ရွှေရည်စိမ် (စ/ဆုံး)

ရွှေရည်စိမ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လင်းစက်နိုင်

အိမ်မှာ ကျွန်နော် ရယ် ကျွန်နော့် ခယ်မလေး သက်မွန်ရယ် ကျွန်နော့် ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဇင်ဇင် ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကျန်တဲ့ အိမ်သားတွေ အကုန် ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော် က အစိုးရ ဝန်ထမ်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး ။  သက်မွန်နဲ့ဇင်ဇင် က အထည်ဆိုင်မှာ အရောင်းစာရေးမ လုပ်နေကြတာ ဆိုတော့ သူတို့ လည်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်သွားဖြစ်ခဲ့ဘူး ။

ဇင်ဇင်က သူယောက်ျား ကျွန်နော့် ယောက်ဖက စင်္ကာပူမှာ အလုပ်သွားလုပ်ကတည်းက အိမ်မှာ လာနေဖြစ်တာ ခြောက်လ လောက်ရှိပါနေပါပီ ။အိမ်မှာ နေရင်းနဲ့ပဲ ခယ်မလေး သက်မွန် အလုပ်လုပ်နေတဲ့ အထည်ဆိုင်မှာ အရောင်းဝန်ထမ်း အဖြစ် သူပါဝင်လုပ်နေတာ ။ ခယ်မလေး သက်မွန်က ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဇင်ဇင်ကတော့ သိပ်မပိန်ဘူး။ အရမ်းလည်း မဝဘူး ။

ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဇင်ဇင်က ပိုကြည့်ကောင်းတယ် ။ တင်တွေရင်တွေ ထွက်တယ် ။ ကြည့်ကောင်းတယ် ။ သက်မွန်ကတော့ နဲနဲ ပိန်ပါတယ် ။ဒါပေမယ့် သက်မွန်က နဲနဲခေတ်ဆန်တယ်။ အတို အကြပ်လေးတွေ ဝတ်တတ်တယ် ။ ဇင်ဇင်ကတော့ အိမ်ထောင်သည်မို့လား မသိ။ မြန်မာဝတ်စုံပဲ အဝတ်များတယ် ။ကျွန်နော့် ယောက်ဖနဲ့ ရပီး လေးလကျော်လောက်မှာ ယောက်ဖက ပြည်ပ ထွက်သွားတာ ။ 

အခုထိ ငွေ သိပ်မပို့နိုင်သေးတော့ ဇင်ဇင်လည်း ကျွန်နော့် အိမ်မှာပဲ လာနေဖြစ်တယ် ။ အိမ်မှာက မိန်းမရယ် ကျွန်နော်ရယ် ကျွန်နော့်အမေရယ် ကျွန်နော့်ညီမရယ် ခယ်မလေး သက်မွန်နဲ့ ဇင်ဇင် တို့နေကြတာ ။ အခု ကျန်တဲ့ သူတွေ အားလုံး ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတာ ဆယ်ရက်လောက်ကြာမယ် ။ အခု ကျွန်နော်တို့ သုံးယောက်ပဲကျန်ခဲ့တာပေါ့။ 

လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလေးလ လောက်ကတည်းက ကျွန်နော် သတိထားမိတာ ကျွန်နော့်ကို ဇင်ဇင် တစ်ယောက် အထာတွေ ခင်းကျင်းနေသလိုပဲ ။ လူလစ်ရင် လစ်သလို အကြည့်တွေက တမျိုးပဲ ။ ကျွန်နော်လည်း မိန်းမရှိပေမယ့် ဇင်ဇင်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိတာ ။ လူလစ်ရင် ကျွန်နော့်ရှေ့မှာ ထမိန် ဖြန့်ဖြန့်ပီး ဝတ်ပြတာ ခနခန ။ အသက် ၂၆ ပဲ ရှိသေးပီး ယောင်္ကျားနဲ့ ခနပဲ တူတူ နေလိုက်ရတဲ့ သူ့ အတွက် တခုခုလိုနေမှာ ကျွန်နော် သိတာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် အိမ်မှာက လူကသိပ်မလစ်ဘူး ။

ဒီနေ့ စနေနေ့ ဆိုတော့ ကျွန်တော်က ရုံးပိတ်လို့ အိပ်ယာနောက်ကျမှ ထဖြစ်တယ် ။ မိန်းမလည်း မရှိတာနဲ့ အေးဆေး နှပ်နေတာ ။ ကိုးနာရီလောက်ကျမှ အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပီး တခုခုစားမလို့ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဇင်ဇင်ကို တွေ့လိုက်မိတယ် ။ အလုပ်မသွားဘူးလား မသိ ။ ခယ်မလေးကတော့ အရိပ်အယောင် မတွေ့ရ ။

“ ဇင်ဇင် အလုပ်မသွားဘူးလား သက်မွန်ရော  ”

“ မသွားဘူး ကိုရဲ သက်မွန်က သွားတယ် ။ ဇင်က ဒီနေ့ နားချင်လို့ မနေ့ကတည်းက ခွင့်တိုင်ခဲ့တာ    ”

“ အော်...    ”

ကျွန်နော် ဇင်ဇင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ သနပ်ခါး ပါးကွပ်ကြားလေးနှင့် ဆံပင်တွေကို နောက်လှန်စည်းထားတယ် ။ အပေါ်က တီရှပ် အကြပ်လေးနှင့် အောက်က ထမိန်အပြာရောင် အပျော့သားလေး နှင့် ချစ်စရာ ကောင်းနေတယ် ။

“ ဇင်ဇင် အရမ်းလှနေပါလား    ”

“ ကိုရဲ ကလည်း မြှောက်နေပြန်ပီ ဘာစားချင်လို့လဲ။ ဇင်ဒီနေ့ အလုပ်နားတာ စားချင်တာရှိ ကျွေးပါ့မယ်။ ခုလည်း ဘရိတ်ဖတ် ပြင်ပေးထားပါတယ် စားလိုက်ဦး   ”

“ တကယ် စားချင်တာ ကျွေးမလို့လား   ”

“ ကျွေးမှာပေါ့ ကိုရဲက ဘာစားချင်လို့လဲ   ”

ညူတူတူ မျက်လုံးရွဲဖြင့် ကျွန်နော့်ကို ကြည့်ပြောတယ် ။

“ ဇင်ဇင် ကျွေးတာပဲ စားမှာပါ ။မြှောက်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး ။ တကယ်လှလို့ လှတယ် ပြောတာပါ ။မျက်နှာကလည်း သနပ်ခါးလေးနဲ့ ချစ်စရာ ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ စွဲဆောင်မှု ရှိတယ်လေ   ”

“ မမမိုးလောက် မလှပါဘူးနော် .. ဟုတ်တယ်မလား   ”

ဟုတ်တယ် ။ ကျွန်နော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင် လောက်တော့ မလှပါ ။ ကျွန်နော့် မိန်းမကို မမမိုး လို့ ခေါ်ကြတယ် ။ ကျွန်နော့် မိန်းမက နန္ဒာလှိုင် တို့လို ဘော်ဒီမျိုး ။ မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်စားလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်ရင် လူတွေတော်တော်ငေးကြတာ ။ ကျွန်နော်လည်း အဲ့အလှကို စွဲ မက်လွန်းလို့ မိုးကို မရမက ခိုးပြေးပီး ယူထားတာလေ ။

“ လှပါတယ် မိုးကလည်း အလှတမျိုးပေါ့ ။ဇင်ဇင်ကလည်း အလှတမျိုး စွဲဆောင်မှု တမျိုးပေါ့ နှစ်ယောက်လုံး လှပါတယ်  ”

“ ကဲ ဟုတ်ပါပီ ကိုရဲရယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး လှတယ်ဆိုလို့ မမမိုး လိုပဲ ကိုရဲ စားချင်တာ ကျွေးပါ့မယ်။ ရော့. လောလောဆယ် ထမင်းကြော် နဲ့ ကြက်ဥကြော် ထားတယ် ။ကော်ဖီလဲ ဖျော်ထားပီးပီ စားလိုက်ပါဦး  ”

ကျွန်နော့် အတွက် ထမင်းကြော် ပန်းကန်တွေ ပြင်ပေးပီး သူနဲ့သက်မွန် အိပ်တဲ့ အခန်းဘက်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဖြင့် ထွက်သွားတယ် ။ နောက်ပိုင်း အလှကို ကြည့်ဖြစ်အောင် ကြည့်မိလိုက်သေးတယ် ။ ထမင်းကြော် စားရင်း ကျွန်နော် စဉ်းစားနေမိတယ် ။ 

ဒီနေ့ အိမ်မှာ ကျွန်နော် တစ်ယောက်တည်း ကျန်နေမှာလဲ သိနေတယ် ။ဇင်ဇင် အလုပ်ဘာကြောင့် မသွားတာလဲ ။ စကားတွေကလဲ အထာတွေ ပေးနေတယ် ။ ကျွန်နော့်ဘက်က စလိုက်ရင် ပါလာဖို့ ကျိန်းသေသလောက်ရှိတယ် ။ တစ်ယောက်ယောက် သိသွားမှာလဲ စိုးရိမ်နေတယ် ။ စမ်းလည်း စမ်းကြည့်ချင်တယ် ။ နောက်ဆုံး ဘရိတ်ဖတ်စားတာ လက်စသတ် လိုက်ပီး ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ် ။ စမ်းကြည့်မယ်ပေါ့ ။

ထမင်းစားပွဲက ထပီး ဇင်ဇင်ရှိရာ အခန်းဘက်သို့ လာခဲ့လိုက်တယ် ။ခန်းစည်းစလေး အသာလှပ်ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လှန်ပီး စာစောင်ဖတ်နေတာ တွေ့လိုက်တယ် ။ ကျွန်နော့်ကို မြင်တော့

“ ကိုရဲ ဘာလိုချင်လို့လဲ ဇင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ”

“ ရပါတယ် ဇင်ဇင်လည်း ပျင်းနေမလားလို့ စကားပြောရအောင်လို့ ။ ကိုကြီးလဲ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေလို့ ဝင်ခဲ့မယ်နော်  ”

“ ဟုတ်......လာလေ ကိုရဲ  ”

ကုတင်ပေါ် မှာ တင်ပြင်ခွေလေး ထထိုင်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း သူ့ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တူတူ ထိုင်လိုက်ပီး ရောက်တက်ရာရာတွေ ပြောနေလိုက်တယ် ။ ရီစရာတွေ ပြောရင် ဇင်ဇင်က လိုက်ရီပီး ကျွန်နော့် ပေါင်တို့ ပုံခုံး တို့ကို လာလာ ပုတ်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း စကားပြောရင်း သွေးတိုးစမ်းကာ သူ့ ပုခုံးတို့ ပေါင်တို့ ကို ထိကြည့်တယ် ။ ဇင်ဇင် က မသိသလို နေတယ် ။ဘာမှ မပြောဘူး ။ 

ကျွန်နော် တို့ လင်မယား မယူခင်က အကြောင်းတွေပြော ။ သူတို့လင်မယား မယူခင်က အကြောင်းတွေ ပြောပေါ့ ။ အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့ ကြတာတွေ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာတွေ ပန်းခြံ သွားတာတွေ ပြောပေါ့။ ပြောနေရင်း နဲ့ ကျွန်နော့်လက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ် တင်ထားရင်း လက်ကို ပြန်မရုတ်ပဲ ခပ်ကြာကြာ နေလိုက်တယ် ။ 

တအိမ်လုံးမှာ သူနဲ့ ကျွန်နော် နှစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိရယ် တကုတင်တည်းမှာ အတူတူ ထိုင်နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိရယ်က ရင်ထဲမှာ ရင်ခုန်နှုန်း မြန်လာစေတာတော့ အမှန်ပဲ ။ ကျွန်နော့် လက်က သူ့ပေါင်ပေါ် မှာ ဖြေဖြေးချင်းလေး ပွတ်နေမိတယ် ။ 

ခနနေတော့ စကားခန ပြတ်သွားပီး ကျွန်နော့်ကို စိုက်ကြည့်လာတယ် ။ အကြည့်ချင်း တော်တော်ကြာအောင် ဆုံနေမိတယ် ။သူ့ရင်ထဲ ဘာလိုချင်နေတယ် ။ ကျွန်နော့် ရင်ထဲ ဘာလိုချင်နေတယ် ဆိုတဲ့ ဆန္ဒတွေကို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အသံတိတ် ပြောနေမိသလိုပဲ။ ခနတာ အခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ ဇင်ဇင့်ကို ကျွန်နော် ဆွဲပွေ့မိလိုက်ပီး နုတ်ခမ်းတွေကို  နမ်းပစ်မိလိုက်တယ် ။ ထိုင်နေရာကနေ ဇင်ဇင်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားပီး ကျွန်နော်က သူ့ အပေါ်မှာ မိုးပီး နမ်းနေမိတယ်။ ခန ကြာတော့ နုတ်ခမ်းချင်း ခွာမိလိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်နေရင်း

“ မမမိုး သိမှာ မကြောက်ဘူးလား ”

“ မသိအောင် နေမှာပေါ့ မကြောက်ပါဘူး  ”

“ ဒါဆို ဇင်လည်း မကြောက်တော့ဘူးနော်  ” တဲ့။

အိမ်ထောင်သည်တွေပီပီ အရာရာကို ရှက်ရွံ့မှု မရှိ ။ တစ်ယောက်လိုအင် တစ်ယောက်သိနေပီ ဖြစ်တဲ့ အတွက် ကာမနွံထဲ မှာ ပျော်ဘို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ် ။

အိုးးး လှလိုက်တဲ့ နို့သီးလေး ။ အစို့မခံ အကိုင်မခံရတာ ကြာလို့ ထင်တယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေး က တင်းနေတာပဲ ။ နို့ လေး တွေကို ကိုင်ညှစ်ရင်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးလိုက်တယ် ။ ဇင်ဇင် လက်တဘက်က ကျွန်နော့် ခေါင်းကို ကိုင်ထားရင်း လက်တဘက်က သူ့အဖုတ်နေရာလေးကို ပွတ်နေတယ် ။ 

အဖုတ်မှာ အမွှေးတွေက မထူ မပါး။ ဇင်ဇင်က အသားဖြူတော့ အမွှေး မဲမဲလေးတွေက ဆီးခုံပေါ်မှာ ထင်းနေတယ် ။ နို့တွေ စို့ နေရာကနေ တဖြေးဖြေး အောက်လျော ဆင်းလာပီး ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးလေးတွေကို လျှာ နဲ့ တချက် သပ်လိုက်တယ် ။ ဇင်ဇင် တစ်ယောက် ခေါင်း ထောင်ကြည့်ပီး

“ ကိုရဲ မှုတ်ပေးမလို့လား ”

“ အင်း မကြိုက်ဘူးလား ဇင် က  ”

“  ကြိုက်တာပေါ့ ။ ပီးမှ ကိုရဲ ကိုလည်း ပြန်မှုတ်ပေးမယ်  ”

ပြောပြောဆိုဆို ပေါင်ကို ပိုကားလိုက်ပီး တင်ပါအောက်ကို ခေါင်းအုံး ခုလိုက်တယ် ။ အဖုတ်က ပြူထွက်လာတယ် ။ ကျွန်နော့် ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ပီး သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်  ဖိကပ်လိုက်တယ် ။ အသက်ရှုတောင် နဲနဲ ကြပ်သွားတယ်။ အဖုတ်မှာတော့ စောက်ရည်တွေ က ရွဲနေပီ ။ အဖုတ်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင် ကျွန်နော်ယက်ပေးတာကို ခံနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်း နဲ့ ညီးနေပီ။

“ အင်းးး အားးး ကိုရဲ အားးး ကောင်းတယ်ကွာ အားး မှုတ်ပါ ယက်ပါနော် အားးး ”

“ ပလတ် ပလတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

အဖုတ် တပြင်လုံး ယက်လိုက် စောက်ပတ် နုတ်ခမ်းသားတွေ ဖြဲပီး အတွင်းကို လျှာနဲ့ ထိုးပေးလိုက် စောက်စိ ကို သာသာလေး ကိုက်လိုက်ဖြင့် ယက်ပေးနေမိတယ် ။ ဆယ်မိနစ်လောက် ယက်ပေးပီး ကျွန်တော် ထထိုင်လိုက်တယ် ။ ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့ တံတွေးတွေကို ဘေးနားက ခုနက ချွတ်ထားတဲ့ သူ့ ထမိန် အပြာရောင်လေးကို ဆွဲယူပီး သုတ်လိုက်တယ် ။

“ ဇင့် စောက်ပတ်က သိပ်မပြဲသေးဘူးနော် မှုတ်လို့ ကောင်းတယ် ”

“ ပြဲမလား ကိုရဲကလဲ မလုပ်ဖြစ်တာပဲ ကြာနေပီ ကို  ”

“ ဇင့် ယောက်ျားကော အခု လို မှုတ်ပေးလား ”

“ အင်း မှုတ်ပေးပါတယ် ”

“ လာ ..အခု ဇင့် အလှည့် ။ ကိုယ်လဲ အရမ်းခံချင်နေပီ။ ဇင့် နုတ်ခမ်းလှလှလေး နဲ့ လွေပေးတော့  ”

ချက်ချင်းပဲ ပက်လက်လှန်နေရာကနေ ထလာပီး ကျွန်နော့် လီးကို ကိုင်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ် ။ ကျွန်နော့် လီး ကို လက်နဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းထုပေးပီး လီးပေါ် ကို တံတွေး ပျစ်ကနဲ ထွေးလိုက်တယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာ ကျွန်နော့်လီးက သူ့တံတွေးနဲ့ ချောမွတ်လာတာကို ဂွင်းထု ပေးနေရင်း ကျွန်နော့် ကို တချက်ကြည့်တယ် ။ 

ပီးတော့ အောက်ကို ငုံလိုက်ပီး လွေတော့တာပဲ ။ ယောင်္ကျားနဲ့ ဘယ်လောက်တောင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နေခဲ့တယ် မသိဘူး ။ အမှုတ် အရမ်းကောင်းတယ် ။ လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ ရစ်ပတ်လိုက် ဥတွေကို ပွတ်လိုက် လီးထိပ်ကို နုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်လိုက် တစ်ချောင်းလုံး ငုံစုပ်လိုက်ဖြင့် သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုအောက်မှာ ကျွန်နော် လူးလိမ့်နေတာပဲ။

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ ဇင်ရယ် ။ ကျွမ်းကျင်လိုက်တာ ကိုယ့်မိန်းမ ထက်တောင် ကောင်းနေတယ်  ”

ဇင်ဇင့် ခေါင်းကို ကိုင်ပီး လီးကို အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”

“ အု…အု…အု ”

လီးအရင်းမှ ထိပ်ဖျားထိ လျှာအပြားလိုက် ယက်လိုက်။  ဥတွေကို ငုံစုပ်လိုက်ဖြင့် အားရပါးရ ကျွမ်းကျင်စွာ စုပ်ပေး ယက်ပေးနေတော့တယ် ။ အစက အဲ့လောက်တောင် ကျွမ်းကျင်မယ် မထင်ခဲ့ဘူး ။ မြန်မာဝတ်စုံလေး ဖြင့် သာ နေတတ်သူ တစ်ယောက်မို့ ဒီဘက်ပိုင်းမှာ အဲ့လောက်တောင် ထန်မယ် မထင်ခဲ့ဘူး ။ 

အခု လို အိမ်ထောင်သည်တွေ ပီပီ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံစားချိန်မှာတော့ ဇင်ဇင့်ရဲ့ အစွမ်းအစက ကျွန်နော် တောင် လက်ဖျား ခါလောက်အောင် ကောင်းလွန်းလှနေတယ် ။ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက် ကြာအောင် စုပ်ပေးပီး ကျွန်တော်တောင် ပီးချင်ချင် ဖြစ်သွားတယ်။

“ ဇင်ဇင် ကိုယ် လိုးချင်ပီကွာ ဆက်မှုတ်နေရင် ပီးသွားလိမ့်မယ် ”

“ အင်းးး အသင့်ပါပဲ ကိုရဲ.. ။ ဇင် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

“ ဘေးတစောင်း လှဲ အိပ်လိုက်နော်  ”

“ အင်းး ”

ဇင်ဇင်က ဘေးတစ်စောင်းလှဲ အိပ်ရင်း တင်ပါးကြီးကို ကျွန်နော့် ဘက်ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ဇင်ဇင့် ပေါင်တစ်ချောင်းကို အသာလေး မ ရင်း ကျွန်နော့် လီးတံ ကို အဖုတ်၀မှာ တေ့လိုက်ပီး နှစ်ချက်သုံးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲ ပေးလိုက်တယ် ။ ကျွန်နော့် လက်တစ်ဘက်က ဇင်ဇင် ကိုယ်လုံးအောက်က နေလျှိုဝင်ပီး နို့သီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ် ။

“ ကိုရဲ ..လိုးတော့ကွာ ..ဇင် မနေနိုင်တော့ဘူး ထည့်လိုက်တော့နော်  ”

“ အင်းးး ဒါဆို ထည့်ပီနော် ”

“ ပလွတ်… ”

“ အ..အ ”

ပလွတ် ကနဲ မြည်သံနှင့် အတူ ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်နော့် လီးတံ ဒစ်ဖျား မြုပ် ဝင်သွားတယ် ။ ဖြေးဖြေး ချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေပေမယ့် ဘေးတစောင်း လိုးနေတာ မို့ လီး တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိတော့ မဝင်ဘူး ။ တစ်ဝက် ကျော်ကျော်လောက်သာ ဝင်ထွက် လိုက်ဖြင့် စည်းချက်ညီညီ လှုပ်ရှားနေမိတယ်။

ဇင်ဇင် တအီးအီး တအားအားဖြင့် ညီးညူရင်း တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း နောက်ဘက်ကို တွန်းရင်း ပြန်ပြန်စောင့်ပေးနေတယ် ။

“ ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ် ”

“ ဖတ် ဖတ်ဖတ်… ”

“ အားးးအ..အ. အ. ကောင်းတယ် ကိုရဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ..အားးး ”

“ အင်းးးအင်းးးအားးး အု..ရော့ အားးး ”

“ ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ အားးး ..အားးး ”

“ ဇင်.. ဖင်ကုန်းလိုက်ကွာ ဖင်ကုန်းပီး တက်ချချင်တယ်  ”

“ အင်း ကိုရဲ သဘော ကုန်းလိုက်မယ်နော် ”

ဇင်ဇင် က ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။ဇင်ဇင့် နောက်မှာ ဒူးထောက်ပီး အဖုတ်၀မှာ တေ့ပီး တင်ပါး နှစ်ခြမ်း ကို ကိုင်ကာ လီး ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အားးးးထိတယ် အ ..အားးး အားး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ ဖုတ် ဖွတ် ဖုတ် ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားး ကိုရဲ ကောင်းလိုက်တာ လိုးပါ အားးး ဇင့်ကို လိုးပါ ”

ဇင်ဇင့် တင်ပါး နဲ့ ကျွန်နော့် စည်းခုံတို့ တဖတ် ဖတ် မြည်အောင် ရိုက်သံတွေ ဆူညံအောင် ထွက်နေတယ်။

“ ဖြောင်းးး ”

“ အားးးးးးးးးးး ”

နောက်ကို ကားတင်းထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးကို ကျွန်နော် မချင့်မရဲ တစ်ချက်လက်ဝါးနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်လိုက်တယ်။

“ အားးး ကောင်းတယ် ကိုရဲ အားးးး ”

“ ဖွတ် ..ဖွတ်.. ဖွတ် ..ဖတ် ..ဖတ် ..ဖတ် ”

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရဲ မညှာ နဲ့တော့ ဇင့်ကို လိုးပါ ”

လက်တဘက် ဖြင့် ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် ဥ တွေကို ပေါင်ကြားမှ လှမ်းကိုင် ပွတ်ပေးနေတယ်။

“ ဖျန်းးးဖျန်းဖျန်းးးး ”

ဇင်ဇင် တင်ပါးကို သုံးလေး ချက် ဆက်တိုက် ရိုက်ပစ်လိုက်တယ် ။ လီးက လည်း အဆောင့်မပျက် ။ ဇင်ဇင် တစ်ယောက် အရမ်းကောင်းနေပီး သူ့တင်ပါး မှာ ကျွန်နော့် လက်ငါးချောင်းရာ အထင်းသားပေါ်လာတယ် ။ အသားဖြူတော့ တင်ပါးက ရဲစပ်လာတယ်။

အချက်လေး ငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက် လိုးပစ်လိုက်ပီး ကျွန်နော့် လီးထိပ်က ကျဉ်တက်လာတယ်။ နောက်ဆုံး ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ်ထဲကို တဆုံးထိုးသွင်း ပစ်လိုက်ပီး လီးရေတွေကို စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ..။

“ အားးးးးးး ပီးပီ…ဇင် အားးးးးးးးထွက်ကုန်ပီ ”

“ အားးးး ညှစ်ထည့်ပေး အားးးးဇင်လည်းပီးပီ အားးးးးးကောင်းတယ် ကိုရဲအားးးးးး ”

ဇင်ဇင် လေးဘက်ကုန်းနေရာကနေ အားပျော့ပီး ကုတင်ပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားတယ်။ ကျွန်နော် လည်း အလိုက်သင့် ဇင်ဇင့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ရင် လက်ကျန် သုတ်ရေ အနည်းငယ်ကို ထွက်သလောက် ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။

......................................................................................................................................

“ ဇင်  ”

“ ဟင် ပြောလေ  ”

“ ကိုယ့်မိန်းမ ပြန်မလာခင်အထိ အခုလို နေချင်တယ်ကွာ  ”

“ အင်း ပါ ကိုရဲကလဲ ကိုရဲ စိတ်ကြိုက်ပါ  ”

“ ဒါပေမယ့် သက်မွန် ရှိနေသေးတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ  ”

“ အင်းးး  ”

ဇင်ဇင် ခပ်တွေတွေ လေး စဉ်းစားနေရင်း

“ ကိုရဲ  ”

“ အင်း ပြောလေ  ”

“ ကိုရဲ သက်မွန်ကို စည်းရုံးကြည့်ပါလား  ”

“ ဟင် ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလဲ  ”

“ ဒီလိုလေ အခု ဇင်နဲ့ ကိုရဲ မှားပီးကြပီ ။ အဲ့ဒီတော့ သက်မွန်သိသွားရင် မမမိုးကို ပြန်တိုင်နိုင်တယ်။ အဲ့ဒီတော့ သူ ပြန်မတိုင်နိုင်အောင် သက်မွန် ကို လည်း စည်းရုံးမယ်လေ  ”

“ အင်းလေ ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလဲ သက်မွန်ကို ဖွင့်ပြောပီး ပြန်မတိုင်အောင် ပြောရမှာလား ။ မလွယ်ဘူးထင်တယ် ။ အကုန် ပြဿနာတွေ ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်  ”

“ အာ ကိုရဲ ကလည်း ဝေးပါ့ .. ။ ဇင်နဲ့ ကိုရဲ မှားကြသလို သက်မွန်ကိုလည်း အမှားထဲ တိုးဝင်ခိုင်းလိုက်မှာပေါ့  ”

“ ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို  ”

“ ကဲ ဒီလောက်တောင် ပြောရတာဝေးတယ် ကိုရဲ ကလဲ။  ညနေ သက်မွန် ပြန်လာရင် ဇင် အပြင်ထွက်ရှောင်ပေးမယ် ။ကိုရဲ ဘာသာ ဘယ်လို စည်းရုံးစည်းရုံး သိပီလား  ”

“ ဟာ ဒါဆို ကိုရဲ …က သက်မွန်ကို လဲ အခုလို ဇင်ဇင် နဲ့ နေသလို … အဲ့လိုလား  ”

“ ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား  ”

“ ဟဲဟဲ ကြိုက်တာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်ပါ့မလား ။ အဆင်ပြေပါ့မလား  ”

“ ဒါတော့ ကိုရဲ အစွမ်းအစပေါ့  ”

ဇင်ဇင် က မျက်စောင်းလေး တစ်ချက် ပစ်လိုက်သေးတယ် ။

“ ကဲ ဒါဆိုလည်း စိတ်ချ ဇင့် အကြံ အတိုင်း အောင်မြင်စေရမယ် ။လောလောဆယ်တော့ နောက်တစ်ချီလောက် စွဲ ရင်ကောင်းမလား  ”

“ တော်ပီ ကိုရဲ ညနေ သက်မွန် အတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့ ဇင်လည်း နာနေပီ ခန နားဦးမယ်  ”

…...............................................................................................................

ညနေ လေးနာရီလောက် သက်မွန်ပြန်လာတော့ ဇင်ဇင် က အပြင်သွားဦးမယ် ဆိုပီး ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်နော် နဲ့ သက်မွန် နှစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့ပီ ။ ဘယ်လို စရမလဲ စဉ်းစား စဲ ။ အတင်း ဝင်ကြမ်းလို့လည်း မဖြစ် ။ ခယ်မလေး သက်မွန် ရေချိုးပီး အခန်းထဲမှာ အဝတ်အစား လဲနေပုံရတယ် ။

ကျွန်နော် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေရင်း စဉ်းစားဆဲ ။ ဘယ်လို စည်းရုံးရရင် ကောင်းမလဲ ။ အဖြေက မထွက် ၊ ဒါပေမယ့် ကံကြမ္မာက ကျွန်နော့် ဘက် အရေးပေးလာတယ် ။ အခန်းထဲမှာ သက်မွန်ထွက်လာပီး ကျွန်နော့် ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်ကာ

“ ကိုကြီး  ”

“ ဟင် ဘာလဲ သက်မွန်  ”

“ ရော့ ဒါကိုကြီး စွပ်ကျယ် မလား  ”

“ အင်းးး ဟုတ်တယ် သက်မွန် ဘာလို့လဲ  ”

မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးဖြင့် သက်မွန်က

“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး သက်မွန်နဲ့ မမဇင် အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့လို့ ကိုကြီးများ မေ့ကျန်ခဲ့တာလားလို့  ”

“ အော် …အင်းးး ဟိုလေ ..ဟို … ”

ကျွန်နော် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ဖြင့် ဘာပြောရမှန်းမသိ။

“ ဘာတွေ တဟိုဟို ဖြစ်နေတာလဲ။ ကိုကြီး မှန်မှန်ပြော။ ဒီနေ့ တနေ့လုံး မမဇင် နဲ့ ကိုကြီး ၂ ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တာ အမှန်အတိုင်းပြော မညာနဲ့ ”

“ အင်းးး သက်မွန် …ကိုကြီး မညာချင်ဘူး ။ အဲ့တော့ ဘယ်လို ပြောရမလဲ ဆိုတော့ ကိုကြီး နဲ့ဇင်ဇင် …. ”

“ ခရီးဆုံး ရောက်သွားတယ် ဆိုပါတော့  ”

“ အင်း ဟုတ် ..ဟုတ်တယ် သက်မွန်  ”

“ လုပ်တုန်းက လုပ်ပီး ဘာကြောက်နေတာလဲ ကိုကြီး ဟွမ်း  ”

“ ဟိုလေ ..ဟို … ”

“ ကဲ ကိုကြီး ..တဟိုဟို ဖြစ်မနေနဲ့ ။မမဇင်က ခုနက အပြင်မထွက်ခင် မှာသွားတယ် ။ နေ့လည်က မမဇင် နဲ့ ကိုကြီး အတူတူ အိပ်ပီး ကျန်ခဲ့တဲ့ စွပ်ကျယ်လေး ပေးလိုက်ပါတဲ့ ။ အပြင်ခန သွားပီး ပြန်လာခဲ့မယ်တဲ့ ။ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ် ခန သွားပီး ပြန်လာလိမ့်မယ် ။ အပြန်ဆေးလည်း ဝင်ဝယ်ခဲ့မယ်တဲ့  ”

“ ဘာ.. ဆေးလဲ  ”

“ အော် ကိုကြီးကလဲ တားဆေးပေါ့လို့ တော်ကြာ မမဇင် နဲ့သက်မွန် ဘိုက်ကြီး ကုန်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ  ”

“ ဟင် ..မမဇင် နဲ့ သက်မွန် ဟုတ်လား  ”

“ ဘာလဲ မမဇင် တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ အချစ်တွေပေးမှာလား ။သက်မွန်ကို ကျတော့ မပေးတော့ဘူးလား  ”

“ ဟင် ..သက်မွန်က ကိုကြီး နဲ့ ဇင်ဇင် ဖြစ်တာကို သိပီးပီပေါ့ ဟုတ်လား  ”

“ ဒါပေါ့ ခုနက မမဇင် အကုန်ပြောသွားပီးပီ ..။ အခု သက်မွန်နဲ့ ကိုကြီးကို ဘာလို့  ၂ ယောက်ထဲ ထားခဲ့တာ ဆိုတာကော သက်မွန် ပြောပြရဦးမှာလား  ”

“ ပြောစရာ မလိုတော့ပါဘူး သက်မွန်ရယ် … ”

ကျွန်နော် သက်မွန် ခါးလေးကို အသာ လှမ်းဖက်လိုက်တယ် ။ ပိန်သွယ်သွယ် ကိုယ်လုံးလေး အလိုက်သင့် ပါလာတယ် ။ ထို့နောက် နုတ်ခမ်းလေးကို အသာ ငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

သက်မွန် ရဲ့ အနမ်းတွေက ဇင်ဇင် ထက်တောင် သာသေးတယ် ။ ကျွမ်းကျင်လှတယ် ။ ပါးစပ်ထဲမှာ လျှာချင်း လိမ်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာ တကယ့် ဆရာမကြီး အလားပဲ။ သက်မွန် ရဲ့ နို့ အုံကို အင်္ကျီပေါ် ကနေ ကိုင်လိုက်တယ် ။ သေးလွန်းလှတယ် ။

“ ဟိတ် ..  ကိုကြီး ဧည့်ခန်းကြီးမှာနော် လူတွေ မြင်ကုန်မယ်  ”

“ အင်း လာ အိပ်ခန်းထဲကို ကိုကြီး ပွေ့ချီသွားမယ်  ”

ကိုယ်လုံးသေးသေးလေး အား အသာ မ ကာ အခန်းထဲ ကို ခေါ်ဆောင် ခဲ့လိုက်တော့တယ် ။

…....................................................................................................................

