတိနော် .’

‘အင်း ကတိ…’

ဆုပိုင်ဆွေ လက်သန်းလေး ထောင်ပေးသည်။ လှဇော် ဒီလောက်တော့ နပ်သည်။ မိမိလက်သန်းလေးနှင့်ပြန်ချိတ်ပေးလိုက်သည်။

‘ကဲကဲ . မျက်နှာသွားသစ်.. ပြီးရင် မနက်စာစားကြမယ်… ဦးဇော် ကော်ဖီဖျော်ထားနှင့်မယ်….’

‘အင်း အင်း…’

ဆုပိုင်ဆွေ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားမှ လှဇော် မနက်စာတင်ထားသော စားပွဲဆီ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မနက်စာပြင်ဆင်နေရင်းမှ ဆုပိုင်ဆွေကို လှမ်းခိုးကြည့်လိုက်သေးသည်။ မှန်ခပ်ဝါးဝါးကြားမှ ဆုပိုင်ဆွေ ညဝတ်ဘောင်းဘီချွတ်ချပြီး အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထိုင်တာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သေးသည်။ မှန်မှုံဝါးဝါးကြားမှ ဖင်ဖြူဖြူလေးကကြည့်လ့ိုပင်မဝ။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအတွက် ကော်ဖီဖျော်ပြီး စောင့်နေလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ တဘတ်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးလာထိုင်သည်။

‘ကဲလာ… ဆုပိုင်အကြိုက် ကော်ဖီကို နို့များများနဲ့ ဖျော်ထားတယ်…’

‘အလဲ့ . ဦးဇော်က ဆုပိုင် အကြိုက်တောင် သိနေပါ့လား…’

‘သိတာပေါ့.. ဦးဇော်က ဆုပိုင်ရောက်တဲ့နေ့ကတည်းက ဂရုစိုက်ကြည့်နေတာကို… ’

‘ဟားဟား.. အပိုတွေ…’

လှဇော်ပြန်မပြောတော့ပဲ ဆုပိုင်ဆွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကော်ဖီလေးတစ်ကျိုက်သောက်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ ယခုမှ မျက်နှာသစ်ထားသဖြင့် ဘာမှမလိမ်းရသေး။ ပါးပြင်လေးက ကြည်စိမ်းနေသည်။ သွေးကြောလေးများပါမြင်နေရသည်။ မျက်ခုံးကောင်းသည်။ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း နှာတံစင်းစင်း နှုတ်ခမ်းလေးက ဖူးနေသည်။နုပျိုလှသောမျက်နှာလေးတွင် အပြစ်ကင်းစင်မှုက ထင်းကနဲပေါ်လွင်နေသည်။

‘ငါ့တူမလေးက တော်တော်လေး ချစ်စရာကောင်းတာပဲနော်…’

‘အာ.. ဦးဇော်.. မစားပဲနဲ့ လူကို ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ…’

‘အော်.. ငါ့တူမလေးက တကယ်ကို ချစ်စရာကောင်းလို့ပါကွာ… နှုတ်ခမ်းလေးတွေများ ရဲပြီး ဖူးဖူးလေးဖြစ်နေတာ….’

‘ဦးဇော်ရေ… ဆုပိုင်ရှက်လာပြီနော်.. လူကို စေ့စေ့လာကြည့်နေတယ်…’

ဆုပိုင်ဆွေ ရှက်နေသော်လည်း မိမိအလှကို ချီးကျူးနေသဖြင့် မိန်းခလေးပီပီ သဘောကျနေသည်။

‘ဦးဇော်က ဆုပိုင်ကို စေ့စေ့ကြည့်တာ အခုမှမဟုတ်တာ…. မနေ့ညကတည်းက…’

‘ဟား…………. တော်ပြီ.. အဲဒါကို ထပ်မပြောနဲ့တော့…’

‘အော်.. ပြောပြတာပါ.. ဦးဇော် ဘယ်လောက်စေ့စေ့ကြည့်သလဲဆိုတာကိုပြောပြတာပါ။

စေ့စေ့ကြည့်သလားမမေးနဲ့ မဲှ့နက်နက်လေးတစ်လုံး ဘယ်နားမှာရှိလဲတောင် သေချာသိတယ်….’

ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေး ဘယ်ဖက်ကပ်ရပ်တွင်ရှိသော မှဲ့ကလေးကို ရည်ညွှန်းပြောလိုက်သည်။

‘အား…… သေပြီ သေပြီ"

‘အင်း.. တွေ့တာပေါ့…’

. ဦးဇော် အဲဒါပါတွေ့တယ် ဟုတ်လား….’

‘အာ………. ဦးဇော်ရေ… ဆုပိုင်ရှက်လို့သေတော့မယ်… ဦးဇော်.. အဲဒါ ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပါနဲ့နော်…’

‘အော်ကွယ်.. မပြောပါဘူးဆိုနေ.. ကိုယ့်တူမလေး အရှက်ကွဲမဲ့ကိစ္စ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ….’

‘ဦးခန့်ကိုလည်းမပြောရဘူးနော်…’

‘မပြောဘူး…’

‘ဖေဖေတို့ကိုလည်းမပြောရဘူးေဖေဖေတို့သာသိသွားလို့ကတော့ ညဖက်မူးတာပါသိမှာ.. အဲဒါဆို နောက်ကျရင် ဘယ်မှပေးထွက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး….’

‘အင်းပါ… ဦးဇော်တို့ ၂ယောက်တည်းကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမသိစေရဘူး…’

‘ကတိပေးနော်…’

‘ကတိပေးပါတယ်ဆိုနေ…’

‘ကဲ ကဲ စားပြီးရင် ဟိုနားဒီနားသွားချင်သေးလား.. ဦးဇော်လိုက်ပို့မယ်… ဒါမှမဟုတ် ပြန်အိပ်ချင်လဲအိပ်…’

‘မအိပ်တော့ဘူး… အပြင်ထွက်ချင်တယ်…’

‘အင်း.. အဲဒါဆိုလည်း ဦးဇော်တို့ ဟိုနားဒီနားသွားကြမယ်လေ.. နေ့လည်စာစားခါနီးပြန်လာမယ်…

ဘုန်းခန့်တို့ကိုခေါ်ပြီး အပြင်ထွက်စားမယ်… ပြီးရင် ဦးဇော် မြဘုရားလိုက်ပို့မယ်…’

‘ဟုတ်.ကဲ . မြန်မြန်စား… ဦးဇော်.. ဘုန်းခန့်တို့ကို ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်ဦးမယ်..’

လှဇော် ဘုန်းခန့်တို့ဆီပြန်ခေါ်လိုက်သည်။ အပြင်ခဏသွားမည်ပြောလိုက်သည်။ လှဇော် ဖုန်းပြောပြီးချိန်တွင်ဆုပိုင်ဆွေ စားသောက်ပြီးသွားချေပြီ။

‘ဦးခန့်တို့ကမလိုက်တော့ဘူးတဲ့. ဦဇော်နဲ့ ဆုပိုင်ပဲပေါ့…’

‘ဒါဆိုရင် ရေသွားချိုး…’

‘အမ်… ဆုပိုင်မချိုးသေးဘူး.. ဦးဇော်အရင်ချိုး….’

‘ဆုပိုင်ချိုးလေ.. ဆုပိုင်က အလှပြင်ရဦးမှာ.. ဦးဇော်တို့က မြန်တယ်လေ…’

‘ဟင့်အင်း.. ရဘူးကွာ.. ဦးဇော်အရင်ချိုး…’

‘ကဲပါ မမလေးရယ်.. အရင်ချိုးဆိုလဲ ချိုးပါ့မယ်… အဲဒါဆိုလည်း အခန်းပြင်ထွက်ပေးဦး’

‘အောင်မာ.. မထွက်ပေးပါဘူး.. ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ချိုးပေါ့…’

‘အာ.. ဦးဇော်ရေချိုးတာ ဆုပိုင်ချောင်းကြည့်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…’

‘ဟွန့်.. သူ့တုန်းကကျတော့ ဆုပိုင်ကိုအကုန်ကြည့်ပြီး.. အခုသူ့အလှည့်ကျမှ သိတတ်နေလိုက်တာ.. ထွက်ပေးဘူး…’

‘အာ… မတူဘူးလေ.. လူကြီးနဲ့ ကလေး…’

‘မသိဘူး မသိဘူး.. မထွက်ပေးဘူး… လုံးဝကို မထွက်ပေးဘူး.. ဒါပဲ….’

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

‘ကဲ . ပြောမရရင်လည်းနေတော့… ဦးဇော်ကို ခိုးတော့ မကြည့်နဲ့နော်..’

‘အောင်မာ.. ကြည့်စရာလား.. မကြည့်ဘူး…’

လှဇော်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။ အင်္ကျ ီချွတ်လိုက်ရင်း ဆုပိုင်ဆွေကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ဆုပိုင်ဆွေမှာ တီဗွီချယ်နယ်များအား ရီမုတ်ဖြင့်ကလိသလိုဖြင့် လှဇော်ဖက် ခိုးခိုးကြည့်နေသည်။ လှဇော်ဘောင်းဘီပါချွတ်ကာ ရေပန်းဖွင့်ချိုးလိုက်သည်။ မှန်မှာခပ်ဝါးဝါးသာရှိသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ ရိုးတိုးရိတ်တိမြင်ရမြင်မှာ ယုံမှားစရာမရှိ။ ဆုပိုင်ဆွေ ရီမုတ်နှိပ်နေသလိုဖြင့် ခိုးကြည့်နေဆဲ။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေဖက်လှည့်ပြီးချိုးလိုက်သည်။

သေချာမမြင်ရတောင် အမွေးများကြားမှ မည်းမည်းဖွံ့ဖွံ့ရှိသော ဂျူနီယာလှဇော်၏ အလုံးအထည်ကတော့သေချာမြင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကား ရီမုတ်ကိုင်လျှက် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည်။ လှဇော် စချင်လာသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေကြားအောင်လှမ်းအော်လိုက်သည်။

‘ဆုပိုင်.. ရီမုတ်နှိပ်နေတာလဲ မပြီးတော့ပါလား… ဟားဟား..’

ထိုအခါမှ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ရီမုတ်ကို လွှတ်ချသည်။

‘ဟားဟား.. ငါ့တူမလေးရယ်.. ကြည့်ချင်လည်း သေချာသာလာကြည့်.. ခိုးကြည့်မနေနဲ့…’

‘အောင်မာ.. လူကိုများ…’

ဆုပိုင်ဆွေ ခါးထောက်ပြီး လှဇော်ကို ဘုကြည့်ပြန်ကြည့်သည်။ ဘုကြည့်ကြည့်ရင်းဖြင့်ပင် မျက်နှာကို မလွှဲတော့။လှဇော်ဆက်မပြောတော့။ ဆုပိုင်ဆွေကြည့်နေမှန်းသိတော့ ဂျူနီယာလှဇော်ထကြွလာသည်။ ဒီအတိုင်းပင်လွှတ်ထားလိုက်သည်။ ခဏနေမှ ဆုပိုင်ဆွေ မျက်နှာပြန်လှည့်သွားသည်။ ဒါတောင် မကြာမကြာ ခိုးကြည့်နေသေးသည်။ လှဇော် ရေချိုးပြီးမှ တဘတ်ကို ခါးတွင်ပတ်ရင်း ထွက်လာလိုက်သည်။ ဂျူနီယာလှဇော်၏ ရုန်းကြွမှုကြောင့် ရှေ့တွင် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းတော့ဖြစ်နေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ကိုကြည့်ရင်း…

‘ဦးဇော်က ဗလတောင့်တယ်နော်…’

‘အင်း.. ဦးဇော်က ရေကူးတယ်လေကွာ…’

‘ဟုတ်လား.. ကြွက်သားကြီးတွေဆို အသည်းယားစရာကြီး…’

‘ကဲကဲ. နှာဘူးမလေး.. သူများကို အဲလောက်ကြည့်မနေနဲ့တော့.ရေသွားချိုးတော့…’

‘ဟာ.. ဦးဇော်… လူကိုများ.. နှာဘူးမလေးတဲ့… ’

ဆုပိုင်ဆွေ ပါးစပ်မှ ပွစိပွစိပြောရင်း ရေချိုးခန်းဖက်ထွက်သွားသည်။ လှဇော်ကတော့ တဟားဟားအော်ရယ်ရင်း ရေသုတ်နေလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါ လှဇော်အလှည့်။ အဝတ်ပင်မဝတ်သေးဘဲ ဆုပိုင်ဆွေကို လှမ်းကြည့်နေလိုက်သည်။

ညက လှဇော်ဝတ်ပေးထားသည်မှာ ညဝတ်အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီသာဖြစ်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေချွတ်စရာများများစားစားမရှိ။ အင်္ကျ ီချွတ်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ရင်သားလေးများကို ရိုးတိုးရိတ်တိတ် လှမ်းမြင်နေရသည်။ ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လှဇော်အား ကျောပေးထားသဖြင့် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးလေးများကိုသာ မြင်နေရသည်။

ဘောင်းဘီနှင့်အင်္ကျီကို တန်းတွင်လှမ်းတင်လိုက်ရာ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဘေးတစောင်းကောက်ကြောင်းကို လှမ်းမြင်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးမှ ရေပန်းဖွင့်ပြီး ရေချိုးတော့သည်။ မှန်မှာ အလယ်တွင်သာ ကွက်၍မှုန်အောင်လုပ်ထားသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေတံလေးများကို ပေါင်ရင်းနီးပါး ကြည်ကြည်လင်လင်ကို မြင်နေရသည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ ရေပန်းအောက်တွင် လှည့်ပတ်ချိုးနေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေဆပ်ပြာတိုက်ရင်း လှဇော်ကို လှမ်းနောက်သည်။

‘ဦးဇော် နှာဘူး… ကြည့်နေတာများ မျက်လုံးတောင် ကျွတ်ကျတော့မယ်..’

‘အော်.. ဆုပိုင်က လှတာကိုး…’

လှဇော် စကားတစ်လုံးလှမ်းထည့်လိုက်သည်။

‘တော်ပါ…’

ဆုပိုင်ဆွေ ဆက်မပြောတော့ပဲ ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ ပိပိလေးပါ ဆပ်ပြာဖြင့်တိုက်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှခြေထောက်ကို တိုက်ရန် ငုတ်တုပ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ မှန်အကြည့်ဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်လေး။ ဆုပိုင်ဆွေ၏မျက်နှာက မှန်အနောက်နှင့်တန်းတန်း။ 

ပုခုံးလောက်မှစ၍ အောက်အထိက မှန်အကြည်တွင်ပြတ်ပြတ်သားသားကို မြင်နေရသည်။ လှဇော်နှင့် ဘေးတိုက်အနေအထားဖြစ်သည်။ ပေါင်တံစင်းစင်း။ ဖင်လုံးဖွေးဖွေး၊ကျောကုန်းဖွေးဖွေးဖြင့် တခါတခါ ရင်သားလေးတွေပါ မြင်ရသေးသည်။ နို့သီးခေါင်းရဲရဲလေးများက အထင်းသား။ခြေထောက်ကို ချေးတွန်းနေသဖြင့် လက်နှင့်ဖိတွန်းလိုက်တိုင်း တင်ပါးလေးများက ကြွကြွသွားသည်။ ပြီးမှ သတိဝင်လာက

‘အဲတော့.. ကုန်ပါပြီ ကုန်ပါပြီ.. မှန်အကြည်ဆိုတာ မေ့သွားတာ…’

ဆုပိုင်ဆွေကမန်းကတန်းပြန်ထသည်။

‘ဟားဟား… အပျိုကြီး မဆုပိုင်ဆွေရေ… အကုန်ကို မြင်ရတာဗျ… ဟားဟား..’

လှဇော် တဟားဟားရီရင်းလှမ်းစသည်။ ဂျူနီယာလှဇော်မှာတော့ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းမာနေသည်။

‘ဦးဇော်. နှာဘူး…’

ရေပန်းအောက်တွက် ဆပ်ပြာများဆေးချသည်။ သိပ်မကြာလိုက်။ ရေပန်းကိုပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ကိုယ်ပေါ်မှရေများကို ခါချနေသည်။ တင်ပါးလေးများ တုန်တုန်သွားသည်ကို ခပ်ဝါးဝါးလှမ်းမြင်နေရသည်။ လက်ဖြင့်တစ်ကိုယ်လုံးသပ်ချသည်။ပြီးမှ တဘတ်ယူရန် လက်လှမ်းလိုက်ရင်း

‘အဲတော့.. တဘတ်လဲမရှိပါလား…’

လှဇော်ဆီလှမ်းအော်သည်။

‘ဦးဇော် တဘတ်လဲမရှိပါလား…’

‘ဟုတ်လား… ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ…’

လှဇော်အကြောင်လှမ်းရိုက်သည်။

‘မသိဘူး…’

ဆုပိုင်တွေ လှည့်ပတ်ရှာနေသည်။ ပြီးမှ

‘အော်.. သိပြီ.. ဦးဇော်ခုနကယူသွားတာမှလား…’

‘ဟား.. ယူပါဘူးဗျာ…’

‘ဟုတ်ပါတယ် . ဦးဇော်ယူသွားတာ… ခုနက ဦးဇော်ခါးမှာပတ်ထားတာ တစ်ခု ပုခုံးပေါ်တင်ထားတာတစ်ခု…အခုဒီမှာ မျက်နှာသုတ်တဲ့ အသေးလေး ၂ခုပဲကျန်တော့တယ်….’

‘ဟဲဟဲ . ဟဲဟဲ ’

လှဇော် မျက်နှာ စပ်ဖြီးဖြီးဖြင့်အရူးကွက်နင်းနေလိုက်သည်။

‘ဦးဇော်.. ပြန်လာပေးကွာ….’

‘အာ.. ခုနက ဦးဇော် သုတ်ထားပြီးသားကြီးဖြစ်သွားပြီ.. မကောင်းတော့ဘူး.. မယူနဲ့တော့နော်..’

‘ဟား……… မယူလို့ မရဘူးလေး.. အခုဆုပိုင်ပတ်စရာ ဘာတဘတ်မှမရှိတော့ဘူး…’

‘မရှိတော့လဲ ဒီအတိုင်းပဲ တုံးလုံးလေးထွက်လာပေါ့…’

‘ဟာ.. ထွက်စရာလား… ဦးဇော်.. မညစ်ပတ်န့ကွဲာ… ပေးပါ…’

‘မပေးပါဘူး… ဒီအတိုင်းပဲထွက်ခ.ဲ့ . ဦးဇော်အကုန်မြင်ပြီးသားကို.. မှဲ့လေးတောင်သိနေမှတော့…’

‘အား.. ဦးဇော်ရေတော်တော့…’

ဆုပိုင်ဆွေ ဆက်တောင်းလို့လဲ ရမည် မဟုတ်မှန်းသိသဖြင့် မိမိဖာသာ အကြံထုတ်လျှက်ရှိသည်။

တဘတ်အသေးကို ခါးတွင်ပတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်။ တဘတ်မှာ အတော်သေးသဖြင့် ခါးတွင်လုံးဝမမြဲ။ပြန်ပြေပြေကျနေသည်။ လှဇော်မှာ ဆုပိုင်ဆွေ တဘတ်ပတ်နေသည်ကို မှန်ဝါးဝါးကြားမှ အပီအပြင် စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ တဆက်တည်း မိမိတွင်ရှိသော တဘတ်ကို စောင်အောက်ထဲထိုးပြီး ဖွက်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ တဘတ်ကိုချည်ရင်းဖြင့်ရသွားသည်။ ရင်ဘတ်ကတော့ နောက်တစ်ထည်ဖြင့် လုံးဝစည်းမရသဖြင့် တဘတ်လေးဖြင့် ရင်သားလေးတွေကို ကွယ်ပြီးထွက်လာသည်။ နှုတ်မှလည်း ဦးဇော်နှာဘူးဆိုတာကို ဂါထာတစ်ခုလို ပွစိပွစိရေရွတ်ရင်း ထွက်လာသည်။

ရေချိုးခန်းပေါက်ဝရောက်သည်နှင့် လှဇော်ဆီသို့ မျက်စောင်းဒိုင်းခနဲ လှမ်းထိုးသည်။ လှဇော်ကတော့ ရီကျဲကျဲ။ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ဆီလှမ်းလာသည်။ အောက်ကတဘတ်မှာ အရမ်းသေးသဖြင့် ပေါင်တခြမ်းက အလိုလိုပေါ်နေသည်။ အနံလည်းတိုသဖြင့် ဖင်အောက်မှာလည်းမလုံ။ ခြေလှမ်းနဲနဲဟလျှင်ပင် ပိပိလေးက လှစ်ခနဲ ပေါ်ပေါ်လာသည်။

လှဇော်ရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ရင်း

‘ဦးဇော်.. တဘတ်ပေးကွာ….’

‘ဦးဇော်မှာ မရှိဘူးလေ.. ဒီတဘတ်တစ်ခုတည်းကိုး…’

လှဇော်က ဆုပိုင်ဆွေကို ခြေအဆုံးခေါင်းအဆုံးကြည့်ရင် ရီကျဲကျဲလုပ်နေသည်။

‘မဟုတ်ဘူး.. ဆုပိုင်သိတယ.် . ဦးဇော်ဆီမှာရှိတယ်… ဦးဇော် ညစ်ပတ်ထားတာ…’

‘ရော်.. မမလေးရယ်.. မဟုတ်ရပါဘူးဆိုနေ…’

‘မဟုတ်ဘူးဆိုလ.ဲ . ခုဦးဇော်ဝတ်ထားတာ ဆုပိုင်ကိုပေး…’

‘အင်.. ညည်းကို ပေးရင် ကျုပ်က တုံးလုံးဖြစ်သွားမှာပေါ့.. ‘

‘သိဘူးကွာ.. ပေး.. ခုချွတ်ပေး…’

‘ဟား….’

‘မပေးဘူးလား.. မပေးရင် ဆုပိုင်ချွတ်ယူမှာနော်…’

‘အာ.. ဒီကောင်မလေးတွေ ခက်နေပါပြီ….’

‘ဆုပိုင် တစ်ကနေ သုံးအထိရေမယ်… မပေးရင် တကယ်ချွတ်ယူတော့မှာနော်..’

‘နေ.. နေပါဦး…’

‘တစ်………….’

‘ဟား………….. တယ်ခက်တာပဲ…’

‘နှစ်……………….’

‘တကယ်ချွတ်မလို့

‘သုံး……..’

