ကျွန်တော့်ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၂ )

ကျွန်တော့်ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ၂၄မျက်နှာ

(Romance, Soft core)

ထို့နောက် ရေလည်ဘုရားရှိ တံတားပေါ်က တစ်ဆင့် မိတ္ထီလာကန် ရေပြင်အား နှစ်ယောက်သား ငေးကြည့်နေလေသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော် ဟေ့ကောင် ရည်းစားစကား ပြောရမယ့် အချိန်ရောက်ပြီ...ပြောတော့လေဟု ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် သတိပေးလိုက်လေသည်၊ သို့သော် ဘာစကားမှ နှုတ်ခမ်းကမထွက် ထမင်းလုံးသစ္ဆေစီးသလို အာစီးကပ်နေ၍ စကားလုံးများအစား တံတွေးများကို မျိုချနေရသည်၊ ထိုစဉ် သူမက

“ ကန်ရေပြင်ကို ဖြတ်လာတဲ့လေလေးက ရှူလို့ကောင်းတယ်နော်”

“ ဟုတ်တယ်အမ...ကောင်းတယ်..အင်း” ထို့နောက် ၁မိနစ်မျှပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ ကျွန်တော်က ပြန်အားမွေးကာ

“ အမ.....အမကိုပြောစရာရှိတယ်”

“ အင်း...ပြောလေ..ဘာပြောမလို့တုံး”

“ ဟိုလေ...ဟို ကျွန်တော်အမကိုချစ်တယ်” 

ဟု တုံးတိကြီးပြောမိလိုက်လေသည်။ နောက်ထပ်ဘာပြောရင်ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစား၍လည်းမရ။ နှလုံးခုန်သံများအရမ်းမြန်လာကာ ကမ္ဘာလောကကြီးတစ်ခုလုံး ရပ်တန့်နေသည်ဟုပင်ခံစားရလေသည်။ သူမကတော့ မျက်နှာပင်မပျက်...အေးပေါ့လေ....သူမလိုချောမောလှပသောသူအဖို့ ရည်းစားစကားအပြောခံရသည်မှာ ထူးဆန်းသည့်ကိစ္စတော့မဟုတ်ချေ၊ သူမကကျွန်တော့်ဘက်သို့လည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး

“ မင်းသေချာလို့လား၊ အဆောင်မှာတုံးကလည်း ကျောင်းသားတွေငါ့ကို အဲ့လိုပြောပြီး uni ရောက်တော့မေ့သွားတာချည်းပဲ”

“ ဟို......အဲ့ဒီ့လူတွေနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့မတူတာ အမသိပါတယ်၊ ကျွန်တော်က တကယ်ချစ်မိသွားတာပါ....စဉ်းစားပေးမယ်မလားဟင်”

“ ငါ့မှာရည်းစားရှိတာမသိဖူးလား” 

ဟု သူမကပြန်ပြောရာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ၌ နွေခေါင်ခေါင်မိုးကြိုးပြစ်ချလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရလေသည်၊ ဝမ်းလည်းနည်းသွားလေသည်....မျက်နှာကလည်းဟန်မဆောင်နိုင်....သို့သော်လည်းဟန်လုပ်ပြုံးကာ

“ ကျွန်တော်မသိလို့ပါ....တောင်းပန်ပါတယ်ဟု”ပြန်လည်ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါသူမက ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်လက်နှင့်ပုတ်ကာ

“ ရဲမာန်....ငါကစတာပါ...စိတ်မဆိုးနဲ့နော်...ငါကရည်းစားကိုမထားဖူးသေးတာ”

“ ဟင်တကယ်လား....အဲ့တာဆိုစဉ်းစားပေးမယ်မလား”

“ ရုပ်ကလည်း အခုပဲငိုတော့မလိုလိုရယ်တော့မလိုလိုနဲ့၊ အင်းမင်းဘက်က သေချာရင်တော့ငါစဉ်းစားပေးပါ့မယ်”

“ ဟုတ်...သေချာပါတယ် မ”

“ ငါ့မျက်လုံးကိုသေချာကြည့်ကြည့်” 

ဟု သူမကပြော၍ ကျွန်တော်က သူမမျက်လုံးကိုစိုက်ကြည့်လိုက်လေသည်၊ သူမ၏ မျက်လုံးဝိုင်းလေးက ကျွန်တော့်၏တစ်ကိုယ်လုံးကိုဖောက်ထွင်းကြည့်နေသည်ဟုခံစားလိုက်ရသည်၊ သူမက ကျွန်တော့်လက်မောင်းအား အသာဆုပ်ကိုင်ကာ

“ ငါစဉ်းစားကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ နောက်သုံးလနေရင် အဖြေပြန်ပြောမယ်...စောင့်နိုင်တယ်မလား”

“ ဟုတ်...စောင့်နိုင်ပါတယ်”

ဟု ပြောကာ ကျွန်တော်ကသွားကြီးဖြီးပြလိုက်လေသည်၊ ဆရာကျော်ပြောဖူးသည်ကတော့ မိန်းခလေးများဘက်က စဉ်းစားပေးမည်ဟုဆိုပါက ခေါင်းညိမ့်ရန် ၅၀ ရာခိုင်နှုန်းသေချာသည်၊ သူတို့သဘောမကျလျင်အစကတည်းက ငြင်းတက်ကြသည်ဟု ပြောဖူးလေသည်။

“ အဲ ၈နာရီတောင် ခွဲတော့မယ်၊ ငါ့ကိုပြန်လိုက်ပို့အုံး ရုံးတက်ရအုံးမှာ၊ မင်းလည်း ကျောင်းချိန်ရှိတယ်မလား”

“ ဒီနေ့က ၉နာရီအတန်းမရှိဖူးရယ်”

“ အင်း စာလည်းပုံမှန်လုပ်အုံးနော် ၊ တက္ကသိုလ်ရောက်ပြီဆိုပြီး လွတ်မနေနဲ့ဦး”

“ ဟုတ်”

“ အင်း....တခြားမိန်းခလေးတွေ အကြိုက်တွေ့ရင်လည်းငါ့ပြောပြဦးနော၊ အကြိုက်တွေ့တော့လည်းစဉ်းစားရသက်သာတာပေါ့”

“ ကျွန်တော်ကတော့မကိုပဲချစ်တာ၊ ကျန်တာဖွဲနဲ့စကွဲပဲ”

“ အပြောကတော့ကြီးပ၊ အဲ့ကျောင်းမှာလည်းငါ့တပည့်တွေရှိတယ်.....ဘာညာဘာညာကြားလို့ကတော့ ဘာအဖြေမှမရဖူးမှတ်တော့”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ” 

ဟုကျွန်တော်ကပြန်ပြောလိုက်လေသည်၊ စိတ်ထဲတွင်လည်း မိန်းခလေးများသည် မလွယ်ချေ ယခုပင်ရည်းစားစကားပြောပြီး၍ အဖြေပင်စဉ်းစားမည်ရှိသေးသည်၊ ယခုပင်သဝန်တိုကာ ချုပ်ကိုင်ချင်သည်ဟုလည်းတွေးမိလိုက်လေသည်။

.......................

ချစ်ရပါသော ဆရာမဝသုန် (သို့မဟုတ်) နေကြာပန်းလေးအား ချစ်ခွင့်ပန်ပြီးနောက်တွင် အားလပ်ချိန်များရောက်တိုင်း ရည်းစားဖြစ်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာတွေးရင်း စိတ်ကူးနှင့်ရူးရသည်၊ ညအိပ်ရာဝင်ခါနီး ဖုန်းပြောပြီးချိန်တိုင်း ဟိန်းထက်အား...ငါတော့ ဘယ်လိုခံစားရတယ်ကွာ..ဘာညာနှင့်ပြောလွန်း၍ သကောင့်သားကလည်း ကျွန်တော့အားသိပ်အမြင်မကြည်တော့၊ ဆရာမဝသုန်နှင့်ကား တစ်ပါတ်လျင် လေးရက်လောက်တော့ပုံမှန်ဖုန်းပြောဖြစ်သည်၊ သူမကအလုပ်အကိုင်နှင့်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်လိုအချိန်တိုင်းမအားချေ၊ တချို့အလုပ်များသောနေ့များတွင် အိပ်ရာစောစောဝင်သည်များလည်းရှိသည်...ထိုအချိန်က Mpt က တစ်မိနစ် ၅၀ကျပ်ဖြင့် ဂျင်းထည့်ကောင်းနေဆဲ ဖြစ်သောကြောင့် ဖုန်းဘေလ်ချွေတာဖြစ်သည်ကတစ်ကြောင်း ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။

တစ်ဖက်တွင်လည်း မိတ္ထီလာစီးပွားရေး တက္ကသိုလ်တွင် တက်ရသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့်အသားကျလာလေပြီ၊ ဟိန်းထက်နှင့်ကျွန်တော် ၊ ယုပွင့်နှင့်စုမြတ်နိုး တို့သည် အဖွဲ့ကျ၍ ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်ကန်တင်းထိုင် အတူတူ တတွဲတွဲဖြစ်နေကြလေသည်၊ အစပိုင်းတွင် ရိုးသလိုအေးသလိုရှိသော တောင်တွင်းကြီးသူလေး စုမြတ်နိုးသည် ယခုဆို ကန်တင်းရောက်တိုင်း စကားတဖောက်ဖောက်ပြောသော သာလိကာလေးအသွင်ပြောင်းသွားလေသည်။တစ်လခန့်အကြာတွင် သင်ကြားရမည့် major များခွဲရာ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ထဲတွင် ယုပွင့်က အမှတ်အများဆုံးဖြစ်၍ ဝါဏိဇ္ဇဗေဒ (Commerce) မေဂျာရလေသည်၊ ကျန်သည့်သုံးယောက်က အမှတ်အလယ်အလတ်ဖြင့် စီးပွားရေးစီမံခန့်ခွဲမှုဗေဒ (BBA) မေဂျာရလေသည်။ ကျောင်းပိတ်သောရက်များတွင် ဟိန်းထက်ကရည်းစားရှိသောသူဖြစ်၍ ချိန်းတွေ့နေရသဖြင့် သိပ်အားလပ်သည်မရှိချေ၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဖုန်းထဲရှိဂိမ်းဆော့ခြင်း၊ ခြင်းခတ်ခြင်း၊ ဘောလုံးကန်ခြင်း၊ ဆရာမဝသုန်ဆီဖုန်းဆက်ခြင်းများဖြင့်ချာလပတ်လည်လျက်ရှိသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ သူငယ်ချင်းများအုပ်စုလိုက် လျောက်လည်သည့်အခါများတွင်မူ ဟိန်းထက်နှင့်ယုပွင့်တို့က အတွဲဖြစ်၍ ကျန်ရှိသော သင်းကွဲနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ကျွန်တော်နှင့်စုမြတ်ကတစ်တွဲဖြစ်သွားလေသည်၊ မိန်းခလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အနေဖြင့် စုမြတ်ကခင်ဖို့ကောင်းလေသည်...တချို့သော ဝါသနာများလည်းကျွန်တော်နှင့်တူလေသည်။

ဇန်နဝါရီလ ကုန်ခါနီး တတိယတစ်ပတ်၏ တနဂ်နွေ ညနေခင်းတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်၊ ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းအဖွဲ့သည် သချာ်ဘာသာရပ်တွင်ခက်ခဲသော အခန်းတစ်ခန်းအား စာအတူစုလုပ်မည်ဟု အမည်ခံကာ ကျောင်းဝန်းထဲ၌ ကော်ရစ်ဒါတစ်ခုတွင်ချထားသော ခုံတန်းများပေါ်တွင် မုန့်ထုတ်များဖောက်စား၍ လေဖုတ်နေကြလေသည်။ စုမြတ်နိုးက စ၍

“ ဟိုအတွဲ လေများမနေနဲ့တော့...ချစ်ကြည်နူးချင်ရင် ကျောင်းရှေ့က အတွဲထိုင်ခုံဆီသွား...နောက်ဆုံးနှစ်ပုဒ်ပဲကျန်တော့တာ...တွက်လိုက်ရအောင်”

“ စုမြတ်ပြောတာဟုတ်တယ်....မျက်စိနောက်လာပြီ...မြန်မြန်ပြီးမြန်မြန် ပြန်မယ် အဆောင်မှာ ခြင်းခတ်ဖို့ချိန်းထားတာရှိတယ်” 

ဟု ကျွန်တော်ကဆက်လက်၍ထောက်ခံလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ပြောလိုက်ကာမှသာ ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်နေသောနှစ်ယောက်သားခွာကာ နောက်ထပ်တစ်ပုဒ်ဆက်တွက်ကြလေသည်။ တစ်ပုဒ်ပြီးသောအခါ ဟိန်းထက်က

“ စာတွက်တာတော်ရအောင်.....ပျင်းလာပြီ...ခေါင်းတွေလည်းနောက်လို့၊ နောက်နေ့မှဆက်တွက်ရအောင်” ထိုအခါအကုန်လုံးက

“ အင်းတော်ကြရအောင်”ဟုထောက်ခံလေသည်။ ယုပွင့်က

“ ကို အအေးလေးသောက်ရအောင်၊ ယုပွင့်လီမွန်တီးအအေးချဉ်ချဉ်လေးသောက်ချင်တယ်”ဟုပြောရာ ဟိန်းထက်က

“ အင်း ကိုလည်းရေဆာနေတာ.....ကန်တင်းသွားဝယ်ကြမယ်လေ၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကောဘာမှာအုံးမလဲ”

“ ငါ့ဖို့ လက်ဘက်ထမင်းနဲ့ burn အချိုရည်တစ်ဗူး”ဟုကျွန်တော်ကမှာလိုက်ရာ စုမြတ်နိုးက

“ ငါကတော့ယံယံခေါက်ဆွဲကြော်ပဲစားတော့မယ်၊ ဖျော်ရည်ကတော့ ဟိန်းထက်ဆီကပဲ ကပ်သောက်တော့မယ်”

“ နင့်ကိုဘယ်သူတိုက်မယ်ပြောလဲ”

“ မတိုက်လည်းသောက်မှာပဲ”

ထို့နောက်ယုပွင့်တို့အတွဲ ကန်တင်းဘက်သို့သွားရာ ကျွန်တော်နှင့် စုမြတ်နိုးသာ ကော်ရစ်ဒါ၌ ကျန်ရှိခဲ့လေသည်၊ စုမြတ်က

“ နင် King selection ထဲပါတယ်ဆို၊ Welcome ကဝတ်ဖို့အဝတ်ဝယ်ပြီးပြီလား”

“ ပါလည်း king ရွေးပွဲမတက်တော့ဖူး၊ ပရိတ်သတ်ပဲလုပ်တော့မယ်”

“ ဘာလဲရှက်လို့လား၊ ငါလည်း queen selection ထဲပါတယ်၊ ဝင်လျောက်ကြည့်မလားလို့....တက္ကသိုလ် အမှတ်တရပေါ့အေ”

