ဓါးပြပေးတဲ့ ဝေစု အပိုင်း ( ၂ )
လမင်းကြီး ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၈ )
“ ဖေဖေက အငယ်လေးတွေနဲ့ ပျော်နေလဲ၊ မေမေ့နားမှာ သားတစ်ယောက်လုံး ရှိပါသေးတယ် မေမေရဲ့..၊ ဖေဖေ မလုပ်ပေးတဲ့ တာဝန်တွေကို ဖေဖေ့အစား သားက လုပ်ပေးမှာပေါ့။ သူ့ကို ဂရုစိုက်လို့၊ စိတ်ချ.. မေမေ မငေါင်စေရဘူး.. ”
ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့ လက်တွေက သူ့အမေ ပေါင်ပေါ်ကနေ ထမီအထပ်ကြားထဲ လျှိုဝင်သွားပြီး ဗိုက်ကိုစမ်းပြီးပွတ်နေပြီ။ သူ့သားရဲ့ သိသိသာသာကြီး ကျူးလာတဲ့ လက်တွေကြောင့် ဝေဝေလွင် ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာပြီး အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နဲ့...
“ သားးး ဝင်းး ဘ..ဘာ..လုပ်တာလဲ..ဒါ.. ”
ဝင်းထက်က ကြီးလွန်းလို့ ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီအောက်ကတောင် ကန်ထွက်လာမလို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့အမေ နို့အုံကြီးပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး နှာခေါင်းနှစ်လိုက်လေသည်။ ထမီကြားက ဘယ်လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ခါးက အင်္ကျီအောက်စကြားထဲ လျှိုသွင်းပြီး ဘရာစီယာပေါ်က အုပ်လို့ နို့ကြီးကိုလည်း စနယ်နေပြီ...။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့ မသိ။ ဝေဝေလွင် ဝင်းထက်ကို မတားမိ..။
“ မေမေ....၊ အဖေ ” အချိုးမပြေရင်လဲ သူ့ကို သွားအရေးစိုက်မနေပါနဲ့တော့၊ သားတစ်ယောက်လုံး မေမေ့အတွက်ရှိတယ်.
ဝေဝေလွင် ဘယ်လို တုန့်ပြန်ရမှန်းမသိ၊ စိတ်တွေရှုပ်ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသည်။
“ အာ..မလုပ်ကောင်းပါဘူး သားရာ.. ပြီးခဲ့တာက ထားလိုက်တော့..၊ သူတို့က အတင်းအကြပ်.. ”
ဒေါ်ဝေဝေလွင်စကားမဆုံးမီ ဝင်းထက်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
“ အရင်အခေါက်က သူတို့က အတင်း အကြပ်ကိုင်လို့ထား၊ အခုအခေါက် သူတို့တွေ မရှိကြတော့ဘူး။ ကိုယ့်သဘောနဲ့ ကိုယ်ပဲ။ ကိုယ့်အမေက ဒါလောက်ပျိုရွယ်ပြီး လှပနေတုန်း၊ မြို့ထဲက အပျိုအစစ်တွေတောင် မေမေ့အလှအပကို မယှဉ်နိုင်ဘူး။ အဖေက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ မသိဘူး၊ ဒီလောက်လှပြီး ဆက်စီကျတဲ့ မိန်းမရထားတာတောင် မေမေ့ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူးတဲ့..၊ သူစိတ်မဝင်စားလဲ သားကတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်၊ မေမေလိုနေတဲ့ ပျော်ရွှင်သာယာမှုကို သားက ဖေဖေ့ကိုယ်စား ပေးပါရစေ.."
ဝေဝေလွင်မှာ စိတ်ထဲက မဖြစ်သင့်ဘူးဟု တားဆီးငြင်းဆိုနေသော်လည်း၊ အတွေးထဲ၊ ခေါင်းထဲတွင် ဟိုတစ်နေ့က အဖြစ်အပျက်နှင့် ပုံရိပ်များက တရိပ်ရိပ်ပေါ်လာလေရ စောက်ခေါင်းထဲက စစ်ကနဲ ဖြစ်လာလျက် အရည်တွေ အလိုလို ရွှဲအိုင်လာလေတော့သည်။သူမ ဘာပြန်ဖြေရမှန်း မသိ အငြိမ်ကြီး ငြိမ်သက်နေမိ၏။ မရေမရာ အခြေအနေမှာ သူမ တားဆီမှနေ၍ အခြားတစ်ဘက်သို့ မျက်နှာလွှဲပြီး နေလိုက်မိသည်။
ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းသည်ပင် ဝန်ခံခြင်း၊ သဘောတူခြင်းဟု နားလည်လိုက်သော ဝင်းထက်က သူ့အမေ ဖြစ်သူ၏ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် တစ်လုံးချင်းစီ ဖြုတ်ပစ်နေသည်။ ဝေဝေလွင်မှာ ရုန်ဖယ်ထွက်ရန် မကြိုးစားတော့ပဲ နှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်တွင် ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသော အလိုဆန္ဒအတိုင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ် လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။
ကြယ်သီးတွေ အားလုံး ပြုတ်ထွက်သွား၍ ဝင်းထက်က အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ ဝေဝေလွင်က လက်ကို အလိုက်သင့် မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ သူမတွင် ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်တော့သည်။
ဝေဝေလွင် ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာမှာ ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်နုနုဖြစ်သည်။ သူမက အနက်ရောင်ကို နှစ်သက်သော်လည်း အသား ညိုညိုလတ်လတ်ရှိသာ သူမ ဘော်ဒီ အသားအရေနှင့်ဆို မှောင်သွားမည်။ သူမက ကိုယ့်ကိုကိုယ် လှအောင်ဆင်တတ်သည်။ အခု ဖက်ဖူးနုရောင်နှင့်ဆိုတော့ သူမအသားအရေနှင့် ဟပ်ကာ ဆက်စီအရမ်းဖြစ်သွား၏။ ဒီအရောင်ကို သူမ မနည်းရှာဝယ်ခဲ့ရသည်။
ဘရာစီယာက ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသော ဓာတ်ကျွဲကောသီးကြီးများနှယ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မနိုင့်တနိုင် ဆွဲပင့်တင်ပေးထားရသည်။ အမေဖြစ်သူ၏ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိသော အတွင်းပစ္စည်းကြီးများကို ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် မြင်လိုက်ရသော ဝင်းထက်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုသည်ထက်ပိုပြီး ထန်တက်လာရလေသည်။
ဝင်းထက် ဆက်ထိမ်းမထားနိုင်တော့၊ ဘော်လီကြိုးကို ပခုံးက မဖြုတ်ဘဲ ဘော်လီကပ်ကိုသာ လက်ချောင်းသွင်း ဟလျက် အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး အပြုံလိုက် ထွက်ကျလာသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ဟ ငုံခဲလိုက်ပြီး၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီး နှစ့လုံးအကြားရင်ညွန့်သို့မျက်နှာနှင့် နှာခေါင်းနှစ်လျက် တရှူးရှူး အငမ်းမရနမ်းရှုတ်နေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ မျက်နှာကိုသာ မော့ထားလျက် သားဖြစ်သူဝင်းထက်ကို မကြည့်ရဲပေ။ ဒါပေမယ့် သူ့သား စို့နိုင်စေရန်အတွက် အငြင်းအဆန် တစ်စုံတရာမရှိပဲ ရင်အုံကြီးကို ရှေ့ပစ်ပြီး နို့ကြီးများကို ကော့ထားပေးနေသည်။
ဝင်းထက်က မိခင်ဖြစ်သူ ကျေနပ်စွာ လက်ခံနေပြီကို သိလိုက်ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ခါးတွင်ထုံးထားသော ထမီစကို ဆွဲဖြုတ် ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ၏လက်တွေက ပြေလျော့သွားသော ထမီကြားထဲ ဝင်သွားပြီး တစ်စုံတရာကို မွှေနှောက်ရှာဖွေနေသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မထင်မှတ်တဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကြောင့် သူတွေ့ထိ ထိုးသွင်းမိခဲ့ရသော အပေါက်ကြီးကိုပင်ဖြစ်သည်။
ပထမတော့ ဝေဝေလွင်က ပေါင်ကိုစိပြီး လိမ်ထားသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ဝင်းထက်က အားအနည်းငယ် သုံးပြီး ဖိနှိုက်လိုက်ချိန်တွင် ပျော့ကျသွားရပြီး ပေါင်တွေကတဖြည်းဖြည်း ကားထွက်လာလေသည်။ ဝင်းထက် သူ့အမေကို အသာလေး အိပ်ရာပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ ထမီကလည်း ကျွတ်ထွက်ပြီး ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားလေပြီ။
ဝင်းထက်၏ လက်တွေကပင်တီပေါ်မှ နေ၍ သူ့အမေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ဖိပွတ်နေပြီး။ ပါးစပ်ကလဲနို့ကြီးတွေကို စို့နေရာမှ အောက်သို့ စုန်ဆင်းလာခဲ့ရာ ဗိုက်သားပြင် လျပ်လျပ်လေးကို လျက်နေလေ၏။ ဝင်းထက် က ခါးကပင်တီသားရေကြိုးလေးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်ချမလို့ ဟန်အပြင်တွင် သူမက ပင်တီကြိုးကိုအတင်းကိုင်၍ ပြန်ဆွဲထားသည်။
“ မ..မလုပ်နဲ့လေ...သား..မေမေ့ကို ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ.. ”
သူမစိတ်တွေ မတင်မကျ ဖြစ်ပြီး ရှက်လည်း ရှက်နေသည်။
“ အဲ့ဒါမှ မချွတ်ရင်..မေမေလိုချင်တဲ့ သာယာ ပျော်ရွှင်မှုလေးတွေကို သားက ဘယ်လို ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ရမှာလဲ မေမေရ.."
