ကျွန်တော့်ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၆ )

ကျွန်တော့်ဂိုက်ဆရာမလေး အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသားသူ - ၂၄ မျက်နှာ

(Romance, Soft core)

ကဲကွာ...ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ အပေါ်မရတော့ အောက်ဆင်းတာပေါ့ ဟု ဦးနှောက်က တွေးမိကာစရှိသေးတယ်။ ကျွန်တော့် ညာဘက်လက်က..ဝမ်းဗိုက်ပြင်ကနေ အောက်ကိုဆင်းကာ သူမရဲ့ ခေါင်းလောင်း ဘောင်းဘီနှင့်ပင်တီအောက်သို့ တန်းရောက်သွားလေသည်၊ ဟိုက်...ကြမ်းပြီးရှတတ အဖုတ်မွှေးများနှင့်အဖုတ်တစ်ခုလုံးကို အုပ်ကိုင်မိလိုက်ကာမှ ကျွန်တော် ထိတ်လန့်မိသွားလေသည်၊ အစက ဒီအထိ ခရီးဆက်ရန်မရှိ။ ဘော်လီအောက်က ချိုဗူးကြီးနှစ်လုံးကိုသာ ကိုင်လိုသည်အထိသာ ရှိခဲ့သည်၊ သို့သော် ဘော်လီကအပေါ်ကို မ တင်၍ မရတာက တစ်ကြောင်း...သူမပြုံးစိစိမျက်နှာပေးကို အူယားမိသွားတာက တစ်ကြောင်းမို့ အောက်ဆင်းမည်ဟု ကြံရွယ်မိစဉ်ပင်...အဖုတ်ကိုင်ခြင်းအနုပညာဝမ်းစာပြည့်ဝနေသော လူပျိုလက်တစ်စုံက အရင်ရောက်ရှိနေလေပြီ။

ဒီတစ်ခေါက်တော့ မဝသုန်က အိပ်ချင်ယောင်မဆောင်နိုင်တော့...အဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်ထားသောကျွန်တော့်လက်ကောက်ဝတ်ကို..သူမလက်ကလာဆုပ်ကိုင်လေသည်...သဘောကမလုပ်နဲ့ပေါ့၊ သူမရဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ကျွန်တော်မကိုင်ခင်ကတည်းက အနမ်းတွေရယ်...ရင်သားကိုဆုပ်ကိုင်ပေးမှုတွေကြောင့် အရည်ကြည်လေးတွေစိမ့်နေလေပြီ၊ ဘယ်လောက်ပဲမာနကြီးပါတယ်...ဣန္ဒြေရှိပါတယ်ပြောပြော..သူမလည်း အသွေးအသားနဲ့လူသားတစ်ယောက်ပါလားလို့...မှတ်ချက်ချလိုက်လေသည်၊ သူမကတော့ရှက်နေသည်ထင့် မျက်လုံးကိုမဖွင့်ပဲ ကျွန်တော့်လက်ကောက်ဝတ်ကိုသာအတင်းအကျပ် ဆုပ်ကိုင်ကာတားဆီးနေလေသည်။

အမှန်တိုင်းပြောကလျင်...အစကအကြံအစည်မရှိခဲ့သော်လည်း....လက်ထဲအုပ်ထားပြီးသော...မဝသုန်ရဲ့ပိပိလေးကို လွှတ်ပေးရန်ဆန္ဒမရှိတော့....သားကောင်ကိုခုန်အုပ်ပြီး လည်ဂုတ်ကိုခဲထားသော ကျားတစ်ကောင်လို..အလွတ်ပေးတော့မည်မဟုတ်၊ သူမတားသည့်ကြားမှပင်...အဖုတ်ရဲ့အပြင်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဝိုက်ပြီးပွတ်ပေးလိုက်လေသည်၊ သူမကတုန်တက်သွားကာ သူမမျက်နှာလေးက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်လာကာ...စကားပြောရန်နှုတ်ခမ်းလေးလှုတ်လိုက်ကာရှိသေး....ကျွန်တော်ကစကားအပြောမခံပဲ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲစုပ်ယူပြီးနမ်းလိုက်လေသည်၊ သူမကရုန်းသော်လည်း ဘယ်ဘက်လက်ကိုထုတ်ကာ...သူမပုခုံးကိုဖက်၍ ထိန်းထားလိုက်သည်။

