စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်တယ် (စ/ဆုံး)
ရေးသူ - အမည်မသိ
ကျွန်တော်ဟာ အသက် ၁၄ နှစ် ၁၅ နှစ်အရွယ်ကတည်းက အောကားကြည့် ပွဲဈေးတန်း ခိုးရောင်းတဲ့ တစ်အုပ် ၂၀၀ တန် အောစာအုပ်ဖတ် ဂွင်းထုကာ… အသာဖြေတတ်လေ့ရှိပြီး ဒေါ်သိန်းမှာ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ အဝတ်လာလျှော်ရင်း ကျွန်တော် ၁၈ နှစ်အရွယ်မှာ ဒီဇာတ်လမ်းလေး ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
တနေ့ အောစာအုပ်ဖတ်ရင်း ဖီးတက် ဂွင်းထုကာ လရေများ ထွက်လာသောကြောင့် အနားက ချွတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးနဲ့ကောက်သုတ်လိုက်ရင်း ဒေါ်သိန်း ဝင်လာပြီး…
“မောင်မောင်… တူလေး လျှော်စရာတွေပေး…”
“မရှိသေးဘူး …အဒေါ်…ရတယ် …”
“အေးအေး ပြီးတာပဲ ဒီကုတင်အောက်က ပုဆိုးကလျှော်မှာလား…”
“ဟာ…မလျှော်ဘူး ရတယ်…”
“ပေနေတာ လျှော်လိုက်မယ် တစ်လက်စတည်း နောက်အပတ်တွေ အဝတ်ပုံနေမယ်…”
ဒေါ်သိန်း ကောက်ကိုင်လိုက်သောအခါ လရေသုတ်ထားသည်မှာ မကြာသေးဘဲ လက်မှာ ပေကျံသွားပြီး..
“ဟဲ့ ဒါဘာတွေလဲ…”
ဒေါ်သိန်းမှာ ပုဆိုးကိုနမ်းကြည့်ရင်း …
“ဟဲ့ ဒါဟိုအရည်တွေမလား နင်ဘာလုပ်ထားတာလဲ…”
“မလျှော်ပါနဲ့ဆိုဗျာ ..”
“နင်အတတ်ကောင်းတွေတတ် ဟုတ်လား…”
“အသက် ၁၈ ကျော်ပြီလေဗျာ အတတ်ကောင်း မဟုတ်ပါဘူး…”
“ငါက ကောင်စုတ်လေး နင့်ကို ကလေးလို့ မြင်နေတာ…. ဘာတွေတွေးပြီး ဖြစ်နေတာ… ဖြေစမ်း…”
ဒေါ်သိန်းမှာအနားလာ လီးကိုစုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေစမ်း ဖြေစမ်းနဲ့ ကျွန်တော်မှာ မိန်းမတစ်ယောက် လီးလာကိုင်သောကြောင့် ဖီးတက်နေပါတော့တယ်…
“ဟဲ့ နင့်ကိုမေးနေတာ ဇိမ်ခံနေသေးတယ်…”
“စာအုပ်ဖတ်နေတာ…ဒီမှာ…”
“ဟယ် နင်အားနေတယ်ဟုတ်လား … ကြံကြံဖန်ဖန် နင့်ဟာကလည်း မာတောင်နေတာ… ငါသွားပြီ လျှော်လိုက်တော့မယ် ပုဆိုးယူသွားပြီ…”
ဒေါ်သိန်းထွက်သွားမှ ဖီးတက်ကျန်ခဲ့ကာ နောက်တကြိမ် ထပ်ထုမိပါတော့တယ်။ နောက်နှစ်ပတ်လောက်အကြာ အခန်းတံခါးလော့မချမိဘဲ အောကားကြည့် ဂွင်းထုနေချိန် ရုတ်တရက် ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး
“ဟယ် ဒီကောင်လေး တံခါးလည်း သေချာမပိတ် လုပ် လုပ်…”
ပြောကာ ပြန်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ နောက်နေ့အခန်းထဲ ဒေါ်သိန်းဝင်လာပြီး
“ဟဲ့ ကောင်လေး…”
“အင်း…”
“နင်မလုပ်တော့ဘူးလား….”
