ခုတော့လဲ သူစိမ်းတွေလိုပါပဲလား (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
( ၁ )
ပြည့်ဝန်းသော ခြေဖမိုး ဖွေးဖွေးလေးက ရှေ့သိုလှမ်းလိုက်လေတိုင်း ဝတ်ထားသော ထမီစကပ် အစိမ်းရင့်ရောင်လေး၏ အောက်ဖက်တွင် ခွဲထားသော အနားစလေးသည် ဖြတ်ကနဲ ကွဲဟကာ သွားနေရင်း ဝင်းလဲသော သူမ၏ ခြေသလုံးသားလေးက လှစ်ကနဲ လှစ်ကနဲ ပေါ်ထွက်၍ နေရသည်။
ထို အချိန်အခါနှင့် တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် စွင့်ကားကာ ပြောင်တင်းနေသော သူမ၏ တင်သားစိုင်တို့ကလည်း အားကျမခံ ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ လှုပ်ခါ၍ သွားကြရပါသေးသည်။
သူမ၏ ပုခုံးတဖက်တချက်ပေါ်ဆီပေါ်ရှိ ပန်းနုရောင် ကုတ်အင်္ကျီလေးပေါ်တွင် ဝဲ၍ ကျနေသော အဖျားလေးများ အတိုအရှည်မညီသည့် ဆံဖျားစလေးများကို ဖောင်းတစ်ဖွေးဥ၍နေသော သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကျောဖက်သို့ တချက်သပ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တံခါးလက်ကိုင်ကို ညင်သာစွာကိုင်ရင်း မှန်တံခါးကို အတွင်းသို့ တွန်းဖွင့်ကာ အထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တံခါးလက်ကိုင်ပေါ်မှ သူမ၏ လက်ကို လွှတ်၍ပေးလိုက်သည်။
အခန်းတွင်းသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးက တခန်းလုံးကိုဝေ့၍ တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရုံးအဖွဲ့ဝန်ထမ်းများ လူမစုံသေး။ ခြောက်ယောက် ခုနှစ်ယောက်မျှသာ ရောက်နေကြပြီး ကိုယ့်နေရာတွင် ကိုယ်ထိုင်နေကြခြင်း မဟုတ်ဘဲ ဟိုတစု သည်တစုဖြင့် စကားထိုင်၍ ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမက တခန်းလုံးကို လှမ်း၍ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်စဉ်မှာပင် ထိုအခန်းထဲတွင် ရောက်နေသူအားလုံးက သူမကို လှည့်၍ ကြည့်သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။
အသာမျက်လွှာကိုချကာ သူမ၏ အလုပ်စားပွဲသို့ လျှောက်၍သွားသည်။ စားပွဲသို့ရောက်လျှင် သူမ၏ စလင်းဘက်ကို စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်၍ချလိုက်ရင်း သက်ပြင်းတချက်ကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး ချလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် သူမ၏ အလုပ်စားပွဲရှေ့သို့ တစုံတယောက် ရောက်လာသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် သူမသည် မျက်လုံးလေးကို လှန်ကာ တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထိုသူကို ဖော်ရွေစွာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
“ စိမ့်..သူ..ရောက်နေတာ ကြာပြီလား.. ”
ထိုသူက ပြုံးလိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာလေးဆီမှ ချစ်စရာပါးချိုင့်လေးကို ငေး၍ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“ ခုတင်ပဲ ...ကျုမျိုးဝင်းလွင်...ထိုင်ပါဦးလား..ခဏလောက်... ”
မျိုးဝင်းလွင်က စိမ့်စိမ့်သူ၏ အလုပ်စားပွဲရှေ့တွင် ရှိသော ကုလားထိုင်တလုံးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ စိမ့်စိမ့်သူက မျိုးဝင်းလွင်ကို ကြည့်ကာ ဒုတိယအကြိမ် ပြုံးပြလိုက်ပြန်သည်။
“ တခြားမဟုတ်ပါဘူး ကိုမျိုးဝင်းလွင်...ကျွန်မလဲ ပြောမယ် ပြောမယ်နဲ့ ခုလူရှင်းတုန်း မျိုးဝင်လွင်နဲ့လဲ ကြုံတုန်းမို့ပါ... ”
စကားကို ခေတ္တ နားလိုက်ကာ စိမ့်စိမ့်သူက မျိုးဝင်းလွင်၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စကားကို ဆက်သည်။
“ ကိုမျိုးဝင်းလွင် ကျွန်မကို အဖြေတောင်းထားတဲ့ ကိစ္စပါ...အဲဒါ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..လို့ ပြောမလို့ပါ... ”
“ ဗျာ... ”
မျိုးဝင်းလွင် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။
“ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်...ကိုမျိုးဝင်းလွင်မှာ မိန်းကလေးတွေ သဘောကျတဲ့ အရည်အချင်းတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်...ကျွန်မငြင်းရတာက ကျွန်မရဲ့ ရင်ထဲမှာ ချစ်တက်တဲ့ နှလုံးသား မရှိလို့ပါ.. ”
“ အင်း.. ”
မျိုးဝင်းလွင်၏ ထံမှ အင်လိုလို..အင်းလိုလို အသံတချက် ထွက်၍ လာရသည်။
“ ကျွန်မ အချစ်ဆိုတာကို မသိပါဘူး...ပြောရတာတော့ အားနားပါတယ်...အဟင်း...အားနားတယ်ဆိုလို့ တမျိုးလဲ မထင်ပါနဲ့...ကျွန်မ ကိုမျိုးဝင်းလွင်ကို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် မိတ်ဆွေ တယောက်အနေနဲ့ ခင်ပါတယ်...ကျွန်မကို မျှော်လင့်တကြီးနဲ့ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ ခုလိုပြောရတာပါ..ကျွန်မရဲ့ သဘောကတော့ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲပါဘူး...ကိုမျိုးဝင်းလွင် ကျွန်မကို နားလည်ပေးပါနော်... ”
လေသံသာသာလေးမျှဖြင့် ပြောနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ စကားသံလေးက ဒီမှာတင် အဆုံးသတ်၍ သွားသည်။မျိုးဝင်းလွင်ကတော့ နားမလည်နိုင်သော မျက်နှာဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို ငေး၍ ကြည့်နေသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် သူတို့၏ အနားသို့ ဝန်ထမ်းအမျိုးသားတဦးက ရောက်၍လာသည်။
“ စိမ့်သူ ...မရောက်မီလေးတင် ဖုန်းဝင်လာတယ်...ဦးသန့်စင်ဦး ဆိုလား ဘဲ.. ”
“ သြော်..ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးပဲ..ဘာမှာသွားသေးလဲ.. ”
“ သူနေ့ခင်း မအားလို့ စောစောဆက်လိုက်တာ ဆိုတဲ့ အကြောင်းနဲ့ ညနေ (၄) နာရီလောက် သူ့ဆီ ဖုန်းပြန်ဆက်ဖို့ ပြောလိုက်ပါ တဲ့... ”
“ သြော် ..ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ...ဟုတ်ကဲ့.. ”
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပုံစံက စောစောကလို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မဟုတ်ဘဲ သွက်လက်၍ နေသည်ကို မျိုးဝင်းလွင် သတိထားမိလိုက်သည်။
“ ကဲ ..စိမ့်သူ ..ကျွန်တော်သွားလိုက်ဦးမယ်... ”
“ ဟုတ်ကဲ့... ”
မျိုးဝင်းသူ တယောက် ထိုင်နေရာမှ မထချင် ထချင် ထ၍ စိမ့်သူကို ကျောခိုင်းလိုက်ပေတော့သည်။
....................................................................
( ၂ )
“ ဒီမှာ.. ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်က စိမ့်ပြောတဲ့ ဟမ်းချိန်းလေ.. ”
“ ဟယ်...လှလိုက်တာ...အကိုကြီးရယ်... ”
လှုပ်ခတ်စွာ ပြောလိုက်ရင်းက စိမ့်စိမ့်သူသည် ဦးသန့်စင်ဦး၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ့သို့ ပြေး၍ ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လက်တဖက်က ဦးသန့်စင်ဦး၏ ခါးကို သိုင်း၍ ဖက်လိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က ရှေ့မှနေ၍ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ပုခုန်းပေါ်သို့ တင်၍ ဖက်သည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ ပါးပြင်လေး တဖက်ကို ဦးသန့်စင်ဦး၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင် ကပ်၍ မျက်နှာလေးကို တစောင်းလေးလုပ်ကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်ထဲမှ မြှောက်၍ ပြထားသော တဖိတ်ဖိတ် လက်နေသည့် ရွှေဟန်းချိန်းလေးကို ကြည့်၍နေသည်။
ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။
ပြီးတော့ သူ၏ ပုခုံးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်၍ ဖက်ထားသော သူမ၏ လက်လေးကို အသာလေး ပုခုံးပေါ်မှ ဆွဲ၍ ခွါယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ လက်ထဲမှ ဟမ်းချိန်းလေးကို ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်ကောက်ဝတ်လေးတွင် ဝတ်၍ ပေးလိုက်သည်။
“ ဒါ..ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်တုန်းက စိမ့်ရဲ့..နှစ်နှစ်ဆယ်မြောက် မွေးနေ့အတွက် အကိုကြီးရဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်ပဲ...စိမ့်.. ”
“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...အကိုကြီးရယ်... ”
“ ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်က စိမ့်နဲ့အကိုကြီး တွေ့တုန်းက စိမ့်ရဲ့မွေးနေ့က တရက်ပဲ လိုတော့တာကို အကိုကြီးက သိရတာ...အဲဒါ တခါထဲ မွေးနေ့လက်ဆောင် မပေးခဲ့ရတာကို အကိုကြီးက စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ စိမ့်ရဲ့...
“ သြော် ..အကိုကြီးရယ်... ”
ဦးသန့်စင်ဦး၏ ရင်ခွင်တွင် ပါးလေး တခြမ်းကပ်ကာ သူမ၏ လက်မှ ဟမ်းချိန်းလေးကို လှုပ်ခါ၍ ကြည့်နေသော စိမ့်စိမ့်သူက သူမ၏ မျက်နှာကို ရင်ခွင်ထက်မှ ခွါကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်နှာကို မော့၍ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
ဒီတခါမှာတော့ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ငုံ့၍ကြည့်နေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်လုံးများဖြင့် ဆုံမိကြသည်။
သူမ၏ ခါးသေးသေးလေး၏ အောက်နား ထွေးအိကားစွင့်နေသော တင်သားကြီးများ၏ အပေါ် ခါးစပ်၌တင်ကာ ဖက်ထားသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်များက ပို၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ ယူလိုက်သည်။
ပြီးတော့ ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်နှာက စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာဆီသို့ ငုံ့၍ ဆင်းလာသည်။ သူမ၏ အကြည့်များက မလွှဲ။ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းအစုံက သူမ၏ နုထွေးသော နှုတ်ခမ်း အစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်ကျရောက်လာသောအခါမှ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် မှေးစင်း၍ ကျသွားရလေတော့သည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ လုံးပြည့်၍ ဖူးဖူးလေးဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဦးသန့်စင်ဦးက မက်မောစွာဖြင့် စုပ်နမ်းနေသကဲ့သို့ စိမ့်စိမ့်သူကလဲ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့် ဦးသန့်စင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းထူကြီးများကို တုန့်ပြန်၍ စုပ်နမ်းပေးသည်။
ပြီးတော့လဲ လျှာချင်းထိ၍ ကလိရင်း လျှာလေးတွေက သက်ဆိုင်ရာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို တာဝန်ကျေစွာ ပွတ်သပ်၍ ပေးနေကြသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖြူဖွေးသွယ်လျသော လက်လေးနှစ်ဖက်က ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်တွယ်ရင်း ကျောပြင်ကြီးပေါ်တွင် ရွေ့လျားကာ ရွရွလေး ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသလို ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်တွေကလဲ စိမ့်စိမ့်သူ၏ တင်သားကြီးတွေကို ခပ်ဖွဖွပင် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်၍ပေးသည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖိကပ်၍ ထားသော ဆီးခုံနှစ်ခုကြားမှ မာကြောသော လီးချောင်းကြီးက နူးညံ့လွန်းသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လာ၍ ဖိကပ်နေကာ တဒိတ်ဒိတ် သွေးခုန်နေသည်ကို စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် သိ၍နေရသည်။
စိမ့်စိမ့်သူသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများးကို ဦးသန့်စင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ အသာလေး ဆွဲယူကာ ခွါလိုက်သည်။ ဘာသံမျှမထွက်ဘဲ နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုက ကင်းကွာ၍ သွားရသည်။
စိမ့်စိမ့်သူသည် တုန်ရင်ချင်သလို ဖြစ်နေသော သူမ၏ လက်လေးများကို အသာထိန်းကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တလုံးချင်း ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။ အောက်ဖကိသို့ ငိုက်၍ ထားသော သူမ၏ မျက်နှာလေးသည် ပန်းရောင်လွှမ်း၍ နေသည်။
ဦးသန့်စင်ဦး၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများ အားလုံး ပြုတ်ထွက်သွားတော့ စိမ့်စိမ့်သူသည် အင်္ကျီရင်လက်စ နှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ ဟလိုက်ရာက သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အသားချင်းထိကာ ဖက်လိုက်သည်။
ပြီးလျှင် ရွှမ်းစိုသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ နို့တဖက်ဆီသို့ ဖိကပ်သွားကာ နို့သီးသေးသေးလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက အတန်ဟန် ဟ၍ သွားရသည်။ ပြီးတော့ စိမ့်စိမ့်သူက သူစုပ်ယူထားသော နို့သီးလေးကို သူမ၏ လျှာလေးဖြင့် ယက်၍ပေးသည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်များက သူမကို မချင့်မရဲဖြင့် ဖက်၍ ထားရှာသည်။
ဦးသန့်စင်ဦး၏ နို့နှစ်ဖက်ရှိ နို့သီးလေး နှစ်လုံးကို မိမိရရလေး စုပ်ပေးပြီးတော့မှ စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာက သူ၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးဆီမှ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကြယ်သီးများ ပြုတ်ပြီးနေပြီ ဖြစ်သော ဦးသန့်စင်ဦး၏ အင်္ကျီကို ချွတ်၍ ပေးလိုက်သည်။
“ အကိုကြီး.. ကုတင်ပေါ်ကို တက်နှင့်လေ... ”
သူမ၏ ပြောစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်ကိုပင် စိမ့်စိမ့်သူက ကြည့်၍ မနေတော့ ။ ဦးသန့်စင်ဦး ရှိရာကို သူမသည် ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦးကတော့ ကုတင်ပေါ် တက်၍ လှဲလိုက်ရာက သူရှိရာဖက်သို့ ကျောခိုင်း၍ အဝတ်အစားများ ချွတ်၍ နေသော စိမ့်စိမ့်သူကို ကြည့်၍နေသည်။
သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်၍နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးသည် လှုပ်ရှားနေသည် ဖြစ်၍ လက်ကောက်ဝတ်တွင် ဝတ်၍ ထားသော ဟမ်းချိန်းလေးကလဲ တလက်လက်ဖြင့် အရောင်တောက်လျှက် ရှိလေသည်။
အပေါ်ယံမှ အင်္ကျီလေး ကျွတ်သွားသော အခါတွင်တော့ ဘရာစီယာ အနက်ရောင်လေးမှာ ဝင်းဝါသော သူမ၏ အသားလေးပေါ်တွင် ပေါ်လွင်ထင်ရှားစွာဖြင့် လိုက်ဖက်ညီစွာ ပေါ်ထွက်၍ လာသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ သည် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘရာစီယာလေးကို ဆက်၍ မချွတ်သေးဘဲ သူမ၏ ထဘီလေးကို ဖြန့်လိုက်ကာ အထက်ဆင်စလေးကိုပါ ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထဘီတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်း၍ သူမ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ တပါတည်း ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်၍ ထဘီလေးကို ရင်လျှားကာ ဝတ်လိုက်သည်။
စိမ့်စိမ့်သူနှင့် ဆုံတွေ့တိုင်း တွေ့မြင်နေကျ မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်သော်လည်း ဦးသန့်စင်ဦးက မရိုးနိုင်ဘဲ တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။
ဦးသန့်စင်ဦး တယောက် စိမ့်စိမ့်သူကို အတော်ပင် မက်မောသည်။ ဒါကလဲ သိပ်တော့ မဆန်း။ စိမ့်စိမ့်သူ၏ အသက်က အခုမှ (၂၀) သာ ရှိသေးသည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ အသက်က (၄၆) နှစ် ရှိပြီး ဖြစ်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ သမီးငယ်သည်ပင် (၂၂) နှစ် ရှိချေပြီ။
ယောင်္ကျားချင်းတွေ့လျှင် ဂုဏ်ယူ၍ ပြောတက်သော ...ကျုပ်သမီးထက်တောင်..ငယ်သေးတယ်...ဆိုတာမျိုး ဖြစ်သဖြင့် ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ အပေါ်တွင် စွဲလန်းမက်မောရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုမျှမကသေး။ စိမ့်စိမ့်သူက အသက်ငယ်သည်သာ မဟုတ်သေးဘဲ အတော်ပင် ချောမောလှပသူလေး တဦးဖြစ်၍နေခြင်း အကြောင်းရင်းခံကလဲ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမကို စွဲလန်းစေခြင်း အချက် တခုလဲ ဖြစ်သည်။
ဒါတင်ပဲလား။ မကသေးပါ။ အိမ်ထောင်သက် (၂၅) နှစ်ကျော်ပြီ ဖြစ်သော အသက် (၄၃) နှစ်အရွယ် ရှိပြီဖြစ်သည့် သူ၏ ဇနီးထံမှ မရနိုင်သော အရာများကိုလဲ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ထံမှ ရ၍နေသည်။ ဒါကြောင့် စိမ့်စိမ့်သူကို ဦးသန့်စင်ဦးက စွဲလန်းကာ အလိုလိုက်ထားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။
အခုလဲ စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် ထဘီလေးကို ကပိုကယို ရင်လျှား၍ ဦးသန့်စင်ဦးရှိရာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်၍ လာချေသည်။
ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် သူမသည် လှဲ၍ မချသေးဘဲ ဦးသန့်စင်ဦး၏ နံစောင်းဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ကာ သူ၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး တယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်၍ သွားခဲ့ပေပြီ။
ပုဆိုး ကင်းကွာသွားသည်နှင့် မတ်ထောင်၍ ထွက်ပေါ်လာသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ညိုညိုမဲမဲ လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၆) လက်မခွဲလောက်နှင့် လုံးပတ်က ကျပ်လုံးထက်ပင် ကြီးပါသေးသည်။ ပြီးတော့ ထိပ်ဖူးကြီး တခုလုံးမှာ ညို၍ နေပြီး ပြဲလန်၍ နေသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖြူဖွေး ဖောင်းကစ်သော လက်ချောင်းလေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်လောက် ဆုပ်၍ ပေးလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ လက်လေးသည် လီးတန်ကြီးပေါ်မှ အရေပြားကို ညင်ညင်သာသာပင် လီးတန်ကြီး၏ အရင်းဖက်ဆီသို့ ဆွဲ၍ချသည်။ ပြီးတော့ ဒစ်ကြီး အရင်းသို့ ပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးသည်။ တကြိမ်မှသည် ဆယ်ကြိမ်ထက်မနဲ တချက်ခြင်း လုပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲတွင် ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ခုန်၍ လာတော့သည်။
ထိုအခိုက်မှာပင် ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဂျိုင်းအောက်တွင် ညှပ်၍ထားသော ထဘီ အထက်ဆင်စလေးကို ဆွဲ၍ဖြုတ်ကာ သူမ၏ ထဘီလေးကို ချွတ်၍ ချလိုက်သည်။ ထိုင်နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ခါးဆီသို့ ထဘီလေးလျှော၍ ကျသွားသော အခါတွင်တော့ ဘဲဥခပ်ကြီးကြီး အရွယ်မျှရှိသော ဝင်းမွတ်မာတင်းနေသည့် စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့လေးနှစ်လုံးသည် နို့သီးလေးများ ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်လျှက် ထွက်ပေါ်၍ လာသည်ကို ဦးသန့်စင်ဦးက တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး တံထွေးတချက် ကျိတ်၍ မျိုချလိုက်သည်။
ပြီးတော့ သူ၏ လက်များနှင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာဆွဲ၍ ယူကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး သူက ကြုံး၍ထကာ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်သားနှစ်မွှာပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာတင်းဖောင်းမို့နေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာတင်းဖောင်းမို့နေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားသို့ သူ၏ နှာခေါင်းကို ထိုးသွင်းကာ ဖိကပ်၍ နမ်းလိုက်သည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးပေါ်သို့ ရောက်၍ လာတော့သည်။
မက်မောစွာ နမ်းရှိုက်ပြီးသည့်နောက် ဦးသန့်စင်ဦးသည် နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားသို့ ထိုးသွင်းထားသည့် သူ၏ နှာခေါင်းကို ပြန်၍ ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပထမဆုံး စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်ဝဲဖက် နို့သီးလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိညှပ်ကာ အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။
“ အ...အ.. ”
နို့ပျဉ်းလေး တလက်မလောက် ရှည်ထွက်ကာ နို့သီးလေးက မြောက်၍ ပါလာသည်။ ဒီတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးသည် သူ၏ လျှာကိုစု၍ ထိပ်ကို ချွန်လိုက်ပြီး လျှာထိပ် ချွန်ချွန်လေးဖြင့် နို့သီးလေးထိပ်ဝသို့ အသာအယာ ထိုး၍ ထိုး၍ ယက်ပေးလိုက်သည်။
“ အင့်...အ...ဟင်း...ကျွတ်..ကျွတ်... ”
အသက်အောင့်ထားသော လည်ချောင်းသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာပြီး ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ စိမ့်စိမ့်သူ ခမျာ စုပ်သပ်လိုက်ရရှာသည်။
ဦးသန့်စင်ဦးက ဆက်၍လည်း ထိုကဲ့သို့ လုပ်ပေးနေပြန်တော့ စိမ့်စိမ့်သူမှာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လျှက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ ထားရရှာသည်။
ခဏနေတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ နို့သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိညှပ်ထားလျှက်မှပင် ဆွဲတင်ထားသော နို့သီးလေးကို ပြန်၍ ချပေးလိုက်သည်။ နို့သီးလေးမှာ မူလအတိုင်း ပြန်၍ ရောက်သွားသည်နှင့် သူ၏ နှုတ်ခမ်းများက ပို၍ ဟကာ နို့အုံလေး တဝက်လောက်ကို ငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ စုပ်သည်။ ပြီးတော့ လျှာဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး အခြေစိုက်ထားသော အနီးရောင် အဝန်းဝိုင်းလေးကို ယက်၍ ပေးသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ဘတ်လေးများသည် ကော့၍ တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လက်လေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကို ကြုံး၍ ဖက်ထားမိလိုက်တော့သည်။
ပြီးတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးက သူ၏ လကျ်ာဖက် နို့သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိညှပ်ကာ ဆွဲတင်ပြီး လက်ဝဲဖက် နို့လေးကို လုပ်ပေးသည့် နည်းတူ လုပ်၍ ပေးနေလေသည်။
တချိန်လုံး မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်အောင် ဖြစ်၍ နေရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် ကျင်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ခံစးနေရပြီး ခြေရင်းဖက်သို့ ဆန့်၍ စင်းထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းဆီမှ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးသည် မြှောက်လိုက် ချလိုက် ဖြစ်၍ နေရလေသည်။
ပြီးတော့လဲ ထဘီလေးက အပေါ်မှ ဖုံးလျှက်သားလေး ရှိနေသေးသည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးသည်လည်း တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်၍ လာရသည်ကို စိမ့်စိမ့်သူသည် ခံစားသိရှိ၍ နေရလေသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့နှစ်လုံးကို တလုံးပြီးမှ တလုံးစို့၍ ကလိပေးနေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်တဖက်သည် သူမ၏ နံစောင်းဘေးသားလေးကို စုန်ချီဆန်ချီဖြင့် ပွတ်၍ ပေးနေရင်းက သူမ၏ ပြားချပ်တင်းမာ၍ နေသော ဝမ်းဘိုက်သားလေးပေါ်သို့ ရောက်၍လာသည်။ ဘိုက်သားဝင်းဝင်းလေးကို လျှောတိုက်ကာ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်၍ ပေးရင်းက သူမ၏ ခါးစောင်းဆီသို့ ရောက်၍ နေသော ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပေးသည်။
စိမ့်စိမ့်သူက သူမ၏ ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို ကြွ၍ ပေးလိုက်တော့ ထဘီလေးက ဗြုန်းဆို သူမ၏ ဒူးဆစ်ဆီသို့ ရောက်၍ သွားသည်။
ဒီတော့မှ သူ၏လက်က စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရောက်၍လာကာ ဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး သူမက ပေါင်လေး တဖက်ကို ဒူးကွေး၍ ထောင်လိုက်မိတော့ ထိုခြေထောက်လေးမှာ ထဘီလေးထဲမှ ကင်းလွတ်၍ သွားရလေသည်။
သူမ၏ စောက်ဖုတ်အုံလေဒကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်က စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်ရှိ တွန့်လိမ်၍ ခပ်ပါးပါးလေး ဖြစ်နေသော စောက်မွှေးလေးများကို ထိုးဖွကာ စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို ပွတ်၍ ပေးလိုက်တော့ သူမ၏ ခါးအောက်ပိုင်း တခုလုံး ပေါင်ရင်းနားထိ ကြက်သီးဖုလေးများ ထ၍ သွားရလေသည်။
ထိုမှတဖန် ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်က စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ဖုတ် ရှေ့ဖက်မျက်နှာသို့ ရောက်၍ လာကာ ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်၍နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာလေး ဆုပ်ကာ ညှစ်လိုက်သည်။
ဗြုန်းကနဲ အသက်အောင့်၍ သွားရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများမှာ ရှုံ့၍သွားရလေသည်။
နူးညံ့အိထွေးလွန်းသော အတွေ့နှင့် အတူ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဆွဲညှစ်လိုက်သည် ဖြစ်၍ အထဲမှ စိမ့်ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးများကို ညှစ်ချလိုက်သလိုလဲဖြစ်သွားရကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ညှစ်လိုက်သော လက်ဖဝါးထဲသို့ အရည်ကြည်လေးများမှာ ဇီးကင်းလောက် ကျ၍ လာရသည်။
ထိုအခါတွင်တော့ ဦးသန့်စင်ဦးသည် သူ၏ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ရာကာ ထိုင်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ရှိ ပြောင်တင်း၍နေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို ထိုအရည်ကြည်လေးများဖြင့် သေသေချာချာ သုတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်။
ဒါကို အမိအရ တွေ့မြင်လိုက်ရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝလေးတွင်လဲ တမျိုးလေး ခံစား၍ သွားရလေသည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ ကြည်လဲ့နေသော မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးက ဦးသန့်စင်ဦးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ညှို့ယူကြည့်ရှုနေလေသည်။
“ မလုပ်သေးဘူးလား..ဟင်.. ”
တကယ်မှ တိုးတိုးလေးပါ။ ပြီးတော့ လျှာလေးလေးဖြင့် မပီမသ အသံလေး။
ဦးသန့်စင်ဦးကလဲ ဖောင်းတင်း၍ မို့နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုက သူမ၏ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးကို စုလိုက်ကားလိုက် လုပ်နေသဖြင့် ဟစ်ဟစိဖြစ်ကာ နီရဲနေသော အတွင်းသားလေးများ ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ ပေါ်ပေါ်လာရသည်ကို ကြည့်နေရင်း သူမ၏ စကားကို အဖြေမပေးမိသေး။
စိမ့်စိမ့်သူက အနေရခက်ပုံဖြင့် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို စုကာ အတင်းပဲ ဖိကပ်ထားလိုက်သော အခါတွင်မှ ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်လုံးများက စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။
“ မှောက်ပေးပါလား...စိမ့်.. ”
“ ဟင့်အင်းကွာ...အစဆုံး မမှောက်နဲ့ ဦးကွာ...မခံနိုင်ဘူး...ရိုးရိုးပဲ လုပ်ဦးနော်... ”
“ စိမ့်ကလဲ...ကွာ... ”
“ နောက်တော့ မှောက်ပေးမှာပေါ့ အကိုကြီးကလဲ...ကဲ...လုပ်မှာဖြင့်လဲ ... လုပ်ကွာ.. ”
ဒီတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ ခြေဖျားလေး တဖက်တွင် ချိတ်၍နေဆဲဖြစ်သော ထဘီလေးကို ညင်သာစွာ ဆွဲယူ၍ ကုတင်ခြေရင်းဘက်သို့ ပို့လိုက်သည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး ပေါင်ရင်း၌ ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို သူ၏ လက်များဖြင့် စုန်ကာ ဆန်ကာ လျှောတိုက်၍ ပွတ်လိုက်ပြီးတဲ့ နောက်မှ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို သူ၏ ပေါင် တဖက်တချက်စီတွင် တင်လိုက်သည်။
ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၏ အကွဲကြောင်းလေးဆီသို့ သူ၏ တင်းကားနေသော လီးထိပ်ဖူးကြီးကို အသာလေး မေးတင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို အသာထိန်း၍ နောက်သို့ ဆုတ်ရင်း လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စိုစိမ့်နေသော အကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှောတိုက်၍ အကွဲကြောင်း အောက်ဖက်နားသို့ ပြောင်းရွေ့ယူလိုက်သည်။
စိမ့်စိမ့်သူက အံလေးတချက် ကြိတ်လိုက်ရာမှ သူမ၏ မျက်လုံးအစုံကို စုံမှိတ်ချလိုက်စဉ်မှာပင် လီးထိပ်ဖူးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ဝကို တေ့မိသွားချေသည်။
ဦးသန့်စင်ဦးက သူ၏ ခါးအား တင်ပါးအားတို့ဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စိမ့်စိမ့်သူ၏ နူးညံ့နွေးထွေးသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အသာလေး ဖိ၍ သွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြိ... ဗြိ... ”
“ အ...အိ...အင်း... ”
သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းတင်းစေ့ထားသည့်ကြားမှ လည်ချောင်းသံလေးများက မအောင့်နိုင်ဘဲ ထွက်၍လာသည်။ သူမ၏ ခါးလေးပင် တင်းကနဲ ကော့သွားရသည်။
စိမ့်စိမ့်သူမှာ အပျိုမဟုတ်ပါ။ အိမ်ထောင်သည်လည်း မဟုတ်ပါ။ (၁၀) ရက် (၁၅) ရက်လောက်ကို ဦးသန့်စင်ဦး လိုးသည်ကို နှစ်ချီသုံးချီမျှသာ ခံရသူဖြစ်သည်။ အသက်ကလဲ (၂၀) ပဲ ရှိသေးသည်။ ဒီတော့ အပျိုမှေး ပေါက်ကွဲပြီးခဲ့ပေမယ့်လည်း စောက်ခေါင်းလေးက အပျိုစင်လေးနှင့် မခြားဘဲ ရှိနေရကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးကြီးသွင်းစဉ်အခါတိုင်း ဒီလိုပင် နာကျင်စွာ ခံစားရမြဲဖြစ်သည်။
စိမ့်စိမ့်သူတယောက် ဒီလိုလေး ဖြစ်ဖြစ်နေရသည်ကိုပင် ဦးသန့်စင်ဦးက ကြေနပ်အားရ ဖြစ်နေရသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီး တခုလုံးဝင်၍ သွားပြီဖြစ်သည်။ ခေါင်းဝင်လျှင် ကိုယ်ဆန့်မည်ဖြစ်သော်လဲ လီးချောင်းကြီးကို ဆက်၍ မသွင်းသေးဘဲ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သော လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြင့် သုံးလေးချက်မျှ ညင်သာစွာ ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးပြီးတော့မှ တဖန် လီးချောင်းကြီးကို လက်သုံးလုံး နီးပါးမျှဝင်အောင် ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“ ဗြစ်..ပြွတ်.. ”
“ အ .. အ... ဟင်း.. ”
ဦးသန့်စင်ဦး လီးတန်ကြီးမှာ အပြင်ဖက်တွင် လက်နှစ်လုံးသာသာလောက်ပင် ကျန်တော့သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး လီးသွင်းပုံမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ထည့်၍ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်းလေးကို ထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းဖက် ဝဲယာအထက်အောက်တို့ကို ထိုး၍ ချဲ့ပြီး လီးတန်ကြီးကို နဲနဲဖိသွင်းလိုက် ဖိသွင်းလိုက်ဖြင့် စောက်ခေါင်းကို ချဲ့လိုက် လိုးသွင်းလိုက် လုပ်နေပုံမျိုး ဖြစ်သည်။
ဦးသန့်စင်ဦးက ထိုသို့လုပ်နေခြင်းမှာ စိမ့်စိမ့်သူ အတွက်ကတော့ အကြီးအကျယ် နှိုးဆွမှုကြီးတရပ်ကဲ့သို့ ဖြစ်ပေါ်ခံစားရကာ သူမ၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးမှာ လူးလူးလှိမ့်လှိမ့် ဖြစ်နေရပြီး စောက်ရည်ကြည်များမှာလဲ ရွှဲနစ်နေအောင် ထွက်၍ လာရသည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ်တုန်၍ လာရလေတော့သည်။
ဒီတကြိမ်တော့ သုံးလေးခါမက နဲနဲကြာအောင် လီးထိပ်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထိုးမွှေကလိ၍ နေသည်။
“ အို..အို..ဟင့် ...အဟင့်.. ”
ခံရခက်လွန်းသဖြင့် ဦးသန့်စင်ဦးက ကျန်ရှိနေသေးသော သူ၏ လီးတန်ကြီး လက်နှစ်လုံးသာသာလောက်ကို စောစောကလို ဖြေးဖြေးချင်း မသွင်းဘဲ အားဖြင့် ဆောင့်ကာ တချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြွတ်...ပလွတ်... ဘွပ်...ဒုတ်... ”
“ အမေ့...အား...ကျွတ်...ကျွတ်...ကျွတ်...အကိုကြီးရယ်...ဟင်း..ဟင်း.. ”
စေးထန်း ကျဉ်းကြပ် နူးညံ့လှသော စောက်ခေါင်းလေးအတွေ့က ဦးသန့်စင်ဦးကို ဆိမ့်၍သွားရသကဲ့သို့ မာကြောသော လီးတန်ကြီးကလဲ ပူပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို အရသာတွေ့စေသည့် အပြင် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝသို့ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ကာ ဖိကပ်ချလိုက်သော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံကြီးကလဲ သူမကို ကျေနပ်အားရ ဖြစ်သွားစေရသည်။
ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားပြီဖြစ်သော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ငြိမ်၍ထားသည်။ စောစောကလိုများ လီးထိပ်ကြီးက အထဲတွင် ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြင့်များ မွှေဦးမလား ဟု စိမ့်စိမ့်သူမှာ ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေရလေသည်။
ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို အုပ်၍ကိုင်လိုက်ကာ နို့သီးနီနီလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်သပ်ချေမွရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကို တဝက်မျှ ထုတ်ပြီး အားပါပါဖြင့် တချက်ချင်း ဆောင့်၍ လိုးပေတော့သည်။
“ ပြွတ်..ဘွပ်...စွပ်..ဘွတ်.. ”
“ အင့်..အ ...အင့်...အ.. ”
ဆယ်ချက်မျှ လိုး၍ အပြီးတွင်တော့ ဦးသန့်စင်ဦးက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဗြုန်းကနဲ သူမ၏ ပေါင်ရင်းဘေးဖက်သို့ ထောက်ချလိုက်ပြီး သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ချကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်တော့ရာ စိမ့်စိမ့်သူကလည်း သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကွေး၍ ဦးသန့်စင်ဦး၏ တင်ပါးကြီးပေါ်သို့ တင်၍ ကပ်ကြေးကိုက် ချိတ်လိုက်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ မှောက်၍ ချလာသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ထွေးပိုက်ကာ ဖက်လိုက်သည်။
ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပါးလေးတဖက်ကို လှမ်း၍ နမ်းလိုက်ပြီးတော့မှ သူမ၏ နို့လေးတဖက်ကို စို့ပေးကာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် တချက်ခြင်း အားရပါးရ ဆောင့်၍လိုးသည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်အနက် တဖက်က ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်တဖက်က ကျောပြင်ကြီးပေါ်တွင် ရွေ့လျားကာ ပွတ်၍ပေးနေသည်။
တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်၍ လိုးနေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လှသလို အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ဆောင့်၍ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာသော လီးချောင်းကြီးက စောက်ခေါင်းနံရံ နူးနူးညံ့ညံ့လေးများကို ပြည့်သိပ်စွာ ဖိတွန်းပွတ်ဆောင့်ပြီး လီးထိပ်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ပြေးပြေးဆောင့်သဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူမှာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ကော့၍ ကော့၍ တက်နေရလေသည်။
“ ပြွတ်...စွပ်..ဒုတ်...ပလွတ်...ပြွတ်..ဖွတ်.. ”
“ အင့်...အ..ဟင့်...အမလေး...အ...အင့်...အင့်... ”
ဒီလောက် ထိထိမိမိ ခံနေရသည့်ကြားကပင် စိမ့်စိမ့်သူက အားမလိုအားမရဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ပင့်တင်ပေးနေသည်။ စိမ့်စိမ့်သူက ရိုးရိုးကော့တင်ပေးနေခြင်း မဟုတ်ဘဲ ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ကော့တင်ပေးနေခြင်းဖြစ်၍ လီးအဝင် ကောင်းလှသဖြင့် သူမမှာပို၍ ထိထိမိမိ ခံစားနေရလေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ရှုသံများမှာ ဘေးမှ ကြားရလောက်အောင်ပင် ပြင်းထန်၍ လာရပြီး အားဖြင့် တချက်ချင်း ဆောင့်၍ လိုးနေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ဆောင့်ချက်များမှာလဲ ခပ်သွက်သွက်ဖြင့် အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးလာလေသည်။
“ အ..စိမ့်..အင်း.. ”
ဟူ၍ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တောင့်တင်း၍ သွားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အတင်းဆောင့်ချကာ ဖိသွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးထိပ်မှ ပူနွေးသော သုတ်ရည် ကျဲကျဲများက စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အရှိန်ဖြင့် ပန်းဝင်ကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများနှင့် သားအိမ်ဝလေးတို့တွင် ပူကနဲ နွေးကနဲ ဆက်တိုက်ဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင်..
“ အ...အမလေး...အား...ဟား... ”
ဆိုသော ညည်းသံလေးများ ပွင့်အန်ထွက်လာရပြီး စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်ကာ သူမ၏ မေးဖျားလေးမှာ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားရလေတော့သည်။
.................................................................................
( ၃ )
သူ၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ထွေးပိုက်၍ ဖက်ထားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို မက်မောစွာ ကြည့်လိုက်ရင်းမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို ဦးသန့်စင်ဦးက မက်မောမြတ်နိုးစွာဖြင့် တချက် နမ်းလိုက်သည်။
“ စိမ့်...ကျေနပ်ရဲ့လားဟင်.. ”
“ ဟွန်း...ကိုကြီးကလဲ စိမ့်ကမေးရမယ့် ဟာကို..ကိုကြီးမကျေနပ်မှာသာ စိမ့်က စိုးရိမ်နေတာ.. ”
အမူ ပိုပိုလေးဖြင့် ပြောလိုက်တော့ ရင်ထဲတွင် တင်းသွားရသော ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ ပါးလေးတဖက်ကို ရှိုက်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။
“ စိမ့်...ကိုကြီးကို ချစ်လားဟင်.. ”
“ ဟင်... ”
စိမ့်စိမ့်သူက သူ၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ဖြတ်ကနဲ လှိမ့်ထွက်လိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမကို ဖက်ထားသော လက်လေးများကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ရုန်းထွက်လိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူက ပက်လက်လေး ဖြစ်၍ သွားသည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးတီးကြီးကတော့ သူမ၏ဘက်သို့ စောင်းငဲ့ကာ စိမ့်စိမ့်သူကို ငေး၍ နေသည်။
“ ချစ်လားတဲ့.. ” ဟင်း..ရူးများနေလား မသိဘူး။ စိမ့်သူ အဖေထက်တောင် သူက အသက်ကြီးဦးမည်။ ဒါက သမီးရင်းထက်ပင် အသက်ငယ်သော ချောချောလှလှ ကောင်မလေးများနှင့် ပလူးခွင့်ရသော အရွယ်လွန်ယောင်္ကျားကြီးများ၏ ရူးပေါပေါ စိတ်ကူးယဉ်မှု တခုပေလား ..ဟု စိမ့်စိမ့်သူ ရင်ထဲမှ တွေးလိုက်မိသည်။
“ စိမ့်...ပြောမယ်နော်...စိတ်မဆိုးကြေး.. ”
“ အင်း.. ”
“ စိမ့်က..အကိုကြီးတင် မဟုတ်ဘူး...ဘယ်ယောင်္ကျားကိုမှ မချစ်ဘူး...စိမ့်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ ချစ်တက်တဲ့ နှလုံးသား မရှိဘူး..အကိုကြီး.. ”
“ ဒါဖြင့်ရင် အကိုကြီးနဲ့... ”
“ ဒီလိုပါ အကိုကြီး စိမ့်ဆီက ရတဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ယုယမှုတွေကို အကိုကြီးရဲ့ တသက်လုံးပေါင်းလာတဲ့ မိန်းမဆီက မရနိုင်ဘူး မဟုတ်လား... ”
ဝန်ခံသည့် အလား ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်လုံးများက အရောင်လက်၍ သွားသည်။
“ ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမဆီက မရနိုင်တဲ့ ဟာတွေကို စိမ့်ဆီကနေ အကိုကြီးက ရတယ်..ဒီလိုပဲ အကိုကြီးဆီက စိမ့်က လိုချင်တာတွေကို ပူဆာလို့ ရတယ်.. ”
“ အင်း.. ”
သူ့ထံမှ အသံထွက်လာသည်။
“ ဒီလို ပြောလို့လဲ တမျိုးမထင်နဲ့ဦး ... ကျွန်မက ဘယ်လောက်တန်ပါတဲ့...ပေးပါ..ဆိုတဲ့ ကြေးစားမျိုးလဲ စိမ့်က မဟုတ်ဘူးနော်...အကိုကြီးသိတယ်...နောက်ပြီး စိမ့်က ပညာတက်တယောက်...ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် စားနိုင် သောက်နိုင် ရပ်တည်နိုင်တယ်...စားဝတ်နေရေး အတွက် အကိုကြီးဆီမှာ အငယ်အနှောင်း အဖြစ်နဲ့ နေတာလဲ မဟုတ်ဘူးနော် အကိုကြီး...အကိုကြီးကတောင် ဒီလို ပုံစံမျိုးပြောလို့ စိမ့်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငြင်းခဲ့သေးတယ်...မှတ်မိတယ်မို့လား... ”
“ အင်း...ဟုတ်ပါတယ်.. ”
“ အကျဉ်းချုပ် ပြောရမယ် ဆိုရင် စိမ့်ဆီက အကိုကြီး ကိုယ်ခန္ဓာရသလို စိမ့်ကလဲ အကိုကြီးဆီက လိုချင်တဲ့ ရုပ်ဝတ္ထု ပစ္စည်းတွေကိုရတယ်...အင်း...သူ့အတိုင်းအတာနဲ့ သူပေါ့လေ...ပြီးတော့လဲ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ယောင်္ကျားဖြစ်ဖြစ် မိန်းမဖြစ်ဖြစ် ကျန်းမာတဲ့ အရွယ်ရောက်သူတိုင်း ခံစားရတဲ့ အခံရခက်တဲ့ ကာမဆန္ဒ ဝေဒနာကို စိမ့်သူအတွက် အကိုကြီးက ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်..ဒါပါပဲ..အကိုကြီး...အင်း...ချစ်တယ် .. ဆိုတာတော့ စိမ့်သူ မသိဘူး...ဒါပေမယ့် ကိုကြီးကို စိမ့်သူ ခင်တယ်..နောက်ပြီး သဘောကျတယ်...ကြိုက်တယ် အကိုကြီးရယ်..
“ သြော်..စိမ့်သူရယ်... ”
ရှေ့သို့ တိုး၍ ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။
“ စောစောက ချစ်သလား..ဆိုတဲ့ အမေးကို စိမ့်သူက အကိုကြီးကို ပြန်မေးရင် အကိုကြီး ဘယ်လို ဖြေမလဲ ဟင်...မဖြေပါနဲ့ အကိုကြီး...စိမ့်သူကို မချစ်ပါနဲ့ ခင်ပါ..ကြိုက်ပါ..တက်မက်ပါ..အကိုကြီး မချစ်ပါနဲ့...တကယ်ချစ်ရမှာက အိမ်က အကိုကြီးရဲ့ ကောင်းတူဆိုးဖက် မရှိအတူ ရှိအတူ အနွံအတာ ခံတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမကိုပါပဲ...အကိုကြီး မိန်းမကသာ အကိုကြီးဆီမှာ မပြည့်စုံလဲ သည်းညည်းခံမှာ အကိုကြီး...ကဲပါလေ..ဒါတွေထားလိုက်ပါတော့... ”
စိမ့်သူက သူမ၏ စကားကို ဖြတ်လိုက်စဉ်မှာပင် စောစောထဲက သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ဆော့ကစားနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့လေးတဖက်ကို ဦးသန့်စင်ဦးက ငုံ့၍ မက်မက်မောမော စို့ပေးလိုက်သလို စိမ့်စိမ့်သူကလဲ သူမ၏ လက်လေးတဖက်ကို ဦးသန့်စင်ဦး၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ သွင်းကာ မာတာတာဖြင့် စင်းစင်းကြီး ဖြစ်နေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ညပ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ကာ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးရင်း လီးတန်ကြီးပေါ်မှ အရေပြားကို ဆွဲချလိုက် ဆွဲတင်လိုက်ဖြင့် လုပ်ကာ ယုယစွာ နှိုးဆွနေပါလေတော့သည်။
.................................................
( ၄ )
“ မမိုး.. ”
“ အင်း.. ”
“ မမိုးကို တခုမေးချင်လို့... ”
“ မေးလေ စိမ့်သူ.. ”
“ ဟိုလေ ...မိန်းကလေး တယောက်က ယောင်္ကျားလေး တယောက်ကို စိတ်ထဲမှာ အမြဲပဲ မြင်နေပြီးတော့လေ ကြည့်နူးနေရတာ..အဲဒါ ... ချစ်လို့လားဟင်... ”
“ အယ်..ကျားသားမိုးကြိုး စိမ့်သူရယ်...ညည်းဆီက အချစ် ဆိုတဲ့..စကား ကြားရတယ်လို့.. ” .
“ ဟင်း...ဟင်း...မမိုးကလဲ.. ”
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် ရှက်သလိုဖြစ်၍ ခံစားသွားရသည်။ မမိုးနှင့်စိမ့်သူ တို့က ဒီအတောင်မှာ အတူနေလာကြတာ သုံးလေးနှစ် ရှိပေပြီ။ ညီအစ်မတွေလို ပြောမနာ ဆိုမနာ တိုင်ပင်ဖော် တိုင်ပင်ဖက် ဖြစ်၍နေသည်။
“ ဒီမှာ စိမ့်သူ...ညည်းလဲ အပျို ငါလဲ အပျို ..ငါက ညည်းတို့လိုတောင် ရီးစားစာ အပေးခံရတာ မဟုတ်ဘူး...ညည်းမေးတာ ငါဘယ်သိမှာလဲ စိမ့်သူရဲ့... ”
“ ဟွန်း..ဒါကြောင့် မမမိုး ခုထိ မစွံသေးတာ.. ”
“ အို...ဘာဆိုင်လို့လဲ...ဒါနဲ့ ပြောပါဦး စိမ့်သူရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်သူ့ကို မြင်နေလို့လဲ ပြောပါဦး...တို့က ညီအစ်မတွေပဲဟာ... ”
“ ဟို..ဟိုလေ .. တင်ဦးမောင်... ”
“ ဟယ်.. စိမ့်သူရယ်... ”
မမိုးတယောက် သူမ၏ စကားကို ဗြုန်းကနဲ မဆက်နိုင်။ မမိုး တယောက် အံ့သြရုံသာမက ထိတ်လန့်စွာဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။ ပြီးမှ...
“ အဲဒီ တင်ဦးမောင်က သိုက်သမား.. ဒီနားက အဆောင်က မိန်းကလေးတွေမှန်သမျှ သူစာမပေးဖူးတဲ့သူ မရှိသလောက်ဘဲ...လေးငါးယောက် ပြောင်းပြီးလဲ တွဲပြီးပြီ...နောက်ပြီး မိဘလုပ်စာ ထိုင်စားနေတာ (၁၀) တန်းတောင် မအောင်သေးဘူး... ”
“ အဲဒါတွေ စိမ့်သူ သိပါတယ် မမိုးရယ်.. ”
တင်ဦးမောင်က စိမ့်သူတို့ အဆောင်ရှိရာ လမ်းသွယ်ထဲမှ ထွက်ပြီး ကားစီးရသည်။ ကားဂိတ်နားက လေးခန်းတွဲ ခုနှစ်လွှာရှိသည်။ တိုက်ကြီးက (၄) လွှာ ဘယ်စွန် အခန်းတွင်နေသော တဦးတည်းသော သားဖြစ်သည်။ ဖခင်က လုပ်ငန်းကောင်းသည်။ အလိုလိုက်ထားတော့ ဆိုးချင်တိုင်း ဆိုး၍ နေသည်။
တင်ဦးမောင်က စိမ့်သူနှင့် သက်တူရွယ်တူ။ အရပ်မြင့်မြင့် ခပ်ချောချော စတိုင်လ်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမတွေ ကျသည့် ရုပ်မျိုးရှိသူ။
“ စိမ့်သူ..နင်တို့ကြိုက်နေပြီလား..ဘယ်အခြေအနေရှိပြီလဲ.. ”
မတ်တပ်ရပ်၍ မီးပူတိုက်နေသော မမိုးက မီးပူ ခလုပ်ကို ပိတ်၍ အိပ်စင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်နေသော စိမ့်သူ၏ ဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“ အဖြေတော့ မပေးရသေးပါဘူး..ဒါပေမယ့် အတူ လျှောက်လည်တယ်...အတူ ရုပ်ရှင်ကြည့်တယ်...အတူ စားတယ်.. ”
“ ကုန်ကျတာကို တင်ဦးမောင်က ရှင်းပေးလား... ”
အပျိုကြီး မမိုးက စေ့စပ်သည်။
“ အို..မမိုးကလဲ သူက အလုပ်မှ မရှိသေးတာပဲ...အလုပ်ရှိတဲ့ စိမ့်သူကပဲ ရှင်းရတာပေါ့.. ”
“ အေးဟယ်..စိမ့်သူရယ်..စဉ်းစဉ်းစားစား လုပ်ပါ ညီမရယ်... ”
“ အင်းပါ ”
ပြောလိုက်ရင်းက စိမ့်သူက မမိုးကို သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။
“ အို..ဟဲ့..ဟဲ့ .. ကောင်မလေး..အို.. ”
“ ဟင်း..ဟင်း..ခစ်...ခစ်..ခစ် ”
ယားတက်သော မမိုး၏ တွန့်လိမ်ပြီး မြည်တမ်းသံလေးနှင့် စိမ့်စိမ့်သူ၏ တခစ်ခစ် ရယ်သံလေးများသည် ကြည်နူးဖွယ်ရာ ပျံ့လွင့်၍ သွားရပါလေတော့သည်။
..................................................................................
( ၅ )
နောက်တနေ့မှာပင် စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် တင်ဦးမောင်ကို ခေါင်းငြိမ့်၍ အဖြေပေးခဲ့သည်။ အတူသွား အတူလာတာတွေက ပို၍ စိပ်လာခဲ့သည်။ အရင်က အတူတွဲသွား တွဲလာလုပ်ခဲ့စဉ်ကနှင့် ယခု အဖြေပေးပြီးမှ တွဲသွားတွဲလာ လုပ်ရခြင်းက ပို၍ စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် အဓိပ္ပါယ် ပို၍ ရှိနေလေသည်။
(၁၀)ရက် (၁၅) ရက်လျှင် တကြိမ် ချိန်းဆိုသော ဦးသန့်စင်ဦးထံသို့လဲ စိမ့်သူက မပျက်မကွက် သွားရောက်လျှက်ပင် ရှိနေသေးသည်။
ဒီလိုဖြင့် တလကျော်မျှ ကြာမြင့်ခဲ့သော ကာလတွင်တော့ တင်ဦးမောင်က စိမ့်သူကို အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်၍ သူ၏ သူငယ်ချင်း အိမ်သို့ လိုက်ခဲ့ရန် ခေါ်သည်။ စိမ့်သူက လက်မခံ။ ငြင်းဆန်ပြီး စိမ့်စိမ့်သူသည် တင်ဦးမောင်ကို မော်တင်သို့ ခေါ်လာသည်။ ပြီးတော့ ကျသင့်ငွေကို သူမကပင် ရှင်း၍ အခန်းယူကာ အပေါ်ထပ်ရှိ အိပ်ခန်းများ ရှိရာသို့ ဝင်ခဲ့ကြလေတော့သည်။
အိပ်ခန်းထဲသို့ နှစ်ယောက်သား လှမ်းဝင်ပြီး စိမ့်သူက အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်နေစဉ်မှာပင် တင်ဦးမောင်က သူမကို နောက်ကျောမှ နေ၍ ဖက်လိုက်သည်။
“ အို..မောင်...ဟင့်...အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ် စကားပြောချင်တယ် ဆိုလို့ စိမ့်သူ လက်ခံတာနော်...အို...အို...မလုပ်နဲ့ မောင်ရယ်...မောင်မကောင်းဘူးကွာ... ”
နောက်မှနေ၍ သူမကို ဖက်ထားသော တင်ဦးမောင်က သူမ၏ ဂုတ်ပိုးဝင်းဝင်းလေးကို ငုံ့၍ နမ်းလိုက်ရုံမျှပင်မက သူမ၏ ရှေ့မှ မို့မောက်လုံးဝင်း၍ နေသော နို့နှစ်လုံးကိုပါ ညှစ်နယ်၍ နေသည်။
ပြီးတော့ သူမ၏ နောက်မှ နေ၍ တင်သားအိအိကြီးများ ပေါ်သို့ ဖိကပ်ထားသော တင်ဦးမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကလဲ မာကြောတောင့်တင်းလျှက် သူမ၏ ဖင်ကြားသို့ ထိုးလိုက် ထောက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။
တခဏအတွင်းမှာပင် စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာလေး တခုလုံးမှာ နီမြန်း၍ လာရသည်။
“ မောင်..မလုပ်နဲ့ဆိုကွာ...စိမ့်သူ ပြောနေတယ်လေ..အို..အို...အ.. ”
စိမ့်စိမ့်သူက ပါးစပ်ကသာ ငြင်းဆန်၍ နေသည်။ လူက မရုန်းပါ။ မချင့်မရဲ ဖြစ်၍ လာပုံရသော တင်ဦးမောင်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲ၍ လှည့်လိုက်ရာမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်း အစုံကို ငုံ့၍ ခဲလိုက်လေတော့သည်။
ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားရပြီချိန်တွင်တော့ စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်တွေက တင်ဦးမောင်၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုကာ သိုင်းဖက်၍ လာသည်။
ပြီးတော့လဲ စိမ့်စိမ့်သူ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက တင်ဦးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်ကာ နမ်းပေးလေသည်။
တင်ဦးမောင်က တရွေ့ရွေ့ဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ရှိသော ခမ်းနားသပ်ရပ်စွာ ပြင်ဆင်ထားသည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးဆီသို့ အနမ်းမပျက် ဆွဲ၍ ခေါ်လာခဲ့သည်။
ကုတင်ကြီးနား ရောက်သည်နှင့် စိမ့်စိမ့်သူကို တင်ဦးမောင်က ကုတင်ဘေးစောင်းးပေါ်သို့ ထိုင်၍ ပေးလိုက်ပြီး သူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲ၍ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူကပါ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။
“ ပြန်..ပြန်မယ်...မောင်ရယ်.. ”
လှိုက်မောနေသည့် ကြားမှ စိမ့်စိမ့်သူက ကြိုးစား၍ ပြောလာသည်။ တင်ဦးမောင်ကတော့ သူမပြောသည်ကို ဂရုမစိုက်ပါ။ ဘာမှလဲ ပြန်၍မပြောပါ။ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ရင်းက သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။
စိမ့်စိမ့်သူကတော့ သူမ၏ နီမြန်းသော မျက်နှာလေးကို အောက်သို့ ငုံ့၍ ထားပြီး ပြုသမျှ နုရတော့မည့် အသွင်ဖြင့် ငြိမ်၍ နေလိုက်သည်။
သူမ၏ အင်္ကျီလေးတွေ ကျွတ်သွားပြီးသည့် အခါတွင်တော့ ဘရာစီယာပန်းရောင်လေး တထည်သာ ကျန်တော့သည်။ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်ရင်းက တင်ဦးမောင်သည် သူ၏ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ ဖွေးဥနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ညွန့်သားလေးများနှင့် ဘရာစီယာထဲမှ ပြည့်လျှံကာ ထွက်နေသော သူမ၏ နို့အုံသား နုနုလေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းနေရင်း စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘရာစီယာလေးကို ဂျိတ်ဖြုတ်၍ ချွတ်လိုက်ပြီး တပါတည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲသိပ်လိုက်ကာ ဝင်းနှစ် ဖွေးဥနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့အုံလေးများထိပ်မှ နို့သီးနီနီလေးတွေကို အငမ်းမရ တလှည့်စီ စို့ပါလေတော့သည်။
စိမ့်စိမ့်သူကတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ နို့လေးများကို စို့၍ပေးနေသော တင်ဦးမောင်၏ ပုခုံးစွန်းသို့ လက်လေးတဖက်က မချင့်မရဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်လေးတဖက်ကတော့ တင်ဦးမောင်၏ ဦးခေါင်းပေါ်သို့ တင်ကာ ဆံပင်များကို လက်ချောင်းဖွေးဖွေး တစ်တစ်လေးများဖြင့် ထိုးဆွပေးနေလေသည်။
ပြီးတော့လဲ စိမ့်စိမ့်သူသည် သူမ၏ ကျောလေးကို ကော့၍ သူမ၏ နို့အုံလေးများကို တင်ဦးမောင်၏ ပါးစပ်ဆီသို့ ဖိကပ်၍ ပေးနေမိသည်။
“ အင့် ...အို...အ ...အ ...မောင်... ”
နို့သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကြိတ်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် တင်ဦးမောင်က နို့သီးလေးနှင့် နို့အုံလေး အနှံ့ကို တဇတ်ဇတ်လိုက်၍ ကိုက်လိုက်သဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် ဖျပ်ဖျပ် လူးသွားရသည်။
လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ နို့စို့ပေးနေသော တင်ဦးမောင်က သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ကုန်းကွကွကြီးဖြစ်နေ၏။ သူမ၏ နို့လေးကို မလွတ်တမ်း ငုံခဲရင်း သူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ တဖြေးဖြေးလျှော၍ ဆင်းလိုက်လေသည်။
ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်၍ ရပ်လိုက်ပြီး သူ၏ နို့လေးကို လွှတ်၍ပေးကာ ခါးဆန့်၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
သူ၏ ပါးစပ်မှ လွှတ်ပေးလိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့သီးလေးများမှာ တံတွေးများနှင့် စိုစွတ်ကာ ပြောင်လတ်၍ နေသည်ကို အသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်ရင်းက တင်သီးမောင်သည် စိမ့်စိမ့်သူ၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။
အိကားသော ဖင်ကြီးတွေကို ကြွပေးလိုက်ရင်းက..
“ မောင်...မလုပ်နဲ့...အို... ”
စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးတဖက်က သူမ၏ ထဘီလေးဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပါသေးသည်။ ဒါပေမယ့် မမီတော့ပါ။ သူမ၏ ထဘီလေးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံလျှက်သားလေးကျသွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်ကာ ဖောင်း၍ ခုံးထနေသော အမွှေးနုလေးများ တွန့်လိမ် ခွေခေါက်ကာ ပေါ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးသည် ပေါ်ထွက်၍ လာရလေတော့သည်။
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်ရင်း တင်ဦးမောင်၏ လက်က စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်သည်။
“ အ... ဟင့်... ”
အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာရင်း စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လေးမှာ တွန့်သွားရသည်။ တကယ့် အစိမ်းသက်သက်လေးလိုပင်။ ဘယ်အချိန်က စ၍ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို မသိရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက်ရှိ အရည်များကြားသို့ တင်ဦးမောင်၏ လက်ညှိုးလေး ထိုး၍ ဝင်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ အတွင်းဖက်သို့ လက်တဆစ်ခန့်ဝင်သွားပြီးသော အခါတွင်တော့ တင်ဦးမောင်က သူ၏ လက်ညှိုးကို ဆက်၍ မသွင်းတော့ဘဲ စောက်ပတ်ဝလေးကို လှမ်း၍ သပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အင့်...အ...ဟ...အို...ကျွတ်...ကျွတ်.... ”
ကုတင်စောင်းပေါ်တွင် တင်ထားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖင်သားအိအိကြီးများပင် ကုတင်စောင်းမှကြွ၍ ကော့တက်ကာ သွားရလေသည်။
စောက်ရည်ကြည်လေးများကလဲ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ အလုအယက် တိုးဝှေ့၍ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာကြသည်။
တင်ဦးမောင်က သူ၏ လက်ညှိုးကိုဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ခါးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်၍ ချလိုက်လေတော့သည်။တွေ့လိုက်ရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် လှပ်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ တင်ဦးမောင်၏ လီးမှာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးလောက်မကြီးပါ။ ဒါပေမယ့် ပို၍ မာကျောပုံရပြီး ရှင်းသန့်၍ လတ်ဆက်ကာ နေသည်။
ကြည့်ရင်းကပင် စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် မရိုးမရွဖြစ်၍ လာရလေသည်။
ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းကျနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ဖြဲကားလိုက်ကာ ရှေ့သို့တိုးရပ်လိုက်ရင်း တင်းပြောင်၍ နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကာ တရှိန်ထိုး သွင်းလိုက်လေသည်။
“ ဗြိ..ဗြိ..ပလွတ်..ပြွတ်...ဘွပ်....ဒုတ်... ”
“ အမေ့....အား...အမလေး...ဟင်း...ကျွတ်...ကျွတ်...ကျွတ်... ”
တရှိန်ထိုး ဆောင့်၍ဝင်လာသော တင်ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို ထိုးခွဲ ပွတ်တိုက်ကာ သူမ၏ သားအိမ်ဝသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက ဒုတ်ကနဲ ထိုး၍ စိုက်သွားသည်။
ရင်ခေါင်းထဲတွင် ကျင်တက်သွားရာမှ တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်၍ သွားရပြီး စိမ့်စိမ့်သူမှာ ကော့ပျံ့၍ တက်သွားရသည်။
တင်ဦးမောင်သည် သူ၏ လီးချောင်းကြီးမှာ စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးချောင်းကြီးကို ထိုအတိုင်းပင် တပ်လျှက်ကြီး ဖိသွင်းထားရာမှ ငုံ့၍ ကြည့်လိုက်ပြီး လီးချောင်းကြီး တချောင်းလုံးဝင်နေသဖြင့် ပြဲဟဟ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ ငေါက်တောက်လေး ထွက်၍ နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နီတျာရဲစောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်လေးဖြင့် တို့ထိလိုက်သည်။
“ အင့်...ဟင့်... ”
စိမ့်စိမ့်သူမှာ တုန်၍ သွားရပြီးနောက် မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်၍ ကြည့်သည်။
ထိုအခါတွင်တော့ ကြေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သော တင်ဦးမောင်က သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပါလေတော့သည်။
“ ပြွတ် ...စွပ်...ပလွပ်...ဖွတ်.. ”
“ အ..အီး...ဟင့်...အ.. ”
စ၍ ဆောင့်လိုးလိုက်ကတည်းက အားပါးတရ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်သောတင်ဦးမောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေကြသော စောက်ရည်များကြောင့် လျှောကနဲ လျှောကနဲ ဖြစ်ကာ ဝင်ချီထွက်ချီဖြင့် ဖြစ်နေလေသည်။
အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသော တင်ဦးမောင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ စိမ့်စိမ့်သူကလဲ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ တင်ပေးသည်။
တင်ဦးမောင်၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့် စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေရသည့်နည်းတူ သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးသည်လည်း တတုန်တုန်ဖြစ်၍ နေရလေတော့သည်။
သူမ၏ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ အားပါးတရ ဆောင့်၍လိုးနေသော တင်ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးချောင်းကြီးထက် ပို၍ ပူနွေးမာကြောနေသည်ကို စိမ့်စိမ့်သူက ခံစား သိရှိ၍ နေရလေသည်။
“ စွပ်...ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်...ဘွတ်.. ”
“ အင့် ...အား...ဟင်း... ”
တဆထက် တစလဲ တင်ဦးမောင်၏ ဆောင့်အားတွေမှာ ပို၍ ပြင်းထန်ကာလာရလေသည်။
“ ဟင်း...ဟင်း...မောင် ...စိမ့်သူကို ချစ်လား..ဟင်.. ”
“ ချစ်...ချစ်... တယ် ... စိမ့်သူရယ်... ”
“ ဟင်း ...စိမ့်ကလဲ မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်ရယ်...ဟင်း...ဟင်း... ”
“ ပြွတ်...စွပ်... ပြွတ် ....စွပ် ”
“ ဟင်း...ဟင်း... ဆောင့် ..မောင် ...အားရအောင် ဆောင့်... အမလေး ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်... ”
အရသာတွေ့လွန်းသော စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် ကော့လူးပျံ၍ တက်လာချေပြီ။
အားရပါးရကြီး ဆောင့်၍ လိုးနေသော တင်ဦးမောင်ကလဲ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်၍ နေသော သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် လှမ်း၍ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ရင်း ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။
“ ပလွတ်...ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်... ”
“ ဟင်း...ဟင်း...အင့်..အင်း..ဟင်း..ဟင်း.. ”
အရသာများ ဆိမ့်တက်လာကာ အားမရနိုင်တော့သော စိမ့်စိမ့်သူက ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကိုင်ကာ တင်ဦးမောင်၏ ခါးတဖက်တဖျက်ဆီသို့ ချိတ်၍ တင်ကာ အားယူ၍ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အတင်းပင် ကော့၍ ပေးနေလေသည်။
“ အမလေး...မောင်...အား....မောင်...မောင်ရယ်...အမလေး...အ...အား... ”
စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး သွက်သွက်ခါသွားရသည်။ တင်ဦးမောင်ကလဲ အသားကုန် လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်ပြီး သူ၏ လီးတန်ကြီးကို စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးစိုက်လိုက်ကာ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ ထည့်လိုက်ပါလေတော့သည်။
...............................................
ဟော်တယ်၏ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲ့သို့ နံနက် (၁၁) နာရီလောက်တွင် ရောက်ခဲ့ကြသော စိမ့်စိမ့်သူနှင့် တင်ဦးမောင်တို့သည် ညနေ (၅) နာရီလောက်မှ အိပ်ခန်းများ ရှိရာ အပေါ်ထပ်မှနေ၍ စားသောက်ခန်းများရှိရာ အောက်ထပ်သို့ လှေကားအတိုင်း တယောက်ခါးကိုတယောက်က ဖက်လျှက် ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။
လှေကားတဝက်လောက် အရောက်မှာပင် စိမ့်စိမ့်သူက ဟော်တယ်ဝင်ပေါက်မှ အတွင်းစားသောက်ခန်းထဲသို့ ဝင်၍လာသော ဦးသန့်စင်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဦးသန့်စင်ဦးသည် ဖြူဖြူချောချော အမျိုးသမီးကြီး တဦးနှင့်ယှဉ်၍လျှောက်လာပြီး သူတို့၏ ဘေးတွင်တော့ စိမ့်စိမ့်သူထက် အသက် နှစ်နှစ်သုံးနှစ်လောက်ကြီးသည့် လှပတောင့်တင်းသော မိန်းကလေး တယောက်နှင့် (၇)တန်း (၈)တန်းအရွယ် မိန်းကလေးတယောက်တို့ကလဲ အတူပါလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ မိသားစု ညစာစားရန် လာရောက်ခြင်းပင် ဖြစ်ရမည်ဟု စိမ့်စိမ့်သူက တွေးမိလိုက်သည်။
ထိုစဉ်မှာပင် သူမတို့ နှစ်ယောက် ဆင်းလာရာ လှေကားဆီသို့ အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်သော ဦးသန့်စင်ဦးနှင့် စိမ့်စိမ့်သူတို့ မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြသည်။
စိမ့်စိမ့်သူက အတူတွဲ၍ လျှောက်လာသော တင်ဦးမောင်ကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများ ရှေ့တွင် ဖြူဖွေးဖောင်းတစ်နေသော သူမ၏ လက်ညှိုးလေးကို ထောင်၍ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် ဖိကပ်၍ ပြလိုက်သည်။
ထိုအခါတွင် ဗြုန်းကနဲ သူတို့ကို အံ့သြစွာဖြင့် ကြည့်နေသော ဦးသန့်စင်ဦးကလဲ ချက်ခြင်းပင် ပြုံးယောင်သန်းကာ လက်တဖက်ထောင်၍ ပြလိုက်ပါလေတော့သည်။
တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ် ပေါက်စနလေးတွေကို အလွမ်းပြေပေါ့။
........................................♡♡♡........................................
ပြီးပါပြီ။
