ညိုချောလေးမို့ ပိုစွဲတယ် (စ/ဆုံး)

  ညိုချောလေးမို့ ပိုစွဲတယ် (စ/ဆုံး)

ဇမ္ဗူတလူ ရေးသည်။

`ခွေးတွေ.. ရှင်တို့ … ခွေးတွေသိလား´

အငုံ ငယ်သံပါအောင်ကြုံးအော်ပြစ်လိုက်သော အသံလေးက တိုက်ကြီးအတွင်း ဗုံးပေါက်ကွဲသလို မြည်ဟီးသွားလေသည်။ အငုံမေမေ၊ ပွင့်က ခပ်ဝေးဝေးရောက်နေသော ထမီကို ကယောင်ကတမ်းဆွဲယူပြီး ခြေမှစွပ်ဝတ်ခါ၊ ပြေကျနေသော ဆံပင်ကို ကပိုကရို ထုံးဖွဲ့သည်။

နို့နှစ်လုံးအပေါ်သို့ အလိပ်လိုက်လေးတက်နေသော ဘရာစီယာကို အတင်းဆွဲချပြီး အုံကြီးထွားကြိုင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖုံးဖီကာကွယ်သည်။ဦးဦးသံဒိုင်က ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး တံခါးဝသို့ သုတ်ခြေတင်ရန်ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သည်။

`လူယုတ်မာကြီး.. ရှင်ပြသနာတတ်သွားချင်လား. ထိုင်စမ်း.. ဘယ်မှမသွားနဲ့´

ခြောက်ပေးနီးပါးထွားကြိုင်းသော ကိုသံဒိုင်က (၁၆) နှစ်သမီးလေးအငုံ၏ အဆိုကို လေးစာရိုကျိုးစွာ လိုက်နာရှာသည်။

`အကုန်.. စောက်ရှက်ကွဲကုန်မယ်´

အငုံက နာဇီဟစ်တလာမျက်နှာဖြင့် ဟိန်းဟောက်သည်။ ပွင့်က ရှက်လွန်း၍ မျက်နှာကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ခါ တရှုံရှုံငိုနေရှာသည်။

`ကြည့်ပါအုံးရှင်.. ဒါ.. ဧည့်ခန်းရှင့်.. ဧည့်ခန်း.. ကျမဒက်ဒီ.. ဂုဏ်သရေရှိ ဧည့်သည်တွေကို လက်ခံတွေ့ဆုံတဲ့.. မင်္ဂလာရှိတဲ့ ဧည့်ခန်း သိကြရဲ့လား´

အငုံ့စကားသံသာ ထွက်ပေါ်နေပြီး လူကြီးနှစ်ယောက်စလုံးထံမှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကြသည်။

`ကျမ အံ့အောတယ်.. ဦးဦးသံဒိုင်၊ ဒက်ဒီဆုံးတာ နှစ်လပဲရှိသောတာပါ၊ ရှင်တို့ဒီလောက် သောင်းကျန်းကြဘို့ မကောင်းဘူး´

ပွင့်ရော ကိုသံဒိုင်ပါ ခေါင်းငုံ့ဆိတ်ငြိမ်နေ၏။

`ပြီးတော့ ခင်ဗျားကြီး သဒေါင်းစားဘဝနဲ့ ကြံတောသင်္ချိုင်းမှာ နေရတဲ့ဘဝကကယ်တင်လာတဲ့ ဒက်ဒီမှက်နှာကိုမှမထောက်မထား ခင်ဗျားမို့ဗျာ´

`ဦးဦးအပြစ်တွေချည်းပါအငုံ´

`ဟုတ်တယ်၊ မာမီလဲပါတယ်.. မာမီဘာဖြစ်လို့ ရာဂပြင်းထန်းသွားရတာလဲဟင်´

`အငုံ..´

ပွင့်အသံက နီရဲသောမျက်လုံးတွေကြားမှ ရှက်ဒေါသနှင့် ကန်ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

`နားထောင်နေလို့ အကောင်းအမှတ်နဲ့အငုံ.. ဒါလူကြီးတွေကိစ္စ.. ဒို့နှစ်ယောက်ယူကြမှာဘဲ.. လင်မယားလိုနေတာဆန်းသလား´

`ရှင်.. မေမေ.. အဲ.. အဲဒါ.. မေမေပါးစပ်က ထွက်.. ထွက်လာတဲ့စကားတွေ.. ဟုတ်လား´

အငုံအံ့အောသလို ဝမ်းလည်းနည်း ရှက်ဒေါသလည်း ပိုမိုပြင်းထန်သွားသည်။

`ဟုတ်တယ်.. င့ါပါးစပ်ကပြောတာ ဘာဖြစ်လဲ´

မဟုတ်ပါ.. မဖြစ်နိုင်ပါ။ မေမေသည် ယဉ်ကျေးသော လူ့အလွှာမှ နူးညံ့စွာ မွေးဖွားသန့်စင်လာသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း အငုံသိသည်။ ဒက်ဒီရှိစဉ်က ဒက်ဒီမှလွဲ၍ ဘယ်ယောက်ျားကိုမှ တစ်ဦးချင်း လက်ခံစကားပြောခဲ့သူ မဟုတ်ပေ။ မြန်မာဆန်ဆန်၊ နန်းဟန်နွဲ့နွဲ့နှင့်မေမေ့ပါးစပ်မှ မောက်မာရိုင်းစိုင်းသော စကားလုံးတွေက ဘယ်အချင်းအရာကို အခြေခံပေါက်ဖွားခဲ့သည်ကို အငုံမတွေးတတ်အောင်ဖြစ်သွားပါသည်။

`လင်သေလို့ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ယူတာ ဘာဖြစ်လဲ၊ နင်က လူတွင်ကျယ်ဝင်လုပ်နဲ့အငုံ၊ လာ.. ကိုသံဒိုင် အပေါ်ထပ်သွားမယ်´

ပွင့်က ကိုသံဒိုင်လက်ကို ရဲတင်းစွားဆွဲပြီး အပေါ်ထပ်လှေခါးသို့တက်သွားသည်။ ကိုသံဒိုင်က အငုံကို တစ်စုံတစ်ရာပြောလိုက်ရန်လှည့်ကြည်၏။

`မေမေ.. သမီးကို.. စစ်ကြေငြာတယ်´

`ရပါတယ်.. မေမေ.. အငုံကလဲ.. ဘာကောင်မလဲဆိုတာ.. အကြောင်းပြရသေးတာပေ့ါ´

`အံမာ.. ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်..ဟင်း´

`လှေခါးအောင်သို့ပြန်ဆင်းလာဟန် ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သော ပွင့်လက်မောင်းလေးကို ကိုသံဒိုင်က ဖမ်းဆွဲပြီး အပေါ်ထပ်သို့ ချော့မော့ခေါ်ဆောင်သွားလေသည်။

`ထွီ.. ကြက်သရေမဲ့လိုက်တာ´

ပွင့်ကြားလောက်အောင် အော်ပြောလိုက်သေးတာမို့ ပွင့်အရက်တန်ခိုးနှင့် ရာဂ ကာမ သတ္တိတို့က သမီးလေးကို ရိုက်ပုတ်ရန် အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းဟန်ပြုပြန်လေသည်။

`ခလေးပဲ ပွင့်ရယ်၊ နောက်တော့ သူနားလည်လာမှာပါ.. ကိုယ်က လူကြီးပဲ´

`သက်သက်လာဖြဲတာ.. ကိုသံဒိုင် ဒါကိုလူကြီးက ငုံ့ခံနေရင် ဒင်းပိုကဲလာမှာ´

`အေးအေး ဆေးဆေး ဖြေရှင်စမ်းပါ ပွင့်ရယ်´

ပွင့်ကမူးဝေေ၀ဦးနှောက်ဖြင့် အတန်ငယ်တွေေနေပြီး

`အရက်ထပ်သောက်အုံးမယ် ကိုသံဒိုင်´

`တော်ပါတော့ ပွင့်ရယ်၊ အခုလဲ အရက်ကြောင့်ပဲ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် လွန်လွန်ကျူးကျူးတွေ ဖြစ်ကုန်တာပဲ မဟုတ်လား´

`အင်းလေ ထပ်သောက်မယ်လေ၊ ပြီးတော့ ထပ်ပြီး ကျူးကျူးလွန်လွန်ချစ်ကြမယ်ဟင်း.. မကောင်းဘူးလား… အာမယ်.. မျက်နှာကြီးက ဘာလဲ တချီထဲနဲ့ အီသွားပလား ဆရာကြီး ခစ်.. ခစ်.. ခစ် အို ကြည့်ပါအုံး.. ဟင်းး.. ဟင်း.. မာလိုက်တာမှ `တောင်´လို့´

ပွင့်က လက်ရဲ ဇက်ရဲလေး ကိုသံဒိုင်ပေါင်ကြားသို့ လက်ထိုးနှိုက်ခါ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပြော၏။ ပွင့်မူးနေပြန်ပြီ။ ကိုသံဒိုင် ဘာတစ်ခွန်းမှဆက်ပြောတော့ဘဲ တကယ်ကြင်နာသနားသောစိတ်ဖြင့် ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲယူပွေ့ဖက်ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို တယုတယ်ပွတ်သပ်ပေးရင်း ချော့မော့နှစ်သိမ့်လိုက်ရသည်။

`ချစ်ကြအုံးစို့ ကိုယ်ရယ်နော် မဝသေးဘူး´

`အေးပါ ပွင့်ရယ် အားပြည့်သွားအောင် အိပ်လိုက်အုံးလေ နော် နော်လို့´

`ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်း.. တစ်ခါ တစ်ခါ´

`ပွင့် သိပ်ပင်ပန်းနေမှာစိုးလို့ပါ´

`ကိုယ့်အတွက်ဆို ပွင့်ကအဲဗားပဲ.. သိလား´

`အင်း… အင်း.. ကဲ.. အိပ်အုံး ဟုတ်လား´

`ဟေ့အေးကွာ.. တစ်ခါလောက်ချစ်ပြီးမှ မောမောနဲ့အိပ်ချင်တယ်.. နော်.. နော်လို့..ကို´

ပွင့်ကအရှိန်မသေသေးသော ကာမစိတ်ဖြင့် ထမီလေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်လေးထောက်ခါ ဖင်ကြီးကုန်းပေးလိုက်ပြန်သည်။

`လာကွယ်.. ဒီက.. ရှက်တောင်လာပြီ´

ဟယ် တတ်နိုင်ပါဘူး၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ဟု သဘောပိုက်ခါ ကိုသံဒိုင်လည်း ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှ ကျော်ချွတ်ပြီး ခြင်ထောင်အမိုးပေါ် ပစ်တင်ပြီး ပွင့်ကုန်းပေးထားသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကြားမှ အစွမ်းကုန် ပြူးထွက်နေသော ပွင့်ယောနိအုံကြီးကြားသို့ မဲနက်ချိပ်မှောင်နေသော သူ့လီးတန်းကြီးကို ထပ်မှာတေ့ပြီး ဇွတ် ခနဲ့ လိုးထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ 

စိတ်ချဉ်ပေါက်နေသော မျက်နှာလေးနှင့် ထာဝစဉ်တင်းမားနေတတ်သော အငုံမျက်နှာကို ကိုသံဒိုင်ရင်မဆိုင်ရဲသလို ခံစားနေရသည်။ ခေးလဘက်မှအပြစ်မရှိဟု ကိုသံဒိုင်ထင်သည်။ ခလေးပြောသလိုပင် မိမိသဒေါင်းစားဘဝက အငတ်ငတ်အပြတ်ပြတ်ရှိနေစဉ် ခေါ်ယူကျွေးမွေးထားခဲ့သော ခလေးဒက်ဒီ ကိုမောင်မောင်လွင်သာ သေသည့်နေရာမှထလာလျှင် ကိုသံဒိုင်ကို ခြောက်ပေးတွင်းထဲသို့ မလွဲမသွေထည့်လိုက်မည်မှာ ဧကန်။

.....................................................................................................................................

`မင်းစားဘို့ ဝတ်ဘို့ နေဖို့မပူရတာနဲ့ပဲ ယောက်ျားတစ်ယောက်အဘို့ ပြည့်စုံပြီယူဆထားသလား..သံဒိုင် ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း..´

`မင်း.. ဆော်မချချင်ဘူးလား ကဲရော့.. မင်းချချင်ရင် ခေါ်ချ ငွေယူထား´

ဘာမှ လိုလေသေးမရှိအောင် ထားပေးခဲ့သော မောင်မောင်လွင့်ကျေးဇူးက မဟာပထဝီမြေကြီးထက် ထုထည်ပမာဏကြီးမားလွန်းသေးသည်။

`ပွင့်´၏ ကာမကွန်ယက်အတွင်းမှ ရုန်းမရအောင် နစ်ကျွံနေသော မိမိအဖြစ်ကိုလည်း စင်စစ် ကိုသံဒိုင် ကိုယ်တိုင်မကျေနပ်။

`ကို´ပွင့်နဲ့ နေရတာ မပျော်ဘူးလားဟင်´

`အင်း´ ပျော်ပါတယ်ပွင့်ရယ်. ဒါပေမဲ့ ကျေးဇူးရှင်မျက်နှာကို ပြန်မြင်မိရင် အပျော်စိတ်ကလေးတွေ ပျောက်ပျက်လွင့်ပျယ်ကိုန်တယ် ကိုယ့်ဖာသာလဲ လိပ်ပြာမသန့်သလိုပဲ ပွင့်´

`အို ကိုကလဲ ကိုပွင့်ကို အတင်းအဓမ္မ မုဒိန်းကျင့်ပြီး ယူခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ၊ ဟောဒီ ပွင့်ကိုယ်တိုင်က ကို့ကို တစ်ဖက်သတ်စွဲလန်းခဲ့ရတာ´

`ဘာရယ်.. ဘယ်လို ပွင့်´

`ဟင်း.. ဟင်း.. ကို ဘယ်သိမလဲ၊ ကိုမောင်မောင်လွင်ရှိစဉ်က ကိုလေ မှတ်မိသေးလား ဟိုသစ်ခွရုံ အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဖြုတ်နေတုန်း ပွင့်ရောက်သွားခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးခမျာ ကြေးစားမလေးသာဆိုတယ် ကို့ဟာကြီးဒဏ်ကို မခံနိုင်လို့ ညဝက်နဲ့ ပြန်ပြေးသွားခဲ့တယ်မို့လား´

`ဟင်.. ပွင့်ဒါတွေသိတယ်´

`သိရုံတင်မဟုတ်ဘူး၊ မြင်လဲမြင်တယ်..သိလား အဲဒီအခါမှာ မျက်စိထဲ စွဲကျန်နေခဲ့တာက ဘာလဲ သိလား´

`ဟင့်အင်း´

`ဒါကြီးပေ့ါ.. ဟောဒါကြီး´

နှစ်ကိုယ်ယှဉ်တွဲအိပ်နေသည်မို့ ပွင့်လက်ကလေးက ခပ်လုံးလုံး မပျော့မမာ ကိုသံဒိုင် လိင်တန်ရှည်ကြီးကို `ပိကျိ. ပိကျိ´နှင့် မြည်တတ်သော ဗူဖောင်းလေးနှိပ်သလို ဆိုပ်ကိုင်ညစ်ရင်း ပြောသည်။

`အဲဒီကတည်းက ကို့အလိုးကို ခံချင်နေတာရှင့် ကဲ သိပလား ကိုဒစ်ပြုတ်ကြီးရဲ့ ခစ်.. ခစ်´

တစ်ခါတလေ ပွင့်ထံမှကြားသောစကားများမှာ ပွင့်ဆိုသော သူဌေးကတော် မုဆိုးမလေး ပြောနေတာမှ ဟုတ်ရဲ့ လားဟုပင် သံသယဝင်စရာကောင်းလောက်အောင် ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် တစ်တစ်ခွခွရှိ၏။ ပွင့် စိတ်ပါလက်ပါ ပါးချင်ကပ်ပြီး ပြောတတ်သော ကာမစပ်ယှက်ခြင်း အကြောင်းလေးများကြောင့်လဲပဲ ကိုသံဒိုင်၏ `ဒုတ်´ကြီးမှာ အမြဲ `တင်း´နေတတ်၏

`စိတ်ညစ်တယ်.. ပွင့်ရယ်´

`ရှင်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ  ကိုရယ်´

`ကိုယ့်ဟာကြီးက အမြဲတောင်နေတာ ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူးကွယ်´

`ကို လုပ်ချင် လုပ်လေ´

`လုပ်ရလွန်းလို့လဲ အချောင်းကြီးက ကြွက်သားတွေလဲ နာနေပြီပွင့်ရဲ့ ပွင့်ရော´

ပွင့် ရုတ်တရက် မဖြေဘဲ သက်ပြင်းရှိုက်၏။

`ပွင့်လဲလေ စိတ်ရှိတိုင်းလုပ်နေရလို့လားမသိဘူး ဖင်တစ်ခုလုံးလဲ ကျိန်းစပ်နေတာ ကိုရဲ့´

`ဖင် ဟုတ်လား ဖင်က ဘာဖြစ်လို့ကျိန်းတာလဲ´

`အာကွာ ကိုကလဲ နားဝေးလိုက်တာ ဖင်ဆိုတာက ကိုလိုးလိုးနေတဲ့ ပွင့် စောက်ပတ်ကိုပြောတာ ရှေ့ဖင် ရှေ့ဖင် ကဲသိပလား´

`အော်´

`အင်း.. အဲဒီလို အဆီတထပ် အသားတထပ်ပြောပြမှ သဘောပေါက်တယ်မို့လား အဲဒီတော့လဲ ပွင့်ကပေါ်တင်ချည်းပဲပြော ပြောနေတော့ ကိုယ့်ဟာကြီးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပျော့တော့မှာလဲ လို့´

မည်သို့ဆိုစေ ပွင့်မျက်နှာလေးနှင့် နှစ်လက်မလောက်သာခွာပြီး အိပ်ယာထဲ၌ လီးနှင့်စောက်ပတ်အကြောင်း ပြောနေရသော အချိန်လေးများသာလျှင် ကိုသံဒိုင်အတွက် သုခချမ်းသာ အိမ်ထောင်ရေးအရသာကို ရပေတော့မည်။ တစ်ခါကလည်း အငုံနှင့် သူ ပက်ပင်းတိုးဘူးသည်။ ထမင်းဝိုင်းမှ ပွင့်က စောစီးစွာ စားသောက်ပြီး ထသွားစဉ် အငုံလေး ဝင်လာသည်။ စကဒ်တိုတိုနှင့် ချိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်ပျော့လေးအောက်မှ မစို့မပို့နို့လေးနှစ်လုံးက ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်ခေါင်းလေး ပြူနေသည်။ ထမင်းချက်အိမ်ဖော်ကုလားမလေး ခရစ္စတီးနားက ထမင်းဝိုင်းဘေးနားမှာရပ်လျက် လိုအပ်သည်ကို ဖြည့်ပေးနေသည်။

 အငုံက ကိုသံဒိုင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ဝင်ထိုင်သည်။ ရေချိုးပြီး အလှပင်မပြင်ထား။ ရေစိုပါးလေးနှစ်ဖက်က မို့ဖောင်းနေ၏။ အငုံက ကိုသံဒိုင့်ကို အသာအကဲခပ်သည်။ ထို့နောက်စားပွဲအလယ်တွင် အသင့်ပြင်ထားသော အချိုပွဲအတွင်းမှ သီးမွှေးငှက်ပျောသီးအလုံးထွားထွားကြီး တစ်လုံးကို ကောက်ယူပြီး အခွံမနွှာသေးဘဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ကြက်သီထဟန် တွန့်ပစ်လိုက်ပြီး ခစ်ကနဲ့ ရယ်လိုက်သည်။

`ဘာလဲဟင် မမလေး´

`အော်.. ငှက်ပျောသီးကြီးမြင်ပြီး သတိရသွားလို့ပါ ခရစ္စတီးနားရဲ့ ခစ်ခစ်´

ပြောပြောဆိုဆို ငှက်ပျောသီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်း ကိုသံဒိုင်ကို ခနဲ့သော သရော်သောအကြည့်နှင့် မျက်လုံးဝိုင်းလေးကို လှည့်ကြည့်နေပြန်သည်။ အငုံကပါးစပ်ထဲသို့ ငှက်ပျောသီးကြီး ထည့်သွင်းကာ အသံမြည်အောင် တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြရင်း ခရစ္စတီးကို နောက်ပြောင်သလိုနှင့် ကိုသံဒိုင်အား ပေါ်တင်ကြီး တိုက်ခိုက်နေလေသည်။ 

ကိုသံဒိုင် စိတ်တွေကသောင်းကနင်းဖြစ်လာကာ ထမင်းကို လက်စသပ်ပြီး စားပွဲမှထခဲ့ရသည်။ သည်တုန်းက အောင်ပွဲရစစ်သူကြီးပမာ အငုံလေးက လက်ခုပ်လက်ဝါးလေး တီးကာ အားရပါးရအော်ရယ်ခဲ့လေသည်။

`ဦးဦးပထွေး´

`ဗျာ..´

`အငုံခေါ်တာမှန်ပါတယ်နော်´

သံဒိုင် အကြပ်အတည်းနှင့် ရင်ဆိုင်ရပြန်သည်။

`ပြောလေ မှန်တယ်မို့လာ´

`ခလေးရယ်´

`ယောက်ျားလိုပဲပြောပါ မချွဲပါနဲ့´

`မချွဲပါဘူး သမီးလေးရယ် သမီးလေးက ဦးကိုသိပ်မုန်းနေတယ်ဆိုရင်လဲ ဒီအိမ်ကြီးက ဦးထွက်သွားပေးပါ့မယ် သမီးရယ်´

`အိုး သိပ်ဂွတ်တာပေ့ါ´ ထွက်သွားလေအဟင်း ဘာလို့မထွက်သွားသေးတာလဲ ဘာလဲ မအေကိုအီလို့ ဝလို့ သမီးကိုပါကစ်ဖို့ကြံနေတာလားဟင်´

`အငုံ´

သည်တစ်ချီ သီးသီးထန်ထန်ပေါက်ကွဲရသူက ကိုသံဒိုင်ပဲဖြစ်တော့သည်။ သူ့အသားတွေတဆတ်ဆတ် တုန်နေကြသည်။ မျက်လုံးအိမ်မှ အပူငွေ့တွေလျှံထွက်လာပြီး မျက်ရည်များရစ်ဝဲကုန်သည်။

.............................................................................................................................................

