ပထမကောင်းကင်ရဲ့ ဒုတိယအိပ်မက် အပိုင်း ( ၃ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။
ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
" ကိုထူး ...... ဂျယ် ပါသေးလား "
" အင်း ...... အိတ်ထဲမှာ "
သူရက ထူးနိုင် ဖင်ကြီး ညှစ်ချေရင်း ထရပ်ပြီး ရေချိုးခန်း အဝတ်ချိတ်တဲ့ ဘားတန်းပေါ် ချိတ်ထားတဲ့ ထူးနိုင် လွယ်နေကျ ကျောပိုးအိတ် ထဲက အထုပ်လေး တထုပ် ထုတ်ယူ လိုက်တယ်။
အထုပ်ထဲက ဂျယ်ဆီတွေ လက်ဖဝါးပေါ် ညှစ်ချရင်း လီးထိပ်ကနေ တဝက် လောက်ထိ ပွတ်သပ် လူးပြီး လက်ခလယ်ကို ဂျယ်ထုပ်ထဲ နှစ်လိုက်တာ။ ထူးနိုင် ဖင်နား မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ဂျယ်လူး ထားတဲ့ လက်ချောင်း လေးကို ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထည့်မွှေ ပေးနေတယ်။
" အင်း ... ဟင်း ............... အား ............... ရပြီ ရပြီ ......... ထည့် တော့ "
ထူးနိုင် စကား အဆုံး သူရက လက်ချောင်းလေး ထုတ်ရင်း ဖင်ဝလေးထဲ ဒစ်နဲ့ ပွတ်ရင်း ဖိသွင်း ပစ်တာ။
" ဗျစ် ............ ဗြိ ............... အအ "
သူရ ဒစ်ကြီး မြုတ်သွားပြီး လီးတံကြီး တအိအိ နစ်ဝင်သွား တော့တယ်။
" ရလား ...... ကိုထူး "
" အင်း ... ဖြည်းဖြည်းပဲ ... လုပ်ဦး "
သူရရဲ့ ကာမစိတ်ကို ထူးနိုင်က သိလို့ နေမယ် သတိ ပေးနေ တာပါ။ အစပိုင်း သူရက ထူးနိုင် ခါးကို ကိုင်ထိန်းရင်း တချက်ချင်းပဲ လိုးနေတာ။ အချက် ၅၀ ကျော်ကျော် လောက်ကျ အရှိန်ရလာ တာနဲ့ တဘွတ်ဘွတ် တဖွပ်ဖွပ်နဲ့ ဖင်ထဲ လီးဝင် လီးထွက် သံတွေ လဥ ရိုက်သံတွေ ပေါ်ထွက် လာတယ်။
" အား ......... အား ............ အ ............... အင်း ... အင်း ......... အဟင်း ......... အိုးးးး ......... အအ "
နံရံလက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးထားတဲ့ ထူးနိုင်ဖင်ထဲ သူရ လီးကြီး ဝင်သွားတိုင်း ထူးနိုင် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေပေမယ့် သူရ ကတော့ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို လက်တွေနဲ့ ဆွဲဆုပ်ရင်း တဘွတ်ဘွတ် ဆောင့်လိုး နေတာ။
" အင့် ............ ရှီးးးးးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ......... ကိုထူးရယ် ......... အင့်အင့် "
ငြိမ်းလည်း အစပိုင်း ထူးဆန်း နေပေမယ့် ယောက်ျား ၂ ယောက် လိုးတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် စိတ်ကြွလာပြီး အဖုတ်ကို ပွတ်နေမိတယ်။ ၁၀ မိနစ် လောက်ကျ သူရက ဖင်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ထူးနိုင်ကို ထိုင်ခိုင်း လိုက်တာ။ထူးနိုင်က နံရံလက်ထောက် ကုန်းပေး နေရာကနေ သူရ ပေါင်ကြား တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက် ထိုင်ချပစ်တယ်။ ဖင်ထဲက ထုတ်ထားတဲ့ သူရရဲ့ လမွှေးအုံ ပါးပါး လေးအောက် ရမ်းခါနေတဲ့ လီးကို ဒစ်ကြီး ကားထွက်အောင် ညာလက်နဲ့ ထုပြီး ဘယ်လက်က သူ့လီးသူ ပြန်ထုနေတယ်။
လက်မောင်းအိုး ကြွက်သားတွေ တင်းလိုက် လျော့လိုက်နဲ့ စိတ်ပါ လက်ပါ ထုရင်း နောက်ဆုံး သူရလီးထိပ်ကို ဆွဲငုံပစ်တာ။ မကြာပါဘူး သူရ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့လာပြီး ထူးနိုင် ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ် ပစ်တယ်။ ထူးနိုင် မျိုချရင်းနဲ့ကို လရည်တွေက များတော့ နူတ်ခမ်းဒေါင့်က လျှံကျ လာတာ။
" ရှီးးးးးး ............ အားးးး ............ ဟူးးးးးး ......... ရပြီ ......... ကိုထူး ......... ကိုထူးရော ပြီးပြီလား ......... ကျနော် ထုပေးမယ် "
ထူးနိုင် ထရပ်တော့ သူရက ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်ပြီး ထူးနိုင် လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းပြန် ထုပေးနေတယ်။ ဟိုးအရင်း ဖုန်းထဲ ငြိမ်းကြည့်ဖူးတဲ့ ယောက်ျားချင်း အပြန်အလှန် ဂွင်းတိုက် ပေးတာ မျိုးပေါ့။
" အင်း "
သူရက ဂွင်းထုပေးရင်း အမှတ်တမဲ့ အပြုအမူကြောင့် ငြိမ်း ကြောင်သွားမိတယ်။ သူရကလည်း ထူးနိုင် လီးကို ကုန်းစုပ် ပေးနေတာ။ ထူးနိုင်ကလည်း မညှာပါဘူး သူရခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးပစ်တယ်။ ထူးနိုင် လရည် ပန်းထုတ်တော့ ငြိမ်းပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ အရည်တွေ စီးကျလာတာ ခြေမျက်စိနဲ့ စီးထားတဲ့ ဖိနပ်ကြားထဲ ရွှဲနှစ် ကုန်တယ်။
ငြိမ်းလည်း ထမိန်လဲပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထိုင် နေတာပေါ့။ ခဏ အကြာမှ ထူးနိုင်နဲ့ သူရတို့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းကနေ အဝတ်စား လဲပြီး ထွက်လာ ကြတယ်။ ၂ ယောက်သား လက်ဖက်သုပ် စားရင်း ဘောလုံး ကြောင်းတွေ ပြောနေပေမယ့် ငြိမ်းကတော့ သူရ ပေါင်ကြားကိုပဲ မသိမသာ ခိုးကြည့် နေမိတာပဲ။
...........................................................................................................
နောက်ရက်တွေ ထူးနိုင်နဲ့ ဆက်ဆံဖြစ်ပေမယ့် ထူးနိုင်အပေါ် ယောက်ျား တယောက်လို မခံစားမိတော့ ပါဘူး။ ၄ လ လောက်ကျ ငြိမ်း အရင် နေခဲ့တဲ့မြို့က ဖုန်းဆက်တယ် ငြိမ်း တိုက်ခန်းကို ဝယ်မယ့်သူက မေးနေတယ် ဆိုလို့ ကလေးကို ဒေါ်လေးမိုးကြည်နဲ့ ထားခဲ့ပြီး ငြိမ်းတယောက်ထဲ သွားခဲ့လိုက်တာ။ ၅ ရက်လောက် ကြာပေမယ့် အဆင်ပြေပါတယ် အဲဒါနဲ့ ငြိမ်းလည်း ကိုသန်းစိုး မဆုံးခင် အပ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံတွေပါ ထုတ်ပြီး တခါတည်း အကုန်ယူလာ လိုက်တာ။
ခုနေတဲ့ မြို့မှာပဲ ငြိမ်း အဖေနဲ့အမေ ထားခဲ့တဲ့ ဘဏ်စာအုပ်ထဲ ထပ်ဖြည့် လိုက်တော့ ဘဏ်တိုးက ငြိမ်းတို့ သားအမိ ၂ယောက်အတွက် ပိုလျှံ နေပါ သေးတယ်။ ငြိမ်း အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၅ ရက် နေတော့ မထင်မှတ်တဲ့ ကိစ္စတွေ ဖြစ်လာပါရောပဲ။
" ပြောသားပဲအေ ... မုဆိုးမ ဆိုတာ ...... အချိန်တန် ...... ဟင်းဟင်း ...... "
" အေးလေ ... ကိုယ်မွေး ... ကိုယ်သား လောက်လေး ... ယိုသူ မရှက် ... မြင်သူရှက် ပေါ့ "
" အင်း ...... ကလေးအမေ ... မုဆိုးမ ဆိုပေမယ့် ...... အရွယ်လေးက ရှိတော့ ... "
ငြိမ်း ဈေးက အပြန်ပါ ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေ ငြိမ်းနဲ့ ထူးနိုင် အကြောင်း ဘယ်သူဖွလိုက်လည်း မသိဘူး ထူးနိုင် မိဘတွေ သိကုန်တော့ ထူးနိုင်ကို တခြားမြို့ ပို့ဖို့ စီစဉ် နေကြတယ်။ငြိမ်းလို ကလေးမအေ သားအမိ အရွယ် လောက်ကြီးနဲ့ ဘယ်မိဘက ကြည်ဖြူမှာတုန်း။ ငြိမ်း နားလည်ပါတယ် ဘယ်မိဘ မဆို ကိုယ့်သား သမီးကို အကောင်းဆုံး အမြင့်ဆုံးမှာ ထားချင်ကြတာပါ။
.............................................................................................................................