ဆုပိုင်ဆွေအော်ရင်းတန်းလန်းဖြင့် လှဇော်ခါးတွင်ပတ်ထားသော တဘတ်ကိုဆွဲလုတော့သည်။ လှဇော်ကလက်တစ်ဖက်ဖြင့် တဘတ်ကိုထိန်းထားသည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ လက်တဖက်က ရင်သားပေါ်တွင်ရှိသော တဘတ်ကိုပြုတ်မကျအောင်ကိုင်ရင်း ဆွဲရသည်မို့ အားမပါ။ ထို့ပြင် တဘတ်မှာလည်း လှဇော်ခါးတွင် မြဲမြံစွာပတ်ထားသဖြင့် မကျွတ်။ အားနဲ့ဆွဲဆောင့်သည်။ လုံးဝမကျွတ်။ အားမရတော့ ရင်သားတွင်ကာထားသော တဘတ်ကိုလွှတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဆောင့်တော့သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ရင်သားလေးနှစ်မွှာမှာ လှဇော်ရှေ့တွင် အကာအကွယ်မဲ့စွာဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။

သို့သော် အရွယ်အစားမကြီးသဖြင့် သိပ်မလှုပ်။ အားနှင့် ဆောင့်ဆောင့်လှုပ်မှ တုန်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်။

လှဇော်ကလည်း တဘတ်မကျွတ်စေရင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းထားသည်။

‘ဟဲ့. ဟဲ့. အို… ကောင်မလေး… ဘယ်နှယ်. တအားဆွဲနေရတာလဲ…’

‘ပေးကွာ.. ပေးကွာ…’

ဆုပိုင်ဆွေ အားပိုရအောင် ခြေထောက်အားစုရပ်ထားရာမှ အသာကားလိုက်သည်။ ကားလိုက်ကာမှ ခါးတွင်မရမကချည်ထားသော တဘတ်လေးပါကျွတ်ကျပြီး ခြေရင်းတွင်ပုံကျသွားသည်။

‘အို…. ဟဲ့ . ဟဲ့... မမလေးရေ… ဖင်တုံးလုံးဖြစ်နေပြီနော်…’

လှဇော်ရီရင်း လှမ်းစသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ ပြန်ဝတ်မနေတော့။ လိုရင်းမှာ လှဇော်၏ ခါးတွင်ပတ်ထားသော တဘတ်ကို ရရေးဖြစ်နေသည်။လှဇော်ကတော့…. လက်နှစ်ဖက်က မိမိခါးမှ တဘတ်မပြုတ်စေရန်ကိုင်ပြီး ဆုပိုင်ဆွေ၏ပိပိလေးကို ကြည့်နေမိသည်။

ညကသာ ရေဖြင့်ကပ်နေသဖြင့် အမွှေးစိမ်းဖန့်ဖန့်လေးကို မြင်ရသော်လည်း ယခုမူ အမွှေးပင်ပေါက်ပါလေစဟု ထင်ရသည်။ ပေါင်ကလေးကားထားသည်ကို အပေါ်စီးမှ မြင်ရခြင်းဖြစ်သဖြင့် ပိပိအောက်ပိုင်းကိုတော့ မမြင်ရ။ အကွဲကြောင်းလေးသာ မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ လှဇော်မနေနိုင်သဖြင့် လက်တစ်ဖက်လွှတ်ပြီး စသလိုလိုဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေတင်ပါးလေးကို အသာအယာလှမ်းရိုက်သည်။ နူးနူးညံ့ဖြင့် အိကနဲအထိအတွေ့ကို ရလိုက်သည်။

ထိုအထိအတေ့ွနှင့် တပြိုင်နက်တည်း မိမိအောက်ပိုင်းမှာလည်း အေးကနဲခံစားလိုက်ရသည်။

ဆုပိုင်ဆွေဆီမှ ဟင်ကနဲ အာမေဋိတ်သံ ထွက်လာသည်။ လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် အထိန်း၊ ဆုပိုင်ဆွေကလည်း အားဖြင့်အဆွဲ၊ တဘတ်ကျွတ်သွားခြင်းပင်။ ဂျူနီယာလှဇော်မှာကား အတားအဆီးမရှိ အပေါ်သို့ထောင်တတ်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက်ရှိသည်။ဆုပိုင်ဆွေမှာ ဂျူနီယာလှဇော်ကို မြင်ပြီးကြက်သေသေသွားကား လက်တွင်ကိုင်တားသော တဘက်ကို လွှတ်လိုက်သည်။ လှဇော်က အလျှင်အမြန် ပြန်ဖုံးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေဆက်မလုတော့ပဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ချာကနဲလှည့်သွားသည်။

တိုးတိုး တိုးတိုးဖြင့်လည်း ‘ဦးဇော် နှာဘူးကြီး’ ဟု တတွတ်တွတ်ရွတ်နေသည်။ အသံတွေတော့ တုန်နေမှန်း လှဇော် သတိထားမိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ဖာသာသူ ဖင်အပြောင်သားနှင့်ပင် သေတ္တာဖွင့်ကာ အဝတ်တွေ

ရွေးထုတ်နေသည်။ လှဇော်မှလည်း အသင့်ပြင်ထားသော ဘောင်းဘီနှင့်အင်္ကျ ီကို ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ လှဇော်ဝတ်လ့ြို ပီးလောက်မှ ဆုပိုင်ဆွေ အဝတ်ရွေးလို့ပြီးသည်။ လှဇော်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်လှမ်းထိုးရင်းအောက်ခံဘောင်းဘီကို စွတ်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးမှာ ပန်းရောင်လေး။ ကာတွန်းရုပ်ကလေးများဖြင့်။ ပြီးမှဘရာစီယာ ပန်းရောင်ကို ဝတ်သည်။ ဘောင်းဘီတို အဝါ။ တီရှပ် အနီလေး ဖားရုပ်ကလေးနှင့်။

လှဇော်အဆင်သင့်ပြင်ပြီး ဆုပိုင်ဆွေကို စောင့်နေလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ မျက်နှာကို အနည်းငယ်ပြင်ဆင်ပြီးသည်နှင့် ၂ယောက်သား အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းပြင်ရောက်သည်အထိ ရင်ခုန်ုသံမငြိမ်သေး။ ဆုပိုင်ဆွေလည်း ရင်ခုန်နေပုံရသည်။ ဘာစကားမှမပြောပဲ ခေါင်းငုံ့နေသည်။ တည်းခိုသော ၈လွှာမှ အောက်ဆင်းရန် ဓာတ်လှေကားထဲဝင်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်တည်း။ ဓာတ်လှေကားတွင်းရှိ လေးဖက်လေးတန်မှန်များမှ နှစ်ယောက်စလုံး အချင်းချင်းမြင်နေရသည်။လှဇော်မှ လေသံလေးဖြင့်

‘ဆုပိုင်… ရှက်နေတာလား……’

‘…..’

‘ဒါမှမဟုတ.် . ဦးဇော်ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား…’

‘မဆိုးပါဘူး….’

ဆုပိုင်ဆွေ မပွင့်တပွင့်ဖြင့်အသံထွက်လာသည်။

‘ဒါပေမဲ့.. ဦးဇော် ဆုပိုင်ကို အထင်မသေးပါနဲ့နော်…’

‘ဘာကိစ္စသေးရမှာလည်း ဆုပိုင်ရယ်…’

‘ဆုပိုင်… ဒီလိုမျိုးတခါမှ မဖြစ်ဖူးပါဘူး… ဦးဇော်ကို ဆုပိုင်စိတ်ထဲမှာ အရမ်းရင်းနှီးသလိုခံစားရလို့ပါ…ဆုပိုင်သူများတွေနဲ့လည်း အဲလိုမျိုး မနေဖူးပါဘူး….’

‘အင်းပါ.. ဦးဇော် ဆုပိုင်ကို ယုံပါတယ်…’

‘ဦးဇော်.. ဒီကိစ္စကို ဘယ်သ့ကိူုမှမပြောပါနဲ့နော်.. ဆုပိုင်တောင်းပန်ပါတယ်…’

‘စိတ်ချပါ.. ဆုပိုင်ရယ်.. ဦးဇော် ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောဘူး… ဒါတွေဟာ ဦးဇော်နဲ့ဆုပိုင် နှစ်ယောက်တည်းသိတဲ့ ကိစ္စဖြစ်စေရမယ်… နော်…’

လှဇော်ပြောရင်းဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေပုခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ အလိုက်သင့်လေးမှီချလိုက်ကာ လှဇော်အားပြန်ဖက်လာသည်။ ဓာတ်လှေကား တံခါးပွင့်သွားသည်မို့နှစ်ဦးသားပြန်ခွာလိုက်သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လှဇော်ရင်တွင်းကြည်နူးနေသည်။ ရင်ခုန်နှုန်းကလည်း မကျသေး။ အရင်ကထက် ပိုရင်းနီးသွားကြကြောင်းတော့ နှစ်ဦးသားနားလည်လိုက်သည်။ 

ဆုပိုင်ဆွေမှာ လှဇော်လက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ရင်းပျော်ရွှင်မြူးထူးလျက်ရှိသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအား အနီးနားရှိ shopping mallတစ်ခုသို့ ခေါ်သွားသည်။ရေခဲမုန့်ကျွေးသည်။ ကလစ်လေးဝယ်ပေးသည်။ ဆုပိုင်ဆွေလိုချင်သည်ဆိုသောသူ့တစ်ကိုယ်စာနီးပါးရှိ တတ်ဒီဘဲမွှေးပွအရုပ်ကြီး ဝယ်ပေးလိုက်ပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။ 

နေ့လည်စာစားခါနီး ဘုန်းခန့်တို့ဖုန်းလှမ်းဆက်သဖြင့် ဟိုတယ်ပြန်လာခဲ့သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ အရုပ်ကြီး အခန်းတွင်းပြန်ထားသည်။ နေ့လည်စာ အပြင်ထွက်စားကြသည်။ ပြီးမှ မြဘုရားသို့ လှဇော်လိုက်ပို့လိုက်သည်။ ခရီးလမ်းတစ်လျောက်လုံး ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်လက်ကို မလွှတ်တမ်းဆုပ်ထားသည်။

...................................................................................................................................

လည်ပတ်နေစဉ်အတွင်းပင် ဘန်ကောက်တွင် နေထိုင်နေသော ဘုန်းခန့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီကဖုန်းလာသည်။ ဘုန်းခန့်တ့ကိုညစာဖိတ်ကျွေးမည်ဟု။ ဆုပိုင်ဆွေက မလိုက်လို။ လှဇော်မှလည်း မိမိသူငယ်ချင်းမဟုတ်သိလည်းမသိသဖြင့် မလိုက်လို။ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်အရ ဘုန်းခန့်တ့ကိုညစာသွားစားမည်။ လှဇော်နှင့်ဆုပိုင်ဆွေကဟော်တယ်တွင် ညစာစားမည်။ ညဖက် အနီးနားလည်ဖြစ်ချင်လည်ဖြစ်မည် ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

ဟော်တယ်ရောက်ရောက်ချင်းပင် ဘုန်းခန့်သူငယ်ချင်းက ဘုန်းခန့်တ့ို့လင်မယားကို ခေါ်သွားသည်။ လှဇော်ကဆုပိုင်ဆွေနှင့်တိုင်ပင်ကာ ညစာကို အခန်းတွင်သာစားသောက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကောင်တာသို့သွားကာ စားသောက်မည့်စာရင်းကိုမှာ၍ အပေါ်တက်ခဲ့ကြတော့သည်။ အခန်းတွင်းရောက်သည်နှင့် ဆုပိုင်ဆွေက ကုတင်ပေါ်သို့သွားကာ ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။

ဆုပိုင်ဆွေမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာကြမ်းပေါ်တွင်ထောက်ရက် ပက်လက်လှန်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ခြေထောက်အား လှဇော်ဖက်လှည့်ကာ ကားထားသလိုဖြစ်နေသည်။ မနက်ကတည်းက ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီမှာ တိုတိုပွပွဖြစ်သဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်ကလေးမှာ အထင်းသားပေါ်နေသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေဘေးတွင်ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။

‘ငါ့တူမလေးလဲ တော်တော်မောသွားပြီနဲ့တူတယ်…’

‘မောတာပေါ့ ဦးဇော်ရယ် .’

လှဇော် လက်တစ်ဖက်ကို ဆုပိုင်ဆွေဒူးခေါင်းလေးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေဘာမှမပြောသဖြင့် အသာအယာပင် ပွတ်နေလိုက်သည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း…

‘ငါ့တူမလေးက ပိုပိုချောလာတယ်… ရောက်တဲ့နေ့ကနဲ့တောင် မတူတော့ဘူး..’

‘ဟား… ဦးဇော်.. လုပ်ပြန်ပြီ.. လူကိုကြည့်ပြီး ပြောနေပြန်ပြီ….’

လှဇော် ပြောပြောဆိုဆိုပင် ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ဆုပိုင်ဆွေပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။

‘ဟော့တော့..ဦးဇော် ဘာလုပ်တာလဲ…’

ဆုပိုင်ဆွေ လကဝ်ါးလေးဖြင့် ပါးကို ယောင်ယမ်းကိုင်လိုက်သည်။

‘ငါ့တူမက အရမ်းလှတော့ .ဦးဇော်.. မနေနိုင်လို့ပါကွာ.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့… ’

‘ဟား.. ဟား.. အပိုတွေ… ခစ်ခစ်ခစ်..

‘ဘာရီတာလဲ.. ဦးဇော်ကို လှောင်တာလား…’

‘ခစ်ခစ်ခစ်..’

ဆုပိုင်ဆွေမှာ ပြန်မဖြေပဲ ဆက်ရီနေသဖြင့် လှဇော်အူယားလာသည်။

‘ကဲကွာ.. ကဲကွာ.. ရီချင်ဦး…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပါးနှစ်ဖက်အား ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေက ရီနေဆဲ။လှဇော်နှုတ် ခမ်းလေးဖြင့် ပါးလေးကို ထိကပ်ထားလိုက်တော့ ရီသံတွေတိတ်သွားသည်။ ရီသံပျောက်သည့် နောက်တွင် အသံရှူသံပြင်းပြင်းလေးက နားနားကပ်ကြားနေရသည်။ သက်ပြင်းမှုတ်သံလေးက လှဇော်ပါးနားမှ ကပ်ထွက်သွားသည်။ လှဇော်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ 

မိမိနှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို ရွရွလေးထိလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ ဘာမှမပြော။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားသည်။ လှဇော် နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ပါးစပ်ကိုအသာဟကာ ဆုပိုင်ဆွေ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေး။ ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ လှဇော်၏လက်တစ်ဖက်က ဆုပိုင်ဆွေ၏ပေါင်တံလေးပေါ်တွင် စုံချည်ဆန်ချည် ရွရွလေးပြေးနေသည်။

ချောမွတ်လှသော ပေါင်တံမှာ ကြက်သီးဖုကလေးများ ထနေသဖြင့် ကြမ်းကြမ်းလေးဖြစ်နေသည်။ လက်ကလေးဖြင့်ပေါင်တွင်းသားလေးများကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ အသာအယာပွတ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အပေါ်တက်လာခဲ့သည်။

ဘောင်းဘီအနားသတ်လေးသို့ လက်ရောက်လာသည်။ အသာအယာပွတ်ရင်းနှင့်ပင် ဘောင်းဘီ ခြေထောက်ပေါက်မှအထက်သ့ို့ဆက်တက်လိုက်သည်။ များများမတက်လိုက်ရ။ အောက်ခံဘောင်းဘီ သားရေကြိုးလေးကို စမ်းမိသည်။

သားရေကြိုးလေးတလျောက် လက်ညိုးလေးဖြင့် အသာအယာ ပွတ်စမ်းနေလိုက်သည်။ ပြီးမှ လက်ကလေးကိုပိပိလေးပေါ်သို့ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ အသာအယာ တို့ထိလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။

အသံတော့ထွက်မလာ။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိအထက်ပိုင်း ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်သို့ လက်ချောင်းကလေးဖြင့် အသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ ပိပိအကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လက်ညိုးလေးဖြင့် အထက် အောက် စုန်ဆန်ပေးလိုက်သည်။ ပါးလွှာလှသော အောက်ခံဘောင်းဘီလေးမှတဆင့် ပူနွေးသောအထိအတွေ့ကို ရနေသည်။ 

တခါတရံ အဆံဖုဖုလေးကို စမ်းမိသည်။ ဘောင်းဘီလေးမှာလည်း အနည်းငယ် စိုစွတ်နေရာမှ ရွှဲလာသည်။ လှဇော်၏ လျှာသည်လည်း ဆုပိုင်ဆွေပါးစပ်ထဲသို့ ရောက်ရှိမွှေနှောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေထံမှ ငြီးသံသဲ့သဲ့နှင့် အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းသာ ထွက်ပေါ်လာနိုင်သည်။

အနည်းငယ်ကြာမှ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်သည်။

‘အား.. အင့်.. ဦးဇော်… ဆုပိုင်အသက်ရှူလ့ို့မဝတော့ဘူး.. မွန်းနေပြီ….’

ထိုအခါမှ လှဇော် နှုတ်ခမ်းကိုခွာလိုက်သည်။ လက်ကိုတော့ ပိပိအပေါ်မှမခွာသေး။ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လက်ညိုးလေးကို ကစားလျှက်ရှိသေးသည်။

‘ဦးဇော်ရယ်.. ရပ်ပါတော့.. ဆုပိုင်မနေတတ်တော့ဘူး… နော်..’

လှဇော်လက်ကို ဆုပိုင်ဆွေ တွန်းထုတ်နေသည်။ အားတော့မပါ။

‘ဦးဇော်.. တော်ပါတော့ဆိုနေကွာ.. လူလည်း ညစ်ပတ်နေပြီ.. ရေချိုးရဦးမှာမို့လို့ 

‘ဒါဆိုလည်း တူတူချိုးမယ်လေ…’

‘အာ.. မလုပ်ပါနဲ့… ဆုပိုင်ရှက်တယ်..… နော်….’

‘ဦးဇော်ကို မရှက်ပါန့ဆုပိုင်ရယ်.. ဦးဇော်လည်း ဆုပိုင်ကို မြင်ဖူးသလို ဆုပိုင်လည်း ဦးဇော်ဟာကို မြင်ဖူးတာပဲကိုနော်…’

ဆုပိုင်ဆွေထံမှ တုန့်ပြန်သံထွက်မလာသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေလက်ခံလိုက်ပြီဟု လှဇော်ယူဆလိုက်သည်။

‘ကဲ..ဆုပိုင်သဘောတူတယ်ဆိုရင် ဦးဇော် ဆုပိုင်အဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးမယ်နော်…’

‘ဦးဇော်တို့ကတော့ ပြောရဆိုရ တအားခက်တာပဲ….’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏တီရှပ်လေးကို အောက်ခြေမှမကာ ခေါင်းမှဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှ အလိုက်သင့်ကလေး လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ အင်္ကျီကျွတ်သွားသည်နှင့် ပန်းရောင်ဘရာစီယာလေး ပေါ်လာသည်။ ဗိုက်သားကလေးများမှာ အဆီမရှိပဲ ချပ်ချပ်လေးဖြစ်နေသည်။

‘ဘောင်းဘီလဲ ချွတ်လိုက်မယ်နော်….’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဘောင်းဘီဇစ်လေးကို အသာအယာအောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ အတွင်းခံပန်းရောင်လေးနှင့် ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်လာသည်။

‘ဆုပိုင်က ပန်းရောင်တော်တော်ကြိုက်တယ်နော်…’

‘ဟုတ် ဘာလ့လိုလဲ ’

‘အော်… ဆုပိုင် ရောက်တဲ့နေကလဲ အောက်ခံကပန်းရောင်လေ.. အရက်မူးတဲ့နေ့ကလည်း ပန်းရောင်လေးပဲလေ…’

‘အာ……. ဦးဇော်.. ဆုပိုင်ရောက်တဲ့နေ့က ဝတ်တာကိုလည်း သိတာပဲလား…’

‘သိတာပေါ့… ဆုပိုင်က ဘောင်းဘီတိုဝတ်မှတော့ ဦးဇော်က ချောင်းချောင်းကြည့်နေတာလေ…’

‘ဟာ.. ရှက်စရာကြီးကွာ.. ဦးဇော် တော်တော်ဆိုးတာပဲ…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဘောင်းဘီလေးကို ခြေထောက်မှ အသာအယာဆွဲချွတ်ကာ အောက်တွင်ပုံထားလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဘရာစီယာလေးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘရာစီယာ ကျွတ်သွားသည်တွင်တော့ ဆုပိုင်ဆွေ၏ လုံးဝန်းနုနယ်လှသော ရင်သားဖွေးဖွေးလေးများ ထင်းခနဲပေါ်လှတော့သည်။

‘ဆုပိုင်နို့လေးတွေက လှတယ်နော်...နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နီရဲနေတာပဲ….’

‘အာ.. ဦးဇော်… ချွတ်မှာသာချွတ်.. လျောက်ပြောမနေနဲ့ ဆုပိုင်ရှက်တယ်…’

‘အင်း.. အဲဒါဆို ဆုပိုင်ရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုပါ ဦးဇော်ချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်…’

‘အင်း…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ခါးသာရေကြိုးမှ ကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာအယာပင်အောက်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှလည်း ချွတ်ရလွယ်ကူစေရန် တင်ပါးလေးအသာကြွပေးသည်။ဘောင်းဘီလေးကို ပေါင်လယ်လောက် ဆွဲချပြီးချိန်တွင် ဆုပိုင်ဆွေ၏ တင်ပါးဖွေးဖွေးလေးကို ရင်ခုန်စဖွယ် မြင်နေရသည်။

ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို စိထားသဖြင့် ပိပိလေးကိုတော့ မမြင်ရသေး။ ဘောင်းဘီကို ခြေထောက်အောက်အထိ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်တံလေးများနှင့် ခြေသလုံးလေးများကား သွယ်သွယ်လေး။ ပေါင်တံလေးများပေါ်တွင် အကြောစိမ်းကလေးများ ရှက်ဖြာနေကြသည်။ လှဇော်သည် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးလေးနှင့် လှနေသော ဆုပိုင်ဆွေကို တကိုယ်လုံး ခေါင်းမှခြေဖျားအထိ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကြည့်နေမိသည်။

‘အားပါး.. လှလိုက်တာကွာ…. အပြစ်ပြောစရာ တကွက်မှမရှိဘူး…’

‘ဦးဇော်.. အရမ်းစိုက်ကြည့်မနေနဲ့ကွာ…’

‘လှလွန်းလို့ပါကွာ….’

ဆုပိုင်ဆွေပါးနှစ်ဖက်မှာ ရဲရဲနီနေသည်။ မိမိအတွင်းအင်္ဂါများကို ယောကျ်ားသားတစ်ယောက်အား အတား အဆီးမရှိ ပြသရသဖြင့် ရှက်စိတ်၊ မိမိကိုယ်ကို အလွန်လှသည်ဟု အမွှန်းတင်ခံရသဖြင့် ပီတိဖြစ်စိတ်၊ယောကျ်ားတစ်ယောက်ဖြင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုများကြောင့် ရင်ခုန်နေသောစိတ်စသည်ဖြင့် အမျိုးအမည် မတပ်နိုင်လောက်အောင် ခံစားချက်များပြင်းထန်လွန်းနေသည်။

‘ဦးဇော်လည်း ချွတ်လေ… ဆုပိုင်ကျတော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်ပြီး သူကျတော့ ဘာမှလည်း မချွတ်ဘူး…’

‘ဆုပိုင်လာချွတ်လေ…’

‘အမ်.. ချွတ်ရဲပါဘူး… ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ချွတ်ပါလား…’

‘အင်း.. အဲဒါဆိုလဲပြီးရော…’

လှဇော် တီရှပ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။ ကျယ်ပြန့်သော ရင်အုပ်ကြီးနှင့် ကြွက်သားအမြှောင်းများမှာ အိမ်ထောင်ရှိ မိန်းမသားများကိုပင် အလွန်တရာဆွဲဆောင်လေရကား.. အပျိုပေါက်မလေး ဆုပိုင်ဆွေမှာမူ ပါးစပ်အဟောင်း သားဖြင့် ကြက်သေ သေလျက်ရှိတော့သည်။ 

ထို့နောက် ခါးပတ်ကိုဖြုတ်ကာ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လှဇော်၏ အောက်ခံဘောင်းဘီအတွင်းမှ ဖောင်းကြွနေချေပြီ။ ဆုပိုင်ဆွေမှာကား နှုတ်ခမ်းတို့ခြောက်နေသဖြင့် လျာဖြင့်သပ်လျှက်ရှိသည်။ မျက်လုံးများမှာ ရီဝေေ၀ဖြင့် လှဇော်၏ပေါင်ခြံသို့ စူးစိုက်ကြည့်လျှက်ရှိသည်။ လှဇော် အောက်ခံဘောင်းဘီကို အလျှင်အမြန်ပင် ချွတ်ချလိုက်သည်။ အချိန်အတော်အကြာ ချုပ်နှောင်ခံထားရသော ဂျူနီယာလှဇော် ဖျောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာသည်။ 

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေရှေ့တွင် မတ်မတ်ရပ်နေလိုက်သည်။ လှဇော်၏ တန်ဆာကြီးမှာ ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာနားတွင် ဝဲပျံနေသည်။ ကွမ်းသီးလုံးနီရဲရဲ၊ မဲမဲထူနေသော အမွှေးများ၊ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသော ကိုယ်ထည်၊ သွေးတိုးတိုင်း တဇတ်ဇတ်တုန်နေပုံများကဆုပိုင်ဆွေကို အသက်ရှူမှားသွားစေသည်။

‘ဦးဇော်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်… ပြီးတော့ မာမာကြီးနဲ့တူတယ…် ’

‘အင်းပေါ့.. အရင်ကမြင်ဖူးလား….’

‘ဟင့်အင်း.. မမြင်ဖူးဘူး…. အရင်ကမြင်ဖူးတာ အိမ်က မောင်လေးဟာပဲမြင်ဖူးတယ်.. သေးသေးဖြူဖြူလေး..