`ဦးကိုမုန်းပါ မောင်းထုတ်ပါ သမီး´

`ဦး အချိန်မရွေး ဒီအိမ်ကထွက်သွားမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်အထိ ယုတ်မာပက်စက် ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲ့တဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့တော့ ဘဝမှာ အရိပ်မကျန်ချင်ဘူး အငုံ´

`အားပါးပါး ဒိုင်တွေကတော့ အကယ်ဒမီပဲ´

အငုံက လှပသော နှုတ်ခမ်းလေးအစုံကို မဲ့မဲ့လေးလုပ်ရင် စက်ဆုပ်ရွံရှာသော အကြည့်နှင့် ကိုသံဒိုင်ကို ကြည်၏။

`ကဲ ဒါဖြင့်သမီးမေးမယ် ဦးမှန်မှန်ဖြေ´

သံဒိုင်က လှိုင်းထလှုပ်ရှားနေသော ရင်အစုံနှင့် ဟင်းလင်းပြင်နံရံကို ဒေါသတကြီး ဖြိုဖျက်ပြီး ဖြစ်တော့မည့်ဟန်နှင့် စူးရှစွာကြည့်နေဆဲ။

`ဆိုပါတော့ ခုလို မာမီမရှိတုံး သမီးကဦးကို ဟိုဥစ္စာ အဲအကူအညီတောင်းမယ်ဆိုပါတော့ ဦးကူညီနိုင်မှာပါ´

`ငါ တတ်နိုင်တဲ့ အကူအညီမျိုးဆို အငုံအတွက် အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးဘို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ အငုံ´

`အိုကေ တကယ်နော်´

`ငါယောက်ျားတစ်ယောက်ပါ´

`ကဲ ဒါဖြင့်ခဏ လိုက်ခဲ့´

`ဘယ်ကိုလဲ´

`လိုက်ခဲ့လေ သိရမှာပေ့ါ´

အငုံက ပေါ်ထပ် လက်ဝဲဒေါင့်ဆုံ၌ရှိသော သူမအခန်းထဲသို့ သံဒိုင်ကို ခေါ်သွား၏။ အငုံအခန်းလေးထဲမှာ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ကပ္ပလီကြီးများ ဗလာကိုယ်ထီးနှင့် ကြွက်သားများ အပြိုင်းပြိုင်း ထုတ်ကာ ကာယအလှပြနေသောပုံများ အစီအရီချိတ်ဆွဲထားသည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် အငုံက အခန်းတံခါးကို ကလစ်ကနဲ့ ပိတ်လိုက်သည်။

`အငုံ နင် ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ဟင်´

`ဦးပဲ သမီးကို ကူညီမယ်ဆို´

`ငါ ငါ ဘာကူညီရမှာလဲ အငုံ´

`ဟင်း ဟင်း ယောက်ျားစကားပါနော်´

အငုံက အိစက်တင်းမောက်သော တင်ပါးကြီးအစုံ လှုပ်ရမ်းရင်း ကုတင်ဆီလျှောက်သွားကာ အေးဆေးစွာ လှဲချလိုက်ပြီး ထမီလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပင့်လှန်လိုက်လေသည်။ နုနယ်ပျိုမျစ်သော မိန်းကလေး တစ်ဦး၏ ပေါင်တန်ဝင်းဝင်းကြီးများက သံဒိုင်ဆိုသော လူထွားကြီးအား ဖယောင်းတစ်ခုပမာ ပျော့တွဲလာစေသည်။ ထမီအောက်စလေးက ပေါင်ရင်းဂွဆုံ မှောင်မိုက်ဆုံးနေရာလေးမှာ ခေတ္တရပ်နားနေသည်။ သံဒိုင် ရင်များ တဒိုင်းဒိုင်းတုံခါနေသည်။ ခြေတွေ လက်တွေ အေးစက်လာသလိုပင် ရပ်ထားသော ဒူးတွေ ညွတ်ကျလာသည်။ အငုံက သံဒိုင်ဖြစ်အင်ကိုကြည့်ကာ ပြုံစိစိလေးလုပ်ရင်း။

`လာလေ ဦးရဲ့ ဟင်းဟင်း လာပါ´

သံဒိုင်နဖူးမှ ချွေးသီးများ စီးကျလာသည်။ မှောင်ရိပ်ကျသော ပေါင်ကြားမှ ခပ်ရေးရေးအကွဲတစ်တစ်ကြီး နှစ်ခုကို မြင်နေရပြီ။

`လာလေ ဦးလေးကလဲ ဟင်း ဟင်း အငုံခလေးမှ မဟုတ်တော့တာနော် ဟုတ်တယ်နော်´

အငုံလက်ကလေးတစ်ချောင်းက အကွဲတစ်တစ်ကြီးကြားသို့ အလျားလိုက် ထိုးဆွပွတ်သပ်လိုက်၏။သံဒိုင် ဦးနှောက်တွေဆူေ၀ အုံကြွလာသည်။ ဒီ ခလေးမ ဘယ်သို့စိတ်ကူပေါက်လေသနည်း ဟုပင် သံဒိုင်ကြီး မစဉ်းစားအားပါ။ လီးအချောင်းတစ်ခုလုံး ကာမဆန္ဒနှိုးဆွမှုကြောင့်ကျင်လာသည်။ အောင့်လာသည်။ လက်တစ်ဖက်က လီးတန်းကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေသည်။ 

အငုံ ဒုတိယအဆင့်အဖြစ် ထမီကိုလုံးဝပင့်လှန်လိုက်လေရာ နုစို စိမ်းမှောင်နေသော စောက်မွှေးအဖုတ်လိုက်ကလေးကို `ဘွား´ကနဲ့ တွေ့လိုက်ရပြီး အမေနှင့်သမီးနည်းဗျူဟာချင်း တထပ်တည်းပါလားဟု သံဒိုင်တွေးမိလိုက်သည်။သံဒိုင်ခြေလှမ်းတို့ စတင်ရွေ့လျားလာ၏။ ပုဆိုးကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးဂွင်းစနှင့် ချိတ်ပြီးမှ လီးတန်ကြီးက အပြင်ဆို့ `ထောင်း´ကနဲ့ ကန်ထွက်လာသည်။ အငုံမျက်လုံးလေးအစုံက ထကြွ သောင်းကျန်းနေသော ကိုသံဒိုင်၏လီးတန်ကြီးကို ကြည့်မိ၏။ 

မာမီ စွဲမည်ဆိုလည်း စွဲလန်းလောက်သည့် လီးကြီးပါတကားဟု တွေးမိသည်။ လီးအရင်းပိုင်းမှ အုံဖွကြွကာ ဖောင်းထနေသော လမွေးများက အရောင်တွေမွဲစပြုနေသာ အမွေးအုံကြီးအတွင်းမှ ဦးမော့လျက် ဒေါသ အမျက်ချောင်းချောင်းထွက်နေသော လီးတန်းကြီးမှာ မြွေနဂါးကြီးတစ်ကောင်ပမာ ရှည်လျားကြီးမားပြီး အလုံးအထည်က အသဲယားစဖွယ် တုတ်ခိုင်သန်စွမ်းလွန်းလှပေသည်။ ငေါက်ခနဲ့ ငေါက်ခနဲ့ ပါးပြင်ထောင်ကာ တွေ့ကရာကို ရန်မူတော့မည့် မြွေဟောက်ကြီး တစ်ကောင်အလားလဲ မဲနက်ပြောင်တင်းကာ ထိတ်လန့်စဖွယ်ဖြစ်၏။

`ဦးဦး လီးကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်´

ခလေးမလေးက ကတုံကရီအသံလေးနှင့်ဆို၏။

`ဒါကြီးနဲ့ မေမေ့ကိုလုပ်တာ မအော်ဘူးလားဟင် ဦး´

`ပထမတော့ အော်တာပေ့ါသမီးရဲ့ နောက်ကျတော့လဲ သမီးအမေအပေါက် ကျယ်သွားပြီး ခံနိုင်သွားတာပေ့ါ´

စကားပြောဖော်ရလာသော ကိုသံဒိုင်မျက်နှာကို အငုံကျေနပ်စွာကြည့်ရင်းပြုံးပြလိုက်သည်။ သံဒိုင်က အငုံစောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးကို စုပ်ပေးယက်ပေးရန် မျက်နှာကြီးကိုငုံ့လိုက်၏။

`ဖျန်း.. ဖျောင်း.. ဖျောင်း… အွန့်´

ပထမ အငုံဆတ်ကနဲ့ထထိုင်လိုက်၏။ လက်တစ်ဖက်က သံဒိုင်ပါးကို ဘယ်ညာအစုံတွဲလုံးနှင့် ရိုက်ပြစ်လိုက်သည်။ ညာခြေဖနောင့်ဖြင့် ရင်ဝကို ဆောင့်ကန်ပြစ်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ တစ်ပတ်လှိမ့်ဆင်းသွားကာ တစ်ဖက်တွင်ခါးထောက်ရပ်လိုက်သည်။

`ကိုင်း မှတ်ပလား ဟင်´

ရင်ဝမှ အောင့်သက်နာကျင်သော ဝေဒနာထက် ရှက်ခြင်း၊ ဒေါသဖြစ်ခြင်းက ဟုတ်ကနဲ့ ပေါက်ကွဲ၏

`ဟင် နင့်ပညာအကုန်ပဲလား ခွေးမ´

သံဒိုင်က ဘီလူးသဘက်တစ်ကောင်ပမာ ကုတင်ကိုကျော်ပြီး အငုံ့ကို ခုန်အုပ်လိုက်သည်။ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသော အငုံက ကုတင်ကိုပတ်ပြီးပြေးကာ တံခါးဖွင့်ပြီး တဒုံးဒုံးပြေးဆင်းသွား၏။ သံဒိုင် ကတုံကရီကြီးကျန်ရစ်သည်။ မလောက်လေးမလောက်စားလေး၏ ပညာသာပါပါလှည့်စားခံလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အငုံ၏ ဦးသံဒိုင်အပေါ် အရှက်ကွဲဖြစ်သော ပထမစစ်ပွဲဖြစ်သည်။

.....................................................................................................................................

ဒုတိယစစ်ပွဲမှာ နောက်သုံးလခန့်ကြာပြီး `ပွင့်´တစ်ယောက် မေမြို့သို့ ခရီးထွက်သော အခါဖြစ်လေသည်။ ကိုသံဒိုင်က အနာကြီးနာက အရှက်ကြီးရှက်ခဲ့သော ပထမပွဲစဉ်ကို ပြန်လည်ချေပနိုင်ရေး အတွက် စစ်မကြေငြာဘဲ ဒလကြမ်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သော ပွဲစဉ်လည်းဖြစ်သည်။ ထမင်းချက် ခရစ္စတီးကုလားမလေးက ထုံးစံအတိုင်း ညနေ ( ၅ ) နာရီခွဲသည်နှင့် အိမ်ပြန်ရန်ပြင်ဆင်နေစဉ် ထမင်းထားခန်းထဲသို့ ဦးသံဒိုင်ဝင်လာ၏။

`နင့် မမလေးရော ခရစ္စတီး´

`ရေချိုးနေတယ် အန်ကယ်´

`င့ါကို အမြီးတစ်ပွဲလောက် ပေးစမ်းပါအုံး´

`ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့´

ခရစ္စတီး ခပ်ပျာပျာ ထွက်သွားပြီး မီးဖိုထဲ၌ အားလူကြော်ကာ ပန်းကန်ပြားသေးသေးနှင့် ယူလာ၏။

`ခရစ္စတီး´

`ရှင်.. အန်ကယ်´

`နင် ယောက်ျားယူဘူးလား.. ဟင်´

ခရစ္စတီးမှာ ကိုသံဒိုင်မျက်နှာကို အကဲခပ်သလိုကြည့်၏။

`ဟုတ်ကဲ့ တစ်ယောက်ယူဖူးတယ်။´

`ဘာဖြစ်လို့မပေါင်းတာလဲ.. မကောင်းဘူးလား´

`အင်း သူက အားကြီး အရက်သောက်တယ်.. အန်ကယ်´

`အော် ကျန်တာတော့ အဆင်ပြေလားဟင်´

`အင်း စီးပွားရေး´

`စီးပွားရေးမဟုတ်ပါဘူး ငါပြောတာ လင်မယားလိုအိပ်တဲ့အခါမှာ အဆင်ပြေလားလို့´

`ဟင့်အင်း မပြေဘူး´

ကုလားမလေး ခေါင်းငုံ့သွားပြီး တိုးတိုးပြော၏။

`ဘာဖြစ်လိုမပြေရတာလဲကွာ.. ကဲ.. ဆိုပါအုံး´

သံဒိုင်က သမရိုးကျ အိမ်ထောင်ရေးဆွေးနွေးခန်းဖွင့်သလို တည်ငြိမ်သောမျက်နှာဖြင့် အိန္ဒြေမပျက် အာလူးကြော်စားလိုက် အရက်သောက်လိုက်လုပ်နေ၏။

`ကျမ ခလေးမမွေးလို့တဲ့ အန်ကယ်ရယ်´

`ဟ အဲဒါ ပြသနာအခြေခံပဲ ခရစ္စတီးရဲ့´

တစ်ခါမျှ စကားဆယ်လုံးမပြည့်ပဲ ဆေးဖော်ကြောဖက်မလုပ်ခဲသော သူဌေးက သူ့ကို အရေးတယူ စကားတွေပြောနေခြင်းအတွက် ခရစ္စတီး အိမ်ပြန်ဖို့ပင် မေ့သွားလေသည်။

`ကျမ နားမလည်ဘူး အန်ကယ်´

`ဒီနားလာ ငါပြောပြမယ် လာပါဟ နင့်ကိုငါက ကိုက်မစားပါဘူး ဒီမှ မှတ်ထား ကလေးရအောင် ကိုယ်ကလုပ်တတ်ရတယ် ဟ သိလား´

`ကျမ မှ မသိတာ´

ခရစ္စတီးက ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြန်ကာ အသံတုံတုံနှင့် ပြောသည်။ ကိုသံဒိုင်က ရေချိုးခန်းဖက်သို့ တစ်ချက်ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်ပြီး။

`နင် ငါပြောသလို လက်တွေ့စမ်းကြည့်မလား´

`ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ´

ခရစ္စတီးက ကိုသံဒိုင်ကို သံသယမျက်လုံးနှင့်ကြည့်ပြီး အသံလေးတွေတုံခါလာရှာသည်။

`လာ ဒီနားမှာထိုင် ငါကနင့်ကိုသနားလို့ပြတာ ဘယ်သူမှ လျှောက်မပြောနဲ့နော်´

`ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ်´

ကိုသံဒိုင်ထိုင်နေသော ကုလားထိုင်ကို စားပွဲနှင့်ညီအောင် ဆွဲလှည့်ပြီး ပြင်ထိုင်ကာ သူ့ပုဆိုးကို အသာအယာဆွဲမတင်လိုက်သည်။ ထာဝစဉ်မတ်တင်း တောင်ထနေသောလီးတန်ကြီးက တွင်းအောင်နေရာမှ ဘွားကနဲ့ ထွက်လာသည်။

`ဟင် အန်ကယ်ကလဲ´

ကုလားမလေးက အလန့်တကြား နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။

`ဒီမှာ ဒါကို ဒစ်လို့ခေါ်တယ် ကိုင်ကြည့် ကိုင်ကြည့်စမ်း တွေ့လား ပျော့မလိုလိုနဲ့မာပြီး တောင်နေတာပဲ ထိုင်းစမ်းပါဟ သေသေချာချာ ကြည့်စမ်းပါ´

ကုလားမလေးလက်ကိုဆွဲပြီး အတင်းထိုင်ခိုင်း၏။ အသားဖြူသော မဂိုကုလားမလေးမျက်နှာက နီရဲတွတ်နေပြီ။

`ကိုင် ဒီနားကို ရဲရဲတင်းတင်းကိုင်စမ်း´

ခရစ္စတီးက စိတ်ညှို့ခံရသူပမာ ကိုသံဒိုင်၏ မဲနက်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ ကြည့်နေသည်။ ရုတ်တရက် ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်သွားသည်။ ခရစ္စတီးလန့်ပြီး လီးကြီးကို လွှတ်ချလိုက်ခါ ထမင်းစားခန်းထဲမှ လှစ်ခနဲ့ ထွက်ပြေးတော့သည်။ အငုံက ထမီရင်လျားလေးဖြင့် ကိုသံဒိုင်ကို အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီး မျက်နှာလေးကို အရုပ်ဆိုးအောင်မဲ့ပြစ်လိုက်ပြီး

`ထွီ ကုလားမတောင်မထားဘူး´ 

ဟုပြောရင်း ထမင်းစားခန်းကိုဖြတ်ကျော်ကာ အပေါ်ထပ်သို့ တတ်သွားလေသည်။တုံနေသောရင်ကို ငြိမ်းအေးစေရန် မှန်တင်ခုံလေးပေါ်တွင် အသင့်တင်ထားသော သံပုရာရည် ဖန်ခွက်လေးကို ကောက်ယူပြီး မော့ချပြစ်လိုက်မိ၏။ 

စင်စစ် ဦးသံဒိုင်အား မုန်းတီရွံရှာစေကာမူ တရာတွင် တစ်ယောက်ရှိခဲလှသော ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားလှသော လီးတန်ကြီးကတော့ အငုံ့မျက်စေ့ထဲမကမထွက်။ ဦးသံဒိုင်က မိမိကိုလိုးနေသည်ဟုပင် အိပ်မက်မက်ခဲ့ပေါင်းလဲ မရေမတွက်နိုင်တော့။

...............................................................................................................................................

`လူယုတ်မာကြီး ထမင်းချက်တောင် ချမ်းသာမပေးဘူးး ဖြစ်နေတာကြာပြီလား မသိဘူး´

ကုတင်ပေါ်လှဲချရင်း ဆက်တွေးနေမိ၏။ အင်္ကျီပင်မဝတ်ရသေး ခေါင်းတွေ ဝေနောက်ကျိလာသည်။

`ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မူးလိုက်တာ´

အငုံနားထင်လေးနှစ်ဖက်ကို လက်မနှင့်ဖိထောက်ပေးရင် မျက်နှာလေးရှုံ့တွသွားသည်။ ထိုစဉ် ကိုသံဒိုင် အခန်းထဲဝင်လာသည်။

`ဟင် ခင်ဗျားကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ´

အိပ်ယာပေါ်မှ ဆက်ကနဲ့အထက ခေါင်းထဲက ဒိုင်းကနဲ့မူးဝေသွားကာ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လဲကျသွားရသည်။ မှုံရီဝေသီသော မြင်ကွင်းထဲ၌ ဦးသံဒိုင် ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်တက်လာသည်ကို မြင်နေရသည်။ အထိတ်တလန့်ကြုံးအော်လိုက်သောလည်း အသံတို့က ထွက်မလာချေ။ 

ခြေလက်တွေ လေးလံတုံ့ဆိုင်းကုန်သည်။ အငုံလှစ်ခနဲ့တွေးလိုက်မိသည်။ မှန်တင်ခုံပေါ်မှ သံပုရာရေခွက်သည် သံပုရာရည်မဖြစ်နိုင် မူးယစ်ဆေး တစ်စုံတစ်ရာခပ်ထားသော အရည်သာဖြစ်မည်။ ခြုံခိုတိုက်ခိုက်လာသော ဦးသံဒိုင်၏ ထိုးစစ်ကို အငုံရှောင်တိမ်းဆုတ်ခွာချိန်မရလိုက်တော့။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားရင် မူးဝေနောက်ကျိနေသည့်ကြာမှ မျက်ရည်တို့တွင်တွင်စီးကျလာ၏။

`ကျားကို မကစားရဘူး ခလေးရဲ့´

ရာဂသံ သြသြကြီးဖြင့် ဦးသံဒိုင်ကလဲ့စားခြေဟန်ပြောရင်း အငုံ့နှုတ်ခန်းလေးကို စွေးကနဲ့စုပ်ယူ၏။ ရင်လျားထားသော ထမီအောက်မှ လုံးတစ်မို့ဖောင်းနေသော နို့အုံဆူဆူလေးအစုံကို သူ့လက်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည့်ခဏ အငုံ့တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွား၏။

ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့် ကြက်သီးတွေထသွား၏။ အဝတ်မဲ့သော ခန္ဓာကိုယ်အပိုင်းက ပုခုံးသာလုံးလုံးဝင်းမွတ်မွတ်လေးများကို လျှာကြီးဖြင့်ယက်သည်။ ရေစိုပါးပြင်လေးကို ယက်သည်။ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုယက်သည်။ 

နွေးကနဲ့ နွေးကနဲ့ ယားကျိကျိဝေဒနာများ နေရာအနှံ့အပြားမှ တစစ်စစ်လှုပ်ရှားထွက်ပေါ်လာကြ၏။ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ပူး၍ ခေါင်းစီးဇာပုပါးအရှည်လေးနှင့် တုတ်ချီကာ ကုတင်တိုင်ကိုစွဲထားလိုက်သောအခါ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ခေါင်းကိုကျော်၍ လှုပ်မရ လှည့်မရ ချည်နှောင်ခြင်းခံနေရ၏။

`နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးကိုတော့ ဟဲဟဲဟဲ မင်းအမေလို ဒါရိုက်ကြီး မလိုးပါဘူးကွယ် ခံချင်လာအောင် နူးပေးနှပ်ပေးအုံးမှာပါ ခလေးရဲ့ ဟဲဟဲ´

အငုံ ချွေးသီးလေးများစို့လာကာ တဆတ်ဆတ်တုံနေသော နှုတ်ခန်းနှစ်လွှာကို ပုလဲသွယ်ပမာ ညီညာဖြူဝင်းသော သွားလေးများဖြင့် ဖိကိုက်ထားရှာသည်။

`ဘယ့်နှယ့်လဲ ခလေးမ.. ဟင်၊ မင်းက ကျုပ်ကို မိန်းမပညာပြပြီး ကျူးကျော်ရန်စတာပါနော ဟင်းဟင်း.. အေးလေ သန့်ရှင်းနေတဲ့ င့ါစိတ်ကို မင်းကရိုက်ပုတ်နိုးဆွပေးလိုက်တာ မဟုတ်လား။ င့ါအပြစ် မရှိပါဘူး နော ဟား ဟား ဟား´

ဦးသံဒိုင်အသံက ထောင်ခြောက်တွင်မိနေသောသားကောင်ကို တုတ်နှင့်ထိုးကာလှောင်ပြောင် နေသူကဲ့သို့ အူလှိုက်သဲလှိုက်နိုင်လှသည်။ ကြမ်းထော်သော ဦးသံဒိုင်လက်ဝါးကြီးက ဆီးခ့ုစောက်မွှေးလေးများကို အုပ်ကိုင်းလူးပွတ်ပြီး အတွင်းပိုင်း ဆင်ခြေလျောထဲ ထိုးဆင်းသွား၏။

`သွားပြီ´ ဟု အငုံ စိတ်လျော့လိုက်သည်။

မာကျောသောလက်တစ်ချောင်းက စောက်စိလေးကို ရစ်ဝိုက်ထိုးမွှေသည် ပြီးမှ အကွဲစပ်ကြားအတိုင်း အောက်ခြေသို့ ပွတ်ခါရွေ့လားသွားသည်။

`အိုး အိုး… အင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း´

အငုံလက်နှစ်ဖက်က ကြိုးချီထားသဖြင့် လှုပ်လေနာလေဖြစ်နေသလို့ ခြေနှစ်ဖက်ကိုပဲအားယူကာ တွန်းကန်လှုပ်ရှားသည်။ စောက်ပတ်အ၀ အတွင်းနှုတ်ခမ်းအနုလေးများကို လက်ထိပ်ဖြင့် ဝိုင်းကာ ဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်နေပြန်သောအခါ စိတ်တင်းထားသည့်ကြားမှ စောက်ရေတွေက ရွဲရွဲစိုအောင် စိမ်ကျလာသည်။ 

ထမီကို တင်ပါးလေးပွေ့ချီပြီး ခြေထောက်မှ ဆွဲထုတ်ပြစ်လိုက်သောအခါတွင်ကား အငုံတစ်ကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်ဗလာနှင့် ရေဆေးငါးကြီးပမာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားလေသည်။ ဦးသံဒိုင်အသက်ရှုသံကြီးက ရေစိမ်နေသော ကျွဲသိုးကြီးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ `ရှုးကနဲ့ နှာမှုတ်သံကြီးမှာ ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းလှသည်။ 

နို့လေးနှစ်လုံးကြားမှ ဖောက်ကနဲ့ ဖောက်ကနဲ့ ခုန်နေသာ ရင်ညွန့်လေးမှာ မြန်ဆန်နေသည်။ မောလျနေဟန်လည်းရှိသည်။ ဦးသံဒိုင်က စောက်ပတ်အဝတွင်သာ ရစ်ဝိုက်လှည့်မွှေပေးနေသော လက်ချောင်းကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲပြန်ငုံကာ တံတွေးဆွတ်ပြီး အတွင်းပိုင်းသို့ ဖြေးညှင်းစွာ ထိုးသွင်း၏။ 

လက်အထိအတွေ့အားဖြင့် အခေါင်းပေါက်လေးမှာ သေးငယ်ကျဉ်းမြောင်းလွန်းနေသည်ကို တွေ့ရ၏။ မူလအပေါက်အတိုင်းသာဆိုလျှင် ခလေးမလေး ခံနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် အသင့်တွေ့ရသော အုန်းဆီပုလင်းကိုလှမ်းယူပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားနှုတ်ခမ်းနှင့် လီးတန်တစ်ချောင်းလုံးကို ခပ်ရွဲရွဲလေးသုတ်ပြီး ပုလင်းကိုပြန်ထားလိုက်သည်။

`ဦးက သမီးကို ဆီဆွတ်ပြီးလိုးပေးမှာပါကွဲ့ မနာစေရပါဘူး နော… ဟဲ ဟဲ´

ယုတ်မာခြင်းတစ်ဖက်ကမ်းတိုင်အောင် ဆိုးညစ်သောအကျင့်စရိုက်က ဦးသံဒိုင်တစ်ကိုယ်လုံးကို မကောင်းဆိုးဝါးများကဲ့သို့ ပူးဝင်ကပ်နေပြီဖြစ်လေသည်။