“ဘာလုပ်ရမှာ….”
“နင်ပုံမှန်လုပ်နေတဲ့ အရာလေ…”
” အမြဲတော့ မလုပ်နိုင်ဘူးလေဗျာ…”
“ငါပြောမယ် နင့်အသက်အရွယ်နဲ့ နင်ဘယ်ငယ်တော့မလဲ နင်မကောင်းတဲ့ နေရာတွေ ဘာတွေသွားပြီးပြီလား…”
“မသွားပါဘူးဗျာ မသွားရဲဘူး ရှက်စရာကြီး…”
“နင် မိန်းမနဲ့ရော နေဖူးလား…”
“မနေဖူးဘူး…”
“ဒါကြောင့် နင်အမြဲ လက်နဲ့လုပ်နေတာ ကို”
“အင်းပေါ့ဗျာ ခံမယ့်လူမှမရှိတာ ဖာသွားချမလို့ကြောက်လို့သာ..”
“အခု နင့်အိမ်ဘယ်သူမှမရှိဘူး ငါ့အသက်အရွယ်တော့ ကြီးနေပြီ… နင်ငါ့လုပ်မလား…”
“ဟမ်…”
“အကောင်းပြောတာ …ငါခံပေးမယ် လုပ်မလား ငါဘယ်သူမှလည်း မပြောဘူး…”
“လုပ်မယ်”
“တကယ်ပြောတာလား…”
“တကယ်ပေါ့ဗျာ…”
ဒေါ်သိန်းမှာ သူ့ထဘီကို ကောက်ချွတ်ကာ… ဘေးနာလာအိပ်ပြီး
“လုပ်လေ ….”
တကယ်တမ်းကျ ရှက်နေကြောက်နေပြီး
“လာ ငါပေါင်ကားပေးထားတယ် ဒီမှာ ထည့်တော့…”
ဒေါ်သိန်းအဖုတ်မှာ အမွှေးထူထပ်နေပြီး စောက်ဖုတ်မှာ မဲတူးနေပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မထူးပါဘူးလိုးမယ် ဆိုပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ကာ သူ့ကိုတက်ခွကာ လီးကို ထိုးထည့်ပါတော့တယ်…
“ဟဲ့ မတည့်ဘူးလား… ငါ့ဟာ အဲ့လောက်ပြဲနေတာကို… ငါကိုင်ပေးမယ် ထည့်…”
လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်နဲ့တေ့မှ အတင်းထိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်… (အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားချိန်နွေးနေကာ တခြားနောက်ထပ် လိုးဖူးသမျှနဲ့ ဒီအခိုက်အတန်ဟာ အလွန်ကွာဟနေပါတော့တယ်)
“ရပြီ လုပ်တော့…”
ကျွန်တော်လည်း အတင်းလိုးပါတော့တယ်..
“အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အွတ်..”
၃ မိနစ်ခန့်လိုးပြီး လရေများ ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်…
“မြန်လိုက်တာ လူပျိုလေးပဲ များလိုက်တဲ့ လရေတွေ….”
ကျွန်တော်ကို ထခိုင်းပြီး လီးကို အနားမှပုဆိုးနဲ့သုတ်ကာ ထဘီစွတ်ကာ အခန်းထဲမှာ ထထွက်သွားပါတော့တယ်။
တစ်ပတ်လုံး ကျွန်တော်ဟာ ဒေါ်သိန်းနဲ့လုပ်ခဲ့တဲ့ အရသာကို ကြိုက်ပြီး ပြန်တွေးကာ ဒီတခါတော့ ကြာကြာလုပ်မယ် စွဲသွားအောင် လုပ်မယ်ဟုတွေးကာ စနေနေ့ ဒေါ်သိန်း အဝတ်လာလျှော်မယ့်နေ့ကိုစောင့်မျှော်လျက် ရှိပါတော့တယ်။ ထောင်အနှစ် ၂၀ ကျသော အကျဉ်းသမား ထောင်မှ လွတ်ခါနီး ၂ လအလိုမှာ ထောင်ဖောက်ပြေးတတ်ဆိုသလို တစ်ပတ်ကို တစ်သက်လောက်ထင်ကာ ဒဂုံဘက် လိုက်သွားရမလား အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။တဖြည်းဖြည်း စနေနေ့ ဒေါ်သိန်းအသံကြား၍ အောက်ဆင်းလာကာ
“အဒေါ် အပေါ်မှာ အဝတ်တွေများလို့ လာယူပေးပါဦး..”
