Tuesday, March 31, 2009

မချောသုံးယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

  မချောသုံးယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - တုတ်ကြီး

ကျွန်တော့်နာမည်က ကျော်ကျော်၊ အသက်က  (၁၅)  နှစ် ကျော်ကျော် ရှိပီပေါ့။ ကျွန်တော့်ညီမလေးက သင်းသင်း တဲ့၊ အသက်က ကျွန်တော့်ထက် (၄) လလောက်ငယ်တယ်၊အစ်ကို နဲ့ ညီမ (၄) လပဲ အသက်ကွာတယ်ဆိုပြီး အံသြနေကြလား၊ အမှန်က သင်း သင်းနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ လင်ကပါတဲ့သားနဲ့ မိန်းမကပါတဲ့သမီးပေါ့။

ရှင်းအောင်ပြောရရင် ကျွန်တော့် အဖေ ဦးအောင်မြင့်နဲ့ သင်းသင်း အမေဒေါ်ထားထားတို့ဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ (၄) နှစ်က အိမ်ထောင်သစ်ထူထောင်ကြတာမို့ လင်ပါ သားကျွန်တော်နဲ့ မယားပါသမီး သင်းသင်းတို့ဟာ အိမ်တစ်အိမ်ထဲမှာ မောင်နှမတွေအဖြစ်နဲ့ ကြီးပြင်း ခဲ့ရတာပါ။

အဖေနဲ့လက်ထပ်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းဒေါ်ထားထားတုို့သားအမိ ဒဂုံမြို့သစ်ကကျွန်တောတ် တို့အိမ်ကို ပြောင်း လာတော့အိပ်ခန်း ၂ ခန်းပဲ ရှိတာမို့ အဖေတို့ လင်မယားကတစ်ခန်း၊ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမက တစ်ခန်းအိပ်ကြရတာပေါ့၊ ဒီလိုနေလာကြရာကကျွန်တော့် အသက် (၁၅) နှစ်ကျော်ကျော် (၈)တန်းရောက်တဲ့နှစ်မှာ ပြဿနာစတက်တော့တာပါပဲ။ ပြဿနာကိုစပြီး မီးမွှေးတာကဒေါ်ထားထားပေါ့။ 

ဒေါ်ထားထားက အသက် (၃၂) နှစ်လောက် ရှိပေမယ့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အတော်လှတယ်၊ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားနဲ့ မြင်တဲ့လူတိုင်းစိတ်နဲ့ ပြစ်မှားချင်စရာပုံစံမျိုးလေ၊ ဖေဖေကပိန်ကပ်ကပ် မဲချောက်ချောက်ဆိုတော့ရှေ့သွားနောက်လိုက် မညီကြဘူးပေါ့.။

ဖေဖေနဲ့ ညားကာစကတော့ဒေါ်ထားထားဟာ အတော်လေးခြေငြိမ်ပါတယ်၊ အဲဒီအချိန်ကျမှ ဗွေဖေါက်လာတာဗျ။ ဖေဖေက စာရင်းစစ်ဆိုတော့ တစ်လမှာ တစ်ပတ်လောက်နယ်ကိုစာရင်းစစ်ထွက်ရတယ်။ ဖေဖေ စာရင်းစစ်ထွက်သွားရင် ဒေါ်ထားထားကတစ်ခန်း၊ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမကတစ်ခန်းအိပ်ကျရတာပေါ့။

အဲဒီ ပြဿနာတက်တဲ့ညက ညဘက် ၁၂ နာရီကျော်လောက်မှာ ဟိုဘက်ခန်းက အသံသဲ့သဲ့ကြားလို့ သူခိုး များကပ်တာလားလို့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အိမ်ယာကအသာထပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အသံက ဒေါ်ထားထားရဲ့ အိပ်ခန်း ထဲကထွက်လာနေတာကိုး။

“မောင်ကသိပ်ကြမ်းတာပဲကွယ်၊ဖြည်းဖြည်းလုပ်စမ်းပါ၊မထားဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး။ မောင်ကြမ်းနေတာနဲ့အသံတွေအရမ်းထွက်ပြီးခလေးတွေနိုးကုန်ပါ့မယ်။”

“အင်းပါမမရဲ့၊ ဒီမှာငတ်ပြတ်နေတာလေး အားရအောင်လိုးပါ ရစေအုံး၊ဒါပြီးရင်ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးမှာပါ၊” 

“ဟင်း နော်၊သိပ်အဖြစ်သည်းမနေနဲ့ ၊ အိုး ကြည့်ပါလား၊ပြောရင်းဆိုရင်းလုပ်ပြန်ပြီ”

အိပ်ခန်းထဲကအသံတွေက သိပ်မကျယ်ပေမယ့်နားထဲမှာ သဲသဲကွဲကွဲကြားနေရတာမို့ စပ်စုချင်ဇောနဲ့ ချောင်း ကြည့်လို့ ရနိုင်မယ့်အပေါက်ကိုရှာလိုက်တော့အိပ်ခန်းနံရံမှာ အပေါက်တစ်ပေါက်ကို အဆင်သင့်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ချောင်း လိုက်တော့ ...

“ဟာ၊ကိုဇော်။” 

ပါးစပ်က အသံလွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတာမို့ ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် ပြန်ပိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟုတ်ပါရဲ့ ဗျာ၊ အိမ်ကိုရေလာလာထဲ့ပေးနေတဲ့ ကိုဇော်ပေါ့၊ ကုတင်ပေါ်မှာ အန်တီထားနဲ့ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတယ် ။ ၂ ယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ကိုဇော်ကအပေါ်ကနေတလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဖိဖိချနေတယ်။

ငါးတိုင်အား မီးလုံး  အရောင်နဲ့ ဆိုပေမယ့် မြင်ကွင်း ကပီပြင်ပါတယ်။ အန်တီထားဟာအောက်ကနေ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို  ဖြဲကားပေးထားပြီး ကိုဇော်က ဖြဲကားပေးထားလို့ပြဲနေတဲ့ အန်တီထားရဲ့စေက်ဖုတ်အပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီးထိုးထဲ့ပြီးအားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ချနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။

“မောင်ရယ်၊ဆောင့်စမ်းပါကွယ်၊ မထား အရမ်းကောင်းနေပြီ၊ ပြီးတော့မယ်”

“မမပဲ ခုနကအရမ်း မဆောင့်နဲ့ ဆိုပြီး ၊ ခုမ တစ်မျိုးပြောပြန်ပြီ ဟင်း ။”

“စကား အထအန မကောက်နဲ့ကွယ်၊ ဒီမယ် ယားလွန်း လို့ သေတော့မယ်၊လိုးမှာသာလိုးစမ်းပါ၊ မထားကို ညှာမနေနဲ့၊လိုး၊လိုး၊သေအောင်သာလိုးပစ်လိုက်စမ်းပါမောင်ရယ်။”

ကိုဇော်ဟာအပေါ်ကနေ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တအီးအီးတအားအားနဲ့ညည်းသံတွေထွက်လာပြီးနှစ်ယောက်သားကုတင်ပေါ်မှာခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ငြိမ်သက်သွားကြပါတော့တယ်။ဒီလို အဖြစ်အပျက်မျိုးကို တစ်ခါမှမမြင်ဖူး၊ မတွေ့ဖူးတဲ့ ကျွန်တော်လဲ သူတို့ ဘာများဆက်လုပ်ကြဦးမလဲဆိုတာကိုသိချင်စိတ်နဲ့ဆက်ချောင်း ကြည့်နေမိတယ်၊

ကျွန်တော် မိထွေးဒေါ်ထားထားဟာအင်မတန်နှာကြီးပုံရပါတယ်၊ဆယ်မိနစ် လောက်နားပြီးတာနဲ့ လှဲနေရာက လူးလဲထလိုက်ပြီး..

“ဘယ်လိုလဲ၊တစ်ချီထဲနဲ့ဖလက်ပြသွားပြီလား၊ဆက်မလိုးနိုင်တော့ဘူးလားမောင်။”

“ဟင်း၊ဟင်း ၊ဘယ်သူက ဖလက်ပြတယ်ပြောသေးလို့လဲ မမရဲ့၊ဘာလဲ၊မမမောနေပြီလား၊ ဆက်မခံချင်တော့ဘူးလား””

“မမောပါဘူးမောင်ရယ်၊ မောင်လုပ်ရင်မမကတစ်ညလုံးလဲ ခံနိုင်ပါတယ်၊မောင်မလုပ်နိုင် မှာ စိုးလို့မေးတာပါ၊”

“အောင်မလေး၊ ပြောမှပြောရက်တယ် မမရယ်၊ဒီက မမယောက်ျားကြီး မရှိတဲ့အချိန်မှလိုးခွင့်ရတာပါ၊စိတ်ချမမ၊ မမကိုတစ်ညလုံး လိုးပေးမှာပါ၊ ဟင်းဟင်း ။””

ဖေဖေမရှိတုန်း မှာအန်တီထားက နောက်လင်ငယ်နေတာကို စိတ်ဆိုးမိပေမယ့် အခုလောလောဆည်မှာ မြင်နေရတာကသိပ်ကြည့်လို့ ကောင်းနေပြီးတစ်ခါမှလဲမမြင်ဖူး ခဲ့တာမို့ သူတို့လုပ် နေတာကိုအစအဆုံး ချောင်းကြည့် ဖို့ဆုံးဖြတ်လုက်တယ်။

“မောင့်ဟာကြီး ထပ်တောင်လာအောင် မထားပုလွေမှုတ်ပေးရမလား၊”

““မမမှုတ်ချင်မှုတ်လေ၊ ဒီကလဲဘာဂျာကိုင်ချင်နေတာပဲ၊

စစစ် တီနိုင်းဆွဲကြတာပေါ့။ ကဲ မမက အပေါ်ကတက်ပေး၊ဒါမှအောက်ကနေပြီး အပီမှုတ်လို့ရမှာ။”

“မင်းပြောတာနဲ့ကို မမအသည်းတွေ ယားနေပြီသိလား၊ ကဲ မှုတ်မှုတ် မင်းစိတ်တိုင်းကျအောင်မှုတ်စမ်း။”

အန်တီထားဟာ ပါးစပ်ကပြောနေယင်းနဲ့ ကိုဇော်ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကို ပြောင်းပြန် တက်ခွလိုက်ပါတော့တယ်။စောစောတုန်းက အပီလိုးထားရလို့ နည်းနည်း ပျော့ချင်နေတဲ့ကိုဇော့်လီးကြီးကို အန်တီထားကပါးစပ်ထဲ က ဆွဲစုတ်လိုက်ချိန်မှာ ကိုဇော်က လည်းသူ့မျက်နှာပေါ် ခွထားတဲ့အန်တီထားရဲ့ဖင်ကြီး တွေကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး ထင်းကနဲ ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ယက်တော့တာပါပဲ။ 

“အားလားလား၊ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲမောင်ရယ်၊အူး အူး၊ အို၊ဟင်းဟင်း”

အပေါ်ကတက်ခွပြီး လီးစုတ်ပေးနေတဲ့ အန်တီထား တစ်ယောက်သွက်သွက်ခါသွားအောင် ကိုဇော်က အစွမ်းပြနေပါတယ်။ကျွန်တော့ နေရာကနေ အနီးကပ် မြင် နေရတာမို့ ကိုဇော်က အန်တီထားကို စောက်ပတ်တင် ရိုးရိုးယက်တာမဟုတ်ဘဲ ဖင်ပေါက်ကလေးကိုပါ ယက်ပေးနေတာ မြင်ရပါတယ်၊ တစ်ခါတစ်ခါမှာ ကိုဇော်က သူ့လျာကြီးနဲ့စောက်ခေါင်းထဲ မွှေမွှေပေးပါတယ်။

”မောင်ရယ်၊ မောင်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်၊မထား မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ထွက်ချင်နေပြီ သိလား၊ လီးနဲ့လိုး ပေးပါတော့၊အယားပြေသွားအောင် မထားကို လေးဘက်ထောက်ပြီး လုပ်ပေးစမ်းပါ၊ မောင့်လီး နဲ့အသေသာလိုးပစ်လိုက်စမ်းပါ မောင်ရယ်၊နော်နော်.”

အန်တီထားဟာ မှောက်ရက်အိပ်နေရာက လူးလဲထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အဆင်သင့်လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက် ပါတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာ တော်တော်လေးအရှိန်တက်နေပုံရပါတယ်။ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်ပြစ်ပေးလိုက်တော့ ဖင်အယ်အယ်ကြီးနှစ်ခု ကြားက ပြုးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ထင်းကနဲ ပြူထွက်လာပါတယ်။

ကိုဇော်ဟာ ချက်ခြင်းပဲ ဒူးထောက်လိုက်ပြီ းသူ့လီးကြီးကိုစောက်ခေါင်းဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ သူ့လီးက အတော့်ကိုကြီးတယ်။ ဒါကြာင့်လဲ နှာထန်တဲ့ အဲ အန်တီထားတစ်ယောက်သူ့ကိုတန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေတာထင်ပါရဲ့ ။ကိုဇော်ဟာ လီးကြီးသလိုအလိုးလဲ တော်တော်သန်တယ်၊သူကအားကုန် စောင့်ချလိုက်တိုင်း အန်တီထားတစ်ယောက် တုန်တုန်သွားတာမြင်နေရတယ်။

“မောင်ရယ်၊ ကောင်းလှချည်လား၊ ဘာဖြစ်လို့မွှေမွှေလိုးနေတာလဲ၊ မထားအရမ်းထိတာပဲ၊ ထွက်ချင်နေပြီ၊မောင်....သိရဲ့လား”

“သိတာပေါ့မမရယ်၊ မမဟာလေးက အထဲကဆွဲဆွဲဆုပ်နေတာပဲဟာ၊မမထွက်တောမ့ ယ်ဆိုတာသလိ ိ့ုမမပိုကောင်း အောင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်ပေးနေတာပေါ့။”

ကိုဇော်ဟာ ပါးစပ်ကပြောနေယင်း သူ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို အဖျားရောက်တဲ့အထိ   ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ချပေးနေတယ်။အန်တီထား တစ်ယောက်ကတော့ အောက်ကဖင်ကြီးပင့်ပင့်ခံရင်း လူးနေတာပေါ့။ ကောင်းလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ညည်းသံတွေဟာတစ်ခန်း လုံးညံနေပါတယ်။ အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ လီးဝင်သံ၊ထွက်သံတွေလဲကြားနေရပါတယ်၊ အတော့်ကို လိုးနိုင် ခံနိုင်တဲ့ စုံတွဲပါပဲ။ ကိုဇော်က အလိုးပက်စက်သလို အန်တီထားကလဲ နှာကြီးတဲ့နေရာမှာ စံတင်လောက်ပါပေတယ်။

“ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”

“အင့်၊ အင့်၊ ဆောင့်၊ နာနာလေးဆောင့်လေ၊”

“လိုးလို့သိပ်ကောင်းတာပဲမမရယ်၊ ချွတ်တောင်မချွတ်ချင်တော့ဘူး”

“ဘယ်သူကချွတ်ခိုင်းနေလို့လဲ၊ဟင်း”

“မမယောကျ်ားကြီးပြန်လာရင် ချွတ်ရမှာပေါ့မမရဲ့၊ အဲဒီအခါကျ ဒီလီးကြီးက ဘယ်သူ့ကို သွားလိုး ရမှာလဲ၊”

“အိုကွယ်၊ မင်း လီးကြီးက မိန်း မမရှားပါဘူး၊ ဟိုဘက်ခြံက ဝင်းဝင်းကို နေ့လယ်ဘက် ရေထည့်ပေးရင်း မင်းလိုး လိုးနေတာ မမ မသိဘူးများ ထင်နေသလား၊”

“ဟင်၊ အဲဒီကိစ္စ မမ ဘယ်လို သိတာလဲ၊ သူ့ယောကျ်ားရော သိနေပြီလား”

“ဘယ်သူမမှ သိပါဘူး။ မမတောင် ဝင်းဝင်း ပြောပြလို့ သိတာပါမောင်ရဲ့။”

“ဘာ၊ ဝင်းဝင်းက မမကို  ပြောပြတယ်၊ဟုတ်လား”

“ဒါပေါ့၊ ဝင်းဝင်းနဲ့ မမက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ၊ ကိုးတန်းကျောင်း သူ ဘဝ ကတည်းက ကျူရှင်ဆရာတစ်ယောက်နဲ့ မမတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်ကြပြီ းတစ်ယောက်တစ်လှည့်အလိုးခံခဲ့ဖူးတယ်၊ အခုလဲ မောင်နဲ့သူနဲ့ ဖြစ်ကြတော့ မောင်သိပ်အလိုး ကောင်းတာတွေ၊ ဘာဂျာမှုတ် ကျွမ်းတာတွေကို သူကပဲ မမကို ဖေါက်သည်ချတော့ မမလဲကိုယ်တိုင် ခံချင်လာလို့ မောင့်ကို ရအောင်လုပ်လိုက်တာ၊ ကဲ .. ရှင်းပြီလား။”

“သြော်၊ ဒါကြောင့် မမကအကုန်သိနေတာကိုး၊ကောင်းပါတယ်လေ၊နောက်ဆိုရင်တစ်ယောက်အိမ်မှာ မအားလဲ အားတဲ့လူအိမ်မယ် ချိန်း ပြီး နှစ် ယောက်စလုံးကို တစ်ခါတည်းလိုး ပစ်လို့ရတာပေါ့၊ ဟင်းဟင်း။”

“အင်းပါ၊ အဲဒီကျမှ နှစ်ယောက်စလုံး လိုးချင်လိုးပါ၊အခုတော့ မမကိုပဲ ဝအောင်လိုးပေးပါဦး မောင်ရယ်။”

လေးဘက်ထောက်လိုးတာက တစ်ချီ၊ ခုတင်စောင်းမှာကတစ်ချီ၊ အန်တီထားက အပေါ်တက်လိုးတာ တစ်ချီ၊အဲဒီလို သုံးချီထပ်လိုးပြီးမှ သူတို့ လိုးပွဲကပြီးသွားတယ်။ မပြီးလို့လဲ မရတော့ဘူးလေ။ မိုးကလင်းတောမ့ယ်။

ကျွန်တော်လဲ မိုးလင်းကာနီးမှ အိပ်ယာဝင်ရတော့တာပေါ့ ။  ညီမလေး သင်းသင်းကတော့ ဘာမှမသိရှာဘဲ အိပ်မောကျနေတုန်းပါဗျာ။နောက်တနေ့ကျတော့ တစ်နေ့လုံး ကျွန်တောစဥ်း စားနေမိတယ်၊ ဒီ ပြဿနာကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းရင် ကောင်းမလဲပေါ့၊ ပြဿနာက စဉ်းစားလေ ခေါင်းရှုပ်လေမို့ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ အဖြေပေါ်မလာဘူး။

ဖေဖေ့ကို ဖွင့်မပြောရင်လဲ ဖေဖေ့ဘဝကသနားစရာ၊ ဖွင့်ပြောလိုက်ရင်လဲ ပြဿနာတွေ တက်ကြပြီး အိမ်ထောင်စု တစ်ခုလုံး ဖရိုဖရဲဖြစ်ကြတော့မယ်၊ အဲဒီလိုလဲ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး၊ နောက်ဆုံးမှာကြံရာမရ ဖြစ်ပြီးသင်းသင်းကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။

သူ့အမေ  ကိစ္စ ဆိုတော့ သူ သိထားသင့်တယ်လေ။ ညနေဘက် သူ့အမေ ဈေးသွားဝယ်နေတုန်း မှာ ညတုန်း ကအဖြစ်အပျက်တွေ အားလုံးကို ဖွင့်ပြောပြလိုက်တယ်၊ လိုးကြဆော်ကြတာတွေတော့ အသေးစိပ် ဘယ်ပြောမလဲ ဖြစ်နေကြပြီဆိုတာပဲ ပြောပြတာပေါ့။သင်းသင်းဟာ ကျွန်တော့်စကားဆုံးတာနဲ့တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတယ် ၊ ပြီးမှကျွန်တော့်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး..

“မဖြစ် နိုင်ပါဘူး ကိုကျော် မေမေ ဘယ်တောအဲဒီလုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ မေ့မေ့ကို တမင်ချောက်တွန်းတာပဲ၊”

“ငါ ကိုယ်တိုင် မျက်စိနဲ့မြင်တာပါ သင်းသင်းရာ၊” 

“အင်းလေ၊နင်ကမိထွေးဆိုတော့နဂိုကတည်းကမုန်း နေလို့ပြောတာပေါ့။ ဒါမှ မေမေနဲ့ နင့်အဖေကွဲမှာပေါ့ ”

နဂိုကတည်းက စိတ်ညစ်နေရတဲ့ အထဲ သင်းသင်း ကပါ စွပ်စွပ်စွဲစွဲလာပြောနေတာမို့ စိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘဲ ပြောသင့်၊ မပြောသင့်မစဉ်းစားဘဲ ပြောချလိုက်မိတယ်။

“အေး၊ နင်မယုံရင် ဒီည ကိုဇော် လာတဲ့အခါ နင်ပါလိုက်ကြည့်၊အဲဒီကျမှ ငါပြောတာကို နင်ယုံမှာ၊”

စိတ်တိုတိုနဲ့ ပြောချလုက်ပြီး မှ နောင်တရမိတယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုဇော်နဲ့ သူ့အမေတို့ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေ၊ခံနေကြတာကို သူ မြင်လို့ဘယ်ကောင်း ပါ့မလဲ။ 

ဒါပေမယ် အဲဒီလို လက်တွေ့မပြရင်လဲ ကိုယ့်ကိုတောင် အထင်လွဲနိုင်တာမို့ ဗြောင်ပဲရှင်း ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။  ည (၁၁) နာရီလောက်မယ်  ချိုးချိုး ချွတ်ချွတ် အသံတွေကြားတာမို့ အိပ်မောကျနေတဲ့ သင်းသင်း ကိုအသာလေး နှိုး ပြီးမနေ့ကချောင်း ကြည့်ခဲ့တဲ့ အပေါက်ဆီကိုခေါ်ခဲ့တယ်။သူလဲ အသံတွေကြားနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာ မကောင်းဘူး။ချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက်ကိုအမှောင်ထဲမှာ လက်နဲ့ထောက်ပြတော့ သူကမျက်လုံးလေးကပ်ကြည့်တယ် ...

“အို”

အလန့်တကြားနဲ့ ယောင်ပြီးအော်တော့မလို ဖြစ်သွားတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်က သိမ်းကြုံး ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အမြန်အုပ်ပစ်လိုက်ရတယ်၊ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ မှာ သူ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ တုန်ရင် နေရှာတယ်။

အပေါ်မှာရှိတဲ့ အပေါက်လေးကနေချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ မနေ့ကလိုပဲ ကုတင်ပေါ်မှာက လုပ်ငန်းစနေကြပါပြီ။ လုပ်တာကတင် ပက်စက်တာမဟုတ်ဘူး၊ ပြောနေကြတာကလဲ တကယ့်ကိုပဲ နှာကြွစရာတွေချည်းပါပဲ။သင်းသင်းဟာ တစ်ခါမမှ မမြင်ဘူး၊မကြားဘူးတာတွေကို မြင်နေကြားနေရတာမို့ မင်တက်မိ သလိုဖြစ်နေပြီးကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ငြိမ်နေပါတယ်၊ မျက်လုံးကတော့ အပေါက်ကလုံးဝမခွာသေးပါဘူး။

ရှင်းရှင်းပြောရရင် အပေါက်တစ်ပေါက်ဆီကနေ လိုးပွဲကို စိမ်ပြေနပြေ ကြည့်နေကြတာပေါ့ဗျာ။ ပွဲကလဲတော်တော်ကြမ်းနေတယ်။ မနက်ဖြန်ကျရင် ဖေဖေပြန်လာတော့မှာမို့ ဒီညမှာ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေကြဟန်တူပါတယ်၊။

“ဟင်း၊ ဟင်း၊ အရည်တွေ ထွက်ကုန်ပြန်ပြီ မောင်ရယ်၊မောင်လိုးတာက သိပ်ကောင်းတာကိုး၊ နောက်ထပ်ဆက်လိုး နိုင်ပါ့အုံးမလား၊ မထား လေးဘက်ထောက်ခံချင်သေးတယ်နော်၊ နောက်ဆုံးအချီကျရင် လေးဘက်ထောက်ပြီးအားရပါးရခံအုံးမှာ၊”

“စိတ်ချပါ မမရယ်၊ မနက်ဖြန်ကျရင် မမယောကျ်ားကြီး ပြန်လာတော့မှာဆိုတော့ သူမလာခင် မမကို ဝအောင်လိုးပေးထားမှာပါ၊ တစ်ညလုံး မမကိုစိတ်တိုင်းကျလိုးပြမယ်၊ကြည့်နေ၊ဟင်း၊”

“အဲဒီလို အလိုးကောင်းလွန်းလို့ မထားက စွဲနေရတာပေါ့ မောင်ရယ်”

“ကျွန်တော်လဲ စွဲတာပါပဲမမရယ်၊ မမရဲ့ ယောကျ်ားကြီး ပြန်လာရင် မလိုးရတော့မှာကို တွေးပြီး သိပ်စိတ်ညစ်နေတာဗျ၊ သိရဲ့လား၊”

“အဲဒီ အတွက်တော့မပူစမ်းပါနဲ့ မောင်ရယ်၊လူလစ်ရင် ဝင်းဝင်းတို့ အိမ်မယ် ချိန်း တွေ့လို့ရပါတယ်။ မမ စီစဥ် မှာပေါ့၊ မမကလဲ မောင့်လီးကြီးနဲ့ ကြာကြာခွဲမနေနိုင်ပါဘူး၊ နေ့တိုင်း မဟုတ်ပေမယ့် သုံးရက် တစ်ခါလောက်တော့တွေ့ရမှာပါ၊””

သူတို့ ၂ ယောက်ကပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးနေကြရင်း စကားတွေ တွတ်ထိုးနေကြချိန်မှာ ကျွန်တော်ကတော့အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်နေရပြီပေါ့။

ဟုတ်တယ်လေ၊ကျွန်တော်နဲ့ သင်းသင်း တို့က ၂ ယောက်သားကိုယ်လုံးချင်း ထပ်ရက်ပူးကပ်ပြီး ချောင်းနေကြတာဆိုတော့ ကြည့်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် စိတ်ထပြီး တောင်လာတဲ့ ကျွန်တော့်လီးက သင်းသင်းရဲ့ ဖင်သားအိအိလေးကို ပုဆိုးကြားက ရုန်းထွက်ပြီး သွားထောက်မိနေပြီကိုး။

ထောက်မိတဲ့ အတွေ့အထိကပိုလို့ တောင် ကောင်းနေသေးတယ်၊ သင်းသင်းရဲ့ ဖင်လေးဟာ လုံးဝိုင်းပြီး ကားစွင့်နေတာကို ကျွန်တော်လဲ အခုမှ သတိထားမိတော့တယ်၊ အရင်တုန်းကတော့ ကိုယ့်ညီမအရင်းလေးလိုပဲ စိတ်ထဲမှာရှိတာမို့ ဘာမှဂရုမစုကိုက် နေခဲ့ပေမယ့် အခုလို အထိအတွေ့အရသာကို ခံစားရတော့ မှ သူဟာ ကျွန်တော်နဲ့ဘာမှသွေးမတော်၊ သားမစပ်ပါလားလို့စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာမိတယ်။ သင်းသင်းကလဲ ခက်ပါတယ်ဗျာ။

အမှန်မှာ သူကရုန်း ထွက်သွားသင့်တာပေါ့၊ ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့ ထောက်မိနေတာ သူမသိဘဲနေပါ့မလား၊ နောက်ပြီး ကိုဇော်က သူ့အမေကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးနေ၊ ဆော်နေတာကို သူလက်တွေ့မြင်ပြီးပြီပဲ၊ သူမယုံဘူးဆိုလို့ လက်တွေ့ပြတာ တွေသင့်တာကို တွေ့ပြီးရင် ထွက်သွားသင့်တာပေါ့။

အခုဟာက သူပါရောပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ တချက်ကလေးတောင် မလှုပ်ဘူး၊ ည၀တ် ထမီပါးလေးတစ်ထည်ထဲကိုအောက်ခံဘောင်းဘီမပါဘဲ ဝတ်ထားတော့ သူ့ဖင်ကိုထောက်မိနေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးက ဖင်အက် ကွဲကြောင်း လေးထဲကိုတောင် ရောက်နေပါပြီ။

သူ့ ဖင်တုံတုံလေးတွေကြားမှာ ကျွန်တော့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန် နေတာပေါ့။ စိတ်ကို ထိန်းပေမယ့် ကိုယ့်ရှေ့မှာ အားရပါးရ လိုးနေကြတာကို မြင်နေရတာမို့ လီးကကြာလေ တောင်လေပါပဲ။အခန်းထဲမှာ ကိုဇော်ကအန်တီထားကို ဖင်ထောင် ခိုင်းပြီးလေးဘက်ထောက် ကျကျနန ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးနေချိန်မှာကိုယ်ကလဲ ဖင်ကလေးနောက်ပစ်ပေးထားတဲ့ သင်းသင်းနောက်မှာ အဲဒီပုံစံ နဲ့ ရှိနေတာမို့ စိတ်က ယောင်ပြီး ရှေ့ကို သုံးလေးချက်လောက်တော့ထောက်ပြီး ကော့ပေးနေမိတယ်။

နောက်မှ သတိဝင်လာပြီး ညီမလေးသင်းသင်းရဲ့ မျက်နှာကို အားတုံ့ အားနာနဲ့ တောင်းပန်သလို လှမ်းကြည့်တော့ ကျွန်တော် အရမ်းအံ့သြသွားမိတယ်၊ ကျွန်တော်ထင်ထားတာက သင်းသင်း ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေမယ်လို့ထင်ထားတာကိုး။

အခု လက်တွေ့မြင်နေရတာက ညီမလေးသင်းသင်း ဟာ မျက်လုံး လေးမှေးစင်းထားပြီး အံကြိတ်ယင်း သူ့ဖင်လုံးလုံး လေးကို နောက်ဘက် အတင်းတွန်း ကပ်ပေးနေတယ်လေ။သူ့ ကြည့်ရတာတစ်ခုခု ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေပုံပါပဲ။ ကျွန်တော် သိလိုက်ပါပြီ။ သင်းသင်း ဟာ အခန်းထဲက လိုးပွဲကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းထရွနေပြီလေ။

အခုအချိန်မှာ စကားသွားပြောလိုက်ရင် သူသတိဝင် သွားနိုင်တယ် ဆိုတာရိပ်မိတာမို့ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ လက်တွေ့လှုပ်ရှားဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့လက် ၂ ဖက်ကိုအသာဖြေချလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်ကို သူ့ရင်အုံ လေးပေါ်မသိမသာ တင်ကြည့်လိုက်တယ်။

သူ့ကိုယ်လုံးလေး တုံကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် ဘာမှတော့ ပြန်မပြောရှာဘူး ၊ အခြေအနေကောင်းနေပြီလို့ စိတ်ထဲကကျိတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်ကို သူ့ဘလောက်(စ်) အင်္ကျီလေးအောက်ကအသာရှိုသွင်း လိုက်တယ်။ညအိပ်ချိန်မို့ အောက် မှာ ဘာအခုအ ခံမှဝတ်မထားတော့ ရင်သား ထွားထွားမို့ မို့လေးကို လက်နဲ့စမ်းမိတာနဲ့ အရဲစွန့်ပြီးဘယ်ဘက်လက်နဲ့ အသာဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။

အပေါ်ယံကြည့် ရင် ဘာမမှ ရှိဘူးထင်ရပေမယ့် လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်မိတော့မှ သူ့နို့ကြီးတွေက တော်တော်လေးထွားကျိုင်းတာကို ဝမ်းသာအားရ သိလိုက်ရတယ်။

“အဟင်း၊ဟင်း။”

သင်းသင်းပါးစပ်က ညီးသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပေမယ့် ရုန်းတော့မရုန်းရှာပါဘူး၊ ဘယ်ဘက်နို့အုံလေးကို ဆုပ်ချေပေးနေရင်း ခုမှ ထွက်ပြူကာစသာ ရှိသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးနဲ့လက်မ ကြားမှာ ပွတ်ချေပေးလိုက်လို့ ကော့တက်လာတဲ့ အချိန် မှာ ညာဘက်လက်ကသူ့ရဲ့  ညဝတ်ထမီလေးကို အချိန်ကိုက်ပဲ အသာမတင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ သာသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။သင်းသင်းခမျာ ရုန်းဖို့တောင် သတိမရရှာတော့ဘူး ထင်ပါရဲ့ ၊ ငြိမ်ပြီးနေပါတယ်၊စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေယင်း လက်ခလယ်နဲ့ သူ့ရဲ့စောက်ခေါင်း လေးထဲကိုအသာလေး မွှေပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကိုသိလိုက်ရပါတယ်။

