ပန်းခရေ (စ/ဆုံး)

ပန်းခရေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျယ်ဝန်းသော ခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှလှပသော တိုက်လေးတစ်လုံး၏ ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာ ထိုင်ဖတ်နေသောကောင်မလေးမှာ စိုးမိုးခိုင်ဟူသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊အသက် အရွယ်အားဖြင့် (၁၈) နှစ်အတွင်းသို့ဝင်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ။

ဖြူဝင်းသောအသားအရေ။မို့မို့အိအိရင်သား ကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့်ကားစွင့်နေသောတင်ပါးများ။ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့သွယ်ဆင်းနေ သောပေါင်တန်များဖြင့်သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကိုတန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊မျက်တောင်ကော့လေး များအောက်မှမျက်နက်ဝန်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီးအရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲနီရဲစိုစွတ်နေလေသည်။

ယနေ့ တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည်ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ထွက်သွားကြပြီးဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေ သောကြောင့်သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်။

“ မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ”

အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်အလုပ် သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောကျ်ားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊။

“ အင်း ။ မပုမှာယောကျ်ားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” 

စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါးနားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်။

မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာ ဖြစ်နေလေသည်၊ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက် ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” 

“ အေးပါကွာ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည်ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊အိမ်ကလေး သည်တစ်ချက်။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ကိုအေးကသူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့ တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏ လက်များဖြင့်မပု၏ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည်ကော့ပျံပါလာလေသည်။

စိုးမိုးခိုင် သည်မျက်လုံးလေးပြူးကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်၊ကိုအေး သည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါမပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ် သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးကမပု၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက် ရာမပု၏တင်ပါးများသည်အပေါ်သို့မြောက်တက်သွားကာအိပ်ယာနှင့်လွတ်နေလေသည်၊ထို့နောက် ကိုအေးကမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှလက်လဋိုှုသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

ကို အေးကသူ၏လီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်။ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်မပု၏လှုပ်ရှားမှုများကိုအသေအချာကြည့်လိုက်မိသောအခါမျက်စိများကိုမှိတ်ထားလျက်ကို အေးကလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းတင်ပါးများကိုကော့ကော့ပေးသည်ကိုသတိထားလိုက်မိလေ သည်၊ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရာမှကိုအေးကနှစ်ချက်သုံးချက်ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်၊ထိုအခါတွင်အိမ်လေးသည်သိမ့်ကနဲလှုပ်သွားလေသည်၊ထို့အပြင်မပု၏ တဟင့်ဟင့်ညည်းတွားသံနှင့်အတူဖတ်ဖတ်ဟူသောအသံကိုပါကြားလိုက်ရလေသည်၊ 

“ မပု ။ ကိုအေးလိုးတာကောင်းရဲ့လားဟင်” 

“ အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေးလိုးစမ်းပါကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး”

ထိုအခါကိုအေးသည်အသားကုန်လိုးလေတော့သည်၊ချောင်းကြည့်နေသောစိုးမိုးခိုင်မှာ လည်းရာဂစိတ်များတဖြည်းဖြည်းထကြွလာလေသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့်စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိထဘီမှာစိုစိစိဖြစ်နေလေသည်၊သူမ၏လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်၊ထိုစဉ်တစ်ဖက်ခြံမှစိုးမိုးခိုင်၏အစ်မ၏ ရည်းစားဖြစ်သောဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏အစ်မရှိသည်ဟုထင်ှုသူမတို့၏ခြံတွင်းသို့မလွယ် ပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာလေသည်။

ထိုအခါနောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင်စိုးမိုးခိုင်ဘာကိုသဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟုသိလိုစိတ်ဖြင့်အနားသို့တိုးကပ်လာရာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကိုထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေသောစိုးမိုးခိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်ရှေ့သို့သာအာဏ္ဍုံစိုက်နေသောကြောင့်သူမ၏အနားသို့ဇော်ထွန်းရောက်လာသည်ကိုမသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်းအနီးရှိအပေါက်မှအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်၊ 

“ ကိုအေးရယ် အားရပါးရလိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား” 

“ နဲနဲမောသွားလို့ပါမပုရယ် ။ ကဲ အားကုန်သွန်တော့မယ်နော်” 

