Sunday, April 28, 2019

အမွှာ (စ/ဆုံး)

အမွှာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သော်တာ အိမ်ထဲကနေထွက်လာပြီး သူမချစ်သူ မိုးဟိန်းရှိရာ ကားလေးဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းလာနေသည်။ သော်တာ့အရပ်က သာမန်မိန်းကလေးတွေ ထက်မြင့်သည်။ နက်မှောင်နေသည့် ဆံနွယ်တွေကလည်း ခါးလယ်လောက်ထိ ရှည်ကျနေသည်။ ယခုလည်း သူမဆံပင်လေးတွေကို စုပြီ းခပ်မြင့်မြင့်စည်းနှောင်ထားသည်။

မိုးဟိန်း သူ့ချစ်သူ သော်တာရဲ့ တင်းရင်းဆူဖြိုးပြီး အချိုးတကျဖြစ်နေတဲ့ သော်တာရဲ့ ရင်တွေတင်တွေကိုအရမ်း သဘောကျသည်။ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ သော်တာ့လောက် လှတဲ့ မိန်းကလေး မတွေ့ခဲ့ဖူး ဟုပင် ထင်နေသည်။ သော်တာ ကားတံခါးလေး ဖွင့်ပြီးဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သင်းပျံ့နေတဲ့ ရေမွှေးနံ့လေးက ဂန္ဓာရုံ ကိုဝင်ရောက်ကျီစယ်သွားသည်။

“ ဟား ကို့အချစ်လေး ကြည့်ရတာ ဒီနေ့ ထူးဆန်းနေသလိုပဲ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေ ဘာတွေများရှိနေလို့ပါလိမ့်”

“ ဟုတ်တယ် ကိုရေ ဒီနေ့ သော်တာ အရမ်းပျော်နေတာ၊ သော်တာ့ မောင်လေးကို ပြန်တွေ့ပြီ ကိုရဲ့၊ ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး ကိုရယ်”

“ ဒါဆိုလဲ ဝမ်းသာစရာပေါ့ အချစ်လေးရဲ့”

စကား အပြန်အလှန်ပြောရင်းနဲ့ မိုးဟိန်း သူ့ကို သော်တာပြောပြဖူးတဲ့ နောက်ကြောင်းလေးကို ပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သော်တာနဲ့ သူ့အမွှာမောင်လေးကို မိသားစုနှစ်ခုက မွေးစားခဲ့ကြလို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကွဲကွာခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။ သော်တာ သိတတ်စအရွယ်ကတည်းက သူ့မောင်လေး ရှိနိုင်မယ့်နေရာကို စုံစမ်းခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သော်တာ့ မွေးစားမိဘတွေက သော်တာ့ မောင်လေးကို မွေးစားသွားတဲ့လင်မယားရဲ့ နာမည်တွေကို မသိတော့ သော်တာကိုယ်တိုင်ပဲ အစအဆုံး စုံစမ်းခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

“ အင်းပေါ့ ကိုရဲ့၊ မောင်လေးနာမည်က သူရိန်တဲ့ အခု ရန်ကုန်မှာနေတာ၊ အဲဒါလေ သော်တာ မနက်ဖြန်ပဲမောင်လေးကို တွေ့ဖို့ ရန်ကုန် ဆင်းမယ် ကို”

သော်တာ့ စကားကြားတော့ မိုးဟိန်းမျက်နှာအနည်းငယ်ညှိုးသွားခဲ့သည်။

“ အဲဒါဆိုရင် သော်တာက ဟိုမှာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာမှာလဲ ”

“ ဒါတော့ ဘယ်ပြောလို့ရမလဲ ကိုရဲ့ တစ်လလောက်ဖြစ်ဖြစ် ကြာချင်ကြာမှာပေါ့၊ မောင်နှမနှစ်ယောက် အခုမှပြန်တွေ့ရတာ ဆိုတော့ ပြောစရာတွေကလည်း များတယ်မဟုတ်လား ကိုရဲ့”

မိုးဟိန်း မျက်မှောင်ကြီးကျုတ်ပြီး ကားစက်ကိုသာ နှိုးပြီးမောင်းထွက်လိုက်သည်။ သူသော်တာနဲ့ မခွဲနိုင်ဘူးဖြစ်နေသည် ။ တစ်ဖက်ကလည်း ချစ်သူ မိန်းကလေးရဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ခွဲခွါခဲ့ရတဲ့ မောင်လေးနဲ့ သွားတွေ့မှာဖြစ်တော့ သူ့ဘက်ကြီးကပဲ စဉ်းစားပြီးတော့ တစ်ကိုယ်ကောင်း မဆန်သင့်ဘူးဆိုတာ သူသိသည်။ သော်တာ့ အကြောင်းတွေးတိုင်း မိုးဟိန်းပေါင်ကြားထဲက လီးက မာတောင်လာစမြဲ။ 

ထို့ကြောင့် သူ့ရဲ့ဆန္ဒတွေကို အကောင်အထည်ဖော်ရန်အတွက် ဒီည သော်တာ့ကို ချိန်းလိုက်တာဖြစ်သည်။ ချစ်သူ သက်တမ်းတစ်နှစ်အတွင်းမှာ သော်တာ မိုးဟိန်းကို လက်ကိုင်တာ နမ်းတာလောက်သာ ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ထိုထက်ပိုပြီး အဆင့် ပေးမတက်ခဲ့။ မိုးဟိန်းကားကို ရေကန်ကြီး ဘေးနားက အမှောင်နည်းနည်းဖုံးတဲ့ သစ်ပင်နားမှ ာရပ်လိုက်သည်။

ထိုနေရာလေးက သူတို့မြို့မှာရှိတဲ့ လူငယ်စုံတွဲတွေ ချိန်းနေကျ နေရာလေးဖြစ်သည်။ ကားရပ်ပြီးပြီးချင်း မိုးဟိန်းလက်တွေက သော်တာ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည် ။ ဖက်နေကျမို့ သော်တာကလည်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင် မိုးဟိန်းကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ မိုးဟိန်းတစ်ဆင့် တက်လာသည်။ သော်တာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို မိုးဟိန်းအငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေသည်။ သူ့လျှာကြီးကလည် းအငြိမ်မနေပဲ သော်တာ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ထိုးမွှေနေလေသည်။

ဒီအဆင့်ထိ သော်သာ မိုးဟိန်းကို လုပ်ခွင့်ပြုထားသည် ။ မိမိအပျိုစင်ဘဝကိုတော့ လက်ထပ်တဲ့ အခါမှသာပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ သို့သော် မိုးဟိန်းရဲ့ အစုပ်အနမ်းတွေ လက်တွေကို အနားမပေးပဲ သော်တာ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်နယ်ဆုပ်ကိုင်နေတော့ သော်တာ့ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းမှာ အပူလှိုင်းကလေး တစ်ခုက အထက်အောက် စုန်ချီဆန်ချီ ပြေးလွှားနေသလိုလို ခံစားရသည် ။

သော်တာ့ စိတ်တွေလည်း မရိုးမရွဖြစ်လာရသည်။ သော်တာလည်း မိုးဟိန်း ရဲ့အနမ်းတွေ နောက်ကို မျောပါသွားပြီး မိုးဟိန်းလက်မောင်းပေါ်မှာ မှီရင်း အနမ်းတွေနဲ့ ပြန်တုန့်ပြန်ပေးနေမိသည်။ မိုးဟိန်းလျှာကြီးပါးစပ်ထဲ ဝင်လာရင် သော်တာလည်း လျှာလေးနဲ့ပြန်ပြန်ကစားပေးလိုက်သည် ။ အောက်က သော်တာ့ အဖုတ်ထဲမှာလည်း နည်းနည်းချင်းရွှဲစိုစ ပြုလာနေပြီ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်း သော်တာ့ကို နမ်းနေရာကနေ နှုတ်ခမ်းချင်းခွါလိုက်ပြီး

“ သော်တာ၊ ကို့ချစ်လေး ကိုတို့လက်ထပ်ကြစို့ကွ ာနော်”

“ ကိုရယ် သော်တာလည်း တူတူပဲ ကိုနဲ့လက်ထပ်ချင်နေပြီ”

“ ကိုက အခုချက်ချင်းပြောတာ ကို့ချစ်လေးရဲ့”

“ အခုတော့ မဖြစ်သေးဘူးလေ ကိုရဲ့၊ သော်တာမောင်လေးနဲ့ သွားတွေ့ရဦးမယ်လေ”

“ ဒါဆို ချစ်လေးပြန်ပြန်လာချင်းလက်ထပ်မယ်ကွာ”

“ သော်တာ စဉ်းစားပါ့မယ်နော် ကို”

ချစ်သူ မိုးဟိန်းကို သော်တာ ချွေးသိပ်လိုက်ရသော်လည်း မိုးဟိန်းရဲ့ စကားတွေက သူ့အတွက် အလျင်စလို နိုင်လွန်းလှသည်ဟု သော်တာထင်သည်။ သော်တာ စဉ်းစားလို့ပင် မဆုံးသေး ။ မိုးဟိန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက သော်တာ့နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကို ကျလာပြန်ပြီ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်းအနမ်းတွေက ခုနက နမ်းခဲ့တဲ့ အနမ်းတွေထက် ပိုပြီးမှကိုပြင်းပြဆာလောင်နေသည်။

လက်တွေကလည်း သော်တာ့နို့တွေကို ဘလောက်စ်လေးပေါ်ကနေ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လာသည်။  ဘလောက်စ်နဲ့ ဘရာနှစ်ထပ်ခံနေသော်လည်း သော်တာ မိုးဟိန်းရဲ့ လက်တွေက သူ့နို့တွေကို တိုက်ရိုက်လာကိုင်နေသလိုပင် ခံစားမိသည်။ သော်တာနမ်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ခွါလိုက်ပြီး မိုးဟိန်း လက်ထဲကနေရုန်းထွက်လိုက်သည်။

“ စိတ်လေးဘာလေး ထိန်းပါဦး ကိုရယ် ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလည်း မသိဘူး”

“ ဘယ်လို ဖြစ်နေရမှာလဲ ချစ်လေးရဲ့ ကိုတို့ ချစ်သူဖြစ်လာတာတစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ ကို သော်တာ့ဆီကနေ နမ်းတာကလွဲပြီး ဘာမှမရခဲ့ဘူး ကို့လိုယောကျာ်းရင့်မာကြီးတစ်ယောက်က ဘာဖြစ်ရမလည်းဆိုတော့ ဒီမှ ာစမ်းကြည့်” 

ဆိုပြီး မိုးဟိန်း သော်တာ့လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ပေါင်ကြားက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးဟိန်းပေါင်ကြားထဲကို စမ်းမိတော့ သော်တာမျက်နှာလေး ရဲသွားပြီး

“ ကို တော်တော့ကွာ”

ဆိုပြီးလက်ကလေးကို ပြန်ရုတ်သွားသည်။

“ ဒီတစ်ခါတော့ မရတော့ဘူး ချစ်လေး ကိုစောင့်ခဲ့ရတာ ကြာနေပြီ” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မိုးဟိန်း သော်တာ့ ဘလောက်စ်လေးအောက်ထဲ လက်လျှိုဝင်ပြီး ဒုတိယ အတားအဆီးဖြစ်နေတဲ့ ဘရာကို ပင့်တင်ကာ သော်တာ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ သော်တာလည်းဘာမှ ပြောမထွက်လိုက်မိ။ 

ပုံမှန်ဆိုရင် မိုးဟိန်းက အေးအေးဆေးဆေးသမား ။ အခုတော့ ခါတိုင်းနဲ့မတူ အရိုင်းဆန်လွန်းနေသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကလည်း သူသော်တာ့ကို အချိန်အကြာကြီး စောင့်ခဲ့ရသည် ဆိုတာကို သက်သေထူနေသည်။ သော်တာ့စိတ်တွေ ခြောက်ခြားစပြုလာသည်။

“ ကို တော်ပြီနော် သော်တာ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးတော့၊ ဒီတိုင်းဆက်နေရင် ကိုကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ထိန်းနိုင်မှာမဟုတ် ဘူးဆိုတာ သော်တာ သိတယ်”

“ ဟုတ်တယ် သော်တာ ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘူး.. ထိန်းလည်းမထိန်းချင်တော့ဘူး၊ အနည်းဆုံးတော့ သော်တာ့နို့တွေကို မြင်ဖူးချင်တယ်ကွာ၊ ကိုစောင့်နေရတာ တစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ”

ဒီလို အခြေအနေဖြစ်လာတော့ သော်တာလည်း တွေးရတော့သည်။ မိုးဟိန်းက သူ့အပျိုစင်ဘဝကို တောင်းနေတာလည်း မဟုတ်တော့ သူတောင်းဆိုတဲ့ အတိုင်း နို့တွေကိုပြလိုက်မယ် ပြီးရင် အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ် ဆိုပြီး ခပ်သွက်သွက်တွေးလိုက်သည်။

“ ကတိတည်နော်ကို ကြည့်ယုံပဲ ကြည့်ရမှာ တခြားဘာမှ မလုပ်ရဘူး”

မိုးဟိန်း သော်တာ့စကားကို ပင်ပြန်မဖြေတော့ပဲ သော်တာ့ ဘလောက်စ်ပေါ်က ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းစဖြုတ်နေသည်။ သော်တာလည်း ထိုင်ခုံနောက်မှီပေါ် မှီချလိုက်ရင် ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်နေမိသည်။ သူမ နို့တွေကို ဘယ်ယောကျာ်းမှ မမြင်ဖူးခဲ့။ ရည်းစားထားခဲ့ဖူးသော်လည်း နမ်းတာထက်ပိုပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှခွင့်မပြုခဲ့ပေ။

မိန်းမကောင်းတွေက လက်မထပ်ခင်အထိ ဒီလိုအပြုအမူတွေ လုပ်မှာမဟုတ်ဟု သူမခံယူခဲ့သည်။ သော်တာ့ ခံယူချက်ဘယ်လိုပင် ရှိစေကာမူ သူမခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မိုးဟိန်းရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေ အောက်မှာထကြွနေပြီ ဖြစ်သည်။ ကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်သွားတော့ မိုးဟိန်းသော်တာ့ ဘလောက်စ်ကို ဖွင့်ဟလိုက်ပြီး ဘရာချိတ်ဖြုတ်ဖို့ ရှေ့ဆက်တိုးလိုက်သည်။ 

သော်တာ အလိုက်သင့်လေး နေပေးလိုက်တော့ ဘရာလေး မိုးဟိန်းလက်ထဲ ပါသွားခဲ့သည်။ ညအခါလသာသာ အောက်မှာ သော်တာရဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ နို့နှစ်လုံးပေါ် ထွက်လာလေသည်။ မိုးဟိန်းသုတေသနလုပ်သလိုပင် သော်တာ့ နို့တွေကို အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်း သေချာကြည့်သည်။ 

သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်သမ်းနေသည်။  မိုးဟိန်းမျက်နှာကြီး အရှေ့တိုးလိုက်ပြီး သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို သေချာအနီးကပ်ကြည့်တော့ မိုးဟိန်းရဲ့ အသက်ရှူထုတ် လိုက်တဲ့ လေတွေက သော်တာ့ နို့အုံတွေကို ပွတ်တိုက်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ရုတ်တရက်ထောင်ထလာတော့ သော်တာတောင် သူ့ကိုယ်သူအံ့သြမိသည်။

“ လှလိုက်တာ သော်တာရယ်” 

ဆိုပြီး မိုးဟိန်းသော်တာ့နို့တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ကို ကြည့်ပဲကြည့်မှာလို့ပဲ ပြောထားတာနော်” 

သော်တာ မိုးဟိန်းကို လှမ်းဟန့်လိုက်သည်။

“ အသာလေးကိုင်တာပဲ ချစ်လေးရယ် ပွန်းပဲ့သွားတာမှ မဟုတ်တာ” 

မိုးဟိန်း သော်တာ့ကို အတွန့်လှမ်းတက်လိုက်သည်။ သော်တာလည်း ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ မိုးဟိန်းရဲ့ပူနွေးတဲ့ လက်တွေ သူ့နို့တွေပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေတာကို သူကိုယ်တိုင်ကကို လိုချင်နေတာလားလို့ပင်သော်တာ မဝေခွဲတတ်တော့။ အောက်ဘက်က သော်တာ့ အဖုတ်ကလည်း အရည်တွေပိုပိုပြီး ထွက်လာနေသည်။ မိုးဟိန်းနဲ့ တွေ့တိုင်း ဒီလိုခံစားချက်မျိုးဖြစ်တာ သော်တာ သတိထားမိသည် ။ ဒီတစ်ခေါက်ကတော့ အဆိုးဆုံးပင်။ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲမှာ အတော်လေးစိုရွှဲနေပြီဖြစ်လေသည်။

၂၁ ရာစု သမီးပျိုမို့ လိင်ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာကို သိပေမယ့် သော်တာ့မှာ လက်တွေ့ဆိုတာ မရှိသေးပေ။ လီးအစစ်ဆိုတာလည်း မမြင်ဖူးသေး ။ စိတ်ထဲမှာတော့ မိုးဟိန်းပေါင်ကြားထဲက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကိုမြင်ချင်စိတ်တွေ သော်တာ့စိတ်ထဲမှ ာတဖွားဖွားပေါ်လာနေမိသည်။ ထိုအရာကြီးနဲ့ သူမရဲ့ အပျိုအဖုတ်လေးထဲ အထိုးထည့်ခံလိုက်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတဲ့ အတွေးက မီးပုံပေါ်ဆီလောင်းသလိုပဲ ရာဂစိတ်တွေ ပိုထလာစေခဲ့သည်။

မိုးဟိန်း သော်တာရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို စပြီးငုံစုပ်လိုက်သည်။  ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ လျှာကြီးကလည်း နို့သီးခေါင်းလေးကို မညှာမတာ လှိမ့်ကစားနေသည်။ ထို့နောက်တော့ မိုးဟိန်း သော်တာ့ နို့တွေကို တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်စိတ်တိုင်းကျ ပြောင်းစို့တော့သည်။ သော်တာ့စိတ်ထဲမှာလည်း အတော်လေးထန်လာနေပြီဖြစ်သည်။ 

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ဖြစ်သည်။ ခံချင်စိတ်ကလည်း ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် သူမခံယူချက်ကို ထိန်းတဲ့ အနေနဲ့ မိုးဟိန်းကို နို့စို့နေတာရပ်ဖို့ မောဟိုက်သံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည်။

“ ကို တော်ပြီနော် ဒီလောက်ဆို”

မိုးဟိန်းရဲ့ အဖြေကတော့ ကော့ထောင်နေတဲ့ သော်တာ့ ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲစို့လိုက်တာပါပဲ။ မိုးဟိန်းရဲ့ လျှာတွေကလည်း သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းတစ်ဝိုက်ကို ထိုးကော်လိုက်စို့လိုက်လုပ်နေတော့ သော်တာ့ နို့သီးခေါင်းလေး ပိုပိုပြီးထောင်လာရသည်။ သော်တာလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ နို့အစို့ကြမ်းချက်ကြောင့် ခါးလေးပင် ကော့သွားခဲ့လေသည်။

“ ကို တော်ပါပြီဆိုနေမှပဲ” 

သော်တာ့ အသံတွေထဲမှ ာအားမပါတော့။ မိုးဟိန်းကတော့ သော်တာ့ အသံကြားလေနို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်မြန်မြန် စို့လေ ဖြစ်နေသည်။ သော်တာ့စိတ်တွေ ဆူဝေနေပြီဆိုတာကိုလည်း သူသိထားပြီးသားဖြစ်သည်။ ပေါင်ကြားထဲက ဖွားဖက်တော်ကလည်း သူ့အတွင်းခံကို တွန်းထိုးပြီး မျက်ရည်ခံ ထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ 

သော်တာ့ အပျိုစင်အဖုတ်လေးထဲ သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်ဖို့အရေး စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရတာ လချီနေပြီ ဒီညတော့သေချာပေါက် သူ့စိတ်ကူးတွေကို အကောင်အထည်ဖော်ခွင့် ရဖို့ တွေးတောနေမိသည်။ သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာလည်း ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်းပေါ်လာနေပြီ ဖြစ်သည် ။ သို့သော် ထိုစိတ်ကို မိုးဟိန်းသိလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ သိလို့ သော်တာ သူမစိတ်ကို သူမမနည်းထိန်းချုပ်နေရသည်။ 

ထိုအချင်းအရာကို မိုးဟိန်းကလည်း သတိထားမိသည် ။ သူသော်တာ့ နို့တွေကို ဆွဲစို့လိုက်ရင် တုန်တက်လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ညည်းသံတွေနဲ့ မြန်ဆန်တဲ့ အသက်ရှူသံတွေက သော်တာထန်နေပြီ ဆိုတာကိုအချက်ပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ မိုးဟိန် းသော်တာရဲ့ နောက်ထပ်နို့တစ်ဖက်ကို ပြောင်းစို့ဖို့ပြင်လိုက်တော့ သော်တာ့ဆီမှ စကားသံလေး သဲ့သဲ့ထွက်လာသည်။

“ ကို ကျေးဇူး ပြုပြီ..း” 

သော်တာ့ စကားမဆုံးလိုက်ပါ။

မိုးဟိန်း သော်တာ ဘာပြောမယ်ဆိုတာကို သိထားသည့် အတိုင်းပဲ သော်တာ့စကားကို အဆက်မခံပဲ သော်တာ့ ညာဖက်နို့သီးခေါင်းလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစို့ပေးလိုက်သည်။ ချစ်သူချောချောလေးကို လိုးရဖို့ စောင့်လာခဲ့ရတာ မိုးဟိန်းအတွက် အတော်ကြာနေပြီ ဖြစ်သည်။ သော်တာ့ကို အတင်းအကြပ် မလုပ်ချင်သော်လည်း သူမမိမိဘက် ပါလာသည်အထိ အစွမ်းကုန်လုပ်မည်ဟု မိုးဟိန်းစိတ်ကို ပိုင်းဖြတ်ထားလိုက်သည်။ သော်တာ့ နို့တွေကိုလည်း မိုးဟိန်းတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေမြည်အောင် စို့သည်။

“ ကို တော်တော့ အရမ်းကို လွန်နေပြီကွာ ရပ်တော့”

“ ဘာလို့လဲ သော်တာရဲ့ ဒီထက်ပိုကောင်းလာမှာစိုးလို့လား ဒီလောက်ထိတောင် နူးနပ်လာပြီးပြီပဲ သော်တာ့အောက်မှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေလောက်ပါပြီ”

မိုးဟိန်းရဲ့ ဒေါသသံပါတဲ့ စကားကြောင့် သော်တာ စကားမဆက်နိုင်တော့။ မိုးဟိန်း ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သော်တာ သတိမထားမိခင် စကတ်လေးအောက်ကနေ သော်တာ့ ပေါင်ကြားထဲကို စမ်းလိုက်တော့ အတွင်းခံတခုလုံး စိုရွှဲနေတာကို စမ်းမိလိုက်သည်။ မိုးဟိန်း သော်တာ့အဖုတ်ကို အတွင်းခံပေါ်ကနေ ရသလောက် လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဆွပေးနေလိုက်သည် ။ သော်တာ့ဆီမှလည်း ညည်းသံတွေက ပိုပြီးထွက်လာသည်။ 

မိုးဟိန်း သော်တာ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာလေးဆွဲကားတော့ သော်တာက အလိုက်သတိလေး ကားပေးသည်။ ထိုတော့မှ မိုးဟိန်း သော်တော့ အတွင်းခံ အနားစကို ဘေးဖက်ကို တွန်းပြီး သော်တာ့အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး စပွတ်ပေးတော့သည်။ ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ သော်တာ့အဖုတ်ထဲကိုလက်ခလယ်အသာလေ းထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ 

သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာ လေထဲမြှောက်သွားသလို ခံစားလိုက်မိသည်။ သူမ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဆက်မတွေးတတ်တော့။ အခုအချိန် မိုးဟိန်းကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ရင်လည်း မိုးဟိန်းနဲ့ သူမ ပြတ်သွားနိုင်သည်။ အမှန်တော့ ဒီခံစားချက်ကို သော်တာအတော်လေး နှစ်သက်နေမိပြီ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်းရဲ့ လက်ခလယ်က သော်တာ့အဖုတ်ထဲမှာ အဝင်အထွက်ပိုပြီး မြန်လာသည် ။ သော်တာလည်း အဖုတ်ထဲကနေ တချက်တချက်ညစ်ပေးမိတာမျိုးတောင် ဖြစ်လာသည်။

“ ကောင်းတယ် မဟုတ်လားချစ်လေး၊ ချစ်လေး ကောင်းနေတယ်ဆိုတာကို သိတယ်”

“ သော်တာလည်း သွေးနဲ့သားနဲ့လူပဲ ကိုရယ် ကောင်းတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် လက်မထပ်ခင်အထိတော့ သော်တာ အဆုံးထိ မသွားချင်ဘူး”

“ ဘယ်သူက အဆုံးထိသွားမယ်လို့ ပြောနေလို့လဲ ချစ်လေးရဲ့ စိတ်အေးအေးထားပြီး ကို လုပ်ပေးတာကိုသာဇိမ်ခံနေ”

သူမရဲ့ အပျိုစင်ပန်းကို မထိသေးဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ သော်တာ့စိတ်တွေ တော်တော်လေး ပေါ့သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ အပြုအစုတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး ဇိမ်ယူရဦးမည်မဟုတ်လား။ မိုးဟိန်း သော်တာ့ရဲ့ အတွင်းခံမျှော့ကြိုးလေးကို အောက်ဘက်ကို ဆွဲချွတ်တော့ သော်တာသူမဖင်လေးကို အသာလေးပင် ကြွပေးလိုက်သေးသည်။

“ လိမ္မာတယ် ချစ်လေးငြိမ်ငြိမ်နေ ကိုချစ်လေးကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”

မိုးဟိန်း သူ့လက်ထဲပါလာတဲ့ သော်တာရဲ့ အတွင်းခံကို ကားထိုင်ခုံအောက်ပစ်ချလိုက်ပြီး သော်တာ့ စကတ်လေးကို သူမခါးပေါ်ထိလှန်တင်လိုက်သည်။ လရောင်အောက်မှာ အမွေးတွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်သေချာညှပ်ထားတဲ့ သော်တာ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး အရည်တရွှဲရွှဲ ပြူထွက်လာခဲ့သည်။ 

မိုးဟိန်းက သော်တာ့ အမွေးတွေကို ခဏလောက်ထိုးဖွ ကစားပြီးတော့ သော်တာ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကိုအသာလေး ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ သော်တာ့အစိလေးက အထဲကနေ ခေါင်းပြူထွက်ပြီး ကြည့်နေတော့ မိုးဟိန်းသူ့ရဲ့ လက်ညိုးနဲ့ သော်တာ့ အစိပေါ်မှာလက်ဗွေတစ်ချက် အရင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ မိုးဟိန်း သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ သော်တာ့အဖုတ်တစ်ခုလုံး နေရာမလပ် စတင်ပွတ်သပ်တော့သည်။

“ အာ့” 

သော်တာ့ ညည်းသံထွက်လာသည်။

“ ကိုပြောသားပဲ ချစ်လေးကို ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

“ ဟုတ်ကို အရမ်းကောင်းတယ် မရပ်နဲ့တော့ သော်တာ အရမ်းကောင်းနေပြီ”

သော်တာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် မာစတာဘိတ် လုပ်ဖူးပေမယ့် မိုးဟိန်းလုပ်ပေးသလို မကောင်းဖူးသောကြောင့် အငမ်းမရပင် တောင်းဆိုနေမိသည်။ မိုးဟိန်းလည်း သော်တာပြောသည့် အတိုင်း မရပ်ပဲသော်တာ့ အဖုတ်ထဲကို လက်တစ်ဖက်က ထိုးဆွပေးနေပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က လက်ညိုးနဲ့လက်မကိုသုံးပြီး သော်တာ့အစိလေးကို ပွတ်ချေပေးတော့ သော်တာ့ ဖင်တွေထိုင်ခုံပေါ်ကနေ တဖြည်းဖြည်းကြွတက်လာသည်။ 

မိုးဟိန်းလည်း သော်တာပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလို့ ဆက်တိုက်အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးလိုက် အစိကိုချေပေးလိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သော်တာ့ အဖုတ်ထဲကနေ ရေပန်းအသေးစားလေးက အရည်နွေးနွေးလေးတွေ ပန်းထုတ်ပေးလာပါတော့သည်။ 

သော်တာ ပြီးသွားတော့ ထိုင်ခုံနောက်မှီပေါ်မျာမှီရင်းနဲ့ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေသည်။ မိုးဟိန်းအရှေ့မှာ သော်တာ တစ်ယောက် ရင်အစုံနှိမ့်ချီမြင့်ချီနဲ့ အသက်ရှူနေလေသည်။ ညရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ သော်တာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုက မိုးဟိန်းရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ရွှဲနေသလို အောက်က အဖုတ်မှာလည်း သူမရဲ့အရည်တွေနဲ့ရွှဲနှစ်နေလေသည်။

“ ကဲ ဘယ်လိုလဲ ချစ်လေး အရမ်းကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

“ အင်း ကောင်းတယ်”

“ နောက်ထပ်လိုချင်သေးလား”

“ အင်း လိုချင်သေးတယ်”

မိုးဟိန်းအမေးကို ပြန်ဖြေပြီးမှ သော်တာ အနည်းငယ်ပြန်ရှက်သွားခဲ့သည်။

မိုးဟိန်းကတော့ သတိမထားမိ။ အကြောင်းကတော့ သော်တာရဲ့ လိုချင်သေးတယ်ဆိုတဲ့ အသံကြားကတည်းကရင်း သူ့မျက်နှာကြီးကို သော်တာ့အဖုတ်ဝမှ ာကပ်လိုက်လို့ပဲ ဖြစ်သည်။ မိုးဟိန်းလျှာကြီး သော်တာ့အဖုတ်နဲ့ ကပ်မိတော့ သော်တာ အာ့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး မျက်နှာလေး မော့သွားသည် ။ လက်တွေကလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ပြီးသား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ 

မိုးဟိန်း သော်တာ့ အစိလေးကို စုပ်လိုက်တော့ အစိလေးကပိုပိုပြီး မာလာသည် ။ မိုးဟိန်း လက်ချောင်းတွေကိုလည်း အနားမပေး။ သော်တာ့အဖုတ်လေးထဲ ထိုးဆွပေးသည်။ သော်တာအရှိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းပြန်တက်လာသည်။ ညည်းသံတွေကလည်း စီညံလာသည်။

“ အင်း..ကို သွက်သွက်လေး ထိုးစမ်းပါ ..သော်တာ့အဖုတ်ထဲကို ကို့..လက်ခလယ်နဲ့..ကောင်းကောင်းထိုးပေးစမ်းပါ.. သော်တာ့..အစိလေးကိုလည်း ကောင်းကောင်းစုပ်ပေး”

“ အရမ်းထိုးလို့ မရဘူး ချစ်လေးရဲ့ အပျိုမှေးကိုထိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ သော်တာ အဲဒါတွေ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ မိုးဟိန်းရဲ့ လက်ချောင်းတွေသူမအဖုတ်ထဲ ပိုဝင်လာဖို့ကိုသာ ဆန္ဒဖြစ်နေမိသည်။

“ ထိုးကွာကို ကိစ္စမရှိဘူး ဒီမှ ာသော်တာ ထပ်ပြီးတော့မယ် ကောင်းကောင်းလေး ထိုးပေး”

ခွင့်ပြုချက်ရတော့ မိုးဟိန်းလည်း သော်တာ့အဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ထိုးပေးပါတော့သည်။ သို့သော် အပျိုမှေးနဲ့ လက်ခလယ်ထိမိတိုင်း သူ့လက်ကို သူထိန်းပြီး သော်တာ့ကိုကောင်းကောင်း ထိုးပေးသည်။ မိုးဟိန်းလည်း သော်တာ့အပျိုမှေးကို သူ့လက်နဲ့မဖောက်မိစေချင်။ ဖောက်ချင်းဖောက် သူ့လီးနဲ့ ထိုးဖောက်ချင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

“ အား ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး သော်တာပြီးပြီ သော်တာပြီးပြီ” 

သော်တာ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ကော့ပျံပြီးတော့ ပြီးသွားခဲ့သည်။ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေတဲ့ မိုးဟိန်းလည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံထဲကနေ မိုးတိုးမတ်တပ်ထွက်လာတဲ့ လီးနဲ့ သော်တာ့အဖုတ်မှာတေ့ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

“ ကို လက်မထပ်ခင်တော့ မလုပ်နဲ့ဦးကွာ” 

ဆိုပြီး သော်တာ မိုးဟိန်းကို တွန်းထုန်လိုက်သည်။ မိုးဟိန်းလည်းစိတ်တိုသွားပြီးတော့ သော်တာ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ပြီးတော့ သူ့လီးကို သော်တာ့ပါးစပ်ဝမှာတေ့ကာ

“ ကောင်မ ပေးမလိုးဘူးပေါ့ ဟုတ်လား၊ အဲလိုဆိုရင် စုပ်စမ်း”

မိုးဟိန်း လီးကြီးသော်တာ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတော့ သော်တာ မျက်လုံးပြူးသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သော်တာစဉ်းစားမိတာ မိုးဟိန်းကြမ်းပုံမျိုးနဲ့ဆိုရင် သူမအတင်း မုဒိမ်းအကျင့်ခံရနိုင်သောကြောင့် မိုးဟိန်းပြီးအောင်သာ စုပ်ပေးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

