မမမူ (စ/ဆုံး)

မမမူ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အရေးအသား ညက်ညက်လေးနဲ့ဖတ်လို့ကောင်းတဲ့ ရှေးလက်ရာ ဝတ္ထုလေးဖြစ်ပါသည်။

ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည် ပြီးတော့မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုသူ့ဖက်သို့ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူ၏အနမ်းကို ကြေနပ်စွာဖြင့်ခံယူနေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမကကြည်နူးစွာဖြင့်ပင်သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ချထားပေးသေးသည်။ 

မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှကျော်စွာ၏ကိုယ်တွင်းမှသွေးသား များက လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာကြသည်။ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေး ကိုကျောမှသိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ပြီးသည်နှင့်မူမူ၏မျက်နှာလေးကိုတပ်မက်စွာ ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင်ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။ 

ရုတ်တရက်ခြောက်ခြားသွားရသော မူမူသည်ထိတ်လန့်တကြားပင်ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် ပြန်ဖက်လိုက်မိသည်။ ဒီမျှအထိဖြစ်လိမ့်မည်မထင်ခဲ့မိသော မူမူတစ်ယောက်ရင်ထဲ တွင်တုန်လှုပ်၍သွားရသည် ကတော့ မှန်ပင်ဖြစ်သည်။နမ်းသည်၊ကျော်စွာသည် အတော်ပင်မက်မောသော ဇောအဟုန်တို့ဖြင့် အတင်းကို နမ်းနေသည်။ဒီလိုဆိုပြန်တော့လဲ မူမူ၏စိတ်တွေက တမျိုးပြောင်းကာကြေနပ်ဝမ်းသာ ဖြစ်ရသည်။ 

ကျော်စွာသည်မူမူထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်မျှငယ်လေသည်။ကျော်စွာ၏ မိန်းမ ဖြူမာကကို မူမူထက် (၇)နှစ်မျှပင်ငယ်သည်။သူတို့လင်မယားကို ဘေးမှ အခန်းတွင်ငှား၍ထားခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင်ရှိချေပြီ။ ဒါကလဲ မူမူ၏ယောကျ်ား ကိုမြင့်သွင်က နယ်သို့ပြောင်းရသဖြင့်မူမူအဖေါ်ရအောင်ဆိုကာ သူ့ဆရာ၏သမီးနှင့်သားမက်ကို အိမ်ကိုတခြမ်းကာ၍ ငှားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

မူမူကလဲ အလုပ်နှင့်ဆိုတော့ ကိုမြင့်သွင်၏နောက်ကို အလုပ်ပစ်၍ မလိုက်နိုင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပင်မူမူတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ကျော်စွာသည်ချစ်မှုရေးရာကိုကျွမ်းကျင်သူ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်လဲဖြစ်သဖြင့်သူ၏အနမ်းတွေက မူမူ၏ကျောထဲပင်စိမ့်၍သွားရသည်။ဒါတင်မက ရင်ထဲက ကလီစာတွေပါ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကုန်ပြီလား မသိ။မူမူကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင်ကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်။ ဒီလိုရင်ခုံလှိုက်မောစွာဖြင့်ချစ်အရသာကို မခံစားခဲ့ရတာကြာခဲ့ချေပြီ။ကိုမြင့်သွင်နှင့်မူမူတို့ အိမ်ထောင်သက်က (၄)နှစ်မျှရှိခဲ့ကာ ရင်ခုံသံတွေ ပျောက်လုဆ ဲဆဲ ဖြစ်ရုံမျှမက ခုဆိုကိုမြင့်သွင်က ဘက်ဂျက်ပိတ်ခါနီး၍ ပြန်မလာနိုင်တာ (၂)လပင်ကျော်ပေပြီ။ 

ဒီတော့လဲ ကျော်စွာ၏ ရင်ခွင်ထဲမှမူမူတစ်ယောက်ပြောင်းဆန်ကာ ခံစားနေရရုံမက ကျော်စွာကိုတပ်မက်တဲ့စိတ်တွေကလဲ သူမကိုတရစ်ပြီး တရစ်ရစ်ပတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ မူမူ၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်၍လာရာမှပူနွေး၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီကြားထဲတွင် ကျော်စွာ၏လျှာဖျားလေးက မူမူ၏လျှာပေါ်သို့ထိုးထောက်၍ ယက်လိုက်သည့်အခါများတွင်တော့ မူမူတစ်ယောက် အသက်ရှုတာလေးပင်အောင့်၍ ထားလိုက်မိသည်။ 

သူမလိုပင်ကျော်စွာလည်း ရှိရှာပေသည်။အားမလို အားမရဖြင့်ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြည့်ပြည့်ဖေါင်းဖေါင်း လုံးကြီးပေါက်လှကိုယ်လုံးကြီးကို အားမလို အားမရ လိုက်၍ပွတ်သပ်နေသည်။ ထိုမျှမကပင်လုံးတစ်စွင့်ကားနေသော မူမူ၏ တင်ဆုံကြီး လုံးလုံးပေါ်သို့လည်း လက်ဖဝါးကို ဖြန့်ကာ အုပ်၍ကိုင်ရာမှဆုပ်နယ်၍နေပြန်ပါသေးသည်။ 

မူမူ၏ဒူးလေးများပင်တုံချင်လာပြီ။ ကျော်စွာ၏နှုတ်ခမ်းများက မမူမူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုလွှတ်၍ပေးလိုက်ရာမှပင်မူမူ၏ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍နမ်းလိုက်ပြီး ပါးခြင်းဖိ၍ ကပ်ကာ မူမူကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်၍ထားသည်။ အသက်ရှုကြပ်ကာ မောနေသော မူမူကလည်း သူမ၏မျက်နှာလေးကိုတလှုပ်လှုပ်ဖြင့်လုပ်ကာ ကျော်စွာကိုပါးချင်း ပွတ်ပေးနေပြီး ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား သိမ်းကြုံး၍ဖက်ထားသည်။ မူမူ၏ နားရှေ့တွင်ကပ်လျှက်သား ရောက်၍နေသောကျော်စွာ၏နှုတ်ခမ်းများက လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍လာသည်။

“  မမမူ…အခန်းထဲသွားကြရအောင်နော်….. …..

“  အို…..  ”

မမမူရင်ထဲတွင်ဒိန်းကနဲဖြစ်၍ သွားရသည်။ သူကပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့်မူမူ၏စကားပြန်တာကို မစောင့်သူတို့နှစ်ယောက်ရှိနေတာ ကလဲ အခန်းဝတွင်ရှိနေ လေတော့မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ အခန်းထဲကို အတင်းပင်ဆွဲခေါ်၍သွားပါတော့သည်။ 

“  မင်း…မင်း…သိပ်ကဲတာဘ ဲ….အဲလောက်ထိ…မမမူမရဲဘူးကွား….အို…အမေ့….  ”

သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရုန်းကန်ခြင်း မပြုသော်လည်း တုန်ယင်လှုပ်ခါနေသော အသံလေးဖြင့်တော့ ကန့်ကွက်ရှာရင်း ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် အခန်းထဲသို့ပါ၍သွား၏ အခန်းထဲရောက်လျှင်ပင်ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်း၍လာရသော ကျော်စွာက သူ၏လက်ကို မူမူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား ရှေ့ဖက်သို့လှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလှမ်းလိုက်ရာက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုထဘီပေါ်မှပင် အုပ်၍ညှစ်လိုက်တော့ရာ

“  အို…အမေ့… ”

ဟူသော အသံလေးဖြင့် မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်ခြေဖျားလေးများ ထောက်ကာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရာမှ ရုတ်တရက်လန့်ဖြတ်၍ သူမ၏ပေါင်လေးများမှာ ဟ၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင် အကြိုက်တွေ့သွားသော ကျော်စွာက မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးကို မိမိရရပင်တိုး၍ကိုင်လိုက်ရာက ဖျစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။ မူမူတစ်ယောက်နောက်သို့မဆုတ်မိ။သူ့လက်တွေကိုလဲ လှမ်း၍မဖယ်မိ။ 

တခဏအကြာမှပင် ကျော်စွာ၏လက်က သူမဆီမှခွာထွက်သွားမှာကိုပင်စိုးရိမ်၍ လာမိသည်။ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့၍ထဘီအောက်မှသူမ၏ စောက်ဖုတ် အိအိကြီးကိုကျော်စွာထံသို့ကပ်၍ပေးနေမိတော့သည်။ တစထက်တစလဲ မူမူ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်ဖက်သည်ကွတတလေးဖြစ်ကာ သူမ၏ပေါင်လေးတွေကိုဟသထက် ဟ၍ပေးလာသည်။ 

ကျော်စွာကလဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုကိုင်နေသည်။မိန်းမသားဗီဇကရှက်ရွှံ့မှုနှင့်သူမ၏ နီရဲနေသောမျက်နှာလေးကိုလွှဲကာ ဘေးသို့ခပ်ဖယ်ဖယ်လေးလုပ်ထားသော်လည်း သူမ၏ အသိစိတ်အားလုံးကတော့ကျော်စွာ၏လက်ဖဝါ်းအောက်မှသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီမှာသာ ရှိသည်။ ကိုမြင့်သွင်ပြန်မလာတာကြာလျှင်မကြာခဏပင်မူမူသည်သူမဘာသာ စောက်ပတ်ကြီးကို ကိုင်၍ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့….ခု…ခု..ကျော်စွာ ကိုင်ပေးနေတာလောက်မကောင်းပါ…..ခုတော့မူမူမှာ တကိုယ်လုံးမရိုးမရွပင်ဖြစ်၍လာရချေပြီ။ အားမရနိုင်တော့သောကျော်စွာက ကြံကြံဖန်ဖန်ပင်မူမူ၏ထဘီကို ခါးမှချွတ်၍ မချဘဲ မတ်တပ်ရပ်လျှက်သာရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကိုဆွဲ၍မတင်လိုက်သည်။ 

“  အို…မောင်….မောင်လေး…..မလုပ်နဲ့….အို…. မလုပ်နဲ့မလုပ်နဲ့.......... ”

ဟု ပြာပြာသလဲပြောရင်းမှကျော်စွာ၏လက်တွေကို ဖယ်နေသော်လည်း အသားချင်းထိရုံမျှသာ တွန်းဖယ်သည့်အားကမပါသည့်အပြင်ကျော်စွာဟူသာ အမြဲတစေခေါ်ခဲ့သော မူမူက အခု မောင်လေးဟုပင် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့်ခေါ်လိုက်ချေပြီ။ မူမူ၏ထဘီလေးမှာလဲ ခါးနားထိပင်လှန်၍တက်သွားပေပြီ။ဖြူဖွေးသော တောင့်တောင့်တင်းတင်းမူမူ၏ အောက်ပိုင်းတခုလုံးကထွက်ပေါ်၍ လာချေပြီ။ ဒီမှာတင်ကျော်စွာ၏လက်က မူလနေရာဟောင်းသို့ရောက်၍ သွားရာအုပ်၍ဆုတ်ကိုင်ပြန်ချေသည်။

မူမူ၏ဖင်သားလုံးလုံးကြီးက တွန့်ကနဲ နောက်သို့ဆုတ်သွားရာမှသူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုဆွ ဲ၍ အတင်းဖက်လိုက်မိသည်။ မူမူတစ်ယောက်ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတရွရွ ဖြင့်ပွတ်လိုက် ဇိကနဲဇိကနဲ ဆုတ်လိုက်ဖြင့်လုပ်နေတာကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့်ခံစား၍ နေရင်းက မူမူ၏အကြည့်များသည် နားတွင်ပင်ရှိနေသော နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးဆီသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ဒါကိုသိလိုက်သော ကျော်စွာက သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ညစ်ထားရင်း

“  မမမူ……ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော်.. ”

“  ဟင့်အင်း…..  ”

ဟုကိုယ်လုံးလေးခါကာ ပြောလိုက်ရင်းမှပင်မူမူသည်ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုတိုး၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လက်တွေက မူမူ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ချီဆန်ချီပွတ်၍နေရင်းက သူ၏လက်ညှိုးထိပ်က စောက်ပတ်ဝထဲကိုတိုး၍ တိုး၍နှိုက်လိုက်ပါသေးသည။် မူမူ၏ ဖင်လုံးကြီးတွေမှာ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့်ဖြစ်၍နေရသည်။ခဏအကြာမှာပင်မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာသည်။ ဒီမှာတင်ကျော်စွာ၏ လက်ချောင်းလေးကလဲ မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့စွပ်ကနဲထိုးထည့်လိုက်သည်။ 

“  အို…..ဟင့်…..အ….အ…..အား…..  ”

ကျော်စွာသည်မူမူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ထိုးထည့်လိုက်ပြီးသော်သူ၏လက်ညှိုးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ထုတ်ချီ သွင်းချီလုပ်ပေးရုံမျှပင်မက သူ၏လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း ထွားထွား ကြိုင်းကြိုင်းရှိနေသော မူမူ၏စောက်စေ့လေးကို ဖိ၍ပွတ်ပေးလိုက်၏ မူမူခမျာ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးပင်ဆတ်ကနဲဖြစ်၍သွားရသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက်တလုံးတခဲကြီးဖြင့် ဖြူဖွေးကာ တောင့်တင်းလှသော မူမူကို ချောင်းနေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ 

မူမူ၏စောက်ပတ်ဝမှစောက်ရည်တို့သည်တစထက်တစ စိုရွှဲ၍လာခဲ့ရချေပြီ။ ကျော်စွာသည်သူမ၏ စောက်ခေါင်း ထဲမှသူ၏လက်ညှိုးကိုဆွဲ၍ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုပါရုတ်လိုက်ရာ ခါးသို့လှန်တင်ထားသော မူမူ၏ထဘီလေးသည်မူလအတိုင်း ပြန်၍ကျသွားသည်။ ကျော်စွာသည်မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောဖက်မှသိုင်း၍ဖက်ထားသော သူ၏ လက်ကိုခွာ လိုက်သည်။

ပြီးတော့ကျော်စွာ၏ကိုယ်လုံးလေးက နောက်သို့ဆုတ်၍ မူမူ၏ ကိုယ်မှ အခွာလိုက်တွင်တော့မူမူ၏ လက်လေးများသည်လည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖြေလျှော့၍ ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှပင်တုန်တုန်ယင်ယင်လေးရပ်၍နေရာက ကျော်စွာကိုသူမ၏ တပ်မက်မှုတွေ အပြည့်ဖြစ်နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့်ကြည့်နေသည်။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်ကုန်သည်နှင့် ကျော်စွာသည်သူ၏ရှပ်အင်္ကျီကိုကိုယ်မှဖယ်ခွာလိုက်သည်။ပြီးတော့မူမူကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးခါးပုံစကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲ၍ ဖြုတ်လိုက်တွင်တော့ ကြည့်နေသော မူမူ၏ ရင်ထဲတ ွင်ထိပ်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။ 

ဟုတ်ပါသည်။ပါးပြင်ထောင်နေသော မြွေဟောက်ကြီးသဖွယ်တန်းလန်းဖြင့်ထွက်ပေါ် ၍လာသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည်ကိုမြင့်သွင်၏လီးကြီးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင်ရှိသော်လည်း လီးနှင့်ပြတ်နေခဲ့ သည်မှာ(၂)လကျော်မျှကြာခဲ့ရကာ တွေ့မြင်နေရသော လီးတန်ကြီးကလဲ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းအသွင် မာကျော၍နေရသည့်အပြင်ဒစ်ကြီးကလဲ ပြဲလန်ပြီးနီရဲနေသည်။ ပြီးတော့သူမကိုတည့်တည့်ကြီး ချိန်ရွယ်ထားသလိုဖြစ်ကာ မာကြောလှသော လီးတန်ကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသည်။

မူမူ၏ မျက်လုံးရွ ဲကြီးများက လီးတန်ကြီးဆီမှမခွာနိုင်သလိုသူမ၏ရင်ထဲတွင်လဲ ဘလောင်ဆူ၍နေချေပြီဖြစ်သည်။ သူမကြည့်နေစဉ်မှာပင်ကျော်စွာကလဲ ရပ်၍ပြထားရာမှ ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက တချက်လှုပ်လိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ ရမ်း၍သွားသည်။ မူမူ၏ရင်ထဲတွင်လှိုက်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး သူမသည် စအိုဝလေးကိုပင်ရှုံ့၍ သွင်းလိုက်မိ၏။

“  မမမူ….အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့လေ……  ”

လေသံက တိုးတိုးလေးနှင့်အေးအေးလေးပင်။ဒါပေမဲ့မူမူရင်ထဲတွင်ဒိန်းကနဲ မြည်သွားရသည်။ပြီးတော့ သူမကိုတဲ့တဲ့မတ်မတ်ချိန်ရွယ်၍ထားသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်းက မူမူသည်တုံတုံယင်ယင်ဖြင့်ပင် သူမ၏အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ သေနတ်နှင့်ချိန်၍ အမိန့်ပေးခံလိုက်ရသူပမာ နှစ်ခါမပြောရဘဲ မူမူသည် အဝတ်တွေကို ချွတ်နေသည်။ သူမ၏ကိုယ်မှဘရာစီယာလေး ကင်းကွာသွားသည်နှင့်လှုပ်ခါ၍ထွက်လာသော မူမူ၏ နို့အုံကြီးတွေ မှာတင်း၍ နေပြီး နို့သီးလေးတွေမှာ နီညိုရောင်လေးများဖြင့်ခပ်ထွားထွားဖြစ်လျှက်ကော့တက်၍နေကြသည်။အင်္ကျီတွေအားလုံး ချွတ်ပြီးသွားသော မူမူသည်ခပ်တွေတွေလေးရပ်၍နေသည်။

“  ထဘီကို ချွတ်လိုက်လေ………မမမူ…..  ”

သူ့စကားမဆုံးမှီမှာပင်ဆတ်ကနဲဖြစ်၍ သွားရသော မူမူသည်သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးမှဆွဲ၍ဖြေကာ လွှတ်ချလိုက်သည်။ မူမူ၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အဆမတန်ဖေါင်းကား၍နေပြီး အမွှေးနက်များမှာ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်၍ နေကြသည်။သူမ၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး တဖက်တချက်ရှိစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် သူမ၏စောက်ပတ်အဝလေးနားတွင် အိမ်ထောင်သက်ရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီခပ်ဟဟလေးဖြစ်၍နေသည်။

မူမူမှာရင်အုံကြီးများ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့်ဖြစ်ကာလှိုက်မော၍နေသည်။သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးတခုလုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေရင်းကပင်ကျော်စွာသည်သူ၏ကိုယ်လုံးတီးကြီးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်သည်။ တရမ်းရမ်းဖြစ်၍ သွားရသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည်မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးနှင့်ထိလုထိခင်ဖြစ်၍ သွားရသည်။

“  မမမူ ”

“  ဟင်…..  ”

တရမ်းရမ်းဖြစ်သွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးဆီမှသူမ၏အကြည့်များကို ရုတ်သိမ်းကာ မူမူသည်မျက်လုံးရွဲကြီးများကို ပင့်၍ ကျော်စွာကို ကြည့်လိုက်၏။ မူမူ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများသည် အရည်လေးများ ရစ်ဝိုင်းလျှက်တောက်ပ၍နေသည်။ 

“  ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေ……မမမူ…….  ”

မူမူသည်ကျော်စွာကို အသာလေးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးမှသူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေးပင်နောက်သို့လှည့် လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ထောင်မတ်၍နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည်ဖြူဖွေးမို့ဖေါင်းနေသော မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှင့်ဖိကပ်မိလိုက်တော့သည်။ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက်နွေးကနဲဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင်မူမူသည်သူမ၏ခြေထောက်လေးများ ကို ရှေ့သို့ မလှမ်းသေးဘဲပေ၍ ရပ်နေလိုက်မိသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင်ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်သည်ပျံ့ကား၍ မူမူ၏ ဖင်သားကြီး တဖက်တချက်သို့ဖိကပ်ကာ သူမ၏ဖင်သားကြီးတေ ွကိုသုံးလေးခါမျှပင်ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ပြီးတော့မှ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကိုမူမူ၏တင်သားကြီးများဆီမှ ခွာလိုက်သည်။

ထိုအခါမှသာ မူမူသည်ကုတင်ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်တဖက်ကိုကုတင်ပေါ်သို့ခွ၍တင်လိုက်တော့ရာ ကျန်ခြေထောက်လေး တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှထပ်မံ၍ မကြွရသေးမီမှာပင်သူမ၏နောက်သို့တိုးကပ်လိုက်သော ကျော်စွာက မူမူ၏ခါးလေးကိုလက်တဖက်ဖြင့်လှမ်း၍ ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်နေသည့်အတွက်ပြဲကား၍ သွားသော သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားကိုသူ၏လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့လက်တစ်ဖက်က သူ၏လီးတန်ကြီးကိုကိုင်လိုက်ရာက လီးတန်းကြီး၏ထိပ်ကို မူမူ၏စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့လိုက်သည်။ 

“  ဟင်း….မင်းနှယ်……ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်…… …..အို…ဗြိ…..အမေ့….ကျ ွတ်…..ဖွတ်….အင့်…ဟင်း…ဟင်း…..  ”

မူမူ၏မျက်လုံးလေးများ စင်း၍ကျသွားခဲ့ချေပြီ။ထို့အပြင်ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကလ ဲ မူမူ၏ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲသို့တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားခဲ့ချေပြီဖြစ်သည်။ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ နွေးကနဲ စီးကနဲဖြစ်ကာ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့တဆုံးဝင်သွား သည်နှင့်ကျော်စွာသည် သူ၏ခါးကို နှိမ့်ကာ အောက်ကနေပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ကာလိုးပါ တော့သည်။ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးလိုက်သော ကျော်စွာ၏ဆောင့်ချက်များကြောင့် ပင်မူမူ၏ဖင်းသားလုံးလုံးကြီးတွေ အိပက်အိပက်ဖြင့်တုန်ခါ၍နေရသည်။ လိုးစမှာပင်ဆက်တိုက်ဆိုသလိုထွက်၍လာသော မူမူ၏စောက်ရည်များသည်သူမ၏ ဆန့်၍ထောက်ထား သော ခြေထောက်လေးရှိပေါင်တွင်းသားလေးများပေါ်သို့ပင်စီး၍ ကျနေကြပြီဖြစ်သည်။ 

မူမူသည်လည်း မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှေးစင်းရင်းထားရာမှ အံလေးတွေကြိတ်ကာ ကျော်စွာဆောင့်သမျှကို အံတင်းစွာခံနေသည်။ ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏နောက်မှနေ၍ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာလိုးနေရင်းမှသူမ၏ ကိုယ်လုံးကို နောက်မှနေ၍ ဖက်ထားသော သူ၏လက်က မူမူ၏နို့အုံကြီးတွေပေါ် လှမ်းလိုက်ရင်း နို့အုံကြီးတွေကို ဆုတ်ကာနို့သီးတေ ွကို ချေမွရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်၍ လိုးသည်။

ကျော်စွာ၏ ဆောင့်ချက်များက မည်မျှပင် ပြင်းထန်ထိမိပါစေ၊မူမူ၏ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထောင်ရင်း တဖက်က ကုတင်ဘေးစောင်း ပေါ်သို့ဒူးကွေး၍ ခွတင်ထားသဖြင့်ပေါ်နှစ်ဖက်ကားကာစောက်ပတ်ဝကို ဖြဲပေးထားသလိုဖြစ်နေသဖြင့်မူမူမှာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကြာလာတော့မူမူတစ်ယောက် အားမရနိုင်မှုတွေကိုသီးမခံနိုင်တော့ပါ။

“  နေ….နေအုံး….မင်းလီးကို ဖိသ ွင်းထားလိုက်….ဟုတ်ပီ……  ”

မူမူသည်ကုတင်စောင်းတွင်တင်ထားသောသူမ၏ခြေထောက်တဖက်ကိုကုတင်အောက်သို့ပြန်၍ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးကိုကုတင်ပေါ်သို့မှောက်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းကို ဝမ်းဘိုက်ဖြင့်ဖိကာ ဖင်သားဖွေးဖွေး လုံးလုံးကြီးများကို အပေါ်သို့ကော့၍ တင်ပေးလိုက်သည်။ 

“  ဆောင့်….ဆောင့်တော့…..ဖွတ်….အ..ပြွတ်…ဖွတ်…အမလေး…အင်း..ဟင်း…  ”

ကျော်စွာကလဲ သူမ၏ဖင်သားကြီး လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများကိုလက်နှစ်ဖက်ဆုတ်၍ ကိုင်ကာ အားပါးတရကို ဆောင့်၍လိုးနေပေသည်။ သူဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲတုန်၍တုန်၍သွားရသော မူမူ၏ ဖင်သားကြီးတွေ အဖြစ်ကိုကြည့်ကာ ကျော်စွာ၏ရမ္မက်စိတ်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာရ ကာ လိုးဆောင့်ချက်တွေကလဲ ပို၍သွက်လာသည်။ 

ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင်ထောက်၍ထားသော မူမူ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်မှာ ကား၍ မလာဘ ဲ ဟတယ်ဆိုရုံလေးမျှသာ စေ့၍ထားသဖြင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းစေ့၍ နေသော ကြောင့်သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာ စေ့၍နေသဖြင့်စောက်ခေါင်းထ ဲသို့ အပြင်းအထန်ဆောင့်၍ လိုးနေသောကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်တို့မှာ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်လေးဖြစ်ကာ နေသည့်အတွက်နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လိုးရ ခံရတာ ထိထိမိမိရှိလျှက် ရသာတွေ့နေရသည်။ 

တခဏအတွင်းမှာပင်မူမူ၏စောက်ပတ်အဝမှထွက်၍လာသော စောက်ရည်များမှာ သူမ၏ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများပေါ်သို့ပင်စီး၍ကျနေကြပေပြီ။မူမူတစ်ယောက်ဘယ်တုံးကများစ၍ ဆန္ဒတွေကို မျိုသိပ်ခဲ့ရသည်မသိ။အခု ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးက ကာလအတန်ကြာအောင်ပိတ်၍ထားခဲ့သော သူမ၏စောက်ခေါင်းကိုထိုးဖွင်းလိုက်သည် နှင့်ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရအောင်ပင်စောက်ရည်များမှာ တမံပွင့်၍သွန်ချလိုက်သလိုပင်လိမ့်၍ စီးကျလာနေ ကြသည်။

“  ဟင်….ကောင်းလိုက်တာ……..မမရယ်…… …..ကောင်း…..ကောင်းတယ်…..ဟင်း..ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ…မောင်ရယ်….  ”

မူမူ၏ စကားသံလေးက မပီမသ မသဲမကွဲလေးဖြင့်ခပ်ချွဲချွဲ လေးဖြစ်၍ နေချေပြီ။ အားရပါးရ ဆောင့်၍ လိုးရင်းကပင်မချိတင်ကဲဖြစ်၍လာရသော ကျော်စွာသည်မူမူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ရင်းကနက်ရှိုင်းစွာထွက်ပေါ်၍လာသော မူမူ၏ စအိုပေါက်လေးထဲကို သူ၏လက်ညှိုး၊လက်တစ်ဆစ် ခန့်ကိုထည့်၍သွင်းလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေးလှည့်ပေးလိုက်သည်။ 

“  ဟင့်….အို……အို…အိုး……  ”

မူမူ၏ခါးလေးမှာ ခွက်၍သွားကာ ဖင်သားကြီးတွေမှာ ခါရမ်း၍ သွားသည်။ စအိုပေါက်လေးကို ကလိတာခံလိုက်ရစဉ်မှပင်မူမူ၏ စောက်ပတ်ထဲ မှာလည်း ဒလကြမ်းပင် ယား၍တက်လာရတော့သည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အားပါးတရ ဆောင့်လိုးနေသည့်ကြားကပင်မူမူသည်မကြေနပ်နိုင်ဖြစ်၍လာရသည်။ 

“  ဆောင့်….မင်းခါးကိုနိမ့်ပြီးလီးကြီးကို ထောက်ပြီး ဆောင့်..အ…ဟုတ်ပီ…. အမလေး…ဖွတ်…အား…ပြွတ်…ဖွတ်…အင်း…ဟင်း…ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်….  ”

ကျော်စွာကခါးကို နိမ့်၍လီးတန်ကြီးကို နောက်ကနေ၍ ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်ပတ်ရှေ့မှ စောက်စေ့လေးကို ဖိကြိတ်ကာပွတ်ဆောင့်နေတော့သဖြင့်မူမူ၏တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်ပင်တုန်၍နေရလေသည်။ 

“  မမ……အားရရဲ့လား…ဟင်…… ….ရတယ်…မောင်ရယ်….မင်း…မင်း…ဆက်ဆောင့်စမ်းပါအုံးကွယ်…ဟင်း..ဟင်း…  ”

ကျော်စွာကလဲ မူမူ၏စိတ်ကြိုက်ဆောင့်၍လိုးသည်။မူမူကလည်း ကျော်စွာလိုးသမျှကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်၍ချထားသော သူ၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြစ်၍နေရာမှသူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို နောက်သို့ပစ်၍ ပစ်၍ကော့ပေးကာ အားပါးတရကို အလိုးခံ၍ နေချေသည်။ သဲသဲမဲမဲ လိုးလျှက်ရှိကြသော သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစထက်တစ အရသာတွေ အီဆိမ့်၍လာကြရ ချေပြီဖြစ်သည်။ 

“  အင်း…ဟင်း..ဟင်း…မောင်…..မမ ပြီး..ပြီးချင်ပြီ….ဟင်း..ဟင်း…ခွာမဆောင့်နဲ့ တော့….ကပ်ဆောင့်…ကပ်ဆောင့်ပေးနော်….ဟင်း….  ”

ကျော်စွာသည်မူမူ၏အကြိုက်ကို အလိုလိုက်ကာ သူ၏ဆီးခုံကိုသူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နောက်တွင်ဖိကပ်လိုက်ပြီး ခါး၏အားကိုမယူတော့ဘဲ တင်ပါးနှင့်ပေါင်အားကိုယူကာ ပင့်၍ ပင့်၍ဆောင့်သည်။ ပြီးတော့လဲကျော်စွာ၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကို သေချာစွာ ဆုတ်ကိုင်၍ လီးတန်ကြီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ်ကာ ထုတ်ကာဖြင့် အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လေတော့ရာ ခဏအကြာမှာပင်