“အေးအေး အဒေါ်တက်ခဲ့မယ်….”
ဒေါ်သိန်း အခန်းထဲဝင်လာမှ ကျွန်တော်မှာ အတင်းဖက်ကာ…
“ဒေါ်သိန်း ထပ်လုပ်ရအောင်လေ…”
“ဟဲ့ နင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေရှိတယ်လေ…”
“မရတော့ဘူး ကျွန်တော်စောင့်နေတာ တော်တော်ကြာနေပြီ….”
“ဟီး လီးပြစမ်း ကောင်လေး…”
တောင်မတ်နေသော လီးကို ကိုင်ကြည့်ပြီး
“ရောဂါထနေပြီပဲ ငါတံခါး သွားပိတ်လိုက်မယ်”
ဒေါ်သိန်းမှာ တံခါးပိတ်ပြန်လာပြီး
“ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ….”
သူမမှာ လီးကို ခဏကြည့်ကာ ရုတ်တရက် ပါးစပ်နဲ့ ကောက်ငုံလိုက်ပါတော့တယ်။ အောကားထဲ တွေ့ဖူးတဲ့ လီးစုပ်ခံရခြင်းကို ၁၈ နှစ် လူပျိုပေါက်စတစ်ယောက် အရသာတွေ့ကာ အကောင်းကြီးညကောင်းနေပါတော့တယ်။
“အီး အီး …ကောင်းလား ကောင်လေး ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်….”
ဒေါ်သိန်းမှာ လီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်ကာ လက်မှ ဂွင်းထုပေးပြီး ကျွန်တော်မှာ တွန့်တက်နေပါတော့တယ်။ ထို့နောက် လီးတစ်ခုလုံးကို ငုံကာ ပါးစပ်ဖြင့် အထက်အောက် ဆွဲစုပ်ပါတော့တယ်…
“ပြွတ် ပြွတ် အီး အီး ပြွတ် အအ ကောင်းတယ် အဒေါ် ပြွတ် အအအ… ဟဲ့ ဟဲ့ အမလေး….”
လရေများ မထိန်းနိုင်ဘဲ ဒေါ်သိန်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းမိပါတော့တယ်။ လရေများကို ပုဆိုးပေါ်ထွေးထုတ်ကာ…
“ဒါ ငါလျှော်ဖို့ ယူသွားပြီ နင်က အခုမှစလုပ်တော့မြန်တယ်။ ဒါကြောင့် ငါပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးတာ နင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေ လစ်ရင်နေကြမယ်….”
“ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းပဲ…”
“နောက်ဆို နင့်ကိုငါ့ဟာပါ ယက်ခိုင်းမယ်…အဲ့ကျမှမရွံနဲ့….”
“လုပ်မှာပါ….”
ဒေါ်သိန်းမှာ ရယ်ပြီး လျှော်စရာ အဝတ်တွေ ယူကာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ နေ့ခင်း ထမင်းစားအပြီး ဒေါ်သိန်း အဝတ်လျှော်တဲ့ နားသွားပြီး…
“လူလစ်ရင် အပြင်ထွက်ကြရင် လာခဲ့နော်…”
“အေးပါ သွား သွား….”