မိုးဟိန်း လီးကြီး သော်တာ့ ပါးစပ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်လာတော့ သော်တာ့ ပါးစပ်နဲ့အပြည့်အသိပ်ပင် ။ သော်တာလည်း မိုးဟိန်းကျေနပ်အောင် သေချာစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုတော့မှ မိုးဟိန်းစိတ်တွေပြောင်းသွားပြီး ချုပ်ထားတဲ့ သော်တာ့လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ကောင်းတယ် ချစ်လေး သေချာလေး စုပ်ပေး” 

ဆိုပြီ းအံကျိတ်သံနဲ့ သော်တာ့ကို လှမ်းပြောသည်။

သော်တာမှာ လီးစုပ်ဖို့နေနေသာသာ လီးအစစ်တောင် ခုဏကမှ မြင်ဖူးတာဖြစ်ပေမယ့်လည်း မိုးဟိန်းလီးကြီးကို စုပ်နေရင်းနဲ့ လီးစုပ်ရတာကို တဖြည်းဖြည်း သဘောကျလာသည်။ မိုးဟိန်းလီးက ပေးတဲ့ ငံတံတံအရသာကို ကြိုက်စပြုလာသည်။ 

မိုးဟိန်းလီးကြီး သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတိုင်း လီးတံကြီးကို ရွှဲရွှဲစိုသွားအောင်ပင် အားရပါးရ စုပ်ပေးလာသည်။ သော်တာ့ အဖို့ လီးစုပ်ပေးရတာက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပိုပိုကောင်းလာနေသည်။ လီးစုပ်ရင်းနဲ့ ညည်းသံလေးများပါ ထွက်လာသည်။

“ လီးစုပ်ရတဲ့ အရသာကို ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ကောင်မ၊ စုပ်စမ်း ကောင်းကောင်းစုပ်၊ ခဏနေကျရင် နင့်ပါးစပ်အပြည့် အရည်တွေ ဖြည့်ပေးမယ်”

မိုးဟိန်းရဲ့ ခက်ထန်ထန်စကားတွေက သူမကို စိတ်မဆိုးစေသည့် အပြင် သူမစိတ်ကိုပိုပြီ းနှိုးဆွသလိုဖြစ်သွားသည်ကို သော်တာ သတိထားမိလိုက်သည် ။ မိုးဟိန်းရဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အားထည့်ပြီး အားရပါးရပင်စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ 

လက်တစ်ဖက်က မိုးဟိန်း လီးအောက်ခြေဖက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးဥတွေကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ကစားပေးလိုက်သည်။ မိုးဟိန်းလီးကြီးက သော်တာ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုပိုကြီးလာနေသည် ။သော်တာလည်း မိုးဟိန်းရဲ့ လီးထိပ်ကအပေါက်ကလေးကို လျှာနဲ့ထိုးပေးလိုက်၊ လီးထစ်ကြီးကိုရစ်ပြီးကစားပေးလိုက် မေးသိုင်းကြိုးကို ထိုးပေးလိုက်နဲ့ သူမတတ်သလောက် စုပ်ပေးသည်။

လီးစုပ်ပေးရင်းနဲ့ သူမရဲ့ အဖုတ်ထဲမှ ာအရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သော်တာ သတိထားမိလိုက်သည်။ လီးစုပ်ပေးရင်းနဲ့ ဒီမျှလောက် အရည်ထွက်လိမ့်မည်ဟု သူမ တစ်ခါမှထင်မထားမိ၊ သော်တာ့စိတ်တွေ ကြွသထက်ကြွလာပြီး မိုးဟိန်းလီးကြီးကို အားရပါးရပင် စုပ်လေသည်။ 

သော်တာ လည်ချောင်းအားကို သုံးပြီး မိုးဟိန်းလီးကြီး သူမလည်ချောင်းထဲအထိ ဝင်ဝင်လာအောင်ကို စုပ်နေသည်။ မိုးဟိန်းလည်း ပြီးချင်လာသောကြောင့် သော်တာ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး သော်တာ့ပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးလေသည်။ တခါတခါဆောင့်လိုက်တိုင်း မိုးဟိန်းရဲ့ ဂွေးဥတွေက သော်တာ့မေးစေ့ကိုပင်ပွတ်ပွတ် တိုက်သွားခဲ့သည်။ သော်တာလည်း သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းစေ့ထားပေးပြီး မိုးဟိန်းလီးကြီးဝင်လာတိုင်း အားနဲ့ စုပ်ပေးတော့ မိုးဟိန်းပြီးသွားရသည်။

“ ချစ်လေး ကိုပြီးပြီ ကို့လရည်တွေကို မျိုချ မျိုချ” 

ဆိုပြီး မိုးဟိန်းသူ့လရည်တွေကို သော်တာ့ပါးစပ်ထဲ တဖျောဖျောပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။

သော်တာ့ ပါးစပ်ထဲမှာ မိုးဟိန်းရဲ့ လီးကြီးကောလရည်တွေကောပြည့်နေတော့ သူမပါးလေး ဖောင်းတက်သွားခဲ့ရသည်။ သော်တာလည် းမိုးဟိန်းရဲ့လရည်တွေကို မွတ်သိပ်စွာနဲ့ မျိုချပေးနေတဲ့ကြားက မိုးဟိန်းရဲ့ လရည်တွေက များလွန်းလို့ သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်ကနေ တချို့စီးကျသွားခဲ့သည်။ သော်တာ သူ့ရဲ့လရည်တွေအကုန်လုံးကိုမျိုချပြီးသွားတော့ မိုးဟိန်းသူ့လီးကြီးကို သော်တာ့ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ချစ်လေး မေးစေ့ပေါ်မှာ အရည် နည်းနည်းကျန်သေးတယ်”

မိုးဟိန်းစကားကြောင့် သော်တာ သူမမေးစေ့ပေါ်ကလရည်တွေကို လက်ညိုးနဲ့သပ်လိုက်ပြီး ညုတုတုပုံစံလေးနဲ့ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းပြလိုက်သည်။

အပြန်လမ်းကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက် စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြ။ မိုးဟိန်းကလည်း သူသော်တာ့ကို လီးအတင်းစုပ်ခိုင်းမိလို့ သော်တာ သူ့ကိုစိတ်ခုသွားမလား စိုးရိမ်နေသည်။ သော်တာကလည်း မိုးဟိန်းတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို တွေးတောနေလေသည်။ ထို့နောက်တော့ သော်တာဒီကိစ္စကို သူ့မောင်လေး သူရိန်နဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းမှပဲ ပြန်စဉ်းစားတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် သူမမောင်လေးရှိရာဆီသို့ သွားပြီး ပြန်ဆုံကြရမည်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မဟုတ်ပါလား။

ကားပေါ်ကဆင်းတာနဲ့ သော်တာ သူရိန့်ကို ချက်ချင်းမှတ်မိလိုက်သည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ရယ်အုပ်ကျယ်ကျယ် နဲ့ သူရိန့်မျက်လုံးတွေက သူမမျက်လုံးတွေနဲ့ အတော့်ကိုတူသည်ဟု သော်တာ မြင်မိသည်။ နှစ်ယောက်သား တွေ့လိုက်တော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းပွေ့ဖက်လိုက်ကြသည်။

“ သူရိန် မောင်လေး သူရိန်မဟုတ်လားဟင်” 

မေးရင်းနဲ့ သော်တာ့မျက်ဝန်းထဲမှ မျက်ရည်စများစီးကျလာသည်။

“ ဟုတ်တယ် မမ သော်တာ ကျွန်တော်သူရိန်ပါ၊ ကြည့်ဦး မမကိုမြင်နေရတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မှန်ထဲမှာမြင်နေရတာကျနေတာပဲ” 

သူရိန် သူ့အစ်မကို ဝမ်းပမ်းတသာနဲ့ ပြန်ပြောသည်။ ရုပ်ချင်းဆင်ပေမယ့် ယောကျာ်းလေးနဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်နေတော့ သူရိန့်အရပ်က သော်တာထက်ပိုမြင့်သည်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ထားကြလို့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေး သူရိန့်ရဲ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထဲမှ ာနှစ်မြုပ်နေလေသည်။ 

သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာလည်း သူမရဲ့မိသားစု သွေးရင်းသားရင်းကို ပြန်တွေ့ရသဖြင့် ကြည်နူးနေမိသည် ။ သူမမောင်လေးကို ဖက်ထားတာပင် မလွှတ်ပေးချင်တော့။ နောက်မှ သူမလာ့ဂ်ဂေ့ချ်ကိုရွေးုယူပြီး သူရိန့်ကားရပ်ထားတဲ့ နေရာဆီသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်းနဲ့ သူရိန်က သော်တာ့ကို သူ့အကြောင်းပြောပြသည်။ သူ့မွေးစားမိဘတွေကချမ်းသာသူများဖြစ်ကြောင်း လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြင့် ဆုံးပါးသွားကြောင်း သားထောက်သမီးခံဆိုလို့ သူတစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့် အမွေအားလုံးကို သူရလိုက်ကြောင်း သူ့အစ်မကိုပြောပြလေသည်။

သော်တာလည်း သူ့မောင်လေး ကောင်းစားသည်ကို ကြားရသဖြင့် ဝမ်းသာမိသည်။ ထို့နောက် သူရိန်ကသူမကို အံ့သြစေမယ့်အကြောင်းတစ် ခုထပ်ပြောပြသည် ။ သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် အိမ်မှာပျင်းစရာမလိုကြောင်း သူ့အိမ်မှ ာသူ့ချစ်သူဆည်းဆာနှင့်အတူ နေကြောင်းပြောပြသည်။ သူရိန့်အသံကြားတော့ သော်တာ မောင်လေးကို သဝန်တိုမိသည်။ သူမမောင်လေးချောချောလေးကို တခြားဘယ်မိန်းကလေးလက်ထဲမှာ ပါမသွားစေချင်သည့်စိတ်ကလေး ပေါ်လာခဲ့သည်။

သူရိန့် အိမ်ကို ရောက်တော့ သော်တာအံ့သြမိသည် ။ ခြံဝင်းကျယ်ကြီးနဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်ကြီးက ဟီးနေသည်။ အိမ်ဘေးနားမှာကလည်း ကြည်လဲ့နေတဲ့ ရေကူးကန်တစ်ကန် ဆင်ဝင်အောက်မှာ ရပ်ထားတဲ့နောက်ထပ်ကားတစ်စီး။ ထိုအရာတွေကိုတွေ့မိတော့ သူရိန့်ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို သော်တာမှင်တက်နေမိသည်။ သော်တာ သူရိန့်အိမ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်နေတုန်း အိမ်ပေါက်ဝကနေ အတော်လေးလှတဲ့မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထွက်လာခဲ့သည်။

သော်တာကလည်း မိန်းမချောတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်လင့်ကစား ထိုမိန်းကလေးက သော်တာငေးကြည့်ရလောက်အောင်ကို လှလွန်းနေသည်။ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ်အသွယ်သွယ်နဲ့ မျက်နှာကလည်းပြုံးချိုနေသည် ။ သူမဆံပင်တွေကိုလည်း ရွှေအိုရောင် ဆိုးဆေးကို ခပ်ရေးရေးချယ်မုန်းထားသေးသည်။  သူရိန်ပြောပြထားတဲ့ဆည်းဆာဆိုသည်မှာ သူမပင်ဖြစ်ရမည်ဆိုတာ သော်တာ သိလိုက်သည်။

“ wow ယူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ကယ့်ချွတ်စွပ်ပဲ တစ်ပုံစံထဲပဲ၊ အမွှာမှ အမွှာစစ်စစ်တွေ” 

ဆည်းဆာ လောကွတ်စကားစ ပြောလိုက်သည်။

“ ဆည်းဆာ အရင်ကဘယ်လို ထင်မိလို့တုန်း” 

လို့သူရိန်ကပြန်မေးတော့

“ တကယ် မထင်မိဘူး သူရိန်ရဲ့၊ သူရိန့်ဆီမှာ ဒီလောက်ထိ ရုပ်ချင်းဆင်တူတဲ့ အမွှာအစ်မရှိတယ် ဆိုတာကို”

“ ကဲ အခုထင်ယုံတင် မဟုတ်ဘူး မြင်ပါမြင်နေရပြီ မဟုတ်လား” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူရိန်မိန်းကလေးနှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ပုခုံးတွေကို ဖက်လိုက်ရင်း 

“ မမ သော်တာက သူရိန်တို့နဲ့ ဒီမှာကြာကြာနေနော်၊ နေမှာမလား” 

သော်တာ့ကိုလှမ်းမေးလိုက်သည်။

“ နေဖြစ်မယ်ထင်တာပဲ မောင်လေး၊ မမတို့ မောင်နှမတစ်ယောက် ကွွဲနေတာကြာပြီဆိုတော့ နွေးနွေးထွေးထွေးလေး ပြန်ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ဖို့လိုတယ်လေ” 

သော်တာ ငြင်ငြင်သာသာလေး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

ညနေ ရောက်တော့ ဆည်းဆာနဲ့ အတူ သော်တာဟင်းအတူ ချက်ကြသည်၊ စကားပြောရင်း အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခင်သွားခဲ့ကြသည်။ ညနေစာစားပြီးတော့ သုံးယောက်သား စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ကြရင်း ညအိပ်ချိန်ရောက်တော့ စကားဝိုင်းကို သိမ်းလိုက်ကြသည်။ 

သူရိန်က ဆည်းဆာ ခါးလေးကို ဖက်ပြီး သူ့အခန်းဖက်ကို ဦးတည်သွားတော့ သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာဆည်းဆာ ကို မနာလိုစိတ်လေး အနည်းငယ် ဝင်လာမိသည်။ သော်တာ့ အတွက် သူရိန်က သီးသန့်အခန်းပြင်ထားပေးသည် ။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သော်တာလည်း ညအိပ်ဂါဝန်လေး လဲဝတ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တက်ဖို့လုပ်မှ သူမသွားမတိုက်ရသေးတာကို သတိရပြီးသွားတိုက်ဖို့ အပြင်ကို ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။

သော်တာ ရေချိုးခန်းကို သွားရင်း သူရိန့် အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်း တံခါးကြားထဲကနေ အလင်းရောင်တန်းလေးအခန်းပြင်ကို ဖြာကျနေလို့ သော်တာအခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သော်တာ ရေချိုးခန်းကို သွားရင်း သူရိန့်အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းတံခါးကြားထဲကနေ အလင်းရောင်တန်းလေး အခန်းပြင်ကို ဖြာကျနေလို့ သော်တာ အခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာ သူရိန်က သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်နေတာဖြစ်သည် ။ သူရိန် ရှပ်အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်တော့ ခပ်ကျယ်ကျယ်ရင်အုပ်နဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ ကြွက်သား အမြောင်းတွေပါ သော်တာ့မျက်စိထဲမှာ ပေါ်လာလေသည်။ 

ဆက်မကြည့်သင့်ဘူးဆိုတာ သော်တာသိပေမယ့် တံခါးကြားထဲကနေ မျက်လုံးကို မခွါနိုင်ပဲ ဖြစ်နေမိသည်။ သူရိန် အင်္ကျီ ချွတ်ပြီးတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ကာ ခြေထောက်အောက်ကို လျှောချလိုက်သည်။ တပြိုင်တည်းမှာပဲ သော်တာ သူရိန့် အတွင်းခံထဲက ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို လှမ်းမြင်လိုက်ရလို့ မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းစက်သွားခဲ့ရသည်။

“ ကဲ လုပ်ငန်း စကြစို့လား” 

လို့ သူရိန်က ပြောလိုက်တော့ သော်တာ့ မြင်ကွင်းထဲမှာ ပျောက်နေတဲ့ ဆည်းဆာပေါ်လာသည်။ ဆည်းဆာကလည်း သူမအဝတ်တွေကို အဆင်သင့် ချွတ်ထားပြီး ပန်းရောင်ဝမ်းဆက် ဘရာနဲ့ ပင်တီလေးသာ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်တော့သည်။ 

သော်တာ ဆည်းဆာရဲ့ ဘော်ဒီကို မနာလိုမိသည်။ ဆည်းဆာ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူမရဲ့ နို့တွေဖင်တွေက တုန်တုန်တက်သွားသည်။ ဆည်းဆာ သူရိန့်ဆီကိုပြုံးပြီး တစ်လမ်းချင်းလျှောက်လာနေရင်း သူရိန့်ဆီ ရောက်တော့ သူရိန့်နှုတ်ခမ်းကို အသာလေးနမ်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူရိန်ရဲ့ အတွင်းခံမျှော့ကြိုးကိုကိုင်ပြီး အောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ မောင့် အစ်မက လန်းတယ်နော် ဆည်းဆာ” 

ရုတ်တရက် သူရိန်ကပြောတော့

“ အင်း ဟုတ်တယ် မသော်တာ အရမ်းလှတယ်၊ ဒါပေမယ့် အခုသူ့အကြောင်း မပြောနဲ့ဦး ဘယ်သူ့အကြောင်းမှလည်း မပြောနဲ့ဦး မောင်.. ဆည်းဆာတို့ လုပ်စရာရှိတာလေးပဲ ဆက်လုပ်ရအောင်” 

ဆည်းဆာ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူရိန်ရဲ့ အတွင်းခံထဲမှာရှိတဲ့ မတောင်တတောင် ဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူရိန့်အတွင်းခံကို အောက်ကို ဆွဲချပေးလိုက်သည်။ အခန်းပြင်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သော်တာလည်း သူရိန်ရဲ့ ခုနစ်လက်မကျော်ရှည်တဲ့ လီးတံကြီးကို မြင်ပြီး တံတွေးကို ဂလုကနဲမျိုချမိလိုက်သည်။ ဆည်းဆာ သူရိန်ရဲ့အတွင်းခံကို အကုန်ချွတ်ပေးပြီးတော့ သူမရဲ့လျှာလေးနဲ့ သူရိန့်လီးထစ်ကြီးကို စယက်ပေးလိုက်တော့ သူရိန့်ဆီကနေ ‘အင်း’ ဆိုပြီး ငြီးသံတစ်ခု ထွက်လာလေသည်။

ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သော်တာ့ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားပြီး သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ မြင်ရတာ ရှက်လို့ဆိုတာထက် သူမသွေးသားတွေ ဆူဝေလာလို့ ပူလာတာက ပိုအလေးသာနေသည်။ အခန်းထဲမှာ ဆည်းဆာကတော့ သူရိန့် လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို လှည့်ပတ်ပြီးတော့ ယက်ပေးနေသည်။ 

သော်တာလည်း ဆည်းဆာ သူရိန့်လီးစုပ်ပေးနေတာကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲမှာ စိုစိစိဖြစ်လာပြီး သူမရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း ညအိပ်ဂါဝန်ပါးလေးကို ထောက်မိနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမမောင်လေးသည် အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အရမ်းဆက်ဆီကျလွန်းသည်ဟု သော်တာ တွေးမိနေမိသည်။

ဆည်းဆာ သူရိန်ရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးနေစပြီး လီးတံအောက်ခြေနားထိ ယက်လိုက် အောက်ဖက်ကနေ အပေါ်ကိုပြန်ပင့်ယက်ပေးလိုက်နဲ့ သူရိန့်ကို အပြတ်ပြုစုနေသည် ။ သူရိန့်လီးတံကြီးကလည်း ဆည်းဆာ လက်နဲ့တင်းတင်းဆုပ်ခံထားရတော့ လီးထစ်အောက်ဘက်မှာ သွေးကြောတွေ ဖုဖောင်းထနေလေသည်။ 

ဆည်းဆာ သူရိန့် လီးကို ယက်ရင်းနဲ့ လီးထစ်နားရောက်တော့ ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို လျှာနဲ့လှည့်ပတ်ယက်ပေးလိုက်သည်။ ဆည်းဆာရဲ့ အပြုအစုတွေကြောင့်မို့ သူရိန့်လီးထစ်ကြီးကလည်း မှိုပွင့်ကြီးပမာ ကားတက်လာသည်။ လီးတံကြီးကလည်း ဆည်းဆာလက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းပြည့်သိပ်လာလေသည်။ 

ဆည်းဆာ သူ့ရဲ့ လီးထစ်ကြီးကိုပဲ အားရပါးရယက်နေတော့ သူရိန်က သူ့လီးတံကြီးကို ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဆည်းဆာကလည်း အလိုက်သတိပင် သူရိန့်လီးကြီးကို စုပ်ယူပေးလိုက်သည်။ အခန်းထဲက နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း သော်တာ့ အဖုတ်ထဲကနေ အရည်တွေ တရစပ်ထွက်နေတော့ သော်တာ့ ပေါင်ရင်းများပင် စေးကပ်ကပ်ဖြစ်လာလေသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆည်းဆာရဲ့ ညည်းသံတွေ ကြားနေရသည်။ သူရိန်ကလည်း ဆည်းဆာ လီးစုပ် ပေးနေတာကိုဇိမ်ခံနေသည်။ ဆည်းဆာ လီးစုပ်တာ တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည် ။ သူရိန့်လီးကြီးကိုသူမပါးစပ်ထဲဝင်သထက်ဝင်လာအောင် အားရပါးရပင်စုပ်ရာ တခါတခါ သူမရဲ့မေးစေ့က သူရိန့် လီးအောက်ခြေကို ကိုင်ထားတဲ့လက်ကလေးကိုပင် သွားသွားတိုက်မိတဲ့အထိပင် ဖြစ်သည်။ ဆည်းဆာရာ တပြွတ်ပြွတ်လီးစုပ်သံတွေက သော်တာရှိနေတဲ့ အခန်းပြင်ထိကို ကြားနေရသည်။

သော်တာ့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက တဖြည်းဖြည်းပိုပိုပြီးတော့ စိမ့်ထွက်လာနေရာ စမ်းချောင်းအသေးစားလေးတစ်ခု သူမပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေသည်ဟုပင် သူမကိုယ် သူမထင်မိသည်။ သူမစိတ်တွေ ဘာလို့ ဒီလောက် ထနေသည်ဆိုတာလည်း သူမကိုယ်သူမ စဉ်းစားလို့မရ၊ တခြား အတွဲတစ်တွဲက သူမရှေ့မှာ ဒီလို လာလုပ်ပြနေလို့ဖြစ်တာများလား ဒါမှမဟုတ် ဒီထက်ပိုတဲ့ ခံစားချက်များ ရှိနေပြီလားဆိုတာ သူမကိုယ်သူမ မဝေခွဲတတ်တော့ပေ။ 

ကြည့်နေရင်းနဲ့ တခါတလေ သူမရဲ့ အမွှာမောင်လေး သူရိန်ရဲ့ လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေထွက်အောင် အားရပါးရစုပ်နေတာ ဆည်းဆာ မဟုတ်ပဲ သူမသာ ဖြစ်နေရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုပြီး ဆည်းဆာနေရာမှာ ဝင်ပြီးခံစားနေမိလေသည်။

“ အား ကောင်းတယ် ဆည်းဆာ မောင့်လီးကို သွက်သွက်လေးစုပ်၊ မောင့်လီးစုပ်ရတဲ့ အရသာကို ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

အခန်းထဲမှ သူရိန့် အသံထွက်လာသည်။ သူရိန်ပြောသည့် အတိုင်း ဆည်းဆာလည်း သူရိန်ရဲ့ လီးကြီးကို ပိုလို့ပိုလို့ စုပ်စုပ်ပေးနေသည်။ ဆည်းဆာ လီးစုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း သော်တာ သူမချစ်သူ မိုးဟိန်း သူမကို လီးအတင်းစုပ်ပေးခိုင်းတာကို မျက်စိထဲ မြင်ယောက်လာသည်။ မိုးဟိန်းလီးကြီး သူမပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်လိုက်တော့ သူမစိတ်ဆိုးမိသလို လန့်လည်း လန့်သွားမိသည်။ 

စုပ်ရင်းနဲ့ ကြာလာတော့လည်း အခုအခန်းထဲမှာ ဆည်းဆာ သူမရဲ့ မောင်သူရိန့်လီးကြီးကို စုပ်နေသလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေထွက်တဲ့အထိ သူမမိုးဟိန်းလီးကို အားရပါးရပင် စုပ်ပေးခဲ့သည်။ အခုလည်း သူမအဲဒီလို အဖြစ်မျိုးပြန်ကြုံချင်နေမိသည် သူရိန့်လီးကြီးကို အားရပါးရစုပ်နေသည့် ဆည်းဆာကိုလည်း ပိုပြီး မနာလိုလာလေသည်။

ဆည်းဆာ တံတွေးတွေ စိုရွှဲနေတဲ့သူရိန်ရဲ့လီးကြီးကို မြန်မြန်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပေးနေသည်။ တခါတလေ သူမပါးစပ်ထဲမှာ ရှိတဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ သူရိန့်လီးက ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို မျိုချနေရလို့ လည်ချောင်းလေးကလည်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။ သူရိန်လည်း ဆည်းဆာရဲ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် ဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်လာသည် ။ နောက်ထပ်ကြာကြာ သူမတောင့်ခံနိုင်တော့မှန်း သူ့ကိုယ်သူ သိတော့ သူရိန် ဆည်းဆာရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးတော့ ဆည်းဆာပါးစပ်ကို လည်ချောင်းထဲ လီးဝင်သည်အထိ အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့သည်။

ဆည်းဆာကလည်း သူရိန့်အလိုကျဆိုသလို လည်ချောင်းနဲ့ ပါးစပ် တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင် သူမခေါင်းကို မော့ထားပေးလိုက်သည်။ သူမရဲ့ အမွှာမောင် သူရိန်လီးကြီးကို ထိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆည်းဆာရဲ့လည်ချောင်းမှာ ဖုဖောင်းလာတာကို သော်တာ မြင်နေရသည်။ ထိုမျှလောက်ကြီးသော သူရိန့်လီးကြီးကို မပျို့အောင် မသီးအောင် ဆည်းဆာဘယ်လိုများ စုပ်ပါလိမ့်ဆိုပြီးလည်း သော်တာ စဉ်းစားနေမိသည်။ 

သူရိန့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အညီ ဆည်းဆာလည်း ထန်နေမှာပဲ ဆိုတာကို သူမရဲ့ ဘရာအောက်ကနေ ထိုးထောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သက်သေခံနေသည်။ သူရိန့်ရဲ့လီးကြီး သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတိုင်း ဆည်းဆာ တဟင်းဟင်းနဲ့ညည်းရင်း စုပ်ပေးနေသည်။

“ ဆည်းဆာ မောင်ပြီးတော့မယ် ဆည်းဆာ ပါးစပ်ထဲ အပြည့် ကို့ လရည်တွေထုတ်ပေးမယ်၊ မျိုချပေး ဆည်းဆာ ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

သူရိန် ဆည်းဆာကိုပြောတဲ့ အသံကြားတော့ သော်တာ စိတ်အရှိန်တွေပိုပြီး မြင့်တက်လာရသည် ။ အခန်းထဲက စုံတွဲကို နီးသထက်နီးနီး မြင်နိုင်အောင်လည်း တံခါးကြားမှာ အသေအချာကိုကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမချစ်သူ မိုးဟိန်းရဲ့ လရည်တွေကို သူမကို မျိုချခိုင်းတုန်းက သူမစိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး အဖုတ်ထဲကနေ စိကနဲ အရည်တွေ ညစ်ထုတ်မိတာကို သော်တာသတိရမိသည်။

အခုတော့ အဲဒီမျိုချခဲ့တာထက် အထဲမှာ သူမရဲ့ အမွှာမောင်လီးစုပ်ခံနေတာကို ကြည့်ရတာလောက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မကောင်းတော့ဆိုတာ သော်တာ သိလိုက်သည် ။ သူမရဲ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ပါးလေးကလည်း အဖုတ်ထဲက စိမ့်ထွက်တဲ့ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီဖြစ်သည်။

သူရိန့်လီးကြီးက ဆည်းဆာရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ တဇတ်ဇတ်ဝင်ထွက်နေသည် ။ ဆည်းဆာကလည်း သူရိန်စိတ်တိုင်းကျလ လိုးသွင်းနိုင်အောင် ရမ္မက်ခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူရိန့်မျက်နှာကိုပဲ တစိုက်မတ်မတ်သေချာကြည့်ရင်း သူမခေါင်းကို ပုံစံမျက် မော့ထားပေးသည်။ 

သူရိန်ရဲ့ မျက်နှာအမူအရာကို ကြည့်ရင်း ဆည်းဆာရဲ့ လက်က သူမရဲ့ ပင်တီထဲကို ဝင်သွားပြီး သူမ အဖုတ်ကို သူမပြန်ပွတ်ပေးနေလေသည်။ သော်တာ့စိတ်ထဲမှာ အခု ဆည်းဆာ လုပ်နေသလိုမျိုး လည်ချောင်းထဲအထိ လီးဝင်အောင် အလိုးခံနေရင်းနဲ့ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်ပြန်ပွတ်ဖို့ စိတ်ပင်မကူးခဲ့မိဖူးပေ။ 

အရင်က ဆိုရင်တော့ ဒါမျိုးမြင်ရင် သော်တာ လန့်သွားလောက်ပေမယ့် အခုတော့ သူမ၏ အမွှာမောင်လေးပါဝင်နေတဲ့ လိုက်ဖ်ရှိုးပွဲလေးက သူမရဲ့ ရမ္မက်မီးတွေထဲကို ဆီလောင်းပေးနေသယောင်ပင် ဖြစ်နေသည်။

“ ဆည်းဆာ ရယ်ဒီလုပ်ထားနော် ကို့လရည်တွေ ထွက်လာပြီ” 

ဆိုပြီး သူရိန် သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေကို ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲကို အားရပါးရပင် ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတော့ ဆည်းဆာပါးစပ်လေးနဲ့တောင် မဆံ့ချင်။ သူမရဲ့ ပါးမို့မို့လေးပင် ဖောင်းတက်သွားရလောက်အောင်ပင် သူရိန့်သုတ်ရည်တွေကျများပြားလွန်းနေသည်။ ဆည်းဆာလည်း သူရိန့်လရည်တွေကို တဟင်းဟင်းနဲ့ မျိုချရင်း သူမရဲ့ အဖုတ်ကို ခပ်မြန်မြန်ကြမ်းကြမ်းဆက်တိုက်ပွတ်ပြီးတော့ သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တောင့်သွားပြီး ပြီးဆုံးချင်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။

ဆည်းဆာ သူရိန်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မျိုချရင်း ခဏလေးတင်ကမှ အဖုတ်ပွတ်ရင်း ပြီးသွားတဲ့ အရသာလေးကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ခံစားနေပုံက သော်တာ့အတွက် မနာလိုစရာ အတော်လေးပင် ကောင်းနေပေသည်။ သူရိန် သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေ အကုန်လုံး ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲကို တစ်စက်မကျန် ညစ်ထုတ်နေတာကို ကြည့်ရင်း သော်တာ့စိတ်တွေ ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ 

အခု သော်တာ အတွက် အလိုချင်ဆုံးဆု တစ်ခုတောင်းပါ ဆိုရင် သူမတောင်းမယ့်ဆိုဟာ သူမကို လိုးပေးဖို့ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပေးပါဆိုတဲ့ ဆုကလွဲပြီး တခြားဆုဖြစ်နိုင်စရာ ရှိတော့မည် မထင်ပေ။ သူရိန့်အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်ခဲ့သည့် အကျိုးဆက်ကြောင့် ဒီည သူမမာစတာဘိတ်မလုပ်ရင် တစ်ညလုံး အိပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သော်တာသိလို့ သူမရဲ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ အဖုတ်ပေါ်မှာ လက်ချောင်းလေးတွေကို ပြေးလွှားကစားခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

ထိုအချိန် သူရိန့် အခန်းထဲမှာတော့ ဆည်းဆာက သူရိန့်ရဲ့လီးမှာ ကပ်နေတဲ့ သုတ်ရည် အကျန်လေးတွေကိုလျှာနဲ့ ယက်ပြီးသန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေလေသည်။ သူရိန့်လီးပေါ်က သုတ်ရည်တွေ အကုန်ပြောင်သွားတော့ ဆည်းဆာသူရိန့်ရဲ့ လီးထစ်ကြီးကို အဆစ်အနေနဲ့ နှစ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ အသာငုံပြီးတော့ ဖောက်ကနဲ (အသံက ဖောက်လို့မြည်တာလား ပလောက်လို့မြည်တာလား ကျွန်တော်မသည်းကွဲလို့ စာဖတ်သူကိုယ်တိုင်သာ အတွေ့အကြုံအရကော စိတ်ကူးယဉ်အရကော ကြိုက်တဲ့ အသံလေး ထွက်ပေးလိုက်ပါဗျာ။ ဒီလိုအသံတွေက အတိအကျရေးပြရတော့အခက်သားမလား) 

အသံမြည်အောင် တစ်ချက်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တော့ သူရိန်တစ်ယောက် ခါးပင် ကော့တက်သွားခဲ့လေသည်။ ဆည်းဆာ သူမပါးစပ်ထဲကနေ သူရိန့်လီးကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်ပြီးတော့ သူရိန့်ကို ဘယ်လိုလဲ ဆိုတဲ့ အမူပိုပို အကြည့်လေးနဲ့ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ အရမ်းကောင်းတယ် ရှယ်ပဲ၊ ဒါပေမယ့် ဆည်းဆာ သက်သက် အလိုးရတာ လွတ်အောင်လို့ မောင့်ကိုပြီးအောင်စုပ်ပေးလိုက်တာ မလား” 