ပြီးတော့ အခုကို မာမာတန်းတန်းကြီးလဲ မဟုတ်ဘူး.. ပျော့ပျော့လေး…’

‘အော်.. အခုက ဆုပိုင်ကိုမြင်လို့ မာသွားတာလေ.. ဆုပိုင်က အရမ်းလှတာကို.. ’

လှဇော် ပြောရင်းဖြင့် တချက်ညှစ်ပြလိုက်သည်။

‘အမေ့…’

ဇတ်ကနဲ အပေါ်သို့မတ်လာသော ဂျူနီယာလှဇော်ကိုကြည့်ရင်း ဆုပိုင်ဆွေလန့်အော်သည်။

‘ကဲလာ.. ရေသွားချိုးရအောင်..’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေကို ဆက်ကနဲ ပွေ့ချီလိုက်သည်။ လှဇော်၏ လက်နှစ်ဖက်အတွင်းပါ ဆုပိုင်ဆွေကွေးကွေးလေး ပါသွားသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏တင်ပါးဘေးဖက်မှာ လှဇော်၏ရင်အုပ်နှင့်ပွတ်သပ်ရင်း ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ ပါသွားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ ဆုပိုင်ဆွေကိုအောက်သို့ ချပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေအား မိမိရင်ခွင်အတွင်း ထားရင်းနှင့်ပင် ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ လှဇော်ကို ကျောပေးထားသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏ခါးကို ဂျူနီယာလှဇော်မှ ထောက်လျက်ရှိသည်။ ရေပန်းအောက်သို့  ၂ယောက်သားဝင်ရပ်လိုက်ရင်း ဆုပိုင်ဆွေ၏နောက်မှနေ၍ လှဇော်သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ရေစိုစပြုနေသော ပါးကလေးများကို နမ်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့ပေးထားသည်။ လှဇော်၏ လက်နှစ်ဖက်ကမူ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ရင်သားလေးများကို အသာအယာနယ်လျက်ရှိသည်။ 

ပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေ၏ လက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ လှဇော်၏ လိင်တံကြီးပေါ်သ့ို တင်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကား လိင်တံကိုလက်ဖြင့် အသာအယာကိုင်ထားသည်။ လှဇော်ဆုပိုင်ဆွေ၏ ညီမလေးဆီသို့ လက်ကိုလှမ်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ လှဇော်ထက်အရပ်ပုသဖြင့် ဒူးနဲနဲကွေးလိုက်ရသည်။ရေစိုနေသော ပိပိလေးမှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေး။ လှဇော် လက်ညိုးလေးဖြင့် အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အသာအယာ ဆွဲလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ တစ်ချက်တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို လက်မှလည်း လှဇော်၏လိင်တံကြီးကို လက်ဖြင့် ညှစ်မိလိုက်သည်။

“ကဲ . ဦးဇော်.. ဆုပိုင်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်..”

လှဇော် ဆပ်ပြာရည်ကို လက်ထဲသို့ လောင်းထည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေကိုယ်ပေါ်သို့ အသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေအား မိမိဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး ရင်သားလေးများကို အသာအယာနှိပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးအား လက်ညိုးထိပ်လေးဖြင့် ဆွလိုက်တော့ အင်း ကနဲအသံထွက်လာသည်။ 

လှဇော်ဆုပိုင်ဆွေကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှ အလိုက်သင့်လေး လှဇော်ကိုပြန်ဖက်သည်။ လှဇော်၏ လိင်တန်ကြီးမှာကား ဆုပိုင်ဆွေ၏ဗိုက်သားလေးကို တဇတ်ဇတ်ဖြင့် ထိုးလျှက်ရှိလေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေအား ဖက်လျက်နှင့်ပင် လက်ထဲမှဆပ်ပြာဖြင့် ကျောလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ လက်ကိုအောက်သို့ဆင်းကာ တင်ပါးလေးများကို ပွတ်လိုက်သည်။ 

တခါတရံလက်ကလေးဖြင့် ညှစ်လိုက်သည်။ လက်ညိုးလေးဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခရေပွင့်ကလေးကို ဆွပေးလိုက်ရာ ဆုပိုင်ဆွေမှာ လှဇော်အား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကိုဖက်ထားလေတော့သည်။ မျက်နှာမူလျက်နှင့်ပင် လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပိုင်ဆွေ၏ တင်ပါးပေါ်မှမခွာပဲပေါင်ရင်းကလေးများဆီသို့ စုန်ဆင်းလိုက်ရင်း လှဇော်ထိုင်ချလိုက်သည်။ လှဇော်ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိခုံးခုံးလေးမှာ လှဇော်၏ မျက်နှာတည့်တည့်သို့ရောက်လာတော့သည်။ ပိပိလေးမှာ မို့မို့ခုံးခုံးလေး။

ပေါက်သည်ဆိုယုံမျှသော အမွေးနုနုလေးများမှာ ရေဖြင့်ကပ်နေသဖြင့် စိမ်းစိမ်းလေးဖြစ်နေသည်။ ပိပိကြားထဲမှ အဆံလေးက အပြင်သို့ ပြူလုပြူခင်လေးဖြစ်နေသည်။ ဆီးစပ်တဝိုက်၊ ပေါင်တံတဝိုက်နှင့် ပိပိလေးမှာ ရေစက်ကလေးများ သီးနေသည်။ လှဇော်မနေနိုင်တော့။ နှာခေါင်းလေးဖြင့် အသာအသာ နမ်းလိုက်သည်။

‘အို… ဦးဇော် ဘာလုပ်တာလဲ.. ငရဲတွေတော့ ကြီးကုန်တော့မှာပဲ…’

‘ဦးဇော်မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ… ဆုပိုင်ဟာလေးကို နမ်းချင်လို့ နမ်းလိုက်တာပါ… အားပါး… မွေးနေတာပဲကွာ…’

လှဇော် တစ်ချက်သာနမ်းလိုက်ပြီး မျက်နှာကိုခွာလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပေါင်အနောက်မှ အရှေ့သို့ဆွဲယူကာ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိအောက် ဒူးအထက်ကို ဆပ်ပြာများဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက်ကိုအပေါ်ဖက်သို့ အသာအယာတက်ကာ ပေါင်ခြံတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီကို ရွရွလေးပွတ်ပေးလိုက်ရာ…

‘အ.. အ.. ဦးဇော်ရေ.. ယားတယ်ကွာ… ’

လှဇော် ပိပိလေး၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ပိပိလေးပေါ်ကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အသာအယာအုပ်ပြီး ပွတ်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေသည်ကား လှဇော်ခေါင်းမှ ဆံပင်များကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်တောင်ကလေးစင်းလျက် ရှိနပြီဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်ပွတ်သပ်ပြီးနောက် လှဇော် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ 

ပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေအား တဖက်သို့လှည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ လှဇော်အားကျောမှီပြီး မတ်တပ်အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏လိင်တံကို လာကိုင်သည်။ လှဇော်ပင်ပြောစရာမလို။ လှဇော် မိမိလိင်တံကိုင်ထားသော ဆုပိုင်ဆွေ၏ လက်ပေါ်မှအုပ်ကိုင်ကာ လက်ကို ရှေ့တိုး နောက်ငင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကြာကြာလုပ်ပေးစရာမလို။ ဆုပိုင်ဆွေ လုပ်တတ်သွားသည်။ ထိုအခါမှ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိကိုပြန်ပွတ်ပေးသည်။

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ နားနားသို့ကပ်ကာ

’ကောင်းလား… ဆုပိုင်…’

‘အင်း….’

ဆုပိုင်ဆွေ မရှက်နိုင်တော့။ ပိုမိုသေချာစေရန် လှဇော်ထပ်စမ်းလိုက်သည်။

‘ပေါင်လေး နဲနဲကားပေးပါလား….’

ဆုပိုင်ဆွေ ချက်ချင်းပင် ပေါင်လေးကို အနည်းငယ်ကားပေးသည်။ အပျိုပေါက်လေးတွေများ ရှက်တုန်းက နှစ်ယောက်မရှိသလို သူတို့လို ချင်သည့်အခါတွင်များ ပြောသမျှလုပ်ပေးနိုင်သည်။ပေါင်ကားပေးလိုက်သဖြင့် လက်လှုပ်ရပိုလွယ်သွားသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပုခုံးပေါ်မှ အရှေ့ကိုကျော်ကြည့်ရင်း ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ အသက်ရှူထုတ်သည့်လေက လှဇော်၏ မျက်နှာဘေးကိုနွေးနွေးလေး လာထိနေသည်။ 

ရင်အုံမှာမို့လာလိုက် ပြန်ကျသွားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ လှဇော် လက်ညိုးကစားမှုကြောင့် တခါတခါ တွန့်တွန့်သွားသည်။ လက်တစ်ဖက်အား ဆုပိုင်ဆွေ၏ တင်ပါးလေးပေါ်တင်ထားသဖြင့်တင်ပါးလေး ကျုံ့ကျုံ့သွားသည်ကိုပင် လှဇော်သိရှိနေသည်။ 

မည်မျှပင် တွန့်နေစေကာမူ ဆုပိုင်ဆွေ၏ လက်ကလေးမှာလှဇော်၏ လိင်တံပေါ်တွင် ပုံမှန်လှုပ်ရှားလျှက်ပင်ရှိနေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ အသက်ရှူသံပြင်းလာသည်။ ရင်အုံနိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်သည့်နှုန်း မြန်လာသည်။ ဆုပိုင်ဆွေထံမှ ငြီးသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည်။ လှဇော်၏ လိင်တံပေါ်တွင် ကစားနေသော လက်မှာ ညှစ်အားပိုတင်းလာသည်။ လက်လှုပ်ရှားမှုပိုမြန်လာသည်။

‘ဦးဇော်.. အင့်.. အင့်.. ခဏ.. ခဏ… ဆုပိုင်ရှုးပေါက်ချင်လာလို့…..’

‘အဲဒါရှူးပေါက်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး…’

ဆုပိုင်ဆွေ ရှူးပေါက်ချင်လာသည်ထင်သဖြင့် လှဇော်လက်ထဲမှ အတင်းရုန်းသည်။ လှဇော်မှ ဆုပိုင်ဆွေအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားရင်း ပိပိလေးပေါ်ပွတ်နေသောလက်ကို ပိုမြန်လိုက်သည်။

‘ဦးဇော်.. အား.. အ…. လွှတ်ပေးပါ.. ဆုပိုင် အရမ်းရှူးပေါက်ချင်နေပြီ.. ထွက်ကုန်တော့မယ်…’

‘စိတ်မပူနဲ့.. ပေါက်ချင်လဲ ဒီမှာပဲပေါက်ချလိုက်…’

‘အာ….’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်လက်မှ ထပ်ရုန်းသည်။ လှဇော်ကလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားရင်း လက်ကိုသွက်သွက်လေး လှုပ်ပေးသည်။

‘အား.. ဦးဇော်.. လွှတ.် . ဆုပိုင် ထွက်တော့မယ်… အား.. အ… ဆုပိုင်..ဆုပိုင်မရတော့ဘူး…. အ… အ… အား………….သွားပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီနဲ့တူတယ်.. အ.. အ… အင့်….အား…’

ဆုပိုင် တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ လှဇော်၏လိင်တံကို ကစားနေရာမှရပ်သွားပြီး တင်းနေအောင်ညှစ်ထားသည်။ တင်ပါးလေးများ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကြုံ့သွားသည်။ အနည်းငယ်နေမှ ဟင်း ကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချလိုက်သည်။

‘ဦးဇော်ရာ.. ရှူးတွေ ထွက်ကုန်ပြီနဲ့ တူတယ်ကွာ…’

‘မထွက်ပါဘူး ဆုပိုင်ရ.. မယုံရင်ကိုင်ကြည့်ပါလား…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်ကိုယူပြီး ပိပိလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ မိမိပိပိလေးပေါ် အသာအယာ ပွတ်ကြည့်နေသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏နား နားသို့ကပ်၍ ထပ်မေးလိုက်သည်။

‘ဆုပိုင်.. ဘယ်လိုနေလဲ..’

‘မသိဘူး.. ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကယင်ကြီး… လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲပဲ….’

‘ကောင်းကော ကောင်းလား…’

‘အင်း… ‘

‘အဲဒါဆို ဦးဇော်ကို ဆက်လုပ်ပေး….’

လှဇော်၏လိင်တံပေါ်မှ ရပ်ထားသော လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပြန်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လှဇော်မှာ ဆုပိုင်ဆွေအားလုပ်ပေးနေတုန်းကပင် အတော်ထန်နေသဖြင့် ကြာကြာတောင့်ခံ မထားနိုင်တော့။

‘အား.. အား… ဆုပိုင်.. မြန်မြန်လေး လုပ်.. အား…’

ဆုပိုင်ဆွေလည်း တတ်နိုင်သ၍ မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။

‘အား. ပြီးတော့မယ်.. အား…..’

‘အား…………….’

လှဇော် လိင်တံကြီး ဆုပိုင်ဆွေ၏လက်ထဲတွင် ထခုန်သည်။ အရည်များ ဖွားခနဲလွင့်စင်ထွက်လာပြီး ဆုပိုင်ဆွေ၏ တင်ပါးပေါ်လာတင်သည်။

‘အ..အ.. ဦးဇော်.. ဘာတွေထွက်လာတာလဲ.. ဒီမှာပေကုန်ပြီ…’

‘အ.. အာ.. မရပ်နဲ့ ဆုပိုင် မရပ်လိုက်နဲ့…’

စစထွက်ချင်းတွင်သာ ဆုပိုင်ဆွေ လန့်သလိုရှိပေမဲ့ ကြည့်ကောင်းသဖြင့် လက်ကိုမရပ်ပဲ ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လှဇော်၏ သုတ်ရည်များက ဆုပိုင်ဆွေ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် စီးကျပေကျံလျှက်ရှိသည်။လှဇော်၏ လိင်တံကြီးမှလည်း တဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျလာသည်။ လှဇော် မိမိလိင်တံပေါ်ရှိ ဆုပိုင်ဆွေ၏ လက်ကိုကိုင်ပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ လက်ကိုကိုင်ကာ မိမိလိင်တံထိပ်ကို အုပ်ပြီးပွတ်လိုက်သည်။

‘ဟာ.. ဦးဇော်မကောင်းဘူး. ဦးဇော် ဟာတွေ ဆုပိုင်လက်မှာပါ ပေကုန်ပြီ….’

‘အားပါး.. ကောင်းလိုက်တာ တူမလေးရာ….’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေထံမှ မျက်စောင်းတစ်ချက် ဒိုင်းခနဲ ပစ်လိုက်သည်။

‘ကဲပါ.. ဆုပိုင်ကို ဆပ်ပြာတွေကော အခုပေနေတာကော ဦးဇော် ဆေးပေးပါမယ်…’

လှဇော် ရေပန်းပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေအား မိမိရှေ့တွင်ထားကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်ဆေးကြောပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏ လိင်တံအား ကြည့်ရင်း

‘ဦးဇော်.. ဦးဇော်ဟာကြီးက ခုနကလို မာမာတန်းတန်းကြီး မဟုတ်တော့ဘူးနော်….’

‘အင်း… ခုနက အရည်တွေထွက်သွားလို့လေ…’

‘အော်.. အဲဒါကြောင့် အခု ပျော့ပျော့နဲ့ တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတာလား….’

‘အင်းပေါ့…’

‘တီ'

‘တီ'

‘တီ'

‘တီ'

……………………………’

……………………………’

……………………………’

……………………………’

လှဇော်တို့ ရေချိုးလို့မပြီးသေးခင်ပင် အခန်းတံခါးမှ ဘဲလ်သံမြည်လာသည်။

‘ဟိုက် ညစာလာပို့တာနဲ့တူတယ်…’

‘ဦးဇော်.. သွားမဖွင့်နဲ့လေ.. ဆုပိုင် ဒီမှာ တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေတာ…’

‘အာ. မဖွင့်လို့မရဘူးလေ…’

‘မဖွင့်နဲ့…. ဖွင့်ရင် ဆုပိုင်ကိုမြင်သွားကြမှာပေါ့.’

‘မြင် မြင်ပေါ့.. ဘာဖြစ်လဲ.. ကလေးပဲဟာ…’

‘အာ.. မဖွင့်နဲ့ကွာ…’

‘တီ'

‘တီ'

‘တီ'

……………………………’

……………………………’

……………………………’

တံခါးဘဲလ်ကလည်း အဆက်မပြတ် မြည်နေသည်။

‘ကဲကဲ . အဲဒါဆိုလည်း ဦးဇော် သူ့ကို အထဲမဝင်ခိုင်းတော့ဘူး… ဦးဇော်ပဲ ပန်ကန်တွေအထဲ သယ်လိုက်တော့မယ်…’

လှဇော် ပြောပြောဆိုဆို တဘတ်တစ်ထည်ကို ခါးမှာပတ်ပြီး အခန်းတံခါး သွားဖွင့်လိုက်သည်။ ထင်သည့်အ တိုင်းပင်။ ညစာလာပို့ချင်းပင်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအားနောက်ချင်သဖြင့် ဝိတ်တာအား အခန်းထဲ အနည်းငယ်ဝင်ခိုင်းပြီးမှ ဟင်းပန်းကန်များကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ 

အခန်းထဲသို့ဝင်သောလမ်းမှာ ကုတင်နှင့်ရေချိုးခန်းကြားတွင်ရှိသည့်အပြင် ရေချိုးခန်းတံခါးအား ဟင်းလင့်ဖွင့်ထားသဖြင့် ကျောပေးပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ရေချိုးနေသော ဆုပိုင်ဆွေကို ညစာလာပို့သော ဝိတ်တာမှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရလေသည်။ ဟင်းပန်ကန်မှာ အနည်းငယ်များသဖြင့် ၃ခေါက်ခွဲသယ်ရသည်။ ဝိတ်တာမှာ ဟင်းထည့်သော လင်ပန်းလေးအားကိုင်ရင်း ဆုပိုင်ဆွေအား မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ် ငေးလေတော့သည်။

‘အား……….. ’

မိမိအားစူးစိုက်ကြည့်နေသော ဝိတ်တာကိုတွေ့သဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေစူးစူးဝါးဝါးအော်ပြီး နီးစပ်ရာတဘတ်ဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ပတ်လိုက်သည်။ ညစာပို့ပြီးသွားသဖြင့် ဝိတ်တာအပြင်သို့ ပြန်လှည့်ထွက်သွားသည်။

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်အား ရေချိုးခန်းထဲမှပင် လှမ်းအော်သည်။

‘ဦးဇော်ရာ… အထဲကို မခေါ်ပါနဲ့ဆို.. ’

‘မဟုတ်ပါဘူး.. ပန်ကန်တွေများနေတော့. ဦးဇော်လည်း မနိုင်တာနဲ့ သ့ကိူုအထဲနဲနဲလေးခေါ်တာပါ… အခန်းဝလေးတင်ကို.. ’

‘အာ.. အဲဒိအခန်းဝက ဆုပိုင်ရေချိုးနေတာကို တန်းနေတာပဲ…’

‘ကုန်ပါပြီ.. ကုန်ပါပြီ.. ဦးဇော်နဲ့ကျမှပဲ ဆုပိုင် အရှက်တွေလည်း ဘာမှမကျန်တော့ဘူး…’

‘ကဲ . ကောင်မလေး.. ပွစိပွစိနဲ့ ပြောမနေနဲ့… ထွက်လာခဲ့တော့… ရေချိုးတာအရမ်းကြာနေပြီ အအေးမိမယ်…ညစာလည်းစားရဦးမယ်…’

ဆုပိုင်ဆွေ တဘတ်တစ်ထည်အား ခါးတွင် ဖရိုဖရဲပတ်ပြီး ထွက်လာသည်။ လှဇော်အား မြင်မြင်ချင်း မျက်စောင်းတစ်ချက် လှမ်းပစ်သည်။ လှဇော် ရီကျဲကျဲလုပ်နေလိုက်သည်။ လှဇော် မိမိကုတင်နားလာက ခါးတွင်ပတ်ထားသော တဘတ်ကိုဖြေချပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ရေသုတ်လိုက်သည်။ သူ့ကုတင်နားတွင်ပင် တဘတ်ကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေသုတ်နေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေအားပြန်မြင်တော့ လှဇော်၏လိင်တံ ပြန်ကြွလာပြန်သည်။

‘အယ် . ဦးဇော်ဟာကြီး ပြန်ထောင်လာပြန်ပြီ…’

‘အင်း.. ဆုပိုင်က တပတ်ချွတ်ပြတာကိုး…’

‘ဟမ်.. ခုနက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တစ်ချိန်လုံးမြင်တာတောင် ဦးဇော်က အားမရသေးဘူးပေါ့…’

‘အင်းပေါ့…’

ဆုပိုင်ဆွေ ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ဝတ်လိုက်သည်။ အောက်တွင် ဘာမှမခံ။ တီရှက်အဖြူပွပွတစ်ထည် စွပ်လိုက်သည်။ လှဇော်လည်း ဘောကန်ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်နှင့် တီရှပ်တစ်ထည် စွပ်လိုက်သည်။

‘ကဲ ကဲ . ဟင်းတွေ မအေးခင် စားလိုက်ကြရအောင်…’

စားသောက်ပြီးတာနှင့် ဝိတ်တာကိုခေါ်ပြီး ပန်ကန်များကို သိမ်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဝိတ်တာထွက်သွားသည်နှင့် လှဇော် အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီး ချက်ပါသေချာချလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကတော့ ကုတင်ပေါ်ရောက်နေချေပြီ။မှောက်ရပ်ကလေးဖြင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းထောင်ကာ လှဇော်၏ Ipad ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကလိလျှက်ရှိသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ဘေးတွင်ပင် ဝင်မှောက်လိုက်သည်။

‘ဘယ်လိုလဲ တူမလေး.. ဦးဇော် အိုင်ပက်ကို ကြိုက်လို့လား…’

‘အင်း…’

ဆုပိုင်ဆွေ ဂိမ်းတစ်ခုကို ဆော့နေရင်းမှ ပြန်လှည့်မကြည့်ပဲဖြေသည်။

‘အင်း.. ဆုပိုင်လိုချင်ရင် မနက်ဖြန်တစ်လုံး ဝယ်ပေးလိုက်မယ်လေ…’

‘ဦးဇော် တကယ်ပြောတာလား…’

‘အင်းပေါ့…. ယူမလား…’

‘ယူမှာပေါ့. ဦးဇော်ရ…’

...........................................................................................................