ဝင်းထက်က သူ့အမေစိတ်ကို သိနေသလို ပြောလိုက်သည်တွင် ဝေဝေလွင် ထပ်ပြီး ငြင်းဆန်နိုင်သော် စွမ်းအားမရှိတော့...ပင်တီကို ထိမ်းထားသော သူမလက်တွေကို ဖြေလျှော့ လွှတ်ချပေးလိုက်လေသည်။
ဝင်းထက် သူ့အမေပင်တီကို ချွတ်ချလိုက်နိုင်ခဲ့ပြီ..။ သူမျက်လုံးမျက်ဆံ ပြူးသွားလေသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်က မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီး ရှိနေသော စောက်မွှေးအုံ ထူလဗျစ်ကြီး ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်..။ မျက်စိရှေ့တွင် လုံးဝပြောင်ရှင်းလို့နေသည်။
..............................................................
အခန်း ( ၉ )
အမှန်တော့ ထိုနေ့က သူမကို ဓားပြများ ပတ်ချာလည်လှည့် အထပ်ထပ် လိုးပြီးသည့် နောက်ပိုင်း သူမ စောက်မွှေးအုံကြီးမှာ ချွဲပျစ်ညစ်ထပ်သော လရည်ပေါင်းစုံဖြင့် ပေပွစေးကပ်လျက်ရှိရာ သန့်ရှင်း ပြောင်စင်သွားအောင် မနဲ ဆေးထုတ်ယူခဲ့ရသည်။ နောက်တစ်နေ့တွင် သူမက စိတ်နာနာ အမြင်ကပ်ကပ်ဖြင့် အပြောင် ရိတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
အခုတော့ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ ဖားခုံညှင်းကျောကုန်းကြီးကဲ့သို့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ပြောင်ပြောင်ကြီးဖြစ်နေပြီး ပိရိသော နှုတ်ခမ်းလွှာ နှစ်လွှာဆုံရာထိပ်တွ င်ရှိသော အစေ့ပြူးပြူးကြီးက ထွတ်ထွတ်ကလေး ထနေတော့ရာ ကြည့်လို့တောင် လှနေသေးသည်။
ဝင်ထက်မှာ ရှင်းရှင်းကြီးဖြစ်နေသော သူ့အမေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး နဂိုကထက် လီးက အဆမတန်တောင်တက်လာရတော့သည်။
..................................................................................................................
ဝေဝေလွင်၏ လက်ရှိအနေအထားမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ဖင်ကန့်လန့်မှေးတင်လျက် ပေါင်ကြီးကို ဖြဲကားလျက်ရှိနေရကား ဝင်းထက်က ကုတင်ဘေးတွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ မွေးသမိခင်၏ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ခေါက်၍ တွန်းတင် ဘေးဖြဲလိုက်ကာ ပေါင်ခြံအတွင်းသားတွေကစ၍ တဖြေးဖြေးဆန်ပြီး လျက်သွားတော့သည်။
ဝင်းထက် ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို တစ်လွှားခြင်း တစ်ရစ်ခြင်း လျက်လာခဲ့ရာ ပေါင်ခြံခွဆုံသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး သူ့အမေရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ မျက်နှာ အပ်မိလေပြီ။ ယနေ့တော့ စောက်ပတ်ကြီးက အမွှေးများကင်းစင်လျက်၊ မဟတစ်ဟလေး လှစ်ပြီး သူ့အား လက်ယပ်ခေါ်နေ၏။ ဝင်းထက် သတိလွတ်သွားပြီ...၊ မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုကဲ့သို့ အသားပြည့်ပြည့် မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ဆီးခုံကြီးကို ကုန်း၍ ငုံခဲလိုက်မိလေသည်။
အမေ့ ဆီးခုံသားတွေကို သွားနှင့် မနာ့တနာ ဆတ်ဆတ်လေး ခဲပေးနေရင်းမှ ပြူးပြူးလေး စူထွက်နေသောစောက်စိညိုညိုကြီးကို လျှာဖြင့် လိမ်းရင်း ပြွတ်ခနဲ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖြဲပြီး တဇတ်ဇတ်နှင့် ကလိတော့၏။ အပြင်အသားအရောင်က ဘယ်လောက်ပဲ ညိုစိမ့်စိမ့် ဆိုစေကာမူ၊ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတို့က ရဲတွတ်လျက်ရှိသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ သူ့သား အနားကပ်ထိုင်ပြီး ပေါင်တွေ စပွတ်ပေးကထဲက စိမ့်ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲတွင် အရည်လဲ့၍ အိုင်ထွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဝင်းထက်က အဖုတ်ထဲသို့ လျှာစောင်းထိုးပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားကို လျက်ရင်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ရည်များကို စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။
ညှီတီတီ အီတီတီ စောက်ပတ်နံ့ကိုရ၏။ ထိုအနံ့ကပင် သူ့သွေးသားကို ပိုပြီးထကြွစေသည်။
ဝင်းထက် တစ်ယောက် သူ့ကိုမွေးထုတ်လာခဲ့သော စောက်ပေါက်ကြီးကို စိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် ဘာဂျာကိုင်လေတော့သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများကို လျှာဖြင့် ထိုးလျက်၍၎င်း၊ စောက်စိကိုလည်း ကပ်ဖိလျက်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက်ဖြင့် မရွံမရှာ စိတ်ကြိုက် မှုတ်နေတော့သည်။
ဝေဝေလွင်မှာလည်း သားဖြစ်သူ၏ လျှာစွမ်းကြောင့် ဖီလင်တက်နေပြီဖြစ်ရကား စောက်ရေများက မထိမ်းနိုင် မသိမ်းနိုင် အဆက်မပြတ် ထွက်ကျနေတော့ရာ၊ ဝင်းထက်ကလဲ လျှာဖြင့် တွေ့သမျှ အကုန်စုပ်ဆွဲ သောက်ယူပစ်လေသည်။ သူမမှာ ကောင်းလွန်းသောကြောင့် ဖင်ကြီးကို ရမ်းခါလျက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ငါးရံပြာလူး ဖြစ်နေသည်။
“ အူးးးး...ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ်...အင့်..ဟင့်.. အင်းးးး ”
