Sunday, May 21, 2023

ရမ္မက်ထန်တဲ့ ခင်ထားငယ် (စ/ဆုံး)

 ရမ္မက်ထန်တဲ့ ခင်ထားငယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ပေါင်တန်ကိုထမ်းတင်ထားသောကြောင့် ခင်ထားငယ်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုသည် ပြော့ပြော့ အိအိ ပုံ့ပုံ့ ကြီးဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလက်ဝါး တစ်ခု စီဖြင့် အုပ်ကာ ခပ်တင်း တင်းကိုင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ကိုင်ရာတွင် လက်ချောင်းများကို ဖင်သားနှစ်ခုအလယ်ရှိ အကွဲကြောင်းကို ကျကျနန ကိုင်မိစေရန် ပြုသည်။ ဖင်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါဖင်အကွဲကြောင်းကို ဆွဲဖြဲ သလို ဖြစ်သွားသည်။ 

လက်ညှိး နှစ်ချောင်းက စအိုနှင့်လက်နှစ်လုံးသာသာခန့် ဝေးသော နေရာတွင်ရှိသည်။ မင်းဇော်က ထိုလက်ညှိးများတွင်ဖိအားကို ပိုထည့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် စအိုဝလေးကိုမပြဲတပြဲ ဆွဲဖြဲ နေသည့် သဘောမျိုးဖြစ်သည်။ ထို့နောက်လီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် ညှောင့်လိုးလေး လိုးပေးလိုက်သည် . .. လီးကြီးက တိုးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက် ဖြစ်သည်နှင့်အမျှ အဖုတ်ထဲမှစောက်ရေမှာအပြင်သို့ လျှံ ထွက်ခါ ဖင်ခေါင်းတလျှောက် အောက်သို့ စီးကျသည်။ 

စီးကျလာသောစောက်ရေကြည်တို့သည် စအိုဝလေးကို ဖြတ်၍သွားရာ စအိုဝလေးမှာ အေးကနဲ နွေးကနဲဖြင့်ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။ ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ပေါက်မှာ အရိုင်းမဟုတ်..ဖင်အပျိုမဟုတ်..ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံ ထားရသော ဖင်ပေါက်ဖြစ်သည်။ သည်လိုစိုစို စွတ်စွတ်ဖြစ်လာသောအခါ ယားသလိုလိုနှင့် မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ ဖင်ခံခြင်သော စိတ်များတဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

ဤအချိန်မှာပင် မင်းဇော်သည် စောက်ရေကြည်များစီးကာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသောခင်ထားငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ၏ညာလက် ခလယ်ကို ဆတ်ကနဲသွင်းလိုက်သည်။ 

“ စွတ်..”

“အိုး..မာမီ..”

မင်းဇော်ကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးသွင်းရာတွင် ညှင်သာသလောက်၊ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ထိုး သွင်းရာတွင်တော့ အတော်ကြမ်းသည်။ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလုံးကို တစ်ချက်ထည်းနှင့် အဆုံးဝင်အောင် တအားထိုးသွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လီးချောင်းကြီးများ တအားထိုးသွင်းကာ လိုးတာကိုပင်ခံဖူးပြီးသော ဖင်ခေါင်းပေါက်ဖြစ်သည့်အတွက် လက်ခလယ်ကိုတော့ အရေးမလုပ်ပါ၊ ထိုးထဲ့လိုက်ရာတွင် လျှောကနဲဝင်သွားသည်။ သို့သော် မင်းဇော်က လက်ခလယ်ကို သည်အတိုင်းအဖြောင့်ထိုးသွင်းခြင်းမဟုတ်ဘဲ.. ခပ်ကောက် ကောက်လေး ပြုကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည့်အတွက် အထိအတွေ့ကတော့ တမူထူးသည်။ ဆန်းသည် ..ကောင်းတာလဲကောင်းသည်။ 

ဖင်လိုးတာကိုခံဖူးသော ခင်ထားငယ်မှာ ( သူမသည် ဖင်လိုးတာကို ခံဘူးယုံသာမက ဖင်ပေါက် စေါက်ဖုတ် ပါးစပ်ပေါက်တို့တွင် လီးသုံးချောင်းတစ်ပြိုင်ထဲ ထိုးသွင်းလိုးတာကိုခံဘူးသည်။) ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လက်ချောင်း ထိုးသွင်းတာ ခံရယုံမျှနှင့်ရင်ထဲဖိုမောလှိုက်သွားရသည်။မင်းဇော်သည် ကာမမှု၌တစ်ကယ်ကျွမ်းကျင်သူဖြစ်ကြောင်းကို ခင်ထားငယ်ဝန်ခံပါသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်ကို စတင်၍ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်။

ထိုသို့လိုးရာတွင် စေါက်ဖုတ်ထဲရှိ လီးနှင့် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းထားသော လက်ခလယ်တို့ကို အချိန် ကိုက်လှုပ်ရှားပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့်လိုးကာ ဖင်ပေါက်ကိုလက်ခလယ်ဖြင့် လိုးခြင်း ဖြစ်သည်။သည်လို လီးနှင့်လက်ခလယ် ပြိုင်တူလိုလို လိုးခြင်းသည် ခင်ထားငယ်ကို အပြတ်ခိုက်သွား စေသည်။ 

ခင်ထားငယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံး လူးလူး လွန့်လွန့် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ မင်းဇော်သည် တစ်ချင်ခြင်းမှန်မှန်ဆောင့်သည် ထိုဆောင့်ချက်တိုင်းတွင် အားအပြည့်ပါလျက် လီးအဝင် နက်ကာ ထိမိလှပေသောကြောင့် တစ်ချက်ဆို ဆိုသလောက်ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် ကော့ပျံသွားလေသည်၊ စအိုပေါက်ထဲသို့ လည်း လက်ခလယ်ကိုအဆုံးသွင်းလိုက် ကျွတ်လုလု ဆွဲထုတ်လိုက် အားဖြင့် ဆပ်ကနဲပြန် ဆောင့်ထိုးလိုက်လုပ်ပေးသည်။ 

“ ဘွတ်..ချစ် ..ဘွတ်..အင့် “

“ဘွတ်..ဘွတ်..စွပ်..ဗျစ်.ပြွတ် ”

 “အား ..အောင်မယ်လေး ကောင်းလိုက်တာရှင် ”

ခင်ထားငယ် ရမက်ပြင်းလာသည် သူမသည် ရမက်စိတ်ပြင်းထန်ပြီး နှာထလာလျင်ရင်သားအစုံကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတာကို အရမ်းခံချင်သည်။ယခုမင်းဇော် ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဖင်ကို လိုးဆော်နေပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ဘေးနားကိုထောက်ကာ အားပြုထားရပေရာ နို့ကိုဆွဲရန်လက်အပိုမရှိဘဲဖြစ်နေသည်။ နို့အုံနှစ်ခုကို စုံကိုင်ကာဆွဲနိုင်ရန် ဖင်ပေါက်ကိုလိုးနေသည့်လက်ခလယ်ကိုလွှတ်ရ ပေမည်။ 

ထိုသို့လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးကာလိုးပေးနေသည်ကလည်း ခံလို့ကောင်းလှပေရာ ထိုအရသာကိုလည်း မပျက်စေလို..၊ထောက်ကာ အားပြုထားသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရင်သားနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ဆုပ်နယ် ပေးခိုင်း လျင် ကောင်းမည်လားဟု စဉ်းစားမိသေးသည်။ 

သို့ရာတွင် ဤသို့လုပ်ပါကအားပြုထောက် ထားမှုပျက်ကာ ဆောင့်ချက်အားလျော့ပြီး လီးအဝင် သိတ်မနက်ရှိုင်းမထိရောက်တော့ဘဲ အရသာ ပျက်သွားမှာ ကို ခင်ထားငယ်ရိပ်စားမိသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ထားငယ်သည် မိမိ၏နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို မိမိလက်များဖြင့် ပြန်၍တအားဆုပ်နယ်ကာ တဟင်း ဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်နေသည်။ မျက်လုံးပင်ကောင်းစွာ မဖွင့်နိုင်တော့ပေ..။ ဒါကိုမြင်ရတော့ မင်းဇော်မှာလည်း တမျိုးတစ်ဖုံစိတ်ပို၍လှုပ်ရှားလာသည်။

ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်များကို မြန်ပေးလိုက်သည်။တစ်ချင်ခြင်းမှန်မှန်ဆောင့်လိုးမနေတော့ ၊ ဆက်တိုက် စက်သေနတ်ပစ်သည့်နယ်တရကြမ်းဆောင့်လိုးသည်။ လက်ခလယ်ကိုလည်း ဖင်ပေါက် ထဲသို့ မြန်ဆန်စွာထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်သည်။လီးနှင့်လက်ချောင်းထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းသည်၊ လိုးနေသူမင်းဇော်နှင့် အလိုးခံနေသူခင်ထားငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး၏ သွေးသားများ ဆူဝေလာသည်။ မင်းဇော်က လီးနှင့်လက်ခလယ် တို့ကို အားအင်အပြည့်ဖြင့် ထိုးဆောင့်ဖိသွင်းလိုက်လေတိုင်း ခင်ထားငယ်သည် ။

စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ခေါင်းထဲသို့ဝင်လာသည့် လီးတန်နှင့် လက်ချောင်းတို့ကို ဆီး၍ဆီး၍ ညှပ်ပေးညှစ်ပေး စုပ်ယူ ပေးနေသည်။ စေါက်ဖုတ်အတွင်းသားနှင့် ဖင်ခေါင်း ကြွက်သားများကိုကောင်းကောင်းကြီး အလုပ် ပေး နေသည်။ မင်းဇော်က ပို၍ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ ပို၍ကြမ်းကြမ်း လိုးသည်ညှောင့်သည်..ခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်၏ လိုးချက်ဆောင့်ချက်များနှင့်အပြိုင် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကာ ပင့်ကာ ခါးကလေးနွဲ့ကာ ယမ်းကာနှင့် အပြတ်ကိုခံယူသည် အောက်ပေးကောင်းကောင်းပေးည် စေါက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲနေပြီမို့ အသံများက တဘွတ်ဘွတ်မြည်နေသည်။

ခင်ထားငယ်သည် ကောင်းလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ ပါးစပ်မှ

“အား..အား.. ဟင့်..မြန်မြန်နဲ့ ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးပါ ..ဆောင့်ဆောင့် …အား..”

ခင်ထားငယ်က အာသာငန်းငန်းပင်တောင်းဆိုသည် ပြောဆိုပုံသည် အငမ်းမရဖြစ်သော်လည်း ရမက်ဇော ဟုန်အလွန်အမင်းထက်သန်နေသည်မို့ စကားသံကတော့တုန်တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်မှာလည်း လရေကပန်းခါနီးပြီမို့ အရမ်းကိုဆောင့်လိုးနေသည်။  မင်းဇော် ကိုယ်တိုင် လည်း မိမိနည်းတူ ကာမအရသာကိုခံစားနေရကြောင်း ခင်ထားငယ်က သိရှိနေလေသည်။ သည်လိုသာဆိုပါကမိမိတို့နှစ်ယောက်ပြိုင်တူပြီးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်းခင်ထား ငယ်က ရိပ်မိကာ ဝမ်းသာကျေနပ်လျက်ရှိသည်။ခင်ထားငယ်အဖို့ ကာမစပ်ရှက်ခြင်းသည် ( စေါက်ဖုတ် ၊ ဖင်၊ ပါးစပ်၊ နို့အုံကြား ) ဘာမျှမဆန်းပါ သို့သော် ယခုကဲ့သို့ ကာမစိတ် အရမ်းကိုတက်ကြွကာ အငမ်းမရဖြစ်နေတာမျိုး၊အရသာထူးကဲကာ ဇိမ်ရှိတာ မျိုး မကြုံဘူးပါ။ 

ယခုလည်း ကာမမရသာ၏အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ကာ ပြီးတော့မည်မို့ ခင်ထားငယ် တစ်ကိုယ်လုံးရှိကြွက်သားများ အကြောအချင်များသည် တင်းကြွလာသည် စေါက်ဖုတ်ထဲမှလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်တက်နေသည်။

“ အာ.အား..ဟး…ထွက်ကုန်ပြီ.ကိုဇော်ရေ..ကောင်းလိုက်တာရှင် အောင်မယ်လေး. ကောင်းလိုက်တာ..” 

ခင်ထားငယ်က ပါးစပ်မှ . အီး ရွတ် မြည်တမ်းရင်းထွန့်ထွန့် လူးလျက် ကော့ပျံနေသည်။ သူမ ၏စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စီးထွက်လာသောစေါက်ဖုတ်အရေများကလည်း မင်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပူနွေးသွားစေသည်။ စေါက်ဖုတ်၏ အတွင်းသားများကိုလည်း စူပွ စူပွလုပ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့်လီးတန်ကြီးကိုဖြစ်ညှစ်နေသလို ဖင်ခေါင်း သည်လည်း တာဝန်ကျေစွာ ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်ဖြင့်လက်ခလယ်ကို စုပ်ယူလျက်ရှိသည်။ မင်းဇော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း အရမ်းကို စိတ်ထနေသည့်အပြင် ခင်ထား၏ စောက်ဖုတ်ညှစ်အား မှာလည်း ကောင်းလှသည်ဖြစ်ရာ ဘယ်လိုမှထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘဲလရေတွေ ကို ခင်ထားငယ်၏ စေါက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အားကုန် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

“ ကိုဇော့် လရေတွေ ပန်းလိုက်ပြီ..ထားရေ့..ရော့..အား..အား..”

မင်းဇော်က အံကြိတ်ကာပြော ရင်းတဆပ်ဆပ်တုန်တက်နေလေသည်။ လုံးကျစ်သော ဖင်သားနှစ်ခုကလည်း တွန့်ခါနေသည် ခေါင်းလည်းပေါ့သွား၏။ သူ့လီးထိပ်မှ လရေများသည် ပြစ်ကနဲ..ပြစ်ကနဲ..ခပ်ပြင်းပြင်းကို ပန်းထွက်သွားသည်။ ပန်းထွက်အားက အတော့ကိုပြင်းထန်သည်စေါက်ခေါင်း၏ နက်ရှိုင်းလှသည့် အတွင်းပိုင်းရှ ိ အသားနုနုလေးများတိုင်အောင်ပင် သုတ်ရေတို့တိုးဝင်ရောက်ရှိ သွားသည်။ ထိုနေရာများအထိ မည်သည့်ယောက်ျားသား၏ လရေမျှရောက်ခြင်းမရှိသေးးပါ။ 

ခင်ထားငယ် ၏ သွေးသားများအဖို့ ထူးကဲလေသော အရာသာ အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ရပ်ပင်ဖြစ်တော့ သည်။ မင်းဇော်သည် သုတ်ရေပန်းထွက်လျက်ရှိသော လီးတန်ကြီးကို ခင်ထားငယ်၏ စေါက်ဖုတ် အတွင်း အဆုံးတိုင်အောင်ပင် ဖိကပ်ထိုးသွင်းထားလျက် ခင်ထားငယ်ကိုယ်ပေါ်တွင်ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ရင်း ဇိမ်ခံနေသည်။ ခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်၏လီးကို အားရပါးရစေါက်ဖုတ်ကြွက်သားများဖြင့်ညှစ်ထားသလို ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း မင်းဇော်ကိုအားကုန်ညှပ်ထား လိုက်ကာ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ..ကိုဇော်ရယ် ..နောက်ကို ဒီလိုမျိုးလိုးပေးရမယ်နော်..ဒါဘဲ”

“ ကိုဇော်လည်းကောင်းလိုက်တာ..ထားရယ် ..ထားအဖုတ်ကအရမ်းကိုကောင်းပါလားကွာ ဒီအဖုတ် ထဲမှာထုတ်ပေးလိုက်တဲ့ လရေမျိုး တစ်ခါမှမပန်းထုတ်ပေးခဲ့ ဖူးဘူး..သိတ်ကောင်းတယ် ကွာ..အရမ်းကိုဘဲ..”

သုတ်ရေတွေပန်းထည့်ရင်း မင်းဇော်ကတဖွဖွပြောနေသည်။ သည့်နောက်တော့ နှစ်ယောက် သား ထပ်လျက်သား မှိန်းနေကြသည်..လူတွေကသာမှိန်းနေကြသည် လီးနှင့်စေါက်ဖုတ် ကမူ မှိန်းမ နေကြပါ အဆောင့် အလိုး အကော့အပင့်သာ ရပ်သွားသော်လည်းအရှိန်မသေနိုင်သေးဘဲ မင်းဇော်က လီးကို ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲလုပ် ပေးလျက်ရှိသလိုခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်နှင့်အတူ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေးဘဲ စေါက်ဖုတ်ကြွက်သားများနှင့် တောင်နေဆဲလီးကို မှန်မှန် ညှစ်ပေးလျက် ရှိသည်။ ပါးစပ်မှလဲ..

 “ အရမ်းကိုကောင်းတာဘဲ ကိုဇော်ရယ် နောက် တစ်ခါလိုးရင်..စေါက်ဖုတ်တင်မကဘူး ဖင်ကိုပါလိုးပေးပါနော်..ထားဖင်ခံချင်တယ်ကွယ် ”

 “ထားနဲ့လိုးရတာ သိတ်ကိုကောင်းတယ်ကွာ..စိတ်ချထားရေ..ကိုကလည်းထားဖင်ကိုကိုယ့်လီးအဆုံး သွင်းပြီးလိုးချင်တယ်ကွာ..”

အတန်ကြာအောင်မှိန်းနေပြီး အသက်ရှူမှန်လာသောအခါမင်းဇော်က ခင်ထားငယ် ၏ညာဖက် ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ တကယ်မြတ်နိုးမှုနှင့်နမ်းသည့်အနမ်းမို့ခင်ထားငယ်၏ ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သွားလေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်အပေါ်မှ ဘေးသို့လှိမ်းဆင်းလိုက်သည် ယခုထက်တိုင်ပင်မာန်မကျချင်သေးသော လီးက ခင်ထားငယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖွတ်ကနဲမြည်ကာကျွတ်သွားသည်။ 

ခင်ထားငယ်၏ ရင်ထဲတွင်လည်း လီးကျွတ်သွား၍စေါက်ဖုတ်အတွင်း၌ ချောင်သွားကာ ရင်ထဲတွင်လည်း ဟာသွားသည်။ လရေများစီးကျလျက်ရှိသော မိမိ၏စေါက်ဖုတ်ကိုလည်း မင်းဇော်က အဝတ်တစ်ခုနှင့် ယုယစွာသုတ်လိုက်သည် အရေးထဲအဝတ်စကစေါက်စေ့ကို ပွတ်မိလိုက်၍ ကြက်သီးများဖြန်းဖြန်းထသွားရသေးသည်။

“ကျန်နေသေးတဲ့ ထားရဲ့ အတိတ်ကအဖြစ်ဆိုးတွေကို နားထောင်ချင်သေးလားကိုဇော်..”