" လာပြီဟ ...... ငအောင် ...... သေချာကြည့် "
" အေးဟ ...... မိုက်တယ်ကွာ ...... ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်က ...... ဖြုတ်လိုက်ရရင် ......... အဆီတထပ် ...... အသား တထပ်ပဲ "
ငြိမ်း ဈေးကနေ ရပ်ကွက်ထဲ ပြန်လာတာနဲ့ နောက်ကျော ဘက်က စကားလုံး တွေကြောင့် စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲ့ ဖြစ်သွား မိတယ်။ ထူးနိုင်နဲ့ ကိစ္စက ငြိမ်းအတွက် ခုထိ ရိုက်ခတ် နေတုန်းပဲ။ ၁ နှစ်တောင် ကျော်လာ ခဲ့ပြီ ငြိမ်းတောင် အရာအားလုံး ပုံမှန် ပြန်ဖြစ် နေပြီ။
" တောက် ...... "
" တစ်ခုလပ်သာ ပြောတာ ...... ဆွဲမှုတ်လိုက်ရရင် ......ရှယ်ပဲ "
ရပ်ကွက် လမ်းကြားထဲ လူကလည်းရှင်းနေပြီး ငြိမ်းဆီ ဦးတည်နေသော စကားလုံး တွေက နားရှက်စရာတွေ။ ထောင်းကနဲ့ ထွက်လာတဲ့ ဒေါသနှင့်အတူ နောက်ပြန် လှည့်ကြည့် လိုက်တော့ ထူးနိုင်နဲ့ ပေါင်းတဲ့ တရပ်ကွက် သားချင်း ဇော်အောင်နှင့် မဲတူ ဖြစ်နေတယ်။
" ဟဲ့ ......... နင်တို့ ... ဘာစကားပြောတာလဲ ... ရိုင်းလှချည်လား "
" အော် ...... အန်တီငြိမ်း ကလည်း ...... အရှိကို အရှိ အတိုင်း ပြောတာလေ ...... ခိခိ "
" နင်တို့ဟာ ... တရပ်ကွက်ထဲ နေကြတာကို ... သူများ အားနည်းချက် ...... နင်းပြီး ...... အသားလွတ်ကြီး ... ဆော်ကားနေတာ "
ငြိမ်း ပြန်ရန်တွေ့ရင်း မျက်လုံး ကစားကြည့်တော့ အနီးနား အုတ်တံတိုင်း ဘေးက အသားချောင်း တခု တွေ့လိုက် ရတယ်။ ထွေထွေ ထူးထူး စဉ်းစား မနေဘူး ။လက်က အလိုလို အသားချောင်း ပြေးကောက်ပြီး ဇော်မိုးနှင့် မဲတူကို ပြေးရိုက် လိုက်တာ။ အရင်က အေးအေး နေတတ်တဲ့ ငြိမ်းလေ ခုချိန်မှာတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် ကျားရဲမ တကောင်လို နေထိုင် တတ်လာတယ်။
" ဝှီးးး ......... ဖြောင်းးးး ............ ခွပ် ............ အားးးးးး "
" ဟာ ......... ဖေလိုးမ ကြီး ............ ပြန်လုပ်ရင် ......... နာတော့မယ် "
" လာလေ ......... နင်တို့လောက်တော့ ...... ငြိမ်း က ...... ကြားတောင် မညှပ်ဖူး ......... ရှင်းလား
ရှက်စိတ် ဒေါသစိတ် ငယ်ထိပ် တက်နေသူမို့ မဲမဲမြင်ရာ လိုက်ရိုက် ပစ်တာ။ ငြိမ်း စိတ်တွေ အဆုံးထိ ပေါက်ကွဲ ပစ်တော့ ဇော်မိုးတို့ ၂ ယောက်သား အလဲလဲ အကွဲကွဲပေါ့။
" ဟဲ့ ဟဲ့ ......... ငြိမ်း ...... တော်တော့ ......... သေသွား လိမ့်မယ် ...... ဆွဲ ဆွဲ ......... ဆွဲကြပါဟဲ့ "
ခဏအကြာ ဒေါ်မိုးကြည်ရဲ့ အော်သံ ရိုက်သံ နှက်သံ ဆူညံသံ တွေနဲ့ ရပ်ကွက်က လူတွေ ဆွဲသူဆွဲ တားသူတားမို့ ငြိမ်း သတိပြန်ကပ် လာတာ။ ဇော်မိုးတော့ မမြင်တော့ဘူး မဲတူတော့ ငြိမ်းရှေ့ ခေါင်းမှာ သွေး ရွှဲနေပြီး ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး မလှုပ်နိုင်ဘူး။
" ငြိမ်း ... သမီး ...... စိတ်လျော့ လိုက်တော့ နော် "
" ဒေါ်လေးမိုး ရယ် ...... အဟင့် ဟင့် ဟင့် "
ငြိမ်း လက်ထဲက ဒုတ်ကို ပစ်ချပြီး စိတ်လျော့ချတော့ ဝမ်းနည်းစိတ်က စို့တက် လာတယ်။ ဒေါ်မိုးကြည် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ငိုမိ နေတာ။
" ဟေ့ ......... ကောင်မ ......... မိငြိမ်း......... ညည်း ငါ့သားကို ......... ရိုက်လွတ်တာဆို ......... "
ငြိမ်းနဲ့ ဒေါ်မိုးကြည်တို့ အိမ်ဘက် လျှောက်လာရင်း အသံကြားလို့ နောက်လှည့်ကြည့်တော့ လူအုပ် နောက်က ဒေါ်တုတ်နဲ့ ခေါင်းက သွေးတွေ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင် ရပ်နေတဲ့ ဇော်မိုးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
" ဘာလို့ ရိုက်တာလဲ ... ရှင့်သား ရှင်မေးကြည့်လေ "
" ငါ့သားက ...... တခုလပ်မို့ ... တခုလပ် ... ပြောတာလေ ... နာရင် လဲသေလိုက် "
" ဒေါ်တုတ် ...ဘာစကား ပြောတာလဲ "
လက်ကျန် ဒေါသတွေနဲ့ ငြိမ်း လက်တဖက် မြှောက်တက် သွားတယ်။
" ဖြန်းးးး ............ အ "
" ဟာ ......... နင် ... နင် ......... ငါ့ကို ...... ပါးရိုက်တယ် ဟုတ်လား "
" ရိုက်တယ်လေ ... မကျေနပ် ... ထပ်ပြောကြည့် "
" ဟဲ့ ဟဲ့ ...... အို ............ တော်ပါတော့ ...... ဒီတိုင်း မပြီးဘူး ......... ရုံးခေါ် သွားကြပါ ဟ "
ဒုတိယ အကြိမ် ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေ ရုတ်ရုတ် သဲသဲနဲ့ ဆွဲသူဆွဲ တားသူတားပေါ့။ ခဏအကြာမှ ငြိမ်သွား ကြတယ်။ ငြိမ်းလည်း ရပ်ကွက်ရုံး ရောက်တော့ ရပ်ကွက် လူကြီးတွေရှေ့ ခံဝန်ထိုးပြီး ဒေါ်မိုးကြည်နဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ ကြတာ။
အိမ်ရောက် တော့ ကလေးက အိပ်တုန်း ဒေါ်မိုးကြည်က ကလေး သိပ်ရင်း ရပ်ကွက်ထိပ် အသံကြားလို့ ပြေးလာတာ ပြောတယ်။ သားတယောက်နဲ့ ဘဝကို ရုန်းကန်နေတဲ့ မုဆိုးမ ဘဝ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ထိုးနက် တိုက်ခိုက် မှု့တွေ ရင်ဆီး ခံနေရုံပေါ့။
" ဟဲ့ ...... ငြိမ်း...... ......... ညည်း ရန်ဖြစ်တာဆို "
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ခဏအကြာ တရပ်ကွက်ထဲ နေတဲ့ မမစမ်း ရောက်လာပြန်ရော။ မမစမ်း ဆိုတာ ဒေါ်မိုးကြည် ပြီးရင် ငြိမ်းအတွက် ဒုတိယ အခင်ဆုံး ပေါ့။ ငြိမ်း ဒီပြောင်းလာ ကတည်းက ခင်မင်ရင်နှီးပြီး ကူညီဖေးမ တတ်တယ်။
" ဟုတ်တယ် ... မမစမ်း ရယ် ...... "
ကလေးနိုးလာလို့ ဒေါ်လေးမိုး ထိန်းနေတုန်း ငြိမ်းလည်း မမစမ်းကို ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြ လိုက်တာပေါ့။
" အင်း ......... ငါပြောသားပဲ ......... ညည်းက ......... သားတယောက်နဲ့ ......မုဆိုးမသာ ပြောတာ ...... ရုပ်ကလည်းရှိ ...... ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ကလည်း ... တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ဆိုတော့ ......... ဟူးးးး ......... ယောက်ကျားတွေ ... အကြိုက်ပေါ့ "
" ဒါတော့ ... ငြိမ်း လည်း ... ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း ...... ကိုယ့်ဟာကိုယ် ......နေနေ တာကို ...... လာဆော်ကား ကြတာ "
" ငါပြောနေတာ ...... ညည်းမှ ......... နား မထောင်တာ ...... အရွယ်ရှိတုန်း ...... နောက်အိမ်ထောင် ပြုပါဆို ...... ကိုတိုးအောင်နဲ့ဆို ......... မဆိုးပါဘူးအေ ... တယောက်ထဲ သမား ...... လူပျိုကြီး ...... ညည်းအပေါ် သံယောစဉ် ရှိနေတာ ...... ဘေးက အတိုင်းသား ...... မြင်နေရတယ် "
ကိုတိုးအောင် ဆိုတာ ဒီရပ်ကွက် ထဲကပါပဲ ငြိမ်းကို တဖက်သတ် ကြိုက်နေတဲ့ လူပျိုကြီး တယောက်ပါ။
" အမ် ......... ငြိမ်း သာ ...... အိမ်ထောင် ပြုချင်ရင် ......... ကိုသန်းစိုး ဆုံးကတည်းက ...... ယောက်ျား ထပ်ယူမှာပေါ့ ......... "
" အေးလေ ......... ညည်းသားလည်း ...... အရွယ် ရောက်ရင် ... အချိန်တန် အိမ်ထောင်ပြုမှာ ...... မယားနဲ့ လိုက်နေရင် ... ညည်း တယောက်ထဲ ...... ဒီ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ... ဘယ်လို နေမှာလဲ "
" ဟူးးးးး ......... မမစမ်း ......... ပြောမှပဲ ......... ငြိမ်း ဘဝ ......... ပိုတောင် ......... ရင်လေး လာပြီ "
" ဘာမှ ... ရင်လေး မနေနဲ့ ...... ငြိမ်း ... သမီး ... မောင်တိုးအောင်နဲ့သာ ...... ယူလိုက် ...... ညည်း အတွက် ...... အားကိုးအားထား ...... ယောက်ျားသား ရှိသွားတာပေါ့ "
သားလေး ထိန်းနေရင်း အနားရောက်လာတဲ့ ဒေါ်မိုးကြည် ကပါ မမစမ်း စကားကို ထောက်ခံပြီး ဝင်ပြော နေတာပါ။
" မယ့်လေး ......... ပွဲခများ ......... ဘယ်လောက် ရလို့လဲ ...... မမစမ်းနဲ့ ဒေါ်လေးမိုးရယ် ......... ငြိမ်းကို ...... ဇွတ် ...... လင်ပေးစားနေတာ ......... ခ်ခ် "
" အမလေးတော် ......... ကျုပ်က ......... ဒီအရပ်ထဲ ပြောင်းလာ ကတည်းက ............ ညည်းကို ခင်လို့ ...... သမီးလို ...... သဘောထားပြီး ... စောင့်ရှောက် နေတာပါအေ ... မောင်တိုးအောင်ကလည်း ... ပူဆာ နေလို့ဟေ့ "
" ခ်ခ် ခ်ခ် ......... ဟုတ်ပါပြီ ......... ဒေါ်လေးမိုးနဲ့ ...... မမစမ်းတို့ ...... ပြောသလို ......... ငြိမ်း စဉ်းစားပါ့မယ် ......... အဓိက က ...... သားလေး ပါပဲ ... တော်ကြာ ပထွေး လက်ထဲ ...... "
" အင်း ......... ငါလည်း အသက်ကြီးပြီ ......... ငြိမ်းရေ ......... နေ့လား ညလား ......... သေမယ့်ချိန် စောင့်နေရတာ ......... ရေစက်ပါလို့ ......... လူဘဝ ထဲရောက်လာပြီး ...... ခင်ကြ မင်ကြနဲ့ ......... သံယောစဉ်က ...... အခက်သားအေ "
မမစမ်းက ငြိမ်သွားပေမယ့် ဒေါ်မိုးကြည်ကတော့ ဆက်ပြော နေတော့တာပဲ။ ငြိမ်းလည်း ခုန အဖြစ်ပျက်တွေ ရင်ပေါ့ သွားရပါတယ်။
" အော် ......... ဒီလိုပါပဲ ... ဒေါ်လေးမိုးရယ် ......... ငြိမ်း လည်း ......... ဒေါ်လေးမိုးတို့ကို ...... မိဘ အရာ အမ အရာ ... ထားပြီး ...... လေးစား ချစ်ခင် နေတာပါ "
" ကဲကဲ ...... နေစောင်း တော့မယ် ...... ညနေစာ ... ထမင်းချက်ဖို့ ... ငါ ပြန်ပြီ "
" ဟုတ် .................. အော် ... နေဦး ......... လက်ဖက် အသားနှပ်နဲ့ ......... အစာစုံ ထုတ်လေး ... ယူသွားဦး ... ဒေါ်လေးမိုး "
" ဟဲ့ ......... နေပါစေ "
" အာ ...... မရဘူး ......... ဒေါ်လေးမိုးဖို့ ...... ဈေးက အပြန် ......... ဝင်ဝယ်လာတာ ...... ရန်ဖြစ်တာနဲ့ ...... လာမပေး ရသေးတာ "
ဒေါ်မိုးကြည် ပြန်သွားတော့ မမစမ်းနဲ့ စကား ခဏပြောပြီး သားလေးနဲ့ ထမင်းအတူ စားလိုက်တယ်။ ညပိုင်း သားလေး အိပ်တော့ ငြိမ်းတယောက်ထဲ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ တွေးနေမိတာ။ မုဆိုးမ ဆိုပေမယ့် မပျက်စီး သေးတဲ့ ငြိမ်း အလှတရား တွေကို လက်တည့် စမ်းချင်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေက ဒုနဲ့ဒေးပဲ။
တခါတခါ ထိကပါး ရိကပါး ပြောသူတွေ ဟိုပုတ် ဒီပုတ်ဖြင့် စကားရော ဖောရော လုပ်သူတွေ အားလုံး အဆင်ပြေအောင် ဆက်ဆံ ခဲ့ရတယ်။ ခက်တာက လူကြီး လူငယ်မရွေး ဆွဲဆောင် ထားနိုင်တဲ့ ငြိမ်း ခါးအောက်က ဖင်ကြီးလေ တနေ့တခြား ပိုပြီး တင်းကော့ လာတာ။
ဖေးမ ကူညီသလိုနဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာ ခေါ်ပြီး အကျပ်ကိုင်လည်း ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့ပဲ ရှောင်တိမ်း နိုင်ခဲ့ ပါတယ်။ တခါတခါ ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကြောင့် တယောက်ထဲ အိပ်ပျော်နေတုန်း သူစိမ်း ယောက်ျား တက်များ လိုးလိုက်မလား ဆိုတဲ့ အတွေးတွေက နေ့ခင်း ဘက်တောင် ကောင်းကောင်း မအိပ်ရဲဘူး။ ဂျိုးကနဲ့ ချွတ်ကနဲ့ အသံ ကြားတိုင်းလည်း အိမ်များ လူကပ် လာတာလား အိပ်ပျက် ညတွေလည်း အကြိမ်ကြိမ် ဖြစ်လာ ခဲ့ရတာပေါ့။
..........................................................................................................................