အချိန်တစ်ခုကြာတော့သူမ မရုန်းတော့...ကျွန်တော့်အနမ်းတွေနောက် တကောက်ကောက်လိုက်လာလေသည်၊ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်...လျာနှစ်ခုကစားပြီး သူ့ဘက်ကိုယ့်ဘက်အလည်လာလိုက်နှင့်၊ ကျွန်တော့်လက်ကလည်း အဖုတ်မြှောင်းကြားထဲရှိ အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲကို ဝင်ရုံလေးထည့်လိုက်ပြီး....အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးရင်း သူမရဲ့ G-sport လေးကိုခလုတ်တိုက်ပေးလေသည်၊ အရှိန်ရလာသောအခါ စောက်စိနားလေးတစ်ဝိုက် ဝလုံးရေးဆွဲပေးလိုက်ရာ...အရည်များဒလဟောဆင်းလာလေသည်။

အနမ်းစစ်ပွဲတွင်လည်း ကျွန်တော်က..အစက တိုက်စစ်ကစားခဲ့သော်လည်း အဖုတ်လေးကိုနှိုက်၍စွပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမက တိုက်စစ်..ကျွန်တော်ကခံစစ်ပြန်ဖြစ်သွားလေသည်၊ သူမ...အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခါနီးလာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေသည်ကိုရပ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့လည်ဂုတ်ကိုပြန်ခဲလိုက်လေသည်၊ သူမကတော့ နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်၍ အသံရှူသံပြင်းပြင်းဖြင့် သူမခန္တာကိုယ်မှ ကာမအင်ဂျင်စက်လေးနှိုးလာကြောင်း အချက်ပြလေသည်၊ သူမရဲ့ နှလုံးခုန်သံမြန်လာသည်ကိုလည်း အတိုင်းသားကြားနေရသည်၊ ကျွန်တော့်လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ထားသောလက်က တဖြည်းဖြည်းအားပိုသုံးကာညှစ်လာသဖြင့် ပြီးချင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်လေသည်၊ ထို့ကြောင့် အဖုတ်လေးကိုအစုန်အဆန်ကိုင်ပြီး အစိလေးကိုပွတ်ချေပေးလိုက်ရာ သူမ၏ကာမအင်ဂျင်စက်က...မြင်းကောင်ရေအားအမြင့်ဆုံးထိရောက်ရှိသွားလေသည်။

“ အင်းးးးးးး”

ကားပေါ်မှာလူတွေပါ၍ အစကအံကြိတ်နေသော်လည်း ပြီးမြောက်သွားသည့်အခါတွက်မူ ဒီကိစ္စကိုအတွေ့အကြုံမရှိသော...အရိုင်းမလေး မဝသုန်က...အောင့်ထားသည့်ကြားကပင်ထွက်လာလေသည်၊ ကားတစ်စီးလုံးကခရီးသည်များအိပ်မောကျနေသဖြင့်သာ ဘယ်သူမှမရိပ်မိလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်၊ ပြီးသွားသောအခါကျွန်တော့်ကိုရီဝေသော မျက်လုံးဝိုင်းလေးများနှင့်ကြည့်လေသည်၊ ကျွန်တော်ကစိတ်များဆိုးသွားပြီလားဟု တွေးပူနေစဉ်မှာပင် သူမကကျွန်တော့်ဖက်သို့လှည့်ကာ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာလေသည်။

ကျွန်တော့်လက်က သူမဘောင်းဘီထဲကနေပြန်မထုတ်ရသေး....သူမရဲ့ပင်တီရော..ကျွန်တော့်ရဲ့လက်ချောင်းတွေကောသူမရဲ့အချစ်ရည်များဖြင့် ရွဲနေလေသည်၊ ကျွန်တော့်လက်က သူမအဖုတ်ကိုနောက်တစ်ခါအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ထပ်ဆွပေးလေသည်၊ ဒိတစ်ခါတော့ အရသာသိသွားသော ချစ်ရသူနေကြာပန်းလေးက မရုန်းတော့ပဲ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲတွင်အငြိမ်လေး ဇိမ်ယူနေလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်က လက်သန်းလေးကို အမြှောင်းကြားလေးထဲကနေ အဖုတ်အတွင်းသားထဲသို့ဖြည်းဖြည်းခြင်းစမ်းထိုးကြည့်လိုက်သည်၊ အရည်များနှင့်ရွဲနေသဖြင့် လက်သန်းက တထစ်ထစ်ဖြင့် နစ်ဝင်သွားလေသည်၊ သူမက..