 “ကျော်ကျော်မိုးတို့ လူသိုက်က ထားကို အတင်းဝိုင်းပြီး လုပ့်ခဲ့တဲ့အပြင်အခြားအဖြစ်ဆိုးတွေ ကြုံ ရသေးလို့လား..”

 “ အင်း..ကြုံရသေးတယ် သိတ်ကိုဆိုးဝါးလှတဲ့ အဖြစ်တွေပါဘဲ ကိုဇော်ရယ်..”

ခင်ထားငယ်ကပြောရင်း မျက်နှာကလေးညိုးကျသွားသည်။ မင်းဇော်က ခင်ထားငယ်ကို သိုင်းဖက်ထားသည်။စိတ်မကောင်းစရာကတော့ အမှန်ဘဲ ကိုဇော် ဒါပေမဲ့ ထားပြောပြပါမယ်၊ ဒီလို ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကြင်နာတဲ့လူတစ်ယောက်ဆီမှာ ဖွင့်ထုတ်ပြောပြချင် တာကြာပါပြီ..၊ ထားရဲ့ပထွေးက ထားအပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ယုတ်မာခဲ့တယ်ဆိုတာပြောပြပါမယ်။””

“ ထားရဲ့ ပထွေးကထားကို ဟို..ဟို..”

“ ဟုတ်တယ် သူကလည်း ထားကို ဗျင်း ကျင့်ခဲ့သေးတယ် ကျင့်တာမှ ရိုးရိုးတန်းတန်း တောင်မဟုတ်ဘူး”

ခင်ထားငယ်က သူ့ကို ပထွေးဖြစ်သူ ဦးကျော်မိုးက ရက်စက်စွာပြုကျင့်ခဲ့ပုံကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြန်ပြော ပြလေတော့သည်…။ဦးကျော်မိုးသည်ကား ခင်ထားငယ်၏ ပထွေးဖြစ်သည်။ ခင်ထားငယ်မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင် ဖြစ်ကာ အတူတူနေကြသည်။ ထိုညက မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ထားလည်းအိမ်တွင်မရှိပေ။ 

ဦးကျော်မိုးသည် အရက်သောက် တတ်သူဖြစ်ပြီးအရက်မူးလာပါက သွေးဆိုးတတ်သည်။ ထိုသို့အရက်မူးလာလျင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ထားကိုလူမဆန်စွာ လိုးတတ်သည်ကိုလည်း ခင်ထားငယ်သိသည် ။ အခန်းချင်းက ကပ်ရက်ဆိုတော့ အသံများက အကုန် ကြားနေရသည် ။ တခါတုန်းက ညဖက်ခင်ထားငယ် တစ်ယောက်တရေးနိုးစဉ်မှာ တစ်ဖက်ခန်းမှ တိုးတိုးတိုးတိုး နှင့်အသံများကြားရ၍ နားထောင်ကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ပထွေးဖြစ်သူတို့ လိုးနေကြောင်းသိရသည်။

စူးစမ်းလိုသည့်စိတ်ကြောင့် ချောင်းကြည့် မိရာ .. မိခင်ဖြစ်သူကိုလေးဘက်ထောက်ပြီး နောက်မှ ဖင်ကို ၆ လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါကတည်းက မိန်းမတွေအတွက် ခံစရာသည်စောက်ဖုတ်သာ မက ဖင်လည်းခံလို့ ရကြောင်း လီးကိုလည်း စုပ်ကြကြောင်းကို သိလိုက်ရသည်။ 

ယခုညတွင် မိခင်ဖြစ်သူက အပြင်သို့သွားနေပြီး ဦးစောမိုးသည် အရက်များမူးနေသည်။ခင်ထားငယ်လည်း အခန်းထဲတွင် ဝင်၍ဂျက်ချထားလိုက်သည်။ ထိုသို့တံခါးပိတ်ဂျက်ချပြီးချိန်မှာပင် ဦးကျော်မိုး အခန်းရှေ့သို့ ရောက် လာသည်။ 

“ ဟေ့ ငယ်ငယ် တံခါးဖွင့်စမ်း ငါ့သားပြောပြထားတဲ့ နင့်အကြောင်းတွေနဲ့ပါတ်သက်ပြီး ပြောစရာရှိတယ် ငါနင်နဲ့ စကားနဲနဲပြောချင်တယ်..” 

“ ဟင့်အင်း အန်ကယ် အရက်မူးနေတယ် ဒီလိုမူးနေတုန်း ငယ်ငယ်စကားမပြောချင်ဘူး”

“ တောက် ခွေးကောင်မလေး စေါက်စကားမရှည်နဲ့ ..တံခါးကိုဖွင့်စမ်း မဖွင့်ရင် ငါအတင်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာ မှာနော် ” 

“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မဖွင့်ဘူး မဖွင့်ဘူး ”

ခင်ထားငယ်သည် အိပ်ယာပေါ်တွင်ကြောက်လန့်စွာ ကုတ်ကုတ်ကလေး နေရင်းအသံကုန် ပြန်အော်သည် ကြေက်စိတ်ဖြင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်နေသည်။ သူမသည် ရာဂကြွယ်ဝကာ နှာကြီး သွေးဆူသော မိန်းမစားမျိုးဖြစ်ရာ တနည်းနည်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားမိ သည်နှင့် ရမက်ဇော နိုးကြားလာမြဲဖြစ်သည်။ ယခုလည်း အလွန်ကြောက့်လန့် တုန်လှုပ် နေရာ ကြောက်စိတ်နှင့် ယှဉ်သည့် ရမက်ဇော နိုးကြားမှုဖြစ်နေသည်။ ခင်ထားငယ်၏စေါက်ဖုတ်သည် တိုး၍တိုး၍ဖေါင်းကြွနေသည်။

နို့သီးခေါင်းများထောင်ထလာသည်။ သည်ကြားထဲ ညဖက်မိမိအိပ်ခန်းထဲတွင် ရှိနေချိန်မို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထား ဘလောက်အင်္ကျီနှင့် တက်ထရွန်ထမီ တပါတ်နွမ်းကိုသာတစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထားသည်။ ဘလောက်အင်္ကျီမှာ အဟောင်းဖြစ်ကာ ယခုကိုယ်လုံးနှင့် အတော်ကိုကျပ်နေသည်။အသားကပ် အခြေ အနေနီးပါးဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ပါးလှပ်ခြင်းမရှိသော်လည်းပြောင်းအိသော အလပ်စတစ်သားဆိုတော့ မို့ဝန်း သောရင်သားဆိုင်တို့ကို သည်အတိုင်းမြင်နေရသည်။ 

အထူးသဖြင့် နို့သီးခေါင်းများက ချွန်ကော့ကာ ထောင်တက်နေပုံက အပြတ်ကိုပီပြင်နေသည်။ (ကျော်ကျော်မိုးတို့ လူသိုက်ဆွဲကိုင် စို့ထားပြီးပြီမို့ခင်ထားငယ်၏ရင်သားများ သည် အထူးပင် ဖွံဖြိုးကြီးထွားကာ နို့သီးခေါင်းများကလည်း ရှည်နေပါသည်။) ဦးစောမိုးသည် စိတ်ကြမ်းကိုယ်ကြမ်းဖြစ်နေပါသည်။ အရက်မူးလျင်သွေးဆိုးတတ်သည်။ယခု ဦးစောမိုး အရက်အတော်ကလေး မူးနေသည်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျင် ဦးစောမိုးသည်ခင်ထားငယ် ကို တပ်မက်နေသည်။ 

ယခုကျော်ကျော်မိုးတို့တစ်သိုက်က ခင်ထားငယ်ကို ဝိုင်းလိုးခဲ့ကြပြီး လီးကိုလည်းစုပ်ခိုင်း ခဲ့ကြပြီး ဖြစ်သည် ဟုသိရသောအခါ ဦိးစောမိုး၏စိတ်တွင် အရမ်းကိုမနာလိုဖြစ်နေသည်။ သည်ကြားထဲ အရက်ကလည်း မူးနေသည် ဖြစ်ရာ ပို၍ဆိုးနေသည်။ ထို့ပြင်ခင်ထားငယ်ကလည်း တံခါးကို အတွင်းက ပိတ်ထားသဖြင့်ဦိးစောမိုး၏ကြမ်း ကြမ်းရမ်းရမ်းလုပ်ချင်သော ဗီဇကို နှိုးဆွ ပေးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ သည်။ 

ဦးစောမိုးသည် ပိတ်ထားသော တံခါးကို ကိုယ်လုံးနှင့်တိုက်ဖွင့်သည် အရပ်က ခြောက်ပေ ကျော်ပြီး ထွားကြိုင်းတောင့်တင်းပြီး အားအင်လည်းကြီးမားသန်စွမ်းလှသည်။ပုခေါင်းစောင်းနှင့် တိုက်ပြစ်လိုက်ရာ တစ်ချက်ထည်းနှင့် အခန်းတံခါးဂျက် ပွင့်ထွက်သွားစေသည်။

တံခါးလည်း ဝုန်းကနဲ ပွင့်သွားသည်။ သည်လိုတံခါးကို အတင်း တွန်းဖွင့်နိုင်သည့်အတွက် ဦးစောမိုး၏ ကြမ်းချင်ရမ်းချင် စိတ်များသည်ပို၍ဒီဂရီမြင့်တက်လာသည်။ အရက်ရှိန်က လည်းရှိနေသေးရာ၊ ထိုစိတ်များကိုထိန်းချုပ်နိုင်သည့်အသိစိတ်ကလည်း အလွန်ကိုအားနည်းလျက်ရှိသည်။ ဦးစောမိုးသည် သွေးညှီနံကရသည့် ငမန်းလိုမျိုုးဖြစ်နေသည်။ 

တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အထူးသဖြင့် ဆန့် ကျင်ဖက်လိင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို အတင်းအကြမ်းပတမ်းပြုချင်သည့်စိတ်များက တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်၍နေသည်။ တံခါးပွင့်သွားပြီးနောက် ဦးစောမျိုးသည် အခန်းထဲသို့ လွှားကနဲ ဝင်ရောက်လိုက်သည်။အရက်မူးနေသည့်အပြင် စိတ်လည်းအရမ်းခက်ထန်နေသည်မို့ ဦးစောမိုး၏ မျက်နှာကြီးကတင်းမာခက်ထန်နေကာ မျက်ထောင့်နီကြီးဖြင့် တကယ့်ဘီလူးသရဲစီးသလိုဖြစ်နေသည်၊ နဂိုကမှအကြောက်ကြီးကြောက်နေရှာသူ ခင်ထားငယ်မှာ အခန်းထဲ ခုန်ဝင်ရောက်ရှိလာသောဦးစောမျိုးကိုတွေ့လိုက်သောအခါ လိပ်ပြာလွင့်မတတ်ဖြစ်ကာ ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်သည်။ 

“ အား..အား..”

သူတို့အိမ်ရှိရာနေရာသည် လူသူအရောက်အပေါက် အလွန်နည်းပါးကာ အိမ်နီးနားချင်း များကလည်း အလှမ်း ဝေးလှသည်ဖြစ်ရာ ခင်ထားငယ်အော်သံကို မည်သူမျှမကြားနိုင်ပေ။ ခင်ထားငယ် အဖို့မှာလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသော တဏှာရမက်စိတ်သည်လည်း တဟုန်ထိုး အခေါင်အဖျားသို့ရောက်ရှိသွားသည်။စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရေများ ယိုစီးကျနေ သည်မှာလည်း စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေယုံသာမက ဖင်ကြားဖင်၀ မှတစ်ဆင့် ထမီကိုပါစိုနေပေပြီ

 “ကိုင်း နင်နဲ့ ကျော်ကျော်မိုး ဘာတွေဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ ငါ့ကိုပြောပြစမ်း… ”

 “ သူတို့က ငယ်ငယ့်ကို ဝိုင်းပြီးဗျင်း ကျင့်ကြတာပါ။ ပြီးတော့လီးစုပ်ခိုင်းလို့လဲ စုပ်ပေး ရပါသေးတယ် ”

ဦးစောမိုးက ကျားဟိန်းသံကြီးနှင့်မေးလိုက်ရာ ခင်ထားငယ်ကလည်း အလန့်တကြားပင် ပြန်ဖြေလိုက်၏ သူမ ပြောသည့်စကားများသည် အမှန်အတိုင်းသာဖြစ်သည်။ မှန်လွန်းသည့်အတွက် တိတိကျကျ နှင့် တစ်တစ်ခွခွ စကားးလုံးများပါသွားသည်။ သည်လိုစကားအသုံးအနှုံးမျိုးကို အမျိုးသမီးတွေ ရင့်ရင့်သီးသီးပြောလေ့မရှိကြပါ အထူးသဖြင့် ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက်ရှေ့တွင်ပြောလေ့မရှိကြပါ။ 

ခင်ထားငယ်မှာလည်း သည်လောက်အထိ နှုတ်ရဲလျှာရဲ ရှိသူမဟုတ်ပါ ။ သည်လို တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုလိုက်မှုသည်၊ ခင်ထားငယ်အပေါ် ဦးစောမိုး အနေဖြင့်မကောင်းပိုမြင်သွား သည်။ ကမြင်းကြောဆွဲကာ နန့်ကြောဆွဲလိုသည့် မိန်းခလေးမို့သာ ၈ သည်လို တစ်တစ်ခွခွနှင့် ရုန်းရမ်း ကြမ်းတမ်း သော စကားမျိုး ဖြင့်ပြောဆိုခြင်းဖြစ်မည်ဟုဦးစောမိုးက တွေးလေတော့သည်။

ဦးစောမိုးသည် ဒေါသနှင့် တဏှာရောင်ထနေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် ခင်ထားငယ်ကို ကြည့်လိုက်သည် ထိုသို့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ခင်ထားငယ်၏ ရင်သားများကိုလည်းမြင်လိုက်သည်။ အလွန် ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်ကာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားနေချိန်မို့ ခင်ထားငယ်၏ အသက်ရှူသံများက ပြင်းထန်နေသည်။ ရင်ဘတ်သည် မို့တက်လာလိုက် နိမ့်ကျသွားလိုက်နှင့် နိမ့်မြင့် လှုပ်ရှား လျက်ရှိ သည်။

ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေသော ဘလောက်အင်္ကျီ တစ်ထပ်တည်းသာ ရှိနေသည်မို့ …တက်လာလိုက်ကျသွားလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေသောရင်သားကြီးနှစ်ခုနှင့် ချွန်ကော့ တက်ကာ အင်္ကျီသားကိုပင် ထိုးဖေါက်လုဖြစ်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးများက ဦးစောမိုးကိုကို မြှူဆွယ် နေကြ သည်။ ဦးစောမိုး၏မျက်လုံးများက ရင်သားဆိုင်များပေါ်သို့ကျရောက်လျက်ရှိသည်။ ကျွတ်ထွက်မတတ် ကို စူးစူးစိုက် စိုက်ကြီးကြည့်နေသည်။ ခင်ထားငယ်သည် ဘရာစီယာကိုပင် ဝတ်ထားခြင်းမရှိကြောင်းကို ဦးစောမိုးသိလိုက်၏။ ဒေါသရောင်ပေါက်နေသော မျက်လုံးများသည် ရမက်ခိုးများ ပြည့်လျှံလာသည်။ ဒေါသစိတ်နေရာတွင် ရမက်စိတ်သည် ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲ ရောက်ရှိလာသည်။ 

“ အန်ကယ့်ကိုတောင် သူ့အလိုလိုက်အောင် ကြံဖန်ပြီး ကျုံးသွင်းလိမ့်ဦးမယ် လို့ကျွန်တော် ထင်တယ် ”

ကျော်ကျော်မိုး၏စကားများကို ဦးစောမိုးပြန်လည် ကြားယောင်လာသည်။မိမိကိုမြှူဆွယ်လျက် သူမအလို ကျဖြစ်စေလျက် အပိုင်ကိုင်လာနိုင်အောင် ခင်ထားငယ်ကဘရာစီယာပင်မဝတ်ဘဲ ရင်သားစိုင်များကို ပကတိ အတိုင်းနီးပါး ပေါ်တင်ကြီးဖြစ်နေစေမည့်အခြေအနေ ဖန်တည်း ထားခြင်း ဖြစ်မည် ဟု ဦးစောမိုးက ထင်မိ၏။ 

“ အင်း..ဒီချာတိတ်မ..ငယ်သာငယ်တယ် အလာကြီးပါလား ၊မအေ့သွေး အပြည့်ရှိနေတယ် ” 

ဦးစော မိုးသည် ဒေါ်ခင်ထားကို အတိအလင်းမဟုတ်ဘဲ တိတ်တိတ်ပုန်းသိမ်းပိုက် ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ထား မည်သို့ရာဂကြွယ်ကာ အလိုရမက်ပြင်းပြထက်သန်သည်ကို ဦးစောမိုး ကောင်းကောင်းကြီး သိသည်။ 

“ ငါ့ကိုလိုရာ ကျုံးသွင်းပြီး လိုရာခိုင်းမလို့ ..ဟင်း ကျော်ကျော်မိုးကိုဘဲ ရမယ် ငါ့ကိုဘယ်ရမလဲ သူ့ကိုတောင် ငါက အပြတ်လိမ့်နေအောင် လိုးပြစ်လိုက် ဦးမယ် ။ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ ” 

အရက်လည်းမူးနေရာ ဦးစောမိုးသည် သိတ်ပြီးကျိုးကြောင်းဆင်ချင်ကာ မစဉ်းစားနိုင်တော့ အရက်မူးနေ သူတို့ထုံးစံ ရမက်စိတ်ကလည်း ပြင်းပြနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်လိုရာဖက်သို့သာ ဆွဲတွေးလိုက်တော့သည်။ ထိုသို့ တွေးတောပြီးသည်နှင့်ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ဝတ်ထားသော ဘလောက်(စ်) အင်္ကျီ ရင်ဖတ်ကို အတင်းဆွဲ ဖြဲလိုက်သည်။