အမှန်တော့ ဝင်းထက်က လက်တွေ့မရှိသေးပါ။ ဒီအကွက်တွေကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ မကြာခဏ ခိုးကြည့်ဖြစ်ခဲ့ကြသော CD အောကားများမှ လေ့လာ မှတ်သားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဝေဝေလွင်ကတော့ ကောင်းလွန်းသဖြင့် အသက်ရှူတွေတောင် မှားနေသည်။ သူမတစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ အခုလောက် ကောင်းအောင် အဖုတ်လျက်မခံခဲ့ရဖူးပေ။ သူ့ယောင်္ကျား ကိုညီထက်က ပါးစပ်လိုင်းမဟုတ်..၊ ဒါမျိုးတွေ ရွံတတ်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ် ဓားပြများနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့၊ တွေ့စဉ်က ဓါးပြများထဲက တစ်ယောက်က အဖုတ်လျက်ပေးတာ ပထမဦးဆုံး ခံဖူးခြင်းဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် အခု သူ့သား မှုတ်ပေးလျက်ပေးနေသလို နူးနူးညံ့ညံ့ နှံ့နှံ့စပ်စပ် အသေးစိတ်မရှိ၊ အကြမ်းပတမ်းကြီးဖြစ်သည်။ အခု သူ့သားဖြစ်သူ လျှာစောင်းလေးဖြင့် ညင်ညင်သာသာလေး လျက်လိုက်စုပ်လိုက် ကလိပေးနေသည်မှာ ဝေဝေလွင်အဖို့ တိမ်ပေါ်တွင် လေလှိုင်းစီးနေရသလို တငြိမ့်ငြိမ့် တအေးအေးနေကာ ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ၊ လှပ်ကနဲ ဖြစ်နေအောင် တစစ်စစ်နှင့် ကောင်းနေရသည်။
ဝင်းထက်က သူ၏လျှာကို အသုံးပြုပြီး လိမ်းလိုက်၊ လှည့်လိုက်၊ မွှေ့လိုက်ဖြင့် အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်း အရသာခံပြီး လျှာစွမ်းပြနေလေရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာ ဖင်ဖြဲထားလျက်က ပေါင်လေးတွေတောင့်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်အောင် ဖီလင်တက်နေရသည်။
ပါးစပ်ကလဲ ငရုတ်သီးစပ်စပ်နှင့် ငပိချက် စားမိသလို တရှူးရှူး တရှဲရှဲမြည်အောင် ညည်းတွားနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်း တွန့်လိမ်ပြီးခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါ လျက်ရှိသည်။
“ ဝါးးးးအီးးးး ဟင့်...ဝင်း...သားလေး.. မေမေ့ကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ...ရှီးးး.. အင်းးးး ”
“ မေမေ့ အဖုတ်ကြီးက အရမ်းလှတယ် မေမေ.. အနံ့ကလဲ သင်းပြီး မွှေးအီနေလိုက်တာ သားလွန်ဆန်လို့ မရဘူး၊ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကို လျက်ချင်စိတ်တွေ ထိမ်းလို့မရဘူး မေမေ..၊ သားကိုခွင့်လွှတ်ပါ..စိတ်မဆိုးနဲ့နော်.. ”
ဝင်းထက်က ပါးစပ်မှ စုပ်ရင်းလျက်ရင်းက၊ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ ပြောနေသည်။ ဝေဝေလွင်မှာလည်း မခံစားရဖူးသော ဖီလင်တမျိုးကို တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ကြီး ခံစားနေရသည်။
“ မေမေလဲ ထိမ်းလို့ မနိုင်တော့ဘူး သားရယ်..မရတော့ဘူး.."
ရင်တုန်အောင် ခံစားနေရသော ဖီလင်ကြောင့် ထွက်လာသောအသံမှာ တုန်ခါမှုအားများနေသဖြင့် အသံတောင် ငိုသံပါကြီးနှင့် ဖြစ်နေသည်။ အမေဖြစ်သူက ဒီလိုပြောလေ၊ ဝင်းထက်ကလဲ စိုရွှဲအိနေပြီး စောက်ရေတွေ ဒရစပ် ထွက်နေတဲ့ စောက်ပေါက်ကြီးထဲ မရွံမရှာပင် လျှာဇောင်းထိုးထည့်ပြီး တဇတ်ဇတ် ကလိပေးလေဖြစ်သည်။
“ အားးး သားရယ်..မေမေ့ကို နှိပ်စက်မနေပါနဲ့တော့..သေတော့မှာဘဲ..ဟင့်..တကယ် မရတော့ဘူးဆိုနေကွာ.. ”
ဝေဝေလွင်မှာ စောက်ပတ်ကို အသားကုန် အမှုတ်ခံရသည့် ဖီလင်ကိုမခံစားနိုင်သည့်အဆုံး မချိမဆန့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးရင်း၊ သားဖြစ်သူကို တောင်းပန်နေမိသည်။ ဝင်းထက်က ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီကို ဘယ်အချိန်ကထဲက ကန်ချ ဆွဲချွတ်ပစ်ထားသည် မသိ၊ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင် ဘာမှမရှိတော့ ဂွေးတန်းလန်းနှင့် ဖြစ်နေပြီ။
...............................................................................................
အခန်း ( ၁၀ )
ဘာဂျာ မှုတ်နေသော ပါးစပ်က စောက်ဖုတ်မှနေ၍ ချက်သို့ ပြန်တက်လာ၏။ ပြီးတော့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ပြန်စို့လိုက်သည်၊ ပါးစပ်ကစို့၊ လျှာကစုပ်၊ သွားကလဲ နို့အုံသားအိအိကို မနာအောင် ကပ်ခြစ်ပေးနေပြန်ရာ၊ ဝေဝေလွင်ထပ်မံ၍ ထွန့်သွားရပြန်၏။
ပါးစပ်က နို့ကြီးတွေဆီမှာ အလုပ်ရှုပ်နေစဉ် လက်တွေက လုံးဝကျွတ်ကျသွားခြင်း မရှိသေးသော ဘရာစီယာချိတ်တွေကို စိတ်အေးလက်အေးနှင့်ပင် ဖြုတ်ပြီး တွန်းချချွတ်ပစ်လိုက်သဖြင့်၊ ယခုဝေဝေလွင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်တစ်စမျှမကပ်၊ ဘာတစ်ခုမျှ အပိတ်အပင် အတားအဆီး မရှိတော့ပဲ မိမွးတိုင်းဘမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးဖြင့် သားအရင်းဖြစ်သူ၏ မျက်စေ့ အသုံးတော်ခံလျက် ရှိတော့သည်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပင်၊ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ဖြင့် မာထန်နေပြီဖြစ်သော သားဖြစ်သူ၏ လီးငေါက်တောက်ကြီးက အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ခေါင်း ကွဲကြောင်း အမြှောင်းလိုက်ကြီးအတိုင်း ဖြေးဖြေးချင်း ဖိပွတ်ဆွဲနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ နို့ကို မလွှတ်တမ်း လိမ်းလှည့်စုပ်လျက်ပေးနေလေရာ ဝေဝေလွင်၏ ကာမဒီဂရီမှာ တရိပ်ရိပ် တက်လျက်ရှိလေသည်။
ယခု..သားဖြစ်သူက၊ ကိုယ်တုံးလုံး ရေဆေးငါးကြီး ဖြစ်နေသော မွေးမိခင်ကို ဒူးလေးတွေ တံကောက်ကွေးမှခေါက်၍ တွန်းတင်လျက် ကုတင်အလယ်သို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူကနောက်က လိုက်သွားပြီး ပေါင်ကြားမှာခွ၍ နေရာယူလိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူမှာ စောက်ပတ်လေး ဟပြဲနှင့် ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသည်။ သူမက သားဖြစ်သူ ကိုင်တွယ်၍ ပိုဇေရှင် ချပေးနေသမျှကို မငြင်းမဆန် ကြည်ဖြူစွာ လိုက်လျောလျက်ရှိသည်။
ဝင်းထက်က အမေ့ နို့ညိုညိုတင်းတင်းကြီးတွေကို အားပါးတရ ကိုင်ညှစ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲ လိုလိုမှာပင် ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက၊ သူ ထွက်လာခဲ့ဘူးသော အမေအရင်းခေါက်ခေါက်၏ စောက်ပေါက်ကြီးထဲသို့ လေးပင်စွာဖြင့် အရှိန်နှင့် ဖိဝင်သွားတော့သည်။
ဗြစ်..ဗြစ်...ဗျိ..ဒုတ်..
