ရဲသွေး နီနီ အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသူ - ငါ့လင် သာဂိ
အခန်း ( ၁ )
မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရော မြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌
"နောင် နောင် နောင် နောင်"
ဂျပန် အလိုတော်ရိ သူကြီးအိမ်မှ လူစု အုန်းမောင်းသံ ကြားရသဖြင့် တစ်ရွာလုံး သူကြီး အိမ်သို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်ကို ကြောက်ရတာက တစ်မျိုး၊ သူကြီးနှင့် သူကြီးသား အပေါင်းအပါများအား ကြောက်ရတာက တစ်ဖုံကြောင့် ရွာသူရွာသားအားလုံး ဘာပြဿနာ ဖြစ်ပြန်ပြီလည်းဟု စိုးရိမ်နေကြသည်။
"ကဲဟေ့၊ ဒီက သခင်ကြီးက ပြောတယ်။ ဒီရွာမှာ ဖက်စစ် တော်လှန်ရေးလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သစ္စာဖေါက်တွေ ရှိတယ်တဲ့၊ အဲ့ဒါ ဘယ်သူတွေလည်း၊ ကိုယ့်ဟာကို ဝန်ခံရင် သက်သာမယ်နော၊ ငါတို့ စုံစမ်းပြီးမှ သိရတယ် ဆိုရင် တမိသားစုလုံး ပြာကျပြီ မှတ်ပါ"
ရွာသူ ရွာသားများ တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။
"ဟေ့ ဘယ်သူမှ ဝန်မခံဘူးလားကွ၊ သာကျော်ရေ သစ္စာဖေါက်ကို ဆွဲထုတ်ခဲ့စမ်း"
သူကြီး ကျောက်လုံးက သူ့သား သာကျော်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် လူအုပ်ထဲဝင်ကာ တစ်ယောက်ကို ဆွဲထုတ်လာသည်။
"သာကျော်၊ ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း၊ လွှတ်စမ်းငါ့ကို"
အသားညိုညို၊ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်အား ဂုတ်မှ ကိုင်ကာ ဂျပန် အရာရှိရှေ့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူ့နာမည်က ရဲသွေး။ သာကျော် ကြိုက်နေသော ကွမ်းတောင်ကိုင် မြနှင်းနှင့် ရည်ငံနေသူ။ ရဲသွေးက ရွာဦး ဆရာတော်ဘုရား၏ ကပ္ပိယကြီး တပည့်။ ကိုယ်ခံပညာ တစ်ဖက်ကမ်းခပ် တတ်မြောက်သူ ဖြစ်သဖြင့် သာကျော်မှာ ရိုးသားစွာ မယှဉ်ပြိုင်ဝံ့၍ ဖခင်နှင့် တိုင်ပင်ကာ အကွက်စဉ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိ ရှေ့တွင် ရဲသွေး ဒူးထောက်လျှက် ဖြစ်နေသည်။
"ဘိရုမာ ငါတို့ကို ပုန်ကန်ဖို့ ကြိုးစားတယ်ပေါ့၊ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖုန်းးးး အွတ်"
ရဲသွေးပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပြီး ရင်ဘက်ကို စောင့်ကန်လိုက်သည်။ ရဲသွေး မြေကြီးပေါ် လဲသွားသည်။ ရဲသွေး ကုန်းရုံး၍ ထရပ်လိုက်စဉ် သာကျော်၏ တပည့်နှစ်ယောက်က ရဲသွေးကို ချုပ်လိုက်သည်။
"သူကြီး၊ ကျုပ် ဘာလုပ်လို့လည်းဗျ၊ ဟေ့ကောင် သာကျော် မင်း ဒါ သက်သက် ရုတ်မာတာ"
"ခွက် ခွက် ခွက် အ"
သာကျော်၏ လက်သီးက ရဲသွေး မျက်နှာပေါ် သုံးလေးချက် ဆင့်ကျလာသည်။
"မင်းအပစ်နဲ့ မင်းဘဲကွ ရဲသွေးရ၊ ဒါ့ကြောင့် ငါပြောပါတယ်၊ မတူရင် မတုနဲ့လို့ ဟားဟားဟားဟား၊ ကဲ ငမိုးတို့ရေ၊ အဲ့ဒီ သူရဲကောင်းကြီးကို ချုပ်ထားလိုက်ဦး၊ ခဏနေမှ ကင်ပေတိုင်ဗိုလ်ကြီး စိတ်ကြိုက် စစ်စေးလိမ့်မယ်"
ငမိုးတို့ ရဲသွေးအား အချုပ်ခန်းစီသို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်သွားသည်။
"ကိုရဲသွေး၊ ကိုရဲသွေး၊ အကို အကို"
ရဲသွေး၏ နားထဲတွင် ချစ်ရသော မြနှင်းနှင့် ညီမငယ် မေလေး အသံကို သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။အချုပ်ခန်းထဲတွင်သာကျော်တို့အဖွဲ့ အညှိုးကြီးစွာ ထိုးကျိတ် ရိုက်နှက်ထား၍ ရဲသွေး သတိလစ်ကာ ခေါင်းစိုက်နေသည်။ အကို၏ အဖြစ်ကို အချုပ်ခန်း အပေါက်မှကြည့်ရင်း မေလေး မျက်ရည်စက်လက် ကျနေသည်။
"သူကြီးရယ်၊ အကိုရဲသွေးက သူပုန် မဟုတ်ပါဘူး၊ အထင်လွဲတာပါ၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
သူကြီးအား ခြေသလုံး ဖက်၍ တောင်းပန်ရှာသည်။
"ငါတို့က သီတင်း ခိုင်လုံလို့ ဖမ်းလိုက်တာဟေ့၊ ထပ်စုံစမ်းကြည့်လို့ သေခြာပြီဆိုရင်တော့ နင့်အကို ခေါင်းပျက်ပီသာမှတ်"
"အကို့ကို ကယ်ပါဦး သူကြီးရယ်၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
ခြေသလုံး ဖက်ကာ ငိုယို တောင်းပန်နေသော မေလေးအား ကြည့်ကာ ဦးကျောက်လုံး ပြုံးလိုက်သည်။
"ငါ ကူညီနိုင်တာ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်"
"ပြောပြပါ သူကြီးရယ်၊ အကိုရဲသွေး အသက်ရှင်မယ်ဆိုရင် မေလေး ဘာလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရ ပါရှင် အီးဟီးဟီး"
"သေခြာလား မေလေး"
"သေခြာပါတယ်ရှင်"
အသက် 18 နှစ်သာသာ ရှိသေးသည့် အပျိုပေါက်မလေး၏ ထွားကျိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ဦးကျောက်လုံးကို သွားရည် ယိုစေသည်။ ဦးကျောက်လုံး မေလေးအား လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှ ကိုင်၍ တွဲထူကာ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်သည်။
"-------"
"ရှင်!!!!!!!!!"
"အေး နင်သဘောပါ၊ ငါ အတင်း မတိုက်တွန်းဘူး၊ နင့်အကို ရှင်သန်ရေးက နင့်အပေါ်မှာ မူတည်တယ်၊ ညနေ ရွာတောင်ဘက်က အိမ်ကြီးမှာ ငါတို့ ရှိမယ် ဟုတ်ပြီလား"
ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသော ဦးကျောက်လုံး၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ မေလေး မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကာ အံကြိတ်၍ တွေတွေကြီး ရပ်နေသည်။ အချုပ်ခန်းထဲ ကြည့်မိတော့ အကို ရဲသွေးမှာ ပါးစပ်မှ သွေးများ စီးကျကာ သတိလစ်နေသည်။
.................................................................................................................
နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်ကာစ ညီအကို မသိတသိအချိန်တွင် မိုးက အချိန်အခါမဟုတ် တဖွဲဖွဲ ရွာနေသည်။ ဂျပန်စစ်သားများ ရောက်ရှိနေ၍ နေဝင်ကတည်းက တစ်ရွာလုံး မီးငြိမ်းကာ အိမ်ထဲမှ အပြင် မထွက်တော့။ တရွာလုံး တိတ်စိတ်နေချိန်တွင် ရွာလည် လမ်းမပေါ်တွင် လူတစ်ယောက် ပုဆိုးကို ခေါင်းမှီးခြုံကာ ရွာတောင်ဘက်သို့ လျှောက်လာသည်။ ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိတို့ စခန်းချ တည်းခိုရာ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးရှေ့ ရောက်သော် အစောင့် စစ်သားအား တီးတိုးကပ်ပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးကတော့ ဆီမီးရောင်ဖြင့် ထိန်လင်းနေသည်။ အိမ်ကြီးထဲမှ ပုလင်းသံ၊ ခွက်သံနှင့် တဟားဟား ရီသံများ ကြားနေရသည်။ ဦးကျောက်လုံး၊ ဟာကိရိနှင့် လူဘီလူးကြီး နှစ်ဦးတို့ အခန်းထဲတွင် အရက်ဝိုင်း ဖွဲ့နေကြသည်။
"ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်"
"ဘယ်သူလဲဟေ့"
"မေ!!! မေလေးပါရှင့်"
"ကျွီ"
ဟာကိရိ၏ သက်တော်စောင့် လူထွားကြီးတစ်ယောက် တံခါး ဖွင့်ပေးသဖြင့် မေလေး အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ခြုံထားသော ပုစိုးကို ဖယ်လိုက်ရာ မိုးရေဆိုထားသော အဝတ်များက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက်အဟိုက်များကို ပေါ်လွင်စေသည်။ ချမ်း၍လား၊ ကြောက်၍လား မသိ၊ ဒူးတုန်နေသော မေလေးကိုကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျနေသည်။
"ဘိရုမာမလေး လှတကား"
"သခင့်ကို ပြုစုပေးဖို့ ခေါ်လိုက်တာပါ ခင်မျာ ---------------------------"
"ကျောက်လုံး၊ မောင်မင်း တော်တယ်၊ မောင်မင်းကို ဆုချီးမြှင့်ရမယ်၊ ဟားဟားဟားဟား"
ဟာကိရိ ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ထကာ မေလေး လက်ကို ဆွဲ၍ အခန်းထဲ ခေါ်သွားသည်။
"အို!!! အမေ့"
အခန်းထဲရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။ အကိုအတွက် ခန္ဓကိုယ်ကို ပေးစပ်ရန် လာခဲ့သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံခံရမည်ဟု ထင်မထားသဖြင့် မေလေး လန့်နေသည်။ ဟာကိရိ ကာကီ ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ နံငယ်ပိုင်းကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အသက် 40 အရွယ် သန်မာသော အမျိုးသား တစ်ဦး၏ လီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေလေး မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ကလေးငယ်များ၏ လီးသေးသေး တွေသာ မြင်ဖူးသော မေလေးခမျာ အရှည် 6'၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့် တုပ်သော တောင်မက်နေသည့် လီးကြီးကို တွေ့ရသဖြင့် ချွေးပြန်မိသည်။ မေလေး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။ မငြင်းဆန်ရဲသဖြင့် ကြောက်ကြောက်နှင့် ငြိမ်နေလိုက်ရာ မေလေး အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီး ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်နှင့် အမွှေးနုများ ခပ်ကျဲကျဲ ရစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ပေါင်ဂွစုံကို လက်ဖြင့် အုပ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖုံးထားသည်။ ဟာကိရိက ထမိန်ကို ခြေရင်းဘက် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။
"ဗျိဗျိဗျိ!!!! အို!!! အမေ့"
ရင်ဖုံးအင်္ကျ ီအပြဲများကြားမှ ဖြူဖွေးမို့မောက်သော နို့နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ မေလေး ရင်ဘက်ကို လက်ဖြင့် သိုင်းရှက်ကာ ကြောက်ကြောက်နှင့် နောက်သို့ ဖင် ဒရွတ်တွန်း၍ ဆုပ်သွားသည်။ ဟာကိရိက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းကို စားမတက် ဝါးမတက် ကြည့်ကာ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"အ!!! အမေရေ"
"ဂျိန်းးးး ဒလိန်းဒိန်းဒိန်းးး ဝေါဝေါဝေါ"
မိုးကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာလေပြီ။
ဟာကိရိ မေလေး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မေလေး နှုတ်ခမ်းများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ကြောက်၍လား ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဟာကိရိက လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်ကို လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။
"အိ"
မေလေးခမျာ ကြောက်တာရော၊ သူမ၏ အပျိုစဉ်ဘဝ ဆုံးရှုံးတော့မှာကို တွေးကာ မျက်ရည်များ ကြလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ရင်း ရင်ဘက်ပေါ် လက်တင်ကာ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်ထားသည်။ မကြာမှီ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး ဝင်လာတော့မည်။
"အင့်!!! ဇိဇိ!!! အိ!!! "
လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသဖြင့် လန့်သွားသော်လည်း အံကြိတ်ထား၍ အသံ သိပ်မထွက်ပေ။ လီးဒစ် ဝင်သည်နှင့် မေလေး၏ခါးဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျစ်!!!! အီးးးဟီးးးဟီးးး"
ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်နုနုလေးထဲ ကျပ်သိပ်စွာ တိုးဝင်လာသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် အံကြိတ်ထားသော မေလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ ဗလုံးပထွေး ညည်းညူသံများ ထွက်လာသည်။ အရည်ရွှဲနေသော စောပ်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးဒစ် တစ်ဝက်ခန့်တွင် တစ်စုံတစ်ခုက တားစီးထားသဖြင့် ရှေ့ဆတ် မတိုးပေ။ ဟာကိရိ လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုပ်ကာ အားစိုက်၍ ခါးကို စောင့်လိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!ဒုတ်!!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ အီးဟီးးဟီး"
လီးဒစ်က အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်ဆောင့်သဖြင့် မေလေးခမျာ အလွန်တရာ နာကျင်သွားသည်။ စောပ်ပတ်လဲ ကွဲသွားပြီ။ လီးကို စောက်ပတ်မှ ထုပ်ကာ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ လီးပတ်လည်တွင် ပေကျံနေသော သွေးများကို ကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျသွားသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်တွင် ပြန်တေ့ကာ စောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။
"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးး ဟူးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးး နာတယ် နာတယ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်ခပ်သံ တစ်ဖက်ဖက် ထွက်နေသည်။ လီးကြီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေရာ မေလေးလည်း သားအိမ်အောင့်ပြီး နာကျင်လွန်း၍ ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်း နေရသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်ငိုကျွေးနေသော မေလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။
"ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အီးးဟီးဟီးဟီး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးးးး ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးးး အအအအ ဟားးးး ရှီးးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးမှ ပူနွေးချွဲပစ်သော သုပ်ရည်များ မေလေး သားအိမ်ထဲ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ဟာကိရိ ဘောင်းဘီ ဖရိုဖရဲဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"ဘိရုမာမလေး စောက်ပတ် ကောင်းတကား၊ မောင်မင်း တော်တယ် ကျောက်လုံး၊ ဆုချတဲ့အနေနဲ့ အရက်တဖါ ထားခဲ့မယ်၊ အခုတော့ မောင်မင်းနဲ့ ဘီလူးညီနောင် ကောင်မလေးကို အားရပါးရ သွားလုပ်ကြတော့"
"ဟိုက် မာစတာ၊ ဟိုက်ဟိုက် ဟီးဟီးဟီး"