၂ နာရီလောက် ဒေါ်သိန်း အခန်းထဲ ဝင်လာပါတော့တယ်…
“ငါ့မှာလည်း သူခိုးကြနေတာပဲ လူ့အရိပ် အခြေကြည့်မှ….”
“ကျွန်တော်လည်း ကြည့်နေရတာပဲ…”
“အချိန်မရှိဘူးဟဲ့….လုပ်ကြမယ်….”
ဒီတခါ ထဘီရော အင်္ကျီရော ချွတ်ကာ .. ကုတင်ပေါ် တက်လာပါတော့တယ်… နို့ကြီးမှာ တွဲလောင်းကျနေကာ နို့သီးခေါင်းကြီးမှာ မဲတူးကာ ဂျိုင်းမှာလည်း အမွှေးများနှင့်
“ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ…. ကြည့်မနေနဲ့ အခုတော့ ရွဲ့သွားပြီ အရင်ကတော့ ငါ့ကို လိုးချင်နေကြတာအများကြီး…..”
“မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဒီလို ဘာမှမပါဘဲ အပြင်မှာ မမြင်ဖူးလို့ပါ…”
” လာ လိုးတော့…ခဏလာ …. နင့်လီး မျက်နှာနားတိုး ခဏလုပ်ပေးမယိ မပီးလိုက်နဲ့ဦး….”
လီးခဏ စုပ်ပေးကာ စလုပ်ခိုင်းပါတော့တယ်…
“ဝင်ပြီ ဝင်ပြီ ဆောင့်တော့…ဖြေးဖြေးလုပ်…”
“အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အ အ အ အ ကောင်းတယ် အဒေါ် နွေးနေတာပဲ အွတ် အွတ် အအ…”
“ခဏနားဦး နင်ပီးသွားမယ် နို့စို့ပေး…”
ကျွန်တော်မှာ နို့သီးခေါင်းမဲကြီးကို နို့စို့သလို စုပ်လိုက် အောကားထဲကလို လျှာထိပ်လေးနဲ့ယက်လိုက် နို့ကြီးကို မွှေလိုက်နဲ့….
“ခဏ အဖုတ်နံ ရူကြည့်မယ်…”
“ဟဲ့ ဟဲ့ ဘာနံရလဲ…”
“ဘယ်လိုကြီးလဲမသိ ညှိသလို အောင့်သလိုအနံကြီး….”
“နင်အမွှေးတွေနဲ့ အုပ်နေလို့ အဖုတ်ကို ဖြဲပြီး သေချာရူ”
“အင်း အနံက စူးရှရှ ယက်ကြည့်မယ်”
ကျွန်တော်မှာ သူ့အဖုတ်မှာ ပြဲနေသော အတွင်းသားထဲကို လျှာဖြင့် ဇာတ်ကားထဲကလို ယက်ပါတော့တယ်….
“အမလေး အယက်မခံတာကြာတော့ ကောင်းလိုက်တာ အစိကို ဆွဲစုပ်..”
“ပြွတ် ပြွတ် အစိကို ဆွဲစုပ်ကာ ဟဲ့ တော်တော့ ”
“အဒေါ် အဖုတ်အရသာက ခါးတတ်တတ်…”
“အဲ့ဒါစောက်ရည် ငါကတနေကုန် ချွေးပြန် အလုပ်လုပ်လေ ခုနကမှ ဆေးထားလို့ …. ဒါတောင် မိန်းကလေး ငယ်လေးတွေကတော့ ခုခေတ် ဆပ်ပြာတွေရှိတော့ မွှေးရင် မွှေးမှာပေါ့ ငါ့သိခဲ့တဲ့ ယောက်ျားတွေက ပြောတာ နံတာကြိုက်တာတဲ့.. လူအမျိုးမျိုးပါ ဒါမဲ့…လာ လိုးတော့..”