“ အာ့..အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..ဖြေးဖြေး..သား..အီးးးအရမ်းကြီးပဲ.. ”
ရုတ်တရက် သူ့အမေက အလန့်တကြား ထအော်လိုက်သဖြင့်၊ ဝင်းထက်လဲ ရောလန့်သွားပြီး လုပ်နေတာကိုဆတ်ခနဲရပ်လိုက်မိသည်။
“ အူးးး...ဆောရီးမေမေ..၊ သားလုပ်တာ အရမ်းကြမ်းသွားလား..၊ မေမေနာသွားလားဟင်၊ သားစိတ်လောပြီး သတိလွတ်သွားမိတယ်.. ”
“ အင့်..နာတာပေါ့လို့..သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲဥစ္စာ..ဒါပေမယ့် ရတယ်သား..အမှတ်တမဲ့ဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာအဆင်သင့် မဖြစ်လိုက်လို့ လန့်သွားတာပါ။ ရတယ်..ဆက်လုပ်၊ မေမေ ခံနိုင်ပါတယ်..သားဆွတာနဲ့ပဲ မေမေစိတ်တွေပါလာပြီ..အဖုတ်ထဲမှာကလိကလိနဲ့... ”
ဝင်းထက်က သူ့အမေ အခြေအနေ အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာ သိတော့ သူ့အလုပ်ကို ဆက်လုပ်တေ့ာသည်။ ဖင်ကြီးမြှောက်ခါ မြှောက်ခါဖြင့် ခပ်မှန်မှန်လိုးနေရာမှ သွက်လာပြီး တဆတ်ဆတ် ညှောင့်ရင်းမှ ဆောင့်ချက်တွေကအားပါ၍လာပြီ။ သူ့ကို မွေးထုတ်ခဲ့သော သူ့အမေ၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲတွင် သူ့လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်ပေါ့.....။
သူ လိုးနေရင်း အရှိန်ရလာတော့ သူ့အမေ ပေါင်ကြီး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေသလုံး သွယ်သွယ်လေးတွေကို ပုခုန်း ပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူ ဝေဝေလွင်ရဲ့ ခြေထောက်တွေက တစ်တီတူးလို မိုးမြှော်သွားပြီး ဖင်ကြီးကကြွ၊ စောက်ဖုတ်ကလဲ လေတွင်ဝဲ၍ မြောက်တက်လာသည်။ ဒီပိုဇေရှင်မှာ အားပါပါနဲ့ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးတစ်ဆုံးအထိ နင့်ကနဲ၊ နင့်ကနဲဝင် ဝင်သွားသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ သားဖြစ်သူ လီးက တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အဖုတ်အတွင်းမှ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကြောင့်၊ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လိုက် ခေါင်းကိုဆတ်ခနဲ ဘယ်ညာတစ်လှည့်စီ ရမ်းခါရင်း ဆတ်ဆတ်လူးလျက်ရှိလေသည်။
ဝင်းထက်က စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို သေချာ ငုံ့ကြည့်လေ့လာလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လိုးချက်အတိုင်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကြွပြီး ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အမေ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက လိပ်တက်၍ ပါပါလာသလို စောက်ခေါင်းထဲမှ လိုးရင်းထွက်လာသော ဖြူပျစ်ပျစ် အနှစ်များကို ဆွဲယူ စုပ်တင်လာခဲ့သည်။ အရည်ဖြူများ စောက်ပတ်ဝမှ စိမ့်ထွက် ကျလာသကဲ့သို့၊ လီးနံရံပတ်လည်မှာ အဖြူနှစ်တွေ အထပ်လိုက်ကပ်နေ၏။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်၊ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကို စလိုးခဲ့ရစဉ်က ဒီလိုအရည်များ ထွက်တာ မတွေ့ခဲ့ရပေ။
“ မေမေ.. မေမေ့အဖုတ်ကြီးထဲက ထွက်ကျလာတာ ဘာအရည်တွေလဲ..၊ မေမေ ပြီးသွားတာလား.. ”
ဝေဝေလွင်က ဖီလင်သံမြှင်းမြှင်းလေးနဲ့...
“ လိုးတုန်းစိတ်လာလို့ ထွက်တဲ့ချောဆီတွေပေါ့ သားရ..ပြီးတာက မပြီးသေးပါဘူး၊ နီးတော့နီးနေပြီ... ”
ဝင်းထက်က ပုခုန်းထမ်းတင် ထားသော သူ့အမေ၏ ခြေထောက်များကို ပြန်လျှောချ ပေးလိုက်ပြီး ဒူးလေးတွေကွေးလိုက်စေလျက် ရင်ဘတ်နှင့် နို့အုံကြီးဆီသို့ ကပ်သွားစေရန် ဖိတွန်းလိုက်ပြီး၊ လီးကိုလည်း မကျွတ်စေပဲ လူက တစ်ပါထဲ လျှောထိုး လိုက်သွားသည်။
ပြီးတော့ သူ့အမေ၏ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးများကို အငမ်းမရ ကမူးရှူးထိုး စုပ်နမ်းနေသည်။ လီးကလည်း အားပါပါနဲ့ အမေ့အဖုတ်ကို ကပ်ဆောင့် လိုးပေးနေလိုက်သည်။ ရာဂဆိပ်အရှိန်ကြောင့် ဝေဝေလွင်မှာလည်း အရှက်တရားတွေ ကုန်သွားပြီ သူ့သား၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို အဖုတ်ကြီးပင့်၍ ပင့်၍ ကော့ကော့ခံနေလေသည်။
“ မေ့သားလေးက လိုးတတ်လိုက်တာ..ဘယ်မှာသွားသင်ပြီး ဒီလောက်တတ်လာတာလဲ..၊မေမေ တစ်ခါမှဒီလောက်မကောင်းခဲ့ဖူးဘူး၊ စိတ်လဲ မပါခဲ့ဖူးဘူး..သိလား... ”
သူမ၏ စကားအဆုံး ဝင်းထက်က နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိနမ်းပြီးပိတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ သားအမိနှစ်ယောက် အငမ်းမရလျှာချင်း လိမ်း၍ ရမ္မက်ကြီးစွာ နမ်းရှုတ်နေကြတုန်းတွင်၊ ဖင်ကြီးတွေကလဲ အငြိမ်မနေကြဘဲ ဒလစပ် ဆောင့်နေ၊ ခံနေကြသည်မှာ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် အသက်ရှုပင် မှားယူရသည်။
“ သားက CD အောကားတွေကို ကြည့်ပြီး မှတ်ထားတာကို..မေမေရဲ့..သားမိန်းမတွေနဲ့ တစ်ခါမှ လက်တွေ့မကြုံဖူးပါဘူး မေမေ၊ အခုမေမေ့ကို လိုးမိတာ ပထမဦးဆုံးပဲ။ မေမေ သားလုပ်ပေးတာ ကြိုက်လို့ရှိရင် သားကို ခဏခဏ ပေးလိုးပေါ့နော်... မေမေ..နော်.. သားလဲ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး လိုးရတာ ကြိုက်တယ်.. ”
သူ့သား၏ ဒီလို ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် စကားတွေကြားရတော့ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် အပျိုဖြန်းလေး တစ်ယောက်လို ရှက်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့်ပေါ့... မျက်နှာကြီးရဲရဲနှင့်ပင်..
