ရှုပ်ထွေး ပွေလိမ် အချစ်အိမ် အပိုင်း ( ၇ )
ရေးသားသူ - သရဲလေး @ မြကျွန်းညို
နှစ်ယောက်သား မျက်နှာသစ် ရေချိုးပြီးတော့ အဝတ်စားတွေကို ဝတ်လိုက်ကြတယ် ။ မသီရိက မိတ်ကပ်တွေလူးပြီး မျက်မှန်လေးကို တပ်လိုက်တော့ ချစ်စရာကောင်းပြီး အရမ်းလှသွားတယ်လို့ မြင်လာတယ် ။ အဖြူရောင်မှာ အနီးရောင် ပန်းပွင့်တွေပါတဲ့ ဝမ်းဆပ်ကို ဝတ်လိုက်တော့ ရင်ခုံသံတွေ မြန်သွားပြီး သူ့ကို အနမ်းပေးတော့ သူက အနမ်းခံပေးပြီး
“ ဈေးသွားရအောင် မောင်ရယ် နော် ” လို့ ပြောတယ် ။ သူ့လက်က ဆိုင်ကယ်သော့ကိုယူပြီး အိမ်အောက်ကနေဆိုင်ကယ်ကို ထုတ်ကာ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ဆွဲခြင်းလေးကို ကိုင်ကာ သူက အနောက်နေတက်ပြီး ခါးကိုဖက်ကာ လိုက်လာတယ် ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်မှာလည်း အရမ်းကို ကြည်နူးမိသလို ၊ သူ့ကို စပြီးတော့ ချစ်သွားတယ် ။ ဈေးထဲမှာလည်း ကျွန်တော့် လက်ကိုဆွဲပြီး
“ မောင် ဆိတ်သားစားလား ၊ မောင်ဘာကို ထပ်ဝယ်ရမလဲ ၊ ဒါရော မောင် ကြိုက်သလား ” မေးကာ ဈေးဝယ်နေတာကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ဟာ သူကိုဈေးထဲမှာ ဖက်မနမ်းမိအောင် စိတ်ထိန်းကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ရတယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ကို ပြန်သွင်းပြီးတော့ အိမ်အပေါ်ထပ်ကို အမြန်ဘဲ ပြေးတက်သွားတယ် ။ အဝတ်စားလှဲနေတဲ့သူ့ကို အနောက်ကနေဖက်ကာ နမ်း လိုက်တယ် ။ မသီရိက
“ မောင် ထမင်းချက်ပြီးအောင် စောင့်အုံးကွယ် နော် ” လို့ အသံလေးချိုသာစွာနှင့်ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်ဟာ အခုလိုမျိုးချစ်စိတ်တွေ ဖြစ်လာကာ အနမ်းပေးခဲ့တာ အန်တီမေ ဆိုပေမဲ့လည်း မသီရိကို ချစ်တဲ့စိတ်နှင့် တအားကိုကွာတာကို ခံစားမိတယ် ။ မသီရိဟာ အိမ်နေမို့ အနက်ရောင်ထမိန် ပါးပါးလေးကို ဝတ်ပြီး ဘော်လီမဝတ်ဘဲ ပန်းရောင်ဆွဲသား တီရှပ်လေးကို ဝတ်ကာထမင်းချက် ဖို့ ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်စားလှဲကာ စွတ်ကျယ်နှင့်ရှောပန်ဝတ်ကာ မသီရိဆီကိုသွားတယ် ။ မသီရိက ထမင်းအိုးတည်ပြီးလို့ ဆိတ်သားကိုချက်မလို့ဆေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ မသီရိက ပြုံးပြီး
“ မောင် ဂျင်းနည်းနည်း ထောင်းပေးအုံးကွယ် ” လို့ ပြောကာ ဆိတ်သားကို ချက်မယ့်အိုးကို တည်ကာ ဆီအနည်းလောင်းထည့်ကာ ကျွန်တော်ထောင်းထားတဲ့ ဂျင်းကို ယူပြီးတော့ ချက်တော့တယ် ။ ချက်ပြုတ်နေတုန်း တင်လေး တစ်နိမ့်တိုင်း တစ်ချက် တုန်ခါသွားတာကို ကြည့်ပြီးတောင့် သူ့ချက်ပြီးချိန်ကို စောင့်ပေးကာ သူခိုင်းတာတွေကို ကူလုပ်ပေးတယ် ။ အားလုံးချက်ပြုတ်ပြီးမှဘဲ သူကလက်ကို ဆေးပြီး ကျွန်တော့ဘက်ကိုပြုံးကာ လှည့်လာတယ် ။ သူ့ကိုဆွဲလိုက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်မှာ ခိုင်ကာ နုတ်ခမ်းချင် ကစ်ဆင်ပေးကြတယ် ။
သူ့ရဲ့အကျႌကိုလှန်တင်ပြီး နို့စိုနေတုန်းမှာ အိမ်အောက်ကနေ ဆရာမနှင့် ခယ်မလေးတို့က ခေါ်ကာ အိမ်အပေါ်ကိုတက်လာကြတယ် ။ ဆရာမက သူ့အိမ်သော့ကိုပေးကာ သူနှင့်ခယ်မလေးက တရားစခန်းဝင်မလို့ ပြောတယ် ။ ခယ်မလေးပါ အတူဘဲ တရားစခန်းဝင်မယ် အဲ့ကြောင့် သူ့အိမ်ကိုလည်း ဂရုစိုက်ပေးဖို့ပြောကာ ပြန်သွားကြတယ် ။ သူတို့သွားမှဘဲ သူတို့လာလို့ သီးသန်းထိုင်နေတဲ့ မသီရိကို ဆွဲကာ အနမ်းပေးပြီး ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းတယ် ။
“ ဒီတစ်ခါကော့ ဘယ်သူလာမလဲမသိကွယ် ” လို့ပြုံးကာ မသီရိကပြောတယ် ။ “ ဘယ်သူဘဲလာလာဗျာ ၊ ဒီအတိုင်းဘဲနေရမယ် ” လို့ မသီရိကိုပြောပြီး သူ့ရဲ့နို့ကိုပြန်စို့လိုက်တယ် ။ “ မောင် အခန်းကိုသွားရအောင် နော် ဒီမှာဆိုရင် လူတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ် ”
လို့ ပြောပြီးတော့ ကျွန်တော့် လက်ကိုဆွဲပြီးတော့ အိပ်ခန်းဆီကိုသွားကြတယ် ။ အိပ်ခန်းကိုလည်း ဝင်တော့ မသီရိကပြတင်းပေါက်ပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကိုပြန်သွားကာ သင်္ကြန်သီချင်းကို ဖွင့်ပြီးအခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာတယ် ။ အဝတ်စားတွေ အကုန်ချွတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် ဆီ ပြုံးကာ လျောက်လာတယ် ။ သူကလည်း အကျႌရော ထမိန်ပါ ချွတ်ပြီးမှာ ကျွန်တော့်ဖက်ကာ အနမ်းပေးတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း ပြန်နမ်းပြီးတော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်ကိုလက်နှင့်ပွတ်သပ်ကာ နို့တွေကို တစ်လုံးချင်းစီ စို့ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ညီးသံလေးတွေထွက်လာပြီး ကျွန်တော့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ကာပေးတယ် ။ကျွန်တော်လည်း သူ့နို့စို့ပေးတာရပ်ပြီး သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းတစ်ခါပေးပြီးမှာ သူ့ရဲ့အဖုတ်ဆီကို ဆင်းသွားတယ် ။ သူ့ရဲ့ အဖုတ်နုတ်ခမ်းလေးကို ဖြဲပြီးတော့ လျာဖျားလေးကိုစုပြီး အထဲကိုသွင်းလိုက်တယ် ။ “ အိုး.... ” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ငုံကာ စုပ်လိုက်သလို အစေ့လေးကိုလည်း လျာလေးနှင့်ကလော်ကာ ကစားပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...အား..ရှီး.. ” ညီးသံလေးက အပြင်က သင်္ကြန်နှင့်အတူ အရမ်းကိုစိတ်ကြွစေတယ် ။ မသီရိက ကျွန်တော့်ကို အပေါ်သို့ဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်းအနမ်းပေးတယ် ။ ကျွန်တော့ကိုပက်လက်နေခိုင်းပြီး လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးပြီး ဒစ်ဖျားကိုငုံစုပ်ပေးတယ် ။ ဒစ် ရဲ့အကွဲကြောင်းလေး ကိုလျာဖျားလေးခွဲလိုက် ဒစ်ကိုလျာနှင့်စက်ဝိုင်းလှည့်ကာ စုပ်ပေးတော့တယ် ။
ကျွန်တော်လည်း “ အား...ရှီး...မမ...ရပ်လိုက်တော့... မပြီးချင်သေးဘူးဗျာ ” လို့ ပြောလိုက်မှ သူက ပြုံးကာနုတ်ခမ်းကို လက်နှင့်သုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် အပေါ်မှာခွထိုင်တယ် ။ လက်ကလီးကိုကိုင်ကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာတေ့ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းဘဲ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ သူ့အဖုတ်က အရည်တွေစိုကာထွက်နေလို့ ကျပ်နေပေမဲ့လည်း အဆုံးထိကိုရောက်အောင် ဖိကာထိုင်ချလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်.. ” လို့ညီးပြီး ကျွန်တော့လက်ကိုဆွဲပြီး ၊ သူ့ရဲ့နို့တွေဆီကို ပို့ပေးတယ် ။ အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်ကနေပင့်ကာ ပြန်လိုးပေးတယ် ။
“ အား...ရှီး....မောင်ရယ်... အား...ရှီး..အား...အား...အား... ” လို့ ညီးရင်းနှင့်အပေါ်ကနေ မြင်းစီးတာမြန်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုဆွဲယူကာ ကစ်ဆင်းပေးပြီး အောက်ကနေ မြန်မြန်ပင့်ကော်ကာ ဆောင့် လိုးပေးလိုက်တော့တယ် ။ အပြင်က သင်္ကြန်သီးချင်းကြောင့်ဘဲ ကျွန်တော်နှင့်မသီရီတို့ လွတ်လပ်စွာညီးပြီးဆောင့်လိုးလိုက်ကြတာ မသီရိအရင်ပြီးသွားတယ် ။
သူ့ကိုနောက်ထပ် (၁၀) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှဘဲ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတော့တယ် ။ နှစ်ယောက်သားတင်းတင်းဖက်ထားလိုက်ပြီး အမောဖြေကာ မှိန်းနေလိုက်ကြတယ် ။ နှစ်ယောက်သား ရေအတူချိုးပြီး ထမင်းစားကြကာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ Vd ကြည့်ကာ နေလိုက်ကြတယ် ။ “ သီရိရေ သီရိ ” လို့ အော် ခေါ်ပြီး မသီရိရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်လာကြတယ် ။ သူတို့တွေ စကားပြောတာကို နားမထောင်တော့ဘဲ Vd ကိုဘဲ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေလိုက်တော့တယ် ။ မသီရိ သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်တော့ သူတို့ နုတ်ဆက်မှဘဲ ပြန်ပြီးနုတ်ဆက်လိုက်တယ် ။
မသီရိက ကျွန်တော့် ဘေးကထိုင်တော့ ကျွန်တော် လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်တင်ကာ ဇာတ်ကိုကြည့်တယ် ။ မသီရိက
“ မောင် မနက်ဖြန်ကားနှင့်လည်ဖို့ သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်တယ် ၊ မောင်နှင်မလည်း လိုက်မှာလို့ပြောလိုက်တယ် ။ မနက်ဖြန်တစ်ရက် သွားလည်ရအောင်နော် မောင် ” လို့ သူက ပြောတော့ “ လည်မှာပေါ့ မမရယ် ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ “ မောင် မမ ထမင်းသွားချက်အုံးမယ် ၊ မောင် ဆက်ကြည့်လေ ” လို့ ပြောပြီး ထမင်းချက်ဖို့ ထွက်သွားတယ် ။
................................................................................................
