Sunday, January 13, 2013

အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၂ )

အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၂ )

Hitrod ဘာသာပြန် ရေးသားသည်။

ဒါမျိုး မရဖူးပါဘူးရှင်။ စောက်ပတ်ကို လုံး၀ မကလိပေမယ့် ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ဖွေးဖွေး သိလိုက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းကလေး ဖွေးဖွေးရဲ့ ဖင်ဝလေးကို လာရစ်နေတယ်။ မရတော့ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ပြီမို့ ခပ်တိုးတိုး အော်လိုက်မိတယ်။

" ကိုကို လုပ်တော့၊ ဖွေးဖွေး ထွက်တော့မယ်"

မီးစိမ်းကို တွေ့တာနဲ့ သူကလည်း တဟုတ်ထိုး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ထဲကို လက်ချောင်းတစ်ချောင်း ဝင်လာတဲ့အချိန်နဲ့ ထပ်တူမှာပဲ နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ ငုံပြီး ကိုက်လိုက်တာမို့ အပေါ်နဲ့ အောက် ပြိုင်တူ ထိုးစစ်အောက်မှာ ဖွေးဖွေး အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး မေးခိုင် အကြောဆွဲသလို တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ခါးလေးကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ သူ့ဖက်ကို ထိုးပေးလိုက်မိတယ်။ သူကတော့ နောက်ထပ် နို့တစ်ဖက်ကို ပြောင်းပြီးတော့ အခုနကလိုပဲ အငမ်းမရ စုပ်နေတုန်း။ ဖွေးဖွေး မခံနိုင်တော့တာနဲ့ အားနေတဲ့ နို့တစ်ဖက်ကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် လိမ်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။

ဖွေးဖွေး လှိုင်းစီးနေတာ အတော်ကလေး ကြာတယ်။ ဒီတစ်ခါ စီးရတဲ့ လှိုင်းက ကြုံဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးဆုံး ဖြစ်တာလဲ ပါတာပေါ့လေ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မြေပြင်ပေါ်ကို ပြန်ပြုတ်ကျလာတာမှာ ပထမဆုံး သတိထားလိုက်မိတာက နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ကျင်နေတာပဲ။ အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ကျင်လာတယ်။

" ကိုကို နာတယ်၊ ရပ်ပေးပါ"

မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တော့ အခုလက်ရှိ ကိုကို ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူကလည်း ချက်ချက်ပဲ လက်တွေရော ပါးစပ်တွေရော ဖယ်ပေးပြီးတော့ ဖွေးဖွေးရဲ့ ရင်ပတ်ပေါ်ကို နားတင်ပြီး နှလုံးခုန်သံကို နားစွင့်သလို လုပ်ပြလိုက်တယ်။ ဖွေးဖွေး ရယ်ချင်လာတာနဲ့ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ခါးကို တွန့်လိုက်တော့မှ သူ့လက်ကြီးက ဖွေးဖွေး ဖင်ထဲကနေ ထွက်သွားတယ်။

" ကောင်းလိုက်တာ"

သူ့ကို ဖက်ရင်းကနေ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ ဆရာ၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ"

" မင်းက နို့သေးသေးလေးတွေပဲ ရှိတော့ သိပ်ကံကောင်းသွားတာပေါ့"

" ကံကောင်းတာလား ဆရာ၊ ဖွေးဖွေးက နို့ကြီးချင်တာ"

" နို့ ကြီးကြီးသေးသေး၊ အာရုံကြော အရေအတွက်က တူတူပဲ၊ ဒီတော့ နို့သေးသေးလေးတွေကို စုပ်ပေးရင် အာရုံကြောတွေ စုနေတော့ ပိုထိတာပေါ့"

" သိပ်လည်တဲ့ လူကြီး"

ဖွေးဖွေး ပြောရင်းကနေ သူ့နဖူးကို နမ်းလိုက်မိတယ်။

" ကဲ နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီးချင်သေးသလား၊ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဖွေးဖွေး ရဲ့ ကိုကို ကို စိတ်ကူးလိုက်"

သူက ဖွေးဖွေးကို ပြောလိုက်ပြီးတော့ အောက်ဖက်ကို လျှောဆင်းသွားတယ်။ တစ်ခါပြီးသွားတာတောင် စောက်စေ့လေးက မာတောင်နေတုန်းပဲ။ နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီးတော့မှာလား။ သူပြောတာကို ယုံချင်လာတယ်။ 

" ကိုကို ဘာလုပ်မလို့တုန်း"

ဖွေးဖွေးက မျက်စိမှိတ်ထားလျက်က အသံတုန်တုန်ကလေးနဲ့ အော်ပြောလိုက်မိတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကို လေထဲကို ရမ်းသမ်းစမ်းလိုက်တော့ သူ့ခေါင်းကြီးကို သွားဆုပ်မိတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျက်နေရင်းကနေ သူ့လက်တွေက ဖွေးဖွေး ကိုယ်ပေါ်မှာ အစုန် အဆန်သွားနေလေရဲ့။

" အဟင့် ယားတယ်၊ နည်းနည်း ဖိပြီး စုပ်ပေးပါဦး"

" အလိုတော် အတိုင်း"

သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့မှ ဖွေးဖွေး နည်းနည်း အယားပြေသွားတယ်။ အခုနက တစ်ခါပြီးထားတာမို့ လူကကျေနပ် အားရနေတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ကတော့ ထပ်လိုချင်နေသေးတယ်။ မျက်စိမှိတ်ထားပြီး သူဘာဆက်လုပ်မလဲကို စောင့်စားရတာဟာ မြေပုံမပါဘဲနဲ့ ခရီးသွားနေရသလိုပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူက အောက်ကိုလျှောဆင်းသွားတယ်။ ချက်ကလေးကို လျှာနဲ့ လျက်နေပြန်ပြီ။ ဖွေးဖွေး အသည်းယားလိုက်တာ။ ဦးနှောက်ကတော့ နည်းနည်းစိုးရိမ်နေပေမယ့် နှလုံးသားက အရမ်းတောင့်တနေပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။

" စောက်ပတ်ကလေးကို လျက်တော့မယ်နော်"

စောက်မွှေးတွေကို လျက်ခံလိုက်ရပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ဖွေးဖွေးရဲ့ ဦးနှောက်ဟာ နှလုံးသားကို လုံးလုံးလျားလျား အရှုံးပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ သူ့လက်တွေက ဖွေးဖွေး ရဲ့ ပေါင်တွင်းသားတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်းကနေ လျှာဖျားနဲ့ စောက်ပတ်အောက်ဖက် ဖင်ဝနားလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကလိပါတော့တယ်။ အရမ်းကို ညစ်စုတ်တဲ့ ကိုကို။ ဖွေးဖွေးရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ စောက်စိလေးကိုတော့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်။

ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တဲ့ အဆုံးမှာတော့ ဖွေးဖွေး အသံထွက်ပြီး ပြောလိုက်မိတယ်။

" ကိုကို စောက်စေ့လေးကို လျက်ပေးပါဦး"

ဖျတ်ကနဲ ဖွေးဖွေးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲပြီးတော့ ပြဲဟသွားတဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲကို သူ့လျှာကြမ်းကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အားရပါးရ လျက်တော့တာပါပဲ။ ' ပလပ် ပလပ်' နဲ့ အသံထွက်အောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လျက်တော့တာ။ အဲသည် အသံတွေကို ကြားရပြန်တော့ ဖွေးဖွေး စိတ်တွေ တအားထလာပြီးတော့ အရည်တွေ ထပ်ထွက်လာတယ်။ သူကလည်း မရွံမရှာ လျက်လိုက်တာမို့ အရည်တွေ ထပ်ထပ်ထွက်လာပြီးတော့ တစ်ခန်းလုံး စောက်ရည်နံ့တွေ လှိုင်သွားပါတော့တယ်။ အသံရော အနံ့ရော ပေါင်းလိုက်တာမို့ ဖွေးဖွေးစိတ်တွေ ထပ်ပြီး ကြွလာတယ်။

" ကိုကို ဖွေးဖွေးကို ထပ်ပြီး မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ ကိုကိုရယ်"

တအင်းတင်း ညည်းနေတဲ့ ဖွေးဖွေးကို သူက ပေါင်နှစ်ချောင်းကနေ ကိုင်ပြီး ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ သန်မာတဲ့ သူ့လက်မောင်းတွေကြားမှာ အရုပ်ကလေး တစ်ရုပ်လိုပဲ ဖွေးဖွေး လည်ထွက်သွားပြီး ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်လျှက်သား ဖြစ်သွားလေရဲ့။ သည်တော့မှ သူက ဖွေးဖွေး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး သူ့လျှာကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပဲ ပြန်ထုတ်ပြီးတော့ ဖင်ပေါက်ဝလေးကို ဝလုံးဝိုင်းဝိုင်း လျှာနဲ့ ရေးပေးနေပြန်ရော။

" အား .. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ ရှင်"

တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်ဝကို ဖြဲရင်းဖြဲရင်းကနေ သူ့လျှာက အတွင်းထဲကို ဝင်သထက် ဝင်လာပြန်တယ်။ 

" အား .. ဖွေးဖွေး ပြီးတော့မယ် ကိုကိုရဲ့"

ပြီးချင်လာလို့ ဖွေးဖွေးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်လာပါတော့တယ်။ ဒါကို သိလိုက်တဲ့ သူက ဖျတ်ကနဲဆို ငုံပြီးတော့ စောက်စေ့လေးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်တယ်။ စောက်ပတ်အုံကြီးကို သွားနဲ့ အသာကလေး ငုံပြီးတော့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ တဗျင်းဗျင်း တိုက်ပေးလိုက်တဲ့ အခါမတော့ ဖွေးဖွေးတစ်ယောက် လှိုင်းအကြီးကြီး စီးလိုက်ရပြန်ပါတော့တယ်။ ဒီတစ်ခါ လှိုင်းကတော့ ဆူနာမီလှိုင်းလို လှိုင်းမျိုးကြီး။ စောက်ရည်တွေ တဗွက် ဗွက် ထွက်ကုန်ပြီးတော့ တစ်ခန်းလုံး အနံ့တွေ လှိုင်သွားတော့တယ်။ သူ့လျှာနဲ့ ကပ်သထက်ကပ်အောင် ဖင်ကို ကော့ပေးရင်းနဲ့ ဖွေးဖွေး သတိလစ်မတက် ခံစားလိုက်ရတယ်။

အချိန်အတော်ကြာမှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူက ဖွေးဖွေး ရဲ့ ပေါင်တွေကြားထဲမှာ ရှိနေတုန်းပဲ။ ကျိန်းစပ်နေတဲ့ စောက်စေ့လေးက အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတာမို့ သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး ထ,ထိုင်လိုက်တယ်။

" ကြိုက်သလား "

လို့ သူက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ မေးတော့ ဖွေးဖွေး လည်း နုံးခွေနေတဲ့ ကြားကနေ ပြုံးပြလိုက်မိတယ်။

" အင်း.. အရမ်းကောင်းတာပဲ"

လို့ ဖွေးဖွေးက ဖြေလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာကြီး ဝင်းထိန်သွားလေရဲ့။

" မင်း ယောင်္ကျားက ဒီလိုမျိုး လုပ်ပေးဖူးလား"

" လုပ်တော့ လုပ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်တော့ မကောင်းဘူး"

" မင်းရော သူ့ကို ပုလွေ မှုတ်ပေးဖူးလား "

" ဟင့်အင်း ရွံစရာကြီး"

" ဘာလို့လဲ သူက ရေမချိုးလို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့ဟာကြီးကို စုပ်ရမှာ လန့်လို့"

" သူက မင်းကို လျက်ပေးတာကျတော့ ကောင်းတယ်၊ မင်းက သူ့ကို စုပ်ပေးဖို့ကျတော့ ရွံတယ်ပေါ့၊ ဘာလို့ ရွံတာလဲ"

" မသိဘူး၊ အဲသည်လို လုပ်ဖို့ တစ်ခါမှ မစဉ်းစားမိဘူး"

" အဲဒါဆို အခု စဉ်းစားလိုက်လေ"

ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ သူက စားပွဲပေါ်ကတစ်ရှုး တစ်ဖက်ကို ယူပြီးတော့ သူ့မျက်နှာမှာ ပေနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အဲသည်တော့မှ ကျွန်မဟာ အတော်ကို အရည်ရွှဲတာပဲလို့ သတိထားမိပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အတော်ကလေး ကျေနပ်သွားတယ်။

" ဘယ်လိုလဲ အကြောပြေသွားပြီလား"

သူက ဆက်မေးလာတော့ ဖွေးဖွေး ရယ်လိုက်မိတယ်။ 

" အကြောတွေက လျော့ရုံမကဘူး ဆရာ၊ ဟို ဟာတွေပါ ထွက်ကုန်တာ နှစ်ခါရှိပြီ"

" ဟား ဟား ကောင်းတာပေါ့၊ ဖွေးဖွေးဟာ ကျန်းမာပြီး ငယ်ရွယ်တဲ့ မိန်းကလေးပဲ၊ နှစ်ခါဆက်တိုက် ပြီးနိုင်တဲ့ အစွမ်းရှိပြီ ဆိုတာ ယုံပြီ မဟုတ်လား"

" ဆရာက သိပ်တော်တာပဲ၊ ဆရာကတော်ကိုတောင် မနာလို ဖြစ်လာပြီ"

" အင်း .. ငါ့မိန်းမကိုတောင် ဒီလို မလုပ်ပေးဖြစ်တာ ကြာပေါ့၊ မင်းကို လုပ်ပေးရတာနဲ့ အတိတ်ကိုတောင် သတိရသွားတယ်၊ ဒီကနေ့ညတော့ ငါတို့လည်း အချစ်သစ် တစ်ဖန် မွေးဖွားလိုက်ဦးမယ်ဟေ့"

အဝတ်အစားတွေ အကျအန ဝတ်ထားပေမယ့် စောက်ရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဆရာ့ကိုကြည့်ရင်း ဖွေးဖွေး ရယ်လိုက်မိတယ်။

" ဆရာရယ် အခုထိ ဘာလို့ (အဝတ်တွေ) မချွတ်သေးတာလဲ "

..................................................................

ကျွန်တော်သည် အဝတ်အစားများကို လျင်မြန်စွာ ချွတ်ချလိုက်၏။ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို လျင်မြန်စွာ ချွတ်ပြီးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကျွန်တော့ဖက်ကို တစ်စောင်းလှဲနေသော ဖွေးဖွေးကို မျက်စေ့အောက်တွင် ကွင်းကွင်းကြီး မြင်နေရသဖြင့် ညီကလေးမှာ ခေါင်းမတ်မတ် ထောင်လာမိတော့သည်။

နာမည်နှင့် လိုက်အောင် ဖွေးဥနေသော အသားအရေတွင် ချွေးကလေးများ စို့နေသည်မှာ အူးယားစရာ ကောင်းလှပါတော့သည်။ ရမ္မက်ကြောင့် မတ်မတ်ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးများကလည်း စို့ချင်စရာ ကောင်းလှ၏။ ကျွန်တော် မြင်နေသည်ကို သိသော်လည်း မသိဟန်ဆောင်ကာ ဖင်ကြီးကို ကျွန်တော့်ဖက် ထိုးပေးထားသဖြင့် သူ့ပေါင်ကြားထဲကို အတိုင်းသား မြင်နေရပါသည်။ စိုရွှဲနေဆဲ ပေါင်တွင်းသားများ ကြားထဲမှ ဖောင်းထနေသော စောက်ပတ်မို့မို့နှင့် မာတောင်နေသော စောက်စေ့ကလေးများမှာလဲ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို မြူဆွယ်နေလေသည်။ အဆိုးဆုံးမှာ သူ့မျက်နှာကလေးပင် ဖြစ်သည်။ ထူအမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းနီနီလေးများနှင့် အသက်ရှင်းရှင်း ရှုနေသဖြင့် လှုပ်ရှားနေသော နှာသီးဖျားကလေးများကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။

စာဖတ်သူများကိုတော့ မပြောတက်။ ကျွန်တော့်အတွက်မှာမူ မိန်းမတစ်ယောက်၏ အလှဆုံးအချိန်မှာ လိင်ဆက်ဆံပြီးကာစပင် ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီးကာစ ကျေနပ်အားရနေသည့် မိန်းမတစ်ယောက်၏ အလှမှာ အခြား မည်သည့် အချိန်နှင့်မျှ မတူပါချေ။ ရေလည်အောင်တော့ ကျွန်တော် မပြောပြတက်။ သို့သော် အပြစ်ကင်းစင်သည့် ကလေးငယ်တစ်ယောက်နှင့် မတူတာတော့ သေချာသည်။ အပြစ်ကင်းစင်သည့် ပုံစံမျိုးကို မြင်လိုသဖြင့် နံနက်ခင်း အိပ်မောကျနေသော ကျွန်တော့် မိန်းမကို နံနက်စောစောထကာ သေချာကြည့်ဖူးပါသည်။ လှတာကတော့ လှပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံး ကျွန်တော့် အတွက် အလှဆုံးမှာကား လိုးပြီးခါစ ချွေးတွေ သံတွေ ရွှဲနေခိုက် မျက်လုံးကလေး မှေးကာ အနားယူနေစဉ်တွင် မြင်ရသော မြင်ကွင်းသာ ဖြစ်သည်။