ရက်မှလ လမှနှစ် ရာသီတွေ အကြိမ်ကြိမ် ကုန်ဆုံး လာပြီး ငြိမ်းဘဝ တဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲ လာပြန်ရောပဲ။
" ငြိမ်းရေ ...... သမီး ......... ရှိလား "
" ရှင် ... ဒေါ်လေးမိုး ... လာပြီ လာပြီ "
မနက်ပိုင်း ဟင်းချက် နေတုန်း ဒေါ်လေးမိုးကြည် အသံကြောင့် ငြိမ်း အသံပေးရင်း မီးဖို ခန်းက ထွက်လာခဲ့တာ။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးဝမှာ ဒေါ်လေးမိုးကြည်နဲ့အတူ ငြိမ်းထက် အသက်ကြီးပုံ ရတဲ့ ယောက်ျား တယောက်ရယ် ၁၀ နှစ်အရွယ် သမီးလေး တယောက် မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ တွေ့လိုက်ရတယ်။
" လာလေ ... ဒေါ်လေးမိုး ... ဧည့်သည်ရော ပါလာတာလား "
ငြိမ်းပြောမှ ဒေါ်လေးမိုးကြည်ရော ဘေးက သားအဖ ၂ ယောက်ရော ဝင်လာကြတာ။
" ဒေါ်လေးမိုးလည်း ... ဘာလုပ်ရမှန်း မသိလို့ ... သမီးဆီ ခေါ်လာခဲ့တာပါ "
ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဒေါ်လေးမိုးကြည်က ခုံအလွတ် ၁ လုံးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ပြောနေရှာတယ်။
" ဘာအကြောင်း ရှိလို့လဲ ... ဒေါ်လေးမိုးရဲ့ ... ဧည့်သည်ရော ... ထိုင်ခိုင်းပါဦး "
မျက်နှာငယ် လေးတွေနဲ့ ရပ်နေတဲ့ သားအဖ ၂ ယောက်ကို ကြည့်ရင်း ငြိမ်း ပြန်ပြောလိုက်တာ။
" ဒီလို ... ငြိမ်းရယ် ............ ××× ............... ××× ............... ××× ............ ××× ......... "
ဒေါ်လေးမိုးကြည်က သားအဖ ၂ ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက် ပေးပြီးမှ သူတို့ အကြောင်းတွေ ပြောပြပြီး အကူညီ တောင်းနေ ရှာတယ်။
" အော် ... ငြိမ်း ... ကူညီပါ့မယ် ... ဒေါ်လေးမိုးရယ် "
ငြိမ်း စကားဆုံးတော့ ကိုမောင်တင်က ခုံပေါ် ထိုင်နေရာက ဆင်းပြီး ကန်တော့ပါ လေရော။
" အို ......... မဟုတ်တာရှင် ......... ကျမ ......... တတ်နိုင် သလောက် ...... ကူညီ ပေးပါ့မယ် ...... ကိုမောင်တင်ရယ် ... မကန်တော့ပါနဲ့ "
" ကျေးဇူး တင်လွန်းလို့ပါ ... မမလေး ရယ် "
ပုဆိုးကြမ်းကို ခပ်တိုတို ဝတ်ပြီး မျက်နှာပေါ်က ချွေးစီးတွေ တဘက် အဟောင်းလေးနဲ့ သုတ်ရင်း ထိုင် ကန်တော့ နေလို့ ငြိမ်း အနေရ အထိုင်ရ ခက်ပြီး ထခိုင်း လိုက်ရတယ်။ မထင်မရှား နယ်မြို့လေး တမြို့မှာ နေတဲ့ ဒေါ်လေးမိုးကြည်ရဲ့ တူ ကိုမောင်တင် တို့ သားအဖရဲ့ အဖြစ်က သနားစရာပါ။ မယားဖြစ်သူ ဆုံးပါသွားလို့ သားအဖ ၂ ယောက်ထဲ ဘဝကို ရုန်းကန်ကြိုးစားရင်း သမီလေး ပန်းနုက အစာအိမ်ရောဂါ ထဖြစ်တာ။ ငွေကြေး မပြည့်စုံတော့ ဆေးကုရင်း လိုအပ်ချက်တွေ ရှိလာပုံ ရတယ်။
ခုဆို ပန်းနုလေးက အူမကြီး ကင်ဆာရောဂါ ဖြစ်တဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်နေရှာတာ။ တဖြည်းဖြည်း ဆေးကုသဖို့ ငွေကြေး ခက်ခဲလာတော့ နောက်ဆုံး ဒေါ်လေးမိုးကြည်က ငြိမ်းဆီ ခေါ်လာပြီး အကူညီ တောင်းဖို့ ရောက်လာ တာပေါ့။ ကိုမောင်တင် လည်း သူ့သမီးလေး ပန်းနုရဲ့ ရောဂါဝေဒနာ ခံစားနေရပုံကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထိခိုက် နေတယ်။
ပန်းနုလေးရဲ့ ဆေးမှတ်တမ်းတွေ ငြိမ်း ကြည့်ပြီးတော့ စိတ်ထဲ နုံးခွေ သွားတာပါပဲ။ ကိုမောင်တင် တို့ သားအဖကို တတ်နိုင် သလောက် အကူညီ ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ ကိုမောင်တင်တို့ သားအဖနဲ့ ငြိမ်း ရင်းနှီး လာခဲ့ ရတာ။ ငွေကြေး ဆေးဝါးက အစ လိုအပ်တာတွေ ကူညီရင်း ၄ လ လောက်ကျ သမီးလေး ပန်းနု အူမကြီး ကင်ဆာနဲ့ပဲ ဆုံးပါးသွားတာ။
ကိုမောင်တင်လည်း အရူးတပိုင်းပေါ့။ မယားလည်း သေ သမီးလေးကလည်း ဆုံးသွားတော့ ငြိမ်းလည်း ယောင်ချာချာ ဖြစ်နေတဲ့ ကိုမောင်တင်ကို အိမ်ခဏ တည်းခိုင်း လိုက်တာ။ နောက်ကျမှ လမ်းစရိတ်လေး ပေးပြီး ပြန်လွတ်ဖို့ပေါ့။
ကိုမောင်တင် နေတဲ့ အချိန် အတွင်း အိမ်ဘေးရော နောက်ဖေးရော အလေ့ကျ ပေါက်တဲ့ မြက်ရိုင်းတွေ တခြားအပင်ငယ်တွေ အကုန် ရှင်းလင်းပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်လာခဲ့တာ။ အိမ်ရဲ့ အနောက်ဘက် စတိုခန်း ဘေးက အခန်းလွတ် လေးထဲ ကိုမောင်တင်ကို နေခိုင်းတာပါ။ ကိုမောင်တင် ကလည်း အလုပ်ကြမ်း သမားပီပီ အလုပ်နဲ့ လက် မပြတ်အောင် လုပ်နိုင်တယ်။
ငြိမ်းတောင် အားနာ ယူရတယ်။ ကလေးလည်း ထိန်းပေး အမှိုက်ရှင်းတဲ့ အပြင် ငြိမ်းတို့ အိမ်ထဲ တံမျက်စည်း လှဲပေး အမြင်မတော်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ နေရာ ရွေ့ပေး ဆိုတော့ ငြိမ်းတောင် အချက်အပြုတ်က လွဲပြီး ဘာမှကို လုပ်စရာ မလိုတော့တာ။
နောက် ၅ ရက် လောက်ကျ ငြိမ်းနဲ့ ဒေါ်လေးမိုးတို့ ကိုမောင်တင်ကို သူ့ မြို့လေး ပြန်ဖို့ စီစဉ် ပေးကြတာပေါ့။ အဝတ်စားလေး နဲနဲပါးပါး ဝယ်ပေးပြီး အားမငယ်ဖို့ စိတ်ဓတ်မကျဖို့ မှာနေ ကြတာ။ ဖြစ်ချင်တော့ ညပိုင်း အိမ်မှာ သူခိုး ကပ်ရောပဲ။ယောက်ျားသား မရှိတဲ့ အိမ်မှာ ငြိမ်းနဲ့ သားလေး ၂ ယောက်ထဲရှိတာ ကိုမောင်တင် ရှိနေတော့ အထိတ် တလန့် နဲနဲ ဖြစ်တာက လွဲရင်း လုံခြုံမှု့ ရှိခဲ့ရတယ်။
မနက်လင်းတော့ အစီစဉ် တမျိုး ဖြစ်သွားကြတာ။ ဒေါ်လေးမိုးကြည်က ငြိမ်းတို့ သားအမိ လုံခြုံမှု့ ရှိအောင် အိမ်စောင့် ငှားနေကြဖို့ ပြောနေတယ်။ အဲချိန် ကိုမောင်တင်ကို ပြောကြည့်တော့ ကိုမောင်တင် ကလည်း မယားရော သမီးရော ဆုံးပါးသွားတော့ သူ့မြို့လေးကို ပြန်မနေ ချင်တာနဲ့ ငြိမ်းတို့နဲ့ နေမယ် ဖြစ်လာရောပဲ။
လစာ ပေးချင်သလောက် ပေးပေါ့ အိပ်စရာ နေရာနဲ့ ထမင်းစားရ ရင်ကို ဖြစ်တယ် ပြောလာတယ်။ အဲလိုနဲ့ ကိုမောင်တင်က ငြိမ်းတို့အိမ် နေဖြစ်သွားတာ။ လက်ရှိ သူနေတဲ့ အခန်းလွတ် လေးကို နဲနဲပါးပါး ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ လူမှု့ရေး လည်း နားလည်ရှာပါတယ် ငြိမ်း မခေါ်ပဲနဲ့ အိပ်ခန်း ဘက် မလာရှာဘူး။
အကြောင်းကြီးငယ် ကိစ္စရှိလို့ ခေါ်ခိုင်းမှ ဝင်လာ တတ်တာ။ ၃ လလောက်ကျ ညနေပိုင်း ငြိမ်း သားလေးကို မူကြိုက ကြိုပြန်လာတော့ မိုးဖွဲဖွဲလေး ရွာနေတာ။ ဒေါ်လေး မိုးကြည် အိမ်ရှေ့ ဖြတ်တော့ ဒေါ်လေး မိုးကြည်က အိမ်လိုက် လာတယ်။
မိုးအေးအေးနဲ့ လက်ဖက်သုတ်စား ရေနွေးသောက်ရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကား ပြောနေကြတယ်။ ပြောနေရင်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ အကြောင်း ရောက်တော့မှ လက်ဖက် သုပ်လေး ကျွေးချင်လာလို့ ပန်းကန် သက်သက် တခုထဲ ခွဲထည့်ပြီး အိမ်အနောက်ဖက် ထွက်လာ ခဲ့တာ။ ကိုမောင်တင် နေတဲ့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးက ဟနေတော့ သက်နှင်းလည်း လက်ဖက် ပန်းကန်လေး ကိုင်ရင်း တံခါးတွန်းဖွင့်ပြီး အမှတ်တမဲ့ ဝင်လာ လိုက်တယ်။
" ဟင် "
မြင်ကွင်းက ငြိမ်း မျက်နှာလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွား ရတာ။ မိုးအေးအေးနဲ့ ကိုမောင်တင်လေ တံခါးပေါက် ကျောပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပက်လက် ကုလားထိုင်မှာ လှဲရင်း တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဂွင်းထု နေတာ ငြိမ်း ဝင်လာ တာတောင် လှည့်မကြည့်ဘူး။
မိုးကလဲ တအားရွာချ လိုက်တော့ ငြိမ်း အနားလျှောက် လာတဲ့ ခြေသံ မကြားတာ နေမှာ။ ငြိမ်းလည်း အိမ်ထောင်သည် ပဲလေ ကိုယ်ချင်း စာပါတယ်။ ဒီလိုပဲ လိင်စိတ် ကြွလာရင် လက်နဲ့ အာသာ ဖြည်မိတာပဲ။အသံ မပေးတော့ပဲ ပြန်ထွက် လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကြာလာ တော့ ငြိမ်းလည်း ညစဉ် ညတိုင်း ကာမသုခလေး ရဖို့ လက်နဲ့ အာသာ ဖြေပေမယ့် စိတ်ကျေနပ်မှု့ အပြည့်ဝ မရတော့ပါဘူး။
နေစဉ် မြင်တွေ့နေကျ သူစိမ်း ယောက်ျား ကိုမောင်တင် ကိုပဲ သတိထားမိ လာတာ။ အိမ်ထဲ အမှိုက်ရှင်း အိမ်မှု့ကိစ္စတွေ လုပ်ပြီးတိုင်း ခဏထိုင်ပြီး အမောဖြေ တတ်တဲ့ ကိုမောင်တင် အောက်စ လွတ်တဲ့ အချိန်ဆို ခိုးကြည့်ရတာ အမောသားပေါ့။
အိမ်နေရင်း အင်္ကျီအပါး အတိုပြက် လေးနဲ့ ထမိန် တင်းတင်း ဝတ်ပြီး နေတတ်တဲ့ ငြိမ်းကို ကိုမောင်တင်လည်း ခပ်လှမ်းလှမ်း မြင်သာတဲ့ နေရာက မသိမသာ ခိုးကြည့် တတ်လာတယ်။ တခါတခါ ငြိမ်း အောက်စ လွတ်နေလို့ ကိုမောင်တင် မသိမသာ ခိုးကြည့် နေလည်း မသိဟန် ဆောင်ပြီး မျက်နှာလွဲနေ လိုက်တာပဲ။