အခန်း (၁၈)
Vd ပြီးခါနီးပေမယ့် ဆက်မကြည့်တော့ဘဲ စက်တွေပိတ်ပြီး မသီရိဆီကို သွားလိုက်တယ် ။ မသီရီက “ ဆာနေပြီလား မောင် ” လို့ မေးတော့ “ အင်း ဒါပေမဲ့ ဗိုက်ဆာတာ မဟုတ်ဘူး မမ ” လို့ ဖြေလိုက်တော့ မသီရိက “ ဟင်း.. မောင်နော်..ညတောင် မရောက်သေးဘူး ၊ ရေမြန်မြန်ချိုးမမလည်း ချက်ပြုတ်ပြီးရင် ရေချိုးမယ် ၊ ပြီးရင် ထမင်းစောစော စားကြတာပေါ့ မောင် အရင်ရေချိုးထား ” လို့ ပြောကာ နွေးထားတဲ့ အိုးကိုထုတ်နောက်တစ်အိုးထပ်တည်ကာ ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတယ် ။
ကျွန်တော် ရေချိုးဖို့ ပုဆိုးနှင့်မျက်နှာသုတ် ပု၀ါကို ထုတ်ပေးတယ် ။ သူလည်း အဝတ်စားတွေ လှဲကာ အစိမ်းရောင် ထမိန်အနွမ်းကို ရင်သျားကာ နောက်ထမိန် တစ်ထည်ယူကာ ရေချိုးခန်းကို အတူသွားပြီး ကျွန်တော့်ကိုအရင် ရေချိုးခိုင်ကာ သူက နွေးထားတဲ့အိုးတွေပြီး မီးပိတ်လိုက်တယ် ။
ကျွန်တော် ရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ရေစိုနေတာတွေကို သုပ်ပေးပြီး အဝတ်လှဲကာစောင့်နေဖို့ပြောတယ် ။ ပြီးတော့မှ သူရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ကာ ရေချိုးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်စားတွေလှပြီးညအိပ်ရာကနေ မှိန်ပြီးတော့ နေလိုက်တယ် ။
မသီရိ တက်လာပြီးတော့ ရေတွေကိုသုတ်ပြီး သနပ်သွေးနေတာကို ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ သနပ်ခါးကိုမျက်နှာကိုအရင်လူးကာ ပါးကွက်ကျားလေး ကွက်လိုက်တယ် ။ ပြီးမှ ထမိန်ရင်သျားကို ဖြေပြီး သနပ်ခါးကိုယူကာ သူ့ရဲ့ နို့တွေကိုပါ လူးလိုက်တယ် ။ ပြီးမှဘဲ အဝတ်စားတွေပြန်ဝတ်ကာ ဆံထုံးကိုဖြေချလိုက်တယ် ။ ခါးအထိရှည်တဲ့ ဆံပင်အဆုံးမှာ ဖင်ကကော့ပြီး ဆံပင်ကို ထပ်မရှည်ရအောင် တားထားသလား ထင်မိတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြပြီး “ မောင် လာလေ ထမင်းစားရအောင် ” လို့ ပြောကာ လက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ရာကနေ ထူပြီး ထမင်းစားခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။ သူပြင်ဆင်ချိန် ကျွန်တော်ကလည်းကူကာ လုပ်ပေးတယ် ။ “ ချစ်စရာကောင်းတဲ့မောင် ”လို့ ပြောပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဆိတ်သားဟင်းကို များများထည့်ပေးတယ် ။
တကယ်တော့ ကျွန်တော်က ဆိတ်သားနှင့်အမဲသားကို မစားဘူးဗျ ၊ စားပြီးရင် အနံ့က စွဲကျန်လို့ မစားတာ မသီရိချက်ပေးတာကို စားတယ် ။ မသီရိက “ ဒါက သွေးအားပြည့်တယ် များများစား ” ဆိုလို့ စားတော့တယ် ။ နှစ်ယောက်သား စားသောက်ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ကို ထွက်ကာ TV က လာတဲ့ သင်္ကြန်ဇာတ်ကားကို ကြည့်ကြတယ် ။ ပြီးမှအိပ်ရာဝင်ကာ သူကို့ အနမ်းပေးလိုက်တယ် ။ သူက အနမ်းပြန်ပေးကာ “ မောင် မနက်ဖြန် စောစောထရမှာ ၊ မနက် အာရုံဦးမှဘဲ လုပ်တော့ကွာ ” လို့ ပြောတော့ နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီးစောစော အိပ်လိုက်ကြတယ် ။
နောက်နေ့ မနက်မှာတော့ ကျွန်တော့်ကို မသီရိက လီးစုပ်ပြီးတော့ နိုးတယ် ။ ကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းပြီးတော့ သူအပေါ် ကနေခွကာ မြင်းစီးသလိုမျိုး မနှေးမမြန်လေး စလိုးပေးတယ် ။ သူရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကစားပြီးတော့ သူလိုးတာကို အောက်ကနေ ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ကိုလှဲပြီးတော့ ဒေါဂစ်ပုံစံပြောင်းကာ မြန်မြန်ဘဲဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...မ ပြီးတော့မယ်... အား.... မြန်မြန်...အား...ရှီး...မောင်ရယ်....အား...အား...အား.. ” ညီးရင်း မသီရိပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပြီးသွားတော့တယ် ။
သူနှင့်အတူ အမောဖြေကာ လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲကနေ မထုတ်ဘဲ မှိန်းကာ နေလိုက်ကြတယ် ။ မနက် (၆) နာရီမှာတော့ အတူထကြပြီး ရေချိုးမျက်နှာသစ်ကာ မနက်စာကို အတူစားကြတယ် ။ မသီရိက မျက်မှန်လေးတပ်ပြီး ထိုင်နေတာ သူက ဘာတွေ့းလဲတော့မသိဘူး ၊ “ မောင် လိုက်ခဲ့ ဒီဇိုင်းတွေပြောင်းပြီး အပြတ်ကဲကြမယ် ” လို့ ပြောပြီး အိပ်ခန်းကိုခေါ်သွားတယ် ။
ကျွန်တော့် အတွက် သူဝယ်ပေးထားတဲ့ အထဲက ကျွန်တော့်ကို ဆွဲသား ဘောင်းဘီအနက် ၊ အပြာရောင်အကျႌလက်ရှည်ကို ထုတ်ယူကာ ဝတ်ခိုင်းတယ် ။ ကျွန်တော်ဝတ်ကာကိုကြည့်ပြီး သူမှတ်ချက် ပြုတယ် ။ “ မ ထင်တာမှန်တယ် မောင် ၊ ဒီအရောင်တွေ မောင်နှင့်ဆိုရင် အရမ်းလိုက်မှာလို့ တွေးခဲ့တာ တကယ်လိုက်တယ် ” လို့ ပြောပြီးတော့ သူက အပြာရောင်ဆွဲသား အကျႌဝတ်ပြီးတော့ အနက်ရောင်စကပ်ကိုထုတ်ပြီးကျွန်တော်နှင့်အဆင်တူအောင်ဝတ်လိုက်တယ် ။
ပြီးတော့မှ သူက ပြုံးပြီး “ မောင် အပြတ်ကဲကြစို့ ” လို့ ပြောကာ မသီရိရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ လာခေါ်တာကို စောင့်လိုက်ကြတယ် ။ ကားရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာ မသီရိက တိုးတိုးပြောတာက “ မောင် မကို အနောက်ကနေဖက်ပြီးနေနော် ....မ မပြောသမျှ ဘာမှမလုပ်ရဘူး ” လို့ ပြောတော့ “ ဟုတ် မ ” လို့ဘဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
အသစ်ဝယ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ကို ယူပြီးတော့ မသီရီသူငယ်တွေ လာခေါ်တော့ အတူကားပေါ်တက်လိုက်ကြတယ် ။ ကားပေါ်ကိုရောက်တော့ မသီရိ အနောက်မှာဘဲ ကပ်ကာနေလိုက်တယ် ။ ကားစထွက်ပြီး နောက်တစ်ယောက် ထပ်ခေါ်မှာလို့ နေရာပြောတော့ အောင်တိုးရဲ့အိမ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။
အောင်တိုး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အောင်တိုးက ကားပေါ်တက်လာပြီးတော့ မသီရိသူငယ်ချင်း ချစ်သက်ဝေရဲ့ နောက်မှာရပ်ကာ စကားတိုးတိုးပြောပြီး ရယ်တာ တွေ့လိုက်တယ် ။ ရေတွေပက်လို့ “ ဟေး....” လို့ အော်ကြတာလည်း အရမ်းကို ပျော်စရာကောင်းတယ် ။ နောက်ထပ်ရင်ခုံစရာက ဘေးက ရေစိုပြီးလှနေတဲ့ မမတွေဖင်က ရင်ခုန်စရာဖြစ်လို့လီးတောင်လာခဲ့ရင် မသီရိကလီးကို သူ့ဖင်နှင့်ဖိကာပွတ်လေဘဲ ၊ အံကြိတ်ကာ လိမ့်ခံရတယ် ။
ကျွန်တော်တို့ မြို့က ငယ်တော့ တစ်နာရီ အကြာမှာ အကုန်စုံသွားလို့ အနီးက နောက်တစ်မြို့ဆီ ခရီးဆက်ကြတယ် ။ အရက်နှင့်ဘီယာ ဝယ်လာတာ ရောကာသောက်ကြတယ် ။ နောက်တစ်မြို့ထဲဝင်ချိန်က ထမင်းစားချိန်မို့ထမင်းစားဖို့ အချိန် မိနစ် (၃၀) သတ်မှတ်လိုက်ကြတယ် ။ အားလုံးထမင်းစားပြီး အနားယူချိန်မှာ အလေးအပေါ့ စွန့်ကြတယ် ။
ကျွန်တော် အသွား မသီရိနောက်ကနေကပ်ပြီး “ မောင် စိတ်ထိန်းနော် ညမှ စိတ်ကြိုက်လုပ်.” ပြောကာ မိန်းမ အိပ်သာဘက်ကို သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်သာထဲကို ဝင်လိုက်ကာ သေးပေါက်ပြီး ပြန်အထွက်မှာ အောင်တိုးနှင့်တွေ့တယ် ။ သူလည်း အိမ်သာထဲကအထွက်မို့ ဆုံကြတာ သူက
“ မချစ်သက်ဝေကို ငါ အရမ်း ခိုက်သွားပြီကွာ ၊ သူ့အနောက်က လီးကို ထောက်တာ ပြန်ပြီးတော့ ဖင်ပွတ်ပေးတယ် ၊ ငါလည်း အိမ်ပြန် မရောက်နိုင်တော့ ဒီမှာဘဲ ဂွင်းထုကာ သားသမီးကို ပန်းလိုက်ပြီကွာ ” လို့ ရယ်ကာပြောတယ် ။
