ယောက္ခမ စေတနာ မခါးပါ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
မိုးနဲ့ဆောင်းကူးပြောင်းကာလ ဉာဉ့်နက်သန်းခေါင်ယံအချိန် သူမနဲ့ကျုပ် ဆိုင်ကယ်တစ်စီး မိုးနဲ့လေနဲ့ မြူနှင်းများကြား အံတုလို့ တောင်ပေါ်မြို့လေးရှိ အသင့်ပြင်ထားသော သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ ခရီးနှင်ခဲ့တာ သန်ခေါင်ယံ မနက်၂နာရီကျော်မှ ရောက်တယ်။ သူငယ်ချင်းလင်မယားကလဲ မအိပ်ပဲ စောင့်နေရှာတယ် ။ ထမင်းဟင်း အဆင်သင့်ပြင်ထားပေးပေမယ့် မစားနိုင်တော့ဘူး ။ သူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုက်တသိပြင်ထားပေးတဲ့ အိပ်ယာထဲ သူမနဲ့ကျုပ် အတူအိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ်။ သူမက အဲ့ဒီအချိန် ၁၇ နှစ် အသက်မပြည့်သေးတာ သိပေမယ့် မတတ်နိုင်တော့ဘူး ။ ထားပါ ။အခန်းတံခါးပိတ် မီးပိတ်ပြီး စောင်တထည်ကို ၂ ယောက်အတူခြုံလို့။
မျက်နှာချင်းဆိုင် တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက် တင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး ကြည်နူးနေတာ အသက်ရှုသံ မျှင်းမျှင်းလေးတွေနဲ့ သူမနှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွနမ်း တကိုယ်လုံး ပွတ်သပ်စုပ်နယ်ပေးပြီး သူမထမိန်လေးကို အပေါ်အသာဆွဲလှန် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချကာ သူမအပေါ်ကိုတက်တော့ ကျုပ်အသက်ရှုသံ အရမ်းပြင်းနေလို့ သူမလက်နဲ့ ကျုပ်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားရတယ် ။ အဲ့လိုနဲ့ သူမက အလိုက်သင့်လေး ပေါင်ကားပေးတော့ ပေါင်ကြားလေးထဲဝင် မမြင်မစမ်း စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ သူမအမွှေး ရေးရေးလေးတွေကိုပွတ်ရင်း ကြွင်းရှာနေတာ။ သူမလဲ အသက်ရှူသံတွေကိုထိန်းရင်း ပေါင်လေးကို ထပ်ကားပေးတော့ ကျုပ်လဲ သူမလက်ကိုကိုင်ပြီး ကျုပ်ဖွားဖက်တော် ရှာနေတဲ့ ကြွင်းကိုလမ်းပြခိုင်းလိုက်တယ်။
ကြွင်းးတွေ့တာနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း သူမကျွင်းလေးထဲကိုထည့်တော့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားပြီး လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့
“ အင်းးး”
“ နာတယ်ရပါ့မလား မဖြစ်ဘူးထင်တယ်ကို”
“ ဖြေးဖြေးပဲထည့်မယ်လေနော်…”
လို့ပြောပြီး အဆုံးထိ ဖိထည့်လိုက်တော့
“ အာ့…အင့်..ကျွတ်”
“ အရမ်းနာတယ်ကို”
ဘာမှမပြောတော့ပဲ သူမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေလိုက်တော့ ကျုပ်ကျောပြင်ကို ကုပ်ခြစ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံမှန်ထပ် နဲနဲပိုပြီး မြန်မြန်ဆောင့်ထည့်ပေးတော့ သူမလဲ ခါးလေးကိုကော့ပြီး အောက်ကနေ အလိုက်သင့်ပြန်ပေးတော့ လေးငါးချက်လောက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပစ်မိတာ
“ အင့်….. ဖြေးဖြေးလေ ဟိုဖက်အခန်းက ကြားမယ်”
အဲ့ဒါနဲ့ ကြိတ်ပြီး ခပ်သွပ်သွပ် ဆောင့်ထည့်ပစ်ပြီး ပြီးလိုက်တော့တယ်။
အပြင်မှာ အရမ်းအေးပေမယ့် ခြင်ထောင်ထဲက ခိုးပြေးခါစ သူမနဲ့ကျုပ်က အဝတ်ဗလာ ချွေးတွေပျံလို့ မနက်မိုးလင်း သူငယ်ချင်း ကလေး၂ ယောက် ကျောင်းသွားဖို့ သူ့အမေပြင်ပေးတဲ့အချိန်မှ ကျုပ်တို့နိုးတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ နဲ့သူမကိုယ်လေးကို ဘေးစောင်းလေးဖက်ပြီး နံဖူးလေးကို နမ်းတော့ သူမကလဲ ပြန်ဖက်ထားတာပေါ့။ အောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ ဂြိုလ်ကြွလာတော့ သူမခါးလေးကိုဖက်ပြီး ညီတော်နဲ့ထောက်လိုက် အသာညှောင့်လိုက် လုပ်တော့ သူမက ကျုပ်ခါးကိုဖက်ပြီး အတင်းဖိကပ်ထားတော့တာ သူငယ်ချင်း လင်မယားကလဲ အလိုက်သိတယ်ဗျ ။ သူ့မိန်းမက ကလေးကျောင်းပို့ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကျုပ်သူငယ်ချင်းကလဲ ရုံးသွားဖို့စောနေသေးပေးမယ့်လဲ ထွက်သွားပြီး တံခါးပိတ်ပေးခဲ့တယ်။
အိမ်မှာ ကျုပ်တို့၂ယောက်ထဲ အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တော့ သူမနှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်းပြီး တင်ပါးတွေကို ဖစ်ညှစ်ပွတ်နယ်ပစ်တော့တာ သူမကလဲ အားကျမခံ ကျုပ်ကိုဖက်ထားပြီး အနမ်းတွေပြန်ပေးရင်း အခန်းထဲမှာ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေနဲ့ ဖုံးလွမ်းသွားတော့တယ်။ ၂ယောက်ထဲ လွတ်လပ်ပြီဆိုတဲ့ အသိကြောင့် အနမ်းတွေ ကြမ်းလာကြပြီး သူမနို့လေးတွေကို ပွတ်သပ်စုတ်နယ်ရင်း အတူ ခြုံထားတဲ့စောင်ကိုဖယ် သူမအပေါ်ကို တက်ပြီး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနို့အုံနဲ့ နီနီရဲရဲနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို အားရပါးရ ကုန်းစို့ပစ်လိုက်မိတော့တယ်။