`ကျမ.. ကြောက်တယ်´

အားယူပြီး ခပ်မှေးမှေးပြောလိုက်သော အငုံ့အသံလေးက တုံရီအက်ကွဲစွား တစ်လုံးချင်းထွက်လာ၏။

`မင်း.. အလိုးမခံဖူးသေးဘူးမို့လား´

`ဟင့်.. အင်း´

`အေး.. ဦးက သမီးမနာအောင်ဦးရဲ့ ဧရာမလီးကြီးနဲ့ အပေါက်ချဲ့ပေးမှာကွဲ့ သိလား ဘာမှ ကြောက်စရာမရှိဘူး´

`ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်း´

အငုံက ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာရမ်းခါးပြီး ခါးခါးသီးသီးလေးငြင်းဆန်နေရှာ၏။ ဦးသံဒိုင်က မကြာခဏ ထောင်ထောင်ကြွလာသော ခလေးမလေး၏ ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ဆွဲဖြဲလိုက်ရာ။

`အာ.. အဟင့်.. မလုပ်ပါနဲ့.. အဟင့်´

`ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း.. အသားမနာချင်နဲ့´

ရာဂဘီလူး နတ်ဆိုးပူးနေပြီဖြစ်သော ဦးသံဒိုင်က ဒူးနှစ်လုံးကြားသို့ ဒူးထောက်လျက်ရွေ့လျားကာ နေရာယူလိုက်ပြီး ရှည်လျားမဲနက်ခါအကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းနှင့် ကြောက်မက်ဖွယ်လီးကြီးကို အရင်းမှစုကိုင်၍ နှိပ်ယူလျက် တစ်မာသောလီးထိပ်ဖူးကြီးကို အငုံလေး၏ အပျိုစင်စောက်ပတ်လေးအဝသို့ တေ့သွင်းလိုက်၏။

`ဗြိ.. ပြလစ်… ပြွတ်´

`အီး…. အ…..´

ခလေးမလေး၏ မှေးစင်းနေသော မျက်လုံးလေး ရုတ်တရက်ပြူးလန်သွားရှာ၏။ ပါးစပ်လေးဟပြီး အသက်ရှုရပ်သွား၏။ အသက်ကိုအောင့် အစ်ထားသဖြင့် လည်တိုင်ဘေးမှ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးများ ဖောင်းကားလာကြသည်။

`သမီး.. အသက်အောင့်မထားနဲ့လေ လျှော့ချလိုက် လျှော့ချလိုက်´

ဦးသံဒိုင်က ကျွတ်ထွက်မတတ်ပြူးထွက်လာသော ခလေးမလေးမျက်လုံးအစုံကြောင့် ရုတ်တရက်လန့်သွားပြီး လီးကိုရှေ့ဆက်မလိုးဘဲ ရပ်ထားလိုက်ရလေသည်။

`ဟင်း…´

ရှည်လျားစွာ မှုတ်ထုတ်လိုက်လော သက်ပြင်းရှည်ကြီးနှင့်အတူ အငုံဇက်ကလေး တစ်ဖက်စောင်းကျသွားပြီး ခေတ္တငြိမ်သွား၏။

`အငုံ.. အငုံ… သမီးလေး….. အငုံ´

ဦးသံဒိုင် မယားပါသမီးလေး အငုံကိုမေးဖျားလေးလှုပ်ရပ်ပြစ်ပြီး ဆက်ခါဆက်ခါခေါ်သည်။

`ကြိုးဖြေပေးပါ မရုန်းတော့ပါဘူး ဦးရယ်´

ညောင်နာနာ အားပျော့သံလေးကြောင့် ဦးသံဒိုင်က ကုတင်တိုင်နှင့်ပူးချီထားသော အငုံလက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ဖြေပေးလိုက်သည်။

`ကြပ်တယ်.. တအားပဲ.. ဦးရယ်´

`သမီးအပေါက်က ကျဉ်းနေသေးလို့ပါ´

`သမီးမခံနိုင်ဘူး.. နာတယ်.. ကျွတ်ကျွတ်´

`ဆီဆွတ်ထားတယ်သမီးရယ် မနားပါဘူး´

`နာပါတယ်ဆို.. အဟင့်.. အဟင့်´

ဦးသံဒိုင်က အငုံ့ပါးပြင်လေးကို ငုံ့န်းလိုက်ရင်း မသိမသာလေးလိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။

`ပြွတ်ဗြစ်.. ဘွပ်´

`အား.. နာတယ်.. နာတယ်… မခံနိုင်ဘူး´

အငုံလက်ကလေးနှစ်ဖက်က ရင်ဘက်မွှေးများ ထူထဲစွာပေါက်နေသော ဦးသံဒိုင်ရင်ဘတ်ကြီးကို အလန့်တကြားလေး တွန်းထားလိုက်ရှာသည်။

`ပြွတ်´ကနဲ့ အသံတစ်သံထပ်ထွက်လာ၏။

`အာ.. ဒုက္ခပဲ အတင်းထိုးမသွင်းနဲ့လေ´

`ပြွတ်… ပြွတ်… ဘွပ်´

`အား… အားး… သေပြီ… သေပြီ… အမေ… အမေရေ…´

`အမေ့လင်ကြီးက သမီးကို အတင်းလိုးနေတယ်အမေ့´

`ပြွတ်… စွတ်… ပြွတ်… ဘွပ်´

`ဗြစ်… ဒုတ်…´

`အား…. ´

စူးစူးရှရှအော်လိုက်သောအငုံအသံလေးက အခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ဆူညံသွားလေသည်။ဇတ်ဇတ်.. ဇတ်ဇတ်.. ဖြင့် အဆိပ်လူးမြှားထိထားသော သမင်ပျိုမလေးနှယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုံခါနေရှာသည်။ သေးငယ်ကျဉ်းကြပ်သော စောက်ခေါင်းလေးထဲ၌ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး တပ်လျက်ကြီးဝင်းနေသော ဦးသံဒိုင်၏လိင်တန်ကြီးမှာမူ သားရေကွင်းနှင့် ပတ်ရစ်ထားသည့်အလား သိပ်ဝင်နေပြီး လီးအရေခွံများက စောက်ပတ်ဝ၌ ရစ်ပြုံနေကြသည်။ 

တင်းကျစ်သော စောက်ပတ်သေးသေးလေး၏ ညှစ်အားကြောင့် ဦးသံဒိုင်မှာ အရသာအတွေ့ကြီးတွေ့နေပြီး အငုံ့မျက်နှာရှုံ့မဲ့တွန့််လိမ်နေရှာသည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ အားနှင့်ဖိသိပ် စိုက်တွန်းချလိုက်၏။

`ဘွပ်… ဗြွတ်.. ဖေါက်´

`သေ… ပါ…ပြီရှင်´

သည်တစ်ခါအသံကတော့ တိမ်ဝင်နစ်မြုပ်ကာ ပျောက်ကွယ်သွား၏။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ခေါင်းကြောမာလွန်းသော အပျိုစင်ခံတပ်အပျိုမှေးလေးက လီးထိပ်ကြီးကို တွန်းကန်ထားရာမှ စုတ်ပြဲသွားခြင်း ဖြစ်သည်။တစ်ပြိုင်တည်းတွင် စအိုနှင့် ဆက်သွယ်နေသော သေးကြောင့်ဖွင်ကွဲလေးအစပ်မှ ပါးလှပ်သော အရေပြားလေးမှာ ဖတ်ကနဲ့ကွဲသွားသည်မှာမူ နှစ်လက်မခန့် ပြဲထွက်ရှည်လျားသွားသည်။ ထိုနာကျင်သော ဝေဒနာများနောက်မှ ပြည့်ဝစုံလင်သော ကာမဓာတ်အားဗို့ပြင်းပြင်းက ကပ်ပါလာလေရာ အငုံ့ဖင်ကြီးမှာ ကြွတက်သွား၏။

`အဆုံးဝင်လားဟင်.. သမီး´

`အင်း…´

အငုံက ခေါင်းကလေး မသိမသာငြိမ့်ပြ၏။ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ဦးသံဒိုင်၏ အမွှေးအမျှင်ထူသော လက်ဖျံမာကြောကြောကြီးကို အားပြုထားဆဲ။

`သမီး ခြေနှစ်ချောင်းကို ကားထားလိုက်.. အင်း.. ဟုတ်ပီ´

ဦးသံဒိုင်က အငုံခြေနှစ်ချောင်းကို ခါးပေါ်ခွတင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့စိုက်တွန်းလိုက်၏။

`ဗြစ်တစ်… ဗြစ်တစ်.. ဗြစ်တစ်..´

`အင့်.. အင့်… အင့်´

တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အငုံခေါင်းလေးက မော့မော့ပြီး လန်လန်သွားရှာသည်။ နှုတ်ခန်းလေးကို ကိုက်ထားပြီး ပါးရိုးလေးများထောင်နေအောင် အံကို တင်းတင်ကြိတ်ထားရှာသည်။

`ဗြွတ်.. ဘွပ်.. ပြွတ်ဘွပ်… ပြွတ်ဘွပ်´

`အင့်အင်.. အင့်အင်.. အင့်အင်´

တစ်ချက်ဆို ဆိုသလောက်အသားပါသော ဆောင့်ချက်ကြီးတွေကြောင့် အငုံဆိုသော ခလေးမလေး၏ နို့နှစ်လုံးမှာ တုံခါလျက်ရှိပြီး ဖင်ကြားမှ သွေးများစီးကျနေသည်ကိုပင် မသိရှာပါချေ။

.......................................................................................................................................

`ကိုမောင်မောင်လွင်ဆုံးတာ ကျုပ်မသိလိုက်ဖူး၊ စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ပွင့်ရယ်´

`ကံကြမ္မာပဲပေ့ါ ဒေါက်တာရယ်.. အဲ ဒါကြောင့် သူနဲ့ရခဲ့တဲ့ ကိုယ်ဝန်ကိုလဲ သံယောဇဉ်မထားချင်လို့ ဒေါက်တာဆီလာခဲ့တာပါ´

`ဟာ မလုပ်ကောင်းပါဘူး ပွင့်ရယ်၊ ဒါတော့ ကျုပ်လုပ်မပေးနိုင်ဘူး ကျုပ်အသပြာဆရာဝန်မှမဟုတ်တာ ပွင့် သိပါတယ်။´

`ဟုတ်ပါတယ်ရှင် ဒီပြင်ဆေးခန်းတွေမှာဆိုရင် ပွင့်သိက္ခာကို ထိခိုက်နိုင်လို့ပါ ဒေါက်တာ´

ဒေါက်တာ မစ္စတာဘေဆင်က မျက်မှန်ကိုချွတ်ပြီး လက်ကိုင်ပုဝါနှင့် သုတ်လိုက်ပြီးမှ ပွင့်ကို အသေအချာပြန်ကြည့်သည်။ မစ္စတာဘေဆင်ဆိုသည်က မြန်မာဆရာဝန်တစ်ယောက်မဟုတ်သလို လူကသော အမ်-ဘီ-ဘီ-အက်စ် ဆရာဝန်တစ်ယောက်လဲ မဟုတ်ပေ။

တိရိစ္ဆာန်ဆေးကုသ ဆရာဝန်ဘွဲကို အင်္ဂလန်မှာနေစဉ်တုန်းကတည်းက ရယူခဲ့သူဖြစ်ပြီး မြန်မာပြည်၌ `အပ်ပုန်း´ခေါ် ဒေါက်တာရမ်းကု တစ်ယောက်သာလျှင်ဖြစ်သည်။ သန္ဓေသားခလေးဖျက်ချရာတွင် ဒေါက်တာဘေဆင်မှာ အလွန်ဆေးလိုက်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ 

ဓာတ်သိများကမူ သူ့အား ဒေါက်တာဘေဆင်ဟုမခေါ်ကြဘဲ ဂေါ်လီဘေဆင်ဟုသာ ခေါ်ကြလေ၏။ ဒေါက်တာဘေဆင်ခေါ် ဂေါ်လီဘေဆင်သည် မုဆိုးမ တစ်ခုလပ် မဆိုထားနှင့် လင်ရှိယောက်ျား မိန်းမများကိုလဲ အချောင်ရလျှင်ရသလို ဝါးမြိုစားသောက်နေကျ ကြောင်ဘားကြီးတစ်ကောင်ပင်တည်း။ပွင့်တစ်ယောက် ကိုသံဒိုင်နှင့် လူသိရှင်ကြား လက်ထပ်ခြင်းမပြုရသေးမီ ဗိုက်ကြီးမည်ကိုစိုး၏။ ထို့ကြောင့်လဲ ဂေါ်လီဘေဆင်နှင့် အရဲစွန့်ပြီး လာတွေ့ရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

`အေးဗျာ.. ခက်တော့.. ခက်သား´

ဒါ သူရွတ်နေကျ စကားလုံးသာဖြစ်၏။ ထိုစကားအဆုံး၌ ဟန်ပါပါနှင့် နားကြပ်ကို စားပွဲပေါ်မှာဆွဲယူပြီး အကူနပ်စ်မလေးအား..။

`ဆေးခန်း ခဏပိတ်ထားမယ်နော်´

`ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါက်တာ´

လှပတောင့်တင်းသော တင်ရင်ခါး အချိုးညီညီလှပသော ပွင့်ကဲ့သို့သောလူနာများလာလျှင် ဒေါက်တာဘေဆင် သည်သို့ပင်ဆေးခန်းကို ယာယီရပ်ထားလေ့ရှိသည်မှာကြပြီ။ နပ်စ်မလေးကိုယ်တိုင်လည်း နပ်ဆင်းအောင်လက်မှတ်ရ ဆရာမမဟုတ်။ ဖင်ကြည့်ပြီးခန့်ထးသော အကူဆရာမဖြစ်သည်မို့ ဘေဆင်၏ စောက်ကျင့်ကို နပ်ပြီးသားပင်။ ဆရာမလေးက ပွင့်ကို အားပေးသလိုပြုံးပြပြီး ဆေးခန်းတံခါးမကြီးကို ဆွဲစေ့လိုက်သည်။

`ကဲ.. ပွင့်.. အဲဒီကုတင်မှာ လှဲလိုက်၊ ကျုပ်က လူရင်းတွေမို့သာလုပ်ပေးတာနော။´

`ကျေးဇူးပါပဲ.. ဒေါက်တာရယ်´

ပွင့်က အနီးရှိစားပွဲလေးပေါ်သို့ လက်ထဲတွင်ကိုင်လာသော လက်ပွေ့အိတ်နှင့် ခေါက်ထီးလေးကို တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။

`မျက်စေ့မှိတ်ထားနော်.. ပွင့်´

`ဟုတ်ကဲ့.. ဒေါက်တာ´

`ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ထား..ဟုတ်ပီ… နဲနဲ.. နဲနဲလေး ကားလိုက် အဲ.. အိုကေပြီ´

ပွင့်မျက်စေ့မှိတ်ထားပါသည်။ ဒေါက်တာဘေဆင်၏လက်ညှိုးတစ်ချောင်းက ခပ်ဟဟဖြစ်နေသော ပွင့်စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးမွှေလိုက်သည်။

`အ.. အဟင့်.. ယားတယ်. ဒေါက်တာ´

`ဟို.. အချောင်းကြီးကျတော့ မယားဘူးလား´

`အို.. ဒေါက်တာကလဲ.. အဟင့်ဟင့်.´

စောက်ပတ်အတွင်းပိုင်းသို့ တစ်မိနစ်ခန့်မွှေလိုက်သောအခါ ချွဲကျိသောစောက်ရေများ စိုကျလာ၏။ ဒေါက်တာဘေဆင်က မျက်စေ့လေးမှိတ်၍ငြိမ်နေသော ပွင့်၏လှပသောမျက်နှာလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီရှည်ကြီးကို ချွတ်လိုက်သည်။ 

ထိုအခါ နီကြောင်ကြောင်လီးမွှေးကြီးများကြားမှ ဂေါ်လီသီးများ အစီအရီခွဲစိပ်ထည့်သွင်းထားသော ပြောင်းဖူးသဏ္ဍာန်လီးတန်ကြီးမှာ ငွါးငွါးစွင့်စွင့်ကြီး ထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။ ဂေါ်လီ လီးကြီးထိပ်က အတန်ငယ်လုံးပြီး ကွမ်းသီခေါင်းကြီးမှာ လုံးဝင်းစိုလက်နေ၏။ 

ပွင့်မှာ ချိုးချိုးချွတ်ချွတ်အသံ၊ အဝတ်ချင်းထိခိုက်သံတွေကြားပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ နွေးထွေးမာကျောသော အရာကြီးတစ်ခုထိုးသွင်းလိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပွင့်စိတ်ထဲ၌ ခလေးဖျက်ချသော ကိရိယာတို့မည်သည်မှာ ယောက်ျားလီးကဲ့သို့ပါပဲလားဟု မှတ်ယူလိုက်မကာ အသာမှိန်း၍ နေလိုက်သည်။

ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ်၍ ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားသော ပွင့်၏ဆူဖြိုးမောက်ကြွားနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဂေါ်လီလီးကြီးကို တရစ်ပြီးတစ်ရစ်ထိုးသွင်းနေသော မစ္စတာဘေဆင်၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ ကုတင်စောင်းကိုသာ ကိုင်ထားပြီး အခြားဘာနှင့်မျှမထိရအောင် သတိနှင့် သွင်းထည့်လိုက်သည်။

`ဗြွတ်..ဘွပ်´

`အ.. အား.. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်´

`နာလို့လား.. ပွင့်´

`နာတာမဟုတ်ဘူး… တစ်မျိုးကြီးမို့ပါ´

`ဒါက နောက်ဆုံးပေါ်ခလေးဖျက်ချတဲ့ အတန်လေပွင့်ရဲ့၊ သိပ်လဲမနာဘူးမဟုတ်ာလား´

`အင်း.. ကြပ်တော့.. ကြပ်တယ်ဒေါက်တာ´

`ကြပ်မှ ခံလို့ကောင်းမှာပေ့ါ ပွင့်ရဲ့ မှုတ်ဖူးလား´

`အဟင့်.. ဒေါက်တာကလဲ.. အဟင့် ကျွတ်´

ဂေါ်လီးသီးကြီးများက ပွင့်စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်တိုက်လျောဆင်းနေကြရာ ပွင့်မှာ တဖြေးဖြေး တွန့်လိမ်လာမိလေ၏။

`ဒေါက်တာဟာကြီးက တစ်မျိုးပဲကွယ်´

`ဟိုဟာနဲ့တူတယ်.. မို့လား.. ဟင်´

`အင်း.. အစိအစိတွေပါတာတစ်ခုပဲ သိလား´

`ဟုတ်တယ်ပွင့်ရဲ့ ဒါနဲ့ထိုးချပေးလိုက်ရင် ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ လုပ်နေရသလိုပဲ အရသာရှိပြီး ခလေးလဲပျက်ကျရောလေ  ဟဲဟဲဟဲ´

`အင့်.. အင်းး.. အင်း.. ရှီး ကျွတ်ကျွတ်´

ပွင့်က နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်ဘောင်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားကာ မျက်စိကိုတွင်တွင်ကြီး မှိတ်ထားဆဲပင်။

`ပြွတ်ဘွပ်.. ပြွတ်ဘွပ်.. ပြွတ်ဘွပ်´

`အလာလာ.. အလာလာ.. ကျွတ်´

`နာရင်.. နာတယ်.. ကောင်းရင်ကောင်းတယ်ပြောနော်.. ပွင့်သိလား´

`ကောင်ပါတယ်.. ဒေါက်တာ´

`အဆုံထိရောပွင့်.. ဝင်ရဲ့လားဟင်´

`ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ ဝင်ပါတယ်.. အား´

ဒေါက်တာဘေဆင်က ချွန်မြသောနှာခေါင်းကြီးနီလာပြီး တဖြေးဖြေးအရှိန်တက်လာက အသွင်းအထုတ် ခပ်သွက်သွက်လေးလှုပ်ရှားလာတော့၏။

`ပြွတ်.. ပြွတ်.. ပြွတ်..ပြွတ်.. ပြွတ်´

`အင့်.. အင့်.. အင့်.. အင့်.. အင်း´

ပွင့်တစ်ကိုယ်လုံး ငလျင်လှုပ်သလိုရှေ့တိုးနောက်ငင်ခါရမ်းနေသည်။ ကုတင်ကြီးမှာလဲ သိသိသာသာကြီး လှုပ်ခါလာသည်။

`ပြွတ်..ဖပ်..ဖပ်.. ပြွတ်…ပြွတ်´

`အား.. အား.. အား.. ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်.. ကျွတ် ဒေါက်တာဟာကြီးက ယောက်ျားနဲ့ လုပ်နေသလိုပဲနော်´

`ခံလို့ကောင်းတယ်မို့လား ပွင့်´

`ဟုတ်ကဲ့.. အင့်.. အိ.. အင့်.. အင့်..´

`မျက်စေ့မဖွင့်နဲ့နော်.. လန့်သွားမှာစိုလို့ သတိပေးထားတာပါ´

`ဟုတ်ကဲ့ မဖွင့်ပါဘူး ဒေါက်တာ´

`ပြွတ်.. ဘွပ်.. ဘွပ်.. ပြစ်ပြစ်ပြွတ်´

`အင့်.. အင့်.. အင့်.. အ.. အား  အား´

ပွင့်ခြေထောက်များ အစွမ်းကုန်ထားသွားသည်။ စောက်စိကြီးက ငေါက်တောက်ကြီးပြူးထွက်လာကြရာ ဂေါ်လီသီးကြီးများနှင့် ဒါးချင်ယှဉ်ခုတ်နေသည့်အလား အသွားအပြန်တိုက်မိကြလေရာ ပွင့်မှာ အရာသအရှိကြီး ရှိရှိ သွားပြီး ထိုသားဖက်ကိရိယာကြီးကို မည်မျှပင်ပေးရပေးရ ဝယ်ယူသွားရန်စဉ်းစားမိလေသည်။

`ပွင့် ထွက်ခါနီးပလားဟင်´

`အင်း.. ဟုတ်တယ်.. ပြီးချင်နေပြီ ဒေါက်တာ´

`ပွင့် ခွင့်ပြုနော်.. အမောပြေအောင် ဆရာကအသာလေး အပေါ်က ဖိအိပ်ပေးထားမယ်´

`ရပါတယ် ဒေါက်တာ´

ဉာဏ်များသော မစ္စတာဘေဆင်က ပွင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးကြီးကို အဆုံးဖီသွင်းပြီး အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးပြီး ပွင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ မျက်နှာကြီးအပ်ခါ မှောက်အိပ်ချလိုက်တော့သည်။ 

လီးနှင့် စောက်ပတ်က တင်းကြပ်စွာပူးကပ်နေဆဲမှာပင် တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ အရှိန်မသေသေးဘဲ ရုန်းကန်နေကြလေသေးသည်။ ဒေါက်တာဘေဆင်က လီးတန်ကြီးကို အသာအယာဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ပွင့်စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်လိုကသည်။

ဟစိ ဟစိနှင့် အရှိန်မသေသေးချေ။

`ပွင့်က ညှပ်အား တော်တော်ကောင်းတာဘဲ´

`ရှင် ဘာညှပ်အားလဲ ဒေါက်တာ´

`အော် ကြွက်သားတွေက သိပ်သန်စွမ်းတယ်လို့ ကရိယာကို မနဲကြီး ဆွဲထုတ်ရာမယ်´

`အဟင်း.. ပွင့်ောတ့ ဘာမှမသိဘူး´

`ကဲ စိတ်ချသွားရပါပြီ ပွင့်၊ အဲ ပြီးတော့ ဆရာပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ဘယ်ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ပွင့်အိပ်နိုင်ပါတယ်ပွင့် ခလေးရစရာ အကြောင်းမရှိတော့ပါဘူး။´

`ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒေါက်တာ´

`ပွင့်သားအိမ်ကို အပြီးထိုးခွဲပြစ်လိုက်လို့ပါ´

`ရှင်.. ဟုတ်လား.. သိပ်မနာပါလား´

`ကိရိယာ.. ကောင်းလို့ပေ့ါပွင့်ရဲ့´

`ဒေါက်တာကိရိယာကို ပွင့်ခဏကြည့်ပါရစေ´

`ဟာ ဒါ နောက်ဆုံးပေါ်ကိရိယာ ပွင့်ရဲ့ ဟဲဟဲ အခုပဲ ရေခဲဗူးထဲထည့်ပြီး သိမ်းလိုက်ပြီလေပွင့် လေ့လာချင်တယ်ဆိုရင်တော့ လာခဲ့အုံးပေ့ါ´

`ဟုတ်ကဲ့ဒေါက်တာ အခုလဲ မေမြို့က အပြန်မှ ရန်ကုန်ကိုတန်းမဆင်းသေးပဲ ဒေါက်တာဆီဝင်လာတာ နောက်လဲကြုံမှာပါ´

ပွင့်က ထမီပြင်ဝတ်စဉ် ပေါင်ကြားသို့ မစ္စတာဘေဆင်၏ လရေများစီးကျလာသည်။

`ပွင့် ရေချိုးခန်းခဏသွားချင်တယ် ဒေါက်တာ´

`သွားလေပွင့် ဒီတံခါးဖွင့်ဝင်သွား´

ပွင့်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ထမီကိုလှန်ကာ စောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီး ရေသုံးလေးခွက်ပက်သွင်းလိုက်ရာ သွေးစ သွေးနေလေးများနှင့် အဖြူဖက်များ ကျဆင်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ကိရိယာက ခံလို့ကောင်းသာဟု စိတ်ထဲကတွေးမိရင် အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။

`ဘယ်လောက်ကျလဲ ဒေါက်တာ´

`မိတ်ဆွေရင်းတွေပဲ ငွေကြေးစကားမပြောပါနဲ့ ပွင့်ရယ်၊ ကြုံရင်လည်း ဝင်ခဲ့နော်၊ နောက်တစ်ခါစမ်းသပ်ရအောင်´

`စိတ်ချပါဒေါက်တာရဲ့ ကျမကလဲ အဲဒီကိရိယာကို လေ့လာချင်သေးတာပါ ကဲ သွားမယ်နော်´

`အိုကေ ဂွတ်ဘိုင်´

မြန်မာပြည်ရောက် မစ္စတာဘေဆင်လို အပ်ပုန်းတွေနှင့် ပွင့်တို့လို မလည်မရှုပ်မလေးတွေ မည်မျှရှိနေမည်းကို မည်သူမျှမသိနိုင် ကြလေပါတကား။

ပြီးပါပြီ

သူဌေးကတော် မမလေး (စ/ဆုံး)

  သူဌေးကတော် မမလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ၊ စနေနေ့ ဖြစ်သည်..။  သည်နေ့သည်ရက်ဟာ အခြားသူတွေ အတွက်တော့ ထူးခြားမည် မဟုတ်သော်လည်း ကိုခင်ကျော်နှင့် မအေးအေးဝင်းတို့အတွက်တော့  ထူးခြားသည့်နေ့ ရက် တစ်ရက် ဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ နှစ် နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။  ချစ်လို့ ခင်လို့ ချလို့ လိုးလို့ မဝသေးပဲ ကောင်းတုန်း...။

ဒါပေမယ့် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်တင်းနှီးနှော ကာမစပ်ယှက်ကြရသည့် အချိန်များက  နည်းပါးလှသည်..။ ဒါကလည်း ကျန်းမာရေ ချို့တဲ့နေကြလို့ မဟုတ်။သူတို့၏ ကြီးပွားရေး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများကြောင့် ဖြစ်သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အစိုးရဌာနတစ်ခုတွင် အရာရှိမ တစ်ယောက်အဖြစ် အလုပ် လုပ်ကိုင်နေသည်..။  ခင်မောင်ကျော်ကတော့ အစိုးရ အလုပ်မလုပ်..။ 

ကိုယ်ပိုင် အရောင်းအဝယ် အလုပ်သာ လုပ်သည်..။ အသက်အရွယ်ကလည်း ငယ် ၊ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကလည်း ကောင်း ၊ အသိုင်းအဝိုင်းကလည်း ကောင်းသည့်အတွက် စီးပွားဖြစ်ခဲ့သည်..။ငွေတွေရသလောက် အလုပ်ကိုလည်း နေ့နေ့ညညဆိုသလို ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ခဲ့ပေရာ ၊ ခင်မောင်ကျော်မှာ မယားချောလေးနဲ့အတူ ကာမစပ်ယှက်ရန် အချိန် မပေးနိုင်ခဲ့..။ 

သို့ပေမယ့် လတစ်လ၏ ပထမဆုံးသော စနေနှင့် တနင်္ဂနွေနေ့များတွင်တော့ လုံးဝ အားလပ်ခွင့်ယူကာ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး လိုးကြဆော်ကြဖို့ ရက်သတ်မှတ်ထားခဲ့ကြသည်..။ ထိုနှစ်ရက်တွင် ခင်မောင်ကျော်သည်  စီးပွားရေး အလုပ်များကို ရပ်နားသည်..။  အိမ်ရှိ ထမင်းချက်နှင့် အိမ်ဖော် မိန်းခလေးတို့ကိုလည်း အားလပ်ခွင့် ပေးလိုက်သည်..။  

အေးအေးဝင်း၏ ကားကို မောင်းသော ဒရိုင်ဘာ ကျော်မိုးသာလျင် အိမ်တွင် ရှိသည်..။ သို့သော် ကျော်မိုး၏ ကားဂိုဒေါင်မှာ အိမ်နှင့်သီးခြားဖြစ်ပြီး ကျော်မိုးသည် ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်ခိုးပေါ်တွင် နေရသောကြောင့်  အေးအေးဝင်းနှင့် ခင်မောင်ကျော်တို့နှစ်ယောက်မှာ အိမ်ပေါ်တွင် လွပ်လွပ်လပ်လပ်နှင့်  စိတ်တိုင်းကျ အပျော်ကြူး ကာမစပ်ယှက်နိုင်သည်..။အေးအေးဝင်းသည် မြန်မာ အမည်ခံယူထားသော်လည်း တရုပ်မ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်..။ ခေတ်ပညာတတ် သော်လည်း အရှက်အကြောက် ကြီးသည်..။ 

အေးအေးဝင်း၏ မိဘများသည် ရှေးဆန်သော တရုတ်မိသားစုများ ဖြစ်ကြပေရာ အေးအေးဝင်းကို အထူးပင် ကြပ်မတ်အုပ်ထိန်းထားခဲ့ကြသည်..။ခင်မောင်ကျော်သည် အေးအေးဝင်းကို ကာမစပ်ယှက်မှုသည် ရှက်စရာ မဟုတ်ကြောင်းနှင့်  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆက်ဆံရန်အတွက် တော်တော်လေးပင် ပြောဆိုစည်းရုံးခဲ့ရသည်..။ 

ခင်မောင်ကျော်အဖို့ ဇနီးချောလေးကို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်၍ ကာမစပ်ယှက်နိုင်သည်မှာ သုံးလပင် မပြည့်သေး..။  လီးစုပ်ပေးရန်ကိုကား တစစ ပြောဆို သိမ်းသွင်းနေရဆဲ ဖြစ်သည်..။  တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းကို ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် ပွင့်လင်းရဲတင်းလာရန် စည်းရုံးသိမ်းသွင်းရာတွင် ခင်မောင်ကျော်က အပြာကားများကို အသုံးချခဲ့သည်..။ 

ပထမတွင်  ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းစုပ်ခန်း ၊ ဝတ်လစ်စလစ် ပွေ့ဖက်ကိုင်တွယ်ခန်းများ ပါသည့် ကားတွေကို ပြသည်..။ ထို့နောက် ဂျပန်ကားများကို ပြကာ သိမ်းသွင်းသည်..။ နောက်တော့မှ သိပ်မကြမ်းသည့် အပြာကားများကို ပြခဲ့သည်..။  

အပြာကား စပြသည့်နေ့က ခင်မောင်ကျော်အဖို့ မိမိ၏ လီးအား အေးအေးဝင်းကို လက်ဖြင့် စ၍ ကိုင်တွယ်ပေးစေနိုင်ခဲ့သည်..။နောက်တော့ ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်ပေးသည့်အဆင့်ထိ အောင်မြင်ခဲ့သည်..။ယနေ့တွင်တော့ အေးအေးဝင်းကို လီးစုပ်ခိုင်းရန် နှင့် အခွင့်သာမည် ဆိုပါက ဖင်ကိုပါ လိုးရန် ခင်မောင်ကျော်က ကြံရွယ်ထားသည်..။ 

ထို့ကြောင့် လီးစုပ်ခန်းနှင့် ဖင်ဆော်ခန်းများ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပါဝင်သည့် အပြာကားထုပ်ကို အထူးရွေးချယ်ကာ ငှါးရမ်းလာခဲ့သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် ခုမှ အသက် ၂၅ နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်..။ အသားဖြူဝင်းကာ ရင်ထွားထွား ၊ တင်ကားကား ၊ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်နှင့် ကိုယ်ကာယ အထူးပင် တောင့်တင်း ဖွံ့ထွားသည်..။ ကျန်းမာရေးကောင်းကာ  သွေးသား ဆူဖြိုးလျက် တရုတ်မပီပီ နှာလည်း ထန်သည်..။ 

တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အုပ်ထိန်းခြင်း ခံခဲ့ရသည့်အတွက်ကြောင့်သာ အရှက်အကြောက် ကြီးနေခြင်း ဖြစ်သည်..။ခင်မောင်ကျော်က အပြာကားတွေ ပြသကာ သိမ်းသွင်းသည်တွင် အေးအေးဝင်းမှာ ရမ္မက်စိတ်တွေ ထက်သန် တက်ကြွလာရသည်..။ 

ဤတွင် သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ချစ်ခင်ပြီး တရားဝင် လက်ထပ်ယောက်ျားလည်း ဖြစ်သော ခင်မောင်ကျော်ထံမှောက်တွင် အရှက်အကြောက်တွေကို တစ်ထစ်ချင်း ဖြေလျှော့ပေးခဲ့သည်..။ဗြုန်းစားကြီး ရက်ရက်ရောရော ကာမစပ်ယှက်မှုကို မပြုရဲ သော်လည်း တစစတော့ ခင်မောင်ကျော်၏ စိတ်တိုင်းကျ လိုက်လျောလာရပေးမည်..။

ခင်မောင်ကျော်မှာလည်း အသက် ၂၈ နှစ်ခန့် ရှိကာ တရုတ်အစစ် မဟုတ်သော်လည်း  တရုတ်ကပြားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်..။ ကာမအားလည်း သန်သည်..။

..................................................................................................

နံနက် ၁၀ နာရီ ...........။

ခင်မောင်ကျော်နှင့် အေးအေးဝင်းတို့ လင်မယားသည် ခုတင်ခေါင်းရင်းကို ကျောမီကာ ယှဉ်ထိုင်နေကြရင်း တီဗီပေါ်မှ ထင်ဟပ်ပြသနေသည့် လှုပ်ရှားမှုများကို ကြည့်နေကြသည်..။  ပြကွင်းပေါ်တွင်မူ  မော်တော်ကားကြီးတစ်စီး စားသောက်ဆိုင် တစ်ဆိုင်ရှေ့တွင် ရပ်ပြီး ကားမောင်းသမားသည် ကားပေါ်မှ ဆင်းလျက် ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားသည်..။  

ထို့နောက် ပြကွင်းပြောင်းကာ  ဆိုင်အတွင်းဘက် မြင်ကွင်းပေါ်လာသည်..။  ကောင်တာတွင် ထိုင်နေသည့် အမျိုးသမီးကို အဓိကထား၍ ရိုက်ပြထားသည်..။အမျိုးသမီးသည် အသက် ၂၀ ခန့် သာ ရှိသေးသည်.. ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် ချောမောလှပသည့် ဗိုလ်မလေး ဖြစ်သည်..။ 

ထိုင်ခုံတွင် ခပ်ဟော့ဟော့လေး ထိုင်နေရာမှ လုံးကျစ်ထွားအိသော တင်သားဆိုင်များနှင့် တင်းရင်း ရှည်လျားသွယ်ပြောင်းသည့် ပေါင်လုံးပေါင်တန်များသည် တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားသော အသားကပ် ဂျင်းဘောင်းဘီရှည် အောက်တွင် ထင်ရှားစွာ ပေါ်လွင်နေသည်..။  

တီရှပ် ခပ်ပါးပါး လေးကလည်း မို့ဝန်းချွန်ကော့နေသည့် ရင်သားဆိုင်များကို ပေါ်လွင်နေစေသည်..။  ကားမောင်းသမားသည်  တံခါးကိုဖွင့်ကာ  ဆိုင်ထဲ လျှောက်လှမ်း ဝင်ရောက်လာပြီး ကောင်မလေး ရှေ့မှ  ထိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်သည်..။

“ ဆိုင် မသိမ်းသေးဘူးလား...ဂျိန်း....”

ဟု ကားမောင်းသမားက မေးသည်..။  အင်္ဂလိပ်လိုပြောခြင်း ဖြစ်သော်လည်း  ပညာတတ်များ ဖြစ်သည်မို့ ကောင်းစွာပင် နားလည်ကြသည်..။

“ သိမ်းကာနီးပါပြီ.....မိုက်ကယ်...၊  မင်းရောက်လာပြီ ဆိုတော့ အခုပဲ သိမ်းလိုက်တော့မယ်...၊  ဒါမှ တို့အတွက် အချိန်ပိုရမှာ...”

ဂျိန်းအဖြစ် သရုပ်ဆောင်သူ ဗိုလ်မလေးက ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောသည်..။  

ဤမျှလောက် ကြည့်ရလျင် မကြာခင် ဗိုလ်မလေးကို မိုက်ကယ်ဆိုသူက လိုးတော့မှာ အေးအေးဝင်း သိလိုက်သည်..။  အေးအေးဝင်းသည် ကောင်မလေးကို လိုးပြတော့မည့် အမျိုးသား သရုပ်ဆောင်ကို  သေသေချာချာ ကြည့်သည်..။  မိုက်ကယ်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်သူသည် အသက် ၃၀ ခန့် ရှိပြီး အသားမည်းမည်း ကပ္ပလီကပြား တစ်ယောက်ဖြစ်သည်..။ အဝေးပြေး ကားမောင်းသမား ရုပ်ပီသသည်..။

မုတ်ဆိတ်မွှေး နှုတ်ခမ်းမွှေး သဲ့သဲ့ ရှိသည်..။ မျက်နှာလေးထောင့်ကျကျနှင့် ရုပ်ရည် ကြမ်းတမ်းသည်..။ ရုပ်ရည် ကြမ်းကြမ်းနှင့်  အသားမည်းမည်း လူကြမ်းကြီးတစ်ယောက်က ဖြူဖြူနုနု ချောမောလှပသည့် ဗိုလ်မလေးကို လိုးတော့မှာမို့  တွေးရင်း ကောင်မလေးအား သနားမိသလိုလို အေးအေးဝင်း ခံစားရသည်..။  ပြကွင်း ပြောင်းသွားသည်..။

အပြာကားများ၏ ထုံးစံအတိုင်း အပိုတွေ သိပ်မပြပါ။ပြောင်းသွားသည့် ပြကွင်းမှာ လူရှင်းပြီး မီးမှောင်နေသည့်ဆိုင်အတွင်း ပြကွင်းကို ခဏ ပြပြီးနောက် အိပ်ခန်းတစ်ခုကို ပြောင်းသွားသည်..။

အိပ်ခန်းထဲသို့ ကောင်မလေးက ရှေ့ဆောင်ဝင်ကာ ကပ္ပလီကြီးက နောက်မှ လိုက်လာသည်..။  ကောင်မလေး၏ တသိမ့်သိမ့် လှုပ်သွားသော တင်သားများကို အသားပေးပြသည်..။ ကောင်မလေးသည် ခုတင်ဘေးတွင် ခပ်ကြွကြွလေး ရပ်သည်...။ မိုက်ကယ်က မိမိလိုးရတော့မည့် မိန်းမကို အားရပါးရ ကြည့်သည့်သဘောမျိုးဖြင့်   ကင်မရာသည်  ကောင်မလေး၏ ခေါင်းကနေ ခြေဖျားတိုင် အနီးကပ် တဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့လျားကာ ရိုက်ပြသည်..။

ထို့နောက် မိုက်ကယ်က  ဂျိန်း၏ တီရှပ်ကလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။  အတွင်းခံ ဘရာစီယာပင် စည်းနှောင်ထားခြင်း မရှိသည့်အတွက် မို့ဝန်းသော ရင်သားဆိုင်နှစ်ခုသည် အထင်းသား ပေါ်လာသည်..။ နောက် ကောင်မလေး၏ ဘောင်းဘီကို ဆက်ချွတ်သည်..။  ထိုအချိန်တွင်  ခင်မောင်ကျော်ကလည်း ဇနီးချော ကလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်တွေကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ခပ်သွက်သွက်ပင် ချွတ်ပစ်နေသည်..။ 

အေးအေးဝင်းသည် ပြကွင်းပေါ်ရှိ စုံတွဲ၏ အဝတ်ချွတ်ပေးနေပုံများကို ကြည့်ရင်း ခင်မောင်ကျော်ပြုသမျှကို မသိကျိုးကျွန် ပြုပြီး ငြိမ်ခံနေသည်..။ အေးအေးဝင်း ဝတ်ထားသော အပေါ်အင်္ကျီ ကျွတ်သွားသည်..။  နောက်တော့ အတွင်းခံ ဘရာစီယာ၏ ချိတ်ကို ခင်မောင်ကျော်က ဆက်ဖြုတ်သည်..။ 

ဘရာစီယာသည် ထစ်ခနဲ တစ်ချက်ဖြစ်ပြီး ချိတ်ပြုတ်ကာ ကျွတ်ကွာကျသွားသည်..။ အေးအေးဝင်း၏ ရင်သားဆိုင်များသည်  ဖြူနုကာ လုံးဝန်းနေသည်..။ခင်မောင်ကျော်သည် ဇနီးချောလေးကို  အလွန်ချစ်သည့်အတွက်  ရင်သားများကို ဘယ်တော့မှ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း မကိုင်...။ ခပ်ဖြည်းဖြည်းသာသာလေး အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်သည်..။

ထို့ကြောင့် အိမ်ထောင်သက် ၂ နှစ်ကျော်ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည့်တိုင်  အေးအေးဝင်း၏ ရင်သားဆိုင်များသည် အပျိုစင်ဘဝကနှင့် ဘာမျှ မခြားပဲ လုံးလုံးဝန်းဝန်း ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေးနှင့်  လှပနေဆဲ..။တင်းရင်းနေဆဲ ပဲ ဖြစ်သည်..။  ခင်မောင်ကျော်သည် အေးအေးဝင်း၏ ထမီကို ဆက်ချွတ်သည်..။ နောက်တော့ အတွင်းခံ ပင်တီလေးကိုပါ ချန်မထားတော့..။

ပြကွင်းပေါ်ရှိ ဗိုလ်မလေး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားချိန်တွင် အပြင်ဘက်ရှိ အေးအေးဝင်းသည်လည်း ဗလာကျင်းသွားလေပြီ..။ ကပ္ပလီကြီးက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်တွေကို ဆက်ချွတ်သည်..။ ထိုသို့ ကပ္ပလီကြီး အဝတ်တွေ ချွတ်နေပုံကို အေးအေးဝင်းက စူးစိုက်ကြည့်နေသည်..။  ထိုအချိန်တွင် ခင်မောင်ကျော်ကလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်တွေကို သွက်လက်မြန်ဆန်စွာပင် ချွတ်ခွာချလိုက်သည်..။ 

အေးအေးဝင်းသည် ခင်မောင်ကျော် အဝတ်ချွတ်နေသည့်ဖက်သို့ လှည့်မကြည့်နိုင်..။ ကပ္ပလီကြီး အဝတ်ချွတ်နေသည့် မြင်ကွင်းကိုသာ စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်နေမိသည်..။အေးအေးဝင်း ယခင်ကြည့်ဖူးခဲ့သည့်  အပြာကားများတွင် အမျိုးသားသရုပ်ဆောင်များသည် လူဖြူဘိုများသာ ဖြစ်ရာ မြင်ခဲ့ရသည့် လီးတွေကလည်း အဖြူတွေချည်းသာ ဖြစ်သည်..။ 

သူ့လင် ခင်မောင်ကျော်မှာလည်း  တရုတ်ကပြားဖြစ်၍ လီးကလည်း ဖြူသည်..။ ကပ္ပလီကြီး၏ လီးမည်းမည်းကြီးသည် အေးအေးဝင်းအဖို့ အဆန်းမို့ စိတ်ဝင်စားစွာ စောင့်ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။နောက်ဆုံး ကျန်နေသော အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်၍ တန်းခနဲ ပေါ်လာသည့် ကပ္ပလီကြီး၏ လီးကို မြင်ရသောအခါ အေးအေးဝင်း၏ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းခနဲပင် ခုန်သွားရသည်..။  

မည်းနက်နေသည့် လီးကြီး၏ အရောင်အသွေးကပင် အသည်းယားစရာ...။  ပြီးတော့ လီးကြီးက ကြီးမားထွားကြိုင်းလွန်းလှသည်..။ အေးအေးဝင်း စိတ်ထင် ထိုလီးကြီးသည် မရှိဘူးဆို ဆယ်လက်မလောက်တော့ ရှည်မည်..။ 

လုံးပတ်ကလည်း ကိုကာကိုလာ သံဗူးလောက်ကို တုတ်သည်..။  မာန်ထကာ တောင်မတ်နေချိန်မို့ ဒုံးပျံကြီးတစ်ခုလို တန်းနေလျက် လီးတန်လုံးပတ်တလျှောက်တွင် အကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထနေသည်မှာ မျှော့ကြီးများ ရစ်ပတ်နေသလားဟု ထင်ရသည်..။

အေးအေးဝင်း အလိုးခံဖူးသော ခင်မောင်ကျော်၏ လီးမှာ ရှစ်လက်မခန့် ရှည်လျားပြီး ကျပ်လုံးလောက် တုတ်သည်..။  ထို့ပြင် အပြာကားများထဲတွင် မြင်ဖူးသမျှဆိုပါက အကြီးဆုံးလီးသည် ကိုးလက်မက်နီးပါးခန့်သာ ရှည်သည်..။ 

ယခုမြင်ရသည့် လီးမည်းကြီးကတော့ အေးအေးဝင်းမြင်ဖူးသမျှတွင် အကြီးဆုံး အတုတ်ဆုံး ဖြစ်သည်..။ ထိုလီးတန်မည်းမည်းကြီးသည် အေးအေးဝင်းကို ညှို့ယူဖမ်းစားလိုက်သည်..။ သည်လို ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးတန် မည်းမည်းကြီးနှင့် အလိုးခံကြည့်ချင်သည့် စိတ်များလည်း တဖွားဖွား ပေါ်လာသည်..။သို့သော် ကပ္ပလီကြီးသည် တီဗီထဲက ထွက်လာကာ အေးအေးဝင်းကို လိုးမည်မဟုတ်..။ သူနှင့်တွဲဖက် ဗိုလ်မလေးကိုသာ ကောင်းကောင်းလိုးပြမည်..။

ထို့ကြောင့် အေးအေးဝင်းသည် သူမကို လက်တွေ့လိုးပေးနိုင်သည့် လင်တော်မောင်၏ လီးဖြူဖြူကိုသာ လက်ဖြင့် လှမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်ရသည်..။ ဆိုးတော့ မဆိုးပါ..။ပြကွင်းပေါ်ရှိ လီးမည်းမည်း ထွားထွားကြီးကို သေသေချာချာကြည့်ရင်း ခင်မောင်ကျော်၏ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာ အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲတွင် လီးမည်းကြီးကို ကိုင်ထားရသလိုမျိုးတော့ ခံစားရသည်..။

“ ကိုယ့်လီး ကိုစုတ်ပေးလေကွယ်....”

ကပ္ပလီကြီးက ဗိုလ်မလေးကို လှမ်းပြောသည်..။

“ ဟွန်း...သူကတော့ ဒါပဲ...”

