Friday, January 31, 2020

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၅ )

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၅ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း  (၁၉)

" မင်းက ဘယ်ကနေပြန်လာတာလဲ"

" ကျနော့်ချစ်သူ နှင်း အိမ်ကနေတစ်ခါတည်း  လာခဲ့တာ အန်တီငြိမ်း"

သံဒိုင် ဒီလိုအမှန်တိုင်းပြောလိုက်တော့လည်း အန်တီငြိမ်းက ခေါင်းလေးညိမ့်ပြီးအသိအမှတ် ပြု လိုက်ပေမဲ့ မျက်နှာတော့သိပ်မကောင်းလှ… ဒါတော့ သံဒိုင်လည်းမတတ်နိုင်ဘူးလေ…အန်တီငြိမ်းကိုနှင်းနဲ့ချစ်သူဖြစ်သွားတာကိုလည်းသံဒိုင်ပြောပြဖြစ်ခဲ့သည်။အဲဒီနေ့က အန်တီငြိမ်းဒေါသတွေဖြစ်ပြီး စိတ်တွေသိပ်ကြီးပြသည်။

သံဒိုင်ကလည်းမလိမ်ချင်ဘူး။ကာမကို လိမ်ညာပြီးမယူချင်ဘူး။ဒါကြောင့် အန်တီငြိမ်းကို ပြောပြဖြစ်သွားတာ။ဒေါသတွေပြေသွားပြီးနောက်မှာ တော့ အန်တီငြိမ်းဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နှာပုံလေးကသနားစရာပင်ကောင်းလွန်းသည်။ အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းကြီး ရှုနေရမှန်း အန်တီ့ရဲ့ ရွှေရင်စုံကြီး နိမ့်တုံ့မြင့်တုံ့ဖြစ်တာ မြင်ပြီးလည်း သိခဲ့ရသည်။နောက်တော့မှ    အန်တီငြိမ်းက

" အဲဒီမိန်းကလေးနဲ့ လက်မထပ်ခင်အချ ိန်ထိ တော့ ငြိမ်းနဲ့ ပတ်သက်ပေးပါဦး ဓာတ်ပုံဆရာ"

လို့ပြောပြလာတော့လည်း သံဒိုင်အနေနဲ့ ငြင်းပယ်ခြင်းငှာ မစွမ်းသာခဲ့ပေ။ဒါတွေကြောင့် ပဲ သံဒိုင် ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်နဲ့  ဆက်လက် ပတ်သက်နေခဲ့ရသည်လေ…။

ဘဝဖြတ်သန်းမှု့နေရက်တွေဟာ"သစ္စာတရား" ကို ရှင်းရှင်းကြီး လက်ကိုင်မထားနိုင်ရင် ဖြတ်သန်းမှု့အတွက် ခက်ခဲတယ်ဆိုတာ သံဒိုင် မသိဘူးမဟုတ်ဘူး  သိသည်။သိသိနဲ့ မိုက်မြဲ မိုက်တတ်တဲ့  တဏှာများနဲ့လူ။သိရုံသာသိပြီး လိုက်နာကျင့်သုံးနိုင်ခြင်း မရှိတဲ့လူ။လောကမှာ ငယ်သံဒိုင်လိုလူတွေ  များပါသတဲ့လား။

ကိစ္စပြီးသွားတော့ အန်တီငြိမ်းက ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားကနေ သူမအတွင်းခံဘောင်းဘီကို အရင်ဝတ်လိုက်သည်။ ကြီးကြီးမားမားထု ထည်ကောင်းလွန်းတဲ့ တင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းက ဘောင်းဘီအောက်ရောက်သွားကာမှ ဆူဖြိုးဖြိုး ရွှေရင်စိုင်ကြီးနှစ်လုံးအား ဖုံးအုပ်ရန်အတွက် ဘရာစီယာကို ကောက်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ ဒါဆို အန်တီငြိမ်းတစ်ကြိမ်တည်းနဲ့ကျေနပ်သွား ပြီထင် နောက်တစ်ကြိမ်အစီအစဉ်မရှိလောက်။

" နောက်တစ်ပွဲမလှုပ်ရှားတော့ဘူးလား အန်တီ"

" အဟင်း ဟင်း!မင်း အရမ်းပင်ပန်းနေပြီဆိုတာ ငြိမ်း သိတယ် ဓာတ်ပုံဆရာ ငြိမ်းလည်းကျေနပ် သွားပြီလေ… ဟိုကောင်မလေးနဲ့လည်း နေခဲ့တယ်မလား…မင်း ဝင်လာတော့ မင့်ဆီက မိန်းမကိုယ်နံ့တွေ ရနေတာ ငြိမ်းသိတယ်.. ဒါကြောင့် ငြိမ်းက မင့်ကို ဘယ်ကနေပြန်လာ တာလဲ မေးတာလေ"

အန်တီငြိမ်းက ဘရာပြန်ဝတ်နေရင်း သံဒိုင်ကို ကြည့်ပြီး ပြန်ပြောပေးတော့သည်။

" ဟုတ် အန်တီငြိမ်း"

သံဒိုင်ပင်ပန်းနေတာတော့ ဟုတ်သည် မနက်ပိုင်းအိပ်ရာထကတည်းက အလုပ်လုပ်နေခဲ့ရသည်လေ။ နေ့ခင်းဘက် နှင်း ဆီသွားတော့လည်းမထင်မှတ်ပဲလင်းနဲ့ပါတွေ့ခဲ့ရသည်မဟုတ်လား။ပြီးတော့နှင်းနဲ့။အခု အန်တီငြိမ်းနဲ့။

သံဒိုင် ပတ်သက်နေရတဲ့ လေးယောက်သားမှာနှင်း လင်း  သက်လုံး တို့နဲ့ ယှဉ်ရင် အန်တီငြိမ်းနဲ့ ပတ်သက်ဆက်ဆံရတာ  သံဒိုင့်အတွက်အပင်ပန်းဆုံးဖြစ်သည်။ အန်တီငြိမ်းက ဆက်ဆံတာ အားရပါးရရှိသည်။ဆောင့်အားကောင်းလှသည်။ သူရဲ့လိင်ဆက် ဆံဖက် ယောင်္ကျားဖြစ်သူကို အဆုံးထိရောက်အောင် ဆွဲခေါ်သွားနိုင်သလို ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ပြီးဆုံးလို့ သုတ်ရည်ထွက်ပြီဆိုရင်လည်း သူမရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကြီးက  ဒူးခေါင်းမှာရှိတဲ့ ရိုးတွင်းချ ဉ်ဆီကုန်လုနီးပါး  စုပ်ယူသွားတယ် ထင်ရသည်။ အဲလောက်ထိ ပင်ပန်းပါသည်။

အန်တီငြိမ်းပစ္စည်းကြီးကို လုပ်လိုက်ရတဲ့ သံဒိုင့်မှာလည်းပင်ပန်းပေမဲ့  ပြီးဆုံးသွားရင်ကျ ကျေ နပ်အားရမှု့ရှိစွာ ကောင်းလွန်းသည်လေ။လူပျိုပေါက်အရွယ်မှာမာစတာဘိတ်လုပ်ရင်ကိုယ့်မှန်းတဲ့မိန်းမအခြေအနေလိုက်ပြီး သုတ်ရည်ထွက်တာကွာသည်ဆိုတာ သတိထားမိသူတွေ သိပါလိမ့်မည်။

" မှန်းထုလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ထွက်သွားတဲ့ အရည်က ခြင်ထောင်အမိုးထိတောင် ရောက် တယ် "

ဆိုတဲ့စကားက  မှန်းလိုက်တဲ့ မိန်းမ အပေါ်  စိတ်ခံစားချက်ကွာခြားခြင်းကြောင့်ပင်။ တစ်ခါတစ်လေ သံဒိုင်တွေးမိသေးသည်။မိန်းမဖြစ်သူတွေကိုလည်း ပြောပြချင်သည်။မေးကြည့်ချင်သည်။

" ရုပ်လေးချောတယ် ပိပိလည်းပါတယ်ဆိုပြီး ဘဝင်တွေလည်း သိပ်မမြင့်ပါနဲ့ဦး  မိမိချစ်သူ မိမိခင်ပွန်းက  မိမိအပေါ်လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါ မှာ စိတ်ခံစားချက်အပြည့်ဖြစ်ရဲ့လားဆိုတာ သတိထားမိလား" 

လို့လေ……

" မနက်ဖြန်က အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက်တည်း လား  ဘယ်သူပါဦးမှာလဲ "

" ငြိမ်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပါမယ်လေ"

" ဘာဖြစ်လို့သွားတာလဲ ဘယ်လောက်ကြာမှာ လဲ  အန်တီငြိမ်း"

သံဒိုင်မေးလိုက်တော့ အဝတ်အစားအားလုံး ဝတ်ပြီးလို့  ဆံပင်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ် အောင် ရှင်းလင်းနေတဲ့ အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့် ကို သေချာကြည့်နေရှာတော့သည်။ သံဒိုင်က အန်တီငြိမ်းအကြည့်တွေကိုနားလည် ပါသည်။ အမေးစကားကြားလိုက်ရတော့ စိတ် ခံစားချက်ဖြစ်ပေါ်သွားပြီး မျက်လုံးတွေမှာ ထင်ဟပ်ပြလာတာက…ပျော်ရွှင်သွားခြင်း ကြည်နူးသွားရခြင်း  များသာ။

" မင်း ငြိမ်းကိုမေးဖော်ရသားပဲ ဓာတ်ပုံဆရာ"

" ဖုန်းပြောကတည်းက မေးမလို့ပါ အန်တီငြိမ်းက ဖုန်းချ သွားလို့ပါ"

" ဘာဖြစ်လို့ မေးတာလဲ"

" သိချင်လို့ပေါ့ ဗျာ"

" သိချင်ရုံပဲလား  ဓာတ်ပုံဆရာ"

ဒီလိုပဲ တစ်ပါးသူရဲ့ရင်ထဲကစကားတွေကို ဆရာကြီးအထာနဲ့ မေးတတ်ချင်တာ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ရဲ့ အထာဆိုတာ သံဒိုင်နာလည်ပြီးသားမို့……

" သိချင်ပြီဆိုမှာတော့  စိတ်ဝင်စားလို့ပေါ့ဗျာ"

" စိတ်ဝင်စားရုံပဲလား"

" စိတ်ဝင်စားနေပြီဆိုမှာတော့ ရင်ထဲကတစ်နေ  ရာရာမှာ ရှိနေလို့ပေါ့ ဗျာ"

သံဒိုင် ဒီစကားကိုလည်းလိမ်ညာပြောခြင်း မဟုတ်ပါ။ "အချစ်"လို့ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုမရပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရော စိတ်တွေရောဒီလောက် ပတ်သက်ဆက်နွယ်နေတာ ရင်ထဲမှာတစ်နေရာရာမှာတော့  အန်တီငြိမ်းရှိတာ အမှန်ပါ။

" ဟုတ်ပါပြီကွာ  ကျန်းမာရေးကိစ္စတစ်ခုကြောင့်  ငြိမ်းသွားတာပါ တစ်ပတ်လောက်ပဲ ကြာမှာပါ  ပြန်လာမှ ပြောပြမယ်လေ"

" ဟုတ်"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ကိုတော့ဘာတွေ ဘယ်လိုဝေဒနာခံစားနေရတယ်ဆိုတာ မပြောပြပေမဲ့သံဒိုင် သိပါသည်။ဘာဝေဒနာလို့ သေချာမသိပေမဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ သံဒိုင် သိသည်။ အန်တီငြိမ်းနေမကောင်းဖြစ်ခဲ့တဲ့ သင်္ကြန်ရက်မှာလူမမာသွားမေးခဲ့တဲ့ရက် ပြဿနာဖြစ်ခဲ့တဲ့ရက်ကပြောတဲ့ စကားလေးရပ်ပြီးစကားလွှဲပြောသွားတာကြောင့် သံဒိုင် သတိထားမိခဲ့ပါသည်။နောက်ပြန်တွေ့ကျတော့လည်း အန်တီငြိမ်းကဘာမှမပြောတာမို့ သံဒိုင်လည်းမမေးခဲ့ခြင်းသာ။

" ပြန်မယ်လေ ထတော့ ဓာတ်ပုံဆရာ"

သံဒိုင် ရယ်ပြီး လက်လှမ်းလိုက်သည်။ ထူပါဦး ဆိုတဲ့အနေအထား။ အန်တီငြိမ်းက မျက်စောင်း တစ်ချက်ထိုးပြီး သံဒိုင့်လက်ကို ဆွဲကူပေးပြီး ထခိုင်းသည်။သံဒိုင်ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ်ထိုင်လျှက် အနေအထားနဲ့ပဲ အန်တီငြိမ်းကိုပါ ဆွဲထိုင်ခိုင်း လိုက်သည်။အန်တီငြိမ်းထိုင်လာတော့ အန်တီငြိမ်းမျက်နှာကို သေချာကြည့်မိတော့ အန်တီငြိမ်းကလည်းသံဒိုင့်ကို ပြန်ကြည့်နေရှာသည်။

သံဒိုင်အန်တီငြိမ်းကို စိုက်ကြည့်မိနေရင်း မာနတွေကြီးသလောက် မိမိအပေါ်ကိုတော့ သဘောထားတော့ ပျော့ပြောင်းရှာသား လို့ တွေးမိပြီးဘာတက်မက်မှု့မှ မပါတဲ့ နမ်းခြင်းမျိုး နဲ့ အန်တီငြိမ်း နဖူးပြင်ကြီးကိုနမ်းချ လိုက်တော့ သည်။ အန်တီငြိမ်းကလည်း မျက်လုံးနှစ်ဖက် မှေးစင်းပေးပြီး သံဒိုင့်အနမ်းကို ငံ့လင့်ပေးရှာ သည်။သံဒိုင်  နဖူးကိုနမ်းပြီး မျက်နှာခြင်းမကွာ သေးပဲ အန်တီငြိမ်းမျက်လုံးဖွင့်အလာကိုစောင့် ကြည့်နေရင်း အန်တီ့မျက်နှာကို သေချာထပ် ကြည့်နေလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက မျက်လုံး လေးဖွင့်လာတော့ သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ သံဒိုင် မျက်နှာကို မြင်သွားတော့ အရွယ်နဲ့မလိုက် အောင် ရှက်သွားလိုက်ပုံများ "ဟာကွာ"လို့ ပြောပြီး မျက်လွှာပြန်ချသွားသည်။

 " အန်တီငြိမ်း ရှက်သွားသတဲ့လား"

လို့ သံဒိုင်က မျက်နှာနားတိုးကပ်ပြီးထပ်မေး လိုက်တော့ အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်မျက်နှာကို အတင်းကြီးကို လိုက်နမ်းပေးတော့သည်။

အသဲတွေယားပြီး ချ စ်စိတ်တွေ ရုတ်တရက် ပွင့်အံ့မိပုံရပါသည်။ သံဒိုင်လည်း ပြန်နမ်းပေးမိ တော့  အန်တီငြိမ်းရဲ့ အတွေ့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ အနံ့ တွေကြောင့် ညှိးကြနေတဲ့ အငယ်ကောင်က တစ်ဖန်ပြန်၍ ခေါင်းထောင်လာလေပြီ။

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို မတ်တတ်ခဏပြန်ရပ် ခိုင်းလိုက်ပြီး လုံချည်ကိုအသာမကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို  ဒူးဆစ်အောက်ထိ ပြန်ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။

" မင်း တော်ပြီဆို  သိပ်ထန်လိုက်တာကွာ"

" ကျ နော်ကတော့ မပြောမိပါဘူးဗျာ"

" သိပ်ထောင်နိုင်လွန်းတယ်"

" ငြိမ်းတင်က မကြိုက်ဘူးလား"

" ကြိုက်တာပေါ့  ငြိမ်း မင့်ကိုသနားလို့ပါ"

" ဒါမျိုးကျ သေသေကြေကြေ ရေကုန်ရေခမ်း  ကြိုးစားချင်သူပါ"

" မင်းကစကားလည်းပြောတတ်တယ်ပြီးတော့"

" ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ"

" -----"

" ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲလို့ဗျာ"

" သိပ်ချစ်စရာကောင်းတယ်ကွာ ကဲ"

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းရဲ့လုံချည်ကို ဖင်ကြီးပေါ် အောင်ကောက်လှန်ပြီးမှ အငယ်ကောင်ကို တည်ထောက်ပြီးအောက်ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက် တော့သည်။ စိတ်သိပ်မပါတော့တာကို  လိင်စိတ်ပြန်ကြွစေ တဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ထည့်ထားလိုက်ပြီး ကျင်းစိမ်နေရရင်လည်း အရသာထူးကို ပေးစွမ်းနိုင် တဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ကျင်းစိမ်မနေရမဲ့ အဝင်အထွက် ပြုလုပ်နေပြန် ရင်လည်း စည်းစနစ်ကျကျ  လှုပ်ရှားပေးနိုင်ပြန်တဲ့  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လုပ်နေရင်းသေမယ်ဆိုလည်းသေချင်သေပါစေ"ငယ်သံဒိုင်" ဆက်လုပ်နေဦးမှာပါ အန်တီ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်

----------------------------------

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းနဲ့တွေ့ပြီး ပြန်လာတော့

ဆိုင်ရှေ့ပြန်အရောက်…ဆိုင်ရှေ့မှာ ထိုင်စောင့်နေသူက "သက်လုံးပုံ"။ သက်လုံးက သံဒိုင့်ကို မြင်တော့ ပြုံးပြပြီး…

" ကိုရီး ပြန်လာပြီလား" 

ဆိုတဲ့ အသံကို အလိုရှိ တဲ့ အရာတစ်ခုအတွက် ပုံမှန် နှုတ်ဆက်သံ ထက် ခူ ိအီပြီးပြောလာတော့…

" သစ်တစ်ပင်ကောင်းရင် ငှက်တစ်သောင်းနား  နိုင်သတဲ့ ပြီးတော့  ယောင်္ကျားကောင်းတော့  မောင်းမတစ်ထောင်တဲ့  ကြိတ်စမ်း ဖေ့သား  ငယ်သံဒိုင်ကြီးရ" လို့ သံဒိုင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်  အားပေးပြစ်လိုက်ပါတော့သည်။      ။

သံဒိုင့်အခန်းထဲ နှစ်ယောက်သားဝင်လာလိုက် တော့ သက်လုံးလေး  လိုချင်နေပြီမှန်းတော် တော်လည်းသိရပါသည်။ သံဒိုင့် အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးနေရင်းသိပ်ကိုပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေတော့သည်။ ဒီနေရာမှာတော့ ယောင်္ကျားစင်စစ် ဧကန်ဖြစ်တဲ့ သံဒိုင်တို့အဖို့ ခံစားမှု့ရသတစ်မျိုးရရှိပါသည်။မိန်းမတစ် ယောက်က ကိုယ့်လုပ်ပေးမှာကို ခံချင်နေပြီး ပါးစပ်ကဖွင့်မပြောပေမဲ့  ကိုယ့်နားအတင်းကပ်လာပြီးပွတ်သပ်မြူ ဆွယ်နေတာကိုသိရတဲ့ရသ။

ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အတော်မုန်ယိုနေ ပြီးအတင်းတရကြမ်း နမ်းနေတာမျိုးကို ခံရတဲ့ မိန်းမများအဖို့  ဘယ်လိုခံစားရမယ်မသိပေမဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်က  သိပ်ဆာနေလို့ ကိုယ့် အနားကိုလာကပ်တာမျိုးကိုသိရတဲ့ ယောင်္ကျား သား အဖို့မှာ တော်တော်လေး ဖီးလ်ရှိသည်။

သံဒိုင် အဝတ်အစားလဲပြီးသွားမှ သက်လုံးကို ကြည့်မိတော့  အသက်ငယ်ပေမဲ့ အိမ်ထောင် ရှင်မိန်းမကြီးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်တားဆေးဆိုတာမျိုးကဘေးထွက်ဆိုး ကျိုးလည်းရှိတာရယ်ကြောင့်မို့ ပိန်သူကိုဝစေ သလို  ဝတဲ့သူကိုလည်း ပိန်စေသည်။

သဘာဝကို လွန်ဆန်ရင်တော့ သဘာဝကပေး တဲ့ ပြစ်ဒဏ်ကိုအနည်းနဲ့အများ ခံကြရမည်သာဆိုတဲ့စကားလို  သက်လုံးလေးခမျှာ ဝနေရှာ တော့သည်။ ရင်သားတွေ   တင်သားတွေက လည်းအရင်လို လုံးကျစ်ကျစ်လေးမဟုတ်တော့ ပွယောင်းကြီးဖြစ်ပြီးအယ်ထွက်နေတော့သည်။

သန္ဓေတားခြင်းကို  လက်မောင်းထဲထည့်ပြီး တားခြင်း ဗဂျိုင်းနာထဲ ပစ္စည်းထည့်ပြီး သားအိမ်ကို ကာခြင်းများ စတဲ့နည်းတွေ ရှိပေမဲ့ နေ့စဉ်လည်းလုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူးပါဘူးလေ တွေးပြီးသောက်ဆေးပဲ စားခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

" ကိုရီးကို သက်လုံးမတွေ့ရတာတောင် နည်း  နည်းကြာသွားပြီနော်"

" ဟုတ်တယ်နော် သက်လုံး"

သံဒိုင် သက်လုံးနဲ့မတွေ့ဖြစ်တာနည်းနည်းကြာသွားပြီလေ။ မိမိစခဲ့တဲ့ အတွက်ကြောင့်သက်လုံး လည်း လိင်ရသကို ဆာလောင်တတ်လာပြီ။ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ ကြိုးစားပေးရပါဦးမည်။

" စုတ်ကော လဒ်ကော"

ဝင်ခြင်းမှာ လဒ်ဝင်မှု့ အတွက် ပြဿနာ သိပ်မရှိသော်လည်း… စုတ်ဝင်နေတဲ့ ယောင်္ကျားသားများအဖို့မှာ တော့  ကြိုးစားလုပ်ဆောင်မှပဲ တော်ကာကြ လိမ့်မည်လေ……

--------------------------------

အချ ိန်ကာလ ၆ လဆိုတာနှစ်တစ်နှစ်ရဲ့တစ်ဝက်နှစ်ဝက်အတွင်းမှာ သံဒိုင်ကတော့ပုံမှန်ဖြစ်သန်းနေရစဲ…နှင်း။ချစ်တဲ့နှင်းနဲ့တော့ နေ့တိုင်းဖုန်းပြောဖြစ်သလိုသုံးရက်တစ်ခါလောက်လူချင်းတွေ့ရသည်လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ သံဒိုင် ဖွင့်ဟလိုက်တော့ နှင်းငိုသည်။ဒီကိစ္စအတွက်စိတ်မှာ မပြတ်မသားဖြစ်နေစဲတဲ့လေ။သံဒိုင်ကတော့ ကိုယ်ပိုင်မိသားစုတည်ထောင်ချင်ပြီဆိုတဲ့အကြောင်း သေချာပြောပြလိုက်တော့…နှင်းက သံဒိုင့်ကိုအားနာ သနားရှာသတဲ့လေ။ သံဒိုင်နဲ့ ဘဝကိုလက်တွဲဖြတ်သန်းချင်ပေမဲ့အားနည်းချက်များနဲ့ နှင်းက ဘာလိုပြောရမှန်းတောင် မသိဘူးတဲ့။ သံဒိုင် နှင်းရဲ့ဆန္ဒအမှန်ကိုလည်း အလေးထား ပြီးဆွေးနွေးတော့  နှင်းပြောတာလေးကို မမေ့

 " မောင်  မောင့်ကို နှင်းသိပ်ချစ်တယ်မောင်ရယ် ဝေးရမှာမျိုးကို  နှင်း မလိုလားသလို နီးစပ်ရင် ကျလည်း  မောင် အဆင်မပြေမှုဖြစ်မှာတွေ နှင်းစိတ်ပူမိရပါတယ်။ မောင်ကဒီကမျက်မမြင်မ ကို ပစ်မသွားဘူး ပစ်မထားဘူးဆိုတာ နှင်း ယုံကြည်တယ်။ ဒါတွေကြောင့်လည်း  နှင်း မောင့်ကိုအားနာနေတာပါ…ဒီကိစ္စကို နှင်း စဉ်း စားလိုက်တိုင်း နှင်း ရူးချင်တယ် မောင်ရယ်…အိပ်ရာထက်က ကိစ္စအတွက်ပဲဖြည့်ဆည်းပေး နိုင်မဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ မောင့်ကို နှင်း လက်မထပ်နိုင်ဘူး။ မောင်ရယ်  နှင်းက မောင့် အတွက်မတန်ပါဘူး။ မောင် နှင်းကို ချစ်တာ လည်း သိပါတယ်။ ချစ်လို့လည်း လက်ထပ်ဖို့ တောင်းဆိုနေမှန်းလည်းသိတယ်။ ကိုယ့်ခင်ပွန်း ဖြစ်သူရဲ့ အသေးစားကိစ္စလေးတောင်မှ ဘာမှ လုပ်မပေးနိုင်တဲ့ နှင်းက  မောင့်ကို ဘယ်လို လက်ထပ်ရဲတဲ့လဲ။ နှင်းကို မေ့လိုက်ပါတော့ မောင်ရယ်လို့လည်း  မပြောနိုင်တဲ့ အတ္တလည်း နှင်းမှာ ရှိသေးတယ်။ တစ်ခါတစ်လေလည်း နှင်း ပျောက်ကွယ်သွား ချင်ပါပြီ မောင်ရယ်"

သံဒိုင် နှင်းအတွက် မျက်ရည်တစ်စက်တော့ ကျ ခဲ့ရပါသည်။ချစ်သောနှင်း ကို ကြင်နာစွာ ပွေ့ဖက်နှစ်သိမ့်ရုံမှာလွဲ၍  သံဒိုင်ဘာမျ ားတတ် နိုင်ဦးမှာတဲ့လဲ။

လင်း။အောင်မြင်နေတဲ့ မင်းသမီး။ သံဒိုင်ကို လိုလိုလားလား နှစ်သက်သူ။ လင်းကို လင်းသူငယ်ချင်းတွေက ချစ်သူရည်းစား ကိစ္စမေးတော့ လင်းပြောတာလေး ပြန်ကြားရတော့ သံဒိုင်ရင်ထဲ တစ်ကယ်ကိုစိတ်မကောင်းဘူးလေ။

အချစ်ဆိုတာ သူ့ချစ်ချင်ရာ ချစ်တတ်တဲ့ အမျိုးမဟုတ်လား။ အချစ်မှာ အကြောင်းပြချက် ရှိကို ရှိတယ်ဆိုတဲ့ လူများအတွက် သံဒိုင် မငြင်းလိုပါ။ ကိုယ့်ခံစားချက်နဲ့ ကိုယ်ပဲလေ။အဘယ်သူ သည် ကိုယ့်ရင်ထဲကခံစားချက်ကို ရင်ဖွင့်ပြလို့ ပြည့်စုံပါသည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသလဲ။

သေချာဆုံးတစ်ခုပြောရဲတာကတော့ အချစ်ကို လော့ဂျစ်လိုခေါ်တဲ့ ယုတ္တိဗေဒနည်းနဲ့တွက်ချက် လို့ မရနိုင်ဘူးဆိုတာပါပဲ။ယုတ္တိချ တွေးကြည့် မယ်ဆိုရင်တော့  အနီးစပ်ဆုံးအဖြေတစ်ခု တစ်ချို့လူတွေအတွက် ရကောင်းရနိုင်ပါသော် လည်း  သံဒိုင့်အတွက်တော့ မမှန်နိုင်ပေ။

သံဒိုင့်မှာလည်း သံဒိုင့်ခံစားချက်ရှိနေသလိုလင်းမှာလည်း လင်းခံစားချက်ရှိနေသည်လေ။လင်းက နှလုံးသားရေးရာကိစ္စကိုပြောတာလေး ကကျ  "သံကြောင့်  လင်း သေပြီးပြီ"တဲ့လေ။ သံဒိုင်နဲ့လင်းလည်း အချ ိန်ရရင်ရသလိုတော့ တွေ့နေကြစဲ တွေ့နေရမြဲ။

လင်းက သံဒိုင့်ကိုပြောပြသေးတာက လင်းနဲ့ သံဒိုင် လိင်ကိစ္စပတ်သက်မှု့ကို နှင်းကသိသတဲ့ လေ။နှင်းရယ်လင်းရယ်သံဒိုင်ရယ်သုံးယောက် သားပတ်သက်မှု့ကအနည်းငယ်တော့ ရှုပ်ထွေး ပါသည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်။ အန်တီငြိမ်းကလည်း စင်္ကာပူက ပြန်လာပြီးမှတစ်မျိုးဖြစ်သွားသေးသည်။ပြန်ရောက်ကာစက တစ်ခါတွေ့ပြီး သံဒိုင့်ကို မဆက်သွယ်တော့။သူ့ကျန်းမာရေး ကိစ္စလည်း ဘာမှမပြောပြ။သံဒိုင်မေးရင်လည်း မဖြေ။ နှစ်လလောက် သံဒိုင့်ကို လုံးဝအဆက် အသွယ်မလုပ်။ သံဒိုင်ဖုန်းဆက်ရင်လည်းမကိုင် တော့။ ပြီးကာမှတစ်ခါ အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်ကို ပြန်ဆက်သွယ်လာပြန်သည်။မေ့နိုင်ဖို့ ကြိုးစား ကြည့်နေတာတဲ့လေ။ဘယ်လိုမှမေ့လို့မရလို့တော့လို့သံဒိုင့်ကို   ပြန်ဆက်သွယ်လာပြီးအိမ်ရာမှာရှိတဲ့အခန်းသော့ပိုတစ်ချောင်းပါပေးထားပါတော့သည်။

အန်နီငြိမ်းလည်း သူ့လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှာအမြဲတမ်းသော့တစ်ချောင်းထည့်ထားတယ်လို့ပြောတော့ သံဒိုင်နဲ့ ဟိုတယ်က မင်္ဂလာပွဲ ကြီးမှာ ဒုတိယအကြိမ်ပြန်ဆုံတွေ့တဲ့နေ့က သူ့လက်ကိုင်အိတ်ကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက် တာလေးကို သံဒိုင် သတိရမိသည်။

သက်လုံးပုံ။ သံဒိုင် သက်လုံးကိုသနားကြင်နာမှု့ နဲ့အတူ သံယောဇဉ်ရှိသည်။သံဒိုင့်ရဲ့ကာမဆန္ဒ ဒီဂရီမြင့်တက်ချ ိန်တွေမှာ အနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိခင်ကာလက ရင်ကော့ခါးစည်းပြီး ဆန္ဒဖြည့် ရှာပေးခဲ့သူ။တစ်နေ့သားမှာတော့ သံဒိုင်မှာနှင်းဆိုတဲ့ချစ်သူရှိတယ်ဆိုတာသက်လုံး သိသွားခဲ့တော့သည်။သက်လုံးလေး ငိုသည်။ပြီးတော့မှ "ရပါတယ်ကိုရီးရယ် သက်လုံးကျေနပ်ပါတယ်" လို့သာ ပြောရှာတော့သည်။

 ---------------------------------

အလုပ်ကိစ္စအဝဝ အစစ အဆင်ပြေသည်ဆိုတဲ့စကားလို  သံဒိုင့်ဘဝမှာ လိုတိုင်းတ ရနေသလိုအဆင်ပြေနေတော့သည်။ကျော် နဲ့ မော် ကလည်း တော်တော်လေးကို လွှဲလို့ရပြီးမို့ သံဒိုင်က တကယ့် အကြီးကြီးတွေမှပဲ ဝင်ရိုက်ဖြစ် တော့သည်။ သံဒိုင်တစ်ယောက်တည်းရယ်မို့ ဗွီဒီယို ရိုက်ကူးရေးပါ မလုပ်နိုင်ခဲ့ရာမှ ကျေ ာ်နဲ့ မော် လုပ်မည်ဆိုတာကြောင့် ဗွီဒီယိုရိုက်ကူး ရေးပါ တိုးချဲ ထားရပြီး လူအင်အားထပ်ဖြည့် ကာ  နေ့ရောညပါ  လုပ်ရှားရတော့သည်။

ဗွီဒီယိုရိုက်ကူးရေးကတော့  ကျော်နဲ့မော်ပဲ အဓိက လုပ်တာပါ။သံဒိုင်က ပစ္စည်းတွေစက်တွေပဲဝယ်ပေးထားပြီး လိုအပ်တာလောက်ပဲ  ဘေးကနေဝင်ပြောပေးလိုက်သည်။

ဒီနေ့ အောက်တိုဘာ ၅ ရက်…သံဒိုင်မွေးနေ့ မနက်ပိုင်း ဘုရားသွားပြီး  ဆိုင်မှာ ဧည့်သည် ရှုပ်နေတာမို့  ကင်မရာနဲ့ လူနဲ့ မခွာရတော့။ ကျော်နဲ့ မော်ကလည်း မရှိ တစ်ခြားပွဲရှိရာကို တစ်ယောက်တစ်ပွဲ ပြေးရသည်။ သူတို့နဲ့ လူ ပေးလိုက်ရသေးတာမို့  ဆိုင်မှာ သံဒိုင်ရယ် ပိုးဖြူရယ် လူသစ်တစ်ယောက်ရယ်။ ဘွဲ့ပုံတွေပါရိုက်ရတာမို့လူကအရမ်းများသည်။

တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရိုက်ပေးနေလိုက်သည်။သူတို့က အားလုံးပေါင်း ၇ ယောက် သံဒိုင့် Studioကို အလှပုံ ဘွဲ့ပုံ သူငယ်ချင်းတွေအကုန်လုံး ဂရုလိုက်အပျော်ပုံလေးတွေရော လာရိုက်ကြတာ။နောက်ဆုံး  group photo ရိုက်ပေးနေတုန်းမှာ ပိုးဖြူ ကဘေးကို ရောက် လာ၍ မော့ကြည့်လိုက်တော့  ဖုန်းကို ကိုင်ပြီး မျက်နှာငယ်လေးနဲ့။ သံဒိုင်က  ဓာတ်ပုံရိုက်ရင်း ဖုန်းလာရင် ပြောတဲ့သူမဟုတ်။ဆိုင်မှာ ရိုတဲ့ ညီတွေအားလုံးလည်း မှာထားပြီသား။ဆက်တဲ့ ဖုန်းကို သေချာမှတ်ထားဖို့  နောက်မှပြန်ခေါ် ပေးရသည်လေ။ သံဒိုင် ဖြူ လုံးကို ကြည့်ပြီး ဒေါသတစ်ချက်ဖြစ်သွားသေးသည်။

" ဘယ်သူလဲ" လို့  ဒေါသသံနဲ့ မေးလိုက်တော့

" ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်"လို့ ပိုးဖြူ က အသံတုန် တုန်လေးနဲ့ဖြေရှာသည်။သံဒိုင် သဘောပေါက် သွားပြီး ပိုးဖြူ လက်ထဲက ဖုန်းကို လှမ်းယူ လိုက်ကာ မကိုင်တော့ပဲ  ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ တစ်ခါတည်းထိုးထည့်ထားလိုက်သည်။

" ဆောရီး ညီတို့  ညီမတို့  ခုနက ပုံစံမျိုးလေးပဲ  အားလုံးပြန်လုပ်ပေးပါဦး" 

လို့ပြောပြီး ဓာတ်ပုံ ပဲ ဆက်ရိုက်နေလိုက်သည်။ group photo ပြီးရင် ရိုက်ကူးခြင်းပြီးပြီမို့  အလုပ်ပြီးအောင်ပဲ အရင်လုပ်နေလိုက်တော့သည်။ ဖုန်းက ဆိုင်းလန့် လုပ်ထားတာမို့  ဘောင်းဘီ အိတ်ထဲကနေ တဒီးဒီးသာတုန်နေတော့သည်။ ခဏတုန်တာရပ်သွားလိုက် ပြီးရင်ပြန်တုန်လိုက်နဲ့ အန်တီငြိမ်းက မကိုင်မခြင်းကို ခေါ်နေတော့သည်။သံဒိုင့် ဒေါသတွေတော့နည်းနည်းစလာလေပြီ။

မိနစ် ၂၀လောက်ကြာအပြီးမှာတော့  အားလုံး ပြီးဆုံးသွားပြီမို့  လက်ထဲက ကင်မရာကို ပိုးဖြူ ကို သိမ်းခိုင်းလိုက်ပြီး  ဓာတ်ပုံလာရိုက် တဲ့ ညီတွေ ညီမတွေကို  နှုတ်ဆက်ကာ ဆိုင် ပြင်ကို သံဒိုင် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းဖုန်းကတော့  ခေါ်နေမြဲ။အပြင် ရောက်မှ ဖုန်းထုတ်ကိုင်လိုက်တော့…

" ငြိမ်းကမင့်ဆိုင်ရဲ့ ကားလမ်းတစ်ဖက်မှာ မြန်  မြန်လာခဲ့စမ်းပါကွာ ငြိမ်းစောင့်နေတာကြာပြီ"

အန်တီငြိမ်းက စိတ်မရှည်တဲ့လေသံနဲ့ ပြောလာ ပါတော့သည်။သံဒိုင် ဖုန်းကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး  ကားလမ်းကိုကူးကာ အန်တီ့ကားရှိရာကို လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းထိုင်တဲ့ဘက်က  ကားမှန်ဖွင့်ပေး လာမှ သံဒိုင်  အန်တီငြိမ်းကို ခပ်တင်းတင်းနဲ့ သေချာကြည့်လိုက်ပြီး……

" ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ  ဘယ်လောက်တောင် အရေးကြီးနေလို့လဲ  တစ်ဖက်သားက အလုပ် လုပ်နေတာလား အလုပ်များမအားနေလား မသိဘူးလို့ နည်းနည်းမှမစဉ်းစားမိဘူးလားအန်တီတို့လို ဘာမှလုပ်စရာမလိုအောင် ကြွယ်ဝတဲ့သူတွေမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဖြစ်ချင်တာချည်းပဲ  ကြည့်မနေနဲ့ကိုယ့်အတ္တချည်းပဲ  ရှေ့တန်းတင်မနေနဲ့ဗျ "

သံဒိုင်ကားနားရောက်စကပြုံးနေတဲ့အန်တီငြိမ်း မျက်နှာလေးက သံဒိုင့်စကားလည်းကြားလိုက် ရတော့ ပထမအံ့သြသွားသည့်ထင်။ စကားရဲ့ အဓိပ္ပာယ်တွေ  ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြား ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိလိုက်ရတော့ အံ့သြဟန် မျက်နှာမှ စိတ်သိပ်ဆိုးတဲ့မျက်နှာပုံပြောင်းသွား တော့သည်။သံဒိုင်ကလည်း တင်းနေတာမို့ ဆက်လွှတ်သည်။

" ဘယ်လောက်တောင် အရေးကြီးနေလို့ ဖုန်း  က မပြတ်တမ်းခေါ်နေရတာတဲ့လဲ။အလုပ်ပြီး  သွားရင် ပြန်ခေါ်ပေးမှာပေါ့ဗျ "

အန်တီငြိမ်းက ဘာမှပြန်မပြောသေးဘူး။ စိတ် ဆိုးတဲ့ မျက်နှာအမှုအရာကနေ တစ်ခါတည်း ပြန်ပျော့ကြသွားကာ သံဒိုင်ကိုသာ ငေးငေး လေးပြန်ကြည့်နေရှာသည်။

" ပြောလေဗျာ မေးနေတော့လည်း မဖြေဘူး"

သံဒိုင့်အသံနည်းနည်းလေး ပိုကျယ်သွားတော့ ဘေးကဖြတ်သွားတဲ့ လူကတောင် လှည့်ကြည့် သွားလိုက်သေးတာ မျက်လုံးထောင့်ကနေမြင် လိုက်မိရသည်။ ညိမ်နေတဲ့ အန်တီက ဆက်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး…

" ငြိမ်းလေ ငြိမ်း  ငြိမ်း"

မာနကြီးပြီး စကားပြောတာတောင် အနိုင်လိုချင်တဲ့ အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက် မျက်မှောင်ကြုတ်ထားပြီး ဒေါသဖြစ်နေတဲ့သံဒိုင့်မျက်နှာအမှုအရာကြောင့်ထင် စကားဆက်မပြောနိုင်ပဲဆွံ့အ သွားတော့သည်။

" ဟာ ဗျာ!!!!!"

