ဘာပဲပြောပြော အပိုင်း ( ၄ )
တိမ်ပြိုမိုး ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
“ အမလေး စိတ်ချရချက် အိမ်ကိုပစ်ပြီး ဘယ်လျှောက်သွားနေတာလဲ သားရယ် ”
အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဆီကြိုနေတဲ့ အမေ့ စကားသံစဉ်ချိုချိုလေးတွေကြောင့် မကျေမနပ် ဒေါသူပုန်တွေ ထပြီး ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်သွားရာက အိမ်ပြန်ပြီး အမေ့ကို ရန်လုပ်ရအောင်ပြင်ဆင်လာတဲ့ ကျနော်။ အမေ့အသံ အမေ့ရုပ်လွှာမြင်တာနဲ့ပဲ စောစောက အားခဲလာတဲ့ အစီအစဉ်တွေ နေလာနှင်းပျောက် ဖြစ်ပြီပေါ့။
“ အာ အမေ့ကို ဈေးခြင်းကူဆွဲပေးမို့ လိုက်လာတာ အမေ့ကိုမှ ရှာမတွေ့တာ ”
ကျနော့် အဖြေကြောင့် အမေ မျက်နှာပျက်သွားတယ်။ မပျက်နေမလား။ ကျနော်ရှာနေချိန် အမေက ကုန်းနေတာ မဟုတ်လား။ ဘာပဲပြောပြော ပါ ။ မိန်းမဆိုတာအမေညီမ သူငယ်ချင်း ရီးစားပဲဖြစ်စေ အလိမ်အညာတတ်ကျွမ်းတာက ဗီဇပါရမီခေါ်ရမလားပဲ။
“ အော် ဟုတ်လား သားနဲ့ ဘယ်နားများ လွဲသွားပါလိမ့် ”
ကျနော် စိတ်ထဲကနေ
“ အမေ ကုန်းပေးနေတုန်းကပေါ့ဗျာ ”
လို့။ အပြင်မှာကတော့
“ ဈေးထဲမှာပဲနေမှာပေါ့ အမေသွားတဲ့ဖက်နဲ့ သားရှာတဲ့ဖက် လွဲတာနေမှာ ”
“ အေးပါ သားကလဲ အမေကနေ့တိုင်းလုပ်နေကြပါ အပန်းမကြီးတာကို သက်သက် ဒုက္ခခံနေတယ် ”
“ သားက အမေ့ကိုသက်သာအောင်ကူပေးချင်တာပါ ”
“ အေးပါ အေးပါ အာ့ကြောင့် အမေ့သားလေးကို ချစ်ရတာ ကြည့်စမ်း ချွေးတွေသံတွေနဲ့ သွားတခါထဲရေချိုးအမေချက်လို့ပြုတ်လို့ပြီးပြီ။ရေချိုးပြီးထမင်းစားမယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို လှည့်ထွက်သွားတဲ့ အမေ့ ဖင်ကြီးတွေက တုန်ခါနေတာမို့ ကျနော်ကြည့်ရင်း အဲ့ဖင်ကြီးကိုဘယ်လောက်များ လိုးလွှတ်လိုက်သလဲလို့ အတွေးဝင်တော့ လီးက အလိုလိုမတ်လာတယ်။ ဟာ မဖြစ်သေးပါဘူးဆိုပြီး အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးစဉ်ကတော့ဘာမှ မဖြစ်ပေမဲ့ လီးကို ဆပ်ပြာတိုက်တော့ အမေ့အကြောင်းအလိုလို ခေါင်းထဲရောက်လာတော့ ကိုယ့်လီးကို သေချာဆုပ်ရင်းဒီလီးနဲ့ အမေ့ကိုများလိုးလိုက်ရရင် လို့ တွေးတာနဲ့ လီးသံချောင်းလိုမာနေရော။
“ သားရေ ခေါင်းပါတခါထဲလျော်လိုက် ဟင်းအိုးချပြီးအမေ့လာလုပ်ပေးမယ် ”
အဲ့အချိန် မီးဖိုခန်းက အမေ့အသံကြောင့်
“ ဟုတ် ”
လို့ ပြန်အော်လိုက်တယ်။အမေကငယ်ငယ်က အခုချိန်ထိ ကျနော်ခေါင်းလျော်ရင် သူကိုယ်တိုင်ခေါင်းကို ဂျီးပြောင်အောင်ဆိုပြီး လျော်ပေးနေကြလေ။ ခနနေ အမေရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီး
“ လာ ထိုင် အမေလျော်ပေးမယ် ”
အမေပြောရင်း ရေစိုနေတဲ့ ပုဆိုးအောက်က စောစောက စိတ်နဲ့ မာန်ကျန်နေတဲ့ ကျနော်လီးက အမြောင်းလိုက်ဒစ် ရာတောင်ပေါ်နေတာကို မြင်ပြီးမျက်နှာအရောင်က အနီရောင်ဖက်ပြေးသွားပြီး မသိသလို နေနေတယ်။ ကျနော်လဲ အမေကျ နော်လီးကိုကြည့်တာသိရလို့ ကျေနပ် ပီတိဖြစ်နေမိတာပေါ့။ ကျနော်ကငုတ်တုတ်ထိုင်ပေးပြီး အမေက ခါးလေးကုန်းပြီးကျနော့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆပ်ပြာတိုက် ဂျီးပြောင်အောင်လက်ချောင်းတွေနဲ့ကုတ်တော့
“ အာ နာတယ် အမေရဲ့ သာသာလုပ်ပါ ”
“ ယောက်ျားလေးဖြစ်ပြီး ဒါလေးတောင်နာသလား ”
“ ယောက်ျားလေးလဲ အသွေးအသားနဲ့ပဲ မနာရဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ ”
ပြောရင်း ခေါင်းမော့ပြီး အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ကြည့်တုန်းကတော့ မျက်နှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျနော် မြင်တာက ကုန်းပြီးဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတော့ အမေဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်လေးက လည်ပင်းပေါက်ကလဲကျယ်ကျယ် အထဲမှာကလဲ ဘာမှမဝတ်ထားတော့ အမေ့ နို့တစ်စုံလုံးကျနော်ကိုလှပ်ပြထားသလိုပါပဲ။