ဘီလူးညီနောင် ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်။ ဟာကိရိ မညှာမတာ လိုးထား၍ နာကျင်မှုကြောင့် ဘေးတစ်ဆောင်း မှိန်းနေသော မေလေး လန့်သွားသည်။ ဘီလူးညီနောင်လည်း ဘောင်းဘီများ ချွတ်လိုက်သည်။
"အိုးးးး ဘုရားးး ဘုရားးးးး"
ဘီလူးညီနောင်မှာ လူကောင် ထွားသလို လီးကြီးတွေကလည်း နည်းတာကြီး မဟုတ်ပေ။ အရှည် 7' ခန့်ရှိကာ လုံးပတ်မှာ မေလေး လက်ဖျံခန့် တုပ်သည်။ ဟာကိရိ လီးနှင့်ပင် သေလုမျောပါး ခံစားခဲ့ရသည်။ ဒီလီးတွေနှင့်ဆိုလျှင်။မေလေး လန့်ဖြန့်ကာ ကုန်းရုံးထမည် အလုပ်၊ တစ်ယောက်က မေလေးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကျန်တစ်ယောက်က မေလေး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ပေါင်ကြားသို့ ဝင်ထိုင်သည်။
"အ!!! မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့တော့၊ နာလွန်းလို့ပါ အ"
မေလေး ရုံးကန်သော်လည်း ဘီလူးညီနောင်၏ သန်မာသော လက်များအား မတွန်းဖယ်နိုင်ပေ။
"အင်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး သေပါပြီ အမေရဲ့၊ အင့်!!! ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားးး နာတယ် နာတယ် အင့်!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
မိုးချိန်းသံနှင့်အတူ မေလေး၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံက ပျံ့လွင့်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဟာကိရိလည်း အရက်သောက်ရင်း မေလေး အသံကို နားစွန့်ကာ သဘောကျ နေကြသည်။နာရီဝက်ခန့်ကြာသော် ဘီလူးညီနောင် ချွေးများ ဆိုရွှဲကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ သူကြီးရာ ဟားးးးးးး"
"ကောင်မလေး အသက်ရော ရှိသေးရဲ့လားကွ ဟေ"
"မသေသေးပါဘူးဗျ၊ ကျုပ်တို့ တစ်ညလုံး လိုးလို့ ရပါသေးတယ် ဟဲဟဲဟဲ"
"ကဲ မင်းတို့ပြီးတော့ ငါ့အလှည့်ပေါ့ကွာ"
ဦးကျောက်လုံး ငှဲ့ထားသော အရက်ခွက်ကို မော့သောက်ကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
"နာတယ်!!! နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး"
အခန်းထဲရှိ ကျမ်းပြင်ပေါ်တွင် မေလေးတစ်ယောက် ဗိုက်ကိုနှိပ်ကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသည်။ ပေါင်ကြားတွင် သွေးများ စီးကျနေသည်။ ဦးကျောက်လုံးအား မြင်သော်
"မလုပ်ပါနဲ့တော့ သူကြီးရယ်၊ နာလွန်းလို့ သေရပါတော့မယ် အီးဟီးဟီးဟီး"
မေလေး၏ တောင်းပန်မှုကို လျှစ်လျှူရှုကာ မေလေးအား မှောက်လျှက်ဖြစ်အောင် တွန်းလိုက်သည်။
"နင့် စောက်ပတ် တော်တော် နာနေပြီလား"
"နာလှပါပြီ သူကြီးရယ် အီးဟီးဟီး"
ဦးကျောက်လုံး ပုဆိုးကို ချွတ်ကာ မေလေးပေါင်ပေါ် ခွလိုက်သည်။
"အေး နင့်စောက်ပတ်နာနေရင် ဖင်ကို လိုးပေးမယ်လေ"
"ရှင်!!! ဟိုဟို မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့"
မေလေး ကုန်းထရန် ကြိုးစားသော်လည်း ဦးကျောက်လုံးက ပေါင်ပေါ် ဖိထိုင်ထားသဖြင့် လှုပ်မရပေ။ ဦးကျောက်လုံးက မေလေး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကာ စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
မေလေး အသံကုန် ငိုကျွေးနေသည်။စအိုပေါက်ကို လီးဒစ်တေ့ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အားးးးးးး မရဘူးးး မရဘူးး နာတယ်နာတယ် အီးဟီးဟီး"
လီးဒစ် ဖင်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ မေလေးလည်း ကျမ်းပြင်ကို တဖုန်းဖုန်း ရိုက်ကာ အော်ငိုနေသည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးး ဖင်ကွဲပါပြီတော့!!!! အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး နာတယ် နာတယ်!!!အီးဟီးဟီး!!!အင့်ကွာ!!! ဗုဗုဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
............................................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
မေလေး၏ ပေးစပ်မှုကြောင့် ရဲသွေးတစ်ယောက် နှစ်ရက်မြောက် နေ့တွင် အချုပ်ခန်းမှ လွတ်မြောက်ခဲ့သည်။ အချုပ်ခန်းထဲမှ လွတ်လွတ်ခြင်း သာကျော်တို့ နှိပ်စပ်၍ ရရှိထားသော ဒဏ်ရာများကို ကုသပေးရန် ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်း ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မေလေးလည်း နှစ်ရက်ခန့် အိပ်ယာထဲက မထနိုင်ပေ။
"အဘကလည်းဗျာ၊ ဘာကိစ္စ ဟိုကောင့်ကို တစ်ခါတည်း မသက်ဘဲ ပြန်လွှတ်လိုက်ရတာလည်း"
"မင်း ဘာနားလည်လို့လည်း သာကျော်ရာ၊ မဟုတ်ဘဲနဲ့ သက်လိုက်ရင် ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မှာပေ့ါဟ၊ အခုဟာက ပုန်ကန်မဲ့လူတွေ မလုပ်ရဲအောင် ပညာပေးတဲ့သဘောကွ၊ နောက်ပြီး ရဲသွေး ညီမကလည်း မာစတာကြီး စိတ်ကြိုက် ပြုစုပေးပြီးသွားပြီ၊ ဒီကိစ္စ ငါတို့က လွဲပြီး သူ့အကို ကိုတောင် အသိမပေးဖို့ ပြောထားတယ်၊ ဒါမှ ပြဿနာလည်း မဖြစ်၊ ငါတို့ အလိုရှိတိုင်း ကောင်မလေးကို ခေါ်လို့ ရမှာဟ၊ ဒါနဲ့ ငမိုးတို့ အဖွဲ့ရော"
"ဂျပန်စစ်သားတွေ ထန်းရည် သောက်ခြင်တယ် ဆိုလို့ လိုက်တိုက်တယ်"
"ဟေ ဘယ်တဲမှာလည်း"
"ဦးသာမြတို့ တဲမှာ"
"မင်း လိုက်သွားလိုက်ဦး၊ ဂျပန်တွေ မူးပြီး ပြဿနာ ဖြစ်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အဘ"
နေညိုချိန် ရွာတောင်ပိုင်း တောစပ်အနီးရှိ ဦးသာမြ၏ ထန်းတောထဲတွင်--------
ငမိုး အပါအဝင် စုစုပေါင်း 6 ယောက်။ ငမိုးနှင့် ဂျပန်စစ်သားများ မူးနေကြပြီ။ ထိုစဉ် မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦး တောထဲမှ ထင်းခွေ၍ ပြန်လာသည်။ သူမ နာမည်က မိလုံး။ နာမည်နှင့် လိုက်အောင် အသားညိုညို လုံးလုံးကစ်ကစ်လေး။ ရွာထဲသို့ ပြန်ရန် ဦးသာမြ၏ ထန်းတောကို ဖြတ်ရသည်။ ရွာနှင့် ထန်းတောမှာလည်း နှစ်မိုင်ခန့် ဝေးသည်။ ဦးသာမြလည်း ဂျပန် စစ်သားများ ထန်းရည် သောက်ချင်သေးသည် ဆိုသဖြင့် ထန်းပင်ပေါ် တက်နေချိန်၊ မိလုံးလည်း ထင်းစည်းကို ခေါင်းပေါ် ရွက်ကာ ဂျပန်စစ်သားတို့ သောက်နေသော ထန်းရည်ဝိုင်းရှေ့မှ ဖြက်လျှောက်သွားသည်။ ဂျပန် စစ်သားများကို ကြောက်သဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်သွားသော မိလုံး၏ နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့် လုံးကျစ်သည့် တင်ပါး ကြီးများက ဂျပန်စစ်သားများ၏ တဏှာစိတ်ကို နှိုးဆွသွားသည်။ မမူးခင်ကတည်းက မိန်းမမြင်လျှင် ရမ်းချင်နေသော ဂျပန် စစ်သားများသည် ယခု မူးလာတော့ မည်သူမျှ ထိန်း၍ ရမည် မဟုတ်တော့။
"ဟားးးး ဘိရုမာမလေး လှတယ်၊ ခိရိ အာခိသစနဲ (ဖင်ကြီးက အကြီးကြီးဘဲ)
"မာစတာက ကြိုက်လို့လား"
"ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်"
"ကြိုက်ရင် စကားသွားပြောဗျာ"
"ဟိုက် ဟိုက် ဟားးဟားးးဟားးး"
ငမိုးလည်း မူးမူးနှင့် မြှောက်ပေးလိုက်ရာ ဂျပန်စစ်သား တစ်ဦး ဒယီးဒယိုင်ဖြင့် မိလုံးနောက် လိုက်သွားသည်။ အပြေးတပိုင်း လျှောပ်နေသော မိလုံး၏ လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ
"ဟိတ်!!! ဘိရုမာမလေး ရပ်စမ်း"
"အို!!! ဘာလုပ်တာလည်း!!! လက်ကို လွှတ်ပါ"
မိလုံး အသံ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ပြောသည်။
"နင် အရမ်းလှတယ်၊ ငါ ကြိုက်တယ်၊ ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့"
"အို!!! မလိုက်ဘူး၊ မလိုက်ဘူး၊ လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ဗျိ!!! အ"
မိလုံး ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်ဖြင့် ရုံးသည်။ ဂျပန်စစ်သားကလည်း မူးမူးဖြင့် ဆွဲရာ မိလုံး၏ အင်္ကျ ီ လက်မောင်း ပြဲသွားကာ နောက်သို့ လဲသွားသည်။ မိလုံးလည်း ထင်းစည်းနှင့် ဂျပန် စစ်သားကို ပစ်ပေါက်ကာ ခြေကုန်သုပ်၍ ပြေးတော့သည်။
"ဟာ!!! ပြေးပြီ လိုက်ဟ လိုက်ဟ"
ငမိုးလည်း မူးလာသည်က တစ်ကြောင်း၊ ဂျပန်စစ်သားများကို ဖါးချင်သည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် ကိုယ့် ရွာသူ/သား အချင်းချင်းကိုပင် ညှာတာစိတ် မရှိတော့ဘဲ မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဂျပန်စစ်သား များလည်း မိလုံးနောက်သို့ ပြေး၍ လိုက်သွားကြသည်။
"ကယ်ကြပါဦးရှင့်!!!!!!!!!"