သံဒိုင်  စိတ်မရှည်စွာနဲ့   ဘာရယ်မဟုတ် ကားတံခါးကို ဗုန်းကနဲ  ပုတ်မိသွားရသည်။ "ဗုန်း"ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အန်တီငြိမ်းမှာ ကိုယ် လုံးကြီးပါ တုန်သွားသည်။

" မင်း မင်း  ငြိမ်း ကို"

နောက်ဆုံး စကားလုံးနှစ်ခုမှာ အန်တီအသံတွေပါတုန်သွားပြီးမှ ဆက်မပြောတော့ပဲ ဘေးမှာရှိတဲ့  A-4 စာရွက်ဖြူ လေးကိုယူလိုက်ပြီး အလယ်ကနေခေါက်လိုက်သည်။ပြီးမှ ပြဲအောင်ဖြဲလိုက်သည်။ စာရွက်က နှစ်ပိုင်းပြဲသွားတော့ တစ်ခါထပ်ပြီး ဖြဲပြန်သည်။တစ်ခါပြဲသွားတဲ့ စာရွက်တွေကို လုံးချေလိုက်ပြီး သံဒိုင့်မျက်နှာ့ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ ပစ်ပေါက်လိုက်တော့သည်။သံဒိုင်ကလည်း အလျင်အမြန်ရှောင်လိုက်တာမို့မျက်နှာ့ကို မမှန်ပဲ ကားလမ်းဘေးသို့ကြသွားသည်။

" ငြိမ်းလေ မင့်ကို  မင်း မင်း  ဟင်းးးးး"

အန်တီငြိမ်း သံဒိုင့်မျက်နှာ့ကို လက်ညှိုးငေါက် ငေါက်ထိုးပြီး ပြောဖို့ရာ ဆက်မပြောနိုင်ပဲ "ဟင်း  ဟင်း"ဆိုပြီး အသက်သာမြန်မြန်ကြီး ရှုနေရတော့သည်။ သံဒိုင်လည်း ဒီအတိုင်း ကြောင်တောင်ရပ်လျှ က်။ အန်တီငြိမ်းကနည်းနည်းလေးပြန်ညိမ်သွား တော့ ကားစက်နိုးလိုက်ပြီး သံဒိုင့်ကိုဆက်ကနဲ ခေါင်းလှည့်ကြည့်လာတော့…ဟာ အန်နီငြိမ်းမျက်ဝန်းအိမ်မှာ မျက်ရည်စတွေ။

ဘာမှမပြောတော့ပဲမောင်းထွက်သွားတဲ့ အန်တီ့ကားကို သံဒိုင် လိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ အန်တီစုတ်ဖြဲလုံံးပြီးလွှင့်ပစ်သွားတဲ့ စက္ကူ လုံးလေးကိုပြေးကောက်လိုက်တော့သည်။စက္ကူ လုံးကိုဖြေကြည့်လိုက်တော့ စာတွေရေးထားတယ်။

သံဒိုင် လမ်းဘေးကို ကပ်နိုင်သမျှ ကပ်ပြီးထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ လမ်းသွားတဲ့ လူတစ်ချို့ကသံဒိုင့်ကို ကြည့်ချင်ကြည့်မည်ဖြစ်သော်လည်းသံဒိုင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ စာရွက်လေးကို ပေါင်ပေါ်တင်ကာ သေချာဖြန့်ကြည့်ပြီး ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့……

" ဓာတ်ပုံဆရာ ငြိမ်း  မင့်ကိုဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ   စဉ်းစားနေတာကွ ဟင်း ဟင်း… မြီးကောင်ပေါက်လည်းမဟုတ်တော့တဲ့ ဒီအရွယ်မှ အခေါ်အဝေါ်ကိစ္စစဉ်းစားနေရတာ   ရှက်တောင်ရှက်ပါတယ်ကွာ ရှက်လည်းမရှက် နိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်လေ။   မင့်မှာချစ်သူရှိနေပြီဆိုတော့ သူကတော့  မင့်ကိုဘယ်လိုခေါ်လဲ။ ငြိမ်းလည်း မင့်ကို ဓာတ်ပုံဆရာလို့မခေါ်ချင် တော့ဘူး  ဘာဖြစ်လို့လဲ သိလား…   ငြိမ်း မင့်ကို  "…" နေလို့ကွ စကားတစ်လုံး   ဖြည့်ဖတ်ပေးကွာ  မရေးရဲလို့။   ငြိမ်း မင့်ကို  "မောင်"လို့ ခေါ်ချင်တာကွ။ မလှောင်ပါနဲ့  မရယ်ပါနဲ့  "မောင်" " မောင်"က ငြိမ်းကို အသိမပေးပေမဲ့ ငြိမ်းက  ဒီနေ့ ဘာနေ့လဲ သိပါတယ်။

" Happy Birthday"ပါ  မောင်လို့ "

မွေးနေ့ဆုတောင်းလေး  ငြိမ်း ပေးပါတယ်။ ရုပ်ဝတ္ထု ပစ္စည်းတွေနဲ့ ပတ်သက်ရင်မာနကြီး  တဲ့ မောင့်အတွက် ငြိမ်းဘာမှဝယ်မပေးရဲပါ ဘူး။ငြိမ်းတစ်ခုတော့ သိပ်ကိုဝယ်ပေးချင်နေ  တယ်။မောင့်အလုပ်မှာလဲ အဆင်ပြေအောင် လို့လေ။မောင့်ကို လာခေါ်မယ်။  မောင့်ရဲ့ချစ်သူကတော့ ဘာဝယ်ပေးမှာ မသိပေမဲ့  ငြိမ်းလည်းမောင့်ကို ဝယ်ပေးဖြစ်  အောင် ဝယ်ပေးမယ်။   ငြိမ်းလုပ်ချင်တာတွေကို ခွင့်ပြုပေးပါမောင်။ သံဒိုင် စာဖတ်ပြီးနောက်မှာတော့ အန်တီငြိမ်း အတွက် မျက်ရည်တစ်ပေါက် အန်တီငြိမ်းရေးခဲ့ တဲ့ စာရွက်ဖြူ ပေါ်မှာပဲ ကျ သွားပါတော့သည်။

သံဒိုင် စာရွက်လေးကိုသေချာပြန်ခေါက်ပြီး မတ်တတ်ရပ်ကာ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ သေချာ ထည့်လိုက်သည်။သံဒိုင် ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး အန်တီငြိမ်းဆီကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တော့ စက်ပိတ် ထားပါသည်တဲ့လေ။ သံဒိုင် လေးကန်တဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ဆိုင်ဘက် ကို ဖြတ်ကူးအလာမှာတော့…………

"ကျွီ "ဆိုတဲ့ ကားဘရိတ်စောင့်အုပ်သံရယ် "ဒုန်း"ကနဲ မြည်သံရယ် ကြားလိုက်ရသလိုရှိပြီး  တစ်လောကလုံးမှောင်မိုက်သွားကာ  မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ် ကြယ်ဖြူ တွေကိုလည်း  မြင်လိုက်ရသလို ရှိပြီးနောက်မှာတော့  သံဒိုင် ဘာမှ မသိတော့……………

-------------------------------

အခန်း (၂၀)

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

" မောင် သတိရပြီလား"

" ----"

" မောင်    နှင်းလေ"

" ----"

" မောင် နှင်းကိုကြည့်ပါဦး"

" အင်း   ဟာ   နှင်း"

" မောင်"

" နှင်းက ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"

" မောင့်ကို နှင်းလာကြည့်တာလေ ခစ် ခစ်"

သံဒိုင် နှင်းကိုသေချာကြည့်လိုက်တော့ တစ်ခါ က နှင်းမွေးနေ့မှာ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖူးတဲ့ ဝတ်စုံမျိုးလေးဝတ်ထားတယ်။ဒါမဲ့ အခုကတော့ ဝတ်စုံကအဖြူ ရောင်မဟုတ်ဘူး အပြာရောင်နဲ့။ နှင်းကအပြာရောင်ဝတ်စုံနဲ့သိပ်ကိုလှနေသည်။ သံဒိုင် သိပ်ချစ်ခဲ့တဲ့အပြုံးတွေကိုလည်း နှင်းကပြုံးထားပေးစဲ။

" မောင့်ကို နှင်း လာခေါ်တာ လိုက်မယ်ဟုတ်"

" နှင်းက ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ  လိုက်မှာပေါ့"

" ဟိုးအဝေးဆုံးကို မောင်နဲ့နှင်း သွားမယ်လေ"

" လိုက်မယ် နှင်း  အတူတူသွားမယ်လေ"

" ခစ် ခစ် မောင်က နှင်းခေါ်ရင်မငြင်းဘူးဆိုတာ သိပါတယ် မောင်ကနှင်းကိုသိပ်ချစ်တယ်နော်"

" ချစ်တာပေါ့  နှင်းရယ်"

" နှင်းလည်း မောင့်ကို သိပ်ချစ်တယ် ဒါကြောင့်  မောင့်ကို ခေါ်သွားတော့မလို့လေ။မောင့်ကို  ချစ်တဲ့သူတွေလည်းအများကြီးရှိတယ်ဆိုတာ  နှင်း သိတယ်မောင်…ဒါမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး နှင်း  က မောင့်ကိုမှ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်တာလေ"

" ဟုတ်ပါပြီ နှင်းရယ် မောင်လည်း နှင်းနဲ့ပဲ  နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာလေးတည်ဆောက်  ချင်ပါပြီ ရင်ထဲမှာ  နေလို့မကောင်းဘူး…မောင်  ရသမျှ အခွင့်အရေးတွေ အကုန်ယူခဲ့  လည်း ပါတာပေါ့ "

" ခစ် ခစ် မောင်မယူချင်လည်း သူတို့က ပေးနေ  မှာပဲလေမောင်ရဲ့…နှင်းက အားလုံးသိပါတယ်  ဒါမဲ့  လင်း  လင်း  ဟင် ဟုတ်သား မောင့်ကို  ချစ်တဲ့သူတွေထဲမှာ နှင်း ရဲ့ ညီမ  လင်းလည်း ပါသေးတယ်"

" ----"

" မောင့်ကိုတွေ့ချင်ဇောတွေ ပိုင်ဆိုင်ချင်ဇောတွေ ကြောင့် လင်းကို မေ့သွားရတယ်  မောင်ရယ် နှင်း   နှင်း  မကောင်းဘူး မောင်"

နှင်းကငိုတော့သည်။နှင်းရဲ့ကြည်လင်တောက် ပနေတဲ့ မျက်ဝန်းအိမ်ကနေ မျက်ရည်တွေ ကျလာသည်။နှင်းရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကသိပ်လှနေပါ လား။မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်ထွက်တာတောင် လှနေတဲ့ နှင်းရဲ့မျက်ဝန်းအိမ်ကို ဓာတ်ပုံသမား ဖြစ်တဲ့ သံဒိုင်က  နဖူးနဲ့နှာခေါင်းမပါစေပဲ ပိုင်းဖြတ်ပြီးတော့ ကြည့်နေမိလိုက်ချ ိန်မှ……

" နှင်း ရဲ့ မျ က်လုံးတွေ  ဟာ!"

သံဒိုင် သိစိတ်ကိုမနည်းထိန်းပြီး သေချာပြန်ကြည့်လိုက်တော့နှင်းကမရှိတော့ ဘယ်ကိုများပြေးထွက်သွားလိုက်တာလဲ  နှင်း  ရယ် ။ 

-----------------------------------

" မောင်"

" ----"

" မောင် ရေ"

" ----"

" မောင်"

" ဟင်  နှင်း"

သံဒိုင် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့  နှင်းကသံဒိုင့်နဲ့အနီးအနားမှာမဟုတ်ပဲမလှမ်းမကမ်းမှာ

" နှင်း လာလေ မောင် သတိရပါပြီ"

" မလာတော့ဘူး  မောင်ရယ်"

" မောင်ဆီကို လာတာမဟုတ်ဘူးလား"

" ဟုတ်တယ်မောင် နှင်း မောင့်ဆီကိုလာတာပါ  လာနှုတ်ဆက်တာ  နှင်းသွားတော့မလို့"

" နှင်းက ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ  မောင့်ကိုမခေါ် တော့ဘူးလား"

" မခေါ်တော့ပါဘူး မောင်…မခေါ်ချင်လို့မဟုတ် ပါဘူး  နှင်း မောင့်ကိုမခေါ်ရက်လို့ပါ"

" မောင့်ကိုတော့ မထားခဲ့ပါနဲ့  နှင်းရယ်မောင့်အိပ်မက်တွေက  နှင်းရယ်ပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါမောင်ရယ်  မောင့်ဆီက အချစ်တွေရတာကိုပဲ ဒီက နှင်းသုသွင် ကျေနပ်ပါပြီရှင်မျက်မမြင်မလေးနှင်းကို မေ့လိုက်ပါတော့မောင် နှင်းကိုပျောက်ကွယ်ခွင့်ပေးပါတော့နော်…နှင်း  ပျောက်ကွယ်သွားမှပဲ  အားလုံးအတွက်အကောင်းဆုံးဖြစ်မှာပါ "

" နှင်းမှ မရှိတဲ့နေ့ရက်တွေကို မောင် ဘယ်လို  ဖြတ်သန်းရမှာတဲ့လဲ  နှင်းရယ်"

" အဆင်ပြေသွားမှာပါ မောင်ရယ်  မောင့်အချစ် တွေရခဲ့ရုံနဲ့ပဲ  နှင်းကကျေ နပ်သင့်ပါပြီ… သွားတော့မယ်မောင်"

" နှင်း မသွားနဲ့လေကွာ"

" သွားပါရစေ မောင်ရယ် နှင်းက နေလို့လည်း  မရတော့လို့ပါ"

" ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲ နှင်း"

" သွားပြီနော်  မောင်"

" ဟာ နှင်း နေဦးလေ  နှင်း ...နှင်း.. နှင်း.. နှင်း"

" အား! "

" လူနာသတိရလာပြီ"

" ဆရာ့ကို သွားခေါ်လိုက်တော့"

သံဒိုင် သတိရလာတော့  ဘေးမှာ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်။ နှင်းတော့ မဟုတ်ဘူး။နှင်းက ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်။

--------------------------------------

" အကို"

" အကို"

ဆရာဝန်ရော ဆရာမတွေရောထွက်သွားတော့ မှ  ကျော်နဲ့မော်က  သံဒိုင့်ဘေးသို့ရောက်လာ ပါတော့သည်။

" အေး ညီတို့"

" အကို နေရတာ သက်သာရဲ့လား"

" သက်သာပါတယ်  အကိုဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

" ဟုတ် ဖြစ်သွားမှာတာ ကျနော့်တို့စိတ်ပူတာ အကိုရ အီး ဟီး ဟီးး"

" ဟာ ကျော်  မငိုနဲ့လေကွာ မင်းကလည်း"

လို့ မော်က ဝင်ပြောလာတော့  ကျော်က

" ငါ အကိုကို့ ကြည့်ပြီးငိုချင်လို့ပါ  မော်ရာ"

" ဟာကွာ! အကိုက ခုမှသတိရတာကို မင်း  မင်း"

မော်ကလည်းငိုချင်နေပုံရသည်။ကျော်က ငိုပြီး ကိုသံဒိုင့်ဘေးက ထွက်သွားသည်။ သံဒိုင် အံ့သြနေမိတော့သည်။ ညီနှစ်ယောက် ဘာဖြစ်ကြတာတဲ့လဲ။ သံဒိုင်စိတ်ကိုအမြန်ဆုံးငြိမ်အောင်ထားလိုက်ပြီးဖြစ်ခဲ့သမျှ တွေကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်သည်။ရပြီ။ သံဒိုင်အားလုံးကို မှတ်မိပါသည်။ လမ်းဖြတ်ကူးတာ စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်တာကြောင်း ကားနဲ့တိုက်မိသွားရတာ။ အဲဒီနောက်တော့ သံဒိုင်ဘာမှ စဉ်းစားလို့မရသေး။

" မော်"

" ဗျာ အကို"

" အကို့ကို ပြောပြ ဘာတွေဘယ်လိုဆိုတာ"

" ဟုတ်အကို ညီတို့သိရတော့ အကိုကဒီဆေးရုံ  ကို ရောက်နေပြီ ညီတို့ကလည်း ဟိုမှာပွဲက  ရိုက်နေရင်း တန်းလန်းကြီးမို့ တစ်ခါတည်းပြန် လာလို့ မရတာလဲ ပါတာပေါ့"

ဒါတော့ ဟုတ်ပါသည်။သံဒိုင့်တို့ ဓာတ်ပုံသမားဗွီဒီယိုသမားများဆိုတာရိုက်နေရင်းကနေထွက်လာလို့မှ မရတာ။

" ကျ နော် studio ပြန်ရောက်တော့ ပိုးဖြူ က  ငိုပဲနေတော့တယ် ဘာမှမေးလို့မရဘူး…  ဒီကောင်ဗျာ ဘယ်လိုကောင်လဲ မသိဘူး"

လူနာဖြစ်တဲ့ သံဒိုင်  မော့်ကိုကြည့်ပြီပြုံးရသည်။မော့်က ပိုးဖြူ ကို အပြစ်တင်စကားပြောနေပေမဲ့သူ့ကိုယ်တိုင်က  မျက်ရည်တွေ သုတ်လျှက်။

" ပိုးဖြူ က ငယ်သေးတာကို မော်ရ"

" ဟုတ်အကို ကျော်က ဆေးရုံအရင်ရောက်ပြီး  ဖုန်းဆက်ပြောတယ် သတိမရသေးဘူးတဲ့  စိုးရိမ်စရာတော့ မရှိပါဘူးလို့ ဆရာဝန်တွေက  ပြောပါတယ်တဲ့"

" အင်း"

" ဒီဆေးရုံကို ဘယ်သူတွေက စီစဉ်ပို့တာလဲ"

" ဘေးနားကလူတွေလို့ ပြောပါတယ်အကိုအကို့ကို လည်း သိနေကြတာကို"

" အင်း အင်း    ကျော် ရေ"

သံဒိုင် ကျော့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တော့သည်။

" ဗျာ အကို"

ကျော်က မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး သံဒိုင့်နားရောက်လာပါတော့သည်။

" ညီရောက်လာတော့ ဆေးရုံမှာဘယ်သူတွေ ရှိလဲ"

" ဟုတ် အီ ဟီး ဟီး ဟီး"

ကျော်က ဆက်မပြောဘဲ ငိုနေလို့ သံဒိုင်ဒေါသဖြစ်သွားရတော့သည်။လူက အိပ်ရာပေါ်မှာသိပ်ကနေလို့မကောင်းပါဘူးဆို စိတ်ကတော်တော်တိုလာတော့သည်။

" မင်းတို့ အကိုက သေပြီမလို့ ငိုနေတာလားကွ"

" မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူးအကိုရယ်  အကို အကို  ဒီလိုဖြစ်တာချည်းကို ဝမ်းနည်းနေလို့ပါ"

သံဒိုင် ကျော့်ကို ကြည့်နေစဲမှာပဲ…

" ကိုရီး  သတိရပြီလား" 

ဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့ သက်လုံး  ဝင်လာပါတော့သည်။

----------------------------------

သံဒိုင် ဆေးရုံကဆင်းလာပြီးနောက်မှာတော့ ဆိုင်မှာပဲ ပြန်နေလိုက်တော့သည်။ ဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းမှာက လူနေဖို့ ဘာမှမပြင်ဆင်ရသေးတာမို့ ဆိုင်မှာပဲ နေလိုက်တော့သည်။ သက်လုံးပြောပြမှပဲ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်တဲ့နေ့က အကြောင်းတွေနဲ့ ဘာဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာသေချာသိရပါတော့ သည်။ ဓာတ်ပုံဆိုင်ဘေးနားက လူတွေကပဲ သံဒိုင့်ကို သိနေတာမလို့ လူနာတင်ယဉ်ခေါ်ပြီး အမြန်ဆုံးဆေးရုံ ပို့လိုက်ကြပါသည်တဲ့…… ယဉ်တိုက်မှုဖြစ်တာမို့ ရဲ ရေးကိစ္စတွေဘာတွေ တော့ဖြစ်သေးတယ်ပြောသည်။

သံဒိုင် ဆေးရုံကမဆင်းခင်မှာပဲကားပိုင်ရှင်ခမျာနေ့တိုင်းလာရှာသည်။သံဒိုင်က မိမိဘက်ကကိုပေါ့ဆမှုကြောင့်မို့ဆိုပြီး ဘာမှအမ့ှုမလုပ်ဘဲကြေအေးပေးလိုက်သော်လည်း  ရဲ ရေးကိစ္စရယ်မို့  ကားပိုင်ရှင်တော့ နည်းနည်းပါးပါး ရှင်းရသေးတယ်လို့သိရသည်..ကားပိုင်ရှင်ခမျာလည်းသံဒိုင့်ကို လေးလေးစားစားနဲ့ကို ကျေးဇူးတင်ရှာပါသည်။စိတ်ဓာတ်အောက်တန်းကျ တဲ့သူတွေဆိုရင်တော့ကားပိုင်ရှင်မှာရှင်းလို့ဆုံးမှာမဟုတ်တော့ပေ။

သံဒိုင် လဲကျ သွားမှလူတစ်ယောက်က သံဒိုင့် ဖုန်းကိုယူပြီး တွေ့ရာနံပါတ်တွေကို လိုက်ဆက် ပြီး အသိပေးသေးတယ်လို့ သိရသည်။ သက်လုံးကသိသိချင်းပဲ လိုက်လာဖြစ်ခဲ့တာတဲ့ လေ။ သံဒိုင်ကသေကံမပါသေးတော့  ကားမောင်းသူကလည်း ဘရိတ်အုပ်လိုက်နိုင်လို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်မဖြစ်လိုက်။

လဲအကျမှာ ခေါင်းနောက်စေ့နဲ့ လမ်းနဲ့ရိုက်မိလို့သတိမေ့သွားရပြီး ကားနဲ့တိုက်မိတဲ့ ဘယ်ခြေထောက်ခြေသလုံးရိုး အရိုးအက်သွားခဲ့ရသည်။ဒူးခေါင်းမှာလည်း အနည်းငယ် ထိလိုက်တော့ကျောက်ပတ်တီးစည်းတာကို ဒူးခေါင်းအထက်ပေါင်ထိအောင် စည်းပေးထားတာမို့ သံဒိုင်ဒူးကွေးလို့  မရသေး။

သံဒိုင် ဆေးရုံမှာတစ်ပတ်ပဲ နေခဲ့ရလိုက်သည်။ ဆင်းခွင့်ပြုု လိုက်တာမို့ ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်နေခွင့် ရခဲ့သည်။မြန်မြန်ဆင်းရမှာပဲ အဆင်ပြေမည်။

နို့မို့ရင် ညီတပည့်တွေနဲ့ သက်လုံးလေးခမျာ ပင်ပန်းရှာကြသည်။အလုပ်တွေကတစ်ဖက် သံဒိုင့်ဘေးနားမှာ တစ်ယောက်က အမြဲတမ်း နေပေးရတာတွေနဲ့လေ။ကိုယ့်နေရာကိုယ့် ပြန်နေခွင့်ရမှာပဲ အဆင်ပြေသွားပါတော့သည်။

အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ ပက်လက်အိပ်အနေအထားနဲ့ ၄၅ ရက်နေ့ရဦးမည်။ ၄၅ ရက်ပြီးမှ ဓာတ်မှန် ရိုက်ကာ အဖြေကြည့်ပြီး   ကျောက်ပတ်တီး အပေါ်ပိုင်း ဖြေပေးမည်လို့ ဆရာဝန်တွေက အသိပေးလိုက်ပါသည်။ လောကနေထိုင်မှု့ဘဝဖြစ်စဉ်မှာ ကျန်းမာရေးကောင်းဖို့ လိုအပ်ကြောင်း သံဒိုင် လက်တွေ့သိလိုက်ရပြီလေ။ယခုမိမိမှာဆိုးဆိုးရွားရွားဝေဒနာမခံစားရသော်လည်း  ခြေထောက်မှာ ကျောက်ပတ်တီးနဲ့မို့ လမ်းလျှောက်လို့မရ ဒူးကွေးလို့မရတာကြောင့်  အိမ်သာထိုင်လို့မရပေ။

ထမင်းစားလည်းဒီအိပ်ရာပေါ် မစင်သွားလည်းဒီအိပ်ရာပေါ်။ထမင်းစားရတာနောက်ကျောပြင်နောက်မှာခေါင်းအုံးထားပြီး စားရလို့ အဆင်ပြေသော်လည်း  ရေမခူ ိးရတာရော မစင်သွားရတာအားမရတာရောကြောင့်  သံဒိုင့် စိတ်မှာကသိကအောက် ဖြစ်လှသည်။

မိမိထက်ဝေဒနာဆိုးတွေ ခံစားရပြီး အိပ်ရာပေါ်လဲနေရတဲ့သူတွေခမျာ ဘယ်လောက်တောင်ခက်ခက်ခဲခဲ ရှင်သန်နေရမည်မသိဟု တွေးမိပြီးကြင်နာသနားမှု့ ခံစားရတော့သည်။နာခြင်းရဲ့ဒုက္ခ အသေးစားလေးခံစားရတဲ့ မိမိအဖို့မှာတောင် ဖြတ်သန်းရတာ မလွယ်ကူဘူးမဟုတ်ပါလား။

သက်လုံးပုံကတော့ သံဒိုင့်ဆီကို နေ့တိုင်းလာပြီးဂရုစိုက်ပြုစုပေးရှာသည်။ သံဒိုင့်အကြောင်းတွေကြောင့် ငယ်စဉ်ကတည်းက မိဘတွေဆုံးပါးသွားခဲ့ရပြီး မိသားစုရယ်နဲ့လို့ နွေးနွေးထွေးထွေးမနေခဲ့ရပေမဲ့  လက်ရှိကိုယ့်ကို လေးစားချစ်ခင် ကြတဲ့ ညီတွေ ညီမနဲ့ နေထိုင်ရှင်သန်ရတာ မိသားစုသဖွယ်ဖြစ်နေလို့တော်ပေသေးသည်။ သက်လုံးလေးက အပြုံးလေးနဲ့ပဲ အားပေးရှာ သေးသည်။

" ကိုရီးလုပ်ချင်တာတွေ ထ မလုပ်ရလို့စိတ်ညစ်  နေလား  စိတ်ညစ်မနေနဲ့နော်  နားရတာပေါ့ ကိုရီးရယ် "

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး  သက်လုံးရယ်  အကိုက စိတ်ကို ဖြေတွေးပြီး နေတတ်ပါတယ်"

" ဟုတ် ကိုရီး"

ဖြစ်သွားပြီးမှ ဘာမှမတတ်နိုင်တဲ့အနေအထား မှာ သံဒိုင် စိတ်ကိုတွေးပြီး ဖြေနိုင်ပါသည်။ ဖြေလို့မရနေတာ တွေးလို့မရနေတာက……နှင်း  နဲ့  လင်း

သံဒိုင် ဆိုင်ပြန်ရောက်တာပဲ  တစ်ပတ်ကျော် သွားပြီ…ဆေးရုံမှာနေခဲ့ရတာက တစ်ပတ်မလို့ အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်ပြီးတာ နှစ်ပတ်ကျော်သွားပြီ။ နှင်းကလည်း ဖုန်းမဆက်  လင်းကလည်းဖုန်းမဆက်။နှင်း ကိုအိပ်မက်လိုလို သတိရမိတာလိုလိုတွေထဲမှာတော့ ခဏ ခဏ တွေ့ရသည်။

နှင်းလည်း သူ့ကို သတိရနေမည်ဆိုတာတော့ သံဒိုင် ယုံကြည်သည်။ဒါကြောင့်နှင်း ဆီကိုဖုန်း ဆက်ကြည့်တော့ စက်ပိတ်ထားသည်တဲ့။ မနေနိုင်လွန်းလို့ လင်း ဆီဖုန်းဆက်ကြည့်တော့လည်း စက်ပိတ်ထားသည်။ဦးနဲ့ အန်တီ ရဲ့ဖုန်းတွေကျလည်း သံဒိုင် မခေါ်ချင်။

သံဒိုင်ဖြစ်သွားတာကို လာမမေးနိုင်ရင်တောင် ဖုန်းဆက်ကတော့မေးမဲ့ မိသားစုရယ်ပါ။ လူမှု့ရေးခေါင်းပါးတဲ့ လူတွေမှ မဟုတ်တာ။တစ်စုံတစ်ခု နှင်းတို့ မိသားစုမှာဖြစ်နေပြီဆိုတာတော့ သံဒိုင် ခံစားမိသည်။စိတ်ထဲမှာလည်းလေးလေးကြီး ဖြစ်ဖြစ်သွားရသည်။

ဘယ်လိုအခြေအနေပဲဖြစ်ဖြစ် နှင်း မဟုတ်ရင် တောင် လင်းကတော့ ဖုန်းဆက်သင့်ပါသည်။ ဖုန်းမဆက်တာကို သံဒိုင် ဖြေလို့မရ။ဖုန်းလာပြီ ဆိုရင် နှင်းလား လင်းလား ကော်လာနံပါတ်ကို ကြည့်ရတာအမော။ခင်ခဲ့တဲ့ သိခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေ တွေဆီက ဖုန်းတွေသာ ဖြစ်လို့နေသည်။ သံဒိုင်  ကျော်နဲ့မော်ကိုလည်း မမေးဖြစ်သလို   နှင်းတို့အိမ်ကို သွားခိုင်းဖို့စဉ်းစားမိသော်လည်း   ဘာကြောင့်မှန်းမသိ  မလွှတ်မိ။

ဆေးရုံကဆင်းပြီး ရက်(၂၀)မြောက်တဲ့နေ့။ သံဒိုင်  နှင်း ကို သိပ်သတိရမိတဲ့နေ့ရက်တစ် ရက်မှာ……မော်က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး…

" အကို  အမလင်းသုသွင် လာတယ်"

သံဒိုင် ရုတ်တရက်တော်တော်လေးကို ဝမ်းသာသွားသည်။နှင်း ကို လွမ်းဆွတ်သတိရမှု့တွေကြောင့် လင်း လာတာကို ပျော်သွားသည်။

" အခန်းထဲ လွှတ်လိုက်လေကွာ"

" ဟုတ် အကို"

မော် ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ … လင်း ဝင်လာတော့သည်။

" ဆရာ"

" လင်း"

သံဒိုင် လင်း ကို မြင်လိုက်ရတော့ တော်တော်လေးအံ့သြသွားရသည်။ ချောမောလှပတဲ့လင်းသုသွင် ဆိုတဲ့မင်းသမီးကအခုဖြစ်နေလိုက်တာကြီးက  လောကဓံရဲ့ အထုအနှက်တွေကိုခါးစည်းခံနေရတဲ့ အပူသည်မိန်းမတစ်ယောက်လို။ ပြီးတော့လင်းက မိမိကိုခေါ်တာက"ဆရာ" တဲ့လေ။ လင်းက သံဒိုင့်အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ လာထိုင်ပြီး

" သက်သာရဲ့လား ဆရာ"

" သက်သာပါတယ် လင်းရယ်  အကိုက ဘာမှ  မဖြစ်ပါဘူး  ခြေထောက်အရိုးအက်သွားလို့  အိပ်ရာပေါ်မှာပဲနေနေရတာလေဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

" ဟုတ် ဆရာ  အင့် အင့် ဟီး"

ဟာ!လင်းလည်း ငိုနေပြန်ပြီ။သံဒိုင့် ရင်ထဲမှာ"ဒုန်း"ဆို နှလုံးဆောင့်တက်လာကာ "အင့်"ဆိုပြီးရင်ဘတ်ထဲမှာအောင့် သွားရသည်။

" ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေတာလဲ လင်းရယ်" 

လို့ သံဒိုင်မေးလိုက်ရသော်လည်း လင်းဖြေမဲ့ အဖြေကစိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းမဲ့ အဖြေမဟုတ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သိနှင့်ပါပြီလေ……ဒါမဲ့ တိကျ စေဖို့လင်းရဲ့နှုတ်ထွက်စကားတော့မျှေ ာ်မိရပါသည်။

" ဆရာ"

 လင်းက သံဒိုင့်ကိုတစ်ခွန်းခေါ်ပြီး ဆက်မပြော သေးသလို သံဒိုင်ကလည်း မထူးမိသေး။

" ဆရာ"

" လင်း"

" ဆရာချစ်တဲ့နှင်းက  ဆုံးသွားပြီဆရာ"

" ဘာ!!!!!!!!!!!! လင်း"     

သံဒိုင် အံ့သြလွန်းခြင်းနဲ့အတူစိတ်တွေဆောက်တည်ရာမရ တဒင်္ဂဖြစ်သွားရတော့သည်။သံဒိုင်အော်သံကျယ်သွားလို့ထင် ကျေ ာ်နဲ့မော် အခန်းထဲ ပြေးဝင်လာသည်။သံဒိုင့်နားကိုကပ်လာကျသည်ကိုတော့ မျက်ရည်ကြားကနေ သံဒိုင်သိလိုက်သေးသည်။ သံဒိုင် သောကအပူမီးတွေနဲ့အတူ "တအီးအီး"သာ ငိုချ  လိုက်တော့သည်။

ချစ်ရသောနှင်းက ပျောက်ကွယ်သွားနှင့်ပြီတဲ့။ သံဒိုင် လင်း ပြောပြတာတွေကို ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက်။အသိသတိကပ်နေရင် ကြား တယ်။သိစိတ်လွတ်သွားရင် မကြားသလို။ အသံတွေသာ ကြားရတယ်  ဘာမှန်းမသိ။

တော်တော်ကြာကြာကြီးနေပြီးမှ လင်းပြန်သွား တော့သည်။ လင်းမပြန်ခင်မှာပဲ  သံဒိုင့်ကို အောက်ဆင်းပြီး ထိုင်ကန့်တောသွားသလို နောက်ကိုမလာနိုင်တော့ဘူးဆိုတာရယ် သံဒိုင့်ရဲ့ မွေးနေ့အတွက် နှင်းနဲ့လင်းရဲ့ မွေးနေ့ လက်ဆောင်ပေးဖို့ လုပ်ထားတာဆိုတဲ့ ပစ္စည်းတွေလည်းထားခဲ့တာကိုတော့ သံဒိုင် သိလိုက် သေးသည်။လင်းက တစ်ခါတည်း နှုတ်ဆက်သွားခဲ့တာတဲ့လေ။သံဒိုင့်ကိုနှုတ်ဆက်တာတင် မဟုတ်ဘူး သရုပ်ဆောင်အလုပ်ပါ ကျေ ာခိုင်း သွားတော့တာ။

သံဒိုင် လင်းပြန်သွားပြီးနောက်ရက်တွေမှာလည်း အစားမဝင်သလိုအိပ်လို့လည်းမရတော့။အချ ိန်ပြည့်နှင်းကိုသာသတိရနေမိတော့သည်။ ဖြစ်ဖို့ပျက်ဖို့အကြောင်းတွေ တိုက်ဆိုင်လာရင်ဘယ်အရာကမှတားဆီးခြင်းငှာ မစွမ်းသာဘူးဆိုတဲ့ စကားက သိပ်မှန်ကန်သည်။

သံဒိုင် ကားတိုက်ခံရတော့ လူတစ်ယောက်က သံဒိုင့်လွတ်ကျ တဲ့ ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီးကောလော့ထဲကနံပါတ်တွေကိုတော်တော်များများ ဆက်သွယ်အသိပေးခဲ့သတဲ့လေ။ အဲဒီမှာမှ နှင်း   နှင်း ဆီကို……သံဒိုင် ဖြစ်ပျက်ပုံတွေကို ဆက်မတွေးနိုင်လို့ ဘာမှမဆိုင်ပဲ  မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ပြစ်လိုက် တော့  မျက်ရည်တွေက  အလိုလို စီးကျ လာ ပြန်တော့သည်။

ဖုန်းကိုင်ပြီးနားထောင်လိုက်တဲ့နှင်းခမျာ ချစ်သူအတွက် စိတ်ပူစွာနဲ့ အောက်ထပ်ကို ပြေးဆင်းအလာ လှေကားပေါ်ကနေ အောက်ကိုခြေချော်ကျ ရသတဲ့လေ။

နှင်း ရယ်  မောင်က ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ နှင်းက လေ ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်မေ့ပြီးတောင် မောင့်အ တွက် စိုးရိမ်တတ်သတဲ့။မဖြစ်သင့်ပါဘူး နှင်းရယ်  လုံးဝမဖြစ်သင့်ဘူး။ အဲလိုကြီး စိုးရိမ် စိတ်မများသင့်ပါဘူး နှင်း ရယ်။ ဒါတွေကြောင့် နှင်း မောင့်ဆီကို ရောက်လာခဲ့ တာကိုးမောင့်က အိမ်မက်တွေပဲမှတ်နေခဲ့တာ။လာတော့ နှုတ်ဆက်ခဲ့သေးတယ်နော် နှင်း။ နှင်းလည်း မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာ သိပါတယ် နှင်း ရဲ့။

နှင်းပြောခဲ့သေးတယ်နော်။လင်းက စာအုပ်ဖတ်ပြီး စာအုပ်ထဲက အကြောင်းအရာတွေ ပြောပြတော့ နှင်းက  "ဘာမြူ ရယ် တြိဂံ"ဆိုတာကိုစိတ်ဝင်စားပြီးကောင်းကောင်းကြီးမှတ်မိနေတာဆိုတာကိုလေ။မောင်နဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးတော့နှင်းခမျာ မောင်နဲ့လင်းပတ်သက်တာတွေကိုလည်းသိပေမဲ့ မောင့်ကို ဘာဆိုဘာမှ အပြစ်ပြောမသွားခဲ့ဘူးနော်။

နှင်းက စိတ်ဝင်စားခဲ့တဲ့ဘာမြူ ရယ်တြိဂံကြောင့်  လေယဉ်တွေတောင်စင်းလုံးပျောက်တာ  နှင်းလည်း အဲဒီနားလေးသွားပြီး  ပျောက်ကွယ်သွားချင်တာတဲ့လားနှင်းရယ်။

" မောင်ရယ် နှင်း  ပျောက်ကွယ်သွားချင်တယ်ပျောက်ကွယ်သင့်ပါပြီ "လို့ ထပ်ပြောလာမဲ့ နှင်းအသံကို မောင်ကြားခွင့် မရှိတော့ဘူးပေါ့။ သိပ်ချစ်ပါတယ်နှင်းရယ်။ အချစ်  အချစ်တွေတဲ့ နှင်း။မောင့်က နှင်းကို သိပ်ချစ်တော့  သမုဒယတွေနဲ့ပဲ  ဘဝကို မောင်ဖြတ်သန်းနေရဦးမှာ ပေါ့ နှင်းရေ။   ။

-----------------------------------

သံဒိုင့်ခြေထောက်တွေ ပြန်ကောင်းပြီး အလုပ်တွေ ဆက်လုပ်နေခဲ့သေးသည်။ အရိုးအက်သွားတဲ့ ကိစ္စက ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုပေမဲ့ အချ ိန်တော့တော်တော်ပေးလိုက်ရသေးသည်။ ၄၅ ရက်အကြာမှာ ဒူးခေါင်းကွေးလို့ရအောင်  ကျောက်ပတ်တီးကို ဖြည်ပေးပြီး  နောက်ထပ်အသစ်ကိုဒူးခေါင်းအောက်ပဲ လုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

အရိုးတွေကဆက်စမို့ ခြေသလုံးကိုပဲအသစ်ပြန်စည်းပေးပြီး အရိုးအားတိုးဆေး စားနေရသေးသည်။ ဂျိုင်းထောက်နဲ့ အခန်းအပြင်ထွက်လို့ရ ဒူးကွေးလို့လည်းရသွားတာမို့ ကိစ္စတော်တော်များများ အဆင်ပြေသွားသလိုဆိုင်ထဲမှာပဲ ဓာတ်ပုံပြန်ရိုက်လာနိုင်တော့သည်။

နောက်ထပ်လေးဆယ့်ငါးရက် အကြာမှ ကျောက်ပတ်တီးကို လုံးလုံးဖြည်ပေးလိုက်ပြီး လမ်းလျှောက်ရင်တော့  ဖြစ်ခဲ့တဲ့ခြေထောက် ဘက်ကို အားမစိုက်ဖို့ ဂျိုင်းထောက်ပဲ အားပြု သွားဖို့ ဆရာဝန်တွေက မှာကြားပါသေးသည်။

ကျောက်ပတ်တီးဖြည်ပြီးတာတောင် ဒီတိုင်း အလွတ်သွားလို့ မရသေးပါ။ နောက်ပိုင်းမှပဲ အလွတ်သွားလို့ရတော့သည်။

အင်တာဗျူးတစ်ခုမှာ……မော်ဒယ်လ်မမတစ်ယောက် ဖြေတာကို သံဒိုင် တော်တော်လေး သဘောကျသည်။သူပြောတာမှန်လည်းမှန်တယ်လေ။

" မြန်မာ ဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ခြေထောက်ကျိုးလို့ကျောက်ပတ်တီးစည်းရပြီးကျောက်ပတ်တီးဖြုတ်ပြီး ပြီးခြင်း ထလမ်းလျှောက်တာ ထပြေးသွားတဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေကို အရမ်းရယ်ချင်သတဲ့  "

သံဒိုင်ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ်တွေ့မလို့ကျောက်ပတ်တီး ဖြေပြီးပြီးချင်း လမ်းလျှောက်လို့မရတာ  သေချာသည်လေ။

သံဒိုင် အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ မြို့ထဲရောက်တဲ့အခါ အန်တီငြိမ်းကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်တွေ့လိုက် တာမျိုးတွေ ရှိပါသည်။ အန်တီငြိမ်းကလည်းသူ့ကို ဘာမှမဆက်သွယ်တော့တာမို့ သံဒိုင့်ဘက်ကလည်းမဆက်သွယ်တော့ပါ ဆက်သွယ်ချင်စိတ်တွေလည်း မရှိတော့။မထင်မှတ်ပဲ

တစ်နေရာရာမှာ တွေ့ဆုံခဲ့ရင်တောင် သာမန် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်အနေနဲ့ပဲ စကားပြောဖြစ် ပါလိမ့်မည်။ ဒါပေမဲ့ သံဒိုင့် မွေးနေ့အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင်ကိုတော့ ဆေးရုံထိလိုက် လာပြီး ကျော့်ကို လာပေးသွားပြီး  သံဒိုင်လုံးဝ နေကောင်းကာကျ မှ ပေးဖို့မှာခဲ့သလို… ပိုက်ဆံလိုအပ်တာတွေ ရှိရင်လည်း ကျော့်ကို  သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်ဖို့ ပြောသတဲ့။ ဘာတွေပြောခဲ့ သေးလဲလို့  သံဒိုင် ကျော့ကို မေးတော့

" အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်တာ ငြိမ်းသိပါတယ်"လို့သာ ပြောလိုက်ပါတဲ့လေ။

လင်း အကြောင်းတွေလည်း သိပ်မကြားရတော့လင်းက လက်ခံထားတဲ့ဇာတ်ကားတွေအတွက် လျော်ကြေးနဲ့ ရှင်းပြစ်ပြီး ဘာမှ ဆက်မလုပ်တာတော့ သိရသည်။ လင်းက  "ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ဆရာ…ဆရာနဲ့နှင်း ကို အကြင်လင်မယားဖြစ်ခဲ့ပြီလို့ လင်း သတ်မှတ်ထားပါပြီ  နှင်းအတွက် အလှုူ အတန်းလုပ်ရင် ဆရာ့နာမည်ရောတတ်မှာပါ…ဆရာလည်းဟုတ် အကိုလည်းတော်သွားပြီမို့  လင်း ဆရာ့ကိုကန်တော့ခဲ့ပါတယ်" ဆိုပြီး ကန်တော့သွားခြင်းပင်။ သံဒိုင်ပြောချင်တာလေးရှိတာတော့ လင်းကို နောက်ထပ်မတွေ့ရတော့ မပြောရတော့ပေ။ လင်းက သူ့နှလုံးသားထဲက အချစ်တွေဟာ"သံကြောင့် လင်း သေခဲ့ပြီ "ပြောလို့

သံဒိုင်ကလည်း

" သံကြောင့် လင်း သေခဲ့ပြီးရင်နှင်းကြောင့်လည်း သံ သေခဲ့ပါပြီ"လို့။

----------------------------

တစ်နေ့သားမှာတော့  သံဒိုင့်အခန်းထဲက ဘီရိုထဲကနေ မွေးနေ့လက်ဆောင်ပုံးများကို သံဒိုင် ဖောက်ကြည့်ဖြစ်တော့သည်။အများကြီးမဟုတ်ပါဘူး  လေးခုထဲရယ်ပါ။ အန်တီငြိမ်းပေးသွားတာရယ်  နှင်း ပေးခဲ့တာဆိုတာရယ်  လင်း ပေးခဲ့တာရယ်  သက်လုံး ပေးတာလေးရယ်ပါ။

နှင်း ပေးခဲ့တာကိုပဲ သံဒိုင်အရင်ဖောက်လိုက် ဖြစ်သည်။သံဒိုင်တို့ ညနေဘက်မှာ တွေ့ဖို့ချ ိန်း ခဲ့တာ။ မိမိတို့ချစ်သူနှစ်ယောက် တွေ့ဆုံခွင့်မရ ကြတော့ပေ။ လှေကားပေါ်ကနေ ဒလိမ့်ခေါက် ကွေးကျပြီး  ဆေးရုံမရောက်ခင်မှာပဲ  ဇီဝိန်ချုပ် ငြိမ်းခဲ့ရသတဲ့လား နှင်းရယ်။ သံဒိုင် တုန်နေတဲ့ လက်တွေနဲ့  ပါကင်ဘူးကို ဖောက်ပြီး ကြည့် လိုက်တော့  နောက်ထပ်ဘူးတစ်ဘူး တွေ့ရသည်။ဘာ ဘူးမှန်းတော့  ဓာတ်ပုံဆရာဖြစ်တဲ့ သံဒိုင်က သိပါသည်။ အထဲမှာ  ကင်မရာ။ ထုတ်ကြည့်လိုက်တော့  ပရိုဓာတ်ပုံဆရာတွေကိုင်ရိုက်ကြတဲ့  ဖူးဖရိမ်  Nikon Camera ။

လင်းပေးတဲ့ ဘူးကို ဖောက်ကြည့်လိုက်တော့ လည်း နှင်းပေးတဲ့ ကင်မရာနဲ့ မော်ဒယ်တူ Nikon Camera ပဲ။ဒါမဲ့ လင်းက  ကင်မရာကို အလှစတေကာ ဒီဇိုင်နာဆီမှာ အပ်ပြီးပေးပုံရ သည်။ကင်မရာကို  စတေကာတွေနဲ့အလှဆင် ထားပေးသည်။ကင်မရာရဲ့တန်ဖိုးတွေကတော့ မနည်းပါ။

လက်ဆောင်ဘူးထဲမှာတော့ အန်တီငြိမ်းပေးတဲ့ ဘူးက အကြီးဆုံး။ သံဒိုင် ဖောက်ကြည့်လိုက်တော့ ကင်မရာပဲ။ ဒါပေမဲ့  အန်နီငြိမ်းပေးတာက Canon DSLR Camera ။ခေတ်ကာလ ပေါက်ဈေးနဲ့bodyရော lens ရော  တန်ဖိုးမနည်းဘူးဆိုတာသံဒိုင် သိပါသည်။

သံဒိုင်တို့ ဓာတ်ပုံဆရာတွေမှာ Canon သုံးတဲ့ဆရာ Nikon သုံးတဲ့ဆရာ Sony သုံးတဲ့ဆရာ  ကိုယ့်အကြိုက်နဲ့ကိုယ်အမျိုးမျိုးသုံးစွဲကြပါသည်။ သံဒိုင်က Nikon သမား။ Nikon ကို ဘာကြောင့်သုံးဖြစ်တာလည်းဆိုတော့ ကင်မရာအကြောင်းဘာမှ မသိခင် ဆရာဆန်းဆီရောက်လာတော့ဆရာဆန်းကလည်း Nikon ယူဆာမို့ သံဒိုင့်က Nikon နဲ့ ပိုရင်းနှီးခဲ့ရာမှ  ကိုယ်ပိုင်လုပ်ဖြစ်တော့လည်း Nikonပဲ ဝယ်သုံးဖြစ်တော့သည်။

နာမည်ကျော် ပစ္စည်းတွေမို့  အားလုံးကောင်းပါသည်။ကိုယ်နဲ့ အဆင်ပြေမဲ့ ကင်မရာသာဝယ်ဝယ်သုံးကြသည်လေ။အခုတော့ အန်တီငြိမ်းကCanon ဝယ်ပေးလာတော့လည်း Canon ပါသုံးရတော့မည်ပေါ့။

နောက်ဆုံး သက်လုံးပေးတဲ့ လက်ဆောင်ဘူး လေးကို သံဒိုင် ဖောက်ကြည့်လိုက်တော့သက်လုံးဝယ်ပေးတာကလည်း  ကင်မရာပဲ။ sony ကင်မရာသေးသေးလေး။အပျော်တမ်း သမားတွေ ခရီးသွားဘာညာမှာ သုံးကျသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သံဒိုင် သဘောကျသည်။ သံဒိုင်တို့က  ကင်မရာကြီးတွေပဲ ကိုင်ရိုက်နေ တာမို့ ဒီလိုအသေးလေးတွေကျ သိပ်မသုံးဖြစ်။

သံဒိုင် သက်လုံးပေးတဲ့ ကင်မရာကျမှ battery ဘာညာထည့် ပါဝါဖွင့်ပြီး စမ်းရိုက်ကြည့်လိုက် တော့သည်။အကောင်သေးပေမဲ့ ခေသူမဟုတ် ရုပ်ထွက်မညံ့ပေ။ဂျပန်က ဓာတ်ပုံဆရာ အဘိုး ကြီးတွေက ဒါလေးတွေနဲ့ပဲ  ခရီးသွားရင်း အမှန်အကန်ကောင်းတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်ဖြစ်သတဲ့လေ။ ဒါကြောင့် ဓာတ်ပုံ ပညာရှင်ဂုရုကြီး တွေက ကင်မရာက အရေးမကြီးဘူး… ကင်မရာနောက်ကလူကပဲ အရေးကြီးတယ်လို့ ဆုံးမ ခဲ့ပါသည်။

သံဒိုင် သက်လုံးကင်မရာလေး ကိုင်ကြည့်ရိုက် ကြည့်နေရင်းမှ သက်လုံးပုံလေးကို သတိရမိ သည်။အိမ်ထောင်ပြု ဖို့ကို မတွေးတော့ မလုပ် တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ သက်လုံးကို မေ့နေ ခဲ့ရသည်။မိမိဆီက ဘာရယူလိုမှု့မှ  မရှိပဲ သက်သက်မဲ့ အဖြည့်ခံလေး သက်လုံးပုံ။

သံဒိုင့်အချစ်တွေကတော့  နှင်းနဲ့အတူပါသွားခဲ့ ပြီ။ သံဒိုင် သက်လုံးကို ချစ်သူတစ်ယောက်လို တော့ ချစ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့။ဒါပေမဲ့ ကြင်နာခြင်းတွေရယ် သံယောဇဉ်တွေရယ် ပေါင်းပြီးသက်လုံးကိုတာဝန်ယူသင့်သည်လေ။ သံဒိုင် ကင်မရာတွေ ပြန်သိမ်းပြီး သက်လုံးဆီ ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။

ဆိုင်မှာ အခြားလူတွေလည်းရှိတာမို့  သံဒိုင် သက်လုံးကို ဆိုင်နဲ့လည်း သိပ်မဝေးတဲ့ ပန်းခြံ လေးဆီ ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ပန်းခြံထဲမှာ တော့ ကလေးအချို့ ကစားနေကြသည်။

" ကိုငယ် ဘာတွေများ အရေးကြီးလို့ သက်လုံး ဆီ လာတာလဲ"

သက်လုံးက ရယ်ရယ်ပြုံးပြုံးနဲ့ စကားပြောလိုက်ပေမဲ့ သက်လုံးက "ကိုငယ်"လို့ ခေါ်လိုက်တာ ကြောင့် သံဒိုင့်ရင်ထဲ "လှပ်ကနဲ"တော့ဖြစ်သွားသည်။

" ပြောစရာ ရှိလို့ပါ သက်လုံးရယ်"

" ဟုတ် သက်လုံးလည်း ကိုငယ့်ကို ပြောစရာ  ရှိနေတာ "

ဒီစကားပြောတော့ သက်လုံးက ရယ်မနေတော့။

" ဟုတ်လား သက်လုံးက အကို့ကိုဘာတွေများ ပြောချင်တာလဲ ပြောဗျာ"

" ပြောချင်တာထက် ကိုငယ့်ကို အသိပေးရမှာပါ သက်လုံး အိမ်ထောင်ပြုု တော့မလို့ ကိုငယ်ရဲ့"

သံဒိုင် ဘာဆက်ပြောရမှန်းတောင်မသိဖြစ်သွားသည်။သက်လုံးက သံဒိုင်နေမကောင်းဖြစ်နေချ ိန်မှာတော့ နေ့စဉ် လိုအပ်တာမှန်သမျှ လာလုပ်ပေးပြီး  သံဒိုင် ခြေထောက်ပြန်ကောင်းသွားတော့ သိပ်မလာဖြစ်တော့။သူ့ အကိုအဆင်ပြေသွားပြီ  သက်လုံးမလိုအပ်တော့ဘူးလို့ပဲ  တွေးရှာတာနေလိမ့်မည်လေ။သက်လုံးအနေအထိုင် တတ်သွားခဲ့ပါပြီကော……

သံဒိုင် ရင်ဘတ်ထဲကနေလည်း "အဟတ်" ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် လှောင်ရီရယ်ပြစ်လိုက် မိတော့သည်။

" သက်လုံးက အိမ်ထောင်ပြု တော့မှာပေါ့  တစ်ဖက်က လူတွေနဲ့က စကားတွေ ပြောပြီး  သွားပြီလား… အကိုက သက်လုံးကို တာဝန်ယူပါရစေ လို့ ပြောရင်ရော"

ရယ်သည်။သက်လုံး ရယ်နေသည်။ သက်လုံးပုံရယ်နေခဲ့သည်။ ရယ်ရင်းမှ သံဒိုင့်မျက်နှာ့ကိုသေချာ ကြည့်နေတော့သည်။ကြည့်နေရင်းမှသံဒိုင့်မျက်နှာအမှုအရာကြောင့်  အားနာစွာစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပုံရပြီး  သူ့မျက်နှာလေးလည်း ညှိုးကျ သွားကာ……

" တာဝန်ယူစရာမလိုပါဘူးကိုငယ်ရယ် သက်လုံး နားလည်ပါတယ်…ဘဝမှာ ချစ်တဲ့သူနဲ့ကွေကွင်းရခြင်းသည် ဒုက္ခဖြစ်သလို ကိုယ် မချစ်မနှစ်သက်တဲ့သူနဲ့ ပေါင်းသင်းရခြင်းသည် လည်း ဒုက္ခပဲတဲ့လေ…ကိုငယ့်ကိုအဲဒီဒုက္ခတွေ မခံစားစေချင်ဘူး…ခံစားခြင်းခံစား သက်လုံးပဲ ခံစားမယ်…သက်လုံးက သက်လုံးသိပ်ချစ်တဲ အကိုတစ်ယောက်နဲ့ အဆုံးစွန်ထိနေခဲ့တယ် ဆိုတာလည်း ခု သက်လုံးနဲ့လက်ထပ်မဲ့သူကို အမှန်အတိုင်းပြောပြထားပြီးသားလေ… သူကလည်း နားလည်လက်ခံပေးတယ်...ဒါကြောင့် သက်လုံးဘက်က အဆင်ပြေတယ် ပြီးတော့ သက်လုံးက ဘဝကိုနေတတ်ပါတယ် ကျေ လည်းကျေနပ်တယ်လေ  ကိုငယ့်ကသာ ခံစားချက်သိပ်ကြီးတဲ့လူတစ်ယောက်မို့ ပိုပြီး စိတ်ပူမိပါတယ်   သက်လုံးအတွက်က မပူပါနဲ့ကိုငယ်ရယ်…  ကိုငယ်  သက်လုံးလေ ဆယ်တန်းမအောင်ခဲ့ပေမဲ့အလိုက်တော့သိပါတယ်ရှင်"

သံဒိုင် မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်မိပြန်သည်။ရင်ထဲမှာငိုကြွေးခြင်းသက်သေက မျက်ရည်တွေပဲလေယောင်္ကျားမှန်ရင် မျက်ရည်မကျရဘူးလို့အဘယ်သူပြောခဲ့ပါသနည်း။တစ်လောကလုံးကြားအောင် ဟားတိုက်ပြီးရယ်မောပြစ်လိုက်ချင်သေးသည်။

သံဒိုင့်စိတ်ကိုပြန်ထိန်းပြီးမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သက်လုံးက အနားမှာမရှိတော့… ဟိုးခပ်ဝေးဝေးလေးတောင် ရောက်သွားပြီ။ သံဒိုင် မျက်လုံးမှိတ်ထားလို့အသံမကြားအောင် ခြေဖွဖွလေးနင်းပြီး  အလိုက်တသိ ထွက်သွား ပေးတာ ဖြစ်လိမ့်မည်။

" ဆယ်တန်းမအောင်ပေမဲ့ အလိုက်တော့ သိတတ်သတဲ့လား သက်လုံးရယ်"

သံဒိုင် Studio ကိုရော ကင်မရာတွေရော ညီတွေကို လွှဲခဲ့ပြီး ခရီးထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ နှင်း လင်း ငြိမ်း သက်လုံးတို့ ပေးခဲ့တဲ့ ကင်မရာတွေတော့ပါသည်။ဘဝမှာ ဘာဖြစ်ချင်ပါတယ်ဘာကိုတော့တက်မက်ပါတယ်လို့မရှိတော့။

အခွင့်အရေးတွေကို ရသလောက်ယူခဲ့တာတွေ ရဲ့ အပြစ်ဒဏ်တွေလား။   မသိဘူး  ။ဘာမှလည် မသိချင်ဘူး။ဘာမှလည်း မလိုချင်ဘူး။ သံဒိုင် အဆင်ပြေသလို လျှောက်သွားနေမိတော့သည်။

ဘဝကို ရေစုန်မျေ ာနေမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။ အဖတ်ဆယ်လို့မရအောင် မိမိဘဝက ပျက်သွားတာမှ မဟုတ်တာ။လောကအတွက် တတ်နိုင်သလောက်တော့ လုပ်ပေးဦးမှာပါ။ဒါမဲ့လိုချင်မှု့ တဏှာ ဆိုတာလေးမရှိတော့ နေရထိုင်ရတာ တော်တော်လေးအေးချမ်းတာတော့တွေ့ရသည်။ ပျော်ရွှင်ခြင်းလား ပျော်ရွှင်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ဝမ်းနည်းခြင်းလားမျက်ရည်တွေကျရသည်အထိဝမ်းနည်းခဲ့ပြီးပြီ။

ဒီမြို့လေးရဲ့ မြို့စွန်တောင်ကုန်းထိပ်က စေတီ လေးမှာ သံဒိုင် လာထိုင်ဖြစ်သည်။သိပ်ကို အေးချမ်းလို့။ညနေပိုင်းကျ  လူရှုပ်သည်။မြို့က လူတော်တော်များများ အလုပ်သိမ်းပြီး လာကျ တာများသည်။သံဒိုင်ကတော့ မနက်ပိုင်းပဲ လာထိုင်ဖြစ်သည်။ ဒီမြို့လေးကို သံဒိုင်ရောက် နေတာပဲ တစ်ပတ်လောက်ရှိသွားခဲ့ပြီလေ။

အတိတ်ကို တွေးပြီးပူဆွေးမနေသင့်တော့လို့ ဆုံးမသြဝါဒစကားရှိပေမဲ့  သံဒိုင်က အတိတ်ကိုတွေးပေမဲ့ ပူဆွေးတော့ မနေပါဘူး။ လောကီအနာဂတ်ကို နည်းနည်းမှ စိတ်မဝင်စားတော့တာမို့ အတိတ်ဆီကို ခဏခဏ အလည်ရောက်သွားခြင်းသာ။ အနာဂတ်ရိက္ခာကို ပါသလောက်ယူဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့ သံဒိုင့်က……ချောက်သေးတွေ့ရင်တောင် ခုန်တတ်ခဲ့တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်ကြီးတစ်ဦး နုစဉ်အခါမှာ ဝါသနာကို မစွန့်ပယ်နိုင်သလို…သံဒိုင်လည်း ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်း ဝါသနာကိုတော့မစွန့်ပယ်နိုင်သေး။

လူအများနဲ့စကားမပြောချင်တော့တာမို့ ရန်ကုန်မြေကို ခြေချ ဖို့စိတ်ကူးကတော့ လုံးဝမရှိတော့ လူတွေကိုလည်း ဓာတ်ပုံမရိုက်ချင်တော့။ ကျော်နဲ့ မော်လည်း သူတို့ဘဝအတွက် အဆင်ပြေစွာ ရပ်တည်နိုင်လိမ့်မည်လို့ သံဒိုင်ယုံကြည်ပါသည်။သံဒိုင် အတွေးများစွာထဲ ဝဲလည်နေတုန်းမှာပဲ………

 ["ရန်အောင်မြင်" စေတီတော်မြတ်ကြီးအတွက် ကိုငယ်သံဒိုင် နှင့် မနှင်းနှသွင် တို့မှ စေတနာသဒ္ဒါတရား ရှေ့ထားပြီး  အလှူ တော်ငွေ  ငါးသောင်းကျပ်ကို  ထည့်ဝင်လှူ ဒါန်းသွားပါသည်ခင်ဗျား]

ဆိုတဲ့ အလှုူ ခံမဏ္ဍပ်မှ  လောစပီကာသံကို ကြားလိုက်ရတော့ သံဒိုင် အတွေးတွေရပ်ပြီး အံ့သြဘနန်းတော့ ဖြစ်သွားသေးသည်။

အလှူခံမဏ္ဍပ်ရှိရာ လမ်းကြည့်လိုက်တော့ အဘိုးကြီး နှစ်ယောက်ပဲ ရှိသည်။တစ်ယောက် ကတော့ မိုက် ကိုကိုင်ပြီး လှူ ရခြင်းအကျိုးတွေဆက်လက်ပြောပြနေစဲ။

သံဒိုင် တောင်ခြေကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် မာစီးတီးကားမဲပေါ်တက်သွားတာတွေ့ရသည်။ ပြီးမှ ကားကမောင်းထွက်သွားတော့သည်။ ကားပေါ်တက်သွားတဲ့ အမျိုးသမီး အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ရတာလင်း ဖြစ်ဖို့များပါသည်။

သံဒိုင့်ကားကလည်း တည်းခိုခန်းမှာထားခဲ့ပြီးတည်းခိုခန်းက ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲ ထွက်လာတာမို့လင်းနဲ့ မဆုံလိုက်ခြင်းသာ။လင်းက သံဒိုင့်ကားကိုသိသည်လေ။လင်းနဲ့ စတွေကတည်းကကားက ပြောင်းမှမပြောင်းသေးတာ။ လင်းတို့သာ ခဏခဏ ကားပြောင်းစီးနိုင်သူတွေမဟုတ်လား။

ကံကြမ္မာက သူတွေ့ချင်ရင်လည်းအလွယ်တကူတွေ့နိုင်သလို  မဆုံချင်ရင်လည်းကြံဖန်လွဲတတ်ပါလားဆိုတဲ့ အရာကိုသိလိုက်ရခြင်းမှလွဲှ၍သံဒိုင်  ရင်ထဲမှာ ဘာမှမဖြစ်တော့ပါ။

ဘဝရဲ့တက်လမ်းကို မှန်းပြီး ကြိုးစားနေသူတွေအဖို့မှာတော့ အတိတ်ဆိုတာ သင်ခန်းစာယူရုံတွေးခြင်းမှလွဲ၍  သတိမရသင့်သော်လည်း သံဒိုင့်အဖို့မှာကတော့  အဆင်ပြေသလိုရှင်သန်နေဦးမည်သာ………

--------------------------------------

မထင်ရှားတဲ့ တိုက်နယ်အဆင့် နေရာလေး တစ်ခုမှာ လူတစ်ယောက်ရှိသည်။ အဲဒီလူက အပြင်ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေနဲ့ သိပ်မပတ်သက်ဘူး။ တစ်ခါတစ်ရံထိုလူက အိတ်ကြီးတစ်လုံးကို ကျောမှာ ပိုးပြီး ခရီးထွက်တတ်သည်။ ထိုလူခရီးထွက်တဲ့အချ ိန်ကသုံးရက်လောက်ပဲ ကြာချင်ကြာသည်။

တစ်ပတ်လောက်ကြာတာကနေ ဆယ်ရက် လောက် ကြာတတ်တာမျိုးလည်းရှိသည်။ အဲဒီလူကလမ်းမှာတွေ့တဲ့လူတိုင်းကိုပြုံးပြတတ်ပေမဲ့  စကားတော့မပြော။

ထိုလူနဲ့စကားများများ   ပြောဖြစ်တဲ့သူများက တိုယ်နယ်အဆင့်မှာ တစ်ခုတည်းရှိသော အ ထ က  ကျောင်းမှာ ကျောင်းအုပ်အဖြစ် တာဝန်ကျ တဲ့ ကျောင်းအုပ်ကြီးနဲ့ ဆေးရုံမှာ တာဝန်ကျ တဲ့ ဆရာဝန် နှစ်ဦးထဲသာ။ အဲဒီလူက တစ်လတစ်ခါ  အထကကျောင်းမှာစာအုပ် ခဲတံစတဲ့စာရေးကိရိယာတွေလှုူ သည်။

ဆေးရုံမှာလည်း တစ်လတစ်ခါ  ဇီဝဒါန နဲ့ အာဟာရဒါန သူတတ်နိုင်သလောက်လှုသည်။ဆေးရုံရောကျေ ာင်းရော အလှုူ ငွေပေးချ ိန်သာလာသည်။လာလည်း ခဏနဲ့ ပြန်တော့သည်။ ပုံမှန် သာရေး နာရေး မှာ မပါဝင်ပေမဲ့  ဤလူ့ အကြောင်းကိုသိနေတဲ့  လူအများက ထိုလူ့ကို တန်ဖိုးထားကြပါသည်။

ထိုလူကို   သိပ်ချစ်တဲ့မိန်းမတွေရှိခဲ့သလို  အဲဒီလူကလည်း သိပ်ချစ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ရှိခဲ့လေတာတော့ သိတဲ့သူတွေကသိကြသည်။

 ဒီလူ……

 ထိုလူ……

 ဤလူ……

 အဲဒီလူ…… ကတော့ ကင်မရာလေးလုံးနဲ့ "ဓါတ်ပုံဆရာ ငယ်သံဒိုင်" ဆိုသောလူ။



..............................♡♡♡..................................

ပြီးပါပြီ





  အဖြူ လိုင်းနဲ့အပြာလိုင်းကြား 

                          ဝါးတံတားတစ်စင်း

                                  ဖြစ်စေသတည်း။


                                                       ကိုယ်တော်ကြီး




ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၄ )

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း (၁၆)

" အကို မနေ့က ဆိုင်ကိုဧည့်သည်တွေ တော် တော်လာတယ်"

" အေးပါ ညီ"

" အကိုနဲ့ လူချင်းတွေ့ချင်လို့တဲ့ခင်ဗျ …အကို့ဖုန်း ကလည်းမကိုင်တာမို့ ဧည့်သည်တွေဆီကဖုန်း နံပါတ်တွေယူထားလိုက်တယ် အကို"

" Ok ပါ ညီ"

သံဒိုင် ဆိုင်ပြန်ရောက်လာတော့ အလုပ်အပ်ထားသူတွေက တန်းစီနေတော့သည်။ သရုပ်ဆောင်တွေကို ရိုက်ပေးရမှာဆိုရင်တော့ သံဒိုင်နဲ့ပဲ တိုက်ရိုက်စကားပြောပြီး တစ်ခြားကက်စတန်မာများ ဆိုရင်တော့  ဆိုင်ဖုန်းကို ဆက်သွယ်ပေးထားသည်။ မနေ့ကသံံဒိုင် ဖုန်းကို သိပ်မကိုင် လိုက်ဘူးလေ။

ဝှိုက်ဘုတ်က ရိုက်ရက်အလုပ်ဇယားကို ကြည့်ပြီး ဒီနေ့တော့ ညနေပိုင်းမှပဲ  ရိုက်စရာရှိတာ တွေ့ရသည်။ မနက်ဖြန်က သုံးနေရာတောင် သွားရိုက်ပေးရမှာဆိုတော့  မနက်ဖြန်တော့ လုံးဝ အချ ိန်အားမှာမဟုတ်တော့ပေ။

ခဏနား ရေမိုးခူ ိးပြီးမှ "နှင်း" 

ဆီခဏသွားဦးမှ လို့  ပလန်ဆွဲရပါတော့သည်။

" မောင် မနေ့က ဘယ်သွားနေတာလဲ"

" မင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုသွားတယ် နှင်း  ပြီးမှ မောင့်မိတ်ဆွေဟောင်းတစ်ယောက်နဲ့ ပြန်တွေ့ နေလို့ပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မောင်ရယ်  နှင်းကိုမေ့များသွားပြီ လားလို့ပါ"

" မေ့စရာလား နှင်းရယ်"

" မောင်နဲ့ လူချင်းတွေ့ပြီး စကားမပြောရတာ လေးရက်ကြီးတောင် ရှိသွားပြီ လွမ်းတယ် မောင်ရယ်"

သံဒိုင်  ချစ်တဲ့နှင်း အိမ်ကိုတော့ အရောက်လာ ခဲ့လိုက်ပြီလေ။ နှင်းလေးလည်း သူ့ကိုတွေ့ချင်နေ ရှာသား။ အိမ်ကိုရောက်တော့ လင်း ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းမရှိ အလုပ်တွေများနေပြီလေ။ အန်တီနဲ့ပဲ တွေ့ပြီး  နှင်းနဲ့ အိမ်အပေါ်ထပ်က ဝရန်တာမှာပဲ ချစ်သူနှစ်ဦးစကားထိုင်ပြောနေ ဖြစ်သည်။

" ဖုန်း ဆက်တုန်းက ငိုနေတာလား နှင်း"

" ငိုတာပေါ့  နှင်းက မောင့်အသံကို ကြားချင်နေ တာ မောင်က ဖုန်းမှမကိုင်ပဲ"

" ကိုင်လိုက်တော့ ဘာဖြစ်လို့ ငိုရတာလဲ"

" ဝမ်းနည်းတာရော ပျော်သွားတာရောကြောင့် ပါမောင်ရယ်"

သံဒိုင် နှင်းလက်လေးတွေကို အုပ်ကိုင်နှစ်သိမ့် ပေးလိုက်ပြီး……

" မောင်က နှင်းကိုပဲချစ်တာပါ နှင်းရယ်"

" ယုံပါတယ် မောင်ရယ်…ဒါမဲ့  ဒါမဲ့လေ နှင်း တစ်ခါတစ်ခါတွေးတွေးပြီး  အရမ်းဝမ်းနည်း တယ် မောင်"

သံဒိုင် သက်ပြင်းသာချလိုက်မိတော့သည်။ နှင်း ကို လက်ထပ်ဖို့ သံဒိုင် တစ်ခါပြောဖူးပါသည်။ နှင်းက လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စစကားကို အတင်းဖြတ် ပြစ်တာမို့  သံဒိုင် နောက်ထပ်တွေ့တာတွေမှာ ထပ်ပြီးမပြောဖြစ်ခဲ့တော့။ နှင်းမှာလည်း နှင်းခံစားချက်နဲ့နှင်း  ရှိပါလိမ့်မည်။ မနေ့ကပဲ ဆရာဆန်းက သူ့ကို အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ပြောလိုက်သေးသည်မဟုတ်လား။ သံဒိုင် နှင်းကိုပဲ လက်ထပ်ချင်သည်။ နှင်းရဲ့မိဘလိုတော့ လိုလေသေးမရှိ မထားနိုင် သော်လည်း မိမိဇနီးမယားဖြစ်လာသူကို ခါးလှ ဝမ်းဝအောင်တော့ ရှာဖွေပေးနိုင်ပါသည်။ သံဒိုင်  နှင်း ပိုင်ဆိုင်ရမဲ့အမွေတွေကို မက်လို့ လား လုံးဝမဟုတ်ပါ။ စိတ်ရင်းကို တွေးနိုင်မြင် နိုင်သူတွေ  နားလည်ပေလိမ့်မည်။

အိမ်ထောင်ရှင် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကအပြင်ထွက်စီးပွားရှာပြန်လာရင် ကိုယ့်မိန်းမချက်တဲ့ ထမင်းဟင်းလေး စားချင်မိကြသည်။ နှင်းနဲ့ ယူပြီးရင် ဒီအခွင့်အရေးမျိုးတွေဆုံးရှုံးမယ်ဆိုတာသိပါသည်။ ဒါက အကြောင်းများစွာထဲကတစ်ခုပါ။ အခြားသောအကြောင်းကြောင်း တွေအများ ကြီး အများကြီး  ရှိပါသေးသည်။ တစ်ချို့လင်မယားတွေမှာကျ ယောင်္ကျားရော မိန်းမရော နှစ်ယောက်လုံံးအလုပ်လုပ်ရတာ တွေ ရှိသည်။ သံဒိုင်က မိန်းမဖြစ်သူအလုပ် လုပ်စရာမလိုအောင်တော့ရှာဖွေနိုင်ပါသည်။

တစ်ခါသား လင်းကတော့ သံဒိုင့်ကိုပြောပြဖူး သည်။နှင်းက အကြောတွေကိုနှိပ်တဲ့ နည်းတွေ အန်တီ့ကို မေးနေတာတဲ့လေ။  

" ဘာဖြစ်လို့တဲ့လဲ လင်း" 

လို့ သံဒိုင်ကမေးတော့  

" ယောင်္ကျားကို နှိပ်ပေးချ င်လို့နေမှာပေါ့" 

လို့ လင်းကလည်း သံဒိုင့်ကို အရွှဲ့တိုက်ပြီးဖြေဖူးသည်။ သံဒိုင် တွေးတာကတော့  နှင်းခမျာ သူ့ ဘက်ကဘာများပြန်လုပ်ပေးနိုင်မှာလဲ တွေးပြီး ရသလောက် လေ့လာရှာသည်နှင့် တူပါသည်။ အဲလိုစိတ်ဓာတ်လေးတွေ လုပ်ရပ်လေးတွေ ကြောင့်လည်း သံဒိုင်  နှင်းကိုအချစ်ပိုရသည်။ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေစွမ်းသလောက်ကြိုးစား ပေးမယ်ဆိုတဲ့ အနေအထားလေး……

" နှင်း မောင့်ကို ပြောစရာရှိလို့  သိလား"

သံဒိုင့် အတွေးစက နှင်း စကားကြားလိုက်ရ တော့မှ ရပ်သွားရပြီး…

" ဘာပြောချင်လို့လဲ  နှင်း"

" ဟိုလေ မောင်ရယ်"

နှင်းရဲ့မျက်နှာလေး  ရဲတက်သွားတာ သံဒိုင် တွေ့ရသည်  ဘာများပါလိမ့် နှင်းရယ်…

" မနက်ဖြန် အားလားမောင်"

" အဲ! မနက်ဖြန်တော့  မရလောက်ဘူး နှင်း  မောင် အလုပ်တွေများမယ်"

" အော် ဟုတ်"

နှင်းက ခဏတိတ်ဆိတ်သွားရပြီး တစ်ခုခုကို တွက်ချက်နေပုံရသည်။ ပြီးမှ…

" မနက်ဖြန်မရရင်  နောက်ရက်ဆိုရင် အဆင် ပြေမလား မောင်"

" ရတာပေါ့ နှင်း ရယ် ဘယ်ကိုသွားချင်တာလဲ ဘယ်ကို လိုက်ပို့ပေးရမလဲ"

" တစ်နေရာထဲပါ  မောင့်ကို  နှင်း လက်ဆောင် တစ်ခုပေးချင်လို့"

နှင်းက ဒီစကားကိုပြောပြီး မျ က်နှာလေးကတစ်မျိုးလေးဖြစ်သွားသည်။

" ရှက်သွေးဖြာလို့ မဖြာလို့"

ဆိုတာလိုရှက်လည်း  ရှက်မိတယ်…ရှက်လည်း မရှက်နိုင်ပါဘူး…အန်!သေချာစဉ်းစားကြည့်ရင်လည်း ရှက်စရာ ဒါမဲ့ မစဉ်းစားမိရင်လည်း ရှက်စရာမဟုတ်ပါဘူး စဉ်းတော့စဉ်းစားမိမှာပါလေ……ဆိုပြီး စိတ်မှာ ရှက်သင့် မရှက်သင့် ချ ီတုံချ တုံ ဖြစ်မိတဲ့… မျက်နှာ မျိုးဟူလို……

ဒါမျိုးဆို ငယ်သံဒိုင်တို့က စောလျင်စွာသဘောပေါက်လွယ်သူမို့ နှင်း ပေးချင်တဲ့လက်ဆောင် က ဘာဆိုတာ ဆက်စပ်တွေးစရာမလိုတော့ပေ..နှင်းနဲ့ ဟိုးရက်ကတွေ့ပြီးမှာ နှင်း ရဲ့တုံ့ပြန်ချက်လေးတွေကို  သတိထားမိလာတော့သည်။ အဆင့်တွေကျော်လွန်လာစေချ င်ပြီဆိုတာနမ်း လိုက်တဲ့အခါ  တော်တော်လေးသိရပါသည်။ 

ဒါသည်လည်း သမီးရည်းစား ချစ်သူဘဝချ ိန်း တွေ့ချင် ကြသူများရဲ့ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်တစ်ခုပါ။ ယောင်္ကျား နဲ့ မိန်းမ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီ။ ပထမ တစ်ခါ နှစ်ခါ လောက်တော့ ပြောစရာ တွေက အများကြီး ပြောလို့ကို မကုန်နိုင်။ နောက်တွေ့ပါများလာရင်တော့ ကိစ္စတစ်ခုက တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့ဖြစ်ကိုဖြစ်မည်သာ။ အဲ စတွေ့တွေ့ခြင်း ဆောက်နဲ့ထွင်းဆိုသလို တွေ့တွေ့ခြင်းမှာကိုပဲ ဘီလူးဆိုင်းတီးပြီးပွဲထွက်တဲ့ ချစ်သူအတွဲများလည်း ရှိကောင်းရှိပါလိမ့် မည်။

သံဒိုင်နဲ့နှင်းကျပိုဆိုးသည်။ အရွယ်တွေကလည်းဆယ်ကျော်သက်အရွယ်တွေ မဟုတ်ဘူး။ အသက်အရွယ်အရ ရင့်ကျက်တဲ့အပိုင်းမှာရင့် ကျက်နေပြီး မဟုတ်လား။ နှင်းက သံဒိုင့်ကိုတော့ စကားတော်တော်ပြောရှာသည်။ သံဒိုင်ပြောပြတာတွေဆိုလည်း သေချာနားထောင်ပေးသည်။နှင်းရင်ထဲက နှစ်ရှည်လများ ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာအချို့ကို သူချစ်တဲ့ချစ်သူကို အလုံးစုံရင်ဖွင့်ပြတော့သည်။  ငယ်ငယ်က အိပ်မက်များ အကြောင်း ပြန်ပြော ပြပြီဆိုရင်နှင်းအသံလေးက တိုးတိုးပြီးဝင်သွား တတ်လို့ သံဒိုင်အဲဒီအကြောင်းရောက်သွားရင် စကားလွှဲပြစ်ဖို့သာ  ကြိုး စားပေးရသည်။

သံဒိုင့်မှာ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့လျှင် စားနေကျကျားကြီး သီလယူထားသလို ရှောင်ရပါသည်။ ဆန္ဒမရှိလို့တော့မဟုတ်ပါ။ အစရှိတနောင်နောင် အရသာသိ သာအိတစိုစိုဆိုတာမျိုးက… ကြုံ ဖူးတွေ့ဖူးထားတော့နောင်လည်းဆက်လက် လုပ်ချ င်နေတာမျိုးကို ပြောတာမဟုတ်လား။

သံဒိုင့်မှာ ဆန္ဒတွေရှိခဲ့သော်လည်း ချစ်သူနှင်း ရဲ့ ငြို ငြင်မှု့ကို နည်းနည်းလေးမှ အလိုမရှိပေ။ ဒါမဲ့ ယောင်္ကျားမစစ်ဖူးထင်မှာ စိုးရိမ်မိလို့လည်း ယောင်္ကျားကောင်းတစ်ယောက်ပါ ဆိုတာ သိအောင်တော့ ပညာသားပါပါနဲ့ ပြထားရသေးတဲ့ အကွက်တော့ ရှိခဲ့တာပေါ့။ နှင်းကလည်း သိပါ သည်။

" မလုပ်နဲ့ဦးမောင်  နှင်းအတွေးတွေတစ်မျိုးဖြစ် နေလို့  အဆင်ပြေတဲ့တစ်နေ့ မောင်တောင်း စရာမလိုဘူး  နှင်း က ပေးမှာ" 

လို့ ပြောခဲ့ရှာသည်လေ။ သံဒိုင်တို့ ယောင်္ကျားလေးများအနေနဲ့လည်း ကြီးတဲ့သူဆရာကြီးဆိုသူများအတွက် လုပ်ကွက်တွေ သိပြီးသားမလို့ ကိစ္စမရှိသော်လည်း ပုံမှန် မိန်းမအတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိသေးတဲ့ လူများအဖို့ ချစ်သူဘာဝချ ိန်းတွေ့တဲ့အခါ အတော်ဆိုးသည်။ ဟိုကိစ္စဆီအမြန်သွားဖို့ အတင်းရုန်းနေရင်လည်း "သောက် တဏှာရူးကြီး" လို့ အထင်သေးခံရနိုင်သလို… ကိုယ်က ဘာမှမသိသေးတော့ လုပ်ချင်ပေမဲ့ ရိုးသားယောင်ဆောင်ပြီး……

" မောင် ဖြူစင်လူရိုးလေး" လုပ်နေရင်လည်း ကိုယ့်ချစ်သူက… "သောက် ဂျ ီပုန်းကြီး" လို့လည်းထင်သွားနိုင်ပြန်သည်။ အဲတော့မိမိချ စ်သူကို စကားနဲ့နပ်ကြောင်း ပေးခေါ်ကြည့်ပြီး  သူဘက်ကဘယ်လိုတုံ့ပြန် လာမလဲဆိုတာကြည့်ပြီးသာ ကပေတော့…ပွင့်လင်းတဲ့ အနေအထားတစ်ခုရောက်ပြီ…  ဒါမှမဟုတ် မိမိချ စ်သူကနားလည် သိတတ်တာမျိုးဆိုရင်တော့ သံဒိုင့်တို့ ယောင်္ကျားသားများ အဖို့  သာသာယာယာ အဆင်ပြေတော့သည်။

" လင်းနဲ့ရော တွေ့ဖြစ်ရဲ့လားမောင်"

ဟာ!သံဒိုင် နှင်းမေးတာကို လန့်သွားမိရသည်။ ပုံမှန်ပဲ အလုပ်ကိစ္စတွေမှာတွေ့ဖြစ်လားမေးချင် တာလား ဒါမှမဟုတ် အခြားကိစ္စကိုလား……

" သိပ်မတွေ့ဖြစ်ပါဘူး နှင်းရယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဟင့်အင်း  ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးမောင်"