“ ငါက welcome ကို ဘောလုံးပွဲလောက်စိတ်မဝင်စားလို့၊ စင်အောက်ကနေပဲနင့်ကိုအားပေးတော့မယ်.....Queen ကလည်းနင်ပဲရမှာပါ၊ ကျန်တဲ့သူတွေက နင့်လောက်ချောတာမဟုတ်ဖူး”

“ အမလေးမြှောက်နေပြန်ပြီ၊ လကုန်အိမ်ကပိုက်ဆံရမှ မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်....အခုတော့မရှိသေးဖူး”

“ ငါကတစ်ကယ်ပြောတာဟ၊ နင်ကညိုချောဆိုတော့ပိုပြီးတော့ နာမည်ကြီးတယ် ယျောက်ကျားလေးတွေထဲမှာ၊ ငါ့ကိုတောင်နင့်ဖုန်းနံပါတ် တကျီကျီတောင်းနေကြတာ”

“ နင်ဘယ်သူ့ကိုမှဖုန်းနံပါတ်မပေးနဲ့နော် ရဲမာန်၊ ငါမကြိုက်ဖူး”

“ အေးပါမပေးပါဖူး....နင်ကရည်းစားထားဖို့စိတ်ကူးမရှိဖူးလား”

“ ငါကရည်းစားထားဖို့စိတ်ကူးမရှိဖူး၊ အချုပ်အနှောင်တွေမကြိုက်ဖူး....နောက်ပြီးတော့ ငါက broken family ကဆိုတော့ အချစ်ရေးကိစ္စတွေမှာ ဆိုက်ကိုနည်းနည်းရှိတယ်”

“ အော်...ဟုတ်လား၊ နင်ရည်းစားမထားချင်တာလည်းကောင်းပါတယ်...ငါအဖော်ရတာပေါ့ အကုန်အတွဲတွေနဲ့ဆို ငါတစ်ယောက်ထည်းကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေမှာ”

“ ရဲမာန်နင့်ဆီမှာ ဗီဒီယိုအသစ်တွေရှိလား၊ သီချင်းလည်းရတယ် ငါ့ကို share ပေးဦး”

“ အင်း 3 idiots ဇာတ်ကားရှိတယ်၊ အဲ့ကုလားကားကြည့်ပြီးပြီလား”

“ ဟင့်အင်း...မကြည့်ရသေးဖူး”

“ အင်း.....zaypa ဖွင့်လိုက်”

ကျွန်တော်နှင့်စုမြတ် ဇာတ်ကားကူးနေစဉ်မှာပင် ဟိန်းထက်တို့အတွဲ ကန်တင်းမှ အထုတ်များဆွဲကာပြန်လာကြလေသည်၊ ထို့နောက် တွက်ချက်ထားသောစာအုပ်များကို စာပွဲပေါ်ကရှင်းကာ အစားအသောက်များကိုစားသောက်ကြလေသည်၊ စားနေရင်းနှင့် ယုပွင်ကကျွန်တော့်အား

“ ရဲမာန် ဒီတစ်ပါတ် စနေနေ့လကုန်ရင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ္ထီလာမြို့ထဲ Ktv သွားပြီး သီချင်းသွားဆိုမလို့...လိုက်ဦးမလား”

“ အင်း....ဘယ်သူတွေပါလဲ”

“ ငါတို့အတွဲရယ် အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းအတွဲတွေကောပါမှာ နောက်ပြီး ကွန်ပြူတာ တက္ကသိုလ်တက်နေတဲ့ ငါ့အမတစ်ဝမ်းကွဲရော ပါမှာ”

“ ဟုတ်လား....စုမြတ်ကောလိုက်မှာလား” ဟု ကျွန်တော်ကမေးလိုက်ရာ စုမြတ်က

“ နိုးပါ....ဒီတစ်ပွဲတော့ ငါမလိုက်တော့ဖူး၊ အမေက အိမ်ပြန်လာခဲ့ဦးဆိုလို့ သောက်ကြာနေ့ကတည်းက အိမ်ပြန်မလို့”

“ ဟေ ငါတော့တစ်ယောက်ထည်းဖြစ်နေတော့မှာပဲ”ဟုပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

စနေနေ့ နေ့လည်ခင်း ၁၁နာရီခွဲခန့်တွင် ဟိန်းထက်နှင့်ကျွန်တော်သည် မနက်စာစားပြီးသကာလ အဆောင်သို့ပြန်ခဲ့လေသည်၊ အဆောင်ရောက်သည့်အချိန်တွင်ဟိန်းထက်က

“ ဟေ့ရောင်...... ခဏနေမြို့ထဲ ktv သွားမှာလိုက်မှာလား”

“ အင်းလိုက်ခဲ့မယ်လေ...မဟုတ်လည်း အဆောင်မှာ ပျင်းစရာကြီး၊ ကြည့်စရာ ဇတ်ကားလည်း ကုန်သွားပြီ”

ထိုသို့ဖြင့် လူစုပြီးသည့်အခါတွင် သပြေဝမှ မိတ္ထီလာမြို့ပေါ်သို့ အုပ်လိုက်ကြီးချီတက်ကြလေသည်၊ Ktv သို့ရောက်သောအခါတွင် မိသားစုခန်းတစ်ခန်းယူ၍ စားစရာအနည်းငယ်မှာယူပြီး မိုက်ခဲကြလေတော့သည်။ တစ်ပုဒ်နှစ်ပုဒ်ဆိုပြီး၍ သွေးပူလာသည့်အချိန်တွင် ယုပွင့်၏ အမတစ်ဝမ်းကွဲရောက်လာလေသည်၊ ယုပွင့်က

“ အမရေ...ရောက်လာပြီလား၊ ဒါကဟိန်းထက်တဲ့...ညီမပြောပြောနေတဲ့ညီမဘဲလေ...သူကတော့ ဟိန်းထက်သူငယ်ချင်း ရဲမာန်တဲ့”

“ ရဲမာန်....ဒါငါ့အမတစ်ဝမ်းကွဲ၊ နန်းသိရိကျော်တဲ့”

“ ဟင်.....အမကရှမ်းလား၊ ယုပွင့်ကဗမာပါ”လို့ ကျွန်တော်ကပြောရာ မနန်းသိရိကျော်က

“ မဟုတ်ဖူးမောင်လေး....အမက ရှမ်းကပြား....အဖေက ယုပွင့်တို့ဘက်က...အမေကတောင်ကြီးကရှမ်း”

“ ဒါကြောင့်အမက ယုပွင့်ထက်ပိုချောနေတာပေါ့လို့” 

ကျွန်တော်ကမြောက်ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ မနန်းသိရိကျော်က ရယ်၍

“ မောင်လေးမျက်စိကောင်းတယ်၊ ဘာစားချင်လဲပြော”

“ တော်ပါပြီဗျာ”

နာရီဝက်ခန့်ကြာပြီးချိန်တွင် တစ်ယောက်တစ်ပုဒ်နှုန်းခန့်ဆိုပြီးကြလေပြီ၊ မိုက်ခဲရသောသူများမှာ အာခေါင်ခြောက်၍ ရေမှာတဲ့သူကမှာ၊ ယျောက်ကျားလေးတွေက တော့စည်ဘီယာမှာသည်၊ မိန်းခလေးတစ်ချို့ကတော့ spy နာမည်ရှိ အပျော့စားဝိုင်မှာသောက်ကြသည်၊ အသောက်နိုင်ဆုံးမှာ ယုပွင့်၏ အမ နန်းသိရိကျော်ပင်ဖြစ်လေသည်၊ စိတ်ညစ်စရာရှိတာလား....ပျော်လို့ပဲလားတော့မသိချေ၊ သူတစ်ယောက်ထည်းသောက်ရင်းသောက်ရင်းဖြင့် တစ်နာရီခန့်အကြာတွင် သုံးပုလင်းပြောင်လေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်အပါအဝင် တချို့သောမိန်းခလေးများက spy အနက်ရောင်ဝိုင်လေးသောက်ပြီးမူးနေသည်ကို ထိုင်ကြည့်နေရလေသည်၊ သူတို့မူးနေသူအချင်းချင်းပင် မိုက်လု၍သီချင်းလုဆိုလိုက်၊ မြူးတဲ့သီချင်းဖွင့်ရင် ဝင်ကလိုက်လုပ်နေလေသည်၊ ထိုအခါမိန်းခလေးများမူးရင်လည်းတော်တော်ဆိုးပါလားဟု တွေးမိလေသည်၊ တစ်နာရီကျော်သောအခါတွင် တစ်ဆက်ရှင်ပြည့်သွား ၍ နောက်တစ်ဆက်ရှင်ထပ်ယူပြီး ပြန်ကကြလေသည်၊ ဘီယာတစ်ဂျားလောက်သောက်သော ယျောက်ကျားလေးများအဖို့ မူးသည်ဟုတောင်မဆိုနိုင်....ပဂတိအတိုင်း အကောင်းသက်သက်ရှိသေးသည်၊ သို့သော် ဝိုင်လေးသုံးလုံးလောက်နှင့် ခွက်ထိုးခွက်လန်မူးသည်ကိုတော့အံသြမိလေသည်၊ မူးရူးနေသော မိန်းခလေးများအဖွဲ့ကို ယျောက်ကျားလေးများကပြန်ထိန်းပေးနေရသည်။

၂၁ ရာစုနှောင်းပိုင်းသည် ယျောက်ကျားလေးများအတွက် အရင်ရာစုနှစ်များထက်ပို၍ခက်ခဲလာသည်မှာ ယခုဖြစ်စဉ်ကို ဥပမာထား၍ သိနိုင်လေသည်၊ နောက်ထပ်တစ်နာရီပြည့်သောအခါတွင် အမူးသမားအမျိုးသမီးအဖွဲက နောက်တစ်ဆက်ရှင်ထပ်တောင်းဆိုရာ ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးဟု အကုန်လုံး သဘောတူလိုက်ပြီး ဆက်ဆက်၍ မိုက်ခဲကြပြန်သည်၊ ကျွန်တော်၏စိတ်အခြေအနေမှာ ခေါင်းတွေမူး၍ မအီမလည်ဖြစ်နေလေသည်။ ခင်ဗျားတို့ပဲစဉ်းစားကြည့်ကြ....အဖွဲ့လိုက် ပျော်ဖို့အလို့ငှာ ကာရာအိုကေလေးလာဆိုပါတယ်..ပျော်ရတာကနည်းနည်း အမူးသမားလိုက်ထိန်းရတာကများနေလေသည်၊ ဒီအတိုင်းထွက်သွား၍လည်းမကောင်း၍သာ အောင့်အီးသည်းခံနေရလေသည်၊ ဘုရားသခင်ကျေးဇူးတော်ဖြင့် နောက်ဆုံး ဆက်ရှင်တစ်နာရီပြီးမှသာလျင် သက်ပြင်းချနိုင်လေတော့သည်။

Ktv အခန်းထဲကနေထွက်၍ ဆိုင်ကယ်ပါကင်သို့အရောက်တွင် ကျွန်တော်သည်အညောင်းဆန့်၍ လတ်ဆက်သောလေညင်းများအား ခံစားနေသခိုက်......ယုပွင့်က

“ ရဲမာန်ရေ....ကူညီပါဦး”ဟုပြောရာ ကျွန်တော်က

“ ဟင်....ဘာလဲ ငါကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ”

“ ငါ့အမကို ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်ဘက်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါလား.....သူအခုတော်တော်မူးနေလို့ ဆိုင်ကယ်မစီးနိုင်ဖူး......ပြီးတော့ အခုကို ၆နာရီရှိနေပြီ ခဏနေညနေစောင်းတော့မှာ....သူတို့ကျောင်းကလည်းနည်းနည်းဝေးလို့”

“ ပြန်လိုက်ပို့တာကရပါတယ်.....သူ့ဆိုင်ကယ်ကိုဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ”

“ ငါပဲစီးသွားလိုက်မယ်......မနက်ဖြန်မှအမကို ငါ့အဆောင်ပြန်လာယူခိုင်းလိုက်မယ်”

“ အေးအေး...ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်က****** လမ်းကနေသွားရတာမလား”

“ အေးအေး...ကျေးဇူးပါသူငယ်ချင်းရယ်...ငါ့အမကိုသေချာလိုက်ပို့လိုက်ဦးနော်”

“ အေးပါအေးပါ....သူ့ပို့ပြီးပြန်လာရင်ငါတော့ညနက်တော့မှာပဲ..ရတယ် မိတ္ထီလာက ငါ့အဒေါ်အိမ်မှာပဲဝင်အိပ်လိုက်တော့မယ်”

ထို့နောက် အမူးလွန်နေသော မနန်းသိရိကျော်အား ဆိုင်ကယ်ပေါ်သို့တင်ခေါ်ကာ သူတို့ကျောင်းရှိရာလမ်းဖက်မောင်းနှင်ခဲ့လေသည်၊ မူးနေသောဆရာမကဆိုင်ကယ်နောက်ကနေအသာမလိုက် တစ်လမ်းလုံးပွားလာလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က အာလေးလျာလေးဖြင့်

“ မောင်လေး....မောင်းယေးမှာရည်းစားရှိလား”

“ မရှိသေးပါဖူး”

“ အဲ့တာဆို အမနဲ့တွဲပါလား....ဘယ်လိုလဲ တွဲကြမယ်လေ”

“ ကျွန်တော်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ထားတာ၊ သူကအဖြေပြန်ပေးတော့မှာ”

“ အဲ့တာဆို အခုအဖြေမရသေးဖူးမလား.....မရသေးခင်တွဲမယ်လေ..ခစ်...အခုမှရည်းစားမှမဖြစ်သေးတာ”

ဟု ပြောရာ ထိုအမူးသမားမအား မသိချင်ယောင်ပင်ဆောင်နေလိုက်လေသည်၊ ကိစ္စကထိုမျှနှင့်မပြီး....ငြိမ်သွားတာ ၅မိနစ်ပင်မကြာသေး....ဆရာမက

“ မောင်လေးဆိုင်ကယ်ခဏရပ်ပေးဦး....အမရှူးပေါက်ချင်လို့”

“ ဘယ်နားပေါက်မှာလဲ...ဘေးမှာခြုံလည်းသိပ်မရှိပဲနဲ့”

“ ရပ်မှာသာရပ်စမ်းပါ....ညနေမှောင်နေပြီဘယ်သူမှတွေ့မှာမဟုတ်ပါဖူး”

ဟုပြောလေသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း....ငါ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာ သူ့ဘာသာအဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲဟုဆိုကာ လူရှင်းသည့်နေရာတွင်ရပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်သည် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး သူ့ပိုက်ဆံအိတ်အားပေးကာ မောင်လေးကြည့်ပေးထားဦးနော်ဟု ပြော၍ ယိုင်ထိုးထိုးဖြင့် ခြုံထဲဝင်သွားလေသည်၊ လူကသာမူးနေတာ.....ပိုက်ဆံအိတ်ပျောက်မှာတော့ကြောက်လေသည်....အရူးပါးပါတကား၊ သူမ ခြုံတိုးနေစဉ်တွင်..ဒီနေ့စနေနေ့ဖြစ်သဖြင့် ဆရာမဝသုန်ဆီဖုန်းဆက်ရမည့်နေ့ဖြစ်သည်ဟုတွေးမိလေသည်။သို့သော်ဒီအခြေအနေဖြင့်ဖုန်းဆက်ရန်အဆင်မပြေချေ...ထို့ကြောင့် 