ဦးသာမြလည်း ထန်းပင်ပေါ် ရောက်နေပြီး အလှမ်းဝေးသဖြင့် ထန်းတောထဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်ကို မသိပေ။ မိလုံး၏ အော်သံကိုလည်း မကြားမိပေ။မိလုံး ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်နှင့် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးမိရာ တောထဲသို့ ပြန်ရောက်သွားသည်။ ယောက်ျားကြီး 6 ဦး၏ ခြေလှမ်းတွေကို လွတ်အောင် ရေရှည် မပြေးနိုင်တော့ဘဲ ခြေကုန် လက်ပန်းကြလာသည်။ နောက်ဆုံးတွင် တောထဲ တစ်နေရာ၌ မိလုံးကို မှီသွားသည်။ တစ်ယောက်က မိလုံး၏ နောက်ကျောကို တွန်းလိုက်ရာ မှောက်လျှက် လဲသွားသည်။
"အမေ့!!! အားးးးး"
မိလုံး ဖင် တရွတ်တိုက်နှင့် နောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ်သွားသည်။
"ရှင်!!! ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာ"
"ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားး အော်စမ်း၊ ကြိုက်သလောက် အော်စမ်း၊ ဒီ တောကြီးထဲမှာ နင့်အသံ ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ဘူးကွ၊ ဟားဟားဟားဟား"
သူမအား ဝိုင်းအုံကာ ဟားတိုက်နေသော ဂျပန်စစ်သားများကို ကြည့်ကာ မိလုံး သွေးပျက်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးလည်း မှောင်စ ပြုနေပြီ။
"အပင်ပန်း ခံမနေစမ်းပါနဲ့ ဘိရုမာမလေးရယ်၊ ငါတို့နဲ့ အတူတူ ပျော်လိုက်စမ်းဘာ ဟားဟားဟားဟား"
သူမ၏ မေးစိကို ကိုင်ကာ ပြောသော ဂျပန်စစ်သား၏ လက်ကို ကိုက်လိုက်သည်။
"အားးးးး ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ဖျန်းဖျန်းဖျန်း!!!!! အ"
လက်ကို အကိုက်ခံရ၍ ဂျပန်စစ်သား ဒေါသဖြစ်ကာ မိလုံး၏ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်သဖြင့် မိလုံး ပတ်လတ် လန်သွားသည်။ ဂျပန်စစ်သား နှစ်ယောက်က မိလုံး လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်လိုက်သည်။
"အို!!လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ခွေးမျိုးတွေ!!!!"
"ဟားဟားဟားဟား!!! ဗျိဗျိဗျိ!!!
" အားးး!!! အမေရေ ကယ်ပါဦးးးးး"
လက်ကို အကိုက်ခံရသော ဂျပန် စစ်သားက မိလုံး၏ အင်္ကျ ီများကို ဆွဲဖြဲပစ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို အချုပ်ခံထားရသဖြင့် မိလုံးခမျာ ရုန်း၍ မရပေ။ အင်္ကျ ီများ ပြဲသွားသဖြင့် မိလုံး၏ မို့မောက် လုံးကျစ်သော နို့အုံများ ပေါ်လာသည်။ ဂျပန်စစ်သား တံတွေးမျိုချကာ မိလုံး၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။
"အားးး မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့!!! လွှတ်!!! လွှတ်!!! ငါ့ကို လွှတ်စမ်း ခွေးမျိုးတွေ!!! အီးးဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး"
"ဖျန်းဖျန်းဖျန်းဖျန်း အ!!အ!!အ!!အ"
ရုန်းကန် အော်ဟစ်နေသော မိလုံး၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ထပ်ရိုက်ရာ ပါးနှစ်ဖက်လုံး ထူပူ နေပြီး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးများ ယိုစီးလာသည်။ ရုန်းကန်ရန် ခွန်အား မရှိတော့။ ခေါင်းလည်း နောက်ကျိနေပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်တွင်လည်း အရှက်လုံစရာ အဝတ်များ ကင်းမဲ့သွားပြီ။ဂျပန်စစ်သားက သူ၏ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ရာ တောင်မက်နေသော လီးကြီး ပေါ်လာသည်။
"မလုပ်ပါနဲ့!!! မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး"
ရေတိမ်နစ်တော့မည့် သူမ ဘဝအတွက် တောင်းပန်နေသော မိလုံးအား ဂျပန်စစ်သားများက ဝါးစားမတက် တဏှာခိုးဝေနေသော မျက်လုံးများနှင့် ဝိုင်းအုံ ကြည့်နေကြသည်။ မိလုံးဘဝ ကယ်သူ မဲ့နေပြီ။ဂျပန်စစ်သား တစ်ယောက်က မိလုံး၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တောင်မက်နေသော လီးကြီးအား စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။
"မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အီးဟီးဟီးဟီး!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အားးးးးး"
လီးဒစ်ကို တံတွေးစွပ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးကြီး တစ်ဝက်ခန့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဒစ်ရှေ့တွင် အပျိုမှေးက တားထားသဖြင့် ရှေ့ဆက် မတိုးနိုင်ပေ။ လီးကို သုံးပုံတစ်ပုံခန့် ပြန်ထုတ်ကာ အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ်!!!! ဒုတ်!!! အားးးးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး"
လီးဒစ်ကြီးမှာ အပျိုမှေးကို ကြမ်းတမ်းစွာ ထိုးခွဲပြီး သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ရိုက်သည်။ နာကျင်မှုကြောင့် မိလုံး မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်နေသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်လိုက်ရာ လီး ပတ်လည်တွင် သွေးများ ကပ်ပါလာသည်။ အပျိုမှေး ပေါက်ကာ စောက်ပတ်လည်း ကွဲသွားသည်။
"အင့်!!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!!အားးးးးး"
ဂျပန်စစ်သားက လုံးကျစ် တင်းမာနေသော မိလုံး၏ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ မိလုံးလည်း လီး ဝင်လာတိုင်း သားအိမ်အောင့်ကာ စောက်ပတ်မှာ နာကျင်လွန်း၍ ငယ်သံပါအောင် အော်ငိုနေရသည်။
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး ဘိရုမာမလေး ကောင်းတကား ရှီးးးးး"
နူးညံ့ ကျပ်သိပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးရသဖြင့် ကွမ်းတစ်ရာညက်ခန့် အကြာတွင် ဂျပန်စစ်သား၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ မိလုံး၏ သားအိမ်ထဲ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ လီးကြီး စောက်ပတ်မှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ သုပ်ရည်များသည် သွေးများနှင့်အတူ အံထွက်လာသည်။ တစ်ယောက်လိုး၍ ပြီးသွားသည်နှင့် နောက်တစ်ယောက်က မိလုံး၏ ထမိန်နှင့် စောက်ပတ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မိလုံး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ လီးကို စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။
"မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ နာလှပါပြီ၊ အီးဟီးဟီး !!!! အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အားးးးးးးးးး"
လီးများ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း အဆတ်မပျက် အလိုးခံရသဖြင့် မိလုံးစောက်ပတ်လေး နာကျင်လွန်းကာ သတိပင် လစ်နေပြီ။ ပေါင်ကြားတွင်လည်း သွေးများ အိုင်ထွန်းနေသည်။
"အို!!လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ခွေးမျိုးတွေ!!!!"
"ဟားဟားဟားဟား!!! ဗျိဗျိဗျိ!!!
