Friday, March 1, 2013

ဒန်ပေါက်နှင့်ကြေးအိုး (စ/ဆုံး)

ဒန်ပေါက်နှင့်ကြေးအိုး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

( ၁ )

မာမာအောင်ဆိုလျှင် မမြင်ဘူးသော်လဲ အနည်းဆုံးတော့ ကြားဖူးနေရသည်။ သူမ၏ သေးသိမ်သောခါးနှင့် ကြီးမားစွင့်ကားသော တင်သားအိအိကြီးတွေက နာမည်ကြီးလှသည်။ ဖြူဖွေး၍ အိနေသော အသားအရည်နှင့် ထူထဲမဲနက်၍ ကော့ညွတ်သော မျက်တောင်ကော့ကြီးများအောက်မှ မျက်လုံးရွဲရွဲကြီးများက မြင်လိုက်ရသူ ရင်ထဲစွဲညိစရာ ဖြစ်နေသည်။

ဒီလို မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် အကြည့်ခံလိုက်ရသူကတော့ သူမနောက် တကောက်ကောက်ပါသွားကြရသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများကလဲ တွေ့သမျှ ပုရိသတို့ကို ချော့မြူကာကြည့်နေသည်မဟုတ်။ လူရွေး၍ ကြည့်တက်သည်။ မာမာအောင်ကို ကပ်ဖို့ဆိုတာက မလွယ်။ ငွေရှိလို့လဲ မရ။ ကားရှိလို့လဲ မရ။ လူပုံကလဲ ဖြောင့်ဦးမှ ပြီးတော့ သူမကလဲ သဘောကျဦးမှ မာမာအောင်၏ အနားသို့ ကပ်၍ရသည်။ သူမ၏ အသက်ကအလွန်ဆုံး ရှိလှမှ (၂၃) နှစ်ထက် မပို။ တခါမြင်လိုက်ရသည်နှင့် နောက်တခါ တွေ့ချင်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်မျိုး ဖြစ်သည်။

မာမာအောင်နှင့် အမြဲတမ်း မဟုတ်သော်လည်း အတော်များများ တပူးတွဲတွဲ ရှိနေတက်သူကတော့ ကေသီစိုး ပင်ဖြစ်သည်။

ကေသီစိုးသည် အသက်က မာမာအောင်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပင်ရှိပြီး သူမ၏ အသားအရေက မာမာအောင်၏ အသားအရည်ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော အသားအရည်မျိုး မဟုတ်ဘဲ ဖြူသော်လဲ ကြက်ဥနှစ်ရောင် ပြေးနေသော အသားအရည်မျိုးဖြစ်သည်။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ငါးရံ့ကိုယ်လုံးဟု ဆိုနိုင်ပေမယ့်လည်း လုံးဝန်းတင်းကားသော ရင်သားများနှင့် ကားစွင့်လုံးတစ်နေသော သူမ၏ တင်သားများက ပေါ်လွင်လှပ၍ မြင်ရသူများ အဖို့ အသက်ရှုမှားဘွယ် ရှိနေသည်။ 

ပေါ်လွင်သော စင်းနေသော နှာတန်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေက မြင်ရသူ သမုဒယ ဖွဲ့ချင်စရာပင် ဖြစ်နေလေသည်။

.....................................................................

စားရင်းသောက်ရင်းမှ လှမ်း၍ကြည့်လိုက်မိသည်။ စားပွဲတလုံးကျော်မှ စကားတပြောပြောဖြင့် စားသောက်၍ နေသော သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အော်ဇော် သတိထားမိလိုက်သည်။ 

သတိထားမိလိုက်သည့် အလျှောက်ပင် အောင်ဇော်က နောက်တကြိမ်ထပ်၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သည်မှာတင် အောင်ဇော်၏ ဘေးမှ ဘီယာကို ဇိမ်ခံ၍ သောက်နေသော ကိုသန်းစောက အောင်ဇော်ကြည့်ရာသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏ အကြည့်က တခဏမျှကြာသွားပေတော့ သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ထိုင်နေသော ခင်မောင်ကို ကပါ သူတို့ကြည့်ရာသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခင်မောင်ကိုက အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့၏ မျက်နှာများကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ခင်မောင်ကိုက တချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ၏ ရှေ့မှ ဝီစကီခွက်ကို ကောက်ကိုင်ကာ တကျိုက်သောက်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်မှ အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့၏ အကြည့်များက အသီးသီး သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း သူတို့ရှေ့၏ စားပွဲပေါ်သို့ ပြန်၍ ရောက်လာသည်။

အောင်ဇော်နှင့် သန်းစောတို့ကတော့ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် နှုတ်ဆိတ်ကာ နေကြသည်။

“ အဟမ်း.. ”

ခင်မောင်ကို ၏ ချောင်းဟန့်သံက မကျယ်လှပါ။ ခပ်အုပ်အုပ်လေး ဖြစ်ပေမယ့် အောင်ဇော်ရော သန်းစောပါ ပြိုင်တူလိုလိုပင် ခင်မောင်ကို အား ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ မာမာအောင် ဆိုတာ အဲဒါပေါ့ ဆရာရဲ့

ခပ်တိုးတိုးငုံ၍ ခင်မောင်ကိုက ပြောသည်။

“ ဘယ်ဟာလဲ...မာမာအောင်ဆိုတာ... ”

သန်းစောက မေးလိုက်တော့မှ ခင်မောင်ကိုက သူ့စကား လောကြီးသွားကြောင်း ဂရုပြုမိလိုက်ရသည်။

“ ဟိုဘက် စားပွဲတလုံးကျော်မှာ ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်လေ... ငှက်ခါးရောင် ဝမ်းဆက်နဲ့က မာမာအောင် ပဲ...သူ့ရှေ့ ပါတိတ် အစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့က ကေသီစိုး တဲ့...နှစ်ယောက်စလုံး အဆင်ပြေရင် အိမ်ပေါ်ထိ ခေါ်လို့ ရတယ်...ဟဲ...ဟဲ... ”

ခင်မောင်ကိုက အရက်ရှိန်လေးဖြင့် တဟဲဟဲ လုပ်နေသည်။ ခင်မောင်ကို ၏ စကားအဆုံးတွင် အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့၏ အကြည့်က ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထံသို့ ရောက်၍ သွားရပြန်သည်။ 

အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အသက် (၃၅) နှစ် ပတ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီး ခင်မောင်ကို ကတော့ (၂၅) (၂၆) လောက်ရှိသည်။ 

“ ဆရာတို့ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် နောက်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်... ”

မထင်မှတ်သော ခင်မောင်ကို၏ စကားကြောင့် အံ့သြစွာဖြင့် အောင်ဇော်နှင့်သန်းစောတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ခင်မောင်ကိုထံ ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ မင်းဟာက ဟုတ်ကောဟုတ်ရဲ့လား ခင်မောင်ကို ရယ်.. ”

သန်းစော အမေးကို ခင်မောင်ကိုက ပြုံးထေ့ထေ့ဖြင့် တုန့်ပြန်လိုက်ရင်း

“ ကျွန်တော့်ဌာနက ဘိုးတော်ကြီး တယောက်အတွက် ကျွန်တော် မာမာအောင်ကို ချဉ်းကပ်ပြီး ဘိုးတော်ကြီး အတွက် ဖန်တီးပေးခဲ့ဖူးတယ်...ကျွန်တော်လဲ အစက မသိပါဘူး... ခုလို စားရင်း သောက်ရင်းနဲ့ သူတို့ကို မြင်ပြီး သူတို့အကြောင်းကို တယောက်က ပြောလို့ ဘိုးတော်ကြီးက နောက်နေ့လဲကျရော ကျွန်တော့်ခေါ်ပြီး တာဝန်ပေးတော့တာပဲ...ဟိုတလောကတင် မာမာအောင်တို့ အိမ်ဂရံ ကျွန်တော်ပဲ ယူပြီး နာမည်ပြောင်းဖို့ လိုက်လုပ်ပေးရသေးတယ်.. ဟော ပြောရင်း ဟိုမှာ လာနေပြီ.. ”

စားသောက်ပြီး ပြန်ရန်အတွက် သူတို့စားပွဲမှ ထ၍ လျှောက်လာသော မာမာအောင်နှင့်ကေသီစိုး တို့သည် သူရှိရာ စားပွဲနားသို့ ရောက်လာကြလေသည်။

“ မမာ.. ”

ခေါ်လိုက်ရင်းမှ တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ခင်မောင်ကို သည် ထိုင်ရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။

သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ခင်မောင်ကိုအား လှည့်၍ ကြည့်ကြသည်။

“ ဟယ် ... ကိုခင်မောင်ကို..ကြီး.. ”

အံ့သြဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ရင်းက မာမာအောင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက စားပွဲတွင်ထိုင်နေရာမှ သူမတို့ကို ကြည့်၍နေသော အောင်ဇော်နှင့်သန်းစော တို့ထံသို့ ဝဲကာ တချက် ဝေ့သွားသည်။

“ ပြန်တော့မလို့လား..အချိန်ရရင် ထိုင်ပါဦး... ”

ဆိုင်ထဲတွင် ရှိနေသော အခြားစားပွဲ လေးဝိုင်းလောက်က စားသောက်နေကြသူများကလဲ သူတို့ကို အကဲခက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မာမာအောင်ကပင် ဦးဆောင်၍ ခင်မောင်ကို စားပွဲရှိ လွတ်နေသော ကုလားထိုင်တွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်တော့ ကေသီစိုး ကပါ ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ 

“ မမာတို့ကို...ဒီက ကျွန်တော့်ဆရာတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်လို့ပါ... ”

မာမာအောင် က ပြုံးလဲ့သော အကြည့်ဖြင့် အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့ထံသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဆရာ ...ဒါက မာမာအောင် တဲ့ .. ဆရာ.. ဟိုဘက်က .. ကေသီစိုး တဲ့..ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေပါ.. ”

“ မမာ .. ဒီဘက်က ဆရာ ဦးသန်းစော တဲ့...(...) ဌာနက လက်ထောက် အင်ဂျင်နီယာမှူးပါ၊ ဟိုဘက်က (....) ကုမ္ပဏီက အင်ဂျင်နီယာမှူး ဦးအောင်ဇော် ပါ... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ... တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်.. ”

သူမ၏ ချိုအေးလှသော အသံလေးက သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင် အေး၍သွားရသည်။ ကေသီစိုး ဆိုသော ကောင်မလေးကလဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်၍ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ပြုံးပြလိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။

“ ကဲ .. မာမာအောင်တို့ .. တခုခု ထပ်စားပါဦးလား.. ”

“ ဟာ.. မစားတော့ဘူး ဆရာ.. ခုပဲ ပြန်တော့မလို့...အိမ်မှာ အမေက သွေးပေါင်နဲနဲတက်နေလို့လေ.. ”

သန်းစော၏ လောကွတ်စကားကို မာမာအောင်က အိန္ဒြေရရ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ပြန်၍ တုန့်ပြန်သည်။ 

“ ကား ပါလာလား... ”

သန်းစောက စောဒက တက်သည်။ မာမာအောင်က သန်းစောကို သေသေချာချာ ကြည့်၍ 

“ မာ..တို့က ကားမစီးနိုင်သေးပါဘူး..ဆရာရယ်... ”

ဟု အပြုံးတဝက် မျက်နှာလေးဖြင့် ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

“ ကဲ..ဒါဆို ခဏလေးစောင့်...ဆရာတို့ လိုက်ပို့ပေးမယ်...၊ နောက်လဲ ဆရာ့ကားကို အချိန်မရွေး ယူသုံးလို့ ရတယ်.. သိလား.. ”

သန်းစော စကားကြောင့် အားလုံးက သန်းစော မျက်နှာကို ဖြတ်ကနဲ့ ဝိုင်း၍ ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဒီလောက် သောက်ထားရုံနဲ့တော့ သန်းစော မမူးသေးသည်ကို အောင်ဇော်ရော ခင်မောင်ကို ကပါ အတက်သိထားသည်။ ဒါပေမယ့် ဆရာ ဦးသန်းစော အမူးလွန်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သော မာမာအောင် ကတော့ သူမကို ကြည့်၍ နေသော သန်းစော၏ မျက်လုံးများကို သူမ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ရင်ဆိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ

“ ကျေးဇူးပဲ...ဆရာရယ် .. ”

ဟု ပြောကာ ပြုံးလိုက်ရင်း မျက်လွှာချ၍ သွားတော့သည်။ 

သူတို့ စားသောက်ဝိုင်းကို ခင်စောစောပင် သိမ်းလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ ၂/ခ မတ်တူးကားလေးက သူတို့အားလုံးကို တင်ဆောင်၍ မောင်းလာခဲ့သည်။

ကားမောင်းသူက ခင်မောင်ကို ဖြစ်ပြီး သူ၏ဘေးတွင် အောင်ဇော်က ထိုင်သည်။ ကားနောက်ခန်းတွင်က သန်းစော ၊ မာမာအောင်၊ ကေသီစိုး တို့က အစဉ်အတိုင်း ထိုင်နေကြ၍ သန်းစောနှင့် မာမာအောင်တို့က ကပ်လျှက်သား ထိုင်၍ လိုက်ခဲ့ကြသည်။

“ ကိုခင်မောင်ကို..ရှေ့က လမ်းဒေါင့်တင် ရပ်လိုက်တော့..မာတို့ .. ဆင်းလျှောက်လိုက်မယ်.. ”

“ ဟာ... ဘယ်ဟုတ်မလဲ...အားနာစရာကြီး.. အိမ်ရှေ့ထိ လိုက်ပို့လိုက်ပါ.. ”

မာမာအောင်၏ စကားဆုံးသည်နှင့် သန်းစော၏ အသံက ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။

“ ဒီမှာပဲ ဆင်းတာကောင်းတယ်ဆရာ... အိမ်ရှေ့ကျမှ ဆိုရင် ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေက အမျိုးမျိုးပြောကြဦးမှာ... ”

“ အင်း...ဒါလဲ ဟုတ်တာပဲ ဆောရီးပဲနော်... ”

ထိုအချိန်မှာပင် ကားကရပ်လိုက်သဖြင့် မာမာအောင်နှင့် ကေသီစိုးတို့က ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ကြသည်။

“ အားလုံး ကျေးဇူးပဲနော်... အော် ကိုခင်မောင်ကို ကြီးက ဖုန်းလေးဘာလေးတောင် မဆက်ဘူး...မာ ဖုန်းနံပါတ်ရော.. ရှိသေးရဲ့လား... ”

“ အာ...ရှိပါတယ်..အကြောင်းထူးလဲ မရှိ..ဖုန်းကလဲ တဆင့်ဆိုတော့ အားနာလို့ပါ.. ” (ထိုစဉ်က ခုလို ဖုန်းများ လွယ်လွယ်ကူကူ လူတိုင်းကိုယ်စီ ဝယ်ကိုင်၍ ရသော ခေတ်မဟုတ်သေးပါ။)

မာမာအောင်က ပြုံး၍ သန်းစော ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်။

“ ဆရာ .. ကျေးဇူးပဲနော်...ကျွန်မတို့ ပြန်ပါဦးမယ်.. ”

ဟု တရိုတသေ နှုတ်ဆက်ရှာသည်။ သန်းစောက သူမကို ငေးကြည့်လျှက်က ဘာမျှပင် မပြောနိုင်သေးဘဲ ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြလိုက်ရသည်။ 

မာမာအောင် တို့ နှစ်ယောက်ထွက်သွားကြပြီး ခဏနေတော့မှ သူတို့ကားလေးက မောင်း၍ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟား...အိမ်ကဟာကြီးနဲ့တော့ ကွာပါ့ကွာ...ချောလိုက်..လှလိုက်တာ..နုဖက်နေတာပဲ.. ”

သန်းစောကစ၍ ပြောလိုက်သည်။

“ ဒါပေါ့ကွာ တခါတလေကျတော့လဲ အိမ်က ထမင်းနဲ့ဟင်းက နေ့တိုင်းစားနေရတော့ ရိုးနေတော့ ဒန်ပေါက်လေးကြေးအိုးလေး စားချင်သောက်ချင်သေးတာပေါ့..ဟဲ..ဟဲ.. ”

“ အေး ..မင်းပြောတာ ဟုတ်တယ်ကွ..အောင်ဇော်ရ... ဒါပေမယ့် ငါကြိုပြောထားဦးမယ်...ငါကတော့ မာမာမှ မာမာပဲနော်... ”

“ စိတ်ချပါ သန်းစောရာ..ငါကလဲ မလုပါဘူး...ဟား..ဟား...ဟား.. ”

သန်းစောနှင့်အောင်ဇော်တို့မှာ နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ထောင်သည်များ ဖြစ်ကြပြီး သန်းစောက ကလေး (၃) ယောက်နှင့် အောင်ဇော်က ကလေး (၂) ယောက်ရှိလေသည်။

“ ဒါနဲ့ သန်းစောရ မင်းနဲ့ငါကတော့ ထားပါတော့..အောင်သွယ်တော် ခင်မောင်ကို အတွက်ကရော...

“ ဟာ ..ဟုတ်တာပေါ့..အောင်ဇော်ရ.. ”

“ အာ...ရတယ် ဆရာ...ကျွန်တော့်အတွက် မစဉ်းစားနဲ့ ရတယ်...ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့ ကျွန်တော်တောင် .. မနဲလုံးပမ်းနေရတာ.. ”

“ အေး...ဒါနဲ့ မင်းနဲ့မင်းကောင်မလေးက ဘယ်တော့လောက် လက်ထပ်ကြမှာလဲ... ”

အောင်ဇော်က ဝင်၍မေးသည်။

“ ဒီ ဝါမဝင်မှီတော့ဖြစ်မှာပါ ဆရာ...ဟဲ..ဟဲ.. ”

“ အေး.. ခင်မောင်ကိုက အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတောင် နပ်မှန်အောင် မစားရသေးတော့ မင်းက ဒန်ပေါက်နဲ့ကြေးအိုးကို လှမ်းလို့ မရသေးဘူးပေါ့ကွာ..ဟား..ဟား..ဟား.. ”

“ ဟား...ဟား..ဟား... ”

စောစောက အောင်ဇော်ပြောလိုက်သော ဥပမာစကားကို ပြန်ကောက်၍ သန်းစောက ပြောလိုက်အပြီး ထိမိလှသော ဥပမာကြောင့် သူတို့အားလုံးဝိုင်း၍ ရယ်လိုက်မိပါတော့သည်။

..................................................................................................................

( ၂ )

“ လေး...ဆင်းလေး...ဒါကိုယ့်သူငယ်ချင်း အိမ်ပဲ..သူတို့နယ်သွားနေလို့ ခဏပိတ်ထားတာ.. ”

တင်လေးမေ က ခင်မောင်ကိုအား မျက်လုံးဖြင့်လှန်၍ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ တံခါး ပိတ်ထားသော အိမ်လေးဆီသို့ အတူယှဉ်တွဲကာ လျှောက်သွားကြတော့ တင်လေးမေ၏ ခြေလှမ်းများက လေးလံနှေးကွေး၍ နေသည်။ 

ခင်မောင်ကိုက သူထံတွင် ပါလာသော သော့ဖြင့် အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ကာ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ကြပြီး တံခါးပြန်၍ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် တဆက်တည်းရှိနေသော ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ခင်မောင်ကိုက တင်လေးမေ၏ ခါးလေးကို ဖက်၍ ထိုင်လိုက်ကြရာ

“ နေဦး..မောင်...အထဲမှာ လှောင်နေတာပဲ...ပြူတင်းပေါက်တွေ လေး..ဖွင့်လိုက်ဦးမယ်.. ”

“ ခုပဲ ပြန်မှာပဲ... လေး ..ရယ်..ဖွင့်မနေပါနဲ့တော့လား.. ”

“ ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း... လှောင်နေတော့ လေး  က အသက်ရှုရတာ မဝဘူးကွာ.. ”

ပြောပြောဆိုဆိုပင် အိမ်ရှေ့ရှိ ပြူတင်းပေါက် အားလုံးကို တင်လေးမေ က လိုက်ပြီးဖွင့်နေလေတော့ သူမကို ကြည့်ရင်း ခင်မောင်ကို တယောက် စိတ်မောသွားရသည်။ တင်လေးမေ က တံခါးတွေ ထဖွင့်နေပြန်တော့ ခင်မောင်ကိုက ထိုင်နေ၍လည်း မဖြစ်တော့ သူပါထ၍ ကျန်နေသော ပြုတင်းပေါက်ကို ဝိုင်း၍ ဖွင့်ပေးရလေသည်။

ပြူတင်းပေါက်တွေ ဖွင့်ပြီးသွားသည်နှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ထိုင်မိသည် ဆိုလျှင်ဖြင့်ပင် ခင်မောင်ကို၏ လတဖက်က တင်လေးမေ ၏ ပုခုံးတဖက်ကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖက်လိုက်သည်။

တင်လေးမေ တချက်တွန့်သွားသည်။ 

“ မောင် ..ပြူတင်းပေါက်တွေ ဖွင့်ထားတာ လူတွေမြင်မယ် .. ရှက်စရာကြီး.. ”

“ အင်းပါ .. လေး..ရ ”

ခင်မောင်ကိုက ပြောလဲပြော တင်လေးမေ၏ ဖြူဖြူမို့မို့ ပါးလေးကိုလဲ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းနေသော သူမ၏ မျက်နှာနုနုလေးသည် နီမြန်း၍ သွားရသည်။

“ လေး.. ”

“ ရှင်.. ”

သူမ၏ မျက်နှာလေးက ခင်မောင်ကို ရှိရာဘက်လှည့်၍ ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်လာသည်။ ခင်မောင်ကို မျက်နှာက သူမ၏ မျက်နှာဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ချဉ်းကပ်လာသည်။ တင်လေးမေ၏ မျက်နှာလေးက ရှောင်ဖယ်ခြင်း မပြုဘဲ သူမသည် မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်၍ ချလိုက်သည်။

ထို အခိုက်မှာပင် ခင်မောင်ကို၏ နှုတ်ခမ်းများက တင်လေးမေ၏ နှုတ်ခမ်း နုနုထွေးထွေးလေးများ ဆီသို့ ကျရောက်ကာ လာပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါသည်။

တင်လေးမေ၏ မျက်နှာလေးမှာ ဆက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က ခင်မောင်ကို၏ လည်ပင်းဆီသို့ ဟီးလေးခို၍  သိုင်းဖက်လာပါတော့သည်။ ခင်မောင်ကို ၏ လက်နှစ်ဖက်အနက် တဖက်ကတော့ တင်လေးမေ ၏ ကျောပြင်လုံးလုံးလေးကို သိုင်း၍ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်ကတော့ အိထွေးနူးညံ့လှသော သူမ၏ အသားစိုင်လေးများပေါ်တွင် ရွေ့လျှားလှုပ်ရှား၍ နေလေသည်။