ဒီအချ ိန်မှာ နှင်းသာ မျက်လုံးကောင်းသူတစ်ယောက်ဆိုရင်သံဒိုင့်အမှုအရာတွေကို သဘောပေါက်ပေလိမ့်မည်။နှင်းများ  လင်းနဲ့သူရဲ့ပတ်သက်မှု့တစ်စုံတစ်ရာကို သိနေနှင့်ပြီလား…လင်းနဲ့ သံဒိုင်တစ်ခါဆုံပြီးနောက် မနေ့ကအန်တီ  နဲ့မတွေ့ခင်ကြားမှာ  လေးငါးခါလောက်ဆုံပြီးပြီ လင်းကဆန္ဒတွေ ရှိလာလျှင် သူ့ကိုဖုန်းဆက်၍ တစ်မျိုးသံဒိုင့်ဆီကို အချ ိန်လုပြီးအရောက်လာတတ်သည်။ မိန်းမတွေဆန္ဒဖြစ်ပြီဆိုရင်ပါးစပ်က ထုတ်မပြောတတ်သော်လည်း အတော်လေးသိ ရပါသည်။ အနားချ ည်းလာကပ်နေပြီး ပွတ်သပ် နေတတ်သလို မျက်လုံးတွေ နှာခေါင်းတွေ နှုတ်ခမ်းတွေကြည့်ပြီးလည်းသိရတတ်ပါသည်။

လင်းနဲ့လုပ်ရတာတွေက ပထမဆုံးတစ်ခါပဲအေးဆေးနှပ်ရပြီးနောက်တွေ့တဲ့အခါတွေမှာ အချ ိန်လုရတာတွေမို့ ဇွတ်ကူးရတော့သည်။

" နှင်း ဒါဆိုမောင်ပြန်တော့မယ် တွေ့မဲ့နေ့ကို ဘယ်ချ ိန်လာခေါ်ရမလဲ ဖုန်းဆက်လိုက်နော်"

နှင်းက ခေါင်းညိတ်ပြီးကာမှ နှင်းရဲ့ပါးမို့ပေါ်ကိုသံဒိုင် အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေပေးလိုက်တော့ နှင်းကလည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သံဒိုင့်ခေါင်းရှိရာကို စမ်းကိုင်ဖက်ပြီး  သံဒိုင့်ပါးကို "တရွှတ်ရွှတ်"ပြန်နမ်းရှာတော့သည်။ နှင်းနမ်းနေချ ိန်မှာပဲ  နှင်းကိုင်ရတဲ့ Nokia Keypard ဖုန်းလေးဆီက nokia ring သံလေးမြည်လာတာမို့ သံဒိုင်ကပဲ ကောက်ယူပေးလိုက်သည်။ မေ့ပြီး  ဖုန်းကိုတစ်ခါတည်း answer လုပ်မပေးမိလိုက်ပဲ  နှင်း လက်ထဲထည့်ပေးမိလိုက်သည်။ 

ဒါပေမဲ့  နှင်းက ကိုင်နေကျ ဆိုတော့ အဆင်ပြေပါသည်။ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အသာစမ်းပြီးပဲ ဖုန်းကိုင်ရမဲ့ ခလုတ်ကို နှိပ်ပြီး  "ဟယ်လို လင်း"လို့ တစ်ခါတည်း ထူးလိုက်ပါတော့သည်။ သံဒိုင်လည်း နှင်းဖုန်း ပြောနေတာမို့ ခဏထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။

နှင်းနဲ့လင်း  ညီမနှစ်ယောက်ဘာတွေပြောနေတယ်ဆိုတာ သေချာမကြားရပေမဲ့  နှင်းဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေးတွေ ကြားလိုက်ရတော့ပျော်စရာဟာသတွေပြောနေကြတာဖြစ်မှာပေါ့ နှင်း ဖုန်းပြောပြီးမှပဲ……

" နှင်းက လင်းဆီကဖုန်းမှန်းဘယ်လိုသိတာလဲ"

" မောင်ကလဲ စိတ်ပဲလေစိတ်နဲ့အရင်မှန်းကြည့်   ရတာပေါ့"

" အယ်!မောင့်ချ စ်သူ နှင်းက မညံ့ဘူးပဲနော်"

" ခေါ်မဲ့သူက နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ တစ်ယောက် က နှင်းဘေးမှာဆိုတော့လေ……ခစ်  ခစ်"

" ဟွင့်!စိတ်စွမ်းအားတွေ အတော်မြင့်ပါလား ဒေါ်နှင်းသုသွင်"

" လေ့ကျင့်ရင် ရပါတယ်မောင်ရဲ့ အားမငယ်နဲ့  ခိ ခစ် ခစ်"

" ဟုတ်ပါပြီ နှင်း…သွားတော့မယ်"

" ဟုတ်"

ဒီလိုကျ တော့လည်း နှင်း မျက်နှာလေး  ရယ် နေရာမှ ညိုးကျ သွားတာလေးက သနားစရာ… သံဒိုင်မနေနိုင်ပြန်တော့ နှင်းလက်လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ထပြီးထွေးပွေ့လိုက် ချင်ပေမဲ့ အန်တီဖြစ်ဖြစ်အပေါ်တက်လာတုန်း တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူးလေ…မိမိကိုယုံကြည်မှု့အပြည့်ပေးပြီး  အိမ်ကိုတောင် အဝင်အထွက်လက်ခံပေးတာ မဟုတ်လား။ နှင်းက သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သံဒိုင့် လက်ကို သူမပါးစပ်နားယူပြီး သံဒိုင့်လက်မကို မနာကျင်အောင်  ကိုက်လိုက်သည်။ပြီးမှ လက်မကို စုပ်သည်။

" နှင်း  လေး  ရယ်"

 သံဒိုင် နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ နှင်းခေါင်းကို သာ ပွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

------------------------------------

သံဒိုင် ကားမောင်းနေရင်းလင်းဆီကဖုန်းလာလို့ကိုင်လိုက်တော့……

" ကို  နှင်းဆီက ပြန်လာပြီလား"

လင်းက သံဒိုင်ကိုနှစ်ယောက်သားအရင်းနှီးဆုံး ကိုယ့်လက်နှီးနှောခြင်းကိစ္စတွေ ပြီးကတည်းက ဆရာလို့မခေါ်တော့ သူစိမ်းဆန်လို့တဲ့လေ…နှစ်ယောက်သားစကားပြောရင် "ကို"လို့ ပီပီသသကြီးခေါ်ပြီးလူများကြားမှာ စကားပြောရင်တော့ "အကို" လိုလို"ကို"လိုလိုနဲ့ ခေါ်တော့ သည်။ မင်းသမီးဆိုတော့လည်း ဒီလောက်တော့ နပ်တာပေါ့။

" ပြန်ခဲ့ပြီ လင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှမဟုတ်ဘူး  one sence ပြီးလို့ နားတုန်း ကို့ကို သတိရမိလို့ပါ"

" ဟုတ်လား!ခု ဖုန်းပြောနေတာဘယ်သူလဲ နာမည်တောင်မေ့နေပါပြီ  ဆောရီးဗျာ"

" ဟွင်း!သိပါတယ် သိပါတယ်  သူ့နှင်းကိုပဲ မိန်းမထင်တာ မဟုတ်လား"

" နှင်းကိုပဲ မိန်းမထင်ပေမဲ့  ကျန်တဲ့မိန်းမတွေ အပေါ်လည်း ရက်ရောစွာ စေတနာထားပါတယ် ခင်ဗျာ"

" တော်ပြီ ကို  နိုင်ငံရေးတွေပါလာပြီ  လင်း အချ ိန်ရတဲ့ တစ်ရက်ရက်မှ တွေ့မယ် ဟင်း"

" ဝယ်ခမ်းပါ   ဒေါ်လင်းသုသွင်"

" ဟုတ်ကို ဒါပဲနော် ကျက်ထားတဲ့ ဒိုင်ယာလော့ တွေ မေ့သွားမှာစိုးလို့  ခစ်ခစ်"

" အိုကေ လင်း  ဘိုင့်!"

သံဒိုင် လင်းနဲ့ဖုန်းပြောပြီးမှ လင်းနဲ့အချ ိန်လုပြီးဇွတ်လုပ်ခဲ့ရတာတွေကို  သတိရမိသည်။ ခက်တော့လည်း ခက်သည်။ လင်းက လူအများသိနေပြီဖြစ်တဲ့ မင်းသမီးဆိုတော့ ရုပ်ဖျက်မထားရင် ဟိုတယ်ကိုသွားလို့မရ…ဆန္ဒကဖြစ် အချ ိန်ကသိပ်မရ။ အဆင်ပြေသလိုရတဲ့အချ ိန်လေးမှာ ကြုံ ဒိုး  ကွက်ပျောက် လေးတွေ ခိုးစားရသည်။

အေးဆေးလုပ်ရတာတွေကအားရပါးရ နဲ့ နှစ် ထောင်းအားရဖွယ် ဖြစ်သော်လည်း… အချ ိန်မရလို ဇွတ်တက်ညှောင့် လုပ်ရတာတွေ ကလည်းကသုတ်ကရက် ဖုတ်ပူမီးတိုက်ရယ်နဲ့ အရသာတစ်မျိုးပေးစွမ်းနိုင်ပေပ။

လင်းကို သံဒိုင့်ကားပေါ်မှာပဲ လုပ်ဖြစ်တာရှိသ လို လင်းကားပေါ်မှာပဲ လုပ်ဖြစ်တာလည်းရှိသည်။ သံဒိုင်က ဆာနေတာမို့ သွားတွေ့လိုက် ချ ိန် လင်း ဓမ္မတာလာတဲ့ရက်ဆို လက်နဲ့ကစား ပေး  ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးတာမျိုး လုပ်ပေးရှာပါသည်။ မိန်းမတွေပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးခြင်းဟာလည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သူ့အဆင့်အတန်း နဲ့သူမတူကြပေ။ အဆင့်အတန်းဆိုတာစုပ်အား အဆင့်အတန်းကို သတ်မှတ်ပြောတာပါ… ကျန်တာမဟုတ်ပါ။ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့တစ် ယောက် စုပ်ချက်တွေ မတူညီဘူးဆိုတာ တစ်ဦးထက်ပိုမိုပြီး  ခံစားဖူးတဲ့ ယောင်္ကျားဘ သားတိုင်း နားလည်လက်ခံပေလိမ့်မည်။ 

သက်လုံးလေးရဲ့ စုပ်အားပါးပါးလေးက ခံစားမှု့တစ်မျိုးဖြစ်သလို…အန်တီငြိမ်းရဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ချက်ကြမ်းက လိင်တန်ပါ ကျွတ်ထွက်မလားထင်မှတ်မှားရ လောက်အောင် ခံစားရပါသကော…လင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးနဲ့ သရိုးသရီဖြစ်အောင် ထိပ်ဖျားကို ကစားပုံကျင်လည်မှု့ကျ လည်း ကြွေဆင်းလောက်ပါပေသည်။ လင်း စုပ်ပုံကျတစ်မျိုး။ သူမရဲ့နှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းကို သာအများဆုံး အသုံးချပြီး စုပ်လေ့ရှိသည်။ အန်တီငြိမ်းလို အာခေါင်အတွင်းထဲထိ ရောက်အောင်ထည့်ပြီး မစုပ်တတ်။ လင်းက စုပ်တယ်ဆိုတာထက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ကစား လျှာ နဲ့လျက်တာပိုများသည်။ Lollipop ကို လျက် စုပ် စား  တဲ့ အနေအထား။ သံဒိုင်က အတင်းအာခေါင်ထဲထိထည့်ပြီး စုပ်ခိုင်းပြန်ရင်ကျ  အသက်အောင့်ကာ ကြိုးစားပြီး လုပ်ပေးရှာပေမဲ့ ပြီးသွားရင်…မျက်ရည်လေးဝဲ ကာ……

" လင်း ပူ ိ့ပြီးအန်ချ င်တယ်  ကို ရယ်……အေးဆေးတွေ့မှ လုပ်ပေးပါရစေ  ရုပ်ပျက်လို့  ပါနော်"

ဆိုပြီး  တောင်းပန်သည်လေ…တစ်နေ့သားရိုက်ကွင်းတစ်နေရာမှာ လင်းအတွက်ပေးထားတဲ့အခန်းထဲလုပ်နေတုန်း လင်းမိတ်ကပ်ဆရာမရဲ့ လက်ထောက် …"သောက်ခြောက်မ"က ဘူမသိကိုးမသိ အတင်းဝင်လာလို့ ပေါက်ကွဲဖူးသည်။ အဲနေ့က လင်းနဲ့တွဲနေကျ ရိုက်ကွင်းတွေ လိုက်နေကျ မာမီက နေမကောင်းဖြစ်နေလို့ ဒင်းလေးက အစားလိုက်လာပေးတာ။ အဲဒီနေ့က ကံကောင်းလို့ သံဒိုင်က ပုဆိုးဝတ် ထားတာမို့ တော်တော့သည်။ ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ ဆို ပက်ပင်းကြီး ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မိလိမ့် မည်။ သောက်ဟာမက ဘာကိစ္စမှမရှိပဲကို ဇွတ် ဝင်လာခဲ့တာ။ သံဒိုင် ဟောက်လိုက်တော့မှ သူ့တို့လုပ်နေကျ  သောက်အထာနဲ့ ရူးသလိုလို ပေါသလိုလိုလုပ်ပြီး  လစ်ပါတော့သည်။ ဒေါသဖြစ်သွားပြီး သံဒိုင့်မှာ ဆက်လုပ်လို့မရ တော့…ဖီးလ် ဖျ က်သွားရတယ် ဆိုတာလို……

သံဒိုင်ဆာလို့ ဝင်ကြုံးတဲ့ အခါမို့ လင်းကတော့ ရယ်ပြီး "လင်းသက်သာတာပေါ့ ကိုရယ် ခစ်ခစ်"တဲ့လေ

လင်းအရမ်းလိုချ င်နေပြီဆိုလည်းဖုန်းဆက်လာပြီး လာနိုင်လားလှမ်းမေးသည်။ သံဒိုင့်ဘက်ကလည်း မလာနိုင်ဘူးဆိုရင် သံဒိုင်ရှိတဲ့နေရာဆီ အရောက်လာတော့သည်။ မျက်နှာကြီးတွေ နှာခေါင်းထိပ်တွေက နီပြီး ဒေါသတွေ ဖြစ်နေ တော့သည်။

" ဘာဖြစ်လို့ လာတာလဲ ဟိုကလူတွေ စောင့်  နေရမှာပေါ့"

" ဒေါသတွေဖြစ်ပြီး  ဘာမှ လုပ်မရလို့ ခဏခွင့် ပန်ခဲ့တယ် အပြန်မှတစ်ဖွဲ့လုံးအတွက် တစ်ခုခု ဝယ်သွားပေးတော့မယ်…လာပါ ကို ရယ် အချိန်မရပါဘူးဆို"

လို့ ပြောပြီးလူလစ်ရာကိုသံဒိုင့်ကိုဇွတ်ဆွဲခေါ်တော့သည်။ ကိစ္စပြီးသွားမှပဲ အေးဆေးပြန်ဖြစ်သွားကာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကနေ စားစရာသွားဝယ်တဲ့ သူ့ကားသမားလည်းရောက်လာတော့မှ ပြန်ပေတော့သည်။ စားစရာတွေက စက်အဖွဲ့နဲ့တစ်ခြားသူတွေအတွက်။လင်းက ရက်ရောသည်။ ပေးကမ်းကျွေးမွေးသည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ရိုက်ကွင်းက စက်တစ်ဖွဲ့လုံး ဇာတ်ပို့ဇာတ်ရံမက လူကြမ်းပါမကျန် လင်းသုသွင် ဆိုချစ်ကြသည်။ အဲ အာသာဆန္ဒတောင်းတလာရင်တော့ သံဒိုင့်ဆီပြေးလာတတ်တာကတော့ လင်းလည်းလေ ပုထုဇဉ်တစ်ယောက်ပေမို့ ထိန်းသိမ်းထားခြင်းငှာ   မစွမ်းသာပေဘူး မဟုတ်လား။

---------------------------------

" မောင်  နှင်းကို မြင်လား  ခစ် ခစ်"

ဝါး!မိမိချ စ်သူ နှင်းသုသွင်က  လုံးဝဥဿုံကြီး အဝတ်အစားတွေကို  ချွတ်ချ ပြလိုက်တော့ သံဒိုင် ရုတ်တရက် မှင်သက်မိရတယ်ဆိုတာကိုတော့ ဝန်ခံရပေလိမ့်မည်။ အဝတ်အစားတွေကို ဖယ်ရှားထားသလို မြင်တတ်ကြည့်တတ်တဲ့ သံဒိုင်လိုလူတစ်ယောက် အဖို့  နှင်း ရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေသိပ်လှ တယ်ဆိုတာ သိပြီးသားပါ။ ဒါမဲ့  စိတ်မှန်းနဲ့သိခဲ့ တာတွေလေ…ခုဟာကျ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး လှတဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို မြင်ခွင့်ရတာ မဟုတ်လား။ ဖြူ ဖွေးအိစက် ခြင်းက တစ်မျိုးဆွဲဆောင်သလို ညိုသွေးညက်ညောခြင်းကလည်း သာ၍ဆွဲ ဆောင်မှု့ ရှိနေသည်တကား။

လှပါတယ်စာရင်းဝင် မိန်းမများအဖို့မှာတော့ ဖြူ ဖြူ ညို ညို မဲမဲ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ယောင်္ကျား တွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်ကြပါပေသည်။

" ပါချ ီပါချ ပ်" ရုပ်ခံလောက်နဲ့တော့ တက်မလာခဲ့နဲ့  ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ ဓါတ်ပုံဆရာ က စိတ်ဝင်စားမည် မဟုတ်ဘူးလေ။ "လှပါပေ့"ဆိုတဲ့ မိန်းမများကိုသာ  မြင်တွေ့နေရသူတစ်ယောက်မဟုတ်ပါလား။

" မောင် နှင်းကို သေချာကြီးတော့ စိုက်ကြည့်  မနေနဲ့နော်  ရှက်သေးတယ်လေ  ခိခိ"

ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့နှင်းက သူ့ကို ဘယ်ကနေ ကြည့်နေမှန်းမသိတဲ့ သံဒိုင့်အား လှမ်းပြောရှာ သေးသည်။ ဒီနေ့တော့ နှင်းပေးမဲ့ လက်ဆောင် ကို ယူဆောင်ရန်အတွက် သံဒိုင်  နှင်းကို မနက် ၁၀ နာရီလောက်မှ  အိမ်ကိုသွားခေါ်ရပါ သည်။ နှင်းနဲ့ အိမ်အပြင်ရောက်မှ ဘယ်ကိုသွား မှာလဲ မေးတော့  လင်းနဲ့ နေခဲ့ရဖူးတဲ့ တာမွေ အဝိုင်းထိပ်က  တိုက်ခန်းဆီသို့သာ ကြွလှမ်းခဲ့ ရတော့သည်။ တိုက်ခန်းမှာဖက်ဆယ်လတီတွေ က  အဆင့်သင့်မဟုတ်လား။ တိုက်ခန်းသော့ကို  ဘယ်လိုယူခဲ့တာလဲမေး တော့  လင်း ယူပေးထားတဲ့လေ။ အော်!လင်း တတ်နိုင်သလောက်တော့ သူ့အမ ကို ကူညီပေးရှာသား။

သံဒိုင် နှင်းအနားကပ်သွားလိုက်တော့ နှင်းက

" မောင် နှင်းယူလာတဲ့အိတ်ထဲမှာပိတ်စအနက်  လေးပါတယ်…အဲဒါလေးနဲ့  နှင်းမျက်လုံးတွေ ကို စည်းပေးပါနော်…ပိတ်စမစည်းရင်လည်း  ဘာမှမမြင်ရတဲ့ အကန်းမတစ်ယောက်ပေမဲ့  နှင်း ချစ်တဲ့ မောင့်ကို အသွင်အပြင်တစ်မျိုး  လေးနဲ့ ခံစားစေချ င်လို့ပါ ရှင်"

" နှင်း  နှင်းရယ် ချစ်တတ်စေလိုက်တာကွာ"

သံဒိုင်တကယ်ပဲ နှင်းကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ကို ထွေးပွေ့မိလိုက်ပါသည်။ ဘာမှဆက်မလုပ် ဒီအတိုင်းဖက်ထားခြင်းသာ။ သတိ!ဒီအချ ိန် ဒီခံစားချက်မှာ သံဒိုင့်ဆီမှာ လိင်ခံစားလိုစိတ် ဆိုတာ လုံးဝမရှိ။ ဒါပေမဲ့ အချ ိန်ကြာကြာဖြစ်သွားပြီးဆိုရင်တော့  ဖိုနဲ့မ ရဲ့ ပူးကပ်ခြင်းအနေ အထားမှာ ဖြစ်မြဲသီအိုရီအရ  လိင်ကိစ္စဆီသို့ သွားကို သွားမည်သာ။ တဒင်္ဂအတွင်းမှာပဲ ဖြစ်ပျ က်ပြောင်းလဲတတ်တဲ့ စိတ်ဆိုတာမျိုးက ဂရုစိုက်ကြည့်မည်ဆိုရင်  တော်တော်လေးကို အံ့သြဖွယ်ရာ တွေ့ရလိမ့်မည်တကား။      ။

------------------------------------

အခန်း(၁၇)

" ဒီအိုက်ဒီယာက ဘယ်ကနေရတာလဲ နှင်း"

" လင်း ကပြောပြတာတွေ မှတ်ထားတတ်ရတာ ပေါ့ မောင်ရယ်"

သံဒိုင့်  နှင်းရဲ့ အိတ်ထဲကနေပိတ်စလေးထုတ် ပြီး  နှင်း မျက်နှာကို စည်းပေးလိုက်ရင်းမေးမိ လိုက်တော့သည်။

" လင်းက အခြားဘာတွေပြောပြသေးလဲ နှင်း"

" အစုံပါပဲ မောင်ရယ်  ဟိုဇာတ်ကားမျိုးတွေ ကြည့်ပြီးရင်လည်း  နှင်းတွေးပြီး ပုံဖော်လို့ရ  အောင်ကို သေချာပြောပေးတာ"

" နှင်းက လင်းကို သိပ်ချစ်လား"

" ချစ်တာပေါ့မောင်ရဲ့ နှင်းအတွက်တန်ဖိုးမဖြတ်  နိုင်တဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်လေ…လင်းက  နှင်းအပေါ်ဆို  သိပ်အလိုက်သိတတ်တာ  မောင်ရဲ့"

" -----"

" မောင်"

" မောင်"

" မောင်လို့  မောင်ဘယ်ရောက်သွားတာတဲ့လဲ"

သံဒိုင် ခြေလှမ်းဖွဖွလေးနင်းပြီး နှင်းနဲ့ ခပ်ကွာ ကွာလေးကနေ လက်ပိုက်မတ်တပ်ရပ်ပြီး နှင်းကို ကြည့်နေမိလိုက်တော့သည်။ စကားစ မိထားတော့စကားတွေပဲ ပြောဖြစ်နေမှာစိုးလို့။ အခုလို မိမိချစ်သူရဲ့ အလှအပကို အေးဆေး လေးရှု့စားဦးမယ်လေ။ နှင်းက လက်လေးတွေ ရှေ့စမ်းလိုက် ဘယ်ညာစမ်းလိုက်နဲ့ သံဒိုင့်ကို ရှာနေပါတော့သည်။

နှင်းက လင်းထက် အရပ်နည်းနည်းပိုမြင့်သလိုကောက်ကြောင်းအခင်းအကျင်းကျ  ပိုပြီးထင်းရင်းသည်။ သံဒိုင်ကဒီဖွဲ့စည်းပုံမျိုးကို လွှတ်ကြိုက်တတ်သူ။ နှင်းက လင်းလို နို့သားဖွေးဖွေးတော့ မဟုတ်။ ဝါညို စိုစိုလို့သာ စာဖွဲ့ရမည်သာ။ ညက်သည်။ သိပ်ကိုညက်သည်။ တပ်မက်ချင် စဖွယ်ကောင်းအောင် ညက်သည်။ တက်လည်းတက်မက်မိပါသည်။ နှင်းရဲ့ခါးကျ ပုံကလှသည်။ ဘေးခါးနှစ်ဘက်က အလယ်မှာ အတွင်းသို့ ကွေ့ခွက်ဝင်လာပြီး တင်ပါးလို့သညာပေးမဲ့နေရာကျမှ ဘွားခနဲကား ထွက်ပေးသွားသည်။ လှလိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်း။ အင်္ဂါဇာတ်အမွေးကို သိပ်တန်ဖိုးထားပြီး ကြည့် တတ်တဲ့သံဒိုင့်အဖို့သေချာကြည့်မိလိုက်တော့ မနေနိုင်တော့ပဲ အနားသို့ပိုတိုးကပ်ပြီး ကြည့်ရ လေတော့သည်။ နှင်းက ဒါကျ တော့လည်း အကင်းပါးပါသည်။

" မောင် နှင်းနားကို ရောက်နေပြီ မလား… ထွေးပွေ့ပါတော့ မောင်ရယ်… နှင်းကို ပစ်မထားပါနဲ့ရှင်" 

ဆိုပြီး ဂရုဏာသက် ဖွယ်ရာ အသံလေးနဲ့ ပြောလာတဲ့လည်း သံဒိုင် ဆွဲယူထွေးပွေ့ရပါတော့သည်။

" မောင်  နှင်းကလှလား"

" လှတာထက်ကို ပိုလှတယ် နှင်း"

" ဘယ်လိုလှတာလဲ ပြောပြ"

" ဘယ်က စပြီးပြောပေးရမလဲ ဒီကလား…  ဒီကလား"

" အင့် မောင်"

သံဒိုင်က နှင်းရဲ့ပိပိကို လက်နဲ့ အသာလေးထောက်ပွတ်ပြီး မေးလိုက်သလို  နှင်းရဲ့ညာဖက်နို့အုံ့ပေါ်လည်း ကိုင်၍မေးလိုက်လေ၏။

" မောင်နော် မညစ်ပတ်နဲ့  မျက်နှာအလှပဲ အရင် ပြောပေါ့  မျက်နှာပဲ အရင်မြင်တာချ ည်းကိုး"

" မျ က်နှာကပြောပြစရာမလိုအောင် လှနေတာ  လေ ကျ န်တာပြောပြမလို့"

" အွင်း! ပြောပြ"

" အားလုံးလှ! ဒါပဲ"

" အင်!မောင့်အကျင့်မကောင်းးး အင့် ဟင့် ဟင့်"

သံဒိုင် နှင်းရဲ့ ညာဖက်နို့တစ်လုံးကို အရင်စို့ လိုက်လေတော့သည်။ နှင်း ဆီက "အင်း ဟင့် ဟင့်" ညည်းသံလေးထွက်လာတော့သည်။ သံဒိုင် ဘယ်ဖက်ကိုပြောင်းစို့လိုက်တော့နှင်း ဆီကညည်းတွားသံက ညာဖက်နို့ကိုစို့တာလောက် အသံသိပ်မထွက်။  ညာဖက်နို့ကို တစ်ခါပြန်ပြောင်းစို့လိုက်တော့ 

" အင်း  ဟင့် ဟင့် ဟင့် ဟင့်  မောင်ရယ်" 

ဆိုပြီး ညည်းတွားသံရှည်ရှည်လေး ထွက်လာ ပါတော့သည်။ နှင်းရဲ့ အဓိကပင်မကာမခလုတ်ကညာဖက်နို့ဆိုတာသံဒိုင်သိလိုက်တော့သည်။ မိန်းမတွေကို လိင်ဆက်ဆံဖို့ အစပြု ရာမှာ ပင်မကာမခလုတ်ကို သိထားရင် အချ ိန်မကြာ ပဲလိုရာမြန်မြန်ရောက်စေပါတော့သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဘယ်နေရာကိုထိထိ ပွတ်ပွတ် နမ်းနမ်း သူတို့ ခမျှာ ဖီးလ်လာမှာဖြစ်သော်လည်း အဓိကလိင်  စိတ်အားပေးမြန်တဲ့ နေရာကို သိလိုက်ရရင် သံဒိုင်တို့ယောင်္ကျားဘသားတွေအဖို့ ပိုအဆင် ပြေစေပါသည်။

သံဒိုင် ဟိုးယခင်ကဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ရှေးစာအုပ်တွေ မှကျ  မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာရှိတဲ့ လိင်စိတ်တွန်းအားပေးတဲ့ နေရာတွေက "ဆန်း ပြည့် ဆုတ်"ဆိုတဲ့ မြန်မာလတစ်လရဲ့ လဆန်း လပြည့် လဆုတ် ဆိုတာမူ ိးတွေနဲ့ ဖော်ပြထားတာတွေ့ခဲ့ရသည်။ ဒီခေတ်အနေအထားနဲ့ကျ  အသုံးချရတာ သိပ်အဆင်မပြေတော့ပေ။ရက်စွဲဆိုလည်း ခရစ်နှစ်ကိုပဲ တော်တော်များများအသုံးပြု နေ ကြမည်မို့  မြန်မာလနဲ့ တွက်ရလျှ င် ရွာလည် ပေတော့မည်။

 ၂ ကြိမ် ၃ ကြိမ်လောက် လိင်ဆက်ဆံပြီးသွား ရင်တော့  ကိုယ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ မိန်းမရဲ့  မိန်းခလုတ်ကိုရှာစရာမလိုတော့ပေမဲ့ပထမဆုံး အကြိမ် လှုပ်ရှားမှု့အတွက်ဆိုရင်တော့…သိရန် လိုအပ်နေဦးမည်။ သံဒိုင်ကတော့ နမ်းရင်းနဲ့ပဲ သတိထားရှာကြည့် လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းရင်းနဲ့ ရင်သား လည်ပင်း ဂျိုင်း ခါး ပွတ်သတ်စမ်း ကြည့်လိုက်သည်။ သံဒိုင်နဲ့ တွေ့ဆုံဖူးတဲ့ မိန်းမတော်တော်များများ ကတော့  ရင်သား ဘယ် ညာ နှစ်ဖက်ရှိရာမှာ နှင်းလိုပဲ  ညာဖက်နို့မှာ ဖီးလ်ကြော ရှိတာများ ပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း စီနီယာနောင်တော် များက ညာဖက်နို့သာ တိုက်စစ်ဆင်ကျ လို့ မှာကြားလက်ဆင့်ကမ်းခြင်း ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

လူ့ခန္ဓာဗေဒက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖွဲ့စည်းပုံမတူညီတာမို့ကြောင့် ပုံသေနည်းတော့ ရှိမည်မဟုတ်ပါ။ တစ်ထစ်ချ မှတ်လို့လည်းမရပါ အစပိုင်း ပထမတစ်ခါအတွက်အရေးတကြီးလို အပ်သော်လည်း  နောက်ပိုင်းကျ မလိုတော့ တာမို့  သိပ်တော့အရေးမကြီးလှပါ။ အရေးကြီးတာကတော့ သူ့ဆန္ဒလည်းပြည့်ဝ စေချင်ရင် လိင်ဆက်ဆံမှု့မှာ ဘယ်ပိုဇေရှင်ကို သူနှစ်သက်သလဲဆိုတာသာ အသေမှတ်ထား လိုက်သင့်သည်။

သံဒိုင့်တို့ ယောင်္ကျားလေးတွေမှာလည်း  ရိုးရိုးလှေကြီးထိုးမှ ကြိုက်နှစ်သက်သူ၊ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီးမှဆွဲချင်သူ၊ တစ်ပေါင်ကျော်နဲ့ မှ အားရသူ ဗိုလ်ကြီး သေနတ်ထမ်းမှ စိတ်ကြိုက်ဖြစ်သူ စသည် စသည် အမျိုးမျိုး ရှိသလို…နှင်းတို့ မိန်းမတွေမှာလည်း ယောင်္ကျားအပေါ်ကို တက်ဆောင့်မြင်းစီးရမှ အားရသူ၊ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ၏ အပေါ်ကနေ ဒုတ်ဒုတ်ထိစောင့်ချက်များ ကိုအောက်ကနေပက်လက်လှန်ပေါင်ကားပြီး အားရပါးရ လုပ်ခံချင်သူ တွေ စသည် စသည်ဖြင့် လုပ်နည်းမျိုးစုံရှိရာမှာ တစ်နည်းနည်းကိုတော့ နှစ်နှစ်ကာကာ စွဲလန်းတတ်တာရှိပါလိမ့်မည်။ မိမိရဲ့ ပါတနာအကြိုက်လေးကိုတော့ သိထားပြီးဖြစ်ရင် ပိုအဆင်ပြေပါလိမ့်မည်။

အဲဘယ်လိုပုံပဲဖြစ်ဖြစ် ခံနေရရင်ကို ပျော်နေ တာ တစ်နေကုန် လီးမချွတ်ချင်တဲ့ ဟာမမျိုးနဲ့ တွေ့ရင်တော့…အမောင်သကောင့်သား ကျေနပ်အောင်သာ ရုန်းရှာလေတော့ ရုန်းပေတော့…သံဒိုင် နှင်းကို နမ်း စုပ်ပွတ်သတ်နေရင်းအဝတ်အစားတွေ ခပ်မြန်မြန်ချွတ်လိုက်ပြီး… နှင်း လက်ကလေးကို ကိုင်ကာ အငယ်ကောင် ပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ နှင်းက ခပ်တင်းတင်း လေး ဆုပ်ကိုင်ကြည့်ပြီး

" အူယားး! မောင်  ကြီးကြီးပဲနော်"

ဆိုတဲ့ ရမ္မက်သံတစ်ဝက် အံ့သြဟန်တစ်ဖက်နဲ့ ပြော လာတော့  နှင်းပါးစပ်က ထွက်လာတာက အာမေဍိတ်သံ 'အူယား' ဖြစ်ပေမဲ့ သံဒိုင်မှာကျ တကယ် ဗိုက်ထဲက အူယားပြီး ရယ်ချင်မိတော့ သည်။နှင်းက ဒါကိုတော့ သိသွားပြီး……

" မောင် ဘာဖြစ်တာတဲ့လဲ"

" နှင်းပြောတာလေး သဘောကျ လို့ပါကွာ"

" မောင်နော် နှင်းကိုရှက်အောင်မလုပ်နဲ့……  နှင်းရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေလို့"

" အဲဒါ နှင်းက မောင့်ဟာကြီးကို လိုချင်နေတော့တာလေ"

" အင်း"

သံဒိုင် နှင်းကို မွေ့ရာရှိတဲ့နေရာသို့ို ဆွဲခေါ်လာ ခဲ့လိုက်တော့သည်။မွေ့ရာပေါ်ရောက်မှ နှင်းကို ပက်လက်အနေအထားနဲ့ သေချာနေရာချ ထား လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်ပါတော့ သည်။ နှင်းရဲ့အစေ့ကိုအငယ်ကောင်ထိပ်ဖျားနဲ့ ဖိပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပြီးမှ  မနှေးမမြန်လေးထည့် လိုက်တော့သည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းလေး ဝင်သွားပုံက အရမ်းကြီး ကျပ်တည်းကျဉ်းမြောင်းခြင်း မရှိသလို ချောင်လည်လည် လမ်းကြောင်းမျိုးလည်း မဟုတ်ပါ။ အဆုံးထိဝင်သွားလျှင် ဆက်မလုပ် ဘဲ  ခဏရပ်နားတတ်တဲ့သံဒိုင့်အကျင့်အတိုင်း ရပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ မိမိလိင်တန်တစ်ချောင်းလုံးဆုံးခန်းတိုင်ရောက်အောင် ဝင်သွားပြီးပြီဆိုတာ

ချစ်သူသိစေ…

ချစ်သူခံစားစေ…

နှင်းပစ္စည်းက လင်းထက်မိုက်သည်လို့ ခံစားသိလက်တွေ့သိနဲ့  သံဒိုင်သိလိုက်ရပါသည်။အဆုံးထိထည့်ပြီးရပ်ထားတာကို နှင်းပစ္စည်းက ဆွဲညှစ်နေပါရော့လား။ နှင်းကို "ညှစ်အားကောင်းတဲ့ မောင့်ချစ်သူ"လို့ နာမည် ပေးရမလို ပ ။

နှင်းပစ္စည်းထဲသွားရာလမ်းကြောင်းက ဖြောင့် ဖြူးလို့တော်သေးသည်။ သံဒိုင်က လမ်းကျဉ်းကျ ဉ်း လျှောက်ရခြင်းကို ဝါသနာပါသူမဟုတ်။ အမြှေးပါးပေါက်ထွက်ပြဲ ပြီးသွေးထွက်သံယိုဖြစ်ခြင်းဗွီဒီယိုတွေဆိုလည်း သိပ်မကြည့်ဖြစ်။ တစ်ချို့အခန်းက အမှန်ဖြစ်သော်လည်းတစ်ချို့ အခန်းတွေကအမှန်မဟုတ် လံကြုတ်ပြီး ရိုက်ထားတာမျိုးတွေ…လမ်းကျဉ်းကျဉ်း မလျှောက်ချင်တာမို့  ခပ်ကျယ်ကျယ်လမ်းမှာ  လမ်းသလားချင်တာမျိုးလည်းမဟုတ်။ အဝင်အထွက်ချော့မွေ့ပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင် ဆွဲသွားခံရတာမျိုးကို လိုလားသူ။

အခုလည်း နှင်းရဲ့ ပစ္စည်းက သံဒိုင့်အကြိုက် ပေပဲမို့  ခဏနားပေးထားပြီးမှ  ငယ်သံဒိုင်တို့ ရုန်းလေပြီ။ နှင်းလည်း ဘယ်လောက်တောင် လိုလားတောင်းတခဲ့ရပြီမသိ သံဒိုင့်ဆောင့်ချက်တိုင်းကို စည်းချက်ညီစွာလိုက်ပေးရှာလေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း……

" အင်း အင်းမောင်ရယ် နှင်းကိုချစ်စမ်းပါ ချစ်ပစ်  လိုက်ပါတော့ ဟင်း ဟင်း ဟင်း" 

ဆိုတာချည်း  ပြောရှာနေတော့သည်။ အချစ်ငတ်ခဲ့ရရှာလေတဲ့ မျက်မမြင်မလေး နှင်း တစ်ယောက် စောင့်ထိန်းခဲ့တဲ့ရက်တွေကြောင့် နောင်တများတောင် ရနေရှာရော့သလား။

သံဒိုင် နှင်းအခြေအနေကြည့်ပြီးပဲ ပွဲကိုထိန်း ကစားထားလိုက်သည်။ နှင်းက သံဒိုင့်နားရွက် တွေကိုကိုက်သည်။ လည်ပင်းတွေလည်း ကိုက် သည်။ အဆုံးပြီးကာနီးမို့ထင်လည်ပင်းနေရာကို ခပ်နာနာချည်းကို ကိုက်ပါလေတော့သည်။ နှင်းရဲ့တုန့်ပြန်ချ က်နဲ့ အမှုအရာအသွားအလာကို သိရမှပဲ သံဒိုင်လည်းလိုက်၍ ပွဲသိမ်းပေးလိုက်ပါတော့သည်။ နှင်းက မိမိကို လက်ဆောင်ပေးလိုသလို မိမိ ဘက်ကလည်း အလိုက်တသိလက်ဆောင်ပြန် ပေးတတ်ရတာပေါ့။

သံဒိုင် တစ်ချ ီပြီးလို့ခဏနားကာ နှင်းအပေါ်မှာ ပဲ ထပ်နေလိုက်ပါသည်။

" မောင့်ကိုယ်ကြီးက လေးတယ်မောင်ရယ်"

" ခုနက ကျ   မလေးဘူးလား"

" ခိခိ လေးဘူး"

" ကောင်းလား နှင်း"

" ကောင်းတယ် မောင်"

" အရင်က ဆန္ဒဖြစ်ရင်ဘယ်လိုဖြေဖြောက်လဲ"

" အာ!ဘာတွေမေးနေတာလဲ မောင်ရယ်"

" ပြောပြလေ နှင်းရဲ့မောင့်ကိုရှက်နေဦးမှာလား  နှင်းပစ္စည်းထဲ  မောင့်ဟာကြီး ဝင်ပြီးနေပြီပဲ"

" အဲဟာကြီး ဝင်တာနဲ့ပဲ မရှက်ရတော့ဘူးလား"

" ပိုရင်းနှီးသွားပြီလေနှင်းရယ်  အဝင်အထွက်  မလုပ်ဖူးဘူး ဆိုရင်တောင် တစ်ယောက်ဟာ  တစ်ယောက်မြင်ဖူးတွေ့ဖူးရင် ပိုပြီး  ရင်းနှီးတတ်တာမျိုးလေ…ဒါတောင် ချစ်သူ  ရည်စားမဟုတ်ဘူးနော်…ယုံကြည်မှု့နဲ့ အပြန်  အလှန်ပြကျ တာလေ "

" အဲဒါမျိုး ရှိလို့လားမောင်ရယ်  ချစ်သူရည်းစား မဟုတ်ပဲနဲ့တော့ ဟိုဟာကြီးကို မပြလောက် ပါဘူး"

" မောင်တို့ ဆီမှာတော့ နည်းနည်းပါးပါးပဲ ရှိ သေးတာပေါ့…နောက်ပိုင်း အွန်လိုင်းကျယ်ပြန့် လာရင် ရှိလာမှာပါ"

" ဘာဖြစ်လို့ အပြန်အလှန်ပြကျ တာလဲ မောင်"

" စိတ်ဖြစ်တည်မှု့မှာ တဒင်္ဂ သာယာချင်လို့ပေါ့ နှင်း ရဲ့…ဒါလည်း နှစ်ယောက်လုံး စိတ်ရှိနေတဲ့ အချ ိန်မျိုး မှအဆင်ပြေတာပါ …တစ်ဖက်က ဘာမှန်းမသိတဲ့ အချ ိန် အမြဲသွားပြနေရင်ကျ ရိုင်းတာလေ…လိင်စိတ်ဆိုတာမျိုးက တစ်နေ ကုန်ကြာလို့လည်း ရှိချင်မှရှိတာမျိုးလေ… နှစ်ဦးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ အချ ိန်မျိုးမှာမှ လက်တွေ့ မပါပဲနဲ့ အမြင်နဲ့သာ မှန်းဆ ဖြေဖြောက်ရတာ မျိုးပေါ့"