ဆိုပြီး သူရိန် ဆည်းဆာကို ပြီတီတီနဲ့ ကြည့်ပြီးမေးတော့

“ အမလေး မောင်ရယ် မောင့်လီးကြီးလား မလိုးပဲနေမှာ၊ မသိတဲ့ အတိုင်းပဲ ခဏနေဆိုရင် မောင့်လီးကြီး ပြန်တောင်လာမှာပဲဟာကို၊ လာမောင် ကုတင်ပေါ်သွားမယ် အဲဒီမှာ ပိုကောင်းတယ်” 

ဆည်းဆာ သူရိန့်အပြောကို ချစ်စရာအမူအရာလေးနဲ့ ပြန်ချေပလိုက်သည်။

သူရိန်လည်း ဆည်းဆာပြောတဲ့ အတိုင်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီးတော့ လှဲနေလိုက်သည်။ ဆည်းဆာလည်း ကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီး သူမကိုယ်ပေါ်မှာရှိနေတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီကို ချွတ်နေသည်။ ဆည်းဆာ သူမရင်ကို ကော့ပြီး အနောက်ကဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်နေတဲ့ပုံက သူရိန့်ကို သူမနို့တွေကို ကိုင်လှည့်ပါ စို့လှည့်ပါလို့ ပြောနေသလိုပင်ဖြစ်နေသည်။ 

ဆည်းဆာ ကိုယ်ပေါ်က ဘရာပန်းရောင်လေး ကျွတ်သွားတော့ ရှောက်ပန်းသီးလောက်ရှိတဲ့ သူမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေက အကာအကွယ်မရှိ လွတ်လပ်စွာထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဆည်းဆာ သူမရဲ့ဘရာကို ကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်ကိုပစ်တင်လိုက်ပြီးတော့ သူမပင်တီလေးကိုပါ တစ်ဆက်တည်းချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ 

အခန်းအပြင်ဖက်အမှောင်ထဲက နေချောင်းကြည့်နေသည့် သော်တာကတော့ သူမရဲ့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည်ပွတ်သပ်နေမိသည်။ နောက်တော့ ပွတ်နေရင်းနဲ့ ပဲကြီးစေ့ခန့်ရှိတဲ့ သူမရဲ့ အစိကိုထိမိလိုက်တိုင်း သော်တာ့ တုန်တုန်တက်သွားပြီး သူမ အဖုတ်တစ်ခုလုံးအနှံ့ အရသာတွေ့နေတော့ ဆည်းဆာ သူမရဲ့ အစိကိုသာ စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ သေချာပွတ်ပေးနေလေသည်။ 

ပွတ်ရင်းနဲ့ တခါတလေ သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားပြီးမှ အသံမထွက်မိအောင်လည်း သတိထားပြီး ပွတ်ရသေးသည်။ သူမရဲ့ အမွှာမောင် သူ့ကောင်မလေးနဲ့ လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပါတယ်ဆိုတာ မိသွားရင် သူမပဲ အရှက်တကွဲဖြစ်ရမည် ဖြစ်သည်။

ဆည်းဆာ ပင်တီကျွတ်သွားတော့ ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြွကြွရွရွနဲ့ ပေါ်ထွက်လာလေသည်။ သူရိန်လည်း အမွေးပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားတဲ့ ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ကိုကြည့်ပြီး တံတွေးပင် ဂလုကနဲ မျိုချလိုက်သည် ။ အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ သူရိန်ဆည်းဆာကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်မှာ ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်တန်းကနဲ ဖြစ်သွားအောင် နေရာပြင်ပေးလိုက်သည်။ 

သူရိန် နေရာပြင်ပေးပြီးတော့ ဆည်းဆာက အချိန်ဆွဲမနေပဲ တောင်ဖို့ အားပြန်ယူနေတဲ့ သူရိန့်လီးကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဂွင်းစထုပေးလေသည်။ သူရိန်လည်း သူ့ရဲ့ခါးကို ကော့ပင့်ပေးပြီး ဆည်းဆာကို လီးစုပ်ပေးဖို့အချက်ပြလိုက်တော့ ဆည်းဆာ သူမရဲ့လျှာလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ပြီး သူရိန့်လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်လည်း သူ့လီးကြီး ဆည်းဆာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတာနဲ့ ဆည်းဆာ အဖုတ်ဝမှာမျက်နှာအပ်ပြီးတော့ စဂျာလေတော့သည်။

တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ အဖုတ်ယက် လီးစုပ်နေတဲ့ အသံတွေနဲ့ အတူ ကုတင်ပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ နှစ်ယောက်က သော်တာ့စိတ်တွေကို ပိုပြီးနှိုးထလာစေသည်။ သူရိန်တို့ အခုလုပ်နေတဲ့ စစ်စတီနိုင်း ပုံစံဆိုတာ သော်ာတာမကြုံဖူးပေမယ့် ကြားတော့ကြားဖူးသည်။ 

သူမ လီးစုပ်နေတုန်း သူမရဲ့ အဖုတ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က လာယက်ပေးနေတဲ့ ဖီလင်မျိုးကိုလည်း သော်တာ ခံစားချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာလေသည်။ ထိုသို့စဉ်းစားရုံလေးဖြင့်ပင် သော်တာ့ အဖုတ်ထဲမှာပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာပြီး သူမအစိလေးကိုသာ ဖိဖိပြီးပွတ်ပေးနေမိတော့သည်။

ဆည်းဆာ သူရိန့် ကိုယ်ပေါ်မှာကုန်းပြီး လီးစုပ်ပေးနေတော့ သူမခေါင်းကို အောက်စိုက်လိုက်တိုင်း သူမရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သူရိန့်ဗိုက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်မိလေသည် သူရိန်သူမရဲ့ အစိလေးကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမျိုးမှာဆိုရင် ဆည်းဆာ သူရိန့်လီးကို အားရပါးပင်ပြန်စုပ်ပေးလေသည် ။

ထိုအခါမျိုးတွင်တော့ ဆည်းဆာ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေပါမက နို့အုံကြီးတွေကပါ သူရိန့် ဝမ်းဗိုက်ကို ပွတ်မိလေသည်။ သော်တာ သူရိန်ဆည်းဆာကို ဘယ်လိုဂျာပေးနေသည်ဆိုတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပိုမြင်ချင်လာတော့ သူမအဖုတ်ကို ပွတ်နေရင်းနဲ့ အခန်းတံခါးကို အသံမထွက်အောင် အသာလေးဟကြည့်လိုက်မိသည်။

သော်တာ သူရိန်တို့လုပ်နေတာကို ပိုပြီးရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရလာသည်။ ပထမဆုံး သူမဆည်းဆာရဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို အရင်မြင်ရသည် ။ အမွှေးတွေပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက သူရိန့် တံတွေးတွေနှင့်စိုရွှဲနေသည်။ 

သူရိန်က သူ့လျှာကို တတ်နိုင်သလောက် ဆန့်ထုတ်ပြီး ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ကို အထက်အောက် စုတ်ချည်ဆန်ချည် ယက်ပေးနေသည်။ ယက်နေရင်း အောက်ဖက်ရောက်လာရင် ဆည်းဆာ အစိလေးကိုအသာလေးစုပ်ပေးလိုက် အပေါ်ပြန်တက်လို့ အပေါက်ဝနားရောက်ရင် လျှာနဲ့ အပေါက်ထဲကို ထိုးပေးလိုက်နဲ့ ယက်ပေးနေတော့ ဆည်းဆာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကလည်း တယမ်းယမ်းဖြစ်နေလေသည်။

“ အာ့း မောင်ကောင်းတယ် ဆည်းဆာ အဖုတ်ကို မောင့်လျှာနဲ့လိုးပေးကွာ အရမ်းကောင်းနေပြီ” 

ဆည်းဆာ သူမပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို ထုတ်ပြီး သူရိန့်ကို လှမ်းပြောလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ အငမ်းမရတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပြန်စုပ်ပေးနေပြန်သည်။

သူရိန်လည်း ဆည်းဆာပြောတဲ့ အတိုင်း ဆည်းဆာရဲ့ အဖုတ်ဝထဲကို သူ့လျှာနဲ့တတ်နိုင်သမျှ ခပ်မြန်မြန်လေး ထိုးပြီးလိုးပေးလိုက်တော့ ဆည်းဆာလည်း သူရိန်နဲ့အပြိုင် သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရပင် ပြန်စုပ်ပေးနေလေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်နေရသည့် သော်တာမှာတော့ ရမ္မက်အရှိန်တွေကော ဆည်းဆာအပေါ်မနာလိုမှုတွေပါ တရိတ်ရိတ်တိုးလာနေလေသည်။ 

အခု ကုတင်ပေါ်မှာ သူရိန့်ကို တက်ခွပြီး လီးစုပ်ပေးနေရင်း သူမရဲ့ အမွှာမောင်ရဲ့ အဖုတ် ယက်ပေးတာကို ခံနေရတာက ဆည်းဆာအစား သူမလို့ပင်ဖြစ်လိုက်ချင်နေသည်။ သို့သော် ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သူမအဖို့ ရှိနေတဲ့ အရာကတော့ သူမလက်ချောင်းလေးတွေသာ ဖြစ်သည်။ 

အခန်းထဲမှာ သူရိန်နဲ့ ဆည်းဆာတို့ ယက်နေစုပ်နေကြတာတွေကို ကြည့်ပြီး သူမ စိတ်တွေ အရမ်းထန်လာခဲ့သည်။ သူမ ချစ်သူမိုးဟိန်းနဲ့ချိန်းတွေ့တဲ့ ညတုန်းကတောင် ဒီလောက်မ ဖြစ်ခဲ့၊ သူမ အပျိုစစ်စစ်ဖြစ်ရတာကို တဖြည်းဖြည်းငြီးငွေ့လာပြီဆိုတာကို သူမကိုယ်သူမ ရိပ်မိလိုက်သည်။

ထိုညက သူမ မိုးဟိန်းကိုပေးမလိုးခဲ့မိတာကို နောင်တရနေမိသည်။ မိုးဟိန်း သူမအဖုတ်ဝမှာ လီးလာတေ့တော့ သူမလည်း အရမ်းပဲ အလိုးခံချင်နေမိခဲ့သည်။ သူမရဲ့ ခံယူချက်ကြောင့်သာ မိုးဟိန်းကို တွန်းဖယ်လိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမမိုးဟိန်းရဲ့လီးကြီးနဲ့ သူမရဲ့အဖုတ်ထဲကို လာထိုးထည့်ဖို့ အတွက်တောင့်တနေမိသည်။ သူမကာမအရသာကို အဆုံးထိ ခံစားလိုစိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်နေမိသည်။

သော်တာ စိတ်အလိုမကျဖြစ်ပြီး ‘ကျွတ်’ ကနဲ စုတ်သပ်လိုက်သည်။ သူမအသံကို သူရိန်တို့ ကြားမှာလည်း သူမ တွေးပူနေစရာမလိုတော့ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အခန်းထဲက စုပ်သံယက်သံတွေက တစ်ခန်းလုံးစီညံနေပြီဖြစ်သည် ။ သူရိန်ရဲ့ အဖုတ်ယက်သံ တပြတ်ပြတ်အခန်းထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်သလိုပင် ထွက်နေသလို ဆည်းဆာကလည်း သူမအဖုတ်ထဲ သူရိန့်လျှာကြီးဝင်ထွက်လိုက်တိုင်း တဟင်းဟင်းနဲ့ တဏှာတွန်သံတွေပြန်ပေးနေသည်။

“ အား မောင် ဆည်းဆာ မခံနိုင်တော့ဘူး ဆည်းဆာကိုပြီးအောင် ယက်ပေးတော့”

မောဟိုက်သံလေးနဲ့ ပြောလာတဲ့ ဆည်းဆာကို သူရိန်က သူမရဲ့ အစိကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ပြီး အားနဲ့ပြွတ်ကနဲအသံမြည်အောင် စုပ်ပေးပြီးတုန့်ပြန်ပေးလိုက်တော့ သူမနို့ကြီးတွေ ဂျယ်လီတုံးကြီးတွေလို တုန်ခါသွားအောင်ကို ဆည်းဆာ ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားခဲ့သလို သူမဖင်ကြီးလည်း မြှောက်တက်သွားခဲ့သည်။ ဆည်းဆာ ဖင်မြှောက်တက် သွားပေမယ့် အစိစုပ်ပေးတာမပျက်ရအောင် သူရိန့်နှုတ်ခမ်းတွေကဆည်းဆာအစိတွေနဲ့ ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ပြီးစုပ်ပေးနေသည်။ 

မနာလိုအားကျမှုတွေနဲ့အတူ သော်တာလည်း ဆည်းဆာအဖုတ်ယက်ခံရတာကိုကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ ။သူမအဖုတ်ကိုလက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြားထဲညှပ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအထက်အောက်ပွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူမလည်း ဆည်းဆာနည်းတူပင် အဖုတ်ထဲကအရည်တွေနဲ့ သူမလက်ကိုစိုရွှဲနေအောင်ပန်းထုတ်ပြီးတော့မှ တဟင်းဟင်းညည်းညူရင်း ကာမအထွဋ်အထပ်ကိုခံစားလိုက်ရလေသည်။ သော်တာသူမအဖုတ်ထဲကအရည်တွေ အကုန်ပန်းထုတ်ပြီး ခဏလောက်နားပြီးတော့ သော်တာ့မျက်လုံးတွေက အခန်းထဲကိုပြန်ရောက်သွားမိသည်။

ဆည်းဆာ သူမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေထုတ်လို့ ပြီးသွားတော့ သူရိန့်လီးကြီးကို အငမ်းမရ ပြန်ကုန်းစုပ်လေသည်။ သူရိန်ကလည်း သူ့လီးကြီးကိုဆည်းဆာပါးစပ်ထဲ ကော့ကော့ ထိုးပေးပြီး ခုလေးတင်မှ အရည်ထွက်ထားတဲ့ ဆည်းဆာ အဖုတ်ဝထဲကို သူ့လျှာကြီးပြန်ထိုးထည့်ပြီ းပြန်ယက်ပေးလေသည်။ အခန်းထဲမှာလည်း ဆည်းဆာရဲ့ညည်းသံတွေနဲ့ ပြန်ပြီးဆူညံလာပြန်သည်။ 

ခဏတုန်းကမှ တစ်ခါပြီးထားပေမယ့် သော်တာနောက်ထပ် တစ်ခေါက် စိတ်တွေ ထလာပြန်သည်။ သူရိန့်လီးကြီး ဆည်းဆာပါးစပ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတိုင်း တံတွေးတရွှဲရွှဲနဲ့ သော်တာမြင်နေရသည်။ ဆည်းဆာသူရိန့်လီးကြီးကို ခေါင်းနှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်စုပ်ပေးနေသလို သူရိန်ကလည်း ဆည်းဆာနဲ့ အပြိုင် ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲ သူ့လျှာကိုသွင်းလိုက်တိုင်း ခေါင်းကနှိမ့်ချင်မြင့်ချည်နှင့် နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ဝါးချက်ညီညီ စုပ်နေယက်နေကြတော့ သော်တာဆည်းဆာနေရာမှာ ဖြစ်နေပြီး သူမရဲ့ အမွှာမောင်လေးရဲ့ လီးကြီးကိုစုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေ သော်တာ့ စိတ်ထဲမှာ တိုးပွားလာနေသည်။

ကာမ စိတ်တွေကပြန်ထလာတော့ ထိုညက မိုးဟိန်းကို သူမပေးမလိုးခဲ့တာကို သော်တာ နောက်ထပ်တစ်ခါနောင်တ ရနေပြန်သည်။ မိုးဟိန်း သူမအဖုတ်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကောင်းကောင်း နှိုက်လိုးခဲ့ပေးတာတွေ သူ့ရဲ့ ပူနွေးစိုစွတ်နေတဲ့သူ့လျှာကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ကို ယက်ပေးခဲ့တာတွေကို သော်တာ ပြန်လိုချင်လာပြန်သည်။ 

သူမ လက်ချောင်းတွေထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ထဲကို လိုးသွင်းတာကို သော်တာခံချင်နေမိသည်။ လောလောဆယ်တော့ သော်တာ့လက်တွေ သူမ၏ ညဝတ်ဂါဝန်အပါးလေး အောက်ပြန်ရောက်သွားပြီး အဖုတ်ထဲကိုသာ သူမလက်ချောင်းတွေနဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ထိုးပေးရုံကလွဲလို့ တခြားဘာမှမရှိတာမို့ သော်တာ့လက်ချောင်းတွေ သူမအဖုတ်ထဲမှာ နေရာပြန်ချထားပေးလိုက်သည်။

“ မောင် ဆည်းဆာကို လိုးပေးတော့ကွာ၊ ဆည်းဆာမနေနိုင်တော့ဘူး” 

ဆည်းဆာ သူရိန့်လီးကို စုပ်နေရာကနေပြောလိုက်တော့ သူရိန်လည်း ဆည်းဆာအနောက်မှာ နေရာယူပြီး ဆည်းဆာအဖုတ်ဝမှာ သူမရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့စိုရွှဲနေတဲ့ လီးတံကြီးကို တေ့ပြီးထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။

သော်တာ့ မျက်စိရှေ့မှာတင် သူမ အမွှာမောင်ရဲ့ လီးကြီးက ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်ကို အစအဆုံး သေချာမြင်လိုက်ရသည်။ သူရိန်သူ့လီးကြီး ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပြီးတော့ ဆည်းဆာရဲ့တင်ပါးတွေကို ဆွဲကိုင်ကာ အားရပါးရစဆောင့်ပြီးလိုးလေသည်။ 

သူရိန်ဆည်းဆာကို ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ရဲ့လမွေးတွေက ဆည်းဆာရဲ့ တင်ပါးဖြူဖြူတွေမှာ ကပ်သွားလောက်အောင်အထိကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလေသည်။ ချောင်းကြည့်နေသည့် သော်တာ့အဖို့နည်းနည်းပင်ဖြုံသွားခဲ့ရသည် အလိုးခံနေရသည့် ဆည်းဆာကတော့ သူရိန်ရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေကို သူမဖင်ကြီးတွေ နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပေးပြီးခံနေသည်။

“ အာ့ မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ မောင့်လီးကြီးနဲ့ ဆည်းဆာကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးစမ်းပါ”

“ စိတ်ချ ဆည်းဆာ မောင့်လီးကြီးဆည်းဆာအဖုတ်ထဲကို အကုန်ဝင်အောင်ကို လိုးမှာ အပြင်မှာ နည်းနည်းလေးမမကျန်နေစေရဘူး မောင် အာမခံတယ်”

“ အင်း မောင် လိုးလိုး မောင့်စိတ်ကြိုက် အားရပါးရလိုး”

သူရိန့်ဆောင့်ချက်တွေက တချက်ထက်တစ်ချက်ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသည်။ နွားသိုးကြိုးပြတ် ခေါ်လေမလား မသိ ။ သူရိန်ဆည်းဆာကို မညှာတော့ပဲ အားကုန်ပင်ဆောင့်သည် ။ ဆည်းဆာကလည်း သူရိန့်အလိုးကိုဖင်တောင့်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ အလိုးခံသည်။ 

သူရိန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် သူရိန်ကော ဆည်းဆာပါ ပြီးချင်လာကြသည်။ သူရိန်ဆည်းဆာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆွဲပြီး အားရပါးရ အချက်သုံးဆယ်လောက်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ဆည်းဆာအဖုတ်ထဲကို သူ့ရဲ့လရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

ဆည်းဆာလည်း သူရိန့်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ အပြီးကြီးပြီးသွားခဲ့လေသည်။ ပြီးသွားတော့ သူရိန်သူ့လီးကိုဆည်းဆာအဖုတ်ထဲက မထုတ်သေးပဲ ကုတင်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးတော့ ဆည်းဆာ အဖုတ်ထဲက ညစ်ပေးတာကို ခံရင်းမှိန်းနေလေသည်။

“ ဆည်းဆာ မောင့်လီးကြီးကို အရမ်းကြိုက်တာပဲ မောင်ရယ်”

“ မောင့်လီးကြီးကိုကြိုက်ရင် မောင်က အမြဲလိုးပေးမှာပေါ့”

သော်တာ အခန်းထဲက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွဲကို ကြည့်ရင်း သူမအဖုတ်ထဲကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုးမွှေနေမိသည် ။ သို့သော် သူမလိုချင်တာက လက်ချောင်းမဟုတ်ပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆည်းဆာကို လိုးပေးနေတဲ့ သူမအမွှာမောင်သူရိန်ရဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ ထိုးမွှေပေးတာကို ခံချင်နေတာဖြစ်သည်။ 

သူရိန်နဲ့ ဆည်းဆာ ပြီးသွားကြတော့ သော်တာ သူမရဲ့ အခန်းကိုသာ ပြန်သွားလိုက်သည်။ သွားတိုက်ဖို့ သူမထွက်လာသည်ဆိုတာကိုပင် သတိမရတော့။ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ သူမရဲ့ မပြီးသေးတဲ့ အဖုတ်ထဲကို လက်ချောင်းတွေထိုးထည့်လိုက်ရင်း သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို အခွင့်အရေးရတာနဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ပေးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

မိုးဟိန်းကို သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို သိမ်းပိုက်စေချင်မိပေမယ့် မိုင်ရာချီဝေးနေသောကြောင့် သော်တာ ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ ။ သူရိန်ရဲ့ ယောကျာ်းလေး သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ သူသဘောကျတဲ့ တစ်ယောက်ကို ရွေးပြီး အလိုးခံဖို့စဉ်းစားလိုက်သည်။ 

သူမရဲ့ အခန်းတံခါးပိတ်ထားသော်လည်း သူရိန့်အခန်းထဲက လိုးသံညည်းသံတွေကို သူမ ထပ်ကြားနေရပြန်ပြီဖြစ်သည်။ သိပ်မကြာခင်မှာတော့ သူမလည်း မနာလိုစိတ်ပျက်မှုတွေကို သူမတစ်ယောက်တည်း ခံစားရမှာမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာကို သော်တာ့စိတ်ထဲက ကြိုသိနေမိလေသည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, April 17, 2019

ဒီအနေအထားကို ကျေနပ်ပါတယ် "BFF" (စ/ဆုံး)

ဒီအနေအထားကို ကျေနပ်ပါတယ် "BFF" (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Steven Job

" ဟလို မင်းမင်း"

" အေး ဘာလဲ ဂျမ်းဘုံ"

" မသာ ငါရန်ကုန်လာမလို့"

" ဘာ လာလုပ်မှာလဲ"

" အလုပ် လုပ်မလို့ပေါ့ဟဲ့"

" အော်..အေးအေး"

" အေးအေး...လုပ်မနေနဲ့ မနက်ဖြန်မနက် လာကြိုပေး"

" ဘယ်ကို လာကြိုရမလဲ"

" အောင်မင်္ဂလာကိုပေါ့"

" အေးပါ လာကြိုမယ်"

" နောက်မကျစေနဲ့"

" အေးပါ"

မင်းမင်းမှာ သူ့သူငယ်ချင်းသက်ထားရန်ကုန်လာမယ်ဆိုလို့ ပျော်တဝက်စိတ်ညစ်တဝက် ဖြစ်သွားရတယ်။ သက်ထားက သူ့ကိုဆို အမြဲအနိုင်ကျင့်နေကျမို့ ညစ်တာပါ။ မင်းမင်းက ဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ်တစ်ခုမှာ တာဝန်ခံဖြစ်နေပြီး လခလေးသိန်းခွဲကျော်ရနေပါပြီ။ နေစရာ တိုက်ခန်းအလွတ်တစ်ခုကို ကုမ္ပဏီကပေးထားတဲ့ အတွက် အိမ်လခမကုန်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အိမ်ကို နှစ်သိန်းထောက်ပံ့ပေးနေရတော့ အပိုအလျှံသိပ်မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အလုပ်ရှင်က ကိုယ့်အပေါ်လူယုံလို သဘောထားပြီး သင်ကြားပြသပေးတဲ့အခါ ပျော်နေပါတယ်။

သက်ထားဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ခင်မင်နေကြတဲ့ သူငယ်ချင်းပါ။ အနိုင်ကတော့ကျင့်သလားမမေးနဲ့။ နယ်မှာနေပြီး ဖုန်းဘေကအစ မှာတတ်တယ်။ နောက်တနေ့ သက်ထားကို စောစောသွားကြိုရတယ်။ ကားရောက်တာနှင့် ကားတံခါးပေါက်နားအထိ သွားရတယ်။ တော်ကြာဂျမ်းဘုံမစိတ်ကောက်နေမှ ာစိုးလို့ပါ။ ဂျမ်းဘုံမသက်ထား ကားပေါ်က ဆင်း လာပါပြီ။

" သက်ထား ငါဒီမှာ"

" အေး မင်းမင်း"

အထုတ်အပိုးများကို မနိုင်မနင်း သယ်လာရင်း သက်ထားက ပြောတယ်။

" ငါ့ အထုတ်တွေ ရွေးရအုံးမယ် မင်းမင်း"

" အေးပါ...ဘယ်မှာလဲနင့်ရဲ့ကဒ်တွေ"

" ဒီမှာ ရော့"

အထုတ်ရွေးရမယ့်ကဒ်ပြားများကိုလှမ်းယူရင်း ကားသမားဆီပြကာ အထုတ်ရွေးလိုက်ရတယ်။

" နင် Taxi ငှားမထားဘူးလား"

" မငှားရသေးဘူးလေ"

" သွားငှားလေ"

" အေးပါ"

" ဒါနဲ့...နင်ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ..အဲဒါပြောမှစျေးစကားပြောလို့ရမယ်"

" တောင်ဒဂုံစက်မှူ့ဇုံနားပဲ"

" အော် အေးးပါ"

Taxi ကိုစျေးစကားပြောကာ ငှားလိုက်ပြီးတောင်ဒဂုံကို သွားလိုက်ရသည်။ တောင်ဒဂုံသူပြောတဲ့ လိပ်စာကအဆောင်ဖြစ်ပြီး အခန်းကျဉ်းမှာနှစ်ယောက်သုံးယောက်စုငှားတဲ့ နေရာမျိုးဖြစ်နေတယ်။ အထုပ်ကို အခန်းထဲအထိပို့ပေးပြီးနောက်..

" ငါပြန်မယ် ဂျမ်းဘုံ"

" ဟဲ့ဒီမှာ အဲနာမည်မခေါ်နဲ့ဟ"

" အေးပါ"

" နင်ကလဲ..အစောကြီးရှိသေးတယ်ပြန်မလို့လား"

" အေးပြန်မှ၊အလုပ်ထဲသွားရအုံးမယ်"

" အေးပါ..အာ့ဆိုလဲပြန်"

မင်းမင်းလဲ အလုပ်ကို ထို Taxi နဲ့ ပဲသွားလိုက်ရတယ်။ ညနေရောက်တော့ သက်ထားဆီက ဖုန်းလာတယ်။

" မင်းမင်း"

" ဟေ ဘာလဲ"

" နင် ဘာလုပ်နေလဲ"

" ထမင်းချက်မလို့ဟ"

" နင်က ထမင်းချက်စားတာလား"

" အေး ထမင်းကတော့ချက်တယ်.ဟင်းတော့ဝယ်စားတယ်"

" အော်အေး ပါ၊နင့်အလုပ်ကဘယ်နေ့ပိတ်လဲ"

" တနင်္ဂနွေနေ့တော့ပိတ်ပေးတယ်"

" ဟုတ်လား အဲနေ့ငါဘုရားသွားချင်လို့ လိုက်ပို့ပေး"

" အေးအေး"

သက်ထားအလုပ်ဝင်နေပြီ။ သူအလုပ်လုပ်နေလို့ ဖုန်းမဆက်ဘူးလို့ မထင်ပါနဲ့။ ထမင်းစားချိန်ဆက်တယ်။ညဆက်တယ်။ ဖုန်းဆက်တယ်ဆိုပြီးသူက Miss Call ပဲခေါ်တာ။ ကျနော်က ပြန်ဆက်ရတယ်။ ပြန်မဆက်ရင်စိတ်ကကောက်သေးတယ်။ သူကအားရင် ဆက်နေတာ။ သူပြောတဲ့ ပိတ်ရက်ရောက်တော့ ရွှေတိဂုံကိုသွားရန်သူ့ကိုခေါ်ပြီးသွားရတယ်။

" အလုပ်ကအဆင်ပြေလား"

" အဆင်ပြေပါတယ်..အလုပ်သင်ဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ၊လစာနည်းတယ်"

" အေးပေါ့...တတ်သွားရင်ပိုရမှာပေါ့"

" အင်းပါ"

ရွှေတိဂုံကဆင်းတော့

" နင်...ဘာစားမလဲသက်ထား"

" ထမင်းပေါင်းစားမယ်"

" အေး..စားလေ"

ထမင်းပေါင်းစားကြပြီးနောက်

" မင်းမင်း ငါယုဇနပလာဇာသွားချင်တယ်၊လိုက်ပို့ပေး"

" ဘာဝယ်စရာရှိလို့လဲ"

" အိမ်နေရင်းဝတ်မယ့်..ဘောင်းဘီ"

" အေးပါ..လိုက်ပို့မယ်"

ယုဇနပလာဇာရောက်တော့ သူကအိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ဘောင်းဘီတွေဝယ်တယ်။ ပြီးတော့ ဟိုလျောက်ကြည့်ဒီလျောက်ကြည့်နဲ့၊ ကျတော်ကတော့ တော်တော် ညောင်းတယ်။ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရောက်တော့ အင်္ကျီတစ်ထည်ကိုကြည့်ပြီး

" လှတယ်နှော် မင်းမင်း"

" အင်း...လှတယ်"

" လကုန်ရင် ဝယ်နိုင်ပါ့မလားမသိဘူး"

" အခုဝယ်သွားပေါ့"

" ပိုက်ဆံကုန်ပြီ"

" လကုန်လို့..နင်ပိုက်ဆံရလဲဒီအင်္ကျီကရှိချင်မှရှိတော့မှာ"

" အင်း"

သူတော်တော် ကြိုက်နေပုံရပါတယ်။ စဉ်းစားနေပုံပဲ

" တော်ပါပြီဟာ၊စျေးလဲကြီးတယ်"

" ကဲပါ..ငါဝယ်ပေးမယ်"

" တကယ်လား"

" အင်းလေ"

သူအရမ်းကြိုက်နေတဲ့အင်္ကျီရတော့ သူအရမ်းပျော်နေတယ်။ သူ့ကို လိုက်ပို့ပြီးအိမ်ပြန်ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူနေမကောင်းရင် စားစရာတွေပို့ရတယ်၊ ဆေးခန်းပြပေးရတယ်။ သူလိုချင်တာလေးတွေ နည်းနည်းစီဝယ်ပေးရတယ်။ ပိတ်ရက်တိုင်း သူကအပြင်ကိုထွက်ချင်တယ်။ ကျနော်ကလိုက်ပို့ရတယ်။ ကျနော်ကကျွေးတယ်။ လမ်းစရိတ် အကုန်ခံတယ်။

တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျနော်က အသုံးစရိတ်ချွေတာလာရတယ်။ အဝတ်အစားတောင် ပုံမှန်မဝယ်နိုင်တော့ဘူး။ဖုန်းလေးက စုတ်လာပြီဆိုတော့ ဖုန်းအသစ်လဲဖို့တော့ စုဆောင်းရသေးတယ်။ အိမ်ကိုတော့ ပုံမှန်ပို့ပါတယ်။လေးလလောက်ကြာတော့ ကျနော်သူကကျနော်နေတဲ့ အခန်းကို လိုက်မယ်ဆိုတော့ ကျနော်ခေါ်ခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တော့

" နင့်အခန်းက အကျယ်ကြီးပဲနှော်"

" မကျယ်ပါဘူး...အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းပဲပါတယ်"

" မဆိုးပါဘူးဟ၊ငါတို့ဆို အိပ်ခန်းမှာသုံးယောက်ပေါင်းနေရတာ"

" နင်တို့က ခွက်ကျတာကိုး"

" အဲဒါ တလတစ်သိန်းနှစ်သောင်းဟ တစ်ယောက်လေးသောင်းကျတယ်"

" အော်..အေးပါ"

" နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုလဲ ဆူညံ့နေတာအိပ်လို့မရဘူး၊ အဲဒါကြောင့်ပိတ်ရက်တိုင်းနင်နဲ့ အပြင်မှာလျောက်လည်ရတာ"

" ကောင်းရော ငါကနေ့လည်အိပ်မရဘူးပေါ့၊ပြီးတော့ ငါလဲတရက်ပဲ ပိတ်တာ..အလုပ်နောက်ကျတဲ့နေ့ဆိုအဝတ်အစားတွေ..မလျှော်နိုင်ဘူး၊ပိတ်ရက်ကျမှစုလျှော်ရတာ"

" နင်ကလဲ ဒီလောက်တော့ လုပ်ပေါ့"

" အေးပါ...မယ်မင်းကြီးမရယ်"

" ဒီနေ့..ငါလျှော်ပေးမယ်၊ညနေကျရင် ငါ့ကို မာလာရှင်းကောကျွေး"

" နေပါဟာ ငါ့ဟာငါ လျှော်ပါ့မယ်"

" နင် ငါ့ကိုမကျွေးချင်လို့လား"

" မဟုတ်ရပါဘူးဂျမ်းဘုံမရယ်"

" အဲဒါဆိုလဲ..ပြီးရော"

" နင်ဘာစားမှာလဲ"

" ဘာရှိလို့လဲ"

" နင်စားချင်တာသွားဝယ်မလို့"

" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ရတယ်၊လက်ဖက်ရှိလား"

" ရှိတယ်"

" လဖက်နဲ့ကြက်ဥကြော်ဆိုရတယ်"

" အေးပါ၊ငါကြက်ဥကုန်နေလို့သွားဝယ်လိုက်မယ်"

" အေး..ငါ..ပျင်းလို့၊နင့်လက်တော့ဖွင့်ပေးခဲ့"

" အေးအေး၊ငါပြတာပဲကြည့်နှော်"

ကျနော်လက်တော့ကို ဖွင့်ပြပြီးကြက်ဥသွားဝယ်ရတယ်။ မပြောခဲ့လို့မဖြစ်ဘူး၊ ကျနော့်လက်တော့ထဲမှာ Movies file ဆိုပြီး ဇာတ်ကားအားလုံးထည့်ထားတာ၊ အပြာကားတွေလဲပါတယ်၊ သက်ထားကကျနော်ပြတဲ့ဇာတ်ကားကို ကြည့်ကျန်ခဲ့တယ်၊ ကြက်ဥဝယ်ပြီးပြန်လာတော့

" မသာကောင် ဟိုဇာတ်ကားတွေ အများကြီး ဘာလို့ထည့်ထားလဲ"

" ယောက်ျားလေးပဲ..ရှိတာပေါ့ဟ"

" တကယ်နှာဘူးကျတယ်"

" အေးလေ ဗူးရင်ဗူး၊မဗူးရင်ဒူးတာပဲငါကဂန်ဒူးမှမဟုတ်တာ"

" အေးပါနှာဗူးရယ်"

" ငါ့အဝတ်လျော်လိုက်ဦးမယ်၊နင့်ဘာသာကြည်တော့"

" အေးပါ"

ကျနော်ထမင်းအိုးတည်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေလျှော်တယ်။ အဝတ်လျှော်ပြီး လက်ဖက်သုတ်တယ်။ ပြီးတော့ကြက်ဥကြော်မယ်လုပ်ပြီးမှ

" သက်ထားကြက်ဥကို ဘယ်လိုကြော်ပေးရမလဲ"

" မွှေကြော်ခရမ်းချဉ်သီးနဲ့"

" အော်..အေးပါ"

ခရမ်းချဉ်သီးပါးပါးလှီးပြီး၊ ကြက်သွန်ဥနီတစ်လုံးပါးပါးလှီးလိုက်တယ်။ ငရုတ်သီးသုံးတောင့်ကို ပါပါးပါးလှီးကာ ကြက်ဥနဲ့မွှေပြီးဒယ်အိုးထဲထည့်လိုက်ပြီး အပေါ်ကနေပုဇွန်ခြောက်နည်းနည်းဖြူးပေးလိုက်တယ်၊ ကျက်သွားတော့မီးပိတ်လိုက်ကာ၊ ထမင်းခူးပြီး

" ထမင်းစားလို့ရပြီသက်ထား"

" အေး လာပြီ"

အိပ်ရာပေါ်မှာ ဇာတ်ကားကြည့်နေတဲ့ သက်ထား ထလာကာ ထမင်းထစားတယ်။

" ကြက်ဥကြော်လေးကကောင်းသားပဲမင်းမင်း"

" နင်ကြိုက်ဖို့ လိုတယ်"

" ဟီးကြိုက်တယ်"

ထမင်းစားပြီးနောက်တော့

" ငါခန အိပ်အုံးမယ် မင်းမင်း"

" ငါလဲ အိပ်ချင်တာ"

" အေး..အိပ်လေ"

သူကကျနော့်အိပ်ရာပေါ် အခန့်သားအိပ်နေတော့ ကျနော့်မှာဘာလုပ်ရမှန်းမသိပါဘူး။

" လာအိပ်လေ မင်းမင်း"

" အေး နင် ဟိုဘက်ရွှေ့ပေး"

" အေးပါ"

ခနတော့ မှေးလိုက်ရသေးတယ်။

" မင်းမင်း"

" အေးပြော"

" ထတော့ဟာ"

" ဘာလို့လဲ"

" မာလာရှမ်းကောကျွေးမယ်ဆို"

" အင်းလေ"

" သွားရအောင်"

" အေးပါ"

ကျနော်အိပ်ရာကထပြီးရေထချိုးလိုက်တယ်၊ သူကမိတ်ကပ်ပြင်နေပြီး

" မပြီးသေးဘူးလားဟ"

" ပြီးပါပြီဟာ"

သဘက်ပတ်ပြီးရေချိုးခန်းထဲ ကထွက်လာကာရေသုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားရွေးပြီးဝတ်လိုက်တယ်။နောက်တော့ Shopping Mall တစ်ခုကိုသွားပြီး မာလာရှင်းကောလိုက်ကျွေးရတယ်။ သက်ထားက ဆိုင်တွေကိုငမ်းနေပြီး..