“ ဒီနေ့အဒေါ့်အိမ်မှာ ထမင်းစားခေါ်ထားလို့ ညအိပ်ဖြစ်မှာမို့လို့ဖုန်းမဆက်တော့ဖူးနော်....မမရေ...good nightပါ” ဟု message ပို့လိုက်လေသည်၊ ပို့ပြီးပြီးခြင်းပဲ မနန်းသိရိကျော် ပြန်လာလေသည်။ သူမက

“ သွားရအောင်...မောင်လေးကောမပေါက်တော့ဖူးလား”

“ မပေါက်တော့ဖူး....အမဘောင်းဘီဇစ် မပိတ်ရသေးဖူး ပိတ်လိုက်ဦး”ဟု ပြောရာ

“ အားရှက်လိုက်တာ...မောင်လေးတွေ့သွားတယ်ပေါ့....ဘာအရောင်လေးလဲ”ဟု ပြန်ရစ်နေသဖြင့်

“ မိုးချုပ်တော့မယ် အမရေ...ပြန်ရအောင်ကျေးဇူးပြုပြီး”

“ အင်းပါအင်းပါ....ဒါလေးစတာကို ဒေါသချည်းပဲ”

ကျွန်တော့်၏စိတ်ထဲတွင် အင်းမဖြစ်တော့ပါဖူး.....မြန်မြန်လိုက်ပို့မှပါဟုတွေးပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုအရှိန်တင်လိုက်လေသည်၊ ဆိုင်ကယ်ကိုအရှိန်ဖြင့်မောင်းမည်ခါစရှိသေးသည်။ အနောက်ကပါလာသော မနန်းသိရိကျော်က တအိအိဖြင့်ငိုလေတော့သည်၊ မိန်းခလေးများသည် မူးနေသည်ဖြစ်စေ ပုံမှန်အတိုင်းဖြစ်စေ စိတ်အပြောင်းအလဲသိပ်မြန်ကြလေသည်။ စောနကပင် တခိခိနှင့် ကျွန်တော့်အားစနေသော သူသည်အခုအခါ ငိုနေပြန်လေသည်၊ ထိုစဉ်က မိန်းမအထာမနပ်သောသော ကျွန်ုပ်သည် ဘာအမှားများလုပ်လိုက်လို့ငိုသွားတာလဲဟုတွေးကာ....

“ အမဘာဖြစ်တာလဲ....အမြန်မောင်းတာကြောက်လို့လား....စောနက ဘောင်းဘီဇစ်အကြောင်းပြောလိုက်လို့ရှက်သွားတာလား”ဟုမေးလိုက်လေသည်။ မနန်းသိရိကျော်က

“ အီး....ဟီး...ဟီး...သူ့ကိုမကျေနပ်ဖူး..မကျေနပ်ဖူး” ဟုဆိုကကျွန်တော့်နောက်ကျာအား ထုလေတော့သည်၊ ငါတော့စိတ်ညစ်တော့တာပါပဲဟုတွေးကာ

“ အမဘာဖြစ်နေတာလဲ....ဘာလုပ်မိလို့လဲ”ဟုမေးသောအခါဘာမှပြန်မဖြေပဲ

“ အီး...အီး..အီး”ဟုသာ ဆက်ငိုနေလေတော့သည်၊ ထို့ကြောင့်လမ်းဘေးတစ်နေရာတွင် ဆိုင်ကယ်အားခဏရပ်ပြီး ပြန်ချော့ရလေတော့သည်။

“ အမမငိုနဲ့တော့လေ.....နေဝင်မိုးချုပ်ကြီးငိုရင် သရဲဝင်စီးတက်တယ်”ဟု ကလေးများအားခြောက်သလိုပြောကြည့်လိုက်လေသည်၊ သရဲနှင့်ခြောက်မှသာ နည်းနည်းအငိုရပ်သွား၍

“ ဟင့်...ဟင့်..ဟင့်” ဆိုကာ ရှိုက်သံကြီးဖြင့်

“ အမရည်းစားလေ.....အမကိုသစ္စာဖောက်တာ....ကျောင်းပြီးရင်ယူတော့မှာကို......အခုဖိုင်နယ်ရောက်ပြီ..သူနဲ့တွဲလာတာလည်း နှစ်နှစ်ကျော်ပြီ....အဲ့တာကို GTC ကကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ အမမသိအောင်ထပ်တွဲတယ်”

"အဲ့တာဆိုဖြတ်လိုက်ပေါ့အမရဲ့”

“ အီး.....အမလည်းအစက အမကိုပျင်းလို့ခဏအပျော်ရှာတာမျိုးထင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးပေမယ့် အခုတော့ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့သူတည်းခိုခန်းသွားတာ အမသူငယ်ချင်းပြောမှသိရတယ်....အီး...ဟန့်....ဟန့်”

“ တစ်ခါခြံခုန်ရင်နောက်တစ်ခါလည်းထပ်ခုန်မှာပဲအမရဲ့ အချိန်မလွန်ခင် လမ်းခွဲလိုက်ပေါ့”

“ အီး...ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ သူနဲ့ကအိမ်ချင်းလည်းသိ မိဘတွေကလည်းသဘောတူပြီးပြီ ဖိုင်နယ်ပြီးရင်ယူမလို့ကို....သူကခြေရှုပ်တယ်”ဟုပြောရာ ကျွန်တော်လည်းစိတ်မရှည်တော့သဖြင့်

“ အမလည်း မယူခင်ဘဲတစ်ပွေနဲ့ပြန်ရှုပ်လိုက်ပေါ့...သူ့လိုပြန်လုပ်လိုက်”ဟုပြောရာ မနန်းသိရိကျော်က ကျွန်တော့်ဖက်လှည့်ပြီးတော့

“ အင်း...မောင်လေးပြောတာဟုတ်တယ်....အဲ့တာမှအဲ့ကောင်မခံချိမခံသာဖြစ်မှာ..မောင်လေးအမကိုကူညီပါလား” ဟုမေးရာ ကျွန်တော်က ဟိုက်...ဂွတော့ကျပြီ ငါ့ဖက်ပြန်ပြီးအမှုပတ်ပြန်ပဟ ဟုတွေးမိကာ

“ ကျွန်တော်တော့မဖြစ်ပါဖူးအမရယ်.....မြန်မာဇာတ်ကားတွေထဲကလို ဟန်ဆောင်ရည်းစား ဘာညာဟန်မဆောင်ပေးနိုင်ဖူးနော်....ပြီးတော့ ကျွန်တော်လိုက်နေတဲ့သူလည်းရှိတယ်....တော်ကြာသိသွားရင်မကောင်းဖူး”

"ရတယ်မောင်လေး.....အဲ့လိုမဟုတ်ဖူး...ဒီတစ်ညပဲကူညီပါ....အမကောင်လေးသွားနေကြ သူ့အသိတည်းခိုခန်းသွားပြီ မောင်လေးနဲ့တစ်ခန်းယူလိုက်မယ်....သူ့အသိကသူ့ကိုပြန်ပြောမှာပဲ....လုပ်ပါကူညီပါနော်....အမဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောပါဖူး”ဟုပြောလာရာ ကျွန်တော်ကခေါင်းကုတ်၍

“ အင်းအင်း အမသဘော....ဒီတစ်ညပဲနော်...သွားရအောင်..တအားမှောင်လာပြီ....လုယက်တဲ့သူတွေနဲ့တွေ့နေဦးမယ်.”

“ အဲ့တာဆိုမောင်လေး....**** ရွာနားရောက်ရင်**** တည်းခိုခန်းရှိတယ်....အဲ့ဒီဝင်လိုက်မယ်”

ဒီလိုနှင့်တည်းခိုခန်းသို့ရောက်သောအခါ ဧည့်ကြိုကောင်တာတွင် မနန်းသိရိကျော်ကိုယ်တိုင်အခန်းယူလေသည်၊ ကျွန်တော်အဖို့မှာမူ မိန်းခလေးနှင့်ပထမဦးဆုံးတည်းခိုခန်းလာသည်မှာ ပထမဆုံးဖြစ်သည်မို့ ရှို့တို့ရှန်းတန်းဖြစ်နေလေသည်၊ အရှက်ပြေ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ကြည့်နေတုံး မနန်းသိရိကျော်က

“ မောင်လေး....မှတ်ပုံတင်ပါတယ်မလား ပေးအုံး” ဟုပြောကာမှ ကယောင်ကတန်းဖြင့် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ မှတ်ပုံတင်ကိုထုတ်၍ပေးလိုက်လေသည်။

အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါတွင် မနန်းသိရိကျော်က ကိုယ်လက်သတ်လိုက်ဦးမယ်ဟုဆိုကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ဆိုင်ကယ်သော့ကို စားပွဲပေါ်ပြစ်တင်ကာ တစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်လေသည်၊ စိတ်ထဲတွင်လည်း ငါဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်.....လွန်ခဲ့သော ၆နာရီခန့်ကပင် မနန်းသိရိကျော်နှင့် တွေ့ပင်မတွေ့ဖူးသေး အခုတော့ တည်းခိုခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ညအိပ်ရလေဦးမည်၊ ဇာတ်ကားတွေထဲကလို ဖက်လုံးခြားပြီးအိပ်ရမှာလား ကုတင်အောက်ပဲဆင်းအိပ်ရမှာလားဟု တွေးနေလေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် မနန်းသိရိကျော်က ရေချိုးခန်းထဲကနေ တည်းခိုခန်းသုံးတစ်ဘက်အဖြူရောင်လေးပတ်ကာ ထွက်လာလေသည်၊ ထို့နောက်ကျွန်တော့်ရှေ့သို့ရပ်ကာ...

“ မောင်လေး....ဒီမယ်ကြည့်...အမမလှဖူးလား”ဟုဆိုကာ ရင်စည်းထားသော တဘက်ဖြူအား ကျွန်တော့်ရှေ့မှာတင်ချွတ်ချလိုက်လေတော့သည်။

မနန်းသိရိကျော်သည် ကျွန်တော့်ရှေ့တွင် တစ်ဘက်ဖြူလေးချွတ်ချလိုက်သောအခါတွင် သူမ၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ခန္တာကိုယ်ကိုမြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်သည် အရပ် ၅ပေ ၄လက်မ ခန့်ရှိလေသည်၊ ရှမ်းစပ်သောကြောင့် အသားအရေမှာ ဖြူဝင်းပေသည်၊ အရပ်ပုသော်လည်း ရင်သားနှင့်တင်ပါးမှာမူ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးဖြစ်လေသည်။ ပုပေမယ့်ကိတ်သော ပုကိတ်လေးဖြစ်သည်၊ နို့များမှာ ထန်းသီးအရွယ်လောက်ရှိပြီး အောက်သို့တွဲမကျနေပဲ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိလေသည်၊ နို့အုံမှာမူ အသားဖြူသူဖြစ်သောကြောင့်ဖြူဝန်းနေသော်လည်း နို့သီးခေါင်းမှာမူ အညိုရောင်သန်းနေလေသည်၊ အောက်ကပိပိမှာလည်း အမွှေးများရှင်းလင်းထား၍ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေးကိုတွေ့နေရလေသည်၊ ယခုလို မိန်းမပျိုတစ်ဦး၏ ခန္တာကိုယ်အား အဝတ်အစားမပါပဲ ကိုယ့်ရှေ့တွင် ရပ်နေသည်ကို မကြုံဖူးသေးသောကြောင့် ကျွန်တော်သည် ငါးစက္ကန့်မျှ ကြက်သေသေကာ ကြည့်မိနေလေသည်။ (ကြည့်လို့လည်းကောင်းတာကို...ဟိဟိ😁😁)

“ အမ....ဒါဘာလုပ်တာလဲ”

ဟု ကျွန်တော်မေးသည်ကိုပြန်မဖြေပဲ ထုံးထားသောဆံပင်ကို ဖြေ၍ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် လာထိုင်လေသည်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီခံထားသော်လည်း သူမဖင်ကြီး၏နူးညံမှုကို ပေါင်တံကတစ်ဆင့်ခံစားနေရလေသည်၊ ထိုင်ပြီးပြီးချင်း သူမ၏နောက်ကျောကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့မှီလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ အမဖြစ်ပါ့မလား...... ကျွန်တော်ကဘာအကာအကွယ် မှမပါဖူး”

“ အိုးကမပူစလောင်းကပူမနေစမ်းပါနဲ့.....အမဘာသာကြည့်ရှင်းပါ့မယ်” 

ဟုဆိုကာ ခေါင်းကိုအနောက်ဖက်စောင်း၍ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းအားနမ်းလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ နမ်းနေရင်းနှင့် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင်..ဒီလိုမဖြစ်သင့်ဖူးထင်တယ်နော်ဟု တွေးမိသဖြင့် နမ်းနေသည်ကိုခဏရပ်လိုက်လေသည်။(ထိုစဉ်က လူရိုးလူဖြောင့်လေးဖြစ်သဖြင့် အဲ့ဒီလိုတွေးမိလေခြင်းဖြစ်သည်.....ယခုမှု မမှည့်ခင်ကတည်းကစားချင်နေသော ကြောင်ဖားကြီးဖြစ်နေလေပြီ😅)

“ မောင်လေးဘာဖြစ်တာလဲ.....အမက မလှလို့လား”

“ အမသိလား....ကျွန်တော်ကတကယ်တော့ အခြောက်၊ မိန်းခလေးတွေစိတ်မဝင်စားဖူးရယ်”လို့ ပြောလိုက်တော့သူမက တခစ်ခစ်ရယ်လေသည်။

“ အခြောက်လို့သာပြောတာ အောက်ကအကောင်ကြီးကတော့ ခေါင်းထောင်နေပြီ၊ ဒါတောင်ဂျင်းဘောင်းဘီခံထားလို့” ဟုပြန်လည်ပြောလေရာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် ခွံတောင်ကျွေးနေပြီပဲ မစားရင်လူညံဖြစ်တော့မှာပဲဟုတွေးကာ

“ အမအဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ” 

ဟု ပြောကြာ သူမ၏ဂုတ်ကနေဆွဲ၍ နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်လည် ဂဟေဆက်လိုက်လေသည်၊ နမ်းနေရင်း သူမ၏လျာသည် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ မထိခလုတ် ထိခလုတ် လာကစားလေသည်။ ဆရာကျော်၏ တပည့်ဖြစ်သောကျွန်တော်သည် ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အနမ်းဖြစ်သော်လည်း သီအိုရီပိုင်းပိုင်သောသူဖြစ်သဖြင့် ပြန်လည်၍ လျာကိုဆော့ကစားပေးလေသည်၊. လက်ကလည်း မနန်းသိရိကျော်၏ နို့များကို ဖွဖွလေးနယ်ဆုပ်ပေးနေလေသည်.....အား....ကျွန်တော့်အဖို့ နို့ကိုင်သည်မှာလည်း အတွေ့အကြုံအသစ်အဆန်းဖြစ်၍ ကိုင်ရသည်မှာ အိစိအိစိနှင့် အရသာတွေ့နေပေသည်၊ ပါးစပ်ကလည်း သူမအားအသက်ရှူခွင့်ပင်မပေး....အားရပါးရနမ်းပေးနေလေသည်....သူမခံတွင်းနံလေးသည် အခုထိ ဝိုင်ရနံလေးရနေပေသေးသည်၊ လက်ကလည်း နို့ကလေးတွေကိုဖွဖွလေးနယ်ကိုင်လိုက်....နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညိုးနှင့်လက်ဖိချေပေးလိုက်နှင့် ဆွပေးနေရာ မနန်းသိရိကျော်မှာ စိတ်ထလာသည်ထင့်။ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေသော ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာ အရှေ့နောက်တွန်း၍ လှုပ်ရှားလာလေသည်၊....သူမက ကျွန်တော်အငမ်းမရနမ်းနေသည်ကို လက်နှင့်တွန်းလိုက်ရင်း...