" ဟုတ် မောင်"

" နှစ်ဦးလုံး ကိုယ့်ယုံကြည်နေရတဲ့သူတွေဆို တော့ တစ်ဦးဟာတစ်ဦးကြည့်ပြီး ဖီးလ်လို့  ကောင်းတာပေါ့။လက်တွေ့မဟုတ်ပေမဲ့ ရသ  တစ်မျိုးပေးတာပေါ့။ တစ်ခြားတိုင်းပြည်တွေမှာ  တော့ အွန်လိုင်းမှာ အဲလိုဝန်ဆောင်မှု့လုပ်ငန်း  တောင် ရှိတယ်ဆိုပဲ နှင်းရဲ့"

" ဟုတ်"

" လိင်စိတ်ဆိုတာ အမြင်အာရုံ --------------"

သံဒိုင် စကားတန့်မိသွားရပါပြီ။ဒါပေမဲ့ အကြား ကြီး ရပ်မနေတော့ပဲ………

" ကြောင့်လည်း ဖြစ်ကြသလို  အကြားအာရုံ ကြောင့်လည်း ဖြစ်ကြတာပဲလေ…ဟော  အခုလို လက်တွေ့ဆိုရင်တော့ပိုဖြစ်ရတာပေါ့"

လို့ သံဒိုင်ပြောပြီး နှင်းကို  ဇွတ်တရွတ်နမ်းရှုံ့ ပေးလိုက်ရပါတော့သည်။ နှင်းရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ အမြင်အာရုံဆိုတဲ့ စကားလေးကြားလိုက်ရပြီး ဝမ်းနည်းသွားမှာစိုးလို့ သံဒိုင်ဇွတ်နမ်းပေးရခြင်းပါ။ စိတ်အာရုံပြောင်းလဲပေးရတာမျိုးပေါ့။ သံဒိုင်လည်း ပြောပြီးမှသတိရသွားလို့ ထိန်း လိုက်နိုင်တာတော်သေးသည်။ ချစ်ရတဲ့ နှင်းလေး ခံစားသွားရနိုင်သည်လေ။ သံဒိုင် နမ်းနေတုန်းမှာပဲ နှင်းက……

" မောင် နှင်းကို  တစ်ရှုးဖြစ်ဖြစ်ယူပေးပါ့လား"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ နှင်း"

" ဟိုဟာကို သုတ်အောင်လို့လေ  မောင်ရဲ့ဟာ  လည်း သုတ်ပေးချင်လို့"

" ဘယ် ဟာ လဲ နှင်း"

" မောင့်ကလေသိသားနဲ့နားအရသာ သိပ်ခံစား  တဲ့လူ"

" အဟား"

" နှင်းပြောတာ မဟုတ်လို့လား"

 " ဟုတ်ပါတယ်နှင်းရယ်…နေ့စဉ်နေ့တိုင်း မိန်းမ တစ်ယောက်ရဲ့ပါးစပ်က ဖရုဿ  ဝါစာတွေပဲ ပြောနေရင် ဘယ်ယောင်္ကျားက တန်ဖိုးထား ပြီးနားထောင်ချင်မှာလဲဒါမဲ့အခုလိုနှစ်ယောက် တည်းတွေ့နေရတဲ့အချ ိန် လေးမှာတော့ ပါးစပ် ကပြောတာလေးကို နားအရသာခံချင်တာ အပြစ်တစ်ခုလားဗျာ…ဟီး ဟီးးး"

" အွန်း!မောင်က လူလည်"

သံဒိုင် တစ်ရှူးဘောက်က မှန်တင်ခုံပေါ်မလို့ သွားယူလိုက်ရင်း မှန်မှာ မိမိအရိပ်ပေါ်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့…ဟာ!လည်ပင်းတွေမှာ အကွင်း အကွင်းတွေ။ နှင်း ကိုက်စုပ်ထားတဲ့အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ် လာတာတွေ။ သံဒိုင် နှင်းအနားကိုပြန်လာပြီး……

" နှင်း   ဒီနေ့မောင့်ကို အမှတ်တရလက်ဆောင် တွေပေးတာ များလှပါလား"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်"

သံဒိုင် နှင်းလက်ထဲကို တစ်ရှုူးတွေထည့်ပေး လိုက်ရင်းပြောလိုက်တော့ နှင်း ကပြန်မေးလာ တော့သည်။

" နှင်း ကိုက်ထားတာလေ မောင့်လည်ပင်းမှာ  အကွင်း အကွင်းတွေ ဖြစ်လို့"

 " ဟင်!ဟုတ်လား မောင်  အရမ်းကြီးဆိုးလား"

 " ရပါတယ်ခင်ဗျာ အချစ်ရဲ့ သက်သေတွေပေါ့"

" ခိခိ နှင်းက ချစ်လို့ အသည်းယားရင် ကိုက်ချင်  တယ်…ပြီးတော့ ပြီးတော့ဟိုစိတ်ကြောင့်  လည်းကိုက်ချင်တယ်"

" ဟုတ်ပါပြီး နှင်းရယ်"

နှင်းက သူ့ပိပိလေးကို သုတ်နေပြီးမှ သံဒိုင်ကို လက်နဲ့လှမ်းစမ်းကြည့်ပြီးမှ အငယ်ကောင်ရှိ ရာကို စမ်းမိသွားတော့ ယုယုယယသုတ်ပေး ရှာပြန်သည်။သံဒိုင် ကိုယ့်လည်ပင်းကို ပြန်စမ်းကြည့်ပြီး နယ် မှာ ကျောင်းတက်ခဲ့တုန်းက ပြည့်တန်ဆာမနဲ့ သွားဆွဲတဲ့ ဘော်ဒါတွေ  မနက်လင်းကျရင် လည်ပင်းနေရာတွေမှာ သနပ်ခါးတွေပုံထားရတာ သတိရမိသည်။ သံဒိုင့်ဘော်ဒါတွေ ကြုံ ခဲ့ရတဲ့ ပြည့်တန်ဆာမ တွေက သူတို့ကြည်တဲ့ ကျောင်းသားတွေကို အပြန်ဒီလိုပဲ လက်ဆောင်လုပ်ပေးလိုက်လေ့ရှိ သည်။လည်ပင်းအောက်ခြေလောက် အကွင်း လုပ်ခံရရင်ကော်လာပါတဲ့အင်္ကျ ီလေးနဲ့ ဖုံးထား လို့ ရသော်လည်း  အပေါ်ဘက်ရောက်တဲ့ အကွင်းမျိုးဆိုရင်ကျ  သနပ်ခါးဘူး ပြေးဝယ်ပြီး လိမ်းထားရတော့သည်။

တစ်ချို့မိန်းမတွေကလည်း အဲလိုအကျင့်ရှိတာတွေ့ရလေသည်။ ဒါကို အပြစ်လို့တော့ မဆိုသာ ပေ။ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတတစ်ခု မဟုတ်လား။ အဲ လူမြင်မကောင်းရင်တော့ ဖုံးဖိဖို့ ကြိုးစားရမှာပေါ့။ သံဒိုင့်ဘော်ဒါတွေရဲ့စော်အချို့ကလည်း နှင်း လိုချစ်ရင်ကိုက်တတ်တာတွေ့ခဲ့ရဖူးသည်။ သံဒိုင် ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ မိန်းမကိစ္စ မပတ်သက်ဖူးခဲ့တာမို့ ကိုယ်တိုင်တော့ မကြုံ ခဲ့ ရသေး။ သံဒိုင်က ရန်ကုန်မြေနင်းမှ လူပျိုရည်ပျက်ရခြင်းသာ။ 

အခုလည်းနှင်းနဲ့တွေ့မှလည်ပင်း မှာ အကွင်းတွေ လက်ဆောင်ရခြင်းသာ။ ကိုယ့်ကပဲ သိပ်ချစ်နေမိလို့လား မသိဘူး။ အခုနှင်းရဲ့လုပ်ရပ်လေးတွေကို သံဒိုင်အတော်လေးသဘောကျ နေမိသည်။ သူကလည်း ကိုယ့်ကိုသိပ်ချစ်လို့ ကိုက်ပုံကျသည်လေ…အဲ  ဟိုအငယ်ကောင်ကို တစ်အားကြီးမကိုက် ဖို့တော့ သင်ပေးရမှာပေါ့……ကိုက်ချ င်သပဆိုလည်း ဖွဖွလေးသာ  ကိုက်ပေတော့ လို့…သံဒိုင်နဲ့ နှင်းအချစ် ရသကို အားရပါးရသုံးဆောင် ပြီးကာမှသံဒိုင် နှင်းကိုလိုက်ပို့လိုက်တော့သည် ..ဒေါ်ရွှေနှင်းတစ်ယောက်တော့ လုပ်ပြီးကာချ မှ သံဒိုင့်ကို အတင်းတွယ်ကပ်နေသလို…

" သိပ်ချစ်တယ် မောင်ရယ်"

ဆိုတဲ့ စကားကို ၁ မိနစ်မှာ ၆၀စက္ကန့် ရှိရာ…၆ စက္ကန့်ကို ၁ ကြိမ်နှုန်းလောက် ပြောနေရှာ တော့သည်။ တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်ချင် သည်။ ချစ်တဲ့သူနဲ့ပဲ  လိင်ကိစ္စပြု လိုသည် လက်ထပ်ချင်သည်ဆိုတဲ့ မိန်းမတွေရဲ့အထာ။

ယောင်္ကျားနှင့်မိန်းမအတွက် ကာမခရီးလမ်းဆိုတာ ကြမ်းတမ်းတယ်မရှိပေမဲ့ ပင်ပန်းမှု့တော့ရှိတတ်ကြတာမို့  အထုအထောင်းကောင်းတဲ့ သံဒိုင့်မှာလည်းမောပန်းရသလို သံဒိုင်ဦးဆောင် ရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက် ရှာလေတဲ့ နှင်း တစ်ယောက်မှာလည်း ခပ်နွမ်း နွမ်းသာ ရှိရှာလေတော့သည်။

ယောင်္ကျားသားတစ်ယောက်အဖို့တစ်သက်မှာ တစ်ကြိမ် သို့မဟုတ် နှစ်ကြိမ်လောက်"စုတ်ကော လဒ်ကော"ဝင်ချ ိန်ဆိုတာရှိပါသည်။ မိမိသတိထားမိလိုက်တာလည်းရှိလိုက်သလို သတိမထားမိလိုက်တာလည်း ရှိလိမ့်မည်။ အလုပ်ဆိုလည်း ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး အား စိုက်လုပ်လိုက်စရာမလိုပဲ  ပိုက်ဆံဝင်နေတာ ဆိုတဲ့ လဒ်။ မိန်းမကိစ္စမှာဆိုလည်း  ကိုယ့်ရူပါ ကဘာမှမဟုတ်ပဲနဲ့  ငွေလောက်ဒီလောက်သုံး နိုင်တာမဟုတ်ဘဲနဲ့ကို ကိုယ့်အနီးနားက ဟာမ လေးတွေနဲ့ အဆင်ပြေနေတာဆိုတဲ့ စုတ်။ ဘဝပေးအခြေအနေအရ  ကိုယ့်အဆင့် ကိုယ့် အတိုင်းအတာနဲ့ ကိုယ် "စုတ် လဒ်"ဝင်မှု့တော့ ကွာခြားသွားပေလိမ့်မည်။ ဘဝမှာ ရေရှည်ရပ်တည်နိုင်ရန်  သတိထား စောင့်ကြည့်ပြီး  အပိုင်သာအကွက်ဖော်အသုံး ချ သင့်သည်။

အလုပ်ကလည်းအဆင်ပြေ စုတ်ကလည်းလွန် ပေ ဆိုတဲ့စကားအတိုင်း ဓါတ်ပုံဆရာတစ် ယောက်ရဲ့  ဘဝဖြတ်သန်းမှု့နေရက်တိုင်းဟာ အခုအချ ိန်အခါမှာတော့ သာယာမက်မောဖွယ် ကောင်းလှပါသည်တကား။

--------------------------------------

အခန်း (၁၈)

" ဟုတ်!ညီမရေ မျက်နှာကို စားပွဲပေါ်လှဲအိပ် လိုက်  ရှေ့က အသဲပုံကီးချ ိန်းလေးကိုပဲ ကြည့်ထား Ok!ဂွတ်"

" ----------------------"

" ----------------------"

" အကိုက ဓာတ်ပုံရိုက်နေလို့ပါ့ခင်ဗျာ…ဟုတ် ပြောပေးပါ့မယ် ခင်ဗျ "

" -----------------------"

" ------------------------"

" အေးဆေးလေ ညီမ!စိတ်ကြီးကို အရမ်းကြီး တင်းမထားလေ အေးဆေးပါ ညီမ Relax!!!"

" ဟုတ် ဆရာ"

" မျက်နှာကနည်းနည်းတင်းနေတယ် ညီမ ဘာ  ဖြစ်လို့လဲ…ညီမဘေးက မီးထိုးပေးတဲ့အကို့  ညီက  ခေါတောတစ်သိန်းအားနဲ့ ကြည့်နေလို့ လား  ဟုတ်လား ညီမ"

" ခိခိ မဟုတ်ပါဘူးဆရာ"

" ကြည့်ရင်လည်း စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ညီမ…အကို့ညီတွေက  အကိုနဲ့တွဲလာတာလည်း ကြာပြီလေ တော်ရုံတန်ရုံလှတာနဲ့ဒီကောင်တွေက မကြည့် ဘူးရယ်…သူ့တို့မီးထိုးတာ အဆင်ပြေဖို့ပဲ ကြိုး စားကြတာ…ညီမကအရမ်းလည်းလှပြီး အရမ်း ဆွဲဆောင်မှု့ရှိနေတော့လေ……"

" ရပါတယ် ဆရာ ခစ်ခစ်"

သံဒိုင် အသစ်တစ်ယောက်ကို ရိုက်ပေးနေရင်း သူ့မျက်နှာ မု တွေသိပ်မကြိုက်လို့ မရိုက်သေးပဲစကားပြောနေလိုက်တော့သည်။အသစ်တွေမှာ တစ်ချို့ကျလည်း ရိုက်ရတာမှာတစ်ခါတည်းအဆင်ပြေသော်လည်း တစ်ချို့ကျလည်းအဆင်မပြေသေး။ တစ်ခါတစ်လေအလုပ်လုပ်နေတယ် ဓာတ်ပုံရိုက်နေတယ်ဆိုတာ မေ့ သွားအောင် စကားပြောဖြစ်တာတွေလည်းရှိ သည်။ ညီတွေကို အပြစ်တင်သလို ပြောပြီး စိတ်ပြောင်းသွားအောင်လုပ်ရတာလည်း ရှိသည်။ ဆက်စီပုံတွေရိုက်နေရင်းလည်း တစ်ခါ တစ်ခါဟာသပြောရတာလေးတွေ ရှိပါသည်။

" ဟေ့ရောင် ညီ မင့်ကို မီးထိုးခိုင်းတာကမျက်နှာ  ညီက ဘယ်တွေကို မီးထိုးနေတာလဲကွ…  ရိုက်မှာက  အဲဒီကိုရိုက်မှာမဟုတ်ဘူး…အပေါ်ပိုင်းကို ရိုက်မှာ…  ကြည့်ချင်ရင်လည်း အမဆီက ပြီးမှတောင်း  ကြည့်! အကို့  အလုပ်လေးပြီးသွားအောင်လို့ သေချာ လုပ်စမ်းကွာ…မင်းသမီးလည်း အား  နာဖို့  ကောင်းတယ်"

ဘာညာဆိုပြီး ညီတပည့်  တွေ မီးထိုးတာနေရာမှန်ပေမဲ့ အပျော် ငေါက်  ရတာတွေလည်း ရှိပါသည်။ ဒါလည်း မင်းသား မင်းသမီးတွေနဲ့  အရမ်းရင်းနှီးမှပါ။ တစ်ချို့မင်းသမီးက ခပ်ချေ ချေဆိုတာထက်ကို ပိုချေ သည်။အပြောင်အနောက် သိပ်ပြောလို့မရ။

သံဒိုင်တို့  ရိုက်လို့မကောင်းဆုံးကတော့…တက်သစ်စနောက်မှာ သူ့ဘဲတွေ ပါလာခြင်းပင်လိုက်လာတဲ့ဘဲကနားလည်တဲ့သူဆို ပြဿနာ မရှိပေမဲ့ သောက်အလိုက်ကန်းဆိုး နားမလည် တဲ့ ကောင်တွေကျ စိတ်ပျက်သည်။

သံဒိုင်က အဲဒါမျိုးကို နည်းနည်းမှလက်ခံသူ မဟုတ်။ ဓါတ်ပုံရိုက်နေတာကြည့်ချင်ရင် အထဲ ထိဝင်ကြည့်ရသည်။ စကားတော့တစ်ခွန်းမှ ဝင် မပြောနဲ့ ကိုယ့်နေရာကိုယ်နေ။ တစ်ချို့ကရှိသည်။ "သဲ အဲလိုချည်းမနေနဲ့မမိုက်ဘူး" ဘာညာတွေလာသည်။

" ကိုယ့်လူ အဲနားကနေထိုင်ကြည့်နေပြီး မမိုက်  ဘူး လုပ်မနေနဲ့…ကင်မရာနောက်ကနေ လာ  ပြီး ကြည့်လိုက်ဦး  အန်ဂယ်မတူဘူးလေ…"

ကြည့်တဲ့နေရာမတူရင် အမြင်မတူနိုင်ဘူးဆို တာလောက်တော့ သဘောပေါက်လေ…အဲတော့ အခန်းအပြင်သာကြွခိုင်းလိုက်သည်။ တစ်ချို့ကျလည်း အရမ်းကောင်းပါသည်။ ကိုယ့် ချစ်သူ ကိုယ့်ညီမ ကိုယ့်တူမကိုဖြစ်စေချင်ကြ သည်။ဘေးကနေကို ဓါတ်ပုံဆရာကိုကူညီပေး ကြပါသည်။

 အသစ်မော်ဒယ်လ်လေးကို ရိုက်ပေးပြီးချ ိန်မှပဲကျေ ာ်က…

" အကို ဖုန်းလာထားတယ် အန်တီငြိမ်းတဲ့"

" အေး ညီ"

သံဒိုင်ဖုန်းယူပြီး ဆိုင်အပြင်ဘက်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းက စင်္ကာပူကို မနက်ဖြန်သွားရမှာမို့ ဒီနေ့ညနေပိုင်းလောက် ခဏတွေ့ရအောင် ပြောပါတာ့သည်။ သံဒိုင် အချ ိန်ကိုတွက်ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ပိုင်းမှ တွေ့နိုင်မှာမို့  အန်တီငြိမ်းကို ညနေပိုင်းမှတွေ့ဖို့ချ ိန်းလိုက်ပါတော့သည်။

ဒီနေ့ကနှင်း ဆီကိုလည်းသွားရဦးမည်။ခဏနေ မင်္ဂလာသတို့သား သတို့သမီးဝတ်စုံအတွက် အတွဲ သုံးတွဲကိုလည်း ရိုက်ရဦးမည်။

" ဖုန်းမောင်တစ်ယောက်တည်းရယ်"

ဆိုတာလို လွယ်တော့မလွယ်။

" နှင်း ဘာတွေလုပ်နေလဲ"

" အော်!မောင်  ရောက်လာပြီလား"

နေ့ခင်းပိုင်းမှသံဒိုင်နှင်းတို့အိမ်ရောက်သွားတော့ နှင်းက အပေါ်ထပ်ဆိုလို့တက်ခဲ့လိုက်တော့ သည်။နှင်း အခန်းရဲ့ရှေ့မှာပဲ  စားပွဲထိုင်ခုံချ ထားတဲ့နေရာမှာ နှင်းက ထိုင်နေတာမို့ သံဒိုင် နှင်းကိုနှုတ်ဆက်ရင်းဝင်ထိုင်လိုက်တော့သည်။

" ဟုတ်တယ်နှင်း တစ်မနက်လုံးအလုပ်များနေ  တာလေ ခုမှကို အားပါတော့တယ်ခင်ဗျ ာ"

" မောင် သိပ်ကြိုးစားနေတာပေါ့"

" ကြိုးစားရတာပေါ့ဗျာ မိန်းမယူချင်နေပြီလေ  ချစ်သူသက်တမ်းလည်းကြာပြီ မဟုတ်လား"

 " နှင်းလည်း အခုပဲ မောင့်အကြောင်းစဉ်းစားနေ  တာလေ"

 " ဘာတွေများလဲ နှင်းရယ်"

သံဒိုင် မေးလိုက်တော့ နှင်းမျက်နှာလေးက ညှိုး ကျသွားတော့သည်။

" ဒီလိုပါပဲ မောင်ရယ်"

လို့သာ နှင်းက ပြောရှာသည်။သံဒိုင်နဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်ဖို့ မဖြစ်ဖို့ နှင်းကသေချာစဉ်းစားနေပုံရပါသည်လို့ သံဒိုင်တွေးသည်။ သံံဒိုင့်ဘက်ကလည်းတွေးပြီးသားအဆင်မပြေတာလေးတွေတော့ ရှိလိမ့်မည်လို့…ဒါမဲ့ ဒါတွေကို သံဒိုင် ရဲရဲကြီးရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းနိုင်ပါသည်။"ငယ်သံဒိုင်"ဆိုတဲ့လူတစ်ယောက်ရဲ့မျိုးဆက် 'ဂျင်း'ကို  နှင်းဆိုတဲ့ "နှင်းသုသွင်"နဲ့ပဲမျိုးစေ့ချ ချင်သည်။

သံဒိုင့်မှာ အဲဒီအတွေးတော့ရှိသည်။ မိမိချစ်တဲ့သူနဲ့ပဲကိုယ့်မျိုးဆက်ကို ပွားချင်ပါသည်။ ရူးတယ် ပဲပြောပြောပေါ့။ မိန်းမတွေက  ကိုယ့်တစ်ကယ် ချစ်တဲ့သူနဲ့ပဲ လိင်ဆက်ဆံလိုစိတ်ရှိကြသလို သံဒိုင်တို့လို ယောင်္ကျားသားများအဖို့မှာကျ ရင်ထဲကမချ စ်ရင်တောင်  လိင်ဆက်ဆံလို့ ရပေမဲ့  ကိုယ့်မျိုးဆက်ကျ  ချစ်တဲ့သူရဲ့ဗိုက်ထဲ သာ ထည့်ပေးချင်ပါသည်။

သုတ်ကိုပြွန်ထဲထည့်ပြီး သားဥချ ခြင်းကိစ္စရှိပေ မဲ့ လူတော်တော်များများကတော့လိင်ဆက်ဆံခြင်းမှတဆင့် မျိုးပွားရတာမဟုတ်လား။ အဲဒီလိင်ဆက်ဆံခြင်းနဲ့  မျိုးးပွားခြင်းကို အကန့်တစ်ကန့်ဆီ သံဒိုင်ကတော့ ခွဲထားပါသည်။

" ရာဂဆန္ဒကြောင့် လိင်မှု့ပြုလုပ်ချင်တာ ဖြစ်ပေမဲ့ မျိုးးပွားချင်လို့မှ  မဟုတ်တာလေ" ။

သံဒိုင် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် တွေးနေတုန်းမှာပဲ အရိပ်တစ်ခုဝင်လာလို့  ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက် တော့   

" လင်း" ……

" ဟာ!လင်း အင်းလေးက ဘယ်ချ ိန်ပြန်ရောက်  တာလဲ"

လင်းက သံဒိုင်ဘေးမှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး…

" မနက်ပိုင်းကတည်းကရောက်တာ အိပ်နေတာ လေ အကိုမလာခင်ပဲနိုးလို့ အောက်ဆင်းပြီး မုန့်စားနေတာ…အက့ိုအသံကို ကြားလိုက်ပါ တယ်"

" အန်တီကရော  အိပ်နေတုန်းလား  လင်း"

" မေမေက လင်းထက်အရင်ထပြီး သွားစရာရှိ လို့ အပြင်သွားတယ်လို့ ပြောတယ် အကို"

" အင်း ဇာတ်ကားက ပြီးခဲ့ပြီလား  လင်းတို့အင်းလေးမှာ တစ်ပတ်လောက်ကြာတယ်နော်"

" ဟုတ်တယ်အကို …ဇာတ်ကားက ပြီးတော့မှာ  ပါ"

" လင်းလည်း အတော့်ကိုအောင်မြင်လာပြီ"

" အင်!အချင်းချင်းတွေ ကပ်မြှောက်နေပြန်ပြီ သူများတွေ ကြားရင် ရယ်လိမ့်မယ်"

" မမြှောက်ပါဘူး လင်းရယ်  အမှန်အတိုင်းပြော တာပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါအကိုကျေးဇူးပါ။လင်း ဒီလိုဖြစ်လာ တာလည်း လင်းရဲ့လက်ဦးဆရာတွေဖြစ်တဲ့ ဦးငယ်သံဒိုင်နဲ့ဒေါ်နှင်းသုသွင် ကြောင့်ပါလို့"

လင်းက "ကြောင့်ပါလို့"ဆိုတဲ့ စကားကို တမင်နှေးပြီးကလေးတစ်ယောက်လိုလုပ်ပြီးပြောသည်။နှင်းကလည်းမမြင်ရပေမဲ့အသံနားထောင်ပြီဟာသလုပ်မှန်းသိပုံရပါသည်ရယ်ပြီးမှ

" နှင်းကူညီတာ အဲလောက်မဟုတ်ပါဘူးကွယ်  နှင်းညီမလေးကကို သိပ်တော်လို့ပါ"

" အံမယ် ညီမနှစ်ယောက်"ဘုတ်ကို ကျ ီးရိုသေ  ကျ ီးကို ဘုတ်ရိုသေ"နေလိုက်ကျ တာဗျား"

" ဟီ ဟိ"

" ခစ် ခစ်"

သံဒိုင်စကားဆုံးတော့ ညီမနှစ်ယောက်ရယ်နေ ကြတော့သည်။နီးနေတဲ့ လင်းမျက်နှာလေးကို သံဒိုင် ကြည့်မိလိုက်တော့  လင်းကလည်း ရယ်ရင်း ပြန်ကြည့်နေတော့သည်။ သိသည်။ သံဒိုင်သိသည်။ လင်း မျက်လုံးတွေကိုသိသည်။

လင်းက အိပ်ရာထပြီး မျက်နှာပဲသစ်ထားတော့ ဘာမိတ်ကပ်ခြယ်သမှု့မှမပါသေး။လှတဲ့ မိန်းမ တွေ ဘာမှမလိမ်းဘဲလှသည်ဆိုတာ အမှန်ပါ။ ခုက ပြောင်းလဲတိုးတက်လာပြီမို့ ယောင်္ကျား သားများအဖို့သဘာဝအလှ ပြည့်ပြည့်ဝဝခံစား ရရန် အတော်ရှားသွားပြီလေ။

အလှအပဆိုတာ ဖန်တီးမှု့ကြောင့်ပိုဆန်းသစ် တာမှန်သော်လည်း  မိတ်ကပ်လိမ်းခြင်း ကျန်းမာရေးနဲ့အလှအပအတွက် gym သွားခြင်း မှလွဲပြီး  ခွဲစိတ်ပြုု ပြင်ခြင်းကို  သံဒိုင်က သိပ်မ ကြိုက်ဘူး။ကိုယ့်ကိုအလိမ်ခံရတယ်လို့ ထင်နေ မိတဲ့စိတ်ရောဂါ သံဒိုင့်မှာ ရှိသည်လေ…နယ်ထရယ်ဗူ တီးဆိုတာလေးကို သိပ်သဘော ကျ သည်။

ကိုယ့်ချစ်သူက နဖူးပြောင်ကြီးနဲ့ မဟာနဖူးဆို ပြီး သူများတွေလှောင်ပြောင်သတဲ့လား… ဟင့်အင် သံဒိုင် မလှောင်ပြောင်နိုင်ဘူး။ အဲဒီ ပြောင်နေတဲ့နဖူးကို ပွတ်ကာ ရိုက်ကာ ဆော့ ကစားမည်။ နှာခေါင်းကြီးကနှာခေါင်းလှပေ့ဆိုတဲ့ မိန်းမတွေ လို နှာတံစင်းပြီး ချွန်မနေဘူးတဲ့လား… ရတယ်လေ ပုပွနေတဲ့ နှာခေါင်းကို လက်နှစ် ချောင်းနဲ့ ဆွဲညှစ်ပေးပါမည်။

ကိတ်တာထက်ပိုပြီး ဝနေပြီတဲ့လား။ ထွေးအိအိကြီးကို  ပြေးသာဖက်ပေးပါမည်။ပုပြီး အကောင်သေးသတဲ့လား။ရင်ခွင်ကျ ယ် ကြီးထဲ  ခိုဝင်နားလှည့်စမ်းပါ။သူ့အတွက် ပိုလုံခြုံ ပါလိမ့်မည်။ အဲ ဘယ်အရာမှမလွတ်ဆိုပေမဲ့သိပ်ချစ်တတ်ဖို့ တော့ လိုပါမည်။

တကယ်ချစ်မိသွားပြီဆိုရင် သံဒိုင်တို့ယောင်္ကျား  တွေအဖို့  နားလည်မှု့အပြည့်နဲ့ချစ်ပြတတ်ပါသည်။ ဒီလောက်ကြီးချစ်ပေးနေတာကို"သောက်ကောင်မ"က "သောက်ခူ ိး"မပြေဖြစ်လာရင်လည်း"တာ့ တာ"တော့ပြတတ်ရမှာပေါ့။

ကိုရီးယားမင်းသမီးတွေ ဘာညာပြင်ထားတယ် လို့ သိလိုက်ရတဲ့အချ ိန်မှာ သံဒိုင်တို့က ဘိုင့်ဘိုင့် လုပ်လိုက်ပြီ။ လူအမျိုးမျိုးစိတ်အထွေထွေမို့ ကိုယ့်အကြိုက်နဲ့ကိုယ်။ လင်း မျက်နှာလေးက   ဖြူ နုပြီးလန်းဆန်းနေ တော့သည်။ ရုတ်တရက် လင်းရဲ့လက်က သံဒိုင်ပေါင်ကြားကို လာပွတ်ပေးနေပြီ။သံဒိုင် နှင်းကို အားနာစွာလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နှင်းက မတုန်မလှုပ်နဲ့ ကျောက်ရုပ်။

သံဒိုင် နှင်းကိုကြည့်တာ လင်းသိသွားတော့လင်းက လက်ညှိုးလေးထောင်နှုတ်ခမ်းနားကပ်ပြီး ရှုူး ဆိုတဲ့ အကွက်နဲ့။မျက်လုံးတွေက"လင်း သိပ်လိုချင်နေလို့ပါ ခွင့်ပြု ပါ ကိုရယ်"ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့။သံဒိုင်အလိုက်တသိနည်းနည်းလေးအောက်လျှောထိုင်လိုက်ပြီး  ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချပေးဖို့လုပ်ရင်း ဇစ်ဆွဲချသံ နှင်းကြား သွားမှာစိုးလို့ ………

" နှင်း  မနက်ဖြန်ဘယ်သွားဦးမလဲ" မေးလိုက် မိသည်။

" သွားစရာမရှိပါဘူး မောင်"လို့  နှင်းက ပြန်ဖြေ ချ ိန်မှာ  သံဒိုင့် အငယ်ကောင်က လင်းပါးစပ် ထဲ ရောက်နေခဲ့ပါပြီ။ လင်း သိပ်ကိုတောင်းတ နေပြီထင် အငယ်ကောင်ကို  ဇွတ်တရွတ်အငမ်းမရကြီး စုပ်ခါနေတော့သည်။သံဒိုင်မှာ  "အန်ဒါ"လည်းမပါ အငယ်ကောင်ကဂျင်းဘောင်းဘီရဲ့ ဇစ် ကြောင့်နာတာမို့ ခါးပတ်ပါအသာဖြုတ်ပေးပြီး ဟ ပေးထားရတော့သည်။

လင်းကစုပ်လို့ ဝရင်တောင်တော်နဲ့ ဝမဲ့သူမှမဟုတ်ဖဲလေ။ လင်းရဲ့ အောက်ခံမပါတဲ့ ဂါဝန်အောက်က ဖြူ ဖွေးတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို သံဒိုင် အပေါ်ကနေနှယ်ပေးလိုက်မိသည်။ အန်တီ အိမ်မှာမရှိတာမို့အပေါ်ထပ်ကို ဘယ်သူ့မှ တက်မလာနိုင်တာကြောင့် ဆန္ဒတွေကို ဦးစားပေးနေကြခြင်းသာ။

လင်းက သံဒိုင့်အငယ်ကောင်းကို ရွှဲရွဲစိုအောင် ပတ်ပတ်လည်စုပ်ပေးနေတော့သည်။ ဖွဖွလေးစုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ပဲ ကစားတတ်တဲ့ လင်းက  ဒီနေ့ကျ မှ စုပ်ချက်တွေမှာ အားတွေ ပါနေပါရော့လား။ ယောင်္ကျားတွေက မိန်းမတွေရဲ့ပိပိကိုလျက်ပေး ရင်ကျ  မှုတ်ခြင်းလို့ ပြောပြီး မိန်းမတွေက ယောင်္ကျားလိင်တန်ကို ပါးစပ်နဲ့ ကစားပေးရင်ကျ  စုပ်ခြင်းတဲ့။

အဲဒီ မှုတ်ခြင်း စုပ်ခြင်းမှာ ပြုလုပ်ပေးသူထက် ပြု လုပ်ပေးခံရတဲ့သူက ပိုအရသာတွေ့တတ် ကြရသည်။ သံဒိုင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဂျာပေးတာဟာ လိင်ဆက်ဆံမှု့အတွက် အစပြုခြင်းဖြစ်သလို  အဲဒီမိန်းမအတွက် အရသာရှိပါစေတော့ဆိုတဲ့ စေတနာကြောင့်သာ အော်ရယ်လုပ်ပေးမိတာပါ။

သူ့ပိပိကြီးလျက်ပေးရတာကြောင့် ကိုယ့်အတွက်ဘာအရသာထူးမှ မခံစားရပါ။ လျှာတွေတော့ ထူလာသလို ခံစားမိရသည်။ ဒါမဲ့ သူ့ကိုကောင်းစေချင်တာကြောင့် လုပ်ပေးတယ်ဆိုတာ ဒင်းလေးတို့ သေချာသိစေချင်ပါသည်။

မိန်းမတွေလိင်စိတ်ထန်ပြီးဆိုကျ  အချ ိန်မရလို့ သံဝါသ မပြု ရရင်နေပါစေ။ စုပ်ကတော့ စုပ်ဦး မည်ဆိုတာသံဒိုင်တွေ့ရဖူးပါသည်။ သံဒိုင်တို့ကလိုချင်ပြီ ထန်ပြီဆိုလျှ င်လုပ်ကိုလုပ်ရမှ  မလုပ် ရရင် သုတ်ရည်ထွက်သွားမှ ကျေနပ်မိရသည်။

ပိပိကို နမ်းပေးရရုံလျက်ပေးရရုံမျိုးနဲ့ မကျေနပ်။ လင်းတို့ မိန်းမတွေကျ  စုပ်လိုက်ရရင်ကို အန်ဒွပ်ပါဆင့် မကျေ နပ်သော်လည်း နည်းပါး တော့ အာသီသ ပြေကျ သတဲ့။ကျားနဲ့မရဲ့သဘောထားကွဲလွဲမှု့တွေလားတော့မပြောတတ်ပါ။

လင်းက စုပ်ပေးပြီးတော့ ဂါဝန်လေးမပြီး သံဒိုင် အပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ပါတော့သည်။ သူ့ ပိပိထဲ သံဒိုင် လိင်တန်ဝင်သွားချ ိန်မှာတော့… "အင်းးး"ဆိုတာလေး သံရှည်တိုးတိုးလေး ဆွဲ သွားသေးသည်။တစ်ချောင်းလုံးအကုန် ဝင် သွားပြီးမှ လင်းက သူ့ဖင်လေး မြှောက်ကြွ မြှောက်ကြွနဲ့ ဆောင့်ပြီး  နှင်းနဲ့တောင် စကား လှမ်းပြောနေသေးသည်။

သံဒိုင် သူတို့ညီအမ စကားဝိုင်းထဲဝင်မပါ ပါဘူး။ လင်းရဲ့ဖင်သားတွေကို ဆုပ်ကိုင်နှယ်သမုပြု ပြီးလင်းကိုသာ ကူညီပေးနေတော့သည်။

သံဒိုင် လင်းကို ဉာဏ်ကောင်းလွန်းလှတယ်လို့ အမှတ်ပေးမိသည်။လင်းက  နှင်းကို ဟာသ တွေပဲ ရွှေးပြောသည်။နှင်းလည်း အသံထွက် ရယ်သည်။လင်းလည်း ရယ်သည်။ လင်းက ရယ်သံကျ ယ်ကျ ယ်ကြီးရယ်ပြီး  ဆောင့်ချ က် ကိုကျ ဒင်းကြမ်းဆောင့်သည်။ဒါမှ သူလည်း အားရမှာ မဟုတ်လား။

သံဒိုင် နှင်းကို အစကအားနာမိပေမဲ့  ခိုးစားနေ ရတဲ့ အခိုက်အတန့် ခိုးစားတဲ့အသီးက ပိုခူ ိဆို သလို ဖြစ်လာရတော့ လင်းကိုတောင် ကျေးဇူးတင်မိရတော့သည်။ကောင်းလည်း တကယ်ကောင်းလှပါသည်။ဘေးမှာ မိမိချစ်သူနဲ့ ပုံမှန်စကားတွေပြောနေ ကြပေမဲ့ လက်တွေ့မှာက  မိမိလိင်တန်က တစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့ ပစ္စည်းထဲ စုံးစုံးမြုပ် ဝင်နေတဲ့ အနေအထားမဟုတ်လား။

ဆောင့်လုပ်ချက်အကြိမ်ရေများလာတော့ လင်းက ပန်းတိုင်တစ်ခုဆီ ရောက်တော့မည်နဲ့ တူသည်။ဆောင့်ချက်အရှိန်လေး ပိုမြန်လာသလိုနှင်းနဲ့လည်း စကားစပြတ်သွားကာဒီအလုပ်တစ်ခုတည်းပဲ အာရုံစိုက်လုပ်နေပါတော့သည်။နှင်းရိပ်မိသွားနိုင်တာ သတိထားမိသော်လည်းဒီချ ိန်မှာ သံဒိုင်  လင်းကို ဦးစားပေးလိုက်ပါတော့သည်။ ထိုင်နေရင်းပဲ ပိုတိုးဝင်သွားအောင်အောက်ကနေ ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။

လင်းရဲ့ "တအီအီ"ညီးသံလေး တိုးညှင်းစွာ ကြားရပြီးမှ သံဒိုင် နှင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ နှင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ထားတာ တွေ့ရသလို တစ်စုံတစ်ခုကို အနံ့ရပြီး သေချာစဉ်းစားနေပုံ လည်းရပါသည်။ လင်းက သူကျေနပ်သွားတော့

" နှင်းရေ လင်းရေချိုးလိုက်ဦးမယ်"

လို့ ပြောရင်း သံဒိုင့်လိင်တန်ကို တစ်ရှုူးနဲ့ သုတ်ပေးနေသေး သည်။ သံဒိုင်က အဲလိုမျိုးမှ သဘောကျ သည်။ ကိစ္စပြီးလို့  ဘာမှသန့်ရှင်းရေးလုပ်မပေးတဲ့ မိန်းမတွေဆို သိပ်ကြည့်မရ။

" ဟုတ်ပြီလေ လင်း "

နှင်းက ပြန်ပြောအပြီးမှာပဲ လင်းက သံဒိုင့်နဖူး ကို နမ်းပြီးထွက်သွားပါတော့သည်။အနားမှာ လင်း မရှိတော့မှပဲ  နှင်းက…

" မောင် ပင်ပန်းနေလား"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ  နှင်း"

နှင်းက အပြုံး ခပ်ယဲ့ယဲ့နဲ့ပဲ ……

" အလုပ်တွေများလို့ ပင်ပန်းနေသလားလို့ပါ  မောင်ရယ်"

သံဒိုင် နှင်းပြောတာလေးကြောင့် စိတ်မှာစိုးရိမ် မှု့ ဖြစ်သွားရပေမဲ့ နှင်းထပ်ပြောတော့မှပဲ စိုးရိမ် မှု့ပါပျောက်ပြီး  အံ့သြမိရပါတော့သည်။ နှင်းပြောလာတာက…

" မောင် ထတော့  နှင်းကို အခန်းထဲလိုက်ပို့!  အခန်းထဲရောက်မှ ထပ်ပင်ပန်းရင်တော့  နှင်း လည်းမတတ်နိုင်ဘူးနော်  ခစ်" တဲ့ ……

သံဒိုင်  နှင်းတို့အိမ်က ပြန်လာတော့  ညနေ ၅ နာရီကျော်နေလေပြီ။ အန်တီလည်း အပြင် သွားတာ ပြန်ရောက်လာပြီမို့  နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။အန်တီငြိမ်းနဲ့လည်း တွေ့ဖို့ ချ ိန်းထားတာမို့  တွေ့နေကျ အိမ်ရာဆီ သို့သာ။

 -------------------------------------

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>




ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၃ )

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း (၁၃)

" အကို အမလင်းသုသွင်က ပေးခိုင်းလို့တဲ့ တက်ပလက် လာပို့သွားတယ်"