တရက်က ကိုမောင်တင်ရဲ့ လုပ်ပုံ ကိုင်ပုံကို ငြိမ်း သေချာ ကြည့်နေမိတာ။ ပုဆိုးကို ခါးတောင်း မြှောင်နေအောင်ကျိုက်ပြီး စွပ်ကျယ် လက်ပြတ်နဲ့ နောက်ဖေးက အမှိုက်တွေ တောင်းထဲ ထည့် ပုခုံးပေါ် ပင့်တင်ရင်း ငြိမ်း ရှေ့ကနေ အိမ်ရှေ့ သွားပုံ နေတယ်။
ကြွက်သား အမြှောင်းလိုက် ထနေတဲ့ ပေါင်တံတွေနဲ့ စွပ်ကျယ် အောက်က ရင်အုပ်ကြီးတွေ ကြည့်ပြီး ငြိမ်း စိတ်လှုပ်ရှား နေမိတယ်။ အမြဲ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့မရှိတော့ လမ်းလျှောက်တိုင်း ပုဆိုးထဲ လီးတံက လှုပ်ရမ်း နေတာ။ ၅ ခေါက် လောက်ကျ ထွက်လာတဲ့ ချွေးနဲ့ ပုဆိုးက ကပ်ပြီး လီးက အမြှောင်း လိုက် ထင်းနေ တော့တယ်။ အဲဒီညမှာပဲ ငြိမ်း အိပ်မက် မက်တာ။ ငြိမ်းတို့ သားအမိ အိပ်နေတုန်း ကိုမောင်တင်က အိပ်ခန်းထဲ တိတ်တိတ်လေး ဝင်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ငြိမ်းကို နိုးပြီး အတင်း နမ်းတော့ တာပဲ။
ဖက်လိုက် နမ်းလိုက်နဲ့ ငြိမ်း နို့တွေ ညှစ်ချေ နေတယ်။ ငြိမ်းလည်း ကလေး နိုးသွားမှာ ကြောက်လို့ အသံမထွက်ပဲ ကြိုတ်ရုံး နေမိတာပေါ့။ ဟန်ဆောင် ရုံးမှန်း သိတော့ ကိုမောင်တင်က တဆင့် တက်ပြီး ညဝတ် ထမိန် အပါးလေး အပေါ်ကနေ ငြိမ်း အဖုတ်လေးကို ဖိပွတ် နေတယ်။ လက်တဖက် ကလည်း ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ဂွင်းထု နေတာ။
" ကိုမောင်တင် ... ခဏလေး "
ငြိမ်း စကားသံကြောင့် အဖုတ်ကို ပွတ်နေတဲ့ လက်က ရပ်သွားပေမယ့် ကျန်လက်တဖက်က သူ့လီးသူ ကိုင်ထုနေတာ အထု မပြတ်ဘူး။
" ကလေး နိုးလာလိမ့်မယ် ... အောက်ဆင်း ... လိုက်နော် "
ပြောပြီး ငြိမ်းလည်း ထထိုင်ရင်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ ပေါင်ကြားက လီးကို စိုက်ကြည့် လိုက်တယ်။ ငြိမ်းကို ခေါင်းညိတ် ပြရင်း ကုတင်အောက် ဆင်းပြီး ပေါင်ကား ထိုင်လိုက်တာ။ ငြိမ်းလည်း ကုတင်အောက် ဆင်းပြီး ကိုမောင်တင်ရဲ့ ပေါင်ကြား ဝင်ထိုင်တော့ နီညိုရောင် လီးကြီးက တဆက်ဆက် တုန်ခါနေပြီး ဒစ်ကြီးက ကားထွက်နေတယ်။ ငြိမ်း ဟန်မဆောင် တော့ပါဘူး လီးအရင်းကနေ ထိပ်ထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပြီး ဆွဲစုပ် ပေးမိတယ်။
" အင်း ......... အား ............ ကျွတ် ......... ကောင်းလိုက်တာ ......... မမလေး ရယ် "
ငြိမ်း ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ကိုမောင်တင် ရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်ပေါ်လာရတယ်။ ငြိမ်းလည်း လီးဝေး နေတော့ လီးတချောင်း လုံးသာ မကပဲ လဥတွေပါ ဆွဲစုပ် ပစ်တာ။ ခနကြာတော့ ကိုမောင်တင် မနေနိုင် ရှာဘူး ငြိမ်းကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ခွလိုးတော့ တာပဲ။
" ဗျစ် .................. အား ............... မရဘူး ......... ကြီးလွန်းတယ် .................. အ ............ ဟင့် "
လီးထိပ် ဝင်တာနဲ့ အဖုတ်ဝလေး တင်းကနဲ့ပဲ ငြိမ်း မခံနိုင်တော့ ဆက်မသွင်းပဲ လီးကို ပြန်ထုတ်ပြီး အဖုတ်ကို ကုန်းယက် ပေးတယ်။ လီးပြန်သွင်းလိုက် အဖုတ်ကို ယက်လိုက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းကျမှ လီးတဆုံး ဝင်သွားတာ။ ငြိမ်းကို ညှာပြီး အပေါ်ကနေ ထိန်းလိုး ပေးတာ အရမ်း ကောင်းတာပဲ။ ၁၀ မိနစ်လောက်ကျ ငြိမ်း ခံနိုင်တော့ မနားတမ်း ဆောင့်လိုး ပေးတယ်။
" ရှီးးးးး ............ ကျွတ် ............... အား ......... အား ............... အု .................. "
" ရလား ......... မမလေး "
" အင်းးးး ............ အင်းဟင်း ............ ရတယ် ......... ကိုမောင်တင် ............ ဆောင့် ဆောင့် "
လိုးနေရင်း လေးဘက် ကုန်းခိုင်းလို့ ကုန်းပေးလိုက်တော့ ငြိမ်း ဖင်နောက်ကနေ ဆွဲလိုး နေတာ။ စောက်ပတ်ကို လိုးရင်း ငြိမ်းဖင်ကို လက်နဲ့ သွင်းပြီး ချဲ့နေပြန်တယ်။ အတွေ့ကြုံရ ဖင်ပါ လိုးတော့မယ် ဆိုတာ ငြိမ်း သိတာပေါ့။ မကြာပါဘူး ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ငြိမ်း ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေး ထွေးချပြီး လီး စ သွင်းတယ်။
" ဗျစ် ......... အ ............ ဇွိ ......... အင်း ......... အား "
ငြိမ်း ဖင်လေး ပြည့်ကြပ်သွားတယ် ဖင်ထဲ လီးဝင်နေပြီ ဆိုတဲ့အသိလေး ဝင်လာတော့ အလိုက်သင့်လေး ဖင်ကို ကော့ပေးမိတယ်။ အရမ်း ခံချင်စိတ် များနေ လို့လား မသိဘူး ဖင်ထဲ လီးဝင်တော့ နာကျင် တာထက် ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန် လိုးပေးတာတောင် အားမရဘူး အရမ်း ကောင်းနေတယ်။
" ဇွိ ......... ဖပ် ............ ဗြိ ............ အင့် ......... အား ... အား ............ အိုး ......... ကောင်းလိုက်တာ ... ကိုမောင်တင်ရယ် ...... လိုးပါ ...... လိုးလိုး ............... အားးးး ......... အရမ်း ကောင်းတာပဲ "
စကားဆုံးတော့ ငြိမ်းခါးကို မိမိရရ ကိုင်ပြီး မညှာတော့ ပါဘူး။ တကိုယ်လုံး ခါရမ်း နေအောင် ဆွဲလိုးတော့ တာပဲ။ ငြိမ်း ပေါင်ခြံထဲ အရည်တွေ စီးကျ လာပြီး ခဏ နေတော့ ဖင်ထဲ နွေးကနဲ့ ကိုမောင်တင်ရဲ့ လရည်တွေ တိုးဝင် လာတယ်။
" အား ......... မမလေး ............ အူးးးး ......... ရှီးးးး ......... တအား ကောင်းတယ် ဗျာ "
" အင်း အင်း ...... ကိုမောင်တင် ... ကောင်းတယ် ...... ဟုတ်တယ် "
ငြိမ်းလည်း လက်ကျန် စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း ဖင်အတွင်း သားတွေနဲ့ ကိုမောင်တင်ရဲ့ လီးကို ညှစ်ပေး ထားတယ်။ တဆက်ထဲ ဒီလို လီးကြီးနဲ့သာ နေ့တိုင်း အလိုး ခံရရင် ငြိမ်းဘက်ကပဲ တသက်လုံး လုပ်ကြွေး ရပါစေ လင်တော်ရကျိုး နပ်ပြီလို့တောင် တွေးမိနေတာ။
မနက် အိပ်ယာ နိုးတာနဲ့ ညက အိပ်မက်ကို တွေးမိတော့ ငြိမ်း ရင်တွေ ခုန်သွား ရတယ်။ သားလေး ကတော့ အိပ်ယာပေါ် အိပ်ပျော် နေတုန်းပဲ။ နောက် ၅ ရက် လောက်ကျ မနက် ၁၀ နာရီ လောက်ထိ ကိုမောင်တင် ကို မမြင်ဘူး။
ရေချိုးဖို့ ရင်လျားပြီး ရေချိုးခန်း ဘက် လျှောက်လာရင်း တဟင်းဟင်း ညည်းသံကြားလို့ နောက်ဖေးဘက် သူ့အိပ်ခန်းထဲ သွားကြည့်မိတာ။ အရင်ရက်က မိုးမိပြီး ဖျားတာနေမှာ။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ တဟင်းဟင်း ညည်းပြီး နေရှာတယ်။ ငြိမ်းလည်း ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ပြီး နဖူး စမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်တွေ တအား ပူနေတယ်။
" ကိုမောင်တင် ...... ကိုမောင်တင် "
" ဟမ် ......... ဗျာ ......... မမလေး "
" ရှင် ဖျားနေတာ ထင်တယ် ... ငြိမ်း ရေချိုးပြီး ... ဆေးခန်း သွားရအောင် "
စကား ဆုံးတော့ ဗိုက်ပေါ်တင်ထား ကိုမောင်တင်ရဲ့ လက်တဖက်က ငြိမ်း ပေါင်ပေါ် ကျလာတယ်။
" အင်း ... ကျွတ် ကျွတ် ...... ဟင်း ဟင်း "
ပေါင်ကို ဆွဲပြီး အားယူ ထတော့ ထမိန်ကို ဆွဲမိပြီး တင်းကနဲ့ ငြိမ်း ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်က ပြည်ကျ သွားတာ။ အိကျလာတဲ့ ငြိမ်းနို့အုံကို ကိုမောင်တင် ကြောင်ကြည့် နေတယ်။ ထမိန် အထက်ဆင်က ခါးနားထိ လျော့ကျ သွားတော့ ငြိမ်း ဗိုက်ခေါက် လေးအောက် ဆီးခုံးပေါ်က အမွှေးလေး တွေပါ ပေါ်နေတော့တာ။
" ဟင် ...... ခဏ ...... ခဏ ...... ကိုမောင်တင် "
ငြိမ်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ ထမိန်ကို ရင်ပြန်လျားပြီး ဆွဲထူ ပေးလိုက်ရတယ်။
" ခဏစောင့် ... ကျမ ... ရေသွားချိုး ဦးမယ်နော် "
ကိုမောင်တင် ထထိုင်တာနဲ့ ငြိမ်းလည်း အခန်းထဲက ထွက်ပြီး ရေချိုးလိုက်တာ။ သနပ်ခါး ပါးပါး ပွတ်ပြီး အဝတ်စား လဲလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လမ်းထိပ်က တက္ကစီ ခေါ်ပြီး ကိုမောင်တက်ကို ဆေးခန်း ပို့ပေး လိုက်တာ။ဆေးခန်းက ပြန်တော့ ကိုမောင်တင် အိပ်ပျော် သွားတယ်။ နေ့လည် ၂ နာရီ လောက်မှ ငြိမ်းလည်း နေ့ဆေး တိုက်ဖို့ အခန်းထဲ ဝင်သွား လိုက်တာပါ။ ကုတင်ဘေး ထိုင်ပြီး လှုပ်နိူးတော့ နိုးလာပါတယ်။
" ကိုမောင်တင် ... ထထ ...... နေ့ဆေး သောက်ရအောင် နော် "
" ဟမ် ... ဟုတ် "
" ထနိုင် ရဲ့လား "
ကိုမောင်တင်ကို လက်မောင်း ၂ ဖက်ကနေ ဆွဲထူ ပေးတော့ ငြိမ်း စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားမိတယ်။ ကိုမောင်တင်ရဲ့ ပေါင်ကြားက ထောင်ထွက် နေတာ မြင်မကောင်းဘူး။