“ မောင်.. ဖြေးဖြေးလုပ်...အောင့်တယ်”ဟုပြောက ကျွန်တော့်ဗိုက်ခေါက်ကိုလိမ်ဆွဲလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်အီသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ ခဏလေးပဲအောင့်တာ.. မနာစေရဖူးနော်....မ”

ဟုပြောကာ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော သူမနဖူးလေးကိုနမ်းပေးရင်း လက်ချောင်းလေးကို အဖုတ်ထဲကနေအထုတ်အသွင်း ပြုလုပ်ပေးနေလိုက်သည်၊ အရှိန်တက်လာတဲ့အခါ..အစိလေးကိုလည်းပြန်လည်ပွတ်လိုက်....လက်သန်းလေးနှင့်ဆွပေးလိုက်နှင့် ပြုစုပေးလိုက်သည်၊ သိပ်မကြာလိုက်...မဝသုန်တစ်ယောက် ပြီးခါနီးတော့ အချစ်စိတ်များပြန်လည်မွှန်ထူလာကာ....သူမကိုသိုင်းဖက်ထားသော ကျွန်တော့်ဘယ်ဘက်ကို ကုန်းကိုက်လိုက်လေသည်၊ ကိုက်လိုက်သည်မှာအားပြင်း၍ ကျွန်တော်ကယောင်ပြီး "အား”လို့အော်မလိုဖြစ်သွားသေးသည်၊ မနည်းအောင့်ခံလိုက်ရသည်၊ သူမနောက်တစ်ခါ ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားကြောင်း....ကျွန်တော့်လက်သန်းကိုအဖုတ်အတွင်းနံရံများက ဆွဲညှစ်ပြီး အရည်နွေးနွေးလေးများက သက်သေထူလေသည်၊ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော သူမခန္တာကိုယ်လေးက ဓာတ်လိုက်သလို ၁၁စက္ကန့်လောက်တုန်သွားလေသည်၊ သူမဂိတ်ဆုံးရောက်သည်မှာသေချာသွားသည့်အခါမှပင် ဘောင်းဘီထဲမှလက်ကိုအသာထုတ်လိုက်လေသည်၊ သူမက..

“ မောင်....မ.ရဲ့အိတ်ကပ်ထဲမှာတစ်ရှူးရှိတယ်..လက်တွေသုတ်လိုက်ဦး..မောင်ညစ်ပတ်ကုန်ပြီ”

“ မ.ကိုအရင်သုတ်ပေးမယ်..ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ.......”

“ ရပြီ..မ..ကျွန်တော့်လက်သုတ်လိုက်ဦးမယ်.စက္ကူ.အသစ်ထုတ်ပေးဦး”

“ ရော့...လူဆိုးလေး”

ကျွန်တော်လက်သုတ်နေစဉ်အတွင်း သူမက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ၊ ကျွန်တော့်ပါးအား ရွတ်ကနဲ အနမ်းပေးလိုက်လေသည်။

ဆရာမလေးကတော့ နှစ်ကြောင်းပြီးသွားတော့ မောသွားတော့...ကျွန်တော့်ကိုမှီပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က ထိုးထိုးထောင်ထောင် အငယ်ကောင်ကြောင့်နေရခက်နေလေသည်....စောနတုံးကရေသောက်ထားတာရော...လိမ္မော်သီးတွေစားထားတာကော....ဟိုကိုင်ဒီကိုင် နို့မလိုင်လုပ်တုံးကအထိအတွေ့ကြောင့်ရောကြောင့် အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေလေသည်။