စိတ်တွေ တအားထန်လာသဖြင့် ကျွန်တော့် ညီကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် အယားပြေအောင် ထုလိုက်၏။ ထိုအခါ ဖွေးဖွေး၏ မျက်လုံးကလေးများ ဝိုင်းစက်ပြူးကျယ်လာပြီး တွန့်လိမ်ကာ ကျွန်တော်နှင့် ဝေးရာသို့ ဆုတ်ခွာသွားသည်။

" အယ်... မဖြစ်ဘူး ထင်တယ်နော်၊ အကြီးကြီးပဲ"

" ဖြစ်ပါတယ်"

" မ... မဖြစ်ဘူး ဆရာ၊ သူ့ဟာက ဆရာနဲ့ ယှဉ်ရင် သေးသေးကလေး၊ အဲဒါကိုတောင် ဖွေးဖွေးက မခံနိုင်ဘူး"

" အေးလေး အခု ဆရာ့ဟာကြီးကို ခံနိုင်ရင် သူ့ဟာလောက်တော့ အေးဆေးပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား"

" အာ... မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်"

" ဖြစ်နိုင် မဖြစ်နိုင် သိရအောင် နည်းနည်းတော့ စမ်းကြည့်ရမှာပေါ့"

ဖွေးဖွေးသည် အချိန်အတော်ကြာအောင် ငြိမ်နေပြီးမှ 

" စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် ဖွေးဖွေး မခံနိုင်ရင် ထုတ်ပေးရမယ်၊ နာမှာတော့ သေချာတယ် အဟင့်"

" ကြိုက်ပြီ ၊ ကဲ..ကုတင်ပေါ်မှာချည်း လှဲမနေနဲ့လေ၊ ထရပ်လိုက်"

ဖွေးဖွေးမှာ ဒူးများ ချောင်နေသဖြင့် ကျွန်တော်က ဆွဲထူပေးလိုက်ရ၏။

" ကဲ ဖွေးဖွေး အလှည့်ပဲ၊ ကို့ဟာကို မာလာအောင် လုပ်ပေးပေတော့ "

ကျွန်တော်က ပြောရင်းမှ ဖွေးဖွေး၏ လက်ကလေးကို ကျွန်တော့်ညီကလေး အပေါ် တင်ပေးလိုက်သော အခါ ဖွေးဖွေးသည် မငြင်းဆန်ဘဲ လှမ်းကိုင်လေ၏။ ထိပ်ဖူးကို လှန်ထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သော အခါ ညီကလေးသည် အားမန်ဝင့်ဝင့် ဖြစ်လာလေသည်။ ဖွေးဖွေးက လျှာကလေးကို မရဲတရဲ ထုတ်ကာ ထိပ်ဖူးကို တစ်ချက်မျှ လျက်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော် အံ့အားသင့်သွား၏။ သည့်ထက် ထပ်လုပ်ဖို့ကိုတော့ ဖွေးဖွေးက ရှက်သလိုလို တွန့်ဆုတ်နေဆဲပင်။

" တော်ပြီကွာ"

ကျွန်တော်က အားပေးလိုက်သည်။

" ဖွေးဖွေးလုပ်ပေးတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ"

ဖွေးဖွေးက သဘောကျသလို တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးနောက် ထိပ်ဖူးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ သူမ၏ လက်နုနုကလေးများဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်မှာ အတော့်ကို ခံလို့ကောင်းပါပေသည်။ ကျွန်တော်သည် သုတ်ထွက်မသွားအောင် စိတ်ကို ထိန်းထားရင်းမှ နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူမကို ဆွဲထူလိုက်ရ၏။ သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ ပေါ့ပါးစွာဖြင့် ဖွေးဖွေးက ထရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။

" သိပ်ကောင်းတယ်၊ အခု နောက်ဆုံး အဆင့်ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းနဲ့ ပုခုံးတင်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်၊ ခြေနှစ်ချောင်းကို ဖြဲထား၊ နည်းနည်း ထပ်ဖြဲလိုက်ဦး၊ ဟုတ်ပြီ၊ စိတ်ကို လျှော့ထားနော်"

ကျွန်တော်သည် ဖွေးဖွေး၏ စအိုဝကလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ကံကိုပင် ကိုယ်မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ ဖွေးဖွေးကို အကဲခတ်လိုက်တော့ အသက်မှန်မှန်ရှုကာ မျက်တောင်ကလေးကို မှေးထားသည်။ ကျွန်တော်သည် ကလေးများကို စအိုစမ်းသပ်ရာတွင် သုံးသော ဂျယ်လီအနည်းငယ်ကို ယူကာ သူမကလေး၏ ဖင်ဝတွင် တို့လိုက်တော့ ဖွေးဖွေး တစ်ချက်တွန့်ကာသွားသည်။ စအိုဝကလေးမှာ တင်းကနဲ ရှုံ့သွားသည်။ အသာကလေးထပ်ပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်သော အခါ ခဏအကြာတွင် အခုနက တင်းနေသော စအိုဝလေးမှာ ပျော့ကျသွား၏။ ကျွန်တော်က သူမကလေး၏ ဖင်ဝတွင် လက်ညှိုးကလေးကို ထားကာ ဆတ်ကနဲ ဖိလိုက်သည်။ လက်ညှိုးတစ်ဆစ် ဝင်သွားသည့်တိုင်အောင် အားလုံးပင် ချောချောမောမော ရှိ၏။

အထုတ်အသွင်း လုပ်ကာ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။ စစချင်းတော့ စအိုကြွက်သားများသည် ကျွန်တော့် လက်ညှိုးကို အတင်းဖျစ်ညှစ်ထားသဖြင့် လှုပ်ရှား၍ မရချေ။ သို့သော် ဖွေးဖွေးသည် အထူးကြိုးစား၍ လျှော့ချလိုက်သဖြင့် နှစ်မိနစ်ခန့်ကြာသော အခါ ကျွန်တော့်လက်ညှိုးသည် ချောင်ချောင်ကလေး အထုတ်အသွင်း လုပ်နိုင်သွား၏။ ကျွန်တော်က ကျေနပ်စွာဖြင့် လက်ညှိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

" ဟင်း"

ကနဲ ဖွေးဖွေး ထံမှ သက်ပြင်းချသံ ထွက်လာသည်။ ဖင်ထဲမှာ ဘာမှ မရှိတော့သဖြင့် ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေဟန်ဖြင့် သူမ၏ အောက်ပိုင်းများမှာ တစ်ချက်လှုပ်ရှားသွား၏။ ဂျယ်နည်းနည်း ထပ်သုပ်ကာ ကျွန်တော်က ကပျာကယာ လက်ညှိုးလက်ခလယ်ကို ပေါင်းကာ ထိုးထည့်လိုက်ရသည်။ အနည်းငယ် အဝင်ကြမ်းသွားသည့်တိုင် အဆင်ပြေပါ၏။ ဖွေးဖွေးသည် တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အိုး..ကနဲ အော်လိုက်သည်မှ အပအားလုံးပင် ချောချောမောမော ရှိသည်။ ကျွန်တော်သည် သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ လက်ချောင်းများကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဖွေးဖွေးသည် ပထမတော့ အတော်ကလေး နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရမ်းရင်း ညည်းညူသော်လည်း သိပ်မကြာခင် အချိန်မှာပင် သတိဖြင့် ကြွက်သားများကို လျှော့ချနိုင်ခဲ့သည်။

" ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ်"

ဖွေးဖွေး၏ စအိုကြွက်သားများ လျော့လာသည်ကို ခံစားသိရှိရသော ကျွန်တော်သည် လက်ညှိုး လက်ခလယ်ကို ကြိုးစား၍ ဖြဲပြီး ပြန်လည် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စုကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းများကို ဖြဲကာ ပြန်လည်ထုတ်လိုက်သော အခါ ဖွေးဖွေး၏ စအိုဝမှာ လျော့သထက် လျော့လာသည်ကို ဝမ်းမြောက်သဖွယ် တွေ့ရှိလိုက်ရလေသည်။ ကျွန်တော်သည် လက်ချောင်းများကို လုံးဝထုတ်လိုက်သည့်တိုင် ဖွေးဖွေး၏ စအိုဝကလေးမှာ ဟပြဲကလေး ကျန်နေခဲ့၏။ အခြေအနေကား ထင်ထားတာထက် ကောင်းမွန်မြန်ဆန်နေ၏။

ကျွန်တော်၏ ဝမ်းမြောက်မှုမှာ ဆိုဖွယ်ရာ မရှိတော့။ သို့သော် သေချာသထက် သေချာအောင် လုပ်လိုသည့် အတွက် လက်ချောင်းသုံးချောင်းပူးကာ ထိုးထည့်ရန် တာစူလိုက်သည်။ ဒါကိုမူကား လန့်သွားသော ဖွေးဖွေးသည် ကန့်ကွက်သလို အော်တော့၏။

" အဲဒါတော့ မဖြစ်ဖူး ထင်တယ် ဆရာ"

ကျွန်တော်က အေးဆေးတည်ငြိမ်သော လေသံဖြင့်

" အေး..အေး ထုတ်လိုက်ပြီ၊ အခု ဆရာ့ဟာ အစစ်ကို ထည့်တော့မယ်၊ လျှော့ချလိုက် ၊ လျှော့ချလိုက်"

ဖွေးဖွေးသည် မျက်လုံးများကို မှေးကာ စိတ်ကို ချုပ်ထိန်းနေခိုက် ကျွန်တော်သည် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဂျယ်သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာကလေး သွေးတိုးစမ်းကာ ဖင်ဝကို လီးဖြင့် ထောက်လိုက်သော အခါ ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ကာသွား၏။ သူမကလေး ကြောက်နေသည်ကို ကျွန်တော် ကောင်းစွာသိပါ၏။ ချက်ချက်မသွင်းသေးဘဲ ကျွန်တော်သည် စိတ်ကို အရှည်ဆုံး ဆွဲဆန့်ကာ သူမ၏ ဖင်ဝကလေးကို လီးဒစ်ဖျားဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။

ဖွေးဖွေး၏ ခါးကလေး ပျော့ကျလာပြီး သူမသတိမထားမိသော နောက်ဆုံးတွင်မှ အလစ်အငိုက် ဖမ်းကာ ဖျတ်ကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ဖွေးဖွေး၏ စအိုကြွက်သားများမှာ အငိုက်မိသွားပြီး လီးဒစ်က ဖွေးဖွေး၏ ဖင်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ဖွေးဖွေးသည် အောက်နှုတ်ခမ်းကလေးကို တင်းတင်းကိုက်ကာ အသံမထွက်အောင် ထိန်းရှာ၏။ ကျွန်တော် အကဲခတ်ရ ခက်နေသည်။ ကောင်မလေး ကောင်းနေတာလား၊ နာနေတာလား၊ ကျွန်တော် မဝေခွဲတက်။ ထပ်ထိုးထည့်ရမလား၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား။ ဘာလုပ်ရမလဲ။

" ဖွေးဖွေး ဘယ်လိုလဲ ဖြစ်ရဲ့လား"

.......................................

ဖွေးဖွေးက အားတင်း၍ ခေါင်းညိတ်ပြသ်။ သူမ၏ လက်များမှာ ကုတင်းစွန်းကို တင်းကြပ်စွာ ကိုင်ထားလေသည်။

" ဖြစ်ပါတယ်၊ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ဆရာ"

" ဖွေးဖွေးက သူ့အတွက်လုပ်ပေးတာကို ဆရာ အရမ်း ချီးကျူးတယ်ကွာ၊ တော်ရုံတန်ရုံ အချစ်မျိုးနဲ့ ဒါမျိုး မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး၊ ကဲ .. လောလောဆယ်တော့ ဆရာ့ကို ဖွေးဖွေးရဲ့ ချစ်သူယောင်္ကျားလို သဘောထား၊ ဟုတ်ပြီလား"

" ဟုတ် ..ဟုတ်ကဲ့"

" ဟုတ်ရင် ပြောကြည့်၊ ဖွေးဖွေး ရဲ့ ယောင်္ကျားကို ပြောလေ့ရှိတဲ့အတိုင်း ပြော"

ဖွေးဖွေးသည် မျက်လုံးကလေးများကို မှေးကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖင်ကို ဖြဲပေး၏။ အသက်ကို ဖြေးဖြေး ကလေး ရှုသွင်းလိုက်ပြီးနောက် တိုးတိုးကလေး ပြောသည်။

" ကိုကို ဖြေးဖြေးလုပ်နော်၊ ဖွေးဖွေး နာတယ်"

တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွေးဖွေး၏ စအိုကလေး ချောင်လာသည်ကို ကျွန်တော် ခံစားသိရှိလိုက်သည်။ ကျွန်တော်သည် သူမကလေး၏ ခါးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း 

" နည်းနည်း အရှေ့တိုးမယ် "

ဟု သတိပေးလိုက်သည်။ 

ဖွေးဖွေးသည် ဆတ်ကနဲ တင်းသွားပြန်၏။ သို့ရာတွင် တခဏချင်းပင် လျှော့ချလိုက်နိုင်သည်။ ကျွန်တော်သည် အားကို နည်းနည်းစိုက်ကာ အသာကလေး ထပ်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဖွေးဖွေး၏ မျက်လုံးကလေးများ ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်စွန်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။

ကောင်မကလေး နားနေသည်ကို ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်သဖြင့် ချက်ချင်းရပ်လိုက်ရပြန်သည်။ အောက်မှာတော့ ညီလေးက အောင့်လှပြီ။ 'ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ကြာကြာ နားနေနိုင်မှာလဲ ' ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးလိုက်မိ၏။ ထိုစဉ်တွင် ဖွေးဖွေးက ခပ်တိုးတိုး ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။

" ကိုကို... ကိုကို့ကို ဖွေးဖွေးသိပ်ချစ်တယ်"

မျက်တောင်လေးကို မှေးကာ ခါးကလေးကို လျှော့ချလိုက်သော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း အခြေအနေ နည်းနည်း ပိုကောင်းလာသည်ကို ကျွန်တော် နားလည်လိုက်သည်။ အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ အနည်းငယ် ထပ်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်၏။ တစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားပြီ။ ဖွေးဖွေးသည် နာကျင်မှုကို လမ်းလွှဲရန်အတွက် လက်တစ်ဖက်က ပေါင်းကြားထဲ နှိုက်လိုက်၏။ သူမ၏ စောက်စေ့ကလေးကို သူမဖာသာ ပွတ်သပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က ယခင်အတိုင်းပင် သူမ၏ ခါးကလေးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း အချိန်ကို စောင့်နေသည်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ ဖွေးဖွေးသည် စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ရင်း ဖီးလ်တက်လာတော့သည်။

ကျွန်တော်သည် အနည်းငယ် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက် အနည်းငယ် ပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ကို တစ်ဝက်တစ်ပျက် လိုးနေလိုက်ပြီးနောက် အချိန်ကျပြီဟု ထင်မိသော အခါတွင် နည်းနည်းပိုဝင်အောင် အသာအယာ ဖိသွင်းလိုက်၏။ ဤသို့ဖြင့် နည်းနည်းချင်း သွင်းရင်းဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် ကျွန်တော့် ဆီးခုံနှင့် သူ့ဖင်ဝမိတ်ဆက်သွားသော အခါမှ အောင်မြင်စွာဖြင့် ကျွန်တော် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်နိုင်သည်။

ချက်ချင်းပင် ကျွန်တော်က အသာကလေး လျှောထုတ်လိုက် (အဆုံးအထိ မဟုတ်ဘဲ) အနည်းငယ်သာ ပြန်သွင်းလိုက် လုပ်ကာ အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်၏။ ကြပ်တာကတော့ ပြောစရာမရှိအောင် ကြပ်ပါ၏။ ဖင်သည် စောက်ပတ်လို အချွဲများ မရှိသဖြင့် ခြောက်သွေ့လှသည်။ ဖွေးဖွေးသည် မနက်တုန်းက ဝမ်းချူခဲ့သဖြင့် သန့်သန့်ရှင်းရှင်း ရှိနေသောကြောင့် ပိုပြီး လုပ်လို့ ကောင်းလေသည်။ မဟုတ်လို့ကတော့ အကုန်လုံး ပေပွကုန်မှာ အသေအချာပင်။

ကျွန်တော်သည် လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ဂျယ်နည်းနည်း ထပ်သုပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ပြန်ထည့်လိုက်တော့ အဝင်အထွက် ပိုမို ချောမွေ့လာသည်။ ဖွေးဖွေးသည်လည်း စောက်စေ့လေးကို အတင်း ဖိပွတ်နေရင်း ဖီးတက်သည်ကို ကျွန်တော် သိလိုက်ရ၏။ နာပုံမရတော့သဖြင့် ကျွန်တော် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဖွေးဖွေးထံမှ ဟင်း ကနဲ သက်ပြင်းချသံတစ်ခု ထွက်လာသလို ကျွန်တော့် လီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း ကျင်ကနဲ နေအောင် ကောင်းသွားသည်မို့ အတင်းပင် ဖိကပ်ထားရင်း ဇိမ်ယူနေလိုက်မိသည်.