” တည့်တယ် ထိုး စတော့…”
“အွတ် အွတ် အဖုတ်အနံရထားလို့ လီးမှာအရင်ကထက်မာနေကာ ကျွန်တော်မှာ ဒေါ်သိန်း နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ် လက်မှာ နို့ကိုကိုင်ကာ တရပ်စပ် ဆောင့်ပါတော့တယ်…”
“အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ်အအအ အွတ် အွတ် အအအ ဖတ် ဖတ် ဖြွတ် ဖတ် ဘွတ် အအ ကောင်းတယ် လိုး အဲ့လိုဆောင့် သန်လာပြီ လိုးစမ်း…အအအွတ် …အား အားအား”
၁၀ မိနစ်ကျော်ခန့် ကောင်းလွန်းလို့ တရပ်စပ်လိုးဆောင့်ပြီး လီးမှာတုန်တက်ကာ လရေများ ပန်းထွက်နေပါတော့တယ်…
“ဟဲ့ ဟဲ့ အိပ်ရာတွေပေမယ် ထသုတ်…”
“မသုတ်နဲ့ ငါလုပ်ပေးမယ်”
လီးထိပ်ကိုလှန် လရေတွေပုဆိုးနဲ့ သုပ်ပေးကာ..
“တော်လာပြီ နောက်ကျ ကျွမ်းလာမှာ ငါသွားတော့မယ် နောက်ကျနေပြီ အပြန်ကားကြပ်တယ်….”
“ဟုတ်ကဲ့ စောင့်နေမယ်နောက်အပတ်…”
“အမလေး …. သွားပြီ သွားပြီ…”
……………………………………………………
“အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် လိုး လိုး ကောင်းလာပြီ တတ်လာပြီ လိုး.. ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ်”
နောက်အပတ် ဒေါ်သိန်းလာတော့ အဝတ်လျှော်လက်စ အိမ်ပေါ်တက်လာပြီး လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။
“လိုး ကောင်းတယ် အွတ် အွတ် မွှေ အဖုတ်ထဲ ငါပေါင်စိပြီး နင့်ဟာကို ညှစ်ပေးမယ် အား ကောင်းတယ်”
“ဒေါ်သိန်း အား ရပြီလား”
“ပြန်ဆောင့် ငါကုတင်ပေါ်က နေကားပေးမယ် နင်အောက်ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုး”
“အ အအ ဖတ် ဖတ် ပြွတ် အွတ် အအအ ….ဖွတ် ဖွတ်”
“ငါ့နို့ပေါ် တံတွေးထွေးချ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး နို့ကိုင်လုပ်”
“အင်း အင်း အင်း အအအ အွတ်”
လီးမှာ အဖုတ်ပြဲကြီးကို တရပ်စပ် ထိုးဆောင့်နေကာ … အဖုတ်အတွင်းသားနုများမှာ ရှုံပွနေကာ အရည်များ ကြမ်းပြင်မှာ ကြနေရင်း….
”အ အ အ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အွတ် အအအ အား….”
လရေများ အဖုတ်ထဲ အပြည့်ပန်းကာ ပြီးဆုံးသွားပါတော့တယ်…
…………………………………………………………..
“ပြွတ် ပြွတ် အား အား အား…”
နောက်အပတ် လူမလစ်သောကြောင့် အခန်းထဲ ဒေါ်သိန်းမှာ ချောင်ကွယ် လီးစုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
“အား အား အား အူး အူး ခေါင်းကိုကိုင် အမြန်လုပ်လိုက် အူး အူး အအ ပြွတ် ပြွတ် အား အား…….”
လရေများ ပါးစပ်မှ လျှံကျကာ…
“ရော့ ရော့ တစ်ရူး….”
“ဒေါ်သိန်း လူက မလစ်ဘူးဗျ ……”
“ဒီနေ့တော့ နားလိုက်လေဟယ်… အခုကျေနပ်ပြီမလား ထစ်ခနဲ ငါအစသွားလုပ်မိတာ မှားပြီလား မသိ ……”
“ဒေါ်သိန်း အိမ်လာခဲ့မယ်လေ….”
“မလုပ်ပါနဲ့ဟယ်….”
