အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၂ )
Hitrod ဘာသာပြန် ရေးသားသည်။
ဒါမျိုး မရဖူးပါဘူးရှင်။ စောက်ပတ်ကို လုံး၀ မကလိပေမယ့် ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ဖွေးဖွေး သိလိုက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းကလေး ဖွေးဖွေးရဲ့ ဖင်ဝလေးကို လာရစ်နေတယ်။ မရတော့ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ပြီမို့ ခပ်တိုးတိုး အော်လိုက်မိတယ်။
" ကိုကို လုပ်တော့၊ ဖွေးဖွေး ထွက်တော့မယ်"
မီးစိမ်းကို တွေ့တာနဲ့ သူကလည်း တဟုတ်ထိုး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ထဲကို လက်ချောင်းတစ်ချောင်း ဝင်လာတဲ့အချိန်နဲ့ ထပ်တူမှာပဲ နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ ငုံပြီး ကိုက်လိုက်တာမို့ အပေါ်နဲ့ အောက် ပြိုင်တူ ထိုးစစ်အောက်မှာ ဖွေးဖွေး အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး မေးခိုင် အကြောဆွဲသလို တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ခါးလေးကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ သူ့ဖက်ကို ထိုးပေးလိုက်မိတယ်။ သူကတော့ နောက်ထပ် နို့တစ်ဖက်ကို ပြောင်းပြီးတော့ အခုနကလိုပဲ အငမ်းမရ စုပ်နေတုန်း။ ဖွေးဖွေး မခံနိုင်တော့တာနဲ့ အားနေတဲ့ နို့တစ်ဖက်ကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် လိမ်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
ဖွေးဖွေး လှိုင်းစီးနေတာ အတော်ကလေး ကြာတယ်။ ဒီတစ်ခါ စီးရတဲ့ လှိုင်းက ကြုံဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးဆုံး ဖြစ်တာလဲ ပါတာပေါ့လေ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မြေပြင်ပေါ်ကို ပြန်ပြုတ်ကျလာတာမှာ ပထမဆုံး သတိထားလိုက်မိတာက နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ကျင်နေတာပဲ။ အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ကျင်လာတယ်။
" ကိုကို နာတယ်၊ ရပ်ပေးပါ"
မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တော့ အခုလက်ရှိ ကိုကို ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူကလည်း ချက်ချက်ပဲ လက်တွေရော ပါးစပ်တွေရော ဖယ်ပေးပြီးတော့ ဖွေးဖွေးရဲ့ ရင်ပတ်ပေါ်ကို နားတင်ပြီး နှလုံးခုန်သံကို နားစွင့်သလို လုပ်ပြလိုက်တယ်။ ဖွေးဖွေး ရယ်ချင်လာတာနဲ့ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ခါးကို တွန့်လိုက်တော့မှ သူ့လက်ကြီးက ဖွေးဖွေး ဖင်ထဲကနေ ထွက်သွားတယ်။
" ကောင်းလိုက်တာ"
သူ့ကို ဖက်ရင်းကနေ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။
" ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ ဆရာ၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ"
" မင်းက နို့သေးသေးလေးတွေပဲ ရှိတော့ သိပ်ကံကောင်းသွားတာပေါ့"
" ကံကောင်းတာလား ဆရာ၊ ဖွေးဖွေးက နို့ကြီးချင်တာ"
" နို့ ကြီးကြီးသေးသေး၊ အာရုံကြော အရေအတွက်က တူတူပဲ၊ ဒီတော့ နို့သေးသေးလေးတွေကို စုပ်ပေးရင် အာရုံကြောတွေ စုနေတော့ ပိုထိတာပေါ့"
" သိပ်လည်တဲ့ လူကြီး"
ဖွေးဖွေး ပြောရင်းကနေ သူ့နဖူးကို နမ်းလိုက်မိတယ်။
" ကဲ နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီးချင်သေးသလား၊ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဖွေးဖွေး ရဲ့ ကိုကို ကို စိတ်ကူးလိုက်"
သူက ဖွေးဖွေးကို ပြောလိုက်ပြီးတော့ အောက်ဖက်ကို လျှောဆင်းသွားတယ်။ တစ်ခါပြီးသွားတာတောင် စောက်စေ့လေးက မာတောင်နေတုန်းပဲ။ နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီးတော့မှာလား။ သူပြောတာကို ယုံချင်လာတယ်။
" ကိုကို ဘာလုပ်မလို့တုန်း"
ဖွေးဖွေးက မျက်စိမှိတ်ထားလျက်က အသံတုန်တုန်ကလေးနဲ့ အော်ပြောလိုက်မိတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကို လေထဲကို ရမ်းသမ်းစမ်းလိုက်တော့ သူ့ခေါင်းကြီးကို သွားဆုပ်မိတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျက်နေရင်းကနေ သူ့လက်တွေက ဖွေးဖွေး ကိုယ်ပေါ်မှာ အစုန် အဆန်သွားနေလေရဲ့။
" အဟင့် ယားတယ်၊ နည်းနည်း ဖိပြီး စုပ်ပေးပါဦး"
" အလိုတော် အတိုင်း"
သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့မှ ဖွေးဖွေး နည်းနည်း အယားပြေသွားတယ်။ အခုနက တစ်ခါပြီးထားတာမို့ လူကကျေနပ် အားရနေတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ကတော့ ထပ်လိုချင်နေသေးတယ်။ မျက်စိမှိတ်ထားပြီး သူဘာဆက်လုပ်မလဲကို စောင့်စားရတာဟာ မြေပုံမပါဘဲနဲ့ ခရီးသွားနေရသလိုပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူက အောက်ကိုလျှောဆင်းသွားတယ်။ ချက်ကလေးကို လျှာနဲ့ လျက်နေပြန်ပြီ။ ဖွေးဖွေး အသည်းယားလိုက်တာ။ ဦးနှောက်ကတော့ နည်းနည်းစိုးရိမ်နေပေမယ့် နှလုံးသားက အရမ်းတောင့်တနေပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။
" စောက်ပတ်ကလေးကို လျက်တော့မယ်နော်"
စောက်မွှေးတွေကို လျက်ခံလိုက်ရပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ဖွေးဖွေးရဲ့ ဦးနှောက်ဟာ နှလုံးသားကို လုံးလုံးလျားလျား အရှုံးပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ သူ့လက်တွေက ဖွေးဖွေး ရဲ့ ပေါင်တွင်းသားတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်းကနေ လျှာဖျားနဲ့ စောက်ပတ်အောက်ဖက် ဖင်ဝနားလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကလိပါတော့တယ်။ အရမ်းကို ညစ်စုတ်တဲ့ ကိုကို။ ဖွေးဖွေးရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ စောက်စိလေးကိုတော့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်။
ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တဲ့ အဆုံးမှာတော့ ဖွေးဖွေး အသံထွက်ပြီး ပြောလိုက်မိတယ်။
" ကိုကို စောက်စေ့လေးကို လျက်ပေးပါဦး"
ဖျတ်ကနဲ ဖွေးဖွေးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲပြီးတော့ ပြဲဟသွားတဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲကို သူ့လျှာကြမ်းကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အားရပါးရ လျက်တော့တာပါပဲ။ ' ပလပ် ပလပ်' နဲ့ အသံထွက်အောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လျက်တော့တာ။ အဲသည် အသံတွေကို ကြားရပြန်တော့ ဖွေးဖွေး စိတ်တွေ တအားထလာပြီးတော့ အရည်တွေ ထပ်ထွက်လာတယ်။ သူကလည်း မရွံမရှာ လျက်လိုက်တာမို့ အရည်တွေ ထပ်ထပ်ထွက်လာပြီးတော့ တစ်ခန်းလုံး စောက်ရည်နံ့တွေ လှိုင်သွားပါတော့တယ်။ အသံရော အနံ့ရော ပေါင်းလိုက်တာမို့ ဖွေးဖွေးစိတ်တွေ ထပ်ပြီး ကြွလာတယ်။
" ကိုကို ဖွေးဖွေးကို ထပ်ပြီး မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ ကိုကိုရယ်"
တအင်းတင်း ညည်းနေတဲ့ ဖွေးဖွေးကို သူက ပေါင်နှစ်ချောင်းကနေ ကိုင်ပြီး ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ သန်မာတဲ့ သူ့လက်မောင်းတွေကြားမှာ အရုပ်ကလေး တစ်ရုပ်လိုပဲ ဖွေးဖွေး လည်ထွက်သွားပြီး ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်လျှက်သား ဖြစ်သွားလေရဲ့။ သည်တော့မှ သူက ဖွေးဖွေး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး သူ့လျှာကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ပြန်ထုတ်ပြီးတော့ ဖင်ပေါက်ဝလေးကို ဝလုံးဝိုင်းဝိုင်း လျှာနဲ့ ရေးပေးနေပြန်ရော။
" အား .. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ ရှင်"
တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်ဝကို ဖြဲရင်းဖြဲရင်းကနေ သူ့လျှာက အတွင်းထဲကို ဝင်သထက် ဝင်လာပြန်တယ်။
" အား .. ဖွေးဖွေး ပြီးတော့မယ် ကိုကိုရဲ့"
ပြီးချင်လာလို့ ဖွေးဖွေးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်လာပါတော့တယ်။ ဒါကို သိလိုက်တဲ့ သူက ဖျတ်ကနဲဆို ငုံပြီးတော့ စောက်စေ့လေးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်တယ်။ စောက်ပတ်အုံကြီးကို သွားနဲ့ အသာကလေး ငုံပြီးတော့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ တဗျင်းဗျင်း တိုက်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမတော့ ဖွေးဖွေးတစ်ယောက် လှိုင်းအကြီးကြီး စီးလိုက်ရပြန်ပါတော့တယ်။ ဒီတစ်ခါ လှိုင်းကတော့ ဆူနာမီလှိုင်းလို လှိုင်းမျိုးကြီး။ စောက်ရည်တွေ တဗွက် ဗွက် ထွက်ကုန်ပြီးတော့ တစ်ခန်းလုံး အနံ့တွေ လှိုင်သွားတော့တယ်။ သူ့လျှာနဲ့ ကပ်သထက်ကပ်အောင် ဖင်ကို ကော့ပေးရင်းနဲ့ ဖွေးဖွေး သတိလစ်မတက် ခံစားလိုက်ရတယ်။
အချိန်အတော်ကြာမှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက ဖွေးဖွေး ရဲ့ ပေါင်တွေကြားထဲမှာ ရှိနေတုန်းပဲ။ ကျိန်းစပ်နေတဲ့ စောက်စေ့လေးက အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတာမို့ သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး ထ,ထိုင်လိုက်တယ်။
" ကြိုက်သလား "
လို့ သူက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ မေးတော့ ဖွေးဖွေး လည်း နုံးခွေနေတဲ့ ကြားကနေ ပြုံးပြလိုက်မိတယ်။
" အင်း.. အရမ်းကောင်းတာပဲ"
လို့ ဖွေးဖွေးက ဖြေလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာကြီး ဝင်းထိန်သွားလေရဲ့။
" မင်း ယောင်္ကျားက ဒီလိုမျိုး လုပ်ပေးဖူးလား"
" လုပ်တော့ လုပ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်တော့ မကောင်းဘူး"
" မင်းရော သူ့ကို ပုလွေ မှုတ်ပေးဖူးလား "
" ဟင့်အင်း ရွံစရာကြီး"
" ဘာလို့လဲ သူက ရေမချိုးလို့လား"
" မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့ဟာကြီးကို စုပ်ရမှာ လန့်လို့"
" သူက မင်းကို လျက်ပေးတာကျတော့ ကောင်းတယ်၊ မင်းက သူ့ကို စုပ်ပေးဖို့ကျတော့ ရွံတယ်ပေါ့၊ ဘာလို့ ရွံတာလဲ"
" မသိဘူး၊ အဲသည်လို လုပ်ဖို့ တစ်ခါမှ မစဉ်းစားမိဘူး"
" အဲဒါဆို အခု စဉ်းစားလိုက်လေ"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ သူက စားပွဲပေါ်ကတစ်ရှုး တစ်ဖက်ကို ယူပြီးတော့ သူ့မျက်နှာမှာ ပေနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အဲသည်တော့မှ ကျွန်မဟာ အတော်ကို အရည်ရွှဲတာပဲလို့ သတိထားမိပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အတော်ကလေး ကျေနပ်သွားတယ်။
" ဘယ်လိုလဲ အကြောပြေသွားပြီလား"
သူက ဆက်မေးလာတော့ ဖွေးဖွေး ရယ်လိုက်မိတယ်။
" အကြောတွေက လျော့ရုံမကဘူး ဆရာ၊ ဟို ဟာတွေပါ ထွက်ကုန်တာ နှစ်ခါရှိပြီ"
" ဟား ဟား ကောင်းတာပေါ့၊ ဖွေးဖွေးဟာ ကျန်းမာပြီး ငယ်ရွယ်တဲ့ မိန်းကလေးပဲ၊ နှစ်ခါဆက်တိုက် ပြီးနိုင်တဲ့ အစွမ်းရှိပြီ ဆိုတာ ယုံပြီ မဟုတ်လား"
" ဆရာက သိပ်တော်တာပဲ၊ ဆရာကတော်ကိုတောင် မနာလို ဖြစ်လာပြီ"
" အင်း .. ငါ့မိန်းမကိုတောင် ဒီလို မလုပ်ပေးဖြစ်တာ ကြာပေါ့၊ မင်းကို လုပ်ပေးရတာနဲ့ အတိတ်ကိုတောင် သတိရသွားတယ်၊ ဒီကနေ့ညတော့ ငါတို့လည်း အချစ်သစ် တစ်ဖန် မွေးဖွားလိုက်ဦးမယ်ဟေ့"
အဝတ်အစားတွေ အကျအန ဝတ်ထားပေမယ့် စောက်ရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဆရာ့ကိုကြည့်ရင်း ဖွေးဖွေး ရယ်လိုက်မိတယ်။
" ဆရာရယ် အခုထိ ဘာလို့ (အဝတ်တွေ) မချွတ်သေးတာလဲ "
..................................................................