“ မောင်လေး...ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်၊ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရတာ အမလည်ဂုတ်ညောင်းလာပြီ”

ဟု ပြော၍ ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ ကုတင်ပေါ်ရွေ့လိုက်လေသည်၊ သူမသည် ကုတင်ပေါ်တွင် မိန်းခလေးဆန်စွာ ပက်လက်လေးလှဲနေလေသည်။

ကျွန်တော်သည်ကုတင်ပေါ်မတက်ခင် တီရှပ်ကိုချွတ်၍ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းလိုက်လေသည်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုလည်းချွတ်လိုက်၍ အတွင်းခံဘောင်းဘီသာချန်ထားပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်လေသည်၊ ကုတင်ပေါ်ရောက်သောအခါ သူမ၏အပေါ်မှနေ၍

“ အမကစွဲဆောင်မှုတော်တော်ရှိတာပဲဗျ” 

ဟု မြှောက်ပြောလိုက်ရာ သူမကတစ်ခုခုပြန်ပြောမည်အလုပ်တွင် နှုတ်ခမ်းလေးအားဆွဲနမ်းလိုက်လေသည်၊ လက်ကလည်း သူမ၏စနေနှစ်ခိုင်ဆီပြန်ရောက်သွားလေသည်၊ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်းသူမမောသွားသည့်အခါတွင် နှုတ်ခမ်းအားအနားပေးပြီး မျက်နှာအနှံကို အနမ်းဗုံးကျဲလေတော့သည်...မျက်နှာပြီးနောက် သူမ၏ ဖြူဝင်းနေသောလည်တိုင်လေးအား နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ မနန်းသိရိကျော်၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ချက်တုန်တက်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော့်လက်ကလည်း သူမ၏ ပေါင်ခြံနားတစ်ဝိုက်ကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေသည်၊ ပြီးမှ သူမ၏ အမွှေးအမျှင်များ ကင်းရှင်းနေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးအပေါ် ဖွဖွလေးအုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

ထို့သို့အပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်နေရင်း လက်ခလယ်လေးကို ကွေး၍ အဖုတ်မြောင်းကြားလေးထဲ အောက်ကနေအပေါ်သို့ ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ ပွတ်ဆွဲပေးရင်း သူမ၏ အဖုတ်အပေါ်နှုတ်ခမ်းသားလေးအပေါ်တွင် အစိလေးအားစမ်းမိလေသည်၊ ကျွန်တော်၏လက်ချောင်းအား အောက်ကနေအပေါ်သို့ဆွဲတင်ရင်း စောက်စိလေးနားသို့ရောက်သည့်အခါတွင် တစ်ချက်ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်....လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့လေးအားဆော့ကစားပေးနေလေသည်၊ အပေါ်ကလည်းနမ်းလိုက်နှင့် လက်သိုင်းကစားပေးနေရာ ၅မိနစ်ခန့်အကြာတွင် မနန်းသိရိကျော်တစ်ယောက် အသက်ရှူသံများမြန်ဆန်လာကာ တစ်ချီပြီးသွားလေသည်။

“ မောင်လေး...ဘောင်းဘီချွတ်တော့လေ...အမချွတ်လိုက်မယ်နော်” ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်အောက်ခံဘောင်းဘီအားသူမ၏ လက်နှင့်ပင်ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးရာ ကျွန်တော့်၏ အငယ်ကောင်ကြီးမှာ ခေါင်းတစ်ရမ်းရမ်းဖြင့်အမောက်ထောင်ထွက်လာလေသည်။

“ မောင်လေးက လူသာငယ်တာ.... အကောင်ကတော့ကြီးသားပဲ”ဟု သူမကပြောရာ

“ ပုံမှန်ပါပဲအမရယ်”

“ အင်းဟုတ်ချင်ဟုတ်မှာပေါ့...အမဘဲကတော့ ပုတိုတိုလေး” ဟုပြန်ပြောလေသည်၊ အမှန်တကယ်လည်း ကျွန်တော့်၏ ငယ်ပါမှာမူ အနောက်တိုင်းသားများလောက်မရှိသော်လည်း ပုံမှန်ဆိုဒ်ဝင်လေသည်။ စိတ်ထလာသည့်အခါတွင် ၅လက်မနှင့် ၈ စိတ်လောက်ရှည်လေသည်၊ အဖေဗမာ...အမေဗမာ တို့ဆီမှ အမွေရခဲ့သော အညိုရောင်ဗမာ့လီးကြီးပင်ဖြစ်လေသည်။

“ မောင်လေးဖြေးဖြေးချင်းထည့်နော်.....အမဘဲနဲ့ကသုံးခါလောက်ပဲနေဖူးသေးတာ မနေတာလည်းကြာပြီ”

“ အင်း...ဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်ပါ့မယ်” ဟုပြန်ပြောကာ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံကိုယူ၍ သူမ၏ ဖောင်းနေသောအဖုတ်လေးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းတော့ထည့်လိုက်လေသည်။

“ အား....မောင်လေးဖြည်းဖြည်း..အား”ဟု ညည်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးအားတစ်ချက်နမ်းကာ ဒစ်လေးမြုတ်ရုံမြုတ်နေသော အဖုတ်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်လေသည်၊ လီးဒစ်မှတစ်ဆင့် အဖုတ်လေးထဲသို့ တစ်ဆစ်ဆစ်ဝင်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်၊ အထဲတွင် နူးညံသော ပန်းရောင်အတွင်းသားလေးများက လီးအားညစ်၍ကြိုဆိုလေသည်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်ရာ လီးတံတစ်ချောင်းလုံးအဖုတ်လေးထဲသို့ဝင်သွားပြီး ဆီးခုံခြင်းထိတွေ့သည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်၊ သူမ၏ နို့များကို လက်ဖြင့် နယ်ပေးပြီး ပါးစပ်ကလည်း ထောင်ထွက်နေသော အညိုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးကို ဘယ်တစ်ဖက်ညာတစ်ဖက်ပြောင်းစို့ပေးလေသည်..... နို့ရည်မထွက်သော နို့ဖြစ်သော်လည်း စုပ်ရသည်မှာအရသာရှိလှသည်။( မယုံရင်စို့ကြည့်ကြပါ😂)

ထို့နောက် အဖုတ်ထဲစိမ်ထားသော အငယ်ကောင်အားဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ရှားလိုက်လေသည်။

“ အင်း....ရလားအမ...နာရင်ပြောနော်”

“ အင်း....မနာတော့မနာဖူး...အထဲမှာပြည့်ကျပ်နေတာပဲ...ရတယ်မောင်လေး လုပ်...လုပ်”

ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဒီတစ်ခေါက်ဆက်ဆံမှုက ပထမဦးဆုံးဖြစ်တာကြောင့် အရသာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မြည်းစမ်းကြည့်နေလေသည်..ကျွန်တော့်လီးက သူမအဖုတ်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်း တဆစ်ဆစ်နစ်ဝင်သွားသည့်အရသာကို၎င်း..အဖုတ်ထဲမှပြန်ထုတ်ချိန်တွင် အတွင်းနံရံသားများက လီးအားဆွဲညစ်ထားမှုကြောင့် ငါးမိနစ်ပင်မရှိသေး....ပြီးချင်လာလေပြီ၊ သီအိုရီပိုင်းဘယ်လောက်ရရ လက်တွေ့ကြုံရသောအခါတွင်မူ အတွေ့အကြုံမရှိခြင်းမှာပေါ်လာတက်လေသည်။ ကံကောင်းသည်က ဆရာကျော်၏ဆိုဆုံးမမှုများအတိုင်း ဂွင်းထုရင်း သုတ်ထိန်းနည်းအနည်းငယ်ကျင့်ထား၍သာတော်သေးသည်၊ ဒါတောင် မနန်းသိရိကျော်အဖုတ်က လီးအားတစ်ချက်တစ်ချက်ဆွဲညစ်သောအခါတွင် ပြီးချင်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းနေရသည်၊ အပြာကားမကြည့်တာကြာ၍ ဂွင်းမပလေးသည်မှာလည်းကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် အခြေအနေသိပ်မဟန်တော့..ထို့ကြောင့် မနန်းသိရိကျော်အား အရင်ပြီးစေရန် ကြိုးစားလေတော့သည်၊ သူမကတော့ အသက်ရှူသံမြန်လာတာကလွဲပြီး ဘာမှမထူးခြားသေး၊ နို့များကိုဆော့ကစားနေသောလက်နှစ်ဖက်ကို သူမဂျိုင်းအောက်ကနေလျို၍ ပုခုံးကိုသေချာကိုင်လိုက်လေသည်။

“ အမ...အဆင်ပြေလား”

“ အင်း....ကောင်းတယ်...မောင်လေး..လုပ်လုပ်”

အခြေအနေအရ အနည်းငယ်ကြမ်းလို့ရပြီဟုတွေး၍ သူမနှုတ်ခမ်းအားအငမ်းမရနမ်း၍ အောက်က မော်တာကိုအရှိန်တင်လိုက်လေသည်။

“ ဗွတ်....ဗွတ်...ဖက်...ဖက်...အွင်းအွင်း....အွင်းးးးးး”

ထို့နောက်ပိုပြီးအရှိန်မြှင့်စေရန်အလို့ငှာ သူမ၏လည်ပင်းနားတစ်ဝိုက်အား စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်....ပြီးနောက် သူမ၏နာရွက်လေးအား ငုံစုပ်ကာ နားရွက်ထဲသို့လျာလေးထည့်ပြီးကလိပေးလိုက်လေသည်၊ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အောက်ဖက်ကနေပုခုံးကိုချုပ်ပြီး အသေအကြေလိုးပေးနေလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်ကြာကြာမနေနိုင်တော့

“ အား....အား...မောင်လေး....ကောင်းတယ်...အား...မြန်မြန်လေး...အား”

“ ကြိုက်လားအမ...မောင်လေးလည်းပြီးချင်နေပြီ”

“ ဖတ်...ဖတ်..ဖတ်....အု...အုအု...အင့်”

“ အား....ရှီး...အား.....ရှီး...ပြီးတော့မယ်...ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်လုပ်လုပ် ....မောင်လေး”

“ အား....အား...ကောင်းတယ်မောင်လေး....အင်း...အင်း”

“ ပြီးပြီ...ပြီးပြီ...မြန်မြန်လေး....အွင်း...အွင်းအွင်း”

မနန်းသိရိကျော်အား အားရပါးရစောင့်ပေးရာ နောက်ငါးမိနစ်ခန့်တွင် ဗိုက်သားလေးများတုန်တက်လာကာ ဆယ်ငါးစက္ကန့်လောက် အဖုတ်ထဲမှရှုံ့ပွ ရှုံ့ပွနှင့် ပြီးသွားလေသည်၊ သူမပြီးသွားသည်သေချာမှသာ ကျွန်တော်သည်တင်းထားသောစိတ်ကိုလျော့၍ ခြေထောက်တစ်ခုလုံးမှ အားအကုန်ယူကာ ဆောင့်လိုးပေးရင်း သူမ၏နူးညံသောအဖုတ်လေးထဲကို သုတ်ရည်များပက်ဖြန်းပေးလိုက်ပေသည်။

“ အား....မောင်လေးကောင်းတာ....အမကိုမောသွားပြီ...မူးနေတာတောင် ဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိဖူး”

“ အမူးပြေဆေးထိုးပေးလိုက်တာလေ”ဟုကျွန်တော်ကပြန်ပြောရာ

“ အပေါ်ကနေဖယ်ပေးဦး....သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်လိုက်ဦးမယ်...ချွေးတွေနဲ့”

“ ဘယ်သူကပြီးပြီပြောလို့လဲ...ဇာတ်လမ်းကအခုမှစမှာ”

“ ဟင်...မောင်လေးပြီးသွားပြီမဟုတ်ဖူးလား”

“ အဲ့တာကမြေစမ်းခရမ်းပျိုးတာ၊ အခုဟာက ဒုတိယအချီ....အမပဲ အိပ်နေတဲ့ကျားကြီးကိုနှိုးလိုက်တာပဲ” 

ဟု ပြောကာ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ အောက်ကအင်ဂျင်အား ဖြေးဖြေးချင်းနိုးလိုက်လေသည်၊ တစ်ချီပြီး၍ ခေတ္တအနားယူနေသော ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာ သူမ၏အဖုတ်ထဲတွင် ပြန်လည်နိုးထလာလေပြီ။

“ ဖွတ်...ဖွတ်...ဖွတ်...အင်း...အင်း”ဟု

မနန်းသိရိကျော်ကလည်း ပြန်လည်၍ မုဒ်သွင်းလိုက်လေသည်၊ စောနတုံးက ကျွန်တော့်၏သုတ်ရည်များနှင့် သူမ၏အဖုတ်ရည်များသည်........ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်....ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးရင်း အဖုတ်အတွင်းမှစီးကြလာလေသည်၊ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ချီပြီးသွားပြီဖြစ်၍ ညီတော်မောင်မှာ အလျင်မလိုတော့....မနန်းသိရိကျော်၏ ရှက်သွေးဖြာပြီးထန်နေသောမျက်နှာလေးအား တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေလေသည်။

“ အင်း....အင်း...အင်း...မောင်လေး...မောင်လေး” ဟူ၍ သူမ၏ပါးစပ်က ညီးနေလေသည်၊ ဗလုံးဗထွေးဖြင့် ဘာတွေပြောနေမှန်းလည်းမသိချေ။