ဟုတ်မှာပေါ့လေ၊ ကျွန်တော်တောင် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် လီးတောင်နေတာပဲ၊ သူလဲ ချောင်းကြည့်ရင်း စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတော့မှာပေါ့၊ ကျွန်တော်လဲ လက်တစ်ဘက်နဲ့  နို့ကိုခြေပေးနေယင်း ကျန်တဲ့လက်တစ်ဘက်နဲ့ သင်း သင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို စိမ် ပြေနပြေ မွှေပေးနေမိပါတယ်။

ကျွန်တော့်လီးကအရမ်းတောင်မတ်ပြီး နေရထိုင်ရခတ်နေတာမို့ သင်းသင်းရဲ့ လက်လေးတွေကို ဆွဲယူပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ လီးပေါ် တင်ပေးထားလိုက်တော့သင်းသင်းဟာ ဘာမှမပြောဘဲ လဲ လီးတန်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ထားရှာပါတယ်။

အန်တီထားဟာ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းပြီး ဇိမ်နဲ့အလုပ်ခံနေတာမို့ ဒီအချိန်မှာ သူ့သမီးလေး သင်းသင်းတစ်ယောက်လဲ စောက်ဖုတ်လေးကို ဇိမ်နဲ့အမွှေခံနေပြီး စောက်ရည်တွေအရွဲသားနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်နေပြီဆိုတာ မသိနိုင်တော့ပါဘူး။ကျွန်တော်လဲ သိပ် ချိန်မဆွဲသင့်ဘူးလို့ စဉ်းစားမိတာနဲ့ သင်းသင်း ရဲ့နားရွက်နားကိုကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးနဲ့ပဲ

“ညီမလေး၊အစ်ကိုတို့ အခန်းကို ပြန်ကြရအောင်၊”

ညီမလေး သင်းသင်းဟာ အိပ်မက်မက်နေတဲ့သူလို စကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောဘဲ နောက်က တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ လိုက်လာပါတော့တယ်။အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ခါတိုင်း ဘယ်တော့မှချက်မထိုးတဲ့အခန်းကို ကျွန်တော်က ချက်ထိုးပိတ်လိုက်တော့ဘာမှမပြောဘဲ ကြည့်နေရှာတယ်၊

အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သူ့ကို စိမ်ပြေနပြေ လိုးတော့မယ်ဆိုတာ သူလဲ ရိပ်မိနေပုံပါတယ်။ ကုတင်ဆီကို တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာကြရင်း အရင်တုန်းက မောင်နှမနှစ်ယောက်အတူတူ အိပ်ခဲ့ကြတဲ့ ခုတင်ပေါ် မှာ ညီမလေးကိုတင်ပြီးလိုး ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့် ရင်တွေတုန်နေမိပါတယ်။

သင်း သင်းကို ကုတင်ပေါ်အသာတွန်းလှဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော်က အပေါ်ကထပ်ရက် အိပ်ချလိုက်ယင်း သူ့ဘလောက် (စ်) လေးကို မ တင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ အငမ်းမရစို့နေမိပါတယ်၊ သင်းသင်းဟာ ရှက်ရှာလို့ထင်ပါတယ်၊

မျက်လုံးတွေကို လက်နဲ့အုပ်ထားပြီး အံကြိတ်ယင်း အရသာခံနေပါတယ်၊ ကိုဇော်လုပ်သလိုမျိုး ဘာဂျာမှုတ်ချင်ပေမယ့် သင်းသင်းရှက်သွားမှာကို စိုးရိမ်လို့ ရိုးရိုးပဲ လုပ်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါတယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ။နောက်ဆိုရင် တစ်ကုတင်ထဲမှာ အတူတူ အိပ်ရင်းညတိုင်း လိုးရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီတော့ မှ စိတ်တိုင်းကျဘာဂျာတွေ၊ ပုလွေတွေကိုင်ရမှာပေါ့။နို့တွေစို့လို့ဝတော့ သင်းသင်းရဲ့  ထမီလေးကို အသာဆွဲဖြေချလိုက်ပါတယ်။

သင်းသင်း ကတော့ ဘာမှမပြောရှာပါဘူး၊ ထမီချွတ်လို့လွယ်အောင် သူ့တင်ပါးလေးကို တောင်အပေါ်ကိုပင့် ပေးပါသေးတယ်။ထမီကျွတ်သွားတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော်ဖြုံသွားမိတယ်၊ဟုတ်တယ်လေ၊ သင်းသင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးက တစ်ကယ့်သေးသေးလေးရယ်၊အမွှေးတောင် မပေါက်သေးဘူး၊ ပေါင်ကလေးကို ကားထားပေမယ့် အန်တီထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လိုပြဲထွက်မနေဘူး။

အကွဲရာလေးကို သေးသေးလေးပဲတွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက ကိုဇော့်လီးလောက် မရှည်ပေမယ့် လုံးပတ်က ကိုဇော့်ထက်တောင် တုတ်တဲ့ လီးမျိုးဆိုတော့ သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးထဲကို သွင်းလို့တောင်ဝင်ပါ့မလားလို့ တွေးပူနေမိတာပေါ့။ဒါပေမယ့် လိုးချင်စိတ်ကသိပ်ပြင်းထန်နေတာမို့မရရအောင်ချော့လိုးမယ်လို့ကျိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

“ညီမလေး၊ နည်းနည်းတော့ နာမယ်နော်၊ကိုကို ဖြေးဖြေးလေးပဲ သွင်း ကြည့်မယ်။ ဒီတစ်ခါပြီးသွားရင်နောက်မနာတော့ပါဘူး၊သိလား”

သင်းသင်းဟာ ရှက်ရှာတယ်နဲ့ တူပါတယ်၊ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းလေးကိုသာ ငြိတ်ပြပါတယ်၊ ပါးစပ်ကမပြောပေမယ့် ကျွန်တော်လိုးတော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ပေါင်လေးတွေကို မသိမသာကားပေးလိုက်ပါတယ်။မတတ်နိုင်တော့ဘူးလေ၊ သူကလဲခံချင်၊ ကိုယ်ကလဲ လိုးချင်နေပြီဆိုတော့ မဝင်၀င်အောင် ချော့သွင်း ရတော့မှာပေါ့၊ ပဆိုးကိုအသာဖြေချပြီး ကျွန်တော့် လီးကိုသူ့စောက်ပတ်အဝမှာ အသာတေ့ပြီးမွှေပေးလိုက်တယ်။

သင်းသင်းပါးစပ်ကညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာတယ်၊ သူလဲ အမေတူသမီးမို့ နှာကတော့ တော်တော်ကြီးပုံရ တယ်၊ သူ့အမေ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေတာကိုမြင်ပြီးကတည်းက နှာစိတ်တွေထကြွပြီး သူကိုယ်တိုင်လဲ အနာခံပြီး အလိုးခံတော့မယ်နဲ့ တူပါရဲ့၊အံလေးတွေ တင်းတင်းကြိတ်ထားတယ်။

လီးဒစ်ကိုစောက်ခေါင်းဝမှာအသာတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်တော့ ပထမတစ်ချက်မှာချော်ထွက်သွားတယ်၊ အပေါက်လေးကကျဉ်းလွန်း နေတာကိုး၊ စိတ်မရှည်နိုင်တော့တာနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ဖြဲကားပြီးပြဲထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို ဒစ်ဖျားသေချာတေ့ပြီး အားနဲ့ဖိသွင်းချလိုက် မိတယ်။

“အား၊ နာလိုက်တာကိုကိုရယ်၊ ညီမကို သနားပါအုံး ”

အသံစူးစူးလေးနဲ့ ညည်းအော်လေးအော်လိုက်တဲ့အသံကြောင့်ကျွန်တော်သတိပြန်၀င်လာတယ်၊ညီမလေးကို လဲ အရမ်း သနားသွားတယ်။

“ဆောရီး၊ ညီမလေးရယ် ကိုကို သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားတယ်။ မေမေတို့ လုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းထလာလို့ ညီမလေးကို တောင်လုပ်မိတော့မလို့ဖြစ်သွားတယ်၊ ကံကောင်း လို့ပေါ့၊ ညီမလေးကအော်လိုက်လို့သာပေါ့၊ဟင်း၊”

ကျွန်တော်အချိန်မီ သတိဝင်လာတာမို့ ညီမလေးကိုတောင်း ပန်ယင်း ဒစ်ဖျားလေးဝင်နေတာကို ပြန်ဆွဲထုတ်မလို့ပြင်လိုက်တယ်။အဲဒီအချိနာမှာထူးထူးခြားခြားပဲ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ၀င်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ဖျားဟာတင်းကနဲ အညှစ်ခံလိုက်ရတယ်၊ သင်းသင်းရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကဆွဲညှစ်လိုက်တာလေ။

“ညီမလေး က ကိုကို့ကိုအော်တာမဟုတ်ပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ ရုတ်တရက်မို့လန့်သွားမိတာပါ၊ ကိုကို လုပ်ချင်ရင် လုပ်ပါ၊ ညီမလေးမအော်တော့ပါဘူး၊”

ပါးစပ်ကတိုးတိုးလေ းတောင်းပန်စကားဆိုရင်း ကျွန်တော့်တင်ပါးကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အတင်းကုပ်ခြစ်နေတဲ့သင်းသင်းကို ကြည့်ပြီးကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ။ သင်းသင်းကိုယ်တိုင်ကသိပ်အလိုးခံချင်နေပြီကိုး။

ဘာတတ်နိုင်တော့မလဲလေ၊ကိုယ့်ဘက်က အလွန်ဖြစ်မှာစိုးလို့ဆင်ဆင်ခြခြင် နေဖို့ သတိပေးစကားပြောသေးတာပဲ၊ ပြောမရတော့လဲလိုးကြရုံပဲ ရှိတော့တာပေါ့။ အောက်ကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်တော့ တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကဒစ်မြုပ်ပြီး ဝင်နေတုန်းပါပဲ။

သင်းသင်းကလဲမျက်လုံးလေး စင်းပြီး အံကလေးကျိတ်ယင်း ဆက်၀င်လာတော့မယ့် လီးကို ငံ့လင့်နေပုံပါပဲ၊ညှာတာစရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိတော့တာမို့ခါးကိုအသာနွဲ့ပြီး ဝင်လက်စလီးကိုဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

“အု၊အင်း၊အင်း၊”

သင်းသင်းဟာ သူ့စကားအတိုင်းလုံးဝမအော်ဘဲကျိတ်ခံ ရှာပါတယ်။ မိန်း မတစ်ခါမှ မလိုးဘူးသေးတာမို့ လီးတစ်ချောင်း လုံး မှာကျင်စိမ့် သွားတဲ့ အရသာကို ထူးထူး ခြားခြားခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ ဒါတောင် လီးကအဆုံးဝင်သေးတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ထက်ဝက်လောက်ပဲ ဝင်ပါသေးတယ်။

“သိပ်နာနေပြီလား ညီမလေး၊”

“နည်းနည်းတော့နာတာပေါ့ ကိုကိုရယ်၊လုပ်ပါ၊ကိုကို့စိတ်တိုင်း ကျဆက်လုပ်ပါ၊ ညီမလေးကို အားနာမနေပါနဲ့၊အခု ကိုကို့ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြပြီလား၊”

“ဆုံးကာနီးပါပြီ ညီမလေးရဲ့ ၊အကုန်၀င်ပြီးသွားရင် ညီမလေးကို ဇိမ်ရှိအောင်လိုး ပေးလို့ရပါပြီ၊ အဲဒီကျ ညီမလေးကို စိမ့်နေအောင်လိုးပြမယ် ကြည့်နေ၊”

ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ပြောယင်း ဝင်နေတဲ့ လီးကိုလဲ အသာလေးညှောင့် ပေးနေတာပေါ့။ ကျွန်တော် သင်းသင်းကို ချီးကျူးတယ်၊ တကယ့်ကိုဇွဲခတ်တဲ့ မိန်းကလေးပါပဲ။

ဘယ့် နှယ့် ဗျာ၊ လီးတစ်ချောင်း လုံးဝင်နေတာ နည်းတဲ့အားမဟုတ်ဘူး၊ သူ့စောက်ဖုတ်သေးသေးလေးဟာ လီးကြီးက တိုးဝင်ထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့်ပြည့်အက်နေတယ်၊ ဒါတောင်သူ့ကတိအတိုင်း တစ်ချက် လေးမှမအော်ဘဲကျိတ်မှိတ်ခံတယ်၊သူ့လက်တွေကတော့အိပ်ယာခင်းစကို  ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ထားရှာတာပေါ့။

စိတ်ထဲမှာ အရမ်းသနားသွားမိတယ်၊ လီးကလဲဒီ အတိုင်းဆက်သွင်းရင် လွယ်မာှ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့်  အစီအစဉ်ပြောင်း ပစ်လိုက်တယ်။စောက် ခေါင်း ကျဉ်းကျဥ်း လေးထဲမှာ တိုးဝင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်တော့လီးကြီးကိုပြန် ဆွဲထုတ်လိုက်တာမို့ 

“ဖွတ်” 

ကနဲ မြည်သံထွက်လာသလို သင်းသင်း ရဲ့ ပါးစပ်ကလဲ

 “ဟာ”

ဆိုတဲ့ ညည်းသံ သဲ့သဲ့ထွက်လာပါတယ်၊ ““

ဟာ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကို၊ ဘာဖြစ်လို့ပြန်ချွတ်လိုက်တာလဲ၊ ညီမလေးကကိုကိုပြောတ့အဲ တိုင်း မအော်ဘဲခံပေးနေတာပဲဟာ၊””

မကျေမနပ်နဲ့ ညည်းသံလေးစွက်ပြီးပြောနေတဲ့ သင်းသင်း ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပေးပြီး ချော့လိုက်ရတယ်၊ခုနက နာလွန်းလို့တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာကျွန်တော့်ရဲ့အနမ်းအောက်မာှ ငြိမ်သက်သွားပါတယ်။ သင်းသင်းရဲ့ လျှာလေးတွေဟာ ကျွန်တော့်လျှာတွေနဲ့အလုအယက်၊ အပြိုင်အဆိုင် ပွတ်သပ်နေပါတယ်။

““ညီမလေးကို ဒီအတိုင်း လုပ်ရင် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ ညီမလေးခံနိုင်ရည် ရှိအောင်လုပ်ပေးမလို့ပါကွယ်၊””

““ဟုတ်ပါရဲ့ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို့ဟာကြီးက မေမေ့ကိုလုပ်ပေးနေတဲ့ ဦးဇော်ထက်တောင် ကြီးနေလားမသိဘူး။ညီမလေးရဲ့ အထဲမာှ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ ””

သင်းသင်းက ညည်းပြောလေးပြောနေတဲ့အချိန်တွင် ကျွန်တော်က သူ့နို့လေးတွေကိုတစ်လုံးပြီးတစ်လုံး စိမ်ပြေနပြေ စို့ပေးလိုက်တာမို့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာတုန်ခါလာပြန်ပါတယ်။နို့စို့နေယင်း လက်တစ်ဘက်က စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးပြီး လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို မွှေပေးလိုက်တော့သင်းသင်းဟာ ဖီလင်တွေတက်လာ ပြန်တာပေါ့။

သင်းသင်း တစ်ယောက်မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းနေတုန်းမှာ နို့ စို့ပေးနေတဲ့ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ရုတ်တရက်အောက်ကိုနေရာပြောင်းယူလုပ်ပြီး သင်းသင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှာအသာအယာ ဖိကပ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျွန်တော့်လျာနဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ယက်ပေးပြီးစောက်စေ့လေးကိုပါ လျာနဲ့ထိုးမွှေပေးလိုက်တော့ သင်းသင်း ဟာထွန့်ထွန့်လူးနေတော့တာပေါ့။

““ကိုကိုရယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်၊ညီမလေး နေရသိပ်ခက်တာပဲ၊””

““ဘာလဲ၊ညီမလေးနာနေလို့လား၊ ကိုကိုကညီမလေးနာတာတွေသက်သာပြီး ခံနိုင်ရည်ရှိလာအောင်လုပ်ပေးနေတာပဲဟာ၊””

““နာလို့မဟုတ်ဘူး ကိုကိုရဲ့ ၊ ကိုကို ယက်ပေးနေတာကောင်းလွန်း လို့ ညီမလေး ဟိုအထဲကတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေပြီ၊နေလို့မရတော့ဘူး၊ သိရဲ့လား၊ အို၊ အိုး၊””

ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီ၊ သင်းသင်း တစ်ယောက်ဘာဂျာအမှုတ်ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့အရည်ထွက်ချင်နေပြီလေ၊ တစ်ခါမှ စောက်ရည်မထွက်ဘူးတော့ ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေရှာတာပေါ့။

““ညီမလေး ဘာမှကြောက်မနေနဲ့၊ အဲဒါအရသာကောင်းလွန်း လို့အရည်တေထွက်ချင်နေတာ၊ စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့၊စိတ်လျှော့ချလိုက်ရင် ညီမလေး အရည်တွေထွက်ပြီးအရမ်းကောင်းသွားမှာ၊ ကဲ၊ ထုတ်ထုတ်၊ ညီမလေးအရည်တွေထွက်သွားအောင်ကိုကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးမယ်၊””

သင်းသင်းကို နားလည်အောင် ရှင်း ပြပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲ့စောက်စိနုနုလေးကို အဓိကထားပြီးအားရပါးရစုပ်ပေးတော့တာပေါ့။မခံမရပ်နိုင်အောင်ကောင်း လွန်း လို့ထင်ပါရဲ့၊သင်းသင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ အပေါ်ကိုကော့ကော့တက်လာတာမို့ ဖြဲကားထားတဲ့ သူ့ရဲ့ ပေါင်လေးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ပြီး ထိန်းထားရတယ်။

““ကိုကို၊ ကိုကို၊ ညီမလေး ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းမရတော့ဘူး၊ အား၊ အား၊ထွက်ပြီ ကိုကို၊ ညီမလေး ထွက်ပြီ၊ စုပ်ပေးပါ စုပ်ပေးပါကိုကိုရယ်၊ အားရပါးရစုပ်ပစ်လိုက်စမ်းပါ၊အင်း ၊အင်း၊””

ပါးစပ်ကညည်းညူယင်း သင်းသင်းရဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ တပွက်ပွက်နဲ့စောက် ခေါင်း ထဲက အံကျလာတယ်၊အပျို စင်မို့လားမသိဘူး၊ ချိုမွှေးတဲ့ရနံ့ကိုရှုရှိုက်ရတယ်၊

““မောသွားပြီလား ညီမလေး၊””

မျက်လုံး လေးတွေ မှေးမှိတ်ပြီးအသက် ရှူသံ ခပ်ပြင်း ပြင်းနဲ့ မောဟိုက်နေရှာတဲ့ သင်းသင်းရဲ့ ဆံနွယ်လေး တွေ ကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း မေးလိုက်မိတယ်၊

““ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း တောင်မသိပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ တစ်ကုယ်လုံး ထူပူ ကျင်စိမ့်ပြီးအသည်းထဲမှာအေးကနဲ၊ အေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ သိလိုက်တယ်၊ ဘာဖြစ်မှန်းတောင် သေချာမသိလိုက်ပါဘူး၊ ဟင်း၊ဟင်း၊””

““အဲဒါ ပြီးသွားတာပေါ့ ညီမလေးရဲ့ မသိဘူးလား၊””

““သိရအောင် ညီမလေးက အဲဒီလိုလုပ်ဖူးတာမှမဟုတ်ဘဲ ကိုကိုရယ်၊””

““အင်းပါ၊ နောက်ဆိုရင် ညီမလေးကို အကုန်သိအ်ာင် ကိုကိုသင်ပေးမယ်။

ဒိထက်ကောင်း တဲ့အရသာတွေလဲညီမလေးကိုပေးအုံးမယ် သိလား၊””

စကားပြောယင်း သူ့ကို ခွဖက်လိုက်တော့ တောင်မတ် နေတဲ့လီးကြီးက သူ့ပေါင်ကိုသွားထောက်မိနေတော့တာပေါ့။

““ဟင်၊ ကိုကို့ဟာကြီးက အခုထိမာနေတုန်းပဲ၊ ကိုကို့ဟာကြီးကိုညီမလေးအထဲထည့်မယ်ဆို၊ မထည့်တာ့ဘူးလား၊””

““ထဲ့မှာပေါ့ညီမလေးရဲ့ ညီမလေးကို ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ခုနကစုပ်ပေးနေတာက ကိုကို့ဟာကြီးကို စိတ်တိုင်း ကျသွင်း လို့ ရအောင် နှူးတာပေါ့။ ခုဆိုရင် ညီမလေးကတစ်ချီထွက်ပြီး သွားပြီဆိုတော့ အထဲမှာ အရည်တွေ ရှိနေပြီ၊ညီမလေး အမောပြေသွားရင် ကိုကို့ဟာကြီးကို ဇိန်နဲ့ခံနိုင်ပြီပေါ့ ””

““ညီမလေးမမောပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ ကိုကိုလုပ်ပေးထားတာ ကောင်းလွန်းလို့ ဇိမ်ယူနေတာပါ၊ ကိုကိုလုင်ချင်ရင် လုပ်တော့လေ၊ ညီမလေးကို အားနာမနေပါနဲ့ ၊””

““ဒါဆို ကိုကိုလုပ်ပေးတော့မယ်၊ တကယ့်အရသာအစစ်က လီးနဲ့လုပ်မှရတာ ညီမလေးရဲ့ ၊နည်းနည်းတော့ အောင့်ခံနော်၊ တစ်ခါနာပြီးရင် နောက်ဘယ်တော့မှမနာတော့ဘူး၊ကိုကို ဖြေးဖြေးလေး ချော့သွင်းပေးပါ့မယ်ကွယ်၊””

သင်းသင်းဟာ ကျွန်တော်လိုးတော့မယ်ဆိုတာနဲ့ပေါင်လေးကို မသိမသာကားပေးပါတယ်၊ အရည်တွေရွှဲစိုပြီးအိနေတဲ့ စောက်ခေါင်းအဝလေးမှာလီးတေ့ပြီး ဖိသွင်း လိုက်တော့ ပထမတစ်ခါလောက် မခက်ခဲတော့ဘဲ သုံးပုံတစ်ပုံလောက် ရှောကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။

သင်းသင်းမျက်နှာလေးကတော့ နည်းနည်း ရှုံ့မဲ့နေတုန်းပါပဲ၊အင်းပေါ့လေ၊ ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်တွေထနေ ပေမယ့်အပျိုစစ်စစ်စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးအသွင်း ခံရတာဆိုတော့ မနာဘဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ။လီးကိုဖြေးဖြေးချင်း ချော့ပြီး သွင်းလိုက်၊ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးတော့ တဖြေးဖြေးနဲ့တဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားတယ်။

““နာသေးလား ညီမလေး၊ ကိုကို အတတ်နိုင်ဆုံးချော့လိုးပေးမယ်နော် .. ။ ခဏလေးအောင့်ခံလိုက်၊ အဆုံးထိဝင်ပြီးရင် ညီမလေး အရမ်းကောင်းတော့မှာပါ၊သိလား၊””

ပါးစပ်က ချော့ချော့မော့မော့နဲ့ စကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောယင်း လီးကို ဖြးဖြေးချင်းညှောင့်သွင်း လိုက်တယ်။ ခုနတုန်း ကတစ်ချီထွက်ပြီး သားဆိုတောသူ့စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အရည်တွေရွဲနေတာမို့ ကျွန်တော့်လီးကြီးဟာ ဖြေးဖြေးချင်းတိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။

နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုတ်လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစို့ပေးလိုက်နဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ဆွပေးယင်း အောက်ကကျွန်တော့်လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်  သွင်းလိုက်နဲ့ သာသာလေး ဆောင့်ပေးနေတာမို့ မကြာခင်မှာပဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဆုံးထိဝင်သွားပါတော့တယ်။

ကျွန်တော့်လီးရဲ့အရသာကလဲ အထဲရောက်လေ ပိုကောင်းလေမို့အရည်တွေထွက်မသွားအောင် စိတ်ကို မနည်း ထိန်းထား ရပါတယ်၊ သင်းသင်းလဲအရသာတွေ့လာပြီထင်ပါရဲ့၊အောက်ကခံနေယင်း မသိမသာကော့ကော့ပေးလာပါတော့တယ်။

ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲအငမ်းမရ ပြန်စုပ်နမ်းနေပြီလေ။

““နာနေသေးလားညီမလေး၊ ခံရတာ ဘယ်လိုနေသေးလဲ၊””

““ဟင့်အင်း၊ မနာတော့ဘူးကိုကို၊ ညီမလေးခံနိုင်ပါပြီ ””

““ညီမလေးက မနာတာဘဲပြောတယ်၊ ကောင်းရောမကောင်းဘူးလား၊””

““ဟင်း၊ ကိုကိုကလဲ ရှက်စရာတွေ မေးနေပြန်ပြီ၊ကောင်းလို့ ညီမလေးကငြိမ်ခံနေတာပေါ့၊ ဒါတောင်မသိဘူးလား ဟွန်း””

““သိတော့သိတာပေါ့၊ ညီမလေးပါးစပ်က ဖွင့်ပြောတာ ကြားချင်လို့တမင်မေးတာ၊ ဟင်းဟင်း၊””

စကားတွေပြောနေပေမယ့် လိုးတာ၊ ဆောင့်တာကိုတော့တစ်ချက်ကလေးမှမလျော့ပါဘူး၊အရှိန်ကို မသိမသာတင်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ဆောင့်ထဲ့ပေးနေလိုက်တယ်။တစ်ခါတစ်ခါများ လီးကို ဒစ်ထိပ်ဖျားရောက်တဲ့ အထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ချလိုက်တာ သင်းသင်း ခမျာ အင့်ကနဲ၊ အင့်ကနဲအသံတွေထွက်လာရှာပါတယ်။အချက် (၅၀) လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထဲ့ပေးလိုက်တော့...

““ဆောင့်၊ ကိုကို၊ ဆောင့်ဆောင့်၊ နာနာလေးဆောင့်ပေးပါကိုကိုရယ်၊ ညီမလေးအရမ်းကောင်းနေပြီ၊မနေတတ်တော့ဘူး၊ အားအား၊ ထွက်၊ ထွက်ကုန်ပြီ ကိုကိုရဲ့၊ဟင်းဟင်း၊””

သင်းသင်းဟာကျွန်တော့်ကို မလွတ်တမ်းဆွဲဖက်ထားရင်း အောက်ကနေကော့ကော့ခံနေရှာပါတယ်၊ကျွန်တော့်လီးတစ်ချောင်း လုံးကိုလဲ စောက်ခေါင်းထဲက ဆွဲညှစ်ထားသလို ခံစားနေရတာမို့စိတ်ကို ဘယ်လိုမှထိန်း မထားနိုင်တော့ဘဲ လီးကို  အဆုံးထိ ဖိကပ်ဆောင့်ချပြီးသုတ်ရည်တွေကို ပန်း ထုတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

““ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး၊ဟင်း၊””

““ကိုကိုလဲ သိပ်ကောင်း တာပဲကွယ်၊ ညီမလေးကကိုကို့ကို စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံပေးလို့အရမ်း ကျေးဇူး တင်တယ် သိလား၊””

အရည်တွေထွက်သွားပြီးလို့နည်းနည်းပျော့နေတဲ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကမချွတ်ဘဲစိမ်ထားရင်းနှစ်ယောက်သား တွတ်ထိုးနေကြတယ်၊စကားပြောယင်းလက်တွေကနို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပွတ်ချေပေးနေတာပေါ့၊ အရသာက သိပ်ကောင်းတာမို့ မကြာခင်မှာပဲစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီးကပြန်တောင်မတ်လာတာပေါ့။

““ဟင်၊ကိုကို့ဟာကြီးက ပြန်တောင်လာပြန်ပြီ၊ဘာလဲ၊ကိုကိုက မဝသေးလို့လား။””

““အခုမှ တစ်ချီပဲလုပ်ရသေးတာ၊ဘယ်လိုလုပ်ပြီး၀မှာလဲ ညီမလေးရဲ့ ၊ ကိုကိုက ညီမလေးသိပ်မောနေမှာကိုအားနာလို့ကျိတ်မှိတ်နေရတာ၊ မသိဘူးလား၊””

““သြော် ၊ ကိုကိုကလဲ၊ညီမလေးကိုများ အားနာနေရသေးတယ်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလိုက်ရောပေါ့ ၊ကဲ၊ ကိုကိုဘယ်နှစ်ခါ ထပ်လုပ်အုံးမလဲ၊အားမနာနဲ့၊ပြော၊””

““ညီမလေးက ခံနိုင်မယ်ဆိုရင် တစ်ညလုံးလုပ်ချင်တာပေါ့ ညီမလေးရဲ့””

““အံမယ်၊ ဘာဖြစ်လို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ၊ ကိုကိုကလုပ်ရတာ၊ညီမလေးကဇိမ်နဲ့အောက်ကခံနေမာှပေါ့။ ကဲ ... ကိုကို လုပ်ချင်သလိုလုပ် ၊ညီမလေးရအောင် ခံပြမယ်၊ရှုံးတဲ့လူက မနက်ကျရင် မုန့်ဟင်းခါးဝယ်ကျွေးကြေးလောင်းမလား””

ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံပြီးတာတောင်ကလေးစိတ်မပျောက်သေးဘဲမုန့်ဟင်းခါးကျွေးကြေးအလောင်းအစားလုပ်ပြီးစိမ်ခါ်နေတဲ့ သင်းသင်းကို ဒီည အပီလိုးပြလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးတောင်မတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲက အသာဆွဲချွတ်လိုက်တော့

 “ဖွတ်”

ကနဲမြည်သံ ထွက်လာပါတယ်။ အဲဒီညကကုတင်စောင်း မှာတင်ပြီးတစ်ချီ၊ဆောင့်ကြောင့်မုဆိုးထိုင်နဲ့တစ်ချီ၊ နောက်ဆုံးမှာလေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး တစ်ချီ၊နောက်ထပ်သုံးချီ ထပ်လိုးပစ်လိုက်တယ်။သင်းသင်းကလဲခံကောင်း ကောင်းနဲ့ မညည်း တမ်းခံသလို ကျွန်တောက် လဲလိုးလို့ကောင်းကောင်း နဲ့လီးကို တောင်ပြန်မ ချွတ်ဘဲ လိုးနေလိုက်ကြတာဟာနောက်ဆုံး အချီလိုးပြီးချိန်မှာ မိုးတောင်လင်းနေပါပြီ။

နောက်နေ့မှာအိပ်ယာက ကိုးနာရီလောက်မှ နိုးကြတယ်။ အန်တီထားကတော့ဈေးသွားနေပါပြီ၊ သူလဲ ညကတစ်ညလုံးအလိုးခံခဲ့တော့ အိပ်ယာထနောက်ကျနေလို့ ခုမှဈေးကိုအမှီပြေးသွားပုံရတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒီ နေ့ ဖေဖေပြန်လာတော့မာှ မဟုတ်လား။

ဖေဖေ့အတွက် ဟင်းတွေဘာတွေချက်ဖို့ဈေးသွားဝယ်ရတော့မှာပေါ့၊ ဖေဖေ အရက်နဲ့မြည်းဖို့ ကြော်ရ၊ လှော်ရတော့မှာပေါ့၊ ဖေဖေက ညတိုင်းအိမ်မှာပဲ အရက်ကိုအေးအေးဆေးဆေး သောက်တတ်တာကိုး။ ကျွန်တော်နဲ့ သင်းသင်းကတော့ နားလည်မှုတစ်ခုယူလိုက်ကြတယ်။ ကိုဇော်နဲ့ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စ တွေကို ၂ ယောက်စလုံးရေငုံနှုတ်ပိတ်နေလိုက်ကြမယ်ပေါ့။