သူနှင့်အတူဘဲ စားသောက်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်တော့ လူတွေစုံနေပြီ ၊ အကုန်ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီးတော့ နောက်တစ်မြို့ထဲကို ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ မိန်းမမကလည်း ဖင်နှင့်ဖိကာ ပွတ်ပြီးကြိတ်လို့ ဖီးတက်နေတာ အောင်တိုးတို့အတွဲကို ကြည့်မှ ပိုဖြစ်ရတယ် ။ ကားလှုပ်တာက နည်းနည်း အောင်တိုး ဖင်က များများလှုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ညနေမှ ပြန်ခဲ့ကြပြီး ကျွန်တော်တို့ လင်မယားကို အရင်ဆုံး ပို့ပေးကြတယ် ။ အိမ်ထဲလည်းရောက်တော့ သူရောကိုယ်ပါ ခိုက်ခိုက်တုန်နေကြပြီ။ ရေပက်ခံ၊ ကားလေတိုးတော့ မချမ်းဘဲ နေပါ့မလား ။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်ကိုယ်စီ လှဲလိုက်ကြတယ် ။ မင်္ဂလာ လက်ဖွဲထဲမှ ာပါတဲ့ အရက်ပုလင်း (၃) လုံးထဲကနေ တစ်လုံးကိုယူပြီး ဖောက်လိုက်တယ် ။ မသီရိရောက်လာပြီး အနားမှာထိုင်ကာ
“ မလည်း သောက်ချင်တယ် မောင် ခွင့့်ပြုလား မောင် ” လို့ ပြောတော့ သူ့ကို “ ဒါက မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့လေ မရဲ့ မတစ်ဝက် မောင်တစ်ဝက်ပေါ့ ” လို့ ပြောတော့ သူက ပါးကို အနမ်းပေးပြီး သူချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေကို ပြန်နွေးလိုက်တယ် ။
သူပြန်လာတော့ ဆတ်သားခြောက်ကို ဆီစိမ်ထားတာကို ချပေးတယ် ။ သူက “ မောင် အရက်သောက်ရင် မက ဘေးကနေ အဖော်ပြုပေးမယ် ၊ မောင့်အတွက် အမြည်လုပ်ပေးမယ် ၊ မောင် အရက်သောက်တာများရင် မက ထိန်းပေးမယ် ” လို့ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်ဟာ သူ့ကိုအချစ်တွေ ပိုတိုးတိုးလာတယ် ။ ဖြစ်နိုင်ရင်ရန်ကုန်ပြန်ပြီး အန်တီမေတို့ကို ကျွန်တော် အလုပ်ထွက်မယ်ဗျာ လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
အန်တီမေက သူ့မှာ ကျွန်တော့ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ပြောလို့သာ သူ့ကို ကလေးနှင့်ပြစ်မထားခဲ့ချင်လို့ သာ ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေတယ် ။ မသီရိဟာ အရက်တစ်ခွက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်တယ် ။ သူက နှာခေါင်းကိုပိတ်ပြီးတော့ အတင်းကိုသောက်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သူက နောက်တစ်ခွက်ကို ထပ်ဖြည့်ပြီး ထပ်သောက်လိုက်တယ် ။ “ အား.. အခုဘဲ အပူဓါတ်ရတယ် ”လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ဘေးမှာထိုင်ကာ “ မောင် မ ဝန်ခံစရာတစ်ခုရှိတယ် ” လို့ ပြောကာ သူ့ရဲ့ ဖုန်းကနေ Fb ဖွင့်ပြီး အကောင့် နှစ်ခုကို ပြတယ် ။ တစ်ခုက အော်ဖီရှယ် ဖြစ်ပြီး ၊ နောက်တစ်ခုက ဖိတ်ဖြစ်တယ် ။ အဲ့ဖိတ်က လိင်ကိစ္စတွေ ရှိတယ် ။ သူက ကော်ပီယူပြီး ပြန်တင်တယ် ။ ဖော်လိုတွေများပြီး ၊ မတ်ဆေ့တွေ တ..တိန်..တိန်..နှင့်ကို ဖြစ်နေတယ် ။
“ မောင် မ က အဲ့လို အမှားရှိတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ မရဲ့ပထမဦးဆုံး လုပ်ခွင့်ရသူက မောင်ပါ မ ကို ခွင့်လွတ်လာဟင် ” လို့ သူက ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော် ဆွံအ သွားခဲ့တယ် ။ သူ့အမှားက အမှားမှမဟုတ်တာ လူတိုင်းမှာ သွေးနှင့်ကိုယ် ၊ သားနှင့်ကိုယ်ဘဲ လေ ကျွန်တော်ကမှ အမှားများတာကို မပြောရဲလို့ ငြိမ်နေတာ သူက ဝမ်းနည်းလို့ ငိုတော့ ကျွန်တော်ဟာ သူ့ကိုဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်ကာ အန်တီမေနှင့်ကျွန်တော် အချစ်လွန်ပြီး အန်တီမေမှာ ကိုယ်ဝန် ရှိနေပြီဆိုတာ ပြောပြလိုက်တယ် ။
နောင်ကို ထပ်ပြီးတော့ မမှားဖို့ ကြိုးစားနေမယ် လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တော့တယ် ။ ယောကျ်ား ၊ မိန်းမတို့မှာတကယ်ချစ်ရင် ချစ်သူမျက်ရည်ကျတာကို မခံစားနိုင်ကြဘူး ဆိုတာကို ယုံကြည်ခဲ့ရတယ် ။ မသီရိက ကျွန်တော့ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ ပါးကိုအနမ်းပေးတယ် ။
သူက “ မ ခွင့်လွတ်တယ် မောင် ၊ မနှင့်မောင် ရှေ့ဆက်မယ့်ခရီးမှာ ပျော်ပျော်ဘဲ ခရီးဆက်ရအောင်ကွယ် ၊ အမှားနည်းအောင် မောင်လည်းကြိုးစား ၊ မလည်း ကြိုစားမေ နော် မောင် ” လို့ ပြောတော့ သူ့ကို ကျွန်တော်က ချက်ချင်းဘဲ ခေါင်းညှိတ်သလို ဟုတ် မ လို့ တန်း အဖြေပေးလိုက်တယ် ။ “ မောင် မလေ မောင်လိုးတာကို Vd ရိုက်ပြီး ပြန်ကြည့်ချင်တယ် ၊ Vd ရိုက်ရင်လည်း မောင်ရော ၊ မပါ မျက်နှာမပေါ်အောင် ရိုက်ပေးနော် .. နော် မောင်.. မလေ ကြည့်ချင်လို့ပါ မောင်ရာ နော် မောင် ” လို့ ပြောတော့ ခေါင်းညှိတ်လိုက်တယ် ။
မသီရိက သူ့ရဲ့ဆံပင်ကို အရှေ့ချကာ မျက်နှာကို ဖုံးလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် လီးကို စပြီးစုပ်တော့ ကျွန်တော်လည်း ဖုန်းနှင့်ထုတ်ကာ Vd ရိုက်ပေးတယ် ။ သူ စုပ်တာ ရပ်တော့ ကျွန်တော်လည်း ဗိုက်ကိုဘဲ ရိုက်တယ် ။ သူအပေါ်က ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းကာ လီးအပေါ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချတာကို ရိုက်ပေးလိုက်တယ် ။
သူက ညီးရင်းနဲ့ အပေါ်ကနေ မြန်မြန် ဆောင့်လိုးပေးတာကို ရိုက်ကာ သူပြီးမှဘဲ ကျွန်တော်က သူ့ကို ဒေါ့ဂစ်နေခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးပြီးပြီးသွားတယ် ။ စိတ်မှာလည်း ကျေနပ်အားရမိတယ် ။
သူနှင့်အတူ ကိုယ်တိုင်ရိုက်ထားတဲ့ ဟုန်မိတ်ကို အတူကြည့်ကြတယ် ။ မသီရိက “ မောင် သူများတွေကိုကြည့်တာထက် ကိုယ်တိုင်ဖြစ်ကိုကြည့်ရတာ ပိုပြီးတော့ ကောင်းတယ်နော် မောင် ” လို့ ပြောတော့ ပြုံးပြီး အင်း လို့ ပြန်ပြီးဖြေလိုက်တယ် ။ “မကို မောင် အရမ်းချစ်သွားပြီဗျာ ၊ ရန်ကုန်ကိုတောင် မောင် မသွားချင်တော့ဘူး ။ ဒီမှာဘဲ မနှင့်အတူနေပြီး အလုပ်လုပ်မယ် လို့ စဉ်းစားမိတယ် ” လို့ သူ့ကိုပြောတော့ သူက “ မလည်း မောင့်ကို မခွဲနိုင် တော့ဘူးကွယ် ၊ မောင် ဟိုမှာအခြေနေကြည့်ပြီး အလုပ်ထွက်ပြီး ပြန်ခဲ့ မမမှာရှိတဲ့ ငွေနှင့် ဒီမှာ အလုပ်ကြမယ် ” လို့ ပြောလာတော့ သူ့ကိုဆွဲကာ ဖက်ပြီးတော့ အနမ်းပေးလိုက်တယ် ။ သူလည်း အနမ်းကိုတုံပြန်ကာဖက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြတယ် ။
နောက်နေ့မှာတော့ သင်္ကြန်မလည်ဖြစ်ကြဘဲ အိမ်မှာဘဲ နေတြယ် ။ သင်္ကြန်တွင်းစားဖို့ကြို ဝယ်ထားတဲ့ ငါစည်ဘူးတွေဘဲ စားရတယ် ။ ဈေးသည်တွေလည်း မနက် (၁၀) ကျော်ပြီဆိုနှင့် အကုန်သိမ်း အိမ်ပြန်ကာ သင်္ကြန်မှာကဲ့ဖို့ တွေးကြလို့ ဘာမှမဟယ်နိုင်ဘူး ။ ညားကာစ ကြင်စဦးဇနီမောင်နှံတွေက ညမှာကဲ့သမျှ မနက်မှာ အိပ်ရာကတော်တော်နှင့် မလှုပ်ချင်ဘူး ။ ထပ်အိပ်ဖြစ်တော့ မနက် ၁၀ ကျော်မှ အိပ်ရာကနေနိုးကြတယ် ။
ကျွန်တော်နှင့်မသီရိလည်း ထို့အတူပါဘဲ ။ (၁၀) နာရီကျော်မှ နိုးကြတာရှိတာနှင့်ဘဲ နှစ်ပါးသွားလိုက်ရတယ် ။ ထမင်း ဟင်းတွေကို သင်္ကြန်သီချင်းဆိုညီးရင်းချက်နေတဲ့ မိန့်မကို ကြည့်ပြီး လင်ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်ကလည်း ဘေးကနေ ကူပေးတယ် ။ သူဆိုတဲ့ သီချင်းတွေကို လိုက်ဆိုပြီး အတူဘဲ ချက်ပြုတ်ကြတယ် ။
တကယ် မိန်းမရတဲ့ အရသာကို သိလာခဲ့ချိန် ၊ မိန်းမရဲ့ ခွင့်လွတ်မူကို ရရှိပြီးနောက်မှာ ကျွန်တော်ဟာ မသီရိမှ မသီရိဘဲ ဖြစ်လာခဲ့တော့တယ် ။ အကုန်ပြီးသွားမှဘဲ မသီရိနှင့်အတူ ရေချိုးခန်းထဲ ရေပက်ပြီးအနမ်းပေးကြတာလည်း တကယ်ကို စိတ်ကြည်နူးမိတယ် ။ ဘယ်အရာနှင့်မှ နှိုင်းမရတဲ့ ခံစားတွေက ပိုပြီး ကိန်းအောင်းလာခဲ့တယ် ။