မနန်းသိရိကျော် ၏ ခြေထောက်များကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားရာမှချလိုက်ပြီး သူမအား ပုဇွန်တုတ်ကွေးအနေအထားဖြင့် အိပ်စေလေသည်၊ ထို့နောက်အဖုတ်ထဲသို့လီးအား တစ်စောင်းထည့်လိုက်လေသည်၊ ယခုတစ်ခါတော့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးသည် သဘာဝချောဆီများဖြင့် ပြည့်နေပြီဖြစ်၍ ပလွတ် ကနည်းဝင်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော်က သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးအားစို့၍ ပြန်လည်အရှိန်တင်လိုးပေးလိုက်လေသည်။

“ အင်း...အင်း...မောင်လေး...မမကောင်းလာပြီ...ဘတ်...ဘတ်”

“ မမနို့လေးကိုစို...အားပါးရစို့....ကောင်းတယ်.....လုပ်လုပ်”

“ အမ.....ပုံစံပြောင်းရအောင် ဖင်လေးကုန်းပေး”

ဟု ပြောရင်း သူမ၏ သေးသွယ်သောခါးကနေ မထူ၍ လေးဘက်ထောက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်လေသည်၊ အရင်တုံးက အပြာကားများကြည့်ရင်း ဒီပိုဇေရှင်ကို စမ်းသက်ကြည့်ချင်သည်မှာကြာလှလေပြီ၊ ယခုတော့ အကောင်အထည်ဖော်ခွင့်ရပြီကံကောင်းတဲ့ငါလေးပါလားဟုတွေးကာ ခါးကနေကိုင်၍ ဆောင့်လိုးလေး...လိုးပေးနေလေသည်။

“ အင့်....အင့်.....အမဖင်လေးကကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ.....စီးနေတာပဲ”

“ လုပ်လို့ရောကောင်းတယ်လို့ပြောလိုက်...မောင်လေး”

“ အင်း....လိုးလို့လည်းကောင်းတယ်.....ရော..ရော့..... ဘတ်ဘတ်....ဖုတ်ဖုတ်” လိုးရင်းနှင့်ပင် ဖင်ကြီးအားစုပ်ကိုင်၍အရသာခံလေသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့်မျှကြာသောအခုတွင် မနန်းသိရိကျော် ပြီးချင်လာလေသည်၊ ဒေါ့ဂီပိုဇေရှင် (doggy position) သည်သူမ၏ စောက်စိလေးကော အတွင်းနက်နက်ထိပါ ခံစားရပုံပေါက်လေသည်။

“ မောင်လေး....မြန်မြန်လေးလုပ်ပေး မမကောင်းလာပြီ.....အင်းအင်း”

“ ဖတ်ဖတ်ဖတ်...........ဖတ်ဖတ်ဖတ်”

“ အားရှီး.....အား...အား...အား..”

သူမ၏အဖုတ်ထဲကတစ်ချက်ဆွဲညှစ်သည်ကိုခံစားရ၍ ပြီးသွားသည်ကို သိရှိလိုက်လေသည်၊ ဒီတစ်ခေါက်တော့ နှိပ်စက်မည့်သူက ညှစ်ဆွဲသောအဖုတ်ကလေးမဟုတ်တော့ အထဲသို့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်မွှေမည့် ဗမာလီးကြီးအလှည့်ဖြစ်လေသည်၊ ထို့ကြောင့် သူမ၏ဂုတ်သားလေးများအား ကုန်း၍ခဲပြီးနမ်းလိုက်ကာ အနောက်ကနေ စကောဝိုင်းဝိုင်း၍ ညှောင့်လိုးလေးလိုးပေးလိုက်သည်၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးအား ဒစ်မြုတ်ရုံသာအဖုတ်ထဲချန်ထားပြီး အနောက်သို့ဆွဲထုတ်ကာ အဖုတ်ထည်းသို့ပြန်လည်ဆောင့်ရင်း အဖုတ်ထဲသို့မွှေပေးလိုက်သည့်အခါတွင် မနန်းသိရိကျော်၏ ခါးများပင်တောင့်ကာ ခေါင်းလေးပင် အပေါ်သို့ထောင်တက်လာလေသည်။ ထိုသို့တစ်ချက်ချင်းထိထိမိမိလိုးပေးလိုက်သည့်အခါတွင်......

“ ဟင့်....ဟင်.....အား...အားးး”ဟုအော်သည်မှာ ရင်ခေါင်းအသံပင်ထွက်လာလေတော့သည်။

“ အားအား...မောင်လေးရေ......အား....မမကိုသေအောင်လုပ်နေတာလား....အားအား”

“ အား....အား...ပြီးပြီ.....အားအား”ဟု ဆယ်စက္ကန့်ခန့်အော်ပြီးသကာလ မနန်းသိရိကျော်သည် အိပ်ရာပေါ်သို့အရုပ်ကြိုးပြတ်လဲကျသွားလေသည်။

အပေါ်တွင်တက်ဆောင့်နေသောကျွန်တော်ကား အခုထိမပြီးသေးချေ....သူမကတော့ အိပ်ရာပေါ်တွင်မှောက်လျက်လဲနေပြီဖြစ်သည်၊ သူမ၏ဖင်လုံးလုံးလေးအား ခပ်ဖွဖွလေးရိုက်ကာ အပေါ်ကနေဆက်၍ညောင့်လိုးလေးလိုးပေးနေလေသည်၊ ဖင်လုံးလေးနှစ်ခြမ်းအားဖြဲကြည့်သည့်အခါတွင် သူမ၏ခရမ်းရောင်စအိုဝလေးနှင့် အဖုတ်ထဲသို့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသော အငယ်ကောင်အားတွေ့ရလေသည်၊ ၁၀မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ၍ သူမ၏နောက်ကျောပေါ်မှောက်ချ၍ ဂုတ်ပိုးနှင့် လည်ဂုတ်တစ်ဝိုက်အားနမ်းပေးလေသည်၊ လက်ကလည်း အိပ်ရာခင်းအောက်ရောက်နေသော သူမ၏နို့လေးအားလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်လုံးလုံးလေးအား အားထည့်လိုးတော့လေသည်၊ အားနှင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏ဖင်သားလေးကပြန်လည်တွန်းကန်ရာ ပို၍အရသာရှိလှလေသည်၊ သူမ၏ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား အုပ်မိုးကာလိုးနေခြင်းဖြစ်သောကြောင့် နူးညံလှသော ပေါင်သားများအားလည်းထိတွေ့ရလေသည်....ကာမအရသာကို ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်ခံစားနေရလေသည်၊ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလည်း

“ အင်း...အင်း.....အင်း...မမပြန်ဖြစ်လာပြီ...မောင်လေးလုပ်လုပ်”

“ ကျွန်တော်ပြီးလိုက်တော့မယ်နော် မမ... အား...ရော့ကွာ...ရော...ရော့”

“ အင်း....အွတ်အွတ်....ပြီးလိုက်တော့.....အား...အား...အား”

“ ဖတ်ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...အား....အား...အား......အားးးးးးးးးးးးး” (fuck combo ×2 ×3 ×4 ×5 ×6 ×7 ×8 ×9 ×10 ×11 ×12 x13 x14 👉👉👌👌👌🔥🔥🔥💦💦💦💦💦🌬🌬🌬🌈🌈🌈🌈🌈☄☄☄☄🌚🌚🌚)

ထို့နောက်တွင် နှစ်ယောက်သားအတူတူ ပြီးသွားကြလေသည်၊ သူမ၏ အဖုတ်ထဲကလည်း ရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြင့် ညစ်သလို ကျွန်တော့်လီးမှလည်းသုတ်ရည်များကို တစ်ဆစ်ဆစ်ညစ်ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်၊ ကောင်းသည်မှာလည်းမပြောလေနှင့်....နားထင်အကြောတစ်ဝိုက်ကို တစီစီနှင့်ပင် မည်သွားလေသည်၊ ထို့နောက်နှစ်ယောက်လုံးအားစိုက်ထုတ်ရသည်များ၍ တုံးလုံးပက်လက်ပင် အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။

မနက်ရောက်သောအခါတွင် တည်းခိုခန်းမှကျွေးသော နံနက်စာအားစားပြီ check out လုပ်ရန် အခန်းတွင်းမှပစ္စည်းများကိုသိမ်းနေလေသည်၊ မနန်းသိရိကျော်က

“ မောင်လေး...မနေ့ညကကိစ္စကလျို့ဝှက်ချက်နော်...ဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောပြနဲ့”

“ ဟုတ်အမ အမလည်းမပြောပြနဲ့နော ပြီးတော့ဆေးသောက်ဖို့လည်းမေ့မနေနဲ့ဦး”

“ ရာသီရက်တော့လွတ်ပါတယ်စိတ်ချရအောင် တော့ဝယ်သောက်လိုက်မယ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ ဆေးဆိုင်တွေ့ရင်ရပ်ပေးအုံး”

“ ဟုတ်အမ”

“ ရဲမာန်တို့များ အခြောက်လို့သာပြောတာ....မနေ့ကလုပ်လိုက်တာများ အခုထိ အမဟာကျိန်းနေတုံးပဲ”

“ အမကလှလို့စိတ်မထိန်းနိုင်ဖူးဖြစ်သွားတာ...ဆောတီး”

မနန်းသိရိကျော်အား သူမ၏အဆောင်သို့လိုက်ပို့ကာ ကျွန်တော်သည် မိတ္ထီလာစီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ဆီသို့ပြန်ခဲ့လေတော့သည်။

.................

မနန်းသိရိကျော်အားပြန်ပို့ပြီး.....အဆောင်သို့ရောက်သောအခါ ၉နာရီထိုးခါနားနီးနေလေပြီ၊ အပျင်းကြီးသောဟိန်းထက်တောင် ရေမိုးချိုးပြင်ဆင်ကာ ကျောင်းသွားရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ၊ ကျွန်တော်အခန်းထဲဝင်လာတော့ ဟိန်းထက်က

“ ဟေ့ရောင် လာတာနောက်ကြလှချည်လား.....အတန်းမတက်တော့ဖူးလား”

“ အင်း....နေ့လည်ချိန်မှတက်တော့မယ်၊ ရေချိုးပြီးပြန်အိပ်လိုက်ဦးမယ်”

“ မင်းကြည့်ရတာ.....ဘောလုံးပွဲကို သုံးပွဲဆက်ကန်ခဲ့ရသလိုပဲ....ပြိုင်းနေတာပဲ”

“ မနေ့ညက ငါ့အဒေါ်တို့အိမ်မှာလုပ်အားပေးလိုက်ရလို့”

တစ်ပတ်ခန့်ကြာသောအခါတွင် ကျွန်တော်တို့ BBA major ၏ Fresher Welcome ပြုလုပ်လေသည်၊ ကျွန်တော်နှင့် ဟိန်းထက်တို့အတွဲကတော့ ပွဲကြည့်ပုရိတ်သတ်အနေဖြင့်တက်ရောက်လေသည်၊ သူငယ်ချင်းမလေး စုမြတ်နိုးကမူ queen selection ထဲပါဝင်၍ queen ဝင်ပြိုင်ရန် အလှပြင်ထားလေသည်၊ queen ပွဲလမ်းမလျောက်ခင် back stage နောက်၌ စုမြတ်နိုးအား သွားနှုတ်ဆက်လေသည်။

“ အိုး....မြတ်နိုးတစ်ယောက်ချောနေပါလား...မိတ်ကပ်စားသားပဲနင်က” ဟုကျွန်တော်ကမြောက်သလိုနောက်သလိုစနောက်လိုက်လေသည်။

“ နင်ကတော့မိတ်ကပ်ဖို့လည်း ချောလာမှာမဟုတ်ပါဖူးဟု”ပြန်ပက်လေသည်။

“ ဟဲ...ယုပွင့် ငါဆံထုံးထဲပန်းလေးသီသေးပါလား...တစ်ယောက်ထည်းလုပ်ရတာအဆင်မပြေလို့” ဟု စုမြတ်နိုးက ယုပွင့်အားအကူအညီတောင်းလိုက်လေသည်၊ သူတို့မိန်းခလေးကိစ္စများ ပြင်ဆင်နေချိန်တွင် အခန်းထဲနေလို့မကောင်း၍ ဟိန်းထက်နှင့်ကျွန်တော်အပြင်ထွက်ကာ ကျောင်းသားကျောင်းသူများဖျော်ဖြေသော ကာရာအိုကေအစီအစဉ်များနှင့် တက္ကသိုလ်ပြဇာတ်အစီအစဉ်များကို ကြည့်ရှူ့နေကြလေသည်။

မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲ၏ အဓိကအစီအစဉ်တစ်ခုဖြစ်သော king & queen ရွေးပွဲအစီအစဉ်ကို နောက်ဆုံးတွင်ကျင်းပလေသည်၊ ကိုယ့်ငါးချဉ်ကိုယ်ချဉ်သည်တော့မဟုတ် queen selection များထဲတွင် ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း စုမြတ်နိုးက အလှဆုံးဖြစ်သည်မှာကတော့အမှန်တာရားပင်ဖြစ်လေသည်၊ Stage စင်ပေါ်တွင် queen selection များ တစ်ယောက်ချင်းအလှပြလမ်းလျောက်ပြီးနောက် စီစဉ်တင်ဆက်သူ စီနီယာနှစ်ယောက်က မေးခွန်းများမေးကြလေသည်၊ queen တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ ခန္တာကိုယ်လှပရုံနှင့်သာမပြီးသေး၊ မေးသောမေးခွန်းများကို ထက်ထက်မြတ်မြတ်ဖြေတတ်ဖို့ကလည်း အရေးကြီးလေသည်၊ စုမြတ်နိုးအလှည့်ရောက်သောအခါတွင်သူမက နောက်ဆုံးမေးခွန်းတွင် 

“ ကျွန်မကတော့ သူများအပေါ်မှီခိုနေရသူမဟုတ်ပဲ ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်တည်နိုင်အောင်ကြိုးစားပြီး ထက်မြတ်ရည်မွန်တဲ့ အမျိုးသမီးကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်ပါတယ်” 

ဟု ပြတ်ပြတ်သားသားပြောလိုက်ရာ အောက်ကပရိတ်သတ်များက သဘောခွေ့သွားကြလေသည်၊ နောက်ဆုံးတွင် စုမြတ်နိုးသည် မဲအပြတ်အသတ်ဖြင့် BBA major ၏ ကွင်းဖြစ်သွားလေသည်။ (ဒီတွင် king selection ပြိုင်ပွဲဖြစ်သည့် ယျောက်ကျားလေးလူအနည်းစုထဲမှ ရှိစုမဲ့စု ပိန်ကပ်ကပ်ညှောင်ညှောင်......ပုတိုတို ငမြောက်ငခြောက်တို့အကြောင်းရေးရသည်မှာ လက်သန၍ တမင်တကာ ထိန်ချန်ထားခဲ့လေသည်.....ပုံ....၂၄မျက်နှာ😁😁)

“ မြတ်နိုး...နင်က မေဂျာကွင်းဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ ငါတော့ဒုက္ခရောက်ပြီဟ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲရဲမာန်ရ....နင်က ကွင်းလေးရဲ့ဘော်ဒါဖြစ်တော့မျက်နှာပွင့်တာပေါ့ဟ”