ထို့နောက်ကိုအေးကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီးမပု၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပုခုံး ပေါ်သို့တင်ကာသူ၏လီးကြီးကိုမပု၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေ သည်၊ဇော်ထွန်းလည်းကိုအေးတို့လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်စိုး မိုးခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာသူမသည်မပုတို့ကိုချောင်းကြည့်ရင်းအားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏အနားသို့ကပ်သွားလျက်မေးလိုက်သည်။

“ စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ” 

“ ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကိုကြည့်နေတာပါ” 

“ ကဲ ဒါဖြင့်ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော်သွားတော့မယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏အိမ်သို့ပြန်သွားလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစား လိုက်သည်။

“ ငါချောင်းကြည့်နေတာကိုသူသိသွားလားမသိဘူး ။ ငါသွားအစ်ကြည့်ဦးမှ”

ထိုသို့စဉ်းစားရင်းစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းတို့ခြံဘက်သို့ကူးသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါတံခါးကိုမခေါက်သေးဘဲသော့ပေါက်မှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့် လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက် ရလေသည်၊သူ၏လီးသည်လုံးပတ်နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီးအရှည်တစ်ထွာခန့်ရှိသဖြင့်သူမအဖို့အထူး အဆန်းဖြစ်နေလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏လီးကိုကြည့်ရင်းကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာ လေသည်၊ထို့နောက်အခန်းတံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သောအခါဇော်ထွန်းသည်ပုဆိုးကိုကမန်း ကတန်းပြန်ဝတ်ရင်းတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးလေသည်၊ 

“ သြော် စိုးစိုးပါလား ။လာလေ ။ ကိုဇော့်ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ” 

“ အင်း ညကျရင်သမ္မတရုံမှာ မမနဲ့ အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါကိုဇော်လိုက်ပို့နော်”

စိုးမိုးခိုင်ကလာရင်းကိစ္စကိုလွှဲပြောရင်းဇော်ထွန်း၏အောက်ပိုင်းသို့မသိမသာကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မတတ်ဖောင်းထနေလေသည်၊သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ရာဂ စိတ်များပြင်းထန်နေပြီးဇော်ထွန်းကိုလည်းယခင်ကတည်းကကြိတ်ှုချစ်နေမိသောကြောင့်သူ၏ အနားသို့သွားရင်းရုတ်တရက်ခြေချော်သွားဟန်ဆောင်ကာဇော်ထွန်းအပေါ်သို့လှဲချရင်းပုဆိုးအစ ကိုမသိမသာဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ခါးတွင်ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေ သည်။

“ အိုး မတော်လို့နော်ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းကိုပုဆိုးကျွတ်အောင်လုပ်ပြီးမှရှက်စိတ်ဝင်လာသောကြောင့်နောက် သို့လှည့်ပြေးရန်ကြံလိုက်သည်၊သို့သော်ဇော်ထွန်းကသူမကိုလှမ်းဖက်ှုသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်း လိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်ကဟန်ဆောင်ှုဏ္ဍုန်းကန်လိုက်သောကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးမှာကုတင် ပေါ်သို့လဲကျသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသော်သူမ၏နှုတ်ခမ်း ကလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကလည်းသူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုအကျôပေါ်မှ ဆုတ်ကိုင်လျက်ဖျစ်ဍှစ်ပေးလိုက်သည်။

ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်းသူမ၏တင်ပါးကိုအသာပွတ် သပ်လိုက်လေသည်၊အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏အကိုင်အတွယ်အောက် တွင်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းကသူမ၏ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ရင်းသူမ၏ အကျôကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချလိုက်သည်၊ထို့နောက်အကျôကိုလှန်ချလိုက်သောအခါစိုး မိုးခိုင်သည်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဘရာစီယာလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဘရာစီယာ အောက်မှပေါ်ထွက်နေသောသူမ၏ရင်သားဖြူဖြူလေးများကိုလက်နှစ်ဖက်ယှက်ှုကာထားရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်” 

“ မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ” 

ဇော်ထွန်းကပြောရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မဏ္ဍိုးမရွ ဖြစ်လာလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏လက်များကသူမ၏ဘရာစီယာကြားထဲသို့တိုးဝင်လာလေသည်၊ထို့ နောက်သူမ၏နို့အုံဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကိုဘရာစီယာအတွင်းမှကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက်နို့ သီးထိပ်လေးများကိုလက်ချောင်းများဖြင့်အသာအယာဍှပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာနို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်ထလာလေသည်။