“ အင်းးးဟင့်…”
သူမညည်းပြီး ကျုပ်ခေါင်းကိုပွတ်နေတာ သူမထမိန်ကို ညကလို လှန်တင်မနေတော့ပဲ အောက်ကနေချွတ်ချလိုက်တော့။
ညက မမြင်ခဲ့ရတဲ့ သူမရဲ့ဖြူဖွေးတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ခုကြားက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနက်လေးအောက်မှာ မို့ဖောင်းနေတဲ့ သူမရဲ့ပိပိလေးကို မြင်တွေ့ရတဲ့အချိန်မှာ ညီတော်မောင်က မာန်ဖီနေတော့တာ သူမက အောက်ကနေ ကျုပ်လည်ပင်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့ သူမပေါင်ကြားလေးထဲဝင်ပြီး အတွင်းခံအောက်က ပိပိလေးကို ညီတော်နဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက် ညှောင့်လိုက်လုပ်ရင်း သူမအင်္ကျီနဲ့ ဗလာစီယာပါ ချွတ်လိုက်တော့ မိမွေးဖမွေးတိုင်း ဗလာကျင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ တဆက်ထဲ အတွင်းခံလေးကိုပါ ချွတ်ချလိုက်ကာ တူနှစ်ကိုယ် အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ နဲ့နမ်းကြရင်း သူမပိပိလေးကို စမ်းမိတော့ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ။ အသာပွတ်ပေးပြီး ဖြေးဖြေးလေး နှိုက်လိုက်တော့
“ အင်းးးဟာ့…ဟားးး”
ညည်းသံလေးက စိတ်ကိုပိုကြွစေတယ် လက်နဲ့ ခပ်သွပ်သွပ်လေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူမခါးလေးကိုကော့ပြီး လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အရမ်းစုတ်နမ်းတော့တာ ကျုပ်လဲမရတော့ဘူ။း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပြီး သူမပိပိထဲကို ညကလို မစမ်းတော့ဘူး သေချာကြည့်ပြီး တဝက်လောက်အထိ ထည့်လိုက်တော့ “အ့..” ဆို ခေါင်းထောင်ကြည့်တော့ ဆက်မထည့်တော့ပဲ တဝက်လောက် ထည့်ပြီး သူမ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်း သူမပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ဖက်ထားပြီး အဆုံးထိ ခပ်စပ်စပ်လေးဆောင့်ထည့်ပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်ထားပစ်လိုက်တော့
“ အား…အ့…နာတယ်ကွာ”
“ ခဏပါကွာ”
လို့ပြောပြီး ပုံမှန်တချက်ချင်း ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက် မြန်မြန်ဆောင့်လိုက် သူမကိုကုန်းခိုင်းရင်း နောက်ကဆောင့်လိုက် ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ Good Morning ဖြစ်သွားတယ်။
..............................................................
အဲလိုနဲ့ညနေကြတော့ သူမအဒေါ်တွေက သတင်းရလို့အိမ်ကိုလိုက်လာပြီး အကျိုးအကြောင်းပြော အခုမှတော့ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး ဘာညာပေါ့ ။ မနက်ဖြန် သူ့မိဘအိမ်ပြန်အပ်ပြီး ပြန်တောင်းပေါ့ ။ ထုံးစံအတိုင်း မနက်ဖြန် သူမိဘဆီပြန်ရမယ်ဆိုတော့ သူငယ်ချင်းက အလိုက်သိစွာနဲ့ လွတ်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာတလုံးမှာ အိပ်ယာပြင်ပေးတယ်။ ချစ်စကြင်စဆိုတော့ မခွဲချင် မနက်ဖြန်ခွဲရမယ်ဆိုတော့ ၂ယောက်သား မခွဲနိုင်မခွာရက်နဲ့ တညလုံး မအိပ်ပဲ နားလိုက်နမ်းလိုက် အခန်းအောင်းရင်း သိုင်းကွက်ပေါင်းစုံနဲ့ သိုင်းကျင့်ကြတာ မိုးလင်းအထိပါပဲ။ နောက်တနေ့ကျ သူ့မိဘအိမ်ကို သွားပြန်အပ်ပြီး နီးစပ်ရာလူကြီးတွေနဲ့ သွားပြန်တောင်းရတာပေါ့ ။ အဲ့ဒီမှာ ယောက္ခမနဲ့ စတွေ့တာပဲ။
သူမကို သူ့မိဘအိမ် ပြန်အပ်ပြီး နီးစပ်ရာလူကြီးများနဲ့ ပြန်တောင်းတော့ ယောက္ခမက သဘောတူလက်ခံ မင်္ဂလာကိစ္စ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ပြီး ပြေလည်သွားတယ်။ အော်…မေ့လို့..။ ယောက္ခထီးကမရှိဘူး ဝန်ထမ်းဆိုတော့ တခြားနယ်ရောက်နေတာ ။ ပြီးတော့သူမရဲ့အဖေအရင်းမဟုတ်ဘူး။ ပထွေးပေါ့ ။ သူမငယ်ငယ်ထဲကဆိုတော့ အဖေအရင်းလိုပါပဲ။ ယောက္ခထီးကလဲ သူ့မိန်းမနဲ့ မယားပါသမီးကို တော်တော်ချစ်ရှာတယ်။ သမီးအရင်းလိုပဲ ။ ဒါပေမယ့် ယောက္ခမကဖင်မငြိမ်။ လောင်းကစားလုပ် အရက်ဘီယာဆိုလဲ လာထားပဲ။ အသက်ကလဲ ၃၆ပဲရှိသေးတယ်။ ကရင်နဲ့ရှမ်းစပ်ဆိုတော့ အသားဖြူဖြူ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တောင့်နဲ့ ယောင်္ကျားကလဲ တခါတလေမှ ပြန်လာရတော့ ထင်တိုင်းကြဲနေတာပေါ့။
ထားပါ။ နောက်မှယောက္ခမ တဏှာကြီးကြောင်း ဆက်မယ်။ ချစ်စကြင်စ ၂ရက်ပဲ အတူနေရသေးတဲ့အချိန် အရူးအမဲသား ကျွေးသလိုပေါ့။ တယောက်ထဲအရင်ကလို ပေါင်ကြားလက်ထည့်ပြီး မအိပ်ချင်တော့ဘူး။ သူမလဲ အဲ့လိုပဲ ။ ပွဲပြီးတော့၂ယောက်သား ကြိတ်တိုင်ပင်တယ်။
“ ကို ညကျရင်လာခဲ့မယ်၊ နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်ထား”
“ ကို တကယ်နော် မျှော်နေမှာ မလာမချင်း မအိပ်ဘူး”
ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားကြတဲ့အချိန် ယောက္ခမက..