ကျွန်တော်သည် အဝတ်အစားများကို လျင်မြန်စွာ ချွတ်ချလိုက်၏။ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို လျင်မြန်စွာ ချွတ်ပြီးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကျွန်တော့ဖက်ကို တစ်စောင်းလှဲနေသော ဖွေးဖွေးကို မျက်စေ့အောက်တွင် ကွင်းကွင်းကြီး မြင်နေရသဖြင့် ညီကလေးမှာ ခေါင်းမတ်မတ် ထောင်လာမိတော့သည်။
နာမည်နှင့် လိုက်အောင် ဖွေးဥနေသော အသားအရေတွင် ချွေးကလေးများ စို့နေသည်မှာ အူးယားစရာ ကောင်းလှပါတော့သည်။ ရမ္မက်ကြောင့် မတ်မတ်ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးများကလည်း စို့ချင်စရာ ကောင်းလှ၏။ ကျွန်တော် မြင်နေသည်ကို သိသော်လည်း မသိဟန်ဆောင်ကာ ဖင်ကြီးကို ကျွန်တော့်ဖက် ထိုးပေးထားသဖြင့် သူ့ပေါင်ကြားထဲကို အတိုင်းသား မြင်နေရပါသည်။ စိုရွှဲနေဆဲ ပေါင်တွင်းသားများ ကြားထဲမှ ဖောင်းထနေသော စောက်ပတ်မို့မို့နှင့် မာတောင်နေသော စောက်စေ့ကလေးများမှာလဲ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို မြူဆွယ်နေလေသည်။ အဆိုးဆုံးမှာ သူ့မျက်နှာကလေးပင် ဖြစ်သည်။ ထူအမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းနီနီလေးများနှင့် အသက်ရှင်းရှင်း ရှုနေသဖြင့် လှုပ်ရှားနေသော နှာသီးဖျားကလေးများကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။
စာဖတ်သူများကိုတော့ မပြောတက်။ ကျွန်တော့်အတွက်မှာမူ မိန်းမတစ်ယောက်၏ အလှဆုံးအချိန်မှာ လိင်ဆက်ဆံပြီးကာစပင် ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီးကာစ ကျေနပ်အားရနေသည့် မိန်းမတစ်ယောက်၏ အလှမှာ အခြား မည်သည့် အချိန်နှင့်မျှ မတူပါချေ။ ရေလည်အောင်တော့ ကျွန်တော် မပြောပြတက်။ သို့သော် အပြစ်ကင်းစင်သည့် ကလေးငယ်တစ်ယောက်နှင့် မတူတာတော့ သေချာသည်။ အပြစ်ကင်းစင်သည့် ပုံစံမျိုးကို မြင်လိုသဖြင့် နံနက်ခင်း အိပ်မောကျနေသော ကျွန်တော့် မိန်းမကို နံနက်စောစောထကာ သေချာကြည့်ဖူးပါသည်။ လှတာကတော့ လှပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံး ကျွန်တော့် အတွက် အလှဆုံးမှာကား လိုးပြီးခါစ ချွေးတွေ သံတွေ ရွှဲနေခိုက် မျက်လုံးကလေး မှေးကာ အနားယူနေစဉ်တွင် မြင်ရသော မြင်ကွင်းသာ ဖြစ်သည်။
စိတ်တွေ တအားထန်လာသဖြင့် ကျွန်တော့် ညီကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် အယားပြေအောင် ထုလိုက်၏။ ထိုအခါ ဖွေးဖွေး၏ မျက်လုံးကလေးများ ဝိုင်းစက်ပြူးကျယ်လာပြီး တွန့်လိမ်ကာ ကျွန်တော်နှင့် ဝေးရာသို့ ဆုတ်ခွာသွားသည်။
" အယ်... မဖြစ်ဘူး ထင်တယ်နော်၊ အကြီးကြီးပဲ"
" ဖြစ်ပါတယ်"
" မ... မဖြစ်ဘူး ဆရာ၊ သူ့ဟာက ဆရာနဲ့ ယှဉ်ရင် သေးသေးကလေး၊ အဲဒါကိုတောင် ဖွေးဖွေးက မခံနိုင်ဘူး"
" အေးလေး အခု ဆရာ့ဟာကြီးကို ခံနိုင်ရင် သူ့ဟာလောက်တော့ အေးဆေးပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား"
" အာ... မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်"
" ဖြစ်နိုင် မဖြစ်နိုင် သိရအောင် နည်းနည်းတော့ စမ်းကြည့်ရမှာပေါ့"
ဖွေးဖွေးသည် အချိန်အတော်ကြာအောင် ငြိမ်နေပြီးမှ
" စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် ဖွေးဖွေး မခံနိုင်ရင် ထုတ်ပေးရမယ်၊ နာမှာတော့ သေချာတယ် အဟင့်"
" ကြိုက်ပြီ ၊ ကဲ..ကုတင်ပေါ်မှာချည်း လှဲမနေနဲ့လေ၊ ထရပ်လိုက်"
ဖွေးဖွေးမှာ ဒူးများ ချောင်နေသဖြင့် ကျွန်တော်က ဆွဲထူပေးလိုက်ရ၏။
" ကဲ ဖွေးဖွေး အလှည့်ပဲ၊ ကို့ဟာကို မာလာအောင် လုပ်ပေးပေတော့ "
ကျွန်တော်က ပြောရင်းမှ ဖွေးဖွေး၏ လက်ကလေးကို ကျွန်တော့်ညီကလေး အပေါ် တင်ပေးလိုက်သော အခါ ဖွေးဖွေးသည် မငြင်းဆန်ဘဲ လှမ်းကိုင်လေ၏။ ထိပ်ဖူးကို လှန်ထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သော အခါ ညီကလေးသည် အားမန်ဝင့်ဝင့် ဖြစ်လာလေသည်။ ဖွေးဖွေးက လျှာကလေးကို မရဲတရဲ ထုတ်ကာ ထိပ်ဖူးကို တစ်ချက်မျှ လျက်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော် အံ့အားသင့်သွား၏။ သည့်ထက် ထပ်လုပ်ဖို့ကိုတော့ ဖွေးဖွေးက ရှက်သလိုလို တွန့်ဆုတ်နေဆဲပင်။
" တော်ပြီကွာ"
ကျွန်တော်က အားပေးလိုက်သည်။
" ဖွေးဖွေးလုပ်ပေးတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ"
