Sunday, September 15, 2013

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၆ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသူ - သာဒင်

ဟော်တယ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်း ဆွဲငုံစုပ်နေရင်းက သူ့ ဖင်လုံးတွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်ပေးမိတယ်၊ သူက ကျနော့် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံကိုပါ ပေါင်လည်လောက် ဆွဲချလိုက်တော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ ပြီး ဖူးယောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်၊ မသဇင်က ကျနော့်ရှေ့ မှာပဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး ငုံခဲလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဘယ်နှစ်နှစ်သမီး ကထဲက ပြတ်လတ်နေသလဲ မသိဘူး ခွိး၊ လိုလီပေါ့ လိုပဲ တအားကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်တော့တာပဲ ဗျာ။ 

ကျနော်လည်း သူ့ခေါင်းလေး ကို ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့ ပါးစပ်ကိုပဲ အသာလေး အဝင်ထွက် အလိုက်သင့်လုပ် ပေးနေရင်းက မနေနိူင်တော့ဘူး ဗျို့။ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဂျိုင်းတဘက်တချက်ကနေဆွဲထူမလိုက်တယ်၊ သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်နေရတာ အချိန်က တနာရီလောက်ကြာတယ်တောင်ထင်မိတယ်ဗျာ၊ အဲဒီအဖုတ်ကို တအားလုပ်ချင်နေတာ။သူ့ အတွင်းခံတွေ ဘောင်းဘီတွေ ကျွတ်လွတ် သွားမှ ပဲ သူ့ကို သူ့ နောက်က ကုတင်ပေါ်မတင်ပြီး ကုတင်စောင်း မှာဖင်ချထိုင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်၊ မသဇင် ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝ တည့်တည့် ချိန်ပြီး ထိုးသွင့်ချလိုက်တော့တယ်။

“ စွတ်... ”

“ အ... ”

“ ဖွတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖတ်... ”

သူ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သိပ် ခက်ခက်ခဲခဲ တော့ မဟုတ်ပါဘူး နောက် သိပ်အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ် ဘူး လုပ်ကောင်းရုံ စေးစေး လေး ဆိုတော့ သူ့ ခါး ကိုင် ပြီး ခတ်ပြင်းပြင်း လေး ဆောင့်လိုးနေမိတယ်၊ ညိုစေး ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်၊ မသဇင်က လည်း ကျနော့် လည်ပင်းကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ် ပြီး ခိုတွယ် ထားတာမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လို့ထိနေတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံး ကလည်း ရမ်းခါပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲအိကနဲ နဲ့ပေါ့။ လုပ်လို့ကောင်းနေပေမဲ့ လည်း ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသေးလို့ ပုံစံပြောင်းဖို့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ ပုခုံးလေးကို ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆွဲထူ ကုတင်ဘေး မှာပဲ ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊ 

သူ့ဖင်ကြီးတွေ အောက်ပေါင်ကြားထဲက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာပဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တေ့ ပြီး ပြန်ထိုးသွင်း လိုက်ပြန်တယ်။မသဇင်ကလည်း ကျွမ်းတယ်၊ ကုတင်ပေါ် တထောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးတော့ ကျနော်က သူ့ခါးကလေးကို ဆွဲ ဆောင့်ရုံပဲ၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ အိကနဲအိကနဲ နဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခြံကို လာဖိနေတာကလည်း အရသာရှိ၊ သူ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နွေးထွေးမှုကရော ကျနော့်ကို သိပ်အကြာကြီး ထိန်းထားခွင့်မပေးကြလို့ မကြာခင်မှာပဲ သုတ်ရည်တွေ မသဇင် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြောကနဲ ဖြောကနဲ ပန်းထုတ်သွင်းနေမိပါတော့တယ်။

သူလည်း ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်ချပြီး အမောဖြေ နေသလို ကျနော်လည်း မပျော့မမာ ဖြစ်နေသေးတဲ့ ကောင်ကြီးကို ခနမြုတ်ထားရင်း သူ့ အပေါ်မှာ ပဲ ထပ်ရက်နဲ့ မှိန်းနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပုံမှန်ဆိုရင် တချီပြီးတာနဲ့ ခနလေး ပျော့ပြီး ရှုံ့ ဝင်သွားလေ့ရှိပေ မဲ့ ဒီတခါတော့ သေးပေါက် ချင်တာကို အောင့်ထားလို့ ထင်တယ် မရှုံ့ ဝင်သွားသေး ဘူး ဆိုတော့ စိမ်ထားလို့ကောင်းနေတယ်။

“ ဟေ့ လေးတယ်ကွာ ဖယ်တော့ … ”

“ အော် ဟုတ် ဆောရီး မသဇင် ဆောရီး.. ”

သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး မတိုင်ပင်ထားပဲ ရေချိုးခန်းဆီကို ပြေးကြ တော့တယ်၊ သူလည်း ဆီး သွားချင်နေမှန်းသိတော့ ကျနော်က သူ့ကို အိမ်သာပေါ်ဦး စားပေးလိုက်ပြီးကျနာ်ကတော့ ရှာဝါ အခန်းထဲ မှာ ကြမ်းပြင်က ရေဆင်းပေါက် ကို မှန်းပြီး ပေါက်ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ အဲတော့မှ ပဲ ရေချိုးခန်းမှာ ဘပ်တပ် မပါတာကို ကျနော် ကွန်ပလိမ်းလုပ်ခဲ့တာ သွားသတိယမိသေးတယ်၊ အဟီး။  သေးပေါက်ပြီးသွားတော့ အပေါ်က ရှာဝါ ဟက်က အရှင် ဆိုတော့ လှမ်းဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ကျကျနန ဆေးကြော လိုက်တယ်၊ မသဇင်လည်း ရှုးပေါက်တာ ပြီးသွား တာတွေ့လို့၊

“ မ သဇင်လာ ဆေးမလား ဒီမှာ ရှာဝါဟက်က အရှင်လေ... ”

“ အင်း ဆေးမယ်လေ. ”

“ အဲဒါ ဆိုလဲ အင်္ကျ ီချွတ်ခဲ့ ရေစိုကုန်လိမ့်မယ်...အဟီး.. ”

မသဇင်က ကျနော့်ကို ပြုံစေ့စေ့ နဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို မပြီး ခေါင်းပေါ်က ချွတ်လိုက်ပါ တယ်။ကျနော်ကလည်း အပေါ်က ရှပ်ကို ချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လှမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဘရာဇီယာရော ချွတ်လိုက်အုန်းလေ၊ တော်ကြာ စိုသွားလို့ ဝတ်စရာ မရှိပဲ ဖြစ်နေအုန်းမယ်.. ”

ကျနော့်ရဲ့ စေတနာပါသယောင်ယောင် အပြောကို ထပ်မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီးမှ သူဘရာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊အာပါး၊ ကြီးမှ ကြီး အယ်စတုံနေတာပဲ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အားရပါးရကြီး၊ကျွဲကောသီးကြီး နှစ် လုံးလိုပဲ၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေက ခလေးနှစ်ယောက် နဲ့ ဝင်းမော် တွယ်ထားလို့လား မသိဘူး၊ လက်မ လောက်တုတ်ပြီး လက်တဆစ်လောက်ရှည်ပြီးထောင်နေတယ်၊ သူလည်း တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်ရှေ့ မှာ ချွတ်လိုက်ရလို့ထင်တယ်၊ စိတ်ပြန်ထလာပုံပဲ၊ ( တကယ်တော့ တစိမ်းမဟုတ်ပါဘူး၊ လင်မောင်နှမပဲလေ၊ ခွိ ) နိုု့ ကြီးတွေက ကြီးလို့ထင်တယ် နည်းနည်းတော့ အောက် တော့ နည်းနည်းလေး အိကျ နေသလိုပဲ၊ လှယုံ လေးလို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။

“ ကဲ ပါ မထူးပါဘူး ရေ အတူတူ ချိုးကြရအောင်ပါတလက်စထဲ.. ”

“ အင်းပါအင်းပါ ခနလေး ခေါင်းစွပ်ယူလိုက်အုန်းမယ်.... ”

သဇင်က ရေချိုးရင် ဆံပင်မစိုအောင်စွတ်တဲ့ ခေါင်းစွပ်သွားယူလိုက်ပြီးခေါင်းမှာစွပ်၊ ဆံပင်တွေကို အထဲ ထိုးထည့်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းနေရာထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်၊

ကျနော်လည်း ရှာဝါဟက်ကို သူ့ ဂျိတ်ပေါ်သူ ပြန်ချိတ်ထားလိုက်တယ်၊ သဇင်လည်း ရှာဝါခန်းထဲ ဝင်လာပြီး တော့ မှန်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ ရေ က အနေတော် ချိန်ထားတာမို့ နွေးနွေးလေး ပဲ၊ ကျနော်က လက်ထဲ မှာ ဆပ်ပြာရည် လောင်းထည့်လိုက်ပြီး သဇင့် ပုခုံးလေးက စပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ် နောက်တော့ အယ်စတုံ နေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ၊ ဟီး ၊ ကိုင်လို့ နှယ်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆိုတော့ ချောမွတ်လို့၊ ကျနော်က သဇင့်နောက်ကျော်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက သဇင့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ၊ အမယ် ၊ သဇင့်ဖင်က ဒေါက်ဖိနပ် စီးထားလို့ ကောက်နေတယ် ထင်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အခု ရေချိုးခန်းထဲ ဖိနပ်မစီးပဲ နေတာတောင် ဖင်က နောက်ပစ်ပြီးကောက်တုန်း၊ ဖင်နှစ်လုံးမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ ဆပ်ပြာရည်လေး နည်းနည်း ထည့်လိုက်တော့ ပိုကောင်းသွားတယ်၊

“ ကိုရင်မူး...အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး၊ သဇင် ကလေးတွေ သွားကြိုရတော့မယ် မြန်မြန်ချိုးလိုက်တော့မယ်.. ”

“ အင်း မသဇင် မသွားခင်လေး အမြန် တချီလောက် တော့ ခွင့်ပေးပါနော် ”

“ အင်း မြန်မြန်လေးလုပ်တော့ မနက်ဖြန်လည်း သဇင်လာအုန်းမှာပဲဟာ... ”

“ အိုကေ...ဒါဆိုလည်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေး... ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်က ဒူးလေးအသာညွှတ်ကာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ချောနေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သဇင့် ဖင် အကွဲကြောင်း အောက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ မှာတေ့ပြီး ကော့ထိုးလိုက်ပါတော့တယ်၊

...............................................................................................................

သဇင်က သူ့ယောက်ကျားမရှိ တဲ့ အချိန် ကျနော့်ကို သူ့အိမ်မခေါ်တာ သူ့ယောက်ကျား ဆီကို တယောက်ယောက်ဆီက သတင်းပေါက်သွားမှာ စိုးလို့လေ၊ အဲဒါကြောင့် ခလေးကျောင်းပို့ပြီးတဲ့ အချိန်ကျ မှ ကျနော့်ဟော်တယ်ကို လာတာ၊ ကျနော်လည်း မနေ့တုန်းက နှစ်ချီပဲ လုပ်လိုက်ရတော့ ဒီနေ့ ကျရင်တော့ ရောက်လာတာနဲ့ စဖြုတ်ရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်လိုက်မယ် ဘယ်နှစ်ချီလောက်တန်အောင်ဆွဲလိုက်မယ် နဲ့ စဉ်းစားထားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မသဇင်ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် က မကိုက်တော့ဘူး၊

ကျနော်က မသဇင် အခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ပွေ့ နမ်းရှုံ့ ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို စနှယ် တော့တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ စကဒ်အောက်ကို နိူက်လိုက်တော့ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး၊

“ ဆောရီး  ကိုရင်မူး ရယ် သဇင် ဒီနေ့ ကျမှ ဟိုဟာ စ နေလို့....... ”

ဟိုက် သေရော၊ ကျနော် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ် ရတဲ့ အခွင့်အရေးကလည်း ဒီတရက် ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ မီးနီပြသွားတယ် ဆိုတော့၊ အင်းလေ ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ၊ ငါးမရ လည်း ရေချိုးပြန်တာပေါ့၊ ကျနော် သူ့ အပေါ်က ဘလော့ အင်္ကျီကိုတော့ ချွတ်လိုက်တယ်၊

“ ဟင့် ဒါဆိုရင် တော့ မ သဇင် ကျနော့်ကို နို့တိုက်မှ ရမယ်... ”

“ အင်းပါ၊ ကိုရင်မူး စိတ်မပျက်စေရပါဘူး...သဇင်မှုတ်ပေးပါ့မယ် …. ”

ကျနော်က ဘရာဇီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ ပွင့်အံထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အားရ ပါးရ နှယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်မိတယ်၊

“ လာကုတင်ပေါ်သွားရအောင်... ”

ကျနော်က မသဇင်ရဲ့ ခါးကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီးခေါ်လာခဲ့တယ် မသဇင် နားအရောက်မှာ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်၊ မျှော်လင့်ချက်ကြီးခဲ့တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီး က အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင်လို့ပေါ့။

မသဇင်က ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ထောက်တက်လာရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ပေါ့၊ မသဇင်လည်း ပုလွေပညာ မဆိုးရှာ ပါဘူး၊ သူ့ယောက္ခမ ကြီးကို မမှီသော်ငြားလည်း သူ့ ယောင်းမ တွေကိုတော့ အမှီလိုက်နိူင်ပါတယ်၊ ခနနေတော့ ကျနော် အရမ်းစိတ်ကြွလာတော့ သူ့ ခေါင်းကို ခနကိုင်ပြီးရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ ကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဗူးကလေး သွားယူလိုက်ပါတယ်နောက် ကျနော့် ကောင်ကြီးမှာ နည်းနည်းညှစ်ချ ပွတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဒူးထောက်ရက် ခွလိုက်ပါတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တင်လိုက်တော့ သူက အလိုက်တသိပဲ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးကနေ ဖိပေးပြီး ကျနော့်ကောင် ကြီးကို ညှပ်ထားပေးပါတယ်၊ 

အဲဒီတော့မှ ကျနော်က သူ့နို့နှစ်လုံးကြားထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပါတော့တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးထိပ်ဖျားက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားထိတာမို့ သူက ခေါင်းလေး နဲနဲ ငုံ့ပေးပြီး လျှာနဲ့ မထိတထိ လှမ်း တို့ပါတယ်၊ ကျနော်ကတော့ လိင်ချောင်းက တအားယားနေပြီမို့ ဂွင်းထုသလို စွတ်လုပ်လိုက်တာ မကြာခင်ပဲ ပြီးသွားလို့ သုတ်ရည်တွေ တဖုတ်ဖုတ်နဲ့ သူ့ မျက်နှာမေးစေ့ လည်ပင်းတွေပေါ်ကျ ကုန်ပါတော့တယ်၊

အဲလို တချီပြီးသွားတော့ ကျနော်နဲ့ သူ နှစ်ယောက်စလုံး ဆေးကြော သုတ်သင် ကြပြီး ကိုယ်မှာသဘက်တထည်စီပတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ပြီး တရေးအိပ်ပျော်သွားပါတယ်၊

တရေးနိူးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း ပြန်မာနေပြီ၊ သဇင်ရဲ့ နူတ်ခမ်းနုနု လေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူလည်း နိုးလာပါတယ်၊

“ ယူ့ကို အားနာလိုက်တာကွာ၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်  ဒီနေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့... ”

“ ရပါတယ် မသဇင်ရာ၊ ရှေ့မှာ မီးနီပြနေရင် နောက်က ပတ်မောင်းလို့ရတယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ခစ်ခစ်..ယူကတော့ မနိုင်ဘူး၊ ကဲ သဘောပဲ ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်နော် ယူ့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတယ်... ”

ကျနော် လည်း အားရဝမ်းသာနဲ့ ကျနော့် ကွန်ဒန်ထည့်ထားတဲ့ အိပ်ဆီကို ထပြီး လျှောက်သွားလိုက်တော့တယ်၊ စိတ်ထဲ တွေးမိတာကတော့ ငါ့နှယ်ကံကောင်းပုံများ ပြောကို မပြောချင်ဘူး၊ သူများတွေဆို လိုချင်လို့တောင်းတာတောင် ချေးပါချပစ်မယ် အပြောခံရသေးတယ်၊ အေးလေ ဒါမျိုးကတော့ ချိုကန်းလိုကောင်မျိုးပဲ ခံမှာ ငါ့လာလုပ်လို့ကတော့ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကော့ပြီး အီးပါနိူင်လို့ကတော့ ပါစမ်းပါ၊ စမ်းကြည့်လိုက်လေလို့ပြောလိုက်မယ် ၊ ခွိခွိ၊ ကိုယ်က မိုးကာဝတ်ထားတာပဲ၊ ဒီလောက်ကတော့ ဟဲဟဲ။

.......................................................................

“ ရင်မူးရေ ဟိုအိတ်စကတစ် တွေက မိတင်း အတွက် ရက် အတိအကျ ရပြီ..ဒါပေမဲ့ ငါတို့ ပရက်စန်တေးရှင်း ကို နည်းနည်းပြန်ပြင်ရမယ်၊ အခု ရုံးချူပ်က ငါ့ကို ထပ်မှာလိုက်လို့...အဲဒါ ငါ့ဆီလာလို့ရမလား ..

“ ဟုတ်ကဲ့  မစ်စ်စ်လာလဲ ကျနော်လာခဲ့မယ်... ”

ကျနော် မစ်စစ်လာလဲ ပေးထားတဲ့  လိပ်စာ အတိုင်း မောင်းလာခဲ့ရင်း မနေ့တုန်းက ပေါင်လေး ကွတကွတ နဲ့ ပြန်သွားရှာတဲ့ မသဇင် ကို မြင်ယောင်မိပြီး အားတောင့်အားနာ ဖြစ်နေရတယ်၊ နောက်မှ ဖုန်းဆက်ပြီး တောင်း ပန်လိုက်ပါအုန်းမယ်လို့လဲ တေးထားလိုက်တယ်၊ အခုကတော့ အလုပ်ကိစ္စ ရှိသေးတယ်လေ။

မစ်စစ်လာလဲ အမျိုးတွေက လည်း တော်တော် ချမ်းသာပုံရတယ် ခြံဝန်း အကျယ်ကြီးနဲ့ မြင်းဇောင်းတွေ လည်း ရှိတယ်၊ အဲဒီခြံကြီးထဲ မှာ အိမ်က လည်း သုံးလုံးလောက်ရှိတယ် မစ်စစ်လာလဲ က အိမ် လုံးသေးသေးလေးရဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးတခု မှာ ကျနော့်ကို စောင့်နေတယ်၊ အခန်းကလည်း အပျံစား ပရိုဂျက်တာ နဲ့ စခရင်နဲ့ ကွန် ဖရင့် တေဘယ် အရှည်ကြီးနဲ့၊ သူက အိမ်နေရင်း ပိတ်သား ပါးပါး အဝါရောင် အစ လေး လက်ပြတ်မကျ လက်တို မကျ၊ နဲ့ အောက်က ဂျင်း ဘောင်းဘီ ကက်ပရီပန် ခေါ် မလား စက အရှည်နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်။

ဆံပင်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှာ ကပိုကရို ပတ်ထုံးထားတယ်၊ ကျနော့် အဖို့ မစ်စစ် လာလဲ ကို ဘစ်စနက် ဝတ်စုံကလွဲ ပြီး ဒီပြင့် အဝတ်အစားနဲ့ တခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ မျက်ခုံးမွှေးထူထူ နဲ့ ဆံပင်က မမဲဘူး အနီရဲရဲ လည်း မဟုတ်ဘူး အညိုနဲ့ အနီကြားက ရောင်မျိုး၊ နာတံကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ၊ တခြား အမျိုး သမီးတွေ နဲ့ ယှဉ်ရင် နည်းနည်းလေး ကြီးသလို ထင်ရပေမဲ့ သူ့မျက်နှာကျပုံ နဲ့တော့ လိုက်သလိုပဲ၊ နူတ်ခမ်းက တော့ ထူထူ၊ နဲ့ နူတ်ခမ်းစောင်းလေး ပေါ်မှာ မှည့်လေး တလုံးရှိ တယ်၊ အကျီပါးပါး တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ အောက်က ဘရာဇီယာကို အတင်းတွန်း ထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က အယ်တုန် နေတာကို အခုမှ ပဲ တွေ့ရတော့တယ်၊ ခါတိုင်းက ဘစ်စနက် ဝတ်စုံ ဂျက်ကတ်က ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတာ ဖြစ်မယ်၊  စကားပြောရင် သူ့မှာ ဟဲဗီး အက်စင့် ရှိတယ် ၊ 

ဒါပေမဲ့ ကျနော်က နားထောင်နေကြမို့ နားလည်နေပီလေ၊ သူတို့ အီရမ်တွေက ဗီ နဲ့ ဒယူ နဲ့ မကွဲဘူးဗျ၊ ဥပမာ west ဝက်စ် ဆိုရင် vest ဗက်စ် ဆိုပြီး အသံထွက်တယ်၊ အဟီး၊ ပန်ချာပီကုလားတွေ ဇီးရိုး ကို ဂျီးရိုးလို့ အသံထွက်သလိုပေါ့၊  အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လူမျိုးပဲ စကားပြောပြော ကျနော့်နားထဲ မှာတော့ မိန်းခလေးတွေ အသံဝဲ တာ နားထောင်လို့ကောင်းတယ်ဗျ၊ ယောက်ကျားတွေ အသံမပီရင်သာ သောက်ငြင်ကပ်တာ၊ ခွိ၊ အဲဒါကြောင့် မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားထဲ မှာ ချိုနေတာပဲ၊ နောက် သူ့ရဲ့ အသံအက်ကွဲကွဲက လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်သလိုပဲ၊ တခါတလေဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်၊ ကိုယ့်ကောင်ကြီး တောင် မာသွားသလိုပဲ၊ အသံကြောင့်ဖားသေတော့ မသိဘူး၊ အသံကြောင့်လီးတောင်တာတော့  ဒီတခါပဲ ဖြစ်ဖူးသေးတယ်၊ 

အဟီး၊ ဒုက္ခပါပဲ အရင်ကတော့ သူမျက်နှာရအောင် ခိုင်းတာ ဂရုတစိုက်နားထောင်နေရလို့ လားမသိဘူး သတိမထားမိတာ၊ အခု နှစ်ယောက်ထဲ ကျမှ သူ့ အသံကြားရတာနဲ့ လီးတောင်နေတယ် ဆိုရင် မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်၊ လို့တွေးနေမိတယ်၊ ကျနော့်ဘောင်းဘီ ဇစ်အောက်မှာ ဖုဖောင်းထလာတာသူ မမြင်ရအောင် ဟိုကွယ်ဒီကွယ်လုပ်နေလိုက်မိတယ်၊ သတိထား ပြီး ဖုံးလေ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုရုန်းလေပဲ ဖြစ်လာတယ်၊ အဲတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ မျက်လုံးတွေ တချက်တချက် ကျနော့် ဇစ်ပါနားရောက်ရောက်လာပြီး ပြုံးသ ယောင်ယောင် ဖြစ် သွားတာတော့ သတိထားမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘာမှ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ် မရှိပဲ တနေ့တာ ကုန်ဆုံးသွားရတယ် မနက်ဖြန်မိတင်းအတွက် ချိန်း ဆိုပြီး ကျနော်တည်းတဲ့ ဟော်တယ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ညဘက်အိပ်မက်ထဲ မှာတော့ မစ်စစ်လာလဲ ကို ဆော်နေပြီလေ၊ သူလည်း ပန်းတပွင့်ပဲ မဟုတ်လား၊ အဟီး။

..............................................................................................

နောက်နေ့ မိတင် ကတော့ တကယ့်ကို ချဲလင့်ပဲဗျာ၊ သူတို့ကလည်း ငွေအများကြီးဖြုန်း ရမှာ တွေဝေနေ ၊ ကိုယ်ကလည်း အချီကြီး ပွမဲ့ ကလိုင်းရင့် ဆိုတော့၊လွတ်သွားရင် ရုံးချူပ်က မျက်နာမရမှာ စိုးရိမ်တာလည်းပါ၊

တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်ပန်းလိုက်ကြတာ ပြီးသွားမှ ပဲ သက်ပြင်းချနိူင်တယ်၊ ဒါတောင် အဖြေက မရသေးဘူး နောက်နှစ်ပါတ်လောက်မှ အကြောင်းပြန်မှာတဲ့၊ ကျနော်တို့က တော့ ကိုယ့်တာဝန် ပြီးပြီ ဆိုတော့ ပြန်ကြဖို့ပဲ ရှိတာပေါ့၊

အဲဒီမိတင် နေရာက လမ်းခွဲတော့ မစ်စစ်လာလဲက ၊

“ ကျေးဇူးပဲ ရင်မူး ရေ နင်သာ မရှိရင်တော့ မလွယ်ဘူးနော်... ”

“ မစ်စစ်လာလဲကလည်းမြှောက်နေပြန်ပါပြီ ကျနော်က ဘေးက အကူသက်သက်ပါ... ”

“ တကယ်ပြောတာပါကွာ..ဒါနဲ့ ဒီညနေ မင်းမှာ အစီအစဉ်ရှိလား.. ”

“ ဘာမှ မရှိပါဘူး ..ဘာလို့လဲ... ”

“ အော် တို့တွေ ..တာဝန်တခု အောင်မြင်စွာပြီးသွားတဲ့ အနေနဲ့ ဆယ်လီဘရိတ်လုပ်ကြရအောင်.. ”

“ လုပ်လေ ကောင်းသားပဲ ..ဘယ်မှာဆုံမလဲ.. ”

“ ငါလာခေါ်မယ်လေ..ငါသိတဲ့ ..ranch style စားသောက်ဆိုင် တခု ရှိတယ် သွားစားရအောင်..ညနေ ၇နာရီဆို စောလား ...နောက်ကျလား.. ”

“ အိုး အတော်ပါပဲ..စောင့်နေမယ်လေ... ”

“ အိုကေ ..ဆီးယူ.... ”

......................................................................................

ညနေစောင်းကျတော့ မစ်စစ်လာလဲ ဖုန်းမှာ ကြိုပြောထားလို့ ကောင်းဘွိုင် အတားရား ဆိုတော့ ဂျင်းဘောင်း ဘီနဲ့  အပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီအကွက်စိတ် ကို ဝတ်ထားလိုက်တယ်၊ ဦးထုတ်နဲ့ ဘုက တော့ မပါလာဘူး ဆိုတော့ စိတ်မပူနဲ့တဲ့ သူယူလာခဲ့မယ်တဲ့ ၊ ကျနော့်ဆိုက် ကို မေးသွားတယ်၊ နောက်သူရောက်လာတော့ ယူလာတဲ့ ကောင်းဘွိုင်ဘုနဲ့ ဦးထုတ်ကို ဆောင်းလိုက်တော့ အဟီး အေးရှားကောင်းဘွိုင်ရုပ် ထွက်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိွိခွိ။

အဲလိုနဲ့ မစ်စစ်လာလဲ မောင်းလာတဲ့ မာစေးဒီး SLS AMG GT လေးနဲ့ ကျနော်တို့ ထွက်လာလိုက်တာ ကျနော်ကတော့ ဒီမြို့က မဟုတ်တော့ ဘယ်မောင်းမှန်း မသိဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး နည်းနည်းမောင်းပြီး လိုကယ်ထဲ လည်း တော်တော်မောင်းရတယ်၊ နောက်လယ်ကွင်းတွေလိုပဲ ကွင်းပြင်ကြီးတွေ နဲ့ နေရာတွေ ဖြတ်လာ လိုက်တာ၊ ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာ ဘယ်လိုနေရာ ရက်စတောရင့် လာဖွင့်ထားသလဲ မသိဘူးတောင်တွေးမိပါ သေးတယ်၊နောက် ကတ္တရာ လမ်းကုန်သွားလို့ မြေလမ်းအတိုင်း ဖုံတထောင်းထောင်းနဲ့ သွားပြီးမှ ခြံကြီး တခြံထဲကို ကွေ့ဝင်လိုက်တယ်၊ အဲဒီခြံဝန်းထဲ မှာ အဖိုးတန်ကားတွေ အစီအရီ ရပ်ထားတာ တွေ့တော့မှ ကျနော့်မှာ အော် ဒီလိုနေရာမျိုးလည်း လူတွေက လာစားကြတာပဲ နော် လို့တွေးလိုက်မိတယ်။

ကျနော်က စားပွဲ ကုလားထိုင် နဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ထိုင်ရမယ် မှတ်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဂိုဒေါင်လို အဆောက်အဦးထဲ မှာ ခုံတန်းရှည်ကြီးတွေ ချထားတယ်၊ ရှေ့နားမှာ စတိတ်တခုရှိတယ်၊ လူတွေ ကလည်း ခုံတန်းလျှားတွေမှာ ဦးသူ နေရာယူပြီး ထိုင်နေကြတော့ ကျနော် နဲ့ မစ်စစ်လာလဲ လည်း တနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်၊ နောက်နည်းနည်း လည်း ကျပ်ကျပ်သပ်သပ် လိုဆိုတော့ သူနဲ့ ကျနော် နဲ့ ကိုယ်လုံးချင်း ထိနေကြတာပေါ့။

ကျနော်တို့ နေရာယူလို့မှ သိပ်မကြာခင်စင်ပေါ်ကို ကောင်းဘွိုင် အဝတ်အစားတွေနဲ့ လူတွေ တက်လာကြပြီး ဂစ်တာတွေ ဘင်ဂျိုတွေနဲ့ စ ဖျော်ဖြေပါတော့တယ်။ နောက်တော့ သူတို့ က ကြိုဆို နူတ်ဆက်စကားပြော ပြီး အစားအသောက် အစီအစဉ်ကို ပြောပါတယ်၊ အစားအသောက်က ကျနော်တို့ ကျောင်းတုန်းက ကင်တင်း စတိုင်ပါပဲ၊ ပုဂံခွက်ယောက်တွေ ကိုယ့်ဘာသာယူ သူတို့ ချက်ပြုတ်ဖုတ်နေတဲ့ နေရာတွေမှာ ကိုယ်စားချင်တာကို ပုဂံသွားခံပေး သူတို့ထည့်ပေးမယ်၊ ပြီးရင် ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်စား သောက်ကြပေါ့၊ အဆောက်အဦးအလယ်က မြေကွက်လပ်ကိုတော့ ကချင်တဲ့သူတွေ ဝင်က လို့ရအောင် နေရာရှင်းပေးထားဖို့ပြောတယ်၊ နောက်တော့ သူတို့တွေက ဟာသ ပြောလိုက်၊ သီချင်းဆိုလိုက် တီးလိုက်နဲ့ စပါတော့တယ်၊ 

ကျနော် တို့ လည်း အများနည်းတူ အစားအသောက်ကို အပြင်ထွက်တန်းစီ ယူကြတာပေါ့ဗျာ၊ သူတို့ က တကယ့် ကောင်းဘွိုင်ခေတ်တုန်းက အတိုင်း ထင်းမီးတွေနဲ့ ချက်ပြုတ်တာပေါ့၊ ပုဂံခွက်ယောက်တွေကလည်း အဲဒီတုန်းက စတိုင်မျိုးတွေပေါ့၊ ဘီယာတို့ အရက်တို့က တော့ သပ်သပ်ထပ် ပေးရတယ်၊ အစားအသောက်က တော့ ကြိုက်သလောက်စား၊ တယောက်ဘယ်လောက်နူန်းနဲ့ ကောက်ထား ပြီးပြီလေ၊ မစ်စစ်လာလဲ နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တန်းစီ၊ အစားအသောက်တွေ ယူလာပြီးတော့ ခုံတန်းမှာ ပြန်လာစားပေါ့၊ ကျနော်က အစားအစာ ပုဂံတွေ ခနမစ်စစ်လာလဲနဲ့ ခနထားခဲ့ပြီး ဘီယာ ရောင်းတဲ့ဆီ ပြန်သွား လိုက်တယ်၊ ဘီယာကိုလည်း သစ်သားစည်တွေနဲ့၊ သစ်သားလှည်းတခုမှာတင်ထားပြီး မတ်ခွက်တွေနဲ့ ရောင်း တယ်၊ 

ကျနော်က နှစ်ခွက်ယူ ပိုက်ဆံပေး တစ်ပ် ကို ခွက်ထဲထည့်ခဲ့ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ လူသံတွေ ရီသံ စကား ပြောသံ၊ တွေ နဲ့ စတိတ်က တီးနေတဲ့ ကမ်းထရီး သီချင်းသံ တွေနဲ့ ဆူညံလို့ပေါ့၊ ပျော်စရာတော့ကောင်းသား ခြံကြီး ထောင့်တနေရာက နောက်ဆုံးပေါ်ကားတွေကိုသာ မတွေ့ရရင် အိုးဝက်စ် က အမေရိကန် ကို ပြန်ရောက်နေသလိုပဲ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း စားလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ အရှိန်ရလာတော့ တခြားသူတွေ လိုပဲ အခန်းအလည် မှာ သွားက ကြတာပေါ့၊ ရိုးရာ အက တွေရော၊ စုံတွဲ အက တွေရော စုံ နေတာပေါ့၊ ကျနော်လည်း မစ်စစ်လာလဲ ကို တွဲကရင်း ကိုင်ရင်း ဖက်ရင်း ကနေရာက သူလည်း ပျော်နေတာ တွေ့ရတာနဲ့ ၊ အရဲစွန့် ပြီး သူ့နူတ်ခမ်း တွေကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်ဖက် ပြီး ရမက် ပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုန့်ပြန်လာတယ်၊ အဲလိုနဲ့ ညလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာရော၊ 

ကျနော့် လက်တွေက မစ်စစ်လာလဲရဲ့၊ တင်ပါးလုံးလုံး တွေ၊ ရင်သားတွေ၊ ခါးတွေ၊ တကိုယ်လုံးပဲ ဆိုပါတော့ဗျာ၊ မရောက်တဲ့ နေရာ မရှိတော့ဘူး ၊ အဟီး၊  ကျနော်က ဒါမျိုးတွေ အံတိုနေပြီလေ သိတယ် မဟုတ်လား မူးအောင် မသောက်ဘူး၊ ခွိ၊ အယ်လ်ကိုဟောက ကာမ ကိစ္စ ကို လှုံ့ဆော်ပေးပေမဲ့ များသွားရင် ပါဖောင်းမန့် ကို ကျစေတယ် ဆိုတော့၊ အနေတော်လောက်နဲ့ တော်ထားလိုက်တယ်လေ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး ဂျင်းဘောင်းဘီ အောက်က ဖေါင်းထနေပြီး မစ်စစ်လာလဲရဲ့ ဆီးခုံကို ပွတ်နေတဲ့ အဆင့်လောက်ဆိုရပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

ကျနော်တို့ပြန်တော့ မစ်စစ်လာလဲက ကျနော့်လက်ထဲသော့ထည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ပုခုံးစောင်းပေါ် သူ့ခေါင်းလေးတင်ပြီး ကျနော့်လက်မောင်း တွေကို သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တွဲခိုလို့၊ သူ့ရင်သားတွေက ကျနော့် လက်မောင်းသားတွေကို အိကနဲ အိကနဲ ဖိဖိ လာတယ်၊ ကျနော်လည်း ကားပေါ်က နက်ဗီဂေတာ နဲ့ပဲ ဟော်တယ် လိပ်စာထည့်ပြီး မောင်းလာခဲ့တော့တယ်၊  မာစေးဒီး AMG တွေက စပယ်ရှယ် အက်ဒစ်ရှင်းနဲ့ အင်ဂျင်ဆိုက်ကလည်း ပုံမှန်ထက်ပိုကြီးတဲ့ကောင်တွေ ဆိုတော့ ဆွဲလိုက်တာ ၊ မျှား ကို တအားကုန် ဆွဲပြီး ပစ်လိုက်သလိုပဲ၊ အဟီး၊ လီဗာက ထိပဲထိရသေးတယ် မြင်းရိုင်းလိုပဲ ခုန်ပြေးတော့တာပဲ၊  SLS AMG GT ဆိုတာ တော်ရုံ လမ်းမပေါ်မှာတောင် တွေ့ရခဲ တာဆိုတော့ ခွိခွိ၊ မစ်စစ်လာလဲ ကို လုပ်ဖို့တောင် သိပ်အရင် မလိုပဲ ကားကို ဇိမ်ခံမောင်းလာမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက်ဖရီးဝေးပေါ် မှာကားကလည်း ရှင်းတော့ နင်းလာလိုက်တာ ခနလေးနဲ့ ကျနော် တည်းတဲ့ဟော်တယ် ရောက်လာတော့တယ်၊ ကျနော်က မေးမနေတော့ဘူး၊ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ပါစင်ဂျာဆိုက်ကို သွား တံခါးဖွင့်ပေးပြီး မစ်စစ်လာလဲ ကို လက်ပေး ပြီး မဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။