ကောင်မလေးက ပြုံးပြုံးလေး ပြောကာ ၊ ကပ္ပလီကြီး၏ ခြေရင်းတွင် ဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်သည်..။  ကင်မရာ၏ ရိုက်ကွင်းက ပြောင်းသွားသည်..။ 

ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးတန်မည်းမည်းကြီးကို အနီးကပ် ရိုက်ပြသည်..။  ပြကွင်းတစ်ခုလုံးတွင် လီးမည်းမည်းတုတ်တုတ်ကြီးဖြင့် ပြည့်နေသည်..။ လီးကြီးကို အသေးစိတ် သေသေချာချာ မြင်ရပေရာ အေးအေးဝင်းမှာ စိတ်အထူးလှုပ်ရှားလာလျက် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ခင်မောင်ကျော်၏ လီးဖြူဖြူကို ဂွင်းတိုက်ပေးမိသည်..။ 

နောက်တော့ ကင်မရာက နောက်ဆုတ်လိုက်ရာ လီးမည်းမည်းကြီး၏ အနားတွင် မော့မော့လေး ပြုထားသော ကောင်မလေး၏ မျက်နှာ ပေါ်လာသည်..။ ကောင်မလေး၏ သေးသွယ်ပျော့ပျောင်းသော  လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ လီးမည်းမည်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်သည်..။ လီးကြီးက ကြီးမားမည်းနက်လျက် သွယ်ပြောင်းသည့် လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးများနှင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပုံမြင်ကွင်းသည် တကယ်ပင် အသည်းယားစရာ..ကောင်းလှသည်..။

ခင်မောင်ကျော်၏ လက်များက အေးအေးဝင်း၏ ရင်သားဆိုင်များကို ခပ်ရွရွလေး ပွတ်သပ်လာသည်..။ထို့နောက်  ကောင်မလေးသည် ပါးစပ်လေးကို အစွမ်းကုန် ဟကာ လီးထိပ်ဖျားကို ငုံလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အသာရှေ့သို့တိုးလိုက်ရာ  ငုံမိထားသော လီးကြီးသည် ကောင်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်သွားသည်..။ 

အဆုံးထိတော့ မဝင်..။ တစ်ဝက်မရှိတရှိသာ ဝင်၏..။  ကောင်မလေးသည် ပါးလေးများ ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက် ဖြစ်အောင် စုပ်ပေးရာ လီးစုတ်သံ တပြွတ်ပြွတ်ကို ပင် အေးအေးဝင်း အတိုင်းသား ကြားရသည်..။အေးအေးဝင်းသည် ထိုလီးမည်းမည်းကြီးကို စုတ်ချင်စိတ်တွေ ဟုန်းခနဲ ထလာသည်..။ ထို့ကြောင့် ခင်မောင်ကျော်၏ လီးကိုပင် လီးမည်းကြီးဟု သဘောထားကာ ကုန်း၍ စုပ်ပေးလိုက်မိတော့သည်..။

“ ဟား...အူး..ဟား...ဟား...”

အထူးအထွေ မတိုက်တွန်းရပါပဲ အေးအေးဝင်းက လီးကို စုပ်ပေးလာ၍ ခင်မောင်ကျော် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ ပါးစပ်မှ အသံတွေပင် ထွက်သွားသည်..။

ထိုအချိန်တွင် ပြကွင်းထဲရှိ ကပ္ပလီကြီးကလည်း ကောင်မလေး၏ လီးစုပ်ပေးမှုကို ကျေနပ်စွာအံကြိတ် ရေ၇ွတ်လိုက်သည်နှင့် အံကိုက် တိုက်ဆိုင်သွားရာ အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲတွင် ထိုလူကြီး၏ လီးမည်းမည်းကြီးကို မိမိပါးစပ်ဖြင့် စုတ်ပေး၍ ထိုလူကြီး ကျေနပ်သဘောကျသွားသည့်အလား ခံစားရကာ ပြကွင်းပေါ်ရှိ ကောင်မလေးနှင့် အပြိုင်ပင် ခင်မောင်ကျော်၏ ငပဲကြီးကို သဲသဲမဲမဲပင်  အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်..။

ကောင်မလေးသည် လီးချောင်းကြီးကို စုတ်ပေးရာမှ ပါးစပ်ကိုခွာကာ ဂွေးဥမည်းမည်းကြီးများကို ကုန်း၍ စုပ်ပေးပြန်သည်..။ အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲတွင် ဂွေးဥကို စုတ်ပေးလိုစိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာသည်..။အကယ်၍ ထိုအချိန်တွင် ခင်မောင်ကျော်ကသာ အေးအေးဝင်း၏ ခေါင်းကို အောက်သို့ဆွဲချပြီး ဂွေးဥကို ယက်ခိုင်းစုပ်ခိုင်းပါက အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် မငြင်းတမ်းပင် ပြုလုပ်ပေးမှာ သေချာသည်..။

သို့သော် လီးစုတ်ပေးတာကိုပင် အတော်ဟုတ်ပြီ ထင်နေသော ခင်မောင်ကျော်သည် ရှေ့သို့ သိပ်အတင့်မရဲဝံ့သေး..။ခင်မောင်ကျော်က လမ်းပြတောင်းဆိုခြင်း မပြုသည့်အတွက် အေးအေးဝင်းမှာ ဂွေးဥများကို စုတ်ကြည့်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေသော်လည်း သူမကိုယ်တိုင် စတင်၍ မပြုလုပ်ရဲပေ..။ 

ထို့ကြောင့် လီးကိုသာ ပို၍မဲကာ စုတ်ပေးနေရာ ခင်မောင်ကျော်မှာ ရင်ထဲ ဖိုအေးကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထလျက် အလွန်ပင် ဇိမ်တွေ့နေလေသည်..။ပြကွင်းက ပြောင်းသွားပြန်သည်..။ လီးစုတ် ဂွေးဥယက်ပေးနေပုံကို အဝေးမှ ရိုက်ပြသည်..။  ကပ္ပလီကြီးက ကောင်မလေး၏ ခေါင်းကို အသာဆွဲကာ ကောင်မလေး ပါးစပ်မှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။

“ ခုတင်ပေါ် တက်ကြစို့ ...”

ကပ္ပလီကြီးက ပြောသည်..။  ကောင်မလေးသည် မဆိုင်းမတွပင် ခုတင်ပေါ် တက်ကာ  ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်သည်..။  ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်နေသည့် ကောင်မလေးကို အနီးကပ် ရိုက်ပြထားသည်..။ 

ကောင်မလေးက ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို အဆင်သင့်ပင် ကား၍ ပေးထားရာ  စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲအာလျက် စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးက  ထင်ရှားစွာ ပေါ်နေသည်..။  ကပ္ပလီကြီးက  ကားထားသော ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ခုအကြားတွင် ဝင်ကာ နေရာယူသည်..။ ကင်မရာက ရှေ့သို့ တိုးလာသည်..။  လီးတန်မည်းမည်းနက်နက်ကြီး ဖြူနုနေသည့်  စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ထောက်လိုက်ပုံကို အနီးကပ် ရိုက်ပြသည်..။

ထို့နောက် ကင်မရာက နောက်သို့ပြန်အဆုတ်တွင် ကပ္ပလီကြီးက ခါးကော့လျက် လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။ လီးတန်မည်းမည်းတုတ်တုတ်ကြီး စောက်ဖုတ်လေးထဲ သို့ ချိုင့်ဝင်အောင် နစ်မြုတ်သွားသည်ကို အသည်းယားဖွယ်ရာ မြင်နေရသည်..။ 

အေးအေးဝင်း မနေနိုင်တော့..။ အလိုးခံချင်စိတ်များက ထိန်းမနိုင်တော့အောင် ဖြစ်လာသည်..။ ထို့ကြောင့် လီးစုတ်ပေးနေရာက အသာခွာပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်..။ ခင်မောင်ကျော်ကလည်း အထာပေါက်ကာ အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်ပေါ်တက်ခွလျက် ပေါင်ကြီးကို ဖြဲထားလိုက်သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် မျက်စိကို မှိတ်ထားသည်..။  ခင်မောင်ကျော်၏ လီးက အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လျှောခနဲ တိုးဝင်လာသည်..။ ထို့နောက် ခင်မောင်ကျော်သည် သွက်သွက်လေးပင် ဆောင့်လိုးသည်..။ 

အေးအေးဝင်းသည် ခင်မောင်ကျော် ဆောင့်လိုးနေတာကို ခံရင်း  အသာမျက်စိကို ခပ်မှေးမှေး ဖွင့်ကာ တီဗီပြကွင်းကို လှမ်းကြည့်သည်..။  အေးအေးဝင်းအိပ်နေသည့် နေရာမှဆိုလျင် မြင်ကွင်းကို ကောင်းကောင်းမြင်ရသည်..။  ကပ္ပလီကြီးသည် ကောင်မလေး၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် တအားလိုးနေသည်..။

ကောင်မလေးသည် အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာပင့်ကာ လှုပ်ရှားပေးသည်..။ တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်တန်ကြီးများကိုလည်း မြှောက်ကွေးကာ ပေးသည်..။ ထို့ပြင် တအားလိုးနေတဲ့ ကပ္ပလီကြီး၏ ကျောပြင်ကိုလည်း လက်ဖြူဖြူနုနုလေးများဖြင့်  သိုင်းဖက်ရင်း ပွတ်ပေးနေသည်..။  

အေးအေးဝင်းသည်လည်း ပြကွင်းပေါ်ရှိ ကောင်မလေး လုပ်သလို လိုက်လုပ်မိသည်..။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးဝင်ပြန်ထွက်နှင့် လိုးနေသည်မှာ ခင်မောင်ကျော်၏ လီးဖြူဖြူ မဟုတ်ပဲ ကပ္ပလီကြီး၏ ဆယ်လက်မကျော် ရှည်လျားသည့် လီးမည်းမည်းတုတ်တုတ်ကြီး ဖြစ်သည်ဟု တွေးထင် ခံစားနေသည်..။ကပ္ပလီကြီး၏ ဆောင့်ချက်များသည် အလွန်မြန် အလွန်ကြမ်းလှရာ စက်သေနပ်ပစ်နေသလားပင် ထင်ရသည်..။ အေးအေးဝင်းအဖို့ တစ်နှစ်သုံးလေး လိုက်လံရေတွက်သည်မှာပင် မမှီနိုင်တော့..။

အောက်မှ အလိုးခံနေသော ကောင်မလေးသည် မျက်တောင်လေး မှေးစင်းကာ နှုတ်ခမ်းလွှာ နီနီလေးကို ခပ်စူစူပြုလျက် လိုးနေသူကို တစ်စုံတစ်ရာ ပြောလိုက်သည်..။ ခင်မောင်ကျော်၏ ဆောင့်လိုးနေသံများကြောင့် အေးအေးဝင်း မှာ ကောင်မလေး ဘာပြောလိုက်သည်ကို မကြားမိတော့ပေ..။  ကောင်မလေး ပြောလိုက်သည်မှာ ...

“ ငါလေးဖက်ကုန်းပေးမယ်...၊ ဖင်ထဲကိုထည့်ပြီး ဖင်လိုးပေးနော်....” ဟူသတည်း.....။

ထိုစကားကိုသာ ကြားမိပါက အေးအေးဝင်း၏ စိတ်အစဉ် တစ်မျိုး လှုပ်ရှားမိမည်မှာ မလွဲပေ..။  ကပ္ပလီကြီးက ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး အဆောင့်ရပ်ကာ ကောင်မလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို  ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်..။ကောင်မလေးသည် ချက်ချင်းပင် လှဲအိပ်နေရာမှ ထကာ ဒူးတုတ်၍ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ကာ ကုန်းပေးသည်ကို အေးအေးဝင်း မြင်နေရသည်..။

ကပ္ပလီကြီးသည် ကုန်းပေးထားသော ကောင်မလေး၏ ဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလျက် စအိုဝတွင် သူ့လီးမည်းမည်းကြီးကို တေ့လိုက်ရာ ကြည့်နေသူ အေးအေးဝင်းမှာ ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ လှုပ်ရှားလျက် ခပ်မှေးမှေး ဖြစ်နေသော မျက်လုံးများပင် ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သွားသည်..။

အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်ပေါ် တက်ခွကာ လိုးနေသူ ခင်မောင်ကျော်မှာမူ ကျောပေးထားသဖြင့် ထိုမြင်ကွင်းကို  မမြင်ရ..။  ဖင်ပြောင်ကြီး နိမ့်လိုက်ကြွလိုက်ဖြင့်သာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုး၍ နေသည်..။

“ ကလင်....ကလင်....ကလင်....”

တယ်လီဖုန်း ခေါင်းလောင်းသံက ရုတ်တရက် မြည်လာသည်..။ ခင်မောင်ကျော်မှာ အတော်ပင် ထိတ်လန့်သွားမိသည်..။ ထိုတယ်လီဖုန်းသည် သာမန် ရိုးရိုး တယ်လီဖုန်း မဟုတ်..။ ခင်မောင်ကျော်၏ လူယုံတော် မန်နေဂျာ ကိုတိတ်ကြည်နှင့် တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်ထားသည့် အထူးသီးသန့် ရေဒီယို တယ်လီဖုန်း ဖြစ်သည်..။  အလွန်အရေးကြီးသည့် ကိစ္စများ ပေါ်ပေါက်ဖြစ်ပွားမှသာလျင် ဆက်သွယ်အသုံးပြုရသည်..။

ယခုလို အရေးပေါ် တယ်လီဖုန်း အသံမြည်လာသည့်အတွက် ကောက်ယူနားထောင် မကြည့်မီကပင် ၊ မိမိ၏ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများနှင့် ပတ်သက်၍ အထူးအရေးကြီးသည့် ကိစ္စတစ်ခုခု ပေါ်ပေါက်ပြီ ဆိုခြင်းကို ခင်မောင်ကျော် နားလည်လိုက်သည်..။

ဇနီးချောလေးကို တက်လိုး၍ ကောင်းနေတုန်း ဖြစ်သော်လည်း စီးပွားရေး လုပ်ငန်းကို မျက်ကွယ်ပြု၍ မဖြစ်သောကြောင့် ခင်မောင်ကျော်သည် ထိုအရေပေါ်တယ်လီဖုန်းကို ကောက်ယူနားထောင်လိုက်သည်..။ လီးကိုကား အဖုတ်တွင် တပ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်..။ ဆောင့်လိုးနေခြင်းကာ မရှိတော့..။

အလိုးခံ၍ ကောင်းတုန်း အဆောင့်ရပ်သွားသောကြောင့် အေးအေးဝင်းမှာ အတော်ပင် မချင့်မရဲ နှင့် ဒေါသပင် ဖြစ်မိသည်..။ တယ်လီုဖုန်းကို နားထောင်နေရင်း ခင်မောင်ကျော်၏ မျက်နှာ ကွက်ခနဲ ပျက်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးလည်း ချက်ချင်းပင် ပျော့ခွေကာ ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။

“ ကျိုင်းတုံဖက်က ချလာတဲ့ ပစ္စည်းတွေ ပြဿနာ တက်နေလို့တဲ့....၊ ဒုက္ခပါပဲ...အေးရယ်...၊ မောင် လိုက်သွားမှ ဖြစ်လိမ့်မယ်....”

ခင်မောင်ကျော်သည် တယ်လီဖုန်း ပြောပြီးသည်နှင့် အမောတကော ရေရွတ်ကာ  အဝတ်အစားများ အမြန်ဝတ်ကာ  ငွေအိတ်နှင့် အရေးပေါ် ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲလျက်  ကမန်းကတန်းပင် ပြေးထွက်သွားသည်..။  

ယခုလို မကြာခဏ သွားရတတ်၍ အရေးပေါ် ခရီးဆောင်အိတ်ကို လိုအပ်သည်များ အသင့်ထည့်ကာ  ပြင်ဆင်ထားရမြဲ ဖြစ်သည်..။  ခါတိုင်း အရေပေါ် ခရီးထွက်သည်က  မဆန်းသော်လည်း  ခုလို အချိန်အခါမျိုးတွင်  ဗြုန်းစားကြီး ထွက်သွားရတာမျိုးတော့ မရှိခဲ့ဖူးသေးပေ...။

ကျိုင်းတုံမှ ပစ္စည်းများသည် ခင်မောင်ကျော်၏ စီးပွားရေး တဟုန်ထိုး တိုးတက်လာစေနိုင်သလို ၊ ချွတ်ခြုံကျသွားစေလောက်အောင်လည်း ပြုနိုင်သောကြောင့် ခင်မောင်ကျော် မှာ ဇနီးချောလေးကို ပြီးအောင် ဆက်မလိုးနိုင်တော့ပဲ  ကိုယ်လုံးတီးနှင့်  အိပ်ခန်းထဲတွင် သည်အတိုင်း ထားရစ်ခဲ့ကာ အပြေးအလွှားပင် ထွက်ခွာသွားရပေတော့သည်..။

အေးအေးဝင်းသည် မကျေမနပ် ဒေါပွ၍ နေသည်...။  ဒါပေမယ့် ဘာကို ဒေါသဖြစ်ရမှန်းတော့ မသိ..၊ ကျိုင်းတုံမှ ပစ္စည်းတွေ အရေးကြီးမှန်းလည်း သိထားသည်မို့ အပြေးအလွှား ထွက်သွားရရှာသည့် လင်တော်မောင်ကိုလည်း အပြစ် မတင်လိုပါ..။  

ကာမအရသာ ဆပ်တငံ့ငံ့ ဖြစ်သွားရမှုကြောင့် မချင့်မရဲနှင့် မကျေနပ်မှုတို့ကို သွန်ထုပ်ကာ တစ်ယောက်တည်း ငိုရှိုက်နေမိသည်..။  အားရအောင် ငိုလိုက်ရ၍ စိတ်ထဲအနည်းငယ် ပေါ့ပါးသွားသည်..။ တဏှာဇောရမ္မက်ကတော့ မပျောက်သေး..။ တငွေ့ငွေ့ လောင်မြိုက်နေဆဲ..။

အေးအေးဝင်း၏ နားထဲတွင် အသံများ ကြားနေရသည့်အတွက် မော့ကြည့်လိုက်ရာ တီဗီမှာ ပြသနေဆဲ ဖြစ်သည်ကို မြင်ရသည်..။  အောက်စက်ခလုပ်ကိုလည်း မပိတ်မိသေးသောကြောင့် အခွေက ဆက်လက်လည်ပတ်ကာ အပြာကား ပြကွက်များသည် ဆက်လက်ပေါ်လွင်နေဆဲ ဖြစ်သည်..။ 

လူသူ ကင်းရှင်းနေသည့် လမ်းမကြီးတစ်ခုဘေးနားတွင် ခပ်အေးအေး လျှောက်လှမ်းလာနေသော တရုတ်မလေးတစ်ယောက်ကို ပြကွင်းထဲတွင်မြင်ရသည်..။  ဇာတ်လမ်းက ဘယ်နေရာက ဘယ်လိုပြောင်းနေသည်ကိုကား အေးအေးဝင်း မသိတော့..။

ကားလမ်းပေါ်တွင် ကားနက်တစ်စီး အသာမောင်းလာနေပုံ တွေ့ရသည်..။ ကားသည် တရုတ်မလေး၏ ဘေးနားတွင် ရပ်သွားသည်..။ တရုတ်မလေး၏ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားသည့်မျက်နှာကို အနီးကပ် ရိုက်ပြသည်..။  ထို့နောက် ကားပေါ်မှ လူတစ်ယောက် ခုန်ထွက်လာကာ တရုတ်မလေး၏ ခေါင်းကို ရိုက်ချလိုက်ရာ တရုတ်မလေး ခွေကျသွားသည်..။  သတိလစ်သွားပုံရသည်..။  

ကားပေါ်မှ ခုန်ထွက်လာသူမှာ စောစောကအပိုင်းတွင် ဗိုလ်မလေးကို လိမ့်နေအောင် လိုးပြခဲ့သည့် ကပ္ပလီကြီးပင် ဖြစ်သည်..။ 

ထိုလူကြီးသည် ယခု တရုတ်မလေးကို လိုးပြအုံးမည်ကို သိရသည်တွင် အေးအေးဝင်း ရင်ခုန်လာသည်..။ မျက်လုံးကလည်း ပြကွင်းမှ မခွာနိုင်တော့ ။ စက်ကိုပိတ်ကာ အေးအေးလူလူ အနားယူတော့မည်ဟူသော စိတ်ကူးတွေလည်း ပျောက်ကုန်သည်..။ ဇာတ်ကားကို ဆက်၍ ကြည့်နေမိသည်..။သည်အပြာကားကို ကူးထားလိုက်ရလျင် ကောင်းမည်လားဟု တွေးမိကာ ဗီဒီယိုရိုက်သည့် ကင်မရာကို လှမ်းကြည့်မိသည်..။ ထိုကင်မရာဝယ်ထားသည်မှာ မကြာသေး..။ 

ကင်မရာထဲတွင် ခွေလွတ်အသစ်တစ်ခွေကလည်း အသင့်ထည့်ထားပြီး ဖြစ်သည်..။  အောက်စက်က တစ်လုံးတည်းသာရှိရာ အကယ်၍ ကူးယူလိုပါက ပြကွင်းပေါ်တွင် ထင်နေသည်များကို ဗီဒီယိုကင်မရာဖြင့် ပြန်ရိုက်ယူရမည် ဖြစ်သည်..။ အချိန်ကလည်း အများကြီးရှိသေးသည့်အတွက်  ဇာတ်ကားကို အရင်ပြီးအောင် ကြည့်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ ပြီးမှသာ အေးအေးဆေးဆေး ပြန်လည်၍ ကြိုက်သည့်အကွက်များကို ရိုက်ကူးယူထားတော့မည်..။

အေးအေးဝင်း တီဗီကို ပြန်ကြည့်သည်..။ ကပ္ပလီကြီးက သတိလစ်နေသော တရုတ်မလေးကို ပုခုံးထက်တွင် ထမ်းတင်ကာ ကားပေါ်ပစ်တင်ပြီး ကားမောင်းထွက်သွားသည်ကို ပြသကာ ပြကွင်းပြောင်းသွားသည်..။  ပြန်ပေါ်လာသည့် ပြကွင်းသည် အိပ်ခန်းတစ်ခု ဖြစ်သည်..။ 

တစ်ယောက်အိပ်ခုတင် တစ်ခု အခန်းထဲတွင် ရှိနေသည်..။ ကပ္ပလီကြီးသည် တရုတ်မလေးကို ထမ်းကာ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်..။  တရုတ်မလေးသည် သတိရနေပြီ ဖြစ်သည်..။ ခုတင်ပေါ်တွင် ထထိုင်ကာ ကပ္ပလီကြီးကို အလန့်တကြားကြည့်နေသည်.။

“ ဘယ်လိုလဲ..နင်အခု ငါလိုးတာ ခံရတော့မယ်...မဟုတ်လား..၊ အေးအေးဆေးဆေး အလိုးခံရင် နင်သက်သာမယ်..”

ကပ္ပလီးကြီးက တရုတ်မလေးကို ကြည့်ပြီးပြောသည်..။ တရုတ်မလေးခမျာ စကားပြန်မဆိုနိုင်ရှာပါ..။  ကြောက်လွန်းသည့်အမူအယာဖြင့် ခေါင်းတစ်ခါခါ လုပ်ပြနေရှာသည်..။ကင်မရာက ကပ္ပလီကြီးကို အနီးကပ် ရိုက်ပြနေသည်.။

“ ကဲ....အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်စမ်း...”

ကပ္ပလီကြီးက မာန်ပါပါ ပြောသည်..။ တရုတ်မလေး၏ အနီးကပ် ရိုက်ချက်ပေါ်လာသည်..။

“ ဟင့်အင်း....ဟင့်အင်း....”