ဆုပိုင်ဆွေ ပါးစပ်ကပြောနေသော်လည်း လက်ကအဆော့မပြတ်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအား ခါးမှဖက်ထားလိုက်ရင်း ဆုပိုင်ဆွေဆော့နေသောဂိမ်းကို ဘေးမှကြည့်နေလိုက်သည်။ ခါးမှတဖန် ကျောလေးအား အင်္ကျ ီပေါ်မှအသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကစားနေသည်ကိုလည်း တချက်တချက် လှမ်းပြောလိုက်သေးသည်။ အားမရသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ညဝတ်အင်္ကျ ီထဲသို့ လက်ထိုးထည့်ကာ ကျောပြောင်ပြောင်လေးကို ပွတ်လိုက်သည်။ကျောတပြင်လုံးပွတ်ရင်းမှ လက်ကို အရှေ့သ့ဆိုွဲယူကာ နို့အုံလေးကို အသာအယာ ထိလိုက်သည်။

ဆုပိုင်ဆွေ တွန့်ခနဲဖြစ်သွားရင်း

‘အ.. ဦးဇော်.. ယားတယ.် . ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲ…’

ပါးစပ်ကပြောသော်လည်း မျက်နှာက Ipadမှမခွာ။ လှဇော် လက်ကို ပြန်မရုပ်ပဲ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ရင်သားလေးများကို အသာအယာ ပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလေးဖြင့် ကစားပေးလိုက်သည်။

‘အ.. ဟာကွာ.. ဦးဇော်လုပ်တာနဲ့ ဒီမှာသေသွားပြီ… ထပ်ဆော့လိုက်ဦးမယ်..’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ အင်္ကျ ီအောက်မှ လက်ကိုပြန်ထုတ်ကာ တင်ပါးကို ပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။ တင်ပါးတစ်ခြမ်းအား လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်ရင်း အသာအယာ ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။

‘အို့.. အမေ့.. အာ.. ဒီမှာသေတော့မှာပဲ…’

လှဇော်လက်အား ဆုပိုင်ဆွေ၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ဘောင်းဘီခါးမှာ သားရေ ကြိုးချောင်သဖြင့် အလွယ်တကူပင် လက်ဝင်သွားလေသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ခံဝတ်မထားသဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ၏နူးညံ့လှသော ဖင်သားလုံးလုံးလေးများကို ထိတွေ့နေရသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဖင်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လက်ညိုးလေးဖြင့် အသွားအပြန်လုပ်နေလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေခရေပွင့်လေးအားလည်း တခါတရံ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

 ဆုပိုင်ဆွေမှာကား ဂိမ်းအတွင်းတွင် အာရုံမရတော့။သို့သော် ipad ထံမှ မျက်နှာအားမခွာ။ လှဇော်အားမရသဖြင့် လက်ကို အပြင်ထုတ်ကာ အင်္ကျီကိုအပေါ်သို့ပင့်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ ဆုပိုင်ဆွေ၏ဘောင်းဘီကို တင်ပါးမှဆွဲချလိုက်သည်။ ဘောင်းဘီနောက်ပိုင်းမှာ ဆုပိုင်ဆွေ၏ တင်ပါးလုံးလုံးဖွေးဖွေးလေး ပေါ်သွားသည်အထိ အောက်လျောကျသွားသော်လည်း အရှေ့မှာကိုယ်လုံးနှင့်ပိနေသဖြင့် ကျွတ်မသွားသေးချေ။

‘တူမလေး.. ခါးနဲနဲကြွပေးဦးလေ…’

‘အာ.. ဦးဇော် ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲကွာ…’

ပါးစပ်မှသာ မူနေသော်လည်း ဆုပိုင်ဆွေခါးလေးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ လှဇော် ဘောင်းဘီကိုခြေထောက်မှ လုံးဝကျွတ်သွားသည်အထိ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ ipadကို မျက် နှာမူ တံတောင်နှစ်ဖက် ထောက်ရက်၊ ခါးတွင် ဘာမျှမရှိ၊ ဖင်ပြောင်လေးနှင့် ခြေထောက်များကိုမူ လှဇော် ဘောင်းဘီချွတ်ခဲ့စဉ်ကအတိုင်း ပူး၍ဆန့်တန်းထားသဖြင့် ရေသူမလေးနှင့်ပင် တူနေချေသေးသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေသလုံးလေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ခြေသလုံးလေးများက ဖြောင့်စင်းနေသည်။ အမာရွတ်မရှိ။ ပေါင်တံလေးများကို ဆက်ပွတ်သပ်လိုက်တော့ ဆုပိုင်ဆွေ တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ 

လှဇော် မနေနိုင်တော့။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေသလုံးလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ထိကပ်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေရှေ့တွင် Ipad မရှိတော့။ ခေါင်းလေးကို ဘေးတစောင့်လှည့်ရင်း လှဇော်လုပ်သမျှကို ငေးကြည့်နေသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေသ လုံးသားလေးများကို နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် အသာငုံခဲလိုက်သည်။

‘အင့်… ’

ဆုပိုင်ဆွေထံမှ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာသည်။ လှဇော် နှုတ်ခမ်းများကို ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဒူးခေါက်ကွေးလေးဆီ ရွေ့လာခဲ့လိုက်သည်။ ဒူးခေါက်ခွက်ကလေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ထိလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ပေါင်တံလေးကို ဖိကိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းက ပေါင်တွင်ရှိနေဆဲမှာပင် လက်က တင်ပါးလုံးလုံးလေးပေါ်တွင် ဖျစ်ညှစ်နေချေပြီ။ ဆုပိုင်ဆွေထံမှ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းလေးကြားနေရသည်။ လှဇော် လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ရင်းထိရင်းပင် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ဖင်ဖွေးဖွေးလေးပေါ် တက်လာခဲ့သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ဖင်လုံးလေးကို လျှာဖြင့်လျက်သည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့်နမ်းသည်။ သွားဖြင့် ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်သည်။

‘အမေ့.. ဦးဇော် မကိုက်နဲ့လေ’

‘ဆုပိုင်ဖင်လေးက ချစ်စရာလေးကိုး… အားရပါးရကို ကိုက်ပစ်လိုက်ချင်တာ… ‘

‘ခစ်ခစ်.. အဲဒါဆိုလဲ အားရပါးရသာကိုက်… ခစ်ခစ်…’

လှဇော်နှာခေါင်းကို ဆုပိုင်ဆွေ ဖင်ကြားလေးထဲ မြုပ်လိုက်သည်။ ဖင်အကွဲကြောင်းလေးမှတဆင့် ခရေပွင့်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ရေချိုးထားပြီးသားဖြစ်သဖြင့် ဆပ်ပြာနံမွေးမွေးလေး သင်းနေသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေထောက်တဖက်ကို မ၍ ဘေးသို့ကားလိုက်ရာ အလိုက်သင့်လေး ကားသွားသည်။ အခုမှ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခရေပွင့်အပြင် ပိပိလေးမှ ထွက်ပြူစပြုနေသော အဆံလေးကိုပါ မြင်ရတော့သည်။ 

ဖင်လေးနှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီး တဖက်ဆီဆွဲလိုက်တော့ ခရေပွင့်လေး ပေါ်လာသည်။ လှဇော် ခေါင်းကိုငုံ့၍ ခရေပွင့်လေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးလိုက်သည်။ လှဇော်လျှာဖျားဖြင့် ထိုးမိသည်ကြောင့် ခရေပွင့်လေးမှာ ပွရှုံ့ပွရှုံ့ ဖြစ်နေသည်။ လက်ကိုတင်ပါးပေါ်မှပေါင်ခွကြားသို့ ပြောင်းလိုက်သည်။ 

ပိပိလေး၏ အကွဲကြောင်းလေးထဲမှ ထွက်ပြူစပြုနေသော အဆံလေးအား လက်ညိုးလေးဖြင့် အသာအယာ တို့လိုက်သည်။ ပြီးမှ လက်ညိုးလေးနှင့်ပင် တဆတ်ဆတ်ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ဆုပိုင်ဆွေမှောက်ရက်လေး ကော့ထိုးသွားသည်။ လက်ညိုးလေးမှ ချောကျိကျိချွဲချွဲလေးကို လှဇော် ခံစားလိုက်ရသည်။

လက်ညိုးလေးကို အထဲသ့ိုမသွင်းပဲ လှဇော် အစေ့လေးကိုသာ ကလိနေလိုက်သည်။ အတော်ကြာမှ လှဇော်မိမိမျက်နှာကိုဆုပိုင်ဆွေ၏ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ ခွာလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခရေပွင့်လေးမှာ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေသလို ပိပိလေးမှာလည်း အရည်များ အတော်အတန် ရွှဲလျက်ရှိချေပြီ။

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေကို တွန်းပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ အလိုက်သင့်ကလေး ပက်လက်လန်သွားသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ အင်္ကျ ီလေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ရင်ညွန့်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ အဆီကင်းသော ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးပေါ်သို့ လျှာဖျားဖြင့် ကစားလိုက်သည်။ ချက်တိုင်လေးကိုလျှာဖျားလေးဖြင့် ဆက်မွှေပေးလိုက်သောအခါတွင် ဝမ်းဗိုက်သားလေးမှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ကြာမှ လျှာဖြင့် ဆီးခုံလေးအား အပြားလိုက်လျက်လိုက်သဖြင့် မွေးညင်းနုလေးများ ကပ်သွားသည်။ 

ပိပိလေးပေါ်သို့ လျှာကိုကပ်လိုက်လျင် ဆုပိုင်ဆွေ တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ ပေါင်ကားရက်သားလေးဖြစ်အောင် လှဇော်ခြေထောက်ကို အနေအထားပြင်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေးမှာ ခုံးမို့လျက်ရှိချေပြီ။ ရှိသည်ဆိုယုံမျှသော မွေးညှင်းနုကလေးများမှာ မီးရောင်အောက်တွင် ငွေရောင်တောက်နေသည်။

နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ တင်းတင်းစေ့နေသည်။ ပန်းရောင်အဖူးလေးမှာ တလက်လက်တောက်နေသည်။ လှဇော်လျှာဖြင့် အစေ့လေးကို ပွတ်ဆွဲလိုက်ရာ ဆုပိုင်ဆွေ ကော့တက်လာသည်။ ခဏတာအချိန်အတွင်းပင် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံး လှဇော် ပုခုံးပေါ်တွင် ရောက်နေယုံမျှမက လှဇော်၏ လည်ပင်းကိုပါ ခွထားလျှက်ရှိချေပြီ။ လက်နှစ်ဖက်က လှဇော်၏ ခေါင်းကိုကိုင်ရင် ဆံပင်များကို ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲသည်။ လှဇော်ကလည်း ပါးစပ်ဖြင့်ပညာပြသည်။ လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပိပိလေးပေါ်ပွတ်ဆွဲသည်။ 

ထွက်ပြူနေသော အဖူးလေးကို လျှာဖျားဖြင့်မွှေသည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့်ပွတ်သည်။ အကွဲကြောင်းလေးဘေးမှ ခပ်ထူထူကြွက်သားမြောင်းလေးအား လျှာဖြင့်လျက်သည်။ လျှာကိုချွန်နေအောင်လုပ်ပြီ်း အကွဲကြောင်းအတွင်း ထိုးထည့်သည်။ အဖူးလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ဆွဲသည်။ အစေ့လေးကိုလျှာဖြင့် တဆတ်ဆတ်လုပ်ပေးသည်။ 

လုပ်ပေးနေရင်း ဆုပိုင်ဆွေ၏အသက်ရှူသံပြင်းလာသည်ကို လှဇော်သတိပြုမိလိုက်သည်။ ရင်အုံမှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်လာသည်။ လှဇော်၏ဆံပင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲလာသည်။ မိမိ၏ပိပိလေးကို လှဇော်၏ပါးစပ်နှင့်မပြတ်ထိရန် ခါးကို ကော့ကော့ပေးလာသည်။ လှဇော်ခေါင်းငုံ့စရာမလိုပဲ ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေးက လှဇော်ပါးစပ်ရှေ့ ဝဲ၀ဲလာသည်မှာ တင်ပါးပင် အိပ်ရာခင်းနှင့်မထိတော့။

လှဇော်လျှာလေးကို သွက်သွက်လေး ကစားပေးလိုက်ရာ။

‘အ.. အ… အ.. အင်း…’

ဆုပိုင်ဆွေ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲတွန့်သွားသည်။ လှဇော်၏ ဆံပင်ကို နှစ်ချက်လောက ်ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။ လည်ပင်းကို ဖက်ထားသော ခြေထောက်များကို ပိုတင်းကာ ပိပိလေးနဲ့ လှဇော်၏ပါးစပ်ကို ဖိကပ်ထားတော့သည်။

ထို့နောက်မှ ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲကာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ တချီပြီးသွားပြီ။ လှဇော်ပါးစပ်လည်း တော်တော်ညောင်းသွားသည်။ ပိပိလေးထံမှ ခေါင်းကိုခွာလိုက်သည်။ ပိပိလေးမှာ လှဇော်၏ တံတွေးနှင့် အချစ်ရည်ကြည်လေးများရှောနှောကာ မီးရောင်အောက်တွင် ပြောင်လက်လျှက်ရှိသည်။ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားသော အခန်းထဲတွင်ဖြစ်သော်လည်း ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာတွင် ချွေးကလေးများစို့နေသည်။ ရင်ဘတ်မှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေဆဲ။

‘ဘယ်လိုလဲ . ကောင်းလား…’

‘အင်း.. မသိဘူး.. တစ်မျိုးကြီးပဲ.. အရမ်းမောတယ်…’

လှဇော် စကားပြောရင်း ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပေါင်တံလေးများ ဗိုက်သားလေးများကို ဆက်လက်ပွတ်သပ်နေသည်။ ပွတ်သပ်နေရင်း လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏လက်ကိုယူကာ အားကစားဘောင်းဘီပေါ်တွင် ငေါငေါကြီးထောင်နေသော လိင်တံပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှ အလိုက်သင့်ပင် လှဇော်၏လိင်တံကြီးကိုဘောင်းဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။

‘မာမာကြီးနော်….’

ဆုပိုင်ဆွေ တိုးတိုးလေး လှဇော်ကိုပြောလိုက်သည်။

‘အင်းပေါ့… ဆုပိုင်ဆွေကလှတာက…ို ’

‘သွားပါ… အပိုတွေပြောပြန်ပြီ….’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ မချွတ်ရသေးသော ညဝတ်အင်္ကျီလေးကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

‘ဦးဇော်လည်း ချွတ်လေကွာ.. ဆုပိုင်တစ်ယောက်တည်း ရှက်တယ်…’

‘ဘာလဲ . ဆုပိုင်က ဦးဇော်ဟာကြီးကို ကြည့်ချင်လို့လား…’

လှဇော် သိသိကြီးနှင့်မေးလိုက်သည်။

‘အာ.. ဦးဇော်ကလည်းကွာ ဘာတွေမေးနေမှန်းမသိဘူး…’

‘ဖြေလေ.. မဖြေရင် ဦးဇော် မချွတ်ဘူး…’

‘ဟာ… ဟုတ်တယ်ကွာ.. ဟုတ်တယ်….’

လှဇော် သဘောကျသွားသည်။ တဟဲဟဲရယ်ရင်း အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီကို ချက်ချင်းချွတ်လိုက်သည်။ တဇတ် ဇတ်တုန်လျက်ရှိသော လှဇော်၏လိင်တံကို ဆုပိုင်ဆွေ လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ လိင်တံ၏ထိပ်တွင် အရည်ကြည်များ တရွဲရွဲထွက်လျက်ရှိသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေရှေ့တွင် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေကိုင်ထားသော လှဇော်၏လိင်တံကြီးမှာ ဆုပိုင်ဆွေ၏ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် ဖြစ်သွားသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏လိင်တံကြီးကိုကိုင်ရင်း သေသေချာချာကြည့်ရှုနေသည်။ လက်ဝါးဖြင့်ဆုပ်ကြည့်သည်။

‘ဟိဟိ . အကြီးကြီးပဲ.. ဆုပိုင်လက်ဖဝါးနဲ့တောင် မဆန့်ဘူး… ခစ်ခစ်…’

လှဇော်သင်ပေးထားသလို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်နေသည်။ လက်တစ်ဖက်မှလည်း လှဇော်၏ လိင်တံအရင်းမှ အမွေးအုံကို ဖွလျက်ရှိသည်။

‘အမွေးတွေကလည်း အများကြီးပဲ…’

‘တူမလေး.. ဦးဇော်ကို အကြင်နာပေးလေ….’

‘ဘာလဲ. အကြင်နာပေးတယ်ဆိုတာ…’

လှဇော် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပြီးနမ်းသည့်ပုံ လုပ်ပြလိုက်သည်။

‘အော်… နမ်းရမှာလား…’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရန် ရှေ့တိုးလာသည်။

‘မဟုတ်ဘူး တူမလေး.. ဦးဇော်နှုတ်ခမ်းကိုမဟုတ်ဘူး…’

‘ဟမ်.. ဒါကို ဘာကိုနမ်းရမှာလဲ….’

လှဇော် မိမိ၏လိင်တံကို မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။

‘အမ်.. အဲဒါကြီးကိုလား..’

‘အင်း လေ….’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏ လိင်တံနားသို့ တိုးကပ်ပြီးရပ်သွားသည်။

‘အမလေး.. ကြောက်စရာကြီး… မဲမဲတူးတူးနဲ့ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေတာ…. တဇတ်ဇတ်ကလည်း ခုန်နေသေးတယ်…’

‘လုပ်ပါ.. မကြောက်ပါနဲ့… သူပဲ ကြည့်ချင်တုန်းကဖြင့် ကြည့်ချင်ပြီးတော့….’

ဆုပိုင်ဆွေ ဘာမှမပြောတော့ပဲ လှဇော်၏ လိင်တံထိပ်ဖျားလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့်အသာ တို့ထိလိုက်သည်။

‘ကဲ.. . ရပြီလား…’

‘နောက်တစ်ခေါက်ထပ်လုပ်…’

ဆုပိုင်ဆွေ ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေအနမ်း လှဇော်မှ ခါးကို ပင့်တိုးလိုက်ရာ လိင်တံကြီးမှာ ဆုပိုင်ဆွေ၏နှုတ်ခမ်းကို ထိထိမိမိ ထိသွားလေရာ လိင်တံထိပ်မှ အရည်ကြည်များ ပေကုန်လေသည်။

‘အာ.. ဦးဇော် ဆိုးတယ်ကွာ.. နှုတ်ခမ်းမှာပေကုန်ပြီ…’

‘ဆုပိုင်လေး… စုပ်ပေးပါလား…’

‘အာ… ’

‘လုပ်ပါ တူမလေးရ… ကိုယ့်ဦးလေးပဲကို . ရွံမနေပါနဲ့….’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏လိင်တံကြီးကို မဝံ့မရဲကြည့်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးပြင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မရဲတရဲဖြင့် လှဇော်၏ လိင်တံကို ပါးစပ်နှင့်ငုံလိုက်သည်။ အများကြီးမဝင် ။ လိင်တံ၏ ထိပ်ပိုင်းမျှသာဝင်သည်။

‘ဆုပိုင်လေး.. ငုံရုံငုံမထားနဲ့လေ စုပ်ပေး…. ’

ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုသော အကြည့်ဖြင့်ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ကိုမော်ကြည့်သည်။

‘ဆုပိုင် သကြားလုံးစုပ်သလိုမျိုးပေါ့…’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ပြောသည့်အတိုင်း စုပ်လိုက်သည်။ လှဇော်၏လိင်တံထိပ်ဖူးက ဆုပိုင်ဆွေ၏ပါးစပ်အပြည့် နေရာယူထားသည်။

‘လျှာနဲ့လည်း လျက်လေ…’

ဆုပိုင်ဆွေ လျှာနဲ့လျက်ပေးသည်။ လျှာထိပ်နှင့်ပါ ထိုးပေးလိုက်သေးသည်။ လှဇော်မှာ ဆုပိုင်ဆွေ၏

အစုပ်ကိုခံရင်း လက်တစ်ဖက်မှလည်း ပိပိလေးကို ဆွပေးထားရာ ပိပိလေးမှ အရည်များ ပြန်လည်စိုရွဲလာတော့သည်။

ဆုပိုင်ဆွေကို လိင်တံစုပ်နေရာမှ ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး လှဇော်နှင့်အတူ ဘေးချင်းယှဉ်လှဲခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ နှုတ်ခမ်းအား မိမိနှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်ယူပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းပေးလိုက်ရာ ဆုပိုင်ဆွေခမျာကော့တက်လာသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအား နမ်းရင်းဖြင့် မိမိ၏လိင်တံကို ပိပိလေးနှင့် ထိကပ်ထားလိုက်သည်။ လိင်တံဖြင့်ပင် ပိပိလေးကို ပွတ်ပွတ်ဆွဲပေးသည်။

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ခြေထောက်လေးကို ကားလိုက်ပြီး အလယ်တွင် နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ လှဇော် ဘာလုပ်တော့မည်ကို ဆုပိုင်ဆွေသိသည်။ အရသာသစ်ခံစားရတော့မည်မို့ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်လည်းရှိသည်၊ ကြောက်လဲကြောက်သည်။

‘ဦးဇော်… ဆုပိုင်ဟာလေးနဲ့ ဆန့်ပါ့မလား… ဦးဇော်ဟာက အကြီးကြီးနော်…’

‘အင်းပါ… မဆန့်ဘူးဆိုရင် ဦးဇော်မလုပ်ပါဘူးနော်.. ’

လှဇော် အချိုသပ်လိုက်သည်။ လိင်တံကို ချက်ချင်း ထိုးမထည့်သေးပဲ ပိပိအဝလေးတွင် ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။ ပိပိလေးတွင် အရည်များ ရွဲှနစ်လျက်ရှိချေပြီ။ လိင်တံကို ပိပိအဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးမှ အသာအယာ ထိုးလိုက်သည်။ ထိပ်ဖျားပင်မဝင်သေး။

‘အား.. အ… ဦးဇော်ရေ… နာတယ်…’

ဆုပိုင်ဆွေ ငြီးငြူရင်းဖြင့်လှဇော်၏ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်တွန်းထုတ်သည်။

‘အင်း အင်း.. နာရင်မလုပ်တော့ဘူး….’

မလုပ်တော့ဘူး ပြောရင်းနှင့်ပင် အားနဲနဲထည့်ကာ ညှောင့်လိုက်သည်။

‘အ..အား… ’

ဆုပိုင်ဆွေ၏လက်တစ်ဖက်က လှဇော် ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ဝုန်းခနဲ့ကျလာသည်။

‘အား… ကြပ်နေတယ် မရလောက်ဘူးနာတယ်… ဦးဇော် မလုပ်တော့နဲ့နော်… ’

လှဇော် လိင်တံကို ပိပိအဝမှမခွာပဲ ခဏရပ်နားလိုက်သည်။ ရပ်နားနေဆဲမှာပင် ဆုပိုင်ဆွေ၏အဆံလေးကို ပွတ်ချေကစားပေးနေလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ ကော့ကော့တက်လာသည်။ အစောပိုင်းက နာသည်ကိုလည်း မေ့သွားပုံရသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ ကော့အတက်ကိုစောင့်ပြီး အားထည့်ကာထိုးချလိုက်သည်။

‘အား… သေပါပြီ… ’

ဆုပိုင်ဆွေမျက်လုံးထောင့်စွန်းမှ မျက်ရည်လေးများ လိမ့်ဆင်းလာသည်။ လှဇော်၏ ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့် သုံးချက်လောက်ထုလိုက်သည်။ ရင်ဘတ်ကို အားဖြင့်ဆောင့်တွန်းထားသည်။

‘အား… သေပြီဦးဇော်.. သေပါပြီ… အရမ်းနာတယ်… မဆန့်ဘူး… ကြပ်နေပြီ.. ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ ဦးဇော်ရယ်…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေနှုတ်ခမ်းလေးများကို အတင်းစုပ်နမ်းသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ အတင်းရုန်းသည်။ လှဇော် အားအချိန်အဆ မှန်သွားသည်ပြောရမည်။ ပိပိထဲသို့ လိင်တံ၏ ဒစ်တစ်ခုလိုးဝင်သွားသည်။

‘ဦးဇော်ရယ်.. ဆုပိုင်ကို သနားရင် ဦးဇော်ဟာကြီး ပြန်ထုတ်ပေးပါနော်…’

‘အင်း အင်း… ဆုပိုင်နာရင် ဦးဇော် ပြန်ထုတ်ပေးပါမယ်… အခုတော့ ထုတ်လို့မရဘူး… ထုတ်လိုက်ရင် ဆုပိုင် ပိုနာလိမ့်မယ်….’

‘ဦးဇော်ဟာရဲ့ ထိပ်က အထစ်ကြီးက ဆုပိုင်ဟာလေးထဲမှာ ချိတ်နေပြီ… ဆွဲထုတ်လိုက်ရင် ဆုပိုင်ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်…. မလှုပ်နဲ့ ဦး ငြိမ်ငြိမ်နေ…’

လှဇော် အတည်ပေါက်နှင့် လှိမ့်လိုက်သည်။ ပိပိလေးကွဲသွားမည်စိုးသဖြင့် လှုပ်လဲမလှုပ်ရဲတော့။ လှဇော် ငြိမ်ငြိမ်လေးထားရင်း ဆုပိုင်ဆွေ၏ နို့လေးများကို ခြေပေးနေလိုက်သည်။ အနည်းငယ်ကြာတော့ လှဇော်အားတွန်းထားသော လက်ကလေးများ အားပျော့ကျသွားသည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏နှုတ်ခမ်းများကို ဖိနမ်းသည်။ လျှာအား ဆုပိုင်ဆွေ၏ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ထိုးမွှေသည်။ ပါးစပ်ကမွှေသလို လက်က နို့လေးများကိုချေပေးသည်။ လိင်တံက ပိပိလေးထဲတွင် ဝင်သလောက်နှဲ့ပေးသည်။ 

နို့လေးများအား ချေရင်းမှ ပိပိဆီသို့ပြန်ကူးကာ အဆံလေးကိုဆွပေးသည်။ ခဏအကြာ ဆုပိုင်ဆွေ၏လျှာက လှဇော်၏လျှာကို ပြန်ရစ်လာသည်။ ငြီးသံလေးမသဲမကွဲပြန်ထွက်လာသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ ခံစားချက်ပြန်တက်လာပြီဖြစ်သည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ပါးစပ်အတွင်းမှ မိမိလျှာကိုပြန်ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းကြပ်စွာ စုပ်ထားလိုက်သည်။ စုပ်ထားရင်းမှ အားသုံးကာ လိင်တံကိုထပ်ဖိချလိုက်သည်။

‘အု……အာဝု…..အု… အင့်…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအား နှုတ်ခမ်းအတင်းစုပ်ထားသဖြင့် အသံမထွက်နိုင်။ ဗလုံးဗထွေးသာ ထွက်လာသည်။ လိင်တံလည်း တဝက်နီးပါး ဝင်သွားချေပြီ။ ရှေ့တွင် အမှေးပါးခံနေပုံရသည်။ အမှေးပါးအားဖြတ်သန်းရန် ထပ်ကြိုးစားရဦးမည်။ အဲယားကွန်းခန်းထဲတွင် လှဇော်ရော ဆုပိုင်ဆွေပါ ချွေးဒီးဒီးကျနေသည်။

‘ဦးဇော်ရယ် တော်ပါတော့နော်…. ဆုပိုင်သေတော့မယ်…’

‘အင်းပါ.. ခုနက ဦးဇော်ဟာကို ပြန်ထုတ်တာလေ.. မရဘူး ညိနေသေးတုန်းပဲ…’

လှဇော် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ထပ်လှိမ့်သည်။

‘ဦးဇော်ကသာ ထုတ်တယ်ပြောနေတာ.. ဆုပိုင်ဟာထဲမှာတော့ ပိုကြပ်လာသလိုပဲ….’