ဒီကြားထဲ ဆပ်ပြာတိုက်နေတော့ ကိုယ်လုံးက လှုပ်နေတာဆိုတော့ ကျနော့်မျက်နှာရှေ့မှာ လှုပ်ပြနေသလိုပါပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ကျနော်တွေ့ဖူးတဲ့ အောကားထဲကလို မမဲပဲ ပန်းရောင်လေးသန်းနေသလို နို့အုံပေါ်မှာလဲ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေက အထင်းသားပေါ့ ။ အိုအမေရယ် လှလိုက်တာဗျာ။
ကျနော် ဘယ်လောက်ငေးနေတယ်မသိဘူး။ အမေကကျနော်ကြည့်တာသိသွားတော့ သူ့အနေအထားသူသိလိုက်လို့ ကမန်းကတမ်း ခါးပြန်မတ်လိုက်ပြီး
“ ကဲ ရပြီ ရေလောင်းတော့ ကြာနေပြီ ရေမြန်မြန်ချိုး ”
လို့ ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲက အပြေးထွက်သွားတာကိုတောင် ကျနော်က အမေ့ဖင်ကြီးကို အငမ်းမရ ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ အမေ ထွက်သွားတာနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကမိုးထောင်လို့။ ကျနော့်လီးလဲ ကိုအောင်ဇော်လီးနဲ့ သိပ်မကွားပါဘူး။ သူကနဲနဲတော့ ပိုကြီးတာပေါ့။ ကွာတာက သူက မိန်းမတွေစုံအောင် လိုးဖူးတော့ အလိုးကျွမ်းကျင်တာပေါ့။
ကျနော်လဲ ငွေပေးရင်လိုးလို့ရတာပဲ။ ကျနော်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေတောင် KTV တွေသွား ။ အဆင်ပြေတဲ့ စော်တွေငွေပေးပြီး ဖြုတ်ကြတာပဲ။ ကျနော့်တောင် အဖေါ်ညှိကြသေးတယ်။ အစကတော့ ရောဂါကြောက်တာအဓိကပဲပေါ့။ အခုတော့ ရောဂါကြောင့်မဟုတ်ဘူး ။ ကျနော့်ဘဝရဲ့ လူပျိုရည်ဟာ အမေ့တွက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်ပြီ။
ကျနော်လဲ စောစောကမြင်လိုက်ရတဲ့ အမေ့ နို့တွေရယ် အောင်မော်တို့ ပြောသလို အမေ ကုန်းပေးနေတာကို မျက်စိထဲပုံဖေါ်လို့ ဂွင်းထုလိုက်တာ ။ ကောင်းလွန်းလို့ခဏနဲ့ပြီးသွားတယ်။ ရေချိုးပြီး ထမင်းစားခန်းထဲ ရောက်တော့ အမေ့ရှေ့သွားရပ်ပြီး
“ အမေ နမ်းကြည့် ”
အာ့ကလဲ ငယ်ငယ်ထဲက အကျင့် ။ အမေပဲ လုပ်ပေးထားတာ။ ခေါင်းလျော်ပြီး တပ်ပြာရေမစင်ရင် ဒက်တို့ဗောက်တို့ စွဲတတ်လို့တဲ့။ခေါင်းလျော်ပြီးရင် အမေက ဆပ်ပြာပြောင်မပြောင်နမ်းကြည့်နေကြ။
ခုလဲ ကျနော့်အပြောကြောင့် ကျနော့်ခေါင်းကို နမ်းမယ်ဆိုတော့ အရပ်ချင်းကွာလို့ ကျနော့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး နမ်းတဲ့အမေ့ကို ဟန်ချက်ထိန်းပေးတဲ့ အနေနဲ့ အမေ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ကျနော်ကလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းထားလိုက်တယ်။ အမေကနမ်းကြည့်ပြီး
“ အင်း ပြောင်တယ် သားကလိမ်မာသား ”
ပြောပြီး ခြေဖျားထောက်တာလေးပြန်ချပြီး လူချင်းခွာမယ် လုပ်ပေမယ့် ခါးကို စုံကိုင်ထားတာခံရလို့ ခွာမရ ဖြစ်နေတာမို့ ကျနော့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်က အမေ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရာက စိတ်တွေထိန်းမရလို့ အမေ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုကျနော့်ရင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး အမေ့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်လို့
“ ချစ်လိုက်တာ အမေရယ် ”
လို့ နှုတ်ကလဲ ပြောလိုက်မိတယ်။ အောက်ကကျနော့်ရဲ့ လီးကလဲ အမေ့ဝမ်းဗိုက်ပြင်ကို ဒုတ်နဲ့ ထိုးသလိုထိုးနေတာမို့ ပထမတော့ အမေလဲကြောင်ပြီးငြိမ်နေတယ်။ပြီးမှသတိဝင်ပြီး
“ ချစ်ပါ ချစ်ပါ သားချစ်ဖို့ဒီအမေပဲရှိတာမဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်တယ် သားဘဝမှာ အမေပဲ ”
“ အေးပါ အမေကလဲ သားလိုပါပဲ ကဲ အမေ့ကိုလွှတ်အုံး အသက်ရှူကြပ်နေပြီ အမေကို ချစ်တာလား သတ်တာလာ အသက်မရှူနိုင်တော့ဘူး ”
အဲ့ကြမှ ကျနော်လဲ အမေ့ကို ဖက်တာဖြည်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အမေကရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး။
“ သူ့အားကြီးနဲ့ အမေကို ”
“ ဆောရီးးဆောရီးး အမေ့ကိုချစ်လို့ပါ ”
ကျနော့်စကားကို အမေကမျက်စောင်းထိုးပြီး ကျေနပ်တဲ့လက္ခဏာပြတော့ ပျော်လိုက်တာဗျာ။
...............................................................................................................................