" ဟေ့ မင်းမင်း ဟိုစကဒ်လေး ငါနဲ့လိုက်မယ်နှော်"

" ကြိုက်ပြန်ပီလား"

" အင်း"

" ကြိုက်ရင်ဝယ်"

" တကယ်နှော်"

" အင်းပါဟာ"

ဒီလိုနဲ့ ခြောက်လအထိ သူနဲ့ကျနော် သွားလိုက်လာလိုက်လုပ်နေတာ သူ့အတွက်တစ်လတကြိမ်အဝတ်အစား၊နှုတ်ခမ်းနီအစရှိသဖြင့် တစ်လတမျိုးဝယ်ပေးရတယ်။ ဖုန်းဘေကတလတစ်သောင်းအနည်းဆုံးပေါ့ဗျာ။ ကျနော့်မှာသာဖုန်းအသစ်မလဲနိုင်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့်အပြစ်မမြင်ဘူးဗျ။ ဒီလိုနဲ့တရက်မှာတော့

" မင်းမင်း"

" ဟေ"

" ငါ..နင့်ကိုတစ်ယောက်နဲ့..မိတ်ဆက်ပေးမယ်"

" ဘယ်သူနဲ့လဲ"

" ငါ့..ကောင်လေးနဲ့"

" အော်အေး မိတ်ဆက်ပေးလေ"

" အဲ့ ဝိုင်းနင်ရှင်းနှော်"

" အေးပါ"

ကျနော်ဝမ်းသာသွားတယ်ဗျ၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ရဲ့လိုအပ်ချက်တွေကိုဖြည့်ပေးမယ့်သူ ရောက်လာရင်ကျနော်သက်သာသွားမှာပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ပိတ်ရက်ရောက်တော့ သူချိန်းတယ်။သူကြိုက်တဲ့ မာလာရှင်းကောဆိုင်မှာ။

" လာလေ မင်းမင်း"

" ကိုကို သူက သက်ထားသူငယ်ချင်းမင်းမင်းခန့်တဲ့၊သက်ထားတို့ရွာကပဲ"

" ဟုတ်ကဲ့"

ကောင်လေးကခေါင်းညိတ်ပြတယ်။

" မင်းမင်း သူကကိုခန့်နိုင်တဲ့တဲ့"

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုခန့်နိုင်၊ကျနော်ကိုမင်းမင်းလို့ခေါ်နိုင်ပါတယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းမင်း"

ကိုခန့်နိုင်မျက်လုံးကကျနော်နဲ့ သက်ထားကိုသိပ်မင်္ကာသလိုကြည့်နေမှန်း ကျနော်သတိထားမိတယ်။ အဲဒီနေ့ကစားသောက်သမျှကျနော်ရှင်းပါတယ်။ သက်ထားရည်းစားရသွားတော့ ကျနော်သက်သာသွားမလားမှတ်တယ်။ မသက်သာပါဘူး။

ကျနော့်ကိုတော့ အပြင်သွားဖို့မခေါ်တော့ပေမယ့် သူ့ဘဲနဲ့သူသွားရင်သုံးမယ့် ပိုက်ဆံချေးတယ်ဗျ။ ကျနော်ကပေးပါတယ်။ သူ့ဘဲနဲ့သူသွားပြီးသူမျက်နှာငယ်ရမှာစိုးလို့ပါ။ ပြီးတော့ ခုမှဖုန်းဘေကသူ့အတွက်ပိုကုန်လာတယ်။ သူ့ဘဲနဲ့ပြောတာကြောင့်လေ။တနေ့တော့ သူဖုန်းဆက်တယ်ဗျ။သူများဖုန်းနဲ့ပါ။

" မင်းမင်း"

" ဘာလဲဂျမ်းဘုံ"

" ငါဖုန်းလေ မှန်ကွဲသွားလို့၊"

" ဟင်...ဘာလို့မှန်ကွဲသွားရတာလဲ"

" ငါ့..ဘဲနဲ့စိတ်ဆိုးပြီး ငါကိုင်ပေါက်လိုက်တာ"

" ဟာ နင်ကလဲစိတ်ဆိုးရင်ပါးစပ်နဲ့ပြောပေါ့ဟဲ့၊ဘာလို့ဖုန်းကိုင်ပေါက်ရတာလဲ"

" အဲဒါ..နင့်ကြောင့်သိလား"

" ဟင် ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"

" သူကနင်နဲ့သဝန်တိုပြီးပြောနေလို့"

" အော်ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ"

" အခုငါ့မှာဖုန်းဆက်စရာမရှိတော့ဘူး၊နင်ဝယ်ပေး"

" ဟင်"

" ဘာလဲ..နင်ကသူငယ်ချင်းဒီလိုဖြစ်နေတာတောင်မှဘာမှလုပ်မပေးချင်တာလား"

" အေးပါဟယ်၊ငါဖုန်းဝယ်ဖို့စုထားတာရှိတယ်၊နင်ယူလိုက်ပါ"

" ဟေး ဒါမှငါ့သူငယ်ချင်း"

သူက ပျော်ပေမယ့်ကျနော့်မှာတော့ ကျနော့်ဖုန်းစုတ်လေးကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်ရတော့တယ်။ သူ့ကို Oppo ဖုန်းတစ်လုးဝယ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ဖုန်းရတော့မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ပေါ့ဗျာ။သူ့ဘဲနဲ့သူအဆင်ပြေတော့လဲဖုန်းမဆက်ပြန်ဘူး၊ တစ်ခုခုလိုချင်ရင်ဆက်တယ်။ ကျနော်ကံကောင်းပါတယ်။ ဖုန်းအသစ်မဝယ်နိုင်ပေမယ့် သူဌေးကသူ့ဖုန်းပြောင်းကိုင်တော့သူ့ i phone အဟောင်းကိုကျနော့်ကိုပေးတယ်။ သူကိုင်ထားတာလဲခြောက်လလောက်ပဲရှိသေးတော့အသစ်လိုပါပဲ။သဌေးကပြောတယ်

" မင်းဖုန်းစုတ်နေတာငါသတိထားမိတယ်တဲ့။ ငါဖုန်းယူလိုက်၊မင်းက ငါ့အလုပ်ကိုတာဝန်သိသိနဲ့ လုပ်ပေးလို့၊ ငါ့ဖုန်းကခြောက်လလောက်ပဲကိုင်ထားတာ"

ကျနော်အိုင်ဖုန်းကိုင်ဖူးသွားတာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်လလောက်ကြာတော့သက်ထားနဲ့ တွေ့တယ်။

" ဟယ် မင်းမင်းနင်ကအိုင်ဖုန်းကြီးနဲ့ပါလား"

" အေး..ငါ့သူဌေးပေးတာ"

" ငါကိုင်ကြည့်မယ်ဟာ"

" ရော့ကိုင်ကြည့်"

သက်ထားဖုန်းကိုကိုင်ကြည့်ပြီး

" ဒီဖုန်းနဲ့ငါ့ဖုန်းနဲ့ လဲပါလားဟယ်"

ကျနော်ဝယ်ပေးထားခဲ့တဲ့ ဖုန်းနဲ့လဲဖို့ပြောတာပါ။

" အာ..မလုပ်နဲ့ဟ၊သူဌေးပေးထားတဲ့ဖုန်းမို့လဲလို့မဖြစ်ဘူး"

" နင်ကလဲငါကိုင်ဖူးချင်လို့ပါဟယ်"

" ငါ့မှာပိုက်ဆံရှိရင်ဝယ်ပေးပါတယ်ဟာ၊ဒီဖုန်းတော့မဖြစ်လို့ပါဟာ"

" မင်းမင်း နင်ကငါ့ကိုမခင်ဘူးနှော်၊နင်ဒီဖုန်းလဲကိုင်လဲရတာပဲ"

" သူဌေးမြင်ရင်စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာပေါ့ဟ"

" သူဌေးလာရင်ဝှက်ထားပေါ့ဟ"

" သူမေးရင်ငါဘယ်လိုဖြေရမလဲ"

" ကျကွဲသွားလို့ဖြေပေါ့ဟာ"

" နင်ကလဲ..ငါမလိမ်ချင်ပါဘူးသက်ထားငါ့အပေါ်သူကအဲလောက်ကောင်းတာကို"

" မင်းမင်း သူဌေးဆိုတာလေ၊နင်ဆန်ပေးလို့ဆီပေးတာ၊ဘာကိုအဲလောက်ဂရုစိုက်နေရမှာလဲ"

" နင် ဘယ်ကအသိတွေသိလာတာလဲသက်ထား၊နင့်ကိုငါအံ့ဩတယ်"

" မဟုတ်လို့လား"

" ငါသူ့အပေါ်ကောင်းမှ သူကပြန်ကောင်းတာဟုတ်တယ်၊ ငါ့အလုပ်ကိုငါတာဝန်ကျေအောင်လုပ်လို့ သူကငါ့ကိုလခပေးပြီးပြီ၊သူကတန်ဘိုးထားပြီး ငါ့ကိုဆက်ဆံတယ်၊ ငါ့အပေါ်ကောင်းတယ်၊သူ့ကျေးဇူးကို ငါကန်းလို့မရဘူး"

" နင့်ကိုကျေးဇူးကန်းခိုင်းတာမှမဟုတ်တာ"

" သက်ထား နင်ကလေ ငါ့ရဲ့စိတ်ကိုလဲနားမလည်ဘူး၊ငါ့စေတနာကိုလဲ ဂရုမစိုက်ဘူး၊ တော်ပီဟာ ငါနင်နဲ့စကားမပြောချင်တော့ဘူး"

" နင်က အဲလိုလားရတယ်မင်းမင်း။နင်မခေါ်လဲငါကဘာမှမဖြစ်ဘူး"

" အေးနင်ငါမခေါ်လို့ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတာငါသိတယ်.. သက်ထား၊နင်အဆင်ပြေလာပြီမဟုတ်လား၊ ငါနင်အဆင်ပြေအောင်လေ၊ ငါအကုန်လုပ်ပေးခဲ့တယ်။ နင်ကအခုတော့ဒလိုပြောပြီပဲ၊ နင်အဆင်ပြေအောင်ငါ့မှာလက်ဖက်ရည်ဆိုင်တောင်မထိုင်နိုင်ဘူး၊ ဘီယာဆိုင်မပြောနဲ့၊နင့်ကိုတလတမျိုးအဝတ်တွေဝယ်ပေးခဲ့တယ်..."

" ငါ့မှာ မဝယ်နိုင်ဘူး၊နင်စားချင်တာကျွေးနိုင်အောင် ငါလေကြက်ဥခေါက်ဆွဲခြောက်နဲ့နေ့တိုင်းစားခဲ့ရတာတွေက နေ့တိုင်းပဲ၊နင့်လဲနဲ့နင်ဖုန်းဆက်နိုင်အောင် ငါဖုန်းဘေတွေပို့ပေးရတာလဲ နင်တွေးကြည့်စမ်း၊ နင့်ဖုန်းကိုနင်ရိုက်ခွဲခဲ့လို့ ငါ့မှာဖုန်းဝယ်ဖို့စုထားတဲ့ငွေတွေနဲ့ နင့်ကိုဖုန်းဝယ်ပေးခဲ့လို့ ငါဖုန်းစုတ်ကိုင်ခဲ့ရတာ၊ ငါ့သူဌေးကမမြင်နိုင်လို့ပေးတဲ့ဖုန်းတောင် နင်မရလို့ပြသနာရှာတာ ငါနင့်ကိုစကားပြောချင်စိတ်ကုန်သွားပြီ၊နင်သွားတော့ဟာ"

သက်ထား ဒီတစ်ခါမှာတော့ကျနော့်မျက်နှာကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီးတွေတွေကြီးရပ်နေတယ်။ သူထွက်မသွားတာကြောင့်ကျနော်လဲ စားသောက်ထားတဲ့ ကုန်ကျစရိတ်ကိုကြည့်ပြီးပိုက်ဆံချထားခဲ့ကာ ထွက်လို့လာလိုက်တယ်၊ လုံးဝစိတ်မကောင်းပါဘူးဗျာ။

ညရောက်တော့ သက်ထား ဖုန်းဆက်တယ်။ ကျနော်မကိုင်ပါဘူး၊ ဖြစ်နိုင်ရင်ဖုန်းနံပါတ်ပါပြောင်းပစ်ချင်တယ်။ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ဖုန်းမို့သာ မပြောင်းဖြစ်တာပါ။ ဒီလိုနဲ့ တပတ်ကြာသွားတယ်။ စနေနေ့ညနေ အိမ်ကိုရောက်တော့ သက်ထားကိုအိမ်ရှေ့မှာတွေ့လိုက်ရပြီး..

" နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ"

" ငါတောင်းပန်မလို့ပါဟာ"

" မလိုပါဘူး သက်ထား၊နင်ပြန်တော့"

" ငါစကား ပြောပါရစေဦး"

" ဟင့်အင်း ..နင့်ဘဲနင့်ကိုစိတ်ဆိုးလိမ့်မယ်နင်ပြန်တော့"

" နင်ငါ့အတွက်ဒီလောက်တောင်စဉ်းစားရလားဟာ"

" နင်ကငါ့သူငယ်ချင်းလေ၊ငါစဉ်းစားပေးရမှာပေါ့"

" မင်းမင်းရယ်၊ ငါလေ အသိတရားမရှိခဲ့ဘူး၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်"

" ရပါတယ်ဟာ ပြန်ပါတော့"

" ဒီနေ့ငါမပြန်ဘူး မင်းမင်း၊နင်ပြောခဲ့တာတွေကိုပြန်စဉ်းစားမိတယ်၊ နယ်မှာရှိစဉ်ကတည်းက နင်ကငါ့ရဲ့တကယ့်သူငယ်ချင်းကောင်းပါ၊ ငါက နင်အလိုလိုက်လွန်းလို့ ငါစိတ်တွေပျက်စီးသွားတာ၊ငါတောင်းပန်ပါတယ်"

" နင်ပြန်ပါ၊နင်မပြန်ရင်နင့်ဘဲစိတ်ပူလိမ့်မယ်။

" သူက နင့်လောက်ငါ့အပေါ်စိတ်မပူဘူး မင်းမင်း"

" ဟုတ်ရဲ့လား ဟာ"

" ဟုတ်တယ်၊ငါဖုန်းရိုက်ခွဲတဲ့ကိစ္စက သူကငါ့ဆီတောင်းတာကိုငါမပေးခဲ့တာကို သူကနင်နဲ့ဖြစ်ထားလို့ ထင်တာ။ အဲဒါကိုငါစိတ်ဆိုးပြီးဖုန်းရိုက်ခွဲခဲ့တာ"

" အခုနင့်ဘဲနဲ့ နင်အဆင်ပြေသွားတာ နင်ပေးလိုက်လို့လား"

" မပေးပါဘူး၊လက်ထပ်ပြီးမှရမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်"

" သူက ယုံလို့လား"

" ယုံတယ်"

" ဘယ်လိုကြောင့် ယုံသွားတာလဲ"

" ဒါတော့ တော့စီးကရက်လေ""

" နင်ငါ့ကိုမှမပြောရင်ဘယ်သူ့ကို ပြောပြမှာလဲ"

" အင်း နင်ကငါ့ရဲ့ BFF မို့ပြောပြမယ်..ငါသူ့ကိုပြလိုက်တယ်။ သူကြည့်ပြီးယုံသွားတာ"

" အဲဒီ အဆင့်ဆိုရင်ငါတော့ နင့်ဘဲနဲ့နင်မဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုတာ မယုံတော့ဘူး"

" နင်နှော်"

" တကယ်ပြောတာ၊နင်ဘယ်လိုပြောပြော ငါမယုံဘူး"

" နင်ကလဲအဲဒီအဆင့်မရောက်ပေမယ့် ကျန်တာတော့လုပ်ဖြစ်ပါတယ်"

" ဘာတွေလုပ်ဖြစ်လဲပြောပြ"

" နင်ကဘာလုပ်မလို့လဲ"

" နင်အလှည့်ကျတော့တွန့်တိုနေတာလား"

" မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊သမီးရည်းစားဘဝဘာညာတော့ လုပ်ပေးပါတယ်"

" ငါမယုံပါဘူး"

" တကယ်ပြောတာ"

" ဘာနဲ့သက်သေပြမလဲ"

" ဟင် နင်လူလည်မလုပ်နဲ့"

" မလုပ်ပါဘူး..သိချင်တာပါ"

" ဟင်းနှော်  နင်ငါ့ကိုတော့ဒီမှာအိပ်မယ်ဆိုပြီးမလုပ်ရင်ပြမယ်"

" အင်းနင့်ဘဲကိုနင်ခွင့်ပြုသလောက်တော့ခွင့်ပြုပေးလေဟာ"

" ဟယ် မသာလူလည်မကျနဲ့"

" အင်းပါ"

" ဒီမှာကြည့်"

သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ချပြီးပြတယ်။

" ဟုတ်လာမဟုတ်လားငါအနီးကပ်ကြည့်မယ် သက်ထား"

" အင်းကြည့်"

သက်ထားအိပ်ရာပေါ်လှချလိုက်တယ်။ ကျနော်ကသူ့ပိပိလေးကိုသေချာကြည့်လိုက်ပြီး

" အရမ်းလှတယ် သက်ထား"

" ငါ့ဘဲလဲ ပြောတာပဲ"

တကယ် လှပါတယ်။ အမွေးစုစုလေးတွေနဲ့ ဖောင်းအိနေတဲ့ သူ့အဖုတ်က ဆွဲဆောင်မှု့ကောင်းလွန်းနေတယ်။သူ့ အဖုတ်လေးကို အသာအယာလေးကိုင်လိုက်တော့ သက်ထားတွန့်သွားတယ်၊ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ပိပိနှုတ်ခမ်းသားကိုကိုင်တွယ်ဖြဲလိုက်တော့ အတွင်းသားလေးကနီရဲလို့နေတယ်။

စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လျှာဖျားသွင်းကာယက်လိုက်တယ်။

" အိုး  ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ"

" ငါ ငါမနေနိုင်လို့ယက်မိတာခွင့်ပြုပေးပါဟာ"

" အင်းပါ"

ကျနော်လည်းစိတ်အရမ်းထန်ကာ သူ့ပိပိကိုမျိုးစုံယက်လိုက်တယ်။ သူ့ဖင်ကိုထောင်ပြီး ဖင်ပါယက်တော့ သူ့ညည်းသံက တော်တော်ကျယ်လာတယ်၊ ဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးထည့်ပြီးလက်ညိုးထည့်ကာ ပိပိကိုယက်ပေးလိုက်တယ်။ အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပိပိထဲကအရည်တွေထွက်လာလေ ပိုယက်ကောင်းလေ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ယက်ပေးနေတော့ သူ့လက်ကပိပိအပေါ်ရောက်လာကာ ပွတ်ပေးပြီး

" အားး ငါအရမ်းကောင်းနေပြီမင်းမင်း"

ကျနော်လဲ လက်ညိုးကိုအသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း သူ့အဖုတ်အတွင်း လျှာထိုးသွင်းပေးလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့သူကတရှီးရှီးအသံထွက်ကာငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။

" နင်ပြီးသွားတာလား သက်ထား"

" အင်း"

" ငါ..နို့စို့ချင်တယ်"

" အဝှာကိုသာမလုပ်နဲ့..ကျန်တာနင်လုပ်လို့ရတယ်"

" အင်း"

ကျနော်သူ့နို့ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။ အရသာအရမ်းရှိတယ်၊ နို့မထွက်ပေမယ့်ဖီလ်းက အရမ်းကိုရှိတယ်။ သက်ထားကကျနော့်လီးကို လာကိုင်ပြီးကွင်းထုပေးတယ်။ နို့စိုတာ စိတ်ကျေနပ်သွားတော့ ကျနော်က သူ့ပါးစပ်နားကိုလီးတေ့ပေးပြီး သူ့အပေါ်က 69 ပုံစံ လုပ်ပြီး သူ့ပိပိကိုနမ်းတယ်။

သက်ထားကလဲ ကျနော့်လီးကိုပြန်စုပ်တယ်။ အရမ်းကောင်းတဲ့ အထိအတွေ့ပါပဲ။ လီးကအရမ်းကို တောင်လာတယ်၊ ကျနော်က သက်ထားကို ဖက်ပြီး သူ့ကို အပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့တင်သားကိုဖြဲပြီးယက်ပေးလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ ရပ်လိုက်တယ်။

" သက်ထား ငါမရတော့ဘူးဟာ၊ ပိပိကိုမလုပ်ရရင် ဖင်တော့လုပ်ခွင့်ပေး"

" လုပ်လေ"

" နင့်ဘဲက ဖင်လုပ်သေးလား"

" အင်း"

ကျနော်သက်ထားကို ပက်လက်ထားပြီးဖင်ကို မြှောက်ကာဖင်ဝနဲ့ လီးကို တံတွေးဆွတ်ပြီး တဖြေးဖြေးသွင်းလိုက်တယ်။

" ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်"

လီးက တဗျစ်ဗျစ်နဲ့မြည်ကာ ဝင်သွားတယ်ဗျ၊ နောက်တော့ နို့ကိုကုန်းစို့ပေးလိုက်ပြီး

" သက်ထား ငါ လုပ်တော့မယ်"

" အင်း"

သက်ထားနို့ကိုစို့ရင်းလီးကို ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်အသွင်းအထုတ်လုပ်တယ်။ ဖင်ဆိုတာ အဖုတ်လို မဟုတ်ပေ။အဖုတ်ကသာ အရည်ထွက်ပြီး ချောချောမောမော လုပ်နိုင်သော်လည်းဖင်ကစေးကျပ်လို့လာတယ်၊တံတွေးထပ်ဆွတ်ပြီးလုပ်တယ်။

" သက်ထား ခံနိုင်ရင် ငါဆောင့်မယ်"

" အင်း"

သက်ထား ခံနိုင်ပါတယ်။ ကျနော်လဲ ဆောင့်လိုးလိုးလိုက်တယ်၊

" ဗျစ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းး"

" အာ့! အင်းး ဟင်းးဟင်းးး"

" ဗျစ် ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းးး"

ရှစ်မိနစ်လောက် လိုးလိုက်တော့ သုတ်တွေ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သက်ထားဖင်ထဲမှာလီးကို အဆုံးထိ ထည့်ထားလိုက်တယ်။ သုတ်မထွက်တော့ပဲ ပျော့ခွေသွားမှလီးက ပြန်ထွက်လာတော့တယ်။

" ဟူး.....ကောင်းလိုက်တာ သက်ထားရာ"

" ကဲ ကျေနေပ်ပြီလား ကိုယ်တော်ချော"

" နင်မချော့လဲ ငါကနင့်အတွက်ဆို ကျေနပ်ပြီးသား"

" အင်း ငါလဲကျေနပ်ပါတယ်၊ဒါပေမယ့် ခနခနမတောင်းနဲ့"

" အေးပါဟာ"

" နင်နဲ့ငါနဲ့ နောက်လဲ  သူငယ်ချင်းပဲနှော် မင်းမင်း"

" အင်းပေါ့  Bff တွေပဲ"

" အင်း "

သက်ထား တနင်္ဂတွေနေ့ တရက်လုံး ကျနော်နဲ့နေသွားတယ်။ ကျနော်လဲ သူ့ဆီက ရသမျှ တောင်းပြီး လုပ်တယ်။ လေးကြိမ်လုပ်ပြီး လူလဲပျိုင်းသွားတော့ သူပြန်သွားတော့တယ်။ သက်ထားနဲ့ ကျနော် ခုထိ တွဲနေတုန်းပါပဲ။ သက်ထားက အလုပ်တွေ အဆင်ပြေနေပါပြီ။ သိပ်မပူဆာပေမယ့် အနိုင်တော့ ကျင့်တုန်းပါ၊သက်ထား လင်ယူသွားရင်တော့ ကျနော်လုပ်လို့မရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ ခုလဲ အချိန်တိုင်းမရပါဘူး၊ လုပ်ခွင်ပေးလဲ သူ့အဖုတ်ကို ထိခွင့်မပြုဘူး၊ ရရအောင်လဲ ကျနော်မကြိုးစားပါဘူး။

အဲဒီဟာက သူယောက်ျားယူမှ သူ့ယောက်ျားအတွက်ဖြစ်မှာပါ။ ကျနော်က သူရည်းစားမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ Bff ပါပဲ။ သို့သော်လဲ ဒီအနေအထားကို ကျေနပ်ပါတယ်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, April 6, 2019

မြန်မာ့ အပျော်ဖတ် စာအုပ်လောက သမိုင်းကြောင်း

 မြန်မာ့ အပျော်ဖတ် စာအုပ်လောက သမိုင်းကြောင်း

၁။

ဗမာပြည် အပျော်ဖတ်စာအုပ်လောက အကြောင်းရေးလျှင် ပထမဆုံးသော ပုံနှိပ်တိုက်ခေတ်ဦးအကြောင်းကိုပါအတော်အတန် ထည့်သွင်းရေးသားမှသာလျှင်ပြည့်စုံပေလိမ့်မည်။သို့ဖြစ်သောကြောင့် ပုံနှိပ်တိုက်များ သမိုင်းဦးကို ဦးစွာပထမ ပဏာမ အဖြစ်ရေးသားပါရစေ။ ဗမာပြည်သို့ အဦးဆုံးရောက်ရှိလာသော စာပုံနှိပ်စက်မှာ ၁၈၁၆ ခုနှစ်တွင်ဖြစ်သည်။ ယူဆောင်လာသူမှာ ဆရာယုဒသန်ဖြစ်၏။ မြန်မာနိုင်ငံသို့ စာပုံနှိပ်စက် ၁၈၁၆ ခုနှစ်တွင်ရောက်ရှိလာသော်လည်း မြန်မာ အက္ခရာဘာသာစကားဖြင့် ပထမဆုံးသော ပုံနှိပ်သော စာအုပ်သည်ကား ၁၇၇၆ ခုနှစ်တွင်ဖြစ်သည်။ ပုံနှိပ်သူကား ဗမာလူမျိုးမဟုတ်ပေ။ 

အင်္ဂလိပ်လူမျိုးလည်းမဟုတ်သလို လူပုဂ္ဂိုလ်လည်းမဟုတ်ပေ၊ သူသည်ကား အီတာလျံလူမျိုး သာသနာပြု ဖာသာ တဦးဖြစ်သူ ကာပါးနီ(Carpani) ဖြစ်၏။  မြန်မာဘာသာစကားဖြင့်စတင်ပုံနှိပ်သော ၎င်း စာအုပ်အား ရောမမြို့ ဘုရင်ဂျီသာသနာပြုပုံနှိပ်တိုက်တွင် ရိုက်နှိပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွင်ပုံမနှိပ်ပဲ မြန်မာ ဘာသာစကားဖြင့်ရေးသားထားသော မြန်မာစာအုပ်အား မြန်မာနိုင်ငံတွင် ပုံနှိပ်သော ခုနှစိသည်ကား ၁၈၁၇ ခုနှစ်မှဖြစ်၏။ဤနေရာတွင် သုတေသီများ၏ မူနှစ်မူကွဲရှိသည်။ ဦးမြင့်ဆွေ၊ ငွေဥဒေါင်း ကဲသို့ စာပေသမိုင်းသုတေသီများ၏ အဆိုအရ မြန်မာနိုင်ငံသို့ စာပုံနှိပ်စက်များရောက်ရှိလာသော ခုနှစ်သည် ၁၈၁၆ ခုနှစ်ဖြစ်သည်ဟုဆိုကြသလို ဦးမောင်မောင်တင်၊တက္ကသိုလ်မောင်မောင်ကြီးကဲ့သို့မျိုး တက္ကသိုလ်ရပ်ဝန်းမှ ပညာရှင်များ၏အဆိုသည် ၁၈၁၇ ခုနှစ်ဖြစ်သည်ဟုရေးသားထားကြသည်။ သို့နှင့်စက္ကူစာရွက်ပေါ်တွင် မြန်မာအက္ခရာဖြင့် စတင်ပုံနှိပ်လာသော ၁၈၁၇ ခုနှစ်မှစတင်သော မြန်မာ့ ပုံနှိပ်လုပ်ငန်းသည် ယနေ့အချိန်မှ ပြန်လည်ရေတွက်ကြည့်သော်အနှစ်နှစ်ရာစွန်းခါစ အချိန်ကာလ သို့ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီဖြစ်၏။ 