" ကန်တော့နော် ...... ကန်တော့ ...... မမလေး ...... စိတ်က ထနေလို့ပါ "
မြင်ရတဲ့ အနေထားက နည်းနည်း နောနောကြီး မဟုတ်ဘူး။ အိပ်ခန်းလေးထဲ ၂ ယောက်ထဲ ဆိုတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ။
" ရပါတယ် ... ဆေး မြန်မြန်သောက် လိုက် "
" ဟုတ် "
" ရော့ ... အင့် "
" ......... ! ဗြန်း ! ဗွမ်း ! "
စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ဆရာဝန် ပေးထားတဲ့ ဆေးလုံးနဲ့ ရေခွက်ပေးတော့ ရေခွက်ကို ကိုမောင်တင် လက်နဲ့ မကိုင်မိ သေးခင် ငြိမ်းလက်လွတ်လိုက် မိတာ။
" ဟာ ... အရေးထဲ ... ရေခွက်က မှောက်ပြန်ပြီ "
ရေခွက် မှောက်ကျသွားတော့ ပုဆိုးထဲ ထောင်မတ် နေတဲ့ လီးပေါ် ရေ ရွှဲပြီး လီးက အမြှောင်းလိုက် ထောင်ထွက် နေတယ်။ ကိုမောင်တင်လည်း ငြိမ်းရှေ့ လီးကြီး ထောင်မတ် နေတော့ မျက်နှာပူနေ တာပေါ့ ခေါင်းငုံ့ ထားရှာတာ။
" ဟို ဟို ...... ပုဆိုးတွေ ... တခါတည်း လဲလိုက်တော့ "
" ဟုတ် ...... ဟို သေတ္တာလေးထဲ ... မှာပါ "
ငြိမ်း စကားဆုံးတော့ မျက်နှာ ခိုးကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေ နေတယ်။ ငြိမ်းလည်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ ကုတင် ခြေရင်းဘက် သူပြတဲ့ သေတ္တာ အစိမ်းလေး ခါးကုန်း ဖွင့်ပြီး အပေါ်က အင်္ကျီတွေ ဖယ်ရင်း ပုဆိုးတထည် ဆွဲထုတ် လိုက်တာ။ ပြီးမှ သူ့အင်္ကျီလေးတွေ သပ်သပ် ရပ်ရပ် ပြန်ထပ် ပေးနေတုန်း ငြိမ်း ခြေသလုံးသားပေါ် လက်တဖက် ကျရောက်လာလို့ လှည့်ကြည့် မိတယ်။
" ဟင် ...... ကိုမောင်တင် ... ကုတင်ပေါ် ကပဲ ... စောင့်လေ ...... ဘာလုပ် တာလဲ "
ငြိမ်း နောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ထမိန် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး ခြေသလုံး ပွတ် နေတဲ့ ကိုမောင်တင်ကို ပြောလိုက်တာပါ။
" မမလေး ... မကျေနပ်လဲ ... ကျနော့်ကို ... တရားစွဲ ...... ထောင်ချပါဗျာ "
" ရှင် ...... ဘာ ...... ဘာ ......... ဘာလို့ ......... အို့ ...... မလုပ်ရဘူးလေ ...... ကိုမောင်တင် ...... လွတ်ပါ "
ပထမ သူ့ကို တရားစွဲ ထောင်ချပါ ဆိုလို့ ငြိမ်း ကြောင်သွားပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ ကိုမောင်တင် ရဲ့ လက်က ခြေသလုံး ပေါ်ကနေ ပေါင်ခြံထဲ တက်လာမှ သဘော ပေါက်တော့တယ်။မျက်နှာ ကလည်း ရာဂသွေးတွေ ဆူပွက်ပြီး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ပုံစံနဲ့ပဲ။ ထမိန်ထဲ လက် ၂ ဖက် လုံး သွင်းပြီး ပေါင်သားတွေ ညစ်ရင်း ထမီအပြင်ကနေ ငြိမ်း ဖင်ကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေတာ။
" ဟာ ...... ပုဆိုး လဲရအောင်လေ ... ကိုမောင်တင် ... မလုပ်ပါနဲ့ "
ငြိမ်း ပြောနေတာကို နားမထောင်ဘူး ဖင် ၂ ခြမ်းလုံး ဖိနမ်းပြီး ထမိန်ဆွဲချွတ် ပစ်တယ်။
" အိုးးး ...... ကိုမောင်တင် ...... စိတ်ထိန်းလေ ... မဖြစ်သင့်ပါဘူး "
ထမိန် ကျွတ်ကျတော့ မနက် ကတည်းက ဆေးခန်း အသွား ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးက မချွတ်ရသေးဘူး။ ကိုမောင်တင်က ကြည့်ရင်း ဘောင်းဘီ အပြင်ကနေ ဖင်ကို ထပ်နမ်း ပြန်ရောပဲ။ ငြိမ်းလည်း မတ်တပ် ရပ်လျက်ကြီး လဲပေးဖို့ ပုဆိုးလေး ကိုင်ရင်း ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေမိတာ။ တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ဖင် နမ်းလို့ အားရမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ် ပစ်တယ်။ တဆက်ထဲ ငြိမ်း ဖင်ဖြဲပြီး ဖင်ဝလေး လျှာနဲ့ ထိုးပြီး ဝိုင်းပေးနေတာ။
" ဟာ ... ဖင် ......... ဖင် ...... အဲဒါ ဖင်ပေါက်ကြီး "
" အဲဒါဆို ... ဒီဘက်လှည့်ဗျာ "
ပြောပြော ဆိုဆို ငြိမ်း ခန္ဓာကိုယ်ကို မို့အစ် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေတာ။ ပြီးမှ တရှုံ့ရှုံ့ ကုန်းနမ်းပြီး အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား အထက် ရဲတွတ်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို ဆွဲစုပ် နေတယ်။ အဖုတ်ယက်ရင်း လက်တဖက်ကလည်း သူ့လီးသူ ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုရင်း ငြိမ်းကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲ ပစ်တာ။
" ဝုန်းးး "
" အားးးး ...... အမေ "
ပက်လက် လှန်လဲကျသွားတဲ့ ငြိမ်းပေါ် တက်ခွရင်း ပုဆိုးလှန်ပြီး အတင်း ဆောင့်လိုး တော့တာပဲ။ ကာမ အထိအတွေ့ ဝေးနေတဲ့ ငြိမ်း အဖုတ်လေး အစပိုင်း ကျဉ်သွား သေးတယ်။ ကိုမောင်တင် ကတော့ ငြိမ်း မျက်နှာ ကြည့်ပြီး မေးကြောတွေ ထောင်နေအောင် အံကြိတ် လိုးနေတော့တာ။ ဒါပေမယ့် ကြာကြာ မလိုးနိုင် ပါဘူး။ ငြိမ်း စောက်ပတ်ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် လိုးရင်း တန်းလန်း လရည်တွေ ပန်းထွက် လာတယ်။
" တောက်!! ... ဟာကွာ ......... မရ ...... မရတော့ ... အအအ ...... ထွက်ကုန်ပြီ "
ခဏလေးနှင့် ပြီးသွားလို့ ကိုမောင်တင် သူ့ကိုယ်သူ မကျေမနပ် ဖြစ်နေပုံပဲ။ အဖျားသွေး ရှိတော့ အားမရှိတာ နေမှာ အဖုတ်ထဲ လီးက ပျော့ခွေ သွားတယ်။
" ကောင်းလား ......... မမလေး "
ငြိမ်း ဘာစကားမှ မပြောပဲ ထမိန်ပြန်ဝတ်ပြီး ကိုမောင်တင် ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့တာ။
...............................................................................................
ညပိုင်း ငြိမ်း တညလုံး စဉ်းစား နေတာ အရင်တခါ ထူးနိုင်ကြောင့် ငြိမ်း အရှက်ရခဲ့ ပြီးပြီ။ ခုတခါ ကိုမောင်တင် နူတ်မလုံရင် တရှက်ကနေ နှစ်ရှက် ဖြစ်မှာ။ ခက်တာကလည်း မုဆိုးမ တယောက်ရဲ့ ထကြွလာတဲ့ ရာဂစိတ်က ညားကာစ ကာမစိတ်ထက် ပိုပြီး ပြင်းထန် နေတာ။
ငြိမ်းလေ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ပြန်ကြောက် လာမိ တယ်။ တနေကုန် ငြိမ်း စိတ်တွေ တမျိုးကြီးပဲ တခုခု လိုနေသလို ခံစား နေရတာ။ ကိုမောင်တင် လုပ်တာ ခဏလေးရယ် ရှက်ရှက်နဲ့ ထွက်လာလိုက်တော့ ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေ မိတယ်။
မရှက်တန်း ဝန်ခံရရင်း အထဲ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေ သလိုပဲ။ အိပ်ယာ ဝင်တော့ သားလေး အိပ်ပျော်တာနဲ့ သားလေးကို ကျောပေးရင်း ခြေရင်းက ဖက်လုံး ယူပြီး ခွလိုက်တယ်။ အဖြစ်ပျက်တွေ ပြန်တွေးရင်း ငြိမ်းရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ဖို့ ကြိုးစား လိုက်တာပေါ့။
" အ ......... အား ............ ကိုမောင်တင် ......... ကိုမောင်တင်ရေ ......... အအ ......... လိုးတယ် ...... ရှီးးးးး ............ ဟင့် ............ အား ......... လီးနဲ့လိုးတယ် ............ ငြိမ်း စောက်ဖုတ်ကို ...... ဇွတ်လိုးတယ်လား ............... အား ... အား "
သားလေး နိုးလာမှာတောင် စိုးရိမ် မနေတော့ ပါဘူး။ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ညည်းရင်း ဖက်ခေါင်းအုံးကို အဖုတ်နဲ့ ထိတဲ့နေရာလေး လက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကပ်ပြီး ခါးအား အပြည့်နဲ့ ဖိပွတ် ပစ်တယ်။ မျက်လုံးထဲလည်း ကိုမောင်တင် လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း အဖုတ်ဝ နူတ်ခမ်းတဝိုက်က အသားစိုင်တွေ လီးနဲ့ ကပ်ပါသွားလိုက် လီးပြန် ထုတ်တော့လဲ လီးတံကို ငုံထားရက်သား နူတ်ခမ်းသား လေးတွေ အပြင်ဘက် စူထွက်လာလိုက် အသေးစိတ် ပြန်မြင်ယောင် လာတာ။
" အအ ......... ငြိမ်း ဟာလေးကို ...... လိုးတယ်လား ......... အင့် အင့် ...... လီးကြီးနဲ့ လိုးလိုး ......... အင့် ......... စောက်ဖုတ်ကို ...... လိုးလေ ...... လိုး လိုး ...... လိုးပေးလေ ...... တအား ဆောင့်လိုးလိုက် "
တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်အုံလေး တင်းလာပြီး ဖက်ခေါင်းအုံး ကို အားရှိသလောက် ပွတ်ရင်း အရည်တွေ ပန်းထုတ် လိုက်တယ်။ ထမိန်ရော ဖက်ခေါင်းအုံး အစွပ်လေးရော ငြိမ်း အရည်တွေ ရွှဲနှစ်ကုန်တာ။ အဲလို စောက်ရည် ပန်းထုတ် လိုက်မှ တနေကုန် နေမရ ထိုင်မရ ဖြစ်နေတဲ့ စိတ်တွေ ပြေပျောက်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် သွားခဲ့တယ်။
..........................................................................................