“  အား….မောင်…မောင်….အိုး…. ”

ဟူသော ရေရွတ်သံလေးနှင့်မူမူတစ်ယောက်လူးလှိမ့်သွားစဉ်မှာပင် သူမ၏ နောက်မှ ဆောင့်၍လိုးနေသော ကျော်စွာသည်လည်း မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဒရောသောပါးလှမ်း၍ဖက်ရာမှသူမ၏ကျောပြင်လေးပေါ်သို့မှောက်ရက်သားကျ သွားရပါတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ခုံလေးဖြစ်ကာ ထပ်ရက်သားလေးမှိန်းနေကြသည်။ခဏကြာတော့မှ

“  ကဲပါ…ဖယ်စမ်းပါဦး….ကျော်စွာရယ်……..  ”

ကျော်စွာက မူမူ၏ကျောပေါ်တွင်မှောက်ရက်ဖြစ်၍နေသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြ ွ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ပြီးတော့မှသူ၏လီးတန်ကြီးကို မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့မှ မူမူသည်ကုတင်စောင်းတွင်မှောက်ရက်သား လေးဖြစ်၍နေသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ရာမှသူမ၏အကြည့်က အရည်များနှင့်ပေပွကာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှသော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ရောက်၍သွားသည်။

“  ဟင်….သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ…..  ”

မူမူက မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့်တိုးတိုးလေး ညီးညီးညူညူပြောလိုက်သည်။ မှန်ပါသည်။တချီပြီးသ ွားသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ ဘာမှပြောင်းလဲမှုမရှိဘဲ တောင်မတ်ဆဲ တောင်မတ်တုန်း ပင်ရှိနေသည်။ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လျှက်က မမူသည်ကုတင်စောင်းတွင်တက်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကျော်စွာက သူမ ရှိရာဘက်သို့တိုးလိုက်ပြီး မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်များဖြင့်ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

“  မမ စောစောက ကျနော်ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်….. ”

မူမူ၏ မျက်နှာလေးမှာ ရဲသွားသည်။

“  မသိဘူး………သွား….  ”

ပြီတီတီမျက်နှာပေးလေးဖြင့်ကျော်စွာကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရာက မူမူသည်သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင်ပက်လက်လှန်၍ လှဲချလိုက်လေ၏ ထိုအခါတွင်ကျော်စွာက ကုတင်လေးကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်သူ၏ခြေထောက်နားတွင်ရှိနေသော မူမူ၏ထဘီလေးကိုလက်တဖက်ဖြင့်ကောက်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက ကုတင်ပေါ်သို့လှမ်း၍ တင်လိုက်သည်။ 

ပြီးတော့သူသည်မူမူ၏မျက်နှာလေးကိုလှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။မူမူက ကျော်စွာ၏ အကြည့်တွေကို ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကျော်စွာကို မျက်တောင်လေးတစ်ချက်ထိုး၍ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စူတူတူလေးလုပ်ကာ မျက်နှာလေးကိုတဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ 

ကျော်စွာက သူ၏လက်တဖက်ထဲမှထဘီလေးနှင့်သူ၏လီးတန်ကြီးကိုသုတ်နေသည်။ လီးတန်ကြီး တင်သာမက လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံနှင့်ပေါင်ခြံတွေ ကိုပါသုတ်သည်။ အားလုံးသန့်စင်သွားပြီဆိုမှ ကျော်စွာသည်မူမူ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုဆွ ဲ၍ ကားလိုက်သည်။ပြီးတော့ လက်ထဲက မူမူ၏ထဘီလေးဖြင့်ပင်သူမ၏ ပေါင်ခြံဆီးခုံနှင့်စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးသာမက ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုပါ သူမ၏ ထဘီလေး နှင့်သုတ်၍ သန့်စင်ပေးသည်။ 

ပြီးတော့မူမူ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖင်ကြားလေး အောက်သို့ပင် ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုသွင်း၍သုတ်ကာ သန့်စင်ပေးသည်။မူမူက သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကို မြောက်၍ကြွပေးသည်။ ကျော်စွာ သန့်စင်ပေးပြီးတော့မှ ဖင်သားကြီးတွေကို မွေ့ယာပေါ်သို့ပြန်၍ချလိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ငြိမ်သက်ကာ ကျော်စွာက ယုယစွာလုပ်ပေးနေတာလေးတွေကို မူမူသည်ကြည်နူးပီတိဖြစ်၍နေရသည်။ 

စောစောက လွှဲထားသော မျက်နှာလေးကိုပင်ပြန်၍လှည့်ကာ သူမ၏မျက်လုံးကြီးများက ကျော်စွာကို ကြင်နာစွာဖြင့်ကြည့်၍နေသည်။ အားလုံးသန့်စင်ပြီးသွားသောအခါတွင်မှကျော်စွာသည်ထောင်၍ထားသော မူမူ၏ ပေါင်းလုံးလေးနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ခပ်စိုစိုလေးဖြစ်နေသော မူမူ၏ စောက်မွှေးအုံလေးပေါ် သို့ထဘီလေး၏မစိုသေးသော အပိုင်းကို ရွေးကာဖွဖွလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။ 

တကိုယ်လုံးငြိမ်သက်စွာဖြင့်ခံနေသော မူမူ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျ၍နေရသည်။ စောစောက တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အတန်ငယ်မျှ တည်ငြိမ်သွားရသော မူမူ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ယခုအခါ ပြန်၍လှုပ်ရှားစပြုလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကျော်စွာကလည်း ထဘီလေးဖြင့်သူမ၏ စောက်ပတ်အုံကို အမွှေးလေးတွေပေါ်မှဆက်တိုက်ပွတ်၍ပေးနေရာ စောစောက စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်၍နေရသော မူမူ၏ စောက်မွှေး လေးများသည်ခြောက်သွေ့သွားရုံမျှမကဘဲ ပကတိအတိုင်းပင်ခပ်ဖွာဖွာလေး ဖြစ်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်ပါသည်။ 

ကျော်စွာသည်ထဘီလေးကိုကိုင်ထားသော သူ၏လက်ကိုကြွလိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က မူမူ၏စောက်ပတ်အိအိကြီးပေါ်သို့လှမ်း၍တင်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ညှိုး လက်မတို့ကို မူမူ၏စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုပေါ်တွင်တင်ကာ ဖိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်သည်။ 

“  အို………..မောင်……… ”

 မူမူ၏ ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးမှာ တွန့်ကန ဲဖြစ်၍သွားကာ မျက်နှာလေးမှာရဲ၍ သ ွားသည်။ပြီးတော့ သူမသည်မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို မှိတ်၍ချလိုက်တော့သည်။ မူမူ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာလဲ ဖေါင်းကား၍ ရှိနေပြီဖြစ်သည့်အပြင်သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံး မှာလဲ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍နေရလေသည်။ ကျော်စွာသည်သူ၏ လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ရုတ်သိမ်းလိုက်ရာက လက်ထဲမှမူမူ၏ ထဘီလေးကို ကုတင်ခြေရင်းဖက်သို့လှမ်း၍ ပစ်လိုက်ပြီး နောက်တွင်တော့ကျော်စွာ သည်မူမူနှင့်ယှဥ်လျက်သား အိပ်ယာပေါ်သို့လှဲ၍ချလိုက်လေသည်။ ကျော်စွာတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ပက်လက်လှန်လိုက်သည်နှင့်သူ၏လီးတန်ကြီးက မိုးမျှော်ကာထောင်နေသည်။ဒါကိုပင်မူမူကလဲမက်မောစွာဖြင့်လှည့်၍ ကြည့်နေသည်။ 

“  မ…..မ……. ဘာလဲဟင်…..မောင်…. ”

မူမူက ကျော်စွာ၏ဖက်သို့သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုစောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် ကျော်စွာကိုဖက်လိုက်သည်။

“  မောင့်လီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်ပါလား ဟင်……  ”

“  အို…… ”

မူမူ၏မျက်နှာလေးမှာ ရှက်သွေးလေးများက ရဲ၍ သွားရပြန်ပါသည်။ဒီကြားထဲကပင်မူမူက ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးမှာ စောစောက သူမကို မလိုးမှီကအတိုင်းပင်ပုံစံမပျက်စံချိန်မကျ မာကြောထောင်မတ်လျှက်ရှိသည်။

“  လုပ်ပါ မမ…ရယ်…မောင် အကိုင်ခံချင်လို့ပါ…..  ”

ကျော်စွာက ခလေးငယ်ပမာ ပူဆာပြန်ပါသည်။

ခက်ပြီ။မူမူက (၃)(၄)နှစ်ပေါင်းလာသော သူမ၏ယောကျ်ား ကိုမြင့်သွင်၏လီးတန်ကြီးကိုပင်ကိုင်ရမှာဝန်လေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ကိုမြင့်သွင်က အတင်းအကြပ်လုပ်မှသာ ကိုင်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ခုလဲကျော်စွာက အတင်းအကြပ်ပင်သူ၏လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရန်ပူဆာနေပေပြီ။ကျော်စွာကို ဖက်၍ထားသော သူမ၏လက်လေးက ကိုယ်လုံးကြီးအောက်ဖက်ဆီသို့လျှောတိုက်၍ ဆင်းသွားသည်။

ပြီးတော့ အုံကောင်းကောင်းဖြင့်ထူထပ်စွာရှိနေသော ကျော်စွာ၏လမွှေးအုံကြီးထဲသို့မူမူသည်သူမ၏လက်ချောင်း ဖြူဖြူလေးတွေကိုထိုးသွင်းကာ ဖွလိုက်သည်။ ကျော်စွာ၏လမွှေးတွေမှာ စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ရှိနေသေးသည်။သူမ၏ စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွာလန်ကြဲခြောက်သွေ့သွားသည့်တိုင်ယုယုယယလုပ်ပေးခဲ့ပေမဲ့လဲ သူကိုယ်တိုင်တော့ အမွှေးတွေက စိုထိုင်းထိုင်းဖြင့်ပင်ရှိနေသေးသည်။ 

မူမူ၏ရင်ထဲတွင်ကျော်စွာကိုသနားသွားမိသည်။မူမူ၏ လက်လေးတွေက ကျော်စွာ၏ လမွှေးတွေကို ထိုးဖွပေးနေရုံမျှပင်မဟုတ်ဘဲ ဆီးခုံနှင့်ကျော်စွာ၏ ပေါင်ခြံတို့ကိုလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့်လျှေက်၍ပွတ်ပေးကာ လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ရမည့် အရေး အရှိန်ယူ၍နေသည်။ ကျော်စွာကတော့သူမ၏တကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံး၍ ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။ 

မူမူ၏လက်ကလေးက ခဏအကြာတွင်တော့ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီး အရင်းကို မရဲတရဲလေး လှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ဖွဖွလေးပင်ဒါပေမဲ့သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲထ၍ သွားရသည်။ ထိမိလိုက်ပြီဆိုရင်ဖြင့်ပင်ကျော်စွာ၏လီးတန်းကြီးက ဆတ်ကနဲဖြစ်၍သွားရသည့်နည်းတူ မူမူ၏လက်လေးကလဲ လီးတန်ကြီးကိုတင်းကြပ်စွာ ဆုတ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်ထ ဲတွင် ကြေနပ်သလိုဖြစ်ပေါ်၍ ခံစားသွားရသည်။ 

မူမူသည်လီးတန်ကြီးကိုတင်းကြပ်စွာ ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။သူ၏ လက်ချောင်းလေးများကို ပြန၍လျှော့လိုက်ကာ သူမ၏ လက်လေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်လုပ်၍ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ အဖျားတိုင်ပွတ်သပ်၍ ပေးနေမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ပြုလုပ်ပေးရင်းကပင်မူမူ၏ ကိုယ်အတွင်းရှိရမ္မက်သွေးတို့သည်ပို၍တိုးကာ ထကြွလာရသည်။ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် အရင်းမှ အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းတိုင်လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးနေသော သူမ၏လက်လေးသည်ပိုမို၍ သွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။ 

ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကလဲ မူမူ၏ လက်ထဲတွင်ပင်ပို၍မာကြောလာရသည်။ပို၍ လည်း ဖေါင်းတင်းလာ ရသည်။ မူမူသည်ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်၍ ပေးရင်းကပင်သူမ၏တကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ဖြစ်၍လာရ သည်။ သူမသည်ကျန်သောသူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်၏တံတောင်ဆစ်ဖြင့်မွေ့ယာပေါ် သို့ထောက်လိုက်ကာ ခေါင်းထောင်၍ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

ပြီးတော့ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင်စုန်ဆန်ကာ ပြေးလွှားနေသော သူမ၏လက်လေးကို ရပ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးပေါ်မှခွာလိုက်သည်။ ထို့နောက်မူမူသည်သူမ၏ လက်ညှိုး လက်မလေးတို့ဖြင့် လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးအောက်နားဆီသို့ညှပ်၍ ကိုင်ကာ မာတောင်၍နေသော လီးတန်ကြီး၏အပေါ်ယံရှိ အရေပြားကို ဖြေးဖြေးလေး အောက်သို့ဆွဲ၍ချလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင်လီးတန်ကြီးကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်၍နေသော မူမူသည် အသက်ကို အောင့်၍ထားလိုက်မိသည်။

လီးတန်ကြီး၏ အရေပြားသည်တဖြေးဖြေးအောက်သို့လျှော၍ပါလာရာမှလက်နှစ်လုံးသာသာခန့်တွင် တန့်ကနဲရပ်၍သွားသည်။ထိုအခိုက်မှာပင်ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်တွန့်ကနဲဖြစ်၍သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ထိပ်ပိုင်းတဝက်လောက်ထိကို ပြဲလန၍် နီရဲသွားသည်။ ဒါကိုပင်မူမူက ခဏကြာသည်အထိမက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ကြည့်နေရင်းက ပင်မူမူသည် သူမ၏ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှသူမဆွဲလှန်၍ ချထားသောလီးတန်ကြီး၏ အရေပြားကို အသာလေးပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး၏ ဒစ်ကြီးအောက်နားတွင်ညှပ်၍ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ညှိုး၊လက်မတို့ကို မခွာဘဲ ဖိကြိတ်၍ ပွတ်ပေးနေသေးသည်။ 

ကျော်စွာ၏ရင်အုံကြီးများသည်နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍လာသည်။ပြီးတော့လဲ ခါးကြီးသည်တတွန့်တွန့် ဖြစ်၍လာသည်။တခဏအတွင်းမှာပင်လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ရှိ အပေါက်လေးမှ အရေကြည်လေးတွေမှာ စိမ့်၍ထွက်လာသည်ကို မူမူသည်တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာလဲ ရှိန်းဖိန်း၍လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည့်အပြင်သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှယားကနဲ ယားကနဲ ဖြစ်၍လာကာ စောက်ရည်လေးများသည်စိမ့်၍ထွက်လာကြပေပြီ။ရင်ထဲတွင်လဲ ဖို၍လာရသည်။ 

ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးကိုလက်ဖြင့်တင်းကြပ်စွာဆုတ်လိုက်ရာမှမူမူသည်ထောက်၍ထားသော သူမ၏ တတောင် ဆစ်လေးကို ဖြုတ်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ပက်လက်လှန်၍ အချလိုက်တွင်တော့ ကျော်စွာသည်မူမူ၏ဘက်သို့စောင်းလိုက်ရာက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ခေါင်းထောင်၍ထလာသော ကျော်စွာသည်သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးပြန်ပါတော့သည်။ တဖက်က နို့ကိုစို့နေစဉ်တွင်ကျန်သော နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်၍ပေးနေသည်။ 

ပြီးတော့စို့ပေးနေသော နို့ကြီး၏ နို့သီးလေးကိုလျှာဖြင့်လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေး ယက်ပေးနေသလို ကျန်သောနို့အုံကြီးရှိနို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ညှိုး၊လက်မတို့ဖြင့်ညှပ်ကာ လှည့်ပေးသည်။ ပွတ်ပေးသည်။ ချေမွ၍ပေးပါသည်။ ဤသို့ဖြင့်ပင်ကျော်စွာသည်မူမူ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကိုတစ်ဖက်စီပြောင်း၍ စို့ပေးနေသလိုတဖက်စီလည်း ကိုင်၍ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသော မူမူခမျာမှာတော့သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်နေရင်း သူမ၏လက်လေးတစ်ဖက်က ကျော်စွာ၏ လည်ပင်းကို ရစ်သိုင်း၍ ဖက်ထားသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကျော်စွာ၏ ဆံပင်တွေကြားသို့ထိုး ဖွကာ မချင့်မရဲဖြင့် ဖြစ်နေရှာလေသည်။

“  တော်….တော်တော့…မောင်ရယ်….အချိန်ကမနဲတော့ဘူး…တယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ခက်မယ်……..လုပ်စရာရှိတာလုပ်တော့ကွယ်…… ”

ရမ္မက်စိတ်တွေ အပြင်းအထန်ဖြစ်၍ လာရာမှ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မချိမဆန့်ခံစားဖြစ်ပေါ်လာရ သည်ကို မူမူက ကွယ်ဝှက်လျှက်ကျော်စွာက သူမကို မြန်မြန်လိုးရန်နှိုးဆော်၍ နေသည်။ မူမူ၏စကားက ကျော်စွ၏ မိန်းမ ဖြူမာပြန်ရောက်လာမှာကို ရည်ညွန်း၍ပြော ဆိုနေသော်လည်း ဖြူမာမှာ မူမူကို နှုတ်ဆက်သွားစဉ်က မိုးချုပ်မှပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသွားသည်ကို ကျော်စွာကလဲ အသိပင်ဖြစ်သည်။အခုမှနေ့လည်(၁၂)နာရီကျော်ရုံသာရှိသေးသည်။ အားလုံးကိုတွက်ဆလိုက်တော့ အကင်းပါးသော ကျော်စွာက မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်လို့ ဖျပ်ဖျပ်လူးဖြစ်နေရပြီကိုသိလိုက်ရသည်။ ကျော်စွာသည်သူ၏မျက်နှာကို မူမူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှခွာလိုက်ရာက သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးဘေးတွင် ထ၍ထိုင်လိုက်သည်။ 

“  .မမ…….. ”

“  ဟင်…….  ”

“  စောစောက မမ ပြောတဲ့လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လို့ပြောတာ…ဘာလုပ်ရမှာလဲ …. ”

“  သိဘူး…..သွား…….. ”

“  အင်း….မမ…က……မသိဘူးဆိုရင်လ ဲ…….မတတ်နိုင်ဘူးလေ……  ”

ကျော်စွာက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြော၍ အိပ်ယာထဲသို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်ရန်ပြင်လိုက်၏ ဒီတော့လဲ မူမူ၏လက်တစ်ဖက်က သူ၏လက်မောင်းကိုလှမ်း၍ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“  အို…ဟင့်…..လုပ်မှာ………လုပ်တော့လေ…..  ”

မူမူတစ်ယောက် အလိုးခံချင်နေတာ ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။အိန္ဒြေပင်မဆောင်နိုင်တော့ပါ။သူမ၏ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးမှာလည်း ပူးကပ်၍ လိမ်နေကြသည်။ ကျော်စွာ၏မျက်နှာက သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ငုံ့၍ဆင်းသွားသည်။ပြီးတော့မူမူ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြာကြာလေး နမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့မှ

“  .ဘာလုပ်ရမှာလဲ….ဟင်….မမ…. ”

ဟုတိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။ သည်တခါတော့မူမူသည်မထူးတော့ပါဘူးဟု စိတ်ကို ပိုင်းဖြတ်ကာ

“  လိုဖို့….မမကိုလိုးပေးဖို့ပြောတာ…..ကဲ…သိပြီလား.. ”

ဟုဆိုကာ သူမ၏မျက်နှာလေး ကို အလွှဲလိုက် တွင်တော့ကျော်စွာက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုသူမ၏ခြေရင်းဖက်သို့ရွေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့မူမူ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကိုကွေးပေး၍ ပေါင်လေး နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီးတော့မှကျော်စွာသည်သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲတွင်ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်ရာကကွေးထားသော သူမ၏ ဒူးဆစ်အောက်နားမှနေ၍ သူမ၏ခြေထောက်လေးများကို မကာ ခြေသလုံးလေးများကိုသူ၏ ပေါင်တစ်ဖက်တချက်ပေါ်တွင်တင်၍ ကျော်ကာချပေးလိုက်သည်။ ကျော်စွာက ဖေါင်းကား၍နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်တော့၊ စောက်ပတ်ဝမှ နေ၍ စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်နေကြသည်။ 

ကျော်စွာသည်သူ၏လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာပြောင်တင်း၍ကားနေသော သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးနှင့်သူမ၏စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ကာ ဆန်ကာ ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေသည်။မူမူ၏ ဖင်သားကြီးများမှာ တလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိစောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲမှ အပြင်သို့တစ်လစ်လေး ပြူ၍နေသော စောက်စေ့လေးကိုလီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့်ဖိ၍ ဖိ၍ ပွတ်ပေးသည်။

“  ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်..ဟင်း…မောင်…မမ…ကိုမညှင်းဆ ဲပါနဲ့တော့ကွယ်…. ……မမ စောက်ပတ်ထဲက ယားလှပါပြီ…ဟင်း…လိုး…မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့နော်….  ”

တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါသွားရင်းက မူမူသည်မပီမသလေးဖြင့်ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့လေးဖြင့် ပြော၍လာရှာသည်။ 

“  မောင်လိုးတော့မယ်နော်……တော်တော်ကြာမှ နာလှချီရဲ့ဆိုပြီး…မပြောနဲ့…. …… ”

“  ဟွန်း….မင်းကလား….မမခံနိုင်အောင်ခံမယ်….မင်းလိုးချင်သလောက်လိုးပစ်လိုက်စမ်း… ”

ကျွဲမြီးတိုသွားသော မမမူက ကျော်စွာကို အားကျမခံပြောလိုက်သည်။ကျော်စွာက ပြုံးလိုက်သည်။

“  ကဲ…မမ…..စောက်ပတ်ကြီးကို ဖြဲပေး ”

“  အို……  ”

အိုကနဲသာ တုန်လှုပ်၍သွားရသည်။သူမ၏ တုန်ယင်၍နေသော လက်ချောင်းလေးများ ကတော့ သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ရောက်ရောက်၍လာကာ ဖေါင်း၍ထနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုပေါ်သို့တင်လိုက်ရာက ဘေးတဖက်တချက်ဆီသို့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုကိုဆွဲ၍ ဖြဲပေးလိုက်တော့ရာ နီစွေးသော အတွင်းသားလေးများ ထွက်ပေါ်၍လာကာ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားသည်နှင့် ကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ တခါတည်းပင်ဖိ၍ တဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“  ဗြွတ်….ဖွတ်……..အင်း….  ”

မူမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကော့၍ တက်သွားရသော်လည်း သူမ စကားနှင့်သူမမို့မူမူသည်မညီးမိစေရန် မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံးရှုံမဲ့၍ သွားရသည်ကပင်သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်၍ မဲတင်းထားလိုက်ရသည်။စောက်ပတ်ဝကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးကာ တရှိန်ထိုးဆောင့်၍ လီးအဆုံးဝင်အောင် လိုးသွင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည့်ဒါဏ်မှာ မသေးလှပါ။မူမူလို (၃) (၄)နှစ် အလိုးခံထားဖူးသူပင်လျှင် ဖျတ်ဖျတ်လူး၍ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်၍ သွားရသည်။

ကျော်စွာသည်သူ၏လီးတန်ကြီး မူမူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားအပြီးမှာပင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ဆူဖြိုးလှသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုလှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ကာ ဖြစ်ညှစ်၍ပေးနေသည်။နို့သီးတွေကိုလဲချေမွ၍ ပေးနေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့တစ်ဆုံးဝင်နေသော ကျော်စွာ၏လီးတန်ကြီးသည် ခဏတာငြိမ်သက်၍နေသော်လည်း မူမူခမျာ စောစောက လီးသွင်းဒါဏ်ကြောင့် အီဆိမ့်၍ သွားခဲ့ရသည်မှာ အရှိန်မသေသေးသောကြောင့်ဘာမျှ မပြောရှာပါ။ 

ကျော်စွာက သူမ၏နို့တွေကိုဆုပ်နယ်ပေးရင်းမှပင်ခဏအကြာတွင်တော့မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲရှိ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကိုခပ်ဖြေးဖြေးပင်ဇကောဝိုင်းလှည့်၍ ပေးသည်။ မူမူ၏ဖင်သား ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများ လူးလိမ့်လိမ့်ဖြင့်ဖြစ်၍လာကြရသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်ပတ်ချာလည်လှည့်ကာပွတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ခပ်ထွားထွားဖြစ်၍နေသော သူမ၏စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိညှစ်၍ ပွတ်နေတော့ရာ အဆမတန်ဖေါင်းကား၍ဖြစ်နေသော မူမူ၏စောက်ပတ်ကြီးသည်ကော့၍ ကော့၍ တက်လာရလေသည်။ 

“  ကျွတ်…ကျွတ်…..အင်း…..ဟင်း…ဟင်း…….  ”

ကျော်စွာသည်တဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ထုတ်တာမှ ထိပ်ဖူးကြီးတဝက်လောက်ပေါ်သည်ထိဆွဲ၍ထုတ်သည်။ မူမူ၏စောက်ခေါင်းထဲမှတဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သော ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပေကျံကပ်ညိ၍ ပါလာကြရာ လီးတန်ကြီးမှာ ပြောင်လက်၍နေသည်။ လီးတန်ကြီးကိုတဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီးမှစောက်ခေါင်းထဲသို့အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးပြီးပြန်သွင်း လိုက်သည်။

“  ပလွတ်…..ဖွတ်…..အမလေး….ကျွတ်…ကျွတ်….ကျွတ်……. 

လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့်လီးတန်ကြီးအရင်းကိုသူမ၏စောက်ပတ်ဝ တွင်ဖိကပ် လိုက်ရာက ဇကောဝိုင်း ဖြေးဖြေးလေးလှည့်ပေးနေပြန်ပါသည်။

“  ပြွတ်…ဖွတ်…..အား…ကျွတ်…ကျွတ်…..ဟင်း….ဟင်း….မောင်…ရယ်….  ”

လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့တဆုံးဝင်၍ သွားသည်နှင့်သူ၏ လီးတန်ကြီးအရင်းနှင့် မူမူ၏စောက်ပတ်ဝကိုဖိကပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။ 

“  မရပ်နဲတော့….မရပ်နဲ့တော့….ဆက်…ဆက်…ဆောင့်…အမလေး…မောင်ရယ်………….ဟင်း……..ဟင်း………. ”

ကျော်စွာက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ချက်ခြင်းပင်ထုတ်၍ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာဖြင့်ပြန်သွင်းရင်း လိုးပါတော့သည်။ မူမူကလဲ ဖေါင်းကား၍ စိုရွဲနေသော သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ အလိုးခံနေသည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ကာလိုးနေသောကြောင့်ကျော်စွာသည်သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးထိမထုတ်နိုင်တော့ပါ။လီးတန်ကြီးကိုတဝက်သာသာပင်ထုတ်၍ လိုးနေရလေသည်။ 

ဒါပေမဲ့လဲကျော်စွာက သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးတန်ကြီးနှင့်စောက်ပတ် အတွင်းသာလေးများ ထိထိမိမိဖြစ်စေရန်လီးတန်ကြီးကို အပေါ်သို့ကော်၍တမျိုး၊ အောက်သို့စိုက်၍ တဖုံ ဘေးတဖက်တချက်စီသို့စောင်း၍ ထိုးကာ လိုးတာကတမျိုး နည်းမျိုးစုံအောင်ဆောင့်၍ လိုးနေတော့ရာ မူမူခမျာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့်လှုပ်ရှား၍နေရရင်း တအင်းအင်း ဖြင့် ညှီး၍ လာရတော့သည်။ 

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရာက ဆောင့်၍ လိုးနေသော ကျော်စွာသည်ဖြေးရာမှ မြန်…..မြန်ရာမှနှေး ဆိုတာမျိုးလိုတချက်ခြင်း ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်၍ တမျိုး ခပ်သွက်သွက်ဆက်တိုက်ဆောင့်၍တဖုံ အားကို လိုသလိုတိုးကာ လျှော့ကာဖြင့်ဆောင့်၍ နေပြန်တော့ အားရပါးရပင်စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကာ အလိုးခံနေသော မူမူသည်တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍ တက်လာရာကပင်သူမ၏စိတ်တွေကို မနဲပင်ထိန်း၍ နေရလေသည်။ ထို့ပြင်သူတို့နှစ်ယောက်လိုးနေကြသော ကုတင်ကြီးက တကျွီကျွီ မြည်၍ လာရသလိုလီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့်လိုးနေသည့် အသံတွေကလဲ ညံ၍ထွက်နေရသည်။

ပြွတ်….ပလပ်……အင့်…..ပြွတ်……ဖွတ်

“  မောင်…မမကိုလိုးရတာ ကောင်းလားဟင်….. …….. ”

“  ကောင်းတယ်မမရယ်…..သိပ်အရသာရှိတာပဲ…… …… ”

“  လုပ်…လုပ်….အားရအောင်လုပ်….မမလဲ သိပ်ကောင်းလာပြီ….ဟင်း..ဟင်း..  ”

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ထားသောကျော်စွာ၏ပေါင်တဖက်တချက်တွင်တင်၍ထားသော မူမူ၏ ခြေထောက်လေးများက ကျော်စွာ၏ခါးကို ချိတ်၍ လာပြီးအားယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ပေးနေသည်။ ထိုကာလမှာပင်တကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍ လာရသော ကျော်စွာသည်လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ နေ၍ တဆုံးနီးပါး ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ အားကုန်ပင်ဆောင့်၍ လိုးလာတော့သည်။ 

“  ဟင်း….ဟင်း…မမ…ပြီးတော့မယ်…..မောင်ရယ်….ဟင်း..ဟင်း..  ”

မူမူတစ်ယောက်တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်ပင်ဖြစ်၍လာရသည်။အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေသည့်ကြားမှပင် ကျော်စွာသည်မူမူနှင့်သူ၏မိန်းမ ဖြူမာတို့ကို နှိုင်းယှဉ်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။ 

ဖြူမာသည်မူမူထက်(၇)နှစ်(၈)နှစ်မျှငယ်ပြီး နုနယ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။ သို့ရာတွင်ဖြူမာထက် အသက် (၇)နှစ် (၈)နှစ်မျှ ပို၍ ကြီးကာ မှည့်ဝင်းနေသော အသီးပမာဖြစ်နေသော မူမူကိုလိုးရတာက ပို၍ အရသာရှိကာ ထူးကဲစွာအီဆိမ့်လှသည်ကို တွေးလိုက်မိပြီး ခဏတွင်တော့ အားကုန်တချက်ဆောင့်ပြီး ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် မူမူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှေက်၍ ကျသွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငုံ့၍ ဖက်လိုက်စဉ်မှာပင်မူမူကလည်း ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုဆီးကြို၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ပင့်ကာ ကျော်စွာ၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းဆီသို့ အတင်းပင်ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ပါတော့လေသည်။ 

ပြီးပါပြီ။

အတွေ့ (ရေးသူ - ငါ့လင် သာဂိ)

 အတွေ့ (ရေးသူ - ငါ့လင် သာဂိ)

ရေးသူ - ငါ့လင် သာဂိ

(ရင်ဖွင့်လာသော ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းအား သာဂိ စိတ်ကူးယဉ်၍ ပုံဖေါ်သည်)

ဆရာအတက်သင်ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး slim body ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ မပိန်မပါး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ တင်သား ရင်သားများက ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။ အရပ်မှာ 5' 4" ခန့်ရှိပြီး တင်ပါးစုံထိ ရှည်လျှားသော ဆံနွယ်များက ဆရာမ ဆိုသည့် ဂုဏ်ပုဒ်ကို တင့်တယ်စေသည်။ ပါးပြင်တွင် စံပါယ်တင်မှည့်လေး ပါပြီး မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်တောင်ကော့ကော့၊ နှာတံဖြောင့်ဆင်းကာ အလွန်ပင် ချစ်စဖွယ် ကောင်းလှသည်။ ပြုံးလိုက်တိုင်း ပေါ်လာသော ပါးချိုင့်လေးက နှစ်လိုဖွယ် ကောင်းလှသည်။ နယ်မှ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် ရောက်ရှိလာကြသော ဆရာ/မ များအား ကျောင်းရှိ အဆောင်တစ်ခုတွင် နေရာ ချပေးထားသည်။ ဖြူဖြူနှင့်အတူ မန္တလေးမှ လာသော ဆရာမ ဆွေဆွေနှင့် တစ်ခန်း နေရပြီး၊ သူမတို့၏ ဘေးခြင်းကပ်တွင် ကျောင်းဆရာ ကိုအောင်နိုင်နှင့် မဝေတို့ လင်မယား နေကြသည်။

ကျောင်းဝင်းထဲတွင် ကျောင်းစောင့် လင်မယားလည်း နေသည်။ ကျောင်းစောင့်ကိုမြမောင်သည် အသက် 45 နှစ်ခန့်ရှိပြီး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် ဗလတောင့်သည်။ အနောက်တိုင်း ဆေးဝါးအကြောင်း အနည်းငယ် တက်ကျွမ်းသော ဒေါက်တာ ရမ်းကု ဖြစ်ကာ နှာစီး ချောင်းဆိုး လောက်ကတော့ ကိုမြမောင် စပ်ပေးသည့် ဆေးနှင့် ပျောက်ကင်းသည်။ သူ၏မိန်းမ ဒေါ်အေးက ကျောင်းစျေးရောင်းရင်း ဖြူဖြူတို့အတွက် ချက်ရေးပြုတ်ရေး တာဝန်ယူပေးသည်။ ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်တစ်ဦးသာ နယ်ခံ ဖြစ်ပြီး နောင်ချို မြို့ထဲတွင် နေသည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ အမျိုးသား ကိုအိုက်စံမှာ ရှမ်း ဖြစ်ပြီး ဆေးခြောက် ရှူတက်သည်။

ဆွေဆွေသည် ကျောင်းဆရာမပင် ဖြစ်လင့်ကစား ဗျာပွေသူ ဖြစ်သည်။ မန္တလေးတွင် ရီးစား ရှိသော်လည်း နောင်ချိုမြို့သို့ ရောက်သောအခါ နောက်တစ်ယောက်နှင့် ရီးစား ဖြစ်နေပြီ။ ဆရာမဆိုသည့် သိက္ခါကို ထိမ်းသည့်အနေနှင့် မည်သူမျှမသိအောင် တိတ်တိတ်လေး ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖြူဖြူ့ကိုတော့ သူမ၏ ရီးစားတွေအကြောင်း ရင်ဖွင့်တက်သည်။ ဆွေဆွေမှာ အပျိုမစစ်တော့ပေ။ ကျောင်းတက်စဉ် တွဲခဲ့သော ရီးစားက သူမ၏ အပျိုရည်ကို စွတ်ခြူသွားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမသည် အနည်းငယ် အတင့်ရဲသည်။ မန္တလေးမှ ရီးစားထံ တစ်လ တစ်ကြိမ် ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် သွားတွေ့သလို နောင်ချိုမှ ရီးစားနှင့်လည်း အခွင့်သင့်တိုင်း တွေ့ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ရီးစားများနှင့် တွေ့ပြီး ပြန်လာတိုင်း သူမ၏ ရီးစားများက ဘယ်လို အပြုအစု ကောင်းကြောင်း ဖြူဖြူ့အား ပြောပြသည်။ အစပိုင်း နားရှက်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် နားထောင်ရတာ အရသာ ရှိသလို ခံစားရသည်။

ကိုအောင်နိုင်တို့ လင်မယားမှာ အနေအေးကြသော်လည်း ညတိုင်း ကာမ ဆက်ဆံကြသည်။ အခန်းခြင်း ကပ်နေသဖြင့် သူတို့ ဆက်ဆံနေသည့် အသံကို ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်။ ကိုအောင်နိုင်တို့ လင်မယား ဆက်ဆံတိုင်း ဆွေဆွေက အခန်းထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြပင်။ ဖြူဖြူ့အား ကြည့်ရန် အဖေါ်ခေါ်သော်လည်း အပျိုဖျန်းလေးမှာ ရှက်၍ မကြည့်ဖြစ်ပေ။ ယခုလည်း ရောက်တက်ရာရာ စကားပြောကြရင်း တစ်ဖက်ခန်းမှ အသံများ ကြားရသဖြင့်

"ဟော၊ ကိုအောင်နိုင်ကြီး ဇာတ်လမ်း စပြီ ဖြူရေ။ ချောင်းကြည့်ရအောင်"

"ကိုယ့်ဖါသာကို ကြည့်ပါ ဆွေရယ်၊ ဖြူဖြင့် မကြည့်ရဲပေါင်"

"ဒါဆို ဆွေ ကြည့်လိုက်ဦးမယ် ဟဲဟဲ"

ဆွေဆွေသည် ပြက္ခဒိန်ကို ဖယ်လိုက်ရာ အသင့် ဖေါက်ထားသော အပေါက်တစ်ခု ပေါ်လာသည်။ ရောက်ကာစက ထိုအပေါက်မှာ အနည်းငယ် သေးပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ကျယ်လာသယောင် ထင်မိသည်။ ဆွေဆွေ့အတွက်မူ ထို ချောင်းပေါက်လေး ကျယ်သည်က ပို၍ မြင်ကွင်း ရှင်းသဖြင့် သဘောကျသည်လေ။ တစ်ဖက်ခန်းမှ ကိုအောင်နိုင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသည်။ တစ်ဗျွတ်ဗျွတ် တစ်ဗွတ်ဗွတ်နှင့် အသံများ ကြားနေရသည်။ ငြိမ်ငြိမ်လေး ချောင်းကြည့်နေရင်း 15 mins ခန့်ကြာသော် ဆွေဆွေသည် ချောင်းကြည့်နေရာမှ မျက်လုံးကို ခွါက ဖြူဖြူ့အနီး တိုးကပ်လာပြီး

"ကိုအောင်နိုင်ကြီး နွှာချက်က အားရစရာကြီး ဖြူရာ၊ ဒီလူ တော်တော်ထန်တဲ့လူဘဲ၊ မဝေဆို တစ်ကိုယ်လုံး ခါရမ်းနေတာ အဟေးးး"

"ကဲ ဆွေ!!! အိပ်စို့၊ မနက် မထနိုင်ဘဲ နေလိမ့်မယ်"

"Ok ok အဟီး"

အိပ်ရန် မီးမှိတ်ပြီးမကြာခင် ဆွေဆွေ၏ ကုတင်လေး လှုပ်နေသဖြင့် မသိမသာလေး ကြည့်မိရာ

ဆွေဆွေသည် နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ နေ၍ သူမဖါသာ စုပ်ကိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဆွေဆွေသည် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးကြီးကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း နို့အုံကို စုပ်နယ်၍ အာသာဖြေနေခြင်း ဖြစ်သည်။

"အ အ အ အ အားးးးးး"

........................................................................................

စနေနေ့ ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် ဆွေဆွေသည် မနက် အစောပိုင်းကားဖြင့် မန္တလေးသို့ ဆင်းသွားသည်။ ဖြူဖြူလည်း အဝတ်အစားများ လျှော်ဖွတ်ပြီး အခန်းထဲတွင် စာအုပ် ဖတ်နေစဉ်

"အို !!! ကိုအောင်ကလည်း နေ့ခင်းကြီးကို"

"အော် !!! မိန်းမရယ်၊ ကိုယ့် မိန်းမကို လိုးတာ နေတွေ့ ညတွေ ရွေးစရာ လိုလို့လား"

"ရှင့်ဟာကလည်း တကတည်း မပြောခြင်ဘူး ဟွန့်"

"ငါ့မိန်းမလေး ရေချိုးပြီးအလှကို မြင်လိုက်ရတော့ မနေနိုင်လို့ပါကွ အဟဲ"

"ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်နော်၊ ဟိုဘက်ခန်းက ကြားရင် ရှက်စရာကြီး"

"မကြားပါဘူး မိန်းမရာ လာစမ်းဘာ"

"အိုးးးး"

ကိုအောင်နိုင်ကသာ မကြားရဘူး ပြောနေသည်။ အသံတွေ ကြားနေရသည်။

"အ !!! ကိုအောင် !!! ဘယ်လို လုပ်နေတာလည်းရှင် !!! ရှီးးးး အိုးးးး"

ထိုအသံများကြောင့် ဖြူဖြူသည် စာဖတ်ရာတွင် စိတ်မရောက်တော့ပေ။ တရေးအိပ်ရန် စဉ်းစားသော်လည်း မရ။ တစ်ဖက်အခန်းမှ အသံကို နားစွန့်ရင်း ကိုအောင်နိုင်ကြီး မဝေကို မည်ကဲ့သို့ လုပ်နေမှန်း သိခြင်လာသည်။ ခါတိုင်း ဆွေဆွေရှိသဖြင့် ကြည့်ရမှာ ရှက်သလို ဖြစ်နေသော်လည်း၊ ဒီကနေ့ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေသဖြင့် စာအုပ်ကို ချလိုက်ပြီး ဆွေဆွေ့ကုတင်ဘက် အသာလေး သွားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပြက္ခဒိန်ကို ဖယ်ကာ ချောင်းကြည့်ပေါက်နား မျက်လုံးကို ကပ်ကြည့်လိုက်ရာ

"အိုးးးးးး"

ကိုအောင်နိုင်ရော မဝေပါ အဝတ်များ မပါတော့ပေ။ ကိုအောင်နိုင်က မဝေ၏ ပေါင်ကြား ခေါင်းငုံ့ကာ မဝေ၏ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ကုန်း လျှက်နေသည်။ အပျိုဖြန်းလေး ကတုန်ကယင် ဖြစ်သွားသည်။ အထီးအမ ကာမဆက်ဆံခြင်းကို ကြားဖူးသော်လည်း အခုမှ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်တို့က ဖြူဖြူချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ကို ကျောပေးထားသည်။ မဝေက ကိုအောင်နိုင်၏ ဆံပင်ကို လက်ဖြင့် ထိုးစွကာ ခါးကို ကော့ကော့ပေးရင်း အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းညူနေသည်။

"အ အ !!! ပြီးတော့မယ် !!! ပြီးတော့မယ် !!! အ အ အ အ အားးးးးး ရှီးးးးးးး ဟားးးးး"

မဝေ၏ တကိုယ်လုံး တစက်စက် တုန်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ခေါင်းကို သူမ စောက်ဖုတ်နှင့် ဖိကပ်ထားရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ အောင်နိုင်သည် မဝေ၏ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးကြီးမှာ သူမ၏ လက်တစ်စုပ်ခန့် တုတ်ပြီး 6" နီးပါး ရှည်သည်။ လီးကိုကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင်ရယ် စောင့် စောင့် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အိုးးးးး"

စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို အထင်းသား တွေ့မြင်နေရသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ စောင့်ချက်တွေကလည်း တဖျောင်းဖျောင်းနှင့် အားပါလှသည်။ မဝေကလည်း ကိုအောင်နိုင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ အောက်မှ ကော့ကော့ပေးသည်။ မြင်ကွင်းက ဖြူဖြူ့အား ညှို့ယူထားသလို မျက်စိ မခွါနိုင်ပေ။ ကြည့်နေရင်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး တင်းလာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ 15 mins ခန့် ကြာသော် ကိုအောင်နိုင်၏ ဆောင့်ချက်တွေ သွက်လာပြီး

" ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် အ အ အ အ!!! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး"

ကိုအောင်နိုင်သည် မဝေအပေါ် လဲကျသွားပြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်နှင့် တချီ ပြီးသွားသည်။ ထိုအချိန်အထိ ဖြူဖြူ ချောင်းကြည့်နေစဲပင်။ ခဏကြာသော် ကိုအောင်နိုင်သည် မဝေအပေါ် မှိန်းနေရာမှ ထလာပြီး ရေ ထသောက်သည်။ ရေအိုးစဉ်က ဖြူဖြူ ချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်နားမှာ ဖြစ်သဖြင့် စောက်ရည်များ စိုနေသော လီးကြီးကို အထင်းသား မြင်လိုက်ရသည်။ ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်ကာ အရည်များ လဲ့နေသည်။ အရွယ်ရောက်ပြီး ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ လီး ဆိုတာကို ယခုမှ မြင်ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖြူဖြူသည် အကြည့်ကို ခွါကာ မိမိ၏ ကုတင်ဘက်သို့ ပြာပြာသလဲ ကူးလိုက်သည်။

တဖက်ခန်းမှ အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်သဖြင့် အောင်နိုင် ပြုံးလိုက်သည်။ ဒီကနေ့ ဆွေဆွေ မန္တလေးကို ဆင်းသွားမှန်း သိသည်။ ဒါဆို အခု ချောင်းကြည့်နေတာ ဖြူဖြူ ဖြစ်ရမည်။ ယခင်က ဒီအပေါက်မှာ ကျဉ်းကျဉ်းလေး ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေ ချောင်းကြည့်နေမှန်း ရိပ်မိသဖြင့် အပေါက်ကို ချဲ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ရေအိုးစဉ်ကို ထိုအပေါက်နား ရွှေ့လိုက်သည်။ မဝေကို လိုးပြီးတိုင်း လီးတန်းလန်းနှင့် ရေ ထထ သောက်ခြင်းမှာ တစ်ဖက်မှ ချောင်းကြည့်နေသူသည် သူ၏လီးကို မြင်စေရန် တမင် ဖန်တီးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေ့အား တစ်နေ့နေ့တွင် ရအောင် လုံးမည်ဟု ကြံစည်ထားသည်။ ဒီကောင်မလေးက ဇ ရှိပြီးသားမှန်း အောင်နိုင် သဘောပေါက်ထားသည်လေ။ ယခုတော့ သူတို့ လင်မယား လိုးတာကို ချောင်းကြည့်သူမှာ ဆွေဆွေ တစ်ဦးတည်း မဟုတ်တော့ဘဲ ဖြူဖြူပါ ပါလာပြီ။ ညနေ ဖြူဖြူ အပြင်သွားချိန်မှ မဝေမသိအောင် ခြေရင်းက အပေါက်ကို ချဲ့ထားလိုက်မယ်ဟု တွေးမိသည်။

ဖြူဖြူသည် ကုတင်ပေါ် လှဲကာ မျက်စိ မှိတ်လိုက်သော်လည်း ကိုအောင်နိုင်၏ လီးကြီးနဲ့ မဝေကို လိုးနေပုံမှာ မျက်လုံးထဲက မထွက်ပေ။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း ချွဲကျိကျိ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေသဖြင့် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အပျိုဖေါ် ဝင်ကတည်းက ခုချိန်ထိ အပြင်သွားချိန်၊ စာသင်ချိန်နှင့် ရာသီသွေး ဆင်းချိန်မှလွဲ၍ ကျန်အချိန်များတွင် အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်တက်သော အကျင့်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် အောက်ခံမပါသဖြင့် ထမိန်တွင် အကွက်လိုက် စိုနေပြီ။ ထမိန်စကို ဖြည်လျှော့ကာ လက်လျှိုပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းကြည့်လိုက်ရာ တစ်ချက် တွန့်သွားသည်။ နောက်တော့ ကိုင်၍ ကောင်းသဖြင့် အသာလေး ပွတ်ရင်း ပွတ်ရင်း အနည်းငယ် ကြာသောအခါ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို ဖြစ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ ညှစ်ထွက်လာသည်။

"အ !! အ !!! အ !!! အ !!! ရှီးးးးး"

ကတုန်ကယင်ဖြစ်ပြီး မောဟိုက်စွာဖြင့် အိပ်ပျော်သွားသည်။ ညပိုင်းတွင်လည်း မဝေ၏ ညည်းညူသံ ကြားရသည်နှင့် ဆွေဆွေ့ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ချောင်းကြည့်ဖြစ်သည်။ အောင်နိုင်ကလည်း တနင်္ဂနွေ နေ့လည်ရော ညပါ မဝေအား လိုးသည်။ ဖြူဖြူလည်း အလွတ်မခံ ချောင်းကြည့်သည်။ မနက်ဖန် တနင်္လာနေ့ဆိုလျှင် ဆွေဆွေ ပြန်ရောက်ပြီ။ ဒါဆို သူမ ဘယ်အပေါက်က ကြည့်ရပ။ နံရံကို ဟိုဒီ ကြည့်မိစဉ်

"ဟယ်!!! ခြေရင်းဘက်မှာ အပေါက် တစ်ပေါက်"

ဖြူဖြူ ပြုံးရင်း သူမ၏ ကုတင်ပေါ်လှည်းကာ စောက်ပတ်ကို စွပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

............................................................................................

ကျောင်းအားချိန်များတွင် ကျောင်းစောင့် အိမ်ထဲ၌ မဝေ၊ ဆွေဆွေနှင့် ဒေါ်အေးတို့ စကား ဖေါင်ဖွဲ့တက်သည်။ ဖြူဖြူက ရံဖန် ရံခါမှသာ ပါသည်။ မဝေနှင့် ဒေါ်အေးတို့က အိမ်ထောင်သည် ပီပီ လင်မယားများအကြောင်း ပြောဖြစ်တာ များသည်။ ပညာပေးလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် ပြောရင်း ပြောရင်း သူ့ယောက်ျား ကိုယ့်ယောက်ျား ဘယ်လို အပြုအစုကောင်းကြောင်း ကြွားကြ ပြောကြသည်က များသည်။ အစပိုင်းတွင် ဆင်စာဖျက်၍ ပြောကြသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ပွင့်လင်းလွန်းလာသည်။ ဆွေဆွေကလည်း သူမ၏ အတွေ့အကြုံများကို ဝင်ရောက် ပြောကြားတက်သည်။ ထိုအခါ အပြာဇာတ်လမ်းအား နားထောင်ရသလိုပင် ဖြစ်သည်။ 

ဒေါ်အေးက သူ့ယောက်ျား ကိုမြမောင်မှာ ယခုအချိန်ထိ လူငယ်လို သန်မာကြောင်း၊ ထိုသို့ သန်မာအောင်လည်း ဆေးဝါး မှီဝဲကြောင်း ပြောကာ ကိုအောင်နိုင် အတွက်ပင် ဆေးဝါး ပေးလိုက်သေးသည်။ ဖြူဖြူကတော့ နားထောင်ရုံ သက်သက်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့၏ စကားဝိုင်းကို မသိမသာ ချောင်း၍ နားထောင်နေတက်သူမှာ ကိုမြမောင် ဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်အေးနှင့် မဝေတို့ ပြောနေသော ကာမဆက်ဆံမှုများအား အပျိုလေးနှစ်ယောက် နားထောင်နေသည်ကို သဘောကြလှသည်။ မဝေ၏ စွန့်ကားသော ဖင်ကြီးကို ပစ်မှားရသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်၊ ဆရာမလေး ဖြူဖြူနှင့် ဆွေဆွေကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ပီး သူ့မိန်းမကို လိုးရသည်မှာ အခါခါပင်။ တစ်နေ့နေ့တော့ ဒင်းတို့ကို စားရအောင် ကြံဦးမှဘာ။

.....................................................................................................

ဖြူဖြူ့တွင် ယခင်က စစ်ဗိုလ်တစ်ဦးနှင့် ရီးစား ဖြစ်ဖူးသည်။ ထို စစ်ဗိုလ်က သူမအား တည်းခိုခန်းသို့ date သည်ကို မနှစ်မြို့သဖြင့် အဆက်ဖြက်လိုက်သည်။ ယခုအခါ ကိုမြတ်သူဆိုသော လူတစ်ယောက်နှင့် ရီးစား ဖြစ်နေသည်။ သမီးရီးစား သက်တန်းတစ်လျှောက်တွင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်း တွဲလိုသည်က ဖြူဖြူ၏ ဆုံးဖြက်ခြက်ပင် ဖြစ်သည်။

ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ တာဝန်သည် စာသင်ပေးရုံမျှမက ရုံးပိုင်ဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းများကိုလည်း တာဝန်ယူရသည်။ ရုံးကိစ္စများအား အိမ်တွင် လုပ်သည်က များသည်။ ဆွေဆွေနှင့် ဖြူဖြူသည် ရုံးကိစ္စ ဆောင်ရွက်ရန် ရှိလျှင် ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ အိမ်သို့ လိုက်သွားရသည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ အိမ်သို့ ရောက်လျှင်လည်း ကိုအိုက်စံသည် မထိခလုပ် ထိခလုပ် ပြောတက် နောက်တက်သည်။ ဆေးခြောက်ရှူသူပီပီ စကားကြွယ်သဖြင့် ကိုအိုက်စံအား ခင်မင်မိကြသည်။ ဆွေဆွေနှင့် ဆိုလျှင် စရင်းနောက်ရင်း ခေါင်းပုတ် ဖင်ပုတ် လုပ်တက်သေးသည်။

ဖြူဖြူကိုတော့ အနေအေးသဖြင့် မစရဲပေ။ စနေနေ့တစ်ရက်တွင် ဒေါ်နွယ်နွယ်ထံသို့ စာရင်းများပေးရန် ဖြူဖြူ တစ်ယောက်တည်း ထွက်ခဲ့သည်။ ဆွေဆွေက အဝတ်များ လျှော်ရန် နေခဲ့သည်။ မိုးအုံ့နေသဖြင့် ဆိုင်ကယ်ကို မြန်မြန်မောင်းခဲ့သည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ်တို့အိမ် ရောက်ခါနီးမှ မိုးက သဲကြီးမဲကြီး ရွာချလိုက်သည်။ ဖြူဖြူ့တစ်ကိုယ်လုံး မိုးရေတွေ ရွှဲသွားသည်။ စာရွက်စာတန်းများအား ကျွတ်ကျွတ်အိတ်နှင့် ထုတ်လာ၍သာ တော်သေးသည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ အိမ်သို့ အရောက်တွင် ဆေးတံရှိုက်နေသော ဦးအိုက်စံကိုသာ တွေ့ရသဖြင့်

"ဦးအိုက်စံ !! ဆရာမရော"

"ဟေ!!! မနက်ကတည်းက မဝေနဲ့ မန္တလေးကို ဆင်းသွားတာ နင်တို့ကို မပြောဘူးလား"

"ဟင်းးး ဒီလိုမှန်းသိရင် မလာပါဘူး၊ ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်မှာလည်း"

"ညနေ မိုးချုပ်လောက်မှ ရောက်မှာဟ"

"ဒါဆို ဒီ စာရွက်တွေ ထားခဲ့လိုက်မယ်"

"ပြန်တော့မလို့လား ကောင်မလေး၊ မိုးတွေ တအား သည်းနေတယ်လေ"

ဦးအိုက်စံ ပြောသလိုပင်၊ မိုးသည်းချက်က တဝေါဝေါ ရွာပြီး မိုးများ ချိန်းကာ နေ့ခင်းပင် မှောင်မိုက်သွားသည်။

"ဆိုင်ကယ်မောင်းလို့ ရမှာမဟုတ်ဘူး ကောင်မလေး။ မိုးစဲမှ ဖြေးဖြေးပြန်၊ အန္တရာယ် များတယ်"

ဦးအိုက်စံသည် မိုးရေ ရွှဲနေသော ဖြူဖြူ၏အား စိုက်ကြည့်နေသည်။ အဝတ်များ စို၍ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ကပ်နေရာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်အသွယ်ကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ ကြည့်နေရင်း လီးက တောင်လာသည်။ ဖြူဖြူကတော့ အပြင်ကိုငေးရင်း ဘာလုပ်ရမှန်း ဝေခွဲ၍ မရပေ။

"ကဲ ဖြူဖြူ ၊ ဒီအတိုင်း နေရင် အအေးပတ်လိမ့်မယ်၊ ညည်းအမ အဝတ်တွေ လဲထားလိုက်"

ဟုတ်သည်။ သူမ တကိုယ်လုံးလည်း ခိုက်ခိုက် တုန်နေပြီ။ သို့သော် အိမ်တစ်ခုလုံးတွင် ဦးအိုက်စံနှင့် သူမ နှစ်ယောက်ထဲဟူသော အသိကြောင့် လန့်နေမိသည်။ ဒီအတိုင်း နေလျှင်လည်း ဖျားလိမ့်မယ်။ မိုးက ဘယ်အချိန်မှ ရပ်တန့်မည် မသိပေ။ နောက်ဆုံး အဝတ်လဲရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး

"ဟုတ်ကဲ့ ဦးအိုက်စံ"

"သွား အခန်းထဲက ဘီရိုထဲမှာ သင့်ရာ တစ်စုံ လဲထားလိုက်"

ဖြူဖြူလည်း အခန်းထဲ ဝင်ကာ အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ ဂျက်က ကျပ်နေသဖြင့် စေ့ရုံသာ စေ့လိုက်ပြီး ဘီရိုထဲရှိ သူမနှင့် သင့်တော်မည် အဝတ်အစားကို ရွေးလိုက်သည်။ ဦးအိုက်စံသည် ဆေးခြောက် ရှိုက်နေရာမှ ထလာပြီး အခန်းတံခါးပေါက် လက်ကိုင် အပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်နေသည်။ သူမနှင့် သင့်တော်မည့် အဝတ်များ ရွေးပြီးနောက် ထမိန်ကို အရင်လဲကာ ရင်လျှားလိုက်သည်။ ပြီးမှ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ချွတ်တာတော့ မတွေ့မိပေ။ 

ဦးအိုက်စံသည် လိုခြင်သော အနေအထားသို့ ရောက်သည်နှင့် တံခါးကို အသာ တွန်းဖွင့်ကာ အခန်းထဲသို့ ဖွဖွလေး ဝင်လိုက်သည်။ မိုးသံ လေသံနှင့်မို့ ဖြူဖြူ သတိမထားမိပေ။ ရင်လျှားထားသော မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက် မိမိ၏ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေသည်ဟူသော အသိကြောင့် အိုက်စံ၏ လီးကြီး တောင်မက်လာသည်။ ဖြူဖြူသည် ကုတင်ပေါ်မှ အကျီ င်္ကို ကုန်းပြီး ယူလိုက်စဉ် အိုက်စံအား ဖင်ကုန်းပြသလို ဖြစ်သွားသည်။ အိုက်စံလည်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အရှည် 6" ခန့်၊ လုံးပတ်မှာ လက်တစ်စုပ်မက ရှိသော လီးကြီးကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။

"ဝုန်းးးး ဒလိန်း လိန်း လိန်း ဂျိန်း ဂျိန်းးးးးးး"

မိုးကြိုးပစ်သံကြောင့် ဖြူဖြူ  လန့်သွားစဉ် အနောက်မှ သူမအား တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။

"အ !! အမေ့"

ကုတင်ပေါ် မှောက်လျှက်ဖြစ်သွားသော ဖြူဖြူအပေါ် တက်ဖိလိုက်သည်။

"အို !!! ဦးအိုက်စံ !! ရှင် !! ရှင် ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း"

အိုက်စံသည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ဖြူဖြူ၏ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ဖွေးဥနေသော ဖင် လုံးလုံးလေး ပေါ်လာသည်။

"ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော်"

"အော်လေ၊ ကြိုက်သလောက် အော်စမ်း၊ နင့်အသံ ဘယ်သူမှ မကြားဘူးကွ"

"ရှင် ရှင် လူယုတ်မာ!! လွှတ် လွှတ် ကျွန်မကိုလွှတ်"

"ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ !!! အားးး"

ရုန်းရင်း ကန်ရင်းနှင့် အိုက်စံသည် စောက်ပတ်ကို လီးနှင့်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်ရာ ဒစ် ဝင်သွားသည်။

"မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့ရှင် !!! အီး ဟီးးး ဟီးး ဟီးးး"

"ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် !!!! အားးးးးး"

တွန်းထိုး ရုန်းကန်နေသော ဖြူဖြူ၏ ဂုတ်ကို ဖိထားလိုက်ပြီး ဝင်လက်စ လီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ တစ်ဝက်နီးပါးခန့် ဝင်သွားသည်။ အပျိုစစ်စစ် စောက်ဖုတ်လေးမှာ နာကျင်သွားသည်။ ဖြူဖြူသည် မုဒိန်းကျင့်ခံနေရသဖြင့် ကမ္ဘာပျက်မတက် ကြောက်လန့်နေသော်လည်း ဦးအိုက်စံ၏ သန်မာသော လက်များကြောင့် ရုန်းကန်၍ မရပေ။ လီးကို အနည်းငယ် ဆွဲထုတ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! ဒုတ် !!! အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ် !! နာတယ်"