အခန်းထဲ ရောက်တာ နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သက်မွန်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဖင်ကုန်းထားတဲ့ သက်မွန့် ဂါဝန် ကို အပေါ်ထိ ဆွဲ လှန်လိုက်တော့ အောက်မှာ ပင်တီ အဝါနုရောင်လေး အလယ်မှာ နဲနဲ တောင် စိုနေပီ ။ ပင်တီပေါ်ကနေ အသာ ဆွဲပွတ်လိုက်တော့ သက်မွန် ခါးလေး တွန့်သွားပီး ညည်းညူသံလေး ပေးလာတယ်။

“ အာားးးရှီးးးး  ”

“ သက်မွန် ခံချင်နေပီလား  ”

“ အင်း ..ကိုရဲ လုပ်ပေးတော့  ”

ပင်တီ ကို မချွတ်တော့ ပဲ ဘေးသို့ အသာဆွဲဖယ်လိုက်တယ် ။ တင်ပါးက သေးသေးမို့ အဖုတ်လည်း သေးမယ်ထင်ထားတာ ။ အဖုတ်က တော်တော် ပြဲပြဲ ရီးစား နဲ့ ဘယ်လောက်တောင် လိုးထားလဲမသိ ။ ကျွန်နော်လည်း အဖုတ်ဝမှာ လီးတံ ကို သွင်းပီး ဒစ်ကို ထိုးမြုပ်လိုက်တယ် ။ ဘယ်အချိန်ထဲက ခံချင်နေသည်မသိ ။ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတာမို့ လီးက အဖုတ်ထဲ “  ပလွတ်  ” ကနဲ အသံမြည်ကာ ဝင်သွားတော့တယ်။

“ အားးး ကိုရဲ ဝင်သွားပီ အားးး ကောင်းလိုက်တာ  ”

“ သက်မွန်ကို ကိုယ်လိုးနေပီ သက်မွန်  ”

“ အင်းးး လိုးလိုး  ”

“ အားးး ငါ့ခယ်မလေး ကို လိုးနေပီကွာ  ”

“ ဟုတ်တယ် ကိုရဲ လိုးး သက်မွန်ကို ကိုရဲ လိုးနေပီ  ”

နောက်ကနေ အားရပါးရ စောင့်လိုး ပစ်လိုက်တယ် ။ အခန်းထဲမှာ လိုးသံတွေ ဆူညံထွက်လာတယ် ။ သက်မွန်ကလည်း တအားအား ဖြင့်အော်နေတော့တယ် ။ လိုးနေရင်း နဲ့ ပင်တီစကို လက်တဘက်က ကိုင်ထားတာ မို့ အားမရတာ နဲ့ ကျွန်နော်လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ပင်တီကို ဆွဲ ဖြဲပစ်လိုက်တယ်။

“ ဗျိ..ဗျိ  ”

ပင်တီဘောင်းဘီ အကုန်ပြဲထွက်သွားတာ နဲ့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပီး ခါးကို ကိုင်ကာ ဆက်စောင့်ပစ်လိုက်တယ်။

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားး အားး အားး ဟုတ်တယ်ကိုရဲ ထိတယ် အင်းးးစောင့်လိုးပေး အားးး ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

နောက်ကနေ စောင့်နေရတာ ညောင်းလာပီမို့

“ သက်မွန် ထ ကိုယ့် ပေါ် တက်ခွပီး အပေါ် က ဆောင့်ပေး  ”

“ အင်းးး ကိုရဲ  ”

သက်မွန်က ကုန်းနေရာမှ ထကာ ကျွန်နော်က ပက်လက်လှန်လိုက်ပီး အပေါ် မှ တက်ဆောင့်တော့တယ် ။ တက်စောင့်နေရင်း နဲ့ ဂါဝန်ကို ခေါင်းမှ ဆွဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အားး ခံလို့ ကောင်းတယ် ကိုရဲရယ် ။ သက်မွန် ကိုရဲ နဲ့ ခံချင်နေတာ ကြာပီ ။ မမ နဲ့ ကိုရဲ လိုးနေသံတွေ ကြားတိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားတာပဲ  ”

“ အင်းးး သက်မွန် အားရပါးရစောင့် အားးး ကောင်းတယ်  ”

“ အင်းးး သက်မွန် နဲ့ မမဇင် ကိုရဲ တို့ လင်မယားလိုးနေသံ တွေကြားတိုင်း အလိုးခံချင်လွန်းလို့ တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက်ပွတ်နေကြတာ ကြာပီ ။ အခုမှ တကယ် ခံခွင့်ရတော့တယ် အားး  ”

သက်မွန်က အပေါ်မှ စောင့်နေရင်း စကားတွေ လည်း တတွတ်တွတ်ပြောနေသေးတယ် ။ ဒီလိုမှန်းသိ အရင်ကတည်းက ခယ်မလေးကို လိုးပါတယ်ဗျာ ။ ကျွန်နော် အောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ပေးထားရာမှ သက်မွန် နို့တွေကိုပါ လှမ်းကိုင်ပီး နယ်ပေးနေမိတယ် ။ သက်မွန် နို့က ဇင်ဇင် နို့တွေလောက်တော့ ကိုင်လို့ မကောင်း ။ သေးနေတယ်။ နို့ကို ကိုင်နေတဲ့ ကျွန်နော့် လက်တွေကို သက်မွန် က လှမ်းယူက ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စုပ်လိုက်သေးတယ်။

“ အားး သက်မွန်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ စောင့်ပေး အားးးရှီးးး ”

“ အားးး ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ သက်မွန် ခန အောက်ဆင်းဦး လီးစုပ်ပေးဦးကွာ  ”

“ အင်းး ကိုရဲ … ”

သက်မွန်က အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေရာမှာ ဘေးမှာ ခပ်ကုန်းကုန်းလေး ဆင်းလိုက်ကာ လီးတံကို စစုပ်တော့တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

အားးး သက်မွန်က လူသာသေးတယ် ။ အမှုတ်အစုပ်က အရမ်းကျွမ်းကျင်တယ်။

“ အားးး သက်မွန် ကောင်းလိုက်တာ သက်မွန် စုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ”

လီးပေါ် တံတွေး ထွေးချလိုက် ပြန်စုပ်လိုက် ဖြင့် သက်မွန်ရဲ့ စုပ်ချက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းတယ်။

“ အားးးအားး သက်မွန် အားးးကောင်းတယ်  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

ပက်လက်လှန်ရင်းမှာ ခေါင်းကို အသာထောင်ကာ သက်မွန်စက်ပတ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။ အဖုတ်မှာ အရည်တွေ စိုရွဲနေပီး ပြဲအာအာ လေး ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်နော် ကသာ အခုမှ သက်မွန်ကို လိုးရတာ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လောက်တောင် လိုးထားပီးပြီ လဲမသိ ။ ကိုယ့်ခယ်မလေးမို့ လိုးချင်နေပေမယ့် သိက္ခာ ထိန်းနေရတာ။ အခုတော့ သက်မွန်က ကိုယ့်ထက်ပင် ပိုတဲ့ ဆန္ဒတွေနဲ့ လုပ်ပေးနေတယ်။ သက်မွန် စောက်ပတ် ထဲကို လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပီး ထိုးထည့်ပေးလိုက်တယ်။

“ အားး  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ ဇွတ်.. ဇွတ်.. ဇွပ် ..ဇွပ်  ”

ကျွန်နော့် စိတ်တွေ ထိန်းထားလို့ မရနိုင်တော့ နေ့လည်ကလည်း ဇင်ဇင် နဲ့ အပီ လိုးထားတာမို့ အကြာကြီး မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စုပ်ပေးနေတဲ့ သက်မွန်ပါးစပ်ထဲကို လီးရေတွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အားးး အားးးထွက်ပီ ညီမလေး အားး သက်မွန် အားးး ”

လရေ တွေ ပန်းထွက်လာပေမယ့် သက်မွန်က ပါးစပ်ထဲမှ လီး ကို မချွတ်ပစ်ပဲ ဆက်တိုက် ဆက်စုပ်ပေးကာ ကျွန်နော့် လီးရေတွေကိုပါ ယက်ပစ်လိုက်တော့တယ် ။

“ အားးးကောင်းလိုက်တာ ကိုရဲ ”

“ အင်းးး ကောင်းတယ် သက်မွန်စုပ်ပေးတာ အရမ်း ကောင်းလွန်းလို့ ထွက်ကုန်တယ်  ”

“ အင်း ကိုရဲ ခဏနားလိုက်ဦးနော် သက်မွန် ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်  ”

ဆိုပီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းသွားတယ် ။ သက်မွန် နဲ့ ဇင်ဇင် အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ ကျွန်နော် မှိန်းနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

အိပ်ယာကနိုးတော့ အပြင်ဘက်မှာ မှောင်နေပီ။ လက်က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၈ နာရီတောင် ထိုးနေပီ ။ ဧည့်ခန်းဘက်က စကားသံ သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်မို့ ဇင်ဇင် ပြန်ရောက်နေပီဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ အိပ်ယာထဲက ထကာ အပြင် မထွက်သေးပဲ ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ရေချိုးလိုက်တော့ လူက လန်းဆန်းသွားတယ် ။ 

တရေးတမော အိပ်ထားသည်မို့ အားတွေလည်း ရှိနေသလို ဖြစ်ကာ ရေချိုးရင်း  ငပဲက ထောင်မတ်နေတော့တယ် ။ ဆပ်ပြာဖြင့် အသာအယာ ပွတ်သပ်တိုက်ဆေးကာ ရေတဝကြီး ချိုးပီး အဝတ်အစားလဲကာ ဧည့်ခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်တယ်။

“ ကိုကြီး နိုးပီလား  ”

ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခြေသည်းထိုင်ဆိုးနေသော ခယ်မလေး သက်မွန်က လှမ်းမေးတယ် ။ ညာဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ထမင်းစားခန်းမှာ ဇင်ဇင်က အစားအသောက်တွေ ပြင်ဆင်နေတယ်။

“ ကိုကြီး အားရှိသွားအောင်လို့ တမင် မနှိုးပဲ ထားထားတာ  ”

“ အင်းး…အားကတော့ တအားရှိနေပီ သက်မွန်ရေ .. ရေချိုးလိုက်တော့ ပိုလန်းသွားတယ်  ”

“ ကဲ ..ပိုအားရှိသွားအောင် ညစာ အသင့်ပြင်ထားပီ ယောင်္ကျားရေ.. ”

ဇင်ဇင်က အရွှန်းအဖောက်စကားလေး ဖြင့် ထမင်းစားခန်းကနေ လှမ်းပြောတော့ သက်မွန်က

“ ဟင်းးးး မမဇင်နော် သူ့ယောင်္ကျားလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့ တို့ကိုကြီးကိုများ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း  ”

“ ဟိဟိ .. မနက်က ငါ့ယောင်္ကျားဖြစ်သွားပီလေ  ”

“ ဟွမ်း ..မမဇင် တစ်ယောက်တည်း ဆိုင်တာမဟုတ်ဘူးနော် ..သက်မွန်လည်း ဆိုင်ပါတယ်နော်  ”

အမလေး..သူတို့နှစ်ယောက်က ဝေစုခွဲနေကြသေးတယ် ။ ခြေသည်းဆိုးတာ လက်စသတ်ရင်း သက်မွန်က ကျွန်နော့် လက်မောင်းလေး ကို လာဆွဲကာ ထမင်းစားခန်းထဲ အတူတူ ဝင်လာလိုက်သည် ။ ကျွန်နော် လည်း အလိုက်တသင့် သက်မွန် ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ သုံးယောက်သား ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြင့် ညစာ စားလိုက်ကြတယ် ကျွန်နော့် အတွက် အေဘီစီ ပုလင်း တစ်လုံး နဲ့ သူတို့က စပိုင် တစ်ယောက်တစ်လုံးစီသောက်လိုက်ကြသေးတယ် ။

သက်မွန်က

“ ကိုကြီး ..ဒီည ဘယ်မိန်းမ နဲ့ အိပ်မှာလဲ ပြော ”

“ နှစ်ယောက်လုံး နဲ့ အတူတူ အိပ်မှာပေါ့  ”

ဆိုတော့ သုံးယောက်သား သဘောကျရင်း ရယ်မိလိုက်တယ်။ အားလုံး စားသောက်ပီးသွားတော့ ဇင်ဇင်က

“ ရော့ ကိုကြီး သောက်လိုက်ဦး  ”

ဆိုပီး တော့ပ်ရိုး နှစ်လုံးပေးတယ်။

“ ဟ… နှစ်လုံးကြီးတောင်ပါလား  ”

“ အင်းလေ .. နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ အိပ်မှာဆိုတော့ နှစ်လုံးသောက်ရမှာပေါ့ ရော့ သက်မွန် ဒါက နင်နဲ့ငါ တစ်ယောက်တစ်လုံး  ”

ဆိုပီး ဆေးလုံးသေးသေး လေး တစ်လုံးစီ သောက်လိုက်ကြတယ် ။ တားဆေးပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာ မမေးပဲ သိလိုက်တယ် ။ သိပ်မကြာခင်မှာ ပဲ ကျွန်နော် တို့ သုံးယောက်လုံး အိပ်ခန်းတွင်းကို ရောက်လို့ လာတော့တယ် ။ ဒီတစ်ခါတော့ နေ့လည်က အိပ်ခဲ့တဲ့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲကို မဟုတ်တော့ပဲ ကျွန်နော် နဲ့ ကျွန်နော့် မိန်းမ အကြိမ်ကြိမ် အိပ်စက်ခဲ့တဲ့ ကျွန်နော့် တို့ လင်မယား အိပ်ယာကြီး ထက်ကိုပေါ့ ။

အိမ်ခန်းထဲ ရောက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန်က အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတော့တယ် ။ အဝတ်တွေ တစ်ခုချင်းစီ ချွတ်နေကြပုံကို ကုတင်ပေါ်မှ အရသာခံကာ ကြည့်နေရင်း ကျွန်နော့် ငပဲကလည်း အစွမ်းကုန် မာန်ဖီနေပီ ။ 

ကျွန်နော်လည်း ပုဆိုး အင်္ကျီတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့တယ် ။ အဝတ်တွေ ချွတ်ပီး ကြည့်လိုက်တော့ ဇင်ဇင်နဲ့သက်မွန်က ကုတင်အောက်မှာပဲ မတ်တပ်ရပ်ရင်း တစ်ယောက်နို့ တစ်ယောက် ပွတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်စီဖြင့် နုတ်ခမ်းတွေ ကစ်ဆင် ပေးနေကြသည် ။ 

ကျွန်နော်လည်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို ဖက်လိုက်ကာ သုံးယောက်သား ကစ်ဆင်ပေးလိုက်တယ် ။တစ်ယောက်တလဲ ကစ်ဆစ် ပေးနေတုန်း ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် လီးတံကို ကိုင်ကာ ပွတ်နေတုန်း သက်မွန်ကလည်း ကျွန်နော့် ဥလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတော့တယ် ။ 

ကျွန်နော့် လီးချောင်းကြီးမှာလည်း ဆေးစွမ်းကြောင့်ကော ဘီယာရှိန်ကြောင့်ပါ မာန်ထကာ ထောင်မတ်နေပီ ။ ငါးမိနစ်လောက် ကစ်ဆင်ပေးပီးသွားချိန်မှာ ဇင်ဇင်နဲ့သက်မွန် နှစ်ယောက်သား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကြကာ ကျွန်နော့် လီးတံကို နှစ်ယောက်သာ တစ်လှည့်စီ စုပ်ကြတော့တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးး အာ…အားးးးး ”

လီးတစ်ချောင်းတည်းအား ဇင်ဇင်နဲ့သက်မွန် နုတ်ခမ်း တစ်ဘက်တစ်ချက်စီဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း ကြက်သီးများပင်ထလာအောင် ကောင်းနေတော့တယ် ။ ဇင်ဇင် က ကျွန်နော့် လီးတံ ကို ကိုင်စွဲလိုက်ကာ သက်မွန် နုတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ သက်မွန်က နုတ်ခမ်းလေး အသာဟကာ ငုံစွဲလိုက်တော့တယ်။

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးး ”

ဇင်ဇင်က ငြီးငြူနေတဲ့ ကျွန်နော့် ကို မော့ကြည့်လိုက်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ဖြင့် လျှာလေး တစ်ချက်သပ်လိုက်ရင်း

“ အရမ်းကောင်းနေလား ယောင်္ကျား  ”

သက်မွန်က အစုပ် မပြတ်

“ အင်းးးး ကောင်းတယ် မိန်းမ အရမ်းကောင်းတယ် အားးး ရှီးးးး ”

မိန်းမ နှစ်ယောက်က ကျွန်နော့် လီးကို အငမ်းမရ စုပ်နေကြတယ် ။ စုပ်နေကြတဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက်ကလဲ တစ်ယောက်က ခယ်မလေး တစ်ယောက်က ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဆိုတော့ ကျွန်နော့် လီး ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းနေမလဲ ဆိုတာ တွေးကြည့်လိုက်ပါတယ်ဗျာ ..။

ဆယ်ငါးမိနစ်လောက်ကြာအောင် လီးစုပ်တာ ခံပီးနောက် ကျွန်နော်က ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကာ ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်လာပီး ဇင်ဇင်က အောက်ပိုင်းမှာ ကျူံ့ကျူံ့လေး ထိုင်ကာ လီးစုပ်တော့တယ် ။ သက်မွန်ကတော့ ကျွန်နော့် မျက်နှာပေါ် တက်ခွကာ သူ့အဖုတ်ကြီးကို ကျွန်နော့် ပါးစပ်ပေါ် တေ့ပေးလိုက်တယ် ။ အောက်ပိုင်းက လီးစုပ်တာ ခံရင်း သက်မွန်စက်ပတ်ကို ဖြဲကာ ယက်ပေးလိုက်တော့တယ် ။ သက်မွန်အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ လည်း အရမ်းရွဲစိုကာ ထွက်နေပီ ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးး ကောင်းတယ် ကိုကြီး အားးး ယက်ပေး အစိကို စုပ်ပေး အားးးရှီးးးး ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးးး ရှီးးး ”

ခနနေတော့ လီးစုပ်နေတဲ့ ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် လီးပေါ် တက်ခွကာ အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပီး ထိုင်ချကာ တက်စောင့်ပါတော့တယ်။

“ ဘွတ် ..ဘွတ် ..ဘွတ်  ”

“ အင့် ..အင့်.. အင့် ..အင့်  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးး အားးးအားး ရှီးးး ”

“ အားးး အမလေးးးအားးးကောင်းလိုက်တာ ယောင်္ကျား အားးး ”

ကျွန်နော့် မျက်နှာမှာလဲ သက်မွန် ရဲ့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပီ သက်မွန်ရဲ့ စောက်စိကို ဆွဲဆွဲ စုပ်ရင်း နဲ့ သက်မွန် စအိုလေးကို ပါ လက်ခလယ်လေး ဖြင့် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်တော့ သက်မွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီး ကော့ကော့ သွားကာ

“ အားးး အားး ကောင်းတယ်ကိုကြီး အားးး အမလေးးး ”

ဖင်ဝလေးကို လျှာထိပ်လေး နဲ့ စွဲပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ သက်မွန်တစ်ယောက် ကုတင်ဘောင်ကို လက်လှမ်းထောက်ကာ တင်ပါးကြီး ကော့ကော့သွားကာ ဖျက်ဖျက်လူး ဖြစ်သွားတော့တယ် ။ အောက်မှ ဇင်ဇင် ရဲ့ စောင့်ချက်တွေကလည်း ပိုပိုပြင်းထန်လာတယ် ။

“ အားးး ကောင်းတယ် ..အားး ”

“ ဘွတ် ..ဘွတ် ..ဘွတ်  ”

“ အားးး ရှီးးးးးအားးး ”

“ အားးး ကိုကြီး သက်မွန်ကို တလှည့် လိုးပေးဦး မနေနိုင်တော့ဘူး  ”

“ အင်းးး သက်မွန် ဖင်ကုန်းလိုက်နော်  ”

သက်မွန်တစ်ယောက် ကျွန်နော့် မျက်နှာပေါ် တက်ခွနေရာမှ အောက်ကို ဆင်းလိုက်ပီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ လေးဘက်ကုန်းလိုက်သည် ။ ဇင်ဇင်ကလည်း အလိုက်တသိ အပေါ်မှ တက်ခွစောင့်နေရာမှ ဆင်းလိုက်တယ်။

“ ဘလွတ်  ”

အသံနဲ့အတူ ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှလီးတံကြီး ကျွတ်ထွတ်သွားသည် ။ လီးတံကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ လီးတံတလျောက်မှာကော ဥတွေမှာပါ ဇင်ဇင့်စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတယ် ။

လီးတံမှ စောက်ရည်တွေကို သက်မွန် ရဲ့ ဖင်ဝမှာ သုတ်လိမ်းပေးလိုက်ရင်း စအိုဝလေးကို ဒစ်ဖျားလေး နဲ့ ဖိကာဖိကာ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ သက်မွန် ..ကိုကြီး သက်မွန် ဖင်ကို လိုးမယ်နော်  ”

ဆိုတော့

“ အင်းး…ကိုကြီး ကြိုက်သလိုလုပ်ကွာ  ”

ဆိုပီး ဖင်လေး ကော့ပေးတော့တယ် ။ ခယ်မလေး ကို ဖင်လိုးရတော့ မယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် လီးဒစ်ကြီး တောင် ပိုကားလာသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

“ ဇင်ဇင် ..သက်မွန် ဖင်ကို နဲနဲ ဖြဲထားလိုက်ကွာ  ”

“ ဟုတ် .. ယောင်္ကျား ပီးရင် ဇင့်ကို လည်း ဖင်လိုးပေးနော်  ”

“ ဟားးးး ရတယ် ဒီည ငါ့မိန်းမ အသစ်ကလေး နှစ်ယောက်လုံးကို ဖင်ကော အဖုတ်ကော ပါးစပ်ကော အကုန်လိုးပေးမယ် စိတ်ချ  ”

ဇင်ဇင်က သက်မွန်တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်တယ် ။ စအို ညိုတိုတိုလေး ပွစိပွစိ ဖြင့် နဲနဲ ဟသွားတာ နဲ့ လီးဒစ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပေးလိုက်တယ်။

“ အားးး ကိုကြီး အားးး နာတယ်  ”

“ အင်း အင်း ကိုကြီး ဖြည်းဖြည့်သွင်းပေးမယ်နော်  ”

“ ဗျစ် ..ဗျစ်.. ”

“ အားး လီးဒစ်ဝင်သွားပီ အားး ”

လေဘက်ကုန်းထားရင်း သက်မွန်တစ်ယောက် အိပ်ယာခင်းစတွေကို လက်နဲ့ ကျစ်ကျစ် ပါအောင် စုပ်ကိုင်ထားမိတယ် ဖင်ဝမှာ တစ်စို့စို့ကြီး ဖြစ်နေတယ် ဖြေးဖြေးချင်းဝင်သွားသော လီးတံတလျောက် ဖင်စအို ဘေးသားလေးတွေပါ ကပ်ပါသွားတယ် ။

“ အားးး အားးး ”

“ သက်မွန် အကုန်ဝင်တော့မယ် ဆက်သွင်းမယ်နော်  ”

“ အင်းး လုပ် အားးး  ”

တဖြည်းဖြည်း လီးတံက သက်မွန် စအိုထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတော့တယ်။

“ ဇင်ဇင် သက်မွန်ဖင်ဝပေါ် တံတွေး ထွေးပေးလိုက် အသွင်း အထုတ် လုပ်တော့မယ်  ”

“ အင်း အင်း.. ပျစ် .. ”

ဇင်ဇင်က လီးဝင်နေတဲက သက်မွန် စအိုပေါ်ကို တံတွေး ထွေးချလိုက်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း သက်မွန် ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင် လီးတံကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် တော်တော်ကြာနေတော့ အဆင်ချောလာတယ် ။

တဖြည်းဖြည်း အရှိန်မြှင့်ကာ အထုတ်အသွင်းလုပ်နေချိန် ဇင်ဇင်က သက်မွန်ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကလိပေးနေတော့တယ် ။သက်မွန်တစ်ယောက် ဖင်လိုးခံရင်း အဖုတ်ကလိပေးခံနေရတာကြောင့် ကာမစိတ်တွေ ပိုပို ဖြစ်လာကာ သူမ ဖင်ကြီးကို ပိုကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။

“ အင်းးး အင့် အားးး ရှီးးး ”

“ ဘွတ် ...ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး ကိုကြီး ကောင်းလိုက်တာ လိုး အားးးစောင့်လိုးပေး ခံလို့ကောင်းနေပီ  ”

“ အင့် အင် အင့် ရော့ ရော့  ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး အမလေးးအားးးကောင်းလိုက်တာ သက်မွန်ဖင်က စီးကြပ်နေတာပဲ အားးး ”

သက်မွန်လည်း ဖင်သားတွေက လီးတံကို ပြန်ပြန် ညှစ်ပေးနေမိတယ်။

“ အားးးအားးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဇွပ်  ”

“ အားးး အားးး ”

“ အားးအားးး သက်မွန် ဖင်ကို ကိုကြီး လိုးနေပီ အားးကောင်းလိုက်တာ အားးး ”

“ အင်းးကိုကြီး လိုးပါ အားးးသက်မွန် ဖင်ခံပေးနေတယ် အားးး အမေ့ အားးး ”

ဆက်တိုင် စောင့်လိုးနေတာကြောင့် ဖင်ဝမှာ ပိုကျယ်လာကာ အဆင်ချောလာချိန်

“ ယောင်္ကျား ဇင့်ကိုလည်း ဖင်လိုးပေးဦးလေ ”

ဆိုကာ သက်မွန်ဘေးနားမှာ ဇင်ဇင်က ဖင်လာကုန်းတယ်။

“ အင်းး လာခဲ့ ငါ့မိန်းမ အသစ်လေး နှစ်ယောက်လုံး ဖင်တလှည့်စီ ချပေးမယ် ”

ဟု ဆိုကာ ဇင်ဇင့် ဖင်ဝကိုလီးတံ တေ့ပီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။

“ အားးး ယောင်္ကျားးအားးအို…ကြပ်တယ် အားးးအမလေးးးးအားးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး ”

အသစ်စက်စက် စအို နှစ်ပေါက်ကို ချနေရတာကြောင့် လီးတံတောင် ကျိန်းစပ်လာတယ် ။ ဇင်ဇင့် ဖင်ကို လိုးနေရင်း သက်မွန် စောက်ဖုတ်ကို လက်တစ်ဘက်ဖြင့် ကလိပေးနေလိုက်တယ် ။ အခန်းထဲမှာ လိုးသံတွေ အော်သံတွေ ဆူညံနေတော့တယ် ။

“ အားးး ကောင်းတယ် အားးရှီးးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်  ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ အားးး ယောင်္ကျား အားးး အမလေးးးအားးး လိုးပါ ဖင်ကွဲချင်ကွဲပါစေ လိုးပါ အားးစောင့် စောင့်  ”

သက်မွန် စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေရင်း ညလက်ဖြင့် ဇင်ဇင့် တင်ပါးကြီး ကို ခပ်ဆက်ဆက် ဖြောင်းခနဲ တစ်ချက်ရိုက်ပစ်လိက်တယ် တင်ပါးကြီးတဲ့ ဇင်ဇင်ရဲ့ တင်းပါး ကြီး မှာ ရဲခနဲ လက်ရာကြီး ထင်သွားပီး တင်းပါးသားတွေ တုန်ခါသွားတယ်။

“ အားးးး ကောင်းတယ် ရိုက်ပါ အားးး ဇင့်ဖင်ကို ချ အားးး ”

“ ဖြောင်း ဖောင်း ဖြောင်းးး ”

“ အားးး  ”

ဘေးမှ သက်မွန် တင်ပါး ခပ်သေးသေးကို ပါ တစ်ချက် ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

“ ဖြောင်းးးးးး``

“ အားးး ကိုကြီး အားးး သက်မွန် ထဲ ထည့်ပေးဦး ”

ဟု ဆိုလာသဖြင့် ဇင်ဇင့် ဖင်ထဲမှ လီးတံကို ချွတ်လိုက်ကာ သက်မွန် စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုးလိုက်ပြန်တယ်။

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးး လိုးလိုး အားးး ”

“ ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်  ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ အမလေးး သက်မွန် ရယ် ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ် အားးး ”

“ အားးး စောင့်ပါ ကိုကြီး လိုးလိုး တအားစောင့် အားးးကောင်းတယ်  ”

“ အင့် အင့် ရော့ ရော့ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး ငါလိုးမ ခယ်မလေး စောက်ဖုတ် အားးးအင့် အင့် အင့်  ”

“ အားးးလိုးပါ ကိုကြီး စိတ်ကြိုက်လိုး သက်မွန် ကိုကြီး လီးနဲ့ ခံချင်နေတာကြာပီ အားးးလိုး အားးး ”

“ အားးးကောင်းတယ် လာဇင်ဇင် သက်မွန် နဲ့ အောက်ကို ဝင်ပီး ထပ်ထားလိုက် အတူတူ လိုးပေးမယ်  ”

ဇင်ဇင်လည်း သက်မွန် အောက်ကို တိုးဝင်လာပီး အဖုတ်ချင်း ထပ်ထားလိုက်တာမို့ သက်မွန်ကို တလှည့် ဇင်ဇင့်ကို တလှည့် အဖုတ်လိုးပေးလိုက်တယ်။

“ အာားးးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ ဇွပ် ဇွပ် ဇွပ်  ”

“ အားးး လိုးပါ အားးး ”

“ အင့် ရော့ ရော့ အားးး ”

နာရီဝက် ကျော်ကျော်လောက်ထိ လိုးလိုက်ပီး လီးတံတလျောက် ကျင်တက်လာကာ ပီးချင်လာသလိုဖြစ်လာတယ် ။

“ အားးအားး ကိုကြီး ပီးတော့မယ် အားးးး  ”

ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ် ထဲမှ လီးတံ ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပီး ကုတင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။

“ ထ ..နှစ်ယောက်လုံး ဒူးထောက်ထားလိုက် မျက်နှာပေါ် လရေ ပန်ပေးမယ်  ”

ပြောလိုက်တော့ ဇင်ဇင်ရောသက်မွန်ပါ နှစ်ယောက်သား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပါးချင်းအပ်လျက် ကျွန်နော့်လီးတံရှေ့မှာ လျှာလေး တွေ ထုတ်ထားကြတယ် ။ စောက်ရည်တွေ ဖြင့်ချောမွတ်နေတဲ့ လီးတံကြီးကိုကိုင်ကာ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန် မျက်နှာရှေ့မှာ လေးငါးချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်တာ နဲ့ လရေတွေ ဖျောခနဲ ဖျောခနဲ သက်မွန်နဲ့ ဇင်ဇင့် မျက်နှာတွေပေါ်ကိုပန်းထွက်ကုန်တော့တယ် ။

“ အားးး အားးးအူးးးးးးး ထွက်ပီ အားးးး ”

ကျွန်နော့် ဥလေးတွေကို လှမ်းကိုင်ရင်း ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် လီးတံကြီးမှ လရေတွေကို စွဲစုပ်တောတယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး မျက်နှာပေါ်မှာ လရေဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ရွဲစိုကုန်တောတယ်။

“ အားးး ကိုကြီးမိန်းမ မိုး နဲ့ လိုးရတာတောင် ဒီလောက်မကောင်းဘူးကွာ  ”

လီးတံကို ဇင်ဇင့် ပါးစပ်ထဲမှာ ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒူးတွေ ညွတ်ကျကာ လှဲချလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ဇင်ဇင်နဲ့ သက်မွန်ကတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာပေါ် တစ်ယောက် လျှာဖျားလေးများဖြင့် ပေနေသော လရေ လက်ကျန်များကို ယက်ပစ်လိုက်ကာ မျိုချလိုက်ရင်း ကျွန်နော်ဘေး တစ်ဘက်တစ်ချက်တွင် လှဲလိုက်ကြတော့တယ် ။

“ ဇင်ဇင်လည်း အရမ်းကောင်းတယ် ယောင်္ကျားရယ် .. မမမိုး ပြန်မလာခင်ထိ ကိုကြီးမိန်းမ အဖြစ်နေမယ်နော်  ”

“ ဟိတ် … မမဇင် နော် အဲ့လို မရပါဘူး သက်မွန်လည်း နေဦးမှာပေါ့  ”

“ အင်းပါ မိန်းမလေးတွေရယ် မိုးပြန်မလာခင်ထိ ဇင်ဇင်ကော သက်မွန်ကော နှစ်ယောက်လုံးကို ညတိုင်း လိုးပေးပါ့မယ် နှစ်ယောက်လုံး ကိုကြီး မိန်းမ တွေ ပါပဲနော်  ”

သုံးယောက်သား သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်တယ်။

“ ဒါနဲ့ သက်မွန်က အလိုးခံဖူးတာလား ကိုကြီးက သက်မွန် ကို အပျိုလေးပဲ မှတ်နေတာ  ”

“ ဟွမ်းးးး ကိုကြီး တို့လင်မယား လိုးနေသံတွေကြားပီး မနေနိုင်လို့ ရည်စားထားပီး ခံဖြစ်ခဲ့တာပါ ။ဒါပေမယ့် အခုမှ ကိုကြီးကို ပထမ ဆုံး ဖင်ပါ ခံပေးဖူးတာပါနော်  ”

“ ဟုတ်လားး ဒါဆို သက်မွန်ဖင်က ကိုကြီး လီး ပထမ ဆုံး ဝင်ဖူးတာပေါ့နော် ခံလို့ကောင်းလား ဖင်လိုးတာ  ”

“ အင်းပေါ့ အစတော့ မကောင်းဘူး .....နာတယ် ခံရင်း နဲ့ ကောင်းလာသလိုပဲ  ”

“ ဇင်ဇင်ကော  ”

“ ကောင်းလို့ ခံတာပေါ့ ယောင်္ကျားရယ်  ”

“ ဇင်ဇင် ကော လီး ဘယ်နှစ်ချောင်း ခံဖူးတာလဲ  ”

“ ဟွမ်း ပြောတော့မယ် ဇင်က ယောင်္ကျားနဲ့ ဟော့ဒီ ယောင်္ကျား အသစ် လေး နဲ့ နှစ်ချောင်းထဲ ခံဖူးတာပါနော်  ”

“ ကဲ ဇင် တို့ ရေသွားဆေးတော့မယ်  ”

ဟု ဆိုကာ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန် တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်ကာ ရေချိုးခန်းအတွင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဖြင့် ဝင်သွားကြပါတော့တယ် ။ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန်ရဲ့ နောက်ကျောပြင် အလှလေးတွေကို ငေးကာ

“ အွမ်းးးး ငါတော့ မိန်းမ ပြန်မလာခင်ထိ ရွှေရည်စိမ် လွတ်လပ်ရေးကို ခယ်မလေးနဲ့ ဇင်ဇင် တို့ ဖင်တွေ အဖုတ်တွေ ပါးစပ်တွေကို အားရပါးရ လိုးရင်း ကုန်ဆုံးရမှာပဲ  ”

 ဟုတွေးကာ တစ်ယောက်တည်း ပြုံးမိလိုက်ပါတော့သည် …..။

ဆက်လက်ကြိုးစားသွားပါဦးမည်  ( လင်းစက်နိုင် )

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

မြစမ်းကြည် အပိုင်း ( ၂ )

  မြစမ်းကြည် အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း ( ၁၀ )

" ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … ကျမတို့ဖြင့် အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း … ဝုန်းကနဲ့ အသံကြားတာနဲ့ … ပြေးတက်လာခဲ့ရတာ "

" အိပ်မက် မက်ပြီး … ပြုတ်ကျတာပါဟာ "

အမေနဲ့မြစမ်းကြည် ပြန်ဆင်းသွားပြီး ခဏအကြာမှ ကျုပ်လည်း အောက်ဆင်းခဲ့တာ။အောက်ထပ်ရောက်တော့ အမေတို့ အခန်းက အသံတွေကြားနေရတာဗျ။

" အင်္ကျီတွေက … နဲနဲကြပ်ပေမယ့် … အဆင်ပြေပါတယ် အဒေါ် "

" ကိုယ်လုံးက မကြပ်ပါဘူး … သမီးရင်သားတွေက ထွားလို့ပါ "

မြစမ်းကြည်က မြို့က ဝယ်လာတဲ့ အဝတ်တွေ စမ်းဝတ်ကြည့်နေပုံဗျ။ထန်းရည် တန်ခိုးက ခုထိ မပြေသေးတာဗျို့ နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်ပြီးမှ အမေ့အိပ်ခန်းနား အသာကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။

" အော် … သမီးက … အဒေါ်ဘော်လီဝတ်ထားလို့ နေမယ် … ချွတ်ပြီး ဝယ်လာတဲ့ ဘလာစီယာ ဝတ်ကြည့်လေ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … ဟုတ်ပါရဲ့ … အဒေါ်ရယ် "

မြစမ်းကြည်လည်း ပြောပြောဆိုဆို အပေါ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီကို အရင်ချွတ်လိုက်တာဗျ။ပြီးမှ သူဝတ်ထားတဲ့ အမေ့ဘော်လီချိတ်ကို လက်နောက်ပြန်ဖြုတ်ရင်း ချွတ်ချပစ်တာ။အမေ့ရှိနေပေမယ့် မိန်းမချင်းမို့နေမယ် ရှက်ပုံမရဘူး။နို့အုံဖွေးဖွေးလေးထိပ်က ပန်းရောင်သန်းနေတာဗျို့ ကျုပ်ကြည့်တဲ့နေရာက နဲနဲဝေးတော့ နို့သီးခေါင်းတွေတော့ မမြင်ရဘူး။

ဘလာစီယာဝတ်ပြီး အင်္ကျီတွေပြန်ဝတ်ကြည့်တော့ ခုနလောက် မကြပ်ဘူးပြောနေတာပါ။ထမိန်လဲတော့မှ မြစမ်းကြည်က ထမိန်ကို ရှေ့ဟပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေးပြူးနေတာဗျ။

" ဟောတော် … ကျမ … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မေ့နေတာ အဒေါ်ရယ် … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" ခိခိ  … နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့ … သမီးရယ် "