ပြသနာက ကားပေါ်မှာဖြစ်၍ ဘာမှလုပ်မရချေ...ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်ရှူးဝတ်လာတာ...မဝသုန်ပြောသလို သက်တောင့်သက်သာမရှိမှန်း...အခုတော့သဘောပေါက်သွားလေသည်၊ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲတွင် အငယ်ကောင်ကရုတ်တရပ်ထကြွတော့ ဘောမွှေးညပ်ပြီး နာနေသောကြောင့်....ဖင်ကိုအသာကြွကာ...ဘောင်းဘီထဲလက်ကိုအတင်းထည့်ပြီး မနာအောင်ရှင်းကာ အငယ်ကောင်ကိုနေရာတာကြပြန်ထားလိုက်ရသည်။

မဝသုန်ကတော့ အိပ်ပျော်နေလိုက်တာ...တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ချေ....ကျွန်တော်ကတော့ ဆီးအောင့်လီးတောင့်နေတာကြောင့်....အိပ်လို့ကောင်းကောင်းမပျော်ပဲနိုးတစ်ဝက် ငိုက်တစ်ဝက်ဖြစ်နေလေသည်၊ ခဏကြာတော့ ယဉ်ရပ်နားစခန်းတစ်ခုရောက်တော့ ညစာစားရန်ကားရပ်ပေးလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ..ကားနားတဲ့နေရာရောက်ပြီ...ထတော့”ဟု နှိုးလိုက်လေသည်။

“ ဟင်...အင်း...ရောက်ပြီလား...အင်း....အိပ်ပျော်သွားတာ...မောင်..အပေါ်တန်းက မရဲ့ လွယ်အိတ်လေးယူပေးပါလား”

“ ပိုက်ဆံအဲ့ထဲထည့်ထားလို့လား”

“ မဟုတ်ပါဖူး...ရှင်လက်ကမြင်းလို့ အောက်ခံစိုသွားလို့ လဲမလို့ပါရှင့်”

ကျွန်တော်လည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ သူမရဲ့ လွယ်အိတ်ကို ယူပေးလိုက်သည်၊ ပြီးနောက်နှစ်ယောက်သားကားပေါ်ကနေဆင်းခဲ့ကြလေသည်၊ သန့်စင်ခန်းနားရောက်တော့ မဝသုန်က..

“ မ..အရင်သွားလိုက်မယ်...ရော့...အိတ်လေးကိုင်ထားပေးဦး...ခဏစောင့်နော်”

“ အင်းအင်း”

ခဏကြာတော့ မဝသုန် အမျိုးသမီးသန့်စင်ခန်းဘက်ကနေ လွယ်အိတ်ကိုဆွဲပြီးထွက်လာလေသည်၊ သူမက

“ ရပြီ..အိတ်ပြန်ပေးတော့...မောင့်ကိုရောစောင့်ရအုံးမလား”ဟုမေးရာ ကျွန်တော်က.

“ ရတယ်...မစောင့်နဲ့တော့ ထမင်းဆီစမ်းနဲ့ကြက်ဥနဲ့မှာပေးထားလိုက်...ကားကနာရီဝက်ပဲရပ်တာ...မ..ကောဘာစားအုံးမှာလဲ”

“ ရတယ်...မင်းဖို့ပဲမှာထားပေးနှင့်မယ်..မ.တော့ဗိုက်သိပ်မစာလို့ ပါလာတဲ့ ပဲပေါင်မုန့်ပဲကားပေါ်ရောက်မှစားလိုက်တော့မယ်”

“ ဟုတ်ပြီ...အဲ့တာဆိုမှာထားပေးဦး”

အိမ်သာထဲရောက်တော့ ဆီးအရင်လျော့ကာ မိန်းမကိုယ်အထိအတွေ့ကို အမြည်းကျွေးပြီးမစားရသဖြင့် စိတ်ဆိုးနေသော ညီတော်မောင်ကို ဂွင်းတစ်ကြောင်းအမြန်ပြေးပြီး ချော့လိုက်ရသည်၊ အောင့်ထားသော သုတ်ရည်များသည် အရှိန်အပြည့်နှင့်ထွက်လာပြီး အိမ်သာနံရံကိုဖတ်ကနည်း သွားပန်းမိလေသည်၊ ပြီးကာမှအိမ်သာနံရံကို ဖိနပ်ဖြင့်ပွတ်ပြီး လက်စဖျောက်လိုက်သည်၊ အိမ်သာကအထွက် လက်ပြန်ဆေးပြီး ကာမှ မဝသုန်ဦးထားသော ထိုင်ခုံသို့သွားကာ ထမင်းကိုအမြန်လွေးပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ကြလေသည်။

ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဗိုက်လည်းပြည့်...ညီလေးလည်း စိတ်ဆိုးပြေသွားပြီဖြစ်၍ တဖြည်းဖြည်းအိပ်ချင်လာလေသည်၊ မဝသုန်ကစောနကအိပ်ထားတော့ သူကလန်းနေကာ ဖုန်းထဲကသီချင်းများကို နားကြပ်တပ်ပြီးနားထောင်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်ကသူမဘက်ကိုမှီပြီး စိတ်လျော့ကာအိပ်လိုက်လေတော့သည်။

“ မောင်....မောင်...ရဲမာန်...ထတော့...ရောက်ပြီ”

“ ဟင်...ဘယ်ရောက်တာတုံး...စောနကမှ ထမင်းစားရပ်ထားတာကို..ထပ်ရပ်တာလား”

“ ဘယ်ကသာ..ကလောကိုရောက်ပြီ...ဘေးဘီလေးလည်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပါဦးမောင်ရဲ့...ထတော့”

“ အင်း...ဟုတ်သားပဲ..မိုးတောင်လင်းနေပြီ..ဘယ်နှစ်နာရီရှိနေပြီလဲ..မ”

“ ခြောက်နာရီနဲ့ ဆယ့်ငါးမိနစ်....ကဲပါ..ရော့ စနိုးတာဝါ...မျက်နှာသုတ်လိုက်ဦး ငါ့နှယ်...ကလေးထိန်းရတာကြနေတာပဲ”

“ ကျွန်တော်က ကလေးပဲဟာကို..မကလည်း”

“ အဲ့ကလေးကိုပဲ ဒီကကြောက်နေရတာ....ကားပေါ်ကမဆင်းခင် ပစ္စည်းတွေ အရင်စစ်အုံးနော်.မောင်”

မိမိတို့ပါလာသော ခရီးဆောင်အိတ်များကို ယူပြီးတော့ နှစ်ယောက်သားကားပေါ်က ဆင်းခဲ့ကြသည်၊ အောက်ရောက်တာနှင့်တစ်ပြိုင်နက် မြန်မာနိုင်ငံကထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများက ခရီးသည်များကို သူ့ထက်ငါတစ်ပြိုင်နက်လုကြလေသည်၊ကျွန်တော်က မဝသုန်အား

“ မ..ကယ်ရီငှားလိုက်ရမလားလို့မေးတော့”

မဝသုန်က ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာ..

“ လာ..မောင်...မနက်စာအရင်စားရအောင်..ပြီးမှကယ်ရီငှားပြီးတော့ ဟိုတယ်ကိုသွားမယ်..ဒါမျိုးအတင်းဆွဲတဲ့ ကယ်ရီသမားတွေက ဈေးပိုတောင်းတတ်တယ်”

“ အင်း...ပြီးတာပဲလေ”

ထို့နောက် အနီးအနားရှိသော ရှမ်းခေါက်ဆွဲဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် မနက်စာ ဝင်စားကြသည်၊ မဝသုန်က စားပြီးတော့ ဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးကို ကယ်ရီငှားချင်လို့....အဒေါ်...ဈေးတန်တဲ့ ကယ်ရီသမားကိုသိလားလို့မေးတော့... ဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးက သူ့အမျိုးသားက သုံးဘီးမောင်းတယ်...ဈေးကိုအဆင်ပြေအောင်ညှိပေးမယ်လို့ ပြောလေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် အနောက်အခန်းထဲက သူ့အမျိုးသားဖြစ်ဟန်တူသောပအိုဝ့်အမျိုးသား ဦးလေးကြီးထွက်လာလေသည်၊ ဦးလေးကြီးက..