 “ ဗြစ် ”

အင်္ကျီရင်ဘတ်ပြဲသွားသည် ခင်ထားငယ်မှာ ရင်ဘတ် ဟင်းလင်းဖြစ်လျက် မို့ဝင်း ထွားအိ လေသော နို့အုံကြီး နှစ်ခုသည် တုန်လှုပ်ကာပေါ်လာသည်။ ခင်ထားငယ်မှာကြောက်လွန်း၍ ကြက်သေသေနေမိသည်။ အထင်းသား အရှင်းသား ပေါ်လာသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ဖုံးအုပ် ကာကွယ် ဖို့ကိုပင် သတိမရ မှင်တက်မိကာ သည်အတိုင်းမလှုပ် မယှက်ရှိနေသည်။

အလန့်တကြားပြုလိုက်ရသည်မို့ ရင်သားတို့ကိုလက်ဖြင့်ကာ သည့်အသွင်မဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ကာပြသည့်သဘောမျိုး ထင်စရာဖြစ်သွားသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိစေါက်ဖုတ်ကို ဖမ်းနှိုက်သည် ဖေါင်းမို့လျက် စေါက်ရေတွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုနေသော စေါက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို စမ်းမိသည်။ 

“ ဟော.ကြည့်စမ်း နင့်စေါက်ဖုတ်က ဖေါင်းမို့နေပြီး စေါက်ရေတွေစိုရွှဲနေပါပကောလား၊ သိတ်ကို အလိုး ခံချင်နေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားနေပြီ။ နင်က ကျော်ကျော်မိုးပြောသလို သိတ်ကမြင်း ကြော ထချင်တဲ့ မိန်းခလေးဘဲ ”

ဦးစောမိုးက ပြောပြောဆိုဆို အရေတွေ စိုရွှဲနေသော စေါက်ဖုတ်ထဲသို့ လက်ခလည်ကို ဆပ်ကနဲ ထိုးထဲ့ လိုက်သည်။

“ အို…”

ခင်ထားငယ် ဆတ်ကနဲတွန့်ကာ ပါးစပ်မှရေရွတ်သံကလေးပေါ်ထွက်လာသည်။ မိမိသွေးသားတွေလှုပ်ရှားနိုးကြွနေကြောင်းကို ခင်ထားငယ်ယခုမှသိရသည်။ သည်လိုဖြစ်နေသည့်အတွက် အရမ်းကိုရှက်ရွံ့မိသည်။ ဘာကြောင့်များ သည်လို ရမက်တွေ နိုးကြား နေရသည် ကိုတော့ ချာတိတ်မလေးမသိရှာပါ ထို့ပြင် ဦးစောမိုး၏လီးတန်မတ်ထောင်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းကို သူမ၏ ထမီပြေလျှောကျ၍ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပေါ် နေသည့်တင်ပါးကြီးတွင် ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြင့် ထောက်မိ နေသည့် အတွေ့အထိအရ ခင်ထားငယ်သိလိုက်ရပြန်သည်။ 

“ အခု နင်က ငါ့ကိုလည်း လာပြီးမြှူဆွယ်နေပြန်ပြီ နင့်ကို အရမ်း လိုးချင်စိတ်တွေပေါ်လာအောင် နင်က လုပ်နေတာ မဟုတ်လား ငယ်ငယ်..ဟင်”

ဦးစောမိုး၏စကားတွေကရင့်သီးလွန်း လှသည်။ 

“ မဟုတ်ပါဘူး အန်ကယ်ရယ် မဟုတ်ရပါဘူးရှင် လွှတ်ပါ ..ကျွန်မကိုလွှတ်ပါ ”

ခင်ထားငယ်က ငိုရိုက်ကာပြောရင်း ရုန်းမိသည်။ ဦးစောမိုးသည်ကျွဲပေါက်တစ်ကောင်လို သန်စွမ်းသည် ဖြစ်ရာ ခင်ထားငယ်အနေဖြင့်ဘယ်မှလျင် လွတ်အောင်ရုန်းနိုင်မည်နည်း လွတ်အောင်မရုန်းနိုင်သည့်အပြင် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့်ပင်အထက်ဆင်ပြုတ်ကာ လျော့ရဲရဲဖြစ်နေသော ထမီကို ပို၍ပြေလျောကျသည်၊ ကားအိနေသောတင်ပါးကြီး အဖွေးသား အပြောင်သားပေါ်လာသည်။ ထို့ပြင် လှုပ်ရှား ရုန်းကန်နေသည့် သူမ၏တင်ပါးကြီးသည် ဦးစောမိုး၏ဆီးစပ်ကိုပွတ်မိနေသည်။

ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကာ ပွတ်ပေးနေသကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် ရာဂစိတ်နိုးကြွလာကာ အပြတ်ကိုအလိုးခံခြင်နေသည်ဟု ထင်ထား သည့် စိတ်ကလည်း ပို၍ခိုင်မာလာသည်။ ထူးဆန်းသည်ဟုတော့ဆိုရမည် ထင်မြင်စဉ်းစားတတ်သည့် ဦးနှောက်က ကြောက် လန့်ကာ ငြင်းဆန်နေသော်လည်း ဖိုမဓါတ်ကို လိုလားတောင့်တနေလေအောင် ခင်ထားငယ်၏အသွေးအသားများ ကမူ ကာမစပ်ရှက်မှုကို အထူးလိုလားတောင့်တလျက်ရှိလေသည်။ 

ယခုအချိန်၌ ဘယ်ယောက်ျား၏လီးဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံခြင်နေသည်။ ပြီးတော့သူမကို စိုးရိမ် ကြောက်လန့် အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကိုင်တွယ် ပြုကျင့်မှုကို ထူးထူးခြားခြားကြီး လိုလား တောင့်တလျက် ရှိလေသည်။ ရမက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ်ရော ပြိုင်တူဖြစ်ပေါ်နေ၏။ ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်သည်၊ အစုတ်စုတ်အပြတ်ပြတ် အကျွတ်ကျွတ် အလျော့လျော့ ဖြစ်နေသောထမီနှင့် အင်္ကျီတို့ကို အပြတ်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာ ကိုယ်ထည်းဖြစ်သွားရသည် ။ ပေါင်ကြားမှ စေါက်ဖုတ်မှာလည်း ဦးစောမိုးကို စိန်ခေါ်သလိုဖြစ်နေသည်။

“ ကဲ ငယ်ငယ် နင့်ကို ငါလိုးတော့မယ် နင်ကအလိုးခံခြင်နေတာဆိုတော့ မှတ်လောက် သားလောက် အောင်ကို လိုးမယ်။ လိုးတာမှ စေါက်ဖုတ်ကို မဟုတ်ဘူး ဖင်ကိုလိုးမယ် ..သိရဲ့လား ” 

ဦးစောမိုးက တစ်ကယ်ပင်လူစိတ်ပျောက်နေပေပြီ၊ ခင်ထားငယ်သည်လည်း သိတ်ကို ကြောက်နေသလို အရမ်းကိုအလိုးခံနေချင်သည်မှာ ဦးစောမိုးပြောသည့်အတိုင်းပင်။ သို့သော် လစ်သည်နှင့် ကြောက်ကန်ကန်သည့် အနေဖြင့် ဦးစောမိုးပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ကာ လီးကိုတအားညှစ်လိုက်သည် ဦးစောမိုးမှာ လည်း ဂွေးတက်လုမတတ် နာကြင်သွားသည်။ 

“ အား..”

နာကြင်မှုကြောင့် ဦိးစောမိုးမှာ နောက်သို့ဆုတ်သွားသည်၊ ခင်ထားငယ်ကို ချုပ်ဖမ်းထားမှု တွေလည်း လွတ်သွားသည် ၊ထိုခဏ၌ ခင်ထားငယ် ထပြေးသည် ..။သို့သော်မရ။ ဦးစောမိုးက ခင်ထားငယ်ကိုဖမ်းချုပ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲချလိုက်သည်။ မျက်နှာကို လက်ဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်သည်။ ဝမ်းပိုက်ကိုလက်သီးဖြင့်တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်မှာ အသက်ရှူပင်ကြပ်သွားကာ ကုတင်ပေါ်ဝယ်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားရ ရှာသည်။ 

ဦးစောမိုးသည် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ဂွင်းလုံးပုံချွတ်ကာ ခင်ထားငယ်ပေါ် တက်မှောက် လိုက်သည်။ ဘယ်ဖက်လက်မောင်းကို လည်မြိုပေါ်ဖြတ်တင်ကာ ခပ်တင်းတင်းဖိထားလေရာ ခင်ထားငယ်မှာ ဘယ်လိုမှရုန်းကန်ခြင်း မပြုသာပါ၊ ဦးစောမိုး၏ညာလက်ကတော့ ခင်ထားငယ်၏ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သည်။ စေါက်စေ့ကို ဆွဲလိမ်သည် စောက်ခေါင်းထဲသို့လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလည်ကိုထဲ့ကာ မွှေပေးသည် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ဦးနှောက်က သဘောမတူ လက်မခံသော်လည်း ဦးစောမိုး၏ကြမ်းတမ်းစွာပြုကျင့်နေသည်ကို ခင်ထား ငယ်တစ်ယောက် နာကျင်မှုများအပေါ်မှာသာယာဇိမ်တွေ့နေသည်။

ဦးစောမိုးကတော့ ခင်ထားငယ်အော်ဟစ်နေ သည်ကို နည်းနည်းလေးမှ ဂရုမစိုက်ပါ ။ လီးကိုခင်ထားငယ်၏ ဖင်ထဲသို့သာ အတင်းသွင်းနေသည် ၊ ခင်ထားငယ် ကလည်း တိုးဝင်လာသော လီးထိပ်ပြဲဒစ်လန်ကြီးကို မဝင်အောင် ဟန့်တားသည့်အနေဖြင့် ဖင်ခေါင်းထဲမှကြွက်သား များကိုအတင်းညှစ်လိုက်သည် ။

ဤသို့ပြုလိုက်သည်ကိုက ဦးစောမိုးကို ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် အောက်ပေး ပေးလိုက်သည့်နှယ် ဖြစ်သွားကာ ဦးစောမိုးမှာလည်း မတွေ့ဘူးသည့်ထူးခြားသော အရသာကိုခံစားရင်းလီး ထိပ်ပြဲ ကြီးကို ဖင်ထဲသို့အဆုံးထိအောင်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခေါင်းက ကျဉ်းသော်လည်း လီးဒစ်ဝင်နေပြီမို့ သွင်းလျင်သွင်းသလောက် ကျန်အပိုင်းကလည်း တိုးဝင်သွားသည်။ ခင်ထားငယ်မှာ ကောင်းတာရော နာတာပါရောပြွမ်းပြီး ဦးစောမိုးမှာတော့ အပြတ်ကို ပီတိဖြစ်နေသည် ။ကျဉ်းကြပ် လှသည့်ဖင်ခေါင်း၏ အရသာအတွေ့အထိကလည်း ဇိမ်ရှိလှသည် ။

ခင်ထားငယ်၏ နာကျင်သာယာစွာ အော်ညီးသံ ကလည်း ဦးစောမိုးကို အားရစေသည် ။တစ်ကယ်တော့ခင်ထားငယ်မှာ ဖင်ခံရတာကို အလွန်ကြိုက်သည် ဦးစောမိုး အားရပါးရမိမိဖင်ကိုလိုးမှာကိုလည်း အရမ်းကိုကျေနပ်နေသည်။ လီးက ဖင်ထဲသို့ ပိုတိုးဝင်သွားလေလေ ဦးစောမိုးအဖို့အံပင်ကြိတ်ယူရလောက်အောင်ပင် အရသာရှိလေ လေဖြစ်သွားသည်။သွင်းကောင်းကောင်းနှင့်ဖိသွင်းရာ နောက်ဆုံးတွင် ရှစ်လက်မကျော် ရှည်သည့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်။

“ အား..နင့်ဖင်ထဲကို ငါ့လီးအကုန်လုံးဝင်သွားပြီ..နင့်ဖင်ပေါက်က ကျဉ်းပြီး..စီးပိုင်နေတာဘဲ ကောင်း လိုက်တာကွာ..တစ်ကယ်တော့ ဖင်ကိုလိုးရတာကစောက်ဖုတ်ကို လိုးရတာထက် ဆယ်ဆပိုကောင်းတယ်ကွ.. သိရဲ့လားငယ်ငယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့..ရှင့် ”

 လီးကိုအဆုံးသွင်းညှောင့်ရင်း ဦးစောမိုးက ကျေနပ်အားရစွာပြော လိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်ကလည်း ကောင်းပေမဲ့ အားရပါးရမခံစားရသေးပေ..။ ခင်ထားငယ်ခမျာမှာတော့ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားသော လီးတန်ကြီး အဆုံးထိုးသွင်း မှုကို ခံနေရသောကြောင့် ၊ ဖင်ခံခြင်းအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရသည် ၊ နာကျင်ပြည့်ကျပ်ခြင်းနှင့် ဖင်ဇိမ်ရှိခြင်းတို့သည် အရာရာကို မေ့ပျောက်နိုင်စွမ်းရှိနေသည်။ လီးကိုအဆုံးဝင်အောင်သွင်းပြီးနောက် ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် စတင်ကာ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ 

ဖင်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကျပ်သည့်အတွက် ဆောင့်လိုး ရတာသည် အပျိုစင် စေါက်ဖုတ်ကို လိုးရတာထက် အပြန်တစ်ရာသာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးစောမိုးသည် ဖင်လိုးရတာကိုပိုကြိုက်သည်။ ဦးစောမိုး အဖို့ရာမှာ လောကစည်းစိမ်ကိုရကာ ဖီး(လ်)ပိုတက်နေသည်။ ခင်ထားငယ်မှာတော့ ကောင်းလိုက်နာလိုက်ဖြစ်ကာ အကြိုက်တွေ့နေသည် ။သို့သော် နာသည် ဟုသာ တွင်တွင်ပြောနေသည်။

ဆောင့်လိုးချက်များက ပြင်းထန်လှသည်ဖြစ်ရာ ကောင်မလေးခမျာ ဦးစောမိုး၏ လီးကြီးဖင်ထဲသို့ ဝင်လိုက်တိုင်းထွက်လိုက်တိုင်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသက်ရှူမှားကာ နာကျင်အောင့်ကောင်းကြီးဖြင့် ဖင်ကြီးကိုပို၍ပင်ထောင်ပေးလိုက်သည် လိုးပါစေလေ..။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရေတွေကလည်း အရမ်းကိုထွက်နေသည် သည်ကြားထဲ ခင်ထားငယ်က နောက်ထပ် လီးတစ်ချောင်းကစေါက်ဖုတ်ကိုလိုးနေရင် ပိုကောင်းမယ်ဟုတွေးကာ ဖီလင် ပိုတက်နေပြန်သည်။ ကြောက်စိတ် နာကျင် မှု..ဖင်ခေါင်းထဲမှအရသာတို့က ယှဉ်တွဲ၍..စည်းစိမ် အပြည့် ရနေသည်။ 

“ ဘယ်နဲ့လည်း ငယ်ငယ် နင့်ဖင်ကိုင ါတက်လိုးနေတာ ခံလို့ကောင်းတယ် မဟုတ်လား..နင့်လိုကောင် မမျိုးက ဒီလို ဖင်လိုးပေးမှကြိုက်တာ မဟုတ်လား ”

ခင်ထားငယ်က ဘာမှပြန်မပြောပေ ကုတင်ပေါ်ဝယ်ပြားပြားမှောက်ထားကာ ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ထောင်ထားကာ ဦးစောမိုး၏ဖင်လိုးမှုကိုခံနေသည် ။ထောင်ထားသော ဖင်ကြီးကိုလည်း ဦးစောမိုးလီးကြီး အားရပါးရ အရှိန် နှင့်ဝင်လာတိုင်း ပြန်ကော့၍အာခံနေသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ် လိုက်သဖြင့် လီးအရင်းနှင့် တင်ပုဆုံတို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိမိကာ တဘုတ်ဘုတ်အသံထွက်သလို အားရလှသည်။ ခင်ထားငယ်၏ဖင်က လိုး၍ကောင်းလှသည်မို့ ဦးစောမိုးသည် အငမ်းမရပင်ဖြစ်နေသည်။

တအားကိုဆောင့် လိုးနေသည် သူ၏ဂွေးဥကြီးများကလည်းခင်ထားငယ်၏စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီတစ်ချီ လာရိုက်မိသည်။ လိုးကောင်း ကောင်းနှင့်မီးကုန်ရမ်းကုန်ဆောင့်လိုးနေရာ ခဏမှာပင် လရေတွေ ပန်းထွက်လုဖြစ်လာသည်။ လရေပန်းထုတ်တော့ မည်မို့ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေက အရမ်းကို ပြင်းထန်ကာ လီးတန်ကြီးမှာလည်း သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတင်း လာသည် ။ 

ဆောင့် လိုးချက် တွေကပြင်းထန် မြန်ဆန်လွန်းသောကြောင့် ဖင်လိုးခံနေသော ခင်ထားငယ်မှာ လီးတန် ကြီးသည်ဖင်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာသလား ထွက်သွားသလားမသိနိုင်အောင်ပင် ဖင်ဇိမ်တွေ့နေသည်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတာကိုခံရတာထက် ဖင်လိုးတာကိုခံရတာ ပိုကြိုက်နေ သည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း အလိုးမခံရသောကြောင့်မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ စောက်ရေတွေကို တလကြမ်း ပန်းထုတ် နေသည်။ မှောက်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖင်ထောင်ကာအလိုးခံနေသောကြောင့် စောက်ဖုတ် ထဲမှ ထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ရေများက အဖုတ်အောက်တည့်တည့် မွေ့ယာပေါ်သို့ တလကြမ်း ထွက်ကျ ကုန်သည်။ 

ခင်ထားငယ်သည် ။ ယောက်ျားလီး၏သဘောကို နားလည်နေပြီဖြစ်ရာ လရေတွေ ပန်းထွက်လာမှသာ လိုးနေ သူယောက်ျားမှာ အားရကျေနပ်မည်ဖြစ်ပြီး မိမိမှာလည်း ထိုအချိန်သည် အလိုးခံရခြင်း၏ ကျေနပ်အားရမှုအမြင့်ဆုံး ဖြစ်သည်။ 

ထိုကြောင့် ဘယ်လိုမှပင် ညင်းဆန် ရုန်းကန်မနေတော့ဘဲ ဦးစောမိုး၏ လရေများ ပန်းထွက် လာစေရန်သာ ဖင်ကြီးကိုထောင်ကာ ကော့ပေးခြင်း ဖင်ခေါင်းထဲမှကြွက်သားများဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်အားရပါးရလိုးနေ သောလီးကို ညှစ်ပေးညှပ်ပေး လုပ်နေလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကိုကော့ကာရမ်းပေးသည် ပါးစပ်မှလည်း တအင့်အင့် နှင့် အသံများ ထွက်ကာအားပေးနေမိသည်။ 

“ အေး..ဒီလိုမှပေါ့ကွ..ဟုတ်ပြီ ဖင်ကြီးကိုကော့ပေးစမ်း ..နာနာလေးကော့ ..ကောင်းလိုက်တာ နင့်ဖင်လိုးရတာ ဘယ်လိုကောင်းမှမသိတော့ဘူး ငယ်ငယ်ရယ် နင်ရောဖင်လိုးခံရတာ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ”

“ပြောလေကွာ..”