ထမိန်လဲတော့ ထမိန်ကွင်းကို ခြေထောက်သွင်းပြီး အပေါ်မှလိုက်တာ ပြီးမှ အောက်က ထမိန်ကို ချွတ်တော့ ဘာမှ မမြင်ရပါဘူး။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် သွားထိုင်ရင်း ဆေးပေါ့လိပ် ဖွာနေလိုက်တာ။အတော်လေး ကြာမှ အမေက လက်ဖက်ပန်းကန်နဲ့ မြစမ်းကြည်က ရေနွေးကရားအိုးလေး ကိုင်ပြီး ထွက်လာကြတာ။လက်ဖက်စားလိုက် ရေနွေးသောက်လိုက်နဲ့ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ ပြောနေကြတာ ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေး ငေးရင်း အမှတ်တမဲ့ မေးမိလိုက်တာဗျို့။

" ဒါနဲ့ … အမေတို့ မြို့တက်တော့ … မြစမ်းကြည် ကိစ္စ ဘာကြားသေးတုန်း"

" ငါတို့ သွားတာတော့ ဘာမှ မကြားမိပါဘူး … မြို့ရောက်တာနဲ့ … ဈေးထဲ အဝတ်စားဝယ်ပြီး ပြန်ကြတာ "

" ဟုတ်တယ် … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … ကျမ ဒီမှာပဲ ပျော်ပါတယ် … မြို့ပြကို ကြောက်နေပါပြီရှင် "

မြစမ်းကြည်က အတန်းပညာ တတ်တော့ အမေ့အလုပ်တွေ အကုန်ကူညီနိုင်တယ်ဗျို့။မြေပဲဈေးတွက်လည်း ပေါက်ဈေးနဲ့ ရောင်းမယ့်ကုန်ချိန် အတိကျ တွက်ပေးနိုင်တယ်။အချက်အပြုတ်လည်း ကောင်းတော့ အမေသက်သာတာပေါ့။အဘကတောင် ပြောနေသေးတာ ဒီလိုမှန်းသိ သမီးမိန်းကလေး ယူပါတယ်တဲ့။မြစမ်းကြည်ရောက်ပြီး ၂ လလောက်နေတော့ ညနေပိုင်း သူကြီးကိုယ်တိုင် အိမ်ရောက်လာတာဗျို့။

" ဟေးးးး … မယ်စိန် … မယ်စိန် ရှိလား "

" ရှိတယ် … သူကြီး … လာဗျို့ … အမေက … ကောက်ညှင်းပေါင်းနေတာဗျ "

ကျုပ်အသံပေးမှ သူကြီးလည်း ခြံဝရပ်နေရာကနေ ဝင်းထဲ ဝင်ချလာတာ။

" ဟဲ့ … ဘယ်သူလဲ … မောင်ခြိမ့် "

" သူကြီး လာတယ် … အမေရေ့ "

" အတော်ပဲ … ကောက်ညှင်းလည်း ကျက်ပါပြီ … အမေလာပြီလို့ … ပြောလိုက် "

ခဏနေတော့ အမေက ပန်းကန်ပြားထဲ ကောက်ညှင်းပေါင်းတွေထည့်ယူလာတာ။အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ကောင်းညှင်းနံ့လေးက မွှေးနေတာဗျို့။ကွပ်ပျစ်ပေါ် ကောက်ညှင်းပန်းကန် ချပြီးတာနဲ့ အမေက နုတ်ဆက်နေတာပေါ့။

" သူကြီး … ကျမဆီ … အလယ်သက်သက် ပဲလား "

" အေး … မရောက်တာ ကြာတာရယ် … ပြီးတော့ …… "

သူကြီးက စကားခဏရပ်ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်လျက်ကနေ အိမ်တံခါးပေါက် မျက်လုံးက လှမ်းကြည့်နေတာဗျ။

" ပြီးတော့ ဘာလဲ … သူကြီးရဲ့ … ပြောပါရှင် "

အမေက ထပ်ပြောတော့မှ သူကြီးလည်း ကောက်ညှင်းပေါင်း တစ်ဇွန်းစားပြီး ဆက်ပြောတော့တာ။

" ဒီလိုဟ … ခု ငါပြောမယ့် စကားက … နင်တို့ အတွက်လည်းပါတယ် … ပြီးတော့ ငါတို့ရွာနဲ့လည်း ပက်သက်နေလို့ "

" ရှင် "

သူကြီးစကားကြောင့် အမေ့မျက်လုံးလေး ပြူးလာတာဗျို့။

" ခု … နင်တို့အိမ် ရောက်နေတဲ့ … သရဲမလေး … အဲ  အဲ … မြို့က မိန်းကလေး … အဲဒီ ကိစ္စဟ "

သူကြီးနဲ့အမေ စကားပြောနေတုန်း မြစမ်းကြည်က အိမ်ထဲက ထွက်လာတာဗျ။သူ့လက်ထဲက ပန်းကန်တချပ်နဲ့ အနားရောက်မှ ကြည့်တော့ ငါးခြောက်ဖုတ်ဗျို့ ဘေးက ဆီလေးတွေ စမ်းထားတာ။ကောက်ညှင်းနဲ့ ငါးခြောက်ဖုတ်လေး လိုက်သဗျာ။ကောက်ညှင်းပန်းကန်နား ငါးခြောက်ပန်းကန်လေး ကပ်ချရင်း အမေ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်နေတာ။အမေက မြစမ်းကြည် ထိုင်တာနဲ့ သူကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးနေတာပါ။

" ခုလေး … သမီး အကြောင်း ပြောနေကြတာ … ဒါက အဒေါ်တို့ရွာရဲ့ … သူကြီး ဦးသာကျော်တဲ့ သမီး "

" ဟုတ် … သမီးနာမည် … မြစမ်းကြည်ပါ … ဘဘ "

အမေ မိတ်ဆက်ပေးပြီးတာနဲ့ မြစမ်းကြည်က နုတ်ဆက်နေတာပါ။

" အေးအေး … သမီးလေး … ညည်းရောက်တဲ့ ညက … ငါပါ အိပ်ရေးပျက်တာဟေ့ … ဟုတ်တယ်မလား မောင်ခြိမ့် "

သူကြီးက မြစမ်းကြည် ပြောရင်း ကျုပ်ဖက်ပါ လှည့်ပြောနေတာဗျို့။

" ဟုတ်ပါ့ … သူကြီးရေ … တရွာလုံးပဲ "

ကျုပ်လည်း ငါးခြောက်ဖုတ် တစ်ဖတ်စားရင်း သူကြီးစကား ထောက်ခံပေးလိုက်တာပေါ့။

" ခ်ခ် … သမီး တောင်းပန်ပါတယ်နော် … အဲဒီတုန်းက သမီး ဒုက္ခရောက်လာလို့ပါ "

" အေးပါ ညည်းအကြောင်း ငါသိပြီးပါပြီ … အဲဒါကြောင့်မို့လည်း ငါရောက်လာခဲ့တာပါ "

" ဟုတ် ပြောပါ … ဘဘ "

" ညည်း …  မယ်စိန်တို့အိမ် နေတာ ငါက ကန့်ကွက်စရာ မရှိပါဘူး … ဒါပေမယ့် ညည်း အုပ်ထိန်းသူတွေက … တရားစွဲလား ပြုလားလုပ်လာရင် … မယ်စိန်တို့ ထိခိုက်သလို … ငါတို့ရွာလည်း နာမည်ပျက်မှာလေ "

" ရှင် … အဟင့် ဟင့် "

သူကြီး စကားဆုံးတော့ မြစမ်းကြည်လည်း အမေ့လက်မောင်းဖက်ပြီး ငိုတော့တာပဲ။

" မငိုပါနဲ့ … သမီးကလည်း … အဒေါ်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာကို "

အမေက နှစ်သိမ့်ပေးနေတာပါ။ခဏနေမှ သူကြီးက စကားဆက်ပြောတာဗျို့။

" ဝမ်းမနည်းပါနဲ့ ဟ … ငါက ဥပဒေ အတိုင်းပြောပြတာပါ ဥပဒေက တောရယ် မြို့ရယ် ခွဲမထားဘူးလေ … "

" အိုရ်တော် … သမီးလေးကို … အပိုင်မွေးဆိုလည် ကျုပ်က … မွေးစားမှာပါ သူကြီးရယ် "

" နေပါဦး မယ်စိန်ရ … ငါ့စကားလေး ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး "

အမေက သူကြီးစကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောနေတာဗျ။မြစမ်းကြည်အပေါ်မှာလည်း သမီးရင်းတစ်ယောက်လို သံယောစဉ် တွယ်နေရှာတာ။

" အမေကလည်း … သူကြီး ပြောပါစေဦးဗျာ "

ကျုပ်လည်း သူကြီးအားနာတာနဲ့ ဝင်ထောက်ပေးရသေးတာ။

" ဒီ မိန်းကလေး အုပ်ထိန်းသူတွေဆီ … ငါတို့ သွားတွေ့ကြမယ် …  ဟိုရောက်တော့မှ တရားဝင် ပြန်ခေါ်ခဲ့ဟာ … နင်တို့လည်း စိတ်ချမ်းသာ … ငါလည်း အလုပ်မရှုပ်ရတော့ဘူး "

" အော် … အဲလိုလား … သူကြီးရဲ့ … ဟင်းဟင်း "

ခုမှ အမေ့မျက်နှာလေး ဝင်းလာပြီး ပြုံးနေတော့တာဗျို့။ကျုပ်တို့လည်း ကောက်ညှင်းပေါင်းလေး စားလိုက် ငါးခြောက်ဖုတ်လေး စားလိုက်နဲ့ သဘက်ခါ မြို့တက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတာပေါ့။သူကြီးပြန်သွားတော့ မြစမ်းကြည်က အမေနဲ့ နေချင်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေတော့တာ။

အမေကတော့ တပြုံးပြုံးနဲ့ပေါ့ဗျာ။နောက်ရက် တနေကုန်လုံး ကျုပ်လည်း ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတာ မြစမ်းကြည်တို့ အုပ်ထိန်းသူတွေက ထည့်လွတ်ပါ့မလား သူကြီးပြောသလို တရားစွဲကြမှာလား အတွေးပေါင်းစုံပဲဗျို့။ရွာထဲ စိတ်ပြေလက်ပျောက်လျှောက်သွားပြီး ညပိုင်းမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။အိမ်ရောက်တော့ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အမေတို့က မနက်မြို့တက်ဖို့ အဝတ်စား ၃ စုံလောက်ထည့်ရင်း ကျုပ်ကိုလည်း စောစောအိပ်ဖို့နဲ့ အဝတ်စားတွေ ထည့်ဖို့ မှာနေတာဗျို့။

ညပိုင်း တော်တော်နဲ့အိပ်မရဘူးဗျ။ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ အတော်မိုးချုပ်မှ မနက် ခရီးထွက်ရမှာစဉ်းစားပြီး ကြိတ်မှိတ် အိပ်ပြစ်ရတာ။မနက်လင်းတော့ အမေနဲ့မြစမ်းကြည်က ရေမိုးချိုးပြီးနေပြီဗျ။အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ထမင်းကြော်နဲ့ ငပိရည်ပန်းလေး ကျုပ်ဖို့ချထားပေးတာ။ကျုပ်ရေအမြန်ချိုးနေတုန်း ရုတ်တရက် သူကြီးရောက်လာတာဗျို့။တစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဖူးဗျ ဦးကြီးပေါရော ပါလာတာ။

အမေလည်း ထမင်းကြော် နှစ်ယောက်စာ ထပ်ကြော်ပြီး ကျွေးလိုက်တာပေါ့။အားလုံးစားပြီးတော့ အဘရယ် အမေရယ် မြစမ်းကြည်ရယ်က ရှေ့က တတွဲ။သူကြီးရယ် ဘကြီးပေါရယ် ကျုပ်ရယ်က တတွဲ အိမ်သော့ခတ်ပြီး ရွာထိပ်က ကားလမ်းထိ အုပ်စုလိုက် လျှောက်သွားလိုက်ကြတာ။ပထမဆုံး လာတဲ့ မြို့တက်မယ့်ကားနဲ့ ထွက်ခဲ့ပြီဗျို့။

ကားက ပုံမှန်လေး မောင်းနေပေမယ့် လမ်းဘေး လယ်ကွင်းတွေ သစ်ပင်ကြီးတွေ လယ်စောင့်တဲလေးတွေ တရိပ်ရိပ်နဲ့ ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ကားပေါ်ရောက်တော့ သူကြီးနဲ့ဘကြီးပေါက အာကျယ်အာကျယ်နဲ့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြောနေတော့တာ။ကားပေါ်ပါလာတဲ့ ဘေးနားက တစ်ချို့ရွာသူရွာသားတွေက သူကြီးကို နုတ်ဆက်ရင်း ကွမ်းကျွေးနေကြသေးတယ်ဗျို့။

မြစမ်းကြည်ကတော့ တခုခုစဉ်းစားနေတဲ့ပုံစံနဲ့ လမ်းဘေးရှု့ခင်းတွေ ကြည့်နေတာဗျ။အမေက အဝတ်ထုတ်တွေ စီလိုက် ပြန်ချလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာပေါ့။ကားလမ်းတစ်လျှောက် တခြားရွာလေးတွေ လူချပေးရင်း နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှ မြစမ်းကြည်နေတဲ့ မြို့ကို ရောက်တာ။

မြို့ရောက်တာနဲ့ ဘကြီးပေါက ထမင်းစားဖို့ ပြောတောတာပဲ။ကားဂိတ်နားကနေ ဓတ်တိုင် ၄တိုင်လောက်လျှောက်လာတော့ တရုတ်ထမင်းဆိုင်ကြီး တစ်ဆိုင် တွေ့တော့တာပဲ။အသားနံ့လေးက ဆိုင်မရောက်ခင်တည်းက အနံ့ရပြီး မွှေးနေတာဗျ။အုပ်စုလိုက် ထမင်းဝင်စားကြတာ။အမေနဲ့မြစမ်းကြည်က ထမင်းဖြူနဲ့ ဝက်သားသုတ်စားကြတာ။

သူကြီးရယ် ကျုပ်ရယ် ဘကြီးပေါတို့က ဝက်ခေါက်ကြော်နဲ့ ကြိတ်တာဗျို့။ဟင်းရည်ကလည်း ဆွန်တန်ဟင်းရည်ဗျ ချဉ်စူးစူးလေးနဲ့ ငရုတ်သီးစိမ်းနံ့လေးတွေက မွှေးပြီး အရသာရှိတာဗျာ။အားလုံးစားသောက်ပြီးမှ မြစမ်းကြည် ပြတဲ့လမ်းအတိုင်းလျှောက်ခဲ့ကြတာ။နဲနဲတော့ လျှောက်ရတယ်ဗျ။လမ်းကြားလေးတွေ ကွေ့လျှောက်ရင်း ရပ်ကွက် ၃ ရပ်ကွက်လောက် ကျော်မှ မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ထိပ်က ကားလမ်းမကြီးပေါ် ရောက်တာ။လမ်းထိပ်ကနေ အနောက်ထဲ ချိုးပြီး ထပ်လျှောက်တော့မှ မြစမ်းကြည်ရဲ့ အဒေါ်အိမ်ကို ရောက်တာဗျို့။

ကျုပ်တို့ရောက်တာနဲ့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ အဒေါ်ယောင်္ကျားက သိပ်မကြည်ဘူးဗျ။ဟိုဘက်ဒီဘက်စကားပြောရင်း နဲနဲတင်းမာလာကြတာ။မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ကလူတစ်ချို့ကလည်း လာပြီးစပ်စုကြပေါ့။

.............................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၁ )

" ခင်ဗျားတို့ကို … ကျုပ်တူမ လက်ခံထားမှု့နဲ့ တရားဆွဲလို့ ရတယ်ဗျ … သဘောပေါက်လား "

" စိတ်လျော့ပါ နောင်ကြီးရာ … ဒီက မိန်းကလေးပြောတာ … သူ့အဒေါ်ယောင်္ကျားက အတင်းကြံလို့ဆိုပဲဗျ … မပြန်ရဲလို့ … ကျုပ်နှမက … စောင့်ရှောက်ပေးထားတာပါဗျာ "

မြစမ်းကြည်အဒေါ်ယောင်္ကျားရဲ့စကားကို ဦးကြီးပေါက သာသာနဲ့ နာနာ ပြန်နက်လိုက်ပြီဗျို့။ပွဲက ကြည့်ကောင်းသဗျာ။ဦးကြီးပေါ စကားဆုံးတော့ နောက်က လာစပ်စုတဲ့ ရပ်ကွက်ကလူတွေ တအံ့တအောနဲ့ ဆူညံကုန်တာ။

" ဟာကွာ "

" ထွီ "

" ဒီလူကြီး … တဏာရူးတာ "

" ရပ်ကွက်ထဲ … မောင်းထုတ်ကွာ "

တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ မြစမ်းကြည်အဒေါ်ရဲ့ယောင်္ကျား ဦးစိုးကျော်ကို ဝိုင်းပြီး ဌောပနာ ပြုနေကြတာဗျို့။

" ငါ့အိမ်ထဲ … မဆိုင်တဲ့သူတွေ … ထွက်စမ်း … ပိုင်နက်ကျူးလွန်မှု့နဲ့ တရားစွဲမှာနော် "

ဦးစိုးကျော်မျက်နှာကြီး ရဲတွတ်နေပြီဗျ။ဦးကြီးပေါကိုလည် အံကြိတ်ပြီးကြည့်နေတာ။လာစပ်စုတဲ့ သူတွေကတော့ ဦးစိုးကျော် စကားကြောင့် တချို့အိမ်ပြင်ထွက်ကုန်ကြတာ။တချို့ကတော့ ပေကပ်ကြည့်နေတုန်းပဲ။ဦးစိုးကျော်နဲ့ဘကြီးပေါ တစ်ယောက်တစ်ခွန်း စကားပြောနေတုန်း ကျုပ်ဆီးပုန်းက တင်းလာတာဗျာ။ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့တာ။အမေ့လက်မောင်းလေးကိုင်ပြီး မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ဦးကြီးပေါတို့ကို ကြည့်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို လက်ကုတ်လိုက်ရတယ်။

" ဟင် … ဘာလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် "

" ငါ … ဆီးအောင့်လာလို့ … အိမ်သာက ဘယ်ဘက်လဲ "

ကျုပ်နဲ့မြစမ်းကြည် စကားပြောတာကို နားထောင်းရင်း အမေက စကားဝိုင်းဘက် ပြန်လှည့်သွားတယ်။

" လာလာ … ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ကြားက မဖြတ်နဲ့တော့ လူတွေက ပိတ်နေတာ … ကျမ အိပ်ခန်းဘေးက … နောက်ဖေးဘက် သွားတဲ့ တံခါးပေါက်ရှိတယ် … ကျမ လိုက်ပို့ပေးမယ် "

ဒါနဲ့ မြစမ်းကြည်တို့အိမ်ထဲကနေ နောက်ဖေးပေါက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

" ဒါ … ကျမ အိပ်ခန်း … ကိုမောင်ခြိမ့် "

မြစမ်းကြည် အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်လေး သော့ခတ်ထားတာဗျ။ခြေ ၁၀ လှမ်းလောက်လျှောက်တော့ အသားတံခါးတစ်ခု ပွင့်လျက်လေးပဲ။

" ဒီက တည့်တည့်သွားပြီး … ညာဖက် ချိုးလိုက် … အိမ်သာပဲ ကိုမောင်ခြိမ့် "

ပြောပြီး မြစမ်းကြည်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းပဲ ပြန်ဝင်သွားတာပါ။နောက်ဖေးတံခါးထွက်လိုက်တော့ မကျီးပင်ကြီးဗျ ကာထားတဲ့ ဝန်းထရံနဲ့ မကျီးပင်ကို ကြေးနန်းကြိုးတစ်ချောင်း တန်းချည်ထားပြီး ထမိန်တွေ လှမ်းထားတာဗျို့။မကျီးပင် ကျော်လိုက်မှ တောင်ဘက်မှာ အိမ်အနောက်ကာထားတဲ့ဝန်းထရံနဲ့  ၅ ပေလောက် ကြားလမ်းလေး။တည့်တည့်လျှောက်သွားတော့ အိမ်သာတန်းတွေ့တာပဲ။အိမ်သာက အုတ်ကာ သွပ်မိုးနဲ့ဗျ။ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်ရင်း ဘယ်ဘက်က ပုဆိုးလှန်ပြီး ညာဘက်က အိမ်သာအသားတံခါး ဆွဲဖွင့်လိုက်တာ။

" ကျွီ … ဟဲ့ ဟဲ့ … အမလေး "

" ဟာ … ကန်တော့ဗျာ … ဒေါ်လေး "

တံခါးဆွဲဖွင့်တော့ အိမ်သာထဲမှာ ထိုင်လျက်လေး သေးပန်းနေတာ မြစမ်းကြည်အဒေါ်ဗျ။ထမိန်လှန်ပြီး အိမ်သာဂွထဲ ခြေတဖက်ဆီ ခွဲထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်က ခါးပေါ်ကထမိန်စကို ဆွဲကိုင်ထားတာ။ပေါင်ကြားတည့်တည့် စောက်မွှေး နီကျင်ကျင်တွေ ဖုံးနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲက တရှီးရှီးနဲ့ ပန်းရင်း ကျုပ်မြင်လို့ သေးတန့်သွားတာဗျို့။ကျုပ်ကလည်း ဘယ်လက်က ပုဆိုးအောက်နားစကို ချက်နားထိ ဆွဲလှန်ထားတာ ညာလက်နဲ့ တံခါးဖွင့် သေးပန်းမလို့ပါ။မြစမ်းကြည်အဒေါ်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက်ခုံးထနေတဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြူးနေတော့တာပဲ။

" မင်းနဲ့ … အသံလေး ဘာလေး … မပေးဘူး "

" ကျုပ်လည်း … ဆီးတအားသွားချင်နေလို့ပါ … ဒေါ်လေးရာ "

" ဖယ်ပါဦး ငါထွက်ဦးမယ် … လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ … ပိတ်ရပ်မနေပါနဲ့ တကတည်း "

ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်အဒေါ်ပြောမှ ဘယ်လက်ကမှထားတဲ့ ပုဆိုးကို အောက်ချလိုက်တော့တာ။သူထွက်သွားမှ အိမ်သာထဲဝင် သေးပေါက်ရတာဗျို့။ကျုပ် အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်ဝင်လာတော့ ဘာတွေဖြစ်ကုန်လဲ မသိဘူး။

" တရားစွဲတာတွေဘာတွေ … မလုပ်ကြပါနဲ့ … ကျမတို့ … ရပ်ကွက်ရုံးမှာပဲ ရှင်းကြရအောင် "

မြစမ်းကြည်အဒေါ်က နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ပြေရာပြေကြောင်း ပြောနေတာဗျ။ဦးကြီးပေါ မျက်နှာကလည်း ခပ်တင်းတင်း သူကြီးကလည်း ကွမ်းယာထွေးလိုက် ဦးစိုးကျော်ကို ကြည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ခဏနေတော့ မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ရုံး အုပ်လိုက်ကြီး လျှောက်ခဲ့ကြတာ။

ရုံးက သိပ်မဝေးပါဘူး မြစမ်းကြည်အိမ်ကနေ တောင်ဘက် ဓါတ်တိုင် ၃ တိုင်လောက်လျှောက် အနောက်ဘက် ချိုးလိုက်တာနဲ့ ရောက်ရောပဲ။ရပ်ကွက်ရုံးက တောင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ဗျ နံကပ်တိုက်ကို သွပ်မိုး ထားတာပါ။ကျုပ်တို့ရောက်တော့ ဥက္ကဋ္ဌ မရှိဘူးဗျို့ မြို့နယ် အစည်းဝေးရှိလို့ ည ၈ နာရီမှ လာဖို့ ရုံးရောက်နေတဲ့ အကွက်မှူးတစ်ချို့က ပြောနေတာဗျ။ကျုပ်တို့လည်း ညအိပ်တည်းဖို့ တည်းခိုခန်းရှိတဲ့ မြို့ထဲ ပြန်လျှောက်ခဲ့ရတာ။

မြစမ်းကြည်ကတော့ ပြတ်တယ်ဗျ အမေဘေးကနေ မခွာဘူး ကျုပ်တို့နဲ့ မြို့ထဲ ပြန်လိုက်လာတာ။ဦးကြီးပေါကတော့ တပြုံးပြုံးနဲ့ ကြည့်နေတော့တာပဲ။တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ၂ ယောက်ခန်း ၃ ခန်းငှားလိုက်ကြတာ။မြစမ်းကြည်နဲ့အမေက တစ်ခန်း ကျုပ်နဲ့အဘက တစ်ခန်း ဘကြီးပေါနဲ့သူကြီးက တစ်ခန်းဗျို့။ရောက်တာနဲ့ အထုတ်ပိုးတွေ နေရာချ ခဏနားပြီး ရေမိုးချိုးကြတာပေါ့။ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ကျုပ်နဲ့အဘ ဦးကြီးပေါတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။အထဲရောက်တော့ အမေနဲ့မြစမ်းကြည်တို့က အရင်ရောက်နှင့်နေတာဗျ။ဦးကြီးပေါနဲ့သူကြီးက ရုံးရောက်ရင် ပြောရမယ့်စကားတွေ တိုင်ပင်နေကြပုံပဲ။

" ဟော … မောင်ခြိမ့်တို့ လာကွာ … ဒီမှာ မိန်းကလေးဖို့ … ဆွေးနွေးနေကြတာကွ "

သူကြီးက ကျုပ်တို့မြင်တာနဲ့ လှမ်းနူတ်ဆက်နေတာပေါ့။အဘက လူအေးဆိုတော့ ဘာမှ ဝင်မပြောရှာပါဘူး မြစမ်းကြည်အပေါ်မှာလည်း သံယောစဉ်တွယ်နေတော့ အဆင်ပြေအောင်ပဲ လုပ်ကြပါပေါ့။ည၇နာရီလောက်မှ တည်းခိုခန်းက ထွက်ခဲ့လိုက်တာ လမ်းမှာ အဆာပြေ မုန့်ဟင်းခါး ဝင်သောက်ကြသေးတယ်။ရုံးရောက်တော့ ၈နာရီ မတ်တင်းလောက်ရှိပြီ မြစမ်းကြည် အဒေါ်လင်မယားလည်း ရောက်နေပါပြီ။

ရုံးထဲက ဝင်ဝင်ချင်းမြင်ရတဲ့ ခုံတန်းလျားအရှည်ပေါ်မှာ လင်မယားနှစ်ယောက် ထိုင်နေကြတာ။ကျုပ်တို့ဝင်တော့ ခုံတန်းလျားရဲ့ အနောက်ဘက် နံရံကပ်ထားတဲ့ ဖိုက်ပါပလပ်စတစ်ခုံလေးတွေပေါ် နေရချပေးကြပါတယ်။ညပိုင်းကြ အကွက်မှူးတွေ များသားဗျို့ ၈ယောက်လောက်ရှိမယ်။ခဏ အကြာမှ စာရေးမ ရောက်လာတာ ပြီးမှ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌရောက်လာတာဗျ။

" ဟော … ဧည့်သည်တွေ များလှချည်လား … ဆောရီးဗျို့ ဒီနေ့ မြို့နယ် အစည်းဝေးပြီးတာလည်း နောက်ကျ အိမ်လုပ်စရာရှိတာလေး လုပ်ပြီး ရေချိုးထွက်လာခဲ့ရတာ "

ဥက္ကဋ္ဌက အသက် ၅၀ ကျော်လောက် ရုပ်ရည် ခပ်သန့်သန့်နဲ့ သမာသမတ်ကျမယ့်ပုံဗျ။စကားပြောတာလည်း ယဉ်ကျေးတယ်။ခဏ အကြာမှ ကျုပ်တို့အုပ်စုနဲ့ မြစမ်းကြည်ရဲ့အဒေါ်လင်မယားကို အတွင်းခန်းထဲ ခေါ်လိုက်တာ။အတွင်းခန်းရောက်တော့ စားပွဲခုံရဲ့ မြောက်ဖက်မှ ဥက္ကဋ္ဌနဲ့ စာရေးမက ထိုင်တာ ကျုပ်တို့က ခုံဘေးပတ်ပတ်လည်း အဆင်ပြေသလိုပေါ့ဗျာ။

တစ်ဦးချင်းဆီရဲ့ နာမည် နေရပ်လိပ်စာ မှတ်ပုံတင်နံပတ် အကုန်မှတ်တမ်းတင်နေတာ။ဥက္ကဋ္ဌမေးသမျှကို ကျုပ်တို့က ဖြေတိုင်း စာရေးမက လည်ဂျာစာအုပ်အရှည်ကြီးထဲ လိုက်မှတ်နေတာပဲ။တကယ်တန်းယှဉ်ပြောတော့ ဦးစိုးကျော် သိပ်မလှုပ်ရဲဘူးလေ။မြစမ်းကြည်က ကျုပ်တို့ဘက်မှ ဆိုတော့ အခန့်မသင့်ရင် မဒိန်းမှု့နဲ့ စိခံရမှာ။ဥက္ကဋ္ဌကြီးက ကာယကံရှင်ရဲ့ ဆန္ဒပဲ ဦးစားပေးကြပါ ပြောတော့ မြစမ်းကြည်က အမေနဲ့လိုက်နေဖို့ ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ပြောလိုက်ပြီဗျို့။

" အေးဗျာ … ရပ်ကွက်ရုံးအနေနဲ့ ကျုပ်တို့က … ဘယ်သူနဲ့နေပါ ဘယ်သူနဲ့မနေပါနဲ့လို့ … ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး … လူမှု့ရေးအရ ညှိနိူင်းပေးတာမျိုးပဲ တတ်နိုင်တာပါ … ခုလည်း … ဟောဒီက မိန်းကလေး ဆန္ဒကိုပဲ … လိုက်လျောပေးလိုက်ကြပါဗျာ "

" တွေ့လား အစမ်း … ခြေနှစ်ချောင်း မကယ်ကောင်းဘူးဆိုတာ သိပ်မှန်တာပဲ … ခုလည်း အစမ်းတူမက … ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်တာ ကျေးဇူးဆပ်ပြီလေ "

" အဲလိုမပြောပါနဲ့ … လေးလေးကျော် … သမီးမိဘမြေကွက်လေးရောင်းပြီး … ဘဏ်အပ်ထားတဲ့ ထဲက … တစ်ဝက်တိတိ ဒေါ်လေးကို ကန်တော့ခဲ့မှာပါ "

ဥက္ကဋ္ဌစကားအဆုံး ဦးစိုးကျော်ပြောတာနဲ့ မြစမ်းကြည်ကလည်း ပက်ကနဲ့ ပြန်ပြောတာဗျ။ရုံးကနေ ညတွင်းချင်းပဲ မြစမ်းကြည်အဒေါ်အိမ်ကို လာခဲ့ကြတာ။ရပ်ကွက်ခံ အကွက်မှူးက အစအဆုံး ကူညီပေးတယ်ဗျို့။မြစမ်းကြည် ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အဝတ်စားတွေ အကုန်ထုတ်ပိုးပြီး သေတ္တာအစိမ်းရောင် အသေးတစ်လုံးပဲ ယူခဲ့တာပါ။

သေတ္တာလေးကို လူအများရှေ့ဖွင့်ပြတော့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ မိဘနှစ်ပါးပုံရယ် မြစမ်းကြည်နာမည်နဲ့ ဘဏ်စာအုပ်လေးပဲတွေ့တာ။ဘဏ်အပ်တဲ့ငွေ သိန်း ၁၂၀ ကို သိန်း ၆၀ တိတိ သူ့အဒေါ်ကိုပေးဖို့ ရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးထားပြီးသားပါ။

အားလုံးရှေ့ဖွင့်ပြပြီး ကျုပ်တို့လည်း တည်းခိုခန်းပြန်ခဲ့ကြတာ။ခဏနားကြပြီး မိသားစုလိုက် ပျော်ပျော်ပါးပါး ညစာထွက်စားကြတာဗျို့။ဟိုနားဒီနား လျှောက်ကြည့်ပြီးမှ တည်းခိုခန်း ပြန်အိပ်ကျတော့တာပဲ။။နောက်ရက် မနက်ပိုင်း ဘဏ်ဖွင့်တာနဲ့ ငွေထုတ်ပြီး တစ်ဝက်တိတိကို မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ရုံးမှာပဲ သူ့အဒေါ်ကို လူကြီးတွေရှေ့မှာပေးအပ်ခဲ့တာ။မြစမ်းကြည် ထိုင်ကန်တော့တုန်း သူ့အဒေါ်က ငိုနေသေးတာဗျ။

ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေက တူမဖြစ်သူအတွက် အတုလား အစစ်လားဆိုတာ ကာယကံရှင်ပဲသိနိုင်မှာပါ။အားလုံးကိစ္စပြီးတာနဲ့ ဥက္ကဋ္ဌကို နူတ်ဆက်ပြီးကျုပ်တို့လည်း ရွာပြန်ခဲ့ကြတာပေါ့။အပြန်ခရီးမှာတော့ အားလုံးအပြုံးကိုယ်စီနဲ့ပါ။ပြန်ကာနီး တည်းခိုခန်းက အထွက် သူကြီးစကားကြောင့် တခါမှမလေးစားဖူးတဲ့ သူကြီးကို ကျုပ်လေးစားသွားမိတယ်ဗျို့။

" နောက်ပိုင်း … ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေရင် … ငါက မောင်ခြိမ့်နဲ့ မြစမ်းကြည်ကို ပေးစားဖို့ထိ … ကြံထားတာ … မယ်စိန်ရ … ဟားဟားးး "

" အိုရ် … ဘဘ ကလည်း "

မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြီး ကျုပ်ကို မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကြည့်နေတာဗျ။

.....................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၂ )

အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နောက်ရက်ကျ မြစမ်းကြည်က ကျုပ်အမေကို အမေလို့ ပြောင်းခေါ်တာဗျ။အမေကလည်း သမီး သမီးနဲ့ပါ။ခိုင်းစရာရှိရင် သမီးလေးက သမီးလေးကနဲ့ ညာခိုင်းတာဗျ အမေက ကျုပ်ကို။ကျုပ်လည်း အပြင်သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး တခါတခါ အမေ့ယာခင်းတွေ လူမရှိရင် ကျုပ်က ကူလုပ်ပေးနေတာဗျို့။ပြီးတာနဲ့ အိမ်ပဲပြန်လာခဲ့တာ။ဘာနေနေဗျာ မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေး မြင်နေရရင်ကို ကျုပ်ဘဝ ပြည့်စုံနေတာပါပဲ။

" မောင်ခြိမ့် "

" ဟာ … အောင်ကြီး "

" မင်းကလည်း … ရွာထဲကို မလာတော့ဘူး လီးလိုပဲ "

" အဲကောင် … မြစမ်းကြည်နားပဲ … ကပ်နေတာကွ "

ခုလည်း အမေ့ယာခင်းက အပြန် အောင်ကြီးတို့နဲ့တွေ့နေတာဗျို့။အောင်ကြီး ပြန်နုတ်ဆက်နေတုန်း မောင်တိုးကပါ ဝင်ပြောနေတာ ကျုပ်လည်း သူတို့ပြောတာ မှန်နေတော့ အသာငြိမ်နေလိုက်ရတာ။

" ဟီးဟီး "

" ဟီးမနေနဲ့ … ကိုလှဟန် ထန်းထောသွားမယ်ကွာ မင်းလိုက်တိုက် "

" ဟာ … ငါ မအားဘူးကွ … အမေ့ လက်ကျန်မြေပဲတွေ … ပိုးပါတာ ရွေးပေးရဦးမှာ "

" အောင်မှာ … မောင်ခြိမ့်ရာ … တသက်နဲ့တကိုယ် မကြားဖူးပါဘူးကွာ … ထွီ "

" ဒီလိုလုပ်ကွာ … မင်းတို့ပါသာ သွားသောက်ကြ … ပိုက်ဆံ နောက်ရက် … ငါလာရှင်းမယ်လို့ ပြောလိုက် "

" အေးနော် … မောင်ခြိမ့် … အမြည်းက ကြွက်ကင်စားမှာ "

" မင်းကြိုက်တာစားပါ … မောင်တိုးရာ "