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ် လိုက်သောအခါဝင်းပနေသောနို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာတုန်တုန်ရီရီနှင့်ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်၊ ဇော်ထွန်းကထောင်ထလာသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရင်းပျော့ပျော့အိအိနို့အုံ လေးများကိုလည်းလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားများနှင့်ခြေသလုံး။ပေါင်တန်။တင်ပါးများကိုပွတ်သပ်နေလေသည်၊ ထို့အပြင်သူ၏လီးတန်မာမာကြီးသည်သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိ လေးပေါ်သို့လာထောက်မိနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်လာလေတော့ သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီလေးကိုပေါင်ရင်းအထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်စိတ်ထဲမှရှက်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်းကာမစိတ် များပြင်းထန်နေသောကြောင့်ဘာမဋမပြောဘဲငြိမ်နေလိုက်လေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏အမွှေးနုလေး များဖုံးလွှမ်းနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုဇော်ထွန်းကသူ၏လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်ပေး လိုက်လေသည်၊စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းများဖြင့်အလျားလိုက်ပွတ်သပ် ပေးရင်းလက်မနှင့်လက်ခလယ်ဖြင့်စောက်စေ့မာမာလေးကိုပွပ်ဆွဲလိုက်သည်။

ဇော်ထွန်းသည် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာလက်နှစ်ဆစ်ခန့်တိုးဝင် သွားပြီးစောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊အထာကျွမ်းသောဇော် ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ခံချင်နေပြီကိုသိလိုက်သောကြောင့်သူမ၏ထဘီကိုခါးလည်အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးဖြူ ဖွေးသွယ်လျသောပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကားလိုက်ရာဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေး၏ အလယ်ရှိအကွဲကြောင်းလေးမှာပြဲအာသွားပြီးအတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးများကိုပါတွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်၊စော က်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ထိပ်ရှိစောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ဆတ်ကနဲ။ဆတ်ကနဲ ထောင်ထနေလေသည်။

ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးသူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့်ပြဲအာနေသော စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်အထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင် သည်သူမ၏ဖင်လေးကိုမြောက်ကြွရင်းလူးလိမ့်နေလေသည်၊ထိုကဲ့သို့စိုးမိုးခိုင်ထကြွလာသောအခါ မှဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာပြဲအာနေသောစောက်ဖုတ်အဝလေးတွင်တေ့အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။

စိုးမိုးခိုင်ကလည်းသူမ၏သွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုတတ်နိုင် သမျဖြဲကားလျက်ခါးကိုကော့ပေးနေမိလေသည်၊ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီး ကြီးသည်သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားလေသည်၊အပျိုစင်လေးဖြစ်သော စိုးမိုးခိုင်သည်ကြီးမားသောလီးကြီး၏ဒ%်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့်ပါးစပ်မှညည်းတွားလိုက်မိလေ သည်။

“ အား နာတယ်ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား” 

“ နဲနဲလေးပါစိုးရယ် ။ ခနတော့အောင့်ခံနော် ။နောက်ကျရင်မနာတော့ပါဘူး ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်” 

ဇော်ထွန်းကချော့မော့ပြောရင်းစိုးမိုးခိုင်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်သည်၊လက်နှစ်ဖက် ကလည်းလုံးကျစ်တင်းမာနေသောနို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့မချိမဆန့်ဝင်လာသောလီးကြီး၏ဒဏ်ကြောင့်နာကျင်မှုကတစ်မျိုး။

အပေါ် ပိုင်းတွင်ဇော်ထွန်းကနှိုးဆွမှုကြောင့်ခံစားနေရသောအရသာကတစ်မျိုးဖြင့်အကောင်းအဆိုးနှစ်မျိုး ကိုခံစားနေရလေသည်၊နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးနှစ်ခုမှာနီရဲနေကာဇော်ထွန်း၏တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေလေသည်။