“ တူမကြီးတို့က ဘယ်သွားကြမလို့လဲ”ဟုမေးရာ မဝသုန်က သူ့ဖုန်းထဲက note ကိုကြည့်ကာ

“ ၇ ရက်ကွက်...စိတ္တသုခလမ်းထဲက...sky motel အဲ့ဒီ့ကိုသွားမလို့ ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ”

“ ဦးလေးလည်းအဲ့ဖက်ကို ပစ္စည်းသွားတိုက်စရာရှိလို့ လမ်းကြုံတာနဲ့အတော်ပဲ..နှစ်ယောက်ကို.သုံးထောင်ပဲပေး...အဆင်ပြေတယ်မလား”

“ ရတယ်..ဦးကြီး...အဲ့ဒိလောက်ဆိုအဆင်ပြေတယ်...အပြင်က ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီသမားတွေက နှစ်ယောက်ကို ၅ထောင်လောက်တောင်းချင်နေတာ”

“ အဲ့တာဆို..ငါးမိနစ်လောက်စောင့် သုံးဘီးသွားထုတ်လိုက်ဦးမယ် တူမကြီးတို့ခဏစောင့်ဦးနော်”

“ ရတယ်ဦးလေး..ဖြည်းဖြည်း”

ဦးလေးကြီး၏ သုံးဘီးကို..မိနစ်၂၀လောက်စီးကာ မဝသုန်ပြောသော ဟိုတယ်သို့ရောက်လာခဲ့ကြလေသည်၊ ဧည့်ကြိုကောင်တာသို့အရောက်တွင် မဝသုန်က ဝန်ထမ်းမလေးအား

“ ဟိုတစ်နေ့က ဖုန်းဆက်ပြီး booking လုပ်ထားပြီးပါပြီ”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်....ဘယ်သူ့နံမည်နဲ့လည်း”

“ ဝသုန်ဖူး....ဗုဒ္ဓဟူးနေ့က ဖုန်းဆက်ထားတာ”

"ဟုတ်ကဲ့ပါ...ခဏနော်....မဝသုန်..မဝသုန်ဖူး...တွေ့ပြီ...double room (standard) အခန်းကို လေးရက်စာနော်....ဟုတ်...၈သောင်းကြပါတယ်”

“ အင်း..ခဏနော်..ညီမ...ရော... check in ဝင်လို့ရပြီလားညီမ ခရီးပန်းလာလို့”

“ အော်..ဟုတ်..ခဏစောင့်နော်..ညီမ တစ်ချက်လောက် check ပေးမယ်...အမတို့ နှစ်ယောက် ထိုင်စောင့်ပေးပါဦး”

ဧည့်ကြိုကောင်တာ..ရှိဆိုဖာပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် ထိုင်စောင့်နေကြလေသည်၊ ခဏကြာတော့ ဝန်ထမ်းကောင်မလေးပြန်လာကာ

“ ရပြီနော်..အမတို့...အခန်းနံပါတ်က B12 ပါ....ညီမလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်”

အခန်းထဲရောက်တော့ ဝန်ထမ်းမလေးက လိုအပ်တာတွေကိုပြောပြပြီးတော့ ပြန်ထွက်သွားလေသည်၊ မဝသုန်က

“ ကဲ..မ..အရင်..မျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်...မောင်..ခဏစောင့်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ”

“ အင်း ကုတင်ကနှစ်လုံးရှိတာ ကြိုက်တယ့်ကုတင်ယူလိုက်”

“ ကုတင်ပူးပြီးအိပ်ရအောင်လေ...ကျွန်တော်ကတစ်ယောက်ထည်းအိပ်ရမှာကြောက်တယ် သိလား..မ”

“ ကောင်လေး လူလည်မကြနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ကုတင်စီပဲ...နယ်ကျော်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့”

“ ဟုတ်ပါပြီဗျာ...ကဲ...မ..လုပ်စရာရှိတာလုပ်တော့ ကျွန်တော်တော့ ကုတင်ပေါ်ပြန်မှိန်းလိုက်ဦးမယ်”

အိပ်ရာပေါ်ကိုတက်အိပ်လိုက်တာ...တော်တော်ကြာသွားလေသည်၊ မဝသုန်က ကျွန်တော့ပုခုံးကိုလှုပ်နိုးကာ

“ မောင်ရေ...ထတော့...ညမှဆက်အိပ်တော့ မ..တို့ ပင်းတယကိုသွားရအောင်....ထ..ထ...မြန်မြန်ရေသွားချိုး”

“ အင်း...အင်း..ထပြီမရေ...ပင်းတယဘာနဲ့သွားမှာလဲ...ဒီကနေလှမ်းသေးတယ်ဆို”