လှဇော်ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ဆုပိုင်ဆွေအားပြန်နှူးသည်။ အရင်အတိုင်း နှုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းသည်။ နို့ကိုပြန်ချေသည်။ အစေ့လေးကို ပြန်ဆွသည်။ လိင်တံကို ပိပိအတွင်းမသိမသာ မွှေမွှေပေးသည်။ ဆုပိုင်ဆွေကလည်း လှဇော်၏အပြုအစုတွင် ပြန်မျောသွားပြန်သည်။ ပထမတစ်ခါလိုပင် ဆုပိုင်ဆွေကော့အတက်တွင် အားကုန်သုံး၍ လှဇော်ဖိချလိုက်သည်။ လိင်တံထိပ်တွင် ‘ထုတ်’ခနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။

အမှေးပါးပေါက်သွားမှန်း လှဇော်သိလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ အားကုန်ရုန်းသည်။ လှဇော်အား ကုပ်ဖဲ့ဆွဲသည်။ လှဇော် လိင်တံကို ပြန်မထုတ်တော့။ ဆုပိုင်ဆွေအား မိမိအားဖြင့် မလှုပ်သာအောင် ဖိထားလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေ၏မျက်နှာတွင် မျက်ရည်များရွှဲနေသည်။ လှဇော် လိင်တံကိုမလှုပ်ပဲ ဆုပိုင်ဆွေအားနမ်းပေးသည်။ ပါးရလျှင် ပါးနမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းရလျှင် နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။

လက်ကလည်း နို့လေးကို ပြန်ချေပေးသည်။ အနည်းငယ်အကြာတွင် အနာသက်သာသွားသည်မို့ ဆုပိုင်ဆွေ ငြိမ်သွားသည်။

လှဇော်အနမ်းများကို တချက်တချက် ပြန်တုန့်ပြန်လာသည်။ လိင်တံမှာ အဆုံးအထိမဝင်သေး။ သို့သော် သုံးပုံနှစ်ပုံခန့်ဝင်ထားပြီးပြီမို့ လှဇော်ဆက်မသွင်းတော့။ လှဇော် လိင်တံကို အနည်းငယ်ကြွလိုက်တော့ စိုးရိပ်စိတ်ဖြင့် ဆုပိုင်ဆွေ ရင်ဘတ်ကိုလာတွန်းသည်။ လှဇော် ပြန်ငြိမ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အသာအယာ နှဲ့နှဲ့ပေးသည်။ အစပိုင်း ဆုပိုင်ဆွေမှ ပြန်ပြန်တွန်းသော်လည်း နောက်ပိုင်းမတွန်းတော့။ အနာသက်သာသွားသည့်နောက် အရသာ တက်လာပုံရသည်။ 

လှဇော် ဝင်သလောက်လေး ရှေ့တိုးနောက်ငင် မသိမသာလေးလုပ်ပေးသည်။ ဆုပိုင်ဆွေအားလည်းအာရုံ ပြောင်းနေစေရန် နို့လေးချေလိုက် နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလိုက် နားရွက်ဖျားလေးများအားနမ်းလိုက် လုပ်နေရသည်။ အနည်းငယ်ကြာသောအခါ လိင်တံမသိမသာ ဝင်ထွက်နေသည်ကိုပင် ဆုပိုင်အားမရတော့ ခါးလေးမှာအမှတ်တမဲ့ကော့ ကော့ပေးလာသည်။ 

လှဇော်လည်း မသိမသာမှ သိသိသာသာအဝင်အထွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ၅ချက်လောက် အဝင်အထွက်လုပ်ရင်မှာ တချက်တလေ နဲနဲလေး ဖိဖိဆောင့်သည်။ လှဇော်၏ ဖိဆောင့်ချက်များကြောင့် လိင်တံမှာ ၃ပုံ ၂ပုံ မှ ၄ပုံ ၃ပုံ လောက်အထိ ဝင်လာသည်။ ရှေ့လည်း ဆက်တိုးမရတော့။ သားအိမ်ခံနေပုံရသည်။ လှဇော်၏လိင်တံမှာလည်း ပိပိအတွင်း တင်းကြပ်နေသည်။ လိင်တံကို ဝင်သလောက်နှင့်ပင် အသာအယာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေထံမှ ငြီးသံလေးများထွက်လာသည်။

မျက်လုံးကလေးပိတ်၊ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း ခါးကို အပေါ်သို့ကော ကော့ပေးလာသည်။ အသက်ရှူသံတွေပါပြင်းလာသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ နောက်တစ်ချီပြီးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း လှဇော်ရိပ်မိလိုက်သည်။ မြန်မြန်လေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။

‘အင့်.. အင့်… အင့်…’

အသွင်းအထုတ်နှင့် စည်းချက်ညီညီ ဆုပိုင်ဆွေထံမှ အသံထွက်လျှက်ရှိသည်။ မြန်မြန်လေးဆောင့်နေဆဲမှာပင် လှဇော်၏လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားသော ဆုပိုင်ဆွေ၏လက်များ တင်းကြပ်သွားသည်။လက်ကောက်ဝတ်အတွင်းပင်လက်သည်းများ မြုပ်သွားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားသည်။

‘အင့်…အား….. အ… အား….’

ခဏနေတော့ လက်များပြေကျသွားသည်။ တင်းထားသောအကြောများ လျော့ကျသွားသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ နောက် တစ်ချီပြီးသွားပေပြီ။ ဆုပိုင်ဆွေပြီးသွားခါမှ မိမိလည်း ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသဖြင့် လှဇော်မြန်မြန်လေး ဆက်ဆောင့်လိုက်သည်။ ဆယ်ချက်ပင်မပြည့် လှဇော် ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက် ဆောင့်ထိုးလိုက်ရင်း တွန့်သွားသည်။ လူမှာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ 

ဆုပိုင်ဆွေ၏ ပိပိလေးထဲမှာ နွေးကနဲဖြစ်သွားကာ သုတ်ရည်များအပြင်သို့ပါ လျှံကျလာတော့သည်။ လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူသံ ပုံမှန်ပြန်မဖြစ်ကြသေး။ ရေချိုးထားသလို ချွေးများရွှဲနစ်နေသည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာလှုပ်ပင်မလှုပ်ချင်တော့။ မြော့မြော့လေးဖြစ်သွားသည်။ အရမ်းနာသည်၊ အရမ်းမောသည်၊ သို့သော် အရမ်းလည်းကောင်းသည်။

မျက်လုံးပင်မဖွင့်နိုင်ပဲ မှိန်းနေလိုက်သည်။ လှဇော် အမောဖြေပြီးမှ ဆုပိုင်ဆွေ၏ပိပိလေးထဲမှ မိမိ၏လိင်တံကို ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ လိင်တံအထုတ်တွင် သုတ်ရည်များက ပွက်ခနဲ ထပ်ကျလာသေးသည်။ သုတ်ရည်များနှင့်အတူ သွေးစများလည်း ရောထွေးပါလာသည်။ အိပ်ရာခင်းအဖြူတွင်လည်း သွေးစများပေကျံနေသည်။

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအားပွေ့ချီကာ မိမိကုတင်ပေါ်သို့ ပြောင်းလိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမျက်လုံးမဖွင့်ပဲ လှဇော်ကိုမေးသည်။

‘ဘာလို့ပြောင်းတာလဲ.. မောရတဲ့အထဲ ဦးဇော်ရာ…’

‘အော်.. အိပ်ရာခင်းက အရည်တွေနဲ့ ရွဲနေပြီလေ… အဲဒါကြောင့်လဲမလို့’

လှဇော် အိပ်ရာခင်းကိုဆွဲယူပြီး လုံးထွေးကာ ရေချိုးခန်းထဲပစ်ထားလိုက်သည်။ အိပ်ရာခင်းအောက်မှ မွေ့ရာမှာ သားရေအုပ်ထားသဖြင့် တော်သေးသည်။ ဘီဒိုထဲမှ ဟိုတယ်မှအရန်ထားသော အိပ်ရာခင်းကိုထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပြန်လွှမ်းထားလိုက်သည်။ လှဇော် တစ်ရှူးဘူးမှ တစ်ရှူးများယူကာ ဆုပိုင်ဆွေ၏ပေါင်ခြံကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ အိမ်သာခန်းမှ အမှိုက်ပုံးထဲ သွားပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ လှဇော်လုပ်သမျှ လိုက်ကြည့်နေသည်။

‘ဦးဇော် ဟာကြီးက အခုကျတော့လည်း ပျော့တွဲတွဲနဲ့ ချစ်စရာကြီးဖြစ်သွားရောလား.. ခစ်ခစ်…ခုဏများက တော့ ကြောက်စရာကြီး…. ဟိဟိ ’

လှဇော်ဆုပိုင်ဆွေအား ပြန်လှည့်ကာ ပြုံးပြရင်း အိပ်ထဲမှဆေးထုတ်ကာ ရေခွက်ထဲရေထည့်ပြီး ဆုပိုင်ဆွေရှိရာကုတင်သို့ပြန်လာလိုက်သည်။

‘ကဲ မမလေး.. ခဏလေးထ… ဆေးလေးသောက်လိုက်ဦး…. နို့မို့ဆို နာနေလိမ့်မယ်…’

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေအား တားဆေးအပြင် အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးပါ တွဲတိုက်လိုက်သည်။ နောက်ရက် လမ်းလျှောက်လို့ကွနေလျှင် ပြဿနာရှိနိုင်သည်။

‘ဟွန့်.. လုပ်တုန်းကကျတော့ အသေလုပ်ပြီး ခုမှဆေးလာတိုက်နေတယ်…’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီး ဆေးကို ရေနှင့် မျောချလိုက်လေတော့သည်။

နောက်တစ်ရက်မနက် အားလုံး စောစောထကြရသည်။ မနက်ပိုင်းလေယာဉ်ဖြစ်သဖြင့် check in မီရန် စောစော ထကြရခြင်းဖြစ်သည်။ မနက်ပိုင်း ၄နာရီ alarm ပေးထားပြီး လှဇော်နိုးနိုးချင်း ဆုပိုင်ဆွေကိုနှိုးရသည်။ ဆုပိုင်ဆွေမှာ တော်တော်နှင့်မထနိုင်။ ၃ ခါလောက်နှိုးလိုက်ရသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာနေသည် ဟုပြောသည်။ နိုးနိုးချင်း မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာကို အခန်းထဲပို့ခိုင်းလိုက်သည်။

မနက်စာစောင့်စဉ် ဆုပိုင်ဆွေအထုပ်ပြင်ရသည်။ လှဇော်ပါကူညီပြီး အဝတ်တွေထည့်ပေးလိုက်သည်။ မနက်စာစားသောက်ပြီး ဆုပိုင်ဆွေကို အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး ထပ်တိုက်လိုက်သည်။ ပြန်ရတော့မည်မို့ ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာမကောင်း။ ရေချိုးတော့ အတူတူချိုးဖြစ်ကြသည်။ ဆုပိုင်ဆွေ ပိပိမှာနာနေသေးသဖြင့် လှဇော် ထပ်မလုပ်တော့။ ဆုပိုင်ဆွေကတော့ လှဇော်ကို လက်နှင့် စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ 

လှဇော် ဆုပိုင်ဆွေ ကိုယ်ပေါ်တွင် ပြီးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြင်ဆင်ပြီးမှ အထုပ်ဆွဲကာ ဟိုတယ် check out လုပ်လိုက်သည်။ မနေ့ကပေသွားသော အိပ်ယာခင်းအတွက် လျော်လိုက်ရသည်။ မိမိကိစ္စများပြီးမှ ဘုန်းခန့်တို့ လင်မယား အထုပ်ကိုယ်စီနှင့် ဆင်းလာသည်။ ပြီးမှ taxi ဖြင့် လေဆိပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆုပိုင်ဆွေမျက်နှာမှာ ပြိုတော့မည့်မိုးလို မှိုင်းအုံ့နေသည်။

လေဆိပ်ရောက်တော့ ဆုပိုင်ဆွေ မျက်ရည်ဝဲလာသည်။

‘ဦးဇော်ကို ဆုပိုင်တော့ လွမ်းနေရတော့မှာပဲ….’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လာသည်။

‘တူမလေးရယ် ဝမ်းနည်းမနေပါနဲ့.. ဦးဇော်တို့ နောက်လဲ တွေ့လို့ရတာပဲကို….’

ဆုပိုင်ဆွေ ထံမှ ရှိုက်သံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာသည်။

‘နောက်နှစ်နွေရာသီ လာခဲ့လေ… တူမလေး မလာနိုင်ရင် ဦးဇော် လာခဲ့မယ်လေ…’

‘ဦးဇော် မညာရဘူးနော်.. ’

‘အော်… မညာပါဘူး ဆုပိုင်ရယ်… ပြီးတော့ ဦးဇော်နဲ့ ဆုပိုင် အင်တာနက်ကနေ တဆင့် တွေ့ကြမယ်လေ.. နော်..’

‘ဟုတ် ’

အလွမ်းသယ်တုန်း ဘုန်းခန့်ရောက်လာသည်။

‘ကဲကဲ တူရီးတွေ အခုမှ အလွမ်းသင့်မနေကြနဲ့ ..အထဲဝင်ကြရတော့မယ်…’

ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်၏လက်ကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်ဖြင့် လွှတ်လိုက်သည်။ ပါးပေါ်မှာ

မျက်ရည်စလေးများနှင့်။ လှဇော်မျက်နှာကို မြန်မြန်လွှဲလိုက်သည်။ မျက်ရည်က ကျလုနီးနီးဖြစ်နေပြီ။ ဆုပိုင်ဆွေ လှဇော်ကိုကြည့်ရင်းဖြင့် အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ထောင်းချိုးလေး ကွေ့ခါနီး လှဇော်ကို လက်လှမ်းပြသည်။ လှဇော်ကြည့်ရင်းဖြင့် မျက်လုံးများ ေ၀ဝါးလာသည်။ ပါးပြင်တွင် စိုစိုစွတ်စွတ်ဖြင့် နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။

‘သွားဦးတော့ တူမလေးရယ်… နောက်များမှ တွေ့ကြဦးမှာပေါ့……..’

ပြီးပါပြီ။

တားဆီးလို့မရနိုင်တာ အချစ် (စ/ဆုံး)

 တားဆီးလို့မရနိုင်တာ အချစ် (စ/ဆုံး)

နရသူ ရေးသည်။

ခွေးသိုး၏လီးကြီးက မစိန်ခင်၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာနေသည်။မစိန်ခင်တစ်ယောက် ခါးကလေးကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက်၍ ခွေးသိုးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေသည်။

ခွေးသိုးမှာ အရပ်ပုပုပြတ်ပြတ် လူလုံးလူဖန်သေးသော်လည်း သူ့လီးကြီးကမူ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မလိုက်ဖက်အောင်ပင်  ကြီးမားဖွံ့ထွားကာ ရှည်လည်းရှည်လွန်းလှသည်။သူ တစ်ချက်တစ်ချက် အားယူလိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မစိန်ခင်၏တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်မှာ အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါလှုပ်ယမ်းကာ ပိပြားသွားမတတ်ရှိပြီး လီးဒစ် ထိပ်ပြဲကြီးက သူမ၏သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲနေအောင် ထိတိုက်မိကာ မစိန်ခင်တစ်ယောက် အသက်ရှူပင်ရပ် ရပ်သွားခဲ့မိပါသည်။

လီးကြီးသလောက် ဆောင့်အားသန်ပြီး နင့်နင့်သီးသီးဖြစ်လှသလို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသည့်အရသာကို ခံစားနေရကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်တိန်း ဖြစ်၍လာရသည်။

ဗြိ ဖျစ် စွတ် …  ဗြွတ် …ဗြစ် ပြွတ် ဗြွတ် … ဘုတ် စွပ် ဇွပ် ဘုတ် ဗွပ်

အိ အိ အင်း အင့် ဟင့် …အင်း အင့် အ အ အင့်

မစိန်ခင် အိမ်ကပြင်ထက်က ကျိုးတိုးကျဲတဲကြမ်းပြင်မှာပင် ဒူးထောက်ကာ ဖင်ကုန်း၍ အလိုးခံရင်း ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်း နှင့် သက်ပြင်းတွေကို မကြာခဏချ၍ ဖင်ကြီးကိုကော့ကာ ကြွကာဖြင့်  စိတ်လိုလက်ရပင် အလိုးခံရင်း အသက်ရှူသံပြင်းသထက်ပြင်းလာရပေသည်။

ခွေးသိုး သူ့လီးကို သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင် အရင်းထိမြုပ်နေအောင် ထည့်သွင်းပြီး သူ့ခါးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်၍ ဆောင့်လိုးမှုကို အရှိန်မြှင့်တင်လိုက်ပါသည်။

မစိန်ခင် မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ထိချက်ပြင်းသလောက် ဇိမ်အတွေ့ကြီးတွေ့နေမိတာကြောင့်သူမဘယ်လိုမှ မငြင်းဆန်သာဘဲ ခွေးသိုးလိုးသမျှကို ကြိတ်မှိတ်၍ အောင့်ခံနေရ၏။

"အင့် ကျွတ် အ အလာ့လား  အ ရှီး အအ "

"ဘုတ် ဇွပ် ဘုတ်စွိ ဇွပ် ဘွတ် ဘတ် ဖွပ်  ဘုတ် ဖတ်ဘတ် ဗွပ် "

စောက်ရည်သံတွေ မြိုင်သွားသည်။ အသံထွက်လည်းမြန်လာသလို ခွေးလိုးသလို ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့်သွက်သွက်ကြီးလိုးဆောင့်ချပုံမျိုးက ယောက်ျားတစ်ရာမှာ တစ်ယောက် တွေ့ရကြုံရခဲသည့်လိုးဆောင့်မှုပုံစံမျိုးပဲ ဖြစ်နေပေသည်။

ခွေးသိုးက လူကောင်သေးသလောက် သက်လုံက တော်တော်ကောင်းသူလို့ပြောရမည်။ အချက်ပေါင်းလေးငါးဆယ် ဆက်တိုက်လိုးနေတာတောင်မှ သူ့ဆောင့်အားကကျမသွားဘဲ ပိုမိုပြင်းထန်လာသလိုတောင် ထင်မှတ်ရပါသည်။

ခွေးသိုးဆောင့်ချက်က ပိုစိပ်လာပြီး မစိန်ခင်၏ စောက်ပတ်မှာလည်စောက်ရည်တွေ ပိုရွှဲလာရကာ လျှောကနဲလျှောကနဲနေအောင် လီးဝင်လီးထွက်ပိုကောင်းလာသည်။ မစိန်ခင် အကြိုက်တွေ့ပြီး စောက်ပတ်လည်း ပို၍ပင် ယားလာ ရွလာခဲ့ရသည်။

သူမ၏ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် သည်အတိုင်း မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာမှ သူမဖင်သားကြီးများကို နောက်ပစ်၍ ခွေးသိုးအသည်းအသန်ဆောင့်သွင်းမှုကို စောက်ပတ်ကြီး အပြဲသားနှင့်ကြိတ်မှိတ်ခံယူနေပေတော့သည်။

မစိန်ခင်၏  အိမ်ခန်းထဲမှာ လိုးသံ ဆောင့်သံတွေက သောသောညံသွားခဲ့ရပြီး အိမ်ကလေးမှာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ကာမသောင်းကျန်းမှုဒဏ်ကြောင့် ကျွီကနဲ ကျွီကနဲ အသံများထွက်ကာ တသိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါလျှက် ရှိချေပြီ။

ခွေးသိုး မီးပွင့်မတတ်ပင် လိုးပေးနေသည်။ဖင်ကြီးကို အနောက်ကနေပင့်မ၍ မစိန်ခင်၏ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို အလဲလဲအကွဲကွဲ နှုတ်ခမ်းသားများ ပြဲလန်ကုန်သည်အထိ နင်းကန်ဆောင့်လိုးပေးနေပေသည်။ဘယ်အညှိုးနဲ့ဒီလောက်အထိ သဲကြီးမဲကြီးလိုးနေရသလဲလို့တောင် မေးရတော့မလောက်ပင်။

သူနေ့စဉ် မြင်တွေ့နေကျဖြစ်သော မစိန်ခင်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးနိုင်ဖို့ရန် ခွေးသိုးအချိန်တွေအများကြီး ရင်းနှီးပေးဆပ်ခဲ့ရသည်ပဲ မဟုတ်လား။

မစိန်ခင်ကား လီးချစ်သူပီပီ ဖင်ကိုနောက်ပြန်ကုန်း၍ သူမ၏လင်ယောက်ျားလီးထက် ၃ဆ ၄ဆမက ပိုကြီးသည့်ခွေးသိုး၏လဒစ်ပြဲကြီးကို ဝက်ဝက်ကွဲပင် စောက်ဖုတ်ထဲ အပြည့်အသိပ် တစ်ကြပ်နေအောင် ထည့်သွင်းပြီး အလိုးခံနေရသည့်အဖြစ်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးဖြစ်နေပုံရပေသည်။

ခွေးသိုး တစ်ချက်ဆောင့်လိုးချလိုက်တိုင်း သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ပြဲကနဲပြဲကနဲနေအောင် ပွင့်အာထွက်သွားပြီး သူ့လီးချောင်းထိပ်လုံးကြီး သားအိမ်ဆီ ပြေးပြေးဆောင့်မိသည့်အရသာကို တရှိုက်မက်မက် ခံစားလို့မဝလေဟန်ဖြင့် သူမ၏ဖင်ကို ကော့၍ကော့၍ နောက်ပြန်တွန်းဆောင့် ပေးနေတာကို ခွေးသိုး ကောင်းစွာ သတိထားမိပေသည်။

နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာပင် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝခံစား၍ …သူကဆောင့်ချလိုက် မစိန်ခင်က ပြန်ဆောင့်လိုက်နှင့်…စောက်ရည်သံတွေလည်း တဇွပ် ဇွပ် တဘွပ် ဘွပ် အချက်ကျကျ မြည်ဟီးထွက်ပေါ်ပြီး အသံမထွက်အောင် ဘယ်လိုမှပင် ထိန်းမရတော့ချေ။

ခွေးသိုး တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာအောင် မစိန်ခင်ကို ဖင်ကုန်းလိုးသည်။

ယခုလို ခွေးကုန်းပုံစံ လိုးဆောင့်မှုကို သူ့အနေနှင့်အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သလို မစိန်ခင်လည်း နှစ်ထောင်းအားရ သဘောကျသည်ပင် ။မစိန်ခင်တစ်ယောက် သူ့လီးအရသာကိုသိ၍ ဖင်ကုန်းလိုးလိုး ဘေးစောင်း ပက်လက်လိုးချင်သလို လိုး သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးထည့်၍ အလိုးခံသည်ချည့်ဖြစ်သည်။

သူလိုးတိုင်းလည်း နှစ်ချီသုံးချီမက သူမ " ပြီး  " ရပေသည်။

မစိန်ခင်က လင်ရှိမယားတစ်ယောက်မို့ လီးတော့အလွန်မက်သည်။စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးတစ်ချောင်းမဟုတ် တစ်ချောင်း ထည့်အလိုးခံရမှ တင်းတိမ်ကျေနပ် နိုင်သူဖြစ်ပါသည်။

ခွေသိုး သူ့လီးကို အဆက်မပြတ် တဇွပ်ဇွပ် တဗွပ် ဗွပ်ဆောင့်ရင်း လရည်တွေက မစိန်ခင်၏သားအိမ်ထဲသို့ ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ ပန်းဝင်သွားသည်။ မစိန်ခင် ကိုယ်တိုင်မှာလည်း နှစ်ချီတိတိ ပြီး၍ စောက်ပတ်က ပွစိ ပွစိဖြစ်လာကာ ခွေသိုးလီးကို သူမစောက်ပတ်နှင့်ဖျစ်၍ ညှစ်၍ စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်လေ၏။