တကယ်လည်း ကျုပ်မသောက်ချင်တော့တာဗျ။အိမ်ပဲ ပြန်ချင်နေမိတာ။ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ခြံဝင်းရှေ့ ရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲဗျ။မြစမ်းကြည်က အိမ်ပေါက်ဝမှာ ခြံဝဘက် လှမ်းမျှော်နေတာဗျို့။

" ဟော … ကိုမောင်ခြိမ့် လာပြီ … အမေရေ့ "

" မယ့်လေး သမီးရယ် … မောင်ခြိမ့်လာတာ ဘာဖြစ်တုန်းအေ "

" အော် … အမေရယ် … နေတောင် ခေါင်းတည့်တည့် ရောက်ပြီ … ထမင်း ဆာရောပေါ့ "

ကျုပ်လည်း ခမောက်လေး ချွတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ထိုင်လိုက်တာပေါ့။ခဏနေတော မြစမ်းကြည်က ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်လာတာ ကျုပ်အကြိုက် ငပိရည် လေးကလည်း မွှေးနေရောပဲ။ကြက်သားချက်လေးကလည်း အနံ့လေးကို သင်းနေတာဗျ။

" နင်ရော … စားပီးပြီလား "

" အမလေးတော် … မအေတောင် တခါမှ မမေးဖူးဘူး … မစားချင်သေးဘူးတဲ့ … နင်လာမှ စားမယ်ပြောနေတာ "

ကျုပ်က မြစမ်းကြည်မေးတုန်း အမေက ဝင်ပြောနေတာဗျ။

" အမေကလည်းဗျာ … ကျုပ်က ဒီတိုင်း မေးမိတာပါ "

မြစမ်းကြည်က ကျုပ်ထမင်းပန်းကန်ထဲ ကြက်သားတစ်တုံး အရင်ခပ်ထည့်ပေးတာ။ပြီးမှ သူ့ပန်းကန်ထဲ ဟင်းထဲ့စားနေတာပါ။ကျုပ် ငပိရည် ဆမ်းတော့…

" ခဏ … ကိုမောင်ခြိမ့် … အရီးကျော့တို့ နောက်ဖေးက ရှောက်ရွတ်လေးတွေ ခူးထားသေးတယ် … မြုတ်ဖို့ "

ပြောပြီးတာနဲ့ မြစမ်းကြည်က အိမ်ထဲ မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားတာဗျ။အပြန်ကျ ပန်းကန်လုံးအသေးလေးထဲ ရှောက်ညွှန့်လေးတွေ ထည့်ယူလာတယ်။ကောင်းဗျာ ငပိရည်လေးနဲ့ ရောမြုပ်စားလိုက်တာ။အမေကတော့ ဘေးကနေ မြစမ်းကြည်ကို ထိုင်စနေတာဗျို့။မြစမ်းကြည်လည်း ကြာတော့ ရိုးနေတာနေမယ် သိပ်မရှက်တော့ပါဘူး။

" အမေ စားတုန်းကကျ … ချမပေးဘူး … မျက်နှာလိုက်တာ သမီးရယ် "

" အမ် … သမီး မေ့နေတာပါ … အမေရယ် … ခ်ခ် "

ရက်ပိုင်းလေး မြစမ်းကြည်နဲ့ကျုပ် အတော်ကို ရင်းနှီးသွားကြတာပါ။ကျုပ်က ဖွင့်မပြောရသေးပေမယ့် ကျုပ် မေတ္တာရှိနေတာကို မြစမ်းကြည်က သိနေတာပါ။စဉ်းစားကြည့်ဗျာ ဒုက္ခရောက်လို့ အမေက ကူညီပြီး သားက ရည်းစားစကားပြောတယ်လို့ အထင်မခံနိုင်ဘူးလေ။

ကူညီတာသက်သက် ချစ်တာက ချစ်တာ သက်သက်ပဲ။တအိမ်ထဲ အတူနေတော့ ပိုဆိုးသဗျာ။မြစမ်းကြည် ထမိန်ဝတ်တာ တခါတခါ ထမိန်အပေါ်စကို ဆွဲခါဝတ်တာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအောက်က စောက်မွှေးအုံကြီးက အတိုင်းသားပဲ။ကျုပ်လည်း ကြည့်မိတာပေါ့။အစပိုင်း မြစမ်းကြည်က ရှက်နေပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျ သိပ်ရှက်ဟန်မပြတော့ပါဘူး။မနက်ပိုင်း အလုပ်သမားမရှိတဲ့ရက် ယာထဲဆင်းဖို့ ကျုပ်လာနိုးတိုင်း ပုဆိုးကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ ကျုပ်လည်း သိပါတယ်။

ရွာပြန်ရောက်ပြီး နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာက နတ်ပွဲဗျ။ရွာဓလေ့ ရိုးရာပွဲပေါ့ ကျီးနှစ်ကောင်ပွဲပါ။သူတို့ရွာထိပ်က ညောင်ပင်ကြီးအောက် ဝါးလုံးတွေ နဲ့စင်ထိုးပြီး အစားအသောက်တွေနဲ့ ပူဇော်ကြတာ။ ၂ ရက်လောက်နေတော့ ဘယ်ကရောက်လာတဲ့ ကျီးနှစ်ကောင်လည်း မသိဘူး ပူဇော်ထားတဲ့ ထမင်းတွေ အသားတွေ လာစားကြတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ ဆိုင်းသံဘုံသံ တွေနဲ့ ကြိုဆိုကြတာဗျို့။ဒီလောက်ဆူညံနေတာ အသံတွေကြား အဲဒီကျီးနှစ်ကောင်ကလည်း လန့်မပြေးဘူးဗျ။အစာစားပြီး ဝမှ ရွာကို သုံးပတ် ပတ်ပျံပြီး ပျောက်ပျောက်သွားတာ။ကျုပ်တို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ခုထိပါပဲ။နောက်ရက်ကျ အောင်ပွဲအနေနဲ့ ဇတ်ထည့်ကြတာ။ဇတ်ငှားဖို့က သူတို့ရွာထဲက ကာလသားတွေ အုပ်စုဖွဲ့ပြီး အနီးနား ရွာတွေ အလှူခံကြတာပေါ့။

တခြားရွာရောက်တာနဲ့ ရွာခံ ကျုပ်တို့လို လူငယ်တွေက ကိုယ့်ရွာကို အလှူခံပေးကြတာ။ခုလည်း အတီးအမှုတ် အကတွေနဲ့ ကျုပ်တို့ရွာထဲဝင်လာကြပြီဗျို့။အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ကိုကြီးသာဂေါင်က သူ့လူတွေနဲ့ကျုပ်ကို ရွာထဲအလှူခံဖို့ ထည့်လိုက်တာ။ရွာထဲက လုပ်အားပေးမယ့် အေးဘုံတို့ အပျိုတစ်သိုက်ရော ပါလာတာပေါ့။အေးဘုံတို့အုပ်စုက ကျုပ်ကို တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ စနေကြတာဗျ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ရွာထဲ မလာတော့ဘူးနော် "

" စိမ်းကားနေတာ "

" အသစ်တွေ့နေပြီလား "

" ငါးစိမ်းမြင် ငါးကင်ပစ်ပြီပေါ့ "

သူတို့စကားကြောင့် မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ပျက်နေတာဗျ။ကျုပ် အလှူခံအဖွဲနဲ့ လိုက်တော့ မြစမ်းကြည်က သူရော လိုက်မယ်ဆိုပြီး အတင်းလိုက်လာတော့တာပဲ။ကျုပ်ဘေးကနေ မခွာဘူးဗျ။အေးဘုံတို့ အုပ်စုက စနောက်နေလည်း မျက်နှာခပ်တည်တည်လေးနဲ့ပဲ။ကျုပ်တို့ တောင်ခြမ်းကနေ မြောက်ခြမ်းဘက်သွားတော့ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ ရွာက ဦးရွှေရိုးဒေါ်မိုးအကနဲ့ ဧည့်ခံပေးတာ။

ရွာလယ်ရောက်တော့ ဆက်မသွားပဲ အနောက်ဘက်ခြမ်းထဲ ကွေ့ဝင်လိုက်တာ ကတဲ့ အတွဲလည်း မောရောဗျ။ရွာကလည်း ပွဲငတ်နေတော့ ဒီအက ပဲ လိုက်ကြည့်ကြတာ လူအုပ်ကြီးက သီချင်း တစ်ပုဒ်ပြီးတိုင်း တရွှီးရွှီး တဖျောင်းဖျောင်း နဲ့ပဲဗျာ။

" ရွှီးးးးး  ရွှီးးးးးးးးးးး …… ဖျောင်းးးး ဖျောင်းးးးးး  ဖျောင်းးးးးးးးး "

ကတဲ့လူတွေလဲ သူတို့ရွာအထွက်ကတည်းက ကလာရတော့ လက်ပန်းကျတာပေါ့။ဒီအချိန် ထင်မထားတာက မြစမ်းကြည်ဗျ။ခပ်တည်တည်နဲ့ ဆိုင်းအဖွဲ့နား ထသွားတာ ခဏနေကြ ဆိုင်းသံ ခပ်မြူးမြူးလေး ထွက်လာတာဗျို့။မှုံရွှေရည် သီချင်းလေးဗျ ။

"  ♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪  မှုံ ရွှေရည်  ♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪  … ခိုင် မာ လာနှင်းဆီ ……… ♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪  "

ကိုကြီးသာဂေါင်တို့အဖွဲ့ ငှားထားတဲ့ ဆိုင်းအဖွဲကလည်း မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်နဲ့ မြစမ်းကြည်ကလည်း ထင်တောင်မထားဘူးဗျာ။ခါးလေးကော့ ရင်လေးမော့ပြီး စည်းဝါးကိုက်အောင် ကပြနေတာ။မင်းသမီးဝတ်စုံ မဟုတ်ပေမယ့် အမေနဲ့ဟိုရက်က ဝယ်လာတဲ့ အင်္ကျီအညို လေးနဲ့ အောက်က ထမိန် အစိမ်းနုလေး ဝတ်ထားတာ။ခေါင်းလေးမေးထိုးပြီး ကိုယ်လေးလှုပ်ပြရင် ရှေ့က နို့အုံကြီးတွေက တုန်ခါနေတာပဲ။ကြည့်နေတဲ့ လူအားလုံး အသံတွေကို ငြိမ်ကုန်ရော။

ကိုယ်လုံးလေး တပတ်လှည့်ပြီး ခြေထောက်လေး မြှောက်ကရင် ကော့ထားတဲ့ ဖင်သားဆိုင်ကြီးတွေက စည်းချက်အတိုင်း လှုပ်ရမ်းနေတော့တာဗျို့။သီချင်အဆုံး မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ချပြီး ရင်လေးကော့ ခေါင်းမော့ရင်း လက်လေးနှစ်ဖက်က နို့အုံတွေပေါ် သိုင်းဖိပြီး လူအုပ်ကြီးကို ကြာပါပါလေး ကြည့်လိုက်တာ။အားပါးပါးးးး ခုနထက် ၃ ဆလောက် လက်ခုပ်သံတွေ ဆူညံလာတာဗျို့။

" ရွှီ ……………… ရွှီ ……………… ရွှီ "

" ဖျောင်းးးးးးး    ဖျောင်းးးးးးးးးးးး  ဖျောင်းးးးးးးးးးးးးးးး "

" နောက် တစ်ပုဒ်ဗျို့ …… အဟေးးးး "

" ကပြပါဦး ဗျို့ "

" ရွှီးးးးး  ရွှီးးးးးးးးး ……… ဖျောင်းးးးးး   ဖျောင်းးးးးးးး   ဖျောင်းးးးးးးးးးးးးး "

အမေလည်း ဘယ်ချိန်က လိုက်လာမှန်းမသိပါဘူး မြစမ်းကြည်နား သွားပြီး တဘက်လေးနဲ့ ချွေးသုတ်ပေးနေတာပဲ။ရွာ အရှေ့အနောက် တောင်မြောက် လေးခြမ်းလုံး အလှူခံပြီးမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတာ။အိမ်ရောက်တော့ အမေက ညပိုင်း ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာ ပွဲကြည့်ဖို့ နေရာဦးခိုင်းထားတာတဲ့ဗျို့။မြစမ်းကြည်လည်း မောပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း အိမ်အပေါ်ထပ်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ။ညနေပိုင်း မြစမ်းကြည်လာနိုးမှ အိပ်ရာနိုးတာဗျ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ထ ထ … အမေက ညနေပိုင်း ထဲက … ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာ သွားမှာတဲ့ "

မြစမ်းကြည်အသံ ကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း ကုတင်က ကုန်းအထ လျော့နေတဲ့ ပုဆိုးအပေါ်ပိုင်း ညာခြမ်းက ပေါင်လယ်လျောကျသွားတာ။

" အို့ "

မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေးလွဲပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ပြေးသွားတာပဲဗျာ။ပေါင်ကြားက လီးက ညာဘက်ပေါင်ပေါ် မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ တင်နေတာဗျ။အိမ်အောက်ဆင်းပြီး ရေချိုးတော့ အမေနဲ့အဘက အဆင့်သင့်ဗျို့။မြစမ်းကြည်က ပွဲခင်းခြုံဖို့ စောင်အပါးလေးတွေ အိတ်တစ်လုံးထဲ ထည့်နေတာ။ကျုပ်လည်း ခပ်မြန်မြန်ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီးတာနဲ့ အောက်ပြန်ဆင်းပြီး အမေတို့နဲ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာဝင်တာနဲ့ အသံချဲစက်နဲ့ ထမင်းခေါ်ကျွေးနေပြီ။အလှူခံလို့ ရတဲ့ငွေပေါ်မူတည်ပြီး ဟင်းက ကောင်းတဲ့နှစ် ကောင်းပေါ့။အဓိက က ဇတ်ပွဲအတွက် အလှူခံကြတာပါ။ထမင်းစားသောက်ပြီး ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ အိမ် အချိုပွဲ တည်းပြီး ခဏနေတော့ အလင်းရောင်ပျောက်ပြီး မှောင်စပြုလာပါပြီ။

ကိုကြီး သာဂေါင်တို့အိမ်ကနေ ဓါတ်တိုင် ၅ တိုင်စာလောက်လျှောက်သွားတော့ ဇတ်ခုံကြီး တန်းမြင်ရတော့တာပဲ။ဗလာပွဲမို့ အကာအရံတော့ မပါဘူးပေါ့။ကျုပ်တို့ နေရာက ဇတ်ခုံရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်း ရှေ့နားလေးမှာပါပဲ အစွန်းဘက်ပေါ့။ကျုပ်တို့ဖျာနောက်က မြှောင်းအသေးလေးဖေါက်ထားတဲ့ လယ်ကွင်းအစပ်ပါ။

ခုန်ပေါက်ဆော့နေတဲ့ ကလေးတွေရော နေရာဦးရင်း စကားများနေတဲ့ အသံတွေရော ဇာတ်ပွဲက ဆိုင်းသံကြားမှ ငြိမ်သွားကြတာ။အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်က ရှေ့က ကျုပ်နဲ့ အဘက နောက်ကပေါ့။တဖြေးဖြေး မှောင်လာပြီး လယ်ကွင်းထဲ ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေနုအေးလေးက ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဗျ။ကျုပ်ရှေ့ထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည် ဖင်သားကြီးက ဖျာပေါ်အိကားနေတာပဲဗျာ။

...................................................................................................................................................

 ( ဇာတ်သိမ်း )

မြစမ်းကြည်က ပွဲထဲ အာရုံရောက်နေပေမယ့် ကျုပ်က သူ့ဖင်ကြီး နောက်ကနေ ထိကပ်ထားရင်း လီးတောင်နေတာဗျ။ခြေတဖက်ကွေးထိုင်ထားရင်း အဘဘက်ကို ဒူးထောင်ပြီးကွယ်ထားလိုက်တယ်။စတိတ်ရှိုးစတော့ ကာလသားအချို့က ထကပါလေရော ပွဲခဏရပ်ပြီး စင်ပေါ်က မိုက်နဲ့အော်ရင်း မကကြဖို့ ပြောနေသေးတာ။လူတွေ တအုံးအုံးဖြစ်တော့ ကျုပ်လည်း ဒူထောက်ရင်း မြစမ်းကြည်ပုခုံးပေါ်လက်တင်ပြီး လူအုပ်ဘက်ကြည့်လိုက်တာ။

ထောင်မတ်နေတဲ့လီးက မြစမ်းကြည်ကျောပြင်ကို ထောက်မိရောပဲ။မြစမ်းကြည်ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားတာ သူ့ပုခုံးကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကနေ ခံစားသိရှိလိုက်တာပေါ့။ခဏနေ လူအုပ်ငြိမ်သွားတော့ ပြန်ထိုင်ရင်း မြစမ်းကြည်ဖင်သားကြီးတွေ ပွတ်ပေးနေမိတာ။

၂ ခါလောက် မြစမ်းကြည်ညာလက်လေးက တွန်းထုတ်သေးတယ်ဗျ သူမျက်နှာလေးက အမေနဲ့အဘတို့ဘက် လှည့်လှည့်ကြည်နေတာ။အမေနဲ့အဘက ပွဲဘက်အာရုံရောက်နေတော့ မြစမ်းကြည်လည်း ငြိမ်နေတာပဲ။ပြဇတ် တဝက်လောက်ကျ မြစမ်းကြည်က သေးပေါက်ချင်ကြောင်း အမေ့ကို လှမ်းပြောနေတာ။ပြဇတ်ကလည်း ကောင်းနေတာဗျ  !! ဓါးတောင်ကိုကျော်၍ မီးပင်လယ်ဖြတ်မည် !! ဆိုတဲ့ဇတ်ပါ ။

ရုပ်ရှင်တောင် ပြန်ရိုက်လို့ အမေတို့ မြို့ပေါ်တက်ကြည့်ကြသေးတာ။အမေလည်း ဇတ်ရှိန်တက်နေတော့ ကျုပ်ကို အဖေါ်လိုက်သွားဖို့ ပြောတော့တာပဲ။ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့နောက်ကျောက ချောင်းလေးကို ကျော်ပြီး လယ်ကွင်းဘက် လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဇတ်ခုံနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းလေးရောက်တော့ မြစမ်းကြည်က မပြောမဆိုနဲ့ ထမိန်လှန်ပြီး ထိုင်ပေါက်တော့တာပဲ။အမှောင်ထဲမို့ ဘာမှ မမြင်ရပါဘူးဗျာ။သေးပေါက်တဲ့ အသံက တရှုးရှုးနဲ့ အရှည်ကြီးဗျ။

ခဏကြမှ ရှုး  ရှု့  ရှုး ရှု့ နဲ့ အသံက ပျက်တောင်း ပျက်တောင်းလေး သေးက ထွက်လိုက် ရပ်လိုက်နဲ့ ပြီးမှ ထရပ်လိုက်တာ။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ပေါင်လယ်ရောက်နေတော့ ပြန်ဆွဲတင်ပြီး ထမိန်ကို ပြင်ဝတ်နေတာပေါ့။ပြီးမှ ကျုပ်ဘက်လှည့်ရင်း စကားပြောနေတာ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … အမေတို့ သိရင် မကောင်းဘူးနော် "

" ဟမ် "

" ရှင် … ကျမ ဖင်ကို ကိုင်နေတာလေ "

" အေးပါဟ … နင့်ဖင်က … ဖျာပေါ် အိကားနေလို့ မနေနိုင်လို့ပါ "

" အိမ်လည်း မြင်နေရတာကို အပိုတွေ … ဟွန့် "

ပွဲခင်း ပြန်ရောက်ပြီး ခဏကြာတော့ အတော်လေး အေးလာပြီဗျ။ဒါနဲ့ စောင်အပါးလေးတွေ ထုတ်ခြုံရတာ ကျုပ်အတွက် အဆင်ပြေပြီဗျို့။မြစမ်းကြည်က အမေတို့မြင်မှာ ကြောက်တာလေ ကျုပ်ကိုင်တာ ဘာမှ မပြောပါဘူး။တညလုံး ဖင်သားကြီးတွေပွတ်ရင်း အရသာခံနေမိတာပါ။စောင်ခြုံတွေနဲ့မို့ အမေတို့လည်း လှည့်ကြည့်တောင် မမြင်ရတော့ပါဘူး။

ကျုပ် အဆင့်တက်ကြည့်သေးတယ် မရတာဗျို့။ဖင်သားတွေ ဆုပ်နယ်ရင်း တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ပေါင်ကြားထဲ စမ်းနိုက်ကြည့်တာ လက်မခံဘူးဗျ။ကျုပ် လက်ခုံကို လက်သည်းနဲ့ ဆိတ်လွတ်နေတာ။ပူကနဲ့ တကယ်နာတာဗျို့။မနက်လင်းတဲ့ထိ လီးကို ညှောင်းနေတာပဲဗျာ။ပွဲပြီးတော့ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ အိမ် ခဏဝင်နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတာ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း အိမ်ပေါ်တန်းတက်ပြီး တချိုးတည်း အိပ်တော့တာပဲ။

.............................................................................................................................................

အိပ်ပျော်နေတုန်း အောက်ထပ်က စကားသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။။ခေါင်းရင်းတံခါးက နေရောင်စူးစူးတွေကြောင့် နေ့ခင်းဘက်ရောက်ပြီ ဆိုတာတော့ သိနေတာပါ။ဗိုက်ကလည်း ပြန်ဆာလာပြီလေ အိမ်အောက်ဆင်းတော့မှ ကျုပ်မမြင်ဖူးတဲ့ လူ ၃ ယောက်နဲ့ အမေတို့ အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်မှာ စကားထိုင်ပြောနေကြတာပဲ။ခြံဝင်းထဲမှာလည်း မြို့က လူချမ်းသာတွေ စီးတဲ့ ဇိမ်ခံကား အသေးလေးရောက်နေတော့ အံအောမိနေတာ။

ကျုပ်တို့ရွာဘက် သူကြီးအိမ်က လွဲပြီး ကားလာတာမျိုး မရှိဘူးလေဗျာ။သူကြီး အမျိုးတွေက မြို့ပေါ်က လူဂုဏ်ထံတွေမို့ တခါတလေ ကားနဲ့လာလယ်ကြတာမျိုးပဲ ရှိတာ။ကျုပ်လည်း မျက်နှာသစ်ပြီး အမေတို့ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်တာပဲ။မြစမ်းကြည်ကတော့ သက်လတ်ပိုင်း ခပ်သန့်သန့်မိန်းမကြီးဘေး ထိုင်နေတာပါ။ကျုပ်ဝင်ထိုင်တာနဲ့ မြစမ်းကြည်က ကျုပ်ကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးပြန်ငုံနေတာဗျ။

ခပ်သန့်သန့် မိန်းမကြီးနဲ့ ရွယ်တူလောက် လူကြီးက မြစမ်းကြည်ရဲ့ မြို့ပေါ်က စတိုးဆိုင် ပိုင်ရှင်တွေတဲ့။သူတို့ ဘေးနားက ကျုပ်ထက် နဲနဲကြီးတယ် အသားဖြူဖြူ  မျက်မှန်အနက်နဲ့ အတော်ကြည့်ကောင်းတဲ့သူက ပိုင်ရှင်မိန်မကြီးရဲ့ မောင်အငယ်ဆုံးလို့ပြောနေတာ။စကားတွေ ကွေ့ပတ်ပြောနေကြတာပါ ဒီလာတဲ့ အကြောင်းရင်းက မြစမ်းကြည်ကို အပြီးခေါ်ဖို့ပါ။မြို့ပေါ်မှာလည်း သူတို့မောင်ဆိုတဲ့ အဲဒီလူက မြစမ်းကြည်ကို လက်ထပ်ခွင့် တောင်းဖူးတယ်ပြောတယ်။မြစမ်းကြည်က ခေါင်းလေးညိတ်ပြပြီး ဘာမှတော့ ပြန်မပြောပါဘူး။

" လာရင်းကိစ္စကတော့ အဲဒါပဲ အမရယ် … မြစမ်းကြည်လေး နယ်ပြန်သွားပြီးပဲ သိထားတာပါ … ဒီလို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ထားမှန်း မသိခဲ့ပါဘူး "

" ဟုတ်ကဲ့ … ကျမကလည်း … မတရား မလုပ်ပါဘူး … သမီးလေး ဆန္ဒ အတိုင်း ဖြစ်စေရမှာပါ "

မြို့ပေါ်က မြစမ်းကြည်အလုပ်ရှင် မိန်းမကြီးကို အမေက ပြန်ပြောနေတာ။ကျုပ်စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလိုက်တာဗျာ။မြို့ပေါ်က သူဋ္ဌေးရဲ့မောင် ခပ်ချောချောနဲ့ ကျုပ် ဘယ်နေရာမှ ယှဉ်လို့မရဘူးလေ။မြစမ်းကြည်ကို ကြည့်တော့လည်း စိတ်ရှုပ်နေပုံလေး။ဒီအခြေနေရောက်မှ ကျုပ် မြစမ်းကြည်ကို ဘယ်လောက်ချစ်မှန်းသိခဲ့ရတာပါ။ခဏနေတော့ သူကြီးရော ဘကြီးပေါရော ရောက်လာပါတယ်။ကျုပ် ပြန်အားတက်လာမိတာပေါ့။ခဏပါပဲဗျာ သူတို့ကလည်း မြစမ်းကြည် သဘောအတိုင်းပါပဲတဲ့။ဗိုက်ဆာနေတာတောင် စားချင်စိတ်မရှိတော့ပါဘူး။

စကားပြောရင်း မိုးချုပ်စပြုတော့ သူကြီးက မြစမ်းကြည်ရဲ့ အလုပ်ရှင်မိသားစုကို သူ့အိမ်မှာ လိုက်တည်းဖို့ ပြောနေတာ။ဘဝအရေးမို့ မြစမ်းကြည်ကို ဒီတည စဉ်းစားဖို့ ပြောပြနေတယ်။မြစမ်းကြည်ကလည်း အင်းမလှုပ်အဲမလှုပ် အားရစရာ မရှိပါဘူးဗျာ။

ဟုတ်ပါတယ်လေ ကျုပ်လို ရွာသားကို အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ဘယ်ရွေးပါ့မလည်း ကူညီဖူးထားလို့ ချက်ချင်းပြောရမှာ အားနာနေတာနေမှာပါ။အားလုံး လူစုကွဲသွားတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ရွာထဲ အရက်သွားသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာခဲ့တာ။မီးအိမ်လေးထွန်းပြီး ကျုပ်ပြန်အလာကို စောင့်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို တွေ့လိုက်ပါပြီ။ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ဝ လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ထမင်းစားရအောင် … ကျမစောင့်နေတာ … ဟင်းတွေ ပြန်နွေးထားတယ် "

" တော်ပြီဟာ … ငါ မစားတော့ဘူး "

မြစမ်းကြည်ကို လှည့်မကြည်ပဲ ကျုပ်ပြောလိုက်တာ။နောက်ကျောဘက်က ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးတော့ ကြားမိသားပဲ။ဒါပေမယ့် မလိုတော့ဘူးလေဗျာ နောက်လည်း မတွေ့ရတော့မယ် အတူတူ ခုကတည်းက ခပ်ကင်းကင်း နေတာ ကောင်းပါတယ်။

အိမ်ပေါ်ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ တန်းအိပ်ပစ်လိုက်တာ။အိပ်မရဘူးဗျာ။မြစမ်းကြည်နဲ့ တကယ်ဝေးရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိက ရင်ထဲ မီးတောင်ပေါက်ကွဲနေသလိုပဲ။အရင်က မြစမ်းကြည်ရဲ့ ဂရုစိုက်မှု့လေးတွေက အစီအရီ ပေါ်လာတာဗျ။ကျုပ်ပြန်လာမှ ထမင်းအတူစားတဲ့အချိန်တွေ ဘေးနားက ရေနွေးငှဲ့ပေးရင်း ယက်တောင်လေးခတ်ပေးတဲ့အချိန်တွေ ကိုမောင်ခြိမ့်ရေ ထတော့ အမေကနိုးခိုင်နေပြီဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ အရာအားလုံး ပြီးပြီလေဗျာ။

..........................................................................................................

ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားလည်း မသိပါဘူး မနက်လင်းတော့ မြစမ်းကြည်ကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တွေ့ချင်နေမိတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဗျာ သူ့ဘဝလေး ကောင်းစားတာကို ကျုပ် နားလည်ခွင့်လွတ်ပေးရမှာပေါ့။အလိုလိုပါးပြင်ပေါ်စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့လိုက်တာ။အောက်ရောက်တော့ အမေက မီးဖိုချောင်ထဲ ထမင်းဟင်းချက်နေတာဗျ။မြစမ်းကြည်က ဘေးနားရပ်ပြီး ကူလုပ်နေပုံပါပဲ။

ကျုပ် တံခါးကြားကနေ အသာလေး မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ချောင်းကြည့်နေတော့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေးက မို့တက်နေတာဗျ။သူလည်းကျုပ်ကို အိမ်ထောက်ဖက်အဖြစ် မစဉ်းစားနိုင်ပေမယ့် သံယောစဉ်တော့ ရှိမှာပါလေ။နောက်ဆို မမြင်ရတော့မယ့် မျက်နှာလေး ကျုပ်ကြည့်နေတုန်း အမေဆီက စကားသံကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတယ်။

" ကဲ … သမီးလေး ပြန်လိုက်သွားဖို့ … ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား "

" ဟင့် အင် "

" အဲဒီ … ချောချော ကောင်လေးကို … မကြိုက်ဘူးလား "

" မကြိုက်ပါဘူး … အမေရယ် "

" ဟောတော် … ငါ့ သမီးက … ဘယ်သူ့ ကြိုက်တာတုန်း "

" ကိုမောင်ခြိမ့် "

" ဟယ် "

" အာ … အမေကလည်းနော် "

မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရဲပြီး အမေ့နားကနေ ပြေးထွက်လာတာဗျို့။တံခါးအပြင်က ချောင်းနေတဲ့ ကျုပ်ကို မြင်တော့ !! ဟွန့် ကနဲ့ !! လုပ်ပြပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်ဖြင့် ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ အသားတွေတောင် တဇပ်ဇပ်တုန်တယ်။ဒီချိန် ကျုပ်လောက်ပျော်တဲ့ကောင် လူပြည်မှာ မရှိလောက်ဖူးဗျို့။မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ပြီး အမေ့ကို သေချာအောင် မေးရသေးတာ။အသံတွေကို တုန်ပြီး စကားတောင် ထစ်နေမိသေးတာ။

" အ  အ  မေ … ခု  ခုန …… မြ  မြ   မြစမ်းကြည် … ပြော  ပြော  ပြောတာ … … တ  က  ယ်  လား   ဗျာ "

" အမေ က … ည ကတည်းက သိနေတာပါ "

" ဗျာ "

" ဗျာမနေနဲ့ … ညက … နင်နဲ့ ထမင်းအတူစားဖို့ … သမီးလေးက … စောင့်နေတာ ……နင်က စကားကောင်းကောင်း ပြန်မပြောပဲ … တက်အိပ်တော့ … ဟိုက တညလုံး ငိုနေလေရဲ့ "

" ဘာလို့လဲ … အမေရ "

" ဘာလို့ရမလဲ … နင်ဘက်က ဒီလိုဆက်ဆံတာ … ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေမှာတော့ … နင့်အပေါ် သူသံယောစဉ် ရှိနေတာ … သေချာပြီလေ … နင့်ရှေ့ သေချာအောင် … မေးပေးလိုက်တာ "

" ဒါတော့ ပိုပြီ အမေရာ … ကျုပ်က … အသာလေး ချောင်းကြည့်နေတာ … အမေက ဘယ်လိုသိ "

" ငတုံးရယ် … နင် ဒါကြောင့် … ခုထိ မိန်းမ … မရတာ … နင်အပြင်က ချောင်းနေပေမယ့် … နင့်ပါးစပ်က အရက်နံ့တွေက … မီးဖိုချောင်ထဲ ထိ အနံ့ရနေတာ "

ဟုတ်တယ်ဗျ ကျုပ် ညက အရက်သောက်တာ များသွားတာ။အမေ့ကို ဖက်နမ်းပြီး ရေသွားချိုးပစ်လိုက်တယ်။ခဏနေ မြစမ်းကြည်ရဲ့ အလုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် မိသားစု လာတော့ မြစမ်းကြည်က ထိုင်ကန်တော့ရင်း ဒီရွာမှာပဲ နေဖို့ ပြောပြလိုက်တယ်။သူတို့မိသားစု ပြန်တော့မှ ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်ကို ပြန်ချော့ရတာပေါ့။မြစမ်းကြည်က မျက်နှာခပ်တည်တည်ကြီးဗျ။တနေကုန် စကားမပြောဘူးကျုပ်ကို။

....................................................................................................................................