ဖွေးဖွေးက သဘောကျသလို တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးနောက် ထိပ်ဖူးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ သူမ၏ လက်နုနုကလေးများဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်မှာ အတော့်ကို ခံလို့ကောင်းပါပေသည်။ ကျွန်တော်သည် သုတ်ထွက်မသွားအောင် စိတ်ကို ထိန်းထားရင်းမှ နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူမကို ဆွဲထူလိုက်ရ၏။ သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ ပေါ့ပါးစွာဖြင့် ဖွေးဖွေးက ထရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။
" သိပ်ကောင်းတယ်၊ အခု နောက်ဆုံး အဆင့်ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းနဲ့ ပုခုံးတင်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်၊ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဖြဲထား၊ နည်းနည်း ထပ်ဖြဲလိုက်ဦး၊ ဟုတ်ပြီ၊ စိတ်ကို လျှော့ထားနော်"
ကျွန်တော်သည် ဖွေးဖွေး၏ စအိုဝကလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ကံကိုပင် ကိုယ်မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ ဖွေးဖွေးကို အကဲခတ်လိုက်တော့ အသက်မှန်မှန်ရှုကာ မျက်တောင်ကလေးကို မှေးထားသည်။ ကျွန်တော်သည် ကလေးများကို စအိုစမ်းသပ်ရာတွင် သုံးသော ဂျယ်လီအနည်းငယ်ကို ယူကာ သူမကလေး၏ ဖင်ဝတွင် တို့လိုက်တော့ ဖွေးဖွေး တစ်ချက်တွန့်ကာသွားသည်။ စအိုဝကလေးမှာ တင်းကနဲ ရှုံ့သွားသည်။ အသာကလေးထပ်ပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်သော အခါ ခဏအကြာတွင် အခုနက တင်းနေသော စအိုဝလေးမှာ ပျော့ကျသွား၏။ ကျွန်တော်က သူမကလေး၏ ဖင်ဝတွင် လက်ညှိုးကလေးကို ထားကာ ဆတ်ကနဲ ဖိလိုက်သည်။ လက်ညှိုးတစ်ဆစ် ဝင်သွားသည့်တိုင်အောင် အားလုံးပင် ချောချောမောမော ရှိ၏။
အထုတ်အသွင်း လုပ်ကာ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။ စစချင်းတော့ စအိုကြွက်သားများသည် ကျွန်တော့် လက်ညှိုးကို အတင်းဖျစ်ညှစ်ထားသဖြင့် လှုပ်ရှား၍ မရချေ။ သို့သော် ဖွေးဖွေးသည် အထူးကြိုးစား၍ လျှော့ချလိုက်သဖြင့် နှစ်မိနစ်ခန့်ကြာသော အခါ ကျွန်တော့်လက်ညှိုးသည် ချောင်ချောင်ကလေး အထုတ်အသွင်း လုပ်နိုင်သွား၏။ ကျွန်တော်က ကျေနပ်စွာဖြင့် လက်ညှိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
" ဟင်း"
ကနဲ ဖွေးဖွေး ထံမှ သက်ပြင်းချသံ ထွက်လာသည်။ ဖင်ထဲမှာ ဘာမှ မရှိတော့သဖြင့် ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေဟန်ဖြင့် သူမ၏ အောက်ပိုင်းများမှာ တစ်ချက်လှုပ်ရှားသွား၏။ ဂျယ်နည်းနည်း ထပ်သုပ်ကာ ကျွန်တော်က ကပျာကယာ လက်ညှိုးလက်ခလယ်ကို ပေါင်းကာ ထိုးထည့်လိုက်ရသည်။ အနည်းငယ် အဝင်ကြမ်းသွားသည့်တိုင် အဆင်ပြေပါ၏။ ဖွေးဖွေးသည် တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အိုး..ကနဲ အော်လိုက်သည်မှ အပအားလုံးပင် ချောချောမောမော ရှိသည်။ ကျွန်တော်သည် သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ လက်ချောင်းများကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဖွေးဖွေးသည် ပထမတော့ အတော်ကလေး နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရမ်းရင်း ညည်းညူသော်လည်း သိပ်မကြာခင် အချိန်မှာပင် သတိဖြင့် ကြွက်သားများကို လျှော့ချနိုင်ခဲ့သည်။
" ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ်"
ဖွေးဖွေး၏ စအိုကြွက်သားများ လျော့လာသည်ကို ခံစားသိရှိရသော ကျွန်တော်သည် လက်ညှိုး လက်ခလယ်ကို ကြိုးစား၍ ဖြဲပြီး ပြန်လည် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စုကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းများကို ဖြဲကာ ပြန်လည်ထုတ်လိုက်သော အခါ ဖွေးဖွေး၏ စအိုဝမှာ လျော့သထက် လျော့လာသည်ကို ဝမ်းမြောက်သဖွယ် တွေ့ရှိလိုက်ရလေသည်။ ကျွန်တော်သည် လက်ချောင်းများကို လုံးဝထုတ်လိုက်သည့်တိုင် ဖွေးဖွေး၏ စအိုဝကလေးမှာ ဟပြဲကလေး ကျန်နေခဲ့၏။ အခြေအနေကား ထင်ထားတာထက် ကောင်းမွန်မြန်ဆန်နေ၏။
ကျွန်တော်၏ ဝမ်းမြောက်မှုမှာ ဆိုဖွယ်ရာ မရှိတော့။ သို့သော် သေချာသထက် သေချာအောင် လုပ်လိုသည့် အတွက် လက်ချောင်းသုံးချောင်းပူးကာ ထိုးထည့်ရန် တာစူလိုက်သည်။ ဒါကိုမူကား လန့်သွားသော ဖွေးဖွေးသည် ကန့်ကွက်သလို အော်တော့၏။
" အဲဒါတော့ မဖြစ်ဖူး ထင်တယ် ဆရာ"
ကျွန်တော်က အေးဆေးတည်ငြိမ်သော လေသံဖြင့်
" အေး..အေး ထုတ်လိုက်ပြီ၊ အခု ဆရာ့ဟာ အစစ်ကို ထည့်တော့မယ်၊ လျှော့ချလိုက် ၊ လျှော့ချလိုက်"