၂။

မြန်မာ့ အပျော်ဖတ်စာအုပ်လောကသမိုင်းကြောင်းအားခြေရာကောက်သည့်အခါ မြန်မာ့ ပြဇာတ် စာအုပ်လောက ဆီမှ မြစ်ဖျားခံစီးဆင်းလာသည်ကိုတွေ့ရှိရသည်၊ အင်္ဂလိပ်တို့ မြန်မာတနိုင်ငံလုံးကို ကျွန်မပြုမီ ဆယ်စုနှစ်ဝန်းကျင်ခန့်တွင် အစပြုလာသည်ကို စာပေမှတ်တမ်းများအရတွေ့ရှိရသည်။ မှတ်တမ်းများအရ ကုန်းဘောင်ခေတ် အနှောင်းပိုင်းတွင် အမည်မသိစာဆိုများရေးသားသော ပြဇာတ် စာအုပ်များ ၄၀ ဝန်းကျင်ပေါ်ထွက်ခဲ့သည်ကိုတွေ့ရှိရ၏။ ကုန်းဘောင်ခေတ် တွင် ပြဇာတ်စာအုပ်များအား စာရင်းဇယားအရ ပြုစုလိုက်သည့်အခါ စုစုပေါင်း ၁၁၆ ပုဒ်တွေ့ရှိရ၏။ 

အချို့ပြဇာတ်စာအုပ်များသည် ပေမူလက်ရေးမူ၊များအဖြစ်နှင့်သာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ကြရ၏။ ပြဇာတ် စာအုပ်လောကတွင် ပထမဆုံးသော ထုတ်ဝေသော စာအုပ်သည်ကား စလေဦးပုည ၏ ဝိဇယဗာဟု မင်းသားပြဇာတ်ဖြစ်၏၊ ပုံနှိပ်မှတ်တမ်းအရ ၁၈၇၂ ခုနှစ်တွင်ပုံနှိပ်ထားသည်ကိုတွေ့ရှိရသည်။ များမကြာမီ ၁၈၇၃ ခုနှစ်၊မေလတွင်မူဦးကြင်ဥ၏ ဒေဝကုမ္ဘာန်ပြဇာတ်ကိုတွေ့ရှိရ၏။ ပုံနှိပ်သည့် ပုံနှိပ်တိုက် အမည်ကား မြန်မာ့သံတော်ဆင့် မီးစက်စာပုံနှိပ်တိုက်ဖြစ်၏။

ထိုနောက် ၁၈၇၃ ခုနှစ်ထဲမှာတင်ပဲ ဦးပုည၏ ရေသည်ပြဇတ်၊ ၁၈၇၄ ခုနှစ်တွင်မူ ဦးပုည၏ ကောသလဇတ်ပုံ၊ ၁၈၇၅ တွင် ဦးခို၏ ဇနက္ကမင်းသားဇတ်၊ ထိုနှစ်ထဲမှာတင်ပဲ ဆတိုင်မွှတ်ဦးကူး၏ လူဝံမောင်နှမ ပြဇတ် စသဖြင့် ကုန်းဘောင်ခေတ် ပျက်သုဉ်းခါနီးလာလေလေ ပြဇတ်စာအုပ်ငယ်လေးများသည်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပို၍များပြားစွာထုတ်ဝေလာလေလေဖြစ်သည်ကိုတွေ့ရှိရ၏။ အံ့သြဖို့ကောင်းသည့်အချက်တချက်သည်ကား ထိုခေတ်ထိုအခါက မြန်မာပြည်လူဦးရေသည် ဆယ်သန်းပင်မပြည့်တတ်သေးပေ၊ သို့သော် ဆတိုင်မွှတ်ဦးကူး၏ လူဝံ့မောင်နှမ ပြဇတ်စာအုပ်သည်ကား အုပ်ရေ နှစ်သောင်းအထိ ရောင်းချခဲ့ရ၏။ 

ထိုအပြင် ၁၈၇၉ခုနှစ်တွင် မော်လမြိုင်မှ ဆရာယော ရေးသားသော သထုံရာဇဝင်ပြဇာတ် စာအုပ်ကိုလည်းပဲ အုပ်ရေ တသောင်းခွဲအထိ ရောင်းချခဲ့ရသည်ကိုတွေ့ရှိသည်။ သို့နှင့် ပြဇတ်စာအုပ်ငယ်လေးများသည် သီပေါမင်းပါတော်မမူမီ ဆယ်စုနှစ်ဝန်းကျင်မှ အစပြု၍ ထုတ်ဝေရောင်းချလာခဲ့ရာ သီပေါမင်းပါတော်မူပြီး ကုန်းဘောင်ခေတ် နိဂုံးချုပ်သွားတဲ့အထိ မှတ်တမ်းများအရ အုပ်ရေ လေးရောကျော် ထွက်ပေါ်ခဲ့သည်ဟုသိရှိရသည်။

၃။

၁၈၇၀ ဝန်းကျင်တွင် အစပြုသော ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများသည် ၁၉၀၀ ပြည့်နှစ်အထိ အုပ်ရေလေးရာကျော်ထွက်ပေါ်ခဲ့သည်ကိုဆိုခဲ့ပြီးပြီဖြစ်သည်၊ ကနဦးအစပိုင်းတွင် မြန်မာတို့သည် ၎င်းစာအုပ်ငယ်လေးများတွင် ပြဇာတ်ဟုမသုံးနူန်းပေ၊ ဇာတ်ဟုသာ အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။ ၁၈၇၅ ခုနှစ် ဗြိတိသျှ ဘားမား ပုံနှိပ်တိုက်မှရိုက်နှိပ်သည့် မဟိန္ဒပြဇာတ်၊ ဦးခို၏ မဟာဇနက္ကမင်းသားပြဇတ် စာအုပ်များမှကြမှသာလျှင် ပြဇာတ် ဟူသော အသုံးအနူန်းအား စတင်ခေါ်ဝေါ်သုံးနူန်းလာခဲ့သည်ကိုတွေ့ရှိရသည်။ 

ကနဦးအစ ပြဇာတ် စာအုပ်ငယ်လေးများ စတင်ထွန်းကားကျယ်ပြန့်လာသော ကုန်းဘောင်ခေတ် နှောင်းပိုင်းကာလတွင်ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများကို ရေးသားကြသော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများ စုစုပေါင်း အယောက် ခြောက်ဆယ်နီးပါးရှိ၏၊ နာမည်များအား စာရှည်မည်ဆိုးသောကြောင့်မဖော်ပြတော့ပေ။ ၁၉၀၀ မှ ၁၉၂၅ အထိပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများကို ရေးသားကြသော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများအရေအတွက်ကတော့ စုစုပေါင်း ၅၈ ယောက်တိတိရှိ၏၊ ထိုအထဲတွင် ရွှေတောင်ဆရာလွမ်း (သခင်ကိုယ်တော်မိူင်း) ဘိုကလေးဦးသက်ရှည်တို့လို ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများပင်ပါဝင်ကြသည်ကိုတွေ့ရှိရသည်။

သို့နှင့် မှတ်တမ်းများအရ  ကုန်းဘောင် နှောင်းပိုင်း ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်များစတင်ရာ ၁၈၇၅ မှသည့် ၁၉၂၅ ထိ ပြဇတ်စာအုပ်လေးများ စုစုပေါင်း အုပ်ရေ ၅၈၀ ပေါ်ထွက်ခဲ့၏။ ၁၉၀၀ ပြည့်နှစ်နောက်ပိုင်းတွင် ပေါ်ထွက်လာသောပြဇတ်စာအုပ်ငယ်လေးများကိုရိုက်နှိပ်သော စာအုပ်တိုက်အများစုမှာ ကုလားလူမျိုးပိုင်စာအုပ်တိုင်များပင်ဖြစ်သည်၊ ကြူလီယာ၊စူလတန်၊ ကေနာဂူမီရာ၊ စသောစာအုပ်တိုက်များဖြစ်သည်၊ ၎င်းတိုသည့် ကိုယ်ပိုင်ပုံနှိပ်စက်နှင့်အတူ အရောင်းဆိုင်ပါရှိသောကြောင့် ရိုက်လိုက်ရောင်းလိုက်နှင့် ကုလားလူမျိုးများအတော့်ကိုဟန်ကျသောနှစ်များဖြစ်သည်၊ စာမူမူပိုင်ခွင့်လည်းပေးစရာမလိုပေ၊ များသောအားဖြင့် သူတို့ရိုက်သော ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများမှာ ဦးပုည၊ဦးကြင်ဥ၊ဆတိုင်မွှတ်ဦးကူး စသော စာမူခ မပေးရသည့် သူများ၏ စာအုပ်များဖြစ်၏၊ ပေါပေါပဲပဲနှင့်ဈေးလည်းအလွန်ချိုလှသည်၊ ပြဇာတ်စာအုပ်တအုပ်လျှင် ခြောက်ပြားသာပေးရ၏။ 

တမတ်ဖိုးဝယ်လျှင် ခြောက်အုပ်ခန့်ရရှိသည်၊ပြဇာတ်စာအုပ်လေးများမှာ ဈေးလည်းချိုသလို ရိုက်နှိပ်သည့်အုပ်ရေလည်းများ၏၊ အနည်းဆုံး အုပ်ရေ လေးသောင်းခန့်ရိုက်ကြသည်၊ ပေါပေါနှင့် များများရိုက်ကာ တောနေလူတန်းစားပါမကျန် ပြဇာတ်စာအုပ်များ ဝယ်ဖတ်ရလေအောင်ဈေးကပေါလှသည်၊ တန်ဖိုးနည်းသဖြင့် အဝယ်လိုက်သည်၊ အဝယ်လိုက်တော့ လူထုလက်ထဲပိုရောက်၏။ ထိုခေတ်ထိုကာလ ပေါ်ထွက်လာသော ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများ၏ အရေးအသားသည်လည်းပဲ မဖြစ်နိုင်ရာ ယုတ္တိယုတ္တာမရှိသော ကျက်၊သရဲ၊တစ္ဆေ၊ဖုတ်၊ဘီလူး၊စသော ပရလောက သားများ၏အကြောင်းများကိုဖွဲ့နွဲ့ထားသည့်အပြင် နတ်၊သိကြား၊ဗြဟ္ဓာ၊ဝိဇ္ဇာ၊ဇော်ဂျီ၊ တပသီ အစရှိသော ပါးစပ်ပြောလာ ဒဏ္ဍာရီ များဖြင့်ပြည့်နှက်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်၊ သဘာဝလွန်အဖွဲ့အနံဲ့များဖြင့် ယုံတမ်းတရားပုံပြင်များကို ဇာတ်စာအုပ်အဖြစ် အတင်းကာရောသွတ်သွင်းထားသည့် ပေါက်တတ်ကရပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများသည် မြန်မာ့ပထမဆုံး အပျော်ဖတ်စာအုပ်များပင်ဖြစ်သည်။ သို့နှင့်အပျော်ဖတ်စာပေ သမိုင်းကြောင်းသည် ကုန်းဘောင်ခေတ်နှောင်းပိုင်းမှ စတင်လာသည်ကို အထောက်အထားခိုင်လုံစွာတွေ့ရှိရသည်၊ 

၄။

၁၈၇၅ မှ ၁၉၂၅ ခုနှစ်အထိသည် ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများ အရှိန်ဟုန်ကောင်းကောင်းဖြင့်ထွက်ပေါ်လာသောကာလတခုဖြစ်သည်။ ၁၉၂၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင်မူ ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်လေးများသည် တစတစ နှင့် ချမည့်သူမရှိသည့် သုသာန်ကဲ့သို့ ခြောက်ကပ်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရသည်၊ယင်းသို့ဖြစ်ရခြင်း၏ အဓိကအကြောင်းအချက်မှာ ၁၉၀၄ ခုနှစ်တွင် စတင်ပေါ်လာသော ကာလပေါ်ဝတ္တု ၏ အမြစ်သည် မြန်မာစာပေတွင် ခိုင်မာတွယ်ကုပ်လာသာကြောင့် ပြဇတ်စာအုပ်များဘေးသို့ရောက်သွားရခြင်းဖြစ်၏။ ၁၉၂၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင်မူ ပြဇာတ်စာအုပ်ငယ်များတိမ်မြုပ်သွားသော်လည်းပြဇတ်စာအုပ်ငယ်လေးများကဲ့သို့ ပေါပေါပဲပဲ ထွက်ရှိလာမည့် တမတ်တန်ဝတ္တုခေတ်ကိုရောက်ရှိလာခဲ့သည်။တမတ်

တန်ဝတ္တုခေတ်နှင့်တမူးတန် ဝတ္တခေတ်သည် မကွာလှပေ၊ တမတ်တန်ခေတ်သည် ၁၉၂၅ ဝန်းကျင်မှသည် ၁၉၃၃ ဝန်းကျင်အထိဖြစ်ပြီး၊ တမူးတန်ဝတ္တုခေတ်ကတော့ ၁၉၃၃ ဝန်းကျင်မှသည် ၁၉၃၉ ခုနှစ်ဝန်းကျင်အထိဖြစ်၏။ တမတ်တန်ဝတ္တုခေတ်ကိုစတင်သောစာအုပ်မှာ ရွှေလိပ်ပြာစာအုပ်ဖြစ်၏၊

ရွှေလိပ်ပြာစာအုပ်များတွင် ရေးသူများ၏နာမည်မပါရှိ။

ဘာဝတ္တုပဲဖြစ်ဖြစ် ရွှေလိပ်ပြာအမည်နှင့်ပဲ ထွက်သည်။

သို့နှင့် တမတ်တန်ဝတ္တုခေတ်ကို စာရေးသူ၏ နာမည်နှင့် စတင်ပေါ်ထွက်လာသော စာအုပ်မှာ မန်းဌာနီမှ ထိုခေတ်အချိန်အခါ ဘတ်ဆဲလ်လားစာရေးဆရာကြီး မြမျိုးလွင်၏ သော်ကမယ် အမည်ရ ဝတ္တုဖြစ်သည်။ မြမျိုးလွင်၏ ဝတ္တုပေါ်လာပြီးမကြာမီမှာပဲ မန္တလေးမှ တမတ်တန်တ္တုများ အမြောက်အများပေါ်ထွက်လာခဲ့၏။ တမတ်တန်ဝတ္တုခေတ်တွင်မူ မြမျိုးလွင်သည် ဆရာတဆူပင်ဖြစ်၏၊ တညကို ဝတ္တုလုံးချင်းတပုဒ်လောက်အသာလေးနှင့်ပြီးအောင်ရေးနိုင်သလို မြမျိးလွင်ဟေ့ဆိုရင်လည်း အုပ်ရေလေးထောင်အသာလေးကုန်၏။

မြမျိုးလွင်၏ ဝတ္တုများကို အများဆုံးသရုပ်ဖော်ရေးဆွဲသူများမှာ ပန်းချီဦးအုန်းလွင်ဖြစ်၏။ တမတ်တန်ဝတ္တုအရွယ်အစားများ ဒီမိုင်းရှစ်ချိုးအရွယ် စာမျက်နှာရှစ်ဆယ်လေးမျက်နှာပါရှိသည်။ ၁၉၃၃ ခုနှစ်သို့ရောက်ရှိလာသောအခါ တမတ်တန်ဝတ္တုခေတ်သည် နိဌိတံလာခဲ့၏။ မိုးညှင်းဆရာတော်ဘုရား မြန်မာပြည်အနှံ့ လှည့်လည်ကာ တရားဟောသော နှစ်တွင် တရားနာပရိတ်သတ်များ ကာလပေါ်ဝတ္တုများမဖတ်ရဟုဆိုကာ မီးပုံရှိူ့ခဲ့သဘ့်အထဲတွင် မြမျိုးလွင်ဝတ္တုများ အများအပြားပါဝင်ခဲ့သည်ဟုလည်းသိရှိရဖူးသည်။ သို့နှင့် တမတ်တန်ဝတ္တုများတခါရိုက်လျှင် စောင်ရေနှစ်ထောင်မျှပင်မကုန်ချင်တော့ပေ။ 

၅။

ယင်းသို့ တမတ်တန် ပေါပေါပဲပဲ ဝတ္တုများ ဇိဝိန်ချုပ်ငြိမ်းလာပြီးနောက် တမူးတန်ဝတ္တုများခေတ်ထလာခဲ့သည်၊တမူးတန်ဝတ္တုများကိုစတင်ဦးဆောင်ဖော်ထုတ်သူမှာ ရွှင်ပျော်ပျော်စာအုပ်တိုက် ပိုင်ရှင် ကိုဘိုးရ ဆိုသူဖြစ်၏။ တမူးတန် ဝတ္တု အုပ်ရေ လေးထောင်ရိုက်၊ နှစ်ထောင်ကုန်ရင် မရှူံးဘူးဆိုတဲ့ တွက်ကိန်းဖြင့် တမူးတန်ဝတ္တုခေတ်ကိုစတင်သူရွှင်ပျော်ပျော်တိုက်ရှင် ကိုဘိုးရ အား အခြားသော စာပေပညာရှင်များက ဝိုင်းဝန်းပြောဆိုကြသည်၊ စာပေတန်ဖိုးကျဆင်းသော ဝတ္တုများထုတ်ဝေရကောင်းမလားဆိုပြီး ပြောကြ၏၊ထိုသို့ပြောကြသည့်အထဲတွင် သိပ္ပံမောင်ဝလို နာမည်ကြီး ခေတ်စမ်းလက်ထွက်စာရေးဆရာများပါသကဲ့သို့တမူးတန်ဝတ္တုများကိုရေးသည့်အထဲတွင်လည်း ဆရာကြီးပီမိုးနင်းလို့ ဆရာကြီးများလည်းပါဝင်၏။

သုတေသီများအဆိုရ တမူးတန်ဝတ္တုလောက ၏ ပထမဆုံးသော စာအုပ်သည် တက်ထွန်း၏ အပျိုပေါက်အမည်ရ ဝတ္တုပင်ဖြစ်သည်။ တက်ထွန်းသည် ရွှင်ပျော်ပျော်တိုက်ရှင် ကိုဘိုးရနှင့် ပြောမနာဆိုမနာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ တက်ထွန်း၏ အပျိုပေါက် ဝတ္တုမျက်နှာဖုံးကို ပန်းချီကျော် ဦးဘလုံ ကရေးဆွဲ၏။ဝတ္တုဆိုဒ်မှာ ကရောင်းဆယ့်ခြောက်ချိုး စာမျက်နှာ ခြောက်ဆယ်လေးမျက်နှာရှိသည်၊ တမူးတန်ဝတ္တုများ၏ထူးခြားချက်တရပ်မှာ အထဲတွင် သရုပ်ဖော်ပုံပါရှိခြင်းပင်ဖြစ်၏။ အတွင်းသရုပ်ဖော်ကို ဝတ္တုဇတ်သွားအလိုက် ဝတ္တုစာအုပ်တအုပ်လျှင်အနည်းဆုံးသုံးပုံမှ ငါးပုံအထိပါရှိသည်။

 ယင်းပုံများကိုတော့ မောင်သန့် အမည်ရ ပန်းချီဆရာက ရေးဆွဲသည်။ တမူးတန်လောက ၏ ပထမဆုံးသော ဝတ္တုဖြစ်သော တက်ထွန်း၏အပျိုပေါက်ဝတ္တုသည် အုပ်ရေလေးထောက်ရိုက်ရာ တပတ်မျှပင်မကြာပေ၊ကုန်သွား၏။ သို့နှင့် စာအုပ်ဈေးကွက် အခြေအနေ ကိုစောင့်ကြည့်နေသော စာရေးဆရာကြီးများသည် အံ့အားသင့်သွားကြသည်။ တချို့လည်း နာမည်မခံပဲ ကိုယ်တိုင်ဝင်ရောက်ရေးသားကြသည်။ သို့နှင့် ၁၉၃၅ ခုနှစ် နှစ်ဆန်းပိုင်းသို့ရောက်လာသည့်အခါ တမူးတန်ဝတ္တုလောက ၏အမြင့်ဆုံးစံချိန်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ဝတ္တုစာအုပ်တခါရိုက်လျှင် အနိမ့်ဆုံးငါးထောင်မှ အမြင့်ဆုံးကိုးထောင်နှစ်ရာစံချိန်အထိ ရောက်လာခဲ့သည်။ တမူးတန်ဝတ္တုခေတ်တွင် မျက်နှာဖုံးရေးသူပန်းချီဆရာ၏လက်ခသည် တပုံတဆယ်ဖြစ်သည်။ စာမူခ ကတော့ စာရေးဆရာကို လေးဆယ်ကျပ်ပေးရသည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် စာမူခသည်ပုံသေမရှိပေ၊ဘက်ဆဲလ်လား မြမျိုးလွင်ကဲ့သို့ နာမည်ရစာရေးဆရာဆိုလျှင်လေးဆယ်နှင့်ငါးဆယ်ကြားပေးရသလိုနာမည်မရှိသူဆိုရင် တဆယ့် ဆယ်ငါးကျပ်နှင့်လည်းပြီးတတ်၏။ တမူးတန်ဝတ္တုလောက ဒီရေအမြင့်ဆုံးကာလသို့ရောက်ချိန်တွင် ဉာဏ၊သုခ၊သခါၤ၊သိပ္ပံကျော်

ထင်၊ဒဂုန်နတ်ရှင်၊ပီမိုးနင်း၊တက်ထွန်း၊ရန်အောင်၊မြို့မအုန်း၊ကဝိမောင်၊မင်းဆွေ၊သဇင်မြင့်၊ဒဂုန်လွန်း၊မင်းမဟော်၊ရဲထွတ် အစရှိသော စာရေးဆရာများဖြစ်ကြသည်။ တမူးတန်ဝတ္တုများကို ရောင်းချ သောစာအုပ်ဆိုင်များကတော့ ဆူးလေးဘုရားအနီးအနားမှစ၍ စကော့ဈေး တောက်လျှောက် တိုက်နံရံကို မှီ၍ ရောင်းနေသောဆိုင်များအဆုံး တမူးတန်ဝတ္တုများနှင့်မကင်းပေ။ သို့သော် ဖြစ်ပြီးရင် ပျက်သည့် ဓမ္မတာ အတိုင်း တမူးတန်ဝတ္တုသည် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်မီးကြီးကူးစက်လာမည့် ၁၉၃၉ ခုနှစ်ဝန်းကျင်တွင် တိတ်တဆိတ် ကွယ်ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။

၆။

၁၉၄၀ မှ ၁၉၄၅ ခုနှစ်အထိ စစ်ကြီးအတွင်းတွင်မူ အပျော်ဖတ်စာအုပ်ရော၊ မပျော်ဖတ်စာအုပ်ရော မထွက်ရှိပေ၊အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် စစ်မီးကြောင့် ပြေးလွှားနေရသောကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ထိုနောက်စစ်ပြီး၁၉၄၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင်မူ ဝတ္တုစာအုပ်များ ဒရဟော ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ပေါ်ထွက်လာသောဝတ္တုများသည် များသောအားဖြင့် တော်လှန်ရေးနောက်ခံဝတ္တုများဖြစ်သည်။ ၁၉၄၂ ခုနှစ်တွင် ဂျပန်သည် မြန်မာပြည်သို့ ဝင်ရောက်မွှေနှောက်လာသည်။ ၁၉၄၅ ခုနှစ်အထိ သုံးနှစ်သုံးမိုးလုံးလုံးဂျပန်သည် ဗမာကို ဖင်စုတ်အောင်ချသည်၊ ထိုသုံးနှစ်အတွင်း စာအုပ်မထွက်သလောက်ပင်။မှတ်တမ်းများအရစစ်ကြီးအတွင်းထွက်ရှိခဲ့သောစာအုပ်

များသည် လက်ပံတန်းဦးတင်၏ ဂျပန်သူလျှိူ၊မင်းဆွေ၏ဓါး၊ ဦးနု၏ရက်စက်ပါပေ့ကွယ်၊ဂျာနယ်ကျော်မမလေး၏ သူမ၊ဒဂုန်ခင်ခင်လေး၏ ကမ္ဘာ့ရန်သူ စသဖြင့် အနည်းအကျဉ်းသာထွက်ရှိခဲ့သည်။ ၁၉၄၅ စစ်ကြီးပြီးနောက် ဘုန်းကြွယ်၊သုခ၊သခါၤ၊ဇဝန၊မဟာဆွေ၊မောင်ထင်၊မင်းအောင်၊တက်တိုး၊စသောစာရေးဆရာများ၏စာအုပ်များ အလျှိူလျှိူပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်၊ စစ်ပြီးစတွင်ပေါ်ထွက်လာသော ဝတ္တအများစုသည် စာပေတန်ဖိုးရှိကြသည်က များသည်၊သို့နှင့် ၁၉၅၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင်မူ စုန်းကဝေ၊ ဖုတ်သရဲ၊သဘက်၊တစ္ဆေဝတ္တုများနှင့်အပြာစာအုပ်များ အများအပြားပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။ 

စစ်ပြီးခေတ် စာရေးဆရာ များအများအပြားပေါ်လာခြင်း၏ဆိုးကျိုးသည် စာပေဖေါင်းပွလာခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဖေါင်းပွမူ၏နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးကား တန်းမဝင်သည့် အပျော်ဖတ်များဂ ဒလဟော ထွက်ပေါ်လာခြင်းပင်ဖြစ်သည်၊ ၁၉၅၅ မှ ၁၉၆၂ နှစ်အထိ ကာလသည်စာပေတန်ဖိုးရှိသောဝတ္တုများနှင့် စာပေတန်ဖိုးမရှိသောဝတ္တုများ တပြိုင်နက်ထဲပေါ်ထွက်လာသော ခုနှစ်များပင်ဖစ်သည်။ပုဂံသား၊သေသော်မှတည့်ဪကောင်း၏၊သူ့ကျွန်မခံပြီ၊ နီရဲသောဗိုလ်ဥတ္တမ၊ပင်းမြို့သူ၊ စသောဂဝတ္တုကောင်းများပေါ်လာသော ကာမအရသာ၊ ခေါင်းမြီးခြုံသရဲ၊ ခုနှစ်ဆောင်ပြိုင် အိမ်ကြီး စသော ပေါက်ကရဝတ္တုများလည်း ပေါများသောခေတ်ဖြစ်၏။

၇။

၁၉၆၂ ခုနှစ် နေဝင်းအစိုးရအာဏာသိမ်းပြီးနောက်မဆလာ ခေတ်သို့ရောက်သောအခါ ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေရေး စည်းကမ်းကိုတင်းကြပ်လိုက်သည်။ အများစုကို ပြည်သူပိုင်သိမ်းလိုက်သည်၊ စာပေသည်ပြည်သူ့အတွက်ဖြစ်ရမည်ဟုဆိုပြီး အပြာဝတ္တုများ ရေးသောသူများကိုလည်းတရားဥပဒေကြောင်းအရ အရေးယူမည်ဟု သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ သို့နှင့် အပြာဝတ္တုများတစခန်းရပ်သွားပြီးနောက် ဒိုင်းညှောင့်ဝတ္တုများတစခန်းထလာပြန်သည်။ ဒိုင်းညှောင်များအနက် နေဝင်းအာဏာသိမ်းပြီးနောက် အစောဆုံးရေးသောသူများ စုံထောက်မဂ္ဂဇင်းလက်ထွက် စာရေးဆရာ မိုးဝေ ပင်ဖြစ်သည်။ မိုးဝေ ၏ တင်မောင်ဆွေ ဝတ္တုများသည် စာဖတ်ပရိတ်သတ်ကို အတော်ပင်ဖမ်းစားနိုင်သည်။

မှတ်တမ်းစကားများအရ မိုးဝေသည် တလလျှင် ဝတ္တုသုံးပုဒ်ခန့်ရေးသားသောသူဖြစ်သည်။မိုးဝေ၏စုံထောက်ဝတ္တုများနောက် ဒုတိယလိုက်လာသောသူများမှာ ရဲစိုး၊စစ်ကိုင်းအေးလွင်၊ တင့်ဆန်း ၏ကပ္ပိယဦးဖြူသီး စသောစာရေးဆရာများဖြစ်၏။ စုံထောက်ဝတ္တုများ ၁၉၆၈ ခုနှစ်လောက်အထိ ပေါများစွာပေါ်ထွက်လာပြီးနောက် အချစ်ဝတ္တုများတစခန်းထလာပြန်သည်၊ ပေါပေါပဲပဲ အချစ်ဝတ္တု များကို အများဆုံးရေးသားသူများမှာ တက္ကသိုလ်ဟန်ဝင်းအောင်၊ မြင့်ကျော်၊ကရမက်၊ ကလျာ၊ယုဝတီ စီးရီး၊တက္ကသိုလ်ခင်မောင်အေး၊ နှင့် ရောင်နီ အစရှိသောစာရေးဆရာများပင်ဖြစ်ကြသည်။ 

၁၉၇၀ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းမှသည် ၁၉၉၀ ကာလတွင်မူ ငြိမ်းကျော်၊ မောင်စိန်ဝင်း၊ စုလဲ့ဖြူ၊နွမ်ဂျာသိုင်း စသော စာရေးဆရာများ၏ အချစ်ဝတ္တုများအလွန်အကျွံထွက်ရှိလာသော နှစ်များပင်ဖြစ်၏၊ ၁၉၉၀ မှ ၂၀၁၀ ထိတွင်မူ၊တင်မြင့်၊မင်းမြတ်သူရ၊ နတ်ရွာမိုး၊ပုညခင်၊လွန်းထားထား၊လမင်းမိုမို၊ ပုဏ္ဏမီ၊ဆုမြတ်မွန်မွန် အကြည်တော်၊ အစရှိသောစာရေးဆရာများ၏ဝတ္တုများ ပေါများစွာပေါ်ထွက်လာသောနှစ်များဖြစ်၏။ သို့နှင့် စာလည်းရှည်လာပြီဖြစ်သောကြောင့် ဆောင်းပါးကို အချုပ်ပြန်ရေးရပါတော့မည်။

၈။

မြန်မာအပျော်ဖတ်စာအုပ်လောက သည် ၁၈၇၅ ခုနှစ်ဝန်းကျင် ပြဇတ်စာအုပ်ငယ်လေးများမှ စတင်သည်၊ ၁၈၇၅ မှ ၁၉၀၀ ပြည့်အထိသည် ပြဇတ် အပျော်ဖတ်စာအုပ်လောက ခေတ်ဦးဖြစ်၏။ ၁၉၀၀ မှ ၁၉၂၅ ခုနှစ်အထိသည် အပျော်ဖတ် ပြဇတ်စာအုပ်ငယ်များ ဇိဝန်ချုပ်သော ကာလဖြစ်သည်။ ၁၉၂၅ မှ ၁၉၃၅ အထိသည် တမတ်တန် အပျော်ဖတ်ဝတ္တုလောက ဖြစ်၏။ ယင်းခေတ်ကို ဦးဆောင်သူသည် မြမျိုးလွင်ဖြစ်သည်။ ထိုနောက် ၁၉၃၃ မှ စစ်မဖြစ်ခင် ၁၉၃၉ ခုနှစ်အထိသည် တမူးတန်ဝတ္တုလောကဖြစ်သည်၊ ယင်းလောက ကို တက်ထွန်းမှ ဦးဆောင်သည်၊ ၁၉၃၉ မှ ၁၉၄၅ အထိကား အမှောင်ဆုံးကာလများဖြစ်၍စာအုပ်မထွက်ပေ၊ စစ်ပြီးခေတ် ၁၉၄၅ မှသည် လွပ်လပ်ရေးရပြီးကာလ ၁၉၅၅ အထိကား အပြာစာအုပ်နှင့် သရဲတစ္ဆေဝတ္တုများ ပေါ်ထွက်သောကာလဖြစ်သည်။ 

၁၉၅၅မှ ၁၉၆၅ အထိကား မကောင်းတာနှင့်ကောင်းတာ Balance ညီစွာထွက်ပေါ်သောနှစ်ဖြစ်သည်၊ ၁၉၆၅ မှ ၁၉၇၅ အထိကား မြင့်ကျော်၊ရောင်နီ၊ဟန်ဝင်းအောင်၊သိန်းသန်းထွန်း၊ တို့၏အချစ်ဝတ္တုများကြီးစိုးသောနှစ်များဖြစ်၏။ ၁၉၇၅ မှ ၁၉၉၀ အထိကား ငြိမ်းကျော်နှင့်မောင်စိန်ဝင်းကဲ့သို့အချစ်၊ စိုးအောင်မြတ်သစ်နှင့်ဆားပုလင်းနှင်းမောင်ကဲ့သို့စုံထောက်၊ မင်းသိင်္ခကဲ့သို့ ဂမ္ဘီရနှင့် မောင်သိန်းဆိုင်ကဲ့သို့ လျှိူဝှက်သဲဖိုဝတ္တုများပေါများစွာထွက်လာသောကာလများဖြစ်၏။ ၁၉၉၀ မှ ၂၀၁၀ ပြည့်နှစ်အထိကား အပျော်ဖတ်စာအုပ်သမိုင်းကြောင်းတလျှောက် အရည်အသွေးအညံ့ဖျင်းဆုံးသော ဝတ္တုများ အများဆုံးပေါ်ထွက်သော ကာလ တရားတခုပင်ဖြစ်လေတော့သတည်း။

ကိုးကား၊

မြင့်ဆွေ၊ မြန်မာ့စာအုပ်များသမိုင်းဦး

ကိုမောင်မောင်ကြီး၊ မြန်မာ့ပြဇတ်ရေစီးကြောင်း၊

ဦးသော်ဇင် ၊ ပြဇတ်စာပေသမိုင်း

သုခ ၊ တမူးတန်မြန်မာဝတ္တုများ 

ရန်အောင်၊ မြန်မာနိုင်ငံစာအုပ်ထုတ်ဝေရေးခရီးစဉ်

ကွိုင်

အေဒီ ၂၀၁၉

၂:၁၁ ပီအမ်

တနင်္လာနေ့ နိုဝင်ဘာ ၁၁၊ရက်၊
............................................................................................................................................................