“လုပ်ပါဗျာ…”
“နင် ၂၀၃ စီးခဲ့ ( ) မှာ ဆင်း ကွမ်းယာဆိုင်ရှိတယ်။ လမ်းကြား ခဏလျှောက်လာ လယ်ကွင်း အစပ်မှာ ငါ့အိမ်ရှိတယ် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ၁၀ နာရီလောက် လာခဲ့”
“ဟုတ်ဟုတ် …”
“ဒါတွေချစ်တာ…”
“အပိုတွေ ….”
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ၂၀၃ မထသစီး ဒေါ်သိန်းလပြောထားသောလမ်းအတိုင်းသွားပြီး … စက်ရုံတွေတစ်ဖက် လယ်ကွင်းနား ခြံဝင်းနဲ့ တဲအိမ်လေးတွေ့ပြီး ၁၀ နှစ်အရွယ် ကလေးအရွယ်နှစ်ယောက် ဆော့ကစားနေသည်ကို တွေ့ရသောကြောင့်
“ညီလေး အဝတ်လျှော်တဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့ အိမ်လား ဒါ…”
“ဟုတ်တယ် ကိုကြီး…”
“စွပ်ကျယ် အနက် ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ ကလေးမှဖြေပြီး အမေ အမေ ဧည့်သည် …”
” အော် မောင်မောင်လာ ဒါ ငါ့ကလေးလေ….”
“သားလေး ရပြီ ဆော့နေ ….”
ကလေး ပြန်ထွက်သွားမှ
“လာ အိမ်ထဲ…”
“ခုနက ဒေါ်သိန်းကလေးလား…”
“အေး အငယ်ကောင်လေး….”
“ဖြစ်ပါ့မလား ဒေါ်သိန်း ယောက်ျားရော…”
“မူးပြီး အိပ်နေမှာပေါ့ ဘယ်လမ်းဘေးမှာလည်း မသိ…”
“ဘယ်အချိန် ပြန်လာမှာလဲ…”
“ထမင်းတော့ ပြန်လာစားတတ်တယ်…”
အချိန်မရှိဘူးဆိုတာ သိသောကြောင့် … နှစ်ယောက် သိုင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းကာ အဝတ်တွေ ချွတ်ပါတော့တယ်….
“ငါခဏ သွားဆေးလိုက်ဦးမယ်လေ..”
“ရတယ် မဆေးနဲ့တော့…”
ဒေါ်သိန်း ဘော်လီအနွမ်းကြီးကို ချွတ်ရင်း ပေါ်လာသော နို့အုံကြီးကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ ဂျိုင်း လည်ပင်း ဗိုက်ပါမကျန် အကုန်ယက်ပါတော့တယ်။
“အီး အီး….”
ဒေါ်သိန်းမှာလည်း ကျွန်တော့်ပုဆိုးကိုချွတ် လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးပါတော့တယ်… ခဏအကြာ နှစ်ယောက်တိုင်ပင် မထားဘဲ ဒေါ်သိန်းကို လှဲအိပ် ပြောင်းပြန်တက်ခွကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြန်အဖုတ်ယက် လီးစုပ်ပါတော့တယ်….
“ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ်…”
ဒေါ်သိန်းမှာ လီးထိပ်ကိုဆွဲစုပ်ကာ လက်က ဥများကို ကစားလိုက် ဖင်ပေါက်ကို လက်ထိပ်နဲ့ ပွတ်လိုက် လုပ်ရုံမက ကျွန်တော်လည်း အဖုတ် အမွှေးကြားထဲ နှာခေါင်းထိုးထည့်ကာ …. လျှာနဲ့ပြင်လိုက်ယက်လိုက် အုံတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်လိုက် ပြဲနေသော နှုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲကိုက်လိုက်နဲ့ နာရီဝက်ခန့် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အစွမ်းပြနေကြတော့တယ်…
“ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်…..”