မစ်စစ်လာလဲ ကို ဓါတ်လှေခါးထဲ မှာလည်း နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်၊ သူ့တင်ပါးတွေကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်နှယ် ခဲ့သေးတယ်၊ ခွိခွိ ၊ ဒီကောင်မ ကြီး ကိုတော့ နွှာရတော့မယ်ပေါ့။ ကျနော့်အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတယ်၊ အဟီး ကျနော်လည်း သွားချင်တာပေါ့၊ ဒီလောက်ဘီယာတွေ သောက်ထား တာ။

သူက အိမ်သာ ကမုတ်ပေါ် အထိုင် ကျနော်ကလည်း ရှာဝါမှန်တံခါးဖွင့်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ် ရှာဝါ ရေဆင်းပေါက် ကို ကျနော့်ရေပြွတ်ချိန် ပြီး ရွှေဝါရောင် ရှုးတွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ပန်းပြီးတဲ့ ထိ သူက မပြီးသေး ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်က အောက်ပိုင်းတခုလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ရေပန်းက ရေနဲ့ ဆပ်ပြာရေ ဘူးလေး ယူပြီး ကျနော့်ရဲ့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ရေပြွတ်လေးကို ကောင်းကောင်းပွတ်သတ်ဆေး ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော် လုပ်နေတာကို ပြုံးစစ နဲ့ မစ်စစ်လာလဲ တယောက်က ကြည့်နေလေရဲ့၊ နောက်သူလည်း ရှုးပေါက်လို့ပီးသွားတယ်ထင်ပါရဲ့ ဘေးနားက တစ်ရှုးလေး လှမ်းဆွဲပြီး အောက်ပိုင်းကို သုတ် ဖို့လုပ်နေတုန်း သူ့နား ကျနော်က ကမန်းကတန်း လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ သူက သူ့ ဟိုဟာတွေသုတ်သင် ပြီး ရေဆွဲချ ပြီးတော့ မျက်နှာကို ရှေ့ ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ရေပြွတ် ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ရောက်နေပြီလေ၊ ခွိ။

ကျနော့်ရေပြွတ်ကြီးကလည်း မြန်မာပြည် သင်္ကြန်တွင်းမှာ ချောချောလှလှ ကောင်မလေးတွေလာရင် ရေ အသင့်စုပ် ပြီး ပက်ဖို့ အသင့် ပြင်ထားသလို ပဲ ထောင်နေပြီလေ၊ ဟဲဟဲ၊ မစ်စစ်လာလဲ က မျက်စောင်းလေး တချက် သာ ထိုးလိုက်တာ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်း တွေက ကျနော့်ပြွတ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လှပတဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာလေးကို ဟလို့ ဖွင့်ပေးရှာတယ်၊ ကျနော်က ရှေ့ တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ ငှက်ပျောဖူး ကြီးက နူးညံ နွေးထွေးနေတဲ့ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ အာခံတွင်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ့၊ ကျနော်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ နူတ်ခမ်းပေါ်က မှဲ့ က အခုမှ ပိုထင်းလာသလိုပဲ။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ မစ်စစ်လာလဲ ရယ်.... ”

မစ်စစ်လာလဲ လည်း အတွေ့ မကြုံ မခေဘူးပဲ၊ ကျနော့်ယောက္ခမ ကြီး ကိုသာ မမှီရှိရမယ်၊ မနေ့တုန်းက သဇင် နဲ့ စာရင်တော့ နည်းနည်းသာတယ် ပြောလို့ရမယ်၊ အင်း၊ အိမ်သာအိုးပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ် ကို ကိုယ်က သူ့ရှေ့မတ်တတ်ရပ်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကော့ကော့ ထိုးထဲ့ နေရတာ သူ့ အစုပ်အမှုတ်ကောင်းတာကို အသာဖယ်ထား အတွေးနဲ့တင် မကောင်းပါဘူးလို့ ထင်တဲ့ ယောက်ကျား သား ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိမယ်ထင်သလဲ ၊ ခွိခွိ၊ ကျနော်လည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားသာမှတ်လို့။

မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ နဲ့ သူ ဆွဲထုတ်လိုက်တာတောင် သူ့မျက်နှာ၊ ဆံပင်တွေပေါ် ပန်းထွက်ကျ သွားတဲ့ မလိုင်ဖတ်တွေက လဘက်ရည်ခွက်ထဲထည့်ရင်၊ ရှယ် သုံးလေးခွက် စာလောက်တောင် ရမလားမသိပါဘူး၊ ခိခိ။

နောက်တော့ ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊

 ဒီတေးသိချင်သေးလား၊  မစ်စစ်လာလဲ က ကိုယ်လုံးတီးချွတ်လိုက်တော့လည်း တော်တော်မိုက်တာဗျ၊ နို့ကြီးတွေက အလုံးမဟုတ်ဘူး၊ ဘူးသီး လို ရှည်ရှည်၊ သိပ်အတွဲကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ထိပ်က အေရီရိုးလားလို့ခေါ်တဲ့ နို့ခံ ကလည်း ကျပ်ပြားဝိုင်း ကြီးကြီးထက်တောင် ကျယ်မလားမသိ၊ နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ် တွေနဲ့ပေါ့၊ ခါးကတော့ သိပ်မကျဉ်ပေမဲ့ ကားစွံ့တဲ့ တင်သားတွေကြောင့် တုတ်တယ် မထင်ရပါဘူး၊ ပေါင်လုံးတွေကတော့ နည်းနည်းတုတ်တယ်၊ ခြေသလုံးသားတွေလည်း တုတ်တယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ပုခုံးပေါ်တင်ဆောင့်တော့ အားရတာပေါ့ဗျာ၊ သူ့ဖင်ကားကားကြီး ကို လည်း အရသာခံကြည့် ချင်သေးတော့ လေးဘက်ထောက်ဖင်ဘူးထောင် ဆွဲလိုက်သေးတယ်၊ နောက် ဆုံးကတော့ အရှေ့ အလယ်ပိုင်းသူ တွေရဲ့ ထုံးစံလိုပဲ သူတို့ အတွက် မဆန်းတဲ့ နောက်ပေါက် ပါ၊ လုပ်လိုက်ရတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အိပ်မောကျ သွားတော့ အပြင်မှာ မိုးတောင်လင်းနေပြီ၊ ကျနော့် တကိုယ်လုံးလည်း တရုပ်သိုင်းကားအပီစုတ်လေးဆယ်လောက်ကို တောက်ရှောက် အစအဆုံးထိ ကြည့်လိုက်ရသလို၊ ကျေနပ်အားရ၊ မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး တုန်းကနဲ အိပ်မောကျ သွားရပါတော့တယ်။

................................................................................

ဒီတခေါက် ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော် အားရ ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်နေလိုက်သည်မှာ တိမ်ပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပင်၊ ငါ့လို လူမျိုး ထပ်တူ ရှိရင်တောင် ငါ့လောက် စွံ ပါ့မလား လို့တောင် တွေးရင်း မျက်နှာပေါ်မှာ အလိုလို အပြုံးရိပ် ထင်သွားမိသေးတယ်။

မစ်စစ်လာလဲ က အရင်တုန်းက ကျနော်နဲ့ ဖြစ်ဖူးခဲ့တယ့် ဘော့စ် အဟောင်း တရုပ်အမျိုးသမီး လီလီ  လိုမျိုး မဟုတ်၊ လူရှေ့ မှာသာ မသိသာအောင်နေ၊ လူကွယ်တာနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးထားသည်၊ ကျနော် တခါတလေ အရမ်းတင်းလာသည့် အချိန် မှာ အရေးကြီးသည့် ပရောဂျက် အကြောင်း ဆွေးနွေး မလို ဘာလိုလို နဲ့ ဖိုင်တွဲ အထူကြီးတွေ ယူ၊ သူ့ အခန်းထဲ သွားပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ကာ ပုလွေ မှုတ်ခိုင်းလို့ လည်း ရသည်။ သူ့ ရဲ့ မဟော်ဂနီ စားပွဲ ကြီးပေါ် တက်ထိုင်ပြီး အိတ်စက်ကတစ် သားရေကုလားထိုင် ပေါ်ကနေ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေရှာသော ဘော့စ် အီရမ် မ ကို ငုံကြည့်ပြီး သူ့ ဆံပင်နီနီ တွေကို ဖွပစ်၊ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အာဂေါင်ထိအောင် ဆောင့်ပစ်လို့ ရ နိူင်သည့် အခွင့်အရေး များမှာ ပြောပြလို့ လည်း ဘယ်သူမှ ယုံကြည် နိူင်ဘွယ်ရာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။

နောက် ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ညီအမ တွေ အပြင်၊ ယောင်းမ၊ နောက်တော့ သူတို့ အမေ၊ ကျနော့် ယောက္ခမ ကြီးတောင် ပါသွားသေး၊တယ်၊ ကျနော် ဒိုင်ယာရီရေးပြီး ဟို အမည်မသိ ရေးသူ တယောက်ရဲ့ My secret life ဆိုတဲ့ စာအုပ်မျိုးထုတ်လိုက်ရင်တောင် နောင်လာနောက်သားတွေက အာထားတာ၊ စိတ်ကူးယဉ်ထား တာပဲ လို့ ထင်ကြပေလိမ့်မည်။

ဒါပေမဲ့ တနေ့ မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ထားတဲ့ ထင်တလုံးဟာ၊ ဝုန်းကနဲ တစဆီ တစဆီ ပျောက်သွားရတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ကြုံရပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ က ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ မြနှင်းဆီ မျက်နှာ မကောင်းဘူး၊  တယောက်ယောက်များ ကျနော့် အကြောင်း ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်လို့လား၊ သူဘာသာ တခုခု ကြောင့် ကျနော့် ဖေါက်ပြန်မှု တွေကို ရိပ်မိသွားတာလား၊ စိတ်ထဲ မှာတော့ နည်းနည်းလေး ထိတ် မိတယ်၊ အင်း အိပ်ယာဝင်ချိန်ကျ ရင်တော့ သိရမှာပဲ ပေါ့လေ၊ လို့တွေးရင်း ညနေဘက်အချိန်တွေကို ပုံမှန်ပဲ သားနဲ့ ဆော့ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ ကျော်ဖြတ်လာပြီး သားအိပ်ပျော်သွားမှ ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ တညနေလုံးပျောက်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကျနော်တို့ အိပ်ယာပေါ်မှာ မှောက်ရက် အိပ်နေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် က သူ့ အနားသွားထိုင်လိုက်ပြီးတော့ ပုခုံးလေး အသာပွတ်ပေးရင်း

“ မြ....ဘာဖြစ်နေတာလဲ..တခုခု ..ဖြစ်နေတာလား... ”

ကျနော့် စကား အဆုံးမှာတော့ မြနှင်းဆီ ကုတင်ပေါ်ထ ထိုင်လိုက်ပြီး ၊ကျနော့် ကိုယ်ကို ဖက်တွယ်၊ သူ့မျက်နှာကို ကျနော့်ရင်ဘတ်မှာ အပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါတော့တယ်၊သူ့ ရဲ့ မျက်ရည်ပူတွေက ကျနော့်အင်္ကျ ီကိုတောင် ထိုးဖေါက်ပြီး ရင်ဘတ်မှာ လာစိုစွတ်နေတာကို ခံစားနေရပါတယ်၊ အင်း ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်နဲ့ နှစ်အတော်တော်ကြာကြာလည်း လင်မယားအဖြစ် အတူနေလာခဲ့ကြပြီး၊ ယူကထဲက လည်း တယောက်ကို တယောက် ချစ်လို့ယူထားကြတဲ့ လင်မယားဆိုတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ သူဒီလို ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေတာကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းတော့ဘူးလေ၊ အထူးသဖြင့် ကျနော့် ကြောင့် ဆိုရင်တော့၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်လုပ်နေတာတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်ရတော့မှာပဲ လို့ ချင်ခြင်း စဉ်းစားနေလိုက်မိတယ်။

“ ဘာဖြစ်လဲ မြ ရယ် ပြော..စိတ်ပေါ့သွားအောင် ငိုချချင်လည်း ငိုချလိုက် ဝအောင်ငို ပြီးမှ ကို့ကိုပြော နော် ဘာဖြစ်လဲ ဆိုတာ... ”

“ မြ..ပြောရင် ကို..စိတ်ဆိုးမှာလား.... ”

“ မဆိုးပါဘူးကွာ...မြ အဲလို ငိုနေတာတွေ့ရတော့ ကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းလို့..မြဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ချမ်း သာရင် ပြီးရောလို့ ကိုတွေး နေတာ..ကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ..မြ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော... ”

“ တကယ်နော် ကို..အင်းလေ..ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မြကတော့ ပြောရတော့ မှာပဲ ..မြ စိတ်ထဲ မှာလည်း အဲ လို အကြာကြီးအောင်းမထားချင်ဘူး...ကို..စိတ်ဆိုးရင်လည်း မြခံပါ့မယ်..ခနတော့ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေး ထားပြီး မြပြောတာ နားထောင်နော်... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ ဦးနှောက်က ကွတ်ကိုး ပရော်စက်ဆာ ထက် အဆပေါင်းများစွာမြန်တဲ့ နူန်းနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတယ်၊ အဖြေက အနီးစပ်ဆုံးတောင် မထွက်လာဘူး၊

“ အင်းပါ..ကို ဂတိ ပေးပါတယ်..မြ ပြောသာပြောပါ.... ”

“ မြ..မှာ..တခြားတယောက် ရှိနေပြီ..... ”

“ ဘာ....ဘယ်လို.......... ”

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အသံကျယ် သွားမှန်း သတိရ လိုက်လို့ စိတ်ကို ပြန်ထိန်းလိုက်ရတယ်၊ ငါနားထဲ ကြားလိုက်တာ မှ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ ကို ဆုံးအောင်ပြောခိုင်းရတော့မှာပဲလေ၊

“ ကို …..ကို.....ဖြစ်ရဲ့လား..မြပြောတာ နားထောင်မှာလား.... ”

“ အင်း..... ”

ကျနော့်စိတ်တွေကို အစွမ်းကုန်စုစည်း ပြီး ခေါင်းထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ပြန်ပြောနေတယ်၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား ပြောသမျှ ကို ဆုံးအောင်နားထောင်၊ စကားမဆုံးသေးပဲ ဘာမှ အဆုံးအဖြတ် အစွတ်အစွဲ မလုပ်နဲ့၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား၊

အောက်က အကြောင်းအရာ တွေကတော့ မြနှင်းဆီ ပြန်ပြောပြတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ပါပဲ၊ သူပြောပြတာက တော့ စကားလုံးအလှတွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ပြီး အဖြစ်အပျက် တွေကို အက်ဆေးတခုလိုပဲ ပြောသွားပေမဲ့၊ စာဖတ်သူတွေလည်း ဖတ်လို့ကောင်း၊ သူပြောတာကို ကျနော် နည်းလည်သလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ပြီးပြန်ရေးပြ သွားပါမယ်၊ တကယ့် တကယ်တော့ မိန်းမ တယောက်က သူ့ယောက်ကျား ကို အဲလို ဒီတေးတော့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ ဗျာ၊

….............................

ဟုတ်တယ် ကို  ကိုထင်သလို ကယ်ဗင် ပါပဲ၊ သားမွေး ပြီး နောက်ပိုင်း နှစ်တွေမှာ မြတို့ နှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်မှာ အရင်တုန်းက လို ပွဲဆက် မကြမ်းတော့ဘူးလေ၊ အစပိုင်းတော့ ဘယ်လိုမှ မနေပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း မြ လေ့ ကျင့်ခန်းတွေ ဘာတွေလုပ် ပြီး သွေးသား အရမ်းကောင်းလာတဲ့ အချိန်ကျတော့ မြ လိုချင်တဲ့ အချိန်လေး တွေ ရှိလာခဲ့တယ်ကို၊ မြနဲ့ ကို နဲ့ အလုပ်ချိန်က လည်း လွဲနေ၊ ခလေး အလုပ်ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖိစီးနေ ဆိုတော့ မြ အရမ်းဆာနေတဲ့ အချိန် ကိုက ဘေးမှာ တရှုးရှုး နဲ့ အိပ်မောကျနေတာ ကို မြ အနှောက်အရှက် မလုပ်ရက်တော့ဘူး၊ မြ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်ပဲ အာသာဖြေခဲ့ မိတော့တယ်၊ နောက်တော့ တနေ့ မှာ ကယ်ဗင်တယောက် ကားပျက်လို့ ဆိုပြီး မြ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုးကို ရောက်လာတယ်လေ၊ 

အဲဒါ သူ့ ကို အိမ်လိုက်ပို့ ပေါ်ရင်းနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့ သူငယ်ချင်း ချင်းမို့ သူ့ အိမ်မှာ ဝိုင်လေး တခွက်လောက် သောက်ရင်း ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အဲဒါ ကနေ အရက်ကြောင့်လား ဘာလားတော့ မသိဘူး၊ မြ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင်က မ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်ပြီး နမ်းနေပြီလေ၊ စိတ်မရှိနဲ့နော် ကို၊ သူက နမ်းတတ် တော့ သူ့ အနမ်းမှာ ခနတော့ မိန်းမော မိသွားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ လက်တွေက မြ ရဲ့ ရင်သားတွေအပေါ်လာအုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ မြ ချက်ချင်း သတိဝင်သွားပြီး တွန်းထုတ်လိုက်တယ်၊ နင်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ပေါ့၊ ငါ့မှာ ယောက်ကျားရော ကလေး ရောရှိတယ်၊ ဒါမျိုး လုပ်စရာလား ဆိုတော့ သူက တောင်းပန် ပါတယ် ၊ ရုတ်တရက် စိတ်လွတ် သွားလို့ပါတဲ့၊ နောက် ဆို မဖြစ်စေရပါဘူးတဲ့ ၊ အဲဒါ နဲ့ မြလည်း အိမ်ပြန် လာခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်း တခါနှစ်ခါလောက် သူလာလာတွေ့ ပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ပြန်ဆက်ဆံတာနဲ့ မြလည်း စိတ်ပြန်ပြေသွားတယ်၊  ကျောင်းကထဲကလည်း ငယ်နိူင်ဆိုတော့ ကယ်ဗင့် အကြောင်းလည်း သိတယ်လေ၊ သူက လူကောင်က သာကြီးတာ၊ အားငယ်တတ်တယ်၊ စိတ်ပျော့တယ်၊ သူ့ ကို မြတို့ အုပ်စု က အားပေးပြီး လက်တွဲခေါ်လာခဲ့ရတာ ဆိုတော့ လေ။

အဲလိုပဲ ကယ်ဗင်နဲ့ က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးမှ မခရေ တို့ ရှိတဲ့မြို့ကို ကိုသွားတဲ့ အချိန်မှာ သူနဲ့ နိူက်ကလပ် တခုကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီမှာ သူက မြ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလာခဲ့တယ်၊ မြလည်း အဲဒီ အချိန်မှာ လူက လည်း ဝိုင်အရှိန်နဲ့ ကလပ်မှာလည်း သူများတွေနဲ့ ကခုန် နေကြတာ နဲ့ ဆိုတော့ နမ်းတဲ့ အဆင့်လောက်ကိုတော့ မပြောမိတော့ဘူး၊ သူလည်း လက်က ရှေ့ ဆက်တိုး မလာတာနဲ့ နမ်းတာကိုတော့ မတားမိတော့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေ ဟတ်အတက် ဖြစ်လလို့ မြ ဖရော်ရီဒါကို ထွက်သွားခဲ့ရလို့ ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ပါဘူး၊

နောက်တခါ ကို စပယ်တို့ ရှိတဲ့ အယ်လေကို ထရိန်နင် နဲ့ သွားတော့  ကယ်ဗင်နဲ့ တခါနှစ်ခါလောက် ကလပ် ကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာတော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာကို မြ က ဘာမှ မပြောဖြစ်တော့ဘူးလေ၊ သူ့လက်တွေက ကရင်း ခုန်ရင်း မြ တင်သား တွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နှယ် တာလောက်လည်း မြ က မပြောဖြစ်တော့ ဘူး၊ မတားမြစ်ခဲ့မိတော့ဘူး ပြောတာပါ။

ဒါပေမဲ့ ဖရော်ရီဒါကို ကယ်ဗင်လိုက်လာခဲ့တော့ မြ မတားဖြစ်ခဲ့တော့ဘူး၊  မြ ဖရော်ရီဒါမှာ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေနဲ့ ဆုံတယ် ဆိုတာ တကယ်တော့ ကယ်ဗင်ပါ၊ သူက မြ ကို အကြာကြီး မခွဲ နိူင်လို့ဆိုပြီး ဖရော်ရီဒါကို လိုက်လာခဲ့တယ်၊ မြ အတတ် နိူင်ဆုံး ထိန်းပါတယ်၊ မြ ကို့ကို သစွာမဖေါက် ချင်ဘူး၊ မြ ကိုယ် မြလည်း ဘာလို့ အဲလို ကယ်ဗင့်ပေါ် အလိုလိုက်မိတယ် ဆိုတာကိုလည်း နားမလည် ဘူး၊ ကယ်ဗင်က ဖရော်ရီဒါမှာ ဟော်တယ်တခု ကို ခေါ်သွားတော့ တောင် မြ က လိုက်တော့သွားတယ်၊ ငါ ငါ့ယောက်ကျားရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ဖေါက်ပြန်ဖို့ စိတ်မသန့်ဘူး၊ လို့ ငါနင့်ကို အဆုံးစွန်ထိ မလိုက်လျှောနိူင်ဘူး၊ အဲဒါက လွဲရင် လုပ်ချင်တာ လုပ် ဆိုလို့ ၊ 

အဲဒီဟော်တင်ခန်း ထဲ မှာ ကယ်ဗင် တယောက် မြကို လုပ်လိုက်တာလေ၊ သူ့ ပစ္စည်းကို မြ ဟိုဟာထဲ မထည့်တာ တခုပဲ၊ မြ တကိုယ်လုံး  ကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကျေ မတတ်ပဲ၊ မြရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေ ကိုစုပ်၊ မ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နှယ်၊ နို့သီးခေါင်းတွေ ကိုခလေး လိုပဲ တပြွတ်ပြွတ်စို့၊ မြ အောက်ပိုင်းကိုလည်း ရှေ့ရောနောက်ရော၊ သူ့ လျှာကြီးနဲ့ ရက်လိုက်တာ မြ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း ဘု တွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး အကြိမ်ကြိမ် ပြီးသွားရတယ်၊ မြ ကိုယ့်ကို ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိူင်မှာ စိုးလို့ သူ့ ကို အတွင်းခံတောင် မချွတ်ခိုင်းဘူး၊ နင်အတွင်းခံ ချွတ်တာနဲ့ ငါထပြန်မယ် လို့ပြောထားတယ်၊ သူကလည်း နားထောင်ရှာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ကို မှတ်မိမလားမသိဘူး၊ အဲဒီညက မြ ပြန်လာတော့ ကို အိပ်ပျော်နေတာကို မြ အတင်းတက်ခွပြီး လုပ်မိတာ၊ မြ ဟိုဟာထည်း မှာက ရေတံခွန်လို ဖြစ်နေပြီလေ၊ ကို နဲ့ အဲလိုမှ မလုပ်ဖြစ်ရင် နောက်နေ့ ကယ်ဗင့်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်မိတော့မှာပဲ။

ဒါပေမဲ့ ကို နောက်ဆုံး ကို တက်ဆက် ကို အလုပ်ကိစ္စ  နဲ သွားတော့ မြ ကိုယ့်ကို မြ မထိန်းထားနိူင်တော့ဘူး ကို၊ သူ့ကိုလည်း သနားမိတယ်၊ မြ အလိုကို လိုက်ပြီး သူ့ခမျာ ထိန်းထားရတာ တော်တော် ကြာနေ ပြီလေ၊ တည ကလပ်က အပြန် မှာ မြ ကိုအိမ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ မြက ကော်ဖီသောက်ဖို့ အိမ်ထဲကို ဖိတ်လိုက်မိတယ်၊ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ မြကို ဖက်နမ်း ရင်း ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အနမ်းတွေ က မြရဲ့ ခံစစ် ကို အားလျှော့သွားစေတယ်လေ၊ နောက်မြ ကို ဧည့်ခန်းထည်းက ဆိုဖါပေါ်မှာပဲ စကဒ်လှန်ပြီး မ အဖုတ်ရော နောက်ပေါက်ရော ကို ရက်တယ်လေ၊ သူ့လျှာ စိုစို နွေးနွေး ကြီးက မြ ဟာလေး ထဲ ကို အတွင်းရော နုတ်ခမ်းသားတွေရော ပွတ်သတ် ရက်ပေးရုံ  မက ဘူး မြ ရဲ့ အရသာ အစေ့ဖူးလေး ကိုပါ ဆွပေးတော့ မြ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားရပါတယ်၊

မြပြီးသွားတော့ သူ့ခမျာ မြကို ဂတိပေးထားတဲ့ အတိုင်း ဘာမှ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်အောင် ထိန်းထားရှာပါတယ်၊ မြ ကို ပြန်တော့မယ်လို့ သူက မတ်တတ်ထ ပြီး နုတ်ဆက် လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မြရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်မှာ သူ့ဘောင်းဘီကြီးက ဖောင်းထနေတယ်လေ၊ မြ သူ့ကို သနားတာနဲ့ သူ့ဘောင်းဘီဇာစ်ကို ဆွဲဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ ညိုညိုမဲမဲ အကြောတွေ ထောင်ပြီး ထိတ်ဖူးက ကားကား ကြောက်စရာကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ မာန်ဖီပြီး ခုန်ထွက်လာတာ မြ နုတ်ခမ်း တွေကို လာထိတယ်လေ၊ 

မြက ပါးစပ်အသာလေး ဟ ပေးလိုက်တော့ သူက ခြေလှမ်းတလှမ်း ရှေ့ အတိုးလိုက်မှာ၊ ငှက်ပျောဖူးကြီး တဝက်လောက်က မြ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ သူလည်း အီးကနဲ အသံထွက် သွားပြီး မြရဲ့ ခေါင်းလေး ကို သူ့လက်နဲ့ အသာထိန်းကိုင်လာတယ်၊ နောက်တော့ လည်း ဘေ့စစ်အင်းစတင့် ပြောရ မလား မြ ခေါင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ မြ နူတ်ခမ်းအစုံက ငှက်ပျော်ဖူးညိုကြီးကို တင်းတင်းစိညစ်လို့၊ မြရဲ့ လျှာတွေက အသားနုနေရာလေးကို ထိုးဖွ ရှာနေရင်း.. အောင့်အီးထားရတဲ့ ကယ်ဗင်ရဲ့ ပူနွေးပျစ်နှစ်တဲ့ အချစ်ရည်တွေကို မြလည်ချောင်းထဲ မှာ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချ ပစ်နေမိတော့တယ်လေ၊ အဲဒါက ကယ်ဗင်နဲ့ မြနဲ့ ရဲ့ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါပဲ ၊ ဒီထက် ကို မပိုခဲ့ပါဘူး၊ ကို မယုံရင် လည်း မြ အပြစ်မတင်ပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ ကယ်ဗင်က နောက်ဆုံးတောင်းတဲ့ ဟာကိုတော့ ကို သိပြီးဖြစ်မှာပါပဲ၊ ဘာလဲ ဆိုတာကို၊ မြ အနေနဲ့ အဲဒါကိုတော့ ကို့ ကို အသိမပေးပဲ မလုပ်ချင်တော့ဘူး၊ ကို က မြ ကို ဘယ်လိုသဘောရှိလည်း ဆိုတာကို မြသိချင်တယ်၊ မြ နဲ့ ကို အဲလို ကွဲကြ ပြဲကြတဲ့ ကိစ္စ မှာ ကြားထဲက သားလေးကို လည်း မသိစေချင်ဘူး၊ မြလည်း သားကို အရမ်းချစ်တော့ သူ့ အမေ အဲလို ဖေါက်ပြန်တယ် ဆိုတာ လည်း မသိစေချင်ဘူး ၊ ကို ဘာလုပ်ချင်သလဲ သာ မြကို ပြောပါတော့ ၊ ကို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မြနားထောင်ပါ့မယ်၊ အခု ကယ်ဗင်က ဟာဝိုင်ရီ ကို ဗေကေးရှင်းသွားမှာ မြကို ခေါ်နေတယ်၊ မြခွင့်လည်း တင်ထားပြီးပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကို့ကို မြ အခု လိုဖွင့်ပြောချင်လို့၊ ကို့ သဘောထားကိုလည်း မြသိချင်လို့ပါ၊ကဲ ဘယ်လိုလဲကို၊

…..................................................

ကျနော် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ သွားရသည်၊ တကယ်တန်းကျတော့ ကျနော်က သူ့ ညီမ တွေရော၊ သူ့ယောင်းမ၊ သူ့ အမေ ပါမကျန် အကုန်လုပ်ခဲ့ပြီး  ရုံးက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုယ့်ဘော့စ်တွေ ပါမကျန်၊ လုပ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျေနပ်နေခဲ့သည်၊ မြ အပေါ်မှာ ဖေါက်ပြန်နေခဲ့သည်၊ အခု မြက အဆုံးစွန်ထိ မရောက်ခဲ့တာတောင်မှ  သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်ရှိသည်ဟု ထင်နေသည်၊ နောက်ပြီး အခု ကိုယ့်မိန်းမ က သူဒီလိုဖြစ်နေပါသည်ဟု ပြောတော့ ကိုယ့်မှာ တိမ်ပေါ်ကို လမ်းလျှောက်နေရာက အပေါက်ကျွံပြီး အောက်ပြုတ်ကျ သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ ဟာကနဲ၊ ကျနော် ချက်ခြင်း အဖြေမပေးနိူင်၊ သုံးလေးရက် မစားနိူင် မသောက်နိူင် စဉ်းစားလိုက်ရသည်။

နောက်ဆုံး အဖြေကတော့ ထွက်လာသည်မဟုတ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ရခြင်းသာ၊ မြနှင်းဆီ အခု ကယ်ဗင်နဲ့ ဟာဝိုင်ယီလိုက်သွားတာကို ခွင့်ပြု မည်၊ မြနှင်းဆီ ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ကို ကျနော်လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်က တော့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကယ်ဗင်နဲ့ သွားအိပ်ပြီးမှ ကျနော် နဲ့ ပြန်လာပြီး ကျနော်နဲ့ သားနဲ့ မိသားစု ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မထား အသက်ထက်ဆုံး ပေါင်းသွားမည် ဆိုပါက လည်း ကျနော် လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်က လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကယ်ဗင့်ကို စွဲလမ်းသွားပြီး သူနဲ့ သာ တသက်လုံး လက်တွဲ  ပြီး ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမည် ဆိုပါကလည်း ကျနော်လက်ခံမည်၊ သားကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြပြီး အဖေတလှည့် အမေတလှည့် ပြုစု ပျိုးထောင်ရုံသာ၊အဲတော့ မြ ဘက်က ဘယ်လို မျိုးဖြစ်ချင်သလည်း ဆိုတော့ သူလည်း မသိ သေးဘူး ဟု ဆိုသည်၊ အခု တပတ် ခရီးထွက်ပြီးလျှင် သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားမည်ထင်သည်ဟုသာ ဆိုသည်၊ ကို့ကိုလည်း သံယောဇဉ် မဖြတ်နိူင်ဟု ဆိုသည်၊

ကျနော်ကတော့ မိန်းမ တွေကို အများကြီး ဆက်ဆံ ခဲ့ရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိန်းမကျမ်းကြေပြီ လို့ထင်ထားတဲ့ အထင်က အခုတော့ တစစီကွဲလို့ အမှုံအစက်လေး တွေ ဖြစ်ပြီး ပျောက်ကုန်ပြီ၊ ကိုယ့်မိန်းမ တောင် ကိုယ်နားမလည် နိူင်ပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သွေးနထင်ရောက်နေတာကို သဘောပေါက်လာသည်၊ နောက်ဆုံးတော့  လောကကြီးမှာ အားလုံးကို နားလည်ဖို့ မလို၊ ကိုယ်နားလည်သလောက်လက်ခံနိူင်ဖို့သာ လိုသည် လို့ သဘောထားဖြစ်လာသည်၊ ဒါကြောင့်မို့ မြနှင်းဆီ ဟာဝိုင်ယီ သွားဖို့ လေဆိပ်ကို အသွားမှာ သားနဲ့ ကျနော်နဲ့ တက်ဆီ ပေါ်တက်သွားတဲ့ မြနှင်းဆီကို နူတ်ဆက်ရင်း၊

“ မြ ..မြဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ဆုံးဖြတ် ကို လက်ခံဖို့ အသင့်ပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ဟာဝိုင်ရီ မှာရောက်နေတုန်း အဲဒါတွေ ခေါင်းထဲ မထည့်ထားနဲ့အုန်း၊ မြ ပျော်အောင်၊ စိတ်ချမ်းသာ သလိုသာ နေ၊ ပြန်လာခါနီးမှ သာ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စဉ်းစား၊ မြ ဘာလုပ်လုပ် ကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ မြ  ကို ကို ချစ်တယ်၊ မြ လူဘဝမှာ အကြာကြီး ဆက်သွားရအုန်းမှာ၊ ကိုယ့်ဘဝတလျှောက်လုံး စိတ်ညစ်ညူးနေရရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မြ ကိုယ်နဲ့ တသက်လုံး ရိုးမြေကျနေမယ် စိတ်ကူးခဲ့ရင်လည်း ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကို ကိုယ်ဘယ်တော့မှ လက်နက်အနေနဲ့ ထုတ်ဖေါ် ပြီး မြကို တိုက်ခိုက်မယ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကို ဂတိပေးပါတယ်၊ မြ စိတ်ထဲ ပျက် စိတ်ရှုတ်ပြီးတော့တော့ လူ့ဘဝထဲက အမြန်ထွက်သွားချင်တဲ့ ဆုံးဖြတ်မှုမျိုးက လွဲရင် ကျန်တာတွေကို ဆုံးဖြတ်တော့နော်..............ဘိုင်ဘိုင်..မြ.... have fun  ..

..............................................................................