" တီ ... တီ... တီ .. "

ဇိမ်ယူနေရင်း ဖျတ်ကနဲ ကျွန်တော့် ဂျီအက်စ်အမ်က ထမြည်သဖြင့် ထခုန်မိမတက် လန့်သွားမိ၏။

" နင့်မေကလွှား " 

ဟု ဆဲလိုက်မိရင်း ဖုန်း ဘယ်နားမှာလဲကို လိုက်ရှာရ၏။ ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲတွင် ဖြစ်သည်။ ဘောင်းဘီက ဘယ်မလဲ။ သုံးပေခန့်အကွာတွင် ရှိသော ကုလားထိုင် တစ်လုံးပေါ်တွင် ရှိနေ၏။ လှမ်းယူရန် လက်ကမမှီ။ သွားယူရန်ကလည်း ညီလေးကို အထဲမှ မထုတ်လိုပေ။ 

" ဖွေးဖွေး ဟိုဖက်ကို တစ်ချက်ရွှေ့ရအောင်၊ ဖုန်းလာနေတယ် "

" ဟာကွာ၊ ဒီအချိန်ကျမှ "

ဖွေးဖွေးက စူစူအာင်အောင်ဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကျွန်တော့်အလိုကို လိုက်လျောရှာပါ၏။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် နှစ်ပေခန့် ရွှေ့သွားလိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းကို အောင်မြင်စွာ ရယူလိုက်နိုင်သည်။ ဖွေးဖွေးက အရင်ရောက်သွားသဖြင့် ဖုန်းကို လှမ်းယူပြီးနောက် ဖွင့်လိုက်ကာ ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။

လက်စသတ်တော့ ကိုပါကားဆီကပါလား။ ဘာအကြောင်း ထူးပါလိမ့် ဟု တွေးရင်း ကျွန်တော် ထူးလိုက်သည်။

" ကိုပါကား၊ ကျွန်တော်ပါ၊ လူအေး ... ကဲ ... ဆို"

" ကိုလူအေး၊ ကျွန်တော် အလုပ်ကလေး တစ်ခု ပေါ်လာလို့ဗျ၊ ဟော့ရော့ ဆိုတဲ့ လူကို ခင်ဗျားသိလား၊ ဆိုက်ဘာက စာရေးဆရာလေ၊ သိပ်တော့ နာမည်မကြီးပါဘူးဗျာ၊ တစ်ရေးနိုးမှ တစ်အုပ် ထ,ရေးတဲ့ လူမျိုးပေါ့၊ အခု နောက်တစ်အုပ် ထပ်ရေးနေတယ်ကြားလို့၊ ခင်ဗျားဆီ ဆက်လိုက်တာ"

" သိပ်ကောင်းတာပေါ့၊ သူ့ရဲ့ ပထမအုပ်ကို ကျွန်တော်သိပ်ကြိုက်တယ်၊ အခုရော ဘယ်လိုလဲ"

" ဒီတစ်အုပ်ကတော့ ပထမဟာရဲ့ စံချိန်ကို မမှီပါဘူးဗျာ၊ ' သင်ဇာနှင့် ကျွန်တော်' တုန်းက မင်းသမီး (၈) ယောက်၊ မင်းသား (၈) ယောက်နဲ့ အပြတ်ကဲတာ၊ အခုတော့ တစ်ယောက်ျခင်းပဲတဲ့၊ အလကားပါ"

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် အတော်ကလေး တင်သွားမိသည်။ 'တောက်..တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ အခု ဟာကို ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီး ဖိုရမ်ထဲ တင်ပစ်လိုက်ရ မကောင်းရှိတော့မယ်' ဟု တွေးလိုက်မိ၏။ သို့သော် ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောရလောက်အောင် ကျွန်တော် မအ,သေးပါ။

" အဲဒါကတော့ ဟုတ်ပါပြီ၊ အခု ခင်ဗျားက ဘာကိစ္စ ကျုပ်ကို ဆက်ရတာတုန်း"

" စာအုပ်ရရင် ယူမလား"

" ယူ မှာပေါ့"

ဟု အလိုက်သင့် ဖြေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ ' အဲသည်စာအုပ်က မင်းဘိုးအေ ဟောသည်မှာ လုပ်ပြီးမှ ရေးမှာဟေ့ ' ဟု တွေးလိုက်မိ၏။ 

ကျွန်တော် ဖုန်းပြောနေစဉ်တွင် ကျွန်တော့်ညီလေးက ဖွေးဖွေး၏ နောက်ပေါက်ကို အပြတ်တွယ်နေ၏။ ရှေ့ပေါက်ကိုတော့ ဖွေးဖွေးက သူ့ဟာသူ လက်ချောင်းများဖြင့် လိုးကာ ဖီးလ်တက်နေသည်။

" ကိုကိုရယ် .. လုပ်.. ဆောင့်စမ်းပါ၊ ဖွေးဖွေး ပြီးချင်ပြီ"

ကျွန်တော်က ဖွေးဖွေးဖင်များကို အသာကလေး ပုတ်ပေးရင်း ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်၏။ ကိုပါကားကမူ ဖုန်းထဲမှ လေရှည်နေဆဲ။ ဘာတွေပြောမှန်း ကျွန်တော်လည်း သတိမထားမိတော့။ ဖွေးဖွေးကတော့ ကျွန်တော်ဖုန်းပြောနေသည်ကို မေ့နေသည်ထင့်။ အောက်ဖက်မှ

" ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ အဲသည်လို ဆက်ဆောင့်စမ်းပါ"

ဟု တောင်းဆိုနေပြန်သည်။ 

" အင်း .. အင်း "

ကျွန်တော်က လီးကို တဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ မတော့ ဖွေးဖွေးသည် အား ကနဲ သံရှည် ဆွဲအော်ရင်း ပြီးသွားလေတော့၏။ ကျွန်တော့်လီးကို ပြုတ်တူဖြင့် ညှပ်လိုက်သည့်အလား ခံစားလိုက်ရသည်။ အကောင်သေးသော်လည်း အပြီးကြမ်းသော ဖွေးဖွေး၏ စောက်ရည်များသည် ပွက်ကနဲ့ ကျွန်တော့် ဂွေးဥများကို လာစင်သည်။ ကျွန်တော် ပြီးလုလု ဖြစ်သွားသည်။ ဖွေးဖွေး၏ စအို ကြွက်သားများကသာ ညှစ်အား သိပ်မကောင်းပါက ကျွန်တော်ထွက်သွားမည်မှာ သေချာလှသည်။ အခုတော့ ကောင်းတာထက် နာတာများသဖြင့် မပြီးနိုင်ဘဲ ကျန်ခဲ့ရ၏။

ဖွေးဖွေးသည် ငြိမ်ကျသွားပြီး မျက်လုံးကလေး မှေးကာ ဇိမ်ခံနေသည်။ သည်တော့မှ ကိုပါကား၏ ဖုန်းသံက ကျွန်တော့် နားထဲ ပြန်ရောက်လာသည်။ 

" ဟုတ်ပြီလေ၊ ဒါဆို ကျွန်တော် လာယူမယ် "

" ဘယ်တော့လောက် ရောက်မလဲ"

" ၁၅ မိနစ်၊ နာရီဝက်လောက်တော့ ကြာမယ်ဗျ၊ ဒါနဲ့ ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ဒီဖက်က အသံတွေ ကြားနေရတယ်"

" ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ အိမ်တွင်းဖြစ် ဟုမ်းမိတ်လေးတွေ ကြည့်နေတာပါ"

ချွေးတွေသံတွေ လရည်တွေ စောက်ရည်တွေနှင့် အဖွေးသားဖြစ်နေသော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ လိမ်ညာရာတော့ မကျပါပေ။ ကျွန်တော့် အဖြေကို ကြားသောအခါမှ ကိုပါကားသည်

" အဲဒါလေးတွေပါ ယူရတာပေါ့"

ဟု ဆိုရင်း ဖုန်းချသွားတော့၏။

ဖုန်းကိုပိတ်လိုက်ပြီးတော့မှ ကျွန်တော်သည် (ဖင်ဗူးတောင်းထောင်နေသော) ဖွေးဖွေး၏  ဖင်များကို ပင့်မလိုက်ပြီး ခါးကို နှိမ့်ချလိုက်သည်။ ဒီရေကျသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဖွေးဖွေး၏ ညှစ်အား လျော့သွားပြီမို့ ကျွန်တော့်အတွက် အကောင်းဆုံး အခြေအနေပင်။ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေသော ဖင်ကလေးထဲသို့ အဝင်အထွက် ခပ်သွက်သွက်ဖြင့် ပန်းတိုင်ရောက်အောင် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။

ထိုစဉ် ဖွေးဖွေး၏ မျက်လုံးကလေးများ ပွင့်လာပြီး ဖျတ်ကနဲ ကျွန်တော့်ဖက် လှည့်ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ နာလို့လား။ နာတဲ့ပုံတော့ မရ။ ကြောက်လို့လား။ ဘာကြောင့်လဲ။ စသဖြင့် မေးခွန်းများစွာ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ စီညံစွာသွားသည်။

" ခပ်ပြင်းပြင်းလေး"

ဖွေးဖွေးက ဒါပဲပြောကာ ရှေ့ပြန်လှည့်သွား၏။ 

သူ့စကား အဆုံးတွင်တော့ ကျွန်တော်က အတင်းဆောင့်ချလိုက်သည်။ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ဖင်လုံးကလေးများမှာ သွက်သွက်ကို ခါနေတော့၏။ ကျွန်တော့် ဆောင့်အားကြောင့် လေးဖက်ထောက်ထားသော ဖွေးဖွေးသည် အရှေ့ဖက် ရွေ့ရွေ့သွားသဖြင့် လူနာကုတင်စွန်းကို ကိုင်ထားလိုက်တော့မှ ရပ်သွားတော့သည်။ ဖွေးဖွေးသည် လက်မောင်းအကြောများ ထောင်ထလာသည် အထိ အားထုတ်ကာ ကျွန်တော့် ထိုးစစ်ကို ခုခံနေ၏။

ကျွန်တော်သည် မျက်လုံးများကို အောက်ဖက်သို့ ရွေ့လိုက်သည်တွင် ဖွေးဖွေး၏ ဖင်ဝမဲမဲလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ မည်းနက်နေသည်ဟု မဆိုလိုပါ။ ဖြူဖွေးသော ဖင်သားကြီးများနှင့် ယှည်ကြည့်ပါက ညိုတိုတိုကလေး ဖြစ်နေသော ဖင်ဝလေးမှာ ထင်ရှားနေ၏။ ယခုတော့ စောက်ရည် လီးရည်၊ တံတွေးရည်၊ ဂျယ်လီအရည်မျိုးစုံ ပေကျံနေသဖြင့် ဝင်းလတ်တောက်ပကာ နေလေသည်။ ထို စအိုဝလေးထဲသို့ ပက်ပက်စက်စက် လိုးထည့်လိုက်ရသည်မှာ အရသာ ရှိလှပါဘိတောင်း။ ကြည့်ရင်းလိုးရင်းဖြင့် အရှိန်တက်နေသော ကျွန်တော်သည် ဖွေးဖွေး၏ အသံလေးကို ကြားလိုက်ရမှ သတိဝင်လာသည်။

" ဖွေးဖွေးလည်း ကြည့်ချင်တယ် " 

ဟု ဆိုလာသဖြင့် အချိုရှာ သကာတွေ့သော ကျွန်တော်သည် အသာကလေးပင် ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချပေးလိုက်မိ၏။ တောက်လျှောက် အပေါ်ကချည်းဆောင့်နေရသည်မှာ ညောင်းလှပေပြီ။ ဖွေးဖွေးက လီးနှင့် ဖင်မကျွတ်ရအောင် သတိထားကာ ဖြေးညင်းစွာ နေရာ ရွေ့ရွေ့သွား၏။  သိပ်မကြာခင် သူသည် ကျွန်တော့်အပေါ်မှ တက်ခွကာ ဆောင့်တော့၏။ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ခြေထောက်ဖက် မျက်နှာမူရာကနေ ငုံကြည့်လိုက်ပြီးနောက်

" ကို့ ဟာကြီးက ပိုကြီးလာသလိုပဲနော်"

ကျွန်တော်သည် သူမဖင်ကြားလေးကို ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေမိသည်။ ဖွေးဖွေးသည် ငုံ့ကြည့်ရင်း ဆောင့်နေရာမှ အားမရတော့ဟန်ဖြင့် အနောက်ဖက် ယိမ်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ရင်ပတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်မြှောက်ပြီး ဆောင့်ပြန်သည်။ လီးတစ်ဆုံးသာမက ဂွေးဥတွေပါ ဝင်သွားတော့မတက်ပင်။ သူမ၏ မြီးညှောင့်ရိုးနှင့် ကျွန်တော့် ဆီးခုံရိုး ဆောင့်မိသည်မို့ ကျွန်တော်လည်း မခံနိုင်တော့ဘဲ မီးတောင်ပေါက်သလို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားလေ၏။

ကျွန်တော်ထွက်တော့ ဖွေးဖွေးသည် ဖင်ကို အတင်းညှစ်ကာ လက်များဖြင့် သူ့စောက်စေ့ကိုသူ တရကြမ်း ပွတ်တော့သည်။ ကျွန်တော်က သူ့ကိုယ်ကလေးကို အနောက်ဖက်မှ ထိန်းပေးလိုက်တော့ ဖွေးဖွေးသည် လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်၊ ကျန်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်စေ့ကို အသားကုန် ချေကာ သောင်းကျန်နေလေတော့သည်။

ဤမျှ စောက်ရည်နံ့တွေ သုတ်နံ့တွေ လှိုင်နေသော အခန်းထဲတွင် လူတစ်ယောက် စိတ်ထကြွလာစေရန် အချိန်ကြာကြာ မလိုအပ်သည့်အတိုင်း ဖွေးဖွေးသည် အားကနဲ အော်ကာ စတုတ္ထအကြိမ် ပြီးသွားပြန်လေသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို အနောက်မှ ပွေ့ကာ အလိုက်သင့်ကလေး ဇိမ်ယူနေရသည်မှာ အထူးကောင်းမွန်လှပါ၏။

" ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ အဲလေ .. ဆရာရယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ ဆရာ့ကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်"

" ဆရာကလဲ ဖွေးဖွေးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ"

ကျွန်တော်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်၏။ ဖြစ်နိုင်လျှင် သည်အတိုင်း တစ်နေ့လုံး နေလိုက်ချင်ပါ၏။ သို့သော်လည်း ကိုပါကားလာမည်က ရှိသေးသည်မို့

" ဖွေးဖွေး... ဆရာတို့ ထ, မှဖြစ်မယ်၊ ကိုပါကား လာမယ်တဲ့"

ဖွေးဖွေးက လူးလှိမ့်ကာ ထရန်ကြိုးစားလိုက်သည်တွင် သူ့ဖင်ထဲမှ ကျွန်တော့်ညီလေးက ထွက်ကျလာ၏။ တစ်ဆက်တည်းပင် ဘွတ်ကနဲ လေသံနှင့်အတူ သုတ်ရည်တွေပါ ထွက်လာသည်။

" ခစ် ခစ်"

ဖွေးဖွေးက ရယ်လိုက်ပြီးနောက် ထရပ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဟန်ချက်ပျက်ကာ ယိုင်ကျလာ၏။

" သတိထား"

ဖွေးဖွေး၏ ကိုယ်လုံးကလေးကို ကျွန်တော်က လှမ်းကိုင်ထားလိုက်၏။ အချိန်မီကလေးပင်။ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ပေါင်ကားထားသဖြင့် ဖွေးဖွေး၏ ခြေထောက်များမှာ ပျော့ခွေနေလေပြီ။ ကျွန်တော်က ထိုင်လျက်၊ ဖွေးဖွေးက ကုန်းထလိုက်သဖြင့် သူ့ဖင်ဝပြဲပြဲကလေးက ကျွန်တော့်မျက်စေ့အောက် ရောက်လာပြန်၏။ သုတ်ရည်များ ပေကျံနေသော ဖင်ဝကလေးမှာ လိုးချင်စဖွယ် ကောင်းလှသည်။

ဖွေးဖွေးက ကျွန်တော်ထိန်းထားသည်ကို ကျေးဇူးတင်သလို လှည့်ကြည့်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ပါးပြင်ကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် ခုံပေါ်မှ တစ်ရှူးပေပါကို ယူကာ ပေါင်ကြားထဲမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။ တစ်ဆက်တည်းပင်

" ပေပွကုန်ပြီ၊ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်"

ဟုပြောကာ ပြန့်ကျဲနေသော သူ့အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ရင်း ဖွေးဖွေးက ဆေးခန်း အနောက်ဖက်သို့ လျှောက်သွား၏။

" ဆရာက သိပ်တော်တာပဲ၊ ဆရာကတော်တော့ ကံကောင်းလိုက်တာနော်"

ဟု ပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်သည် သွား (၃၂) ချောင်း ပေါ်အောင် ပြုံးမိလျက် တစ်ရှူးပေပါဆီ လက်လှမ်းလိုက်လေသည်။


(Way Too Easy by Ton8ty ကို ဆီလျော်အောင် ဘာသာပြန်ပါသည်။)

အားပေးမှုကို အထူးကျေးဇူးတင်လျှက် 

hotrod 

ယူနီကုဒ်ဖြင့်စာပြန်စီပေးသူ - ရမ္မက်သွေး


........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၁ )

အလွယ်ဆုံး နောက်ပေါက် အပိုင်း ( ၁ )

Hitrod ဘာသာပြန် ရေးသားသည်။

အထူးသတိပေးချက် ။      ။  ဤစာအုပ်သည် ပင်ကိုယ်ရေးမဟုတ်၊ ဘာသာပြန်သာ ဖြစ်သည်။ မူရင်း ဝတ္ထုကို စာအုပ်၏ အနောက်ဖက်တွင် အချပ်ပို အဖြစ် ထည့်သွင်းပေးထားသည်။ ဤ စာအုပ်ကို အဖိုးအခ တစ်ပြားတစ်ချပ်မျှ မရရှိဘဲ အပျော်တမ်း ရေးသားခြင်း ဖြစ်သည်။ အထဲတွင် အချက်အလက်များမှာ အမှန်မဟုတ်၊ ဖတ်ကောင်းစေရန် မြန်မာမှု ပြုထားခြင်းမျှသာဖြစ်သည်။ သို့သော် တိုက်ဆိုင်မှုများ ရှိကောင်းရှိနိုင်သည်။ ဤ စာအုပ်ကို ငွေကြေးအတွက် စီးပွါးဖြစ် ထုတ်ဝေရန် စာရေးသူထံတွင် ရည်ရွယ်ချက်မရှိ။ ထုတ်ဝေရန်လည်း ခွင့်မပြု။ အကယ်၍ ခွင့်ပြုချက် မရှိဘဲ မိမိသဘောဖြင့် ထုတ်ဝေပြီး နိုင်ငံရေး၊ စီးပွါးရေး၊ ဘာသာရေး ပြဿနာများ ဖြစ်လာပါက စာရေးသူထံတွင် တာဝန်မရှိစေရ။

ဤ စာအုပ်ထဲတွင် ဖော်ပြထားသော အကြောင်းအရာများ အားလုံးသည် အဖြစ်မှန်မဟုတ်၊ ယင်းတို့ကို လက်တည့်မစမ်းသင့်၊ ကျွမ်းကျင်သူ ပညာရှင်များ၏ သင်ကြားမှုကို ခံယူပြီးမှ လုပ်ဆောင်ရမည့် အရာများဖြစ်သည်။ အကယ်၍ မိမိဖာသာ လက်တည့်စမ်းကြည့်၍ လိင်အင်္ဂါများ ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ကာ နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများ (ကိုယ်ဝန်ပျက်ခြင်း၊ကလေးမရတက်ခြင်း၊သေဆုံးခြင်းများ) ဖြစ်လာခဲ့ပါက စာရေးသူထံတွင် တာဝန်မရှိစေရ။

ကွန်ပျူတာထဲတွင်ဖြစ်စေ၊ စာအုပ် အနေဖြင့်ဖြစ်စေ အသက်(၂၁) အောက်လူငယ်များ လက်လှမ်းမီသော နေရာတွင် ဤစာအုပ်ကိုလုံး၀ (လုံးဝ) မထားရ။ ထိုလူငယ်များ မမြင်စေရ။ အကယ်၍ လူငယ်များဖတ်ပြီး လမ်းမှားရောက်လျှင် ထိုပေါ့လျော့သူ၏ တာဝန်သာ ဖြစ်သည်။ စာရေးသူတွင် တာဝန်မရှိစေရ။

......................................................................................