" အားးး!!! အမေရေ ကယ်ပါဦးးးးး"
အမဲလိုက်၍ ပြန်လာသော ညိုမောင် တစ်ယောက် မိန်းမပျိုလေး တစ်ဦး၏ ထိတ်လန့်တကြား အော်ဟစ် အကူအညီတောင်းသံကို ကြားသဖြင့် အသံလာရာစီသို့ အပြေးအလွှား လာခဲ့သည်။ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါသ ထွက်သွားသည်။ မိလုံးကို ငမိုး အပါအဝင် ဂျပန်စစ်သားများ တစ်ယောက် တစ်လှည့် ဝိုင်းပြီး မုဒိန်း ကျင့်နေကြသည်။ မိလုံးလည်း အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။
"တောက်!!!! ခွေးမျိုးတွေ"
ငမိုးတို့ အဖွဲ့မှာ လူအင်အား များသည့်အပြင် သေနပ်တွေလည်း ပါသဖြင့် အင်အားခြင်း မမျှသောကြောင့် ပေါ်တင် ထွက်၍ တိုက်ခိုက်ရန် မဖြစ်နိုင်။ ညိုမောင် ဒူးလေးကို မောင်းတင်သည်။ မိလုံးအား လိုးပြီး ထလာသော ဂျပန် စစ်သားကို ချိန်လိုက်သည်။
"ဝှစ်!!! ဒုတ်!!!! အားးးးးး"
ဂျပန်စစ်သား လည်ပင်းတွင် မြှား တန်းလန်းနှင့် လဲကျသွားသည်။
"ဟာ ရန်သူ!!!! ရန်သူ!!! ဒိုင်းဒိုင်းဒိုင်း"
မြှား လာရာ တောင်ကုန်းပေါ်သို့ ရန်းသမ်း၍ ပစ်ခတ်ကြသည်။ ညိုမောင် ခေါင်းပေါ်သို့ ကျည်များ ဖြတ်သန်းသွားသည်။ တောင်ကုန်းကို အကာအကွယ် ယူ၍ တောထဲသို့ ပြေးခဲ့သည်။
"ပြေးပြီ၊ လိုက် လိုက် ဒိုင်းဒိုင်းဒိုင်းဒိုင်း"
ပြေးထွက်သွားသူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်ကာ တစ်ဖက်ရွာမှ ညိုမောင်မှန်း ငမိုး သိလိုက်သည်။ တောကျွမ်းသော ညိုမောင်အား ငမိုးတို့ လိုက်မမှီတော့။
..........................................................................................................
"တောက်!!!! ဒါ ငါတို့ကို စော်ကားတာဘဲ၊ လူကလေး ကျောက်လုံး၊ ဒီကိစ္စကို မောင်မင်း တာဝန်ယူပါ"
သူ့လူတစ်ယောက် ကျဆုံးသွားသဖြင့် ဟာကိရိ အကြီးအကျယ် ဒေါသ ထွက်နေသည်။
"ငမိုးရာ မင်း စောက်သုံးမကျလို့ ဖြစ်တာကွ"
"ခွက် ခွက် ခွက် အ အ အ"
သာကျော်၏ လက်သီးက ငမိုး မျက်နှာပေါ် ကျလာသည်။
"ပြောစမ်း အဲ့ကောင် ဘယ်သူလည်း"
"လယ်ဆောရွာက ညိုမောင် ဖြစ်ဖို့ များတယ် သူကြီး"
"လယ်ဆောရွာကို ညတွင်းချင်း သွားပြီး တရားခံကို ဖမ်းပေးပါ ကျောက်လုံး"
"ဟိုက် မာစတာ ဟိုက် ဟိုက်"
သူကြီးလည်း ဟာကိရိကို ကြောက်သဖြင့် သာကျော်အား ဦးဆောင်ခိုင်းပြီး ဂျပန်စစ်သား အနည်းငယ်နှင့် တစ်ဖက်ရွာသို့ လွှတ်လိုက်သည်။ ညိုမောင် ညဉ့်နက်မှ ရွာသို့ ရောက်သည်။ ရောက်ရောက်ခြင်း သူကြီး ဦးအောင်ကောင်းထံ သွားကာ အဖြစ်အပျက် အလုံးစုံကို ပြောပြသည်။
"တောက်!!!! မိုက်ရိုင်းလိုက်ကြတာကွာ၊ အသားထဲက လောက်ထွက်တဲ့ ခွေးမသား ကျောက်လုံးကလည်း ဂျပန် အလိုတောရိ ဖြစ်နေတော့ အခက်သား၊ မင်း ဘာဆတ်လုပ်မလဲ ညိုမောင်"
"ကျွန်တော် ပြေးမှ ဖြစ်မယ် သူကြီး"
"အေး မင်း ပြေးတော့၊ မင်းဝန်တောထဲက စခန်းမှာ သွားပုန်းနေ၊ နောက်နှစ်ရက်လောက်ဆို ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်းတို့ အဖွဲ့ စခန်းကို လာလိမ့်မယ်၊ ရဲသွေး သက်သာတာနဲ့ တော်လှန်ရေး စမယ်"
"ကျွန်တော် မနှောင်းကို ခေါ်သွားမယ်ဗျာ"
"မင်းဘဲ လွတ်အောင် ပြေးစမ်းပါ ညိုမောင်ရာ၊ မင့် မိန်းမ ပါရင် ခရီးဖင့်နေမယ်"
"ဒါဆို ကျွန်တော် အခုဘဲ သွားတော့မယ်ဗျာ"
ညိုမောင် အိမ်သို့ပြန်ကာ မိန်းမ မနှောင်းကို အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြပြီး ရိက္ခာ လက်နက် ထဲ့၍ မင်းဝန်တောသို့ ပြေးခဲ့သည်။မိုးလင်းခါနီးတွင် သာကျော်တို့အဖွဲ့ လယ်ဆောရွာသို့ ရောက်လာသည်။
"သူကြီး ၊ ဗျိုးးး သူကြီးအောင်ကောင်း"
"ဟေ့ ဘယ်သူတွေတုန်းကွ"
ဦးအောင်ကောင်း ဘုရား ဝတ်ပြုရာမှ ထလာသည်။
"ကျုပ် သာကျော်ပါ၊ ခင်များ ရွာသား ညိုမောင်က ဂျပန်စစ်သားကို သက်သွားလို့ လာဖမ်းတာဗျ"
"ဟေ!!! ညိုမောင် သက်တယ်လို့ မင့် ဘယ်သူပြောလည်း"
"ကျုပ်မျက်လုံးနဲ့ မြင်ခဲ့တာဗျ"
ငမိုး ဝင်ပြောသည်။
"အဲဒါ ညိုမောင်ကို ကျုပ်တို့ လက်ထဲ အပ်ပါ"
"ညိုမောင် အမဲလိုက်သွားနေတာကွ၊ ခုထိ ပြန်မရောက်သေးဘူး"
"ခင်များ ညာမယ် မကြံနဲ့နော်၊ ကျုပ်တို့ကို ညိုမောင့်အိမ် လိုက်ပြပါ"
ဦးအောင်ကောင်းလည်း မတတ်သာသည့်အဆုံး သာကျော်တို့အား ညိုမောင့်အိမ် လိုက်ပို့သည်။
"မနှောင်းရေ၊ ဟေးးး မနှောင်း"
အခြေအနေ ကြည့်ပြီး ညိုမောင့်နောက် လိုက်ရန် ပစ္စည်းများ သိမ်းနေသော မနှောင်း အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့သည်။
"ရှင်!!!! လာပြီ သူကြီးရေ"
မျှော်လင့်ထားသည့် အတိုင်း သာကျော်တို့ အဖွဲ့ရောက်လာသည်။