အဆုံးသတ်ရတော့မယ်ထင်တယ်နော်၊ ခွိခွိ

ကိုသာဒင်


ပြီးပါပြီ။




ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၅ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသူ - သာဒင်

“ ဝုန်း ဒုန်း..... ”

အဲဒီ အချိန်လေး  မှာပဲ လှေခါးထိပ်နားက တခုခု လဲပြိုကျသံ ထွက်လာတာမို့ ယောက္ခမ ကြီးက မြန်သလား မမေးနဲ့ သုတ်ကနဲ ကုန်းထပြီး ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြေးသွားလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း ခြေကျင်းဝတ် မှာ ပုံနေတဲ့ ဘောင်းဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲတင် ဝတ်လိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ တခုခု ရှာနေသလို လုပ်နေလိုက်တယ်၊ လှေခါးက တယောက်ယောက် ဆင်းလာမဲ့ အသံကို နားစွင့်ရင်းပေါ့၊

ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ဆင်းလာသံ မကြား မတွေ့ရတော့ တွေ့တဲ့ ဂျီတူး တဘူးဆွဲယူလာပြီး အပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ လှေခါးထိပ်နားမှာ အလှဆင်ထားတဲ့ ပန်းပင် အတုလေး နဲ့ စင်ကလေး လဲနေတာ တွေ့ရ တာ နဲ့ စင်လေး ကို ပြန်ထူလိုက်ပြီး ပန်းအိုး လေးကိုလည်း ပြန်တင်ပေးလိုက်တယ်၊ အဲဒီနေရာကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ကျနော့် ကို ယောက္ခမကြီး ဒေါ်ကန့်ကော် မှုတ်ပေးနေတဲ့ နေရာကို တန်းနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီနေရာက အမှောင်ရိပ်လေး နည်းနည်း ကျနေတော့ ကျနော်တို့ နေရာက နေလှမ်းကြည့်ရင်တော့ မြင်ရဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူး၊ 

ဒီအိမ်မှာ ကြောင်လည်း မရှိ၊ ခွေးလည်း မရှိ ဆိုတော့ တယောက်ယောက်က တော့ လာချောင်းသွားတာ သေခြာတယ်၊ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်လဲ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာအပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ ယောက္ခထီး ကြီးတော့ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ သူကတော့ မချောင်းလောက်ဘူး၊  သူ့မိန်းမ ခေါင်းကို ကိုင် ပြီး ပါးစပ်ထဲကောင်းကောင်းညှောင့်နေတာ တွေ့သွားလို့ကတော့ နှလုံး ခုန်ရပ်ပြီး လဲချင်လဲ၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ ရှော့ဂန်း ပြေးဆွဲလာပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပစ်ချင်ပစ် မှာပေါ့၊ ဒါမှ မဟုတ်၊ ဟို လိင်ရသ စာပေတွေထဲ ရေးထားသလို၊ ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ လုပ်တာကို ကြည့်ပြီး ဖီးတက် တတ်တဲ့ လူမျိုးဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့၊ 

ချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကိုယ့်မိန်းမ အိပ်ယာထဲ ပြန်လာရင် အစွမ်းကုန်ကြမ်းတော့မှာ၊ အင်း တွေးနေရင်း လျှောက်လာလိုက်တာ ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက် တော့ တရူးရူး အိပ်မောကျနေတဲ့  မြနှင်းဆီ ကို တွေ့ ရတယ်၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အိပ်နေပုံ၊ အသက်ရူ ပုံတို့ ကို သေသေ ခြာခြာ အနည်းကပ်လေ့လာလိုက်တာနဲ့ မြနှင်းဆီ မဖြစ်နိူင်ဘူးဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့ က အတူတူ အိပ်လာတာ နှစ်ပေါင်း မနည်းတော့ ဘူးလေ၊ အဟီး သူမျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေရင်တောင် ကျနော်က သိနေပြီ၊  ဖိတ်လား တကယ်လား ဆိုတာကို၊ ဒါဆိုရင် ခတ္တာပဲ ရှိတော့တယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးကသာ ကျနော် အခုန ပြောသလို လိင်ကိစ္စ ဆိုက်ကို မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ခတ္တာ မှ လွဲ လို့ ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတာလား ဆိုးတာလား ကျနော်လည်း မပြောတတ် တော့ဘူး၊ 

သူ့အမေ အပေါ်သူ ရီစပက် ဒေါင်းသွားမှာ ကျနော်က စိုးရိမ်မိသလိုပဲ တဆက်ထဲ မှာ ကိုယ့်အတွက် ရော အခွင့်အရေးပေါ် နိူင်မလား လို့ တွေးလိုက်မိသေးသဗျ၊  တဆက်ထဲ ပဲ ကျနော်တို့ အွန်လိုင်းစာရေး ဆရာကြီး  မောင်ဇော်ဦး က သူ့ဇာတ်လမ်း ရဲ့ ကာဗာ အလစတွေးရှင်းလေး လုပ်ပေးဖို့ အကူညီတောင်း ထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သွားတွေးမိတယ်ဗျ၊ သူ့ ကိုယ်တွေ့လားတော့ မသိပါဘူး၊ အဟီး၊ ပန်းသေနေတဲ့ ကျော်သက်ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကောင်နဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် အတူတကုတင်ထဲ အိပ်ကြတဲ့ အကြောင်း၊ အင်း၊ ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခတ္တာလေး နဲ့သာ တကုတင်ထဲ အတူအိပ်လိုက်ရလို့ကတော့ အဟီး၊တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် မြနှင်းဆီနဲ့ နှစ်ခါ၊ ယောက္ခမကြီးနဲ့ တခါ ထုတ်လိုက်ရလို့ ခေါင်းမထောင်နိူင်တော့ပေမဲ့ ညီလေး က သွေးတော့ နည်းနည်းပူသွားတယ်ဗျ၊

........................................................................

မနက်ကျတော့ အကုန်လုံး နေမြင့်မှ အိပ်ယာထ ကြတယ်၊ ဝိအန်း လည်း ဖြစ်တော့ အားလုံး အားနေကြတယ် လေ၊ တကယ်တော့ ယောက္ခမ ကြီးတွေက အလုပ်လုပ်တုန်းဗျ၊ အခု ကျနော်တို့ ရောက်တဲ့ နေ့က ဝိအန်း တွေမို့ အလုပ်ပိတ်လို့၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ မြေးလေး ရှားရှားပါးပါး ရောက်တုန်း ဆိုတော့ တနင်္လာ၊ အင်္ဂါ ပါခွင့်ဆက်ယူမယ် လို့ပြောထားပါတယ်၊ နေ့လည်စာ စားချိန် နီးပါးလည်း ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ဘရိတ်ဖတ်နဲ့ လန့်ရှ် ကြားထဲက ဘရှန့် ကိုပဲ ဆိုင်မှာ သွားစားကြမယ် ဆိုပြီး တအိမ်လုံး ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်၊ ပြီးရင် သူတို့ မြေး ရေဆော့ရအောင် ကမ်းခြေ တခါထည်း သွားမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ အတွက် ပစ္စည်းတွေ အကုန် ထည့်လာလိုက်ကြတယ်၊ ကျနော်က မျက်နှာ နည်းနည်းပူ သလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ယောက္ခမ ကြီး ကတော့ မနေ့ည က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ခတ္တာကြည့်ရတာ တော့ နည်းနည်း တမျိုးလေး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ကျနော့် နဲ့ မျက်လုံချင်း မဆိုင် မိအောင် ကြိုးစားနေသလိုပဲ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ညက ကျနော်နဲ့ ယောက္ခမ ကြီး ကို လာချောင်းတာ ခတ္တာပဲ ဆိုတာကတော့ သေခြာ သလောက်ရှိနေပါပြီ၊ တော်ကြာ သူ့ အမေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာရင် အဲဒီ အကြောင်းတွေ ပွင့်များ ထွက်လာမလား  လို့တော့ နည်းနည်း စိုးရိမ်မိသားဗျ။

ကျနော်တို့ ဘရန့်ရှ် စားသောက်ပြီးကြတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက်ကို ထွက်လာကြတယ်၊ သူတို့ မြို့က ဘိရှ် က သဲသောင်ပြင်ပေါ် ကားပေးမောင်း တဲ့ ရှားရှားပါးပါး ဘိရှ် ဗျ၊ ဝင်ကြေးတော့ပေးရတယ်၊ နောက် သောင်ပြင်ပေါ်မှာ ATV ( All Terrain Vehicle ) တွေလည်း ငှားစီးလို့ရတော့ သားကို တိုက်မိမှာလည်း စိုးရိမ် ရလို့ ယောက္ခထီးက သူ့မြေး ကို မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံ ဘူး ရေထဲ သူကိုယ်တိုင်ပဲ ခေါ်သွားတယ်၊ သောင်ပြင်က လည်း ပြန့်လိုက်တာ မပြောနဲ့ လူသေးသေးလေး မြင်ရတဲ့ အထိ ပင်လယ်ထဲ လျှောက်သွားရင် တောင်မှ ရေက ခါးလောက် ပဲ နက် အုန်းမယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးရော မြနှင်းဆီ နဲ့ ခတ္တာရော ဘီကီနီ တွေနဲ့ ဆိုတော့၊ ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို မြနှင်းဆီ ပေါ်က လွဲရင် ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ပေါ် အကြည့်မကြမ်းရဲဘူး ခိုးပဲ ကြည့်လို့ရတယ်၊ အဟီး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က သောင်ပြင်မှာ ထီးတချောင်းစိုက်၊ ယူလာတဲ့ ပက်လက် ကုလား ထိုင်လေး ခင်း ပြီး စာအုပ်တအုပ်နဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီ ရယ် ခတ္တာရယ်ကတော့ ရေထဲ ဆင်းလာခဲ့ကြတာပေါ့။

ခတ္တာက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ပေါင်တန်လေး တွေက ဖြောင့်စင်းလို့ ၊ဒါပေမဲ့  မြနှင်းဆီ နဲ့ ယှဉ်ပြီး ရေထဲ လမ်းလျှောက်သွားကြတော့ သွားကြားထိုးတံ လေး လိုဖြစ်သွားရှယ်၊ မြနှင်းဆီက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နဲ့ တောင့်တာကိုး၊ အဟီး ၊ တမျိုးစီ ကြည့်ကောင်းတာပဲ ဗျ၊ နှင်းဆီပွင့်ကြီးနဲ့ ခတ္တာဖူးလေး လိုပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊  သူတို့ နောက်ကို ကျနော် က လိုက်သွားရပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်က ကမ်းခြေမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်  ဆီမှာ ဗျ၊ စိတ်ရှည်ရှည်ထား လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ ဆုံးမ နေရတော့တယ်၊ ရေ ထဲမှာ ဟိုကူးဒီကူး လုပ်ရင်းနဲ့ ဒီလောက် အနီးကပ်ကြီး ဆိုတော့ ကိုယ့် စိတ် ကိုယ့်မျက်လုံး တွေကို အထိန်းရခက်တော့ မိန်းမ မကြည်မှာ စိုးတာနဲ့ နားအုန်းမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ ကမ်းစပ်မှာ ယောက္ခမကြီးက တယောက် ထဲ လေ၊

ကမ်းခြေ မှာ ဘိရှအန်ဘရဲလား အကြီးကြီးအောက် မှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ နေပူဆာလှုံနေတဲ့ ယောက္ခမကြီး နား သွားပြီး ထိုင်လိုက်တယ်၊

နေကာမျက်မှန်အမဲကြီးတတ်ထားတဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကျနော့်ကို မပြုံးမရီနဲ့ လက်ဝှေ့ယမ်းပြီး နူတ်ဆက် လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့အနား ကို လျှောက်သွားရင်းက ရေထဲ ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ရေထဲ မှာ သားနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးက တနေရာ မြနှင်းဆီတို့ က တနေရာမှာ သေးသေးလေး တွေပဲ မြင်ရတယ်၊ အခွင့်ကောင်းပဲ လို့တွေးမိတယ်၊

“ ရေထဲ မဆင်းဘူးလား .... ”

ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာ မေမေပဲ ခေါ်ရမလား၊ မမ ပဲခေါ်ရမလားအန်တီပဲ ခေါ်ရမလား ဇဝေဇဝါ ကို ဖြစ်နေပါတယ်၊ အဟီး၊ အရင်ကထည်းက ကျနော်က မိန်းမ အကြိုက်မေမေ လို့ သူခေါ်သလို ခေါ်ပေမဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဆို ရင် အန်တီလို့ ခေါ်မိသလို၊ မနေ့ညကတော့ မမ လို့တောင်ခေါ်ခဲ့တာပဲ၊ အဟီး၊ သူ့ ဆီက ဘယ်လို ရီအက် ရှင်းလာမလဲ လို့ စမ်းကြည့်လိုက်တာ၊

“ မဆင်းတော့ ပါဘူး မောင်ရင်မူး ရယ်..ဘယ်လိုနေလည်း ရေက နွေးတယ် မဟုတ်လား... ”

ကျနော် သူ့ဘေးက သဲပေါ်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် သူ့မျက်နှာနားကို နည်းနည်းကပ်ပြီး၊

“ ည က အရမ်းကောင်းတာပဲ မမ ရယ်၊ မမ က အရမ်းကျွမ်းတာပဲ... ”

“ ဟို..ဟဲ့...မကောင်းပါဘူးနော်..မောင်ရင်မူး ဆောရီး ညက တို့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိလို့. .လူတွေသိသွားရင်၊ ငါးပါးတော့ မှောက်တော့မှာပဲကွာ... ”

“ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး မမ ရယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ့် အိမ်ထောင်ဘယ်အပျက်ခံပါ့မလဲ... ”

“ အင်း တို့ နောက်ထပ်မမှားအောင် ဆင်ခြင်ကြရမယ်နော်... ”

“ ဟင့်အင်း အဲဒါတော့ ကျနော်သဘောမတူ နိူင်ဘူး  မမ ရယ် ကျနော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တနေရာမှာ ဆုံကြရအောင်နော်... ”

“ ဟင့်အင်းကွာ မဖြစ်နိူင်ပါဘူး..ညက အဖြစ်အပျက်ကို မေ့လိုက်ပါတော့ မောင်ရင်မူးရယ်...အန်တီ့ကို သနားရင်...နော် အန်တီ တောင်းပန် ပါတယ်... ”

“ ဘယ်လို မေ့လို့ရမှာလဲ မမ ရယ်၊ ကျနော့်ကို သနားရင် လည်း အနည်းဆုံးတခါလောက် တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့်ပေးပါလား၊ အဲဒါပြီးရင် နောက် မမ ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းနေပါ့မယ်.. ”

“ ခက်တော့တာပါပဲကွယ်... ”

“ မမ ဒီညနေ အကြောင်းတခုခု ပြပြီး ထွက်လာလို့ရမလား..ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ တွေ့စရာရှိလို့ဆိုပြီးထွက်သွားမယ်၊ သိပ်အကြာကြီးမဟုတ်ပါဘူး တနာရီလောက်ပဲ. လေ.. ”

“ မဖြစ်နိူင်ပါဘူးကွာ...ဟေ့ အနားသိပ်မကပ်နဲ့ ဟိုမှာ သမီးတို့ ပြန်လာနေကြပြီ.... ”

“ နာရီဝက်ဗျာ..မမ..ကဲ နာရီဝက်ပဲ ပေး ကျနော် အရင်ထွက်သွားမယ်..မမ အိမ်က ထွက်လာတာနဲ့ ဖုန်းခေါ်လိုက်၊ ဘယ်မှာတွေ့ မလဲ ဆိုတာ ကျနော် ပြောမယ်... ”

“ အင်းအင်း ကဲကဲ  တို့ ကြည့်လုပ်ကြည့်မယ် သွားသွား သမီး တို့ တမျိုးထင်နေမယ် နည်းနည်းခွာကွာ တို့နားသိပ်မကပ်နဲ့... ”

“ အင်း..ကျနော် ညနေ ၅ နာရီလောက် ထွက်သွားမယ်နော်..ဖုန်းခေါ်လိုက်... ”

ကျနော်လည်း သူ့ဆီက စကားပြန်တောင် မစောင့်တော့ပဲ၊ ထပြီး အိမ်သာဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်၊ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ရော၊ ဖြစ်နိူင်ခြေ ရှိတဲ့ အလားအလာကြောင့်ရော ညီတော်မောင်က ကျနော့် ဘောင်းဘီ အောက်မှာ ကုန်းရုန်းထ နေပါတော့တယ်။

ညနေလောက်ကျတော့ ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆုံဖို့ ချိန်းထားတယ် ဆိုပြီး၊ ယောက္ခထီးကြီး ရဲ့ လက်ဆပ်အီးသရီးဖစ်ဖတီးလေး မောင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ ပင်လယ်ကမ်းစပ် ကို မျက်နှာပြုထားတဲ့ ဟော်တယ် တခု ကို ဝင်ပြီးတော့ ကင်းဘက် တလုံးထဲ ပါတဲ့ အခန်းတခုကို ယူလိုက်ပါတယ်၊ ဈေးတော့ နည်းနည်း ကြီးပေမဲ့ စားရမှာနဲ့ တွက်လိုက်ရင်တော့ တအားတန်ပါတယ်၊ နောက်ဟော်တယ်ဘေးနားက ကွန်ဗီးနီရန့် စတိုးလေး တခု သွားပြီး ရက်ဘူး နှစ်ဗူးလောက်နဲ့ ဝိုင်အနီတလုံးဝယ်ပြီး အခန်းပေါ် တက်လာ ခဲ့ပါတယ်၊ အခန်းကလည်း ဈေးကြီးပေးရကျိုးနပ်ပါတယ်၊ ပင်လယ်ဘက် မှာ ဝရံတာတောင်ပါသေးတယ်၊ ဝရံတာ တခုလုံးနီးပါးက မှန်ချပ်အပြည့်နဲ့ ဖရန့်ဒိုး  ဆိုတော့ လေတိုက်မခံချင်လို့ တံခါးပိတ်ထားလည်း ပင်လယ်ပြာပြာနဲ့ ဟိုးမိုးကုတ် စက်ဝိုင်းကို လှမ်းမြင်နေရတယ်၊

ရက်ဘူးတလုံးအကုန်မှာတော့ ကျနော့်ဆဲဖုန်းက အသံမြည်လာပါတယ်၊အိုင်ဒီကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမ ကြီးပေါ့၊ ကျနော် ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ လူပျိုလေး လို ရင်ခုံနေတယ်ဗျ၊

“ ဟဲလို.... ”

“ ဟဲလို..မောင်ရင်မူးလား... ”

“ ဟုတ်..မမ.. အဆင်ပြေလား..အခု ဘယ်မှာလဲ.... ”

“ အင်း ..တို့ အခု အိမ်က ထွက်လာပြီ...မင်းဘယ်မှာလဲ... ”

“ ကျနော်.အတလန်းတိတ်အဲဗဲနူးပေါ်က ရီဂျင်စီမှာ.... ”

ကျနော် ဒါရိုက်ရှင်း နည်းနည်းပြောလိုက်တာနဲ့ သူသိသွားပြီး၊ အိုကေ ဆိုပြီး ဖုန်းချကာနီးမှာ ကျနော်က အခန်းနံပါတ် ပြောလိုက်ပါတယ်၊

စောင့်လိုက်ရတဲ့ အချိန်က နာရီဝက်လောက်ပေမဲ့ တကမ္ဘာလောက် ကြာတယ်ကို ထင်ရတယ်၊ တံခါးခေါက်သံ ကြားလို့ ကျနော် ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ကန့်ကော်၊ မျက်နှာက တမျိုးဖြစ်နေတယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာလား၊ ဒေါပွနေတာလား၊ လူမြင်သွားမှာစိုးလို့ လန့်နေတာလား မသိ၊ကျနော် က သူအခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ဟော်တယ် အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ဂလန့်ထိုးလိုက်တယ်၊

“ မောင်ရင်မူး..တို့ စကားနည်းနည်းပြောကြရင်ကောင်းမယ်... ”

“ ဟုတ် မမ ဘာပြောချင်တာလဲ... ”

ကျနော်က သူ့လက်လေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ ဖြတ်ကနဲ ရုန်းထွက်သွားတယ်၊

“ မနေ့ည က တို့ အမှားလုပ်မိသွားတယ်၊ အဲဒီအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ရှေ့ရှောက် မမှားကြရင် ကောင်းမယ်လို့ ပြောချင်တယ်... ”

“ ဟင့်အင်း မမ ကလည်း မှားတယ်လို့ ကျနော် မထင်ပါဘူး၊ မမ ရယ်၊ တကယ်လို့ ရှေ့ရှောက် မမှားချင်ရင်လည်း ဒီတခါတော့ နောက်ဆုံး ခွင့်ပြုနော်... ”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျနော်က ဒေါ်ကန့်ကော်ကို လက်မောင်းနှစ်ဘက်က ကိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ ပထမတော့ ယောက္ခမကြီးက အင်တင်တင် ဖြစ်နေပေမဲ့ သူလည်း မနေနိူင်ဘူးထင်ပါတယ် ပြန်လည် တုန့်ပြန်လာတဲ့ အနမ်းတွေက ကျနော်တောင် ဖျားသွားတယ်၊ အမလေး ကျွမ်းသလား မမေးနဲ့၊ ဒါကြောင့်လည်း ညတုန်းက သူ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ကျနော် မထိန်းနိူင်ပဲ ထွက်သွားရတာပေါ့၊ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ နွေရာသီ ဒရက်စ် ပေါ်ကပဲ ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း အရမ်းတင်းနေပြီမို့ သူ့အင်ကျီအောက်ခြေက ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်ကနေ မ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ 

အဲဒါကိုတော့ သူ့လက်ကလေး နှစ်ဘက် မြှောက်ပြီး ကူညီရှာတယ်၊ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာ သွယ်လျလျ နဲ့ မမျှ အောင် ကြီးမားလှတဲ့ နိူ့ကြီး နှစ်လုံးက ဘရာဇီယာအောက်မှာ ယိမ်းထိုးနေတယ်၊ ကျနော် က အဓိကနေရာကို အရင်တိုက်ခိုက်ဖို့ အကြံနဲ့ သူ့ အသားရောင် ပင်တီလေးကို ခါးသရေကြိုးကနေ ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်၊ အမွေးတွေ ပြောင်အောင်ရိတ်ထားလို့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ညိုညို တိုတိုနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တဲ့ ကျနော့် မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်မှာပေါ့၊ ကျနော်က သူ့ ပေါင်တလုံးကို မ ပြီး သူ့ အဖုတ်နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ကို ဖိကပ်လိုက်တယ်၊ အ ကနဲ အသံနဲ့ အတူ ခြေတဘက်ထဲ မို့ လဲ မကျအောင် ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းထား တဲ့ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော်က ကျနော့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ရက် အစွမ်းတွေကို အကုန်ထုတ်လို့ ယောက္ခမကြီးကို ကော့ပြန်ထွက်အောင် မှုတ်ရက်စုပ် လုပ်ပေးနေမိတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ မြနှင်းဆီ ဒီအပေါက်က ထွက်လာတာပါလားလို့လည်း ကပ်သည်းကပ်သပ်သွားတွေးမိသေးတယ်၊ အဟီး၊

ကျနော်လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ အဖုတ်လေးဖုတ်ရဲ့ အမေရဲ့ အဖုတ်ကို မှုတ်နေရပါလား၊ လို့ တွေးရင်း စိတ်လည်း တအား ထက်သန်လာရတယ်၊ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ကို ကျနော့်လျှာဝင်နိူင်သလောက်ထိုးသွင်းရင်းကမှ စောက်စေ့နေရာ ဖုဖု လေးကို လျှာထိတ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ ဒေါ်ကန့်ကော်တယောက် အင်းအင်းနဲ့ အရည်တွေ ပိုစိမ့်ကျ လာပါတယ်၊ ကျနော်လည်း ဇက်လည်းညှောင်း၊ လီးလည်း ညှောင်းလာပြီမို့ ကျနော့်ပါးစပ်ကို သူ့အဖုတ်က ခွာပြီး အခန်းလည်က ကင်းဘက် ကြီးရှိရာကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားလိုက်ပါတော့တယ်၊ မွေ့ယာအိအိ ကြီးပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်းကို ပက်လက်လှန်စေပြီးမှ ယောက်က္ခမ ကြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်လို့ ကုတင်ပေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး၊ မိချောင်း အမြီးခတ်သလို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပစ် နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမကြီးကလည်း မွေ့ယာခင်း ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ရင်း၊ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့၊ အင့်အင့် နဲ့ နေအောင်ကို ကောင်းခန်းတွေ့နေရပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးမလာခင်ကတည်းက အတွေးနဲ့ တောင်နေရတဲ့ လီးမို့ သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်ပါဘူး၊ အချက် သုံးလေးဆယ်လောက်မှာပဲ၊ သုတ်ရည်တွေ ပူကနဲ ပူကနဲ ပန်းထုတ်ရင်း တချီ ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။

ယောက္ခမကြီးလည်း ပြီးသွားပုံရပါတယ်၊ ကျနော်က ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရက်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ငုံ့ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းစုပ်လိုက်တော့ သူက လက်တွေနဲ့ ကျနော့်လည်ကုတ် ကိုဖက်တွယ်ပြီး ပြန်နမ်းပါတယ်၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကတော့ ကျနော့် ခါးထစ်ကို ညှပ်ထားပြီး ကျနော့်ဖင်နောက်မှာ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ချိတ်ထားတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ချင်ရင်တောင် ထုတ်လို့မရအောင် ဆွဲသွင်းထားတဲ့ သဘောပေါ့ဗျာ၊ ကျနော်တို့ အဲဒီပုံစံလေး နဲ့ ခနနားနေရင်းက မှ ကျနော်က ထလိုက်သလို သူလည်းထလာတယ်၊ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ကို ဝင်သွား တာမို့ ကျနော်က နောက်က လိုက်သွားခဲ့လိုက်တယ်၊ အပေါ်က ဘရာဇီယာ ပဲ ရှိပြီး ဖင်ပြောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ကို ပြေးဝင်သွားတဲ့ ယောက္ခမ ကြီးကို ကြည့်ရတာ ပြုံချင်စရာပဲ ၊ ခိခိ၊ ကျနော်လည်း ခတ်တည်တည် ပဲ လီးပျော့ကြီးတန်းလန်းနဲ့ လိုက်သွားတာပေါ့၊ အဟီး၊ အသေးစိတ်တွေ ခင်ဗျားတို့ ပျင်းနေမလားမသိဘူးဗျာ၊ ကျနော်တို့ ရေဆေးပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဘက် တယောက်တထည်စီ ခါးမှာပတ်ပြီး ဝိုင် တယောက်တခွက်နဲ့ ထိုင်သောက်ရင်း စကားနည်းနည်း ပြောဖြစ်တယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း ယောက္ခမ ကြီးက ဒါနောက်ဆုံးပဲ ပေါ့၊ 

နောက် ဆို ဆင်ခြင်ဖို့၊ စသဖြင့်ပြော၊ ကျနော်ကလည်း လောလောဆယ်လုပ်ရရင်ပြီးရော အကုန်သဘောတူပြစ်တာပဲလေ၊ အဟီး၊ ခနနေနားပြီးတော့ အချိန်ရှိခိုက်လုံးလ စိုက်ရမယ် မဟုတ်လား၊ သူ့အနားပွတ်သပ်ကပ်ပြီး ကုတ်ကလေးနမ်းလိုက်၊ ဟိုချွဲဒီချွဲ နဲ့ဘရာဇီယာကို ရအောင်ချွတ် ပြီး နိူ့စို့ ပစ်လိုက်တယ်၊ သူ့နိူ့ကြီးတွေကတော့ အယ်တယ်ဗျ၊ ကြီးလည်းကြီး  တော့ နည်းနည်း တော့ အောက်ကို ကျချင်နေပြီ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားတို့ ထင်သလို အဖွားကြီးတွေလိုသေးသေးလေးနဲ့ ဗိုက်နားရောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ အဟီး၊ တော်တော့်ကို ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊  မောင်ရင်မူး ရယ် မင်းကတော့ ခက်တော့တာပဲ နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တအင်းအင်း ဖြစ်လာရတာပေါ့၊ အဟီး ၊ 

ဒီတခါတော့ ဘယ်ရမလဲ စိမ်မြေနပြေနဲ့ ခပ်ကြာကြာ လေးကို ဆွဲဖြစ်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်ဆိုရင် ကျနော်က တချီထဲ မှာ ဘယ်တော့မှ ပုံစံပြောင်းလေ့ မရှိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက္ခမကြီးက ဒါနောက်ဆုံး၊ ဒါနောက်ဆုံး ဆိုပြီး တချိန်လုံးပြောနေလို့ တန်အောင်ဆိုပြီး ပုံစံ သုံးလေးမျိုးပြောင်းပစ် လိုက်တယ်၊ အဟီး၊ ပထမ လေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ စ တယ် ပြီးတော့တခြမ်းစောင်း ခိုင်းပြီး တပေါင်ကျော်လုပ် တယ်၊ နောက်တော့ လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲက မချွတ်ပဲ နဲ့ မှောက်ခိုင်းရင်းကိုယ်က ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ဒေါ့ကီ လေးဘက်ထောက်ဆွဲတယ်၊ အဲဒီမှာပဲ သူက တချီပြီးသွားလို့ တတောင်ထောက်ထားတာ ပြုတ်ကျ သွားပြီး ၊မျက်နှာကို ခေါင်း အုန်းနဲ့ အပ်ထားတော့ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့ ကျနော့်လည်း အပေါ်ကနေ ဖိဆောင့်ရင်း ကောင်းကောင်းကြီး အရသာတွေ့နေရတာပေါ့၊ သူ့ ခရေပွင့်လေးကို ပါ တံတွေးထွေးထည့်ရင်း ဆွပေးလိုက်တော့ သူ့ ခမျာမခံနိူင်ရှာဘူး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးလာရတာပေါ့၊  အဲဒီမှာ ကျနော့်လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်လဲ သူ့ ခရေပွင့်လေးထဲ ဝင်ထွက်နိူင်ရော ကျနော်လည်း ဒုတိယ အချီကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပေါက်ကွဲ ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရတာပေါ့၊

ဒီတချီ အပြီးမှာတော့ ရေသွားမဆေးတော့ဘူး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပဲ အနောက်က ဖက်ထားရင်း  ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အိပ်ယာပေါ်မှာ နားနေကြတော့တယ်၊ နာရီကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အခု မှ တနာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ အဟီး နှစ်ချီပြီးသွားပြီ၊ နောက်တနာရီ လောက် အချိန်ရသေးတယ် ဆိုပြီး၊ အသာလေး နှပ်နေလိုက်မိပါတယ်။ လူလည်း တကယ်တော့ ချက်ချင်း မထောင်နိူင်တော့ပါဘူး၊ အချိန်နည်းနည်းယူရမယ် ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိနေပါတယ်။

ယောက္ခမကြီးလည်း မောပြီး အိပ်ပျော်သွားသလား မသိဘူးဗျ၊ ကျနော်လည်း ရက်ဘူး ရယ် ဝိုင်ရယ် အရှိန်နဲ့ နှစ်ချီဆက်တိုက်ထုတ်လိုက်ရတာနဲ့ ဆိုတော့ မှေးကနဲ ကို အိပ်မောကျ သွားတယ်၊ ကျနော်ရုတ်တရက် ပြန်နိူး လာတော့ ယောက္ခမ ကြီး အသက်ရူသံ မှန်မှန်လေးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတုန်းဗျ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက တော့ ကျနော့် မနိူးခင်ထဲက နိူးနေပုံပဲ ထောင်မတ်နေပြီ၊ ကျနော်တို့ အိပ်မောမကျ မှီ ခြုံထားမိလိုက်လို့ ကွန်ဖေါ့တာ အောက်မှာ ကျနော်တို့ ချွေးတောင်နည်းနည်း စို့နေပြီ၊ ကျနော်က ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က ကွန်ဖေါ့တာကို ပဲ အသာလေး ခွာချလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို ကျောပေးအိပ်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ကျောပြင်နဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါး၊ ဝိုင်းစက်ကားတက်လာတဲ့ တင်ပါးတွေက ကျနော့် မျက်စေ့တည့်တည့်မှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာတယ်လေ၊ ယောက္ခမ ကြီးက ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာမို့ ကျနော်က ကိုယ်ကို အသာ လေး အောက်လျှောဆင်းပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးရဲ့ ခေါင်းနဲ့ သူ့တင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား အသာလေး ထိုးစမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ညီတော်မောင်ရဲ့ ခေါင်းက သူ့ခရေပွင့်လေးကို ထိုးစမ်းနေတာ ကို ခံစားမိလို့ထင်တယ် ယောက္ခမကြီး နိူးလာတယ်၊ လေသံလေးနဲ့၊

“ လိုးရှင်းသုံးနော် မောင်ရင်မူး..မင်းကောင်ကြီးက အလုံးတုတ်တယ်... ”

ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ မီးစိမ်းပြလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျနော် အရမ်းကို ဝမ်းသာ သွားတယ်၊ ကုတင်ဘေးအံဆွဲထဲ မှာ ကျနော်အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ လိုးရှင်း အထုပ်လေးရယ်၊ ကွန်ဒန် အထုတ်လေးရယ် လှမ်းယူလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးမှာ ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး၊ လိင်ဆက်ဆံ ရင်သုံးဖို့ရောင်းတဲ့ အဆီထုတ်ကလေးကို ဖေါက်၊ အဲဒီမှာ လိမ်းလိုက်တယ်၊ ကျန်တဲ့ အဆီတွေကို လက်ထိပ်နဲ့ ယူပြီး ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ခရေပွင့်မှာလည်း လိမ်းပေးတယ်၊ အတွင်းထဲကို လည်း လက်တဆစ်လောက်ထိ ထိုးသွင်း ပြီး ချောဆီ ထည့်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့မှ ကျနော့် ညီလေး ခေါင်းကို တဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းတော့တယ်၊

“ အ..အ..အား..ဖြေးဖြေး..မောင်ရင်မူး..မလောနဲ့.. ”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..မမ.. ”

ဒေါ်ကန့်ကော်က သူ့လက် နဲ့ နောက်ပြန်လှမ်းပြီး သူ့ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်၊ သူစိုးရိမ်တာကို သိတာ ပြတဲ့အနေနဲ့ ကျနော် စိတ်ရှည်ရှည်ထား ပြီး တထစ်ခြင်း တထစ်ခြင်းသာ သွင်းပေးပါတယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး တဝက်လောက် ရောက်မှာတော့ ရပ်ထားလိုက်ပြီး အနောက်ကနေ သူ့နိူ့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ ခနနေတော သူအသားကျသွားပုံရပါတယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တာ၊ ကျနော့်ညီတော်မောင် အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်၊

အဲဒီအခါမှာတော့ ကျနော်စလှုပ်ရှားပြီပေါ့၊ ပထမတော့ ဖြေးဖြေး နောက်တော့ တဖတ်ဖတ် တဖုန်းဖုန်း၊ ယောက္ခမကြီး ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ နေအောင် ဆောင့်လုပ်နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် ဒီတခါလည်း ပူကနဲ နေအောင် သုတ်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားရပြန်ပါတယ်၊

ဒီတချီ အပြီးမှာတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်ကြမယ်လို့ ပြင်ပါတယ်၊ ကျနော် လည်း အာရိုက်ရင်း ဝိုင်လေး ထပ်ငှဲ့ပေး ပြီး အပျော့ဆွဲလို့၊ မပြန်ခင် နောက်ဆုံးအချီလေး ရအောင် ဆွဲလိုက်ပါတယ်၊ အဲဒီနောက်ဆုံး အချီမှာတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ ဇိမ်ဆွဲ အရသာခံ လုပ်မိပါတယ်၊ ထူးထူး ဆန်းဆန်း မဟုတ်ပဲ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပဲ လုပ်မိပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ချောမော ကျက်သရည်ရှိလှတဲ့ မျက်နှာကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ရင်း လုပ်နေရတာကိုက အရသာရှိလွန်းလှပါတယ်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလာနေ လို့ထင်တယ်၊ ရောက်ကာစ တုန်းကလို ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မလွဲတော့ပဲ ကျနော့်ကို ပြုံးစစနဲ့ စူးစူးရဲရဲ  ကာမ ဇောကြီးတဲ့ ဟတ္တဏီ အကြည့်မျိုးနဲ့ ပြန်ကြည့် ရင်း အောက်ကလည်း ကော့ပေးလိုက် စကောဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်၊

အဲဒီနောက်ဆုံးအချီက တော်တော့်ကို ကြသွားခဲ့ကြပြီး သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး တယောက် အထာ တယောက်သိ ပြီး အတူတူ ပြီးလိုက်ကြလို့ ကာမ စိမ်းစည်အထွတ်အထိတ် ကို ရောက်သွားခဲ့ကြရပါတယ်၊

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်..ကျနော်တော့ ဘယ်လိုမှ မေ့နိူင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး... ”

“ .တို့လည်း အတူတူ ပါပဲ မောင်ရင်မူး ရယ်..... ”

တဲ့ဗျာ။

ဒေါ်ကန့်ကော်ထွက် သွားပြီးတော့ နာရီဝက် တနာရီလောက်ကြာအောင် နှပ်နေလိုက်ပြီး မှ ကျနော် ဟော်တယ်က ထွက်လာပြီး၊ ဟော်တယ်နားက စတားလိုက်ဒင်နာ ဆိုင်လေး မှာပဲ လွယ်တာ မှာစား ပြီး ယောက္ခမ တွေ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၁၁ နာရီလောက် ရှိနေပါပြီ၊ ယောက္ခထီး ကြီး တယောက်ထဲ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။

“ လာဟေ့ မောင်ရင်မူး စားပြီးပလား.. ”

“ ပီးပီ အန်ကယ်..အန်ကယ်တို့ရော.. ”

“ ငါ တို့ကတော့ ပီးပါပြီကွာ၊ နှင်းဆီ တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ဖုန်းဆက် လို့ ထွက်သွားလေရဲ့ ညနေထဲကပဲ၊ မင်းသားကတော့ သူ့ အဖွားနဲ့ အိပ်နေပြီ... ”

“ အော် မြ က ပြန်မရောက်သေးဘူးပေါ့၊ ....အန်ကယ် အိပ်ချင် သွားအိပ်တော့လေ ကျနော် စောင့်လိုက်ပါ့မယ်.. ”

“ အော် ငါ ဒီကားလေး ကြည့်ချင်လို့ပါ နှင်းဆီကို စောင့်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့မှာ သော့ပါသွားတာပဲ သူ့ဘာသာ ဝင်လာလို့ရပါတယ်၊ သူ ခတ္တာ ကား ယူသွားလေရဲ့ ကားဂရပ်ချ် က ဝင်လာမှာပေါ့.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ဒါဆို ကျနော် ရေချိုး လိုက်အုန်းမယ်နော်... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အင်း မိန်းမ ငါ့လည်း ဘာမှ မပြောပါလား၊ ခါတိုင်းဆို ဖုန်းခေါ် တယ် ဒါမှ မဟုတ် မက်ဆေ့ပို့တယ်၊ အင်းလေ သူခေါ်လည်း ငါက သူ့ အမေနဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေတာကိုး ခိခိ၊ အင်း ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်အုန်းမှ သူဘာများပြောမလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး။

.........................................................................................