လီးဒစ်သည် အပျိုမှေးကို ရက်ရက်စက်စက် ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို ပြေးစောင့်သဖြင့် ဖြူဖြူ မီးပွင့်မတက် ပူထူပြီး နာကျင်သွားသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ လီးတစ်ချောင်းလုံး သွေးများ ရဲနေသည်။ ခါးကို အားစိုက်ကာ အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးးး"

အိပ်ယာခင်းအား လက်သီးစုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်း ဘယ်ညာရမ်းရင်း ဦးအိုက်စံ၏ မညှာမတာ စောင့်လိုးချက်တွေကို လှိမ့်ခံနေရသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျကာ အိပ်ယာခင်းတွင် ရွှဲနေသည်။

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးး !! ဇွိ ဇွိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးးးး"

ဖြူဖြူ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကျင်းမြောင်း ကျပ်ထုတ်နေရာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ ဦးအိုက်စံ၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသဖြင့် ဖြူဖြူမှာ နာကျင်လွန်း၍ 15 mins ခန့် ကြာသော သတိလစ်သလို ဖြစ်ကာ မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။ စောင့်လိုးတာ ရပ်လိုက်ပြီး လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ပတ်လတ်လှန်လိုက်ကာ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်သည်။ ဖြူဖြူ၏ အမွှေးသန်လှသော စောက်ဖုတ်လေးမှာ ယောင်ကိုင်းကာ သွေးများ ခြင်းခြင်းနီနေသည်။ ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်အသေးခန့်ရှိသော နို့လေးများမှာ လုံးဝန်း မာကျစ်နေသည်။ နို့လေးများအား တစ်ဖက်စီ စို့ကာ လက်ဖြင့် စိန်ပြေနပြေ စုပ်နယ်နေသည်။ အနည်းငယ် ကြာသောအခါ ဖြူဖြူ သတိယလာသည်။ သတိယခြင်း သူမ၏ နို့ကို စို့နေသော ဦးအိုက်စံ၏ အဆီတဝင်းဝင်းနှင့် မျက်နှာအား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းနည်း ဒေါသထွက်ကာ ဦးအိုက်စံ၏ ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ရင်း

"လူယုတ်မာကြီးးးး အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ရှင့်ကို မုဒိန်းမှုနဲ့ တရားဆွဲမယ် !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

"ဟားးးး ဟားးး ဟားးး ဟားးးး ဆွဲလိုက်စမ်းပါ ဖြူဖြူရယ်၊ အဲ့လို ဆွဲရင် မင်းဘဲ အရှက်ကွဲမှာကွ"

"ကွဲပစေ၊ ရှင်လို လူယုတ်မာကို ထောင်ထဲ ပို့ပစ်မယ် အီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

"ဒီမယ် ဖြူဖြူ၊ ငါ အခု မင်းကို လိုးနေတာ ငါ့ အိပ်ခန်းထဲမှာနော်၊ ပြီးတော့ မင်းဝတ်ထားတာ ငါ့မိန်းမရဲ့ ထမိန်၊ မင်း အဝတ်အစားတွေကို ဆေးစစ်ရင် ဘာမှတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး၊ ပြီးတော့ မင်းက အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်လေ၊ ငါ့ကို ရဲက စစ်ရင်လည်း မင်းကိုယ်တိုင် ခံခြင်းလွန်းလို့ ငါ့အခန်းထဲထိ လာ ခံတာလို့ ပြောလိုက်ရင် ပြီးပြီ၊ အဲ့အချိန်မှ ငါ့မိန်းမက မင်းကို လင်ခိုးမှုနဲ့ ပြန်ဆွဲရင် ထောင်ကျမှာက မင်းကွ၊ ရှင်းလား"

"ယုတ်မာလှချည်လား!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

ဦးအိုက်စံ၏ ချည်ပြီးတုတ်ပြီး အကွက်ကျကျ စီစဉ်မှုကြောင့် ဖြူဖြူ ဘာမျှ ပြန်မပြောနိုင်ပေ။

"ကဲ ဖြူဖြူ၊ ငါ့လီးက မင်းရဲ့ အပျိုမှေးကိုလည်း ခွဲပြီးသွားပြီ၊ အဲ့ဒီတော့ ခံလက်စနဲ့ ဆက်ခံလိုက်စမ်း၊ ငါ မင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုးပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

"မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ၊ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

ဦးအိုက်စံသည် ဖြူဖြူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ်ထမ်းတက်လိုက်သည်။ ဒစ်ကို စောက်ဖုတ်တွင်တေ့ကာ ခါးကော့ သွင်းလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!! "

ဒစ်ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်ပြီး ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာဘေး လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အားရပါးရ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးး"

စောင့်ချက်က ပြင်းလွန်း၍ လီးကြီးမှာ တစ်ချက်တည်းနှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သားအိမ်ကို ဝင်စောင့်သည်။ နာလည်းနာ၊ သားအိမ်လည်း အောင့်သွားသဖြင့် ဖြူဖြူ့ခေါင်းလေး မော့သွားကာ အော်ညည်းနေရသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့နေသောဖြူဖြူ၏ မျက်နှာလေးကို အရသာခံကာ ကြည့်ရင်း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်လိုက်၊ စောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် စိန်ပြေနပြေ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ ဦးအိုက်စံအတွက်မူ လိုးရတာ အရသာရှိသလောက် ဖြူဖြူ့ခမျာ ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ မိမိ၏ ရီးစားပင် မထိခဲ့သော အပျိုစင်ဘဝလေး ခုတော့ ဦးအိုက်စံက အားရပါးရ စွတ်ယူနေပြီ။ အိမ်ထောင်သည်လည်းဖြစ်၊ ဘိန်းစားလည်း ဖြစ်သဖြင့် ထိန်း၍ လိုးနေရာ၊ စောက်ပတ်မှာ လီး အဝင်အထွက်ကို ကျင့်သားရလာပြီး ဖြူဖြူပင် သုံးချီခန့် ပြီးမှန်းမသိ ပြီးသွားသည်။ ဦးအိုက်စံမှာ မပြီးသေး။ စောက်ဖုတ်လည်း ပူထူကာ လူလည်း နုံးခွေနေပြီ။ နာရီဝက်ခန့်ကြာသော် ဦးအိုက်စံ၏ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးး"

လီးကြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာစောက်ခေါင်းထဲ ဦးအိုက်စံ၏ သုပ်ရည်များ ဝင်လာသည်။ ဖြူဖြူ၏ စောက်ပတ်လေးကလည်း လီးကြီးကို ညှစ်ကာ အရည်များ တစစ်စစ်နှင့် ထွက်သွားသည်။ သူမ လေးချီမြောက် ပြီးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးအိုက်စံသည် မောဟိုက်စွာဖြင့် ဖြူဖြူ့အပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ 

ဖြူဖြူလည်း မသိစိတ်ကြောင့် ဖက်ထားမိသည်။ မိုးက သည်းကောင်းစဲပင်။ 5 mins ခန့် မှိန်းပြီးသော် ဦးအိုက်စံသည် ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်သည်။ ဖြူဖြူကတော့ ရမ်းတန်းရမ်းတန်း ဖြစ်နေသော ဦးအိုက်စံ၏ လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ကိုမြတ်သူကို သတိမရတော့ပေ။ဆေးခြောက် အနည်းငယ် ရှူပြီး ဦးအိုက်စံ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာသည်။ လက်ထဲ ပါလာသော wet tissue နှင့် သုပ်ရည်ရော၊ သွေးပါ ပေပွနေသည့် စောက်ဖုတ်လေးကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။

"အ !!! ရှီးးးး"

"နာလို့လား ဖြူလေး"

"စပ်လို့ !! အ !!! အ !!!"

Wet Tissue နှင့် သုတ်ပေးရင်း စောက်စိကို လက်မဖြင့် ကလိလိုက်ရာ ဖြူဖြူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တွန့်သွားသည်။ နို့အုံလည်း တင်းလာကာ နို့သီးခေါင်းများ ချွန်လာသည်။ ဦးအိုက်စံသည် စောက်စိကို လက်မနှင့် ခက်သွတ်သွတ် ပွတ်ခါကာ လက်ညှိုးကို စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးမွှေလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ အ အ အ !!!"

စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။ ဖြူဖြူသည် နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက် ဖိကိုက်ကာ အိပ်ယာခင်းအား လက်ပြန် စုတ်ထားရင်း မျက်လုံးမှိတ်၊ ခေါင်းမော့ပြီး ညည်းနေသည်။ စိတ်တိုင်းကျ စွပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ့ ဖင်ကို ဆွဲမလိုက်ပြီး လီးဒစ်ကို စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ဒစ် ဝင်သည်နှင့် ခါးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးးး"

-------------------------------------------------------------------

ကျောင်းတွင်လည်း ဆွေဆွေတစ်ယောက်  မိုးတွေ အရမ်းရွာနေသဖြင့် လျှော်ပြီးအဝတ်များအား ကျောင်း ဆောင် ပေါ်လှမ်းရန် ယူခဲ့သည်။ ခွေးခြေခုံပေါ် တက်ကာ ဝရံတာရှိ ကြိုးတန်းတွင် အဝတ်များ လှမ်းနေသော ဆွေဆွေ၏ ရေစိုကောက်ကြောင်းအလှကို အခန်းထဲမှ ငေးကာ ကိုအောင်နိုင်တစ်ယောက် လီးတောင်နေသည်။ ဒီလို မိုးအေးအေးနဲ့ဆိုလျှင် မဝေနှင့် တွယ်ရလျှင် ဇိမ်ဘဲဟု တွေးတောမိသည်။ ဒီကနေ့မှ မဝေသည် ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်နှင့် မန္တလေးသို့ ဆင်းသွားသည်။ ထိုသို့ တွေးနေစဉ်

"အ !!! အမေ့ !!! ဝုန်းးး !! အားးး"

ဆွေဆွေတစ်ယောက် ခွေးခြေပေါ်မှ နောက်ပြန် ဆင်းလိုက်ရာ ခြေချော်ပြီး လဲကျသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်ကာ ဆွေဆွေအား ဂျိုင်းမှ မ ထူပေးလိုက်သည်။

"ရလား ဆွေဆွေ ၊ ဖြေးဖြေးထ"

"ဟုတ်!! ကိုအောင်နိုင် !! ကျေးဇူး"

"ဝုန်းးး !!! အားးး နာတယ် နာတယ် !!! အားးး"

ခြေခေါက်ကာ လဲကျသွားပြန်သည်။

"အားးး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ၊ ခြေကျင်းဝတ် လည်သွားတယ်ထင်တယ်၊ တအား နာတာဘဲ"

"ကဲ ဆွေဆွေ၊ ကိုအောင်နိုင် အခန်းထဲထိ ပို့ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

"ဆွေက အားနာလို့ပါ"

"လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် မောင်နှမတွေဘဲ၊ ဘာမှ အားနာစရာ မလိုဘူး ထ"

ကိုအောင်နိုင်သည် ဆွေဆွေ့ဂျိုင်းအောက် သူ့ပုခုံး လျှိုကာ ဆွဲထူလိုက်သည်။ ဆွေဆွေလည်း အလိုက်သင့် ထ လိုက်သည်။ ဆွေဆွေ လဲကျသွားသည်ကို ရေထွက်မြောင်း ရှင်းနေသော ကိုမြမောင် လှမ်းမြင်လိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင် တွဲခေါ်သွားသည်ကိုလည်း မြင်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ပေါက်တူးကို ချကာ အနောက်ဘက် လှေကားမှ ကျောင်းဆောင်ပေါ် အသာလေး တက်ခဲ့သည်။

ရင်လျှားထားသော လုံချည်မှာ ရေစိုနေသော်လည်း ကိုယ့်ငွေ့က နွေးနေသည်။ တွဲလျှောက်စဉ် ဆွေဆွေ၏ နို့အုံ အိအိကြီးက ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ဘက်နှင့် ထိမိရာ အောင်နိုင်၏ လီးကြီးမှာ တောင် လာသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဖြစ်နေသည်။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကာ လျှောက်နေသော ဆွေဆွေသည် ကိုအောင်နိုင်၏လီး ပုဆိုးအောက်မှ ငေါငေါကြီး ဖေါင်းလာသည်ကို တွေ့ရသဖြင့်

"ခစ်!!!!"

"ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆွေ"

"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ကိုအောင်နိုင်၊ ရပြီ ဆွေ့ကို ကုတင်ပေါ်ဘဲ တင်ပေးခဲ့"

"အေး အေး"

ဆွေဆွေ့ဝိတ်က မနဲပေ။ တွဲလျှောက်တုန်းက မသိသာပေမဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိမ်း၍ တင်တော့မှ မနိုင်မနင်း ဖြစ်ကာ

"ဝုန်းးးး !! အမေ့ !!!"

နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ထပ်လျှက် လဲသွားသည်။ ဆွေဆွေကလည်း အလန့်တကြား အောင်နိုင့်ကို ဖက်ထားသလို၊ အောင်နိုင်ကလည်း အခွင့်အရေးရတုန်း မလွှတ်တန်း ဖက်ထားသည်။ ယခုအချိန်တွင် အောင်နိုင့်စိတ်ထဲ မဝေဆိုတာ မသိတော့ပေ။ ဆွေဆွေလည်း ကိုအောင်နိုင်ကြီး မဝေကို လိုးနေသော ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းများကို မြင်ယောင်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ချွဲချွဲများ စိမ့်ထွက်လာသည်။

"ကိုအောင်နိုင်၊ ဖယ်ပါဦးရှင်၊ အသက်ရှူလို့ မဝလို့ပါ"

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အု အု အိ !!! အို !!!"

အောင်နိုင်သည် ဘာမျှ ပြန်မပြောဘဲ ဆွေဆွေ၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ လက်ကလည်း ဆွေဆွေ၏ တင်ပါးကို ရေစိုနေသော ထမိန်ပေါ်မှ ပွတ်နေသည်။ ဆွေဆွေသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ဘက်ကို တွန်းသော်လည်း အားမပါပေ။ ထိန်းသိမ်းရမည့် ကိုယ်ကျင့်တရား ဟူသည် နှစ်ဦးစလုံးတွင် ပျောက်ဆုံးကာ " အတွေ့ " ကြောင့် ကာမ ရမ္မက်ကျောသို့ စီးမျောကြတော့မည်။

"ဝုန်းးးးး ဂျိန်းးး ဒလိန်းးးလိန်းးးး လိန်းးး"

မိုးကလည်း ရွာ၍ ကောင်းစဲပင်။ ကိုအောင်နိုင်၏ နမ်းချက်တွေက ပြင်းပြလာသလို ဆွေဆွေလည်း အောင်နိုင့် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်နေသည်။ တင်ပါးကို ပွတ်ရင်း ထမိန်ကို လိတ်တင်နေရာ ခါးလယ်ထိ လန်သွားပြီ။ ဆွေဆွေကလည်း အောင်နိုင့် ပုဆိုးအား အာသာ ငန်းငန်းနှင့် ဆွဲတင်လိုက်သည်။ အောင်နိုင်သည် ဆွေဆွေအား ပတ်လတ် လှန်လိုက်ပြီး သူ၏ အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ မိုးစဲသွား၍ ဖြူဖြူရောက်လာလျှင် ပြဿနာတက်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ခက်သွက်သွက် လှုပ်ရှားမှ ဖြစ်မည်။ ဆွေဆွေကတော့ တောင်မက်နေသော အောင်နိုင်၏ လီးကြီးကို မျက်လုံးမှ မခွါပေ။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးမှာ လက်ရှိ သူတွဲနေသော ရီးစားများ၏ လီးထက် ပိုတုတ်ကာ ရှည်သည်။ နောက်ပြီး မဝေအား ကိုအောင်နိုင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးသလို လိုးတာလည်း ခံခြင်ခဲ့တာ ကြာပြီလေ။

ဆွေဆွေ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေရာ အလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးလိုက်သည်။ ထမိန်ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသော် ဆွေဆွေ၏ မိမွေးတိုင်း အလှက ထင်းကနဲ ပေါ်လာသည်။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးးးး "

ဟင်းရည်သောက်ပန်းကန် အသေးခန့်သာရှိသော နို့အုံနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ကာ တစ်လှည့်စီ စို့နေသည်။ ဆွေဆွေ၏ နို့များသည် အစို့ခံ အညှစ်ခံရပါများ၍ ပျော့နေသောလည်း စို့လို့ ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ ဆွေဆွေလည်း တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အောင်နိုင်၏ ခေါင်းသည် အောက်သို့ လျှောသွားပြီး ဆွေဆွေ့ ပေါင်ကြား ရောက်သွားသည်။ ဘာဂျာမှုတ်တော့မည်မှန်း ရိပ်မိသဖြင့် ဒူးနှစ်ဖက် ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးကာစ စောက်ဖုတ်လေးမှာ စပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေး မွှေးနေသည်။ စောက်မွှေးများမှာ အထူကြီး မဟုတ်ဘဲ ခပ်ပါးပါး ပေါက်နေသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ အတွင်းသား နီတာရဲလေးများ ပေါ်လာသည်။ ထို စောက်ပတ် အတွင်းသားထဲ လျှာဖြင့် သပ်တင်ကာ ထိုးမွှေလိုက်ရာ

"အ !!! ကိုအောင် !!! အမေ့ !!! ရှီးးးးးး"

ဆွေဆွေ့တစ်ကိုယ်လုံး ကော့လန်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လျှာက စောက်ပတ်ထဲတွင် ဝက်မှီးလို ထိုးမွှေနေသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပါးစပ်မှာ ပေနေပြီ။ စောက်ပတ် လျှက်ရင်း ဘယ်လက်က စောက်စိလေးကို ပွတ်ချေကာ၊ ညာလက်က စအိုပေါက် စူစူ ညိုညိုလေးကို လက်မဖြင့် ပွတ် ကလိနေသည်။ စောက်ပတ်ကို လျှက်ရင်း လျှာက တစ်ချက် တစ်ချက် စအိုကို လျှက်လိုက်သေးသည်။ ပြီးနောက် လက်မဖြင့် စအိုပေါက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ရာ

"ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!!"

စောက်ပတ်လျှက် ခံဘူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ဖင်ပေါက်ရော စောက်စိပါ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ကလိ မခံဘူးသဖြင့် အရသာတွေ့နေသည်။ 5 mins ပင် မကြာပေ

"အ အ အ အ !!! ပြီးပြီ ပြီးပြီ ကိုအောင် !!! အ အ အ အ အားးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင်ရယ် !!! ဟားးးးး"

ဆွေဆွေ့ကိုယ်လုံးလေး အိမ်မြောင် အမြှီးပျက်လို တစ်စက်စက်တုန်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ အောင်နိုင်သည် ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ရာ ဆွေဆွေသည် အောင်နိုင့် လည်ပင်းကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပေပွနေသော ပါးစပ်ကို အငမ်းမရ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

"ချစ်သွားပြီ ကိုအောင်ရယ်"

"ကောင်းလား ဆွေ"

"အွန်း"

"ဒီထက်ကောင်းအောင် လိုးပေးမယ်နော်"

"လိုး လိုး အားရပါးရသာ လိုးပါရှင်"

အောင်နိုင်သည် လီးကို စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဆွေဆွေ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းလိုက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ"

အောင်နိုင်၏ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ကုတင်ကြီးပင် တဝုန်းဝုန်း တကျိကျိ မြည်နေသည်။ ဆွေဆွေကလည်း ထိုကဲ့သို့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးခံရတာ သဘောကျသည်။

"ဆောင့်ဆောင့် ကိုအောင်!! အားရပါးရဆောင့် !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !!!"

ဆွေဆွေ နောက်တစ်ချီ ပြီးတော့မည်မှန်း သဘာအရ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဆောင့်လိုးတာ ရပ်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေ့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်မှ ချလိုက်သည်။

"အာ !!! ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလည်း"

"ဆွေ အောက်ကနေ ပင့်ပေး၊ ဒါမှ ကောင်းကောင်း ပီးမှာ"

ဆွေဆွေလည်း ပြန်မပြောတော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင်၏ ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အောက်မှ ကော့ကော့ ပင့် ပေးတော့သည်။ ဆွေဆွေသည် အောက်ပေး ကောင်းလှသည်။ ကော့ပေးလိုက်တိုင်း လီးကို ညှစ်ညှစ်ယူသလို ဖြစ်ရာ အောင်နိုင်လည်း အရသာ ရှိလှသည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေဆွေ၏ ပင့်ချက်နှင့်အညီ လီးကို ကော့ကော့ ထိုးပေးလိုက်ရာ

"ပြွတ် ပြွတ် ပျစ် ပျစ် !!! အ အ အ အ!!! ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !!! အ အ အ အ အားးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးး"

ဆွေဆွေ စောက်ပတ်လေး ပွစိပွစိနှင့် လီးကို ညှစ်ရင်း အရည်များ ထွက်လာသလို အောင်နိုင့် လီးမှ သုပ်ရည်များ ဆွေဆွေ့ သားအိမ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

"အားးးး ကောင်းလိုက်တာရှင်!!! အင်းးး ဟင်းး ဟင်းးးး"

နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် အမောဖြေလိုက်သည်။ ပြူတင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုမြမောင်ကို နှစ်ယောက်သား မမြင်မိကြပေ။ 5 mins ခန့် နားပြီးသော်

"ကဲ ဆွေ၊ မဝေတို့က ညနေမှ ပြန်လာမှာဆိုတော့ အချိန်ရှိတုန်းလေး ဟဲဟဲ"

"ဖြူ  ပြန်လာတော့မယ် ထင်တယ် ကိုအောင်"

"ဖုန်းဆက်ကြည့်ကွာ"

"အွန်းးး"

"တူ တူ တူ တူ "

ဖြူဖြူအား လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကိုအိုက်စံက နောက်မှ ခါးကိုကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေချိန်တွင် ဖြူဖြူ၏ phone အသံမြည်လာသည်။ ကိုအိုက်စံသည် လီးတပ်လျှက်ဖြင့် ဖုန်းကို ဖြူဖြူ့အား ပေးလိုက်ကာ နောက် မှ ဖြေးဖြေးခြင်း ညှောင့်လိုးနေသည်။

"အ !!! အ !!! Hello ဆွေ "

"ဖြူ ဘယ်အချိန်လောက် ပြန်လာမှာလည်း၊ ခု ဘယ်ကို ရောက်နေတာလည်း ¡¡¡¡"

"ဖြူ  ညနေပိုင်းမှ ပြန်ဖြစ်မယ် ဆွေ!!! အ !! မိုးတွေ !! မိုးတွေ ရွာနေလို့ လေ"

"ဖြူ ဘာဖြစ်နေတာလည်း တ အ အ နဲ့၊ ဖြေတာလည်း အပေါက်အလမ်း မတည့်ဘူး ¡¡¡"

"ဖြူ  ဘာမှ !! ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဆွေ !! အ !! အ !! ဒါဘဲနော် !!!"

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! ဆောင့်ဆောင့် ကိုအိုက်စံ ဆောင့်ဆောင့် !! အ အ အ အ !!! အားးးး ရှီးးးး ဟားးးးး"

...............................................

တစ်ဖက်မှ ဖုန်းချသွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က

"ကဲ ဆွေ၊ ဒီကနေ့တော့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် အားရပါးရ ချစ်လို့ ရပြီမလား"

"ချစ်ပါရှင် ချစ်ပါ အဟင်းးးး"

"Ok လေ၊ စ ကြစို့"

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ အားးးးး"

............................................................

ထိုနေ့က ကိုအိုက်စံသည် ဖြူဖြူအား တစ်နေကုန် မနားတမ်း လိုးဖြစ်ကြသလို၊ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း ဆွေဆွေ့အား နည်းမျိုးစုံနှင့် လိုးရာ ညနေပိုင်းမှ လိုးပွဲ အသီးသီး ရပ်တန့်သွားသည်။ ဖြူဖြူဆိုသော အပျိုရိုင်းလေးသည် အကြာကြီး လိုးပေးနိုင်သော { သူ တစ်ချီပြီးလျှင် သူမအား သုံးချီခန့် ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်သော } ကိုအိုက်စံ၏ လီးကြီးကို စွဲလမ်းသွားသကဲ့သို့၊ ဆွေဆွေသည်လည်း သူမနှင့်အတူ ပြီးအောင် ထိန်း၍ လိုးပေးနိုင်သော၊ သူမ၏ ရီးစားများထက် အလိုး အဆောင့် သန်သော ကိုအောင်နိုင်၏ သဘာရင့် အိမ်ထောင်သည် လီးကြီးကို နှစ်သက်သွားတော့သည်။     

..............................................................................

တနင်္ဂနွေနေ့ ဖြူဖြူတစ်ယောက် မနေ့က တစ်နေကုန် ပတ်ပတ်ဆတ်ဆတ် အလိုးခံရ၍ စောက်ပတ်များ ပူထူ ပွန်းပဲ့ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေသည်။ ထို့ကြောင့် နေမကောင်းဟု ဆိုကာ ကိုအိုက်စံ ပေးလိုက်သည့် သန္ဓေတားဆေး သောက်ပြီး အိပ်ယာထဲ တစ်နေကုန် လှဲအိပ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် မဝေတို့ ရုပ်ရှင် ကြည့်ရန် ခေါ်သည်ကိုပင် မလိုက်နိုင်ပေ။

ဆွေဆွေလည်း ချော်လဲထားသည့် ဒဏ်ကြောင့် ခြေထောက် ယောင်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ကျောင်းစောင့် ဦးမြမောင်ထံ ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ လျှောက်ရင်း ဆေးသွားတောင်းသည်။ ခြေထောက် နာရသည့်အထဲ မနေ့က ကိုအောင်နိုင်နှင့် မီးကုန် ရေကုန် ကြမ်းထား၍ ပေါင်ပါ ကွနေသည်။ မိုးက ရွာ၍ ကောင်းဆဲပင်။

"ဒေါ်အေးရေ ဒေါ်အေး"

"ဆွေဆွေရေ၊ ညည်းအဒေါ် စျေးသွားတယ်ဟ၊ ထမင်းစာလို့လား။ အစောကြီး ရှိသေးတယ်"

"မစာသေးပါဘူး ဦးမြရယ်၊ ဆွေက ဦးမြစီ လာခဲ့တာ"

"ဟေ !! ဘာဖြစ်လို့ "

"ဟိုလေ !! ဆွေ !! မနေ့က ခြေခေါက်ပီး လဲထားတာ၊ အဲ့ဒါ ခြေကျင်းဝတ် ယောင်နေလို့၊ ခုတောင် မနည်း လျှောက်လာရတာ။ ပေါင်တောင် ကွနေတယ်"

"မှန်းစမ်း!! အေးဟ ခြေကျင်းဝတ် လည်သွားလို့၊ လာ လာ ကုတင်ပေါ် ပတ်လတ်လှန် အိပ်လိုက်၊ ငါ လုပ်ပေးမယ်"

ဆွေဆွေလည်း ကုတင်ပေါ် ပတ်လတ်လှန် အိပ်လိုက်သည်။ ခါတိုင်းလည်း ဘာဖြစ်ဖြစ် ဦးမြမောင် ကုပေးနေကြမို့ စိတ်ချသည်လေ။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ၏ ခြေကျင်းဝတ်ကို မုန့်ညှင်းဆီ လိမ်းလိုက်ပြီး နှိပ်ပေးကာ

"ဆွေဆွေရေ၊ နာမယ်နော်၊ အံကြိတ် ခံထား"

"ဗျောင်းးးး အားးးး အောင်မလေးးး သေပါပြီတော့!! ဦးမြရယ် နာလိုက်တာရှင် !! ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!"

ဦးမြမောင်သည် ပြောပြောဆိုဆို ခြေကျင်းဝတ်ကို ဆွဲဖြောင့်လိုက်ရာ ဆွေဆွေ တော်တော် အီသွားပြီ: မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

"မနေ့ကရော ဒီလောက် နာလား"

"မနေ့က အဲ့လောက် မနာဘူး ဦးမြ"

"အေးဟ ငါ ထင်သား၊ မနေ့က နင့် အခန်းက တအားအားနဲ့ အသံတွေ သဲ့သဲ့လေး ကြားရတယ်လို့"

"ရှင်"

ဆွေဆွေ မလုံမလဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဦးမြမောင်ကတော့ ပုံမှန်ပင် ပြောလိုက်ပြီးနောက်

"ပေါင်ရော ကွသေးလား၊ ဆေးထိုးပေးမလို့၊ မဟုတ်ရင် ယောင်လာလိမ့်မယ်"

"ဟုတ် ဦးမြ"

"ဒါဆို မှောက်လိုက်၊ တင်ပါးမှာ ထိုးရမှာ"

ဆွေဆွေလည်း ဦးမြမောင် ပြောသလို မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ ထမိန်ကို တင်ပါးပေါ်အောင် ဆွဲချလိုက်ရာ ဖင် ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ခြမ်း ပေါ်လာသည်။

"ဇွိ !!! အ !!!"

ဖင်ကို အပ်စိုက်ကာ ဆေးထိုးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တင်ပါးကို ချေပေးလိုက်သည်။

" ဘာဆေးလည်း ဦးမြ "

" ပေါင်ကွတာ ပြောက်တဲ့ဆေးလေ"

"အဲ့လိုဆေး ရှိလို့လား၊ တခါမှ မကြားဘူးပါဘူး"

"ပေါင်ကွရခြင်း အကြောင်းအရင်း အစက မနေ့က ချော်လည်းလို့လေ"

"ဟုတ်တယ်လေ ဦးမြ"

"အဓိက တရားခံက ဆရာလေး အောင်နိုင်ကြောင့် ဖြစ်တာ၊ ဒါကြောင့်မို့ သန္ဓေတားဆေး ထိုးပေးလိုက်တာလေ"

"ရှင် !!! ဦး ဦးမြ"

ဆွေဆွေ အလန့်တကြား ကုန်းထရန် ပြင်လိုက်စဉ် ဦးမြမောင်က ဆွေဆွေ့ကျောပြင်ကို ဖိလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ

"ဒီနေရာကြောင့် ပေါင်ကွတာ မလား"

"ဦး!!! ဦး မြ !!! မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့ !! အ !!!"

စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းအား လက်ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးလိုက်ရာ ဆွေဆွေ့ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ကျသွားသည်။ ပေါင်လည်း မသိမသာ ကားပေးမိသည်။ ဦးမြမောင်သည် စောက်ပတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးလိုက်ရာ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်မလေးဘဲ။

"ကဲ ဆွေဆွေ၊ အောင်နိုင့်ထက် ကောင်းအောင် ငါ လုပ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

"ဟို ဟို !!! အိုးးး"

ပါးစပ်က ငြင်းဆန်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း၊ ဦးမြမောင် ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်သဖြင့် ပေါ်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဆွေဆွေ အံ့အားသင့်သွားသည်။ လီးကြီးမှာ နဲနဲ နောနော မဟုတ်ပေ။ အရှည် 7" ခန့် ရှိပြီး လုံးပတ်မှာ သူမ၏ လက်ဖျံထက် တုတ်သည်။ ကြုံဘူးသမျှ လီးများထဲတွင် အကြီးဆုံးနှင့် အတုတ်ဆုံးပင်။  ဦးမြမောင်သည် ဆရာလေး ကိုအောင်နိုင်နှင့် ကိစ္စကို အကြောင်းပြု၍ ချိန်းခြောက်ကာ သူမအား လိုးတော့မည်လေ။ ဒါကြီးနဲ့ အလိုးခံရမည်ဆိုလျှင် အီစိမ့်နေမှာဘဲဟု တွေးတောမိရင်း စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

"ဘယ်လိုလည်း ဆွေဆွေ၊ ငါ လိုးတာ မခံချင်လည်း ပြဿနာ မရှိဘူးနော၊ အောင်နိုင်နဲ့ နင့်အကြောင်း မဝေ သိရင်တော့ မလွယ်ဘူးဗျ"

"ဟို ဟို မဝေကို သွားမပြောပါနဲ့ ဦးမြရယ်၊ ကျွန်မ ၊ ကျွန်မ"

"ကျွန်မ ဘာဖြစ်တုန်း"

"ဟို ဟိုလေ ဦး !! ဦးမြ လုပ်တာ ခံပါ့မယ်"

"ဦးမြက ဘာလုပ်တာ ခံမှာလည်းကွဲ့"

"ဦးမြ !!! ဦးမြ လိုးတာ ခံပါ့မယ် ရှင်"

"အေးပါ အဲ့လို ရှင်းရှင်း ပြောမှပေါ့ ဟဲဟဲဟဲ!!! ကဲ ပတ်လတ်လှန်လိုက်"

မဝေသိမှာ ကြောက်၍ မဟုတ်ဘဲ သူမကိုယ်တိုင် ခံချင်သည့်စိတ်ကြောင့် လိုလိုလားလားပင် ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့အား ကုတင်စောင်းသို့ ဆွဲကာထမိန်ကို ခါးလည်ထိ လှန်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အရည်တွေ စိုနေသော စောက်ဖုတ်အား ဒစ်ကားကြီးဖြင့် ပွတ်လိုက်ရာ

"အ !!! ဟားးးး"

ကုတင်ပေါ် လက်နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ဆွေဆွေ့ခေါင်းလေး မော့သွားကာ ပါးစပ်ဟ၍ ညည်းမိသည်။ လီးကို ကျကျနန ကိုင်ကာ ဖိသွင်းလိုက်ရာ

"ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!!"

ဒစ်ဝင်သွားပြီ။ ဆွေဆွေ၏ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကို ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လုံးကျစ်နေသော နို့အုံကို ပွတ်သတ်ရင်း လီးတစ်ဝက်ခန့်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ လီးမှာ ကြီးမားလွန်း၍ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။

"ဇွိ ဇွိ ဇိ ဇိ !! အ အ အ အ !! ပြွတ် ပြွတ် ပျစ် ပျစ် !! အ အ အ အ !!! "

ဖြေးဖြေးလေး လိုးနေသည်ကို အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသဖြင့် ဆွေဆွေသည် ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။

"အားရပါးရ ဆောင့်ပေးပါ ဦးမြရယ်"

"ငါ ဆောင့်လိုးလိုက်ရင် နင့် စောက်ဖုတ် ကွဲသွားမှာပေါ့ဟ"

"ကွဲပစေ၊ ဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင်"

တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်မလေးဘဲ။ ကြိုက်ပြီလေ။

ဆွေဆွေ၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ်!!! ဒုတ်!!! အားးးးးး သေပါပြီတော့!!!! နာလိုက်တာရှင် !!! ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!! အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အူးးးးးးး ဟူးးး ဟူးးးး!!! ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ ဗျိ !!! အားးးးး"

ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ဆွေဆွေ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ စောက်ပတ်လည်း စပါးလုံးတစ်ထောက်ခန့် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်ကြီးသည် နူးညံ့လှသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုင်ကာ သားအိမ်ကို ဝင်စောင့်သည်။ လီးမှာ ရှည်လွန်း တုတ်လွန်း၍ သားအိမ်အောင့်ကာ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းကာ မျက်ရည်ပင် ဝဲလာသည်။ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ညည်းနေသော ဆွေဆွေ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အားးးးး !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အောင်မလေးလေ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးးး"

10 mins ခန့်ကြာသော် ဦးမြမောင်၏ လီးဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးမြမောင်၏ ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ဆွေဆွေသည် အောက်ပေးကောင်းသူ ဖြစ်ရာ ကော့ကော့ပေးတိုင်း လီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ယူသဖြင့် ဦးမြမောင်လည်း အရသာ တွေ့သွားပြီး

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အ အ အ အ!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! ဆောင့်ဆောင့် ဦးမြ!! ဆွေ့ကို မညှာနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးး"

သားအိမ်ခေါင်းထဲ သုတ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်မှလည်း အရည်များ ညှစ်ထုပ်ကာ နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ့နို့ကို စို့ရင်း လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ကာ ခေတ္တ  မှိန်းနေလိုက်သည်။ 5 mins ခန့် ကြာသော်

"နောက်တစ်ချီ ဆွဲကြစို့"

"ဒေါ်အေး ပြန်လာတော့မယ် ထင်တယ်"

"နောက် 1 နာရီလောက်မှ ရောက်မှာ၊ ကဲ စကားရှည်မနေနဲ့၊ လေးဘက်ကုန်းစမ်း"

ဦးမြမောင်၏ လေသံက အမိန့်ဆန်သော်လည်း ဆွေဆွေတစ်ယောက် နာခံကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ကျောကို ဖိလိုက်ပြီး နောက်သို့ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်တွင် လီးတေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါးကို စုံကိုင်ကာ အသားကုန် ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့သည်။

"အင့် !!! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အ အ အ အ အားးးးးးး"

..........................................................................................................

ဤသို့ဖြင့် ဆွေဆွေတစ်ယောက် ကျောင်းဆင်းချိန်များတွင် ကိုအောင်နိုင်လိုးတာ ခံလိုက်၊ ဦးမြမောင်၏ ကြုံလျှင် ကြုံသလို ခေါ် ခေါ်ပြီးလိုးတာ ခံလိုက်၊ ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် ရီးစားနှစ်ယောက်အား အလှည့်ကျ ကုန်းလိုက်နှင့် ကာမ အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေသည်။

တစ်နေ့တွင် ဦးမြမောင် အမှိုက်များ မီးရှို့စဉ် သန္ဓေတားဆေးကဒ် အခွံတစ်ခုကို တွေ့လိုက်သည်။ ဦးမြမောင် စဉ်းစားခန်း ဝင်ပြီ။ ဆွေဆွေ့အား သူကိုယ်တိုင် တားဆေး ထိုးပေးထားသည်။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်အေးနှင့် ကိုအောင်နိုင့် မိန်းမ မဝေလည်း တားဆေး သောက်သူများ မဟုတ်။ ဒါဆို ဖြူဖြူ သေခြာပြီ။ အခုမှ သတိထားမိသည်။ ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ ယောက်ျား ကိုအိုက်စံတစ်ယောက် ဒီရက်ပိုင်း ကျောင်းသို့ မကြာခဏ ရောက်ရောက်လာတတ်သည်။ ဒေါ်နွယ်နွယ့်အတွက် ထမင်းဂျိုင့် ပို့ပြီးလျှင် မယောင်မလည်နှင့် မူလတန်းဆောင်ဘက် ရောက်သွားတတ်သည်လေ။ ဦးမြမောင် ပြုံးလိုက်သည်။ နောက်ထပ် ခြံထဲ ရောက်လာတော့မည့် ကြက် တစ်ကောင်ကို ဖမ်းရဦးမည်။

..............................................................................................

ဦးမြမောင် သောက်ရေအိုးများ ရေဖြည့်နေစဉ် ကိုအိုက်စံတစ်ယောက် ထမင်းဂျိုင့် လာပို့သည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ စာမေးပွဲကာလ ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်နွယ်နွယ် အခန်းစောင့်နေရသည်။ ကိုအိုက်စံတစ်ယောက် ထမင်းဂျိုင့်အား စားပွဲပေါ် တင်ခဲ့ပြီး မယောင်မလည်နှင့် မူလတန်းဆောင်ဘက် လျှောက်ခဲ့သည်။ ဦးမြမောင်လည်း အနောက်မှ အသာလေး လိုက်ချောင်းသည်။ မူလတန်းဆောင် အခန်းပေါက် အရောက်တွင်

"ချွတ် ချွတ်"

ဖြူဖြူသည် အသံကြား၍ အခန်းပေါက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုအိုက်စံကို တွေ့လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကလေးများအား စာရေးခိုင်းကာ အခန်း အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့သည်။ မူလတန်းဆောင်၏ အနောက်ဘက်တွင် စတိုတစ်ခန်းရှိပြီး ဂျောင်ကြသဖြင့် မည်သူမျှ မရောက်ပေ။ ကိုမြမောင် တစ်ယောက်သာ နှစ်ပတ်တစ်ကြိမ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ရောက်ဖြစ်သည်။ ကိုအိုက်စံက စတိုခန်းထဲ ဦးစွာရောက်နှင့်ပြီး ဖြူဖြူ ရောက်လာသည်။ ရောက်ရောက်ခြင်း ဖြူဖြူအား ဆွဲဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

"ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ကိုအိုက်စံရယ်၊ တကယ်တည်း၊ ဟိုနေ့က ရှင်လုပ်လို့ အဝတ်တွေ တွန့်ကျေသွားတယ်လေ၊ အဲဒါ ဆွေဆွေက ဘာဖြစ်လာတာလည်း မေးလို့ ကြံဖန်ပြီး ဖြေရသေးတယ်"

"ဘာဖြစ်လည်း ဖြူလေးရယ်၊ ကိုအိုက်စံ လိုးလွှတ်လိုက်လို့ ကျေသွားတာလို့ ဖြေလိုက် ပြီးရော"

"အိုးးး အဲ့လိုပြောလို့ ဘယ်ဖြစ်မလည်း"

"ဖြစ်တာပေါ့ကွ၊ ဒါမှ သူပါ ခံချင်စိတ် ပေါက်ပြီး တို့သုံးယောက် စည်စည်ကားကားပေါ့ ဟဲဟဲဟဲ"

"ရှင်ကြီးနော်။ တော်တော် တဏှာရူးနေ"

"စတာပါ ဖြူလေးရယ်၊ အချိန်ရှိတုန်း လေးဘက် ကုန်းပေးကွာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"

ခုံတစ်လုံးပေါ် လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ကိုအိုက်စံက ဖြူဖြူ၏ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်ကို လှန်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့ မရှိသဖြင့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး ပေါ်လာသည်။ ကိုအိုက်စံလည်း ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းလိုက်ပြီး အမွှေးများ မဲနက် အုံထနေသော စောက်ပတ်အား ဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးး ဖြေးဖြေး ကိုအိုက်စံ !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ !!! "

ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသဖြင့် ဖြူဖြူ့ကိုယ်လေး ယမ်းခါနေသည်။ ရှည်လျားသော ဆံပင်လည်း ယိမ်းထိုးကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်း တအားအားနှင့် ညည်းညူနေရသည်။ လိုးနေရင်း နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ အင်္ကျီအောက်ထဲ လက်လျှို၍ နို့အုံကို ဆွနေသည်။ ကိုအိုက်စံနှင့် လိုးနေသည့်အချိန်ဆိုလျှင် ဖြူဖြူတစ်ယောက် သူမ၏ ရီးစား ကိုမြတ်သူကိုသာမက တစ်လောကလုံးကို မေ့နေတတ်သည်။ ယခုလည်း ကိုအိုက်စံ ဆောင့်လိုးတာ မိနစ် 20 နီးပါးရှိပြီ။ သူမ နှစ်ချီ ပြီးသွားပြီ၊ ကိုအိုက်စံ မပြီးသေး။ ကိုအိုက်စံ၏ ဆောင့်ချက်တွေ သွက်လာသည်။ သူ ပြီးတော့မည်မှန်း သိသဖြင့် ဖင်ကို နောက်သို့ တွန်းတွန်းပေးလိုက်သည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !!! ပြီးတော့မယ် !! ပြီးတော့မယ် !!! အ အ အ အ  အားးးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးး"

ကိုအိုက်စံသည် သုတ်ရည်များ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်နှင့် ဖြူဖြူလည်း တတိယအချီ ပြီးသွားကာ ဒူးညွတ်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကျသွားသည်။

ကိုမြမောင်သည် video record ယူနေသော ဖုန်းကို ပိတ်ကာ အသာလေး ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ ဒီည ဖြူဖြူကို အကျပ်ကိုင်ကာ ရှယ်လိုးပစ်မည်ဟူသော အတွေးတို့နှင့်အတူ ပြုံးလို့ပေါ့။

...............................................................................

ညနေ ကျောင်းဆင်းခါနီး ဦးမြမောင်က  ပြောစရာ ရှိသည်၊ 6:00 pm လောက် မူလတန်းဆောင်မှာ စောင့်နေမည်၊ တစ်ယောက်ထဲ လာခဲ့ပါဟု ဆိုသဖြင့် ရေချိုး၊ အဝတ်လဲကာ ထွက်ခဲ့သည်။ မိုးကလည်း ဒီရက်ပိုင်း တော်တော် ကောင်းနေ၏။ မှောင်စ ပြုနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ကောင်းစွာ မြင်ရသေးသည်။ ဦးမြမောင်က ကြို ရောက်နှင့်နေသည်။

"ဦးမြ !! ဘာကိစ္စ"

"ကိစ္စကတော့ ထွေထွေထူးထူး မရှိပါဘူး၊ ပြစရာလေး ရှိလို့ပါ"

"ဘာ ပြမလို့လည်းဟင် ဦးမြ"

"အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပါလား၊ ဒီမှာ ပြလို့ အစဉ်မပြေလို့"

ဦးမြမောင်၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ပုံမှန်အနေအထား ဖြစ်သဖြင့် သူမ သင်ကြားပေးရသော မူလတန်းအခန်းထဲသို့ စိတ်ချလက်ချ ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ စားပွဲတွင် ထိုင်လိုက်ရင်း

"ကဲ !! ဘာပြမှာလည်း ဦးမြ"

ဦးမြမောင် ပြုံးလိုက်ပြီး ဖုန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် Gallery ထဲမှ နေ့လည်က ရိုက်ထားသော video file ကို ဖွင့်ကာ

"ဒီ မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးကို ဆရာမလေးများ သိမလားလို့ပါ"

ဖြူဖြူသည် ဦးမြမောင်၏ ဖုန်းကို ယူ၍ ကြည့်လိုက်ရာ

"ဟင် !! ဒါ ဒါ !!! အိုးးးးးး"

ဖုန်းပင် လွတ်ကျမတက် ဖြစ်သွားသည်။ နေ့လည်က သူမအား ဦးအိုက်စံ အနောက်ကနေ အားရပါးရ လိုးနေသော မြင်ကွင်း ဖြစ်သည်။

"ဟို !!! ဟို !! ဦး !! ဦးမြ !! ဒါက !!!!"

"သိတယ်မလား အဲ့နှစ်ယောက်ကို"

ရှက်စိတ်ကြောင့် ဖြူဖြူ မျက်ရည်များ ဝဲလာသည်။ လူလည်း ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာသည်။

"ကဲပါလေ !! ဆရာမလေး မသိဘူးဆိုလည်း မဝေတို့၊ ဆွေဆွေတို့ကို မေးရတာပ။ အဲ !! ဒေါ်နွယ်နွယ်တော့ သိလောက်တယ်ဗျ"

ဖြူဖြူသည် ထိုက်ခုံပေါ်မှ ချက်ခြင်း ထ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထူးထောက်ကာ လက်အုပ်ချီလျှက်

"ကျွန်မ !! ကျွန်မ ရှိခိုးပါတယ် ဦးမြရယ်၊ သူတို့ကိုတော့ မပြပါနဲ့၊ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်"

"မင်းက ငါ့ကို ဘယ်လို နှုတ်ပိတ်မလည်း"

"ကျွန်မ ကျွန်မ ဘယ်လို လုပ်ပေးရမလည်းရှင်"

"ဒါက လွယ်ပါတယ်ကွဲ့"

ဦးမြမောင်သည် ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်ရာ အရှည် 7" ကျော်ကျော်၊ လုံးပတ်မှာ သူမ၏ လက်ဖျံခန့် တုတ်သော လီးကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည်။

"အို !!!! အေမ့ !!! "

ဖြူဖြူသည် ထို လီးကြီးအား မှင်သတ်စွာ ကြည့်နေစဉ် ဦးမြမောင်က သူမ၏ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ဖြစ်ညှစ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်သည်။ သူမအား ဒီလီးကြီးနှင့် မုဒိန်းကျင့်တော့မည်ကို သိသဖြင့် ကုန်းရုန်းထကာ ပြေးရန် ပြင်စဉ်

"အင့်ကွာ !!! ဖျောင်းးး !!! အားးးး ဝုန်းးးးး"

ဖင်ကို စောင့်ကန်ခံလိုက်ရသဖြင့် လဲကျသွားသည်။ ဦးမြမောင်အား ကြောက်လန့်တကြား ကြည့်ကာ ဖင်တရွတ်တိုက်ဖြင့် နောက်သို့ စုတ်သွားသည်။ ဦးမြမောင်ကလည်း အကျီ င်္ချွတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကွင်းကို ကြိုးကျစ်သလို ကျစ်ကာ ဖြူဖြူထံ တစ်လှန်းခြင်း လှမ်းလာသည်။ ဖြူဖြူသည် လက်ရှိ အခြေအနေအရ ဦးမြမောင် အလိုကျ လိုက်နာ ဆောင်ရွက်ရမည်ကို သဘောပေါက်သော်လည်း ဒီလီးကြီးနှင့် အလိုးခံရမည်ကို ကြောက်လန့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

"ဝေါ !!! ဝေါ !!! ဝုန်းးးး ဒလိန်းး လိန်း လိန်း ဂျိမ်းးးး ဂျိမ်းးးး ဂျိမ်းးးးး"

လေရော မိုးပါ သည်းထန်စွာ ရွာနေသည်။ လျှပ်စီး လတ်လိုက်တိုင်း ဦးမြမောင်၏ အဆီပြန်နေသော မျက်နှာကြီးမှာ ပို၍ ခက်ထန်သလို ခံစားရသည်။ လီးကြီးမှာလည်း မြွေဟောက်ကြီး တစ်ကောင် မာန်ဖီနေသကဲ့သို့ ထိတ်လန့်မိသည်။

"ဝုန်းးးး အားးးးး"

ခြေထောက်အား စောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ပါလာသည်။ ဖြူဖြူ၏ ရင်ဘက်ပေါ် ဖိထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်အား စုကာ ပုဆိုးဖြင့် ပူးခြည်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲလိုက်ကာ

"အ !!!!"

"ဒီမှာ မိဖြူ၊ ညည်းကို အိုက်စံထက် သာအောင် ငါ လိုးပေးနိုင်တယ်၊ ညည်းသာ ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့ လိုတယ်၊ ဟုတ်ပီလား"

"မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့ ဦးမြရယ် !!! အားးးး"

ဆံပင်ကို စုကာ စောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် နာကျင်သွားသည်။ ဦးမြအောင်သည် သူမ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေးများနှင့် လိုက်ဖက်လွန်းသည့် အမွှေးမဲမဲများ အုံထနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့လေး ပေါ်လာသည်။ ဖြူဖြူသည် ရှက်လွန်း၍ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအား လိမ်ထားသဖြင့် ဦးမြမောင်က ပေါင်တွင်းကျောကို အားကုန် ဆွဲညှစ်လိုက်ရာ

"အားးးး !! နာတယ် !! နာတယ် !! အီးး ဟီးးး ဟီးးး"

ပေါင်တွင်းသားများ ပူထူကာ နီရဲသွားသည်။ ဖြူဖြူ၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသော အသံ စူးစူးရှရှလေးက ဦးမြမောင်၏ ရမ္မက်စိတ်ကို ပို ထန်စေသည်။ ပေါင်ကို ဆွဲဖြဲကာ မဲနက် အုံထနေသော စောက်မွှေးများအား စုပ်ကိုင်ပြီး

"စောက်မွှေး တော်တော် သန်တာဘဲဟ၊ ကဲဟာ"

"ဗျုတ် ဗျုတ် ဗျုတ် !!! အားးးး နာတယ် !! နာတယ်"

အမွှေးများအား ဆွဲနှုတ်ပစ်ရာ အမြုံလိုက် ပါလာသည်။ ဆီးခုံ ထူပူကာ နာကျင်လွန်း၍ မျက်ရည်ပင် ကျလာသည်။ နာကျင်မှုကြောင့်လား မသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

"ပေါင် မစိနဲ့၊ ဒူးထောင်ပြီး ကားထားစမ်း၊ မဟုတ်ရင် ဒီ့ထက် နာမယ်"

"ဟုတ် ဟုတ်"

ဖြူဖြူသည် ဦးမြမောင်အား ကြောက်လန့်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖြူ၏ ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးခြင်း ဖြုတ်လိုက်ရာ ဘရာဇီယာ ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်လာသည်။

"ဗျုတ် !!! ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ !!! အ !!!!"

ဘရာဇီယာအား ဆွဲဖြုတ်ကာ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဟင်းချိုသောက်ပန်းကန် အသေးသာသာရှိသော နို့အုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး နှစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ရင်း

"နင့် နို့တွေက လုံးကျစ်နေတာဘဲ၊ ဟိုကောင် အိုက်စံက နင့်နို့ကို မစို့ဘူးလား"

ဖြူဖြူ ဖြေရမှာ ရှက်သဖြင့် ချက်ခြင်း မဖြေမိရာ

"ကောင်မ၊ ငါ မေးတာ မဖြေဘူးပေါ့၊ ကဲဟာ"

"အားးးးး နာတယ် နာတယ်၊ ဖြေပါ့မယ်၊ ဖြေပါ့မယ်ရှင် အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ခြင်း ခံရသဖြင့် နာကျင်သွားသည်။

"ကဲပြောစမ်း၊ အိုက်စံက နင့်ကို လိုးရုံ လိုးတာပေါ့၊ နို့မစို့ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား"

"ဟုတ် !! ဟုတ်ပါတယ်ရှင်"

"ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မဖြေဘူး ကိုင်းဟာ ကိုင်းဟာ!!!"

"အားးးးး ဖြေပါ့မယ် ဖြေပါ့မယ် !!! အားးးး"

နို့နှစ်ဖက်စလုံးကို စုံကိုင်ကာ အားကုန် ဖျစ်ညှစ်ပစ်ရာ ဖြူဖြူမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ရဲတွက်သွားသည်။ နာကျင်လွန်း၍ မျက်ရည်များလည်း လိမ့်ကျလာသည်။

"ကဲ ငါမေးတာ ကောင်းကောင်းဖြေ"

"ဟုတ်!! ဟုတ်ကဲ၊ ကိုအိုက်စံက ကျွန်မ !! ကျွန်မကို လိုးရုံတင် လိုးတာပါ၊ နို့ သိပ်မစို့ပါဘူးရှင် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

"နင်က မစို့ခိုင်းဘူးလား၊ လိုးတာဘဲ ခံခြင်တာလား"

"ဟို ဟို အချိန် !! အ !! အချိန် မရလို့ပါရှင်"

"နင်တို့ ၊ ဘယ်သူမှမသိအောင် ခိုးခိုးပြီး လိုးတာ အရသာ ရှိလား"

"ရှိ !! ရှိပါတယ်ရှင်"

"အိုက်စံက နင့်ကို အကျပ်ကိုင်ပြီး လိုးလို့ နင်က ခံတာလား၊ ဒါမှမဟုတ်၊ နင်ကိုယ်တိုင် ခံခြင်လို့ ခံတာလား"

"ပထမတော့ သူက အတင်း မုဒိန်းကျင့်တာ ခံရတာ၊ နောက်တော့ !! နောက်တော့"

"နောက်တော့ ဘာဖြစ်တုန်း၊ မြန်မြန်ပြောစမ်း"

"အ !!! ပြော ပြောပါ့မယ်ရှင်၊ နောက်တော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလားနဲ့ ခံတာပါရှင်"

"နင်က သူလိုးတာကို ဘာလို့ ကြိုက်သွားတာတုန်း"

"သူက !! သူက အကြာကြီး လုပ်နိုင်တယ်၊ ကျွန်မ သုံးလေးခါလောက်ပြီးအောင် လုပ်ပြီးမှ သူ ပြီးတာမို့ပါ"

အစပိုင်းတော့ ပြောရမှာ ရှက်သော်လည်း ဦးမြမောင်ကို ကြောက်သဖြင့် ရှက်ရှက်နှင့် ပြောဖြစ်သည်။ ပြောရင်း ပြောရင်းနှင့် ထိုသို့ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောရသည်ကို ခံတွင်းတွေ့လာသဖြင့် နှုတ်ရဲလာသည်။ ပြောရင်းနှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များလည်း တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။

"ငါ လိုးရင်ရော နင် ခံမှာလား"

"ဟုတ် ဟုတ် !! ခံပါ့မယ်ရှင်"

"တစ်ကယ်လို့ ငါ့ရှေ့မှာ တစ်ခြားအကောင်တွေ နှစ်ယောက်သုံးယောက်လောက် နင့်ကို ဝိုင်း လိုးခိုင်းရင်ရော ခံမှာလား"

"ရှင် !!!!"

"အာ!!! မေးနေတာ မဖြေဘူး !! ကဲဟာ ကဲဟာ"

"အားးးး နာတယ် !! နာတယ် !! ခံပါ့မယ် !! ခံပါ့မယ်ရှင့် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး"

နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး နီရဲ ကျိမ်းစပ်ကာ နာကျင်နေပြီ။ အားရလောက်အောင် ဖျစ်ညှစ်ပြီးနောက် ဦးမြမောင်သည် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ဆံပင်ကို စုကိုင်၍ ဆွဲထခိုင်းလိုက်ပြီး

"ထူးထောက် ထိုင်လိုက်"

"အ !!!"

"ကဲ ငါ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးစမ်း"

"ရှင်"

ဒူးထောက်ထိုက်လျှက်နှင့် ဦးမြမောင်အား မော့ကြည့်ရာ

"ငါ ပြောသလို မလုပ်ဘူးလား၊ ကဲဟာ ကဲဟာ "

"ဖျန်း ဖျန်း ဖျန်းးး အားးးး"

ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ခွေကျသွားသည်။ ပြီးနောက် ဆံပင်ကို ပြန်ဆွဲကာ

"ရတယ်လေ ဖြူဖြူ၊၊ မင်း မလုပ်နိုင်ရင်လဲ !!!!!"

"ဟို ဟို !! လုပ် !! လုပ်ပေးပါ့မယ်ရှင်"

"နင် !! လီးစုပ်တက်တယ်မလား"

"မစုပ် !! မစုပ်တက်ပါဘူးရှင်၊ တစ်ခါမှလည်း မစုပ်ဘူးပါဘူး ရှင်"

"တရှင်ရှင်နဲ့ မပြောစမ်းနဲ့၊ ယောက်ျားလို့ ပြောစမ်း"

"ရှင်"

"လုပ်ပြန်ပလား တရှင်ရှင်နဲ့"

ဦးမြမောင်၏လက် လေပေါ် ဝဲသွားသည်။

"မလုပ်ပါနဲ့ရှင် !!! အဲ !! ယောက် !! ယောက်ျားရယ်"

"အေး !! အဲ့လို့ လိမ္မာမှပေါ့၊ ကဲ ငါပြောသလိုလုပ်"

"ဟုတ် !! ဟုတ်"

"ငါ့ လီးကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး စုံကိုင်လိုက်၊ ပြီးရင် လက်နဲ့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ဖွဖွလေး လုပ်ပေး၊ အေးးး အေးးး ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အိုးးးးး"

ဖြူဖြူသည် ပုဆိုးဖြင့် ပူးချည်ခံထားရသော လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးအား ဖွဖွလေး စုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ ကြီးလွန်း၍ လက်နှစ်ဖက်စုပ်တာတောင် မဆန့်ပေ။ နူးညံ့လွန်းသော လက်ဖဝါးလေး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် လီးမှာ ပို၍ တင်းမာလာသည်။

"လီးဒစ်က အရည်ပြားကို နောက် ဆွဲလိုက်၊ ဟုတ်ပြီ၊ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွလေးစုပ်ပေး Ok ok အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ မယားလေးရာ ဟားးး"

ဦးမြမောင် ခေါ်ပုံက ပိုင်စိုး ပိုင်နင်း နိုင်လှသည်။ မိမိကိုများ မယားလေးတဲ့။ သူ့ကိုလည်း ယောက်ျားလို့ ခေါ်ရမယ်တဲ့။ မတက်နိုင်ပေ။ သူ၏ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီလေ။ သူခိုင်းသမျှ တသွေမတိမ်း လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒစ် နီနီရဲရဲ ကားကားကြီးအား ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစဉ်က ညှီစို့စို့အနံ့ကြောင့် ပျို့အန်ခြင်သလိုလို ဖြစ်သော်လည်း၊ ဦးမြမောင်အား ကြောက်သဖြင့် အောင့်အီးကာ ငုံလိုက်ရသည်။ ဒစ်ကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသည်။ စ ငုံစဉ်က ရွံသလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ဒစ် နွေးနွေးကြီးအား စုပ်ရတာ အရသာ ရှိလာသဖြင့် ဒုတ်ထိုးချိုချဉ် (Loli pop) စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။

"ဟုတ်ပီ ငါ့ မိန်းမလေး စုပ် စုပ်၊ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ ဝှိုက်ပြီးစုပ်၊ ပြီးရင် ပါးစပ်ထဲထိ ငုံပြီး ရှေ့တိုး နောက်စုတ်လေး လုပ်ပေး၊ သွားနဲ့ ခြစ်မိစေနဲ့နော်"

"ပြွတ် ပြွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးး ဟိုးး ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ"

မစုပ်တက် စုပ်တက်ဖြင့် လီးစုပ်ပေးနေသော ချစ်စဖွယ် အပျိုဖြန်းလေးကြောင့် ဦးမြမောင်မှာ feel တွေ တက်နေသည်။ ဖြူဖြူလည်း လီးစုပ်ရတာ အရသာ တွေ့လာသဖြင့် ပါးနှစ်ဖက် ခွက်ဝင်အောင် စုပ်တော့သည်။ စောက်ပတ်မှထွက်သော အရည်များလည်း ပေါင်တစ်လျှောက် စိုစွတ်နေပြီ။ ဦးမြမောင်လည်း မာန်ပါလာကာ ဖြူဖြူ၏ လည်းပင်းနှင့် ခေါင်းကို ညှပ်ကိုင်၍ လီးကို အာခေါင်ထဲထိ ထိုးလိုက်သည်။

"အု အု အွတ် အွတ် ဝူးး ဝူးးး !! အဟု ဟု ဟု !! "

ပါးစပ်အပြည့် စုပ်နေရသော လီးကြီး အာခေါင်ထဲထိ ဝင်လာသဖြင့် အသက်ရှူ ကျပ်သွားသည်။ 7" ကျော် ရှည်လျားသော လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲထိ ထိုးခံရသဖြင့် မျက်လုံးပြူး၊ မျက်နှာ နီမြန်းကာ မျက်ရည်ပူများ ကျလာသည်။ ပုဆိုးနှင့် ပူးချည်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဦးမြမောင်၏ ပေါင်ကို တွန်းထားရသည်။ ဦးမြမောင်ကလည်း သူ၏ ဆီးခုံနှင့် ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာအား ဖိကပ်ကာ လီးကို အာခေါင်ထဲ ကော့ကော့ သွင်းသည်။ လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲတင်သာမက လည်ချောင်းထဲထိ ထိုးဝင်နေသည်။ ဖြူဖြူ့ခမျာ မခံစားနိုင်တော့သဖြင့် ဦးမြမောင်၏ ပေါင်ကို ဇွတ် တွန်းကာ ခေါင်း ခါယမ်းလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ အာခေါင်ထဲ ထိုးနေသော လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်သည်။

"အွတ် အွတ် !!! အု အု !!! အူးးးး !! အော့ အော့ ဝေါ့ !!! အဟွတ် ဟွတ်ဟွတ် ဟု ဟု!!အူးးး !!!"