ကောင်မလေးက ငိုမဲ့မဲ့ အမူအရာလေးဖြင့် ပြောသည်..။ အသံကလည်း တုန်ရင်နေသည်..။ အတော်ကို သရုပ်ဆောင် ပီပြင်သည်..။  နောက်ပြကွင်းက တရုတ်မလေး၏ အဝတ်များကို ကပ္ပလီကြီးက ဆုတ်ဖြဲ ဆွဲချွတ်ပုံဖြစ်သည်..။ ပထမဆုံး တရုတ်မလေး ဝတ်ထားသည့် ဘလောက်စ် အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲပစ်သည်.။ နောက်တော့ ဘရာစီယာလေးကိုပါ ဆောင့်ဆွဲချွတ်သည်..။ 

ကောင်မလေး၏ အထက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားကာ ဖြူနုထွားမို့သည့် ရင်သားလုံးလုံးဝန်းဝန်းများက တုန်ခါလျက် ပေါ်လာသည်..။  ထိုရင်သားများကို အနီးကပ် ရိုက်ပြရာ ဖြူနုနေသော ရင်သားမို့မို့များတွင် အကြောစိမ်လေးများ  ယှက်သန်းနေပုံနှင့် လက်သန်းဖျားခန့်ရှိမည့် နို့သီးချွန်ချွန်လေးများ ကော့စူထောင်တက်နေသည်ကို  အထင်အရှားမြင်ရသည်..။ 

အေးအေးဝင်းသည် အလိုလိုပင် သူမ၏ နို့သီးများကို ကိုင်ကြည့်မိသည်..။ သူမ၏ နို့သီးများမှာလည်း တရုတ်မလေး၏ နို့သီးလေးများလိုပင် လက်သန်းဖျားလောက် ရှည်ကာ ချွန်ကော့ ထောင်တက်နေသည်..။ကပ္ပလီကြီးသည် ကုန်း၍ တရုတ်မလေး၏ နို့သီးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် ယောက်ယမ်းကာ မိမိ၏ နို့သီးများကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ကြည့်မိသည်..။ 

မိမိ၏ နို့သီးများကို ကပ္ပလီကြီးက စုတ်ပေးနေသလားဟုပင် ထင်မိသည်..။ ပြကွင်းပေါ်တွင်တော့ ကပ္ပလီကြီးက တရုတ်မလေး၏ နို့တွေကို အားရပါးရပင် တအားစုတ်နမ်းနေသည်..။ နို့သီးများ သာမက နို့အုံကြီးတဝက်ခန့်ပင် ကပ္ပလီကြီး၏ ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေသည်..။ ဒါကိုကြည့်ရင်း အေးအေးဝင်းသည် သူမ၏ ရင်သားများကို အလိုလို ကော့ပေးမိသည်..။ 

တရုတ်မလေးသည် အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်နေသည်..။  လက်သီးဆုပ်များဖြင့်  ကပ္ပလီကြီးကို ထုသည် ရိုက်သည်..။အတင်းတွန်းပစ်သည်..။  ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ တွန်းဖယ်ပစ်၍ မရပါ..။ ကပ္ပလီကြီးက နို့သီး ဖြူနုနုလေးများကို အားရပါးရပင် စုတ်နမ်းနေလေသည်..။ 

ထို့နောက် ကပ္ပလီကြီးက တရုတ်မလေး၏ စကပ်တိုနံ့နံ့လေးကို အတင်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများသည် မလုံ့တလုံ အတွင်းခံပင်တီ ဘောင်းဘီတိုလေး၏ အကာအကွယ်ကြားမှ တစ်ထွက်၍ ပေါ်လာကြသည်..။ 

ကပ္ပလီကြီးက တရုတ်မလေးကို ခုတင်ပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်သည်..။  ခုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်လဲကျသွားသည့် တရုတ်မလေးကို အနီးကပ်ရိုက်ပြသည်..။ တရုတ်မလေးသည် ပေါင်လေးကားလျက် လဲကျနေရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီခွဆုံတွင် မို့မို့လေး ဖောင်းအိနေပုံနှင့် ရင်သားအစုံ အိအိလေး တုန်ခါနေသည်တို့ကို အထင်းသာ မြင်နေရသည်..။ တရုတ်မလေး၏ မျက်နှာတွင်လည်း ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေသည့် ဟန်က အထင်အရှား ပေါ်လွင်နေသည်..။

ကပ္ပလီကြီးသည် ခုတင်ထက်သို့ တက်လာကာ တရုတ်မလေး၏ ပင်တီလေးကို အတင်းဆွဲချွတ်ပစ်သည်..။ တရုတ်မလေးက အတင်းရုန်းကန်ပြီး နှစ်ယောက်သာ ထွေးလားလုံးလား ဖြစ်နေပုံကို အတော်ကြာကြာ ရိုက်ပြထားသည်..။ 

တရုတ်မလေး၏ ပင်တီ ကျွတ်တော့မလို မကျွတ်တော့မလို ဖြစ်နေပုံမှာ ကြည့်နေရသူ အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ကို ကျလိကျလိ ဖြစ်စေသည်..။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ကောင်မလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်ကွာကျကာ လုံးဝ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရလေသည်..။ 

ကပ္ပလီကြီးလည်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော ကောင်မလေးကို မျက်လုံးများအရောင်တလက်လက်ထကာ ကြည့်နေသည်..။  ကပ္ပလီကြီးသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတော့ ဝတ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်..။ 

အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ ထိုးထိုတောင်ထောင် ဖြစ်နေသည့် လီးကြီးမှာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်ကြောင်း အေးအေးဝင်း မြင်ရုံနှင့် သိသည်..။  တရုတ်မလေးသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သော ကပ္ပလီကြီးကို ကြောက်လန့်စွာနဲ့ ကြည့်နေရှာသည်..။

မည်းနက်ကာ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးက အမြောက်ကြီးတစ်လက်လို မတ်မတ်ကြီး ထောင်လျက်သား ပေါ်လာသည်..။  ထို့နောက် ကပ္ပလီကြီးက တရုတ်မလေးကို အတင်းဖက်သည်..။ ကောင်မလေးက ရုန်းကန်သည်..။ ပထမဆုံး ရုန်းကန်နေသည့် တရုတ်မလေး၏ လက်နှင့်ခြေတို့ကို ကြိုးများဖြင့် တုတ်နှောင်သည်..။ ထို့နောက် အတင်းတက်ခွကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးသွင်းလေရာ တရုတ်မလေးမှာ ဘယ်လိုမှ ရုန်းကန်ခြင်း မပြုနိုင်သဖြင့် ကပ္ပလီကြီး လိုးသမျှ ခံရလေတော့သည်..။ 

တီဗီ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် အထင်းသားအရှင်းသား မြင်နေရသည့် ကြမ်းတမ်းပက်စက်လှသော မုဒိန်းကျင့်မှု ပြကွက်များကို ကြည့်ရင်း အေးအေးဝင်း၏ စိတ်များသည် ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရတော့လောက်အောင်ပင် သောင်းကျန်းတက်ကြွလာသည်..။ မိမိအဖုတ်ကို ပြန်ကာ လက်ဖြင့် ပွတ်မိသည်..။  ထို့နောက် စောက်စေ့ကို ပွတ်ချေမိသည်..။ နောက်ဆုံးတွင် တော့ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လက်ညှိုးထိုးထည့်ကာ ကလိလျက် တစ်ကိုယ်တည်း အာသာဖြေနေရသည်..။ 

ဤကဲ့သို့ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် ပြန်လည်ကာ လက်ညှိုးနှင့် ထိုး၍ ကာမရမ္မက် အာသာဖြေရသည့် အလုပ်မျိုး အေးအေးဝင်း မလုပ်ဖူးပါ..။ ယခု ရမ္မက်ဇောအဟုန် အလွန်ကြွကာ တဏှာထန်လွန်းလာမှုကြောင့် လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်နေမိရာ အရသာ အတော်တွေ့လျက် အဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကလိပေးနေမိလေတော့သည်..။

ကျော်မိုးသည် မိမိ၏ အကြံကို လုပ်သင့်မလုပ်သင့် အတော်လေး စဉ်းစား၍ နေသည်..။ ကျော်မိုးမှာ အသက် ၂၀ ခန့်ရှိသည်..။ လူသာငယ်သည် ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံတွေကတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ရှိနေသည်..။ 

သူသည် မော်တော်ကားမောင်းသည့် ဒရိုင်ဘာ အဖြစ် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း ပြုသော်လည်း တကယ်တန်း စင်စစ်မှာတော့  သူကားမောင်းသည့် အလုပ်ရှင် အမျိုးသမီးများ၏ ပျော်တော်ဆက်အဖြစ် မြိုးမြိုးမြက်မြက် ရအောင် အကြံအဖန်လုပ်နေသည့် သူဖြစ်သည်..။ 

သူသည် အေးအေးဝင်းတို့ထံတွင် အလုပ်မလုပ်ခင်က ကုလားသူဌေး လူကုန်ထံများ အသိုင်းအဝိုင်းတွင် အတော်လေး အလုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်..။ ကုလားသူဌေးကတော် အတော်များများ၏ အိပ်ဖော်အဖြစ် ပျော်တော်ဆက်ခဲ့သည်.။ ထို့ပြင် မိန်းမလျှာဖြစ်နေသော ကုလားသူဌေးသား အချို့ကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီး ဖင်လိုးကာ ငွေဝင်လမ်းဖြောင့်ခဲ့သည်..။  

တိတ်တိတ်ပုန်း ကမြင်းကြောထကြသည့် ကုလားသူဌေးကတော်များ အသိုင်းအဝိုင်းတွင် အလိုးကောင်း အဆော်ကောင်းပြီး လီးကလည်း ကြီးလှသည့်အတွက် မြင်းသိုး ကျော်မိုး ဟူသော အမည်တစ်လုံးဖြင့် ကျော်ကြားနေခဲ့သည်..။

သို့သော်အသားမည်းမည်း ကုလားမများ ၊ အသားညိုညို ကုလားကပြားမများ ၊ အသားလတ်သော  ကုလားမများကိုသာ လိုးခဲ့ဆော်ခဲ့ရသည့်အတွက် ကျော်မိုးသည် အသားဖြူဖြူဝင်းဝင်း တရုတ်မကို လိုးချင်သည့် စိတ်တွေ ပြင်းပြလာခဲ့သည်..။

သူကျင်လည် ကျွမ်းဝင်ရာနေရာများတွင် ကုလားမများနှင့် ကုလားကပြားမများသာလျင် ရှိနေရာ ကျော်မိုးအဖို့ လိုလားချက် ဆန္ဒ မပြည့်နိုင်ပဲ ရှိနေခဲ့ရာ ၊ အေးအေးဝင်းထံတွင် ဒရိုင်ဘာ အဖြစ် အလုပ်ရနိုင်အောင် အထူးပင် ကြိုးစားကြံစည် ခဲ့ရသည်..။

တရုတ်မစစ်စစ်ဖြစ်သော အေးအေးဝင်းထံတွင် အလုပ်ရနေခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်လည်း အေးအေးဝင်းကိုကား လိုးခွင့် မကြုံသေး..ပေ...။ ကျော်မိုးအဖို့လည်း ဘယ်လိုစရမည်မှန်း မသိ ဖြစ်နေသည်..။ကုလားသူဌေးကတော်များနှင့် ဆိုလျင်  ကျော်မိုးအနေနှင့် အထွေအထူး စနေဖို့ပင် မလို..။ အမျိုးသမီးများ ဘက်က စတင်ကာ ခင်းပေးသောလမ်းကို ကျော်မိုးက အသာလိုက်နင်းသွားရုံသာ ရှိခဲ့သည်..။ အေးအေးဝင်းကတော့ ဘယ်လိုမှ လမ်းခင်းမပေးခဲ့သည့်အတွက် ၊ ကျော်မိုးမှာ အခက်တွေ့နေသည်..။

သူအလွန်လိုးချင်နေသော တရုတ်မစစ်စစ်တစ်ယောက်နှင့် နီးကပ်နေပြီ ဖြစ်ပါလျက် လိုးခွင့် မကြုံရသည့်အတွက် ကျော်မိုးမှာ နေ့စဉ်ပင် အလွန်အနေရခက် အထိုင်ရခက်နေသည်..။ အေးအေးဝင်းကို မှန်းဆစိတ်ကူးကာ ဂွင်းတိုက်၍ သာနေခဲ့ရသည်..။

သည်နေ့တွင်တော့ အေးအေးဝင်းကို မုဒိန်းဝင်ကျင့်ရန် ကျော်မိုးက ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ အခါအခွင့်ကလည်း အတော်ကောင်းနေသည်..။ အိမ်တွင် ထမင်းချက် ၊ အစေခံများလည်း မရှိ ။ ခင်မောင်ကျော်ကလည်း အလောတကြီး ထွက်သွားရာ အိမ်ကြီးပေါ်တွင် အေးအေးဝင်းတစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်နေခဲ့သည်..။ အိမ်ပေါ်သို့ အသာတက်ကာ အတင်းမုဒိန်းကျင့်လျင် အေးအေးဝင်း ဘာမျှ တတ်နိုင်မည် မဟုတ်..။

ပြီးတော့ မိမိ၏ ကာမစပ်ယှက်မှု ကျွမ်းကျင်လိမ္မာပုံကိုလည်း  ကျော်မိုးက အားကိုးအားထားသည်.။မိမိ အတင်းလိုးတာကို ခံရပြီးလျင် အေးအေးဝင်းက စွဲမက်သဘောကျသွားကာ မိမိ၏ အလိုးခံမလေး ဖြစ်လာမည်ဟု ကျော်မိုးက မျှော်လင့်ထားသည်..။ 

အကယ်၍ မျှော်လင့်သလို ဖြစ်မလာပါကလည်း  ကိုယ်လွတ်ရုန်းကာ ထွက်ပြေးဖို့လည်း ကြိုတင်ကြံစည်ထားသည်..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အေးအေးဝင်းကို တော့လိုးဖြစ်အောင် လိုးရမည်..။  ထို့ကြောင့် ကျော်မိုးသည်  သူနေထိုင်ရာ ကားဂိုဒေါင်အထပ်ခိုးပေါ်မှ ဆင်းကာ အေးအေးဝင်းတို့ အိမ်မကြီးဘက်သို့ ကူးလာခဲ့သည်..။ 

ခင်မောင်ကျော်က အလောတကြီး ထွက်သွား၍ သည်အတိုင် ဖွင့်ထားခဲ့သည့် တံခါးမှနေ၍ အိမ်ထဲသို့ အလွယ်ပင် ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်..။ တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်..။ အိမ်အောက်ထပ်ရှိ အခန်းများထဲသို့ လိုက်ကြည့်ရာ  အေးအေးဝင်းကို ဘယ်အခန်းတွင်မှ မတွေ့ရပေ..။  နောက်ဆုံးတွင်တော့ အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းများရှိရာသို့ ကျော်မိုးတက်လှမ်းလာခဲ့လေတော့သည်..။

ကျော်မိုး၏ စိတ်ထဲတွင် အတော်ပင် လှုပ်ရှားသွားသည်..။ သူသည် ခင်မောင်ကျော်နှင့် အေးအေးဝင်းတို့၏  အိပ်ခန်းထဲသို့ တစ်ကြိမ်မျှ မရောက်ဖူးပေ..။  သို့သော် အိမ်အကြောင်း စူးစမ်းလေ့လာထားသူ ပီပီ အိပ်ခန်းတည်နေရာကိုတော့ သိသည်..။

အိပ်ခန်းနား ရောက်သည်နှင့် တပြွတ်ပြွတ် အသံများ ညည်းညူ ရေရွတ်သံများ မောသံများ ကို ကျော်မိုး စတင်ကြားရသည်..။ ခင်မောင်ကျော်များ တစ်ကျော့ပြန်လာကာ  အေးအေးဝင်းကို လိုးနေဆော်နေလေပြီလားဟုပင် ကျော်မိုးထင်မိသည်..။ သေချာစေရန်အတွက်သာ ခပ်ဟဟဖြစ်နေသော တံခါးကြားမှ  ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ....။ ကျော်မိုးမှာ မျက်လုံးပြူးကာ ပါးစပ်ဟပြဲ သွားရတော့သည်..။

သူမြင်လိုက်ရသည်က အေးအေးဝင်းတစ်ယောက်  ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ခုတင်ထက်တွင် ပက်လက်လဲလျောင်းကာ သူမအဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ကာ ထိုးဆွကာဖြင့် တစ်ကိုယ်တည်း သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေမှုနှင့် ရုပ်မြင်သံကြားစက်တွင် ထင်ဟပ်နေသော အပြာကား ပြကွက်များပင်တည်း..။

အခြေအနေမှန်ကို ကျော်မိုး ချက်ချင်း နားလည် လိုက်သည်..။ မိမိထင်ထားသည်ထက်ပင် အခြေအနေပိုကောင်းနေကြောင်းကိုလည်း ကျော်မိုး သဘောပေါက်လိုက်သည်.။ ကျော်မိုးသည် ခပ်ရဲရဲပင် အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်လှမ်း ဝင်ရောက်သွားသည်..။

တီဗီပေါ်မှ မြင်ကွင်းများကို ကြည့်ပြီး သောင်းကျန်းချင်တိုင်း တစ်ကိုယ်တည်း သောင်းကျန်းနေသော  အေးအေးဝင်းမှာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ကျော်မိုး ဝင်ရောက်လာသည်ကို မသိသေး…။ အဖုတ်ကို လက်ဝါးစောင်းဖြင့် ပွတ်လိုက် ၊ အစေ့ကို ဆွဲချေလိုက် ၊ စောက်ခေါင်းထဲ  လက်ချောင်း ထိုးသွင်းလိုက် ၊ နို့တွေကို ပြန်နယ်လိုက်နှင့် အရမ်းကို ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည်..။

“ ဘယ်လိုလဲ…အေးအေးဝင်း…ဖီလင်တွေ အရမ်း တက်နေပြီလား……”

ကျော်မိုးက အသံပြုလိုက်မှပင် အေးအေးဝင်း လန့်ဖြတ်၍ သွားကာ ဗလာကျင်းနေသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို ဖုံးကာရန် ကြိုးစားသည်..။  ချွတ်ချထားသည့် ထမီကို ကမန်းကတန်းပင် လှမ်းယူသည်..။

“ အဝတ်တွေ ဘာတွေ ဝတ်ဖို့ ကြိုးစားမနေပါနဲ့တော့ ဗျာ…..”

ကျော်မိုး၏ အေးစက်စက် ပြောလိုက်သော လေသံက ပိုင်နိုင်လှသည်..။ ထိုသို့ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောဆိုလိုက်သည့် စကားသည်  အေးအေးဝင်း ကို ကျောစိမ့်သွားစေသည်..။ အေးအေးဝင်း မလှုပ်ရဲတော့..။  ထမီကို လက်ဖြင့် ကိုင်ရင်း ကျောက်ရုပ်လို ရပ်နေမိသည်..။

သည်လိုအခြေအနေမျိုး ကြုံရလိမ့်မည်ဟု အေးအေးဝင်း တွေးထင်မထားခဲ့မိ…။ မိမိတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်တရုတ်တွေ လုပ်နေမိသည့်အတွက် ယခုလို အပြစ်ဒဏ် ခတ်တာ ခံရခြင်းဖြစ်မည်ဟူ၍လည်း နောင်တကြီးစွာ ရမိသည်..။

အေးအေးဝင်းသည် ကျော်မိုးကို စေ့စေ့ပင် မကြည့်ရဲ..။ မိမိဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည့်အချိန်တွင် ဒရိုင်ဘာရောက်လာကာ အားလုံးသိမြင်သွားရလေပြီဟူသော  အသိက အေးအေးဝင်းကို အရှက်ကြီး ရှက်နေစေသည်..။ 

အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲတွင်  သည်အိပ်ခန်းထဲတွင် ကျော်မိုး ရှိမနေဟူ၍ အတင်းပင် မဲတင်းကာ တွေးကြည့်သည်..။ သို့သော် အဝတ်အစားများ ချွတ်နေသည့်အသံများက ကျော်မိုးရှိနေကြောင်း ဖော်ကျူးနေကြသည်..။ထို့ပြင် ကျော်မိုးက မည်သည့်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ယခုလို အဝတ်တွေ ချွတ်နေသည်ဆိုခြင်းကို စဉ်းစားမိပြန်ရာ အေးအေးဝင်းမှာ မျက်နှာပင် မထားတတ်တော့အောင် ဖြစ်ရလျက် ခေါင်းကိုသာ အတွင်ငုံ့နေမိတော့သည်..။

မိမိအနေဖြင့် ကျော်မိုးကို ဘယ်လိုမျှ ဆန့်ကျင်ငြင်းဆန်ခြင် မပြုသာ..။ ကျော်မိုး၏ လက်ခုတ်ထဲက ရေဖြစ်သွားရတော့မည်ကို အေးအေးဝင်း ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်..။သူမ၏ အိပ်ခန်းသည် ရုတ်တရက် သံလှောင်အိမ် အကျဉ်းခန်းအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသလို အေးအေးဝင်း ခံစားရသည်..။ သူမအနေဖြင့် သည်အိပ်ခန်းထဲမှ ဘယ်လိုမှ ရှောင်တိမ်း ရုန်းမထွက်သာတော့..။

ကျော်မိုးသည် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ အဝတ်များကို ချွတ်ပစ်ကာ အောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီရှည်သာ ကျန်တော့သည်..။  ကျော်မိုးသည် ဘောင်းဘီရှည်ကို မချွတ်သေးပဲ  ကြောက်လန့်စွာ ရပ်နေရှာသည့် အေးအေးဝင်းထံ ချဉ်းကပ်လာသည်..။

အေးအေးဝင်းသည် သူမ၏ အသားဆိုင်များကို တတ်နိုင်သမျှ မပေါ်လွင်ရလေအောင် ခပ်ကုတ်ကုတ်လေး ရပ်နေသည်..။ သို့သော် ကျော်မိုးအနေနှင့်ကား တရုတ်မစစ်စစ်လေးတစ်ယောက်၏ ဗလာကျင်းနေသော ကိုယ်လုံးကို မြင်နေရသည်ကပင် စိတ်ရိုင်းတွေကို နိုးကြွနေစေသည်..။  အသားမည်းသော အသားညိုသော ကုလားမများ..၊ ကုလားကပြားမများ၏ ကိုယ်လုံးတီးများကိုသာ မြင်ခဲ့ရဖူးသော ကျော်မိုးအဖို့ တရုတ်မစစ်စစ်လေး၏ ဖြူနုနေသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်သည် မက်မောဖွယ်ရာပင်…။

အေးအေးဝင်းသည် ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေသည်..။ ခေါင်းကိုလည်း ငုံ့ထားမိသည်..။ ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်တို့ကြောင့် အသက်ရှူပြင်းနေရာ သူမ၏ မို့ဝန်းလုံးအိသော ရင်သားအစုံသည် နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေသည်..။

“ နင် နှာထ နေတာ မဟုတ်သလိုလို ဘာလိုလို ဟန်ဆောင်မနေနဲ့…တရုတ်မ..၊ နင့်ကိုယ်နင် ဘာတွေလုပ်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ငါ ကောင်းကောင်းကြီး မြင်ရပြီးပြီ…၊ နင့်ဖာသာ နင် တစ်ယောက်တည်း စိတ်ဖြေနေတာထက် ကောင်းတာကို ငါလက်တွေ့လုပ်ပြမယ်….၊ ဒီတော့ အိုက်တင် ခံမနေနဲ့တော့…။ ကဲ…ငါတို့ လိုးကြရအောင်….”

ကျော်မိုးသည် ခါတိုင်းဆိုလျင် အေးအေးဝင်းကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံသည်..။ ယခုတွင်တော့  မိမိဘက်က အပိုင်အနိုင် ကိုင်ထားမိပြီဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိသည့်အတွက် တမင်ပင် ရင့်ရင့်သီးသီး စကားလုံးများ သုံးကာ ပြောသည်..။

ထိုသို့ပြောရင်း ကျော်မိုးသည် တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းကို ဆွဲဖက်သည်..။ ထိုအခါတွင်မှ အေးအေးဝင်းသည် လျပ်စစ်ဓါတ်ဖြင့် အတို့ခံလိုက်ရသလို လှုပ်ရှားသွားသည်..။ 

ကျော်မိုး၏ ဆွဲဖက်မှုမှ လွတ်အောင် အတင်းပင် ကန်ကျောက် ရုန်းထွက်သည်..။  သူမ၏ ရုန်းကန်မှုများသည် ဘာမျှ အရာမရောက်တော့..။  ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ဂျူဒိုပညာ အတော်အသင့်တတ်ထားသူ ကျော်မိုးက ရုန်းကန်နေသော အေးအေးဝင်းကို ကောင်းကောင်း ချုပ်ထိန်းထားနိုင်သည်..။အေးအေးဝင်းခမျာ ကျော်မိုး၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ကော့ကော့လေး ရောက်သွားသည်..။ လုံးဝန်းစူကြွနေသော ရင်သားနှစ်မွှာသည် ကျော်မိုး၏ ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးနှင့် အိခနဲ ထိကပ်မိသည်..။ 

ထိုသို့ ထိတွေ့မှုကြောင့် အေးအေးဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထကာ  နို့သီးခေါင်းလေးများ ကော့ချွန်လာကြသည်..။  အေးအေးဝင်းမှာ အလိုလိုနေရင်း မောဟိုက်လာကာ ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရတော့သည်..။  ရုန်းဖယ်ထွက်ရန်ပင် အားမရှိတော့…။

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း…..”