Tuesday, April 2, 2019

အဆောင်သူ အဆောင်သူ အဆောင်သူ အပိုင်း ( ၄ )

အဆောင်သူ အဆောင်သူ အဆောင်သူ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - နရသူ

တကယ်တော့ မသိင်္ဂီနှင့်ကျွန်တော် ဒီနေရာကို ချောင်းပေါက်အောင်လာခဲ့ဖူးသည်။ အပျော်အပါးလိုက်စားသူတွေသက်သက် အလာများပြီး အချိန်ပိုင်းရော ညလုံးပေါက်သမားတွေအတွက်ပါ ရည်စူး ဖွင့်လှစ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ အပျော်မယ်အချို့လည်း ထားရှိရာ ပစ္စည်းအရှာခက် နေသူတွေအဖို့လည်း မိမိအလိုရှိရာကို လွယ်လင့်တကူ ရွေးချယ်ရယူနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့လည်း ဒီနေရာ ဒီဘုံဋ္ဌာနကလေးက မသိင်္ဂီတို့လို မိန်းမသားတွေအတွက် မိမိဖက်က လက်ဖျစ်တစ်တွက်တီးရုံ အချိန်မှျှနှင့်ပင် အခြားဘယ်နေရာမှာမှ ရှာဖွေ၍မရနိုင်သည့် လုပ်အားခငွေတွေ တစ်ပုံတစ်ပင် ပုံအောရနိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းတွေ အပြည့်အဝရှိနေသည်ပဲ မဟုတ်လား။

မိသွယ်ကို ဟိုဟိုဒီဒီလှည့်ပတ်ပြောပြီး အကြင်နာအနမ်းလေးပေးလိုက်ကာ သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဖက်နှင့် ထွေးဖက်၍ ကုတင်ပေါ်ကို အသာအယာပင် လှဲချလိုက်သည်။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဖုံးကွယ်ထားသည့် အဝတ်လွှာတွေကို တစ်ခုမကျန် အကုန်ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ မိသွယ်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်လို့သွားသလို မကြာမီကျွန်တော်ကိုယိတိုင်လည်း ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အဝတ်ဗလာကျင်းပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်ကြကာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု တဖြည်းဖြည်းချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သွားကြလေတော့သည်။

သူမနှင့်ကျွန်တော် တစ်ကြိမ်မကပျော်ပါးကြပြီး ချွေးတလုံးလုံးနှင့် နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကားရယား အမောဖြေ လဲလျောင်းနေမိကြကာ မသိင်္ဂီအလာကို စောင့်နေကြပါသည်။

"ကို မသိင်္ဂီနဲ့ … ဒီလိုပဲ ခဏခဏတွေ့ကြလား … ဟင်"

"သွယ် ကိုယ့်ကို … မယုံလို့လား"

"ယုံပါတယ် … ကိုယ့်မှာ ဒီအကျင့်မရှိဘူးဆိုတာ … ဒါ ဒါပေမယ့် … "

"ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ … သဝန်တိုတာပေါ့ … ဟုတ်လား သွယ်"

"အဟင်း … ဒါ ဒါကတော့ ကို ရယ် …"

မိသွယ်ကို ကျွန်တော် တအားဖက်နမ်းလိုက်သည်။ သူလေးကို ချစ်တာ ဒါကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ ရိုးသားသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ တခြားမိန်းကလေးတွေလို အပြင်တစ်မျိုးအတွင်းတစ်မျိုး ရင်ထဲတနုံ့နုံ့နှင့် အုံ့ပုန်းကြီးလုပ်ပြီး ဘာကိုမှ အကြာကြီးမြုံထားတတ်သူ မဟုတ်ပေ။ နေတာထို်င်တာလည်း တောဆန်သည်။ ရိုးရှင်းသည်။ ချစ်ရေးငင်ရာမှာတော့ အခြားမိန်းမသားတွေလိုပင် မိမိ၏ချစ်သူပြုသမျှ နည်းနည်းကလေးသော်မှ ငြူစူခြင်းမရှိဘဲ ရာနှုန်းပြည့်လိုက်လျောမှုရှိသည့်အပြင် ဟောဟောဒို်င်းဒိုင်း စိတ်ထဲရှိလျှင်ရှိသည့်အတိုင်း လွတ်လပ်ပွင့်လင်းစွာဖြင့် ပြောဆိုဆက်ဆံကာ ဘယ်အရာကိုမှ မချွင်းမချန် အားလုံးပုံအောချစ်ပြတတ်သူမို့လည်း ကာမဂုဏ် လိုအင်ဆန္ဒ ဖြည့်ဆီးမှုကိစ္စအတွက် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပင် သူမကို အမှတ်အပြည့် ပေးထားခဲ့ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။

"သွယ်ရယ် ကိုယ်က သွယ်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲချစ်တာ … သွယ့်ကိုပဲ ကိုယ့်အချစ်တွေပေးမှာ … အဆောင်မှာ ကိုယ်အမြဲဆိုနေကျ ခိုင်ထူးသီချင်းထဲကလို … သေချာမှ ခေါ်မယ် …သေချာမှ ခေါ်ချင်တယ် ကလေးရယ် …သွယ့်ကို သူများတကာထက်မြင့်တဲ့ ရွှေဘုံနန်း ထက်မှာ စိန်စီပြီးတော့တောင် ထားချင်တယ်"

"သွား … အပိုတွေ စကားတတ်တိုင်းနဲ့ … အဟွင်း ဟွင်း"

သွယ်လည်း ဒီလောက်တော့ ချွဲတတ်နွဲ့တတ်နေပါပြီ။ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲခေါင်းတိုးဝင်ရင်း ကျွန်တော့်ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို သူမရဲ့ လက်သီးဆုပ်ကလေးနှင့် ဖွဖွကလေး ထုကာထုကာ ခရာတာတာလေးနွဲ့နေပေရာ ကျွန်တော်လည်း သူမလက်ကလေးကို အမိအရဖမ်းယူဆုပ်ကိုင်၍ ကိုယ့်ပေါင်ကြားထဲ သွင်းပေးလိုက်ရင်း သူမကိုငြိမ်ဆေး ကျွေးလိုက်ရလေသည်။ မိသွယ် ကျွန်တော့်လီးကို အပီကိုင်သည်။ မှိုပွင့်နှင့်အလားသဏ္ဍာန်တူသော လဒစ်ထိပ်လုံးချောချောကြီးကို သူမလက်ညှိုးလက်မနှင့်ညှပ်ကိုင်၍ လဒစ်ထိပ်ဖျား အကွဲကြောင်းရာကလေးကို ဝလုံးလေးဝိုင်းကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

"စုပ်လေ သွယ် အချိန်ရှိတုန်းလေး "

"ကိုရော ဘာ လုပ်ပေးမလဲ "

"သွယ် ဘာဖြစ်ချင်လဲပြော အရှေ့လား အနောက်လား အကုန်ရွစိစိလေးဖြစ်အောင် ယက်ပေးမယ် မှုတ်ပေးမယ်"

"ဟင့် အနောက်တော့ မ မလုပ်နဲ့ … ကြောက်တယ် အ ဟင့်ဟင့် "

"ဒါဖြင့် အရှေ့ပေါ့ သွယ့် စောက်ဖုတ်လေး ယက်ပေးမယ် နော် သွယ်လည်း စိတ်ရှိစုပ်"

"အင်း "

စစ်စတီနိုင်းဟုခေါ်သော အရိုးစင်းဆုံးဟုဆိုရမည့် ယောက်ျားမိန်းမ နှစ်ဦးပြိုင်တူ ဆွနှူးပေးသည့်ပုံစံကို မိသွယ်လည်း အရူးအမူး စွဲမက်နှစ်ခြိုက်မှု ရှိသူပင်။ မိသွယ်ကိုယ်ပေါ်ကနေ ပြောင်းပြန်အနေအထားခွစီး၍ ကျွန်တော့်လီးကို သူမပါးစပ်ပေါက်ထဲ အပေါ်စီးကနေ ဖိသိပ်ထိုးထည့်လိုက်ရာက ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သူမခြေရင်းဖက်ဆီမျက်နှာမူကာ မိသွယ်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင် လိုက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို ကျကျနနမျက်နှာအပ်၍ ခုံးမောက်ကြွနေသည့် အင်္ဂါဇပ်ပြင်ဖောင်းအိအိကြီး တစ်ခုလုံးကို လျှာအပြားလိုက် ဖြန့်ကျက်ယက်သပ်ကာ နေရာအနှံ့အပြားကို လျှာစွမ်းပြပေးလိုက်ရာ မိသွယ်ခမျာလည်း လီးစုပ်ရင်းတန်းလန်းကနေ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဆန့်ငင်ထွန့်လူးရသည့်အဖြစ်ကို ရောက်ရလေတော့၏။

"ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် "

"ဖျပ် ပြပ်ပြပ် ဖလပ်လပ် ရွှပ် ရှလပ် ပြပ် ပြပ် ဖလပ် လပ် စွိ စွတ်စွတ်"

စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းနှင့်မျက်နှာပြင်တဝိုက်ကို ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာထိုးယက်သံ မိသွယ်၏ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးကို ခေါင်းကလေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်၍ သူမအာခံတွင်းထဲသွင်းကာ မက်မက်စက်စက် စုပ်ဆွဲပေးနေသံတို့က အပြိုင်အဆိုင် ထွက်ပေါ်လာ ကြလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အချိန်တွေ အကြာကြီးဆွ၍ ရာဂသွေးတွေ အကြွကြီးကြွ၍ အလျှံတညီညီး တောက်လောင်ဆူပွက် လာကြကာ ကျွန်တော့်လီးလည်း မဟားဒရားကြီး တင်းမာမတ်တောင် လာခဲ့ရသလို မိသွယ်စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဆည်ကာတာ ကျိုးပေါက်သကဲ့သို့သော ကာမရှေ့ပြေးများဖြစ်ကြသည့် စောက်ရည်များကလည်း မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်အောင် တသွင်သွင် စိမ့်ယိုစီးဆင်း ကျလာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

မိသွယ်ရဲ့စောက်စိအသားဖုကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်နေအောင် စုပ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ အပေါက်ဝဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်နေသော မိသွယ်ရဲ့သွေးနီရောင်လွှမ်းသည့် စောက်ခေါင်းအသားနုကလေးထဲကို ကျွန်တော့်လျှာကြမ်းကြီး ထည့်မွှေကာ အတန်ကြာမျှ ထက်အောက်ဝဲယာ လှည့်ပတ်ခလောက်ကစား ပေးလိုက်ရာ မိသွယ်၏လီးစုပ်မှုက ပိုကြမ်းလာလေသည်။ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သလို လီးထိပ်မှသည် လီးအရင်းထိတိုင် အာခေါင်ထဲ မရမကထည့်သွင်း၍ လီးတစ်ချောင်းလုံး အစိမ်းလတ်လတ် မျိုချတော့မတတ် စိတ်ရှိလက်ရှိပင် တမျှင်းမျှင်းစုပ်ဆွဲပေးနေရာ ကျွန်တော်လည်း မတော်တဆ လီးထိပ်ကလရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက် သွားမှာကိုတောင် ကြောက်လာမိတော့သည်။

မိသွယ်ကို တော်ပြီဆိုပြီး အချက်ပြလိုက်ရင်း သူမပါးစပ်ထဲက ကျွန်တော့်လီးကိုချွတ်ကာ အဖုတ်ဝဆီ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းများ ရောက်ရှိအုပ်ကိုင်မိသွားပြီး ပဏာမ နှူးဆွသမှု ပြုသည့်အနေနှင့် မိသွယ်ရဲ့ စောက်ခေါင်းလိုဏ်ကမူ အဝလေးထဲကို ကျွန်တော့် လက်ညှိုးနှင့်လက်ခလယ် နှစ်ချောင်း ပြိုင်တူထည့်သွင်းလိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို ထိုးနှစ်လိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ မိသွယ် တအိအိတအင့်အင့်နှင့် အဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်း သူမ ဘယ်လိုမှ မခံမရပ်နိုင်တော့သည့်အလား ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကော့ကာကော့ကာနှင့် အလူးလူးအလှိမ့်လှိမ့် ကော့ပျံထွန့်လူး လာရရှာလေပြီ။ 

သည်သို့ ပြုမူသည့်အခါတိုင်း သူမ တစ်ကြိမ်ထက်မက ပြီးရကြောင်းကို မိသွယ်ကိုယ်တိုင် ကျွန်တော့်ကို အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ထုတ်ဖော် ဝန်ခံခဲ့ဖူးပါသည်။ သည်အပြုအမူအတွက်လည်း သူမအနေနှင့် အထူးပင် ကျေနပ်နှစ်သက်မှု ရှိပုံလည်း ရပါသည်။

ခုလည်းကြည့်လေ။ 

မိသွယ် ကော့ပျံလူးလှိမ့်၍သာ နေသည်။ ကျွန်တော့်လုပ်ရပ်အပေါ် ဆန့်ကျင်ငြင်းဆန်လိုသည့်စကားမျိုး တစ်ခွန်းတစ်ပါဒမှ မဟဘဲ ကျွန်တော်ပြုသမျှကို မျက်စိစုံမှိတ် အံကလေးတကြိတ်ကြိတ်နှင့် အောင့်အည်းကော့ခံ၍သာ နေလေသည်။ 

မိသွယ်ကို နှစ်ချီမက သူမစောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ပန်းထွက်ကာ ကိစ္စပြီးသွားအောင်လုပ်ပေးပြီး သူမ၏စောက်ပတ်ထဲမှ မထွေးနိုင်မအံနိုင် ထွက်လျှံကျလာသော စောက်ရည်တွေကို နှစ်ကြိမ်စလုံးပင် အပြင်ကို တစ်စက်ကလေးမှ ယိုဖိတ်ကျမသွားအောင် ကျွန်တော့်ပါးစပ်နှင့် ခံယူပြီး အားရပါးရစုပ်မျိုချပစ်လိုက်ကာ သူမကို ကာမပန်းတိုင်ဆီ အေးအေးလူလူ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားစေလိုက်ပါသည်။ 

မိသွယ်လည်း ကျွန်တော်လုပ်တာကို တော်တော်ကလေး အားရကျေနပ်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ နှလုံးအိမ်ထဲ အတိုင်းမသိ ဂွမ်းဆီထိ ဘိသကဲ့သို့ တအိအိနှင့်နေသော ကျေနပ်ပီတိဖြစ်မှု လှိုင်းရိပ်ကလေးတွေက သူမမျက်နှာပေါ်မှာ ရိပ်ကနဲရိပ်ကနဲ ပြိုးပြက်လင်းလက် ဖြတ်သန်းသွားသည်ကို ကျွန်တော့်မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ အထင်းသားအရှင်းသားကြီး တွေ့မြင်နေရပေသည်။

ကျွန်တော့်ကို မွတ်သိပ်တပ်မက်မှုကြီးစွာဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ် ထိတေ့စုပ်ကာ ကယုကယင်လုပ်နေပြီး အရှိန်လျော့ကျသွားသည့် ကျွန်တော့်လီးကို သူမလက်ကလေးနှင့်ဆုပ်ကာနယ်ကာနှင့် ပြန်လည်နှိုးဆွပေးနေသည်။ နောက်တော့ သူမလုပ်နေကျအတိုင်း ကျွန်တော့်လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမပါးစပ်ထဲထည့်ငုံပြီး ပါးကလေးပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်နှင့် အားရပါးရပင် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဟူ၍ အသံကလေးထွက်အောင်ပင် စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ဆွဲပေးနေပြန်ပါပြီ။

"ငါ ငါ ထွက် ထွက်ချင်ပြီနော် … မိသွယ် … နင် လရည် မျိုချပေးမလား"

"အင်း အွန်းအွန်း …ထွက် ထွက်ပစေ …သွယ် ကို့လရည်တွေ စုပ်ပေးချင်တယ် အကုန်မျိုချလိုက်မယ် …သွယ့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်"

"ကောင်းတယ် ဒါဖြင့် စုပ် … အားရပါးရစုပ် မိသွယ် …ငါ နင့်ပါးစပ်ကို လိုးပေးမယ်"

ပြောသည့်အတိုင်း သူမပါးစပ်ထဲကို အားမနာစတမ်း ညှောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။

တကယ်တမ်း ကျွန်တော် မပြီးဖြစ်လိုက်ပါ။

ပြီးရမည့်အစား ဘယ်လိုမှ မျှော်လင့်မထားသည့်ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ကျွန်တော်တို့အခန်းကလေးဆီကို ရုတ်တရက် ရောက်ရှိလာခဲ့လို့ပဲ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်းတံခါးကို တဒေါက်ဒေါက်လာခေါက်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး မျှော်လင့်စောင့်စားနေသည့် မသိင်္ဂီတစ်ယောက် ကျွန်တော်တို့ တည်းခိုရာအိပ်ခန်းကလေးဆီကို အချိန်မတော်ကြီး ပေါက်ချလာခဲ့သည်။ 

ဒါပေမယ့် သူမတစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်။ 

အဖော်တွေပါသည်။ ဒီအဖော်တွေကတော့ … 

ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ ထင်မထားခဲ့သည့် သူမထက်အသက်ငယ်ပုံရသည့် လုံးလုံးကစ်ကစ် မိန်းကလေးခပ်ငယ်ငယ်တစ်ယောက် ပြီးတော့ သူမတို့နှင့်အတူ အနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာလိုက်ပါလာသည့် သူမတို့ရဲ့ Customer တွေ ဖြစ်ဟန်တူသည့် ယောက်ျားသား နှစ်ယောက် … ကျားရောမရော စုစုပေါင်းလေးယောက်ပဲ ဖြစ်ကြလေသည်။

ကျွန်တော် ခေါင်းနပန်းကြီးပြီး အခန်းဝသွား၍ တံခါးဖွင့်ပေးရာကနေ ရုတ်တရက် လန့်ဖျပ်ထခုန်မိမတတ် ဖြစ်သွားရလေသည်။

.........................................................................................

၁၂။

"အစ်မ ဒီည ရောက်အောင်လာပါတယ် အခြေအနေက မင်း မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ မောင်လေး … အချိန်တော့နည်းနည်းပေးကွာ… အစ်မ ပြောဆိုထားပြီးသား လူရင်းတွေ ဖြစ်နေတယ် နောက်ပြီး အခန်းတွေလည်း လူပြည့်နေလို့ မမအနေနဲ့ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကိုပဲ အပူကပ် ရတော့မှာပဲ …စိတ်ချပါ မင်း လက်မခံရင် အစ်မတို့ ခုချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွားမှာပါ … မမတို့အလုပ်က တစ်ခါတစ်ခါ လွန်ဆန်မရတဲ့ အခြေအနေမို့ မမကိုနားလည်ပေးပါ နော် မောင်လေး … မမနဲ့ ဒီကစုသက်နဲ့ … ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ရုံပါပဲ … မောင်လေးရဲ့မိသွယ် ကိုလည်း … လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိစေရပါဘူး"

မသိင်္ဂီကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နှင့် ပြောသည်။ အဓိပ္ပါယ်က သူမလက်ခံပြီးသားသူတွေ ရှိနေတာမို့ ခဏတာမျှ သူ့ကို အချိန်ပေးဖို့ တောင်းပန်ပြောဆိုခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခုက သူမတို့အတွက် နေရာအခက်အခဲရှိသည်။ အခန်းလိုသည်။ ဝင်ထွက်သွားလာနေကျ ဆိုပေမယ့် အချို့ညတွေမှာ ယခုလိုပဲ မမျှော်လင့်သောအခက်အခဲနှင့် ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ ရတတ်သေးရာ စားရမှာလည်း သဲနှင့်ရှပ်ရှပ် ပစ်ရမှာလည်း အဆီနဲ့ဝင်းဝင်းဆိုသလို သူမတို့နှစ်ယောက် ( မသိင်္ဂီရယ် သူမအဖော်ဖြစ်သူ စုသက် ဆိုသော ကောင်မလေးရယ်) အပေါ် ကျွန်တော် ကောင်းစွာ နားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ မိသွယ်ခမျာတော့ မင်္သီတို့ အတွဲနှစ်တွဲ လုပ်ပုံကြောင့် ရှက်ရှာလွန်း၍ထင့်။ သူမရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ဇွတ်အတင်း တိုးဝင်၍ ကျွန်တော်တို့ ပြောသမျှနားစွင့်ကာ အသာငြိမ်နေရှာပါသည်။

မိသွယ်ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို ကျွန်တော် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပါသည်။

"မမ အဆင်ပြေသလို လုပ်ပါ ကျွန်တော်နဲ့မိသွယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်ပြီးအောင်လုပ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အတွက်လည်း မြင်ရတွေ့ရ အတွေ့အကြုံရတာပေါ့ …ဟဲဟဲ … ပြီးရင်တော့ အစ်မနဲ့ကျွန်တော်တို့ အေးဆေးတွေ့မယ်နော်"

"စိတ်ချမောင်လေး … ကျေးဇူးတင်လိုက်တာကွယ်"

ကျွန်တော့်ကိုပြောလိုက်ရာမှ မိသွယ်အနားကိုလျှောက်လာပြီး …

"သွယ်သွယ် မမသိင်္ဂီကိုခွင့်လွှတ်နော် မမ အလုပ်ကလေး လက်စသတ်ချင်တယ်"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မမ ရ ရပါတယ်"

မသိင်္ဂီသူ့လူတွေကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။ စုသက်ဆိုသော ကလေးမနှင့်ဟိုနှစ်ကောင်ကတော့ သူတို့ချင်းအကြည့်ချင်းဆုံပြီး အခန်းထဲမှာနေရာရွေးကြပြီ။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိနှင့်ပင် မသိင်္ဂီကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။

"မမ ဒီနားလာလေ ကျွန်တော် ဒီဖက်ရွှေ့ပေးမယ် မမတို့နှစ်ယောက်အတွက် ဘေးမှာနေရာလွတ်ပါတယ် ဟိုဖက်ခြမ်းမှာလည်း သူတို့နေဖို့ အေးဆေးပဲ"

နေရာချပေးလိုက်တော့ မသိင်္ဂီကျေးဇူးတင်သည့်အကြည့်နှင့်ကြည့်ပြီး သူ့လူတစ်ယောက်ကို အခန်းတံခါးပိတ်ဖို့ပြောလိုက်တော့သည်။

မကြာမီ ဇာတ်လမ်းစတော့သည်။ အခုခေတ်စကားနှင့်ဆို Pro ပီသသည်ဆိုရလေမလား။ မသိင်္ဂီနှင့် သူ့ပါတနာက ကျွန်တော်တို့ အတွဲရဲ့ နဘးမှာ ကပ်လျက်အနေအထားနှင့်ဖြစ်ပြီး စုသက်နှင့် ကျန်အမျိုးသားတစ်ယောက်က ကုတင်ခြေရင်းဖက်မှာ စုသက်ရဲ့တင်ပါး အိအိ တစ်စုံက ကုတင်စောင်းပေါ် မေးတင်နေလျက် ရှိလေသည်။ စုသက်က တစ်ကိုယ်လုံးနိစ်ချွတ်တာမဟုတ်ဘဲ အင်္ကျီ ရင်ဘတ်ကို ဟဟပြဲပြဲလေးလုပ်ကာ သူမရင်သားကြီးများကို ဖွင့်ပေးထားပြီး ခါအောက်ပိုင်းမှ သူမထမီကို အောက်ကနေ အသာပင့်လှန်၍ သူမရဲ့စောက်ပတ်ကို အပီအပြင်အကိုင်ခံနေသည်။ စုသက်စောက်ပတ်က လူနှင့်မလိုက်အောင်ပင် အမွှေးအမြှင်များ အဖုတ်လိုက် ဖြစ်ကာ ကြီးမားပြန့်ကားလှပြီး လိုးချင်စရာကောင်းလှတာကို တွေ့ရသည်။ သူ့အမျိုးသားရဲ့ပုဆိုးကိုတော့ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးအောက်ကနေ ထွက်ပေါ်လာသော လီးကြီးကို စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးနေသည်။ ဒီလူ့လီးကလည်း ကျွန်တော့်နီးနီးရှိပါသည်။ စုသက်လီးစုပ်နေတာ မြင်တော့ ကျွန်တော့်လီးလည်း အလိုလိုနေရင်း ကြီးထွားမတ်တောင်လာရချေပြီ။ လီးကိုမိသွယ်လက်ထဲထည့်ပြီး သေချာအကိုင်ခိုင်း လိုက်ရသည်။

မသိင်္ဂီကျတော့ ကျွန်တော့်ကိုမျက်နှာပူခြင်းမရှိ၍ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အဝတ်လွှာတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တာတွေ့ရပြီး သူမပါတနာရဲ့ ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်ချစေလိုက်ကာ ထိုသူရဲ့လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်ပေးနေပါသည်။ လီးကြီးက စံချိန်မီသည်။ သူက ဖာချနေကျဖြစ်ပြီး ဖာလိုးသက်လည်း တော်တော်ကလေးရင့်နေသူမှန်း သိသာပေသည်။ ကျွန်တော်တို့အတွဲရှိရာကို ခပ်ပြုံးပြုံးပင်လှမ်းကြည့်ကာ တောင်းပန်သလို သူ့ခေါင်းတစ်ချက်ကို ခပ်ရို့ရို့ကလေး ဆတ်ညိတ်ပြလိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း နေပါစေ ရတယ် ဆိုပြီး သူ့ကိုလက်ပြပြီး မျက်စိတစ်ဖက်ကို မှိတ်ပြလိုက်ရာ သူလည်း တော်တော်အားတက်သွားဟန်တူပါသည်။ မသိင်္ဂ ီပါးစပ်ထဲကို လီးကြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ထိုးထည့်ပြီး သုံးလေးချက်ဆင့်ကာ ညှောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မသိင်္ဂ ီလည်း လီးစုပ်ရာမှာ ရက်ရက်ရောရောရှိသူဖြစ်လေရာ နှစ်ယောက်သား မကြာခင်အပေးအယူတည့်သွားကြသည်။ သူတ်ု့လုက်သမျှကို မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော်အေးအေးလူလူ ထိုင်ကြည့်နေကြသည်။ မိသွယ် ဘယ်လောက်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားနေသလဲဆိုတာ အထူးပြောနေစရာပင် မလိုတော့ပါ။

"မိသွယ် အေးဆေးပဲနော် ဟုတ်လား … သူတို့အလုပ်သူတို့လုပ်တာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ့်ဖီးလ်နဲ့ကိုယ် အသာနေ ဂရုမစိုက်နဲ့"

ပြောရင်း မိသွယ်အနေမခက်စေရန်အတွက် ကျွန်တော်လည်း သူမမထင်မှတ်သည့်အချိန်မှာပဲ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကို ပြုလိုက်သည်။ မိသွယ်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲလက်ထိုးထည့်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို အပြတ်နှိုက်ကလိပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မိသွယ် ကော့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ တစ်ဆက်တည်း သူမနားနားကပ်ပြီး …

"သွယ်သွယ် သူတို့လိုးတာ သေချာကြည့်နော် ငါ့လီးကိုလည်း စုပ်ပေးဦး နင်နဲ့ငါလည်း တစ်ချီထပ်လိုးရအောင် "

ပြောလိုက်ရာ သူမရှက်အမ်းအမ်းနှင့် …

"ဟာ … ဖြစ် ဖြစ်မလား ကို … သူတို့ ရှေ့ ရှေ့ မှာ … "

"အိုး ဘာလို့ မဖြစ်ရမှာလဲ ကိုင်း လီးစုပ်ကွာ ကိုယ့်လီးတအားတောင်နေပြီ မလိုးရမနေနိုင်တော့ဘူး"

မိသွယ်ကိုပြောရင်း စောက်ပတ်ကိုလည်း လန်ပြန်နေအောင်ထိုးနှိုက်ဆွနှူးပေးလိုက်ရာ စောက်ရည်တွေတဖြောဖြောကျပြီး သူမလည်းမနေနိုင်အောင် တရွရွဖြစ်လာလေသည်။ အခန်းထဲက အတွဲသုံးတွဲစလုံး ကိုယ့်ဖီလင်နှင့်ကိုယ် ငြိမ့်နေကြပြီလို့ ဆိုရမည်။

မကြာပါ။

မသိင်္ဂီတို့အတွဲရော စုသက်တို့အတွဲပါ သူတို့လုပ်ငန်းကို စတင်လိုက်ကြတော့သည်။

သကောင့်သားနှစ်ကောင်စလုံးရဲ့ လိုးချက်တွေကလက်လန်သည်။ လက်ဖျားခါရလောက်သည်။ မသိင်္ဂီက ကျွန်တော့်နဘေးမှာ ပက်လက် တစ်တီတူးထောင်အနေအထားနှင့် ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကိုရော စောက်ဖုတ်ကိုပါလှန်ဖြဲခံကာ သူ့အကောင်ရဲ့လီးကြီး တဖြောင်းဖြောင်းတဖွပ်ဖွပ်နှင့် ထောင်းလမောင်းကြေအောင် လိုးဆောင့်မှုကို အပြတ်ဖီလင်ယူ ခံစားနေသည်။ စုသက်လည်း ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက် သူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို မေးတင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကား၍ သူ့အမျိုးသားရဲ့ သူမဒွါရပေါက် တစ်နည်း စောက်ပတ်ထဲကို လီးသွင်းကာ အကြမ်းပတမ်းလိုးဆောင့်မှုကို ကော့ကာကော့ကာ ဇိမ်ယူအလိုးခံနေပါသည်။ အပေါ်ကလိုးလိုက် အောက်က ပြန်ညှောင့်ပေးလိုက်နှင့် သူတို့တတွေ ကောင်းခန်းရောက်နေခိုက်မှာ ကျွန်တော်လည်း မိသွယ်ခေါင်းကလေးကို ဖိဆွဲကာ လီးကြီးကို အတင်းမရမက အစုပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမအနောက်ကနေကျော်ခွ၍ မိသွယ်ရဲ့စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ပေါက်ကို လက်နှင့်နှိုက်ကာ ဆွကာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်ရာ သူမလည်း တအိအိနှင့်ထွန့်လူးညည်းတွားရင်း အတော်ကလေး ခရီးရောက်သွားသည်။ လီးကိုလည်း မရှက်မကြောက် မြိန်ရည်ယှက်ရည်စုပ်ပေးသည့်အဆင့်ကို ရောက်လာလေသည်။

အမှန်တော့ မိသွဟ်လည်း မသိင်္ဂီတို့အတွဲနှင့် စုသက်တို့အတွဲလိုးပုံတွေ မသိကျွမ်းမရင်းနှီးဖူးသော သူစိမ်းတွေဖြစ်ကြသည့် ယောက်ျားသား အရင့်အမာကြီးနှစ်ယောက်ရဲ့လီးကြီးနှစ်ချောင်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ အာတာပြဲစောက်ပတ်တွေထဲကို အားပါးတရ ဝင်ချည်ထွက်ချည် လွန်းထိုးလိုးဆောင့်ပေးနေပုံတွေကို မကြည့်ချင်မြင်ရက်သားဖြစ်နေရာ လိင်စိတ်ကထိန်းမရအောင်ထကြွနေပြီမှန်း ကျွန်တော်မသိမဟုတ် သိပါသည်။ သူမကို ဒီထက်မက ကာမစိတ်မကြွကြွအောင် တမင်တကာ အချိန်ယူနေခြင်းဖြစ်သည်။

မိသွယ်စောက်ပတ် အရည်ရွှဲသထက်ရွှဲလာကာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အလိုးခံရန်အသင့်ဖြစ်လာသည်ကို ကျွန်တော်သာမက အခန်းထဲရှိသမျှ လူလေးယောက်စလုံးလည်း ကောင်းကောင်းတွေ့မြင်နေကြရမည်ဖြစ်သည်။ သူတို့ကိစ္စနှင့်သူတို့ အလုပ်ရှုပ်နေကြ၍သာ အလိုရှိတိုင်း လုပ်ဖို့ မတတ်သာဘဲ ကြည့်ရုံကြည့်နေရခြင်းပင်။ အကယ်စင်စစ် မသိင်္ဂီ မိသွယ်နှင့် စုသက်ဆိုသော အမျိုးသမီးသုံးယောက်စလုံးရဲ့ စောက်ပတ်တွေကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် အပီအပြင်လိုးခွဲချင်စိတ်များ ပေါက်နေသလို မိသွယ်ကအစ ကျန်သူတွေအားလုံးရဲ့ ရင်ထဲမှာလည်း မိမိနှင့်ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တို့ရဲ့ အထိအတွေ့ကာမသံဝါသပြုမှုကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်လိုလားတောင့်တမှုကြီးစွာ ဖြစ်ပေါ်နေကြမည်လည်း မလွဲနိုင်ပါချေ။ 

မိသွယ်ပင်လျှင် မသိင်္ဂီကိုလိုးနေသည့် အမျိုးသားကြီးရဲ့လီးကြီးကို ကျွန်တော့်အလစ်မှာ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နှင့် တစ်ချက်တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက် စုသက်ကိုလိုးပေးနေသည့် ကျန်တစ်ယောက်ရဲ့လီးကိုလည်း တပ်မက်သည့်အကြည့်နှင့် ငေးကြည့်လိုက် လုပ်နေပြီး အမျိုးသားနှစ်ယောက်ကလည်း မသိင်္ဂီနှင့်စုသက်ကို အပီလိုးနေရင်းတန်းလန်းက ကျွန်တော့်ကောင်မလေး မိသွယ်ရဲ့ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်နေသည့် ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်ကို မစားရဝခမန်း အထက်အောက် အပြန်အလှန် စူးစိုက်ငေးကြည့်နေကြကာ မျက်စိအရသာခံနေကြတာကို ကျွန်တော့်အနေနှင့် သူတို့နဘေးကနေ၍ အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကို အတိုင်းသားတွေ့မြင်နေရပြီဖြစ်သည်။