မျက်ရည်ရော သွားရည်ပါ စီးကြကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကြသွားသည်။ မျက်ဝန်းတွေလည်း နီရဲလို့။ ဦးမြမောင်က လက်ကို ချည်ထားသော ပုဆိုးအား ဖြည်ပေးလိုက်ပြီး ပတ်လတ် လှည်းခိုင်းသည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုက်လိုက်သည်။ သူမ၏ ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ လီးဒစ်ဖြင့် အရည်ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။

"အင့် !!! ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!!"

ဒစ် ဝင်သည်နှင့် ဖြူဖြူ၏ ဒူးခေါင်း နှသ်ဖက်နှင့် နို့နှစ်လုံး ထိသည်အထိ ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်သည်။ မကြာမီ ဧရာမ လီးရှည်ကြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်အား လိုးတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် လက်သီးစုပ်ကာ အံကြိတ်ထားမိသည်။ ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ခေါင်းဘေး လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ပြီး အားကုန် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! ဒုတ် !!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် !! အီးးးဟီးးး ဟီးးး !!! အင့် ဗျိ ဗျိ ဗွတ် ဗွတ် !! ဒုတ် !!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး"

ဖြူဖြူ၏ မျက်လုံးထဲ မီးတွေ ပွင့်ကုန်သည်။ ဦးအိုက်စံ လိုးပြီးသား စောက်ဖုတ် ဖြစ်သော်လည်း ဦးမြမောင်၏ ရှည်လျား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးဒဏ်ကို မခံနိုင်ပေ။ လီးကြီးသည် စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို တရတ်ဆတ် ပွတ်တိုက် ဝင် ထွက်ကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ဝင် တိုက်သည်။ နာကျင်လွန်း၍ ခေါင်း ဘယ်ညာ ခါယမ်းကာ ရှုံ့မဲ့နေသော ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ 

ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်းနေသော်လည်း ဖြူဖြူ၏ အသံသည် မိုးသံ လေသံထဲ တိမ်မြုတ်ကာ အပြင်မှ မည်သူမျှ မကြားနိုင်ပေ။ ဦးမြမောင်သည် အိုးအကြီး၊ အိုးအပါး side စုံ လိုးဘူးသော်လည်း ဖြူဖြူကဲ့သို့ မပိန်မပါး အိုးကို မလိုးဘူးပေ။ ထို့ကြောင့် မညှာမတာနှင့် အားရပါးရ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ ဖြူဖြူလည်း တအားအားနှင့် အော်ဟစ်ကာ ခံနေရသည်။ စောက်ဖုတ် ပူထူကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေပြီ။ အချက် သုံးဆယ်ခန့် စောင့်လိုးပြီးမှ စောက်ဖုတ်သည် လီး၏ ဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။

ဖြူဖြု ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်နှင့် position ပြောင်းလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားသော ဖြူဖြူ၏ ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ချကာ ဒူးထောင် အနေအထားတွင် ထားလိုက်ပြီး အသာ ညှောင့်လိုးနေသည်။ လိုးနေရင်း ခေါင်းမော့ထားသော ဖြူဖြူ၏ လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ ခဲထားသည်။ ဖြူဖြူလည်း လိုးသည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်လာပြီး အရသာ ရှိလာသဖြင့် ဦးမြမောင်၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ကာ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို ပင့်ပင့်ပေးသည်။ ထိုသို့ ပင့်ပင့်ပေးရင်း 10 မိနစ်ခန့် ကြာသော်

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !! ဇိ ဇိ ဇွိ ဇွိ !! အ အ အ အ !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အ အ အ အ !! အားးးးး ပြီးပြီ ပြီးပြီ !! အ အ အ အ !!! အားးးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး"

ဖြူဖြူ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များ အားပျော့သွားပြီ တစ်ချီကောင်းကောင်း ပြီးသွားသည်။

"ကောင်းလား ငါ့ မယားငယ်လေး"

"ကောင်းတယ် !!  အရမ်း ကောင်းတယ် ယောက်ျားရယ် !!! အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းး ဟင်းးးး"

"ယောက်ျား မပြီးသေးဘူးကွ"

"ဒါဆို လိုးလေ"

"ငါ့ မိန်းမလေး မှောက်အိပ်လိုက်"

"ယောက်ျား စိတ်တိုင်းကျပါရှင်"

ဖြူဖြူလည်း ဦးမြမောင်စိတ်ကြိုက် မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူအား ခွလိုက်ပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ လိုးထား၍ နီရဲ ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ်ကို ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

ဖြူဖြူ့ခေါင်းလေး မော့သွားသည်။ မှောက်အိပ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကျပ်ညပ်ပြီး လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ လိုးနေရင်း စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို တံတွေးစွတ်ကာ လက်မဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်သည်။

"ဇွိ !!! အ !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !!! အ အ အ အ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ"

အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စောင့်စောင့် လိုးပြီးနောက် လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ ခံရတာ ကောင်းနေစဉ် လီးကို ထုတ်လိုက်သဖြင့် ဖြူဖြူသည် နောက်သို့ လှည့်ကြည့်ကာ

"ဘာဖြစ်လို့လည်း ယောက်ျား"

"နင့် ဖင်ကို လိုးမလို့လေ"

"အိုးးး ဖင်တော့ ရှင့်လီးကြီးနဲ့ လိုးရင် ကွဲသွားလိမ့်မယ်၊ မဖြစ်ဘူး ၊ မဖြစ် !!! အ !!!"

ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ကျောကို ဖိချလိုက်ပြီး စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေး ထွေးလိုက်သည်။ ကျောပြင်ကို ဖိထား၍ ဖြူဖြူ့ခများ လှုပ်မရပေ။ ဦးမြမောင်သည် ဒစ်ဖြင့် စအိုပေါက်ကို ပွတါတိုက်နေသည်။ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာမှာ ကြောက်သဖြင့် ဖင်ကို ရှုံ့ထားမိသည်။ ဒစ်ကို သွင်းရာ ဖင် ရှုံ့ထားသဖြင့် ချော်ထွက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် လီးကို ကျကျနန ကိုင်ကာ စအိုပေါက်ထဲ ဖိ သွင်းလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇှိ !!!! အားးးး နာတယ် !!! မရဘူးး မရဘူးးး"

"ရပါတယ် မိန်းမရဲ့၊ ဒစ်ဝင်သွားပြီလေ၊ ခေါင်း ဝင် ကိုယ် ဆန့် တဲ့ ဟဲဟဲ၊ ငါ မင်းကို အီစိမ့်နေအောင် လိုးပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား"

"ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ !!! အ အ အ အ အားးးးး"

လီးကို ဖြေးညှင်းစွာဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ထစ်ခြင်း သွင်းလိုက်သည်။ ဖြူဖြူသည် အံကြိတ်မထားနိုင်ဘဲ လက်သီးစုပ် ပါးစပ်ဟကာ ခံနေသည်။ လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်နေပြီး စအိုကြွက်သားများ အောင့်နေသည်။ တစ်ဗျစ်ဗျစ်နှင့် တစ်ထစ်ခြင်း ဝင်နေရာ လီးကြီးမှာ မဆုံးနိုင်သေး။ ဖင် လိုးခံရတာ အီလည်လည် အောင့်သက်သက် နိုင်လှသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့်

"ကဲ !! ငါ့မယားလေး၊ မင့်ယောက်ျား ဖင် စောင့်လိုးတော့မယ်နော်"

"ဖြေးဖြေးလုပ်နော်၊ ဖင်ကွဲမှာ ကြောက်လို့ !! အ!! "

ဦးမြမောင်သည် ဘာမျှ မပြောတော့ဘဲ ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးကြီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်လိုက်သည်။ လီးကို တံတွေး စွတ်လိုက်ပြီး ဖြူဖြူ၏ ခါးပေါ် လက်ထောက်လိုက်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် အပျိုလေး၏ ဖင်ကို ပါကင် ကောင်းကောင်းကြီး ဖွင့်ခွင့်ရပြီလေ။

" အင့် !!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးး သေပြီ!!! သေပါပြီတော့ !! အီးဟီးဟီး !!! နာတယ် နာတယ် !! ဖင် ကွဲပြီလားမသိဘူး !! မရဘူးးး မရဘူးးး !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

ဖြူဖြူသည် ကြမ်းပြင်ကို လက်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ရိုက်ရင်း ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ ဦးမြအောင်ကလည်း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ လီးထုတ်လိုက်တိုင်း စအိုအတွင်းသားများ လီးတွင် ကပ်ပါကာ အပြင် ထွက်လာသလို၊ စောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အမြုံလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ ဖင် ကွဲသွားသဖြင့် လီးတွင် သွေးများ ပေနေပြီ။ လီး ဝင်လာတိုင်း ဖင်ခေါင်းထဲ မခံမရက်နိုင်အောင် နာကျင်လွန်းလှသည်။ မျက်ရည်ပူတွေလည်း ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေပြီ။ 

ဦးမြမောင်အတွက်မူ ဖင်ပေါက်လေးမှာ ကျဉ်းမြောင်းလွန်း၍ ကျပ်ကျပ်ထုတ်ထုတ်နှင့် လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ စောင့်စောင့်လိုးရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်ဖဝါးနှင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်နေရာ ဖင်နှစ်ခြမ်းလုံး နီမြန်းနေပြီ။ ဖြူဖြူသည် နာကျင်မှုများကြားမှ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များ တစ်ဆစ်ဆစ် ညှစ်ထုတ်ကာ အချီချီ ပြီးမှန်းမသိ ပြီးနေသည်။ ဦးမြမောင်၏ စောင့်ချက်တွေ သွက်လာပြီး

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !!!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အ အ အ အ !!! အားးးးး ရှီးးးး ဟားးးးးး"

လီးကြီးသည် ဖင်ခေါင်းထဲတွင် ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် အရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဖြူဖြူအပေါ် မှောက်လျှက် မှိန်းနေသည်။ လီးကြီး ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ပေါက်ထဲမှ သုပ်ရည်များ အံထွက်လာသည်။ ဖင်ပေါက်လည်း အသားနီများ လန်ကာ ယောင်ကိုင်းနေသည်။

"ဖင် ခံရတာ ကောင်းလား"

"နာတယ်!! တအား နာတာဘဲ၊ ဖင်လည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ အောင့်နေတယ်"

"နောက်တော့ ကျင့်သားရသွားပြီး င့ါမိန်းမလေး ဖင်ခံခြင်စိတ်ဘဲ ပေါက်လိမ့်မယ်၊ ကဲ အချိန်ရှိတုန်း နောက်တချီလောက်"

"ရှင် !!!! "

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!!! အားးးးးးး"

................................................................................................................................................

ဖြူဖြူတစ်ယောက် ဦးအိုက်စံ၏ လစ်လျှင် လစ်သလို လိုးခြင်းကို ခံလိုက်၊ ညနေပိုင်းတွင်း ဦးမြမောင်၏ ခေါ်လိုးခြင်းကို ခံလိုက်နှင့် ကာမ အရသာ အတွေ့၌ နစ်မြောရင်း ကြိုက်ကုန်းတစ်ယောက် ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေရှာသည်။ ဦးမြမောင်က သန္ဓေတားဆေး ထိုးပေးထားသဖြင့် ကိုယ်ဝန်ရရန် စိုးရိမ်ဖွယ် မရှိပေ။သူမ၏ရီးစား ကိုမြတ်သူထံမှ Phone လာလျှင်လည်း ဝတ်ကျေတန်းကျေသာ ပြောဖြစ်တော့သည်။ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ခွင့်ပြန်ခဲ့ဖို့ ပြောကြားသည်ကိုလည်း မသေခြာဟု ပြန်ဖြေဖြစ်သည်။

တစ်ရက်တွင်

ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်၏ အိမ်သို့ စာရင်းလုပ်ရန် ထွက်ခဲ့သည်။ ဆွေဆွေကတော့ အဆောင်တွင် ကျန်ခဲ့ကာ ကိုအောင်နိုင်နှင့် နှစ်ပါးသွားနေသည်။ ထိုနေ့ကလည်း ဒေါ်အေးနှင့် မဝေတို့ အပြင်သွားကြသဖြင့် ဦးမြမောင်၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ဆွေဆွေတို့သာ ကျန်ခဲ့သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကြီးနှင့် နှစ်ချီခန့် လိုးပြီး နေ့လည် 11 am နာရီခန့်တွင် ဦးမြမောင် ချိန်းဆိုရာ မူလတန်းဆောင်ရှိ စတိုခန်းထဲသို့ လာခဲ့သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကိုတော့ အပြင်သွားဦးမည်ဟု ပြောကာ အချိုသပ်၍ ထွက်ခဲ့သည်။ အောင်နိုင်ကလည်း လူလည်ပင် ဖြစ်သည်။ သူနှင့် လိုးနေစဉ် နာရီ တကြည့်ကြည့် လုပ်နေသော ဆွေဆွေ့အား မသင်္ကာသဖြင့် အခန်းပေါက်မှ ကြည့်လိုက်ရာ ကျောင်းဝန်း အပြင်သို့ ထွက်မသွားဘဲ မူလတန်းဆောင်ဘက် လျှောက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ချက် ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော အောင်နိုင်သည် ဆွေဆွေ ဘာကြောင့် ထိုအဆောင်ဘက် သွားသည်ကို ရိပ်မိလိုက်သည်။ ယခင် ရက်တွေကလည်း တစ်ခါတစ်ရံ ညနေပိုင်းများတွင် စတိုဆောင်ဘက်မှ ဆွေဆွေ ထွက်လာပြီး မကြာမီ ဦးမြမောင် ထွက်လာသည်ကို တွေ့ရှိရသည်။ မဝေ ရှိနေ၍ မချောင်းဖြစ်သည်က တစ်ကြောင်း၊ ဆွေဆွေနှင့် နှစ်ဦးထဲတွေ့သည့်အခါလည်း အလကား စားနေရသည့် အစာ ငတ်သွားမှာ စိုးသည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် မမေးဖြစ်ပေ။ ဆွေဆွေတစ်ယောက် ဦးမြမောင်ကြီးကို ကုန်းပေးနေတာတော့ ရိပ်မိသည်။ 

တစ်ခါတစ်ရံ ညနေပိုင်းများတွင် ဖြူဖြူလည်း စတိုဆောင်ဘက်မှ ထွက်လာတက်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ဦးမြမောင်ကြီး ဒီနှစ်ယောက်ကို အလှည့်ကျ ခေါ်၍ ဖြုတ်နေမှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ယခုလည်း သူ လိုးပီးကာစ ဆွေဆွေသည် ဦးမြမောင်၏ အလိုးကို ခံရန် စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေး၍ မူလတန်းဆောင်ရှိ စတိုခန်းဘက် ထွက်သွားပြီ။ ထို့ကြောင့် အောင်နိုင်သည် ဒေါ်အေးထံမှ မဝေ ယူလာသော ဆေးကို သောက်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့အား နှစ်ချီ ဆွဲထား၍ ပျော့နေသော လီးမှာ ချက်ခြင်း မာန်ဖီလာသည်။ အခွင့်ရသည်နှင့် ဆွေဆွေ့အား နှစ်ယောက် ညှပ်တွယ်ပစ်မည်ဟူသော အတွေးနှင့် မူလတန်းဆောင်ဘက် လိုက်ခဲ့သည်။

"ရောက်တာ ကြာပြီလား ဦးမြ"

"ညည်း အောင်နိုင်နဲ့ တစ်ချီပြီးသွားတော့ ငါလည်း ဒီဘက် ထွက်ခဲ့တာလေ"

ဆွေဆွေ ရှက်သွားကာ

"ဘာမှန်းလည်းမသိဘူး၊ သူများတွေကို ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့"

"ချောင်းကြည့်ရတာလည်း အရသာ တစ်မျိုးကွဲ့ ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား"

ဦးမြမောင်သည် သဘောကျစွာ ရီမောရင်း အရက်ခွက်ကို ငှဲ့လိုက်သည်။ မည်သူမျှ တစ်နှစ်တစ်ကြိမ် မရောက်သော စတိုခန်းလေးသည် ဦးမြမောင် အရက်သောက်ရာ ဘိတစ်ခု ဖြစ်သလို၊ ဆွေဆွေနှင့် ဖြူဖြူ့အား အလှည့်ကျ ခေါ်လိုးရာ နေရာလည်း ဖြစ်နေတော့သည်။ ယခုလည်း ဆေးစိမ် အရက်ပုလင်းထောင်ကာ ဆွေဆွေအလာ စောင့်ရင်း သောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေနှင့် အောင်နိုင် တချီဆွဲတာ ချောင်းကြည့်ပြီးနောက် စတိုခန်းထဲ ရောက်ရောက်ခြင်း " တောင်ဆိတ်ဆီ " လိမ်းထားသဖြင့် လီးကြီးမှာ နဂိုကထက် ပိုမို ကြီးထွားကာ ပေါက်ကွဲမတက် ဖြစ်နေပြီ။

"ကဲ ဆွေရေ၊ ငါ့ကောင်ကြီး မာန်ဖီနေပြီကွဲ့"

"ဒီကလည်း အစဉ်သင့်ပါဘဲရှင်"

အဝတ်အစားများ ချွတ်လိုက်ပြီး ဦးမြမောင်အနီးတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဦးမြမောင်၏ ပုဆိုးကို လှန်လိုက်ရာ

"အိုးးးးးး"

ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးမှာ နဂိုထက် ပိုကြီးနေသလိုပင်။

"ဒါ !! ဒါကြီးက ဘယ်လိုဖြစ်လို့"

"မင်းအတွက် အထူး special လေ ဟဲဟဲဟဲ"

"ဒီလောက်ကြီးဆို နာမှာပေါ့"

"နာကောင်းလေး ဖြစ်စေရမယ် ဆွေ၊ ကဲ စကားမများနဲ့ ၊ ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးဦး"

ဆွေဆွေသည် ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ Blue Mountain အချိုရည်ဘူးထက်ပင် ကြီးနေသည်။ အရည်ပြားကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ရာ အရည် စိုလဲ့နေသော ဒစ်ကားကြီး ပေါ်လာသည်။ ဒစ်ကို ငုံကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်ရာ

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ရှီးးး"

ဆွေဆွေ၏ လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ပေါင်တွင်းကျောများပင် စိမ့်သွားသည်။ ဆွေဆွေလည်း ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော လီးကြီးကို စုံကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အားရပါးရ စုပ်နေသည်။ ဦးမြမောင်သည် ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နောက်ပြန်ထောက်ကာ အရသာ တွေ့နေ၏။ ဆွေဆွေလည်း လီးစုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်နေသည်။ 

ဦးမြမောင်သည် လီးစုပ်ခံနေရင်း အပြင်ဘက်မှ အရိပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပြုံးမိသည်။ ဆရာလေး ကိုအောင်နိုင် ချောင်းနေမှန်း ရိပ်မိလိုက်၏။ { ဒီ ယုန် မြင်လို့ ဒီချုံ ထွင်ခဲ့သည်လေ } ။ ဆွေဆွေ ဒီနေ့ ဆရာလေး ကိုအောင်နိုင်နှင့် နှစ်ပါးသွားမည်မှန်း သိသဖြင့်  ဆွေဆွေ့အား အချိန်ကပ်၍ ချိန်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ခိုးစားကြတာခြင်းအတူတူ ပြဿ    နာ တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်ပါက နှုတ်ပိတ်နိုင်ရန်အတွက် ဤသို့ အကွက်ချလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

"ကဲ ဆွေရေ၊ လိုးကြစို့"

ဆွေဆွေသည် လီးစုပ်နေရာမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အလိုက်သင့်ပင် ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။

" အင့် !!! ဇိ ဇိ ဇွိ !!! အ !!! "

ဒစ် ဝင်သွားပြီ။ ဆွေဆွေ၏ ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။ ဆွေဆွေကလည်း ဦးမြမောင်၏ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို စုတ်ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်လာမည့် လီးကြီးကို ငံ့လင့်နေသည်။

"ကဲ ဆွေဆွေ!! လိုးပြီနော်"

"ဟုတ်"

"အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးး !!! နာတယ် !!! နာတယ် !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အောင်မယ်လေးးးး လေ!!! နာလိုက်တာတော် !!! ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !!! ဇွိ ဇွိ ဗျွတ် ဗျွတ် !!!' အားးးး"

အခုလေးတင် အောင်နိုင်၏ တရစပ် စောင့်လိုးချက်တွေကို နှစ်ချီဆတ်တိုက် ခံလာသော ဆွေဆွေသည် ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးကြောင့် နာကျင်စွာ အော်ညည်းနေရပြီ။ လီးကြီးမှာလည်း " တောင်ဆိတ်ဆီ " အစွမ်းကြောင့် ထွားကြိုင်း သန်မာနေရာ စောက်ဖုတ်အား ငရုတ်ကျည်ပွေ့နှင့် စောင့်စောင့် ထောင်းသလို နာကျင် ခံခက် ရှိလှသည်။ ဆွေဆွေ၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် ညည်းတွားသံ ကြားရလေ ဦးမြမောင်၏ ကာမစိတ် ပြင်းထန်လေ ဖြစ်သဖြင့် တဖြောင်းဖြောင်းနှင့် စောင့်စောင့် လိုးရာ ပေါင်ဂွစုံ နာကျင် နီရဲပြီး စောက်ပတ်လည်း နှစ်ခြမ်းကွဲမတက် ခံစားရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးမှာ လေခိုစရာ နေရာလပ်မရှိ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဝင်ထွက်နေရာ စောက်ပတ် အတွင်းသားများလည်း နာကျင်ကာ သားအိမ်ပင် အောင့်နေသည်။ 

ခေါင်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းရင်း အော်ဟစ် ညည်းတွားနေသော ဆွေဆွေ၏ မျက်နှာလည်း ရှုံ့မဲ့ကာ နီမြန်းနေ၏။ အပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေသော အောင်နိုင်ပင် ဦးမြမောင်၏ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ အမြုံလိုက် ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ကာ လီးတောင်နေသည်။ ဒီအချိန် ဝင် လုံးကာ ဆွေဆွေအား ညှပ်ချမည်ဟု စဉ်းစားမိသော်လည်း ဦးမြမောင်၏ စောင့် လိုးချက်တွေကို ကြည့် ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်နေမိသည်။ အချက် 30 ခန့် မနားတန်း စောင့်လိုးပြီးသော် လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ဆုံး သွင်းထားပြီး ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဆွေဆွေ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်မှ ချကာ

"ကောင်းလား ဆွေဆွေ"

"နာတယ် !! အရမ်းဘဲ !! ဦးမြရဲ့ လီးကြီးက တအား နာတာဘဲ"

"ကဲ ကဲ အခု မင်း အောက်ကနေ ပင့်လိုးတော့"

"ဟုတ် ဟုတ် "

ဦးမြမောင်နှင့် ခြေထောက်ခြင်း ချိတ်လိုက်ပြီး ခါးကို ဖက်ကာ ဆီးခုံခြင်း ပိုမို နီးကပ်အောင် ဖိကပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အောက်မှ ဖင်ကို ပင့်ပင့်ထိုးရင်း စောက်စိနှင့် ဦးမြမောင်၏ ဆီးခုံကို ပွတ်တိုက်ကာ ညှောင့်လိုး လိုးတော့သည်။ ဆွေဆွေသည် အောက်ပေးကောင်းသူ ဖြစ်သဖြင့် လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်စရာ မလိုဘဲ စောက်ပတ် ကြွက်သားများက ညှစ်ယူနေရာ အတော်ပင် အရသာရှိလှသည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အ အ အ အ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !!! အားးး ရှီးးးး ဟားးးးး"

အောက်မှ ပင့်ပင့်လိုးရင်း ဆွေဆွေ့ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြမောင်အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း မှိန်းနေလိုက်၏။ ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးကြောင့် အစပိုင်း နာကျင်သော်လည်း ထို နာကျင်မှုများက ရမ္မက်၏ အထွဋ္ဌ်အထိပ်ကို ရောက်စေကာ ယခု ပြီးမြောက်မှုသည် ခါတိုင်း ပြီးသလို မဟုတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များက တစ်ကြိမ်ထဲနှင့် နှစ်ချီခန့် ထွက်သွားသည်။ လူလည်း နုံးခွေကာ ဦးမြမောင်အား ဖက်ထားရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပျော့ကျသွားသည်။ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ မကျွတ်သေးပေ။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပတ်လတ်လေး မှိန်းနေသော ဆွေဆွေ၏ စောက်စိလေးကို လက်မနှင့် ခါလိုက်ရာ

"အ !!! အ !!! အ !!!!"

တစ်ချီကောင်းကောင်း ပြီးကာစ စောက်စိလေးအား ထိလိုက်သဖြင့် ဆွေဆွေ့ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။

"ဗျွတ် !! ဗလွတ် !! ဗု !!! ဟူးးးး"

လီးကြီးအား စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သဖြင့် လေ အံသံများ ထွက်လာသည်။ ကိုမြမောင်သည် အရက် တစ်ခွက် မော့ လိုက်ပြီး ခုံပေါ် တင်ထားသော Jell ဗူးကို ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဒူးထောင်ကာ မှိန်းနေသော ဆွေဆွေ့ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ စအိုပေါက်အား Jell များ သုပ်လိမ်းလိုက်သည်။ အေးစက် ချွဲကျိသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဖင် တွန့်သွားသဖြင့်

"ဦးမြ !! ဘာတွေလဲ"

"Jell တွေလေ"

"Jell တွေက ဘာလုပ်မလို့လည်း"

"နင့် ဖင်ကို လိုးရ အစဉ်ပြေအောင်လို့ပေါ့"

"ရှင် !!! "

"ဟုတ်တယ် !! အခု !! နင့် ဖင်ကို လိုးမလို့!! ဒါမှ !! အောင်နိုင်နဲ့ ငါ နင့်ကို ညှပ်ချလို့ အစဉ်ပြေမှာ "

"ဘာ !! ဦးမြ !! ဘာ ပြောလိုက်တယ်"

"သြော် !! စောနက !! နင့်ကို လိုးထားတဲ့ အောင်နိုင်က၊ နင်နဲ့ငါ လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတာလေ၊ အခု သူ့ကိုပါ ခေါ်ပြီး နင့်ကို ငါတို့နှစ်ယောက် ဝိုင်း လိုးပေးမလို့"

"အိုးးး အဓိပ္ပါယ် မရှိတာ"

ဆွေဆွေသည် ဦးမြမောင်တို့ ၊ ကိုအောင်နိုင်တို့ ၊ သူမ၏ ရီးစားတို့ လိုးခြင်းကို စိတ်ပါ လက်ပါ ခံခဲ့သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ဖါသည်မဆန်ဆန် နှစ်ယောက် ဝိုင်း လိုးမည့် ကိစ္စကိုတော့ လက်မခံရဲပေ။ ထို့ကြောင့် ကုန်းရုန်း ထရန် ပြင်စဉ်၊ ဦးမြမောင်က သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖိထားကာ

"ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆွေဆွေ"

"ဟို ဟို !! ကျွန်မ !! ကျွန်မ !! အဲ့လိုတော့ မခံပါရစေနဲ့ ရှင်"

"ဟေ !!! စောနက ဆရာလေးနဲ့ လိုးပြီး၊ အခု နင် ငါ့စီ လာခံတာလေ။ အခု ငါတို့နှစ်ယောက်က အတူတူ လိုးပေးမယ့် ကိစ္စ ဘာထူးလို့လည်း၊ နင် ခံနေကြ လီးတွေဘဲဟာကို"

"ဟို ဟို !!!"