“ အား..ကောင်းပါတယ်ရှင့် လိုးပါ..လိုးပါ နာနာဆောင့်ပါ အန်ကယ်ရယ် ..ကောင်း လိုက်တာရှင် ဖင်ထဲမှာဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိအောင်ပါဘဲရှင် ”

ခင်ထားငယ်သည်နာကျင်မှုပြွန်းသော ဖင်လိုးမှုကိုအရမ်းပင်နှစ်ချိုက်လာသည်။ ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့် ခင်ထားငယ်သည် ဖင်ဆုံကြီးကို အပြတ်ကော့ကော့ပေးသည် ဝေ့ဝိုက်ခါရမ်းပေးသည် ဒါတင်မက စေါက်ဖုတ်ကို လာလာပုတ်သောလီးဥကြီးများကိုလည်းလက်နှင့်ကိုင်တွယ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ဦးစောမိုး၏လီးအကုန်မဝင်မှာကိုစိုးရိမ်နေသေးသည်။ 

ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် မိမိ၏ဖင်လိုးမှုကို အားရပါးရတုန့်ပြန်နေသဖြင့် ဦးစောမိုးသည် သိတ်ကို အားရကာ တဏှာစိတ်လည်းအပြင်းအထန်ဆုံးအချိန်သို့ရောက်ရှိလာသည်။သည်ကြားထဲ လဥနှစ်လုံးကိုပါ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် ခြင်းခံရသဖြင့် ဘယ်လိုမှပင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်မှ 

“ ငယ်ငယ်ရေ..ငါတော့ နင့်ဖင်ထဲကိုလရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်နော် ”

ခင်ထားငယ်ကအားမရသေးသဖြင့် 

“ မပန်းပါနဲ့ဦး..လိုးပါဦး နာနာလေးလိုးပါ ဦး ..ကောင်းလွန်းလို့ပါ.အောင်မယ်လေးကောင်းလိုက်တာနော်..”

“ မရတော့ဘူး လာပြီ..လာပြီ..အား..အားးးးးး”

ဦးစောမိုးသည် ပါးစပ်မှရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ခေါင်းထည်းသို့လီးကို အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် အားရပါးရဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ရင်း လရေတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သည် ။ခင်ထားငယ်မှလည်းဆောင့်ချက်က ပြင်းထန်လွန်း၍ ခေါင်းပင်ထောင်လာသည်။ဦးစောမိုးက ပြောလည်းပြောဆောင့်လည်းဆောင့် ပန်းလည်းပန်း ပြုလုပ် လိုက်ရာ ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ခေါင်းထဲဝယ် “ ပူ”ကနဲဖြစ်ကာ အရမ်းကိုဇိမ်ကျသွားသည် ။

ဖင်လိုးခံရသော်လည်း စောက်ဖုတ် အလိုးခံရဘိ သကဲ့သို့ပင် ကောင်းလှသည်။ လရေများပန်းထုတ်ပြီးနောက် လီးကြီးက တဖြေးဖြေးပျော့ကျသွားသည်ကို ခင်ထားငယ် သိနေ သည် ။ဦးစောမိုး၏လီး ဖင်ထဲမှထွက်သွားသည် ။ဦးစောမိုးလည်း ခင်ထားငယ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။ ခင်ထားငယ်ခမျာမှာသာ ကုတင် ပေါ်ဝယ်မှောက်ရက်သားလေးကျန်ရစ်သည် ။

နောက်တစ်ကြိမ်များ ထပ်လိုးမလားဟု စောင့်နေလိုက်သေးသည် ။သို့သော် ဦးစောမိုးက အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီဖြစ်သည်..။ခင်ထားငယ်ကတော့ အားမရသေး ။ ခံလို့မဝသေး ..။


ပြီးပါပြီ။



ပလက်ဖေါင်းပေါ်က အချစ်များ (စ/ဆုံး)

 ပလက်ဖေါင်းပေါ်က အချစ်များ (စ/ဆုံး)               

ရေးသူ - ကမ္ဘာကျော် ရတနာ၀င်းထိန်

“လာပြီ….လာပြီ…ပြေး…ပြေး…”

ပလက်ဖေါင်း ဈေးတန်းကလေး တစ်ခုလုံး အမှိုက်ပုံ လေးလေဝှေ့ ခံလိုက်ရသည့်အလား…ဖယိုဖရဲ ပြေးလွှားကြသည်။အလကားနေရင်းလဲ …လာပြီ..လာပြီ…ပြေး…ပြေး….အော်တတ်သော…နာရီအ ဟောင်းရောင်းဝယ်သည့် အာရောဂျံ ဆီသို့မျက်လုံးက ရောက်ဖြစ်၏။

“အာရာဖတ်…ဘာငေးနေတာလဲ…တကယ်လာတာ..”

ဈေးဘန်းခြင်း ကပ်ရက်မှ..လက်သုတ်ပုဝါ ၊ လက်ကိုင်ပုဝါ ၊ မျက်နှာသုတ် ပုဝါ အထုတ်ကြီး မနိင်မနင်း မ ရင်း…မရွှေအေး ..မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး အော်သည်။သည်တော့…အာရာဖတ်..ဒေါင့်လေးဒေါင့်တွင် စတိချည်နှောင်ထားသော ပလပ်စတစ်ကြိုးကို ဆွဲပြီး အရေးပေါ် ထွက်ပေါက်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားသော ငါးထပ်တိုက်ကြီးပေါ်သို့ ပြေးတက်သည်။

ပလပ်စတစ် ရွက်ဖျင်ထဲမှ…နိုင်ငံခြားဖြစ် ကလေးကစားစရာများက လုံးထွေး ရှုပ်ပွလျက်..လှေခါး ပေါက်လေးနှင့် မဆန့်မပြဲ ဒရွတ်တိုက်ကြီး ပါလာသည်။

“ဟိုက်…အင့်”

“အမေ့…အိုး”

“ဒလုံ….ဂွမ်….ဂွပ်”

အမောတကော ပြေးတက်လာသော အာရာဖတ်နှင့် ရင်ချင်းအပ်လျက်..အိကနဲ…ဝင်ဆောင့်ပါလေ သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်က တစ်ဆစ်ချိုး လှေခါးရင်းမှာ ပုံလျက်သား…..

“နင့်..မျက်လုံး…ကန်းနေလားဟင်…ကုလား…”

အာရာဖတ်က…ကုလား ကပြားဖြစ်သော်လည်း သူ့ကို ကုလားလို့ ခေါ်လျှင်မကြိုက်..အတိုက်ခံရ သော မိန်းကလေးက အာရာဖတ်နှင့်သက်တူရွယ်တူ တရုပ်မလေး။

“တမင်…တိုက်တာမှ မဟုတ်တာပဲ…တရုပ်မရဲ့”

“အံမယ်…ကုလားက…လူပါးဝ…လိုက်တာ”

“နင်…ကရော..လူပါးဝတာပဲ…တရုတ်မ”

“ကုလား…..နော်.”

“တရုတ်မ…နော်”

အာရာဖတ်က လော်စစ်ဟန်ဆိုသော တရုတ်ကြီးနှင့် သုံးလေးနှစ်မက..ဆက်ဆံလာခဲ့ပြီဖြစ်ရာ လော် စစ်ဟန်ကြီး၏ တိုက်အပေါ်ဆုံးထပ်…လက်ဝဲဘက် စတိုခန်းသည် အာရာဖတ်၏ အရောင်းပစ္စည်းများ ထားသိုရာ..အခန်းဖြစ်သည်။ လခ မှန်မှန် ပေးထားသော အာရာဖတ်နှင့် တိကျသော စီးပွားရေးသမား လော်စစ်ဟန်တို့ ချစ်ကြည့်ရေး..ဖွဲ့ပြီးသားဖြစ်နေသည်။ လော်စစ်ဟန် မိန်းမ မကျင်စိန်..အိမ်ဖေါ် ကရင်မလေး…နော်အဲမူ..တို့နှင့်လည်း အာရာဖတ် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်၏။

“နင် …တိုက်ပေါ် ဘာတက်လုပ်တာလဲ”

“ငါ့..ဖါသာ..တက်လုပ်ချင်တာ ..လုပ်မယ်..နင်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး….ငါ့ကို ဗလာချီ..လာမဖြဲ..နဲ့”

“အံမာ…နင့်ကို…ဘာလို့ဖြဲရမှာလဲ”

“နင့်ကိုလဲ…ငါဖြဲနေတာမှ..မှုတ်ဖဲ”

“ခွေး…ကုလား…မိုက်ရိုင်းတယ်”

“ဝက်…တရုတ်မ…နင်လဲမိုက်ရိုင်းတာပဲ”

“ဟဲ့…အိမွန်….အိုး…အာရာဖတ်…ဈေးအစောကြီး သိမ်းလာသလား…နင်က..အထုတ်ကြီးနဲ့”

“ပြေးတာ…အမရေ…ပြေးတာ…အောက်မှာ..တံမျက်စည်း လှဲနေပြီ”

မကျင်စိန်…ဈေးခြင်း လက်မှာ ချိတ်လိုက်ရင်း

“ဆင်းလေ..အိမွန်…ရှေ့ကဆင်းသွားတာ ကြာပြီ..ခုမှ…ဒီနားရောက်သေးတယ်”

“ဒီမှာ…ဒီကုလား ဟာကြီးက…တစ်ဆို့နေတဲ့ဟာကို”

“အယ်…လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ”

အာရာဖတ်က မျက်လုံးပြူးရင်း….ရေရွတ်သည်။ မကျင်စိန်က..အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်..သိမ့်သိမ့်တုံ ခါနေသော ရင်သားနှစ်မွှာကို လှုပ်နွဲ့ရင်း ရယ်သည်။

“ဒါ…ငါ့တူမလေ….အာရာဖတ်ရဲ့…တက္ကသိုလ်လာတက်တာ..သူ့အဖေက..အမ အစ်ကိုရင်းပေါ့..ကွတ် ခိုင်ကလေ..”

“ဟုတ်ကဲ့…အဟဲ…ကျနော်..တခါမှ ဒီမှာမမြင်ဖူးလို့..ဟင်း..ဟင်း…”

“အာရာဖတ်က …ဒီလှေခါးရင်းမှာ ဈေးရောင်းတယ်လေ..နိုင်ငံခြား ကလေးကစားစရာအစုံပဲ..နောက် ပြီး..မိန်းကလေး အသုံးအဆာင်တွေလဲ…သူ့ဆီမှာ ရတယ်..”

မကျင်စိန်က အိမွန်ဆိုသော နတ်မိမယ်လေးကို လှည့်ပြောသည်။ ထို့နောက် အာရာဖတ် အိပ်ကြီးကို ကွေ့ရှောင်လျက် လှေခါးအတိုင်း ဆင်းသွားကြသည်။ အာရာဖတ်..ခြေထောက်များ အလုပ်မလုပ် ကြ တော့။ နေရာမှာပင် ..စုံရပ်နေမိသည်။

ဂျင်းအဖြူ…စကပ်..တိုတိုက အိမွန်ဒူးဆစ် ဖွေးဖွေးလေးကို ကျော်ရုံလေး ရှည်သည်။ နောက်မှ ကွဲဟ နေသာ စကပ်ကြားမှ..တစုံတခု..ထွက်လာနိုးနှင့်..အာရာဖတ်..ပြူးပြဲကြည့်ရင်း…ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်သည်။ဖေါင်းကား တင်းအိနေသော တင်ပါးအစုံက ဂျင်းစကပ်အောက်မှ နှိမ့်မြှင့် လှုပ်ရှားသွားကြသည်။ သေး ချွန်မြင့်ဟိုက်သော လေဒီရှူးအနက်ကလေးကြောင့် အိမွန် ခြေသလုံးလေးများ ပိုမိုဖေါင်းအိ နေသည်။

ကိုယ်ခန္ဒာအပေါ်ပိုင်းကို ထုပ်စည်းထားသော မဝတ် အင်္ကျီလေးအောက်မှ မလုံ့တလုံ မို့မို့မောက် မောက်ကလေး များဆီသို့လဲ..အာရာဖတ် မျက်လုံးတွေ ရောက်ခဲ့သည်။ဝက်တရုတ်မ လို့သူက ပြောခဲ့ပေမယ့် အာရာဖတ် မျက်လုံးတွေက ..ရောက်ခဲ့သည်။ စစ်စစ်မှာမူ အိမွန် ဆိုသော တရုတ်မကလေးသည်…ရွှေသမင်မလေးနှင့်တူစွ…ကျော့ရှင်း လှပ ဖျတ်လတ် လွန်း လေသည်။

အိမွန် မျက်လုံးကလေးများ၌ ပစ္စည်းအရှိန် ပညာမာန အခိုးအငွေ့များ ရိပ်ရိပ်သန်းနေသည်ဟု အာရာ ဖတ် ညှိုးငယ်စွာ တွေးနေမိသည်။ လော်စစ်ဟန် တူမ ဆိုကတည်းက ဘယ်အတန်းအစား ရှိမည်ကို အာရာဖတ် နားလည်ပြီးသားပင်။

ရွေသားစစ်စစ်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းကန်ပြားနှင့် ထမင်းမစား သည်ကလွဲလျှင်..ဖဲမွေ့ယာ ရွှေ ကော်ဇော ရောနှော်လို့ထိုင်ကာ..မလှိုင်အလွှာက ..မိဖုရားလေး ဖြစ်သည်ကို..ဘယ်သူမှ..စာမေးပွဲ မ စစ်ပဲနှင့် အာရာဖတ် တိကျမှန်ကန်စွာ ဖြေဆိုချင်သွားသည်။ မကျင်စိန်၏ အိပဲ့ အိပဲ့ လှိုုင်းခေါင်းဖြူကြီး တွေနှင့်တူသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးသည်…အိမွန်၏ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် မောက်သင်းတုန်ခါနေသော တင်ပါးပျိုလေးများနှင့် ယှဉ်လိုက်သောအခါ…မျက်လုံးတို့က..အိမွန် နောက်သို့သာ ငြိမ်ပါသွားကြ၏။ အိမွန်တို့ လှေခါးရင်းသို့ရောက်ပြီး ပလက် ဖေါင်းပေါ်သို့ ဆင်းသွားသည်အထိ..အာရာဖတ် နေရာမှ ရွေ့မသွား ။

“ဟေ့ကောင်…မင်းရှိုးနေတာ လော်စစ်ဟန် တူမ ဆိုကွ”

“ရှိုးတာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ…ရိုးရိုး…ရှိတ်တာပါ”

“ဟိုက တရုတ်မ..မင်းက…ကုလား..ဟဲဟဲ”

“တရုတ်နဲ့ကုလား….မညားရဘူးလား”

“ကျီးကန်းနဲ့ ဘဲဥ..လိုဖြစ်နေမှာပေါ့ကွ”

“အဲဒါ…ဘာဖြစ်လဲ…စောက်ရေးမပါတာ…”

နောက်ပြောင်နေကျ…ဘာတာဂျံ စကားကို အာရာဖတ်..မျက်စိမျက်နှာပျက်ခါ ..ဘု ပြန်တောလိုက်၏။

“ခွေးမသား….မင်း…သူ့ကိုကြွေနေလို့လား”

ဘာတာဂျံက..စကားစ ၏။ အာရာဖတ်က ဘာတာဂျံ မျက်နာကို တစ်ချက်စွေ ကြည့်လိုက်သည်။ ဘာ မှပြန်မပြော..လက်ထဲမှ ဆေးပေါ့လိပ်ကို…ကတ္တရာလမ်း အလယ်သို့တိုင် တောက်ပြစ်လိုက်၏။

“ဆော်လေးက မှည့်တာတော့…အမှန်ပဲ….တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလဲဖြစ်…ကွတ်ခိုင်က..သူဌေးသမီး ဆို တော့…ဟား…အာရာဖတ်…အခြေအနေကောင်းရင်…မင်းလေ…ချဲမထိုး ထီမထိုးပဲ တကွက်ကောင်း ပေါက်နိင်တယ်..သိလား..”

“လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ..”