"ကုန်းစမ်း မိသွယ် ငါအနောက်ကလိုးမယ် "

မိသွယ်ကို မသိင်္ဂီဖက်လှည့်၍ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာ မိသွယ်လည်း မထူးတော့သည့်ပုံစံနှင့် ကျွန်တော်ခိုင်းသလိုလုပ်ပေးပြီး ကျွန်တော်လည်း သူမအနောက်ကနေ၍ မိသွယ်စောက်ပတ်ထဲကို လီးထိပ်ကြီး ထိုးသိပ်ထည့်လိုက်ကာ သူမ၏အောက်ကိုတွဲကျနေသည့် နို့အုံအိအိနှစ်ဖက်ကို အားယူဆွဲကိုင်၍ ဇွပ်ကနဲဖွပ်ကနဲ အသံများထွက်လာသည်အထိ ခပ်ပြင်းပြင်းကလေး ဆောင့်လိုးချလိုက် လေတော့သည်။

"ဇွိ စွတ် ဖွတ် … စွိ ဖွပ် ဗွပ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွပ် ဗလပ် … ဘုတ် စွိ ဖတ် ဘတ် ဗွပ် ဘွတ် ဗလွတ်"

"အ အိ အိ အင့်အင့် … ကို ကို အအ ဆောင့် အင့် အင့် … အ ထိ ထိတယ် ဟင့် အင့် အ … လိုး လိုး မြန် မြန်လုပ် … အအိအိ "

မိသွယ် အပြတ်ထန်နေမှန်းသိ၍ ကျွန်တော်လည်း မလျှော့တော့ဘဲ လီးဝင်သည်မှစ၍ ကိစ္စပြီးမြောက်သည်အထိ နှစ်ခါသုံးခါလောက်ပဲ ခေတ္တအနားယူကာ အသက်ခိုးရှူရင်း ကျန်အချိန်တွေမှာ သူမစောက်ပတ်ကို ဇယ်ဆက်သလိုလိုးပစ်လိုက်ပါသည်။ မိသွယ်လည်း သူမအလိုရှိသော ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝရရှိနေသဖြင့် ကျွန်တော်လိုးသမျှ မညည်းမညူပင် ကုန်းခံပေးနေပါသည်။ မသိင်္ဂီ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေရာ သူမကို မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်ပြီး မိသွယ်ကိုသာ အာရုံစိုက်၍ ဆက်လိုးပေးနေမိသည်။ စောက်ပတ်လိုးရင်းနှင့်လည်း မိသွယ်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကိုပါ လက်မတစ်ချောင်းလုံးထည့်သွင်း၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ထိုးထိုးဆွပေးလိုက်ရာ သူမဖင်ကြီးနှစ်ဖက် သိသိသာသာ ကော့ထောင်ကြွတက်ကာ လှုပ်ယမ်းလာလေသည်။ 

မိနစ်နှစ်ဆယ်မက နာရီဝက်နီးပါးကြာအောင် အကြမ်းပတမ်းလိုးပစ်လိုက်ရာ မိသွယ်နှစ်ချီလောက် စောက်ရည်ထွက်ကာ ပြီးသွားသည်။

မသိင်္ဂီနှင့်စုသက်တို့ အတွဲနှစ်တွဲလည်း ပုံမှန်လိုးလိုက် အကြမ်းပတမ်းဆောင့်လိုက်နှင့် ယောက်ျားသားနှစ်ယောက် လရည်တွေ တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးကြသလို သူမတို့နှစ်ယောက်လည်း ယောက်ျားတွေနှင့်လိုက်ပါပြီး ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားကြဟန် တူပါသည်။ သူတို့ကိစ္စပြီး၍ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကြာတော့မှ ကျွန်တော်လည်း မိသွယ်စောက်ပတ်ထဲကို တဝုန်းဝုန်းတအုန်းအုန်းနှင့် နေအောင် စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ စိတ်ထင်တိုင်းကြဲ၍ ပတ်ကြမ်းတိုက်ကာ လိုးပစ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးထိပ်မှ လရည်များကို မိသွယ်စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ အဆက်မပြတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ပါသည်။ 

စောက်ဖုတ်ထဲမှလီးကို ပြန်ချွတ်ကာ မိသွယ်ကို "သွယ် ခပ်မြန်မြန် စုပ်ပေးစမ်း "ဆိုပြီး လရည်လက်ကျန်တွေ အကုန်စုပ်ခိုင်းပြီး သူမကိုလည်း စောက်ဖုတ်ရောဖင်ပေါက်ရောမကျန်အောင် လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်ထည့်မွှေပေးလိုက်ရင်း လီးပြန်တောင်လာချိန်ကို စောင့်သည်။ ဆေးကြိုသောက်ပြီးဖြစ်၍လည်း ကျွန်တော်၏လီးက အချိန်သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရဘဲ မိသွယ်ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြန်တောင်ပြန်မာလာသည်။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထပြီး မြွေပါးပျဉ်းလိုထောင်လာသည်။ လီးကြီး စိတ်ကြိုက်အနေအထားပြန်ရလာ၍ မိသွယ်ကို ခုနကပုံစံအတိုင်း ဖင်ကိုပြန်ကုန်းစေလိုက်ကာ သူမဖင်ပေါက်နှင့်ကျွန်တော့်လီးကို တံတွေးရွှဲနေအောင်ဆွတ်ပြီး သူမဖင်ပေါက် ကြပ်တပ်တပ်ကလေးထဲကို ကျွန်တော့်လီးကို စတင်သွင်းလိုက်လေသည်။

"စွိ ဇွပ် ဖွတ် ပလွတ်"

လီးဒစ်ထိပ်လုံးက သူမဖင်စအိုပေါက်ထဲကို စွိကနဲ ထိုးနစ်ဆောင့်ဝင်သွားသည်။

"ဟား ဖင်တောင် လိုးနေပါလား မိုက်တယ်ကွာ ညီ …အားကျတယ်"

"အဲဒါ ရှင့်အပူပါလား သူများဖင်လိုးတိုင်း … ရှင်လိုးရမှာက စောက်ပတ်ပဲ … ဒီတစ်ချီလိုးပြီးရင် နားတော့ …ဒါပဲ"

စုသက်က သူ့ဘဲကို ဒဲ့ပဲပြောသည်။ မသိင်္ဂီလည်း ဒုတ်ိယအချီ လုပ်ငန်းပြန်စနေပြီဖြစ်သည်။ သူ့လူရဲ့လီးကိုကုန်းစုပ်နေကာ ဟိုကလည်း သူမစောက်ပတ်ကို နမ်းလိုက်ဆွလိုက်ယက်လိုက်နှင့်ရှိနေသည်။ ကျွန်တော့်ဆီက ဓာတ်တွေကူးသွားပုံရသည်။ သူတို့လည်း တစ်ချီကနေ နှစ်ချီအထိ ထပ်မံ ခရီးဆက်လိုကြဟန်တူပေသည်။ 

အပျော်အပါးလိုက်စားသူတွေအနေနှင့် ယခုလို ရှော့တိုက်လိုးခြင်းဟူသည် ပုံမှန်အားဖြင့် တစ်ချီပြီးသည်နှင့်ပင် လိုးခငွေအကြေချေပြီး တပ်ခေါက်ပြန်ရုံပဲ ဖြစ်သည်။ ခုလို ပေရှည်တာတွေဘာတွေ လုပ်လေ့မရှိကြချေ။ မသိင်္ဂီတို့ကျတော့ နေ့စဉ် ဒီအလုပ်နှင့် ထိတွေ့လုပ်ကိုင် နေရပြီး အဆက်အသွယ်တွေလည်း အထိုက်အလျောက်ရကာ သိကျွမ်းရင်းနှီးပြီးသားလူတွေ အရင်းအခြာလို ဖြစ်နေသည့် ဖောက်သည်ဟောင်းတွေ တဖြည်းဖြည်းများပြားလာပြီး ပတ်သက်ခဲ့ဖူူးသည့်လူရင်းတွေဆိုပြီး မိမိတို့ဖက်က ရံဖန်ရံခါ တတ်နိုင်သမျှ လိုက်လျော ဖြည့်ဆီးပေးရတာတွေ ရှိလာဟန်တူသည်။ သူများအခန်းထဲအထိ မလွှဲမရှောင်သာ လိုက်ပါပျော်ပါးရသည့်တိုင်အောင် ကိစ္စမပြီးသေး၍ ဇွတ်အတင်းကြိတ်မှိတ်သည်းခံကာ သူတို့ဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း နောက်တစ်ချီအတွက် ထပ်မံ အသင့်ပြင်ပေးရပြန်ပါသည်။

သူတို့ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ကိုယ်နှိုက်ကလည်း ကရုဏာမဖြစ်အားသေးပါ။ မိသွယ်ဖင်ပေါက်ကိုသာ သဲကြီးမဲကြီး အံခဲ၍လိုးရင်း ရမ္မက်ဇောငယ်ထိပ်ရောက်ပြီး ကိုယ့်ဒေါသနှင့်ကိုယ် မပြီးမစီးနိုင်ဘဲဖြစ်နေရသည် မဟုတ်လား။ ဖင်လိုးနေမှုက လိုအပ်တာထက် ပိုမိုကြာမြင့်လာ၍ မိသွယ်ကိုတောင် သနားလာမိသည်။ မသိင်္ဂီရဲ့လူတွေတောင် ဇွဲနပဲကြီးကြီး ကျွန်တော်လိုးနေပုံကိုကြည့်၍ အတော်ကလေး ဖြုံနေလောက်ပြီဟုထင်သည်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဖင်လိုးဖို့စည်းရုံးရတာကပင် ကျွန်တော်တို့ခေတ်အခါက ရှားပါးခက်ခဲလွန်းလှသည်လေ။

"အ အ လိုး လိုး အာ့လာ့ အင့်အင့် ကြာ ကြာတယ်ကိုရာ မိသွယ် ဖင်ကျိန်းလာပြီ အင့်အင့် ဟင့်"

"နေ နေ ခဏလေးပါ မိသွယ် … ဖင်လိုးတာက ခက်တော့ စပတ်လိုးတာထက်ပိုကြာတယ် နင့်ဖင်သားကို ဒီအတိုင်းဖြဲခံမထားနဲ့ အားလေးနည်းနည်းစိုက်ပြီး ညှစ်ညှစ်ပေး ဒါမှ ပိုခံလို့ကောင်းပြီး အချိန်တိုတိုနဲ့ပြီးနိုင်မှာ နို့မို့ နောက်တစ်နေ့ကူးသွားလိမ့်မယ် ဟင်းဟင်း"

"ကူးလည်းကူး မထူးပါဘူး … တစ်ခါထဲ အသေသာလိုးသတ်လိုက်ပါတော့ ကိုရာ စဖုတ်ရောဖင်ရော ပြဲလန်အောင်လိုးနေတာ လူလည်း ရစရာတောင်မရှိတော့ဘူး အ ဟင့် ဟင့်ဟင့် "

"နင် ငါ့ကို ချစ်တယ်ဆို ချစ်လို့ အလိုလိုက်တာဆို …ခုကျတော့ …"

"အိုး သွယ် ဘာ ပြောလို့လဲ … လိုးစမ်းပါ ကိုယ့်ဖာသာလိုး စိတ်ရှိလိုး ဖင်ထဲကို ကို့လီးတစ်ချောင်းလုံးသာ ထည့်စိမ်ထားလိုက် ရတယ် မပြောတော့ဘူး"

သွယ်နှင့်ကျွန်တော် အပြန်အလှန်ပြောရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်ကြတော့။ ပြောလိုက်လိုးလိုက် ဖိလိုက်ဆောင့်လိုက်နှင့်ပင် သွယ်တစ်ယောက် စောက်ရည်တွေအလိုက်ကောင်းပြီး သူမသုံးချီလောက် ဆက်တိုက်ပြီးသွားတော့မှပင် ကျွန်တော်လည်း လရည်တွေ သူမဖင်ထဲကို ကပျာကယာပန်းထည့်ပစ်လိုက်ကာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့လိုးခန်းလေးကို အပြီးသတ်လိုက်ရတော့သည်။

နဘေးက အတွဲနှစ်တွဲကတော့ တဇွပ်ဇွပ်တဖွပ်ဖွပ် အသံစုံထွက်အောင် လိုးကောင်းကြတုန်းပင်။

ထိုညက အတော်ကလေး ကိုးယို့ကားယားနိုင်ခဲ့သမျှ မသိင်္ဂီတို့ကိစ္စဝိစ္စတွေ ပြီးတော့မှ ကောင်းကောင်းအနားယူကြရသည်။ 

နောက်ထပ်နာရီဝက်ခန့် အချိန်ဖြုန်းပြီး မသိင်္ဂီတို့လေးယောက်သား ကျွန်တော်တို့ကို နှုတ်ဆက်၍ ပြန်ထွက်သွားကြကာ အတန်ကြာတော့ မသိင်္ဂီတစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲကို ပြန်လည်ရောက်ချလာပါသည်။ မသိင်္ဂီကို ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အကြားကို ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်က … 

"ပြန်ကုန်ကြပလား အစ်မ စုသက်ရော အလုပ်ဆက်လုပ်နေလား"

"အင်း "

ဟု မသိင်္ဂီခေါင်းကလေး ညိတ်ပြလိုက်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဖက် လှည့်လာသည်။

"မောင်လေးနဲ့ မိသွယ်ကို မမ အရမ်းအားနာတယ် မတတ်သာလွန်းလို့ပါ မောင်လေး"

"ရပါတယ် အစ်မရဲ့ … ဒါက အလုပ်သဘောပဲဥစ္စာ"

မိသွယ်ကလည်း အားနာစရာမလိုကြောင်း ဝင်ပြောသည်။

"သူတို့က အစ်မဆီ မကြာခဏလာတဲ့ ဖောက်သည်တွေပါ ဟိုတစ်ယောက်က ဆိုရင် အချိန်ရရင်ရသလို အစ်မကို သူ့အိမ် သူ့အလုပ်ခန်း အထိ အမြဲ ခေါ်ခေါ်သွားတတ်တယ် ဒါကြောင့်လည်း အစ်မ သူတို့ကို မလွန်ဆန်ရဲတာပါ … တော်သေးတယ် ဒီည သူအချိန်အားမရလို့ အိမ်မခေါ်ဖြစ်ဘဲ ခဏတဖြုတ် ဝင်တွေ့တာလေ …"

"အော် … ဒါဖြင့် အစ်မ သူနဲ့မလိုက်ဖြစ်ဘူးပေါ့ ကျွန်တော်က အစ်မပါသွားပြီတောင် မှတ်တာ"

"အစ်မ ဘယ်မှမသွားတော့ပါဘူး မောင်လေး ဒီည မင်းတို့နဲ့ပဲ နေမှာ … နောက်နေ့လည်း နေမယ် … နော် မိသွယ် ညီမလေး … မမကို ပြန်မောင်းမထုတ်ဘူး မဟုတ်လား"

"အိုး မောင်ထုတ်စရာလား အစ်မရဲ့ … အစ်မက သဘောကောင်းတယ် ချစ်စရာလည်းကောင်းတယ် အဟင်းဟင်း ဟင်း"

"ကြည့်တော့ အစ်မရေ …သွယ်သွယ်က အစ်မကိုချစ်တာ ကျွန်တော့်ကို ချစ်တာထက်ပိုတယ် တစ်ခါတစ်ခါ မနာလိုတောင်ဖြစ်မိတယ် အဟင်းဟင်း သူ အမြဲသတိရတယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကို သတင်းမေးမေးနေတာ လေ ဟဲဟဲ"

"ဟုတ်လား ညီမရဲ့ … တကယ်"

"အင်း တကယ် … ဟင့်ဟင့်ဟင့်"

မသိင်္ဂီသွယ်သွယ့်အနားကိုလာပြီး ခါးကလေးကို အသာအယာ ထွေးဖက်ထားလိုက်သည်။

"အစ်မလာနိုင်ပေမယ့် စုသက်တော့ ခေါ်မလာနိုင်ခဲ့ဘူး သူ့အဆက်နှစ်ယောက်ရောက်လာလို့ အပြင် အောက်ဒိုးပါသွားလေရဲ့ တကယ်လို့ သူရှိရင် ပိုပျော်ဖို့ကောင်းမှာ ညီမရဲ့"

မသိင်္ဂီကို အကျိုးအကြောင်းမေးတော့ စုသက်က လိင်တူဆက်ဆံမှုကို ပိုမိုအားရကြောင်း သူမတွဲဖက်သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ လိင်တူလိင်ကွဲဆက်ဆံသည့်နေရာမှာ စုသက်လောက် စိတ်ကျေနပ်မှုရအောင်ဖြည့်ဆီးပေးနိုင်သူ ရှာမှရှားသည့်အကြောင်း သူမသာပါလာလျှင် မိသွယ်အတွက်ရော ကျွန်တော့်အတွက်ပါ လောကနိဗ္ဗာန်ရောက်သည့်အလား ဘယ်အရာနှင့်မှ မလဲနိုင်သည့် အရသာမျိုးစုံ ခံစားရမည်ဖြစ်ကြောင်းများကို အသေအချာ ဖွင့်ဟပြောပြရှာသည်။

"ကိစ္စမရှိပါဘူး အစ်မရယ် … ကျွန်တော်နဲ့မိသွယ်အဖို့ ဒါတွေမလိုပါဘူး အစ်မကို သတိရတယ် အစ်မပါရင် အစ်မရင်းနဲ့တူတဲ့ အဖက်ဖက်က အားကိုးလောက်စရာ အဖော်ကောင်းတစ်ယောက် ထပ်ရသလိုပျော်တယ် … အတူတူနေချင်တယ် ဒီလောက်ပါပဲ"

ကျွန်တော် မသိင်္ဂီကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောချလိုက်ပါသည်။

.............................................................................................................

၁၃။

ကျွန်တော်ရယ် မိသွယ်နှင့်မသိင်္ဂီရယ် ဒီတစ်ညလုံး ဘယ်လောက်အထိပျော်ခဲ့ကြရသလဲဆိုတာ စာရှုသူတို့ကို ပြောပြဖို့တောင် မလိုတော့ပြီ။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်၏ ရမ္မက်စိတ်နိုးကြွဖွယ်ရာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန်နှိုးဆွ အချစ်ပလူးကြသည့် မြင်ကွင်းမျိုးကို ဗွီဒီယိုအပြာဇာတ်လမ်းတွဲတွေထဲမှာသာ ယခင်က မြင်ဖူးခဲ့သည်။ ယခုတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် မိမိမျက်စိရှေ့မှောက်မှာ မတွေ့ချင် မမြင်ချင်မှအဆုံး မျက်ဝါးထင်ထင် အနီးကပ်ကြည့်ရှုခွင့်ရပြီး ကာမဇောတွေ အလျှံတညီးညီး ဖြစ်ပေါ်နိုးကြွ တောက်လောင်၍ နေသည်မှာ တောင်နေသောလီးပင် ဘယ်အခါများမှ ပြန်ကျနိုင်ပါ့မလဲ ဆိုသည့် သံသယအတွေးများပင် ဝင်လာမိသည်အထိ ဖြစ်ရလေသည်။

မသိင်္ဂီရော အေးမြသွယ်ပါ နှစ်ယောက်သား တကယ့်ကို စိတ်တူကိုယ်တူရှိပြီး လိုက်လည်း လိုက်ဖက်ကြသည်လို့ ပြောရမည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးကာလှိမ့်ကာနှင့် မသိင်္ဂီ၏ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို မိသွယ်တစ်ယောက် ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါမိသွားသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂပြင်းပြထက်သန်သူမိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်၍လည်း ယခုလို လိင်တူချင်း အဖုတ်ချင်းပွတ်နှိုက်ဆွကာ တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်စို့လိုက် တစ်ယောက်ရဲ့စောက်ပတ်ကို ကျန်တစ်ယောက်က အပီအပြင် နမ်းစုပ်ယက်ဆွပေးလိုက်နှင့် အကြိမ်ကြိမ်အလီလီပင် ကိစ္စပြီးနေကြလေသည်။ ကျွန်တော့်လီးကိုလည်း အပြိုင်အဆိုင်စုပ်ပေးကြရင်း ယခင်တစ်ခါက ဆက်ဆံဖူး ခဲ့သလို နှစ်ယောက်သား အလှည့်ကျပင် အပေါ်စီးကနေ လီးပေါ်တက်ထိုင်၍ မြင်းစီးသလိုလိုးကြ စကောဝိုင်းမွှေ့ဆောင့်ကြနှင့် သူရောကိုယ်ပါ ကောင်းခန်းတွေရောက်ကြပြီး သုံးယောက်သားမမောနိုင်အောင် အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲကာ တော်ရုံနှင့် မအိပ်နိုင်အောင် ရှိကြလေသည်။

တကယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်လည်း ပွဲဆက်များနေပြီဖြစ်၍ ပွဲသိမ်းအနေနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ဖင်လိုးချင်နေသည်။ ထိုသို့ ဖင်လိုးချင်ကြောင်း ကိုလည်း မသိင်္ဂီကို အသိပေးပြောပြလိုက်ရာ မသိင်္ဂီက ခေါင်းညိတ်လက်ခံပြီး … 

"ကဲ ဒါဆိုရင်လည်း မောင်လေးလီးကြီး အမြန်ဆုံးပြန်တောင်လာအောင် အစ်မ ဆေးတစ်မျိူး လိမ်းပေးမယ် …ဒါမှ ဖင်လိုးတဲ့အခါ အားပြည့်အင်ပြည့်လိုးနိုင်သလို ဆေးအဆီတွေနဲ့မို့ ချောဆီလိမ်းသလိုဖြစ်ပြီး … ဖင်ဆီဆွတ်ဖို့လည်း မလိုတော့ဘူးပေါ့ မိသွယ် အစ်မ စလင်းဘက်အိတ် ဖွင့်လိုက်စမ်းကွယ်"

မသိင်္ဂီစလင်းဘက်အိတ်ထဲက ဆေးအဆီဘူးကလေးထုတ်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို ဆေးအဆီရွှဲနစ်နေအောင် နှစ်ယောက်သား စိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့် နေရာအနှံ့လိမ်းကျံဆုပ်နယ်ပေးကြသည်။ လီးကိုလည်း ပွတ်လိုက်သပ်လိုက် ဆုပ်လိုက်ဆွဲလိုက်ကစားပေးပြီး ပိုမိုကြီးထွားရှည်ဆန့် ထွက်လာလေရာ ဆေးအဆီကြောင့် တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသည့်အကြောချောင်းတွေပါ အပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ကျွန်တော့်လီးပါးပျဉ်းကြီး တမုဟုတ်ချင်းကြီးထွားမတ်တောင်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေပါတော့သည်။

"ဒီထက် လီးပိုတောင်ချင်ရင် အစ်မကိုကြည့် အစ်မသေချာလုပ်ပြမယ် "

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်အရှေ့မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို နဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဖြဲကားထုတ်လိုက်ရာက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ဖြဲထိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူမလက်နှင့် ထိုးနှိုက်ပွတ်ဆွကာ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ချောင်းများဖြင့် အပီအပြင်ကြီး ထိုးလိုက်နှိုက်လိုက် ဆောင့်လိုက်လုပ်၍ ကျွန်တော် စိတ်မပါပါအောင် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ချော့မြှူစခန်းသွားနေလေတော့သည်။ မိသွယ်ကိုလည်း တိုက်တွန်းလိုက်သေးသည်။

"မိသွယ် နင့်လူကြီး လီးတောင်စေချင်ရင် … နင်လည်း ငါ့လိုလုပ် … စပတ်ကိုဖြဲပြ ဖြဲရမှာရှက်နေရင် ငါကိုယ်တိုင်လာဖြဲပေးမယ် … ပြီးရင်ငါလုပ်သလို တစ်ချီပြီးတဲ့အထိ လက်နဲ အသေအချာ ဆောင့်လိုးပြလိုက်စမ်း"

မိသွယ်လည်း ခုချိန်ကြီးကျမှတော့ ရှက်နေနိုင်ပါရိုးလား။ မသိင်္ဂီမပြောခင်ကပင် သူမကိုယ်တိုင် လက်တပြင်ပြင်ဖြစ်နေလေရာ ခုလို မသိင်္ဂီဆော်အောပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ သူမကိုယ်တိုင်လည်း မစွန်းရင်းရှိသူပီပီ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးစိစိမျက်နှာပေးလေးနှင့် ကျွန်တော့်ရဲ့အရှေ့မှာ ဟိုကလုပ်သလို စောက်ပတ်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျကျနနကိုင်ပြဖြဲပြ လုပ်လာပါသည်။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးပြီး မသိင်္ဂီစောက်ပတ်နှိုက်သလို သူမစောက်ပတ်ကို သူမဖာသာ ကျွန်တော်မြင်သာလောက်သည့် နေရာကနေ ဖင်သားနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားထို်င်ပြီး နှိုက်ပြဆောင့်ပြ လိုးပြလာသည်။

မိန်းမနှစ်ယောက်လုံး မိမိဖာသာ အာသာဖြေလက်ပူတိုက်မှု တဖြည်းဖြည်းအရှိန်မြင့်တက်လာလေရာ စွပ်ဖွပ် စွပ်ဖွပ်ဟူသော လက်ချောင်းများနှင့်စောက်ခေါင်းအတွင်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်နှိုက်ဆွသံ ပွက်ကနဲပွက်ကနဲထွက်လျှံကျလာသည့် စောက်ရည်သံများ တဖွပ်ဖွပ်တဇွပ်ဇွပ်ဖြစ်ပေါ်လာကြပြီး ကျွန်တော်တို့သုံးယောက်ထိုင်နေသည့် ကုတင်တစ်ခုလုံးပင် သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သွက်သွက်ခါမတတ် တဆတ်ဆတ် လှုပ်ယမ်း တုန်ခါနေလေတော့သည်။ ဇာတ်ရှိန်က သိသိသာသာကြီး မြင့်တက်လာကြသည်။

မသိင်္ဂီ မိသွယ်အနားတိုးပြီး နို့ကိုင်ဖင်ကိုင်လုပ်လာသလို မိသွယ်ကလည်း သူမစောက်ပတ်ကို သူမဖာသာ လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်ပွတ်သပ်နေရာမှ မသိင်္ဂီရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီး ပေါင်ခွကြားရှိ သူမစောက်ပတ်ရှိရာဆီကို အတင်းထည့်သွင်းပေးလိုက်တာ တွေ့ရသည်။ မသိင်္ဂီလည်း ရသည့်အခွင့်အရေးကို လက်မလွှတ်ဘဲ မိသွယ်ရဲ့စောက်ပတ်ကို လက်ထိုးထည့်၍ အပီအပြင် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နှင့် လိုးပေးသည်။ သူမ လိုးပေးပုံက အားပါးတရ ရှိလွန်းလှသည်။ မိသွယ်တစ်ယောက် တက်မတတ်ချက်မတတ် ဖြစ်ကာ ကော့ပျံထွန့်လူး သွားရသည်အထိပင်။ တစ်ဖန် မိသွယ်ရဲ့လက်ကိုပါ သူမပေါင်ကြားဆီ ဇွတ်အတင်းထည့်သွင်း၍ ပေါင်ခွကြားရှိ သူမစောက်ပတ်ကို နှိုက်ကိုင်စေပြန်သည်။ မိသွယ်လည်း ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ရာဂဇောကြွနေပြီဖြစ်ရာ သူမခိုင်းသည့်အတိုင်း စောက်ပတ်ကို အပီနှိုက်ကိုင်၍ အစိကလေးပွတ်ချေလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လက်ထည့်ပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်နှင့် မသိင်္ဂီဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း စိတ်လိုလက်ရ ပြန်လည်လုပ်ပေးနေပါသည်။ 

ကျွန်တော့်အနေနှင့် သူမတို့လုပ်သမျှကိုင်သမျှ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း အရှင်းသားကြီးမြင်တွေ့နေရသလို ရေဆေးငါးကဲ့သို့ ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလှသည့် အနှီမိန်းမနှစ်ယောက်၏ လုပ်ပုံတွေကလည်း ဏှာထချင်စရာတွေချည်းပဲမို့ လီးကြီးတောင်လာလိုက်သည်မှာ ပြောမနေပါနှင့်တော့။ ဖောင်းကနဲဒိုင်းကနဲ ကျွန်တော့်လီးကြီး တောင်နေရာကနေ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်သွားမှာတောင် စိုးကြောက်နေမိသေးတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီဆိုသလို တစ်ယောက် စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက်က လက်နှင့် ထိုးသွင်းနှိုက်ဆွ၍ ကာမဇောကြွကာ အပြိုင်အဆို်င်လိုးပေးနေကြရင်း အသားဆိုင်အချင်းချင်းပွတ်တိုက်သံ စောက်ရည်လိုက်သံများနှင့်အတူ သူမတို့နှုတ်ဖျားများဆီကနေ မခံချိမခံသာနှင့် အိုးအိုးအင့်အင့်ညည်းညူသံများလည်း အဆက်မပြတ်ပင် ပွင့်အံထွက်ပေါ်လာခဲ့ရချေပြီ။

"အ အ အာ့ ရှီး … အိ အိ အီးဟီးဟီး … အင်း ဟင့် ဟင့် ကျွတ်ကျွတ် … အ လာ့လာ့ အိ ဟင့် အင့်"

"စွတ်ဖွတ် စွိ စွပ် … ဇွပ် ဗြွတ် ဖွပ် ဗလွတ် ပွပ် ဗွပ် … ပလပ် ဘတ် ဖတ် …စွိ စွပ်"

"အ အီး အီး မ မ … မမ ဆောင့် ဆောင့် အင့် … မ မရပ်နဲ့ အင့်ဟင့် … အင့်ဟင့် ဟင့် မြန်မြန် လုပ် … လုပ်ပါ သွယ် မ မနေနိုင်တော့ဘူး အင့်အင့် ဟင့် "

"ငါ ငါရောပဲ မိသွယ် … လိုးစမ်း လိုးပေးစမ်းဟကြမ်းကြမ်းလိုး စောက်ရည်တွေ …အများကြီး ပန်းထွက်ပစေ … လိုး ကြမ်းကြမ်းလိုး … တအားလိုးစမ်းပါဟယ် မိသွယ် ရဲ့ … အိ အိ အာ့ အ … အာ့ လာ့ … အင့် ဟင့်ဟင့် ကျွတ် … လုပ် လုပ် ဆောင့် ဆောင့်လေ … ငါ့အဖုတ်ထဲကို အသေလိုးလိုက်စမ်း"

"ဆောင့် ဆောင့်စမ်း မြန်မြန်သွက်သွက်လုပ် … ငါ့လီး လိုးချင်လာပြီ နင်တို့နှစ်ယောက်လုံး … ဖင်လိုးမှာ … စောက်ပတ်မလိုးဘူး ရိုးနေပြီ ဖင်ပေါက်ကို ဟောဒီလီးနဲ့ … အပီ လိုးခွဲမယ်ကွာ"

ကျွန်တော်ကလည်း ကြားကနေ သူမတို့နှစ်ယောက်လုံးကို မြှောက်ပင့်ပေးသည်။ 

သူတို့ လိင်စိတ်ပိုကြွလာစေရန်အတွက်လည်း သူတို့မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ နှစ်ယောက်စလုံး မြင်သာအောင် ကျွန်တော့်လီးကိုကျွန်တော် လက်နှင့်ရှေ့နောက်ပွတ်ဆွဲ၍ ဂွင်းတိုက်ဆောင့်ပေးနေရာ သူမတို့နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်တစ်ယောက် နှိုက်လိုးနေကြရာက ကျွန်တော်လုပ်ကိုင်နေပုံကို အသေအချာ မျက်လုံးကလေးများပြူး၍ စူးစိုက်ငေးကြည့်နေကြကာ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း ပိုကြမ်းပိုသွက်လာကြတာ တွေ့ရလေသည်။

မီးကုန်ယမ်းကုန် စိတ်ရှိလက်ရှိ ထင်တိုင်းကြဲကာသောင်းကျန်းပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး စောက်ရည်တွေ တပွက်ပွက် ထွက်လျှံကျကာ ခဏတာမျှ ငြိမ်သက်သွားကြးသည်။ 

ဒီအခါမှပင် သူမတို့တစ်ယောက်ချင်းစီကို ကျွန်တော်၏ဖင်လိုးမှု စတင်လိုက်ပါတော့သည်။

မသိင်္ဂီရော မိသွယ်ပါ ဖင်ခံဖို့ကို မငြင်းနိုင်ကြတော့။ အလိုးခံလိုစိတ်များ အငမ်းမရဖြစ်ပေါ်နေကြပြီဖြစ်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်မှာ ပြိုင်တူဖင်ကုန်းပြီး ကျွန်တော်၏ သူမတို့ဖင်စအိုပေါက်ထဲ လီးသွင်းကာလိုးဆောင့်ပေးမှုကို ငံ့လင့်ခြင်းကြီးစွာဖြင့် မျှော်တလင့်လင့် စောင့်ကြိုနေကြလျက်ရှိလေသည်။