ချစ်သူ၏ အနမ်းကို ကျေနပ်စွာ ခံယူ၍ နေသော တင်လေးမေ၏ မျက်နှာလေးသည် တစထက်တစ တဖြေးဖြေးပြုံး၍ လာရလေသည်။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တွင် တရွေ့ရွေ့ လှုပ်ရှားကာ ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသော ခင်မောင်ကို ၏ လက်က ကားတစ်လုံးဝန်းသော သူမ၏ တင်သားစိုင်များပေါ်သို့ ကျရောက်၍ လာသည်။ သူမ၏ ခါးလေးသည် တချက်မျှ တွန့်၍ သွားရပြီးသည်နှင့် သူမ၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းများကပါ ခင်မောင်ကို အား ပြန်လှန်ကာ  နမ်း၍လာသည်။

တင်လေးမေ ၏ တင်သားစိုင်များပေါ်ရှိ ခင်မောင်ကို၏ လက်ကတင်လေးမေ၏ အိစက်သော တင်သားများကို ဖွဖွလေး  ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးလျှက် ရှိသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တဖြေးဖြေး လှိုက်မောလာရသည်။ ပြီးတော့လဲ အသက်ရှုသံလေးတွေက တစထက်တစ ပြင်းထန်၍ လာရသည်။

တင်လေးမေ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တဖြေးဖြေး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ဖြစ်၍ လာရလေသည်။ ပြီးတော့လဲ ခင်မောင်ကို၏ လည်ပင်းကို သိုင်း၍ ဖက်ထားသော သူမ၏ လက်များက ပို၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လာသည်။

တယောက်၏ နှုတ်ခမ်းကို တယောက်က ရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသော လျှာလေးများသည် သူတို့ အချင်းချင်း ထိတွေ့ပွတ်သပ်ကာ ကလူကျီစယ်လျှက် ရှိသည်။

ခင်မောင်ကိုနှင့်တင်လေးမေတို့ နှစ်ယောက်၏  ရင်တွင်းရှိ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ဆူပွတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ ထိုအချိန်မှာပင် ပြွတ် ကနဲ အသံလေးတချက် ထွက်လျှက် တင်လေးမေ က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခင်မောင်ကို ၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ဆွဲ၍ ခွါလိုက်သည်။ တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ခင်မောင်ကို၏ လည်ပင်းပေါ်ရှိ ဖက်၍ ထားသော သူမ၏ လက်ကလေးများကိုလဲ ဖယ်ရှားကာ သူမ၏ မျက်နှာလေးအား ခင်မောင်ကို၏ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှ ခွါကာ လှည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ မှိတ်ထားသော သူမ၏ မျက်လုံးလေး နှစ်လုံးကို အားယူ၍ ဖွင့်လိုက်လေသည်။ 

ခင်မောင်ကို၏ လက်တဖက်ကတော့ တင်လေးမေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းပင် ဆွဲ၍ ဖက်ထားလေသည်။

“ လွှတ်ပါအုံး မောင်ရယ်... လေး .. အသက်ရှုကြပ်လွန်းလို့ပါ.. ”

“ လေး...အခန်းထဲ သွားရအောင်လားဟင်.. ”

“ ဟင့်အင်း..မောင်ရယ်...ဟိုတခါက မောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ လိုက်လျှောလိုက်ရတာပါ...ခဏခဏတော့ လေး..စိတ်မရဲဘူးကွယ်..မောင်ရယ်...နော်...နောင်ကျ လက်ထပ်ပြီးတော့မှ မောင့်..သဘောပေါ့...မဟုတ်ဘူးလား...လာပါ မောင်ရယ်...ပြန်ကြရအောင်...လေးလဲ.. သွားစရာရှိသေးတာ မောင်လဲ သိသားပဲ..ကဲ..ထ.. ”

တင်လေးမေက ထိုင်နေရာမှ ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ခင်မောင်ကိုကလဲ စိတ်မပါတပါဖြင့် လေးလေးပင်ပင်ကြီး ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။

“ ကြည့်ပါလား ..မောင့်မျက်နှာကြီးကလဲ ..ဖြစ်နေလိုက်တာ ... ဟွန်း ”

“ ရွှတ်... ”

မအီမလည် ဖြစ်၍နေသော ခင်မောင်ကို၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ တင်လေးမေက ပြောလိုက်ရင်း ခင်မောင်ကို၏ ပါးတဖက်ကို ရွှတ် ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

ခင်မောင်ကို တယောက် ဒီမျှနဲ့ပဲ ဒီနေ့အတွက် ကြေနပ်ခဲ့ရလေတော့သည်။ အပြန်လမ်းခရီးတွင် ဆရာသန်းစော ပြောခဲ့သည့် ...အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတောင် နပ်မမှန်သေးတာ ဒန်ပေါက်တို့ ကြေးအိုးတို့ လှမ်းဖို့ ဘယ်ဖြစ်အုံးမှာလဲ .. ဟူသော စကားကို ကြားယောင်ရင်း ခင်မောင်ကို တယောက် တယောက်တည်း ကြိတ်၍ ပြုံးလိုက်မိပါတော့သည်။

..........................................................................

( ၃ )

“ တည်းခိုခန်း ဆိုပေမယ့် ... တော်တော်လေး သန့်ပြီး ခမ်းနားတယ်နော်.. ”

အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ရင်း လော့ချနေသော အောင်ဇော်က သူ၏ နောက်နားတွင် ရပ်၍နေသော ကေသီစိုး ထံမှ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရသည်။ 

“ ဟုတ်တယ် ... ကေသီ.. ဒီတည်းခိုခန်းက ... အဆင့်ရှိတယ်.. ”

ပြောရင်းကပင် လျှောက်၍ လာသော အောင်ဇော် တယောက် ကေသီစိုး၏ ရှေ့သို့ရောက်တော့ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ကေသီစိုးကလဲ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ပြုံး၍ ရဲရဲဝင့်ဝင့် ပြန်၍ ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်သည်။

ကြည့်ရင်းမှပင် အောင်ဇော်၏ လက်နှစ်ဖက်က ကေသီစိုး၏ ထွေးအိသော ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်သိုင်း၍ ဖက်လိုက်မိချိန်မှာပင် ကေသီစိုး၏ ဖြူဖွေးသော လက်လေးနှစ်ဖက်ကလည်း အောင်ဇော်၏ ခါးလေးကို ရစ်ပတ်၍ ဖက်လာသည်။

မျက်နှာ နှစ်ခု တဖြေးဖြေးနီးကပ်၍ လာပြီး ကေသီစိုး၏ ဖူးဖူးလုံးလုံး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေ အပေါ် ဖြတ်ကနဲ ဖိကပ်လိုက်ရာက ဆတ်ကနဲပင် အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို တအား စုပ်ယူကာ နမ်းလိုက်သည်။

အောင်ဇော်၏ ခါးပေါ်တွင် ရစ်သိုင်း၍ ဖက်ထားသော ကေသီစိုး၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က အပေါ်သို့ မြင့်တက်ကာ ဖက်လာပြီး တဖက်က အောင်ဇော်၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်လိုက်သလို ကျန်သော လက်တဖက်ကလဲ အောင်ဇော်၏ လည်ပင်းပေါ်သို့ ရစ်သိုင်း၍ ဖက်လိုက်သည်။

ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်လျှက်ရှိနေသော ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေးများ ဆီမှ ခြေဖျားလေးများသည် တဖြေးဖြေး ထောက်ကြွ၍ လာသလို မျက်လုံးလေးနှစ်လုံး မှေးစင်းရင်းမှ သူမသည် အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းပင် စုပ်နမ်းပေးနေသည်။

အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းများကလဲ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း အောင်ဇော်၏ လျှာက ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်၍ လျှက်ပေးနေသည်။

တကိုယ်လုံး ထူပူ၍ လာရပြီဖြစ်သော အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီး ဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ တိုးကပ်လာလေသည်။ ကုတင်ကြီး၏ ဘေးသို့ တိုးကပ်မိသည်နှင့် ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးဆွဲ၍ ခွါသွားသည်။ ပြီးသည်နှင့်

“ အကို့ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ပေးမယ်နော်.. ”

မောသံလေးနှင့် ပြောလာသော ကေသီစိုးကို အောင်ဇော်က ခေါင်းငြိမ့်၍ ပြလိုက်သည်။ အောင်ဇော်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ကေသီစိုးက တလုံးချင်းဖြုတ်ကာ ကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်ကုန်တော့ အင်္ကျီရင်ဘတ် နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲ၍ တဖက်တချက်ဆီ ဆွဲဖြဲလိုက်ရာက ကေသီစိုး၏ မျက်နှာလေးက အောင်ဇော်၏ ရင်အုံထက်သို့ တိုးဝင်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ရင်ခွင်ထက်၌ ဖိကပ်လိုက်ကာ မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ လျှာလေးကလဲ အောင်ဇော်၏ ရင်အုံထက်တွင် တို့ထိကစားရင်း ယက်၍ ပေးသေးသည်။ တနေရာပြီးတော့ နောက်တနေရာကို ရွေ့၍ နမ်းပြန်လေသည်။ ကေသီစိုးသည် အောင်ဇော်၏ ရင်အုံထက်တွင် နေရာ အနှံ့နမ်း၍ ပေးနေသည်။

မချိတင်ကဲ စိတ်များဖြင့် သဘောကျ ကျေနပ်နေရသော အောင်ဇော်ကတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်း၍ ဖက်ထားရင်း မချင့်မရဲဖြင့် ကေသီစိုး၏ တင်သားတို့ကို ဆုပ်နယ်၍ ပေးနေသည်။

အောင်ဇော်၏ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ တက်လာပြီ ဖြစ်သည်။ ကေသီစိုးသည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို အောင်ဇော်၏ ရင်အုံကြီးထက်ဆီမှ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောင်ဇော်၏ အင်္ကျီကို ချွတ်၍ ပေးလိုက်သည်။ 

“ အကို ... ကုတင်ပေါ် တက်လေ.. ”

“ အင်း... ”

အောင်ဇော်က ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီးချိန်တွင် ကေသီစိုးက ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်လျှက်ရှိရာမှပင် သူမ၏ အင်္ကျီလေးနှင့် အတွင်းမှ ဘရာစီယာလေးကိုပါ လျှင်မြန်သွက်လက်စွာ ချွတ်လိုက်ပြီး ခါးမှ ထဘီလေးကို ကပိုကရိုလေး ရင်လျှားလိုက်သည်။

သူမသည် အောင်ဇော်ရှိရာ ကုတင်ဘက်ကို ကျောပေး၍ လှုပ်ရှားနေသည် ဖြစ်လေတော့ တခဏ ထိတွေ့လိုက်ရသော သူမ၏ ဖွေးနှစ်ကားပြည့်တင်းနေသော ကျောပြင်လေးကသည်ပင် အောင်ဇော်၏ ရမ္မက်စိတ်တွေကို ပိုမို ပြင်းထန်လာအောင် နှိုးဆွလိုက်သလို ဖြစ်၍ သွားရသည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ သူမကို ကြည့်၍နေသော အောင်ဇော်သည် သူ၏ တထောင်ဆစ် တဖက်ဖြင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ထောက်ကာ ကြုံး၍ ထလိုက်သည်။

“ ကြာလိုက်တာ...ကေသီရယ်... ”

ပြောလိုက်ရင်းက သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ကေသီစိုး၏ လက်မောင်းလေးကို လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ထဘီလေးကို ရင်လျှားပြီးဖြစ်နေသော ကေသီစိုးက အလိုက်သင့်လေး ကုတင်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးလေးထောက်ကာ တက်လိုက်သည်။

“ ခဏလေးဟာကို... သူတော်တော်ကဲနေ.. ”

ပြုံးလဲ့လဲ့လေးဖြင့် ညုကာပြောလိုက်ရင်း ကေသီစိုးက အောင်ဇော်၏ ရင်အုံကြီးကို သူမ၏ လက်သီးဆုပ်လေးများနှင့် ဖွဖွလေး ထုလိုက်သည်။

ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသော အောင်ဇော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ဖက်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်သို့ လုံးထွေးကာ ကျသွားရပါလေတော့သည်။

ကေသီစိုးကို အတင်းဖက်၍ ထားသော အောင်ဇော်က သူမ၏ မျက်နှာလေးကို အငမ်းမရ နမ်း၍ နေသည်။ ကေသီစိုးကလဲ သဘောတူကြည်ဖြူစွာဖြင့် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့ပေးနေရုံမျှပင်မက သူမ၏ ဖွေးဖွေးလှုပ်နေသော ပါးလေးများကိုပင် တိုး၍ တိုး၍ပင် ကပ်ပေးနေပါသေးတော့သည်။

အောင်ဇော်လက်က မို့မောက်ထွေးအိသော သူမ၏ ရင်သားလေးပေါ်သို့ ကျရောက်၍ လာသည်။ ပြီးတော့ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာက ဖွဖွလေးနယ်၍ ပေးနေသည်။

သူ၏ လက်တဖက်က ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးကို တင်းကြပ်စွာဖက်၍ ထားပြီး ကျန်သော လက်တဖက်က သူမ၏ ရင်သားလေးအစုံကို တလုံးချင်းနယ်၍ ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ သူ၏ နှုတ်ခမ်း အစုံက ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာ ကျရောက်သွားရင်းကပင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူကာ နမ်းလိုက်ပြီး ရင်သားအစုံကို လူးလားခေါက်ပြန် ဆုပ်နယ်ပေးနေသော သူ၏ လက်အစုံကလဲ ကေသီစိုး၏ ရင်လျှားထားသော ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အတင်းပင် တိုး၍ စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း အောင်ဇော်သည် သူမ၏ နို့အုံလေး တဖက်ကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလဲ ဖွဖွလေး ပွတ်၍ ပေးလိုက်တော့ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဖက်ထားသော ကေသီစိုး၏ လက်အစုံက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သည်။

အောင်ဇော်သည် သူမ၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုပ်နယ်ချွေမွပေးနေပြီး နို့သီးလေးတွေကိုလဲ တလှည့်စီ ပွတ်သပ်ချေမွ၍ ပေးနေသည်။ ဝတ္တရား ဆိုတာကို အခြေခံထားပေမယ့်လည်း မလွန်ဆန်နိုင်သော သဘာ၀ စေ့ဆော်မှုများကြောင့် ကေသီစိုး၏ သွေးသားတို့သည် ဖောက်ပြန်၍လာကာ ရမ္မက်စိတ်တို့သည် ထကြွသောင်းကျန်း၍ လာရတော့သည်။

အောင်ဇော်က သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွါလိုက်ကာ ကုန်း၍ ထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ တင်းမာဖွံ့ထားသော ရင်သားအစုံကိုလဲ တပ်မက်စွာဖြင့် တခဏကြည့်၍ နေသည်။ ကေသီစိုးကတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်၍နေလေသည်။ 

ထိုသို့ကြည့်နေပြီးမှ အောင်ဇော်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအောက်သို့ လက်တဖက်ကို လျှိုသွင်းကာ သိုင်း၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူ၏ မျက်နှာကို ကေသီစိုး၏ ရင်သားများဆီသို့ မှောက်၍ ချကာ သူမ၏ နို့လေးတလုံးကို ဆွဲ၍ စို့လိုက်တော့သည်။ အငန်းမရ စို့လိုက်သည့် အရှိန်ကြောင့်ပင် ရင်ထဲတွင် ကျင်၍ သွားရသော ကေသီစိုး၏ လက်လေးတဖက်က သူ၏ ဂုတ်ပိုးပေါ်သို့ သိုင်း၍ ဖက်လာသည်။

သူမ၏ နို့သီးလေးတွေကို အောင်ဇော်၏ လျှာက ထိုးကော်ကာ ယက်လိုက်လေတော့

“ အို..အကို... ”

ဟူသော အသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသည်။

အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးမှနေ၍ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချထားသည်ဖြစ်၍ သူတို့နှစ်ဦးကြား ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ချထားသော သူမ၏ လက်ကလေးသည် တဖြေးဖြေး မြောက်လာရာ အောင်ဇော်၏ ပေါင်ရင်းကို စမ်းတဝါးဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ စမ်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ အောင်ဇော်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်မတ်၍ နေသော လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပုဆိုးပေါ်မှပင်ပွတ်သပ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လုပ်၍ပေးနေသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် အောင်ဇော်၏ နို့စို့ပေးနေသည့် အရှိန်တွေက သိသိသာသာပင် တက်၍လာသည်။ ကေသီစိုး တယောက် သူမ၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်လေးမှာ သိသိသာသာပင် ဖောင်း၍ ခုံးထလာသည်ကို ဂရုပြုမိလိုက်သည်။

သောင်းကျန်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သော သွေးသားများကြောင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ငြိမ်သက်စွာ ထား၍ မရတော့ဘဲ တတွန့်တွန့်ဖြင့် လူးလွန့်၍ နေရလေသည်။ ဒါ့အပြင် သူမ၏ ပေါင်လုံးနှစ်ဖက်မှာလဲ တပေါင်တင် တပေါင်ချဖြင့် မြှောက်လိုက် ကြွလိုက် ဖြစ်နေရလေသည်။ 

သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ထဘီလေးကို နို့စို့မပျက် ဆွဲ၍ချလာသော အောင်ဇော်၏ လက်က ထဘီလေး၏ အထက်ဆင်စလေးကို ကိုင်လျှက်က တရွေ့ရွေ့အောက်ဖက်ဆီသို့ ဆင်းသက်လာသည်။

ပေါင်လယ်လောက် အရောက်တွင်တော့ အောင်ဇော်၏ လက်က သူမ၏ ထဘီစလေးကိုလွှတ်၍ ချလိုက်ပြီး သူ၏ လက်တွင် သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ တိုး၍ ဝင်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စောက်မွှေးလေးတွေကို စမ်းကာ စမ်းကာဖြင့် ဆွဲဖွလျှက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။ 

တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်၍ လာရသော ကေသီစိုးသည် အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် မှောက်၍နေသော သူမ၏ လက်ကို ကြွလိုက်ပြီး အောင်ဇော်၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူမ၏ လက်က လီးတန်ကြီး ပေါ်သို့ ပြန်၍ ရောက်သွားပြန်ကာ မာတောင်နေသော အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် အရင်းမှ အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းသို့ ပွတ်သပ်၍ ပေးသည်။

အောင်ဇော်၏ အသက်ရှုသံများသည် ပြင်းထန်၍ လာချေပြီ ဖြစ်သည်။ အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ နို့လေးတွေကို လွှတ်၍ ပေးလိုက်ရာမှ ကြုံး၍ထလိုက်တော့ ကေသီစိုးကလဲ အောင်ဇော်၏ လီးကြီးကို လွှတ်၍ ပေးလိုက်သည်။

ထ၍ ထိုင်ပြီးသွားသည်နှင့် အောင်ဇော်သည် ပေါင်လယ်တွင်ရောက်၍ နေပြီဖြစ်သော ကေသီစိုး၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှောကျပြေလျှော့နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏ ပုဆိုးကိုလဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့လေသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍မကာ တွန်းတင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ရာမှ ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို သူ၏ ပေါင်တဖက်တချက်ပေါ်တွင် သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ခွ၍ တင်ပေးလိုက်ရာ ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေးများက သူ၏ ခါးကို ညှပ်၍ ချိတ်လာလေသည်။

ခပ်ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်၍နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ အရည်လေးများ စိမ့်၍ ထွက်နေသော ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ဝလေး ဆီသို့ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် ဖိ၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ ဗြိ..ဗြိ...အ..အ ဖြေးဖြေးအကို...ဗြီ...ပြွတ်...ဖွတ်...အင့်...ဟင်း... ”

သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီး စ၍ ဝင်လာကတည်းက အသက်အောင့်၍ ထားလိုက်မိသော ကေသီစိုးသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားတော့မှ သူမသည် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်တော့သည်။

ကြမ်းကြမ်းလေးဖြစ်ကာ နုနယ်လှသော စောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့်ပင် ရာဂဇောတွေ ထကြွလာရသော အောင်ဇော်သည် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကေသီစိုး၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ကိုင်ကာ အားပါးတရပင် ဆောင့်၍ လိုးပါတော့သည်။

“ ပလွတ်...ပြွတ်..ဖွတ်..အင့်...အင်း...အ...အင်း...ဖွတ်...ဖတ်...ပြွတ်.... ”

သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှလဲ စောက်ရည်များမှာ စိုရွဲကာ ထွက်နေပြီမို့ စ၍လိုးသည်နှင့် လီးဝင်လီးထွက်သံတွေမှာ ညံ၍ထွက်လာလေသည်။

အောင်ဇော်ကတော့ အသစ်အဆန်းလေးလဲ ဖြစ်ပြန်၊ သူ့ထက်လဲ အများကြီးငယ်ပြန်ကာ ချောမောလှပနုနယ်သူလေးလဲ ဖြစ်လေတော့ သူ၏ တက်မက်မှုများက ပြင်းထန်ခဲ့ရပြီး အတင်းပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးနေတော့သည်။

ကေသီစိုးကလဲ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို အောင်ဇော်၏ ခါးတွင် ချိတ်၍ထားရင်း အောင်ဇော်က ဆောင့်အချ၌ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို တန်ပြန်၍ ကော့ပေးနေသည်။

ထို့ပြင်လည်း ကေသီစိုးက သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းတွင် လိုး၍နေသော အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ဖြင့် ဖျစ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ အောင်ဇော်မှာ တကိုယ်လုံး အရသာများ စိမ့်၍ တက်လာရလေတော့သည်။

အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးက အားပါးတရဖြင့် ဆောင့်၍အချ ကေသီစိုးကလဲ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အားမန်ဖြင့် ကော့အပေး လီးတန်ကြီးက ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားပြီး ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ဝနှင့် အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီး အရင်းတို့ ဖွတ်ကနဲ မြည်ကာ ပြင်းထန်စွာ ဆောင့်မိချိန်တွင်တော့ အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ဖူးထိပ်က ကေသီစိုး၏ သားအိမ်ဝကို သွား၍ ထောက်မိလိုက်သည်ပင် အလိုးခံနေသော စောက်ပတ်ဝကိုပါ လီးအရင်းက ပြင်းထန်စွာ ထိရိုက်လိုက်မိသဖြင့် ရင်ထဲမှာ စူးနှစ်၍ သွားရအောင်ပင် အရသာတွေ ဆိမ့်တက်သွားသည့်အပြင် ကျေနပ်၍ သွားရလေသည်။

“ ပြွတ်..ပလွတ်...ဖွတ်...စွပ်... ”

“ အင့်...အား...ဟင်း...ဟင်း... ”

“ အကို...ကောင်းရဲ့လားဟင်... ”

“ လုပ်အကို..စိတ်ရှိတိုင်းသာလိုး...ကေသီ့ကို မညှာနဲ့...အင်း... ”

“ ကေသီရော...ကောင်းလား.. ”

“ ကောင်းတယ် အကို...သိပ်ကောင်းတာပဲ....ဆောင့် ... ဆောင့်... နာနာဆောင့်...အကို.. ”

“ ပလွတ်...ပြွတ်...စွပ်...ဖွတ်... ”

အရသာတွေ အီစိမ့်၍ တက်လာသော အောင်ဇော်က သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ကေသီစိုး၏ နို့အုံများပေါ်မှ ကြွကာဖယ်ရှားလိုက်ပြီး  သေးကျဉ်သော သူမ၏ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး ခဏအကြာမှာပင် 

“ ဟင်း...ဟင်..ကိုရယ်...ဟင်း..ကောင်း...ကောင်းတယ်...အ..အင်း...အင်း.. ”

ဟူ၍ ကေသီစိုး တယောက် သုံးလေကြိမ်မျှ လူးလွန့်၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အတော်ပင် ကော့တက်သွားချိန်တွင် အောင်ဇော်ကလဲ သူ၏ လီးကြီးကို ကေသီစိုး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တအားဆောင့်၍ ထိုးစိုက်ပြီး ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အောက်သို့ပြန်၍ ကျသွားချိန်မှာပင် အောင်ဇော်၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အတင်းပင် ကြုံး၍ ဖက်လိုက်ရာက တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် အောင်ဇော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကပါ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကျသွားရင်း ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အောင်ဇော်သည် သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ ထည့်လိုက်ပါလေတော့သည်။

အောင်ဇော်က ဒီလို အိမ်က ဇနီးသည်ထက် အများကြီးငယ်၊ အများကြီးချော အများကြီး အပေးကောင်းသော  နုနုငယ်ငယ်လေးကို တချီတည်းဖြင့်တော့ မကျေနပ်နိုင်ပါ။ စကားတပြောပြောဖြင့် နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် တနေကုန် အားရအောင် လိုးခဲ့လေသည်။

.................................................................