ကျွန်နော်တို့က ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် လဲ ပြဿနာတွေတက်ပြီးအိမ်ထောင်စုတစ်ခုလုံး ပြိုကွဲသွားမှာမဟုတ်လား။ည (၆) နာရီလောက်မှာ ဖေဖေ ပြန်ရောက်လာတယ်၊

အန်တီထားကတော့ သူ့ထုံး စံအတိုင်း

““ကိုကြီး ””

““ကိုကြီး””

 နဲ့နေတာပေါ့၊ ဘာမှမသိရှာတဲ့ ဖေဖေကလဲ သူ့မယားလေးကို အပြတ်ကြင်နာနေတာပေါ့လေ၊ကျွန်တော်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကလဲ အလိုက်သိသိနဲ့ စောစောပဲ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြတယ်။ မကြာခင်မှာပဲဧည့်ခန်းထဲမာှ အသံတွေတိတ်ဆိပ်သွားတာမို့ ဖေဖေတို့လဲ အိပ်ခန်းထဲရောက်နေ ပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ 

အိပ်ယာပေါ်မာှငြိမ်နေရာကကျွန်တော်လူးလဲထလိုက်တော့ သင်းသင်းက ကျွန်တော့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။

““ကိုကို၊ဘယ်သွားမလို့လဲ၊””

ဖေဖေနဲ့အန်တီထားတို့ကို သွားချောင်းမယ့် ကျွန်တော့်စိတ်ကူးကိုပြောမပြချင်ပေမယ့် မပြောရင်လဲမဖြစ်တာမို့ဖွင့် ပြောပြလိုက်ရတယ်။

““ကောင်းပါ့မလား ကိုကိုရယ်၊ တော်ကြာ မေမေတို့သိသွားရင် မကောင်းဘူးနော်၊””

““မသိနိုင်ပါဘူး ညီမလေးရဲ့၊ မာမီက ဖေဖေတစ်ယောက်လုံး ရှိနေရက်နဲ့ ကိုဇော်နဲ့ဖြစ်တာဆိုတော့ ဖေဖေ့ မှာဘာများ အားနည်းချက်ရှိနေလို့လဲဆိုတာ သိချင်လို့ကိုကိုကသွားကြည့်မှာပါ၊””

ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးကြတာကိုချောင်း ကြည့်ချင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့၀ါသနာကိုသင်းသင်းရိပ်မိ သွားမှာစိုးလို့ အရှက်ပြေ ရှင်း ပြလိုက်မိတယ်။အဲဒီလို ရှင်းပြလိုက်ကာမှ အခြေအနေကပိုဆိုးသွားပါတယ်။

““ဟုတ်တယ်နော်၊ မေမေကအဲဒီလို ဘာလို့လုပ်တာလဲ မသိဘူး၊ ကိုကိုကြည့်ရင်ညီမလေးလဲလိုက်ကြည့်မယ်၊ မနေ့ညကလိုပဲ အတူတူ သွားချောင်းကြတာပေါ့၊””

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်တို့မောင်နှမ ၂ ယာက်မနေ့ညကချောင်း ခဲ့တဲ့နေရာကိုရောက်သွားပြန်တာပေါ့။ အပေါက်လေးက ချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ကုတင်ပေါ်မှာဖေဖေနဲ့အန်တီထားတို့နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

အန်တီထားဟာ ဖေဖေ့ မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး ဘာဂျာအမှုတ်ခံနေယင်း ဖေဖေ့ရဲ့တောင်မတ်နေတဲ့လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရစုပ်ပေးနေပါတယ်။

“စစ်စတီနိုင်း” (69)

ပုစံ လုပ် နေကြတာပေါ့ဗျာ၊ ဖေဖေ့လီးကလဲ တကယ့်စံချိန်မီလီးကြီးပါပဲ၊ပြောမယ်ဆိုရင် ကိုဇော့်လီးထက်တောင်ပိုကြီး ပါသေးတယ်၊ ဒါတောင် အန်တီထားကလင်ငယ်နေတာကိုတော့ ကျွန်တော်လဲ စဉ်းစားလို့ မတတ်တော့ပါဘူး။ 

ဖြစ်နိုင်တာကအန်တီထားဟာနှာသိပ်ကြီးတဲ့ မိန်းမဆိုတော့ ဖေဖေတစ်ယောက်ထဲကလိုးလိုးပေးနေတာကို အားမရဘဲ အမြဲတမ်းအလိုးခံချင်နေလို့ ကိုဇော့်လို အလိုးသန်တဲ့လူမျိုးကို လိုက်ရှာပြီး ကုန်း နေတာပဲဖြစ်မှာပါ။ဒါကြောင့်လဲ ဟိုဘက်အိမ်ကမဝင်းဝင်းနဲ့ဖြစ်နေတာကို သိသိကြီးနဲ့တောင် ပေါ်တင်ကြီးအိမ်မှာခေါ်ပြီးကုန်းနေတာဖြစ်မှာပေါ့။အခုလဲ ဖေဖေ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ကိုအယက်ခံနေယင်း စိတ်တွေသိပ်ထလာလို့နဲ့တူပါရဲ့၊

ဖေဖေရဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကိုဘယ်ဘက်လက်နဲ့ နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ပတ်အဝမှာ သေချာတေ့ပြီးဖိချလိုက်တယ်၊ မိန်းမကအပေါ်က တက်လိုးတဲ့ သဘောမျိုးပေါ့။အပေါ်ကနေပြီး တစ်ချက်ချင်းကိုဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေတာ ရင်တုန်ဖို့တောင်ကောင်းတယ်။

““ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်၊ကိုကြီးဟာကြီး နဲ့သုံးရက်လောက်ဝေးနေရတော့အခုအရမ်းလိုးလို့ ကောင်းနေတာပေါ့၊ နို့တွေကိုဆွဲပေးပါအုံး၊ နာနာလေးဆွဲပါကိုကြီးရဲ့၊ထားပြီးတော့မယ်၊ပြီးတော့မယ်၊ အင်း၊ဟင်း၊””

အန်တီထားဟာ ပါးစပ်က အဆက်မပြတ်ညည်းညူယင်း ဖေဖေ့ရဲ့လီးတုတ်တုတ်မဲမဲကြီးကိုဒစ်ထိပ်ဖျားရောက်တဲ့အထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အချက်(၃၀)လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပြီး အရည်တွေပန်း ထွက်သွားဟန်တူပါတယ်။

ဖေဖေ့ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကပ်ချလိုက်ပြီး တအီးအီး ၊တအားအား ညည်းညူယင်းအောက်ပိုင်းက သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ တအားကျိတ်ပွတ်နေပါတော့တယ်၊ ဖေဖေကိုယ်တိုင်လဲအောက်ကနေ သူ့လီးကြီးနဲ့ကော့ကော့ ဆောင့်တင်ပေးနေရင်းအရည်တွေကိုပန်းထုတ်ပေးနေပါတယ်၊ကျွန်တော်တို့ကိုကျောပေးထားတာမို့အန်တီထားရဲ့ လီးဝင်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက အရည်တွေတပွက်ပွက်နဲ့ စီးကျနေတာကို သေသေချာချာမြင်နေရပါတယ်။ 

အမေဖြစ်တဲ့အန်တီထားတစ်ယောက်နှာတွေကြွပြီး ပက်ပက်စက်စက်တက်လိုးနေတာကိုကြည့်ယင်း သင်းသင်း လဲစိတ်တွေအတော်ထနေပြီထင်ပါတယ်၊ သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာသိသိသာသာကို တုန်ယင်နေပါတယ်၊ ဖင်ကိုလဲ နောက်ကိုပင့်ပြီးပစ်ပစ်ပေးနေပါတယ်။

ကျွန်တော် သိတာပေါ့၊အမေတူသမီး သင်းသင်းတစ်ယောက် နှာစိတ်တွေ အကြီးအကျယ် ထရွနေပြီလေ။ဒီ ကိစ္စကတော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကဖြေရှင်း ပေးရမယ့် ကိစ္စမို့သင်းသင်းရဲ့ ထမီကို နောက်ဘက်ကအသာဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ဖြေချယင်းတောင်မက်နေတဲ့လီးကိုသင်းသင်းရဲ့ အရည်တွေရွှဲစိုနေတဲ့စောက်ပတ်အဝမှာအသာတေ့ပြီး မတ်တပ်ဆော်တဲ့ပုံစံနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းချလိုက်ပါတယ်။

““အိုး၊ကိုကိုရယ်။ကောင်း၊ ကောင်းလိုက်တာနော်၊အင်း၊ဟင်း ၊အို ... ကိုကိုရယ်““

ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပြီးသင်းသင်းဟာချောင်း ကြည့်နေတဲ့ အပေါက်က မျက်လုံးကိုအသာခွာပြီးလက်နှစ်ဘက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ထောက်လိုက်ပါတယ်၊မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖင်ကုန်းယင်းနဲ့အလိုးခံတဲ့ အနေအထားပေါ့ဗျာ၊ ကျွန်တော်လဲ လီးထဲက စိမ့်နေအောင်ကောင်း နေပြီမို့ စိတ်ကိုဘယ်လိုမှ ထိန်း မထားနိုင်တောပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲလိုးဆောင့်နေမိပါတယ်။

““အို၊ အိုး၊ ကိုကိုရယ်၊ ဆောင့်ပါ၊ နာနာဆောင့်ပေးပါ၊ ညီမလေးသိပ်ကောင်း နေပြီကိုကိုရဲ့ ဆောင့်ကိုကို၊ ဆောင့် ဆောင့်၊ ညီမလေးပြီးတော့မယ် ကိုကိုရဲ့၊ အား၊အား၊ ထွက် ထွက်ပြီကိုကို၊ ညီမလေး ထွက်ပြီ သိရဲ့လား၊အား အား၊”

အသံတိုးတိုး နဲ့ညည်းပြောလေးပြောယင်းစောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေအံထွက်လာတာမို့ကျွန်တော်လဲစိတ် ကိုဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တောဘဲလီးကိုအဆုံးထိဖိထိုးသွင်းပြီး ကျွန်တော့်လရည်တွေကို အားရပါးရပန်းထုတ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။

၂  ယောက်စလုံးပြိုင်တူဆုံပြီး ပြီးသွားကြတာမို့အီစိမ့်နေအောင် ထူးထူးခြားခြား အရသာတွေခံစားကြရပါတယ်။ သင်းသင်း ရဲ့ ကြောပြင်ကို အသာမှေးပြီး နားနေချိန်မှာ လီးထဲက လက်ကျန်လရည်တွေက တစစ်စစ်နဲ့ စိမ့်ထွက်နေတုန်းပါပဲ။

လက် ၂ ဖက်က နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ချေနေယင်း ဖြေးဖြေးလေးကပ် ညှောင့်ပေးတော့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေဟာ သင်းသင်းရဲ့စောက်ပတ်လေးထဲကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို တပေါက်ပေါက်နဲ့ စီးကျနေပါတော့တယ်။

ဖေဖေကလဲ တော်တော့်ကို အလိုးသန်တဲ့လူပါ၊ခဏနားပြီးတာနဲ့ နောက်တစ်ချီလိုးဖို့ စိုင်းပြင်း တော့တာပဲ၊ ဒီတစ်ချီမှာ အန်တီထားကို ကုတင်စောင်း ပေါ်မှာပက်လက်တင်ပြီး ဖေဖေကကုတင်အောက်က မတ်တပ်ရပ်လိုးတာပါ၊ ဖြဲကားထားတဲ့ အန်တီထားရဲ့ပေါင် ၂ ချောင်း ကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီးပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့အားရပါးရဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတဲ့ မြင်ကွင်းဟာ တကယ့်ကိုကြည့်လို့ကောင်းလှပါတယ်။

““အား၊ အမယ်လေး၊ ကောင်းလှချည့်လားကိုကြီးရယ်၊ ထားကိုဘယ်လိုများလုပ်ပေးနေတာလဲ၊ ဒီမှာကောင်းလွန်းလို့သေတော့မယ်၊””

““ရိုးရိုးလုပ်တာပဲကွယ်၊ ဘာများထူးခြားနေလို့လဲ၊ပြောပါအုံး ၊””

““ဘာရိုးတာလဲ၊ ကိုယ့်လီး ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပါအုံး၊ဒီလောက် စိမ် ပြေနပြေမွှေလိုးနေတာခံရတဲ့လူက ကော့နေတာပေါ့၊ဟင်း၊””

အန်တီထား ပြောမှ သတိထားကြည့် မိတယ်၊ဟုတ်ပါရဲ့၊ ဖေဖေလိုး တာကလီးကိုတစ်ချောင်း လုံး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လီးပြန်သွင်းတဲ့အခါ ခါးကိုနွဲ့ပြီး၊ နွဲ့ပြီး သွင်း နေတာကိုး။ ခါးနွဲ့သွင်းတာဆိုတော့ စောက်ပတ်ထဲဝင်တဲ့လီးကလဲစောက်ခေါင်း တစ်ခုလုံးကို မြွှေ ပြီးဝင်သွားတာပေါ့၊ တကယ့်ကို ထိချက်ပြင်း တဲ့လိုးနည်းပါပဲ၊ ကျွန်တော်အရမ်းသဘောကျသွားတာမို့ အဲဒီလို မွှေလိုးတဲ့လိုးနည်းနဲ့သင်းသင်း ကိုလိုးဖို့စီစဉ်လိုက်တယ်။

 အသံမထွက်ဘဲလက်ဟန်၊ ခြေဟန်နဲ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မာှ လှဲအိပ်ပေးဖို့ သင်းသင်းကိုအမူအယာ ပြလိုက်တော့ အရိပ်ပြရင် အကောင်မြင်လွယ်တဲ့ သင်းသင်း ဟာကြမ်းပြင်ပေါ် အသာလှဲချလိုက်ပါတယ်။သူ့ထမီလေးကို အသာမတင်ပြီး ပုဆိုးကိုဖြေချယင်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ် ထပ်အိပ်ချပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို တေ့သွင်းလိုက်တယ်။

အတုမြင် အတတ်သင်ဆိုတဲ့အတိုင်း ဖေဖေ့လိုးနည်းကို အတုယူပြီး ခါးကို နွဲ့ပြီး လီးတစ်ချောင်း လုံးမွှေ မွှေပြီးသွင်းပေးလိုက်တာပေါ့။စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို လီးကြီးနဲ့ မွှေလိုးရတဲ့အရသာဟာ ဘယ်အရသာနဲ့မှ မတူအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှတာမို့ ကျွန်တော်ဟာ လီးရဲ့အထိအတွေ့အရသာကိုခံစားယင်း အချက် (၅၀) ကျော် လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးချလိုက်ပါတယ်။

““အင်း၊ဟင်း၊ ဆောင့် ကိုကို၊ ဆောင့် ဆောင့်၊ညီမလေး ပြီး၊ပြီး၊ ပြီးတော့မယ်၊သိပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်၊အရမ်းကိုထိတာပဲ၊ သိ၊ သိလား၊““

သင်းသင်းဟာ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ညည်းရှာပါတယ်။ ကျွန်တော့လဲ လီးကြီးကိုထုတ်လိုက်၊သွင်း လိုက် နဲ့ သုံးကြိမ်လောက်ဆက်တိုက်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပြီး လရည်တွေပန်းထွက်ချိန်မှာ လီးတစ်ချောင်း လုံး အဆုံးထိ ဖိကပ်ပြီး လရည်တွေကိုသင်းသင်းရဲ့သားအိမ်ထဲရောက်အောင်အရှိန်ပြင်း ပြင်းနဲ့ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

““အိုး၊ကျွတ် ကျွတ်၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း တောင်မပြောတတ်တော့ပါဘူး၊ အင်းဟင်း ဟင်း””

တိုးတိုးလေး ညည်းပြော ပြောနေတဲ့သင်းသင်းရဲ့ ပေါင်တန် ၂ ချောင်း ကိုအစွမ်းကုန်ဆွဲကားပြီး ပြဲကားထွက်လာတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို လရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးရတာ သိပ်ကိုအရသာရှိလှပါတယ်။

”ပြွတ်”၊ပြွတ်”

နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေသလို သင်းသင်းရဲ့ စာက်ခေါင်း ထဲက ထွက်ကျလာတဲ့ ကျွန်တော်တို့ ၂ ယောက်ရဲ့သုတ်ရည်တွေဟာလဲသင်းသင်းရဲ့ ဖင်ကြားကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုတစိမ့်စိမ့် ယိုစီးလို့ နေပါတော့တယ်။နှစ်ယောက်သား အမောဖြေပြီးလို့ဖေဖေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ချောင်းလိုက်ကြတော့ ပွဲကပြီးနေပါပြီ၊ ကုတင်ပေါ်မှာနှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး အနားယူနေကြပြီလေ၊

သင်းသင်း ကို အသာလက်တို့ခေါ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ခဲ့ကြတယ်၊အိပ်မပျော်ခင်မှာ သင်းသင်းကလာဆွနေတာနဲ့ သူကျေနပ်သွားအောင် လေးဘက်ထောက်ပြီးတစ်ချီလိုးပေးလိုက်ပါသေးတယ်၊ တကယ်နှာကြွတဲ့ကောင်မလေးပါပဲ၊

တစ်ညလုံးလိုးရင် တစ်ညလုံးခံမယ်ဆိုတဲ့အစားမျိုးပါပဲဗျာ၊နောက်နေ့ကျတော့ မနက်(၈) နာရီကျော် မှ ကျွန်တော် အိပ်ယာကနိုးတယ်၊ သင်းသင်း ကမနက်ပိုင်းဆို တော့ (၇)နာရီ ကျောင်းချိန်အ မှီ ထသွားပြီပေါ့။ကျွန်တော်က နေ့လည် (၁၂) နာရီမှ တက်ရမှာမို့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ၊ဖေဖေလည်းရုံးသွားနေပါပြီ။ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ကော်ဖီသောက်နေတုန်းအန်တီထားတစ်ယောက် ထမီရင်ရှားနဲ့ဝင်လာတယ်၊

ရေချိုးပြီး ခေါင်းလျော်လာတယ်နဲ့တူပါရဲ့၊ ဆံပင်တွေကိုတဘက်နဲ့စိမ်ပြေနပြေသုတ်နေတယ်၊ လက်နှစ်ဘက်ကိုစုံမြှောက်ပြီးသုတ်နေတာမို့ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမီပါးပါးအောက်မှာ ဖွံ့ဖြိုးထွားကျိုင်းတဲ့ကိုယ်လုံးအလှဟာ အထင်းသား ပေါ်နေတာပေါ့၊ ဒီကိုယ်လုံးကြီးကို မြင်တော့

နေ့စဥ် ဆက်တိုက်ချောင်း ကြည့်ခဲ့ရ တဲ့ အန်တီထားရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီးကို မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်လာမိတယ်၊အရင်တုန်းကတော့ဖေဖေ့မိန်းမပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့ အမေရင်းလိုပဲ သဘောထားခဲ့ပေမယ့် ကိုဇော်နဲ့ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေတာ မြင်ပြီးကတည်းက ကျွန်တော့်စိတ်ဓါတ်တွေလဲပြောင်း လဲသွားပါပြီ၊ 

ကိုဇော်တောင်မှလာလာလိုး နေသေးတာပဲ၊ ငါလဲ အခွင့် အရေးရရင်လိုးပစ်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပါပြီ။အန်တီထားဟာကျွန်တော့် မျက်နှာကို စူးစူးရရဲ စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။သူ့ကြည့် ရတာတစ်ခုခုကိုမေးချင်နေပေမယ့်မေးဖို့ခက်နေပုံရပါတယ်၊သင်းသင်း ကိစ္စများရိပ်မိသွားပြီလားလို့ကျွန်တော်စိတ်ပူနေတုန်း မှာပဲ... 

““ကျော်ကျော်၊ သား ညကဘယ်အချိန်အိပ်တာလဲ၊””

တစ်ခုခုတော့ ထူးခြားနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပါပြီ။

““သြော်၊ ညက ကျောင်းစာတွေလုပ်နေလို့ (၁၁) နာရီလောက်မှ အိပ်ပျော်တယ်၊ မာမီရဲ့၊””

အန်တီထားက အားရပါးရ ရယ်နေပါတော့တယ်၊ကျွန်တော့အဖြေစကားက သူ့အတွက် ပြက်လုံးတစ်ခုဖြစ်နေပုံပါပဲ။

““ကျောင်းစာတွေ လုပ်နေတယ်၊ ဟုတ်လားကျော်ကျော်၊ ကဲ၊ ဒီမှာ လာကြည့်စမ်းပါအုံး၊””

အန်တီထားဟာ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ရယ်ယင်း ကျွန်တော့် နားရွက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းဘက်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ချောင်းကြည့်နေကြ နေရာကို ရောက်တော့နံရံကအပေါက်နေရာကို လက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး၊

““ဒီအပေါက်တွေက ဘာလုပ်တာလဲ၊ ကျော်ကျော်၊””

““ဘယ်သိမှာလဲ မာမီရဲ့၊ သူ့ဟာသူ နဂိုထဲကပေါက်နေတာဖြစ်မှာပေါ့၊””

အန်တီထားဟာ အားရပါးရ ရယ်နေပါတော့တယ်၊ပြီးမှကြမ်းပြင်ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး၊

””ဒါဖြင့်၊ ဒါတွေက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ ရှင်း ပြစမ်းပါအုံး၊”” 

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်၊ဟုတ်ပါရဲ့၊ ညက ကျွန်တော်နဲ့သင်းသင်းဒီနေရာမှာလိုးကောင်းကောင်းနဲ့လိုး ထားကြတာ အရည်တွေကဗွက်ထနေတယ်၊ အခုချိန်ထိအရည်တွေက ခြောက်မှမခြောက်သေးဘဲကိုး။

““မာမီ့ကို မှန်မှန်ပြောစမ်း ကျော်ကျော်၊ ဒါ သားလက်ချက်မဟုတ်လား၊““

အခုမှစိတ်နည်းနည်း အေးသွားပါတယ် အန်တီထားဟာကျွန်တော် နဲ့ သင်းသင်း တို့ဖြစ်ကြတာကိုသိလို့စစ်မေးနေတာမှ မဟုတ်ဘဲလေ၊ ဒီကိစ္စ လောက်ကတော့ကျွန်တော်ရှင်းတတ်ပါတယ်၊

““ဟုတ်တယ် မာမီ ဒီအပေါက်ကချောင်း ချောင်းကြည့် ပြီး ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့

အဲဒါတွေ ထွက်ကုန်တာပါ၊””

““ကျော်ကျော်ရယ်၊ နင်ဘယ်က အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာလဲ၊ဟင်း၊““

အန်တီထားဟာ ကျွန်တော့်ဗိုက်ခေါက်ကိုဆွဲလိမ်ရင်း ဆူလိုက်ပါတယ်၊နာလွန်းလို့ ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်လိုက်တဲ့အချိန် မှာ ပဆိုးထဲကတောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးဟာရမ်း ခါနေပါတယ်၊ ဒါကိုအန်တီထားလဲ သတိထားမိတယ်နဲ့တူပါရဲ့ ၊ အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ထွားကျိုင်းနေတဲ့ ပဆိုးအောက်က လီးကြီးကို တအံ့တသြနဲ့ ငေးကြည့်နေပါတော့တယ်၊

““ဟဲ့၊ကျော်ကျော်၊ ငါမေးနေတာ မကြားဘူးလား၊နင်ဘာဖြစ်လို့အဲဒါတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ၊ နင့်အရွယ်လေးနဲ့ ဒါတွေဘယ်ကတတ်နေတာလဲ၊မှန်မှန်ပြောစမ်း၊””

ဗိုက်ခေါက်ကို တအားအဆွဲခံထားရတာမို့ အရမ်းနာနေတာကြောင့်စိတ်တိုတိုနဲ့ပြောချလိုက်မိပါတယ်။

““မာမီသင်ပေးလို့တတ်တာပေါ့၊ မာမီနဲ့ကိုဇော်ဖေဖေခရီးထွက်တဲ့ညတွေမာှ လုပ်ကြတာတွေကြည့်ပြီးစိတ်ထလွန်း လို့ဒါတွေလုပ်တတ်နေတာပေါ့၊ မနေ့ညကလာကြည့်တာကလဲ ဖေဖေက လစဥ်မမီဘဲ ပန်း သေနေလို့ မာမီက ကိုဇော်နဲ့ အဲဒီလို အလုပ်ခံနေတာလားဆိုတာသိချင်လို့ တမင်လာကြည့်တာ၊ ဖေဖေလဲ တကယ်သန်တဲ့လူပါဗျာ၊ ဖေဖေ့ဟိုဟာက ကိုဇော့် ထက်တောင်ကြီးသေးတယ်၊ဒါလောက်ကြီးတာကြီးကိုရထားတာတောင်မာမီက မကျေနပ်နိုင်ဘူးလား၊””

ကျွန်တော့်စကား မဆုံးသေးခင်မှာ အန်တီထားတစ်ယောက် မျက်စိမျက်နှာတွေအကြီးအကျယ် ပျက်နေပါပြီ၊

””ဟင်၊ နင် နင် အဲဒီ ကိစ္စ တွေ နင့်အဖေကိုပြောပြလိုက်ပြီလား၊””

ကျွန်တော်အားရပါးရရယ်ချလိုက်မိပါတယ်။ ဒီတစ်ခါကျွန်တော့်အလှည့်ရောက်ပြီလေ။

““ဒီနေ့မနက်မှ ပြောမလို့စီစဉ်ထားတာ၊ဖေဖေကရုံးကို အစောကြီးထွက်သွားလို့ မပြောရသေးပါဘူး၊””

““ကျော်ကျော်ရယ်၊ ဒီကိစ္စ ဟာ ပေါ့သေးသေးကိစ္စ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကိုသားသိပါတယ်ကွယ်၊သားကသာ အဲဒီကိစ္စ တွေ ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် ပြဿနာတွေ အကြီးအကျယ်တက်တောမပေါ့၊

 မာမီလဲ ဒုက္ခရောက်တော့မှာပေါ့ ၊ အိုကွယ်၊ သားဖေဖေသာ ဒီကိစ္စတွေသိသွားရင် မာမီလဲဘဝပျက်တော့မှာပေါ့၊ မာမီ့ကိုသနားပါကွယ်၊ဖွင့်မပြောလိုက်ပါနဲ့၊””

အန်တီထားဟာ မျက်ရည်တွေအရွှဲသားနဲ့ကျွန်တော့်ကို ရင်ခွင်ထဲမှာဖက်ထားပြီးချော့နေရှာပါတယ်၊ထမီရင်ရှား ခပ်ပါးပါးအောက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးဟာကျွန်တော့်မျက်နှာနားမှာမထိတစ်ချက်၊ ထိတစ်ချက်ဖြစ်နေတာမို့ နို့ကြီးတွေကိုဆွဲကိုင်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်နေသလို လီးကလဲတားမရ၊ ဆီးမရဖြစ်ပြီး တောင်မတ်နေပါတော့တယ်၊

ဖြစ်ချင်တော့တောင်နေတဲ့ လီးက အေးအေးမနေဘဲ ကျွန်တော့်ကိုပွေ့ဖက်ထားတဲ့အန်တီထားရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သွားသွားထိုးထိ မိနေတာမို့ လက်ကိုမသိမသာအောက်ချပြီး လီးကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲညှပ်ထားလိုက်ရတယ်။အန်တီထားကလဲ တော်တော်လျင်တယ်၊ကျွန်တော့်အခြေအနေကို ရိပ်မိပုံရပါတယ်၊သူ့ညာဘက်ဒူးက ကျွန်တော့်ဒူး နှစ်ချောင်းကြားကို မသိမသာတိုးဝင်လိုက်တာနဲ့ပေါင်ကြားထဲညှပ်ထားတဲ့ လီးကြီး ဟာမတ်ကနဲ ပြန်ထွက်လာပြန်တာပေါ့။

လီးကိုလက်နဲ့ ပြန်မသိမ်းနိုင်ခင်မှာပဲ အန်တီထားကပေါင်ကိုကားပြီးရှေ့ကိုဖိကပ်လိုက်တာမို့ ကျွန်တော့်လီးကြီးဟာအန်တီထားရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ညှပ်ရက် ပက်ပင်းမိနေတော့တာပေါ့။

““သား၊ကျော်ကျော်၊ ဟို ကိစ္စ သားဖေဖေကိုသွားမပြောလိုက်ပါနဲ့နော်၊သားဖြစ်ချင်နေတာ မာမီ သိပါတယ်၊ သားကိုစိတ်ချမ်းသာအောင် မာမီက အလိုလိုက်ပေးမှာပေါ့။ အရေးကြီးတာက မာမီတို့ မိသားစုအေးအေးချမ်း ချမ်းနေနိုင်ဖို့ ပဲမဟုတ်လား၊””

ယောကျ်ားကျမ်း နောကြေနေတဲ့ အန်တီထားဟာပါးစပ်ကတောင်းပန်နေယင်း သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကျွန်တော့်တင်ပါးအချိုင့်တွေကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာမို့တစ်ကိုယ်လုံးတင်းကနဲဖြစ်သွားပြီးတောင်နေတဲ့ လီးဟာ အန်တီ ထားရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အဝတ်တွေခံထားတဲ့ကြားက ကပ်ဆောင့်လိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်။

““ပြောလေ ကျော်ကျော်၊ သားရဲ့ ဖေဖေကိုမတိုင်တော့ပါဘူးလို့ မာမီ့ကို ကတိပေးလေ၊””

အန်တီထားရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကြားမှာမလှုပ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေတာမို့ ကျွန်တော့်အသံတွေတောင်တုန်နေပါပြီ””

““ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန် ၊ကျွန်တော် ကတိပေးပါတယ်၊ မာမီရယ်၊””

ကျွန်တော့် ကတိစကားကြားရတော့မှ အန်တီထားလဲ စိတ်အေးသွားပုံရပါတယ်၊သက်ပြင်းချသံ 

“ဟင်း”

ကနဲ ကြားလိုက်ရတယ်။

““သား၊ ဒီမာှ ခဏစောင့်ဦးနော် ””

 အိမ် ရှေ့တံခါးမကြီးကို ချက်ချပြီး ပိတ်လိုက်သံ

 “ဒိန်း ”

ကနဲကြားလိုက်ရချိန် မှာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာလဲ

”ဒိန်း ”

ကနဲ တုန်ခါသွားပါတော့တယ်။

““သား၊ မာမီတို့ အခန်းထဲသွားရအောင် လာလေ၊””

အခု ချိန် ကျမှတော့ ရှက်နေလို့ ကြောက်နေလို့ဘာမှမထူးတော့ပါဘူး၊အန်တီထားတောင် သဘောတူနေပြီပဲ လို့  ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရဲဆေးတင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုခပ်တည်တည်ပဲ လိုက်ဝင်သွားမိတယ်။

““သားကလိမ်မာတော့ မာမီက သားကို ဆုချတဲ့အနေနဲ့ သားစိတ်တိုင်းကျနေပေးမယ်၊သားက ညတိုင်းညတိုင်းမာမီ့ကိုချောင်းချောင်းကြည့်ပြီးစိတ်ကူးနဲ့ဖြေသိမ့်နေရတယ်မဟုတ်လား၊ ကဲ အခု သားစိတ်တိုင်းကျလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်ပေတော့၊ မာမီ့ကို ဘာမှအားနာဖို့မလိုဘူးနော်၊သိလား””

အန်တီထားဟာ ရင်ရှားထားတဲ့ ထမီလေးကို ကွင်း လုံးကျွတ်ပုံချလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ယင်း ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေပါတယ်၊

လူနှစ်ယောက်က တစ်ည တစ်ယောက်စိမ်ပြေနပြေလိုးကြဆော်ကြတာကိုတောင်မညည်းမညူဘဲ ခံခဲ့တဲ့ ကိုယ်လုံးထွားထွားအိအိကြီးကိုကိုယ်တိုင်စိတ်တိုင်းကျ လိုးခွင့်ရတော့မှာမို့ ကျွန်တော့် စိတ်တွေဟာထူးထူးခြားခြားတက်ကြွလို့နေပါတယ်၊ 

ဒါ့အပြင် အန်တီထားက ကျွန်တော့်ကို ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး ပါးစပ်ပိတ်သွားအောင်တမင် အလိုးခံနေတယ်ဆိုတာ သိထားတော့ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာမခံချင်စိတ်တွေအလိပ်လိုက်၊ အလိပ်လိုက်ဖြစ်ပေါ်နေပြီး အန်တီထားတစ်ယောက် လက်မြောှ က်အရှံးပေးသွားအောင်လိုးပြလိုက်ချင်စိတ်တွေလဲထူးထူးကဲကဲဖြစ်ပေါ်နေပါတယ်။