အာရာဖတ်က မကျေမနပ် မျက်နာမျိုးဖြင့် စောင်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သော်လည်း သူ့မျက်လုံးများက ရယ်နေကြ၏။ ဘာတာဂျံ…စကားများက သူ့သွေးသားများကို စိမ့်နွေးသွားစေသည်။ တကယ်တော့ အာရာဖတ်မှာ ကုလားမင်းသားများကဲ့သို့ စိမ်းမြသော ပါးသိုင်းမွှေး..နက်မှောင်တောက်ပြောင်သော မျက်လုံးများ လှိုင်းတွန့်ထကာ လေတိုက်၍ပင် မပျက်သော သပ်ရပ်ခွေနွယ်နေသည့် ဆံပင်ပုံများနှင့်ချောမောသူ ဖြစ်၏။

“ဆော်လေးက..မင်းကို…ကြွေမှာပါ”

“သွားစမ်းပါ…ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ”

“တကယ်ကွ…မင့်ကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်က…ခိုက်နေတဲ့ အကြည့်မျိုး…ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…ငါ..အကဲခတ် တတ်ပါတယ်…”

ဘာတာဂျံက စကားပြောရင်း အာရာဖတ်ပုခုံးနားဆီသို့ မျက်နှာကို တိုးကပ်လိုက်သည်။

“ဟို…ဟိုဟာ…အသစ်ထွက်ပြီလား…အာရာဖတ်”

“ဘာလဲကွ…မင်းဟာက…အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ”

“စာအုပ်…ပြောတာ…ရတနာဝင်းထိန် စာအုပ်လေ”

“ဟာ..မရဘူး…ဟေ့ကောင်..သွား…သွား…”

“လုပ်ပါကွာ…ငါ ချက်ချင်းပြန်ပေးမှာပါ….ရော့ ငါးကျပ်ယူ”

“ရမယ်.ငါးကျပ်…ရှားပါးစာအုပ်ကို…တစ်ခါဖတ်..ငါးကျပ်..မင့်အမေလင်ပဲရမယ်…”

“အချင်းချင်းပဲကွာ….ဒီမှာ..အဲဒီစာအုပ်ကို မင့်စော်လေး ပေးဖတ်ကြည့်စမ်း..သိလား…ဟေ့ကောင်”

“ဟာ…ဘာမှ ဖြစ်သေးတာမဟုတ်ဘူးကွ…လီးမှပဲ”

“နော်အဲမူနဲ့မင်း..အဆင်ပြေသားပဲဟာ…ပြီးတော့..ကရင်မက…အဲဒီစာအုပ် အသစ်ထွက်တိုင်း လာငှား တာ”

“ကျွတ်..အထာလဲ မပေါက်ပဲနဲ့..သူဖတ်တာမဟုတ်ဖူးကွ…လော်ကြီးဖတ်တာ..သိလား…မကျင်စိန်ကြီး လစ်ရင်…နော်အဲမူနဲ့….လော်ကြီးနဲ့…အပီ…ကိုင်တာ”

“ဟား…မိုက်လှချည်လား…မင်း မြင်ဘူးလား”

“မင်းကလဲ….ငါပစ္စည်းထားတဲ့ အခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကွ…မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရတာပေါ့ကွာ တော်တော်ကြာ ကိုယ့်နေရာလေးပါ ပျောက်သွားမှဖြင့်….”

“ဟီး…..ဟီး…ငါပါ ကစ်ချင်လိုက်တာကွာ”

ဘာတာဂျံက သူ့ပေါင်ကြားသို့ လက်ကိုနှိုက်ရင်း သွားရည်တမျှားမျှားကျဟန် မေးစေ့လက်ဖမိုးနှင့် သုတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။အာရာဖတ်က မဲ့လိုက်၏။

“ဒီလောက်…ဗွက်လည်နေတာကြီးများ..မင့်မို့လို့”

“ဟ…လော်ကြီး တစ်ယောက်ပဲ .. ကိုင်တာကို”

“အေးလေ…သူများ ကိုင်ပြီးသားကြီးမို့ ပြောနေတာ”

“သွားပြီ…ဒီတခါတော့…မင်းလယ်သွားပြီ…အာရာဖတ်…ဆော် ဆိုတာ သူများကိုင်ပြီးသားကိုင်မှ လွယ် တာကွ…အသစ်…စဖေါက်တဲ့ကောင်တွေ..ချွေးပြန်တယ်…မင်းသိလား“

“အာ….သွားစမ်းပါ…မင်း အတွေ့အကြုံလဲမရှိပဲနဲ့”

“ဟာကွာ…ဟေ့ကောင်…ငါ့တော့ အပျိုစစ်စစ်ပဲ ရမှ ကိုင်မယ်”

“အေး…ဒါဆိုလဲ..အူဝဲ…ဆိုကတည်းက ယူ..မွေးထားမှ….မဟုတ်ရင်တော့”

“ခွေးမသား…မင်း…သိမ်းကြုံး..မပြောနဲ့”

“ငါပြောတဲ့အထဲမှာ…အိမွန်မှ…မပါတာ”

“အေး….ပြီးရော…”

“ဟား….ဟား….ဟား…..စောက်ပေါ…”

အာရာဖတ် လက်သီးနှင့်ရွယ်ထားသည့် နေရာနှင့် ဝေးရာသို့ပြေးရင်း..ဘာတာဂျံ အောရယ်ပြီးလှောင် သည်။ မရွှေအေးကထမင်းချိုင့်ထဲသို့ ဇွန်းကို ထိုးလိုက်ပြီးမှ…လှမ်းကြည့်သည်။

“ဟို…ကုလား…နှစ်ကောင် ဘာတွေ ပြောနေလဲ”

“ဈေးရောင်း မကောင်းရတဲ့အထဲ ပေါက်ကရတွေ လာပြောနေတာ မရွှေအေးရေ”

“အေး…ဟဲ့..ဒီမှာ..ဘာတာဂျံ…ရတာနာဝင်းထိန် အသစ်ထွက်ရင် ပေးစမ်းပါဦး”

“အမက…ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ဟဲ့…ငါ့ယောက်ျား..မှာလိုက်လို့..ခွေးကုလားရဲ့”

“အသက်လဲကြီးပြီ…လျော့ကြပါအုံးဗျာ…”

“အို….လုပ်နိုင်တုန်း လုပ်တာပဲ..ဘာဖြစ်လဲ”

တိုးတိုးတိတ်တိတ်မဟုတ်ဘဲ…မရွှေအေးက အော်ကျယ်အော်ကျယ် ပြောသည့်အတွက် လမ်းသွား လမ်းလာများက ကြည့်သွားကြသည်။

“မရွှေအေး ယောက်ျားက တော်တော်..လုပ်နိုင်တယ်နော်”

“နင့်လို…ပန်းနာသည်မှ မဟုတ်တာ“

“အဲ….ရွှေအေးကလဲ..မယ်မငြင်းပဲပေါ့”

“သဘောရှိ…ကလောဟိ”

ထမင်းဇွန်းကို ပြစ်သွင်းရင်း မရွှေအေးက ခပ်တည်တည်ပြောလိုက်ပြန်သဖြင့် ..ဘေးမှ..ဘဝတူဈေး သည်များ တဝါးဝါး ပွဲကျ..သွားကြပြန်သည်။

“မရွှေအေး ယောက်ျားက ဘာလုပ်လဲဟင်”

“ဟဲ့…ပင်စင်သမားဥစ္စာ …ဘာလုပ်စရာရှိတာမှတ်လို့…လုပ်စရာမရှိ..ငါ့ပဲ ပိုလုပ်နေတာ”

“ဟယ်…ရွှေအေး ကတော့”

စတီးဇွန်း….ကက်ဆက်…စင်နှင့် အင်္ကျီချိတ်များရောင်းသော မအေးအေးက..မျက်နာကို လက်သုတ် ပုဝါနှင့် အုပ်ရင်း..ကြိတ်ရယ်သည်။

“အဟုတ်…အေးအေးရ…ငါ တကယ်ပြောတာ…ငါတို့ညားပြီးအခု..ဆယ့်တစ်နှစ်ကျော်ပြီ..ရက်လွတ် တစ်ရက်မှကို မရှိတာ”

“ဟဲ့…အယ်…”

အေးအေး လန့်အော်သည်။

“လုပ်လှချည်လားဗျ”

ဘာတာဂျံက ငြီးငြူသည်။

“ဒါတော့…လွန်တာပေါ့ဗျာ”

အာရာဖတ်က ဆိုသည်။

“ကျန်းမာရေး ကောင်းတယ်…ဟဲ့”

မရွှေအေးက ထမင်းလုတ် တစ်လုပ်ဝါးရင်း ချိုင့်ကို ဂွက်ကနဲပိတ်ရင်းပြောသည်။

“နှုတ်ခမ်းတွေ…စုတ်ပြတ်..မကုန်ဘူးလား”

“လာကြည့်လေ…စုတ်လား..မစုတ်လား..ဆိုတာ”

မရွှေအေးက ထမီအောက်စကို လှန်မည့်ပုံ လုပ်သဖြင့် ဘာတာဂျံ မျက်နာကို လက်ဝါးနှင့်အုပ်ရင်းလှည့် ပြေး၏။ ဈေးရောင်း ကောင်းသည် မကောင်းသည် အပထား အစောင်းအချိတ်ကင်းကာ စည်းစည်းလုံး လုံးဖြင့်ရောင်းချရင်း…ဝမ်းတစ်ထွာအတွက် ရှာဖွေရသည်ကပင် သုခချမ်းသာခြင်းတစ်မျိုးဖြစ်လေရာ အာရာဖတ် အနေဖြင့် ပလက်ဖေါင်းလိုင်းချင်း တူသော်လည်း…ဤနေရာလေးကို ပိုမိုနှစ်သက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။

“ဟယ်…ကျောင်းတွေတောင်…လွှတ်ကုန်ပြီတော့…”

မအေးအေးက မျဉ်းဝါကြားကို ဖြတ်ကူးလာသော လုံချည်စိမ်း ကျောင်းသားကျောင်းသူလေးများကို ကြည့်ကာ အလန့်တကြားအော်သည်။ ၃ နာရီထိုးပြီၤ။

“ဈေးဦးတောင်…မပေါက်ဖူးဟယ်….ဒုက္ခပါပဲ…”

မှန်ပါသည်…တစ်ခါတရံ..မအေးအေး ညည်းတွားသကဲ့သို့ပင် ဈေးဦး မပေါက်သော နေ့ရက်များလဲ ရှိ သည်မို့ ပလက်ဖေါင်းဈေးသည်ဘဝက လှေဦးဆိုလျင် စို၍ လှေဦးခြောက်လျင် ခြောက်သော တံငါ သည် ဘဝနှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။

“ဟိုမှာ….အင်ဂျလာ”

“ဘာ…ကွ”

“မုန်တိုင်းမလေး….လေ….လာပြီ…အပူပိုင်း မုန်တိုင်းနာမည်က အင်ဂျလာတဲ့  တောင်တရုတ်ပင်လယ် မှာဖြစ်နေတာ…ဟိုမှာလာနေတာ အိမွန်…အဲဒါ အင်ဂျလာ..”

ဘာတာဂျံက တိုးတိုးဖြင့်ပြောရင်း ညွှန်ပြသည်။ အာရာဖတ် ဒိန်းကနဲ ရင်မှာ နွေးသွားသည်။

“အင်ဂျလာ” 

အိမွန်အား လျှို့ဝက်နာမည်လေး ပေးမိကြ၏။ တန်းစီ လျောက်လာနေသော မိန်းကလေး အုပ်စုထဲမှာပင် အိမွန်က အထင်ရှားဆုံးဖြစ်နေသည်။ ဖွေးဥသော မျက်နှာဝင်းဝင်းလေးက ရယ်ကာ မောကာဖြင့် ချစ်စဖွယ်ကောင်း၏။ လှုပ်နွဲ့ခါရင်း လာသော ခန္ဒာကိုယ် အောက်ပိုင်းက ဝတ်နေကျ ဂျင်း အဖြူစကတ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဝတ်ထားရာ သေးကျဉ်သော ခါးမှ စွင့်ကားသော တင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးမှာ….အသက်ရှူမှားလောက်အောင်ပင် လှပ…လွန်းသည်ဖြစ်ခြင်း။

“တက္ကသိုလ်က ..ကလပ်(စ်) တွေပြီးတာ ၁ နာရီကျော်ဆိုပြီးပြီကွ..သူက…ခုမှ…ပြန်လာတာ..သူ့ဘဲ နဲ့များ လျောက်လိမ့်နေသလားမသိဘူး”

ဘာတာဂျံက တွေးခေါ်ကြည့်သည်…အာရာဖတ် နှလုံးသားသည် မသိမသာ အောင့်ကျင်သလို ခံစား လိုက်ရ၏။ တဖြေးဖြေး နီးလာသော အိမွန်၏ ဆီးခုံမို့မောက်မောက်ကလေးကို အာရာဖတ် အသက် မ ရှူပဲ…ငေးစိုက်ကြည့်မိသဖြင့် လည်ချောင်းဝတွင် တစ်စို့စို့ကြီးလို ခံစားလာရသည်။

အိမွန်က သူငယ်ချင်း အုပ်စုများနှင့် လမ်းခွဲလိုက်ခါ လှေခါးခြေရင်းဆီသို့ ဦတည်သည်..စူးစိုက်ကြည့် နေသော အာရာဖတ်၏ မျက်လုံးများနှင့် ရင်ဆိုင်မိလိုက်ကြသည်။တင်းကနဲ…သန်မာသော ..မျက်နှာနုနုလေးက …တမဟုတ်ချင်း..ခက်ထန် မာကြောပြစ်လိုက်သည်။ အာရာဖတ်ကတော့…ခေါင်းကိုညှိုးငယ်စွာ ငုံ့လျှိုးလိုက်မိသည်။

“ခြေသံပြင်းပြင်းနှင့်…မမ ကိုယ့်ရှေ့နားဖြတ်လျောက်သွားတယ်..ကိုယ့်နှလုံးသားများလဲ..ဒေါသစိတ် ကြောင့်..ဖြင်းကနဲ..ဖြစ်တယ်…မင်းမာနိုင်တယ်..မင်းအနိင်ယူကွယ်..ကိုယ့်ကို အမြဲတန်း..မင်းမာ နိုင်ပါ တယ်….”

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲမှ လွင့်လာသော စိုးလွင်လွင် သီးချင်းကြောင့် အာရာဖတ်..ခေါင်းထောင်ကြည့် ၏။ အိမွန်ခေါ်…အင်ဂျလာ..မုန်တိုင်းမလေးက ရိပ်ကနဲ ဂရုဏာ ..မျက်ဝန်းတစ်စုံ..စူးနှစ်ရောက်ရှိလာ ကာ သမင်လည်ပြန်လေး ကြည့်သည်…လှေခါးကို လှုပ်နွဲ့ညင်သာစွာ..တက်သည်။ လေးထပ်ခန့်အ ရောက်တွင် တဖန် ပြန်ကြည့် ပြန်သည်။

အာရာဖတ်..ကြည်နူးငိုချင်စိတ်မျိုးကြီး ပေါ်လာ၏။ တရုတ်မလေး သလုံးသား ကစ်ကစ်လေးများက ရက်စက်စွာ ကုလားလေး နှလုံးသားကို ရိုက်ခတ်သွားလေတော့သည်။

“ကျွတ်…ကော်ပြီလေကွာ…ဟဲ…ဟဲ”

ဘာတာဂျံက..မျက်နာရှေ့မှာ လက်ဝါးနှစ်ဖက်ကို ဆပ်ရိုက်ရင်း “ဆပ် ” ဟုအော်လိုက်မှ အာရာဖတ် သတိဝင်ကာ…ရှက် ပြုံးကြီး

 ပြုံးပြီး…စာအုပ်ပုံနှင့် ခဲတံဒါဇင်လိုက် ဘူးများကို အစီအစဉ်မရှိ…နေရာ ပြောင်းရွေ့နေမိသည်။

“မင်း…ထိ..ပြီ…အာရာဖတ်..”

“ဟင်း….အေး…ငါထိပြီ…ဘာတာဂျံ..”

ညိုးငယ်စွာ ..ဝန်ခံလိုက်သော အာရာဖတ် စကားကြောင့် ရွတ်နှောက်နှောက် ..ဘာတာဂျံမျက်နာလဲ စိတ်မကောင်းစွာ တည်သွားလေတော့သည်။

................................................................................................

ဆူးလေ လမ်းမှ နံနက်သည် ခြောက်သွေ့လျက်ရှိသည်။ ကုန်ဈေးတန်းလမ်းကို ကျော်လာပြီး..လက်ဝဲ ဘက်သို့ကူးလိုက်ကာ…လော်စစ်ဟန်၏…ငါးထပ်တိုက်ခြေရင်းသို့ အာရာဖတ် ရောက်လာသည်။ နေ့ စဉ်ပြုလုပ်နေကျ ဈေးဘန်း ခင်းခြင်း ဝတ္တရားကို လုပ်ရဦးမည်။

ယနေ့တော့ ယခင်နေ့များထက် အနည်းငယ်မော၏။ လှေခါးအတိုင်း တက်လာသော အာရာဖတ် သည် တတိယထပ် ညာဘက်ထောင့်ချိုးမှ…အောက်သို့ပြန်ကြည့်၏။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ အိပ် မောကျနေကြဆဲဖြစ်၏။

အပေါ်ဆုံးထပ်ရှိ…ပစ္စည်းများထားရှိရာ အခန်းလေးသို့ရောက်သော်..အသင့်ပါလာသော ချိုင်းနားအာ မခံ သော့ကြီးဖြင့် သော့ခလောက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လော်စစ်ဟန် အိပ်ခန်းတံခါးက လက်လေးတစ်လုံးခန့်ဟ နေပြီး..အလင်းရောင်..ပြာပြာလက်လက်ကလေးက ဖြာထွက်နေသည်။

ညည်းသံ တိုတိုးကလေးက အာရာဖတ်နားထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်…တစ်စုံတစ်ယောက်များ နေမ ကောင်းဖြစ်လေရော့သလား…ဟုတွေးရင်း..တံခါးနှစ်ချပ်ကြားမှ..အသာအယာ စောင်း၍ချောင်းကြည့် လိုက်မိသည်။ လက်ထဲတွင်..သော့နှင့် သော့ခလောက်ကို ကိုင်လျက်သားဖြင့်…ချောင်းကြည့်လိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။

တံခါးဟနေခြင်း…မီးလင်းနေခြင်းတို့ကြောင့် တစ်ယောက်ယောက် အိပ်ယာမှနိုးနေပြီဟုလည်း အာရာ ဖတ် ထင်သည်။ ရှေးမဆွကပင်..သည်အခန်းကို အာရာဖတ်..အကြိမ်များစွာ ရောက်ဖူးသည်။ တောက် ပသစ်လွင်သော သံရုံးသုံး ကတ္တီပါ…အနီ..ထိုင်ခုံကြီးများဖြင့်လူ ၈ ယောက်စာ စားပွဲတစ်လုံးရှိသည်.. ထိုမှ ကျော်လျင်..ပန်းနုရောင်အခန်းလေးကို ကာထားသော ဒေါက်လေးဒေါက်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ခန်းစီးလေးရှိသည်…ထိုခန်းစီး နောက်တွင်ကား..လူမြင်သူမြင်…ကုတင်ကြီးတစ်လုံးက လောစစ်ဟန် ၏ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားဆုံးသော ၂ ယောက်အိပ် တရုတ် ကုတင်ကြီးက ထီးထီးမားမား ရှိသည်။