ဖွေးဖွေးသည် မျက်လုံးများကို မှေးကာ စိတ်ကို ချုပ်ထိန်းနေခိုက် ကျွန်တော်သည် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဂျယ်သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာကလေး သွေးတိုးစမ်းကာ ဖင်ဝကို လီးဖြင့် ထောက်လိုက်သော အခါ ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ကာသွား၏။ သူမကလေး ကြောက်နေသည်ကို ကျွန်တော် ကောင်းစွာသိပါ၏။ ချက်ချက်မသွင်းသေးဘဲ ကျွန်တော်သည် စိတ်ကို အရှည်ဆုံး ဆွဲဆန့်ကာ သူမ၏ ဖင်ဝကလေးကို လီးဒစ်ဖျားဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။
ဖွေးဖွေး၏ ခါးကလေး ပျော့ကျလာပြီး သူမသတိမထားမိသော နောက်ဆုံးတွင်မှ အလစ်အငိုက် ဖမ်းကာ ဖျတ်ကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ဖွေးဖွေး၏ စအိုကြွက်သားများမှာ အငိုက်မိသွားပြီး လီးဒစ်က ဖွေးဖွေး၏ ဖင်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ဖွေးဖွေးသည် အောက်နှုတ်ခမ်းကလေးကို တင်းတင်းကိုက်ကာ အသံမထွက်အောင် ထိန်းရှာ၏။ ကျွန်တော် အကဲခတ်ရ ခက်နေသည်။ ကောင်မလေး ကောင်းနေတာလား၊ နာနေတာလား၊ ကျွန်တော် မဝေခွဲတက်။ ထပ်ထိုးထည့်ရမလား၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား။ ဘာလုပ်ရမလဲ။
" ဖွေးဖွေး ဘယ်လိုလဲ ဖြစ်ရဲ့လား"
.......................................
ဖွေးဖွေးက အားတင်း၍ ခေါင်းညိတ်ပြသ်။ သူမ၏ လက်များမှာ ကုတင်းစွန်းကို တင်းကြပ်စွာ ကိုင်ထားလေသည်။
" ဖြစ်ပါတယ်၊ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ဆရာ"
" ဖွေးဖွေးက သူ့အတွက်လုပ်ပေးတာကို ဆရာ အရမ်း ချီးကျူးတယ်ကွာ၊ တော်ရုံတန်ရုံ အချစ်မျိုးနဲ့ ဒါမျိုး မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး၊ ကဲ .. လောလောဆယ်တော့ ဆရာ့ကို ဖွေးဖွေးရဲ့ ချစ်သူယောင်္ကျားလို သဘောထား၊ ဟုတ်ပြီလား"
" ဟုတ် ..ဟုတ်ကဲ့"
" ဟုတ်ရင် ပြောကြည့်၊ ဖွေးဖွေး ရဲ့ ယောင်္ကျားကို ပြောလေ့ရှိတဲ့အတိုင်း ပြော"
ဖွေးဖွေးသည် မျက်လုံးကလေးများကို မှေးကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖင်ကို ဖြဲပေး၏။ အသက်ကို ဖြေးဖြေး ကလေး ရှုသွင်းလိုက်ပြီးနောက် တိုးတိုးကလေး ပြောသည်။
" ကိုကို ဖြေးဖြေးလုပ်နော်၊ ဖွေးဖွေး နာတယ်"
တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွေးဖွေး၏ စအိုကလေး ချောင်လာသည်ကို ကျွန်တော် ခံစားသိရှိလိုက်သည်။ ကျွန်တော်သည် သူမကလေး၏ ခါးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း
" နည်းနည်း အရှေ့တိုးမယ် "
ဟု သတိပေးလိုက်သည်။
ဖွေးဖွေးသည် ဆတ်ကနဲ တင်းသွားပြန်၏။ သို့ရာတွင် တခဏချင်းပင် လျှော့ချလိုက်နိုင်သည်။ ကျွန်တော်သည် အားကို နည်းနည်းစိုက်ကာ အသာကလေး ထပ်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဖွေးဖွေး၏ မျက်လုံးကလေးများ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်စွန်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။
ကောင်မကလေး နားနေသည်ကို ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်သဖြင့် ချက်ချင်းရပ်လိုက်ရပြန်သည်။ အောက်မှာတော့ ညီလေးက အောင့်လှပြီ။ 'ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ကြာကြာ နားနေနိုင်မှာလဲ ' ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးလိုက်မိ၏။ ထိုစဉ်တွင် ဖွေးဖွေးက ခပ်တိုးတိုး ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။
" ကိုကို... ကိုကို့ကို ဖွေးဖွေးသိပ်ချစ်တယ်"
မျက်တောင်လေးကို မှေးကာ ခါးကလေးကို လျှော့ချလိုက်သော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း အခြေအနေ နည်းနည်း ပိုကောင်းလာသည်ကို ကျွန်တော် နားလည်လိုက်သည်။ အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ အနည်းငယ် ထပ်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်၏။ တစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားပြီ။ ဖွေးဖွေးသည် နာကျင်မှုကို လမ်းလွှဲရန်အတွက် လက်တစ်ဖက်က ပေါင်းကြားထဲ နှိုက်လိုက်၏။ သူမ၏ စောက်စေ့ကလေးကို သူမဖာသာ ပွတ်သပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က ယခင်အတိုင်းပင် သူမ၏ ခါးကလေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း အချိန်ကို စောင့်နေသည်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ ဖွေးဖွေးသည် စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ရင်း ဖီးလ်တက်လာတော့သည်။