ကျွန်တော့် အဝတ်အစားတွေကို ကုတင်ဘေးမှာ ချွတ်ချလိုက်ပြီးကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်လိုက်ချိန်မှာအောက်ကရမ်းခါနေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး အန်တီထားတစ်ယောက်နည်းနည်းတော့ဖြုံသွားပုံရပါတယ်။

““ဟယ်တော့ ၊ သားဟာကြီးက အကြီးကြီးပါလား၊အရွယ်နဲ့တောင်မလိုက်ဘူး၊””“

“လီးကြီးတော့ မာမီ့ကို အရသာပိုရှိအောင်လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့၊ မာမီဘယ်လိုမျိုးကြိုက်တတ်တယ်ဆိုတာ သိပြီးသားပါဗျာ၊”” 

ပါးစပ်ကပြောနေယင်း လက်တစ်ဘက်ကနို့ကိုအသာခြေပေးပြီး၊ ကျန်တဲ့ နို့တစ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့ အားရပါးရဆွဲဆွဲစို့ ပေးလိုက်တယ်၊ နို့ကြးီတွေက လုံးဝိုင်းအိစက်နေတာမို့ အရသာက အင်မတန်ထူးကဲ လှပါတယ်။ နို့ဆိုလို့သင်းသင်းရဲ့ ထွက်ပြူစနို့လေးကိုပဲ ကိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကျွန်တော့်အဖို့ အန်တီထားရဲ့နို့ကြီးတွေဟာ တကယ့် ကို အရသာထူးခြားနေတာပေါ့ဗျာ။

 ၂ မိနစ်လောက်နို့တွေကိုဇိမ်ခံပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကိုအောက်ဘက် အသာရှောချလိုက်ပြီးအန်တီထားရဲ့ ပေါင် ၂ ဖက်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်လို့ပေါ်လာတဲ့ စောက်ပက် ပြဲပြဲကြီးမှာကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်း ကိုအသာအယာ ဖိကပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

““သား။ ကျော်ကျော်၊အဲ အဲဒီလို မ မလုပ်””

အန်တီထားရဲ့အသံက လမ်းတစ်ဝက်မှာပဲ ရပ်သွားတယ်၊ ကျွန်တော့်လျာဖျားကစောက်စိပြူးပြူးလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းယက်ပစ်လိုက်တာကိုး၊ အန်တီထားတစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားတာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဘာဂျာမှုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊

မှုတ်အားကလဲ ဘာကောင်း သလဲမမေးနဲ့တစ်ချက်ကလေးမှအသက်မရူဘဲ ဆက်တိုက်ကို မတှု ်တာ၊ တစ်ခါတစ်ခါများစောက်ခေါင်း ထဲကို လျာနဲ့မေေွှ ပးနေယင်း အားမရလို့ နှာခေါင်းတစ်ခု လုံးပါမြုပ်ပြီး စောက်စိကို နှာခေါင်း နဲ့ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

““သား၊ သား၊ ကျော်ကျော်၊ ကောင်းလှချည်လားသားရယ်၊ ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲ၊မာမီ့တစ်သက်မှာဒီလောက် ကောင်းတာမျိုး တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး၊စုပ်ပါ၊စုပ်ပေးပါ၊ မာမီထွက်တော့မယ်၊အင်း၊ ဟင်း၊ အိုအိုကွယ်၊ ထွက် ထွက်ပြီ သားရေ၊ မာမီထွက်ပြီ၊ စုပ်၊ စုပ်၊အစိကို နာနာလေးစုပ်၊ အား၊အား၊ အမလေးနော်၊ ဟင်းဟင်း၊””

အန်တီထားရဲ့ ညည်းသံတွေ ပွက်ပွက်ညံသွားပါတော့တယ်။ အန်တီထား တစ်ယောက်ကော့ပျံသွားတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ကျေနပ်သွားမိတယ်၊ကျွန်တော်သိတာပေါ့၊

အန်တီထားက ကျွန်တော့်ကိုခလေးလေးလိုသဘောထားပြီး ကျွန်တော့်ကိုနှုတ်ပိတ်တဲ့အနေနဲ့ တမင်ခံပေးနေတာပဲဟာ၊ ဒါကြောင့် သူထင်ထားသလို ခလေးမဟုတ်မှန်းသိသွားအောင် ဘာဂျာအပြတ်မှုတ်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ခုတော့သူလဲ အရည်တွေကောင်းကောင်းထွက်သွားပြီး တော်တော့်ကို အီစိမ့်သွားရှာပါပြီ။

““ကောင်းလိုက်တာသားရယ်၊ မာမီ တစ်ကိုယ်လုံးကျင်စိမ့်သွားတာပဲ၊တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် အဲဒီလောက်အရည်တွေထွက်တာမျိုး တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး၊သားကအတွေ့သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ လျာနဲ့တောင် ဒီလောက်ကောင်းနေရင် ဟိုဟာကြီးနဲ့ဆိုဘယ်လိုများနေမလဲ မသိဘူး၊မာမီ့ကို လုပ်ပေးပါနော်၊ သားကျောင်း သွားဖို့က နှစ်နာရီလောက်လိုသေးတာပဲ။နှစ်ချီ သုံးချီလောက် ကောင်းကောင်းလုပ်လို့ရပါသေးတယ်၊ အင်းလေ၊သားကငယ်သေးတော့လုပ်ရောလုပ်နိုင်ပါ့မလား၊မသိဘူး၊””

အန်တီထားရဲ့ အထင်သေးသလို ရိသဲ့သဲ့စကားကြောင့် စိတ်တိုသွားမိပေမယ့်ဟန်ဆောင်ပြီး ပြုံးပဲနေလိုက်ပါတယ်။

““ကျွန်တော်က ချာတိတ်ပဲ မာမီရယ်၊ကိုဇော်တို့ ဖေဖေတို့လိုတော့ ဘယ်လုပ်နိုင်မှာလဲ ၊ အင်းပါ၊ကျွန်တော်လုပ်နိုင်သလောက်တော့ လုပ်ပြပါ့မယ်၊ အခု မာမီအမောပြေပြီလား၊””

““ဒါမျိုးဆိုတာ ဘယ် နှစ်ခါလုပ်လုပ်လုပ်မောတယ်မရှိဘူး သားရဲ့။ မာမီက သားရဲ့အထိအတွေ့အရသာကိုအရမ်းခံ ကြည့်ချင်နေပြီ၊ သားလုပ်ချင်သလိုသာစိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေတော့၊””

ဘာဂျာအမှုတ်ခံထားရလို့ အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့စောက်ခေါင်းအဝမှာလီးကိုအသာတေ့ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဒစ်ဖျားနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီထား တစ်ယောက် ကော့ကော့တက်လာပါတယ်။

““သား၊ကျော်ကျော်၊ ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်၊မာမီ အရမ်းယားနေပြီ၊လီးသွင်း ပြီးလိုးပေးပါတော့ကွယ်၊လိုး ပါတော့၊ ဟင်း၊ဟင်း ၊””

အန်တီထားဟာ အောက်ကနေဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးရင်းလီးကို အထဲ၀င်အောင် လုပ်ပေးနေပါတယ်၊ဒါပေမယ့်ကျွန်တောက် နောက်ကိုအသာဆုတ်လိုက်တာမို့လီးကဝင်မသွားသေးပါဘူး။

သူ့ရဲ့ညာဘက်ပေါင်ကို ကျွန်တော့် ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ဖိတွန်း လိုက်ပြီး ပြဲထွက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညာဘက်လက်မာှ ညှစ်ကိုင်ထားတဲ့  လီးထိပ်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဖိပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊

“အင်း”၊“အင်း”

နဲ့ညည်းသံတွေထွက်လာတော့ စောက်စိနေရာလေးကို ဒစ်နဲ့ဆက်တိုက်ပွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

““အံမယ်လေးသားရယ်၊ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲကွယ်၊လိုးပါ၊လိုးထဲ့လိုက်စမ်း ပါ၊သားရဲ့လီးကြီးကို မာမီအရမ်းခံချင်နေပြီ၊ သွင်းပေးပါတော့၊သွင်း၊သွင်း၊ အား၊ယားလိုက်တာကွယ်၊””

အောက်ကနေ ဘယ်လိုပဲ တောင်းပန်၊ တောင်းပန်၊ကျွန်တော်ကတော့လီးကိုထိုးမသွင်း ဘဲစောက်စိကိုပဲမနားတမ်းဖိပွတ်နေလိုက်တယ်၊စောက်ခေါင်း ရဲ့  အထိအတွေ့ကသိပ်ကောင်း နေလို့ လီးကိုဖိသွင်း လိုက်ချင်ပေမယ့် စိတ်ကိုထိန်း ပြီးဒစ်နဲ့ပဲဆက်တိုက်မွှေပေးနေတော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ၊

""အား၊အား၊ထွက်ပြီသားရေ၊ မာမီ့အရည်တွေထွက်ကုန်ပြန်ပြီ၊ ဟင်းဟင်း၊ သားကမာမီ့ကိုတမင်သက်သက်ပညာတွေပြနေတာကိုး၊ လီးနဲ့ မလိုးသေးဘဲနဲ့ မာမီ့ကိုနှစ်ချီပြီးအောင် လုပ်ပြလိုက်တာကိုး၊မာမီတော့စွဲပြီသားရေ၊ အရမ်း စွဲသွားပြီ၊ သားကသိပ်ကျွမ်းတာပဲကိုး၊""

အန်တီထားတစ်ယောက် စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေချိန်မှာ ကျွန်တော်ကတော့ ကုတင်အောက်ကိုဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါပြီ၊

""မာမီ၊ကုတင်စောင်းမှာ လိုးရအောင်၊""

""လိုးလေ၊ သားစိတ်ကြိုက် လိုးစမ်းပါကွယ်၊မာမီကတောင် လိုးပါတော့လို့ တောင်းပန်နေရတယ်၊သားကတော့ တကယ့်လူပဲ၊ ဟင်း၊ဟင်း၊""

အန်တီထားဟာ ကုတင်စောင်းတင်ပြီး လိုးလို့ရအောင် အလိုက်သင့် နေရာယူပေးလိုက်တယ်၊ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ဆုံကားကား ကြီးကိုတင်ပြီး ပေါင်တန်ကြီးတွေကို အဆင်သင့်ဖြဲပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင် လိုက်ပြီးတောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ဖိသွင်းထဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

""ပြွတ်၊ဘွတ်၊""

""အိုး""

""အို၊သားရယ်၊""

အခန်းထဲမှာ အသံတွေ ဆူညံသွားပါတော့တယ်၊ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ""အိုး""ကနဲအော်ညည်းမိသွားတယ်၊ တကယ်ပါပဲဗျာ၊ လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်စိမ့်သွားအောင်ကို အရသာက ထူးခြားလွန်းလှပါတယ်။

သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးက ကျဉ်းပြီးလိုးလို့ကောင်းတာမှန်ပေမယ့် အန်တီထားရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်တော့ ဆီနဲ့ရေပါပဲ။အန်တီထား စောက်ဖုတ်ကြီးက လီးဝင်သွားတာနဲ့ အထဲက ဘယ်လိုတွေ လုပ်လိုက်လဲတော့မသိဘူး၊ လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာ ကျင်ကနဲ၊ စိမ့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ရင်ထဲမှာပါအေးပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်လာတယ်။

""ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်၊ သားလီးကြီးကအလုံးတုတ်တော့ မာမီ့အထဲမှာပြည့်ကျပ်နေပြီး အရမ်းကိုခံလို့ကောင်းတာပဲ၊ မာမီတော့အရမ်းကို ခိုက်သွားပြီ၊ ကဲ၊ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးပေးပါအုံးသားရယ်၊""

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ လိုးလို့ သိပ်ကောင်းနေတာမို့ အားရပါးရကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေမိပါတယ်၊သင်းသင်းကို လိုးတုန်းကလို နာသွားမှာတွေ အောင့်သွားမှာတွေ စိတ်ပူမနေရတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိကိုကြုံးကြုံးပြီးလိုး နေမိတာပေါ့။

 ကျွန်တော်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းအောက်ကနေပြီးဖင်ကြီးကို ဝေ့လိုက်ဝိုက်လိုက် လုပ်ပေးတာကလဲ အရသာထူးခြားလွန်းနေတာမို့ အချက်(၁၀၀)ကျော်လောက် လိုးဆောင့်ပြီးချိန်မှာ စိတ်ကိုဘယ်လိုမှထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လီးကိုအဆုံးထိဖိကပ်ပြီးလရည်တွေကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်မိပါတော့တယ်၊

""အား၊အား၊ကျွန်။ ကျွန်တော်၊ ထွက်၊ ထွက်ပြီ၊အင်း၊ဟင်း၊""

""အို၊အိုး၊ကောင်း၊ ကောင်းလှချည်လားသားရယ်၊အရမ်းကောင်းတယ်ကွယ်၊ သားလိုးပေးတာ မာမီနှစ်ချီတောင်ပြီးသွားတယ်၊သား သိလား၊""

""သိတာပေါ့ မာမီရယ်၊ မာမီ့ဟာကြီးက အထဲကဆွဲဆွဲညှစ်နေတာ ကောင်းလွန်းလို့ လီးကို အရည်မထွက်အောင် မနည်းထိန်းထားရတယ်၊ မာမီကအရမ်းကျွမ်းတာပဲနော်၊""

""နှစ်ယောက်စလုံးကျွမ်းလို့လဲ ခုလိုအရသာတွေတစ်ဝကြီးခံစားကြရတာပေါ့ သားရ့၊ဲ မာမီက အိမ်ထောင်သည်မို့ကျွမ်းတာ ထားပါတော့၊ သားက လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်ပြီး ဘာလို့ဒီလောက်တောင် အတွေ့အကြုံတွေရင့်နေရတာလဲ၊ သမီးလေး သင်းသင်းနဲ့များ""

အန်တီထား ဆက်ပြောမယ့်စကားကို ရိပ်မိလိုက်တာမို့ ဒေါသထွက်ဟန်ဆောင်ပြီး၊

""တော်တော့၊ မာမီ၊မာမီ ဆက်ပြောမယ့် စကားတွေကို သားသိတယ်၊ သားညီမလေးနဲ့သားကို မာမီက စွပ်စွဲချင်နေတာလား၊ ညီမလေးဟာ သားနဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းကမောင်နှမ အရင်းလို နေခဲ့ကြတာပါ။

သားစိတ်ထဲ မှာ သူ့ကိုညီမ အရင်းလိုပဲသဘောထားတယ်၊ ဒီလိုကိစ္စ မျိုးကိုစိတ်တောင်မကူးဘူး၊ သားဒီကိစ္စ တွေကျွမ်းနေတာကမာမီတို့လုပ်နေတာတွေ အမြဲတမ်း ချောင်းချောင်းကြည့်ပြီး သားကိုယ်တိုင်သာ အဲဒီလိုလုပ်ရရင် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်မယ်ဆိုတာမျိုးကို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး

ဂွင်းတိုက်ခဲ့တဲ့အကြိမ်တွေများလွန်းတော့ အခုတစ်ကယ်လုပ်တဲ့အခါ စိတ်ကူးယဉ်ထားတဲ့ အတိုင်း အားရပါးရလုပ်လိုက်လို့ ကျွမ်းသလိုဖြစ်နေတာပါ။သားအတွက် လက်တွေ့မိန်းမလိုးဖူးတာဟာဒီတစ်ခါ ပထမဆုံးပါပဲ။ မာမီဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့လက်ဦးဆရာပါဗျာ၊""

ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြောချလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စကားတွေကို အန်တီထားတစ်ယောက် လုံးဝယုံကြည်စိတ်ချသွားပုံရပါတယ်။

""သား၊ မာမီ့ကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ မာမီကမမှားတန်တာ မမှားရအောင် သတိပေးတာပါ၊ သမီးလေးကိုသားက ညီမရင်းလေးလိုသဘောထားတာ မာမီ သိပါတယ်ကွယ်၊ ""

အန်တီထားက တောင်းပန်တော့ ကျွန်တော်လဲကျေကျေနပ်နပ်ပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါတယ်၊

""ကဲ၊သားက ဒါပြီးရင် ကျောင်းသွားရအုံးမယ်မဟုတ်လား၊ သားမောနေရင် နောက်နေ့ကျမှ စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပေါ့၊ တော်ကြာ ကျောင်းမမှီဘဲနေအုံးမယ်၊""

""အောင်မယ်၊ ခုမှ ဆယ်နာရီပဲ ရှိသေးတာ ဘာလို့ကျောင်းမမှီရမှာလဲ၊ လုပ်မယ်ဆိုရင် နောက်ထပ် နှစ်ချီလောက်တောင် လုပ်လို့ရသေးတယ်၊ သိရဲ့လား၊""

""အောင်မယ်လေး သားရယ်၊ နှစ်ချီတော့မလုပ်ပါနဲ့၊ အခုတောင် လေးချီဆက်တိုက်ထွက်သွားလို့မာမီ ဖလက်ပြနေပါပြီ၊ မာမီ သားကို လက်မြှောက်ပါပြီ၊""

အန်တီထားဟာ ပြောပြောဆိုဆိုပဲ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်ဝတ်ဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။

""ဒါဆို တစ်ချီတော့ လိုးအုံးမယ် မာမီရယ်၊

ကျွန်တော် လိုးလို့မှ မဝသေးတာ၊""

""ဟယ်တော့၊ သားက တစ်ကယ်အတည် ပြောနေတာကိုး၊ ကဲ၊ လိုး လိုး၊ သားစိတ်ကျေနပ်အောင် လိုး၊မာမီကဘယ်လိုခံပေးရ မလဲ၊ပြော၊""

""ဒီတစ်ခါ လေးဘက်ထောက်လိုးချင်တယ်၊မာမီခံနိုင်ပါ့မလား၊""

""အဲဒီလေးဘက်ထောက်ပုံစံက မာမီ အကြိုက်ဆုံးပုံစံပဲသား၊ ခံလို့သိပ်ကောင်းတယ်၊ သားရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ဆို အီဆိမ့်သွားမှာပဲ၊ ဟင်း၊""

အန်တီထားဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ချက်ခြင်းပဲလေးဘက် ထောက်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ တံတောင်နှစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ပင့်မြှောက်ပေးထားတာမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ဖင်တုံးအယ်အယ်ကြီးရဲ့နောက်ကို ပြူးထွက်နေပြီး ပြဲအာနေတာမို့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေဟာ အရမ်းတက်ကြွလာပါတယ်။

ဖင်ကြီးကိုကော့ပေးထားပြီး ထိုးဝင်လာမယ့်လီးကြီးကို မျော်လင့်နေတဲ့အန်တီထားဟာ စောက်ခေါင်းထဲကိုမထင်မှတ်ဘဲ လျာကြီးတိုးဝင်လာပြီး စောက်စိကိုမွှေအရက်ခံလိုက်ရတော့ထွန့်ထွန့်လူး ကော့ပျံသွားပါတယ်။

""အို၊ အိုး၊ သား၊ သားရယ်၊ ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲကွယ်၊ အင်း။ ဟင်း၊ ကောင်း၊ကောင်းလိုက်တာ၊ လိုးကွယ်၊ သားလီးကြီးနဲ့လိုးပေးပါတော့၊ မာမီ အရမ်းယားနေပြီ၊ မနေနိုင်တာ့ဘူး သားရဲ့ ""

စိတ်တွေထရွပြီး နောက်ကိုဖင်ကြီးကော့ပေးလေ၊စောက်စိကိုယက်တဲ့ လျာနဲ့ပိုထိလေဖြစ်တာမို့၊ အန်တီထားဟာ အိနြေ မဆယ်နိုင်တော့အောင် ဖြစ်နေပါတော့တယ်။

""မာမီ့ကိုမနှိပ်စက်ပါနဲ့ သားရယ်၊ လိုးတော့ကွယ်၊လိုး၊လိုး၊""

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်တွေအတော် ကြွရွနေပြီဆိုတော့ ဘာဂျာမှုတ်နေရာကနေ အမြန်ကုန်းထလိုက်ပါတယ်။လေးဘက်ထောက်ပေးထားတဲ့အန်တီထားရဲ့နောက်က ဒူးထောက်လိုးရမှာ အားမရလို့မတ်တပ်ရပ်ရက်ကပဲ ကိုယ်ကိုရှေ့ကိုင်းပြီး လီးကိုတေ့ပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတယ်၊ လီးဝင်သွားတာနဲ့ ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ညှစ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးထည့် လိုက်ပါတော့တယ်။

""ပြွတ်၊ပြွတ်၊ဘွတ်၊""

""အား၊အီး၊ဟင်း ဟင်း၊ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်၊အရမ်းထိတာပဲ၊ ဆောင့် ဆောင့်၊ နာနာဆောင့်၊သားလီးကြီးကအောက်ကို စိုက်စိုက်ဝင်နေတာ သိပ်ကိုအရသာရှိတာပဲ၊ဟင်း၊""

အန်တီထားဟာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကိုဝိုက်ဝိုက်ပြီးအရသာယူနေပါတယ်၊ သူအပေးကောင်းတာကအရသာရှိပေမယ့် လိုးရတာကြာတော့ တကယ့်ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေတာမို့ ဖင်ကြီးကိုငြိမ်နေအောင် တအားညှစ်ကိုင်ထားပြီးလီးကို စောက်စိနဲ့ထိအောင်အဆုံးထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အချက် (၅၀) လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ချပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

""အား၊ အား၊ ထွက် ထွက်ပြီသားရေ၊ မာမီထွက်ပြီ၊သား အရည်တွေပန်းထည့်ပေးပါတော့၊ ဆောင့်၊ ဆောင့်၊ဆောင့်ယင်းနဲ့ အရည်တွေ ထုတ်လေ၊အင်း၊အင်း၊ထုတ်ထုတ်တော့၊""

ကျွန်တော်လဲ စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ ဆက်ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လရည်တွေကို အားကုန်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပြီးလီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်ထားယင်း အန်တီထား ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်မှေးယင်း အနားယူနေလိုက်ပါတယ်။

""သိပ်ကောင်းတယ် မာမီရယ်၊ နောက်လဲ ဒီလိုပဲအမြဲတမ်း လုပ်ပါရစေနော်၊""

""မာမီလဲ သားကို သိပ်ခိုက်သွားပြီကွယ်၊ မာမီ့တစ်သက်မှာ အခုလောက် အရသာရှိရှိ အလိုးခံရတာမျိုးမကြုံဖူးသေးဘူး၊ မာမီ့ကို ငါးချီတောင်ဆက်တိုက်ပြီးအောင်ဘယ်သူမှ လိုးမပေးနိုင်သေးဘူး။

သားလိုးပေးမှပဲ မာမီလဲ လီးအရသာကို အီစိမ့်သွားအောင် ခံရတော့တယ်၊ နောက်နေ့တွေကျရင် မနက်ကိုးနာရီကဆယ့်တစ်နာရီအထိ သားစိတ်တိုင်းကျလိုး ပေတော့၊ သားဖေဖေရုံးပိတ်တဲ့ ရက်တွေတော့ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် နေပေးပေါ့သားရယ်၊""

ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီထားတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာနားလည်မှုရသွားပြီမို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သွားပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကိုဇော့်ကိစ္စ ကို သိပ်မကျေနပ်သေးလို့ရှင်းအောင်မေးလိုက်တယ်၊

""ကိုဇော်နဲ့ ကိစ္စ ကရော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ မာမီ၊""

""သားကလဲ၊ သဝန်ကြောင် နေပြန်ပြီ၊ သားတောင်မှသားဖေဖေမသိအောင် မာမီ့ကိုလိုးနေရတာပဲဟာ၊ သူ့ကိုလဲတစ်ခါတစ်လေတော့ ခွင့်ပြုလိုက်ပါကွယ်၊ နောက်ပိုင်းကျရင်သူ့ကို မာမီအဆက်ဖြတ်မှာပါ၊ လောလောဆယ်အဆက်ဖြတ်လိုက်ရင် သူက ပြဿနာရှာနေမှာစိုးလို့ပါ၊မာမီပြောတာ သားနားလည်မှာပါနော်၊""

ကျွန်တော် နားလည်ကြောင်း ခေါင်းငြိတ်ပြယင်းစိတ်ထဲက ကျိတ်ပြုံးနေမိတယ်၊ အန်တီထားဟာတော်တော့်ကို နှာကြီးတဲ့ မိန်းမပါပဲ။ကျွန်တော်တို့ သားအဖနဲ့နေ့ရောညပါ အလိုးခံဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ရနေတာတောင် ကိုဇော့်ကိုလဲ အဆက်အသွယ်မဖြတ်နိုင်ဘဲ ဖေဖေ ခရီးထွက်တဲ့အခါ ညဘက်အလိုးခံချင် နေသေးတာကိုး၊ ကောင်းပါတယ်လေ၊ ကိုဇော်နဲ့မလိုးဖြစ်တော့လို့ ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပြီးအလိုးခံနေရင် သင်းသင်းကရိပ်မိသွားမှာပေါ့။

အခုတော့ အဲဒီကိစ္စ ကို ပူစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့၊ ညဘက်တစ်ညလုံး သမီးကိုမှန်မှန်လိုးပြီး နေ့လယ်ဘက် မအေကို မှန်မှန်လိုးနေရုံပဲပေါ့။ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားလို့ ကိုဇော် နဲ့ညဘက်လိုးကြ၊ ဆော်ကြတော့လဲ ကျွန်တော်နဲ့ သင်းသင်းတို့အတွက်ချောင်းကြည့်ဖို့၊ လိုးနည်း ခံနည်းတွေကို ပညာယူဖို့အခွင့်အရေးကောင်းကောင်းရတာပေါ့။

မှန်တာပြောရရင်ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လဲ အဲဒီလို သူများလိုးတာကိုချောင်းကြည့်ရတာ သိပ်ကြိုက်နေတယ်၊ အဲဒီလိုချောင်းကြည့်နေယင်း သင်းသင်းကိုလိုးရတာဟာသိပ်ကောင်းတာကိုး။ဒါပေမယ့် အခွင့်အရေးရတုန်းကျွန်တော်ကလဲ အခွင့်အရေးတစ်ခုကိုရအောင် ထိုက်ထိုက်တန်တန် တောင်းလိုက်ပါသေးတယ်။

""မာမီက အန်တီဝင်းတို့အိမ်မှာ သူနဲ့ ချိန်းတွေ့မှာလား၊ အဲဒီလိုချိန်းတွေ့ရင် ကျွန်တော့်ကိုလဲ တစ်ခါလောက်တော့ခေါ်ပါနော်၊"

အန်တီထားရဲ့မျက်နှာမှာ အံ့သြသွားတဲ့ ဟန်ပေါ်လာပါတယ်။ သူတို့အကြောင်း ကျွန်တော်ဘယ်လောက်အထိများသိနေသလဲဆိုတာ စူးစမ်းသလိုကျွန်တော့်ကိုလှမ်းကြည့်နေပါတယ်။

""အံ့သြသွားလား မာမီ၊ ကျွန်တော်အကုန်လုံးသိပါတယ်၊ မာမီနဲ့ အန်တီဝင်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကကျူရှင်ဆရာ တစ်ယောက်နဲ့ နှစ်ယောက်အတူတူအိပ်ခဲ့ကြတာကအစ နောက်ပိုင်း ဖေဖေအိမ်မှာရှိတဲ့အချိန်တွေကျရင် အန်တီဝင်းတို့အိမ်မှာဆုံကြပြီးကိုဇော့်ကိုနှစ်ယောက်အတူတူ အလိုးခံကြဖို့ ချိန်းထားတာအထိ ကျွန်တော်အားလုံး သိပါတယ်။

ကျွန်တော်ပြောနေတာက ကိုဇော့်ကို နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ မျက်နှာအငယ်ခံပြီး တစ်ယောက် တစ်လှည့်ဆီ၊ အလိုးခြံကမှာထက်မာမီက ကိုဇော့်ကို အလိုးခံနေတ့အဲ ချိန်မှာ အန်တီဝင်းကိုကျွန်တော်က ကျေနပ်သွားအောင် လိုးပေးချင်လို့ ပြောနေတာပါ၊ မာမီ့အနေနဲ့ ပြောပေးရင်ဖြစ်ပါတယ်၊ အဲဒီကိစ်္စကိုပြောပေးပါနော်၊""

အန်တီထားဟာ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ယင်း စဉ်းစားနေပါတယ်၊ သူ့အနေနဲ့ သိပ်မလိုက်လျောချင်ပေမယ့် နိုင်ကွက်ကို အကိုင်ခံထားရတာမို့ အရမ်းလဲ မငြင်းရဲဘူးဖြစ်နေတယ်လေ။

""အင်းပါကွယ်၊မာမီ အဝင်းကို စည်းရုံးကြည့်ပါအုံးမယ်၊ သားကလဲ သိပ်လောဘကြီးတာပဲ၊""

""မာမီပြောရင်ရမှာပါ၊ ရအောင်ပြောပေးနော်၊အချိန်လဲ အကြာကြီးဆွဲမနေနဲ့၊သိလား၊""

အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်တော့် အတွက် နေ့တိုင်းဟာ ပျော်စရာကောင်းနေတော့တာပါပဲ၊ ညတိုင်း ညီမလေး သင်းသင်း နဲ့ အတူတူအိပ်ရတယ်၊ အင်းလေ၊ အရင်တုန်းကလဲကုတင်တစ်ခုထဲမှာ နှစ်ယောက်အတူတူ အိပ်ခဲ့ကြတာပါပဲ။အဲဒီတုန်းကတော့ မောင်နှစ်မတွေလိုအိပ်ခဲ့ကြတာကိုး၊ အခုဟာက လင်မယားတွေလိုပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့တစ်ညကို သုံးချီလောက် အနည်းဆုံးလိုးပြီးမှ ဖက်အိပ်ကြတယ်။

အိပ်ခန်းတံခါးကိုလဲ ချက်ထိုးပြီးအိပ်ကြတယ်လေ၊သူငယ်ချင်းတွေဆီက ဝယ်ထားတဲ့နိုင်ငံခြားထုတ် လိုးနည်းပုံစံ (၁၀၀) စာအုပ်ကိုကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ဇိမ်နဲ့ကြည့်ပြီးမှ ဓါတ်ပုံထဲက ပုံစံတွေကို တစ်မျိုးပြီး တစ်မျိုးစမ်းပြီးလိုး ကြည့်ကြတာပေါ့။ 

တစ်ချို့ပုံစံတွေက လိုးကြည့်တ့အဲ ခါ တော်တော့်ကိုထိထိမိမိရှိပေမယ့် တစ်ချို့ပုံစံတွေက ဘာမှအလုပ်မဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် လိုးနည်းမျိုးစုံ လိုးနေရတော့ နှစ်ယောက်စလုံးစလုံးဇိမ်တွေ့နေကြတာပေါ့။တစ်ပတ်လောက်အတွင်းမှာ သင်းသင်းဟာလီးစုပ်တဲ့နေရာမှာ အရမ်း ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်၊ နဂိုကတည်းက နှာသိပ်ကြီးတဲ့ သင်းသင်းဟာ လက်ဖျားခါလောက်အောင်ကို လီးစုပ်ကောင်းလာတယ်။

သူအကြိုက်ဆုံးပုံစံက "စစ်စတီနိုင်း" လို့ခေါ်ကြတဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်တစ်ယောက်က လီးစုပ်ပေးပြီး တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ရက်ပေးတဲ့ ပုံစံပါပဲ။ညတိုင်းပထမအချီမှာ အဲဒီပုံစံနဲ့တစ်ချီပြီးအောင်လုပ်ပေးမှ ကျေနပ်တတ်တယ်၊ ပြီးတယ်ဆိုတာက ကျွန်တော့်လရည်တွေကို သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပန်းထုတ်ပေးရပြီး သူကလဲ စောက်ရည်တွေကိုကျွန်တော်ဘာဂျာမှုတ်နေတုန်းမှာ တပြစ်ပြစ်နဲ့ပန်းထုတ်ပေးတာပါ။

နှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်ကထွက်ပြီဆိုတာနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်လာတာမို့ ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က အလိုလိုသိလာပြီး ဖီလင်တွေ ဆိမ့်တက်လာပြီး ပြိုင်တူပြီးသွားကျတာပါပဲ၊ အဲဒီလို တစ်ချီလုပ်ပေးပြီးမှနောက်ပုံစံတွေပြောင်းပြီးလိုးကြတယ်။ ကျွန်တော်က တစ်ညတစ်မျိုး မရိုးအောင်လိုးတာကိုသင်းသင်းကလဲ သိပ်ကျေနပ်နေပါတယ်။

သူ့ကို လိုးရတာရင်တွေတင်တွေသိပ်မထွားသေးလို့ ပထမပိုင်းမှာ သိပ်အားမရပေမယ့် လီးနဲ့တွေ့ပြီး နှစ်ပါတ်လောက် အကြာမှာရင်ထွားထွား၊ တင်ကားကားနဲ့ အရမ်းဖွံ့ ဖြိုးလာတာမို့ လိုးရတာ အင်မတန်ကို ဇိမ်ရှိလာပါတယ်၊ သိပ်လျင်တဲ့အန်တီထားက ရိပ်မိသွားမှာစိုးလို့ ဘော်လီကိုတောင်ကြပ်ကြပ်ဝတ်ခိုင်းပြီး ဘလောက်(စ်)ပွပွ ဝတ်ဖို့ သတိပေးထားရပါတယ်။

ကံကကောင်းချင်တော့ အန်တီထားခမျာယောက်ျား သုံးယောက်ကြားမှာ ဗျာများနေတော့ သူ့သမီးအခြေအနေကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်ပါဘူး၊ လင်ကြီးဖြစ်တဲ့ ဖေဖေနဲ့ ညတိုင်းဇိမ်နဲ့ အလိုးခံသလို၊မနက်ပိုင်းအိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတ့အဲ ချိန်မှာ ကျွန်တော်နဲ့အားရပါးရ နှစ်ပါးသွားကြပြီး၊ 

ညနေကျရင် ဈေးသွားဝယ်ယင်း အန်တီဝင်းတို့အိမ်မှာ ကိုဇော်နဲ့ချိန်းတွေ့ပြီးနှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လှည့် ကိုဇော်နဲ့ စခန်းသွားတတ်ကြပါတယ်။ကျွန်တော်ကလဲ အန်တီထားအဲဒီလောက် နှာကြီးတာကို မကျေနပ်လို့ မနက်ပိုင်းလိုးခွင့်ရတဲ့ အချိန်တွေမှာ ပုံစံ (၁၀၀) စာအုပ်ထဲက ထိထိမိမိအရှိဆုံးပုံစံတွေကိုရွေးပြီး လိုးပစ်တာပါပဲ။

အန်တီထားကလဲကျွန်တော်လိုးပေးတာ ကောင်းကြောင်း ပါးစပ်ကတဖွဖွငြီးယင်း အားရပါးရကို ခံတာပါပဲ၊ ကျွန်တော်လိုးတာကိုလဲ သူ့အနေနဲ့ တကယ် စွဲစွဲလန်းလန်း ဖြစ်နေပုံရပါတယ်။ခက်တာက ဖေဖေနဲ့ လိုးတ့အဲ ခါမှာရော၊ ဖေဖေခရီးထွက်သွားလို့ ကိုဇော်နဲ့ ချိန်းလိုးတ့အဲ ခါမှာရော သူကလိုးပေးနေတဲ့လူကို သိပ်ကောင်းကြောင်း တဖွဖွ ပြောနေတာပဲမို့တစ်ခါတစ်ခါ စိတ်နာနေမိတယ်။

အန်တီထားနဲ့စလိုးဖြစ်ပြီး သုံးပတ်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာအန်တီဝင်းကို လိုးချင်စိတ်တွေ အရမ်းပြင်းထန်လာတော့တယ်။အရင်တုန်းက အမြေဲ တွေ့နေကြဖြစ်တဲ့အန်တီဝင်းရဲ့ သွယ်သွယ် လျလျကိုယ်လုံးလေးဟာ နှာစိတ်နဲ့ကြည့်တော့မှ အရမ်းကို မက်မောစရာ ဖြစ်နေတယ်လေ။

ကျွန်တော်လိုးနေရတဲ့ သင်းသင်းနဲ့ အန်တီထားတို့မှာ သင်းသင်းက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အခုမှ ဖွံ့ ဖြိုးကာစအပျိုစစ်စစ်လေးမို့လိုးရတာ တစ်မျိုးဆန်းသလို အန်တီထားကျတော့လဲမြင်တဲ့လူတိုင်း မက်မက်မောမော ဖြစ်လောက်အောင်ကို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတင်းတင်း ရင်းရင်းနဲ့ရင်အရမ်းထွားပြီး တင်သားကြီးတွေကလဲ အရမ်းကိုအယ်တာမို့ လိုးရတာ အင်မတန်ကိုအရသာရှိတာအမှန်ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ အန်တီဝင်းကိုလိုးခွင့်ရရင် အရသာအဆီအနှစ်တွေ ခံစားရမယ်ဆိုတာအလိုလို သိနေတယ်၊ အန်တီဝင်းရဲ့ ခန္ဒာကိုယ် အချိုးအဆက်က အရမ်းထူးခြားနေတာကိုး။

အန်တီဝင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အန်တီထားလောက်လဲ မထွားဘူး၊သင်းသင်းလိုလဲ ဖွံ့ဖြိုးကာစ ပုံစံမဟုတ်ဘူး၊ ဟိုဗျာ၊အပင် ပါ်မှာ မှည့်ဝင်းနေတဲ့ ပန်းသီးကြီးလိုမျိုးပေါ့၊ မြင်တာနဲ့ကို စားလို့ကောင်းမယ်ဆိုတာ အလိုလိုသိနိုင်တယ်၊အဲဒီလိုမျိုးပေါ့။ 

အန်တီဝင်းမျက်နှာက အမြဲတမ်း ပြုံးနေတတ်တယ်၊ သူ့ထက်အသက် (၁၅) နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ဦးဘမြင့်ကို လင်လုပ်ထားရပေမယ့် အများအမြင်မှာ လင်ကိုသိပ်ဂရုစိုက်တဲ့မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ပါပဲ။သူ့ယောက်ျားကြီးကိုလဲ သူတစ်ကယ်ချစ်ကြောက်ရိုသေပါတယ်။

ဦးဘမြင့်ဟာ အသက်ကြီးနေလို့သူ့သွေးသား ဆန္ဒကိုစိတ်တိုင်းကျ မဖြည့်စွမ်းနိုင်တာကြောင့် သူ့ခမျာ ကိုဇော်နဲ့တိတ်တိတ်ပုန်းခိုးတွေ့ပြီး သွေးသားဆန္ဒကိုဖြေဖျောက်နေတဲ့ အပြစ်ကလွဲရင် သူဟာ တကယ့်မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်လိုနေတတ်တဲ့သူပါ။

စကားပြောတာကအစ တိုးတိုးလေး ပြောတတ်ပြီး လမ်းလျှောက်ရင်လဲ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ညင်ညင်သာသာလေးလျှောက်တတ်ပါတယ်၊ မျက်နှာသွယ်လျလျနဲ့မျက်လုံးမျက်ခုံးသိပ်လှသလို အရပ်အမောင်းကောင်းပြီးရင်တွေ၊ တင်တွေကလဲအချိုးကျကျပြည့်တင်းနေတာပါ။

အထူးခြားဆုံးကတော့ ကလေးတစ်ယောက်မှမမွေးဖူးတဲ့ သူမို့ခါးက ရက်ရက်စက်စက်ကိုသေးသွယ်ပြီး ခါးသိမ်သိမ်အောက်မှာ ကားစွင့်မို့မောက်နေတဲ့ တင်သားလုံးလုံးဝန်းဝန်းနဲ့ အဆီပြင်လုံးဝမရှိတဲ့ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးအောက်က ပြေဆင်းနေတဲ့ ဆီးခုံနေရာလေးပါပဲ။

သိပ်လှတယ်ဗျာ၊ အခုမှ မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ကျွန်တော့်အနေနဲ့ လမ်းမှာတွေ့သမျှ မိန်းမတွေကို ဂရုတစိုက်လျှောက်ကြည့် နေတာမို့ အန်တီဝင်းရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အရည်အချင်းတွေကို ပိုတွေ့နေရတာပေါ့။ ခက်တာက သားသမီးမရှိတဲ့ အန်တီဝင်းဟာ ကျွန်တော့်ကို သားတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး အမြဲတမ်းဆက်ဆံတတ်တာမို့ သူ့ကိုတကယ်တမ်းလိုးဖို့ကြတော့ အတော်ခက်နေတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကိုဇော့်ကိုတောင်မှ အလိုးခံသေးတာပဲဆိုတဲ့အသိစိတ်ကြောင့် သူ့ကို ""စွဲ"" သွားအောင် လိုးပြလိုက်ချင်စိတ်တွေကလဲ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်နေပါတယ်။စိတ်ကိုထိန်းမရတော့တာမို့ တစ်မနက်မှာ အန်တီထားကိုလိုးနေယင်းနဲ့ ဗြောင်ပဲဖွင့်ပြောပြီး အကြပ်ကိုင်ရတော့တာပေါ့။ အန်တီထားဟာ ဒီ ကိစ္စ ကို စီစဉ်ဖို့ အတော်ခက်နေပုံရပါတယ်။

ဟုတ်တာပေါ့လေ၊ သူကလင်ပါသားကျွန်တော်နဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းအလိုးခံနေတာကိုပါ ဖွင့်ပြောပြရမှာကိုး၊ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်က မဖြစ်မနေ စီစဉ်ပေးဖို့အတင်း အကြပ်ကိုင်နေတာမို့ တစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်းစီစဉ်ပေးမယ်လို့ ပြောရှာပါတယ်။

""မာမီက သားနဲ့ မာမီဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်းနဲ့သားကသူ့ကို အရမ်းသဘောကျနေတယ် ဆိုတာပဲ ပြောလို့ရမှာနော်၊ သားကို အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲဆုံအောင်စီစဉ်ပေးမယ်၊ ကျန်တဲ့ အပိုင်းကတော့ သားအပိုင်းပဲ၊ သူ့ကို လက်ခံလာအောင် သားဖာသာစည်းရုံးပေတော့၊ သူက လက်မခံရင် မာမီလဲ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး၊သိလား၊""

အန်တီထားရဲ့စကားကြောင့် စိတ်ထဲမှာ တော်တော်လှုပ်ရှားနေမိတယ်၊ အန်တီဝင်းက ဣန္ဒြေတော်တော်ကြီးတာမို့ ဘယ်လိုများ အစပျိုးရပါ့မလဲလို့ တွေးပူနေမိတာပေါ့၊ဒါပေမယ့် မိန်းမဆိုတာ မိန်းမပါပဲလေ၊ လီးနဲ့တွေ့ရင်ပျော့သွားရမှာပေါ့လို့တွေးပြီး စိတ်ဖြေလိုက်တယ်။ အန်တီထားဟာ ကတိတော့တည်ရှာပါတယ်၊ နောက်တစ်ရက်ကျော်စနေနေ့ နေ့လယ်မှာဖေဖေ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်နေတုန်းထမင်းစားခန်းထဲကို လက်ကုပ်ခေါ်သွားပြီး ပြောပြတယ်။

""သားရေ၊ မဝင်းက ခိုင်းစရာရှိလို့သားကိုခဏလောက် လာခဲ့ပါအုံးတဲ့ သားလဲ အားနေတာပဲ၊ သွားကူပေးလိုက်ပါ သားရယ်၊""

အန်တီထားက မျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြီး ပြောနေတာမို့ အခြေအနေကိုချက်ခြင်းပဲ သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။

""ဟုတ်ကဲ့ မာမီ ၊ကျွန်တော် အခုပဲ သွားလိုက်ပါ့မယ်၊""

ကျွန်တော်ကလဲ အထာပေါက်ပါတယ် ဆိုတ့သဲ ဘောနဲ့ပြန်မျက်စိမှိတ်ပြပြီး အန်တီဝင်းတို့ခြံဘက်ကို အသာထွက်လာခဲ့တယ်၊တစ်ခါတစ်လေ အန်တီဝင်းက ခိုင်းစရာရှိရင်ဒီလိုပဲ ခေါ်ခိုင်းနေကျမို့ ဘာမှ အထူးအဆန်း မဖြစ်တော့ပါဘူး။ ထူးဆန်းနေတာက ကျွန်တော့်စိတ်ပါပဲ၊

ဟိုမှာဘယ်လိုအခြေအနေနဲ့ ကြုံရမယ်ဆိုတာ ကြိုတင် သိမထားတော့ ရင်ခုံနေမိတယ်လေ၊ ကျွန်တော်ကြိုပြောခဲ့သလိုပါပဲ၊အန်တီဝင်းကို နည်းနည်းရှိန်နေတာလဲ ပါတာပေါ့။

""အန်တီဝင်း၊အန်တီဝင်း၊""

အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို အသာလှုပ်ယင်း အသံဖွဖွနဲ့ခေါ်လိုက်တော့ အိမ်ထဲက အန်တီဝင်းထွက်လာတယ်။

""သြော်၊ကျော်ကျော်၊လာလေ၊""

ဘာဂျာတံခါးကို သော့ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော်အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ဂျိန်းခနဲပြန်ပိတ်ပြီး သော့ခတ်လိုက်တာမို့ စိတ်ထဲမှာ ကတုန်ကယင် ဖြစ်သွားမိတယ်။

""အန်တီ၊ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တယ်ဆိုလို့၊""

ကျွန်တော့်အသံတွေ တုန်နေတာကို သတိထားမိတဲ့ အန်တီဝင်းဟာ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ချလိုက်ပါတယ်။

""ကျော်ကျော်ရယ်၊ မဝင်းက မင်းကိုခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ မင်းက မဝင်းနဲ့နှစ်ယောက်ချင်း တွေ့ချင်တယ်ဆိုပြီး မင်းမာမီကို ပူဆာတာမို့ မဝင်းက တမင်အတွေ့ခံရတာပါ၊ကဲ၊ ရှက်မနေနဲ့၊ ယောကျ်ားဖြစ်ပြီးအဲဒီလို သတ္တိမရှိတာမျိုး မဝင်းမကြိုက်ဘူး၊ ကျော်ကျော်ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော၊ မင်းဦးလေးလဲညမိုးချုပ်မှပြန်ရောက်မှာ၊""

အန်တီဝင်းက ပွင့်လင်းပေမယ့် ကျွန်တော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိလို့ အန်တီဝင်းရဲ့ လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကိုပဲ ငေးကြည့်နေမိတယ်။

""ဟင်း၊ ဟင်း၊ ကျော်ကျော်က စတုန်းကစပြီးခုမှရှက်နေပြီလား၊ ကဲ မဝင်းနဲ့ လိုက်ခဲ့ပြီး မဝင်းခိုင်းတာတွေအကုန်လုပ်ပေတော့၊ ကျော်ကျော်က မစရဲတော့လဲ မဝင်းကပဲစပေးရတော့မှာပေါ့၊""

အန်တီဝင်းရဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ စကားကြောင့်စိတ်ထဲမတော့ မခံချင်စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲပေါ်လာပါတယ်။

""ကျွန်တော်က အန်တီ့ကို အားနာနေလို့ပါဗျာ၊ အန်တီကဘာမှစပေးစရာမလိုပါဘူး၊ ကျွန်တော် အဲဒီလောက်မညံ့ပါဘူး၊ လာ၊ အိပ်ခန်းထဲသွားကြမယ်၊""

စိတ်တို နေလို့ အသံခပ်ပြတ်ပြတ်နဲ့ပြောယင်းအန်တီဝင်းရဲ့ လက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပီး အိပ်ခန်းထဲခေါ်ချသွားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် စိတ်တိုနေတာကိုသိလို့အန်တီဝင်းမျက်နှာဟာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်နေပါတယ်။ အခြေအနေကို ကျွန်တော်ကောင်းကောင်း ရိပ်မိနေပါပြီ၊

အန်တီဝင်းဟာ မလွှဲသာလို့ မာမီပြောတာကို ခေါင်းညိတ်ခဲ့ပေမယ့်သူ့ စိတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်ကို ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ အပျော်သဘောနဲ့ ဟာသလုပ်နေတာကိုး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ အန်တီဝင်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်သွားအောင်၊နောက်ပိုင်း မတွေ့ရမနေနိုင်ဖြစ်နေအောင်၊ အစွမ်းပြလိုက်မယ်လို့ ကျိတ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်။

ဒီလို ကိစ္စ  မျိုးမှာ ရှက်နေ ကြောက်နေလို့ အလုပ်မဖြစ်ဘူးဆိုတာကိုလဲ နားလည်လိုက်ပါတယ်။

""အန်တီ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပါလား၊""

ရဲရဲတင်းတင်းပြောချလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စကားကြောင့် အန်တီဝင်းတစ်ယောက် နည်းနည်းတော့ဖြုံသွားပုံရပါတယ်၊ဒါတောင်မှ ကျွန်တော့်ကိုပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကလိနေပါသေးတယ်။

""မဝင်းက ဘာဖြစ်လို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပေးရမှာလဲ၊ ကျော်ကျော်ရဲ့ ""

ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော် တော်တော်လေး စိတ်တိုနေပါပြီ၊ မိန်းမတစ်ယောက်က ဒီလောက်အထိ ""ရိ""နေတာကိုလဲ စိတ်မရှည်ချင်တော့ဘူးလေ။

""အန်တီပဲ ခုနတုန်းက ဘာဖြစ်ချင်သလဲပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုပြီး အခုမှ ဘာဖြစ်လို့ မေးနေတာလဲဗျာ၊ အန်တီ့ကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး စိမ်ပြေနပြေစည်းစိမ်ခံစားချင်လို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ခိုင်းတာပေါ့၊ကဲပါ၊ အန်တီရှက်နေရင်လဲ ကျွန်တော်ပဲချွတ်ပါ့မယ်၊""

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ အန်တီဝင်းကို ကုတင်ပေါ်အသာထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတ့ဘဲ လောက်(စ်)နဲ့ဘယာစီယာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ဘယာစီယာချိတ်ဖြုတ်ချလိုက်လို့ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တောင်စကားမပြော နိုင်အောင်ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဟုတ်ပါရ့ဗျာ။ တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒီလောက်လှတဲ့ နို့မျိုး မမြင်ဘူးပါဘူး။

သင်းသင်းနို့တွေက အပျိုဖြစ်ကာစ အခုမှစပြီး ဖွံ့ဖြိုးကာစပုံစံမျိုးမို့ သိပ်မထွားဘူး၊ အန်တီထားကျပြန်တော့လဲကလေးတစ်ယောက် မွေးခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ နို့ကအရမ်းကြီးပေမယ့်နည်းနည်းတော့ ပျော်တွဲတွဲဖြစ်နေပြီ၊အခုကျွန်တော်တွေ့နေရတဲ့ အန်တီဝင်းရဲ့ နို့ကြီးကတော့လုံးဝန်းထွားကျိုင်းပြီး လုံး၀ ပုံစံမပျက်သေးဘဲ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလဲ အပြင်ကိုသိပ်ထွက်မနေဘဲ နို့အုံကြီးထဲမှာမြုပ်နေတယ်၊တစ်ကယ်လှတဲ့ စို့ချင်စရာကောင်းတဲ့နို့ကြီးတွေပါပဲဗျာ။

""ဟဲ့၊ ကျော်ကျော်၊ ဘာတွများ အထူးအဆန်းတွေ့လို့ ဒီလောက်တောင်စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ၊""

""အန်တီဝင်းနို့ကြီးတွေက တကယ်လှတယ်ဗျာ၊ဒီလောက်လှတဲ့ နို့ကို ကိုင်ရမှာတောင် နှမြောတယ်၊""

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောချလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စကားကြောင့်အန်တီဝင်းမျက်နှာမှာ ရှက်သွေးဖြန်းသွားပုံရပါတယ်၊သူလဲစိတ်နည်းနည်းတော့""ထ""လာပုံပါပဲ။

""အေး၊ကိုင်ရမှာနှမြောနေရင် ထိုင်သာကြည့်နေ၊မင်းဦးလေး ပြန်လာတ့အဲ ထိ ထိုင်ကြည့်""

တမင်အရွဲ့တိုက် အပြောခံလိုက်ရလို့ စိတ်တိုတိုနဲ့ညာဘက်နို့အုံကို ဆွဲငုံလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်နို့အုံကိုဘယ်ဘက်လက်နဲ့ စိမ်ပြေနပြေဆွဲချေပစ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ ညာဘက် လက်ကလဲ ပြေကျနေတဲ့ ထမီထဲကိုလက်လျိုလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းအိအိကြီးကိုအသာပွတ်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ခလယ်ထဲ့ပြီးမွှေပစ်လိုက်ပါတယ်၊ အထဲမှာ အရည်တွေစိမ့်ထွက်နေပြီမို့စောက်ခေါင်းလေးဟာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြစ်နေပါပြီ။

""အန်တီ့ကို ဦးလေးပြန်မလာခင်မှာ ငါးချီပြီးသွားအောင်လိုးပြမယ်၊ မလိုးနိုင်ရင် လီးကို ဖြတ်သာပြစ်လိုက်၊""

စကားဆုံးတာနဲ့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲနို့နဲ့စောက်ပတ်ကို အားရပါးရနှိုးဆွပေးနေပါတော့တယ်၊ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွပေးလိုက်တော့ ညည်းသံလေးတွေထွက်လာပါတယ်။

""ဟင်း၊ဟင်း၊ ကျော်ကျော်ရယ်၊ စကား မပြောတော့လဲ ဘာမှမပြောဘူး၊ ပြောမယ့်ပြောတော့လဲ မဝင်းကို ငါးချီတောင် လိုးမယ်တဲ့။ ပါးစပ်ကရဲလိုက်တာကွယ်၊ဟင်း၊ဟင်း၊""

""ပါးစပ်ကရဲတာ မဟုတ်ဘူး အန်တီ၊ တစ်ကယ်လက်တွေ့ လိုးပစ်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားလို့ပြောနေတာ၊ကဲပါလေ၊ စောင့်ကြည့်ပေါ့၊""

ပါးစပ်ကပြောနေယင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကအောက်ဘက်ကို အသာရှောဆင်း သွားတာမို့ အန်တီဝင်းတစ်ယောက် အလန့်တကြားဖြစ်သွား ပါတယ်။

""ဟဲ့၊ကျော်ကျော်၊ဘာ ဘာလုပ်၊ အို၊အိုး၊""

လျောကျနေတဲ့ ထမီကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်သွယ်သွယ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖြဲကားယင်း ပြူးထွက်လာတဲ့စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိစုပ်လိုက်ယင်း လျာနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းရက်ပေးလိုက်တာမို့ အန်တီဝင်းရဲ့ စကားသံတွေတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ ရပ်သွားပါတယ်။ နေ့တိုင်း သင်းသင်းနဲ့အန်တီထားတို့ကို ဘာဂျာမှုတ်နေကျမို့ ဘာဂျာမှုတ်တဲ့နေရာမှာတော့ တော်ရုံတန်ရုံ မိန်းမ တစ်ယောက်ကိုကော့ပျံသွားအောင် ကျွန်တော့် အစွမ်းပြနိုင်ပါတယ်။

""အား၊အား၊ဟင်း၊ ကောင်းလှချည်လား

ကျော်ကျော်ရယ်၊ ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲ၊အို၊အိုး၊""

အန်တီဝင်းတစ်ယောက် ပါးစပ်ကညည်းယင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အလန့်တကြား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရှုာပါတယ်၊မကိုင်လို့လဲမရဘူးလေ။ကျွန်တော်က ရေရေလည်လည်အစွမ်း ပြလိုက်တာကိုး၊လီးပေါင်းစုံ အတွေ့အကြုံ ရှိထားတဲ့အန်တီထားက မိန်းမတစ်ယောက်ကိုစွဲသွားအောင်ဘာဂျာမှုတ်နည်းကို လက်ထပ်သင်ပေးခဲ့တာကိုး၊

ကျွန်တော့်လျှာကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတေကို စိမ်ပြေနပြေရက်နေတ့အဲ ချနိ ်မှာ စောက်ခေါင်းထဲကစိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေဖင်ဝမှာစိုအိနေတာမို့ လက်ညိုးလေးနဲ့အသာမွှေပေးနေယင်းလက်ညိုးကိုပါဖင်ပေါက်ထဲဝင်အောင်အသာထိုးသွင်းပြီးဖင်ကိုလက်ညိုးနဲ့ လိုးပေးနေတာကိုး။ အန်တီထားကတော့အဲဒီလို ဖင်ကိုဆွပြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာမျိုးကို ဘယ်မိန်းမမှတောင့်မခံနိုင်ဘူးလို့ ပြောပြထားတယ်၊ သူ့ကိုလုပ်ပေးတိုင်းလဲ စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ပြီး တစ်ချီတော့ အနည်းဆုံးပြီးတယ်၊

တစ်ခါတစ်လေများ အရသာ ရှိလွန်းလို့ပါဆိုပြီးနောက်တစ်ချီတောင် ထပ်မှုတ်ပေးခိုင်း တတ်တယ်။ အခု အန်တီဝင်းကို ကြည့်ရတာ အတော် ""လူး"" နေပါပြီ၊ ညည်းသံတွေကလဲ အခန်းထဲမှာ ညံနေပါပြီ၊ ကျွန်တော့် အတွေ့အကြုံအရဆိုရင် နောက်ဆယ်ချက်လောက် ဆက်တိုက်""မှုတ်"" ပေးတာနဲ့ သူပြီးတော့မှာပါ၊ 

ဒါကိုသိလို့တမင်ပဲအရှိန်ကိုလျော့ပစ်လိုက်တယ်၊ စောစောတုန်းက ""ရိ"" ထားတဲ့အတွက် ကလဲ့စားချေတာ ပေါ့ဗျာ။

""အား၊အင်း၊ပြီး၊ပြီးတော့မယ် ကျော်ကျော်။လုပ်ပါ၊ဆက်လုပ်ပါကွယ်၊ ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊အို၊မရပ်ပါနဲ့၊ လုပ်၊လုပ်လေ၊ ကြမ်းကြမ်းလုပ်စမ်းပါ၊ဟင်း။ထွက်ပြီ၊ထွက်ပြီ၊""

အန်တီဝင်းဟာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံပြီးစောက်ရည်တွေကို တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။အထာကျွမ်းနေတဲ့ကျန်တော်ကလဲ စောက်စိကိုဆွဲငုံလိုက်ပြီးလျာနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းရက်ပေးနေယင်း လက်ညိုးကိုလဲ အဆက်မပြတ် ထုတ်လိုက်၊ သွင်းလိုက်လုပ်ပေး လိုက်ပါတယ်။

""ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ကျော်ရယ်၊ အရည်ထွက်နေတာတောင် ဆက်စုပ်နေတော့ ချင်ဆီထဲက သွေးတွေတောင် ထွက်ကုန်ပြီလားမသိပါဘူး၊ ဒီလိုအရသာမျိုး ၈၀ တစ်ခါမှမခံဖူးဘူး၊ တစ်ချီထဲနဲ့ မဝင်းတော့ မျော့သွားပြီ၊""

""အန်တီမောရင် ခဏနားလိုက်အုံးလေ၊ အမောပြေမှ ဆက်လုပ်ကြတာပေါ့၊""

ပြောပြောဆိုဆို ဒူးထောက်နေရာက ကျွန်တော်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးမှာထိုင်ချလိုက်တယ်။

""ဟယ်၊ကျော်ကျော်၊နင့်ဟာကြီးက၊""

အောက်ပိုင်းမှာ ပုဆိုးမရှိတော့တဲ့ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကိုသတိရပြီး ပုဆိုးကိုကောက်ပတ်လိုက်ပါတယ်။

""အန်တီကလဲ အလန့်တကြားနဲ့ ဒါများ မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာပဲ၊""

""မြင်တော့မြင်ဘူးတာပေါ့ ကျော်ကျော်ရယ်၊ နင့်ဟာကြီးက အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးလွန်းလို့ လန့်သွားတာပေါ့ဟဲ့၊ ဆေးတွေ ဘာတွများ လိမ်းထားတာလား၊""

""ဘာဆေးမှ မလိမ်းဘူး၊ အဲဒါ သဘာ၀ အတိုင်းပဲ"

""ဟင်း၊ ဒီအရွယ်မှာ တောင် ဒီလောက်ကြီးနေရင်နင့်အသက်နှစ်ဆယ်လောက် မိန်းမယူတ့အဲ ခါကျရင် ညားတဲ့မိန်းမတော့ တစ်ချီထဲနဲ့ အသက်ထွက်မှာပဲ၊ ဟင်းဟင်း၊""

""လီးကြီးလို့ စိတ်ညစ်တဲ့ မိန်းမ မရှိပါဘူး အန်တီရာ၊ပိုတောင်ကြိုက်ကြအုံးမယ်၊အခု အန်တီတောင် ဒါကြီးကိုသဘောကျနေပြီမဟုတ်လား၊""

""အေးကွယ်၊ ကျော်ကျော့်ကို အစက ဒီလောက်အစွမ်းကောင်းမယ်လို့ လုံးဝထင်မထားဘူး၊ အခုတော့ဟိုဟာနဲ့တောင်မလုပ်ရသေးပဲမဝင်းမျော့နေပြီ၊ဟိုဟာကြီးနဲ့လုပ်နိုင်ပြီလား၊""

""ကျွန်တော်က မေးရမယ့်စကားပါ အန်တီရာ၊ကျွန်တော်ကအခုချိန်ထိ မလိုးရသေးလို့ လီးက အရမ်းတောင်နေတာ၊ အန်တီ အမောမပြေသေးဘူးထင်လို့စောင့်နေတာဗျ၊သိလား၊""

""သြော်ကွယ်၊စောစောကပြောရောပေါ့၊ အန်တီကခံနိုင်ပါတယ်၊ ကဲ၊ ဘယ်လို လုပ်ချင်သလဲ၊ ကျော်ကျော်စိတ်တိုင်းကျပြော၊""

ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ကမပြောတော့ဘဲ အန်တီဝင်းရဲ့ပေါင်တွေကို ကုတင်စောင်းပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာပေါင်တန်နှစ်ချောင်း ဆွဲကားပြီး ပြဲထွက်လာတဲ့စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

""အိုး၊ကျော်ကျော်ရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာကွယ်၊မင်းလီးကြီးကအတွေ့ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ စွဲတယ်ကွယ်၊ဆောင့်၊ဆောင့်၊ နာနာလေးသာဆောင့်၊မဝင်း သိပ်ကောင်းနေပြီ၊ သိလား၊""

ကုတင်စောင်းတင်လိုးတဲ့ပုံစံက အဝင်သိပ်ကောင်းသလို အန်တီဝင်းကလဲ အပေးသိပ်ကောင်းတာမို့အရသာသိပ်ရှိနေပါတယ်၊လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုဒစ်အထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်ထဲ့ပေးလိုက်တော့အန်တီဝင်းခမျာ ပါးစပ်က အသံကုန်ညည်းယင်းစောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာသလို ကျွန်တော့်လီးတစ်ချောင်းလုံးဟာလဲ စောက်ခေါင်းထဲကထူးထူးကဲကဲညှစ်ပေးနေတဲ့ အတွေ့အထိ ကြောင့် အရမ်းကောင်းသွားပြီးလရည်တွေတပြစ်ပြစ် ပန်းထုတ်ယင်း လီးကိုအဆုံးအထိဖိကပ်ပြီး ဇိမ်ယူနေမိပါတော့တယ်။ 

အဲဒီနေ့ကညနေငါးနာရီလောက်အထိ မနားတမ်းလိုးလိုက်ကြတာအန်တီဝင်းခမျာ နောက်ထပ် လေးချီတောင်ထပ်ပြီးသွားတာမို့ကျွန်တော့်ကို တစ်ပတ်တစ်ခါမှန်မှန် လာလိုးပေးဖို့တောင်းပန်ယူရတဲ့ အထိဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ မိန်းမသုံးယောက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေတော့သည်။


ပြီးပါပြီ







Wednesday, March 25, 2009

တကယ်ဆိုရင် အချစ်ပဲလိုတယ် (စ/ဆုံး)

တကယ်ဆိုရင် အချစ်ပဲလိုတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကာမမင်းသား

အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူး ဆိုတဲ့ စကားရှိပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ကတော့ အသက် (၂၆) နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါး ရည်းစားလေးတစ်ယောက်ရခဲ့ရသည်။ ရမယ့်ရတော့လည်း ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ်က ညိုမောင်ထက်အသက်(၇)နှစ်လောက်ငယ်သည်။ လေးငယ်အသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှရည်းစားလေး(၁)ယောက်ရတော့ ညိုမောင်မှာမထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလားထင်နေသည်။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍အလှကြည့်နေသလိုထားသည်။ 

ဒါပေမယ့် လေးငယ်ကခေတ်ကာလသမီးပျိုဘဲ ညိုမောင်ထက်ရဲသည်၊ သွက်သည်။ ရည်းစားဘဝပီပြင်အောင် ညိုမောင်အားလမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ညိုမောင်နှင့်လေးငယ်ကြိုက်ကြတာ (၆)လကျော်လာခဲ့ပြီ။ တစ်နေ့မှာတော့ ညိုမောင်တစ်ယောက်အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲရှိသည်နှင့် ပျင်းပျင်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတုန်း လေးငယ်တစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာ သည်မသိ။ ညိုမောင်၏အိပ်ခန်းထဲထိရောက်၍လာသည်။

ပက်လက်အိပ်နေသော ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့လေးငယ်ကပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သောအထိအတွေ့နှင့်မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေကြောင့် ညိုမောင်နိုးလာပြီးမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။

“  ဟင်......လေးငယ်...”