" လွယ်လိုက်တာကွာ "

ဒေါက်တာလူအေးက တွေးလိုက်မိသည်။

သူ့မျက်စိရှေ့တွင်ကား  ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသော မိန်းမငယ်တစ်ယောက်ရှိနေ၏။ ခါးကို ကိုင်းထားသဖြင့် သူ့မိဘများထံမှ အမွေရထားသည့် လယ်တစ်ကွက်ကို သူ့မျက်စိရှေ့တွင် အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။ သူမ၏ လုံးကျစ်သေးသွယ်သော ကိုယ်လုံးကလေးမှာ ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖြင့် လိုးချင်စရာ ကောင်းလှပေတော့သည်။ အသားဖြူသော ဂန္ဓလရာဇ် အနွယ် သူနာပြုဆရာမလေးသည် လူနာကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်ကာ ဖင်လေးကို ဖြဲ၍ ကျွန်တော့် (၉) လက်မလီးကြီးကို စောင့်မျှော်နေလေ၏။

သံမဏိချောင်းလို မာတောင်နေပြီဖြစ်သော အော်လန်ဒစ်ပြဲကြီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကာ သူမ၏ နှင်းဆီဖူးကလေး သဏ္ဌာန် ဖင်စအိုလေးအား ထောက်လိုက်သော အခါ သူမကိုယ်လုံးကလေးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွာ၏။ သို့သော် ချက်ချက်ပင် ပြန်လည်လျော့ကျလာသည်။ မျက်နှာကို ကျွန်တော့်ဖက် လှည့်ထားသဖြင့် မျက်လုံးကလေးတွေ မှေးကာ အသက်ကို အာရုံစိုက်၍ ရှုနေသည်ကို ကျွန်တော်မြင်နေရသည်။ အခုနတုန်းက ကျွန်တော်သင်ပေးထားသည့် အတိုင်း လိုက်လုပ်နေခြင်းပင် ဖြစ်၏။ ချက်ခြင်း ဆောင့်မသွင်းသေးပါ။ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်လျှင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမည် တဲ့။ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ကျွန်တော် စောင့်နေလိုက်သည်။ 

စောင့်ရကျိုးနပ်ပါ၏။ သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရပါ။ ဖျတ်ကနဲ စအိုဝကလေး ပွင့်သွားပြီး ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားသည်။ သို့သော် စအို၏ ထုံးစံအရ ချက်ချက်ပင် ပြန်လည် တင်းကျပ်သွားပြန်၏။ ကျွန်တော်က စိုးရိမ်စွာဖြင့် သူမမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ နာကျင်မှုကြောင့် ကောင်မလေးမှာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေ၏။ ပါးစပ်မှ အသံထွက်အော်ရအောင်တော့ အခြေအနေမဆိုးသေး။ တဖြည်းဖြည်းချင်း သူမ၏ မျက်နှာလေးမှ ရှုံ့မဲ့မှုများ ပြေပျောက်သွားသည်။ အနာသက်သာသွားဟန် တူ၏။ 

ထိုကဲ့သို့ တွေးလိုက်မိသည်နှင့် တရမန်းကြမ်း ဆောင့်ချင်စိတ်က ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်။ သို့သော် ဦးနှောက်က တားဆီးထားသည်။ " မဖြစ်သေးဘူး။ အခုအချိန်မှာ ဆောင့်လိုက်ရင် အကုန်လုံး ပစ်လိုက်ရလိမ့်မယ်။ တစ်သက်လုံး မွေးထားရတဲ့ကြက် ၊ တစ်မနက်တည်းနဲ့ ရိုက်သတ်စားသလို ဖြစ်တော့မယ်"

ဆန္ဒရမ္မက်ကို ဉာဏ်ချွန်းအုပ်ကာ ကောင်မလေး၏ စောက်စေ့လေးအား ကစားပေးနေမိသည်။ ထိုအခါ အရည်ကြည်ကလေးများ ထွက်လာတော့သည်။ မိန်းမတို့၏ စောက်ရည်မှာ ပင့်ကူမျှင်များ ပမာ နန်းကြိုးဆွဲနိုင်လောက်အောင် ပျစ်ချွဲလေသည်။ ကျွန်တော့် အတွေးစများက စောက်ရည်များပမာ အမျှင်တန်းသွား၏။

...................................................................................................................

ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော့်လက်စွဲတော် နာစ်မလေးဖြစ်၏။ ကျွန်တော့်ဆေးခန်းသို့ သူမရောက်လာခဲ့သည်မှာ သုံးနှစ်ပင်ပြည့်တော့မည်။ ကျွန်တော်သည် ကလေးအထူးကု ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အတွက် ကလေးများနှင့် အဆင်ပြေသော ဖွေးဖွေးမှာ ကျွန်တော့်အတွက် လက်ရုံးတစ်ဆူ ဖြစ်ပါတော့သည်။ နောက်ထပ်လက်မောင်း တစ်ဖက်မှာကား ဆေးများဝယ်ပေးရသော ဆေးခန်းစာရင်းများ မှတ်ပေးရသော မေလေး ဖြစ်သည်။ ဖွေးဖွေးက ကလေးများနှင့် အဆင်ပြေသလို မေလေးက ကလေးအမေများနှင့် အဆင်ပြေသဖြင့် ကျွန်တော်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကို လက်မလွှတ်နိုင်အောင် အားကိုးနေရတော့၏။

ဖွေးဖွေးသည် သူနာပြုလုပ်ဖို့ မွေးဖွါးလာသည်ဟု ပြောလျှင် ကျွန်တော်လွန်မည် မထင်ပါ။ နာကျင်ခံစားနေရသော လူနာတိုင်းအား ပြုစုရန် အစဉ်အမြဲ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတက်သူကလေး ဖြစ်၏။ စိတ်ဆိုးတက်သည်ဟုလည်း မရှိ။ ကျွန်တော်နှင့် မေလေးက သူမအား နောက်ပြောင်သည့်တိုင်အောင် စိတ်ဆိုးသည်ဟူ၍ မမြင်ဖူးပါ။ ဘုရားစူးရစေရဲ့။ ဒီအချိန် မတိုင်ခင်အထိ သူမကိုဖြုတ်ရန် အကြံအစည် ကျွန်တော့်မှာ မရှိခဲ့ဖူးပါ။ အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော့်သား ဒုတိယကောင်နှင့် ရွယ်တူလောက်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီကောင်မလေးကို အပျိုလေးဟုသာ ကျွန်တော်ထင်နေခဲ့၏။ ရည်းစားသနာလည်း ရှိပုံမရ။ သို့ပေမယ့်လည်း ကျွန်တော့်အထင် မှားသွားရ၏။

ဤဖြစ်ရပ်များ၏ အစကတော့ လွန်ခဲ့သော အပါတ် တနင်္လာနေ့က ဖြစ်ပါသည်။ နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားချိန်၌ ကျွန်တော့်အား ဖွေးဖွေးက ပဋိသန္ဓေ တားဆေးများအကြောင်း တွန့်တွန့်ဆုတ်ဆုတ်ဖြင့် မေးလာသည်။ ထိုအခါကျမှ သူကလေးသည်လည်း ခေသူ မဟုတ်ကြောင်း ကျွန်တော် သိလိုက်ရ၏။ ကျွန်တော်သည် ကလေးအထူးကု တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အားလျှော်စွာ ကလေးအမေများ သောက်သင့်သည့် ကိုယ်ဝန်တားဆေးများကို သိ၏။ သို့သော် ကလေးမရဖူးသေးသော အမျိုးသမီးများအတွက်မူ ဆေးအားလုံးက သောက်၍ရနေသဖြင့် ဘယ်ဆေးက ဖွေးဖွေးနှင့် သင့်တော်သည်ကို နတ်မျက်စိရထားသလို မဖြေဆိုနိုင်ပါ။ ဒီလိုနှင့်ပဲ ဘာဆေးသောက်ချင်သလဲ ပြန်မေးကြည့်ရင်းကနေ ဖွေးဖွေးတစ်ယောက် ရာသီထိန်ခြင်း မရှိသေးသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

" ရာသီပုံမှန်လာနေရင်တော့ ဆေးကဒ်ဝယ်သောက်တာ ကောင်းမယ်ထင်တယ် " 

ဟု ကျွန်တော်က ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ဆေးကုမ္ပဏီများ ပေးထားသော နမူနာဆေးများကို လှန်လှောရှာဖွေကာ ဖွေးဖွေးအား ပေးလိုက်သည်။ (ကလေးအမေများ သားဆက်ခြားရာတွင် ကိုယ်ဝန်တားဆေးများ ညွှန်ရသည့်အတွက် ကျွန်တော့်ထံတွင် အလွယ်တကူ ရှိနေတက်ပါသည်။) မိန်းမပျိုလေး တစ်ဦးဖြစ်သည့်အတိုင်း ကိုယ်ဝန်တာဆေးကို ဆေးဆိုင်ကို သွားဝယ်ရန်မှာ အတော်ကလေး ခွကျသဖြင့် ယခုကဲ့သို့ ကျွန်တော့်ထံမှ အလွယ်တကူ ရလိုက်သဖြင့် ဖွေးဖွေးသည် အတော်ကလေး ကျေးဇူးတင်သွားဟန် ရှိ၏။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဆရာရယ် ဟု ပြောပြီးနောက် ပြန်ထွက်သွားသည်။

ထို့နောက်တွင် ဖွေးဖွေးထံမှ ဘာမှမထူးခြားတော့ဘဲ ပုံမှန်အတိုင်း အလုပ်ဆင်း၏။ ကျွန်တော်ကလည်း မေး၍မကောင်းသဖြင့် ထိုဖြစ်ရပ်များကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီး အရင်ကလိုပင် နေခဲ့သည်။ သို့သော် ယမန်နေ့ကမူ ဖွေးဖွေးသည် သိသိသာသာ အမူအယာပျက်ကာ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်တွင် ကျွန်တော်ရှိရာ လူနာစမ်းသပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာသည်။

" ဆရာ... ဖွေးဖွေး "

" ပြောလေ ဘာဖြစ်လို့တုန်း"

" ဟို...ဟို...ပြဿနာ...က "

ဖွေးဖွေးသည် တော်တော်နှင့်ပြော၍မထွက်ပါ။ ကျွန်တော်က ချော့မော့ပြီးမေးတော့မှ ရှက်ရှက်နှင့် ပြန်ဖြေပါသည်။ 

" ဖွေးဖွေးပြောတာကို ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါနဲ့နော် ဆရာ၊ အရင်တပါတ်ကပဲ ဖွေးဖွေးလက်ထပ်လိုက်တယ် ဆရာ၊ သူက ခရီးထွက်စရာ ရှိနေတော့ သူ မသွားခင် လက်ထပ်ချင်တယ် ရှိလို့ပါ၊ ဖွေးဖွေးအိမ်ကလည်း သူနဲ့သိနေတော့ ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ အဲဒီလိုနဲ့ ရုံးတက်လက်မှတထိုးလိုက်ပြီးတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပါတ်က အိမ်ထောင်ကျတယ်ပေါ့ ဆရာရယ်၊ အဲ .. ပြဿနာက အဲသည်မှာ စတာပဲ၊ သူက ဖွေးဖွေးကို ပြောတယ်၊ ဖင် ... ဖင်ကိုချချင်တယ်တဲ့၊ ဖွေးဖွေးက သဘောမကျတာနဲ့ လက်မခံခဲ့ဘူး၊ မနေ့ကတော့ ဘယ်လိုမှ ပြောလို့မရတော့ဘူး၊ သူက အတင်းလုပ်တယ်၊ အဲသည်မှာ .. မရဘူး ဆရာရယ်"

ဖွေးဖွေးသည် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ တစ်ချက်ရှိုက်ငိုလိုက်ပြီးနောက်

" သူ့ကို ဖွေးဖွေး တကယ်ချစ်တာပါ၊ ဒါပေမယ့် မနေ့က အရမ်းနာလို့ သူ့ကိုကန်လိုက်မိတယ်၊ အဲသည်မှာ သူလည်း အတော် စိတ်ပျက်သွားတယ်၊ သူ့ကိုယ်သူလည်း သိမ်ငယ်သွားတယ် ထင်ပါတယ်၊ ဖွေးဖွေး သူ့ကို အရမ်းသနားတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် အထဲမှာ အရမ်းကျပ်နေတော့ ဘယ်လိုမှ လုပ်လို့မရဘူး၊ သူလုပ်ချင်တာလေးကို ဖွေးဖွေးလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ပါတယ်၊ အဲဒါ.. အဲဒါ ဆရာကူညီပါလား "

ကျွန်တော်က မျက်ခုံးကို ပင့်လိုက်မိသည်။

" အန်.. ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒါနဲ့ မေးပါရစေဦး၊ မနေ့က မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာတွေများ သုံးကြသေးသလဲ၊ ချောဆီလို ဟာမျိုး သုံးသေးသလားလို့ မေးတာ"

" ချောဆီ..ဟင့်အင်း..ဘာလုပ်ဖို့လဲ"

" စအိုက ကျပ်ပြီးတော့ ခြောက်သွေ့နေတာမို့ သည်အတိုင်းထည့်လို့တော့ ဘယ်ဝင်လိမ့်မလဲ၊ အရမ်းနာမှာပေါ့၊ ကေဝိုင်ဂျယ်လို ဟာမျိုးကို သုံးပါလား၊ အဖော်ဂျယ်ဆိုရင်လဲ ကောင်းပါတယ်"

" ဟုတ်လား၊ မသိပါဘူး ဆရာရယ်၊ အဟင့် မနေ့ကတော့ အရမ်းနာတာပဲ"

" ဒါပေါ့ ၊ ဒီအတိုင်း လုပ်တော့ နာမှာပေါ့၊ ဒါနဲ့ ဖွေးဖွေး ဆရာမေးတာကို ဖြေပါဦး၊ မနေ့က ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားနဲ့ တွေ့နေတုန်းမှာ အစေ့ကလေးကို ကစားဖြစ်သေးသလား"

ဖွေးဖွေးသည် မျက်နှာကလေး နီသွားပြီးနောက် ခေါင်းကို ခါလိုက်၏။

" ဟင့်အင်း"

" အရင်ကရော လုပ်ဖူးသလား "

ဖွေးဖွေးသည် ခေါင်းကလေး ငုံ့သွားကာ မပွင့်တပွင့် အသံကလေးဖြင့် " တစ်ခါတစ်လေပေါ့" ဟု ဖြေသည်။

" စအို အာရုံကြောတွေက ထူးဆန်းတယ် ဖွေးဖွေးရဲ့၊ မိန်းမကိုယ်နဲ့ မတူဘူး၊ ခြောက်သွေ့ပြီးတော့ အရမ်းကျပ်နေတာမို့ ဒီအတိုင်းလုပ်ရင် မိန်းမလုပ်သူက အရမ်းနာတယ်၊ ဒါကြောင့် အစေ့ကလေးကို ကလိပေးနေတော့မှ အရသာတွေ့မယ်၊ ယောင်္ကျားကဖြစ်ဖြစ်၊ မိန်းမက ဖြစ်ဖြစ် ကလိပေးရတယ်၊ မဟုတ်ရင် မိန်းမလုပ်တဲ့သူက ဘယ်ခံနိုင်မလဲ၊ အစေ့လေးကို ကလိပေးတော့မှ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းတော့တာပေါ့"