ကျွန်တော်သည် အနည်းငယ် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက် အနည်းငယ် ပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ကို တစ်ဝက်တစ်ပျက် လိုးနေလိုက်ပြီးနောက် အချိန်ကျပြီဟု ထင်မိသော အခါတွင် နည်းနည်းပိုဝင်အောင် အသာအယာ ဖိသွင်းလိုက်၏။ ဤသို့ဖြင့် နည်းနည်းချင်း သွင်းရင်းဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် ကျွန်တော့် ဆီးခုံနှင့် သူ့ဖင်ဝမိတ်ဆက်သွားသော အခါမှ အောင်မြင်စွာဖြင့် ကျွန်တော် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်နိုင်သည်။
ချက်ချင်းပင် ကျွန်တော်က အသာကလေး လျှောထုတ်လိုက် (အဆုံးအထိ မဟုတ်ဘဲ) အနည်းငယ်သာ ပြန်သွင်းလိုက် လုပ်ကာ အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်၏။ ကြပ်တာကတော့ ပြောစရာမရှိအောင် ကြပ်ပါ၏။ ဖင်သည် စောက်ပတ်လို အချွဲများ မရှိသဖြင့် ခြောက်သွေ့လှသည်။ ဖွေးဖွေးသည် မနက်တုန်းက ဝမ်းချူခဲ့သဖြင့် သန့်သန့်ရှင်းရှင်း ရှိနေသောကြောင့် ပိုပြီး လုပ်လို့ ကောင်းလေသည်။ မဟုတ်လို့ကတော့ အကုန်လုံး ပေပွကုန်မှာ အသေအချာပင်။
ကျွန်တော်သည် လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ဂျယ်နည်းနည်း ထပ်သုပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ပြန်ထည့်လိုက်တော့ အဝင်အထွက် ပိုမို ချောမွေ့လာသည်။ ဖွေးဖွေးသည်လည်း စောက်စေ့လေးကို အတင်း ဖိပွတ်နေရင်း ဖီးတက်သည်ကို ကျွန်တော် သိလိုက်ရ၏။ နာပုံမရတော့သဖြင့် ကျွန်တော် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဖွေးဖွေးထံမှ ဟင်း ကနဲ သက်ပြင်းချသံတစ်ခု ထွက်လာသလို ကျွန်တော့် လီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း ကျင်ကနဲ နေအောင် ကောင်းသွားသည်မို့ အတင်းပင် ဖိကပ်ထားရင်း ဇိမ်ယူနေလိုက်မိသည်.
" တီ ... တီ... တီ .. "
ဇိမ်ယူနေရင်း ဖျတ်ကနဲ ကျွန်တော့် ဂျီအက်စ်အမ်က ထမြည်သဖြင့် ထခုန်မိမတက် လန့်သွားမိ၏။
" နင့်မေကလွှား "
ဟု ဆဲလိုက်မိရင်း ဖုန်း ဘယ်နားမှာလဲကို လိုက်ရှာရ၏။ ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲတွင် ဖြစ်သည်။ ဘောင်းဘီက ဘယ်မလဲ။ သုံးပေခန့်အကွာတွင် ရှိသော ကုလားထိုင် တစ်လုံးပေါ်တွင် ရှိနေ၏။ လှမ်းယူရန် လက်ကမမှီ။ သွားယူရန်ကလည်း ညီလေးကို အထဲမှ မထုတ်လိုပေ။
" ဖွေးဖွေး ဟိုဖက်ကို တစ်ချက်ရွှေ့ရအောင်၊ ဖုန်းလာနေတယ် "
" ဟာကွာ၊ ဒီအချိန်ကျမှ "
ဖွေးဖွေးက စူစူအာင်အောင်ဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကျွန်တော့်အလိုကို လိုက်လျောရှာပါ၏။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် နှစ်ပေခန့် ရွှေ့သွားလိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းကို အောင်မြင်စွာ ရယူလိုက်နိုင်သည်။ ဖွေးဖွေးက အရင်ရောက်သွားသဖြင့် ဖုန်းကို လှမ်းယူပြီးနောက် ဖွင့်လိုက်ကာ ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။
လက်စသတ်တော့ ကိုပါကားဆီကပါလား။ ဘာအကြောင်း ထူးပါလိမ့် ဟု တွေးရင်း ကျွန်တော် ထူးလိုက်သည်။
" ကိုပါကား၊ ကျွန်တော်ပါ၊ လူအေး ... ကဲ ... ဆို"
" ကိုလူအေး၊ ကျွန်တော် အလုပ်ကလေး တစ်ခု ပေါ်လာလို့ဗျ၊ ဟော့ရော့ ဆိုတဲ့ လူကို ခင်ဗျားသိလား၊ ဆိုက်ဘာက စာရေးဆရာလေ၊ သိပ်တော့ နာမည်မကြီးပါဘူးဗျာ၊ တစ်ရေးနိုးမှ တစ်အုပ် ထ,ရေးတဲ့ လူမျိုးပေါ့၊ အခု နောက်တစ်အုပ် ထပ်ရေးနေတယ်ကြားလို့၊ ခင်ဗျားဆီ ဆက်လိုက်တာ"
" သိပ်ကောင်းတာပေါ့၊ သူ့ရဲ့ ပထမအုပ်ကို ကျွန်တော်သိပ်ကြိုက်တယ်၊ အခုရော ဘယ်လိုလဲ"
" ဒီတစ်အုပ်ကတော့ ပထမဟာရဲ့ စံချိန်ကို မမှီပါဘူးဗျာ၊ ' သင်ဇာနှင့် ကျွန်တော်' တုန်းက မင်းသမီး (၈) ယောက်၊ မင်းသား (၈) ယောက်နဲ့ အပြတ်ကဲတာ၊ အခုတော့ တစ်ယောက်ျခင်းပဲတဲ့၊ အလကားပါ"
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် အတော်ကလေး တင်သွားမိသည်။ 'တောက်..တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ အခု ဟာကို ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီး ဖိုရမ်ထဲ တင်ပစ်လိုက်ရ မကောင်းရှိတော့မယ်' ဟု တွေးလိုက်မိ၏။ သို့သော် ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောရလောက်အောင် ကျွန်တော် မအ,သေးပါ။
" အဲဒါကတော့ ဟုတ်ပါပြီ၊ အခု ခင်ဗျားက ဘာကိစ္စ ကျုပ်ကို ဆက်ရတာတုန်း"
" စာအုပ်ရရင် ယူမလား"
" ယူ မှာပေါ့"
ဟု အလိုက်သင့် ဖြေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ ' အဲသည်စာအုပ်က မင်းဘိုးအေ ဟောသည်မှာ လုပ်ပြီးမှ ရေးမှာဟေ့ ' ဟု တွေးလိုက်မိ၏။