အမလေး ကျနော့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး ဂျီကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပိတောက်ဝါရှိနေပြီ၊ အဟီး ၊ သူလည်း ဘယ်လောက်များ အတွေ့ အကြုံတွေကို ဖေါက်သည်ချချင်နေသလဲ မသိဘူး၊

11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား:ကို က မ များအိပ်နေပလားလို့

11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား:မ အိပ် တုံး(လုံး) လား

11:37PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn အိပ်တုံး၊ခိခိ နှပ်နေတာပါ ပင်ပန်းသွားလို့

11:37PM, Aug 02- မောင်ပျား:ဘယ်လိုလဲ မနေ့ညက ကာစင့်ဘဲနဲ့ အစဉ်ပြေလား

11:38PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)

11:38PM, Aug 02- မောင်ပျား: စမိုင်းလီဖေ့စ် ပဲ လုပ်မနေနဲ့

11:39PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ခိခိ

11:41PM, Aug 02- မောင်ပျား:ကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ မ အဆင်ပြေရဲ့လားလို့

11:42PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟဟ ကိုယ့်ချစ်ချစ်ကို သူများ လုပ်မှာများ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသေးလား

11:43PM, Aug 02- မောင်ပျား:အော် မ ကောင်းဖို့ပဲလေ၊ ကို ကတော့ ကိုယ်နဲ့ပဲ ဖြစ်စေချင်တာပေါ့၊

11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)

11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်

11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောပါအုန်း အတွေ့ အကြုံတွေကို ဟီဟိ၊

11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား:အသေးစိတ်ပြောနော်၊ ဟင့်၊ မရှိုထားနဲ့၊

11:45PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: အင်း

11:45PM, Aug 02- မောင်ပျား:မနေ့ည က အလုပ်ဖြစ်သွားလား၊ အင်း မနေ့ မနက်လို့ပဲ ထားပါတော့

11:46PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn

11:46PM, Aug 02- မောင်ပျား:မ ကလည်း စကားနည်းလိုက်တာ အင်းရယ် စမိုင်းဖေ့ရယ် ဘယ်လိုဖြစ်

11:47PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောရမှာ ရှက်နေလို့လား

11:48PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn

11:49PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောတော့ ကွာ ကို နားထောင်နေတယ်

11:50PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn

11:51PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောမနေ့ညကဘယ်လိုဖြစ်လဲ

11:52PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn မနေ့ညက ကိုပြောတဲ့ အတိုင်း နောက်ဖးဘက်သွားတော့

11:53PM, Aug 02- မောင်ပျား:နောက် ကလိုက်လာသလား

11:54PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်၊ သူက လက်ရဲတယ်၊ အရင်မ ကို လှမ်းဆွဲပြီး ကစ်စ်ပေးတယ်

11:55PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ ခိခိ

11:55PM, Aug 02- မောင်ပျား:အာ မ ကလည်း ပြောကွာ သေခြာ

00:00AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ရှိသေးလား

00:06AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ရှိတယ်ကို ဆောရီး ခန ကာစင့်ကလေးလေး နိူးလာသလား လို့ထကြည့်တာ

00:07AM, Aug 03- မောင်ပျား:အော်ရတယ် ပြောကို စောင့်နေတယ်

00:07AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ တောင် မမှတ်မိတော့ ဘူး၊ အဲဒီ ကစ်ချင် မှာပဲ

00:08AM, Aug 03- မောင်ပျား:အလုပ်ဖြစ်သွားရောလား

00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn

00:10AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ကလည်းကွာ ဆက်ပြောတော့ ကိုနားပဲ ထောင်တော့မယ်ပြော

00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အဲဒီနေရာမှာပဲ သူ့ ကောင်ကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်မိတယ် ခိခိ၊

00:12AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူ့ကောင်ကြီးက လည်း တကယ့်အားရပါးရပဲ၊ ဘူရိတို ကြီးလောက်ရှိတယ် အဟီး၊ နောက် မ ပါးစပ်ထဲ မှာပဲ ပြီးသွားတယ်၊ အဲဒီအချိန်ပဲ အပေါ်ထပ်က ဒုန်းကနဲ အသံကြားလို့ မလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြေးလိုက်ရတယ်၊ခစ်ခစ်၊

00:12AM, Aug 03- မောင်ပျား:အမလေး မရဲ့ ဘဲကြီးသာ ဆိုပြဿနာပဲ

00:13AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်းပေါ့ ပထမတော့ မ စိုးရိမ်မိသေးတာ နောက် မဖြစ်နိူင်ဘူးဆိုတာသိတယ်

00:13AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဘာလို့လဲ မရဲ့

00:15AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ ဘဲကြီးသာ ဆို တခါထဲ ထအော်မှာပေါ့ ခစ်ခစ် တခြားသူတယောက် ဖစ်မှာပါ၊

00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ နေ့ခင့် ကမ်းခြေ သွားကြတော့ သူက အလစ်မှာအနားလာကပ် ပြီး ညနေတွေ့ဖို့ချိန်းတယ်လေ၊

00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟုတ်လား မ သွားလား

00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn

00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟီး ကောင်းခန်းတော့ ရောက်လာပြီ

00:17AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ခစ်ခစ်၊ ဟော်တယ်တခုမှာတွေ့ကြတယ်၊

00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား:တော်တော် ကောင်းလား

00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ တို့ ဘယ်နှစ်ချီတောင် လုပ်ကြလဲ

00:18AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူက တော်တော် ဆွဲ နိူင်တယ် ပထမ တချီမှာကို ပုံစံ မျိုးစုံပြောင်းတယ်၊ မကို လည်း ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာ တအားကောင်းတယ်၊

00:19AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ  တို့ ဘယ်လိုပုံစံ တွေ လုပ်ကြသေးလဲ

00:19AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: စုံနေတာပဲ၊ မ နောက်ပေါက်ကိုလည်း ဆွဲသွားသေးတယ်

00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟင်ဟုတ်လားဒီကောင်တော်တော် ကဲတာပဲ မ ကအရင်ကအတွေ့အကြုံရှိ လား

00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာက နည်းနည်းတုတ် တော့ နာတော့နာတာပေါ့

00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား:အင်း သနားပါတယ် ခိခိ

00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကိုသနားတာ မသိပါတယ် ခစ်ခစ်၊

00:21AM, Aug 03- မောင်ပျား:ပြီးတော့ နောက်ထပ်ဆုံဖို့ပြောသေးလား

00:22AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ က ဒီဟာနောက်ဆုံးပဲ လို့ ခပ်တည်တည် ပဲ ပြောထားတယ်

00:22AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ကရော အဲလို စိတ်ထဲ မှာတကယ်ပြတ်နိူင်လို့လား

00:24AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ သူက တော်တော်တော့ အလုပ်ကောင်းတယ်

00:24AM, Aug 03- မောင်ပျား:သူက တကယ်ကပ်လာရင် မပေးမိမှာပါ ကိုသိနေတယ်

00:25AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး ကို၊ ဒါပေမဲ့ ကာစင့်ကို အားနာတယ်

00:26AM, Aug 03- မောင်ပျား:အားနာ မနေပါနဲ့ မ ရယ် ကာစင် မသိအောင်ပဲ ကြိုးစားပေါ့

00:27AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: :)

00:29AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကို မ အိပ်တော့မယ် အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ

00:30AM, Aug 03- မောင်ပျား:ကို လည်း အိပ်ချင်ပြီ မွှမွှ မ

00:30AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မွှမွှ ကို ဂွတ်နိုက်

00:31AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဘိုင်

ယောက္ခမကြီးနဲ့ ချပ်လုပ်လိုက်တော့ တညနေလုံးလုပ်လာရတာတောင်မှ ညီတော်မောင်က ပြန်နိူးကြွလာသေး တယ် အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ လူက တော်တော်ပင်ပန်းထားတော့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

...............................................................................................

ကျနော် ဘယ်လောက်တောင် အိပ်မောကျ သွားသလဲ ဆိုတော့ ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို စိုစို စွတ်စွတ် နွေးနွေး ထွေးထွေးနဲ့ ပါးစပ် တခုက လာစုပ် ပေးနေတာ ခံစားလိုက်ရလို့ လန့်သွားတယ်၊ ဟာ ဒုက္ခ ပါပဲ ငါ ဒီဟော်တယ်မှာ ယောက္ခမ ကြီးကို လုပ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ ဘယ်အချိန်တောင် ရှိပြီလည်း မသိဘူး၊ အိမ်မှာ မိန်းမ တော့ မျှော်နေတော့မယ်၊ ဟင် ဒေါ်ကန့်ကော်လည်း မပြန်သေးဘူးပေါ့ဒါ ဆိုရင်၊ အိမ်က လူတွေ သိကုန်ရင်တော့ ဒုက္ခ ပါပဲ၊ ဆိုပြီး လန့်ဖြန့်သွားလိုက်တာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ယောက္ခမ တွေအိမ် က ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ရောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်အေးသွားတယ် ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကတော့ အစုပ်ခံနေရတုန်းပဲ၊ ဟင်၊ မြ ပါလား၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လာလဲ မသိဘူး ငါလည်း အိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ၊ မိန်းမ အပြန် တောင် မစောင့်မိ တော့ဘူး၊ တရေးအိပ်လိုက်ရလို့ အားလည်း ပြည့်သွားတာရယ်၊ သူ့သခင်မ နဲ့ ကျွမ်းဝင်နေတဲ့ ကောင်ကြီးမို့ အခုတော့ သူက ဖောင်းတင်း မာတောင်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီကလည်း ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် ဘေဘီဒေါ လေးနဲ့၊ ဟင့် အဲဒါ ဟို ဇီဇဝါ ယူဝတ် ခဲ့ဘူးတဲ့ ဟာလေး မဟုတ်လား၊

စိတ်ထဲက လျှောက်တွေးနေပေမဲ့ လက်ကတော့ အလိုလို ၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ထူထူ ကြီးထဲ လက်ချောင်းတွေ ထိုးဖွ ကစားရင်း သူ စုပ်ပေးနေတဲ့ အရသာကို ဇိမ်ခံနေမိတယ်၊ ညနေက မှ သူ့ အမေ စုပ်ပေးတာ ခံ ခဲ့ရပေမဲ့ လုပ်နည်းလုပ်ဟန်ချင်း မတူတာကြောင့်လည်း တမျိုးလေး ခံစားလို့ကောင်းနေ လိုက်တာ၊ မြနှင်းဆီ ပါးစပ်ထဲ မှာ ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ က သူ့ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ပစ်တာ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ သိထားတော့ သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ် ပြီး သူ့ ကို ဆွဲ ပက်လက်လှန် ပြီး သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်တယ်၊ သူ့ ဘေဘီဒေါ ညဝတ်အင်းကျီက အလိုလို ခါးပေါ် ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ရဲ့ အမွှေး အမြှင် မရှိ လို့ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်း ဖောင်းကြီး အဝမှာ တေ့ပြီး အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ ဟ မိန်းမ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ရွဲနေလိုက်တာ ရက်ရက်စက်စက် ပဲ အဖုတ်ထဲ မှာ ရေအိုင်နေလား အောင်းမေ့ရတယ်၊ ဘာတွေ စိတ်ထ လာလဲ မသိဘူး၊ အဲဒါက အရေးမကြီးတော့ဘူး၊ အခု ကိုယ်လည်း တင်းနေပြီ ဆိုတော့ မညာမတာပဲ ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်၊

“ အင်း.....အီး..... ”

အရည်တွေက အရမ်းအိုင်ထွန်းနေတော့ ချောချောမောမောပဲ ဝင်သွားတယ် ပြီးတော့ သူက လည်း မျက်လုံးလေး မှေးပြီး အရမ်းကို ဖီးတက်နေတဲ့ပုံဖြစ်နေတာနဲ့၊ ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးပုခုံးပေါ် ထမ်းပြီး တဖေါင်းဖေါင်းကို ပစ်ဆောင့်ပစ်နေမိပါတော့တယ်၊

“ ဖွတ်..ပြွတ်...ဖတ်...ဖတ်.. ”

“ ဖွတ်..ပြွတ်...ဖတ်...ဖတ်.. ”

.................................................................

 မနက် အိပ်ယာကို အကျင့်ပါနေလို့ အစောကြီး နိူး လာတယ်၊ မြနှင်းဆီက တော့ တရှုးရှုး အိပ်ပျော်နေတုန်း၊ အဲဒါနဲ့ အသာထ ပြီး ဘောင်းဘီ တို နဲ့ စနိကာ ဝတ်ပြီး ဒီနားတဝိုက် ပြေး လိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ခတ္တာ တယောက် အနက်မှာ ပန်းရောင် အနားသတ်ကလေး တွေနဲ့ အားကစား ဝတ်စုံ ကျပ်ကျပ် ကလေး နဲ့ ပန်းရောင် နိူက်ကီ ရမ်းနင်းရှူး လေးနဲ့ အပြင် ထွက်တော့ မလို့လုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊

“ ဟေး ခတ္တာ နင်လည်း ပြေး မလို့လား.. ”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်..မူးရော ပြေးမလို့ လား.. ”

“ အင်း ငါ လည်း ပြေးမလို့  ကမ်းစပ်ဘက် သွားပြေးမလားလို့.. ”

“ အဲဒါဆို ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့လေ အသွားအပြန် ၅ မိုင် လောက် ပြေးနိူင်လား.. ”

“ ရတယ်လေ.. ”

အဲလိုနဲ့ ပြေးလို့ကောင်းမဲ့ လမ်းအနေအထားသိတဲ့ ခတ္တာ နဲ့ အတူ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ ကောင်မလေး က ဆံပင်ကို ပိုနီတေး လေး စီးထား ပြီး သူ့ ဦးထုတ် အနောက်ဘက်က အပေါက်ကနေ တန်းလန်းလေး ထုတ်ချထားတယ်၊ အပေါ်က တော့ အတွင်းက စပို့ဘရာ အပေါ်က ချက်အပေါ်နား မရောက်တရောက်မှာ ရပ်သွားတဲ့ တန့်တော့ ကို ဝတ်ထားတယ် အောက်က လည်း အသားကပ် နိူက်ကီ မီးခိုးရောင် ဒူးဆစ် ကျော်ရုံ လေး နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်၊ နောက်တော့ ဂျက်ကတ် ပါးပါးလေး တထည် ကို ခါးမှာ အင်းကျီ လက်နှစ်ဘက်ကို ချီပြီး ပတ်ထားတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လမ်းသွယ် လမ်းမ တွေ ကွေ့ကောက်ပြီးတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက် ရောက်သွားကြတယ်၊ နောက်တော့ ကမ်းရိုးတမ်း အတိုင်း သဲ ပေါ်မှာ ပြေးလိုက်ကြတာ နှစ်မိုင် သုံးမိုင်လောက် ရောက်တဲ့ အထိပေါ့၊ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့ က ရေစပ်နားက ရေစိုပြီး သဲက မာနေတဲ့ နေရာလောက်ကနေ ပြေးကြတာမို့ နည်းနည်း သက်သာ တာ၊ နိူ့မို့ သဲ ဆွဲတာနဲ့ သိပ်ပြေးနိူင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊

အဲဒီ ၂ မိုင်ကျော် သုံးမိုင်လောက်မှာ ပန်းခြံလေး တခုရှိတယ်၊ ထိုင်စရာ ခုံလေး တွေလည်း ရှိတော့ ထိုင်ပြီး နားကြတယ်၊ ကျနော်တို့ အိမ်က ထွက်လာကာစ က အလင်းရောင်က သိပ်မရှိသေးပေမဲ့ အခုတော့ တော်တော်လေး လင်းလာပြီ၊

“ ကိုရီး က တော်တော် သက်လုံကောင်းတာပဲ အထင်ကြီးစရာပဲ... ”

( တကယ်တော့ ဘိုလို you လို့ သုံးလိုက်တာပါ၊ အဟီး နားထောင်လို့ကောင်းအောင် ပြင်ရေးလိုက်တာ )

“ ခတ္တာ လည်း မဆိုးပါဘူး တော်တော် ဖစ်ဖြစ်တာပဲ၊ မြ အောင် အဲလောက် မပြေး နိူင်တော့ဘူး.. ”

“ ကိုရီး နဲ့ မေမေ့ ကို ခတ္တာတွေ့လိုက်တယ် ”

“ ဘာ...... ”

ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ပြောချလိုက်တဲ့ ခတ္တာရဲ့ စကားကြောင့် ကျနော့် အသက်ရှုတောင် မှားသွားတယ်၊ နဂိုလ်ထဲက အသက်မှန်မှန် ရှုပြီး နားနေရတာ၊ရုတ်တရက် ဘာဆိုလိုလိုက်မှန်း မသိလိုက်ပေမဲ့ ချက်ခြင်း ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာ ဟိုနေ့ ညက လဲကျနေတဲ့ ပန်းအိုး ရဲ့ အဖြေကို တိတိကျကျ သိလိုက်ရပြီ ဆိုတာ နား လည်လိုက်တယ်၊

“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ... ”

“ အမလေး မသိခြင်ယောင် ဆောင် မနေပါနဲ့ ဟိုနေ့ညက မီးဖိုထဲ မှာ မေမေ က ကိုရီး ကို လီးစုပ်ပေးနေတာ ခတ္တာ မျက်စေ့နဲ တပ်အပ်မြင်ခဲ့ရတယ် လို့ပြောတာ... ”

“ အင်..အဲဒါ...ဟို.... ”

“ ဘာမှ ပေါက် ကရ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှောက် လုပ်ကြံဖြီး ဖို့ မစဉ်းစားနေပါနဲ့၊ ခတ္တာက မေမေ့ အကြောင်း သိပြီးသားပါ၊ သူက ကောင်းတာ ဆိုရင် ဘယ်တော့ မှ သူ့လက်က မလွတ်စေရဘူး၊ ကိုယ့်သမီး ယောက် ကျား တောင် ချမ်းသာ ပေးတာ မဟုတ်ဘူး... ”

“ အဲ လိုတော့ မပြောပါနဲ့ ခတ္တာရယ်..အက်စီးဒန့် ဖြစ်သွားရတာပါ... ”

“ ဘာမေ တာ်တဆရ မှာလဲ..မေမေ့ မှာ မတော်တဆ ဆိုတာ ဘာမှ မရှိဘူး၊...မေမေ က အရမ်းဦးနှောက်ပြေးတာ၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ဟာကို မတော်တဆ လို့ထင်သွားအောင်သူက လုပ်နိူင်တယ်.... ”

“ အာ အဲ လို မဟုတ်ရပါဘူးကွာ... ”

“ ကိုရီး မေမေ့ အကြောင်း မသိသေးပါဘူး... ”

ခတ္တာလေး ရဲ့ အသံ နည်းနည်း ကျယ်လာလို့ ကျနော် ဘေးဘီ ကြည့်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ အနားမှာ မရှိလို့တော်သေးတယ် လို့တွေးမိတယ်၊ သူနဲ့ အခု နေ ပြိုင်ငြင်းနေ လို့တော့ ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး စိတ်ပြေသွားအောင် ချော့ပြောမှ ရမယ်လို့ တွေးပြီး ကိုယ့်လေသံကိုလည်း လျှော့ချလိုက်ပါတယ်၊

“ အင်း...ခတ္တာပြောတာ လည်း ဟုတ်မှာပါ..ခတ္တာ အဲဒီကိစ္စ ကိုတော့ ဘယ်သူ့ မှ မပြောဘူး မဟုတ်လား.. ”

“ အင်းပါ ကိုရီး ခတ္တာ ပြောတာ မယုံသေးရင် နောက်တော့ သိလာလိမ့်မယ်၊ အဲဒီကိစ္စ ဘယ်သူမှ မပြောစေချင် ရင် ခတ္တာ့ ပြောစကားကို လည်း နားထောင်ရမယ်... ”

“ ဘာများလည်း ခတ္တာရယ်... ”

“ လာလိုက်ခဲ့... ”

ခတ္တာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သောင်ပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း ဘုမသိဘ မသိ လိုက်သွား ခဲ့ရပါတော့တယ်၊ သောင်ပြင် တလျှောက် နည်းနည်း လျှောက်လိုက်တော့ ကျောက်တောင် စွန်းလေး တွေ ဟိုတစု ဒီတစု နဲ့ တွေ့ရတယ်၊ ကျောက်ဆောင် တခု ရဲ့ နောက် ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဘက်ကို ဝင်လိုက်တော့ ကမ်းခြေ တလျှောက်ကို မမြင်ရတော့ဘူး၊ ကျနော်တို့ အနောက်နဲ့ ဘေးမှာ လူတရပ်ကျော်ကျော်လေး မြင့်တဲ့ ကျောက် ဆောင်တွေ ပဲ ရှိ ပြီး ရှေ့မှာတော့ လှိုင်းတလိပ်လိပ် ထနေတဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကြီး ပဲ ရှိတယ်၊ ခတ္တာက  ကျနော့် ရှေ့ သဲပေါ်မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီက ကြိုးကို ဖြေနေတယ်၊

“ ဟေး ခတ္တာ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ... ”

“ သူတို့ ကြီး ပဲ အကောင်းမှန်ရင် ယူနေကြတယ် ဒီတခါတော့ ခတ္တာ အလှည့်ပဲ... ”

“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ခတ္တာ.. ”

“ ဘာတွေ ပြောနေတယ် ဆိုတာ နောက်မှ သဘောပေါက်မယ်၊ အခု ကိုရီးနဲ့ မေမေ့ ကိစ္စ ဘယ်သူမှ မသိစေချင်ရင် ခတ္တာလုပ်တာ ငြိမ်ငြိမ်နေ.. ”

ကျနော်  က ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး လုပ်သမျှ ခံ ဖို့ပြောတာ ပုံမှန် ဆိုရင် မကြိုက်တတ်ပေမဲ့ အခုလို ခယ်မ အပျို ပေါက်စလေးက ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချပြီး ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ လာဆုပ်ကိုင်နေတာကတော့ အဟီး၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ကြိုက်လား မကြိုက်လား မပြောနဲ့ ညီတော် မောင် က ဖြောင်းကနဲ ကို ကြွက်သား ညှစ်ပြနေမိတော့တာပဲ၊

“ အိုး..ကြီးလိုက်တာ၊ မာလည်းမာ တောင်နေတာပဲ၊ ကိုရီးဟာက အမြဲ ဒီလိုပဲလားဟင်.. ”

“ အမြဲတော့ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ မိန်းကလေး ချောချော တွေကိုင်ရင် သူက စိတ်ကြီးတတ်လို့ပါ.... ”

“ ပြွတ်စ်... ”

“ အိုး......ဖြေးဖြေး..ခတ္တာ.... ”

ခတ္တာ က လောဘတကြီး ကျနော့်လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်လို့ ကျနော် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး လည်း လေ့လာထားပုံရတယ်၊ ပုလွေကတော့ အမေ ကို မမှီသေးပေမဲ့ ခြေရာနင်းမဲ့ သဘောမှာ ရှိတယ်၊ သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို အားရပါးရ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စုပ်နေရင်းက သူ့ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်လုပ်ပေးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုပို ရှည်ထွက်လာလိုက်တာ သူ့ ပါးစပ်လေးထဲ တဝက်လောက်ပဲ ဝင်တော့တယ် သူလည်း အာဂေါင်ကို ထောက်ထောက်သွားလို့ ဆက် မထိုးထဲ့ ရဲတော့ဘူး တဝက်လောက်ကိုပဲ သူ့ ပါးစပ်လေးနဲ့ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းလေး နဲ့ သွားကလေး တွေ တချက်တချက် ကျနော့် ဒစ်ကို ထိထိ သွားတော့ ခံစားရ တဲ့ ဖီလင်က ကျနော့်ကို ရေရှည် ထိန်းဖို့ မဖြစ် နိူင်တော့တာမို့ သူ့ခေါင်းလေး ကိုလက်နဲ့ထိန်းရင်း.

“ ခတ္တာ တော်တော့နော် ကို ပြီးတော့မယ်... ”

သူလေးက ခေါင်းမာတယ်ဗျာ မလွှတ်ဖူး ဆက်လုပ်နေတယ်၊ မတတ် နိူင်တော့ ကျနော်လည်း ပင်လယ်ဘက်က တိုက်လာတဲ့ လပ်လပ်ဆတ်ဆတ် လေပြေညှင်းကို တဝကြီး ရှိုက်ရူ ရင်း ထိန်း ထားတဲ့ ရေတံမန် ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ မိုးရွာချလိုက်လို့ ရေသလျှောက်က ရေ တွေ ဝါးပိုးဝါးက တဆင့် ထွက်လာသလိုပဲ  ကျနော့် လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေကလည်း ခတ္တာ ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲ တဖုန်းဖုန်း သွန်ချ မိနေပါတော့တယ်။

မနက်စာ မိသားစု အစုံအလင် နဲ့ အိမ်မှာပဲ ယောက္ခမ ကြီး နဲ့ မြနှင်းဆီ တို့ ချက်တာ ထိုင်စားကြရင်း ဒီနေမနက်က ခတ္တာကို ဂတိပေးထား တာဘယ်လိုလုပ်ရ မလည်း လို့ ကျနော် ဦး နှောက်စားနေရသည်၊ ခတ္တာ ကျနော်တို့ စားနေတဲ့ စားပွဲနားက ဖြတ်သွားတော့ သူ့ အမေ က လှမ်းခေါ်လိုက်သေးတယ်၊

“ သမီးလေး ဘရိတ်ဖတ်စ် စားမယ်လေ.. ”

“ ဟင့်အင်း..ခတ္တာ မနက်က ပဲ ပရိုတိန်းရှိတ် သောက်ပြီးပြီ..ခု ဗိုက်မဆာတော့ဘူး... ”

လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတော့ ကျနော့် မှာ ရီချင်တဲ့ မျက်နှာကို မနည်း အပိုးသတ်ထားရတယ်၊ အဲ လိုနဲ့ စားသောက်နေကြရင်းက မြနှင်းဆီက

“ ကို ဒီနေ့ခင်း မြ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ အပြင်ခနသွားအုန်းမယ်၊ ကိုရော ဘာလုပ်စရာရှိသေးလဲ.. ”

“ အင်း ကိုလည်း သူငယ်ချင်းတယောက် ဆီ သွားလိုက်အုန်းမယ်..ရတယ်လေ မြ အေးဆေးပေါ့၊ သားက သူ့ အဖိုးအဖွားရှိနေတာပဲ... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အတော်ပါပဲ ခတ္တာကို နေ့ခင်း ဟော်တယ်တခု မှာ သွားဖြုတ်ရ မှာပဲ၊ အဟီး၊ လို့တွေး နေမိတယ်၊

..........................................................

ခတ္တာလေးက တော့ ဘာမှ အထူးအထွေ လုပ်နေစရာကို မလိုပါဘူး၊ ကျနော်က ပထမ ခက်ခက်ခဲခဲ စဉ်းစား နေသေးတယ်၊ ယောက်ခထီးကြီးကို ဒီနေ့ အားတဲ့ကားရှိလားဆိုတော့၊ သူ့ကားကို မြနှင်းဆီ ယူသွားလို့ ခတ္တာ ကားကို မေးကြည့်တဲ့ ၊အဲဒါနဲ့ပဲ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ အိုင်ပေါ့နားထဲ ထည့်ပြီး စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေတဲ့ ခတ္တာကို လှမ်းမေးလိုက်တော့၊

“ ဒီနေ့ ခတ္တာ သူငယ်ချင်း တယောက်အိမ်သွားမလို့၊ ကိုရီး ခတ္တာ ကားလိုချင် ယူသွားလေ၊ ခတ္တာကို သူငယ်ချင်းအိမ် မှာချပေးခဲ့..... ”

အဲလိုနဲ့ ခတ္တာလေး ကို သူ့ကားနဲ့ ပဲ တင် အိမ်ပေါ်က ထွက်လာပြီး ကမ်းစပ်နားက ဟော်တယ်တခုကို တန်းမောင်း သွားလိုက်တော့တယ်၊ အဟီးဟီး၊မပိုင်ဘူးလား၊သူငယ်ချင်းအိမ် မှာ ချမပေးတော့ဘူး၊ ဟော်တယ်ခေါ်ပြီး ပဲ ချလိုက်တော့မယ်၊ ခွိခွိ။

ခတ္တာလေး ကတော့ တကယ့်ကို ဖရှက် ပဲ၊ အဟီး၊ လူက ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ပိန်ပိန် သေးသေး လေး လို့ ထင်ရတယ်၊ တကယ်တော့ မသေးဘူးဗျ၊ သူ့ အထွာနဲ့ သူ ဆိုမလား၊ အမို့ အဖောင်း အရှိုက် အဟိုက် တွေက တော်တော်လေး မိုက်တာ၊ ဆလီနာဂိုးမက် ကလေးလိုပေါ့၊ အဟီး၊ မျက်နှာလေးက လည်း ချစ်စရာလေး ဆိုတော့ ဟော်တယ်အခန်းတံခါး ပိတ်ပြီးတာ နဲ့ သိမ်းကျူံး ဖက် ပြီး မျက်နှာအနံှ့ နမ်းရှုံ့ ပြီး နူတ်ခမ်းပါးပါး ပျော့ပျော့ လေးကို ဆွဲစုပ် နမ်းဖြစ်လိုက်တယ်၊အို့ နှုတ်ခမ်းလေးက လည်း ချိုလိုက်တာ စိတ်ထင် လို့လား မသိဘူး၊ ကောင်မလေး က လူပုံကြည့်တော့ မာတာတာ စွာတာတာ နဲ့ မနက် အစောကြီး တုန်းကတောင် ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး ပုလွေမှုတ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ အခု ကျတော့ မျက်လုံးလေး စင်း လို့ အသက်ကို မနည်းရှုနေရသလိုပဲ၊ ကြည့်ရတာ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲ၊ တအင်းအင်းနဲ့ ပဲ၊ ကျနော့် လည်ပင်းကို အတင်း ခိုကပ် တွယ်နေတယ်၊ ကျနော်က လက်တဖက်နဲ့ သူ့ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်းက သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ရှေ့ကြယ်သီးကို ရအောင်ဖြုတ်နေတယ်၊ နောက်တော့ ဇစ်ပါ၊

“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.... ”

“ ဟင့်...အင်း...... ”

ဇစ်ပါ ကျွတ်သွားတော့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချ မနေတော့ဘူး၊ သူ့ ပန်းနုရောင် ပင်တီ ပေါ်က ပဲ အဖုတ်လေး ကို လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊  အဖုတ်မို့မို့လေးက ပိုးသား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးပေါ်က ကိုင်ရလို့ လားမသိ ဖောင်းအိ ပြီး နွေးနေတယ်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကလည်း အတို ဆိုတော့ သူ့ ဖင်လုံးလေး ကျော် အောင် တွန်းချလိုက်တာနဲ့ ခြေကျင်းဝတ် အထိ လျှောကျ သွားတယ်၊ ကျနော့် ပါးစပ်ကလည်း သူ့လျှာကလေး ကို ရအောင် ဆွဲယူပြီး စုပ်နေတော့ သူလည်း တော်တော်မောသွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး နည်းနည်း ခွာလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို သူ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး

“ မနက်က ခတ္တာ လုပ်ပေးပြီးပြီ ခု ကိုရီးအလှည့်.... ”

“ ကိုရီး ရဲ့ ဘာအလှည့်လဲကွ..ခတ္တာကလည်း... ”

“ ဟင့်...ကိုရီး မကောင်းဘူး..ညစ်တယ်..သိရဲ့သားနဲ့..သွား.. ”

ကျနော်လည်း အပျိုမလေး ရှက်သွားမှာစိုးလို့ ဆက်မစတော့ပဲ၊ ရီရီမောမောနဲ့၊

“ ကဲ ပါ ကိုရီးစတာပါ လာခတ္တာ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်...... ”

ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တဲ့ အပျိုမလေး ရဲ့ ပန်းရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခါးမျှော့ ကြိုးကနေ လက်ညိုး လက်မ တို့နဲ့ တဖက်တချက်စီ ကိုင်ရင်း လှပတဲ့ ပေါင်တန်ခြေသလုံး တလျှောက် ဆွဲ ချွတ်လာခဲ့တယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ အမ ဇီဇဝါလေး ကို သွားသတိယ မိသေးတယ်၊ ဇီဇဝါက စာကြမ်းပိုး ကျနော် နဲ့ စဖြစ်ကာစ က ပုလွေတောင် ကောင်းကောင်းမမှုတ်တတ်သေးဘူး၊ အခု ခတ္တာက တော့ ကျနော့်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ပုလွေပေးသွားတာ၊ ကျွမ်းကျင် အဆင့် မရှိတာတောင် လုံးဝ မလုပ် ဖူး တဲ့ ပုံတော့ မရှိဘူး၊ ကြည့်ရသေးတာပေါ့လေ၊

ခတ္တာ ရဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးဆုံရာ ဂွကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်၊ အား ရေမွှေး စွတ်ထားတယ် ထင်တယ် မွှေးနေတာပဲ၊ အဖုတ်ကလေးကလည်း မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းလေး အမွှေး အမြင်လည်း ရှင်းထားတော့ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေ အရည်စို ရွှမ်းလက် နေတာကို တွေ့ နေ ရတာပေါ့၊ သူ့ အဖုတ်လေးကို အားရ ပါးရကို ကစ်ပေးလိုက်မိတယ်၊ အဖုတ် နူတ်ခမ်းနုနုလေး တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ကျနော့်လျှာနဲ့ လျှောက်ရက်တော့ အပျိုမလေး တွန့်တွန့် လူးနေတယ်၊ နောက် သူ့ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ်နဲ့ ဘရာဇီယာပျော့ပျော့လေး ကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ်၊ အာပါး လှလိုက်တဲ့ နိူ့လုံးလေး တွေ၊ နိူ့သီးခေါင်းသေးသေး လေး တွေ ပေမဲ့ မာပြီး ချွန်နေတယ်၊ လိမ္မော်သီး အလတ်စား လောက် နိူ့လေးတွေက ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ ဆိုရင် အုပ်ကိုင်လိုက်ရင် လက်ဖဝါးမှာ နိူ့သီးခေါင်း ချွန်ချွန်လေး လာထိုးနေတာ ယားကျိကျိ နဲ့၊ အပျိုမ လေး နိူ့ကို အားရ ပါးရ ပဲ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပစ်လိုက် တယ်၊ ဘယ် တလှည့် ညာတလှည့်၊ ခတ္တာလေး ကတော့ တအီးအီး ပေါ့၊ 

နောက်တော့ မျက်လုံးလေး တွေ စင်း နေတဲ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတော့ ကျနော့် ညီတော်မောင် သံချောင်းက သူ့ စောက်ဖုတ်လေး အဝကို ထောက်နေမိပြီ ဗျ၊ ကျနော်လည်း ဖင် ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ အပေါက်ဝကို ညီတော်မောင် ခေါင်းလိုက်ရှာတေ့ လိုက်ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အပျိုမလေး နူတ်ခမ်းတွေက ဟ သွားပြီး သူ့လက်တွေက ကျနော်က လည်ကုပ် ကို အတင်း ဆွဲဖက်လာတယ်၊ ကျနော် နည်းနည်း လေး ဖိသွင်းလိုက် တယ် အရည်တွေနဲ့ ချောနေလို့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း စဝင်သွားတယ်၊ ခတ္တာ ရဲ့ ပေါင်လေး နှစ်လုံးကလည်း ကျနော့် ခါးကို ခွဖက်လာတယ်၊ ကျနော်က ဖင်ကို ကော့လိုက် ဖိလိုက်နဲ့ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ခတ္တာရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဖိဖိ သွင်းလာလိုက်တာ ကျနော့် လိင်တန် တချောင်းလုံး ဆုံးကာနီး ထိပဲ၊

“ အား..နည်းနည်း ..အောင့်တယ်..ကိုကြီး....မရတော့ဘူးထင်တယ်.... ”

“ အင်း..ခတ္တာကလည်း ဆုံးပဲ ဆုံးတော့မယ်၊..နောက် လက်တလုံးလောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်.... ”

“ အင်း...ဟင့်...အီး....ရှီး....... ”