အရင်တုန်းကတော့ ခိုးစားနေခဲ့ရတာ အန်တီမေနှင့်လည်း ခိုးတစ်ဝှက် နှင့်လွတ်လပ်မူကတစ်ဝှက်လို ဖြစ်နေခဲတာ အခုချိန်မှာ မိန့်မရတော့ လွတ်လပ်စွာဘဲ လိုးခွင့်ရသလို ၊ သူ့ရဲ့ လိုအင်ကို နုတ်ကနေပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း လိုးပေးတယ် ။ ကျွန့်တော်ပြောသမျှကို သူလည်း အဆုံးစွန်ထိကို ခွင့်ပြုပေးတယ် ။ အဲ့ဒါကဘဲ ကျွန်တော့်ကို သူ့ကိုချစ်ဖို့ကို ပိုတွန်းအား ဖြစ်စေခဲ့တယ် ။ အတူဘဲ တစ်အိမ်ထဲမှာ လင်မယားနှစ်ယောက်ဘဲရှိပြီး ၊ သူ့ရဲ့လိုအင် ကိုယ့်လိုအင်ကို ဖြည်းဆည်းပေးကြတာက ပိုပြီးတော့ပြည့်ဝလို့ သူ့ကို ပိုချစ်စေခဲတယ်ဗျ ။
ကျွန်တော်ဟာ စိတ်တွေပြောင်းလဲကာအန်တီမေဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့တယ် ။ မမ ကျွန်တော် မမတို့အလုပ်ကို မလုပ်ချင်တော့ဘူဗျာ လို့ သူဖုန်းကိုင်တာနှင့် ပြောလိုက်တယ် ။ သူက ခဏကွယ် ပြောကာ ဖုန်းချလိုက်တယ် ။ မသီရိက ဘယ်လိုလဲလို့ မေးကို မော့ကာ ဘယ်လိုလဲလို့ မေးတယ် ။ ကျွန်တော်က သူဖုန်းချသွားတယ် မ လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ စိတ်အေးအေးထားလိုက် မောင် ” လို့ဘဲ ပြောတယ် ။
တစ်မိနစ်အကြာမှာ အန်တီမေက ပြန်ပြီး ဖုန်းဆက်လာတယ် ။ ပြန်ထူးတော “ မောင် မမက အရမ်းလွမ်းတယ်ကွာ ၊ မောင့်မိန်းမကရော မမလို မောင့်ကို ချစ်လားဟင် ၊ မမလိုဘဲ မောင့်ကို ချစ်မှာ ယုံပါတယ် ၊ သူက ရုပ်မလှပေမဲ့ စိတ်သဘောထားပြည့်ဝမယ်လို့ မမထင်မိတယ် မောင်ရယ် မောင်အလုပ်မထွက်နဲ မောင်လာမှ မမ ဆက်ပြောမယ် မောင် ဒါဘဲနော် ” လို့ ပြောကာ ဖုန်းချသွားတယ် ။ ဖုမ်းစပီကာဖွင့်ကာ ပြောတာမို့ မသီရိလည်းကြားပြီး ဒေါသထွက်မယ် ထင်ပြီး မဝံ့မရဲနှင့်သူ့ကို ကြည့်တော့ သူက ပြုံးကာကြည့်ပြီးတော့
“ မောင့်ကို အရမ်းချစ်ပုံဘဲ ၊ မောင့်ကို မလည်း အရမ်းချစ်လို့ မောင်နှင့်အတူဘဲ ရန်ကုန်ကို လိုက်ခဲ့မယ် ၊ ပြီးမှဘဲ မ က မောင့်ကို မရဲ့စိတ်မှာ ရှိတာကို ပြောမယ် မောင်က မျပြာသလို နေပေးရင် မောင့်တစ်ဘဝလုံးမက မောင့်လိုအင်ဟူသမျှ ဖြည့်စည်းပေးမယ် ၊ မ ပြောတာ မောင်လုပ်မလားဘဲ ဆုံးဖြတ်ပါ ” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့ဘေးမှာ ကျွန်တော့် ကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ။
အချစ်ဆိုတာကို စတွေ့တဲ့သူက အချစ်ရဲ့ခိုင်းစေသမျှကို လိုက်လျောဖို့ အတွက် ချစ်တဲ့ မိန်းမ အမိန့်ကို လက်ခံလိုက်တော့တယ် ။ ကျွန်တော်က “ မ သဘော ” ပြောလိုက်တာနဲ့ မသီရိက ကျွန်တော့်ကိုဆွဲကာ ကစ်ဆင်းပေးတော့တယ် ။
ပြင်းပြင်းရှရှဘဲ ကျွန်တော့ကိုအတင်းနမ်းပြီး ပက်လက်လှဲကာ အပေါ်ကနေ အနမ်းတွေ ပေးတော့တယ် ။ ထမင်းစားပြီးအိပ်ရာထဲတန်းဝင်ကြလို့ သူက အပေါ်ကနေထိုင်တော့ “ ဟေ့ ” လို့ လေချဉ်တောင် တက်သွားတယ် ။ သူက “ မောင် အရမ်းချစ်တယ်ဟာ ၊ အရမ်း....အရမ်း...အရမ်းချစ်တယ်.. သိလား ” ပြောပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ရှပ်အကျႌကိုချွတ်ပြီး ပြောတယ် ။
ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီးတော့ လီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ ငုံစုပ်ပြီး ဆွပေးတယ် ။ မိန်းမ အပြစ်တင်တာကို ခံရမှာစိုးလို့ အိပ်နေတဲ့ လီးကို နွားမကြီးဆီကနေ နွားငယ်လေး နို့စို့သလိုဘဲ အသံတွေ မြည်အောင် စုပ်ပေးတော့တယ် ။ ရင်ခုန်သံတွေလည်း မြန်ပြီးတော့ လီးကလည်း မိုးပေါ်ချိန်ရွယ်နေတဲ့ အထိဖြစ်လာပြီးမှာ သူ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာဘဲ အကုန်ပန်းလိုက်တယ် ။ မသီရိက အကုန်မျိုချပြီးမှ “ ဒါက မောင့်ရဲ့ လူပျို ပါကင်ဘဲ ” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့်ရဲ့နို့တွေကိုစို့ပေးတယ် ။ စိတ်က (၁၆) နှစ် ကောင်လေးလိုဘဲ ခံစားရပြီး တစ်ခါမှမလိုးဖူးတဲ့သူလို ခံစားရပြီး လီးကနာက်တဖန်တောင်လာတယ် ။
သူ့ကို ဆွဲလှည့်ကာ သူ့ရဲ မျက်နှာနေရာ လပ်မကျန်အောင် နမ်းလိုက်တယ် ။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ကျောကို အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ကာနေပေးတယ် ။ သူ့ အဖုတ်ဆီကို ဆင်းပြီးတော့ လယ်ခလည် သွင်းပြီး မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးပြီး သူ့ရဲ့ အစေ့ကိုစုပ်လိုက်၊ သွားနှင့်မနာအောင် ကိုက်ကာ လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။
သူက “ အား... မောင်ရယ်... ” လို့ ညီးကာ ကျွန်တော့် ဆံကင်ကိုဆွဲုပြ ညီးကာပြီးသွားတယ် ။ မသီရိကို ပက်လက်နေခိုင်းပြီး ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ လီးကိုတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ကာ အဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ် ။ “ အား.. မောင်ရယ် ” လို့ ညီးသံလေးပေးကာ ကျွန်တော့ကို ခြေရောလက်ပါ တင်းတင်းဖက်ထားတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အနမ်းပေးပြီး မနှေးမမြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ သူကလည်း အောက်ကနေပင့်ကာပေးပြီး ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးသမျှကို ခံပေးတယ် ။ တစ်ကြိမ်ပြီးထားလို့ ကျွန်တော်ဟာ တော်တောနှင့်မပြီးနိုင်ဘဲ သူ့ကို ဒေါဂစ်ပုံစံနှင့် လိုးပေးတာ သူပြီးသွားတယ် ။ သူ့ကမှောက်ကာ အမောဖြေတော့ သူ့ရဲ့အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်ဘဲထပ်လိုးပေးတယ် ။ ခြေနှစ်ချောင်းပူးကပ်ပြီး မှောက်ပေးထားတဲ့ သူ့အပေါ်ကနေ လိုးရတာက အရမ်းဘဲအရသာတွေ့မိတယ် ။
မသီရိဆီကလည်း ညီးသံတွေပြန်ပြီးထွက်လာတယ် ကျွန်တော်က ပြီးဖို့လိုသေးလို့ မသီရိကိုဆွဲထူပြီး အပေါ်ကနေ လိုးခိုင်းတယ် ။ မသီရိကလည်း ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုမျိုး မြန်မြန်ဘဲစကော့ဝိုင်းလှည့်ကာ လိုးပေး ၊ မြင်းစီးသလိုမျိုး ထိုင်ထ မြန်မြန်လုပ်ပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး..မရယ်...ကောင်းလိုက်တာဗျာ..” လို့ ပြောတော့ သူက ပိုပြီးတော့ကို လုပ်ပေးတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့ကိုဆွဲကာ အောက်ကနေပင့်ကော်ပြီး လိုးပေးတယ် ။ “ အား...မောင်ရယ်... ရှီး..” လို့ မသီရိ ညီးပြီးတော့ အပေါ်ကနေ မြန်မြန်ဆောင့်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူလုပ်ပေး တာခံပေပြီး ပြီးချင်လာတယ် ။ သူ့ကိုဆွဲကာ လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ မြန်မြန် ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး..မောင်ရယ်... မမ.. ပြီးတော့မယ် ” လို့ ပြောကာ အောက်ကနေပင့်ပေးတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း ပြီးချပြီမို့ မြန်မြန်ဆောင့်ကာ ညီးရင်းနဲ့လိုးပေးလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်ပြီး အရည်တွေလိုက်မှဘဲ သူလည်းပြီးသွားတယ် ။ နောက်ထပ် (၅) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ သူ့အပေါ်ကနေ မှေးကာ အမောဖြေပြီးနေလိုက်တော့တယ် ။
နှစ်ယောက်သား အမောပြေတော့မှ အတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး TV က ဇတ်လမ်းကို နှစ်အတူ ထိုင်ကာ ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ မသီရိသူငယ်ချင်း ချစ်သက်ဝေနှင့်အတူ အောင်တိုး ရောက်လာကြတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက်က မနေ့ညက အိမ်မပြန်ကြဘဲ အောင်တိုးက မချစ်သက်ဝေကို ခေါ်ပြီး ကျွန်တော်တို့ သွားခဲ့တဲ့မြိုလေးဆီကို ခိုးပြေး တယ်လို့ ပြောပြတယ် ။ အောင်တိုးရော မချစ်သက်ဝေပါ ညကောင်းကောင်း မအိပ်ခဲ့ပုံ ရတယ် ။