“ ဟင်းးး အရူးလေးတော့ အမဲသားစားမိပြီ..၊ ဒါပေမယ့် တော်လို့ ဆုချမယ်။ ဒီလို အလိုးတော်နေမယ်ဆိုရင်၊ မေမေ့ကို နေ့တိုင်း လိုးခွင့်ရမယ်.. ”
......................................................................................................
အခန်း ( ၁၁ )
“ ဟေးးး ဒါမှ ငါ့မေမေကွ... ”
ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်လီးကြီးက မော်တာ တပ်သလို အဆက်မပြတ် မွှေလေတော့ရာ...
“ အာ့..အာ့..အာ့ာ့.....သားရယ်... အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်...ဆောင့်.. ဆောင့်.. မေ့သား..ဟင့်...ဆောင့်...အီးးးး လိုး..လိုး.. ”
.........................................................................................................
ဝင်းထက်က တစ်စုံတရာကို စိတ်ထဲမှာ ကောင်းကောင်း နားမလည်နိုင်တာတစ်ခု ရှိနေ၏။ သူ မနေနိုင်တော့သဖြင့် သူ့အမေ ဝေဝေလွင်ကို ဖွင့်မေးလိုက်မိလေတော့သည်။
“ အရင် တစ်ခေါက်က မေမေ ခုနကပြောတဲ့ ချောဆီဆိုတဲ့အရည်တွေ အခုလို ထွက်တာ မတွေ့ခဲ့ရဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့ အခုကျ အများကြီး ထွက်တာလဲ.. ”
သားဖြစ်သူ၏ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးခွန်ကြောင့် ဝေဝေလွင် နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့သားနားလည်အောင်တော့ ပြန်ဖြေပေးလိုက်ပါသည်။
“ အဲ့ဒီတုန်းက.. မေမေက အတင်းအဓမ္မ မုဒိန်းကျင့်ခံနေရလို့လေ၊ စိတ်မှမပါ၊ ခံမှမခံချင်တာ။ မိန်းမတွေက.. သူတို့ မကြည်ဖြူတဲ့ ယောင်္ကျားတွေဆို စိတ်ကို မရှိဘူးသားရဲ့.. ”
ဝင်းထက် သဘောပေါက်သွား၏။ ခဏလောက်ကြာအောင် စဉ်းစားနေပြီး သူ့မျက်နှာကြီးက ကျေနပ်စွာ ပြုံးပြုံးကြီး ဖြစ်လာပြီးနောက်...
“ ဒါဆိုအခု မေမေက သားနဲ့ကျတော့ စိတ်ပါတယ်၊ ခံချင်တယ်ပေါ့..။ သားကိုတော့ ကြည်ဖြူပြီး၊ ကိုယ့် ယောင်္ကျား လို စိတ်ထားလို့၊ စိတ်ရှိလို့ ဒီလိုအရည်တွေ ထွက်တာပေါ့...နော်... ”
ဝေဝေလွင် ပိုပြီးရှက်သွား၏ ။ သို့သော် သူ့သားကို စိတ်မဆိုးရက်ပါ။ ရှက်ရှက်နှင့်ပင်၊ ဝင်းထက်၏ လက်မောင်းကို ဆွဲလိမ်၍...
“ သွား...ဒါကဘာစကားလဲ..ဒါ သားမေမေနော် ကိုယ့်အမေကို ဒီလိုပဲပြောစရာလား.. ”
“ သိဘူးလေ..အခုလောလောလတ်လတ်ကြီး လိုးနေတဲ့ ဟာကို..အမေလား.. မယားလား.. မခွဲတတ်တော့ဘူး.. ”
ဝင်းထက်က အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကို မှန်မှန်သွက်သွက် ညှောင့်နေရင်းနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ ဝေဝေလွင်က အသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ ညည်းရင်းက မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး သူ့သားမျက်နှာကို ရီဝေစွာကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့..
“ ဒီလောက်ထိ လိုးနေကြမှတော့ တို့တတွေ ညားပြီးနေပြီလေ..ညားနေမှတော့..လင်မယားပေါ့.. ”
“ တကယ်လားမေမေ..သားနဲ့မေမေ ညားနေပြီဆိုတော့ သားမေမေ့ကို ဖေဖေ့အစား အမြဲတမ်း လိုးပေးမယ်နော်.. သားမေမေက သိပ်လှတယ်။ နို့ကြီးတွေက တင်းတင်းအိအိရှိတုန်း၊ စောက်ဖုတ်လေးကလဲ ကြပ်တုန်း၊ လိုးလို့ကလည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ... ”
ဝင်းထက်က စိတ်တွေ တအားထန်နေပြီဖြစ်ရာ အမေအရင်းဆိုတာကိုတောင် တစက်ကလေးမျှ အားမနာနိုင်တော့ပဲ စိတ်ထဲရှိသမျှကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပြောချလိုက်တော့သည်။ သားဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ထန်သော အပြောအဆိုများနှင့် ပူလောင်ပြင်းပြသော စိတ်လိုက်မာန်ပါ လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် ဝေဝေလွင်မှာလည်း တပ်မက်မှုရာဂသွေးများဖြင့် ဆူပွက်ပြီးတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ရှိလေသည်။
“ အိုးးးး သား...မေမေပြီးတော့မယ်.. မရတော့ဘူး..ထွက်ပြီ... ”
သူမနှစ်ချက် သုံးချက် ဆတ်ကနဲထွန့်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တက်သွားသည်။ တချိန်ထဲမှာပင် ဝင်းထက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် အဆက်မပြတ် ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရင်းမှ ဆီးခုံချင်းကပ်၍ လီးကို အမေ့စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အတင်းဖိနှိပ်နှစ်သွင်းထားပြီး၊ သူ့လီးထဲမှအရှိန်ဖြင့် ပန်းထွက်လာသော မျိုးရည်သုက်သွေးများကို ကိုယ့်ကို ဝမ်းနဲ့လွယ်၍ မွေးလာခဲ့သော အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး၏ စောက်ခေါင်းနှင့် သားအိမ်ထဲသို့ တစစ်စစ် တပြစ်ပြစ်နှင့် ညှစ်ချ ပန်းထုတ်လျက်ရှိလေသည်။
စောက်ဖုတ်ဝမှ အန်၍ စီးထွက်ကျလာသော အရည်ဖြူဖြူများက သုတ်ရည်နှင့်စောက်ရည်များရောပြွမ်းနေခြင်းဖြစ်လေရာ၊ ဘယ်အရည်က ဘယ်သူ့အရည်မှန်း ခွဲခြားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ..။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း အသက်ရှုတွေမမှန်တော့ဘဲ မောဟိုက်စွာဖြင့် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိကြလေသည်။
ဝင်းထက်က ခဏတာတော့ အင်အားတွေကုန်ဆုံးပြီး ပန်းလျစွာ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ဝေဝေလွင် က တစ်ဘက်သို့လှည့် ကျောပေးပြီး တစောင်းအိပ်နေ၏။ အတန်ကြာမျှ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောကြပဲတိတ်ဆိတ်နေကြသည်။ မိနစ်အနည်းငယ် ကြာတော့ ဝင်းထက် သူ့အမေဘက် လှည့်ပြီး နောက်ကျောဘက်မှသိမ်းဖက်ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို သာသာလေးပွတ်ပေးနေလိုက်၏။
“ သား ပျော်လိုက်တာမေမေ... မေမေရော ဘယ်လိုနေလဲ.. ”
“ မေမေတစ်ခါမှ ဒီလောက်သာယာမှုမျိုး မကြုံခဲ့ဖူးဘူး..၊ အားလည်းကုန်.. အရည်တွေလည်းကုန်ပဲ သားရယ်... ”
ဝင်းထက်က သူ့အမေ၏ ဖင်လုံး ညိုညိုကားကားအိုးကြီးကို ဇိမ်ခံပွတ်ပေးနေရင်းမှ...