အေးအေးဝင်းသည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကို ကျော်မိုး၏ ရင်ခွင်ထဲမှ တွင်တွင် လူးလွန့်နေရင်းက ငြင်းဆန်နေသည်…။

“ ကျမကို လွှတ်ပါ….ဖယ်ပါရှင့်….၊ အို…အို..တော်ပါတော့ရှင်……ဒီ….ဒီ လိုမလုပ်ပါနဲ့….ဒါ..ဒါ အတင်း မတရား မုဒိန်းကျင့်တာ…ပဲ…ဖယ်..ဖယ်……..”

အေးအေးဝင်းက ပါးစပ်မှ အတင်းကြိုးစားကာ ပြောဆိုငြင်းဆန်သည်..။

“ နင်ကတော့ မုဒိန်းကျင့်တာလို့ ခေါ်ချင်လိမ့်မယ်….၊ ငါ့အနေနဲ့ကတော့ လိုးတာပါပဲ..ဟဲဟဲ……”

ကျော်မိုးက ရယ်မော ပြောဆိုသည်..။ ထိုအချိန်တွင် ကျော်မိုး၏ လက်တစ်ဖက်သည် အေးအေးဝင်း၏ ကားစွင့်အိစက်သော တင်ပါးဆုံကြီးကို အားရပါးရပင် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေသည်..။  ဖင်းသားကြီးနှစ်ခုအကြားတွင်လည်း  လက်ညှိုးကို ထိုးထည့်ထားသည်..။

“ နင့်ကို ငါရှင်းရှင်းပဲ ပြောမယ်….၊ တကယ်တော့ မုဒိန်းကျင့်တယ်ဆိုတာ မရှိဘူး…. မိန်းမတိုင်း အလိုးခံချင်ကြတာချည်းပဲ….၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ရှိတိုင်း အလိုးခံလို့ မသင့်ဘူးထင်တာကြောင့်  မုဒိန်းကျင့် ခံရသလေး…ဘာလေး ပြောကြတာ…၊ နင်လည်း အတူတူပါပဲ…လေ..၊ နင့်စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေ ရွှဲပြီး အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ရွစိရွစိ ဖြစ်နေတာ နင်လဲ အသိပဲ…၊ ဒီတော့ ရုန်းမနေစမ်းပါနဲ့….၊ အလိုးခံမှာသာ ခံစမ်းပါ…၊ တရုတ်မရဲ့….”

ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူ၏ ကြမ်းတမ်း နင့်သီးစွာ တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်သည့် စကားများကြောင့် အေးအေးဝင်းမှာ အလွန်ရှက်ပြီး အလွန်လည်း တုန်လှုပ်သွားသည်..။  သို့သော် ကျော်မိုး ပြောသလို သူမသည် အလွန်ပင် အလိုးခံချင်ကာ အဖုတ်ထဲတွင် အရည်ကြည်တွေ  ရွှမ်းရွှမ်းဝေကာ စိုရွှဲနေရသည်ကလည်း အမှန်ပင်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း အေးအေးဝင်း မငြင်းနိုင်…။ ဝန်ခံရပေမည်….။

ဗီဒီယို အပြာကားကြည့်ရင်း တက်ကြွခဲ့သော အေးအေးဝင်း၏ ကာမရမက်ဆန္ဒသည် လင်ယောက်ျား ခင်မောင်ကျော်နှင့် မစို့မပို့ စခန်းသွားခဲ့ရမှုကြောင့် ထိန်းမနိုင် တော့အောင် ဆူဝေကြွတက်ကာ အဖိုဓါတ်ကို အလွန်အမင်း လိုလား တမ်းတနေကြသည်..။ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်၏ ထိတွေ့မှုကို အာသာငမ်းငမ်း စောင့်လင့်နေကြသည်..။ ဒါကိုလည်း အေးအေးဝင်းက နားလည်သည်..။

ထိုရမ္မက်စိတ်များ၏ လှုံ့ဆော်လွှမ်းမိုးမှုကြောင့် အေးအေးဝင်းခမျာ အတင်းရုန်းကန် ထွက်လိုလျက်နှင့် မစွမ်းသာ..။ ကျော်မိုး၏ အပြုအမူ အကိုင်အတွယ်များကို မလိုလားပါပဲနှင့် မငြင်းသာပဲ ဖြစ်နေရရှာသည်..။ကျော်မိုးကတော့ အလွန်ပင် လက်သွက်နေသည်..။ ဖက်ပွေ့ထားသော အေးအေးဝင်းကို စောစောကပင် သူ့လင်နှင့် စိတ်တူကိုယ်တူ အပျော်ကျူးခဲ့ရာ ခုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့တင်လိုက်သည်..။

“ ဟင့်အင်း…..ဟင့်အင်း…..လွှတ် လွှတ်…..ကျမကို လွှတ်……”

အေးအေးဝင်းသည် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားငြင်းဆန်နေရှာသေးသည်..။

“ နင်က အေးအေးသက်သာ လိုးတာကို မကြိုက်ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အတင်းကျင့်တာမျိုးကို သဘောကျတာကိုး…။ ရပါတယ်….ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် နင်က ငါ့ကို လိုးပေးဖို့ နောက်ဆုံးမှာ တောင်းပန်ရမှာကတော့ သေချာပါတယ်…..”

အေးအေးဝင်း၏ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်နေမှုများကို ကျော်မိုးက ဒေါသမထွက်မိပေ….။ သူသည် မိန်းမအတော်များများကို လိုးခဲ့ဖူးရာ နှာထန်နေသော မိန်းမများသာ ဖြစ်ပြီး ထိုအမျိုးသမီးများ၏ ရမ္မက်ဇောကို သူကပါဝင်ဖြည့်တင်းပေးရသည့် သဘောမျိုးသာ ဖြစ်ခဲ့သည်..။

ယခုမူ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်နေသော အေးအေးဝင်းကို အပိုင်အနိုင် ကိုင်ကာ အရလိုးရမည်မို့ တစ်မူထူးနေသည်..။ကျော်မိုး၏ လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ပေါ် ရောက်လာသည်..။ အကွဲကြောင်းအား လက်ချောင်းတစ်ချောင်းဖြင့် မွှေသည်..။

“ တော်ပါတော့….ရှင်….တော်ပါတော့………အို……အဟင့်…..”

စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်း လျှောခနဲ ဝင်သွားရာ..အေးအေးဝင်းခမျာ ကောင်းကင်ပေါ်မှ ကျလာသယောင် ခံစားရကာ ရင်ထဲ အေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်..။  

ကျော်မိုး၏ ကျင်လည်သော လက်များက စောက်စေ့ကို ဆော့ကစားလာပြန်သည်…။ ပွတ်ချေပေးသည်..။အေးအေးဝင်းမှာ ဖင်တရမ်းရမ်း ရင်တကော့ကော့နှင့် ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူဝေလာသည်..။ ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်း အသံများ မြည်လာသည်..။

သတိတစ်ချက် လွတ်သွားသည်နှင့် ရမ္မက်ဇော အာရုံနောက် သွေးသားများ ပါဝင်သောင်းကျန်းကုန်ကြသည်…။အေးအေးဝင်းသည် ဤအဖြစ်ကို နားလည်ကာ အားတင်းလျက် ရုန်းကန်ပြန်သည်….။နှုတ်ခမ်းအား သွားဖြင့် တင်းတင်းကိုက်ထားရာ သွေးပင် စို့လာသည်..။  သတိလွတ်ကာ ရမ္မက်ဇောတွေ ဟုန်းခနဲ တက်ကြွမလာအောင် အားတင်းကာ နေရသည်..။

တရုတ်မလေး၏ နှုတ်ဖျားမှ တဏှာရမ္မက်ကြွသံ တဟင်းဟင်း စတင်ပေါ်လာသည်နှင့် သည်ပွဲတွင် မိမိ အောင်မြင်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကျော်မိုး သဘောပေါက်သွားသည်.။ ခဏအကြာတွင် အေးအေးဝင်းက ရုန်းကန် ငြင်းဆန်လာပြန်ရာ  ဣန္ဒြေဆည်နိုင်ရန် အားခဲ၍ လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်ကိုလည်း  ကျော်မိုးက အကဲခတ်မိလိုက်လေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ

အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း အမှတ်တရ (စ/ဆုံး)

 အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း အမှတ်တရ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” 

တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။အလင်းမရှိ လူသံ၊သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့ အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် .. ။

ပါးလွှာတဲ့အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ .. စာစစ်ခန်းမှာ ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာမဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်။

တူနှစ်ကိုယ် စက်ရာထက်မှာ စည်းခြားကာထားတဲ့ ဖတ်လုံးကိုဖယ် လက်နက်(ပေါင်ခြံကြားကထောင်တန်) တစ်ထောက်စာ အကွာက သူ့ခန္ဓာအထက်ပိုင်းရဲ့ ရင်ခွင်တစ်ပိုင်းကို ဆုတ်နယ်ပေးတာပေါ့၊နောက်ထပ်အသံမထွက်လာပဲ တိတ်ဆိတ်စွာခံယူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမ အတွက် ကောင်းခြင်းမဟာ အရသာတွေပေးဝေမျှဖို့ တဆင့်တက်ပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တယ်။

ကိုယ့်ဘက်ကို ကျောပေးထားတဲ့ စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာရှင်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ ဗိုက်သားပြင်ကို ညာလက်နဲ့ပွတ်သပ်ရင်း ဘက်လက်က စိတ္တဇ ပန်းချီဆန်ဆန် လိပ်ခွေလိမ်တွန့်နေတဲ့ ဆံနွယ်စတွေကြား ပြေးလွှား ဆော့ကစားပေးတာပေါ့၊ အမှောင်ခင်းကျင်းတဲ့ မိုးသဲညရဲ့ မိုးခြိမ်းသံရှည်ကြီးတစ်ခုက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကို ဖြိုခွင်းပစ်လိုက်တယ်။

ခက်ခွာခွာအနေအထားမှာ ကျောခိုင်းထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမဟာ ကာမကျားရိုင်းရဲ့ ခံတွင်းဝဆီ ခိုဝင်ရာအမှတ်နဲ့ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ပြေးဝင်လာတဲ့ ကျွဲရိုင်းကြီးပမာ ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး မျက်နှာအပ်ကာ ကိုယ့်ကိုတုန်ရီနေတဲ့ လက်နဲ့ သိုင်းဖတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ အခွင့်အခါသင့်လို့ အချိန်မလင့်ခင် ကိုယ်လည်း ပန္နက်ရိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်တော့တာပေါ့ …။

အချိန်ကား လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်က ။

အတိအကျပြောရရင် ၂၀၁၀ ခုနှစ်ရဲ့ မိုးရာသီညတစ်ည သူငယ်ချင်းမရဲ့မိဘနှစ်ပါးနဲ့ အစ်မအကြီးဆုံးတို့ ဇာတိမြေကို အရေးကြီးကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ကြတယ်၊သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲရဲ့အိမ်သွားအိပ်ဖို့ စီစဉ်ထားပေမယ့်လည်း လင်မယားရန်အကြီးအကျယ်ဖြစ်ထားလို့ အစ်ကိုဖြစ်သူက လာမအိပ်ဖို့ အသနားခံတာကြောင့် သူငယ်ချင်းမခင်ဗျာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပေါ့၊

လူနေကျဲတဲ့ မြို့သစ်ဘက်က နံကပ်နှစ်ထပ်တိုက်ထဲမှာ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ဖို့ဆိုတာ တော်ရုံမစဉ်းစားဝံ့စရာ၊ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲမှာ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေလည်းဖြစ် နေ့စဉ်နဲ့အမျှ စကြနောက်ကြမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းသလို အပြောအဆိုလည်း ရဲတင်းကြတယ်၊ တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိပေါ့၊ လိုအပ်ရင်လည်း ကူညီဖေးမကြ၊ ဇီးရွက်သာသာလောက်ဖြစ်နေရှာတဲ့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူငယ်ချင်းမကို စက်ဘီးဘေးတိုက်ယှဉ်နင်းရင်း 

 ‘ဟဲ့  မိစု’ ‘နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲဟ၊ နင့်ရုပ်ကလဲ လင်သေလို့ နာရေးချပြီး ပြန်အလာ အိမ်မီးထဲပါသွားလို့ ယူကြုံးမရဖြစ်နေသလိုပဲ’

 ‘နင်မသိဘူးဟ၊ ငါ့အိမ်မှာ ဒီနေ့ညငါတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာဟ’ 

‘ဆိုင်က ဟာမတွေကလည်း အိမ်လိုက်အိပ်ဖို့ တစ်ယောက်မှ ခေါ်မရဘူး’ 

ပြောရင်း မျက်ရည်တွေဝေ့နေတာမြင်တော့ ကိုလည်းစိတ်မကောင်း။

 ‘ဒီလိုလုပ်ဟာ ငါ့အိမ်ကိုလှမ်းပြောပြီး ငါလိုက်အိပ်မယ်လေ၊ နင်ကအပေါ်ထပ်မှာအိပ်ပေါ့၊ ငါကအောက်ထပ်မှာအိပ်မယ်’ 

‘ဟယ် နင်တကယ်ပြောတာလား’ 

ဝမ်းသာအဲလဲအသံနဲ့ပြန်မေးတယ်၊ မသိရင် အိမ်တွေ၊မြေတွေပေါင်ထားပြီး အကြွေးသိန်းချီတင်နေတဲ့ ငမွဲတစ်ယောက် အခုပဲထီပေါက်သွားသလိုလို ဥပမာပြောပါတယ်၊

‘တကယ်မဟုတ်ပဲ ပြောမလားဟ၊ နောက်စရာမှမဟုတ်တာပဲကိုး’ 

‘အေးပါဟာ၊ ငါနင့်ကိုညစာကျွေးပါမယ်’ 

‘ငါတခုတော့ပြောမယ် မိစု၊ ဆိုင်ကလူတွေ တစ်ယောက်မှမသိစေနဲ့’ 

‘ဟင် ဘာလို့လဲ၊ ငါတစ်ယောက်ထဲမို့ အဖော်လာအိပ်ပေးတာပဲဟာ’ 

‘မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အိမ် သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အဖော်လာအိပ်ပေးတာ မသင့်တော်ဘူးလေဟာ နင်အဲ့လောက်မအနဲ့’

 ‘အေးပါ၊အေးပါ .. ငါ့အိမ်ကလူတွေလာရင်လဲမပြောပြဘူး စိတ်ချ’ 

သူငယ်ချင်းမကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်းစားသောက်ပြီး အိပ်ချိန်စောသေးတာမို့ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတယ်၊ ည ၉နာရီ ထိုးတော့ သူငယ်ချင်းမက သူကြောက်တတ်လို့ ကိုယ့်ကိုအပေါ်ထပ်မှာပဲ ဧည့်ခန်းထဲအိပ်ဖို့ပြောတာပေါ့။

သူကတော့ သူ့အစ်မနဲ့အတူအိပ်နေကျအခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်မယ်တဲ့၊ အပေါ့အပါးသွားဖို့ အောက်ဆင်းချင်ရင်လည်း နှိုးမှာနော်တဲ့၊ ညဝတ်အိင်္ကျီဂျိုင်းပြတ်နဲ့စပန့်သားဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတော့လည်း သူငယ်ချင်းမက အသားညိုပေမယ့် ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ဗျ။

သူကနည်းနည်းတော့ဝတယ်၊ တင်နဲ့ရင်ကထွားတယ် ဗိုက်မပူပေမယ့် ခါးတုတ်တယ်၊ အသားညိုပေမယ့် အသန့်ရှင်းတအားကြိုက်တာ၊ ပြောဦးမယ် အခန်းထဲဝင်အိပ်တယ်သာပြောတာ တံခါးကမပိတ်ဘူး တစ်ယောက်ထဲမို့ ကြောက်လို့တဲ့၊ ကိုယ်လည်းကိုယ့်ရဲ့စိတ်ရိုင်းကို ချွန်းမအုပ်နိုင်တော့ လက်နဲ့ပဲပြီးရတာပေါ့၊အိပ်ယာပြောင်းလို့အိပ်မရတာရယ်၊ တူနှစ်ကိုတစ်အိမ်ထဲ အချစ်ပွဲလေး နွှဲခွင့်ရရင်ဆိုတဲ့အတွေးရယ်ကြောင့် အိပ်မရတာရယ်၊ အိပ်ယာထဲဟိုလှည့်လိုက်၊ ဒီဘက်လိမ့်လိုက်ပေါ့။

အိပ်မပျော်တဲ့အဆုံး ဘုရားစင်ဘေးက ဘီရိုပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းစာအုပ်ကြီး တွေ့တာနဲ့ ထိုင်ဖတ်နေလိုက်တယ် … ဆယ်နာရီခွဲသာသာလောက်ကျတော့ လေတွေတအားတိုက်ပြီး မီးကပျက်ပါလေရော၊မီးလည်းအပျက် မိုးတွေကလည်းတမဟုတ်ခြင်း ပြိုဆင်းလာပါရော၊ ခြိမ်းသံ၊ ခြောက်သံတွေနဲ့ လျှပ်စီးတွေကလက်သေး။

ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းကြီး ဘီရိုပေါ်ပြန်တင်ပြီး မှောင်မှောင်မဲမဲထဲ အိပ်ယာဆီ ပြန်သွားမယ်လို့လုပ်တုန်း ဘယ်အချိန်ကအပြင်ရောက်နေမှန်းမသိ သူငယ်ချင်းမက ကိုယ်ကိုမတွေ့တော့ ကိုယ့်နမည်အသံကုန်အော်ပြီး ငိုပါလေရော၊ ကိုယ့်မှာပြန်ထူးရင်းအမြန်ပြေးလိုက်ရတာ ခလုပ်တိုက် လဲမကျတာကံကောင်းလို့၊ 

ကိုယ်ကမရောက်သေးဘူး သူကကိုယ့်ခြင်ထာင်ထဲရောက်နှင့်နေပြီ၊ နားနှစ်ဘက်ပိတ်ထားပြီး ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေတာ၊ ကိုယ်လည်းသူနဲ့သုံးပေအကွာလောက်မှာ ထိုင်ပြီး အားပေးစကားပြောရတာပေါ့၊(ငဗစ်ကြောင့် သုံးပေခွာထိုင်တာမဟုတ်ဘူးနော်၊ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိလို့ ခွာထိုင်တာ) မိုးခြိမ်းသံတွေငြိမ်ပြီး လျှပ်စီးလည်းမလက်တော့၊ မိုးကလည်းနည်းနည်း စဲသွားလို့ ‘မနက်ကျရင် ဆိုင်သွားရမှာ နင်သွားအိပ်တော့၊ ငါလည်း အိပ်တော့မယ်’ဆိုတာကို ဘာပြောတယ်မှတ်လဲ ၊

ငါနဲ့အတူ ခြင်ထောင်ထဲလာအိပ်ပါတဲ့ အကျယ်ကြီးပဲတဲ့ အလည်ကနေ ခြေတင်ချထားမယ် နင်ဟာနင်ဟိုဘက်လှည့်အိပ်တဲ့၊ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိလို့ မဖြစ်ဘူးဇွတ်ပိတ်ငြင်းတော့လည်း တစ်ညလုံးမအိပ်ဘူး နင်လည်းမအိပ်နဲ့တဲ့ စကားထိုင်ပြောကြမယ်တဲ့။

မှောင်မိုက်တဲ့ညတစ်ည လမင်းကမသာ မီးကမလာ အိပ်ယာထက်မှာ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်ရမှာ ဘယ်ကျားက ဥပုတ်စောင့်နိုင်မှာတဲ့လဲ၊ သူလည်းမသိတာတော့မဟုတ်၊ ကျားကိုက်ခံရမှာထက် တောခြောက်ခံရမှာကို ပိုကြောက်နေရှာတဲ့ ဒရယ်မလေးဖြစ်နေတာ။

သူ့အကြောင်းတော့ ကိုယ်ကကောင်းကောင်းသိတယ်၊ မြူဆွယ်ဖျားယောင်းတာ မဟုတ်သလို လမ်းကြောင်းခင်းတာလည်း မဟုတ်၊ သူ ကြောက်တတ်တာလည်း ဆိုင်ကလူတိုင်း အကုန်သိ၊ အသားကညို ဆံပင်ကကောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကထူသေးတယ်၊ တင်နဲ့ရင်ကတော့ မတ်လောက်စရာပေါ့၊ 

သူ့ကိုကြိုက်မယ့်သူမရှိသလို သူကလည်း စကားပြောရင်တောင် စည်းအကျော်မခံဘူးနော်၊ အခုက သူကြောက်တတ်လွန်းလို့သာ ကိုယ့်အတွက် ဒီလိုအခွင့်ရတာ၊ ကိုယ့်လည်း သူကြောက်တယ်။နင်ငါနဲ့တော့ဝေးဝေးခွာအိပ်နော်တဲ့၊ မိုးရွာရတဲ့အထဲမီးကပျက်နေတာတဲ့၊ ဖယောင်းတိုင်ကလဲမရှိဘူး၊ ငါတစ်ယောက်ထဲအိပ်ရရင် ကြောက်လို့သေသွားနိုင်တယ်တဲ့ ။

ငွေမိုးစတွေစဲလို့ ရွှေမီးပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ မွှေ့ယာထူထူထက်က ဇာချဉ်ထောင်ရဲ့ရင်ခွင်မှာ အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာနဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် ယမ္မက်စည်းစိမ်ခွက်ထဲ ပြုတ်ကျလုနီးနီး အခြေအနေပေါ့၊ တွေ့မရှောင် ကျာပိန်နဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ကျွဲမကြီးတို့ရဲ့ သလွန်ထက်က အချစ်ပြိုင်ပွဲအတွက် မာန်ဖီကြုံးဝါးနေကြတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ လူ့ဘောင်လောကရဲ့ စည်းဝိုင်း အပြင်ဘက်မှာ သာယာလှိုက်မောခြင်း အပြည့်နဲ့ပါပဲ ။ 

ချောကလက်ရောင်သန်းတဲ့ရင်စိုင်ထွားထွားကြီးကို အားပါးတရစို့ပေးရင်း ပိတုန်းရောင်လယ်ကွက်လေးထဲက အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ထွန်ယက်ပေးနေတယ်၊အမဲရောင်မြတ်ခင်းလေးနဲ့ မဟူရာဂူဝရဲ့ အတွင်းပိုင်းလှိုင်ခေါင်း တလျှောက်မှာတော့ စေးကပ်စိုရွှဲကာ အရည်လှည့်နေလေရဲ့၊ မဲနက်တဲ့နို့ထိတ်လေးနှစ်ဘက်ကို လျှာနဲ့ရှိုက်ယူဆော့ကစားလိုက် အညိုရင့်ရင့် လည်တိုင်ဝင့်ဝင့်ကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက် နုညံ့တုတ်ခိုင်ပြီး အာဖရိကဆန်တဲ့ ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးလိုက်နဲ့

ကိုယ့်ရဲ့အကွက်ရွှေ့မှုတွေကြောင့် ထွားကျိုင်းမဲနက်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေးခင်ဗျာ အစာစားကျင်း ရဲ့ လက်တစ်ကမ်းအကွာမှာ ကြိုးငြိနေရှာတဲ့ မေထုန်နွားမကြီး လို တရှူးရှူးတရှဲရှဲနဲ့ အစာခွက်ဆီဘယ်အချိန်ရောက်မလဲ ရုံးကန်နေရတယ်။