သူတို့လင်မယားနှင့်အတူ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားဟာ စကားပြောကြ လ္ဘက်သုပ်စားကြ ၊ Tv ကြည့်ကြနှင့် ညနေ (၅) နာရီခွဲမှပြန်သွားကြတယ် ။ ထမင်းဟင်း အကုန်ချကာနွေးပြီးမှ မသီရိနှင့်အတူ လက်စုံစားကြပြီး ရန်ကုန်ပြန်ရင် မသီရိကိုပါလိုက်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မသီရိကလည်း လိုက်ဖို့ပြောကာ အဆင်ပြေရင်အလုပ် ထွက်ပြီး ဒီမြို့လေးမှာဘဲ နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။
အဲ့နေ့က အိပ်ခါနီးမှာ မသီရိနှင့်ကျွန်တော် တစ်ကြိမ်ထပ်လိုးကြတယ် ။ သူနှင့်ကျွန်တော် ထမင်းချက်ချိန်အိပ်ချိန်ကလွှဲရင် ကျန်တဲ့အချိန်က အချစ်စစ်ပွဲဖြစ်တော့တယ် ။ သူလည်းအရှုံးမပေး ကျွန်တော်လည်းအနိုင်မခံနှင့် တိုက်ပွဲဖြစ်ကြတာ အချစ်တွေပိုတိုးလာခဲ့သလို သူ့ရဲ့ ဆန္ဒ ကိုကျွန်တော်လိုက်လျောသလို သူလည်း ကျွန်တောဆန္ဒကို လိုက်လျောပေး တယ် ။ သင်္ကြန်ပြီးတဲ့နောက်မှာ မသီရိနှင့်ကျွန်တော်ဟာ ရန်ကုန်ကိုသွားကြတယ် ။
ကျွန်တော်နှင့်မသီရိက ဦးလေးဒေ့ဗစ်နှင့်အန်တီမေဆီဝင်သွာားကြတယ် ။ သူတို့ကို ကျွန်တော်က “ အလုပ်ထွက်မယ် ” ပြောတော့ သူတို့က“ မထွနဲ့အုံး မင်းတို့လင်မယားနေဖို့ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမယ် ..” လို့ ပြောကြတယ် ။ မသီရိကိုကြည့်တော့ ခေါင်းညှိတ်ပြလို့ ကျွန်တော်လည်း လက်ခံလိုက်တယ် ။ ကားပေါ်ကနေ အထုတ်တွေကို အခန်းထဲ မသွင်းသေးဘဲ သူတို့ကိုအရင်ဦးဆုံးသွားပြောတာမို့ မသိဘူးလေ ။ အခန်းထဲကိုဝင်ကြည့် လိုက်တော့မှ လင်မယားအိပ်ကုတင်နှင့် ဆော်ဖာ (ဆိုဖာ) ထူထူကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
အထုတ်တွေကို အိပ်ကုတင်ဘေးမှာထားပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားအမောဖြေကာ မှေးပြီးနေလိုက်ကြတယ် ။ တံခါးလာခေါက်တော့ ဖွင့်ပေးလိုက်တာ အခန်းထဲကို ဘီရိုတစ်ခုကို လာသွင်းပေးတယ် ။ အန်တီမေက လာပို့တဲ့ ကောင်လေးတွေကို ငွေရှင်းပေးပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ် ။ “ ဒီလင်မယား အဆင်ပြေကြရဲ့လားကွယ် ” လို့ မေးတော့ ကျွန်တော့် မဟေသီ မသီရိက “ အဆင်ပြေပါတယ် မမ ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
အန်တီမေကတော့ မသီရိကိုကြည့်ကာ စဉ်းစားခန်း ဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်က အန်တီမေကို မသီရိကိုအကုန် ပြောပြလိုက်ပြီးလို့ ပြောလိုက်တယ် ။ အန်တီမေက ရှက်ပြုံးလေး ပြံုးကာ “ ညီမလေး လိုအပ်တာအကုန် မမကို ပြော်နော် ၊ ညီမလေးအဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမယ်...” လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော့် မိန့်မ မသီရိက “ဟုတ် မမ ညီမလေး လိုအပ်တာရှိရင် ပြောပါ့မယ် ” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့်မသီရိကို နုတ်ဆက်ပြီး အန်တီမေလည်း ပြန်သွားတယ် ။
မသီရိကပြုံးပြီး “ မောင် မမမေကို လိုးတာကို မ မကြည့်တယ် ၊ မောင် ပြောကြည့်ကွာ နော်..” လို့ ပြောတော့ “ အင်းပါ ”လို့ဘဲ ပြောလိုက်တယ် ။ မမ နှစ်ယောက်အတူ ဆိုင်ကိုသွားကြတော့ ဆိုင်အတွင်းကို ဝင်လိုက်ချိန်မှာ ကျော်ဝဏ္ဏနှင့်ခေတ်နှင်းဆီတို့ ထွက်လာပြီး နုတ်ဆက်ကြတယ် ။
ဆိုင်မှာ (၁) နာရီခန့်နေကြတော့ ကျော်ဝဏ္ဏနှင့် ခေတ်နှင်းဆီတို့ကို နောက်လ (၁၅) ရက်မှာ မင်္ဂလာ ဆောင်ပေးဖို့ ပြင်ထားပြီလို့ ပြောပြတယ် ။ ဆိုင်ကနေ အိမ်ပြန်တော့ အိမ်မှာလည်း ဦးလေးဒေ့ဗစ်မရှိဘူး ။ လေးလေးအုန်းတို့ လင်မယားကလည်း ထမင်း ချက်ပြီးရင် အိမ်နောက်ဘက်က သူတို့ အခန်းကိုသွားကြတယ် ။
အန်တီမေက သူမှာကိုယ်ဝန်မရှိကြောင်းကို ပြောပြတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းပျော်သွားတယ် ။ ဒီအိမ်ကနေရှုန်းထွက်ဖို့ အခွင့်ရေး ရလာပြီမို့ အန်တီမေကို ကျွန်တော်က မသီရိနှင့်ဘဲ မွေးရပ်မြေမှာ နေတော့မယ်လို့ ပြောပြလိုက်တယ် ။ အန်တီမေကလည်း ခွင့်ပြု တယ် ။ မသီရိက ကျွန်တော့်အနားကပ်ကာ “ မောင် မမပြောထားတယ်လေ ၊ မမေကို ပြောကြည့်လိုက်ပါလား ” လို့ တိုးတိုးပြောတယ် ။
ကျွန်တော်က ဆွံ့အစွာနှင့် အန်တီမေကို ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ အန်တီမေက ကျွန်တော် မသီရိကို ပေးဖို့တွက်လက်ဆောင်ကို သူ့အခန်းကိုလက်ယူဖို့ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့် မသီရိလည်း အန်တီမေအခန်းကို လိုက်သွားကြတယ် ။
အန်တီမေ အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ အန်တီမေဟာ ရွှေထည့်တဲ့ ဘူးလေးတစ်ဘူး ယူလာကာ ပေးတယ် ။ နှစ်စလုံးဝတ်လိုက်လေ လို့ ပြောတော့ ဘူးကိုဖွင့်ပြီးအထဲက စိန်လက်စွပ်နှစ်ကွင်းကို တစ်ယောက်တစ်ကွင်းဝတ်လိုက်ကြတယ် ။ အန်တီမေက ကျွန်တော်နှင့်မသီရိကိုဖက်ထားလိုက်ပြီး နှစ်စလုံးကိုအနမ်းပေးတယ် ။
ကျွန်တော် လည်း အန်တီမေကို ဖက်ကာ ပြန်ပြီးတော့ အနမ်းပေးလိုက်တယ် ။ မသီရိက အန်တီ မေရဲ့အနောက်ကနေ အနမ်းပေးပြီး နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ အန်တီမေက ပြန်ဖက်တော့ အနမ်းကိုရပ်ကာ မသီရိဘက်ကိုလှည့်ပြီး အနမ်းပေးလိုက်တယ် ။ သူတို့ နှစ်ယောက်က ကစ်ဆင်းပေးနေကြတော့ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်စားအကုန်လုံးကိုချွတ်ပြီး အန်တီမေလက်ကိုဆွဲပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ။
ပိုးချိတ်အနီရောင်ဝမ်းဆပ်ကို ချွတ်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကို ကစ်ဆင်ပေးလိုက်တယ် ။ အန်တီမေလည်းပြင်းပြင်းရှရှပြန်နမ်းပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့ကိုစို့ကာ နောက်တစ်လုံးကို ချေပေးလိုက်တယ် ။ “ အား....” လို့ ညီးသံလေးထွက်လာတယ် ။ မသီရိလည်း အဝတ်စားတွေအကုန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုတက်လာခဲ့တယ် ။
အန်တီမေရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်ကာ အစေ့လေးကို သွားနှင့်မနာအောင် ခပ်ဖွဖွလေးကိုက်ကာ ကျွန်တော်က လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ “ အား..ရှီး..မောင်ရယ် ” လို့ ညီးသံလေးထွက်လာတယ် ။ မသီရိနှင့်အန်တီမေတို့ ကစ်ဆင်ပေးချိန်မှာ ကျွန်တော်ကလီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိဖြည်းဖြည်းလေး သွင်းလိုက်တယ် ။ စီးပြီးကျပ်ကာဝင်သွားတယ် ။
မသီရိနှင့်အန်တီမေက ကစ်ဆင်ပေးတာကို ရပ်လိုက်တယ် ။ ကျွန်တော် အန်တီမေကို ဆောင့်လိုးတာကို မသီရိကကြည့်တော့ အန်တီမေက မသီရိကိုဆွဲပြီး မသီရိနို့တွေကိုစို့ပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...” လို့ ညီးလာတယ် ။ သူပြီးတော့မှာမို့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပခုံးမှာတင်ပြီး သူ့အပေါ်ကနေဖိကာ မြန်မြန်ဆောင့်ပြီးလိုးပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်....အား..အား..မောင်ရယ်...အား...မမ...ပြီးတော့မယ်...မြန်မြန်...အား... မောင်ရယ်....အား. ” ညီးကာ အန်တီမေပြီးသွားတယ် ။
..........................................................