“ ဖေဖေနဲ့ လုပ်တုန်းက မေမေ ဒီလိုအရည်တွေ အများကြီး မထွက်လို့လား... ”
ဝေဝေလွင် သူ့သား ဘက်ပြန်လှည့်လာပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြုံးရင်း...
“ ဖေဖေကတော့ ဒီလိုပဲ ဖြစ်သလို လုပ်သွားတာပဲလေ.. စိတ်အဆာပြေရုံ...အယားပြေရုံ သက်သက်လောက်ပေါ့..၊ သားနားလည်နိုင်မယ် ထင်တယ်.. ”
ဝင်းထက်က ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဖင်ကြီးကို ဆက်ညှစ်နေသည်။ နို့လုံးကြီးတွေကိုလည်း ဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်ရင်း...
“ မေမေ...သားကို ထပ်ပြီးပေးလုပ်ဦးနော်..၊ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖေဖေ ဒီညပြန်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး... ”
ဝေဝေလွင်က ဘာမှပြန်မပြော...။ သူ့သားဝင်းထက် နို့ကြီးတွေကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်ဆော့စို့ စုပ်နေသည်ကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။ သွေးသားဆူဖြိုးသော အားကောင်းမောင်းသန် တက်လူငယ်လေးဖြစ်သည့် ဝင်းထက်မှာ တိုတောင်းသော အချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင် လီးကပြန်ထောင် ထ လာပြန်တော့သည်။ ဝေဝေလွင်ကဒါကိုသတိထားမိတော့...
“ အမလေးတော်...ဘယ်လိုကြီးတောင်လဲ...လီးကလဲ တောင်တာမြန်လှချည်လား..၊မေမေ့ အဖုတ်ခဏလောက်နားပါရစေဦးလား"
“ အမယ်..ဟိုနေ့က ဆက်တိုက်အဆော်ခံရတာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတာတောင် မေမေရရဲ့ သားနဲ့... ”
ဝင်းထက်က လုပ်ချင်ဇောနဲ့လောပြီး စကားမှားသွားသည်..။ ထိုစကားကြောင့် ဝေဝေလွင် ရုတ်တရက် စိတ်ဆိုးသွားပြီး..အသံပြတ်ပြတ်ဖြင့်...
“ မေမေ့ကို အဲ့ဒီ မသာတွေအကြောင်း လုံးဝ စကားလာမစနဲ့...။ အဲ့ဒီကာလနာတွေက လူတွေ မဟုတ်ဘူး၊ လူလိုမလုပ်ဘူး...၊ မေမေ့ကို မညှာမတာ လုပ်သွားတာ၊ စောက်ဖုတ်ကို ယောင်ကိုင်းနေတာပဲ၊ ရက်အတော်ကြာအောင် အယောင်မကျဘူး။ စိတ်တိုတယ်..၊ သူတို့အကြောင်းလဲ နောက်ထပ်မကြားချင်ဘူး..ကြားလား.. ” .
ဝင်းထက်က သူမဆင်မခြင် ပြောလိုက်တာကို သူ့အမေ စိတ်ဆိုးသွားမှန်း သိလို့ ပြာပြာသလဲ ပြန်တောင်းပန်သည်။
“ သား သူတို့အကြောင်း ဘယ်တော့မှ ထပ်မပြောတော့ပါဘူး မေမေ၊သားလောကြီးပြီး စကားမှားသွားတာ တောင်းပန်ပါတယ်... မေမေသားကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်... ”
...........................................................................................
အခန်း ( ၁၂ )
ဝေဝေလွင်လည်း စိတ်ပြေသွားပြီး သားဖြစ်သူရဲ့ ခေါင်းကိုဖွဖွပွတ်ပေးရင်း...
“ မေမေ..ဒီကောင်တွေ အကြောင်းခေါင်းထဲ ထည့်မထားချင်ဘူး..၊ မေ့ထားချင်တယ်..။ ဒါတွေ အားလုံးပြီးသွားပြီ..၊ တို့ဘဝ အစက ပြန်စကြရအောင်.. ”
ဝင်းထက်က ခေါင်းလေးညိတ်ပြီး လက်ခံကြောင်း အချက်ပြလိုက်တဲ့အခါ၊ ဝေဝေလွင်က ဝင်းထက်ကို သူမဘက် ဆွဲယူလိုက်ပြီး သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းနဲ့ လင်မယားတွေလိုပဲ တရှိုက်မက်မက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီး နမ်းရှုတ်နေလိုက်သည်။
“ သား..အခုစိတ်တွေ တစ်ခေါက်ပြန်ထလာပြန်ပြီ...မေမေ့ကို ထပ်ချစ်ချင်ပြန်ပြီ မဟုတ်လား..။ဒီတစ်ခါ..မေမေကိုယ်တိုင်သားကို လုပ်ပေးမယ်..လာခဲ့... ”
သူမက သားဖြစ်သူကို အသာအယာတွန်း၍ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမက အပေါ်မှခွရက်စီး၍ လိုက်ပါသွားပြီး..သား၏ပါးစပ်အတွင်း လျှာချင်းလိမ်း၍ အငမ်းမရနမ်းစုပ်နေရင်းမှ သားဖြစ်သူ၏ ခါးလည်ရှိ တောင်နေသော လီးကြီးကို သူမလက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းထုပေးနေတော့သည်။
ဝေဝေလွင်က သူ့သားနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုတ်နေရာမှ နေ၍ ပါးစပ်ကိုခွာခဲ့ပြီး၊ခေါင်းကို အောက်သို့တဖြည်းဖြည်း လျှောဆင်းလာခဲ့သည်။ သူ့သားဝင်းထက်၏ ရင်အုပ်နှင့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖျားလေးဖြင့်တဇတ်ဇတ်ပတ်၍ လျက်ပေးနေပြန်သည်။
ဝင်းထက်မှာ ကြက်သီးလေးများ တဖြင်းဖြင်းပင် ထလာရတော့သည်။ သူကလဲ အားကျမခံ အားနေသော လက်များဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ နို့လုံးကြီးများကို ဆွဲကိုင် ပွတ်သပ် ညှစ်နယ်နေ၏။
ဝေဝေလွင်က သားဖြစ်သူ၏ ဗိုက်သားလေးများကိုဆက်၍ လျက်ပေးလာရင်း ခါးလည် ရောက်တော့ တောင်ထနေသောလီးကြီး၏ ကားထွက်နေသော ဒစ်ပွင့်ကြီးကို လျှာဖျားတင်၍ နှစ်ချက် သုံးချက်လျက်လိုက်ပြီးမှ၊ ပါးစပ် ဟပြီးဒစ်တစ်ခုလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။
မကြာခင်မှာပင် ဝေဝေလွင် တစ်ယောက်မိမိသွေးဖြင့် ဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး မိမိဝမ်းဖြင့် လွယ်မွေး ခဲ့ရသော သားအရင်းဖြစ်သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို ပြန်ပြီးတပ်မက်မောစွာဖြင့် စုပ်လိုက် လျက်လိုက် အရသာရှိစွာဖြင့် စားသုံးလျက်ရှိလေသည်..။
ဝင်းထက်မှာလည်း အမေဖြစ်သူ၏ နူးညံ့နွေးထွေးလှသော လျှာဖြင့် ပုလွေတော်စွမ်းပြနေခြင်းကို ပါးစပ်ကြီးဟညည်းလျက် ကြက်သီးမွေးညင်းထစွာ ခံနေရတော့သည်။
.....................................................................................................................................................
အခန်း (၁၃)
သားအမိအရင်းနှစ်ယောက်တစ် ယောက်တစ်ပြန် စစ်တီနိုင်းဆွဲပြီး၊အားရအောင် စုပ်နေမှုတ်နေကြလို့ အတန်ကြာသွားတော့မှ ဝေဝေလွင်က သားရဲ့လီးကြီးကို မိမိစောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လျက် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ဖိချလိုက်တော့လေ၏။
ဖတ်.. ဖတ်.. ပလောက်..ပလောက်....ဖတ်..