“ အဲ့တာပဲကြောက်ရတာဟေ့....အဆောင်က အကိုကြီးတွေက ငါ့ခင်လို့ အရက်တိုက်တယ်ထင်နေတာ ငါလည်းအစက မသိတော့ရှယ်ကျိတ်တာကိုး...ပြီးမှ ဆရာတွေကနင့်ဖုန်းနံပါတ်တောင်းကြတာဟေ့”

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မပေးနဲ့နော်..ရဲမာန်..အခုတောင် ညညဖုန်းဝင်တာများလို့ စာလုပ်ရင် ဆိုင်းလန့်လုပ်ထားရတယ်”

“ ဟုတ်ပါပြီဆယ်လီမမရယ်.... ငါကတော့ပိုက်ဆံလိုရင် နင့်ဖုန်းနံပါတ်ကို အဆောင်မှာလေလံတင်ရမှာပဲ”

“ ငါဝယ်ကျွေးပါ့မယ်အေ.....ကွင်းကိစ္စတွေ ဘာညာတွေခဏထား အခုကိုစာမေးပွဲနားနီးပြီနော် စာတွေလုပ်ရတော့မှာ”

“ အား....တက္ကသိုလ်ကလည်း အခုပဲပျော်မယ်ရှိသေး စာပြန်လုပ်ရတော့မှာပေါ့”

“ အင်း....ကျူရှင်ဝိုင်းတွေတောင်စနေပြီတဲ့ နင်ကောတက်အုံးမှာလား....ယုပွင့်တို့အတွဲ တော့တက်မယ်ပြောတယ်”

“ နိုး...တက်တော့ဖူး နင်တတ်မှာမလား မသိရင်နင့်ဆီကပဲမေးတော့မယ်..ငါကကျောင်းချိန်တောင် မတတ်သာလို့တက်ရတာ”

“ အေး..အေး..မသာ...အားနေဂုန်းဆင်းဖို့ပဲချောင်းနေ”

ဖေဖော်ဝါရီလကုန်ခါနီးလာတဲ့ အချိန်ရောက်တော့ ဆောင်ကုန်၍ နွေးဦးမှလေရူးများတိုက်ခတ်လာလေပြီ၊ တက္ကသိုလ်တွင် စာမေးပွဲနီးသော်လည်း အေးဆေးဖြတ်သန်းရမည်ဟုထင်ခဲ့သော အတွေးမှာတက်တက်စင်လွဲမှားခဲ့ကာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း တွက်စာများကျက်စာများကိုဖင်ထောင်အောင်ကျက်ရလေသည်၊ အဆောင်တွင်လည်း အတန်းလစ်အရက်သောက်ဖဲရိုက်ပေပါသည်လေပါသည်ဟု သတ်မှတ်ထားကြသော စီနီယာအကိုကြီးများပင် ဖဲထုတ်အားချောင်ထိုးပြီး စာအုပ်ကိုင်နေကြလေသည်၊ ယခင်က ၈ နာရီ ၄၅ မိနစ် လောက်မှ အိပ်ရာထသော ဟိန်းထက်ပင် ၆နာရီတွင်နိုးစက်ပေးထကာ ဝူးဝူးဝါးဝါးနှင့် အခန်းထဲစာကျက်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်သည်ကား အဆောင်တွင်စာလုပ်ရသည်မှာငြီးငွေ့၍ ကျောင်းဝန်းကော်ရစ်ဒါရှိ ခုံတန်းများဆီစာသွားကျက်လေသည်၊ ၄၅မိနစ်ခန့် စာလုပ်အပြီးတွင်လူကငြီးစီစီဖြစ်လာလေသည်....စာနှင့်ဓာတ်မတည့်သည်မှာပုံမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်၊ နွေဦးရာသီ၏ လေရူးလေးက ဝှေ့တိုက်လိုက်သောအခါတွင် စာကျက်နေသောစိတ်သည် လေပွေလေးနှင့်အတူအဝေးသို့ လွင့်စင်သွားလေသည်၊ စာလုပ်နေရင်းမဆီမဆိုင် ဆရာမဝသုန်ဖူးကိုသတိရမိသည်။

ဒီစာမေးပွဲပြီးလျင် နေကြာပန်းလေးအား ချစ်ခွင့်ပန်ခဲ့သည်မှာ သုံးလပင်ပြည့်တော့မည်၊ ရလာဒ်ကောင်းထွက်မည်ဟုမျှော်လင့်မိလေသည်၊ သူမနှင့်လည်းမကြာခဏဆိုသလိုဖုန်းတော့ဆက်သွယ်ဖြစ်ပါသည်၊ သူ၏လုပ်ငန်းခွင်အကြောင်း....ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းများအကြောင်း အများစုပြောဖြစ်ကြသည်၊ အမကျွန်တော့်ကိုစဉ်းစားပြီးပြီလားဟုမေးလျင် နေကြာပန်းလေးက စကားလမ်းကြောင်းကိုလွှဲပြီး မရေမရာပြောတတ်လေသည်၊ စာကြိုးစားဖို့ကတော့ အဓိကမှာကြားလေသည်၊ ကိုယ့်ထက်အကြီးကိုချစ်ရသည်မှာလည်းဆိုးလှပေသည်၊ ကိုယ့်ဘက်ကသူမအပေါ်ဆိုးဖို့ကနောက်.....ကိုယ့်အားအရင်ဆရာမကြီးလုပ်သည်က ခဏခဏဖြစ်နေလေသည်၊ ဘာပဖြစ်ဖြစ် အကောင်းဆုံးကိုသာတွေးထားလေသည်၊ အဆိုးဖက်ကတော့မတွေးရဲ..မဟုတ်လျင် စာဆက်မလုပ်နိုင်ပဲ ဖြစ်သွားလိမ့်မည်.....ထို့သို့ တောင်မြောက်လျောက်တွေးနေစဉ်တွင်

“ ဟဲ့.....ရဲမာန်...ကျောင်းထဲစာလာလုပ်တာလား” ဟုကျွန်တော့်အားအနောက်ကနေ လာခြောက်လေသည်။

“ အမလေး...လန့်လိုက်တာ ယုပွင့်နဲ့စုမြတ်...နင်တို့ပါလား၊ စာလာလုပ်တာပဲလား”

“ အေးပေါ့...စာမေးပွဲတွင်းစာလုပ်ရမှာပေါ့”

“ ဟဲ့ ယုပွင့် နင်ဟိန်းထက်နဲ့စာအတူတူလုပ်ကြပါလား”ဟု ကျွန်တော်ကပြောလိုက်ရာ

“ အလုပ်မဖြစ်ပါဖူးအေ... သူနဲ့စာအတူလုပ်ရင် စာမပြီးဖူး စကားများတာနဲ့ မုန့်စားတာနဲ့တင်ပြီးပြီးသွားလို့၊ ပြီးတော့နင့်ဘော်ဒါက စာကျက်ရင် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားလို ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့အော်တာရယ်”

“ အဲ့တာတော့ဟုတ်တယ်...ငါတောင်အခုအခန်းထဲကထွက်ပြေးလာတာ”

ဆယ်တန်းတုံးက စာမေးပွဲအတွက်ပြင်ဆင်ရသည်မှာ တက္ကသိုလ် လောက်မဆိုးချေ၊ စာမေးပွဲဖြေရန် တစ်လအလိုလောက်တွင် ဒူးနန့်နေနိုင်ပြီဖြစ်သည်၊ တက္ကသိုလ်ရောက်မှပဲ စာမေးပွဲခန်းသာဝင်သွားရတယ်....စာကရသလိုမရသလိုအီလည်လည်နှင့်ပင် ဝင်ဖြေရလေသည်။ အပုဒ်စေ့ဖြေနိုင်သည်မဟုတ်သော်လည်း အကုန်လုံးနီးပါတော့ဖြေနိုင်ခဲ့လေသည်။ အထက်တန်းတုံးကလို အဆင့်ဘယ်လောက်ဘယ်ညာသိပ်ဂရုစိုက်စရာ လည်းမလိုတော့တာတော့ သဘောကျလှသည်၊ ဒီလိုနှင့်ပင် ခြောက်ဘာသာလုံးကို အီလည်လည်ဖြေဆို၍ ပထမနှစ် ပထမတစ်သုတ်အားဖြေနိုင်ခဲ့လေသည်။

စာမေးပွဲနောက်ဆုံးရက်တွင် အိမ်ကအမေက ဘယ်နေ့အိမ်ပြန်လာမှာလဲဟုမေးရာ သိမ်းစရာ...လျော်ဖွတ်စရာများရှိသေး၍ နောက်နှစ်ရက်နေမှအိမ်ပြန်ခဲ့မည်ဟုပြောလိုက်လေသည်၊ တကယ်လည်းလျော်ဖွတ်သိမ်းစရာများရှိနေလေသည်၊ ပို၍အရေးကြီးသည်မှာ ဆရာမဝသုန်ဖူး (ဝါ) ကျွန်တော့် နေကြာပန်းလေး၏ နှလုံးသားစာမေးပွဲ ရလဒ်ကို ကိုယ်တိုင်သွားတောင်းရန်ကြံစည်ထားလေသည်။ နောက်နေ့ နံနက်ခင်းစောစောတွင် အဆောင်မှထွက်၍ မိတ္ထီလာမြို့ထဲသို့ သွားကာ မဝသုန်ဖူးဆီ အပြေးနှင်လေတော့သည်၊ သူမနေထိုင်သော အစိုးရဝန်ထမ်းအိမ်ရာရှေ့ရောက်သောအခါ သူမအားဖုန်းဆက်ကာရောက်ကြောင်းအသိပေးလိုက်လေသည်၊ သိပ်မကြာခင်မှာပင် မဝသုန်သည် မြန်မာအကျီ အနီရောင်ဝမ်းဆက်လေးနှင့်ထွက်လာလေသည်။

“ ကိုယ်တော်ချော....အစောကြီးပါကော...အမတောင်အခုလေးတင် ရေမိုးချိုးပြင်ပြီးတာ”

“ စောစောထတဲ့ငှက်က...ဘာဖြစ်တယ်ဆိုလားဗျ...ဟဲဟဲအဲ့လိုပဲ”

“ ပေါက်တက်ကရတော့ပြောပြီ....စာမေးပွဲဖြေနိုင်တယ်မလား”

“ ဟုတ်အမ ဖြေနိုင်ပါတယ်....တစ်နေရာရာထမင်းသွားစားရအောင်....ဗိုက်ဆာတယ်”

“ အေး....**** ဘက်မှာ ကောင်းတဲ့ထမင်းဆိုင်ရှိတယ် နံနက်ခင်းဆိုထမင်းကြော်တွေဘာတွေလည်းရတယ်သွားရအောင်လေ”

မဝသုန်ဖူးညွန်ပြသော ထိုလမ်းဘေးထမင်းကြော်ဆိုင်လေးမှာပင် မနက်စာတွယ်လိုက်ကြလေသည်၊ မနက်စာစားအပြီး သကာလ သူမက

“ ရဲမာန်....မင်းအိမ်ဘယ်နေ့ပြန်မှာလဲ”

“ တစ်ပတ်ခါမှပြန်မှာ အဆောင်မှာသိမ်းစရာရှိသေးလို့....ဒီနေ့တစ်နေကုန်လည်မယ်လေ...အမလည်းအားတယ်မလား”

“ အင်း......အားပါတယ်....ညနေလေးနာရီလောက်တော့ပြန်မှရမှာ....မနက်ဖြန် စာရင်းစစ်တွေလာမှာမလို့”

“ အခုကန်ဘောင်သွားရအောင်လေ....နေ့လည်ကြမှ 3D ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြတာပေါ့”

မိတ္ထီလာကန်ဘောင်သို့ရောက်သည့်အခါ စုံတွဲများထိုင်လေ့ရှိသော အုတ်ခုံပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သားထိုင်ကာ စကားစမည်ပြောကြလေသည်၊ နံနက်အစောရှိသေး၍ အတွဲသိပ်မများသေးချေ......ကန်ဘောင်တွင်ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ထည်းသာရှိသည်ဟုထင်ရသည်၊ ကန်ဘောင်လမ်းထိပ်တွင် အသုတ်စုံရောင်းသောအဒေါ်ကြီးသည်ပင် ဆိုင်ခင်းဆဲရှိသေးလေသည်။ သူမနှင့် ကန်ဘောင်သို့လာရောက်၍ နှစ်ယောက်အတူထိုင်နေရသည်ကိုပင် ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခုအတွင်းသို့ရောက်နေသည်ဟုပင်ထင်မှတ်မှိလေသည်။

သူမနှင့် ခန္တာကိုယ်ချင်းယှဉ်၍ဘေးချင်းကပ်ထိုင်နေသောကြောင့်.သူမဆီမှ သင်းပျံသောကိုယ်သင်းရနံလေးများ ရရှိနေလေသည်၊ လေအဝှေ့တွင် အနက်ရောင်ဆံနွယ်လေးများက ကျွန်တော့်ပါးပြင်ဘေးမှဖြတ်သန်းသွားကြသည်၊ အရှေ့အရပ်မှ ပေါ်ထွက်နေသော နေရောင်ခြည်သည် ဘေးနားရှိ မန်ကြည်းပင်မှအကိုင်းအခက် အရွက်များကိုဖြတ်၍ အလင်းပေါက်လေးများအဖြစ်ဖြာထွက်ကာ သူမပါးပြင်တစ်လျောက် တောက်ပနေလေသည်၊ သူမကတော့ ကလေးလေးတစ်ယောက်သဖွယ် လက်နှစ်ဖက်ကိုထောက်၍ ကြည်လင်နေသော ကောင်းကင်ပြာကြီးနှင့် မိတ္ထီလာကန်ကြီးအားငေးနေလေသည်၊ ရယ်စရာများပြော၍ သူမရယ်လေတိုင်း သနပ်ခါးပါးပါးလေးကွက်ထားသော ရွှေဝါရောင်ပါးပြင်လေးပေါ်မှ နှစ်လိုဖွယ်ပါးချိုင့်လေးအား မြင်တွေ့ရလေသည်။ သူမက ကျွန်တော့်အား

“ ဘာတွေဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ....လူလည်းပေါက်ထွက်တော့မယ်”

“ ကြည့်လို့မှမဝတာ မရယ်”ဟုဆိုကာသူမအနားသို့ အနည်းငယ်ကပ်လိုက်လေသည်။

“ အမ..ကျွန်တော်ပြောထားတာလေးစဉ်းစားပြီးပြီမလား...အဖြေလေးသိချင်ပါတယ်ဗျ”

ဟု သတ္တိမွေး၍ အဖြေတောင်းလိုက်လေသည်၊ အချစ်ကိစ္စနှင့်ပါတ်သတ်လျင် ကျွန်တော်သည်ဝေ့ဝိုက်၍ မပြောတတ်ချေ၊ ဒဲ့တိုးကြီးပြောလိုက်လို့ စိတ်များခုသွားမလားစိုးရိမ်မိသည်၊ ရင်ထဲမှာလည်း တဒုန်းဒုန်းဖြင့် ကုလားဘုရားပွဲလှည့်နေလေသည်၊ ခြေဖျားလက်ဖျားလေးများပင် အေးစက်၍တုန်နေလေသည်။ နေကြာပန်းလေးက ကျွန်တော့်ဖက်သို့အသာလေးလှည့်ကာ

“ ဘာအဖြေလဲ....မသိပါဖူး...ရဲမာန်ကလည်း”

“ ဟိုအဖြေလေ....သုံးလကြာရင် အမပဲပေးမယ်ဆို”

“ ငါပြောမိလို့လား မသိတော့ဖူး...မေ့သွားပြီ”ဟု ကျီစားလေသည်၊ စနေမှန်းသိသော်လည်း လူမှာမရိုးမယွဖြစ်နေလေပြီ...ကျွန်တော်ကား စိတ်သိပ်မရှည်နိုင်တော့

“ မေ့သွားရင်လည်းပြန်ပြောတာပေါ့......ဆရာမကိုချစ်တယ်လို့....ချစ်တယ်လို့ပြောတာ” ဟု ရွဲ့ပြောကာ သူမလက်လေးကို ဆွဲကိုင်လိုက်လေသည်။

“ မရယ်....မစပါနဲ့တော့.... အဖြေပေးပါတော့လို့....သိချင်လှပြီ”ဟုပြောလိုက်ရာ သူမက ကျွန်တော့်ကိုမကြည့်ပဲ ကန်ရေပြင်ကိုငေးကာ ခေါင်းလေးညိမ့်လိုက်လေသည်....ဟေး....ဒါဆိုရင်တော့ အဖြေကရလဒ်ကောင်းတာပဲဟုတွေးမိကာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှအကောင်လေးက နွေးထွေးသောနေရောင်ခြည်လေးနှင့်ထိတွေ့လိုက်ရသလို နွေးထွေးပြီးပျော်ရွှင်သွားလေသည်၊ သို့သော်ဒီလောက်နှင့်မကျေနပ်နိုင်....