( ဇာတ်သိမ်း )
အန်တီမေ ပြီးသွားတော့ သူ့ဘေးကနေကြည့်နေတဲ့ မိန်းမကို ဆွဲကာ ကစ်ဆင်ပေးလိုက်တယ် ။ မသီရိက ကျွန်တော့်ကို ပက်လက်နေစေပြီး သူအပေါ်ကနေ လီးကိုခွကာ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ မိန်းမအဖုတ်က အန်တီမေထက်ပိုပြီးစီးကာ ကျပ်တာမို့ လီးကတစ်ရစ်ရစ်နှင့် အဆုံးထိဝင်သွားတာကို ကြည့်နေလိုက်တယ် ။
ကျွန်တော့် အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ထလုပ်ပြီးတော့ “ မောင်ရယ်.. ” လို့ ညီးကာ လုပ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ချေပေးပြီး အောက်က ပြန်ပင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ သူကလည်း စကော့ဝိုင်းလှည့်ကာ လိုးလိုက် ၊ ထိုင်ထ လုပ်ပေးလိုက်နှင့် အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကိုယ်လေးဆွဲကာ ကစ်ဆင်ပေးပြီး အောက်ကနေ မြန်မြန်လိုးပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...မြန်မြန်... အား...အား.. မ ပြီးတော့မယ်... မောင်ရယ်..အား...မြန်မြန်...အား..မောင်ရယ်...မြန်မြန်လိုးပေးပါ....အား...ရှီး...မောင်...အား. ”
ညီးရင်းနှင့် သူပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း မသီရိကို အောက်ကနေ နောက်ထပ် (၅) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး သွားတယ် ။ သူ့လည်း ကျွန်တော့် ပေါ်ကနေ မှေးကာနေပြီး ပါးကိုအနမ်းပေးတယ် ။ သူအမောပြေတော့မှ ဘေးကိုဆင်းလိုက်ပြီး ပက်လက်နေကာ မှေးနေလိုက်တယ် ။ အန်တီမေက ကျွန်တော့ကိုဖက် ပြီးတော့ အနမ်းပေးတယ် ။
သုံးယောက်လုံး အမောပြေတော့မှ အန်တီမေနှင့်မသီရိက မမ နှင့် ညီမ လို့ ခေါ်ပြီး စကားတွေပြောကြတယ် ။ တကယ်တော့ ကျွန်တော့်မိန့်မ မသီရိက ကျွန်တော့်ကို အရမ်းချစ်လို့သာ သူက အန်တီမေနှင့်ပြောနေတာလို့ တွေးမိတယ် ။ ဘယ်မိန်းမက သူ့ယောကျ်ားနှင့် လင်မယားလိုနေတဲ့သူ ကြည်ဖြူပါမလဲ ၊ ကြည်နိုင်ပြီးလို့ ပြောရအောင်လည်း ကျွန်တော်နှင့်သူ့မှာ ကလေးအများကြီး မမွေးရသေးဘူး ။
ပြီးတော့ ကြင်စဦးဇနီးမောင်နှံလည်း ဖြစ်နေတယ် ။ အဲ့ဒီနေ့က ဆက်ပြီး မလိုးဖြစ်ကြဘဲ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ ကျွန်တော့ရဲ့အခန်းကိုဘဲ ဝင်ခဲ့ကြတယ် ။ မသီရိက “ မောင် မရဲ့လိုအင်ဆန္ဒတစ်ခုပြည့်သွားပြီ ” လို့ ပြောတယ် ။ နောက်တစ်နေ့မှာ မိန်းမကို ရန်ကုန်မြို့အနှံက ဘုရားတွေကို လိုက်ပို့ပြီး ၊ ပြည်သူရင်ပြင် အခြားအမည်ကြီးတဲ့ တရိစ္ဆာန်ဥယျဉ်တို့ကို လိုက်ပို့ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်က မသီရိကို အရမ်းချစ်သလို မသီရိကလည်း ကျွန်တော့်ကို အရမ်းချစ်တယ် ။ လင်မယားနှစ်ယောက် ညအိပ်ခါနီးမှာ ကိုယ့်မြို့ကိုပြန်ပြီး အလုပ်လုပ်ဖို့ဘဲ ပြောဖြစ်ကြတယ် ။
မသီရိက ရန်ကုန်က အထည်တွေကို ယူပြီး ကိုယ့်မြို့မှာ ရောင်းတာမို့ ကိုယ့်မြို့ကို ပြန်ရောက်ရင် အထည်ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ပါ အစိစဉ်ချလိုက်ကြတယ် ။ ဒီလိုနှင့် ခေတ်နှင်းဆီတို့ မင်္ဂလာမဆောင်ခင် (၁၅) ရက်အလိုကတည်းက မသီရိက ကိုယ့်မြို့ကို ပြန်သွားတယ် ။ အန်တီမေကို ဆိုင်နှစ်ဆိုင်နှင့် အော်ဒါ ၊ သွားရောင်းရမဲ့အိမ်တွေကို လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။
မင်္ဂလာ မဆောင်မှီ (၁၀) ရက် အလိုမှာတော့ အန်တီမေက အရောင်းနှင့် ဆိုင်နှစ်ဆိုင်ကို မသွားတော့ဘူး ။ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ဟော်တယ်က ခန်းမ ငှါးတာ ၊ အဆိုတော်တွေငှါးတာကို ကျော်ဝဏ္ဏအမေ ဒေါ်သီရိရွှေနှင့် သွားတာကို လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။
အာကာကလည်း သင်္ဘောကနေ မင်္ဂလာမဆောင်ခင် (၃) ရက်မှ ရောက်မှာမို့ ဦးဒေ့ဗစ်နှင့် ကျော်ဝဏ္ဏအဖေတို့လည်း အလုပ်များကြတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ကျော်ဝဏ္ဏအဖေကတော့ သူ့ရဲ့ကုမဏ္ဏီအလုပ်တွေက ပိုများလို့ သူ့မိန့်မနှင့်အန်တီမေကို သွားစေတယ် ။ တစ်နေ့ ဟော်တယ်ခန်းမကို ဘိုကင်ချိတ်ပြီး ပြန်တော့ ကျော်ဝ္ဏအမေ ဒေါ်သီရိရွှေက အန်တီမေတို့အိမ်နှင့် (၄) ဆောင်ခြားက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို ဝင်ချင်လို့ ပို့ပေးခဲ့ရတယ် ။
သူ့ကိုပို့ပြီး အိမ်အပြန်မှာ အိမ်မှာက ဘယ်သူမရှိဘူး ။ အန်တီမေက “ မောင် မမတို့ မချစ်ဖြစ်တာကြာပြီကွယ် ၊ အပေါ်ထပ်က မမအခန်းကို လာခဲ့ ” လို့ ခေါ်တော့လည်း ကျွန်တော်လိုက်သွားတယ် ။ အခန်းထဲကိုလည်း ဝင်တော့ နှစ်ယောက်သား ပြင်းပြင်ရှရှ ကစ်ဆင်ပေးလိုက်ကြတယ် ။ တကယ်ဘဲ သူနှင့်ကျွန်တော်ဟာ မလိုးဖြစ်တာ ရက် (၂၀) ခန့် ရှိနေပြီ ၊ မသီရိနှင့်က မသွားခင် (၅) ရက် နှစ်ချီပြီးအောင်ထိ လိုးပေးခဲ့တယ် ။
မသီရိ ပြန်သွားတာ အခု (၆) ရက်ကြာတော့ ကျွန်တော်လည်းအားတွေ ပြန်ပြီးပြည့်နေတယ် ။ တချိန်လုံး ဘွားတော်နှစ်ယောက်နောက်လိုက်နေရတာ မသီရိကို ပိုသတိရမိသလို လီးလည်းတောင်တယ် ။ ဒေါ်သီရိရွှေက ကျွန်တော့် မိန်မနှင့် နာမည်ဆင်သလို ကျွန်တော့် မိန်းမရဲ့ ဘော်ဒီမျိုး ဖင်လေးက အနောက်ကော့ကာ ချိတ်နေတယ် ။ နို့ကလည်း မကြီးပေမဲ့ မသေးဘူး ၊ မသီရိကို သတိရမိတယ် ။ အန်တီမေ မခေါ်ရင်တောင် ကျွန်တော့်ရဲ့ အခန်းထဲကို ဆွဲသွင်းကာ လိုးဖို့ထိကို စိတ်ရောက်နေခဲ့တယ် ။ အန်တီမေခေါ်တော့ သူနှင့်အတူ သူ့အခန်းကို လိုက်သွားတယ် ။
အန်တီမေက “ မောင် အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်လိုက်တော့ကွယ် ” လို့ ပြောမှဘဲ အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အန်တီမေက ဘောင်းခါးပတ်ကိုဖြေပြီးတော့ ချွတ်ချသလို အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီမေကို ဆွဲထူကာ သူ့ရဲ့ အိပ်ကုတင်ပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးကို အရင်နမ်းပြီးမှ နို့စိုဆီကိုဆင်းကာ စို့ပေးလိုက်တယ် ။ ညီးသံလေး ထွက်လာပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို လက်နှင့်လှမ်းကိုင်ကာ ဆွပေးတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း နို့ကို ပြင်းပြင်းစို့ကာ နောက်တစ်လုံးကို ချေပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... ” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သလို သူ့ရဲ့လက်တစ်ဘက်က ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး နောက်တစ်ဘက်က လီးကိုလက်လှမ်းပြီး ဂွင်းပေးလာတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့ကို စို့ပေးတာကိုရပ်လိုက်ပြီးတော့ အန်တီမေရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားစေကာ မို့ပြီးဖောင်ကြွနေတဲ့အဖုတ်ကို လျာဖျားလေးနှင့်ယက် ပေးလိုက်တယ် ။
“ အား..ရှီး.. မောင်ရယ်..မမကို... လိုးပေးပါတော့ကွယ်... ” လို့ ပြောမှဘဲ ရပ်လိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အဖုတ်ကို ပြုစုပေးတာကို ရပ်လိုက်ပြီး လီးကို ဂွင်း (၃/ ၄) ချက် တိုက်ကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ် ။
အရည်တွေထွက်နေလို့ ခွှဲချွဲလေးနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တော့ “ အိုး...မောင်ရယ် ” ညီးသံလေးထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း နုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးပြီး အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေကလည်း ကျွန်တော့ရဲ့ကျော့ကို ဖက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်လိုးသမျှကို ညီးရင်းနဲ့ခံပေးတယ် ။ အန်တီမေက အောက်နေပင့်ကာပေးလာပြီး
“ အား... မောင်ရယ်... အရမ်းဘဲ..အား... ကောင်းတယ်... အား...ရှီး... မောင်ရယ်... မမ.. ပြီးချင်လာပြီ.. မြန်မြန် ”
လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့ကို ဆွဲကိုင်ကာ မြန်မြန်ဆောင့်ပြီးတော့ လိုးပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... ပြီးတော့မယ်...အား....အား... မောင်ရယ်....မြန်မြန်ဆောင့်ပေး... မမ..အား... ပြီး... ပြီးပြီ...အား......”
ညီးရင်းနှင့် သူပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော့် လက်ကို တင်းတင်း ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့ လက်က အားလျောသွားပြီး သက်ပြင်းရှုနေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကလည်း လီးကိုရစ်ပတ်ကာ စုပ်ယူပြီး အမောဖြေနေတယ် ။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း သူ့ကိုထားခဲ့ပြီး မသီရိနှင့်အတူနေဖို့ ကိုယ့်မြို့ကို ပြန်ရမှာကို နှမျှောမိပြန်တယ် ။
ဒါပေမဲ့လည်း အန်တီမေက ကျွန်တော့် မိန်းမမှ မဟုတ်တာလို့လည်း ပြန်တွေးမိပြန်တယ် ။ အန်တီမေကို ဖြည်းဖြည်းဘဲ လိုးပေးကာ သူ့ရဲ့နို့ကိုစို့ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးဖို့ကလည်း လိုသေးတော့ အန်တီမေကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးဆုံးထိ ခေါ်ယူသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။ အန်တီမေရဲ့ အောက်ကနေ ပင့်ကာခံပေးလာတော့ သူက အမောပြေပြီး ပြန်စလာပြီလို့ သိ လိုက်တယ် ။ သူ့ကို မနှေးမမြန်လိုးပေးကာ နို့ကိုဘဲ ကုန်းပြီးစို့ပေးလိုက်တယ် ။
အန်တီမေရဲ့ လက်က ကျွန်တော့ရဲ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပိုတိုးကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ (၃) မိနစ်အကြာမှာ အန်တီမေဆီက
“ အား...ရှီး... မောင်ရယ်...မြန်မြန်ကွယ်... မမ...ပြီးချင်လာပြန်ပြီ...အား...ရှီး...”