ထု..အမြင့် ၂ ပေတိတိ ရှိလျက် အလျား ၁၀ ပေ အနံ ၈ ပေခန့် ကြီးမားသော ပယ်လယ်ရေမြုပ်မွေ့ ယာကြီးအား တရုတ်ပြည်ဖြစ်.ဒေါင်းဖို ဒေါင်းမ ကနေသည့် အိပ်ယာခင်း ရောင်စုံကြီးက ထည်ဝါခန့် ညားလွန်းလှ၏။ ကုတင်ထက်မှ…ဇာခြင်ထောင် ပန်းနုရောင်ကြီးသည် မျက်နှာကျက်ဆီမှ ရေပန်းဆိုင်း ကြီးတစ်ခုအလား ရှည်လျားစွာ ဖြာကျကာ ကွန်သဖွယ်..ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံးကို အုပ်မိုးထားသည်။လေးပေ မီးချောင်း အလင်းရောင်သည် ထွန်းလင်းတောက်ပနေ၏…လူသူ ကင်းရှင်းလျက် ငြိမ်သက် သော ဧည့်ခန်းမကြီးကို ကျော်၍..မျက်လုံးအစုံက ကုတင်ကြီးထံသို့ ရောက်၏။

“အင့်….ဟင့်….အ…အင်း…..ဟင့်…….အင့်”

“ပြစ်….ပြွတ်….ဗလွတ်…ဖွပ်….ပြွတ်…ပြွတ်…”

ရွံ့ဗွက်ပြင် တစ်ခုကို သူခိုးတစ်ယောက် ဖြတ်နှင်းလာသံမျိုး အသံတိုးတိုးလေးများ အာရာဖတ် ကြားနေ ရသည်။ အာရာဖတ် တစ်ကိုယ်လုံး နွေးကနဲ သွေးများ ပူနွေးစွာ ..ဖြာစီးသွားခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။အရိပ်မဟုတ်သော…အကောင်အထည်ကို ..အာရာဖတ် မြင်လိုက်ရပြီ….တွေ့ခဲ့ဖူးသော တရုတ်ကု တင်ကြီးပေါ်၌ မကျင်စိန်သည်…အဝတ်မဲ့ခန္ဒာကိုယ်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေ၏။

ရှည်လျားသော ဆံပင်များက ကျောသို့ပြေကျနေ၏။ လက်နှစ်ဖက်က..ကုတင်စောင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ…မြင်းစီးနေသကဲ့သို့ မြောက်ကြွ…မြောက်ကြွဖြစ်နေသည်။ ခါးကို ကော့ကာ…ရင်ဘတ် ကို ရှေ့သို့ ပြစ်တင်ထားမှုကြောင့်..ဖင်ကြီးက..နောက်သို့ ကော့ထွက်နေသည်..ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက တစ်စုံတစ်ခုကို …အားပါးတရ ညှပ်ထိုင်ထားပုံရသည်။မကျင်စိန်က ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“အီး……အား…..ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်…”

ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ညီးတွားသံဟု အာရာဖတ် သိ၏။ အိစက်သော ပင်လယ်ရေမြုပ် မွေ့ယာ ကြီးထဲတွင် နစ်မြုပ်နေသော ယောက်ျားကို ..အာရာဖတ် မမြင်ရ…။

သို့သော…မကျင်စိန်နှင့် လိုးနေမှတော့ ကိုးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသည် ..လောစစ်ဟန်ပဲ ဖြစ်ရပေမည်။ ပန်း ပွား အနားများပါသော ခေါင်းအုံးကြီးတစ်လုံးက..ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ ကျနေသည်…အနီအနက်..လေး ကွက်ကြား စောင်ကြီးတစ်ထည်က…ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပုံနေ၏။

 ခြေရင်းဘက်..ကုတင်ဘောင်ပေါ်တွင် မကျင်စိန်၏ ဘရာစီယာ လန်းလန်းလေး တင်ထားသည်။ အာရာဖတ် အခန်းတံခါးကို အသာဆွဲဟ ကာ ကြည့်သည်။ တရုတ် ပတ္တာ အကောင်းစားများမို့ ဘာအသံမှ မထွက် “ရှိ”ကနဲ တံခါးပွင့်သွား သည်နှင့် အာရာဖတ်..ကိုယ်လုံးကို ..စောင်းဝင်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းရှိ ဆိုဖာ အမြင့်ကြီးတစ်လုံး နောက်သို့ လေးဘက်ထောက်၍ ကူူးသွား၏။

“ပြွတ်…ပြစ်…ဗွတ်….ဗွပ်…ဗလွတ်…”

“ပြစ်..ပလပ်….ပြလပ်…..ပြစ်….ပြွတ်…ပြွတ်”

ခြင်ထောင်ကြီးက သိသိသာသာ ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေသည်….မကျင်စိန်တို့ဘက် ရောက်လာသော အာရာဖတ် မျက်လုံးကြီးများပုဇွန်တုပ် မျက်လုံးကဲ့သို့ပြူးထွက် မတတ်ဖြစ်သွားရလေသည်။

“ထ…အုံးကွယ်…ဟင့်….ဟင့်….မောလာပြီ”

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး…ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် တောင့်တင်းလှပသော မကျင်စိန် ဖင်ကြီးသည်..အာရာဖတ်တို့ ပလက်ဖေါင်း ဈေးသည်များ၏ အလွန်ပြောစရာဖြစ်သော ဖင်ကြီးဖြစ်သည်။

တရုတ်မ ဆိုသော်လည်း..မကျင်စိန်က..အီပြဲကြီး ဝ ခြင်းမျိုးမဟုတ်ပေ…မွန် ကပြားမို့ ..မကျင်စိန် အ သက် ၃၀ ကျော်သည့်တိုင် အရွယ်မကျပဲ…မဝလှသလို..ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်လေး။စိတ်ထနေဟန်ရှိသော မကျင်စိန်သည်..ဖင်ကြီးကို အသာလေး ကြွလျှက် ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။

“ရှီး…….အား……..အ”

“ဘလွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်”

အာရာဖတ် ခန်းစီးစကို အသာဆွဲဟ..ကြည့်သည်…အာရာဖတ် အသက်ရှူများ ရပ်မတတ် ခံစားလိုက် ရသည်။ မကျင်စိန်၏ ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ် ကြီးကို မြင်ရခြင်း…ထိုစောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေး ဖေါင်း ဖေါင်းကြီးထဲမှ…ရှည်လျားကြီးမားလွန်းသော ..ငါးရှဉ့်တစ်ကောင် ထွက်လာသလို..ပြောင်တင်းပြစ်ချွဲ နေသော အကြာပြိုင်းပြိုင်းနှင့် လီးကြီးထွက်လာပုံ။

မကျင်စိန်၏ ရှုံ့နေသော စအိုပေါက်လေးကို မြင်ရသည်အထိ..ကုန်းထလိုက်သောအခါ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ပြီး..ဗိုက်ပေါ်သို့ ဘတ်ကနဲ ..ကျသွားပုံ။လူပျိုသိုးလေး….အာရာဖတ်…ထိုင်းကနဲ ထိုင်းကနဲ..သွေးများ ဆောင့်တိုးလာပြီး..ပေါင်ကြားမှလီးက တောင်လာတော့သည်။

“ထ….အို…ကွာ…သူကလဲ..ဇိမ်ခံနေပြန်ပြီ”

မကျင်စိန်က..ညင်ညင်သာသာလေး ဖွထိုင်ထားသော ဧရာမလီးကြီးကို ဆော့ကစားရင်း ရှက်ပြုံးရဲရဲ လေးဖြင့်…လှုပ်ခါ…လှုပ်ခါ….ကိုင်ရမ်းလိုက်သည်။ အာရာဖတ် မြင်ဖူးသော လီးများထဲ၌ ထိုလီးကြီးမှာ တကယ့်ကို တန်ဘိုးရှိလှသည်။

ကွမ်းသီးခေါင်း ထိပ်ပိုင်းကြီးက…ပတ္တမြားတစ်လုံးလို နီရဲနေသည်။ ထိုမှ အောက်တစ်လက်မအကွာ တွင် ဒစ်ကြီးက သာမာန်လီးများကဲ့သို့ ခပ်ရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ မိုးပြဲဒယ်ကြီး စောင်းထားသလို နှုတ်ခမ်းသား ကြီးများက ဘေးကို ပြန့်ကားထွက်နေပြီး လီးချောင်းကြီးထက် အနည်းငယ် ကြွတက်နေသည်။မကျင် စိန်က ထိုဒစ်ကြီးကို ငုံ့၍ ပါးစပ်အပြည့် စုပ်သွင်းပြစ်လိုက်သည်…မကျင်စိန် နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေး…။

.....................................................................................................

မကျင်စိန်..ဦးခေါင်းရှိ ဆံပင်ရှည်ကြီးများကို  ကျော်ဇောက..ဖွကစားလိုက်…သပ်ချပေးလိုက်လုပ်ရင်း ကျောပြင်အတိုင်း လက်ကို လျောဆင်းလာသည်။ ဖင်ထောင်ကာ…ကုန်းစုပ်နေသော မကျင်စိန် စောက်ပတ်ကြီးက ဖင်နှစ်ချမ်းကြားမှ…ပြဲပြဲအာအာကြီး ပြူးထွက်နေသည်။ကျော်ဇော လက်က စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်း၏။

“အင်း…ဟင်း….အွန်း……..အွတ်….အွန်း….အွန်း”

“ပြွတ်…ပြစ်….ပြွတ်….ပြွတ်..”

မကျင်စိန်က လီဗာတင်းပေးလိုက်သော စက်ရုပ်တစ်ခုကဲ့သို့…မြန်မြန်ကြီး စုပ်လိုက် ငုံ့လိုက်လုပ်၏။ ဖင်ကို အနှိုက်ခံလိုက်ရသည်နှင့် မကျင်စိန် လှုပ်ရှားမှုများက အလိုလိုမြန်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကျော ဇောက မကျင်စိန် ကျောပြင်လေးကို ရင်ဘတ်ကျယ်ကျယ်ကြီးနှင့် အုပ်မိုးလျက်..စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီး ကိုမိအောင်ပင်နှိုက်သည်။ ကျော်ဇော လက်ခလယ် တစ်ချောင်းက..မကျင်စိန်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း သားလေးများကို  ဝိုင်းကာ.ချိတ်ကာ..ပွတ်သပ်ပေးသည်..မွှေပေးနေသည်။ မကျင်စိန် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး က ဘယ်ညာခါရမ်းနေသည်။ ကျော်ဇောက အဆက်မပြတ်..မွှေပေးလေ မကျင်စိန် ဖင်ကြီး ခပ်ကြမ်း ကြမ်း..ရမ်းခါနေလေဖြစ်သည်။

“အွန့်…အွန်း…..ဟွန်း..ဟွန်းဟွန်း”

မကျင်စိန်က မဆန့်မပြဲငုံထားရသော လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ..ထုတ်ပြစ်ခြင်းမပြုပဲ…မျက်စေ့မှေးကာ မျက်တောင်ကော့ကြီးများစင်းလာပြီး တဟွန်းဟွန်းဖြင့် အောင့်သီးအောင့်သက် အသံကလေးထွက် အောင်ငြီးသည်။ ဖင်ကြီးကို..ဘယ်ညာ ယိမ်းနွဲ့နေရာမှလည်း နောက်သို့ ဖတ်ကနဲ ဖတ်ကနဲ ပြစ်ပြစ် ဆောင့်ပေးနေပြန်ရာ..ချောင်းကြည့်နေမိသူ အာရာဖတ်အဖို့…အနောက်မှ ခွလျက်တအားလိုးပြစ်ချင် စိတ်များမှာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်လာလေသည်။

သူမ စောက်စေ့လေးကို မနားမနေ ဆက်တိုက် ပွတ်ပေးလေလေ..မကျင်စိန်က ကိုကျော်ဇောလီးကြီး ကို ဒလကြမ်းစုပ်လေလုပ်နေရာ ပွဲမှာ သွားပြိုင်သကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းလာ၏။ ကိုကျော်ဇော…မျက်နာမှာ လည်း တစ်ခါတစ်ရံ ရှုံ့ရှုံ့သွားလိုက်…ဒူးနှစ်လုံး..ဆတ်ကနဲ ထောင်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။ကြာတော့…မကျင်စိန်..မနေနိင် လီးကြီးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် အသာအယာလေး စုပ်ယူလိုက်သည်။ လီးတစ်ခုလုံးမှာ ဖေါင်းကားနီရဲလာပြီး..အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်လာလေသည်။

“အား….အိုးအိုး…မကျင်စိန်ရယ်…တော်လှချည်လားဗျာ….ဒါကြောင့်လဲ…လော်စစ်ဟန်ကြီးက ခင်ဗျား ကို စွဲစွဲလန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့နော်..ဟင်း ဟင်း ဟင်း”

“သွားစမ်းပါ..ဘာတွေလျောက်ပြောနေမှန်း မသိဘူး”

မူနွဲ့ ရှက်ရမ်းသော..မျက်စောင်း စူးစူးလေးကိုထိုးရင်း မကျင်စိန်က..မောလှိုက်စွာ ရန်တွေ့သည်။ သူမ ၏ ဖြူသွယ်သော လက်ကလေးများကမူ..ကိုကျော်ဇော၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော အိုလံပစ် လီးကြီး ကို အားပါးတရကြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်…လီးထိပ်ကြီးက ရဲကနဲ..ရဲကနဲ…ဖြစ်ခါ..မှည့်ရွဲသော ပန်းသီးအခွံကဲ့သို့ ဆီသုတ်ထားသည့်အလား တင်းပြောင်လာပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ တုန်ခါသွားသည်။ အကြောကြီးများ အစွမ်းကုန် ဖေါင်းကားသွားသည်။

“အား….အီး…အ..အ..အ.”

ကျော်ဇောက လက်နှစ်ဖက်ကို မွေ့ယာကို နောက်ပြစ်ခါ ထောက်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ကော့ကော့ထိုး ပြီးအော်လိုက်သည်။ လီးထိပ်မှ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရေများက မကျင်စိန် နို့ ကြီးနှစ်လုံးကို ထိမှန်ကြသည်။

“ဟင်း….အရမ်းပြင်းတာပဲ….စောက်ခေါင်းထဲမှာသာ ဆိုရင် ဘယ်လောက်ခံရမလဲ မသိဘူး”

မကျင်စိန်က ..မကြားတကြားလေး..စွေစောင်းကြည့်ရင်း ပြောကာ..ရှက်ပြုံးလေးဖြင့် မျက်နှာနှင့် ရင် ဘတ်မှ သုတ်ရည်များကို ..လက်ဖြင့် သုတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဖွေးနု…သော ဖယောင်းသားကဲ့သို့သော မကျင်စိန်၏ အသားဝင်းဝင်းလေးမှာ သုတ်ရည် တန်ခိုးကြောင့် ပြောင်၍..လက်လာသည်..နို့နှစ်လုံး မှာ ပင်ကိုယ်ကပင် တင်းရင်းမာကျစ်လျက် ဖေါင်းဖေါင်းကားကားကြီးများ ဖြစ်လေရာ..လီးထိပ်မှပန်း ထုတ်လိုက်သော သုတ်ရည်များဖြင့် လိမ်းကျံသလိုဖြစ်သွားပြီး…မီးချောင်းအလင်းရောင်အောက်၌ လှ ပတင်းပြောင်လာသည်…ချောင်းကြည့်နေသော အာရာဖတ်ခမျာမှာမူ ..နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြမှ..ဆုပ် ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများအား မနားတမ်း စို့ပြစ်ချင်စိတ်ကြီး ဝင်လာမိပြန်လေသည်။

သာမန် အချိန်များ၌ မကျင်စိန်ကို သွားသွားလာလာ မြင်နေရသော်လည်း.. တောင့်တယ်..လိုးရလျင် ကောင်မယ်…ဟုလောက်သာ စိတ်ကူးယဉ်မိခဲ့ဘူးသည်။ ယခုကဲ့သို့ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကြီး..နဖူး တွေ့ဒူးတွေ့..တွေ့ရသောအခါ မကျင်စိန်သည် အင်မတန်လိုးချင်စရာကောင်းသော ပစ္စည်းကြီးဖြစ် မှန်း ခံစားသိရှိလာလေတော့သည်။

မကျင်စိန်၏ လက်တဝါးအုပ်စာ မျှမကသော စောက်ဖုတ်ကြီး၏ ဆွဲဆောင်မှုအင်အားကပင် အာရာဖတ် လိုလူပျိုသိုးလေး မဆိုထားနှင့်မည်မျှပင်အတွေ့အကြုံရှိသူဖြစ်စေ မကျင်စိန် စောက်ဖုတ်ကြီး လှန်ပြ ရုံ ဖြင့် ပြေးလိုးချင်စိတ်ပေါက်သွားမိပေလိမ့်မည်။ မကျင်စိန်ကား ဤမျှလောက်ပင် လိုးချင်စရာကောင်း သော အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

“ကဲ….မိုး လင်းတော့မယ်..”