ကျွန်တော် ဖုန်းပြောနေစဉ်တွင် ကျွန်တော့်ညီလေးက ဖွေးဖွေး၏ နောက်ပေါက်ကို အပြတ်တွယ်နေ၏။ ရှေ့ပေါက်ကိုတော့ ဖွေးဖွေးက သူ့ဟာသူ လက်ချောင်းများဖြင့် လိုးကာ ဖီးလ်တက်နေသည်။
" ကိုကိုရယ် .. လုပ်.. ဆောင့်စမ်းပါ၊ ဖွေးဖွေး ပြီးချင်ပြီ"
ကျွန်တော်က ဖွေးဖွေးဖင်များကို အသာကလေး ပုတ်ပေးရင်း ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်၏။ ကိုပါကားကမူ ဖုန်းထဲမှ လေရှည်နေဆဲ။ ဘာတွေပြောမှန်း ကျွန်တော်လည်း သတိမထားမိတော့။ ဖွေးဖွေးကတော့ ကျွန်တော်ဖုန်းပြောနေသည်ကို မေ့နေသည်ထင့်။ အောက်ဖက်မှ
" ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ အဲသည်လို ဆက်ဆောင့်စမ်းပါ"
ဟု တောင်းဆိုနေပြန်သည်။
" အင်း .. အင်း "
ကျွန်တော်က လီးကို တဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ မတော့ ဖွေးဖွေးသည် အား ကနဲ သံရှည် ဆွဲအော်ရင်း ပြီးသွားလေတော့၏။ ကျွန်တော့်လီးကို ပြုတ်တူဖြင့် ညှပ်လိုက်သည့်အလား ခံစားလိုက်ရသည်။ အကောင်သေးသော်လည်း အပြီးကြမ်းသော ဖွေးဖွေး၏ စောက်ရည်များသည် ပွက်ကနဲ့ ကျွန်တော့် ဂွေးဥများကို လာစင်သည်။ ကျွန်တော် ပြီးလုလု ဖြစ်သွားသည်။ ဖွေးဖွေး၏ စအို ကြွက်သားများကသာ ညှစ်အား သိပ်မကောင်းပါက ကျွန်တော်ထွက်သွားမည်မှာ သေချာလှသည်။ အခုတော့ ကောင်းတာထက် နာတာများသဖြင့် မပြီးနိုင်ဘဲ ကျန်ခဲ့ရ၏။
ဖွေးဖွေးသည် ငြိမ်ကျသွားပြီး မျက်လုံးကလေး မှေးကာ ဇိမ်ခံနေသည်။ သည်တော့မှ ကိုပါကား၏ ဖုန်းသံက ကျွန်တော့် နားထဲ ပြန်ရောက်လာသည်။
" ဟုတ်ပြီလေ၊ ဒါဆို ကျွန်တော် လာယူမယ် "
" ဘယ်တော့လောက် ရောက်မလဲ"
" ၁၅ မိနစ်၊ နာရီဝက်လောက်တော့ ကြာမယ်ဗျ၊ ဒါနဲ့ ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ဒီဖက်က အသံတွေ ကြားနေရတယ်"
" ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ အိမ်တွင်းဖြစ် ဟုမ်းမိတ်လေးတွေ ကြည့်နေတာပါ"
ချွေးတွေသံတွေ လရည်တွေ စောက်ရည်တွေနှင့် အဖွေးသားဖြစ်နေသော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ လိမ်ညာရာတော့ မကျပါပေ။ ကျွန်တော့် အဖြေကို ကြားသောအခါမှ ကိုပါကားသည်
" အဲဒါလေးတွေပါ ယူရတာပေါ့"
ဟု ဆိုရင်း ဖုန်းချသွားတော့၏။
ဖုန်းကိုပိတ်လိုက်ပြီးတော့မှ ကျွန်တော်သည် (ဖင်ဗူးတောင်းထောင်နေသော) ဖွေးဖွေး၏ ဖင်များကို ပင့်မလိုက်ပြီး ခါးကို နှိမ့်ချလိုက်သည်။ ဒီရေကျသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဖွေးဖွေး၏ ညှစ်အား လျော့သွားပြီမို့ ကျွန်တော့်အတွက် အကောင်းဆုံး အခြေအနေပင်။ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေသော ဖင်ကလေးထဲသို့ အဝင်အထွက် ခပ်သွက်သွက်ဖြင့် ပန်းတိုင်ရောက်အောင် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။
ထိုစဉ် ဖွေးဖွေး၏ မျက်လုံးကလေးများ ပွင့်လာပြီး ဖျတ်ကနဲ ကျွန်တော့်ဖက် လှည့်ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ နာလို့လား။ နာတဲ့ပုံတော့ မရ။ ကြောက်လို့လား။ ဘာကြောင့်လဲ။ စသဖြင့် မေးခွန်းများစွာ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ စီညံစွာသွားသည်။
" ခပ်ပြင်းပြင်းလေး"
ဖွေးဖွေးက ဒါပဲပြောကာ ရှေ့ပြန်လှည့်သွား၏။
သူ့စကား အဆုံးတွင်တော့ ကျွန်တော်က အတင်းဆောင့်ချလိုက်သည်။ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ဖင်လုံးကလေးများမှာ သွက်သွက်ကို ခါနေတော့၏။ ကျွန်တော့် ဆောင့်အားကြောင့် လေးဖက်ထောက်ထားသော ဖွေးဖွေးသည် အရှေ့ဖက် ရွေ့ရွေ့သွားသဖြင့် လူနာကုတင်စွန်းကို ကိုင်ထားလိုက်တော့မှ ရပ်သွားတော့သည်။ ဖွေးဖွေးသည် လက်မောင်းအကြောများ ထောင်ထလာသည် အထိ အားထုတ်ကာ ကျွန်တော့် ထိုးစစ်ကို ခုခံနေ၏။
ကျွန်တော်သည် မျက်လုံးများကို အောက်ဖက်သို့ ရွေ့လိုက်သည်တွင် ဖွေးဖွေး၏ ဖင်ဝမဲမဲလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ မည်းနက်နေသည်ဟု မဆိုလိုပါ။ ဖြူဖွေးသော ဖင်သားကြီးများနှင့် ယှည်ကြည့်ပါက ညိုတိုတိုကလေး ဖြစ်နေသော ဖင်ဝလေးမှာ ထင်ရှားနေ၏။ ယခုတော့ စောက်ရည် လီးရည်၊ တံတွေးရည်၊ ဂျယ်လီအရည်မျိုးစုံ ပေကျံနေသဖြင့် ဝင်းလတ်တောက်ပကာ နေလေသည်။ ထို စအိုဝလေးထဲသို့ ပက်ပက်စက်စက် လိုးထည့်လိုက်ရသည်မှာ အရသာ ရှိလှပါဘိတောင်း။ ကြည့်ရင်းလိုးရင်းဖြင့် အရှိန်တက်နေသော ကျွန်တော်သည် ဖွေးဖွေး၏ အသံလေးကို ကြားလိုက်ရမှ သတိဝင်လာသည်။
" ဖွေးဖွေးလည်း ကြည့်ချင်တယ် "