ညိုမောင်အံ့သြသွားသည်။

“  အစ်ကိုနိုးလာပြီလား...”

“  အင်း....လာ အိမ်ရှေ့သွားရအောင်....”

ညိုမောင်က ထထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ လေးငယ်က ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချထားသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို မ ထသည့်အပြင် ပို၍ဖိချလိုက်သည်။ ဒီလိုအနေအထားမှဘယ်သွေးဘယ်သားတွေက ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်ပါ့မလဲ......။ 

ပြောမရသည့်အဆုံး ညိုမောင်ကနားမလည်နိုင်စွာနှင့်လေးငယ်၏မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေကလှုပ်ရှား၍လာသည်။ ညိုမောင် သူ့ခေါင်းကိုကြွ၍ လေးငယ်ပါးလေးတစ်ဖက်ကိုနမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ လေးငယ်မျက်လုံးလေးမှိတ်ကျသွားပြီး မျက်နှာလေးကပြုံးသွားသည်။ အရှိန်ပြင်းစွာလှုပ်ရှားနေသောညိုမောင်၏ရင်ခုန်သံတွေကို လေးငယ်ကြားနေရသည်။ မိန်းမသားဆိုတာက အိန္ဒြေကောင်းလွန်း၍သာ သူတို့ကိုအကဲမခတ်နိုင်ရှိရမည်။ သူတို့ကယောင်္ကျားတွေထက်ပိုပြီးခံစားချက်ပြင်းပြ၍ စိတ်လှုပ်ရှားမှုပြင်းထန်သည်။

လေးငယ်၏လက်လေးတစ်ဖက်က ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ယုယုယယလေးပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ ညိုမောင်၏ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ရောက်သွားရာမှ ဆီးခုံပေါ်သို့ထိပွတ်နေမိသည်။

“  လေးငယ်ထတော့ကွယ်.....တော်ကြာမှားကုန်ကြလိမ့်မယ်....”

“  တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ကြတာ မှားတာလားဟင် အစ်ကို....”

အသံလေးများက လှိုင်းထပုတ်ခတ်နေသည်။ ညိုမောင်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။ လေးငယ်မကြားအောင်သက်ပြင်းတစ်ချက်ခိုး၍ချရင်း ညိုမောင်၏လက်အစုံက နွေးထွေးအိစက်နေသော လေးငယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်ပတ်ပွေ့ပိုက်လိုက်သည်။ လေးငယ်၏ရင်ထဲတွင် ဝေဟင်ထဲလွင့်မျောသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ ညိုမောင်၏လက်တစ်ဖက်က လေးငယ်၏တင်သားလုံးလုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင်းဆုပ်နယ်သည်။

“  ချစ်တယ်....လေးရယ်”

ညိုမောင်၏အသံက အစ်တစ်တစ် တစ်ဆို့ဆို့ကြီး.....

“  လေးလဲ....အစ်ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ သိလား.......”

ကာမအမှောင်ထုသည် တစ်ဖြေးဖြေးမှုံရီနက်ရှိုင်း၍လာသည်။ ညိုမောင်ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ လေးငယ်လှိမ့်တက်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက်စေ့စေ့မကြည့်ရဲကြပေ။ညိုမောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဘေးသို့ကားလိုက်သည်။ မာကျောကျော အချောင်းတစ်ခုက လေးငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို ထောက်မိသွားသည်။ လေးငယ်၏အသားလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။

“  အစ်ကို...”

“  ဘာလဲ.....လေး...”

“  လေးငယ် ရှက်တယ်ကွယ်....”

လေးငယ်ကညိုမောင်နားဝသို့ တိုးတိတ်ညင်သာစွာလေးဆိုသည်။ ညိုမောင်လက်များကတရွရွလှုပ်ရှား၍လာသည်။ လေးငယ်၏ထဘီအောက်စလေး လန်တက်သွားသည်။

“  အစ်ကို....လေးငယ် ရှက်ပါတယ်ဆို...”

ညိုမောင်ထံမှ တုန့်ပြန်စကားသံထွက်ပေါ်၍မလာပေ။ သူ၏အပေါ်မှာ မှောက်လျက်သားလေးဖြစ်ကာ ထဘီအောက်စလေးလှန်တင်နေ၍ ဖင်ပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်နေသောလေးငယ်ကိုအသာပွေ့ဖက်၍ ဘေးသို့လှဲချလိုက်ရာက ညိုမောင်ကအပေါ်စီးမှဖက်လျှက်သား နေရာယူလိုက်သည်။ လေးငယ်၏ဒူးလေးကခပ်ကားကားလေး ထောင်ထားမိရာ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကအလိုအလျှောက်ကားထားသည့်နှယ် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်၍နေသည်။ ညိုမောင်၏အသက်ရှုသံတွေက စည်းချက်မကျတော့ဘဲ ဗရမ်းပတာဖြစ်ကာပြင်းထန် ၍လာသည်။အလားတူ လေးငယ်၏ထွက်သက်လေသံများကလည်းမူမမှန်တော့ပေ။ ညိုမောင်က သူနှင့်လေးငယ်တို့ကြားသို့ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး လေးငယ်၏စောက်ဖုတ်လေးကိုစမ်းသည်။

“  ဟင့်အင်း.....မကိုင်နဲ့ကွာ.....အို...”

ညိုမောင်၏ လီးကအစွမ်းကုန်မတ်တောင်၍နေသည်။ လီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး လေးငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့တေ့သွင်းသည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ်အတွေ့က စိုစွတ်နွေးထွေး၍နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးသားများဆူပွက်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးဆောက်တည်ရာမရကြချေ။

“  ပြွတ်....အား....ဟင့်...အဟင့်.....မဝင်ဘူး.....”

လီးကဘေးသို့ချော်ထိုးမိသည်။ လေးငယ်က လွှတ်ခနဲပါးစပ်ကထွက်သွားသည်။

“  မဝင်သေးဘူးလား.............ဟင်.....လေး....”

“  ဟင့်အင်း....”

လေးငယ် ညိုမောင်မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ အသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။

“  ကိုင်သွင်းပေးပါလား....ဟင်..”

“  ဟာ....ကျွတ်....ဒုက္ခဘဲ....မကိုင်ရဲဘူး....အဟင့်....”

ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်တွန့်လိမ်နေသဖြင့် လိုရာမရောက်ဘဲ နှောင့်နှေး၍နေသည်။ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ပါးပြင်နုနုဖွေးဖွေးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းပြီး သူမ၏လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို ယုယစွာပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ပြီး သူ့ကိုယ်ကြီးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသော လေးငယ်၏လက်ထဲမှရုန်း၍ ကိုယ်ခြင်းခွာကာ သူ့ကိုယ်ကိုကြွပြီး သူ့လီးကြီးကို အသာအယာလေးဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။

“  ပြွတ်....အမလေး...အစ်ကိုရယ်....”

သည်တစ်ခါတော့ လီးကလေးငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဝင်သွားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားသည်။

“  ပြွတ်...ပြွတ်....စွတ်.....စွတ်......ပြွတ်....”

ညိုမောင်၏အလိုးအညှောင့် လေးငယ်၏အလူးအလူးအလိမ့်လိမ့် အကော့လေးတွေ ဗြောင်းဆန်သွားသည်။ လှပနုနယ်သော လေးငယ်၏ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ဘယ်လူးညာလိမ့်ဖြင့်ဖြစ်နေသည်။ ညိုမောင်၏လီးကြီးကလည်း မှန်မှန်ကြီးဆောင့်သွင်းနေသည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်....စွပ်...စွပ်.....ပြွတ်...ပြွတ်....”

အမွှေးပါးပါးလေးအုပ်လွှမ်းနေသော လေးငယ်၏စောက်ပတ်ကို ညိုမောင်ငုံ့၍ကြည့်သည်။ မဲမှောင်နေသော သူ၏လီးမွှေးကြီးများက ဖြူလွှနူးညံ့နေသောလေးငယ်၏စောက်ဖုတ်အုံလေးကို ပွတ်သပ်မိလေတိုင်း လေးငယ်မှာကော့ပျံလူးလိမ့်သွားရသည်။ လီးကြီးဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း ရဲကနဲ ရဲကနဲ အပြင်သို့ပြူးထွက်လာသောလေးငယ်၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများမှာအရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာနူးအိ၍နေသည်။ သူ့တစ်သက်မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့မြင်လိုက်ရချိန်မှာပင် တစ်ပါတည်းလိုးဖူးလိုက်ရသည်။

မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေသည့်အရသာဒဏ်ကိုခံရင်းလူးလိမ့်၍ တစ်လောကလုံးကိုမေ့နေသော လေးငယ်၏ ကိုယ်ပေါ်မှရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ကြယ်သီးများကို အဆောင့်မပျက်ညိုမောင်ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့အောက်မှဘော်လီပန်းရောင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍တင်လိုက်သည်။ အဲ့ဒီနောက်တော့ ညိုမောင်၏လက်တစ်ဖက်က လေးငယ်၏နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်ရာ လေးငယ်ခမျာအလူးလူးအလိမ့်လိမ့်ဖြင့်ရင်ဘတ်လေးကော့ကော့တက်သွားရသည်။

“  ပြွတ်.....ပြွတ်.....စွပ်.....ပလွပ်....စွပ်...ပြွတ်....ပြွတ်”

“  အစ်ကို....အ...အင့်.....အင့်....အင့်...အ...အား...”

အင်္ဂါစပ်နှစ်ခုကြားမှ ယိုစိမ့်ကျလာသောချွဲပြစ်ပြစ်အရည်လေးများက လျှံကျလာပြီးအသံလေးတွေကပို၍ကျယ်လာသည်။

“  ရှီး...အား....အဟင်း....တစ်မျိုးကြီးဘဲ....ဟင်း...ဟင်း....”

“  နာရင်ပြောနော်....လေး..”

“  အင်...လေးငယ်..မပြောတတ်ဖူး....အင်း...ဟင်းးးးး”

“  လေး...လေးငယ်.....အား....ဟ”

နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့မှောက်ချ၍ လေးငယ်၏ကိုယ်လေးကိုသိမ်းကြုံး၍ဖက်လိုက်ခိုက် လေးငယ်ကလည်းကမန်းကတမ်းပြန်ဖက်ရင်းခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမှာ ဗရမ်းဗတာတုန်ခါသွားရလေတော့သည်။ ကျွဲကောသီးအမွှာနှစ်ခုလိုတင်းပြောင်နေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက သာမာန်အနေအထားထက်ပိုပြီး ဖောင်းမို့နေတာသိသာလှသည်။ ခံစားရတာလဲအသားတွေကတင်းနေပြီးနာနေသည်။ မခံမရပ်နိုင်အောင်နာကျင်ခြင်းမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် နေရထိုင်ရတာခက်လှသည်။ လေးငယ်ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ.....။တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ်ဒီတစ်ခါဘဲ ဒီနေရာမှဒီလိုဖြစ်ဖူးသည်။ အစ်ကိုညိုမောင်လေ....လူပျိုသိုးကြီး မနေ့ကနေ့ခင်းက လေးငယ်ကိုနဲနဲလေးတောင်အနားမပေးဘဲ သုံးချီဖြုတ်လိုက်သည်။

လီးဆိုတာ ဘာမှန်းမသိသေးသော မျက်နှာစိမ်းစောက်ပတ်လေးက သူ့အားသူ့အင်နှင့်မမျှလောက်အောင် တာဝန်တွေထမ်းဆောင်လိုက်ရသည်။ ဒီတော့ခုလိုယောင်ယမ်းလာရတာ ဘာမှမဆန်းလှပေ။ ဒါကလဲ လေးငယ်ကြောင့်ဘဲမဟုတ်လား........သူ့ဘာသာအိပ်ပျော်နေတဲ့ ညိုမောင်ကိုလေးငယ်ဘဲ မိန်းကလေးတန်မဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်သွားပြီး နူးခဲ့တာမဟုတ်လား......။ ညကတော့သိပ်ပြီးမသိသာလှ အရှိန်ကမသေသေးဘဲကို...စောက်ပတ်လေးနာနေတာကို “အစ်ကိုလိုးခဲ့တဲ့စောက်ပတ်လေးဆိုပြီး ဒီနေရာလေးကို အစ်ကိုမက်မက်မောမော လိုးခဲ့တာပဲဆိုပြီး” ဖီးလ်လေးနဲ့ယှဉ်ပြီး နာနေတာလေးကိုခံစားကာကြည်နူးနေတော့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ရယ်လို့မခံစားမိသေးပေ။ အခုမိုးလင်းတော့မှ သူ့ဟာလေးသူကြည့်ပြီး လေးငယ်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှမကြုံဖူးတော့လဲ ဘာတွေထပ်ပြီး တိုးပြီးဖြစ်လာအုံးမလဲဟုတွေးပြီး ထိတ်လန့်မိပြန်၏။

ဆေးခန်းသွားပြဖို့တော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်ပါ။ အတော်အတန်စဉ်းစားလိုက်တော့မှ နည်းလမ်းလေးတစ်ခုကို ဝေေ၀ဝါးဝါးလေးသိလိုက်ရသည်။ အိမ်တွင် မိဂသီဒဏ်ကြေလိမ်းဆေးရှိသည်။ ခြေထောက်တွေလက်တွေ တစ်ခြားကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေထိခိုက်မိ၍ နာကျင်ယောင်ယမ်းလျှင်တော့ မိဂသီလိမ်းလျှင်ပျောက်သွားသည်။ လေးငယ်ဘာမှ သိပ်ပြီးမစဉ်းစားတော့ဘဲ အစ်မဖြစ်သူ ထွေးနွယ်၏အိပ်ယာဘေးမှာ တုံးလုံးပက်လက်လေးဖြစ်နေသော မိဂသီဆေးပုလင်းကိုယူ၍ နံရံကိုမှီကာ ခပ်လျှောလျှောလေးထိုင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်ကာကားရင်းဆေးလူးနေမိသည်။

“  ဟယ်....လေးငယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“  ဟာ မမ ....ဘာ....ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”

လေးငယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုစေ့၍ထဘီကိုကမန်းကတန်းဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးကိုပတ်ပြီးထိုင်ပစ်လိုက်မိသည်။ မမ၏မျက်နှာက ညီးပြောတာငါမယုံပါဘူးအေ ဆိုသည့်မျက်နှာပေးမျိုးဖြင့် လေးငယ်ကိုကြည့်သည်။

“  ငယ်လေးကလဲ....ညီအစ်မချင်းဘဲဟာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပေါ့ ဒါမှမမလဲ ဝိုင်းပြီးလုပ်ပေးနိုင်မှာ....”

“  အာ....မမကလဲ ခုံစောင်းနဲ့ဆောင့်မိလို့ ဒီမှာနာရတဲ့ကြားထဲမှာ ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး လာပြောနေတယ်....”

မိဂသီဆေးပုလင်းကို ထွေးနွယ်၏အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေကိုဆောင့်နင်း၍ထွက်လာခဲ့မိသည်။ အငယ်ဆုံးတွေရဲ့စရိုက်ကဒီလိုဘဲဆိုးတတ်သည်။ လေးငယ် မမထွေးနွယ်ကို သိပ်ပြီးအစာမကြေချင်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူဒီလိုဖြစ်တာ မမထွေးနွယ်ကြောင့်...၊မမကြောင့် တစ်နေ့ကညက မမထွေးနွယ်လေ သူ့ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးနဲ့ချိန်းတွေ့တယ်....ချိန်းတွေ့တဲ့ နေရာကသိပ်ပြီးဝေးဝေးလံလံမဟုတ်။ သူမတို့အိမ်တွင်ပင်ဖြစ်သည်။ 

တနည်းအားဖြင့်ပြောရရင် ခင်မောင်ထွေးက အိမ်လာတတ်သည်ဟုလည်း ပြောရင်ရသည်။ ကွာပါ့...အစ်ကိုညိုမောင်တို့နှင့်အတော့ အိမ်ရှေ့လမ်းကဖြတ်သွားလို့ 

“  အိမ်ထဲဝင်အုန်းလေ”

ဟု လေးငယ်ကခေါ်ရင်တောင်မှ အစ်ကိုညိုမောင်က “မဝင်တော့ဘူးသွားတော့မယ်” ဆိုပြီးဆက်လျှောက်သွားတတ်သည်။

မမထွေးနွယ်ရဲ့ရည်းစားခင်မောင်ထွေးကတော့ လူခြေတိတ်ချိန်ကျမှ ခြံထဲကိုရောက်လာတတ်သည်။ မမထွေးနွယ်နှင့်ခင်မောင်ထွေးတို့က ကြိုတင်ချိန်းထားပုံမရ။ ခင်မောင်ထွေးရောက်လာလျှင် သစ်ကိုင်းခြောက်သေးသေးလေးတွေကို သွပ်မိုးပေါ်ပစ်တင်၍အသံပေးတတ်သည်။ ခဲလုံးလိုလိမ့်ဆင်းသွားတာမျိုးမဟုတ်တော့ ဖျောက်....ဖျောက်......ဆိုသောအသံလေးသာကြားလိုက်ရသည်။ 

ဒီအသံကြားပြီးပြီဆိုလျှင် မမထွေးနွယ်က လေးငယ်အိပ်နေရာဖက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး အသာလေးအိပ်ယာပေါ်မှထကာ ခြံထဲဆင်းသွားတတ်သည်။ ဒီအခါမျိုးတွင်လေးငယ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပြီး အိပ်ယာထဲမှာငြိမ်ပြီးနေလိုက်သည်။ နောက်တော့....လေးငယ်တစ်ကယ်အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူတို့ခြံထဲတွင်ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းမသိတော့ပေ။

တစ်နေ့ကတော့ မိုးချုပ်မှလေးငယ်လက်ဖက်တွေစားထားမိလို့ ညဖက်အိပ်မပျော်ဘဲဖြစ်နေတုံး သွပ်မိုးပေါ်မှတစ်ဖျောက်ဖျောက်အသံလေးတွေကြားလိုက်ရသည်။ လေးငယ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ မမထွေးနွယ်ထွက်သွားပြီး ခဏလောက်ကြာမှ လေးငယ်အိပ်ယာမှထပြီး မမထွေးနွယ်စေ့ထားပစ်ခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှခြံထဲသို့ဆင်း၍စပ်စုမိသည်။ ခြံထဲရောက်တော့ လေးငယ်သူမကိုယ်သူမ မှားများသွားပြီလားလို့ အထိတ်တလန့်တွေးလိုက်မိသည်။ 

တွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကမသက်သာလှ။ မမထွေးနွယ်က မြေပြင်မှနှစ်ပေကျော်ကျော်အမြင့်ပေါ်တွင်ပေါက်နေသော သရက်ပင်ခွကြားပေါ်သို့ သူ့ဗိုက်လေးကိုတင်ပြီး မှောက်ထား၍လက်နှစ်ဖက်က ဘယ်ညာခွဲထွက်သွားသောသရက်ပင် ပင်စည်နှစ်ခုကိုကိုင်၍အားပြုထားသည်။ (သရက်ပင်ခွကြားမှာ သားရေခွလိုပုံစံမျိုးဖြစ်နေသည်။) ခါးအောင်ပိုင်းက ထဘီကိုခါးဆီသို့ဆွဲ၍လှန်တင်ထားပြီး မမထွေးနွယ်၏ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ပြောင်၍နေ၏။

ခင်မောင်ထွေးဆိုတဲ့လူက နောက်ကနေ မမရဲ့ခါးသေးသေးလေးကိုကိုင်ပြီး နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ မမပစ္စည်းထဲကိုသူ့ဟာကြီးကဝင်နေပြီး အားရပါးရကြီးကို ကစ်နေသည်။ ဒီလောက်ကြီး ခင်မောင်ထွေးက အားရပါးရကြီးသွင်းနေတာတောင်မှ မမထွေးနွယ်ကအားရပုံမရ။

“  ပြွတ်......ဖွတ်....ဗြစ်......ပြွတ်.....ဖွတ်.....ဖွတ်...ကျွတ်...ဆောင့်....ဆောင့်...ကိုထွေး....အားရအောင်လုပ်....ပြွတ်.....ပြွတ်......ဖွတ်....ဖွတ်...စွပ်...စွပ်....ပလွတ်..ဖွတ်အား....အင်း...အင်း....ဗျင်းစမ်းပါအုန်း....နာနာလုပ်....”

သူမနောက်မှ ခင်မောင်ထွေးကို လည်ပင်းကြောလေးထောင်အောင် သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း အငမ်းမရပြောသည်။ မြင်လိုက်ရသည့်တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် အပျိုရိုင်းမလေးလေးငယ်၏သွေးသားတွေက ဟုန်းကနဲထ၍သောင်းကျန်းလာသည်။ သဲသဲမဲမဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသော ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်းလေးငယ်၏ဒူးဆစ်လေးတွေက မခိုင်ချင်တော့ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာသည်။ ပြီးတော့ လေးငယ်စောက်ခေါင်းထဲကယားတက်လာပြီး အရည်လေးတွေလှိမ့်ဆင်းလာသည်။

စိတ်တွေအဆမတန်ထနေပုံရတဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးထဲကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ စိုက်စိုက်ဝင်သွားနေတဲ့ ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးက အရည်တွေစိုရွှဲပြီးပြောင်တင်း၍နေသည်။ လေးငယ်မျက်တောင်ပင်ခတ်မိသလား၊ မခတ်မိလားမသိတော့။ ကြည့်ရင်း ပွဲကကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ လေးငယ်ဒူးတွေတုန်ပြီး အာခေါင်တွေခြောက်ကာ ရင်ထဲတွင်ကြပ်၍မောလာသည်။ လေးငယ်ဆက်ပြီးရပ်ကြည့်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပေ။ ဒါကြောင့်အိမ်ပေါ်သို့ပြန်တက်ခဲ့ပြီး အိပ်ယာထက်သို့ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်မိသည်။

အိပ်ယာပေါ်တွင်ပက်လက်လေးနေရင်းနဲ့ လေးငယ်မျက်လုံးထဲမှာ မမထွေးနွယ်နှင့်ခင်မောင်ထွေးတို့ဆော်နေကြသည့်မြင်ကွင်းကတစ်ဖန်ပြန်လည်လို့မြင်ယောင်လာမိပြန်သည်။

မမထွေးနွယ်ကလည်း သူ့ကိုယ်တိုင်ကကိုရွထကာ ခင်မောင်ထွေး၏ဆောင့်လိုးချက်များကို အံကြိတ်ခံရင်းညီးညူနေရပြန်တော့  လေးငယ်မှာလည်းသူတို့အတွဲလိုဖြစ်ချင်စိတ်ကနိုးထလာရပြန်သည်။ မမထွေးနွယ်တစ်ယောက်တည်း ရည်းစားရှိသည်မဟုတ်။ လေးငယ်မှာလည်းရည်းစားရှိတာဘဲ။ ဒီခံစားချက်ကြောင့်ပင် လေးငယ်တစ်ယောက် မိန်းကလေးတန်မဲ့ အရှက်ကိုငဲ့ကွက်၍ မနေ့ကအစ်ကိုညိုမောင်ဆီရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်လေတော့သည်။ လေးငယ်တစ်ယောက် ညိုမောင်ကိုမျက်နှာပူမိတာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုလေး၏ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဆိုတော့လဲလေးငယ်ရှက်မိသည်။ 

နောက်ပြီးတော့ လေးငယ်ကအိန္ဒြေမဲ့ပြီး အစ်ကိုကို့နှုးခဲ့တာမဟုတ်လား.....။ တစ်နေ့တည်းနှင့်လေးငယ်၏ပစ္စည်းလေးက မူလနဂိုအတိုင်းပြန်၍ဖြစ်သွားသည်ဆိုပေမဲ့လေးငယ် ညိုမောင်ကိုရှောင်နေခဲ့သည်။တစ်ရက်မှနှစ်ရက် နှစ်ရက်မှသုံးရက် အစ်ကိုညိုမောင်တို့အိမ်ဖက်ကိုမသွား။ အစ်ကိုညိုမောင်ကလည်း လေးငယ်ကိုရှိန်နေပြီး မျက်နှာမပြဘူး။ ဒီမှာလေးငယ်တစ်ယောက်နောက်ပိုင်းတော့အနေရအထိုင်ရခက်လာသည်။

လေးငယ်အခုခံစားနေရတဲ့ဝေဒနာက နာကျင်သော၊ ယောင်ယမ်းခြင်းဝေဒနာထက်ပိုဆိုးသည်။ ပိုပြီးခံရခက်သည်။ အရည်လေးတွေတစ်စိုစိုဖြစ်နေသည်။ ညိုမောင်ကို မတွေ့ရတာ(၃)ရက်မှ(၄)ရက်ထိရောက်လာတော့ လေးငယ်စိတ်ထဲဒေါသစိတ်လေးတွေပွားလာသည်။ သူကြင်မှကိုယ်ကြင်ဘဲ သူကဘာမို့လို့လဲ.....။ သူမလာသမျှ ငါ့ကိုဘယ်တော့မှမတွေ့ရဘူး။ ငါကတော့ သူ့ဆီဘယ်တော့မှမသွားဘူးဟု ဒေါသအတွေးတွေဝင်လာပြီး ဝေဒနာကိုကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေမိသည်။ ဒီကြားထဲ မမထွေးနွယ်ကလဲ တစ်မှောင့် အကိုညိုမောင်တို့အိမ်ခေါင်းရင်းမှ လှလှတင်တို့အိမ်တွင်အလှူရှိ၍ဝိုင်းလုပ်ရန် လေးငယ်ကိုပါခေါ်နေသည်။

“  မလိုက်ချင်ဘူး မမရာ မမဘာသာသွားပေါ့”

“  ငယ်လေး အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့”

“  မမကလဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့....အိမ်ကတံခါးပိတ်ထားရင်လုံနေတာဘဲဟာ....ခါတိုင်းလဲ....မမသွားရင် ငယ်လေးတစ်ယောက်ထဲ နေတာဘဲဟာကို....”

“  ငယ်လေးကလဲကွာ မမက မိုးလင်းမှပြန်လာမှာ”

“  ဟင့်အင်းကွာ....ဟင့်အင်း...မလိုက်ချင်ဘူး”

“  ကဲ....မယ်မင်းကြီးမ မလိုက်ချင်လဲနေတော့....မမဘာသာဘဲ သွားလိုက်တော့မယ်...”

“  အဲ့ဒါပြီးတာဘဲဟာကို...”

“  အေးပါ....အေးပါဟုတ်ပါတယ်”

“  တံခါးတွေတော့ သေချာပိတ်အိပ်...”

“  သွားမဲ့ဟာ သွားစမ်းပါမမရာ...”