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပလပ်”
ထို့နောက် ဒေါ်သိန်းလှဲနေရာမှ ပေါင်ကားပေးကာ လီးကို နေရာယူ၍ ထိုးထည့်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်ပါတော့တယ်…
“အု အု အု အား အအ အား ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် အအအ…”
အဖုတ်ထဲ အားရပါးရ ထိုးဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်လျှာများမှာ ရစ်ပတ်နေကာ
“အအအ အား အား အွတ် ကောင်းလား ကောင်းလား ကောင်းတယ် ကောင်း အ အား အွတ် …”
“ကုန်းလိုက်…”
ဖင်ကြီး ကုန်းပေးသောအခါ ပြူးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ထဲ မတ်တပ်ရပ် ခါးကုန်းကာ လီးကို ထိုးစိုက်ကာ အမုန်းလိုးပါတော့တယ်…. လိုးချက်များပြင်းထန်ကာ တဲမှာပင် လူပ်နေကာ…
“လိုးစမ်း လိုး … အွတ် အွတ် အအအ တဲပြိုပစေ လိုး အအအ အွတ် အအအ…ဖတ် ဖတ် …အအ…”
လီးကို စိုက်လိုးကာ လီးအထုတ် အဖုတ်မှ အသားနုများ ပေါ်ထွက်လာပြီး အရည်များစီးကျကာ ….
“အအအ အွတ် ဖတ် ဖတ် …..”
“အွတ် အွတ် အအ ကောင်းတယ် လိုး…..”
ထို့နောက် လီးကိုခဏထုတ် စောက်ရည်များ လရေများ ပေကျံနေသည်ကို ဒေါ်သိန်း ပါးစပ်နားတေ့ပေးကာ ပေးစုပ်ခိုင်းပြီး အနားယူပါတော့တယ်… ဒေါ်သိန်းမှာ လီးပတ်လည်ကို လျှာဖြင့်လျက်ကာ လီးဒစ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်း ပွတ်ကစားပေးကာ ကျွန်တော့်လည်း လက်ညှိုး လက်ခလယ် ၂ ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ထဲ အချက် ၅၀ ခန့် တစ်ရပ်စပ် နိုက်လိုးကာ ခဏရပ်ထားလိုက် ခဏနေ ၅၀ ခန့် ပြန်နိူက်လိုက်နဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်များ တရပ်စပ် ထွက်နေကာ ဒေါ်သိန်းမှာမော၍ ကော့တက်နေပါတော့တယ်….
ထို့နောက် ဒေါ်သိန်းခြေထောက်ကို ပုခုံးပေါ်တင် အဖုတ်ကိုတေ့ကာ အမုန်းလိုးပါတော့တယ်..
“အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အား သေပြီ ကောင်းတယ် အအအ အွတ် အွတ် အအအ …ဖတ် ကောင်း အအ အား အား…”
လရေများ ပန်းထွက်လာသောအခါ ခဏထပ်လျက်မှိန်းကာ … နှစ်ယောက်ပြောင်းပြန် ထပ်လျက် ပြန်အိပ်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပါတော့တယ်… လီးမှာ ပေနေသော အရည်များ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီး ဒေါ်သိန်း အဖုတ်အား လျှာဖြင့်ယက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးကာ
“ငါ့လင်လေး အတတ်မြန်တယ်…ကောင်းတယ်…”
“လိုးကောင်းလိုက်တာ…”
“မပြန်နဲ့ဦး… နေ့ခင်း ငါ့လင် ပြန်မလာရင် နောက်ကအပေါက် ပေးချမယ်…”
“အားမွေးထားမယ်….”
နေ့ခင်း ထမင်းစားပြီး ခဏမှေးနေကာ တစ်နာရီခွဲခန့်အရောက်
“ထတော့ ပြန် မလာဘူး…”
ဒေါ်သိန်းမှာ ခဏလှဲနေခိုင်းပြီး လီးကို ခဏစုပ်ပေးကာ…..
“နင့်လီး ဆီသုပ်လိုက်….”
“ဘာဆီတွေလဲ…”
“ဘာရှိမှာလဲ အုန်းဆီတွေ…”
“ရလို့လား….”