“ သား နင့်သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ ပြန်အိပ်မှာလား”
“ ဟုတ်ကဲ့”
ရင်ထဲကတော့မပါဘူး ဖြေရတာ
“ အဆင်မပြေရင် အိမ်မှာပဲအိပ်လိုက် ၊အမေအလှူမှာ ညသွားကူစရာရှိလို့”
အဲ့လယ့်….ပျော်ပြီလေ..။ သားတဲ့ အမေတဲ့။
“ ဟုတ် ဟုတ်”
“ အဖြေကလဲ မြန်ထှာ သိပ်မအိပ်ချင်ရှာဘူး ဟွန်း”။
အဲ့ဒီညကစလို ယောက္ခမအိမ်မှာနေပြီး နေ့ရောညပါ သူမနဲ့သိုင်းပေါင်းစုံ ကျင့်တော့တာပဲ။ ယောက္ခမကလဲ မိုးလင်းတာနဲ့အပြင်ထွက် ဖဲဝိုင်းသွား အရက်သောက် ညမိုးချုပ်ညဉ့်နက်မှ ပြန်လာတယ် ။ဘယ်ကကောင်မှန်းမသိ ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်လိုက်ပို့တာ တယောက်ပြီး တယောက်ပဲ။ အဲ့အချိန်ထိ ယောက္ခမအကြောင်းကို မသိသေးဘူး ။ ကျုပ်တို့နဲ့ကလဲ အခန်းကကပ်ရက်ဆိုတော့ သူပြန်လာလဲ မူးပြီးအိပ်တာဆိုတော့ ကျုပ်ကဂရုမစိုက်ဘူး ။ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တာပဲ ။ကျုပ်အလုပ်ကိုလဲ သူမ နေတဲ့နေရာကိုပြောင်းလိုက်တယ် ။အလုပ်က လုံးချင်းအိမ် သီးသန့်ရပေမယ့် ယောက္ခမတယောက်ထဲမို့ အိမ်ခွဲမနေခဲ့ဘူး။ တညကျတော့ ယောက္ခမက ဘယ်မှမသွားဘူး မိန်းမကလဲ အရင်ရက်တွေက မီးနီနေလို့မလုပ်ရ။
ဒီနေ့တော့ မီးစိမ်းပြီဆိုမှ ယောက္ခမက ဘယ်မသွားဘူး ။ အခန်းထဲမှာ သူဖုန်းထဲက ဂိမ်းဆော့ရင်း နေနေတာ ကျုပ်ကလဲ မိန်းမကိုကပ်တိုးလေး အသံမထွက်ပဲ ကြိတ်လုပ်နေရင်း တချက်တချက် ကုတင်အသံက ထွက်သလို မာန်တက်ပြီး ဇွတ်ဆောင့်ထည့်မိတဲ့အခါ အသက်ရှုသံတွေကပြင်းပြီး မိန်းမရဲ့ “အင့်..” “ရှူး တိုးတိုး အမေရှိတယ်” ဆိုပြီး ကျုပ်ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်လိုက ကျုပ်က သူမနှုတ်ခမ်းနမ်းထားရင်း ဖိဆောင့်ထည့်လိုက်နဲ့ ကြိတ်လုပ်နေရလဲ ဖီလ်း တမျိုးပဲ မိန်းမကိုလဲ တဖြေးဖြေးပေါင်တွေကား ခါးကိုကိုင်ပြီး အားမလိုအားမရ ဆောင့်ထည့်နဲ့ ပြီးခါနီး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းဖက်ထားကြပြီး ကျုပ်ကလဲ အပေါ်ကနေကပ်ပြီး ဖိဆောင့်ထည့်။
သူမကလဲ အတင်းဖက်ထားရင်း အောက်ကနေ ကော့ပေးရင်း အသက်ရှူသံတွေရော ဆောင့်ထည့်တဲ့အရှိန်နဲ့ ကုတင်အသံ ထွက်တာကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ပြီးလိုက်ပြီး အမောဖြေရင်း အိပ်ပျော်သွားကြတော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း ထောင်မတ်နေတော့ နာရီဝက်လောက် တချီထပ်ဗျင်းလိုက်တော့ မိန်းမကမထသေးပဲ အိပ်ယာထဲမှေးနေတယ် ။ကျုပ် အခန်းပြင်ထွက်ပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်နေတဲ့အချိန် ယောက္ခမက ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထမိန်ရင်လျား ထွက်လာပြီးတော့
“ သမီး မထသေးဘူးလား”
“ ဟုတ် မထသေးဘူး အမေ့သမီး”
“ ဘယ်ထမလဲ ညလဲ ကောင်းကောင်းမအိပ် မနက်ကြတော့လဲ အွင်းး…မပြောချင်ဘူး”
ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ယောက္ခမကို အဲ့အချိန်မှ သေချာကြည့်ပြီး သတိထားမိတယ်။
သူကလဲ တမင်သတိထားမိအောင် လုပ်နေသလိုပဲ။ ရေစိုပြီး ကပ်နေတဲ့ထမိန်နဲ့ သွားတိုက်နေတဲ့ ကျုပ်အရှေ့မှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ထမိန်လဲနေတာဆိုတော့ မမြင်ချင်လဲ မြင်နေရတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ကျောပြင်နဲ့ ထမိန်လဲတဲ့အချိန်မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်လုံးတွေ စိတ်ထဲတွေးမိတယ်။ “တောင့်တောင့်ကြီဟလို့” ယောက္ခမဆိုတဲ့အသိနဲ့ မပြစ်မှားကောင်းဘူး ဆိုပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကိုထိန်းခဲ့တယ်။ ပေရှည်တယ်တော့ မထင်နဲ့ဗျ၊ ယောက္ခမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းနဲ့ အလှကို မြင်တွေ့လိုက်ရတယ်။
တနေ့ပေါ့ အဲ့နေ့က အလှူတစ်ခု သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ သားအမိ၂ယောက် ထွက်လာအချိန် ကျုပ်မိန်းမထက် ယောက္ခမကပိုလန်းနေတယ်။ စတင်ပြစ်မှားမိတဲ့နေ့ပေါ့ မိုးပြာရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ ဆံပင်ကိုအမြင့်စည်းပြီး လည်တိုင်အကျော်လေးမှာ ချထားတယ်။ ဒေါက်ဖိနပ်စီးလိုက်တော့ တောင့်တင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ စွင့်ကားတဲ့တင်သားတွေက ပြစ်မှားချင်စရာ။