ဇော်ထွန်းသည်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကိုပွတ်ချေပေးပြီးကျန် နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုမူပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက်။စို့လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့သီး ခေါင်းလေးများကိုလက်ဖြင့်လျက်လိုက်။သွားဖြင့်ကိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်အောက် ပိုင်းကနာကျင်မှုများကိုမေ့လျော့လာပြီးကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေတော့သည်။

“ ကိုဇော်” 

“ ဘာလဲစိုး” 

“ နဲနဲသွင်းကြည့်ပါလားဟင်”

“ အင်းလေ ။ ဒါဆို စိုးနာရင်နဲနဲအောင့်ခံနော်” 

စိုးမိုးခိုင်ကသွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသို့ ကပ်သွားသည်အထိ ဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိသွင်းလိုက်သည်၊ထိုအခါ တွင်ဇော်ထွန်း၏လီးကြီးသည်စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်မြုပ်ဝင် သွားလေသည်။

“ အင့် အင့် အီး အ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသော်လည်းအံကိုကြိတ်လျက်တောင့်ခံ နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကအံကိုကြိတ်လျက်လက်သီးကလေးဆုပ်ကာကြိတ်မှိတ်ခံ နေသည်ကို ကြည့်ရင်းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ခါးလေးကိုဖက်ကာခပ်နာနာလေးဖှိုဆောင့်သွင်း လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဖောက်ဟူသောခပ်တိုးတိုးအသံတစ်ချက်နှင့်အတူစိုးမိုးခိုင်၏ညည်းညူသံ ကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

ထိုအသံသည်သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှအပျိုေÕမးပေါက်သွားသောကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသောအသံဖြစ်သည်ကိုဇော်ထွန်းသိလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းမခံမရပ်နိုင် အောင်နာကျင်သွားသောကြောင့်ယောင်ှုအော်လိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏လီး ကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင် လွန်းသောဝေဒနာကြောင့်အံကိုကြိတ်ှုခံနေသော်လည်းဇော်ထွန်း၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအတင်းတွန်း ကန်ထားမိလေသည်။

“ အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။ အဟင့်အဟင့်” 

ဇော်ထွန်းသည်သူ၏လီးကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နောက်ဆက်မလှုပ်ရှားသေးဘဲနို့နှစ်လုံးကိုသာကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျစ်ညစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက် သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်နှင့်လုပ်နေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခုကို ပါလက်ဖြင့်လျက်ပေးလိုက်။

ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်နှင့်ဆွပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်မှု ကိုမေ့ပျောက်ကာအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်အောက်မှနှေုဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအစွမ်း ကုန်ဖြဲကားရင်းခါးကိုအပေါ်သို့ကော့ထိုးနေလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုတစ် ဝက်ခန့်အထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက်အဆုံးထိပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်၏စောက် ပတ်လေးသည်ကြီးမားသောလီးတန်ကြီးကိုငုံထားရသောကြောင့်အစွမ်းကုန်ဖောင်းကြွနေလေ သည်၊ထို့အပြင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့အဆုံးထိတိုးဝင်လာသောလီးကြီးကြောင့်အောင့်သလိုလို။ နာသလိုလိုနှင့်ခံစားရလေသည်။

ဇော်ထွန်းကလည်းသူ၏လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်လိုက်။ အဆုံးထိအောင်ပြန်ှုဖိသွင်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်လီးကြီးဝင်လာတိုင်း အောင့်သွားသောကြောင့်ခါးကလေးကော့သွားလိုက်။လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်းစောက်ပတ်ထဲ တွင်ဟာတာတာနှင့်ခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ဇော်ထွန်း၏ကျောပြင်ကြီးကိုအားမလို။အားမရသိုင်း ဖက်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေလေသည်။

အရည်ကြည်များလည်းပိုမိုှုစိမ့်ထွက်လာသောကြောင့်လီးကြီးဝင် ထွက်တိုင်းစောက်ခေါင်းသံများပါပေါ်ထွက်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်အရသာ တွေ့လာသောကြောင့်ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေအောင်အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးရင်း ခါးကိုပါေÕမာက်ှုကော့ထိုးပေးလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းအရှိန်ရလာသောကြောင့်သူ၏လီးကြီး ကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့အားကုန်ဆောင့်သွင်းနေလေသည်။

“ အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အအ အား ။ အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြီးခါနီးလာသောကြောင့်အားမလို။အားမရဖြစ်လာကာဇော်ထွန်း၏ခါးကိုလက် နှစ်ဖက်ဖြင့်တအားဆွဲဖက်ရင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်ဖင်ကို ကော့ေÕမာက်ှုစကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက်။ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့်လုပ်နေသောကြောင့်ဇော်ထွန်း သည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာသဖြင့်သူမ၏မို့ဖောင်းသောနို့အုံဖွေးဖွေး လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်းအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလေ သည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တိုးဝင်နေသောဇော်ထွန်း၏လီးကို တဆတ်ဆတ်ဍှစ်ပေးရင်းအရည်များတရဟောစိုရွှဲကျလာကာတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လျက်တစ်ချီ ပြီးသွားလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းသူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့သုတ် ရည်များကိုအားကုန်ပန်းထည့်ကာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်သူ၏လီးကြီးကိုထိုးသွင်းထားရင်းနှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသည် အထိနေလိုက်သည်။

အတန်ကြာသောအခါမှဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှသူ၏ လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှထသွားလေသည်၊ထို့နောက်ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင်ခပ်ညိုညိုဆေးရည်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်စီထည့်၍စိုးမိုးခိုင်ကိုအသာပွေ့ထူလိုက်ရင်းပေးလိုက်သည်။

“ ဘာတွေလဲဟင် ။ စိုးမသောက်ချင်ဘူး”

“ ကိုဇော်လည်းသောက်မှာပါစိုးရယ်” 

ဇော်ထွန်းကမော့သောက်ပြလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်းစိုးမိုးခိုင်လည်းသူမ၏လက်တွင်းရှိဖန် ခွက်ထဲမှဆေးရည်ကိုမော့သောက်လိုက်သည်၊တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသလိုအားပြည့်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှကုတင်အောက်မှထဘီကို ဝတ်ရန်ကောက်ယူလိုက်သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏အနားသို့ကပ်သွားပြီးထဘီကိုင်ထား သောသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လျက်ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးပါးကလေးကိုအသာအယာနမ်းလိုက်သည်။

“ ထဘီဝတ်ပါရစေဦးကိုဇော်ရယ်” 

“ ဝတ်တာပေါ့စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးပါဦး” 

“ ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ”

စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်းပျော့ခွေနေသောဇော်ထွန်း၏လီးကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ” 

“ စိုးစောက်ဖုတ်မှာပေနေတာကိုလည်းကိုဇော်သုတ်ပေးမယ်နော်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီကိုယူကာအတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည် အကြံနှင့်အချိန်ဆွဲှုသုတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်၊သူတို့နှစ်ယောက်သောက်ခဲ့သောဆေးရည် သည်တန်ဖိုးကြီးသောကာမအားတိုးဆေးဖြစ်လေသည်၊အတန်ကြာသောအခါစိုးမိုးခိုင်သည်လူရော စိတ်ပါလန်းဆန်းလာရုံသာမကတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးလာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းယားကျိကျိနှင့် ခံ ချင်စိတ်ပေါ်လာပြန်လေသည်။

ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကိုငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်၊သူမ၏နို့အုံလေးများကိုပွတ်သပ် ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်းသာယာနေမိသည်၊ဇော်ထွန်း၏ပေါင်ကြားသို့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ ပျော့ခွေနေသောလီးကြီးမှာပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်သူမကို နောက်တစ်ချီတော့ထပ်လိုးမည်ဟုသိလိုက်လေသည်။

ထို့ကြောင့်မြန်မြန်လိုးလိုက်လဋင်မိမိ၏ခံချင် စိတ်ပြေသွားမည်ကိုသိသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကမိန်းမဉာဏ်ဖြင့်စကားစလိုက်သည်။

“ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကိုဒါလောက်လိုးရရင်ကျေနပ် ရောပေါ့ ။ စိုးပြန်တော့မယ်” 

“ မပြန်ပါနဲ့ဦးစိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးထောင်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့ လိုးပါရစေဦးကွယ်” 

“ စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲတစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ”

“ ချစ်လို့ပါကွယ် ။ စိုးမနာဘဲနဲ့သက်သက်သာသာဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်” 

“ ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်းမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်” 

ဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ကိုကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီးသူကသူမနှင့်မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ှုခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်ခိုင်း၍သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ခါးနောက်တွင်ဖြဲကားထားလိုက်သည်၊ပေါင်များဖြဲထားသောကြောင့်ပြဲအာနေသောသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးသူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက်နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်အထက်ပိုင်းများကိုနောက်သို့လှန်လိုက်သောအခါတင်ပါးများကိုရှေ့သို့တိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီးတေ့ထားသောလီးတန်ကြီး သည်စောက်ဖုတ်ထဲသို့တိုးဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက်ရှေ့သို့ရင်ချင်းအပ်အောင်ထိကပ်လိုက် သောအခါစိုးမိုးခိုင်၏ဖင်သားများသည်နောက်သို့ကော့သွားပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းမှလီးကအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာလေသည်။

ထို့နောက်အနောက်သို့လှန်ချလိုက်သောအခါပြန်ှုတိုးဝင်သွားလေသည်၊ ဤသို့ဖြင့်ဇော်ထွန်းကအောက်မှနှေုလှုပ်ကစားပေးနေရာစိုးမိုးခိုင်သည်အပေါ်မှအားမစိုက်ရဘဲ ပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ခံစားရပြီးမိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသော ကြောင့်အချက်ကျကျပွတ်တိုက်နေသောအရသာကိုလည်းအပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်။

ဇော် ထွန်းကသူမ၏စိတ်များပိုမိုထကြွလာစေရန်မကြာခဏနို့ကိုစို့ပေးလိုက်။ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်။တစ် ကိုယ်လုံးနမ်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေပြန်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏ကျော်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်ရင်းတဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေတော့သည်၊ထိုပုံစံသည်ဇော်ထွန်းအတွက်အားမရသလိုစိုးမိုးခိုင်အတွက် လည်းကျေနပ်မှုအပြည့်အဝမရစေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကိုနောက်သို့အသာလှန်ချ လိုက်ပြီးဆင်းထားသောခြေထောက်များကိုဒူးထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းယူလိုက်သည်။

ထို့ နောက်စိုးမိုးခိုင်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ထမ်းတင်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်သော အခါစိုးမိုးခိုင်၏တင်ပါးများသည်မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်သည်လည်းပိုမိုတင်းမာလာလေ သည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်လီးတန်ကြီးကအပေါ်စီးမှစောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေ သည်ကိုတွေ့နေရသောကြောင့်ပိုႈစိတ်ကြွလာသလိုဇော်ထွန်းသည်လည်းလီးကိုထိုးသွင်းလိုက် သောအခါပြားကပ်သွားသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါဖောင်းကြွတက်လာ သောစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်းပို၍ မရိုးမရွဖြစ်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်ပါးစပ်မှပြောရင်းအားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်၊

“ စိုး ။ ကိုဇော်အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်” 

“ အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလား” 

“ စိုးနာလို့လားဟင်”

“ နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင်အောင့်သွားတယ်”

“ ခဏလေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော်မအောင့်တော့အောင်လုပ်ပေးပါမယ်”

“ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်” 

“ စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကစကားမပြောတော့ဘဲအားကုန်ဆက်လိုးလေတော့သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းအောင့်တာပျောက်သွားပြီးအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအစွမ်းကုန်ပင့်မြောက်ပေးနေမိလေသည်။

“ အင့် ဟင့် ။ ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် ။ အအ ။ ဆောင့်လေ ။ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်” 

“ ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်”

“ အား ။ အင့်အင့် ။ အအ ။ အိ ။ အင်းဟင်း ။ အအ ။ အား ။ဟင်း ဟင်း” 

ဇော်ထွန်းသည်လည်းအသက်ရူသံပြင်းလာသလိုဆောင့်ချက်များကလည်းပိုမိုပြင်းထန်လာလေသည်၊ထို့အတူအနှုတ်အသွင်းလည်းပိုမိုမြန်ဆန်လာသလိုစိုးမိုးခိုင်၏အကော့အပင့်။အလှုပ်အယမ်းကလည်းပိုပိုမြန်လာလေသည်၊တစ်ခဏအကြာတွင်တော့နှစ်ဦးစလုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန် ခါရင်းတစ်ဦးကိုတစ်ဦးတင်းကြပ်စွာဖက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်၊ထို့နောက်တစ်ဦးနှင့်တစ် ဦးဖက်လျက်သားငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ 

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။