“ ခေါင်းညိမ့်တယ်ဆိုတော့ ချစ်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား....ဒီဘက်လှည့်ပါဦးမရဲ့ စကားလေးနဲ့လည်းပြောပါဦး....ကျွန်တော်ဆို နှစ်ခါတောင်ပြောထားရတာ” 

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သူမ၏ ရှက်သွေးဖြာနေသော ပန်းနုရောင်မျက်နှာလေးအား ကျွန်တော့်ဖက်လှည့်၍ မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်ကာ

“ ဒီကလည်း....ကိုရဲမာန်ကိုချစ်ပါတယ်တဲ့ရှင်” ဟုပြန်ပြောလေသည်။

သူမက အဲ့လိုအဖြေကိုပြောချလိုက်တော့ ရင်ထဲကအူယားသွားကာ သူမ၏ပုခုံးလေးအား ဆွဲဖက်၍ ကျွန်တော့်၏ရင်ခွင်ထဲ ထည့်သွင်းလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော့်၏ အချစ်ရဆုံးသော ရည်းစားဦးလေးက အခုဆိုလျင် ကျွန်တော့်၏ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးငုံ၍ ရှက်နေလေသည်၊.... တွေးကြည့်ပြန်ရင်လည်း လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ခန့်က စာမလုပ်ရင်ခေါင်းခေါက်သော ဆရာမလေးက ယခုလိုချစ်သူဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု အိမ်မက်ထဲပင်မက်ဖူးမည်မဟုတ်၊ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော နေကြာပန်းလေးအား ပါးလေးပေါ်ကို ဖွဖွလေးအနမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ ဒီအနမ်းကား ဘဝတွင် ပထမဦးဆုံးသောအနမ်းတစ်ပွင့်.......

“ ဟိတ်...ရည်းစားဖြစ်တာ ငါးစက္ကန့်မရှိသေးဖူး...ဇာတိကပြနေပြီ”

“ အူယားလို့ပါမရယ်....မွ” ဟု တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ကာ နောက်တစ်ချက်ထပ်နမ်းလိုက်လေသည်။

“ အီး....လူကိုဖက်ထားတာလွတ်ဦး....အသက်ရှူမဝတော့ဖူး” ဟုပြောကာမှပင် ဖြေလျော့ပေးလိုက်လေသည်။

ထို့နေ့နေ့လည်ခင်းတွင် ရွှေအုန်းပင်တွင် နေ့လည်စာထမင်းစားပြီး ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြလေသည်၊ 3D ရုပ်ရှင်ရုံတွင် သရဲကားကြည့်ဖြစ်လေသည်။ သရဲခြောက်သောအခန်းများတွင် မဝသုန်က ကျွန်တော့်လက်မောင်းကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးအားသိမ်းကြုံး၍ပြန်ဖက်လေသည်၊ ရုပ်ရှင်အပြီးတွင် ဝက်သားဒုတ်ထိုးစားကြလေသည်၊ ပြီးနောက်သူမနှင့် မုန်တိုင်ဆည်သို့သွား၍ အိမ်မပြန်ခင်ရိက္ခာယူသောအနေဖြင့် ချိန်းတွေ့ရင်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသူမဝင်မှီကာ စကားများဖောင်ဖွဲ့ပြောဖြစ်လေသည်၊ ဖြစ်နိုင်လျင်ဒီလိုနေ့ကလေးမှာ အချိန်တွေကိုရပ်တန့်ထားချင်လေသည်။ သူမ၏စကားသံလေးတွေနားထောင်ရသည်မှမဝသေး။ သူမ၏ပါးလေးကို နမ်းရှိုက်ရသည်မှာမဝသေးချေ၊ သို့သော်လည်းဖြစ်ချင်တိုင်းမဖြစ်သည့်လောကသဘာဝအရ ၃နာရီထိုးပြီးချိန်တွင် သူမအားပြန်ပို့လိုက်ရလေသည်၊....သူမက ပြန်ရောက်သောအခါတွင် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ရန်...မိဘအားကူလုပ်ပေးရန်မှာကြားလေသည်၊ ပြီးနောက် minion အရုပ်ကီးချိန်းလေးအား ကျွန်တော့်ကိုပေးကာ ဒါလေးလဲလိုက် ဟုပြောပြီးနှုတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။

...........................

ပထမနှစ် ပထမသုတ်စာသင်ကာလနောက်ဆုံးတွင် ကျွန်တော်သည် မဝသုန်ဖူးဆီမှချစ်ရပါသည်ဟု အဖြေရရှိခဲ့လေသည်၊ ကျောင်းပိတ်၍ သာစည်သို့ပြန်ရောက်သောအခါတွင် သူမအားလွမ်းရလိမ့်မည်ဟုထင်ခဲ့သော်လည်း........ကျောင်းပိတ်သောနှစ်လလုံးလုံး အိမ်ကစီးပွားရေးဖြစ်သော အထည်ဆိုင်မှာရောင်းကောင်းနေသဖြင့် သိပ်မလွမ်းလိုက်ရချေ၊ ဒုတိယသုတ်စာသင်ကာလ စဖွင့်သောအခါ ကျောင်းကိုနှစ်ရက်အစောသွား၍ ချစ်သူမဝသုန်နှင့် သွားတွေ့ကာ အလွမ်းသယ်ရလေသည်၊ ရည်းစားဖြစ်သည်မှာ နှစ်လကျော်ကြာသွားသော်လည်း သူမက ကျွန်တော့်အား.....ရဲမာန်တို့...မောင်လေး ဆိုသည့် နာမ်စားများအားသုံးနေဆဖြစ်သည်၊ ကျွန်တော်က ရည်းစားတွေဖြစ်နေပြီပဲ.....အခေါ်အဝေါ်လေးပြောင်းသုံးရအောင်ဟု ဆိုသော်လည်း ဖြေးဖြေးပေါ့ဟုပြန်ပြောလေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဖုန်းပြောတိုင်း သူမအား မ ဟုတ်လုံးထဲအဖျားဆွတ်ခေါ်လေသည်၊ သူမကိုလည်း ကျွန်တော့်အားမောင်ဟုခေါ်စေချင်သည်၊ သို့သော် ထိုစကားလုံးမှာ သူမနှုတ်မယဉ်သေးသဖြင့် မောင်ဟုခေါ်ရန်သတိပေးပေးနေရသည်။

ပထမနှစ် ဒုတိယစာသင်ကာလတွင်မှု ထူးခြားဖြစ်စဉ်များသိပ်မရှိချေ၊ အခါတိုင်းလိုပဲ သူငယ်ချင်းလေးယောက် ရန်ဖြစ်လိုက်စကားများလိုက်နှင့်သာ ကုန်ဆုံးသွားသည်၊ မဝသုန်ဖူးနှင့်လည်း ပိတ်ရက်တိုင်းလိုလို ချိန်းတွေ့ဖြစ်သည်၊ သို့သော် လက်ကိုင်...ပုခုံးဖက်...ပါးနမ်း..ကနေအဆင့်မတိုးသေး၊ မတိုးရခြင်းမှာ သူမက ချောင်ကြသောနေရာများသို့ခေါ်၍မရချင်းကြောင့်ဖြစ်သည်၊ ချိန်းတွေ့သည့်ရက်အများစုမှာ စားသောက်ဆိုင် သို့မဟုတ် ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်ပဲကုန်ဆုံးဖြစ်လေသည်၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်လည်း ဖက်ရုံကလွဲ၍ ဘာမှအထိမခံ လူများတွေမြင်မှာကြောက်သည်ဟုဆိုကာ အတင်းငြင်းလေသည်၊ ကျွန်တော့်ဘက်ကလည်း ယခင်က ကိုယ်၏ဂိုက်ဆရာမဖြစ်ဖူးသောကြောင့် ရှိန်နေတာကတစ်ကြောင်း၊ သူမက မိန်းမ မာနရှိတာကတစ်ကြောင်းကြောင့် ခရီးဆက်ရန်ခက်နေလေသည်၊ သူမကြည့်ရသည်မှာ မဂ်လာဆောင်ပြီးမှ အကုန်ပေးမည့် မြန်မာအမျိုးသမီးပုံစံဖြစ်လေသည်၊ သို့သော်လည်း ကျွန်တော်ကချစ်ရသူဖြစ်သောကြောင့် မငြိုငြင်ရက်ပေ၊ နားလည်ပေးနိုင်အောင်ကြိုးစားသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံတွင်မူ သူမ၏မာနကြောင့် အမြင်ကတ်မိသည်ဆိုတာကတော့ဝန်ခံပါသည်။

ဒီလိုနှင့်ပင် သံသရာလည်ရင်း ဒုတိယနှစ်သို့ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားပါးဝလာ၍ ပထမနှစ်ကလို အတန်းချိန်အကုန်လိုက်မတက်တော့၊ လေးချိန်ရှိလျင်...တစ်ချိန်တော့ မဖြစ်မနေပျက်ကွက်လေသည်၊ ဟိန်းထက်နှင့်ယုပွင့်ကလည်း ရန်ဖြစ်ထား၍ သွေးအေးစစ်ပွဲဖြစ်နေချိန်ဖြစ်လေသည် ၊ ထို့ကြောင့်လေးယောက်သားသိပ်မဆုံဖြစ်တော့ချေ၊ ဒုတိယနှစ်တွင် မေဂျာအလျောက် တချို့သောဘာသာများ မတူတော့သောကြောင့်စာလည်းအတူမလုပ်ဖြစ်တော့ချေ၊ စုမြတ်နိုးမှာကမူ မေဂျာတူဖြစ်သော်လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ယုပွင့်နှင့် ဟိန်းထက်တို့ရန်ပွဲကြောင့် အတန်းထဲတွင် ကျွန်တော်နှင့် မေးထူးခေါ်ပြော ဇာတ်ကားကူးရုံလောက်သာ ပြောဖြစ်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း မေဂျာဘော်လုံးအသင်းထဲရောက်သွားကာ အားလပ်ချိန်များတွင် ပါချုပ်ဖလားလုပွဲအတွက် ဘောလုံးကန်လေ့ကျင့်ခြင်းဖြင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးလေနေသည်။

ကျွန်တော်တို့မေဂျာ၏ ဘောလုံးပွဲ စီမီးဖိုင်နယ်ပွဲစဉ်တွင် ဖြစ်သည်၊ ဘောလုံးအသင်းတွင် ကျွန်တော်က အလယ်တန်းကစားသမားဖြစ်လေသည်၊ ပထမ၄၅မိနစ် ပြီးသောအခါ ကျွန်ုပ်သည် ဘောလုံးကွင်းထဲတွင် ရှေ့ပြေးလိုက် နောက်ပြေးလိုက်နှင့် ကစားရသောကြောင့် မောပန်းနေလေသည်၊ ပထမပိုင်းပြီး၍နားချိန်တွင် ဟိန်းထက်ပါဝင်သော မေဂျာမှ EC အဖွဲ့များက မုန့်....ဓာတ်ဆားဖျော်ရည်တိုက်လေသည်....မောမောနှင့် ဓာတ်ဆားဖျော်ရည်အားမော့နေစဉ်တွင်...