အသိနဲ့သတိဆိုပေမယ့်လဲ ထိန်းချုပ်ရခက်နေတယ်။ အဲ့ဒီနေ့ မိန်းမရဲ့သူငယ်ချင်း ဆေးရုံတင်ရလို့ မိန်းမက ညဖက်လူနာစောင့် သွားတော့ ကျုပ်တယောက်ထဲအိမ်မှာ ယောက္ခမကလဲ မနက်အလှူသွားထဲက ပြန်မလာတော့ဘူး။ ည၁၀နာရီလောက်ကျတော့ မိုးတွေရွာ လေတွေတိုက်နဲ့ မီးတွေပြတ်ကုန်တော့ ယောက္ခမလဲ ပြန်မလာလောက်တော့ဘူး ဆိုပြီး တံခါးတွေပိတ်ပြီး အခန်းထဲဝင်ခွေတော့ မနက်ကတွေ့တဲ့ ယောက္ခမပုံကိုမြင်တော့ ညီတော်က ထလာတာနဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး ယောက္ခမရေဆိုပြီး ငါးယောက်တစ်ယောက် သိုင်းကျင့်ပစ်လိုက်ပြီး မောမောနဲ့အိပ်မယ်လုပ်မှ ဖုန်းဝင်လာတယ် ။အာလေးလျှာလေး အသံနဲ့
“ အေ့…သားရေ ငါ့ကိုလာကြိုပေး ပြန်ပို့မယ့်သူမရှိလို့”
“ ဟုတ် အခုလာပြီနော်”
မိုးထဲလေထဲ ဆိုင်ကယ်ထုတ်ပြီး ယောက္ခမကိုသွားကြိုတော့ သူက တော်တော်မူးနေပြီ ။သူ့အဖော်တွေက
“ ကောင်လေး နင့်ယောက္ခမကို သေချာခေါ်သွားနော်”
“ ဟုတ်”
ယောက္ခမက
“ ဒါ သားမက်မဟုတ်ဘူး ငါ့ချစ်သားလေး”
ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက် ခါးကိုဖက်ပြီး
“ သွားကြစို့”
မိုးရေထဲမှာ ဖြေးဖြေးသတိနဲ့မောင်းရင်း ယောက္ခမက နောက်ကနေ ပုခုံးပေါ်မေးတင် ခါးကိုဖက်ပြီး သူ့နို့အုံနဲ့ ကျောကိုကပ်ထားတော့ ချမ်းနေတဲ့ကြားက ငပဲကကြွနေပြန်ရော မနက်က အဝတ်အစားအတိုင်းဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ ။၂ယောက်သား မိုးရေတွေရွဲပြီး အိမ်ရောက်တော့ မီးကပျက်။ ယောက္ခမကမူးနေတာ ယိုင်တိုင်တိုင်မို့ သူ့ကိုတွဲပြီးခေါ်တာ အိမ်လှေကားထစ် ၅ ထစ်လောက်ကို တက်နေတာ တော်တော်နဲ့မရောက်နိုင်ဘူး။
သူ့ခါးကိုဖက်ပြီး ဆွဲတင်ဆွဲခေါ်တော့ နို့အုံတွေကို ဖိမိလိုက် တင်ပါးတွေကို ကိုင်မိလိုက်နဲ့ စိတ်နဲ့ပြစ်မှားခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ကျတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အသိလေးထားပေမယ့်လဲ အထိအတွေ့တွေက ကာမစိတ်ကို နိုးထစေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူ့အခန်းထဲပို့ပေးပြီး
“ အဝတ်အစား မြန်မြန်လဲလိုက် အမေ အအေးပတ်မယ်”
“ ငါက ကိစ္စမရှိဘူး မင်းတကိုယ်လုံးရွှဲနေတာ လာ ငါခေါင်းသုတ်ပေးမယ်”
အာလေးလျှာလေးနဲ့ ပြောပြီး သဘက်ယူ အတင်းသုတ်ပေးနေတာ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ မိုးရေစိုနေကြတဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ DC မီးအိမ်မှိန်မှိန်လေးရဲ့ အခန်းထဲမှာ ကျုပ်ခေါင်းကို သုတ်ပေးနေတာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ တချက်ချက် ရင်ဘတ်ချင်း ထိကပ်မိရင် ရင်ခုန်သံက မြန်မြန်လာတယ်။
“ ရပြီ အမေ ကျတော် အဝတ်အစားသွားလဲတော့မယ် ၊အမေလဲ အဝတ်အစားမြန်မြန်လဲတော့ ”
ပြောပြီးတာနဲ့ တဖက်အခန်းထဲ အမြန်ပြန်လာ အဝတ်အစားလဲပြီး စောင်ခြုံထဲဝင်ခွေနေလိုက်တယ်။ ငပဲကလဲမတ်နေပြီ ။တဖက်ခန်းက အသံကို သွပ်ပြားပေါ်မိုးကျနေတဲ့အသံကြောင့် မနဲနားစွင့်ကြည့်တော့ ဘာသံမှ မကြားရတော့ပဲ တော်တော်လဲမူးနေလို့ ခြင်ထောင်ချအိပ်ရဲ့လား စောင်တောင်ခြုံနိုင်ပါ့မလားဆိုပြီး သွားကြည့်တော့ စိုနေတဲ့ အဝတ်အစားအတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဒီအတိုင်းထားလို့မှ မဖြစ်တာလေ။
“ အမေ…ထ ထ..အဝတ်လဲမှရမယ်”
ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘူး တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်နေတာ မိန်းမလဲမရှိတော့ ကျုပ်ပဲ လုပ်ပေးရတော့မှာပေါ့။ မိုးရေစိုနေတဲ့ ယောက္ခမရဲ့အပေါ်အင်္ကျီက နှိပ်စိကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ဖို့အတွက် စနစ်တံတစ်ခုကို ဖြုတ်နေရသလိုပဲ။
ရင်တွေခုန် လက်တွေတုန်နဲ့ မလုပ်လို့ကလဲ မဖြစ်တော့ တလုံးခြင်း ဖြေးဖြေးဖြုတ်လိုက်ရင်း DC မီးရောင် မှိန်မှိန်အောက်မှာ ဖြူဖွေးတဲ့ ရင်သားအစုံနဲ့ ပန်းနုရောင်ဗလာစီယာက အသက်ရှူမှားလောက်အောင် မြင်လိုက်ရတော့ ကိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကထိန်းမရတော့ဘူး။ ဗလာစီယာ အပေါ်ကနေ ဖွဖွကိုင်ကြည့်ပြီး ပါးလေးကို နမ်းလိုက်မိပြန်တယ် ။ အသက်ရှူသံ မျှင်းမျှင်းလေးရှူပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ယောက္ခမနှုတ်ခမ်းကို ကြည့်ပြီး မရဲတရဲလေးနမ်း မိန်းမတောင် ငယ်ငယ်ကမစို့ခဲ့ရတဲ့ ယောက္ခမနို့ကို ဗလာစီယာအောက်ကနေ လျှိုပြီး ဖစ်ညှစ်ကိုင်ပြီး နို့သီးလေးတွေကို လက်ညိုးနဲ့ပွတ်ဆော့ပေးလိုက်တော့ “အင်းး.”ညည်းရင်း နမ်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းကို ခေါင်းလွှဲပြီး လှည့်လိုက်တော့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကိုပဲ ဖွဖွနမ်းပြစ်လိုက်တော့တယ်။