အမေ့ကို ကျနော် ဘယ်လိုလုပ် ပြောရက်ပါ့မလဲ။ မပြောရက်ပေမယ့် အမေ အပြင်ထွက် ကုန်းနေတာကိုလဲ မကျေနပ်ဘူး။ အဲ့တော့ ကျနော် အမေ့နားက မခွာတန်းနေနေရတယ်။ ဈေးသွားရင်ကျနော်က ခြင်းကိုင်သမားအမေနဲ့သွားလို့ လမ်းမှာ ဈေးမှာ အမေ့ကိုတွေ့လို့ငမ်းတဲ့သူတွေနဲ့ကြုံရင်
“ ဒီလူတွေကလဲ ”
မနေနိုင်ပဲ နှုတ်ကထွက်သွားတော့
“ ဘာဖြစ်တာလဲ သား ”
“ ဘာဖြစ်ရမလဲ မတွေ့ဘူးလား အမေ့ကိုများ ကြည့်နေတာက ”
“ အမလေး သားရယ် ကြည့်တာများဆန်းလို့လား ”
“ ဆန်းတာပေါ့ ကြည့်တာကမျက်နှာမှမဟုတ်ပဲ အမေ့ဖင်ပဲကြည့်နေတာကို ”
“ ဟယ် ဒီခလေးကတော့ ”
“ တကယ်လေ ဘာလဲ အမေက ကျေနပ်နေတာလား ”
ကျနော်ဒေါသနဲ့ပြောတော့
“ သားနော် ကိုယ့်အမေကို အဲ့လိုပြောရလား ”
“ ကန်တော့ ကန်တော့ သားဒေါသထွက်လို့ ပြောလိုက်မိတာပါ ”
လို့ ပြန်တောင်းပန်လိုက်ရတယ်။ ကျနော် အိမ်ကပ်လွန်းလို့ အောင်မော်တို့ကတောင် ဖုန်းဆက်ခေါ်တယ်။ ကျနော်အမေ့နားက မခွာချင်ပေမယ့် မကောင်းတတ်လို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
“ ပိုင်စိုးရာ မင်းလဲ ဖုန်းဆက်မှပဲ ပေါ်လာတော့တယ် ”
“ အေးပါကွာ ကျောင်းပိတ်ထားတုန်း အမေ့ကိုကူပေးနေလို့ပါ ”
“ မင်း အမေရေ ာနေကောင်းရဲ့လား ”
ဒီကောင်တွေ အမေ့ကိုပြစ်မှားနေတာသိလို့ ရင်ထဲကမကျေနပ်ပေမယ့်
“ အေး ကောင်းပါတယ် ”
လို့ဖြေပေး လိုက်တယ်။
“ နေပါအုန်း ငါ့ကိုဘာလို့ခေါ်တာလဲ ”
“ မင်းကို HD အသစ်တွေရထားလို့ ပြမလို့ ဟ ”
ပြီး သူတို့ save ထားတဲ့ အောကားတွေပြလို့ကြည့်လိုက်တော့ စော်အသက်ကြီးကြီးတွေကို ကောင်ငယ်လေးတွေလိုးတာတွေချည်းပဲ။
“ မိုက်တယ်နော် စော်ကြီးတွေက ကောင်လေးတွေနဲ့ကြရင် ရည်ရည်လည်လည်ထန်တာ ”
ကျနော်လဲ အဲ့ထဲက အမေနဲ့တူတဲ့ အောကားသုံးလေးကားကို ဖုန်းထဲ ကူးယူလိုက်တယ်။ ပြီးသူတို့နဲ့ အတူ မမကြီးတို့ပျော်စံရာတို့ အထန်မမများတို့ ခိုးစားမယ့်မမများ gp တွေကိုဝင်ပြီး ဖီးကြပေါ့။ အောင်မော်က
“ ငါက အပျိုလေးတွေထက် အာ့လို အာသာမပြေလို့ကုန်းတဲ့ စော်ကြီးတွေပဲ လိုးချင်တယ် ”
သူကတော့ ကျနော်သူတို့ အကြောင်းမသိဘူးထင်ပြီး အမေ့ကို ရည်ရွယ်ပြောတာ။ ခက်တာက ကျနော်က သိနေတော့ သူတို့စကားကြားရတော့ ဖင်ကျိန်းတယ်။ သူတို့ကတော့ သူတို့ အချင်းချင်းအဓိပ္ပါယ်ပါပါပြုံးပြီးသဘောကျနေကြတာ။ ကျနော်လဲပြန်မယ်ပြောတော့ ဝင်းစိုးနဲ့ အောင်မော်ကကျနော်နဲ့အတူ အိမ်လိုက်မယ်ဆိုတော့ အရင်ကလဲ ခုလိုလိုက်လည်နေကျဆိုတော့ တားလို့ မကောင်းတော့လဲ လိုက်စေ ပေါ့။ အိမ်ရောက်တော့
“ ဟယ် မောင်အောင်မော်တို့ပါ ပါလာတာလား နေအုန်း အန်တီ ကော်ဖီဖျော်ပေးမယ် ထိုင်ကြ ထိုင်ကြ ”
အမေ့က သူ့ကိုကြည့်ပြစ်မှားမှာမသိရှာလေတော့ ကော်ဖီတောင်ဖျော်တိုက်အုန်းမတဲ့။
“ အန်တီရေ မလုပ်ပါနဲ့ မုန့်လေးပါထည့်ပေး ”
“ ဟားးဟားးးဟားး ”
အမေ့ကို နောက်ပြောင်ပြီး ရီကြမောကြပေါ့။ ကျနော်တို့ထိုင်နေတုန်း အမေက မီးဖိုချောင်မှာ ကော်ဖီဖျော်နေတယ်။ အောင်မော်ကထိုင်ရာကထပြီး
“ ငါတော့ရေဆာနေပြီ ကော်ဖီမစောင့်နိုင်တော့ဘူး ”
ဆိုပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ထွက်သွားတော့ ဧည့်ခန်းမှာကျနော်နဲ့ ဝင်းစိုးပဲကျန်နေခဲ့ရော ။ ဝင်းစိုးက စားပွဲပေါ်ကအင်အားအားကစားစာစောင်ကို ယူပြီး ဘောလုံးဝေဖန်ချက်တွေစိတ်ဝင်တစားဖတ်နေလို့ ကျနော်လဲ မီးဖိုခန်းဖက်ထွက်လာလိုက်တယ်။