လေးငယ်မျက်စောင်းထိုး၍နှုတ်ခမ်းစူရင်း စိတ်မရှည်သလိုလုပ်ကာပြောလိုက်သည်။

လေးငယ်၊ ထွေးနွယ်တို့၏မိဘနှစ်ပါးမှာ များသောအားဖြင့် အိမ်တွင်မရှိတတ်..လေးငယ်တို့အဖေကပြည်တွင်းရေကြောင်းသင်္ဘောမှာစက်ဆရာဆိုတော့ အမေကပါ.. အဖေ့သင်္ဘောနှင့်လိုက်နေတတ်သည်။ တစ်လမှတစ်ခါလောက်သာ သင်္ဘောနားရက်မှအိမ်သို့ပြန်လာတတ်လေသည်။ အိမ်တွင်က လေးငယ်နှင့်ထွေးနွယ်တို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ ညနေစာစားပြီး နဲနဲမှောင်မှ မမထွေးနွယ်တစ်ယောက်အလှူအိမ်သို့ထွက်သွားခဲ့သည်။ 

မမထွေးနွယ်ထွက်သွားပြီးတော့ လေးငယ်က အိပ်ယာထဲတွင်လှဲကာ ဝတ္ထုဖတ်သည်။ အချစ်ဝတ္ထုတွေကိုကြိုက်သာ လေးငယ်တစ်ယောက်ဖတ်နေသောဝတ္ထုစာအုပ်တစ်ဝက်မကျိုးခင်မှာပင် ရည်းစားဖြစ်သူ ညိုမောင်ကိုသတိရလာသည်။ 

ဒီရက်တွေထဲတွင်သူမခံစားနေရသောကာမဆန္ဒဝေဒနာကလည်း လေးငယ်အချစ်ဝတ္ထုကိုဖတ်နေခြင်း၊ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်နေခြင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခြင်းတို့ကိုအားပြု၍ လေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးသားတွေကိုဆူပွက်အောင်လှုပ်ရှားလာစေသည်။

လေးငယ်ညိုမောင်ကို ဒေါသဖြစ်လိုက်မိသည်။ လက်ထဲမှဝတ္ထုစာအုပ်ကို ဘုန်းကနဲဘေးသို့ပစ်ချလိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီလေးကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်မိသည်။ ည(၁၀)နာရီတောင် ထိုးတော့မှာပဲ သူမဝတ္ထုဖတ်တာ အချိန်မနဲတော့ လေးငယ်အိပ်ယာမှထ၍မီးပိတ်ပြီး၊ ခြင်ထောင်ချကာလေးငယ်ခြင်ထောင်ထဲဝင်သည်။ ခံစားနေရသောဝေဒနာခံစားချက်ကို ကြိတ်မှိတ်ခံစား၍ လေးငယ်အိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားသည်။ အချိန်တော်တော်လေးကြာသွားသည်အထိ လေးငယ်ကအိပ်၍ပင်မပျော်နိုင်ဖြစ်နေသည်။

“  ဖျောက်....ဖျောက်....ဖျောက်ဖျောက်”

ကြားလိုက်ရသည်နှင့်လေးငယ်တစ်ယောက်ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသည်။ သစ်ကိုင်းခြောက်သေးသေးလေးများ သွပ်မိုးပေါ်သို့ကျလာသည့်အသံ။ ခြံထဲသို့ မမထွေးနွယ်ရည်းစားခင်မောင်ထွေးရောက်လာပြီး အချက်ပေးလိုက်သည့်အသံဖြစ်သည်။ လေးငယ်ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်တွေဗြောင်းဆန်အောင်လှုပ်ရှားလာသည်။ ခင်မောင်ထွေးရောက်လာပြီး အိမ်မှာကမမထွေးနွယ်က မရှိပေ။ သူအလှူအိမ်သွားမှာကို မပြောထားလို့လား....အဲ....ဘယ်လိုပြောဖြစ်ပါ့မလဲ...ခင်မောင်ထွေးကစက်ရုံအလုပ်လုပ်နေပြီး နှစ်ရက်ဆင်းတစ်ရက်နားရသော အလုပ်ဆိုတော့ခုညမှအိမ်ကိုပြန်လာပြီး ရည်းစားထံပြေးလာဟန်တူသည်။

“  ဖျောက်....ဖျောက်....ဖျောက်....ဖျောက်”

မမထွေးနွယ် မနိုးသေးဘူးထင်၍ထပ်ပြီးအချက်ပေးတာဖြစ်သည်။ ဟိုတစ်နေ့က သူမတွေ့ခဲ့ရသည့် ခင်မောင်ထွေးနှင့်မမထွေးနွယ်တို့၏မြင်ကွင်းကို လေးငယ်ပြန်၍မြင်ယောင်လာပြီးမူလခံစားနေရသော ဝေဒနာပေါ်တွင်ထပ်ဆင့်ကာသွေးသားဆူပွက်မှုတို့က အဆမတန်ခံစား၍လာရသည်။ အရည်လေးတွေကဆက်တိုက်ဆိုသလိုစိမ့်ထွက်ကျလာသည်။ လေးငယ်ကောက်ကာငင်ကာထထိုင်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ကိုဖွင့်၍ထွက်လိုက်သည်။ ခြင်ထောင်အပြင်ရောက်တော့ ထရပ်ရန်ကြမ်းပြင်သို့လက်တစ်ဖက်ထောက်လိုက်ပြီးမှ လေးငယ်နဲနဲတွေး၍ပြီးမှအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲထရပ်လိုက်ကာ လျှောက်လာခဲ့ပြီးအိမ်နောက်ဖေးတံခါးကိုဖွင့်ကာ ခြံထဲသို့ဆင်းလိုက်လေသည်။ အပြင်ဖက်မှာက လမိုက်ညမို့မှောင်မဲနေသည်။ အမြဲသွားလာလှုပ်ရှားနေသည့် မိမိအိမ်ရှိရာခြံဝန်းကိုတော့ လေးငယ်အခက်အခဲမရှိသွားလိုရာသို့လျှောက်လာနိုင်သည်။

အမှောင်ထဲတွင်မျက်စေ့ကလဲနဲနဲကျင့်သားရလာသဖြင့် ခြံထဲတွင်မသဲမကွဲလေးဖြစ်လာရသည်။ အိမ်ဘေးရှိခြံထဲတွင်သရက်ပင်ဘေး၌ငုတ်တုတ်ထိုင်၍စောင့်နေသော ခင်မောင်ထွေးကိုလေးငယ်ရေးရေးလေးမြင်လာရသည်။ လေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်း၍တက်လာပြီး ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းပိုခုန်လာသည်။ ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင်နောက်ဆုတ်တက်သူတွေထဲမှာ လေးငယ်မပါ။

ခင်မောင်ထွေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ရပ်တော့မလိုဖြစ်သွားသောသူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုအားယူ၍ ထပ်လှမ်းလိုက်ပြီးခင်မောင်ထွေး၏ရှေ့မှဖြတ်ကနဲလျှောက် သရက်ပင်ခွကြားကိုမျက်နှာမူ၍လေးငယ်ရပ်လိုက်သည်။ ထွေးနွယ်ဆင်းလာမည်ဆိုသောအသိဖြင့်စောင့်နေသော ခင်မောင်ထွေးမှာလေးငယ်သူ့နားသို့ရောက်သည်နှင့် လေးငယ်မှန်းသိပြီးအနားမှပန်းခြုံထဲလှည့်ဝင်မည်အလုပ်သူအနီးကပ်မြင်လိုက်ရသော လေးငယ်၏မျက်နှာ၌ တဏှာခိုးတွေဝေပြီးအမ်းတန်းတန်းဖြစ်နေကာ နီမြန်းနေသည်ကိုသတိရလိုက်ပြီး ပန်းခြုံထဲခေါင်းတိုးဝင်ပြီးကာမှခင်မောင်ထွေးမှလေးငယ်ဖက်သို့လှည့်၍ကြည့်သည်။

သူကြည့်လိုက်မိသောခဏမှာပင် လေးငယ်ကသရက်ပင်ခွကြားသို့ သူမ၏ဗိုက်ကလေးကိုမှောက်၍ကုန်းလိုက်သည်ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်မောင်ထွေးနောက်သို့ပြန်လှည့်၍မတ်တပ်ရပ်လိုက်ခိုက်မှာပင် လေးငယ်ကကုန်းရက်သားလေးမှ သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့လှန်၍တင်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက်လေးငယ်၏နောက်နားသို့ရောက်မှန်းမသိရောက်၍သွားသည်။ ကိုယ့်ချစ်သူလည်းမဟုတ်၊ တစ်စိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှေ့၌ဖင်ကုန်းပေးပြီး ထဘီကိုပါလှန်ပေးလိုက်ကာလိုးတော့မည့်အရေးကိုစောင့်မျှော်နေရသော လေးငယ်၏ရင်တွေမှာတစ်လှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကသွေးသားတွေဗြောင်းဆန်နေပြီး အသားလေးတွေပင်တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်၍နေချေသည်။ 

ကာမရှေ့ပြေးအရည်တို့ကလည်း ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ပင်လိမ့်ဆင်းကျလာကြသည်။ ခင်မောင်ထွေးစားရကံကြုံတော့မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲပြီး ထွေးနွယ်ကိုလိုးဖို့ဆောင့်နေရင်း ထချင်တိုင်းထနေသောသူ့လီးကြီးကိုဝတ်ထားသောပုဆိုးကိုလှန်တင်၍ ခါးတွင်ပြန်ညှပ်ကာထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားကားတစ်တစ်ဖြစ်နေသောလေးငယ်၏ဖင်နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။

လေးငယ်ဆီမှ သက်ပြင်းသေးသေးလေးတစ်ချက်ချသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ လေးငယ်၏တင်သားအစုံကမာပြီးကျစ်နေသည်။ ထွေးနွယ်၏တင်သားတွေလို အိစက်၍မနေ။ သူမကြာခဏလိုးလိုးနေသဖြင့် ထွေးနွယ်၏တင်သားတွေကအတန်ငယ်ပျော့နေပြီ။ ခင်မောင်ထွေးလက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ပက်လက်လှန်၍လေးငယ်၏ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကိုအောက်မှနေ၍ပင့်ကိုင်လိုက်သည်။ လေးငယ်ကိုယ်လေးတွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ဖင်လေးရမ်းသွားသည်။ အရည်တွေက မတရားရွှဲနေပြီ။ လေးငယ်ဆီမှ သက်ပြင်းချသံလေး တစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြန်သည်။လေးငယ်၏စောက်ပတ်ကို စိုစွတ်နွေးထွေးစွာထိတွေ့မိလိုက်ကာမှ ခင်မောင်ထွေး၏စိတ်တွေကပိုပြီးဗလောင်ဆူလာသည်။

ခင်မောင်ထွေး သူ့လီးကိုကိုင်ကာတေ့လိုက်ပြီးမှ မွှန်လာသောကာမစိတ်တွေကြောင့် လီးကိုဆောင့်၍သွင်းလိုက်သည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်...အား....အား...”

လီးကတစ်ခါတည်းအဆုံးဝင်မသွား.....အပြင်တွင်လက်နှစ်လုံးလောက် ကျန်နေသေးသည်။ ဒါကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခဏရပ်လိုက်သည်။

“  လေးငယ်...သိပ်နာသွားလား...”

“  ဟင့်အင်း....ကြပ်တယ်ကွာ...”

လေးငယ်စိတ်တွေဘယ်လိုမှ မအောင့်အီးနိုင်တော့...ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့တွန်းပို့ရင်းပြောသည်။ ခင်မောင်ထွေးက လေးငယ်၏ခါးလေးကိုဆွဲ၍ တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်လိုးသည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ပလွတ်...”

“  ကျွတ်....ကျွတ်....ကျွတ်...အင်း....အင်း”

လိုးနေရင်း လေးငယ်ဆီကမသဲမကွဲငြီးသံလေးတွေကြားနေရတာ ခင်မောင်ထွေးအဖို့ပို၍အရသာတွေ့လှသည်။ ထွေးနွယ်ကတော့ဒါမျိုးမဟုတ် အံကြိတ်ပြီးနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုတင်းတင်းစေ့ကပ်ကာခံသည်။ လူကြားမှာစိုးတာလဲပါသည်။ ပြီးတော့လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားကတည်းက လေးငယ်၏အတွင်းထဲမှဆွဲငင်ရစ်ပတ်အားက ပြင်းထန်လှသည်။ ဒီလိုတစ်မူထူးကို အရသာတွေထူးခြားလာတော့ ခင်မောင်ထွေး၏ဆောင့်ချက်တွေကပို၍စိပ်လာသည်။ သရက်ပင်ခွကြားမှာမှောက်ထားသော လေးငယ်၏ကျောပြင်လေးကော့ကော့ပြီး ထောင်ထောင်သွားရသည်ထိဆောင့်ချက်တွေကပြင်းထန်လာသည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ပလွတ်...”

“  ကျွတ်....ကျွတ်....ကျွတ်...အင်း....အင်း”

“  အား....အား.....အင်း...အင်း.....လုပ်...”

“  အမလေး....လုပ်...လုပ်ပါ”

လေးငယ်ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာပြီဆိုတာကို ခင်မောင်ထွေးသိလိုက်ပြီး ခပ်စိတ်စိတ်လေးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ညိုမောင်လိုးတာကိုခံရတုံးကထက် အများကြီးပိုပြီးအရသာရှိလှသည်။

ဒီတုံးကအစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေရတာကလည်းတစ်ကြောင်း၊ ညိုမောင်ကလည်း မိန်းမလုပ်ဖူးပုံမရသေး....၊လိုးချက်တွေကထိထိမိမိမရှိလှ။ အခုတော့ အတွေ့အကြုံများလှသောခင်မောင်ထွေး၏အတွေ့ဝယ် လေးငယ်ဘယ်လိုမှမအောင့်နိုင်တော့ဘဲ အားနဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုနောက်သို့ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ လေးငယ်ပြီးသွားမှန်းသိတော့ ခင်မောင်ထွေးကခပ်ဖြေးဖြေးတစ်ချက်ခြင်းဆောင့်ပေးသည်။ 

လေးငယ်အရသာရှိလှသည်မှာ မပြောပါနဲ့တော့။ အရသာရှိလှပေမယ့် သရက်ပင်ခွကြားမှမှောက်ပြီးခံရတော့ သိပ်ပြီးဇိမ်မတွေ့လှပေ။ သရက်ပင်ခွကြားတွင်မှောက်၍ကုန်းထားသော လေးငယ်ခါးကိုဆန့်၍ဗြုန်းကနဲမတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ခင်မောင်ထွေး၏လီးကအလိုအလျှောက်ကျွတ်သွားသလို ခါးသို့လှန်တင်ထားသော သူမ၏ထဘီလေးကလည်း အလိုအလျှောက်အောက်သို့ပြန်ကျ၍ လေးငယ်၏အောက်ပိုင်းကိုဖုံးအုပ်သွားသည်။

လေးငယ်ကိုခင်မောင်ထွေးနားမလည်နိုင်စွာကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကိုပြန်ပြီးမဖုံးမိသေး။ မပြီးသေးသော ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးကအရည်တို့ဖြင့် ပေပွကာမတ်တောင်နေသည်မှာအသဲယားစရာကောင်းလှသည်။ မျက်လုံးစွေ၍ လေးငယ် ခင်မောင်ထွေး၏အောက်ပိုင်းကိုကြည့်လိုက်သည်။

“  လာ....အစ်ကိုထွေး အိမ်ပေါ်သွားရအောင်...”

လေးငယ်က သူမဘာသာတစ်ယောက်ထဲပြောသလို ခင်မောင်ထွေးကိုမကြည့်ဘဲပြောပြီးလှမ်းထွက်သွားသည်။ ရပ်နေသောခင်မောင်ထွေး၏ခြေထောက်တွေက ဗြုံးကနဲမလှုပ်ရှားတွေဝေနေပုံရသည်။

“  အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး အစ်ကိုထွေး...”

ဒီတော့မှ ခင်မောင်ထွေး၏ခြေထောက်တွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ ရှေ့မှသွားနေသော လေးငယ်၏ နောက်သို့ ခင်မောင်ထွေးလိုက်လာသည်။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ လေးငယ်အိပ်ခန်းထဲထိသွားမနေတော့၊ မီးဖိုဆောင်ကြမ်းပြင်မှာပင် ထိုင်၍လှဲချလိုက်သည်။ ခင်မောင်ထွေး သူမဘေးသို့ရောက်လာပြီးထိုင်ချလိုက်ရာမှ လေးငယ်၏ထဘီလေးကိုလှန်တင်လိုက်သည်။

လေးငယ်မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေသည်။ ပြီးတော့ ခင်မောင်ထွေးသူမ၏စောက်ပတ်လေးကို တရွရွကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်သည်။ လေးငယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲထောင်လိုက်သည်။ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေပေမယ့် စောက်ပတ်ကအဝလေးဟနေမယ်ဆိုတာ လေးငယ်သိသည်။

“  လိုးတော့မယ်နော်.....လေးငယ်...”

လေးငယ်နားထဲပူသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်းသွားသည်။ စောစောက လေးငယ်၏ဟာလေးကို သူတရွရွကိုင်ကြည့်နေကထဲက လေးငယ်စိတ်တွေပါလာနေပြီဖြစ်သည်။ လေးငယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုထပ်ပြီးကားကာ ဖင်လေးကိုပွတ်ပေးရင်းစောက်ဖုတ်လေးကို ပိုခုံးမောင်အောင်လုပ်ပေးသည်။ ခင်မောင်ထွေးလီးထိပ်ကြီးက စောက်ပတ်လေးကိုပွတ်တိုက်ဆော့ကစားပြီးမှစောက်ခေါင်းဝလေးကိုတေ့လိုက်သည်။ လေးငယ်အသက်အောင့်ထားမိသည်။ ခင်မောင်ထွေး၏ဖင်ကြီးကိုကော့၍ လီးကိုဖိသွင်းသည်။ 

စောက်ခေါင်းထဲသို့ပြည့်ကြပ်စွာ တင်းတင်းကြီးပင်ဝင်လာသော လီးကြီး၏အရသာကိုခံစားရင်းလေးငယ်၏မျက်ဝန်းတွေထဲတွင် ညိုမောင်ကိုမြင်ယောင်နေမိသည်။ ချစ်သူညိုမောင်ကိုသတိရနေမိသည်။ လေးငယ်မှားများ မှားသွားပြီလား၊မသိဘူး၊ အချစ်ကိုငဲ့ကွက်၍ လေးငယ်သွေးသားဆန္ဒကို ရှေ့တန်းတင်ခဲ့လေသည်။ တင်းကနဲဝင်လာသောလီးကြီး၏အရသာအတွေ့က လေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးကိုဖျင်းကနဲလွှမ်းခြုံရစ်သိုင်း၍သွားသည်။ လေးငယ်လက်ကလေးများက ခင်မောင်ထွေး၏ကျောပြင်ကိုအလိုလျှောက်ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်။

လေးငယ်ဖင်လေးကိုကော့ထားရင်း တင်းတင်းလေးနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးကခုံးမို့ဖောင်းကားနေသည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ပလွတ်....စွပ်....ဖွတ်....အင်း...အင်း...အမလေး..လေး...အား....အင်း...”

လေးငယ် ခင်မောင်ထွေးကိုမချစ်မိသည်ကတော့သေချာသည်။ ခင်မောင်ထွေးလိုးတာကိုခံရင်း ချစ်သူညိုမောင်ကိုဘဲ မြင်ယောင်နေသည်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ် ခင်မောင်ထွေးကိုတစ်အားပြန်၍ဖက်ထားပြီး ခင်မောင်ထွေး၏ပါးကိုပင် ခေါင်းထောင်၍တစ်ချက်နမ်းလိုက်မိသေးသည်။ ဆောင့်အားနှင့်လိုးအားကောင်းလှသောကြောင့် မကြာမှီမှာပင် လေးငယ်မခံနိုင်အောင်ကျင်တက်အီဆိမ့်လာသည်။ ဖင်ကိုလူးလိမ့်၍ စကောဝိုင်းကော့ကော့ပေးလိုက်မိသည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်...ဗြစ်....အား...”

လေးငယ်၏စောက်ခေါင်းထဲမှအရည်များပွက်ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

“  ပြွတ်...ဒုတ်....ဖွတ်....ဖွတ်...ဗြွီ....”

“  အင်း......”

တခဏအတွင်းမှာပင် ခင်မောင်ထွေး၏လီးထိပ်မှထွက်လာသောအရည်တွေက လေးငယ်၏စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းဝယ် နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြင့် လေးငယ်ကိုဆိမ့်ကျင်သွားပေတော့ပါသည်။

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဘာကြောင့်သတ္တိမရှိလဲ

ခင်မောင်ထွေးနှင့်လေးငယ်လိုက်ပြေးသွားသည်ဟူသော သတင်းကညိုမောင်၏အသဲကို ကျွဲခတ်သွားရုံမျှသာမဟုတ်။ ထွေးနွယ်၏ရင်ဝကိုလည်း လှံချွန်စိုက်သကဲ့သို့ခံစားလိုက်ရသည်။

ညိုမောင်က လေးငယ်၏ရည်းစား၊ ထွေးနွယ်ဆိုတာက ခင်မောင်ထွေး၏ရည်းစား၊ ပြီးတော့ထွေးနွယ်ကလေးငယ်၏အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက် ခင်မောင်ထွေးနှင့်လေးငယ်ဘက်က ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြသည်ကို ထွေးနွယ်နှင့်ညိုမောင်တို့နှစ်ယောက်စလုံး မစဉ်းစားတတ်အောင်ဖြစ်ကြရသည်။ ထွေးနွယ်ဆီနှစ်ရက်ခြားတစ်ခါလာနေကြ ခင်မောင်ထွေးမလာတာ နှစ်လကျော်အကြာမှာလေးငယ်ကို ခိုးပြေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲမှာ ခင်မောင်ထွေးက ထွေးနွယ်ကိုတစ်ခါချိန်းခဲ့ဘူးသည်။ လာနေကြဘာကြောင့်ရောက်မလာသလဲဆိုတာသိချင်သောထွေးနွယ်က ခင်မောင်ထွေး၏အိမ်ကိုအရဲစွန့်၍ သွားတွေ့ခဲ့သည်။

ဟိုရောက်တော့ ကိုထွေးဘာကြောင့်မလာသလဲဆိုသော မေးခွန်းကိုမမေးမိ၊ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သောချစ်သူနှင့် အတိုးချပြီးချစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒါပေမယ့်ပြန်ခါနီးမှာတော့ နုံးချိနေသောထွေးနွယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖေးမဖက်ငင်ကာအိမ်ပေါက်ဝသို့လိုက်ပို့ရင်း ကိုယ် ထွေးနွယ်ဆီလာဖို့မလွယ်တော့ဘူး။ အိမ်ကလူကြီးတွေကညဘက်ဆို ကိုယ့်ကိုအပျောက်မခံတော့ဘူး။

အခုလိုအိမ်မှလူရှင်းတဲ့အခါ ထွေးနွယ်ကိုလှမ်းပြီးချိန်းလိုက်ပါ့မယ်...ဟူသောစကားက အိမ်ပေါက်ဝရောက်ကာမှ ကိုယ့်လည်ပင်းကြီးကိုထွေးနွယ်လှမ်းဖက်ပြီးနမ်းလိုက်မိသည်အထိထွေးနွယ်ကိုအင်အားတွေဖြစ်စေခဲ့တာပါ။ အခုတော့ဒီစကားက ထွေးနွယ်ကိုပျားရည်နဲ့ဝမ်းချခဲ့တာမှန်း ထွေးနွယ်နောက်ကျစွာဖြင့်သိခဲ့ရပါပြီ။ အခုတော့ကိုရယ် ထွေးနွယ်ဘယ်လိုနေရမလဲ ဟင်......။

ညိုမောင်အိမ်သို့ လေးငယ်ရောက်လာပြီးညိုမောင်အိပ်နေစဉ်ရောက်လာကာ လေးငယ်ကဦးဆောင်၍အချစ်ပွဲကိုနွှဲခဲ့ကြသည်။ နောက်နေ့မှစ၍ လေးငယ်အားညိုမောင်မတွေ့မိတော့ပေ။

လေးငယ်ရှက်နေတာပဲဖြစ်မည်။ ဒါဆိုလေးငယ်တို့အိမ်ဖက်လျှောက်ပြီး လေးငယ်ကိုသွားတွေ့ဖို့ကောင်းပါ့မလား....လူပျိုသိုးကြီးညိုမောင်မဆုံးဖြတ်နိုင်။ ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည်။ သူသွားတော့ရှိနေသောလေးငယ်စိတ်တိုသွားလျှင်ခက်မည်။ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ရည်းစားဦးရသော ညိုမောင်တစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ 

ပြီးတော့တစ်ကယ်လို့များသူနှင့်လေးငယ် ဟိုတစ်နေ့ကတွေ့ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို တစ်နည်းနည်းနဲ့လူကြီးတွေသိသွားပြီး လေးငယ်ဘာပြဿနာတွေဖြစ်မှန်းမသိ။ အကယ်၍ဒီလိုဖြစ်နေတာမှန်ခဲ့ရင် သူရောက်သွားရင် လေးငယ်အတွက်ပါ ပြဿနာကမသေးလှ။ ညိုမောင်၏အတွေးတွေက သူလေးငယ်ဆီမသွားဖို့ကများနေသည်။

ဒါကြောင့်လဲ ညိုမောင်ကိုငယ်ငယ်ထဲကသွေးကြောင်တဲ့ညိုမောင်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြသည်။ ပြီးတော့ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် သူငယ်ချင်းတွေကသူ့ကို စကြောက်ကြီးတဲ့။

နောက်ဆုံးညိုမောင်တွေးမိတာကတော့ အရင်တစ်ခါကလည်းလေးငယ်သူ့ဆီရောက်လာတာနဲ့ အခုလည်းအခြေအနေပေးရင် သူ့ဆီရောက်လာမှာဘဲဟုတွေးကာဆုံးဖြတ်ပြီး လေးငယ်အလာကိုသာညိုမောင်မျှော်နေမိတော့သည်။ အခုတော့လေးငယ်တစ်ယောက် ညိုမောင်ဆီဘယ်တော့မှ လာတော့မည်မဟုတ်တော့ပေ။ ညိုမောင်ထံလေးငယ်ရောက်ခဲ့ပြီး ညိုမောင်လာလေနိုးနဲ့မျှော်ခဲ့ပေမယ့်လည်း လေးငယ်ထံသို့ညိုမောင်ရောက်မလာခဲ့ပေ။ ထန်းနို့ကလှီးလိုက်မိပြီ။ အစရှိတနောင်နောင် သွေးသားတို့က ပကတိသွေးသားတွေမဟုတ်တော့...။ လူသွေးကိုလျှာပေါ်တင်ယက်စုပ်လိုက်မိသော ကျားရိုင်းမလေးသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။

လေးငယ်က ငယ်ရွယ်နုပျိုသူမို့ မထိမ်းနိုင်၊ အစ်မဖြစ်သူထွေးနွယ်၏ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက်လာနေကြအတိုင်း ညဖက်ခြံထဲရောက်လာတော့ အိမ်မှာမမထွေးနွယ်ကမရှိ။

အလှူအိမ်သို့သွားနေသည်။ မမထွေးနွယ်နှင့်ခင်မောင်ထွေးတို့၏ ပျော်ရွှင်မြူးတူးချစ်ပွဲလူးခဲ့ကြတာကိုလည်း လေးငယ်မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့ရဖူးသည်။ အခုလတ်တလောမှာလည်းကျားရိုင်းမလေး လေးငယ်သွေးကဆာနေသည်။ အစ်မထွေးနွယ်၏ရည်းစား ခင်မောင်ထွေး စောင့်နေမည့်ခြံထဲသို့ လေးငယ်ညသန်းခေါင်တွင် တစ်ယောက်ထဲဆင်းလာသည်။

ပြီးတော့ လေးငယ်တစ်ယောက်အသိဉာဏ်တွေ အရှက်တွေကိုလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး မမထွေးနွယ်ကာမအရသာကိုခံစားနေကြ သရက်ပင်ခွကြား၌မှောက်၍ကုန်းပေးလိုက်သည်။

အစ်မဖြစ်သူ ထွေးနွယ်ထက်တောင့်သော ချောသော ပို၍စွဲမက်ဖွယ်ရာကောင်းလှသော လေးငယ်တစ်ယောက်သူ့ရှေ့သို့စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် လှမ်းလျှောက်ရောက်လာပြီး ဖင်လေးကုန်းကာ ထဘီလေးလှန်တင်လိုက်တာမြင်လိုက်ရတော့ ခင်မောင်ထွေးမှာကျန်းမာသန်စွမ်းသော လူပျိုလူငယ်တစ်ယောက်ပါ...။ 

ပြီးတော့လာနေကျအတိုင်း ချစ်သူထွေးနွယ်ထံရောက်လာပြီးပြင်းပြသောဆန္ဒနှင့်ထွေးနွယ်ကိုစောင့်နေခိုက်....ဒီတော့လေးငယ်ကို ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ.....။ သူဖြစ်ချင်သောဆန္ဒ၊ လေးငယ်တောင့်တနေသောဆန္ဒတွေကို တစ်ဝကြီးဖြည့်ဆည်းလိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံများက ညိုမောင်ထက်အစစအရာရာသာသော အတွေ့တို့တွင်နစ်မွန်းကာ လေးငယ်တစ်ယောက်ခင်မောင်ထွေးကို အိမ်ပေါ်အထိခေါ်ခဲ့လေသည်။

တစ်ကြိမ်မှသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တစ်ရက်မှသည်ရက်ပေါင်းများစွာ နှစ်လတာကြာခဲ့သောကာလဝယ် ကာမအတွေ့၌နစ်ဝင်နေခဲ့သော လေးငယ်တစ်ယောက်ခြောက်ခြားစရာကောင်းလှသော အိပ်မက်ကြောင့်အိပ်ပျော်နေရာမှ ဗြုံးကနဲလန့်နိုးရသူလို လေးငယ်တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည်။ မိန်းမတို့ စမူဆာ မတွေ့ရတာနှစ်လရှိသွားခဲ့ပြီ။ တတ်ကျွမ်းနားလည်သူကိုတိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြကြည့်တော့ ထင်သည့်အတိုင်းအဖြေကမှန်နေသည်။

လေးငယ်ဘာလုပ်ရမလဲမသိ....။ ပထမဆုံးညိုမောင်နှင့်တစ်နေ့ခင်းလုံးအပျော်ကြူးခဲ့ကြသည်။ နောက်ခင်မောင်ထွေးနှင့် အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်ဆိုတော့ ဘယ်သူ့လက်ချက်မှန်းလေးငယ်ဝေခွဲဆုံးဖြတ်၍မရ။ ဒါပေမယ့်လက်ရှိက ခင်မောင်ထွေး ဒီတော့...မိန်းမသားပီပီ လေးငယ်တစ်ယောက် ခင်မောင်ထွေးထံမျက်ရည်ခံထိုး၍ ကိုထွေးရင်သွေးလေး ငယ်လေးဆီမှာရှိနေပြီဆိုတဲ့စကားလေးကို မရဲတရဲလေးတုန်ခိုက်စွာ မပွင့်တပွင့်လေးဆိုလိုက်တော့ ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက်လေးငယ်ကို ခိုးပြေးလေတော့သည်။ အိမ်မှာက မိဘနှစ်ပါးရှိသည်မဟုတ်။အစ်မကြီးအမိအရာဆိုသလို ထွေးနွယ်တစ်ယောက်မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် မိဘတွေထံကိုလည်းအကြောင်းကြားရသည်။ 

ရပ်ရွာသူကြီးများမှတစ်ဆင့် ခင်မောင်ထွေး၏မိဘများထံလည်းဆက်သွယ်ရသည်။ ညီမလည်းဆုံး၊ ချစ်သူလည်းဆုံး ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စကိုလည်း ထွေးနွယ်မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်လိုက်လုပ်နေရသည်။ ထွေးနွယ်လောက်နာကျင်ခံစားနေရတာ ဘယ်မှာရှိနိုင်ပါတော့မည်နည်း။

ညိုမောင်ကတော့ ယောင်္ကျားလေးအမာစား၊ အပျော့စားမဟုတ်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ်ကညိုမောင်အတွက်ရည်းစားဦး၊ ဒီတော့ညိုမောင်ခံနိုင်ရည်မရှိ၊ မကြုံဖူးသောဝေဒနာကို လူးလှိမ့်နေအောင်ခံစားနေရသည်။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးနှင့်ပတ်သက်၍ ယောင်္ကျားတွေမှာထွက်ပေါက်ကရှိပြီးသား အဲ့ဒါကတော့ ယမကာထွက်ပေါက်ပင်ဖြစ်သည်။ တစ်သက်လုံးသောက်တတ်စားတတ်သူမဟုတ်တော့ ညိုမောင်စိတ်ကမရဲ ဒီတော့အိမ်သို့ဝယ်လာပြီး ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးသောက်ရသည်။ 

အိမ်မှာကလည်း လူကများများစားစားရှိတာမဟုတ်။ ညိုမောင်အစ်ကိုဝမ်းကွဲ မြင့်ဝေနှင့် မရီးခင်သက်တို့လင်မယားနှစ်ဦးသာရှိသည်။ မြင့်ဝေက လိုင်းကားမောင်းတော့ ညဉ့်နက်မှပြန်လာတတ်ပြီး မိုးမလင်းမှီထသွားတတ်သည်။ ဒီတော့ညိုမောင်တစ်ယောက် လွတ်လပ်ချင်တိုင်းလွတ်လပ်၍နေသည်။

အမှန်တော့ ညိုမောင်တို့မိသားစုကနယ်တွင်နေတာဖြစ်သည်။ ညိုမောင်သာအလုပ်လာရှာရင်း စက်ရုံတွင်အလုပ်ရကာ အစ်ကိုဝမ်းကွဲမြင့်ဝေ၏အိမ်မှာနေတာဖြစ်သည်။ မြင့်ဝေမိန်းမခင်သက်ကလည်း သူတို့မြို့သူပင်ဖြစ်တော့.....ညိုမောင်နှင့်ရင်းနှီးခင်မင်ပြီးသားဖြစ်လေသည်။ မခင်သက်က သဘောကောင်းသည်။ အိမ်တွင်ညိုမောင်ကို အစစအရာရာ ဦးစားပေးသည်။

ညိုမောင်၏အဝတ်အစားကအစ ခင်သက်လျှော်ပေးသည်။ စားစရာချက်ရင်လည်း အသဲအမြစ်လေးများပင် ညိုမောင်အတွက်ခူးခပ်၍ဖယ်ပေးထားသည်။ မခင်သက်က ညိုမောင်ထက်

အသက်တစ်နှစ်သာကြီးသည်မို့ သူငယ်ချင်းတွေလိုပြောဆိုဆက်ဆံသည်။ ဒါပေမယ့် ညိုမောင်ကအိမ်တွင်ရှိသော ခင်သက်ကိုလည်းဂရုမစိုက် စက်ရုံမှခွင့်ရက်ရှည်ယူထားပြီး ပုလင်းတစ်လုံးနှင့်သာအဖော်ပြုနေလေသည်။ ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ် ခင်မောင်ထွေးနှင့်လိုက်ပြေးသဖြင့် ညိုမောင်ခံစားနေရတာကို ခင်သက်သိသည်။ အရင်ကညိုမောင်ရည်းစားမထားခဲ့ဖူးတာကိုလည်း ခင်သက်တစ်စွန်းတစ်စသိသည်။ ဒီတော့ ညိုမောင်အဖြစ်ကိုစာနာ၍ ညိုမောင့်ကို ဘာမှမပြောဘဲ ခင်သက်အသာဘဲကြည့်၍နေသည်။

ဒါပေမယ့် ညိုမောင်က တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပို၍ဆိုးလာသည်။ သောက်ကာစက သူ့ကိုယ်သူထိမ်းနိုင်သိမ်းနိုင်သေးသည်။ သူ့ကိုယ်သူ သတိထား၍သောက်သည်။ နောက်တွင်တော့ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်မရှိရုံမျှမက လူမှန်းသူမှန်းမသိအောင်အထိသောက်လာပြီး ခင်သက်ခူးခပ်၍လာချပေးသော ထမင်းဟင်းကိုပင်စားတယ်ဆိုရုံ တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းစား၍ နေရာတွင်ပင်လှဲချအိပ်ပျော်သွားသည်အထိ အခြေအနေဖြစ်လာတော့ ခင်သက်ဆက်ပြီးဒီအတိုင်းကြည့်မနေနိုင်တော့ ညိုမောင်အားပြောဆိုဖျောင်းဖျရန် စဉ်းစားရလေတော့သည်။

ညိုမောင်တစ်ယောက်ရှေ့တွင် အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်၊ ရေခွက်နှင့် ငါးခြောက်ကြော်ပန်းကန်လေးကိုချ၍ ကြမ်းပြင်တွင်ထိုင်ကာ ထုံးစံအတိုင်း သူလုပ်နေကြအတိုင်း အိမ်ရှေ့လမ်းမကိုအကြာကြီးမျှော်ကြည့်နေလိုက် အရက်ဖန်ခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်နှင့်လုပ်နေသည်။ ခင်သက်ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်လာကာ မျက်နှာသုတ်အပြီး ညိုမောင်အားထမင်းခူးပေးရန်သတိရကာ ထမင်းနှင့်ဟင်းတို့ကို ပန်းကန်နှင့်ခူးခပ်ထည့်ယူလာပြီး ညိုမောင်၏ရှေ့တွင်ချပေးလိုက်သည်။ ခင်သက်ကြည့်လိုက်တော့ အရက်ပုလင်းထဲတွင်လက်နှစ်လုံးလောက်သာရှိတော့သည်။

“  ညိုမောင်.....ထမင်းစားတော့..”