“ ကဲ... ပြန်ရအောင်...ကေသီ.. ”

ပြောလိုက်ရင်းက အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ စလင်းဘတ်လေးကို စားပွဲပေါ်မှ ယူ၍ ငွေစက္ကူတထပ်ကို သူမ၏ အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စလင်းဘက်အိတ်လေးကို ကေသီစိုး၏ ထံသို့ လှမ်း၍ ပေးလိုက်သည်။

“ နောက် ... ဘယ်နေ့တွေ့ဦးမလဲ ... အကို... ”

ရှက်နေပုံဖြင့် ကေသီစိုးက မျက်နှာလေးကို အောက်ငုံ့ကာ မေးလာသည်။ အောင်ဇော်က ကေသီစိုး ထိုင်၍ နေသော ကုတင်စောင်းပေါ်သို့ သူမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍ ကပ်ကာထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ...

“ တွေ့မယ့်နေ့ ...အကို လှမ်းပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်ပါ့မယ်...ဒီရက်တွေမှာ..အလုပ်တွေကလဲ ကြပ်နေတော့ ကေသီနဲ့ ဗြုန်းကနဲ ပြန်တွေ့နိုင်ဦးမယ်...မထင်ဘူး...နောက်ပြီး...အကိုကလဲ ... ခရီးထွက်စရာကလဲ...ရှိနေသေးတယ်... ”

စကားဆုံးသည်နှင့် အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ပါးပြင်လေးကို ငုံ့၍ နမ်းလိုက်လေတော့သည်။

.......................................................................................

( ၄ )

“ ဟယ် ... လှလိုက်တာ...အကိုရယ်... ”

မျက်လုံးလေး ပြန်ဖွင့်လိုက်ရာမှ မာမာအောင် တယောက် ကလေးငယ်လေးပမာ ခုန်ပေါက်၍ ပြောရှာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ရင်ညွန့်ထက်ဆီမှာ သန်းစော ဆွဲ၍ပေးလိုက်သည့် ဆွဲကြိုးလေးကိုလဲ လော့ကက်သီးလေးကို လက်လေးတဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကြည့်နေသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ လက်လေး တဖက်က သူမ၏ရှေ့တွင် ရပ်၍နေသော သန်းစော၏ ခါးကို ဆွဲ၍ ဖက်လိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် သန်းစော၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်မတ်မာကြော၍ နေသော လီးကြီးက သူမ၏ ဆီးခုံမို့မို့လေးကို လာ၍ ဖိကပ်မိသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ အ..အကို...ဒါ..ဘယ်လောက်သားတောင်  ရှိလဲဟင်.. ”

“ နှစ်ကျပ်သား ကျော်ကျော်ထဲပါ..မာမာရာ... ”

“ ဟင်း...ဟင်..မာက ... ဘယက်တကုံးဝယ်ဖို့..မှန်းထားတာ ခု..အကိုက ဒီဆွဲကြိုးလေးဝယ်ပေးလိုက်တော့ မဆိုးပါဘူး...ဒါပေမယ့်..ကြိမ်းကြေပြီး ဘယက်မဝယ်ဖြစ်ရင်တော့ ..အကို့ကြောင့်ပဲနော်...ဟွန်း... ”

သန်းစော၏ ခါးကို သူမ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ဖက်ထားရာမှ ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ ညုတုတုလေး ပြောလိုက်တော့ စိတ်ထဲတွင် မချင့်မရဲ ဖြစ်သွားသော သန်းစောက သူမ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲ...ရွှတ်ကနဲ နေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

“ မပူပါနဲ့ မာမာရယ်...ခု..ဒီက ပြီးလို့ ပြန်သွားရင်...မာမာ လိုချင်တဲ့ ဘယက်ကို အကို ထပ်ဝယ်ပေးမှာပေါ့..မဟုတ်ဘူးလား... ”

“ ဟေး...ဒါမှ..ဒို့အကိုကွ... ”

ဆွေ့တွေ့ခုန်ကာ ပြောလိုက်ရင်းမှ မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို တရွှတ်ရွှတ်ဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ကျန်နေသော မာမာအောင်၏ လက်တဖက်ကပါ သန်းစော၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ကျရောက်၍ လာကာ ဖက်လိုက်ပြီး နုထွေးနီစွေးသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ကျရောက်သွားလေတော့သည်။

မာမာအောင်သည် သူမ၏ မျက်လုံးလေး နှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးများ တွန့်တက်သွားရအောင်လို့ သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း၍ ပေးနေသည်။ သန်းစော၏ လက်နှစ်ဖက်ကလဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား အတင်းပင် ဖက်၍ ထားသည်။ 

ခဏအကြာမှာတော့ မာမာအောင်သည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်လိုက်ရင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းအစုံမှ ဆွဲ၍ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ သန်းစော၏ ရင်ခွင်တွင်းမှ ရုန်းဖယ်၍ ထွက်လိုက်သည်။ 

“ အကို...အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တော့လေ.. ”

မောဟိုက်သံလေးဖြင့် ပြောလာသော အခါတွင်တော့ သန်းစောက သူ၏ အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ချိန်တွင် မာမာအောင်ကလဲ သန်းစော၏ ရှေ့၌ပင် ရပ်လျှက် သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးလေး ဖြစ်၍ သွားသော မာမာအောင်ကို သန်းစောက မျက်တောင်မခတ် ငေး၍ ကြည့်နေသည်။ သူမ၏ အသားအရည်လေးမှာ ဖြူဝင်း၍ နေရုံမျှမက ရင်သားအစုံမှာလဲ မို့မောက်တင်းမာ၍နေကာ မာမာအောင်၏ တင်သားကြီးတွေကတော့ ဖောင်းတစ်၍ ဖွေးဥနေသည်မှာ သန်းစော၏ ရင်တွေကို မရိုးမရွ ဖြစ်စေလေသည်။

သန်းစောက သူမကို ကြည့်နေမှန်းသိ၍ မာမာအောင်သည် ပြုံးပြုံးလေး ရပ်၍ သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ပြ၍ထားသည်။ ထိုသို့ ရပ်ပြထားရင်းမှ မာမာအောင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက သန်းစော၏ ပေါင်ရင်းဆီသို့ တချက်လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သန်းစော၏ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ အသဲယားစရာကြီး ဖြစ်နေသလို တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်ကိုလဲ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အကို... ”

“ ဟင်... ”

“ မာက...လှရဲ့လားဟင် ”

“ လှတာပေါ့  မာရယ်...အကိုတွေ့ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ မာက အလှဆုံးပဲ ...သိလား.. ”

“ အဲဒီ မာရဲ့ အလှတွေက အကို့အတွက်ပဲ သိလား...ဟော့ဒီ အကို့ အတွက်ပဲ... ”

ပြောရင်းက မာမာအောင်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို သန်းစော၏ ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သန်းစော၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုကာ သူမ၏ နှုတ်မ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ထပ်မံ၍ ကျရောက်သွားပြန်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။

ဒီတခါတွင်တော့ မာမာအာင်သည် စောစောကလို သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်ယူကာ နမ်းခြင်း မဟုတ်ဘဲ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးစုပ်၍ နမ်းပေးသည်။ 

မာမာအောင်ကို ဖက်ထားသော သန်းစော၏ လက်တွေက သူမ၏ ခါးစပ်လေးမှတဆင့် သူမ၏ ဖင်သားကြီးပေါ် ရောက်၍သွားကာဖင်သား ဖွေးဖွေးအိအိကြီးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသည်။ သို့သော် အားမလိုအားမရဖြစ်၍ လာပြီး သန်းစောသည် သူ၏ လက်များဖြင့် မာမာအောင်၏ ဖင်သားကြီးများကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်လေတော့သည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖိကပ်ကာ ဖက်ထားကြည်ဖြစ်၍ သန်းစော၏ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ မာမာအောင်၏ ဆီးခုံဖွေးဖွေးလေးကို ဖိကပ်၍ ထောက်ထားသလို ဖြစ်နေရာက လီးတန်ကြီးမှာ ဒိတ်ကနဲ ဒိတ်ကနဲ သွေးတိုး၍ နေသည်ကို မာမာအောင်က သတိထားလိုက်မိချေသည်။ 

မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းများ အပေါ်မှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို ခွါကာ သန်းစော၏ ရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ လက်လေးတဖက်ဖြင့် ထောင်မတ်၍နေသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို အောက်မှနေ၍ ပင့်ကာ ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီူကို ငုံ၍ တချက်နမ်းလိုက်သည်။ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲတချက် ဖြစ်သွားရသည်။

ထို့နောက် မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ဖောင်းမို့ဖြူဥ၍ နုညက်သော ပါးပြင်လေးတဖက်ပေါ်သို့ ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ကာ သူမ၏ ပါးပေါ်တွင် ဖြေးဖြေးလှိမ့်၍ ပေးနေလေသည်။

အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစော၏ ပြဲလန်နေသော လီးတန်ကြီးကို မာမာအောင်သည် သူမ၏ ပါးပြင်နုနုညက်ညက်လေးပေါ်တွင် ဆက်၍ လှိမ့်ပေးနေချေပြီ။ 

ခဏနေတော့မှ မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ သေချာစွာစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြန့်ကားဖောင်းတင်း၍ နေသော ထိပ်ဖူးကြီး၏ ထိပ်အပေါက်ဝလေးတွင် အရည်ကြည်လေးတွေ စို၍ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မာမာအောင်သည် သူမ၏ လျှာလေးကို ရုတ်တရက် ထုတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ညင်ညင်သာသာလေးပင် လီးကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးကို ထိုး၍ ယက်ယူလိုက်သည်။

“ အ..အီး...ဟင်... ”

သန်းစော၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တုန်၍ သွားရသည်။

မာမာအောင်က သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မော့၍ သန်းစောကို ကြည့်သည်။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများတွင် အရည်လေးတွေ လဲ့နေကြသည်။ ပြီးတော့ မာမာအောင်သည် နှစ်နှစ်ကာကာလေး တချက်ပြုံးပြလိုက်ရင်း သူမ၏ တင်လေးနှင့် အရင်းမှ ဆုတ်ကိုင်၍ထားသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ မာမာအောင်သည် လီးတန်ကြီးကို သေချာစွာ စူးစိုက်၍ ကြည့်နေရင်းက တံတွေးတချက် မျို၍ ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို ဟ၍ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်နိုင်သမျှ သွင်းလိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို ဖိကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖောင်းမို့၍ နေသော ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက် ချိုင့်၍ ဝင်သွားရအောင်ကို လီးတန်ကြီးကို စုပ်လိုက်သည်။

လီးတန်ကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးများသည် သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထွက်၍ ကျလာကြသည်။ မာာမာအောင်က ကိုသန်းစော၏ အရည်ကြည်လေးများကို လျှာဖြင့် လိပ်၍ မျိုချပစ်လိုက်သည်။

ထိုကဲ့သို့ မာမာအောင်သည် လီးတန်ကြီးကို စုပ်ထားလျှက်မှပင် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် ဖိကပ်ထားသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ရင်း လီးတန်ကြီး၏ အရင်းမှ အဖျားသို့ လည်းကောင်း၊ အဖျားမှ အရင်းသို့ လည်းကောင်း လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးသည်။ သန်းစော၏ လက်က သူမ၏ ခေါင်းလေးကို ထိန်း၍ ကိုင်ထားသည်။

မာမာအောင် တယောက် အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစော၏ သူမကို လိုးချင်သဖြင့် မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်လေးဖြင့် အားပါးတရ လိုးပေးနေချေပြီ ဖြစ်သည်။

ထိုသို့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ရင်းက လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် လုပ်၍ ပေးနေရင်းက သူမ၏ လျှာလေးကလဲ လီးချောင်းကြီးနှင့် ထိပ်ဖူးကြီးတို့ကို ပွတ်သပ်ကာ ယက်၍ ပေးနေသည်။ သန်းစော၏ ကိုယ်လုံးတီးကြီး တခုလုံး တဆတ်ဆတ်တုန်နေရလေသည်။

“ အား...ရှီး...အီး...ဟင်း...အား...အား...အိုး...အီး...ဟင်း... ”

သန်းစော တယောက် ဘယ်လိုမှ မျိုသိပ်မထားနိုင်တော့ အသံထွက်အောင်ပင် ညီး၍ နေရချေပြီ ဖြစ်သည်။

မာမာအောင်က လီးတန်ကြီးကို စုပ်၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေရာက ဒစ်ကြီးပတ်လည်ကို လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်ကာ ယက်ပေးသည်။ ထီးဖူးကြီးကိုလဲ လျှာဖြင့် ပွတ်၍ ယက်ပေးနေရာမှ လီးထိပ်ကြီး တဲ့တဲ့ကို လျှာထိပ်လေးဖြင့် တို့၍ ပေးလိုက်သည်။

“ အား...ကျွတ်..ကျွတ်..အား...အား...အီး...ရှီး...အမလေး...မာမာရယ်...ဟင်း...ဟင်း... ”

မာမာအောင်၏ လီးစုပ်ကောင်းမှုကြောင့် အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစောတယောက် အမလေးပင် တ၍ နေရချေပြီ။ ပြီးတော့လည်း သန်းစော၏ တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေရလေသည်။ 

တဖြေးဖြေးဖြင့် မာမာအောင်သည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ခပ်သွက်သွက် ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ရင်း လီးတန်ကြီးကို လိုး၍ပေးသည်။

သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာလဲ မာမာအောင်၏ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်တောက်ပ၍ လာရလေသည်။

“ အင်း...အီး..ရှီး...အား...ဟင်း...ကောင်းလိုက်တာ...မာမာရယ်...ဟင်း..ဟင်း...အချစ်လေးရယ်...ကောင်းလိုက်တာ...ဟင်း...အား...အင်း...ရှီး... ”

သူမ၏ ပါးစပ်ထဲရှိ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာ မာတင်း၍ တဖြေးဖြေး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်ရုံမျှပင်မက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်လာတော့ရာ မာမာအောင်သည် သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို အဖျားထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးအောက်နားသို့ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးအရောက်တွင် နှုတ်ခမ်းလေးကို အတင်းပင် ဖိကပ်၍ ဒစ်ကြီးတခုထဲကိုသာ စုပ်လိုက်သည်။

စုပ်တာမှ အားကုန်ကို စုပ်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လာက သန်းစော၏ ဒစ်ကြီးတခုလုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုး၍ ယက်သည်။ ဒစ်ကြီးကိုလည်း ဖိ၍ဖိ၍ ယက်သည်။

ခဏအတွင်းမှာပင် 

“ အ...အ..အီး...ရှီး...အား.. ”

ဟူ၍ သန်းစော၏ တကိုယ်လုံးမှာ တုန်ခါသွားရာမှ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားပြီး မာမာအောင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ၏ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ ထည့်လိုက်လေတော့သည်။

မာမာအောင်ကလဲ အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစော၏ လီးးထိပ်မှ ထွက်၍ လာသော သုတ်ရည်မှန်သမျှကို ကုန်စင်အောင် မျို၍ချသည်။

ပြီးတော့ သူမသည် သန်းစော၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကို စုပ်ထားလျှက်ကပင် စောစောကလိုပင် သူမ၏ လျှာလေးဖြင့် ယက်၍ ပေးနေသေးသည်။ ဒါပေမယ့် စောစောကလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယက်သည် မဟုတ်ဘဲ ညင်ညင်သာသာလေး ယက်ပေးနေခြင်း ဖြစ်တော့သည်။

ခဏကြာတော့မှ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီး တစစ်စစ်ဖြစ်နေရာမှ ငြိမ်၍ ကျသွားသော အခါတွင် လီးတန်ကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် လီးတန်ကြီး အရင်းတွင် ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်လေးကို မဖယ်ဘဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ 

ထို့နောက် မသိမသာလေး လျှော့သွားသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို မာမာအောင်သည် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ကာကြည့်နေရင်း သူမ၏ လက်လေးတဖက်မှ လက်ခုံလေးဖြင့် သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို သုတ်လိုက်သည်။

ပြီးမှ သူမ၏ လျှာကို ထုတ်ကာ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို ဆက်ကာဆက်ကာ ယက်ပေးပါတေယ့သည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကလိုပင် မာကျော၍ လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မာမာအောင်သည် သူမ၏ လျှာလေးကို သိမ်းကာ လက်လေး တဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို ငုံ့၍ တချက်နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လီးတန်ကြီး ပေါ်မှ သူမ၏ လက်လေးကို ဖယ်လိုက်ပြီး  သန်းစော၏ ရှေ့တွင် ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်လေတော့သည်။

မာမာအောင်တယောက် မတ်တပ်ရပ်၍အပြီးမှာပင် ...ချစ်တယ်...မာရယ်..ဟု သန်းစောက ကျိတ်မနိုင် ခဲမရ ပြောလိုက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖွေးဖွေးလေးကို အတင်းပင် ဖက်လိုက်ရာက သူမ၏ မျက်နှာလေး အနှံကို သန်းစောသည် အငမ်းမရ နမ်းလေတော့သည်။

ပြီးတော့ သန်းစော၏ မျက်နှာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ငုံ့၍ကျအလာတွင်တော့ မာမာအောင်က သန်းစော၏ ခါးကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်း၍ ဖက်ထားရာမှ သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နောက်သို့လှန်၍ အပေးလိုက်တွင်တော့ သန်းစောက မာမာအောင်၏ နို့ဖွေးဖွေး ထွားထွားကြီးတွေကို အတင်းပင် ငုံ့၍ စို့ပေးတော့သည်။ 

သန်းစော၏ အငမ်းမရ နမ်းစုပ်ပြီး နို့သီးလေးကို လျှာဖြင့် အတင်း အတင်း ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးနေမှု့ကြောင့် မာမာအောင်၏ မျက်နှာလေးသည်ပင် ရှုံ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲ မဲ့၍ သွားနေရလေသည်။

သန်းစောသည် မာမာအောင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးနေရင်းမှပင် မာမာအောင်၏ တင်သားလုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများပေါ်တွင် တင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အားမလို အားမရဖြင့် ဆုပ်နယ်၍ ပေးနေလေသည်။

အတန်ငယ်မျှ ကြာသွားတော့မှ သန်းစောက မာမာအောင်၏ နို့တွေကို လွှတ်ပေးကာ သူ၏ ဦးခေါင်းမှာ မော့၍လာပြီး မာမာအောင်၏ ပါးပြင်လေး တဖက်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး နမ်းလိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်မှာပင် သန်းစော၏ လက်တဖက်က မာမာအောင်၏ ပေါင်ကြားသို့ တိုးဝင်သွားကာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်း၍ ကိုင်လိုက်သည်။ မာမာအောင်၏ ခါးလေးသည် တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားရသည်။

သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်လည်း အရည်တွေမှာ စိုရွှဲ၍ နေသည်မှာ အတော်လေးပင် ရွဲနစ်၍ နေပြီဖြစ်သည်။

“ ကို... ”

“ အင်း... ”

“ လုပ်တော့မလားဟင်... ”

“ အင်း... ”

“ မာ ဖင်ကုန်းပေးမယ်နော်...ကို စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပေတော့ ..သိလား ”

ပြောပြီးသည်နှင့် မာမာအောင်က သန်းစော၏ ပါးတဖက်ကို နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ပင် မတက်တော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ပင် သန်းစောကို ကျောပေး၍ ဒူးထောက်ကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။

မာမာအောင် တယောက် သန်းစောကို သူမ၏ နာည်ကျော် ဖင်သားကြီးများကို ပြ၍ အလိုးခံပေတော့သည်။ ဖင်သားကြီးများမှာ ကား၍ ဝိုင်းနေသလောက် လုံးတစ်၍ ဖွေးဖွေးဥနေသည်။ 

သူမ၏ နောက်ဖက်သို့ လက်နှစ်လုံးမျှ စူ၍ထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးမှာလဲ အရည်တွေစိမ့်ထွက်ကာ မက်မောစရာကြီး ဖြစ်၍နေသည်။

သန်းစောသည် သူမ၏ နောက်တွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး ဖောင်း၍ ပြူးထွက်ကာ အရည်တွေ စိုစိမ့်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ဝသို့ သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သန်းစော၏ လက်နှစ်ဖက်က မာမာအောင်၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်စီ ဆုပ်ကိုကာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆောင်၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ ဗျစ်...ဗျစ်...ဗြွတ်...ဖွပ်... ”

“ အင့်...အမလေး..ဟင်း...ဟင်း...ဆောင့်... ဆောင့်တော့လေ ကို...ဟင်း...ဟင်း... ”

ပြောရင်းကပင် မာမာအောင်က သူမ၏ ရှေ့တွင် ဆန့်၍ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို တံတောင်ဆစ်မှ နေ၍ ချိုးကာ ကွေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နှိမ့်ချလိုက်သည်။ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပုံစံနီးပါး ဖြစ်သွားလေသည်။

သန်းစော၏ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားကတည်းက မာမာအောင်သည် အတင်းပင် သန်းစောကို ဆောင့်ခိုင်းနေသဖြင့် မာမာအောင်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း သိသာလှပေသည်။

သန်းစောကလဲ မညှာပါ။ မာမာအောင်၏ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ လိုးဆောင့်၍ လိုးသည်။ မာမာအောင်ကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို သန်းစော၏ အားပါးတရ ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ နောက်သို့ ပြန်၍ ပြန်၍ အားပါးတရ ကော့ကော့ပေးနေလေသည်။

“ ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်... စွပ်..ဖွပ်... ”

“ အား ...ဟင်း...ကောင်းလိုက်တာ ...အကိုရယ်...ဆောင့်...ဆောင့်.. မာ့ စောက်ပတ်ကြီး စုတ်ပြတ်သားအောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်းပါ..အမလေး..အင်း...ဟင်း.. ”

ဟူသော မာမာအောင်၏ မချိမဆန့် အသံလေးများမှာ လွင့်ပျံ၍ ထွက်လာပါလေတော့သည်။

........................................................................................................