မီးဖိုခန်းထဲမှာ အမေက ကော်ဖီဖျော်နေသလို အမေ့အနားမှာ ကူသလိုနဲ့ အမေ့ကို မထိတထိလုပ်နေတဲ့ အောင်မော်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အမေကတော့ မသိရှာတော့အရင်လိုပဲ ထင်မှာပေါ့။ အောင်မော်ကတော့ သူ့အစ်ကို လိုးတာတွေ့ပြီး အမေ့အပေါ်စိတ်ဖေါက်ပြားနေတာကို ကျနော်ပဲ သိတာလေ။ ကျနော့်မြင်တော့
“ ဟော ပိုင်စိုးလဲ မနေနိုင်လို့လိုက်လာပြီ ”
လို့ အောင်မော်ကပြောရင်း
“ လာ ကွာ ပိုင်စိုးမင်းပါသယ်ကူ အန်တီတစ်ယောက်ထဲဆို တစ်ခေါက်နဲ့ရမှာ မဟုတ်ဘူး ”
ခွေးမသား သူကတောင်ဆရာကြီး လုပ်နေသေး။ ကျနော့်ဒေါသကို အသာမြိုသိပ်ရင်းသူပြောသလိုပဲ ကူပေးလိုက်ပါတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာ စားကြသောက်ကြတော့
“ ဒို့အန်တီက သဘောလဲကောင်း ရုပ်လဲချောကွ ”
အောင်မော့် စကားကြောင့် အမေကရီရင်း
“ အမလေးမမြှောက်လဲ အန်တီက ကျွေးပြီးသားပါနော် ”
“ ကျနော်တို့ကလဲ အန်တီကျွေးတာကိုပဲ စားချင်နေတာဟုတ်တယ်နော် ဝင်းစိုး ”
ဝင်းစိုးကလဲ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြီး
“ ဟုတ်တယ် အန်တီရဲ့ ”
ဆိုပြီး အဲ့နှစ်ကောင် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ရီနေကြတယ် ။သူတို့ ရီနေလေ ကျနော်ကဒေါသထွက်လေ။ ဒါပေမယ့် ဘာပဲပြောပြော လည်ပင်းဖက်ကြီးလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေမို့ သီးခံလိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။
..............................................................................................................................
ခုတလော အောင်မော်တစ်ယောက် ကျနော့်အိမ်ကို နေ့တိုင်းနီးပါးလောက် ရောက်ရောက်နေတယ်။ အရင်ကလဲလာပေမယ့် အခုလောက်မစိပ်ဘူး။ အလွန်ဆုံးလေးငါးရက်မှ တစ်ခါလောက်ပေါ့။ အမေကတော့ မသိရှာတော့ အရင်လိုပဲမှတ်ပြီး တူလိုသားလို ကျွေးလို့မွေးလို့ ကျနော်ကသာ အကြောင်းရင်းသိထားတာမို့ သူအမေကို မျက်စိအစာကျွေးလို့စိတ်လိုးလိုးနေတာ သိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရတယ်။
မီးဖိုထဲ ချက်ပြတ်တဲ့အခါမျိုး ထမင်းပွဲပြင်တဲ့ အခါမျိုးတွေဆို ကူသလိုလိုနဲ့ အမေ့ကိုယ်နဲ့ မထိထိအောင် လုပ်ပြီး ဖီးယူနေမှန်းလဲသိတယ်။ အဲ့အခါမျိုးမှာ
“ အောင်မော် မလုပ်ပါနဲ့ကွာ အေးဆေးနေစမ်းပါ ”
ဆိုရင်
“ ပိုင်စိုးကလဲ ငါက အန်တီကို မပင်ပန်းစေချင်လို့ကူနေတာ ဟ။ မင်းသာ အန်တီ့ကို မသနားပဲ ခိုင်းစားနေ ”
အဲ့အခါ အမေက မသိရှာတော့
“ အဲ့ဒါပဲကြည့် မောင်အောင်မော်ရေ မင်းသူငယ်ချင်းက တစ်ဦးတည်းသောသားဆိုပြီး ဆိုးဖို့လောက်သိတာ မင်းပဲပြောတော့ ”
လို့ ရီမောရင်းပြောတော့ ကျနော်စိတ်တိုပြီးအိမ်ရှေ့ကိုခြေသံပြင်းပြင်းနင်းထွက်လာတော့
“ တွေ့လား မင်းသူငယ်ချင်း စိတ်ကောက်သွားတာ အန်တီဆို အမြဲအနိုင်ကျင့်တာချစ်မှန်းသိလေ ”
လို့ အမေ့စကားသံကြားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်နဲ့အောင်မော်က ညနေဆိုခြံထဲမှာ ကြက်တောင်ရိုက်ဖြစ်တယ်။ အာ့ကတော့ သူမရှိလဲ အမေနဲ့ ရိုက်တာအညောင်းအညာပြေသလို ကျန်းမာရေးလဲ လိုက်စားပြီးသားဖြစ်တာပေါ့။ ခုလဲ ကျနော်တို့ကြက်တောင်ကွင်းဘေးမှာ ပလစ်စတစ်ထိုင်ခုံလေးနဲ့ ထိုင်လို့ အားပေးနေတဲ့ အမေ့ကို
“ အမေနဲ့သား တစ်ပွဲ ကစားရအောင် ”