“  အင်း....”

ပြောပြီး ထမင်းပန်းကန်ကိုချပေးကာ ခင်သက်လှည့်ထွက်မည်အလုပ် အပြင်တွင်မှောင်စပျိုးနေသည်ကိုသတိထားမိပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးကို ခင်သက်သွား၍ပိတ်လိုက်သည်။ သူမပြန်လှည့်လာသည်အထိ ညိုမောင်ကထမင်းပန်းကန်ကိုမတို့သေး။

“  ညိုမောင် ထမင်းလည်းစားအုန်း......ပြီးတာတွေလည်းပြီးသွားပြီဘဲဟာ....တစ်ယောက်မကောင်း တစ်ယောက်ပေါ့....ကိုယ့်ကျန်းမာရေးလည်းဂရုစိုက်ဦး.....”

ခင်သက် ညိုမောင်နားအရောက်ရပ်၍ ဖျောင်းဖျပြောဆိုလိုက်သည်။ ခင်သက်ဖျောင်းဖျလိုက်သည်ကပင် ညိုမောင်ကိုဆွပေးသလိုဖြစ်သွားသည်လားမပြောတတ်တော့။

“  မပြီးဘူး....ဘယ်တော့မှမပြီးဘူး....ငါ့ရင်ထဲမှာ ဘယ်တော့မှ မပြီးဘူးခင်သက်...”

ခင်သက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ညိုမောင်ကမူးသံကြီးဖြင့်ပြောသည်။ ရှေ့မှပုလင်းကို ခင်သက်ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက ကျန်နေသည့်အရက်လက်နှစ်လုံးကမရှိတော့။ ပုလင်းပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် တုံးလုံးလဲနေပြီ။

“  ဒါတော့.....ဒါပေါ့ဟာ....ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ဖို့ပြောတာပါ...”

“  ထွီ....ယောင်္ကျားချင်း ဘာများကွာလို့လဲ ခင်သက်ရာ ငါလည်းယောင်္ကျားစစ်ပါပဲဟာ...”

“  အို...

“ ဟာ.....ဝုန်း.....အာ”

“  ဟဲ့...ညို.....မောင်.....ညိုမောင်....အို....အို....”

ညိုမောင်က အားမာန်အပြည့်ဖြင့်ကြုံး၍အထ ဘေးသို့ယိုင်ဆင်းသွားတော့ ခင်သက်ကလှမ်းဆွဲ၍ထိန်းလိုက်သည်။ ညိုမောင်သူမဖက်ပါလာပေမယ့် ခါးကပုဆိုးကကျွတ်ကျသွားသည်။

ခင်သက်က ဗြုံးကနဲလှမ်းဆွဲ၍ ညိုမောင်ကခင်သက်ဘက်ကို မတ်၍ပြန်ပါလာသော်လည်း သူ့ကိုယ်သူမဟန်နိုင်၍ ပြန်၍ယိုင်အသွား ညိုမောင်က ခင်သက်ကိုလှမ်း၍ဖက်လိုက်သော်လည်း ညိုမောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အလေးချိန်ကို ခင်သက်မထိန်းနိုင် နှစ်ယောက်စလုံးဖက်လျှက်သား.....ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လဲပြို၍ကျသွားတော့သည်။ ရင်လျားထားသော ခင်သက်၏ထဘီကပြေကျသွားပြီး ဖွေးနစ်သော နို့နှစ်လုံးကဝင်းကနဲထွက်ပေါ်၍လာသည်။ စူးရှသောမျက်လုံးအစုံဖြင့် ညိုမောင်ကခင်သက်၏နို့နှစ်လုံးကို စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်နေသည်။

“  ညိုမောင်.....ဖယ်...ဖယ်တော့....ငါထတော့မယ်....”

ခင်သက် ဘယ်လိုမှဒီအနေအထားနှင့်မနေတတ်တော့.... နို့နှစ်လုံးကလည်း ဟင်းလင်းကြီးပေါ်၍နေသည်။ ဒါကိုလည်း ညိုမောင်ကစိုက်ကြည့်နေသည်။ ဒါတင်လားမဟုတ်သေး။

သူမ၏ကိုယ်တစ်ခြမ်းပေါ်သို့ မှောက်ကျနေသော ညိုမောင်၏ပေါင်ကြားမှဖွားဖက်တော်ကြီးက ဘယ်အချိန်ကထနေတာလဲမသိ သံချောင်းကြီးအလား ခင်သက်၏ပေါင်ထိပ်ဘေးကို ထောက်ထားမိသည်။ စောစောက ကျွတ်ကျသွားပြီဖြစ်၍ ညိုမောင်ခါးတွင်ပုဆိုးကရှိတော့တာမဟုတ်။ ကိုယ်လုံးခြင်းပိနေသဖြင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးကတဒိတ်ဒိတ်သွေးတိုင်းနေတာကို ခင်သက်သိနေရသည်။

ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးထူပူလာသည်။ ခင်သက်ပြောလိုက်တာကို ညိုမောင်ကဘာမှပြန်မပြော ခင်သက်၏မျက်နှာကို ဖြတ်ကနဲလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး “ရွှတ်” ကနဲ လှမ်းနမ်းလိုက်သည်။

“  ဟင်....အို...”

တစ်ကိုယ်လုံးထူပူနေရသည့်အထဲတွင် ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးဖျန်းကနဲထသွားသည်။

“  ဖယ်....ဖယ်ဟာ...အို....အို....အင်း.....အင်း...အ...အင်း..”

ခင်သက်၏နို့ကိုညိုမောင် အငမ်းမရစို့လိုက်သည်။ စို့တာမှ ကမူးရှုးထိုးကို ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစို့ပစ်လိုက်သည်။ ခင်သက် ညိုမောင်၏ကျောပြင်ကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်ထုသည်။နှစ်ချက်သုံးချက်သာထုလိုက်နိုင်ပြီး ခင်သက်ငြိမ်ကျသွားပြီး တအင်းအင်းငြီးကာ ရင်ဘတ်လေးကြွ၍ ကြွ၍တက်လာသည်။ ဟုတ်သည် ဒီလိုအငမ်းမရကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစို့တာကို သူမခံရတာကြာပြီ။ 

နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ညိုမောင်စို့သည်။ ဖွေးနစ်သော နို့အုံလေးများပင် ပန်းနုရောင်သန်းလာသည်။ ခင်သက်မျက်လုံးလေးတွေစင်းကျလာပြီး တအင်းအင်းငြီးကာခန္ဓာကိုယ်မှအားအင်များက တစ်စတစ်စရုတ်လျော့၍လာသည်။ ခင်သက်၏အာရုံက နို့စို့ခံနေရသောအတွေ့မှသည် ပေါင်ထိပ်တွင်ထောက်၍နေသော လီးချောင်းကြီးဆီသို့ တစ်ချက်ချက်ရောက်၍သွားသည်။ သန်လိုက်တဲ့ဟာကြီးဟု တွေးမိလိုက်တိုင်း နို့အုံတစ်ခုလုံးပါစပ်ထဲပြုတ်ဝင်သွားလုမတတ် ရင်ဘတ်လေးကြွပေးရသည်အထိခံစားနေရသော အတွေ့ဆီကိုအာရုံကရောက်သွားပြန်သည်။

ခင်သက်ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လို့လဲ...ခင်သက်ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှသွေးသားတွေဘလောင်ဆူလာသည်။ ညိုမောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြွပြီးထလိုက်ကာ သူလွှတ်ပေးလိုက်သော နို့လေးတွေကိုအာသာမပြေပုံဖြင့်ကြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြွပြီး ညိုမောင်ထလိုက်တော့ ညိုမောင်၏လီးတန်ကြီးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ ခင်သက်အမိအရကြည့်လိုက်ရင်းမျက်တောင်လေးတွေ တစ်ဖျတ်ဖျတ်ခတ်လိုက်ကာ သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေကချက်ချင်းရီဝေသွားသည်။ လီးကြီးကဒစ်ပြဲကြီး စောင်းကြီးကအသဲယားစရာကောင်းလောက်အောင် ဖောင်းထနေပြီး တငေါက်ငေါက်ဖြစ်ကာ လီးထိပ်တွင်အရည်လေးတွေစို့နေတာကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လိုက်ရသည်။

ခင်သက်ရင်ထဲတွင်မွန်းကြပ်၍လာသည်။ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ခင်သက်၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ညိုမောင်ခြေဆုံးခေါင်းဖျားကြည့်သည်။ နှစ်ဆယ်ကျော်အသက်နှင့် တစ်သားမှမကျသေးသော ခင်သက်၏ကိုယ်လုံးလေးက ဖွံ့ထွားကျစ်လစ်ကာ စွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။ မူလရင်လျားထားသော ထဘီကခါးနားအထိပြေကျနေပြီး ထဘီအောက်နားစလေးကလည်းဒူးဆစ်တစ်ဖက်ပေါ် တစ်ဖက်ဖုံးဖြင့်အသားလေးတွေကဝင်း၍နေသည်။ ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးကို ညိုမောင်က တစ်ချက်မျှကြည့်လိုက်ပြီးမှ ထဘီအောက်နားစလေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။

“  အို....ဟဲ့...ညိုမောင်....မလုပ်နဲ့လေ....မတော်ပါဘူး....”

အတွင်းအင်္ဂါကိုလေစိမ်းတိုး၍ အေးကနဲဖြစ်အသွားသတိဝင်လာသော ခင်သက်ကတစ်ဆို့ဆို့အသံလေးဖြင့်တားရှာသည်။ လူကတော့ နေရာမှမရွေ့။ ညိုမောင် ခင်သက်ကိုဂရုမစိုက်လှစ်ဟပေါ်ပေါက်လာသော ခင်သက်၏အတွင်းအင်္ဂါကိုကြည့်သည်။

ခင်သက်အမွှေးသန်သည်။ ဒါကြောင့် တစ်လတစ်ခါရိတ်ပေးရသည်။ အခုရိတ်ပြီးတာ နှစ်ရက်ဘဲရှိသေးတော့ အမွှေးငုတ်တိုလေးတွေကစိမ်းမြမြလေးထွက်၍နေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ဘာလို့ဖောင်းစို၍ထကြွနေသည်မသိ ဖောင်းတင်း၍ထနေသည်။ ညိုမောင် သူမအပေါ်သို့ခွ၍အတက် ခင်သက်မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်သည်။ မောင်မင်းကြီးသားညိုမောင်ကလူပေါ်ကိုခွတက်ပြီးကာမှ စောက်ပတ်ကိုလက်ဖဝါးလှန်၍ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ခင်သက်တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ သေသေချာချာကိုင်ပြီးပွတ်လိုက်တော့ပါလား....ထိုသို့မဟုတ် စမ်းကြည့်ကိုင်တွယ်ရုံမျှသာ တစ်ချက်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုအရင်းမှကိုင်ကာတေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့တစ်ဆက်တည်းဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“  ပြွတ်...ဖွတ်...ဟင်း...”

အထဲမှာကအရည်တွေပြည့်လျှံနေသည်။ တစ်ချက်တည်းနှင့် လီးကတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်။ ခင်သက်ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချကာ ကြမ်းပြင်နှင့်တစ်ထွာလောက်ကွာအောင်သာကြွထား  သော သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်ပစ်လိုက်သည်။ ညိုမောင် ခင်သက်၏မျက်နှာလေးကိုလှမ်း၍နမ်းရင်း သူမပေါ်သို့မှောက်၍ချကာ ဖင်ကြီးကြွကြွပြီးဆောင့်သည်။

“  ပြွတ်...ဖွတ်....ဖွတ်...ဟင့်...ဟင့်...ဟင်း...”

လူပျိုလို့မပြောရ ညိုမောင်၏ဆောင့်ချက်တွေက အရိုင်းဆန်လှသည်။ ခင်သက်က အရိုင်းသက်သက်မဟုတ်ပါ။ ဆောင့်ချင်သလိုဆောင့်၍နေသော ညိုမောင်၏လီးတန်ကြီးကို သူမလိုသလို ဖင်ကိုညာလိမ့်လိုက် ဘယ်လိမ့်လိုက်ကြွ၍ ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် သူမလိုသလိုလှည့်ပြောင်းကာ အလိုးခံသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သတိရလျှင်လည်း ညိုမောင်အရသာတွေ့စေရန် သဲကြီးမဲကြီးဆောင့်ဝင်နေသော ညိုမောင်၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်နှင့်ညှစ်၍ပေးသည်။ ဆွဲ၍ပေးသည်။

“  ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်....ဖွတ်.....ဖွတ်...ဟင့်...ဟင့်...ဟင်း...”

ညိုမောင်က တရှုးရှုးအသက်ရှုသံကြီးနှင့် အားရပါးရဆောင့်နေသလို ခင်သက်ခမျာမှာလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်းက ပါးစပ်လေးဟဟပြီး ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အသက်ရှု၍ ရှုံ့၍သွားသည်။

“  ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်....ဖွတ်.....ဖွတ်...အင်း...ဟင်း...အ....အ.....အင်း...ညို...ညိုမောင်....ဟင်း.....ဟင်း”

ခင်သက်ဘယ်လိုမှစိတ်တင်းထား၍မရ၊ ညိုမောင်ကိုယ်ကြီးကိုပြန်၍ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ ကာမအရသာက နှစ်ယောက်စလုံး၏ကိုယ်နှစ်ခုစလုံးမှာဆူဝေ၍တက်လာသည်။ ညိုမောင်ကုန်းထ၍ ခင်သက်၏နို့ကိုဆွဲစို့ရင်း ဆက်ဆောင့်သည်။ ဒီတော့ခင်သက်က ညိုမောင်၏လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်သည်။ ညိုမောင်၏စိတ်ထဲအာရုံထဲတွင် လေးငယ်ဆိုတာမရှိတော့သလိုခင်သက်၏အာရုံထဲတွင်လည်း မြင့်ဝေဆိုတာမရှိတော့ပေ။ နှစ်ယောက်စလုံး အရာအားလုံးကိုမေ့၍ ကာမအရသာတွင်နစ်မွန်းနေကြသည်။

“  ဖွတ်.....ပြတ်...ပြတ်...ပလွတ်....အဟင်း....အင်း....ဟင်းဟင်း....”

ညိုမောင်က ဒလစပ်ဆောင့်လာသလိုအောက်မှ ခင်သက်ကလည်း ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အားယူကာ ညိုမောင်၏ဆောင့်ချက်အတိုင်းဖင်ကြီးကိုကော့၍ကော့၍ပြန်ဆောင့်သည်။

“  ပလွတ်.....ဖွတ်....ဗြစ်....ညို....မောင်....အား....ထွက်....ထွက်....ပြီ...အား....အား...”

ခင်သက်တစ်ယောက်အတင်းကော့၍ လီးကြီးကိုဆွဲညှစ်ကာပြီးသွားခိုက် ညိုမောင်မှာလည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘဲပန်းထုတ်လိုက်ပါလေတော့သည်။

ခင်မောင်ထွေးနှင့်လေးငယ်တို့၏ မင်္ဂလာဆောင်ကပြီးသွားပြီ။ လေးငယ်နှင့်ထွေးနွယ်တို့၏ ဖခင်မှာလည်းတာဝန်ကျရာ ရေယာဉ်သို့ပြန်ရသဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူပါပြန်၍လိုက်ပါသွားသည်။အိမ်မှာကထွေးနွယ်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည်။ လေးငယ်မှာ ယောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသောစကားအတိုင်း ခင်မောင်ထွေးတို့အိမ်တွင်ပင်နေသည်။ ဒီတော့ အိမ်မှာထွေးနွယ်

တစ်ယောက်ထဲသာကျန်ခဲ့သည်။ ထွေးနွယ်အတွက် ညမှုညတာအဖော်ရစေရန် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားသည်။ ထိုအဒေါ်ကြီးက ညမိုးချုပ်သည်နှင့်အိပ်တော့သည်။ စောစောမအိပ်တတ်သူ ထွေးနွယ်တစ်ယောက်မှာတော့ချောင်လည်ချောင်ပတ်နှင့်ကျန်ခဲ့သည်။ 

ထွေးနွယ်အရင်ညတွေတုံးကတော့ တီဗွီထိုင်ကြည့်ပြီး တီဗွီသိမ်းမှအိပ်သည်။ ဒီညတော့ ထွေးနွယ်မှာတီဗွီကြည့်ချင်စိတ်မရှိသဖြင့် တီဗွီကိုပိတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်။ နွေရာသီညမို့ အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်နှင့် ထွေးနွယ်ကိုယ်ပေါ်မှ ဘော်လီအင်္ကျီကိုခွာပစ်လိုက်ပြီး ထမီကိုရင်လျားလိုက်သည်။

ပြီးမှထွေးနွယ်မှာ ရင်လျားထားသောထမီကိုပြန်၍ဖြည်လိုက်ပြီး ထမီကိုခါးသို့ပတ်၍ဝတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဆူဖြိုးသောထွေးနွယ်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကိုငုံ့၍ကြည့်ပြီး ရည်းစားဖြစ်သူခင်မောင်ထွေးကိုသတိရလိုက်သည်။ တစ်ချိန်က ခင်မောင်ထွေးမှတ်မှတ်ရရကိုင်၍ အငမ်းမရစို့ခဲ့သော နို့လေးနှစ်လုံး အခုတော့သခင်မဲ့နေပြီ။ ကိုင်မည့် စို့မည့်သူမရှိ။ 

အဖော်မဲ့လျှက်အထီးကျန်ခဲ့ရပြီ။ ထွေးနွယ် သူမ၏နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုအား သူမဘာသာဖျစ်ညှစ်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ပေါင်လေးကိုကွ၍အဖုတ်လေးကို သူမလက်လေးဖြင့်ထမီပေါ်မှပင်အုပ်၍ ကိုင်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ တစ်ချိန်က သူမ၏ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးအားရပါးရလိုးခဲ့သော အဖုတ်လေးခုတော့ လုပ်မည့်သူမရှိ အဖော်မဲ့ သခင်မဲ့လျှက်ရှိသည်။

ထွေးနွယ် သူမ၏အဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှပင်လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နှစ်ချက်သုံးချက်ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရည်းစားဖြစ်သူခင်မောင်ထွေးကို သတိရခြင်းနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ရှိကာမခလုတ်များကို ကိုင်မိပွတ်မိလုပ်မိလိုက်တော့ ထွေးနွယ်၏သွေးသားတွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ 

“ ဟင်” 

ကနဲ ထွေးနွယ်သက်ပြင်းချကာ ခါးတွင်ပတ်ထားသော ထဘီလေးကိုဖြည်ကာဆွဲတင်လိုက်ပြီးပြန်၍ ရင်လျားလိုက်သည်။

“  ဖျောက်.....ချွတ်....ချွတ်...”

“  ဟင်”

ထွေးနွယ်ရင်ထဲထိတ်ကာ မျက်လုံးလေးများဝိုင်းသွားသည်။ ထွေးနွယ်၏အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်ခြံထဲမှသစ်ကိုင်းခြောက်ကို လူနင်းသည့်အသံမှန်း ထွေးနွယ်ကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။အသာလေးခြေဖော့နင်းကာ ထွေးနွယ်အိမ်နံရံဘေးသို့ကပ်လိုက်ပြီး ပျဉ်ပြားအကွဲကြောင်းမှ အပြင်သို့ကြည့်လိုက်သည်။

“  ဟင်....ကျော်ကျော်ပါလား...”

ထွေးနွယ်တို့အိမ်၏နောက်ဖေးအိမ်မှ အသက်(၁၈) (၁၉)သာရှိသော ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ကောင်လေး အိမ်ဘေးတွင်ငုတ်တုတ်လေးထိုင်၍နေသည်။ ညနေက ထွေးနွယ်အိမ်ဘေးတွင်ရေချိုးနေစဉ်က ကျော်ကျော်က သူမကိုခြုံအကွယ်မှထိုင်၍ချောင်းနေတာကို ထွေးနွယ်သတိထားလိုက်မိသည်။ အခုလည်းကျော်ကျော်က သူမကိုလာပြီးချောင်းတာဖြစ်မည်။

ထွေးနွယ်စိတ်ကူးတစ်မျိုးရသွားသည်။

“  ဟာ....အိုက်လိုက်တာ...”

“  ဂျလောက်.....ဂျလောက်...”

ထွေးနွယ် ပြူတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြူတင်းပေါက်မှာပင်ရပ်၍ ရင်လျားထားသောထဘီကိုဖြည်လိုက်ပြီး စောစောကလိုပင် သူမ၏နို့အုံနှစ်လုံးကိုထုတ်၍ ငုံ့ကြည့်သည်။ စောစောကထက် နဲနဲပိုကြာသည်။

ထို့နောက်တွင်ထွေးနွယ်ပြူတင်းပေါက်ကိုပြန်၍ မပိတ်ဘဲကုတင်ပေါ်တက်၍လှဲကာ ပြူတင်းပေါက်ဘက်ကို ကျောပေး၍ တစ်စောင်းလေးလှဲ၍ အသာမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာအသက်ကိုမှန်မှန်ရှုရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်၊ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာမှာတော့ အိမ်ကတစ်ချက်ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ သိသာရုံလေးသာ ထွေးနွယ်ကမျက်လုံးမှိတ်၍ ငြိမ်ကာသတိထားနေသဖြင့်သိလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထွေးနွယ်တို့အိမ်၏ပြူတင်းပေါက်အောက်ဖက်ဘောင်က မြေပြင်မှလေးပေခန့်သာမြင့်သည်။ သံဇကာတွေ သစ်သားတန်းတွေကာထားခြင်းမရှိသဖြင့် ပြူတင်းပေါက်ဘောင်ကို ခို၍ဆွဲတက်ပါက အသာလေးတက်လို့ရပေပြီ။ ကျော်ကျော်ဆိုသောကောင်လေး အခန်းထဲသို့ရောက်ပြီဆိုသည်ကို ထွေးနွယ်သိလိုက်ပြီ...။

မကြာလိုက် ပြူတင်းပေါက်ဖက်ကို ကျောပေး၍စောင်းအိပ်နေသော ထွေးနွယ်၏တင်သားကြီးနောက်ဖက်သို့ အေးစက်သောအရာလေးတစ်ခုက လာ၍ထိသည်။ ကောင်လေးကြောက်နေထင်သည်။ လက်ဖျားလေးတွေအေးနေသည်ဟု ထွေးနွယ်အသက်မှန်မှန်ရှုကာမျက်လုံးမှိတ်၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရင်းတွေးမိလိုက်သည်။ ထွေးနွယ် ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတော့ ကျော်ကျော်ဆိုသောကောင်လေးပို၍ရဲလာပုံရသည်။ ထွေးနွယ်၏တင်သားကြီးတွေကို သူ့လက်လေးဖြင့်မထိတထိလေးပွတ်ကြည့်သည်။

လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အိအိဖောင်းဖောင်းတင်သားကြီးတွေကို အသာလေးဖိဖိကြည့်သည်။ စိတ်ထဲမှာမရိုးမရွဖြစ်လာပေမယ့် ထွေးနွယ်မလှုပ်ရဲ အသာလေးဆက်ပြီးငြိမ်နေသည်။ ဒီတော...ကျော်ကျော်ပို၍ရဲလာသည်။ ထွေးနွယ်၏တင်သားကြီးတွေကို သိသိသာသာကြီးကိုင်တွယ်ကာ ဆုပ်နယ်လာသည်။ ထွေးနွယ်ဆက်ပြီး ငြိမ်နေလို့မဖြစ်တော့။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်းသိသွားရင် ကောင်လေးထွက်ပြေးသွားလိမ့်မည်။

ထွေးနွယ်မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲဖွင့်ကာ လက်တစ်ဖက်က ကျော်ကျော်၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ရင်လျားထားသော ထမီကိုရင်ဘတ်မှဆွဲချွတ်လိုက်ကာ တစ်ပါတည်း ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

“  မမထွေး....ကျွန်နော်.....ဟို.....ဟို....”

ကျော်ကျော်က ကြောက်အားလန့်အားပြောနေပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေက ထွေးနွယ်၏နို့တွေကိုစူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေသည်။ ကောင်လေးလက်ကိုကိုင်ထားသော ထွေးနွယ်၏လက်ကမလွှတ်.....ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် ကျော်ကျော်၏ပါးစပ်ကိုလှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ ကျော်ကျော်အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့စကားသံရပ်သွားပြီး ထွေးနွယ်၏မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်သည်။

ရီဝေသောမျက်လုံးအစုံဖြင့် သူ့မျက်နှာကိုကြည့်နေသော ထွေးနွယ်၏မျက်နှာလေးက သူ့ကိုပြုံးပြလိုက်တာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ထွေးနွယ်ကကျော်ကျော်၏လက်တစ်ဖက်ကိုပါ လှမ်းကိုင်ကာ သူမဖက်ကိုဆွဲယူလိုက်တော့ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲဆင်းချင်နေသည့် ကျော်ကျော်မှာသူမအပေါ်သို့မှောက်လျှက်သားကျလာပြီး ချက်ခြင်းပင်ကုတင်ဘေးတွင်ရှိနေသေးသည့် သူ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပါ ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ထွေးနွယ်ကိုအငမ်းမရဖက်ကာ ထွေးနွယ်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ဒလစပ်နမ်းလိုက်ရာမှ သူမ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ကျော်ကျော်၏မျက်နှာကမှောက်ကျသွားသည်။

ကလေးတစ်ယောက်နို့စို့သလို ထွေးနွယ်၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကျော်ကျော်က တပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ ထွေးနွယ် သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ရင်ဘတ်လေးကိုကြွကာကြွကာဖြင့် နို့အစုံကို ကျော်ကျော်၏မျက်နှာသို့ ကပ်ကပ်ပေးသည်။ ဘေးကနေ သူမပေါ်မှောက်ထားသည့် ကျော်ကျော်၏ကိုယ်နှင့်ပိနေသော ထွေးနွယ်၏လက်တစ်ဖက်က တရွရွလှုပ်ရှား၍လာသည်။ ကျော်ကျော်၏ပေါင်ကြားကိုစမ်း၍ပင့်ကိုင်သည်။

“  ဟယ်...အယ်..နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး...လူကသာငယ်တာ....ပစ္စည်းကြီးက ခင်မောင်ထွေးလောက်ကိုရှိတယ်...”

ကျော်ကျော်ကတော့ နို့စို့တာမဝနိုင်သေး။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေသည်။ ထွေးနွယ်၏လက်က သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို အသာစမ်းပြီးဖြုတ်လိုက်ရာက ပုဆိုးကြားသို့တိုး၍ဝင်သွားကာ လီးတန်ကြီးကိုမိမိရရဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပူနွေးမာကျောလှသော လီးချောင်းကြီးအတွေ့က ထွေးနွယ်စအိုလေးကို ရှုံ့သွင်းမိသည်အထိပင်ဖြစ်သွားရသည်။

ထွေးနွယ် ကျော်ကျော်၏လီးတန်ကြီးကို အသာလေးပွတ်ပေးကာ ဖွဖွလေးကိုင်၍ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ပြီးတော့ ဥကြီးတွေကိုလည်းစမ်းပြီး ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ကောင်လေးကလည်းအလာကြီး ထွေးနွယ်၏နို့တွေကိုမပြတ်တမ်းစို့နေရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က ထွေးနွယ်၏ပေါင်ကြားကိုစမ်းလိုက်သည်။ 

ထွေးနွယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲပေးလိုက်သည်။ ထွေးနွယ်၏စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက် အသာလေးဆွဲလိုက်ဖြင့်လုပ်နေသည်။ ထွေးနွယ်အသဲယားလာပြီး သူမလက်ထဲမှကျော်ကျော်၏လီးကြီးကို ခပ်သွက်သွက်လေးဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်၏လက်က ထွေးနွယ်၏စောက်ဖုတ်ကိုရွရွလေးပွတ်ပြန်သည်။

“  အို.....အဟင့်...ဟင့်...”

ထွေးနွယ် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။ ဟုတ်တယ်လေ......။ ကျော်ကျော်တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကိုမပွတ်တတ်ပွတ်တတ်နှင့် လက်ဖဝါးနဲ့ဖိပြီး ပွတ်လိုက်တော့ သူ့လက်ဖဝါးက ပြူးထွက်နေသောစောက်စေ့လေးကိုပွတ်လှည့်လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ထွေးနွယ်ငြီးသံလေးထွက်ကာ အသားလေးတုန်သွားတာကိုမြင်လိုက်ရပြီး သူပွတ်တာဟုတ်ပြီလို့ သတ်မှတ်ကာ ထိုအတိုင်းထပ်၍ပွတ်ပြန်သည်။

“  အို....အို....ဟင့်...အို...”

“  ကျော်....ကျော်...ဘယ်နဲ့လုပ်နေတာလဲ....မမ မနေတတ်တော့ဘူ...ထတော့....”

ကျော်ကျော်လည်းမနေနိုင်တော့ပါ။ ထွေးနွယ်လက်ထဲက သူ၏လီးကြီးက အဆမတန်ကြီးကာ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေပြီ။ ကျော်ကျော်ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုခေါင်းမှနေကျော်၍ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ကိုထွေးနွယ်၏ခြေရင်းဖက်သို့အရွှေ့ ထွေးနွယ်ကပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍ထောင်ကာကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကိုသူမဝမ်းဗိုက်ပေါ်သို့ ရောက်အောင်ကွေးတင်ပစ်လိုက်သည်။ 

ကျော်ကျော်ကြည့်နေတုန်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအထူအပါးကြီးနှစ်ခုက ပထမတော့တက်လာပြီးနောက် စောက်စေ့အောက်ဖက်အကွဲကြောင်းနေရာလေးဘေးနှစ်ဖက်သို့ဆွဲတင်လိုက်သလိုပြဲသွားသည်။ တွင်းပေါက်လေးတော့ ပေါ်မလာပါ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီနေရာလေးကို သူ့လီးထိပ်ကြီးတေ့လိုက်ပြီး ကျော်ကျော်ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“  ဗြစ်....ပြွတ်...ပြွတ်...အိုး....အို....အား....အား...”

ဖိသွင်းလိုက်သောလီးကို ကျော်ကျော်ကအရှိန်မထိမ်းနိုင် လီးကတစ်ခါတည်းအဆုံးဝင်သွားသည်။ ထွေးနွယ် ၏ကျောလေးကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့ကာသွား၏။ လန့်ပြီးဗြုံးကနဲတစ်ဆုံးဝင်သွားသော လီးကိုညှစ်လိုက်မိတော့ ကျော်ကျော်တန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးအတင်းနင်းဆောင့်တော့သည်။

“  ပြွတ်....ဖွတ်....ဖွတ်...ပလွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်....”

“  အင်း....ဟင်း.....အိုး...အိုး....အဟင်း....”

မထူးတော့ပြီ သူဆောင့်ချင်သလိုသာဆောင့်စေတော့ ထွေးနွယ်ကအောက်ကကော့ကော့ပေးပြီး သူမစိတ်တွေကိုလွှတ်ထားပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်ဘေးတွင် ထောက်ထားသော ကျော်ကျော်၏လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး နို့ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ သဘောပေါက်သွားသော ကျော်ကျော်ကနို့နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်၍ ဆက်ဆောင့်သည်။

“  ပြွတ်.....ပလွတ်...ဖွတ်.....ဖွတ်...အိုး....အိုး....အ....အ.....ကျော်.....အီး...ဟင်း....”

ထွေးနွယ်ခေါင်းလေးကြွတက်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်သွားခိုက် ကျော်ကျော်၏လီးထိပ်မှလည်း သုတ်ရည်များပန်းထွက်ကာ နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။