မကျင်စိန်၏ လှပသော…မျက်စောင်းကလေး နှင့် အပြောကို ကျော်ဇော မဆိုထားနှင့် အာရာဖတ်ပင် ကြည်နူးမိ၏။ မတ်တောင်နေသောလီးကြီးကို ခပ်သာသာလေး တစ်ချက်ပုတ်ခတ်ကစား လိုက်သည်.. လီးကြီးက ခလုတ်တိုက်ခံလိုက်ရသော ရာဘာချောင်းကြီး တစ်ချောင်းအလား တုန်ရမ်းသွား၏..လီး ကြီးဤသို့ ခါရမ်းလှုပ်ရှားသွားသည်ကို မျက်လုံးကလေးမှေးစင်းသွားအောင်ပင် ကြည့်ရင်းရယ်မောကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်လေသည်။

ပန်းပုရုပ်တစ်ရုပ် ထောင်ထားသလို သေးကျဉ်လှပသော တင်ပါးအပေါ်မှ ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ပြီး ဖင်ထောင်၍ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြစ်ချင်စရာကောင်း၏။

“ကဲ…မိုးလင်းတော့မယ်လို့…ဆိုနေ”

အနီးရှိ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ဆွဲယူကာ..မကျင်စိန်က ခပ်နွဲ့နွဲ့ကလေး စောင်း ပြောလိုက်သည်။ ကိုကျော်ဇောက မကျင်စိန် ဤသို့ချစ်စဖွယ် လှုပ်ရှားနေပုံကလေးကိုပင် မျက်စိအရ သာခံ၍ ကြည့်နေမိပေရာ…မကျင်စိန် ပါးလေးများဖေါင်းလာအောင်…နုတ်ခမ်းကို တမင်ကြီးစူပြစ်လိုက် လေသည်။

“ကြည့်..ဘာလုပ်နေတာလဲ…လို့”

“သိပ်လှလို့…ကြည့်နေမိတာပါဗျာ”

“သွားပါ…ဒါနဲ့ပဲ…ညာ..ညာပြီး ဟင်း….မပြောလိုက်ချင်ဘူး..သိပ်လည်တာပဲ”

မရေတွက်နိင်သော မျက်စောင်းလေးတစ်ချက် ထိုးလေသည်။ မကျင်စိန်၏ အလှဆုံးအချိန်မှာ ဒီအချိန် ပဲဖြစ်မည်ထင်၏။

“ညာ…ညာပြီး..ဘာဖြစ်လဲ…ပြောလေ..ပြော”

“အို…ကြည့်ပါလား…သူသိရဲ့သားနဲ့”

“မသိလို့ပေါ့…ညာပြီး..ဘာလုပ်မိလို့လဲ…ဟင်”

“ညာပြီး…လိုးတာလေ….ညာပြီးလိုးတာ…ကဲ”

“ကဲ”

ဟု ပြောရင်း မကျင်စိန်လက်ကလေးက ကိုကျော်ဇောလီးကြီးကို ကိုင်ချိုးလိမ်မည့်ဟန် ပြုလိုက် လေသည်။ ဤသည်ကိုပင်ကိုကျော်ဇောက အကြီးအကျယ်မနောခွေ့ကာ တဟားဟား ရယ်သည်။

“ဟား…ဟား…ဟား….ဟား…”

“ဟေ့…သိပ်အကျယ်ကြီး မရီနဲ့လေ…ဟိုဘက်အခန်းထဲမှာ ကောင်မလေးတွေ ရှိတယ်”

“ဆောရီး…ဟား…ဟား…ဟား…”

ကိုကျော်ဇောက ဆောရီး ဟု ပြောရင်း မကျင်စိန် ကိုယ်လုံးကလေးကို သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့အသာအယာ ပွေ့သွင်း ပိုက်သိမ်းလိုက်သည်။

“ကွယ်…မြန်မြန်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး”

“လိုးမှာပါအချစ်ရယ်….ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးမှ မလိုးရင်…ဒီကမ္ဘာမှာ အမိုက်ဆုံးလူ ဖြစ်သွားမှာပေါ့”

“သွား….လူကို အပေါစား ကျနေတာပဲ”

မကျင်စိန် မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး မကျေမနပ်လေးဆို၏။ လက်ကလေးတစ်ဖက်ကမူ…ကိုကျော်ဇော လမွှေး မဲမဲကြီးများကို ကောက်ရိုးပုံဖွသလို ဖွကစားနေသည်။ လမွှေးအုံ မဲမဲကြားအတွင်းမှ တိုးထွက် တောင်ထနေသော ကိုကျော်ဇော လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လှပြီး ..မကျင်စိန်၏ ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးမှု ကြောင့် မြွေဟောက်တစ်ကောင်..ပါးပြင်းထောင်လာသည့်အလား…တောင်မတ် မာကျောလာလေသည်။

“မကျင်စိန်…လေးဘက်ထောက်ပေးလေ…နော်”

“အဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…ဟင်း”

မကျင်စိန်က ..ရှက်ရယ်လေး တစ်ချက်ရယ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်လေ သည်။ အလှပဆုံးသော ကျောက်ဆစ်ပန်းပုရုပ်များထဲ၌ ဟာဗင် ဆိုသူ ပန်းပုဆရာ၏ လေးဘက် ထောက် နတ်ဖုရားမ ရှီးလား ကို အနုပညာသမားများက စံထားကြသည်ဟု ဆိုသည်။ ယခုမကျင်စိန် ၏ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအယာလေးဖြင့် မပြုံးတုံ့တုံ့..ပြုံးတုံ့တုံ့လေးလုပ်ခါ လေးဘက်ကုန်းပေး ရှာ သော ပုံကလေးကိုသာ ဟိုအနုပညာဆရာကြီးများမြင်လျင် ဟာဗင်ရုတ်ထုသည် မြောင်းထဲရောက်သွားလိမ့်မည်ဟု အာရာဖတ် ထင်သည်။

မကျင်စိန် လေးဘက်ထောက်ထားပေးသော အခါ နို့နှစ်လုံးကခပ်တွဲတွဲ အောက်သို့စိုက်ကျနေသည်။ ဖင်ကိုကော့၍ ပင့်တင်ပေးထားသောကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူပြီးစူထွက်နေ သည်။ အရည်ရွမ်းသော သစ်သီးစိမ်းကြီးအလား မက်မောနှစ်ခြိုက်စရာကောင်းလှသော ဤမြင်ကွင်း ကို အာရာဖတ်က…တံတွေးတနင်နင်ဖြင့် ချောင်းကြည့်နေရသည်။

ပေါင်ကြားမှ အာရာဖတ်လီးကလည်း သွေးဆာနေသော လူသတ်သမားကဲ့သို့ ဒေါသတကြီး မာန်တဖီ ဖီဖြင့် ငေါက်ကနဲ..ငေါက်ကနဲ…ပေါင်ကြားမှ ရုန်းကန်လို့နေသည်။

ကိုကျော်ဇောက နေရာယူလိုက်သည်…ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရှိနေသော မကျင်စိန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကြည့်ရင်း အာရာဖတ်မှာ…ဘာလိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ တောင်မတ်ပြီး မာန်ထလာသော လီးချောင်းကြီး ကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်မိလေသည်…တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးများဆူပွက်နေသည်။

“အေ့….ဟင်…..ဝင်သေးဘူးကွယ်”

ကိုကျော်ဇောက မကျင်စိန် ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး သူ့လီးထောင်ထောင်ကြီးဖြင့် မှန်းတေ့ကာ လိုးသွင်း လိုက်လေရာ..လီးက…စောက်ပတ်အောက်သို့ချော်ပြီး လွတ်သွား၏…မကျင်စိန်က လီးထိပ်နှင့်သူမ စောက်ပတ်တေ့မိစေရန် ဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေပဲ..ရွေ့လျားတည့်ပေးရင်း တခစ်ခစ်ရယ်ကာ..ဆံပင် များကို ဆတ်ကနဲ မော့၍ပင့်တင်လိုက်လေသည်။

“ဘာလိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး….သူ”

မကျင်စိန်…အတော်မျက်စောင်းထိုး သန်သည်။ မကျင်စိန်လက် တစ်ဖက်က ကိုကျော်ဇောပေါင်ကို လက်ပြန်ကလေး ဖတ်ကနဲ ရိုက်ရင်းပြောသည်။

“မကျင်စိန်…ကိုင်သွင်းလိုက်ဗျာ”

ကိုကျော်ဇောက မကျင်စိန် ကျော်ပြင်လေးပေါ်တွင် ဝက်မှိန်း မှိန်းရင်း လေသံကလေးဖြင့်ပြောလိုက် သည်။ မကျင်စိန်က စိတ်မရှည်သလို..သက်ပြင်းကို ဟင်း…ကနဲ ရှိုက်ရင်း ပေါင်ကြားမှလက်လျှို၍နှိုက် ခါ..လီးကြီးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။

လမွှေးများက မကျင်စိန် ဖင်သားနုနုကြီးများနှင့် တွေ့ထိပွတ်သပ်မိသောအခါ…လီးထိပ်သည် စောက် ခေါင်းဝ၌ဗူးဆို့ဆို့သည့်အလားတစ်တစ်ဆို့ဆို့ကြီး တေ့မိသွားသည်။

အာရာဖတ် ချောင်းနေရာက ကုတင်ခြေရင်းပိုင်းဖြစ်ပြီး…ထိုတံခါးကြားရှိ အပေါက်မှ အတိုင်းသား အ မြင်မှာ ကောင်းနေသည်…အားလုံးကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ မြင်နေရသည်။မကျင်စိန်၏ စောက်စိ ပြူးပြူးကြီးကြားထဲသို့ လီးကလက်မဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့်…မကျင်စိန်၏ ဖင်စအိုဝလေး ရှုံ့ကနဲ ..တွန့်ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

“ဗြွတ်..ဘွတ်….စွတ်…”

“အ…ဖြေး….ဖြေး…ကိုကျော်ဇော“

“ဗြွတ်…ဗြစ်…တစ်….ဘွပ်”

“အား….သေပါပြီ..ကျွတ်….ကျွတ်ကျွတ်”

“ပြွတ်စွတ်…ပြွတ်စွတ်”

“ဟင့်….ဟင့်…ဟင့်…..အင့်….အင့်….ဟင့်”

ကိုကျော်ဇောက ပြွတ်ကနဲ..ဆတ်ဆတ်ကလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်…စွတ်ကနဲ..ထုတ်လိုက်..ပြွတ်ကနဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး..ဆောင့်လိုးလိုက်..ပြန်ထုတ်လိုက်…လိုးပြစ်လိုက်သည်။ တစ်ချက်ဆောင်လိုက်တိုင်း လီးကြီးက အတားဆီးမရှိ အဆုံးသို့ အရင်းရောက်သည်..မကျင်စိန် လည်ချောင်းအတွင်းမှ ဟင့်ကနဲ လေများ ကန်ထွက်လာပြန်သည်…ထပ်ဆောင့်ပြန်သည်..ဟင့်ကနဲ အသံထွက်လာပြန်သည်…ထပ်ခါ ထပ်ခါ..အဆက်မပြတ်လေး ဆောင့်လိုးလိုက်သော ..အခါတွင်မူ ဟင့်…ပြွတ်စွတ်..ဟင့် ..ပြွတ်စွတ်.. ဟင့်..ဟူသောအသံများ အတွဲလိုက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။

“ဗြွတ်….ဗြစ်….ဘွပ်….ဘွတ်….ပြွတ်စွတ်”

“ဟို့အိုး…..ရှီး….အား…..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်”

လေးဘက်ထောက်ရက်ကလေး မှ တစ်ခါတစ်ရံ မကျင်စိန်၏ခါးလေးက ကုန်းသွားရှာသည်။

“ရှီး……အား…..အဆုံးပဲကွယ်….သေတော့မှာပဲ…..အင့်……အား…အင်း….အ..အ..အအ ”

“ဖြေး  ဖြေးလုပ်ပါ…ကိုကျော်ဇောရဲ့…တကထဲ…ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကို မသိဘူး…ဒီမှာဖြင့် သေတော့ မယ်”

“အမလေး….သေတော့ မသေလိုက်ပါနဲ့ကွာ”

“မင်းသေရင်…ဒို့ပါလိုက်သေပြစ်လိုက်မှာ…ဘယ်ရမလဲ”

ဖုံးဖိမရသော မျက်လုံးများက ကြည်နူးကျေနပ်စွာ ရယ်သည်။ အချက် ၂၀ ခန့် ဆောင့်အပြီး၌ စောက် ပတ်ထဲမှ ယိုစိမ့်လာသော အရေပြစ်ချွဲချွဲများက လီးမှတဆင့် ကိုကျော်ဇော…ဆီးခုံနှင့်..မကျင်စိန် ဖင် ထိကပ်ဖိပွတ်မိတိုင်း ဗြိကနဲ….ဗြိကနဲ အသံထွက်သွားလေသည်။ ဒီရေအလား တစတစ အရှိန်မြင့်မား လာကြသော ကြောင့်..ပူနွေး စိုစွတ်သော…စောက်ပတ်နှင့် လီးကြီးဝင်သံ..ထွက်သံက မြန်လာသည်.. ကြမ်းလာသည်။ မြန်လာ…ကြမ်းလာသလို အသံများလဲ ကျယ်လာသည်။

“ပြွတ်စွတ်…ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်…ပြွတ်စွတ်..”

“အို့…..အို့….အို့…..ဖြေးဖြေး…ဆို…အင်း…အင့်”

“ဖတ်…ပြွတ်စွတ်…ဖတ်…ပြွတ်စွတ်..ဖတ်”

ကိုကျော်ဇောက သူ့တင်ပါးကြီး ခွက်…ခွက်ဝင်သွားအောင်….အင်နှင့်အားနှင့် ဆောင့်သည်…တွဲကျ နေသော ဂွေးစိကြီးက မကျင်စိန်…စောက်စိကြီးကို အောက်မှ ပင့်ကာ…ပင့်ကာ..ဖတ်ကနဲ..ဖတ်ကနဲ ရိုက်မိသည်။ မိန်းမတွေအတွက် ယောက်ျားဂွေးစိဖြင့် စောက်ပတ် သို့မဟုတ် ဖင်ကို တဖတ်ဖတ် ရိုက် ပေးခြင်းခံရခြင်း အရသာအတွက် ပြီးပြည့်စုံလေသည်။ တချို့ယောက်ျားများ ဂွေးစိမှာ မာကျစ်ပြီး.. တင်းနစ် ဘောလုံသဖွယ်….အထက်တက်ကပ်နေတတ်ကြသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် မိန်းမများအတွက် ခံစားမှုလျော့နည်းပြီး.ပြည့်စုံမှုမရှိလှချေ။

ယခုမူ…ကိုကျော်ဇော၏ ရိုက်ချက်..ပြင်းထန်မှုကြောင့်..မကျင်စိန်ခမျှာ အလွန်အမင်း အရသာရှိကာ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ထောင်၍ ထောင်၍ ပြန်လိုးပေးနေမိသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အပြည့်အဝ ခံစားကြရပြီး ကာမမီးတောက်ကြီးများ တဟုန်းဟုန်းဖြင့် လောင်ကျွမ်းဝါးမြိုနေလေတော့သည်။

“ထွက်…ထွက်တော့မယ်…ကိုကျော်ဇော ဆောင့်..အ…ဆောင့်…ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ…ကိုကျော်ဇော ရယ်”

မကျင်စိန်မှာ မချိတင်ကဲ ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောရင်း အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိရှာ လေသည်။ ဖြင်းကနဲ…တင်းကနဲ…ဆောင့်သွင်းလိုက်သော လီးကြီးက…စောက်ပတ်အတွင်း..အပြည့် ဝင်၍ သားအိမ်ခေါင်းကို ထုတ်ကနဲ…ထုတ်..ကနဲ ဆောင့်မိလေရာ မကျင်စိန်မှ မျက်ရည်လေးများပင် ဝေ့ဝဲလာကာ…ဖွါလံကျဲနေသော ဆံပင်များကိုပင် ပြန်လည်မသပ်တင်နိင်တော့ပဲ…တအီးအီး..တအအ ငြီးကာ အလိုးခံရင်း…စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရေများ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။

“ဟင့်….အ…ဟင့်….အင့်….အ….ဟင့်အ”

ကိုကျော်ဇောကလဲ ပန်းဝင်ခါနီး…ရှိသမျှစွမ်းအားကို…အကုန်သုံးကာ…ပစ်..ပစ်ဆောင့်လိုးလိုက်လေ ၏။

“အား…..အား…..အမေရေ…အဟင့်ဟင့်”

မကျင်စိန် လည်ပင်းလေးမော့ကာ တစ်ချက်အော်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ဝမ်းလျားထိုး မှောက်ကျသွားလေ တော့သည်။ လဲကျသွားသော မကျင်စိန် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကိုအမိအရ လိုးသွင်းရင်း…ဖင်သားအိ အိကြီးပေါ်..ဆီးခုံမဲမဲကြီး…ဘတ်ကနဲ…ဘတ်ကနဲ…မြည်အောင် ဆောင့်လိုးပြီးမှ..သုတ်ရေများကို ပန်း ထုတ်လိုက်လေသည်။

“ဟား…..အား…..”

မကျင်စိန် ကျောပေါ်သို့ မှောက်ချရင်း ငြိမ်သက်သွားလေ၏။ အာရာဖတ်မှာလည်း…ဤမျှရှင်းလင်း ပြတ်သားသော လိုးပွဲကြီးမျိုးကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မြင်ဘူးခြင်းဖြစ်ရာ ဂွင်းတိုက်ရင်း…သုတ်ရည်များ ထွက်ကုန်သဖြင့်…လော်စစ်ဟန်..အိပ်ခန်းထဲမှ အမြန်လစ်ထွက်ခဲ့ရလေ၏။

..........................................................................................................................