" အိုရ် … အဲလို … မလုပ်နဲ့ လေ "

" နင်လည်း … ငါ့ အပေါ် သံယောစဉ်ရှိသားနဲ့ဟာ "

" အာ … မ လုပ် …… ကျွတ်  … အ   …… ရှီးးးး းးးး "

ကျုပ်လည်း ညပိုင်း အိပ်မပျော်ဘူးဗျ။ပြန်စဉ်းစားတိုင်း မြစမ်းကြည်ကို စွန့်လွတ်ဖို့ဆိုတာ သေတာထက် ခံရခက်တာ သိလာပါပြီ။ည ၁၂ နာရီ လောက်ကျ မရတော့ဘူးဗျာ။အိမ်အောက်ဆင်းပြီး မြစမ်းကြည်အိပ်ခန်းတံခါး ခပ်ဖွဖွ ခေါက်လိုက်တာ။တံခါးဖွင့်ပေးတာနဲ့ မြစမ်းကြည်ကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်ရင်း ထမိန်ချွတ်ပြီး စောက်ပတ်ကို တန်းယက်ပစ်တာပါ။ကျုပ်ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွ တွန်းရင်း နောက်ပိုင်း ပေါင်လေးကို ဖြဲပေးနေတော့တာပဲ။

ကျုပ်အိပ်မက်ထဲကလို စောက်စိက မကြီးပါဘူး ပုံမှန်ပါ ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကတော့ ဖေါင်းကားနေတာဗျ။စယက်တာနဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာနေတာ။အစိလေး စုပ်တော့ ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး သူ့ပါးစပ်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ထားတာဗျို့။ကျုပ်လည်း အိပ်မက်ထဲကလောက် အကြာကြီး မယက်နိုင်ပါဘူး လီးက တောင်ပြီး တအားလိုးချင်နေတာဗျ။ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းရင်း  မြစမ်းကြည် စောက်ပတ်လေးထဲ လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တာ။

" အ … သေပါပြီ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … နာလိုက်တာ "

အသံကျယ်ကြီး အော်ပြီးမှ တစုံတခု သတိရတဲ့ ပုံစံနဲ့ ကျုပ်ကို ခဏဆင်းခိုင်းနေတာ။

" ဒီထဲ … မဖြစ်ဘူး … ကိုမောင်ခြိမ့် "

" ဘာလို့ လည်း ဟ "

" အမေတို့ … ကြားကုန်လိမ့်မယ် "

ဟုတ်ပဗျာ ကျုပ်က လိုးဖို့ပဲ အာရုံရောက်နေတာ အမေတို့အိပ်ခန်းနဲ့က အနီးလေးဗျ။

" ဒါဆို … ဘယ်နား လုပ်ရမှာလည်းဟာ "

" မီးဖိုချောင်ထဲ … သွားမယ် … လာလာ "

မြစမ်းကြည် ထမိန်ကောက်စွပ်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း စလွယ်သိုင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကို ပြန်ချလိုက်တယ်။မီးဖိုချောင်ထဲ ရောက်တော့လည်း ဘယ်နေရာ လှဲပြီး လုပ်ရမှန်းမသိဘူးဗျာ။လီးက တဇပ်ဇပ် တောင်နေတာဗျ။မြစမ်းကြည်လည်း ဟိုနားလှန်ပေးရမလို ဒီနားလှန်ပေးရမလို ဖြစ်နေရှာတာ။

" နင် … ကြောင်အိမ်ကို လက်ထောက်ထားဟာ "

ကျုပ်က လိုးလည်းလိုးချင် နေရာကလည်း အဆင်မပြေတာကြောင့် အနီးနားရှိတဲ့ ကြောင်အိမ်ကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တာ။ပြီးမှ ထမိန်လှန် ခါးကို ဖိချပြီး အနေတော်လေး ကော့ထွက်နေတဲ့ဖင်နောက်ကနေ ဆွဲလိုးပစ်တာပေါ့။ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ။

ဘာနဲ့မှကို မတူတာ မြစမ်းကြည်ကတော့ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားပြီး တအားအား ညည်းနေရှာတာ။ဖင်ကို ရှေ့ကပ်တာနဲ့ ကျုပ်က ခါးလေးဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တော့တာပဲ။ ၂ ခါလောက်ကြ သဘောပေါက်သွားပုံပါ ဖင်ကိုမကြုံ့ရဲတော့ပါဘူး အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးနေတာ။လိုးကောင်းတုန်းဗျာ မီးရောင်ထွက်လာတာဗျို့။မီးဖိုချောင် အပေါက်ဝက မီးအိမ်လေးကိုင်ပြီး ကြည့်နေတာ အမေဗျ။

" ဟဲ့ … ဘယ်သူတွေ တုန်း "

ညပိုင်း အိပ်ချင်မှုးတူးနဲ့ ကျုပ်တို့ကို သေချာမြင်ပုံ မရပါဘူး။ကြောင်အိမ်နဲ့ တံခါးကြားမှာ ပန်းကန်စင်ရှိနေတော့ မျက်နှာလောက်ပဲ ဟိုဘက် ဒီဘက် မြင်နေရတာပါ။

" သမီးတို့ပါ … အမေ … ကိုမောင်ခြိမ့် … ဗိုက်ဆာတယ် ဆိုလို့ … ထမင်း ခူးပေးနေတာ "

" ဟုတ်တယ် … အမေ … ကျနော် ထမင်းစားမလို့ပါ "

မြစမ်းကြည်က အမေ့ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လီးကို ထုတ်ခိုင်းနေတာဗျာ။ကျုပ်လည်း ဇပ်တငန့်ငန့်နဲ့ ထုတ်ပေးလိုက်ရတာ။အမေယုံအောင် ထမင်း တပန်းကန်စားပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ရတာ။အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ လိုးတာလေး ပြန်တွေးပြီး လီးကပြန်တောင်နေရောပဲ။

သိပ်ကြာကြာ မနေနိုင်ဘူးဗျာ။မြစမ်းကြည်ကို အောက်ကနေ အိမ်ပေါ်ခေါ်ပြီး စိတ်တိုင်းကျ လိုးပစ်လိုက်တယ်။ပထမ တချီပက်လက်လှန်ပေးတဲ့ မြစမ်းကြည် စောက်ပတ်လေးထဲက လီးဆွဲထုတ်တော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားမိသေးတယ် လီးတချောင်းလုံး စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီး ထိပ်ပိုင်းမှာ သွေးစသွေးနတွေ ကပ်နေတာဗျ။ပျော်သွားမိတယ် အပျိုစစ်မှန်း သိလိုက်ရတာလေဗျာ။တညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ မနက်လင်းကာနီးမှ မြစမ်းကြည်လည်း ကွတကွတလေး အောက်ဆင်းသွားတာ။

ခေါင်းရင်းဘက် ကျေးငှက်သံလေးတွေကြောင့် မနက်မိုးလင်းမှန်း သိခဲ့ရတာဗျ။နိုးတာနဲ့ အောက်ဆင်းတော့ အမေက အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာဗျို။ခဏနေတော့ အဘနဲ့မြစမ်းကြည်လည်း နိုးလာတာပါ။အဘက ရှေ့က မြစမ်းကြည်က နောက်က အိမ်တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာဗျ။ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်နဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ပေးဖို့ ဇွတ်ပူဆာနေတာပေါ့။

" အစောကြီး … သားအမိ နှစ်ယောက် … ဘာတွေ တွတ်ထိုးနေတာလဲကွ ဟေ "

" ဒီမယ်လေ … ရှင့်သား … လီးတောင်နေတာ "

" ဟာ … အမေကလည်းဗျာ "

အမေက တခါတလေ ဒီလိုပဲ ဗျ တစ်တစ်ခွခွ ပြောတတ်တာ။

" ဟုတ်မှာ မယ်စိန်ရေ … ညက အိမ်အပေါ်ထပ် … ငလျင် လှုပ်နေတာဟ "

" တိန် "

အဘ စကားဆုံးတော့ မြစမ်းကြည်လည်း အိမ်တံခါးဝလေး ရပ်နေရင်း ကျုပ်ကို လျှာလေးထုတ်ပြပြီး အိမ်ထဲဝင်ပြေးသွားပြီဗျို့။

…………………………………………

မြစမ်းကြည် ဇာတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားခွင့်ပြုပါဗျာ။အစ/အဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့် 

ပြီးပါပြီ

မြစမ်းကြည် အပိုင်း ( ၁ )

  မြစမ်းကြည် အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

" ဒေါင်  …  ဒေါင် … ဒေါင် ဒေါင် ဒေါင် "

" ဟ … ဘာသံလည်း … မောင်ခြိမ့် "

ဦးကြီးသာဝက မီးမွှေးရင်း ကျုပ်ကို လှမ်းနေတာဗျ။အုတ်ခဲ၅လုံး ဖိုခနောက်ဆိုင်ဆင့် မိုးပြဲဒယ်နဲ့ ရေထည့်ပြီး ဝက်သားပြုတ်နေတာဗျို့။နက်ဖန် ရွာကထိန် ဆွမ်းလောင်းဖို့ပါ။ကာလသားတွေ စုပြီး လုပ်အားပေးကြပေါ့ဗျာ။ရုတ်တရက် ရွာရဲ့ မြောက်ဘက်ခြမ်း ကင်းတဲက သံချောင်းခေါက်သံထွက်လာလို့ပါ။

" မြောက်ပိုင်းက သံချောင်းခေါက်တာ ဦးကြီးသာဝ "

" မီးလောင်တာ များလား ကြည့်ကြဦးဟ အောင်ကြီးနဲ့ မောင်တိုး "

ကျုပ်မေးပြီးတာနဲ့ ထင်းခွဲနေတဲ့အောင်ကြီးတို့ကို လှမ်းပြော နေသေးတာဗျို့။

" ဘာမှတော့ မမြင်ရဘူး ဦးကြီးရ "

မောင်တိုးက ပြန်ဖြေနေတာပါ။မကြာပါဘူးဗျာ အရှေ့ရော အနောက်ရော  တဒေါင်ဒေါင်နဲ့ဗျို့။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အောင်ကြီးကို လှမ်းအော်လိုက်ရတာပေါ့။

" ဟျောင့် အောင်ကြီး … ငါတို့လည်းခေါက်ကွာ "

" ဒေါင်  ဒေါင်  ဒေါင်  ဒေါင်  ဒေါင် "

အောင်ကြီးလည်း ခွဲလက်စ ထင်းတွေထားခဲ့ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကင်းတဲဆီပြေးခေါက်တော့တာပဲ။တစ်ရွာလုံး သံချောင်းခေါက်သံတွေ ဆူညံလာတော့ လူတွေလည်း ရွာလယ်လမ်းပေါ် ထွက်လာကြပါလေရော။

" မောင်ခြိမ့် ဘာဖြစ်တာလဲကွ မီးလောင်တာလား "

ဘိုးပု က တိုက်ပုံအင်္ကျီအနက်နဲ့ အတွင်းက ဘာမှခံဝတ်မထားပဲ ပုဆိုးကွက်ကြားတိုတိုဝတ်ရင်း လမ်းပေါ်ကနေလှမ်းမေးနေတာဗျ။

" မသိသေးဘူး ဘိုးပုရေ မြောက်ပိုင်းက စခေါက်တာဗျို့ "

ည ၂ ချက်တီးဆိုပေမယ့် မီးဖိုက အလင်းရောင်ကြောင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းနားထိ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာဗျ။ကျုပ် ဘိုးပုနဲ့စကားပြောတုန်း အောင်ကြီးနဲ့ မောင်တိုးက ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းပြီး ရွာမြောက်ခြမ်းဘက် ပြေးထွက်သွားပြီဗျို့။

ဘိုးပုလက်ထဲက ကွမ်းထုပ်မြင်တော့ ကျုပ်လည်း ကွမ်းတစ်ရာ တောင်းစားပြီး အောင်ကြီးတို့နောက် ပြေးလိုက်ခဲ့တာ ဦးကြီးသာဝက ဟင်းအိုးစောင့်ရင်း နေရစ်မယ်လို့ လှမ်းအော်နေတာဗျ။ကျုပ်ပြေးလိုက်တော့ လမ်းပေါ်ထွက်ကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်ကလည်း ကျုပ်နောက်က ပြေးလိုက်လာကြတာပေါ့။ပြေးရင်း ကျုပ်ကို လှမ်းမေးနေကြသေးတာဗျာ။

" မောင်ခြိမ့် ဘာတဲ့လည်းဟ "

" ကိုမောင်ခြိမ့် မီးလောင်တာလား "

" သူခိုးလားဟေ့ မောင်ခြိမ့် သူခိုးဆို ဗျင်းကွာ "

လူအုပ်ကြီးအမေးကို ကျုပ်လည်း ခေါင်းရမ်းပြရင်း ဆက်ပြေးလာတာ မြောက်ပိုင်း ကင်းတဲနားထိ ရောက်လာတာပေါ့။ကျုပ်ရောက်တော့ လူလည်း အတော်များနေပြီဗျ။

" ဟေးးး … ဘာဖြစ်ကြတာလဲကွ "

ရွာသူကြီး ဦးသာကျော်ရဲ့ အသံအောအောကြီးကြောင့် အနားရှိတဲ့လူအားလုံး ငြိမ်သွားကြတာ။

" သရဲလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ အကောင်ကြီးဗျို့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တဟီးဟီး အော်နေတာ ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့က ဓတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်ကြတာ "

သူကြီးမေးတာကို ကိုသောင်းထွန်းက ပြန်ဖြေနေတာဗျ။

" ဒီည ကင်းစောင့်ကျတာ မင်းနဲ့ ဖိုးအေးလား "

" ဟုတ် သူကြီး "

ကျုပ်တို့ရောက်ပြီး ခဏအကြာ အရှေ့ပိုင်းနဲ့အနောက်ပိုင်းက လူအုပ်က ထပ်ရောက်လာတော့ လူက အများကြီးဖြစ်လာပြီဗျို့။ခုန ငြိမ်နေတဲ့ အသံတွေကလည်း တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ ပြန်ပြီးဆူညံလာတာပေါ့။

" မင်းတို့သေချာကြည့်ရဲ့လား … ဖိုးအေး "

" ကြည့်လိုက်တယ်ဗျ … တုံးလုံးကြီးနဲ့ … မိန်းမ သရဲထင်တယ် "

ဖိုးအေးက ပြောပြီး ဘေးက လူအုပ်ကို မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်သေးတာ။လူအတော်တော်များများရဲ့ မျက်လုံးတွေကလည်း ဖိုးလုံးဆီ စုသွားကြတာဗျို့။

" မအေဘေး ဖိုးအေး မင်းသောက်ထားတာလား … လီးလို့ တုံးလုံးကြီးဆိုတာ ထည့်ထည့်ပြောနေတာ "

" ဒီနေ့ ကင်းကျလို့ မသောက်ပါဘူး သူကြီးရာ "

" တုံးလုံးနဲ့မိန်းမ ဆိုတော့ ရွာအရှေ့ဘက်ခြမ်းက အရီးဒေါ်ကျင်ရဲ့သမီး အရူးမ မြင့်ကြည်များလား "

သူကြီးဆဲနေတုန်း လူအုပ်ထဲက ထွက်လာတဲ့အသံဗျ ဘယ်သူမှန်းတော့ မသိဘူး ယောင်္ကျားအသံဗျို့။ဖိုးအေးလည်း လူအုပ်ဖက်လှည့်ပြီး ရှင်းပြနေတော့တာပဲ။

" မဟုတ်ဖူးဗျ … မမြင့်ကြည်က ဝဝမဲမဲကြီး … ကျုပ်တွေ့တာက ကိုယ်လုံးလှတယ်ဗျ ဆံပင်ဖါးလျားကြီးက တင်ပါးထိရှည်တာ "

" နေပါဦး ဖိုးအေးရ … မင်းပြောတဲ့ … သရဲမ က ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ "

ကျုပ်လည်း မနေနိုင်ပဲ ဝင်မေးလိုက်တာဗျိူ့။

" ကျုပ်နဲ့ကိုသောင်းထွန်း ကြည့်နေတုန်း ကျုပ်တို့ဆီ လာနေတာဗျ  ဒါနဲ့ ကျုပ်က သံချောင်းပြေးခေါက်လိုက်တာ ကိုမောင်ခြိမ့်ရေ "

" ဟေ "

" ဟုတ်တယ်ဗျ သံချောင်းခေါက်သံကြားမှ သရဲမက ထွက်ပြေးတာ "

ဖိုးအေး ကျုပ်ကို ပြန်ရှင်းပြတုန်း သူကြီး ရယ်သံကြီးထွက်လာရောပဲ။

" အလကားပါ မောင်ခြိမ့်ရာ … ဒီနှစ်ကောင် သရဲ ခြောက်ခံရတာပါ … ဟား  ဟား  ဟား  ဟားးးးးး "

" ဟုတ်ပ … ဖြစ်နိုင်တယ် … သူကြီးရေ "

" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် … သူကြီး … ဟီဟိ "

လူအုပ်ထဲက အသံတွေထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ပြောရင်း လူစု ပြန်ခွဲသွားကြပါပြီ။

" တခြား ကင်းတဲ တွေလည်း ပြောထား သရဲလာခြောက်ရင် ခဲလုံးသေးပန်းပြီး ထုလို့ သံချောင်းမခေါက်ကြနဲ့ ငါ့လခွီး အိပ်ရေးပျက်တယ် "

သူကြီးလည်း အသံ အော်ကျယ်အော်ကျယ် ပြောပြီး ထွက်သွားပြီဗျို့။လူရှင်းသွားမှ ကျုပ်ရယ် အောင်ကြီးရယ် မောင်တိုးရယ် ကျုပ်တို့ တောင်ပိုင်း ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ။

...........................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကျုပ်တို့ ပြန်ရောက်တော့ ဝက်သားက ပထမရေခမ်းသွားလို့ ဒုတိယရေထည့်ကာနီးမှာ ဦးကြီးသာဝက အာလူးတွေ စိတ်ထည့်နေတာ။ပြီးမှရေနဲနဲ ထပ်ထည့်တာ။တခြား အစာပလာနဲ့ ဆီထည့်ပြီး အတော်လေးကြာတော့ ဝက်သားဟင်းနံ့လေးက  မွှေးလာတာဗျို့။ဒုတိယရေခမ်းတာနဲ့ ဝက်သားက နူးရုံတင်မကဘူး အိနေတာဗျ။ကျုပ်လည်း အောင်ကြီးဆီက ဆေးပေါ့လိပ် တစ်လိပ်တောင်းပြီး မီးညှိလိုက်တယ်။ဆေးလိပ်လေး ဖွာလိုက် ဝက်သားဟင်းနံ့လေး ရှုလိုက်ပေါ့။မနက် ဝေလီ ဝေလင်းကြ ဆွမ်းရော ဟင်းရော ကျက်တာနဲ့ ဦးသာဝကို နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။

ဟင်းချက်တဲ့နေရာကနေ အိမ်ရောက်ဖို့ ရွာလယ်လမ်းမကြီးအတိုင်း လျှောက်ပြန်ခဲ့တာ အိမ်နားရောက်တော့ ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ကြီး ဝင်လာခဲ့တယ်။အိမ်မကြီးတံခါးက ကျုပ်ပြန်လာမှာမို့ အဘနဲ့အမေက စိရုံလေးစိထားတာဗျို့။အသာလေး တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့ အဘတို့ အိပ်ခန်းရှေ့က အဖြတ် အသံတွေ ကြားလာရတာပဲဗျ။တချက်တချက် အမေ့အော်သံတိုးတိုးလေး ကြားမိနေသေးတာ။အသာလေးကပ်ပြီး ထရံပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။

အင်း ကျုပ်တို့အိမ်က ခြံဝင်းအကျယ်ကြီးထဲ ခြံအနောက်ဘက် မကျီးပင်နဲ့ ပေ၂၀ အကွာလောက်မှာ ဆောက်ထားတာဗျို့။အဲဒီ မကျီးပင်တော့ မခုတ်ရဲဘူး ပြောတယ်။နှစ်ထပ်အိမ် ထရံကာ သွပ်မိုးပါ။ ပေ၄၀ ပတ်လည်လောက်ရှိပြီး အောက်ထပ်မှာ ဝင်ဝင်ချင်း ခုံတန်းလျားရှည်ကြီးတခုနဲ့ စားပွဲရှည်ကြီးတစ်လုံး ဧည်ခန်းသဘောမျိုးပေါ့။

ပြီးမှ အိပ်ခန်းက ၂ ခန်း ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖွဲ့ထားပြီး နောက်ဖေး ဆွယ်လေးချ မီးဖိုချောင်လေး လုပ်ထားတာပါ။အိမ်ရဲ့အရှေ့ခြမ်းဘက် အဘတို့ အိပ်ခန်းဘေးက အပေါ်ထပ်ကို တက်တဲ့ လှေကား ထောင်ထားတာဗျို့။အပေါ်ထပ်မှာက အခန်းလွတ် ၃ခန်းတောင်ရှိတာ ရပ်ဝေးက အမျိုးတွေ ညအိပ်ညနေ အလည်လာရင် အိပ်ဖို့ပါ။

" အမလေး … ကိုသာဇံ … ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါတော် "

" အေးပါ … မယ်စိန်ရာ … မလုပ်တာ ကြာလို့ပါဟ "

" မယ့် … ညကလည်း သားလေးမရှိတုန်း တအားလိုးထားတာကို "

အဘက ညပိုင်း ကျုပ် ဟင်းချက်ကူပေးနေတော့ အမေ့တို့ လုပ်ထားကြပုံပါ။အဘနာမည်က ဦးသာဇံပါ ရွာမှာတော့ လယ်ပိုင်ယာပိုင် လူချမ်းသာမျိုးရိုးပေါ့ အသားညိုတယ်ဗျ အဘက လက်ပြင်နဲနဲကိုင်းတယ် အရပ်အမောင်းလည်း ကောင်းပါ့ဗျာ။အမေကတော့ တခြားရွာသူပါ အရပ်ပုပေမယ့် ကိုယ်လုံးက အသက် ၅၀ ကျော်တဲ့အထိ သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းတယ်ဗျို့။

ကျုပ်က အသက်၂၀ ကျော်ပါပြီ အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က အမေနဲ့တူပြီး ကြည့်ကောင်းတဲ့ အမျိုးအစားထဲ ပါတာပေါ့။။ခုလည်း ထမိန်အောက်နားစကို ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ဖြဲခံနေတော့ အဘက အပေါ်ကနေ ခွလိုးနေတာ ဖင်ကြီးကိုပြောင်လို့ ပုဆိုးက ကုတင်ခြေရင်းမှာ အပုံလိုက်လေး။ခေါင်းရင်းဘက် ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ထားတော့ မနက်ဝေလီဝေလင်း အလင်းရောင် ဖျောဖျော့လေးကြောင့် မြင်နေရတာပါ။အဘတို့ကုတင်က အိပ်ခန်းအနောက်ဘက် ကပ်ထားတော့ သိပ်မရှင်းဘူးဗျ အသံပဲ ကြားနေရတာ။

" နင်ကလည်း ၁လ မှ ၇ ကြိမ် ၈ ကြိမ် လောက် လိုးတာကို "

" အင်း … လိုးပါရှင် … လိုးပါ … ကျမ ပြောတာ ဖြည်းဖြည်း လိုးဖို့ပြောတာပါ "

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်ဗျ အဘက ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ကုတင်တိုင်တွေပါ တကျွိကျွိနဲ့ဗျို့။အမေကလည်း ပါစပ်ကသာ ဖြည်းဖြည်းလိုးပြောနေတာ တချက်တချက် အောက်ကနေ မသိမသာလေး ကော့ထိုးနေတာပါဗျာ။

စကားသံတွေ ငြိမ်သွားပြီး တဘွတ်ဘွတ် တဖွပ်တဖွပ်နဲ့ အသားချင်း ထိရိုက်သံတွေ ဆူညံလာပြီဗျို့။ကြည့်ရင်း အဘက အမေ့ အင်္ကျီလှန်ပြီး ပျော့တွဲနေတဲ့ နို့တွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့နေတော့တာပဲ။ကြည့်ရတာ အားမရလိုက်တာဗျာ။ဒါနဲ့ နောက်ဖေးဖက်က ပတ်ချောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ခြေဖွဖွနင်းပြီး နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်ရင်း အဘတို့ ကုတင်ရှိတဲ့ အိပ်ခန်းရဲ့ အနောက်ဖက်ခြမ်း တိုးကပ်သွားမိတာ။

" ဟင် "

" ဟို  ဟို … ကျမ မိန်းမကောင်းပါ … ကျမကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … အဟင့် ဟင့် "

ကျုပ် ဖျက်ကနဲ့ လန့်ပြီး အံအောမှင်သက်သွားရတယ်ဗျို့။ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဆံပင် ဖါးလျားချပြီး ဒူးထောက်လျက်လေး တောင်းပန်နေတာ။ကြည့်ရတာ သရဲလည်း မဟုတ်ပါဘူး အရူးတစ်လောက်လိုပဲ ကျုပ်ကို လက်အုပ်လေးချီပြီး မော့ကြည့်နေတာဗျို့။

အဝတ်စား မပါပေမယ့် ဆံပင်အုံ ထူထူကြီးနဲ့ မျက်နာကို အုပ်ထားတာပါ။ဆံနွယ်တွေကြားက နို့အုံကြီးမြင်တော့ အောက်က ကျုပ်ပုဆိုးထဲက လီးက ထောင်လာပါလေရော။အဘနဲ့အမေ့ကို ချောင်းထားသေးတာလေဗျာ။ကျုပ်က နို့အုံတွေကို စိုက်ကြည့်နေမှန်းသိတော့ သူ့ရဲ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ နို့တွေကို ကာထားလိုက်ရောပဲ။

" နင် ဘယ်သူလဲ … ငါ့တို့အိမ်နား ဘာလာလုပ်တာလဲ "

လူစကားပြောနေမှတော့ ကျုပ်လည်း သိပ်မလန့်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း သရဲ တစ္ဆေ တွေ မကြောက်တတ်ဘူးဗျ။စကားပြောရင်း ထောင်ထွက်နေတဲ့လီးကို ညာလက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ဖိထားရသေးတယ်ဗျို့။

" ကျမ … မြ  စမ်း  ကြည်  ပါ  အ  ကို  ရယ် "

အသံတုန်တုန် ရီရီနဲ့ ပြန်ဖြေနေတာဗျ။ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေပုံပဲ။ခြေ ၅လမ်း အကွာလောက်မို့ ကျုပ်က မျက်နာသေချာမြင်ချင်တာနဲ့ ရှေ့တိုးလိုက်တာ။သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ပြီး ဒူးထောက်လျက်လေး နောက်ဆုတ်သွားတာဗျာ။ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ် အဝတ်မပါတဲ့ မိန်းမနား လီးကိုင်ပြီးကပ်လိုက်မိတော့ တမျိုးထင်နေမှာပေါ့။ဆံနွယ်ကြားက လှစ်ကနဲ့ ပေါ်လာတဲ့ မျက်နာလေးက ချောသလိုပဲဗျ။သေချာတော့ မမြင်ရသေးပါဘူး။

" နင် ဘာကိစ္စ ဒီ အချိန်ကြီး ငါ့တို့အိမ်နောက်ဖေး ရောက်နေတာလဲ မှန်မှန်ဖြေနော် "

" ဟို   ဟို …… ဒီလိုပါ ရှင် "

သူ့စကားပြန်ပြောတုန်း ရုတ်တရက် မီးရောင် ကျရောက်လာတာဗျို့။အမေနဲ့အဘတို့ လိုးနေရင်း ကျုပ်တို့အသံတွေကြားပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ဓတ်မီးနဲ့ လာထိုးကြည့်တာနေမှာ။

" ဟင် … မောင်ခြိမ့် သားလေး "

" ဟာ … မိန်းကလေးက တုံလုံးကြီး မယ်စိန်ရ "

" အမေ … အဘ … ကျနော် ရှင်းပြ … ပြ "

" မောင်ခြိမ့် နင် မိန်းမ ခိုးလာတာလား … သူများ သားသမီးကို ဒီလို ဆက်ဆံရသလား "

" ဟေ့ကောင် မောင်ခြိမ့် … မိန်းမ ခိုးလာရင်လည်း အခန်းထဲ ခေါ်လေကွာ … နောက်ဖေး လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ "

သေပြီဆရာပဲ ဗျာ … ကျုပ်ဘယ်လို ရှင်းပြရမှန်း မသိတော့ဘူး။သူက တုံးလုံးလေး ဒူးထောက်ထိုင်နေတာ ကျုပ်က လီးကိုင်ပြီး သူ့ရှေ့တည့်တည့် ရပ်မိလျက်သား အဘတို့ ထင်လည်း ထင်ချင်စရာဗျာ။

" ကျုပ် … မိန်းမ ခိုးလာတာ မဟုတ်ရပါဘူး အဘရာ "

" အောင်မှာ … မအေဘေးက … ငါလည်း ငယ်ရာက ကြီးလာတာပါကွာ … မင်းအဖေကွ ငခြိမ့်ရ လီးတဲ့ "

" ကဲကဲ … ရှင်တို့ ငြင်းမနေကြနဲ့ … ဟိုမှာ မိန်းကလေး ရှက်နေရှာပြီ "

အမေက အိမ်ထဲ ခဏ ပြန်ဝင်လာပြီး အင်္ကျ ီနဲ့ ထမိန်ယူလာပေးတာ။အမေ အဝတ်စားတွေ ယူလာပေးတော့ အဲ့ဒီမိန်းကလေးက အမှတ်တမဲ့ ထယူတာပေါ့။အားပါးပါးးးး … ဂလု … ဗိုက်သားလေးက ချပ်ကပ်နေပြီး ခါးလေးက ခွက်နေတာဗျို့။ပေါင်တန်လေးတွေကြားက စောက်မွှေးအုံလေးက ပြူးထွက်လာရောပဲ။

" အိုရ် "

သူရှက်သွားတာဗျ။အဘနဲ့ကျုပ်က သူ့စောက်မွှေးအုံလေးကို စိုက်ကြည့်နေတာကိုဗျ။ရှက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တဖက်လှည့်တော့မှ ပိုမိုက်ရောပဲဗျာ။ခါးသေးကျဉ်လေး အောက်က ဖင်သားကြီးတွေက ကော့ထွက်နေတာပဲဗျို့။

" ကိုသာဇံ … မောင်ခြိမ့် "

" ဗျာ … အမေ "

" ဟေ … မယ်စိန် "

ကျုပ်နဲ့အဘလည်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေမိရာက အကြည့်ခွာပြီး အမေခေါ်တာကို ပြိုင်တူ ထူးလိုက်ကြတာ။

" ရှင်တို့ အထဲဝင်တော့ … ကျမ ဒီကလေးမ ကို အဝတ်စားဝတ်ပေးပြီးမှ အိမ်ထဲခေါ်လာခဲ့မယ် မိုးလည်း လင်းတော့မှာ "

ဟုတ်တယ်ဗျို့ ကျုပ်တို့ စကားပြောရင်းကို လင်းကြက်တွန်သံ ကြားနေရတာပါ။အိမ်ထဲဝင်တော့ အဘက ကျုပ်ပေါင်ကြားလှမ်းကြည့်ပြီး တခိခိနဲ့ ရယ်နေတော့တာ။ခုထိကို လီးက ပြန်မကျသေးဘူးဗျ ဟီးဟီး။

...................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

" ကဲ … သမီးလေး ပြောပါဦး "

အိမ်ရှေ့ခန်းက ခုံတန်းလျားပေါ်မှာပဲ ထိုင်ခိုင်းပြီး အမေက မေးနေတာဗျ။

" အဟင့််  ဟင့်  … အီးဟီးးး … ဟင့် ဟင့် "

ဘာမှ မပြောသေးဘူး ဝမ်းနည်းပြီး ငိုပါလေရောဗျာ။

" ဟိတ် … ငါနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တာ … အဘတို့ကို ပြောပြလိုက်ဦး "

ကျုပ်လည်း အဘတို့ အထင်မလွဲအောင် ရှင်းပြခိုင်းရသေးတာဗျို့။

" ဟုတ် … ဟုတ် … အဟင့်  ရွှတ် "

အရေးထဲ နှပ်ချီးက ညှစ်လိုက်သေးဗျာ။ကျုပ်နဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ကြောင်းရှင်းပြရှာပါတယ်။ဆံပင်လေး သပ်တင်လိုက်တော့ ဝိုးးး … ချောလိုက်တဲ့ မိန်းမဗျ။ပါးလေးက ဖေါင်းတော့ နဖူးကျဉ်းသလိုဖြစ်နေတာ မျက်ဝန်းနက်ကြီးတွေရယ် နှာတန်စင်းစင်းလေးရယ် နူတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ အတော်လှသဗျ။

" ဒီက အကိုနဲ့ … ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး အဒေါ်နဲ့ဦးလေးရယ် "

" အော် "

" ဟေ "

အမေနဲ့အဘက မယုံသေးသလို ကျုပ်ကြည့်လိုက် မြစမ်းကြည်ကို ကြည့်လိုက်ဗျ။တကယ်တော့ မြစမ်းကြည်က မြို့ငယ်လေး တမြို့ကပါ မိဘနှစ်ပါးဆုံးတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူနဲ့ အတူနေဖြစ်ကြတာ။အဒေါ့်ယောင်္ကျားက မဟားဒယား ကြံလို့ သနပ်ခါးတုံးနဲ့ပစ်ပေါက်ပြီး ထွက်ပြေးလာတာတဲ့ဗျို့။အဝေးပြေး လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ ကုန်ပစ္စည်းတင်တဲ့ ကားတစ်စီးတွေ့တာနဲ့ တားပြီးလိုက်ခဲ့တာဗျ။ကျုပ်တို့ရွာအနီး လမ်းမကြီးပေါ် ကားက ရပ်သွားပြီး ကားသမားတွေက တခါ မဟားဒယား ထပ်ကြံတော့ လယ်ကွင်းထဲ ဆင်းပြေးလာတာပေါ့။

" အော် … ကျွတ်ကျွတ် "

အမေက မျက်မှောင်လေးကြုတ်ရင်း စုက်သပ်ပြီး သနားတဲ့အကြည့်လေးနဲ့ ကြည့်နေတာဗျ။အပေါ်အင်္ကျ ီရော ထမိန်ရော ဆွဲချွတ်ခံခဲ့ရတာ နောက်ဆုံး ဘယာစီယာ ဆွဲအချွတ်မှာ ရုန်းကန်ပြီးလယ်ကွင်းထဲပြေးရင်း မီးရောင် မြင်လိုက်ရတာတဲ့။မီးရောင်ရှိတဲ့ဆီ အားကိုတကြီး ပြေးလာပြီးမှ လူနှစ်ယောက်ကို ဗြုံးကနဲ့တွေ့မိတာပြောတယ်။

" ဟမ် … ဒါ  ဒါဆို … နင်က … ဖိုးအေးတို့ ပြောတဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး သရဲမ ဆိုတာလား "

" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … သဒေါင်းစားလေး … သူခမျှ ဒုက္ခရောက်လို့ ပြေးလာရတာလေ "

" အင်းပါ … အမေရ "

ကျုပ်က မေးတုန်း အမေက ဝင်ဆဲတာနဲ့ ထပ်မမေးပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်တာပဲ။

" ဒီလိုပါ … အကိုရယ် … ကျမ ဝမ်းသာအားရ ပြေးပြီး အကူညီတောင်းမလို့ပါ … အနားရောက်တော့ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်စားပါမလာမှန်းတွေးမိပြီး ရှက်တာနဲ့ မျက်နာ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ငိုမိတာပါ … သူတို့က … သရဲ သရဲ အော်လို့ … ကျမက ရှင်းပြချင်တာနဲ့ ရှေ့အတိုး သံချောင်းခေါက်လို့ ထွက်ပြေးပြီး အပင်ကြီးတစ်ပင်နောက်မှာ ပုန်းနေတာပါ "

ကျပ်လည်း ခုမှ သဘော ပေါက်သွားတာဗျို့။မြစမ်းကြည်က အကူညီတောင်းဖို့ အကပ် ဟိုနှစ်ကောင်က သံချောင်းခေါက်တော့ တရွာလုံး အိပ်ရေးပျက်ရောပေါ့။

" အော် … ည ၂ ချက်တီး လောက်က … တရွာလုံးဆူညံနေတာ ဒါကြောင့်ကို "

" ဟုတ်ပါတယ် အဒေါ်ရယ် … လူအုပ်ကြီး ရှဲသွားတော့ ဒီက အကိုနဲ့ လူနှစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တာပါ "

" ဟေ "

အမေ့ကို ပြန်ဖြေရင်း ထပ်ပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျုပ်လည်း အံအောနေမိတာဗျို့။ကျုပ်ရယ် အောင်ကြီးရယ် မောင်တိုးရယ် လူရှင်းမှ ပြန်ကြတာကိုးဗျ။

" ငါတို့ ဒီဘက်ပြန်လာတော့ နင်ရှိတယ်ပေါ့ "

" ဟုတ် … အပင်ကွယ်က ထွက်ပြီး အကိုတို့နောက်က လိုက်ခဲ့တာပါ လူက ရှင်းနေတော့ ဘယ်သူမှ ကျမကို သတိမထားမိကြတာပါ "

" အင်း … ဒါနဲ့ ငါ့သမီးက … အဒေါ်တို့ ခြံဝင်းထဲ ဘယ်လိုရောက်တာလည်း "

အမေက မနေနိုင်တာနဲ့ ဝင်မေးတော့တာပဲ။

" ဒီက အကိုတို့နောက် ကပ်လိုက်ရင်း ဟင်းချက်တဲ့ နားက ကင်းတဲနောက် ခဏပုန်းနေရတာပါ … အဝတ်စားက မပါ ခြင်ကကိုက် မခံနိုင်တဲ့အဆုံး တခြားဆက်သွားမလို့ပါ … အဲဒီချိန် ဒီက အကိုက အိမ်ပြန်မယ် ပြောနေတာ ကြားတာနဲ့ နောက်က ကပ်လိုက်လာတာပါပဲ "

" အင် … နင် … အဲဒါဆို ငါ့ကို ဘာလို့ အသံမပေးတာလည်း "

" ရှင် "

" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … သူကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်စားမှ မပါတာ … နင့်အသံပေးလိုက်ရင် … ဟင်းဟင်း … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူးနော် "

အမေက ကျုပ်ကို ဆဲတော့ မြစမ်းကြည်က ခိကနဲ့ ရယ်လိုက်သေးဗျာ။

" ဒါနဲ့ … သမီးလေးက … နောက်ဖေး ဘာလို့ရောက်တာလဲ … အဒေါ်က ဘာသဘောမှ မပါပါဘူး ဒီတိုင်းမေးတာပါ "

" ဒီလိုပါ အဒေါ်ရယ် … ဒီက အကို အိမ်ထဲဝင်ပြီး ခဏအကြာမှ သမီးက ဝင်လာလိုက်တာ … သမီး တံခါးပေါက်ကို ဖွင့်တော့ ဖွင့်မရတော့ပါဘူး "

" အေး … အဲဒါ ငါဝင်ပြီး အိမ်တံခါးမကြီး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့တာလေ "

ဒီခါ အမေက ကျုပ်ဖက် လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြနေတာဗျ။သူ့သားရဲ့ စေ့စပ်သေချာမှု့ကို အသိမှတ်ပြု့တဲပုံစံလေးပေါ့။ဒါမယ့် မြစမ်းကြည် နောက်ပြောတဲ့ စကားကြောင့် အဖေက နပန်ထကျင်းတော့တာဗျ။ကျုပ်ဖြင့် ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်ရင်း မြေကြီးပေါ် စိုက်ကျသွားရတာ။