နောက်ရက် မနက်ကျ ငြိမ်းလည်း ကလေး ကျောင်းပို့ပြီး ဈေးသွားလိုက်တာ။ ဈေးကပြန်တော့ ထမင်းဟင်း ချက်ပြီး ကိုမောင်တင်ဖို့ ဆန်ပြုတ်နဲ့ ကြက်သားလေး ပြုတ်ပေးလိုက်တယ်။ အားလုံးပြီးမှ ကိုမောင်တင်ရဲ့ အိပ်ခန်းဘက် တခေါက် သွားကြည့် တော့ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော် နေတယ်။
ဒါနဲ့ ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တာ။ ရေချိုး နေရင်း စိတ်တွေ ကြွလာမိရောပဲ။ အထိအတွေ့ ဝေးနေချိန် မနေက ကိုမောင်တင် လိုးတာ ခံလိုက် ရတာလေ။ နိုအုံ ဆပ်ပြာ တိုက်ရင်း ပွတ်သပ်မိတော့ နိူ့သီးခေါင်းလေးတွေ မာထင် နေတော့တာပဲ။ ရေချိုးပြီး ရေစိုထမိန် လဲရင်း တဘက် သုတ်မလို့ လုပ်တုန်း ရေစို ထမိန်တောင် မလဲရသေးဘူး ဗြုံးကနဲ့ ကိုမောင်တင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ချ လာတယ်။
" ဟင် ...... ကိုမောင်တင် ... ဘာလုပ် မလို့လဲ ... ရေချိုးလို့ ... မရသေးဘူးနော် "
" အင်းပါ ...... မမလေးရယ် ... ကျနော် တအားတင်းပြီး ... မနေနိုင် တော့လို့ ... ကြည့်ပါဦး "
" အိုရ် ...... ဘာ ......... ဘာ ......... ဘာ လို့ လဲ "
ရုတ်တရက် ငြိမ်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်နမ်းတော့ ပုဆိုးထဲက ဟာကြီး မာထောင်နေပြီး ငြိမ်း ဗိုက်ကို ထောက်မိ နေတာ။
" ဟင် ...... မမလေး က ရေစိုကြီးနဲ့ ...... ထမိန် ... အရင် လဲလိုက်ပါ့လား "
နမ်းပြီးမှ ငြိမ်း ခန္ဓာကိုယ် ရေစိုနေတာ သတိထားမိတာ နေမှာ။ ရေဝတ်လဲပြီး ရေချိုးခန်းက ထွက်ရင်း ငြိမ်း အိပ်ခန်းထဲ အရောက် အိပ်ခန်း နံရံကို တွန်းကပ် ပစ်တာ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တေ့နမ်းရင်း တွဲလောင်း ချထားတဲ့ ငြိမ်းသာ လက်တဖက် ယူပြီး လီးပေါ် တင်ပေးနေတယ်။
ငြိမ်းလည်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ အနမ်းတွေ ခံယူရင်း ပုဆိုးအပြင်က နေပဲ လီးတံကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ် ပေးနေမိတာ။ ကိုမောင်တင် ကလည်း မလွယ်ပါဘူး ငြိမ်း ထမိန် ဆွဲချွတ်ပြီး နို့တွေကို တလုံးပြီး တလုံးစို့ရင်း အဖုတ်ကို နိူက်နေတယ်။
" အွန်း ......... ပြွတ်စ် ...... အင်းဟင်း ......... ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ...... အင်းဟင်း အင်းဟင်း "
ငြိမ်းတို့ ၂ ယောက် အသက်ရှု မြန်လာကြပြီ။ ကိုမောင်တင်က နို့ကို မပြတ်တမ်းစို့ရင်း အစိလေးကို ဖိချေနေသလို ငြိမ်းကလည်း သူ့ပုဆိုးကို လက်တဖက်နဲ့ လှန်ပြီး ကျန်လက်တဖက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဂွင်းထု ပေးနေမိတယ်။ ရုတ်တရက် ကိုမောင်တင်က ငြိမ်း စောက်ပတ်ထဲ နိူက်နေတဲ့ လက်ချောင်းလေး ထုတ်ပြီး ငြိမ်းရှေ့ စုပ်ပြတော စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ နွေးကနဲ့ပဲ။
ငြိမ်းလည်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ လီးကို ခပ်မြန်မြန်လေး ထုပေး လိုက်တာပေါ့။ ချက်ချင်းပဲ ကိုမောင်တင်က ပုဆိုး ချွတ်ချရင်း လီးကို ပြန်ကိုင်ခိုင်း နေတယ်။ နောက်တခါ ငြိမ်း စောက်ဖုတ်ကို ပြန်နိူက်ပြီး လက်တွေ စုပ်ပြတော့ ငြိမ်း မနေနိုင်ခဲ့ဘူး ကိုမောင်တင်ရဲ့ လက်ချောင်းကို လုစုပ်မိတယ်။
" မမလေး ... ထိုင်လိုက်နော် "
ငြိမ်းပါးစပ်ထဲက လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပုခုံး ၂ဖက်ကို ဖိချနေတယ်။ ငြိမ်း ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးကိုတော့ မလွတ်တမ်း ထုပေး နေတာပါ။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်မိတော့ ဂွင်းထုနေတဲ့ ငြိမ်းလက်ကို ဖယ်ပြီး ငြိမ်း မေးစေ့ကို ဆွဲမော့ ပစ်တယ်။
သူ့လက်နဲ့ လီးကို ထိန်းကိုင်ပြီး ဒစ်ကြီး ငြိမ်းနူတ်ခမ်းပေါ် တင်လိုက်တာ။ ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာ ငြိမ်း သိပါတယ် ပါးစပ်ကို အသာ ဟပေး လိုက်တယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကို ငြိမ်း ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း သိပ်မကြာဘူး ငြိမ်း အငိုက်မိ သွားရတာ။
" အု ......... ဝု ............ ဖလု ......... အုအု "
ပြစ်ခဲနေတဲ့ လရည်တွေ ငြိမ်း ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင် လာရောပဲ။ ဝင်လာသမျှ လရည်တွေ ငြိမ်း အသက် အောင့်ပြီး မျိုပေး လိုက်တယ်။ ခဏ အနားယူတော့ ငြိမ်းဘေး ကိုမောင်တင် က သူ့ဟာသူ ကိုင်စွနေတာ။ ၁၀ မိနစ် လောက်ကျ အနည်းငယ် ပျော့နေတဲ့ လီးကြီး ပြန်ထောင် နေပြီ။
" ပြီးတာတောင် ...... လီးကြီးကလဲ ......... မာထင် နေတာ ...... အားမရ သေးဘူးလား "
" အင်း ...... မမလေး ... စောက်ပတ်ကြီးကို ...... လိုးချင် သေးတာ ...... မမလေး ရော ... မယားဘူး လား "
" ယားတာပေါ့ ... ကိုမောင်တင် ရယ် ...... ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး "
ငြိမ်းလည်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲနေရာက ခပ်ချွဲချွဲ ပြောရင်း ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပြတော့ ကိုမောင်တင် ထထိုင်ပြီး ကြည့်နေတာ။
" အင်း အင်း ... ကျနော့် ဟာလည်း ...... ကြည့်ဦး "
အဲလိုပြောပြီး ကိုမောင်တင် က ငြိမ်းကို လီးကြီးကို ဖြဲပြနေတာ။ ဖြဲပြနေတဲ့ လီးကြီး မြင်ရတော့ ငြိမ်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှား လာပြီး တံတွေး အသာမျိုချ ပစ်ရတယ်။ စကား ဆက်မပြောပဲ ၂ ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတစောင်း လှဲရင်း ကိုမောင်တင် က ငြိမ်း နို့တွေ ဆုပ်နယ် ပေးပြန်ရောပဲ။ ငြိမ်းလည်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ လီးကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်ပြီး ဂွင်းပြန် တိုက်ပေး လိုက်တာ။ လီးဝေး နေတဲ့ ငြိမ်း အတွက် ကိုမောင်တင်ရဲ့ လီးကြီး ကိုင်ထားရတာကို အားရ ကျေနပ် နေတာပါ။
" ပြွတ် ပြွတ် ......... လိုးကြစို့ ...... မမလေး "
ကိုမောင်တင်က ငြိမ်း အောက်နူတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပြီး ငြိမ်း လက်ကို လီးပေါ်က ဖယ်ရင်း သူ့လီးကို ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ကော့ပြနေတယ်။
" အိုး ......... အဲလောက်ကြီး ...... တောင်နေပီပေါ့ ...... မနေ့ကလို ...... ..ခဏလေးနဲ့ ... လရည် ... မထွက် စေနဲ့ဦး ...... ဒီမှာလည်း ... ကြည့်လိုက်ဦး "
ငြိမ်းလည်း နားရွတ်ဖတ် ၂ ခု တွန့်ပြီး ပြူးနေတဲ့ အစိလေး မြင်သာအောင် အဖုတ်ကို ဖြဲပြ လိုက်တာပေါ့။ ကိုမောင်တင်က ငြိမ်း စောက်ပတ်ကို ကြည့်ရင်း လျှာကို သပ်ချ နေတယ်။ ကားထားတဲ့ ငြိမ်း ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူပြီး လီးကို စွရင်း ငြိမ်းစောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့် နေသေးတာ။ကြာမှာ စိုးတာနဲ့ ပေါင်တံ ၂ ဖက် စုမြှောက်ရင်း ဒူးကောက်ကွေး ကြား လက် ၂ ဖက် သွင်းပိုက်ပြီး နို့ပေါ် ဆွဲတင် လိုက်တယ်။ နို့အုံ ၂ ဖက်နဲ့ ဒူးခေါင်းတွေ ထိတော့ ငြိမ်း စောက်ပတ်က ပေါင်တံကြား မိုအစ် နေမှာလေ။
" ဟူးးးး ...... ရှီးးးးး ......... မမလေး ......... စောက်ပတ်ကြီးက ...... လှလိုက်တာဗျာ ... ကြည့်ပါဦး "
ပြောပြီး ငြိမ်း အဖုတ်ဝ လီးတေ့ပြီး ကွေးထားတဲ့ ဒူးခေါင်း ၂ ဖက်ကို ဆွဲဆွဲလိုးတော့ တာပဲ။ ငြိမ်း လက် ၂ ဖက်က ဒူးကောက်ကွေးကြား ရောက်နေတော့ ကိုမောင်တင် ဒူးခေါင်းကို အားပြုဆွဲတိုင်း လက်မောင်း ၂ ဖက် အားထည့် လိုက်တာနဲ့ တောင်ခံသလို ဖြစ်ပြီး အဖုတ်က လီးကို အလိုလို ညှစ်ပေး နေတယ်။
" အ ............... ရှီးးးးးး ............ ဆောင့် ဆောင့် ......... နာနာလေး ဆောင့် ............ အအ ......... အား "
ငြိမ်း သားအိမ်ဝကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်မိတော့ ကောင်းလိုက်တာလဲ မပြောနဲ့။ ကိုမောင်တင်လည်း လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးလိုက်တာများ ကုတင်တိုင် တွေပါ ရမ်းခါ နေတယ်။ အရသာ တွေ့နေတုန်း လိုးချက်တွေ ရပ်ပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်ပစ်တာ ငြိမ်း အဖုတ်လေး ဟာကျန် ခဲ့တာပေါ့။
" အာကွာ ...... အရမ်း ကောင်းနေတာကို ... ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲ "
" ကျနော်လည်း ... တအား ကောင်းလာလို့ပါ ...... မမလေးရယ် "
" ဟင် ...... ဒါများ ...... တအားကောင်းရင် ...... ဆက်လိုးလေ ...... ကိုမောင်တင်ရဲ့ ...... ရှီးးးး ......... ကျွတ် "
" မပြီးချင် သေးလို့ ...... မမလေး ... ဟို ဟို ......... မမလေး အပေါ်ကနေ ... တက်လုပ်ပေးပါ့လား ...... ကြာကြာလေး ...... လိုးချင်လို့ ပါ "
ပြောပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်ရင်း လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဖြဲပြ နေပြန်ရော။ ကိုမောင်တင်ရဲ့ လက်နဲ့ ကိုင်ဖြဲထားတဲ့ လီးကြီးက နောက်ထပ် လက် တကိုင်စာ ကျန်နေသေးတယ်။ လီးတံ တချောင်းလုံး ငြိမ်း စောက်ရည်တွေ ပြောင်ဝင်းနေတာ။
" လက်ဖယ်လေ ... ကိုမောင်တင် "
ပြောရင်း ကိုမောင်တင်ရဲ့ လီးပေါ် တက်ခွ လိုက်တယ်။
" အာ ...... အပေါက်ထဲ ... ထည့်လေ ...... မကလိ ပါနဲ့တော့ "
ကိုမောင်တင်လေ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို မလွတ် သေးပဲ ငြိမ်း စောက်ပတ်ကို ထိုးထိုးပြီး ပွတ်နေတာ။
" ဗျာ ... မကလိပါဘူး ...... လီးက ချောနေလို့ ... မမလေး ... စောက်ဖုတ်နဲ့ ... ချော်ချော် ... ထွက်နေ တာပါ "
" အာ ...... ကျွတ် "
ငြိမ်းဟာလေးက ခံကောင်းတုန်းမို့ လီးအရသာ ကြာကြာ အပြတ်မခံနိုင်ဘူး။ ကိုမောင်တင်ရဲ့လက်ကို ဖယ်ပြီး ငြိမ်းကိုယ်တိုင် ကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝကို တေ့ပေး လိုက်ရတယ်။
" ဗြိ ......... ဒုတ် ......... အ ...... ကိုမောင်တင် ...... ကျွတ် ကျွတ် "
ငြိမ်းလက် ပြန်ရုတ်လိုက် ရုံလေး ရှိသေးတယ် အောက်ကနေ လီးတဆုံး ကော့လိုးတာ သားအိမ်ဝ တည့်တည့် လာဆောင့်မိ ပြန်ရော။
" တအား ကောင်းလို့ပါ ... မမလေးရယ် ... နာသွားလား "
" ကောင်းရင် ... ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလေ ...... ငြိမ်း လိုးပေးမှာပေါ့ ... "
ပြောပြီး ကိုမောင်တင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက် ရင်း လီးတဝက်လောက် ပြန်ထုတ်ပြီးမှ အရင်းထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေး လိုက်တယ်။ လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း ငြိမ်း စောက်ဖုတ်က တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနဲ့ အသံတွေ ထွက်နေတာ။
စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက် နေတာကို ငြိမ်းရော ကိုမောင်တင်ရော အတိုင်းသား မြင်နေရတော့ လိုးရတာ ပိုအရသာ ရှိလာသလိုပဲ။ ကိုမောင်တင်က ပြောင်တင်းနေသော ငြိမ်းဖင်ကြီး လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်လိုက် ဖင်သားစိုင် တွေကို ညှစ်ချေလိုက်နဲ့ ငြိမ်းလိုး ပေးတာကို အရသာ ခံနေ ရှာတာ။
" ဗြိ ...... ဘွတ် ......... ရှီးးးးး ...... ကောင်းလိုက်တာ ...... မမလေး ရယ် ...... ပြင်းပြင်းလေး ...... ဆောင့် ပေးပါ့လား "
...................................................................................................................