တဖြေးဖြေး အရဲစွန့်ပြီး လည်တိုင်ကနေ ရင်သားအနှံ့ နမ်းရင်းက ဗလာစီယာကို အပေါ်လှန်တင်ပြီး နို့တွေကိုစို့ပေးလိုက်တော့ “အင်းး…” ယောက္ခမညည်းသံလေးထွက်လာတယ် မိန်းမ မစို့ခဲ့ရတဲ့နို့ သားမက်စို့တာပေါ့။ ရေစိုနေတဲ့အဝတ်တွေကို အရင်ချွတ်လဲပေးမှ ရမယ်လို့ သတိဝင်လာလို့ ထမိန်ကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး ဖြူဖြူဖွေဖွေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပန်းဆီရောင် အတွင်းခံလေးနဲ့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းပေါ်လာတဲ့ ယောက္ခမရဲ့ ပိပိကို ငေးကြည့်မိနေပြန်ရော မနက်က ငေးကြည့်မိတဲ့ယောက္ခမရဲ့ အလှကောက်ကြောင်းတွေကိုမြင်ပြီး စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားမိရာက အခုမျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ရတော့ အိမ်မက်တစ်ခုလိုပဲ ။ပန်းဆီရောင်အတွင်းခံအပေါ်ကို ကိုင်လဲကိုင်ချင်တယ် ၊ ကိုင်လဲမကိုင်ရဲ ဖြစ်နေပေမယ့် စိတ်ထက် လက်ကပိုမြန်နေတယ်။ လက်ကသူ့အလိုလို ယောက္ခမရဲ့မို့ဖောင်းဖောင်း ပိပိအပေါ်ကို ရောက်ပြီး နေခဲ့ပြီ။
အက်ကွဲကြောင်းလေး အတိုင်းပွတ်ပေးရင်းနဲ့ ယောက္ခမရဲ့ ကြွင်းနေရာကိုစမ်းမိတော့ စိုစိစိလေးဖြစ်နေပြီ ။အပြင်မှာမိုးတွေ သဲနေပေမယ့် ကျုပ်ကချွေးပြန်နေပြီ။ အတွင်းခံအပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလိုက် ကလိလိုက် လုပ်နေရတာကို အားမရတော့တာနဲ့ အဆင့်တက် အရဲစွန့်ပြီး ဆီးခုံအပေါ်ကနေ အတွင်းခံထဲ လက်လျှိုလိုက်တဲ့အချိန် ယောက္ခမရဲ့ အမွှေးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ စတင်ထိတွေ့မိပြီး အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လက်ခလည်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့
“ အွင်းးးအွင်းး…”
ညည်းသံထွက်လာပြီး အသက်ရှူသံက ပိုပြင်းထန်လာတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မထူးတော့ပြီမို့ ယောက္ခမရဲ့ ပိပိအတွင်းထဲထိနှိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ကစားပေးနေလိုက်တာ သူ့ခမျာ သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ လုပ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား မသိဘူး ခါးကိုကော့လာပြီး။
“ ရှီး…အွင်”
နဲ့ ညည်းနေတော့တာ ကျုပ်လဲ လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းထည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ကစားပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ အများကြီးထွက်လို့ ခါးလေးက တဆက်ဆက်နဲ့တုန်ပြီး မောဟိုက်သံနဲ့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့တယ် ။ပက်လက်လေး ငြိမ်သက်နေတဲ့ယောက္ခမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကိုခွပြီး ယောက္ခမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးတွေကိုဖွဖွနမ်းလို့ နို့အုံတွေကို ပွတ်နယ်နေရင်းက ယောက္ခမရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ ဖြူဖွေးတဲ့ပေါင်တံကြားက မဲနက်မို့ဖောင်းနေတဲ့ ပိပိကိုကြည့်ပီး ညင်သာတဲ့အနမ်းတွေကနေ ကြမ်းတမ်းတဲ့ အနမ်းတွေအဖြစ် ပြောင်းသွားစေခဲ့တယ်။ ယောက္ခမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြစ်တဲ့အခါ မထင်မှတ်ပဲ သူကလဲ အလိုက်သင့် ပြန်အနမ်းနဲ့ တုံ့ပြန်တော့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေတခုမကျန် အကုန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး။
သူ့ပေါင်ကြားမှာ အသင့်နေရာယူလိုက်တော့တယ်။ ယောက္ခမက မျက်စိမဖွင့်ပဲ ပါးစပ်က ညည်းသံတိုးတိုးနဲ့ သူ့ယောင်္ကျားလို့ပဲ ထင်နေတာဖြစ်မယ် ပေါက်တဲ့နဖူး မထူးတော့ပြီမို့ ယောက္ခမရဲ့ ပိပိအဝကိုတေ့ပြီး တဝက်လောက်အထိ ဖိထည့်လိုက်တော့တယ်။
“ အ့…အင်းးးဟင်းးး..ကျွတ်”
ကျုပ်ငပဲကို တဝက်ပဲ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေတော့ ယောက္ခမခမျာ မခံစားနိုင် စိတ်မရှည်တော့ပဲ ကျုပ်ခါးကိုကိုင်ပြီး ကော့ကော့ပေးလာတော့ အဆုံးထိ ဆောင့်ထည့်ပစ်တော့တယ်။
“ အာ့…အားးး….ကျွတ်….ကွာ…”