( ၅ ) 

နေ့ရက်တွေ ပြောင်း၍ လာခဲ့သည်။ နှစ်လတာမျှပင် ရှိခဲ့ချေပြီ။

“ ဟေ့ ..ဟိုမှာ ကြည့်စမ်း...အဲဒီနှစ်ယောက်က တွဲနေလိုက်ကြတာ လင်မယားအတိုင်းပဲ... ”

“ လင်မယား မဟုတ်ဘူးလား.. ”

“ ဘယ်ဟုတ်ရမှာလဲ..ဒီကောင်မလဲ ဒီလူနဲ့ကျမှ တော်တော် မြဲနေတယ်.. ”

အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်၏ လမ်းလျှောက်ရင်း ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရ၍ အောင်ဇော်က လှမ်းဤ ကြည့်လိုက်တော့ သန်းစောနှင့်မာမာအောင်တို့ ဖြစ်နေသည်ကို အမှတ်မထင် တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ 

........................

ခြောက်လ တနှစ်ဆိုသော အချိန်မှာ ဘာမျှမကြာလိုက်သလိုပင်။ 

“ ဆရာ... ”

“ ဟာ... ခင်မောင်ကို..လာထိုင်..မင်းတို့ မင်္ဂလာပွဲရက်က ဆရာခရီးလွန်နေလို့ အမျိုးသမီးပဲ လွှတ်လိုက်ရတယ်ကွာ.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့...ဒါနဲ့ ဟိုဆရာဦးသန်းစောသတင်း ကြားပြီးပြီလား...ကျွန်တော်လဲ ကြားကြားချင်း ပြေးလာတာ... ”

ထိုင်ပြီးသည်နှင့် ခင်မောင်ကိုက ပြောလိုက်သည်။

“ မင်း...ဘာကြားလို့လဲ... ”

“ ဌာနက ငွေတွေ တော်တော်ကွာလို့ ရာထူးချထားပြီး စစ်နေတယ်လို့ ကြားတယ် ”

“ ဟုတ်တယ် ခင်မောင်ကို ဆရာလဲ ကြားတယ်...ဆရာ တခါပြောဖူးသလိုပေါ့ကွာ..အိမ်က ထမင်းဟင်း နေ့တိုင်းစားရလို့ ရိုးနေတော့ ဒန်ပေါက်တို့ကြေးအိုးတို့ စားချင်လာတာ သဘာဝပါပဲ...တခါတလေတော့လဲ စားလိုက်ပေါ့ကွာ...အဲ.. ဒန်ပေါက်တို့ကြေးအိုးတို့ဆိုတာ အမြဲစားရမယ့် အစားအစာ မဟုတ်ဘူး...စားရင် အန္တရာယ်ကြီးတယ်...စားကောင်းတာတော့ မှန်တယ်..ဒါပေမယ့် ဒန်ပေါက်မှာ အစာကြေခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေပါသလို  ကြေးအိုးထဲမှာပါတဲ့ အသားတွေကလဲ ယမ်းစိမ်းနဲ့ နှပ်ထားတော့ အမြဲစားတော့ အန္တရာယ်ကြီးတာပေါ့လေ...ခုလဲ သန်းစောက အိမ်ထမင်းဟင်း ရိုးတာကနေ ဒန်ပေါက်တို့ ကြေးအိုးတို့ကို တခါတရံဆိုပြီး စားလိုက်တာက လျှာပေါ်မှာ အရသာတွေ့သွားတော့ အမြဲဆက်စားပြီး ဒုက္ခဖြစ်သွားတာပေါ့ကွာ... ”

ဟု  အောင်ဇော်က ခပ်ညည်းညည်းလေး  ပြောလိုက်ပါလေတော့သတည်း။


တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ် ပေါက်စနလေးတွေကို အလွမ်းပြေပေါ့။


........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။


ကျွန်မရဲ့ ဖြစ်အင် (စ/ဆုံး)

ကျွန်မရဲ့ ဖြစ်အင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

လူ့ဘဝဆိုတာ ထင်တာတွေ မဖြစ်တတ်သလို မထင်တာတွေလည်း ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ မွေးစဉ်က ရွှေလင်ပန်းနဲ့ အချင်းဆေးခဲ့ပေမဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ရှင်သန်ပြီး လမ်းဘေးမြောင်းထဲမှာ ဘဝအဆုံးသတ်ခဲ့ရသူတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုလူမျိုးတွေနဲ့ စာရင် ကျမဘဝက နဲနဲတော့ တော်သေးတယ် လို့ပြောရပါမယ်။

ကျမတို့ မိသားစုနေတာက ပဲခူးမြို့နယ်ထဲက ကျဉ်ဆုံကြီး ရွာမှာပါ။ ကျေးရွာဆိုပေမဲ့ ရွာကြီးဖြစ်ပြီး အဝေးပြေးလမ်းမကြီးဘေးမှာလည်း ရှိနေလေတော့ အတော်စည်ကားပြီး မြို့လေးတစ်မြို့နဲ့ မခြားလှပါဘူး။ ရွာမှာ ဦးတင်ရွှေ ဒေါ်အေးသန်း ဆိုတာ မသိတဲ့သူ မရှိသလို သူတို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီး တင်တင်သန်း ဆိုရင်လည်း မသိတဲ့သူ မရှိပါဘူး။

ဦးတင်ရွှေ ဒေါ်အေးသန်းဆိုတာက ကျမရဲ့ မိဘတွေပါ။ အဖေနဲ့ အမေက သစ်စက်တစ်လုံးနဲ့ ဆယ်ဘီးကုန်တင်ကားတစ်စီးတို့ရှိပြီး ရွာရဲ့ ရပ်ရေးရွာရေး အလှူဒါန ကိစ္စတွေမှာ ရှေ့ဆုံးက ပါဝင်ခဲ့လို့ မသိတဲ့သူ မရှိပါဘူး။ အဲ…သူတို့ရဲ့ သမီး ကျမ တင်တင်သန်းကျတော့ မိဘတွေရဲ့ အရှိန်အဝါအပြင် ကျမရဲ့ အလှအပတွေကြောင့် မသိတဲ့သူမရှိပါဘူး။ ရွာမှာ အလှူအတန်း၊ မင်္ဂလာဆောင် တွေဆိုရင် ကျမကို မရမက လာပြီး ခေါ်ကြပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ဧည့်ခံတဲ့ နေရာတို့ လက်ဖွဲ့လက်ခံတဲ့ စာရင်းခုံတို့မှာ ကျမရှိနေမှ ဂုဏ်ရှိတယ်လို့ ယူဆကြပါတယ်။အခု ကျမပြောချင်တာက ကျမရဲ့ ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုး အကွေ့လေးတစ်ခုပါ။ ဒီ တစ်ဆစ်ချိုး အကွေ့လေးဟာ ဘယ်ကစလဲဆိုရင် ကျမရဲ့ မိခင် ဒေါ်အေးသန်း ကွယ်လွန်သွားတဲ့ အချိန်ကနေ စတာပါပဲ။ အဲဒီ အချိန်က ကျမဟာ အသက် ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်ကာစပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျမတို့ နေတာက ခြံအကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲမှာပါ။ 

တစ်ဖက်ကသစ်စက်ရှိပြီး တစ်ဖက်က ကျမတို့ မိသားစုရဲ့ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ရှိပါတယ်။ သစ်စက်ရဲ့  နောက်ဖက်မှာတော့ အိမ်လေးနှစ်လုံး ရှိပါတယ်။ တစ်လုံးက သစ်စက် ဝိုင်းဆရာရဲ့ အိမ်ဖြစ်ပြီး တစ်လုံးက သစ်စက်စာရေးကြီးရဲ့ အိမ်ဖြစ် ပါတယ်။

အမေဆုံးသွားပြီး တစ်လလောက်ကစပြီး အဖေဟာ နေ့စဉ် နေ့တိုင်း မူးနေပါတယ်။ ရပ်ထဲရွာထဲမှာ လှည့်သောက်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ နဂိုထဲက အရက်သောက်တတ်လေ့ရှိတဲ့ သစ်စက်ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းနဲ့အတူ သစ်စက်နောက်ဖက်က တွဲလျက် ရုံးခန်းလိုလုပ်ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာ သောက်တာပါ။

အဖေ အတော်မူးလာတဲ့ နေ့တွေဆို ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းက အမြဲပဲတွဲပြီး အိမ်ကို လိုက်ပို့လေ့ ရှိပါတယ်။ အဖေက ထမင်းပါ တစ်ခါတည်း စားလာသလား မသိပါဘူး။ မူးပြီး ပြန်လာရင် ဘယ်တော့မှ ထမင်းမစားတော့ပါဘူး။

တစ်ခါတည်း တန်းအိပ်တော့တာပါဘဲ။ ပြန်လာရင်လည်း ည ၁၀ နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ အဖေတစ်ယောက်ထဲ ပြန်လာရင်တော့ ကျမက အဖေ့ဝေယျာဝစ္စတွေကို ထပြီးလုပ်ပေးလေ့ ရှိပါတယ်။

အဖေ သိပ်မူးပြီး ဦးအောင်မောင်း လိုက်ပို့တဲ့ နေ့တွေဆို ကျမ အခန်းထဲမှာဘဲ နေလိုက်ပါတယ်။ ထပြီးတော့ မကြည့်တော့ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုရင် အဖေအရက်သောက်တာ မကြိုက်တာလည်း ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ နဂိုက အရက်မသောက်တတ်တဲ့ အေ့ကို ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းက ဖျက်ဆီးနေတယ်လို့ တွက်ဆပြီး ဦးအောင် မောင်းမျက်နှာကို မကြည့်ချင်တာလဲ ပါတာပေါ့။

ဦးအောင်မောင်းဆိုတာက အသက် ၄၀ ကျော်လောက် ရှိပါပြီ။ အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ခန္ဓာကိုယ်က သန်မာထွားကြိုင်းလှပါတယ်။ ကျမမွေးကာစ အဖေတို့ သစ်စက် စတည်ကတည်းက လုပ်ငန်းမကျွမ်းကျင်သေးတဲ့ အဖေ့ကို ဦးအောင်မောင်းကဘဲ ဝိုင်းကူပြီး သစ်စက်လုပ်ငန်းကိုစပြီး လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြတာဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာက မသေးလှပါဘူး။ ဦးအောင်မောင်းက မုဆိုးဖို ဖြစ်ပြီး သူ့မှာ အသက် ၂၀ ကျော်လောက်ရှိတဲ့ စိန်မောင်ဆိုတဲ့ သားတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ စိန်မောင်က ကျမတို့ရဲ့ ကားမှာ စပယ်ယာ လိုက်ပါတယ်။

နောက် သစ်စက်စာရေးကြီး နံမယ် က ဦးထွန်းအေးလို့ ခေါ်ပါတယ်။ အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ နီးပါးလောက်ရှိပြီး သူ့မိန်းမကတော့ အသက် ၄၀ လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ သူတို့မှာ အိမ်ထောင်သည် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး စာရေးကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးက သူ့သမီးရှိရာ ပဲခူးမှာ လိုက်ပြီးနေပါတယ်။ တစ်လတစ်ခါလောက်ပဲ စာရေးကြီးဆီ ပြန်လာတတ်ပါတယ်။ အဲဒီ စာရေးကြီးကလည်း ကျမတို့သစ်စက် စတည်ကထဲက လုပ်လာတဲ့သူဆိုတော့ အားလုံး လူရင်းတွေချည်းပါပဲ။

........................................................

တစ်နေ့မှာတော့ မနက်စောစောဘဲ အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့ဟာ သစ်စက်လိုင်စင်ကိစ္စနဲ့ ပဲခူးကို ထွက်သွားကြပါတယ်။ နေ့ချင်းပြန် ဖြစ်ပြီး ညနေဆို ပြန်ရောက်လာကြမှာပါ။ စာရေးကြီး မိန်းမ ဒေါ်ထွေးကလည်း ရောက်နေတော့ ကျမလည်း ညနေထမင်းစားပြီးတာနဲ့ မိန်းမချင်း စကားစမြည် ပြောချင်တာနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ အိမ်ဖက်ကို ကူးခဲ့ပါတယ်။ ကျမနေရတာက မိန်းမဖော်မရှိတဲ့ ယောက်ျားတွေ ကြားထဲမှာပါ။အိမ်လေးက ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ အိမ်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးကို မတွေ့တာနဲ့ချက်တုန်းပြုတ်တုန်းပဲ ထင်ပြီး အသံမပေးတော့ဘဲ နောက်ဖေးဖက် မီးဖိုကို သွားဖို့ ဦးတည်ပြီး အတွင်းဖက်ကို လှမ်းဝင်လိုက်ပါတယ်။

“ အို……… ”

ကျမ ဒိန်းခနဲ ရင်တွေခုန်ပြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ချားသွားပါတယ်။ ကြည့်ပါအုံး အဝတ်အစားတွေ ကင်းမဲ့နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးက လေးဖက်ကြီးကုန်းပြီး နောက်က ကိုအောင်မောင်းက ဟို…ဟို... ခွေးတွေလုပ်သလိုမျိုးလေ ဘာလဲ လိုးတာလား အဲသလိုမျိုးပေါ့။ မြင်ကွင်းက စက်ဆုတ်စရာ ကောင်းတယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် ကျမကိုတော့ ဗြုန်းခနဲ ဖမ်းစား ဆွဲဆောင်ထားပါတယ်။

သူတို့က ကျမရပ်နေတဲ့ နေရာကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး ကျောပေးထားတာပါ။ ကျမရဲ့ မျက်စေ့က ဒေါ်ထွေးရဲ့ ရှေ့ဖင် အဲ.. ကုန်းထားလို့ နောက်ကိုရောက်နေတဲ့ ဟာထဲကို ကိုအောင်မောင်းဟာကြီးက တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ နေရာကို ချက်ချင်းရောက်သွားပြီး ဗြုန်းခနဲ မျက်လုံး မလွှဲနိုင်ပါဘူး။

ကျမ တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ မြင်ကွင်းကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး တစ်ခါမှ မဖြစ်ပေါ်ဖူးတဲ့ ပြောမပြတတ်တဲ့ ခံစားချက်ဟာ ကျမရင်ထဲမှာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီ ခဏမှာပဲ လူရိပ်လိုလို မြင်လို့ထင်ရဲ့ ဖြတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမကို မြင်တွေ့သွားပါတယ်။ ကျမလည်း ချက်ချင်းပဲ လှည့်ထွက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် နင်းပြီးပြန်လာခဲ့ ပါတော့တယ်။

.......................................................

အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့က ပဲခူးကနေ ညနေ ၃ နာရီလောက်ပြန်ပြီး ရောက်လာပါတယ်။ အဖေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးပြီး အရက်သောက်ဖို့ ထွက်သွားပါတယ်။ ဒီနေ့အဖို့တော့ ကျမက သူတို့ကို သိပ်ပြီး စိတ်မဝင်စားနိုင်ပါဘူး။ နေ့ခင်းက တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကိုအောင်မောင်းနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ရဲ့ မြင်ကွင်းက ကျမမျက်စေ့ထဲကကို မထွက်ပါဘူး။

ပြီးတော့လည်း ကျမကိုယ် ကျမ ဘာဖြစ်မှန်း မသိတဲ့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေရပါတယ်။အဖေ အရက်သောက်ဖို့ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် ကျမဟာ ညနေစာကို မစားချင်စားချင်နဲ့ စားလိုက်ပြီးမိုးချုပ်တာနဲ့ ကျမလဲ အခန်းထဲဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်နဲ့ နေလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲ မသိပါဘူး။ အိမ်ရှေ့က တက်လာတဲ့ ကိုအောင်မောင်းနဲ့ အဖေတို့ရဲ့ လျှာလေးအာလေးနဲ့ အသံတွေ ကြားရတော့မှ အဖေ ဒီည အတော်မူးလာလို့ ကိုအောင်မောင်း လိုက်ပို့တယ်လို့ သိလိုက်ပါတယ်။

ကိုအောင်မောင်းက အဖေ့ကို အိပ်ခန်းထဲထိ လိုက်ပို့ပြီးမှ ပြန်သွားလေ့ ရှိပါတယ်။ အခုလဲ အဖေ့အိပ်ခန်းဖက်က အသံဗလံကြားလိုက်ရပြီး ခဏအကြာမှာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အဖေ့ရဲ့ ဟောက်သံ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

ဒီအခိုက်မှာပဲ….

“ တင်တင်သန်း…တံခါးဖွင့်ပါအုံး… ”

ကိုအောင်မောင်းရဲ့ ခပ်အုပ်အုပ်အသံ။ ကျမလဲ အမှတ်တမဲ့မို့ ဘာမှမစဉ်းစားတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်က လူးလှိမ့်ထလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ကိုအောင်မောင်းက ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းပြီးကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ လွှတ်ပါ….ဘာလုပ်တာလဲ…ကျမကို လွှတ်ပါ… ”

ကိုအောင်မောင်းက ကျမကိုမလွှတ်တဲ့အပြင် ပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမကထပြီးပြေးရန် ကြံစည်ပေးမဲ့ သူ့ဗလကြီးနဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖိထားတာကြောင့် မထနိုင်တော့ပါဘူး။ သူက ကျမကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတော့ ကျမလဲ အတော်ကြောက်လာမိပါတယ်။ နောက် သူက ကျမရဲ့အင်္ကျီကို ဗြုန်းခနဲ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ကျမကို ငုံ့ကာအတင်းဖက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပါတယ်။

ကျမအော်လည်း ကျမကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အဖေကလဲ ဘယ်လိုမှ နိုးမှာမဟုတ်ပါဘူး။ကြောက်စိတ်နဲ့ ကျမမျက်ရည်တွေ တွင်တွင်စီးကျလာပါတော့တယ်။ ဘော်လီအင်္ကျီ ကျွတ်သွားတော့ ဗလာကျင်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်ပြီး ကားထားလိုက်မိတယ်။

ကိုအောင်မောင်းကတော့ ကျမကို စိန်းစိန်း ကြည့်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ မဲနက်နေသော အမွှေးတွေနဲ့ သူ့လီးမဲမဲကြီးဟာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးနဲ့ ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ လီးကြီးအောက်က ဂွေးဥကြီးတွေကလည်း မဲနက်လုံးတစ်နေပြီး တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေပါတယ်။

ကျမ ထွက်ပြေးရန် ထထိုင်လိုက်တော့ သူကကျမကို အတင်းတွန်းလှဲပါတယ်။ ကျမကလဲ အတင်းရုန်းကန်နေလေတော့ သူက ကုတင်လေးပေါ် တက်လိုက်ပြီး ကျမကို ဖက်ပြီး ဖမ်းချုပ်ရာက သူ့ကိုယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားပြီး ကျမရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းပဲ ဖိဖိနမ်းပါတယ်..။

“ လွှတ်ပါ…..ကျမကို လွှတ်ပါ……. ”

“ မလွှတ်ဘူး….နင် နေ့ခင်းက ငါနဲ့ မထွေး လိုးနေတာကို တွေ့ပြီး ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား…”

စောစောက ကြောက်စိတ် ရှက်စိတ်တွေနဲ့ လုံးထွေးပြီး ကျမမေ့နေတဲ့ ကိစ္စက သူပြောလိုက်မှ ကျမပြန်ပြီးသတိရ လိုက်မိပါတယ်…။

“ နင် ခံချင်နေမှန်း သိလို့ ငါက လိုးပေးမလို့…ငြိမ်ငြိမ်နေ…မနေရင် လည်ပင်း ညှစ်ပြီးသတ်ပစ်လိုက်မယ်… ”

တကယ်လုပ်မယ့် ပုံဖြစ်၍ ကျမလန့်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း သူနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ကိစ္စက ကျမအသိထဲဝင်လာတော့ စိတ်ခံစားချက်ဟာ ကြောက်တာရှက်တာတစ်ခုတည်း မဟုတ်တော့ပဲ တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ သူက ကျမကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ အပျိုစင်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့တာပါပဲ…ရှင်။

ဒီလိုစို့လိုက်တော့ ကျမဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူရှိန်းဖိန်းသွားပြီး သွေးတွေ ဆူလာတော့တာပါပဲ။ သူက နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးနေရင်းက ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက ထဘီးကို ခါးပေါ်သို့ ဆွဲပြီးလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကိုခွပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကျမအဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားပါတော့တယ်။

ကျမလည်း ရှိသမျှအင်အားဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းညှပ်ပြီး လိမ်ထားပါတယ်။ သူက အတင်းပဲ ကျမပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲတော့ အားမတန်ပဲ ကျမပေါင်တန်တွေလည်း ဟသွားပါလေရော။ ဒီတော့ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ပြဲဟသွားရတော့တာပေါ့…ရှင်…။ ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….ပလစ်….ဖွတ်….အား…အ…အား… ”

နာပြီး ကျမအသားတွေ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားပါတယ်။ ကျမစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ သူ့လီးကြီးက မဝင်ပါဘူး။ တစ်ကြိမ်းလဲ မဝင်၊ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လည်း မဝင်ပါဘူး။

“ နင့် စောက်ပတ်က ကျဉ်းလဲ ကျဉ်း ခြောက်လဲ ခြောက်နေတော့ လီးမဝင်ဘူး… ကိစ္စ မရှိဘူး… စိုလာအောင် ငါလုပ်ပြီး သွင်းမယ်… ”

ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့နို့သီးလေးတွေကို စုပ်လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက် လုပ်ရင်း စောက်ပတ်ထိပ်က ကျမရဲ့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ ထိုးပွတ်ကလိပါတယ်။ ခဏကြာသွားတဲ့ အခါမှာတော့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံးမရိုးမရွဖြစ်လာပြီး အသက်ရှူမြန်လာပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ကိုအောင်မောင်းဟာ သူ့လီးကြီးကို စောက်စေ့လေးကို ထိုးပွတ်ရုံမျှမကပဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဝကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ထိုးပါတယ်။

ကျမ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်လာပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ မျက်နှာကိုပွတ်လိုက် ခေါင်းကိုကုတ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…ဗြစ်……ဗြစ်….ပလစ်…..အား….အား….အီး……… ”

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက တဝက်လောက် ဝင်သွားပါပြီ။ ကျမလည်း မျက်လုံးအစုံ မှိတ်ထားပြီး အံကြိတ်ထားလိုက်မိပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ နို့ကိုဆွဲလိုက် စို့လိုက်လုပ်နေပြီး ကျမကတော့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေပါတယ်။ သူက ထပ်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တော့ လီးက တဆုံးဝင်သွားပါရော။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…..ဒုတ်….အား…….အမလေး…….ဟီး…..ကျွတ်..ကျွတ်… ”

ကျမ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ထားရင်း ပါးစပ်မှ ငြီးတွားနေမိတယ်။ လီးကိုတဆုံးသွင်းထားပြီး နို့သီးတွေကို ပွတ်ကလိ ပေးနေပြန်တော့ အောက်က ကျမမှာ တကြွကြွတရွရွ ဖြစ်လာရတယ်။ ခဏနေတော့မှ သူ့လီးကြီးကို အသာအယာပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တအားနဲ့ ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြန်ရာ “ အမေ့… ” ဟု အော်ပြီး သူ့ခါးကြီးကို ကျမ တအား ဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ သူက ကျမပါးလေးကို နမ်းလိုက်၊ လီးကိုတဝက်လောက်နဲ့ အသာအယာ ညှောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရာ အတော်လေး ခံလို့ကောင်းလာ၍ ကျမဟာအထဲမှ ချွဲကျိသော အရည်များ အတော်လေး ထွက်လာပါတယ်။

အဲဒီအခါကျမှ သူကလီးကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုပါတော့တယ်။ ကျမဟာ ဦးအောင်မောင်းကို အတော်မုန်းတီးသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကတော့ ကျမမုန်းတာကို ငြင်းဆန်သည့်အလား ကော့ကော့ပေးနေကြပါတယ်…။

တဖြေးဖြေး ခံလို့ကောင်းသထက် ကောင်းလာတော့ ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို ညှပ်ညှပ် ဆွဲညှစ်ပေးနေမိတယ်။ သူက တအားတအား ဖိဖိပြီး ဆောင့်လိုက်တဲ့ အခါ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးတွေကို ကြွကြွပေးလိုက်ရပြီး သူ့ပခုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဖက်ထားမိပါတယ်။

သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ တစတစ ပြင်းထန်လာပြီး ကျမကလည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ ရတာကြောင့် စောက်ပတ်မှာ ရွသထက် ရွလာပြီး ကျမဟာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမအသက်ရှူသံတွေ ပြင်းသထက် ပြင်းလာရပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း သူ့ရဲ့ လီးကြီး အစွမ်းကုန် ဝင်နိုင်အောင်ကားသထက် ကားပေးရင်း သူ့ခါးကြီးကို တအားကြုံးဖက် ထားလိုက်မိပါတယ်။

ကျမမှာ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးပြီးဖြစ်၍ အရှက်ဆိုတာလည်း မရှိတော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ပတ်အထဲက အသားတွေနဲ့ အတင်းညှပ်ဆွဲပေးရင်း ကျမဟာ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်ခနဲဖြစ်ရာက ခါဆင်းသွားပြီးပြောမပြတတ်အောင် အရသာတွေ ကောင်းသွားခိုက်မှာ သူ့လီးကြီးထိပ်က အရည်တွေဟာလည်း တပြွတ်ပြွတ် ပန်းဝင်လာပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမကို အတင်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး မှိန်းနေပါတယ်။ ခဏနေတော့မှ ကျမရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ပုဆိုးဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမကတော့ ထမီလေးတစ်ထည်ပဲ ခါးမှာ လုံးနေတဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကို မလှုပ်နိုင်တော့ပဲ ပက်လက်လေးပေါ့။ သူက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ကျမရဲ့အမွှေးနုနုလေးတွေ စိမ်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အသာရိုက်လိုက်ပြီး…..