"နင့်ယောက်ျား ညိုမောင်ရော"
"ကိုညိုမောင် အမဲလိုက်သွားတာ ပြန်မလာသေးဘူးရှင့်"
"နင် မညာနဲ့နော်"
"မညာဝန့်ပါဘူး ရှင်"
"သူကြီး ညိုမောင့်ကို ထုပ်ပေးပါ"
"ကျုပ်တို့ ညိုမောင့်ကို ဖွက်မထားပါဘူး"
"အေး ဒါဆိုလည်း သူ့မိန်းမကို ခဏ ခေါ်သွားမယ်၊ ညိုမောင့်ကို ပြောလိုက်၊ သူ့မိန်းမ အသက်ရှင်လျှက် ပြန်တွေ့ချင်ရင် အဖမ်းခံပါလို့၊ ခင်များတို့လည်း သတိထားနေပါ၊ ဖက်စစ်တွေကို ပုန်ကန်ဖို့ ကျိုးစားရင် တရွာလုံး မီးလောင်တိုက် သွင်းပစ်မယ်လို့၊ ကဲ အဲဒီ မိန်းမကို ခေါ်ခဲ့"
"အို!!!! ကျွန်မနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လည်း၊ မလိုက်ဘူး၊ မလိုက်ဘူး၊ သူကြီးရေ ကယ်ပါဦး"
"ဟေ့ မင်းတို့ အဲဒီလို လုပ်လို့ မရဘူးကွ"
ရှေ့တိုးလာသော သူကြီးအား သေနက်ဖြင့် ဝိုင်းချိန်လိုက်သည်။
"သေခြင်လို့လား သူကြီး"
သူကြီးလည်း အားမတန်၍ မာန်လျှော့လိုက်ရသည်။ မနှင်းခမျာ ယက်ကန် ယက်ကန်နှင့် သာကျော်တို့ ခေါ်ဆောင်ရာ နောက်သို့ ပါသွားသည်။သူကြီး ဦးအောင်ကောင်းလည်း ချက်ခြင်း လူစုလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လူငယ် အယောက် နှစ်ဆယ်ခန့်ကို မင်းဝန်တောင်သို့ ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်းနှင့် ပူးပေါင်းရန် စေလွှတ်လိုက်သည်။
..........................................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
သတိလစ် မေ့မျောနေသော မိလုံးအား လူငယ်နှစ်ယောက်က ထမ်းပိုး၍ ရွာဦး ဘုန်းကြီးကျောင်းသို့ ခေါ်ခဲ့သဖြင့် ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်းက ဆေးကုပေးနေသည်။
"ကပ္ပိယကြီးရေ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ရွာက မိန်းကလေးတွေအတွက် စိုးရိမ်တယ်ဗျာ"
"မင်း ဘယ်လို လုပ်ချင်လည်း ရဲသွေး"
"စခန်း ၂ ကို ပို့ထားချင်တယ်၊ စခန်း ၁ က တော်လှန်ရေး စစ်သားတွေနဲ့ဆိုတော့ မသင့်တော်ဘူး"
"မင်း အစဉ်ပြေသလို စီစဉ်လိုက်ကွာ၊ ဦးအောင်ကောင်းက လူစုပြီး ပို့လိုက်ပြီ ဆိုတော့ ငါတို့ မကြာမီ တော်လှန်ရေး စလုပ်မယ်"
"ကိုညိုမောင်က ဂျပန်တစ်ယောက်ကို သတ်လိုက်ပြီး စခန်း ၁ ကို ထွက်ပြေးသွားလို့ သူ့မိန်းမ မနှောင်းကို ဂျပန်တွေ ခေါ်လာတယ်"
"ဟေ!!! ဘယ်က ကြားလာတာလည်း မြနှင်း"
"မြင်ခဲ့တာ ကပ္ပိယကြီးရေ၊ သူတို့ စခန်းချနေတဲ့ ရွာတောင်ဘက်က ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးဆီ ခေါ်သွားပြီ"
"ကျွန်တော်တော့ မနှောင်းအတွက် စိုးရိမ်တယ် ကပ္ပိယကြီး၊ သွားကယ်မှ ဖြစ်မယ်"
"လောလို့ မဖြစ်ဘူး ရဲသွေးရေ၊ အစီအစဉ်တွေ ပျက်ပြီး အားလုံး ဒုက္ခ ရောက်သွားနိုင်တယ်၊ ဒီလိုလုပ်ကွာ၊ အခုမင်း စခန်း ၁ ကို သွားလိုက်၊ ညပိုင်းမှ ရွာက မိန်းမပျိုတွေနဲ့ လူငယ်တွေကို ငါလွှတ်လိုက်မယ်၊ လူငယ် ၅ ယောက်ကို စခန်း ၂ လုံခြုံရေးအတွက် ထားခဲ့၊ မကြာခင် မြို့က တော်လှန်ရေး ခေါင်းဆောင်တွေ လာတော့မယ်၊ ဒီဘက်မှာ လူစုနေတဲ့ သီတင်းကြားလို့ ဂျပန်တွေ အင်အား ထပ်ပို့ထားတယ်လို့ သီတင်းပေးက အကြောင်းကြားထားတယ်၊ ဒီကောင်တွေ ရွာမရောက်ခင် လမ်းကနေ ဖြက်တိုက်ပြီး လက်နက်တွေ လုရမယ်၊ လက်နက် အင်အား စုံတာနဲ့ ငါတို့ တော်လှန်ရေး စမယ်"
"မြနှင်းကတော့ စခန်း ၁ မှာဘဲ နေချင်တယ်"
"၂ မှာ နေတာ အန္တရာယ် ကင်းတယ် မြနှင်း"
"မရဘူးကွာ၊ ရဲသွေးကို စိတ်မချဘူး"
"အင်း စခန်း ၁ မှာလည်း ချက်ပြုပ်ဖို့ လိုတယ်ကွယ့်၊ မြနှင်းနဲ့ မိန်းမပျို တစ်ယောက်ကို ၁ မှာ ခေါ်ထားလိုက် ရဲသွေး"
"ဒါဆို ကျုပ်ညီမ မေလေးကို ခေါ်ထားမယ်ဗျာ"
"မေလေးကို ငါ တစ်ခြား တာဝန်ပေးထားတယ်၊ မိလုံး သက်သာတာနဲ့ မြနှင်းတို့နဲ့ ထည့်လိုက်မယ်၊ ညိုမောင်ကိုလည်း သူမိန်းမ အဖမ်းခံရတဲ့ကိစ္စ သွားမပြောနဲ့ဦး၊ တော်ကြာ ကမူးရှူးထိုး လုပ်လို့ ဒုက္ခရောက်မှာ စိုးရတယ်"
ဦးမော်ကွန်း တဖက်သို့ လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ရဲသွေးလည်း ဘာမျှ စောတက မတက်တော့ဘဲ မင်းဝန်တောထဲသို့ တိတ်တစိတ် ထွက်ခဲ့သည်။ ထွက်ခွါသွားသော ရဲသွေး၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ ဦးမော်ကွန်း သက်ပြင်းရှိုက်မိသည်။ မေလေးတစ်ယောက် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ဟာကိရိ အလိုကျ ပေးစပ်နေရင်း သီတင်းပေး လုပ်နေသည်ကို ဦးမော်ကွန်းမှ လွဲ၍ မည်သူမျှ မသိရှိပေ။
......................................................................................