"ကဲ !! စကားရှည်မနေနဲ့!! အောင်နိုင်ရေ၊ ဝင်ခဲ့တော့ဟေ့၊ အပေါက်က ချောင်းကြည့်ပြီး လီး တောင်နေမဲ့အစား၊ ဒီကောင်မကို လာ ထိမ်းပေးစမ်း၊ ပြီးရင် ဒီကောင်မကို မင်းနဲ့ငါနဲ့ အတူတူ လိုးရအောင်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးမြ"

ခါတိုင်းဆိုလျှင် ဆရာလေးဟု တရိုတသေ ခေါ်လေ့ရှိသော ဦးမြမောင်သည် ယခုအခါ အောင်နိုင်ဟု ခေါ်ဝေါ်သည်ကိုပင် ဗွေမယူနိုင်တော့ပေ။ အောင်နိုင်သည် အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး အဝတ်များ ချွတ်ကာ ဆွေဆွေ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်လိုက်သည်။ အောင်နိုင်၏ လီးကြီးက ဆွေဆွေ့ မျက်နှာပေါ်တွင် တစ်ရမ်းရမ်းနှင့် နေသည်။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ့အား ထိမ်းစရာ မလိုတော့သဖြင့် လီးကို ကျကျနနကိုင်ကာ စအိုပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ တစ်ခါမှ ဖင်လိုး မခံဘူးသေးသဖြင့် ဆွေဆွေ လန့်နေသည်။ စောနက စောက်ဖုတ်ကို လိုးသည်ပင် နာကျင်လွန်းသည့် ဒီလီးကြီးနှင့် ဖင် လိုးခံရပါက ဖင်ကွဲသွားမည်ကို ကြောက်နေသည်။ 

ထို့အပြင် ယောက်ျားနှစ်ယောက်က သူမအား ဖါသည်မ တစ်ယောက်လို ဝိုင်းလိုး ခံရတော့မည့် အဖြစ်ကြောင့် ထိတ်လန့်ကာ ရုန်းသော်လည်း အချည်းအနှီးပင် ဖြစ်သည်။ သူမအား ချုပ်ထားသော ကိုအောင်နိုင်၏ လက်များက ပြုတ်တူကဲ့သို့ သန်မာလှသည်။

ဦးမြမောင်၏ ဒစ် နွေးနွေးကြီးကလည်း ကျဉ်းမြောင်းလှသော ဖင်ပေါက်ကို ချော် ချော် ထိုးနေရာ ဖင် ရှုံ့ရှုံ့သွားမိသည်။ ဆွေဆွေ ချွေးပြန်လာသည်။ လီးကို Jell အနည်းငယ် သုပ်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ကို ပြန်တေ့သည်။ ဒစ်မှာ ဖင်ပေါက်အား သုံးလေးကြိမ်မျှ ချော်ထိုးပြီးမှ အပေါက် တည့်သွားသည်။

"ဇှိ !!! အ !!! "

ဒစ်ဝင်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကို ရှုံ့ထားသဖြင့် မဝင်နိုင်သေးပေ။ ဆွေဆွေ၏ လက်ကို ချုပ်ထားသော အောင်နိုင်ပင် ဖင်ထဲ လီးသွင်းနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ချွေးပြန်ကာ လီးက တောင်သည်ထက် ပို၍ တောင်လာသည်။ အားစိုက်ကာ ဖိ သွင်းလိုက်သည်။

"ဗလစ် !! ဗျစ် !!! အားးးး"

ချောမွေ့သော Jell များကြောင့် လီးဒစ် ဝင်သွားပြီ။

"ဗလစ် တစ် တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ !!! အီးးး ဟီးးးး ဟီးးး ဟီးးးးး"

ဆွေဆွေ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ညည်းညူနေသည်။ ကျဉ်းမြောင်းလှသော ဖင်ခေါင်းထဲ လီးကြီး တစ်ထစ်ထစ်နှင့် ဝင်နေပြီ။ ဖင်ရှုံ့ထား၍ စအို အတွင်းသားများ အောင့်နေသည်။ လီးကို ဝင်သလောက် ထုတ်လိုက်၊ ဖိသွင်းလိုက်နှင့် တစ်ရစ်ခြင်း သွင်းနေရာ ဖင်ခေါင်းထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီ။

"ရပြီ အောင်နိုင်၊ သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်တော့၊ ဟိုမှာ အရက်ပုလင်းရှိတယ်၊ အားမွေးထားဟေ့၊ ဒီကောင်မက လိုးပေးနိုင်မှ တော်ရာကျမှာ"

ဆရာလေး အောင်နိုင်လည်း ကျောင်းစောင့်၏ အမိန့်ကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာလိုက်သည်။ အရက်ငှဲ့သောက်ရင်း ဆွေဆွေ့အား ဦးမြမောင် ဖင်လိုးနေသည်ကို စိမ်ပြေနပြေ ထိုင်ကြည့်နေသည်။

"ဇွိ ဇွိ ဇွပ် ဇွပ် !! အားးးး !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးး"

ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးကြီးအား ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ တစ်စို့စွာ ဝင်နေသော လီးကြီးကြောင့် ခံရခက်လှသည်။

"ကောင်မ!! အနာ သက်သာခြင်ရင် နင့် စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်စမ်း"

ဦးမြမောင်၏ အသုံးအနှုံးများမှာ ကြမ်းတမ်းသော်လည်း ဆွေဆွေသည် သာ ပြောသည့်အတိုင်း စောက်ပတ်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ခါပေးသည့် အတွက် ဖင်ထဲ လီး သွင်းနေသည့် ဒဏ်ကို ခံနိုင်သလိုလို ရှိလာသည်။ ထို့ကြောင့် ဖင်ကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေးမိရာ၊ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ ခံနိုင်ရည် ရှိလာမှန်း သိသဖြင့် သူမ၏ ခါးကို ကိုင်ကာ ဖင်ခေါင်းထဲ လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် ဗု !!! အောင်မလေးးးး သေပါပြီတော့ !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးး ဟားးး ဟားးး နာတယ် နာတယ် !!! ဖင်ကွဲပြီ အမေရဲ့ !!!! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် !!! အားးးးးးး"

ဆွေဆွေ၏ ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်သံကြီး ဟိန်းထွက်လာသည်။ ဦးမြမောင်၏ ရက်ရက်စက်စက် စောင့်သွင်းမှုကြောင့် ဖင်ကွဲသွားပြီး ဖင်ခေါင်းထဲ အောင့်ကာ ခံရ ခက်လှသည်။ ကြီးမား ရှည်လျှားလှသော လီးကြီးမှာ ဖင်ခေါင်းထဲ တစ်ဆုံး ဝင်လာသည်မှာ လည်ပင်းကပင် ပြန်ထွက်မလား အောက်မေ့ရသည်။ ကမ္ဘာပျက်မတက် အော်ဟစ် ငိုကျွေးနေသော်လည်း ဦးမြမောင်၏ စောင့်ချက်တွေက အရှိန် လျော့မသွားပေ။ လီး ထုတ်လိုက်တိုင်း စအို အတွင်းသား အသားနီများ ကပ်ပါလာသကဲ့သို့ စောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဖင်ပေါက် တစ်မြုံလုံး ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ ဦးမြမောင်၏ လီးမှာလည်း ဆွေဆွေ့ ဖင်မှ သွေးတွေ ရဲနေသည်။ ဆွေဆွေ့ခမျာ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် ငိုကျွေးနေရသလောက် ဦးမြမောင်အတွက်တော့ ဖင် ပါကင်လေးမှာ လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသည်။

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အောင်မလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးး နာတယ် နာတယ် !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး !! ဗျစ် ဗျစ် ဗု ဗု !!! အားးး ဟားးး ဟားးး"

ပါးပြင် တစ်ခုလုံးလည်း မျက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ။ ဆွေဆွေ အော်လေ၊ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေ ဖြစ်ရာ စောင့် လိုးရင်း လိုးရင်းနှင့်

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အူးးးးး !!! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးး !!! အ အ အ အ !! အားးးးးး"

"ဗျွတ် ဗွတ် ဗလွတ် ဗူ "

ဦးမြမောင်သည် ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ဆွေဆွေ့အား ခွလိုက်သည်။ လီးကြီး ကျွတ်သွားသောအချိန် ဖင်ခေါင်းထဲ၌ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်၍ ကျန်ခဲ့သည်။ ဆွေဆွေ၏ ဆံပင်ကို ဆွဲ၍ ခေါင်းကို မလိုက်ပြီး

"ပါးစပ်ဟစမ်း"

ဆွေဆွေလည်း ပါးစပ် ဟပေးလိုက်ရာ ဦးမြမောင်သည် ကွင်းတိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ ပါးစပ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။

"အ အ အ အ !!! အားးးး ရှီးးးး ဟားးးးး"

ငန်ကျိကျိ ချွဲပျစ်ပျစ် သုပ်ရည်များ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။

"ဟားးးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကွာ!!! တောက် စ် !!! အဲ့ လရည်တွေ မြိုချလိုက်လေ"

ဆွေဆွေလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော လရည်များကို မြိုချလိုက်ရသည်။ လရည်များ ကုန်သွားသော်

"ကဲ ငါ့လီးကို စုပ်ပေးစမ်း"

ဆွေဆွေလည်း ယခုပင် မိမိ၏ ဖင်ကို လိုးထား၍ သွေးများ ပေနေသော လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်ရသည်။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးးးး ရှီးးးးး"

လီးစုပ်တာ ဇိမ်ခံနေရာမှ အောင်နိုင့်ဘက် လှည့်၍

"ဟေ့ကောင်!! ဘာလုပ်နေတာလည်း!! ဒီကောင်မရဲ့ ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စောင့် လိုးပစ်စမ်း"

"ဟုတ် ဟုတ် ဦးမြ"

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

.......................................................................................

ဦးမြမောင်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် အရက်သောက်လိုက်၊ ဆွေဆွေ့အား တလှည့်စီ လိုးလိုက်နှင့် ဇိမ်ကျနေသလောက် ဆွေဆွေ့ခမျာ ဖင်တွေ ကျိမ်းစပ်နေသည်။ ဖင်ပေါက်လည်း ယောင်ကိုင်းကာ အသားနီပင် လန်နေ၏။ စတိုခန်း၏ ကြမ်းပြင်တွင် ဗိုက်ကိုနှိပ်ကာ ခွေခွေလေး မှိန်းနေသော ဆွေဆွေ့အား ကြည့်ရင်း

"ကဲ နောက်ဆုံးအချီ အနေနဲ့ ဒီကောင်မကို ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ ညှပ် လိုးလိုက်ရအောင်"

"လုပ်လိုက်လေ ဦးမြရဲ့"

ဦးမြမောင်နှင့် အောင်နိုင်သည် ဆွေဆွေ့ထံ လျှောက်လာပြီး

"ကဲ ဆွေဆွေရေ၊ မင်းရဲ့ ယောက်ျား နှစ်ယောက်လုံးကို ကောင်းကောင်းလေး ပြုစုလိုက်ဦးကွာ၊ လာ ၊ ငါ့ အပေါ် တက်ခွလိုက်"

ဆွေဆွေလည်း နုံးခွေနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ဖြေးညှင်းစွာ ထလိုက်ပြီး ဦးမြမောင်ပေါ် တက် ခွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဗျိ ဗျိ !!! အ !!! ဟားးးး"

ဆီးခုံခြင်း ထိကပ်မိသည်နှင့် ဦးမြမောင်က ဆွေဆွေ၏ ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ အောင်နိုင်သည် ဦးမြမောင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတပ်လျှင် ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော ဆွေဆွေ့အား ခွလိုက်သည်။ သူတို့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးထားသဖြင့် ယောင်ကိုင်းနေသော ဖင်ပေါက်ကို လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။ ဆွေဆွေ၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ

"အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အောင်မလေးးးး သေပါပြီ !!! အမေရဲ့ !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!!! အားးးးးးးး"

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

ဆွေဆွေ့ခမျာ ဦးမြမောင်တို့ နှစ်ယောက် ဝိုင်းလိုး ညှပ်လိုးသည့်ဒဏ်ကို ညနေ 3:00 pm ထိ ခံလိုက်ရသည်။ လမ်းပင် မလျှောက်နိုင်၍ ကိုအောင်နိုင်က အခန်းထဲ ချီ ပို့လိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဖြူဖြူသည်လည်း

မှောင်စပြုနေသဖြင့် တစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချဟု ဆိုကာ ပြန်လိုက်ပို့ပေးသော ကိုအိုက်စံနှင့် လူပျက်သည့် နေရာတွင် လိုးပွဲ စဉ်နွှဲနေသည်။ ည 7:00 pm မှ ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကျောင်းဝန်းထဲ ရောက်ရောက်ခြင်း စတိုခန်းဘက် မသိမသာလေး ထွက်ခဲ့သည်။ စတိုခန်းထဲတွင် ဦးမြမောင်သည် ပုလင်းထောင်၍ စောင့်နေစဲ။

"ယောက်ျားရေ၊ စောင့်နေတာ ကြာပြီလား"

"မကြာသေးဘူး ငါ့ မိန်းမလေးရေ၊ လာစမ်းပါဦး"

ဖြူဖြူလည်း ဦးမြမောင်၏ ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ဖင်ကို ထမိန်ပေါ်မှ စမ်းလိုက်ရာ

"ဟိုကောင် အိုက်စံ နင့်ကို လိုးလိုက်တယ် မလား"

"အဟွန်း တစ်ချီထဲပါ ယောက်ျားရဲ့"

အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် သုပ်ရည်များက ထမိန်တွင် စိုနေသည်။

"ခု ရေ ဆေးလိုက်မယ်လေ"

"မလိုဘူး၊ ဖင်ကုန်းပေး၊ ဒီအတိုင်း လိုးမယ်"

ဖြူဖြူလည်း ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်က ဖြူဖြူ၏ ထမိန်ကို လှန်လိုက်ရာ အောက်ခံ မပါသော ဖင် ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်လာသည်။ ထို ဖင် ဖွေးဖွေးလေးကို ဖြန်းကနဲ လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်တွင် လီးတေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။

"အင့် !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးး"

..................................................................................................................................................

သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ပြီ။

ဒေါ်အေးသည် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ရွာသို့ ပြန်သွားသည်။ ဦးမြမောင်ကတော့ ကျောင်းစောင့်ရန် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ မဝေလည်း သူမ၏ မိဘတွေထံ ပြန်သွားသည်။ ဆရာလေး ကိုအောင်နိုင်က စာဖြေလွှာများ စစ်ဆေးပြီးမှ အစဉ်ပြေလျှင် လိုက်ခဲ့မည်ဟု အချိုသပ်ကာ မဝေကို တစ်ယောက်တည်း လွှတ်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေနှင့် ဖြူဖြူတို့လည်း ပြန်သွားသဖြင့် မဝေသည် ကိုအောင်နိုင်အား စိတ်ချလက်ချ ထားခဲ့သည်။ အရာအားလုံးကို အကွက်ကျကျ စီစဉ်တက်သော ဦးမြမောင်က ဆွေဆွေနှင့် ဖြူဖြူ့အား ကားဂိတ်မှ မသိမသာ လှည့်ပြန်ခဲ့ရန် မှာကြားလိုက်သည်။ ထိုသို့ မှာကြားရာတွင်လည်း ဆွေဆွေရော ဖြူဖြူပါ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် မသိရပေ။ 

ဦးအိုက်စံကိုလည်း ဒေါ်နွယ်နွယ်အား အကြောင်းတစ်ခုခုပြ၍ ထွက်ခဲ့ရန်၊ သီတင်းကျွတ် ပိတ်ရက်တွင် ပျော်စရာအကောင်းဆုံး အစီအစဉ်များ ဆွဲထားကြောင်း ဖုန်းဆတ်လိုက်သေးသည်။ Group sex ပွဲကြီး စဉ်နွှဲဖို့လေ။ ထို့ကြောင့် ဦးအိုက်စံလည်း သူ့မိန်းမ ဒေါ်နွယ်နွယ်နှင့် ကလေး နှစ်ယောက်ကို ယောက္ခမတွေထံသွားမည့် ကားဂိတ်သို့ ပို့ခဲ့ပြီး သူ့အတွက် ဆေးခြောက်နှင့် အရက်ပုလင်းများ ဆွဲကာ ကျောင်းသို့ ချီတက်ခဲ့သည်။ ဖြူဖြူ ပြန်သွားပြီ ထင်သဖြင့် ဒီသီတင်းကျွတ် ကိုမြမောင်ထံမှ မပြန်ဘဲ သောက်လိုက် စားလိုက် နှင့် အချိန်ဖြုန်းတော့မည်ဟု တွေးထားသည်။ ဦးမြမောင်၏ စီစဉ်မှုကို ကိုအောင်နိုင်မှ လွဲ၍ ကျန်သူများ အပြည့်အဝ မသိကြပေ။ ကျောင်းဝင်းထဲသို့ အိုက်စံ ရောက်သော် အောင်နိုင့်အား တွေ့လိုက်သဖြင့် အံ့သြသွားပြီး

"ဟာ !! ဆရာလေးတို့ မပြန်ဖြစ်ဘူးလား"

"ကျွန်တော် မပြန်ဖြစ်တာဗျ၊ မဝေတော့ ပြန်ဖြစ်တယ်"

"ဘာဖြစ်လို့"

"ကျုပ်က ခများကို စောင့်နေတာ၊ ပြောစရာနဲ့ လုပ်စရာ ရှိလို့"

"ဘာများလည်း ဆရာလေးရယ်"

"ဒီလို ဗ် -------------------"

"ဟားးးးး ဒါမျိုးဆို အိုက်စံတို့ အကြိုက်ပေါ့ဗျာ"

"ကဲ ဒါဆို ကျုပ်တို့ မူလတန်းဆောင်ထဲ တိတ်တိတ်လေး သောက်ရင်း စောင့်ကြစို့"

"Ok ဗျာ"

စတိုခန်းထဲတွင်တော့

ဦးမြမောင်နှင့် အောင်နိုင် ပြင်စဉ်ထားသော အိပ်ယာခင်းကြီးတစ်ခုနှင့် သောက်စားရန် နေရာများ စီစဉ်တကျ ရှိနေသည်။ ရာသီဥတုကလည်း မိုးလေး အုံ့နေသဖြင့် ခပ်အေးအေး ရှိလှသည်။ ဖြူဖြူနှင့် ဆွေဆွေ့အား နာရီဝက်ခြား၍ ချိန်းဆိုလိုက်သည်။ အိုက်စံ ရောက်လာချိန်တွင် အောင်နိုင်က အိုက်စံအား သူတို့၏ အကြံကို ကြိုတင် ရှင်းပြထားရန်၊ ဦးမြမောင်က ဖြူဖြူ့ကို တွယ်နေချိန် အောင်နိုင်နှင့် အိုက်စံက ဝင်လုံးရန်၊ ပြီးမှ ဆွေဆွေ ရောက်လာချိန် မိန်းကလေး နှစ်ယောက်အား သုံးယောက်သား ဝိုင်းတွယ်မည်ဟု စနစ်တကျ plan ဆွဲထားသည်။ ကိုအိုက်စိံနှင့် ကိုအောင်နိုင်ကိုလည်း " တောင်ဆိတ်ဆီ "နှင့် ဖေါ်စပ်ထားသည့် လိင်တန်ထွားဆေး လိမ်းခိုင်းထားလိုက်သည်။

8:30 am တွင် ကားဂိတ်မှ မသိမသာ လစ်ထွက်လာသော ဖြူဖြူသည် ကျောင်းသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ကျောင်းဝင်းတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ စိထားသော ကျောင်းဝန်း တစ်ခါးပေါက်အား တွန်းကာ ဝင်ခဲ့သည်။ ခြေလှမ်းများက စတိုခန်းဘက်စီသို့

"ယောက်ျားရေ၊ စောင့်နေတာ ကြာပြီလား"

ခရီးဆောင်အိတ်အား အခန်းထောင့်တွင် ချကာ ကိုမြမောင်၏ ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ခါးကို ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ လက်ကလည်း နို့အုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ စုပ်နယ်လိုက်သည်။

"မကြာသေးပါဘူး မိန်းမရယ်၊ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

ဖြူဖြူကလည်း ဦးမြမောင်အား ပြန်လည် နမ်းရှိုက်ရင်း ဖေါင်းကြွနေသော ဦးမြမောင်၏ ပေါင်ကြားကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ခဏခြင်းပင် ဖြူဖြူရော ဦးမြမောင်ပါ အဝတ်မဲ့သွားသည်။ "တောင်ဆိတ်ဆီ" အစွမ်းကြောင့် ထွားခြင်းတိုင်း ထွားနေသော လီးကြီးကို ကြည့်ကာ ဖြူဖြူ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

"ဒါ  ဒါ ကြီးက"

"ငါ့မိန်းမကို မျှော်နေတာလေ"

"အဲ့ဒါ ပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ အရင်ထက် ပို ကြီးနေလားလို့"

"ဟုတ်တယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လည်း၊ ကြီးတော့ မကောင်းဘူးလား"

"ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နာတယ်"

"ကဲပါ မိန်းမရယ်၊ သူ့ကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ချော့လိုက်ရင် သူက မဆိုးပါဘူးကွဲ့"

"ဟွန့် !! ဒါမျိုးတော့ တက်တယ်"

မျက်ဆောင်း လှလှလေး ထိုးကာ ပါးခြိုင့်လေး ပေါ်အောင် ပြုံးပြီး ဦးမြမောင်၏ လီးကို ဖွဖွလေး စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ သူမ၏ လက်တစ်စုပ် မကပေ။ အရည်ပြားကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ရာ ဒစ်ရဲရဲ ကားကားကြီး ပေါ်လာသည်။ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ တစ်ပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စုပ်လိုက်သည်။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် !!! အိုးးးးး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ!!! ဟားးး"

ဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော လီးကြီးကို စုံကိုင်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အားရပါးရ စုပ်နေသည်။ ဦးမြမောင်သည် ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နောက်ပြန်ထောက်ကာ အရသာ တွေ့နေ၏။ ဖြူဖြူလည်း လီးစုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်နေသည်။ လီးစုပ်ခံနေရင်း မာန်ပါလာသဖြင့် ဖြူဖြူ၏ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ကော့ကော့ လိုးသည်။

"အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် !! ကွတ် ကွတ် ကွတ် ကွတ် !!! အု အု အွတ် အွတ် !!! အူးးးးးး အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် "

လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲထိ ဝင်လာသဖြင့် အသက်ရှူကျပ်လာ၍ ဇွတ် ရုန်းလိုက်ရသည်။

"ကဲ မိန်းမ၊ အိပ်ယာခင်းပေါ် လေးဘက်ကုန်းစမ်း"

ဖြူဖြူလည်း ဦးမြမောင်၏ အမိန်းအတိုင်း တသွေမတိမ်း လိုက်နာလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်သည် လေးဘက်ကုန်းထားသော ဖြူဖြူ့အား ခွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးကို ကိုင်ကာ နောက်သို့ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးတွင် တေ့ပြီး ဒစ်ကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇှိ !!! အ "

စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့် လျှောလျှောလျှူလျှူ ဝင်သွားသည်။ ဒစ် ဝင်သွားသည်နှင့် ဖြူဖြူ၏ ကျောပြင်အား ဖိလိုက်ရာ အိပ်ရာခင်းပေါ် မျက်နှာ အပ်လျှက် ဖြစ်သွားသည်။ ခါးကို ဖိလိုက်ရာ ဖင်လေး ကော့တက်လာသည်။ စိတ်ကြိုက် အနေအထား ရောက်မှ လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"အင့် !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !!! အားးး လားး လားး နာလိုက်တာ ယောက်ျားရယ် !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !! အောင်မလေးး လေ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် !! ဗု ဗု ဗွတ် ဗွတ် !! အူးးး ဟူးး ဟူးး ဟူးးးး"

စောင့်ချက်တိုင်းသည် သားအိမ်အား အရှိန် ပြင်းပြင်းနှင့် အထိမိဆုံး အနေအထား ဖြစ်သဖြင့် ဖြူဖြူ၏ ချစ်စဖွယ် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ သားအိမ် အောင့်ရုံတင်မက၊ ဆေးတန်ခိုးနဲ့ ကြီးထွားနေသော လီးကြီးက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများအား တရစပ် ပွတ်တိုက် ဝင်ထွက်နေသည့် နာကျင်မှုကလည်း မသေးပေ။ ဦးမြမောင် အတွက်မူ အရိုးနု ဝါးရသလို အရသာ ရှိလှသည်။ စောင့်ချက်တွေကလည်း တဖြောင်းဖြောင်းနှင့်။ ဖြူဖြူလည်း ဆံပင်တွေ ခါးယမ်းကာ တအီးအီး တအား အားနှင့် ခံနေရသည်။

10 mins ခန့် အကြာတွင် စောက်ပတ်မှာ လီးဝင်လမ်းကြောင်း တည့်သွားချိန်တွင် ဦးမြမောင်သည် လိုးတာ ရပ်တန့်လိုက်သဖြင့်

"အာ !!!! ကျွတ် !! ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလည်း"

"ခဏ နားမလို့လေ၊ ငါ့ မယားလေး မခံနိုင်မှာ ဆိုးလို့"

"ခံနိုင်တယ် !! ခံနိုင်တယ် !! လုပ်စမ်းပါ ယောက်ျားရယ် !! ကောင်းလာခါမှ"

"ခဏ မနားတော့ဘူးလား"

"ရတယ် ၊ မနားဘူး ၊ လုပ်မှာသာ လုပ်"

"တစ်နေကုန် ၊ တစ်ညလုံး မနားဘူးပေါ့"

"ရတယ် ၊ လုပ်နိုင်ရင်လုပ်"

"Ok လေ ၊ ဒါမျိုး ကြိုက်တာ ၊ ကဲ ကိုယ့်ဆရာတို့ရေ၊ စိတ်ကြိုက်သာ နွှာတော့ဗျို့"

"ရှင် !! ဘာ !! ဘာ !! ဘယ်လို !! ဟင် !!! "

ဖြူဖြူသည် ဦးမြမောင်၏ ပြောစကားနှင့်အတူ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ခြေသံများ ကြားရသဖြင့် လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ၊  ကိုအိုက်စံနှင့် ကိုအောင်နိုင်အား တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် လန့်သွားကာ ကုန်းရုန်းထရန် ပြင်စဉ်၊ ဦးမြမောင်က ဖြူဖြူ၏ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို စောင့်ဆွဲလိုက်ပြီး

"အ !!! "

"ဘာဖြစ်လို့လည်း ငါ့မိန်းမ"

"ဟို ဟို !! သူတို့ သူတို့ !! "

"သူတို့လား၊ သူတို့က မင်းကို မနားတမ်း လိုးပေးမလို့လေ"

" အို !!! ကျွန်မ !! ကျွန်မ "

"ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလည်း ဖြူဖြူ၊ အိုက်စံဆိုတာ နင့်ကို လိုးနေကြ မဟုတ်လား၊ ကိုအောင်နိုင် တစ်ယောက် ထပ်တိုးပြီးလိုးတော့ ဘာ ဖြစ်သွားမှာ မှတ်လို့၊ နင်တောင် ယောက်ျား တစ်ယောက် ထပ်ရသေးတယ်၊ ငါတို့သုံးယောက်နဲ့ဆို နင် တစ်ခြားသူတွေစီမှာ သွားကုန်းစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား"

ဦးမြမောင် ပြောပုံက ပတ်ဆတ်လှသည်။ သူမက လူတစ်ကာ လှည့်ကုန်းနေသလိုပင်။ ဦးအိုက်စံနှင့် ဦးမြမောင်တို့က လိုးနေကြ မှန်သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ အစုလိုက် လိုးခံရမည်ကိုတော့ ရှက်ရွံ့မိသည်။ ဦးမြမောင်သည် သူမ၏ ဆံပင်ကို ဆွဲထားရင်း နားနား ကပ်ကာ

"ဒီ သီတင်းကျွတ်က မင်းအတွက် ပျော်စရာ ကောင်းမှာပါ၊ ကဲ ကိုအိုက်စံတို့ရေ ဒီမှာ ခံခြင်လှပြီတဲ့"

"Ok လေ"

ဦးမြမောင်က ဆွဲထားသော ဆံပင်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ဖယ်ပေးလိုက်သည်နှင့် ဖြူဖြူသည် ကုန်းရုန်းထကာ ပြေးရန် ကျိုးစားသည်။

"အင့် !! ဝုန်းးးး !! အားးးး"

ကိုမြမောင်က ဖင်ကို စောင့်ကန်လိုက်သဖြင့် မှောက်လျှက်လဲသွားသည်။ ဦးအိုက်စံသည် ဖြူဖြူ့ပေါ် ကားယားခွ ထိုင်လိုက်ပြီး ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲကာ

"ဘာဖြစ်လို့ ထွက်ပြေးတာလည်း ဖြူလေးရဲ့၊ ကိုကြီးနဲ့ ဖြူလေးက လိုးနေကြ ဟာကို"

"အို !!! မဟုတ် !! ဟုတ်!! "

ဖြူဖြူ မည်သို့ ဖြေရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။

"ဘာတုန်း!! ကိုအောင်နိုင် ပါလာလို့လား၊ သူကလည်း မင်းကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးမှာပါကွ !! ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားး"

"ဟို !! ဟို !!' ကျွန်မ !! ကျွန်မ !!! အ "

ဦးအိုက်စံသည် ဖြူဖြူ၏ ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲလိုက်ပြီး

"မဟုတ်လည်း မင်းက ငါ့နဲ့ ခံလိုက်၊ ကိုမြမောင်နဲ့ ခံလိုက် လုပ်နေတာလေ၊ ခုလို တပြိုင်တည်း ပေါင်း ခံတော့ အချိန်ကုန် သက်သာတာပေါ့ကွာ၊ ကိုအောင်နိုင်ရဲ့ လီးတစ်ချောင်း တိုးလာလို့ မင်းစောက်ဖုတ်က ထူးပီး ပြဲမသွားပါဘူးကွ၊ မင်းလည်း ခံခြင်လို့ ဥာဏ်စဉ်ပြီး ပြန်လာတာ မလား၊ ကဲ ကိုအောင်နိုင်ရေ၊ ဒင်းကို ပြုစုပေးကြစို့"

"အို !! မဟုတ် !! မဟုတ် !! အ !!"