ကျနော်ရဲ့တောင်းဆိုမှုကို
“ ဟာ ပိုင်စိုးကလဲ မင်းတို့ သားအမိက အမြဲကစားနေကြ ငါ အန်တီနဲ့ မကစားဖူးသေးဘူး ငါနဲ့ ကစားမယ် နော်အန်တီ နော် ”
အောင်မော်က အတင်းပွဲတောင်းလို့ အမေက
“ အန်တီက သိတ်မကစားနိုင်ဘူး မင်းလျော့ကစားပေးရမယ် ”
“ မဟုတ်တာ အန်တီ့ကို ကျနော်နိုင်ဖို့မလွယ်ဘူးထင်တယ် ”
အောင်မော်က သူ့အဓိပ္ပါယ်နဲ့သူ ပြောနေပေမယ့် အမေ မသိရှာဘူး။ တကယ်ကစားတော့ အမေ့ မူအတိုင်းအိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ တီရှပ်အနွမ်းလေးအောက်က အနှောင်အဖွဲ့လွတ်ကင်းတဲ့ ရွှေရင်အစုံက ခုန်ပေါက်နေပါလေရော။ အစပိုင်းမသိသာပေမယ့် ကစားရင်းချွေးထွက်လာတော့ ရေလောင်းထားသလိုဖြစ်ပြီး အသားနဲ့ကပ်နေတော့ အရှိကိုအရှိတိုင်းပြထားသလိုပါပဲ။
အသီးလေးတွေကိုတောင် ထင်ထင်ရှားရှားတွေ့နေရပြီ။ ကျနော့်လိုပဲ အမေ့အလှကို အမြဲ ခိုးကြည့်နေတတ်တဲ့ အောင်မော်လဲ အာ့တွေမြင်ပြီး ရိုက်လိုက်တဲ့ကြက်တောင်နဲ့ ဘတ်တန်က တစ်ခြားစီဖြစ်ဖြစ်နေတယ်။ အမေကတော့ လျော့ကစားတယ်ထင်လို့
“ မောင်အောင်မော်ရယ် အန်တီ့ကို အဲ့လောက်တော့လျော့မပေးနဲ့လေ သိသာလွန်းတယ်ကွ ”
တဲ့။အောင်မော်ကတော့ ချော်လဲရောထိုင် သွားအဖြီးသားနဲ့ပေါ့။အခြေအနေကိုကျနော်ဝင်မှရတော့မှာမို့
“ ကဲ အမေတော်တော့ ပေး ကျနော်ကို ဘတ်တံ ချွေးတွေလဲထွက်နေပြီ နားလိုက်တော့ ”
ဆိုပြီး အမေ့ကို ပ ထုတ်လိုက်ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နေလာရာက အောင်မော်အိမ်မှာရှိနေတဲ့နေ့ ထမင်းစားပြီးချိန် အဖေ့ရုံးက ဖုန်းလာလို့ အမေကိုင်တော့ အထေပစ္စည်းထည့်ပေးလိုက်တာ ရုံးမှာရောက်နေပြီတဲ့။ လာယူလို့ရပြီလို့ အကြောင်းကြားလာတာ။ အဖေကရန်ကုန်ရုံးချုပ်ကို လေးလပတ်အစည်းအဝေးနဲ့ သွားနေတာလေ။ အမေက လိုတာလေးတွေမှာလိုက်လို့ သူပြန်မလာခင်ရုံးကလူကြုံနဲ့ ထည့်ပေးလိုက်တာ။ အမေက ကျနော့်ကိုသွားယူခိုင်းတော့ အောင်မော်ကလဲ သူပါလိုက်မယ်ပြောနေပေမယ့် စက်ဘီးနဲ့မို့ နှစ်ယောက် တင်မနင်းချင်တာရယ် အဖေ့ရုံးကို လူပိုနဲ့ အဝင်အထွက်မလုပ်ချင်တာကြောင့်
“ နေပါစေ ပစ္စည်းဆိုတာကလဲ လေးလေးပင်ပင်မဟုတ်ပါဘူး အမေ့ မိန်းခလေးသုံး အလှကုန်တွေပါကွာ ငါပဲသွားလိုက်မယ် ”
ကျနော်လဲ ရုံးသွားလိုက်တယ် ။ ရုံးကစက္ကူဖာနဲ့ပါကင်ထုတ်ထားတဲ့ ဘူးတစ်ဘူး ။ အလျားတစ်ပေ အနံခြောက်လက်မလောက်ပေါ့ ။ ပေးလာလို့ စက်ဘီးနောက်ခုံပေါ်တင် ကြိုးနဲ့ချည်လို့ပြန်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ဆင်ဝင်အောက် စက်ဘီးကိုဒေါက်ထောက်ပြီး ပါဆယ်ဘူးလေးကိုဖြည်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာပေမယ့် အမေရော အောင်မော်ပါ မတွေ့လို့ဘယ်များသွားနေလဲလို့ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ အထဲရောက်တော့မှ အမေတို့ အိပ်ခန်းဆီက ရုန်းကန်လှုပ်ရှားသံတွေနဲ့ အမေ့ရဲ့ ခပ်အုပ်အုပ် အသံတွေကြောင့် အခန်းဝကနေအထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ဘေးမှာ အမေ့ကိုဖက်ထားတဲ့ အောင်မော်။
အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းလိုက်စုပ်နေပေမယ့် အမေက ရအောင်ရှောင်တိမ်းနေလို့ သူ့အလိုကျမဖြစ်နေဘူး။ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်မရတော့ တီရှပ်ကို အောက်ကလက်လျိုဝင်ပြီး အမေ့နို့တွေကို အတင်းဆုပ်နယ်နေလို့ အမေကအောင်မော့်လက်တွေကို အတင်းဆွဲဖြုတ်နေရင်း