အင်း ဇီဇဝါ တုန်းကနဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ နည်းနည်း ပိုလွယ်သလိုပဲ လို့တွေးမိတယ်၊ ကျနော့် အကြိုက်ပါပဲ၊ သူ့ဘာသာ အတွေ့အကြုံရှိတာ မရှိတာ ကျနော်နဲ့ မဆိုင်ဘူးလေ၊ ကိုသိပ်မပင်ပန်းတော့ဘူးလို့ ပဲ တွေးမိတယ်၊ တချိန်ထဲ မှာပဲ စပ်စု ချင်စိတ်တော့ ပေါက်သွားတယ်၊ ဒီလောက် ကောင်မလေး ငယ်ငယ် လေးကို ဘယ်ကောင်များ ဈေးဦးဖေါက်သွားသလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး၊

“ စွတ်...ဖျစ်...ဖတ်... ”

“ အား....ကျွတ်စ်စ်...ကျွတ်စ်... ”

ကျနော်က အရှိန်ယူသလို ခတ်တိုတို အသွင်းအထုတ်လေး မြန်မြန်လုပ်လာပြီး မှ ရုတ်တရက် ဆောင့်ချ လိုက်တော့၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီးခုံ ကျနော့် ဆီးခုံလည်း ဖတ်ကနဲ ရိုက်မိသွားတော့ ၊သူ့ ခမျာ အားကနဲ အော်ပြီး ရုတ်တရက် ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်၊ ကျနော်က နဂိုလ်ထဲက သူကို ဖက်ထားပြီး လုပ်နေရာက ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ပြားနေအောင် ကပ်ဖက်ထားတော့ သူ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရ တော့ဘူးလေ၊ အဲလို လေး တင်းတင်း ကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျွင်းစိမ် ထားလိုက်တော့ သူလည်း နည်းနည်း သက်သာ သွားတယ်၊ လေ၊

နောက်တော့လည်း သူ့ရဲ့ ချောမွတ်နွေးထွေး အိစက်လှတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေး တွေ နဲ့ ကျနော့်လိင်တန်ကြီး ပွတ်တိုက်၊ ဝင်ထွက်နေတာကို အရသာခံ နေမိတယ်၊ အဲ လိုအရသာ ခံဆောင့်နေရာက  ခတ္တာက ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးတွေနဲ့ အတင်းညှပ်လာလို့ ကျနော် တောင် ဆောင့်လို့ မရ တော့ဘူးအဲဒါနဲ့ အလိုက်သင့် ငြိမ်ပေးလိုက်ရတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်လုံးလေး လျှော့ကျ သွားပြီး ကျနော့်ကို ညှစ်ထားတာတွေ နည်းနည်း  ပြေသွားမှ ပဲ ကျနော့် အလှည့် ရောက်တော့တယ်၊ သူ့ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရဆောင့်လိုက်တာ ခတ္တာလေး အသံတအင့်အင့် တောင် ထွက်လာရတယ်၊ နောက်တော့ သူလည်း စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ်၊ ဖင်လေး ကို ကော့ကော့ပေး လာတော့ ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အရှိန်ကလည်း ပြင်းလာရတယ်၊

“ ဖွတ်...ဖတ်....ဖွတ်...ဖတ်... ”

“ အင်း...အိ....အင်း...အီး...အို့.... ”

“ အ..အ.....အ......အ.... ”

“ အို့...အို့...အား....... ”

သူလေးရဲ့ ညီးသံ ကျနော့် မန်ဖီသံ တွေနဲ့ အတူ မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကာမ စည်းစိမ် အထွတ် အထိပ်ကို ရောက် သွားပြီး ကျနော့်ကောင်ပြီးထိပ်က အချစ်ရည်ပူတွေ ပန်းထုတ်နေတုန်း သူ့ ဆီးခုံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံ နှစ်ခုဟာ စူပါဂလူးနဲ့ ကပ်ထားသလို စိကပ်နေပါတော့တယ်။

ကျနော်လည်း တချီကောင်းကောင်းကို အရသာရှိရှိ လုပ်လိုက်ရသလို၊ ခတ္တာလေး ကလည်း သူ့ဖာသာ ဘယ်နှစ်ခါလောက် အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလဲ တော့ မသိဘူး၊ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် ထွေးပွေ့ ဖက်၊ အနားယူရင်း နပ်နေကြမိတယ်၊

“ ခတ္တာ...အဆင်ပြေလားဟင်.... ”

“ ဘာ အဆင်ပြေရမလဲ ကိုရီးရဲ့ ဟင့်....ခစ်ခစ်.. ”

အပျိုမလေး က ရှက်သလို ဘာလို နဲ့ ခစ်ခစ် လုပ်နေတယ်၊ ကျနော်လည်း မသိခြင်ယောင် ဆောင်နေ မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်၊

“ ခတ္တာ မှာ အခု ရီးစားရှိနေလား.. ”

“ ဟင့်အင်း ...မရှိပါဘူး..ဘာဖြစ်လို့လဲ... ”

“ အော်..ခတ္တာက ဒါ ပထမဆုံး မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သတိထားမိလို့ပါ၊ စပ်စု သလို ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်၊ ကိုရီး ဘာမှ မမေးဘူးနော် ”

“ ဟင့် ကိုရီးက သိနေတယ်..သိပ်ကျွမ်းတာပဲ.အင်း .ဒါဆိုရင် ခတ္တာ ယောက်ကျားရရင် သူကလည်း သိမှာပေါ့နော်..ခတ္တာ အပျို မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ.... ”

“ အင်း အဲလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ သိတဲ့ ယောက်ကျားလေး ကမှ သိတာပါ၊ နောက်ပြီးတော့ အခု ခေတ်ကြီးမှာ ဘယ်သူမှ လဲ အပျိုစစ် မစစ် ဂရု စိုက်နေတော့ပါဘူး၊ ဒီထက် အရေးကြီးတာတွေက ရှိသေးတယ် မဟုတ်လား... ”

“ ဟုတ်လို့လား ကိုရီးရ..ဘာတွေက အရေးကြီးလို့လဲ... ”

“ အဟီး လူတယောက်နဲ့ တယောက်နဲ့ တော့ တူချင်မှတော့ တူမှာပေါ့လေ၊ ကိုရီးပြောပြမယ် ယောက်ကျားလေး တွေကို မေးကြည့်စမ်း၊ နင်တို့ ကို ရွေးစရာ မိန်းမ နှစ်ယောက်ပေးမယ်၊ တယောက်က ဖြူဖွေးတောင့် တင်း ဖွံ့ထွားပြီး မျက်နှာကလည်း အရမ်းချောတယ်၊ နောက်တယောက်က ပြားချပ်ကပ်ပြီး ခြေထောက်ပေါင်လုံးတွေကလည်း သွားကြားထိုးတံလိုပဲ၊ မျက်နှာကရွက်ကြမ်းရေချို ( အစွန်းရောက်အောင် ရုပ်ဆိုးလို့တော့ မသုံးတော့ပါဘူး )၊  ကဲ မတောင့်ဖွံ့ က အပျို မစစ်ဘူး၊ မပြားချပ်က အပျို စစ်စစ်၊ ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ လို့မေးကြည့်၊ အဟီးဟီး၊....

“ ဟင့် ကိုရီးကလည်း၊ အဲဒါမျိုးကြီး ကွာနေရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့၊ အချောအလှက မတိမ်းမယိမ်းဆိုရင်ရော ”

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ကျန်တာတွေ ထည့်ကြည့်လေ ခတ္တာ၊ တယောက်က အပျို တယောက်က မစစ် ဘူး၊ အဲဒီမှာ အပျို မစစ်တဲ့ သူကို တခြား အရည်အချင်းတွေ ဖြည့်ပေးကြည့်၊ ဥပမာ၊ ပညာအရည်အချင်း၊ ငွေကြေးချမ်းသာမှု၊ စိတ်သဘောထား၊ အဲဒါတွေ ကို အပျိုစစ်တဲ့ သူတွေ ဆီကနေ နုတ်လိုက်၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ မေးကြည့်လိုက်၊..အဲဒီမှာ အပျိုစစ်လား မစစ်လား က ဘယ်လောက် အတိုင်းအတာထိ အရေးပါတယ် မပါဘူး ဆိုတာ ထွက်လာလိမ့်မယ်... ”

“ ခစ်ခစ်..ထားလိုက်ပါတော့ ကိုရီးရယ်...ခတ္တာက ဒီလောက် မရှုတ်ပါဘူး၊ လက်ချိုးရေ လို့တောင် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး တယောက်ထဲနဲ့ပါ၊..နောက် အဲဒီလူလည်း မေမေ့နောက် ပါသွားတယ်လေ... ”

“ အော်..အဲဒါကြောင့် ကိုရီးကို ကြံ ပြီး မေမေ့ကို လက်စားချေတာပေါ့လေ၊..ဟင့်.ဒီကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထင်ကြီးလို့.. ”

“ ခစ်ခစ်..အဲ လိုလဲ ဟုတ်ပါဘူး၊..ကိုရီးကို က မမ နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုကထဲက ကြိတ်ပြီး ခိုက်နေတာပါ၊ ဟိုညက မေမေ နဲ့ တွေ့လိုက်ရတော့ ငါလည်း ကိုရီးနဲ့ တခါလောက်တော့ အိပ်ကြည့်ချင်တယ် ဆိုပြီး ကြံလိုက်တာပါ၊ ခစ်ခစ်.....ဘာလဲ ကိုရီးက စိတ်ဆိုးနေလား.. ”

“ အဟီးဟီး ဘယ်ကလာ၊ ဝမ်းတောင်သာသေး၊ ခယ်မ ကိုပေါင်တချောင်းပိုင်တယ် ဆိုတာ အခုတော့ ပေါင် နှစ်လုံးလုံး ပိုင်နေရတာ၊ ကိုမှ ဝမ်းမသာ ဘယ်သူဝမ်းသာ မတုံး...ခိခိ.. ”

“ ခစ်ခစ်..ကိုရီးဟာကြီးကလည်း ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့တောင် မာတောင်လာပြီ ခစ်ခစ်..သိပ်သန်တာပဲ.. ”

“ အင်း ဒီလောက်ချောလှတဲ့ ခယ်မ ချောကလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အနီးကပ်အိပ်ယာတခုထဲ နေလို့မှ မတောင်ရင် အဲဒီလီးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာပဲကောင်းမယ်လေ၊ ဟီးဟီး... ”

“ ခစ်ခစ် ကိုရီးကလဲ... ”

“ ကဲ ခယ်မ ချောလေးကို ဒီတခါတော့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ကီလေး လုပ်ချင်တယ်..လေးဘက်ကုန်းပေးမလား... ”

“ အင်း...ဖြည်းဖြည်းနော် ကိုရီး၊ ကိုရီးဟာကြီးက ရှည်လည်းရှည်ကြီးလည်းကြီးတယ်... ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်း ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းလေး  ထောင်ပေးရှာတဲ့ ခယ်မချောလေးဖင်လုံးလုံး လေးကို လက်တဖက်က လှမ်းပွတ်ကိုင်တွယ်ရင်း နောက်လက်တဖက်က ပေါင်ကြားက အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို လက်ဖဝါးနဲ့ မပြီး ဖွဖွလေး ဆုပ်ခြေပွတ်သတ်ပေးကာ နောက်တချီ အတွက် အစပျိုးနေမိပါတော့တယ်။

ဗေကေးရှင်း ပြီးသွားလို့ ရုံးပြန်ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေက တပုံကြီး စောင့်နေတော့တယ်ဗျား၊ မစ်စ်လာလဲ ကလည်း သူနဲ့ နောက်အပါတ်တက်က်ဆက် သွားရမယ်၊ အဲဒီမှာ လုပ်မဲ့ ပရဲ့စင်တေးရှင်းတွေ ပြင်ထားဆို တော့လည်း ဘယ်တတ် နိူင်မလဲ ဗျာ၊ ထုံးစံ အတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခိုဇားမားပေါ့၊ ကျနော်လည်း ဘာမှ ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး၊ အိုဗာတိုင် လုပ်ရင်း ကိုယ့် ရုံခန်းထဲ မှာ အာရပ်မ လေးနဲ့ ညတိုင်း ဆွဲနေရတာ ဘယ်သူ ကွန်ပလိန်း မလဲဗျာ နော့်၊ ပရောဂျက်က လည်း တော်တော့်ကို ကွန်ပလီကိတ်တက် ဖြစ်တော့ ကျနော်တို့ တက်က်ဆက်၊ ကို ထွက်လာတဲ့ အချိန်မှာ အနှစ်ချူပ်ပြီးကာစ ပဲ ရှိသေးတယ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ကိုတောင် မရှင်းပြ ရသေးဘူး၊ ဒါးလတ်စ်မြို့ကို ရောက်တော့ ကျနော် က ကြိုပြီးစီစဉ်ထားတဲ့ ဟမ်တမ်အင်း မှာတည်းလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲက တော့ သူ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ အိမ်ကို သွားတည်းမှာမို့ တယောက်ကားတစီးစီ၊ အေဗစ်က ငှားပြီး ထွက်လာကြတယ်။

ဟော်တည်မှာ အထုပ်အပိုးချ ရေမိုးချိုးပြီး တော့ ယောက်ဖ ဝင်းမော် တို့ အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ငှားလာတဲ့ ကားက နဗီဂေတာ မပါတဲ့ ကားမို့  ကိုယ့် ဆမ်ဆောင်းဖုန်းက နဗီဂေတာ ပဲ သုံးပြီး မောင်းလာခဲ့ရတယ်၊ ဝင်းမော်က ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီရဲ့ အကိုလေ၊ သူ့မိန်းမ သဇင်က မြနှင်းဆီနဲ့ ရွယ်တူ ၊ ဒါပေမဲ့ ခလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဆိုတော့ လောလောဆယ် အိမ်ရှင်မ ပဲ လုပ်နေတယ် အလုပ်ထွက်မလုပ်သေးဘူး၊ သူကလည်း အိုင်တီ နဲ့ ပြီးတာဆိုတော့ သူကလည်း ခေသူမဟုတ် ထက်ထက်မြက်မြက် ပဲလေ၊ ဝင်းမော်ကလည်း စွမ်းအင် ကုမ္ပဏီ တခုမှာ လုပ်နေတာဆိုတော့ ဝင်ငွေ မဆိုးလှ လို့ ၊တယောက်လုပ်စာနဲ့ နေနိူင်တာလည်းပါတယ်လေ။

ဟော်တယ်က မထွက်ခင် ဖုန်းခေါ်ထားလို့ သူနဲ့ သဇင်နဲ့ အိမ်ကို အတူတူ ရောက်ကြမယ် ဆိုတာ သိနေတယ်၊ သဇင်ကလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာနေပြီတဲ့ ၊ ဝင်းမော်လည်း မကြာခင် ရောက်မယ်တဲ့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တုန်း မဝင်ရင် သူတို့ စိတ်မကောင်းမှာစိုးလို့သာ ဝင်လာတာပါ၊ ယောက်ဖ နဲ့က သိပ် အလွမ်းသင့်လှတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အဟီး၊ ဒီကောင်က လည်း ဖင်ခေါင်းခပ် ကျယ်ကျယ်၊ သူက အင်ဂျင် နီယာ ဆိုတော့ ကျနော့်လို သချာၤ ကနေ ကွန်ပြူတာ လိုင်းပြောင်းထားပြီး အောင်မြင်နေတဲ့ကောင်မျိုး ဆို နည်းနည်း အထင်သေးချင်တယ်၊ ခွေးမသား သူ့ညီမ ကောင်းစားတာတော့ မမြင်ဘူး၊ ခိခိ၊

“ ဟေး ကိုရင်မူး အတော်ပဲ သဇင်လည်း ခုပဲ ရောက်တယ်... ”

“ အင်း ကျနော်လည်း သဇင်အိမ်ပြန်ရောက်မယ် ပြောတဲ့ အချိန်ထက် နာရီဝက်လောက်နောက်ကျ ပြီးလာတာလေ၊ အဟစ်ဟစ်... ”

“ အင်း လမ်းမှာ မျက်စေ့လည်နေမှာစိုးလို့လေ... ”

“ အင်း ဒီမှာက ကားရှင်းပါတယ် ကျနော်တို့ ကယ်လီဖိုးနိးယား လို ကားမရှုတ်ပါဘူး.... ”

“ လာလာ တခုခု သောက်မလား၊..ဘီယာ၊ အအေး၊ ရေ ဘာလိုချင်လဲ.... ”

“ ဘီယာပဲ တလုံးလောက်သောက်မယ် ဗျာ ဘာရှိလဲ.... ”

“ ကရိုနာရှိတယ်..နေအုန်း ယူလာပေးမယ်... ”

ကျနော့်ကို ကရိုနာ တပုလင်းအဖုံးဖွင့်ယူလာပေးပြီး၊ ခနနေအုန်းနော် ခလေးတွေ ညနေစာ ကျွေးဖို့ပြင် လိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတဲ့ သဇင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတယ်၊

အာပါး၊ ကိုပန်းရိုင်းဇာတ်လမ်းတွေထဲက မင်းသမီးတွေ လိုပဲ တင်ကြီးက လုံးစွင့်ကားတင်းနေတာပဲ၊ နောက် စကဒ် အတိုလည်း ဝတ်ထားတော့ပေါင်လုံးတွေက အဆီမရှိ လုံးကျစ်တင်းနေတာပဲ၊ ဆရာပန်းရိုင်း ရဲ့လေနဲ့ပြော ရရင် ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဂျင်းဘောင်းဘီကိုတောင် အံတုပြီးကုန်းရုန်းထဖို့ကြိုးစားနေတယ်၊ အဟီး ဒီပန်းတပွင့် ပြီးရင်တော့ ဒီမိသားစုထဲက ပန်းပွင့်တွေ အကုန်လုံး ငါ ဝတ်ရည်မစုပ်ဖူးတာ မရှိတော့ဘူးလို့လည်းတွေးမိတယ်၊ ဒီတခါတော့ တိုက်ဆိုင်တာ မစောင့် တော့ဘူး၊ ဘယ်လို စည်းရုံးရ မှာလည်းဆိုတာ ခေါင်းထဲ စ စဉ်းစားနေမိပြီ၊ အဟီး။

နောက်တော့ ဝင်းမော် ပြန်ရောက်လာပြီး၊ သူလည်း ဘီယာတလုံးဆွဲ လို့ ထိုင်ပြီး အာရင်းနဲ့ တီဗီက လာနေတဲ့ ဘတ်စကက်ဘောပွဲ ကြည့်နေကြတယ်၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ၊ ဒါးလပ်စ်က မားဗရစ်နဲ့ စခရန်မန်တို ကင်းတို့ ကစားနေကြတဲ့ ပွဲဖြစ်နေတယ်၊ အဟီး၊ သမီးယောက်ဖ နှစ်ယောက် ကိုယ့်အသင်းကိုယ် အားပေးရင်း၊ နဂိုလ်ထဲက သိပ်မကြည်တော့ အထေ့အငေါ့လေးတွေနဲ့ အားပေးနေကြတာပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကလေးတွေ ကိစ္စ ပြီးသွားလို့ သဇင်က ကျနော်တို့ နဲ့ လာပေါင်း တယ်၊ သူလည်း ဝိုင်တခွက်ငှဲ့လာပြီး  လာအာနေတယ်၊ သူက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုပဲ ဝတ်ထားပြီး ပေါင်တလုံးပေါ် နောက် ပေါင်တခုံးထပ်ပြီး တင်ထားတော့ ဝင်းနေတဲ့ သူ့ပေါင်သားတွေ ဆီ မျက်စေ့က စိုက်မကြည့်ဖြစ်အောင် မနည်း ထိန်းထားနေရတယ်၊

ဝင်းမော်က သဘက်ခါ သူ ကမ်းလွန် ရေနံစင် တခု စီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမည် ဖြစ်ကြာင်းပြောပြ နေလို့၊ ဟား ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ မီးစိမ်းတွေ ပြ နေပြီ၊ သဇင့် ကို ဘယ်လိုလုံးရမလဲ သာ အသည်းအသန် စဉ်းစားနေမိ တော့သည်။

နောက် နှစ်ရက်လောက်က ကျနော့် ဘော့စ် မစ်စစ်လာလဲ နဲ့ ကျနော်တို့ ပရဲစင့်လုပ်မဲ့ မိတင်း အတွက် ဆက်ပြင်ဆင်နေကြတာနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတယ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ အမျိုးတွေရဲ့ ခြံကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ မှာ မြင်းဇောင်း တောင်မှ ရှိတယ်၊ အိမ်ကလည်း တကယ့်ကို ရုပ်ရှင်တွေထဲက ခုနှစ်ဆောင် အိမ်ကြီးလိုပဲ အကြီးကြီး၊ ကျနော်တို့ ရယ်ဒီဖြစ်သွားတော့ မိတင်း အတွက် ဟိုဘက်က အိပ်စက်ကတစ် တွေ လူမစုံသေးလို့ နောက် နှစ်ရက်လောက် နောက်ရွေ့သွားတော့ ကျနော် အအားရ သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သဇင့်ဆီ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

“ .မသဇင်ရေ..ကျနော်တို့ နှစ်ရက်လောက် အလုပ်အားနေတယ်ဗျာ..ဘယ်နေရာတွေ ရှောက်လည်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံပေးပါအုန်း... ”

“ ဟုတ်လား ကိုရင်မူး အခု ကိုဝင်းမော်လည်း ခရီးသွားနေတော့ ကျမလည်း ခလေးတွေ ကျောင်းပို့ပြီးချိန် ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပဲ၊ ကျမ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ...

“ ဟာ..အားနာစရာကြီးဗျာ....ဒါပေမဲ့ ကောင်းတာပေါ့..အဟီး.... ”

“ အမလေး မလိုပါဘူး..ကျမ လည်း ပျင်းနေလို့ပါဆိုမှပဲ ခစ်ခစ်.... ”

အတိုချုံးရရင်တော့ သဇင်က ခလေးတွေ ကျောင်းပို့ ပြီးတာနဲ့ သူ့ လက်ဆပ်အယ်အိပ်စ်၄၇၀ အက်စ်ယူဗီ ကားကြီးနဲ့ ကျနော့် ဟော်တယ်ကို ရောက်ချလာတယ်၊ သူက ဟော်တယ် လော်ဘီက နေဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ကျနော်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရ တာနဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ငါဒီနေ့ တော့ သူ့ကို ချကို ချရ မှ ဖြစ်မယ်လို့ တောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ အဟီး၊

ဝတ်ထားပုံကလည်းကြည့်အုန်းလေ၊ အပေါ်က အဖြူရောင် အရမ်းပါးတဲ့ လက်တို အင်းကျီကို ခါးက ချက်ဖုံးရုံလောက် တိုတာလေး ဝတ်ထားတယ် လည်ပင်း အပေါက်ကြီးကလည်း ကျယ်သလား မမေးနဲ့၊ အောက်က ဘရာဇီယာအမဲကို အထင်းသားမြင်ရတဲ့ အပြင် ဘရာဇီယာကလည်း၊ halter top ဆိုတော့ ကြောပြင် က အပြောင်သား၊ အဟီး၊ သူက သူ့ယောင်းမတွေ ၊ ယောက္ခမ တွေလိုတော့ အသားဖြူဝင်း နေတာမဟုတ်ပေမဲ့ ညိုမွတ်မွတ်လေး ဆိုတော့ အမျိုး အထရက်ရှင်း ပေါ့ဗျာ၊ ဟစ်စပန်းနစ် လိုလို၊ အမဲသွေးနည်းနည်းပါတဲ့ သူ လိုလိုပေါ့၊ ဆံပင်က ခါးလည်လောက်ရောက်အောင် အရှည်ထားပြီး မစည်းမနှောင်ပဲ ဒီအထိုင်း ချထားပြီး မျက်နှာတဘက်တချက်ကနေပြီး ရှေ့ ရင်ဘတ်ပေါ်လည်း ချထားလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လုံးကြွ မို့မေါက်နေတဲ့ နိူ့ကြီး တွေပေါ်မှာ ဆံပင်ဖျားတွေက ဆုံးသွား တယ်။ နို့ကြီးတွေကတော့ ထွားလိုက်တာ ခလေးနှစ်ယောက် အမေမို့လား၊ အော်ရီဂျင်နယ် မျိုးရိုးကြောင့်လား တော့ မသိဘူး၊ 

ဝါးတားမယ်လွန် ဆိုတာ ဘာကြောင့် ဒီကကောင်တွေ တင်စားကြမှန်း သဘောပေါက်သွား စေလောက်တယ်၊  အောက်ကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို အနားတွေက ဆုတ်နေပြီး အမွှေးအမျှင်တွေ ထွက်နေတဲ့ ဟာမျိုး၊ အဟီး၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းသူ လားအောင်းမေ့ရတယ်၊ မျက်နှာပေါ်မှာပဲ ထူးထူးခြားခြား ကျွဲကော်ကိုင်း အမည်းနဲ့ လေးထောင့်စပ်စပ် ဒီကရီမျက်မှန်ကြီးတတ်ထားတယ်၊

“ ဟေး ဂွတ်မောနင်း.... ”

“ မောနင်း... ”

“ မွ.... ”

“ ပြွတ်စ်.... ”

ထုံးစံအတိုင်း ဖက်ပြီးနူတ်ဆက်လိုက်တယ်၊ သူ့နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိတယ်၊ သူထိုးပေးလာတဲ့ ပါးကို ဒီက နူတ်ဆက်သလို ဟန်ဆောင် ရုပ်ပြလေး မွ ဆိုပြီးလုပ်ရမဲ့ အစား ရွှတ်စ် ဆိုပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ အဟီး၊ အင်း၊ အနံ့က အဲလစ်ဇဘက်အာဒင် ထင်တယ်၊ ခွိ။

“ မသဇင် ဟိုနေ့က မျက်မှန်တတ်တာ မတွေ့ပါဘူး... ”

“ သဇင်က တော်ရုံ ဆို မတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အပြင် သွား ကားမောင်း ရမှ တတ်တာ၊ အရုပ်ဆိုးလို့... ”

“ အမလေး ဒီလို မျက်မှန်မျိုးက တော်ရုံလူ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာ၊ မသဇင် နဲ့ ကျတော့ ပိုတောင်မိုက်လာသလိုပဲ၊ မျက်မှန်ကြေငြာက မော်ဒယ်တွေလိုပဲ... ”

“ ခစ်ခစ်..မြှောက်ပါ..မြှောက်ပါ..ဒီနေ့ သဇင်ကျွေးပါ့မယ်..ခစ်.. ”

သဇင်ကျွေးရင်တော့ ဒီကလည်း စားဖို့ အသင့်ပါပဲ အဟီး၊ အဲဒါကတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲက ပြောနေတာပါ၊ ခွိခွိ။

“ ကျနော်ကျွေးပါ့မယ်ဗျာ ဘယ့်နှယ်၊ ဓါတ်ဆီလည်းစိုက်၊ လူလည်းစိုက်၊ ထားပြီးပြီ၊ ပိုက်ဆံပါထပ်စိုက် မယ် ဆိုရင်တော့ ကိုဝင်းမော် ကျနော့်ကို ကြည်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး ”

ကျနော့် စိတ်အတွေးထဲ မှာတော့ သူ့ကို ကျနော့်ရဲ့ ပရိုတင်းတွေ ကျွေးနေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိခွိ။

“ ကဲ ကျနော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ.. ”

“ ဘယ်လိုနေရာမျိုုးကိုသွားချင်လဲ ကိုရင်မူးက... ”

“ ဒီမြို့မှာ ကမ္ဘာက သိလောက်အောင် နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာရှိလား အဟီး... ”

ကျနော်က တမင်နောက်ပြောလိုက်တာ၊ မသဇင်က တကယ်စဉ်းစားနေသလိုလုပ်ပြီး၊

“ ဟို ဒေါင်းတောင်းမှာတော့ JFK လုပ်ကြံခံရတဲ့ နေရာရှိတယ်လေ၊ သွားမလား.... ”

“ အင်း ကောင်းသားပဲ..... ”

အဲလိုနဲ့ ဒါးလပ်စ် မြို့လည်ကို သူမောင်းတဲ့ ကားပေါ်လိုက်သွားရင်း၊ လမ်းပေါ်မှာ မထိခလုပ် ထိခလုပ်လေး တွေ ၊ အယိ အသဲ့ လေးတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပိုပြီး ရင်းနှီးလာကြတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း ယောက်ကျား တချိန်လုံးအလုပ်အလုပ် နဲ့ ဆိုတော့ ခလေးအလုပ် အိမ်အလုပ်နဲ့ ချည်းပဲ လုံးချာ ပတ်နေပြီးပျင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာလေး ဝိုင်းစက်စက် နဲ့ နူတ်ခမ်းပါးပါးလေး ကို ကြည့်ပြီး၊ အဲဒီ နူတ်ခမ်းတွေက ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပြီး စုပ်လို့ ကော်ကိုင်းမျက်မှန်က ကျနော့် ဆီးခုံကို အေးစက်စက် လာထိ နေတာပါ စိတ်ကူးယဉ်ရင်း ကျနော့်ကောင် ကြီး မာတင်းလာပါတော့တယ်။

ဒါးလပ်စ်ဒေါင်းတောင်းရောက်တော့ အဲဒီ ဂျွန်အက်ဖကနေဒီ အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်က ကားနေရာကို ဆေးအဖြူ ကြက်ခြေခတ်နဲ့ ကားလမ်းပေါ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာမှာ သွားရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံ အရိုက်ခံတယ်ဗျာ၊ အဟီး၊ ကားလမ်းက လည်း ဘာမှ ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး အဝင်လမ်း၊ ခုထိလည်း ကားတွေ သွားနေတုန်းဆိုတော့ ကားရှင်းတုန်းလေး ပြေးရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်၊ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာကနေ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ ပြတင်း ပေါက်ကို လှမ်းကြည့်၊ နဲ့ စိတ်ကူး ကြည့်တာပေါ့ဗျာ၊ အင်း၊ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း ဂျက်ကီရဲ့ နေရာမှာ အဲဒီအချိန်က ဆို မလွယ်ဘူးဗျ၊ တော်တော်တော့ စိတ်ခိုင်ရမယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ကျား သမတ ကြီး တယောက်လုံးကိုယ့်ဘေးမှာ ကားစီးလာရင်း အုတ်ဆက်ပွင့်ထွက်ပြီး ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကျဲ သွားတာ၊ အမလေး၊ ကြက်သည်းထစရာနော်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့လည်း အိုနာစစ် နဲ့ တွေ့တော့ မေ့သွားမှာပေါ့လေ၊ တပင်လဲသော် တပင်ထူ ဆိုတာ မိန်းမ တွေအတွက် စကားလေ၊ ဟူး၊

အဲ ပြီးတော့ကျနော်တို့ မြူှဆီယမ်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြတယ်၊ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ အဆောက်အဦးကို မြူဆီယံ လုပ်ထားတာလေ၊ အော်ဒီယိုတိုးလည်း ရှိတယ် ဆိုတော့ နားကျပ် တယောက်တခုစီနဲ့ တတ်ပြီး ဝင်ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ အထိအတွေ့က စတာပဲ၊ လူကလည်း နည်းနည်းလေး ကျပ်နေတော့ မသဇင်က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်၊ ကျနော်လည်း တခြားသူတွေ တိုးမှာ ကာကွယ်ပေးသလိုနဲ့ သူ့ပုခုံး ပေါ် အသာလေး လက်တင်ထားရင်းက လက်မောင်းပေါ်ကျ သွားတယ်၊ ခွိ၊ နောက် အခန်းထဲက အဲယားကွန်းက ပဲ လေအေးလို့လားမသိ သူ့လက်မောင်း မှာ ကြက်သည်း လေးတွေထ လာတာ စမ်းမိလို့ နွေးအောင် ဆိုပြီး ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ သူက လည်း မကန့်ကွက်တဲ့ အပြင် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးလာသလိုပဲ၊ အဲလိုနဲ့ JFK အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်မှာ လူတယောက်က သူ့ ကိုယ်ပိုင် ဗီဒီယိုင်မရာ နဲ့ အမှတ်မထင် ရိုက်နေတုန်းမိလိုက်တဲ့ ကလစ်ကလေးကို ပြနေတဲ့ နေရာရောက်တော့၊ ကျနော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှေ့မှာ ကုန်းရုံးထနေတဲ့ ညီတော်မောင်က မသဇင့် ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေပြီလေ။ခွိး၊

အဲဒီနေရာကနေ နောက်တနေရာ ရွှေ့ ကြရတော့လည်း ကျနော် က မခွာတော့ဘူး၊ မသဇင် က ကျနော့် လက်ဖျံကို သူ့လက်သည်း လေးနဲ့ လာဆိပ် တယ်၊ မျက်လုံးချင်းတော့ ဆိုင်မကြည့်ဘဲ လွှဲထားတယ်၊ အဲဒီ မီးစိမ်း ပြနေပြီ ဆိုတာတော့ အရွယ်ရောက်တဲ့ ယောက်ကျားတိုင်းသိကြမယ်ထင်တာပဲ၊ အဟိ။

မြူဆီယံတိုး ပြီးသွားလို့ အောက်ဆင်းလာကြတော့ အခန်းဝမှာပဲ မသဇင့်ရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင် ကျနော့် ဖက် ဆွဲလှည့်ပြီး ကစ် ဆွဲပစ်လိုက်တယ်၊ မထူးတော့ဘူးလေ၊ ချုံဘုပ်ဘေး လှည့်ပတ်ရိုက်မနေတော့ဘူး၊

မသဇင်ကလည်း ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာတယ်၊ မြူဆီယံလာကြတဲ့ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက ကျနော်တို့ဘေးက ဖြတ်သွားကြရင်းနဲ့ အားရပါးရ နမ်းနေကြတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ပြီးသွားကြလေရဲ့၊ JFK အကြောင်းကို လေ့လာပြီး အင်စပါးရား ဖြစ်သွားကြတာ မြန်လိုက်တာလို့များထင်သွားလား မသိဘူး။

အဲဒီက ထွက်တာနဲ့ ဘယ်မှ မသွားဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်တည်းနေတဲ့ ဟိုတယ်ကိုပဲ တန်းမောင်းပြန်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>




ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၄ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - သာဒင်

ခနအကြာမှာတော့ သူတို့ မီးဖိုခန်းမှာ ခိုဇားမား ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ပီတာဘရက် နဲ့ ဟောမို့  ( ကျနော်တို့ ပဲပြုတ် နံပြား နဲ အတူတူပါပဲ၊ သူတို့ ရဲ့ ပဲကို ခြေထားတာ ) ကို စားနေကြပါတယ်၊ ကျနော်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ကိုယ့်ကောင်ကြီး ဆေးကြောသန့်စင်နေတုန်း၊ ခိုဇားမားကလည်း အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား လဲထားပြီးလို့ အမြင်တမျိုးလေး နဲ့ လှနေတယ်၊ အပေါ်ပိုင်းက ခါးတို ဘလောက်စ် လက်တို နဲ့ အောက်က ပိတ်သားပါးပါး ပန်းပွင့်တွေနဲ့  ဂါဝန်ရှည်ကြီး ဝတ်ထားတယ်၊ စာရင်းသောက်ရင်း စကားစမြီပြောကြတော့၊ အာမက်တယောက် တော်တော်နဲ့ ပြန်လာအုန်းမှာ မဟုတ်ကြောင်းသိရ တော့ မပြန်ခင် နောက်တချီ တော့ ဆွဲသွားအုန်းမှ ပဲ လို့ ကျနော် တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။

“ ဟေ့..ငါပြော တဲ့ထဲ မှာ ဘာရယ်စရာ ပါလို့လဲ... ”

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အာမက် တော်တော်နဲ့ မပြန်လာသေးဘူး ဆိုရင် ငါတို့ အချိန်ရသေးတယ် လို့ တွေးမိလို့ပါ..အဟီး... ”

“ အန်မယ်..သူတော်တော် ကဲ..အချိန်ရှိတိုင်းရော ဒီက အလုပ်ခံမှာ မို့လို့လား..ဟွန့်.. ”

“ ဒါနဲ့ ခိုဇားမား နင့် နာမည်က ရိုးရိုးနာမည် ပဲလား ဒါမှ မဟုတ် အဓိပ္ပါယ်ရှိသလား... ”

ရိုးရိုးနာမည်လို့ ဆိုလိုတာက ခရစ်ယန်တို့ မွတ်စလင် တို့ တချို့က ဘိုင်ဘယ်တို့ ကိုရမ် တို့ ထဲမှာ ပါတဲ့ နာမည်ကို တိုက်ရိုက်ယူသုံးကြတယ် လေ၊ အဓိပ္ပါယ်က အဓိက မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကျနော်တို့ ဗမာနာမည် ဆိုလည်း ဥပမာ မောင်ဘ ဆိုရင် ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်မလဲ ရိုးရိုးနာမည် လို့ပဲ ဆိုရမှာပေါ့ဟုတ်တယ်မလား၊

“ ခိုဇားမား ဆိုတာ  အာရေဗစ် လို လဗန်ဒါ (Lavender) ကို ဆိုလိုတာပါ.... ”

“ အော် ပန်းပွင့်လေး ပဲပေါ့ ”

ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာတော့ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ၊ အဟီး၊ ငါနဲ့ လာကြုံရသမျှ မိန်းမ တွေအကုန်လုံး ပန်း တွေ အပင်တွေ နာမည် နဲ့ ချည်း ပါပဲလားလို့ တွေးမိတယ်။

“ ကဲ လာဗန်ဒါ လေး မွေးလား လို့ စမ်းကြည့်အုန်းမယ်၊..အဟစ်ဟစ်.. ”

ကျနော်က ပြောရင်း ဆိုရင်းက ခိုဇားမား ရဲ့ အနောက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဆံပင်ကို မပြီး အပေါ်တင်ထုံး ထားလို့ ဝင်းနေတဲ့ ဂုတ်သားလေး ကို နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ သူ့ခါးကျင်ကျင်လေး ကို လက်ဝါး နှစ်ဘက်နဲ့ ညှပ် ကိုင် ပြီး ကျနော့် ပေါင်ခြံ ကို ဆွဲယူကပ်လိုက်တော့ ကျနော့် ဘောင်းဘီ ထဲမှာ မာလာပြီ ဖြစ်တဲ့ လိင်ချောင်းက သူ့ ဂါဝန်အသားပျော့ပျော့ အောက်က အိစက်စက် တင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကြား အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတော့ တာပေါ့၊ ခိုဇားမားက ခစ်ခစ် နဲ့ လည်ပင်း ယားသလိုလေး ခေါင်းနောက်မော့လိုက်ပြီး လက်နောက်ပြန် နဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ပွတ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေက ဘရာဇီယာ မဝတ်ထား တဲ့ သူ့နိူ့ကြီးတွေ ကို အင်္ကျ ီပေါ်က နေ အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်နှယ် ဇိမ်ခံနေတော့၊ခိုဇားမားက မျက်စောင်းလေး ချစ်စရာပစ်ရင်း

“ အာမက် ပြန်လာတော့မှာနော်.. ”

“ ဒါဆိုလည်း အချိန် မဖြုန်းတော့ဘူးလေ၊ စားပွဲပေါ်ပဲ လက်ထောက်ထားလိုက်တော့... ”

ကျနော်လည်း ကမာန်းကတန်း ခါးပတ်ချွတ် ၊ ဇစ်ဖြုတ်အတွင်းခံဘောင်းဘီပါအကုန် မီးဖိုခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံချလိုက်တဲ့ အချိန်၊ ခိုဇားမားကလည်း သူ့ဂါဝန်ဖားဖား ကြီးကို ခါးထိအောင်လှန်တင် လို့ ထမင်းစားစားပွဲပေါ် ကို တတောင်ထောက်ရင်း ကုန်းပေးရှာတယ်၊ သူ့ ခါးကျင်ကျင်လေး က ကားစွံ့ ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖရဲသီးကြီး နှစ်လုံး လိုပဲ အားရ ပါးရ မို့ ကျနော်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဘေးကို ဖြဲပေးကြည့်တော့ ခရေပွင့် ညိုညို လေးနဲ့ အောက်က မို့မို့ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည် ရွှမ်းလဲ့ နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ကြီး တလုံးကို လက်တဘက်နဲ့ တွန်းထားရင်း နောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်ပါ တော့တယ်၊ ဒီအချီ လုပ်ရတာ ကတော့ အားရ ပါးရ ရှိလှ သလို အချိန်လည်း တော်တော် ကြာတယ်ဗျ၊ 

သူကလည်း စားပွဲခုံပေါ် တံတောင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသလို၊ ကျနော်က လည်း ဒူးကို ကွေး လီးကြီးကို ဒစ်ပေါ်ကာနီးနောက် ဆွဲထုပ်ပြီးတော့ မှ ကော့ကော့ ဆောင့်ပေးတယ်၊ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိပြီး ဖင်လုံးကြီးတွေက လှိုင်းလုံးတွေလို တုံတုံ ထွက်သွားတာ ကလည်း ကြည့်လို့ ကောင်းမှ ကောင်း၊ အရှိန်ဂရလာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အသံတွေ ထွက်လာကြတယ်၊ အီး အီးအားအား ပေါ့၊ အဟီးဟီး၊  နောက်တော့ သူ့ အဖုတ်ထဲက အတွင်းသားတွေက ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်လျှော့လိုက် လို လုပ်ပေးလာတော့ ကျနော်လည်း မထိန်း ထား နိူင်တော့ပဲ သုပ်ရည်တွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက် မိပါတော့တယ်။

.......................................................................................................