" သမီးလည်း ဖွင့်မရတော့ အိမ်ထဲ ချောင်းကြည်လိုက်တာ ဒီအကိုက … အိပ်ခန်းကို အပြင်က ချောင်းနေတာရှင့် ဘာရှိလည်း မသိဘူး ခ်ခ် ခ်ခ် … ဒါနဲ့ နောက်ဖေး လှမ်းထားတဲ့ အဝတ်စားလေးများ တွေ့ရင် ယူဝတ်ချင်လို့ လာခဲ့တာပါ "

" ဟာ … ငါလိုးမသား … ဝှီ်း … ဖျောင်း "

" အား … ဘုတ် …  အွပ် … အမလေးဗျ "

ဘေးနားက အဘက ကျုပ်ဇက်ပိုး ထအုပ်တာလေဗျာ။အဘနဲ့အမေ လိုးနေတာကို ကျုပ်က ချောင်းမှန်းသိသွားတာဗျို့။ကျုပ် မြေကြီးပေါ်ကနေ အမေ့လှမ်းကြည့်တော့ အမေလည်း မျက်နာပျက်ပြီး စကားဝိုင်းကို ဖျက်လိုက်တော့တယ်။

" ကဲ … မိုးလည်း လင်းပြီး … သမီးလေး ခဏနားဦး … ခဏနေ ထမင်းတည်ပြီး ထမင်းစားကြတာပေါ့ … ပြီးမှ ဆက်ပြောရအောင် "

" ဟုတ် … အဒေါ် "

မြစမ်းကြည်က ပြန်ပြောတာတောင် ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ကျုပ်ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး မီးဖို ချောင်ဘက် ဝင်သွားတာဗျို့။အဘက ကျုပ်ဇက်ပိုး ရိုက်ပြီး သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတာပါ။မြစမ်းကြည်က အမေလဲသွားရော ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်လျက်ကနေ စားပွဲခုံပေါ် လက်တင်ပြီး အိပ်သွားတော့တာ။ကျုပ်လည်း ခုထိ တရေးမှ မအိပ်ရသေးတော့ မျက်လုံးက စင်းလာပြီဗျို့။

ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းချတာနဲ့ တုံးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲ။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကြောင့် ပြန်နိုးလာခဲ့တာ။နိုးတာနဲ့ ခေါင်းရင်းဘက် စားပွဲခုံ အသေးလေးပေါ်က ဆေးပေါ့လိပ် အတိုကို မီးညှိပြီး အားရပါးရ ရှိုက်ရင်း မီးခိုးငွေ့တွေ မှုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။

" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … မထသေးဘူးလား … ထမင်းလာစား ပြီးမှ အိပ် "

" ဟုတ် … အမေ … လာပြီဗျို့ "

အိမ်ရှေ့ရောက်ရော ကွတ်ပြစ်ပေါ်မှာ စားပွဲခုံ အဝိုင်းလေး ခင်းပြီး အဘနဲ့ မြစမ်းကြည်က စားနေကြပြီဗျ။မျက်နှာ အမြန်သစ်ပြီး ကျုပ်လည်း ထမင်းဝိုင်း ဝင်ကြိတ်လိုက်တာပေါ့။ဘဲဥ အချဉ်ချက်လေးဗျ ကောင်းလိုက်တာ ငရုပ်သီးထောင်းလေးနဲ့ မြိန်သဗျို့။

အဘနဲ့အမေက ပုံမှန်ပါပဲ မြစမ်းကြည်က ဟန်ကိုမဆောင်နိုင်ရှာတာ ထမင်း ပလုပ်ပလောင်း စားလိုက် အမေငှဲ့ပေးတဲ့ ရေနွေးလေး မှုတ်သောက်လိုက်နဲ့ပေါ့။ခဏ အကြာမှ ထမင်းဝိုင်းသိမ်းပြီး အဘက ကွမ်းအစ်ဖွင့် ကွမ်းယာ ၅ ရာလောက် ယာပြီး ရွာထဲ ထွက်သွားလေရဲ့။အမေက မြစမ်းကြည်ကို ရေချိုးခိုင်းနေတာဗျို့။ဟုတ်ပဗျာ ခုမှ မိန်းမချွေးနံ့ ချဉ်စူးစူးလေး ရနေမိတာ။ရေကန်က မီးဖိုချောင် အရှေ့ဘက် ခု ထမင်းစားနေတဲ့ ကွပ်ပြစ်ရဲ့ တောင်ဘက်မှာဗျ။ရေပုံးကို ကြိုးနဲ့ ငင်ချိုးရတာပါ။

အမေနဲ့မြစမ်းကြည် အိမ်ထဲဝင်သွားပြီး ခဏနေတော့ မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ရင်လျားလေးနဲ့ ပြန်ထွက်လာပါလေရော။ပုခုံးကျယ်ကျယ် ရင်သားထွားထွားနဲ့ ဖင်ကြီးက လမ်းလျှောက်တော့ ရမ်းခါနေတာဗျို့။ကျုပ်ကို မျက်လုံးလေးဆွေကြည့်ရင်း ရေကန်ဘက် လျှောက်သွားနေတာ ကျုပ်ရဲ့ညာဘက် မျက်စောင်းထိုး အနေထားလေးဗျ။

မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်လေးက ခပ်စူးစူးလေးမို့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ ထမိန်အောက်က ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းလေးတွေ ခပ်ရေးရေး မြင်နေရတယ်။မကြာပါဘူး ရေလောင်းချိုးတော့ ထမိန်က ကိုယ်လုံးလေးကို ကပ်သွားတာပေါ့။တကယ်ကိုဗျာ နေရောင်အောက်မှာ လှပကျော့ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးက အထင်းသားဗျာ။ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ကျုပ်ဘက်ကို တချက်လှည့်ကြည့်သေးတာ။

ဘယ်ရမလည်း သူကြည့်တာနဲ့ ကျုပ်က ရေနွေးပန်းကန်ကို ယူပြီး မှုတ်သောက်နေလိုက်တာ။အသာလေးပြန်ခိုးကြည့်တော့ ကျုပ်ကို ကျောပေးပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းပွတ်နေတာဗျို့။ထမိန်အပေါ်စကို ညာဘက်လက်နဲ့ ဆွဲဟရင်း ဘယ်လက်နဲ့ နို့အုံတွေပါ ပွတ်သပ်ဆေးကြောနေတာ။

ပြီးမှ တပွမ်းပွမ်းနဲ့ ရေငင်ပြီး ချိုးတော့တာ။ကျုပ်ဘေးက ဖြတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်တော့ သူ့နောက်ပိုင်းအလှကြောင့် လီးက တင်းကနဲ့ တချက်ဖြစ်မိသေးတယ်။ကျုပ် ဆေးပေါ့လိပ်လေး မီးညှိပြန်ရှိုက်နေရင်း ခဏ ကြာတော့ အမေနဲ့ အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတာဗျို့။အမေ့အဝတ်စားတွေ ဝတ်ထားပေမယ့် မြစမ်းကြည်ရဲ့ နုပျိုတဲ့အလှက ပျောက်မသွားပါဘူး။အမေက ထန်းလျက်ပန်းကန်လေး ချပေးရင်း စကားစပြောတာဗျို့။

" ကဲ … သမီးလေ … အိမ်ပြန်ချင်လား … အဒေါ်တို့ လိုက်ပို့ပေးမယ် "

" ဟင့်အင် … မပြန်ဘူး မပြန်ဘူး အဒေါ် "

ခုန ကြည်လင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး သွေးရောင်မဲ့သွားသလို ဖွေးဆွတ်သွားတာဗျ။

" အဒေါ်က … သမီးကို … တင်ကျွေးနိုင်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် သမီး အုပ်ထိန်းသူတွေ လိုက်ရှာနေရင် "

" ရှာလည်း သမီး ပြန်မလိုက်နိုင်ဘူး အဒေါ် … အဟင့် ဟင့် … သမီးကို ပြန်မပို့ပါနဲ့ အဒေါ်ရယ် … သမီး ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့နော် "

မြစမ်းကြည်က လက်အုပ်လေး ချီပြီး အမေ့ကို တောင်းပန်နေတာဗျ။ကျုပ်တောင် ကြည့်ရင်း သနားနေမိတာ။

" ဟူးးးးး … အေးပါ သမီးလေး ဖြည်းဖြည်း စဉ်းစားပါကွယ် "

" စဉ်းစားစရာ မလိုဘူး အဒေါ် … သမီး ဦးလေးကျော်ကို ရင်မဆိုင်ချင်လို့ပါ "

" ဦးလေးကျော်က သမီး အဒေါ်ခင်ပွန်းလား "

" ဟုတ် အဒေါ် … မရိုသေစကား … တဖြည်းဖြည်း သမီးကို … အနိုင်ကျင့် ရင်း …… ဟို   ဟို …… သမီး မိန်းမကိုယ် ကိုပါ ယက်တာ အဒေါ်ရယ် … ပြီးတော့ … သူ့  သူ့ …… အဟင့် ဟင့် "

အမေ့ကိုပြောရင်း ကျုပ်ဆီအကြည့် မျက်လုံးချင်း ဆုံတော့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြီး အသံတွေ တိမ်ဝင်ကုန်တာဗျ။

..................................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

" ကျမ … ရှင်အပေါ် ဝတ္တရား မကျေသလိုပဲ … ကိုစိုးကျော်ရယ် … ပြွတ် … ပြွတ်စ် "

မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ရဲ့ ရပ်ကွက်ငယ်လေးတခု ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းမှ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ဒေါ်စမ်းကြည်တစ်ယောက် အသက် ၅၀ ကျော်ကျော်တွင် သွေးဆုံးကာ လိင်စိတ်များနဲပါးလာပြီး လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးကျော်၏ ကမဆန္ဒလေးများအား မဖြည့်ဆီးနိုင်တော့ပေ။ခုလည်း ဦးစိုးကျော်မှာ ရာဂစိတ်ထကြွကာ အားကြိုးမာန်တက် လိုးနေစဉ် သူမစောက်ဖုတ်အတွင်းမှ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်နေသဖြင့် တောင်းပန်ရင်း လီးစုပ်ပေးနေမိ၏။

" ရှီးးး … ထိပ်ကလေး ဖိစုပ် … အစမ်းရာ "

ဦးစိုးကျော်မှာ ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် သူ၏လီးအား လေးဖက်ထောက်လေးစုပ်ပေးနေသော ဇနီးဖြစ်သူအား စကားပြန်ပြောနေသည်။ညာဘက်ဘက်လက်ဖြင့် လီးတဝက်လောက်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဂွင်းထုနေကာ ဒေါ်စမ်းကြည်ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူးအားမြုတ်ထားလိုက်၏။လိုးရင်း မပြီးမြှောက်သေးသည် ကာမစည်းစိမ်အား ပြီးမြောက်ရန်ကြိုးစားနေရသည်။

တဖြည်းဖြည်း လီးထိပ်မှ ကျင်တက်လာသဖြင့် ခပ်သွက်သွက်ထုကာ လရည်ထွက်ကာနီး လီးကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်လိုက်တော့၏။ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်စမ်းကြည်၏ ခေါင်းလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကာ လီးတဝက်လောက် အထုတ်သွင်းလုပ်နေလိုက်သည်။ပါးစပ်လေးအား လိုးရင်း ခဏအကြာ ခါးတချက်တုန်သွားကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။

" အ …… အားးးး းးးးး … ပြီးပြီ …… အစမ်း …… ရှီးးးးး းးးး …… ရပြီ  ရပြီ "

ဒေါ်စမ်းကြည်မှာ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှ လရည်ပူပူများအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း လီးထိပ်အား နောက်ဆုံးအကြိမ် ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးအား ပါစပ်မှ ထုတ်ကာ ထထိုင်ရင်း လင်ဖြစ်သူမျာက်နာအား ကြည့်နေရင်း မျက်ရည်လေးဝေ့တက်လာသည်။

" ရှင် … အားရရဲ့လား … ကိုစိုးကျော် "

" ရပါတယ် … အစမ်းရယ် "

ဇနီးဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ရင်း ပါးပြင်လေးအား နမ်းရှိုက်နေမိသည်။ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏။

" ဒေါ်လေးကြည် … သမီး ပြန်လာပြီနော် "

" အေးအေး … သမီး … ညစာ ငါးကြော်ရှိတယ် … စားကာနီး ချဉ်ရည်ဟင်းလေး ပြန်နွေးလိုက် "

တူမဖြစ်သူ မြစမ်းကြည်အား စကားပြန်ပြောရင်း လင်တော်မောင် နဖူးအား တချက်နမ်းကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်း မှေးနေလိုက်သည်။

" ဟုတ် … ဒေါ်လေး "

မြစမ်းကြည်မှာ အလုပ်က ပြန်လာရင်း အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် မျက်လုံးလေး ဆွေကြည့်ကာ ခြေဖွဖွနင်းပြီး သူမအိပ်ခန်းရှိရာ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။အိပ်ခန်းတံခါးအား ဖွင့်ကာ သူမ အလုပ်သွားအလုပ်ပြန် လွယ်သော အိတ်လေးအား ကုတင်ခေါင်းရင်း ညာဘက် မှန်တင်ခုံပေါ်တင်ကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲချအနားယူလိုက်၏။

မြစမ်းကြည်မှာ နယ်ဘက်တွင် မိဘနှစ်ပါးဆုံးကာ ခိုကိုးရာ မဲ့နေချိန် မိခင်၏ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်စမ်းကြည်မှ ခေါ်ယူခဲ့သဖြင့် ဒီအိမ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။မိဘနှစ်ပါး ပိုင်ဆိုင်သော မြေဝိုင်းလေးအား ရောင်းချပြီး ဘဏ်တခုတွင် အပ်နှံထားကာ အဒေါ်ဖြစ်သူအိမ်တွင် ခိုကပ်နေရင်း တဝမ်းတခါး အတွက် စတိုးဆိုင်တခုတွင် အရောင်းစာရေးမအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်။ ၃ နှစ်ကျော်ထိ အေးချမ်းခဲ့ပေမယ့် ဒီနှစ်ထဲ အဒေါ်ဖြစ်သူယောင်္ကျား၏ အပြုမူများကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်နေရ၏။

ဦးစိုးကျော်မှာ ဇနီးသည်နှင့် အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်စုံတော့သဖြင့် တဖြည်းဖြည်း အိမ်တွင်လာရောက်နေထိုင်သော ဇနီးဖြစ်သူ၏ တူမတော်စပ်သူ မြစမ်းကြည်အပေါ်တွင် စိတ်ကစားနေမိသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ စက်ရုံလုပ်သား တစ်ဦးဖြစ်ကာ အသက် ၅၀ ကျော်လာသည့်တိုင် ကျမ်းမာရေးကောင်းသဖြင့် လိင်စိတ် ထကြွနေတုန်းပင်။

အသားဖြူဖြူ  ရုပ်ရည်သန့်သန့်ဖြင့် ဗိုက်အနည်းငယ်ထွက်နေရုံမှအပ ကြည့်ကောင်းသော ယောင်္ကျား တစ်ဦးဖြစ်၏။ပုံမှန်အားဖြင့် ရာဂစိတ် မကြီးမားပေမယ့် မိန်းမဖြစ်သူသွေးဆုံးချိန် ပုံမှန် မလိုးရတော့သဖြင့် တဖြည်းဖြည်း မသိမသာ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်နေတော့သည်။ညပိုင်းထမင်း အတူစားပြီးချိန် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း၌ တီဗွီထိုင်ကြည့်နေစဉ် ၁၀နာရီခွဲလောက်၌ ဒေါ်စမ်းကြည်မှာ အကြောတက်သဖြင့် အိပ်ယာဝင်ရန်ပြောပြီး ထထွက်သွားသည်။

" ကိုစိုးကျော် … ရှင်တို့ ဆက်ကြည့်ချင် ကြည့်နော် ကျမ ဇက်ကြောတွေတက်လာလို့ အိပ်တော့မယ် "

" အေးအေး … အစမ်း … ဒါလေးပြီးမှ ငါလာခဲ့မယ် "

ဒေါ်စမ်းကြည်ထွက်သွားသဖြင့် ဧည့်ခန်းတွင်း ဦးစိုးကျော်နှင့် မြစမ်းကြည်တို့ နှစ်ဦးသား ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။မြစမ်းကြည်မှာ တီဗွီမှ လာသော ဇတ်လမ်းအား စိတ်ဝင်စားနေတော့၏။မင်းသမီလေး၏ မိခင်ဖခင်အား ရန်သူများက သတ်ဖြတ်နေစဉ် မင်းသမီးလေးက တောထဲတောင်ထဲ ထွက်ပြေးနေသော အခန်းမို့ ဇတ်ရှိန် မြင့်နေသည်။

ဒေါ်စမ်းကြည် ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးစိုးကျော်မှာ သူ၏ ဘယ်ဖက်ခြမ်း ခုံပုအဝိုင်းလေးပေါ် ထိုင်ကြည့်နေသော မြစမ်းကြည်အား ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ဘေးတိုက်အနေထားမို ခုံပုလေးပေါ် ပေါင်တန်လေးကွေးပြီး ထိုင်နေသော မြစမ်းကြည်၏ ဘေးကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား မြင်နေရ၏။

" အားးး … ကျွတ်ကျွတ် … သမီး မြစမ်းကြည် "

" ရှင် … လေးလေးကျော် "

တီဗွီဇာတ်လမ်းအား စိတ်ဝင်စားနေစဉ် ဦးစိုးကျော် ခေါ်လိုက်သဖြင့် မြစမ်းကြည်မှာ ပြန်ထူးရင်း လှည့်ကြည်လိုက်သည်။

" လေးကျော်လည်း ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေ တင်းနေတာ ခဏ နှိပ်ပေးပါဦး "

" ဟုတ်ကဲ့ "

မြစမ်းကြည်မှာ ဒေါ်စမ်းကြည်နှင့်ဦးစိုးကျော် အပေါ်အား မိဘသဖွယ် သဘောထားသူမို့ ချက်ချင်း နှပ်ပေးရန် ထရပ်လိုက်သည်။

" သမီး ခုံလေး ဒီဘက်ရွေ့လိုက် … ဇာတ်လမ်းကလည်း ကောင်းနေတော့ ကြည့်ရင်း နှိပ်ပေါ့ "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးစိုးကျော်မှာ မြစမ်းကြည်ဘက် ခုံလှည့်ထိုင်လိုက်သည်။မြစမ်းကြည်ကလည်း ခုံပုလေးအား ရွေ့ကာ ဦးစိုးကျော်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ထိုင်လိုက်၏။တီဗွီရှေ့ ခြေ၅လှမ်း အကွာလောက် ကန့်လန့်အနေထားဖြင့် ဦးစိုးကျော်မှာ ကျောမှီပါသော စီတီခုံပေါ်ထိုင်နေလျက် မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြင့် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်ကာ ခြေသလုံးမှ စနှိပ်ပေးနေသည်။

တီဗွီအား ဘေးတိုက်လှည့်ကြည့်လိုက်နှပ်လိုက်ဖြင့် တီဗွီဇတ်လမ်းကလည်း ဇတ်ရှိန်တက်တော့၏။မင်းသမီးလေး နောက်အား လူသတ်သမားများက တောထဲခြေရာခံ လိုက်နေကြသည်။မင်းသမီးခြေထောက်တွင် ဆူးခက်များ ခြစ်မိသဖြင့် သွေးချင်းချင်းနီရဲလာကာ လမ်းဆက်လျှောက်ဖို့ အတော်အားယူနေရ၏်။

" သမီး … ခြေသလုံးက ရပြီ … ပေါင်လေးတွေ နှိပ်ပါဦး … ကောင်းလိုက်တာ "

မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော် စကားကြောင့် တီဗွီမှ အကြည့်ရွေ့ကာ ဒူးအထက် နားမှ ပေါင်ထိပ်ထိ စနှိပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဇတ်လမ်းကလည်း ကောင်းနေသဖြင့် တီဗွီကြည့်ရင်း နှိပ်ပေးနေရာ ဦးစိုးကျော် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်မှ ဆက်ကနဲ့တုန်သွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်သည်။သူမမျက်လုံးလေး ဦးစိုးကျော် ပေါင်တန်ဆီ အကြည့်ရွေ့မိရာ…

" အိုရ် "

မျက်နှာလေးရဲတက်လာကာ စိတ်ထဲ ကတုန်ကရင်လေး ဖြစ်သွားမိ၏။ဦးစိုးကျော် ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။လက်ကလေးနှစ်ဖက်မှာ တုန်ရင်လာပြီး ဦးစိုးကျော်မျက်နှာအား မော့ကြည်လိုက်၏။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ဦးစိုးကျော်မှာ တီဗွီဘက် မျက်နှာလှည့်ကာ ခပ်တည်တည် ကြည့်နေ၏။မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် သူမမျက်စိရှေ့ ဦးစိုးကျော်ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးအား ပြန်ကြည့်ရင်း ရင်တဒုံးဒုံးခုန်နေမိသည်။ချစ်သူရည်းစား မထာဘူး၍ ဘယ်ယောင်္ကျားနှင့်မှ ဒီလို နီးနီးကပ်ကပ်လည်း မနေဘူးချေ။

သိစိတ်က ထပြေးချင်မိပေမယ့် မသိစိတ်က ဦးစိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်နေမိသည်။အာရုံပြောင်းကာ တီဗွီဘက်လှည့်ကြည့်ရင်း နှိပ်ပေးနေစဉ် သူမ ညာဘက်လက်လေးအား တစုံတခုက ထိလိုက် မထိလိုက် ခံစားသိရှိလိုက်ရပြန်၏။ခေါင်းလေးလှည့်ကာငုံ့ထားပြီး မျက်လွှာပင့်ကြည့်ရာ ဦးစိုးကျော်၏ညာဘက်လက်မှာ လီးတန်အား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေသဖြင့် လီးထိပ်ဒစ်ဖူးမှာ ဘေးသို့ရမ်းမိချိန် သူမလက်လေးအား ထိကပ်လာသည်ကို မြင်နေရသည်။

အတွေ့အကြုံမရှိပေမယ့် သူမအသက်ရွယ်အရ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဂွင်းထုနေသည်ကို နားလည်သိမြင်နေ၏။ချွေးလေးများစို့ကာ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ဒူးဆစ်အထက်နားတွင်သာ နှိပ်ပေးရဲတော့သည်။ပေါင်ရင်းဘက်နှိပ်ပေးလျင် သူမလက်အား လီးထိပ်မှ လာလာထိသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ထိတ်လန့်နေမိ၏။ဦးစိုးကျော်မှာ ခပ်တည်တည်ပင် တီဗွီဘက်မျက်နာမူထားပြီး မြစမ်းကြည်အား ဂွင်းထုပြနေတော့သည်။

" လေး လေး ကျော် … ရ  ပြီ  လား … သ မီး သွား  အိပ်  တော့  မ  လို့ "

မျက်နှာလေး ရဲပဒေါင်းခတ်နေကာ အသံတုန်တုန်လေးဖြင့် မေးနေရှာ၏။

" ခဏလေးပါ … သမီးရယ် … အ    အားးးးး … ပြီးတော့မှာပါ "

ဦးစိုးကျော်မှာ မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

" ရှင် "

" အော် … ဇာတ်ကားလေး … ပြီးတော့မှာ … သမီးရဲ့ "

စကားပြောရင်း ဦးစိုးကျော်တစ်ယောက် ညာဘက်လက်က မြန်လာတော့၏။ခဏအကြာ ခေါင်းမော့တက်သွားရင်း ခုံ၏နောက်ကြောအား မှီပြီး ပါးစပ်မှ တရှီးရှီး ညည်းရင်း လရည်များအား ပုဆိုးအတွင်း၌ပင် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော် ဇက်လန်သွားသည်နှင့် သူမ အိပ်ခန်းတွင်း ထပြေးလာခဲ့၏။အိပ်ခန်းထဲအရောက် တံခါးအား ပြန်စိကာ ကျောဖြင့် နောက်ပြန်မှီရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို သက်သာရန် အသက်ပုံမှန်လေး ရှုနေမိသည်။

အိပ်ယာပေါ်လှဲချရာ သူမ မျက်လုံးထဲ ဦးစိုးကျော် မျက်နှာကြီးပေါ်လာကာ ပါးစပ်မှ တရှီးရှီး ညည်းတွားနေသည်ကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတစ်ယောက် အာသာဖြေချင်းကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် အတော်နှင့် အိပ်မရတော့ပေ။အိပ်ယာပေါ် လူးလိမ့်ရင်း မိုးအတော်ချုပ်မှ မနက်အလုပ်သွားရန် တွေးရင်း ကြိတ်မှိတ်အိပ်ပစ်လိုက်ရ၏။

အဲဒီနောက်ပိုင်း ဦးစိုးကျော်မှာ အနည်းငယ် ရဲတင်းလာသည်ကို သိရှိ လာမိသည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ အလစ်တွင် ဖင်သားကြီးများအား မတော်တဆ ပုံစံဖြင့် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်လာ၏်။အလုပ်နားရက်များတွင် သူမ အိပ်နေစဉ် အိပ်ခန်းတံခါးကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတတ်သည်ကိုလည်း ရိပ်မိလာရသည်။

အိပ်ခန်းတခါးဝမှ လူရိပ်ပျောက်သွားသည်နှင့် ထကြည့်လျင် တခါးအပြင်ဘက်မျက်နှာပြင်အား လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထုတ်ထားသည်ကို တွေ့နေမိ၏။မှတ်မှတ်ရရ သူမ အလုပ်လုပ်နေသော ဆိုင်ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးမွေးနေ့တွင် အကျွေးအမွေးများဖြင့် အိမ်သုံးပစ္စည်းများ မဲဖေါက်ပေးကာ နေ့တစ်ပိုင် အလုပ်ပိတ်ပေးသဖြင့် အိမ်ပြန်လာစဉ် သူမ အိပ်ခန်းတံခါးလေး ဟနေလျက်…

" အားးးး …… ရှီးးးး းးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… သမီးရာ "

ညည်းသံလေးကြားမိသဖြင့် သူမခြေလှမ်းများ တုန့်ကနဲ့ ရပ်သွားမိသည်။စိတ်ထဲ မသင်္ကာသဖြင့် ဟနေသော တံခါးကြားမှ အိပ်ခန်းထဲ ချောင်းကြည်ရာ မနက်က သူမ အလုပ်သွားစဉ် မလျှော်ပဲ ထားခဲ့မိသော အတွင်းခံလေးအား ဦးစိုးကျော်မှ နှာခေါင်းဝတေ့ရှုရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

" ဟင် "

စိတ်ထဲ ရုတ်တရက် တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာကာ မျက်နှာလေး အို့တို့အမ်းတန်းဖြစ်နေရသည်။မနေ့က တစ်နေလုံး နေ့ရောညပါ ဝတ်ထားသဖြင့် သေးနံ့ စောက်ချီးနံ့များ ဆွဲနေသည်မှာ အသေချာပင်။သူမ စောက်ဖုတ်နှင့် အမြဲထိကပ်နေသော ဘောင်းဘီဂွလေးအား သေချာရွေးပြီး နမ်းရှိုက်နေသဖြင့် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ဖေါ်မပြတတ်တဲ့ ခံစားမှု့လေး ဖြစ်ပေါ်နေ၏။

အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို ခြေဖွဖွ နင်းပြီး ပြန်လျှောက်ကာ အိမ်အပြင်ဘက်တွင် ခဏ ရှောင်နေရသည်။ခဏ အကြာ အဒေါ်ဖြစ်သူ အထုပ်လေးဖြင့် အပြင်မှ ပြန်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

" ဟဲ့ …  သမီး … မြစမ်းကြည် … အလုပ်က စောလှချည်လား "

" ဟုတ် ဒေါ်လေး … ဒီနေ့ သူဋ္ဌေး မွေးနေမို့ … အုံးနို့ခေါက်ဆွဲ ကျွေးပြီး … ပစ္စည်းတွေ မဲဖေါက်ပေးတာ … ဒီမှာ သမီး စတီးချိုင့် ပေါက်လာတာ "

" အဟေး … အံကျပဲ … သမီးရေ … အိမ်က စတီးချိုင့်တွေက … ဟောင်းကုန်ပြီ "

စကားတစ်ပြောပြောဖြင့် အိမ်ထဲဝင်လာရာ ဦးစိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ၌ ခပ်တည်တည်ဖြင့် သတင်းစာ ဖတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

" ရော့ … ကိုစိုးကျော် … ရှင်ဝယ်ခိုင်း တဲ့ မုန့်ဟင်းခါး ရပါပြီတော် … ဟိုဖက် လမ်းထိပ် သွားဝယ်ရတာ မောတာရှင် "

ခုမှ မြစမ်းကြည် သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ အဒေါ်ဖြစ်သူအား မုန့်ဟင်းခါးဝယ်ခိုင်းပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အတွင်းခံအား နမ်းရင်း ဂွင်းထုနေတော့၏။အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်စဉ် အဝတ်ဟောင်း ထဲ့သောခြင်းတောင်းအရှည်လေးထဲမှ အောက်ထဲထိ ထိုးထည့်ထားသော အတွင်းခံလေးအား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။အပေါ်မှ အဝတ်ဟောင်းများ ဖယ်ကာ ယူကြည့်စဉ် သူမ လက်ချောင်းလေးအား ခပ်ပျစ်ပျစ်အရည်များ ကပ်နေ၏။

" ဟာ "

မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် မျက်လုံးလေးပြူးလာကာ အတွင်းခံလေးအား ခပ်ဖွဖွ နမ်းကြည့်မိသည်။သူမသေးနံ့လေးနှင့်အတူ ခပ်ညှီညှီ အနံ့လေးက စူးကနဲ့ နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့သည်။ဦးစိုးကျော်မှာ ဂွင်းထုပြီး ထွက်လာသည့် လရည်များအား သူမ အတွင်းခံလေးထဲ ပန်းထုတ်ပစ်ခဲ့လေ၏။

လရည်များ ပေကပ်သွားသော လက်ချောင်းလေးအာ တခြားအဝတ်ဟောင်းတထည်နှင့် ယူသုတ်ကာ အတွင်းခံလေးအား အဝတ်ခြင်းထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တော့သည်။နောက်ပိုင်း အိမ်အဝင်အထွက် တခါးပေါက် ဆုံမိလျင် ဦးစိုးကျော်မှာ သူမ လက်မောင်းသားလေးအား ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးဖြင့်ထိမိစေရန် တိုးကပ်ထွက်တပ်သည်။မီးဖိုချောင်ထဲ  ချက်ပြုတ်နေလျင် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာကာ သူမဖင်သားကြီးများအာ လီးဖြင့် ထောက်ထားတတ်သည်။ပါးပါးနပ်နပ်နှင့် ရှောင်ထွက်တတ်သဖြင့် ဦးစိုးကျော်မှာ ရှေ့ မဆက်ရဲပဲ ဖြစ်နေရ၏။သူမ ဖင်အား လီးဖြင့် ထိကပ်သည်နှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူအား…

" ဒေါ်လေးရေ … ငံပြာရည် ကုန်ပြီလား … ကြောင်အိမ်ထဲ မတွေ့တော့လို့ "

တစ်မျိုးမဟုတ် တစ်မျိုး  အဒေါ်ဖြစ်သူအား အော်ဟစ်မေးလျင် ဦးစိုးကျော်မှာ ရှေ့မဆက်ရဲပဲ လှည့်ထွက်သွားရ၏။အဒေါ်ဖြစ်သူအား တိုင်တန်းလျင်လည်း သူမကြောင့် အဒေါ်တို့ အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမည်ကို မလိုလားပေ။သို့သော် ဝဋ်ကြွေးလို့ ပြောရမလား အတိတ်ဘဝက အကုသိုလ်ကံတွေ အကျိုးပေးချိန်လား မသိဘူး မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ဘဝတစ်ချိုး ပြောင်းလဲသည့်နေ့ ကျရောက်လာတော့၏။

အလုပ်နားရက် တနေ့ … ညနေစာ ချက်ပြုတ်ပြီးစီးကာ ရေမိုးချိုးပြီးအိပ်ခန်းတွင်း ဝထ္ထုစာအုပ်လေး ဖတ်နေစဉ် အိပ်ပျော်သွားရသည်။နေ့လည်ကတည်းက အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ ဆေးခန်းသွားရာ ပြန်မလာသေးပေ။တဖြည်းဖြည်း နေလုံးကြီးပျောက်ကွယ်ကာ အမှောင်ထုက စိုးမိုးလာ၏။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် သူမပေါင်ကြားလေးထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာလေးက ထိတွေ့နေသည်ကို ပထမဆုံး ခံစားသိရှိလာရသည်။

ထိုအထိအတွေ့လေးက ဘယ်ဘက်ပေါင်ရင်းထိ တက်လာကာ ဆီးခုံးလေးအား ဝိုက်၍ ညာဘက်ပေါင်သားလေးပေါ် ပြန်ဆင်းသွားပြန်သည်။ညာဘက်ဒူးခေါင်း အထက်နားတွင်ရပ်ကာ ပြန်တက်လာပြီး ဆီးခုံးနေရာလေး ခဏနားပြီး  ဘယ်ဘက်ဒူးဒေါင်း အထက်နားထိ ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။

သူမ ဘဝတွင် တခါမှ မခံစားဖူးသော ခံစားမှု့အသစ်လေးမို့ ဘဝင်ခိုက်နေမိသည်။ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေးအား ခံစားနေရင်း ရုတ်တရက် သူမ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုအထိတွေ့လေး ကျရောက်လာသဖြင့် ဖျက်ကနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခါးအောက်ပိုင်းသို့ ကြည့်လိုက်မိ၏။

" ဟင် … လေး လေး … လေးလေးကျော် … ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ "

...............................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

သူမပေါင်ကြားလေးထဲမှ ဦးစိုးကျော်အား အံအောထိတ်လန့်ကာ မေးလိုက်တော့၏။

" ခဏလေးပါ … သမီးရယ် … လေးကျော် မနေနိုင်လို့ပါ "

" အို့ … မသင့်တော်ပါဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … လေးလေးကျော်ရယ် "

ဦးစိုးကျော်မှာ စက်ရုံမှ ည ၇ နာရီလောက် ပြန်လာစဉ် မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်စမ်းကြည်အား မတွေ့ရပေ။မနက်က ဆေးခန်းသွားရက်ဟု ပြောသွားသည်ကို အမှတ်ရလိုက်၏။အင်္ကျီချွတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။တဘက်ကလေး ပုခုံးပေါ်တင်ကာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ရင်း ရေကန်ရှိရာအသွား အမှတ်တမဲ့ မျက်လုံးက မြစမ်းကြည် အိပ်ခန်းဘက် ရောက်သွားမိသည်။

ခြေလှမ်းများက အလိုလျောက် မြစမ်းကြည်အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လိုက်တော့၏။အိပ်ခန်းတံခါးကြားလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်ရာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် အိပ်ပျော်နေသော မြစမ်းကြည်အား တွေ့မြင်ရသည်။တခါးအသာတွန်းကြည်ရာ အလွယ်တကူပွင့်သွားသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ခြေသံလုံအောင် ခပ်ဖွဖွနင်းကာ ကုတင်နားထိ တိုးကပ်လာခဲ့၏။

လည်ဟိုက်အင်္ကျီအောက်နားစမှာ နို့အုံအောက်နားထိရောက်ရှိနေပြီး ဗိုက်သားဖွေးဖွေးပေါ်မှ ချက်ကလေးမှာ စူထွက်နေသည်။ခါးအောက်ထမိန်အစိမ်းနုလေးမှာ အပေါ်အထက်ဆင်လေးပြေလျော့ နေကာ စောက်မွှေးအုံ ပါးပါးလေးက ဆီးခုံးပေါ် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေပြန်၏။

ဦးစိုးကျော်မှာ ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်းရင်း ထမိန်အပေါ်စလေးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပစ်သည်။ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးအလယ်တွင် စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားများ ပြဲလှန်မနေပဲ ခပ်စိစိလေးရှိနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။လက်တဖက်က ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအားအုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအားကြည့်ကာ ဂွင်းထုနေလိုက်သည်။စောက်ပတ်လေးအား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ယက်ပေးချင်သော စိတ်များထကြွလာသဖြင့် ဂွင်းထုနေသည်ကို ရပ်ကာ ထမိန်အား အောက်ထိဆွဲကြည့်လိုက်၏။