“ မင်းနော် မလုပ်ပါနဲ့ဆို ပိုင်စိုး သိရင်မလွယ်ဘူး ”
အသံလဲ ကျယ်ကျယ်မထွက်ရဲပဲ ငြင်းဆန်နေတဲ့ အမေ့ကို သနားလိုက်တာ ။ အောင်မော်တစ်ယောက် sexgp တွေထဲက စာတွေ အောကားတွေရဲ့ ပံ့ပိုးမှုကြောင့်စိတ်အားတက်ကြွနေပြီး အမေ့ကို လိုးလို့ရမှာပဲလို့ တွက်ပြီးကြိုးစားနေတယ်။ အမေ့လက်တွေကို ဆောင့်ဖယ်ပြီး အမေ့ထမိန်ကို ဆတ်ခနဲ့ ချွတ်ချလိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်နှစ်ခုကြားက အမွှေးမဲတွေ ဖုံးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားခနဲ့ပေါ်လာသလို အမေ့ကလဲ သူ့ဟာမြင်မှာကြောက်လို့ လက်ကလေးနဲ့ ရလိုရငြားအုပ်နေရှာတယ်။
ကျနော့်ဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်ရောက်သွားပြီမို့ ပါဆယ်ဘူးကို ပစ်ချလို့ အခန်းထဲဝင်သွားလိုက်တယ်။ တဏှာစိတ်မွှန်နေတဲ့ အောင်မော် အရှက်တရားအတွက် အသဲအသန်ခုခံကာကွယ်နေတဲ့ အမေ ။ သူတို့ဇောနဲ့သူတို့မို့ ကျနော်ဝင်လာတာ မသိကြဘူး။
အနားရောက်တာနဲ့ အောင်မော့်ကိုပုခုံးကကိုင်လို့ ဆွဲလိုက်တယ် ။ ကျနော်ဖက်လည်လာတဲ့ သူ့မျက်ခွက်ကိုအားရပါးရ လက်သီးပြင်းတစ်လုံးကျွေး လိုက်တော့
“ ခွပ် ”
ဆိုတဲ့ အသံရယ် ကျနော်လက်က ကျဉ်ခနဲ့ခံစားမှုရယ် ပြီးတော့ အိပ်ခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားတဲ့ အောင်မော်ရယ် အဖြစ်အပျက်ကတစ်ပြိုင်ထဲပေါ့။ အောင်မော့်လက်ကလွတ်သွားတဲ့ အမေ။ သူ့ထမိန်လေးကုန်းကောက်စွပ်လို့ ကုတင်ပေါ်တင် ပါးလွဲထိုင်မျက်နှာတစ်ဖက်လွဲခေါင်းငုံလို့ပေါ့။ ကျနော်အမေ့ကို သနားစိတ်တွေနဲ့တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး။ အောင်မော့်ကိုလက်ညိုးထိုးရင်း
“ မင်း အခုငါအိမ်က ထွက်သွားလိုက် ငါထပ်လုပ်ရင်လက်လွန်ကုန်တော့မယ်။ ဒိနေ့ကစပြီး မင်းနဲ့ငါ သူငယ်ချင်းစာရင်းပျက်ပြီ နောက်လမ်းတွေ့တောင်မခေါ်မိစေနဲ့ ခုချက်ချင်းထွက် ”
ကျနော့်ကိုပြန်ကြည့်နေတဲ့ အောင်မော့်မျက်နှာက သူ့အမှားကို တောင်းပန်ချင်တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေကြောင့်
“ မင်း ဘာမှ မပြောနဲ့ ခုထွက်သွားဆို ထွက်သွား ”
သူလဲ သူ့အမှားနဲ့သူမို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့အိပ်ခန်းထဲက နေထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ သူသွားပြီးမှ အမေ့ကျိုကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်ခေါင်းလေးငုံပြီးထိုင်နေတာမို့ အနားသွားလိုက်တယ်။ ကျနော်အနားရောက်တော့ ကျနော့်မျက်နှာကို မော့လို့ကြည့်ရင်း(သားရယ်) ဆိုပြီးကျနော့်ကိုဖက်လို့ငိုနေတဲ့ အမေ့ကိုပြန်ဖက်ထားပြီးကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း
“ မငိုနဲ့တော့ အမေ ဘာမှမဖြစ်ဘူး သားရှိတယ် ”
လို့ အားပေးလိုက်တယ်။ ဘာပဲပြောပြော အမေ့ကိုအောင်မော်အန္တရာယ်က ကယ်တင်နိုင်လိုက်လို့ ဝမ်းသာနေမိတယ်ဗျာ။
အမေ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ အမေက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ပါးလေးအပ်လို့ ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်ပြီး ငြိမ်နေတယ်။ ကျနော် အမေ့ခေါင်းကိုအပေါ်ကဖိပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ အမေ့ ဆံပင်လေးတွေက အနံ့လေးက တစ်မျိုးလေးပဲ။ ဘယ်လိုဆိုတာခွဲခြားမပြောတတ်ဘူး။ ထပ်ခါထပ်ခါနမ်းတော့ အမေက ခေါင်းလေးမော့လို့ ကြည့်ပြီး