“သနားတယ်ကွာ…”

“ဘာဖြစ်လို့…”

“ဟား…မကျင်စိန်နဲ့…ကျော်ဇောနဲ့ ခိုးစားနေတာများ လူတိုင်းသိတယ်..အာရာဖတ်..ဘာလဲ..မင်းက လော်စစ်ဟန်ကြီး မသိဘူးများထင်လို့လား…ဟင်”

“အိုး..လော်ကြီးသိရင်…ကွိုင်ပူကုန်မှာပေါ့”

“နိုး…နိုး..သိတယ်…လော်ကြီးသိတယ်..သိပ်သိတယ်…မင်း..လော်ကြီးကို လျော့မတွက်နဲ့..အာရာဖတ် လော်ကြီး မကျင်စိန်ကို လွှတ်ပေးထားတာ သိလား..ကျော်ဇောရဲ့ မိတ္တူကူးစက်ဟာ တစ်နေ့ လော်ကြီး ပိုင်လာစေရမယ်..ကြည့်ထား”

“စောက်ရေးမပါတာ…ဘာမှ မဆိုင်ဘူး”

“မင်း..ငါပြောတာမယုံရင်ကြည့်နေ..လော်ကြီးက မကျင်စိန်ထက် ကောင်းတာလေး ရှိနေတယ်လေ ကွာ”

“ဘာ..ဟုတ်ရဲ့လား…ဘာတာဂျံ ..ရယ်”

“ကျွတ်…ကုန်ဈေးတန်း..လမ်းမတော်သံဈေး ဘယ်နားမှာဖြစ်ဖြစ် ငါ့ခြေရာတွေချည်းပါ..အာရာဖတ် ရယ်..မင်းက လော်ကြီးနဲ့တွေ့တာ ခုမှ..လေးငါးနှစ်ရှိသေးတာ..ငါက ချာတိတ်ဘဝကထဲက ပေါင်းလာ တာ”

“ဒါဆို…လော်ကြီးရဲ့..ကစ်ပင်..ကဘယ်သူလဲ”

“ဟ..အရိပ်ပြလဲ အကောင်မထင်တဲ့ကောင်ပါလား..အေး…လေခွင့်လွတ်လိုက်ပါတယ်..ဒီမှာ..မကျင် စိန်မရှိတဲ့အချိန်..အိမွန် ကျောင်းသွားတဲ့အချိန်..မင်းတက်ပြီး အသာချောင်း..အဲဒီ တရုတ်ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာပဲကြည့်”

“မထချင်တော့ဘူး..ကိုကြီးရယ်..ဟင့်ဟင့်”

ရေချိုးပြီး ကျောင်းသွားရန် အဝတ်အစားလဲလာသော အိမွန်..ခြေထောက်ကလေးများ..ဦးလေးလော် စစ်ဟန် အိပ်ခန်းမရောက်ခင်ပင်ရပ်သွားသည်။ နံနက်ပိုင်း ကျူရှင်တခုသို့အပြေးအလွှားသွားပြီး ကွတ်ခိုက်မှ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့်တွေ့သည်။ အိမ်သို့ ကလပ်စ်အမီပြန်သည်..ရေချိုး..အဝတ် လဲ..။

နော်အဲမူနှင့် လော်စစ်ဟန်က .. အိမွန် ကျောင်းသွားပြီထင်ကြသည်။ မကျင်စိန်က..ဘိုကလေးဈေးသို့ သွားပြီး လပ် သွားသော ကာလလေးကို ချိုမြိန်စွာ အသုံးချကြ၏။

“ထပါအုံး…ညီမလေးရယ်…ကိုကြီး လိုး ရတာ မဝသေးလို့ပါ..ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…”

အိမွန်..ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသည်။နားထဲသို့ ပူပူလောင်လောင်ကြီး ဝင်လာသော အသံတိုးတိုး လေးများကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တောင့်တင်းသွားသည်..ရင်တစ်ခုလုံး…လဲ ရှိန်းကနဲ..နွေးကနဲ.. ခုန်သွား၏။

“အဲမူ…လာ…ဒီမှာ..ထိုင်…နော်”

အိမွန်..နားကိုပိတ်လိုက်မိသည်…မောလာသည်။ ငါးထပ်တိုက်ကြီး၏ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ စောစီးစွာ သွေးဆာနေသော အသံလေးများက..အိမွန်ဆိုသော အပျိုစင်မလေးကို..တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွား စေ သည်။

“ဟင့်..ကိုကြီးက…အရမ်းဆောင့်တာ”

“စားပွဲမှာ ထိုင်ပါ..ကိုကြီး မတ်တတ် လိုးပေးမယ်”

အိမွန်..ခြေထောက်များ တံခါးဝသို့ ရွေ့လျားစ ပြု၏။ ထုံးစံအတိုင်း ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသော..တံခါးကြား မှ အခန်းတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

“ဟဲ့…အယ်”

အိမွန် ပါးစပ်မှ…ယောင်ပြီး…အော်မိမတတ် ဖြစ်သွား၏။ ပါးစပ်လေးကို..လက်ဝါးဖြင့်..အုပ်လိုက်ရလေ သည်။

ကြည့်ပါအုံး…နော်အဲမူ…ဖြစ်ပုံ…။ လေးထောင့် စားပွဲပေါ်၌…ခြေတစ်ဖက် တင်ထားသဖြင့်..အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းရှိ စောက်ပတ်ဝသို့ ဦးလေးလော်စစ်ဟန်၏ တရုတ်လီးကြီးက တေ့မိထား သည်..တရုတ်လီး ဆိုသည်က..အခြားသော တိုင်းရင်းသားများနှင့်မတူ…အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်..ဒစ် ရဲရဲကြီးအောက်မှ…အဖုအဖေါင်း အထစ်အထစ်များက အကြောထုံးသော ခြေသလုံးသားတွေနှယ်..ကြွ ထကာ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။

နော်အဲမူ စောက်ပတ်ကလဲ…အသေးစားတော့ မဟုတ်..လက်ဝါးတအုပ်ကျော်ခန့်ကြီးမားသည်။ စောက်မွှေးက မဲနက်သော်လည်း..အနည်းငယ် ပါးပါးလျားလျား ရှိသည်။ စောက်ပတ်အပြင် နှုတ်ခမ်း များက မျော့တစ်ကောင်ပမာ အမြောင်းလိုက်ကြီ ပတ်ဝိုင်းထားသည်။ စောက်စိပြူးပြူးကြီးက..အရေ ကြည်များ လိမ်းကျံပေရေနေပြီး တလက်လက်အရောင်တောက်နေသည်။

စောက်ပတ် ဒုတိယအလွှာဝယ်…ခပ်ညိုညို..အသားပြားတလွှာက ..ဝိုင်းရံထားသည်…နော်အဲမူ မျက် နာလေးက..ရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေဟန်..ပြူးကျယ်နေသည်။ လော်စစ်ဟန်က စားပွဲအောက်မှရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် နော်အဲမူ စောက်ခေါင်းထဲသို့…အဖုအထစ်များ ပြွန်းတီးနေသော လီးကြီးကို ဗြစ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“အ…..အ  ဟ…နာတယ်…ကျွတ်ကျွတ်”

လန့်အောလေး အော်ရင်း…လော်စစ်ဟန် လက်မောင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်လိုက်လေ သည်။

“ပြစ်…ပြွတ်…စွတ်”

“အိုး….ဟိုး ဟိုး ဟိုး….အား….အား….”

နော်အဲမူ…ထွန့်ထွန့်လူးသွားရှာလေသည်။ ဖင်ကြီတစ်ခုလုံးမှာ ဓါတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန် သွားသည်။

“ပြွတ်…ဘွပ်”

“အား..မလေး….လေး…ဟီး..ဟီး..ဟီး”

အိမွန် လန့်ပြီးတွန့်သွားသည်…မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းက မသက်သာလှ….။ အထစ်အဖုများ ပြွန်းတီးနေ သောလီးတန်ကြီး ဝင်သွားချိန်၌…နော်အဲမူ..စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများအတွင်း သို့လိပ်ဝင်သွားကြ သည်။ရုတ်တရက် ဆတ်ကနဲ ..ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သော အခါတွင်..စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ အပြင် သို့ ပြဲကနဲ..ရဲကနဲထွက်လာရုံမျှမက..အတွင်းသား နုနုလေးများပါလာပြီး စုကာရှုံ့ပြီးပြန်ဝင် သွားကြသည်ကို အိမွန် တွေ့လိုက်ရလေ၏။ ကိုယ့်အဒေါ်ယောက်ျား ဆိုပေမယ့်..လော်စစ်ဟန်ကို အိမွန် ကိုယ့်ဦးလေးအရင်းလိုပင် လေးစားချစ်ခင်သည်။

ယခုကဲ့သို့ နော်အဲမူကို လိုးနေပုံတွေ့သောအခါ..ဦးလေး၏ လီးကြီးနှင့် အလိုးခံချင်လာသလိုလို။

“သေမှာ” …ဒါကြီးနဲ့ဆို အိမွန်..သေမှာ။ စိတ်များက အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ လှုပ်ရှားနေမိသည်။

“ပြွတ်..ဘွတ်..ပြွတ်ဖွတ်…ဘွတ်…ဖွတ်”

“အား….ဦး..နာတယ်..နာတယ်…ဖြေးဖြေး….ရှီး….အား”

“သိပ်နာတာပဲ…အိုးအိုး…အခုနလိုပဲ…ရိုးရိုးလုပ်ပါ ဦးရယ်”

လော်စစ်ဟန်က တဒဂ်..နားပင်းသွားဟန်တူ၏။ လုံးဝစကားပြန်မပြောတော့ပဲ..နော်အဲမူ၏ အုပ်အုပ် လုံးလုံး နို့လေးနှစ်လုံးကို မညှာမတာ ဆွဲကာ ဆောင့်ထဲ့လိုက်ပြန်လေသည်။

“ဗြွတ်…ဘွတ်…ဘွပ်”

“အား….ဟ……ဟင့်ဟင့်…ဟင့်ဟင့်….အင့်ဟင့်”

နော်အဲမူ….လော်စစ်ဟန် ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံတွန်းထားရင်း မျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက် ပေါက်ကျလာ၏။ နီရဲသော ပါးပြင်ကိုဖြတ်၍ မျက်ရည်စီးကြောင်းကြီးအစုံက နာကျင်မှုဝေဒနာကို ဖေါ်ပြ နေကြလေသည်။

နော်အဲမူ…ဤသို့နာကျင်ခြင်းကိုပင် လော်စစ်ဟန်က …ဖီလင်တွေပိုဖြစ်လာဟန်ရှိသည်။ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားသော လက်အစုံအား နော်အဲမူ၏ ဖင်သားကြီး အစုံသို့ ပြောင်းကိုင်လိုက်ခါ…အားယူလျက် ဆွဲဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။

“ပြွတ်…ဘွတ်….ပြွတ်ဘွပ်”

“အီးဟီး….ဟိအီး…တောက်…ဟင်း ဟင်း”

နော်အဲမူ…မျက်ရည်ကျရင်း အံကြိပ်ခံသည်။ တောက်…တစ်ချက်ကို ပြင်းပြင်းခေါက်ပြီး လော်စစ်ဟန် ကို စူးစူးဝါးဝါးလေး စိုက်ကြည့်သည်။ နုတ်ခမ်းကို..ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားရှာသည်..စောက်ပတ် ထဲ သို့ ရာဘာချောင်း အပြွတ်လိုက် ထိုးသွင်းခံရသလိုပြည့်သိပ် နာကျင်နေသည်။

“ပြွတ်…ဘွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…ဗြိ”

“အမ်…အမ်….အမ်….အယ်….အစ်”

နော်အဲမူ..မောနေပြီ..လေသံလေးမျှသာ ထွက်လာတော့၏။ ချွန်မြဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးထိပ် တွင် ချွေးဥလေးများက..စုပြုံသီးလာသည်…နသယ်ဆံစပ်မှ ချွေးများ သီး လာ၏။ နို့နှစ်လုံးကြားတွင် ချွေးသီးလေးများ စို့နေသည်။လော်စစ်ဟန်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးနေရာ…စာပွဲလေးပင် ကျွိကနဲ ကျွိကနဲ..မြည်ကာ ကြမ်း ပြင်တွင် သုံးလေး လက်မခန့်ရွေ့သွားလေသည်။

“ဗြစ်…အ”

တစ်ချီတွင် လီးကို…စောင်း၍..ထိုးမိသွားပြီး မာကျောနီရဲသော လီးထိပ်ကြီးက အတွင်းသားနုနုလေးကို ဆောင့်ထိုးလိုက်သလိုလေးဖြစ်သွားပြီး…နော်အဲမူ..အ ကနဲ အော်ကာ…မျက်ဖြူလေးလှန်သွားသည်။အတန်ငယ်ဝသော..လော်စစ်ဟန်၏ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်မှာ ကျုံ့ကနဲ…ကျုံ့ကနဲ..တင်းမာသွားသည်။ခြေ သလုံးသားကြီးများ တင်းကားလာသည်။

နော်အဲမူ…ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို …အဝတ်စတစ်စနှယ်..ဆုပ်ကိုင်ထားသော လော်စစ်ဟန်၏လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးများ..အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထကာ…မညှာမတာ..ဆွဲ…ဆွဲပြီး…ဆောင့်လိုးနေပေရာ နော်အဲမူ…ခမျာ…အသက်ကိုပင် ဝအောင်မရှူနိင်တော့ပဲ…အင်းကနဲ..အင်းကနဲ..အဲကနဲ..အံကြိတ်ခံ ရင်း..မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ..မျက်ရည်လေးများတွင်တွင်..ကျလာလေသည်။

နော်အဲမူ..မျက်နာအမူအရာနှင့် ခံစားမှုဝေဒနာတို့သည်…အိမွန်ဆီသို့ ကူးစက်ကာ..ချောင်းကြည့်နေ ရင်းမှ..အိမွန် စောက်ပတ်ကလေးရှုံ့….ရှုံ့သွားမိလေသည်။စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားကျိ…နာကျင်သလိုလို ခံချင်စိတ်တွေ..ကြွလာသလိုလိုဖြစ်လာမိသည်။

လော်စစ်ဟန်ကလဲ…အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီဖြစ်သော အချိန်သို့ရောက်လာရာ..နော်အဲမူအား လုံးဝ ညှာတာခြင်း မရှိတော့ပဲ..အထက်ပါအတိုင်း စားပွဲလေး ရွေ့သွားအောင်ပင် ဆောင့်လိုးရင်း လီး ကြီးအား အရင်းထိ ဖိကပ်လိုက်ခါ…လရေများကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ..သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းသွင်း လိုက်လေတော့သည်။

နော်အဲမူမှာ…စောက်ပတ်အတွင်း၌ ပူကနဲ…ပူကနဲ…ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ခံစားလိုက်ရပြီး လော်စစ်ဟန်၏ ခါးကို..ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့်ကပ်ကျေးကိုက် ညှပ်ထားရင်း…လော်စစ်ဟန်လည်ပင်းကြီးကို အတင်းတွယ် ဖက်ထားလိုက်လေတော့သည်။ ထိုအခါ…လော်စစ်ဟန်က နော်အဲမူအား..လီးကြီးကို မချွတ်ပဲ..ကုတင် ဆီသို့ ပွေ့ယူကာ ကုတင်စောင်းတွင် အသာလှဲချပြီး…ဇတ်ဇတ်…ဇတ်ဇတ်..ဖြင့်နောက်ဆုံးအရသာ ထူးကြီးကို…အပီအပြင် ယူ လိုက်လေတော့၏။

နော်အဲမူ၏ ခြေနှစ်ချောင်းက မိုးပေါ်ထောင်နေပြီး…လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဖိဝင်ရင်း ညှောင့်ပေးနေ၏။

လီးနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှ…ယိုစိမ့်ကျလာသော သုတ်ရေတို့သည်..ဖင်ကြီးကို ဖြတ်ကျော်၍..တလိမ့် လိမ့် စီးဆင်းကျလာပြီး…အိပ်ယာခင်းကို စွန်းထွက်သွားလေ၏။ နော်အဲမူက…လော်စစ်ဟန်..လည်ပင်း ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရင်း..သူမစောက်ပတ်ကြီးကိုညှစ်ခါ..ညှစ်ခါဖြင့်..လော်စစ်ဟန် လီးကြီး အား…စုပ်ယူလိုက်လေသည်။

“အား….ဦးရယ်…ကောင်းလိုက်တာ…ဦးရယ်”

“အင့်…အင့်….အင့်…နာနာလေး လိုးပေး စမ်းပါ ဦးရယ်…အား….အာ….သမီးစောက်ခေါင်းထဲမှာ ကောင်းလွန်းလို့ပါ…အင့်…အင့်…ဟမ့်…ဦးလီးကြီးနဲ့ တအားသာ ထိုးထဲ့လိုက်စမ်းပါ..ဦးရယ်..အဟင့်.. ဟင့်ဟင့်ဟင့်”

မချိမဆန့်ခံစားရသော…ဝေဒနာ တောင်ကို အကျော်၌ နော်အဲမူသည်..လော်စစ်ဟန်ဖင်ကြီးကို ဆောင့်အားနှင့် အတူဆွဲ၍…ဆွဲ၍…ဆောင့်ယူရင်း စောက်ပတ်အတွင်းမှ စောက်ရေများ ထွက်လာလေ တော့သည်။

အတန်ကြာ…အပြိုင်အဆိုင်..ဆောင့်လိုးကြပြီးနောက်…နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။ လော်စစ်ဟန်က…ခပ်ပျော့ပျော့ကြီးဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို ..တွင်းထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သော မြွေ ကြီးတစ်ကောင်အလား တဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

ဖွတ်နဲ…အရေများ အန်ကျလာကြသည်။

“အဟင်း….အရေတွေ အရမ်း…ပဲ”

နော်အဲမူငြီးသည်။

“ကိုကြီးတော့ … ကောင်းလွန်းလို့…တဘရိတ်ထဲ နှစ်ခါလောက်ကို ထွက်ကုန်တာ”

“သွား….ဦးမကောင်းဘူး…မညှာဘူး….တအားပဲ…”

“ဟဲ…ဟဲ….စောက်ပတ်ကွဲမှ…အသဲစွဲတာ…သမီးရဲ့”

“အယ်…သွားပါ…မဟုတ်တာ..ရှက်စရာကြီး”

နော်အဲမူက..သူမစောက်ပတ်ထဲမှ အရေများကို အိပ်ယာခင်းနှင့် ပြီးစလွယ်ယူသုတ်ရင်း…မျက်နာလေး ငုံ့ကာ…ပြောလျက်…ကုတ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်လေသည်။

နော်အဲမူ…အဝတ်အစားများ ဝတ်ဆင်နေစဉ် လော်စစ်ဟန် လီးကြီးက ..နော်အဲမူ ဖင်ကြားသို့ထောက် လာပြန်သည်။

“တော်ပြီကွယ်…ဦးက..သိပ်ထန်တာပဲ…ဟင့်”

အိမွန်…အခန်းဝမှ အလျင်အမြန်စွန့်ခွါလိုက်သည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးသည် အောင့်ကျင်သလိုဖြစ် နေသည်။ ဖြူနုသော .. သူမမျက်နှာလေးသည်…ကာမသွေးတို့ ထကြွနေမှုကြောင့် ရဲရဲတွတ်..နီမြန်း နေသည်။ ရှက်ခြင်း စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းတို့ဖြင့် ကျောင်းလွယ်ကို အမြန်ယူကာ အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာခဲ့ မိလေသည်။ ဒူးဆစ်များက…ယိမ်းထိုး…ယိုင်နဲ့ လေးလံလျက်..ပလက်ဖေါင်း…ပေါ်သို့..ရောက်လာ သည်။ဆူးလေ လမ်းမကြီးကား…စည်ကားစွာ သွားလာလှုပ်ရှား…လျက်ရှိနေလေပြီ။   ။


ပြီးပါပြီ။