မနက်တွေ့ထဲက ပြစ်မှားနေတဲ့ ကျုပ်က အခုလိုလက်တွေ့ကျတော့ အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့။ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိကို ဆောင့်ထည့်လိုက် တချက်ချင်း ပုံမှန်ဆောင့်လိုက်လုပ်ရင်း ယောက္ခမ ပြီးချင်နေပြီထင်တယ်။
အောက်ကနေ ကော့ပေးနေတာနဲ့ အချက်၂၀ လောက်ဆက်တိုက် မနားတမ်း ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်တာ
“ အား….အ့…အွင့်..အွင်းးးဟွင့်..ဟွင့်…ရှီး…အ့..အ့”
နဲ့အော်ညည်းရင်း ပြိုင်တူပြီး လိုက်ကြတော့တယ်။ ယောက္ခမကို သေချာသန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး အဝတ်စားတွေလဲပေး စောင်ခြုံပေး အကုန်လုပ်ပေးပြီးတော့ မောပြီးအိပ်တာလား မူးပြီးအိပ်တာလား မသိတဲ့ ယောက္ခမရဲ့ပါးပြင်ကို ဖွဖွနမ်းပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ဝင်အိပ်တော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းရင် ညကအဖြစ်အပျက်တွေကို မှတ်မိနိုင်မလား သိရက်နဲ့ လိုက်လျောတာလားဆိုတဲ့ အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ပေါ့၊ မနက်မိုးလင်း အိပ်ယာနှိုးတော့ ယောက္ခမ မနှိုးသေးတာနဲ့ အိပ်ယာထပြီ ရုံးသွား နေ့ညည်စာစားဖို့အိမ်ပြန်တော့ အိမ်နီးနားချင်း မိန်းမကြီးနဲ့ ရယ်ရယ်မောမော စကားတွေ ပြောတာနဲ့
“ အမေ စားပြီးပြီလား”
“ မစားရသေးဘူးသား”
ညကငါညစာစားဖြစ်လား မစားဖြစ်လား မသဲကွဲဘူးတဲ့ ။
“ စားဖြစ်တယ်လေ”
“ ဟုတ်လား အိမ်မှာစားတာလား”…
“ ဟုတ်တယ်လေ”
“ အော်…အေး အေး ဝါးတားတားဖြစ်နေလို့”
စကားလာပြောနေတဲ့မိန်းမကြီးလဲ ထမင်းစားကြတော့မှာမို့ ပြန်တော့မယ်နော်ဆိုပြီး ပြန်သွားရော ။
“ ကဲ…အတူတူစားကြမယ်…သမီးမနက်က ပြန်လာတယ် ရေချိုး အဝတ်အစားယူပြီး ဆေးရုံပြန်သွားတယ် ၃ ရက်လောက် ကြာမယ်တဲ့ သားရေ”
“ ဟုတ်”
ကျုပ်အဲ့ဒါပဲပြောပြီး ထမင်းစား နေလိုက်တယ်။
“ ညက ငါတော်တော်မူးသွားတာ ဘာမှမသိတော့ဘူး”
“ ငါ့အဝတ်တွေ မင်းလဲပေးတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ အင်းလေ ကျတော်ပဲရှိတာကို ”
“ အဲ ကွာ”
“ ဘာလို့လဲ”
“ မင်းကိုအားလဲနာသလိုရှက်လဲရှက်တယ်”
“ အော်”
“ ဘာ အော်လဲ အတွင်းခံကအစ လဲပေးထားတော့”
ဆက်မပြောပဲ ငြိမ်နေတော့
“ အဲ့ဒါလဲစိုနတောကို ”
“ ဒါတော့ ဒါပေါ့ဟယ် ဒါပေမယ့်လဲ”
“ အင်…ဘာလို့လဲ”
“ မင်း..မင်းးအကုန်မြင်သွားတာပေါ့..”
“မမြင်ချင်လဲမြင်ရတာကို အမေလဲ တော်တော်အသားဖြူတာပဲ မီးပြတ်နေတာတောင် ထင်းနေတာပဲ”
“ဟယ် တော်ပြီ ဒီကောင်လေးကတော့နော်”
ကျုပ်လဲ ဆက်မပြောတော့ပဲ စားနေလိုက်တာ ယောက္ခမက
“ တနေ့တနေ့ပျင်းစရာကြီးကွာ…”
“ ဟုတ်ပ”
“ သမီးလဲ မရှိတော့ မင်းလဲပျင်းနေမှာ ညနေကျရင်လိုက်ခဲ့ပါလား၊ အမေသူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ဒီညပွဲရှိတယ်၊ သောက်မယ်သီချင်းဆိုမယ်”
“ ဟုတ် ကျတော်လဲပျင်းနေတာ လိုက်ခဲ့မယ်”
“ အဲ့ဒါဆို ညနေစောစောပြန်ခဲ့ အတူသွားကြမယ်”
ညနေ၅နာရီ အိမ်ပြန်ရောက်တော့
“ ကဲ..ရေချိုး အဝတ်အစားလဲ ပြီးရင်သွားကြမယ်”
ပွဲတိုင်းကျော် ယောက္ခမက တက်တက်ကြွကြွပဲ မိတ်ကပ်ရောင် ထမိန်စကပ်အတိုနဲ့ လန်းနေတဲ့ယောက္ခမကို တချက်ကြည့်ပြီး ကျုပ်လဲ ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး အခန်းထဲဝင် အဝတ်အစားလဲမလို့လုပ်တုန်း ယောက္ခမက အခန်းထဲဝင်လာပြီး
“ မင်းက အဝတ်အစားကို ကြုံသလို ဝတ်တတ်လို့ ငါရွေးမယ်”
ဆိုပြီး ဗီဒိုထဲကအဝတ်ကို သူ့စိတ်ကြိုက် ရွေးပေးနေတာ ထမိန်စကပ်အတိုရဲ့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်အောက်က စွံ့ကားနေတဲ့တင်ကို ကြည့်ရင်း ငပဲကထောင်မတ်လာပြီ ရေချိုးပြီးစဆိုတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီက မဝတ်ရသေးတော့ ရေလဲပုဆိုးအောက်က ငပဲကဖုံးဖိမရဘူး ယောက္ခမက ရုတ်တရက်လှည့်ပြီး
“ ကဲ…ရော့ ဒါဝတ်..”
ကျုပ်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူ။း ညက သူလူမှန်းမသိမူးနေလို့သာ ထိရဲကိုင်ရဲ လုပ်ရဲတာ အခုလို သာမန်အချိန်ဆို ရှိန်တယ်လေ ။
“ ဟျောင့်…ဘာငေးနေတာလဲ လဲစရာရှိလဲတော့လေ”
သူစကားပြောရင်အဲ့လိုပဲ မင်းနဲ့ငါ ဟျောင့်…ထားပါတော့…ယောက္ခမကကျုပ် အောက်ပိုင်းကိုကြည့်လိုက်ပြီး
“ ဟွင်းးးမင်းကတော့နော်…ကဲ…ကဲ.. လဲစရာရှိတာလဲ မိန်းမကိုလွမ်းမနေနဲ့”
လို့ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားမှ သက်ပြင်းချမိတော့တယ်။ အဝတ်အစားလဲ ဆိုင်ကယ်ထုတ် ယောက္ခမက ဒူးဖုံးထမိန်စကပ်အကြပ်နဲ့ဆိုတော့ ကျုပ်ပုခုံးကိုကိုင်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက် နောက်ကနေ ခါးကိုကိုင်ပြီး လိုက်လာတယ် ။ ပွဲတိုင်းကျော်ယောက္ခမကို အဲ့ကျမှ သိရတော့တယ်။ ရောက်တာနဲ့ နှုတ်ဆက်တဲ့ သူတွေက တပုံတပင် ယောင်္ကျားက ပိုများတယ်။
ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့ ပြောမနာဆိုမနာပဲ အဲ့ဒီထဲက ကျုပ်က သဘောမကျတော့ဘူ။း အူတိုနေသလိုပဲ။ အဲ့လိုနဲ့ သောက်ကြစားကြ သီချင်းဆိုကြနဲ့ ၉နာရီလဲ ကျော်လာပြီ တော်တော်လဲ မူးနေကြပြီ။ တောင်ပေါ်ဒေသ နယ်မြို့လေးဆိုတော့ ညဆိုအအေးပိုတယ်။ ပြန်ချင်ပေမယ့် ယောက္ခမက သောက်ရင်း သီချင်းဆိုနေတော့ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့၁၀နာရီ ထိုးလာတော့ ယောက္ခမက မိုက်ကိုချလိုက်ပြီး “ငါအပေါ့သွားအုံးမယ်” သူနဲ့အတူ သူ့ဘေးနားမှာ သီချင်းဆိုရင်း ဟိုပုတ်ဒီပုတ်လုပ်နေတဲ့ ကျုပ်နဲ့ အသက်သိပ်မကွာတဲ့ ငနဲက အစက အန်တီခေါ်နေရင်းကနေ
“ လာလေ မမကျတော်လိုက်ပို့မယ်”
ဆိုပြီး မူးနေတဲ့ ယောက္ခမကို ခေါ်မယ်လုပ်တော့ “ရတယ်မလိုဘူး ကျုပ်ပို့လိုက်မယ် ပြီးရင်ပြန်တော့မှာ”။
“ အေး ဟုတ်တယ် ငါ့သားမက်ရှိတယ်”
“ အာလေးလျှာလေးနဲ့ ပြောနေတဲ့ ယောက္ခမကိုတွဲ ယောက္ခမကလဲ ကျုပ်ခါးကို ပြန်ဖက်ပြီး နောက်ဖေးကို လိုက်ပို့တော့
“ ငါ့သား အေးနေပြီလား ပြီးရင် ပြန်ကြမယ်နော်”
“ ဟုတ်”
အဲ့လိုနဲ့ အိမ်ပြန်ကြတော့ ဆိုင်ကယ်နောက်ကနေ ခါးကိုဖက် ရင်ဘတ်နဲ့ပါးကို ကျုပ်ကျောပြင်မှာ ကပ်ပြီးလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်နားရွက်နားကပ်ပြီး
“ ဖြေးဖြေးမောင်း မအေးဘူးလား”
“ အေးတာပေါ့”
“ လေတိုးတော့ ပိုအေးမှာပေါ့”
ဆိုပြီး ခါးဖက်ထားရာကနေ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်လိုက်တော့ ရင်နှစ်မွှာ ကျောပြင်ပိုထိကပ်တော့ အောက်ကငပဲက ထောင်မတ်လာပြီ အဲ့လိုနဲ့အိမ်ပြန်ရောက်တော့
“ အန်ချင်တယ်ကွာ…”
နောက်ဖေးကို တွဲခေါ်ပြီး ကျောကိုနှိပ်ပေး ရေခပ်ပေးနဲ့ ။
“ အပေါ့သွားအုံးမယ် စောင့်အုံး”
ပြန်ထွက်လာတော့ ကျုပ်ခါးကိုဖက်ပြီး သူ့အခန်းထဲရောက်တော့ မူးနေတဲ့လေသံနဲ့ “မင်း ဒီနေ့ပျော်လား”
“ ပျော်ပါတယ်”
“ အင်းးငါလဲအ့လိုပဲ ပျော်သလိုနေနေရတာ ယောင်္ကျားကလဲ အမြဲအဝေးမှာ”
“ ငါအခုလို သောက်စားတာ ဖဲရိုက်တာ မင်းအဖေကို ပြန်မပြောနဲ့နော်”
“ အင်းပါ”
“ အိပ်တော့နော်” လို့ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုလှဲတင် စောင်ခြုံပေးတော့ လေသံတိုးတိုးနဲ့
“ ငါ့ကို အဝတ် မလဲပေးတော့ဘူးလား”
“ လဲပေးမယ်လေ”
“ အင်းး”
အပေါ်က ဆွယ်တာအင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်ပြီး ခေါင်းကချွတ်ပေးတော့ အနက်ရောင်ဗလာစီယာလေး ပေါ်လာတော့ သူမမျက်လုံး မှိတ်ထားပြီး မှိန်းနေတယ် ထမိန်စကပ်ဘေးက ဇစ်ကိုဆွဲချ ဂျိတ်ကိုဖြုတ်ပြီး ချွတ်တော့။
ရင်အစုံမို့ တက်ပြီး ယောက္ခမရဲ့အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ထို့အတူပဲ ငပဲကမန်ဖီနေပြီ အသံတုန်တုန်နဲ့
“ အောက်ခံတွေပါလဲ ပေးရမလား”
“ မင်းးသဘောလေ…”
ဘာမှမမေးတော့ဘူး ကျောပြင်အောက် လက်လျှို ဗလာစီယာဂျိတ်ဖြုတ်ပြီးတာနဲ့ အောက်ကအတွင်းခံပါ တဆက်ထဲ ချွတ်လိုက်တော့ ယောက္ခမ သူ့ပိပိကို လက်နဲ့ကွယ်ထားတယ်
“ ဖယ်လေ..”
“ အာ..ဖယ်ဘူး..ရပြီ ထမိန်ယူပေးတော့”
“ ယူပေးဘူး မနေ့ညကတောင် အကုန်လဲပေးသေးတာကို”
“ မနေ့ညက အရမ်းမူးသွားလို့မသိတာ ခုက အဲ့လောက်မမူးဘူးလေ”
“ ဟျောင့် မညစ်နဲ့ကွာ ထမိန်ယူပေးတော့”
ကျုပ်စိတ်ထိန်းမနိုင်တော့ဘူး
“ ယူပေးဘူးဗျာ”
လို့ပြောရင်း လွတ်နေတဲ့နို့တွေကို သူမအပေါ်ကနေ စုပ်နမ်း တဖက်ကို လက်နဲ့ပွတ်နယ်ပစ်လိုက်မိတော့တယ်။
“ ဟ့…အင့်…ဟျောင့်…မင်းးကွာ…”
ဘာမှဆက်မပြောနိုင်အောင် သူမကိုယ်ပေါ်ခွလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းပြီး ပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျောပြင်ကိုပြန်ဖက်ထားရင်း အနမ်းတွေ တုံ့ပြန်လာတယ်။ ယောက္ခမရဲ့ တန်ပြန်အနမ်းက လေထဲလွင့်နေရသလိုပဲ သူမလျှာနဲ့ ကျုပ်လျှာကို ထိုးကလိပေးနေတာ။ ကျုပ်လက်ကလဲ အငြိမ်မနေဘူး နို့တွေပွတ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းတွေခြေလိုက်နဲ့ အခန်းထဲမှာ အသက်ရှူသံတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသံတွေက ဆူညံလို့ပေါ့။ လက်က ပေါင်ကြားပိပိ အပေါ်ရောက်တော့ ယောက္ခမတွန့်သွားရင်း နှုတ်ခမ်းကိုခွာ ကျုပ်မျက်နှာကို အောက်ကနေ မော့ကြည့်ပြီး
“ တကယ်လုပ်မှာလား..”
“ လုပ်မှာပေါ့..”