သူမ ဖင်ကိုပါ သုပ်လိုက်ကာ… ကုန်းပေးပြီး
“ထည့်ကြည့်…”
လီးကို တေ့ထိုးသောအခါ မဝင်ဘဲ..
“တံတွေး စွပ်ကြည့်လေ… အပေါက်ဝကိုရော … ဆီနဲနဲထပ်သုပ်…”
နည်းနည်းအားထည့် ထိုးကြည့်သောအခါ နည်းနည်း ဝင်သွားပြီ…
“နာတယ်ဟဲ့ ငါလျှော့ပေးမယ် နင်ထိုး…”
တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသောအခါ ဆက်မသွင်းဘဲ အချက် ၂၀ ခန့် ညှောင့်ပေးကာ…
“ထည့်တော့….နာတော့နာတယ်…”
“အွတ် အား လီးအကုန်ဝင်သွားမှ ခဏစိမ်ကာ….”
“ရပြီ လုပ် …”
“အွတ် အု အု ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အား နာတယ် အား နာ အအ ဖတ် ဖတ် လိုးလိုး ရတယ် အအ အား အား…”
ဥနှစ်လုံးမှာ အဖုတ်အုံကြီးကို ရိုက်ကာ… တစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့ မြည်နေရင်း… ဒေါ်သိန်းတော့မသိ ကျွန်တော့်မှာ ကြပ်သိပ်ကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေပါတော့တယ်….။
“အွတ် အု အု အွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် အု အု အအအ…”
ဖင်ထဲမှာ လီးကိုထုတ်ချိန် ပြန်ထုတ်ချက်..
“ဗွက် ဗွက် ဘွတ်ဘွတ် အအအ…”
ဒေါ်သိန်း အဖုတ်မှလည်း အရည်များ ထွက်နေကာ..
“ကောင်းလာပြီ လိုးစမ်း လိုးစမ်း အအအ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် …. ဘွတ် ကောင်း အအ အား အား…”
မခံနိုင်ဘဲ လရေများ ထွက်ချင်သောကြောင့် ထုတ်လိုက်ကာ ဒေါ်သိန်းကျောပေါ် ပန်းလိုက်ပါတော့တယ်…
“ဟူး ဟူး နာပေမယ့် နာကောင်းဟ…”
“ကျွန်တော်တော့ ကြပ်ပြီး ကြိုက်တယ်….”.
“နောက်လည်း ပေးလုပ်နော်…ဖင်ကို…”
“တခါတလေမှရမယ်…”
“ခဏနားပြီး ပြန်တော့မယ်နော်…”
“အေး ဒီအပတ်အလုပ်နားမယ် နင့်အိမ်မလာတော့ဘူး …”
“ငတ်ပြီပေါ့…”
“စားရတဲ့ကလေး ပိုငတ်ဒါပြောတာ…”
ထို့နောက် ၄ နာရီလောက် အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်….။
ထိုနေ့မှစ ဒေါ်သိန်းနဲ့အိမ်မှာ လူလစ်ရင်လုပ် သူ့အိမ်သို့သွား၍ ၂ ပတ်တခါ တစ်လတစ်ခါ လုပ်ဖြစ်ကာ တခါတလေ သူ့အိမ်တွင်ကလေးများ မလွတ်၍ မလုပ်ဖြစ်သည်များသာရှိ၍ အသက် ၁၈ နှစ် လူငယ်တစ်ယောက်ကို ပြုပြင်သင်ပြပေးသွားလေတော့တယ်….။
အသက် ၂၀ ကျော်ပြီး ဒေါ်သိန်းမှာလည်း စိတ်သာရှိ၍ အလုပ်ပင်ပန်းသော ဒဏ်များကြောင့် သိပ်မလုပ်ဖြစ်ကြတော့ဘဲ သူ့ယောက်ျား ဆုံးသွားပြီးနောက် သူတို့ရွာသို့ ပြောင်းသွားခဲ့ပါတော့တယ်….။
ပြီးပါပြီ
No comments:
Post a Comment