သို့သော် ထမိန်အောက်ခြမ်းမှာ မြစမ်းကြည်၏ ဖင်သားကြီးများက ဖိထားသဖြင့် ဆက်ဆွဲမရတော့ပေ။ဦးစိုးကျော်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်နေသဖြင့် ထမိန်အောက်နားစအား ခါးပေါ်ဆွဲတင်ပစ်ပြန်သည်။သူယက်ပေးချင်သော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း မထိရက်သလိုဖြင့် ပေါင်သားများအား လျှာဖြင့် အရင်ပတ်ယက်ပေးနေလိုက်၏။

ပေါင်တံများအားယက်ရင်း ပေါင်ထိပ်နားရောက်တိုင်း စောက်ပတ်နံ့ညှီညှီလေးက နှာခေါင်းထဲဝင်ရောက်လာရာ နောင်ဆုံး စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအာ လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲမိတော့သည်။အဖုတ်လေးစယက်တာနှင့် မြစမ်းကြည် အိပ်ယာနိုးလာကာ  တောင်းပန်နေတော့၏။

မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော် ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းရင်း ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်အား စိထားလိုက်သည်။အဖုတ်ဘေးနုတ်ခမ်းသားလေးမှာ ပေါင်ခြံတွင်း မြုတ်ကာ အစိလေးက ခုံးထနေသည်ကို မြင်နေရပြန်၏။ဦးစိုးကျော်မှာ သူ့မျက်နှာအားတွန်းထားသော မြစမ်းကြည်လက်နှစ်ဖက်အား ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ပေါင်ကြားထိပ်လေးထဲ မျက်နှာပြန်အပ်လိုက်သည်။လျှာဖျားလေးဖြင့် စောက်စိနီတာရဲလေးအား ရသလောက် ဖိထိုးယက်ပစ်လိုက်၏။မြစမ်းကြည်မှာ လက်ကလေးနှစ်ဖက်အား ဖမ်းချုပ်ခံရရင်း သူမစောက်စိလေးအား မထိတထိလေး အယက်နေရပြန်၏။

" အဟင့် ဟင့် … ငရဲငအုံတွေ … ကြီး ကုန် …… ပါ့  မယ် …… အ   …… အားးး …… ေ လး ေ လး ေ ကျာ် ရ ယ် "

ငိုသံလေးဖြင့် တောင်းပန်နေစဉ် ခုံးထနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် ပေါင်တန်လေးများ တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ ဖြဲပေးမိသလို ဖြစ်သွားရသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ ပေါင်လေးအနည်းငယ်ကားလာသည်နှင့် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသား အလယ်တည့်တည့် အတွင်သားများအား လျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ အပေါ်ပင့်ယက်ပေးလိုက်တော့၏။လျှာဖျားထိပ်လေးက အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်သိုတက်လာစဉ် အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိသော သူမစောက်စိလေးက ခေါင်းထောင်ကြည့်နေရာ လျှာထိပ်ဖြင့် အကော်ခံလိုက်ရသည်။

" အ … အမေ့ "

ခါးလေးကော့ကာ ဖင်သားကြီးများ မြောက်တက်သွားရင်း ပထမဆုံးအကြိမ်စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။ဒူးလေးကွေးရင်း ဖြေဖျားထောက်ကာ အလိုလျောက် ကာမအရသာသစ်လေး ခံစားနေရရှာသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်စမ်းကြည်အား အိမ်ထောင်စကျကတည်းက ယက်ပေးနေကြမို့ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်တည်း တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ စောက်ခေါင်းဝလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ အပျိုစင်တစ်ယောက်ရဲ့ စောက်ရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် စုပ်ယူမျိုချပစ်လိုက်၏။

မြစမ်းကြည်မှာ တခါမှမခံစားဖူးသော ကာမစည်းစိမ်လေးထဲ ခေတ္တခဏ မိန်းမောသွားရသည်။အိပ်ယာပြင်ထက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်က တဇပ်ဇပ်တုန်နေရ၏။သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာနွေးနွေးလေးက အတွင်းသားများအား ထိုးမွှေစုပ်ယူနေသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်နီတာရဲလေးနှင့် ဦးစိုးကျော်ပါးစပ် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်မိပြန်သည်။

စောက်ရည်များကုန်စင်အောင် ပန်းထုတ်ပြီးမှ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းအား အိပ်ယာပေါ် ဖြည်းဖြည်းပြန်ချရင်း ရင်ဘတ်လေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် အသက်မျှင်းရှုကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်တော့၏။သိစိတ်က ငြင်းဆန်သော်လည်း မသိစိတ်က ကာမစည်းစိမ်းလေးအား လက်ခံယူလိုက်ရသည်။

ခဏအကြာတွင် သူမ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးအား အသားစိုင်တစ်ခုက ထိကပ်ပွတ်သပ်နေရာ ခပ်ပြင်းပြင်း အနံ့စူးစူးလေး နှာခေါင်းဝထဲ တိုးဝင်လာသည်။မှိတ်ထားသောမျက်လုံးအား ဖွင့်လိုက်စဉ် သူမဦးခေါင် ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှ ဦးစိုးကျော်သည် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် လီးအရင်းမှကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူးအား ထိုးထည့်နေ၏။ဦးစိုးကျော်မှာ အလုပ်ကပြန်လာချိန်ဖြစ်ရာ လီးကြီးက အောက်သိုးသိုးချွေးနံ့များထွက်ပေါ်နေသည်။

" ဝေါ့ …  မ လုပ် …  ဖလွပ် … အု ဝု … "

လချီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းကြောင့် ပျို့တက်လာပြီး ခေါင်းလေး ညာဖက်လွဲစဉ် ဦးစိုးကျော်မှာ သူမခေါင်းလေးအား ဘယ်ဖက်ပြန်လှည့်ဆွဲလိုက်၏။တဆက်တည်း ပျို့အန်ချင်သဖြင့် ဟနေသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ဒူးဖူးနီညိုကြီးအား ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။ရုတ်တရက် ပါးစပ်ထဲ လီးတန်ကြီးဝင်လာရာ မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် အော်လည်းမအော်နိုင် ရုန်းလဲမရုန်းနိုင်ရှာပဲ မျက်လုံးလေးပြူးနေရသည်။

ဦးစိုးကျော်မှာ အတွေ့ကြုံရှိသော အိမ်ထောင်သည်မို့ ဒစ်ဖူးမြုတ်သွားသည်နှင့် ပါးစပ်နဲ့ဆီးခုံးကပ်သွားအောင်  လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ပစ်တော့၏။မြစမ်းကြည်မှာ အာဂေါင်ထိ ဖိထောက်ထားသော ဒစ်ကြီးကြောင့် လည်ပင်းကြွက်သားများလျော့ကာ အသက်လုရှုနေရပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း လည်ပင်ကြောများထောင်ကာ နဖူးကြောများကြုံ့လာရင်း မျက်ရည်များစီးကျလာရသည်။

မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲအမ်းတက်လာမှ ဦးစိုးကျော်မှာ မြစမ်းကြည်ပါးစပ်အတွင်းမှ လီးအားဆွဲထုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ချောင်း တဟွတ်ဟွတ်ဆိုးကာ နူတ်ခမ်းထောင့်မှ သွားရည် အကျိအချွဲများ စီးကျလာတော့၏။

နူတ်ခမ်းဒေါင့်လေးအား ဘယ်ဘက်လက်ခုံလေးနှင့် သုတ်နေစဉ် ဦးစိုးကျော်၏ လီးထိပ်ကြီးမှ သူမပါးစပ်နား ဒုတိယအကြိမ် ရောက်ရှိလာပြန်သည်။မျက်နှာလေးအား လွဲလိုက်စဉ် ကုတင်ခေါင်းရင်းညာဘက် ကပ်လျက်ရှိ မှန်တင်ခုံပေါ်မှ သနပ်ခါးလက်သွေးတုံးအား မြင်လိုက်ရသည်။ညာဘက်လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဒူးထောက်ခါးညွတ်လာသော ဦးစိုးကျော်မျက်နာအား လွဲရိုက်ပစ်လိုက်၏။

" ဝှီးးး … ခွပ် … အားးးးး းးးးးးး "

ဦးစိုးကျော်တစ်ယောက် မျက်နှာတဝိုက် သွေးချင်းချင်းနီရဲစီးကျလာရင်း မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကာ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ချိန် မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းတွင်းမှ ပြေးထွက်လာခဲ့၏။ရပ်ကွက်လမ်းမကြီးအတိုင်း ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စွာ ပြေးလာရာ လမ်းထိပ်အရောက် ကားမီးရောင် မြင်လိုက်ရသည်။

ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေပဲ ကားတားကာ တက်လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ကားရှေ့ခန်းတွင်းမှ လိုက်လာရာ ကားဒါရိုင်ဘာက လမ်းကြုံလိုက်မည့်မြို့အား မေးမြန်သေး၏။နီးစပ်သော မြို့တစ်မြို့အား ခပ်လွယ်လွယ်ပြောကာ ဦးစိုးကျော် အကြောင်းစဉ်းစားနေမိသည်။

တဖြည်းဖြည်း မြို့ပြင်သို့ရောက်လာရာ လမ်းဘေးသစ်ပင်ကြီးများ ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ မီးရောင်မှိန်မှိန်လေးများနှင့် လူနေအိမ်များ ကျို့တို့ကျဲတဲလေး မြင်နေရ၏။ည ၁နာရီခွဲကျော်ကျော်တွင် သူမလိုက်ပါလာသော ကုန်တင်ကားကြီးမှ လမ်းဘေး ထိုးရပ်သွားတော့သည်။

ကားဒါရိုင်ဘာဆင်းသွားပြီးမကြာမီ ကားနောက်ခန်းမှ လိုက်ပါလာသော စပယ်ယာနှင့်အတူ ကားနားပြန်ရောက်လာကာ သူမအား ကားပေါ်မှ အတင်းဆွဲချကာ လမ်းဘေး ခြုံတောထဲ အဓမ္မကျင့်ရန် ကြိုးစားကြတော့၏။သူမ အဝတ်စားများ ချွတ်ပြီးချိန် ရုန်းကန်တွန်းထိုးရင် လယ်ကွင်းတွေထဲ ရောက်ရာပေါက်ရာ ပြေးခဲ့ရာမှ မီးရောင်လှမ်းမြင်ရသဖြင့် အကူညီတောင်းရန် ကပ်လာခဲ့သည်။

............................................................................................................................................

" အဲဒါပဲ အဒေါ်ရယ် သမီး ပြန်မသွားချင်တော့ပါဘူး … အဟင့် ဟင့် "

" အော် … သမီးကလည်း ကိုယ့်အနိုင်ကျင့်လို့ ကာကွယ်တာလေ … အဒေါ်သမီးတို့ မြို့ထိ … လိုက်ရှင်းပေးမယ် … မငိုရဘူး … တိတ်တိတ် "

" သမီး … ဦးစိုးကျော်ကို ရိုက်မိခဲ့လို့ ခံရမယ့် ပစ်ဒဏ် မကြောက်ပါဘူး … ဒေါ်လေးစမ်းကြည်တို့ အိမ်ထောင်ရေး သမီးကြောင့် မပြိုကွဲ စေချင်တာပါ "

မြစမ်းကြည်လည်း ပြောပြီး အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးငိုနေတာဗျို့။ကျုပ်ရှေ့မှာတောင် မရှက်မရွံ့နဲ့ အဖြစ်မှန်ပြောပြနေတာ အိမ်ပြန်ရမှာ ကြောက်နေပုံပါ။အတော် သနားစရာ အကောင်းသားဗျာ။ကံဆိုးပြီဆို အကုသိုလ်က အတုံးလိုက်အတစ်လိုက် ဝင်တာပဲ။

" မောင်ခြိမ့် … ဟျောင့် … မောင်ခြိမ့် "

ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်ရဲ့ ငိုနေတဲ့မျက်လေး ငေးကြည့်နေတုန်း ခြံဝကနေ ကျုပ်နာမည် အော်ရင်း အိမ်ဘက် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်နေတဲ့ အောင်ကြီး ကို တွေ့လိုက်ရတာ။

" ငါ … ဒီမှာ … အောင်ကြီး ရ "

ကျုပ်အသံကြားမှ ခြံဝင်ထဲ ဝင်လာတာဗျ။ကျုပ်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ပြီး ရေနွေးငှဲ့ရင်း…

" ဟျောင့် … ညက … ကိုယ်တုံးလုံး သရဲမ … အဲ … အရူးမ … မ ဟုတ် … ဟိုကွာ … ကောင်မလေး မင်းတို့အိမ် ရောက်နေတာ ဆို … အဲ တာ …… "

အောင်ကြီးက ငှဲ့ပြီးတဲ့ ရေနွေး မူတ်သောက်ရင်း အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ငိုနေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို သတိထားမိသွားတာဗျ။စကားပြောရင်း ရပ်သွားပြီး သဒေါင်းဇားက မြစမ်းကြည် ဖင်ကြီးကို မသိမသာလေး ခိုးကြည့်နေတာဗျို့။ကွပ်ပျစ်ပေါ် ဒူးတုတ် တင်ပလွဲလေးထိုင်ရင်း အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးထားပေမယ့် အိကားနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေက ကျုပ်တို့ ထိုင်တဲ့ဘက် ပြူးနေတာလေဗျာ။

..........................................................................................................................................

 အခန်း ( ၇ )

" မင်း ဘယ်သူပြောတာလဲ … အောင်ကြီးရ  … ဟုတ်တယ် … သရဲလဲမဟုတ်ဖူး အရူးလဲမဟုတ်ဖူး … လူကောင်းပါကွာ '

" မင်း … အဘ … ရွာထဲ လည်ပြောနေတာလေ "

" ဟမ် "

မကြာဘူးဗျို့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်လာကြတာ အိမ်ကို လူစည်နေရောပဲ။တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မေးကြမြန်းကြနဲ့ ဆူညံနေတာ။အဘက ရွာထဲ လည်ပြီး မောင်းထုနေတာဗျို့။ညနေပိုင်းလောက်မှ လူရှင်းသွားတော့တာ မအေဘေး  မောင်တိုးဆို ၃ ခေါက်ရှိပြီ အိမ်ပြန်သွားလိုက် ပြန်လာလိုက်နဲ့ ရေမိုးချိုးပြီး နောင်ဆုံးခေါက်လာတော့ အမေ့ဖို့ ငါးခြောက်တွေ ယူလာသေးတာဗျ။

မြစမ်းကြည်ရောက်လာပြီးမှ အိမ်လည်း လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဟိုကလာပို့ ဒီကလာပို့နဲ့ အရီးဖို့ အရီးဖို့သာ ပြောနေတာ မျက်လုံးတွေက မြစမ်းကြည် ကိုယ်ပေါ်မှာပဲ။မြစမ်းကြည်က ဘာသာရေးလည်း ကိုင်းရှိုင်းတယ်ဗျို့ စကားပြောလည်း ယဉ်ကျေးတော့ အမေက သမီး သမီးနဲ့ ပါးစပ်ကကို မချတော့တာ။

ကျုပ်တောင် မနာလို ဖြစ်မိတယ်ဗျာ။ထမင်းဟင်း ချက်လည်း အမေ့ကို ဘေးကနေ ကူလုပ်ပေးတာဗျ။ဒီနေ့မနက်ပိုင်း မြစမ်းကြည်ချက်တဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးချက်ရယ် မောင်တိုးပေးထားတဲ့ ငါးခြောက်ကိုဖုတ်ပြီး ဆီလေးစမ်းထားရယ် ကျုပ်အကြိုက်ပဲဗျာ။မြစမ်းကြည်ချက်တာလဲ အစပ်အဟတ်တည့်သဗျို့။အမေက ငရုတ်သီးလေး ထောင်းပေးတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ အဝတီးပစ်တာပေါ့။မနက်စာ စားအပြီး ထန်းညှက်ခဲလေးကိုက်လိုက် ရေနွေးဂျမ်းလေး သောက်လိုက်နဲ့ အချိုတည်းနေတုန်း…

" ဟေးးးး … မယ်စိန် … ရှိလား ဟေ့ "

ဟော … အဖေ့ အကို ဦးကြီးပေါ ဗျို့ … လက်ထဲ အထုပ်တစ်ထုပ်နဲ့ ခြံဝကနေ လှမ်းအော်ရင်း ဝင်လာနေတာ။အဖေ့ အကိုဆိုပေမယ့် အဖေနဲ့တခြားဆီပါ ဗိုက်ပူပြီး နဖူးနဲနဲပြောင်တယ်ဗျ။လူက ခပ်ဝဝ ဆိုပေမယ့် လှမ်းလျှောက်ရင် သွက်တယ်ဗျို့ ပြောရင်းဆိုရင်း ကျုပ်တို့နား ရောက်လာပါပြီ။

" ရှိပါ့ … ကိုပေါရယ် … ဘာတွေလဲ … လက်ထဲက အထုပ်က "

အနားရောက်လာတဲ့ ဦးကြီးပေါကို အမေက ပြုံးပြီး မေးနေတာဗျ။

" ဝက်လက် တွေ လာရောင်းလို့ … ဝယ်ထားလိုက်တာ … ခုရက် ထမင်းစားမကောင်းတာနဲ့ နင့်လာချက်ခိုင်းတာဟ "

ဦးကြီးပေါက ကွပ်ပျစ်ပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း မြစမ်းကြည်ကို မျက်လုံးဝေ့ကြည်လိုက်သေးတာ။ပြီးမှ ထန်းညှက်ခဲ တစ်ခဲ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ဝါးနေတာဗျ။သူ့ပုဂ္ဂိုလ် ကြီးနဲ့ဝင်ထိုင်တော့ သူထိုင်တဲ့ နေရာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ခင်းထားတဲ့ ဝါးကြမ်းပြားတွေက တကျွိကျွိနဲ့ အိကျသွားရောပဲ။လက်ထဲက ဝက်လက်တွေထည့်ထားတဲ့ အထုပ်ကို အမေ့ဘေးနာ ချထားလိုက်တယ်။

" အင်းပါ … ကိုပေါရယ် ကျမ ချက်ပေးပါ့မယ် … ညနေကြ လာစားလေ "

" အေး … နောက်တခုက … နင်တို့အိမ် ရောက်နေတယ် ဆိုတာ … ဒီကလေးမ လား "

" ဟုတ် … ဦးကြီး "

ဒီတခါတော့ မြစမ်းကြည်က ဝင်ဖြေလိုက်တာဗျ။

" အေးအေး … ငါ့ တူမ ရေ … ဦးကြီးနဲ့ သူတို့က အမျိုးတွေ ဆိုတော့ လာမေးကြည့်ရတာ … စပ်စုတယ်လည်း မထင်နဲ့ … တူမကြီး မိဘတွေကရော "

" အဖေနဲ့အမေက မရှိတော့ပါဘူး … ဦးကြီးရယ် "

" လောလောဆည် ကျမပဲ ခေါ်ထားလိုက်တာ ကိုပေါ … သမီးလေးကလည်း အိမ်မပြန်ရဲရှာဘူးလေ … ပြီးမှ အကျိုးကြောင်း ရှင်းပြပါ့မယ် … သေချာပြီဆိုမှ သူကြီးကို အသိပေးလိုက်မယ်လေ "

ဦးကြီးပေါနဲ့ မြစမ်းကြည်တို့ ပြောတုန်း အမေက ပြန်ဝင်ပြောလိုက်တာပါ။

" သူကြီးပြောဖို့ … ငါတာဝန် ယူပါတယ်ဟာ … ကလေးမလေး အုပ်ထိန်းသူတွေက … လူပျောက်တိုင်လား ဘာလား ဆိုတာ စုံစမ်းဦး တော်ကြာ ကူညီရာကနေ ဒုက္ခရောက်နေဦးမယ် "

ဟုတ်တယ်ဗျို့ ဦးကြီးပေါက သူကြီးတော့ နိုင်သဗျ။ရွာအပိုင်းလေးပိုင်းလုံး သူကြီးပြီးရင် ဦးကြီးပေါကို ရှိန်းကြတယ်။ဦးကြီးကလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက လက်ယဉ်တယ်ဗျ။ထစ်ကနဲ့ ရိုက်ပြီးသားပဲ။သူကြီးတောင် ဦးကြီးနဲ့ ထိပ်တိုက်မတွေ့ရဲဘူးဗျို့။သာရေးနာရေးကိစ္စတွေဆို ဦးကြီးကို အလျှော့ပေးနေရတာ။

မနှစ်က မှတ်မှတ်ရရ နာရေးချရင် ရွာလယ်လမ်းမကြီးက မချရဘူး အမိန့်ထုတ်တာ ကျုပ်တို့တောင်ပိုင်းက လူသေတော့ သူကြီးအိမ်ရှေ့ကဖြတ်ပြီး ဦးကြီးပေါ ကိုယ်တိုင် အလောင်းကို ထမ်းချတာဗျ။သူကြီး တောက်တခေါက်ခေါက်နဲ့ ပြောလည်းမပြောရဲရှာဘူး။

နောက်ပိုင်းကြ ရွာလယ်လမ်းမကြီးကို ပြန်အသုံးပြုဖို့ ကြေငြာတော့တာပဲ။ဦးကြီးပေါ ပြန်သွားတာနဲ့ အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်လည်း အိမ်ထဲဝင်သွားကြတယ်။ကျုပ်လည်း ခဏမှေးချင်တာနဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် မှေးနေလိုက်တာ။နားထဲ တခွပ်ခွပ်နဲ့ အသံကြားတဲ့ဆီ ခေါင်းထောင်ကြည့်တော့ ရေကန်နားမှာ မြစမ်းကြည်က ဦးကြီးပေါ ချက်ခိုင်းတဲ့ ဝက်လက်တွေကို ဓါးနဲ့ခုတ်ထစ်နေတာဗျို့။အမေက မြစမ်းကြည်ဘေးနား ဝက်လက်တွေကို ရေပြောင်အောင်ဆေးပေးနေတာ။ကျုပ်လည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ အိပ်နေရာကထပြီး အမေတို့နား လျှောက်သွားလိုက်တာ။

" ဟော … ကာလနဂါးလေး … နိုးလာတာလား "

" ကျမ … ဝက်လက်တွေခုတ်တာ … အသံဆူလို့နဲ့ တူပါရဲ့ အဒေါ်ရယ် "

ကျုပ်အမေ့နောက်နား ရပ်လိုက်တာနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးက ဝိုင်းစနေတာဗျို့။

" မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အမေ ကျနော် ဘာကူလုပ်ပေးရမလဲ "

" ကိုမောင်ခြိမ့်က လိမ္မာတယ်နော် … အဒေါ် "

" အမလေး … ငါသမီးလေး ရောက်လာမှ အိမ်ကပ်တာပါတော် … အရင်ဆို ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားနေတာ "

" အိုရ် … အဒေါ်ကလည်း ဘာဆိုင်လို့ "

မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတာဗျ။အမေက တခိခိ ရယ်ရင်း ဇလုံကြီးထဲက ဝက်လက်တွေကို ရေနဲ့ပြောင်စင်နေအောင်ဆေးပြီး မြစမ်းကြည်ကို ပေးနေတာ။မြစမ်းကြည်က မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားနဲ့ အမေပေးတဲ့ ဝက်လက်တွေကို စဉ့်နီတုံးပေါ်တင်ပြီး ဓါးနဲ့အနေတော် အတုံးလေးတွေဖြစ်အောင် ခုတ်ထစ်နေတာပေါ့။

ဘယ်လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပြီး ညာလက်နဲ့ခုတ်တိုင်း နို့အုံလေးတွေ တုန်တုန်သွားတယ်ဗျ။ကျုပ်က အမေ့နောက်ကျောရက်နေတော့ မြစမ်းကြည်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားလေးဖြစ်နေတာပါ။အမေ့အင်္ကျီရင်ဖုံးတွေ ဝတ်ထားပေမယ့် အမေက နဲနဲဝတော့ မြစမ်းကြည်နဲ့ကျ အင်္ကျ ီတွေက ချောင်နေတာဗျို့။

လည်ဟိုက်နေတော့ နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးပါ အပေါ်စီးက မြင်နေရသေးတာ ဘော်လီကလည်း ချောင်နေတာလေဗျာ။ဝက်လက် နောက်ဆုံးတစ်ချောင်းခုတ်တော့ ထိုင်ခုံအပြားပေါ်ထိုင်ရင်း ဒူးခေါင်းလေးကို နဲနဲထပ်ဖြဲပြီး ကျကျနနလေး ခုတ်နေတာဗျ။

ထမိန်အောက်နားစက ဒူးအထက်လိပ်တင်ထားတော့ ပေါင်အတွင်းသားဖွေးဖွေးလေးတွေက အရင်းထိမြင်လိုက်ရတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့ စောက်မွှေးအုံမဲမဲလေးက အတိုင်းသားပဲဗျာ။မြစမ်းကြည်က ဝက်လက်ခုတ်နေတော့ သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိတာဗျို့။ကျုပ်က ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေရတာပဲ။အောက်က ထိုင်နေတဲ့ အမေ မော့ကြည့်တော့ ကျုပ်လီးက ထောင်ထွက်နေပါရော။

" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … မီးဖိုထဲ မီးသွားမွေးထား "

ကျုပ်လည်း အမေ့အသံကြားမှ အောက်ငုံ့ကြည့်တော့ အမေက ကျုပ်ဟာကြီးကို မျက်လုံးပြူးကြည့်နေတာဗျ။ချက်ချင်း အိမ်ထဲဝင်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ မီးမွှေးပေးလိုက်ရတယ်။ခဏနေတော့ အမေက ဇလုံကြီးထဲ ခုတ်ထစ်ထားတဲ့ ဝက်လက်တွေ ထည့်ပြီး ကိုင်ဝင်လာတာဗျ။ဇလုံကို မီးဖိုရှေ့ဝင်ထိုင်ရင်း ဇလုံကို ချအပြီး…

" မအေဘေး … မောင်ခြိမ့် … သတိထားနေနော် … ငါ သိပ်မပြောချင်ဘူး … ဟွန်း "

" ဟမ် … ဘာကိုလဲ … အမေရ "

" ဒါကိုလေ … သဒေါင်းဇားလေး "

" အ … ဟုတ်  ဟုတ်  ဟုတ်ပါ အမေရ … လွတ်ပါ … အမလေးးး "

အမေက ပြောပြောဆိုဆို သူ့ဘေးရပ်နေတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ လက်နဲ့စမ်းပြီး ညှစ်တာဗျ။လီးကထောင်နေတော့ ချော်ထွက်ပြီး အောက်က လဥနှစ်လုံးကို ညှစ်မိတာဗျို့။ကျုပ်ဖြင့် ရီလည်ရီချင် လဥတွေကလည်း ညှစ်ခံရတော့ အောင့်နေတာပဲ။အမေက ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်ပြီး ခပ်တင်းတင်းညှစ်နေတာဗျာ မီးဖိုချောင်အပြင်က မြစမ်းကြည်ခြေသံကြားမှ လွတ်ပေးတာ။လူကို အီစောင့်သွားတာဗျ။မြစမ်းကြည်က ရေဖလားလေး ကိုင်ပြီးဝင်လာရင်း ကျုပ်ကို လှမ်းမေးနေတာဗျို့။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ "

" ဘာမှ မဟုတ်ဘူး သမီးရေ … ဝက်လက်ထဲ သရက်သီးခြောက်လေး ရောချက်မလားလို့ … အဒေါ်က စမ်းကြည့်လိုက်တာ … ခိခိ "

" ဟောတော် … အဒေါ်က အအီပြေလေးဆိုလို့ … သမီးက … ဧည့်သည်တွေပေးထားတဲ့ မရမ်းသီးခြောက်လေးတွေ … ရေဆေးယူလာခဲ့ပြီ "

မြစမ်းကြည်က အူကြောင်ကြောင်နဲ့ သူ့ကိုင်ထားတဲ့ ရေဖလားထဲက မရမ်းသီးခြောက်လေးတွေ ပြနေတာဗျ။အမေက တခိခိနဲ့ သဘောတွေ ကျနေတာဗျာ။ကျုပ်က ခုထိ လဥတွေ အောင့်နေတုန်းပဲ။

" မရမ်းသီးလည်း ကောင်းပါတယ် သမီးရယ် ပေးပေး … အဒေါ်ချက်ပြမယ် "

" အံမယ် … အဒေါ်က … သမီးကို မြို့သူဆိုပြီး အထင်သေးနေတာ … သမီးချက်မယ် … တစ်အိမ်လုံး ရှာလည်သွားစေရမယ် "

မြစမ်းကြည်က ပြောရင်း အမေ့ကို ထခိုင်းလိုက်တယ်။မြစမ်းကြည် လက်စွမ်းပြပြီဗျို့။ပထမဆုံး မီးဖိုပေါ်က အိုးထဲ ခုတ်ထစ်ထားတဲ့ ဝက်လက်တုံးတွေ အရင်ထဲ့ပစ်လိုက်တယ်။ဆီပူထိုးတယ် ပြောတယ်ဗျ။ရေနဲနဲ ထပ်ထည့်ပြီးမှ သူ့ဘယ်ဘက်ခြမ်း မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျူပ်ကို မော့ကြည့်နေတာ။

" ဒါက … ခေါ်ရေလို့ ခေါ်တာ … ကိုမောင်ခြိမ့် … သေချာကြည့်နော် "

ကျုပ်ကြည့်နေတုန်း ဝက်လက်ထဲက တရှုးရှုးနဲ့ ရေတွေထွက်လာတာဗျို့။ဝက်လက်အသားထဲက ရေကို ထုတ်ပစ်တဲ့သဘော။ရေခမ်းသလောက်ရှိမှ မြစမ်းကြည်ဆီက အသံထွက်ပေါ်လာတာ။

" အဲဒီရေတွေ ကုန်အောင် ထုတ်ပြီးချက်မှ ဝက်သားက ပိုအရသာရှိတာ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ "

အမေက မြစမ်းကြည် ညာဖက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပြုံးနေတာဗျ။ကျုပ်လှမ်းကြည့်တော့ ခေါင်းလေး ဆက်ကနဲ့ညိတ်ပြနေတာ။မြစမ်းကြည်ပြောတာ ထောက်ခံတဲ့သဘောပါ။ပထမရေခန်းတာနဲ့ အမေက ဘေးကနေ မြစမ်းကြည်ယူလာတဲ့ ရေဖလားထဲက မရမ်းသီးခြောက်တွေ ရေညှစ်ပြီး ထဲ့ပေးနေတာဗျို့။

ပြီးမှ မြစမ်းကြည်က ဒုတိယရေ ထပ်ဖြည့်ထည့်တာ။ကျန်တဲ့ အဆာပလာတွေ ထည့်တာက အမေချက်တာနဲ့ အတူတူပါပဲဗျာ။ဒုတိယရေလည်း ခန်းရော ဝက်လက်တွေက ကြည့်ရုံနဲ့ နူးအိနေတာ သိသာတယ်ဗျို့။မြစမ်းကြည်က တဆင့်ချင်းသေချာရှင်းပြနေတာ ကျုပ်က ဟင်းချက်တဲ့ဆီ အာရုံသိပ်မကပ်ဘူးဗျို့။မီးဖိုရှေ့ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် အိကားတွဲကျနေတဲ့ မြစမ်းကြည် ဖင်သားကြီးတွေပဲ အာရုံရနေတာဗျ။မြစမ်းကြည်ကတော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရက်လေး ဝက်လက်ဟင်း ကျက်တဲ့အထိ စောင့်ကြည့်နေတာ။

အမှတ်တမဲ့ အမေ့ဆီ အကြည့်ရွေ့မိတော့ အမေက ကျုပ်ကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြပြီး ပေါင်ကြားထဲ မျက်စပစ်ပြနေတာ။ဟုတ်ပဗျာ ကျုပ်ပုဆိုးကြားက ခုံးခုံးကြီး အမြှောင်းလိုက်ထနေပြီဗျို့။ကျုပ်လည်း မျက်နှာဖြဲလေးနဲ့ အမေဆီပြန်အကြည့်…အမေက သူ့ညာဘက်လက်ကို ဟလိုက်စိလိုက်နဲ့ ညှစ်ပြနေတာ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း လီးညှစ်ခံရမှာ ကြောက်တာနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲက အသာလေး လစ်ခဲ့လိုက်တယ်။

မြစမ်းကြည်ချက်တဲ့ ဝက်သားနံ့လေးက နှာခေါင်းထဲ မွှေးကြိုင်ပြီး ကပ်ပါလာတာဗျို့။ညနေပိုင်း ဘကြီးပေါ ရောက်လာတော့ ခေါင်းမဖေါ်တန်း စားတာ ထမင်း ၃ ပန်းကန်လောက် ကြိတ်သွားတာဗျ။အဘပြန်လာမစားသေးတော့ ထမင်းနဲနေတော့ နို့ဆီဘူးတဝက်လောက် ထပ်တည်ရသေးတယ်။

" ဒီတခါ ပိုကောင်းနေပါလား မယ်စိန်ရ … မရမ်းသီးခြောက်လေးတွေရော … အီလည်မအီဘူးဟေ့ … နူးအိနေတာပဲ "

" ကျမချက်တာမဟုတ်ဘူး ကိုပေါရဲ့ ဟောဒီက … သမီးလေး ချက်တာပါ "

ထမင်းစားအပြီး မြစမ်းကြည်က စားပြီးသားပန်းကန်တွေ သိမ်းတော့ ဘကြီးပေါတစ်ယောက် မြစမ်းကြည်ကို တဖွဖွ ချီးကျူးနေတာဗျို့။

.......................................................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

နောက်ရက် မနက်ပိုင်း အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်တို့ မြို့တက်ပြီး မြစမ်းကြည်အတွက် အဝတ်စားဝယ်ဖို့သွားကြလေရဲ့။

" မောင်ခြိမ့် … ရွာထဲသွားရင် … အိမ်တံခါးစိသွားနော် "

" ဟုတ် … အမေ "

အမေတို့ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာလေးပဲ…

" မောင်ခြိမ့်ရေ … ဟျောင့် မောင်ခြိမ့် "

" ဟော … ကိုကြီး သာဂေါင် … ရေးကြီးသုပ်ပြာနဲ့ .… ကျုပ်ဒီမှာဗျို့ "

" အရီးရော "

" အမေတို့ မြို့တက်ကြတယ်ဗျ … မြစမ်းကြည်ဖို့ အဝတ်စားဝယ်ရင်း အကျိုးအကြောင်းလေး စုံစမ်းမယ် ပြောနေတာ "

" အော် … နေ့လည်ကျ … လူရှာပြီး … ငါ့တို့ရွာလာခဲ့ဦးကွာ "

" အလုပ်သမား … မရှိဘူးလား ကိုကြီးသာဂေါင်ရ "

" အေးကွာ … မြေပဲ ဆွတ်ဖို့ လူက ရှာမရတော့တာဟေ့ … မိုးကလည်း ချတော့မယ် "

ကိုကြီးသာဂေါင်က အမေ့ တူတော်မောင်ဗျို့။ကျုပ်တို့နဲ့ တရွာကျော်က ကျုပ်တို့ရွာလောက်တော့ အိမ်ခြေမများပါဘူး။

" ဟုတ် … ရွာထဲ မေးကြည့်ပြီး … လွတ်လိုက်ပါ့မယ်ဗျာ "

" မင်းရော လိုက်ခဲ့ကွ … ညက ကြွက်တွေမိထားတာ အတော်ဖြိုးတာ မောင်ခြိမ့်ရ … ထန်းရည်လေးနဲ့မြည်းကွာ … ငါဒီကပြန် ငရုပ်သီးလေးနဲ့ ကြော်ထားပေးမယ် … အပြန်ကြ အရီးဖို့ ဆီတစ်ပုံးလောက် ယူသွားကွာ "

" ဟုတ် "

ကိုကြီး သာဂေါင် ပြန်သွားတော့ ကျုပ်လည်း အိမ်တံခါးစိပြီး ရွာအနောက်ပိုင်းထိ လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။

" ဟေးးး မောင်ခြိမ့် … မင်းလည်း ခုမှ မြင်ရတော့တယ် … မြို့က မိန်းကလေး ရောက်ကတည်းက မမြင်ရတော့တာ "