တချက်တချက် ရင်ဘက်ကြီးကော့တက်လာလိုက်၊ တခါတခါ မွှေ့ယာနဲ့တင်ပါးဆုံကြီးခွာသွားလိုက်နဲ့ မသိရင် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ထဲက မြွေမလေး ကပြဖျော်ဖြေနေသလား အောက်မေ့ရတယ်၊ မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး ချောကလပ်ရောင် အပျိုရိုင်းမလေးရဲ့ ရင်ထဲက စကားလုံးတချို့ နှုတ်ခမ်းဖျားက ပွင့်အန်ကျလာတော့တယ်။

“ငါ မနေနိုင်တော့ဘူးဟ နင်ကလဲ လုပ်ပါတော့ဟာ”

ပန်းတိုင်အရောက်ချီတက်ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့တာမို့ ဘာမှစီစဉ်မထားမိ၊ ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ရင် လက်အိပ်လိုအပ်သလို၊ ဘောလုံးကန်လို့ ဂိုးသွင်းတဲ့အခါမှာလည်း ဘွတ်ဖိနပ်ပါမှ ပြည့်စုံလေသည် မဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ရဲ့ဖွားဖက်တော် မောင်မဲလုံးအတွက် ညနေက ယူနီဖောင်း မဝယ်ခဲ့ရလေတော့ ဖိုင်နယ်ရောက်မှ နောက်ကြောင်း ပြန်ခေါက်ရမလို။ကြံရာမရပေမယ့် သူရဲကောင်းတို့မည်သည် တပ်ပြန်ခေါက်ရိုးထုံစံ မရှိသည်၊ လှေခွက်ပဲကျန် အလံမလှဲ၊ တောင်ငူရာဇဝင်ထဲက နောင်ရိုးတိုက်ပွဲမှာ ဘုရင့်နောင် ဖောင်ဖျက်တိုက်သလို ကိုယ်လည်း ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ချောင်ကပ်ဖိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် .. ။

အပေါ့အလေးသွားပြီး ကိုယ်သင်ပြသလို သေချာဆေးကြော သန့်ရှင်းကာ ရေချိုးထားတဲ့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကား ခါးတုတတ်တုတ်နဲ့ မဲမှောင်ဝင်းပြောင်နေတဲ့ ကျွဲမကြီးရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့တစ်ချီထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကိုယ်လည်းရေချိုးလိုက်သည်မို့ အေးချမ်းလန်းဆန်းပြီး ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ပေါ့၊

 ဆားဗစ်ရင့်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးနဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ မနူးမနပ်ကျွဲမလေးတို့ အဝတ်မပါခန္ဓာချင်း ပူးကပ်လို့ အနွေးဓာက် ဖလှယ်ရင်း အရသာစယူကြတယ်၊ မသိမသာထော်နေတဲ့ ကျွဲညိုမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးထူထူကြီးကို ကစ်ဆွဲရင်း ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့မင်းဂွတ်သီးရောင် ရင်သားပြောင်ပြောင်ကြီး နှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးတာပေါ့။တခါတခါ မဲပြာနေတဲ့ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေဆီ လက်ကရောက် သွားသေးတယ်၊ အနည်းငယ်ဝင်းပတဲ့ မျက်နှာပြဲကြီးကနေ ပါးစပ်နဲ့လျှာဟာ တဖြေးဖြေးခြင်း အောက်ပြည်အောက်ရွာဆီ စုံဆင်းလာခဲ့တယ်။

ဗိုက်သားတပြင် လျှာနဲ့ကစားရင်း ညာလက်က ရင်သားမို့မို့ထိတ်လေးကို ဆော့ကစားပေး၊ ဘယ်လက်က ထွန်ယက်မခံရဖူးသေးတဲ့ လယ်ကွက်ကို ထယ်ထိုးပေးလိုက်တယ်၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကြားမှာ တခါတခါငြီးသံလေးပါလာတာ နားဆင်လို့အကောင်းသားဗျ .. ။

ကဲ … အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ စတင်ပြီ ….. ပတ်လက်အနေအထား ၁တီတူးငှက်လို ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးမျှော်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဗိုက်ပေါ်ပြန်ခေါက်လှဲပေးလိုက်တယ်၊ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တံကောက်ကွေးကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အတွင်းထဲထိ ပြောင်စင်အောက် လက်ခလယ်နဲ့နှိုက်ဆေးထားတဲ့ စအိုဝကို အသင့်ယူထားတဲ့ အုန်းဆီရွှဲနေအောင် သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်သန်းပြီး ကျုံ့နေတဲ့အဝလေးကို လက်ခလယ်ထိတ်လေးထည့်ပြီး ပတ်လည်လှည့်ပေးရင်း ညာလက်နဲ့ ရှေ့တံခါးကိုအကွဲချောင်းအလိုက်လေး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်၊လက်ခလယ်ကိုအုန်းဆီဆွတ်လိုက် စအိုဝလေးမွှေလိုက်နဲ့ အတော်လေးဆီဝသွားတော့မှ အထဲကိုမသိမသာ ထိုးသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် အဝင်အထွက် မှန်မှန်နဲ့ ကြွက်သားတွေဟလာအောင် လုပ်ရတယ်၊ လက်ခလယ်နှစ်ဆစ်စာလောက်ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်တော့မှ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းလိုက်တယ်၊ ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်ပေါ့၊ ကိုယ်ကနံရံကိုမှီ ပေါင်ကားပြီး ခြေဆင်းထိုင် လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲမလေးကို ကိုယ့်ဘက်ဖင်ပေးပြီး ဒူးထောက်ပေါင်ကား လက်နှစ်ဘက်တံတောင်ဆစ်ထောက်အနေအထားမို့ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခုက ကိုယ့်ကိုစိန်ခေါ်နေသယောင်ပါပဲ။

ခါးလေးရှေ့ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ အနောက်တံခါးဝဟာ ရေအိုးတည်ထားသလို ပုံစံလေးပေါ့၊ နည်းနည်းနာမယ်၊ ခဏလေးသည်းခံဖို့ပြောပြီး လက်ငြိုးလက်မနဲ့ စအိုဝကိုဖြဲပြီး အုန်းဆီရွှဲအောင်လောင်းထည့် လက်ခလယ်စိုက်ပြီး မွှေလိုက်တယ် ဘေးကိုဝိုက်မွှေလိုက်၊ ရှေ့ကိုထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ ဆီဝနေတဲ့အပေါက်လေးဟာ နည်းနည်းချောင်ချိလာသည်မို့ လက်ငြိုးပါရောပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ဒီတခါတော့ နာလို့ ကျွဲမကြီး တွန့်ခါသွားတယ်၊ လက်ခလယ်၊လက်ငြိုး နှစ်ချောင်းပူး တလှည့် လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူး တလှည့် ကောင်းကောင်းဝင်နိုင်ထွက်နိုင် အနေအထားရောက်တော့ အနားယူထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ကလေးဆော့တဲ့အူစီဖောင်းစွတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ လက်သုံးဆစ်စာ ဝင်သွားတော့ နာလို့အော်တာနဲ့ အဲ့အတိုင်းရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုဘေးတိုက်လှဲခိုင်းလိုက်တယ်၊စိတ်တော့ရှည်ရတာပေါ့ အနောက်တံခါးဆိုတာ ဝင်ချင်တိုင်းဝင်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ နှတ်ခမ်းနီဗူးထည့်ရက်နဲ့ပဲ သူ့အတွက်ဖီးဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေးရတယ်။

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ရင်သားကြီးတစ်စုံကို စို့လိုက်၊လျှာနဲ့တွတ်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီးကစားလိုက် လုပ်ရင်း လက်ကအမွှေးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တောရိုင်းကြီးထဲ တောလည်ထွက်ရတယ်၊ တော်တော်ကြာအောင် နှိုးဆွပေးပြီးတော့ တခါပိုစစ်ရှင်ပြောင်းရပြန်ရော၊ ကုတင်အစွန်းမှာ မဲပြောင်နေတဲ့တင်စိုင်ကြီးတေ့ထားပြီး ပေါင်ကား ပတ်လက်လှန် အနေအထားနဲ့ ကိုယ်ကကုတင်အောက် ခြေဖျားထောက်ထိုင်ပြီး အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လျှာနဲ့မွှေပေးရင်း စအိုထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ အူစီဖျောင်းစွတ်နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို တချက်တချက်ကစားပေးတယ်။

နာလို့တွန့်သွားပေမဲ့ အမေအမွေပေးတဲ့လယ်ကွက် ထွန်ယက်ပေး နေတာမို့ ဖီးကလဲရှိတာပေါ့၊ အမွှေးကြားက ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေ စုပ်ပေးလိုက် လှိုင်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးလိုက် ညာလက်က အုံးသီးလောက် နီးနီးရှိတဲ့ အုံးခွံရောင် ရင်သားထွားထွားကြီးတွေဆီ ခရီးထွက်နေတယ်။

ဘယ်လက်က နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတာပေါ့၊ နှုတ်ခမ်းနီဗူးစိုက်ထားတာ ကြာလာတော့ စအိုအတွင်းပိုင်း ကြွက်သားတွေ ဟအာသွားပြီး ဆူဖြိုးထွားကျိုင်းတဲ့ အပျိုရိုင်းကျွဲမလဲ သိတ်မနာတော့ဘူးထင်ရဲ့၊ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေမယ့် ခါးတွေ၊တင်တွေ တွန့်မသွားတော့ဘူး၊ ဘက်ပေါင်းစုံ ပြင်ဆင်ပြီးပြီးမို့ ကိုယ့်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး သံချောင်းလို မာထန်နေတဲ့ မဟူရာအမြောက်ကြီးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲပျိုမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို ထိုးသွင်းပစ်ခွင်းဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ့်ဘက်ဖင်လှည့်ပြီး လေးဘက်ထောက်ခိုင်း လိုက်တယ်။

အုန်းဆီထက်ဆွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲနှုတ်ပြီးတော့ အီး ပါချင်လို့ဆို အောက်ထပ်လိုက်ပို့ရပါရော၊ ပြီးရင် ရေကောင်းကောင်းလောင်းပြီး လက်နဲ့အတွင်းထိနှိုက်ဆေးဖို့ ပြောရသေးတယ်။

အပေါ်ထပ်ပြန်ရောက်လို့ ကိုယ့်ရဲ့မဟာလက်နက်တော်ကြီးကို ခဏလောက် ရေခဲချောင်းစုတ်ပေးပါဆိုတာ ရွံလို့တဲ့ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်တာနဲ့ လက်လျှော့လိုက်ရတယ်၊ အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ ဒီအဆင့်ထိ လိုက်လျှောထားပြီမို့ ကိုယ်လည်း အခွင့်အရေးထပ်မယူလိုတော့ပါဘူး၊ နောက်ဆုံးဖိုင်နယ် အစီစဉ်စတင်ပြီမို့ ကိုယ်က နိဂုဏ်းချုပ် အမှာစကား ပြော ရတယ်။အရင်ဆုံး ပတ်လက်အနေအထားနဲ့စမယ်၊ ကုတင်စောင်းမှာ အပေါက်ကို ကုတင်ဘောင်အပြင်ဘက်နည်းနည်းထုတ်ပေးထား ပေါင်ကိုအရမ်းမကားနဲ့၊ (ပေါင်အရမ်းကားရင် စအိုစိထားသလိုဖြစ်ပြီး ပိုနာမှာစိုးလို့) 

ကိုယ်ထိုးသွင်းတဲ့အချိန်မှာ ကြောက်ပြီး အတင်းစိ မထားနဲ့၊ အီး ညှစ်သလိုညှစ်ပေးရတယ်၊ အတော်လေးအရှိန်ရလာရင် ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းမယ်၊ ဆီထပ်လောင်းပြီး အသွင်းအထုတ်ပိုမြန်လာမယ်၊ နာရင်ပါးစပ်ကပြော ခါးတွေ၊တင်တွေမလှုပ်နဲ့ ပိုနာလိမ့်မယ်’ ကုတင်တဘက်အဖျားမှာ အနောက်တံခါးထားပြီး ပတ်လက်ပေါင်ကား နို့ထွားထွား မေထုန်နွားမကြီးနဲ့ တွေ့ကရာအကုန်စား အပေါက်မရှား တဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးတို့ရဲ့ အနောက်တံခါးဖွင့်ပွဲ အခမ်းအနားကြီး စတင်ပါပြီ … 

” အင့် _ ဟင့် .. ဟင့် ” 

” နာတယ်လို့ … အား ဟင့်’ 

ကိုယ့်ရဲ့ မွေးရာပါလက်နက်ကောင်းကြီး ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်သွားသောကြောင့် ငြီးညူခြင်း .. စအိုဝကို အုန်းဆီရွှဲအောင် ပြန်ဆွတ်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ခက်ကြမ်းကြမ်း မွှေနောက်ကာ ကိုယ့်ရဲ့ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်ခေါင်းကြီးပေါ် လည်း ရွှဲနေအောင်လူးပေးလိုက်တယ်၊

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါခန္ဓာနဲ့ ထွားကျိုင်းမဲနက် ပတ်လက်ပေါင်ကား အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမအပေါ် အလိုက်သင့် မှောက်ပြီး သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်လွှာကို စုတ်ယူ နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်၊ ဘယ်လက်က ကိုယ့်ရဲ့ထောင်မက်နေတဲ့ မဟာထိတ်ဖူးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူငယ်ချင်းမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို တေ့ကာ ဖြေးညှင်းစွာ ထိုးသွင်းတယ်၊ ညာလက်နဲ့ မင်းကွတ်သီးရောင် ရင်အုံထွားထွားကြီးကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်တယ်။

 အနောက်ဂူထဲ ကွမ်းသီးလုံးဝင်သွားချိန်မှာတော့ အတွင်းကြွက်သား တွေက ညှစ်ယူဖမ်းဆုပ်ထားလို့ ကိုယ့်အတွက် မဟာစည်းစိမ် ခံစား ရပေမယ့် ကျွဲမကြီး နာလို့ လူးခါသွားတယ်၊ ကစ်စင်ဆွဲရင်းတန်းလန်းနဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဝမ်းခေါင်းသံနဲ့ ငြီးညူတာပေါ့၊ ဆီဝမှနတ်တိုင်ထည့်ရ လွယ်ကူသလို ခုလဲ စိန်ဖူးကြီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ အဝင်ဝပတ်လည်ကို အုန်းဆီထပ်လူးရတယ်၊ ညိုညက်တင်းရင်းတဲ့ စူပါပေါက်စီကြီးနှစ်ရဲ့ ဘေးသားတွေကို အားပါးတရ လျှာနဲ့လျက်ကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ပေးရင် ချောကလပ်ဒစ်ကြီး ကို တဆင့်ခြင်း ထိုးသွင်းရတာပေါ့။

ကိုယ့်ရဲ့ဖွားဘက်တော် ငါးရံ့ခေါင်းကြီးဟာဖြင့် ကျင်းအောင်းခွင့်ရသည် မို့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ လူးခါဝင်ရောက်နေတယ်၊ ရာဂအကြည့်နဲ့ ရှုမဝနိုင်တဲ့ ကောက်ကြောင်းလှ ကျွဲပျိုမရဲ့ ရင်သားစိုင် ထိပ်ဖျားက ညိုမဲစူထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ကလိလိုက်၊ ရှိုက်ယူကာ အငမ်းမရစို့လိုက် လုပ်ရင်း ရွှေမဲချောင်းကြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပန်းဝင်ဖို့ လှုပ်ရှားနေတာပေါ့။

နာကျင်မှုသက်သာအောင် ဖြေးညှင်းညင်သာစွာ အသွင်းအထုပ်လုပ် တာမို့လို့ အဝင်အထွက်မှန်မှန်နဲ့ အသံတော့မမည်ပါ၊ အပျိုရိုင်းမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ အကြားက အနောက်တံခါး အတွင်းသား ပွတ်တိုက်ဆွဲငင်လို့ နာကျင်စွာ ငြီးညူတဲ့အသံလေးဟာ ဆယ်ကမ္ဘာတိုင် စွဲရစ်စေနိုင်လောက်တယ်၊

 “အင့် _ ဟင့် ဟင့် … အီး _ ဟီးးးး နာတယ်လို့ဆို” 

“နင်မညှာဘူး အား … တအားလုပ်တာပဲ ဝူး ” 

ဖြေးဖြေးမှန်မှန် စည်းချက်မမြန်ပဲ ဝင်ချီထွက်ချီနဲ့ ထိတ်ဖူးဆီရွှဲ ဒုတ်မဲကြီး လက်သုံးလုံးစာသာသာလောက် ဝင်ရောက်သွားနိုင်တဲ့ အခြေနေရောက်တော့ ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းတယ်၊ 

ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်စတိုင်ပေါ့ ကုတက်ဖျားမှာဒူးထောက် မို့မောက်ကြီးမားတဲ့ ဖင်တုံကြီးကြားက မဲနက်တဲ့ဂူပေါက် ဝင်ရောက်ဖို့ စတင်ပြီ။ခိုင်မာတုတ်ခဲတဲ့ ဒုတ်မဲကြီး ငုတ်ရှိုးဝင်ရောက်ထားသည်မို့ ဟအာနေတဲ့ ခရေပွင့်လေးလေးဟာ စွဲမတ်ဖွယ် ကျောက်မီးသွေးတွင်းပမာ .. မသိမသာ ပွင့်အာနေတဲ့ စအိုဝကို လက်ငြိုးလက်မနဲ့ ဆွဲဟပြီး အုန်းဆီလောင်းထည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မယ့် ဒုံးကျည်ကြီးကို နေရာအနှံ့ ဆီရွှဲအောင်လူးလိုက်တယ်၊

၁. ၂ .၃ ‘ အီးးးရှ် _ အ’

” နာတယ်လို့ ဖြေးဖြေး ”

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ အညိုရောင်ရှောက်ပန်းသီးကြီး နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာစုံ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျုံ့သွားလိုက်၊အာလာလိုက်နဲ့ မြူဆွယ်နေတဲ့ အနောက်တံခါးဝထဲ အမဲရောင်ဒုန်းကျည်ထိတ်ဖူးကြီး စိုက်ထည့်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ညှစ်အားကောင်းတဲ့ ကြွက်သားနံရံတွေက တင်းကြပ်စွာစုပ်ယူပြီး ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို ငုံထားလိုက်ချိန်မှာ နာကျင်မှုကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေတဲ့ မေထုန်နွားမကြီးရဲ့ ဗိုက်သားတပြင်လုံးကို လက်တဘက်နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း မြေပြင်ရဲ့ဆွဲအားကြောင့် အောက်စိုက်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မြွာကို ကျန်လက်တဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်၊ ထိုးသွင်းစိုက်ဝင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့လက်နက်မဲကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။

ကျောပြင်တလျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း၊ လျှာထိတ်လေးနဲ့ကစားရင်း တန်းလန်းစိုက်နေတဲ့ တဏာမြှားမိုက်ကို ဦးခိုက်လျက် ရှေ့ဆက်တိုးစေလိုက်တယ်။နာပေမယ့် လူးခါမသွားပဲ မျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ခံနိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်းမ ကိုတော့ စိတ်ထဲ၊နှလုံးသားထဲက လိုက်လိုက်လှဲလှဲ ချီးကျူးမိတယ်၊ အသွင်းအထုတ်မှန်မှန်နဲ့ တစ်စတစ်စမြန်ဆန်လာတဲ့ တီးကွက်ကို ကိုယ်တိုင်တီးခက်ရင်း ရာဂဂယက်ထဲကို နစ်မြုတ်သွားခဲ့ပြီ၊

နောက်စိနားမှာ ခေါက်းစီးကွင်းနဲ့ စီးနှောင်ထားတဲ့ တွန်လိမ်ကောက်ကွေ့တဲ့ ဆံနွယ်ရိုင်းတွေကို စုကိုင်ပြီး လက်ဖဝါးမှာ တစ်ရစ်ရစ်ကာ ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်၊ အပြည့်အကြပ်ထိုးထည့်ခံထားရလို့ အတွန့်တွေမရှိတော့တဲ့ စအိုဝကို အုန်ဆီထပ်လောင်းလိုက်ပြီး ဒုတ်မဲကြီး တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး နောက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ အထဲမှာ ဒစ်တစ်ခုစာကျန်မှ ဆံပင်တင်းတင်းဆွဲကိုင်လျက်နဲ့ မနှေးမမြန် အဆုံးထိ ပစ်သွင်းလိုက်တယ်။

” အီးးးးး ရှ် _ နာလိုက်တာ … အားဟ် အမလေး သေပါပြီတော့ ”

တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး ဆွဲထုတ်လိုက် တဆုံးနီးနီး ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ကာမဂယက် စည်းချက်မှန်မှန် တီးခက်လို့နေတော့၏၊ ပြီးပြည့်စုံသော နှစ်လိုဖွယ် အရသာပါပေတည်း၊ တွင်းနက်ထဲကို ဝင်ရောက်ရသော ကာမခရီးမှာ ဒီ -ီး ဟာဖြင့် ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာပင်၊ ကျင်ချောင်းထဲမှာ အရည်ကြည်များစိမ့်ထွက်လာပြီး ခြေလှမ်းတွေလဲ ပိုသွက်လာတော့၏၊ 

ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်မှာ အလိုက်သင့် ပွင့်အာပြီး ဆွဲနုတ်ချိန်မှာ စုတ်ယူဖမ်းစားပေးနိုင်သော ကြွက်သားနံရံတွေကြား ဒုတ်မဲကြီးကား ပြေးလွှားနေတော့သည်၊ အထိန်းအကွတ်မဲ့စွာ လှုပ်ခါတုံရမ်းနေသော ရင်စိုင်နှစ်မြွာကို ဆုပ်နယ်လိုက် မဲနက်ပြောင်ဝင်းပြီး ကော့ထောင်လျှက် စိန်ခေါ်နေသော တင်ပါးဆုံးကြီးတွေကို ခက်ကြမ်းကြမ်းရိုက်လိုက်နဲ့ အချစ်ပန်းတိုင်ဆီသို့ ခရီးပြင်းနှင်နေတော့တယ်။ 

အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခက်တင်းတင်းကိုက်ကာ မျက်စိစုံမှိတ် ကြိတ်ခံနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမရဲ့ ခန္ဓာတခွင်မှာတော့ ချွေးတွေစီးကျလို့နေတယ်၊ ပန်ကာလေအားကရော အခန်းပြင်တင်းကဝင်ရောက်လာတဲ့ မိုးသက်လေနုအေးကရော သူ့ကိုယ်ဗလာကို မအေးမြစေနိုင်ဘူး၊ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းပြီးချိန်မှာတော့ တုနှိုင်းမဲ့ခံစားမှုနဲ့အတူ ဆုံးခန်းတိုင်ခဲ့တော့တယ်၊

” အား …. ဟ် _ ကောင်းလိုက်လေခြင်း အိုးးးး ဟ် ”

 ” အင့် _ ဟင့် … အ … အ ဟင့် ”

 ‘ နာတယ် ‘ ” အမလေး ဟွီး စအိုလေးကွဲပီလားမသိဘူး အား ” 

လေးဘက်ထောက်ထားလို့ ပထဝီမြေပြင်ဆီအိကျနေတဲ့ ဗိုက်သားကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့အားပါးတရဖက်ကာ ဓားအိမ်ထဲဓားစိုက်ထားသလို အနောက်လှိုင်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိုးသွင်းထည့်လိုက်တော့တယ်၊ တဆုံးဝင်ရောက်သွားတဲ့ အတံထိတ်ဝမှ ကျောရိုးတလျှောက်ကနေ စီးဆင်းလာတဲ့ အဖြူရောင်ပြစ်ပြစ် လူဆီလူနှစ်တွေ ပြေးထွက်သွားကြ တော့တယ်။

အသားမရှိတဲ့ ခါးရိုးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မဲနက်ပြောင်လက်ပြီး ချွေးရွှဲနေတဲ့ ဖင်တုံကြီးတို့ ထိစပ်ပူးကပ်တဲ့ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်တော့တယ်၊ ကောင်းတကာကောင်းလွန်းသော အနောက်တံခါးမှ ဝင်ရောက်ခြင်း အရသာပါတကား …. တင်းကြပ်စွာ ဆွဲငင်စုတ်ယူထားတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကနေ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ ထုတ်ယူလိုက်တော့တယ် ။ 

ပြီးပါပြီ