ဒီနေရာတွင် စာပိုဒ် တစ်ပိုဒ် ကျ ကျန်နေဟန် တူသည်။ ( ဘလော့ဂါ)
ငြိမ်း ချော့နေရတာ နာရီဝက် လောက် ကြာတယ် ထူးနိုင်က။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခေါင်းငုံ့ ထိုင်လျက်လေး။ အုပ်ထားတဲ့ လက် ၂ ဖက်ကို ဖယ်ပြီး ရှေ့ကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေ နောက်သို့ သပ်ချပေးတော့ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည် အိုင်နေတုန်းပဲ။
" အန်တီငြိမ်း ... သားနဲ့ပဲ ... လက်ထပ် ရအောင်ဗျာ "
" ဟမ် ......... မဖြစ်ပါဘူး ... ထူးနိုင်ရယ် ... မင်း အနေနဲ့ ... အန်တီငြိမ်း ထက် ... သာတဲ့ မိန်းမတွေ ... ယူလို့ ရပါတယ် ... ဘာလို့များ ... အန်တီငြိမ်းလို ကလေးအမေ ... အဒေါ်အရွယ် ကြီးကို ... လက်ထပ် မှာလည်း "
စကားပြောရင်း တဆက်ထဲ ငြိမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး နို့တွေ တဖက်ပြီးတဖက် ဆွဲစို့ ပါလေရော။ ငြိမ်း အလိုးခံရ တော့မှာကို စိတ်ထဲ အလိုလို သိလိုက်တာပေါ့။ တချိန်က ပတ်သက်ဖူးတဲ့ တယောက်မို့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာရတယ်။
" အန်တီငြိမ်း ... အဲဒီ လူကြီးနဲ့ ... လိုးပြီး ပြီလား ဟင် "
" အာ "
နို့စို့ရင်း ရပ်ပြီး ရုတ်တရက် မေးတော့ ငြိမ်း ရှက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ ထားမိတယ်။ ထူးနိုင် စိတ်ထဲ ငြိမ်းကို အညှာလွယ်တဲ့ မိန်းမ တယောက်လို မြင်နေတာ ထင်တယ်။ ထင်လည်း သူ့အပစ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ငြိမ်း ကိုယ်တိုင်လည်း ထူးနိုင်ကို လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ် ကျော်က လွယ်လွယ် လိုက်လျော ထားမိတာလေ။
" ပြောလေ ... ကျနော်နဲ့ ... ဝေးပြီး နောက်ပိုင်း ... ဘယ်သူနဲ့ ... လိုးသေးလည်း "
" ဟင့် အင် "
ထူးနိုင် အမေးကို ငြိမ်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်ပြီး ဖြေလိုက်တာပါ။ ငြိမ်း မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း မတ်တပ် ရပ်ပြီး ပုဆိုးချွတ် ချတော့ အတွင်းခံ မပါတဲ့ လီးက ငေါက်ကနဲ့ ထောင်ထွက် နေတာ။
" ဟာ ......... ထူး ............ ထူး ............ ထူး နိုင် ......... ဒါ ......... ဒါ ......... ဒါ ကြီး က ......... "
" လန့်သွားလား ......... အန်တီငြိမ်း "
ငြိမ်း ပြန်မဖြေမိဘူး မတွေ့ရတာ ၁၀ နှစ် ကျော်ထဲ လီးက တုတ်လာပြီး ဟိုးအရင် ပန်းရောင် ဒစ်လေးက နဲနဲညိုပြီ ကားထွက် နေတာ။ ငြိမ်း တကယ်ကို လန့်မိ တာပါ။ ဒစ်ကြီး နောက်နား ကနေ လီးအရင်းထိ အဖုလုံး လေးတွေက တန်းစီ နေတာ။ ငြိမ်း ဖုန်းထဲ မြင်ဖူးတဲ့ ဂေါ်လီတွေပေါ့။
" ကိုင်ကြည့် လေ "
ငြိမ်း အတွေးလွန် နေတုန်း ထူးနိုင်က ငြိမ်းလက်ကို ယူပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။
" ဟင် "
ငြိမ်း စမ်းမိတဲ့ လီးက ကြောက်စရာကြီး ငြိမ်း လက်နဲ့ မဆန့်ဘူး ညှစ်ကြည့်တော့ လက်သီးဆုပ် အပြင်ဘက် ဂေါ်လီတွေက တင်းပြီး တိုးထွက် လာတယ်။ ၂ မိနစ် လောက်မှ ငြိမ်းလက် ဖယ်ခိုင်းပြီး ခေါင်းကိုင်ရင်း မျက်နှာကို လီးနဲ့ ထိုးနေတာ။ ငြိမ်း အလိုက်တသိ နူတ်ခမ်းတွေ ဟပေး လိုက်တယ်။
ဟိုးအရင်လို ထူးနိုင်က ပါးစပ်ထဲ ချက်ချင်း မထည့်ပဲ ငြိမ်းမျက်နှာ အနှံ့ လီးနဲ့ ထိုးလိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေသေးတာ။ ဂေါ်လီရဲ့ အထိအတွေ့က ငြိမ်း ပါးပြင် ၂ ဖက် ကြက်သီးတွေ ထပြီး နားနောက် ချွေးတွေ စို့ထွက် လာတယ်။ လိမ်းထားတဲ့ သနပ်ခါး ပါးပါးလေးက လီးအရည်ပြားပေါ် ဂေါ်လီတွေကြား ကပ်ပါကုန်ပြီ။
အားရကျေနပ်မှ ငြိမ်းခေါင်းကို နောက်က ဝိုက်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပဲ။ ငြိမ်း အသက်အောင့်ပြီး ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန် ဟရင်း လည်ပင်း ကြွက်သား တွေ လျော့ချ ထားတယ်။ ဒါလည်း မသက်သာ ပါဘူး ပြည့်ကြပ်နေတဲ့ လီးကို အာခေါင်ထဲ စိုက်နေအောင် ဆွဲလိုးနေတာ။
ဘယ်လက်က ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ညာလက်က လည်ပင်း ညှစ်ရင်း လီးကို အဆုံးထိ ထည့်လိုး နေတယ်။ ငြိမ်း ပါးစပ်ကို လရည် ထွက်အောင် လိုးပြီးမှ ခဏနားကြတာ။ ခဏနေကြ ထူးနိုင် တောင်းဆိုသမျှ ငြိမ်း ထပ်ပြီး လိုက်လျော ပေးရတာပဲ။ ဧည့်ခန်းထဲ ခုံပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ထူးနိုင်ရှေ့ လေးဖက် ကုန်းပြီး ဖင်ကြီး ရမ်းပြ ရတယ်။
မကြာပါဘူး ကြမ်းပြင်ပေါ် ငြိမ်း ပက်လက် လှဲချတော့ ထူးနိုင်က ငြိမ်းကိုယ်ပေါ် မိုးပြီး နို့တွေ လိုက်နမ်း နေတာ။ လက်ချောင်း ထိပ်က အောက်ဖက် အဖုတ်ဝ လေးထဲ ရောက်လာပြီး ထိုးကလိ နေလို့ စုပ်သပ်ရင်း လက်ကို ပေါင်တံနဲ့ ညှပ်ထား လိုက်မိတယ်။ ထူးနိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ငြိမ်း နို့သီးခေါင်းလေး မြုပ်နေပြီး နို့သီးခေါင်း အောက်ခြေက ပန်းရောင် အဝိုင်းလေးကို ဖိဖိပြီး ယက်နေတာလေ။ ငြိမ်း မျက်လုံးနှစ်လုံး မဖွင့်ဘဲ ထူးနိုင် ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်မိတယ်။
နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ ထူးနိုင်က နို့စို့ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဖောင်းပြီး ကြွလာတဲ့ စောက်ပတ် အုံလေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပွတ်နေတာ။ ခဏ နေတော့ လက်ချောင်း ထိပ်လေးနဲ့ ငြိမ်း အစိကို ဖိချေပေးတယ်။
" အ ......... အ .................. ရှီးးးးး ............... ကျွတ်ကျွတ် "
လုပ်တတ် လိုက်တာလည်း မပြောနဲ့တော့။ လက်ချောင်း လေးကို လက်၂ဆစ်လောက် သွင်းပြီး လက်ထိပ်လေး ကွေးရင်း အထဲက အတွင်းသား တွေကို ဖိပွတ်နေတာ။ နို့စို့ကလည်း မပြတ်ဖူး ငြိမ်း အထဲက အရည်တွေ သိသိ သာသာကြီး ရွှဲနှစ် လာတယ်။
" အားဟား ...... တော်ပြီကွာ ......... လက်ကြီး ထုတ်လိုက်တော့ "
စိတ်တွေ တအား ကြွတက်လာပြီ။ ငြိမ်း စကားဆုံးတော့ ထူးနိုင်က အဖုတ်ထဲ သွင်းထားတဲ့ လက်ခလယ်ကို အသာလေး ဆွဲထုတ်ပြီး ငြိမ်း ပါးစပ်နား တေ့ပေးနေတာ။
ထူးနိုင်ရဲ့ လက်ချောင်း ကပ်နေတဲ့ ငြိမ်းအရည်တွေ ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ် ပေးမိတယ်။ တဆက်ထဲ ငြိမ်းဘေး ကိုတစောင်း လှဲလိုက်တဲ့ ထူးနိုင်ရဲ့ ရင်အုပ်ကနေ ပွတ်သပ်ပေးပြီး ဆီးခုံးနား ရောက်တော့ လမွှေးအုံကို ငြိမ်း လက်ချောင်း လေးတွေနဲ့ ဆွဲဆုပ်လိုက်တာ။
ထူးနိုင်က ငြိမ်း လက်မောင်းအိုးလေး ပြန်ပွတ် ပေးရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်တယ်။ ထူးနိုင်ရဲ့ လျှာထိပ်လေး စုပ်လိုက် လက်က လမွှေးအုံကို ထိုးဖွလိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိတယ်။ လီး အရည်ပြားကို ဖြဲပြီး အောက်နိမ့်ရင်း ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေး လက်မထိပ်နဲ့ ဖိပွတ်ပေးတော့ ထူးနိုင် ကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တွန့်နေ တာပေါ့။
" အအ ......... ဟ ............ အင်း ... အ ... အ ............ အင်းဟင်း "
ငြိမ်းလက်ထဲ ဂေါ်လီတွေနဲ့ တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းတဲ့ လီးကြီး အရည်ပြားတွေ တင်းလာပြီး လီးထိပ် အပေါက်က အရည်ကြည် လေးတွေ စို့ထွက် လာတယ်။ အဲချိန်ပဲ ငြိမ်း လီးပေါ် တက်ခွပစ်တာ။ ရင်ဘတ်ပေါ် ဘယ်ဘက် လက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီး ညာလက်က လီးကို ဆုပ်ကိုင် ထိန်းလိုက်တာ။
အဖုတ်ဝလေး လီးထိပ် တေ့မိတာနဲ့ ဖင်ကို ဖိချပစ်တယ်။ ဂေါ်လီတွေနဲ့ လီးကြီး တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ အဖုတ်ထဲ အဖုတ်ထဲ တိုးဝင် လာတာ။ လီးကို အရင်းထိ ဖိထိုင်ပြီးမှ ငြိမ်း မျက်လုံးလေး စင်းပြီး ခါးကို မတ်ပစ် လိုက်တယ်။ခဏနားပြီးမှ ဖင်ကြီး ပြန်ကြွတော့ ဂေါ်လီတွေက ငြိမ်း အဖုတ် အတွင်းသားတွေ ချိတ်ဆွဲ နေလို့ အောက်နူတ်ခမ်း ဖိကိုက်ရင်း လီးအဖျားနား အရောက် ဗျစ်ကနဲ့ ဆောင့်ထိုင် လိုက်တာ။
၁၅ ချက် လောက်ကျ ထူးနိုင်က ငြိမ်း နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်ပြီး အောက်ကနေ လီးကို ကော့လိုး ပေးတယ်။ ကောင်းလိုက် တဲ့ အရသာလေး လီးကို ထပ်ခါထပ်ခါ ဝင်လာ စေချင် မိတာ။ ငြိမ်း ဆောင့်ချမှ ပင့်လိုးတော့ ငြိမ်းလည်း မနားတမ်း ဆောင့်ပေး နေမိတာပါ။
" ဗျစ် ............ အ ..................... ဖွတ် ... ဘွတ် ......... အအ ............... ဇွိ ... ဘွတ် ......... ဗြိ ......... ဗွတ် "
ထူးနိုင်ရဲ့ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ပြီး စိတ်ကြိုက် ဆောင့်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ အမ်ကျ လာပြီး လမွှေးအုံပါ ရွှဲနစ်လာတယ်။ ငြိမ်းလည်း အသက်လု ရှုရင်း ဆောင့်တော့ တစ်ချက်ပြီး တချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း အသက်ရှူ သံတွေ ပြင်းလာ တာပေါ့။