ဝေဝေလွင်..ဝင်းထက်၏ ရင်ဘတ်ကိုစုံဖိပြီး ဖင်ကြီးကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ထိုင်ချပြီး မြင်းကိုဒုန်းစိုင်းနေသည်။ သူမ အားရပါးရ ထိုင်ချနေတော့ ဒီပိုဇေရှင်က သားအိမ်ဝအထိ ထိလေသည်။ သူမ သားဖြစ်သူနဲ့ လိုးရတာကို ရင်လည်းခုန်၊ အစွဲကြီးလည်း စွဲသွားပြီ။ သူမယောင်္ကျား ဦးညီထက်နဲ့ တစ်သက်လုံး ဆက်ဆံလာခဲ့ရတာတောင် စိတ်ထဲမှာ အခုလောက်မထိခဲ့၊ မသာယာဖူးခဲ့ပေ..။
ကျွိ...ကျွိ...အိ..အိ...ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်...
ကုတင်သံနှင့် လိုးဆောင့်သံတွေက စည်းချက်ကျကျ မြည်ဟည်းနေသည်။ ဝင်းထက်၏ အမြင်တွင် သူ့အမေက မျက်နှာချင်းဆိုင် တက်ခွဆောင့်နေသဖြင့်၊ သူ့လီးကြီးက အမေ့ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ မြုပ်သွားလိုက်၊ ပေါ်လာလိုက် လှုပ်ရှားနေတာကို ရှင်းရှင်းကြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ရင်ခုန်လှိုက်မောစဘွယ် တွေ့နေရသည်။ သူက ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ခါရမ်းနေသော သူ့အမေရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီးလှိမ့်၍ ကစားနေလိုက်၏။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာစိတ်လိုက်မာန်ပါ ဆော်နေကြသော်လည်း တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြသေး...။
“ မေမေ...မပြီးသေးဘူးလား...အဲ့ဒါဆိုလဲ သားဒေါ့ဂီဆွဲမယ်.. ”
ဝေဝေလွင် ဘာမှပြန်မပြော...သူမအဖုတ်ကိုသာ လီးမှချွတ်ရင်းထလိုက်ပြီး သူ့သားဘက် လှည့်၍လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဝင်းထက်ထလိုက်သည်။ ကုန်းထားသော သူ့အမေဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး နောက်သို့ပြူးကနဲ စူတွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝကို ဒစ်ကြီးနဲ့ တေ့ချိန်လျက်ဖိသွင်းလိုက်ပြီး လီးဆုံးသည်နှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
ဝင်းထက်က သူ့အမေ၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားရပါးရ ညှစ်ကိုင်ရင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပစ်ပစ်ပီးဆောင့်လိုးနေရင်မှ ရှေ့မှ ဖင်ကြားထဲ ကြည့်လိုက်သည်။ သူ.. ဟိုနေ့က အမေ့ဖင်ကို အမှတ်မထင်ပဲလိုးခဲ့ရတာကို သတိရသွား၏..။ အမေ့ဖင်ကြီးက စီးကြပ်ပြီးလိုးလို့ အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အမေ့ဖင်ချလို့ကောင်းခဲ့ရတာကို သွားတွေးမိတော့ အဖုတ်ထဲဝင် ထွက်နေသည့်လီးကြီးက ပိုပြီးမာထန်ကာ ပြည့်ကြပ်လာသည်။
စိတ်ပါလာသဖြင်..ဖင်ကြားကို အသာဖြဲကြည့်တော့ မေမေ့ ခရေပွင့်ညိုညိုလေးကို တွေ့ရသည်။ အခုတော့ ဟိုနေ့က ဓားပြတွေ ဘလပွလုပ်သွားသလို စိုရွှဲပြီး စေးထန်းပေရေနေခြင်းမရှိ။ ဖင်ဝလေးက ခြောက်ခြောက်လေးရယ်..။စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးလို့ လှုပ်ရှားသွားတဲ့ အချက်တိုင်းမှာ ခရေဝလေးက ပွစိပွစိနှင့်...
“ အင့် ဟင့် သား အား ဟာ့ ဆောင့်.. မေ့သားလေး.. ဆောင့် ဟင့်အင်း ဟုတ်ဘူး..သားမဟုတ်ဘူး.. မေမေ့လင်.. မေမေ့.. လင်လေး... ဆောင့် အားးးး လိုး..လိုး.. ”
ဝေဝေလွင်မှာ ခံလို့ကောင်းပြီး အရမ်းဖီလင်တက်လာသဖြင့်..သားဖြစ်သူကိုပင်.လင်မယားစကားတွေ ပြောလာခဲ့ပြီလေ..။ ဝင်းထက်က လိုးရင်းအသဲယားလာသဖြင့် ဖင်ဝလေးထဲသို့ လက်ညှိုးထိုးသွင်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြောက်တိုက်ကြီးတော့ ဘယ်ဝင်မှာလဲ...။ မဝင်၍ အတင်းနှိုက်ကြည့်၏။ ဝေဝေလွင်မှာ.. စစ်ကနဲ နာသွားသဖြင့်...
“ အားးးဟင့်... ဒါကဘယ်အပေါက် လာနှိုက်နေတာလဲ.. ”
သူ သတိရသွားသည်။ ဟိုနေ့က ချွဲအိနေတော့ လက်ညှိုးမပြောနဲ့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးတောင် စွပ်ခနဲဝင်သွားသေးသည်။ သူအိုင်ဒီယာ ရသွားသည်။ လက်ခုပ်ထဲ တံတွေးထွေးချ၍ ဖင်ဝတွင် ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ လက်ခုပ်ကို ဖင်ဝတွင် မှောက်၍ ဖိသုတ်လိုက်ရာ တံတွေးတွေဖြင့် ဖင်ဝတွင် ချွဲကျိစိုရွှဲသွားသည်။
လက်ခလယ်ကိုပါ ချွဲစေရန် တံတွေးပုံထဲ လက်ထိုးလှိမ့်လိုက်ပြီး၊ ရွှဲအိသွားသော ဖင်ဝထဲသို့ လက်ကို တစ်နှိုက်ပြီးတစ်နှိုက် ရစ်ပြီးနှိုက်သွင်းလိုက်လေရာ ဝေဝေလွင်မှာ စအိုလေး တွန့်သွားရတော့သည်။
“ ဟင့်! ယောင်္ကျားရယ် မိန်းမဖင် ဘာလို့ လာနှိုက်တာလဲ၊ ဘာလဲ အဲဒီအပေါက် လုပ်ချင်သေးလို့လား.. ”
ဝင်းထက်မှာ သူ့အမေဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်က နာမ်စားအဖြစ် သူမကိုယ်သူမ မိန်းမလို့သုံးပြီး၊ သူ့ကိုလဲ ယောင်္ကျားလို့ခေါ်လာသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင်၎င်း၊ လီးထဲတွင်၎င်း၊ သွေးတွေထန်ပြီး ဆောင့်တက်လာရတော့သည်။ အခေါ်အဝေါ် တွေတောင်ပြောင်းသွားပြီဆိုတော့ မေမေက သူ့မိန်းမအဖြစ် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူလိုက်ပြီဆိုတဲ့သဘောပေါ့...။
“ အင်း...ဟုတ်တယ်..၊ ဟိုနေ့က လုပ်ခဲ့ရတာကို စိတ်ထဲက ကြိုက်ပြီးစွဲနေတယ်။ ရရင်ထပ်လုပ် ကြည့်ချင်တယ် မောင့်မိန်းမရယ်.. ”
သူကလည်း အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းပြီး အမေအရင်းကြီးကို ရည်းစားလို၊ မယားလို အပြတ်ချွဲချ ပစ်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူ ဝေဝေလွင်မှာ ထိုအချွဲကြောင့် ဂျွမ်းပြန်ကျသွားလေတော့သည်။
“ အို...ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ..မောင်တဲ့ လားကွာ.. မောင်လိုချင်ရင် မိန်းမကပေးမှာပေါ့လို့... မောင့်သဘောကျလုပ်... ဝေကျေနပ်တယ်.. ”
“ ဒါဆို မောင် အခုလုပ်မယ်လေ... ”
ဝင်းထက်က သူ့လီးကြီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်တော့...