ကျနော် နဲ့ ခိုဇားမား ရဲ့ ရင်းနှီး မှု အတိုင်းအတာက နယ်လွန်သွား ပေမဲ့ ခိုဇားမား က တာဝန်သိတတ် သူလေး မို့ အလုပ်ထဲ မှာလည်း အလုပ်ပိုလုပ် လို့ ကောင်းလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ အတွဲ ညီလို့ ကျနော့် အလုပ်တွေက ဂုဏ်ယူစရာကောင်းလောက် အောင် လူအထင်ကြီး စရာ ဖြစ်လာခဲ့တာမို့ ကျနော့် ဘော့စ် အသစ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ ယုံကြည်ကိုးစား မှုကို ရလာခဲ့ပါတယ်။

ခိုဇားမားနဲ့ ကျနော် နဲ့လည်း ပုံမှန် မဟုတ်ပေမဲ့ ကြုံရင် ကြုံသလိုလေး တော့ ဆွဲဖြစ်ကြပါတယ်၊  အာရပ်မ တွေကလည်း ထန်တယ်ဗျ၊ စာဖတ်သူတွေ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ ကြုံမှ ရေးပြအုန်းမယ်၊ ဇာတ်လမ်းဆက်ရအုန်း မယ်လေ နော့်။

အဲ လိုနဲ့ နွေရာသီ ခလေးကျောင်းပိတ်ရက် ရောက်လာတော့၊ သားကို ဒစ်စနေဝေါလည်း ပို့ရင်း၊ သူ့အဖွားဆီလည်း အလည် ခေါ်သွားမယ်ပေါ့၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီတို့ နှစ်ယောက်စလုံးဗေကေးရှင်း ယူကြတယ်၊

မြနှင်းဆီက ပြောတယ် အဲဒီ ဒစ်စနေဝေါ နားက ဟော်တယ်ကြီး တခု မှာ ကယ်ဗင့် ညီမ က မန်နေဂျာ တဲ့ သူ့ ဝန်ထမ်းအတွက်လျှော့ဈေးနဲ့ ရမယ်တဲ့၊ ဆိုတော့ အဲဒီမှာပဲ တည်းဖို့ ဘွတ်လုပ်လိုက်ခဲ့ပါတယ်၊ အဲဒီဖရော်ရီဒါ က ဒစ်စနေဝေါက ကျနော်တို့ ကာလီဖိုးနီးယားက ဒစ်စနေလန်း နဲ့ မတူဘူး၊ သူက မြို့တမြို့စာလောက်ရှိ မယ်၊ ဒစ်စနေလန်း လိုမျိုး ပန်းခြံ တွေကြီးပဲ ၅ခု ခြောက်ခုလောက်ရှိတယ်၊ ပန်းခြံတခုထဲကို တောင် တနေ့ထဲ နဲ့ မလောက်နိူင်တာ ၅ ခု ခြောက်ခုလောက်ဆိုတော့ ပန်းခြံတခုခြင်းကို ရောက်ဖူးတယ် ရှိအောင်တောင် ဟော်တယ်မှာ တပတ်လောက်တည်းပြီး နေ့တိုင်း သွားမှ ရမှာ ဆိုတော့ ၊ အဲဒီ ဟော်တယ်မှာ ၅ည စာ အခန်းကြိုယူလိုက် တယ်၊ အဲဒီက ပြီးတော့မှ သားရဲ့ အဖိုးအဖွား၊ ကျနော့်ယောက္ခမ တွေရှိရာ ဒေတိုးနားကို သွားမယ်ပေါ့၊

ကျနော်က ဒီကယ်ဗင် ဆိုတဲ့ကောင်နဲ့ ရှုတ်ရှုတ်ရှက်ရှက် မလုပ်ချင်ပေမဲ့ အဲဒီဟော်တယ်တွေက တော်တော် ဈေးကြီးတယ်ဗျ၊ ဆယ်ရာခိုင်နူံးလောက်သက်သာလည်း မနည်းဘူလေ ဆိုပြီး ယူလိုက်ရတယ်။

အော်လန်ဒို လေဆိပ်ရောက်တာနဲ့ လေဆိပ် မှာ ကားတပတ်စာ ငှားပြီး တည်းမဲ့ ဟော်တည်ရှိရာကို မောင်း လာခဲ့တယ်၊ ကားပေါ်မှာလည်း ဂျီပီအက်စ်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း မလာခင်ထဲက ဂူဂယ်လုပ်ထားတာ ဆို တော့ ရှာရတာ သိပ်မခက်ပါဘူး၊ ဟော်တယ်ကနေ ပန်းခြံ အသွားအပြန်လုပ်ပေးတဲ့ ကားတွေ ရှိတယ် ဆိုပေမဲ့ ဗေကေးရှင်းသွားရင် အဲဒီလွန်းပြန်တွေ မှီအောင် ကမန်းကတန်းထ၊ရ စားရ သောက်ရတာတွေ ကျနော်တို့ က မကြိုက်ဘူးဗျ၊ အဲဒါကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာ ထချင်တဲ့အချိန်ထ မောင်းသွား၊ ပြန်ချင်တဲ့ အချိန်ပြန်လာလို့ရ အောင်ကားငှားထားလိုက်တာ၊ ယောက္ခမ အိမ်ကျရင်တော့ မလိုတော့ဘူးလေ သူတို့ အိမ်က ကားတစီးစီး ဆွဲသုံးလိုက်ရုံပဲ။

ဟော်တယ် ရောက်တော့ ဧည့်ကြိုကောင်တာ မှာ သွားပြီးတော့ ကယ်ဗင့်ညီမ နာမည် နဲ့ ကျနော်တို့ ဘွတ်ကင် လုပ်ထားတာ ပြောလိုက်တာနဲ့ အခန်းသော့တွေ ဘာတွေ အက် တီဗိတ် လုပ်ပေးတယ်၊ ကျနော်တို့ကို ဆိုဖါ တွေမှာ ခနလေး စောင့်ဖို့ သူတို့ မန်နေဂျာ လာလိမ့်မယ် ပြောပါတယ်။

ခနနေတော့ ဘစ်စနက်ဆု အပြည့်အစုံနဲ့ ထွက်လာတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ကပ္ပလီမလေး တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ ဝတ်ထားတာကတော့ ကော်ပိုရိတ်ဖေါ်မယ်ဒရက်စ် ခေါ်မလား၊ အောက်က စကဒ်က ဒူးနားလောက်ထိ အရှည်၊ အပေါ်ကဂျက်ကတ်နဲ့ အောက်က မိုက်ခရိုဖိုက်ဘာရှပ်က သူ့ ရဲ့ ချပ်ရပ် တဲ့ ဗိုက်သား လေးနဲ့ မို့မို့မောက်မောက် ရင်သား အလှ ကို သိသိသာသာ ဖေါ်ကျူးပြနေလေရဲ့၊ ဒါပေမဲ့ အရပ်က ရှည်လို့လား မသိ၊ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေး လိုဖြစ်နေတယ်၊ သူဝတ်ထားတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်က သိပ်အမြင့်ကြီး မဟုတ်ပဲ ၂ လက်မ အထူလောက်ပဲ ရှိတာတောင် နွေရာသီကွင်းထိုးဖိနပ် စီးထားတဲ့ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း တတန်းထဲ ဆိုတော့ အရပ်က ၅ပေ ၈-၉ လောက်တော့ ရှိမယ်လို့ မှန်းရတယ်၊ ဆံပင်က တိုသလား မမေးနဲ့ ယောက်ကျား ဆံပင်ပုံ ကို ညှပ်ထားတာ၊ ဒေါက်အချွန် အရည်ကြီးကို ထားထား တယ်၊ သူ့ ဘစ်စနက်ဆု နဲ့ ဒီဆံပင်ပုံ နဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ ဟယ်ရီဘယ်ရီ ငယ်ငယ်တုန်းက ပုံတောင် သွားသတိရမိတယ်၊ အဟီး၊ မျက်လုံး အရမ်းလှတယ် ရွဲနေတာပဲ၊ အသားကတော့ အမဲ ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ ရီဟိုင်းနား တို့ ဟယ်ရီ ဘယ်ရီ တို့လောက်ပဲ၊ ကြေးနီရောင် ခေါ်မလား၊

“ ဘရီအိုနီ ပါ..နင်က..ဦးရင်မူး ဖြစ်ရမယ်... ”

ကျနော် သူ့ရင်ဘတ်က ရွှေရောင်အပေါ်မှာ အနက်နဲ့ထိုးထားတဲ့ စာတန်းကို လှမ်းဖတ်လိုက်တယ်  Bryony  တဲ့ စာလုံးပေါင်းက လည်း ဆန်းတယ်၊ အမြန်အလွတ်ကျက်ထားလိုက်တယ်၊နောက် သူ့ရဲ့ ကမ်းပေးလာတဲ့လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ပြန်နူတ်ဆက်လိုက်ရပါတယ်၊

“ ဟုတ်ပါတယ်..မူး လို့ မခေါ်နဲ့နော် နွားအော်သံ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်..အဟီး..ဒီဟာက ငါ့မိန်းမ မြနှင်းဆီ. တဲ့ ...ရို့စ်.ပေါ့..... ”

“ ခစ်ခစ်..ဟုတ်တယ်နော်...ဟိုင်း..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်..ကယ်ဗင်နဲ့ ကျောင်းနေဘက်ဆို.. ”

“ အင်း တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်..ဟုတ်တယ် နင့်အကိုနဲ့ ငါက အရမ်းခင်ပါတယ်... ”

သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ပြီးနူတ်ဆက်ကြတာ ဘေးက လှမ်းကြည့်မိရင်း၊ အင်း မခရေနဲ့ လီလီလို တူးဘိုင်ဝမ်းသာ ဆိုရင်တော့၊ ကောင်းလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း လို့၊ တွေးမိတာနဲ့ ကိုယ့်ကောင်က သွေး နွေးလာသလိုပဲ၊ အဟစ်၊ ဒါမှ တကယ့် အဖြူနဲ့ အမဲ၊ အင်း သိပ်တော့ မမဲ ပေမဲ့ ထားပါတော့ အမဲပဲ၊ အဟီး၊

“ ဒါသားလား..ချစ်စရာလေး နော်၊ အဖေအမေ နဲ့တူလို့ထင်တယ်၊ ခစ်ခစ်... ”

အဲ လိုနဲ့ပဲ သူကိုယ်တိုင် စီစဉ်ပေးထားလို့ မြင်ကွင်းကောင်းကောင်းနဲ့ အခန်း ကို ရခဲ့ပါတယ်၊ ဟော်တယ်ခန်းမှာ ခန နားနေကြရင်းနဲ့ ကျနော့် ကွန်ပြူတာကို ထုတ် ဟော်တယ်က ဖရီးဝိုင်ဖိုင် ကို ချိတ်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် ကယ်ဗင့်ညီမ  နာမည်ကို ဂူဂယ်လုပ်ကြည့်လိုက်တာ၊ Bryony ဆိုတာ ပန်းပွင့်တဲ့ သခွား ပင်တမျိုး ဆိုပဲ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဦးရင်မှုး နဲ့ကတော့ အလားအလာ ရှိနိူင်တာပေါ့၊ အဟီး ကျနော် လည်း အတိတ်တွေ နမိတ် တွေ စကောက်စ ပြု လာပြီလေ၊ မိန်းခလေး နာမည် ပန်းပွင့် တို့ ပန်းပင် တို့ ဆိုရင် ကိုယ်နဲ့ ဖြစ်နိူင်ခြေ ရှိတယ်လို့ ထင်လာပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

နောက် နှစ်ရက်လောက်က တော့ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး၊ တနေ့လုံး နီးပါး ဒစ်စနေဝေါ သွားရှောက်လည်၊ ရှောက်စီး၊ ကြပေါ့၊ လူလည်း ပင်ပန်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက် သားနဲ့ မြနှင်းဆီ တို့ အိပ်မောကျချိန်  ကျနော် ကတော့  အွန်လိုင်းတက်ပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်ဖြစ်သေးတယ်ဗျ၊ အဟီး၊

10:36 PM မောင်ပျား: မ နက်ဖြန် အလုပ်အစောကြီး မသွားရဘူးပေါ့  ဟီး

10:37 PM ပိတောက်: သွားရမှာ ခုသွားအိပ်တော့မှာ

မောင်ပျား: ဟင့် ပြောမှ ပဲ သတိယ တော့တယ်

ဖင်လှန်ပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ရိုက်လိုက်အုန်းမယ်

 ခိခိ

ပိတောက်: မိုးရွာနေတာ

မောင်ပျား: ပြီးတော့မှ ဟိုဟာနဲ့

ပိတောက်: အလုပ်သွားဖို့လဲ ပျင်းနေတယ်

 ခိခိ

 ရိုက်စေ

10:38 PM မောင်ပျား: လာခဲ့ ကို့ပေါင်ပေါ်မှာ

မှောက်အိပ်ခိုင်းပြီး စကဒ်လှန်ရိုက်မယ်

ပိတောက်: ခိခိ

10:39 PM မောင်ပျား: နောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက လက်နိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်မယ်

ဟိ

ပိတောက်: ခိခိ

အားကျမခံပြန်ပွတ်ပေးမှာပေ့ါ

လို့

10:40 PM မောင်ပျား: လက်ခလည်ထိပ်ကလေးနဲ့ အဖုတ်နုတ်ခမ်းလေး တွေကို ဆော့ကစားပြီး အစိလေး ဖေါင်းတက်လာအောင်ပွတ်ပေးမယ်

10:41 PM အဲဒါ်ဆို

ပေါင်ပေါ်က ဆင်းတော့ ကိုထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: ကို ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီ

 ကို့ကောင်ကြီးက

ခေါင်း တညိမ့်ညိမ့်နဲ့ မ ကို ကြည့်နေတယ်

 မျက်လုံးတလုံးထဲနဲ့

 ခိ

10:42 PM ပိတောက်: ခိခိ

မောင်ပျား: ရှေ့ကို တိုးလာတော့

ပိတောက်: တိုးပီ

မောင်ပျား: ကိုပေါင်ကို ချဲထားပေးမယ်

မ နုတ်ခမ်းလှလှလေး

ကို ဟ လိုက်

ပိတောက်: ဟပြီ

မောင်ပျား: မ ဆံပင်လေး ကို ကို သပ်ပေးမယ်

10:43 PM ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: မ နူတ်ခမ်း နုနုလေး နဲ့ ကို့ ငပျောဖူး ထိနေပြီ

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: မ လျှာလေး ကို ထုတ်ပြီး ရက်လေ

10:44 PM ပိတောက်: အင်း

 ရက်နေတယ်

10:46 PM မောင်ပျား: အရေးထဲ ဖုန်းဝင်လာလို့ ( အမှန်တော့ သားထပြီးယောင်လိုက်လို့၊ သွားကြည့်တာ အဟီး )

ပိတောက်: ဖြစ်ရမယ်

 ခိခိ

မောင်ပျား: ကိုယ့်ကောင်ကြီး နည်းနည်း ပျော့သွားတယ် ခိခိ

 ဆက်စုပ်ပေးနေ

 ခိခိ

 ဖုန်းပြောနေတုန်းလေး

 ခိခိ

ပိတောက်: အင်း

 စုပ်ပေးမယ်

မောင်ပျား: ရပြီ လာ မ ထတော့

ပိတောက်: အင်း

10:47 PM မောင်ပျား: ကို့ ကောင်ကြီး တအားမာနေပြီ

 မ အာဂေါင်ကို

သွားထိုးမိနေပြီ

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: လာကိုယ့်ပေါ်တက်ထိုင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးတော့

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချ ကို့ကောင်ကြီးကို

မ အဖုတ်ဝလေး မှာတေ့ထားပေးမယ်

10:48 PM ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: အား နေးွနေတယ် မ အတွင်းသားလေး တွေက

 အိနေတာပဲ

 မ ငြိမ်ငြိမ်

ထိုင်ချင်လား လှုပ်နေချင်လား ခိခိ

10:49 PM ပိတောက်: လှုပ်နေတာ မကောင်းဘူးလားလို့

 ကျန်းမာရေးနဲ့

ညီညွတ်တယ်လေ

ခိခိ

မောင်ပျား: မ ဖင်နှင်လုံးကို ကိုယ့် လက်ဖဝါး နှစ်ဘက်နဲ့ မ မ ပေးမယ်လေ

ပြန်အကျက တော့ မ သဘောပေါ့

ပိတောက်: ခိခိ

10:50 PM မောင်ပျား: ဖြေးဖြေး ချ မလား ကြမ်းကြမ်း ချမလား

 ခိခိ

 မ ရယ်

တကယ်လုပ်ချင်လာပြီ ပြောရင်းနဲ့  ဟင့်

ပိတောက်: မ ရောဘဲ

မောင်ပျား: မ နဲ့ အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ကြရရင်ကောင်းမှာပဲလို့ အမြဲတွေးနေတယ်၊

ပိတောက်: တူတူဘဲ

….................................................................

ကျနော် ကုတင်ပေါ်တက်လာတော့ မြနှင်းဆီ က တရူးရူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေပြီ၊ အင်း လူကလည်း တင်းနေ တယ်၊ဒါပေမဲ့ အခုနေ သွားစရင် သူသိပ်ကြည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်မိန်းမ အကြောင်းလည်း ကိုယ်သိတယ် လေ၊ သူက တခါတလေ အအိပ်ကို တခြားဟာတွေထက် ပိုမက်သလိုပဲ၊ ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ ၊ ကိုယ့်ဘာသာ ခေါင်းအုန်းတလုံးပေါင်ကြားညှပ်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်၊ အိမ်မက်ထဲမှာတော့ ဘရီအိုနီပါလား၊

တတိယမြောက်နေ့ မှာတော့ စီးတာ သိပ်မရှိတဲ့ ပန်းခြံ ဆိုတော့ ၊ရှိုးတွေ ချည်းပဲ တခုပြီးတခု ပြောင်းကြည့်ရတာမို့ ကျနော်က အိပ်ပျော် လိုက် နိူးလိုက်ပေါ့ အဟီး၊ လူတွေ လည်း ပင်ပန်းကြပြီ ဆိုတော့ စောစောပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြတယ်၊ ဟော်တယ်ရောက်ပြီး ရေမိုးချိုး အနားက ဖတ်စ်ဖု ဆိုင်လေး တခု မှာ သားအကြိုက် ဟန်ဘာဂါပဲ သွားစားလိုက်ကြပြီး အခန်းပြန်နားကြတယ်၊ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်မောကျနေတော့ ကျနော်လည်း အရက်နည်းနည်း သောက်ချင်စိတ်ပေါ်လာလို့ ဟော်တယ်အောက် ဆင်းသွားလိုက်တယ်၊ ဟော်တယ် လော်ဘီကနေ ဖြတ်ပြီး ဘားကို သွားတော့ လမ်းမှာ ဘရီအိုနီ နဲ့ ဆုံတယ်၊

“ ဟေး..ဘယ်လိုလဲ ..အဆင်ပြေကြလား.. ”

“ အိုး...အရမ်းကို အဆင်ပြေပါတယ်..ဒါနဲ့ ဘယ်သွားမလို့လဲ... ”

သူ့ကြည့်ရတာ ရိုးရိုးအဝတ်အစား ဂျင်းပင်နဲ့ တီရှပ် နဲ့ မို့ ကျနော်က မေးလိုက်တာပါ၊ သူတို့ က အလုပ်ချိန် ဆိုရင် အမြဲတမ်းလိုလို ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ မဟုတ်လား၊

“ ငါ့..နားရက်လေ၊..အိမ်ပြန်မလို့...ဦးရော ဘယ်သွားမလို့လဲ.. ”

“ ဟုတ်လား...ငါ နည်းနည်း သောက်မလားလို့ ..ငါ တိုက်လို့ရမလား နည်းနည်းပေါ့.. ”

“ အဟင်း ရပါတယ်..အလကားဆိုရင် ဘယ်ငြင်းပါ့မလဲ..နောက်တာပါ ဒါနဲ့ ရို့စ် နဲ့ သားရော.. ”

“ သူတို့ တနေ့လုံးပင်ပန်းလို့ အိပ်ပျော် နေကြပြီ အခန်းထဲမှာ...လာလေ ငါလည်း သောက်မဲ့ အဖေါ်ရတာပေါ့..ကျေးဇူးလည်းတင်လို့ပါ.. ”

“ အပြင်သွားသောက်မလား..ငါက ဒီဟော်တယ်မှာ လုပ်နေတာ ဆိုတော့ ဒီမှာသောက်ရတာ ငြီးငွေ့နေလို့.. ”

“ ရတာပဲ ငါ့ကားသော့သွားယူလိုက်အုန်းမယ်... ”

“ မယူနဲ့တော့ ငါ့ကားနဲ့ သွားမယ်လေ..ငါပြန်လာပို့ပေးပါ့မယ်..ရို့စ် က ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ဖြစ်ပါတယ်..ငါ့မှာ ဖုန်းပါတာပဲ.. ”

အဲလိုနဲ့  ဘရီအိုနီနဲ့ ကျနော် တို့ ဟက်ပီးအာဝါရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင် အရက်ဘားလေး တခုကို ရောက်သွားပါတယ်၊ ဘရီအိုနီ နဲ့ ကျနော်တို့ ဘီယာနဲ့ စပြီး တဖြေးဖြေး အပြင်းကိုင်လာကြပါတယ်၊ သူကလည်း တော်တော် လေး သောက်နိူင်ပါတယ်၊ စကားလည်း ပြောရင်း ပိုရင်းနှီးလာကြတယ်၊

သူ့ ကိုကြည့်ရတာ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ထင်တယ်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် နဲ့မျက်နှာ၊ မျက်လုံးတွေက ကြည့်လိုက်တာနဲ့ကို ကျနော့်ကောင်ကြီး သွေးတွေ နွေးနွေးလာတယ်၊

သူ့ မျက်လုံးထဲ မှာ ကျနော်ကလည်း တမျိုး ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဆိုတာနောက်မှ ကျနော်သိလာခဲ့ ရတယ်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း သူက ကျနော်နဲ့ အရက်တူတူ သွားသောက်ဖို့ သဘောတူခဲ့တာပေါ့၊

“ ကဲ ဆိုပါအုန်း ဘရီအိုနီ..ဒီလောက်လှ..ချောတဲ့ မိန်းခလေး မှာ ဘဲ မရှိဘူးဆို ပြီးတော့ တော့ ငါ့ကို လိမ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော်. ဟင်းဟင်း... ”

“ ငါ့ ဘွိုင်းဖရင့်နဲ့ ပြတ်သွားတာ မကြာသေးဘူး၊..အဲဒီကောင်က စောက်ပျင်း ..အလုပ်မလုပ် ချင်ဘူး.. ရေသာခိုအချောင်သမား..ငါနဲ့ ခနခန ..စကားများရတယ်..ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကတော့ နောက်ဆုံးပါပဲ..ငါ့ပစ္စည်းတခုကို ခိုးပြီးရောင်းစားလိုက်တယ်..သူသောက်စရာမရှိလို့တဲ့... ”

“ ဟေ..ဆိုးလိုက်တာ..ဒီလောက်တောင်ပဲလား.. ”

“ အင်း ..သူတို့ ဂျမေကန်တွေက အဲလိုပဲလေ၊ ပေါ့ပေါ့နေပေါ့ပေါ့စား..ငါလည်း ဒေါပွပြီး ကန်ချလိုက် တယ်..ကယ်ဗင်က တော့ ပြောနေတာ ကြာပါပြီ..အဲဒီကောင်ကို သူမကြိုက်ဘူး ဆိုတာ.. ”

“ နင်တို့ မောင်နှမ ကတယောက်နဲ့ တယောက် ဒီလောက် အဝေး ကြီးနေတာ တောင် ဒါတွေ ပြောဖြစ်သေးတယ်နော်.. ”

“ ငါတို့ က ဖုန်းအမြဲ ပြောဖြစ်တယ်လေ..ဒါကြောင့် ရို့စ်နဲ့ သူနဲ့ အရမ်းရင်းနှီး တာ ကို ငါသိတာပေါ့.. ”

“ အင်း..သိပ်ကို ရင်းနှီး လွန်းသလိုပဲ... ”

ကျနော့်ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားတော့ ဘရီအိုနီက ကျနော့် မျက်နှာကို သေသေခြာခြာကြည့် လိုက်တယ်၊

“ နင်..ကယ်ဗင်နဲ့ မြနှင်းဆီ ကို မသင်္ကာ နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်.. ”

“ ဟုတ်ပါဘူး.. ”

ကျနော့်လေသံ နည်းနည်း အားမပါတာကို သူ သတိထားမိပုံပေါ်သည်၊ သူ့မျက်လုံးရွှဲကြီး တွေနဲ့ ကျနော့် မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့် ကို ကပ်ကြည့်ပြီး၊

“ မြနှင်းဆီ ကလည်း ဂျယ်ဝင်စရာကောင်းလောက်အောင် ချောတာကိုး..ငါနင့်ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး.. ”

“ နင့် ကိုတော့ မမှီပါဘူး..ငါတွေးနေတာ နင် ဘာလို့ ရုပ်ရှင်ထဲ ၊တို့ မော်ဒယ်လောက ထဲတို့ မဝင်ပဲ၊ ဟော်တယ်မန်နေဂျာလုပ် နေရတာလဲလို့..အဟက်... ”

“ အောင်မယ်..ငါ့ကို လာမြှောက်နေပြန်ပါပြီ..သိုင့်စ်အန်းနီးဝေး...ဒါက သေခြာတဲ့ မန်းနီးလေ၊ ငါက အဲဒီလောက ရဲ့ စထရက်ကို မခံနိူင်ဘူး...ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှိတယ်...သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ငါလန့်တယ်.. ”

အဲဒီကနေစပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရင်းနီးမှု ဒီရေတက်လာလိုက်တာ၊ အဲဒီဘားကနေ နောက် ကလပ်တခု ဆီကို ရောက်သွားပြီး သောက်လိုက် ကလိုက် အရှိန်ရလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ ကတုန်း မှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဘောင်းဘီအောက်ကတောင် မာကြောပြီး ခုံးထ နေလို့ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို သွား ပွတ်မိနေတာ၊ သူက လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပါတယ်၊ သူရင်သား တွေကလည်း ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာဖိဖိနေတော့ အိတင်းနေတာပဲ၊ သူသုံးတဲ့ ရေမွေးနံ့ကလည်း နည်းနည်း တော့ ပြင်းရှရှလေး ပေမဲ့  ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ပိုမာအောင်ဆွပေးနေသလိုပဲ ၊ ကျနော် လည်း နည်းနည်း မူးလာတော့ စိတ်ကို လွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းထူထူ လန်လန်လေး ကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်၊  သူကလည်း ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ နွဲ့ပါလာတယ်၊  သူ့ရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ မို့ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကသူ့ဂျင်းပင် ဝတ်ထားတဲ့ ပေါင်လုံးတွေပေါ်မှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် နဲ့ သွားထောက်နေတယ်၊

“ တနေရာ သွားရအောင်ကွာ... ”

“ အင်း ငါ့အိမ်သွားမယ်လေ... ”

မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သူ့ရဲ့ ကွန်ဒိုမီနီရမ်လေး ကို ရောက်သွားတယ်၊ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်က သူတံခါး ပိတ်နေတုန်း ကျနော့် ရှပ်အင်းကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ သူလည်း တံခါးပိတ်ပြီး ကျနော့်ဘက်လှည့် လိုက်တာနဲ့ ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်၊ သူက ကျနော့် လည်ဂုတ်ကို တွယ်ပြီး ပြန်လည်နမ်းရှုပ်နေတုန်း ကျနော်က သူ့တီရှပ်ကို အနားက ကိုင်ပြီး မဆွဲ ကာချွတ်မလို့လုပ်တော့သူက လက်တွေ မြှောက်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်က တဆက်ထဲပဲ သူ့ ဘရာကို ချွတ်မလို့ ကျောဘက်ကို စမ်းလိုက်တော့ ဂျိတ်ရှာမတွေ့ဘူး၊ ဘရီအိုနီက သူ့ဖာသာ ရှေ့ဘက်စမ်းပြီး ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက် တယ်၊ အားပါးလှလိုက်တဲ့ နိူ့ကြီးတွေ၊ အပျိုမ မို့ နိူ့သီးခေါင်းလေး တွေ က သိပ်မကြီးသေး ပေမဲ့ နိူလုံးကြီး တွေကတော့ အားရ ပါးရ  ပါပဲ တင်းရင်း ဖောင်းကြွနေလိုက်တာ ကျနော့် လက်ဖဝါးနဲ့ ကတော့ ဘယ်လိုမှ အုပ်ကိုင်လို့ မဆန့်ဘူး လျှံထွက်နေတာပေါ့၊ 

ကျနော်လည်း ငုံ့ပြီး အားရပါးရ ကို စို့ပစ်လိုက်တာ၊ သူ့ ခမျာအသံလေး တောင် ထွက်လာပြီး ကျနော့် ဆံပင် တွေကို ထိုးဖွ ဆော့ကစားပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့နိူ့တွေကို စို့နေရင်းက လက်က သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်၊ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကတော့ အနေအထားက မကောင်းတာနဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို စို့ရင်းနဲ့ပဲ သူ့ကို အနားမှာရှိတဲ့ ဆိုဖာဆီကို တွန်းခေါ်သွားလိုက်တယ်၊ သူ့ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် လက်ရမ်းပေါ် ခေါင်းတင်လဲှ ခိုင်းလိုက်ပြီးမှ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အနားစ တဘက်တချက်ဆီ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ အောက်က အတွင်းခံက ကြေးနီရောင် အသားပေါ်မှာ အနီရဲရဲကို အမဲရောင် ဇာနားတတ်ထားတယ်၊ (အရေးထဲ မှာ အဲဒီအတွင်းခံက ဖရက်ဒရစ်ကလား မသိဘူးလို့ တွေးမိတယ်၊ မိန်းမက ဗစ်တိုးရီးရားနဲ့ အိပ်ပရက်စ် က စတိုင်ပဲ ဝတ်လေ့ရှိတာကိုး၊ စကားမစပ်၊ ခရေကတော့ အိပ်ချအင်အမ် က ဟာတွေ ဝတ်တယ်၊ အဟီး )

အဲဒီအတွင်းခံ ပိုးသားဘောင်းဘီတြိဂံပုံလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖေါင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ဝင်းဝင်းကြီး က အမွေးအမြှင်မရှိ ပြောင်ချောနေတယ်၊ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွန့်တွန့်လေး တွေက မဲနက်ပြာနှမ်းသလို ရှိပေမဲ့ အတွင်းသားတွေကတော့ နီတာရဲ လေးတွေပဲ အရည်ကြည်တွေနဲ့ ရွှမ်းလဲ့နေတယ်၊  ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒိုက်ထိုးဝင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ပါးစပ်နဲ့ သူ့ အဖုတ်တေ့ပြီး ကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့်ခေါင်းဝင်လို့ လွယ်အောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးပြီး ကျနော့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း တခါမှ မရက်ဘူးတဲ့ အမဲမအဖုတ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ် စလွေးမိတော့တယ်၊ နူတ်ခမ်းတွန့်မဲမဲ လေးတွေက နူးညံ့ပျော့ပြောင်းပြီး သူ့ အဖုတ်က အနံပြင်းပြင်း လေးတခုရှိတယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ရေမွှေးလည်း ဖျန်းထား ပုံရတယ် အနံတွေကတော့ ရောနေတယ်၊ ဒါကလည်း ပထမစက္ကန့်ပိုင်းလောက် မှာပါ၊ နောက်တော့လည်း အနံ့ယဉ်သွားတော့ ဘာမှ မရတော့ ပါဘူး၊ ကျနော့်လျှာနဲ့ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်း အတွင်းအပြင် ထိုးမွှေ ရက်ပေးရင်းဖုတုတု စောက်စေ့လေးကို လည်း လျှာထိတ်နဲ့ ထိုးပေးမိတယ်၊ ကျနော့်လျှာစောင်းကို တောင့်တောင့်လေး လုပ်ပြီး သူ့ စောက်ခေါင်း ထဲကို ထိုးထည့်ပေးတော့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ကျနော့် ခေါင်းကို ညှပ်လာတယ်၊ နောက် ကျနော့်ဆံပင်တွေကို တင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားတာ သိလိုက်ရတော့ သူတချီပြီးသွား ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ 