"ခွေးသိုး တော်ပြီဟာ နောက်နေ့မှလုပ်တော့ ခုနင် ပြန်လိုက်ဦး "

"လိုးလို့မှ မဝသေးတာ စိန်ခင်ရဲ့ "

"ငါ့သမီး နိုးလိမ့်မယ် မနက်ဖြန် နင် ကြိုက်တဲ့နေရာ ချိန်းလိုက် ငါလာမယ် "

"တကယ် နော် ဒါဖြင့် ငါ ပြန်တော့မယ် "

ခွေးသိုး သူ့ပုဆိုးကို ပြန်ကောက်စွပ်ပြီး

"ရွှတ်  "

ကနဲ မစိန်ခင် ပါးကလေးကို အသာနမ်း၍ နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကနေ ပြန်ဆင်းသွားသည်။

မစိန်ခင် တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ကာ အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။သမီးဖြစ်သူက အိပ်မောကျကောင်းနေတုန်းပင် …။

………    …………

မစိန်ခင်က ဈေးထဲမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။

ဈေးအသွားအပြန် အကြိုအပို့အလုပ်ကို ခွေးသိုး အောင်မြင့်နှင့်စိန်သန်း အစရှိသော ဆိုက္ကားသမားများနှင့်ဆက်သွယ်ပြီး သူတို့ကိုသာ အားကိုးအားထားပြု၍  နေ့တဓူဝ ဈေးထဲမှာပင် အချိန်ကုန်နေရသူဖြစ်သည်။

သူမမှာ လင်ရှိမယားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက မြဝတီ မဲဆောက်ဖက်သို့ ကုန်ကူးသွားမည်ဆိုပြီး ထွက်သွားရာက… ငွေလည်းမပို့ သတင်းလည်းပြန်မကြား အဆက်အသွယ်ပြတ်တောက်ခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်ကျော် သုံးနှစ်နီးပါးပင် ကြာမြင့်ခဲ့ပေပြီ။သေပြီလား အသက်ရှင်လျှက်ရှိသေးရဲ့လားဆိုတာကိုတောင် သူမ မသိရတော့ချေ။

သမီးတစ်ယောက် ရှစ်တန်းအထိရောက်အောင် သူမကိုယ်တိုင်ပင် ရုန်းကန်လာခဲ့ရသည်။သမီးဖြစ်သူမှာလည်း ပညာရေးဖက်မှာ ဖြစ်ထွန်းမည့်ပုံမပေါ်ဘဲ မကြာခဏ စာမေးပွဲကျသူဖြစ်၍ ဒီတစ်နှစ် စာမေးပွဲထပ်ကျလျှင် ကျောင်းမှအထွက်ခိုင်းပြီး မိမိနှင့်အတူသာ အလုပ် လုပ်စေတော့မည် ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။

မစိန်ခင်မှာ ရုပ်ရည်အတန်အသင့်ရှိပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ပုရိသအကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ တင် ရင် အချိုးအစားကျကျ တစ်ရစ်ကားစွင့်သူဖြစ်လေရာ ယောက်ျားသားအများ၏ စိတ်ဝင်စားမှုကို ခံရသူလည်း ဖြစ်သည်။နှုတ်ကမူ ကုန်စိမ်းသည်ပီပီ ကြမ်းသည်။

ဒါပေမယ့် သဘောမနောကောင်းသည်။ဆက်ဆံရေးလည်း ပြေပြစ်သူဖြစ်၍ ယောက်ျားသားတွေနှင့်ပါ ထွေးရော ယှက်တင်ရှိနေတတ်ပြီး  အားမနာစတမ်း ပြောရလျှင်မူ နည်းနည်းတော့အညှာလွယ်သည် ဟုဆိုရချေမည်။

ခွေးသိုးနှင့်မဖြစ်ခင် သူမတို့ရပ်ကွက်အတွင်းမှ ကားဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်နှင့်လည်း ယူကြတော့မလိုလို အဆင့်မျိုးအထိ ရောက်ခဲ့ဖူးသည်။နောက် မည်သို့မည်ပုံ ဇာတ်လမ်းပြတ်သွားကြသည်မသိ။သူမ အချစ်ကံကြမ္မာက ခွေးသိုးလက်ထဲသို့ မထင်မှတ်ပါဘဲ ရောက်ရှိလာရတော့သည်။

နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့…

သူမကို ခွေးသိုးလာခေါ်၍ ဆိုင်ရှိ ပစ္စည်းများသိမ်းပြီး သူ့ဆိုက္ကားနှင့်ပင် မြို့စွန်ဖက် လူနေရပ်ကွက် တစ်နေရာဆီသို့ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

ခွေးသိုးက အိမ်တစ်အိမ်မှာသူမကို ထားခဲ့ပြီး စားသောက်စရာများ သွားရောက်ဝယ်ယူကာ မကြာမီ ပြန်ရောက်လာသည်။

"ကဲ ထမင်း အရင်စားမှာလား … လူကို အရင်စားဖို့လား ပြော"

မစိန်ခင်က ခွေးသိုးကို ပြီတီတီ မခို့တယို့ကလေး ကြည့်ကာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

ခွေးသိုး တဟီးဟီးနှင့် သွားဖြီး၍

"လူကို အရင်လိုးမှာပေါ့ စိန်ခင်ရဲ့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ "

"ဟဲ့တိုးတိုး … သေနာကောင် လူတွေကြားကုန်လိမ့်မယ်  ဟွင်း "

မစိန်ခင်က ခွေးသိုး ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိမ်ပြီး ပြောလိုက်တော့

" ကြားပလေ့စေ …ဟိုဖက်ခန်း ဒီဖက်ခန်း  အလုပ်ဖြစ်တဲ့သူတွေ ချည်းပဲ ဟီ ဟိ "

"သေနာ ငါ့ကို ဘယ်များ ခေါ်လာသလဲ မသိဘူး ဒီမှာဖြင့် အကောင်းမှတ်လို့"

"ဟင်း ဟင်း ဟင်း စိန်ခင်ရယ် နေရာ ဒီလောက်အရေးမကြီးပါဘူး …နင်နဲ့ငါ အလုပ်ဖြစ်ဖို့သာ အဓိကပါ "

"ဒီလိုဆိုရင်လည်း ပြီး ရော "

မစိန်ခင်က ခပ်ငေါ့ငေါ့ပြောဆို၍ ခွေသိုးက သူမ၏ထမီကို ခါးအထက် ပင့်လှန်တင်လိုက်ရာက ဖင်သားဖွေးဖွေးအိအိ ကြီးများကို လက်နှင့် ဆုပ်နယ်၍ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။

"ဟင် တွေ့တာနဲ့ဒါပဲ ကွာ  … ကျွတ် အ အ ရှီး အိ အင့် အင့် "

စိန်ခင် ခါးလေး ကော့တက်သွားရသည်။

သူမ ထမီလေးက ခါးအထက်ဆီလန်တက်နေပြီး သူမ၏အဆီတဝင်းဝင်းနှင့်ဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးက မဖုံးနိုင် မဖိနိုင်ဘဲဖြစ်ကာ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးနှစ်ဖက်အကြားမှာ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွန်းနေလျှက် …

ခွေးသိုး … သူမ၏စောက်ဖုတ်ပြင် ဖောင်းမို့မို့ကြီးကို ကုန်းနမ်းနေသည်။

နက်မှောင်ထူထဲသော့ စောက်မွေးများ ဝိုင်းရံနေသည့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူအမ်းအမ်းကလေးတွေကို လျှာနှင့်သပ်ကာသပ်ကာဖြင့် ယက်ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။

အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အောက်မှနေအထက်သို့ လျှာနှင့်ထိုးကော်ကာ ယက်တင်ပစ်လိုက်ရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာဖျားသွင်း၍ ထိုးမွှေ့ကလိကစားပေးသည်။အစိထိပ်ဖူးကလေးကို သွားဖြင့် မနာမကျင်အောင် တဇပ်ဇပ်နှင့် ကိုက်ခဲ စုပ်ဆွဲပေးသည်။

" အ အ အိ အိ အင် … အ အ "

မစိန်ခင် စကားပင်မပြောနိုင်တော့။စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကြွပေးလိုက်ရင်း ခွေးသိုး ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိဖိချနေကာ သူ့ဆံပင်တွေကို ကုပ် ဖွ လိမ်ဆွဲ၍ …နှုတ်မှလည်း တရှီးရှီး တအိ အိ ညည်းတွားရင်းက ကော့ပျံထွန့်လူးသွားရလေ၏။စောက်ရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲနစ်စွာ ဖိတ်လျှံ ထွက်ကျလာသည်။

စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို နူးအိနေအောင် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်၍ အားရတော့မှ ခွေးသိုးခေါင်းပြန်ကြွလာပြီး သူမကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့်ဘော်လီကိုချွတ်၍ နို့အုံ အိအိထွေးထွေးကြီး နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ နမ်းလိုက် စို့လိုက်လုပ်နေလေသည်။

နို့သီးခေါင်း ကလေးတွေကို လှိမ့်လှိမ့်ချေပေးသည်။

"ဟင်း ခွေးသိုး ဒီလောက်လုပ်တာ အားမရသေးဘူးလားဟင် "

"ငါ နင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်တယ် အိမ်မှာလိုးလို့ အားမရဘူး ဒီမှာကျတော့ ဘယ်သူမှမသိဘူး တဝကြီးလိုးကြရအောင်  "

"နင့်သဘောပဲ ငါ့ကိုလည်း နင့်လီး ပေးစုပ်ပါဦး "

"စုပ်လေ ပြောင်းပြန်အိပ်မယ် နင်လည်းစုပ် ငါလည်း စောက်ပတ်ယက်ပေး မယ် "

"အမယ်လေး ဒီတစ်ခါ ထပ်ယက်ရင်တော့ သေပါဘီတော် ဟင်း ဟင်း "

မည်သို့ဆိုစေ ခွေးသိုးအလိုကိုတော့ သူမလိုက်လျောပေးရှာသည်။အောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ပြီး သူမပါးစပ်ဖြင့်လီးကို စုပ် လဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာဖြင့် ဂွေးဥနှစ်လုံးပါမကျန် လိုက်လံ၍ စုပ်ဆွဲ ကစားပေးသည်။

ခွေးသိုးကလည်း အပေါ်ကနေ ဖင်ခေါင်းပြောင်းပြန်မှောက်အိပ်ရင်း သူမပေါင်ခြံကြားထဲ ဝင်၍ စောက်ပတ်ကို နမ်းစုပ်နေပြန်ပါသည်။

ခွေးသိုးလီးကမူ အပေါ်ကနေပြီး မစိန်ခင်ပါးစပ်ပေါက်ထဲကို လိုးပေးနေသလိုကြီး ဖြစ်နေပေသည်။

ခွေးသိုးလီးက အပြတ်ကို တောင်လာသည်။ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်ကာ ဘယ်သူ့မှ ထီမထင်ဟန်ဖြင့်  မတ်မတ် မတ်မတ် ဖြစ်၍ လာသည်။

သူမ၏တံတွေးများဖြင့် စိုလက်တောက်ပြောင်နေသော ခွေးသိုးလီးမှာ ကျောချမ်းစရာကောင်းလွန်းလှပြီး လိုးရန်အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်ရှိနေချေပြီ။

"ကဲ လိုးတော့ ကိုယ်တော်ရေ …အချိန်ဆွဲမနေနဲ့တော့ "

မစိန်ခင်က ပြောလည်းပြော ပက်လက်အိပ်နေရာက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ စောက်ဖုတ်ဖြဲဟပေးထားလိုက်သည်။

ခွေးသိုး သူ့လီးကို အပေါက်ဝမှာ အသေအချာချိန်၍ ဆောင့်သွင်းသည်။

လီးက စွတ် ဗြွတ် ကနဲ … စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ ကြပ်သိပ်စွာဖြင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။

"အ အား အိအိ … အား အား ဆောင့် ခွေးသိုး မရပ်နဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်… ဆောင့်ပေး အ အိအိ အင့် ဆောင့်ပါမြန်မြန် ကာလနာ ကြီးရဲ့…အား ဟင်း ဟင့်  အင့် အင့် "

"စွတ် ဖွပ် ဗြွတ်  စွပ်  ဖတ် ဗြွတ် … ဗ  လွတ် ဖွတ် ဗွပ်  ဘုတ် ဘတ် ဖွပ် …  ဗွပ် ပြွတ် ဇွပ် "

"ကောင်းလိုက်တာ ခွေးသိုးရယ် ဟား …အိအ အား နင် …နင် ငါ့ကို လိုးပြီး  …ပစ်မသွားနဲ့နော်  ငါ နင့်နင့်လီးကို သိပ်ကြိုက်တယ်  နင်လေ  လူကောင်သေးသလောက် လီးကြီးက … ဟို ဆင်အံ…ငှက်ပျောသီး  ကျ… ကျနေတာပဲ  ဟင်း  ဟင့် အ …အိ  အင့် အင့် "

"စိန်ခင် နင်က ငါ့ထက် လီးကြီးတဲ့ကောင် မတွေ့ဖူးလို့ဖြစ်မယ် ငါ့ထက်လီးပိုကြီးတာတွေ့ရင် နင်သွားအလိုးခံမှာသေချာတယ် "

"အေး ဟုတ်တယ် ငါအလိုးခံမှာပဲ ငါက စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုးပေးနိုင်တဲ့လီးကို ပိုကြိုက်တယ် လူထက်တောင် လီးကိုပိုချစ်တယ် ကဲ ဘာပြောချင်သေးလဲ …မ သာကြီး ဖာ ဂေါင်း …ကြီး ရဲ့ ဟင်း "

မစိန်ခင် စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်သူ့ကို ပြန်ပက်လိုက်တော့ ခွေးသိုး  လိုးနေရာကနေ…  တဟား ဟား အော်ရယ်လိုက်မိသည်။

သူ မစိန်ခင်ကို ချစ်စနိုး စ နောက်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်၍ သူမဘယ်လိုပြန်ပြောပြော စိတ်ဆိုးတတ်သူလည်း မဟုတ်ပါချေ။

"နင် မဆဲ နဲ့နော် ဟင်း ဟင်း ငါ ကနင့်ကို ချစ်လို့ …ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

"ဘာ …ချစ် တာလဲ ဒါလား ချစ်တာ ဟွန့် သူများစောက်ပတ်ကိုကျတော့ မညှာစတမ်း လိုး …လိုး နေ ပြီးတော့ … ဟင့်  ဟင့် "

"ချစ် ချစ်လို့ လိုးတာပေါ့ ဟာ  နင်ကလဲ "

"ကာလနာ မြွေပွေးကိုက် …နင် လိုးချင် ရင် လိုးချင်တယ်လို့ပြော ဟွန်း … မအေ လိုး ကြီး ကဲ လိုးစရာရှိတာ မြန်မြန် သာလိုး ပါးစပ် ပိတ်ထား စမ်းပါ …"

မစိန်ခင် ပြောရင်း သူ့ကို မြန်မြန်လိုးပေးဖို့ တစ်ဖက်လှည့်နှင့် လောဆော် လိုက်ပါသည်။

ခွေးသိုး အပြတ်ဆော်ပစ်လိုက်သည်။မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာနှင့်…တစ်ချီပြီးသည့်တိုင် မနားစတမ်းပင် သူမစောက်ပတ်ကို ဖိ၍ ဖိ၍ သဲကြီးမဲကြီး လိုးပစ်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးထိပ်က လရည်တွေ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ မစိန်ခင်တစ်ယောက် … အသည်းခိုက်မတတ် ပါပင်။

"အား  အ  အ  အိ အိ  အား   ခွေး  ခွေး  သိုး  "

" ဟင်း  ဟင်း  ကောင်းလား  စိန်ခင်  ဘယ်လို လဲ "

"ကောင်းတယ် … ခွေးသိုး ငါ အားတောင် ပြတ်သွားသလိုပဲ … နင် တော်တော့်ကို အလိုးသန်တဲ့ကောင်ပဲ နင် ဒီလောက်လိုးနိုင်မယ်လို့ တောင်  ငါ မထင်ဘူး ခွေးသိုး ရယ် "

ခုတော့လည်း မစိန်ခင် လေသံကလေးက နူးညံ့ပျော့ပျောင်း၍ နေပေသည်။

ခုနင်ကလို ဒေါမာန်ထကာ နေတဲ့ " ကျားရိုင်းမကလေးတစ်ကောင်လို… " မဟုတ်တော့ပေ … ။

တစ်ချီ ပြီးတော့ ခဏနား၍ စားကြသောက်ကြသည်။

စိန်ခင်က စီးကရက်တစ်လိပ်နှင့်မှိန်းကာနေသော ခွေးသိုး၏ရင်ခွင်မှာ ခေါင်းကလေးမှီနွဲ့၍ လဲလျောင်းကာ နေလိုက်ရင်း …

"ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် ခွေးသိုး နင်ငါ့ကို ပြန်မပို့နဲ့ဦး ဒီနေရာမှာပဲ တစ်နေ့လုံးနေကြရအောင် နော် "

"စိတ်ချ စိန်ခင်ရယ် ငါလည်းနင့််ကို တဝကြီးလိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ "

နှစ်ယောက်သား စကားတွတ်ထိုးပြောဆို၍ ခွေးသိုးက စိန်ခင့်ကိုယ်လုံးကလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ၍ တွန်းလဲှချလိုက်ပြန်လေသည်။

မစိန်ခင် အဲကွန်း ဘတ်စ်ကားကြီးထဲမှာ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ်စီးနင်းလိုက်ပါလာသည်။

ခွေးသိုးနှင့်ချိန်းပြီး ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာငွေစကလေးခပ်ရွှင်ရွှင်နှင့်မို့ မြို့ထဲဖက်သွား၍ အိမ်အတွက် လိုအပ်သည်များအား လိုက်လံဝယ်ခြမ်းပြီး ညနေ ၄နာရီထိုးလောက်မှ မြို့ထဲကနေ လိုင်းကားစီး၍ ပြန်လာသည်။

ဒီအချိန်ဆိုလျှင် သမီးဖြစ်သူ ကျောင်းမှပြန်ရောက်ပြီး၍ ညနေစာပင် ချက်ပြုတ် ပြီးစီးနေလောက်ပြီ။

မစိန်ခင် ခွေးသိုးကောင်းမှုကြောင့်ဒူးတွေပါချောင်သွားရလောက်အောင် အားအင်ကုန်ခမ်း နွမ်းနယ်၍ နေသည်။သူမ အကြိမ်ကြိမ်အလီလီ ပြီးခဲ့ရသည်။

ပြီးခဲ့သည့်အကြောင်းအရာတွေ ပြန်စဉ်းစားရင်း သူမရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာခဲ့ရသည်။

ကားက မှတ်တိုင်တစ်ခုပြီး တစ်ခု ရပ်လိုက် နားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်နှင့်သူမအိမ်ပြန်ရောက်ဖို့ တစ်နာရီကျော်လောက်တော့ အနည်းဆုံး စောင့်ရပေဦးမည်။လူတွေကြားထဲ လဲပြိုကျမသွားအောင်ဆိုပြီး လက်ကိုင် ကွင်းကလေးကို အားပြုထိန်းကိုင်၍ တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ပင် လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။

ယောက်ျား မိန်းမ ကိုယ်နံ့ချွေးနံ့ပေါင်းစုံနှင့် စကားပြောသံတွေ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကိုယ်ချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ထပ်၍ ကြပ်ညှပ်နေအောင် ရှိရသည့်အထဲ ဘရိတ်တစ်ခါနင်းလိုက်တိုင်း အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ရှေ့သို့ယိမ်းယိုင်ကာ အလဲလဲအပြိုပြို နှင့်တစ်ယောက်ကိုယ်ကို တစ်ယောက် တွန်းမိ တိုက်မိ ထိခိုက်မိ ရာကနေ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့ကြသူတွေလည်း မနည်းပေ။

မစိန်ခင်အနားကို ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက် တိုးဝင်လာပြီး သူ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းနှင့်သူမဖင်သားတွေကို မထိတထိ လာရောက်ဖိကပ်၍  သွေးတိုးစမ်းသလို ပရောပရီလုပ်လာသည်။ မသိမသာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာတစ်ဖက်လှည့်ပြီး သူမဟုတ်သလိုပုံစံနှင့် ။လူက အသားမည်းမည်း လူကောင်ခပ်ထွားထွား ဗိန္ဓောဆရာတစ်ယောက်လိုလို ဘာလိုလို …တမင်တကာပင် သူ့အကြောင်းသိအောင်ဆိုပြီး မစိန်ခင် တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဇွတ်တိုးဝင်၍ ဖင်နောက်ပစ်ကာ ခြေဖျားအသာထောက်ကြွပေးလိုက်သည်။

သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ဖုထစ်ရုန်းကြွကာ အရှေ့သို့ငေါထွက်မတတ် မတ်တောင်တင်းမာနေလျက်ရှိသော လိင်အင်္ဂါကြီးရဲ့ အထိအတွေ့က သူမအတွေးအထင်မှန်ကန်ကြောင်း သက်သေပြလျှက်ရှိချေသည်။

မစိန်ခင် ကြိတ်ပြုံးလိုက်ရင်း သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို သူ့လီးကြီးအပေါ်ကနေ ဖိလှိမ့်ကြိတ်၍ မသိမသာ ညှောင့်ထိုးကစားပေးလိုက်တော့သူ တအားတက်သွားပုံရသည်။သူမပုခုံးဆီ လက်တစ်ဖက်က  လှမ်းကိုင်လာရင်း ကားဆောင့်လိုက်သည့်အရှိန်နှင့်ရောပြီး သူ့ခါးကိုအရှေ့သို့ကော့၍ ကော့၍ တွန်းရင်း လီးကြီးနှင့်သူမထမီ အပေါ်ကနေပဲ လိုးဆောင့်သလို ပြုနေပေသည်။

"ဟင်း… မကိုင်နဲ့… လူတွေ…  နဲ့ "

သူ့ဖက် ခေါင်းအသာငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်ရာက  မစိန်ခင် လေသံကလေးနှင့်ပြောရင်း သူမ၏ ပုခုံးပေါ်မှ သူ့လက်ကို အသာဆွဲဖယ်၍ သူမကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားထဲသို့ နေရာပြောင်းရွှေ့သွင်း ပေးလိုက်သည်။

သူ …ကိုင်ပြီ ။

စားနေကျ ကြောင်ဖားကြီးမှန်း သိသာလှသည်။

သူ့လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားနှိုက်နေသလို ကျန်တစ်ဖက်ကို သူမရင်နှစ်မြွှာအကြားထဲ အင်္ကျီအောက်မှနေ လက်လျှိုသွင်း၍ နို့အုံအိအိကို လာရောက် ဆုပ်နယ်နေကာ နို့သီးကလေးတစ်လုံးကို အသာဖျစ်ချေ၍ …

အောက်မှာလည်း သူ့လီးက ဖင်သားအကြားကနေပြီး တိုးသထက်တိုးဝင်ကာ စောက်ပတ်ကိုလာထောက်နေပြီး ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာနှင့် လီးသွင်း၍ နှူးဆွပေးနေပေတော့သည်။

မစိန်ခင် လန့်မအော်မိအောင် စိတ်ကို အတော်ကလေး ထိန်းထားရသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နင့်ကနဲ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ သူ့လီးဝင်သွားပလားလို့တောင် စိတ်မှာထင်မှတ်မိရပေသည်။ မစိန်ခင် အကောင်းကြီးကောင်း နေသည်။

ကားက လိုရာခရီးသို့မရောက်မချင်း  သူကရှေ့တိုး၍ ဆောင့်လိုက် လူသူအရိပ်အခြည်ကြည့်၍ သူမကပြန်ညှောင့်လိုက်နှင့် အတော်ကလေး အလုပ်ဖြစ်ကာ ခရီးရောက်သွားသည်။

" နာမည် ဘယ်လိုလဲ "

"ဘာလုပ်ဖို့လဲ "

"သိချင်လို့ "

" …… …… "

" ဘယ်မှာ နေတာလဲ "

" …… ……  "