" အာ ............ အင့်အင့် ............ အင်းဟင်း ............ ရှီးးးးး ............... ဟာ ............ အင့် ... ဗျစ် ......... ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် "
တစ်ချက်ချင်း လိုးလိုက် မနားတမ်း လိုးလိုက်နဲ့ တခါတခါ ဆီးခုံးချင်း ကပ်ပြီး ဖိပွတ် ပစ်တာ။ ၁၅မိနစ် လောက်ကျ ငြိမ်း ထိန်းထားတဲ့ ကြားထဲက စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ မကြာပါဘူး ငြိမ်း အဖုတ်ထဲ ထူးနိုင်က လရည်တွေ ပန်းထည့် ပေးတယ်။ကိုယ်လက် သန့်စင်မယ် ပြောတော့ မလုပ်နဲ့တဲ့ ဒီတိုင်း နေခိုင်းတာ။၂ ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ခဏနားပြီး ညစာ မစားရ သေးတဲ့ ထူးနိုင်ဖို့ ထမင်းနဲ့ ကြက်ဥ ထကြော် ပေးတော့ ဖင် အပြောင်သားပဲ။
တယောက်ဟာ တယောက်ကြည့်ရင်း ရယ်မော မိသေးတယ်။ ထမင်းကြော် စားရင်း ထူးနိုင် လီးကို စုပ်ပေးတော့ ထမင်းစား စားပွဲပေါ် လက်ထောက် ကုန်းရင်း တချီ ထပ်လိုး ကြတာ။ ငြိမ်း အဖုတ်လေး ဂေါ်လီ ဒဏ်ကြောင့် ပူထူနေရတယ်။
၂ ချီဆက်တိုက် လိုးပြီးမှ ငြိမ်းတို့ ရေအတူ ချိုးကြတာ။ ထူးနိုင်က အဝတ်စား ပါမလာတော့ ငြိမ်းရဲ့ ညဝတ် ဘောင်းဘီ တထည် ထုတ်ပေး လိုက်တယ်။ အိပ်ယာဝင်တော့ ငြိမ်းက ဘေးတစောင်း အသာ လှဲအိပ် လိုက်တာ။ ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေးနဲ့ ငြိမ်းကို ထူးနိုင်က ကုတင်စောင်း ထိုင်ရင်း အရသာခံပြီး ကြည့်နေတယ်။
အိမ်ပြန်မှာလား မေးတော့ သူအခုနေတဲ့ နယ်မြို့လေးပဲ ပြန်မှာတဲ့။ ညဝတ်အင်္ကျ ီက ဒူးအထက် နားထိ ဖုံးတဲ့ စကပ်လေးနဲ့ တွဲလျက်မို့ လှဲအိပ်နေတဲ့ ငြိမ်းကို ထူးနိုင်က စကပ် အောက်နားစ ကနေ လက်သွင်း ပွတ်ပေးနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်းအဖုတ်လေးဆီ ရောက်လာတော့ ခြေထောက်ကို လိမ်ထား လိုက်တယ်။ ခုလေးတင် လိုးထား ကြတာလေ ဒါပေမယ့် မရပါဘူး ထူးနိုင် လက်က ပိုကြမ်း လာလို့ နောက်ဆုံး ငြိမ်းလည်း ပက်လက် လှန်ပြီး ပေါင်ကား ပေးလိုက်ရတယ်။
ပေါင်ကား လိုက်တော့ ထူးနိုင်က စောက်ဖုတ်ကို တရံှု့ရံှု့ နမ်းပြီး ယက်တော့တာပဲ။ ငြိမ်းလည်း မပြောတော့ပါဘူး ထူးနိုင် မနက်ဖန် ပြန်မှာ ဆိုတော့ အားရအောင် ယက်ပါစေ ဆိုပြီး လွတ်ထား လိုက်တယ်။ ငြိမ်း အထင် ထပ်လုပ်မယ် ထင်နေတာ။ ထပ်မလုပ်ဖြစ်ပဲ ငြိမ်း အဖုတ်ကို ယက်ရင်း အိပ်ပျော် သွားရှာတယ်။
.....................................................................................
ငြိမ်း မနက်အိပ်ရာ နိုးတာနဲ့ ရေချိုးခန်း တန်းဝင် လိုက်တယ်။ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်တော့ နို့တွေက နဲနဲ အိကျနေပြီး နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ၂ ဖက်က လုံးခဲနေတာ။ ဒီနှစ်ထဲ ဗိုက်ခေါက် လေး ထွက်လာပေမယ့် ခါးအောက် ဖင်ကြီးက ကော့ပြီး ဝိုင်းနေတုန်းပဲ။
ဒါမို့လည်း ထူးနိုင်က မက်မော နေတာပေါ့။ ညက အဖြစ်ပျက်တွေ စဉ်းစား ကြည့်တော့ ထူးနိုင် လီးကြီး မြင်ယောင် လာပြန်ရော။ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ အတွေ့ အကြုံရလည်း မနဲပါဘူး။ ကိုမောင်တင် နဲ့လည်း လိုးနေကြကို ယောက်ျားလီး ဆိုတာ ငြိမ်းအတွက် မဆန်းဘူးလေ။ ထူးခြားတာက ထူးနိုင်ရဲ့ လီးတံ ပေါ်က ဂေါ်လီတွေကြောင့် များလား တွေးနေမိတာ။
" ကျွီ ... ကျွိ "
" ဟင် ... သား ...... ထူးနိုင် ... နိုးပြီလား "
ရုတ်တရက် တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ထူးနိုင် ဝင်လာတော့ ငြိမ်း အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတယ်။ မနက် အိပ်ယာထမို့ ထူးနိုင် မျက်နှာလေးက မှုံတုန်တုန်လေး ငြိမ်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေ ရှာတာ။ အကြည့်တွေက ငြိမ်း နို့တွေနဲ့ ပေါင်တံ ၂ဖက် ကြား ဂွဆုံမှာပဲ။
" ကြည့်လှချည်လား ... ထူးနိုင်ရယ် ... ဒီနေ့ ပြန်မှာမလား ... ရေချိုးလေကွာ "
ငြိမ်း ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း ထူးနိုင် စိတ်တွေ လှုပ်ရှား နေတာ သိသာတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးကပ်လာပြီး ငြိမ်းရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချပစ်တာ။ ငြိမ်းလည်း စိတ်လှုပ်ရှားမိနေတာ အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ပဲ။ လက်တဖက်က ငြိမ်းပေါင်တံ ကြားထဲ ရောက်လာပြီး အမွှေးတွေ လက်နဲ့ ထိုးဖွရင်း အဖုတ်အုံကို မက်မက်မောမော ဖိနမ်းနေတယ်။
" အန်တီငြိမ်း "
" ဟင် ...... ပြောလေ "
" အမွှေးတွေ ... တော်တော် ထူနေပြီ "
" အယ် ... ခ်ခ် "
ငြိမ်း အမွှေးတွေကို ပါးပြင်နဲ့ ပွတ်ရင်း ပြောနေရှာတာ။
" ဟိုးတခါ ... သား လုပ်ပေးတာ ... သတိရသေးလား "
" မှတ်မိပါတယ် ... ကလေး နို့တိုက်ရင်း ... ဇွတ်ပူဆာ တာလေ ... ဟွန့် "
" ခုရော ... လုပ်ပေးရမလား "
ပြောရင်း အရင်ချိန်တွေ သတိရလာတာ ထင်ထယ် ငြိမ်း ဖင်သားစိုင်တွေ လက်နဲ့ညှစ်ပြီး ပါးပြင်ကို ဘယ်ညာ ပြောင်းပြီး အဖုတ်နဲ့ ဖိပွတ်နေတာ။
" မှတ်မိတာပေါ့ ... ရိတ်ပေးချင် ... ရိတ်လေ ... ကပ်ကြေးက ... အန်တီငြိမ်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ... ဒီထဲမှာ ... ဂျုတ်ပဲ ရှိတာ "
ငြိမ်း ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောတော့ ထရပ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်သွားတယ် သိပ်မကြာဘူး ပြန်ဝင်လာတော့ လက်ထဲ ကပ်ကြေး အသေးလေး ပါလာတယ်။ ငြိမ်းရှေ့ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ပြီး အမွှေးတွေ ကပ်ကြေးနဲ့ ညှပ်ပစ်နေတာ။အမွှေးပါးသွားမှ ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာ ပွတ်ဆေးပြီး ဂျုတ်နဲ့ ဆီးခုံးကနေ စရိတ် ပေးတယ်။
" အန်တီငြိမ်း "
" ပြော "
" ပက်လက် အိပ်လိုက်ပါ့လား ... ဒီတိုင်းက ရိတ်ရတာ ... အဆင်မပြေဘူး "
" အင်း "
ထူးနိုင် စကားဆုံးတော့ ငြိမ်းလည်း ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် လှဲပြီး ပေါင်ကား မြှောက်ကွေး ပေးလိုက်တယ်။
" အား ...... အီး ......... ကောင်း ... ကောင်းတယ် ...... ယက် ယက် "
အမွှေးတွေ ရှင်းသွားတော့ အဖုတ်ကို ရေဆေးပြီးတာနဲ့ ကုန်းယက်တော့တာပဲ။ ၅ မိနစ်လောက်ကျ ငြိမ်းကိုယ်တိုင် မနေနိုင်တော့တာ။ ထူးနိုင်ရဲ့ ဂေါ်လီပါတဲ့ လီးကို အမြန် ခံချင်နေပါပြီ။
" ထူးနိုင် ......... တော်တော့ကွာ ... အန်တီငြိမ်းကို ...... လုပ်တော့ "
ငြိမ်းပြောနေပေမယ့် ထူးနိုင်က တအား ယက်ချင် နေရှာတာ။ ပေါက်တံ ဆွဲမြှောက်ကွေးပြီး အဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်လေးပါ ထိုးယက် ပေးနေတယ်။
" သား နောက်ဆို ... မယက်ရ ... တော့ဘူးလေ "
ဖင်ဝလေး တေ့စုပ်ပြီး မျက်ရည်တွေ စီးကျရင်း ပြောတော့ စိတ်ထဲ နှစ်ကနဲ့ပဲ။ ငြိမ်းအဖုတ် ယက်နေတဲ့ ထူးနိုင် မျက်နှာလေး ကြည့်ရင်း ထထိုင် လိုက်တယ်။
" ထူးနိုင် ... ပက်လက် လှန်တော့ကွာ "
စကားဆုံးတော့ အဖုတ်ယက်နေရာက ခွာပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှာပဲ ပက်လက် လှန်ပေးရှာတာ။ လီးထိပ်ကို ခဏစုပ်ပြီး သွားလေးနဲ့ ကိုက်ပေးတော့ လီတံက ထောင်မတ် လာတယ်။ တအအနဲ့ ညည်းနေတုန်း လီးပေါ် တက်ခွပြီး ငြိမ်းအဖုတ်ဝထဲ ဒစ်ကို တေ့ပေးလိုက်တာ။
" ဗြိ ... ဘွတ် ......... အ ......... ကောင်းလိုက်တာ ...... အန်တီငြိမ်းရယ် "
ဒီတခါ ငြိမ်းကပဲ ဦးဆောင် လိုက်တာပါ။ ငြိမ်း လက်၂ ဖက် ထူးနိုင် ခါးပေါ်ရောက်သွားပြီး ခါးကို သေချာ ကိုင်ရင်း လီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ပေး လိုက်တယ်။ ရေစိုနေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲ ထူးနိုင်ရဲ့ ဂေါ်လီပါတဲ့ လီးတံကြီးက ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ပဲ။ အဆောင့် မပျက်ပဲ ထူးနိုင် ပါးပြင်က မျက်ရည်တွေကို ငြိမ်း လျှာနဲ့ ယက်ပြီး သုတ်ပေး နေမိတာ။
ထူးနိုင် ရှိုက်ငိုလေ ငြိမ်း ဆွဲဆောင့် မိလေပဲ။ ငြိမ်း ပေါင်တံ တွေရော ခါးရော ညှောင်းလာ ပေမယ့် မရပ်တော့ ပါဘူး။ ထူးနိုင် လည်ပင်း ကို ဆွဲစုပ်ပြီး အဆက်မပြတ် လိုးပေး နေမိတာပေါ့။ ငြိမ်း ပြီးကာနီးကျ သူ့မျက်နှာပေါ် ပီးခိုင်းလို့ ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းပြီး မျက်နှာအနှံ့ ပန်းပေးလိုက်တယ်။
စောက်ရည် တွေ ကုန်မှ ထရပ်ပြီး ငြိမ်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ထလိုးရင်း သူလည်း ပြီးသွားခဲ့တာ။ ရေအတူ ချိုးပြီး မနက်စာ အတူ စားတော့ ဒီနေ့ မပြန်သေးဘူး ပြောနေ ပြန်ရော။
...........................................................................................................