“ နင့်ကို တရွာလုံးက ယောက်ျားတွေက လိုးချင်နေကြတာ။ အခုငါ အရင်ဆုံး လိုးလိုက်ရတာ ဟန်ကျတာပဲ။နောက် ငါလာလာလိုးပေးမယ်… သိလား… ” 

ဆိုပြီး ကျမအခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်…။

.........................................................

နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ဦးအောင်မောင်းဟာ အိမ်ကိုမလာတော့ပါဘူး။ အဖေကလည်း တွဲခေါ်ရလောက်အောင် မမူးတော့ ဦးအောင်မောင်းက လိုက်ပို့စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကျမကတော့ ဦးအောင်မောင်းလာမှာကြောက်နေပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျမအဖုတ်လေးတစ်ခုလုံးဟာ ယောင်ကိုင်းပြီး အထိမခံနိုင်လို့ပါ။

ဆီးသွားရင်လည်း တအားစပ်တာပဲ။ မကြာခဏ ရေကိုင်ပေးရပါတယ်။ နောက်ပြီး ပါရာစီတမောနဲ့ ကီးမို့ကိုလည်းသောက်ရပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဦးအောင်မောင်းလာမှာ ကျမက ကြောက်နေတာပါ။ သူကလည်း လူကြီးဆိုတော့ ကျမဒီလိုဖြစ်နေမှာကို သိနေလို့ မလာတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဲဒီရက်တွေမှာ ညဖက်ဆို အရက်သောက်ရင်း စကားပြောနေတဲ့ ဦးအောင်မောင်းရဲ့ အသံကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်နဲ့ ကျမအိမ်ကနေ ကြားနေရပါတယ်။

အဲဒီလို အခါမျိုးမှာ ကျမစိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ခံချင်သလိုလို ဘာလိုလိုစိတ်မျိုး ပေါ်ပေါက်လာတတ်ပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ လူကြီးမို့ ဒီလိုတမင် အသံပေးနေတာလား မသိပါဘူး…ရှင်။

အဲဒီလိုနဲ့ သုံးရက်လောက်နေတော့ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းလေးဟာ နဂိုအတိုင်း ပြန်ပြီးကောင်းသွားပါတယ်။အဲဒီနေ့ မှာပဲ စာရေးကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးဟာ ပြန်မလို့ ကျမကို လာပြီး နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ဒေါ်ထွေးရှိလို့ ကျမဆီ ဦးအောင်မောင်း မလာတာပဲဆိုပြီး စိတ်ထဲက ဒေါ်ထွေးကို မနာလိုသလိုတောင် ဖြစ်မိပါတယ်။ အမှန်တော့ အဲဒီရက်တွေက ဦးအောင်မောင်းလာမှာ ကျမကြောက်မိတာပါ။ ဒါကိုလျစ်လျူရှုပြီး ဒေါ်ထွေးကို မုန်းမိပါတယ်။

အဲ….လေးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ ကျမသူ့ကို မျှော်မိတဲ့ အထိပါပဲ။ ညကျရင် သူ့အသံကြားတော့ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး သူ့အသံနားထောင်ရင်း သူ့ကိုရုပ်လုံးဖော်ကာ ကျမဟာလေးကို ပွတ်ပေးနေမိတဲ့ အထိ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမအပေါ် စိုးမိုးနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေပြန်လာတော့ သူမပါလာပါဘူး။ ကျမ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ အိပ်ပစ်လိုက်ရပါတယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ ကျမဟာ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ သူမလာရင် ကျမကပဲ သူရှိရာကို သွားဖို့ပါပဲ။ တစ်နေ့လုံး ကျမ သစ်စက်ဖက်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး အခြေအနေကို အကဲခတ်နေမိပါတယ်။ မွန်းလွဲ ၂ နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့ဟာ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သစ်ခွဲတဲ့ စက်သံလည်း တိတ်သွားပါတယ်။

ကျမလည်း ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ မျက်နှာလေးကို ကမန်းကတန်းပြင်၊ ခေါင်းဖီးပြီးတော့ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကို ကျယ်သီးတွေ ဖြုတ်လိုက်ပြီး အထဲက ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘလောက်စ် တစ်ထပ်တည်းနဲ့သစ်စက်နောက်ဖက်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

.............................

စပြီး အဲဒီကို သွားတော့မယ်ဆိုပြီး ပြင်ဆင်ကထဲက ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဟာ တင်းလာပြီး အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ ဒါဟာ ခံဖူးထားတဲ့ မိန်းမတိုင်း ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိရင် ဖြစ်နေကျလို့ ထင်ပါတယ်။ ကျမဦးအောင်မောင်းရဲ့ အိမ်လေးထဲ ကို လှမ်းပြီး ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဦးအောင်မောင်းနဲ့ ပက်ပင်း တိုးပါတော့တယ်။

“ ဟင်……တင်တင်သန်း…… ”

ပြောလဲ ပြော၊ သူက ကျမဆီကို ဖြတ်ခနဲ ရောက်လာပြီး ဖက်လိုက်ရာက နမ်းတော့တာပါပဲ။ ပြီးတာနဲ့အတွင်းဖက်မှာရှိတဲ့ အခန်းထဲကို နမ်းရင်းနဲ့ ဆွဲခေါ်သွားပြီး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့အိပ်ယာပေါ်ကို ကျမကိုဆွဲပြီး ထိုင်လိုက်တော့ရာ ကျမလည်း သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ တစ်ခါတည်း အိပ်ယာထဲကိုပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ရုံသာမက ထဘီလေးကိုပါ တစ်ခါထဲ ခါးပေါ် လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမဘေးမှာ လက်တစ်ဖက်ထောက်ပြီး လှဲလိုက်ရာက ကျန်လက်တစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့နို့တစ်လုံးအား အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး ကိုင်ညှစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ မျက်နှာကို တစ်ဖက်လွှဲထားရင်းက ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ဟာ ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေးရဲ့ ရှေ့ဖက်မှာရှိတဲ့ နှိပ်စေ့ကျယ်သီးလေးတွေကိုဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီစ နှစ်စကို ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေ တဖက်တချက်ဆီသို့ ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဝင်းခနဲ ပေါ်လာတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကိုတစ်လုံးကိုစို့ တစ်လုံးကို ကိုင်ရင်းနဲ့ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွပြီး တက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ဝမှာ လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တာ ကျမအထဲမှာ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ အရည်တွေကြောင့် လီးကြီး ဟာ လျှောခနဲ တဆုံးဝင်သွား ပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက်မှာ ဦးအောင်မောင်းက နို့စို့ရင်း ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတယ်။ ကျမဖြင့် ဆာနေတုန်းစားရလို့လားမသိဘူး ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ဖင်ကြီးတွေ ကြွကြွပြီး ကော့ပေးရင်း မျက်လုံးတွေကိုတောင် မဖွင့်ချင်တော့ပါဘူး။ ဦးအောင်မောင်းလည်း နို့စို့ရင်း ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ဟန်နဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရလိုးပါတော့တယ်…ရှင်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်…..ပလွတ်……အင့်..အင့်….ဗြစ်…ဒုတ်…..အ….အီး……အမေ့…… ”

“ အောင်မောင်းရေ……အောင်မောင်း…… ”

“ ဟာ……ဖလွတ်…… ”

“ ကျွတ်…..ဟင်း…… ”

သစ်စက်ထဲကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်တဲ့ အဖေ့ အသံပါ။ ကျမဟာ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းက သူ့လီးကြီးကို ဖလွတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျမလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကျွတ်ဆိုပြီး စုပ်သပ်လိုက်ရာက သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းခနဲ ချလိုက်ပါတယ်။

“ ဒီမှာပဲ…..စောင့်နေ..ငါအခုပြန်လာခဲ့မယ်… ”

ကျမ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းက ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ထွက်သွားပါတော့တယ်။ကျမလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ခါးထိလှန်တင်ထားတဲ့ ထဘီလေးကိုတောင်ပြန်ပြီး မဖုံးမိပါဘူး။ ကျမ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ခဏကြာတဲ့အထိ ဦးအောင်မောင်း ပြန်မလာသေးတာနဲ့ ကျမလည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အသာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုမှိန်းပြီး တအောင့်လောက်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့ အနားကို လူတစ်ယောက် ရောက်လာတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်း ပြန်ရောက်လာပြီလို့ သိလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း မျက်လုံး ပြန်မဖွင့်ပဲ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်မိတယ်။ သူက ကျမရဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲပြီးထောင်ကာ ပေါင်ကားလိုက်ပါတယ်။ အင်း ဒီတစ်ခါတော့ ဦးအောင်မောင်းက တယ်ပြီး ညင်သာလှပါလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက် ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဒုတ်….အား….အား…..ဟင်…….နင်….နင်… ”

စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ လီးက ဦးအောင်မောင်းလီးလောက် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကြပ်မနေပဲ အရှည်ကတော့ ပိုရှည်ပုံရပြီး လီးတဆုံး ဝင်သွားတာနဲ့ ကျမရင်ခေါင်းထဲ အထိ ရောက်သွားသလို ခံစားရပါတယ်။ လီးစသွင်းထဲက လီးနဲ့ စောက်ပတ်ထိတွေ့မှုကို အာရုံစိုက်နေတဲ့ ကျမဟာ ဦးအောင်မောင်း မဟုတ်ဖူးဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်တာနဲ့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းရဲ့ သား စိန်မောင် သူ့လီးက ကျမစောက်ခေါင်းထဲတဆုံးဝင်နေပြီ။

“ နင်…..နင်…ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ…စိန်မောင်…ငါအော်လိုက်ရမလား…… ”

“ အော်ချင်အော်လေ….နင်က ငါတို့အိပ်ယာထဲ ရောက်နေတာပဲ….ပြီးတော့ အဖေက နင့်ကိုငါလိုးတာသိသွားမှာပေါ့… အဖေတင်မဟုတ်ဘူး…တစ်ရွာလုံး သိသွားမှာပေါ့… ”

“ နင်….နင်…..ငါ့ ကို……… ”

“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ…တင်တင်သန်းရာ….အဖေတို့ ဗြုန်းခနဲ ပြန်မလာသေးပါဘူး…ငါက ညထဲက ကားဝင်လာတာ… နင်နဲ့ ငါ့အဖေကို စောစောထဲက ငါချောင်းကြည့်နေတာ… အရင်ထဲက နင့်ကို ငါကလိုးချင်နေတာ…နင်ခံနေတာလည်း မြင်လိုက်ရရော ငါမနေနိုင်တော့လို့ပါဟာ….ခဏလေးနော်… ”

စိန်မောင်က စကားအရှည်ကြီးကိုလည်း အဆက်မပြတ်ပြောရင်းက ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ဆွဲကိုင်ကာအဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပါတော့တယ်။ ကျမလည်း မထူးတော့တဲ့ အဆုံးမို့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး နေလိုက်ပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မတူ တမူထူးခြားတဲ့ အရသာကို ကျမခံစားထိတွေနေရပါတယ်။

တဖြေးဖြေး သူ့ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသလို ကျမဟာလည်း ကာမအရသာတွေ တက်သထက် တက်လာရပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်…ဖလွတ်…..ဒုတ်…ဒုတ်….အ..အု….အ….ဟင့်..ဟင့်…..အင်း…..ဟင်း…… ”

ကျမရဲ့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညီးသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အချိန်မှာပဲ စိန်မောင်ရဲ့ လီးထိပ်ကနေ အရည်တွေပန်းထွက်လာပြီး ကျမကို ငုံ့ဖက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းနမ်းတော့တာပါပဲရှင်။ ပြီးတော့ ပြောလိုက်သေးတယ်။

“ တင်တင်သန်း…နင်ကို ငါ ခုလို ပြန်လာတိုင်း လိုးပါရစေဟာ….ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး…. ”

သစ်စက်ဖက်က စကားပြောသံတွေကြားတာနဲ့ စိန်မောင်ဟာ လူးလဲထပြီး စောက်ပတ်ထဲက ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကနေ ဆင်းပြေးတော့တာပါဘဲ။ ကျမမှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီး ကျန်နေခဲ့ရတာပါ။ စိန်မောင့်လီး ဆွဲထုတ်သွားတာနဲ့ အထဲက အရည်တွေ အန်ထွက်ပြီး ကျလာပါတယ်။

ကျမလည်း ခါးပေါ်က ထဘီအနားလေးကို စမ်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကိုအုပ်ပြီး သုတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက် ပေါင်ခြံတွေနဲ့ ဖင်ကြားထဲကိုပါ ကြွပြီး သုတ်လိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ နားကတော့ သစ်စက်ဖက်ကို စွင့်ထားပါတယ်။ စောစောက သစ်စက်ဖက်က စကားပြောသံတွေဟာတဖြေးဖြေး ခြံအပြင်ဖက် ဝေးဝေးသွားပြီး အသံပျောက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ လူတစ်ယောက် အိမ်ပေါ်တက်လာပါတယ်။ ကျမလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်မောင်းပါ။ အနားရောက်တာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဘယ်အချိန်ထဲက တောင်နေမှန်း မသိတဲ့ လီးကြီးက တန်းမတ်လို့ပါ။

“ ကဲ…တင်တင်သန်း…ငါ အချိန်မရဘူး….လေးဖက်ကုန်းလိုက်… ”

ကျမလည်း ကမန်းကတန်း ထပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကြားမှာ သူ့လီးကြီးကိုတေ့ပြီး ကျမရဲ့ ခါးသေးသေးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဒုတ်…..အား…..အား….ဖြေးဖြေး….ရှင့်….အိ….အီး……အဟင့်… ”

ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးကြောင့် ကျမရဲ့ မျက်နှာလေးဟာ ဆတ်ခနဲ မော့သွားရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ လီးတဆုံးဝင်သွားတဲ့ အချိန်ကစပြီး ဦးအောင်မောင်းဟာ ဆက်တိုက်ကြီး ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။ ကျမလည်း စောစောက စိန်မောင်နဲ့ တက်ခဲ့ရတဲ့ ကာမအရှိန်တွေဟာ ချက်ချင်း ဟုန်းခနဲ ပြန်ထလာပြီး ရှေ့ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျားကန်သလို အတင်းထောက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုလည်း ခါးလေးခွက်ပြီး ကော့ထောင်လိုက်ရာက သူ့လီးဆောင့်ဆောင့်ဝင်လာမဲ့ လမ်းကို နောက်ပြန် ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ပေး နေမိပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းကလည်း ရှေ့က ကျမနို့နှစ်လုံးကို ကုန်းကုန်းပြီး ဆွဲကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်၊ တင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်ရင်း အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တာ ကျမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ယိမ်းထိုးနေရပါတယ်။

“ ပြွတ်… ဒုတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ပလွတ်… ဒုတ်… အား…အ… အ... ဟင်း… ဦးလေး… ဆောင့်… ဆောင့်ပေး…တ... တအား ဆောင့်….အင့်….အင့်…… ”

ကျမ ဆောက်တည်ရာမရ လောက်အောင် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ သူ့လီးကို ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဒစ်ဖျားပေါ်တဲ့အထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးငါးချက်လောက် အံကြိတ် ဆောင့်လိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူ့သုတ်ရည်တွေဟာ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ ပန်းဝင်ကာ သားအိမ်ကို လာလာထိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတော့တာပါပဲ….ရှင်။

.........................................................................

ကျမတို့ရွာမှာဆိုတာက ရေချိုးခန်းရယ်လို့ အိမ်ပေါ်မှာ မရှိပါဘူး။ အိမ်ဘေး အိမ်နောက် စသဖြင့် အဆင်ပြေတဲ့နေရာတွေမှာပဲ ရေစည်တွေ ရာဝင်အိုး စဉ့်အိုးကြီးတွေထားပြီး သုံးလေ့ရှိပါတယ်။ ကျမတို့ အိမ်မှာလည်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ရဲ့ ဘေးဖက်လောက်မှာ ရေစည်တစ်လုံးနဲ့ ရာဝင်အိုး ငါးလုံးရှိပါတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ကျမတို့ ရေချိုးကြရပါတယ်။

တစ်နေ့ ကျမ ရေချိုးနေတုန်း မလှမ်းမကမ်းက ခြုံပုတ်တစ်ခုဘေးမှာ လူရိပ်တွေ့တာကြောင့် မသိမသာအကဲခတ်လိုက်တော့ စာရေးကြီး ဦးထွန်းအေးပါ။ ခြံထဲမှာ အသားဖြူတာဆိုလို့ ကျမနဲ့ စာရေးကြီး နှစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် စာရေးကြီးမှန်း ကျမက တစ်ခါထဲ သိလိုက်ရတာပါ။ စာရေးကြီးက ကျမရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့် နေတာပါ။

အချိန်ကလည်း နေဝင်ဖြိုးဖျလေးဆိုတော့ သူ့အတွက် အဆင်ပြေတာပေါ့။ ကျမလဲ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သူရှိမှန်းလဲ သိရော ရင်လျားထားတဲ့ ထမီကို ခါးထိလျှောပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားကို ချေးတွန်းတာတို့ ထမီကို ပေါင်ရင်းထိဆွဲလှန်တင်ပြီး ပေါင်ခြံကို ချေးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်တာမျိုးတို့ လုပ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ ကျမရေချိုးနေတဲ့ နေရာကသစ်ပင်ခြုံနွယ်တွေ ကွယ်နေလို့ တခြားက လှမ်းပြီး မမြင်နိုင်ပါဘူး။ တမင်လာချောင်းမှ မြင်ရမှာပါ။

ကျမကို ချောင်းနေတဲ့ စာရေးကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။ သူ့ကို ဖော်ပြလှန်ပြရင်း ကျမရဲ့ စိတ်တွေတောင် ခပ်ထထ ဖြစ်လာရပါတယ်။

......................................

ရေချိုးပြီး ကျမ ညစာထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ညနေက ချောင်းထားတဲ့ စာရေးကြီး ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာကိုသိချင်တာရယ်၊ စာရေးကြီးကို ထပ်ပြီး ဒုက္ခပေးချင်တာရယ်ကြောင့် ကျမ မီးဖိုချောင်ဘေးပေါက်ကနေပဲ ဆင်းပြီးစာရေးကြီးတို့ အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ အဖေနဲ့ ဦးအောင်မောင်းတို့က ရွာလယ်က သူတို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က အရက်သောက်ဖို့ခေါ်တာကြောင့် ပါသွားကြပါပြီ။ စိန်မောင်ကလည်း ကားပြန်ထွက်သွားပြီ။ အဖေတို့ကလည်း ည ၁၀ နာရီထက်စောပြီး ပြန်မလာနိုင်ပါဘူး။

ဒါနဲ့ ကျမ စာရေးကြီးရဲ့ အိမ်ပေါ်ကို ခပ်တည်တည်ပဲ လှမ်းတက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲကိုပါ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ အတွင်းဖက်ကနေ ထွက်လာတဲ့ စာရေးကြီး ဦးထွန်းအေးနဲ့ ပက်ပင်း တိုးပါလေရော။

“ တင်တင်ပါလား….လာ…ထိုင်လေ….”