ညီးရင်းနှင့် ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးခါ နီပြီမို့ အန်တီမေကို ဆွဲထူကာ ဒေါ့ဂစ် ပုံစံနေခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... မမ...ပြီးပြီ... အား... ” လို့ သူ့ညီးလိုက်ပြီး နောက်ထပ် (၅) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး ကျွန်တော်ပါ ပြီးသွားတယ် ။
နှစ်ယောက်သား အမောပြေတော့မှ ရေဆေးပြီး ကျွန်တော်အောက်ထပ်ကအခန်းကို ဆင်းလာခဲ့တယ် ။ အန်တီမေက ရေချိုးပြီးမှဆင်းလာခဲ့ကာ ဆက်တီမှာထိုင်ပြီး TV ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီမေခေါ်လို့ အပြင်ထွက်လာတော့ အန်တီမေက ကျော်ဝဏ္ဏအမေ ဒေါ်သီရိရွှေကိုဘအိမ်ပြန်ပို့ခိုင်းကာ ၊ သူမလိုက်တော့ ဘူး ၊ လိုအပ်တာကူညီပြီးမှ ပြန်လာဖို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ လို့ ပြောပြီး ကားပေါ်ကနေ စောင့်နေလိုက်တယ် ။
ဒေါ်သီရိမေ ဆင်းလာတော့ သူ့ကို ကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။ အနောက်က အခန်းကိုဝင်ထိုင်ပြီးမှ တံခါးပိတ်ကာ ကားမောင်းပြီး သူ့အိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးတယ် ။ ချမ်းသာတဲ့ သူတွေ အဖို့ကတော့ဗျာ ကတ္တိပါကော်ဇော့အိအိကြီးခင်းပြီး ဆင်းရဲသူတွေကို လမ်းမလျောက်ရဲအောင်ကို ခြောက်လှန့်နိုင်တယ် ။ ကျွန်တော်က ဒေါ်သီရိရွှေကို နုတ်ဆက်ကာ အိမ်ပြန်မလို့ ကားပေါ်ကို တက်ဖို့ တံခါးဖွင့်လိုက်တယ် ။
ဒေါ်သီရိရွှေက “ အောင်ဇော် အိမ်ထဲကို ဝင်အုံးကွယ် ” လို့ ပြောကာ သူအိမ်ထဲကိုဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ကားတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ဒေါ်သီရိရွှေ နောက်ကနေ လိုက်သွားတယ် ။ အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်တော့ ဒေါ်သီရိမေက သူ့ရဲ့အိမ်ဖော်ကို အအေးချပြီး ၊ ကျွန်တော့် ဘေးမှာ လာထိုင်တယ် ။ အအေးပုလင်းကို ကိုင်ကာ ကောင်မလေးချပေးတော့ မိသွယ် နင်လည်းနားတော့.. ပြောတော့ ဟုတ် အန်တီ ပြောကာ ကောင်မလေး ထွက်သွားတယ် ။
ဒေါ်သီရိက “ အအေးမဟုတ်ဘဲ အရက်ရော သောက်လို့ရတယ်နော် အောင်ဇော် ခိခိ... အန်တီကတော့ ဒီနေ့သောက်ချင်တယ် မင်းပါ ကူသောက်ရင် ပိုကောင်းမှာဘဲ ” လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်က “ ရပါတယ် အန်တီ အအေးဘဲ သောက်ပါ့မယ် ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သီရိက ” မင်းအန်တီမေက အန်တီလိုအပ်တာကို ကူညီပေးပြီးမှပြန် လို့ ပြောသားဘဲကွယ် အန်တီကိုကူပြီးတော့ သောက်ပေးနော် ခဏစောင့် အန်တီယူလာခဲ့မယ် ” လို့ ပြောကာ ထွက်သွားတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ဒေါ်သီရိကို စောင့်နေလိုက်တယ် ။ (၅) မိနစ်ခန့်အကြာမှာ ဒေါ်သီရိရောက်လာပြီး “ လာကွယ် အောင်ဇော် ” လို့ ပြောကာ အရှေ့ကနေထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နောက်ကနေလိုက်သွားတော့ သူကလှေကားအပေါ် တက်ပြီး လှေကားထစ် (၃) ထစ်ကနေ ပြန်လှည့်ကာ အပေါ်မှာဘဲ အေးဆေးကောင်းပါတယ်လို့ ပြောကာ ဆက်တက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အနောက်ကနေ လိုက်တက်တယ် ။
အရောင်တ လှဲ့လှဲ့ထနေတဲ့ ရွှေရောင်ထမိန်အောက်က စည်းချက်ညီစွှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ ဖင်လေး ပိုပြီး ကော့ပြနေသလားတောင် ထင်လိုက်မိတယ် ။ မိန်းမကို သတိရနေတာ မိန်းမအမည်နှင့် ဆင်နေတော့လည်း စိတ်မနည်း ထိန်းချုပ်လိုက်ရတယ် ။ သူက လှေကားအပေါ်ကနေ ပြုံးပြီး ကြည့်ကာ “ လာကွယ် အားမနာနဲ့ ” လို့ ပြောပြီးတော့ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာကျွန်တော်ဝင်ဖို့ စောင့်ကြည့်နေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ခေါက်စားပွဲပေါ် နိုင်ငံခြားကအရက်တစ်လုံးနှင့် မြည်းစရာ ပုဂံကို လှမ်းမြင်လိုက်ရတယ် ။
လာလေကွယ် ပြောမှ သူနှင့်အတူဘဲ ခေါက်စားပွဲလေးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။ သူကပုလင်းကိုဖွင့်လိုက်လေ ပြောမှဘဲ ပုလင်းကိုဖွင့်လိုက်တယ် ။ အောက်ကနေ လက်နှိုက်ပြီး ရေခဲဘူးကိုယူကာ ရေခဲသုံးတုံးကို ဖန်ခွက်နှစ်လုံးမှာ ထည့်လိုက်တယ် ။ သူပြီးမှဘဲ ဖန်ခွက် ထဲကို အရက်ကို ခွက် (၄) ချိုး (၃) ချိုး ထည့်လိုက်တယ် ။ ဖန်ခွက်လေးကို ကောက်ကိုင်တော့ ကျွန်တော်ပါ ကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ သူ့ခွက်က ကျွန်တော့ခွက်ကိုလာထိပြီး အရက်ကို ရေခဲမျှအောင်လှုပ်ပြီး သောက်လိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နည်းအတိုင်းလိုက်လုပ်ကာ သောက်လိုက်တယ် ။
ဒေါ်သီရိက ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးတော့ “ ကြည့်စမ်းကွယ် ဘယ်လောက် အားရစရာကောင်းလဲ မမလည်း အဲ့လိုမျိုး မင်းဆီကနေ ရချင်တယ် ” လို့ ပြောကာ ဖုန်းကိုပေးတယ် ။ ဖုန်းထဲက Vd မှာ အန်တီမေနှင့်ကျွန်တော် စလိုးကတည်းကနေ ရိုက်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ခေါင်းက ထူပူသွားပြီး အန်တီ လို့ ပြောရုံဘဲ ရှိသေးတယ် ဒေါ်သီရိကက “ မင်းလေးကသာ မမကို မမေလိုမျိုး ချစ်ပေးရင် Vd ကို ဖျက်ပေးမယ် ၊ မင်းယုံကြည်ဖို့ ဒီဖုန်းကို မင်းကိုပေးမယ် ဘယ်လိုလဲ ” ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ ဖုန်းကိုလိုချင်ပါတယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဖုန်းကို လိုချင်တာက ပိုပြီးကိစ္စရှင်းတယ် ။ သူကဖျက်ပေးရင်ကောင်းတာပေါ့ မဖျက်ပေးရင်တော့ အန်တီမေနှင့်ကျွန်တော်ဟာ အရှက်ကွဲကြမယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သဘောတူပါတယ်လို့ ပြောတော့ သူက “ မမ ကို မင်းမပြန်ခင်မှာ မမ လိုအပ်ရင်လည်း လာပေးရမယ် ” လို့ ပြောတော့ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ လို့ဘဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
ကျွန်တော်က လက်ကျန်ကို လှုပ်ပြီး သောက်နေချိန်မှာ ဒေါ်သီရိရွှေက ထမိန်နှင့်အကျႌကို ချွတ်ကာ ပင်တီနှင့်ဘော်လီဘဲ ဝတ်ကာ အနားမှာလာထိုင်တယ် ။ သူနှင့်အတူ တစ်ယောက် တစ်ခွက်ကုန်တော့ ဒေါ်သီရိရွှေက ကျွန်တော့အနားကိုကပ်ကာ ထိုင်တယ် ။ တကယ်တော့ ငြင်းတယ် လို ဆိုရုံသာ သူ့ကိုမြင်နေရကတည်းက လိုးချင်မိတယ် ။
ဒေါ်သီရိရွှေကို ဆွဲကာ ကစ်ဆင်ပေးလိုက်တယ် ။ သူလည်း ပြန်ပြီးတော့ တုံ့ပြန်လာတယ် သူ့က ကျွန်တော့အပေါ်မှာ မျက်နှင်ချင်းဆိုင်ထိုင်ကာ ကျွန်တော့ကို ပြင်းပြင်းရှရှနမ်းလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ပြန်နမ်းပြီးတော့ အိပ်ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ချပေးပြီး သူ့ရဲ့ပင်တီနှင့် ဘောလီကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ် ။ နို့သီးခေါင်းက မဲမနေဘဲ နီရဲနေတာက စပျစ်သီးလေးနှစ်လုံးကို နို့သီးပေါ်မှာတင်ထားသလို စားချင်စရာကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
သူ့ကို ကစ်ဆင်ပေးပြီး သူ့ရဲ့နို့တွေကို လက်ညိုးလက်မလေးနှင့် ချေကာပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး... မောင်လေးရယ်....အား... ” လို့ ညီးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးကို ဟိုဘက်ဒီဘက်ပြောင်းစို့ကာ သူ့ရဲ့အမွေးမရှိတဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နှင့်အုပ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က ဆံပင်ကိုကိုင်ပြီးတော့ “ အား...ရှီး.... ” လို့ ညီးသံတွေ ထွက်လာခဲ့တယ် ။
ကျွန်တော် သူ့နို့ကိုစို့တာရပ်လိုက်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ပေါင်ကိုကားပြီးတော့ စူ့ရဲ့အဖုတ်ဆီကို ဆင်း သွားပြန်တယ် ။ အဖုတ်ထဲက နီရဲနေတဲ့အတွင်းသားတွေကို လျာဖျားလေးစုကာ သွင်းပြီး အပေါ်ကအစေ့လေးကို စုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး...ကောင်းလိုက်တာကွယ်...အား...ရှီး...” ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကျွန်တော့် မိန်းမလို သဘောထားပြီး ပိုပြီးတော့ ကောင်းကောင်းယက်ပေးတယ် ။
“ အား...ရှီး.... မရတော့ဘူးကွယ်...အား.. မမကို . လုပ်ပေးတော့.. ” လို့ သူက တောင်းဆိုတော့မှရပ်ကာ အဝတ်စားအကုန် ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ပက်လက်လှဲပြီး ကျွန်တော် အဝတ်စားတွေချွတ်တာကို ကြည့်နေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အကုန် ချွတ်ပြီးလို့ ကုတင်ပေါ်တက်တော့ သူက ကျွန်တော့ကို ဖက်ကာ ကစ်ဆင်ပေးတယ် ။
သူ့ရဲ့လက်ကို လီးပေါ်တင်ပေးတော့ သူက ကစ်ဆင်ပေးပြီး လီးကိုဂွင်းတိုက်ပေးတယ် ။ သူ့ကို ကစ်ဆင်ပေးတာရပ်ပြီး နီးရဲနေတဲ့စပျစ်သီးလေးကို စို့ကာ ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ် ။ အရည်တွေစိုနေတဲ့ သူ့ရဲ့အဖုတ်လေးမှာ လီးကိုတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အဆုံးထိကိုသွင်းလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး...ကျွတ်..ကျွတ်... ကြီးလိုက်တာ..မောင်လေးရယ် ” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းနီနီကို ကစ်ဆင် ပေးပြီး တစ်ချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။
သူ့ရဲ့လက်တွေ ကျွန်တော့ကျော့ကို တင်းတင်းဖက်ကာ အလိုးခံပေးတယ် ။ ကျွန်တော့မိန့်မသီရိလို အဖုတ်က စီးပြီးကျပ်နေတယ် ။ အဖုတ်ကလည်း အအိုလို့တောင် မထင်ရလောက်အောင် ကျပ်နေတယ် ။ တစ်ချက်ချင်း အပေါ်ကနေ ဆောင့်ကာ ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးတိုင်းမှာ လက်နှင့်နောက်ကျော့ကို အပေါ်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်သပ်ပေးတယ် ။
(၂) မိနစ်ခန့် အဲ့လို လိုးပေးပြီးနောက်မှာ သူ့ရဲ့လက်တွေက ပိုပြီး နောက်ကျော့ကို ပွတ်သပ်ကာ “ အား...ရှီး..အမလေး...မမ...ပြီးတော့မယ်...အား...မောင်လေး..အား....ရှီး...ပြီးတော့မယ်..မောင်လေးရယ်...အား..ဆောင့်ပေး...အား..... ” လို့ သူက ညီးတော့ ကျွန်တော်လည်းသူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲပြီး မြန်မြန် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်လေးရယ်...မမ...ပြီးပြီ. ” လို့ ပြောကာ သူငြိမ်သွားတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆက်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။
အန်တီမေကို တစ်ကြိမ်လိုးထားလို့ လီးက တော်ရုံနှင့် မပြီးနိုင်ဘူး ဒါတောင် အရမ်းစီးပြီးကျပ်နေတဲ့ အဖုတ်မို့ အရမ်းလိုးကောင်းတယ် ။ နောက်ထပ် (၄) မိနစ်အကြာမှာ သူဆီကနေ နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးချင်လို့ ပြောကာ ညီးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်ပြီမို့ သူ့ကို ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ဆီကလည်း