“ အမေ့ကို သိတ်ချစ်တာပဲလား ”
“ ပြောထွက်လိုက်တာ အမေရယ် သားဘဝက အမေ အမေမရှိရင် သားဘဝမရှိနိုင်ဘူး ”
“ သားလေးရယ် အမေ စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ”
“ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့အမေရယ် အမေ့အပြစ်မှမဟုတ်တာ ”
“ မဟုတ်ဘူး အမေ့အစထဲက ဆန္ဒကို ချုပ်တည်းနိုင်ရင်သားလေး အခုလိုစိတ်ဆင်းရဲရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ ”
“ အော်အမေရယ် သားခလေး မဟုတ်တော့ပါဘူး လူပျိုဖြစ်နေပြီ အားလုံးနားလည်နေပါပြီ။ အမေ့လို ကျန်းမာသန်စွမ်းနေတဲ့ မိန်းမသားတစ်ယောက် သွေးသားဆန္ဒရှိတာ အပြစ်မှမဟုတ်ပဲ ”
“ သားရယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အမေ့ကြောင့် သားစိတ်ဆင်းရဲရပြီလေ ”
“ အာ့တွက် ဘာမှစိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ အမေရယ် ”
“ တကယ်ပါ သားရယ်အခုအဖြစ်က အမေဘာမှ သွေးဆောင်ဖြားယောင်းတယ်မရှိပါဘူး ”
“ သား သိပါတယ် ”
“ မောင်အောင်မော် ဘယ်လိုများဖေါက်သွားသလဲ မသိပါဘူး အမေတောင်မယုံနိုင်ဘူး ”
“ အမေကမသိလို့ ဒီကောင်အမေ့ကို ပြစ်မှားနေတာကကြာနေပြီ ”
“ ဟင်!ဘယ်လို ”
“ ကဲ ခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး သားအကုန်ပြောပြမယ် အမေ ကိုအောင်ဇော်နဲ့ သူ့ဆိုင်မှာတွေ့ကြတယ်မဟုတ်လား ”
ကျနော့်စကားကြောင့်သူခိုးလူမိသလို မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့
“ ဟင် ”
“ မဟင် နဲ့။အဲ့ဒါဒီကောင်တွေ့သွားတယ်။အဲ့ထဲကအမေ့ကိုဒီကောင်နဲ့ ဝင်းစိုး အမေ့ကိုပြစ်မှားနေတာ ”
“ အို -သားက ဘယ်လိုသိတာလဲ ”
“ ဘယ်လိုသိရမလဲ အဲ့နှစ်ကောင် တစ်တစ်ခွခွပြောနေတာ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကြားရလို့ ”
“ သားရယ် အာ့များအမေ့ကိုပြောရောပေါ့ ။ အမေ့မှာကသားလို တူလိုသဘောထားပြီး ကျွေးရမွေးရ သူတို့ကဖြင့် ”
“ သားက ဘယ်လိုပြောထွက်မလဲ သူတို့ကစိတ်ထဲကနေပြစ်မှားပြီး ကြည့်ရုံနဲ့ ဘယ်လိုတားရမလဲ အမေ့ကိုကျတော့လဲ ဒီလိုဒီလိုပါဆိုတာ ပြောလို့ဖြစ်မလားပြောရင် အမေ ကိုအောင်ဇော်နဲ့ သွားတွေ့တဲ့ကိစ္စက ပေါ်လာတော့မှာ ”
ကျနော့် စကားတွေကြောင့် အမေ့မျက်လုံးအိမ်မှာ ကျနော့်ကို သနားကြင်နာမှုသူ့လုပ်ရပ်တွေကို နောင်တရမှုဆိုတဲ့ အရိပ်အရောင်တွေနဲ့အတူ ကျနော့် မျက်နှာလေးကိုလက်နဲ့ ကိုင်လို့ ကျနော့်ပါးပြင်တွေကို တရွတ်ရွှတ်ဘယ်ညာနမ်းလို့
“ အော် သားလေးရယ် မေ့မေ့သားရယ် ”
နှုတ်ကလဲ တတွတ်တွတ်ရေရွတ်လို့ပေါ့။ ကျနော်လဲအမေ့ရဲ့အနမ်းတွေကို ပီတိဝေဖြာလို့ ကျေနပ်စွာခံယူနေရာက အမေ့မျက်နှာလေးကို ငုံကြည့်နေမိပါတယ်။ လှလိုက်တဲ့အမေ ထင်းနေတဲ့ မျက်ခုံးအောက်က မျက်ဝန်းညိုကြီးနဲ့ ကော့နေတဲ့မျက်တောင်က အတုတတ်စရာမလိုသလို စင်းနေတဲ့နှာတံ အဲ့အောက်မှာတော့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက အောက်နခမ်းတွဲတွဲလေးမို့ ငုံ့ခဲချင်စရာလေး ဆက်ပြီး အောက်ဆင်းသွားတော့ မေးစေ့လုံးလုံးလေး။