ကိုအောင်နိုင် အဝတ်များ ချွတ်လိုက်စဉ် ကိုအိုက်စံက ဖြူဖြူ့အား ပတ်လတ် လှန်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အဝတ်များ ချွတ်ကာ ဖြူဖြူ့ရင်ဘက်ပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ တောင်ဆိတ်ဆီကြောင့် သာမာန်ထက် ပိုမို ကြီးထွားနေသော လီးကြီးက ဖြူဖြူ၏ ရင်ဘက်ပေါ်တွင် ရမ်းတန်း ရမ်းတန်းနှင့် အသည်းယားစရာပင်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ယက်ကန် ယက်ကန် ဖြစ်နေသော ဖြူဖြူ၏ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဂေါက်သီးလုံးခန့် ရှိသော ဒစ်ကားကြီးကို ဖြူဖြူ၏ စောက်ဖုတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ဖြူဖြူ့ခမျာ ဖါသည်မ တစ်ယောက်လို ဝိုင်းလိုးခံရတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် လက်မခံနိုင်သော်လည်း ယခု ကိုအောင်နိုင်၏ လီးကြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်တော့မည်။ ကိုအိုက်စံသည် ဖြူဖြူ့အား ခွထားရာမှ ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇွိ !! အ !!! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးး !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးး !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အားးးး"

လီး ဝင်သွားသည်နှင့် အောင်နိုင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လှသည်။ ဖြူဖြူ၏ နို့အုံလေး ခါယမ်းနေသည်။ အိုက်စံက ထိုနို့အုံအား စုံကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်နေရာ လီးကြီးကြောင့် နာတာကတစ်မျိုး၊ နို့ ညှစ်ခံရ၍ နာတာက တစ်မျိုးနှင့် ခံရ ခက်လှသည်။ အောင်နိုင်ကတော့ လိုးခြင်နေတာ ကြာပြီဖြစ်သော ဖြူဖြူ့အား အခွင့်ရတုန်း အသားကုန် ပစ်ပစ်ကျုံးသည်။ ဖြူဖြူလည်းခေါင်း ဘယ်ညာ ယမ်းရင်း တအားအားနှင့် အော်ဟစ်နေရသည်။ အောင်နိုင်နှင့် အိုက်စံတို့ ဖြူဖြူ့အား လုပ်နေပုံကို ကြည့်ရင်း ဦးမြမောင်၏ လီးကြီး တင်းမာလာသည်။ ထို့ကြောင့် အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်ပြီး

"အိုက်စံရေ၊ အဲ့ကောင်မကို ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ ညှပ်လိုးစမ်း၊ ဒင်းကို ငါ ဖင်လိုးပြီးသားကွ"

"Ok လေ "

"ရှင် !! အဲ့လို !! အဲ့လိုတော့ !! မလုပ် !! မလုပ်ပါနဲ့ !! အားးးးးး"

တောင်းပန်နေသော ဖြူဖြူ့၏ နို့ကို ညှစ်ချေလိုက်သဖြင့် အလွန် နာကျင်သွားသည်။

"ကိုအောင်နိုင်!! ခများ အောက်မှာ ပတ်လတ်လှန် အိပ်လိုက်"

အောင်နိုင်လည်း ဖြူဖြူ့အား လိုးနေရာမှ ရပ်လိုက်ကာ ကိုအိုက်စံ ပြောသည့်အတိုင်း ပတ်လတ်လှန် အိပ်လိုက်သည်။ ကိုအိုက်စံက ဖြူဖြူ၏ ဆံပင်ကို ဆွဲကာ ထခိုင်းလိုက်ပြီး

"ကဲ ဖြူဖြူ၊ ကိုအောင်နိုင့်ပေါ် တက်ခွပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက်စမ်း"

"အ !! နာတယ် !! နာတယ်!!!"

ဖြူဖြူလည်း ဆံပင်ဆွဲကာ ထခိုင်းသဖြင့် နာကျင်မှုကြောင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ယခုမှတော့ ဘာမျှ မတက်နိုင်တော့ပေ။ အောင်နိုင့်အပေါ် ကားယား ခွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်တွက် တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။

"ဇိ ဇိ ဇှိ ဇှိ !!! အ !! အ !!! ဟားးးး"

ဆီးခုံခြင်း ထိမိသည်အထိ ထိုင်ချလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်။ အရည်ရွှဲနေ၍သာ လီးမှာ လျှောလျှောလျှူလျှူ ဝင်သွားသောလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! ဇွိ ဇွိ ဇွပ် ဇွပ် !!! အ အ အ အ အားးးးးးး"

အောင်နိုင်သည် အောက်မှ သုံးလေးချက်ခန့် ပင့်လိုးလိုက်ပြီး ဖြူဖြူ၏ ခါးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ အိုက်စံသည် ဖြူဖြူ့အား ခွလိုက်ပြီး ဖင်ကို ဖြဲလိုက်သည်။ စူတူတူ ဖြစ်နေသော စအိုပေါက် ညိုညိုလေးပေါ် တံတွေး ထွေးလိုက်ရာ ဖြူဖြူ့ဖင်လေး ရှုံ့သွားသည်။ စအိုပေါက်ကို ဒစ် နွေးနွေးကြီး လာထောက်သဖြင့် ဖြူဖြူတစ်ယောက်၊ အံကြိတ်၊ လက်သီးစုပ်ကာ ခြေဖဝါးများ ကုတ်ထားမိသည်။

"အ !! ဟားးး !! အိ !!"

ဖင် ရှုံ့းထားသဖြင့် ဒစ်ကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ မဝင်သေးဘဲ စအိုပေါက်ကို ထိုးစွသလို ဖြစ်နေရာ အသည်းတယားယားလည်း ရှိလှသည်။ အိုက်စံက သူ၏ လီးကို ကျကျနနကိုင်ကာ ဖင်ပေါက်ကို တေ့၍ ဖိသွင်းလိုက်ရာ

"ဇိ ဇိ ဇှိ !!! အ !! အိ !!"

စအိုပေါက်လေးထဲ ဒစ် ဝင်သွားပြီ။ လီးပတ်လည်အား တံတွေးစွတ်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ထစ်ခြင်း ဖိသွင်းနေသည်။

"ဗျစ် ဗျစ် ဗလစ် ဗျစ် ဗျစ် !!! အ !!! ဟားးးး အိ !! အိ !!! အိ !!! အစ် !!"

တောင်ဆိတ်ဆီကြောင့် ထွားကျိုင်းနေသော လီးကြီးသည် ကျဉ်းမြောင်းသော ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ထစ်ထစ်နှင့် ဝင်နေသည်။ ညှစ်ထားသဖြင့် စအိုပေါက်မှာ အောင့်နေသည်။ ရှည်လျှား ကြီးမားသော လီးကြီးမှာ မဆုံးနိုင်သေး။ စောက်ဖုတ်ထဲလဲ အောင်နိုင်၏ လီးကြီး ပြည့်သိပ်စွာ ရှနေစဉ် အိုက်စံ၏ လီးကြီး တစ်ထစ်ထစ်နှင့် ဝင်လာတိုင်း တစ်စို့ကြီးနှင့် ခံရ ခက်လှသည်။ လီးကြီး သုံးပုံ နှစ်ပုံခန့် ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ အိုက်စံသည် ဖြူဖြူ၏ ဖင်ကို လိုးခြင်နေတာ ကြာပြီ။ ဖင်လိုးလိုက်၍ ဖင်ကွဲသွားလျှင် နောက် မလိုးရတော့မှာစိုး၍ မျိုသိပ်ခဲ့ရသမျှ ခုတော့ လိုးခွင့် ရပြီလေ။ လီးအား ဖင်ပေါက်ထဲမှ ဖြေးညှင်းစွာ ပြန်ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ ဖင်ပေါက်မှာ ပိုမို ကျဉ်းမြောင်းပြီး စောက်ဖုတ်ထက် ညှစ်အား ကောင်း၍ လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် အရသာ ရှိလှသည်။

"စောင့် လိုးစမ်းပါ အိုက်စံရ၊ ဒီကောင်မရဲ့ဖင် ကွဲမသွားပါဘူးကွ၊"

ဦးမြမောင်၏ စကားကြောင့် အိုက်စံသည် လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်အောင် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"ဗလစ် တစ် တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗု!! အောင်မလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !! နာတယ် !! နာတယ် !!အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အားးးးး"

ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းခံလိုက်ရ၍ ဖြူဖြူ့ခမျာ ဖေါ်မပြနိုင်အောင်ပင် နာကျင်လွန်းလှသည်။ လက်သီးဖြင့် ကျမ်းပြင်အား တစ်ဖုန်းဖုန်း ရိုက်၍ အော်ဟစ်နေသော်လည်း အိုက်စံ၏ စောင့်ချက်တွေက အရှိန် လျော့မသွားပေ။ အောင်နိုင်ကလည်း အိုက်စံ၏ စောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးသည်။ လီးနှစ်ချောင်း စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ထဲ ပြိုင်တူ ဝင်ထွက်နေသဖြင့် နာကျင်လွန်းလှသည်။ အိုက်စံတို့ ဖြူဖြူ့အား ညှပ်၍ လိုးနေသည်မှာ ညှာတာမှု မရှိလှပေ။ ဖြူဖြူ အော်လေ စောင့်လိုးလေ ဖြစ်နေသည်။

"တူ တူ တူ တူ !!!"

ထိုစဉ် ဖြူဖြူ၏ ဖုန်းမြည်သံ ကြားရသဖြင့် ဦးမြမောင်သည် လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှ ဖုန်းကို ယူကာ ဖြူဖြူတို့ထံ လျောက်လာသည်။ ဦးမြမောင် လက်ကာပြသဖြင့် အိုက်စံတို့ ဖြူဖြူ့အား လိုးတာ ရပ်လိုက်ပြီး ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးများ စိမ်ထားလိုက်သည်။ ဦးမြမောင်က ရှုံ့မဲ့နေသော ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာနား ဖုန်းကို ကပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖုန်း ခေါ်ဆိုသူမှာ သူမ၏ ရီးစား ကိုမြတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဖြူဖြူက ခေါင်းခါ ပြကာ မကိုင်ဘူးဟု ငြင်းသော်လည်း ဦးမြမောင်က စပီကာ ဖွင့်ကာ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို လက်ခံလိုက်ပြီး ဖြူဖြူ၏ နားတွင် ကပ်ပေးလိုက်သည်။

"Hello !! ဖြူ လားးးး"

"ဟုတ် !! ဟုတ် ကိုမြတ်သူ !!"

"ဖြူ !! သီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက် ဘာလို့ ပြန်မလာတာလည်းကွယ်!! "

"ဟို !! ဟိုလေ !! ဖြူ !!! ဖြူ!!! အ အ အ !!"

"ဖြူ !! ဘာဖြစ်တာလဲ"

စကားပြောနေစဉ် အောင်နိုင်နှင့် အိုက်စံက ညှောင့်လိုး လိုးလိုက်သဖြင့် ဖြူဖြူ့ထံမှ အသံ ထွက်သွားသည်။ တစ်ခြား အမျိုးသားနှစ်ယောက်က ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ ညှပ်၍ လိုးနေချိန်တွင် ရီးစားနှင့် ဖုန်းပြောနေရသဖြင့် ရင်တွေ တစ်ဒိန်းဒိန်း ခုံကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်နေသည်။ မိမိ၏ စိတ်ကို မလုံသလို ခံစားရသော်လည်း ခံစားမှုက တစ်မျိုးလေး ဖြစ်နေသည်။

"ဘာမှ !! ဘာမှ !! အ !! အ !! မဖြစ် !! မဖြစ်ဘူး ကိုမြတ်သူ !! အ !! အ !! အ "

"တစ်အအနဲ့ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလည်းဖြူ။ ကျောင်းပိတ်ရက်လည်း ပြန်မလာဘူး၊ ကိုယ် မင်းကို စိတ်မချဘူးကွာ"

"ဖြူ !! ဖြူ !!! အ ! အ !! စာ စစ် !! စာစစ်ရမှာမို့ ပြန်မလာဖြစ်တာပ် !! အ အ "

ကိုအိုက်စံတို့သည် ကပ်တွန်း တွန်းလိုးနေရာမှ အရှိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်လာသည်။ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ လိုးခံနေရ၍ နာရသာ့်အထဲ ရီးစား၏ ဖုန်းကို ဖြေနေရသဖြင့် စိတ် အလှုပ်အရှားကြီး လှုပ်ရှားကာ

"ဖြူ !! နေ ကောင်းရဲ့လားကွယ်"

"ကောင်းတယ် !! အ အ !! ကောင်း !! ကောင်းတယ် !! အ အ အ အ အားးးးး ရှီးးး ဟားး"

ကိုအောင်နိုင်၏ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျရင်းဖြူဖြူ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။

"ဖြူ !! ဖြူ !! Hello !! Hello !! ဖြူ !!"

"အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းး ဟင်းးး"

"Hello !! Hello !! ဖြူ!! "

"ဖြူ နေကောင်းပါတယ် ကိုမြတ်သူ!! နောက်မှ ပြန်ခေါ်လိုက်မယ်နော်၊ ဒီမှာ အလုပ်ရှုပ်နေလို့"

"ဒါဆိုလည်း !! ဒါဘဲလေ"

ကိုမြတ်သူထံမှ မကျေမနပ်နှင့် ဖုန်းချသွားသည့် အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ဖုန်းပြော၍ ပြီးသွားသည်နှင့် ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ မျက်နှာကို မေးစိမှ ကိုင်၍ မော့လိုက်ပြီး

"ကဲ မိန်းမ !! ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း"

ဖြူဖြူ့ခမျာ ဖါသည်မထက်ပင် ဆိုးနေပြီ။ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ပါ လိုးခံနေရသည့်အပြင် လီးပါ စုပ်ပေးရမည့် အဖြစ်။ ပါးစပ်ကို ဟ၍ လီးဒစ်ကို ငုံလိုက်သည်။ အိုက်စံနှင့် အောင်နိုင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာပြန်သည်။

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အု အု အ အ !! ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အ အ အ အ !! အိ အိ !! အု အု !! အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် !! အူးးးး အူးးး အူးးးး"

စုပ်ပေးနေရသော လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲနှင့် ဝင်ထွက်နေရင်း အာခေါင်ထဲထိ ရောက်လာသည်။ ကိုမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ အာခေါင်ထဲ လီးကို တစ်ဆုံး သွင်းလိုက်ပြီး သူ၏ ဆီးခုံနှင့် သူမ၏ မျက်နှာအား ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ဖြူဖြူ့ခမျာ အသက်ရှူ ကျပ်ကာ မျက်လုံးများပြူး၊ မျက်ရည်တွေကျပြီး လည်ပင်းကျောများပင် ထောင်လာသည်။ ဦးမြမောင်၏ ပေါင်အား တွန်းထားသော်လည်း သန်မာသော လက်က ခေါင်းကို ဖိကပ်ကာ လီးကို အာခေါင်ထဲ စောင့်စောင့် ထဲ့နေသည်။

"အု အု အွတ် အွတ် !! ကွတ် ကွတ် ကွတ် ကွတ် !!ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အစ် အစ် အု အု !!  ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ ဗျိ !! အု အု အု အု အူးးးး အူးးး အူးးးး"

ဦးမြမောင်တို့ ဖြူဖြူ့အား လိုးနေပုံမှာ ဖါသည်မကို လိုးသည်ထက် ပို၍ မုန်းဒိန်းကျင့်နေသလိုပင်။ အတော်ကြာမှ အာခေါင်ထဲ ထိုးထဲ့နေသော လီးကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်ရာ

"အွတ် အွတ် အဟွတ် ဟွတ် !! အီးးးး အဟု ဟုဟု ဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် !!! အူးးးး ဟူးးး ဟူးးးး"

အသက်ကို မနည်းပင် ရှူနေရသည်။ လီးကြီး အာခေါင်ထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့် သူမလည်း နောက်တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်သည်။

"ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု !! အူးးး ဟူးးး ဟူးးးး"

ကိုအိုက်စံလည်း ဖြူဖြူ၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်ရာ စအိုပေါက်မှာ ယောင်ကိုင်းကာ စူပွ စူပွနှင့် ကျန်ခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ဖင်လိုးထားကာစ လီးကြီးအား ဖြူဖြူ၏ ပါးစပ်တွင့် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖြူလည်း ပါးစပ်ဟကာ ငုံပေးလိုက်သည်။ အိုက်စံက ကွင်းတိုက်ကာ

"အ အ အ အ !!! အားးးးး ရှီးးးး ဟားးးးးး"

ဖြူဖြူ၏ ပါးစပ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ အာခေါင်ထဲထိ ဝင်လာသော ငန်ကျိကျိ သုပ်ရည်များကို မျိုချလိုက်ရသည်။  ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ၏ ဖင်ကို သူ၏ လီးကြီးတေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

"အင့် !!! ဗလစ် တစ်တစ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

ဖြူဖြူ့ဖင်အား လေး ငါးချက်ခန့် စောင့်လိုးလိုက်စဉ် အခန်းပေါက်မှ အရိပ်တစ်ခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့်

"အိုးးးးး ဖြူဖြူ "

"ဟင် !! ဆွေဆွေ !! အ အ အ အ"

အခန်းထဲတွင် ဦးမြမောင်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သာ ရှိမည် ထင်မှတ်ထားရာ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဆွေဆွေ အံ့အား သင့်သွားသည်။ ဖြူဖြူ့အား ဦးမြမောင်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က ညှပ်၍ လိုးနေသည်ကို ဦးအိုက်စံက အရက်သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေသည်လေ။

"အိုက်စံရေ၊ ခေါ်လိုက်ပါဦးဟ"

အဝတ်ဗလာ၊ လီးတန်းလန်းနှင့် သူမထံ လျှောက်လာသော ဦးအိုက်စံအား အလန့်တကြားကြည့်ကာ လှည့်ထွက်ရန်ပြင်စဉ်၊ ဦးအိုက်စံက လက်ကို စောင့်ဆွဲကာ အခန်းထဲ တွန်းလွှတ်လိုက်သည်။

"အမေ့ !! ဝုန်းးးး အားးးး"

ဆွေဆွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်လဲသွားစဉ် ဦးမြမောင်သည် ဖြူဖြူ့အား လိုးနေရာမှ ဆွေဆွေ့ထံ လျှောက်လာသည်။ အောင်နိုင်သည် သူ့အပေါ် ခွထားသော ဖြူဖြူ့အား အသာ တွန်းလှဲကာ ပတ်လတ်လှန်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ့ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို မလိုးတော့ဘဲ ဒစ်ကို ဖင်ပေါက်တွင် တေ့၍ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"ဗလစ်တစ်တစ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် !!! အားးးးး"

ဆွေဆွေသည် လူးလည်း ထရန်ပြင်သည်။ ဦးမြမောင်နှင့် ကိုအောင်နိုင် နှစ်ယောက်ပေါင်းကာ သူမကို လိုးဘူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့သော အဖွဲ့လိုက် လိုးပွဲကိုတော့ မစဉ်နွှဲခြင်ပေ။ သို့သော် ဦးမြမောင်က သူမကို စောင့်ကန်လိုက်သဖြင့် မှောက်ခုံလဲသွားသည်။ သူမပေါ် ခွလိုက်ပြီး

"ဘာဖြစ်တာလည်း ဆွေဆွေ"

"ဟို ဟို !! ရှင်တို့ !! ရှင်တို့"

"ဟုတ်တယ်လေ၊ ငါတို့ သုံးယောက်က မင်းတို့ နှစ်ယောက်ကို ဝိုင်းလိုးမလို့လေ၊ မင်းလည်း အလိုးခံဖို့ လာခဲ့တာ မလား"

"ဟုတ် ဟုတ် !! မဟုတ် !!!' အ !! "

ဆွေဆွေ၏ ဆံပင်ကို ဆွဲစောင့်ကာ ခေါင်းမော့စေပြီး

"ဟုတ်တာတွေရော မဟုတ်တာတွေရော ရှုပ်နေတာဘဲ၊ ငါ့ကို ရှင်းရှင်းပြောစမ်း"

"ဟိုလေ ဟို ဟို !! အ !! အားးး "

"မြန်မြန်ပြောစမ်း"

"ပြောပါ့မယ်ရှင်၊ ရှင်တို့စီ လာတာ မှန်ပေမယ့်၊ ဒီလို ဒီလိုမျိုးကြီးတော့ !! အ!! "

"ဘာဖြစ်တုန်းကွ၊ အိုက်စံ ပါတော့ မင်းအတွက် လီးတစ်ချောင်း ပိုတာပေါ့ကွ၊ ဖြူဖြူလည်း မင်းနဲ့အတူ အလိုးခံဖို့ ဒီကို လာခဲ့တာကို"

"ဗျိ ဗျိ ဗျိ ဗျီးးးးးး !!! အားးးး"

ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ့ကိုယ်ပေါ် တက်ခွရင်း အင်္ကျီများကို ဆုတ်ဖြဲပစ်လိုက်သည်။ ရုန်းကန်နေသော ဆွေဆွေ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကိုပါ ဆုတ်ဖြဲလိုက်သည်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်ပြီး စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။ အိုက်စံသည် ခွန်အားရှိသမျှ ရုန်းကန်နေသော ဆွေဆွေ၏ ခေါင်းရင်းတွင် ထိုင်လိုက်ကာ ဆံပင်ကို စောင့်ဆွဲလိုက်ပြီး

"ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံလိုက်ပါလား ဆွေဆွေ၊ ခါတိုင်းလည်း မင်းကို ဦးမြမောင်တို့က လိုးနေကျ ဘဲဟာ၊ ငါ ပါလာတာ မင်းအတွက် ဘာမှ မထူးပါဘူးကွ၊ ဖြူဖြူတောင် ကောင်းနေပြီ"

အိုက်စံ ပြောနေစဉ် ဦးမြမောင်၏ လီးကြီးက ဆွေဆွေ၏ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာသည်။

"ဇိ ဇိ ဇိ !! အ !!!"

ဒစ် ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ၏ ခါးကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီး စောင့်သွင်းလိုက်သည်။

"ဗလစ်တစ်တစ် ဗျစ် ဗျစ် ဗွတ် !!! အောင်မလေးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ဟူးးး နာတယ် နာတယ် !! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးးး !! ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ် !!! အားးးးးးး"

နှူးနှပ်မှုမရှိဘဲ လီးကြီး အစိမ်းသက်သက် ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဆုံး အသွင်းခံလိုက်ရသဖြင့် တော်တော်လေး နာကျဉ်သွားသည်။ ဦးမြမောင်ကတော့ လိုး ကောင်းကောင်းနှင့် လိုးနေသည်။ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ် ညည်းညူနေသော ဆွေဆွေ၏ မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း အိုက်စံ၏ လီးကြီး တောင်မက်လာသည်။ ဦးမြမောင်သည် ဆွေဆွေ့ဖင်အား အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စောင့်လိုးပြီးသည်နှင့် လီးတပ်လျက်ပင် ကိုယ်ကို လှဲလိုက်ပြီး ဆွေဆွေ့ကို သူ့အပေါ် တင်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေသည် ဦးမြမောင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဖင်ထဲ လီးတပ်လျှက်နှင့် ကျောပေးထားသလို အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။

"ကဲ အိုက်စံရေ၊ ဒီကောင်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အပေါ်ကနေ လိုးပေးလိုက်စမ်း"

"OK OK ဟဲဟဲဟဲ"

အိုက်စံလည်း ဆွေဆွေ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ စောင့်ထိုးလိုက်သည်။

"ဗျစ် ဗျစ် ဗျွတ် ဗျွတ် !! အားးးးးး"

ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီးတစ်ချောင်း သပ်ရိုက်သလို သွင်းခံထားရစဉ် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးတစ်ချောင်း စောင့်သွင်းခံရ၍ တော်တော်လေး နာကျင်သွားသည်။ အိုက်စံသည် ဆွေဆွေ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်ကာ အားရပါးရ စောင့်လိုးတော့သည်။ ဦးမြမောင်ကလည်း အောက်မှနေ၍ ဆွေဆွေ၏ ဖင်ကို ပင့်ပင့်လိုးသည်။ လီးနှစ်ချောင်း ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသဖြင့် ဆွေဆွေလည်း ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်းနေရသည်။ ထိုစဉ် ဖြူဖြူ၏ ဖင်ကို လိုးနေသော အောင်နိုင်သည် ပြီးတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးကို ထုတ်ကာ ဦးမြမောင်တို့ထံ လာခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ဆွေဆွေ၏ ပါးစပ်တွင် လီးတေ့ပေးလိုက်သည်။

"ပါးစပ် ဟစမ်း"

 ဆွေဆွေလည်း ပါးစပ် ဟပေးလိုက်ရာ ကွင်းတိုက်ကာ သုပ်ရေများအား ဆွေဆွေ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။

"အားးးး ရှီးးး ဟားးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !! ရှီးးးးးးးး"

"င့ါ လရည်တွေ မြိုချလိုက်စမ်း၊ ပြီးရင် ငါ့လီးကို ပြောင်အောင် စုပ်ပေးစမ်း"

ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော ပစ်ချွဲချွဲ သုပ်ရည်များကို မြိုချလိုက်ရသည်။ ပြီးနောက် ဖြူဖြူ၏ ဖင်ကို လိုးထားသော လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲလဲ လီးနှစ်ချောင်းက အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဝင်ထွက်နေကြသည်။ နာကျင်မှု ကြားမှလည်း အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသည်။ 25 mins ခန့်ကြာသော်

"ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် !! အ အ အ အ !! ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် !! အ အ အ အ !!! အားးးး ရှီးးးး ဟားးး"

ဦးမြမောင်ရော ဦးအိုက်စံပါ ပြိုင်တူ ပြီးသွားသည်။ ဖင်ခေါင်းထဲရော သားအိမ်ထဲပါ သုပ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် ဆွေဆွေလည်း တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။

"ဟားးး ကောင်းလိုက်တာကွာ !! ရှီးးးး"

"မိန်းမရေ"

"ရှင်"

"လာစမ်း ဒီကို"

ဦးမြမောင် လှမ်းခေါ်သဖြင့် ဖြူဖြူသည် ဦးမြမောင်တို့ထံ လာခဲ့သည်။ သုံးယောက်သား ထပ်လျှက်နှင့် ဖင်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးများ မထုတ်သေးပေ။ ဖြူဖြူက ဆွေဆွေ့ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေသော လီးနှစ်ချောင်းကို ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုချလိုက်ပြီး သူတို့အနီး ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။

"ဆွေဆွေ့ ထဲက လရည်တွေ သောက်လိုက်စမ်း"

"ရှင် !!"

ဦးမြမောင်၏ ပြောစကားကို ရုတ်တရက် နားမလည်ပေ။ ထိုအချိန်တွင် ဦးအိုက်စံသည် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်ရာ

"ဗျွတ် ဗျွတ် ဗလွတ် !! ဟားးးး"

စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကျွတ်သည်နှင့် သုပ်ရည်များ အံကြလာသည်။ ဦးအိုက်စံက ဖြူဖြူ၏ ခေါင်းကို ဆွေဆွေ့ စောက်ပတ်နား ဆွဲကပ်လိုက်ပြီး

"ဆွေဆွေ့ စောက်ပတ်ကို လျှက်ပြီး လရည်တွေ သောက်လိုက်"

မိန်းမအခြင်းခြင်း စောက်ပတ်လျှက်ရမည်ကို တွန့်နေမိသည်။

"မိန်းမ !!!!!"

"ရှင် ဟုတ် ဟုတ် "

ဦးမြမောင်၏ အသံ ဟိန်းထွက်လာသဖြင့် ဖြူဖြူလည်း ဘာမျှ မစဉ်းစားတော့ဘဲ ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်ကို လျှက်ကာ သုပ်ရည်များကို မျိုချလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ် လျှက်ခံရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် နာကျင်မှုများ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

"ဗျွတ် ဗလွတ် ဗွတ် ဗု !!! အားးးး"

ဦးမြမောင်၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲမှ ချွတ်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေ၏ စအိုပေါက် ယောင်ကိုင်းကာ သုပ်ရည်များ တပွတ်ပွတ် ထွက်လာသည်။ အိုက်စံသည် ဖြူဖြူ၏ ခေါင်းကို ဆွေဆွေ့ ဖင်ပေါက်နား ကပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖြူသည် ဖင်ကိုပါ လျှက်ပေးရမည်ကို ရွံသော်လည်း မငြင်းဆန်ဝံ့သဖြင့် ဆွေဆွေ၏ ဖင်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ ဖင်ထဲမှ ထွက်လာသော ဦးမြမောင်၏ သုပ်ရည်များကို သောက်လိုက်ရသည်။

...........................................................................................................................

ဦးမြမောင်တို့ သုံးယောက်သား အရက်သောက်လိုက်၊ ဆေးခြောက် ရှူလိုက်၊ ပြီးလျှင် ဖြူဖြူနှင့် ဆွေဆွေ့အား ဝိုင်းလိုးလိုက်နှင့် လိုးပွဲကြီး ကျဉ်းပနေကြသည်။ ဖြူဖြူနှင့် ဆွေဆွေလည်း ဖင်ရော စောက်ဖုတ်တွေပါ ပူထူနေပြီ။ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသဖြင့် နားထဲမှ လေများ ထွက်ကာ မျော့နေပြီ။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်ဗလာဖြင့် တဦးနှင့် တဦး ဖက်ကာ မှိန်းနေကြသည်။ တစ်ယောက်၏ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ အံထွက်လာသော ဦးမြမောင်တို့၏ သုပ်ရည်များကို တစ်ယောက်က အပြန်အလှန် မျိုချပေးနေရာ ပါးစပ်ထဲရော နှာခေါင်းထဲပါ ညှီစို့စို့ အနံ့များ လှိုင်နေပြီ။ သို့သော်လည်း ဦးမြမောင်တို့ လိုးကြဦးမည်ဆိုလျှင် ခံရန် အသင့်ပင်။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် သူမတို့၏ ရီးစားများ မဟုတ်သော သူစိမ်းများ၏ ကြမ်းတမ်းစွာ လိင်ဆက်ဆံခံရမှု  " အတွေ့ " တွင် သာယာ ယစ်မူးနေကြပြီလေ။

"ကဲ အချိန်ရှိတုန်းလေး ဟေ့"

"အင့် !! ဗလစ်တစ်တစ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် !!! အားးးး"

တော်သေးပြီ။

ငါ့လင် သာဂိ

ပြီးပါပြီ။