ပါးစပ်ကပြောနေပေမယ့် လက်က ပိပိအေမောင်းကြားလေးကို ပွတ်သပ်တာ မရပ်သလို အရည်စိုရွဲနေတဲ့ အပေါက်ဝလေးကို မထိတထိ ကလိပေးနေလိုက်တော့
“ အင်းးးဟင့်..မဖြစ်သင့်ဘူးထင်တယ်နော် ဟူး…”
“ မသိတော့ဘူးဗျာ”
စိုရွှဲနေတဲ့အပေါက်ထဲကို ခပ်သွက်သွက် လက်ခလည်နဲ့ ကစားပေးလိုက်တာ ယောက္ခမခမျာ
“ အိုးးအင်းးးဟင့်ဟင့်…ကွာ..ကျွတ်.ကျွတ်”
ညည်းသံမျိုးစုံနဲ့ အံကြိတ်ရင်း ခါးတွေ ကော့တက်လာတော့တယ် ။ပိပိအရည်တွေလဲ စိုရွှဲနေပြီ သူမရင်အစုံကလဲ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ မောဟိုက်နေတဲ့ သူမကိုကြည့်ရင်း မပွင့်တပွင့် ဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံ့နမ်းတော့ အထိအတွေ့နဲ့ ဝေးကွာနေတဲ့သူမ ကျုပ်အကျီကို ဆွဲချွတ်ဘောင်းဘီတွေပါ တခါထဲ ချွတ်ပေးပြီး။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကိုဆွဲယူ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းရင်း ကျောပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ထားပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတော့တယ်၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းတွေပြန်ပေးရင်း သူမပေါင်ကိုဟ ပိပိအပေါက်ဝကို ဒစ်မြုပ်ရုံလေးထည့်ပြီး အဝင်အထွက်လုပ်ပေးတော့ မော့ကြည့်ပြီး
“ အင့်…ဟင့်..ဘယ်လိုလေးလဲကွာ…မထည့်သေးဘူးလား”
“ ဖြေးဖြေးပေါ့ ”
“ ဟွင့်..အွင်…ရှီး.”
“ မင်းအရမ်းတတ်တာပဲကွာ…”
ညည်းပြောလေးနဲ့ဆိုရင်းက နှုတ်ခမ်းကို တချက်စုတ်နမ်းပြီး “ဟျောင့်လေးရယ် ထည့်လိုက်ပါတော့ကွာ”
“ အင်း ထည့်တော့မယ်နော်..”
“ အင်းးလို့ဆို”
ညုတုတုလေသံက အသဲယားစေတယ် အဲ့ဒါနဲ့ သူမပိပိထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်တော့တယ်။
“ အ့…အားးရှီးးဟျောင့်လေးရာ..အွင်းး.”
ငပဲကို အဆုံးထိပြန်ထုတ်ပြီး ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်တဲ့အထိ ဆောင့်ထည့်လိုက်တဲ့အချိန်
“ အားးအဟင့်..ဟင့်.. သေပါပြီကွာ အရမ်းပဲ”
ပုံမှန် တချက်ချင်းဖြေးဖြေး ဆောင့်လိုးပေးတာ နှစ်ယောက်လုံး ချွေးတွေရွဲနေသလို ယောက္ခမပိပိလဲ အရည်တွေနဲ့စိုရွှဲနေပြီ အောက်ကနေ ခါးတွေကော့ကော့ပေးရင်း ပြန်ဆောင့်ပေးနေတဲ့ ယောက္ခမနဲ့ကျတော် အပေးအယူတွေ မျှနေကြတာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်း ကြမ်းသထပ် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ထည့်တော့ သူမကလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေကော့ပေးပြီး ကျုပ်ပုခုံးကိုင်ရင်း ပြန်ပင့်ပေးတာ
“ အားးဟျောင့်…ရှီးး…အွင့်..အွင့်…ဟင့်…ဟင့်…မင်းး…မင်းပြီးတော့မှာလားဟင်….”
“ အင်းးပြီးတော့မယ် အတူတူပြီးမယ်နော်”။
“ အင်းးး”
ယောက္ခမက ပေါင်ကိုထပ်ကားပေးတော့ တံကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ထဲ လက်ထောက် ထည့်ကားရင်း အားကုန်တရပ်စပ် စက်သေနတ်ပစ်သလို ပစ်ဆောင့်ထည့်တော့တာ
“ အားးးအားးအားးအို့…အင့် အင့် အင့်..ဟင့်ဟင့်ဟင့်…အိုးးးဟျောင့်လေး..ဟျောင့်လေးး…အရည်တွေအများကြီးထွက် အင့်..အင့်….လာပြီ..အ့..အ့..”
မနားတမ်းဆောင့်ထည့်ရင်းသုတ် ရည်တွေကို သားအိမ်ထဲပန်းထည့်ရင်း ယောက္ခမရင်ခွင်ထဲမှာ အမောဖြေရင်း မှေးနေတော့တယ် ။သူမလက်နဲ့ ဆံပင်တွေကို ဖွဖွသပ်ပေးပြီး
“ အရမ်းတတ်တဲ့ကောင်လေး င့ယောင်္ကျားတောင် မင်းလိုမတတ်ဘူး သိလား…”
“ ဟုတ်လား ဒီညက မနေ့ညက ထပ်ပိုကောင်းတယ်”။
“ ဟမ်…လူလည်လေး လုပ်ပြီး သူမဟုတ်သလိုပဲ အလုပ်မခံတာကြာတော့ ကျင်စပ်စပ်ဖြစ်တော့ ထင်တော့ထင်သား မသေချာလို့ ဟွင့်..”
“ အခုသေချာပြီလေ”
“ ထပ်ပြီးသေချာအောင် ဒီမှာပဲ အိပ်တော့မယ်နော်”
“ ဘာမှလဲမဆိုင်ဘူး အိပ်နဲ့ကွာ”
“ အိပ်မယ်ကွာ”
ပြောရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းပစ်လိုက်တော့
“ အဲကွာ…ဟျောင့်လေး..လူဆိုးလေး..အွင့်..ဟင့်..”
အဲ့လိုနဲ့ ယောက္ခမအခန်းမှာ နှစ်ပါးသွားကကြပြီး နေ့ထမင်းစားပြန်ရင် အရင်က အိမ်မကပ်တဲ့ယောက္ခမ ထမင်းပွဲနဲ့ စောင့်နေတတ်ပြီး ရုံးမပြန်ခင် အခန်းထဲမှာ အကြောလျော့ပေးနေကြဆိုတော့ သူမမျှော်နေတတ်ပြီ။ နေ့ဆို မိန်းမက အလုပ်သွားတော့ နေ့မှာမယား ညမှာခိုးစား အဖြစ်နဲ့….။
........................................♡♡♡.....................................
ပြီးပါပြီ။