" ဟုတ်လား ဆရာ၊ ဖွေးဖွေး လုံးဝမသိဘူး "

" အင်း ဒါနဲ့ ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားက အကြောလျှော့ပြီးမှ လုပ်တာလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဒီအတိုင်း လုပ်တာလား"

" အကြောလျှော့တယ်ဆိုတာ ဘာလဲ ဆရာ၊ ဘယ်လို လုပ်ရသလဲ "

" ဂျယ်သုတ်ထားတဲ့ အတုတစ်ခုခုကို စအိုထဲကို အရင်ဆုံး ထိုးထည့်ကြည့်ရတယ်၊ ပထမတော့ ခပ်သေးသေးပေါ့၊ လက်သန်းလောက်ပေါ့၊ အဲဒါကို ခံနိုင်တယ် ဆိုရင် လက်ခလယ်လောက်၊ နောက်ပြီး လက်မလောက်၊ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဲ့လိုက်တဲ့ သဘောပေါ့၊ စအိုကို လေ့ကျင့်ပေးတာပေါ့ကွာ၊ လက်တစ်ချောင်း ဝင်နိုင်ရင် လက်နှစ်ချောင်းလောက် ရှိတဲ့ဟာနဲ့ ထပ်စမ်းပေါ့၊ အဲသည်လိုနဲ့ နောက်ဆုံးမှာ ယောင်္ကျားတန်ဆာကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာရင် အလုပ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့"

ကျွန်တော် စကားကို ခေတ္တရပ်ကာ ဖွေးဖွေးအား အကဲခတ်လိုက်သည်။ ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော် ပြောသမျှကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့် ငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေ၏။ ကျွန်တော်က ကျေနပ်စွာဖြင့် ဆေးပညာအရ ဆက်ရှင်းပြလိုက်သည်။

" မင်းသိတဲ့ အတိုင်းပဲ စအိုဝမှာရှိတဲ့ ကြွက်သားတွေဟာ အင်မတန် သန်စွမ်းတယ်၊ သူတို့ကသာ အားနဲ့ ညှစ်ထားလိုက်ရင် အထဲက အစိုင်အခဲတွေ မပြောနဲ့၊ ရေတွေ လေတွေတောင် မထွက်နိုင်ဘူး၊ ဒီလောက်ကျပ်သပ်နေတဲ့ အထဲကို ယောင်္ကျားတန်ဆာ ထိုးသွင်းဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါတော့မလား၊ ဒီတော့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ချဲ့ယူတဲ့နည်းကသာ အောင်မြင်နိုင်တယ်၊ ဒါတင် မကသေးဘူး၊ အမျိုးသမီးဖက်က စအိုကြောတင် မကဘူး၊ ကျန်တဲ့အကြောတွေပါ လျှော့နိုင်ရင် ပိုကောင်းမယ် "

ဒီစကားကတော့ သွေးတိုးစမ်းလိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဖွေးဖွေးသည် ကျွန်တော် မျှားခေါ်ရာသို့ ငိုက်စိုက်ကျလာသည်။

" ကျန်တဲ့အကြောတွေဆိုတာ ဘယ်အကြောတွေလဲ ဆရာ"

" ဒီလိုလေ ဟိုဒင်း တည့်တည့်ပဲ မေးမှဖြစ်တော့မယ်၊ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ ဖွေးဖွေး ' ပြီး'ဖူးသလား၊ အမျိုးသားက ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးပြီးမှ စအိုထဲကို ထည့်တာလား"

" ဟင့်အင်း မသိဘူးဆရာ၊ ဘာကို ပြီး တာလဲ၊ ဖွေးဖွေး တစ်ခါမှ မပြီးဖူးဘူး"

ဇာတ်လမ်းကတော့ အရှိန်ရလာလေပြီ။ ကျွန်တော် မှင်သေသေဖြင့် ဖြေလိုက်၏။

" စအိုနဲ့ ဆက်ဆံချင်တယ်ဆိုရင် အမျိုးသမီးဖက်က တစ်ခါလောက်တော့ အရင်ပြီးထားသင့်တယ်၊ ဒီတော့မှ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ လျော့ပြီး လုပ်ရကိုင်ရတာ အဆင်ပြေမှာပေါ့"

" တကယ်လားဟင်၊ ဖွေးဖွေးတော့ မသေချာဘူး၊ အဲသည်လို ပြီးတာမျိုး မဖြစ်ဖူးသေးဘူး ထင်တာပဲ"

" မင်းအမျိုးသားက မင်းကို ပြီးအောင် မလုပ်ပေးဖူးဘူးပေါ့၊ လက်နဲ့ လုပ်ပေးတာမျိုးရော မရှိဘူးလား"

" ကြံကြံဖန်ဖန် ဆရာရယ်၊ ဘယ်လုပ်ပေးမလဲ၊ ဖွေးဖွေး အရည်နည်းနည်းစိုလာရင် သူက ပြီးသွားပြီးတော့ အိပ်ပျော်သွားရော ဆရာ၊ ဖွေးဖွေး အမျိုးသားကို ခေါ်လာခဲ့မယ်လေ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ဆရာသင်ပေးပါလား"

အကြံကောင်း တစ်ခုပင်ဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် ကျွန်တော့်အတွက် မကောင်းလှပါ။ ကျွန်တော်သည် ဖွေးဖွေး၏ စအိုအကြောကို ကိုယ်တိုင် လျှော့ပေးချင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ခေတ္တမျှငြိမ်ပြီး စဉ်းစားလိုက်ကာ အသံကိုထိန်း၍ ခပ်တည်တည်ပြောလိုက်သည်။

" တချို့ မိန်းမတွေက မ'ပြီး' တက်ကြဘူး၊ ဆေးပညာအရ ဒါမျိုးလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ၊ ဒီတော့ ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားကို ဆရာက ပါးစပ်နဲ့ သင်ပေးလိုက်ပါပြီတဲ့၊ သူက ထင်ရာ မြင်ရာတွေလျှောက်လုပ်ရင် ပိုဆိုးကုန်မှာပေါ့၊ ဒီလို လုပ်ပါလား၊ ဖွေးဖွေးကို အရင်ဆုံး ဆရာစမ်းသပ်ကြည့်မယ်၊ ဘာပြဿနာမှ မရှိရင် ဖွေးဖွေး အမျိုးသားကို သင်ပေးလိုက်လို့ ရတာပေါ့၊ မကောင်းဘူးလား"

ကျွန်တော်ထင်ထားတာထက် လွယ်ကူစွာပင် ဖွေးဖွေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

" သိပ်ကောင်းတာပေါ့ ဆရာ၊ ဘယ်အချိန်လောက် ဆရာ အဆင်ပြေမလဲ"

" မနက်ဖြန် မနက် (၇) နာရီ၊ ဆေးခန်း မဖွင့်ခင် ဆိုရင် ဘယ်လိုလဲ၊ ဒီမှာပဲ တွေ့ကြတာပေါ၊ ဘဲ နှုတ်သီး (speculum) ကိုတော့ အိုဂျီဒေါ်မမလေးဆီက သွားငှားထားလိုက်မယ်"

" ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဆရာရယ်၊ ဖွေးဖွေးကို အခုလို ကူညီတာကို ကျေးဇူးမမေ့ပါဘူး ဆရာ၊ မနက်ဖြန် ဖွေးဖွေး ဝမ်းချူလာခဲ့ပါ့မယ်"

ကျွန်တော်သည် အလွန်အမင်း မပြုံးလိုက်မိစေရန် အထူူးသတိထားကာ ဖွေးဖွေးနှင့်အတူ ဆေးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

အပြန်လမ်းတွင် ပြုံးပျော်နေဟန်ရှိသော ဖွေးဖွေးကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်တွေးလိုက်မိသည်။

" လွယ်လိုက်တာကွာ"

.........................................................................................

နောက်တစ်နေ့

ဖွေးဖွေး သိပ်ပျော်တာပဲ။ ဒီနေ့ နံနက်ခင်း နေမင်းဟာ ပိုတောက်ပတယ်။ တိမ်မြူတွေ ကင်းစင်တဲ့ နံနက်ခင်းမှာ ငှက်ပေါက်စလေးတွေ တကျီကျီ တကျာကျာ အော်နေတော့ အရမ်းကို သာယာသလိုပဲ။ ဆရာလူအေးနဲ့ ချိန်းထားတာကို သတိရလိုက်တော့ ဖွေးဖွေး ရင်ထဲမှာ တဒုန်းဒုန်း ခုန်သွားတယ်။ ဆရာက သိပ်သဘောကောင်းတယ်။ ဖွေးဖွေး အပေါ်မှာလည်း အရမ်းသဘောကောင်းတယ်။ အလုပ်တွေလည်း အရမ်း မခိုင်းဘူး။ နောက်ပြီးတော့ ဘောက်ဆူးလည်း ကောင်းကောင်းပေးတယ်။

ဆေးခန်းအလာမှာ ဆရာကြိုက်တက်တဲ့ တင်တင်အေး မုန့်ဟင်းခါး ဝင်ဝယ်ရင်းနဲ့ အိမ်မှာအိပ်ပျော် ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ 'သူ' ကို သတိရမိတယ်။ သူ့အတွက် ဖွေးဖွေးလုပ်နေတာကို မနေ့က ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့ဘူး။ ဒီနေ့ညမှ သူ့ကိုပြောပြီး ပြလိုက်မယ်။ ဖွေး ရင်တွေ အရမ်းခုန်တာပဲ။ ကြောက်သလိုလို လန့်သလိုလို ရင်ထဲမှာ အရမ်းတုန်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဆရာ့ကို ဖွေးဖွေး ယုံပါတယ်။ ဆရာဟာ လုပ်တာကိုင်တာ အရမ်းညင်သာတာ ဖွေးဖွေး အမြင်ပဲ မဟုတ်လား။ အော်ငိုတဲ့ ကလေးတွေကိုတောင် ရအောင်စမ်းသပ်နိုင်တဲ့ ဆရာ့ကိုမှ မယုံရင် ဘယ်သူ့ကို ယုံရမလဲ။

မနေ့ညက 'သူ' လုပ်တာလေးတွေကို ပြန်သတိရရင်း ဖွေးဖွေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မာတောင်လာတယ်။ ဘရာစီယာ ဝတ်ထားပေမယ့် မလုံမလဲ ကိုယ့်ရင်ပတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသေးတယ်။ မနေ့ညကတော့ သူက ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးတယ်။ ပြီးလုနီးနီးပေါ့နော်။ သူပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ ဖွေးဖွေးလည်း သိပ်မလိုတော့ဘူး။ သူအိပ်သွားတာနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် လက်နဲ့ ပွတ်လိုက်တော့ ပြီးသွားတယ်။

အတွေးစတွေ အမျှင်တန်းပြီးတော့ ဆေးခန်းထဲကို ဖွေးဖွေးလှမ်းဝင်လိုက်တော့ ဆရာက ရောက်နှင့်နေပြီ။ လူလတ်ပိုင်းပေမယ့် ကျန်းမာရေး လိုက်စားတက်တဲ့ ဆရာက ဖွေးဖွေးထက် တစ်ပေနီးပါး အရပ်ပိုရှည်ပြီးတော့ ဒုကောင်း ဒေါင်ကောင်းတယ်။ ဆံပင်ကို ခပ်တိုတို ညှပ်ထားတာမို့ မဟာနဖူးနဲ့ ခန့်ချောချောနေသလိုပဲ။ ဖွေးဖွေးကို တွေ့တာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ပြုံးပြီး နှုတ်ဆက်တယ်။

" ဟာ ဖွေးဖွေး ရောက်လာပြီလား "

" ဆရာ့ အတွက်ဝယ်လာတာ"

ဖွေးဖွေးက ပြုးပြီး မုန့်ဟင်းခါးထုပ်ကို မြှောက်ပြလိုက်တော့ ဆရာက

" တယ်ဟုတ်ပါလား၊ ကျေးဇူးပဲကွာ " လို့ပြောတယ်။

ဖွေးဖွေးလည်း မုန့်ဟင်းခါးတွေကို ပန်းကန်ထဲ လှယ်ထည့်ပေးလိုက်တော့ ဆရာက အားပါးတရ စားပါတယ်။ မုန့်ဟင်းခါး စားနေရင်းနဲ့ ဆရာက လှမ်းမေးတယ်။ 

" ဖွေးဖွေး သေချာအောင် ဆရာထပ်မေးရဦးမယ်၊ ဖွေးဖွေး စိတ်ထဲမှာ သေချာသလား"

" သေချာပါတယ် ဆရာ"

" ကောင်းပြီ၊ ဒါဆိုရင် ဆရာ မေးတာလေးတွေ အရင်ဖြေပါဦး၊ ဖွေးဖွေး အရင်တုန်းက စအိုကို စမ်းသပ်တာ ခွရဖူးသလား"

" ဟိုဒင်း..ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အဖျားကြီးလို့ စအိုထဲကို ဒုံးကျည်ထည့်တာ ခံရဖူးတယ် ဆရာ၊ ငယ်ငယ်တုန်းက ဆိုတာ သိပ်မငယ်ဘူးပေါ့နော်၊ အဲသည်တုန်းက ထည့်ပေးတဲ့ ဆရာမကြီးက အရမ်းကြမ်းတာပဲ ဆရာရယ်၊ အတင်းကို ဖြဲပြီးတော့ အတင်းထိုးထည့်တာပဲ၊ နာတော့မနာပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဖြဲပြီးတော့ ကြည့်နေတာက ဆိုးတယ်"

" စိတ်ချပါ၊ မနာအောင် လုပ်လို့ရပါတယ်၊ နာရင်လဲ နည်းနည်းကလေးပဲ နာစေရမယ်၊ အဲသည်ဟာကို စိတ်ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ဟုတ်ပြီလား၊ ကဲ နောက်တစ်ခု မေးဦးမယ်၊ ဒီကနေ့မနက် ဖွေးဖွေး အိမ်သာ တက်ပြီးပလား"

" တက်ပြီးပါပြီ ဆရာ၊ အလေးသွားခဲ့ပါတယ်"

" နောက်ထပ်သွားစရာ မကျန်တော့ဘူးပေါ့"

" မကျန်တော့ဘူး ဆရာ၊ ကုန်ပါပြီ"

" သိပ်ကောင်းတယ်၊ အလေး မစွန့်ရသေးရင် ဖင်ကြောရှုံ့နေတက်တယ်၊ စအိုဝကို လျှော့ချလိုက်ဖို့က အလေးသွားတဲ့အခါ ညှစ်ချလိုက်သလို ညှစ်လိုက်မှ လွယ်တာကိုး၊ သွားစရာ အလေးမရှိတော့ရင် စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ညှစ်နိုင်တာပေါ့၊ ပြောရဦးမယ်၊ လေလည်မှာကို မစိုးရိမ်နဲ့ သိလား"

" ရှင် .. အီးပေါက်တာကို ပြောတာလား"

" ဟုတ်တယ်၊ စအိုတွင်း ဆက်ဆံရင် လေလည်မှာပဲ၊ ဒါက သဘာဝပဲ၊ ဘာမှစိတ်အနှောက် အယှက် မဖြစ်နဲ့၊ အထူးသဖြင့် ယောင်္ကျားတန်ဆာကို အပြင်ထုတ်လိုက်ရင် ဖြစ်တက်တယ်"

" ဟာ အဲဒါကို ဖွေးဖွေး မစဉ်းစားမိဘူး ဆရာ၊ ဒါဆိုရင် သူ့ကိုပြောထားမှ ဖြစ်မယ်၊ အနံ့သေအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ ဆရာ"

" အရေးအကြီးဆုံးကတော့ သဘာဝကို နားလည်ထားဖို့ပဲ၊ လေလေည်တာက အရေးမကြီးပါဘူး၊ လုပ်စရာရှိတာကို အာရုံစိုက်ပြီး လုပ်ဖို့ပဲ လိုတယ်၊ ဟုတ်ပြီလား၊ ဖွေးဖွေး မနေ့ညက ပြီး ရဲ့လား"

ဆရာက ဖွေးဖွေးကို သေချာစိုက်ကြည့်ပြီး အဲသည်လိုပြောလိုက်တော့ ဖွေးဖွေးရင်ထဲမှာ ကတုန်ကယင်ကြီး ဖြစ်သွားတယ်။

" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ၊ မနေ့ညက သူအိပ်ပျော်သွားတော့  ဖွေးဖွေး ဖာသာလက်နဲ့ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တယ်၊ နောက် .. နောက်ပြီးတော့ ဒီနေ့မနက် ရေချိုးတော့တောင် ရေပန်းလေးနဲ့ လုပ်ဖြစ်သေးတယ်၊ ဒီလိုပါ ဆရာ၊ ဆရာနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတော့ အောက်ပိုင်းကို စင်အောင် ရေဆေးရင်းနဲ့ ရေပန်းကို အစေ့ပေါ်တည့်တည့် ထိုးမိလိုက်တာ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ ဒါနဲ့ပဲ အပြီးထိ လုပ်လိုက်မိတယ် ဆရာ၊ ပထမတော့ အစေ့လေးက မြုပ်နေတယ်၊ ခဏနေတော့မှ ငေါက်တောက်ကလေး ထောင်လာတာ၊ အဲသည်အချိန်မှာ ရေအေးအေးကို  အထဲထိရောက်အောင် ပန်းထည့်လိုက်တော့ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ နောက်ဆုံးတော့ ဖွေးဖွေး မနေနိုင်တော့ဘဲ အစေ့ကို လက်နဲ့ ချေပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ ထွက်ကုန်တယ်"