" အေး ညီ!လင်းက ပြောပါတယ်"

သံဒိုင် အမဧကရီလှိုင် မွေးနေ့ပွဲကပြန်လာပြီး ဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ မော် က လင်းပေးခိုင်းတဲ့ တက်ပလက် တစ်ခု ပေးလာသည်။ ဘာတွေများမလို့လဲ လင်းရယ်……သံဒိုင်  အခန်းထဲရောက်  အဝတ်အစားလဲပြီး နောက်မှာ  ရေချိုးဖို့ရာမချိုးနိုင်သေးဘူး။ လင်းရဲ့ samsung tablet ကိုပဲစိတ်ဝင်စားနေ တာမို့… ပေးထားတဲ့ ပတ်စ်ဝပ့်နဲ့ စကရင်ကိုဖွင့် ဗွီဒီယို အေပီပီဆီတန်းဝင်လိုက်တော့ ဗွီဒီယိုဖိုင်တစ်ခု ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့…ကားဘေးမှာ လုပ်နေ တဲ့ စုံတွဲတစ်တွဲရဲ့  ဖက်ကင်အခန်း… ကားတံခါးတစ်ပေါက်ကိုဖွင့်ထားပြီးမိန်းမဖြစ်သူ က ရှေ့ကနေ နည်းနည်းကုန်းပေးထားသည်။ ဘဲတစ်ပွေက နောက်ကနေ ကူ ံးနေတော့တာ။ အဝတ်အစားတွေကိုတော့လိုအပ်သလောက်ပဲချွတ်ထားကြသည်။

ရိုက်တဲ့သူက နောက်ကနေ စ ရိုက်ထားသည်။ ဇာတ်လမ်းအစကိုတော့မှီပုံမရ။ဖွင့်ကြည့်လိုက် တော့ကို  နှုတ်ခမ်းနမ်းတာတွေ ဘာတွေမပါ ဖက်ကင် လုပ်နေပြီ။ ဘဲရဲ့နောက်ကျောပြင်မှာလည်းတက်တူးတွေနဲ့နောက်ကနေ ရိုက်ထားတာမို့ ရှေ့ကမိန်းမကဘယ်သူမှန်းတော့ သံဒိုင်မသိရသေး…လင်းက ဘာကိစ္စဒါကြီးကို သူ့ကိုကြည့်စေချင်တာတဲ့လဲလင်းနဲ့ဘယ်လိုပတ်သက်လို့ပါလိမ့်။ ကားကတော့ လင်း မောင်းနေကြကားဖြူ လေး။

ရိုက်တဲ့သူကကင်မရာမန်းတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး။ နောက်ကနေ အေးဆေးရိုက်နေရတာတောင် လက်ကမငြိမ်မှန်းသိရသည်။ ခိုးရိုက်တယ်ဆိုရင်တောင်  နောက်ကနေရိုက်တာ တစ်ချက် တစ်ချက်တော့  လက်ငြိမ်သင့်သည်။ ဒါမဲ့ ရိုက်တဲ့ကင်မရာကောင်းလိမ့်မည် ရုပ်ထွက်ကျ  ရှင်းသည်။ သံဒိုင် ကြည့်နေရင်းမှာပဲ ရိုက်တဲ့သူက  နောက်ကနေ ဘေးကိုလာနေသည်။ ဖက်ကင်မြင်ကွင်းကနေ အောက်မြေကြီးကို ရောက်သွားသည်။ ကင်မရာကို အောက်စိုက်ပြီး ယူလာပုံရသည်။ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သံဒိုင် ရုတ်တရက်မြင်လိုက်လို့ ဆက်ကနဲ့ pause လုပ်လိုက်ပြီး သေချာကြည့်လိုက်တော့ မိန်းကလေး ခြေထောက်ပါလား။ ဒါဆို ရိုက်တဲ့သူက မိန်ကလေးတစ်ယောက်ပေါ့……

ဘေးကနေရိုက်ပြမယ်လို့ သံဒိုင်ထင်နေသော်လည်း ရိုက်တဲ့သူက ဘေးကနေပတ်ပြီး ရှေ့တည့်တည့်ရောက်မှ လုပ်နေကျသူနှစ်ယောက်ကို ရိုက်ပြပြန်သည်။ လက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု့တွေ ကြောင့် အရုပ်တွေမငြိမ်လို့  ဘယ်သူတွေမှန်း သေချာမသိရသေးပေမဲ့  သံဒိုင့်ရင်ထဲမှာတော့ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာသည်။ ရိုက်ပေးတဲ့သူက ကင်မရာကို အငြိမ်တည်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇူးဆွဲလာတော့သည်။ ဒီအခန်းကျလည်း ရိုက်တတ်သားပဲလို့  သတ်မှတ်ပေးရင်း…  ကုန်းခံပေးနေသူရဲ့ မျက်နှာကို သံဒိုင်သေချာ ကြည့်လိုက်တော့……

" လင်း"

ဟုတ်တယ် "လင်း" ပဲ…လင်းသုသွင် အစစ်  ဒါဆို နောက်ကဘဲက တက်တူးတွေနဲ့ဘဲလေး  "ရန်နိုင်ဘုန်းထက်"…ဟုတ်တယ် သံဒိုင်နဲ့ တစ်ခါဆုံဖူးတဲ့  ရန်နိုင်ဘုန်းထက်ဆိုတဲ့ ဘဲ။

လင်း ဘာကြောင့်ဒီလိုနေပြပြီး သံဒိုင့်ကို ဗွီဒီယို ရိုက်ပြသလဲဆိုတာ သံဒိုင်သဘောပေါက်သွားသည်။ မိန်းမတွေ စိတ်နာလို့  အရွှဲ့တိုက်ရင် သိပ်ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။ ဘာမှလည်း မစဉ်းစားတော့…သံဒိုင့်အနေနဲ့ လင်းကိုချစ်မိပြီး  အန်တီငြိမ်း အမျိုးသားဦးမင်းနိုင်လိုဖီးတတ်သူတစ်ယောက် ဆိုရင်တော့  ဒီဖက်ကင်ခန်းကို သဘောကျလိမ့်မည်ဖြစ်သော်လည်း……

" ကျားဆိုမှကျား  ကိုယ်တိုင်ပဲစား" 

ဆိုတဲ့ ဝါဒကို လက်ကိုင်ထားသူမို့  ရေလယ်ပေါက်ကွဲသည်။

" လင်းကွာ ဘာတွေလျှောက်လုပ်တာတုန်းကွ…  တောက်!"

သံဒိုင် တက်ပလက်ကို အိပ်ရာပေါ် ပစ်ချ လိုက်သည်။ 'တောက်'တစ်ချက် ခေါက်သည်။ လင်းနဲ့ ရန်နိုင်ဘုန်းထက်နဲ့လည်း ချစ်သူတွေ ဖြစ်ချင်ဖြစ်နေမှာပဲလေလို့ တွေးမိသွားကာ တက်ပလက်ကို ပြန်ကောက်ကိုင်ပြန်သည်။ ချစ်သူတွေဖြစ်တယ်ထားဦး ဒီလိုလုပ်နေတာကို ဘာကြောင့် ဗွီဒီယိုရိုက်ပြီး သူ့ကို လာပြတာလဲလို့တွေးမိလိုက်ကာ တစ်ပြန် တက်ပလက်ကိုပစ်ချ မိပြန်သည်။

ဒေါသဖြစ်ခြင်း နှမြောတသဖြစ်ခြင်း...လုပ်ပြရက်လေခြင်း....ခြင်း…ခြင်း…ခြင်း…

တောက်!!!

မိမိကိုယ်တိုင်စွမ်းစွမ်းတမံ ဆောင်ရွက်နိုင်ပါ လျက်နဲ့  ချစ်သူညီမ  ခယ်မလောင်းမို့ လက်ရှောင်ပေးခဲ့တာ…တောက်!ကွာ

" ငယ်သံဒိုင် မင်းကသောက်ရူုးကြီး…မိန်းမတွေရဲ့ အထာသိတာလိုလို တတ်တာလိုလိုနဲ့ လင်းသုသွင်က မင့်ထက်ပိုတယ်ကွ…   သောက်ဂရုမစိုက်တဲ့ နေရာမှာတော့ မင့်ထက် ပိုတယ်…လင်း! လင်း! ပုံစံလေးကြည့်တော့ အေးအေးလေးနဲ့  အေးဆိုးလေး…သံဒိုင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်းတော်တော်လေး ဒေါသဖြစ်သည်။ မိမိလုပ်ရပ်ကို မှန်တယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး  လက်ရှောင်ပေးခဲ့တာ… ဒီလိုသာ  လက်ရှောင်နေရင်  ရန်နိုင်ဘုန်းထက် လို နောက်ထပ် ဘယ်နှစ်ယောက်ထီပေါက်ဦးမယ် မသိဘူး…

သံဒိုင် အိပ်ရာပေါ်က တက်ပလက်ကို ကြည့်လိုက်တော့  လင်းရဲ့မျက်နှာလေးပဲ close up ဆွဲရိုက်ထားတဲ့နေရာရောက်နေပြီ…နောက်က ဆောင့်လုပ်ချက်ကို ခံပေးနေရင်း သံဒိုင့်ကို ထီမထင်ဟန်နဲ့  စိုက်ကြည့်နေတာ… ကင်မရာရှိရာနေရာကို သိပြီးသားဖြစ်မည်။  ကင်မရာကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့တော့… ခု သံဒိုင်က ကြည့်နေတဲ့အခါ  သံဒိုင့်ကိုပဲ စိုက်ကြည့်အရွှဲ့ တိုက်နေတာ သိသာလွန်းပါသည်။ သံဒိုင် ဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုပိတ်လိုက်ပြီးဖုန်းကိုကောက် ကိုင်လိုက်သည်။ လက်က မြန်ဆန်စွာ လင်းရဲ့ နံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

ဖုန်းတစ်ချက် အဝင်မှာပဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်မှန်းသိ ရသည်…ဟယ်လိုတော့ မထူး။

" လင်း"

" ----"

" ဘာတွေလုပ်တာလဲ ဟင်"

" ----"

" ခု ဘယ်မှာလဲ  အိမ်မှာလား"

" ဆရာ့ Studio ရှေ့မှာ"

" ဘာ!!ဘယ်လို လင်း"

သံဒိုင် ဖုန်းကိုဇွတ်ချလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကို "ဝုန်းကနဲ"ထွက်လိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်သံညံ့သွား လို့ထင်   မော်က ထွက်လာသည်။ သံဒိုင် ဆိုင်တံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လိုက်တော့ မော်ဆီက  "အကို ဘယ်……" ဆိုတဲ့ စကား မဆုံးခင်…"တံခါးပိတ်ထားလိုက်တော့" ဆိုပြီး သံဒိုင်ပြောလိုက်ကာ အပြင်က လင်းကားကို လိုက်ရှာ ကြည့်မိသည်။ တွေ့ပြီ…သံဒိုင် ခပ်မြန်မြန်ပဲ လင်း ကားနားထိသွားလိုက်ကာ ကားတံခါးဆွဲဖွင့်  ကားမောင်းသူဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ  လင်း ဘက်ကိုလှည့်၍

" ဒေါ်လင်းသုသွင် စာတွေသိပ်တတ်နေပါလား"

" ထင်လို့ပါ  ဒါက ပါးပါးလေးပဲရှိသေးတာ"

" လင်း မင်းတော့ကွာ"

" ဘာလဲ…ကိုယ့်လွှင့်ပစ်ထားတဲ့ပစ္စည်း သူများ ကောက်စားမှ  သမြောမနေနဲ့ရှင်"

" အာာာာ"

သံဒိုင် လင်းမျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ လင်းက အတင်းဖယ်လိုက်ပြီး……

" အခုမှသိပ်ထောင်မနေ့နဲ့ဆရာ လင်း သိပ်စိတ်နာတယ်သိလား သိလား"

လင်းက ပြောပြီးငိုရှာတော့သည်။ ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ သံဒိုင်  ဘယ်လိုချော့ရမှန်းတောင်မသိတော့။ ဒီအချိန်မှာ  ချော့လည်း ချော့မနေချင်ဘူး  စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဆွဲချွ တ်ထည့်လုပ်ချင် တော့သည်။

ငိုနေတဲ့ လင်းမျက်နှာကို ဆွဲယူမော့ပြီး နှုတ်ခမ်း တွေကို  ဒုတိယအကြိမ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်နမ်းမိပြန်သည်။ လင်းက ဒီတစ်ခါတော့ မရုန်းဖယ်သလို အနမ်းတွေကိုလည်း မတုံ့ပြန်ပါ…သံဒိုင် နမ်းလို့ အနည်းငယ်အားရကာမှဖယ်ခွာ လိုက်တော့…လင်းက

" အဝိုင်းထိပ်က  တိုက်ခန်းကိုသွားမယ် အဲမှာ အိပ်ဖို့  ပြင်ဆင်ပြီးသား" တဲ့

ဒီချိန်မှာ  မင်းသားဖြစ်သွားတဲ့ သံဒိုင်က ကား ကူရှင်ကိုသာ ဖမ်းမှီလိုက်ပြီး လက်မသာ ထောင်ပြလိုက်တော့သည်။

အခန်းထဲလည်းရောက်တော့ လူတွေမမှတ်မိ အောင် ဆောင်းထားတဲ့ ဦးထုပ်ရော ဝတ်ထားတဲ့ မျက်မှန်ရောကို လင်းဆီကနေ သံဒိုင် ဇွတ် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မိမိကတော့ ညဝတ်အိပ်ဖို့ လဲထားပြီးသားဖြစ်တဲ့  ဘဲငန်းအင်္ကျ ီနဲ့ ပုဆိုးဟောင်းကို သာ လင်းထက်အရင် ချွတ်ပြလိုက် သည်။ ပုဆိုးလုံးဝအကျွတ်မှာ ထောင်းကနဲထ ထောင်ပြတဲ့ သံဒိုင့် အငယ်ကောင်ကို လင်းမြင်လိုက်တော့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်ခုံးလေး  နှစ်ဘက် အပေါ်ပင့်တက်သွားတာတော့ သံဒိုင်သိလိုက်ပါသည်။

အိပ်ရာဆီထိ လင်း ကို သံဒိုင်သွားခွင့်မပေး တော့ဘဲ  အခန်းပေါက်ဝမှာတင် လင်း ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ  ကျုံးပြစ်လိုက်ပါတော့သည်။ လိင်စိတ်အပြင်ဒေါသတွေလည်း  ပါနေတာမို့ သံဒိုင် လင်းကို ချော့မလုပ်တော့… အဆုံးထိဝင်နေတာကိုပဲ  ဝင်သထက်ပိုဝင်အောင် ဖိညှစ်ဆောင့်ပြစ်သည်။

" အကိုဆရာရယ်  လင်း ထွက်မပြေးပါဘူး လင်းကို ညှာတာပါဦးလား"

ဟင့်အင်   လင်း တောင်းပန်လာသော်လည်း ဒေါသနဲ့ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ကာမဘီလူးသံဒိုင်က လုံးဝမညှာနိုင်ဘူး…ဒီသုတ်ထွက်သွားမှ တစ်စခန်းရပ်မည် တစ်ဇာတ်သိမ်းမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ကာ အမြန်ကျုံးပြီးကာမှ ပွဲသိမ်းကလိုက်ပါတော့သည်။

သံဒိုင် ခဏတော့ လင်း အပေါ်လေးမှာမှောက်ပြီး နားနေလိုက်သေးသည်။ အမောပြေသွားမှ လင်း ကို ကြည့်လိုက်တော့  လင်းက ငိုနေပြန် သည်။ ဒီအချ ိန်မှာ  လုပ်ချင်တာလည်း လုပ်ပြီးသွားလို့ ဒေါသလည်းပြေသွားပြီးဖြစ်တဲ့ သံဒိုင့်အဖို့မှာ  လင်း လေးကို သနားမိရသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ…ဒေါသတွေဖြစ် ကာမမုန်ယိုနေချိန်မှာတော့ သနားညှာတာခြင်းကင်းတတ်တာ ယောင်္ကျား လေး တော်တော်များများဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့ စိတ်သဘာဝပါ။ သုတ်ရည်လည်းထွက်ပြီး စိတ်လည်းပြန်ငြိမ်သွားပြီဆိုမှ  မိမိထုထောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို လွန်စွာကြင်နာသနား တတ်တာလည်း သံဒိုင့်တ့ိုလို ယောင်္ကျားသား တွေရဲ့သဘောသဘာဝတစ်ခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ မိန်းမတွေ သိရှိနားလည်စေချင်ပါသည်။

ငိုနေတဲ့ လင်း ကို သံဒိုင် ရယ်ပြလိုက်ပြီး မျက်ရည်တွေကို ကြင်နာစွာသုတ်ပေးကာ အသာ လေး ကောက်ပွေ့ပြီး  အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်လာ လိုက်တော့သည်။

" လင်း ရေချိုးဦးမလား"

သံဒိုင် မေးလိုက်တော့ လင်းက ပြန်မဖြေဘူး စိတ်ကောက်သာနေတော့သည်။

" မင်းသမီး ဒါရုင်ရှင်ရိုက်နေတာ မဟုတ်ဘူး ဘယ်သူကမှလည်း အကယ်ဒမီပေးမှာ မဟုတ် ဘူးနော်  ဟင်းးး"

သံဒိုင် လင်းပျော်စေဖို့ စလိုက်ကာမှ လင်းက မျက်ရည်သုတ်ပြီး တစ်ချက်ရယ်ကာ…

" ဘယ်သူကရော အကယ်ဒမီလိုချင်ပါတယ်  ပြောနေလို့လဲ"

" သိဘူးလေ ငိုချည်းနေတော့  အကယ်ဒမီလို  ချင်တာလားလို့"

" အကိုက မကောင်းဘူး  လင်းဆို သိပ်နိုင်စား  တယ်  နှင်းဆိုရင်  လက်ဖျားနဲ့တောင် ထိရဲ  ရဲ့လား"

လင်းစကားကြောင့်  ဒီတစ်ခါခံစားသွားရသူက သံဒိုင်ရယ်ပါ။ သူ့သိက္ခာပိုင်းကြောင့် ခံစားရတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လင်းကို ပိုသနားသွားမိလို့ခံစားသွားရတာ… ပိုက်ဆံဆိုလည်းကျ ိကျ ိတက်ချမ်းသာတဲ့ သူဋ္ဌေးသမီး  အောင်မြင်ကာစ မင်းသမီးတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုဒီလောက် စိတ်ထဲမှာ စွဲထားတာ သနားစရာမဟုတ်ပါလား

" လင်း  ရယ်"

သံဒိုင် ပွေ့ထားတဲ့လင်းကို အိပ်ရာပေါ်အသာချ လိုက်ပြီး  ပါးပြင်ပေါ်ကို ညင်ညင်သာသာလေး နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။ လင်းကလည်း သံဒိုင့် ပါးတွေကို  ပြန်နမ်းရှာသည်။

" အကို လင်းက  ဆိုးတယ်နော်။  ခံစားချက်တွေ ကိုမျိုသိပ်ပြီးတိတ်တိတ်လေး မနေတတ်ခဲ့ဘူး။ သရုပ်ဆောင် တယ်ဆိုတာ တကယ်တော့ အတုလုပ်တာ  တုပပြီးလုပ်တာဖြစ်ပေမဲ့ အကို လင်းကိုပစ်ထားတာတွေကို စိတ်မှာဘာမှ မဖြစ်သလို  သရုပ်ဆောင်ပြီး မနေတတ်ဘူး။ အကိုကို့ လင်း သိပ်လွမ်းနေတာ"

လင်းပြောလာတော့လည်း သံဒိုင် ဘာများပြန် ပြောပေးတတ်မှာတဲ့လဲ။နှလုံးသားက သိပ်ချ စ် တဲ့  နှင်း တစ်ယောက်ဆီသာ ပုံအပ်ပေးထားခဲ့ ပြီမို့  စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံမှတစ်ပါး အခြားမရှိ။

" လင်းရယ်  အကို ပစ်ထားတာမဟုတ်ဘူးဆို တာတော့ သေချာပါတယ်  အကိုအလုပ်များ နေသလို လင်းလည်းအလုပ်များနေတာပဲ လေ"

" အလုပ်များနေလည်း  နှင်းခေါ်လိုက်ရင်တော့ လာနိုင်တယ် ဟုတ်"

" ဒါတော့  လင်းရယ်"

" နားလည်ပါတယ်အကို  နှင်းကိုလည်း လင်း သိပ်ချ စ်တယ်  သနားလည်းသနားခဲ့တယ်  အကိုနဲ့ပတ်သက်လာမှပဲ  လင်းလေ…  နှင်းကို  သိပ်အားကျ လာတယ်"

" လင်းရယ် လင်းဘေးကလူတွေက အကိုထက် သာတဲ့လူတွေချ ည်းပါ"

" အို! ဘာဆိုင်လဲအကိုရဲ့သာတာတွေဘာတွေ က ပိုင်ဆိုင်မှု့နဲ့တိုင်းတာမှာလားဘာနဲ့တိုင်းတာ မှာလဲ…သူတို့ကို လင်းမှ စိတ်မဝင်စားတာ…လင်းက  စပွန်ဆာလိုနေတဲ့သူလည်း မဟုတ်ဘူးလေ…စပွန်ဆာလိုတဲ့သူတွေအတွက်တော့ ဟုတ်ကောင်းဟုတ်မှာပေါ့"

လင်းပြောတာလည်းဟုတ်ပါသည်။ သူ့ဘဝအနေ နဲ့ဓနပြည့်စုံနေတာမို့ဘေးကပိုက်ဆံထုတ်ကိုင် ပြီးမျှားနေတဲ့သူတွေကိုတော့ အသာလေး တာ့တာ ပြလိမ့်မည်။

" လင်း ဘာဖြစ်လို့  ဟိုဗွီဒီယိုဖိုင်ကြီးကို  ရိုက်ရ  တာလဲ"

သံဒိုင် တင်းနေတဲ့ကိစ္စကိုတော့  ဒဲ့မေးရတော့ မည်လေ။

" လူတစ်ယောက်ကိုစိတ်တိုလို့  ကိုယ့်ဘက်က  ဘာမဆိုလိုက်လျောဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာ ကို မသိကူ ိးကျွန်ပြု တတ်လို့ လင်း မှားလား"

" မသိဘူး လင်း  ဒါမဲ့ နှမြောမိတယ်"

ဒီစကားကတော့သံဒိုင့်ရင်ထဲက တကယ်အမှန်လာတဲ့ စကားပါ။နှမြောတယ်လေ…တကယ် နှမြောစရာကောင်းတယ်မဟုတ်လား…တောက် ..တွေးရင်းတောင်  ဒေါသငွေ့ငွေ့က ထပ်လာပြန်သည်။ ကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့  တရုတ်နန်းတွင်းကားမှာလည်း ဘုရင်က  တစ်ခြားမိဖုရားတွေဆီပဲ အချိန်ပေးနေလို့မိဖုရာကြီးတစ်ပါးကလမ်းဘေး သူတောင်းစား အစုတ်ပလုပ်နဲ့  သွားကုန်းပြစ်ခဲ့သည်။ ဒီဇာတ်ကား ကြည့်ဖူးတုန်းကတော့ ငါသာဆို အဲ့လိုမဖြစ်စေရဘူးလို့တောင် ကြုံးဝါးခဲ့ဖူးသည်။ အခုတော့…မိမိက ဘုရင်တစ်ပါးမဟုတ်သလို "ရန်နိုင်"က လည်း သူဖုန်းစား တစ်ယောက် မဟုတ်ပေမဲ့ ဒီနေရာမှာ  ခွေးစားသွားတယ်လို့သာ  သံဒိုင် သတ်မှတ်ပါသည်။ ပုံမှန် ကလင်ဒါဂွင်ကျ အရ ရန်နိုင်ဘုန်းမြင့် ဆိုတဲ့ကောင် အနံ့သာရှု ရပေလိမ့်မည်။

လင်း ဗွီဒီယိုရိုက်ပြလို့သာ တော်သေးသည်။ နို့မို့ရင်  သံဒိုင်တစ်ယောက်  လင်း ဘာဖြစ်နေ မှန်းတောင် သိမှာမဟုတ်။

" လင်း အကို့စိတ်တွေကို ကြို သိလို့ဆိုင်ရှေ့က  နေစောင့်နေတာလား"

" ခပ်ပါးပါး မျှော်လင့်ချက်ပါ  ဖုန်းဆက်မှာတော့ ကြို သိပြီးသားလေ"

" လင်းရဲ့ အစီအစဉ်ဆွဲပုံလေးတွေ ပြောပြပါဦး"

" မပြောပါဘူး သိချင်ဝယ်ဖတ်ပေါ့"

" ဒါဆို နောက်တစ်ခါ ကြမ်းကြမ်းကြီး……"

" ဟင့် တော်ပြီ…"

" မပြောပြရင် လုပ်မှာ"

" ငါ့ကို သိပ်ချစ်ရှာတဲ့ လင်းသုသွင်လေးကို  ညှာညှာတာတာ သာသာယာယာလေး လုပ် မယ်လို့လည်း  တွေးပါဦးလား ……ဓါတ်ပုံဆရာကြီးရယ်"

" ဟာ  ဟား ဟား ဟားးးးးး"

သံဒိုင်နဲ့ လင်း  ရေချိုးခန်းထဲရောက်နေကြပြီ။ မိန်းမတွေအားလုံးရဲ့  အသားအရေက ယောင်္ကျားတွေရဲ့ အသားအရေထက်ပိုနုတာ မှန်ပေမဲ့  လင်းရဲ့ အသားအရေကတော့ ကျန် တဲ့ မိန်းမတွေထက်ကို  ပိုနုမယ်လို့ သံဒိုင်ထင်ပါသည်။ တကယ့်ကိုထိရက်စရာမရှိတဲ့ အသား နုနုထွတ်ထွတ်လေးရယ်ပါ… လင်းတစ်ကိုယ်လုံး  ဆပ်ပြာပွတ်ပေးရင်း……

" ခုနက အကို လုပ်တာ နာလား"

" အရမ်းကြီးမနာပါဘူး ဒါပေမဲ့ လင်းကို မညှာပဲ  အတင်းလုပ်ခံရတော့  စိတ်မှာနာတာ"

" အဲလိုကြီး မဟုတ်ပါဘူး  လင်းရယ်"

" ဘာ!အဲ့လိုကြီးမဟုတ်ရမှာလဲ  သူ့ဟာကြီးနဲ့  လင်းရဲ့ ဟာထဲ အတင်းထိုးထည့်ပြီး ဆောင့် လုပ်ပြီးတော့ ဟုတ်တယ်………"

" ဟို ဘဲလေး ဟာနဲ့ ဘယ်သူပိုကြီးလဲ"

" မသိဘူး…ရန်နိုင်လုပ်တာကို စိတ်ထဲလည်း  ဘာမှမဖြစ်ဘူး  ဘာမှလည်းမခံစားရဘူး  ပထမတစ်ခါတော့  နာတယ်"

" ဟာ ဘယ်နှစ်ခါတွေ့ပြီး လုပ်ဖြစ်တာလဲ"

" ဗွီဒီယို ရိုက်ဖို့လုပ်တာရောဆို အားလုံး သုံးခါ"

" ဟာကွာ"

" ဘာ ဟာကွာလဲ!အကိုနော်  လင်း ကို ထပ်ငို အောင်မလုပ်နဲ့…ရန်နိုင်လုပ်တိုင်းလဲ အကို့ကိုပဲသတိရနေတာ"

" အဲဘဲလေးက  နောက်ထပ်လာပတ်သက်ရင် ကော  လင်း ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အို!ပြောပြီးသားလေ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကိုတောင်  ပေးပြီးသားပဲဟာ လာပြီးနှောင့်ယှက်ရင်တော့  သူ့လောက်လူ  မဆန်တဲ့ကောင် ရှိပါဦးမလား…ဒါမဲ့ ရန်နိုင်က အဲလိုလူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး"

" သူတန်သွားပြီလေ လင်းရယ်…ထားပါတော့ကွာ အဲဒါကြီးပြောမနေနဲ့တော့ ဒေါသတွေဖြစ်လွန်းလို့"

" အကိုပဲ  မေးပြီးတော့"

" မွေးနေ့မှာတွေ့နေတာကျ  ဘာဖြစ်လို့ tablet ကို မပေးလဲ"

" မပေးချင်ပါဘူး  ဆိုင်ပဲ သွားပို့ခိုင်းလိုက်တာ"

" ဒီမှာ အိပ်မယ်ဆိုတာ ဦးနဲ့ အန်တီ့ကို ပြောခဲ့ လား"

" ဒီမှာလ့ိုတော့ မပြောပါဘူးတစ်ခြားအကြောင်း ပြထားတာပေါ့"

" လင်း ကတော့ကွာ"

" ဘာလဲ သူ့ချစ်သူမဟုတ်လို့  မလား"

" အာ လင်း"

သံဒိုင့်ကို လင်းက စိန်ခေါ်လိုက်ပြီမို့  ဆပ်ပြာတွေ ပြောင်သွားအောင် ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီး မှ လင်းကိုရေချိုးခန်းနံရံကိုင်ခိုင်းကာ ပေးကုန်း လိုက်တော့သည်။ ဆပ်ပြာတွေ ပြောင်သွားမှ ရေပန်းကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး……ကုန်းနေတဲ့ လင်းရဲ့နောက်ကနေရပ်ပြီး ပစ္စည်း ကိုင်ကာ ထည့်လိုက်တော့……

" အာ အကိုရယ်  ဟင်းးးးးး"

ဆိုတဲ့ လင်းရဲ့ ညည်းသံလေးကြောင့် သံဒိုင်ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆွဲလုပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

" စောင်ခြုံ လေ  အကို"

" အင်း"

" ဟာ အကို့ဟာကြီးက  အင် တော်ပြီကွာ  လင်းကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ"

" လင်းက ဒီလောက်လှပြီး စွဲဆောင်မှု့ရှိနေတာကို အငယ်ကောင်က မထောင်ရင်  အကို  ဂေး ဖြစ်သွားမှာပေါ့  လင်းရဲ့  ဟီးး"

" မ ဂေး မှန်း သိပါပြီ ရှင်…ရောက်စကတစ်ခါ ရေချိုးတုန်းတစ်ခါ  တော်ပြီလေ"

" ဒါတောင် ပါးပါးလေးရှိသေးတာ"

လို့ လင်း ပြောသလို သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့  လင်းက သံဒိုင့်ဗိုက်ကို လိမ်ဆွဲပြီး …" ခိ ခိ ခိ ခစ်"ဆိုပြီး ရယ်လေတော့သည်။

ဒီနေ့ည လင်း ရဲ့ ရယ်သံတွေ ကဗျာဆန်ခဲ့ပြီ။ ဘဝမှာ  မျှော်လင့်ခြင်းပန်းတိုင်ကို ရောက်ဖို့ ဆန္ဒအချို့ကို  ချိုးနှိမ်ဖိနှိပ်ထားတတ်ရတယ်ဆိုတာကိုလည်း…ဓါတ်ပုံဆရာ ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက် မေ့လျှော့နေခဲ့ပါပြီကော…………

---------------------------------

အခန်း (၁၄)

" အားပါး!လန်းလိုက်တာ  "ကျော်"ရာ သူ့ကို  ဒီနားမှာ မတွေ့ဘူးသေးဘူး"

" ဟုတ်တယ် အကို  မန်းလေးကတဲ့ သူ့အဒေါ် ဆီ လာလည်ရင်း သင်တန်းတက်နေတာ… ရောက်တာ သိပ်မကြာသေးဘူးလေ"

" အာ-လားးး! ညီက ဘယ်လိုသိတာလဲ"

" ဒီလိုပါပဲအကို  စုံစမ်းတတ်ရတာပေါ့ ဟီးး  တကယ့် လန်းတယ်နော် အကို"

" အေးကွာ…"ရွှေမန်းသူတွေ အသားတော် ညိုပြာညက်"နဲ့လို့ဆိုပေမဲ့  သူကလေးကျတော့ ဖွေးနေပါရော့လားကွ"

" ဟုတ်တယ် အကို…သူဖွေးပုံက ဟိုတရုတ်မ တွေလို   ဖြူ စပ်စပ်နီကြောင်ကြောင်ဖွေးတာမ ဟုတ်ဘူး အိညက်ဖြူ ဖွေးနေတာမျိုးလေး ခီးးး

" အာ!ညီတောင် အတော်ကြည့်တတ်နေပြီပဲ"

" အကို့လက်အောက်မှာနေပြီး ပညာယူနေတာ လည်း နှစ်မနည်းဘူးလေ အကို ဟီး ဟီး"

" ဟရောင့် ကျော် တော်တော့  တော်တော့"

သံဒိုင်နဲ့ ကျော် ဆိုင်ရှေ့မှာစကားပြောနေတုန်း မော် လည်း ထွက်လာတာ သံဒိုင်မြင်လိုက် တော့ ……

" မော်! ဟိုမှာ အသစ်ကွ အဘကို ထီးပေးစမ်း"

ခမ်းလှမ်းလှမ်းထိရောက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ …လှတဲ့ "ရွှေမန်းသူ"လေးကို  သံဒိုင်လက်ညှိုးထိုးပြရင်း မော့်ကို  ဟာသ လုပ်ပြောလိုက်သည်။မော် က သံဒိုင် ပြောတဲ့ ဟာသကို နားမလည်တော့အူကြောင်ကြောင်နဲ့"ဟုတ် အကို"လို့သာ ခေါင်းလေး ကုတ်ပြီး  ပြန်ပြောသည်။

မိမိအပါအဝင် တစ်ခြားလူပျော်ရွှင်အောင် ပြော လိုက်တာမျိုးမှာတစ်ဘက်လူက မိမိပြောလိုက် တာကို မသိသေးတာ နားမလည်လိုက်သေး တာဆိုရင်  ဟာသ မဖြစ်တော့ပေ။ ဒါကြောင့် လူတွေကို ပျော်ရွှင်စေအောင် ဟာသပြောရတဲ့ "လူရွှင်တော်"တွေတောင်တွဲနေကျလူ ပြက်လုံး ထုတ်နေကျ လူနဲ့ပဲ  တွဲပြီးဖျော်ဖြေချင်တယ်လို့ သိရသည်။ ဒါမှလည်း  ဟဒယဖြစ်စေမဲ့ စကား လုံးတွေကို  တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် "အဖွင့် အပိတ်"  "အချိတ် အဆက်" မိမိ ပြော နိုင်မှာ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်မို့ထင်သည် ဒီကလူရွှင်တော်တွေ နာမည်ကြီးလျှင်နှစ်ယောက်တွဲ လျှက်နာမည်ကြီးတာ များပါသည်။

အခုလည်း……သံဒိုင်နဲ့  ကျော်  ဆိုင်ရှေ့ထွက်နေတုန်း လမ်း မှာ ဖြတ်သွားတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်လန်း တဲ့အကြောင်းပြောနေရင်း  မော်က ထွက်လာ တော့  သံဒိုင် ဟာသလုပ်လိုက်ပေမဲ့  မော်က "အဘကို ထီးပေးစမ်း"ဟာသ မကြားဖူးသေး လို့ထင်  မရယ်ရတော့ပေ။ရန်ကုန်လို  နေရာမျိုးမှာ ဧည့်သည်မိန်းမလှလေးသတင်းကိုစုံစမ်း ထားနိုင်တဲ့  "ကျော်"ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု့ကိုလည်း သံဒိုင်  လက်ဖျားခါပါသည်။

သံဒိုင်တို့  ဆိုင်ထဲပြန်ဝင်လာကျ ပြီးမှ ဒီနေ့ အလုပ်လဲ နည်းနည်းပါးတာမို့  ညီတပည့်တွေ နဲ့ သံဒိုင်  စကားပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဟိုနေ့က သံဒိုင့်တို့ "မောင်လှ" လို့ခေါ်တဲ့ "လှဝင်းမောင်"ရဲ့ ပြောစကားအချို့ကိုလည်း သံဒိုင့်စိတ်ထဲ သဘောမကျ နေတာမို့  ညီတွေ ကို  ဆုံးမ ရဦးမည်လေ……

" ညီတို့ လာကွာ အကိုတို့စကားပြောရအောင်  ပိုးဖြူ ရော လာထိုင်"

" ဟုတ် အကို"

" ညပိုင်း ဆိုင်ပိတ်ပြီးရင်  အပြင်မှာတစ်ခုခုသွား စားရအောင်ကွာ…အကိုလည်း ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ကိစ္စတွေရော အလုပ်ကိစ္စတွေရော နည်းနည်း  များ နေလို့ ညီတို့နဲ့ကို အေးဆေးစကားမပြော ရတာ ကြာပြီ"

" ဟုတ်တယ် အကို  ကျနော့်တို့တော်ကီမပွားရ တာကို ကြာပြီ"

မော်ကပါ ဝင်ပြောလာပြီး သံဒိုင့်နားဝင်လာထိုင်တော့သည်။သံဒိုင်  သူ့ဆိုင်က ညီတပည့်တွေနဲ့အချ ိန်အားရင် အားသလိုစကားပြောဖြစ်သည်။ ဟာသလေးတွေ  သူ့အတွေးတွေကို ပြောပြဖြစ်တာပါ။

" ခုနက  မော့်ကိုပြောလိုက်တဲ့ "အဘကို ထီး ပေးစမ်း"ဟာသလေးက ကြာတော့ကြာပါပြီ ကွာ  အကိုနယ်မှာနေတုန်းက ကြားဖူးတာပါ။ တစ်ခါတုန်းက  ရွာတစ်ရွာမှာ သားအဖနှစ် ယောက်ရှိသတဲ့…အဲမှာ အဖေဖြစ်သူက မိန်းမ ကိစ္စလိုက်စားရာမှာတော့ဆရာကြီး  ညီတို့ ပြောသလိုပြောရမယ်ဆို တကဲ့ငပွေးကြီးပေါ့…သူ့က အသက်ကြီးလာတော့ သူ့သားအလှည့် ရောက်လာပြီပေါ့…သူ့သားကလည်း ဘမျိုးဘိုး တူဆိုတာလို  ဖအေခြေရာနင်းပြီး  မိန်းမကိစ္စ အမွေဆက်ခံတာပေါ့။ ဒါမဲ့ သူ့တွေ့ရတဲ့ စားခဲ့ရ တဲ့ မိန်းမတွေက သူ့အဘနဲ့မလွတ်တာချည်းပဲ တဲ့ ။ တစ်ချို့နယ်ကရွာဘက်တွေမှာ ဖအေကို "အဘ"  မအေဖြစ်သူကို "အမ"ခေါ်တာ ညီတို့ သိပြီသားပါနော်။ သားဖြစ်သူကမိန်းမတွေ့လာပြီးအိမ်ပြန်လာရင် ဖအေဖြစ်သူက "ငါ့သား ဒီနေ့ရွာတောင်ပိုင်းက မုဆိုးမ "ထားကြိုင်"နဲ့ တွေ့လာတာမလားတို့ ဒီနေ့ ရွာလည်ပိုင်းက  "အေးမြ"ဆိုတဲ့ ဟာမနဲ့ တွေ့လာတာမဟုတ်လား လို့ပြောသတဲ့ကွ"

" အဘိုးကြီးက ဘယ်လိုသိတာလဲ အကို"လို့ ကျေ ာ်က ဝင်မေးလာတော့သည်။

" အဘိုးကြီးကဆရာပါဆို ညီရာ…ပြီးတော့မိန်းမဖြစ်ဖြစ် ယောင်္ကျားဖြစ်ဖြစ် သုတ်နံ့ဆိုတာရှိတယ်လေ…သုတ်ထွက်မှ ပေါ်လာသော အနံ့ကို သုတ်နံ့ဟု ခေါ်သည်ပေါ့ကွာရှင်းပါတယ်။ မိန်းမတွနဲ့ လိင်ဆက်ဆံပြီးရင် အဲမိန်းမဆီက သုတ်နံ့ရတာပဲလေ…အနံ့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တူတာလည်းရှိသလို  မတူတာလည်းရှိမှာပေါ့။ အဘိုးကြီးကတော့ သူ့ဆက်ဆံခဲ့သမျှ ကို မတူတာတွေရှိလို့  မှတ်မိနေတာနေမှာပေါ့ကွာ"

" ဟုတ် အကို"

" ဒါကိုပဲ သားဖြစ်သူက မကျေနပ်နေတော့တာ လေ…တစ်နေ့တော့ ငါ့အဘကို ပညာပြမယ် ကွာ"

ဆိုပြီး  တွေးထားသတဲ့။ တစ်နေ့သားတော့ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီး ပြန်လာတော့ အိမ်မရောက်ခင်  ဘေးအိမ်ကို ဝင်ပြီး လက်ကိုသေချာဆေးလိုက်သတဲ့။ ပြီးမှ အဲဒီအိမ်က ဝက်မွေးတာမို့ နောက်ဖေး ဝက်ခြံဆီသွားပြီး  ဝက်မတစ်ကောင်ရဲ့ပစ္စည်း ကို သေချာနှိုက်ခဲ့တော့တာတဲ့လေ…

အိမ်ကိုလည်းရောက်တော့ အဘိုးကြီးက နှာခေါင်းကို ပွစိ့ပွစိ့လုပ်ပြီး  အနံ့ခံနေသတဲ့။ သားဖြစ်သူကလည်း ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေ တော့တာ…အဘိုးကြီးနည်းနည်းတော့ ရွာလည်နေတာပေါ့ အနံ့က တစ်ခါမှမရဘူးသေးဘူးလေ…သားဖြစ်သူကလည်း ဘာမှမပြောသေးဘဲ သူ့ အဘရဲ့  အရိပ်အကဲကို အကဲခတ်နေတာပေါ့ အဲမှာ အဘိုးကြီးက မနေနိုင်တော့ဘဲ……