ဦးထွန်းအေးက ဖျာအသေးတစ်ချပ် ကိုခင်းပေးတာနဲ့ ကျမလည်း ပုဆစ်တုတ်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ကျမနဲ့ လက်တစ်ကမ်းမှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

“ ဘာအကြောင်းထူး ရှိလို့လဲ….တင်တင်….တစ်ခါမှ မလာစဖူး… ”

ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစူးဝါးဝါး သိမ်းကြုံးကြည့်ရင်း မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ညနေက ဘဘကြီး ကျမရေချိုးနေတာ ဘာလို့ ချောင်းကြည့်နေတာလဲ… ”

ကျမက မျက်နှာတည်တည်၊ လေသံမာမာနဲ့ မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟို…..ဘကြီး…မကြည့်…ဟို..ဟို……… ”

“ ဘကြီး ကျမဟာတွေကို… တော်တော်ကြည့်ချင်နေလား… ”

“ ဟို…လေ……ဘကြီး…… ”

ဦးထွန်းအေးဟာ ရှက်လဲရှက် လန့်လဲလန့်ပုံနဲ့ အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြစ်နေပါတယ်။

“ ကဲ…ဒီလောက်တောင် ဘကြီး ကြည့်ချင်နေလဲ….ကြည့်ရမယ်… ”

ကျမက ထိုင်ရာကထပြီး အိမ်တံခါးကိုသွားပြီး ဆွဲပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်လာတဲ့ အင်္ကျီလေးကို ကျယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ နို့အုံထွားထွားကြီး နှစ်လုံးက လှုပ်ရမ်းပြီး ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ အဘိုးကြီး ဖျာပေါ် ဖင်ချထိုင်နေရာကနေ ကျမကို မျက်လုံးကြီး ပြူးကြည့်ပြီး ဆောင့်ကြောင့် ပြင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။

နောက် ကျမက ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို လှမ်းကြည့်ပြီး ဦးထွန်းအေးဟာ ဝုန်းခနဲ မတ်တတ်ထရပ် လိုက်ပါတယ်။

“ ဘကြီး…အဲဒီမှာပဲ နေနော်…ကျမနား မလာနဲ့… ”

“ မဟုတ်ပါဘူး တင်တင်ရာ….ငါလေနင့်ကို သိပ်ပြီးလုပ်ချင်နေတာ…တစ်ခါတော့ လုပ်ပါရစေနော်….. ”

ကျမပြုံးလိုက်ပါတယ်။ ကျမမုန်းတဲ့ ဒေါ်ထွေးရဲ့ ယောက်ျားက ကျမကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားပြီး ကျမအပေါ်မှာတန်းတန်းစွဲနေပြီလေ။ ( ဒေါ်ထွေးက ဦးအောင်မောင်းနဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် ဒေါ်ထွေးကို မုန်းတာပါ )

“ ဒါတော့ မဖြစ်ဘူး…ဒီလောက်ကြည့်ရရင် တော်ရောပေါ့… ”

ကျမက ခြေဖျားမှာ ပုံကျနေတဲ့ ထဘီကို ဆွဲတင်ပြီး ဝတ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး…တင်တင်…ငါမနေနိုင်တော့လို့ပါ… ”

ဦးထွန်းအေးက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ နဲနဲနောနော လီးကြီး မဟုတ်ပါဘူး။ စိန်မောင်နဲ့ ဦးအောင်မောင်းတို့ လီးတွေထက် သိသိသာသာကြီးကိုကြီးလည်းကြီး ရှည်လဲ ရှည်တယ်။ ဒါပေမယ့် လီးက တန်းမတ်ပြီး မနေဘဲ ၄၅ ဒီဂရီလောက် အောက်ကိုငိုက်နေတယ်။

“ ဒါတော့ မဖြစ်ဘူး…ဘကြီး…ကဲ ကျမပြန်ပါရစေတော့… ”

ကျမလဲ အင်္ကျီကို ကောက်ယူပြီး စွပ်လိုက်ပါတယ်။

“ အို…ဘကြီး…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…လွှတ်ပါဆို…..ကဲ ကဲ… ”

ကျမကို အင်္ကျီဝတ်နေတုန်း လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့ ဦးထွန်းအေးဟာ ကျမရုန်းကန်လိုက်တာကြောင့် နောက်ကိုဆုတ်သွားပါတယ်။ ကျမရဲ့ အသားကို ထိလိုက်ရလို့ လားမသိဘူး။ သူ့လီးကြီးက အပေါ်ကို နဲနဲ တက်လာသလိုပါပဲ။

“ ဒီမှာ တင်တင် ….ငါ့ကို အလိုမလိုက်ဘူးဆိုရင် နင်နဲ့ အောင်မောင်းတို့ သားအဖ ဖြစ်ကြတာတွေကို ရွာထဲလျှောက်ပြောပစ်မယ်… ”

“ ရှင်…… ”

ဦးထွန်းအေး ကျမရဲ့ အညှာကို ကိုင်လိုက်ပါပြီ။ ဒါတော့ မဖြစ်ပါ။ တစ်ရွာလုံးက ယောကျ်ားတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် လိုးတာ ကျမခံရပါစေ။ ကိစ္စ မရှိပါ။ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကိုပဲ လူသိသွားမှာ ကျမအလွန်ကြောက်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမကလဲ ဘယ်ခေပါ့မလဲ။

“ ဒါဆို ဘကြီးနဲ့ ကျမ အပေးအယူ တစ်ခုလုပ်မယ်… ”

“ အေး….ပြော… ”

ကျမက မပြောသေးပဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ပြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ...

“ ဘကြီးအလိုကို ကျမလိုက်မယ်… ဒါပေမယ့် ဘကြီးက ဘကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးကို ဒီကို ဘယ်တော့မှမလာစေရဘူးလို့ ကတိ ပေးရမယ်… ”

“ ဟဲ..ဟဲ…တင်တင်က အစ်ကိုကြီးကို တစ်ဦးတည်း မူပိုင်လိုချင်တာကိုး….ဟဲဟဲ… ”

“ စကားမများနဲ့ ထင်ချင်သလိုထင်..ကျမပြောတာ သဘောတူလား… ”

“ တူပါတယ်…တူပါတယ်…မထွေးဒီကိုဘယ်တော့မှ မလာစေရပါဘူး……ကဲ လာ… ”

ကျမတို့နှစ်ယောက်စလုံး အတွင်းဖက်ခန်းထဲ ရောက်သွားကြပါတယ်။ ဦးထွန်းအေးက သူဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် နဲ့ပေါ့…။

“ ဘကြီးတော့ အမောမခံနိုင်တော့ အပေါ်ကနေ လုပ်နိုင်မယ် မထင်ဘူး… ”

“ ရတယ်…ဘကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်… ”

အဘိုးကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တာနဲ့ ကျမက သူ့ခါးနားမှာ ထိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ လီးကတောင်နေပေမယ့် သိပ်ပြီး မမာသေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျမက လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဂွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။

အဘိုးကြီးကလည်း ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အမျိုးမျိုးကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်နေရုံမျှမက ထိုင်နေတဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားကိုပါ သူ့လက်က လှမ်းလာပြီး စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်လာတော့ ကျမက ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့ စောက်စေ့လေးပွတ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးနဲ့ တဖတ်ဖတ် ထိုးလိုက်နဲ့ ကျမကလည်းလီးကြီးကိုဆုတ်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ကျမရဲ့ စိတ်တွေဟာလည်း ထလာပါတော့တယ်။

ခဏကြာတော့ သူ့လီးကြီးလဲ အတော်မာလာပြီဖြစ်တာကြောင့် ကျမဟာ သူ့အပေါ် ခွတက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးနေရာက ကျမစိတ်တွေထလာတာကြောင့် ခပ်နာနာ ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။

“ အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်….ကောင်းလှချည်လား…ကွယ်…ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာပါလိမ့်… ”

ပြောရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။ ကျမကလည်း ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ အနည်းငယ် ကိုင်းလိုက်ရာကသူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျမရဲ့ ဖင်ကြီးကို သူ့လီးကျွတ်ထွက်သွားမတတ် မြှောက်မြှောက်ပြီး စောစောကထက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချတယ်။

“ အမလေး…သေရောပေါ့…ဖြေးဖြေးလုပ်စမ်းပါ…”

ပြောရင်း သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမ နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေပါတယ်။ ကျမလည်း ဆောင့်နေရင်းကမောလာတာနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲသွင်းပြီး သူ့ဆီးခုံနဲ့ ကျမစောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်ပြီး ခဏနားနေလိုက်ရာ အဆောင့်ရပ်သွားလို့ အောက်က အဘိုးကြီး ဆန့်တငံ့ငံ့ ဖြစ်သွားတယ်။

“ ဆောင့်စမ်းပါ….တင်တင်ရာ… ”

“ ဒါနဲ့ စောစောကတော့ သေရောပေါ့ ဆို… ”

“ ဒါကတော့ တင်တင်က ကြမ်းလွန်းလို့ အစ်ကိုကြီးမခံသာလို့ပါ၊ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ လီးကို အဆုံးထိဝင်သွားအောင်သာချပါ… ”

ကျမလည်း အမောပြေတာနဲ့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လေးလေးမှန်မှန်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးပါတယ်။ခဏကြာတဲ့အခါမှာတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာပုံရတဲ့ ဦးထွန်းအေးဟာ ကျမခါးကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူကအောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ပါတယ်။

“ လုပ်…လုပ်.နာနာသာလုပ်… ”

အဘိုးကြီး အသက်ရှူသံတွေ တဟဲဟဲ ဖြစ်လာတယ်။ ကျမလည်း စိတ်တွေ သိပ်ထနေပြီး အားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် စိတ်ပါလက်ပါပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလို လိုးရင်းက သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနဲ့ ညှပ်ညှပ်ဆွဲလိုက်တော့ သူက ကော့ကော့တက်လာပြီး…

“ ဆောင့် ဆောင့်…မြန်မြန်…အစ်ကိုကြီး..ပြီးကာနီးပြီ…… ”

ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ပြီးချင်နေပြီမို့ ခပ်ပြင်းပြင်း ၁၀ ချက်လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ သူ့သုတ်ရေတွေ ပန်းဝင်လာခိုက်မှာပဲ ကျမလည်း တစ်ချီ ပြီးသွားကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ကျသွားရပါတော့တယ်….ရှင်…..။


........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



အဓိပ္ပါယ်မတူသော အပြုံး (စ/ဆုံး)

အဓိပ္ပါယ်မတူသော အပြုံး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

“ ကာမရောဂါ၊ ဝမ်းတွင်းနာကား

ကုရာနတ္ထိ၊ ဆေးမရှိဘူး ။

မိမိပညာ၊ သတိသာလျှင်

မဟာသြသဓ၊ ဆေးမည်စွ ……. တဲ့ ဘကြည် ရ…”

“ အေး…လူတစ်ယောက်ဟာ ကာမရောဂါ စွဲကပ်လာရင် ဒီရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ဆေးမရှိဘူးလို့….ဆိုလိုတာပေါ့ကွာ…အဲ…ဒါပေမဲ့…. မိမိရဲ့ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ မေ့လျော့ပေါ့ဆမှု မရှိခြင်းကတော့ ကာမရောဂါကိုပျောက်ကင်း စေတဲ့ အလွန်အစွမ်းထက်တဲ့ ဆေးပါဘဲတဲ့…..”

“ သြော်.. ဟုတ်ကဲ့…အဘ သာလှ… ဒါနဲ့…လင်္ကာမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့လဲ ဆိုတယ်…မဟာသြသဓ ဆေးမည်စွလို့လဲဆိုတယ်….ဒီအဓိပ္ပါယ်ကို ကျုပ်ကောင်းကောင်း မသိဘူး အဘ…အဲဒါလည်း ရှင်းပြပါအုံး….”

“ အေး..အေး…နားလည်သလောက် ရှင်းပြရတာပေါ့ ကွာ…အဆင်း..အသံ.. အနံ့ အရသာ… အတွေ့…ဆိုတဲ့… မင်းတို့ငါတို့တွေထိခံစားနေတဲ့ သဘာဝရုပ်ဓာတ်တွေကို အာရုံလို့ခေါ်သကွ….ဒီအာရုံငါးမျိုးဟာ ကာမစိတ်ဓာတ်ကို တိုးပွားစေတတ်လို့ ကာမဝတ္ထု ကာမအာရုံလို့ခေါ်တယ်…ဒီပြင်ပက ကာမဝတ္ထုနဲ့ အဇ္ဈတ္တက ကိလေသာပေါင်းဆုံမိတဲ့ အခါ ကာမရောဂါတွေ အဆင့်ဆင့်တိုးပွားလာတော့တာဘဲ …တိုးပွားရုံတင်မကတော့ဘူး…မောင်…ရေ… တဖြည်းဖြည်းရောဂါက…ရင့်ရင့်လာတယ်…..အေး…အဲဒီလို စိတ်ထဲမှာ ထကြွသောင်းကျန်းလာတဲ့ ကာမရောဂါကို ကုသဖို့ ပြင်မမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့ ပြောတာ…”

“ သြော်…..သြော်….”

ဘကြည်က ဦးသာလှစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ထောက်ခံလိုက်သည်။ ဦးသာလှက သူ့စကားကို ဆက်ပြန်၏။

“ ဥပမာ….ဖျားတယ်….ဗိုက်နာတယ်…..ခေါင်းကိုက်တယ် ဆိုပါတော့ကွာ… အဲဒီ ရောဂါဝေဒနာကို ပျောက်ကင်း သက်သာစေတဲ့ အဖျားပျောက်ဆေး.. ခေါင်းကိုက် ပျောက်ဆေး…. ဆေးတွေ အမျိုးမျိုးရှိတယ်…. တိုင်းရင်းဆေး… အင်္ဂလိပ်ဆေးအစုံ ပေါ့ကွာ…”

“ ဒါပေမဲ့ မင်းတို့ငါတို့ရဲ့ စိတ်ထဲကဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ဆေးကတော့ ဘယ်ဆေးဆိုင်မှာမှ ဝယ်လို့မရနိုင်ဘူးတဲ့… နိုင်ငံခြားမှာလဲမရဘူး.. နတ်ပြည်လှမ်းမှာလဲ… မရဘူး…ရှိမှ မရှိပဲကိုးကွ…အေး… ဒီတော့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကာမရောဂါကို စိတ်မှာမှီနေတဲ့ အစွမ်းထက် စေတသိက်ဆေးဝါးနဲ့ပဲကုသနိုင်တယ်…အဲဒီစေတသိက်တွေကတော့ ပညာနဲ့သတိပဲ…. ဒီသတိနဲ့ပညာ ဆိုတဲ့ တရားနှစ်ပါးဟာ ကာမရောဂါကို အကောင်းဆုံး ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ‘ မဟာသြသဓ ‘ ဆေးကောင်းဝါးကောင်းကြီးတွေပဲပေါ့ကွာ…”

“ သြော်… ဟုတ်ကဲ့…အဘ…ရှေ့ဆက်ပြီး မိန့်ပါအုံး….”

ဦးသာလှက ရေနွေးပုဂံကိုလှမ်းအယူ ဘကြည်က ကဗျာကယာနှင့် လေးလေးစားစားပေးလိုက်၏။ ပုဂံပြန်အချ အလိုက်တသိ ထပ်ငှဲ့ပေးလိုက်၏။ ဒီကောင်၏ အလိုက်သိတတ်မှုကို ဦးသာလှစိတ်ထဲက ကျိတ်၍ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ဦးသာလှ ခွေးလှေးယားစေ့လှော် တစ်ဇွန်းစားလိုက်သည်။ မွှေးပျံ့ခါးသက်သော လဖက်ခြောက် အကောင်းစားခပ်ထားသည့် အဖန်ရည်ကို တစ်ငုံသောက်လိုက်၏။ အဖန်ရည်သတ္တိက တကိုယ်လုံး လန်းဆန်းသွားစေသည်။

“ အင့်….မင်းလဲ စားလေကွာ…”

ဦးသာလှက ခွေးလှေးယားစေ့လှော် ပန်းကန်ကို ဘကြည်ရှေ့သို့တိုးပေးလိုက်၏။ ဗဟုသုတနည်းပါးသောဘကြည်က ခွေးလှေးယားစေ့လှော်ကို မကြိုက်ပါ။ သို့သော်…..မကောင်းတတ်၍ တဇွန်းတော့ စားပြလိုက်သည်။

“ ဒူလာ အညောင်းအကိုက်အတွက် …အလွန်ကောင်းတယ်ကွ….”

“ ဟုတ်ကဲ့….အဘ….”

ဘကြည်သည် စကားပြောကြွယ်၍ ပါးနပ်သော်လည်း စာပေဗဟုသုတ နည်းပါးသည်။ နည်းဆို ၂ တန်းအောင်ရုံသာ အတန်းကျောင်းနေခဲ့ဖူး၏။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှ စားနေသော ခွေးလှေးယားစေ့သည် မည်သည့်အာနိသင်ရှိကြောင်း ဘကြည်လုံးဝ မသိပါ။ ဦးသာလှပြောသလို ဒူလာအညောင်းအကိုက်အတွက် ဓာတ်စာဟုသာ မှတ်ထားလိုက်၏။ ဦးသာလှက စောစောကစကားကို ပြန်ဆက်၏။

“ မင်းတို့ ငါတို့ဘက်ကကြည့်ရင် ကာမရောဂါကို  ဖြစ်ပွားစေတာ ဣတ္ထိယခေါ် မိန်းမတွေပဲကွ.. တစ်ခါ သူတို့ရဲ့ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတာလဲ ဒို့ယောကျာ်းတွေပဲပေါ့ကွာ…. အခု မင်းကိုယ်မင်းဘဲ စဉ်းစားကြည့်လေ…တင်အိနဲ့ မင်းနဲ့ ဘယ်လောက် ကာမရောဂါတွေ အပြန်အလှန်ထနေကြသလဲဆိုတာ….ဟား …ဟား ….”

ဦးသာလှက သူ့အပြောသူ သဘောကျ၍ တဟားဟား အော် ရယ်ပါတော့သည်။ ထိုစဉ် တောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ မရင်မေတစ်ယောက် အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်က ဝင်လာသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်ရှိ ခြံစည်းရိုးနှင့်တဆက်တည်းတွင် ဦးသာလှပိုင်ယာကွက်တွေက ဧက ၂၀ ကျော်လောက်ရှိသည်။ ထိုယာကွက်တွေကို မရင်မေကလုပ်ကိုင်ပေးပြီး ၃ ပုံ ၂ ပုံ အခွင့်အရေးကို မရင်မေက ရရှိ၏။ မရင်မေက ဦးသာလှ၏ တူမဖြစ်သည်။

ဦးသာလှ အမ သုံးဝမ်းကွဲရဲ့ သမီးဖြစ်၏။ အသက်က ၃၈ နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိပြီး အိမ်ထောင်မရှိသည့် တကိုယ်တော် အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ အသားအရေက ဝင်းဝါစိုပြေပြီး ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ဒေါင်ကောင်းကောင်းလုံးကြီး ပေါက်လှဖြစ်၏။

ဦးသာလှတို့ တူဝရီးက သည်ရွာဇာတိများမဟုတ်ကြ။ အောက်ပြေ အောက်ရွာ တောင်ငူနယ်ကဖြစ်၏။ ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင်ကသာ ဤရွာဇာတိသူ ဖြစ်သည်။ ယခုဦးသာလှ ပိုင်ဆိုင်ထားသော မြေကွက်များမှာ မအုံးရှင် ဘက်ကရထားသော အမွေအနှစ်များဖြစ်သည်။ ဦးသာလှနှင့် မအုံးရှင်တို့မှာ သားသမီးမထွန်းကား။ ထို့ကြောင့် မရင်မေကို ၉ နှစ်သမီး အရွယ်လောက်ကပင် မွေးစားခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါနှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံး ဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင်သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။ မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။ မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။

အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ။

ရွာ၏သာရေး နာရေးလှုမှုရေး ကိစ္စရပ်များတွင် ရှေ့တန်းမှပါဝင်၍ တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ဆောင်သည်။ မရင်မေက ဦးဆောင်၍ အမျိုးသမီးဝတ်အသင်းဖွဲ့ကာ အဖိတ် ဥပုသ်ထွက်နေ့တိုင်း ရွာလည်ဓမ္မာရုံတွင် ဝတ်တက်ကြ၏။ စုစုပေါင်း အမျိုးသမီးကြီးငယ် ၅၀ ကျော်ခန့်ရှိ၏။

“ အမ….ပြန်ရောက်ပြီလား…”

“ အေး…..ရောက်နေတာကြာပလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့….”

ဘကြည်က ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ခရမ်းချဉ်သီးများ အပြည့်အမောက် ထည့်ထားသော ထန်းခေါက်တောင်း တစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ ဝင်လာသော မရင်မေကိုနှုတ် ဆက်လိုက်ရာ မရင်မေကလည်း အလိုက်သင့်ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

မရင်မေက လှေကားတက်ခုံပေါ်တွင် ခရမ်းချဉ်သီးတောင်းကို ချမည့်ဟန်ဖြင့် ဒူးနှင့်ခါးကိုညွတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မပြီး အောက်သို့ချလိုက်သည်။ ထမီတိုတိုဝတ်ထားသဖြင့် တင်းရင်းစိုပြေသော ခြေသလုံးသားများ၏သန်စွမ်းမှု မို့မောက်သောရင်သားအစုံ ဝိုက်ကားသောပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ကားကားစွင့်စွင့် ငွါးငွါးဖွင့်ဖွင့်ရှိလွန်းလှသည့် ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်သားဆိုင်များ ထိုသို့သော အလွန်အချိုးစားကျနသည့် ဣတ္ထိယအင်္ဂါရပ်များကို အရောင်လက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိ၏။ မရင်မေက ဆံထုံးကို ဖြည်ချရင်း ခေါင်းခုပုဆိုးဖြင့် ယပ်ခတ်သလိုလုပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။

ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထမီကို ထွင်းဖေါက်၍ အလှပြနေသည့်နှယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင် ရှိလှသည်။ ဘကြည်မိန်းမ တင်အိလည်းလှပါသည်။ အဖုအထစ်အမို့အမောက် အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး စွဲမက်စရာ ကောင်းလှပါသည်။ တင်အိက မရင်မေလောက်တော့ ဒေါင်မကောင်း သည်တော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ စတိုင်တော့ မဟုတ်။ အဲ တင်အိက မရင်မေထက်သာတာက အရွယ်ဂုဏ် ငယ်ဂုဏ် တင်အိ အသက်က အခုမှ ၃၀ ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး၏။

ခက်သည်က ကျားဆိုသောသတ္တဝါသည် ကိုယ့်မိန်းမမည်မျှ ချောမောလှပပြီး စွဲမက်စရာ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့်ပြည့်စုံပါစေ နေ့ရှိသရွေ့ ညရှိသရွေ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလာသည့်အခါ ရိုးအီသွားတတ်ပါသည်။

အတွင်းသိ အစင်းသိ ကြာကြာပေါင်းလာသောအခါ တစ်ချိန်ကချစ်ခင်နှစ်သက်စွဲမက် စရာဟု ထင်ခဲ့သောအရာတွေက အပြစ်အသွင်ဆောင်လာပြီး အင်တင်တင် ညီးတီးတီးဖြစ်လာတတ်၏။ ထို့ကြောင့် အာရုံကိုအပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန် ယခုလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမများကို ကိလေသာရမ္မက်လွှမ်းသော အကြည့်တို့ဖြင့် ငမ်းငမ်းတက်ကြည့်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။

စောစောက အဘဦးသာလှပြောခဲ့သော ကာမရောဂါဝမ်းတွင်းနာက ဘကြည်ကို စွဲကပ်လိုက်တော့၏။ လီးရိပ်လီးငွေ့မသမ်းသော အဖုတ်ကြီးကို စိတ်ဖြင့် မှန်းဆကာ ရာဂစိတ်နယ်ပယ်ကို ကျယ်သလောက်ကျယ်အောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။ လျှပ်တပြက် အကဲခတ်ရုံဖြင့် ဦးသာလှက ဘကြည်၏မနောနှင့် သဘောကို ရိပ်မိလိုက်သည်။

ဘကြည်လိုလူစားသည် ကိလေသာအာရုံနှင့် ဖမ်းစားခြင်းခံရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့တတ်ပြီး အသိတရားဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းချုပ် နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းဟု ဦးသာလှစိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်၏။

မရင်မေက အမောဖြေပြီး ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုခန်းပေါ် တက်သွား၏။ လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ နိမ့်ချီမြင့်ချီ အဆီခဲတွေစုခဲထားသည့် တင်ဆုံထွားထွားကြီးက သူ့စိတ်ကို မြူဆွယ်ကလိသွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်မိ၏။ သည် တော့မှ သူ့လာရင်းကိစ္စကို သတိရတော့၏။ ဦးသာလှက ပြုံးတုံ့တုံ့ မျက်နှာထားနှင့်……

“ အေး ငါ့တူမ အပျိုကြီးကလည်း ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြီးနော် အဟဲ… ဟဲ… ဟဲ”

ဦးသာလှ စကားကြောင့် ဘကြည်မျက်နှာ အနည်းငယ်ရှက်ရိပ်သမ်းသွားပြီး တဟီးဟီးနှင့် ရယ်ပြလိုက်သည်။

“ အဘ….ကျုပ်….ဟို…ဟို…”

ဘကြည်စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဦးသာလှ လက်ကာပြလိုက်ရင်း ………..

“ နေနေ….မောင်ဘကြည်… အဘ…သိတယ်…”

“ မင်းငွေ…..လိုချင်လို့မဟုတ်လား…”

“ ဟုတ်ကဲ့……..အဘ…”

ဘကြည်စိတ်ထဲ အံ့သြသွားတာအမှန်။ သူ့အကြံကို ဦးသာလှဘယ်လိုသိနေသလဲ.. ဘကြည်၏ စိတ် အခြေအနေကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်သဖြင့်…

“ မအံ့သြနဲ့မောင်… မင်းရောက်လာတဲ့ အချိန်ကို ငါက အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းနဲ့ တွက်ကြည့်လို့ သိပြီးသား….မင်းမှာငွေလိုနေတယ်… ဒီတစ်ခေါက် အရောင်းအဝယ်ကိစ္စမှာ မင်းအရှုံးကြီးရှုံးခဲ့တယ်…တခြားနေရာမှာ ရစရာ မမြင်တော့ င့ါဆီရောက်လာတယ်… ကဲ… ဟုတ်တယ်…မဟုတ်လား….”

ဘကြည်တစ်ယောက် ဟုတ်ကဲ့ ဟုပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်း ကြီးဖြင့် ဦးသာလှကိုပြူးပြူးကြီးကြည့်လျှက် ကြောင်အမ်းအမ်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ကာ

“ ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…အဘ….”

ဘကြည် ဦးသာလှကို ယခင်ကထက်ပို၍ အထင်ကြီးလေးစားသွား၏။ ဓာတ်တွေ ပရမတ်တွေကိုလည်း လူပြိန်း၊လဒူ တွေ နားလည်အောင်ရှင်းပြတတ် ၊ လောကီဂမ္ဘီရပညာရပ်တွေကလည်းတတ်၊ အလွန်အံြ့သစရာကောင်းတဲ့ ဦးသာလှ ပါတကား……။

ဦးသာလှကို အထင်ကြီးလေးစားစိတ်ဖြင့် ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးသာလှ တစ်ယောက် သူ့တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲသို့ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ် သွားပါတော့သည်။ မရင်မေတယောက် ထွက်များလာလေမလား..ဟု မီးဖိုခန်း ဘက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။

“ ရော့…မောင်ရင် လိုချင်တာ ၂ သိန်းခွဲမဟုတ်လား…”

မီးဖိုခန်းဘက် ငေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်ဆီက ပေါ်လာသော ဦးသာလှ စကားသံနှင့်အတူ နှစ်သိန်းခွဲထောင်တန်အထုပ်က သူ့ပေါင်ပေါ် ဖုတ်ကနဲကျလာ၏။

“ အော…ငွေပမာဏပါသိနေတဲ့ ဦးသာလှပါလား…”

ဘကြည် ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဦးသာလှခြေရင်းတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဦးသုံးကြိမ် ကန်တော့လိုက်တော့၏။

“ အေး…အေး….ဒီတခေါက် အဆင်ပြေပါစေကွာ…”

ဘကြည် ငွေထုပ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဦးသာလှကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ အကယ်၍သာ ဘကြည်တစ်ယောက် ဤကိစ္စရပ်တွေကို အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ဗေဒင်နည်းဖြင့် သိရသည်မဟုတ်ဘဲ သူ့မိန်းမ တင်အိကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောထား၍ သိနေသည် ဆိုလျှင်……….

အဖိတ်နေ့ည ဝတ်တက်စဉ်က တင်အိတစ်ယောက်ဝတ်အဖွဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးသာလှထံရောက်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင် ထိုနေ့ည သွေးသားဆန္ဒ နှီးနှောဖလှယ်ပွဲကြီး အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ဦးသာလှရင်ခွင်ထဲမှာ ဦးသာလှ၏ အပွေ့အဖက်ကို ခံယူထားစဉ် ငွေကြေးကိစ္စ ပြောခဲ့သည် ဆိုလျှင်……

ထိုနေ့ည ပြန်ခါနီးတွင် ဦးသာလှက……

“ ၂ သိန်းခွဲဟုတ်လား…. အေး..အေး….သန်ဘက်ခါ ညည်းယောကျာ်းကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်….”

ဟု မှာကြားလိုက်သည် ဆိုလျှင် ဘကြည်တစ်ယောက် ဦးသာလှထံမှ အလွယ်တကူ ငွေ ၂ သိန်းခွဲချေးယူရရှိခဲ့သည့်အတွက် အခုလို ပျော်ရွှင်နိုင်မည်လော… ဦးသာလှကိုလည်း အထင်ကြီးလေးစားနိုင်ပါအုံးမည်လော….သို့သော် နှစ်ယောက်လုံးပြုံးနေကြ၏။ သို့သော် အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….

.......................................................

အဖိတ်နေ့ည…………။

ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ ဒီနေ့ည တင်အိလာမည် ရင်မေက အကျိုးအကြောင်း အစုံအလင်ကိုဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။ မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသော စကားထဲတွင် ငွေ ၂ သိန်းခွဲရမည်။ ဦးသာလှ၏ သွေးသား ဆန္ဒကို လိုက်လျော ဖြည့်ဆည်းပေးရမည်။ အများသူငါ မရိပ်မိစေရန် ယောကျာ်းကို ငွေယူလွှတ်ရမည်။ မည်သူမှမရိပ်မိနိုင်သည့် အဖိတ်နေ့ညကို ရွေးရမည်။ အတိုးငွေ ၁၅ ကျပ်ဆိုလျှင် ၁၀ ကျပ်နှုန်း ခံစားခွင့်ပေးမည်။

သို့သော် ယောကျာ်းကို ငွေပို့ခိုင်းစဉ် ၁၅ ကျပ်နှုန်းနှင့် ပေးအပ်ခိုင်းရမည်။ ၁၀ ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ကို ဝတ်တက် သည့်ညမှ ကိုယ်တိုင်သွားယူရမည်။ မရင်မေဘက်က တင်ပြသော အချက်အလက်များကို တင်အိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ပြီးဖြစ်၍ ထိုအဖိတ်နေ့ညက တင်အိတစ်ယောက် ဝတ်တက်ဓမ္မာရုံတွင် ရောက်ရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုး၍ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။ ဝတ်တက်ခေါင်းဆောင်က မရင်မေမို့ ပွဲပြီးမီးသေအငြိမ်ဖြစ်၏။

ဝတ်တက်ချိန် တစ်နာရီ အသစ် သင်ကြားပို့ချသည်က ၂ နာရီခွဲ ဤအချိန်အတွင်း (၁၀)မိနစ်စော၍ ပြန်ရောက်စေရမည်ဟု မရင်မေက အသေအချာ မှာလိုက်ပြီးဖြစ်၏။ တပါတ်ရစ် ယောဂီထမီအင်္ကျီလေးနှင့် တင်အိ တယောက် တသွေးတမွေးလှလို့နေပါသည်။

အခုတပါတ် ကုန်ရှုံးလာသည့်အတွက် ယောကျ်ားကစိတ်ညစ်သည်ဟု ဆိုကာ အရက်ချည့်တွန်းသောက်နေ၏။ မရင်မေဆီကရအောင် ပြောကြည့်ပါမည်ဟု ချွေးသိပ်ရင်း အရက်ကို လျော့သောက်ခိုင်းထားရ၏။ ဒါတောင် ဝတ်တက်လာခါနီး ရမ်အကြီးတစ်လုံး ဝယ်ပေးခဲ့ရသေးသည်။ တင်အိကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူမို့ ကျေနပ်စွာပင် အကြွေးဝယ်ပေးခဲ့ပါသည်။ မရင်မေ အစီအစဉ်အတိုင်း တိုက်နောက်ဖေးပေါက်က ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။

“ ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်..ဒေါက်….”

မရင်မေသင်ပြထားသည့်အတိုင်း တံခါးခေါက်အချက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာခင်တံခါးပွင့်လာ၏။ တံခါးဝတွင်ဦးသာလှက ဘောင်းဘီပွပွ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီ လက်ပြတ်နှင့် မားမားကြီးရပ်နေလေသည်။ ဦးသာလှ၏ တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်နေဟန်ထားကိုကြည့်၍ တင်အိ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုလှုပ်ခတ်သွား၏။

လူကြီးက အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ အတွင်းဆိုသော်လည်း ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှသည်။ ရင်အုပ်ကားကားလက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက ထစ်ဖုတုတ် ခိုင်လှသည်။ထို့အတူ ပေါင်တံ ခြေသလုံးကြွက်သားကြီးတွေကတင်းရင်းဖုထစ် သန်မာလှသည်။

..........................................

ဦးသာလှက တင်အိ ဝင်သာအောင် ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး…..

“ ဝင်…ဝင်…..တူမကြီး….အထဲကို…”

တင်အိက ကိုယ်ကိုရို့၍ အတွင်းသို့ဝင်လိုက်၏။ ဦးသာလှက တံခါးမင်းတုန်း ချက်ကို ထိုးပိတ်လိုက်သည်။အခသု တူ့ုေိ ရာက်နေသောအခန်းမှာ ထမင်းစားခန်း ဖြစ၏ ။ ၂ ခန်း ပတလ် ညက် ျယဝ် န်းပြီး မတတ် ပရ် ပခ် ျြက်ပုတရ် သောမီးဖို စားစရာ များကို သိုလှောင်ထားသည့် ကြောင်အိမ် ၃ လုံးရှိ၏။

ထမင်းစားစရာနေရာမှာ ၂ ပေခွဲကျော်ကျော်ခန့်မြင့်ပြီး သစ်မာရှာထိုးသား များခင်းထားသည်။ထိုအပေါ်တွင် စားပွဲခုံဝိုင်းတစ်လုံးချထားပြီး ဝီစကီအကြီးတစ်လုံး ကြက်ကြော် ဝက်အူချောင်းကြော် ငှက်ပျော်သီးဖီးကြမ်းတစ်ဖီး ဝီစကီပုလင်းကအပြည့်မဟုတ်တော့ ထိုအထဲတွင် ကာမစွမ်းအားကို တိုးပွားစေသော ဖျံသိုစိမ်ထား၏။

“ ကဲ…အပေါ်တက်လေ…တူမကြီးရဲ့….အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော်..သွား…. ဟိုမှာ စားစရာတွေရှိတယ်….စားနှင့်…”

တင်အိက မတ်တပ်ကြီးရပ်နေ၍ ဦးသာလှက ပြောလိုက်သည်။ လာကထဲက ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်ကိုယ်မို့အရှက်တွေသိက္ခာတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အကုန်ခဝါ ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ကိုယ့်မေဓာရှိလျှင် သူ့မေဓာလည်း ရှိရမည်ပင်………

ပြီးတော့ ကိုယ်ရချင်တဲ့ငွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ် ဖာထွက်ခံလျင်တောင် ရမည်မဟုတ် ပြီးတော့ကိုယ်ကအပျိုမှမဟုတ်ဘဲ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ အအို ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် အလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ် ဒီတော့ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့ ပြီးတော့ တင်အိက ချောသည် လှသည် တောသူဆိုပေမင့်ရှေးအတိတ်ကုသိုလ်ကောင်းပုံရ၏။ ဒီတော့ ခပ်ရဲရဲ ခပ်ဟော့ဟော့ပင် ဆက်ဆံလိုက်သည်။ အပေးကောင်း အပြုအစုကောင်းခဲ့ရင် ၂ သိန်းခွဲငွေ အလကားတောင် ရချင်ရနေအုံးမည်…။

အခုတောင် အတိုးငွေရဲ့ ၃ ပုံ ၂ ပုံ ခံစားခွင့်ကို အလိုးခံခအဖြစ် ပေးထား၏။ တင်အိက စားပွဲခုံဘေးတွင် ခပ်ရဲရဲထိုင်လိုက်ပြီး ဝက်အူချောင်းကြော် ၃ ချောင်းကို တခါတည်း စားပစ်လိုက်သည်။ မီးဖွားပြီးစက သွေးဆေးနှင့်အရက်ဦးရေသောက်ဖူးသည်။ ရီတီတီ ရစ်တစ်တစ်နှင့် နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသော အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသည်။

ဦးသာလှကြီးက အိမ်အတွင်းခန်းဘက် ဝင်သွားသည်။ ထိုအခိုက် ဝီစကီပုလင်းကိုဖွင့်၍ လက်ဘက်ရည်ပုဂံထဲတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထည့်ပြီး မော့ချလိုက်သည်။

မွှေးပျံ့ခါးသက်သော အရသာနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးထွေးရှိန်းမြသွားသည်။ ရေသန့်ဗူးထဲကရေကိုဖန်ခွက်ထဲ တစ်ဝက်ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ဝက်အူချောင်း ၃ ချောင်း ထပ်စားလိုက်လေသည်။ အဖိုးကြီးက ခေပုံမရ ။ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်အုပ်ဖို့ စားဖွယ်သောက် ဖွယ်အစုံနှင့် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထား၏။ လီးအတွေ့အကြုံမရှိသည့် အပျိုမသာဆိုလျှင် သည်မြင်ကွင်းက ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စရာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။ အခုတော့ တင်အိက လီး အကြော လီးအထာကို ကောင်းကောင်းသိပြီးသား အအို… ဒီတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်လုပ်ဖို့ ခင်းကျင်းစီမံထား သည့် သည်မြင်ကွင်းက သူ့အဖို့ ရင်ခုံကြည်နူးစရာ ရမ္မက်သွေးတို့ ထကြွစရာသာ ဖြစ်ပါတော့၏။

အခုလည်း ဝီစကီအရှိန်က တရိပ်ရိပ်ဖြင့် တက်လာသည်။ သွေးကြွလာသည်။ မြူးကြွလာသည်။ ပျော်ရွှင်လာသည်။ ကြည်နူးလာသည်။ ဂုဏ်မငယ်သော သူမစောက်ဖုတ်ကို ဂုဏ်ပြုချင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ ထမီကိုမလှန်ပြီး လက်ဖဝါးနှင့် ဖွဖွလေးပွတ်စမ်းလိုက်သည်။ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို သိရှိရိပ်မိပြီးမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းကြွနေ၏။ စောက်ရေတွေပင် သိသိသာသာ စိမ့်ထွက်နေပြီ……..။

သူမဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကိုကြည့်၍ ပြုံးမိသည်။ ဝတ်ထားသည်က ယောဂီသူတော်စင် အဝတ်အစား။ ပကတိအဖြစ်က ရမ္မက်၏သားကောင် တင်အိအဖြူရောင် လက်ရှည်အင်္ကျီကျယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မူးယစ်ရီဝေသော ဝီစကီအရှိန်လေးနှင့်မို့ တင်အိတယောက် မြူးမြူးကြွကြွ ရဲရဲတင်းတင်းပြုလုပ်လျှက်ရှိသည်။

ထိုစဉ် ဦးသာလှဝင်လာ၏။ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို ချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး ယိုးဒယားပလတ်စတစ် အခင်းတစ်ခုကိုလည်း လက်ကကိုင်လာသည်။ ထမီအင်္ကျီတွေကို ချွတ်ပုံထားပြီး ဘောင်းဘီတို ဘော်လီအင်္ကျီသာ ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတော့သည်မို့ အစပထမအံ့သြသွားပုံရသည်။

သို့သော် အံ့သြစိတ်က တဒင်္ဂလေးပါ။ ဦးသာလှ မျက်လုံးတွေက အရောင်တွေတလက်လက် တဖျပ်ဖျပ်ထွက်ရှိပြီး ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံနှင့် ဘရာစီယာအတွင်းမှ ရုန်းကန်ဖောက်ထွက်ကာ မာတင်းမို့မောက်နေသော နို့ကြီးနှစ်မွှာကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လျှက် ရှိသည်။

“ ဘာလို့….ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ……လာလေလို့….”

တင်အိက အမူပိုပို မြူချိုချိုဖြင့် ချစ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ညုတုတု ခေါ်လိုက်သောအခါ ဦးသာလှ တစ်ယောက် ပြုံးဖြီးဖြီးမျက်နှာကြီးဖြင့် ရောက်လာသည်။ ခေါင်းအုံးနှင့်အခင်းများကို ပစ်ချထားခဲ့ပြီး တင်အိကိုကြုံးဖက်ထားသည်။ ထိုသို့ ဖက်ထားရင်းကပင် ဘရာစီယာ၏ ကျောဘက်ကချိတ်ကို ထောက်ကနဲ ထောက်ကနဲကျွမ်းကျင်သွက်လက်စွာ ဖြုတ်လိုက်၏။

လှလိုက်သည့် နို့နှစ်လုံး အဆင်းက ဝင်းဝါနေပြီး တင်းတင်းအိအိ မို့မို့မောက်မောက် နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ကစူဖေါင်း တင်းတောင့်နေသည်။ ဦးသာလှ လက်တစ်ဖက်က နို့တစ်လုံးကို ရွရွဖွဖွလေး ဆုတ်ချေပေးရင်း ကျန်နို့တစ်လုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကလေးပမာ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စုပ်ပါတော့သည်။

“ အဟစ်…အစ်…ခစ်…အဟင့်…ဟင့်….ယား…ယား…တယ်လို့…”

အနေရအထိုင်ရ ခက်လောက်အောင် ယားသည့်အတွက် တင်အိတစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရှာသည်။သည်တော့ နို့အုံကြီးက ပိုမို၍စူတင်းထွက်လာသည်။ ဦးသာလှက နို့တစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလျှက်ကပင်တင်အိ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ ပေါင်တံကြီးတွေက ထွား တင်ဆုံကြီးတွေက ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလွန်းသည့်အတွက်ဘောင်းဘီက တော်တော်နှင့် မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။

“ ဟွန်း…..ခိုးချင်တာလဲပျာလို့…လက်နှေးတာလဲ ချာလို့…”

ဦးသာလှတစ်ယောက် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တဏှာရမ္မက်တွေ မွှန်ထူနေပုံကို အမြင်ကပ်ကပ်ရှိလှစွာ ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေးမြည်တွန်ရင်း ကူချွတ်ပေးလိုက်၏။ တင်အိ အပြုအမူလေးက ဦးသာလှကို ကြည်နူးစွဲမက်သွားစေ၏။

ဘောင်းဘီတိုကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းထွားအိနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်သွယ်ကြားက တင်အိ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက်ရ၏။ တင်အိက ပိုမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို မသိမသာဖြဲပေးလိုက်သည်။

စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်အဟတွင် သိသိသာသာပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသား နီနီနုနုတွေကိုပါ မြင်လိုက်ရ၏။စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး ထူထူပွပွဖြစ်နေ၏။ သူ့အရောင်နှင့်သူ ပိုင်းခြားထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန့်အလွန်ကြည့် ကောင်းနေ၏။ ဝင်းဝါမို့မောက်နေသောဆီးခုံ။ နက်ပြောင်မဲမှောင်နေသည့် စောက်မွှေး အညိုရောင်သမ်းနေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ပြဲဟနေသော အတွင်းသားနီနီ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက ဦးသာလှလီးကြီးမှာ တောင်သထက်တောင် မာသထက်မာ ထန်သထက် ထန်လာပါ၏။

...............................

ဘောင်းဘီတိုကြားမှ တိုးတိုးထွက်နေသော လီးကြီးကို တင်အိက လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း……

“ ဟွန့်….ကဲ…..ကဲ….လွန်းတယ်…”

နှာခေါင်းလှလှလေးတွန့်ရှုံ့ရင်း ပြော၏။ တင်အိက ဦးသာလှနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး

“ ကဲ….အသေအချာ….ထိုင်စမ်းပါ….တကထဲ….”