မစိန်ခင် အဖြေမပေးလိုက်ပါ။

ခဏတာကြုံဆုံပြီး တဒင်္ဂသာယာမှုနောက်ကို လိုက်မိပေမယ့် အဆုံးစွန်တော့အရောက်မခံလိုချေ။ရွှေမြို့တော်ပီပီ မကောင်းမှုဒုစရိုက် ကျူးလွန်လိုသူတွေက တင်းကြမ်း ပြည့်နှက်လို့နေတာ သူမ အသိပဲမဟုတ်လား။မှတ်တိုင်ရောက်တော့

"ဖယ် ကျွန်မ ဆင်းတော့မယ် "

ဆိုပြီး သူ့ကို နှုတ်ဆက်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၍ သူမကားပေါ်မှ အသာဆင်းပြီး အရည်တွေပေကျံနေသော သူမ၏ထမီကို ရှေ့နောက်လှည့်ပတ်၍ အသေအချာ ပြင်ဝတ်လိုက်ကာ အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်ပင်  လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကံကြုံလျှင်တော့ ပြန်လည် ဆုံတွေ့ရမည်မှာ အမှန်ပင်။

လောလောဆယ် သူနှင့်ကိုယ်ချင်းနှီးနှောမိရာမှ သူမအနေဖြင့် နှစ်ချီတိုင်တိုင် ကာမ လမ်းဆုံးသို့အပြီးတိုင် ရောက်ရှိခဲ့ရသည်ကိုတော့ သူမမှအပ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ပင် သိနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါချေ။

ဒီည ခွေးသိုးနှင့် အိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ကြတော့ …

မစိန်ခင် ထန်နေသည်။စောက်ပတ်က အပြတ် ရွနေသည်။

ခွေးသိုးလည်း ဒီညမှပင်  ထူူထူးခြားခြား ယခင်လိုးနေကျ အိမ်ကပြင်မှာသူမကိုမလိုးဘဲ အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကို ခေါ်ထုတ်လာပြီး ရေချိုးသည့် နေရာနားရောက်တော့ မစိန်ခင်ကို ရေစည်နှုတ်ခမ်းကို ကိုင်၍ လက်ထောက်ကာ ဖင်ကို အကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူကအနောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်လျက်သား ထမီလှန်ကာ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ အဆက်မပြတ်ပင်  ဆောင့်လိုးနေပေသည်။

နေ့လည် ဈေးကွဲချိန်လောက်က မစိန်ခင်မှာ သူသွားလာ လည်ပတ်နေကျ ဈေးခေါင်း မအုန်းရီအိမ်ကို သွားပြီး ထွေရာလေးပါး စကားအတင်းတွေ ပြောကြ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြနှင့်ခါတိုင်းလိုပင် အချိန်ဖြုန်းနေခဲ့သည်။

မအုန်းရီအိမ်မှာ သူမတစ်ယောက်တည်းသာရှိပြီး ကလေးတွေလည်း ရှိမနေကြပေ။ သူ့ယောက်ျား ဘမောင်နှင့်ကလေးများပါ မော်လမြိုင်ကို တစ်ညအိပ်ခရီး သွားကြသည်ဆိုပြီး အိမ်မှာ လူမရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး မအုန်းရီနှင့်စိန်ခင်တို့နှစ်ယောက်သား အိမ်ခန်းထဲမှာ အခန်းတံခါးပိတ်၍ အပြာကား …အများအခေါ် အောကား …တစ်ကားပြီးတစ်ကား ထိုင်ကြည့်ကြသည်။

ကိုးရီးယား တရုတ် ဂျပန်အချစ်ကားရော အမေရိကန် အောကားတွေပါ စုံလို့…လီးအရွယ်အစားအမျိုးမျိုး လိုးနည်းပေါင်းလည်းစုံလင်စွာဖြင့်ကြည့်ရင်းနှင့်ပင် ရင်ခုန်သံမြန်လာခဲ့ကြသည်။တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် ကြည့်ရင်း လူချင်းတဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာခဲ့ကြသည်။

ပြီးတော့ …တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းကြ စုပ်ကြ…စောက်ဖုတ်ချင်းလည်း လင်ကွင်းရိုက်ကာ  ပွတ်၍ ဆွ၍ တစ်ယောက် အင်္ဂါဇပ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်လျှာနှင့်ယက်ပေးလိုက်ကြသည်။

ယခင်ကလည်း အိမ်မှာလူမရှိချိန်တိုင်း သူမတို့နှစ်ဦးသား ကဲနေကျ သဲနေကျ ဖြစ်သည့်အတိုင်း တစ်နေ့ခင်းလုံး  သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်အဆိုင်ပင် တဏှာထ၍ ညနေစောင်းလောက်မှ မစိန်ခင် အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါသည်။

ဗွီဒီယိုကားထဲက လိုးခန်းတွေမှာမြင်တွေ့ခဲ့ရသည့် အမေရိကန် ကပ္ပလီကြီးများ၏လီး မဲမဲသဲသဲကြီးးတွေက မစိန်ခင်မျက်စိထဲကနေ တော်ရုံနှင့်ပြန်မထွက်ဘဲ ကပ္ပလီလီးကြီးတွေကို အလိုးခံလိုစိတ်နှင့် သူမစောက်ပတ်က တ ထထ…တ ရွရွနှင့်စောက်ရည်တရွှဲရွှဲဖြစ်နေခဲ့သည်မှာ … ခွေးသိုးရောက်လာပြီး ပတ်ကြမ်းတိုက် တစ်ချီဆွဲတော့မှသာ မိမိ၏အာလျပြေရတော့သည်ဟူ၍ မစိန်ခင်တွေးလိုက်မိလေ၏။

ခွေးသိုးက သူမကိုလိုးနေရင်းကနေ ရင်သားများကိုကိုင်လိုက် နို့သီးတွေကို ချေလိုက် သူမလည်ကုပ်သား ကလေးတွေကို လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်စုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။

အောက်ကနေလည်း လီးကြီးကို ညှောင့်၍ ညှောင့်၍ အဆက်မပြတ်ကြီး ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။မစိန်ခင်စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး သူ့ဆောင့်လိုးမှုကြောင့်ပြဲပြဲလန်၍ပင် နေချေပြီ။အရည်လိုက် လိုက်ပုံမှာလည်း သူမပေါင်ခြံနှစ်ဖက်ဆီ စီးကျလာရသည်အထိပင် …

"ဒီတစ်ချီ လိုးပြီးရင်  နင့်ကို ငါ   … ဖင် လိုးပေးမယ် "

ဆိုပြီး သူပြောလိုက်တော့

"ဖင်လိုးရင် နာမှာပေါ့  နင့်လီး ဒါလောက် ကြီးတာ "

မစိန်ခင် ပြန်ပြော၍

"မနာအောင် ငါ လုပ်ပေးမယ်  ခုနင် ငါ့အပေါ်တက်လိုးလိုက် …ငါ နင့်ဖင်ပေါက်ချဲ့ပေးမလို့ "

ဆိုပြီး ခွေးသိုးက အောက်ကနေ သံမံတလင်းပေါ်မှာ ပက်လက်နေလိုက်ရင်း မစိန်ခင်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်၍ တစ်လှည့်လိုးခိုင်းပြန်သည်။

မစိန်ခင်လည်း တချီပြီးလုပြီးခင် ဆတ်တငံ့ငံ့မဖြစ်လိုတော့၍ သူ့အလိုအတိုင်း လီးကြီးပေါ်ကို သူမစောက်ပတ်နှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်ကာ ထိုင်ဆောင့်လိုးချလိုက်ရင်း ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် တလူးလူးတလှိမ့်လှိမ့်နှင့် ဖိလိုက် ကြွလိုက် နှိမ့်လိုက် မြှင့်လိုက်လုပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်  ဆောင့်၍ဆောင့်၍  လောကီ ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ဖီလင်ယူ ခံစားနေလိုက်သည်။

ခွေးသိုးအောက်ကနေပြီး သူ့လက်ကိုအငြိမ်မနေဘဲ မစိန်ခင်၏ဖင်ပေါက်ကို လက်တံတွေးဆွတ်၍ ထိုးနှိုက်ကာဆောင့်ပေးနေသည်။မစိန်ခင်၏ဖင်စအိုဝလေးမှာ လီးတစ်ခါမှ မသွင်းဖူးသေး၍ တင်းတင်းစေ့ကာ ဖင်ဝစူတူတူကလေး ဖြစ်နေတာမို့သူ့အနေနှင့်တော်တော်ကလေး အားစိုက်၍ လက်ကို  ထိုးသွင်း ထိုးထုတ် လုပ်ကာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက် ဆောင့်ပေးနေရလေသည်။

"ကောင်းလား နင့်ဖင်ထဲ … လက်သွင်း လိုးပေးတာ… နှာပိုထ မလာဘူးလား "

သူကမေးတော့

"အင်း တစ်မျိုးပဲ လုပ် လုပ်ပေး  …နင် တကယ် ဖင်လိုးဖို့လား  "

"လိုးမယ် နင့်ကို စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော …လိုးလိုက်ရမှ ငါကျေနပ် မယ် "

"သေချင်းဆိုး  ငါ့ကို မသေသေ… အောင် လိုးဖို့ပဲ  စဉ်းစားနေတာပဲ နင့်မယားပါသားတွေ အကုန်ခေါ်ပြီး ငါ့ကို လာလိုးခိုင်းပါလား "

မစိန်ခင် ပက်ပက်စက်စက်ပင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။တကယ်တော့ ဒီလိုပြောလိုက်ခြင်းသည်ပင် သူမ၏ ထက်သန်ပြင်းပြလွန်းနေသည့် တဏှာရာဂစိတ်ကို ပွင့်အံထွက်လာအောင် ဖောက်ခွဲထုတ်သည့် အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းတစ်မျိုးပဲ ဆိုတာ မစိန်ခင်နားလည်ထားပြီး ဖြစ်ပါသည်။

သူမပါးစပ်ကသာ ဆန့်ကျင်ပြောဆိုနေပေမယ့် လူကတော့ ခွေးသိုးလီးကို အပီအပြင်ကုန်းဆောင့်လို့ နေပေသည်။

လီးဝင်သံ ထွက်သံမှာ…

ဗွပ် … ကနဲ ဇွတ်ဖွတ် …ဗွပ် ဗြိ ပြွတ် ဘုတ် ဖတ် … ဘတ်  …

ဘွတ် စွိ  … စွပ် ဗြိ ပြွတ်…  ဖွပ် … ဗွပ်  ဘုတ် ဗွပ် … ဘွတ် ဖတ် … ဘတ် ဇွပ် … ကနဲ နေအောင် …ေ

လအံသံ …စောက်ရည်သံ…တဇွပ်ဇွပ် နှင့်တကွ ဖင်ကြီးကြွ၍ ကြွ၍ ဆောင့်လိုးလေလေ အသံထွက် ပိုကြမ်းလာလေလေ ဖြစ်ကာ လီးကြီးမှာလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ကြမ်းကြမ်းကြီး ပွတ်တိုက်ဆောင့်ဝင်၍ ရမ္မက်တဏှာကို ဆထက်ထမ်းပိုး နှိုးဆွလှုံ့ဆော်ပေးနေသလိုကြီး ဖြစ်ပြီး …

သူမမှာ အရှိန်မသတ်နိုင်တော့ဘဲ အသာစံဖို့ရန်အတွက် အနာခံရမည် ဟူသောခံယူချက်နှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံးအင်အားအကုန်ထုတ်၍  ဖိ၍ ဖိ၍ သာ ဖင်ကို စကောဝိုင်းမွှေ့ယမ်း လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်းက မစိန်ခင် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ဓာတ်အလိုက်ခံလိုက်ရသလို ဆိမ့်ကျင်တက်သွားခဲ့ရပြီး စောက်ရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲကနေ အပြင်ဖက်ဆီသို့  ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် ပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။

လူကမူ အနားမယူသေးဘဲ ခွေးသိုးဟာကြီးကို အရင်းထိ မြုပ်နစ်ဝင်နေအောင် တစ်ဆောင့်တည်းဆောင့်၍ ခွေးသိုးလည်း လီးကိုကော့ထိုးလိုက် သူမဖင်ကို လက်သုံးချောင်းပူး၍ နှိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်ရင်းက မစိန်ခင်စောက်ခေါင်းပေါက် ကလေးအတွင်းသို့ သုက်ရည်တွေ တဖျောဖျော … ဖျစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ  ဖျစ်ညှစ်ပန်းလွှတ် လိုက်မိပြန်ပါ၏။

မစိန်ခင်လည်း နှုတ်မှနေ၍ ဟီး…ကနဲ ညည်းသံရှည်ကြီးပြုရင်း ခွေးသိုးလီးကို ဗြိ စွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး … တစ်ဆုံးမြုပ်သည်အထိ ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် …မလှုပ်နိုင် မရှားနိုင်ဖြစ်ကာ …ငြိမ်ကျသွားပါလေသည်။

တစ်ချီ ပြီးတော့ နောက်တစ်ချီပြန်စဖို့ အားယူနေကြပြန်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ မစိန်ခင်၏ဖင်ကို ခွေးသိုးက အပီအပြင် လိုးတော့မည်ဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်မှာ …

မစိန်ခင် အိမ်အတွင်းရှိ တစ်ဦးတည်းသောသမီးဖြစ်သူ  " ခင်ခင်အေး " ၏ အိပ်ခန်းဆီမှ အသံတွေကိုတော့ မစိန်ခင်ရော ခွေးသိုးပါ မကြားနိုင်ကြပါချေ။

"ခင်ခင်အေး… "

သူမမှာ အမေတူသမီးဖြစ်၍ ရုပ်ရည်ချောမောလှပပြီး ရင် ခပ်ထွားထွား တင်ပါးကားကားနှင့် ကိုယ်လုံး အဆက်အပေါက်လှပြီး ကြီးကောင်ဝင်စ အပျိုပေါက်မကလေးဖြစ်နေချေပြီ။

ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ဆိုပေမယ့် မကြာခဏအတန်းကျ၍ အသက်က ၁၆ နှစ်ပြည့်လုနီးပြီ ဖြစ်ကာ ရည်းစားသနာပင် တစ်ယောက်မက ထားတတ်နေလေပြီ။

ကျောင်းမှာဆိုလည်း ကျောင်းအလျှောက် အိမ်မှာဆိုလည်း အိမ်အလျှောက် အမေမသိအောင် အချစ်ခန်း လှိုင်လှိုင်ကြီး ဖွင့်၍ အမေဖြစ်သူ မစိန်ခင်၏ခြေရာကို အမီလိုက်နင်းနိုင်သူကလေးပဲ ဖြစ်လေသည်။

ယခု သူမ၏အခန်းမှာ သူမနှင့်အတူရှိနေသူက …

"စိန်သန်း… "

အမေ့အသိတွေထဲက တစ်ယာက်ဖြစ်သော " စိန်သန်း… " ဆိုသူပင်။စိန်သန်းက ခွေးသိုးရဲ့ လက်တွဲဖော် ဆိုးတူကောင်းဖက် ပွေဖော်ပွေဖက် သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်သည်။

ခွေးသိုးက အမေကိုချုပ်ထားသလို စိန်သန်းကလည်း သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်အေးကို အပီကိုင်ထားသည်။စိန်သန်းတစ်ယောက် ခင်ခင်အေးကို " ဖွင့် " ခဲ့တာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ။ဖွင့်တယ် … ဆိုတာက ပါကင်ဖွင့်တာ … လိုးတာကို ဆိုလိုခြင်းပဲဖြစ်သည်။ဒါပေမယ့် ပါကင် ဖြစ်မဖြစ်တော့ သူ့အနေနှင့်သိပ်မသေချာပါ။

ခင်ခင်အေး မှာလည်း ကျောင်းမှာ …သူမနှင့်သက်တူရွယ်တူ ရည်းစား ဘာညာ သာရကာ ရှိသူပင်ဖြစ်၍ ထိုအထဲက တစ်ကောင်မဟုတ် တစ်ကောင်တော့ သူမ၏ အပျိုပါကင်အစစ်ကို ကံထူးစွာဖြင့် ရရှိကောင်းရရှိခဲ့ပေလိမ့်မည်။

ဆိုလိုသည်က စိန်သန်းမှာ ခွေးသိုးကဲ့သို့ပင် စံချိန်မီလီးဒစ်ကြီးကို ပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်၍ ချာတိတ်မကလေး တစ်ယောက် မျှသာ ဖြစ်သည့် ခင်ခင်အေးနှင့်ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ကာမဆက်ဆံခဲ့ချိန်မှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကလေးခမျာ သူ့လီးဒဏ်ကို မခံနိုင်ရှာဘဲ စောက်ပတ် ဟက်တက်ကွဲ၍ သွေးထွက်ခဲ့ရသည်။

( သွေးထွက်တိုင်းသာ )…အပျိုအစစ်ဟုဆိုရပါမူ သူချခဲ့သည့်ဖာမ တွေတောင် စစ်သမှစစ်စစ် စစ် စစ် နှင့်… မြည်၍သာနေပေလိမ့်မည်။

ဒီနေ့ည …

စိန်သန်းတစ်ယောက် ခွေးသိုးရောက်လာမည့်အချိန်ကိုမှန်း၍ ( သူတို့နှစ်ယောက် ကြိုတင်၍ လက်ဝါးချင်း ရိုက်ထားခဲ့ကြသည့်အတိုင်းပင် ) … မစိန်ခင်၏ သမီးချောကလေး ခင်ခင်အေး၏ အိပ်ခန်းထဲကို အချိန်ကိုက်ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

ခင်ခင်အေး ပထမတော့လန့်နေသည်။

အမေသိမှာ  ကြောက်သည်။

"နင့်အမေက ခုလောက်ဆို …ခွေးသိုးလိုးလို့ အိမ်နောက် ကပြင်မှာ … မျော့တောင် မျော့နေလောက်ပြီ ဘာမှ စိတ်ပူမနေနဲ့ "

စိန်သန်းကပြောပြီး ခင်ခင်အေးလက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လာသည်။

ခင်ခင်အေးမှာ အမေဖြစ်သူ မစိန်ခင်တစ်ယောက် ဆိုက္ကားသမား ခွေးသိုးနှင့်ဖြစ်နေတာရော မကြာခဏ အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့ကြတာကိုပါ သိနေသည်။

သူမ အနေနှင့် အမေ့ကို ကိုယ်ချင်းစာ ပါသည်။

လင်ရှိမယား ဟုဆိုပေမယ့်ကာမနှီးနှောဖော် မရှိသည့်အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်၏ဘဝမှာ အဘယ်မျှ အထီးကျန်ဆန်လိုက်မလဲဆိုတာ အရွယ်ရောက်ပြီး ခေတ်၏သမီးပျိုတစ်ယောက်ဖြစ်သော သူမအနေနှင့် စစ်စစ်ပေါက်ပေါက်တွေး၍ နားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။

အမေ့ကို ချစ်လည်း ချစ်သည်။သနားလည်း သနားသည်။ေ ကျာင်းမှထွက်သည့်တစ်နေ့ …အမေ့ကို ပြန်လုပ်ကျွေးမည် လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပင် …။

စိန်သန်းက ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပလွှဲကလေးထိုင်ကာနေသော သူမ၏လုံးဝန်းသော တင်သားဝိုင်းဝိုင်း ကောက်ကောက် ကလေး နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ဖျစ်နယ်၍ ကိုင်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေး နှစ်လွှာကို အပီအပြင် ကစ်ဆင်ဆွဲပေးနေသည်။

ခင်ခင်အေးလည်း သူ့ကိုဖက်တွယ်ကာ တုံ့ပြန်နမ်းစုပ်နေပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် နှစ်ယောက်သား ဇာတ်ရှိန်မြင့်တက်လာခဲ့ကြသည်။

ခင်ခင်အေး၏ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်လွှာတွေ တစ်လွှာချင်း ဆိုသလို ကျွတ်ကွာကျသွားသည်။

သူမ၏ ရင်သားအစုံတို့က  ကြွားဝင့်ငွါးစွင့်စွာဖြင့်တင်းရင်းလုံးအိနေကာ နို့သီးခေါင်းကလေး မပြူ့တပြူ ပေါ်ထွန်းနေကြလျှက် ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကမူ ဖြူဝင်းလှသော အသားအရေဖြင့် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး တစ်ရစ်ကော့ကြွလျှက် လုံးဝိုင်းကားစွင့်နေကြပြီး အနောက်ကနေ လက်နှင့်စုံကိုင်၍ ပြေးပြေးဆောင့်ချင်စရာ ကောင်းလှသေးတော့သည်။

သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကလေးမှာ စိန်သန်းကိုယ်လုံးနှင့်ပူးပူးကပ်ကပ် ဖက်တွယ်၍ နှစ်ဦးသား လူးကာ လွန့်ကာ လှုပ်ရှားရင်း … ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တအိအိလဲပြိုကျသွားခဲ့ရသည်။

စိန်သန်းလည်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို နို့နှစ်လုံးကိုရော ဖင်သားဖွေးဖွေးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကိုပါ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေမတတ် လိုက်လံ ပွတ်သပ်ဆုပ်ဆွဲ ဖျစ်ညှစ်၍ အတန်ကြာမျှ အသားယူကိုင်တွယ် နေပြီးမှ …သူမအပါးမှနေ၍ လူချင်းခွာလိုက်ပြီး သူ့ခါးမှာဝတ်ဆင်ထားသော ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ရာက …လီးမဲကြီး တန်းလန်းနှင့်ပင် သူမရှိရာ ကုတင်ပေါ်ကို အသာပင် လှမ်းတက်လိုက်သည်။

သူမ၏ စောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လီးဒစ်ကို အသေအချာပင် တေ့ချိန်၍ လီးကို နှဲ့ကာနှဲ့ကာဖြင့် စောက်ခေါင်းအဝကလေးကို ချဲ့ချဲ့ပြီး သူ့လီးဒစ်ကြီးကိ ခပ်ဆတ်ဆတ်ပင် ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်လေသည်။သူ့လီးက စောက်ပတ်အဝကလေးကို တစ်တစ်ဆို့ဆို့နှင့်ပင် တစ်ထစ်ချင်း အတွင်းသို့ ထိုးဆောင့်ဝင်ရောက်သွားသည်။

"အို့ အွန်း အိ အိ အင့် အင့် … အင်း ဟင့်ဟင့် ကို … ကို စိန်သန်း  အ …အ ကို စိန်သန်း …ဟင် … အ အင်း ဟင်း အင့် "

"ဗြိ စွတ် ဗြွတ်  ဗြွတ်  စွပ်  စွပ် ဘုတ် …ဘုတ် ဘွပ် ဘုတ်… ပွပ် ဗွပ် ဘွိ စွပ်  ဖွတ် ဖတ် ဘတ်… "

"အ အမေ့ အိ …အီးဟီး  နာ … နာတယ်  အမေ …ေ ရ  …အ အ … အိ  အီး …ဟီး  …ဟီး  "

စိန်သန်း အပီဆွဲသည်။

သူ့လိုးဆောင့်ချက်များက အသားပါလှပြီး သိမ်မွေ့မယောင်နှင့်ကြမ်းသည်။ ညင်သာမလိုနှင့် အရှိန်အဟုန် ပြင်းသည်။

သူမဖင်သား လုံးလုံးကော့ကော့ကလေးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားယူပြီး ဆွဲ၍ ဆွဲ၍…သူမ၏စောက်ပတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကလေးကို သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ထည့်သွင်းပြီး တဖုန်းဖုန်းတဒိုင်းဒိုင်းနှင့်နေအောင် ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

စိန်သန်း၏လီးမှာ ခွေးသိုးလီးကဲ့သို့ပင် …ကြီးလည်းကြီး အလျားလည်းရှည်လွန်းလှသည်။ခင်ခင်အေး အနေနှင့် ဒီလိုလီးမျိုးကို ဗွီဒီယိုတွေထဲမှာသာ မြင်ဖူူးခဲ့ပြီး သူမကိုယ်တိုင် ဒီလိုလီးကြီးကြီးနှင့်အလိုးခံရလိမ့်မည်ဆိုတာကို ယခင်က ယောင်လို့ပင် မစဉ်းစားခဲ့မိဖူးပါချေ။ယခုကျတော့လည်း ကိုယ်တိုင်ကြုံ၍သာ ယုံလိုက်ရပေပြီ။

လီးကြီးနင့်ကနဲ နင့်ကနဲနေအောင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပူကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ တဖျစ်ဖျစ်ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည့်အတိုင်း သူမ၏စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲ အပြည့်အသိပ် နေရာယူ၍ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသည့်အဖြစ်မှာ အသည်းအေးကနဲ စိမ့်ကနဲ ဖြစ်ရလောက်အောင် တထိတ်ထိတ် အသက်ရှူနှုန်းမြန်စေပြီး သူမ၏ ကာမစိတ်ကိုလည်း ပိုမိုတက်ကြွလာစေသလိုပင်… ထူးခြားသောခံစားမှုတချို့ကို ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရလေသည်။