" တစ်ခါတည်းလား"

" တစ်ခါတည်းပေါ့ ဆရာရယ်၊ ဒီတစ်ခါတောင် မနည်းလုပ်ရတာ"

" တစ်ခါပြီးသွားတော့ ဘာလုပ်သလဲ"

" ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ပြီး အင်္ကျီဝတ်လိုက်တယ် ဆရာ"

" နောက်တစ်ခါ ရ၊မရ ထပ်မစမ်းဘူးလား"

" ဟင့်အင်း မစမ်းဖြစ်ဘူး"

" ဒါဆိုရင် သိပ်မဆိုးပါဘူးလေ၊ ဒါနဲ့ နောက်တစ်ခု မေးပါရစေဦး၊ ဖွေးဖွေး ပြီးသွားတော့ လက်နဲ့ပဲလား၊ အတုတွေ ဘာတွေ သုံးသေးသလား"

" ဟင်အင်း၊ ဒီကနေ့ မနက်တော့ ရေပန်းကို သုံးတယ်၊ အရင်တုန်းကတော့ လက်နဲ့ပဲ လုပ်လိုက်တယ်၊ ဒါပါပဲ"

" ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဒီမှာ ဖွေးဖွေး မိန်းကလေးတွေဟာ ယောင်္ကျားတွေနဲ့ မတူဘူး၊ တစ်ခါပြီးသွားတာနဲ့ အားကုန်မသွားဘူး၊ နောက်ထပ် နောက်ထပ် ထပ်ကာ ထပ်ကာ ပြီးတက်ကြတယ်၊ အဲဒါက လေ့ကျင့်ရင်း လုပ်ကြည့်ရင်းနဲ့ ဖြစ်လာမှာ၊ ဆရာပေးချင်တဲ့ အကြံကတော့ စအိုထဲကို မဆက်ဆံခင်မှာ ဖွေးဖွေးဖာသာ တစ်ခါလောက် ပြီးအောင်လက်နဲ့ လုပ်လိုက်၊ အဲဒါကို အမျိုးသားကို ကြည့်ပါစေ၊ ဒါဆိုရင် သူလည်း စိတ်တွေကြွလာလိမ့်မယ်၊ ဖွေးဖွေးလည်း အရည်တွေ ထွက်လာရော သူတကယ်လုပ်တဲ့ အချိန်ကျတော့ ချောချောမောမော ဖြစ်သွားမှာပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ"

" ဖွေးဖွေး တစ်ခါမှ ထပ်ကာ ထပ်ကာ မပြီးဖူးဘူး ဆရာ၊ ဆရာပြောတဲ့ အတိုင်းဆိုရင် ဖွေးဖွေးက လေ့ကျင့်ယူရင် ဖြစ်နိုင်မယ်ပေါ့"

" အဲဒါကတော့ အပြတ်ပြောလို့ မရဘူး၊ တစ်ချို့မိန်းကလေးတွေကတော့ မရဘူး၊ ဒါပေမယ့် များသောအားဖြင့် ရပါတယ်၊ ဖွေးဖွေး ရနိုင်၊မရနိုင်ကိုတော့ အခု လုပ်ကြည့်လိုက်ရင် သိရမှာပေါ့၊ ဒီကိစ္စမျိုးတွေက များများလုပ်ကြည့်လေ များများသိရလေပဲ၊ ကဲ အခုတော့ ဆရာ ပန်းကန်တွေ သွားဆေးလိုက်ဦးမယ်၊ ဖွေးဖွေး လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ထားလိုက်၊ ဆရာ လာခဲ့မယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

အဲသည်လို့နဲ့ စမ်းသပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးကို ဖွေးဖွေး အသာစေ့ထားလိုက်တယ်။ ဒီအခန်းလေးဟာ ဖွေးဖွေးရဲ့ အိပ်ခန်းလိုပါပဲ။ ဘယ်နေရာမှာ ဘာရှိသလဲကို မျက်စိမဖွင့်ပဲနဲ့တောင် ဖွေးဖွေးသိပါတယ်။ လူနာကုတင်လေး အရှေ့မှာ ရပ်ပြီးတော့ ညှပ်ဖိနပ်ကလေးနဲ့ ထမီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ မျက်နှာကို တစ်ဖက်ကို စောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးပေါ်မှာ  ဖွေးဖွေးကို ဖွေးဖွေးပြန်တွေ့ရတယ်။ ထမီပြောင်ကလေး အောက်က ပေါင်တန်တွေက ရှည်သွယ်ပြီး ဖြောင့်တန်းနေတာပဲ။ မနေ့ညတုန်းကပဲ သူက " ရွှေဘိုမင်းကြိုက်" တဲ့။

စိတ်ကို ငြိမ်အောင် ထိန်းရင်းကနေ ခါးကိုမတ်လိုက်ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ စစချင်း တွေးလိုက်မိတာကတော့ 

" ဟင် ငါ့နို့တွေကလည်း သေးလိုက်တာ"

စိတ်ညစ်ပါတယ်ရှင်။ နို့တွေကသေးနေတာ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲ မသိဘူး။ သူများတွေလို နို့ကြီးကြီးဖြစ်ချင်တာပေါ့။ အခုဟာက သူများတန်းတူတော့ ရှိပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် နောက်များကျရင်တော့ ဖွေးဖွေး ရဲ့ ကိုကို ညှစ်တာနဲ့ ကြီးလာမယ်လို့တော့ ထင်ပါတယ်။ လောလောဆယ်တော့ နို့သီးခေါင်းကလေးကို အားမလို အားမရနဲ့ ပွတ်ရင်း တံတွေးကို ဂလု ကနဲ မြိုချလိုက်ပြီးတော့ အောက်ခံ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ခါးကို ကိုင်းလိုက်ရတာမို့ စောက်ပတ်ကလေးကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရတယ်။ နောက်ဖက် မှန်ထဲက တဆင့် ဖင်စအို၀ မည်းမည်းလေးကိုပါ တွေ့လိုက်ရသေးတယ်။

ပင်တီကလေး ဆီကနေ ညှီစို့စို့ အနံ့တစ်ခု ထောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ အမွှေးတွေ ရိတ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကလေးကို ပွတ်ရင်းနဲ့ မနေ့ညက ချစ်ချစ်ရိတ်ပေးခဲ့တာကို သတိရလိုက်မိတယ်။ အတူတူ အပြာကား တစ်ကားကြည့်ရင်းကနေ  သူက စောက်မွှေးတွေကို ဂျုတ်တစ်ချောင်းနဲ့ ရိတ်တော့တာပဲ။ သူ့ရှေ့မှာတော့ ရှက်တာနဲ့ ဖွေးဖွေးမျက်စိတွေကို စွတ်ပိတ်ထားပြီ မသိသလို လုပ်နေသမျှ အခုမှပဲ သေချာကြည့်ရတော့တယ်။

ထူအမ်းအမ်းကလေး ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ကိုင်ကြည့်ရင်း ချွဲကျိကျိ အရည်တွေကို စမ်းလိုက်မိတယ်။ ဖင်ဝလေးကို ပွတ်ကြည့်ရင်း ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာမိပြန်တယ်။ လူနာကုတင်လေးပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ရင်း ခြေတွဲလောင်း ချထားလိုက်မိတယ်။ နှလုံးသားကတော့ အပြင်ကို ထွက်လာတော့ မတက် ခုန်လှုပ်နေတာပေါ့။ မှန်ထဲကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတော့ မျက်နှာကလေး နီရဲနေတာကို သတိထားလိုက်မိပါတယ်။ အသက်ကို ထိန်းရှုရင်း ဆရာဝင်လာမှာကို စောင့်နေမိတယ်။ သူကလည်း အခုမှ လာခဲလိုက်တာနော်။

" ဆရာရယ် လာပါတော့၊ ဒီမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ"

လို့တောင် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်လိုက်မိတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အဲဒီ အချိန်မှာပဲ တံခါးက ပွင့်လာတာမို့ ဖွေးဖွေး လန့်ပြီးတောင် ခုန်လိုက်မိတယ်။ ကြားသွားသလားတောင် မပြောတက်ဘူး။

ဖွေးဖွေးကသာ မျက်နှာ မထားတက်အောင် ရှက်နေပေမယ့် ဆရာကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ပြဒါးတိုင်ကို ယူပြီး ချိုင်းကြားထဲမှာ အပူတိုင်းတယ်။ 

" ပုံမှန်ပဲ"

ဖွေးဖွေး နှလုံးခုန်သံကို နားထောင်ပြန်တယ်။ နားကြပ်ကို တင်လိုက်လိုက်ချင်းပဲ အရမ်းခုန်နေတဲ့ ရင်ကို သတိထားမိသွားပြီး ဆရာက ပြုံးတယ်။

" ဖွေးဖွေး စိတ်လျှော့၊ စိတ်တွေ အရမ်း မလှုပ်ရှားနဲ့လေ၊ မနာအောင် လုပ်ပေးမယ် ၊ ဟုတ်ပြီလား"

သည်နောက် သွေးပေါင်တိုင်းပြန်တယ်။ မျက်လုံးကို ဖြဲကြည့်တယ်။ လက်ဖဝါး ခြေဖဝါးတွေကို စစ်ကြည့်ပြီးတော့မှ နှလုံးကို နောက်တစ်ခါ နားထောင်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ နည်းနည်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီမို့

" အိုကေ အားလုံးကောင်းပါတယ်၊ ဒီတော့ အရေးကြီးတာ လုပ်လိုက်ကြရအောင်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ဆရာ့ကို ကျောခိုင်းပြီး တစောင်းလှဲလိုက်"

" အင်"

ဖွေးဖွေးက အင်တင်တင်လုပ်နေတော့ ဆရာက

" ဆရာ့ကို ကျောမပေးချင်ဘူး ဆိုရင်လဲ ရပါတယ်၊ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲထားပေး"

" အာ အဲလိုတော့ မဖြစ်ဘူး"

ဖွေးဖွေး ကပျာကယာ ပြောလိုက်မိတော့ ဆရာက ရယ်တယ်။ ဟွန်း မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ရင် တခုန်ခုန်နဲ့ သူ့ကို ကျောခိုင်းပြီး အိပ်လိုက်တုန်းမှာ ရာဘာလက်အိတ်စွပ်လိုက်သံကို ကြားရတယ်။ နောက်တခဏမှာတော့ ဆရာ့ဘယ်လက်က ဖွေးဖွေးရဲ့ အပေါ်ဖက် ခြေသလုံးကို ကိုင်ပြီး တွန်းတင်လိုက်တယ်။ အောက်ဖက်ခြေထောက်က ဆန့်နေတုန်း အပေါ်ဖက် ခြေထောက်ကို ကွေးလိုက်တော့ ဖင်ဝက ပြဲသွားတာပေါ့။ ဖွေးဖွေး ရှက်မလို့ ရှိသေးတယ်။ ဆရာက အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။

" ဖွေးဖွေး နည်းနည်း ဖြဲပေးထား"

လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ပြီး သူနှိုက်ဖို့ အတွက် ကိုယ့်ဖင်ကိုယ် ဖြဲပေးလိုက်ရတယ်။ ဆရာရဲ့ ဂျယ်သုတ်ထားတဲ့ လက်ညှိုးကလေးက ဖွေးဖွေးဖင်ကို လာတို့တော့ ဖင်ရှုံ့လိုက်မိတယ်။ ဆရာက ခပ်အေးအေးပဲ ပြောတယ်။

" လျှော့ထား၊ ညှစ်ချ၊ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့၊ လေလည်ချင် လည်ပါစေ၊ ညှစ်ချ"

ဆရာ့ လေသံက အရမ်းအေးတော့ ဖွေးဖွေး စိတ်နည်းနည်း လျော့သွားပြီး ညှစ်ချလိုက်မိတယ်။ ဒီတော့မှ သူ့လက်ချောင်းက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လာတယ်။ 

" နာသလား ဖွေးဖွေး"

" မနာဘူး ဆရာ၊ လုံးလုံး မနာဘူး"

" အခု ဆရာ ထပ်ထိုးသွင်းမယ်နော်၊ ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်မှာပါ၊ နာရင်ပြော"

တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သူ့လက်ချောင်းကြီးက တိုးဝင်လာပြီး အထဲမှာမွှေနေတာကို သတိထားမိတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ လက်ခုံက အပြင်ဖက် တင်ပါးနှစ်ခုနဲ့ ထိသွားတာမို့ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတာကို သိလိုက်ရတယ်။

" အိုကေ မဖွေးဖွေး၊ အကုန်ဝင်သွားပြီ၊ အသက်ရှုလို့ ရပါပြီ၊ နောက်ကိုလဲ အသက်မှန်မှန် ရှုဖို့ သတိထားဦး"

ဆရာက ရယ်ရယ်မောမော နဲ့ပြောလိုက်တော့မှ အသက်အောင့်ထားမိမှန်း ကိုယ့်ဖာသာ သိလိုက်ရတယ်။ မနာမကျင်ဘဲ ဝင်သွားတာမို့ နည်းနည်းတော့ အံ့သြနေတုန်း လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီးတော့ ဆရာက မေးတယ်။

" ဆရာ တစ်ခုမေးမယ်နော်၊ ဖွေးဖွေး အမျိုးသားနဲ့ အတူနေတုန်းမှာ သူ့ကို ပြောပြသလား"

" ဘာကို ပြောပြရမှာလဲ ဆရာ "

" ဘယ်လိုလုပ်ရင် ဖွေးဖွေး သဘောကျတယ်၊ ဘာကို လုပ်ရင် ထိတယ်၊ စသဖြင့်ပေါ့၊ သူကရော မေးသလား"

" ဟင့်အင်း မပြောဘူး၊ သူကလည်း မမေးဘူး"

" ဆရာ့ သဘောကတော့ ဖွေးဖွေး အနေနဲ့ များများပြောပြစေချင်တယ်၊ ယောင်္ကျားတွေဟာ မိန်းမတွေရဲ့ လိုအင်ကို နားမလည်တာ များတယ်၊ တကယ် နားလည်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေကလဲ အခြောက်တွေ ဖြစ်တက်ကြတယ်၊ ဟား ..ဟား ဒီတော့ အိပ်ခန်းအတွင်းမှာ အဆင်ပြေချင်ရင် အမျိုးသမီးတွေ အနေနဲ့ သူတို့လိုလားချက်ကို အမျိုးသားတွေ သိအောင် ပြောပြတာ အကောင်းဆုံးပဲ "

" နောက်တစ်ခုက ပြီး တဲ့ကိစ္စ၊ ယောင်္ကျားတွေ ပြီးတာက သိသာတယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် မိန်းမတွေ ပြီးသွား၊ မပြီးသွား ကို ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က သေချာတပ်အပ် ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ဖွေးဖွေး ပြီးသွားရင် ပြီးသွားတယ်လို့ ထုတ်ပြောပါ၊ အဲသည်တော့မှ ဖွေးဖွေးရဲ့ အမျိုးသားက သိပြီးတော့ နောက်တစ်ခေါက်လည်း ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးမှာပေါ့၊ လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ တစ်ယောက်တည်း အတွက် မဟုတ်ဘူး၊ နှစ်ယောက်လုံး အတွက် မဟုတ်လား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

" ကဲ အခု တွေ့ရသလောက်တော့ ဖွေးဖွေးမှာ ဘာပြဿနာမှ မရှိပါဘူး၊ သည်တော့ ဘာဆက်လုပ်ချင်သလဲ၊ တော်ပြီလား၊ ဖွေးဖွေး တော်ချင်ပြီ ဆိုရင် တော်လို့ရတယ်နော်၊ မတော်သေးချင်ရင်လဲ ဖွေးဖွေး အနေနဲ့ ဆက်တိုက် ပြီးနိုင်၊ မနိုင်စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့"

" စမ်း...စမ်းကြည့်ချင်တယ် ဆရာ"

" အိုကေ ဒါဆိုရင် ဖွေးဖွေးကို ဆရာ တစ်ခု တောင်းဆိုချင်တယ်၊ ဖွေးဖွေး မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားလိုက်၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတယ်လို့ သဘောထား၊ အခု ဖွေးဖွေးနဲ့ အတူရှိနေတဲ့ လူကလည်း ဖွေးဖွေး ရဲ့ အမျိုးသားလို့ သဘောထား၊ ဆရာပြောတာတွေကို လိုက်လုပ် ၊ ဟုတ်ပြီလား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

" ဖွေးဖွေး ရင်ထဲမှာ ခံစားရသမျှကို ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ပြောပြ၊ ဒါက အရမ်း အရေးကြီးတယ်၊ ဆရာကလည်း မလုပ်ခင် ဆရာ ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာကို ဖွေးဖွေးကို အရင်ပြောပြမယ်၊ ဖွေးဖွေး မကြိုက်ရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ နာရင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အချိန်မရွေး ဆာ့ကိုပြော၊ ဆရာက ဖွေးဖွေးကို နာအောင် မလုပ်ဘူး၊ လန့်အောင်လည်း မလုပ်ဘူး၊ ဆရာ့ကို ဖွေးဖွေး အမျိုးသားလို သဘောထား၊ အဲလိုမှ သဘောမထားနိုင်ရင် ဖွေးဖွေး ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး"

" ဟုတ်ကဲ့"

" ဟုတ်ပြီ ဖွေးဖွေး အနေနဲ့ အစေ့ကို မကလိဘဲ ပြီး ဖူးသလား"

" အစေ့ကို မကလိပဲ ပြီးရမယ် ဟုတ်လား၊ မဖြစ်နိုင်တာပဲ ဆရာ "

" ဆရာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဖွေးဖွေး ရဲ့ ချစ်ချစ်"

" အယ် .. ဟုတ်သားပဲ၊ မရဘူးပါဘူး ကိုကိုရယ်"

ဖွေးဖွေးက မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ သန်မာတဲ့ လက်နှစ်ချောင်းက ဖွေးဖွေးရဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးကို ကိုင်ပြီး မ,လိုက်တဲ့ အခါမတော့ ဖွေးဖွေး ရင်တွေ တုန်လာပြန်တယ်။

" မရဖူးဘူး ဆိုရင် လုပ်ကြည့်ကြတာပေါ့၊ ခြေဖဝါးလေးကနေ စ,မယ်နော်"

စကားဆုံးတာနဲ့ ဘယ်ဖက်ခြေဖဝါးလေးကို သူ့လက်တွေက လာဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားမိတယ်။

" ဘယ်လိုနေသလဲ ပြောလေ"

" ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ်၊ သိပ်ကောင်းတယ်"

ဖျတ်ကနဲ ဖွေးဖွေးရဲ့ ခြေမလေးကို သူက ကုန်းပြီး စုပ်လိုက်ပြန်တယ်။ ယောင်ယမ်းပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်လိုက်မိတယ်။

" ဟိတ် လက်တွေကို အပေါ်မှာထား၊ နို့နဲ့ကစားချင် ကစား၊ အောက်ဖက်ကို မတို့နဲ့"

သူ့ဆီကနေ တားမြစ်သံထွက်လာတယ်။ ဟုတ်သားပဲ။ အစေ့ကို မထိဘဲ ပြီးအောင်လုပ်မယ်လို့ သူကြိမ်းဝါးထားတာပဲ။ ဖွေးဖွေး လက်တွေကို အပေါ်ကို ပြန်တင်ပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် နို့တွေကို ညှစ်နေလိုက်မိတယ်။ အရင်ကနဲ့ မတူအောင် ဖီးလ်တက်လာပါရဲ့။ လက်တစ်လုံးလောက် ရှည်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို လိမ်ဆွဲရင်းနဲ့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိတယ်။

" သိပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်၊ ကိုကိုလုပ်တာနဲ့ ဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး အရည်တွေ ရွှဲကုန်ပြီ၊ သိလား"

" ကောင်းတယ်"

လို့ တစ်ချက်ပြောပြီး သူကတော့ ခြေမလေး နှစ်ချောင်းကို အသားကုန် စုတ်နေတော့တာပဲ။ စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ ဖွေးဖွေးမှာတော့ နို့သီးခေါင်းတွေကို လိမ်ဆွဲနေရင်း ကော့လန်တက်လာမိတယ်။ ပေါင်တွေကို ဖြဲလိုက်ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကလေးကို သူ့မျက်စေ့ရှေ့ ထိုးပြနေမိတယ်။ အခုနတုန်းက အရှက်ကြီးရှက်နေတာ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး။

မျက်စိမှိတ်ထားရင်းကနေ ဖွေးဖွေးရဲ့ ဘယ်ဖက် ဒူးခေါင်းမှာ စိုစိ စိုစိ ယားကျိ ယားကျိ ဖြစ်လာတယ်။ ဒါ ..ဒါ ဖွေးဖွေးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးနေတာပါလား။ သိပ်ချစ်သွားပြီ ကိုကိုရယ်။

" ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်၊ သိပ်ချစ်သွားပြီ ကိုကိုရယ်"

ဖွေးဖွေးက ပြောလိုက်တော့ သူ့လျှာကြီး အပေါ်တက်လာမှာကို အငမ်းမရ စောင့်မျှော်နေမိတယ်။ ဒူးကနေ ပေါင်။ ပေါင်ကနေ ပေါင်ရင်း။ ပေါင်ရင်းကနေ ခွဆုံ။ တဖြည်းဖြည်း တက်လာပြီတော့ စောက်ပတ်ကလေး အနားရောက်လာတယ်။ အဲ.. ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ကလေးကို မလျက်ဘဲ ကျော်ပြီးတော့ ညာဖက်ပေါင်ရင်းကို လျက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ဖက် ပြန်ဆင်းသွားတယ်။ ဖွေးဖွေး ရှက်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ဖင်ကြွပြီးတော့ သူ့လျှာကြီးနဲ့ တွေ့ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူက သိပ်လည်တယ်။ ဖျတ်ကနဲ နောက်ဆုတ်သွားရော။ ဖွေးဖွေးလည်း 'အင်' ကနဲ မကျေမနပ် အော်လိုက်မိတယ်။ သိပ်မုန်းဖို့ ကောင်းတဲ့ ကိုကို။ ဒီမှာ ယားနေလို့ ဟာကို။

ဖွေးဖွေး ရဲ့ အောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို စုန်ချည် ဆန်ချည် လျက်ပေးပြီးတော့ သူရပ်သွားတယ်။ သူ ဘာလုပ်နေမလဲ ဆိုတာ ဖွေးဖွေး သိပါတယ်။ မျက်စေ့တော့ ဖွင့်မကြည့်ရဲ့ဘူး။ ရှက်တယ်။ သူ့တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ ဖွေးဖွေးကို စိုက်ကြည့်နေမှာပေါ့။ မသိမသာ ပေါင်တွေကို စေ့လိုက်မိတယ်။ လာဖြဲမယ်ဆိုရင် အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ကလေးကို သူများ တို့ထိမလားပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့် သူက ဖွေးဖွေးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို လာကိုင်ပြီးတော့

" သိပ်မလိမ်ဆွဲနဲ့၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သိပ်နုတာ"

သူ့ထွက်သက်က ဖွေးဖွေးရဲ့ မျက်နှာကို လာရိုက်ခတ်နေတယ်။ သူ နမ်းတော့မယ်။ ဖွေးဖွေး သိလိုက်တယ်။

" ကိုယ် နမ်းမယ်နော်"

သူက ခွင့်တောင်းပြီးတာနဲ့ ဖွေးဖွေးကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ မျက်စေ့တွေကို မှိတ်ထားတဲ့ အတွက် ဖွေးဖွေးရဲ့ ကမ္ဘာလေးထဲမတော့ သူနဲ့ ဖွေးဖွေးပဲ ရှိတာပေါ့။

အစတုန်းကတော့ ခပ်ရိုးရိုး နမ်းတယပဲ။ ခဏနေတော့ လျှာချင်း ကလိမိတယ်။ အဲသည်ကနေ သူ့လျှာက ဖွေးဖွေးပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် လျက်တော့တာပဲ။ အား.. ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး ပူလောင်နေပြီ။ မီးတောင်ပေါက်ကွဲသလိုပဲ။ အပူတွေက ပါးစပ်ကနေ တစ်ဆင့် သူ့ဆီကို ကူးစက်သွားတယ်။ ဖွေးဖွေး တစ်ကိုယ်လုံး အရည်ပျော်သွားပြီး ဝိညာဉ်ကို သူစုပ်ယူသွားသလိုပါပဲ။

ခဏနေတော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ကြပြီးတော့ သူက ဖွေးဖွေးရဲ့ မျက်လုံးတွေ နဖူး၊ နှာခေါင်း၊ နားရွက်တွေ၊ လည်တိုင်တွေကို နမ်းတော့တယ်။ ဖွေးဖွေး မခံနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေမိတော့တယ်။

" ဘယ်လိုလဲ ဘယ်လိုနေသလဲ"

သူက မေးလာတော့ ဖွေးဖွေး အငမ်းမရ ပြန်ဖြေလိုက်မိတယ်။ 

" ဆက်လုပ်ပါ ကိုကိုရယ်၊ မေးမနေပါနဲ့၊ ဆက်လုပ်ပါ၊ ဖွေးဖွေးကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးပါ"

" အင်း.. လုပ်ပေးမယ်၊ အခုတော့ နို့သီးခေါင်းကလေးကို ပြုစုပေးမယ်၊ နို့တွေကို စုပ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

သူလျှာက လည်ပင်းအောက်ကို လျှောဆင်းသွားပြီးတော့ နို့အုံအောက်ခြေကနေ အပေါ်ကို တစ်ရစ်ချင်း တက်လာတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို အောက်ကနေ ညှစ်ပေးလိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ယောင်္ကျားလေးတွေ လီးတောင်သလို တောင်လာတာပေါ။ ဖွေးဖွေး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။

" စုပ်လိုက်စမ်းပါ ကိုရယ်၊ နို့သီးခေါင်းကလေး ကို စုပ်လိုက်စမ်းပါ၊ အထဲမှာ မီးတောင်ပေါက်တော့မယ်"

သည်တော့မှပဲ နို့သီးခေါင်းကလေး တစ်ဖက်ကို သူက ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ နောက် နို့တစ်ဖက်ကိုတော့ လက်လေးချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး လက်ညှိုးလေးက နို့သီးခေါင်းကို တောက်ပေးနေတော့ ဖွေးဖွေး ရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆန်လာတယ်။ သူက နို့သီးခေါင်းကလေးကို သွားနဲ့ အသာကလေး ဖိကြိတ်လိုက်တော့ အားမလို အားမရနဲ့ ဖွေးဖွေး ခါးကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ခါးအနောက်ဖက်ကနေ တစ်ဆင့် အောက်ဖက်ကို လျှောဆင်းသွားပြန်တယ်။ မြီးညှောင့်ရိုးနား ရောက်တော့ ဖွေးဖွေး ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေပြီ။ သူ..သူ.. ဘာလုပ်မလို့လဲ။ ဟို...ဟို

နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လျှာကြမ်းနဲ့ ပွတ်လိုက်၊ သွားဖုံးနဲ့ကြိတ်လိုက် လုပ်ရင်းကနေ ဖင်ကို အနှိုက်ခံရတော့ ဖွေးဖွေးတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာတယ်။ တစ်ခါမှ



အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



ဆင်နဲ့ ဆိတ် (စ/ဆုံး)

ဆင်နဲ့ ဆိတ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည္မသိ။

တင်ထွန်းအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။

လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်လှသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ်ဟု မထင်ရအောင် အသားအရေစိုပြည်သည်။ ဖင်လုံးကြီးသော်လည်း လူမှာမဝ။ လှမူမှာ အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွားနှင့် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ တင်ထွန်းမှာ ရုပ်မဆိုးလှသော်လည်း လူကောင်က သိပ်မထွား။ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်လေးသာဖြစ်သည်။ လှမူထက်ပင် အရပ်အနည်းငယ်ပုလိမ့်မည်။ မနာလိုသူတို့က တင်ထွန်းကို မတန်မရာမိန်းမ ရထားသည်ဟုပင် အတင်းပြောနိုင်သည်။ တင်ထွန်းမှာ စီးပွားရေးလည်း သိပ်မချောင်လည်။ လှမူမှာ လှပင်လှသော်လည်း ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွင် နွမ်းပါးစွာနေရရှာသည်။ 

တင်ထွန်းတစ်ယောက် ထွေရာလေးပါးစဉ်းစားနေရင်း လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ကာ မနက်စောစောစီးစီး လီးတောင်လာသည်။ တင်ထွန်းမှာ လူကောင်သေးသလို လီးလည်း သိပ်မကြီးလှ။ တောင်လွန်းမှ ငါးလက်မသာသာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မည်။ လန်ပြီးသား လှမူ၏ ထမီပါးလေးကို လှန်တင်လိုက်ကာ လီးကို ဖင်နှင့်ကပ်လိုက်သည်။ လှမူ၏ ကုပ်သားလေးများကို နမ်းသည်။ ချွေးစေးလေးများစို့နေသော လှမူ၏ ပုခုံးသားလေးများမှ နှစ်လိုဖွယ်ကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်သည်။ 

တင်ထွန်းမယား လှမူမှာ ဘဝပေးကုသိုလ်ကံကြောင့်သာ နွမ်းပါးနေရရှာသည်။ ယှဉ်ကြည့်လျှင် နာမည်ကျော်မင်းသမီးများထက် လှပပေသည်။ လှမူ ရုတ်တရက်နိုးလာသည်။ မျက်လုံးလေးများကို မှေးကာ ဆက်မှိန်းနေသည်။ တင်ထွန်းလည်း တောင်နေသောလီးကို တံတွေးအသာဆွတ်ပြီး ဖင်လုံးကြီးများကြားမှ လျှိုကာ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အသာလေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ 

လီးသေး၍လားမသိ တင်ထွန်းလီးတချောင်းလုံး လှမူ၏ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်ကြီးအတွင်းသို့ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်သွားသည်။ လှမူမှာ တုတ်တုတ်မလှုပ်ပဲ ဆက်အိပ်နေသည်။ တင်ထွန်းသည် လီးပိန်လေးကို ကပ်ညှောင့်ရင်း အရသာခံနေသည်။ ခနနေလျှင် လှမူမှာ စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးပြီး စောက်ခေါင်းကို ဆွဲညှစ်ပေးလိုက်သည်။ 

တင်ထွန်းမှာ လီးအညှစ်ခံရသည်နှင့် မထိန်းနိုင်ဘဲ သုက်ရည်များကို ကော့ပြီး ပန်းထည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးလျှင်လှမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ လှမူမှာ တင်ထွန်းပြီးသွားသည်နှင့် အိပ်ရာမှထပြီး လက်နှီးစုတ်နှင့် သုက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အိမ်သာထဲသွားပြီး သေးပေါက်ကာ အဖုတ်ကို ဆေးကြောနေသည်။ တင်ထွန်းမှာတော့ လီးပျော့လေး တန်းလန်းနှင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် မှိန်းပြီးကျန်ခဲ့သည်။ ခနမှိန်းပြီး တင်ထွန်း ရေမိုးချိုးကာ လှမူပြင်ပေးသော မနက်စာကို စားလိုက်သည်။ ပြီးလျှင်အလုပ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လှမူမှာတော့ အိမ်မှုကိစ္စ ရှင်းလင်းရင်း အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။ 

တင်ထွန်းအလုပ်တွင် အဆင်မပြေ။ သူ့အလုပ်က ခရီးသွားလမ်းပြအလုပ်။ ဒီနေ့ ခရီးသည်မရှိ။ အလုပ်ရှင်က ဆောရီးဟုပြောပြီး တင်ထွန်းကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ တင်ထွန်းစိတ်ဓာတ်ကျပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့် ဘတ်စ်ကားစီးကာ သူတို့နေသော ခြောက်ထပ်တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးဆီသို့ပြန်လာခဲ့ရသည်။ 

အိမ်ရှေ့ပေါက်ရောက်တော့ မနက် ၁၀ နာရီသာသာရှိဦးမည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို အထဲမှ သော့ခတ်ထားသည်။ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်မည် လုပ်ပြီးမှ ဖိနပ်စင်ဆီသို့ အမှတ်တမဲ့ မျက်လုံးရောက်သွားသည်။ ဖိနပ်စင်ပေါ်တွင် ယောကျ်ားစီးဖိနပ်တစ်ရံ။ တင်ထွန်းစိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ ဧည့်သည်များလား။ ဒါဆိုလည်း ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ တင်ထွန်း သိပ်ပြီး စဉ်းစားမနေနိုင်တော့။ ထင်သလိုမဖြစ်ပါစေနဲ့ ဆုတောင်းရင်း အသာလေး အသံမထွက်အောင် သော့ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခြေဖော့နင်းပြီး အိမ်ထဲသို့ဝင်သည်။ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲမှ အသံအချို့ကို ကြားလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာ ကျဉ်းလှသဖြင့် အသံကို တော်တော်ပီပီသသ ကြားရသည်။

“ အင်း... အင်း....အားးး .........အိုး........ ဖတ် ဖတ်.... ဗြွတ်ဗြွတ်.... အင်းးး ” 

ညည်းညူနေသော လှမူ၏အသံနှင့် ယောကျ်ားတစ်ယောက်အသံ။ အသားချင်း အရေပြားချင်း ထိရိုက်သံများ။ လီးနှင့် စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက်သံများ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ တင်ထွန်း၏ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူနေသည်။ အာခေါင်တွေခြောက်နေသည်။ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာသည်။ မိုးပြိုကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ လှမူ။ လုပ်ရက်လေချင်း။ သူတို့အိမ်ထောင်သက်မှာ ဆယ်နှစ်ရှိပြီ။ ငယ်ချစ်များဖြစ်သည်။ အချစ်ဦးများလည်း ဖြစ်ကြသည်။ ယခုတော့ လုပ်ရက်ပြီ။ တင်ထွန်းမသိစိတ်က အိပ်ခန်းဆီသို့တွန်းပို့နေသည်။ အိပ်ခန်းကို ကာထားသော သုံးထပ်သားနံရံတွင် အပေါက်များ အမြှောင်းများ ရှိနေရာ တင်ထွန်း စိတ်ကို တင်းပြီး အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ 

သစ်သားနံရံကြားမှ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ ရှင်းလင်းလွန်းနေသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် အဝတ်မဲ့လူနှစ်ယောက် အားရပါးရလိုးနေကြသည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းရှိရာဘက်ကို ကျောပေးထားသည်။ မိန်းမဖြစ်သူက အပေါ်မှ တက်ဆောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ထွန်းသည် လှမူ၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ တင်ထွန်းလိုးလျှင် ထမီလောက်သာလှန်ပြီး အာသာပြေလိုးရုံမျှဖြစ်ရာ လှမူ၏ ကိုယ်တုံးလုံးကို ယခုကဲ့သို့ မတွေ့ဖူးချေ။ 

လှမူသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အောက်မှ လူကို ခွလိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ လှမူ၏ ဖင်တုံးကြီး ကြွသွားလျှင် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တင်ထွန်းသည် သူ့မိန်းမကို ပက်လက်လှန်ပြီး အောက်မှ ပင့်လိုးနေသော လူကို သတိထားကြည့်လိုက်မိသည်။ ပက်လက်လှန်ထားသောလူ၏ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည်။ တခြားလူမဟုတ် တင်ထွန်းတို့ အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ကလေးသုံးယောက်အဖေ အောင်မြင့် ဖြစ်နေသည်။ အောင်မြင့်မိန်းမမှာ ကလေးသုံးယောက်မွေးပြီးကတည်းက ဝတုတ်ပြဲကြီးဖြစ်ပြီး ပုံပျက်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ယခု လူယုတ်မာ အောင်မြင့်က သူများမိန်းမ အချောအလှကို ကြာကူလီလုပ်ပြီး လာလိုးနေပြီ။ သူမိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော အောင်မြင့်လီးကြီးကို တင်ထွန်းစိုက်ကြည့်မိသည်။ ညိုညိုတုတ်တုတ်လီးကြီးသည် တင်ထွန်းလီးထက် သိသာစွာပိုကြီးနေသည်။ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီး တခြားယောကျ်ား၏ လီးကြီးကို အငမ်းမရစုပ်ဆွဲနေသယောင်ပင်ထင်ရသည်။ တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမ တခြားယောကျ်ားနှင့် စိတ်ပါလက်ပါလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များဝဲလာသည်။ ချက်ချင်းပင် အခန်းထဲပြေးဝင်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ရိုက်နှက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်များပေါက်လာသည်။ 

သို့သော် အောင်မြင့်၏ သန်မာထွားကျိုင်းသော ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး မလုပ်ရဲဘဲဖြစ်သွားရသည်။ မတော် ပြန်ရိုက်နေမှ ပိုပြီး အရှက်ကွဲနေဦးမည်။ တင်ထွန်း အကြံတစ်ခုပေါက်လာ၍ သူ၏သူငှေးသူ့ကို အလုပ်ကိစ္စအတွက်ပေးထားသော ဟန်းဖုန်းကို အိတ်ထဲမှထုတ်ပြီး လှမူနှင့် အောင်မြင့်တို့လိုးနေပုံကို ဗီဒီယိုရိုက်နေမိသည်။ ဖုန်းကို နံရံအပေါက်ကြားအပ်ပြီး ရိုက်နေရာ မည်မျှကြာအောင်ရိုက်နေသည်မသိ၊ အခန်းထဲမှ လှုပ်ရှားသံအချို့ကြားမှ သတိဝင်လာသည်။ 

တင်ထွန်း ကမန်းကတန်း အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ဆီသို့ပြေးသွားပြီး အိမ်အပြင်သို့ လျင်မြန်စွာ ပြန်ထွက်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အောက်သို့ဆင်းလာပြီး လမ်းမပေါ်တွင် ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်နေမိသည်။ ခနကြာလျှင် အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွေ့သဖြင့် ဝင်သောက်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

အရက်သုံးခွက်လောက်ဝင်သွားလျှင် တင်ထွန်းအိမ်သာသွားချင်လာသည်။ အရက်ဆိုင်အိမ်သာထဲတွင်ထိုင်ရင်း ဖုန်းထဲမှ ဗီဒီယိုကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ပြီး တင်ထွန်းတံတွေးမျိုချမိသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ဒီလောက်လှမှန်း အခုမှပင် သိရတော့သည်။ အောင်မြင့်မှာ မိန်းမကို အောက်မှ လီးကြီးဖြင့်ပင့်လိုးရင်း လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးများကို လက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် ပွတ်ချေနေသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက်က တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်ကို တင်ထွန်းကြည့်နေမိသည်။ 

ကြည့်နေရင်းမှ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အောင်မြင့်၏ သုက်ရည်များလျှံကျလာသည်။ တင်ထွန်းဗီဒီယို ကြည့်နေရင်းမှ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ လီးတောင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိမိမိန်းမ သူတပါးနှင့် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေသည့်အဖြစ်ကို တင်ထွန်း နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ 

လက်တစ်ဘက်က ဖုန်းကို ကိုင်ရင်း ကျန်တဘက်က လီးပေါ်ရောက်သွားသည်။ ဗီဒီယိုထဲတွင် လှမူနှင့် ကြာကူလီကောင်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာတုံးလုံးနှင့် လီးရည် စောက်ရည်တွေ ပေကျံပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းရှုပ်နေကြသည်။  ယင်းကို ကြည့်ရင်း တင်ထွန်းမှာ ဂွင်းတိုက်မိနေသည်။

လှမူသည် အောင်မြင့်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး ထိုလူ၏ ဘေးတွင် လဲှအိပ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးမှာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖလွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ တင်ထွန်းခမျာ သူများလရည်တွေနှင့် စိုရွှဲနေသော မိမိမိန်းမ၏ စောက်ဖုတ်ဟပြဲကြီးကို ကြည့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုက်ရည်တွေကို အရက်ဆိုင် အိမ်သာထဲတွင် ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။ 

တင်ထွန်းတစ်ယောက် အရက်ဆိုင်တွင် အချိန်ဖြုန်းပြီး နေစောင်းလောက်မှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ မိန်းမဖြစ်သူမှာ ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် ယောကျ်ားကို စောင့်ကြိုနေသည်။ လှမူ၏ မျက်နှာလေးမှာ အပြစ်ကင်းပြီး ထင်ရက်စရာမရှိပေ။ တင်ထွန်း အရက်တွေ မူးလာတာကို လှမူသိသွားသည်။ 

“ အကို အလုပ်မှာ အဆင်မပြေလို့လား ” 

တင်ထွန်းမျက်နှာသေကြီးနှင့် အိမ်ရှေ့ကြိမ်ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အရက်အရှိန်ကလေးနှင့် နည်းနည်းတော့ ရဲတင်းနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ တင်ထွန်း သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ သူ့ဖုန်းကို လှမူဆီထိုးပေးလိုက်သည်။ ဖုန်းထဲရှိ ဗီဒီယိုနေရာကို ဖွင့်ထားပြီးသားဖြစ်သည်။ လှမူ အူကြောင်ကြောင်ဖြင့် ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်သည်။ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် လွန်စွာအံ့သြပြီး ဗီဒီယိုကို ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ခနနေမှ သတိဝင်လာပြီး မျက်နှာလေးကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကာ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။

တင်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ပြီး ဗီဒီယိုကို ဆုံးသည့်အထိ ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်း လီးက တောင်လာပြန်သည်။ တင်ထွန်း မူးမူးနှင့် အိပ်ခန်းထဲလိုက်သွားသည်။ သူတို့အိပ်ခန်းမှာ သော့မရှိသဖြင့် လှမူမှာ သော့မခတ်နိုင်ဘဲ တံခါးလေးကို သာ စေ့ပြီး ပိတ်ထားရသည်။ တင်ထွန်း တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ မိန်းမဖြစ်သူက တင်ထွန်းကို ကျောပေးပြီး အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေသည်။ ထမီပါးပါး၏အောက်မှ ဖင်လုံးကြီးတွေက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ တင်ထွန်း ခါးတင်ပေါ်တွင် တစောင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်နေသည်။ 

“ အကို မူ့ကို သတ်ချင်ရင် သတ်လိုက်ပါတော့။ မူမှားပါတယ် ” 

“ မူဘာလို့ ဒီလိုလုပ်တာလဲဆိုတာကို အကိုနားမလည်နိုင်ဘူး ” 

တင်ထွန်း ခြောက်ကပ်စွာပြောလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲမှ တောင်နေသောလီးကို ပုဆိုးကြားတွင် အသာညှပ်ထားရသည်။ 

လှမူ အိပ်နေရာမှ ထပြီး လှည့်ကာ တင်ထွန်းရင်ဘတ်နှင့် မျက်နှာကို အပ်ပြီး ဖက်လိုက်သည်။ 

“ မူမှားပါတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ် ” 

“ အကို့မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ ” 

လှမူမှာ ဘာမှမပြောနိုင်ဘဲ တွင်တွင်သာ ငိုနေတော့သည်။ မျက်နှာကို ရင်ဘတ်တွင်ကပ်ပြီး အပ်ထားရာမှ တောင်နေသော တင်ထွန်း၏ လီးကို လှမူတွေ့သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသောလှမူမှာ တောင်နေသော ယောကျ်ား၏လီးကိုတွေ့လိုက်ရာ ချော့ဖို့ရန် အခွင့်ကောင်းရပြီးဟု ရိုးရိုးသားသားတွေးကို လီးကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

“ မူ။ မလုပ်နဲ့။ အကိုမေးတာကိုသာ ဖြေစမ်းပါ ” 

တင်ထွန်းမှာ ပါးစပ်က ကန့်ကွက်နေသော်လည်း လူက မငြင်းနိုင်ဖြစ်နေရှာသည်။ လှမူ တင်ထွန်းပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရာ တင်ထွန်း၏ လီးမှာ သေးသော်လည်း အစွမ်းကုန် မာတောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လက်ဖြင့်ကိုင်ထားရာမှ ခေါင်းကို နှိမ့်ချပြီး လီးကို ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်။ တင်ထွန်း မျက်လုံးများမှေးစင်းသွားပြီး လောကကြီးကို မေ့သွားသည်။

လှမူမှာ လီးခနပဲ စုပ်ပေးလိုက်ရသည် တင်ထွန်းတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်လိုးချင်လာသဖြင့် လှမူကို တွန်းလဲှပြီး ထမီကို လှန်လိုက်သည်။ မိန်းမ၏ ပေါင်လုံးကြီးများကို ထောင်ဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားတွင်ဝင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

လှေကြီးထိုးပုံစံလိုးနေရင်းနှင့် လှမူ၏ ပါးလေးများ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းရှုပ်နေမိသည်။ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် လိုးနေရင်း တင်ထွန်း လှမူကို မေးလိုက်မိသည်။

“ မူ အကိုမေးတာတွေ အမှန်အတိုင်းဖြေမလား ” 

“ အကို မူ့ကို ခွင့်လွှတ်မှာလားဟင် ” 

လှမူ အောက်မှ ပင့်ကော့ပြီးခံရင်း အဖုတ်ကို ညှစ်ရင်းမေးလိုက်သည်။ တင်ထွန်းမှာ သုက်မထွက်အောင် မနည်းထိန်းနေရင်းမှ

“ မသိဘူး။ အကိုမေးတာတွေကို အမှန်အတိုင်းဖြေပါ ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ” 

“ အောင်မြင့်နဲ့ ဘယ်နှခါလုပ်ပြီးပြီလဲ ” 

အမှန်မှာ လှမူတစ်ယောက် အဆင်ပြေရင် ပြေသလို အောင်မြင့်နှင့် လိုးဖြစ်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ တစ်နှစ်လောက်တောင် ကြာပြီဖြစ်သည်။ လိမ်ပြောရမလား။ အမှန်အတိုင်းပြောရမလား။ လှမူ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမှန်အတိုင်းသာပြောတော့ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

“ မူ မမှတ်မိတော့ဘူး အကို။ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ” 

ထိုစကားကြားသည်နှင့် တင်ထွန်း၏ ဆောင့်ချက်များ ပိုမြန်သွားသည်ကို လှမူသတိထားမိလိုက်သည်။ မိန်းမဉာဏ်က လင်ဖြစ်သူ၏ စိတ်ကို ချက်ချင်းရိပ်မိသွားသည်။ လင်လုပ်တဲ့လူက မိမိသူများနှင့်ဖောက်ပြန်နေသည်ကို မသိစိတ်ထဲတွင် နှစ်ခြိုက်နေပုံရသည်။ လှမူမှာ ရုတ်တရက် နားမလည်နိုင်သော်လည်း ကိုယ့်ကို မရိုက်မနှက် အိမ်ပေါ်မှ မကန်ချသည့်အပြင် ယခုလို လိုလိုလားလားဖြစ်နေပုံရသဖြင့် သတိထားပြီး မီးစင်ကြည့်ကရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ သူနဲ့ ဘယ်လိုစလိုးဖြစ်တာလဲ” 

လှမူမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲလာအောင် ရှက်သော်လည်း ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ်အနေအထားမို့ မလွဲှသာပဲ ဖြေနေရသည်။

“ အိမ်မှာ လက်ဆေးဇလုံက ရေပိုက်ပျက်တာ လာပြင်ပေးရင်းနဲ့ စဖြစ်တာပါပဲ” 

တင်ထွန်း လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ခန့်က ရေပိုက်ပျက်တာ မှတ်မိသွားသည်။ ရေပိုက်ပြင်ပေးရန် သူ့ကို လှမူ တစ်ပတ်လောက် ပြောနေသည်ကို သတိရမိသည်။ တစ်ပတ်လောက်နေတော့ အလုပ်သွားနေတုန်း ရေပိုက်သမားခေါ်ပြင်လိုက်သည်ဟုပြောသည်ကို ရေးတေးတေးပြန်မှတ်မိလာသည်။ 

“ မှတ်မိတယ်မူ။ အကို့အပြစ်ပါပဲ။ အကို မလုပ်ပေးခဲ့မိလို့လေ” 

“ အကို့ကို မူဘယ်တော့မှ အပြစ်မတင်ဖူးပါဘူး။ အခုတော့ အကိုအနေနဲ့ မူ့ကို အပြစ်တင်ရင် မူခံနိုင်ပါတယ်။ မူ အပြစ်အကြီးကြီးကို ကျူးလွန်မိပါတယ်” 

မိန်းမက ခွဲျချွဲနွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်ရာ တင်ထွန်း အရည်ပျော်သွားတော့သည်။

“ မူရယ်။ အကိုမူ့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး။ အပြစ်မြင်ရင် ဒီလို လုပ်နေပါ့မလား” 

လှမူမှာ ရင်ထဲမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီး တင်ထွန်းကို ဖက်ကာ ငိုမိပြန်သည်။ တင်ထွန်းလည်း အောက်မှ လီးနှင့် တဖတ်ဖတ်ဆောင့်ရင်း မိန်းမအချောအလှလေးကို ဖက်ကာ ငိုချလိုက်မိသည်။ 

“ မူသူ့ကို ချစ်လား” 

“ အကို့ကိုပဲ ချစ်တာ။ မှားမိတာ သွေးသားဆန္ဒကြောင့်ပါ” 

မိန်းမ၏ အဖြေကို တင်ထွန်းသဘောတွေ့သွားပုံရသည်။ ပိုပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ ဆက်လိုးနေမိသည်။ 

“ သူလုပ်တာကို ကြိုက်လား” 

“ အကို။ မူအမှန်အတိုင်းဖြေရင် စိတ်ဆိုးမှာလား” 

တင်ထွန်းမှာ မိန်းမဆက်ပြောမည့်စကားကို ကြားလည်း ကြားချင်သည်။ စိတ်လည်း ပူနေမိသည်။ သို့သော်လည်း သိချင်စိတ်က ကြီးစိုးနေသဖြင့်

“ အခုတောင် စိတ်မဆိုးတာ ဘာမှ စိတ်ဆိုးစရာမကျန်တော့ပါဘူး” 

“ မူက သူ့ကို ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ သူ့လီးကြီးကို ကြိုက်တာ။ သူ့လီးက အရမ်းကြီးတော့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ်” 

တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမစကားကို မယုံနိုင်စွာ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင် ကြက်သီးများပင် ထသွားမိသည်။ မနာလို အူတိုစိတ်က တကိုယ်လုံးကို တဖိန်းဖိန်းတက်လာသည်။ သို့သော်လည်း တချိန်တည်းမှာပင် ထိုစကားကြားလိုက်ရသည်နှင့် လိုးနေသောလီးမှာ သုက်များဖြင့် ပြည့်လာပြီး တဆတ်ဆတ်ပင် တုန်ခါလာသည်။ 

“ အောင်မြင့်လီးနဲ့ အကို့လီးနဲ့ ဘယ်သူ့လီးက ပိုလိုးလို့ကောင်းလဲ” 

“ ဟီး အမှန်အတိုင်းဖြေရင် အကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်” 

ငိုနေသော လှမူမျက်နှာလေးမှာ စပ်ဖြဲဖြဲလေးဖြစ်လာသည်။ တင်ထွန်းမှာ ဇနီးချောလေး၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း ရင်ခုန်သံတွေ အလွန်မြန်လာရသည်။

“ ပြော။ အမှန်အတိုင်းမပြောရင် ဖင်ကို တုတ်နဲ့ရိုက်မယ် ” 

လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ငိုနေရာမှ စိတ်ပြန်လည် ကြည်လာပြီဖြစ်သည်။

“ အက့ိုလီးက သေးသေးလေး။ ကိုအောင်မြင့် လီးကြီးနဲ့တော့ ဘယ်ယှဉ်လို့ရမလဲ။ ဆင်နဲ့ ဆိတ်လောက်ကွာတာကို။ ဟီး” 

“ အိုး ... မူ... အကိုထွက်ကုန်ပြီ... အားးး.” 

တင်ထွန်းမှာ လှမူ၏ စကားအဆုံးတွင် ဇနီးအရင်းခေါက်ခေါက်က မိမိ၏ လီးကို တခြားယောက်ျားလီးနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပြီး ချိုးနှိမ်ပြောသည်ကို နှစ်သက်သည့်အလား လီးတန်ထဲမှ သုက်ရည်များကို လှမူ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ရှက်ရှက်နှင့် တပျစ်ပျစ်ပန်းထုတ်လိုက်မိလေသည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။