ဆက်ဆင်းလိုက်တော့ ကျော့ရှင်းတဲ့လည်တိုင်လေး(ဟာ) အောက်ဆက်ဆင်းလိုက်တော့ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်နှာလေးမော့ကြည့်နေတာမို့ ဘရာမပါတဲ့ ရင်အစုံက တီရှပ်လည်ဟိုက်လေးက လှစ်ဟလို့ပြထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ အသီးလေးတွေမမြင်တာကလွဲလို့ နီညိုညိုနို့စက်ဝိုင်းလေးတွေနဲ့ ဝင်းအိနေတဲ့ နို့အုံ့ကကျနော့်ရင်ကို လှိုင်းထန်စေသလို အောက်ကကောင်ကလဲနိူးထလာပြီး သတိလက်လွတ်နဲ့ အမေ့မေးလေးကို လက်မလက်ညို့းနဲ့ဖစ်လို့ကိုင်ပြီးပင့်လိုက်တော့ မော့လာတဲ့ အမေ့ရဲ့ နီတျာတျာ နှုတ်ခမ်းလွှာတွေက ဖိတ်ခေါ်လိုက်သလိုမို့ကျနော်လဲ တရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်။
“ အင် ဟင့် ”
အမေ့နှုတ်က မပီဝိုးဝါး အသံထွက်လာသလို ကျနော့်ရဲ့လည်တိုင်ကို ဖက်လာခဲ့သလို ခါးလေးကော့လို့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အမေ့ နို့တွေကတွန်းဖိလာခဲ့တယ်။ ချိုမြိန်တဲ့အမေ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ရာက စိတ်တွေကလွင့်ထွက်လို့ အမေ့ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ချေနယ်နေမိတယ်။ ကိုင်လို့ကောင်းချက် အိစက်နေတာပဲ။သားအမိနှစ်ယောက် သတိလက်လွတ်ပြီး သမီးရီးစားချိန်းတွေ့နေတဲ့ အသွင် ။
အဲ့အနေအထားကို အမေကစပြီးသတိဝင်လာတာမို့ ကျနော်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ရင်း
“ ဟာ သား အာ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ ”
အိပ်မက်ကောင်းလေးမက်ရာက လန့်နိုးသလိုဖြစ်သွားတဲ့ ကျနော်ကတော့ ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ လုပ်နေတဲ့ အမေကို သိုင်းဖက်လို့ရင်ထဲ ဆွဲသွင်းထားတယ်။
“ ဖယ်လေ သား မသင့်တာတွေမလုပ်နဲ့ ”
“ မဖယ်ဘူး သားအမေ့ကိုချစ်တယ် ”
“ အမေလဲ ချစ်တာပဲ ဒါပေမယ့် ဒီလိုချစ်လို့မရဘူးလေ သားအမိလေ နော် ”
“ ဟင့်အင်းးသားအမေ့ကိုချစ်တယ် ချစ်တယ်ဗျာ ”
“ သားနော် တစ်ရန်အေးပြီထင်တာ နောက်ထပ်တစ်ရန်နဲ့တိုးနေပြီ ”
“ ဟာ အမေရယ် အာ့လိုတော့မပြောပါနဲ့ သားက အမေ့ကိုချစ်တာ သူတို့က အမေ့ကို ချစ်တာမဟုတ်ဘူး လိုးချင်တာ ”
ကျနော်လဲ အမေ့ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲပြောလိုက်မိတယ်။ ကျနော့်ကိုနောက်တစ်ရန်လို့ အနှိုင်းခံလိုက်ရလို့ ဒေါသလဲ ဖြစ်နေမိလို့
“ သားဘယ် လိုပြောလိုက်တာလဲ အမေ့ကို ပြောရမယ့်စကားလား ”
“ မသိဘူးဗျာ အမှန်ပြောတာ ကိုအောင်ဇော်ရော အမေ့ကို ချစ်တယ်လို့ ထင်နေလား အမေ့ကို လိုးကောင်းလို့လိုးနေတာ ”
ကျနော့်စကားတွေကြောင့် အမေ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲပြီး စိတ်လဲတိုလို့ထင်တယ်။
“ အေးဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူတို့နဲ့က ရတယ်။သားနဲ့က မရဘူး ”
“ ဘာလို့မရလဲ ”
“ ရမလား သားအမိလေ ”
“ သားအမိမချစ်ရဘူးလို့ ဘုရားဟောလား ”
ကျနော့် အမေးကို အမေ ပြန်မဖြေနိုင်ဘူးလေ။ ဘယ်ဖြေနိုင်မလဲ ဘုရားမှ မဟောခဲ့ပဲ။ ဘုရားက သူတစ်ပါးအိမ်ယာ မပြစ်မှားရဘူးပဲ ဟောခဲ့တာလေ။ အာ့ကြောင့် ဘုရားအလောင်း ဘဝမှာပဲ မောင်နှမချင်းလက်ဆက်ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ရာဇဝင် ပြန်လေ့လာကြည့် ။ မောင်နှမအရင်းရော ဝမ်းကွဲရော လက်ထပ်ခဲ့တာ မျိုးပွားခဲ့တာတွေ အများကြီး ။ ကျနော်အမေ့ကို အကိုးအကားတွေနဲ့ ရှင်းပြရပါတော့မယ်။
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment