Monday, April 27, 2020

အိမ်နီးနားချင်း (စ/ဆုံး)

အိမ်နီးနားချင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့်

“ ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ”

အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။

“ မမ … မင်္ဂလာပါ ”

ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးကို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြုံးပြမိလိုက်တာပေါ့။

“ မင်္ဂလာပါကွာ … ဘာကိစ္စလည်း မသိဘူး ”

ဒီ တိုက်ခန်းကို သားလေး ၆ လလောက်က ပြောင်းလာတာ။ ခု သားလေး ၁ နှစ် ပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ကျမတို့ရောက်တာ ၅ လကျော် ၆ လပဲ ရှိသေးတယ်။ အသိမိတ်ဆွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။ မောင်နဲ့ကျမက ၃ နှစ် ကွာတယ် ကျမက ၂၂ နှစ် မောင်က ၂၅ နှစ်ထဲမှာပါ။ မောင်က အလုပ်နဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်တတ်တာ။ ကျမကလည်း ဈေးနဲ့အိမ်ပဲ အချိန်ကုန်နေတာပေါ့ရှင်။ သူများတိုက်ခန်းတွေဘက် အလည်မသွားတတ်တာလည်းပါမယ်။

“ သားနာမည် … တေဇာနိုင် ပါ … မမတို့ တောင်ဘက်ခန်း ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး … မနက်ဖြန် တိုက်တက်ဆွမ်းကပ်မလို့ … မာမီက ဖိတ်ခိုင်းလိုက်တာ ”

ပြောပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ ကောင်လေးနှုတ်ခမ်းက ယောကျ်ားလေး မတန်ပဲ နီထွေးထွေးနဲ့ရှင့်။ သွားတက်လေးက အထင်းသားပဲ။ မျက်ခုံးထူထူ နှာတံပေါ်ပေါ်လေးနဲ့ မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးမို့ တကယ်ကို လူချောလေးပါပဲ။ ဆံပင် ခလယ်ကွဲ ဂုတ်ထောက်လေးနဲ့ တခေါင်းလုံးမဟုတ်ပဲ ရှေ့ပိုင်းလေးတင် ရွှေအိုရောင်လေး ဆိုးထားသေးတယ်။ အသားဖြူဖြူ တီးရှပ်အနက် ကိုယ်ကြပ်လေးနဲ့ လက်မောင်းဖွေးဖွေးလေးက နှင်းဆီပုံတက်တူးလေးရော အောက်က သရီးကွာတား ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတာ ဘော်ဒီကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ လုံးဝအမိုက်စားလေး။

“ အော် … မမနာမည်က … ဟေသီဟန်စိုး ပါ … မမအမျိုးသားက … ကိုသော်ဇင်တဲ့ အလုပ်သွားတုန်း ”

ကျမလည်း ကိုယ့်နာမည်ကိုယ် မိတ်ဆက်ရင်း ကောင်လေးနား တိုးကပ်လိုက်တယ်။ ပထမဆုံး ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းနဲ့ ယောကျ်ားချွေးနံ့ ရောရက်လေး ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။

“ ဟုတ် … မမ … ဟိုဘက်ခန်းတွေ အကုန်ဖိတ်ပြီးပြီ … မမတို့ အခန်းက လူမရှိဘူးထင်လို့ … ခုန ဒီက ဖြတ်သွားရင်း ကလေးသံကြားမှ လူရှိမှန်း သိတာ … ခ်ခ် ”

ပြုံးပြန်ပြီ ဒုတိယအကြိမ် ဒီတခါ အနီးကပ်မို့ ကျမ ရင်ခုန်သွားရတယ်ရှင်။ မဖြစ်သင့်မှန်းသိတယ် မောင်နဲ့ကျမက ရည်းစားသက်တမ်း ၂ နှစ်ကျော်မှ လက်ထပ်ခဲ့တာ။ အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်အတွင်း ၂ နှစ်လောက်က အိမ်ငှားနေရင်း ဒီတိုက်ခန်းက မောင့်ဘက်က အမွှေရလို့ ဝယ်ပြီးနေကြတာပါ။ မြို့အစွန်နားမို ပေ ၂၀ ပေ ၄၀ အခန်းတွေပါ။ တိုက်ခန်းတစ်တွဲကို အခန်း ၈ ခန်း တွဲဆောက်ထားတာ။လူသွားလူလာ ပြတ်တာက လွဲလို့ အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်တဲ့ မောင်နဲ့ကျမ အတွက် တကယ်အဆင်ပြေတဲ့ နေရာလေးပါပဲ။

“ အော် … မမက … အပြင်မထွက်တတ်တော့ … အမြဲ တံခါးပိတ်ထားမိတာ … တံခါးပိတ်ထားတော့ ဖုံမဝင်ဘူးလေ … ဖုံမဝင်တော့ အမှိုက်လှဲရ သက်သာတာပေါ့ကွ … ခ်ခ် ”

မထင်ပဲ ကျမလည်း ကောင်လေးကို အရွှန်းဖောက်မိသွားတယ်။

“ မမ … သား အိမ်ထဲ ဝင်လို့ရမလား … ကလေး ချီကြည့်ချင်လို့ ”

“ ဝင်လေကွာ … သားလေးကလည်း မင်းမော့ကြည့်နေတာ … သူငယ်ချင်း … ဖွဲ့မလို့ထင်တယ် ”

ကျမ စကားဆုံးတော့ ကောင်လေးက တိုက်တက်ဖိတ်စာကို ကျမလက်ဆီ လှမ်းပေးပြီး သားလေးဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ မော့ကြည့်နေတဲ့ သားလေးကို ပွေ့ချီရင်း သားလေးပါးပြင်နုနုလေးကို သူ့နှာခေါင်းလေး မြုပ်အောင် ဖိနမ်းပစ်တာ။ အံအောစရာပါပဲ သားလေးက ကောင်လေးနမ်းတာကို မကြောက်တဲ့အပြင် တခိခိနဲ့ မျက်လုံးလေးပိတ်နေအောင် ရီနေတာရှင်။

“ ဟေ့ရောင် … ဦးဦးကို ချစ်လားကွ ”

ကောင်လေးက မြူတော့ သားလေးက သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကောင်လေးမျက်နှာကို ဖမ်းကုတ်နေတော့တာ။

“ တေဇာနိုင် … အဲ … ကိုနိုင် … အဲ မောင်လေး ”

“ ခ်ခ် … မမ အဆင်ပြေသလို ခေါ်ပါ … အိမ်က … တေဇာလို့ခေါ်တယ် … သားအသက် နောက်လဆို ၁၉ နှစ် ပြည့်ပြီ … အဲကျ … မွေးနေ့လုပ်မှာ … မမတို့ မိသားစုကို ကြိုဖိတ်တယ်နော် … ကလေးလည်း ခေါ်ခဲ့ … မာမီနဲ့ ဒယ်ဒီက … ကလေး တအား ချစ်တာဗျ ”

“ ဟုတ်ပါပြီ … တေဇာရယ် … သားအသက်က ၁၉ နှစ်သာ ပြောတယ် … ထွားလိုက်တာကွာ ”

“ ဗျာ … မမ ”

“ အာ … တေဇာ … ဘော်ဒီက … ထွားကြိုင်းတာ ပြောတာပါ ”

“ သားက … ဂျင်မ် … ဆော့တယ်လေ … ကျောင်းပိတ်လို့ ဒီလာနေတာ … ဒုတိယနှစ် အီကိုဘာသာ ယူထားတာ ”

“ အော် … ကလေးက … မျက်နှာ ကုတ်တယ်နော် … သတိထား ”

“ ဟုတ် … အ ”

“ ဟော … ပြောရင်း ဆိုရင်း … ကုတ်မိပြီ ထင်တယ် ”

တကယ်လည်း ကလေးက တေဇာ့မျက်နှာကို လှမ်းကုတ်နေတာ။ တေဇာက မျက်နှာနောက်ဆုတ်လိုက်ပေမယ့် ကုတ်မိသွားတယ်။

“ ရပါတယ် … မမရယ် ”

“ ပြပါဦး … မမကို ”

ကျမလည်း တေဇာနိုင့်လက်ထဲက ကလေးကို ဆွဲယူပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ချ ပြီးမှ သူမျက်နှာကို အနီးကပ်သေချာကြည့်လိုက်တာ။ နှာတံစင်းစင်းလေး ဘေးနား ပါးပြင်ဘက် အစင်းကြောင်းလေး ထင်သွားတာပေါ့။

“ နေဦး … အရက်ပျံလေး တို့သွား ခဏနဲ့ ခြောက်သွားမှာပါ ”

“ ဟာ … နေပါစေ … မမရာ … ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ”

“ ခဏပဲ စပ်တာပါကွ … ဒီကစောင့် … မမ အရက်ပျံနဲ့ဂွမ်း သွားယူမယ် ”

ကျမလည်း အိမ်ထဲ အရက်ပျံနဲ့ဂွမ်း သွားယူပြီး တေဇာနိုင့် ပါးလေးပေါ်က လက်သည်းရာ အစင်းကြောင်းလေးကို အရက်ပြန် တို့ပေးလိုက်တယ်။စိတ်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အားနာစိတ်လေး ဖြစ်နေမိတာ။ကိုယ့်ကလေးက ကုတ်လိုက်တာလေ။

“ အ ”

“ ဟယ် … ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးက … ဒီလောက် စပ်တာလေး … မခံနိုင်ဘူးပေါ့ … ခ်ခ် ”

“ ရုတ်တရက် … မို့ပါဗျ ”

“ အာ … ဘယ်လာကိုင်တာလဲ ”

တေဇာနိုင်က ကျမ အရက်ပြန်တို့တော့ စပ်ပြီး သူ့လက်နစ်ဖက်က ကျမကို လှမ်းကိုင်တာ မထင်မှတ်ပဲ ကျမ နို့အုံတွေ ကိုင်မိလျက်သားဖြစ်ကာ ကျမ သွေးသားတွေ ချက်ချင်း ဆူပွက်လာတယ်။ အိမ်မှာ ကလေးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချိန်မို့ အစပါးလေးကို ဂါဝန်အတို ပုံစံလေးနဲ့ တွဲချုပ်ထားတဲ့ အင်္ကျီလက်တကိုင်းလေး ဝတ်ထားမိတာ။

ခါတိုင်းလိုပဲ အောက်က ဘော်လီခံမထားမိဘူး အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားဘူး။ တေဇာနိုင်က ကျမ ကလေးနဲ့ ကစားနေတဲ့ချိန် ရုတ်တရက်ရောက်လာတာလေ။ တေဇာနိုင်လက်က ကျမ ရင်သားတွေဆုပ်ကိုင်မိတော့ အင်္ကျီအပါးလေးပဲ ခြားပြီး ကိုင်ခံရသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။

“ ဟာ … ဆောရီးနော် … မမ … ကျနော်က လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်တာပါ ”

ပြောရင်း ရဲတက်လာတဲ့ တေဇာနိုင့် မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ရင်း ကျမစိတ်ထဲ ရယ်ချင်သလိုလို ကြည်နူးသလိုလိုနဲ့ ဝေဒနာလေးတစ်ခု ခံစားလိုက်မိတယ်။ မောင်ကလွဲပြီး ကျမနို့အုံလေးကို ဘယ်သူမှ မကိုင်ဖူးဘူးလေ။

“ အင်းပါ … လွတ်တော့လေကွာ ”

“ ဟာ … ဟုတ်ဟုတ် ”

ကျမနို့တွေ ကိုင်ထားရင်း ကျမသတိပေးမှ နို့အုံကိုလွတ်ပြီး တံခါးပေါက်ဆီ ထွက်ပြေးသွားတယ်။ အဲဒီချိန်က စပြီး တေဇာနိုင်က ကျမရင်ထဲ မောင်နဲ့အတူ နေရာယူသွားတာ ကျမ မသိခဲ့ပါဘူး။ မောင့်အပေါ် အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်ခဲ့ရတဲ့ ရက်တွေလည်း များလှပါပြီလေ။

………………………………………………

“ ဟေသီရေ … မောင်သွားပြီဟေ့ … သားလေးကို ညနေကြမှ … အစ်မတို့ ပြန်ပို့ပေးလိမ့်မယ် ”

သားလေးက မောင်နဲ့ အပြင်လိုက်ရမှာမို့ ပြုံးရွှင်နေတာပဲ။ မောင့်အစ်မက ၁ ပတ်ကို ၂ ရက်လောက် ကလေးကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လေ့ရှိတယ်။ မနက်ကနေ ညနေထိ ခေါ်ထားပြီး ညနေပိုင်းကျ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး လာပို့ပေးကြပါတယ်။ မောင်က မနက်ပိုင်း အလုပ်သွားရင်း ကလေးကို သူ့အစ်မအိမ် ဝင်ပို့ပေးရတာပေါ့။

“ အင်းပါ မောင်ရဲ့ … ဆိုင်ကယ် … သေချာမောင်း … သားလေးရေ … တာ့တာ ”

မောင်တို့ သားအဖ နှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း တိုက်ထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ ထမင်းဟင်းချက်ပြီး မနေ့က အဝတ်တွေလျှော် ပြီးရင် အိပ်ယုံပဲ။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ ထမင်းကျက်ပြီးတာနဲ့ ဆူးပုတ်ရွတ်နဲ့ ကြက်ဥလေး ရောကြော်လိုက်တယ်။ မနေက ဆိတ်သားချက်တွေ အများကြီး ကျန်သေးတာမို့ အသားမချက်တော့ပဲ ပဲရာဇာဟင်းရည်းလေး တည်နေတုန်း ကျမ ခါးပေါ် လက်ကလေးနှစ်ဖက် ရောက်လာတာပဲ။ နှာခေါင်းထဲ ရေမွှေးနံ့လေးဝင်လာတာနဲ့ လှည့်ကြည့်စရာ မလိုပါဘူး တေဇာနိုင်မှန်း ကျမသိတာပေါ့။

မှတ်မှတ်ရရ တေဇာနိုင့် မွေးနေ့ကစပြီး ကျမနဲ့ တေဇာနိုင့် ဆက်ဆံရေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့တာပဲ။ သူ့မွေးနေ့မှာ ဘောင်းဘီတိုတစ်ထည် လက်ဆောင်ဝယ်ပြီး ကျမတို့မိသားစု သွားခဲ့ကြတာ။ အင်္ကျီလက်ပြတ်အပြာနုလေးနဲ့ ဂါဝန်အရှည်အနက်လေး ဝတ်သွားလိုက်တယ်။ မောင်က စတစ်ကော်လံနဲ့ ပိုးပုဆိုးလေးဝတ်တာ။ တေဇာနိုင်က ကော်လံပါတဲ့ အင်္ကျီလက်ရှည် အဖြူကို အောက်ခံထားပြီး ကုတ်အင်္ကျီနီညို ဝမ်းဆက်နဲ့ တကယ်ကို မော်ဒယ်တစ်ယောက်အတိုင်း အပြတ်မိုက်နေတာပေါ့။

တေဇာနိုင့် မိဘတွေကလည်း ကျမတို့ မိသားစုကို ခင်ပါတယ်။ ကလေးဆို မြင်တာနဲ့ လက်ပေါ်က မချဘူး။ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲစားပြီး မောင်က ပြန်သွားတာတော့ ကျမနဲ့ကလေးပဲ ကျန်ခဲ့တာ။ ကျမလည်း တခြားဧည့်သည်တွေ ကူပြီး ဧည့်ခံပေးနေလိုက်တယ်။

လူရှင်းတော့ ကျမလည်း ဆီးသွားချင်တာနဲ့ သန့်စင်ခန်းဝင်ပြီး သေးပေါက်လိုက်တယ်။ ပြန်အထွက်မှာ တေဇာနိုင်က မထင်မှတ်ပဲ ကျမနားရောက်လာပြီး မွေးနေ့လက်ဆောင် တောင်းနေတာပေါ့။ ကျမက ဘောင်းဘီတို ပေးထားကြောင်းပြောတာကို မရဘူး သပ်သပ်ပေးရမယ်ဆိုပြီး ကျမ နားနားလေး တိုးတိုးကပ်ပြောနေတာ။ တေဇာနိုင့် စကားကြောင့် ကျမ တကိုယ်လုံး သွေးတွေဆူပွက်လာပြီး စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်ရှင်။ ကျမ ပြန်ပြောမယ်အလုပ် တေဇာနိုင် လက်တွေက ကျမအင်္ကျီအောက်နားစလေးကို အပေါ်လှန်တင်ပစ်တယ်။

ကျမစိတ်ထဲ လူတစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာမှာ ကြောက်နေမိတာပေါ့။ တေဇာနိုင်က အေးဆေးပဲရှင့်။ ကျမအင်္ကျီကို လည်ပင်းထိလှန်ပြီးတာနဲ့ ဘော်လီကို နို့နှစ်လုံးကြား အလယ်ကနေ အောက်ဆွဲချပစ်တယ်။ ဘော်လီက ပင့်ထိန်းပေးသလိုဖြစ်ပြီး တင်းကားလာတဲ့ ကျမနို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် အငမ်းမရ စို့နေတော့တာပဲ။

အားရတော့မှ လက်ဆောင်အတွက် ကျေးဇူးလို့ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားတာ။ကျမလည်း သန့်စင်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ဘော်လီပြန်တင်ရင်း အင်္ကျီကို ပြန်ဆွဲချတော့ ပေါင်ခြံက စိုစိစိလေး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ထမိန်အောက်နားစ ဆွဲတင်ပြီး လက်နဲ့ ပေါင်ကြားစမ်းမိတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က ကျမအဖုတ်လေး အရည်တွေ ရွှဲနေတော့တာပါပဲ။

“ မ ”

တေဇာနိုင် အသံကြောင့် ကျမဟင်းရည်မွှေရင်း တွေးနေတဲ့ အတွေးစလေး ပျက်သွားရတာပေါ့ရှင်။

“ ဘာလဲ … သားရယ် … ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ … ဟင်းရည် တည်ထားတာ … မကျက်သေးဘူး ”

ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ပြောရင်း ဟင်းရည်မြည်းကြည့်နေတာ ပေါ့တာနဲ့ ဆားနဲနဲ ထပ်ခတ်လိုက်တယ်။ တေဇာနိုင့် မွေးနေ့ပြီးတော့ နောက်ရက်တွေ တေဇာနိုင်က ကျမတိုက်ခန်းဘက် ရောက်ရောက်လာတော့တာပဲ။ ကလေးလည်း တေဇာနိုင်က သံယောဇဉ် ဖြစ်နေတာပေါ့။

မောင်ကတောင် စနေသေးတယ်။ တေဇာနိုင့်ကို မိန်းမယူ ကလေးမွေးကွဆိုပြီး။ တေဇာနိုင်က မိန်းယူစရာမလိုကြောင်း ကျမတို့ သားလေးရှိတယ်ဆိုပြီး ပြန်ပြောနေတတ်တာ။ အနေနီးတော့လည်း မမြင်နိုင်တဲ့ သံယောဇဉ်ကြိုးလေးတွေ ရစ်ပတ်မိတာပေါ့နော်။

တေဇာနိုင်က လူမရှိရင် ကျမကို မ လို့ ပြောင်းခေါ်တတ်တယ်။ ကျမလည်း သူသုံးနှုံး ပြောတဲ့အတိုင်း သားလို့ ပြောင်းခေါ်တာပါ။

“ ဇင်လေးရော … မ ”

“ ကလေးက … ဒီနေ့ … သူ့အဒေါ်အိမ်ပါသွားလေရဲ့တော် ”

“ ဒီနေ့တော့ ပျင်းစရာကြီးပဲ … ဒါပေမယ့် … တမျိုးကောင်းပါတယ်လေ ”

“ အမလေးတော် … ဘာကောင်းနေတာပါလိမ့် ”

ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ကို ကျောပေးပြောရင်း ဆူလာတဲ့ ဟင်းရည်ကို ဇွန်းအကြီးနဲ့ မွှေပေးနေတာ။

“ ဇင်လေး … မရှိတော့ … သားတစ်ယောက်ထဲ … နို့စို့ရမှာလေဗျာ ”

ပြောရင်း တေဇာနိုင့်လက်တွေက ကျမခါးပေါ်ကနေ အပေါ်တက်လာရင်း နို့အုံကို ညှစ်ချေကစားနေတာရှင်။

“ ဒါပဲ … ဟွန့် … လူကြီးက ကြီးလှပြီ … နို့က မဝနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ ”

“ ဒါတော့ … မ နို့သီးလေးက ဘယ်ချိန်စို့စို့ ရဲပြီး နို့ရည်ထွက်တော့ … စို့ မဝတာပေါ့ဗျ … ခိခိ ”

“ ကဲပါ … ဖယ်ပေးဦး … ဟင်းရည်ကျက်ပြီ … ဘာစားလာခဲ့လည်း … ထမင်းစားမလား ”

“ မစားချင်ပါဘူး … မရာ … နို့စို့ချင်တာပါဆို ”

“ ခ်ခ် … ဒါဆိုလည်း … အခန်းထဲကစောင့် … မ … ရေချိုးပြီး … လာခဲ့မယ် … ၁၅ မိနစ်ပဲစောင့် ဟုတ်ပြီလား ”

“ မစောင့်ပါဘူး … လာတော့ဗျာ ”

တေဇာနိုင်က ကျမနို့တွေညှစ်ရင်း မီးဖိုခန်းထဲက ဇွတ်ဆွဲခေါ်နေတာပေါ့။ နောက်ကျောကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ ထောက်ထားတဲ့ ဟာကြီးကလည်း မာထင်နေပြီ။

“ ဟဲ့ …… ခဏ …… ဟင်းရည်အိုး အောက်ချဦးမယ် … တကတည်း … ဇွတ် ”

ကျမလည်း ပြောသာပြောနေရတာ နို့တွေညှစ်နေကတည်းက အောက်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားနေရတာပါ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကုတင်စောင်းမှာ ကျမကို ခြေတွဲလောင်းချ ထိုင်ခိုင်းနေတာပေါ့။ ပြီးမှ တေဇာနိုင်က ကျမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်လိုက်တယ်။ ဒါက တေဇာနိုင့် အကျင့်ပါ။

ကျမလက်တကိုင်း အင်္ကျီလေးကို ပုခုံးနှစ်ဖက်ကနေ အင်္ကျီကိုင်းလေးတွေ ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲချပစ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးတွေကို အငမ်းမရနဲ့ တဖက်ပြီးတဖက် စို့တော့တာပဲ။ တေဇာနိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ နို့သီးခေါင်းလေး မြုပ်သွားတိုင်း ကျမ သူ့ခေါင်းလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကပ်ထားရင်း နို့စို့ခံပြီး ဇိမ်ယူနေမိတယ်။ နို့သီးခေါင်းတဖက် စို့တိုင်း တေဇာနိုင့် လက်တစ်ဖက်က ကျန်တဲ့နို့သီးထိပ်လေးကို ချေချေပေးတာပါ။ နို့ရည်လေးထွက်လာပြီး သူ့လက်ထိပ်လေးတွေ ကပ်တာနဲ့ အဲဒီလက်ချောင်းလေးကို ကျမပါးစပ်နား ကပ်ပေးတတ်တယ်။

ကျမလည်း နို့ရည်ပေကပ်နေတဲ့ တေဇာနိုင့် လက်ချောင်းလေးကို ထိပ်ကနေ အရင်းထိ ဆွဲစုပ်ပေးမိတာပေါ့။ ခဏနေတော့ ကျမလည်း ညာဘက်ခြေထောက်လေးမြှောက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ တေဇာနိုင်ပေါင်ကြား စမ်းကြည့်နေတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ သူ့ပေါင်ကြားထဲက မာထင်နေတဲ့အရာကို ခြေဖမိုးနဲ့ ထိမိနေပြီ။

“ မင်းဟာကြီးက … မာနေပြီနော် သား ”

“ အင်း … နို့စို့ဦးမယ် … မရယ် ”

ကျမနို့တွေကို အားရအောင်စို့ပြီးမှ ထရပ်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်တာ။

“ ဟိတ် … ဘောင်းဘီချွတ်ကွာ ”

“ မ … ကျတော့ … အောက်က အကာအကွယ်နဲ့ ”

“ အွန်း … ကြည့် ”

ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ရှေ့ အင်္ကျီစကပ်တွဲလျက်လေးကို ချွတ်ပြလိုက်တယ်။ အဲကျမှ တေဇာနိုင်ကာ သူ့အဝတ်စားတွေ ချွတ်တာ။

“ ခ်ခ် ခ်ခ် … ဘော်ဒီက အမိုက်စားပါလား သားရယ် … ဘယ်အချိန် ကြည့်ကြည့် မိုက်တယ် ”

“ ဘော်ဒီပဲလား … မရယ် … သား ဟာကြီးရော ”

“ ဟွန့် နော် ”

“ လက်ဖယ်ပေး … မ ရာ … ဖယ်ကွာ ”

ကျမလည်း တေဇာနိုင့်ကို မရိုးမယွလေး ပြောပြီး မျက်နှာကို လက်နဲ့ အုပ်ထားလိုက်တယ်။ မရပါဘူးရှင် ။ ကျမလက်တွေ ဆွဲဖယ်ပြီး သူ့လီးနဲ့ မျက်နှာအနှံ့ ထိုးပွတ်တော့တာ။ မောင် အမြတ်တနိုး နမ်းနေတဲ့ ကျမ ပါးပြင်လေးတွေ တေဇာနိုင်ရဲ့ လီးရာတွေ ဖြစ်နေပါပြီ။ တဖြည်းဖြည်း တေဇာနိုင့်လီး မာတင်းလာတာနဲ့ ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကလည်း အဆင်သင့်ပါပဲ။ကျမကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချရင်း ကျမနို့အုံပေါ် တက်ထိုင်တတ်တယ်။ ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ညာလက်နဲ့ သူ့လီးကို ကိုင်ထိန်းရင်း ကျမနှုတ်ခမ်းပေါ် ဒစ်နဲ့ ထိုးပွတ်တော့တာ။

ကျမ လျှာလေး ထောင်ပေးထားရင် လျှာထိပ်လေးကို လီးထိပ်နဲ့ကန်လန့်ဖျက်ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူတတ်သေးတယ်။ ခဏနေရင်တော့ ကျမ ပါးစပ်ကို ဟခိုင်းပြီး ခါးအားနဲ့ လီးကို တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းတာပေါ့။မောင့်လီးကို တခါတလေမှ စုပ်ပေးရတဲ့ ကျမ တေဇာနိုင့်လီးကျတော့ နေတိုင်းလိုလို အရင်းထိ မျိုပေးရတယ်။

ကျမပါးစပ်ကို အားရအောင် လိုးပြီး လရည်ကို ပါးစပ်ထဲပဲ ပန်းထုတ်ပစ်တတ်တာ အကျင့်တစ်ခုပဲ။ သူပြီးတာနဲ့ ရပ်မသွားဘူးရှင့် တေဇာနိုင်ရဲ့ ထူးခြားချက်က အဲဒါပေါ့။ သူပြီးတာနဲ့ ကျမအဖုတ်ကို တန်းယက်ပေးတယ်။ တခါတခါဆို မောင်က မနက်ပိုင်း ထလိုးသွားတာ မဆေးမိဘူး။ တေဇာနိုင်က မရွံရှာပါဘူး ကျမစောက်ပတ်ယက်ရင်း မောင့်လရည်တွေပါ ရောမျိုပစ်တယ်။

စောက်ဖုတ်တင် မဟုတ်ဖူးရှင့် ဖင်ပေါက်ပါ ထိုးယက် ကလိပေးတာ။ လူငယ်သလောက် ဆွဲဆောင်မှုကလည်း ကောင်းနေတာပေါ့။ လိုးပြီဟေ့ဆိုလည်း ကျမကို အရင်ပြီးအောင် လိုးပြီးမှ သူပြီးအောင်လိုးတာ။ အခုလည်း ကျမအဖုတ်ယက်ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကို ကျမစောင်ခေါင်းထဲတေ့ပြီး လိုးနေတာပဲလေ။ လရည်ထွက်ထားပေမယ့် လီးက လျော့ကျမသွားဘူး။ အဲဒီအတွက် သူလေ့ကျင့်ထားတယ် ပြောတယ်။

တေဇာနိုင်ရဲ့ ထိထိမိမိရှိလှတဲ့ လိုးချက်တွေကို ကျမ ကြာကြာတော့ တောင့်မခံနိုင်ပါဘူး။ ဆီးခုံးချင်းထိအောင် ဆောင့်လိုးတတ်တဲ့ သူ့ရဲ့ လိုးချက်တွေအောက် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရတာပါပဲ။ အခုထိ မောင်မသိအောင် တေဇာနိုင့်ကို ကျမ အလိုးခံနေတုန်းပါပဲရှင်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



 

Tuesday, April 21, 2020

သဒ္ဓါလွန် တဏှာကျွံ (စ/ဆုံး)

သဒ္ဓါလွန် တဏှာကျွံ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အလွန်ချောလှတဲ့ ကောင်မလေး သုံးယောက် အကြောင်းကို အရင်ဆုံး ပြောပြလိုသည် ။ သူတို့ကတော့ ဘွဲ့၊ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်း တို့ပါဘဲ ။ ပထမဆုံး ပြောပြလိုတာက ဘွဲ့....ရဲ့ အကြောင်း ။

နံမည် အပြည့်အစုံက ဘွဲ့ထူးမောင်မောင် ။ အင်မတန်လှတဲ့ ကောင်မလေး...။ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူတဲ့ အသားနဲ့ မျက် လုံး ဝိုင်းဝိုင်းနက်နက်ကြီးတွေနဲ့ ဆံပင်ရှည် မဲမဲဖြောင့်ဖြောင့်သန်သန်တွေကြောင့် မိန်းကလေးတွေ ကြားထဲ ထင်းနေ၀င်းနေတဲ့ ကောင်မလေး ။ ကိုယ်လုံးက တောင့်တောင့်ထည်ထည်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ရှိသင့်တာတွေ လိုအပ်သလောက် ရှိသည် ။ ရင်မို့မို့က အမြဲ အသားပျော့ပျော့ အင်္ကျီတွေကို ၀တ်တတ်လို့ သိပ်မကြီးပေမယ့် သိသိသာသာ လှနေသည် ။ ခါးလေးက သေးသည် ။ 

တင်တွေက သိပ်မကြီး မကားပေမယ့် လှသည် ။ ရုပ်လှရုံတင် မက စာတော်လို့ရယ် ဘွဲ့အဖေက နံမည်ကြီး ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး တယောက်မို့ရယ်ကြောင့် လူသိများ နံမည်ကြီးသည် ။ ဘွဲ့က ကျောင်းမှာ လမ်းလျှောက်ရင် ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး မြန်မြန်သွက်သွက် လျှောက်တတ်သည် ။ ဘွဲ့ကြောင့် မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်း တို့လည်း လမ်းလျှောက်တာ မြန်လာကြသည် ။ 

သူတို့ သုံးယောက်သည် သည်လို သွက်သွက်လမ်းလျှောက် ကြတာကြောင့်လည်း လူတွေက ပို သတိထားမိကြသည် ။ သတိထားမိကြတော့ နံမည်ကြီးလာသည် ။

အရှိုင်းစား ၀တ်ထားတဲ့ ကောင်မလေး သုံးယောက် သည် တက္ကသိုလ် အမျိုးမျိုးက ကိုကိုကာလသားတွေ အတွက် ပြောစရာလေးတခု ဖြစ်လာသည် ။ ဘွဲ့တို့ သုံးယောက်ကို မမြင်ဘူးလို့ တခြားတက္ကသိုလ်တွေက ကျောင်းသားတွေက လာကြည့်ကြရသည် ။ ကျောင်းသားအများစုရဲ့ စိတ်ကူးအိပ်မက်တွေထဲမှာ ဘွဲ့တို့ သုံးယောက် နှစ်အတန်ကြာ ရှိနေခဲ့သည် ။                       

ဘွဲ့တို့ အုပ်စုမှာ ဘွဲ့က အလှဆုံး အချောဆုံးလို့ ကျောင်းနေဖက် ယောက်ျားလေးတွေက သတ်မှတ်တာကို ခံရသည် ။ ဘွဲ့ ထင်တာကတော့ ဘွဲ့တို့ အဖွဲ့မှာ မှူးအိမ်ရော တိမ်ဂွမ်းရော အားလုံး ဘွဲ့လိုဘဲ လှကြသည်လို့ ။ ဘွဲ့သည် သူ့ကို လာချဉ်းကပ်တဲ့ ကောင်လေးတွေကို လက်မခံခဲ့လို့ မာနကြီးသည် မြောက်နေသည် လို့ ကောင်

လေးတွေ ကြားထဲမှာ နံမည်ကြီးခဲ့သည် ။

မှူးအိမ်

နံမည် အပြည့်အစုံက မှူးအိမ်သူ ။ မှူးအိမ်သူက ဘွဲ့လိုဘဲ အသား အရမ်းဖြူတဲ့ ကောင်မလေး ။ နက်ပြောင်တဲ့ဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ မှူးအိမ်သည်

ဂျပန်မလေးတယောက်လို့ ထင်ရသည် ။ မှူးအိမ်ရဲ့ အဖေကလည်း ဘွဲ့ရဲ့ အဖေလိုဘဲ ကြီးမားတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ရာထူးရှိသည် ။ ဘွဲ့လိုဘဲ စာတော်တဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။ မှူးအိမ်ကိုလည်း ကြိုက်ကြ လိုက်ကြ ဖန်ကြကြံကြတဲ့ ဘဲတွေက အရမ်းများသည်။ မှူးအိမ်က တယောက်ကိုမှ မျက်နှာသာ မပေးလို့ ဘွဲ့လိုဘဲ မာနသခင်မလေး လို့ နံမည်ပေးကြပြန်သည် ။

တိမ်ဂွမ်း

နံမည် အပြည့်အစုံက တိမ်ဂွမ်းဆိုင် ။ တိမ်ဂွမ်းသည် လည်း ဘွဲ့..မှူးအိမ်တို့လိုဘဲ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး လှလှနဲ့ ချောချောလေး ပါ ။ ဘွဲ့နဲ့မှူးအိမ်တို့ထက် တိမ်ဂွမ်းက တင်ပိုကြီးသည် လို့ သူငယ်ချင်း မိန်းကလေးတွေက ပြောကြသည် ။ သို့သော်

သိပ်အကြီးစားကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ တိမ်ဂွမ်းနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့က မတိမ်းမယိမ်းပါလို့ တိမ်ဂွမ်း ထင်ပါသည် ။ ရွှေလင်ပန်းနဲ့ အချင်းဆေး ရွှေဘုံပေါ်မှာ စံရတဲ့ ကောင်မလေး ။ ချမ်းသာလွန်းတဲ့ မိဘတွေကြောင့် တိမ်ဂွမ်းဆိုင်သည် ဘွဲ့တို့ မှူးအိမ်တို့လိုဘဲ ချောမောလှပတဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဖြစ်သည် ။ 

တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကို ရယူပိုင်ဆိုင်လိုတာကြောင့် ရူးသွပ်ရတဲ့ လူတွေ အများကြီး ရှိခဲ့သည်လို့ တက္ကသိုလ်တခွင်မှာ နံမည်ကျော်ခဲ့သည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကတော့ မောင်ညိုမှိုင်း ဆိုတဲ့ စာတော်တဲ့ ရိုးသား ကြိုးစားတဲ့ ဆင်းရဲသားကျောင်းသားလေး တယောက်ကို ခင်မင်လိုက်သေးသည် ။ သို့ပေမယ့် ချစ်သူ ဘ၀ မရောက်လိုက် ။  

မောင်ညိုမှိုင်းသည် ဆင်းရဲတွင်း နက်တဲ့ ဒါဏ်တွေ ပိပြီး ကျောင်း ဆက်မတက်နိုင်ဘဲ တက္ကသိုလ် နယ်မြေကို ကျောခိုင်းသွားခဲ့လို့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်လည်း စိတ်ဝေဒနာကို တော်တော်ဘဲ ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဘွဲ့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းတော့ မည်လို့ ကြားလိုက်လို့ မှူးအိမ် ဘွဲ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။ ဘွဲ့က သူမ စေ့စပ်ပွဲမှာ မှူးအိမ်ကို ရှိစေချင်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းလည်း လာမည်လို့ ဘွဲ့က ပြောပြသည် ။

ဘွဲ့နဲ့ မှူးအိမ် ..တိမ်ဂွမ်းတို့က တက္ကသိုလ်မှာ လေးနှစ်တာ ကျောင်းတက်ခဲ့ စာကျက်ခဲ့ တွဲခဲ့ ကဲခဲ့သူတွေပါ ။ အမြဲ တတွဲတွဲ အတူတူစား အတူတူသွားတဲ့ သူတို့သုံးယောက်စလုံးက အချောအမိုက်လေးတွေမို့ ကျောင်းတုံးက သူတို့သုံးယောက်ကို လူသိများခဲ့သည် ။

ကျောင်းသားတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ရေပန်းစားခဲ့တဲ့ သူတို့ သုံးယောက်သည် ကျောင်းသူဘ၀မှာ သုံးယောက်ပေါင်းပြီး အပျော်လွန်ခဲ့ကြလို့ သူတို့ကို ချဉ်းကပ်တဲ့ ယောက်ျားတွေ တပုံတခေါင်းကြီး ရှိခဲ့တာကို လျစ်လျူရှုခဲ့ကြတာ ကျောင်းလည်း ပြီးရော သူတို့ သုံးယောက်စလုံး ရည်းစားမရှိကြသေး။

ကျောင်းပြီးသွားတာနဲ့ သူတို့သည် ရွယ်တူ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ တွေ့ဆုံကြဖို့ လမ်း မရှိသလောက် ဖြစ်ကုန်ပြီး သည်အတိုင်း ဆိုရင် အပျိုကြီးမမတွေ ဘ၀ တွေနဲ့ အရိုးထုတ်ကြရတော့မည် လို့ အချင်းချင်း ဖုန်းပြောကြရင် တွေ့ဆုံကြရင် ဟာသ အဖြစ် ပြောဖြစ်ကြသည် ။ ကျောင်းသူဘ၀မှာ အရိုးများတယ် ချေးခါးတယ် လုပ်ပြီး ရွေးနေခဲ့ကြတဲ့ သူတို့ သုံးယောက်ဟာ ကျောင်းလည်းပြီးရော တယောက်တနေရာဆီ အလုပ်ခွင် ၀င်ကြတဲ့အခါ တယောက်နဲ့ တယောက် မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘဲ များသောအားဖြင့် ဖုန်းနဲ့ဘဲ ဆက်သွယ်ခဲ့ကြသည် ။ ဒီအခါ 

“ သယ်ရင်း...ဘဲရပြီလား...” 

ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို တယောက်နဲ့ တယောက် မေးဖြစ်ကြသည် ။ အလုပ်ခွင်တွေမှာ သူတို့ တွေ့ကြုံရတဲ့ အတွေ့ အကြုံတွေကို ဖလှယ်ကြတော့ မှူးအိမ်က သူ့အထက်က အရာရှိက မိန်းမနဲ့ ကလေးတွေ ရှိရက်နဲ့ သူမကို ကြိုက်နေလို့ အလုပ်တောင် ထွက်ချင်သည်လို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ပြောပြသည် ။ တိမ်ဂွမ်းကတော့ သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဖြစ်လာတဲ့ ဘဲက သဘောကောင်းပေမယ့် လူက ဘိုက်ရွှဲရွှဲ ၀၀ဖိုင့်ဖိုင့်ပုပု ဖြစ်နေလို့ ခင်လည်းခင် ဒီထက်တဆင့်တက်ဖို့ရာလည်း အားနာစွာနဲ့ ငြင်းပယ်မိနေသည်လို့ပြောပြသည် ။

ဘွဲ့ကတော့ အလုပ်ခွင်မှာလည်း မတွေ့ ဘယ်မှာမှလည်း ချစ်သူအဖြစ် အိမ်ထောင်ဖက် အဖြစ် လက်တွဲနိုင်မယ့် ဘဲ မတွေ့လို့ အေးအေးဘဲ တကိုယ်တည်းနေလိုက်တော့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားချိန် သမီးကို အိမ်ထောင်ပြုစေချင်တဲ့ မိဘတွေက သူတို့ရဲ့ မိတ်ဆွေတွေရဲ့ သားတွေထဲ ဘွဲ့နဲ့ လက်ဆက်ပေးဖို့ တယောက်ယောက်များရှိလေမလား ဆိုပြီး ရှာပုံတော်ဖွင့်ကြတော့ ပညာလည်းတတ် ထက်မြက်ထူးချွန်သည်လို့ ထင်တဲ့ လူရွယ်တယောက်ကို သူတို့ တွေ့ကြပြီး ဘွဲ့ကို သဘောကျလား လို့ ပြကြသည် ။ ဘွဲ့ကလည်း သည်လူနဲ့ လူချင်း တွေ့ကြည့်ချင်သေးသည်လို့ ပြန်ပြောလိုက်လို့ ဘွဲ့မိဘတွေက သည်လူရဲ့ မိဘတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး တနေ့မှာ သည်လူနဲ့ ဘွဲ့ကို တွေ့ကြဖို့ စီစဉ်ပေးကြသည် ။

သူ့နံမည်က ဥာဏ်ထက်ဖြိုးဝေ ။ သူက မိဘမျိုး၇ိုး ဘက်ဂရောင်းရော ပညာအရည်အချင်း လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရော ဘာမှ ပြောစရာ မရှိသလို ရုပ်ရည်သွင်ပြင်ကလည်း ဘွဲ့နဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ လူတယောက် ဖြစ်နေလို့ ဘွဲ့ကလည်းသူနဲ့ တွေ့ကြဖို့ မိဘတွေကို ခေါင်းငြှိမ့်လက်ခံခဲ့သည် ။

ဥာဏ်ထက်ဖြိုးဝေနဲ့သူ့မိဘတွေက ဘွဲ့တို့ အိမ်ကို ညနေစာ စားဖို့ ရောက်လာကြပြီး မိဘတွေက ဥာဏ်ထက် ဖြိုးဝေနဲ့ ဘွဲ့ကို တွေ့ပေးကြသည် ။ သမီးတို့ချင်း စကားပြောကြည့်ကြပေါ့ လို့ မေမေက ပြောသည် ။ 

ဘွဲ့ လည်း ဥာဏ်ထက်ဖြိုးဝေနဲ့ ဘွဲ့တို့ ခြံအနောက်ဖက်မှာ လမ်းလျှောက်ကြရင်း စကားစပြောဖြစ်သည် ။ ဥာဏ်ထက်ဖြိုးဝေသည် ရုပ်သန့်သလို စိတ်သဘောလည်း ကောင်းမည်လို့ တွေ့တွေ့ချင်း အကဲခတ်မိသည် ။ ဘွဲ့လိုဘဲ ကျောင်းနေတုံးက ချစ်သူ မရှာခဲ့လို့ အခု သူလည်း မိဘက ရှာပေးတာကို လာကြည့်တာ ။ ဘွဲ့နဲ့ စကားပြောလို့ အဆင်ပြေသည် ။ သူတို့ ပြန်သွားတော့ မေမေတို့က ဘယ်လိုသဘောရသလဲ မေးတဲ့အခါ ဘွဲ့လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိသည် အချိန်နဲနဲတော့ ပေးပါဦးလို့ မေမေ့ကို ပြောလိုက်သည် ။ 

သည်အချိန်က စပြီးတော့ ရွှေလမ်းငွေလမ်း ပေါက်သွားပြီမို့ ဥာဏ်ထက်ဖြိုးဝေလည်း ဘွဲ့တို့ အိမ်ကို အမြဲ ၀င်ထွက်တော့တာဘဲ ။ ဘွဲ့ကလည်း သူ့ကို ခင်မိလာသလို သူ့အကြောင်းကိုလည်း ဒီထက် ပိုသိချင်လို့ သူနဲ့ အတူတူ ထမင်းစားထွက် စျေး၀ယ်ထွက်ခဲ့သလို သူ့အိမ်ကိုလည်း လိုက်လည်ခဲ့သည် ။ အခုထိ ဥာဏ်ထက် အပေါ်ဘာမှ မကြိုက်တဲ့အချက် မတွေ့မိပါဘူး ။ ဘွဲ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတဲ့ လူတယောက်တော့ မဟုတ်ဘူး ။ အိမ်ထောင်ဖက် အဖြစ် ရွေးချယ်ဖို့ ကောင်းတဲ့လူ လို့တော့ ဘွဲ့သိသည် ။ လက်ခံသည် ။

မိဘနှစ်ဖက်စလုံးကလည်း ဒိတ်ဒိတ်ကြဲတွေမို့ အကောင်းဆုံး ဟိုတယ်မှာ ထိပ်ဆုံးအဆင့်နဲ့ မင်္ဂလာပွဲ ကျင်းပကြမည် လို့ စဉ်းစားပြင်ဆင်နေကြသည် ။

မေမေနဲ့ ဖေဖေက ဘွဲ့ကို ဥာဏ်ထက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ထပ်မေးကြသည် ။ သမီးဆန္ဒ ဘယ်လိုလဲပေါ့ ။ ဘွဲ့က ဥာဏ်ထက်ကို ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ မေမေတို့က ဥာဏ်ထက်ရဲ့ မိဘတွေနဲ့ စကားပြော တိုင်ပင်ကြပြီး တရား၀င် စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းတဲ့ ပွဲ လုပ်လိုက်ကြမည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပါသည် ။

ဘွဲ့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းတော့မည်လို့ ဘွဲ့က အရင်ဆုံး တွဲဖေါ်တွဲဖက် ချစ်သူငယ်ချင်းတွေကို အကြောင်းကြားလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်က မန္တလေးမှာ မိဘလက်ငုတ် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကို ဦးစီး လုပ်ကိုင်နေသလို မှူးအိမ်က မြစ်ကြီးနားမှာ အလုပ် စ၀င်နေသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံးက ဘွဲ့ရဲ့ စေ့စပ်ပွဲကို တက်ရောက်ကြမည်လို့ဘွဲ့ကို အကြောင်းပြန်ကြသည် ။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲမှာ ဘယ်လို အ၀တ်အစား ၀တ်ကြမည် ဆိုတာကို သူငယ်ချင်း သုံးယောက် တိုင်ပင်ရတာ အမော ။ 

စေ့စပ်ပွဲ မတိုင်ခင် သုံးရက်လောက်ထဲက ရန်ကုန်ကို လာကြဖို့ ဘွဲ့က ခေါ်သည် ။ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့က ဘွဲ့ ဖြူရင် လိုက်ဖြူ ဘွဲ့မဲရင် လိုက်မဲသူ အသံတူတဲ့ တကယ့်အရင်းအခြာတွေမို့ ဘွဲ့ဘာပြောပြောလုပ်သည် ။ လက်ခံသည် ။ မှူးအိမ် မြစ်ကြီးနားက ရောက်လာတဲ့အခါ ဘွဲ့က လေယာဉ်ကွင်းက စောင့်ကြိုနေသည် ။ 

တိမ်ဂွမ်း မန္တလေးကရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ဘွဲ့နဲ့ မှူးအိမ်တို့နှစ်ယောက်က လေယာဉ်ကွင်းက စောင့်ကြိုသည် ။ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် အရမ်းပျော်ကြသည် ။ ဘွဲ့အိမ်မှာ ရှေးဟောင်းနှောင်း ဖြစ် ကျောင်းသူ ဘ၀က ဟာတွေကို ပြန်ပြောလို့ မဆုံးအောင်ဘဲ ။ အတူ စားခဲ့တဲ့ အစားအစာတွေ ကို ပြန်စားကြ သည် ။ ဘွဲ့က ဥာဏ်ထက်နဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကို မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ 

ဥာဏ်ထက်သည် သူတို့ ထင်တာထက် ရုပ်ဖြောင့်သည်လို့ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့က ဘွဲ့ကိုပြောကြသည် ။ ဥာဏ်ထက်က ဘွဲ့ရဲ့ ချစ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည် ။ သဘောကောင်းတဲ့ ဥာဏ်ထက်ကို သူတို့နှစ်ယောက် တအား ခင်မင်သွားကြသည် ။

စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲကို နှစ်ဖက်မိဘတွေ ဆွေမျိုးမိသားစုတွေနဲ့ ဘွဲ့နဲ့ ဥာဏ်ထက်တို့ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး ကျောင်း နေဖက် သူငယ်ချင်းတွေ တက်ရောက်ကြသည် ။ သုံးလလောက်အတွင်း မင်္ဂလာပွဲ လုပ်မည် လို့ မိဘတွေက ပြောဆိုကြသည် ။

စေ့စပ်ပွဲအပြီး သူငယ်ချင်း သုံးယောက် ကိုယ့်မြို့ကို မပြန်ခင် မင်္ဂလာပွဲမှာ ပြန်ဆုံဖို့ ချိန်းကြသည် ။တိမ်ဂွမ်းက 

“ မင်္ဂလာပွဲ မတိုင်ခင်လည်း ဒို့သုံးယောက် ဆုံရအောင်ကွာ...ဘွဲ့ က မကြာခင် အိုရတော့မှာ.. အပျိုဘ၀ နဲ့ ရှိနေတုံး ဒို့ အပျိုသုံးယောက် အတူတူ ပျော်ကြချင်သေးတယ်... ယူတို့နှစ်ယောက် မန်းလေးကို လာခဲ့ကြပါလား....” 

လို့ ပြောလို့ မှူးအိမ်ကလည်း တိမ်ဂွမ်း ပြောတာကို သဘောတူသည် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဘွဲ့..ဒို့ မန်းလေးမှာ ဆုံကြရအောင်.. ယူက ရန်ကုန်က တက်လာ..ဒို့က မြစ်ကြီးနားက ဆင်းခဲ့မယ်.. မင်္ဂလာဆောင်တဲ့အချိန် မရောက်ခင် နောက်ဆုံး အပြတ်ကဲမယ်လေ...” 

လို့ မှူးအိမ်က ပြောလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းက 

“ ဟုတ်တယ်..မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် ယူက ကိုဥာဏ်ထက်ကြီးနဲ့ ဆို ဒို့တတွေနဲ့ အရင်လို မလွတ်လပ်တော့ဘူးလေ.... ဒို့သုံးယောက် ကျောင်းတုံးကလို ကလပ်သွားပြီး အပြတ်က လိုက်ကြရအောင်...” 

လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့ကလည်း..

“ ယူတို့ကလည်း ကဲဖို့ဘဲ စဉ်းစားနေကြတယ်... ခုထိကဲချင်တုံး....” 

လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ အကြံအစည်ကို အမြဲ လိုက်နာနေကြပါဘဲလေ ။ ဘွဲ့ မင်္ဂလာ မဆောင်ခင် သူငယ်ချင်း သုံးယောက် အပျိုဘ၀ နောက်ဆုံး ပျော်ခြင်း ခရီး ထွက်ကြဖို့ ကိစ္စကို ဥာဏ်ထက်နဲ့ ညစာ ထွက်စားကြရင်း အမှတ်မထင် အရေးမကြီးသလို ပြောမိတော့ ဥာဏ်ထက်က မသွားစေချင်တဲ့အမူအရာတွေ ပြလို့ ဘွဲ့လည်း အံ့သြသွားရသည် ။ 

ဥာဏ်ထက်သည် ဘွဲ့ ဘာလုပ်လုပ် ထောက်ခံသူ ဘွဲ့ ဘာပြောပြော သဘောကျသူလို့ ဘွဲ့က ထင်ထားတာ ။ ထင်ခဲ့တာ ။ ပထမဆုံး အကြိမ် ဥာဏ်ထက်က ဘွဲ့ပြောတာကို လက်မခံချင်တာ ။ ဘွဲ့လည်း ဥာဏ်ထက် ဒီလိုလေး ဖြစ်လိုက်တာနဲ့ဘဲ ဥာဏ်ထက်နဲ့ တသက်လုံး ပေါင်းဖို့လက်ထပ်တဲ့ ကိစ္စကို နဲနဲ ပြန်စဉ်းစားသွားသည် ။ လက်ထပ်ပြီး လင်မယား ဖြစ်ကြရင်ကော ဘွဲ့လုပ်တာတွေကို သူ တားမြစ်နေမှာလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်း က ဘွဲ့ခေါင်းထဲကို ရောက်လာသည် ။

ဘွဲ့က ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေ မကြိုက်တာကို လည်း မလုပ်လို့ မိဘတွေကလည်း ဘွဲ့ကို အလိုလိုက်သည် ။ လိုတာ အကုန်ရတဲ့ ကလေး ဖြစ်ခဲ့သည် ။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ ဖြစ်လာတော့ ပြီးပါလေရော ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေက ဘွဲ့ ဖြစ်ချင်တာတွေ ကို အကုန် ဖြစ်စေဘဲ ။ ဘွဲ့ကို ဖူးဖူးမှုတ်ထားသည်လို့ ပြောရမည် ။ ဥာဏ်ထက်က 

“ ကိုယ်က စိတ်ပူလို့ပါ..ဘွဲ့ကို အမြဲ စောင့်ရှောက်ချင်တာ.. ကိုယ်မပါတော့ စိတ်ပူတယ်...၀က်ဒင်ပြီးမှဘဲ ကိုယ်နဲ့ ခရီးတွေ ထွက်ကြရင် မကောင်းဘူးလား...” 

လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့လည်း သူငယ်ချင်း ခင်မင်တဲ့စိတ်က အရမ်းများတော့ သူပြောတာကို မကြိုက်ဘူး ။

“ ကိုဥာဏ်နဲ့လည်း သွားမယ်..မှူးအိမ်တို့ တိမ်ဂွမ်းတို့နဲ့လည်း သွားမယ်...ဘွဲ့ ကိုဥာဏ်နဲ့ လက်မထပ်သေးခင် ကိုဥာဏ် ဘာမှ ဘွဲ့ကို မချုပ်ချယ်ပါနဲ့...” 

လို့ နဲနဲ စိတ်တိုတဲ့ အသံနဲ့ သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်မိပြီး ဖါလူဒါသွားသောက်ဖို့ ရှိတာကို ဖျက်လိုက်သည် ။ 

“ မသောက်တော့ဘူး..အိမ်ဘဲ ပြန်မယ်...” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဥာဏ်ထက်လည်း ဘွဲ့ စိတ်ဆိုးသွားမှန်း သိလို့ ပြန်ချော့ဖို့ ကြိုးစားသည် ။

ဥာဏ်ထက်သည် စေ့စပ်ပြီးကြပြီ ဖြစ်လို့ အရင်ကထက် ရဲတင်းလာသည် ။ မကြာခင်လည်း မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ လုပ်တော့မှာမို့ ဘွဲ့ကို ဖက်ချင် နမ်းချင် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တာတွေ လုပ်ချင်လာသည် ။ ဘွဲ့လည်း အခု အရွယ် အထိ ယောက်ျားတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို တခါမှ ရဘူးတာ မဟုတ်လို့ သူ့အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို သာယာမိတာ အမှန်ပါဘဲ ။ သူနဲ့ ချစ်သူတွေ မဖြစ်ကြဘဲနဲ့ အခုလို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တာ ခံရတာတော့ တမျိုးဘဲ ။ 

ဥာဏ်ထက်က ဘွဲ့ကို တခါမှ ချစ်ပါတယ်လို့ မပြောခဲ့ဖူးဘူးလေ။ ဥာဏ်ထက်က ဥာဏ်များလာသည် ။ လူကြားထဲကို သိပ် မသွားချင်တော့ဘဲ သူ့အိမ်ကို အခေါ်များလာသည် ။ 

သူ့အိမ်မှာ ညနေပိုင်းဆိုရင် သူ့မိဘတွေလည်း မရှိကြဘူး ။ ခိုင်းတဲ့ အိမ်ဖေါ်တွေဘာတွေလည်း သူက ရှောင်ခိုင်းထားသလား မသိဘူး။ မတွေ့ဘူး ။

ဘွဲ့ကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားရင် စန္တယားတီးချင်တဲ့ ဘွဲ့ကို စန္တယားရှိတဲ့ အခန်းကို ခေါ်သွားသည် ။ ဘွဲ့ စန္တယားတီးတာကို သူ နားထောင်သည် ။ အရမ်းတော်တာဘဲ ဘွဲ့ထူးရယ် ဆိုပြီး ပြောရင်း နမ်းတတ်သည် ။ ဘွဲ့လည်း သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေရတာ စိတ်လှုပ်ရှားမိရသည် ။ သူက နမ်းလိုက် ဖက်လိုက်နဲ့ ဘွဲ့ပေါင်တွေ ခါးတွေကိုလည်း ကိုင်တတ် ပွတ်တတ်သည်လေ ။

ဒီနေ့လည်း ထုံးစံအတိုင်း ညနေပိုင်း သူ ဘွဲ့ကို အိမ်မှာ လာခေါ်သည် ။ ဘွဲ့တို့ ဒီနေ့ ကိုးမိုင်ဖက်မှာ ကော်ဖီဆိုင် လှလှလေး တဆိုင် ဖွင့်လို့ အစမ်း အနေနဲ့ သွားကြည့်မလို့ တိုင်ပင်ထားကြတာ ။ ဥာဏ်ထက် နဲ့ ဆိုင်လှလှလေးမှာ ကော်ဖီ အကောင်းစားနဲ့ မုန့်အဆန်းတွေ ထိုင် စားသောက်ကြပြီးတော့ သူက 

“ ဘွဲ့ထူး...ဒီနေ့လေ ကိုယ် ဘွဲ့ထူးရဲ့ ပီယာနို လက်ရာတွေကို နားထောင်ချင်တယ်” လို့ ပြောလို့ ဘွဲ့လည်း 

“ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို စိတ်ကူးပေါက်လဲ ကိုဥာဏ်..” 

လို့ သူ့ကို မေးမိသည် ။ သူက 

“ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ် မှာ ဘွဲ့ထူး တင်ထားတဲ့ ပီယာနိုတီးတာတွေ ကိုယ် ပြန်ကြည့်ပြီး အပြင်မှာ ကိုယ်တိုင် နားထောင်ချင်လို့ပါ...” 

လို့ ပြောသည် ။ အင်း..ဥာဏ်ထက်တော့ ဥာဏ်များပြီ ။ သူ့အိမ်ခေါ်သွားပြီး အဖက်အပွေ့တွေ လုပ်ချင်လို့ ဇာတ် လမ်းထွင်နေတာလို့ ဘွဲ့လည်း သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူက ကိုယ့်ခင်ပွန်းလောင်း မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ့် သူဘဲလေ ။ ဘွဲ့က တွန့်တိုနေစရာမရှိပါဘူး ။ လက်ထပ်မယ့်ညကျမှ အပျိုဘ၀ကို စွန့်လွှတ်မယ် လို့လည်း ရှေးက မြန်မာမိန်းမတွေ လိုလည်း ဘွဲ့က သဘောမထားလိုပါဘူး ။ သူ့ကိုင်တဲ့အခါ နမ်းတဲ့အခါ ဘွဲ့လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိရတာ အမှန်ပါ ။

သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ ကိုယ်ဘဲလေ ။ 

မိန်းမတွေမှာက ဒီစိတ်တွေ ယောက်ျားတွေလောက် မပြင်းထန်ရင်သာ ရှိရမယ် ။ မိန်းမတွေလည်း လူဘဲ လေ။ ကာမစိတ် ရှိကြပြီး လိုလားကြတာပါဘဲလေ ။ ဘွဲ့ သူနဲ့ သူ့အိမ်ကို လိုက်လာလို့ ဥာဏ်ထက် တအား ပျော်သွားသည် ။ သူ့အမူအရာက သိသာသည် ။ ဘွဲ့မှာလည်း အပျိုကြီးမမ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က ညတိုင်း ဖုန်းပြောကြရင် 

“ ဥာဏ်ထက်နဲ့ ဘာဖြစ်ကြလဲ...”

ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို အမြဲမေးတတ်လို့ တခါတလေ ပြောစရာ မရှိရင် ကြံဖန်ပြီး လုပ်ဇာတ်ပြောလိုက်မိသည် ။ သူတို့ ကြားချင်နေတာကို ပြောပေးတာပါ ။ ဘွဲ့လည်း အွန်လိုင်းက မြန်မာဆိုက်တွေကို ၀င်လိုက်ပြီး အဲဒီက စာရေးဆရာတွေ ရေးထးတဲ့ အပြာဇာတ်လမ်းလေးတွေကို ဖတ်ပြီး ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းလိုလိုနဲ့ ပြောပြလိုက်တာ ။ မှူးအိမ်ဆိုရင် တကယ့်ဘရုတ် ။ 

"ဘွဲ့ရယ်.. နင့်ဇာတ်လမ်းကြောင့် ငါလည်း မနေနိုင်တော့ဘူး.... လက်တွေလည်း ဟိုရောက်ဒီရောက်နဲ့...” 

လို့ ပြောလို့ ရယ်နေကြရသည် ။ ဒီနေ့ညနေ ဥာဏ်ထက်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ခြံတံခါး ဖွင့်ပေးမယ့်လူတောင် မရှိဘူး ။ ဥာဏ်ထူး ကိုယ်တိုင် ကားပေါ်က ဆင်းဖွင့်ရသည် ။ တိုက်ကြီးတခုလုံးလည်း တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေသည် ။ 

“ ကိုဥာဏ့်အဖေအမေကော...မရှိကြဘူးလား...”

“ မရှိကြဘူး..ဘွဲ့ထူး....”

တကယ် အမှန်က သူ့မိဘတွေက စင်ကာပူကို ခရီးထွက်နေကြတာ ။ သူက ဘွဲ့ကို မပြောပြဘူး ။

“ အိမ်သားတွေရော...ဘယ်ရောက်နေကြတာလဲ ..”

“ မသိဘူး ဘွဲ့ထူး..ကိုယ်မသိဘူး...ရှိမှာပေါ့....”

ဘွဲ့ကို စန္တယား ရှိတဲ့ အတွင်း ဧည့်ခန်း ဆီကို သူ ခေါ်သွားသည် ။ သူတို့ အတွင်း ဧည့်ခန်းမှာက စန္တယား..အော်ဂင်နဲ့ ကာရာအိုကီ စက်တွေ ရှိသည် ။ မိသားစု အပန်းဖြေတဲ့အခန်းပေါ့ ။ ဘွဲ့ စန္ဒယား တီးသည် ။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဥာဏ်ထက်တို့ အတွင်းဧည့်ခန်းမှာ ဘွဲ့လက်သံက ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းလေး ထွက်ပေါ်နေသည် ။ ဥာဏ်ထက်က ဘွဲ့တီးနေတာကို ဗီဒီယို ရိုက်သည် ။

ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့က ဘွဲ့ကို ငယ်ငယ်လေးထဲက စန္ဒယား သင်ပေးခဲ့သည် ။ အိမ်မှာ ဆရာမ ခေါ်ပြီးသင်တာ ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့ရဲ့ မိတ်ဆွေတွေထဲမှာ စန္ဒယားမိုးမင်းဆွေ ဆိုတာ ရှိပေမယ့် ဖေဖေကဘွဲ့ကို ယောက်ျားဆရာနဲ့ မသင်ခိုင်းစေချင်လို့ မစ္စစ်ဘဲနက် ဆိုတဲ့ အင်္ဂလိပ်မကြီးကို ခေါ်ပြီး သင်ခိုင်းခဲ့သည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက စန္ဒယား ခလုပ်လေးတွေကို နှိပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဥာဏ်ထက်ရဲ့ လက်တွေက ဘွဲ့ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာအနှံ့ ပြေးလွှား ဆော့ကစားလာသည် ။

“ ဟိတ်ကိုဥာဏ်...ဘွဲ့တီးလို့ မရတော့ဘူး.. ကဲတယ်ကွာ..လုပ်နဲ့...” 

လို့ ဟန့်လည်း မရဘူး ။ ဥာဏ်ထက် သည် ခုတလော ကဲလာရဲလာသည် ။ ဥာဏ်ထက်ရဲ့ လက်တဖက်က ဘွဲ့ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို ပွတ်နယ်နေသည် ။ ပေါင်တန်တွေဆီ ကိုလည်း ရောက်သွားသည် ။

“ ဘွဲ့..ချစ်တယ်...ကွာ....ကိုယ် ဘွဲ့ကို အ၇မ်းချစ်တယ်....”

ဥာဏ်ထက် ပထမဆုံး ပြောတဲ့ ချစ်စကား ။ ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကိုင်တွယ်နေရင်း ပြောတဲ့စကား ။ ချစ်တယ်လို့ ပြောပေမယ့် ဘွဲ့က သူ့ကို ချစ်သလားလို့လည်း သူ မမေးဘူး ။ သူဦးတည်နေတာ ဘယ်ကိုလည်း ဆိုတာကို ဘွဲ့သိသည် ။ သူ့လက်တွေက ဘွဲ့ အ၀တ်တွေကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည် ။ ဘွဲ့လည်း သူ့အထိ အတွေ့တွေကြောင့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသည် ။

ကိုယ်ပေါ်က ကွာကျသွားတဲ့ ဖယ်သွားတဲ့ အ၀တ်အစားတွေကို ဘွဲ့မဆွဲတားလိုက်မိဘူး ။ အသားဖြူတဲ့ ဥာဏ်ထက်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ နားရွက်ဖျားတွေ ရဲတွတ်နေကြတာကို တွေ့ရသည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း အ၀တ်မဲ့နေပြီ ။ တုန်ချင် ခုန်ချင်နေတဲ့ ဘွဲ့ရဲ့ ရင်သားစိုင်လှလှတွေကို သူ အငမ်းမရ စို့စုတ်သည် ။

“ အို..ကိုဥာဏ်..အင်ဟင်...အိုး....ဟင့်ဟင့်... ကဲတယ်ကွာ.....”

ကြွထနေတဲ့ စိတ်တွေကြောင့် မာတင်း ထောင်ထနေကြတဲ့ ဘွဲ့ရဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို ဘယ်ဖက်ပြီး ညာဖက် တလှည့်စီ သူစို့နေသည် ။ သူ့လျာက နို့သီးလေးတွေကို ပတ်ခြာလှည့် ယက်နေသည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားသည် ။ သူကလည်း ကိုယ်အောက်ပိုင်းက စကပ်ကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ဘွဲ့လည်း ခဲယဉ်းနေတဲ့ သူ့ကိုကူညီပြီး ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။ ရှက်လည်း မရှက်နိုင်တော့ဘူး ။

ယောက်ျားတယောက်နဲ့ ဒီလို ဆက်ဆံဖြစ်တာ ပထမဆုံးဘဲ ။ မကြုံစဖူး ကြုံရတာတွေက ဘွဲ့ရဲ့စိတ်တွေကို အမြင့်ဆုံးကို တက်သွားစေသည် ။ စကပ်ကျွတ်သွားတော့ သူ့လက်တွေက ဘွဲ့ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေသလို ဘွဲ့ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို အပီအပြင်ကို ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ပင်တီလေးရဲ့ ဂွဆုံနေရာကို သူ့လက်ဖဝါး ရောက်လာသည် ။ ဘွဲ့ရဲ့ အမြတ်တနိုး သိမ်းဆည်းထားတဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်လေးကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ကိုင်မိနေပြီ ။ အရည်တွေက စိုစိုရွှဲနေသည် ။

ရတနာရွှေကြုတ်ဟာ ယားယံလွန်းနေသည် ။

သူကိုင်တာကို ဘွဲ့ ကျေနပ်နေသည် ။ လက်ချောင်းတွေက ရွှေကြုတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေသည် ။ ပင်တီလေးကို သူ ချွတ်ဖို့ လုပ်ပြန်သည် ။ ဘွဲ့သူ့ကို မတားမိ ။သူ ချွတ်တာကို ခံလိုက်သည် ။ ဘွဲ့ တကိုယ်လုံး ဘာ အ၀တ်မှ မကျန်တော့ ။ ဘွဲ့ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ ။ သူက ဘွဲ့ကိုယ်လုံးတွေကို တဝြကီး လိုက်ကြည့်နေလို့ ဘွဲ့ ဟန့်တားလိုက်မိသည် ။ 

"အို..မကြည့်နဲ့...မကြည့်နဲ့....''

လို့ အော်လိုက်မိသည် ။ သူက 

“ တအား လှလို့ပါ ဘွဲ့ရယ်...” 

လို့ ပြောသည် ။ ဘွဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို သူ ငုံ့နမ်းသည် ။ သူ့နှာခေါင်းက ဘွဲ့ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ် အကွဲကြောင်း တလျောက် နမ်းရှူနေသည် ။ 

“ အို့....ဘာလို့ နမ်းနေတာလဲ..ကိုဥာဏ်..... အဲလို လုပ်ရလို့လား..ဘုန်းနိမ့်နေလိမ့်မယ်...”

သူက ဘွဲ့ပြောတာတွေကို ဂရုမစိုက်တော့တဲ့ အပြင် သူ့လျာကြီးနဲ့ ဘွဲ့အကွဲကြောင်းကို ကော်တင်ယက်နေသည် ။ ဘွဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရအောင် သူ့လျာအယက်က ကောင်းသည် ။ တအားကောင်းသည် ။

ဘွဲ့ အမြဲ စိတ်၀င်စားခဲ့တဲ့ ဘာဂျာမှုတ်တယ် ဆိုတာကြီးကို လက်တွေ့ကျကျ ကြုံနေရပြီကွယ် ။ ရည်းစား ရှိတဲ့ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေ ပြောပြတဲ့ ဘာဂျာ အတွေ့အကြုံတွေနဲ့ အင်တာနက်ကအပြာဆိုက်တွေမှာ ကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့ ဘာဂျာမှုတ်တာတွေကိုဘဲ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး လက်နဲ့ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်သပ်ပြီး အပျိုပေါက် ဘ၀ ကတည်းက ဖြေဖျောက်ခဲ့သည် ။ အခုတော့ လက်တွေ့ ခံစားနေရပြီ ။

ဥာဏ်ထက်က မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ့် ခင်ပွန်းလောင်းမို့ အစစ လိုက်လျောပေးလိုက်မိသည် ။ စိတ်တွေ တအား ထကြွသွားလို့လည်းပေါ့ ။ ဥာဏ်ထက်က ရွှေကြုတ်ကို အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေသည် ။ ရွှေကြုတ်ရဲ့ ရသာဖူးစိလေးကို သူ့လျာထိပ်နဲ့ ရေရေလည်လည် ထိုးဆွ ကော်ပွတ် ကလိလိုက်တာ ဘွဲ့လည်း တအားကိုကောင်းသွားရပြီး အရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်း စိမ့်ထွက်ပြီး တုန်တက်သွားရသည် ။ 

ဒီအချိန်မှာ တိုက်ရှေ့ဖက်က ကားစက်ရပ်လိုက်သံကို ဘွဲ့တို့ နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ကြရသည် ။ ဟင်.... ဘယ်သူလဲ...။ ဥာဏ်ထက်ရော ဘွဲ့ရော ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့...။ တိုက်အ၀င်၀ တံခါးကြီးက ဘဲလ်ကို တတင်တင်နဲ့ နှိပ်နေတဲ့အသံ ထွက်လာသည် ။

“ ဟာ....ဘယ်သူလဲ.....”

ဥာဏ်ထက်သည် လူတယောက်မှ တိုက်နဲ့ ခြံထဲ မရှိအောင် စီစဉ်ထားခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ ဘဲလ် ဆက်တိုက် နှိပ်နေလို့ ဥာဏ်ထက် မတ်တပ် ထရပ်ပြီး ဘောင်းဘီကောက်စွပ် တီရှပ် ကောက်၀တ်လိုက်ပြီး..“ ဘွဲ့..ကိုယ် ခဏဆင်းကြည့်လိုက်အုံးမယ်..” လို့ ပြောသည် ။ 

ဘွဲ့လည်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်ပြီး စကပ်နဲ့ အင်္ကျီတွေကို ကောက်ယူ ပြန်၀တ်လိုက်သည် ။ ဥာဏ်ထက် တိုက်အောက်ကို ရောက်သွားတော့ တံခါးကို ဘဲလ် နှိပ်နေတာက မန္တလေးမှာ နေတဲ့ သူ့အဖေရဲ့ညီမ ဒေါ်လေးသင်ဇာတို့ မိသားစု ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟာ...ဒေါ်လေးတို့ပါလား....”

“ ဟုတ်တယ်..သား..... ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား ..ခြံစောင့်ကြီး ဦးသာလည်း ဘယ်ရောက်နေလဲ.....”

ဥာဏ်ထက်က တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်လေးတို့ မိသားစုတွေ တိုက်ထဲ ၀င်လာကြတဲ့ အချိန် ဘွဲ့လည်းရေချိုးခန်းထဲ ၀င်ပြီး အလှပြန်ပြင်နေသည် ။ ဥာဏ်ထက်လည်း လမ်းခရီး အလည်မှာ တန်းလန်းကြီး ရပ်သွားလို့ အခံရ ခက်နေသည် ။ ဘွဲ့လည်း သူ့ကို အခုမှ ရှက်နေမိသည် ။ သူ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဥာဏ်ထက်လည်း ဘွဲ့ကို ဘာဂျာမှုတ်လိုက်ရတာ ကိုတော့တအား ကျေနပ်နေသည် ။ တောက်.. လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်...လို့ ဥာဏ်ထက်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ အခါခါ ရေရွတ်နေသည် ။

ဘွဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေ ပေ၇နေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ မသန့်သလို ဖြစ်နေတာနဲ့ ရေချိုးလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားနေရာတွေ ကို ဆပ်ပြာနဲ့ အနှံ့ပွတ်ရင်း ရွှေကြုတ်က ရသာဖူးလေးကို စမ်းမိထိမိပွတ်မိတော့ စောစောက ကိုဥာဏ် ယက်ပေးကလိပေးတာတွေကို ပြန်သတိရလာသည် ။ စိတ်တွေ ပြန်ထလာသည် ။ပြန်ကြွလာသည် ။ ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချရင်း ရွှေကြုတ်ကို ဖိဖိပွတ်မိသည် ။ 

ကိုဥာဏ်ရဲ့ အတန်ချောင်းကြီးကို ရခါနီးလေး သူ့အဒေါ်ရောက်လာလို့ ထပြေးကြရတာ ။ အင်း.. နဲတဲ့ အတန်ကြီး မဟုတ်ဘူး ။ ဗီဒီယိုတွေထဲမှာဘဲ ယောက်ျားလိင်တန်ကို တွေ့ဖူးခဲ့တာ ဆိုတော့ ဘွဲ့အတွက် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အတွေ့အကြုံပါ ။

ညဖက်ရောက်တော့ မိသားစုအားလုံး ညစာ အတူတူစားကြသည် ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေကို မှူးအိမ်.. တိမ်ဂွမ်းတို့နဲ့မန္တလေးမှာ ဆုံပြီး ပျော်ကြမည် ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ မေမေနဲ့ ဖေဖေက ဘွဲ့လုပ်ချင်တာတွေကို အကုန်ခွင့်ပြုနေကျပါဘဲလေ ။ ဖေဖေမေမေတို့နဲ့ တီဗီ ခဏ ထိုင်ကြည့်ပြီး ကိုယ့်အခန်းကို ကိုယ် တက်ခဲ့တော့ မှူးအိမ်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းတို့ကို ဒီနေ့ တွေ့ကြုံခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြောပြချင်တာနဲ့ သူတို့ကို ဖုန်းခေါ်ပြောပြလိုက်သည် ။ 

မှူးအိမ်တို့ စိတ်၀င်စားကြပြီး အသေးစိတ်ကို မေးကြတော့တာဘဲ ။ ကိုဥာဏ်ရဲ့ အတန်ကြီး မာမတ်ပြီးထောင်နေတဲ့အကြောင်း ပြောပြတော့ သူတို့ တအား သဘောကျကြသည် ။ သူတို့လည်း ရည်းစားထားမှဖြစ်မယ်လို့ ပြောကြသည် ။ ဘွဲ့ ဘာဂျာအမှုတ်ခံရတာကို ပြောပြတော့ သူတို့လည်း ကြုံချင်လှပြီ လို့ ပြန်ပြောကြပြီးကိုဥာဏ်နဲ့ ထပ်လုပ်ကြဖို့ တိုက်တွန်းကြသည် ။

မှူးအိမ်သူသည် ခုတလော စိတ်တွေ တအားထနေသည် ။ အလုပ်က ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် အွန်လိုင်းကနေ ဗီဒီယိုကားတွေ ကြည့်တဲ့အခါ လိင်စပ်ယှက်တဲ့ အခန်းတွေကို ကြည့်မိရင် သဘာ၀ ကာမစိတ်တွေ တအား ထကြွပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို လိုလားတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ပြီးကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်သပ်မိရတာ အခါခါဘဲ ။

ညက မှူးအိမ် ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေမိရပြန်သည် ။ ဘွဲ့ထူးကြောင့်...။ ဘွဲ့ထူးက သူနဲ့ စေ့စပ်ထားတဲ့ ကိုဥာဏ်ထက်နဲ့ ချိန်းတွေ့တဲ့အကြောင်းတွေကို ဖုန်းဆက် ပြောပြခဲ့သည် ။ကိုဥာဏ်ထက်က ဘာဂျာကိုင်တဲ့အကြောင်း သူ့လီးကို ကိုင်ခိုင်းတဲ့ အကြောင်းတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြသည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း တအားဆာလောင်လိုလားနေတဲ့သူ ဆိုတော့ တကယ်ကြုံတဲ့ ဘွဲ့ထူးကို သိချင်တာတွေ မေးမိသည် ။ ဒါတွေကို စဉ်းစားမြင်ယောင်တော့ တအား ယားလာပြန်ရော ။ ကိုယ့်အဖုတ်ကို ကိုယ် ပွတ်ပြီး အာသာဖြေမိရပြန်ရော ။

အာသာဖြေတော့ ဦးဇော်၀င်းသောင်း ရုပ်ကို မြင်ယောင်မိနေသည် ။ အို..ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိသည် ။ ဦးဇော်၀င်းသောင်းက မှူးအိမ်ရဲ့ အထက်က အရာရှိ ။ သူက မိန်းမလည်း ရှိသည် ။ က လေးလည်း ရှိသည် ။ သူက မှူးအိမ်ကို သံယောဇဉ် ညိချင်နေတဲ့သဘော ပြနေတာ ကြာပြီ ။ မှူးအိမ်ကို သူအရမ်းကြိုက်နေသည် ။ သူ့မိန်းမ ရှိရက်နဲ့ ဘာလို့ ဒီလို ဖြစ်နေတာလဲ ဆိုတာကို မကြာခင်ဘဲ မှူးအိမ် သိရသည် ။ သူ့မိန်းမနဲ့သူ တကျက်ကျက် အမြဲ ရန်ဖြစ်ပြီး အဆင်မပြေကြဘူးတဲ့ ။ မှူးအိမ်ကို သူ့အကြောင်း သိတဲ့ ရုံးကရုံးအုပ်မကြီး ဒေါ်ဝေ၀က ပြောပြတာ ။

မှူးအိမ်လည်း သူစိုက်စိုက်ကြည့်ရင် အရမ်း ရင်ခုံတာဘဲ ။ သူ့မျက်လုံးတွေက မှူးအိမ်ရဲ့ ၀တ်ထားတဲ့ အ၀တ်တွေကို ဖေါက်ထွင်း မြင်သလိုကြီး ခံစားရသည် ။ သူ့အကြည့်တွေက သိပ်ရဲလွန်းသည် ။ မှူးအိမ်ကို ချစ်မိတာထက်လိင်ဆက်ဆံချင်တဲ့ ပုံရှိသည် ။ သူက ပိန်ပိန်ပါးပါး ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းတဲ့လူမို့ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်တဲ့အချိန် သူ့ပုံကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်သွားတာလားတော့ မသိဘူး ။ သူလည်း ကိုဥာဏ်ထက်လိုဘဲ လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့လား မသိဘူး ။ 

တခါတလေ သူက မှူးအိမ်ကို သူနဲ့ ကားမောင်း ထွက်ကြဖို့ ခေါ်သည် ။ မှူးအိမ်မလိုက်ပါဘူး ။ သူ့မိန်းမ သိသွားရင်လည်း မကောင်းဘူးလေ ။ ရုံးမှာ သူက မှူးအိမ်ကို အစားအသောက်တွေ အမြဲကျွေး သည် ။ သူ ထမင်းစားတဲ့ အချိန် မှူးအိမ်ကို လာခေါ်သည် ။ မကောင်းတတ်လို့ သူနဲ့ အတူတူ ထိုင် စားရင် သူက မှူးအိမ် ပုဂံထဲကို ဟင်းတွေ အများကြီး ထည့်ပေးတတ်သည် ။

ရုံးက လူတွေလည်း သူ မှူးအိမ်ကို ကြိုက်နေမှန်း သိနေကြပြီ ။ ဒေါ်ဝေ၀ ဆိုရင် သူ့ကို မှူးအိမ်ရဲ့ ဘဲကြီး လို့ သုံးနှုံးနေပြီ ။ မှူးအိမ်လည်း သူနဲ့ မှူးအိမ်က ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး လို့ဘဲ သူတို့ကို ပြောခဲ့မိသည် ။ တကယ်လည်း အခုအချိန်အထိ ဘာမှ မှ မဟုတ်တာဘဲလေ ။ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ သူနဲ့ ဘာဇာတ်လမ်းမှ မဖြစ်ချင်ပါဘူး ။

သူက နယ်ကို ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာရင် မှူးအိမ်ကို လက်ဆောင်တွေ ပေးသည် ။ မှူးအိမ်လည်း ငြင်းရခက်လို့ သူပေးတာတွေကို ယူထားခဲ့မိသည် ။ ဘွဲ့ထူးရဲ့ တွေ့ကြုံတာတွေကို နားထောင်ခဲ့ရပြီး ယောက်ျားလိုချင်တဲ့ ဝေဒနာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရလို့ အိပ်ရာထဲ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်မိနေရသည် ။ 

အင်းဟင်... ယားလိုက်တာကွယ်....လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ တအားလိုးပေးတာကို ခံချင်လိုက်တာ.....လို့ တိုးတိုးလေး ညည်းနေမိသည် ။ ယားလွန်းတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့မပျော်ဘူး ။

မနက်ကျတော့ စိတ်ထဲမှာ တခုခု လိုနေသလို ခံစားရသည် ။ ရုံးသွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်တဲ့အချိန် ခါတိုင်း အတူတူ ရုံးသွားနေကျ မခင်မြလွင်က သူ နေမကောင်းလို့ ရုံးမတက်ဘူးလို့ ဖုန်းဆက်သည် ။ ဒါကြောင့် မှူးအိမ် တယောက်ထဲဘဲ ရုံးသွားဖို့ လုပ်သည် ။ အိမ်နဲ့ရုံးက သိပ် မဝေးတော့ စက်ဘီးနဲ့ ဘဲ ရုံးသွားသည် ။ အိမ်ထဲက အထွက် အိမ်ရှေ့ကို ကားတစီး ထိုးဆိက်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဟင်....။ မှူးအိမ်တို့ ရုံးက ကား ။ ဦးဇော်၀င်းသောင်းကြီး...။

“ မှူးအိမ်..လာလေ....ကိုယ်လည်း ရုံးသွားးမလို့ဘဲ …. ”

“ နေပါစေ....မှူးအိမ် စက်ဘီးနဲ့ဘဲ သွားလိုက်ပါမယ်....”

“ ဟာ..မဟုတ်တာကြီး....လာပါ...ကိုယ်နဲ့ဘဲ လိုက်ခဲ့ပါ....”

မှူးအိမ်လည်း မကောင်းတတ်လို့ မငြင်းတော့ဘဲ သူ့ကားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ သူက ရုံးမရောက်ခင်

“ စောသေးတယ်..တခုခု သောက်ရအောင်...” 

လို့ ပြောပြီး လဖက်ရည်ဆိုင်လေးတခုရှေ့မှာ ထိုးရပ်လိုက်သည် ။

“ မှူးအိမ် မသောက်တော့ပါဘူး...ဆရာ...” 

လို့ ပြောလည်း မရဘူး ။ အတင်းကို ဆင်းခိုင်းနေတာဘဲ ။လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲက လူတွေကလည်း ဝိုင်းကြည့်နေကြသည် လို့ မှူးအိမ်ထင်သည် ။ သူက မှူးအိမ်ကို တအား ဂရုစိုက်တာဘဲ ။ ဆိုင်ထဲမှာ နှစ်ယောက် အတူတူ ထိုင်ပြီး လဖက်ရည်နဲ့ မုန့် ထိုင်စားကြတဲ့အချိန် သူ့မိန်းမ တွေ့သွားရင်တော့ ခက်ပြီ ဆိုတဲ့ အသိက မှူးအိမ်ကို စိတ်ညစ်သွားစေသည် ။ သူက မှူးအိမ်ရဲ့ အတွင်းစိတ်ကို ထိုးဖေါက် သိမြင်သလိုဘဲ ။

“ မှူးအိမ်...ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ ကိုယ် လမ်းခွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပြီ .. သူ အခု ရန်ကုန်ကို ပြန်သွားပြီ...” 

လို့ ရုတ်တရက်ကြီး ပြောချလိုက်သည် ။ မှူးအိမ်လည်း သူ့ကို ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိသည် ။

“ ဟုတ်တယ်...သူနဲ့ ကိုယ်နဲ့က မိဘတွေ ပေးစားလို့ ယူခဲ့ကြတာလေ ..သမီးလေး ရလာတော့ သမီးလေး မျက်နှာနဲ့ သူဆိုးသမျှ ကိုယ်လည်း သည်းခံခဲ့တာ.. အရမ်း လွန်လာတော့ ဆက် သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး.... အခုတော့သူလည်း ကိုယ့်ကို ကွဲချင်တယ်လို့ ပြောပြီး ရန်ကုန်ကို သွားလိုက်ပြီ....”

မှူးအိမ်လည်း သူ ပြောတာကိုဘဲ နားထောင်နေမိရင်း လဖက်ရည်ကို သောက်နေမိသည် ။ ဒါပေမယ့် သူဆက်ပြောလာတဲ့ စကားတွေကြောင့် မှူးအိမ်ရဲ့ လဖက်ရည်ပုဂံလုံး ကို ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေ တအား တုန်ခါသွားလို့ ကမန်းကတမ်း ပုဂံလုံးကို စားပွဲပေါ်ကို ချလိုက်ရသည် ။ သူက 

“ မှူးအိမ်ကို ကိုယ် အရမ်းချစ်တယ်...” 

လို့ ပြောလိုက်လို့ပါ ။ 

တိမ်ဂွမ်းဆိုင်သည် “ ရွှေပြည်မန္တလေး ထရေးဒင်း ”မှာ အုပ်ချုပ်မှု ဒါရိုက်တာ ရာထူးနဲ့ လုပ်နေတာ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ရဲ့ အဖေအမေရဲ့ ချမ်းသာကြွယ်၀မှုနဲ့ မတည်ရင်းနှီးမှု ထုထည်ကြီးမားမှုကြောင့်လို့ ဆိုနိုင်သည် ။ သို့ပေမယ့်သွက်လက်ချက်ခြာပြီး ထူးခြားတဲ့ အရည်အချင်းတွေ ရှိတဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကြောင့် ရွှေပြည်မန္တလေး ထရေးဒင်း ကုမ္ပဏီကြီးသည် အရှိန်အလျင်မြန်မြန်နဲ့ တိုးတက်လာသည်ကို ဘယ်သူမှ မငြင်းနိုင်ပါ ။

တိမ်ဂွမ်းသည် ဘွဲ့ထူးဆီက ဖုန်းနဲ့ ပြောပြလို့ သူနဲ့ ကိုဥာဏ်နဲ့သူ ဘာဂျာကိုင်တဲ့အဆင့် ရောက်သွားရတာကို အသေးစိတ် သိလိုက်ရသည် ။ ဘွဲ့ထူး ပြောပြတာတွေ နားထောင်ပြီး တိမ်ဂွမ်းလည်း သဘာ၀စိတ်တွေ ဖြစ်မိရပြီး အဲဒီညက ကိုယ့်ပေါင်ကြားကို ကိုယ် လက်ထည့်မိခဲ့ရတဲ့ အထိပါဘဲ ။

တိမ်ဂွမ်း ညဉ့်နက်မှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပြီး ရင်ထဲမှာ မတင်မကျကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ခံစားချက်က မနက်စောစော ဘေးခြံက ကားဟွန်းသံကြောင့် နိုးလာရတဲ့အခါ ကိုယ်ခန္ဓာက လိုလားတောင့်တနေတဲ့ ခံစားချက်က ပျောက်ကွယ်မသွားတဲ့အပြင် ပိုလို့တောင် ဆိုးလာတာကို သတိထားမိရသည် ။ ပေါင်ကြားက တသက်လုံး နေမထိလေမထိ ဘယ်ယောက်ျားမှ မထိအောင် ထားခဲ့တဲ့ မိန်းမကိုယ် အင်္ဂါစပ်က ယားယံတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် လက်နဲ့ ဖိပွတ်မိရပြန်သည် ။

တိမ်ဂွမ်းကို အရမ်းကြိုက်နေပြီး ပြန်ချစ်ဖို့ တဆာဆာနဲ့ တောင်းခံနေတဲ့ ကိုရာကျော့်ကိုဘဲ ပြန်ချစ်လိုက်ရမလား ဖျတ်ကနဲ အတွေး၀င် စဉ်းစားမိလိုက်သည် ။ ကိုရာကျော်သည် လူကောင်းတယောက်ပါ ။ ကိုရာကျော်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းကုမ္ပဏီချင်း အကျိုးတူးပူးပေါင်း လုပ်နေကြတာ နှစ်နှစ်လောက် ရှိပြီ ။ သူကလည်း လူပျို..ကိုယ်ကလည်း အပျို ဆိုတော့ အနေနီးစပ်တော့ ခင်မင်မှုတွေ ပိုခဲ့ကြသည် ။ 

ခက်တာက ကိုရာကျော်က သဘောလည်းကောင်း အလုပ်လည်းတော်ပေမယ့် အစားအသောက် မဆင်ခြင်နိုင်ဘဲ ဘိုက်ကရွှဲ ပါးက ဖေါင်းနဲ့ အိုဗာဝိတ် ဝြဖိုးနေတာက တိမ်ဂွမ်းကို သူနဲ့ ချစ်လိုက်ဖို့ တားဆီးနေသည် ။ အချစ်မှာ မျက်စိ မရှိပါလို့ ဆိုကြပေမယ့် တိမ်ဂွမ်းသည် ကိုယ်တိုင်က မော်ဒယ်လေးတယောက်လို ပိန်ပါးပါး ကျော့ကျော့လေး လှမ်းနေတာကို ဂုဏ်ယူနေတဲ့ မိန်းမ ဆိုတော့ ကိုယ့် ဘဝဖေါ်အဖြစ်နဲ့ လက်တွဲမယ့်လူက ကိုယ့်လို တစ်တော့ မဟုတ်တာတောင် ကြည့်ပျော်ရှုပျော်တော့ ဖြစ်စေချင်သည် ။ ကိုရာကျော်ကို အစားထိန်းဖို့ အားကစားလုပ်ဖို့ တိမ်ဂွမ်းက အကြိမ်ကြိမ် သတိပေး တိုက်တွန်း နားချခဲ့သည် ။ကိုရာကျော်သည် 

“ အင်းပါ..စိတ်ချပါ..လုပ်နေပြီ....” 

ဆိုတာတွေ ပြောနေပေမယ့် တိမ်ဂွမ်း ကွယ်ရာကျရင် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ အစားတွေကို တအားသွပ် ဘီယာတွေကို တကွတ်ကွတ်နဲ့ မော့ နေလို့ ဘယ်တော့မှ ဝိတ် မကျ ။ ရာကျော်မင်းမော် ဆိုတာ အထက်မြန်မာပြည်မှာ စီးပွားရေးကို ချုပ်ကိုင်ထားသူ ဘောစိကြီးတယောက်လို့ လူတွေသိထားကြသည် ။ 

မော် အင်ပို့အိပ်စပို့ ကုမ္ပဏီရဲ့ မန်နေဂျင်း ဒါရိုက်တာ ဦးမင်းမော်က သူ့သားကို ရှေ့တန်းတင် ပွဲထုတ်လိုက်ပြီး အငြိမ်းစား ယူခဲ့တဲ့နောက် ရာကျော်မင်းမော်က အဖေ့အရိုက်အရာကို ဆက်ခံပြီး ကြိုးစား အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ တခဏချင်းမှာဘဲ အောင်မြင်မှုတွေ အလီလီနဲ့ နံမည်ထွက်လာခဲ့သည် ။

သူတို့ရဲ့ မော် ကုမ္ပဏီရဲ့ နံမည်သတင်း မွှေးတာကြောင့် တိမ်ဂွမ်းတို့ကလည်း သူတို့နဲ့ တွဲပြီး သွင်းကုန် ထုတ်ကုန် လုပ်ငန်းတွေကို ဖက်စပ် လုပ်ဖို့ကမ်းလှမ်းခဲ့သည် ။ သည်မှာ ကိုရာကျော်မင်းမော်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်တို့တွေ့ကြတာပါဘဲ ။

ကိုရာကျော်သည် ဖြူနု ချောမောတဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကို အစစ ဦးစားပေးခဲ့သည် ။ အနစ်နာခံပြီး လုပ်ခဲ့သည်လို့ ပြောရင်လည်း မမှားပါ ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်နဲ့ အခုလို နီးနီးစပ်စပ် နေနေရတာကိုဘဲ ကိုရာကျော် ကျေနပ်နေတာ ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင် အတွက်ဆို အရာရာကို အဆင်သင့် ချက်ချင်း လုပ်ပေးသူကြီး ။

တိမ်ဂွမ်းဆိုင်နဲ့ တွဲသွားတွဲလာ လုပ်ကြရင် လူတွေက ပြုံးစိစိနဲ့ ။ ပါးစပ်ကြမ်းတဲ့လူတချို့က မကြားတကြား “ ဗြူတီ အင်သည် ဘိစ် ” ( အချောစားလေးနဲ့ ကိုရုပ်ဆိုး ) လို့ နောက်ပြောင်တာတွေ ရှိသလို တချို့ကလည်းတိမ်ဂွမ်းနဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူး...လို့ ပေါ်တင်ကြီး မျက်နှာတည့်တည့်ထားပြီး ဝေန်ကြတာတွေလည်း ရှိခဲ့သည် ။

တကယ်တော့ ကိုရာကျော်သည် စိတ်နှလုံးကောင်းတဲ့ လူကောင်းတယောက်ပါ ။ သူ့လောက် အလိုက်တသိ ချစ်တတ်တဲ့လူလည်း ဒီကမ္ဘာမှာ ရှိလိမ့်မယ် မဟုတ်ဘူး လို့ သူ့လက်အောက်က သူ့၀န်ထမ်းတွေက ကွယ်ရာမှာ ပြောလေ့ရှိသည် ။ ကိုရာကျော် သည် တိမ်ဂွမ်းဆိုင်ကို ဘယ်လောက် ဂရုစိုက်သည် ဆိုတာကို သည် ၀န်ထမ်းတွေ အသိဆုံးဘဲလေ ။

တိမ်ဂွမ်းဆိုင် ကြိုက်တာကို ပါးစပ်က ထုတ်မပြောဘဲ သူက သိနေသည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်သည် ကိုရာကျော်က ဖူးဖူးမှုတ်ထားတဲ့ ရွှေမင်းသမီးလေးဘဲ လို့ တီးတိုး ပြောကြတာကို တိမ်ဂွမ်းဆိုင် ပြန်ကြားရသည် ။ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြတာနဲ့ဘဲ မရှိသေးတဲ့ ချစ်သူကို ကမန်းကတမ်း ရွေးချယ်ပစ်လိုက်ရမှာလား လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးခွန်းထုတ်မိရပြန်သည် ။ မှူးအိမ်ဆီကို တိမ်ဂွမ်း ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။

“ မှူးအိမ်....ငါ့စိတ်တွေ မပျော်ဘူးဟာ...နင့်ကို ပြောပြချင်လို့....”

“ ပြောလေ...တိမ်ဂွမ်း..ယူ ဘာတွေ စိတ်မပျော်စရာတွေ တွေ့နေလို့လဲ..ယူ့လောက် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ဘ၀ကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့လူ …..ဒီတိုင်းပြည်မှာ ရှိပါ့မလား …. ”

“ ငွေကြေးပစ္စည်းဥစ္စာ ပြည့်စုံတိုင်း စိတ်ချမ်းသာနိုင်ပါ့မလား သူငယ်ချင်း...အခုဟာက ကိုယ်.. ကိုယ်လေ......ခက်ခဲနေတာ... ပြောရမှာလည်း ရှက်ပါတယ်ကွာ...”

“ ဘာလဲ....လင်လိုချင်နေတယ်လို့ ပြောချင်တာလား.....”

“ အင်း...ယူက ဘယ်လိုသိနေလဲ.....”

“ ဟိတ်..ကိုယ်လည်း အဲလိုဘဲလေ.....ကိုယ်တို့ ကျောင်းကထဲက လာကြိုက်တဲ့လူတွေ ပေါများ ရက်နဲ့ ပဲများပြီး တယောက်ကိုမှ မရွေးခဲ့ကြဘဲ နေခဲ့ကြလို့ အခု ဘွဲ့ထူးတောင် မိဘ စေ့စပ်တဲ့သူနဲ့ ယူဖို့ လုပ်လိုက်ရတယ် မဟုတ်လား..... ကိုယ်လည်း အတူတူပါဘဲ.. အခု ကိုယ့်ကို လာ ချစ်ခွင့်တောင်းနေတဲ့ လူကို ကိုယ် သဘောကျပေမယ့် သူက အိမ်ထောင်ရှိတယ်လေ.. ကိုယ် ယူတို့ကို ပြောပြခဲ့ပြီးသားပါ....”

“ ယူ့အထက်က အရာရှိ ဆိုတာလား....”

“ အင်း....ဟုတ်တယ်....တိမ်ဂွမ်း..ယူကကော ဟို ပပက ကြောင့် စိတ်ညစ်နေတာလား....”

“ ဟုတ်တယ်....”

မှူးအိမ်က ကိုရာကျော်ကို ပပက လို့ သုံးနှုံးလိုက်တာကြောင့် တိမ်ဂွမ်း ရယ်ချင်သွားသည် ။ ပပက ဆိုတာက ( ပုံပျက်ကြီး ) လို့ ဆိုလိုတာ ။ သို့ပေမယ့် ကိုရာကျော်ကို အဲလိုကြီး ရက်ရက်စက်စက် မခေါ်လို ။ မသုံးနှုံးလိုဘူး ။ တိမ်ဂွမ်းကို ကိုရာကျော် တကယ် ချစ်တယ် လို့ တိမ်ဂွမ်း ယုံသည် ။ သိသည် ။

“ သူက ကိုယ့်အပေါ် သိပ်ကောင်းတယ်.. မှူးအိမ်...စိတ်သဘောကောင်းတဲ့လူ... တော်လည်း တော်တယ်...” 

လို့ တိမ်ဂွမ်း လည်း မှူးအိမ်ကို ပြောပြလိုက်သည် ။

“ စိတ်နှလုံး ကောင်းဖို့ က အဓိကပါ သူငယ်ချင်း....” 

လို့ မှူးအိမ်က ပြောသည် ။ ပြီးတော့ လေသံကို နှိမ့်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး...

“ အမှောင်ထဲမှာ တွေ့ကြရင် ပုံပျက်တာ ၀တာ ရုပ်ဆိုးတာတွေ မရှိတော့ဘူး..သူငယ်ချင်း... ယူ့လိုအင် ဆန္ဒတွေကို သူ ကောင်းကောင်း ဖြည့်ဆည်းပေးမှာ သေချာပါတယ်......ခိခိခိ.....” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ 

တိမ်ဂွမ်းလည်း အရွှမ်းဖေါက်နေတဲ့ မှူးအိမ်ကို ရယ်မောလိုက်မိသည် ။ သည် အခိုက် ကြားဖြတ် ခေါ်လိုက်တဲ့ ဖုန်းကြောင့် ကော်လာအိုင်ဒီကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုရာကျော် ဖြစ်နေသည် ။ ဟွန့်..အသက်ရှည်အုံးမယ်.... သူ့အကြောင်း ပြောနေတုံး သူခေါ်လာတယ်.... ။

ကိုရာကျော်က တိမ်ဂွမ်း ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်တွေ ပြီးပြီ ဆိုတဲ့အကြောင်း သတင်းပို့တာ ။ သူက ချက်ဆိုရင် နားခွက်က မီးတောက်သည် ဆိုတဲ့ လူစားမျိုး ။တထွာပြရင် တတောင်မြင်သည် ။ တိမ်ဂွမ်း ဖြစ်ချင်တာ လုပ်ချင်တာတွေကို ကြိုသိမြင်နိုင်စွမ်း ရှိသည် ။ ကိုရာကျော်သည် တိမ်ဂွမ်းအတွက် ဘ၀လက်တွဲဖေါ် အဖြစ် ရွေးချယ်ရမယ့် လူတယောက် ဆိုတာကတော့ သေချာနေပြီ ။ 

သူ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကို မကြည့်ဘဲ သူ့စိတ်သဘောထားနဲ့ သူ့ကြံရည် ဖန်ရည် အရည်အချင်းကို ကြည့်ရမည် လို့ သူငယ်ချင်း ဘွဲ့ထူးနဲ့ မှူးအိမ်ကလည်း တိမ်ဂွမ်းကို အကြံပေးကြသည် ။ တိမ်ဂွမ်း ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ ကိုရာကျော်ကိုဘဲ ပြန်ချစ်လိုက်တော့မည် လို့ ။

“ ကိုရာကျော်..”

“ ဗျာ..တိမ်ဂွမ်း...”

“ အားလား...”

“ ဗျာ..အဲ..အားပါတယ်...ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်...”

“ လာခဲ့....”

“ ဟုတ်ပြီ..အခုလာခဲ့ရမှာလား..”

“ အင်းပေါ့...အားရင် တိမ်ဂွမ်းဆီကို လာခဲ့... အခုပေါ့..”

“ ကောင်းပြီ...တိမ်ဂွမ်း....” 

ကိုရာကျော် မရောက်ခင် တိမ်ဂွမ်းလည်း ရှိုးထုတ်ရသည် ။ အလှပြင် အ၀တ်အစား လဲပြီးတဲ့အချိန် အိမ်ဖေါ်မလေးက ကိုရာကျော် ရောက်ပြီ ဆိုတဲ့အကြောင်း လာ သတင်းပို့သည် ။ ကိုရာကျော်သည် တိမ်ဂွမ်းအတွက်ဆို အမြဲ အဆင်သင့် ရှိနေသူပါ ။ အခုလည်း တိမ်ဂွမ်းအိမ်ကို လာတာ လက်ချည်းဘဲ မလာ ။ စားစရာတွေ စုံနေအောင် ပါလာသည် ။ မီးဖိုထဲကို သူကိုယ်တိုင်ပို့သည် ။ တိမ်ဂွမ်းကို မြင်တာနဲ့ ပြုံးပြီး..

“ တိမ်ဂွမ်း နေကောင်းလား..ဘယ်သွားချင်လဲ... ဘာစားမလဲ...” 

လို့ မေးသည် ။ သူ့စိတ်သဘောကြောင့် သူ ၀တုတ် ပုံပျက်တာကို တိမ်ဂွမ်း မမြင်မိတော့ဘူး ။

“ ကိုရာကျော်နဲ့ တနေရာရာ သွားထိုင်ပြီး စကားပြောမလားလို့... စားဖို့က အဓိက မဟုတ်ပါဘူး ..”

ဆိုင် အသစ် “ သွားလေ..အခု ချမ်းမြသာစည် ဖက်မှာ ကော်ဖီဆိုင် အသစ်လေးတဆိုင် ဖွင့်တယ်... သွားကြည့်မလား...”

“ ဆိုင်အသစ်ကို မသွားချင်ပါဘူး.. လူတွေများတဲ့နေရာ မသွားချင်ဘူး..လူရှင်းပြီး အေးဆေး စကားပြောလို့ရတဲ့ နေရာ....”

ကိုရာကျော်က စဉ်းစားလိုက်ပြီး 

“ ဟုတ်ပြီ..သိပြီ.....ရွှေလှံရပ် ထဲမှာ ဆိုင်တဆိုင် ရှိတယ်..သန့်လည်းသန့်တယ်... ထိုင်လို့ကောင်းတယ်... လူမများဘူး....” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ကိုရာကျော်နဲ့ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်တို့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးကို ရောက်ကြတော့ ကိုရာကျော် ပြောတဲ့အတိုင်း ဆိုင်လေးသည် သန့်ရှင်းပြီး လူသိပ်မများတာကို တွေ့ရသည် ။ တိမ်ဂွမ်းဆိုင်လည်း ကိုရာကျော်နဲ့ လဖက်ရည် တခွက်စီ မှာသောက်သည် ။ ကိုရာကျော်ကို 

“ ကိုရာကျော်..တိမ်ဂွမ်းကို အဖြေမတောင်းတော့ဘူးလား....” 

လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်တော့ ကိုရာကျော်လည်း 

“ တောင်းချင်တာပေါ့ဗျာ...တိမ်ဂွမ်း စိတ်အခန့်မသင့်ဖြစ်မှာကို ကျနော် စိုးရိမ်လို့ပါ.. တိမ်ဂွမ်းကို ကျနော် ဘယ်လောက် ချစ်တယ် ဆိုတာ တိမ်ဂွမ်း သိပါဗျာ...တကယ်ပါ.. ကျနော်လည်း တိမ်ဂွမ်းကိုသစ္စာရှိရှိ နဲ့ တသက်လုံး စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမှာပါ..ယုံပါ တိမ်ဂွမ်းရယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ တိမ်ဂွမ်းက

“ တိမ်ဂွမ်း အဖြေပေးတော့မလို့..”

လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကိုရာကျော်လည်း 

“ အခုလား..” 

လို့ မေးလိုက်သည် ။ သူ့မျက်နှာက အံ့အားသင့်သွားသလို အဖြေက ကောင်းပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်သွားတဲ့ပုံလည်း ရှိသည် ။

“ ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်မှာလားဟင်..တိမ်ဂွမ်း...” 

လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံနဲ့ မေးသည် ။ တိမ်ဂွမ်းက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး 

"ကိုရာကျော့်ကို တိမ်ဂွမ်း ချစ်တယ်....” လို့ ဖြေလိုက်ပါသည် ။ ကိုရာကျော်မှာ ပျော်လွန်းလို့ တုန်နေသည် ။ မျက်ရည်လည်နေသည် ။ သူလိုချင်တဲ့ တိမ်ဂွမ်းရဲ့ အချစ်ကို သူ ရပြီလေ ။

“ ၀မ်းသာလိုက်တာ တိမ်ဂွမ်းရယ် ...”

ဘွဲ့သည် ကိုဥာဏ်နဲ့ အဲဒီနေ့က ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ကို ကိုဥာဏ်က လျာနဲ့ ယက်တာကို ခံလိုက်ရပြီး ကိုဥာဏ်ကို ရှက်နေမိပြီး သူနဲ့ ထပ် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဘဲ နေနေခဲ့သည် ။ စိတ်တွေထကြွပြီး အရှက်ကုန်သလို ဖြစ်သွားမိတာကို ရှက်နေတာ ။ သူကတော့ ဘွဲ့နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်လို့ တချိန်လုံး ဖုန်းဆက်ဆက်နေသည် ။

တိမ်ဂွမ်းဆီက သူ ကိုရာကျော်ကို ချစ်သူအဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ပြီး ဖြစ်ကြောင်း ဖုန်းဆက်တဲ့ တချိန်ထဲမှာဘဲ မှူးအိမ်ကလည်း သူ့အထက်အရာရှိ ဦးဇော်၀င်းသောင်းနဲ့ ချစ်သူ ဘ၀ ရောက်သွားပြီ ဆိုတာကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ပြောပြသည် ။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် စွံကုန်တာကို ဘွဲ့လည်း အံ့သြနေသည် ။ 

တဖြည်းဖြည်း အသက်ကြီးလာကြတဲ့ အပျိုကြီးမမတွေ တင်းခံမထားတော့ဘဲ နီးစပ်ရာနဲ့ ညိပစ်လိုက်ကြတာဘဲ လို့ သူ့ဖါသာ ရေရွတ်နေမိသည် ။ အင်းလေ..ဘွဲ့ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာထူးလဲ ။ မိဘစေ့စပ်တဲ့ ကိုဥာဏ်ကို လက်ခံလိုက်တာဘဲ။ ကိုဥာဏ်က လက်ထပ်ကြမယ့်နေ့ကို သတ်မှတ်ချင်သည် ။ နေ့ကောင်းရက်သာ ရွေးတော့မည် ။ ဘယ်ဟိုတယ်မှာ ဧည့်ခံပွဲ လုပ်မည်ကို တိုင်ပင်သည် ။ 

မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာလည်း ရိုက်တော့မည် ။

သူတို့သုံးယောက် တိုင်ပင်ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တဲ့အတိုင်း လက်မထပ်ခင်မှာ မန္တလေးမှာ သူတို့ သုံယောက် ဆုံကြရမှာ ဖြစ်လို့ တိမ်ဂွမ်း..မှူးအိမ်တို့နဲ့ ဖုန်းပြောတဲ့အခါ သူတို့ အစီအစဉ်ကို မကြာခင် အကောင်အထည် ဖေါ်ဖို့ တိုင်ပင်ကြသည် ။

မှူးအိမ် သည် ဦးဇော်၀င်းသောင်းက မိန်းမနဲ့ ကွဲတော့မယ် ဆိုလို့ သူ ကွာရှင်းပြတ်စဲတဲ့ အခါကျမှ အဖြေပေးပါရစေလို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် ဘဲကြီးက တစာစာနဲ့ နားပူလွန်းပြီး မိန်းမနဲ့ ဘယ်လိုမှ ပြန်မပေါင်းဖြစ်တော့ပါဘူး.. ကွဲကြပါပြီ..မကြာခင် ကွာရှင်းတဲ့ ကိစ္စ လုပ်ပြီ...ပြန်ချစ်ပါ မှူးအိမ်ရယ် ဆိုပြီး အကြိမ်ကြိမ် ငိုပြသည် ။

မှူးအိမ်ကလည်း သူ့ကို စိတ်ထဲမှာက သဘောကျသည် ။ သဘောကျခဲ့သည် ။ မိန်းမနဲ့ ကလေးနဲ့မို့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်လို့ ။ အခုလည်း တကယ် ကွာရှင်းပြီးတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ပါအုံးလို့ သူ့ကို ပြောပေမယ့် သူကအရမ်း ပူဆာနေလို့ မှူးအိမ်ကလည်း စိတ်မခိုင် စိတ်ပျော့သူမို့ သူ့ကို ချစ်ပါတယ် လို့ အဖြေပေးခဲ့သည် ။

ချစ်သူတွေ လည်း ဖြစ်သွားရော ဘဲကြီးက ကဲတက်လာသည် ။ လဖက်ရည်ဆိုင် ထမင်းဆိုင်မှာ အတူတူ ထိုင်စားတာလောက်နဲ့တင် မကျေနပ်နိုင်ဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြရအောင်..လို့ နားပူနားဆာ လုပ်သည် ။ မှူးအိမ်ကို ဖက်ထားချင်လို့ပါ.. ဒီထက် မပိုပါဘူးလို့ ဂတိပေးသည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း တကယ်တော့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို ဆာလောင် မွတ်သိပ် နေတာပါ ။

သူ ကွာရှင်းပြီးတဲ့အထိ သူနဲ့ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်ချင်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူက ဖက်ထားရုံပါ..ပါးလေး နမ်းရုံပါ ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည် ။ မှူးအိမ်ကလည်း နောက်ဆုံးတော့ လိုက်သွားမိသည် ။ လူလည်ကြီး ။ မှူးအိမ်လည်း သူ့အိမ်ကို ပါသွားရော ဘဲကြီးက လက်က သွက်သည် ။ မြန်သည် ။ စားနေကျ ကြောင်ပါးကြီး။ 

သူ့လက်တွေက မှူးအိမ်ရဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွား တင်းတင်းတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး နယ်ဖတ်တော့တာဘဲ ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ပြီး ဆွဲထုတ်လို့ သူတို့ခမျာ ထောင်ထောင်လေးတွေ ထွက်လာကြရသည် ။ မာကျောတင်းထောင်နေကြတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သူ နမ်းသည် ။ လျာနဲ့ တို့ထိ ကစားသည် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ညှပ်ဆွဲသည် ။ စုတ်သည် ။. စို့သည် ။ သူ့ကို 

“ ကိုဇော်ရယ်..တော်ပြီ..” 

လို့ ပြောရင်း သူ့လက်ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် သူက အတင်း ဖက်ထားသလို သူ့လက်တဖက်ကလည်း မှူးအိမ်ရဲ့ ပေါင်ကြားက အကွဲကြောင်းကို ကိုင်ပွတ်ပေးနေသည် ။ ဒီအတွေ့ကလည်း မှူးအိမ်ရဲ့ ရုန်းကန်မယ့် စွမ်းအင်တွေကို လျော့ကျစေသည် ။

“ ကိုဇော်ရယ်....အို...အင်း.......ဟင်း...... သိပ်ကဲတာဘဲကွာ......အာ....အို့..ဘာလို့ နှိုက်နေရပြန်တာလဲ....”

သူ့လက်ညှိုးက မှူးအိမ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်နေသည် ။ စောက်စိလေးကိုလည်း ပွတ်ချေပေးနေသည် ။ အရည်တွေက တအား စိမ့်ထွက်နေတာအကွဲကြောင်းထဲကနေ ပေါင်ခြံတလျှောက် စီးကျလို့နေသည် ။ နို့တွေကို စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ကို ကလိလိုက်နဲ့ မှူးအိမ်ရဲ့ စိတ်တွေ မကြွကြွအောင် သူ နှိုးဆွနေသည် ။ သူ့ကို ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ ။ သူ့အလိုကို လိုက်မိရပြီ ။ မိန်းမောနေတဲ့ မှူးအိမ်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်တွေ တခုပြီးတခု ကျွတ်ကွာ ကုန်တာကို သိရက်နဲ့ သူ့ကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ သူပြုသမျှကို နုနေရတဲ့အဖြစ် ။ အရှက်တရားလည်း ဘယ်ဆီရောက်နေပြီလဲ မသိ ။

သူက မှူးအိမ်ရဲ့ လက်ထဲကို သူ့ပူနွေးနွေး လီးကို လာထည့်ပေးသည် ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးတန်ကြီးက ရှည်လွန်းသည်လို့ ထင်မိသည် ။ သည်ဟာကြီးနဲ့ မှူးအိမ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို သူထိုးသွင်းတော့မယ် ဆိုတာ စိတ်ထဲ သိနေလို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေသည် ။ ပါးစပ်က ချစ်တယ် ချစ်တယ် ပြောနေတဲ့ ယောက်ျားတွေက တကယ်တော့ လိုးဘဲ လိုးချင်နေကြပါလား လို့လည်း သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ သူ မှူးအိမ် စောက်ဖုတ်၀မှာ သူ့လီးထိပ်ဖျားကို တေ့ထောက်လိုက်သည် ။

မကြာခင် ၀င်လာမယ့် လီးတန်ကြီးက မှူးအိမ် စောက်ဖုတ်ထဲ ဆန့်ပါ့မလား ဆိုတဲ့ အတွေးက ၀င်လာသည် ။ သူ မှူးအိမ်ကို လိုးပြီ ။ မှူးအိမ် အကွဲကြောင်းတလျောက် သူ့လီးထိပ်နဲ့ အပေါ်အောက် စုံချီဆန်ချီ ပွတ်ဆွဲနေသည် ။ ဒါကိုက မှူးအိမ် ရင်တွေကို ဗြောင်းဆန်စေတာ ။ မှူးအိမ်မှာ အရင်က အတွေ့အကြုံ မရှိဘူး ဆိုတာ သူသိသည် ။ ဒါကြောင့် သူ အရမ်းမလောဘူး ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ မှူးအိမ် ကို ဘာဂျာ အပီဆွဲတာ ။ မှူးအိမ်ရဲ့ အရည်တွေရော သူ့သွားရည်တွေရော စိုစိုရွှဲနေတော့ သူ့လီးတန်ကြီး ထိုးသွင်းဖို့ ချောဆီတွေ အပြည့် ရှိနေပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။                       

မှူးအိမ်လည်း လီးနဲ့ အလိုးခံဖို့ကို အပျိုဘ၀တခုလုံး စိတ်ကူးတွေ အမျိုးမျိုး ယဉ်ခဲ့တာ အခုတော့ တကယ်ဘဲ လက်တွေ့ လီးနဲ့စကြုံတွေ့ရပြီ ။ စိတ်တအား လှုပ်ရှားရပြီး နာကျင်မှာ ကြောက်ခဲ့ တာတွေလည်း သတိမရနိုင်တော့ ။ သည်စိတ်တွေ ပြင်းပြလွန်းတော့ လီးကြီးကို ထိုးသွင်းစေချင်တာ အရမ်း ။ သူ့ကို တအားဖက်ထားရင်း သူလိုးပေးတာတွေကို ခံနေမိသည် ။ 

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလိုးပေးတာတွေက မြန်လာသည် ။ သွက်လာပြင်းလာသည် ။ မှူးအိမ်လည်း သူနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ချင်လာသည် ။ အောက်ကနေ ကော့ပေး ပင့်ပေးမိသည် ။ သူတအား ဆောင့်ထည့်လာသည် ။ မှူးအိမ် ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီး အကောင်းဆုံးအချိန်ကို တက်လှမ်းသွားရတော့ သူ့လက်မောင်းတွေ ပုခုံးတွေကို ကုတ်ခြစ်ရင်း တအား အော်မိလိုက်သည် ။ သူက 

"မှူး ပြီးသွားလား ''

လို့ မေးသည် ။ မှူးအိမ်လည်း ပြီးတယ် ဆိုတဲ့ဟာကို စာအုပ်တွေထဲမှာ အပြာကားတွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးကြည့်ဖူးထားတော့ ဒါဘဲ ဆိုတာ ထင်လိုက်မိတာနဲ့ 

"အင်း...''

လို့ ဖြေလိုက်မိသည် ။ သူက ဆက်ဆောင့်ထည့်နေသည် ။ ဆက်တိုက် မြန်မြန် ဆောင့်နေတာ ။ မကြာခင်ဘဲ သူလည်း မျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားရင်း တအင်းအင်း ညည်းပြီး သူ့အတန်ကြီးကို မှူးအိမ် စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ သူ့အတန်ထိပ်က အပေါက်လေးကနေ ဖြူညစ်ညစ် အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ပန်းလွှတ်တာ မှူးအိမ် ဘိုက်ပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းသွားသည် ။

“ အရမ်းကောင်းသွားတယ်..မှူး.....” 

လို့ သူ တိုးတိုးလေး ပြောပြီး မှူးအ်ိမ်ရဲ့ ဘေးမှာ သူ လှဲချ အိပ်လိုက်သည် ။ သူ့တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုရွှဲနေသည် ။ မှူးအိမ်လည်း တအားကောင်းတာဘဲ လို့ မှူးအိမ် စိတ်ထဲက ။ပြောလိုက်မိသည်။ 

ပြီးပါပြီ။



အပြင်လူ မရှုပ်ကြေး အပိုင်း ( ၃ )

အပြင်လူ မရှုပ်ကြေး အပိုင်း ( ၃ )

လမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“  ဒီ သားအဖ နှစ်ယောက် ဘာဖြစ်လာကြတာလဲ.."

အမေက ဘယ်ညာ တလှည့်စီ ကြည့်ရင်းပြောတယ်။ အဖေကလဲ အသံတုန်တုန်နဲ့ ထစ်အထစ်အနဲ့...

“ ထား.. မင်းရဲ့သား..တူးတူးနဲ့ နေရတာ အားလုံး အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား..အဲ..အဲ..ဟို..တကယ်လို့အဖေ..အဲ..အဲ အမေနဲ့ လာအိပ်မယ်ဆိုရင်ရော အမေ ဘာမှ မပြောဘူးမဟုတ်လား ”

အဖေ့ စကားကြောင့် အမေဆတ်ခနဲ လန့်သွားတဲ့ပုံပဲ။ ပြီးတော့ မျက်နှာကြီး ရဲတက်လာပြီး ရှက်သွားသလိုနဲ့...

“ ဘယ်လိုဖြစ်လာရပြန်တာလဲ..၊ ဒီကိစ္စ ကျမတို့ သဘောတူပြီးသား မဟုတ်လားရှင့်၊ ကျမလည်းစိတ် ကျေနပ်မှုမှမရတာ ရှေ့ဆက် မလုပ်တော့ဖို့လေ။ အဖေက ဘာထပ်လိုချင်နေပြန်တာလဲ ”

အမေ့စကားကြောင့် အဖေမျက်နှာ အတော်ပျက်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော်ကဝင်ပြီး..

“ သားအထင်တော့ အဖေအပြင်မှာ ငုတ်တုတ်ကြီး ထိုင်မျှော်နေရတာ မှန်တယ်လို့ မထင်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖေဖေက မေမေ့ကို ချစ်နေတုန်း မျှော်လင့်နေတုန်းပဲ.. သားသိတယ်..မေမေလဲ ဖေဖေ့ကို ချစ်နေတုန်းပဲ.. ဖေဖေ့အတွက် လုပ်နိုင်တာ တစ်ခုခု လုပ်ပေးစေချင်တယ် ”

အမေ ငြိမ်ကျသွားပြီး စဥ်းစားနေတယ်။ ပြီးတော့မှ..

“ အဲဒီတော့ ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်တာလဲ.. ”

“ သားတို့ မိသားစု အတူတူ နေကြတာပဲလေ။ နားလည်မှုနဲ့ မျှဝေစားကြလဲ ဖြစ်တာပဲ..တကယ်လို့ မေမေ ဘာမှပြောစရာမရှိဘူး ဆိုရင်ပေါ့ ”

ကျနော် တောင်းဆိုတဲ့ အချက်ကြောင့် အမေ့မှာ နေမထိ ထိုင်မထိ ဖြစ်သွားပုံရတယ်။ ဂဏှာမငြိမ်တော့ပဲ ကိုယ်ကို ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့လုပ်ရင်း တော်တော်ကြာအောင် စဥ်းစားနေသလို လုပ်ပြီးမှ..ခေါင်းလေး တရမ်းရမ်းနဲ့..

“ မေမေကတော့ ပြောစရာမရှိပါဘူး..၊ ဒါပေမယ့် မေမေက ဘယ်လို လုပ်ပေးရမှာလဲ.. ”

“ မေမေဘာမှ လုပ်စရာ မလိုပါဘူး..။ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ နေပေးပါ။ သားတို့တွေ လုပ်စရာရှိတာလုပ်သွားပါ့မယ် ”

အမေက ကျနော်ဘက် လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်က ကျနော့်ဘက်မှာ ရှိတဲ့ အမေ့ ဘယ်ဘက် နို့ကြီးတွေကို နှိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။တချိန်ထဲမှာပဲ အဖေက သူ့ဘက်က ညာဘက်နို့ကြီးတွေကို နှိုက်လိုက်တယ်..။အမေက လန့်ပြီး အု ခနဲ အော်ရော။ ပြီးတော့ အဖေ့ဘက် ပြန်လှည့်ကြည့်တယ်။အဖေက အမေ့နားနားကပ်ပြီး နားလည်လွယ်တဲ့ စကားလုံးနဲ့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပဲ ပြောလိုက်တယ်။

“ အမေက အဖေ့ကိုလုပ်ပေး။ ပြီးရင် တူးတူးက အမေ့ကို လုပ်ပေးလိမ့်မယ်။ ဘာမှ မခက်ဘူး၊ တို့တတွေ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကူညီဖြည့်ဆည်းရင်း ဝေမျှစားကြတာပေါ့ နော်..အမေ ”

အမေက ပါးစပ်ကို တင်းတင်းစေ့ထားပြီး ဘာမှ ပြောမထွက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ခေါင်းကို အသာ ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ လက်ခံလိုက်တဲ့ သဘော။ အဖေက တချက်ပြုံးလိုက်ရင်း အမေ့ကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းစုပ်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တယ်။ကျနော်က အမေ့အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို လက်မြန်ခြေမြန် ဖြုတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ဒီမှာပဲ အမေကတုန်ယင်နေတဲ့ အသံနဲ့။

“ တခါထဲ နှစ်ယောက်တောင် တပြိုင်ထဲကြီးလား..ရှက်လိုက်တာ.. ”

“ ဘာလို့ ရှက်နေမှာလဲကွာ၊ ငါရော တူးတူးရော မင်းအတွင်းပစ္စည်းတွေ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် အကုန်မြင်ဖူးထားပြီးသား ဥစ္စာ.. ”

အမေက တခုခု ပြန်ပြောမလို့ ပါးစပ်ပြင်လိုက်တုန်းမှာပဲ၊ အဖေက အမေ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိပြီး နောက်တစ်ကြိမ်ဆွဲစုပ် လိုက်ပြန်တယ်။အမေ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီးသား ဖြစ်သွားပြီး စကားသံ ထပ်ထွက်မလာတော့ဘူး။ အမေ့အင်္ကျီကိုလည်း ကျနော် ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးပြီ။ အမေက ဒီညတော့ အရင်ဝတ်နေကျ ညဝတ်အင်္ကျီ မဝတ်ဘဲ ရိုးရိုးကြယ်သီးတပ် ရင်စိဘလောက်အင်္ကျီနဲ့ အသားပျော့ပျော့ ဗြောင်ထမီတစ်ထည် ဝတ်ထားတာလေ။ 

ရင်စိ ဘလောက်ကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ရင်ပွင့်သွားတာနဲ့ ကျနော်ကလက်မောင်းတွေကို လျှိုချွတ်ပြီး ဆွဲချလိုက်တယ်၊ အမေ့အင်္ကျီကို အခုလို ညတိုင်း ချွတ်နေကျမို့လို့ ကျနော့်အတွက် လက်ယဥ်နေပြီ။ထုံးစံအတိုင်းဘရာစီယာ ဝတ်မထားတော့ ဆိုဒ် ၃၈ နို့ လုံးကြီးတွေက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပလောက်ခနဲ ထွက်ကျလာရောဗျ။

ကျနော့် လက်တွေက လည်းမြန်တယ်။ ဇိုးကနဲဇတ်ခနဲ ကျနော်ဘက်ကနို့ကြီးတွေကို ကိုင်ပြီးသွားပြီ။ အဖေကတော့ အမေ့မျက်နှာ တပြင်လုံး အနှံ့လိုက်ပြီး တရွရွ နမ်းဆင်းလာနေတယ်။ နဖူး နှာခေါင်း မေးဖျားကနေ လည်ပင်းထိ ဆင်းလာပြီးတော့ ရင်အုံကြီးဆီလည်းရောက်ရော ညာဘက်နို့ကြီးကို ကောက်ပြီး စို့လိုက်ပါရော။

အမေ့ ကိုယ်တွေ လက်မောင်းသားတွေက ကြက်သီးတွေ ထလာတာ တွေ့ရတယ်။ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး မျက်နှာလေးမော့လို့ ပါးစပ်လေး ဟသွားတယ်။

ဖီးတက်လာတဲ့ မျက်နှာ။ ကျနော်ကလဲ အလကားမနေဘူး၊ အမေ့ရဲ့ တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရ ဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

အမေကိုယ်ကလေး တောင့်သွားတယ်။ ကျနော်လဲ အဖေ့ကို အားကျမခံ ဘယ်ဘက်နို့ကြီးကို ကောက်စို့လိုက်ပြန်ရော။

ကျနော်က..

“ ဖေဖေ...မေမေ့နို့က အရသာရှိတယ်နော်.. ”

အဖေကလဲ နို့ကိုခဏချွတ်လိုက်ရင်း ပြုံးပြီး..

“ အေးကွ.. နို့စိမ်း လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကွာ.. ”

အမေလဲ ဒီအခြေရောက်မှ စိတ်တွေကြွလာပြီ။ ရဲလဲ ရဲလာပြီ။

“ ဘာတွေလဲဟယ် ဘယ်လိုလူတွေလဲ..၊ တခါထဲ သူများနို့ လာလုစို့နေကြတယ်။ တော်ကြာ နို့တွေ ကျန်မှာမဟုတ်တော့ဘူး.. ”

“ သားလဲ ကုန်မှာ ကြောက်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ပေးစို့ပါ အမေရာ အားရှိသွားအောင်။ တော်ကြာနေ အလုပ်ကြမ်းလုပ်စရာရှိသေးတယ် ”

“ အမလေး..သူကြမ်းမှာကြီးက ကြောက်စရာပါတော်..တော်ပါပြီ.. ”

“ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ.. ”

အဖေက သဘောကျပြီး ခပ်တိုးတိုးရီနေတယ်။ အမေက အဖေ့ကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပြီး ကျန်တဲ့ တစ်ဘက်က ကျနော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပွတ်ပေးနေတယ်။

“ သား..နို့ကုန်မှာ စိုးရင်၊ နို့မစို့ပဲ တခြားဟာ စို့လကွာ.. ”

ကျနော် အဖေ့ကို ဆတ်ခနဲ မော့ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ၊ အဖေက အမေဝတ်ထားတဲ့ ထမီ အထက်ဆင်စ ကို ဇတ်ခနဲ ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်တယ်။

“ အူ့..အမလေး.. ဘာလုပ်တာလဲ.. ”

“ လန့်စရာ မဟုတ်တာ အမေကလဲ။ မင်းသားအတွက်အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်ကူချွတ်ပေးတာ ”

အမေဘာမှ ပြောမထွက်တော့ဘူး။ အဖေက အမေ့ကို ကိုင်ပြီးကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ပြီးတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အရသာရှိရှိကိုင်ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန် တလှည့်စီ စို့တယ်။ ကျနော်လဲ ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ အမေ့ထမီကို ခြေဖျားကနေ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဝါးသာသာ အပြည့်ရှိတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အမေ့စောက်မွေးအုံကြီးကို ဖွပြီး ကစားနေလိုက်တယ်။

အဖေက..

“ အမေ့နို့ ကြီးတွေ အဖေ့ကိုပေး.. ”

ကျနော်က..

“ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သားကိုပေး.. ”

အမေက တုန်တုန်ယင်ယင် အသံနဲ့..

“ ဟင်..ဘယ်လိုရမှာလည်း..။ ငါ့နှယ်..သေတော့မှာပဲ၊ ငါ..ဒီလို လုပ်ရလိမ့်မယ်လို့ တခါမှ မတွေးမိဖူးဘူး ”

“ သားလည်းတခါမှဒီလို မကြုံဘူးတာပဲ မေမေရ.. ”

“ အေး ငါလဲတူတူပဲလေကွာ တခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး.. ”

အဖေ့ စကားအဆုံးမှာ အားလုံးရီလိုက်မိကြတယ်။

“ မကြုံဖူးလဲ အခုကြုံလိုက်တော့ကွာ နို့နဲ့ စောက်ဖုတ်က တမျိုးစီ အရသာရှိတာပဲလေ ”

အဖေက သူကိုယ်တိုင်သာ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါနိုင်တာ။ ဒဲ့ကြီးတွေ အားရပါးရ ပြောပေးပြီး အခန်းထဲရှိနေတဲ့ ကျနော်တို့သုံးယောက်လုံး စိတ်တွေကြွအောင် ဆွဲခေါ်ပေးနေတယ်။ အဖေ့စကားကြောင့် ကျနော်အဖေ့မျက်နှာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး..

“ လုပ်လေကွာ..ပင်လယ်ခရုကမာကြီး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်၊ အားရှိတယ်ကွ ”

အမေက အဖေ့ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲလိမ်ပြီး..

“ ဖေကြီးကလည်း..ပေါက်ကရတွေ သိပ်ပြောနော်.. ”

အဖေက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့..

“ အခုကြည့်တော့မ ထုံတက်တေးနဲ့၊ ငါ့သား...တော်ကြာ..မင်း.. ဒါကြီးကိုဆေးစွဲသလိုစွဲနေမှ ာမြင်သေး..ဟေးး ”

“ အမယ်လေးသူ ကောင်းကောင်း မြည်းပြီးပါပြီတော်၊ ရှင့်သားလို့ မပြောရဘူး ”

အဖေ နောက်လို့ ကောင်းနေတုန်းမှာ ကျနော်ဘာမှ မပြောတော့ဘူး။ ပက်လက်ကြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ အမေ့ပေါင်ကြား တိုးဝင်သွားပြီး စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နဲ့ ဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ ဘေးတဘက်တချက် ဖြဲထုတ်လိုက်တော့ အထဲက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ရဲရဲတွတ်တွတ်ကြီး ပေါ်လာတာပေါ့။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ပြီးလဲ့နေတယ်ဗျ။

ကျနော် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ချပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်မွှေလိုက်တော့တယ်။

“ ဟူးအင့်..ဟင့်..ရှီး..အု..အု..အိ.. ”

တဆက်ထဲလိုပဲ အမေ့ရဲ့ ဖားခုံညှင်းကြီးလို အသားထူထူ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း အဖုတ်အုံကြီးကို ငုံ့ခဲပြီးစောက်စိကြီးကိုပါ ရှလူးခနဲ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တာ၊ အမေ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ညည်းသံထွက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေက အမေ့ပါးစပ်ကို ကောက်ပြီး ကစ်ဆင်ရိုက်ဆွဲစုပ်လိုက်ပြန်တော့ တအုအု တအိအိ အသံပဲ ထွက်လာနိုင်တော့တယ်။

..............................................................................

အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်စီးစီး ပျစ်ပျစ်တွေ ပိုရွှဲ ထွက်လာတာတွေ့တော့ ကျနော်စောက်စိကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်းလျက်ရင်းက တပြိုင်ထဲမှာ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးနှိုက်ပြီး တကျိကျိနဲ့ လက်လိုးလိုး၊ ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။

လျှာက စောက်စိစုပ်နေတော့ ကျနော့်နှာခေါင်းက အမွေးအုံရှုပ်ရှုပ်ကြီးထဲမှာ မြုပ်နေတယ်။အမေ့ စောက်ဖုတ်က ခပ်ပျော့ပျော့ ညှီနံ့ကို နှာခေါင်းက ရနေတယ်လေ။ စောက်ရည်ညှီနံ့လားတော့ မသိဘူး။

ကျနော် စောက်စိကို ဆက်စုပ်၊ လက်နဲ့ လျှာကလဲ တပြိုင်ထဲ အလုပ်လုပ်နေတော့ အမေ မနေနိုင်တော့ပဲ ခါးကိုဘယ်ညာယိမ်းပြီး ကော့ကော့ ထိုးနေတော့တယ်။ ပါးစပ်ကလဲ အဖေအတင်းဖိပြီး ကစ်ဆင်ရိုက်နေလို့ တအုအုပဲ အသံထွက်နိုင်တယ်။နို့ကြီးတွေကလဲ အဖေနှဲနေတာ တော်ကြာနေရင် ပလာတာရိုက်လို့ ရတော့မယ်။

ကျနော် ပုဆိုးကို ကန်ထုတ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အဖေကလည်း သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးပြီ။ အဖေက စိတ်ကပါနေပြီးသွေးဆူလာပေမယ့် လီးကြောထဲ သွေးမရောက်လို့လားမသိ ခပ်ပျော့ပျောပဲ တွဲကျနေတာ။ အခုမှ အဖေခဏခဏ ပြောဘူးတာကို လက်တွေ့ သဘောပေါက်တော့တယ်။

ကျနော်ကတော့ ပုဆိုးလွတ်သွားတာနဲ့ အကောင်က ရုန်းထလာတယ်၊ သီးမွှေးငှက်ပျောသီးလို ခပ်မာမာကောက်ကောက်။ လုံးဝအပြည့်အဝတော့ မထသေးဘူး။ဒါပေမယ့်ပေါ့ ။ အမေ့ လက်တစ်ဘက် ထွက်လာပြီးငှက်ပျောသီးကို ဆုပ်လို့ ခပ်ဖိဖိ ညှစ်ပေးရင်ပဲ ငတိက ထတ်ခနဲ တောင်ထလာတာ ရော့ကက်ကြီးလိုပဲ။

ချက်ချင်းခေါင်း တဆတ်ဆတ်ခါလာတယ်။ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ လျှိုဝင်ဖို့ အသင့်ပဲလို့ ပြောနေသလိုပဲ။ကျနော် အမေ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို တကောက်ကွေးက ခေါက်ပြီး ဘေးတဘက်တချက်ကို ဆွဲကားပြီး ဖြဲလိုက်တယ်။ လုပ်တော့မယ်ပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကျနော် ဘာဂျာမှုတ်ရတာကို အာသာမပြေသေးဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ဟက်ပဲ့လေးဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုနောက်တခေါက် ကုန်းလျက်ပစ်လိုက်တယ်။ဒီတခါတော့ ပါးစပ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မခွာတမ်းကပ်ပြီး အသေဖိမှုတ်တော့တာ၊ လျှာနဲ့ထိုးလိုက် လျက်လိုက်နဲ့ ကြာလေအရသာရှိလေပဲ။

ကျနော်က အမေ့အဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်အရသာ ခံနေတုန်းမှာ အဖေက အမေ့မျက်နှာနား သွားပြီး ခါးကော့ပေးတယ်။အမေကခပ်ပျော့ပျော့ပဲ ရှိနေသေးတဲ့၊ အဖေ့လီးကို ကောက်ဆုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့် ငုံလိုက်တယ်။ အဲဒီလီးပျော့ပျော့ကို ပဲအမေက တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ဖိဖိ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်။ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီးစုပ်ပေးလိုက်လုပ်တာ မဆိုသလောက်ကလေး ပိုမာလာတာကလွဲလို့ ထင်သလို တောင်တက်မလာဘူး။

အမေက အဖေကျေနပ်ပြီး တတ်နိုင်သလောက်အာသာပြေအောင် တတ်နိုင်သလောက်ဆက်ပြီးကြိုးစားပမ်းစား ကုန်းစုပ်ပေးနေရှာပါတယ်။ကျနော်အရင်က အမေနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သီးသန့်ပဲ လိုးခဲ့ဘူးတာ။ အခုလို သရီးဆမ်းတခါမှ မဆွဲဖူးဘူး။အခုက အမေကရှေ့မှာ အဖေ့ကို ပေါ်တင်ကြီး ပုလွေမှုတ် လီးစုပ်ပြနေတော့ ကျနော်လဲ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး လီးက မတရားတောင်လာပြီ။

မရတော့ဘူး အရမ်း လိုးချင်လာပြီ။ ဒါနဲ့ အမေ့ပေါင်ကြားမှာသေချာ ဒူးထောက် နေရာဝင်ယူလိုက်တယ်။စောက်ပတ်ကြီးကို ဒစ်ထိပ်နဲ့ သေချာပွတ်ဆွဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ တည့်တည့်အနေအထား ရောက်တာနဲ့ ဗြိကနဲ ဖိထိုးချလိုက်တယ်။အမေဆတ်ခနဲ တောင့်တက်သွားတယ်။ ပါးစပ်ကတော့ ဘာသံမှ ထွက်မလာနိုင်ဘူး။ အဖေ့လီးနဲ့ ဆို့ထားခံရလို့လေ။အမေ့ ပေါင်ကြီးတွေကို ဖိဖြဲချထားပြီး ကျနော်ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပြီ။ ကျနော်အမေ့ကို အားရပါးရ ဆောင့်နေတာကို အဖေက သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။

အဖေ စိတ်တွေ ပိုပါလာသလိုပဲ။ အဖေက အမေ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက် စုံတင်းတင်းကိုင်လို့ လီးကိုခပ်သွက်သွက် ဖင်ကြီး လွှဲပြီး ပါးစပ်ထဲ အရှိန်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတာတွေ့ရတယ်။ အဖေ့လီးကလဲ နဂိုထက် နဲနဲပိုမာတက်လာသလို ထင်ရတယ်။

ကျနော်က ဆောင့်လိုးရင်း အမေ့နို့ကြီး တဘက်ကို ညှစ်ကစားနေချိန်မှာ အဖေကလည်း လက်မအားတဲ့ကြားကသူ့ ဒူးခေါင်းကြီးနဲ့ ကျန်တဲ့ အမေ့နို့တဘက်ကို ဖိလိုက်ပွတ်လိုက်ထိုးလိုက်လုပ်နေတာ ကြည့်ရတာကို ပျော်စရာကြီးဗျ။အမေလဲ အခုလို ယောက်ျားနှစ်ယောက် ပြိုင်တူ နှိုးဆွ ကာမဆက်ဆံခံရတာ ပထမဆုံးမို့လို့လား မသိဘူး။ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားပုံ ပေါက်နေတယ်။

နဂိုကထဲက ခပ်ထန်ထန်အမေဟာ အဖေနဲ့သားပြိုင်တူ၊ ပါးစပ်ပေါက်ရောစောက်ဖုတ်ပါ တချိန်ထဲ အလိုးခံနေရတာ့ ဆတ်ဆတ်ကို ခါနေတာပဲ။ဖင်ကြီးက ကျနော့်လီး ဆောင့်ချက်တွေကို အားရပါးရ ကော့ခံနေပြီး ပါးစပ်ကလဲ ခေါင်းကြီး တလှုပ်လှုပ်ရှေ့ထိုးနောက်ငင်နဲ့ အဖေ့လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးနေတာ။ ကျနော်လဲ အမေ့ကို အသကုန်ဆက်ဆောင့်ပေးနေတုန်း။

အမေကတော့ ကောင်းလှတဲ့ ဖီလင်ကို ဖွင့်ဟ ညည်းဖို့ ပါးစပ်လေးဟလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ အဖေကလည်း လီးကို အမေ့ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်တယ်။အမေက ကျနော့် ဆောင့်လိုးချက်တွေမှာ တရှူးရှူး တစစ်စစ်နဲ့ ငရုတ်သီးစိမ်း လက်တစ်ဆုပ်စာ စားထားသလို အော်နေတော့တာ။ဒါပေမယ့် တချိန်ထဲမှာပဲ ကျွတ်ထွက်သွားတဲ့ အဖေ့လီးကို လှမ်းဆုပ်လိုက်ပြီးဆက်ဂွင်း ထုပေးနေပြန်တယ်၊အဖေ့ကို လျစ်လျူရှုမထားပဲ၊ အဆုံးစွန် ဆန္ဒပြည့်အောင် လုပ်ပေးချင်တဲ့ စိတ်စေတနာ အမေ့မှာ ပြန်ပေါ်လာပြီပဲ။

ဒါကို လိုချင်လို့လည်း ကျနော် ဒီနေ့သရီးဆမ်းဆွဲဖြစ်အောင် ကြိုးစားလိုက်ရတာ။ အမေ့လက်က ခပ်သွက်သွက်ထုပေးနေရင်း ခါးနဲ့ဖင်ကလည်း ကျနော့်လီးကို တန်ပြန်ပြီး ကော့ကော့ခံနေတယ်။ အဖေကလည်း သူ့ရှိသမျှအင်အားလေးနဲ့ လီးမမာ့တမာကို အမေ့လက်ထဲ ကော့ကော့ထိုးနေတယ်။

“ အမလေးးး...စစ်..ကောင်းလိုက်တာ ဆွေမျိုးမေ့နေတာပဲ။ ကျမ ဒီလိုညမျိုးရှိလာလိမ့်မယ်လို တခါမှ မတွေးမိခဲ့ဘူး ဖေကြီးရဲ့..အီးး..အင့်..ဟင့်..အဖေ့လီးရော..သားလီးရော အွန့်..ကျွတ်ကျွတ်..ဆောင့်...သား..တူးတူး..လိုး..မေမေ့ကိုလိုး.. သေအောင်လိုးစမ်း မေမေ အရမ်းကောင်းနေပြီ.. ”

အမေ ပြောစရာတောင်မလိုပါဘူး။ ကျနော်ကတော့ အသေဗျင်းနေတာ။ အမေ့နို့ကြီးတွေက ဘောင်ဘင်ခတ်ပြီး ခါထွက်နေတာပဲ။အမေက ခံလို့ကောင်းလေ အမေ့လက်တွေက သွက်လာလေ။ မကြာခင်မှာပဲ အဖေ့လီးထိပ်က လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ထွက်လာတယ်။သိပ်အများကြီးမဟုတ်ပေမယ့် အမေလက်တွေ စီးကပ်ပေပွကုန်အောင်အထိတော့ ထွက်လာနိုင်သေးတယ်။

အဖေက လရည်တွေထွက်ပြီးသွားတော့ ငြိမ်ကျသွားပြီ။ မငြိမ်ပဲ ဆက်လှုပ်ရှားနေတုန်း နှစ်ယောက်ကတော့ ကျနော်နဲ့အမေပဲ။ ဆက်ပြီး ဖိုက်တင်းချနေတုန်းပါ။

“ ရှီး...အင့်..အင့်..အစ်..အား..ဆောင့်သား..နာနာလိုးစမ်း မေမေ့စောက်ပတ်ပြဲလန်ထွက်သွားပစေ..ဟင့်..လီးကြီးကလဲကြီးလိုက်တာကွာ.. ”

“ ဆောင့်နေတယ်မေမေ.. မေမေ့ဖင်ကြီးဖြဲပေးထား.. အားဟား..ရှီးးးလိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ မေမေ..မိန်းမ..အရသာကိုအီနေတာပဲ..အာ့..အာ့..ဖာ့ခ်..ငါပြီးခါနီးနေပြီ..ရှီးးးး.. ”

“ မေမေလည်းနီးနေပြီ..အူးး.. ”

ကြည့်နေရင်း အမေ့စောက်ခေါင်းဝက ဖယောင်းသားတက်သလို ဖြူဖြူ အမြှုပ်အနှစ်တွေက နွားနို့ကြိုတဲ့ မလိုင်ဖတ်တွေလို တက်ပြီးလီးမှာ အထပ်လိုက်ကပ်ပါလာတယ်။ တဆက်ထဲ လိုလိုပဲ အမေ့မှာ ရင်ကြီးတွေကော့ ကိုယ်ကြီးတောင့်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက လီးကို တဇိဇိနဲ့ဆွဲညှစ်နေတယ်။

ကျနော်လည်း ဆက်တိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေးငါးဆယ်ချီဆက်တိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ ကျနော့် မျိုးရည်တွေလည်း အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တာပဲ။အမေ့ စောက်ဖုတ်ကလရည်တွေကို ပေရေပြီး အန်မထွက်လာအောင် စုပ်ယူနေတယ်။ အမေက ပက်လက်အနေအထားနဲ့ အမောတကြီး အသက်လုရှူနေရပြီး ကျနော် ကိုယ်တိုင်လည်း မောတာပြောမနေနဲ့။ အဖေက အမေ့ ခေါင်းလေးကို ယုယုယယပွတ်ပေးနေရင်း..

“ ကျေးဇူးပဲ ထားရယ်။ ဒီနေ့အဖေ့ကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးခဲ့တာ။ အဖေ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရပြီးကထဲက ဒီလို ညမျိုးပြန်ရမယ်လို့ ထင်မထားခဲ့ဘူး။အဖေ့မျှော်လင့်ချက်တွေ ဆိတ်သုဥ်းကုန်ပြီလို့ပဲ ယူဆခဲ့တာ။ ဒီညကို ဘယ်တော့မှ မမေ့တော့ဘူး။ နှစ်နှစ်အတွင်း အဖေသာယာ ကျေနပ်မှု ပြန်ရတဲ့ ည။ အဖေ့လရည်တွေ ပြန်မြင်ခွင့်ရတဲ့ ည။ ထား အဖုတ်ထဲ ထိအောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် ပြီးနိုင်ခဲ့တာ အဖေ ကျေနပ်တယ်။ယုံကြည်မှုတွေလဲ တိုးလာတယ်။ အမေ့ကိုရော၊ သားတူးတူးကိုပါ ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ.. ”

အမေကချွဲနွဲ့နွဲ့ပုံစံနဲ့အဖေ့လက်ကို ခေါင်းနဲ့ထိုးပွတ်ရင်း..

“ ဖေကြီးအတွက်ဆို ထား လုပ်ပေးရမှာပေါ့။ အဖေစိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်တာကိုပဲ ဝမ်းသာတယ်။ကျမ အရင်က စိတ်ကသိကအောင့် ဖြစ်နေလို့ ပြောမိတာတွေ အဖေ ဗွေမယူနဲ့နော်။ အဖေ့ကို အမေ အရမ်းချစ်တယ်"

“ အေးပါကွာ..ငါ့မိန်းမအကြောင်း ငါသိပါတယ်။ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ.. ”

“ ပြီးတော့ သားတူးတူးကို အဖေကျေးဇူးတင်တာလဲ မှန်တယ်။ တူးတူးကြိုးစားပြီး မစီစဥ်ရင် အဖေ ဒီည ခုလိုပျော်ရွှင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။သားက ထားတို့ မိသားစု ပွင့်လင်းသွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်တာပဲ..နော်..အဖေ.. ”

“ မင်းရော..အခုလိုလုပ်ရတာ၊ စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှား၊ သဘောကျပြီး စွဲလည်းစွဲသွားပြီ မဟုတ်လား..ထား ”

“ ထားလဲ ဒီလိုညမျိုးကို တခါမှ စိတ်ကူးအနေနဲ့တောင် မယဥ်ခဲ့ဖူးဘူး။ အရမ်း ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းတာပဲ။တပြိုင်နက်ထဲမှာ လင်နဲ့သားအရင်းရဲ့ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ ကစားရ၊ ခံရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ကို မထားခဲ့တာ။စောက်ဖုတ်ရော ပါးစပ်ရောတချိန်ထဲမှာ အရသာနှစ်မျိုးပြိုင်တူ ခံစားရတာ။ ကြက်သီးတောင် ထတယ်။ အရမ်းကောင်းတာပဲ.. ”

“ ဒါ အစပဲရှိသေးတယ် ထားရဲ့...ရင်ခုန်ကြက်သီးထရတာတွေ အထပ်ထပ်လာဦးမှာ၊ အခုလဲ မပြီးသေးဘူး။ကဲဟေ့..သားရေ..နောက်တချီအတွက် အားဖြည့်ရင်း အချိုတဲမယ်.. ”

အဖေက ကျနော့်ကို အချက်ပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ အဖေနဲ့ကျနော်တို့ အမေ့နို့လုံးကြီးတွေကို တစ်ယောက်တစ်ဘက် ပြိုင်တူ စို့လိုက်ကြပြန်ရော။အမေက စောစောက တချီဝုန်းထားလို့ အားကုန်နေပြီ။ အသံလည်းသိပ်မထွက်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် လက်နှစ်ဘက်က ကျနော်တို့ သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပြိုင်တူ သိုင်းဖက်ထားတယ်။ အဖေက အမေ့စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်မွေးအုံကြီးကို လက်နဲ့ဖွကစားနေရင်းက..

“ တူးတူးက အဖေ့အစားလိုးပေးတာ သိပ်တော်တာပဲ အရည်ကို ရွှဲကရော မဟုတ်လား။ ထားကျေနပ်ရဲ့လား.."

အမေက ဖြေရမှာတောင် အားကုန်နေသလိုပဲ ခေါင်းပဲ ညိတ်ပြနိုင်တယ်။ကျနော်တို့ သားအဖ နို့တချီစီအားရပါးရ စို့ပြီး လွှတ်လိုက်တော့မှ၊ အမေလည်း ထမီထဝတ်ပြီး အိမ်သာဘက် ထွက်သွားတယ်။ကျနော်လဲ မောမောနဲ့ ပက်လက်လှန် ဆက်မှိန်းပြီး နားနေတုန်း..အဖေက..

“ ကဲ..ဘယ့်နှယ်လည်းကွ.. ”

“ သားက အိုခေတယ်။ သားချည်းပဲ မေးမနေနဲ့၊ ဖေဖေကရော.. ”

သားအဖ နှစ်ယောက်တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ပြီး ရီလိုက်မိကြတယ်။

“ အိတ်ဆဲလဲန့်..၊ တကယ့် ပထမတန်းပဲ သားရေ။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆို စိတ်ချ၊ မင်းအမေဘယ်မှ ပြေးဖို့ စိတ်ကူးတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ”

“ သားလည်း အမေ ဒီအခြေအနေကို ဒီ့ထက်ပိုပြီး စွဲသွားအောင် လက်ကုန်ထုတ်ပြီး ဆက်ကြိုးစားဦးမယ်.."

“ အခုတောင် အရမ်းအဆင်ပြေနေပါပြီကွာ.. ”

ကျနော်တို့ စကားတောင် မပြတ်သေးဘူး။ အမေက ထမီရင်လျားနဲ့ ရေချိုးခန်းအိမ်သာထဲက ပြန်ထွက်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အိမ်သာတလှည့် တက်ရတယ်၊ ရှူရှူးပေါက်၊ လီးဆေး၊ သန့်ရှင်းရေး တစ်ခေါက်လုပ်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ အဖေနဲ့အမေ စကားဆက်ပြောနေတာ တွေ့ရတယ်။ကျနော်လဲ အမေ့ ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး အမေ့ကို ဖက်ပြီးမွှေးမွှေး ပေးလိုက်တယ်။ အမေကလည်း ကျနော့်ကို ပြန်နမ်းတယ်။ကျနော်က အမေရင်လျားထားတဲ့ ထမီဖုထုံးကို ဆွဲဖြုတ်ပြန်တော့အမေက လက်နဲ့ဖမ်းထိမ်းပြီး။

“ အိပ်ဖို့ စိတ်မကူးတော့ဘူးလား ဒီခလေး.. ”

“ ညတိုင်းညတိုင်း မေမေကသားကို အရင်မှ ပေးမအိပ်ပဲ။ အကျင့်ပါနေပြီ။ ထုံးစံအတိုင်းအတိုင်း မေမေအိပ်မှအိပ်မယ်..ပြီးတော့ ဒီည ဒီမှာအိပ်မယ့် အဖော်တစ်ယောက်တောင် တိုးလာသေး။ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ မေမေရဲ့.. ”

“ အမယ်လေး အဲဒီအဖော် တစ်ယောက်ကလည်း တစ်ညလုံးပဲလား။ ဒီညငါတော့သေဖြစ်ပြီ.. ”

“ နတ်ဘုံနတ်နန်းရောက်မှာပါ အမေရာ မညည်းပါနဲ့..။ လာအဖေ့ဘက်ကို လှည့်စမ်းပါဦး.. ”

“ ဘာချွဲဦးမလို့လဲ.. ”

အမေက အဖေ့ဘက်ကို ပြုံးရင်း လှည့်သွားတော့ အဖေက အမေ့နဖူးက ဆံစလေးတွေသပ်ပေးပြီး မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ဟိုဘက်လှည့်သွာတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကလဲ နောက်ဘက်ကို အလုံးလိုက်ကြီး ပစ်ထွက်လာတာပေါ့။ ဒါအကောင်းဆုံး အခွင့်အရေးပဲလေ။အမေ့ မျက်ကွယ်လည်းဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ အမေ့ထမီစကို နောက်ဘက်ကနေပြီး ဇတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ အမေ့တင်သားဖွေးဖွေး အိုးကောက်ကောက်ကြီးက ပြူးပြဲပြီးပေါ်လာတော့တယ်။

အမေ့ ဖင်တုန်တုန်ကြီးတွေက အိစက် လုံးကျစ်နေတာပဲ။ ကိုယ့်ရှေ့ ရှိုးပြထားတဲ့ ဖင်တုန်ကြီးတွေကို ကျနော်စိတ်လိုက်မာန်ပါ ပွတ်သပ်နယ်ဖတ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲကနောက်ကိုညပ်ပြီးပြူထွက်လာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်မြောင်းကြီးကို လက်နဲ့ထိုးပြီး ကွဲကြောင်းအတိုင်း အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ..

“ အူးးး အမလေး..လောလိုက်တာနော်.. ကိုယ်တော်လေးကလဲ.. ”

“ မေမေက လူလဲ လှတယ် ပစ္စည်းကြီးတွေက သိပ်လှပြီး ချချင်စရာကြီး။ သားမနေနိုင်တော့ဘူး အရမ်းထန်နေပြီ။ လိုးချင်လှပြီ ”

"သားတစ်ယောက်ထဲ အောင်းမေ့လို့လား။ မေမေကရော မခံချင်ဘူး ထင်နေလို့လား။ သိရဲ့သားနဲ့...။ လိုးမယ်ဆိုလဲ စတော့လေ ကိုယ်တော်ရယ် ”

ပြောရင်းနဲ့ အမေက ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပြီး လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တော့ လူက အဖေ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ကုန်းကုန်းကြီး။ကျနော့်ဘက် အစုံလိုက်ပစ်ပေးထားတဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးက ကျနော့်မျက်နှာရှေ့မှာ။ ကဲသဘောတော်ရှိလို့ပြောနေသလိုပဲ။

ကျနော်လဲ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေကြားထဲ နှာခေါင်းနှစ်ချလိုက်တယ်။ မျက်နှာကို ထိပြီးပွတ်တိုက်လိုက်တဲ့ အမေ့ဖင်သားကြီးတွေက နူးညံ့ပြီးအိနေတာပဲ။ကျနော်လည်း လက်နဲ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝ ခရေပွင့်လေးကိုမရွံမရှာလျက်ပေးနေလိုက်တယ်။

လောလောလတ်လတ် အိမ်သာတက်ပြီး ဆေးလာတော့ ဖင်က ဘာအနံ့အသက်ဆိုးမှ မရှိဘူး။ ဆပ်ပြာနံ့လေးတောင် ခပ်သင်းသင်းရယ်..။အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ တွဲလဲကြီးရမ်းပြီး အဖေ့မျက်နှာရှေ့မှာမြှူနေတော့၊ အဖေကလည်း ဘာရမလဲ၊ ကုန်းဟပ် စို့တော့တာပေါ့။

“ အိုးးး အမလေး...ဘယ်လိုသားအဖလဲကွာ..လုပ်နေကြတာ ကြည်ဦး..။ ဖင်ရော နို့ရောပြိုင်တူ ဆွနေတော့တာပဲ၊တကထဲ..လူကိုရှင် တို့ကစားစရာ ဆက်စ်တွိုင်းများ ထင်နေသလားမသိဘူး..၊ အွန်. အွန်..အူးးးစစ်စ်.. ”

အမေ ဘာပဲ အော်နေနေ ကျနော်က ဂရုမစိုက်ပဲ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား ဆက်ဖြဲတော့ ဖင်ကြားက နောက်ကို ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အတွေ့၊အဖုတ်ကိုပါ ဆက်ဖြဲလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းလေး ဟသွားပြီးအတွင်းသား နီစွေးစွေး ပေါ်လာတာနဲ့ လျှာထိုးထည့်ကလိပြီး လျက်တော့တာပဲ။

“ အီးးး ရှူး..လုပ်ပြန်ပြီ။ ဒီတခါတော့ ဖင်ရော၊ အဖုတ်ရော၊ နို့ရော၊ ရိုးပဲ မရိုးနိုင်ကြဘူးနော်....ဟင့်..ဟင့်..အားးး ”

အမေ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ညည်းရင်းလက်တဘက်နဲ့ အဖေ့လီးကို ညှစ်ပြီး ကစားပေးနေပြန်တယ်။အမေ့စောက်ဖုတ်က အခုမှ အိမ်သာထဲမှာ ဟိုင်ဂျင်းမိန်မကိုယ်ဆေးတဲ့ အရည်နဲ့ဆေးလာပုံရတယ်။ ညှီစို့စို့နံတဲ့ အနံ့မရှိတော့ဘူး။

ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်ရဲ့ သဘာဝအနံ့လို့ ခေါ်ရမယ့် သက်တက်တက် အနံ့လေးကရှိနေတယ်။ စောက်ဖုတ်ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အနံ့၊ဟော်မုန်းကြောင့် ထွက်လာတဲ့ အနံ့လားတော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟိုင်ဂျင်းနံ့နဲ့ ရောနေတဲ့ အဲဒီအနံ့လေးကို ရှူရှိုက်လိုက်ရတဲ့ ကျနော့်အဖို့ စိတ်တွေ မတရားပြန်ထလာရပြီး လီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ်အဆမတန် ပြန်တောင်လာတယ်။

“ မေမေ..သားတော့ လုပ်ပြီနော်၊ မေမေအဆင်သင့်ပဲလား.. ”

အမေက ဘာမှပြန်မဖြေဘူး။ ခေါင်းငုံ့ပြီး ညည်းပဲ နေတယ်။ ကျနော် အမေ့ဖင်ကြီးနောက်ကို ဝင်ပြီး အကျအန ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။

အမေ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သေချာ ထိမ်းကိုင်ပြီး ဖင်ကြားထဲက စောက်ပတ်ကြီးရှိတဲ့ နေရာကို နောက်ကနေ လီးတေ့ပြီး ထိုးချလိုက်တယ်။လီးက ချက်ချင်း ဝင်မသွားသေးဘူး။ အပေါက်မတည့်သေးဘူးဖြစ်နေတယ်။ အမေတောင် ဖင်တွန့်ခနဲတွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး..

“ ဟဲ့သေချာလုပ်ဦး အပေါက်မှား သွင်းနေမိဦးမယ် ”

အမေ အဲ့လိုပြောမှ ကျနော်လဲစဥ်းစားမိတယ်။ ဖင်ရောစောက်ဖုတ်ရော နှစ်ပေါက်စလုံး ထိုးလို့ရတယ် ဆိုတာကိုပဲ။ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ လိုးတယ်ဆိုတာ စောက်ဖုတ်ကိုပဲအားသန်နေတာ။ အခုမှစဉ်းစားမိတာ၊ ကြည့်ဘူးတဲ့ HD အောကားတွေမှာ ဖင်လိုးတဲ့ ကားတွေ အများကြီးပဲ။ အပြင်မှာ တကယ်မလိုးကြပဲနဲ့ အလကား ဇာတ်လမ်းဆင်ပြီးရိုက်ကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။အောကားထဲမှာ ဖင်လိုးတဲ့ အခန်းတွေကြည့်ရတာ အရမ်းမိုက်တယ်။

ကျနော်လဲ မနေ့ကထဲက အမေ့ဖင်ပေါက် ခရေပွင့် စူစူလေးကို စိတ်ဝင်စားနေတာလေ။ အိုးကြီးနှစ်ဘက်ကို စုံကိုင်ပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲ လိုးကြည့်လိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ တကယ်ပါပဲ..ဒီလို အတွေးလေးဝင်ရုံနဲ့ တင်ကျနော့လီးက ရိုးရိုးတောင်နေရာကနေ စပယ်ရှယ်တောင်လာတယ်။ အမေကတော့ ကျနော့် အတွက် အတွေးနဲ့တင် ဖီလင်အမျိုးမျိုး ပေးနေတော့တာပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျနော့ အတွေးမဆုံးသေးဘူး ဘာပေါက်ထဲမှ မဝင်သေးတဲ့ ကျနော့်လီးကို အမေက ခြေမြန်လက်မြန် ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ရော။အပေါက်ရှာရင်း ကော့ကော့ ထိုးနေတဲ့ လီးကလဲ အခုမှ စောက်ဖုတ်ထဲကို ရှောရှောရှူရှူဝင်သွားတော့တာ။

“ အိုးး အူ့... ”

အမေဆီက အာမေဋိတ် ညည်းသံ ထွက်လာတယ်။ ကျနော်လဲ လီးဝင်သွားမှန်း သိတာနဲ့ ခပ်သွက်သွက် စညှောင့်ရင်းက..

“ ဝင်သွားပြီနော်မေမေ.. ”

“ သိတယ်..သိတယ်.. လိုး၊ ဆက်လိုး.. ”

အဖေ့လီးကို ကိုင်ပေးထားတဲ့ အမေ့လက်က၊အလိုးခံနေရလို့ တက်ကြွနေတဲ့ စိတ်နဲ့အတူ စိတ်လိုက်မာန်ပါ အတင်း အားထည့်ညှစ်ပြီး အဖေ့ကို ဂွင်းထုပေးနေတာ။ကြည့်ရင်းနဲ့ အမေ့လက်ထဲမှာတင် အဖေ့လီးကြီးကအတော်မာလာတယ်။ ကျနော်က မြင်နေရတော့ အခြေအနေကိုသိတာပေါ့။

ဖင်ကြီးတွေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖျစ်ညှစ်ရင်း အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခွေးလိုး လိုးပေးနေတဲ့ ကျနော်စောက်ဖုတ်ထဲလီးတံကြီး ဝင်ထွက်နေတာကို နောက်ကကြည့်ရင်း ကပ်ရက် အပေါ်က စအိုဝဖင်ပေါက်လေးကို ကြည့်လိုက်တော့ လိုးတဲ့ အရှိန်ဖင်ကြီးကို လွှဲပြီးနောက်ပစ်ပေးနေတဲ့ အရှိန်နဲ. ပွစုပွစု ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ဝလေးကို ကြည့်ရတာအသည်း ယားလာတော့တာပဲ။ကျနော် မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖင်ဝလေးထဲ လက်ညှိုးနဲ့ထိုးကြည့်တယ်။ 

ခပ်ခြောက်ခြောက်ဆိုတော့ ဘယ်ဝင်လိမ့်မလဲ၊ဒီမှာတင် မျက်လုံးက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးမှကပ်ကပ်ပါလာတဲ့ အရည်ကြည် အနှစ်ရွှဲရွှဲတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ လက်နဲ့ လှမ်းသပ် ကော်လိုက်ပြီး ဖင်ဝလေးမှာ လူးလိုက်တယ်။ ဖင်ဝလေး ချွဲကျိကျိ ဖြစ်သွားတော့မှ လက်နဲ့ ထပ်ပြီး နှိုက်ကလိုင်းပြန်ရော။အဲဒီမှာ လက်ညှိုးလေး တဆစ်လောက်ဝင်သွားရင်ပဲ အမေ့စအိုလေးက ရှုံ့သွင်းလိုက်ရင်း

“ ဟဲ့..ဘာတွေလာနှိုက်နေပြန်တာလဲ၊ မလုပ်နဲ့နော်..အဲဒီ အပေါက်ကို မကစားနဲ့.. ”

“ မေမေကလည်း၊ ပွစိပွစိလေးမို့လို့အသည်းယားလို့..၊ ချစ်စရာလေးဟာ...၊ ဘာဖြစ်လို့မကစားခိုင်းတာလဲ.. ”

“ တော်ကြာ ဖင်ယားလာပြီး ဖင်ခံချင်စိတ် ပေါ်လာမှာ စိုးလို့ဟေ့.. ငါ့မှာ စောက်ဖုတ်နဲ့တင် နုံးနေပြီ။ ဖင်ပါ အလိုးခံရရင် နာတယ်ဟဲ့။ ငါ ကွနေမှာပေါ့.. ”

“ မေမေက ဖင်ခံဘူးလို့လား.. ”

“ နင့်အဖေ မေးကြည့်ပါလား။ သူအကောင်းကြီး ရှိနေတုန်းက ခဏခဏ တောင်းလုပ်တာ ”

“ ဟုတ်လား ဖေဖေ.. ”

“ ငါကကစားရုံပါကွာ..ဒါပေမယ့် မင်းအမေက အထိမခံ ရွှေပန်းကန်ကွ။ ကစားမိရင်ဘယ် လောက်နာနာ တချီတော့ ခံလိုက်ရမှ။ အခုတော့ ငါလည်း မလုပ်နိုင်တော့ဘူးလေကွာ။ မယုံရင်၊ မင်းစိတ်ဝင်စားရင် စမ်းကြည့်ပါလား.. ”

“ ဖေကြီးနော်..အဖေ..ခလေးကိုသွားမြှောက်ပေးမနေနဲ့..၊ အမလေး..ဟဲ့..ဟဲ့..အီးးး မလုပ်ပါနဲ့ဆိုနေကွာ.. ”

အမေ့ စကားမဆုံးသေးဘူး။ ကျနော် အထာပေါက်သွားပြီ။ လက်ညှိုးကိုအာခေါင်ထဲသွင်း တံတွေးစွတ်လို့ အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲ ထပ်ပြီးနှိုက်ကလိုင်းလိုက်တယ်။အမေ နောက်ပေါက်ကို ထိရင် မနေနိုင်ဘူးဆိုတာ တကယ်လား၊ လက်ခနဲ အတွေးထဲ ဝင်လာလို့ စမ်းကြည့်လိုက်တာ။

ကျနော် လက်ကို တံတွေးဆွတ်ပြီး အမေ့ ဖင်ပေါက်ထဲ သေသေချာချာ အာရုံ ထည့်ပြီး ကလိုင်းပစ်လိုက်တာ မလုပ်ပါနဲ့ တဟဲ့ဟဲ့ အော်နေတဲ့ကြားထဲက အမေ့ဖင်ကြီးက အတင်းနောက်ပစ်လာပြီး လက်ညှိုးနှိုက်ချက်တွေကိုတုန့်ပြန်လာတယ်။ အခု လက်က ဖင်ခေါင်းထဲကို လက်နှစ်ဆစ်သာသာ ဝင်သွားပြီ။

အမေက ဖင်ခေါင်းကို ပွစိပွစိ ဆွဲညှစ်ပေးနေပေမယ့် လက်ကလဲ တံတွေးချောဆီနဲ့ နှိုက်လက်စ အရှိန်ရလာတော့ လက်အဝင်အထွက် ချောပြီး တပျိပျိနဲ့ တိုင်မင်မှန်၊ အထာကျလာတယ်။ ကျနော့်လီးကလဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ဒလကြမ်း ဆက်ဆောင့်လိုးပေးနေတုန်းပဲ။ဒါပေမယ့် အခု ကျနော့် အာရုံစူးစိုက်မှုက အမေ့ ခရေဝ ဖြစ်နေပြီ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောက်..ဖောက် ဖြန်း..ဖြန်း..ဗြစ်..ဗလိ..

“ အား..အီးးး အင့် အင့်..ဆောင့်..အီး..ဆောင့်..ဟင့်..ဆက်ဆောင့်.. အိုးးဖင်ကိုမနှိုက်ပါနဲ့ဆိုနေ..အင့် ကလိကလိနဲ့.. ”

အဲဒီမှာ ကျနော်က လိုးချက်တွေကို ထိန်းပြီး တဖြည်းဖြည်း နှေးလိုက်တယ်။ ဖင်နှိုက်နေတဲ့ လက်ကိုတော့ ပိုပြီးသွက်သွက် ကလိုင်းပစ်လိုက်တယ်။ဂျွိုင်းစတစ်နဲ့ ဂိမ်းကစားနေသလို လက်ညှိုးကို ဖင်ထဲမှာ ဘယ်ညာ၊ ရှေ့နောက် မွှေ့ပစ်နေတော့..အမေ့မှာဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ပစ်တဲ့ပြီး...

“ ဟင့်..! သားရာ..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ၊ မလုပ်ပါနဲ့ပြောနေတာ မရဘူး။ လက်နဲ့ မစို့မပို့လုပ်မနေနဲ့တော့..၊သားဟာကြီးနဲ့ထည့်ပေး..အီးးး အင့်.. ”

နောက်ဆုံးတော့ အမေက ပေါ်တင်တောင်းလာပြီ။ ကျနော်တသက်လုံး ဖင်လိုးတဲ့ အတွေအကြုံမရှိခဲ့သေးဘူး။ဒါပေမယ့် HD Anal ကားတွေ ကြည့်ဖူးထားတော့ ကြုံရင်စမ်းကြည့်မယ်လို့ စိတ်ထဲ တေးထားတာကြာပြီ။

အခု အမေ့ဖင်ပေါက်ကို ကလိုင်းရင်း မျက်စိရှေ့က ပြူးပြဲတင်းကားနေတဲ့ အိုးကြီးကို ကြည့်ရင်း အမေ့ဖင်ကိုလိုးချင်စိတ် ပေါက်လာတုန်းမှာ အမေက ထည့်လိုက်တော့လို့ပြောလာတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာသွားပြီ။ ကျနော် အမေ့ကို ဖင်လိုးကြည့်တော့မယ်။

.........................................................................................

ကျနော် အမေ့စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတဲ့အရှိန်ကိုတန့်လိုက်ပြီး လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။လိုးလက်စဆိုတော့လီးကတော့ တောင်ရက်တန်းလန်းပဲ၊ မကျသေးဘူး။ ဖင်လိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကြောင့် ပိုတောင်ထွားတက်လာသေးတယ်။

လီးတစ်ခုလုံးလဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကထွက်ထားတဲ့ လိုးရည် စီးစီးရွှဲရွှဲတွေနဲ့ ဝင်းပြောင်နေတယ်။ကျနော် အမေ့ဖင်သားဝင်းဝင်း အိုးကြီးပေါ်မှာ လီးတင်ပြီး တဆတ်ဆတ်တဖတ်ဖတ်နဲ့ အရင်ရိုက်လိုက်တယ်။ အမေကတော့ တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေတယ်။

ကျနော်လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အမေ့ဖင်ကြားမြောင်းကြီးထဲ ခရေဝရှိတဲ့နေရာကို အလျားလိုက် ဇောင်းထိုးပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။အမေ့ ခရေပွင့်လေးက စောစောက လက်နှိုက်ကလိုင်းပြီး ချဲ့ထားပြီးလို့ ပွစုစုလေး ပြူထွက်နေတော့တာ။ ကျနော်အမေ့ ဖင်ကြားထဲလီးနဲ့ ဇောင်းထိုးပြီး ပွတ်လိုးလိုးနေတာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့...

“ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ...လုပ်မှာဖြင့်လည်းလုပ်တော့..လာဆွထားပြီးမှ၊ မလုပ်သေးဘူး.. ”

ကျနော်ကလဲ တမင်နှပ်ထားပြီး ဆွနေတာလေ၊ နောက်ဆုံး အမေမနေနိုင်တော့ပဲ အတင်းတွန်းလာပြီး ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ နောက်ကော့ထိုးပေးတော့မှ ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ဖင်ဝမှာလီးက ကပ်ပါလာတဲ့ ချောဆီတွေနဲ့ရွှဲနေပြီ။ ကျနော်လည်း ပိုသေချာအောင်လက်ခုပ်ထဲ တံတွေးထွေးထည့်ပြီး ဖင်ဝမှာ ပုံသုတ်လိုက်သေးတယ်။

ပြီးတော့မှ ကျနော့ရဲ့ နီရဲ တင်းကားနေတဲ့ ဒစ်လန်လန်ကြီးကို အမေ့ဖင်ဝမှာ ခပ်ဖိဖိထောက်ပြီး တေ့လိုက်တယ်။ဒစ်ကြီး ဖင်ဝ ထောက်နေပြီဆိုတဲ့ အတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရတော့ အမေ တွန့်ခနဲ တချက်ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ..

“ ဖြေးဖြေးချင်း မျှင်းသွင်းနော် သူ့ဟာကြီးက ပုံမှန်ဆိုဒ်မဟုတ်ဘူး၊ နာမှာ..၊ ဖင်ပြဲသွားလိမ့်မယ်.. ”

အမေဒီလိုပြောတော့ ကျနော်ရီ ချင်သွားမိတယ်။ အမေက ဖင်လည်း အသေအလဲ ခံချင်နေပြီ။ နာမှာတော့ကြောက်သား။ ဒါကြောင့်..

“ စိတ်ချပါချစ်မေရယ်..၊ သားတော်မောင် ဖြေးဖြေး ချော့လုပ်ပေးပါ့မယ်.. ”

အမေ စိတ်ချမ်းသာအောင် ကတိတွေပေးပြီး ခရေဝလေးကို လက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ဒစ်နဲ အကျအန တေ့ချိန်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ အားနည်းနည်းလေး ထည့်ပြီး ဖိချလိုက်တော့..

“ အားးးး..အာ့..ကျွတ်ကျွတ် ”

အမေ တုန်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ညည်းသံ ထွက်လာတယ်။ ငါးမတ်လုံးလောက်ရှိမယ့် ကျနော့်လီးက စောစောက လက်ညှိုးနဲ့တော့ ဘယ်တူ နိုင်ပါ့မလဲလေ။ နာမှာပေါ့။

ဒါတောင် ဒစ်ထိပ်မြုပ်ရုံရှိသေးတာ။ အမေ့ကိုတော့ ချီးကျူးတယ်။ အသဲအသန် ထမအော်ဘူး။အမေ့ မျက်နှာကို နောက်ကနေ မမြင်ရပေမယ့် အံကြိတ်ခံနေမှာကို ကျနော်သိတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော် ခဏရပ်ပေးထားလိုက်တယ်။အမေပြောသလို မျှင်းသွင်းရမှာပေါ့။ အသာငြိမ်နေပြီး ခဏကြာတော့မှ..

“ မေမေ..ရရဲ့လား.. ဆက်လုပ်တော့မယ်နော်.. ”

“ အင်း..သိပ်မနာတော့ဘူး..ဖြေးဖြေးနော်.. ”

ကျနော် ဖင်ဝလေးကို သေချာဟပြီး ဖြဲလိုက်တယ်။ တံထွေး တချက်ထပ်ပုံတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ဘက်ကို စုံကိုင်ပြီး တရစ်ချင်းနှဲ့သွင်းတာ နောက်တစ်လက်မလောက် ထပ်ဝင်သွားပြန်ရော..

“ အီးးး အင့်..ကျွတ်ကျွတ်.."

ညည်းသံ တစ်ချက် ထပ်ထွက်လာပြီး ပျောက်သွားတယ်။ သွင်းလိုက်နားလိုက်နဲ့ ၃ကြိမ်မြောက်သွင်းအပြီးမှာ လီးတဝက် ကျိုးသွားပြီ။အခုအမေ့ ဖင်ခေါင်းကြပ်ကြပ်ထဲမှာ ကျနော့လီးကး စီးပိုင်ပိုင်ဝင်နေတာ သပ်ရိုက်ထားသလိုပဲ။

အမေ့ အသားတွေ တုန်နေတာ ပျောက်သွားပြီး ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတော့ ကျနော်လီးကို နည်းနည်းချင်း နောက်ကိုဆွဲထုတ်တယ်။ရှေ့ကို တဆစ်ပြန်ထိုးတယ်။ တဖြေးဖြေး အစပျိုးပြီးဖင်ကို ညှောင့်လာတာ မကြာခင်မှာ အလျင်ရလာပြီး ဖင်ထဲမှာ လီးအဝင်အထွက် အဆင်ပြေလာတယ်။အမယ် အသံလေးတွေတောင် စကြားလာရပြီ။

ပျိ ပျိ ပျိ ပျစ်ပျစ်ပျစ်

၅ မိနစ်သာသာ ၁၀ မိနစ်အတွင်းမှာ ကျနော့လီးက တဆုံးနီးပါး အမေ့ဖင်ထဲ ရောက်နေပြီး အရှိန်နဲ့ တဖတ်ဖတ်လိုးနေပြီပေါ့။

ကျနော့်ရဲ့ ဘဝမှာ ပထမဆုံး ဖင်ချဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံညပါပဲ။ ချဖြစ်တာ၊ ဖင်ကြီးဖြဲပြီး ကုန်းခံနေတာကလဲ ကျနော့်ရဲ့ မွေးသမိခင် အမေအရင်းကြီးလေ။သေချာတွေးကြည့်ရင် ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါကတကယ်ဖြစ်နေတာပါ။

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်..ပျိ..ပျိ ပျိ.. ပလစ်..ပလစ်

“ အား အား...အားးးး အာ့ အင့်..အင့် ဆောင့်...ဆောင့်... ”

ကျနော်နဲ့ အမေတို့ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ဖင်လိုးဖင်ခံနေကြတယ်။ ကျနော့ပေါင်နဲ့ လဥတွေက အမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံတွေက စည်းချက်ကျကျ ထွက်ပေါ်နေတယ်။အဖေ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်မိတော့ရွှန်းလက်တောက်ပနေပြီး အားကျတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်နေတဲ့ အဖေ့မျက်လုံးဝင်းဝင်းကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရတယ်။

အဖေ့ရဲ့ လက်တစ်ဘက်က သူ့လီးကို ကျစ်ကျစ်ပါဆောင်ဆုပ်ပြီး တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ ဂွင်းဆောင့်နေတယ်။ ဟာ !.. အဖေ့လက်ထဲက လီးကြီးက မနည်းမနော ထွားတက်နေပါလား ပျော့ပျော့ခွေခွေ အီကြာကွေးလို မဟုတ်တော့ပဲ၊ ဟော့ဒေါ့ ဝက်အူချောင်းအကြီးစားကြီး ဖြစ်နေပြီ။ မာတောင့်နေပြီ။ကျနော်လည်း တော်တော်အံ့ဩသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်သက်အံ့ဩနေဖို့ အချိန်မရှိဘူး။

ကျနော် အခုလောလောလတ်လတ် လိုးနေရတဲ့ အမေ့ဖင်က အရမ်းကောင်းနေတော့ အာရုံက ဒီဘက်က လွှဲမရဘူး။ကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ် ဖင်ပေါက်က စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေထွက်နေတာထက်စာရင် အဆများစွာ ပိုကောင်းနေတယ်။ စီးပိုင်နေတာပဲ။

ကျနော် အမေ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပြားပြားဝပ်မှောက်ထားလို့ ဖင်ကြီးတစ်ခုထဲ မိုးပေါ်ထောင်နေအောင် ကုန်ခိုင်းထားပြီး အပေါ်ကခွပြီး ဖင်ကို တဖောင်းဖောင်းနဲ့ အဆက်မပြတ် ဆော်နေလိုက်တာ။ အဲကွန်းဖွင့်ထားတဲ့ကြားက ချွေးတဒီးဒီးကို ကျယူရောပဲဗျို့..။အမေ့မှာလည်း နာတာကျင်တာတွေ ပျောက်သွားပြီး ဖင်ခေါင်းထဲလီး ဒရစပ် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတာကိုပဲ အရမ်းခံကောင်းနေပုံရတယ်။ တအီးအီးနဲ့..။

အမေ့ ဘက်ကလဲ လီးကို တအားဆွဲညှစ်ပေးနေတော့ နောက်ဆုံးကျနော် မရတော့ဘူး။ အမေ့ဖင်ကို လိုးရင်းကပဲ လီးထဲက သုက်ရည်တွေ ကန်ထွက်လာပြီး ဖင်ထဲမှာ ပဲထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ကျနော်အမေ့ ဖင်ခေါင်းထဲ လရည်တွေကို တစက်မကျန် ညှစ်ချနေတုန်းမှာ အမေကလည်း ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်၊ဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်ပြီးစအို ကြွက်သားတွေက ကျနော့်လီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတော့တာ။

ကျနော်အမေ့ကို မညှာတမ်း ဖင်ချနေတဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဖင်လိုးပွဲကြီးကြည့်ပြီး အဖေမနေနိုင်တော့ ဘယ်ကအားအင်တွေ ဝင်လာသလဲမသိ။လီးကြီးက လူကောင်းတစ်ယောက်လို မထင်မှတ်ပဲ ပြန်တောင်နေပြီ။ အဖေ့မှာကပ်ကိုး စွမ်းအင်သတ္တိတွေ ဝင်လာတယ်။

ကိုယ့်သားနဲ့ ကိုယ့်မိန်းမအရင်းကြီး သားအမိအချင်းချင်း ကိုယ့်ကို ရှေ့ထားပြီးရေကုန်ရေခန်း အပေါက်စုံ လိုးပြနေလို့ တက်လာရတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကပိတ်နေတဲ့ အကြောတွေကို အကုန် ပြန်ဖွင့်ပေးလိုက်သလိုပဲ။နောက်ဆုံးမှာတော့ အဖေက အမေ့ကို ပက်လက်ပြန်လှန်ခိုင်းပြီး ကုန်းကုန်းကုန်းကုန်းနဲ့ ထဆော်တော့တာပဲ။

အမေလဲ အမောဖြေချိန်တောင် မရလိုက်ပဲ၊ ပက်လက်ပြန်လှန်၊ စောက်ပတ်ကြီးဖြဲပေးထားရပြီး အဖေလုပ်တာထပ်ခံပေးနေရတယ်။ဒီကိစ္စမှာ အရမ်းထန်အရမ်းသန်တဲ့ အမေ့အဖို့တော့ ဒီနေ့ညဟာ မေ့မရမယ့် စပယ်ရှယ်ည ဖြစ်မှာ သေချာတယ်။

အဖေက အမေ့ကိုတက် လိုးတာသိပ်မကြာလိုက်ပေမယ့်၊အဖေ တချီကတော့ ကောင်းကောင်းပြီးသွားခဲ့တယ်။လရည်တွေက ပထမတချီလိုပဲထွက်တာ သိပ်မများဘူး ။ဒါပေမယ့် ဒါက အဖေ့အတွက် အရေးပါတဲ့ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာတိုးတက်မှု တခုပဲမဟုတ်လား။ နောက်ဆုံးမတော့ အဖေ့ဆန္ဒတွေပြည့်ဝခဲ့တယ်။လူကောင်းတစ်ယောက်လို လုံးလုံးမဟုတ်ပေမယ့်၊ လူကောင်းတစ်ယောက်နီးပါး ပြန်စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်။

ကျနော် စဉ်းစားကြည့်မိတယ်။ ဒီညအဖို့ အမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲကို ကျတော့်သုက်ရည်တွေရော အဖေ့သုက်ရည် တွေရောဝင်သွားခဲ့တာ၊ တကယ်လို့ အမေ့ သားမျိုးဥကြွေတဲ့ဆင်းတဲ့ အချိန်များဖြစ်နေလို့ကတော့ ဗိုက်သာထွက်လာရင် (ဆိုကြပါစို့) အဲဒီမွေးလာမယ့်ခလေးက ဘယ်သူ့ အဖေခေါ်ရမှန်း သိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဟီးဟီး..တွေးကြည့်တာပါ။နောက်ပိုင်းတော့ တကယ်လည်းဗိုက်မရှိခဲ့ပါဘူး။

နှစ်နဲ့ချီပြီး ကာမ မဆက်ဆံခဲ့ရပဲ အခုမှ အမေ့ကို အားရပါးရလိုးလိုက်ရလို့ မောသွားတဲ့ အဖေလည်း စိတ်ကျေနပ် ဝမ်းသာကြည်နူးစွာနဲ့ပဲ အမေ့ကိုတရှုပ်ရှုပ်နမ်းရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ အမေနဲ့ကျနော်လည်းအတော်ပြိုင်းသွားပြီ။

အမေဆို အိမ်သာဝင်တာတောင် ကွတကွတ ဖြစ်နေတော့တာ။ဒါနဲ့ပဲ အဲဒီ သရီးဆမ်းရိုမန်းတစ်ညလေးမှာမိသားစု သုံးယောက်နွမ်းလျစွာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြတယ်ပေါ့။အဲဒီနောက်ပိုင်း၊ အဖေလဲ စိပ်စိပ်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ကာလအပိုင်းအခြား တစ်ခုတိုင်းမှာ အမေနဲ့ ဆက်ဆံပေးလို့ရလာတယ်။

၂ ပတ်တစ်ကြိမ် တစ်လတစ်ကြိမ်စသဖြင့်ပေါ့။ အဖေ့ အနေနဲ့က အာသာပြေရုံပါပဲ။အရမ်း မဆင်မခြင်လုပ်ပါဘူး။ များရင် သူ့ကျန်းမာရေး ပိုထိခိုက်လာနိုင်တယ်လေ။ တန်ဆေး လွန်ဘေးပေါ့။ကျန်တဲ့အချိန် အားတိုးဆေးတွေသောက်။ အာဟာရပြည့်တဲ့ အစားအစာတွေစားနဲ အဖေ့ညီလေးရဲ့ကျန်းမာရေးကို ထိမ်းထားရတယ်။

အမေ ကတော့ နံပတ် ၁ လင်ကြီး ဒဏ်ရာရလို့ ကာလရှည်ပွဲနားနေရတုန်းမှာ ကျနော်တို့ အိမ်တွင်း အကယ်ဒမီကျောင်းဆင်း၊အကောင်းဆုံး အရံကစားသမားလေးဖြစ်တဲ့ ကျနော် တူးတူးကို အမြဲပွဲထွက် ကစားသမားအဖြစ် သုံးနေရာကနေ အခုတော့ တကယ် အားကိုးရတဲ့ အမြဲတမ်း ပွဲထွက်သမား ဖြစ်လာခဲ့ပြီပေါ့။ကျနော်လည်း ရည်းစားထား ချစ်သူရှာဖို့ မိန်းမယူဖို့ စိတ်ကို မကူးတော့ဘူး၊ ကျနော့်မိဘတွေကလည်း စကား မဟဘူး။

ကျနော်တို့ မိသားစုလေးထဲမှာ ဒီပုံစံအတိုင်းပဲ သာယာပျော်ရွှင်နေတယ်။ ကျနော်တို့ မိသားစုထဲ တစိမ်း အဝင်မခံပဲ စည်းစည်းလုံးလုံး ကြည်ကြည်နူးနူး နေနိုင်မယ့် အပြင်လူမရှုပ်ကြေး ဆိုတဲ့ ကျနော်တို့ မဟာပရိုဂရမ်ကြီးအောင်မြင်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။

တကယ်လို့ မိတ်ဆွေတို့ မိသားစုတွေထဲမှာလည်း အခုလိုမျိုး ဆင်တူရိုးမှား ထွက်ပေါက်ရှာဖို့ ကြံဆရခက်ခဲတဲ့အခိုက်အတန့်တွေ ရှိလာခဲ့ရင် ကျနော်တို့ ပုံစံမျိုး အတုယူလို့ ရပါတယ်လို့ မေတ္တာနှင့်အကြံပေးရင်း။

(တူးတူး..)


 ပြီးပါပြီ။



အပြင်လူ မရှုပ်ကြေး အပိုင်း ( ၂ )

အပြင်လူ မရှုပ်ကြေး  အပိုင်း ( ၂ )

လမင်းကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော်နိုးလာတော့ အရင်တစ်ယောက်ထဲ အိပ်တုန်းက ဖြစ်နေကြပုံစံအတိုင်း လီးကြောတွေ ထောင်လျက်သားနဲ့နိုးလာတယ်။ကျနော့် စာကြည့်စားပွဲက စားပွဲတင် မီးအိမ်ကလည်း ညတုန်းကအတိုင်းပွင့်ရက်ကြီးပဲ။ အခန်းက အခန်းဆီးတွေပိတ်ထားတော့ မနက်အလင်းရောင်က အခန်းထဲမဝင်နိုင်ပဲ မှောင်နေတုန်းပေါ့။

အမေက ကျနော့်ဘေးမှာ စောင်လေး တဝက်တပျက်ခြုံလို့ အိပ်မောကျနေတုန်းပဲ။ ကျနော်လည်း ပြန်မှေးနေလိုက်တယ်။ခဏကြာတော့ အမေနိုးလာတယ်။ ကုတင်တစ်ဘက်ကို နဲနဲတိုးပြီး ထထိုင်တာတွေ့ရတယ်။ သူ့ကိုယ်သူတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်တယ်၊ကျနော့ဆီဝေ့ခနဲ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး တခါပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်ပြန်တယ်။

ကုတင်ပေါ်မှ ကျွတ်နေတဲ့ ညတုန်းကဂါဝန်ကို ကောက်စွပ်တယ်။ ပြီးမှတဘက်ကိုလှည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပါရော။ကုတင်ဘေးမှာချွတ်ပြီးပစ်ထားလို့ကျနေတဲ့ ပင်တီကို အမေကုန်းအကောက်မှာပဲ၊ ကျနော်နောက်ကကပ်လိုက်သွားပြီး အမေကုန်းနေတုန်းမှာပဲ၊ ဂါဝန်ပါးလေးကို ဖင်က လှန်တင်ပစ်လိုက်တယ်။

ဟိုက်..သောက်ကျိုးနဲ..ဒီလိုကုန်းကြီးနေတော့မှ အမေ့ဖင်ကြီးက ဖွေးဖွေးဥဥကြီးနဲ့ ပြူးပြဲနေတာပဲဗျ။ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်သားထူထူကြီးကဖင်ကြားကနေ နောက်ကို အမြောင်းလိုက်ပြူထွက်နေတယ်။ ဒီလိုကြီးမြင်ရတော့ ကျနော်ဆက်ပြီးအောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။

အမေ့ဖင်ကြီး နောက်အတင်းကပ်သွားပြီးဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်၊ အရင်နယ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်ကြားနဲ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖြဲရဲပြီးဟလိုက်တယ်။ အတွင်းကစောက်ခေါင်းသားရဲရဲကြီးပေါ်အလာမှာကျနော်ပါးစပ်အပ်ပြီးတစ်ချက်အားရပါးရကြီးကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

အမေ့ စောက်ဖုတ်မှာမနေ့ညကလိုးလို့ထွက်ထား၊ပေထားတဲထားတဲ့ လရည်နဲ့စောက်ရည်အစအနတွေက ကျန်နေသေးတော့ ညှီတီတီနဲ့ အနံ့ရနေတယ်။ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိဘူး ။ ကျနော် ရွံလည်းမရွံနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ဘာသာအိပ်ရာကထပြီး အိမ်သာဘက်သွားမလို့စိတ်ကူးထားတဲ့ အမေလဲ ရုတ်တရက် ထင်မထားပဲ ဖင်လှန်အနှိုက်ခံလိုက်ရတော့တော်တော်ကြီးလန့်သွားပြီး..

“ အိုးးး..အမလေး..ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ..  ”

“ လိုးမလို့ မေမေ..၊ အမေပြောခဲ့သလိုလင်မယားတွေဆိုတာ လိုးရတယ်မဟုတ်လား.  ”

ကျနော် ဒါပဲပြန်ပြောပြီးအမေ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ဝင်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ အမေက အခု ကုတင်ဘေးကြမ်း ပြင်မှာလေးဘက်ထောက်ကုန်းရက်ကြီးအနေအထားနဲ့လေ။ ပြန်ဝတ်ထားတဲ့ဂါဝန်ကိုလဲကျနော်ကခါးပေါ်လှန်တင်ထားပြီးသား။

ကျနော်လည်း လီးက အသကုန်ပြန်တောင်နေပြီဆိုတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး အမေ့ခါးလေးနဲဖင်ကြီးကိုကိုင်ထိမ်းပြီး၊ဖင်ကြားထဲက အမြောင်းလိုက်ကြီးပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြားနေရာကိုချိန်ပြီး ခါးကော့ထိုးချလိုက်တယ်။ပစ်မှတ်တည့်သလား၊ အပေါက်မှန်လားမှားလားတောင် သေချာမကြည့်နိုင်ပါဘူး ဂမူးရှူးထိုးနဲ့၊ ဒါပေမယ့်ဂွင်တည့်သွားတယ်ဗျ။တခါထဲအဖုတ်ထဲကိုဗြိခနဲဝင်သွားတယ်။

“ အင့်..အမလေး ဖြေးဖြေးဟဲ့..စောစောစီးစီး ဘာဖြစ်လာတာလဲ..  ”

ပါးစပ်က ပွစိပွစိ ပြောလိုက်ပေမယ့် ဖင်ကြီးကကော့တက်ပြီး နောက်ပစ်ပေးလာတယ်။ ကျနော်လဲနောက်တစ်ကြိမ်ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။အမှန်တော့ အမေ့ကိုလှန်ပြီးတော့သာ ကောက်ဆော်လိုက်တာ၊ ဘာမှနှူးနှပ်ရသေးတာမဟုတ်၊ အခုမှအမေ့တုန့်ပြန်မှုကစတာ။

အခြောက်တိုက်ပုံစံမျိုးဆိုတော့ ကြပ်ပြီးနာတာပေါ့။ နှစ်ယောက်သားကြိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ဆက်ခံနေကြတယ်။ကျနော် ဖာချခဲ့ဘူးတာတောင်မှ၊ ဒီလို ခွေးလိုးလေးဘက်ထောက်ပုံစံမျိုး တခါမှမချခဲ့ဖူးသေးဘူး။ အောကားဗွီဒီယိုတွေထဲမှာပဲကြည့်ဖူးတာလေ။

အခုကျနော်လက်တွေ့စမ်းနေရပြီပေါ့။ ပထမဆုံးဒီပိုဇေရှင်နဲ့စမ်းရတော့စိတ်လှုပ်ရှားမိတာအမှန်ပဲ။ပြီးတော့ အမေ့ဖင်ထွားထွားကြီးတွေကိုကျနော့်လက်ထဲပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဆောင့်နေရတာကိုကပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းတဲ့ဖီလင်ကြီးဗျ။

အမေလဲ ဘာမှငြင်းဆန်တာတွေ ရုန်းကန်တာတွေ တချက်မှမရှိပဲ ဖင်ကြီးကုန်းပြီးမှိန်းခံနေတော့တာ။ အမေ့အဖုတ်ထဲကလည်းစောက်ရေတွေရွှဲအိကျလာပြန်ပြီ။လိုးရဆောင့်ရ လီးအဝင်အထွက်ကလဲချောလာပြီ၊ ကျနော်လဲအားကုန်သုံးပြီးစိတ်ရှိလက်ရှိ ဆော်ပစ်ဆောင့်ပစ်နေတယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်ဖောက်.. ဇိ ဗလစ်.. ဗျစ်..

“ အိ အိ အိ အိ အားးး ဘယ်လိုတွေတောင်လုပ်နေတာလဲကွာ..၊ သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ.. ကောင်းတယ်..၊အင့်..အင့်..ယောက်ျား..ဆောင့် အီးးး  ”

အမေကခေါင်းကို ဆတ်ဆတ်ခါအောင် ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း အော်ညည်းနေတယ်။ ပါးစပ်ကလဲလွတ်ပြီး ကျနော့်ကို ယောက်ျားလို့ ခေါ်နေပြီ။ဖီလင်အရမ်းတက်ပြီးကျနော့်ကိုအဖေနဲ့မှားနေပြီထင်တာပဲ။

ကျနော်လည်းအမေ့ကိုယ်ပေါ်ကုန်းထပ်ပြီးခါးလေးကို ဖက်ဆောင့်ရင်း ခါးအောက်ကလက်ရှိုပြီး ကျနော့်လီးကြီးတပျိပျိဝင်ထွက်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ရှိရာကိုစမ်းနှိုက်လိုက်တယ်။ လက်ကမော်တော်ကား အင်ဂျင်ထဲက ပစ်စတင်ကြီးတဗျောင်းဗျောင်းခုတ်နေသလိုလီးနဲ့စောက်ပတ်ပွတ်ဆွဲနေတဲ့နေရာကိုကိုင်မိတယ်။

ချွဲကျိကျိ ချော်တော်တော် အထိအတွေ့နဲ့ စီးထန်းနေတဲ့အမွေးကြမ်းကြမ်းတွေကိုကိုင်မိလိုက်တယ်၊ ဘယ်သူ့အမွေးတွေလဲ၊နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့အမွေးတွေပဲလားတော့မသိဘူး ကိုင်မိရင်းသွေးတွေတောင်ပိုဆူတက်လာတယ်ဗျ။ ဆောင့်ချက်တွေကပိုအားပါလာတယ်။

ကျနော့်နောက်လက်တစ်ဘက်ကလဲ အောက်ကရှိုပြီး တွဲလောင်းကြီးဘောင်ဘင်ခတ် ရမ်းနေတဲ့ အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုညှစ်ပြီးကစားနေလိုက်တယ်။အခုအမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုကိုင်ချင်ရာကိုင်၊ ဘာမှမပြောတော့မတားတော့ဘူး၊ အားလုံးပတ်စ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့။

အမေ့နို့ကြီးတွေက အယ်စတုံကြီးတွေ စီးစီးပိုင်ပိုင်လက်နဲ့အပြည့်ကိုင်လို့ကောင်းပါ့...။ ခဏကြာတော့ ကျနော့်အာရုံတွေကဆောင့်ချက်နဲ့အတူ တုန်တုန်တက်သွားနေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးတွေဆီ ရောက်သွားပြန်တယ်။အမေ့ကိုနောက်ကလိုးနေပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်နေတာကို ပီပီပြင်ပြင် မမြင်ရဘူး။ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကကြီးလွန်းလို့ကွယ်နေတာ။

ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ အဆောင့်မပျက် ဆက်ဆောင့်ရင်းက အမေ့ဖင်ကြီးတွေကိုဖြဲကြည့်တယ်။ အဲဒီမှာ အမေ့ ခရေပွင့် ဖင်ဝလေးကို မြင်လိုက်ရတာပဲ၊အလိုးခံနေရတဲ့ စောက်ပတ်က လီးကို အချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ အပေါ်အောက်တဆက်တစပ်တည်းရှိနေတဲ့ ဖင်ပေါက် စအိုဝကလည်း ပွစိပွစိနဲ့ဖြစ်နေတာကို အထင်းသားမြင်နေရတယ်။

ကြည့်ရင်း အသည်းယားလာတာနဲ့ ကျနော်လည်း အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထိပ်လေးနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းစမ်းပြီးဖိထိုးလေးမွှထိုးလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ အမေဖင်တချက်တွန့်သွားတယ်။ ခရေဝလေးကို လက်ဖျားထိပ်လေးနဲ့အသာရစ်ပြီးချဲ့ကြည့်တာ။

သိပ်မဝင်ချင်တော့ ကျနော်လည်းလက်ညှိုးပေါ် တံတွေးထွေးဆွတ်လိုက်ပြီး အမေ့ဖင်ဝမှာ အရင်သုတ်ပပြီးလက်ခလယ်လေးကိုတဖြည်းဖြည်းနှဲ့သွင်းကြည့်တယ်။ အဆင်ပြေတယ်ဗျ၊ လက်ကချောပြီးဖင်ဝထဲတရစ်ရစ်ဝင်သွားတယ်။

ဖင်ထဲကိုလက်နှိုက်ပြီးကလိုင်းပေးနေတာကို အမေကဘာမှမပြော၊ မတားတဲ့အပြင်၊ ဖင်ကြီးကရမ်းရမ်းပြီးလက်နှိုက်တာကို နောက်ပြန်ကော့ပေးထိုးပေးနေသလိုပဲ။ကျနော် အသကုန်ဆောင့်လိုးရင်းလက်ကလဲအမေ့ဖင်ထဲတပျိပျိကလိုင်းနေတာ။ အမေ့မှာကြမ်းပြင်ကိုမျက်နှာအပ်ချလိုက်ပြီးတင်ပါးကြီးတွေကဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်မိုးမျှော်နေတော့တာ။

အမေ့ကိုယ်လုံးလေးကတောင့်ပြီး တဟူးဟူးနဲ့ဟိုက်ပြီးရှိုက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့်ပေါင်နှစ်ချောင်းတောင့်ထားပြီးဖင်ကိုတော့ကျနော်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်နိုင်အောင်နောက်ပစ်ပေးထားနိုင်တုန်းပဲ။ကျနော်လဲအမေ့ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးထပ်ပြီး လက်တွေကိုကြမ်းမှာအားယူထောက်လို့ ဆက်တိုက်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တာ..

“ အား..အား..အားးး ဟ..ဟာ့..အာ့..အု..အီးးးစစ်စ်စ်....အင့်..ဆောင့်ထား..ဆောင့်..ဟင့်..  ”

“ အားး ဟားးရှစ်ထ်..ငါလိုးတဲ့..ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ.  ”

“ အူးး အင့်..ဟင့်..ပြီးပြီ..မေမေပြီးပြီ.."

“ အား..ရှီး...သားရောပဲမေမေ..  ”

ကျနော့် လရည်တွေ အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကတဆင့် အမေ့ဗိုက်ထဲ ပန်းဝင်သွားပြန်ပြီပေါ့..။ကျနော်မိနစ်ဝက်လောက်လီးကိုအမေ့ဖင်ထဲကပ်စိမ်ထားလိုက်ပြီးမှ လီးကိုချွတ်၊ မောမောနဲ့တဘက်လှိမ့်ချလိုက်ပြီးကြမ်းပေါ်မှာပက်လက်လေးအသက်လုရှူနေရတယ်။အမေလဲဒူးထောက်ပြီကုန်းကုန်းကြီးရှိနေရာက လူးလဲထပြီးဂါဝန်ကိုကမန်းကတန်းဆွဲချလို့ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်သွားတယ်။

ထွက်သွားပုံက လှုပ်လီလှုပ်လဲ့။ ဖြူဖြူပါးပါးဂါဝန်အောက်ကဖင်လုံးကြီးတွေက တရစ်ချင်း တထစ်ချင်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ရှိုးပြပြီးမှထွက်သွားတာလေ။ကျနော်ကုတင်ပေါ်မှာထထိုင်ပြီးအမောပြေလှဲရင်းက မနေ့ညကနဲ့ အခုဒီမနက်လောလောလတ်လတ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပြန်စဥ်းစားနေတယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျနော်အဖေထွင်ပေးတဲ့ လမ်းအဖေစီစဥ်ပေးတဲ့အတိုင်းအမေ့ကို တဆုံးတစ လုပ်ခဲ့ပြီးသွားပြီ။ဘယ်လိုမှပြန်လည် နောက်ဆုတ်လို့မရ၊ မူလအတိုင်းအဖတ်ပြန်ဆယ်လို့မရ။ အမေ့မှာ မွေးမိခင်ဘဝက ကျနော့်မယားဘဝကိုလုံးလုံးပြောင်းလဲခဲ့ပြီလေ။

အဖေလိုချင်တာလဲဒါပဲမဟုတ်လား။ ကျနော်တို့မိသားစုလေးထဲက အမေထွက်မသွားဖို့က အဓိက လိုအပ်ချက်ပဲမဟုတ်လား..။အမေ့ကြည့်ရတာလည်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲလေ။ကျနော်လဲ ကုတင်ပေါ်လှဲပြီးစဥ်းစားနေရင်းက ပြန်ပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကျနော် နောက်တစ်ခေါက်နိုးလာတော့ နေတောင် အတော်မြင့်နေပြီ။အိမ်ရှေ့ ထွက်လာတော့အမေလဲမရှိ အမေ့ကားလဲမရှိတော့ဘူးဆိုတော့ အလုပ်သွားပြီပေါ့။ ဒါနဲ့ကျနော် အဖေ့ အလုပ်ခန်းလေးထဲဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။အဖေကကျနော့်ကိုမြင်တော့ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့...

“ ဘယ်လိုလဲကွငါ့သား..မနေ့ညက ကိစ္စပြတ်ရဲ့လား..  ”

ကျနော်လဲအသက်မပါ့တပါပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး..ပြောချင်ပေမယ့်စကားကထွက်မလာဘူး။ အဖေက ကျနော့်  ပခုန်းကိုလက်နဲ့တဖတ်ဖတ်ပုတ်ပြီး..

“ ဒီအခြေရောက်နေမှတော့ ဘာမှ အတွေးများမနေပါနဲ့တော့ကွာ။ သားလုပ်တာအောင်မြင်ပါတယ်၊ မင်းမေမေကကပ်ပြောသွားတယ်။သူကျေနပ်မှုအများကြီး ရလိုက်တယ်တဲ့၊ တူးတူးက သိပ်တတ်တာပဲ့တဲ့၊ မင်းကိုတောင်ချီးကျူးသွားသေးသကွ၊ သိရဲ့လား.  ”

အဖေဒီလိုပြောမှ ကျနော်လည်းကောင်းကောင်းကြီးပြုံးနိုင်တော့တယ်။ အမေကျနော့်ပါဖောင်းမန့်ကိုကျေနပ်တယ်ဆိုတော့ပျော်ပြီလေ။အဖေကလည်း အပြုံးမရပ်နိုင်သေးပဲ။

“ ကောင်းတယ်ငါ့သား..သူများတွေလက်ထဲပါ သွားမယ့်အစား၊ ကိုယ်ဖာသာ ရိုက်ချက်စားလိုက်တော့ ကိစ္စပြတ်ကရောပေါ့..ဟားဟား..  ”

“ သား..မေမေကျေနပ်အောင် ဘယ်လောက်ထိ ထိမ်းထားနိုင်ပါ့မလဲ မသေချာဘူး။ သားက အတွေ့အကြုံသိပ်ရှိသေးတာမဟုတ်ဘူး..  ”

“ ငါ့သားလုပ်နိုင်ပါတယ်ကွာ..ဖေဖေလောင်းရဲတယ်၊ ဒီနေ့ကစပြီး မင်းအမေဘယ်ယောက်ျားမှ ကြည့်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ငါတို့သားအဖနဲ့ပဲ အမြဲနေသွားတော့မှာကွ။ ဒါနဲ့ငါ့သား ကောင်ကြီးကအကြီးကြီးဆိုကွ၊ ဟုတ်လား  ”

“ ဟာ.. ဖေဖေကလည်း..ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ၊ သွားတော့မယ်  ”

ကျနော်လည်း မျက်နှာကြီးပူထူသွားပြီး ရှက်တာနဲ့အဖေ့ရှေ့ကလစ်လာခဲ့တော့တယ်။

“ ဟား..ဟားး..ဟားးးး  ”

အဖေ သဘောအကြီးအကျယ်ကျပြီး ရီရင်းကျန်ခဲ့တယ်။ကြည့်ဦး..ကြည့်ဦး..အမေကတော့မလွယ်ဘူး။ တမနက်လေးပဲရှိသေးတယ်။အလုပ်မသွားခင်လေးမှာ ကျနော့်လီးကြီးတာကို အဖေ့ဆီကြော်ငြာဝင်ခဲ့သေးတာကိုသာကြည့်။

အဲဒီနေ့က နောက်ကျမှကျောင်းကို ထွက်လာဖြစ်တယ်။ မထင်မှတ်ပဲ ကိုယ့်အမေ ကိုယ်လိုးဖြစ်ခဲ့တဲ့ အတွေ့ အကြုံကြောင့်တနေ့လုံးရင်တွေတလှပ်လှပ်နဲ့စိတ်နဲ့လူနဲ့သိပ်မကပ်တော့ဘူး။ ကျနော်မညာတမ်းဝန်ခံရရင်အမေ့ကိုတော်တော်စွဲလမ်းသွားမိတယ်။အမေကတကယ်တော့ အရမ်းဆက်စီကျပြီးကုတင်ပေါ်ကကိစ္စ ကာမစပ်ရှက်သွေးသားနှီးနှောဖို့အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်တစ်ယောက်ဆိုတာလက်ခံမိတယ်။

ဒဲ့ပြောရရင် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းပြီး လိုးလို့တော်တော်ကောင်းတဲ့ မိန်းမပါပဲ။ မနေ့ညကအတူ အိပ်ဖြစ်လိုးဖြစ်ပြီးဟုတ္တိပတ္တိသိပ်စကားမပြောဖြစ်ကြပေမယ့် ပွင့်လင်းသင့်သလောက်ပွင့်လင်းဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီ။ အမေ့ရဲ့ဏှာထန်တဲ့စိတ်ရင်းကိုလည်းရိပ်စားမိလိုက်ပြီ။

ကျနော့် အတွေးထဲမှာတော့ အမေက ဒီလောက်လှပြီး ထန်တဲ့စိတ်အခံရှိနေတုန်း တဏှာရာဂသွေးတွေ တဟုန်း ဟုန်းထတုန်းဆိုတော့ အဖေလဲစိတ်ထဲမှာ အနေခက်ပြီး၊ စနိုးစနောင့် ဖြစ်နေမှာပဲလေ။ သူမှအမေ့ကို လိုအင်တွေဖြည့်၊ စိတ်ကျေနပ်အောင်မှလုပ်မပေးနိုင်တော့တာ၊ အားငယ်နေမှာပေါ့။တကယ်လို့ကျနော်သာအဖေညှိနှိုင်းတာကိုလက်မခံပဲ အမေ့ကို အဖေ့ ကိုယ်စားဝင်ပြီးမီးမသတ်ပေးရင်၊ အမေ လင်ငယ်နေပြီးကျနော်တို့သားအဖဆီက ထွက်သွားတာမျိုးကကျိန်းသေပေါက်ဖြစ်နိုင်ခြေများနေတယ်။

ဒါကြောင့် ကျနော်မနေ့ညက သူများတွေအခေါ် ကျေးဇူးရှင် မွေးမိခင်လို့ဆိုကြတဲ့ အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို ကာမစပ်ယှက် တက်လိုးခဲ့မိ၊မယားပြန်လုပ်ခဲ့မိတာကို နောင်တမရပဲ ကျေနပ်နေမိတယ်။ကျနော်ဒီလိုလုပ်မှအမေကျနော်တို့နဲ့မြဲမယ်လို့ခံယူထားပြီးပြီလေ။ ကျနော်တို့မိသားစုကြားမှာ တခြားအပြင်လူမရှုပ်ကြေးပေါ့။

အမေလင်ငယ်နေမယ့်အရေးမြင်တော့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ အမေ့လင်ငယ်အဖြစ်ခံလိုက်တယ်။ ပြတ်ကရော..။

...............................................................................

အဲဒီညက ကျနော်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေကပုံမှန်လုပ်နေကျအတိုင်း တီဗွီထိုင်ကြည့်နေတယ်ဗျ။ အမေကတော့သူ့အခန်းထဲမှာပဲနဲ့တူတယ်။ကျနော်လည်းအဖေ့ကိုနှုတ်ဆက်ရင်းနဲ့အနားသွားထိုင်လိုက်တယ်။ ဒီမှာ အဖေက..

“ တူးတူး.. သား..မနက်ကအိပ်ရာထ နောက်ကျပြီးအလောတကြီးကျောင်းထွက်သွားတော့ သေချာမေးဖို့ စမ်းဖို့တောင် အချိန်မရလိုက်ဘူး။ဟိုကိစ္စကွာ...ဘယ်လိုလဲကွမနေ့ညကဇာတ်လမ်း..လုပ်စမ်းပါဦး..။ မင်းအမေကဘယ်လိုနေသလဲသား..ကောင်းလား၊ မရှက်နဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာပြော..  ”

“ ဟား.. ဖေဖေကလည်း..ဒဲ့ကြီးမေးနေပြန်ပြီ..၊ ဖြေရမှာရှက်စရာကြီး၊ကဲပါလေ မထူးပါဘူး၊ ဟီးဟီး.. ပထမတန်းပဲဖေဖေရ..ဇ ကတော့မသေးဘူး..။ဒါနဲ့ဖေဖေရော မေမေ့ကို ဒီကိစ္စပြန်ကြိုးစားမကြည့်ချင်ဘူးလား။ ဖေဖေ့ကျန်းမာရေးကောင်းအောင်ပြန်ကျင့်ယူလို့ရမယ်လို့ သားထင်တယ်  ”

အဖေကသက်ပြင်းကြီးတစ်ချက်ချလိုက်ပြန်ပြီး..

“ အင်း..! ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူးသားရာ။ ဒီလိုပဲပွတ်လိုက်၊ သပ်လိုက်၊ လှိမ့်လိုက်၊ ဆွလိုက်နဲ့အာသာပြေရုံ၊ စိတ်ဖြေရုံလုပ်နိုင်တာပဲရှိတာပဲဟာ။ ဘယ်လိုဆွဆွ ဒီကောင်ကကောင်းကောင်းမထချင်ဘူး၊မင်းအမေမှာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်တိုရတာပဲများတယ်။ ဒီတော့လည်း မစတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး..  ”

ကျနော်လည်း အဖေ့ခံစားချက်ကို နားလည်သွားတယ်။ အဖေ့ကိုလည်း သနားသွားတယ်။ အဖေ့ကိုကြည့်ရတာဒီစိတ်တွေရှိနေတုန်းပဲ။လိုလည်းလိုချင်၊ လုပ်ချင်နေတုန်းပဲ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲ။ ကျနော်နည်းလမ်းရှာကြည့်ရမယ်။

ကျနော်က ဖေဖေထမင်းစားပြီးပြီလား မေးတော့ သူရော အမေရော ကျနော်မလာခင်လေးကစားပြီးပြီ။ သားပဲသွားစားလိုက်တော့တဲ့။ကျနော်လဲ ညစာထမင်းစားသောက်၊ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်ပြီး ဂိမ်းကစားနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲအထင် အမေကတော့ မနေ့ကတစ်ညထဲနဲ့သူ့အဖို့ တော်တော်လုံလောက်သွားပြီးမီးငြိမ်းသွားပြီထင်တာပဲ။

ဒီညတော့ ဆက်တိုက်လာလိ့မ်မယ် မထင်ဘူး။ ဒါကြောင့် အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ကစားနေဖြစ်တယ်။ဒါပေမယ့် ညဆယ်နာရီထိုးတော့အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားရပြီးအမေဝင်လာပြန်ပါလေရော။ဒီညတော့ကျနော်ထင်လဲထင်မထား၊ စောင့်လည်းစောင့်မနေတော့ ရုတ်တရက်လန့်သွားသေးတယ်။

“ ဟင်..မေမေ..ဘာကိစ္စရှိပြန်လဲ  ”

အမေက အခန်းတံခါးအဝင်ဝနားက မီးခလုပ်ကိုပိတ်လိုက်တော့ အခန်းအလည်က မီးချောင်းအဝိုင်းကြီးကငြိမ်းပြီးမှောင်ကျသွားတယ်။နောက်ခလုပ်တခုကိုနှိပ်လိုက်တော့အခန်းနံရံကပ်မီးပွင့်လာပြီးအခန်းထဲမှာ အဲဒီမီးပွင့်မှိန်မှိန်နဲ့ကျနော်လက်တော့ပ်မော်နီတာကမီးရောင်ပဲကျန်တော့တယ်။အမေကကျနော့်ဆီလျှောက်လာပြီး..ကျနော်နှာခေါင်းကိုဖွဖွလေးဆွဲညှစ်ရင်းက။

“ ဟောဒီကိစ္စပေါ့..၊ တကထဲမေးနေရသေးတယ်။ မနေ့ညကအတိုင်းပေါ့။ နင့်အဖေနင့်ကိုဖွင့်ပြောပြီး အားလုံးသဘောတူထားပြီးသားမဟုတ်လား.  ”

အမေကမနေ့ညကလိုပဲညဝတ်ဂါဝန်ပါးလျလျ နောက်တစ်ထည်ကိုဝတ်ထားပြန်တယ်။

“ ဘာ..သဘောတူတာလဲ မေမေရဲ့.  ”

“ အမယ်..မယ်..ကြည့်..မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသေးတယ်..လူဆိုးလေး။ နင့်အဖေနဲ့ နင်ပြောထားတဲ့ကိစ္စပေါ့.  ”

အမေကညုတုတုအသံနဲ့ပြောတယ်။ကျနော်လဲအမေ့ကိုခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်..။

“ ဟုတ်တယ်လေ.  ”

“ နင့် အဖေနဲ့နင်က တစ်ညပဲ သဘောတူ ထားတာလား၊ ဒါနဲ့ပဲပြီးရောလား  ”

“ မ..မသိဘူးမေမေ. ”

“ ကြည့်စမ်း...အူကြောင်ကြောင်မလုပ်နဲ့နော်...၊ မေမေကစောင့်နေတာသိလား  ”

မေမေ့ အခန်းက ပိုပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိတယ်လေ။ ဘာလဲ...မိန်းခလေးကချည်းလာရမှာလား.."

“ ဒီလိုလဲ..မဟုတ်ပါဘူး..သား...သားက.  ”

အမေကကျနော့်မျက်လုံးထဲကို သေချာစိုက်ကြည့်ရင်း..

“ ဘာလဲ..! သားက..မေမေ့ကိုအားနာနေတုန်း၊ ရှိန်နေတုန်းဖြစ်နေလို့လား။ဒီမှာကြည့်စမ်း..၊ မေမေ့ကို သာမန်မိန်းမတစ်ယောက်၊ ဘာမှမတော်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်လို့ပဲ စိတ်ထဲမှာတွေးထား၊ မှတ်ထားလိုက်။ ဒါလောက်ဆိုတော်ပြီ။ မေမေ..သားနဲ့၊ သားဖေဖေကို သိပ်ချစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် မေမေအောင့်အည်းသည်းခံပြီးနေလာခဲ့ရတာကြာပြီ။သားအဖေ မပေးနိုင်ခဲ့တာကို..အဲ..အဲ..။ အမေအခုထိ လိုအင်ဆန္ဒတွေရှိနေသေးတယ်။ ဒါကြောင့်သားအဖေနဲ့သားတို့ကိုညှိခိုင်းကြည့်ခဲ့တယ်  ”

“ ဒါဆို..ဒီအိုင်ဒီယာက အမေ့ဆီကလာတာပေါ့  ”

“ မဟုတ်ဘူး.. မေမေတို့နှစ်ယောက်တိုင်ပင်ပြီးမှဖြစ်လာတာ"

“ ဖြေရှင်းချက်က..ဘာလို့သားပဲဖြစ်ရတာလဲ  ”

“ မေမေ့ကို တခြားတစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ပေးအိပ်စေချင်၊ ညားစေချင်တာလား။ စဥ်းစားကြည့်၊ အဲ့လိုဆိုရင် သားမနှမြောဘူးလား  ”

ကျနော်ပြောစရာစကားမရှိပဲငြိမ်သွားရတယ်။ အမေကဆက်ပြီး..

“ သားကို ကြည့်ရတာတမျိုးပဲ သားစိတ်တွေတွေဝေပြီး မတင်မကျ ဖြစ်နေတုန်းပဲလို့ ထင်တယ်။ဒီကိစ္စ ဒို့သားအမိနှစ်ယောက်ပွင့်လင်းလိုက်ကြရင် ဒို့မိသားစုလည်း မကွဲမကွာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေသွားကြရမှာ။ဒါမှမဟုတ် မေမေ ဒီလိုမျိုးမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေရလားဆိုပြီးသားစိတ်ထဲကရွံနေတာများလား  ”

ကျနော်အမေ့ကိုမျက်လုံးချင်းပြန်ဆိုင်ကြည့်မိပြီးတော့ခေါင်းကိုခါလိုက်ရင်း။

“ မဟုတ်ပါဘူးမေမေ..၊ သားမေမေ့ကိုဒီလိုရွံမုန်းတဲ့အတွေးမျိုးတခါမှမဝင်ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ရင်တောင်ခုန်နေမိတာပါ၊ မေမေ့ကိုသားချစ်ပါတယ်.."

ကျနော့်စကားကိုအမေကျေနပ်သွားစေလားတော့မသိဘူး၊ အမေတစ်ချက်ပြုံးသွားပြီး..

“ ကြိတ်ပြီးတော့တောင် သဘောကျနေသေးတယ်မဟုတ်လား..မေမေ့ကိုမညာနဲ့နော်..၊ သားအကြည့်တွေကမေမေ့ပေါ်မရိုးသားတာကြာပြီ၊ မေမေသိတာပေါ့.  ”

ကျနော် ခေါင်းကြီးငုံ့ထားပြီး..

“ ဟုတ်ကဲ့..ဒါ..ဒါပေမယ့်၊ ဒါကမဖြစ်နိုင်တဲ့ရူးကြောင်ကြောင်စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်တစ်ခုပါ..  ”

"နောက်ဆုံးတော့ သားရဲ့ စိတ်ကူးအိပ်မက်က မနေ့ညကပဲ အကောင်အထည်ပေါ်သွားပြီမဟုတ်လား။ အခုမှသားစိတ်တွေကမရေမရာပြန်ပြီးဖြစ်နေတယ်။အခုမေမေကသားရဲ့စိတ်အင်အားပြန်ဆုတ်မသွားအောင် အားတင်းပေးနေတာ။ သားရဲ့အိပ်မက်ဆန္ဒကို နောင်တသက်လုံးအမြဲတမ်းအသက်ဝင်သွားအောင်မေမေကျေကျေနပ်နပ်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား..သားတွေဝေနေဦးမှာလား..  ”

အခုကျနော်က ကွန်ပြူတာစားပွဲမှာထိုင်နေတုန်းပဲ။ အမေက ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ဘေးမှာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း..၊

“ ဒါဆို..အခု ဒို့နှစ်ယောက်သဘောတူလိုက်ကြရအောင်၊ ရှေ့ရှောက် မေမေနဲ့သားအကြား၊ ဘာမှစိတ်ကျဥ်းကြပ်တာတွေ၊ မဝံ့မရဲဖြစ်တာတွေ၊မျိုသိပ်ထားတာတွေ မထားရတော့ဘူး။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲနေကြရအောင်..၊ မနေ့ညကလိုပေါ့။ လာပါမေမေ့အချစ် မေမေ့လင်လေးရယ်။သူများကိုညကလိုပျော်အောင်ထပ်လုပ်ပေးဦး..နော်..  ”

ပြောရင်းဆိုရင်း အမေက ခပ်ရဲရဲပဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ ကျနော့်ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြည်ပြီးလျောချလိုက်တယ်။ရုတ်တရက်မို့ကျနော်အမြန်ပြန်ဆွဲတာတောင်မမီတော့ဘူး၊ အမေ့လက် မြန်ချက်များကတော့..။

“ အမယ်.. ဘာရှက်နေရပြန်တာလဲ၊ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့ဟာကို၊ညကသူများကိုအားရပါးရ မယားလုပ်သွားတုန်းကတော့ ဘာမှမရှက်ပဲနဲ့၊ ခုမှလာပြီး..  ”

ဒါနဲ့ပဲ အမေ့စိတ်ကြိုက်ကျနော်လွှတ်ပေးလိုက်ရတော့တယ်။ အခုအမေကကျနော့်ကုလားထိုင်ဘေးကကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ရက်သားရှိနေတယ်။

ညအိပ်ချိန်ဆိုတော့ကျနော်လဲဘာမှခံမဝတ်ထားပဲ ပုဆိုးတစ်ထပ်ပဲရှိတာ၊ ခါးပုံစဖြေချလိုက်တော့ ငေါက်တောက် ထွက်လာတဲ့ကျနော့်ညီလေးကိုအမေကဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့လက်ကလေးနဲ့ဖွဖွဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်။

ငတိက စောစောကအိပ်နေတာဗျ။ ခပ်ခွေခွေပဲ။ အမေ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီးဖွဖွလေးဖိလိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ အကောင်ကချက်ချင်း နိုးလာတော့တာပဲ။ ခဏလေးနဲ့ ဖောင်းတက်လာပြီး ဟော့ဒေါ့ဝက်အူချောင်းကြီးလို ရှည်ရှည်ဖြောင့်ဖြောင့်မာမာကြီး ဖြစ်လာတော့တယ်။ကျနော်ကထောင်ထလာတဲ့ကောင်ကိုအတင်းလက်နဲ့ဆွဲဖိဖုံးတော့..၊

“ ကြည့်စမ်း..မြွေလေးကချက်ချင်းနိုးလာတော့တာပဲ..ဟိဟိ..၊ လက်ကြီးကလဲဖယ်စမ်းပါ လာရှုပ်မနေနဲ့..၊သား သိပ်ပီးစိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့နော်၊ ပြေပြေလျော့လျော့လေးထား။ လက်ကအဲ့ဒါကြီးဖုံးမယ့်အစားမေမေ့နို့ကိုကိုင်ပါလားလို့..  ”

အမေကကျနော့်လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီးသူ့နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ လက်ထဲရောက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကိုကျနော် ဆွဲညှစ်တော့တာပေါ့။

ညဝတ်ဂါဝန်ပါးတစ်ထပ်ခံနေပေမယ့် အတွေ့ကအိညက်နေတာပဲ။ အမေ့ပေါက်စီကြီးတွေကကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာတင်းတင်းအိအိကြီးတွေ။အမေလဲ အခုမှ ကျနော့်လီးကို ကောင်းကောင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် ကစားလို့ရတော့တယ်။ ပုဆိုးကတော့ကွင်းလုံးပုံကျနေပြီ။

အခုလီးကအကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီးခေါင်းတဆတ်ဆတ်နဲ့မာန်ဖီစပြုနေပြီ။ အမေကအခုတော့လီးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီးရှေ့နောက်လျောတိုက်လို့တဖြောင်းဖြောင်းဂွင်းထုပေးနေတယ်။

“ ကြည့်ပါဦးဟယ်..၊ ခဏလေးဆွရုံရှိသေး ထွားတက်လာလိုက်တာအဆမတန်ပဲ။ နင့်အဖေလီးနဲ့များကွာပါ့၊ ဘယ်လောက်နှိုးနှိုးမထဘူး။အေးလေသူ့ကိုလည်းအပြစ်ပြောလို့မရပါဘူး။ အကြောထိသွားတာကိုး။ အခုတော့ငါ့သားဟာကြီးကိုပဲ အားကိုးရတော့မှာပဲ၊ အားရစရာကောင်းလိုက်တာ  ”

အမေကဂွင်းထုပေးရင်းက ညည်းပြောပြောနေတာ။အခုလက်ရှိအခြေအနေကတော့မနေ့ညကပုံစံနဲ့လုံးဝပြောင်းပြန်ပဲ။ မနေ့ညကအမေကလုံးဝရှက်ရွံ့နေတဲပုံစံမျိုးပါ။ နို့တောင်အကိုင်မခံဘူး၊ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားနဲ့စခံခံချင်းညမှာ စိတ်ထဲက အတားအဆီးလိုကြီ းဖြစ်ပြီးစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါရွံ့ကြောက်စိတ်ကြီးဖြစ်နေပုံရတယ်။

အစစအရာရာကျနော်ကပဲဦးဆောင်သူဖြစ်ခဲ့တယ်။မနေ့ညကတော့ ကျနော်ကရဲလိုက်တာ၊ အဖေ့ကိုကတိပေးထားပြီးဖြစ်တော့တက်ကြွနေတယ်။အဖေပြောတဲ့အတိုင်းအမေကအခန်းထဲဝင်လာတော့သွေးကြွပြီးဝုန်းတော့တာပဲ။အခု ဒီညမှာတော့ အမေကတက်ကြွပြီးဦးဆောင်သူဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ကသွေးပြန်အေးပြီးနဲနဲတုန့်နှေးနေတယ်။

အမေပြောသလို ကိုယ့်အမေကိုတက်လုပ်မိပြီးမှ အခုမှပြန်ရှိန်နေသလိုပဲ။အမေ ဂွင်းထုပေးလို့နဲနဲအရှိန်ရလာတော့ ကျနော်လီးလည်းတဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီ။ အမေ့လက်နဲ့အပြည့်မနိုင်မနင်းထွားတက်လာပြီ။ကျနော့်လက်တွေလဲအရှိန်ရလာပြီး အမေ့နို့ကိုစိမ်ပြေနပြေနှဲနေတာပေါ့။ သိပ်မကြာပါဘူးကျနော်အမေ့ကိုရှိန်နေ၊ အားနာနေတာတွေပြန်ပျောက်သွားပြီးတဏှာစိတ်တွေငယ်ထိပ်ပြန်တက်လာတယ်။

အမေ စောစောကပြောခဲ့သလို ဒါငါ့အမေလို့ မတွေးတော့ပဲ။ ကိုယ်နဲ့ချစ်တင်းနှီးနှောမယ့်မိန်းမတစ်ယောက်လို့မြင်လာပြီ။ကျနော်လည်း အမေ့နို့တွေကိုအပြင်ကကိုင်ရုံနဲ့အားမရလို့ အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကလက်ရှိုထည့်ပြီး အသားအတိုင်းအားရပါးရဖျစ်ရင်း၊တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ လက်ထိပ်နဲ့ ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တယ်။

အမေလည်းဂွင်းထုပေးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီးတော့ အခုအဆမတန်တောင်ပြီး ထွားကျိုင်းနေတဲ့ကျနော့်လီးကိုပါးစပ်လေးဟပြီးငုံစုပ်လိုက်တယ်။

အမေ့ရဲ့အာခေါင်နွေးနွေးအရသာ။ နူးညံ့တဲ့ လျှာအရသာကို ဒုတိယညအဖြစ်ဆက်တိုက်ခံစားလိုက်ရခြင်းပဲ။မနေ့ညကလိုပဲအမေစိတ်ပါလက်ပါပုလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးအာခေါင်အဆုံးထိသွင်းပြီငုံစုပ်လိုက်၊ပတ်ချာလှည့်လျက်လိုက်၊ ဒစ်ဖျားလေးကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်ပေါ့။

ကျနော်လဲ အရမ်းကောင်းလာတယ်။ လီးကြောတွေကလည်း တဖျင်းဖျင်းထလာတယ်။ ခေါင်းလေးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ငုံ့ငုံ့ပြီးစုပ်နေတဲ့ အမေ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးပေါ် အတင်းဆွဲဆွဲဖိနေမိတယ်။ အမေကတော့ ဘာမှမပြောဘူး ကျနော် ခုလိုစိတ်တွေထန်ပြီးသူ့ခေါင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖိလေ၊ သူကစိတ်ပါလက်ပါလီးစုပ်လေပဲ။

နောက်ဆုံး သူလီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ပြောင်းကိုင်လို့ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ဂွင်းဆက်ထုပေးနေပြန်ရော။နောက်ဆုံးဂွင်းထုတာပါရပ်လိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ကျနော့မျက်နှာလေးကိုမော့ပြီးသု့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ကပ်တေ့ပြီးစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှဏှာသံလေးနဲ့...

“ လာကွာ..ကုတင်ပေါ်ရွှေ့ရအောင်နော်..မေမေ့လင်လေး  ”

ကုတင်ပေါ်အရောက်၊ အမေက ကျနော့်ကိုပက်လက်ဖြစ်အောင်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်ကြီးကနောက်ကဝမ်းလျားထိုးကြီးပါလာတယ်။အမေကျနော့်ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရဆွဲစုပ်ပြီးအနမ်းတွေပေးတော့တယ်။ကျနော်လဲအမေ့ကိုတင်းတင်းပြန်ဖက်ပြီးအမေ့နှုတ်ခမ်းချိုချိုတွေကိုပြန်နမ်းနေတဲ့အချိန်နှစ်ယောက်သားလုံးထွေးနေတော့တာပဲ။

ခဏကြာတော့အမေကျေနော့်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကခွာလိုက်ပြီး မျက်နှာကခါးလည်ပိုင်းဆီဦးတည်သွားတယ်။ သေချာတာပေါ့ အမေပုလွေမှုတ်ရတာ မဝသေးဘူး။ကျနော့်ပုဆိုးကို ခြေဖျားကနေကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးမှ ကုန်းပြီးတော့နောက်တစ်ကြိမ်လီးစုပ်ပြန်တယ်။

အမေ့ လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကစားချက် စကေးက တော်လိုက်တာများ ကျနော့်လီးကတရှိန်းရှိန်း တဖိန့်ဖိန့် ဆိမ့်ပြီးကြက်သီးတောင်တဖျင်းဖျင်းထယူရော။တအောင့်လောက်ရှိတော့အမေက လီးကိုပါးစပ်ကခဏချွတ်လိုက်ပြီး...၊

“ ကဲ..ကိုယ်တော်..၊ အပြန်အလှန်လေးကူဖို့စိတ်မကူးတော့ဘူးလား။ မေမေတစ်ယောက်ထဲလုပ်ပေးနေရတယ်။သူများကိုလည်းတလှည့်လုပ်ပေးဦး။ မနက်ကဖင်ကုန်းပေးထားတုန်း၊ နောက်ကနေလျက်သလိုလေ  ”

“ မေမေလိုချင်ရင် သားကလုပ်ပေးရမှာပေါ့  ”

ကျနော်အမေ့ကိုကိုယ့်ဘက်ဆွဲပြီး ညဝတ်ဂါဝန်ကြီးကိုခေါင်းကမပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။အခုတော့အမေလဲကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ခေါင်းရင်းဘက်ကိုခေါင်းထားပြီးပက်လက်အိပ်နေတာမှာအမေကကျနော့်ကိုကျောပေးပြီး နောက်ပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ကျနော်ကိုယ်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်ပြီးလီးကိုထပ်စုပ်ပြန်ရော။

စုပ်ရင်းဒူးကြီးထောက်ပေါင်ကြီးတွေကြွပြီး အမေ့ဖင်ကြီးက ကျနော့်မျက်နှာပေါ်မှာ တရမ်းရမ်းနဲ့ဝဲလာတယ်။ဖင်ကြားထဲကနေနောက်ကိုအတိုင်းသားအုံလိုက်ကြီးထွက်ကျလာတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကျနော့်ကိုလျှာထုတ်ပြောင်ပြနေသလိုပဲ ပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့။

ကျနော် နှစ်ခါမစဥ်းစားတော့ဘူး ခေါင်းထောင်ပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးဆီပါးစပ်အပ်လိုက်တယ်။ပြူပြီးပြနေတဲ့စောက်စိလေးကိုလှမ်းဟပ်ပြီးလျှာနဲ့သိမ်းလျက်ပေးလိုက်တော့အမေတွန့်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။ကျနော်လည်းစောက်စိကို သုံးလေးကြိမ်လျက်လိုက်ပြီးမှ၊ လျှာနဲ့ဖိပြီးကပ်စုပ်လိုက်တယ်။

“ အိုးး ရှူး..စစ်စ်..ဟာ့..  ”

အမေ့ဆီက ညည်းသံတွေထွက်ကျလာရော။ ကျနော်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဖြဲထုတ်တော့ စောက်ခေါင်းသား နီတျာတျာလေးက ပေါ်လာပြီ။ ကျနော်လည်းလျှာကို တောင့်နေအောင်ထားပြီးအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာနဲ့ထိုးထိုးပြီးလိုးတယ်၊လျှာနဲ့မွှေပေးတော့ အမေ့ဖင်ကြီးးက ဒွန်ခနဲ ဒွန့်ခနဲ တုန်တုန်တက်သွားတယ်ဗျ။

အမေကလည်း ကျနော့်လီးကို သူ့ပါးစပ်မှာ ပြန်တပ်ပြီးကုန်းကုန်းကြီးပုလွေဆက်မှုတ်နေတယ်လေ။ အခုကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ပိုဇေရှင်က 69 ပုံစံဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်တို့ သားအမိ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အရသာရှိစွာနဲ့ပဲ အပေးအယူမျှမျှ လျက်ပေးမှုတ်ပေးနေကြတယ်။

ကျနော် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးထဲမျက်နှာရော နှာခေါင်းပါနှစ်၊ ဖင်ကြီးကိုဖိဖြဲပြီး အားရပါးရ မှုတ်နေတုန်းအမေ့ဖင်ကြီးက မျက်နှာရှေ့က ခွာသွားတော့ ကျနောရုတ်တရက်ဟာခနဲဖြစ်သွားရော။ အမေက ကျနော့်ပေါ်ကိုခွကုန်းထားရာကနေ လှိမ့်ဆင်းသွားတာပါ။အမေ ဘာလုပ်ဦးမလိုလဲလို့ စိတ်ထဲ တွေးနေတုန်း ကျနော့ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြန်လှည့်ပြီးကျနော့်ခါးပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။

“ မေမေ မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ။ အဲဒီလီးကြီးနဲ့လိုးတာခံချင်နေပြီ။ သားငြိမ်ငြိမ်နေ..၊ မေမေကိုယ်တိုင်လုပ်မယ်..  ”

အမေကဖင်ကိုကြွပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်းထအောင်တောင်နေတဲ့ကျနော့်လီးကြီးကိုဆွဲလို့စောက်ခေါင်းဝနဲ့ဒစ်နဲ့တည့်အောင်တေ့ချိန်ပြီးတအိအိထိုင်ချလိုက်တယ်။ အမေမြင်းစီးပြီပေါ့..အမေ့ဖင်ကြီးတွေအိခနဲအိခနဲနိမ့်ကျလာတယ်အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ ကျနော့်လီးတဆုံးဝင်သွားလို့လို့စိမ့်ခနဲတက်သွားချိန်မှာ...

ဖျစ်..ဖျစ်..ဖျစ်.. ပျိ ..ပေါက်..

“ အီး..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်..စစ်စ် ..အာ့.  ”

“ ရှီး..အား.. မေမေ..မေမေ့စောက်ဖုတ်ကကြပ်လိုက်တာ  ”

“ အမလေး..နာတယ်တော့..သူ့ဟာကြီးကမတန်တဆကြီး..  ”

“ သားလည်းလီးပွန်းသွားပြီလားမသိဘူး..  ”

“ နေဦး..နေဦး..ခဏ..ခဏလေး  ”

အမေကဖင်ကြီးကြွပြီးလီးကို ခဏပြန်ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့လက်ခုပ်ထဲ တံတွေးထွေးထည့်ပြီး၊ လီးပေါ်ကိုလည်းတစ်ငုံထွေးလိုက်တယ်၊နောက်တော့ လီးကိုလက်နဲ့ သေချာကိုင်ဆုပ်ပြီးတံတွေရွှဲပြီး ချောနေအောင် လိုက်သုတ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဒစ်နဲ့စောက်ခေါင်းပြန်တေ့ချိန်ပြီးနောက်တခေါက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ပျိ..ပျိ..ပလစ်...

ဒီတခါတော့သာသာပဲဝင်သွားတယ်။ အမေ့ တံတွေးချောဆီ မက်သပ် (method) ကတော်တော် အလုပ်ဖြစ်သား။

“ ဘယ်လိုလဲ နင့် လီးပွန်းတာမရှိတော့ဘူးမဟုတ်လား..  ”

“ မနာတော့ဘူး မေမေ..  ”

“ ကောင်းလာပြီပေါ့..။ မေမေလုပ်ပေးရင်သားနတ်ပြည်ရောက်သွားစေရမယ်  ”

အမေကခါးလေးကိုနွဲ့နွဲ့ပြီးရမ်းတယ်။ ခါးလေးက နွဲ့ရုံလေးဆိုပေမယ့် ဖင်ကြီးက စကောဝိုင်းပြီးမွှေ့သလိုဖြစ်နေတာ။အမေဖင်ကြီးကို ဖြေးဖြေးစရမ်းရာကနေ တစတစနဲ့ မြန်လာတယ်၊ တခါတလေ လီးကိုနှဲ့ပြီးရှေ့နောက်လွန်းထိုးပြီးခလေးတွေရဲ့ခုံလှုပ်မြင်းစီးရုပ်စီးသလိုစီးပြီး။

တခါတလေစကောဝိုင်းကြီး ပတ်ရမ်းမွှေ့ပစ်တယ်။ မွှေ့ရင်းကနေခေါင်းကို တဆတ်ဆတ် ဘယ်ပြန်ညာပြန်ခါရမ်းနေတာများဆံပင်တွေကိုဖွာလန်ကြဲနေတာပဲ။ တဇတ်ဇတ်ဆောင့်ထိုင်ရင်း ဆံပင်တွေဝဲအောင်ခါပြီးခေါင်းလေးကိုဆတ်ခနဲရမ်းခါနေတဲ့အမေ့ပုံလေးကမျက်စိထဲစွဲနေအောင်အရမ်းဆက်ဆီကျလွန်းလှတယ်။

“ အားးး ဟားး..ကောင်းတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ...၊ အဲ့လိုလီးအကြီးကြီးနဲ့မှ မေမေ့စောက်ဖုတ်စိတ်ကြိုက်ပဲ၊စောက်ခေါင်းထဲစိမ့်နေတာပဲ လီးကစောက်ခေါင်းကိုပွတ်ဆွဲနေတာ.. အိ..အိ..အိ..အင်း..  ”

ကျနော်လည်းကောင်းနေတာပဲနှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့ကိုက်ပြီးအံကြိတ်နေရတယ်။

“ မေမေ့နို့ကို ကိုင်လေ..စို့လေ  ”

အခုတော့မေမေကမနေ့ညကလိုနို့တွေကိုမတွန့်တိုတော့ ဘူးသဘောကောင်းပြီးအတင်းတောင်ကိုင်ခိုင်း။ စို့ခိုင်းနေသေးတယ်။ကျနော်လည်းအောက်ကနေပင့်ပင့်ထိုးပေးနေရင်း၊ လက်နှစ်ဘက်လှမ်းပြီး အမေ့စနေနှစ်ခိုင် ခုနှစ်လွှာပေါက်စီကြီးတွေကိုအားရှိပါးရှိလက်အရသာခံဖျစ်ကစားနေလိုက်မိချိန်မှာအမေ့ဆောင့်ထိုင်ချချက်တွေကပြင်းလာ မြန်လာတယ်။

အမေမျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး ဒလစပ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ထိုင်ချနေတာ။ အမေ့ဖင်ကြီးတွေက ကျနော့်လဥကြီးတွေနဲ့ရိုက်တဲ့အသံရော။ကုတင်ကသွက်သွက်ခါပြီးတကျိကျိမြည်သံတွေရောကစည်းချက်ကျကျမြိုင်ဆိုင်နေတာပဲ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလောက်..ပလောက် ဗြိ..ဗြိ..

ကျွိကျွိ..အိ..ကျိကျိ..ဒတ်..ဒတ်..ကျွိ..အိ..အိ...

အမေမျက်နှာကကျနော့်ကိုယ်ပေါ်ကုန်းချလာပြီး ကျနော့်ကို ဂမူးရှူးထိုးနဲ့ ကစ်ဆင်ရိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမေကဆောင့်တာရပ်လိုက်ပြီးခေါင်းပြန်ထောင်လို့..။

“ တူးတူး..သားတလှည့်လုပ်ပေးဦး၊ အပေါ်ကနေလိုးပေး။ မေမေ့ကိုလိုးစမ်းသား..၊ မေမေတအားဆာနေတယ်၊ ဒီလိုစိတ်ရှိလက်ရှိမခံရတာကြာပြီ...  ”

အမေကပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းမပြီးကျနော့်ကိုယ်ပေါ်ကလှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။ အလှည့်ကျတော့မနွဲ့စတမ်းပေါ့လေ။ အမေကပိုဇေရှင်ချိန်းခိုင်းနေပြီ။

ကျနော်လဲကုန်းထပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ အမေက ခုနက ကျနော့်နေရာဝင်ပြီးပက်လက်လှန်လို့ ဒူးကြီးနှစ်ချောင်းထောင် ဟပေးထားလိုက်ရော။ကျနော် မေမေ့ကို ပက်လက်လှန်ပေါင်နှစ်ချောင်းပခုန်းပေါ်တင်ထမ်းပြီးစလိုးတော့တယ်။စောက်ပတ်နဲ့လီးက လိုးလက်စ အထာကျနေပြီ။ လရည်စောက်ရေတွေကရွှဲပြီးချွဲပြီးသား။ အမေကြွပေးတဲ့ဖင်အောက်ကိုခေါင်းအုံးဆွဲထိုးခုပြီးတော့

ကြွတက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးကို ဒစ်နဲ့တေ့ပြီးအားကုန်ဖိသွင်းလိုက်တာနဲ့ ဒုတ်ဒုတ်ထိပဲ။ပြီးတော့မှဆက်တိုက်ဆောင့်ရင်းပေါင်တွေကိုပခုန်းပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တာလေ။ ဒီတော့လဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကပြန်စိပြီးဆွဲညှပ်ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့လိုးရတာလည်းစီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြစ်သွားတယ်။

ကျနော်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အမေလည်း တအီးအီး၊ တအင်းအင်းနဲ့ ဗလုံးဗထွေး ညည်းရင်းတကိုယ်လုံးတဆတ်တုန်လို့ခေါင်းကဘယ်ညာရမ်းခါနေတော့တာပဲ။ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း အိပ်ရာခင်းကိုအတင်းဆွဲဆုပ်ထားတယ်။

“ အမေ..ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ နာလို့လား..  ”

“ မနာ..မနာဘူး..၊ ကောင်းနေတာ၊ ခံလို့ကောင်းတာပဲရှိတယ်..ဆောင့်..ဆောင့် ..အားကုန်ဆောင့်ယောက်ျားရယ်  ”

အင့်..အီးးး အဲဒီလို..အင့်..အင့်..ရှီးးးအား..ကောင်းလိုက်ထှာ..  ”

အမေ့လက်နှစ်ဘက်ကကျနော့်ဆီလှမ်းလာတယ်၊ ကုန်းထမလို့ဟန်ပြင်တယ်။ ကြည့်ရတာ ကျနော့်ကိုဖက်ချင်သလိုမို့ အမေ့ပေါင်တွေကို ပခုန်းပေါ်ကဖြုတ်ချပြီး အမေ့ပေါ် ကုန်းပြီး ဆက်လိုးပေးတယ်။အမေက လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကျနော့်ကျောကုန်းကို အတင်းကြုံးသိုင်းဖက်လို့ ခေါင်းထောင်ထလာပြီးကျနော့်ပါးစပ်ကိုအတင်းကပ်စုပ်ဆွဲ၊ ဂမူးရှူးထိုး အငမ်းမရနမ်းတော့တာပဲ။ ခဏကြာမှအနမ်းရပ်လိုက်ပြီးမောနေတဲ့အသံနဲ့

“ ကောင်းလိုက်ထှာ၊ သိပ်ကောင်းတာပဲမေမေ့သား၊ မေမေ့ယောက်ျားလေးရာ၊ အဖေ့ကိုယ်စားလင့်တာဝန်ကိုထင်ထားတာထက်တောင်ကောင်းအောင်လုပ်ပြနိုင်တာပဲ..တော်လိုက်တာ..မေမေ့အချစ်လေးရယ်  ”

“ မေမေ့အတွက်ဆိုအကောင်းဆုံးလုပ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပဲလေ။ သားကလည်း မေမေ့ကို လိုးချင်နေတာကြာလှပြီ..မေမေသိရဲ့လား..  ”

“ အယ်..! တကယ်လား..နောက်ဆုံးတော့ပေါပြီ၊ ဝန်ခံပြီပေါ့။ အဲဒါဆိုလဲကောင်းကောင်းကြီးမေမေစိတ်ကျေနပ်အောင်လိုးပေး။ မစို့မပို့တော့မလုပ်နဲ့နော်၊စိတ်ဆိုးမှာ..၊ ဟင်း..ဘယ်အချိန်ထဲကကိုယ့်အမေကိုပြစ်မှားနေလဲမသိဘူး  ”

ကျနော်အမေ့စကားကို စကားနဲ့ မတုန်ပြန်တော့ဘူး။ အမေ့ဒူးကြီးနှစ်ချောင်းကို ရင်ပတ်ထိ တွန်းတင်ဖိကပ်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကြွလို့ပြူးတက်လာတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ပြန်တေ့ချိန်ပြီး အသားကုန်လိုးတော့တယ်။ အမေ့ချိုင်းကြားနှစ်ဘက်ကြားကကုတင်ပေါ်လက်ထောက်အားယူပြီး အရှိန်နဲ့ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့တာ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောင်းဖောင်း..ဇုတ်..ဇုတ်ဇုတ်..

“ အားးးသားးး... ယောက်ျား...အမလေးး..အီး..အင့် အင့်.. အင့်..  ”

အမေကအောက်ကနေ ဖင်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြိုးစားပင့်ပင့်တင်ပြီး ကော့ခံပေးနေတယ်။ကျနော် အမေ့ပါးစပ်ကို ကုန်းစုပ်နမ်းပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ လီးနဲ့ကပ်ထိုးကပ်ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ။ အမေလဲ ခေါင်းထုခံရတဲ့ငါးရံ့ခေါင်းတိုကြီးလို ဆတ်ဆတ်ကိုလူးနေ၊ ခါနေတော့တာပဲ။ ကျနော်လဲ အမေ့နို့ကြီးတွေညှစ်လိုက်။ ကော့ထိုးကပ်ထိုးဆောင့်လိုးလိုက်မရပ်မနားဆက်ဆွဲနေလိုက်တာ။

အဖေမလိုးနိုင်ခဲ့တာ၊ ကာမအရသာပိုမပေးနိုင်ခဲ့ပဲ နှစ်နှစ်လောက်ပြတ်လပ်နေခဲ့တဲ့အမေလည်းဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး။

“ အားးး ဟား..အား..သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ အိ..အိ..မေမေ..မရ..မရတော့ဘူးအင်းးး..အင်းး..ထွက်ကုန်တော့မယ်..  ”

အမေနှုတ်ခမ်းတွေကိုက်၊ အံတွေကြိတ်လာတယ်။ တအိအိနဲ့ကြိတ်ညည်းနေတယ်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံးဆတ် ခနဲ ဆတ်ခနဲ တွန့်တွန့်ပြီးတုန်တက်သွားတယ်။အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလဲ ကျနော်လီးကို တစစ်စစ်ညှစ်နေတယ်။ ခဏအကြာမှာ ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်လှုပ်နေတာတွေလဲငြိမ်ကျသွားတယ်။အမေပြီးသွားပြီဆိုတာ ရိပ်စားမိသွားတဲ့ကျနော်လည်းဘယ်နှစ်ချက်လောက်မှဆက်မဆောင့်လိုက်ရသေးဘူး။

ကျနော်လရည်တွေ ဆောင့်ထွက်လာပြီး အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းအမေ့ကိုအတင်းကြုံးဖက်ပြီးအမေ့ပေါ်မှောက်ချထားလိုက်တယ်။ လီးထဲကလရည်တွေကိုလည်း တစက်မကျန်ဆက်ပြီးတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ထုတ်ချနေတုန်းမှာအမေကကျနော့်ကိုပြန်ဖက်လာပြီး။

“ မောလိုက်တာယောက်ျားရယ်။ “ ထား  ”တော့ ရင်တွေတုန်ပြီးသေတော့မှာပဲ။ ယောက်ျားကလိုးတတ်လိုက်တာ။ ဟင့်..အသားကုန်ပဲ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဲ့လိုကြမ်းမှကြိုက်တာ။ ညတိုင်းသူများကို လင့်ဝတ္တရားမပျက်လိုးပေးရမယ်နော်..ဒါပဲ..  ”

အမယ်..အမေက သူ့ကိုယ်သူ "ထား"တဲ့ နာမည်အဖျားဆွတ်ခေါ်လို့..အဲ့ဒီလိုအသုံးမျိုးကို တခါတလေ ဖေဖေနဲ့ပဲသုံးဖူးတာကျနော်သတိပြုမိထားတာလေ။ စိတ်ကြည်ပြီးချွဲနွဲ့ချင်တဲ့အခါမျိုးမှာပေါ့။

“ မောင့်မိန်းမကလည်း တအားအပေးကောင်းတာပဲလေ။ တူတူပါပဲ။ ကိုယ့်အမေအရင်းရဲ့၊ ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ဒီလောက်လိုးလို့ အရသာရှိလိမ့်မယ်မှန်းမထင်ခဲ့မိဘူး..  ”

ကျနော်ကလည်း အမေ့ကို မိန်းမဆိုပြီးပိုင်စိုးပိုင်နင်းခေါ်ပလိုက်တယ်။ ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် အမေ့ကိုဒီလိုခေါ်မိခြင်းနဲ့အားရပါးရတစ်တစ်ခွခွပြောမိခြင်းပါပဲ။ ပါးစပ်က အော်တိုမက်တစ်ကို ထွက်သွားတာ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံ့ဩမိတယ်။ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့ အမေအရင်းကြီးကို ဒီလိုခေါ်ဖို့အရင်ကစိတ်တောင်ကူးခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။

“ ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..တစ်တစ်ခွခွ၊ ဒါမျိုးကျတတ်တယ်..  ”

အမေကပြောရင်း ကျနော့်ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲတယ်။ကျနော်လည်းမောမောနဲ့ အမေ့ပေါ်က လှိမ့်ဆင်းလာခဲ့ပြီးအမေ့ဘေးမှာပက်လက်လှန်ပြီ အသက်ရှူပြန်မှန်အောင် ကြိုးစားနေတုန်းအမေက ကျနော့်ပေါ်မှောက်ရက် တက်လာပြန်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပြန်ပါရော။

အမေ့ရဲ့ချိုမြိန်တဲ့နှုတ်ခမ်း။ နွေးထွေးတဲ့ခံတွင်းနဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ လျှာလိမ်းကစားမှုများအောက်မှာကျနော်မြောပါသွားရပြန်တယ်။အမေ့အနမ်းကရည်းစားဦးတစ်ယောက်နဲ့ပထမဆုံးအနမ်းလိုမျိုး၊ လှိုက်လှိုက်မောမောနဲ့ ရင်ခုန်စရာအရမ်းကောင်းနေတယ်။

..............................................................................................

“ မေမေနဲ့အခုလိုလိုးရတာ..တူးတူးကြိုက်လားဟင်..  ”

အမေကကျွန်တော့နာမည်ခေါ်ပြီးမေးတယ်။

“ ကြိုက်တာပေါ့မေမေ..ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး၊ အရမ်းရင်ခုန်ရတယ်။ မောပေမယ့်တအားကြိုက်တယ်။မေမေကအရမ်းရင်ခုန်ဖို့စွဲလမ်းဖို့ကောင်းတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ..  ”

“ ကြည့်စမ်း..  ကြည့်စမ်း.. မေမေ့ယောက်ျားလေးက အမေ့အကြိုက်ပြောတတ်လိုက်တာ။ မေမေလဲဟောဒီအမေ့လင်လေးကိုသိပ်ချစ်သွားပြီ..  ”

မေမေက ကျနော့်ပါးလေးကို မနာအောင်ဆွဲလိမ်ရင်းပြောတော့ ကျနော်လဲ ပြန်ပြုံးပြရင်း အမေ့ပါးမို့မို့လေးတွေကို ညင်ညင်သာသာလေးအာဘွားပေးလိုက်တယ်။

“ ရှေ့ရှောက်သားစိတ်လာ၊ စိတ်ပါလို့လိုးချင်လာရင်၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ဂွင်းထုနေဖို့မလိုတော့ဘူးနော်။သားအတွက်မေမေအမြဲတမ်းအဆင်သင့်ရှိတယ်။ မေမေ့အခန်းကိုအချိန်မရွေးလာလိုးလှည့်။ မေမေနဲ့ညတိုင်းလာအိပ်လို့လည်းရတယ်။တို့တတွေလင်မယားဖြစ်ပြီး၊ ညားပြီးသွားကြပြီလေ။ ဘာမှရှက်ကြောက်နေစရာမလိုတော့ဘူးကြားလား..  ”

“ ဟုတ်ကဲ့  ”

ကျနော်ကတော့တိုတိုတုတ်တုတ်တခွန်းပဲဖြေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့စောစောကဝုန်းထားလို့မောထားတဲ့အရှိန်နဲ့ငိုက်ကျလာတယ်။

“ ဟဲ့..အမယ်..ဇိပိတ်သွားပြီလား၊ ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့ အိပ်လို့ဘယ်ရမလဲ၊သူများသားသမီးယူထားပြီး တော်အိရော်အိနဲ့မရဘူးနော်။ လာခဲ့..လာခဲ့..  ”

အမေကျနော့်ကိုအတင်းပြန်နှိုးပြီး လီးကိုညှစ်လို့ပုလွေတစ်ကြိမ်ထပ်ကိုင်ပြန်ပါလေရော။ နောက်ဆုံးကျနော့်ညီလေးပြန်ထကြွလာတဲ့အထိပဲ။

ဒါနဲ့ပဲ အမေ့ရဲ့ လိုအင်ပြည့်အောင် နောက်တစ်ကြိမ်ဖြည့်ပေးလိုက်ရပြန်တယ်။အမေကတော့ တကယ်မလွယ်ဘူးဆိုတာ ခုမှသိသွားပြီဗျ..။ဒီလိုနဲ့ပဲ.. အမေနဲ့ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် အတူအိပ်ဖြစ်။ ပျော်ဖြစ်၊ ဆက်ဆံဖြစ်တဲ့ ညတွေများလာခဲ့ပြီလေ။

နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာတော့ အမေက ကျနော့်အခန်းမလာတော့ပဲ။ ကျနော်ကပဲ အမေ့အခန်းသွားအိပ်ဖြစ်တယ်။အဲဒီအခန်းက အရင်က အဖေနဲ့အမေတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းပါ။ အခုနောက်ပိုင်းတော့ အဖေက သူ့အလုပ်ခန်းနဲ့ဆက်ရက်အခန်းမှာပဲ အိပ်တော့တာ။အိပ်ခန်းမှာက အမေတစ်ယောက်ထဲပဲပေါ့။

ဒီအခန်းမှာကျတော့ကျနော်တို့သားအမိအတွက် ချစ်ဗျူဟာခင်းဖို့ပိုပြီးအဆင်ပြေသပေါ့။ ကင်းဆိုက်မင်္ဂလာကုတင်ကြီးနဲ့ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းလေ။စိတ်ကြိုက်ဝုန်းပေတော့ပဲ။ နောက်ဆုံးမတော့ကျနော်နဲ့အမေဟာ တကယ့်လင်မယားအစစ်တွေလိုဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပေးအယူကလဲအရမ်းမျှလာတယ်။ အထူးသဖြင့်အမေကတော့အကျေနပ်ဆုံးဘက်ကပေါ့။သူမရဲ့သွေးသားဆန္ဒတွေတရစပ်ဖြည့်ပေးနိုင်တဲ့၊ ကောင်းကောင်းစိတ်တိုင်းကျလိုးပေးနိုင်တဲ့၊ထိတိုင်းထောတဲ့အားကောင်းမောင်းသန်လင်လေးရထားလို့လေ။

အမေကကျနော်နဲ့လိုးတဲ့ခံတဲ့အချိန်တွေမှာ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေ သုံးလာတာကိုလည်းသတိထားမိတယ်။ဒီလိုသုံးမှလည်းသူ့စိတ်တွေပိုထ၊ ပိုနိုးကြားလာပြီးအာသာပြေတယ်လို့လည်းပြောတယ်။အခုပုံမှန်ဆက်ဆံဖြစ်တော့မှသိလာတယ်။ အဖေပြောပြခဲ့ဖူးသလို အမေကမီးမကုန်သေးဘူးဆိုတာလေ။

အမေ့မီးကတရှိန်ရှိန်နဲ့ပြာဖုံးပြီးအထဲမှာရဲရဲတောက်နေတာ၊ လေလေးနဲ့ဖြေးဖြေးလေးတစ်ချက်မှုတ်လိုက်တာနဲ့ဟုန်းခနဲထတောက်တဲ့မီးမျိုး။အများအားဖြင့်ကျနော်ဘက်ကစ စရာမလိုဘူး။ သူ့ဘက်ကစတာချည်းပဲ။ တခါတလေ ကျနော့်မှာညဘက်အိပ်ပျော်နေတုန်း ဘီလူးစီးသလိုတက်ခွခံရသေးတယ်။

သေချာစဥ်းစားကြည့်တော့မှ အမေ့ကိုသနားမိတယ်၊ ဒါလောက်မီးအားကောင်းတဲ့အမေ၊အဖေနေမကောင်းစဖြစ်ပြီးကထဲက နှစ်နှစ်လောက် လုံးဝ (လုံးဝ) ပြတ်ကျသွားပြီး၊ အတင်းကြိတ်မှိတ်လိမ်ပိန်ပြီးအောင့်အည်းနေနေရတာဘယ်လောက်များအခံရဆိုးတဲ့ဝေဒနာလည်းလို့..။ အခုမှစိတ်ထင်တိုင်းကြဲနေတော့တာ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အမေ့ကိုပါရမီဖြည့်ပေးရတာကိုကျနော်ကျေနပ်နေမိတယ်။ဒါပေမယ့်ကျနော်ကနှစ်ဘက်စလုံးကိုမျှတွေးတယ်။ အမေ့ဘက်တင်မကဘူး။ အဖေ့ဘက်ကိုပါပေါ့။တလောကအဖေနဲ့ဒီအကြောင်းဆွေးနွေးရင်း အဖေပြောဖူးတဲ့စကားတွေကိုပြန်ကြားယောင်လာမိတယ်။

(“ အင်း..! ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူးသားရာ။ ဒီလိုပဲပွတ်လိုက်၊ သပ်လိုက်၊ လှိမ့်လိုက်၊ ဆွလိုက်နဲ့အာသာပြေရုံ၊ စိတ်ဖြေရုံလုပ်နိုင်တာပဲရှိတာပဲဟာ။ဘယ်လိုဆွဆွ ဒီကောင်ကကောင်းကောင်းမထချင်ဘူး၊ မင်းအမေမှာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီးစိတ်တိုရတာပဲများတယ်။ ဒီတော့လည်း မစတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး..  ”)

ကျနော်အဖေ့ခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းနားလည်တယ်။ အဖေ့လည်းဒီစိတ်တွေရှိနေတုန်းပဲလေ။စိတ်ထဲမှာတော့လိုချင်နေတုန်း၊ လုပ်ချင်နေတုန်းပဲ။ ကျနော်ခေါင်းထဲမှာတော့ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူညီနိုင်မလဲဆိုတာကိုအမြဲတွေးနေမိတယ်။

ဖြစ်နိုင်ခြေရှိတဲ့နည်းလမ်းကိုလည်းအမြဲရှာကြည့်နေတယ်။အဓိက ကတော့အဖေ့ကိုကူဖို့နည်းလမ်းရှာရာမှာအမေကအခရာပဲလေ။ ဒါကြောင့် အခွင့်ကြုံရင်ကြုံသလို အမေနဲ့လိုးပြီး နှပ်နေချိန်မှာ အမေ့ကို စကားတောက်ကြည့်၊ တဖြည်းဖြည်းစည်းရုံးကြည့်ရတယ်။

“ မေမေရယ်..သားတို့ချည်းပဲ ပျော်ပါးနေတာ အဖေ့ဘက်ကိုကြည့်တော့မမျှတသလိုပဲနော်။သူလဲအရွယ်ကောင်းတုန်းပဲ ဆန္ဒတွေ မကုန်သေးဘူး၊ သူလဲလိုချင်ရှာမှာ ဒီစိတ်တွရှိတုန်ပဲ။ လူကမစွမ်းနိုင်လို့သာ။မေမေ့ကိုလည်းသိပ်ချစ်ရှာတာ။ သနားပါတယ်နော်၊ သားတို့ အဖေ့ကိုဘယ်လိုကူရင်ကောင်းမလဲမေမေ  ”

အမေကသက်ပြင်းကြီးချပြီး..

“ မေမေနားလည်ပါတယ်၊ သူဆန္ဒရှိတုန်းဆိုတာမေမေသိတယ်။ သူ့ကိုလည်းမေမေချစ်ပါတယ်။ မေမေ့ငယ်ရည်းစား၊ တသက်လုံးဒိုးတူဘောင်ဘက်ပေါင်းလာတဲ့ ခင်ပွန်းပဲဟာ။ မေမေသူ့ဆန္ဒလေးပြည့်စေဖို့နည်းပေါင်းစုံကြိုးစားကြည့်ပြီးပြီ၊ လာကိုမလာ။ ထကိုမထတာသားရေ  ”

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဖေကျေနပ်တဲ့အဆင့်တစ်ဆင့်ရောက်အောင်အမေကြိုးစားအာသာဖြေပေးပါလား။အရင်ကမေမေ့မှာသားမရှိဘူး။ မေမေ အဖေ့ကိုဆွပြီးဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်ရင်မေမေစိတ်တိုရတယ်။ အခုသားတစ်ယောက်လုံးရှိနေပြီ။အဖေကျေနပ်တဲ့အထိလုပ်ပေးပြီးရင်၊ သားနဲ့လာပြီးဆက်ခံပေါ့။ မေမေလည်းစိတ်မတိုရတော့ဘူး။ သားလက်ရာကိုလဲသိသားပဲမေမေရာ  ”

အမေတွေသွားတယ်..အတော်ကြာငြိမ်သွားပြီးမှ...

“ အေးနော်..သူလည်းသနားပါတယ်။ ဖေဖေကမိသားစုရဲ့ကျေးဇူးရှင်ကြီးပါ။ သူ့လည်းဒီတိုင်းပစ်ထားလို့မရဘူး။ နည်းလမ်းရှာလုပ်ကြည့်သေးတာပေါ့..  ”

“ မေမေ.. ဒါနဲ့ကပ်ကိုးဆိုတာကြားဘူးလား..  ”

“ ဘာလဲ..အဲဒါဘာကောင်ကြီးလဲ..  ”

အမေ့အဖြေကြောင့် ကျနော်ထရီရင်းနဲ့..

“ ဟားဟားဟား..အမေပေ ါက်ကရပြောတော့မယ်။ ဘာကောင်ကြီးမှမဟုတ်ဘူး၊ လိင်ဆက်ဆံမှု အသုံးအနှုန်းတစ်ခုပဲ။သားကပ်ကိုး ဆိုတာ ကြားဘူးတယ်။ အနောက်နိုင်ငံက အခေါ်ပါ။ လူတစ်ယောက်ဟာ သူဘယ်လိုမှမစွမ်းနိုင်မလိုးနိုင်တော့ပဲ ပန်းသေသလို ဖြစ်နေပေမယ့်၊သူ့ရှေ့မှာ သူ့မိန်းမကတခြားလူတစ်ယောက်နဲ့ လိုးပြ၊ ဆက်ဆံပြရင်တော့ ကာမစိတ်တွေထကြွလာတာမျိုး။ အဲဒီလို ဆက်ဆံပြမှသူလဲစိတ်တွေထပြီးလိုးချင်စိတ်တွေပေါက်၊ လီးလဲတောင်လာတာမျိုးကို ခေါ်တာ။ကိုယ်မိန်းမသူများနဲ့ခံပြမှ စိတ်ပါလာတာ အဲလိုအမျိုးအစားကို အင်္ဂလိပ်လို ကပ်ကိုး လို့ခေါ်တယ်။လောကမှာ ဒါမျိုးတွေရှိတာအများကြီးပဲ။ ဖေဖေ့ကို သနားတယ်။ အဲဒီလိုတစ်ခါလောက်စမ်း ကြည့်ရင်ကောင်းမလားလို့"

“ ဟယ်..သိပါဘူး..ငါက ဘာကောင်ကြီးလဲ၊ တိရစ္ဆာန်လားလို့..၊ ဒါနဲ့ခုနဘာပြောတယ်၊ ဘယ်လိုစမ်းမှာလည်း  ”

“ ဒီလိုလေ..၊ အဖေ့ကို မေမေကအရင်ဆွ၊ ပွတ်သပ်ပေး။ ဂွင်းထုပေး၊ နို့တိုက်၊ စောက်ဖုတ်ပေးနှိုက်။ အဖေစိတ်ပါလာရော။လီးမတောင်သေးလဲကိစ္စမရှိဘူး။ အဲဒီအချိန်ရောက်မှ သားနဲ မေမေသူ့ရှေ့မှာကောင်းကောင်းလိုးပြ။ အဲဒါဆိုရင်အဖေ့ဟာကြီးထလာနိုင်တယ်  ”

“ ဟယ်..ပေါက်ကရတွေ..အဖေ့ရှေ့မှာ? လိုးပြရမယ်? တစ်သက်လုံး ယောက်ျားနဲ့ခံတာ နှစ်ယောက်ထဲပဲ လူမမြင် သူမမြင်ခံဖူးတယ်။ခံတာတွေကလဲ ကိုယ့်လင်တွေ  ”

ချည်းပဲ။ အခု သားနဲ့ခံတာလဲ ကိုယ့်လင်လို့ သတ်မှတ်လိုက်လို့ခံတာပဲ။ သုံးယောက်ပူးကြီးတော့ မလုပ်ရဲပါဘူး။

“ မေမေကလည်း သရီးဆမ်းဆိုတာ ကြားဘူးတယ် မဟုတ်လား၊ သုံးယောက်လုပ်နေတာတွေ အများကြီးပါ။ ပြီးတော့ မေမေ့ကို တခြားတစိမ်းရှေ့မှာလုပ်ခိုင်းမှာမှ မဟုတ်တာ။ နှစ်ယောက်စလုံးက မေမေ့လင်တွေချည်းပဲလေ..၊ အဖေ့ကိုကူဖို့ကတခြားနည်းလည်းမရှိဘူး..  ”

“ ဟယ်..အဲ့လိုသာဆို၊ ငါ့နှယ်..ရှက်လို့သေတော့မှာပဲ၊ တခြားနည်းမရှိတော့ဘူးလား  ”

“ ပြောပြီးပြီလေ၊ နှစ်ယောက်စလုံး မေမေ့ လင်တွေချည်းပဲဟာ၊ ဘာ ရှက်စရာရှိလဲ။မေမေ အေးအေးဆေးဆေးစဥ်းစားကြည့်ဦးပေါ့၊ အဖေ့ကို သနားပါတယ်..  ”

“ အေးပါဟယ်..ငါစဥ်းစားကြည့်ပါဦးမယ်..အမယ်..အမယ်၊ ဒါက ဘာလဲအိပ်တော့မလို့လား။ မရဘူးလာခဲ့၊ အပါးမခိုနဲ့..  ”

ကျနော် စောင်ယူခြုံပြီး တဘက်လှည့်အိပ်ဖို့ အပြင်မှာပဲ အမေက ကျနော့်ကိုအတင်းတက်ခွပြီး အတင်း နသားပါယား ပြန်ပါရော။ဒါတောင် စောစောပိုင်းက နှစ်ချီပြည့်ပြည့်ဝဝဆော်ပေးခဲ့ပြီးပြီ။ အမေကတော့မလွယ်ဘူး။

“ ယောက်ျားကလဲကွာ၊ မိန်းမက ဒါလောက်နဲ့ မဝတတ်ဘူးဆိုတာသိရဲ့သားနဲ့..... .  ”

အမေ့ရဲ့ကျွတ်ကျိ..ကျွတ်ကျိစကားသံတွေ အောက်မှာ ကျနော့်အင်အားတွေထပ်ပြီးပေးဆပ်လိုက်ရပြန်တယ်။နောက်တစ်နေ့ ကျနော် ကျောင်းကပြန်လာတော့ ညဦးပိုင်းအဖေ တီဗွီကြည့်နေတဲ့ အနားသွားထိုင်စကားပြောဖြစ်ပြန်ရော။အမေကတော့ မရှိဘူးအပြန်နည်းနည်း နောက်ကျတယ်။ ဒါကြောင့် ထမင်းမစားရသေးတဲ့ အဖေ့ကို ထမင်းစားခန်း တွဲခေါ်လာပြီး ခူးခပ်ကျွေးရတယ်။

အဖေက လေးချောင်းထောက်နဲ့ လျှောက်နိုင်ပြီဆိုတော့နဲနဲပဲ ဘေးက ထိမ်းပေးရုံပဲ။ ထမင်းစားပွဲမှာ အလာပသလာပပြောရင်းနဲ့ အဖေက ကျနော်နဲ့ အမေတို့ ရဲ့ဆက်ဆံရေး လက်ရှိ တိုးတက်မှု အကြောင်းမေးပြန်ရော။ အဖေက ဒါကို တော်တော်စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ်။

“ အခြေအနေကတော့ အားလုံးပလန်ချထားတဲ့ အတိုင်းအဆင်ပြေနေတာပဲ ဖေဖေရ။ အမေကတော့ ပိုပြီးစိတ်ချမ်းသာလာပုံ ရတယ်။သူ့ ဆန္ဒတွေအိမ်ကမခွာပဲပြည့်နေပြီဆိုတော့ ဖေဖေရာ..၊ သိတယ် မဟုတ်လား  ”

“ အေးကွာ..သူ စိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးတာပဲ။ အိမ်ထဲမှာပဲ ကိစ္စကဖြေရှင်းလို့ ရသွားတာကောင်းသွားတာပေါ့..  ”

“ ဒါနဲ့ ဖေဖေရော မလုပ်တော့ဘူးလား။ ထပ်ကြိုးစားမကြည့်ချင်ဘူးလား..  ”

“ သားကလည်း.. ဖေဖေ့အခြေအနေသိသားနဲ့သားရာ..  ”

အဖေက ညည်းညည်းငြူငြူပြောတယ်။ အဖေ လိုချင်နေတာ ကျနော် ရိပ်မိတာပေါ့။ ဒါနဲ့ ကျနော့် စည်းရုံးရေး စရတာပေါ့..

“ ဖေဖေ..ရရင်မေမေ့ကိုမလုပ်ချင်ဘူးလား..  ”

အဖေကစိတ်ကျဥ်းကြပ်သွားပုံနဲ့..

“ လီးကမတောင်ဘူးကွ..  ”

“ ဖေဖေ့ လီးမတောင်ပေမယ့်..သားလီးက တောင်တယ်လေ၊ ဖေဖေ တကယ် လိုချင်တယ် ဆိုရင်၊ ဝေမျှစားကြတာပေါ့.  ”

အဖေဆတ်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးမှ..

“ ဘယ်လို..ဘယ်လို..၊ ဖေဖေသိပ်မရှင်းသေးဘူး  ”

“ တောင်တဲ့သားလီးနဲ့ အမေ့ကိုစီမံဖို့ကသားအပိုင်း။ ဖေဖေ့အပိုင်းကတော့ ရသလောက်ဖေဖေကြိုက်တာလုပ်ပေါ့။ ဖေဖေဒီတိုင်းဘလိုင်းကြီးထိုင်နေမယ့်အစား..  ”

အဖေကကျနော့်ကိုတစ်ချက်စူးစူးရဲရဲကြီးကြည့်ပြီး

“ အဲ့လိုကြီးလားကွ..၊ သားတို့နှစ်ယောက်အကြည်ဆိုက်နေတုန်းမှာဖေဖေပါရှိနေတာ စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်မဖြစ်ဘူးလား။ သတီလို့လား  ”

“ ဒါကပြဿနာမဟုတ်ပါဘူးဖေဖေရဲ့၊ မေမေက အခုကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့အပိုင်ဖြစ်နေပြီပဲ။ နှစ်ယောက်စလုံးရှိတော့ဘာဖြစ်သေးလဲ  ”

အဖေကဝမ်းပန်းတသာနဲ့ပြုံးချလိုက်ပြီး

“ ငါ့သားတူးတူး..မင်းတကယ်ပြောနေတာလားကွ  ”

“ ကျနော်တို့မျှစားကြရင်ပိုကောင်းတာပေါ့ဖေဖေရာ..ဒီညသွားကြမယ်လေ  ”

အဲဒီည ကြိုတင်လက်ဝါးရိုက်ထားတဲ့အတိုင်း၊ ကျနော်အဖေ့ကို အမေ့အခန်းထဲခေါ်သွားခဲ့တယ်။အမေ့ကိုတော့ဘာမှမပြောထားရသေးဘူး။ ဟို တလောက ကပ်ကိုးကိစ္စညှိတုန်းက အမေကစဥ်းစားကြည့်ဦးမယ်သာပြောတာ။

အခုထိ ဘာမှ ပြန်ပြောသေးတာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ကတော့ အဖေ့ကို ခေါ်ချလာခဲ့ပြီ။အခန်းထဲကို အဖေနဲ့ကျနော် နှစ်ယောက်ပြူးကြီး ဝင်လာတော့ အမေက စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားတဲပုံစံနဲ့ အူကြောင်ကြောင်ကြည့်တယ်။

အမေက ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီးဖုန်းပွတ်နေတာ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အဖေက ညာဘက်၊ ကျနော်ကဘယ်ဘက်ညှပ်ပြီးထိုင်ချလိုက်ကြတယ်။


 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>