“ နေဦး..မိန်းမ ပိုဇေရှင်ပြင်ပေးမယ်.. ”
ဝေဝေလွင်က ပြောလဲပြောလက်ကို တန်းတန်းထောက်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားရာက နေတံတောင်လေးနဲ့ပဲထောက် ဝပ်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကို နောက်သို့မြောက်သည် ထက်မြောက်အောင်၊ ဖင်ပေါက်ဝ ဝဲတက်လာအောင် ကော့တွန်း တင်ပေးထားလိုက်သည်။
“ မိန်းမလဲ..ဟိုနေ့ကမှ ဖင်ကို စခံဘူးပေမယ့် တမျိုးလေးဘဲ ကောင်းတယ် သိလား၊ စိတ်ထဲမှာ ထပ်ခံကြည့်ချင်နေတာ..။ ဒါပေမယ့် နာတာလဲ နာတယ်။ အဝင်ချောပြီး မနာအောင် အလှဆီ ဖြစ်ဖြစ်၊ လိုးရှင်းဖြစ်ဖြစ် လိမ်းပြီးမှသွင်းကွာ...သွားယူချည်.. ”
ဝင်းထက် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၍၊ သူ့အမေ အလှပြင်ရာ မှန်တင်ခုံသို့လျှောက်သွားပြီး အသားပတ်ရင် လိမ်းတဲ့ ဂရစ်ဆလင်းအလှဆီ ပုလင်းကို တွေ့၍ ဆွဲလာခဲ့သည်။ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပြီးစောင့်နေသော ချစ်မေမေ မယားလေး ဝေဝေလွင်နား ပြန်ရောက်တော့ ပုလင်းကို ဖွင့်၍ ဂရစ်ဆလင်းဆီများကို အမေ့ဖင်ဝတွင်၎င်း၊သူ၏ ဒစ်ကြီး တစ်ခုလုံးတွင်၎င်း ရွှဲရွှဲသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး၊ လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး နှိုက်သွင်းကြည့်လိုက်ရာ ချောချောရှူရှူဝင်သွားလေသည်။
....................................................................................................................
ဇာတ်သိမ်း
ထိုသို့ ဖင်ဝအရင်ချဲ့ကြည့်ပြီးမှ၊ ခရေဝတွင် ဒစ်ကြီးကို တေ့လျက် တဖြေးဖြေး တအိအိနှင့် ဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။ သူ့အမေ မယားလေး နာသွားမှ ာစိုးရိမ်လို့ဖြစ်သည်။
“ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..ဖြေးဖြေးသွင်း...မလောနဲ့..သူ့လီးကြီးက မိန်းမဖင်ထဲမှာ ကြပ်ညပ်နေတာ...တပြည့်ကြီးပဲ...အကုန်ဝင်သွားပြီလား... ”
“ တစ်ဝက်ကျော်သွားပြီ...မောင်..စဆောင့်တော့မယ်နော်.. ”
“ ဖြေးဖြေး အရင်စညှောင့်ပြီးမှ ဆောင့်နော်..အူးးး ဖင်ထဲ သပ်ဆို့ထားသလိုဘဲ..အစ်.. ”
ခဏအကြာမှာတော့ဝင်းထက်တစ်ယောက် သူ့အမေဖင်ကိုချက်မှန်မှန်လေးညှောင့်လိုးနေပြီ...။
“ အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်...ရှီးးးး စစ်.. ဖင်လိုးရတာ အားရလား..ယောင်္ကျား...လိုးရင်းစောက်ဖုတ်ကိုပါ နှိုက်ပေးစမ်းပါ။ စောက်စိကိုလဲပွတ်ပေး..စစ်...ရှီးးးးး ”
ဝေဝေလွင်က အော်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့သထက်ကော့စေရန် နောက်ပစ်ပင့်တင်ပေးနေသည်။ ဝင်းထက်ကလည်း အမေတစ်ဖြစ်လဲ မယားလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေး ဝေဝေလွင်၏ တောင်းဆိုချက်အတိုင်း စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ကစားပြီးစောက်စိကိုလည်း ပွတ်ပြီးကလိပေးနေရင်း ရံဖန်ရံခါ ဘော်ဒီအောက်လက်နှိုက်၍ နို့အုံကြီးကိုနယ်ဖတ်ပြီး ပျော်ပျော်ကြီး ကစားလျက်ရှိသည်။
လီးကြီးမှာလည်း ဆာလောင်စွာဖြင့် အမေဖြစ်သူ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အားရပါးရ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးနေတော့ရာ မကြာခင်မှာပင် ကြပ်တည်းလှသော ဖင်ပေါက်၏ ခုခံပွတ်တိုက်မှုအားကို မခံနိုင်တော့ဘဲ အမေ သို့မဟုတ် မိန်းမအသစ်စက်စက်လေး ဝေဝေလွင်ရဲ့ ဖင်ထဲမှာပင်လရည်များ တပျစ်ပျစ်ညှစ်သွင်းလျက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။
ဝင်းထက်မှာလဲ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး အကြောတဆတ်ဆတ်ဆွဲလျက် သူ့လဥကြီးကို အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ကပ်ဖိပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့၏။ ဖင်ထဲက ထွက်ကျလာသော လရည်များ၊ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်အနှစ်ပျစ်ပျစ်များ ပေါင်းစပ်ပြီး ဖင်မှာရော၊ စောက်ပတ်မှာရော၊ အဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့ လက်မှာရော၊ လဥမှာပါ ပေပွ ထလျက် ရှိလေတော့၏။
သူတို့ သားအမိ ၂ ယောက်စလုံး ထိုညက မဆေးမကြော၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနှင့် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။ တရေးနိုးတွင်၎င်း လင်းအားကြီးတွင်၎င်း၊ ဝင်းထက်က ထပ်မံ၍ တောင်းလိုးသော်လည်း ဝေဝေလွင် အမေမယားအလှက သားလင်လေးကို အငြင်းအဆန်မရှိ၊ ကြည်ဖြူစွာဖြင့် ဆက်ကုန်းပေးနေလေတော့သတည်း...။
ဝင်းထက်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်ထဲမှာ မြကြီးတို့ဓားပြအဖွဲ့ကို အလွန်အမင်း ကျေးဇူးတင်နေလေသည်။တကယ်လို့ သူတို့အဖွဲသာ အိမ်ကို အနုကြမ်းတက်မစီးခဲ့ဘူးဆိုပါက ယခုသူ၏ ဘေးတွင် ဖင်လေးအပြောင်သားနှင့်အိပ်နေသော မေမေမိန်းမဝေဝေလွင်မှာ အခုအချိန်အထိစိတ်ထဲမှာ မှန်းပြီးဂွင်းထုနေရဆဲသာ ရှိဦးမည့်စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်မေ အဆင့်ကလွဲ၍ ဒီ့ထက် ပိုတက်ဦးမည် မဟုတ်ပါလေ...။
တစ်နေ့နေ့တော့ ဒီလူသုံးယောက်အတွက် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ သွားပြီး အလှူအတန်းလုပ်၊ အမျှဝေပေးရပေဦးမည်...။
ပြီးပါပြီ။
ဓားပြပေးတဲ့ ဝေစုလေးက ဘဝမှာ အမှတ်တရ ချိုမြလှပါသည်။
ခင်မင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
ပြီးဆုံးသည်အထိ ဖတ်ရှုအားပေးသောမိတ်ဆွေအပေါင်းကို အထူးပဲကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