" လူလေး ဒီနားလာစမ်း မှန်း မင့်လက်"

ဆိုပြီးသားဖြစ်သူရဲ့ ဝက်မ  နှိုက်လာတဲ့ လက်ကိုသေချာနမ်း အနံ့ခံပြီး…တောက်ခေါက်လိုက်ကာ……

" ဖအေထက် သားတစ်လ မကြီးချင်စမ်းနဲ့ကွ  ဒါအသစ်ပဲ ဟင်း ဟင်း ဒါအသစ်ပဲ…… 'လူလေး အဘကို ထီးပေးစမ်း' သူဘယ်သူလဲ  အဘသွားရှာပြီး  ပတ်သက်မယ် ဆိုပဲ" ကွာ။

" ဟားးးးး ဟီးးး  ရှုပ်လည်းရှုပ်တဲ့ အဘိုးကြီး  ပါလား အကို"

" အေးဆို"

" အသစ်ဆိုတော့ အလွတ်မပေးချင်တဲ့သဘော"

" အသက်ကြီးပေမဲ့ စိတ်က ကျ န်သေးတယ်  ဆိုတာလို"

အားလုံးမှတ်ချက်ပြု ပြီးမှ  သံဒိုင်က ……

" ဒါကြောင့် ခုနက  အကိုက  မော်ဆီကနေ  ထီးတောင်းတာလေ……

" အသစ်ကွ အဘကို  ထီးပေးစမ်း"လို့

" ဟုတ် အကို  ကျနော်က မကြားဖူးသေးလို့  ကြောင်သွားတာ ဟီးးး"

" အေးပါ…ခုနက မိန်းကလေးက  မန်းလေးက  ဆိုမှ  မန်းလေး အိုးဘိုထောင်မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာသလေး သွားသတိရတယ်  ညီတို့ရာ"

" ဟုတ် အကို ပြောပြပါဦး"

" အေး! အိုးဘိုထောင်ကထွက်လာတဲ့ လူတစ် ယောက်က  အကို့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို ပြန်ပြောပြတာပါ…သူကပြန်ပြောလို့  အကိုသိ ရတာ လွန်ခဲ့ ဆယ်စုနှစ်ကျော်လောက်ကဖြစ်မယ်။ မန်းလေး အိုးဘိုထောင်က ထောင်သား တွေကို  (Red Cross) ကလား ( ယူနီဆက်)က လားပဲ အဲဒါတော့ အကိုလည်းသေချာမမှတ်မိဘူး…ဖိုင်ဘာသောက်ရေခွက်တွေ ထောင်သား တစ်ယောက် တစ်လုံးနှုန်းလာပေးထားတယ် လာလှူထားတယ်ပေါ့ကွာ… ထောင်သားတွေမှာလည်း  ကိုယ့်ရေခွက်နဲ့ကို ဆိုတော့ အဆင်ပြေနေတာပေါ့… အဲ တစ်နေ့မှာတော့  ထောင်သား တစ်ယောက် မှာ  သူ့ရေခွက်က ပျောက်ပါလေရော့တဲ့…သောက်ရေခွက်တစ်ခွက်ရဲ့ထောင်ထဲမှာ အသုံးဝင်ပုံကိုတော့ အဲတုန်းကထောင်ကျ ဖူးသူတိုင်းသိတယ်လို့တော့  ပြောကျတယ်… သောက်ရေခွက်ပျောက်သွားတဲ့ လူက သူ့ရေခွက် ခိုးတယ်လို့ မသင်္ကာတဲ့လူတော့တွေ့သတဲ့။ ဒါမဲ့ သွားလည်းမပြောရဲဘူး ထောင်ထဲမှာဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ"

" ဟုတ်"

" ဒါနဲ့ရေခွက်ပျောက်တဲ့သူကတာဝန်ရှိတဲ့သူက  တစ်ဆင့် အထက်ကို  အကြောင်းကြားတိုင် တော့တာပေါ့ကွာ… လူကြီးတွေက  "မင့် ပျောက်သွားတဲ့ ရေခွက် မှာအမှတ်အသားပါလား ပါရင်ဘယ်လိုအမှတ် အသားမျိုးလဲ မေးတော့……

ရေခွက်ပျောက်သူက

" ရေခွက်မှာ  အမှတ်အသားပါပါတယ် ဆရာ  ကျ နော်ရေခွက်မှာ  ယောင်္ကျားတန်ဆာ  လီး ပုံ ဆွဲထားပါတယ်"

လို့ပြောသတဲ့…ပြီးတော့ သူ မသင်္ကာဖြစ်နေတဲ့ လူရဲ့ရေခွက် သာ စစ်ပေးပါလို့  ခပ်တိုးတိုးသတင်းပို့တာပေါ့ အဲမှာ လူကြီးတွေက သူပြောတဲ့လူခေါ်ပြီး သောက်ရေခွက်ကို စစ်ကြည့်ရတာပေါ့ကွာ ရေခွက်ခိုးတဲ့လူ  ရွှေဉာဏ်တော်စူးပြီး ဘယ်လို လုပ်ထားတယ် ထင်လဲ  ညီတို့"

" ခီးခီး  ဘယ်လိုလုပ်ထားတာလဲ  အကို"

" ခွက်က ပျောက်သွားသူရဲ့ရေခွက်ဟုတ်တယ်  ဒါမဲ့  ဒင်းက ပုံပြောင်းထားသတဲ့"

" ဟုတ်"

" မူရင်းပိုင်ရှင်ကရေခွက်မှာ လီးပုံ ဆွဲထားတော့  ခိုးတဲ့လူက အဲဒီလီးပုံကိုပဲ ဘေးတစ်ဘက်တစ်  ချက်မှာတောင်ပံတစ်ခုဆီ ထပ်တပ်ဆွဲထားပြီး  နာမည်လေးတောင် ရေးထားသေးသတဲ့…ရေးထားတာကကျ  " လပျ ံ"  ဆိုပဲ "

" ဟာ ခိုးတဲ့သူက တော်သားပဲ  ဟီးးး ခိ ခိ"

" အေးဆို ကွာ"

" ထောင်လူကြီးတွေ ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်လဲ အကို"

" ခိုးတဲ့သူကိုပဲ  အဲရေခွက် ပြန်ပေးလိုက်ရတာ  ပေါ့…ပျောက်တဲ့သူတော့ သိပ်လည်းတန်ဖိုး  မကြီးတာမို့  အသစ်တစ်လုံးဝယ်ပေးပြီး နောက် မပျောက်စေနဲ့ သတိပေးရတာပေါ့"

" ဟုတ် အကို ဟိုလူ ဉာဏ်တွေစွန်းကောင်း ပျောက်တဲ့လူ ဘယ်လောက်တင်းနေမယ် မသိဘူး  ဟီး"

သံဒိုင် ရယ်စရာလေးတွေပြောပြီးမှ  မောင်လှ ကို ဆုံးမတော့မှာမို့  မျက်နှာတည်လိုက်တော့ သည်။

" ဟိုနေ့က အကို့အခန်းထဲမှာ ဓာတ်ပုံတွေပြင် နေရင်း  မောင်လှ ပြောလိုက်တာလေး အကို ကြားလိုက်သေးတယ် ညီတို့ရအဲဒါလေး  နည်းနည်းပြောဦးမယ်ကွာ…  ညီတို့ အကိုဆီမှာနေတာလည်း ကြာပါပြီ  အကို ဘယ်လိုလူဆိုတာ ညီတို့သိမှာပါ ခု  ပြောမှာက အကိုလက်ခံထားတဲ့ အတွေးပါ ကြို က်လည်း ယူပေါ့  မကြိုက်လည်းမယူနဲ့ ပေါ့ ဟုတ်လား "

" အကိုပြောတာ ညီတို့ နားမထောင်တာမရှိပါဘူး အကိုရာ ဆုံးမပါ"

" အေး!ဟိုနေ့က မောင်လှက ဘယ်လိုစကား ကြီးပြောလိုက်တာလဲကွာ  အကိုတို့မင်းတို့ အဆင့်မပြောနဲ့  အကိုတို့ထက်သမိုင်းပညာ ရပ်ကို တတ်သိနားလည်တဲ့ဆရာတွေက တောင် သိပ်လေးစားရတဲ့ ပုဂ္ဂို လ်တစ်ဦးကွ မောင်လှလည်း လေးစားတယ်ဟုတ်လား ဒါမဲ့  ညီစကားပြောတာ လွဲနေသလားလို့ပါ ဘာတဲ့ "လိုးမှဘဲကြီး  စွန်းတော်တာ စွန်းလေးစားပြီ လေ"တဲ့  ဘာလဲကွာ ညီရ……ခေတ်တစ်ခောတ်ရဲ့ဂေါ်စကား  ဗန်းစကားကိုအကို နားလည်လက်ခံပါတယ်… အကိုတို့အရင် နောင်တော်တွေက မိန်းကလေးတွေကို "ဇယ်"လို့ပြောခဲ့တယ်…နောက်ပိုင်းခောတ်မှာ  "စော်"လို့ သုံးတယ် တစ်ချို့လူကြီးတွေတောင် "စော်"ဆိုတဲ့ ဗန်းကို သိပ်မကြို က်ကြဘူးလို့  သိရတယ် ညီတို့ခေတ်ကျ  "စော်" အပြင်  "စကီလေး" တွေလို့လည်း ပြောလာသုံးလာကြပြီ…… ဘာသာစကားအားလုံးကတော့ နေ့စဉ်ဗန်းစကား အသစ်ပေါ်နေတာပဲ… လူအမျ ားလက်ခံရင် အဲဒီဗန်းစကားကို အသုံးများလာမှာပဲလေ……

အကိုတို့  သွားကြားထိုးတံကို "ရှာဖွေရေး"လို့ ပြောခဲ့ကြတယ်…လှတယ်ကွ ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်အိပ်တာကိုလည်း ကိုယ့်ဘိကို ပြန်ကျိုးတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ အကိုတို့လည်း ပြောခဲ့ကြပါတယ်… အဓိပ္ပာယ်ပေါ်ပြီး ပိုလှတယ်လေ လူငယ်ဘာဝ ပုံမှန်ပြောရတာကို  ပျင်းခဲ့တာ…… အဲတော့ ညီတို့လည်းပြောမှာပဲ  တစ်ချို့အသုံး အနှုံးတွေ ညီတို့ပြောတာတောင် အကို မှတ် ထားခဲ့ရသေးတယ်……

ဒါမဲ့ ဟိုနေ့က လေးစားမှု့ကို ငါကိုင်ဆဲပြီးပြောတာမျိုးကြ အကို လက်မခံဘူး။ အကို့ကို ညီတို့ ချစ်လို့ဆဲပြီးပြောပါ အကိုကဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဒါ ညီတို့ခေတ်ရဲ့ ဘာသာစကား တစ်ခုပဲလေ… လေးစားမှု့ အဓိပ္ပာယ်ကို  အကိုဘယ်လိုလက်ခံတယ်ဆိုတာ ညီတို့ကို   ပြောပြပြီးသားပါ..အကို့ကို လေးစားရမယ်လို့ မပြောခဲ့ဘူးနော် ဒါကညီတို့အပိုင်း  အကိုနဲ့မဆိုင်ဘူး……

ခုနကသိပ်ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ထက်မြက်တယ် မိမိထက်လည်းအသက်အမျ ား ကြီး ကြီးတဲ့လူကြီးကျ တော့ အဆဲစကားလုံးနဲ့တွဲပြီးမလေးစားပြနဲ့လေ အဲလိုကြီးမပြောပါနဲ့ ညီရကြိုက်သလောက် ဂေါ်စမ်းပါ  ဂါရဝတရားတော့ မမေ့နဲ့လေ…… ဆရာက  သမိုင်းနဲ့ ဒေါက်တာဘွဲ့ရပြီး နိုင်ငံခြား တက္ကသိုလ်တွေမှာတောင် စာပြခဲ့ရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်။ ဒါတောင် အကို မသိတဲ့ ဘွဲ့တွေအမျ ားကြီးရှိ ဦးမှာနော်…ပြုစုခဲ့တဲ့ သမိုင်းကျမ်းတွေ စာအုပ် တွေ လေ့လာရင်ကြည့်ရင် သိရပါတယ်ကွာ… မပြောရင် မပြောနဲ့  ပြောရင်လေးလေးစားစား ပြောမှပေါ့ကွ ညီရ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို ကျ နော်ကလည်း ဘာရယ်  မဟုတ်ဘူး ပြောထွက်သွားတာပါ"

" အေးပါ ညီရာ  အကိုအနေနဲ့ ဒီကောင်တွေ  ငါဆီမှာပညာသင် ငါက လစာပေးထားရတာ  ငါပြောချင်သလိုပြောမယ်  ငါပြောတာလက်ခံ  ရမယ် မဆိုလိုပါဘူးနော်…ညီတို့လည်း အရမ်း  မငယ်တော့ပါဘူး စဉ်းစားပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို နားလည်ပါတယ်"

ဒါတော့ သံဒိုင်အမှန်တိုင်းပြောပါသည်။ ကိုယ့် လက်အောက်မှာနေလို့ ကိုယ့်ပြောတာလက်ခံ ရမယ်ဆိုတာမရှိပါ။ ကိုယ့်အတွေးတွေကို ပြော ပြဆုံးမတာလက်ခံ မခံကညီတပည့်တွေအပိုင်း ကိုယ့်ကလည်း အလုံးစုံကောင်းနေတဲ့ လူတစ် ယောက်မဟုတ်ဘူးလေ။ ဓါတ်ပုံပညာဆိုလည်း ကိုယ့်သိသလောက်သူတို့မှ လိုချင်တဲ့ဆန္ဒရှိနေရင်  အကုန်သင်ပြပြောပြပါသည်။ကိုယ်တိုင် လည်း လေ့လာသင်ယူနေရတုန်းမဟုတ်လား။

ကိုယ့်က ပညာလျှိုလိုက်တော့ သူတို့ခောတ်ကျ လည်း သူတို့အောက်ကကောင်တွေကိုထပ်လျှို အဆင့်ဆင့်လျှိုတာတွေများပြီး  တိုးတက်မှာကို မဟုတ်တော့ပေ။ များများသိကြလေ ကောင်းလေ မဟုတ်လား စေတနာ ခွေးစားသွားတာမျိုးလည်း ကြုံ ဖူးပါ သည်။ ဒါမျိုးတွေက လူ့ဘဝမှာ လူဖြစ်နေလို့ကို ရှိကိုရှိနေဦးမည်သာ…လူတိုင်းမကောင်းတာမှ  မဟုတ်ဘဲလေ……

" ညီတို့ game လည်း တအားဆော့တယ်နော်  စာအုပ်တွေလည်း ဖတ်ကြဦး…အကိုဝယ်ထား တာတွေက  ကိုယ်တိုင်လည်းဖတ်ဖို့  ညီတွေ  လည်း ဖတ်ဖို့ ဝယ်ထားတာတွေရယ်…  game လည်းဆော့ပေါ့  သူအပိုင်းနဲ့သူ လုပ်"

" ဟုတ် အကို"

" အကိုလည်း ဓါတ်ပုံက ဝင်တဲ့ ပိုက်ဆံအချို့က စာအုပ်ထဲပဲ ရောက်နေပြီ  တစ်လ တစ်လ စာအုပ်တွေပဲ  ချမ်းသာလာတော့တယ်"

မော်က ဝင်ပြီး……

" ဟုတ်ကဲ့ အကို ဖတ်ပါတယ် ဟိုနေ့ကစာဖတ်  ရင်းတောင် အကိုပြောတာလေး ညီသတိရနေ  သေးတယ်"

" ဘယ်ဟာလဲ ညီ"

" အကို့ကို  ညီတစ်ခါမေးတယ်လေ စာအုပ်ထဲ မှာပါတဲ့"ယာဇကာ"ဆိုတဲ့ စကားလုံးအဓိပ္ပာယ် ကိုမေးတော့  အကိုက "ယာဇကာဆိုတာ သူတောင်းစား"လို့ပြောပြပြီး…စာတစ်အုပ်မှာ မသိတဲ့စာလုံးပါရင်လည်း စိတ်မညစ်နဲ့ ဆက်သာဖတ် မရပ်လိုက်နဲ့ အဲဒီမီးနင်းက စာအုပ်တစ်နေရာရာ ဒါမှမဟုတ် တစ်ခြားစာအုပ်မှာ ပါလာတာတွေ့ရလိမ့်မယ် လို့  ပြောဖူးတာလေးပါ"

" အော်အေး ညီ!ဟုတ်တယ်လေ ညီရ စာဖတ် နေဖို့ပဲ လိုတာကို ပါကိုပါမှာကြီးလေ…မတွေ့တဲ့အဆုံး ကိုယ့်ကလည်းတအားသိချင်  နေရင်တော့  ကိုယ့်ထက်သိတဲ့တတ်တဲ့လူ တွေကိုမေးရမှာပေါ့…အကိုလည်းဆယ်တန်း  ပြီးစ နယ်မှာသမိုင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်တော့ "ငါ့တစ်ပါးမင်း"ဆိုတာ ပါလာတော့ အဓိပ္ပာယ် မသိဘူးလေ ဘာပြောပါလိမ့်လို့ပေါ့…… အကိုတို့မှာလည်း  ရိုးရိုးစာဖတ်သူဆိုတော့" မြန်မာဝေါဟာရအဘိဓာန်ကျမ်း"တွေ ဘာတွေ မရှိဘူးလေ… ဒါမဲ့ နောက်နှစ်ရက်လောက်ရှိမှတစ်ခြားသမိုင်း စာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်လိုက်တာမှ…လား! လား!သိပ်သိချင်နေတဲ့ "ငါ့တစ်ပါးမင်း" ကပါလာတော့တယ်။အဲမှာ ပျော်လည်း တော်တော်လေးပျော်သွားရတော့တယ်…စာဖတ်တာ ကောင်းပါတယ် ညီတို့ရာ…လူ့ဘဝ သက်တမ်းတိုတိုလေးမှာ  ကိစ္စအားလုံး ကိုယ်တိုင်ကြုံ တွေ့နိုင်ဖို့  ဘယ်လွယ်မလဲ…သူ့များအတွေ့အကြုံ တွေကိုပဲရင်ဘတ်ထဲထည့် သင့်တာထည့်  ခေါင်းနဲ့ စဉ်းစားသင့်တာ စဉ်းစားရမှာပေါ့…ဟုတ်ဖူးလား…အသက်တွေလည်းရလာအတွေ့အကြုံ တွေများ စာဖတ်အားလည်းကောင်းခဲ့တယ်ဆိုရင်… "မုတ စာပေသမား"တစ်ယောက်လိုစာပြန်ရေး ချင်သေးတယ်ကွာ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို…စာဖတ်ရတာ ခောတ်ပေါ်  စာအုပ်တွေက အဆင်ပြေပေမဲ့  ယခင်စာအုပ် တွေကျ ရှေးအသုံးအနှုံးတွေနဲ့ကျ တစ်မျိုးကြီး  ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ"

" ဒါတော့ ရှိမှာပဲလေ ညီကလည်း သူ့ခောတ်နဲ့ သူပဲဟာ…စာဖတ်ပြီဆိုကတည်းကရသတစ်ခု  ခုခံစားချင်လို့ ဒါမှမဟုတ် သိချင်တာတစ်ခုခု  ကြောင့် ဖတ်တာပဲကို မသိသေးတာသိလိုက် ရရင် အမြတ်ပေါ့…အဲလိုသိတာတွေများလာ  မှပဲ  ရှေးပညာရှိကြီးတစ်ဦးပြောသလို…  "ငါ ဘာမှမသိသေးပါလား"ဆိုတာပိုသိလာမှာ ပေါ့  ညီရ  ဟားးးးး"

" ဟုတ်"

" ကဲ အကိုတို့စကားဝိုင်း သိမ်းရအောင်ကွာ "ကျော်"ရေ  မနက်ဖြန် ဘာတွေရှိတာလဲ"

" မနက်ဖြန်  မော်ဒယ်လ်" မြတ်နိုးအိမ့်"'ကို စိမ်းလန်းစိုပြေမှာ ရိုက်ရမယ် အကို… ညနေပိုင်းကားဘက်ထရီအိုးကြော်ငြာအတွက် မော်ဒယ်လ် ၃ ယောက် ဆိုင်မှာပဲ ရိုက်မယ်"

" Ok ရပြီ ညီ……ပိုးဖြူူ  ညီလေး photoshop  ပိုင်အောင်လုပ်ဦး  ဓါတ်ပုံတစ်ပုံကို မြန်မြန်  ကြီးပြင်နိုင်အောင် လေ့ကျင့်ထား……  မင်းတို့ခောတ်ကျ ရင်  ပိုကို လိုလာတော့မှာ"

" ဟုတ် အကို"

" အော် အကို!သဘက်ခါကျ ရင် ဦးဆန်းတို့  ရိုက်မဲ့ (----ဟိုတယ်)က မင်္ဂလာဆောင်ပွဲကြီး  ကို သွားပေးရဦးမှာနော်"

" အေး"

သံဒိုင် "အေး"တစ်လုံးပြောပြီးပဲ  မိမိအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဆရာဆန်းက ဆရာမြင့်လွင်နဲ့ သံဒိုင်လို ရုပ်ရှင်လောကမှာ မရိုက်တော့  အပြင်လူဂုဏ်တန်အသိုင်းအဝိုင်းက ပွဲကြီးတွေသာ ဓာတ်ပုံ ဗွီဒီယိုရိုက်တော့ သည်။

ဆရာဆန်းက သံဒိုင် အားရင်တော့ လှမ်းခေါ်လေ့ရှိသေးသည်။ ခိုင်းချင်လို့မဟုတ်သူ့မိတ်ဆွေအချို့နဲ့  မိတ်ဆက်ပေးထားချင်လို့ရယ်ပါ…ရုပ်ရှင်လောကဆိုတာက ကိုယ့်အလှည့်သူ့အလှည့် နေရာဖယ်ပေးရခြင်းမျိုးတွေ ရှိသည်မဟုတ်ပါလား………

-----------------------------------

သံဒိုင် (---- ဟိုတယ်)မှာ ကျ င်းပတဲ့ မင်္ဂလာပွဲ ကို ရောက်သွားတော့တကယ့်ပွဲကြီးကြီးဖြစ်လို့ နေတာတွေ့ရသည်။

ဆရာဆန်းနဲ့ စကားပြောနေရင်းမှာပဲ မျက်လုံးတစ်စုံက သူ့ကိုကြည့်နေတယ်ဆိုတာ သိသည်။ သိုင်းဆရာတွေပြောတဲ့  ဆဋ္ဌအာရုံနဲ့ ကိုလှည့်မကြည့်ပဲ သိနေတာမျိုး… လှည့်ကြည့်လိုက်တော့လည်း သိတဲ့သူကိုမမြင်ဘူး။ လူတွေကလည်း အများကြီးလေ…ကိုယ့်ကျင်လည် လှုပ်ရှားနေတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်း ကလူတွေ မဟုတ်ဘူး။

အချိန်တော်တော်ကြာကြာလေးကုန်သွားပြီးမှ သံဒိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရတာက…ဘော်ဒီတောင့်တောင့်နဲ့လို့ ဆိုရမဲ့ တင်ရင်ဖြိုး ဖြိုးရယ်နဲ့သူ…သံဒိုင်ကြည့်နေမှန်းသိမှတစ်ခြားဝိုင်းကိုတောင် ထပြောင်းပြီး ထိုင်လိုက်သေးသည်။ စားပွဲဝိုင်း ပြောင်းထိုင်လိုက်မှပဲ  ဘာအဝတ်အစားကို ဝတ်ထားလဲဆိုတာ ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်းမြင် လိုက်ရတော့သည်။

အပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကြိုးကြီးချ ိတ်လုံချည်ကြီးနဲ့…… ဒီလို မြန်မာအမျိုးသမီး ပွဲနေပွဲထိုင်ဝတ်စုံမျိုးဆို တာပိန်ကောက်လိန်ခြောက်တဲ့အမျိုးသမီးတွေ ခမျှာ ဝတ်လို့သာဝတ်ရမည်ဖြစ်သော်လည်း သူတို့နဲ့ အဆင်မပြေဘူးဆိုတာတော့ သိလိမ့် မည်။ မိမိခန္ဓာကိုယ်အလှနဲ့ လိုက်ဖက်တာပဲ ဝတ်ချင်ရှာမည် မဟုတ်လား……

ပိန်ပိန် ဝဝ တောင့်တောင့် မတောင့်တောင့်လှပါတယ်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတိုင်း အဝတ်အစားတိုင်းကို ဝတ်လို့ လိုက်တာမှ မဟုတ်တာ ကိုယ့်ဟာကို ကြည့်ပြီး ဒီဇိုင်းရွှေးရတာမဟုတ်လား…အလိုလိုမှ ဖင်၊ရင် မရှိပါဘူးဆို မလိုက်ဖက်မဲ့ ဝတ်စုံသွားဝတ်မိတော့ လုံးဝကွက်ပျောက်ဖြစ် သွားပေလိမ့်မည်။

အလိုလိုမှ ဖင် ရင် ထွားပါတယ်ဆိုပေါ့ပေါ့ပါးပါး "ဂျ ပိန်မ" တွေဝတ်တဲ့ ဝတ်စုံ သွားဝတ်မိလို့ ပွဲနေပွဲထိုင် လူကြားထဲ  အဖုအဖောင်းတွေနဲ့ လူမြင်မကောင်းအောင် ရှိရော့မည်။

အပြာရောင်မြန်မာဝတ်စုံကြီးနဲ့  သံဒိုင်မြင်နေရ တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကကျ အရပ်မြင့်သလို တင်တွေ ရင်တွေကျ  ကြီးမားခန့်ထည်လှပ လွန်းလှသည်။စွဲဆောင်အားလည်း ကောင်းလှ သည်။ သူ့ကို သံဒိုင် ကြည့်နေရင်းတောင် ကျားဟိုမုန်းဓာတ်တွေ ပြည့်ဝနေလို့ထင် အငယ်ကောင်က  တဒိန်းဒိန်းထလာပါတော့ သည်။မျိုးးသမီးကြီးနဲ့ သံဒိုင် ရုတ်တရက် အကြည့်ချ င်းဆုံလိုက်တဲ့ တစ်ချက်မှာ သံဒိုင့် နှုတ်ဖျားက ထွက်သွားတဲ့ စကားလုံးက " အန်တီငြိမ်း" ရယ်တဲ့ လေ………

------------------------------------

အခန်း (၁၅)

" ဆရာ ကျ နော်ပြန်တော့မယ် ခင်ဗျ"

" အေး သံဒိုင်…မင်းသတင်းတွေလည်း ငါကြားတယ်နော် မင်းသမီးတစ်ယောက်နဲ့တွဲနေတယ်ဆို"

" ဟုတ် ဆရာ"

" အိမ်ထောင်ပြု မှာဆိုလည်းပြု ကွာ  သံဒိုင်!  မင်းလည်း မငယ်တော့ပါဘူး"

" ဟုတ် ဆရာ"

" အေး သွားတော့ သွားတော့"

သံဒိုင် ဆရာဆန်းအနားက အမြန်ဆုံးလစ်ခဲ့ လိုက်သည်။ မင်္ဂလာခန်းမထဲကနေ အန်တီငြိမ်း ထွက်သွားတာမြင်လို့  အတင်းထွက်လိုက်လာ တာပါ။ အပြင်ရောက်တော့  အန်တီငြိမ်းက သူ့ကားနားရောက်နေပြီ။ သံဒိုင်က အပြေးထွက်လာတာဆိုတော့ မှီသွားခြင်းပင်။ အန်တီငြိမ်းက ကားတံခါးဆွဲဖွင့်ပြီး ကားအပေါ်အတက် သံဒိုင်ကလည်း တစ်ဖက်ကားတံခါးနားသွားပြီး ဆွဲဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖွင့်လို့ရတာမို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ ဖွင့်ပြီးဝင်ထိုင်ပြစ်လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းကရုတ်တရက်တော့ လန့်သွားကာ သံဒိုင်မှန်းသိတော့မှ မျက်နှာကြောပြန်တင်း လာပြီး……

" မင်းဘာကိစ္စ   ငြိမ်းရဲ့ကားပေါ်တက်ထိုင်တာလဲကွ" လို့မေးတော့သည်။

" ထိုင်လို့ရလားလို့ပါ ခင်ဗျာ…မထိုင်စေချ င်ဘူး  လားခင်ဗျ "

အန်တီငြိမ်းက တစ်ခုခုပြန်ပြောမလို့လုပ်ပြီးကာမှ ကားရှေ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ ကားရှေ့က ကားပါကင်စောင့်တဲ့ကောင်လေး က အန်တီငြိမ်းကို ရှာနေပုံရသည်။ ဧည့်သည်တွေက အရမ်းများတာမို့ အန်တီငြိမ်းကို မြင်တော့ မြင်လိုက်ပုံရသည်။ ဘယ်ကားထဲဝင်သွားမှန်းမသိနေတော့  ခေါင်းထွက်လာတဲ့ကားကို ပါကင်ထုတ်ပေးဖို့စောင့်နေပုံရပါသည်။ အန်တီငြိမ်းက ကားစက်နိုးမလို့သော့ကိုင်ပြီးမှ တစ်ခါမနိုးတော့ပဲ သံဒိုင့်ကိုလှည့်ကြည့်ကာ…

 " မင်း ဘာလဲ ဓာတ်ပုံဆရာ"

 " ခင်ဗျာ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျာ"

" ဘာကိစ္စ ကားပေါ်လာတက်ထိုင်တာလဲ"

" ထိုင်လို့မရဘူးလား မထိုင်စေချ င်ဘူးလားလို့  ပြန်မေးထားတယ်လေဗျ ာ"

" မင်းကို ငြိမ်းအရင်မေးနေတာ မင်းအရင်ဖြေ"

" ထိုင်လို့ရမယ်ထင်လို့ပါ ပြီးတော့ထိုင်လည်း ထိုင်ချင်နေလို့ပါ… ကျ နော်ဖြေပြီးသွားပြီ  အန်တီငြိမ်းဖြေပါဦးဗျာ ဆက်ပြီးမထိုင်စေချင်ဘူး ဆိုရင်လည်း ကျ နော်ချက်ခြင်း ထွက်သွားပေးပါ့မယ်"

အန်တီငြိမ်းက နှုတ်ခမ်းကို ရွှဲ့ပြီး ရယ်သည်။  ရယ်သံတော့ထွက်မလာဘူး။ပြီးတော့မှ သံဒိုင့် ကို တစိမ့်စိမ့်ပြန်ကြည့်ပြီး……

" ထွက်မှာဆို တစ်ခါတည်းအပြီးထွက်သွားပေးပါကွာ  ငြိမ်းဆီကို တစ်သက်လုံး ပြန်မဝင်ပါနဲ့တော့ ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆိုတဲ့ မိန်းမကတောင်းပန်ရမဲ့ အလုပ်ကို သိပ်မုန်းပါတယ်…ဒါပေမဲ့  မင်းကိုတော့  ငြိမ်းတောင်းပန်ပါတယ်…ငြိမ်းကိုတော့  မကစားပါနဲ့ကွာ…ငြိမ်း  ဘယ်လိုမိန်းမ အမျိုးအစားလဲဆိုတာမင်းသိပါ တယ် ဓာတ်ပုံဆရာ"

ဒါ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆီကကြားရတဲ့ အညင်သာဆုံးစကားပါလားဆိုတာ သံဒိုင်သိပါသည်။ မာနတွေမိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ရင်ထဲကခံစားချ က်ကိုတော့ သံဒိုင်မြင်တတ်ပါသည်။

" ကျ နော် မကစားခဲ့ပါဘူး အန်တီငြိမ်းရယ်"

" ဘာလို့ မကစားရမှာလဲ"

ဒီစကားကိုတော့ အန်တီကဒေါသတကြီးအသံ အကျယ်ကြီးပြောသည်။ကားမှန်တွေ ပိတ်ထားတာမို့ တော်တော့သည်။ ပါကင်ကောင်လေးလည်းရှေ့မှာ ရှိမနေတော့ပေ။

" မင်း ငြိမ်းအိမ်ကနေပြန်သွားတဲ့နေ့……အဲဒီနေ့ကို ငြိမ်းမမေ့ဘူး……နေမကောင်းပြီးကာစ မိန်းမတစ်ယောက်ကို မင်းမလို့  ဒီအတိုင်းထားခဲ့ရက်တယ်…ငြိမ်းရင်ထဲမှာ ဘာဖြစ်နေပြီလဲဆိုတာ မင်း သိခဲ့ပါတယ် မင်းမြင်ပါတယ်..လှေကားအောက်ဆုံးနဲ့ အပေါ်ဆုံးက အရမ်းကြီးမဝေးပါဘူး  ငြိမ်းမျ က်လုံးတွေကိုကြည့်ပြီး မျက်လုံးတွေကို ဘာသာပြန်တတ်တဲ့မင်းက သိပြီးသားပါ…မသိချင်ရောင်ဆောင်ပြီး မင်း  ထွက်သွားတာပါ"

" ဟာ ဘယ်သူကအရင်ပြန်လွှတ်တာလဲခင်ဗျာ"

" ဘယ်သူက ပြဿနာအရင်ရှာတာလဲ"

" ကျနော်ကအမွေးရိတ်ထားလား နောက်မရိတ် နဲ့လို့ ပြောတာလေ"

" မင်း ငြိမ်းကို ပြောတဲ့ မင့်မျက်နှာပုံစံကြီးကို မင်းတို့ကိုင်တဲ့ကင်မရာကြီးနဲ့ ရိုက်ပြချ င်တယ် သိလား ဓာတ်ပုံဆရာ! ရိုက်ပြချင်တယ်"

အဲဒါတော့ ဟုတ်ပါသည်။ သံဒိုင်ကလည်း

" သောက် ကတုံးမ"

ကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်နည်းနည်းတိုသွားပြီး မျ က်နှာမာသွားပုံရသည်။

" စိတ်တစ်ချက်တိုသွားလို့ပါ အန်တီ…ဒါမဲ့  အန်တီမပြန်ခိုင်းရင်  ကျနော်မပြန်ပါဘူး"

" ငြိမ်းကို မာနတွေ လာမဆွနဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာ"

သံဒိုင် စကားပြောပြီးတော့ ကားမှန်တွေပိတ်ထားတဲ့ အတွက်ကြောင့် ပူလာတာမို့ကားစက်ပီး  Air Con ဖွင့်ရန် ကားသော့ပေါက်ဆီ လက်လှမ်းလိုက်တော့……

" လက်က ဘာလဲ"

" ကားစက်နိုးပြီး Air Con ဖွင့်မလို  ပူတယ်"

" ငြိမ်း  ဖွင့်တတ်တယ်"

" ဟုတ်ပါပြီ ခင်ဗျာ"

အန်တီငြိမ်းက ကားစက်နိုးပြီး Air Con ဖွင့်တော့သည်။ အစက  သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို မြင်လိုက်တော့ လိင်စိတ်တစ်ချက်ကြွသွားခဲ့တာရယ်ကြောင့်  ဒီကားပေါ်အထိလိုက်လာခဲ့ပေမဲ့ အန်တီငြိမ်းခမျာ  မိမိနဲ့ပတ်သက်ပြီးခံစားနေရတာ သိတော့လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။ လူဆိုတာမျိုးက လိင်စိတ်ကြွရင် အနီးနားမှာရှိ သူနဲ့  ပြေဖျောက်ဖို့ကြိုးစားကြရသည်။ ကိစ္စပြီးသွားလို့  သူလည်းမလွမ်း ကိုယ့်လည်းမလွမ်းတာမျိုးက ပြဿနာမရှိပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ဦးက ကိုယ့်အတွက်ခံစားပေးနေရသည် ဆိုရင်အဆင်မပြေတော့ပေ။ နှစ်ယောက်သား ခဏတာသာယာဖို့တက်ညီလက်ညီကြိုးစားခဲ့ကြသည် ပွဲပြီးတော့ "ဘိုင့်ဘိုင့်"'နှုတ်ဆက်ကာ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားချင်းသာ အကောင်းဆုံးအနေအထား

" ကဲ ဘယ်လိုလဲ ငြိမ်းကမောင်းရတော့မှာလား"

အန်တီငြိမ်းကမေးလာတော့ သံဒိုင်အန်တီဘက်ကို လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ အန်နီငြိမ်းကလည်း သံဒိုင့်မျက်နှာကိုသာ ပြန် စိုက်ကြည့်နေပါသကော။ နှစ်ဦးသား နှုတ်ဖျားကစကားတွေ ထွက်မလာကြပေမဲ့  ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို ရှိနေမှာတော့ အသေအချာပါ။

" အန်တီနဲ့ မတွေ့ရတာလည်းကြာပြီမို့ ဒီနေ့မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်မှာ တားမရဆီးမနိုင် ဖြစ်ရတာပါ"

" ငြိမ်းလည်း မင်းနဲ့မတွေ့အောင်ရှောင်နေရတာ အရမ်းပင်ပန်းပါတယ် ဧကရီမွေးနေ့ပွဲညက အပြန်လည်း အိပ်လို့မပျော်ဘူးကွာ……

ဒါကြောင့်မင်းရှိမဲ့နေရာဆိုတတ်နိုင်သလောက် ရှောင်ခဲ့တာ…မင့်အကြောင်း ဘာရယ်မဟုတ် ..စကားစပ်လို့ ပြောမိရင်လည်း စကားစကိုချက် ခြင်းပြတ်ဖြစ်ရတာ သတိတွေရလွန်းလို့…တစ်ခြားယောင်္ကျားတွေနဲ့လည်း ငြိမ်း မပတ်သက်ချင်ဘူးကွာ.. ငြိမ်းကဒီဘဝမှာ မင်းကိုဝဋ်ကြွေးပြန်ဆပ်ရမယ် နဲ့တူပါတယ်…ခပ်စိမ်းစိမ်းနေတတ်တဲ့ မခင်ငြိမ်းတို့ … ဓာတ်ပုံဆရာနဲ့ကျ မှ ပွဲသိမ်းရမယ့်ထင်တယ်။ ငြိမ်း ကားပေါ်ပြန်လာထိုင်တာ ကျေး……"

အန်တီငြိမ်းက စကားကိုဆုံးအောင်ဆက်မပြောဘဲ လက်ဖဝါးပြင်နှစ်ဖက်နဲ့ရှေ့ကစီယာတိုင်ကို "ဖြန်းကနဲ" ရိုက်ချ လိုက်ပါတော့သည်။ "ရုတ်တရက်" သံဒိုင်လည်း လန့်သွားသည်။

အန်တီငြိမ်းက စကားတွေ အရမ်းကျွံ မှာစိုးလို့ စိတ်ပြောင်းလိုက်ခြင်းလား…သူ့အဖြစ်ကိုသူ့မကျေ နပ်လို့ရိုက်လိုက်ခြင်းလားတော့ သံဒိုင် မသိပါ။ သံဒိုင်က စိတ်တစ်ချက်မထိန်းနိုင်လိုက်လို့ တားမရဆီးမရဖြစ်လို့ လာခဲ့မိတာပါပြောပြီး တောင်းပန်ကာ ပြန်ထွက်မလို့ စိတ်ကူးရှိခဲ့ပေမဲ့…အခုတော့………

" မင်း ကားပါတယ်မလား"

" ဟုတ်"

" ထားခဲ့ကွာ"

အန်တီက သူ့လက်ကိုင်အိတ်လေးကို တစ်ချက်ဖွင့်ကြည့်ပြီးကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ကာဂီယာထည့်ပြီး ကားကိုစလှိမ့်ထွက်လိုက်ပါတော့သည်။

" နမ်းစမ်းပါ ငြိမ်းကို နမ်းစမ်းပါ"

သံဒိုင်နဲ့ အန်တီငြိမ်း ယခင်သွားနေကျ အိမ်ရာ လည်းရောက် အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးပြီဆိုမှ အန်တီငြိမ်းက လက်ထဲက ပွေ့ကိုင်လာတဲ့ လက်ကိုင်အိတ်ကို "ဗုန်းခနဲ" ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖြစ်ချ လိုက်ပြီး သံဒိုင့်ကို ပွင့်လင်းစွာ တောင်း ဆိုလာပါတော့သည်။သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို အထင်မသေးစွာ နားလည်မိပါသည်။

မျိုသိပ့်ကြိတ်မှိတ်ထားခဲ့ရတာ ဆာလောင်လွန်းနေပြီထင့်…သံဒိုင်နမ်းပေးနေတော့ အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့် အင်္ကျ ီတွေကို အရင်ချွတ်သည်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီ…ပြီးမှ အတွင်းခံ…သံဒိုင် လုံးဝကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ယောင်္ကျားအင်္ဂါ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးတွေ့လိုက်ရမှ လက်တစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြီးဆုပ်ဆုပ်ကြည့်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးနေတော့သည်။

သံဒိုင်ကလည်းအနမ်းမပြတ်လပ်စေပဲမှ တရွှေ့ ရွှေ့ နှစ်ယောက်ပူးသွားပြီး မီးခလုတ်တွေကို လိုက်ဖွင့်သည်။ ရီမုယူပြီး air con ကို ဖွင့်သည်။ အနမ်းတွေကို မဖယ်ခွာနိုင်သလို အမှောင်တွေ အပူတွေကိုလည်း မလိုချင်တဲ့သဘော…အလုပ်ကို နှစ်ခု တစ်ပြို င်တည်းလုပ်တော့ ကိစ္စတွေ အမြန်ပြီးမြှောက်ရတာပေါ့……