ရွာတောင်ဘက်က ပျဉ်ထောင်အိမ်၏ အောက်ထပ် အချုပ်ခန်းထဲတွင် ---------------
မနှောင်းအား ထုပ်တန်းနှင့် တွဲလောင်း ချည်ထားသည်။ ခြေထောက်က မြေကြီးနှင့် မထိပေ။ ဟာကိရိက ထိုင်ခုံနှင့် ထိုင်ကာ မနှောင်းအား စစ်ဆေးနေသည်ကို ဦးကျောက်လုံးတို့နှင့် အတူ အရသာခံ ကြည့်နေသည်။ ဘီလူး ညီနောင်က ခါးပတ်ဖြင့် မနှောင်းအား လွှဲရိုက်နေသဖြင့် အဝတ်အစားများ ပြဲကာ ကျောပြင်တွင် အရှိုးရာများ ထင်းနေသည်။
"ရွှမ်း!!!! ရွှမ်းးးး ရွှမ်းးးးး အားးးးးးးး"
"ကောင်မ၊ နင့်လင် ဘယ်မှာလည်း ပြောစမ်း"
"ငါ့ကို အသေသက်လိုက်၊ သေတောင် မပြောဘူးဟေ့"
"ရွှမ်း!!!! ရွှမ်းးးး ရွှမ်းးးးး အားးးးးးးး"
စုပ်ပြဲသွားသော အဝတ်များ အောက်မှ ဖြူဖွေးနေသည့် အသားဆိုင်များတွင် သွေးများ စို့နေသည်။ နာကျင်မှုကို အံကြိတ်ခံရင်း မနှောင်းတစ်ယောက် တိုင်းပြည်အတွက် အသက်စွန့်ဖို့ ဆုံးဖြက်ထားသည်။ ညိုမောင်ရှိရာကို ပြောလိုက်လျှင် သူမ ယောက်ျားတို့ လုပ်နေသည့် တော်လှန်ရေးကြီး ပျက်သွားမည်ကို မလိုလားပေ။
"ခွေးမ ခေါင်းမာနေတယ် ဟုတ်လား ကဲကွာ ကဲကွာ"
"ရွှမ်း!!!! ရွှမ်းးးး ရွှမ်းးးးး အားးးးးးးး"
ရိုက်ချက်တွေ ပြင်းလွန်းသဖြင့် မနှောင်းခမျာ ခေါင်းငိုက်ကျကာ သတိ လစ်သွားသည်။ ဟာကိရိ လက်ပြလိုက်သဖြင့် ဘီလူးညီနောင် ဆတ်မရိုက်တော့ပေ။ အိမ်ထောင်သည်သာ ဆိုသည်၊ အသက် 25 နှစ်အရွယ် မနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ပြေပျစ်လှသည်။
"ဗွမ်းးးး ဖူးးး ဟူးးး"
မျက်နှာအား ရေနဲ့ ပတ်လိုက်သဖြင့် မနှောင်း သတိပြန်လည်လာသည်။ ထိုင်ရာမှ ထကာ မနှောင်း ဆံပင်အား ဆွဲ၍ ခေါင်းမော့လိုက်သည်။
"အိုးးးးး ဘိရုမာမလေးက လှသလောက် တယ် ခေါင်းမာတာဘဲ"
"ခွေးကြီးးး ထွီ"
မျက်နှာအား တံတွေးဖြင့် အထွေးခံရ၍ ဟာကိရိ ဒေါသ ထွက်သွားသည်။
"တောက်!!! ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်းးးးးး အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် မနှောင်းမျက်နှာ လည်ထွက်သွားကာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးများ ယိုစီးလာသည်။ ခေါင်းထဲလည်း နောက်ကျိကျိ ဖြစ်လာသည်။ တွဲလောင်း ချည်ထားသဖြင့် လက်ကောက်ဝတ်တွေ နာကျင်ကာ လက်မောင်းနှစ်ဖက်လည်း ပြုတ်ထွက်မတက် ခံစားရသည်။
"ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးး အားးးး မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ "
ဟာကိရိသည် မနှောင်း၏ အင်္ကျ ီအား ရင်ဘက်မှ ကိုင်၍ ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ အင်္ကျ ီ တစ်ဆစီ ပြဲသွားသဖြင့် ဖြူဝင်း မို့မေါက်သော ရင်နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ ဟာကိရိ တံတွေးမျိုချကာ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်၍ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"အားးးးးးးးးး"
နို့အား ကြမ်းတမ်းစွာ စုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ခံရ၍ မနှောင်း အတော်ပင် နာကျဉ်သွားသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲလာသည်။
"လိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ငါတို့မေးတာ ဖြေပါ ဘိရုမာမလေး၊ မဟုတ်ရင်း မင်းကို ငါ့လူတွေ အကုန်လုံးနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရမလား"
"ငါ့ကို အခု သက်လိုက်၊ အရုတ်တမာ ကောင်တွေ အီးဟီးဟီးဟီး"
အရှက်တကွဲ ဖြစ်မည်ကို ကြောက်ရွံ့သော်လည်း ညိုမောင် ရှိရာ နေရာကို ပြော၍ မဖြစ်ပေ။ ဂျပန်ကောင်တွေ၏ မတရား ကျင့်ခံမည့်အစား သေတာမှ ပိုကောင်းသည်။
"ကဲကွာ ကဲကွာ"
"အားးးးးးးးးးးးးးးး"
ဟာကိရိက မနှောင်း၏ နို့နှစ်လုံးကို အားပိုထဲ့ကာ စုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပြန်သည်။ နာကျင်လွန်း၍ မနှောင်း အသံကုန် အော်ဟစ်မိသည်။
"ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးးးးးးး"
ကျန်ရှိနေသေးသော အင်္ကျ ီ အပိုင်းများကို တစ်စစီ ဆုပ်ဖြဲလိုက်ရာ မနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ ထမိန်လည်း ကျမ်းပြင်တွင် ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားသည်။
"ဟားးးးး ဒီ ဘီရုမာမ အမွှေးတွေ အများကြီးဘဲ"
ဟာကိရိ ပြောရင်း အမျုံလိုက် မဲနက် အုံထနေသော မနှောင်း၏ စောက်မွှေးများကို လက်ဖြင့် စုပ်ကာ ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။
"အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး"
ပြီးနောက် ခါးပတ်ချွတ်ကာ မနှောင်း၏ အနောက်ဖက်သို့ သွားလိုက်သည်။ တောင့်တင်းကာ နောက်သို့ ကော့နေသော တင်ပါးကြီးများကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"အ!!! ခွေးကြီး ငါ့အသားကို မထိနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
"ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးးး အားးးးးးးးးရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးးး အားးးးးးးးးရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးးး အားးးးးးးး"
မနှောင်း၏ တင်ပါးနှစ်ဖက်အား ခါးပတ်ဖြင့် အားရပါးရ လွှဲလွှဲ၍ ရိုက်သဖြင့် အရှိုးရာများ ထင်ကာ သွေးပင် စို့လာသည်။ ဟာကိရိ ရိုက်နေသည်မှာ ဘယ်နှချက်မှန်း မသိတော့ပေ။ မနှောင်းလည်း နာကျဉ်လွန်း၍ မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ် ကျအောင် အော်နေရသည်။ ရိုက်၍ လက်ပန်းကျသွားမှ ရပ်လိုက်သည်။
"ငါ့ကို အရက် ငှဲ့ပေးစမ်း"
"ဟိုက် ဟိုက်"
သာကျော် ငှဲ့ပေးသော အရက်ကို မော့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖက်ကြမ်း ခဲရင်း
"ကဲ မင်း ဘယ်အချိန်ထိ ခေါင်းမာမလည်း ငါ ကြည့်မယ်၊ အခုနေ ပြောပြရင် သက်သာမယ်"
"သက်လိုက်၊ ငါ့ကို သက်လိုက် ခွေးတွေ"
"နောက်တစ်ခွက် ပေးစမ်း"
သာကျော် လာပေးသော အရက်များအား မနှောင်း၏ ကိုယ်လုံးပေါ် လောင်းချလိုက်သည်။
"အားးးးး စပ်တယ်၊ စပ်တယ် အီးဟီးဟီး"
သွေးစို့နေသော ဒဏ်ရာများသည် အရက်ဖြင့် အလောင်းခံရ၍ စပ်လှသည်။ အရက် သုံးခွက်လောက် လောင်းလိုက်ရာ မနှောင်းခမျာ တီကောင် ဆားပတ်သလို တွန့်တွန့်လူးနေသည်။ ဖက်ကြမ်းကို မီးရဲနေအောင် ဖွါကာ မနှောင်း ခြေဖဝါးနား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။
"ကဲ ထပ်မေးမယ်၊ နင့်ယောက်ျား ဘယ်မှာ ပုန်းနေလည်း"
"ကျွန်မ မသိဘူး၊ သိလည်း မပြောပြဘူး"
"တောက်!!!! ကဲကွာ ကဲကွာ အားးးးးးးး"
ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဆေးလိပ်မီးဖြင့် ထိုးချေလိုက်ရာ မနှောင်းမှာ နာကျဉ်မှုဒဏ်ကို မခံစားနိုင်ဘဲ သတိလစ်သွားသည်။ ကြိုးဖြည်လိုက်ရာ အနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် လဲကျသွားသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ မနှောင်းအား ပတ်လတ် အနေအထားနှင့် တိုင်လေးတိုင်တွင် ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ကြိုးချည်လိုက်သည်။ ဟာကိရိ အရက်တစ်ခွက် ထပ်မော့ကာ
"ရေ လောင်းလိုက်စမ်း"
"ဗွမ်းးးးးး ဝူးးးးးဖလူးးးး"
မနှောင်း မျက်နှာအား ရေလောင်းခံရသဖြင့် သတိလည်လာသည်။ ဟာကိရိက မနှောင်း ဆံပင်အား စုပ်ကိုင်၍ ဆွဲကာ ပါးစပ်ထဲ အရက်ပုလင်းလိုက် လောင်းထဲ့လိုက်သည်။
"အူးးး ဝူးးးး ဝူးးးး ဂလု ဂလု အဟွတ် ဟွတ်ဟွတ် အီးးးးးးးး"
မနှောင်းပါးစပ်ထဲ ပုလင်း တစ်ဝက်ခန့် အရက်များ ဝင်သွားသည်။ ဟာကိရိ မနှောင်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုက်ကာ မဲနက်နေသော စောက်မွှေး အုံကို လက်ဖြင့် နာနာလေး စုပ်ကိုင်ရင်း