မသိင်္ဂီကိုဖင်စလိုးသည်။ ဒါမှလည်း သူမလောက်အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်မှုမရှိသေးသည့် မိသွယ်အနေနှင့် လိင်စိတ် ပိုမိုပြင်းထန် ပေါက်ကွဲမည် ဆိုသည်ကို ကျွန်တော်ကြိုမြင်နေမိပေသည်။ ထင်သည့်အတိုင်းလည်း မသိင်္ဂီဖင်ထဲ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကြီး ဖိသိပ် ထိုးထည့်ကာ အပီအပြင် အချိန်ဆွဲပြီး တဘုတ်ဘုတ်တဇွပ်ဇွပ်နှင့် အဆက်မပြတ်လိုးပေးနေချိန်မှာ မိသွယ်တစ်ယောက် ကျွန်တော့်အနားကို တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်လာပြီး သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော့်မျက်နှာရှေ့မှာ ကုန်းထောင်၍ စူဟဟဖြစ်နေသော သူမဖင်ပေါက်နီတာရဲကလေးကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲကာ အဆင်သင့်ဖြဲပေးလာပါသည်။ 

"မိသွယ် ဒီနားတိုးစမ်း"

ဆိုပြီး ပြောလိုက်ရင်း သူမဖင်ပေါက်ထဲကို လက်ညှိုးလက်မနှစ်ချောင်းထိုးထည့်၍ ဆွကာဆွကာ လှည့်ပတ်ချော့နှူးပေးလိုက်ရာ လီးနှင့်ယဉ်ပါးစပြုပြီးဖြစ်၍ မိသွယ်ဖင်ပေါက်ဝစူတူတူကလေး လီးဝင်လမ်းပွင့်ကာ အလိုးခံဖို့အသင့်ဖြစ်လာသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူမကိုအလှည့်မပေးသေးဘဲ မသိင်္ဂီစအိုပေါက်ကိုသာ တဖြောင်းဖြောင်းနှင့်နေအောင် မိနစ်နှစ်ဆယ်အကြာခန့် ဇိမ်ယူလိုးပေးလိုက်ကာ လီးထိပ်မှလရည်တွေကို မသိင်္ဂီဖင်ပေါက်ထဲကို ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးမှ မိသွယ်ကို တစ်ဖန်လီးအစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဖင်လိုးထား၍ လရည်ပေကျံနေသောလီးကို မိသွယ် သူမပါးစပ်နှင့် မရွံမရှာစုပ်ပေးသည်။ လရည်တွေကုန်စင်အောင် စိတ်ရှည်လက်ရှည် အရသာခံ၍ ယက်ပေးသည်။ ဒီအလှည့်ဟာ သူမအလှည့်ဖြစ်မည်မှန်း သေချာပေါက်တွက်ဆထားပြီးဖြစ်၍လည်း ယခုလို လိုက်လျောမှုပေးနေခြင်းပဲ ဖြစ်ပေမည်။

မိသွယ်ကို ဒီအတိုင်း ရိုးရိုးတန်းတန်းမလိုးဘဲ ကျွန်တော်အောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ပြီး သူမကို လီးပေါ်တည့်တည့် သူမဖင်ဝနှင့်ချိန်၍ တက်အထိုင်ခိုင်းပြီး အပေါ်စီးကနေ ဦးဆောင်ကာ လိုးဆောင့်စေလိုက်ရာ မိသွယ်လည်း မလွှဲမရှောင်သာတော့ဘဲ ကျွန်တော့်အလိုကို ကောင်းစွာ လိုက်လျောရပြန်လေသည်။ သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်စီးကနေ ဦးဆောင်ကာလိုးရခြင်းဖြစ်၍ ကျွန်တော့်လရည် တစ်ကြိမ် ထွက်ချိန်မှာ မိသွယ်တစ်ယောက် စောက်ရည်ဖြန်းဖြန်းပါပြီး သုံးချီတိတိ ကာမပန်းတိုင်ရောက်ရှိကာ ကိစ္စပြီးသွားရလေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးကို တစ်ယောက်နှစ်ပြန်စီလောက် လိုးလိုက်နားလိုက်လုပ်လုပ်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်တိုင်းကျ သူမတို့နှစ်ဦး၏ ဖင်ပေါက်ချည်းသက်သက် ပက်ပက်စက်စက်လိုးခွဲကာ တစ်ညဉ့်တာဇာတ်လမ်းကို နိဂုံးချုပ်လိုက်သည်။ 

ကျွန်တော့်လီးလည်း သူမတို့ စောက်ပတ်ကိုရော ဖင်ပေါက်ကိုပါ မတူကွဲပြားသော ကာမရသနှစ်မျိုးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ထပ်ပြန်တလဲလဲ စားသုံးဝါးမျိုခွင့်ကို ရလိုက်သဖြင့် သူ့တာဝန်ကျေပွန်ပြီး အထူးပင်နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်သွားဟန်ဖြင့် လီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးအပြဲသားနှင့် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ မာန်ကျသွားရလေသည်။

ထိုမှစ၍ မိသွယ် ကျွန်တော်နှင့် မသိင်္ဂီတို့အကြားမှာ ထူးခြားဆန်းကြယ်လှသော ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှုတွေ အခိုင်အမာဖြစ်ပေါ်ခဲ့ကြပြီး မကြာခဏ လူချင်းအချိန်းအချက်လုပ်၍ တွေ့ဆုံကာ သောက်လို့မပြေနိုင်သည့် လောကီကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကြီးကို အထူးထူးအပြားပြား မရိုးနိုင်အောင် ဆက်လက်ခံစားနေခဲ့ကြတော့သည်။ မိသွယ်ပင် ကျွန်တော့်ပယောဂနှင့် အတတ်ကောင်းတွေ စုံနေအောင်တတ်ပွန်လာပြီး ကာမသျှတ္တရကျမ်းကို တစ်ဖက်ကမ်းခတ်မျှ သင်ရိုးကုန်လုနီးပါးအခြေဆိုက်အောင် ပိုင်နိုင်ကျွမ်းကျင်စွာ အသုံးချတတ်လာခဲ့ပါသည်။

ဒုတိယနှစ် ဆိုသောအချိန်ကာလတစ်ခုက ဒီလိုနှင့်ပင် အကုန်မြန်သလို ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ပထမနှစ်ဝက်အပြီးမှာ ကျောင်းတွေပိတ်သည်။ နောက် ကျောင်းပြန်ဖွင့်သည်။ 

တဖြည်းဖြည်းနှင့် စာမေးပွဲရာသီရောက်ပြီး စာဖက်လှည့်ကာ သဲကြီးမဲကြီး တစ်နှစ်တာလစ်ဟင်းခဲ့သမျှ သင်ခန်းစာတွေကို လိုက်လံစုစည်း ကျက်မှတ်၍ အတန်းတင်စာမေးပွဲကြီးကို ရင်တမမနှင့် ကျော်လွန်ဖြတ်သန်းရပြန်သည်။ 

ပြီးတော့ ကျောင်းတွေ ပြန်ပိတ်သည်။ ခွဲခွာရက်တွေရှည်ခဲ့ကြပြန်သည်။

ခွဲခွာလိုက်ပြန်ဆုံလိုက် ကွဲကွာခဲ့ရချိန်တွေအတွက် အတိုးချကာ ပြန်ချစ်လိုက်နှင့် တက္ကသိုလ်ပထမနှစ် ဒုတိယနှစ်တည်းဟူသော အတန်းနှစ်ခုကို အောင်မြင်စွာ ဖြတ်သန်းကျော်လွှားနိုင်ခဲ့ကြသည်။ 

မိသွယ်ရောကျွန်တော်ပါ ကံကြမ္မာကောင်းတွေရဲ့ထောက်မကျားကန်ပေးမှုဖြင့် ဒုတိယနှစ်စာမေးပွဲကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် အောင်မြင်နိုင်ခဲ့ပါသည်။

တတိယနှစ်အစသို့ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့ပေပြီ။ ပျော်ရပေဦးတော့မည်။

ကျွန်တော်တို့၏အချစ်ခရီးလမ်းသည် အနုအရွ အလှအပများနှင့် တည်ဆောက်ထားခြင်းမဟုတ်တာ သိပ်သေချာပါသည်။ 

ရိုးစင်းသည်။ 

ပျော်ရွှင်မှုအတိပြီးသည်။ ဝမ်းနည်းပူဆွေးစရာ နာကျင်ကြေကွဲဖွယ်ရာ ဘာဆိုဘာတစ်ခုမှမရှိ။ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နှင့်ပင် တစ်သက်တာအတွက် မကုန်ခမ်းနိုင်သော အမှတ်ရစရာတွေအပြည့် ပေးစွမ်းနိုင်ခဲ့ပါပေသည်။

ထိုအထဲတွင် လူအများက အပျော်မယ် အပျက်မ ပြည့်တန်ဆာ ဟူ၍ အနွတ္တသညာပြုကာ ချိုးဖဲ့နှိမ့်ချခေါ်ဝေါ်သမုတ်ခြင်းကိုခံရသည့် နိမ့်ကျသည်ဟုဆိုသော အတန်းအစားတစ်ရပ်မှ လူသားမျိုးနွယ် မိန်းမသားတစ်ဦးဖြစ်သူ မသိင်္ဂ ီသည်လည်း တစ်ယောက်အပါအဝင် ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ သုံးပွင့်ဆိုင်မမည်သော သုံးဦးပြိုင် အချစ်ဇာတ်လမ်းသည် ဧကန်အမှန် ကျွန်တော်ကြုံတွေ့ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော ဘဝတစ်ကွေ့ဖြစ်ရပ်မှန် လို့ပင် ပြောရပေချိမ့်မည်။

....................................................................................

သည်သို့နှင့် ထင်မှတ်မထားသော ကံကြမ္မာအလှည့်အပြောင်းတစ်ခုအောက်မှာ ကျွန်တော်တို့၏တွေ့ဆုံခြင်းတွေ နိဋ္ဌိတံ အဆုံးသတ် ရမည့်နေ့ ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ရသည်။

ကြားဖူးနားဝရှိခဲ့ကြသည့်အတိုင်း ကျော်မကောင်းကြားမကောင်း ငွေကြေးကိစ္စ တစ်တိုင်းတစ်ပြည်လုံးပွက်လောရိုက်ခဲ့သည်။ အပျော်လွန်နေ့စွဲတွေ တစ်ခန်းရပ်ခဲ့ရသည်။ ပြီးတော့ ၈၈ အရေးအခင်း …ဒါတွေကို ကြုံဖူးသူတွေ ပြောဖန်များလှပြီဖြစ်၍ ကျွန်တော့်အနေနှင့် ထပ်မပြောလိုတော့ပြီ။

အဓိကအချက်က အချိန်ကာလအကန့်အသတ်မဲ့သည့် ကျောင်းရက်ရှည်ကြီးပိတ်ပြီး ကျွန်တော်တို့ချင်း မီးဝေးချိတ်ပမာ ခံစားချက်တို့ ထွေပြားအေးစက်ကုန်ကြခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။ ဘဝ၌ကြုံတွေ့ရသမျှ မမေ့နိုင်စရာ ခက်ခဲကြမ်းရှလွန်းသည့် နေ့ရက်ပေါင်းများစွာကို ကျွန်တော်တို့အသီးသီး ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ရင်ဆို်င်ရုန်းကန် ကျော်ဖြတ်ခဲ့ကြရသည်။

လှိုင်းကြီးလေထန်နေ့ရက်များ ဟု တင်စားရုံမျှနှင့်ပင် ပြည့်စုံလုံလောက်မည် မဟုတ်ပါချေ။ ဆိုးဝါးလွန်းသော လောကဓံကို နိုင်ငံနှင့်အဝှမ်း အရွယ်ရောက်သူ ကျောင်းသားလူငယ် လူရွယ် လူလတ် လူကြီးပါမကျန် လူးလှိမ့်နေအောင် ကော့ခံခဲ့ကြရပေသည်။

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ခေတ်ပျက်ကျောင်းသားဘဝနှင့် ထိုင်းနိုင်ငံနယ်စပ် ရနောင်းနယ်တစ်ခိုမှာ တစ်နှစ်ခွဲခန့်အကြာ ငရဲခန်းတွေကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မျက်မြင်ကြုံတွေ့ခံစားခဲ့ရပါသည်။ နှောင်းလူတွေတော့ မှီနိုင်လိမ့်မည် မထင်ပါချေ။

*ဝိရောဓိ**

_________

အဲဒီမှာ 

စိတ်ဓာတ်တွေ ပေါ်လွင်သွားတယ်

အကျင့်ရိုင်းတွေ ရုန်းကြွလာတယ်

အတ္တတွေ တံခွန်ထူလွှင့်တယ်

မီးတောက်တွေ ပိုပြင်းလာတယ်

ငါတို့က ရေ

ဘယ်သူ အရောင်ဆိုးသလဲ

ဘယ်သူ မီးလောင်စေခဲ့သလဲ

သေချာတာကတော့

ခံပြင်းမှုတွေအတွက်

ဒီ တေးသွား မဆုံးတော့ဘူး။ ။

________


နရသူ

(အချစ်တက္ကသိုလ်)

ခံပြင်းမှုတွေအတွက် ဒီတေးသွားမဆုံးတော့။ အတ္တဘီလူးများရဲ့ဆွဲဖျက်ချေခဲ့သည့် လက်သရမ်းများအောက်မှာ ဓားစာခံများပမာ ကျွန်တော်တို့အားလုံး အစတေးခံခဲ့ကြရသည်။ 

သေချာတာကတော့ ဒီတေးသွားဆုံးမှာ မဟုတ်တော့ပါ။ ကမ္ဘာတည်နေသရွေ့ ကမ္ဘာမကျေနိုင်တော့မည့် နေ့စွဲများပင်တည်း။

...........................................................................................................

၁၄။

*အဆောင်သူ**

_________

ဒါတွေပြန်မတွေးချင်ဘူး

ဒဏ်ရာတွေ

ငါ့ကျိန်စာတွေ

အပေအတေနေ့တွေဟာ

မှောင်နေတဲ့မိုးတိမ်လိုပဲ

စိတ်ကိုအုံ့ဆိုင်းစေတယ်

ငါ့အလွမ်းညို့ညို့တောအုပ်ထဲ

မင်းကိုယ်ငွေ့လေးစွန်းထင်းပေကျံဆဲ

အတိတ်ဟာ

ငါ့ကိုတမြေ့မြေ့လှိုက်လောင်စားတယ်

ယန္တရားအပျက်ထဲ

ငါသေခဲ့တာကြာပြီပဲ။ ။

______________

နရသူ

(အချစ်တက္ကသိုလ်)

.............................................................................

ပြန်မတွေးချင်ပါ။ တွေးလိုက်တို်င်း ဝေဒနာတို့ အသစ်ဖြစ်လာဆဲ။ တစ်ဘဝစာခိုနားခွင့်ရသည့်ခန္ဓာသည် စစ်စစ်တော့ ယိုယွင်းပျက်စီးလျက်ရှိလေသော ယန္တရားတစ်ခုသာပင်။ 

မည်းနက်မိုးတိမ်များ ပိန်းပိတ်မတတ် မှောင်ဆဲ။ စိတ်အစဉ်ကို ထာဝရ လွှမ်းမိုး အုံ့ဆိုင်းစေလျက်။

ခွဲခွာခြင်းကို ဘာနှင့်ပြန်အစားထိုး ပေးနိုင်ပါမည်လဲ။

အဆောင်သူရယ် … 

ကျိန်စာဒဏ်ရာဒဏ်ချက်နဲ့ အမှောင်ထူပိန်းနေခဲ့။ အပေအတေနေ့တွေထဲ အနားနားမင်းမရှိပေမယ့် ကိုယ်ငွေ့လေး စွန်းထင်းပေကျံဆဲ ပါကွယ့်။

.........................................................................

ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့မည်။ ဒီသတင်းစကားကြောင့် အားတက်ပြီး ရနောင်း ထိုမှတစ်ဆင့် ဖန်ပလာဆိပ်ကမ်းကနေ ပါချန်မြစ်ပြင်ကို ဖြတ်ကျော်ကာ မှီရာစက်လှေစီး၍ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ နေရစ်တော့ ပါချန်ရေ …နေရစ်တော့ ယပက်လက်ရေ … ။ နောင် ပြန်တွေ့မယ် ဆိုရင်တောင် တုံးအောက်ကဖားလို မင်းတို့အောက်က ခေါင်းငုံ့ရတဲ့ငါ မဖြစ်လိုတော့ပြီ။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ဆဝါဒီခပ် ဆိုတဲ့အစား အောင်ဇေယျသွေးဟဲ့ ဆိုပြီး ဗမာဆန်ဆန် လက်ခမောင်းပဲ တဖြောင်းဖြောင်း ထခတ်ပြလိုက်ချင်တော့သည်။ 

ယပက်လက်နယ်မှာ တစ်ချီတစ်မောင်းဖြစ်ဖြစ် လက်ရုံးအစွမ်း ပြလိုက်ချင်သေးတော့သည်။

နေရစ်တော့ ဆဖန်ပလာ … နေရစ်တော့ ပါချန်ရေ … နေရစ်တော့ တိုယိုတာ … နေရစ်တော့ ဆစ်ဖ်ကို SIFCO … နေခဲ့တော့ ပုစွန်ခြောက်ရုံ ငါးခြောက်ရုံ ပါကိုင်ရုံ … ပါကဗင်(ပါဗင်) ပါကွတ် ပါကျွက် ငါတို့ရေကဖြစ်တဲ့ ရွှေတွေ … မိုးထဲရေထဲ နေ့ညမရှောင် လှေဝင်ချိန်စောင့် ငါးရွေးတဲ့ဘဝတွေ အလုပ်ခွင်ဝင်ဖို့ လူစုတဲ့ အချက်ပေးဘဲလ်သံဟာ ငရဲခေါ်သံအလား ထင်မှတ်မှားရတဲ့ အိပ်ရေးမဲ့ သွေးပျက်ညဆိုးတွေ … ချန်ခဲ့တော့ ထားလိုက်တော့ ထားခဲ့တော့။ နောက်တစ်ခါ မကြုံလို မမြင်လိုတော့ပြီ။ လူသူမသိတဲ့ အနှိမ်ခံဘဝက ငါ ရုန်းထွက်လာခဲ့ပြီ။

မိသွယ်နှင့် ပြန်တွေ့ခွင့် ရတော့မည်။ ပြန်ဆုံရင်တောင် အရင်လို အကြင်နာစကားတွေပြောနိုင်ပါမည်လား။ 

မသိ။ ကျွန်တော် မသိပါ။ သိစရာလည်း မလိုအပ်ပါ။ အချိန်တွေ ဒီလောက်အကြာကြီး ခွဲခဲ့ရမှတော့ တစ်စုံတစ်ရာ အပြောင်းအလဲ တော့ဖြင့် မဖြစ်ဘူးလို့ မပြောနိုင်ပါပြီ။ ဘယ်အရာမှ သေချာသည်မရှိပါ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း မသေချာပါ။ ကျွန်တော်အနေနှင့်က မျှော်လင့်ဆုတောင်းရုံမှ တစ်ပါး အခြား ဘာမှမရှိပါပြီ။

ကျွန်တော် ကြိုတင်တွက်ဆမိခဲ့သည့်အတို်င်းပင် မျှော်လင့်မထားသော အခြေအနေတစ်ခုက လမ်းခွတ်လတ်ကနေ ကျွန်တော့်ကို ကောင်းစွာ စောင့်ကြိုနေပေသည်။

မိသွယ် … 

မသိင်္ဂီ…

မသိင်္ဂီကား မရှိတော့။ ဘာသတင်းအစအနမှ မကြားရတော့။ လုံးလုံးကြီး စုပ်စမြုပ်စပျောက်ပြီး သူမသေသည်ရှင်သည်ကိုပင် မသိနိုင်တော့ပြီ။ ဒီအချိန်ဒီကာလမှာ ဒီနည်းနှင့်ပျောက်ကွယ်သွားသူတွေလည်း မနည်းပါပြီ။ ကျွန်တော့်ရဲ့မိသွယ် (အေးမြသွယ်)သည်ပင် ကျွန်တော်မျှော်လင့်သလို အသက်ရှင်လျက်မှ ရှိပါလေစ။ ရန်သူမျိုးငါးပါးအနက် တစ်ပါးပါးနှင့်တွေ့ခဲ့သည်ရှိသော် မခက်တုံလော။


မိသွယ် … ကျွန်တော့်ရဲ့ သိပ်ချစ်ရပါသော မိသွယ် … 

သူကလေးကား … ။

ကျောင်းဖွင့်ရက်အစ။

ပထမနေ့။

ကံ့ကော် စိန်ပန်း ရနံ့ထုံလွှမ်းသည့် အဓိပတိမည်သော လမ်းကလေးအတိုင်း လျှောက်လာရင်း မိမိနှင့်အတန်ကြာမျှ စိမ်း၍နေသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဟိုဒီငေးမောကြည့်လာသည်။ မိတ်ဆွေဟောင်း တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စပြန်တွေ့ မေးထူးခေါ်ပြော ပဋိသန္ဓာရစကားများ ပြောဆိုနှုတ်ဆက်၍ ကိုယ်တက်ရမည့် ကျောင်းခန်းမဖက်ဆီ အသာပင်လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကင်န်တင်းလည်း မသွားလို။ ဘာမှလည်း မစားချင်သေး။ ဘယ်သူဘယ်ဝါနှင့်မှလည်း စကားလက်ဆုံ မပြောလိုသေး။ အတွေးတွေ ဝေဝါးရှုပ်ထွေးကာ လူက ဗိုက်မဆာသလိုတောင် ဖြစ်နေမိခဲ့သည်။ သတိရတာလား တမ်းတတာလား ဘာရယ်ညာရယ်မသိ။ ဘာမှ ရေရေရာရာ မပြောနိုင်။ တစ်ခုပြောနိုင်သည်က မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်လို့နေသည် ဆိုခြင်းပင်တည်း။

ရှုပ်ထွေးခက်ခဲလှသော အချိုးအကွေ့ဖြတ်သန်းမှုများက လူကိုပင် အူတူတူကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေစေသည်။ မိမိကိုယ်မိမိလည်း ကျောင်းသားလော အရပ်သားလော ဇဝေဇဝါဖြစ်မိတာအမှန်ပင်။

မိန်းထဲဝင်ပြီး ကိုယ်တက်ရမည့်အတန်းနှင့် အချိန်ဇယားကို ရှာကြည့်ရင်း အသိအကျွမ်းတစ်ယောက်တစ်လေများ တွေ့လိုတွေ့ငြား ဦးတည်ရာမဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီ ကွေ့ပတ်လျှောက်နေမိသည်။ ကျောင်းတက်ဖို့လည်း စောလွန်းနေသေးသည်။ တကယ်က အရင့်အရင် အချိန်တွေ တုန်းကဆိုလျှင် အနားပင်မသီခဲ့သော ပတ်ဝန်းကျင်ပင်ဖြစ်သည်။ ကျောင်းတက်ချိန်ထက် ကျောင်းပျက်ချိန်တွေကသာ ပိုများနေခဲ့သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း တတိယနှစ်တက်ကာစ ကျောင်းပါးဝလာသည့် ပီဘိတက္ကသိုလ်ကျောင်းပျော် လူလည်ကြီးတစ်ယောက်လို့ ထင်မှတ်မှားခဲ့မိသည်။

ယခုတော့လည်း အချိန်ကာလသည် ရပ်တန့်မနေကြောင်း လက်တွေ့သင်ခန်းစာကောင်းကောင်းရခဲ့ပြီမို့ မပြီးဆုံးဖြစ်လိုက်သည့် တတိယနှစ်စာသင်တန်းကို အပြေးအလွှားပြန်တက် တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားဘဝကို အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိဖြတ်ကျော်ပြီး အမြန်ဆုံးဘွဲ့ရ အလုပ်ခွင်ထဲရောက်ဖို့ကိုသာ အာသီသပြင်းပြလျက် ရှိပေတော့သည်။ 

မိမိတို့အတွက် အချည်းနှီး အလဟဿ လေလွင့်ဆုံးရှုံးခဲ့ချိန်တွေ များပြားလွန်းပြီး ဘဝသက်တမ်းတစ်ဝက်တာခရီးကိုပင် ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်စပြုနေပြီဖြစ်ကြောင်း အချိန်ပြည့်ပင် အချက်ပေးခေါင်းလောင်းထိုးလျက်ရှိနေပေပြီ။

အော် …

ရှုပ်ထွေးနက်နဲထွေပြားလွန်းလှသည့် ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲ ချောက်ထဲရောက်လုလု ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျသည့် ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခုကို ကျွန်တော်တို့အားလုံး ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ ဖြတ်ကျော်လွန်မြောက်ခဲ့ရပြီး မကြီးမငယ် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကျော်လွန်ချိန်ကျမှ တစ်စတစ်စနိမ့်ပါးကျဆင်းကာ အင်နာဂျီလျော့နည်းလို့လာသည့် ခနော်နီခနော်နဲ့ ဦးနှောက်အပျက်ထဲက မှတ်ဉာဏ်ကို လုံးလုံးလျားလျား အားကိုးအားထားပြုကာ ယခင်ကကျောင်းသားဘဝကို နောက်ကျစွာ ပြန်လည်ဖြတ်သန်းရသည့်ဒုက္ခကား မသေးလှပါတကား။

Theatre ကိုကျော်လွန်လာပြီး Practical LAB တွေဖက်လျှောက်ကြည့်သည်။ မိမိနှင့်ရင်းနှီးခဲ့သည့် အငွေ့အသက်ကို ပြန်ရသည်။ ကော်ရစ်ဒါထောင့်ချိုးတစ်ခုကို အကွေ့မှာ ဝုန်းကနဲ တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် ထိတိုက်မိရာက ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေ ဒယီးဒယိုင် ယိမ်းထိုး ရပ်တန့်လို့ သွားရသည်။

"ဆော … ဆော ရီးး …"

နှစ်ဦးပြိုင်တူ နှုတ်မှနေ၍ အသံထွက်သွားမိကြပြီးမှ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အမြင်အာရုံများ မှောက်မှားမိလေသလားလို့ အသေအချာ ပြန်ငေးစိုက်ကြည့်မိကြသည်။

"အို … "

"ဟင် … ကို … ကို … ဟို … "

"သွယ် … မိသွယ် … အေးမြသွယ် "

ကျွန်တော့်ရဲ့ သူမ … မိသွယ် … သူမ မှ သူမအစစ်။

မိသွယ်ရဲ့ ကျွန်တော့်ကို "ကို " လို့ တမ်းတမ်းတတ ရေရွတ်မြည်တမ်းလိုက်သော အသံကလေးကို အသင်ကြားမိပါစ။ ဒီအသံကလေးကြောင့် ကျွန်တော့်ရင်မှာ ဘယ်သို့ဖြစ်ပေါ်ခံစားရလိမ့်မည်ဟု သင်ထင်မြင်မိသနည်း။

သင့်ထင်မြင်ချက် မမှားဘူး ရယ်လို့သာ ကျွန်တော်ပြောပါမည်။

တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲကိုင်၍ လွမ်းလွမ်းဆွတ်ဆွတ် စကားတွေပြောမကုန်အောင်ဘဲရှိကြသည်။ ကော်ရစ်ဒါထောင့်မှာ စကားတွေပြောကြသည်။ ကွဲကွာနေခဲ့သည့်နေ့ရက်များအတွက် အတိုးချပြီး မိမိတို့ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်မှန်သမျှကို တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ရင်းနှီးလွန်းစွာဖြင့် အပြန်အလှန် နတ်သံနှော၍ ပြောပြကြသည်။

လွမ်းမကုန်ဆွေးမကုန် သံယောဇဉ်မပြယ်နိုင်သော အကြည့်စူးစူးကလေးများက အမျိုးအမည် ဖော်ပြခြင်းငှါမစွမ်းသာသော သမုဒယနှင့် စပ်လျဉ်းသည့် ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို လှိုက်လှဲပြင်းပြစွာဖြင့် တနုံ့နုံ့ဖြစ်ပေါ်ခံစားရစေပါသည်။ မိသွယ်ဆိုသော သူမနှင့် နှစ်ကာလရှည်ကြာ ပတ်သက်ဆက်ဆံဖူးခဲ့သမျှကို တစ်ကွက်ချင်းတစ်ကွက်ချင်း ဖလင်တိတ်သားပေါ်မှ မေ့ဖျောက်နိုင်ဖွယ်ရာမရှိသည့် အမှတ်တရပုံရိပ်များ ပမာ အရာရာကို မချွင်းမချန် ပကတိအတိုင်း ပြက်ပြက်ထင်ထင် ပြန်လည်၍ ထင်ယောင်မြင်ယောင်မိလာစေသည်။

သို့ပေမယ့် …

နှစ်ဦးစလုံးရင်ထဲမှာ သိသာထင်ရှားစွာ ခံယူမိသည့်အချက်က မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဒီဘဝဒီအခြေအနေနှင့် ဘယ်လိုမှ ပြန်မဆုံစည်းနိုင်တော့လောက်အောင် ထာဝရ စည်းခြားခဲ့ရပြီ ဆိုခြင်းကိုပင်တည်း။

မှန်သည်။

ကျောင်းရက်ရှည်ပိတ်ပြီး ကျွန်တော်နှင့်ကွဲကွာနေခဲ့ရသည့်နေ့ရက်များအတွင်း မိသွယ်တစ်ယောက် သူ့ဘဝသူ့အနေအထားအရ သူတို့ ရွာနီးချုပ်စပ်မှ သက်တူရွယ်တူ ကောင်လေးတစ်ယောက်နှင့် နီးစပ်ပတ်သက်ရာမှအစပြု၍ နှစ်ယောက်သား အိုးချင်းထိကြိုးချင်းငြိ အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိကာ တဖြည်းဖြည်းခရီးနယ်လွန်ကျွံမိကြရင်း အိမ်ထောင်ရက်သားကျသည်အထိဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခုဆိုလျှင် ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီ တကားကားနှင့် တက္ကသိုလ်တတိယနှစ် ကျောင်းသူတစ်ပိုင်း အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ပိုင်းဘဝကို ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီ ဖြစ်ပေတော့သည်။ သူမကိုယ်ဝန်ပင် သုံးလေးလမကရှိကာ ဗိုက်ကြီးက သိသိသာသာကြီး အရှေ့ကို စူထွက်နေပါပြီ။

ကျွန်တော့်အဖို့ရာမှာလည်း သူမနှင့်ပတ်သက်မိသမျှ အချိန်ကာလတိုက်စားမှုကြောင့် အတော်အတန်သွေးအေးခဲ့ပြီဖြစ်ရကား ဤမျှနှင့်ပင် ကျေနပ်ရပေတော့မည်။

တတိယနှစ်မကုန်ဆုံးခင်မှာပင် မိသွယ်တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ခဲ့ရပြီး များမကြာမီ သားလေးတစ်ယောက်ကို ဖွားမြင်ခဲ့သည်။ သို့ပေမယ့် ထိုကလေးက အသက်မရှည်ခဲ့ဘဲ လသားအရွယ်မှာပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရကြောင်း သတင်းစကားကြားသိရပါသည်။ မိသွယ်အတွက် ကျွန်တော် အထူးပင် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါသည်။

စတုတ္ထနှစ်ကျောင်းပြန်တက်တော့ မိသွယ်တစ်ယောက် နောက်ထပ်ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရသဖြင့် ကျောင်းပြီးသည်အထိ ဆက်မတက်နိုင်တော့ဘဲ ကျောင်းသူဘဝတစ်ခန်းရပ်ကာ သူမဇာတိမြေမှာပင် အိမ်ထောင့်ရှင်မဘဝနှင့် စိတ်ဒုံးဒုံးချကာ အခြေချနေထိုင်ခဲ့တော့သည်။ 

ကျွန်တော်ဘွဲ့ယူပြီးသည့်နှစ်အထိ သူမနှင့်ကျွန်တော် လုံးဝ ပြန်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့။

မိသွယ်နှင့်ကျွန်တော့်ရဲ့ပတ်သက်မှုကား ဤဘဝဤမျှနှင့်ပဲ နိဋ္ဌိတံခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။

..............................................................................

နိဂုံး။


*အေးမြသွယ်**

______

ပျော်သလောက်ချစ်တယ်

ချစ်သလောက်ပျော်ခဲ့တယ်

အဆုံးစွန်ထိ

ငါတို့ချစ်ခြင်းတွေ မီးဟုန်းဟုန်းတောက်ခဲ့ကြပါတယ်။

နွယ်တစ်ပင်လို နှောင်ငင်ရစ်ဖွဲ့

တိမ်မျှင်တစ်စလို

လွင့်ပါးပျောက်ရှသွားခဲ့တယ်

အေးမြသွယ်။ ။

________

နရသူ

(အချစ်တက္ကသိုလ်)


**

Keep yourself from opportunities, and God will keep you from sins.

**

သင့်ကိုယ်သင် အခါအခွင့်သင့်သလို ထိန်းသိမ်းပါက ဘုရားသခင်သည် သင့်အား အပြစ်မှကယ်တင်ပါလိမ့်မည်။


ပြီးပါပြီ


စာရှုသူအပေါင်းတို့အား အစဉ်ထာဝရ ချစ်ခင်လေးစားလျက်

နရသူ

၁၁ ဒီဇင်ဘာ ၂၀၁၈။