“ ဟိတ်...ကောင်လေးမောနေပြီလား”ဟု အနောက်ကနေခေါ်သံကြား၍ ကြည့်လိုက်ရာ မဝသုန်ရောက်နေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။

“ ဟင်...မ....ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ...လာမယ်လို့လည်းကြိုမပြောဖူး”

“ စပရိုက်တိုက်တာလေ...ညကဖုန်းပြောတော့ဒီနေ့ စီမီးဖိုင်နယ်ပွဲစဉ်ဆို၊ ရုံးလည်းပိတ်တာနဲ့လာခဲ့လိုက်တာ ၊ ကျောင်းရောက်တော့ မင်းသူငယ်ချင်း ဟိန်းထက်ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တာ....သူခေါ်လာပေးတာ”

“ မ..ဘောင်းဘီတွေဘာတွေနဲ့ပါလား”

“ ကလေးတွေကြားထဲ အဖွားကြီးပုံစံပေါက်နေမှာဆိုးလို့ဝတ်ခဲ့တာ...မကြိုက်ဖူးလား”

“ ဘယ်လိုဝတ်ဝတ် သဘောကျပါတယ်ဗျာ...အခုလည်းလှပါတယ်...ဒီကကျောင်းသူတွေတောင် မလောက်မလှဖူး” ဟုပြောလိုက်တော့ သဘောကျကာပြုံးသွားလေသည်၊ တကယ်လည်း သူမမှာ ခေါတ်ဆန်ဆန်လေးနှင့်လည်းလှပါသည်၊ ယခင်က မြန်မာဝတ်စုံဝမ်းဆက်များသာ သူမဝတ်သည်ကိုမြင်ဖူးခဲ့လေသည်၊ ဒီနေ့တော့ မိုးပြာရောင်ဂျင်းဘောင်းဘီ၊ အဖြူရောင်တီရှပ်နှင့် အပါးလက်ရှည်လေးဝတ်လာတော့လည်း ရင့်ကျက်သောမိန်းမပျိုပုံစံကနေ ကလေးလေးပုံစံကို တစ်မျိုးတစ်ဖုံမြင်ရလေသည်။

“ မ....ဒုတိယပိုင်း ကန်လိုက်ဦးမယ်...ပြီးရင်ထမင်းလိုက်ကျွေးမယ်”

“ မင်းကံကောင်းပါစီ.....”ဟု သူမကပြောင်ချော်ချော်လေးပြန်ပြောလေသည်။

ဘောလုံးပွဲပြီးသောအခါ ချွေးတိတ်အောင်စောင့်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ အဆောင်ရှည့်၌စောင့်နေသော သူမထံထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ မ....စောင့်နေရတာပျင်းနေပြီလား”

“ မပျင်းပါဖူးမောင်ရဲ့.....ဖုန်းပွတ်နေတာပဲဟာ”

“ မကို ကျွန်တော်ကို့ကျောင်းက ဦးကြည်ကန်တင်းမှာလိုက်ကျွေးမယ်၊ ကျွန်တော်ဝယ်ကျွေးမှာနော်”

“ အင်းပါ..သွားရအောင်လေ...ဗိုက်ဆာနေပြီ”

“ ခဏလေး...ဟိန်းထက်ပါလိုက်ခဲ့မယ်တဲ့”

ထိုသို့ဖြင့် သုံးယောက်သား ဦးကြည်ကန်တင်းသို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ ထမင်းဟင်းတွေမှာပြီး စားသောက်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ....ဖျော်ရည်သောက်ဦးမလား...ဒီကသဘော်သံပရာလည်းကောင်းတယ်....လီမွန်တီးအအေးလည်းသောက်ကောင်းတယ်”

“ အင်း....လီမွန်တီးသောက်မယ်လေ” ဟုပြန်ပြောလေသည်၊ မဝသုန်ဖူးက

“ ဟိန်းထက်.....နင်နဲ့ ယုပွင့်နဲ့ကရည်းစားဖြစ်သွားပြီဆို သူ့ကိုခေါ်လိုက်ပါလား”

“ အေး...ဟုတ်သားပဲ၊ မင်းပြောတော့ဟိုတစ်နေ့က ပြန်တည့်သွားပြီဆို...ယုပွင့်လည်းမမြင်ပါလား”ဟု ကျွန်တော်ကလည်းထပ်မေးလိုက်ရာ ဟိန်းထက်က

“ အင်း....ပြန်တည့်သွားတာတော့ဟုတ်တယ်၊ အခုတော့ပြန်စိတ်ကောက်နေတာ....ဘောလုံးပွဲနဲ့ ပါတ်သတ်ပြီး ရန်ဖြစ်ထားလို့...သူတို့ Commerce မေဂျာကို မှိုချိုးမျှစ်ချိုးပြောလို့တဲ့။ ညနေမှသူ့အဆောင်ပြန်သွားချော့မလို့....ဟီး”

“ မောင်....ဘောလုံးပွဲကန်တုံးက ပွဲကြည့်ပရိသတ်ကောင်မလေးတွေက မောင့်နာမည်အော်တာကြားတယ်နော်....မောင်ဘာတွေရှုပ်ထားသေးလဲ”ဟု မဝသုန်က ရုတ်တရပ် ထမေးလေသည်။

“ ဟုတ်တယ်...ဆရာမ ၊ ကျွန်တော်တို့မေဂျာက အမကြီးတွေက ရဲမာန်ကိုကြိုက်နေကြတာ” ဟု ဟိန်းထက်က သူငယ်ချင်းကောင်းပီသစွာ မီးလောင်ရာလေပင့်လေသည်။

“ ကျွန်တော်ကဖြင့် သူတို့ရှိလို့ရှိနေမှန်းတောင်သိတာမဟုတ်ဖူး” ဟုပြောလိုက်ကာ ခုံအောက်ကနေဟိန်းထက်ခြေထောက်အား သတိပေးတဲ့အနေဖြင့်တက်နင်းပေးလိုက်လေသည်၊ ထိုမှသာ ဟိန်းထက်က

“ ဒီကောင်ကြီးကတော့ စိတ်ချရပါတယ်ဆရာမ..... တစ်ခုခုဆို ဆရာမဆီ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်သတင်းပို့ပေးမယ်”ဟုပြောလေသည်။ ကျွန်တော်က စကားလမ်းကြောင်းလွှဲကာ

“ မ...ပြီးရင်မင်းလှကန်ဘက်သွားကြမယ်လေ...ဟိန်းထက်ကောလိုက်ဦးမလား”

“ လိုက်တော့ဖူး.....အိပ်လိုက်ဦးမယ်...ညနေကြရင်လည်း ယုပွင့်ကိုသွားချော့ရအုံးမှာ”ဟုပြန်ပြောလေသည်။

ဦးကြည်ကန်တင်းတွင် ထမင်းစားပြီးသကာလ ကျွန်တော်နှင့်မဝသုန်တို့သည် သပြေဝလမ်းခွဲမှနေ၍ သာစည်ဖက်သွားကာ မင်းလှကန်သို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ July လအလယ်ဖြစ်သဖြင့် မိုးများစွာရွာသွန်းရာ မင်းလှကန်မှာ ရေဖောင်ဖောင်ဖြစ်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ကန်ဘေးရှိ ဘုရားအားဖူးမျှော်ပြီး အတွဲများဂျက်ကာဖြစ်သော ကန်နံဘေးရှိ ကုက္ကိုလ်ပင်အောက်တွင်ထိုင်ကြလေသည်၊ ထိုနေရာသည်တောင်ဂမူလေးကွယ်နေသဖြင့် တခြားအတွဲများမမြင်နိုင်ချေ၊ (ဤပထဝီအနေအထားအား ကျွန်ုပ်သည် ၉တန်း နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် ဘော်ဒါများနှင့် အတွဲချောင်းလာဖူး၍ သိရှိနေခြင်းဖြစ်လေသည်) မဝသုန်က

“ အင်း....မင်းလှကန်ဆိုတာဒါကိုး....ငယ်ငယ်ကတည်းကကြားဖူးနေတာ အခုမှပဲရောက်ဖူးတော့တယ်”

“ မိတ္ထီလာနဲ့ သိပ်မဝေးပါဖူး....ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲ”

“ မတို့အိမ်က စည်းကမ်းကြီးတယ်မောင်ရဲ့ မအဖေက တစ်အားချုပ်ချယ်တာ....အငယ်တုံးက သူငယ်ချင်းတွေရှိတဲ့ တိုက်ခန်းတွေဖက်တောင် သိပ်အလည်ပေးမထွက်ဖူး”

“ မောင်ကတော့ အားနေယားနေ လျောက်သွားနေတာပဲ”

“ မောင်ကယျောက်ကျားလေးကိုဘယ်တူပါ့မလဲ”

“ အားညောင်းတာ...မောင့်ပေါင်ပေါ် ခဏအိပ်လိုက်ဦးမယ်” 

ဟု ပြောပြောဆိုဆို သူမက မြက်ခင်းပြင်ပေါ်လှဲချလိုက်ကာ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်လိုက်လေသည်၊ ထိုသို့ပက်လက်ကလေးအိပ်လိုက်သောအခါ သူမ၏ရင်ဘက်ပေါ်က ဖုဖုဖောင်းဖောင်းလေးကို ပိုမြင်ရသလိုဖြစ်မည်ဆိုးသည်ထင့်၊ သူမ၏ အပေါ်ဝတ်ရုံအား ရင်ဘတ်ပေါ်တင်လိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ အဝေးကိုငေးနေလိုက်လေသည်၊ ပေါင်ပေါ်တွင်လှဲနေသော သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲကျနေသော ဆံနွယ်လေးများကို မျက်နှာပေါ်မှပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်၊ ပြီးနောက်သူမ၏ လက်မောင်းသားလေးကိုပွတ်ကာ..

“ အိပ်ချင်တယ်ဆို...အိပ်တော့လေ....မျက်လုံးအုပ်ပေးရအုံးမလား”

“ ရတယ်မောင်.....အောက်ကနေကြည့်တော့ မောင့်လည်စိကိုမြင်နေရလို့ ကြည့်နေတာ...လှုတ်တုတ်လှုတ်တုတ်နဲ့” (လည်ပင်းက လည်စိပါ....လစိမဟုတ်ပါ😂😅)

“ ကိုင်ချင်ရင်ကိုင်ကြည့်ကြည့်လေ....အထူးအဆန်းလုပ်လို့...လည်စိကို”ဟုပြောကာ သူမ၏လက်ကို ဆွဲ၍လည်ပင်းကိုတို့ပေးလိုက်လေသည်။

“ အီး....အူယားစရာကြီး”

“ ကဲကဲ...အိပ်တော့အိပ်တော့”ဟု ပြောကာမှပင် ကျွန်တော်၏ ဗိုက်သားဖက်သို့တစောင်းလှည့်ကာ အိပ်လေတော့သည်။ ဆယ်ငါးမိနစ်ခန့်ရှိသော်သူမ ပြန်နိုးလာလေတော့သည်။

“ နိုးပြီလား...မ”

“ အင်း....လေလေတဖြူးဖြူးနဲ့အိပ်လို့ကောင်းနေတာ...အယ်...မိုးတွေညိုလာပြီ”

“ အင်း...ဟုတ်တယ်...ဟိုဘက်ကအတွဲတွေတောင် ပြန်သွားကြပြီ”

“ တို့လည်းပြန်ကြတော့မလား”

“ မိုးကဖွားတားတားလေးပဲကြနေတာပါ သစ်ပင်အောက်မစိုပါဖူး”

“ အင်း...သဘော...မောင်..အိပ်အုံးမလား”ဟုမေးရာ ဆိုင်းတွချင်းမရှိပဲ သူမပေါင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်လေသည်။ သူမက

“ မောင်...ကျောင်းမှာကောင်မလေးတွေနဲ့မရှုပ်နဲ့နော်...သိလို့ကတော့ ပြတ်ပြီသာမှတ်”

“ အင်းပါ....အခုလည်း မက ဘောလုံးပွဲလာကြည့်သလိုနဲ့ကင်းလာထောက်တာမလား”

“ ဟီးဟီး...ဟုတ်တယ်”

“ အောက်ကနေဆို မရဲ့မျက်နှာကိုသိပ်မမြင်ရဖူး”

“ ဘာလို့လဲ”

“ တစ်ခုခုနှစ်ခုခုနဲ့ကွယ်နေလို့”

“ နှာဗူးလေး....အိပ်မှာဖြင့်အိပ်”

သူမ၏ပေါင်ပေါ်အိပ်ကြည့်တော့လည်း အိပ်မပျော်ချေ၊ အိပ်တစ်ဝက်နိုးတစ်ဝက်နှင့်သာဖြစ်နေသည်၊ ထို့ကြောင့်ဆယ်မိနစ်မျှသာ ဇိမ်ယူပြီး ပြန်၍ထထိုင်လိုက်လေသည်၊ ထထိုင်လိုက်သောအခါတွင် မဝသုန်က ဘယ်အချိန်ကတည်းကချောင်းနေသည်မသိ၊ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုမှီဝင်လာလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်က

“ ဘယ်သူကအကြီးလဲမသိတော့ဖူး....အငယ်ပေါ်ကိုပဲမှီနေတာ”

“ တို့ကအငယ်....မောင်ကအကြီး” ဟုပြန်ပြောကာ ရင်ခွင်အားဆိုဖာသဖွယ်သဘောထားကာ မျက်စိမှိတ်၍ ဇိမ်ခံနေလေသည်။

ထိုသို့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော သူမကို ကျွန်တော်က အနောက်ကနေ ဖက်ပွေ့ပြီး မျက်နှာတစ်ဝိုက် အနမ်းကြဲလိုက်လေသည်၊ ပါးပြင်...ကနေ...နဖူး...ပြီးတော့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးရောပေါ့၊ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုနမ်းတော့ သူမကအလိုက်သင့်လေးပြန်နမ်းလေသည်၊ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် အစပျိုးပြီးသောအခါ သူမပါးစပ်ထဲသို့ လျာလေးစမ်းထည့်ကြည့်လိုက်လေသည်၊ အစပိုင်းတွင် သွားစေ့ထား၍ မဝင်သော်လည်း ခဏအကြာတွင် ပါးစပ်လေးဟပေးရာ သူမ၏လျာလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်စရင်း အနမ်းမိုးရွာပေးနေလေသည်၊ သူမ၏ ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားပေးလိုက်သည်၊ ကျွန်တော့်၏ လက်ကလည်း သူမ၏တီရှပ်အပေါ်ကနေ နို့နှစ်လုံးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍နယ်ပေးနေလေသည်။

အခုမှပထမဆုံး အရဲစွန့်၍နို့ကိုင်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှမပြောပဲငြိမ်နေသဖြင့် ရှေ့ဆက်တိုး၍ရသည်ဟု တွေးမိကာ နမ်းနေရင်းနှင့်ပင် တီရှပ်အောက်ကနေ၍ သူမဗိုက်သားလေးပေါ်သို့ ပထမဦးစွာပွတ်သတ်ချော့မြူပေးလိုက်လေသည်၊ kissing ပေးသည်ကိုခဏရပ်ကာ..သူမ၏ အစိမ်းရောင်သွေးကြောလေးများမြင်နေရသော လည်တိုင်လေးပေါ်သို့ နေရာရွေ့လိုက်လေသည်၊ လည်တိုင်လေးကို အသာနမ်းရင်း နားရွက်အထိ စုန်ချီဆန်ချီ နမ်းရှုံ့ ပေးလေသည်၊ နမ်းပေးနေရင်းနှင့်ပင် လက်ကဝမ်းဗိုက်ပေါ်ကနေ....နယ်မြေချဲ့ကာ သူမ၏ဘော်လီလေးကို အသာလေးအပေါ်ဆွဲတင်၍ စနေနှစ်ခိုင်ပေါ်သို့ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လေသည်၊ အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ထား၍ အရှေ့ဖက်ကိုမမြင်ရသော်လည်း သူမ၏နို့လေးမှာ အသားအရေလိုဖြူမွတ်နေမည်ကိုတော့ ခန့်မှန်း၍ရသည်၊ အောက်ကနေပင့်၍ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေးကိုင်ပေးလိုက်သည်၊ သူမက

“ မောင်......ဘာတွေလျောက်ကိုင်နေတာလဲ...မကြိုက်ဖူးနော်” ဟုပြောလာလေသည်၊ သို့သော်လက်ထဲရောက်ပြီးသား ဆိုတော့လက်လွတ်မပေးချင်....ဆူပုတ်ပုတ်လုပ်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးကိုပြန်လည် ဆွဲစုပ်နမ်းပေးလိုက်လေသည်။

“ အွန့်....မောင်နော်...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်”

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>