ကျနော် ကျေနပ်သွားတယ်၊ ကျနော်လည်း မိန်းမ နဲ့တောင် မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပြီဆိုတော့ငတ်နေတာမဟုတ်လား၊ သူ့အဖုတ်ကို စလုပ်ရင် ကျနော် သိပ်ကြာကြာထိန်းမထားနိူင် ပဲ သူမပြီးခင် ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးလိုက်တာ ၊သူတချီပြီးသွားတယ် ဆိုတော့ ကျနော့်တာဝန်ကျေ တယ်ပေါ့၊ အဟီး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့အဖုတ်ပေါ်ကနေ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်၊ ဆိုဖါပေါ်လှဲနေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို ဝင်မယ်လုပ်တော့ သူက ကျနော့် မာတောင်နေ တဲ့ လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်း ရင်းရှိရာကို ဆွဲခေါ်လိုက် တယ်၊ 

သူ့ရဲ့ ထူထူလန်လန် နူတ်ခမ်းလေးကလည်း ဟတတနဲ့ ဖိတ်ခေါ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်လည်း မငြင်းသာ၊ သူ့ခေါင်းရင်းနား ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှ လေးထဲ ကျနော့်ဒစ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ရပါတယ်၊ သူ က ကျနော့် ဒစ်ဖျားကို ပထမ ခပ်ဖွဖွလေး ငုံစုပ်လိုက်ပြီး မှ သူ့လျှာကလေးနဲ့ ဒစ်စောင်းတွေ ထိပ်အပေါက်လေး စတဲ့နေရာတွေကို ထိုးဆွပေးတယ် နောက်တော့ ကျနော့်ဒုတ်ကြီးကို ဆွဲဖုတ်လိုက်ပြီးမှ သူ့လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း ဘောအရင်းနားကနေ အောက်ခြေက ပင့်ပြီး လျှာနဲ့ လီးတချောင်းလုံးကို ပင့်ရက်ပေးတယ်၊ လီးတချောင်းလုံးကို နှံ့စပ်အောင်ရက်ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ပြီး စုပ်ပြန်တယ်၊ နောက် သူ့နူတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ခုကို လီးကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးတယ်၊ ကျနော့်မှာ မပြီးအောင် စအိုဝကို ရှုံ့ရှုံ့ ပေးပြီးတင်းခံနေရတာပေါ့၊ နောက့်တော့ သူက ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ သူ့ခေါင်းရင်းဘက်ကို သွားဖို့ပြောရင်း ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ်မှာသူ့ခေါင်းကို လှန်တင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က ဆိုဖါလက်ရမ်း အပြင်၊ ဘက်၊ သူ့ခေါင်းရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက်၊ သူက ခေါင်းကို မေါ့ ပက်လက်လှန်ရက် နဲ့ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ခိုင်းတယ်၊ 

အခု ပုံစံနဲ့ဆိုရင် ကျနော့် ဂွေးဥ တွေက သူ့ နှာခေါင်းမျက်လုံးတွေပေါ်တန်းလန်းကျ ပွတ်သပ်နေတာပေါ့၊ ကျနော့် လီးကြီးက သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့လည်ချောင်းထဲ ရောက်သွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ သွားတွေ ထိသွားတဲ့ အထိပဲ၊ ကျနော့်ကို အရမ်း ဆောင့်လို့ မရအောင်တော့ သူက ထိန်းပေးထားတယ်၊ ကျနော့်ဒစ်အဖျားကို သူ့လည်းချောင်းတွေက ညှစ်ပေးနေတာကို ခံရတယ်၊ ကျနော် စာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးတဲ့ ဒိသရုပ်ဆိုတာ အခုမှ ပဲ ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားဖူးတာမို့ ကျနော် ဘယ်လိုမှ ကြာကြာ မထိန်းနိူင်တော့ပါ၊  ကျနော့်ဒစ်ဖျားကို လှုပ်စိလှုပ်စိ ညှစ်ပေးနေတဲ့သူ့လည်ချောင်းထဲ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်၊

ကျနော် နဲ့ ဘရီအိုနီ တို့ ရေချိုးခန်း သွား ဆေးကြောသန့်စင်ကြပြီး ဝိုင်တယောက်တခွက်စီနဲ့ ဆိုဖါပေါ် တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ရင်း ထိုင်ကြပါတယ်၊ ဘရီအိုနီ က တီရှပ် ပေါင်ရင်းလောက် ရောက်တာလေး ပဲ ကောက်စွပ် ကျနော် လည်း အခု လို အိမ်နေရင်း ကပိုကရိုလေး နဲ့ ဘရီအိုနီကို သေခြာကြည့်မိ တယ်၊ တော်တော်ချောတာပဲ၊ အလစ်ရှာကီး ရဲ့ ဂဲ အွန်ဖားယား  မြူးဇစ်ဗီဒီယို ထဲက အလစ်ရှာကီး ကို သွားသတိယ မိတယ်၊ လက်မောင်းသားတွေ ရော ပေါင်တန်တွေ ရော အဲဒီအတိုင်းပဲ ၊ အရပ်ရှည်တော့ အဝတ်အ စားဝတ်ထားတုန်း ပိန်သွယ်သွယ် ထင်ရတာ၊ ချွတ်ထားတော့ တော်တော်မိုက်တာပဲ၊ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း  နဲ့ကျနော့် ကောင်ကြီး တောင်  တဖြေးဖြေး မာလာတယ်၊ ဝိုင်ခွက်ကို ချပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကို ငုံစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်တွယ်ဖက်လာတယ်၊ သူနူတ်ခမ်းက ဝိုင် အနံ့ နဲ့ ချိုမြမြ အရသာလေး ကို တအားငုံ စုပ်ပြစ် လိုက်မိတယ်၊

“ နင် သိပ်လှ တာပဲ ဘရီအိုနီ ရယ်....ငါနင့် တကိုယ်လုံးကိုတောင် ပါးစပ်ထဲ မှာ ငုံထားချင်တယ်... ”

“ ဒီလောက်တောင် ပဲလား ဦးရယ်..ခိခိ..ငါလည်း နင့်ကို မြင်ကထဲက စိတ်ထဲ မှာ အထရက်ရှင်း ရှိနေတာ..ပိုင်ရှင်ရှိပြီး သား ဆိုတော့ နှမြောနေတာ..အဟိ.. ”

ကျနော်က သူ့ တီရှပ် အောက်ခြေအနားဘေးတဘက်တချက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်က ဆွဲမ ချွတ်လိုက်တော့ သူ့ လက်လေးနှစ်ဘက် မြှောက် ပေးရှာပါတယ်၊ လုံးကြွ ဖောင်းမို့ နေတဲ့ သူနိူ့ ကြီးတွေကို အားမလိုအားမရ လက်ကလဲ နှယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း နိူ့သီးခေါင်းတွေကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် စုပ် ပေးနေမိတယ်၊ ဘရီအိုနီက လည်း ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဖွရင်း ကျနော့် ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် တွန်းလှဲလိုက်တယ်၊ သူဘာလုပ်မယ် ဆိုတာရိပ်မိ လို့ ကျနော်ကလဲ အလိုက်သင့် ပက်လက်လေး လှဲ ပေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့  ဆိုဖါလက်ရမ်းပေါ်ကို ခေါင်းအုန်းလို့ပေါ့၊ 

အဲဒါကြောင့် ဘရီအိုနီက ကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး ကျနော့် ခါးပေါ်တက်ခွ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ အဖုတ်ဝလေး မှာ တေ့ ပြီး ဖြေးဖြေး ခြင်း ထိုင်ချလိုက်တာကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် သူ့စောက်ခေါင်းက နွေးထွေးနူးညံ့လှတဲ့ ခံစားမှုရော၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိ ဝင်သွားတဲ့ အမြင်အာရုံရော ရလိုက်တဲ့ အတွက်၊ အာရုံခံစားမှု နှစ်ခု တပြိုင်ထဲ ကောင်းကောင်း ခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ အရည်တွေ ရွဲ နေလို့ ကျနော့် ဒစ်က သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်သွားတော့ စွိကနဲ မြည်သွားတဲ့ အကြားအာရုံရယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွား တော့ သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျနော့် ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တော့ ဖောင်းအိနေတဲ့ နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့် မျက်နှာပေါ် ပွတ်လာတဲ့ အတွက် ကျနော့် ပါးစပ်က ထိုးထောင်ထနေတဲ့ သူ့ နိူ့သီးခေါင်းကို လိုက်ရှာ ပြီး ငုံခဲ စုပ်လိုက်ရတော့ လျှာပေါ်မှာ ဘယ်လို အရသာလေး မှန်းမသိ ငံချိုချို အရသာလေးရယ်၊ အာပါး၊ကျနော့် နှာခေါင်းကြီး ပွတ်မိနေတဲ့ သူ့ ရင်နှစ်မွှာ အကြားက သူ့ကိုယ်နှံ့လေးနဲ့ သူ ဆွတ်ထားတဲ့ ရေမွှေး အနံ့လေး ရယ်၊ အာရုံငါးပါး စလုံး ကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာ တွေ့နေရပါလား၊ အဟီး။

ကျနော်က သူ့ နိူ့ကြီးတွေ ကို အားရ ပါးရ စို့နေတုန်း သူကလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ကျနော့် အပေါ်ကနေ အားရပါးရ ဆောင့်တယ်ဗျ၊ ကျနော်ကတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီး ချော်မထွက်သွားရအောင် သူ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းပေးထားရတယ်၊

“ ဖွတ်...စွိ..စွတ်...ဖြွတ်... ”

“ ဖတ်...ဖတ်...ဖုတ်..ဖုတ်... ”

“ အင့်...အိ...အား..အု..... ”

ဆောင့်လည်း ဆောင့်နိူင်တဲ့ ကောင်မလေး ဗျာ ၊ သန်လည်း သန်ပါ့၊ အရေတွေ ရွဲနေလို့ပေါ့ဗျာ၊ နိူ့မို့လို့ကတော့ မီးစတွေ့တဲ့ ကျောက်ခေတ်လူသားတွေ လိုဖြစ်မှာ၊ အဟီး၊ မီးပွင့်မယ်ပြောတာပါ၊ ပွတ်တာ ကြမ်းလွန်းလို့၊ အဟီး၊

အဲ ဘယ်လောက်တောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်လဲ မသိဘူး၊ သူ့ တကိုယ်လုံးတောင့်တင့် ပြီး ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် ဖိကျလာ တော့မှ ကျနော့်မှာ သူပြီး သွားမှန်းသိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော်က တော့ အောက်က တချက်တချက် ပင့်ပင့် ညှောင့်ပေးရုံပဲ ဆိုတော့ မပြီးသေးဘူးဗျ၊ ဘရီအိုနီက ပြီးသွားလို့ သူ့ အဖုတ်ထဲ မှာ အတွင်းသား တွေ ရွစိရွစိ လုပ်နေတာကို ကျနော့် လိန်ချောင်းကြီး မှာ ခံစားသိနေရတယ်၊ သူလည်း ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ကောင်ကြီး က မာတင်း နေတုန်းပဲ သူ့ အထဲ စိမ်ထားတယ် ဆိုတော့ သူ လည်း တော်တော် ကောင်းနေမှာပဲ ဆိုတာ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံအရ သိထားတယ်လေ။

သူ့ ကို ခနပေးနားပြီး မှ ကျနော်က သူ့ အဖုတ်ထဲ က ကျနော့်လီးကြီး ကို မကျွတ်စေအောင် ဖိကပ်ထားရင်းထထိုင်လိုက်တယ်၊ ဒီတခါတော့ သူ ပက်လက်လှန်ရတဲ့ အလှည့်ပေါ့၊ အဲတော့မှ သူ့ ရဲ့ တောင့်တင်း လုံးကျစ်သန်မာလှတဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကျနော့် ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုး ပစ်နေမိပါတော့တယ်၊

“ ဖွတ်...ဗြိ...ဖတ်.. ”

“ အား..အု...အိုး... ”

ကောင်းလိုက် တဲ့ အဖုတ်ဗျာ၊ ဗမာစကားက မဲနုတ် မရဆိုတာ အဲဒါကို များ ဆိုလိုသလား မသိဘူး၊ စေးနေတာပဲ၊ ကျနော်လည်း ပထမတော့ ကိုယ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခုန်ခုန် လှုပ်နေတဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို ကြည့်နေသေးတယ်၊ နောက်တော့ လိင်ချောင်းပေါ်မှာ ခံစားနေရတဲ့ အရသာက ကောင်းလွန်းလို့ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး အားရ ပါးရ ကို ဆောင့်နေမိတော့တယ်၊ သူလည်း နောက်တခါ ဖီးပြန်တက်လာတယ်ထင်တယ် ဖင်ကြီးကို ကြွကြွ ပြီးအောက်က ကော့ကော့ပေးရှာတယ်၊ နောက်တော့ တဖြေးဖြေး မြန်လာလိုက်တာ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သုတ်ရည်တွေ တဂါလံလောက် ( အဟီး စိတ်ထဲ ခံစားရတာ ပြောတာပါ၊ တကယ်တော့ ကြွေဇွန်း ၃ ဇွန်းစာလောက်ပဲ ရှိမှာပါ၊ ) ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီးမှ ပဲ သူ့ကို တင်းတင်း ကြီး ဖက်လို့ အသက်ကို ဝအောင် ရူ နားနေမိတော့တယ်။

အနှစ်ချူပ်ရရင်တော့ ဘရီအိုနီ ကျနော့်ကို ဟိုတယ် ပြန်လိုက်မပို့ခင် ကျနော်တို့၊ နောက်တချီပဲ ဆွဲ နိူင်ပါတော့တယ်၊ ဆွဲတဲ့ အချီတိုင်းကလည်း ကြမ်း၊ အားကုန်စိုက်ထုတ်ရတာဆိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လည်း တော်တော် ခြေကုန်လက်ပန်းကျ သွားတာပေါ့။

ကျနော် ဟော်တယ်ခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင်၊ အသာလေး ထိန်းပြီး ဝင်လိုက်ပေမဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ စောင်ကိုယ်တပိုင်းခြုံပြီး လက်တော့ တလုံးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ထိတ်သွားတယ်၊  သူလည်း ကျနော် အခန်းထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာတာတွေ့ တော့ အံအားသင့်သွားသလို လက်တော့ကို ကမာန်းကတမ်း ပိတ်မလိုလုပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟေး မြ ..တရေးနိုး နေတာလား.... ”

“ အင်း..ကိုလူပျို..ခုမှ ဘယ်က ပြန်လာသတုန်း... ”

“ အင်း ပျင်းလို့ အရက်ဆင်းသောက်တာပါကွာ၊ ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ် ခန၊ တကိုယ်လုံးနံစော်နေလို့.. ”

“ အိုကေ... ”

ကြည့်ရတာ သူကလည်း ကျနော်သူ့အနားလာပြီး လက်တော့ ကွန်ပြူတာ ကို စပ်စု မှာ မပူ ရတော့လို့ စိတ်အေးသွားသလိုပဲ လို့ ထင်မိတယ်၊ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ်မှာ စွဲနေတဲ့ ဘရီအိုနီရဲ့၊ ရေမွှေးနံ၊ ကိုယ်နံ့၊ စောက်ရည်နံ့ တွေ မြနှင်းဆီရသွားမှာ စိုးလို့ ကုတင်နားတောင် မသွားတော့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့ပါတော့တယ်။

............................................................

နောက် နှစ်ရက်လောက် မှာ ဘရီအိုနီ နဲ့ တွေ့ရုံပဲ တွေ့ ခဲ့ရတော့ပါတယ်၊ အခွင့်အရေး နောက်ထပ် မရတော့ ပါဘူး၊ တွေ့ တဲ့ အချိန်တွေ မှာလည်း ဘေးမှာ မြနှင်းဆီ ရှိနေတော့ လိုတာထက် ပိုပြီး ရင်းနှီး တဲ့ ပုံ ပြလို့ မရ ကြတော့ပါဘူး၊ လိုရ မယ်ရ တယ်လီဖုန်း နဲ့ အီးမေးတော့ လဲထားကြပါတယ်၊ ပြန်ဆုံဖို့ အခွင့်အရေးက တော့ တော်တော့် ကို နည်း ပေမဲ့ ဘယ်ပြောလို့ ရမလဲ လေ၊ အဟီး။

အဲဒီကနေ ကျနော်တို့ ယောက္ခမ တွေ ရှိတဲ့ ဒေတိုးနား မြို့ ကလေး ကို ခရီး ဆက်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။ ယောက္ခမ တွေက စကွဲယားဖွတ် သုံးထောင်လောက် ရှိတဲ့ အိမ်နဲ့ နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ မိသားစု အတွက်က ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ အခန်းတခန်း သပ်သပ် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး သူတို့ မြေး ကို မတွေ့ရတာ ကြာလို့ သူတို့ နဲ့ ခေါ်သိပ်တော့ ကျနော်တို့လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတာပေါ့၊  မတွေ့တာ ကြာ တဲ့ ခယ်မ အငယ်ဆုံးလေး ခတ္တာ တောင် တော်တော် လေး ထွားပြီး မြစ်စို့ ပေါက်ကလေး ဖြစ်နေတာ တွေ့ ရပါတယ်၊ အဟီး၊ နောက်ပေါင်တချောင်း တော့ လာပြန်ပြီလို့ တွေးလိုက်ရင်း ရင်တောင် နည်းနည်း တုန် သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ သူက အခု ဟိုက်စကူး၊ စီနီယာ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ဆယ့်ခွန်၊ ဆယ့်ရှစ်၊ ဆို တော့ လတ်ဆတ်လိုက်တာ က မှ ကျိုးကျိုး ကျွတ်ကျွတ် မြည်အောင် ကို ကိုက်စားချင်စိတ် ပေါက်ရတယ်၊ အဟီး၊

ဒါပေမဲ့ ဒါကတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်ပါဘူးလေ လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်ဖြောင်းဖြရတယ်၊ မရ မဲ့ အတူတော့ နာမည်အပျက် မခံဘူး၊ တကယ့် အကို အရင်း လို နေပြလိုက်အုန်းမှ လို့ တွေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲ က ပြစ်မှား နေတာကတော့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရ ဘူးလေ၊ ဝတ်စားတာကလည်း ကြည့်အုန်း၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို ကို ဘယ်လောက် တိုသလဲ ဆိုရင် ပေါ့ကက်အိပ် အတွင်းသား တွေကတောင် ဘောင်းဘီ အနားက လက်နှစ်လုံးသုံးလုံးထွက် ကျနေတယ်၊ ကြာကြာ ကြည့်မိရင် လမ်းလျှောက်လို့ မရ မှာ စိုးလို့ မျက်စေ့ကို လွဲလွဲ ပစ်ရတယ်။

သူတို့ ညီအမ သားအမိ တွေ၊ သားကို ခေါ်ပြီး ဈေးဝယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားကြတော့ ယောက္ခထီး နဲ့ ကျနော်နဲ့  ဘီယာတလုံးစီ နဲ့ အိမ်အနောက်ဘက်ခြံထဲက ရေကူးကန်ဘေး ကဇီဘိုမှာ ထိုင်အာကြတာပေါ့၊ ယောက္ခထီးက လည်း ဂတ်ဂျက် ဝါသနာ အိုး ဆိုတော့ ကျနော့် ဆီ က သူသိချင်တာတွေ ရှောက်မေး ၊ ကျနော်ကလည်း အာနဲ့ ညနေစောင်းသွားတယ်၊ အဲဒါ နဲ့ ယောက္ခမ တွေ အဆင်သင့် နယ်ထားတဲ့ အမဲသား တို့ ဝက်နံရိုး တို့ ကို ထုတ်ပြီး ဘာဘီကျူး လုပ်ဖို့ ပြင်ကြတော့တယ်။

နောက်တော့ ပြန်ရောက် လာကြတဲ့ သားအမိ မြေးအဖွား၊ ညီအမ တွေ စုံစုံလင်လင် နဲ့ ရေမိုးချိုး ပြီး ဘာဘီကျူ ဖိုနား ဆူညံ စကားပြောစားသောက်ကြ ပေါ့။

ခတ္တာလေး ကို မျက်လုံး အရသာခံပြီး ဘီယာ နဲ့မြည်းချင်ပေမဲ့၊ လူ တွေ ဒီလောက် အများကြီး မှာ ငါ့ရဲ့ မရိုးသားတဲ့ အကြည့်တွေ တစွန်းတစ တွေ့ သွားလို့ကတော့ တသက်စာ သိက္ခာကျမှာ ဆိုတာ တွေးမိ တော့၊ လုံးဝကို မျက်စေ့လွဲထားရတယ်၊ အဟီး။

နောက်တော့ ယောက္ခထီးကြီး ကြည့်နေတဲ့ ဂေါက်သီးရိုက်နေတဲ့ တီဗီကို ပဲ ပျင်းပျင်း နဲ့ ထိုင်ကြည့်ရင်း တိုက်ဂါးဝု အကြောင်း အာလူးဖုတ်နေရတယ်၊ကျနော့်စိတ် ထဲ မှာတော့ တိုက်ဂါးဝု မိန်းမ ကိုပဲ အပြစ်တင် မိတယ်၊ ဒီကောင်မ က ဘာကောင်မ မှ မဟုတ်ဘူး တိုက်ဂါးဝု နဲ့ မရခင်တုန်းက ၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက တိုက်ဂါးဝုက တညတာ ပျော်ပါးမယ် အတည်ယူမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုရင်တောင်မှ  ပျော်နေမဲ့ ကောင်မ၊ အတည်ယူလိုက် ပြီး မိသားစု နဲ့ ဖြစ်နေပြီ၊ သူလိုချင်တာ လည်း အကုန်ရနေမှ ၊ ယောက်ကျားပဲ  ဒီလောက်ခရီးတွေ ထွက် ၊ ပရက်ရှာတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်နေရတာ နည်းနည်း ပါးပါး ပျော်ပါး စိတ် အပန်းဖြေတာလေး လုပ်မှာပေါ့၊ အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားတာလဲ မဟုတ်၊ အိမ်ပေါ် စော်ခေါ်လာတာလည်း မဟုတ်၊ မိန်းမ လည်း မဟုတ်ဘူး ယောက်ကျားပဲ ဟာ၊ အဟီး၊ မိန်းမ ဆိုရင်လည်း အပြင်မှာ သွားကုန်းလာရင် အပေါက်ကျယ်လာနိူင်သေးတယ်၊ ယောက်ကျားက သွားလုပ်လာလို့ အလုံးသေးသွားတာမှ မဟုတ်တာ၊ လေ့ကျင့်ခန်းရလို့ ပိုတောင်မာလာအုန်းမှာ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ပါးစပ်ကတော့ ယောက္ခထီး ကြီးကို၊

“ အင်းလေ။ တိုက်ဂါးက ဒီလောက် ကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေလာပြီးတော့ မှ ဘာအရူးထ တာလဲ မသိပါဘူး၊ ကိုယ့်မှာလည်း အိမ်ထောင်နဲ့ ခလေး တွေနဲ့ ဖြစ်နေပြီဟာကို... ”

ယောက္ခထီးကြီးက

“ ဟ မောင်ရင်မူးရ ဒီကောင့်မှာက လည်း စတရက် များတယ်လေကွာ၊ ယောက်ကျား ဆိုတာ တခါတလေတော့လဲ အမှားလုပ်မိမှာပေါ့.. ”

ဟိုက်ရှလဘား ငါ့ စိတ်ထဲက ဟာများ ယောက္ခထီးကြီး သိနေသလား မသိဘူးလို့ တောင် တွေးမိသေးတယ်၊ ခွိခွိ၊ နောက်တော့ သူက တီဗီထဲ စိတ်ဝင်စားနေတာနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ဘီယာလေး စုပ်ပြီး ဘာလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ဖို့ကလည်း စောသေးတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်ဖုန်းလေး အသာထုတ်ပြီး ဂျီတော့ကနေ ပိတောက်ဝါ  ကို လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ်၊

သူ့နာမည်ကတော့ ဂရေးဖြစ်နေတယ်၊ သူကလည်း ဘယ်တော့ မှ မစိမ်းနေပါဘူး၊ အမြဲတမ်း အင်ဗစ်စဗယ် ထားထားတာ၊ ကျနော် ခေါ်လိုက်လို့ သူရှိရင်တော့ ပြန်ထူးပါတယ်၊

မောင်ပျားး ဟေးပိတောက်၊ ရှိလား

ကျနော်က တိုက်ရိုက်လိုက်ပြီး ခနစောင့်နေလိုက်တယ်၊ ကျနော် က တယောက်ထိုင်ဆိုဖါပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ၊ ဘေးနားက သစ်သားစားပွဲလေး ပေါ် ကျနော့် ဘယ်တံတောင်ကို တင်ထားပြီး ဖုန်းကို  ကိုင်ထားတာမို့ စားပွဲလေး တုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာရယ်လို့ ခေါင်းထဲ မတွေးမိပါဘူး၊ ပိတောက်ဆီက ဘာမှ ရီပလိုင်းမလာတာနဲ့ ကျနော်လည်း နောက်တခါထပ်ရိုက်လိုက်တယ်၊

မောင်ပျားး ဟေးပိတောက်ရေ၊ အိပ်သွားပြီလား

ခနလေး နေပြီး ဗြီကနဲ့ တုန်သွားတဲ့ စားပွဲကြောင့်၊ ကျနော် လိုက်ရှာမိတယ်၊ ဘာလဲဟ၊ ငါ တက်စ် ရိုက်လိုက်တိုင်းတုန် သွားတာ၊ စာပွဲ ပေါ်မှာ သစ်သားခွက်ကလေး တခု သွားတွေ့တယ် အဲဒီအထဲ မှာ ဖုန်းတလုံး၊ ဆမ်ဆောင်း အက်စ်သရီး အဖြူလေး၊ အဲဒီက ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်တာပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့တွေးမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ငါ တက်စ်လုပ်တဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ လာတုန်ရတာလဲ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မင်း ဘာတွေ ရှောက်တွေးနေတာလဲ ၊စိတ်ကူး တအားယဉ် မနေပါနဲ့ ကွာ ရင်မူးရာ၊ မဖြစ်နိူင်ပါဘူး၊ ဟု ပြောနေမိသော်လည်း ၊ လက်က တော့ စမ်းခြင်လာတာနဲ့ နောက်တက်စ်တကြောင်းကို ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်၊

မောင်ပျားး ပိတောက်ရေ ကို အွန်လိုင်းမှာရှိတယ်နော်၊

ဒီတခါတော့ ကျနော်က ကျနော့်ဖုန်းမှာ ရိုက်ပြီးပြီးခြင်းပဲ၊ အဲဒီ အက်စ်သရီး လေးကို ကြည့်နေတာမို့၊ ဖုန်းကလေး က ဗိုင်ဘရိတ် ဖြစ်ပြီး၊ သူ့ လော့စခရင်ရဲ့ ခေါင်းစည်းလေး မှာ၊ “မောင်ပျားး ပိတောက်ရေ ကို အွန်လိုင်းမှာရှိတယ်နော်၊” ဆိုတာလေး ပေါ်ပြီး ပျောက်သွားတာကို မျက်စေ့နဲ့ ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လိုက် ရတော့ ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ ဖြစ်ပြီး လက်တွေတောင် တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားတယ်၊ ဟ ပိတောက်ဝါ ဆိုတာ ဒီဖုန်း ပိုင်ရှင်ပဲ ပေါ့၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူဖြစ်နိူင်မလဲ၊ ယောက္ခထီးကြီးတော့ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ ကျနော် လည်း အင်တာနက် လောက မှာ တော်တော်လေး ပြောဆိုဆက်ဆံ ဖူးတော့၊ တော်တော်ကြာကြာလေး ပြောဆိုလာရင် မိန်းမ ဟန် ဆောင်ထားတဲ့ ဘဲ တွေ ဆိုရင် သိသာလာကြတယ်၊ အပြောအဆို အပြု အမူရောပေါ့၊ ပိတောက်ဝါ နဲ့ ကျနော် ပြောဆိုနေကြတဲ့ အတိုင်းအတာ၊ အရ ဘယ်လိုမှ ယောက်ကျားက မိန်းမ ဟန်ဆောင်တာ မဖြစ်နိူင်၊ ဆိုတော့ ဒီအိမ်မှာ ယောက္ခမ ကြီး ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခယ်မ အငယ်ဆုံးလေး ခတ္တာ ပဲ ရှိတော့တယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ခယ်မ အပျိုစင်လေး က ပိတောက်ဝါတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင် ဘူးဆိုတာ ကျနော် အလိုလို သိနေတယ်၊ သူ့ မှာ ပိတောက်ဝါလို အတွေ့ အကြုံမျိုး ဘယ်လိုမှ မရှိနိူင်ဘူး၊လေ၊ ယောက္ခမကြီး ကို အခု မှ ပြန်စဉ်းစားလိုက် တယ်သူက လည်း အသက် ၅၀ နားနီး နေပေမဲ့ သမီးတွေ နဲ့ အပြိုင်နုတုန်း၊ လူကိုလည်း ဘယ်လို များ အစားအသောက်၊ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ထားလည်း မသိဘူး၊ သွယ်သွယ်လျလျ ပဲ ရှိသေးတယ်၊ သူဗမာပြည်ပြန်လည် တုန်းက သူ့သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်လိုက်ရင် သူက ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့ ရွယ်တူလို့ ပြောလို့တောင် ယုံနိူင်စရာ မရှိဘူး၊ ဗမာပြည်က မိန်းမကြီးတွေက အဖွားကြီး တွေ ဖြစ်နေကြပြီ၊ အဟီး၊ အခု တော့ ကျနော် ပိတောက်ဝါပြောခဲ့တာ တွေ ပြန်တွေးရင်း ပိတောက်ဝါကို ယောက္ခမ ကြီးပုံဖေါ်စဉ်းစားလိုက်တာ၊ ညီတော်မောင်တောင် ခေါင်းထောင်ထ လာရတယ်၊ အဟီး။

ပိတောက်ဝါ တခါပြောဖူးတယ်၊ သူ အိမ်ထောင် ပြင်ပ ဖေါက်ပြန်မှု နှစ်ခါ သုံးခါ ဖြစ်ဖူးတယ် ဆိုတာ၊ အဟီး အခုမှ တွေးကြည့်ရင်း၊ ညီတော်မောင်က မာသည်ထက်မာလာရတယ်၊ ကိုယ်သာ ပါးပါးနပ်နပ် ကိုင်တွယ် သွားမယ် ဆိုရင် ယောက္ခမကြီးကို  ဆော်ရဖို့ အခွင့်အရေးက လည်း ကိုးဆယ် ရာခိုင်နူံးလောက် သေခြာ နေပြီ ဆိုတော့ စိတ်ကတော့ တော်တော် လှုပ်ရှားမိသားဗျ၊  အခုတောင် သူ့ ဖုန်းနားကပ်ထိုင်နေတာ ရိပ်မိသွားမလား ဆိုပြီး ဘီယာဘူး အသစ်ထယူရင်းက မသိမသာ  အဲဒီစားပွဲ နဲ့ ဝေးတဲ့ ကုလားထိုင်တခု မှာ သွားထိုင်ပြီး ယောက္ခထီးကြီး ချန်နယ်ပြောင်းထားတဲ့ တီဗီက စီအန်အန် သတင်းကို စိတ်ဝင်စားယောင် ဆောင်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ ကျနော့်သားတော်မောင်ဝင်လာပြီး သူကြည့်ချင်တဲ့ ကာတွန်းချန်နယ်ကို ပြောင်းတော့ ယောက္ခထီးကြီး ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့မြေးနဲ့ အတူထိုင်ရင်း ကာတွန်းလိုက်ကြည့်နေပါတယ်၊ မြနှင်းဆီနဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော် တို့လည်း ထွက်လာပြီး၊ ကျနော်အခုန ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖါတွေနားမှာ ထိုင်ရင်း  မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း၊ တွတ်ထိုးနေကြပါတယ်၊ ခတ္တာ တယောက်လည်း သူ့တူတော် မောင်နား လာပြီး စလိုက်စကားပြောလိုက်လုပ်နေပါတယ်၊  အဲ၊ တချိန်မှာ ယောက္ခမကြီး က ထပြီး သူချပ်ချင်သွင်းထားတဲ့ ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်က လှမ်းယူပြီး ကြည့်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော့်ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်၊ မျက်လုံးကို တီဗီပေါ်မှာ မျက်စေ့ကျွတ်မတတ် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတဲ့ ပုံလုပ်

ထားပါ တယ်၊ တကယ်ကတော့ မှန်တချပ်ပေါ်ကနေ ယောက္ခမ ကြီး ရီအက်ရှင်း ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ ကြည့်နေတာပါ၊ ယောက္ခမကြီး ဖုန်း ပေါ် တခုခု ရိုက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ကျနော်က ကျနော့်ဖုန်းကို အသံရော ဗိုင်ဘရိတ်ပါ ပိတ်ထားပြီးမို့ ဘာမှ မမြည်လာပါ၊ ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်း ကာ အောင့်အီးနေရပါသည်၊ နောက် တော့ ရေသောက်မလို သေးပေါက် မလိုနှင့် နောက်ဘေးဘက် ထွက်လာခဲ့ရင်း မီးဖိုချောင်ဘက်မှာ ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊

ပိတောက်း မ ဘီးဇီး ဖြစ်နေတယ်ကို၊ ခနနေမှနော်

တဲ့ အဟီး၊ ကျနော်လည်း အိုကေ လို့ ပြန်ချပ်လိုက်ရင်း အိမ်သာထဲ ဝင်သေးပေါက်လိုက်ပါတယ်၊ ညီတော်မောင်က အစွမ်းကုန်ထောင်နေလို့ အိမ်သာအိုးထဲ သေးဝင်ဖို့ကို လူကို ကုန်းပြီး ညီတော်မောင်ခေါင်းကို အတင်းဖိချ ပေါက်ရပါတယ်၊ သေခြာသွားပြီလေ၊ ယောက္ခမကြီးက ပိတောက်ဝါဆိုတာ၊ ခွိး ယောက္ခမကြီးလည်း ငါ့ကိုသာ မောင်ပျားမှန်းသိသွားရင် သူ့သမီးတွေကို လှည့်ပတ်ဆော်ထားမှန်း သိသွားတော့မှာပဲ လို့တော့ စိတ်ပူမိသား၊ အို သူ့ကိုတောင် ဆော်ရမှ တော့ ကျန်တာ ဘာဂရုစိုက်နေစရာလိုသေးလို့လဲ၊ အဟီး၊ အဲလိုပဲ တွေးမိတော့တယ်။

ညအိပ်ဖို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော် တအားတင်း နေပြီ မနေနိူင်တော့ဘူး၊မြနှင်းဆီ ကို အတင်း ဆွဲ ဖက်ပြီး ကစ် စ ပေးလိုက်တယ်၊ သူလည်း မရတာ ကြာနေတော့ ပြန်ပြီး တွယ်ဖက်လာတယ်၊  မြနှင်းဆီက သူ့အမေ နဲ့ တော်တော်တူတဲ့ သမီး ဆိုတော့ ဒေါ်ကန့်ကော် အငယ်စားလေး ပေါ့၊ အဟီး ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ရဲ့ လှလှပပ အနေတော် အရွယ်အစား နိူ့တွေကို တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ လူလိုပဲ အငမ်းမရ ဆုပ်နှယ် စို့ပစ်လိုက် မိတယ်၊ မြနှင်းဆီလည်း မျက်လုံးကို တခါထည်း မှေးပြီး တအင်းအင်း အသံလေး တွေ ထွက်လာ တယ် ၊

အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ ရဲ့ ဖွေးနု ဖြောင့်စင်း လှတဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို ဒခေါက်ကွေးကနေ ကျနော့် လက်မောင်းကွေး နှစ်ခုနဲ့ ချိတ်မ ပြီး၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့တွင်း သူသိနေတဲ့ ကောင်ကြီးက တော့ ဘာမှကို အထစ်အငေါ့မရှိ၊ စွတ်စွတ်စိုစို နွေးထွေးလှတဲ့ သူ့အိမ်တွင်းကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဝင်သွားပါတော့တယ်၊ အရမ်းကို ထန်နေတဲ့အတွက် ကျနော့် ကောင်ကြီး ဝင်တာ အလောသုံးဆယ် ဖြစ်သွားလို့၊ ကျနော်လိုးတာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခံဘူးနေတဲ့ မြနှင်းဆီ တောင် အားကနဲ တချက်အော်သွားပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ တော့ ဆက်မပြောဘူး၊ 

သူလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး  လိုနေပြီထင်တယ်၊ မျက်လုံးလေး မှေးလို့ ပါးစပ်တင်းတင်း စိထားပြီး လည်ချောင်းက အသံလေး ပဲ အင်းအင်း နဲ့ ထွက်တယ်၊  တကယ်တော့ သမီးတွေ ထဲ မှာ မြနှင်းဆီက သူ့အမေနဲ့ အတူဆုံး၊  အသား အရည်ဖြူဝင်းတာရော၊ မျက်နှာကျပုံ၊ မျက်လုံးမျက်ခုံး၊ အခု မြနှင်းဆီကတောင်  သူ့အမေနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အဆီရှိတယ် ပြောလို့ရအုန်းမယ်၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကစားထားလိုက်တာ တကိုယ်လုံးကို ကျစ်လစ်လို့ တကယ့်စလင်းလေး၊ နိကက် ချွတ်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ဘယ်လိုနေ မလဲ မသိဘူး အဝတ်အစားနဲ့ကတော့ အရမ်းကို မိုက်တယ်၊ တင်သားလေး တွေကလည်း သူနဲ့ ရွယ်သူ အမျိုးသမီးတွေထဲ ရှာမှ ရှားမယ် လုံးလုံး ကျစ်ကျစ် လေး ၊ ကျနော် လည်း မျက်စိ မှိတ်ပြီး စိတ်ထဲ မှာ ဒေါ်ကန့်ကော် ကြီးကို မှန်း ဆော်နေလိုက်တာ မြနှင်းဆီ နည်းနည်းလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့ သူတော့ ကောင်းသွားပြီ လို့သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း သိပ်မလိုတော့ ပါဘူး ။

ဒါပေမဲ့ တန်အောင် တော့လုပ်အုန်းမှ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ဆောင့်နေတာကို ခနရပ်ပြီး မြနှင်းဆီ ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပေါင်နှစ်လုံးက ကိုင်ပြီး တပတ်လှည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့က လုပ်နေကြဆိုတော့ သူက အထာသိပြီးသား၊ မွေ့ယာပေါ် တတောင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ပေးထားတယ်၊ ကျနော်က အနောက်က သူ့ ပေါင်ဖြူဖွေးဖွေး နှစ်လုံးအောက်မှာ ဒူးထောက်၊ သူ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲစိုနေပြီး မာတောင်နေသေးတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ဝမှာပဲ ပြန်တေ့ သွင်း  ရင်း အားရ ပါးရ ဆောင့်မိပြန်တော့တယ်၊ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ကုန်း ပေးနေတော့ ဖြူဝင်းလှ တဲ့ အသားအရည် ကျောပြင်၊ ဖင်လုံးကြီးတွေကို သာ မြင်ရတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ဒေါ်ကန့်ကော်ကို ဆော်နေတယ်လို့ မျက်စေ့ မှိတ်မှန်းစရာတောင် မလိုတော့ဘူး၊ သား အမိ နှစ်ယောက်က အလုံးတူ ဒေါက်တူ အသားအရောင်လည်း အတူတူ မို့ ပို စိတ်ထလာရ ပြီး မကြာခင် မှာပဲ လိင်တန်ထိပ်ဖျားက မီးတောင် ပေါက်ကွဲ ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့ ချော်ရည်တွေ လို၊ ပူပူနွေးနွေး ထွက်လာတဲ့  သုတ် ရည်တွေကို မြနှင်းဆီ စောက်ခေါင်းထဲ ကို၊ တဒုတ်ဒုတ် ပန်းထုတ်ထည့်ရင်း ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

ပြီး သွားတော့ ကျနော့် မှာ မြနှင်းဆီ ပေါ် မှောက်ရက် ထပ်ကျ သွားပြီး ၊ အသက် ကို ပြင်းပြင်း ရှုနေမိပါ တယ်၊

“ .ဖယ်အုန်း ကွာ၊ ကို့ကိုယ်ကြီးက တအားလေး တာပဲ... ”

“ အိုး.ဆောရီ ..ကောင်းလိုက်တာ မြရယ်..အဟီး.. ”

“ အင်း ..ကို ..ဒီနေ့ ဘာတွေ မြင်လို့ ဘာတွေ ဒီလောက်တောင် စိတ်ထ နေရတာလဲ.. ”

ကြည့် ကျနော့် မိန်းမ ကိုလည်း အညံ့စား မထင်နဲ့နော်၊ ဟဲဟဲ၊ မအူမလည် သွားလုပ်လို့ကတော့ ခံသွားရပြီ၊

“ အော် မြကလည်း ကို့ အကြောင်းသိရဲ့သားနဲ့ အခု သားနဲ့ ဟော်တယ်တခန်းထဲ နေနေရလို့ မြ ကို အဲလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ခွင့်မရတာ တပတ်တောင် ရှိတော့မဲ့ဟာကြီးကို ”

“ ဟုတ်လို့လား..ဟင့်...ယုံအောင်ပြောတော့လည်း ယုံရတာပေါ့..ခစ်ခစ်.. ”

“ တကယ်ပါ မြရယ်..ကို သက်သေထပ်ပြရအုန်းမှာလား...ကဲ..ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်... ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့်သူ့နူတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို ငုံပြီး စုက်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ သူက လည်း ပြန်ဖက်တွယ်လာတယ်၊ ဗျ၊ အင်း အခုမှ ညဦးပိုင်းပဲ ရှိ ပါသေးတယ်လေ၊ Night is still young.

..................................................................................

မြနှင်းဆီကို ဒုတိယ အချီတွယ်ပြီး လို့ နှစ်ယောက်စလုံးပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတယ်၊ ညလယ်လောက် ကျတော့ ကျနော် ဘီယာတွေ တအားသောက်ထားတော့ သေးတအားပေါက် ချင်တာနဲ့ တရေးနိူးလာတယ်၊

သေးပေါက် ရေသောက်ပြီးတော့ မျက်လုံးနည်းနည်း ကျယ်သွားတော့ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်က လက်တော့လေး ဖွင့်လိုက်တယ်၊ ဂျီမေးကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ် တွေ့လိုတွေ့ငြားပေါ့၊ အင်း ထုံးစံအတိုင်း ပိတောက်ဝါ ရဲ့ နာမည်လေးက မီးခိုရောင် ( ဂရေး ) ဖြစ်နေတယ်၊

ကျနော်ကလည်း ယောက္ခမ ကြီးကို ပိတောက်ဝါမှန်း သိသွားပြီးကထဲက ကိုယ်နဲ့ က အွန်လိုင်းမှာ ရင်းနှီး နေတဲ့ ကာရိုက်တာနဲ့ အပြင်မှာ တွေ့နေရတဲ့ ကာရိုက်တာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တာ တွေ့ရတော့၊ အရမ်းအရမ်းကို တင်းနေရတာပေါ့၊ အခု မှ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချပ်ဖို့ အခွင့်အရေး မကြုံဘူး ဖြစ်နေရတာ၊

စမ်းကြည့်တဲ့ အနေနဲ့ သူ့နာမည်လေး ကို ကလစ်လုပ်ပြီး စချပ်ကြည့်လိုက်တယ်။

0:02am Aug 2- မောင်ပျား: မရေ အိပ်ပြီလား

ဘာမှ ပြန်မလာဘူး၊ ကျနော် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်၊ ကုတင်ပေါ်လှမ်းကြည့်တော့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကျနော့်ကို ကျောပေးလို့ အိပ်နေတယ်၊ သူ့တကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းပေါ်ထိ ကွန်ဖေါ့တာ ကြီး ခြုံထားပေမဲ့ အောက်ထဲ မှာ ကိုယ်လုံးတီး  ဆိုတာ သိလို့ ပြုံးလိုက်မိပါတယ်၊ အားလုံး အတူတူ ပဲ ဟာ ဘာထူးမှာ မို့လို့လဲ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိလို့ပါ၊ အဟစ်၊ ဘော်ဒီ အန် ဆိုး ဆိုတော့ ဘော်ဒီတူ ပေမဲ့ ဆိုးက တော့ ဘယ်တူ မလဲ နော့်၊ အဟစ်ဟစ်၊ ကိုယ်လိုရာ ဆွဲတွေး ပစ်လိုက်တယ်၊

ဂျီတော့ မှာ  တော်တော်နဲ ဘာမှ မပေါ်လာဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခနနေတော့ ပိတောက်တိုက်ပင်း ဆိုတဲ့ စာတမ်းလေး ထွက်လာတော့ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ လူတောင် ကြက်သည်း ထချင်သလို လို ဖျားချင်သလိုလို ဖြစ်သွားတယ်၊

0:07am, Aug 2- မောင်ပျား:    မွမွ ဟေး မ မအိပ်သေးဘူးကွ၊

0:08am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ကာစင်တယောက်လာနေလို့

0:09am, Aug 2- မောင်ပျား:    အော် ရတယ်မ

0:10am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဆောရီး နော် မနေ့က အရမ်း ဘီးဇီး ဖြစ် ပြီး လူလည်းပင်ပန်းနေလို့

0:12am, Aug 2- မောင်ပျား:    ခိခိ ရပါတယ် ဆို၊ မကလည်း

0:14am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အပြစ်မမြင်ပါဘူး ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းလိုပေါ့

0:14am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဘာပြောတာလဲ မ

0:15am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟဟ လုပ်ပီ

0:15am, Aug 2- မောင်ပျား:    သိက်မသိဘူး ခိခိ

0:15am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းဆိုတာ

0:16am, Aug 2- မောင်ပျား:    ညိုညိုကျော်သိန်း ပဲသိတယ် ခိခိ

0:16am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သူ့သီချင်းပါ

0:16am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မြန်မာပြည်ကမင်းသမီးအဆိုတော်လေ

0:17am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဖြူဖြူကျော်သိန်းပဲသိတယ်

0:17am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟဟ

0:18am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဆုံသင်းပါ သိတယ် ရုပ်လေးက ချစ်စာလေးမို့

0:21am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ကို့ကို ဒီကနေ အဲ့ သီချင်းပို့မလို့ဟာ မပို့တတ်ဘူး

0:22am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟိ

0:22am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    youtube မှာ ဝိုင်းစုခိုင်သိန်း အပြစ်မမြင်ပါဘူး ဆိုပီးတော့ရှာကြည့်

0:23am, Aug 2- မောင်ပျား:    ok

0:26am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေလို့၊

0:27am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဘယ်သူတွေ လဲ၊ ဘဲ ချောချော ပါလား၊အဟီး

0:28am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပါတယ် ဒါပေမဲ့ မစားကောင်းတဲ့ အသီးလေ၊ ခစ်ခစ်

0:29am, Aug 2- မောင်ပျား:    မစားကောင်းတဲ့ အသီးများရှိရသေးတယ် ဟင့်၊ ဘာလဲ ပိုင်ရှင်ရှိလို့လား၊

0:30am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်းပေါ့၊ အင်လောလေ၊

0:31am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဘာအင်လောလဲ ၊ဘရားသားအင်လောလား၊အဟီး

0:32am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်း

0:33am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူ ဘယ်လိုနေလို့လဲ ဆွဲစားပစ်လိုက်လေ၊ အဟီး

0:34am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    .မဖြစ်.နိူင်ပါဘူး၊

0:34am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သူကတော့ အရမ်းဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ်၊ ခစ်၊ခစ်၊

0:36am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကိုရော သူက ချက်နေလို့လား လို့

0:38am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မပြောတတ် ပါဘူး သူလည်း သိအောင်တော့ ဘယ်ချက်ရဲ မလဲ ၊ ခိခိ၊ တို့ ကာစင်နဲ့ ပြဿနာတက်သွား မှာပေါ့၊ ခစ်ခစ်၊၊

0:41am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ က မသိမသာ ရှိုးလေ၊ မ ကာစင် မမြင်အောင်၊ သူက အကြည့်ရဲလာ တော့မှ မသိမသာ အထာပေးလေ၊ သူဝင်လာလိမ့်မယ်၊ ကို တို့ ယောက်ကျားလေး ချင်းက အထာသိပါတယ်၊

0:42am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မလုပ်ချင်ပါဘူးကွာ မကောင်းပါဘူး၊

0:44am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကလည်း အဖျားရှုးသွားပြန်ပြီ၊ ခုမှ၊

0:44am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကို ပြောတာ သေခြာနားထောင်၊ မ ကို ပြောတာ လုပ်ကြည့် သူ့ဘက်က ဘာရီအက်ရှင်းလာလဲ ကို့ကို ပြောပြ၊ ကို တအားစိတ်ထလာပြီ၊

0:48am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ရှိသေးရဲ့လား၊ မ မလုပ်ချင်လည်း နေပါ၊

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား:    မနေ့က တညလုံးစောင့်နေတယ် ဟင့်

0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ညကဆောရီးနော်

0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခုစဉ်းစား နေတာ၊

0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ မနက်ဖြန်ကျရင်၊ နည်းနည်း လည်ဟိုက်တဲ့ ဟာလေး ဝတ် သူ့ရှေ့ မှာ မသိမသာ ရှိုး၊ မ မှာ ရှော့ပန်က ရှိလား

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ အဲဒီ ဟော့ပန့် ကို ဝတ် သူ့ မျက်လုံး တွေကို သတိထား၊ကြည့်နေ၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟုတ်

0:51am, Aug 2- မောင်ပျား:    မွမွ မ က တအားလိမ်မာတာပဲ ဒါကြောင့်ချစ်ရတာ၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မွမွ ချစ်တယ်လည်း ဆိုသေးတယ် တခြားသူနဲ့ ဖြစ်အောင်လည်း အကြံပေးသေးတယ်၊ ခစ်ခစ်၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သူ့မိန်းမ ဆိုရင် ရော အဲလို လုပ်ခိုင်းမလား မသိဘူး၊ ဟင့်၊

0:51am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို က အဝေး မှာမို့ ပါကွာ၊ မ နားမှာ ရှိလို့ကတော့ ချက်ခြင်းကို ပြေးလာပြီး၊ မ ကို ဖင်ထောင်လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပြောပြီ၊ တခါထည်း ပက်ပက်စက်စက်၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    လာခဲ့လေ သတ္တိရှိရင်

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခိခိ

0:52am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို တကယ် လာမှ ဘွာတေး မလုပ်နဲ့နော် ဟင်း

0:52am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ကိုရေ

0:52am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သနားပါတယ် ဘေးမှာ မိန်းမ မရှိဘူးလား

0:53am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်းပါ မဘွာတေးပါဘူး၊

0:53am, Aug 2- မောင်ပျား:    ရှိ တယ် မ ရေ၊ အိပ်ပျော်နေတယ်၊

0:54am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ရော ဘေးနားမှာ ဘဲကြီး မရှိဘူးလား

0:54am, Aug 2- မောင်ပျား:    မဘွာတေးဘူးဆိုတော့

0:55am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို့ ကို တကယ်အပြင်မှာ တွေ့မယ် ပေါ့၊

0:56am, Aug 2- မောင်ပျား:    အင်း

0:56am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    တွေ့မှာပေါ့၊

0:57am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ အခု ဘာတွေ ဝတ်ထားသလဲ နိကပ်လား၊

0:57am, Aug 2- မောင်ပျား:    မဘဲကြီးကလည်း အိပ်ပျော်နေတာလား၊

0:58am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟုတ်

0:58am, Aug 2- မောင်ပျား:   ဘာဟုတ်တာလဲ

1:00am, Aug 2- မောင်ပျား:   မရဲ့ နိကပ် ဆိုတာလား ဘဲကြီး အိပ်နေတယ် ဆိုတာလား၊

1:01am, Aug 2- မောင်ပျား:    အင်း

1:01am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘဲကြီး အိပ်နေပြီ ဆိုတာပါ၊

1:04am, Aug 2- မောင်ပျား:    အဲတော့ မ က ဘာဝတ်ထားလဲ ပီဂျေလား

1:05am, Aug 2- မောင်ပျား:    အတွင်းခံရောပါလား

1:05am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အတွင်းခံက အောက်က ဂျီစထရင်းပဲ ရှိတယ်၊

1:06am, Aug 2- မောင်ပျား:    အော် အပေါ်က ဘရာ မဝတ်ထားဘူးပေါ့

1:06am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘေဘီ ဒေါ ပိုးသား ဝတ်ထားတယ်လေ

1:07am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘရာဝတ်စရာ မလိုဘူးပေါ့၊ အိပ်တော့မယ့်ဟာကို၊

1:07am, Aug 2- မောင်ပျား:    မဧည့်သည်ရော အိပ်နေပီထင်လား

1:07am, Aug 2- မောင်ပျား:    ခိခိ ဒီညပဲ တက်စ် လုပ်ကြည့်ပါလား၊

1:07am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခိခိ ဘယ်သိမလဲ၊

1:08am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘယ်လို လုပ်ကြည့်ရမှာလဲ

1:08am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူ့အခန်းရှေ့ က ဖြတ်သွားလို့ရလား၊

1:08am, Aug 2- မောင်ပျား:    အသံလေး မသိမသာပေးပြီး တော့

1:09am, Aug 2- မောင်ပျား:    ချောင်းဟန့်သံလေး ဘာလေး နဲ့ ကိုယ်မှန်းသိအောင်

1:59am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပီးတော့ ဘယ်သွားရမှာလဲ

1:10am, Aug 2- မောင်ပျား:    မီးဖိုဘက်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့

1:10am, Aug 2- မောင်ပျား:    အနောက်က ထွက်လိုက်လာရင် ရေခဲသေတ္တာ ဆီသွားပေါ့၊

1:10am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပီးတော့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ ခစ် နည်းနည်းတောင်

1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ရင်တုန်လာပြီ၊ ခစ်ခစ်၊

1:11am, Aug 2- မောင်ပျား:    အင်း၊ မ ကလည်း

1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်း

1:11am, Aug 2- မောင်ပျား:    မီးစဉ်ကြည့် ကပေါ့၊

1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘယ်မီးစဉ်ကို ကြည့်က ရမှာလည်း

1:14am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူ့ဘက်က ဘယ်လို ခြေလှမ်းလာတယ် ဆိုတာကို ပြောတာလေ၊ မ ကလည်း မသိသလိုလုပ်နေပြန်ပါပြီ၊

1:15am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်း ဟုတ်

1:21am, Aug 2- မောင်ပျား:    လုပ်မှာလား ပြော ကိုယ့်ကောင်ကြီးတောင် တွေးရင်းနဲ့ မာနေပြီ၊

1:22am, Aug 2- မောင်ပျား:    လုပ်မယ် ဆိုရင် သွားတော့ နောက်မှ ကို့ကို အတွေ့ အကြုံတွေ ပြန်ပြောပြ ဒီတေးနော်၊

1:24am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခစ် ဖြစ်မယ် မဖြစ်မယ်မှန်းမှ မသိသေးပဲနဲ့ ကို

1:25am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ ကို့အတွက်နော် ဒါပဲ ခစ်ခစ်

1:26am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကို အရမ်းတင်းလာပြီ၊ သွားလုပ်ကွာ

1:27am, Aug 2- မောင်ပျား:    အေးဆေးမှ ပြန်လာပြောတော့ ကဲသွား၊

1:27am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    တကယ်ကြီးလား ကို

1:28am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    တကယ်ဖြစ်လာရင် မ ကာစင်ကို အားနာ စရာကြီး

1:28am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကလည်း အဲ လို မစားကောင်းတဲ့ အသီးကမှ အလွန်ချိုတာ၊

1:29am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို ဆိုရင် ကို့ ယောက္ခမ ကြီး ကို တအားစိတ်လာနေတာ တအားကို လုပ်ချင်နေတာ၊

1:31am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူက သူ့သမီးနဲ့ လည်း အရမ်းတူ တာ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက ပိုတောင်ကျစ် သေးတယ်၊ အဟီး ၊ သမီးက မှ နည်းနည်း ဝချင်သေးတယ်၊

1:32am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟယ်တကယ်ပဲ လား ကို့ ဟာကလည်း ခစ်ခစ် ယောက္ခမ ကြီးက တော်တော် ဆက်ဆီကျလို့ထင်တယ်၊ ၊

1:34am, Aug 2- မောင်ပျား:    ယောက္ခမ ကြီးက တအားမိုက်တယ်၊ သူသာ အထာပေးလို့ကတော့

1:34am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဆွဲပြီပဲ မ ခစ်ခစ်၊

1:38am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကဲ သွားကွာ ကို အောက်တော့မယ် နောက်ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့တော့၊

1:40am, Aug 2- ပိတောက်ဝါ:    အင်း စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ အာမတော့မခံဘူး ခစ်ခစ်၊ မွမွ၊

1:41am, Aug 2- မောင်ပျား:    မွမွ

.................................................................................

ကျနော် လက်တော့ကို ကမန်းကတန်းပိတ်ပြီး တံခါးနားမှာ အသာလေး စောင့်နေလိုက်တယ်၊ အချိန်လေးက သိပ်မကြာပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာတနာရီလောက်ထင်နေတယ်၊ ကမ်းမွန် မိုးလင်းတော့မယ်၊ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲ က ပြောနေတယ်၊ ခနနေတော့ ဟောဝေးထိပ်ဆုံးက ယောက္ခမ ကြီးတွေ အခန်းက တံခါး ပြန်စေ့လိုက်သံကြားတယ်၊ သူတို့ တအိမ်လုံးက သစ်သားကြမ်းခင်း မို့ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ရှပ်ရှပ် အသံကြားရတယ်၊ ကျနော်တို့ အခန်းနားမှာ အဟွန့် အဟွန့်၊ ဆိုပြီး ချောင်းဟန့်သံ ကို မတိုးမကျယ်လေး ကြား လိုက်ရတယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးတော့ တကယ် လုပ်နေပြီ ဟ၊ လို့တွေးလိုက်မိတယ်၊ မြနှင်းဆီ ကို လှမ်းကြည့် လိုက် တော့လည်း ဆင်အော်လို့တောင် နိူးမဲ့ ပုံ မပေါ်၊ အဲဒါနဲ့ ယောက္ခမကြီး မီးဖိုခန်းထဲ ရောက် လောက်မဲ့ အချိန်မှာ အခန်းတံခါးကို ဖြေးဖြေး လေး ဖွင့်လို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ဖရော်ရီဒါ ရာသီဥတု ကလည်း ကျနော့် အတွက် ဆို တော်တော် နွေးတော့ အိမ်နေရင်း တီရှပ် လက်တိုနဲ့ ဘတ်စကတ်ဘောကစားတဲ့ ဘောင်းဘီ၊ ဒူးလောက် အရှည် ပျော့ပျော့ အသားကို အောက်ခံ မပါပဲ ဝတ်ထား တာ၊ ဆိုတော့ အောက်က ညီတော်မောင်က ခတ်ငေါငေါလေး ထ နေတယ်၊ အခန်းပြင် ရောက်ပြီးတာ တောင်မှ ချီတုံချတုံနဲ့ ဖြစ်နေသေးတယ် နောက်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရဲဆေးတင်ပြီး၊ ဝပ်သယ်ဟက် ငါးမရ လည်း ရေသောက်ပြန်ရုံပေါ့၊ အဟီး မီးဖိုထဲ ရေသောက်ဖို့ လာတယ်လို့ အကြောင်းပြလို့ရတာပဲ၊ ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ မီးဖိုထဲ မှာ မီးမဖွင့်ထားပေမဲ့ ရေချိုးခန်းတခါးဖွင့်ထားပြီး အထဲက မီးလင်းနေတော့ အလင်းရောင်က ရောက်နေတယ်၊ ဒေါ်ကန့်ကော် အဲဒီထဲက ထွက်လာတာ ထင်တယ် ရေခဲသေတ္တာ နားကို လျှောက်လာနေ တာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ သူလည်း ကျနော့်ကို အတိအကျ မျှော်လင့် ထားလားမထားလား တော့ မသိဘူး၊ တွေ့လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားသလိုပဲ၊ ဆတ်ကနဲတွန့် သွားတယ်၊ နောက် ခနကြောင်ပြီး ရပ်နေတယ်၊ ကျနော့်မျက်စေ့ထဲ မှာတော့ အားပါး မိုက်လိုက်တာလို့ တွေးလိုက်မိတယ်၊ 

ဘေဘီဒေါ ပန်းနုရောင်ပိုးသား ပျော့ပျော့လေးက ပေါင်ရင်းနားရောက်လောက်အောင်တို တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ပေါင်တန် တွေက အဆစ်အမြစ်မရှိဖြောင့်စင်း လိုက်တာ၊ တကယ့် ဆင်ဆွယ် နှစ်ချောင်းလိုပဲ၊ အပေါ်က ပိုးသားပါးပါး မို့ အောက်က ဘရာဇီယာမဝတ်ထားပဲ ထွားမို့လှတဲ့ ရင်နှစ်မွှာက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကို တုန်ခါလှုပ်ယမ်းနေတယ်၊ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ ဆံပင်နက်နက် ပုခုံး ကျော်ရုံလေး လောက် အရှည်ကို ကျောမှာ ဖြန့်ချထားပြီး၊ သူ့ရဲ့ အရည်ရွမ်းတဲ့ မျက်ဝန်းကြီးအစုံက အမဲလိုက်သမား ဖြောင်းကနဲ ထိုးလိုက်တဲ့ ဆလိုက်မီးအောက်မှာ ရုတ်တရက်လန့်ပြီးကြည့်လိုက်တဲ့ သမင်မ လေးရဲ့ မျက်လုံးအစုံလိုပဲ၊ မထူမပါး လုံးတုန်းတုန်း နှတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ ဘောင်ခတ်ထားတဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကျယ်ကျယ်လေး က မဟတဟ ဖြစ်သွားတာကိုက ကျနော့်ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားစေခဲ့တယ်၊ သူလည်း ရောက်တဲ့ နေရာမှာ ရပ်လို့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တဲ့နေရာမှာ ရပ်ပြီး နှစ်ယောက်သားအူကြောင်ကြောင် တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်မိနေကြတယ်။

ကျနော်က စမှ ရတော့မယ် ဆိုတာသိလို့ ကမန်းကတန်းပဲ ၊

“ အာ...မေမေ နိုးနေတာလား...ကျနော် လည်း ရေငတ်လာလို့... ”

“ အင်း...လာလေ..ဘာယူ မလဲ ရေလား ဂေးတရိတ်လား.. ”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တြိဂံ လိုမျိုးပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒေါင့် တခုစီကနေ အလယ်က ဒေါင့်တခု ဖြစ်တဲ့ ရေခဲ သေတ္တာဆီကို ဦးတည် ပြီးလျှောက်ကြတာ သူက အရင်ရောက်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ထက်တ လှမ်းလောက်ပဲ စောတာပါ၊ ကျနော်နဲ့ တပေလောက်ပဲ အကွာမှာ သူက ရေခဲသေတ္တာ တံခါးကို လှမ်းဖွင့်လိုက်တယ်။

ကျနော်က သူနဲ့ ဘေးတစောင်းလေး မှာ ရပ်ရက်သားမို့လို့ ရေခဲသေတ္တာကို သူလှမ်းဖွင့်လိုက်တော့ ရေခဲ သေတ္တာထဲက ထွက်လာတဲ့ အလင်းရောင်က သူ့ညဝတ်အင်္ကျ ီအပါးလေး ကို ထိုးဖေါက်ပြီး သူ့ ရဲ့ အောင်မြင် ဖွံ့ထွားလှတဲ့ နိူ့ကြီး တွေကို အလုံးလိုက်ကို ထင်ထင်ရှားရှားတွေ့လိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကျနော် ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ လက်မောင်း ကလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျနော့်ဖက် ဆွဲလှည့် လိုက်တယ်၊ ရုတ်တရက် အံအားသင့်ပြီး ဟ သွားတဲ့ ပါးစပ်ပြဲပြဲလေး ကို ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။

“ အု..... ”

“ ပြွတ်စ်.... ”

“ အင့်..... ”

“ .အား.... ”

ကျနော့်လက်အစုံကလည်း သူ့ရဲ့ ထွားကျိုင်းလှတဲ့ နိူ့အစုံကို ညဝတ်အင်္ကျ ီပိုးသားပျော့ပျော့ ပေါ်ကနေပဲ အုပ်ကိုင် ပြီး အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပစ်လိုက်မိတယ်၊ သူ့ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ နိူ့သီးခေါင်းတွေက ကျနော့် လက်ဖဝါးကိုတောင် ထိုးထောင် ပြီးထောက်နေတယ်။ သူလည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး၊ ကျနော့် လည်ဂုတ်ကို တွယ်ဖက်ပြီး ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျနော့် လျှာက သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ထဲ ထိုးဝင်သွားပြီးသူ့ ရဲ့ စိုစွတ်နွေးထွေး နူးညံ့တဲ့ လျှာ လေးကို သွားပွတ်မိတယ်၊ သူ က သူ့သွားလေး တွေနဲ့ ကျနော့် လျှာကို မနာအောင်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်လို့ ကျနော် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတုန်း သူ့ လျှာလေး က ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ကျနော်လည်း သူ့ လျှာလေး ကို မနာအောင် ကျနော့် နူတ်ခမ်း အစုံနဲ့ စိပြီး ညှပ်ဖမ်းလိုက်တယ်၊အဲလို ကျနော်တို့ ပါးစပ်ခြင်း ကပ်လို့ တိုက်စစ်ဆင်နေတုန်း သူ့ နိူ့ကြီးတွေကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး ညာဘက်လက် နဲ့ သူ့ခါးလေး ကို ဖက်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ် ဆီကို ဆွဲကပ် လိုက်တော့ သူ့ နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ် ကို အိကနဲ လာကပ်တယ်၊ အားသွားတဲ့ ကျနော့် ဘယ်လက်ဖဝါးက သူ့ ညဝတ်အင်္ကျ ီအောက်နားက ဝင်ပြီး ပေါင်ခွစုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဂျီစတင်း ပိုးသားလေး က ရွဲနေတာပဲ၊ မို့ဖေါင်းနေတဲ့ ယောက္ခမကြီး ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့် လက်ဖဝါးထဲ မှာ၊ ပူနွေးနေတယ်၊ 

အခုန က မောင်ပျားနဲ့ ချပ်ထားရင်း စိမ့်ကျနေတဲ့ အရည်တွေ ထင်တယ်၊ ဘောင်းဘီ အသား လေးကို ပါပေါက် ပြီးကျနော့် လက်ပေါ်ကို စိုကုန် တယ်၊ ကျနော်က သူ့ အဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပွတ်ပြီး တချက်နှစ်ချက် ညှစ်ပေးလိုက်ရင်းက ၊ ဂျီစတင်း ဆိုတော့ ရှေ့ အကာ တြိဂံပုံလေး ဘေးကနေ လက်ချောင်းကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ အား၊ တကယ့်ကို စိုရွဲ အိဖေါင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးဗျာ၊ အမွှေးလည်း မရှိ ပြောင်ချောနေတာပဲ၊ ကျနော့် လက်က အဖုတ်နူတ်ခမ်း တွေကို တွန်းထိုးပြီး အဖုတ်ထဲကို စပြီး တိုးဝင်တော့ ယောက္ခမ ကြီးက ကျနော့် လက်ကောက် ဝတ်ကို သူ့ လက် နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး တွန်းထားတယ်၊ သူ့ ပါးစပ်ကို လည်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းက ခွာလိုက်ပြီး၊

“ အိုး..နိူး...မောင်ရင်မူး...ဒို့ မဖြစ်သင့်ဘူး..ဆောရီး... ”

“ မမ ကလည်းဗျာ...ဒီအခြေအနေရောက်နေမှ မငြင်းနေပါနဲ့တော့.... ”

ကျနော့်ပါးစပ်က မေမေ လို့ခေါ်မထွက်တော့တာရယ်၊ ပိတောက်ဝါအဖြစ် တွေးမိတာရယ်ကြောင့် မမ လို့ခေါ်လိုက်မိတယ်၊ တဆက်ထဲ ပဲ သူ့ ခါးလေး ကို ဖက်ထားတာ မလွှတ်သေးဘဲ သူ့ အဖုတ် ကို ပြန်နိူက် ဖို့ ကြိုးစား သေးတယ်၊

“ နိူး..နိူး...အိမ်မှာ လူတွေ အများကြီး ပဲ ..ဘယ်သူပဲ နိူးလာလာ ..မကောင်းဘူးကွယ်... ”

“ အဲဒါ ဆို..ကျနော့်ဟာကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မမရယ်..ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်... ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ခြေသလုံးထိ ဆွဲချပြလိုက်တယ်၊ မာတင်းထောင်မတ် နေတဲ့ ညီတော်မောင်က ဆီးခုံကနေ ၄၅ ဒီဂရီလောက်ကို ထောင်မတ်နေတယ်၊ကျနော့် ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထပြီး ထိတ်ဖူးက ကြက်သွေးရောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဒစ်ကြီးကို ငုံကြည့်ရင်း သူက၊

“ အခန်းထဲ မှာ မောင်ရင်မူး မိန်းမ ရှိတာပဲ ကွယ်..သူ့ဆီ သွားပေါ့.. ”

“ ဟင့်အင်း ဒီည မမ ကို မှ ကျနော် မလုပ်ရရင် မဖြစ်တော့ဘူး..ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပဲ... ”

“ အိမ်မှာ လူတွေ အများကြီးမို့ ပါကွာ..ဒို့ ကလည်း မလုပ်ချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး... ”

ကျနော်လည်း သူပြောတာ သဘာဝကျတယ် ဆိုတာ စဉ်းစားမိတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ရသလောက် စရံ ယူဖို့ တော့ စဉ်းစားလိုက်တယ်၊

“ ဒါဆိုလည်း ပုလွေတော့ မှုတ်ပေးသွားပါ မရယ်နော် ”

နောက်ဆုံးတော့ သက်ပြင်းကလေး ချပြီး ဒေါ်ကန့်ကော်တယောက် ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ရဲ့ ရှည်လျှားသွယ်ပျောင်းလှတဲ့ လက်ချောင်းလေး တွေနဲ့ ရစ်ပတ် ဆုပ်ကိုင်ရင်း၊ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ကြီးကို သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှ လေး နဲ့ စငုံလိုက်ပါတယ်။

“ အီး...အား... ”

ဒီတခါ ညီးတွားလိုက်ရတာတော့ ကျနော်ပါပဲ၊ ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ပုလွေ ပညာက ကောင်းလွန်းလှသလို သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး တွေ ထဲကို ကျနော့်ကောင်ကြီး ထိုးဝင်သွားတာ ကြည့်ရတာတောင် အရသာ ရှိလွန်း လှပါတယ်၊ သူက လျှာကလေး နဲ့ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ကို ရစ်ပတ် ရက်ပြီး ပါးစပ်က စစ်ကနဲစစ်ကနဲ စုပ်စုပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ သူ့ရဲ့ ဆံပင်နက်နက် ပုခုံးပေါ်တင်လေး တွေကို လက်နဲ့ ထိုးဖွ ဆုပ်ကိုင် ထားမိလိုက်တယ်၊ သူက လက်တဘက်နဲ့ ကျနော့် လိင်ချောင်း အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နောက်တဘက်က ကျနော့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဥတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်၊ သူ့ ခေါင်းကို တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်နဲ့ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်း စိ ကာ ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေပါတယ်၊ 

ကျနော့် မှာလည်း ဒီလောက် လှတဲ့ နူတ်ခမ်းကို လိုးနေရပါလား ဆိုတဲ့ အသိ၊ ယောက္ခမကြီးပါးစပ်ကို လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိ၊ အွန်လိုင်းမှာ တချိန်လုံး ပေါက်ကရ ပြောနေခဲရတဲ့ ပိတောက်ဝါကို လုပ်နေရပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကြောင့် သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်ပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်မိ ပါတော့တယ်၊ ပထမ တချက် အပန်းမှာ သူ့လည်ချောင်းထဲ ပန်းမိ သွားတာ အလေ့အကျင့် မရှိလိုလားမသိ ယောက္ခမကြီးက ကျနော့်လိင်ချောင်းကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်လို့ နောက်ဆက်ထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေက သူ့ မျက်နှာတွေ ဆံပင်တွေ ပေါ်ကို တဖတ်ဖတ် ကျသွားရပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>>>