ဟု ဆိုလာသဖြင့် အချိုရှာ သကာတွေ့သော ကျွန်တော်သည် အသာကလေးပင် ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချပေးလိုက်မိ၏။ တောက်လျှောက် အပေါ်ကချည်းဆောင့်နေရသည်မှာ ညောင်းလှပေပြီ။ ဖွေးဖွေးက လီးနှင့် ဖင်မကျွတ်ရအောင် သတိထားကာ ဖြေးညင်းစွာ နေရာ ရွေ့ရွေ့သွား၏။ သိပ်မကြာခင် သူသည် ကျွန်တော့်အပေါ်မှ တက်ခွကာ ဆောင့်တော့၏။ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ခြေထောက်ဖက် မျက်နှာမူရာကနေ ငုံကြည့်လိုက်ပြီးနောက်
" ကို့ ဟာကြီးက ပိုကြီးလာသလိုပဲနော်"
ကျွန်တော်သည် သူမဖင်ကြားလေးကို ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေမိသည်။ ဖွေးဖွေးသည် ငုံ့ကြည့်ရင်း ဆောင့်နေရာမှ အားမရတော့ဟန်ဖြင့် အနောက်ဖက် ယိမ်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ရင်ပတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်မြှောက်ပြီး ဆောင့်ပြန်သည်။ လီးတစ်ဆုံးသာမက ဂွေးဥတွေပါ ဝင်သွားတော့မတက်ပင်။ သူမ၏ မြီးညှောင့်ရိုးနှင့် ကျွန်တော့် ဆီးခုံရိုး ဆောင့်မိသည်မို့ ကျွန်တော်လည်း မခံနိုင်တော့ဘဲ မီးတောင်ပေါက်သလို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားလေ၏။
ကျွန်တော်ထွက်တော့ ဖွေးဖွေးသည် ဖင်ကို အတင်းညှစ်ကာ လက်များဖြင့် သူ့စောက်စေ့ကိုသူ တရကြမ်း ပွတ်တော့သည်။ ကျွန်တော်က သူ့ကိုယ်ကလေးကို အနောက်ဖက်မှ ထိန်းပေးလိုက်တော့ ဖွေးဖွေးသည် လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်၊ ကျန်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်စေ့ကို အသားကုန် ချေကာ သောင်းကျန်နေလေတော့သည်။
ဤမျှ စောက်ရည်နံ့တွေ သုတ်နံ့တွေ လှိုင်နေသော အခန်းထဲတွင် လူတစ်ယောက် စိတ်ထကြွလာစေရန် အချိန်ကြာကြာ မလိုအပ်သည့်အတိုင်း ဖွေးဖွေးသည် အားကနဲ အော်ကာ စတုတ္ထအကြိမ် ပြီးသွားပြန်လေသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို အနောက်မှ ပွေ့ကာ အလိုက်သင့်ကလေး ဇိမ်ယူနေရသည်မှာ အထူးကောင်းမွန်လှပါ၏။
" ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ အဲလေ .. ဆရာရယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ ဆရာ့ကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်"
" ဆရာကလဲ ဖွေးဖွေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ"
ကျွန်တော်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်၏။ ဖြစ်နိုင်လျှင် သည်အတိုင်း တစ်နေ့လုံး နေလိုက်ချင်ပါ၏။ သို့သော်လည်း ကိုပါကားလာမည်က ရှိသေးသည်မို့
" ဖွေးဖွေး... ဆရာတို့ ထ, မှဖြစ်မယ်၊ ကိုပါကား လာမယ်တဲ့"
ဖွေးဖွေးက လူးလှိမ့်ကာ ထရန်ကြိုးစားလိုက်သည်တွင် သူ့ဖင်ထဲမှ ကျွန်တော့်ညီလေးက ထွက်ကျလာ၏။ တစ်ဆက်တည်းပင် ဘွတ်ကနဲ လေသံနှင့်အတူ သုတ်ရည်တွေပါ ထွက်လာသည်။
" ခစ် ခစ်"
ဖွေးဖွေးက ရယ်လိုက်ပြီးနောက် ထရပ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဟန်ချက်ပျက်ကာ ယိုင်ကျလာ၏။
" သတိထား"
ဖွေးဖွေး၏ ကိုယ်လုံးကလေးကို ကျွန်တော်က လှမ်းကိုင်ထားလိုက်၏။ အချိန်မီကလေးပင်။ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ပေါင်ကားထားသဖြင့် ဖွေးဖွေး၏ ခြေထောက်များမှာ ပျော့ခွေနေလေပြီ။ ကျွန်တော်က ထိုင်လျက်၊ ဖွေးဖွေးက ကုန်းထလိုက်သဖြင့် သူ့ဖင်ဝပြဲပြဲကလေးက ကျွန်တော့်မျက်စေ့အောက် ရောက်လာပြန်၏။ သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသော ဖင်ဝကလေးမှာ လိုးချင်စဖွယ် ကောင်းလှသည်။
ဖွေးဖွေးက ကျွန်တော်ထိန်းထားသည်ကို ကျေးဇူးတင်သလို လှည့်ကြည့်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ပါးပြင်ကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် ခုံပေါ်မှ တစ်ရှူးပေပါကို ယူကာ ပေါင်ကြားထဲမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။ တစ်ဆက်တည်းပင်
" ပေပွကုန်ပြီ၊ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်"
ဟုပြောကာ ပြန့်ကျဲနေသော သူ့အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ရင်း ဖွေးဖွေးက ဆေးခန်း အနောက်ဖက်သို့ လျှောက်သွား၏။
" ဆရာက သိပ်တော်တာပဲ၊ ဆရာကတော်တော့ ကံကောင်းလိုက်တာနော်"
ဟု ပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်သည် သွား (၃၂) ချောင်း ပေါ်အောင် ပြုံးမိလျက် တစ်ရှူးပေပါဆီ လက်လှမ်းလိုက်လေသည်။
(Way Too Easy by Ton8ty ကို ဆီလျော်အောင် ဘာသာပြန်ပါသည်။)
အားပေးမှုကို အထူးကျေးဇူးတင်လျှက်
hotrod
ယူနီကုဒ်ဖြင့်စာပြန်စီပေးသူ - ရမ္မက်သွေး
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