အန်တီငြိမ်းက အနမ်းခံရင်း အနမ်းတွေတုံ့ပြန်ပေးသလို  သူ့ရဲ့ ရင်တစ်ဖက်ဖုံးတဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျ ီ ရဲ့ ရိုးရိုးကြယ်သီးမဟုတ်တဲ့ စိန်ပွင့်ဘုသီးတွေကို ဖြုတ်ပေးထားတော့သည်။ သံဒိုင့်လက်က အန်တီ့ နောက်ကျေ ာလူ ှိုပြီး အပြာရောင် ဇာဘယာရဲ့ ချိတ်တွေကိုဖြုတ်လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းက ချိတ်လုံချည်ပါ ချွတ်ချမဲ့ အလုပ်သံဒိုင်က အနမ်းကို ဘရိတ်အုပ်ပြီး……

" ဒီဝတ်စုံကိုတော့ မချွတ်နဲ့ အန်တီ မြန်မာဝတ်စုံဝတ်ပြီး တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ သိပ်လှနေတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို လိုးချင်နေလို့ပါ"

" အို!ဟာကွာ မင်း……

ဒါကြီးနဲ့က အနေရကျပ်နေလို့"

" ဒီတိုင်းဝတ်ထားတုန်း ချိတ်လုံချည်ကြီးကို လှန်ပြီး လုပ်ချင်တာ ကျနော်က"

" အင်းပါ မင်းသဘော"

" ဘာလုပ်ရမှာလဲ"

" ----"

" ပြော ဘာလုပ်ရမှာလဲ"

" မင့်သဘောရှိ လုပ်ပေါ့"

" ဘာလုပ်ရမှာလဲလို့"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ကြားချင်တာသိပုံရပါသည် နားနားလေးကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလာတာက "လိုးပေါ့"တဲ့…သံဒိုင် ချိတ်လုံချည်ကြီးကို မချွတ်ချင်ခဲ့တော့ အောက်ကနေအသာမလိုက်ပြီး မှ အပြာရောင်အတွင်းခံ ဇာပါတဲ့ ဘောင်းဘီတော့ ဆွဲချွတ်ပြစ်ရသည်။

အန်တီငြိမ်း သိတတ်သွားခဲ့ပြီထင် …သူ့ပန်းပွင့်မှာကွယ် အမွေးတွေနဲ့ဖြင့်…အမွေးပင်တွေက ပေါက်တာတအားများသော်လည်း "လင်းသုသွင်" အမွေးတွေလောက်တော့မဖြောင့်…လိမ်ကောက်ကောက်ရှိတော့သည်။ သံဒိုင် ဒူးထောက်ထိုင်လျှက်အနေအထားနဲ့ အန်တီငြိမ်းပစ္စည်းကြီးကို တစ်ရှိုက်ရှိုက်နဲ့တစ်စိုက်မက်မက် အနမ်းဆိုတာမျိုးလို နမ်းပြစ်မိတော့သည်။စိတ်ရှိလက်ရှိ ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ဖြစ်တဲ့ အန်တီငြိမ်းပစ္စည်းကြီးကို ကိုက်ချ လိုက်တော့……

" အမယ်လေး! ဓာတ်ပုံဆရာ ငြိမ်းရဲ့ဟာ……"

ဆိုပြီး… အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက်   ယောင်ပြီးတောင်… ပြောထွက်ခဲ့ရပါပြီကော…သံံဒိုင့်ရဲ့လျှာဖြင့်လျ က်တဲ့အမှု့ မပြီးသေးခင်မှာ ပဲ အန်တီငြိမ်းက……

" ငြိမ်း စုပ်ပါရစေဦးကွာ"

ဟု ပြောလာပြီး သံဒိုင့် ခေါင်းကို အတင်းဆွဲပြီး  အထခိုင်းလာသည်။ သံဒိုင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး စုပ်ချင်နေရှာတဲ့ အန်တီငြိမ်းကိုဖယ်ခွာလိုက်ကာ တစ်နေရာသွားမလို့ဟန်နဲ့ ကျ ီစားလိုက်တော့အန်တီငြိမ်းခမျာ သံဒိုင့် ဟာကို လက်နဲ့ ကမန်းကတန်းဆွဲထားရှာရတော့သည်။

" ငြိမ်းကို မကျ ီစားနဲ့…မင့်ဟာကြီး ငြိမ်းလက်က မလွတ်ဘူးလေ ဟင်း ဟင်းး"

လို့က ပြောသေး တာ…မျက်နှာက အောင်ပွဲရစစ်သူကြီးပမာ…အန်တီငြိမ်း စုပ်သည်။အတင်းကာရောကို စုပ်သည်။ဇွတ်တရွတ် စုပ်သည်။မလွှတ်တန်း စုပ် သည်။ စုပ်ခွင့်ရလျှ င် စုပ်နေမည် ဆိုတာလို…အန်တီငြိမ်းရဲ့ "တမက်တမော"စုပ်ချ က်ကြမ်း ကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက်မှာ သွားနဲ့တောင် ခြစ်မိခဲ့လို့ သံဒိုင်ခမျှာ "ရှီးး"မြည်သံနဲ့ ဖီးခံပြီးမှ "အား အား သာသာစုပ်ပါဗျာ"လို့သာ  ပြောရ လေတော့သည်။ သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို လုပ်နေကျ ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ်ကို တင်ပြီးလုပ်သည်။ လုပ်နေရင်းမှ နှစ်ပေလောက် အမြင့်ရှိမဲ့သစ်သားဖင်ထိုင်ခုံလေးမြင်လိုက်တော့ စိတ်ကူးတစ်မျိုးရသွားပြီး……

" အန်တီ မှန်ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာ သွားလုပ်ရအောင် အန်တီ့လည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့် လို့ရတာပေါ့"

" အင်း မင်းသဘော ငြိမ်းကို ကြိုက်သလိုလုပ်"

" အန်တီ အရမ်းလိမ္မာနေပါရော့လား  ဟီးး"

" ငြိမ်းကိုလာစမနေနဲ့ သူ့ဟာကြီး ငြိမ်းဟာထဲကချွ တ်လိုက်ပါဦး  ဟိုနားကိုသွားရမှာဆိုလည်း"

" ဘယ်ဟာကြီးတုန်းဗျ "

" မသိဘူး"

သံဒိုင် ဆက်မမေးတော့ဘူး။ ပူးကပ်ထားတဲ့ ခန္ဓာနှစ်ခုကို သာသာယာယာပဲ ခွာပေးလိုက်တော့သည်။မှန်ပြတင်းဘေး နံရံမှာကပ်ပြီး ခုံကို အသာချ ။ အန်တီငြိမ်း ညာခြေထောက်ကို ခုံပေါ်တင်။  ဝတ်ထားတဲ့ ချိတ်လုံချည်ကြီးကို အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေကြီးပေါ်အောင် လှန်တင်။ အန်တီငြိမ်းကို မှန်ကနေအပြင်ကို ကြည့်ခိုင်း။ သံဒိုင်ကနောက်ကနေ နေရာယူကောက်ထည့်လိုက်ပြီး "တစွတ်စွတ်"မြည်အောင် လုပ်နေပါ တော့သည်။ ဒါမျိုးဇာတ်ဝင်ခန်း ရုပ်ရှင်တစ်ခန်းလောက်ရိုက် ရရင်တော့ ကောင်းလှမည်လို့ ဓာတ်ပုံသမား ပီပီ သံဒိုင်တွေးလိုက်မိသေး၏။

သံဒိုင်လုပ်နေရင်းမှ အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရွှေရင်တစ်စုံကို နောက်ကနေကိုင်ဆွဲ ဆုပ်နယ် ပြစ်လိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းကသူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်အဆုံးထိ နံ့ရံနဲ့မှန်ကို ကပ်ပြီးမြှောက်ဆန့်ပေးထားလိုက်ပါသည်။ သံဒိုင်က အန်တီငြိမ်း ရင်သားတွေကိုင်နေရာမှ ဗိုက်တွေ ခါးတွေပါ ပွတ်သတ်ပေးပြီး ဂျိုင်းခွက် နေရာကိုပွတ်ပြစ်လိုက်တော့…

" ယားတယ်" 

လို့ အန်တီငြိမ်းကပြောပြီး မြှောက် ပေးထားတဲ့လက်တွေကို အောက်ပြန်ချ သည်။ သံဒိုင် ဂျိုင်းခွက်ကို ပွတ်ရင်းစမ်းမိလိုက်တာက ဂျိုင်းမွှေးအချို့…

" အန်တီ ဂျိုင်းမွေးမရိတ်ဖြစ်ဘူးလား"

" တစ်ယောက်သောသူက အမွေးကြိုက်တတ်  လို့ ထားထားတာပါ"

ဟာ!ဒီလို အလိုက်သိပေးတဲ့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ သိတတ်မှု့အတွက် သံဒိုင့်စိတ်မှာကျေနပ်မှု့နဲ့ အတူ လိင်စိတ်ပါပိုကြွရပြီး  အားစိုက်ကာ ဆောင့်ပြီလေ…သံဒိုင်ဆီက "အင်း အင်း"မည်ကာ ဆောင့်ချက်အရှိန်မြန်လာတော့ အန်တီငြိမ်းက သူ့ဖင်ကြီး ထပ်ကော့ကောက် ပေးပြီး ဆောင့်ချက်တွေကို မလွတ်တမ်းခံပေး ရှာပါတော့သည်။

သံဒိုင် ဂျိုင်းကို ထပ်ပွတ်ပြီး  လုပ်မိပြန်တော့ အန်တီငြိမ်းဆီက "အင်း အင်း ယားတယ်"ဆိုတဲ့ ဆောင့်လုပ်ချက်ကို "အင်း "လိုက်ပေးရင်း ယားတတ်ကြောင်းကို ထပ်ပြောရှာပါသည်။

" ဒီလောက် လီးကြီးဝင်ပြီး လုပ်နေတာကို ယားသေးတာလား ငြိမ်းတင်ရယ်"

" ယားတယ် ယားတယ် ဂျိုင်းကိုမကိုင်နဲ့ လီးဝင်တော့ရော မယားရဘူးလား ပြော အင်း အင်း"

သံဒိုင်က စကားသာပြောတာ ဆောင့်လုပ်နေတာကိုက မရပ်တော့ ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာတာနဲ့ ထိန်းမနေတော့ပဲ …

" အား အား ငြိမ်းတင် ပြီးတော့မယ်"

လို့ ပြောရင်းမှကို "အား အား"အော်မြည်ရင်း ပြီးဆုံးလိုက်ပါတော့သည်။သုတ်ရည် အထွက် မှာတော့ "ငြိမ်းတင်" "ငြိမ်းတင်"ဆိုပြီး အော် မြည်တမ်းမိရပါသည်။

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းချွတ်ထားတဲ့ အင်္ကျ ီလေးကို သွားပြန်ကောက်ယူပြီးမှဆိုဖာခုံရှည်ပေါ် သွားထိုင်လိုက်ပါသည်။ အန်တီငြိမ်းကမှန်ပြတင်းပေါက်နားရပ်နေရင်းမှ……

" ငြိမ်း ဒါကြီးတွေ ချွ တ်လိုက်တော့မလို့"

ဆိုပြီး သံဒိုင်ဆီက ခွင့်ပြု ချက် လှမ်းတောင်းရှာ သေးတော့ သံဒိုင် ခေါင်းပဲညိမ့်ပြလိုက်ပါသည်။ အန်တီငြိမ်းက အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံး ချွတ်ချ ပြီးမှ  သံဒိုင်ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာခုံရှည်ဆီ လာကာ သံဒိုင့်ခြေထောက်ကြားက နေရာဝင် ယူပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပဲထိုင်ရှာတော့သည်။ လက်လှမ်းမှီတဲ့ တစ်ရှုးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး အရည်တွေပေနေတဲ့ သံဒိုင့်ကောင်ကြီးကိုသုတ်ပေးပါတော့သည်။

သံဒိုင်က သူ့အင်္ကျ ီပြန်ဝတ်မလို့ပြင်တော့……

" မဝတ်ရပါဘူး ငြိမ်းလည်းမဝတ်ဘူး အေးရင် air con ပိတ်လိုက်လေ" 

လို ပြောပြီး သံဒိုင့် လက်ထဲကအင်္ကျ ီကိုဆွဲယူလိုက်ကာခပ်ဝေးဝေး ထိအောင် လွှင့်ပစ်ပါတော့သည်။

" မအေးပါဘူး အန်တီ ရပါတယ်"

" အံမယ်ခုကျ အန်တီတဲ့ ခုနကကျ ငြိမ်းတင်ဆို"

" ဟုတ်"

သံဒိုင် ဟုတ် လို့ပြောလိုက်ရင်း  မိမိ ကောင်ကြီးကို သုတ်ပေးနေရှာတဲ့ အန်တီငြိမ်းကို သေချာကြည့်မိလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက လည်း ပြန်မော့ကြည့်လာပြီး သံဒိုင့်ကို  မျက်စိ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြကာနှုတ်ခေါင်းရှုံ့ပြသည်။ ဒါလေးကို သံဒိုင် တော်တော်သဘောကျသွား ရသည်။

" ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လည်း လှပါပေသည်"လို့ဆိုရမည်သာ……

" ခေါ်လေ ငြိမ်းကို  ငြိမ်းတင်လို့"

" ဟီး လုပ်နေရင်းမှ ထပ်ခေါ်မယ်"

" အဲဒါ ဘာသဘောလဲဟင်"

" ကျနော်ထင်တာ ပြောမယ်နော် အန်တီ"

" အင်း ပြော"

" ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က ကိုယ့်လိုးနေတဲ့  မိန်းမကို ပိုင်စိုးပိုင်နဲ့ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကြောင့်လို့ထင်တယ်…လိုးနေရပြီလေ အန်တီရယ်…လိုးနေရတဲ့ အချ ိန်ဆိုတော့ အဲ့မိန်းမရဲ့ကာမကို အဲဒီယောင်္ကျားပဲ ပိုင်နေတာဆိုတော့  ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးလည်း ဒီချ ိန်မှာပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ခေါ်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်ရတာပေါ့…အဲမှ အရသာ သိပ်ကောင်းတာလေ  အန်တီတို့ မိန်းမတွေကလည်း ငါ့မွေးထားတဲ့ ငါ့သားလောက်က  ပိုင်ပိုင်ကြီးခေါ်တာပါလားလို့ တွေးပြီး စိတ်မဆိုးဘူး ဟုတ်"

" အင်း တစ်ခြားမိန်းမတွေတော့မသိဘူး ငြိမ်းက တော့ မဆိုးဘူး"

" အမျိုးသမီးတော်တော်များများ အန်တီလိုပဲဖစ်မှာပါ"

" ငြိမ်းကပိုတာပေါ့  အခုကိုပဲ မင်းက ငြိမ်းကို ငြိမ်းတင်လို့ပဲ ခေါ်စေချင်နေတာကွ"

" အန်တီငြိမ်းကလေ နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်ပိုလိုက်ရမှ သိလားဗျ "

" ပိုတာ ဘာဖြစ်လဲကွာ  ကိုယ့်နဲ့ရမဲ့ ယောင်္ကျားက ကိုယ့်ကို မောင်ပိုင်စီးပြီး  "ငြိမ်းတင်"လို့ခေါ်တာ မသာယာရဘူးလား ပြော!"

အိုက်စ်!ဆိုပြီးသံဒိုင် အသံမထွက်ဘဲဖြစ်သွားရသလို ရင်ထဲမှာလည်း "ဟိုက်"သွားရပါသည်။ ကြောက်ရွှံမှု့ဖြစ်ခြင်း အထိတ်တလန့်ဖြစ်ခြင်း အံ့သြတကြီးဖြစ်ရခြင်း ဝမ်းပန်းတနည်းဖြစ်ခြင်း ဝမ်းသာလုံးဆို့ခြင်း  စတဲ့ စိတ်ခံစားချက်များ ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသောအခါ နှလုံးရောဂါရှိသူတွေ သေကြသည်လို့ ကြားဖူးတာ အမှန်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်ဟု သံဒိုင် ကိုယ်တွေ့နဲ့ သိလိုက်ရပြီလေ……

" ကိုယ့်နဲ့ရမဲ့ ယောင်္ကျ ားတဲ့လား အန်တီရယ်"

သံဒိုင့်ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်ခွင့် အန်တီငြိမ်းက ကြာကြာမပေးခဲ့ဘူး…ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အရည်ပြောင်အောင်သုတ်ပြီးတဲ့ အငယ်ကောင်ကို ပါးစပ်နဲ့စုပ် လျှာနဲ့ ဖမ်းလျက်လိုက်လို့ပဲ…စိတ်တို့မည်သည် ထိတွေ့မှု့ကြောင့်ရယ်… မြင်ကွင်းရယ်ကြောင့် ပြောင်းလဲတတ် သည်လေ……

အန်တီငြိမ်းရဲ့ စုပ်ချက်ထိတွေ့မှု့ကြောင့် သံဒိုင့် ကောင်ကြီး တော်တော်လေးပြန်အကြွမှာ…အန်တီငြိမ်းက ထိုင်နေရာက ထပြီး တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ကာ သူမဖင်ကြီးနဲ့ သံဒိုင့်ကောင်ကိုဇွတ်အတင်းပွတ်နေတော့သည် ..ဒီမြင်ကွင်းရယ်ကြောင့်လည်း သံဒိုင့်ကောင်က ဟန်ဒွပ်ပါဆင့် ထောင်ရပြန်လေပြီ။

" ငြိမ်းကို လိုးပေးဦး"

လို့ အန်တီငြိမ်းက မျက်နှာလှည့်ကာ ရီကွပ်လုပ်လာတော့ သံဒိုင့် အန်တီ့ ဖင်ကြီး လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ အပေါ်ကတက်ထိုင် ခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

အန်တီငြိမ်းက ရယ်ရသည်။ သံဒိုင့်ကို ကျောပေးထားပြီး ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဆိုဖာပေါ်တင်ထားကာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သံဒိုင့်လိင်တန်ကို နောင်ပြန်ကိုင်ထည့်နေတာ မဝင်နေတော့သူမပါးစပ်ကသံဒိုင်မကြားဖူးသေးတဲ့ "အီးအင့်!   အီးအင့်!"နဲ့ညည်းတွားနေတော့ သည်။

" ဘာလဲ အန်တီ "အီးအင့် အီးအင့်"က ဟီးး"

" အာ မလှောင်စမ်းနဲ့ကွာ ဒီမှာဝင်စေချင်နေပြီ မဝင်နေလို့ပါဆို"

" ဝင်အောင် လုပ်ပေးပါ့မယ် ခြေထောက်ကို  ဆိုဖာခုံပေါ်တင်ထားလိုက် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်က ခြေထောက်ကို နည်းနည်း  မြှောက် ဒူးကြီး အရမ်းမကွေးနဲ့…ခံချင်လိုက်တာကလည်းပြာလို့  ညံ့လိုက်တာကလည်း ချာလို့"

" ငြိမ်းက သူများတွေ မိန်းမအများကြီးလုပ်ဖူး သလို ဆရာကြီး မဟုတ်ဘူး…ဒါရောမှ နှစ် ယောက်ပဲ ခံဖူးးးးးအင်းး ဇွတ် အာ အင်း အင်း"

စကားနဲ့ကို အရှုံးမပေးချင်တဲ့ အန်တီငြိမ်းကို သံဒိုင် အောက်ကနေ ပင့်ကော်ထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ ဝင်သွားပါတော့သည်။ ပစ္စည်းထဲ တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးပြီဆိုတော့လည်း အန်တီငြိမ်းခမျှာ အသံံမထွက်တော့ပဲ သူ့ဟာသူသာ ဆောင့်နေရှာပါတော့သည်။

လုပ်ချက်တွေ နည်းနည်းကြာလာတော့ အန်တီကသံဒိုင့်ဘက်လှည့်လာတော့သည်မျက်နှာခြင်း ဆိုင်အနေအထားနဲ့ အပေါ်ကနေ အားရပါးရ တက်ဆောင့်တော့မဲ့  အခင်းအကျင်းပါလား။ သံဒိုင်ထင်သလိုဟုတ်သည်။ သံဒိုင်နောက်ကိုမှီ ထားတဲ့ဆိုဖာနောက်ကို လက်နှစ်ဖက်လုံးတင် ကိုင်လိုက်ပြီး သံဒိုင့်ကို ကားယားခွထိုင်လာ တော့သည်။

အောက်ပါပစ္စည်းနှစ်ခုလုံးက ကျွတ်ထွက်ထားတဲ့အခါ အန်တီငြိမ်းကလည်းလက်နှစ်ဖက်လုံး မအားရှာတော့ သံဒိုင်ကပဲ အငယ်ကောင်ကို ကိုင်တည်ပေးရသည်။ အဲဒီတော့မှအန်တီငြိမ်းက တဖြည်းဖြည်းထိုင်ချလာကာ အဆုံးထိဝင်သွားတော့ တဖန်မြန်ကြွသွားပြန်သည်အဝင်အထွက် လမ်းကြောင်းသင့်ကာမှ   အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက် စိတ်ကြိုက်ကြီးကို ဆောင့်လုပ်ပါတော့သည်။

အန်တီငြိမ်းရဲ့ ပိပိကြွက်သားတည်ရှိပုံကပဲ အချို့ကျလေသလားမသိ…အသားချင်းရိုက်သံ "ဖုတ် ဖတ်"ဆိုတာကလွဲလို့  လေခိုသံတော့ သံဒိုင် မကြားရပါ။ သံဒိုင်အနေနဲ့ မိမိကတစ်ချ ီကောင်းကောင်းပြီးပြီးသားမို့ စိတ်တွေကို ကာမကိစ္စက သွေဖီသွားအောင် ပြောင်းထားလိုက်နိုင်သည်။ ဒါမှလည်း အန်တီငြိမ်း ကြိုက်သလောက်ကစားခွင့်ရမည် မဟုတ်လား။ သံဒိုင်က အန်တီငြိမ်းပြီးသွားမှ…တင်းတောင့်တဲ့ အန်တီငြိမ်းဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်း ကြားက အပေါက်ကို ခရီးနှင်မည်သာ..ဒီလိုစိုစိုပြေပြေ အိုးကောင်းကြားက ခရေပန်းကို နမ်းခွင့် မရရင်ဖြင့် လူဖြစ်ရှုံးရချည်ရက်လေ…အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက်   စိတ်ကြိုက်အချိန်ကြာအောင်လုပ်လာပြီးနောက်မှာတော့…ပါးစပ်က "တဟင်းဟင်း တအီးအီး"အော်မြည် ကာ စိတ်ကျေနပ်သွားရှာပါတော့သည်။  သံဒိုင်လည်း အန်တီငြိမ်းပြီးကာနီးမှာ ဖင်သား တွေကို အသာညှစ်လိုက် ပွတ်ပေးလိုက်လုပ်ပေးနေတဲ့လက်တွေကိုရပ်လိုက်ပါတော့သည်။

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်အပေါ်ကနေခွထိုင်ထား ရာကနေဆင်းလိုက်ပြီး ပေကံျ တွေအရည်တွေကို သုတ်နေသည်။ပြီးမှ သံဒိုင့်ကောင်ကို လာ ကိုင်သုတ်ပေးသည်။ အရှိန်မကျသေးပဲ မားမားမတ်မတ်ရပ်လျှက်ရှိသော သံဒိုင့်ကောင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး  ပျော်လည်းပျော်သွားပုံရသည်။

" မင့်ကောင်ကြီးက မာန်မကျ သေးဘူးကွ"

" ဟုတ်တယ် အန်တီ"

" ငြိမ်း ဘယ်လိုလုပ်ပေးရဦးမလဲ"

" လာ ကျ နော့်နားကို လာထိုင်ပါ"

" အင်း"

ကိုယ်လုံးတီးနဲ့အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ဘေးကို လာထိုင်ကာ သံဒိုင့်ရင်ခွင်တစ်ခြမ်းကို မျက်နှာ အပ်ထားပါတော့သည်။ သံဒိုင်က လက်လှမ်းမှီနေတဲ့ အန်တီငြိမ်းဖင် ကြားထဲကိုလက်ချောင်းနဲ့ဖွဖွပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းကလက်တစ်ဖက်ကို အအား မထားပဲ သံဒိုင်လိင်တန်ကို ရွရွလေးပြန်ပွတ် ပေးပြန်သည်။

" ဒီအခန်းကို ရောက်ဖြစ်လား အန်တီ"

" ငြိမ်းမညာတတ်ပါဘူး  နေ့တိုင်းရောက်တယ်"

" ဟာ ဘာလာလုပ်တာလဲ"

" မင့်ကို သတိရလို့"

" မတွေ့အောင်တောင် ရှောင်တာဆို ကျနော့်  အကြောင်း စကား စမိရင်တောင် စကားတွေ  ဖြတ်ပြစ်ခဲ့တာဆို"

" အေးလေ လူအများကြားတွေမှာ မမြင်ချင် မတွေ့ချင်ပါဘူး…ကိုယ့်ဘာသူတစ်ယောက်တည်းကြိတ်လွမ်းတော့  လူမမြင်တာပေါ့…ဘယ်သူမှလည်း ဂရုစိုက်စရာ မလိုတော့ဘူးလေ"

 " အန်တီငြိမ်းက ဖုန်းတော့ လုံးဝမဆက်ဘူးနော် စကားတွေ တည်လိုက်တာဗျာ"

 " သေရင်သေသွားပါစေလုံးဝမဆက်ဘူးစိတ်ချ"

 " အရမ်းပင်ပန်းမှာပေါ့  အန်တီရယ်"

 " အော်!ပြောပြီးပြီးပြီပဲကွာသေရင်သေပါစေလို့"

" ခုရော ဆက်ဦးမှာလား"

" နေ့တိုင်း ဆက်မှာ စိတ်ချ"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" မသိဘူး…သိချင်ရင် ကိုယ်ပါသာသူ လေ့လာပေါ့  မင်းလည်း ငချဉ်တစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာ …မင်းပြောသလိုပဲ ဟုတ် တယ် ဟုတ်"

" အန်တီငြိမ်း ပြောပြတာ နားထောင်ချင်လို့ပါ"

" အိုး!ပါးစပ်နဲ့တော့ မပြောနိုင်ပါဘူး ဘာဖြစ်လို့ ပြောရမလဲ"

" ဒါဆို ဘာနဲ့ပြောမှာလဲ"

" လူတစ်ကိုယ်လည်း လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပေးပြီး နေပြီဟာ မင်းကလေ  ငြိမ်းဆို သိပ်ရစ်တယ်"

" သိချင်လို့မေးတာပါ"

" ငရစ်ကြီး နာမည်ပြောင်းထားပါလား မာနကျကြီးတတ်သေးတာ ဟွင်းနော် မင်း"

အန်တီငြိမ်းက စကားပြောနေရင်း စိတ်မရှည် ဖြစ်သွားပုံရသည်။ လိင်တန်ကို နာနာကြီးဆုပ် ကိုင်လိုက်ပြီး ဂွင်းဆောင့်ချ လိုက်သည်။ သံဒိုင့်လည်း ဖင်ကြားရောက်နေတဲ့ လက်ကို ပိပိဆီပို့ပြီး နှိုက်လိုက်ကာ လိင်စိတ်တွေက တဖန်ပြန်ထလာခဲ့ရပါပြီ။

" ကျ နော်ဟာကို စုပ်ဗျာ"

လို့ ပြောပြီး သံဒိုင် ခါးကော့ပေးလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက ရင်ခွင်ပေါ်က မျက်နှာလေးအောက်လျောချပြီး " စွပ် စွပ်"မြည်အောင် စုပ်ပေးပြန်သည်။သံဒိုင် ပစ္စည်းထဲနှိုက်ထားတဲ့ လက်ကိုပြန်ထုတ် လိုက်ပြီး  အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဖင်သားကြီးတစ်ခြမ်း ကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်လိုက်ပါသည်။

" အာ  ငြိမ်းကို မရိုက်ပါနဲ့"

ဒီအသံကလုပ်ရပ်ကို တားဆီးစေမဲ့အသံမဟုတ် ဘဲ ပိုတွန်းပို့ လိုက်သလိုဖြစ်သွားတော့… သံဒိုင်နောက်တစ်ချက် ချလိုက်ပြန်သည်။

" ဖြန်း"

" အွင့်"

အန်တီငြိမ်းက အော်တာက "အ"လို့ အော်ပုံရသည်။ ပါးစပ်ထဲမှာ သံဒိုင်ဟာကြီး စုပ် ငုံ့ထားတာမို့ အွင့် လို့သာ ကြားရသည်။ သံဒိုင်လည်း စိတ်ကကြွလာပြီမို့…နောက်တစ်ချက် ထက်အရိုက်အပြီးမှာ…

" အန်တီ အန်တီ ငြိမ်းတင် ငြိမ်းတင်"

" အင်"

" ငြိမ်းတင်ဖင်ကို လုပ်မလို့ ခံနိုင်မှာလား"

" အင်း ခံမယ်"

" ဒါဆို ထ"

သံံဒိုင် အခန်းထဲကိုရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မိန်းမတွေ အလှပြင်တဲ့ မှန်တင်ခုံဆီ အန်တီငြိမ်းကို ခေါ်သွားလိုက်သည်။ အန်တီ့ကို မှန်တင်ခုံပေါ် မှောက်ခိုင်းလိုက်ပါသည်။ အန်တီငြိမ်းကလည်း သံဒိုင် နေစေချင်တဲ့ ပုံစံလေးနေပေးပါသည်။ သံဒိုင်ကကုန်းပေးထားတဲ့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ဖင်ကြီး နောက်မှာနေရာယူပြီးမှ မှန်တင်ခုံက မှန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီကလည်း မှန်ထဲက တစ်ဆင့်သံဒိုင့်မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်နေသည်။ သံဒိုင်က တမင်ကို အန်တီငြိမ်းမျက်နှာကို ဖင်ချရင်း ကြည့်ချင်လို့ ဒီနားခေါ်လာလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘာဆီမလည်း မရှိတော့ ထွက်နေတဲ့ ချော်ဆီအနည်းငယ်နဲ့ တံထွေးကို အားကိုးပြီး ဖျင်းရတော့မည်။ သံဒိုင် မလုပ်ခင်တော့ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး အန်တီငြိမ်း ပစ္စည်းရော ဖင်ကြားရော စအိုပေါက်ပါမကျန် လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်သည်။

အန်တီ့ပစ္စည်းဆီက လိင်ဆက်ဆံထားတာမို့ သုတ်နံ့ အဖုတ်နံ့ရသော်လည်း ဖင်ကြားတစ်လျှောက်နဲ့ စအိုပေါက်ဆီက အနံ့ဆိုးများ လုံးဝ မရတာတော့ သံဒိုင်ကျေနပ်သွားသည်။ လူတွေရဲ့ ဂွ ဆိုတဲ့နေရာတွေဟာအနံ့အသက် မကောင်းတတ်ပေမဲ့ သေချာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပစ္စည်းကောင်းသုံးတတ်ရင်တော့  oral လုပ် ပေးမဲ့ ပါတနာမှာ သာသာယာယာရှိတာပေါ့…သံဒိုင်က မိမိပစ္စည်းကိုလည်း အနံ့ဆိုးကင်းအောင် ဂရုစိုက်သည်။ လိင်တန်ကိုနမ်းရင်  လိင်တန်နံ့တော့ရမှာဖြစ်ပြီး အခြားအနံ့ဆိုးများတော့ မရစေရဘူးလေ…အနံ့ဆိုးများရနေရင်  အော်ရယ် ပေးရသူခမျာ သေရပါလိမ့်မည်။

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းရဲ့ စအိုပေါက်ကို အပေါ် အောက် ရှေ့သွားနှစ်ချောင်းဆီနဲ့ "ဇတ် ဇတ်" ကိုက်ပေးလိုက်တော့……အန်တီငြိမ်းက

" အိုး အို"

လို့အော်ပြီး သူမဖင်သားကြီး ခါချပြီး သံဒိုင့်ရဲ့ယားအောင်ကိုက်ချက်တွေကို သက်သာအောင်ရှောင်လေတော့သည်။သံဒိုင် အန်တီကျေ နပ်လောက်အောင် ခရေဆွပေးပြီးကာမှမတ်တတ်ပြန်ရပ်ပြီး…စအိုပေါက်ကို ကောက်တေ့ထောက်ကာ…

" ငြိမ်းတင် ထည့်မလို့"

ဆိုပြီး မှန်ထဲက အန်တီ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ အန်တီက ဘာမှပြန်မပြောပဲ မျက်နှာကိုမှောက်ချ ပြီး  သံဒိုင့်အကြည့်ကို ရှောင်တော့သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ ရှက်ချင်လည်းရှက် လောက်သည်လေ…သံဒိုင် လုပ်ပုံက ဖင်ဝကို တေ့ထောက်ပြီးကာမှ ထည့်ရမလား မထည့်ရဘူးလား သွားမေးတဲ့ အကွက်ကြီးကိုး…သံဒိုင် ဖြေးဖြေးချင်းနဲ့ တအိအိသွင်းလိုက်သည်။ ထိပ်ဖျားနည်းနည်းဝင်လို့ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးကြည့် လောက်တော့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ စအိုဝက ရှုံ့ပွရှုံ့ပွ နဲ့  တစ်ဖန်ပြန်စိန်ခေါ်နေပြန်သည်။

သံဒိုင် ပြန်တေ့ထည့်ပြီး ထိပ်ခေါင်းအဝင်မှာ အန်တီငြိမ်းခေါင်းကို အသာဆွဲမလိုက်ပြီး မှန်ထဲမှာ  အန်တီငြိမ်းမျက်နှာမြင်ရတော့မှ ဆက်ခနဲ ထပ်ထိုးချ လိုက်သည်။

" အာ  တစ်မျိုးကြီးပဲကွာ"

လို့ အန်တီငြိမ်းက ပြောပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ခါရမ်းပြန်ပါသည်။ သံဒိုင်ဟာကြီးကျွတ်ထွက်လို့ ထွက်ငြားခါကြည့် တာပဲလား အနာသက်သာအောင် ခါခြင်းပဲလားတော့ မသိပါ။ ကျွတ်ကတော့ ထွက်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ သံဒိုင်ပစ္စည်းက "ပဲမြစ်"မှ မဟုတ်တာ…

" နာလား"

" အင်း နာတယ်"

" ဝင်စမလို့ပါ "

" အင်းး"

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းမျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီးမှ ဝင်ဖို့ရာ ကျန်နေသေးတဲ့ အပိုင်းကို ထပ်ထိုး ချလိုက်တော့ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပါတော့ သည်။အန်တီငြိမ်းဆီက အသံတော့မထွက်ဘဲ

" အားလားလားလား"

ဆိုတဲ့ လေသံမျိုးလေး နှုတ်ခမ်းလှုပ်တာသာ သံဒိုင်မြင်ရသည်။ သံဒိုင်က ဝင်သွားပြီးတော့ ဆက်မလုပ်သေးပဲ အန်တီငြိမ်းရဲ့ ခံစားမှု့မျက်နှာကိုသာ အာရုံထားလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက ဒီလိုပဲ ဘာသိပါသာလေး ခံပေး နေတော့မှ  ခါးလေးလှုပ်ပြီး ညှောင့်ပေးလိုက် တော့သည်။ လှုပ်တော့နာရှာတယ်ထင်သည် အန်တီငြိမ်းမျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားရပြီး အသံထွက် မှာစိုးလို့ထင် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို အထပ်အောက် ဖမ်းပိတ်ကိုက်ထားသည်။ ပြီးမှ သူ့ကို သံဒိုင့် ကြည့်နေတာ သိသွားပြီး မျက်နှာကြီးကို မှောက်ချ လိုက်ပါတော့သည်။

ကြိုက်သည်။သံဒိုင်ကလည်း ဒါမျိုးမှလွှတ် ကြို က်သည်။ ဖင်ခံတာကို အံ့ကြိတ်ခံတဲ့ အမျိုးသမီး။ သာမာန်လုပ်နေတာကို ပဲများပြီးစွတ် အော်တဲ့ သောက်ကောင်မမျိုးကို သံဒိုင်က မကြိုက်။ အမှန်အတိုင်း ခံစားတတ်နဲ့မိန်းမမျိုးမှ သဘောကျ တတ်တာ မဟုတ်လား။ နာလို့အော်တာ  ကောင်းလို့အော်တာကို လက်ခံသော်လည်း သောက်ပိုတော့သိပ်မလုပ်နဲ့ ငယ်သံံဒိုင်လို စိတ်တူတဲ့ယောင်္ကျားတွေက လက်ခံမည်မဟုတ်။ နာတာတောင် အံ့ကြိတ်ခံရှာတဲ့  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လို အမျိုးသမီးမျိုးကျ  ကြွေတယ်လေ……

အစပိုင်းလေးကို အန်တီသက်သာအောင် သံဒိုင်ညှာပြီးချော့လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အဲ ဇာတ်လမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်လာတော့ အန်တီဘက်ကလည်း တင်ပါးလေးမြူးပြီး တုံ့ပြန်ပေးလာတော့ အကြိုက်ရုန်းပြီလေ။ ဒီလိုချ ိန်ကျအသေသာရုန်းပေတော့…မရုန်းနိုင်ရင် အဲမိန်းမက ကိုယ့်ကိုအထင်သေးပြီသာမှတ်ပေတော့…ဒါမျိုးဆို သိပ်နားလည်တဲ့ သံဒိုင် အတွင်းအားညှစ်ပြီးကို  ကြိတ်ပြစ်ပါတော့သည်။

" ငြိမ်းတင်"

" ဟင်"

" လုပ်ချက်တွေ ကောင်းရဲ့လား"

" ကောင်းးးး" 

ဆောင့်ချက် အရှိန်ကြောင့် စကား တွေပါ ဆက်နေသည်။

" နာသေးလား"

" မနာဘူး လုပ် အာာားးးးရသလိုလုပ်"

" အင်း တအား ကောင်းတယ်ငြိမ်းတင်ရယ်…အင်း  အင်း  အင်း   အင်းးး"

" လုပ်!ငြိမ်းးးးကို မညှာနဲ့ လုပ်!ငြိမ်းလည်း  ကောင်းးး ကောင်းး  တယ်  ဟင်းး ဟင်းး"

" အား ငြိမ်းတင် ငြိမ်းတင် အင်းအင်း အင့်အား"

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းရဲ့ ကျောပြင်ပေါ်ကို မှောက် လှဲ နားလိုက်ရတော့သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အန်တီငြိမ်း ဖင်လုပ်ရတဲ့  အရသာ။  ဖင်ကပိုကျပ် အံ့ကြိတ်ခံတတ် ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာနဲ့ တူသည်။

" မင်း ဒီနေ့မပြန်နဲ့တော့   ငြိမ်းနဲ့ပဲနေပေးကွာနော်"

အန်တီငြိမ်းက အခုလိုကျ သနားစရာကောင်မလေးတစ်ယောက်လို တောင်းဆိုလာတော့ သံဒိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ဖုန်းကိုယူပြီး ဆိုင်ကိုလှမ်းဆက်ရပါတော့သည်။ အခန်းထဲကလော်ကာထဲမှာ ကားသော့အပို တစ်ချောင်းရှိတာမို့  ဟိုတယ်မှာထားခဲ့တဲ့ကားကို သွားယူခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

--------------------------------

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်း ခြံဝကထွက်လာတော့ မနက် ၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီ။ အန်တီငြိမ်းစီစဉ်ပေး လိုက်တဲ့ ကားတစ်စီးနဲ့ ဒါရိုက်ဘာတစ်ယောက်ပါသည်။ မနေ့က ည ၈ နာရီလောက်မှ အန်တီ့အိမ်ကို ပြန်လာအိပ်ဖြစ်သည်။ ညစာလည်း နှစ်ယောက် အပြင်မှာအတူသွားစားခဲ့လိုက်သည်။ ညဘက် အန်တီ့ငြိမ်းမွေ့ရာပေါ်မှာတော့ တစ်ချ ီတစ်မောင်းသာ ဆွဲနိုင်ခဲ့တော့သည်။

ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်း လာနေလို့ သံဒိုင်ထုတ်တော့ ထိုင်ရက် အနေအထားမို့ ဖုန်းကမြန်မြန်ထုတ်မရ ဖုန်းကကျ သွားသည်။ ထုတ်ရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ "နှင်း"ဆီကဖုန်း။ ဟာ မနေ့ညကလည်း ခေါ်ထားတာပဲ… ကောလော့ထဲမှာ တွေ့ရသည်။ သံဒိုင်က ဖုန်းကို ဆိုင်းလန့် လုပ်ခဲ့တာမို့ မသိခဲ့လိုက်ဘူး။ ပြန်ခေါ်မလို့လုပ်တော့ နှင်း ကထပ်ပြန်ခေါ်လာတော့ ကိုင်လိုက်ပြီး……

" ဟယ်လို နှင်း"

" -----"

" ဟယ်လို နှင်း ပြော"

ငိုရှိုက်သံလိုလို သံဒိုင် ကြားလိုက်ရသည်။ပြီးမှ

" ဒီက မျက်မမြင်မ "နှင်း"ကို  မေ့သွားပြီလား မောင်"

ဆိုတဲ့ ချစ်တဲ့ နှင်းရဲ့ အသံလေးကို သံဒိုင်ကြား လိုက်ရလေသည်။

----------------------------------


အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>