" မဟုတ်ပါဘူး ဦးလေး သာဝရာ … အမေ့ကို အလုပ်တွေ ကူနေတာပါဗျ … ခုလည်း မြေပဲနှုတ်ဖို့ လူလိုက်ရှာနေတာ … ဘယ်သူတွေ အားလဲ မသိဘူး "

ဦးကြီးသာဝက သာမာန်လက်လုပ်လက်စား ဆိုပေမယ့် ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်နဲ့ ရွာအနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ အတော်နှံ့စပ်တယ်ဗျ။

" သန်းမြတို့ အုပ်စု ခေါ်လေကွာ … ဟိုတလောကတောင် အလုပ်ပါးလို့ … တောထဲ မျှစ်သွားချိုးကြသေးတာ "

" ဟာ … ကျေးဇူးပဲ … ဦးလေး သာဝ … ခုပဲ သွားပြောလိုက်မယ် … ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ ရွာဘက် သွားလုပ်ရမှာဗျို့ "

" သွားသွား … မောင်ခြိမ့် … ရွာထဲက မဝင်နဲ့ … ဒေါ်အေးသန်းအိမ်က ခွေးညိုမ သားကျပြီး လိုက်ဆွဲနေတာ … အနောက်ဘက်က ပတ်ဝင်လိုက် ဒီချိန် သန်းမြ ရှိတယ်ကွ "

ဦးလေးသာဝ နှုတ်ဆက်ပြီး ကျုပ်လည်း ရွာအနောက်ဘက်က ပတ်ပြီး မသန်းမြ အိမ်ဘက် ဝင်လာခဲ့တာ။မသန်းမြက ခပ်ပျော်ပျော်နဲ့ စကားပြောလည်းကောင်းသဗျို့ ရွာထဲ အလုပ်အကိုင်မရှိတဲ့ မိန်းမတွေက မသန်းမြ ပြီးရာ ပြီးရတာဗျ။မသန်းမြက အလုပ်ရတာနဲ့ အကုန်ခေါ်ပြီး အလုပ်ပေးတာပေါ့။

မသန်းမြ အလုပ်လုပ်သလောက် သူ့ယောင်္ကျား ဖိုးလုံးက ဇိမ်ဗျို့။ဘာအလုပ်မှကို မလုပ်တာ ဖိုးလုံးက ကျုပ်တို့နဲ့ရွယ်တူ မသန်းမြထက် ငယ်တယ်။ပြောရင်း မသန်းမြ အိမ်ရှေ့ရောက်ပါပြီ မသန်းမြအိမ်က ရွာအနောက်ပိုင်း လယ်ကွင်း အစပ်မှာဗျ။သူ့နောက်ကြောက လယ်ကွင်းပဲရှိတာ မြေဝိုင်းလေးကို ဝါးလုံးတိုင်တွေ ဆူးခက်တွေနဲ့ကာထားပြီး အိမ်လေးက စည်းရိုးအစပ်နားလေး ကပ်ဆောက်ထားတာပါ။

အိမ်က ပေ ၃၀ ပတ်လည် မြေစိုက်အိမ်လေးပါ အိမ်ရဲ့ မြောက်ဘက်က အိမ်သာဗျို့ တောင်ဘက်က ဆွယ်လေးချပြီး မီးဖိုချောင်လေး လုပ်ထားတာပါ။အိမ်တံခါးပဲ ရှိတာ ခြံဝင်းတံခါးက ဖြစ်သလို ဆူးခက်တွေ ဝါးလုံးနဲ့ တွဲပြီးလက်နဲ့ ရွေ့ဖွင့် ရွေ့ပိတ်ပေါ့ဗျာ။ကျုပ်ရောက်တော့ ခြံဝင်းတံခါးလေး ပိတ်နေလို့ ဘေးအသာလွဲပြီး လူတကိုယ်စာ ဝင်ပေါက်လေး ဟပြီးဝင်ခဲ့လိုက်တာ။

မီးဖိုချောင်ဘက်က မီးခိုးအူနေလို့ လူရှိတာသေချာပြီဗျ။ကျုပ်တို့ရွာက မီးကို အထူးဂရုစိုက်သုံးကြတာဗျို့။လူမရှိပဲ မီးမဖိုကြဘူးဗျ။အိမ်လေးနား အရောက် ညည်းသံကြားမိလို့ ကျုပ်လည်း ခြေဖွဖွနင်းရင်း အထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တာ။အားပါးပါးးး မြင်ကွင်းက ရှယ်ဗျို့။အိမ်လေးရဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်း ဝါးကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ မသန်းမျှက ပက်လက်အနေထားနဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်း ထောင်ပြီး ဒူးကွေးပေးထားတာ သူ့ယောင်္ကျားဖိုးလုံးက ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းအပ်ထားတာ ကုန်းလျက်ကလေးဗျ။

မသန်းမြ ပေါင်ကြားထဲ ဖိုးလုံးခေါင်း ယမ်းတာနဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးကော့တက်ပြီး တအီးအီး ညည်းနေတာဗျ။ဖိုးလုံးခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးက ကော့ထိုးနေသေးတာ။ထမိန်က ဗိုက်ပေါ်မှာဗျ ကြည့်နေရင်း ဖိုးလုံးက ထမိန်ဆွဲချတော့ ဖင်ကြီးကို အလိုက်သင့် ကြွပေးနေတာဗျို့။ထမိန်ချွတ်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးက ဖွေးနေတာပဲ ပေါင်တန်ကြီးတွေက အတုတ်ကြီးတွေ ဖိုးလုံးက ပိန်တော့ ဖိုးလုံးခေါင်းနဲ့ကိုယ်လုံးရှေ့ခြမ်းလေးက မသန်းမြ ပေါင်ကြားထဲ ပျောက်နေရောပဲ။

" အားဟား … ကျွတ် … ကောင်းလိုက်တာ ဖိုးလုံးရာ … နင် ဒါတွေ ဘယ်ကတတ်လာတာတုန်း "

" ကိုသံချောင်းတို့ လင်မယားလည်း လိုးကာနီး ယက်ကျ စုပ်ကျပဲ … မမသန်းရဲ့ … ကောင်းတယ်မလား "

" သံချောင်းက မယား ၂ ယောက်နဲ့နော် သတိထားပေါင်း … သူ့အကျင့်တွေ ကူးနေမယ် "

" သိပါတယ် မမသန်းရာ … ကျုပ်က မမသန်းမှ မမသန်းပါ … ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး လိုးမဝပါဘူးဗျာ "

" အေးနော် နင်ဇယားရှုပ်လို့ကတော့ … ငါ့ အကြောင်းသိတယ်မလား … မအေလိုးလေး … အ … အ … စောက်စိကို စုပ်နေတာလား … ရှီးးးး းးးး "

ဖိုးလုံးက စကားပြောလိုက် စောက်ဖုတ်ယက်လိုက်နဲ့ အစိကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပုံဗျ။မသန်းမြ ဖင်ကြီး မြောက်တက်သွားပြီး ဖိုးလုံးခေါင်းကို ဖမ်းဆွဲထားတာ။သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဖိုးလုံးပါးစပ် လွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံပဲဗျို့။

" မရှုပ်ပါဘူး မမသန်းရယ် … ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးက … ကျုပ်အကြိုက်ဗျ … ကိုသံချောင်းကတောင် ပြောနေသေးတာ "

" သံချောင်းက … ဘာပြောတာလဲ "

" မမသန်းလို … ကိုယ်လုံးလှလှကြီးဆို … တနေကုန် ယက်ပေးချင်တာတဲ့ "

" ဟမ် … သံချောင်းကလား … အေးလေ ဟုတ်မှာပေါ့ သူ့မယားနှစ်ယောက်က ပိန်ကပ်နေတာ … ငါ့လို စိုစိုပြည်ပြည်မှ မဟုတ်တာ "

မသန်းမြက ဖိုးလုံးစကားကြားတာနဲ့ ဘဝင်ခိုက်နေတာဗျ။နို့ကြီးတွေ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်ပြီး ညှစ်ကြည့်နေသေးတာ။

" မမသန်းက … ကိုသံချောင်းယက်မယ်လည်း ပြောရော … စောက်ရည်တွေတောင် ရွှဲလာပါလား "

ဖိုးလုံးက အဖုတ်ယက်ရင်း ခေါင်းလေးထောင်မေးနေတာဗျ။

" အောက်မယ် … ခုထိ ငါ့စောက်ပတ်ထဲ … နင့်လီးတစ်ချောင်းပဲ ဝင်ဘူးတာ … မအေလိုးလေး … ဟွန့် … ငါ့စောက်ပတ်များ သူယက်ချင်တိုင်း ယက်လို့ရမလား … စကားမများနဲ့ဟာ … စောက်စိလေး စုပ်ပေးဦး "

မသန်းမြလည်း ပြောပြီးတာနဲ့ နို့တွေချေနေတဲ့ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးလုံးခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ဖိုးလုံးမျက်နာကို ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ခါးပင့်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ နှစ်ချက်လောက် ကော့ထိုးတော့ ဖင်သားကြီးတွေခွက်နေတာဗျို့။စကားသံတွေ ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ မသန်းမြဆီက အသံခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာတာ။

" ဖိုးလုံး … လိုးတော့ဟာ … စောက်ပတ်က ယားနေပြီဟာ "

ဖိုးလုံးလည်း မသန်းမြ စကားအဆုံး ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဖိလိုးတော့တာပဲ။

" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် ဘွတ် … ရှီးးးး  ……… အင်းဟင်း …… လိုးလိုး …… နာနာလေး … … ဆောင့်လိုးစမ်းပါ …… အ …… ဟုတ်တယ်  …… လိုးစမ်းဟာ "

ဖိုးလုံးက လူသာသေးတာ လိုးချက်တွေက မီးပွင့်မတတ်ဗျို့။ဝါးကြမ်းနဲ့ခင်းထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေး တကျွိကျွိနဲ့ အသားချင်းရိုက်သံတွေရော ဆူညံလာရောပဲ။မသန်းမြ ပါးစပ်ကလည်း အသံပေါင်းစုံ အော်ပြီး ညည်းနေတော့တာ။ဖိုးလုံးလည်း နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ မသန်းမြ ကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။

မသန်းမြကလည်း အလိုက်သင့် ဖက်ထားရင်း ပေါင်တန်ကြီးတွေ ရသလောက် ဖြဲပေးနေတာဗျ။မသန်းမြင့် ချိုင်းအောက့် လက်လျိုသွင်းပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တာ။မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း မသန်းမြင့်ဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီးနဲ့အတူ ပေါင်နှစ်ချောင်းမြောက်တက်လာပြီး ဖိုးလုံး ခါးပေါ်ချိတ်တင်လိုက်တယ်။

" အားး အားးးးးး … မရပ်နဲ့ … လိုးလိုးးး …… ကောင်း လိုက် တာ ဖိုး လုံး ရာ …… ရှီးးးး းးးးးး … အမလေးးး … မ ရ  တော့  ဘူးးးး …… ထွက်  ထွက် … ထွက်  ပြီ  ဟာ …… ဟူးးးး းးးးး …… အ    အားးးးးးး "

မသန်းမြင့်လည်း ဖိုးလုံး ကျောပြင်ကြီး ကုတ်ခြစ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ဖိုးလုံးလည်း မသန်းမြင့် ညည်းသံကြောင့် တဖုံးဖုံး ပစ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်ပြီး တအီးအီး ညည်းရင်း ငြိမ်သွားတော့တာ။ကျုပ်လည်း ခြံဝင်း တံခါးနား ပြန်လျှောက်သွားပြီး ခဏ အကြာမှ အသံလှမ်းပေး လိုက်တာ။

.......................................................................................................................................

အခန်း ( ၉ )

" မသန်းမြင့် … မသန်းမြင့် ရှိလားဗျို့ "

" ဘယ်သူလဲ … ရှိတယ်ရှင့် "

အသံနဲ့ အတူ မသန်းမြင့် ထွက်လာတော့ ဖိုးလုံးက ရေပုံးလေးကိုင်ရင်း နောက်က ကပ်ပါလာတာ။

" အော် … မောင်ခြိမ့်လား … လာလေ အိမ်ထဲ … ဘာအကြောင်းရှိလို့လည်း … အရီးစိန်က … အလုပ်ခိုင်းမလို့လား "

" အမေ မဟုတ်ဖူးဗျ … ဟိုဘက်ရွာက ကိုကြီးသာဂေါင် … မြေပဲခင်း နူတ်ချင်လို့ လူမရှိလို့ အမဆီ လာရှာတာ "

ကျုပ်လည်း စကားပြောရင်း မသန်းမြင့်တို့နား လျှောက်သွားလိုက်တော့ ဖိုးလုံးက နူတ်ဆက်နေပါရော။

" မောင်ခြိမ့် အိမ်ထဲ ဝင်ကွာ … ငါ ရေသွားချိုးမလို့ "

ဖိုးလုံးက ချွေတွေနှင့်နေတာဗျို့ ရေပုံးကိုင်ပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။ကျုပ်အိမ်ထဲဝင်ထိုင်တော့ မသန်းမြင့်က မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်ရင်း ရေနွေးခရားအိုးနဲ့ အကြမ်းပန်းကန်လေးယူ ပြန်ထွက်လာတာ။ထိုင်စရာ နေရာကလည်း မရှိပါဘူး ခုနလး သူတို့လိုးထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် ဝင်ထိုင်ရတာဗျ။

" ငါသိပါတယ် … မောင်ခြိမ့်ရယ် … နင့်အကို ဝမ်းကွဲ ကိုသာဂေါင်မလား "

" ဟုတ် … အမ "

" ဒီနေ့လား "

" ဒီနေ့ဗျ "

မသန်းမြင့် ရေနွေးခရားချပေးရင်း ကျုပ်ဘေး ဝင်ထိုင်တော့ အင်္ကျီအတွင်းက ဘော်လီမပါဘူးဗျ။နို့ကြီးတွေ တွဲနေပြီး နို့သီးခေါင်းက အင်္ကျီအပါးထဲ ချွန်ထွက်နေတာ။

" ခဏတော့ဆောင့် … ငါ ၅ ယောက်လောက် စုပြီး ခေါ်ခဲ့မယ် "

ကျုပ်ဘေးထိုင်ပြီး စကားပြောရင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်ကို တဗျင်းဗျင်း ကုတ်နေသေးတာဗျာ။ခိုးကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးက တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာသေးတယ်။။ခဏကြာတော့ သူခေါ်မယ်လူတွေ စဉ်းစားပြီးဟန်နဲ့ ထရပ်လိုက်တာဗျို့။အခန်းပြတင်းပေါက်က လေပြေလေးတစ်ချက်ဝှေ့လာတော့ အနီးကပ်မို့ မသန်းမြင့်ပေါင်ကြားဆီက သေးနံ့လိုလို စောက်ရည်နံ့လိုလို ခပ်စူးစူးလေး ကျုပ်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတော့တာပဲ။

မသန်းမြင့် ထွက်သွားတော့ ထမိန်နောက်မှာ စောက်ရည်ကွက်ကြီး အထင်းသားဗျ။ရေနွေးသောက်လိုက် ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာလိုက်နဲ့ တော်တော်လေးကြာမှ မသန်းမြင့်တို့အုပ်စု ရောက်လာကြတာ။အားလုံး ၇ယောက်ဗျို့။ထမင်းထုတ်လေးတွေကိုယ်ဆီနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ဖိုးလုံးရောက်လာပြီး မသန်းမြင့်ဖို့ ထမင်းထုတ်ပေးနေတာ။

အကုန်ပြီးတာနဲ့ ရွာပြင်လမ်းကပဲ ပတ်ခဲ့ကြတယ်။ရွာထဲက သွားရင် ကြာနေမဆိုးလို့ပါ။၄မိုင်လောက်လျှောက်ပြီးမှ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာထဲ ဝင်လာကြတာ။ကိုကြီးသာဂေါင်အိမ်ရောက်တော့ သူ့မိန်းမက မသန်းမြင့်တို့အဖွဲ့ကို ယာခင်းဘက် ခေါ်သွားလေရဲ့။ကျုပ်က ကိုကြီးသာဂေါင် အဆင်သင့် လုပ်ပေးထားတဲ့ ပင်ကျရည် ထန်းရည် အစစ်နဲ့  ငရုပ်သီးလေးထဲ့ပြီး  ရဲနေအောင်ကြော်ထားတဲ့ ကြွက်ကြော်လေး မြည်းရင်း ဇိမ်ယူနေတာပေါ့။

ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ထန်းရည် အဝသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ကိုကြီးသာဂေါင် အမေ့ဖို့ပေးတဲ့ ပဲဆီပုန်းလေးကိုင်ရင်း ကျုပ်ရွာ ပြန်လာခဲ့တာ။ရွာရောက်တော့ အိမ်တံခါးက ကျုပ်စိထားတဲ့ အတိုင်းပဲ အဘလည်း ထမင်း ပြန်မစားသေးဘူး အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်လည်း ပြန်မရောက်သေးဘူးဗျ။ဆီးပုန်းတင်းလာလိုက် သေးထပေါက်လိုက်နဲ့ ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ဖွာနေလိုက်တယ်။ခဏ မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာဗျို့။

..............................................................................................................................

ဘယ်လောက်ကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားလည်း မသိပါဘူး နှာခေါင်းထဲ သနပ်ခါးနံ့လေး ရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည်မိတာ။ကျုပ် ကုတင် အလယ်လောက် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို တွေ့လိုက်တာဗျို့။အမေနဲ့ မြို့က ပြန်ရောက်ပုံဗျ။မျက်နှာတော့မကောင်းဘူး ဘာဖြစ်လာလဲ မသိ။

" ဟင် … မြစမ်းကြည် ပြန်ရောက်ပြီလား အမေရော "

" အဒေါ်က … အောက်မှာ ကိုမောင်ခြိမ့် … ကျမ လာနူတ်ဆက်တာပါ "

" ဟမ် … နင်က ဘာဖြစ်လို့ "

" ကျမ … ကျမ …… အဟင့်  ဟင့်  ဟင့် "

" ပြောပါဟ … မငိုပါနဲ့ "

ကျုပ်လည်း ငိုနေတဲ့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး ထထိုင်ရင်း ဖက်ထားမိတာ။မြစမ်းကြည်က မရုန်းပါဘူး ကျုပ်မျက်နှာလေးပြန်ပြီး စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။မျက်ရည်တွေ ကျနေရင်း…

" ကျမ … မြို့ပြန်နေရတော့မယ် … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် "

" ဟာ "

" ဟုတ်တယ် … အာ့မို့ လာနူတ်ဆက်တာပါ "

ကျုပ်က မြစမ်းကြည် စကားအဆုံး ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။ပါးပြင်လေးနမ်းရင်း မြို့ကိုမပြန်ဖို့ပြောတုန်း မြစမ်းကြည် ညာဖက်လက်က တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြား ရောက်လာတာပေါ့။ဝမ်းနည်းပြီး တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေတော့ ကိုယ်လုံးလေးလှုပ်နေပြီး မြစမ်းကြည် လက်ဖမိုးလေးက ကျုပ်လီးထိပ်ကို ထိလိုက် မထိလိုက် ဖြစ်နေတာဗျို့။တဖြည်းဖြည်း လီးက တင်းလာပြီး ဆန့်ထွက်လာတော့ မြစမ်းကြည် လက်ကို သိသိသာသာလေး ထောက်မိနေတာ။

" ဒီမှာ နင်ကြိုက်သလောက်နေပါဟာ … အမေကလည်း နင့်ကို သံယောဇဉ်ဖြစ်နေတာကို "

" ကျမလည်း နေချင်တာပေါ့   … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … ဒါပေမယ့် …… "

" ဒါပေမယ့် … ဘာဖြစ်လည်းဟ … ပြောပါ … ငါကူညီနိုင်ရင် ကူညီမှာပါ "

စကားပြောရင်း ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည် နို့အုံတဖက်ပေါ် လက်လှမ်းတင်လိုက်တယ်။နို့အုံလေး ဖွဖွညှစ်လိုက်တော့ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားတာ ခဏလေးပါပဲ။စကားမပြောတော့ပဲ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဆွဲစုပ်တော့ အလိုက်သင့်လေး မျက်နာမော့ပေးရှာတယ်။ကျုပ်လက်တွေ နို့အုံလေးပေါ်က အောက်ဆင်းပြီး မြစမ်းကြည်ပေါင်ကြားထဲရောက်တော့ စင်းနေတဲ့ မျက်လုံးလေး ခဏပွင့်လာပြီး တချက်ကြည့်သေးတယ်ဗျ။

စောက်မွှေးအုံကို ဖွဖွပွတ်ရင်း အောက်ထဲ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ မြစမ်းကြည်ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရင်း မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့်နေတာ။သူ့ညာလက်လေးက မသိမသာနဲ့ ကျုပ်လီးကို ထိကပ်လာပြီဗျို့။ကျုပ်လည်း ထမိန်အပြင်ကနေပဲ စောက်ဖုတ်လေးကို ကလိပေးနေတာပေါ့။

ကျုပ်စိတ်ထဲ ဖိုးလုံးက မသန်းမြကို ယက်ပေးနေတဲ့ ပုံတွေ ဖျက်ကနဲ့ ပေါ်လာမိတယ်။လက်ထိပ်လေးတွေ အရည်စို့လာနေပြီဗျ ထမိန်ကို ဖေါက်ပြီး စောက်ရည်လေးတွေ ထွက်နေတာပါ။ကျုပ် နမ်းနေရာကနေ ခွာလိုက်တော့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေက ရီဝေဝေလေးနဲ့  စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။

ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး တင်ပလွဲထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကိုယ်လုံးကို တည့်ပေးလိုက်တယ်။သူ့ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ထမိန်လှန်တုန်း မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ဖြစ်လာပြီး ထမိန်ကို အောက်ပြန်ဆွဲချတော့တာပဲ။ကျုပ်ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိနေတာပေါ့။ခေါင်းလေးရမ်းပြပြီး ကုတင်ပေါ်က ထရပ်ရင်း အိပ်ခန်းတံခါးဆီ ပြေးထွက်သွားတာဗျို့။

ကျုပ်လည်း ချက်ချင်းထရပ်ပြီး ကပ်လိုက်သွားတာ။အိပ်ခန်းတံခါးနားအရောက် မြစမ်းကြည် ခါးသေးလေးကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တယ်။သူ့လက်နှစ်ဖက်က တံခါးပေါက်ကို ကိုင်ဆွဲနေတော့ ခါးလေးကုန်းနေတဲ့အနေထားလေး။ကျုပ်ရဲ့ ရမ္မက်စိတ်က မရတော့ဘူးဗျာ။

နောက်ကနေ ဘယ်လက်က ခါးကိုဆွဲထားရင်း ထမိန်အောက်နားစကို ညာလက်နဲ့  ဆွဲလှန်ပြီး ဒူထောက်ထိုင်ချလိုက်တာ။ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီး နှစ်ခြမ်းအောက်က စောက်ပတ်နီတာရဲလေးက ကျုပ်မျက်နှာရှေ့ ပေါ်လာရောပဲ။စောက်မွှေးပါးပါးလေး ဖုံးထားတဲ့ အဖုတ်က ကုတင်ပေါ်ကျုပ်နိုက်ထားတော့ ဘေးနူတ်ခမ်းသားတွေ ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်ခေါင်းဝလေးက အရည်ကြည်လေးတွေ အိုင်နေတာဗျ။

ကျုပ်မျက်နှာက အလိုလျောက် မြစမ်းကြည် ဖင်ကြားထဲ အပ်မိရင်း စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို လျှာအပြားလိုက် ပင်ယက်မိတယ်။မြစမ်းကြည် ဖင်ကြီးကြုံ့သွားရင်း ရှေ့ကိုတိုးခွာနေတာဗျ။ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်လေးဆီက အောက်သိုးသိုး နံ့လေး ကျုပ်နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတာ။

မြို့ပေါ်ကားနဲ့သွားတော့ တလမ်းလုံးစောက်ပတ်ချွေးနံ့လေးဆွဲနေတာနေမှာ။ညှီစို့စို့ အနံ့လေးရှုနေတုန်း … အ … ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း လက်တဖက်က ကျုပ်ခေါင်းကို နောက်ပြန်တွန်းထုတ်နေတာဗျို့။။သူ့လက်လေးကို ကျုပ်ညာလက်နဲ့ ပုတ်ထုတ်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ အထက်အောက် ထိုးယက်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကျုပ် တုံဆိုင်းမနေတော့ပါဘူး အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားနဲ့ ထိုးယက်ရင်း ထောင်ထွက်နေတဲ့ အစိလေးကို မိမိရရလေး ဆွဲစုပ်ပစ်တာ။

" အ … အမေ့ "

ခပ်တိုးတိုးညည်းသံလေးနဲ့ ပေါင်လေး မသိမသာ ကားပေးတယ်ဗျ။မတ်တပ်ကုန်းလျက်လေးမို့ အပေါ်ဘက်စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ အိုင်နေတဲ့ စောက်ရည်ကြည်လေးက ပွက်ကနဲ့ ကျုပ်နဖူးပေါ်ပန်းထုတ်နေတာ။နဖူးကတဆင့် ကျုပ်အထက်နူတ်ခမ်းထိစီးကျလာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ မျိုချပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ပြီးမှ စောက်ပတ်လေးကို ပြန်ယက်ပေးနေတာ။

တဖြည်းဖြည်း သိပ်မရုန်းတော့ပဲ ခါးလေးကော့ပေးရင်း ကျုပ်ယက်ပေးတာကို ငြိမ်ခံနေပြီဗျို့။စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားကြီးတွေကလည်း စောက်ရည်နဲ့ကျုပ်တံတွေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်ပြီး ဖေါင်းကြွနေတာ ဖါးဂုံညှင်းကြီး ကြနေတာပဲ။ပေါင်သားလေးတွေ တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း ကိုယ်လုံးကို ဆန့်ပစ်လိုက်တာ ကျုပ်လည်း မော့အကြည့် မြစမ်းကြည်ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ပစ်လိုက်ပြီ။

တံခါးပေါက်ဘေးနား အိပ်ခန်းထရံကို ကျောမှီပြီး ကျုပ်ကို ငုံကြည့်ရင်း ပေါင်တန်ကြီးတွေ ဖြဲရပ်ပေးနေတာ။ထမိန်အပေါ်စကို ဖြည်ပြီး ခြေရင်းပုံချလိုက်ရင်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေလျက် သူ့ညာဘက်လက်က ကျုပ်ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ်ပေးတော့တာပဲ။

အစိလေးဆွဲစုပ်တာနဲ့ ခါးလေးကို ကော့ပေးရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတာကြည့်ရင်း ကျုပ် ကာမစိတ်တွေလည်း ထိန်းမရအောင် ထကြွနေပါပြီ။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ပင့်ယက်လိုက် အစိလေးစုပ်ပေးလိုက်နဲ့ မြစမ်းကြည်လည်း အသံထွက်ပြီး ညည်းနေတော့တာဗျ။အစိလေးဆွဲငုံရင်း သွားလေးနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ဖိကိုက်ပေးနေတုန်း သူ့လက်လေးတဖက်က ကျုပ်ဆံပင်တွေ ကျစ်နေအောင် စုကိုင်းရင်း ခါးလေးကော့ပြီး စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းလာတာဗျို့။

" အမလေးးးး …… အ  အားးးးး …… ကန်  တော့  ပါ  ရဲ့ …… ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် …… မ   မ   မရ  တော့  ဘူး  ရှင် …… ထွက်  ထွက်   ထွက်  ကုန်  ပါ  ပြီ …… အားးးး   ရှီးးးးး းးးးး "

စောက်ရည်ကော့ပန်းရင်း ကျုပ်ခေါင်းကို ဆွဲမှပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနဲ့ ကျုပ်ကို နမ်းနေတာဗျာ။ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ရွှဲနှစ်နေတဲ့ သူ့စောက်ရည်တွေကိုလည်း လျှာလေးနဲ့ ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတာ။အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းရင်း မြစမ်းကြည်ကို ကုတင်နား ပြန်ခေါ်လာလိုက်တယ်။

ကုတင်နား အရောက် ကျုပ်ပုဆိုးကို လက်တဖက်နဲ့ ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးက ထောင်ထွက်နေပြီး မြစမ်းကြည် ဆီးခုံးလေး ထောက်မိနေတာ။ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားလေး လှဲချလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားတာဗျ။ကျုပ်လည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူလိုက်တာပေါ့။

" အိုရ် … အကြီးကြီးပဲ "

မြစမ်းကြည်ရဲ့အုပ်ထားတဲ့ လက်ကလေးတဖက်ဖယ်ပြီး သူ့ပေါက်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူထားတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကို ကြည့်ရင်း ပြောနေတာဗျ။ကျုပ်လီးကလည်း အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထရင်း တဇပ်ဇပ် တုန်နေတာဗျို့။ဖေါင်းကားနေတဲ့ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို လီးထိပ်နဲ့  ၅ ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပေးတော့ လှန့်ပြီး အော်နေသေးတာ။

" အမလေးးး …… ဖြည်း ဖြည်း လုပ် နော် …… ကိုမောင်ခြိမ့် "

ကျုပ်လည်း ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဒစ်ဖူးကို စောက်ခေါင်းလေးထဲ အရင်မြုတ်လိုက်တာပဲ။မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရုတ်တရက်မဲ့သွားတာဗျို့ နဖူးကြောလေး ကြူံ့ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ခါးအားလေးနဲ့ ဖိချပစ်တော့ ခေါင်းလေးရမ်းပြီး စူးစူးဝါးဝါးကို အော်ဟစ်နေတော့တာပဲ။

" ဗျစ် …… အ …… ဖလွပ် …… အမလေး  သေပြီ  သေပြီ …… ကယ်ကြပါဦးရှင် …… အားးး အားးးး …… မ ရ လောက် ဘူး  … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် "

" ဗြိ  … ဘွတ် … ခဏ လေးပါ … မြစမ်းကြည်ရဲ့ … ဗျစ်  … စွက် "

" နာလိုက်တာ …… သေပါပြီရှင် …… ပြန်  ပြန်   ပြန်ထုတ်ပေးပါ …… အမလေးးးး  ကျွတ်ကျွတ် "

ကျုပ်လည်း မျက်ရည်လေးဝိုင်းပြီး တောင်းပန်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေးကြည့်ရင်း ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားလိုက်တယ်။လီးကို ဒစ်ဖျားလောက်ထုတ်ကြည့်တော့ သွေးစသွေးနလေးတွေ ကပ်နေတာဗျ အပျိုးမှေးပေါက်ပြီး နာလို့အော်ရှာတာနေမှာ။

သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း နူတ်းခမ်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး နို့အုံလေးကို ချေပေးနေတာပေ့ါ။ခဏနေတော့မှ ဝင်သလောက်လေးပဲ လီးကို အထုတ်သွင်းလုပ်ပေးလိုက်တယ်။တဆက်ထဲ အင်္ကျီကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး အောက်က ဘော်လီကို ဆွဲချလိုက်တော့ တင်းထုပ်နေတဲ့ နို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေး ပေါ်လာတာပဲ။အမေ့ဘော်လီတွေ ဝတ်ထားတော့ ချောင်ချေညင်ချိချိလေးပဲ ပေါ်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ဆွဲစုပ်ပေးတော့ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီဗျ။မျက်လုံးလေး စင်းပြီး အရသာခံနေတာဗျို့။ခဏကြာတော့မှ…

" ကိုမောင်ခြိမ့် "

" ဟမ် "

" ဟိုလေ … ရှင့် ဟာ ကြီး … အဆုံးထိ ဝင်ပြီလား "

" နဲနဲ ကျန်သေးတယ် … နင်က အော်နေလို့ … ဆက်မသွင်း ရ သေးတာ "

" ဖြည်းဖြည်း ချင်း … သွင်း ကြည့် ပါ့ လား "

" ဗျစ် …… ဗြိ  …… ဗြိ …… ဟိုး  ဟိုး … အမလေးးး … ခဏ ရပ်ဦး "

" နာ လို့ လား "

" ခုနလောက် မနာတော့ပါဘူး … အတွင်းထဲ … တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေလို့ … ကျွတ် ကျွတ် "

ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးရင်း ဖိလိုးကြည့်တော့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး မဲ့နေရုံလေးပဲ။တားတော့ မတားတော့ဘူးဗျ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း လီးအဖျားထိထုတ်လိုက် အရင်းထိ ပြန်လိုးလိုက်နဲ့ ချော့ပြီး လိုးပေးနေရတာ။စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးတွေက ညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေတော့ လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာပဲဗျာ။တဖြည်းဖြည်း လီးဒဏ်ခံနိုင်သွားပုံဗျ။နူတ်ခမ်းလေးဟပြီး အောက်ကနေ မသိမသာလေး ပြန်ပြန်ကော့ထိုးနေတာဗျို့။

" ကိုမောင်ခြိမ့် "

" ဟင် "

" ရပြီ … လုပ်တော့ … ကျမ ခံနိုင်ပါပြီ "

ပြောပြီး ရှက်သွားတဲ့ ပုံလေးနဲ့ ကျုပ်ပုခုံးကို ဆွဲဖက်ရင်း သူ့ဘယ်ဘက်ပါးနားလေး မျက်နှာကို ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ချုပ်တည်းထားတဲ့ စိတ်တွေ လွတ်ပေးလိုက်တာ။တအအ နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဆူညံနေတာပဲဗျာ။

ဒီတခါ ကျုပ်ရဲ့ ထိထိမိမိ လိုးချက်တွေအောက် မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် သူ့စကားအတိုင်း ကြိတ်ခံနေတာဗျို့။အဝင်အထွက်တိုင်း မြစမ်းကြည်ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက ညှစ်ပေးနေသလိုဗျ။ကျုပ်လည်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေမိတာ။လီးအရည်ပြားတလျှောက် နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ကျုပ် ကျောပြင်တွေကို မြစမ်းကြည် ကုတ်ခြစ်နေတာ နှစ်ကြိမ်ရှိပြီဗျာ။

စောက်ရည်တွေလည်း ကျုပ်ကုတင်ပေါ် ရွှဲနှစ်ကုန်ရောပဲ။ကျုပ်လီး အရင်းထိဝင်သွားတိုင်း မြစမ်းကြည်ခေါင်းလေး မော့သွားတာလေးက ကျုပ်အတွက် အရသာဗျ။တဖြည်းဖြည်း လီးတစ်ချောင်းလုံး ယားတက်လာပြီဗျို့ လီအရည်ပြားတစ်လျှောက်လုံး တဆစ်ဆစ်နဲ့ဗျာ။

လရည်စထွက်တာနဲ့ မြစမ်းကြည် ဖင်ကြီး ကော့တက်လာပြီး ကျုပ်လီးအဝင်ကို ကော့ထိုးညှစ်ပေးနေတာ။အကြောပေါင်းစုံ အီစိမ့်နေအောင် ခံစားရင်း လီးကို အပြင်ထုတ်ပြီး နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပစ်မိတာဗျာ။လီးထိပ်က ခံစားမှု့အရသာ သစ်လေးနဲ့အတူ မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ငယ်သံပါအောင် အော်နေတာဗျ။

" အားးး … အမလေးးးး …… သေ  ပါ  ပြီ  ရှင် "

နောက်ဆုံးတချက်ကျ လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းဝက ကျွတ်ထွက်လာပြီး ပြန်အထည့်ကျ  အောက်က ဖင်ဝ ထဲ ဝင်သွားတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ဖင်ပေါက်ထဲက လီးကို ပြန်အထုတ် မြစမ်းကြည်က လက်နှက်ဖက်နဲ့ ကုတင်ဘေး အားကုန်တွန်းထုတ်တာ ကုတင်အောက် ပြုတ်ကျသွားတာပဲဗျာ။

" ဝှီးးး … ဘုတ် …… အင့် "

ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှန်းသိတာနဲ့  ကုန်းအထ အခန်းဝမှ အမေနဲ့မြစမ်းကြည်က ကျုပ်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်နေကြတာဗျို့။ခုမှ မြိုက ပြန်ရောက်ပုံနဲ့ပါ။ကျုပ်ပုဆိုးက ပေါင်ရင်းလန်တက်နေပြီး ခပ်ကုန်းကုန်း ထိုင်လျက်ကလေးဗျ။ကျုပ် အိပ်မက် မက်နေတာပါဗျာ ဟီးဟီးးး။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>