ခင်ခင်အေး လီးကြီးပိုအဝင်လွယ်အောင်ဆိုပြီး သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းအဝကို ပြဲပြဲဟဟဖြစ်အောင် စုံကိုင်ဆွဲဖြဲပေးလိုက်ပေမယ့် လီးကတစ်နေကြပ်နေတုန်းပင်။

သူ့လဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက စေ့ကပ်နေသော နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ခဲရာခဲဆစ် မရမက ဖိသွင်းပြီးမှ မဝင်ချင့်ဝင်ချင် ပုံစံနှင့် လီးကြီး တွန့်ခေါက်စွာ လီးကိုယ်ထည်ကြီးက  … စွိ …ဖွပ် … ဗွပ် … ဆိုပြီး … ဖြောင်းကနဲ ကန်၍ …နွံဗွက်ထဲသို့ ငါးရှဉ့်ခေါင်းတိုးဝင်သလို တစ်ရစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်း တစ်တစ်ဆို့ဆို့နှင့်ပင် သိပ်သည်း ကြပ်ညှပ်လှစွာဖြင့် တည့်တည့်မတ်မတ်ကြီး ထိုးစိုက်နစ်ဝင်လာရသည်။

လိုးသူက အင်အားနှစ်ဆ စိုက်ထုတ်ရသလို အလိုးခံသူအဖို့ရာမလည်း တုတ်ခိုင်လှသော အသားချောင်းကြီး၏ မဆန့်မပြဲ ထိုးဆောင့်ဝင်ရောက်မှုကို ရာနှုန်းပြည့်မျှ ခါးစည်းခံစားရသည်ပင် …။သို့ပေမယ့်ခင်ခင်အေးကတော့ အလိုးမခံဘဲတော့ မနေပါ။

ဒီလိုလီးကြီးနှင့်အလိုးခံခွင့်ရသည့်အတွက်  စိန်သန်းအပေါ်ကိုတောင်  ကျေးဇူးတွေတင်နေမိပါသေးသည်။သူမ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားဖြင့်နာနာလေးကိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်ကြားထဲမှ စူးကနဲ အောင့်ကနဲ ဖြစ်ပေါ်နေသော ကိုက်ခဲနာကျင်မှုဝေဒနာကို လျစ်လျူရှုကာ အောင့်အည်း၍ ခံသည်။

စိန်သန်း ဘယ်လို လိုး လိုး… ဖင်ကို ပင့်၍ ကြွ၍ ကော့ကော့ပေးလိုက်သေးသည်။အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်လိုးလည်း သည်အတိုင်း…အချက်လေးငါးဆယ် ဆောင့်လည်း သည်အတိုင်းပင် အံကလေးတကြိတ်ကြိတ်နှင့် အိအင့် အိအင့် ဆိုပြီး ကော့နေအောင်ကို အထိုးခံ အဆောင့်ခံရင်း … စိန်သန်းလီးကြီးဖြင့် လိုးခွဲသမျှကို အကွဲကွဲအပြဲပြဲ အလိုးခံနေပါသည်။

အချိန်ကြာသည်နှင့်အမျှ ဝေဒနာသက်သာလာသလိုရှိပြီး ကာမအဆိပ် တက်သထက်တက်လာခဲ့ရကာ ပြီးလုပြီးခင် အခြေအနေမျိုးရောက်ရှိလာရပြီး သေးပေါက်ချင်သလို ဘာလိုလိုနှင့် အခံရခက်လာသည်။

စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးလည်း ပူထူကာနေပြီး နာတာလား ကောင်းတာလားဆိုတာကိုတောင် ဝေခွဲမရနိုင်တော့ပေ။

တစ်ဖက်မှာလည်း …

အပျိုမ နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးကို တထုတ်ထုတ်နှင့်နင့်နေအောင် မြိုးမြိုးမြက်မြက်ကလေး လိုးခွင့်ရသူပီပီ စိန်သန်းတစ်ယောက် တစ်သက်မှာတစ်ခါရသည့် အခွင့်အရေးကို လက်အလွှတ်မခံတော့ဘဲ သူမစောက်ပတ်ကိုသာ မဲပြီး အသည်းအသန်ပင် ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ပက်လက် ပေါင်ကားလိုးခြင်းဖြစ်၍ သူ့လီးက ထိချက်ပိုပြင်းကာ အတော်အတန်ပင် ခရီးရောက်လာသည်။

ခွေးသိုးတို့ ဇာတ်မသိမ်းခင် သုံးချီ လေးချီ အပီဆွဲမည်ဟု စိတ်ကူးပြီး ပထမအချီမှာပင် အားသွန်၍ တဗြုန်းဗြုန်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာမို့…ခင်ခင်အေးခမျာ မေးကလေးကော့ထိုးလျှက်က  ခြေဖျားကလေးကွေးလိမ်၍ ခြေမကလေးးနှစ်ခု ကော့ထောင် တက်လာခဲ့ရပြီး ဖင်သားအိအိ လုံးကစ်ကစ်ကလေး နှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက် ကော့ကြွ၍ စောက်ဖုတ်ကလေးကို အသာဖြဲဟအလိုးခံနေရင်း …နှုတ်မှနေပြီး …

အင့် …အင့် ဟင်းဟင်း … အင်း ဟင်း…  အင်း ဟင်း ဟင်း …

ဆိုပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို ညည်းသံရှည်ကြီးနှင့်အတူ ကော့ပျံထွန့်လူး၍ …မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာမှာ သူမစောက်ပတ်ဆီက မခံမရပ်နိုင်အောင် တရွရွ ဖြစ်၍လာရသော ခံစားမှုများနှင့်အတူ စောက်ရည်များ မထိန်းနိုင်အောင်ပဲ အလျှံပယ် ထွက်ကျလျှက် … တစ်ချီပြီးသွားခဲ့လေသည်။

စိန်သန်းလည်း သူမစောက်ဖုတ်က တစ်ကြပ်ပြီး စောက်ရည်တရွှဲရွှဲဖြစ်နေတာတောင်မှ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ လိုးဆောင့်လိုက်ရသဖြင့် အချိန်ကြာကြာ အောင့်မထားနိုင်ဘဲ ဖြစ်ကာ နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ဆက်ဆောင့်၍ မကြာမီမှာပင် သူ့လီးက လရည်များ ပန်းထွက်သွားရသည်။

စောက်ပတ် ပါကင်ဖွင့်သူတွေ ကြုံတွေ့ရတတ်သည့်အဖြစ်မျိုးပင် ။သူ့အနေနှင့်တအံ့တသြ ဖြစ်ရသည်က ခင်ခင်အေး၏ စိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့်သည်းညည်းခံနိုင်မှု အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် နာကျင်မှုဝေဒနာကို ကြံ့ကြံ့ခံ၍ အံတုရင်ဆိုင်ကာ အလိုးခံနိုင်စွမ်းရှိမှု တို့ပင် ဖြစ်လေသည်။

" ဆံတို ဖင်ကောက် … လီးမကြောက် … "

ဆိုတဲ့စကားက အကြောင်းမဲ့ပေါ်ထွန်းခဲ့ခြင်းမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူ့အနေနှင့်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်နေတာမို့ မယုံဘူးဆိုလို့လည်း မရ နိုင်တော့ပါ။

ရှေးပညာရှိကြီးများရဲ့ အသိပညာကျယ်ပြန့်နှံ့စပ်မှုနှင့်စကားပရိယာယ်ကြွယ်ဝမှု အမြော်အမြင်ကြီးမှုတို့ကို သူ့အနေနှင့်ဘယ်လိုမှ မလေးစားဘဲ  မနေနိုင်တော့ပါချေ။

စိန်သန်းရော ခင်ခင်အေးပါ မောမောနှင့်ကုတင်ထက်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ဖြစ်သွားခဲ့ကြသည်။

အတန်ကြာ နားပြီးမှ စိန်သန်း အလုပ်ပြန်စသည်။

ခင်ခင်အေး ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲခေါင်းတိုးဝင်၍ သူမစောက်ပတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့်နမ်းစုပ် ဘာဂျာကိုင်ပေးခြင်း ဖြစ်ပေသည်။စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား တဝိုက်ကို လျှာဖြင့်သိမ်း၍ ယက်သည်။စောက်စိ နီတျာရဲကလေးကို တဆတ်ဆတ်သွားနှင့်ကိုက်၍ ကိုက်၍ …အစိကို ပြွတ်ပြွတ်နှင့်မြည်အောင် စုပ်ဆွဲကစားပေးသည်။အစိကို လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ ဖျစ်ချေ ပွတ်လှိမ့်ပေးသည်။

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အောက်မှနေ၍အပေါ်ဖက်သို့ လျှာပြားကြီးနှင့်ပင့်၍ ပင့်၍ စောက်စေ့ကလေးကိုပါ ယက်သပ်တင်ပေးလိုက်ရင်း သူမစောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေး အထဲကို လျှာတစ်ခုလုံးသွင်းပြီး အထက်အောက်ဘယ်ညာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက်တော့ ခင်ခင်အေး ဘယ်လိုမှပင် တင်းခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပြီ …။

ခင်ခင်အေး ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို လေထဲဝှေ့ယမ်း၍ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို ထွန့်လူးကော့ကြွ၍ အပေါ်သို့ မြောက်တက် လာရကာ …

"အား အအ အကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ဟင့်ဟင့် အေး မခံနိုင်တော့ဘူး အ… အိ  အိ အင့်  …

 အား … ယား  ယားတယ် …အိ အိ  အ အာ့… လွှတ်… လွှတ် ပါ   တော်…ပါတော့ ကို စိန်သန်းရဲ့ အိ … အီး အီး "

ခင်ခင်အေး အသည်းအသန်အော်သည်။

စိန်သန်း သူမပါးစပ်ကို ပိတ်သည့်အနေနှင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို ခင်ခင်အေးနှင့်ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှည့်အိပ်၍ သူ့လီးကို သူမပါးစပ်ကလေးထဲ ထည့်သွင်းကာ သူ့လီးကို အသေအချာပင် စုပ်ယူစေလိုက်ရ၏။

" အွန့်… အွန်  အွန်း  အုဝု   ဝု အ အိ အိ  အူး… အူး …အွန်း …   "

သူမပါးစပ်က လီးဝင်၍ စကားမပြောနိုင်ရှာတော့ဘဲ သူ့လီးချောင်းကြီးကိုသာ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် အသံ ထွက်လာသည်အထိ အဆက်မပြတ် စုပ်ငုံပေးနေရလေတော့၏။

ဒုတိယအချီပြန်စတော့ စိန်သန်းက သူမကို ဖင်ထောင်လိုးချင်သည် ဟုပြောပြီး မှောက်ခုံရက် လေးဘက်ထောက် ၍ ဖင်ကိုနောက်ပြန် ကော့ထောင်စေလိုက်ကာ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကြားမှ ပြူတစ်တစ်လေး ဖြစ်နေသော သူမစောက်ပတ်ကို အနောက်ကနေ သူ့လီးထည့်သွင်းပြီး ခွေးကုန်း လိုးပေးလိုက်သည်။

" ကောင်းလား ခင်အေး …နင့်စောက်ပတ်အထဲကို   ငါ့လီးဝင်ရဲ့လား "

" ဝင် ဝင်ပါတယ် … ကိုစိန်သန်း အင့် အင့် ဟင်း  … အင့် အင့် … ဖြေး ဖြေး ဆောင့်ပါ … ကျွန်မ ဟာ … ကျိန်းနေပြီ  ကွဲပြန်ပြီလားတောင်  မသိတော့ပါဘူး "

"ဆက်လိုးရင် မကျိန်းတော့ ပါဘူး … နင်က ခုမှ စ …အလိုးခံတော့ လီးကျင့်သားမရ သေးလို့ပါ …နောက်ဆို လီးအရသာကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်သွားမယ် "

" အ  ကျွတ်  …ကျွတ်  နာ…  ပါတယ်ဆို  …ဟီး  အီး  အီး  … အ အမေ့ ဟင်… အရမ်းဆောင့်လိုးတာပဲ အင့်… အိ အလာ့လား  အသေ လိုးသတ်နေတား  ကိုစိန်သန်း ရယ်  … "

" ကဲ ကဲ အောင့်ပြီး ခံလိုက် …ခင်အေး ငါ့ လီးကိုတဆုံး…  ထည့်ပြီး … လိုး ပေးမယ် "

စိန်သန်းကပြောလိုက်ပြီး …

ခင်ခင်အေး ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်စုံကိုင်၍ ဆွဲယူလိုက်ရာက ဇွပ် ဗွပ် ဗြိ စွပ် ဘွပ် ဆိုပြီး စောက်ပတ် လိုဏ်သံထွက်အောင်ပင် မနားစတမ်း ဖိလိုးချလိုက်လေတော့၏။

ခင်ခင်အေး ဖင်သားတွေ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ ခါးကလေးက ကော့ညွတ်၍ ဖင် ဗူးတောင်းထောင်မတတ် ကုန်းပေးထားရာကနေ တဏှာရည်တွေ ဒလဟောပင် ယိုစီးကျလာရချေပြီ။

လီးအဝင်အထွက် ကြမ်းလာလေလေ စောက်ရည်လည်း အထွက်ကြမ်းသလောက် အလိုးခံလိုစိတ်လည်း ပို၍ပို၍ ပြင်းပြစွာ  ဖြစ်ပေါ်လာရသလိုပင် စိန်သန်း လိုးဆောင့်မှုအတိုင်း စောက်ရည်သံတွေက တဖွပ်ဖွပ် တဗွပ် ဗွပ် ဆူညံ၍ ကုန်းထားသောဖင်ကို နေရာကလေးတောင်မရွေ့မိစေဘဲ လီးသွားလမ်းနှင့်တည့်တည့် "  တည်  "ပေးထားမိရင်း …နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ခင်ခင်အေးတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာနွေးကနဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်ပြီး စောက်ရည်တွေလည်း တစ်ပုံတစ်ပင် စီးကျလာရလျှက်…အကောင်းကြီး ကောင်းသွားရလေတော့သည်။

သူမ သက်ပြင်းမောကြီးတစ်ချက်ကို ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိလေသည်။

စိန်သန်းကတော့ အလိုးမရပ်နိုင်သေးဘဲ ခင်ခင်အေး၏ စောက်ရည်များ ရွှဲရွှဲစိုနေသော စောက်ပတ်ကို လီးတန်ကြီး ထိုး၍ စိုက်၍ ဆက်လက် လိုးပေးနေတုန်းပင် … ။

..................................................................................................................

မစိန်ခင်၏ဖင်ကို အပီအပြင်လိုးပေးနေသော ခွေးသိုးမှာလည်း …စိန်သန်းနှင့်ခင်ခင်အေး လိုးဖို့ အချိန်ရအောင်ဆိုပြီး အချိန်ဆွဲ၍ စိမ်ပြေနပြေပင် မစိန်ခင်ဖင်ထဲမှာ သူ့လီးကို ထည့်စိမ်၍ ထိန်းလိုးကလေး လိုးပေးနေသည်။

ဖင်ကိုလိုးရင်း သူမစောက်ပတ်ဆီကိုလည်း လက်တစ်ဖက်လျှိုသွင်းပြီး စောက်ခေါင်းကလေးကို နူးအိ ရွှဲစိုနေအောင် လက်နှင့်ပွတ်သပ်ထိုးမွှေပေးနေသေးသည်။

မစိန်ခင် စောက်ရည်တွေ ဒလဟောကြီး ယိုစီးကျလာရသည်။

စောက်ရည်ထွက်လာာတာမို့ ဖင်ဝဆီမှ နာကျင်မှုဝေဒနာကိုပင် မေ့လျော့သလိုလို ဖြစ်လာပါသည်။မစိန်ခင် ပထမတော့အင်တင်တင် လုပ်နေပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း ခံကောင်းကောင်းနှင့် ကုန်းရုန်းခံရင်း ဖင်ဇိမ်တွေ့လာရသည်။ကောင်းလာသည်။

"အင့်အင့် ဆောင့်ခွေးသိုး မြန်မြန်ဆောင့် လိုး တအားလိုးစမ်း ငါ့ဖင်ကွဲအောင်လိုး အား အ အား ဟား အင့်အင့် "

" ဘုတ်စွတ် …ဗြွတ်  ဘုတ်  စွိ စွတ်  ဗြွတ် …  ဘွတ် ဖတ် ဘတ်…  ဖွပ် ဘုတ် ဘတ် …  ဘွပ်  "

ခွေသိုးအဆက်မပြတ်ဆော်သည်။

မစိန်ခင်၏ဖင်ဝမှ သွေးစကလေးများကို မြင်တွေ့မိပေမယ့် မသိကျိုးကျွံဟန်ပြု၍ ဖင်ကွဲမှုဝေဒနာကို သူမသတိမထားမိအောင် ဖင်ထဲလီးသိပ်ထည့်ရင်းတန်းလန်းက စောက်ပတ်ထဲ သူ့လက်ချောင်းများထည့်သွင်း၍ ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ် လိုးဆောင့်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေရာ …

မစိန်ခင်၏ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်မှာ ခွေးသိုးလီး အသွင်းခံထားရသည့်ကြားကနေ အနောက်သို့ ညှောင့်ကာညှောင့်ကာ ပင့်မြှောက်  ကော့ထိုးပေးလာရပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နှင့်လိုးလိုက်ဖင်ကို လီးဖြင့် လိုးလိုက်နှင့် ခွေးသိုးလည်းအလုပ်များနေခဲ့ရာက ဖင်ထဲရောက်နေသည့်လီးကို အရင်းထိတိုင်ဖိကပ်ကာ  တဖွပ်ဖွပ် တဗွပ်ဗွပ် ဖိလိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း …ခွေးသိုးလရည်များ ထွက်ကျသွားရလေ၏။

အနားမယူသေးဘဲ မစိန်ခင်၏ဖင်ကို လီးယဉ်သွားအောင်ဆိုပြီး …

ဆယ့်ငါးမိနစ် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ကြာအောင် ထပ်မံအချိန်ယူ၍ သူ့လီးကြီးဖြင့် တဖျောင်းဖျောင်း တဖွပ်ဖွပ်အသံထွက်အောင်ပင် ထပ်ပြန်တလဲလဲ ဖိကာဆောင့်ကာနှင့် မွှေ့လိုးပေးလိုက်သေးသည်။

မစိန်ခင် တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်ညည်းညူ၍ …

"ငါ့ဖင်တော့ ကွဲပြီနဲ့တူတယ် ခွေးသိုးရယ် နင် တအား လိုးတာ ပဲ "

"နင် ဖင်အလိုးခံရတာ ကောင်းလား…  နာနေသေးလား "

" နာတာပေါ့ … ဘယ့်နဲ့မေးလိုက်ပါလိမ့်ခွေးသိုးရယ် …ဒါ ဒါပေမယ့် ဖင်ခံရတာ တစ်မျိုးတော့ တစ်မျိုးပါပဲ ဘယ်လို အရသာလဲဆိုတာ ငါမပြောတတ်ဘူး "

မစိန်ခင်ပြောရှာသည်။

"နောက် ဖင်အကျင့်ရရင် နင်စောက်ပတ်တစ်ကြိမ် အလိုးခံတိုင်း… ဖင်ကိုပါအတူတွဲပြီး အလိုးခံချင်လာမယ် ငါနင့်ကို မနက်ဖြန်ကစပြီး တစ်ပတ်လောက် ဆက်ပြီး နင့်ဖင်ကို လိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား "

"ဟင် နင် …ငါ့ စောက်ပတ်ကိုကျတော့ မလိုးတော့ဘူးလား "

"လိုးမှာပေါ့ နောက်တော့လိုးမယ် ဒီကြားထဲ နင့်စောက်ပတ်ယားတယ်ဆိုရင် တခြားကောင် ခေါ်လိုးလိုက် ဖင်နဲ့စောက်ပတ်ကို နှစ်ယောက်ညှပ် လိုးပေးမယ် နင်ခံချင်ရင်ပြော ဟင်းဟင်း "

"သေနာ ကောင် ဒီကအကောင်းမှတ်လို့ ဟွင်း ငါတကယ်ခေါ်လိုက်မှာ ဒီစောက်ပတ်ကို လိုးချင်တဲ့ကောင် အပုံကြီး လူကို ဘာမှတ်နေလဲ ဟင်း  ဟင်း"

မစိန်ခင် မျက်စောင်းကြီးတစ်ချက် ပစ်ထိုးလိုက်ရာက ပြောပစ်လိုက်ရင်း …

"ခွေးသိုး …" 

ဆိုပြီး

"နင့်သဘောပဲ လေ နင်ဖင်ကြိုက်ရင် ပြီးတာပဲ ငါခံ ပေးမယ် နင်ကြိုက်တာလုပ် ပေါ့ ဖင်လုပ်လို့ရိုးသွားရင် စောက်ပတ်ပြန်လိုး ပေးပေါ့  ကဲ ကျေနပ်လား ခွေးသိုး …"

သူမကပြောလိုက်တော့

"အေး ဒီလိုမှပေါ့ ငါက နင်ဖီလင်ကောင်းကောင်း ရစေချင်လို့ပါ ဟာ … "

ခွေးသိုး စောက်ပတ်တစ်ချီလိုးလိုက် ဖင်ကို တစ်ချီဆော်လိုက်နှင့် …မစိန်ခင်နှင့်နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှကာ ဝက်ဝက်ကွဲလိုးကြဆော်ကြရင်း …ဘယ်နှစ်ချီတိုင်အောင် ပြီးသွားရသလဲဆိုတာကိုတာင် မမှတ်မိတော့ပေ။

ဒီညအဖို့…

ခွေးသိုးတစ်ယောက် တော်တော်ကလေး အရသာတွေ့ပြီး မစိန်ခင်နှင့်အတူ စိတ်တူသဘောတူ ထင်တိုင်းကြဲ၍ ညဉ့်အတော်ကလေးနက်မှသာ သူ့အိမ်ကိုပြန်ဖြစ်တော့သည်။

မစိန်ခင်လည်း ဖင်ပါကင်အဖွင့်ခံလိုက်ရပြီး …ခွေးသိုးက ဖင်ကိုချည့်သက်သက် သုံးချီလောက်လိုးသွားတာမို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ကွတတနှင့် မဟန်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ …အိပ်ယာထဲသို့ရောက်အောင်ပင် မနည်း အားတင်းပြီး လျှောက်ပြန်လာခဲ့ရပါသည်။

.......................................................................................................................

အိပ်ခန်းလေးအတွင်းမှာတော့…

မစိန်ခင်၏ သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်အေးတစ်ယောက် စိန်သန်း ငါးချီခြောက်ချီ လောက် လိုးသွားခဲ့ပြီး မနက်ကျမှတွေ့ကြမည်ဆို၍ နှုတ်ဆက်ပြန်သွားကာ …

သူမ၏ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း စိန်သန်း အလိုးကောင်းမှုကြောင့် အသားနီလန်အောင် စုတ်ပြတ်သတ်၍… စောက်ရည်များ ပေပွလျှက်ရှိရာက စောက်ပတ်ကို ရေတောင်ထ မဆေးနိုင်တော့ဘဲ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ ခြေပစ်လက်ပစ်ကြီး လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း အမေဖြစ်သူမစိန်ခင် ပြန်မရောက်ခင် အချိန်ကလေးမှာပဲ  မောမောပန်းပန်းနှင့် ကုလားသေကုလားမော အိပ်မောကျလျှက်ရှိချေပြီ။

သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးမှာ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ဖိုသတ္တဝါ၏ လီးအရသာကို တပ်မက်ခြင်းကြီးစွာ ခံစားခဲ့ကြပြီး အသွေးအသားရမ္မက်ဆန္ဒနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါမိကြရင်းဖြင့် …ဘယ်လိုမှ ပြန်လည် မလွတ်မြောက်သာသည့် ကာမနွံအတွင်းမှာ စုံးစုံးကြီးနစ်မြုပ်သက်ဆင်းခဲ့ရပြီး နှစ်ယောက်သား ရုန်းလေနစ်လေဖြစ်သည့် ကာမဝဲဂယက်အတွင်း ဘယ်အချိန်ဘယ်ကာလအထိ ကျင်လည်ရဦးမည်လဲ ဆိုတာကို ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း သိနိုင်မည်မထင်ပါချေ။

ပြီးပါပြီ။