“ အား...ရှီး...အမလေး...ပြီးတော့မယ်...မြန်မြန်....အား...ရှီး..မောင်လေးရယ်...အား...ပြီးတော့မယ်...အား... ပြီးတော့မယ်....အား..ရှီး..မောင်လေးရယ်..” လို့ ညီးကာ သူပြီးသွားသလို ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတယ် ။ သူနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းပြီး ရေဆေးကာ အရက် နောက်နှစ်ခွက်စီ သောက်ကာ စကားပြောပြီး နောက်တစ်ကြိမ် အိပ်ကုတင်ပေါ်မသွားတော့ဘဲ ကျွန်တော့်လီး အပေါ်ကနေ ထိုင်ကာ လိုးကြတယ် ။ သူလည်း အပြီးမြန်တယ်လို့ ပြောရမယ် (၂) မိနစ်အကြာမှာ မြန်မြန်လိုးဖို့ တောင်းဆိုလာတယ် ။
သူ့ကိုကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်နေစေပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ရိုးရိုးဘဲ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူပြီးပေမဲ့လည်း ဆက်ပြီး မနှေးမမြန်ဘဲ ဆက်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား..ရှီး..မောင်လေးရယ်...မြန်မြန်... ” လို့ ညီးပြီး နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့ကိုချီပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူလက်ကလည်း လည်ပင်းမှာတွဲခို ပြီးတော့ အလိုးခံပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဆက်ပြီးမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့ကိုကို ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီးချလိုက်တယ် ။
သူ့ရဲ့ခြေက ကြမ်းပြင်မှာ ချထားပြီး အပေါ်ပိုင်းကို ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်နေစေတယ် ။ သူ့အပေါ်က မှောက်ချလိုက်ပြီး လီးကိုသူ့ရဲ့အဖုတ်မှာတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းပြီး မြန်မြန် ဆောင့်ကာလိုးပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး...မမ...အား...အား...ရှီး.. ” လို့ ညီးကာ စက်သေနပ်ပြစ်သလိုဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူက “ အား...ရှီး...မောင်လေးရယ်....အား...အား...အား...ရှီး....အား...အား.. ” ညီးကာ အိပ်ရခင်းကို လုံးချေနေတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း (၁) မိနစ်ခန့် မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တာ ကျွန်တော်ပြီးသွားတယ် ။ သူလည်း နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားတယ် ။ အမောဖြေကာ ရေချိုးပြီးမှ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပြန်ခဲတယ် ။ ဒေါ်သီရိက (၅) ကြိမ်ပြီးပြီး ၊ ကျွန်တော်က နှစ်ကြိမ်ပြီးတယ် ။
အိမ်ကိုရောက်တော့ လူကလည်း နူးချီကာ အိပ်ရာပေါ်ကို တက်ပြီးမှေးတုန်း အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ နောက်နေ့မှာတော့ ဒေါ်သီရိရွှေနှင့် အန်တီမေတို့ သွားလိုတဲ့ နေရာတွေကို လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။ သူတို့ကိုစောင်းရင်းနဲကြက်ဥ ၊ ဖီးကြမ်း ၊ အားရှိမဲ့ ဟာတွေဘဲ လိမ့်စားကာ စောင့်နေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သီရိက အန်တီမေ မရောက်ခင်နည်းနည်းစောရောက်လာပြီး မနေ့က တော်တော်မောသွား လို့ စောစောဘဲ အနားယူလိုက်ရတယ် လို့ ပြောသွားတယ် ။
ဒီလိုနှင့် သူတို့ သွားလိုတာ ပို့ပေးရပြီး အဆင်မပြေလို့ ဒေါ်သီရိကိုရော ၊ အန်တီမေကိုပါ ထပ်ပြီး လိုးခွင့်မကြုံဘူး ။ ခေတ်နှင်းဆီတို့ မင်္ဂလာမဆောင်မီ (၂) ရက်အလိုမှာတော့ အာကာပြန်ရောက်လာတော့ ကျွန်တော်က သူတို့ကိုလိုက်မပို့ရတော့ဘူး ။
ကျွန်တော့်မိန့်မ မသီရိလည်း ရောက်လာတယ် ။ မသီရိနှင့်အိမ်မှာနေပြီး လိုအပ်လို့ခေါ်မှဘဲ အပြင်သွားတယ် ။ တစ်နေ့ပေါ့ ဒေါ်သီရိရွှေခေါ်လို့ သူ့ဆီသွားလိုက်တယ် ။ ခေတ်နှင်ဆီတို့အတွက် ဝယ်ထားတဲ့အိမ်မှာ ပရိဘောဂတွေကို လာပို့တဲ့ကောင်လေးတွေကို နေရာချခိုင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ကောင်လေးတွေကို ငွေရှင်းပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုပြုံးပြတယ် ။ ကောင်လေးတွေပြန်သွားတော့မှ တံခါးတွေကို ပြန်ပိတ်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ကစ်ဆင်ပေးတော့တယ် ။ အိမ်ကမိန့်မကို မနေ့က တစ်ကြိမ်ဘဲ လိုးဖြစ်လို့ ဒီနေ့အိမ်မှာလူမရှိချိန် လိုးခါနီးမှာ ဖုန်ဆက်ခေါ်လို့ လာခဲ့ရတယ် ။ ဒီရောက်တော့ ဒေါ်သီရိရွှေက လိုးဖို့အတွက် အနမ်းတွေပေးလာတော့ သူ့ကို ပြန်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲပေးလိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲပြီးတော့ ရေချိုးခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။
အဝတ်စားတွေကို အကုန်ချွတ်ချလိုက်ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက အဝတ်လှမ်းတဲတန်းပေါ် တင်လိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေကို မစိုရအောင်လို့ ရေကာအစွပ်ချုပ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့မှ ကျွန်တော့ကို ကစ်ဆင်ပေးပြီး လီးကိုဂွင်းထုပေးလာတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အနမ်းပေးပြီး သူ့နို့တွေကိုချေကာ စို့ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ကို နံရံမှာကပ်ပြီးရပ်စေကာ သူ့ရဲ့ခြေတစ်ဘက်ကို မြှောက်ပြီးပခုံးပေါ်မှာတင်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကို လက်နှင့်ပွတ်သပ်ပြီးမှ လျာဖျားလေးစုကာ အဖုတ်အတွင်းနံရံသားတွေကို မွေ့ပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး... ” လို့ သူ့ရဲ့ညီးသံလေးထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း လက်ခလည်ကို အသွင်းအ ထုတ်လုပ်ပြီး အစေ့လေးကိုစုပ်ပေးလိုက်တယ် ။
“ အား...ရှီး..မောင်လေးရယ်..မမ..... မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်...အား...ရှီး... လုပ်ပေးတော့ကွယ်...အား.. ” လို့ ညီးရင်းနဲ့ ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ထရပ်ကာ လီးကို ဂွင်း (၃/၄) ချက် ထုလိုက်ပြီး သု့အထည့်ကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ် ။ လီးက သိပ်မမာသေးလို့ တစ်ဝှက်ဘဲဝင်တယ် ။ လီးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်ပြီးသွင်းမှဘဲ လီးတစ်ချောင်း လုံး သူ့အဖုတ်ထဲကို ဝင်သွားတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေက လည်ပင်းကိုရစ်ပတ်ကာ ကျွန်တော့ကို မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ကြည့်နေတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကစ်ဆင်ဆွဲပေးပြီးတော့ မနှေးမမြန်စလိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူကလည်း “ အား..ရှီး..မောင်လေးရယ်...အား..ကောင်းလိုက်တာ.. အား.. ” လို့ ညီးရင်းနှင့် အလိုးခံပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မြန်မြန်လိုးချိန်မှာ သူရဲ့လက်က ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။ တရှဲရှဲနှင့်စီးကျလာတဲ့ရေက သူရောကျွန်တော့်ကိုပါ စိုစွတ်သွားစေတယ် ။
ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးတိုင်မှာ ရေစိုနေတော့ အသံတွေဟာ တဖြတ်ဖြတ်နှင့် ရေချိုးခန်းထဲမှာထွက်လာတယ် ။ သူကလည်း ပြန်ကာကျွန်တော့ ကိုလိုးပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်လေး..မြန်မြန်...မမ..ပြီးတော့မယ်...အား ” လို့ ညီးလာတော့ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။
သူပြီးသွားလို့ ကျွန်တော့်ကို လှုပ်မရအောင် တင်းတင်း ဖက်ထားတော့တယ် ။ သူက တင်းတင်းဖက်ထားတာကို ဖြေပေးချိန်မှာ အနောက်ကနေ အန်တီမေရောက်နေပြီ ။ ဒေါ်သီရိက ကျွန်တော့်ကို အနမ်းပေးပြီး လီးကိုထုတ်ကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးဆေးပေးတယ် ။ အန်တီမေက ကစ်ဆေင်ပေးလို့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ပြန်ပြီးကစ်ဆင်ဆွဲ ပေးလိုက်တယ် ။
အန်တီမေကို ဆွဲကာ နံရံကို မျက်နှာမူစေကာ အနောက်ကနေ သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းလေးစတင်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ (၃) မိနစ် အကြာမှာတော့ ကျွန်တော် ပြီးချင်လာသလို အန်တီမေလည်း ပြီးခါနီးမို့ သူလည်းနောက်ပြန်ဆောင့်ပေးတယ် ။
သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး စက်သေနတ်ပြစ်သလို တဒိုင်းဒိုင်းနှင့်ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တာ အန်တီမေရော ကျွန်တော်ပါ အတူပြီးသွားတယ် ။ ရေချိုးခန်းကနေ ထွက်လာကြပြီး အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ကြတယ် ။ သူတို့ကအကုန်စီစဉ်ထားသလိုဘဲ မိတ်ကပ်တွေ ပြန်လူးပြီးတော့ စကားတွေပြောကြတယ် ။ ဒေါ်သီရိကို အရင်ဆုံးပို့ပေးပြီးတော့ အန်တီမေနှင့်အတူ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော် (၄) နာရီခန့်မရှိတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့် မိန်းမဟာ ပုံစံတွေ ပြောင်းသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဆံပင်ကို ရွှေရောင်ကို ဆံပင်အပေါ်ယံ ဆိုးထားပြီးတော့ ဆံထုံးမခုံးတော့ဘဲ ဖြောင့်စင်ကာချထားတာ တွေ့လိုက်ရတော့တယ် ။
မျက်မှန်လေးတပ်ကာ ကိုးရီးယား မင်းသမီးလေး ဒီဇိုင်းတွေပြောင်းသွားလို့ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ သူ့အလှတွေ ပေါ်လွင်သွင်သွားတယ် ။ သူ့အနီးကိုကပ်ကာ အရမ်းလှတယ် မရယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
အန်တီမေက ပြုံးပြီး သူ့ပုံစံတွေ အကုန်ပြောင်းခိုင်းလိုက်ပြီ မောင်လို့ ပြောတယ် ။ ရှက်ပြုံလေးနှင့်မသီရိက“ မောင် မ တကယ်လှရဲ့လားဟင် ” လို့ မေးတော့ “ တကယ်လှတယ် မရယ် ” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ခေတ်နှင်းဆီတို့လည်း မင်္ဂလာဆောင်ပြီး တစ်ပတ်အကြာမှာ မသီရိနှင့်ကျွန်တော်ဟာ ကိုယ့်မြို့ဆီကို အပြီးပြန်ခဲ့တော့တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ အနားတောင် မယူနိုင်ဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းဆီကို ပြေးဝင်သွားလိုက်ပါတော့တယ် ။
အားပေးတဲ့ စာဖတ်သူအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။
အားလုံးကို လေးစားလျှက်
သရဲလေး
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