ဦးသာလှတစ်ယောက် လက်ရှိအသက်ထက် ၅ ပုံ ၁ ပုံခန့် ငယ်သွားသလား ထင်ရအောင် နုပျိုသွား၏။စိတ်ထဲမှာလဲ ပျော်ရွှင်မြူးကြွသွားသည်။ တင်အိ မလာခင်ကပင် သောက်ထားနှင့်သော အရက်အရှိန်ကလည်းတက်နေပြီဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါ် ဖင်ချထိုင်ပြီး ခြေဆင်းလျှက် ပေါင်ကို နဲနဲကားထားလိုက်သည်။

“ ကဲ…..ဘောင်းဘီချွတ်……”

တင်အိက ဘောင်းဘီတိုကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး၏။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားမို့ ခန္ဓာကိုယ်အလှည့်အပြောင်းလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဦးသာလှကို မြူဆွယ်လျှက်ရှိနေပါသည်။

ဦးသာလှက ဘောင်းဘီ အချွတ်ရလွယ်အောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုကြွမြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖုထစ်မို့မောက်သော ရင်အုပ်လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးတွေက တင်းအစ်ကြွတက်လာသည်။

ဘောင်းဘီကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ ထောင်တက်သွား၏။ အညိုရောင်သမ်းနေသော လီးကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ တင်အိ အံ့သြမှင်သက်သွား၏။ မအံ့သြလို့လည်းမဖြစ်သူ့လီးတန်ကြီးက မြင်းလီးတန်ကြီးလောက် နီးနီးရှိသည်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပင် လက်နှင့်ယောင်ရမ်း၍ အုပ်မိလိုက်သည်။ အရှည်ရှစ်လက်မ ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော လီးတုတ်ကြီးမှာ အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အရေပြားတွေက

ကြက်ပေါင်ကွင်း တုတ်တုတ်တွေ အထပ်ထပ်စွပ်ထားသလို အရစ်အရစ်ထနေသည်။ တစ်သက်နှင့်တကိုယ် မတွေ့ဖူး မမြင်ဖူးသေးသော လီးကြီးဖြစ်သည်။ တင်အိလည်းခေသူတော့ မဟုတ်ပါ။

ဘကြည်နှင့် မညားခင်ကပင် ယခင်ရည်းစား ဟာင်း နှစ်ယောက်၏ အလိုးကိုခံခဲ့ဖူးသည်။ ထိုလီးမျိုးသည် ယောကျာ်းလူစဉ်မှီရုံသာရှိသည်။ ခံလို့လည်း ကောင်းခဲ့ပါသည်။ အခု ဦးသာလှလီးကြီးက သူမတခါမှ မမြင်ဖူးသေးသော ကြောက်ခမန်းလိလိ လီးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။

ဒစ်ဖူးကြီးက တင်းပြောင်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးပမာ နီညိုရောင် သမ်းနေသည်။ ဦးသာလှက သူ့လီးကြီးကို ကြည့်၍ ကြောင်တက်တက် ဖြစ်နေသော တင်အိလက်ကိုဆွဲယူ၍ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်စေလိုက်သည်။ တင်အိက မြွေတကောင်ကို ကိုင်ရသလို မဝံ့မရဲလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သံမဏိချောင်းကဲ့သို့ မာတင်းသောအတွေ့ကို နွေးနွေးရှိန်းရှိန်းကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။

တင်အိအနေဖြင့် ယခုသွေးသား ဆန္ဒဖလှယ်ပွဲတွင် လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖြစ်ပါ။ ဦးသာလှကျေနပ်လျှင် ကျေနပ်သလောက် သူ့အဖို့အခွင့်အရေးတွေ ရလာနိုင်၏။ ဦးသာလှ သဘောကျ နှစ်ခြိုက်စေမည့် အလုပ်မျိုးကို ကြားဖူးသလောက် လုပ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်၏။ သူမချေးရမည့် ငွေတွေကနည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ ကုန်က အကြီးအကျယ် ရှုံးခဲ့သည့်အတွက် ရှင်းရမည့်ငွေတွေက မရှင်းနိုင်လျှင် သူ့ယောကျာ်း ထောင်ကျပြီး ဘဝပါပျက်မည်။

ဘဝပျက်မည့်အရေးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဦးသာလှထံ ထိုးအပ်ရသည့် အလုပ်က ဘာမှ မပြာပလောက်သည့် အလုပ်မဟုတ်။ သည်ကြားထဲ အပြုအစုကောင်းလျှင် ဦးသာလှ၏ ပေးကမ်းရက်ရောမည့် အခွင့်အရေးတွေက တသီကြီး။ မရင်မေက ပြောပြထား၍ အတွင်းရေးကို သိထားနှင့် ပြီးဖြစ်၏။

တကယ်အားဖြင့် မရင်မေသည်ပင် တူမ၊ မွေးစားသမီးဆိုသော်လည်း ဦးသာလှ၏ လူမသိသူမသိ မယားသာဖြစ်နေ၏။ သို့သော် အဖိုးကြီးက ပီမှ ပိုင်မှ သူသဘောကျမှ သားကောင်ကို ကိုင်လေ့ရှိသည်။ ပြဿနာကြီးငယ်မပေါ်ပေါက်စေရန် လုံခြုံစိတ်ချရအောင် အကွက်ချစီစဉ်ပြီးမှ သူ့ဆန္ဒကို အကောင်အထည်ဖေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

ပထမဆုံးတက်ကွက်အဖြစ် တင်အိက ဦးသာလှ၏ ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းကာ လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ် ကိုင်လျှက် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်သည်။ လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် အကုန်လုံး သိမ်းကြုံးမငုံနိုင်ဘဲ တဝက်တပျက်သာ ငုံခဲထားနိုင်သည်။ ပူနွေးစိုစွတ်သော အာငွေ့နှင့် ကြမ်းရှသောလျှာအတွေ့က အရေးပါသောကာမအကြောအစုံကို စုပ်ယူမိ လိုက်သောအခါ ဦးသာလှတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး အီးကနဲ ကောင်းကောင်း ညီးညီးလိုက်သည်။

ဦးသာလှတစ်ယောက် တင်အိအပေါ်အမှတ်တွေ ပေးလိုက်သည်။ တင်အိအပြုအမူက သူသဘောကျနှစ်ခြိုက်သော အပြုအမူတွေဖြစ်နေ၏။ ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်ပြီးသား စောက်ဖုတ်မို့ သူ့လီးဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်လိုက်သည်။

“ ကဲ….ကဲ….တူမကြီး ခဏရပ်လိုက်အုံး….လေးလေး….မင်းကို သဘောကျသွားပြီးအေး..အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နော်….”

ဦးသာလှစကားကြောင့် တင်အိတစ်ယောက် ဦးသာလှလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ဝိုက်ပတ်၍ လျှက်ပေးနေရာမှခေတ္တ ရပ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်လျှက် ကနွဲ့ကလျ ထိုင်နေသည်။ ဦးသာလှက တင်အိကိုယ်ကာယ အလှများကို တဝကြီးကြည့်ရှုခံစားရင်း ဝီစကီတပန်းကန် ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ပုဂံပြန်အချ တင်အိက အဆင်သင့်ပင် ဝက်အူချောင်းနှစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲ ခွံ့ပေးလိုက်၏။ ဦးသာလှ တစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေစဉ် ငှက်ပျောသီးတစ်လုံးကိုအခွံနွာ၍ ပါးစပ်နားထိုးပေး လာသည်။ ဦးသာလှက တဝက်ကျော်ကျော်ကို ကိုက်ယူစားလိုက်သည်။

ဤမျှဆလို ျှင ်တငအ် သိ ဘောထားက ိုအတောအ် တန ်ရပိ မ် သိ ွားပြ။ီ တငအ် နိ ငှ့်လကတ် ွဲလ့ိုကောင်းကောင်းကြီးရနိုင်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။

“ ကဲ…တူမကြီး…ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ကျေနပ်ရဲ့လား…”

“ အဟင်း..ဟင်း…ကြက်သီးတောင်ထတယ်…”

“ ကဲ..ထ….အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး…ကိုယ့်ဖာသာကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းကြည့် … ဦးက မဆင်မခြင် လုပ်မိရင် နာသွားမှာစိုးလို့….”

တင်အိ စိတ်ထဲ ဦးသာလှကို လေးစားသွားသည်။ အမှန်အားဖြင့် တင်အိသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေသာဖြစ်၏။ ကြိုက်သလိုလုပ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးသာလှက မလုပ်ပါ သူ့ကောင်းကိုယ်ကောင်း ကာမကိစ္စတွင်အပေးအယူမျှတစွာ ပြုမူလိုက်ပါ၏။

တင်အိက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာလှပုခုံးကိုကိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ထိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်အဝ တေ့ထောက်မိသောအခါ ဦးသာလှက တင်အိ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပေးထားလိုက်၏။ တင်အိက ခွထိုင်လျှက်ကပင် ဦးသာလှ လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို သူ့လက်နှင့်အကျအန ဆုတ်ကိုင်သူ့အဖုတ်ဝနှင့် အသေအချာ ချိန်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းလိုက်၏။

“ ဖွိ…ဖွိ…ဖွစ်…ပြွတ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ဖွိဖွိ……ဖွစ်….ပြွတ်…”

လီးတံကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ် ဝင်လာသည်။ ကလေးမွေးဖူးသောမိန်းမမို့ ထိန်းချုပ်ချိန်ဆ ရမည့်အထာကို မှန်းဆ တတ်သူပီပီ ထိန်းလိုက်သွင်းလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ကျွမ်းကျင်စွာပြုလုပ်နေသည်။ သူ့သဘောနှင့်သူ စိတ်တိုင်းကျပြုလုပ်နေသည်မို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မနာကျင်ဘဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမအရသာထူးကြီးကို လီးကြီးကတဆင့် ခံစားနေရသည်။

ပါးစပ်ကလေးဟလိုက် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လိုက်နှင့်အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်နေရှာသော တင်အိကိုကြည့်၍ ဦးသာလှသဘောကျနေပါတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ လီးကြီးက အဆုံးထိနစ်ဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်သာလိုတော့သည်။ နာကျင်မှာစိုး၍ ထိန်းသွင်းနေသည့်ကြားက ခံချင်စိတ်နှင့် အားမလို အားမရ စိတ်ရောထွေးသွားကာတင်အိ ကဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ဖရစ်…ဗြစ်….ဖျစ်….ဒုတ်…..ပြွတ်….”

“ အမေ့…အင့်….အ….အီး…အား…အ….”

လီးထိပ်ကြီးနှင့် သားအိမ်ဝမှာ တင်းကနဲ ဒုတ်ကနဲ ပြစ်ဆောင့်သွားရာ နာကောင်းအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကြီးကို ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရသည်။ ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေပြီးနောက် တင်အိက ဦးသာလှပုခုံးကို အားယူဖိထားရင်းကိုယ်ကိုမြှောက်ကြွလိုက်ပြန်သည်။ ဖိသွင်းစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ အကြွတွင် အနည်းငယ်မြန်ဆန်၏။ တဖန် စောစောကလို တဖြည်းဖြည်းပြန်ဖိသွင်းသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ ပို၍ပို၍ အဆင်ပြေ ချောမွေ့လာတော့သည်။

ဤနည်းအားဖြင့် အချက် ၂၀ ကျော်ခန့်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ တင်အိ ရမ္မက်စိတ်တွေက အပြင်းအထန်ထကြွလာပါတော့သည်။ မြှောက်ကြွ ပြန်ဖိချဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်။ မြန်မြန်လာသည်။ ထန်ထန်လာသည်။ သန်သန်လာသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်….”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…”

“ အမေ့…အား…အင့်….အင့်….အမေ့…..အီး…အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်… အင့်… အ…အီး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်… အမေ့…အား…”

တင်အိတစ်ယောက် ကာမဇောတွေ အထွတ်အထိပ် ရောက်အောင် တက်ကြွ ပြင်းထန်လာသည်။ အထက်သို့ကြွပြီး ဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း နို့အုံအိအိကြီးတွေက ထက်အောက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။ ဦးသာလှကမူအထွေအထူး အားအင်မစိုက်ရဘဲ တင်အိ ပြုမူသမျှကိုသာ ဇိမ်ကျစွာ ခံယူနေပါသည်။ သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ် မတ်လိုက်ပြီး ရမ်းခါနေသော တင်အိနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်အစုံဖြင့် တင်းတင်းဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်။ လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်သော ကာမဓာတ်သတ္တိက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်………

“ ဟီး…အီး…အမေ့….အမယ်လေး…”

ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အသံနက်ကြီးကို မြည်တမ်းရင်း တင်အိတကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် လိုက်သလို တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားသည်။ တဆက်တည်းပင် ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိကြောင်း သင်္ကေတအဖြစ် စောက်ရေပူတွေကို ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ တင်အိတကိုယ်လုံး ပျော့ခွေညွှတ်ကြသွားပြီး ဦးသာလှ ဘယ်ဘက်ပုခုံးပေါ် မျက်နှာမှောက်ကျ သွားတော့သည်။ ဦးသာလှက တင်အိခါးသွယ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကျေနပ်အားရစွာမှေးနေလိုက်သည်။

တင်အိအမောအပန်းပြေသည်အထိ ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဦးသာလှ လက်အစုံက ချောမွတ်ပြည့်တင်းသော တင်သားဆိုင် ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံချီဆန်ချီပွတ်လျှက် ရှိပါတော့သည်။ အမောပြေ၍ထင်သည် တင်အိကဦးသာလှ ပုခုံးပေါ်တွင် မှောက်အပ်ထားသော မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်၏။ သူမမျက်နှာလေးကနွမ်းနယ်နေဟန်ရှိသော်လည်း ကျေနပ်သော ပီတိရိပ်တွေက ထင်ဟပ်နေသည်။ ကိုယ်အလှုပ်တွင် စောက်ဖုတ်အတွင်းနင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ထူပူသွား၏။

“ အမလေးတော့…..ဘုရား…..ဘုရား….”

တင်အိစိတ်ထဲ တကယ်ပင် အမလေးတမိလိုက်သည်။ မတလို့ဖြစ်ရိုးလား ကိုယ်တော်ဘုရား၏ လီးတံကြီးကသံမဏိတိုင်ကြီးစိုက်ထားသလို ခိုင်ခိုင်မတ်မတ်ကြီး ရှိနေသေး၏။ တင်အိသဘောထားကို ဦးသာလှက ရိပ်မိလိုက်၍…..

“ ဘာလဲ….အိလေးက…သဘောကျနေတာလား…”

“ ဟင့်….အင်း….ဝေးသေး…”

ဦးသာလှနှုတ်ဖျားက အလိုလိုအခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲသွား၏။တင်အိကို အိလေးတဲ့………

“ ဒါဆို…တော်ပြီပေါ့…”

“ ဟင့်အင်း…”

“ ဒါဆို….သဘောကျတယ်ပေါ့….”

“ ဟင့်….အင်း…”

ဦးသာလှက တင်အိအမူအယာကြောင့် အူယားပြီး စိတ်မရှည်ဖြစ်ကာ တင်အိခါးလေးကို ကြုံး၍ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်သည်။

“ အမေ့…..ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်….”

တင်းကျပ်တောင်မတ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဦးသာလှခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲနှဲ့လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ပူကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် တင်အိနှုတ်က လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။

“ အဟင့်…ဟင့်…ဟင့်….ဟောဒီအကိုကြီးကို……သိပ်ကြမ်းတာပဲ…..ကဲ…. ကြမ်းအုံး……ကြမ်းအုံး….”

တင်အိက ငိုသံနွဲ့နွ့ဲလေးဖြင့် ဦးသာလှပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေးထုပစ်လိုက်သည်။ အချစ်ဓာတ်၏ ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မူကြောင့် တင်အိနှုတ်ကလည်း အလိုလို အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းသွား၏။ ကိုယ့်အဖေအရွယ်လောက် အသက်ကြီးသူကို အကိုကြီးတဲ့…..အော်…ကာမ….ကာမ….လူကိုရူးသွပ်စေပါလား…….

“ အိလေး….ကိုကြီးပုခုံးကို မြဲမြဲဖက်ထားနော်…”

“ အင်းပါ….”

အင်းပါဟုသာ ပြောလိုက်ရသည်။ ဦးသာလှဘာလုပ်မည်မသိ၍ ရင်တဖိုဖိုနှင့် မျှော်လင့်နေရ၏။ အတော်ထူးဆန်းလှသည့် လူဆန်းကြီး ဦးသာလှပင်.။ ဦးသာလှက ခြေဆင်းထိုင်နေရာမှ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကွေးပြီး သူ့ဖက်ဆွဲယူ လိုက်သည်။ တင်အိကလည်းအနေအထားကျနရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြုပြင်ပေး၏။ ဦးသာလှဘယ်လက်က ကြမ်းကိုအားနှင့် ဖိထောက်ရင်းညာလက်က တင်အိခါးသွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ…

“ အသေအချာ…ဖက်ထားနော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…. ကျမလင်…”

တင်အိနှုတ်က ထွက်သွားသော စကားလုံးမှာ များများစားစားမဟုတ် ရေတွက်ကြည့်လျှင် ၆ လုံးမျှသာဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုစိတ္တဇသဒ္ဒခေါ် ကာမရာဂ အားကောင်းလှစွာသော ထိုအသံ ၆ လုံးက ဦးသာလှကို အပိုင်ချီတုတ်ထားလိုက်ပါပြီ ဦးသာလှကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်သွားသည်အထိ ထိုအပြော ထိုအသံ ထိုဟန်ပန်လေးက တင်အိမှတင်အိဟု စွဲစွဲလန်းလန်းဖြစ်သွားစေပါသည်။

နုပျိုသန်စွမ်းသော အင်အားသစ်တွေ ဝင်ရောက်လာ၏။ ထို့ကြောင့် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာ အားမာန်သွင်းလျှက်

“ ဟိတ်…” 

ဟူသော အသံနှင့်အတူ ဖျပ်ကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ အားမာန်ပါသော ထိုရင်ခေါင်းသံကြီးကတင်အိကိုပါ လန့်ဖျန့်သွားစေပါသည်။ ပြီးမှ ပြုံးမိ၏။ တင်အိတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပါ ပြုံးဖြီးလာသည့်အလားတသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် ဝေဒနာလှိုင်းတွေ ရိုက်ခတ်သွားသည်။

ဦးသာလှက မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် တင်အိ ဒူးကောက်ကွေးအတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာဖင်ဆုံကြီးအောက်မှ ပင့်မထားလိုက်သည်။ အလားတူ တင်အိလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဦးသာလှ၏ လည်ပင်ကြီးကိုချိတ်ဖက်ထားလိုက်၏။ သူ့ယောကျာ်း ဘကြည်သည်ပင် ဦးသာလှလို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ ဤအချက်က ဦးသာလှ၏အားအင်ဗလသတ္တိမှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း ပြသနေ၏။

တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း သွေးသားဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အဆက်မပြတ် တိုးပွားလျှက်ရှိနေသော တင်အိမှာ ကိလေသာ ရာဂစိတ်တွေ တဖန်နိုးကြွလာပြန်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စူဖေါင်းကြွတက်လာပြီး ရွစိထိုးကာ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနှင့်ဖြစ်လာ၏။ ခံချင်စိတ်တွေက ဒီရေအလားတိုးပွားလာပြန်သည်။

သူ၏သန်စွမ်းမှုကို ပြသချင်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်း ကြွက်သားတွေဖြင့် ဦးသာလှလီးတန်ကြီးကို ညှစ်၍ညှစ်၍ပြလိုက်သည်။ ထိုအတွေ့က ဦးသာလှလီးထိပ်ကြီးတခုလုံး ကျင်ထုံအီဆိမ့်တက် သွားစေသည်။ ဤကဲ့သို့လေးငါးခြောက်ခါမှ အားထဲ့၍ညှစ်ပေးရာ လီးချောင်းတံကြီးတခုလုံး ယားကြွလာသည်။ လလေရတွေ ထွက်လုနီးနီးထိကောင်းလာသည်။

သည်အတိုင်းငြိမ်ခံနေလျှင် သေချာပေါက် သုတ်တွေထွက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးသာလှက တန်ပြန်စစ်ထိုးသည့်အနေဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အားထဲ့၍ တင်းခံလိုက်သည်။ ညှစ်အားနှင့် ကန်အားအရှိန်ကြီးမားစွာ တိုက်ဆိုင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်။

ဦးသာလှက တင်အိကို ပွေ့မလျှက်ကပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် တိုက်အတွင်းခန်းထဲသို့ဝင်သည်။ထို့နောက် သူ့အိပ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဆီထိလာရာ ခရီးတလျှောက်တွင်တင်အိ တစ်ယောက် ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုံကာ တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် လိုက်ပါလာရင်း လီးအရသာ ကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါဖင်ဆုံကြီးကို ကျုံ့၍ကျုံ့၍ ပွတ်ပွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် ဤမျှထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကို အိပ်မက်ထဲမှာပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါ။

ထိုခရီးစဉ်အတွင်း တင်အိတချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး ပြီးခဲ့ပြန်၏။ တင်အိ နှစ်ချီတိုင်တိုင်ကာမဆန္ဒပြီးဆုံးခဲ့သည့်တိုင်အောင် လူထူးလူဆန်း လူ့အံ့မခန်းကြီး ဖြစ်သော ဦးသာလှမှာ တချီမှ မပြီးသေးပါ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ အလွန်သားနားလှပသော မွေ့ယာကြီး အထက်သို့ တင်အိခန္ဓာကိုယ်ကို ညင်သာစွာ ပက်လက်ချလိုက်သည်။

လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတဖက်ဆီသို့ပြစ်ချလျှက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း တင်အိ တစ်ယောက် မှန်းနေရှာသည်။သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကမူ ဦးသာလှခါးကို ချိတ်ထားလျှက်ရှိသည်။ အတော်အတန်အမောပြေသွားသောအခါတင်အိခြေထောက်နှစ်ချောင်း ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းထားလိုက်သည်။ သေချာအောင်ထပ်ဖိကြည့်လိုက်သေး၏။ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းလောက် ရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်သည်။ပြီးတော့ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်သွင်းသည်။

“ ဖွစ်….ဖွစ်….ဗျစ်….ဗျစ်….ဖွစ်….ဘွတ်…..ဖွတ်….”

အဆုံးထိဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးအလို စောစောက အတိုင်းပြန်နှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေကလည်း အိုင်ရွှဲဗွက်ထနေသလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း လီးတံကြီး၏ဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်နေပြီမို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ် လုပ်လို့ရနေ၏။ ဦးသာလှက တင်အိရဲ့ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ်အသေအချာ ဖိထောက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်

“ ဖွစ်…ဖွတ်…ဖွပ်….အမေ့….အင့်….”

“ ပြွတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…ဗြစ်….ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွစ်…ဖွတ်….”

“ ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….အ…အီး…အင့်….အမေ့….ကျွတ်…ကျွတ်…အမယ်လေး…အီး….အား…..အင့်….”

တင်အိတယောက် ညီးညူလူးလွန့်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကောခံသည်။ ဦးသာလှ၏ ဆောင့်ချက်တွေကဂျက်အင်ဂျင်လို အရှိန်မပြတ် ဒလစပ် မြန်ဆန်လာ၏။ တင်အိ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက ဦးသာလှ၏ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။ သူတို့သခင် ဘုရင်မကို အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူကို ပြန်လှန်ရန်တုံ့သကဲ့သို့အင်နှင့်အားနှင့် ဆွဲဆွဲညှစ်ကြ၏။

ညှစ်အားဒဏ်ကြောင့် ဦးသာလှ ဒစ်ထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျင်ထုံလာ၏။ အထူးသဖြင့် ဒစ်အညှာရင်းရှိအကြောမြှင်ကြီးမှာ ပြတ်လုမတတ် တင်းတောင့် လာသည်။ ကျဉ်သော ယားသော ဆိမ့်သော အီသော ဝေဒနာအပူလှိုင်းတွေက လချောင်းတံကြီး တလျှောက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်နေ၏။ အချက်ပေါင်း တစ်ရာအရောက်တွင်တင်အိနှုတ်ဖျားက “အီးကနဲ” အသံနက်ကြီး မြည်ဟီးလျှက် ကော့ထိုး တက်သွား၏။ ဦးသာလှလည်း အလားတူဝေဒနာမျိုးကြီးခံစားကာ သုတ်ရေပူတွေကို ပြိုင်တူ ပန်းထုတ်လိုက်ကြ သတည်း။

.........................................................

တင်အိက ဘကြည်ကို အသေအချာ မှာလိုက်၏။

“ တော်…. ဦးသာလှကို …… လေးလေးစားစား…ဆက်ဆံနော်…”

“ အေးပါ..ဟ…”

ကြီးသူကို ရိုသေသောကြောင့်လားမသိ ငွေ ၂ သိန်းခွဲကို ဦးသာလှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သည်။ဘကြည်မျက်နှာ ပြုံးလျှက် အလားတူ ဦးသာလှ မျက်နှာမှာလည်း...


........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။