"မင်း မပြောသေးဘူးလား"
"အားးးးး မပြောနိုင်ဘူး၊ ကျွန်မကို ကျေးဇူးပြုပြီး အသေသက်လိုက်ပါတော့ရှင် အီးဟီးဟီးဟီး"
"ကဲကွာ"
"ဗျုတ် အားးးးးးးးးးးးး"
မနှောင်း၏ ခါးလေး ကော့တက်ကာ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားသည်။ ဟာကိရိ လက်ထဲ စောက်မွှေးအချို့ အမြုံလိုက် ကျွတ်ပါသွားသည်။ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတက် ခံစားရသည်။
"ကဲကွာ ကဲကွာ ကဲကွာ"
"ဗျုတ်!!!! ဗျုတ်!!!! ဗျုတ်!!! အားးးးးးးးးး"
နာကျင်မှုကြောင့် သေးများ ပန်းထွက်လာသည်။ ဆီးခုံလည်း ကျိန်းနေပြီ။
"ဗွမ်းးးးး"
သေးဆိုနေသော စောက်ပတ်အား ရေနှင့် ပတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနှောင်း၏ စောက်စိကို လက်ညှိုးဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး တောက်လိုက်သည်။
"အ အ အ အ အားးးးးးးးးး"
တောက်ရင်း လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရာ မနှောင်း မျက်လုံးပြူးကာ အော်တော့သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ချွဲကျိကျိ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။
"ဟာ ဒီကောင်မ စောက်ပတ်က လီးတောင်းနေတာကိုး၊ ရမယ်၊ ရမယ်၊ ခြေထောက်က ကြိုးတွေ ဖြည်ပေးလိုက်စမ်း၊ နင်လိုချင်တဲ့ လီးတွေ နင် မသေမခြင်း နင့် စောက်ပတ်ထဲ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ဝင်လာစေရမယ်ကွ၊ ဟားဟားဟားးဟားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်သည်။ မနှောင်းဘဝ ရေစုံမျောတော့မည်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်ပါနဲ့၊ ကျွန်မကို အသေ သက်လိုက်ပါတော့၊ အီးဟီးဟီးဟီး၊ ကိုညိုမောင်ရေ၊ ကျွန်မ အဖြစ်ကို ကြည့်လှည့်ပါဦး အီးဟီးဟီးဟီး"
အမြင်တွေ ဝေဝါးနေသည့်ကြားမှ ဟာကိရိ၏ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်။ လက်နှစ်ဖက်အား ကားယား ချည်ထားသဖြင့် ရုံး၍ မရပေ။
"မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး"
မနှောင်း၏ တောင်းပန် ငိုကျွေးသံက တဏှာစိတ်တက်နေသော ဟာကိရိအား စွပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ မနှောင်း၏ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ဖြင့် မနှောင်း စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးး"
စောက်ရည် ချွဲကျိကျိများ ထွက်ထားသဖြင့် လီးမှာ တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။
"အင့်!!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!!အားးးးးး"
အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ လပိုင်းခန့်သာ ရှိပြီး၊ ကိုညိုမောင်နှင့်လည်း တစ်ပတ် သုံးကြိမ်ခန့်သာ ဆက်စံဖြစ်သောကြောင့် အပျို စောက်ပတ်လေးကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေသည်။ ဟာကိရိလည်း လိုး ကောင်းကောင်းဖြင့် လိုးနေရာ ပြင်းထန်သော စောင့်ချက်များ အောက်တွင် တအားအားဖြင့် အော်နေရသည်။ မြင်ကွင်းက ကြည့်နေသော ယောက်ျား အားလုံး၏ လီးကို တောင်စေသည်။
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး ကောင်းတကား ကောင်းတကား ရှီးးးးး"
ဟာကိရိ၏ သုပ်ရည်များ မနှောင်း စောက်ပတ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်။ ဟာကိရိလည်း တချီကောင်းကောင်း လိုးပြီးနောက် ချွေးသံ တရွှဲရွှဲနှင့် ကုန်း ထလာပြီး အရက်မော့လိုက်ရင်း
"ကဲ လီးစာနေတဲ့ ဘိရုမာမကို အားလုံး ဝိုင်းလုပ်လိုက်စမ်း"
"ဟိုက် ဟိုက် မာစတာ ဟီးဟီးဟီးဟီး"
သာကျော် ဟာကိရိအား ခါးညွတ် ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနှောင်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ စောက်ပတ်တွင် လီးဒစ်ကို တေ့ပြီး စောင့်သွင်းလိုက်သည်။
"အင့်!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး"
တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် တက်လိုးကြရာ လီးတစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း အဆတ်မပြက် ဝင်လာသဖြင့် စောက်ပတ်လည်း အတွင်းသားများ ပွန်းကာ ထူပူနေပြီ။ လိုးသွားသည့် လီးများထဲတွင် ဘီလူးညီနောင် တက်လိုးသည့် အချိန် နာကျင်လွန်း၍ သတိပင် လစ်သွားသည်။ သတိလစ်လျှင်လည်း ရေဖြင့် လောင်းကာ သတိရအောင် လုပ်ပြီး လိုးကြပြန်သည်။ လိုးပြီးတိုင်း သုပ်ရည်များအား မျက်နှာပေါ် ပန်းကြရာ ညှီစို့စို့ သုပ်ရည်အနံ့များ မွှန်ထူနေပြီ။ လူပေါင်း နှစ်ဆယ်ခန့် လိုးပြီးမှ သူကြီးကျောက်လုံး လိုးသည်။ ဘီလူးညီနောင် လိုးပြီးကတည်းက စောက်ပတ် ကွဲသွားသဖြင့် ဖင်လိုးရန် ကြံလိုက်သည်။ မျော့မျော့လေး ဖြစ်နေသော မနှောင်း၏ ဒူးကို ထောင်ပေးလိုက်သည်။ လီးကို တံတွေးစွတ်ကာ စအိုပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနှောင်း၏ ခါးဘေး လက်ထောက်ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး"
လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ မဆန့်မပြဲနှင့် တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။
"အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့၊ ဖင်ကွဲပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီး"
နာကျင်လွန်း၍ လည်ပင်းကျောများ ထောင်ကာ ရှုံ့မဲ့ ငိုကျွေးနေသော မနှောင်း မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း လိုးရသည်မှာ အရသာ ရှိလှသည်။
................................................................................................
မနှောင်းခမျာ ယောက်ျား အယောက် 20 ကျော်ကျော်က တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ညှပ်၍ ဝိုင်းလိုးခြင်း ခံရသဖြင့် ငရဲကျသလို ခံစားရသည်။ ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ သွေးများ ရဲတွတ်နေသည်။ သတိလစ်သွားလိုက်၊ ရေဖြင့် ပတ်ကာ လိုးလိုက်ဖြင့် ဝိုင်းလိုးကြရာ မနက် မိုးလင်းမှ မနှောင်းခမျာ ငရဲခန်းက လွတ်မြောက်သွားသည်။ မနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသက်ဝိဉာဉ် ကင်းမဲ့သွားရှာပြီ။
"အဲ့ဒီ အလောင်းကို လယ်ဆောရွာ ပို့လိုက်စမ်း၊ ငါတို့ကို ထိရင် ဘယ်လို ဖြစ်မယ်ဆိုတာ အားလုံးသိအောင် ပြလိုက်"
..............................................................................................
ရဲသွေး စခန်း ၁ သို့ ရောက်ရှိပြီး ကိုညိုမောင်နှင့် တိုင်ပင်ကာ စီစဉ်စရာ ရှိသည်များကို စီစဉ်နေသည်။
"ကိုညိုမောင် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား"
"အေးဗျာ ကျုပ်မိန်းမ မနှောင်းအတွက် စိတ်ပူနေတာ"
"ဟူးးးးး အစဉ်ပြေသွားမှာပါ ကိုညိုမောင်ရယ်၊ သူ အခွင့်သင့်ရင် ဒီကို လိုက်လာမှာပါ"
ရဲသွေး အပါအဝင် လယ်စော ရွာသားများကပါ မနှောင်းအား ဂျပန်တွေ ဖမ်းခေါ်သွားသည့် ကိစ္စကို ပြောမထားသဖြင့် ညိုမောင်တစ်ယောက် မသိရှာပေ။
"ကဲ ကိုညိုမောင်ရေ၊ ကျုပ်တို့မှာ တိုင်းပြည်အတွက် တွေဝေ ငေးမောနေဖို့ အချိန်မရှိဘူး၊ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ကြစို့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုရဲသွေးရယ်"
..............................................................................
အဟဲ
နည်းနည်းများ ကြမ်းသွားသလား
အေးလေ ဂျပန်ခေတ်ဆိုတော့ ကြမ်းမှာပေါ့နော ငိငိ
အပိုင်း ( ၂ ) မျှော် (ငါ့လင် သာဂိ)
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