“ ဟိုတယ်က ဆိုင်ကယ်ငှားပေးတယ်....မ.စောနကအောက်ဆင်းပြီးငှားပြီးသွားပြီ....ဆိုင်ကယ်စီးရင်းလေကောင်းလေသန့်ရှူပြီးသွားကြတာပေါ့...ကဲ..မောင်ပဲ မြန်မြန်လုပ်တော့”

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်ပြီး ရေကိုအလျင်အမြန်ချိုးလိုက်လေသည်၊ အိပ်ရေးလည်းအနည်းငယ်ဝ....ရေလည်းချိုးလိုက်သဖြင့် ညင်းသိုးသိုးဖြစ်နေသည်များပျောက်သွားကာ...လန်းဆန်းသွားလေသည်၊ အဝတ်အစားလဲ ပြီးသကာလ ဆိုင်ကယ်သော့ကိုယူကာ နှစ်ယောက်သားဟိုတယ်မှထွက်ခွာခဲ့လေသည်၊ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခါနီးတွင် ကျွန်တော်က မဝသုန်အား...

“ မ..ဘာဖြစ်လို့ မြန်မာဝတ်စုံဝမ်းဆက်ကြီးဝတ်လာပြန်တာလဲ...အပျော်ခရီးထွက်လာတာကို..ဆိုင်ကယ်ကနည်းနည်းကြာကြာစီးရမှာ...ဘေးတစောင်းထိုင်ရင်ပိုညောင်းမှာပေါ့”

“ ပင်းတယက...ရွှေဥမင်လှိုင်ဂူထဲမှာ ဘုရားတွေရှိတယ်လေ...ဘောင်းဘီဖင်ကြပ်ဝတ်လာလို့ ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ....နောက်နေ့ ကလောမြို့ထဲကိုအေးဆေးလည်မှပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်တော့မယ်”

“ အဲ့တာဆိုစထွက်ပြီနော်...ရယ်ဒီ...ဝမ်း..တူး..သရီး...ဘွန်း..ဘွန်း.....”

“ ဖြည်းဖြည်းပဲမောင်းပါ...မောင်ရဲ့....သိပ်မဝေးပါဖူး...နေ့ချင်းပြန်အေးဆေး သွားလို့ရပါတယ်...ရှူခင်းလေးတွေလည်းကြည့်ကြတာပေါ့”

ကလောမြို့ကနေ..ပင်းတယကိုသွားတဲ့လမ်းတစ်လျောက်....လိမ္မော်စိုက်ခင်း....ပန်းနှမ်းစိုက်ခင်းများကို တွေ့ရလေသည်၊ လတ်ဆတ်သော လေနုအေးလေးတွေကလည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေ မောင်းနှင်နေခိုက် မျက်နှာကိုဖြတ်တိုက်သွားကြလေသည်၊ အနောက်က ကျွန်တော့်ရဲ့ချစ်သူကလည်း ကျွန်တော့်ခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ကာ နောက်ကျောကို ခေါင်းလေးမှီ၍ ရှု့ခင်းများကိုကြည့်ကာလိုက်လာလေသည်၊ အဝါရောင်အပွင့်များဖြင့် လှနေသော ပန်းနှမ်းခင်းများကိုတွေ့တော့ ကျွန်တော့်ကိုဆိုင်ကယ်ခဏရပ်ခိုင်းပြီး ပန်းနှမ်းခင်းထဲတွင် ဓာတ်ဖမ်းကြသေးသည်၊ သူမကိုရိုက်ပေးရတာတော့အများဆုံးပေါ့ဗျာ။

ပင်းတယမြို့ရောက်တော့ နေ့လည်ခင်းဘက်ရောက်ရှိသွားပြီဖြစ်၍ ဗိုက်ကစာလာလေသည်၊ မဝသုန်က ဆိုင်ကယ်အနောက်ကနေ..

“ မောင်..ဗိုက်မဆာဖူးလား...ထမင်းအရင်ဝင်စားရအောင် ပြီးမှ ရွှေဥမင်လှိုင်ဂူရှိတဲ့တောင်ပေါ်တက်တော့မယ်”

“ မောင်လည်းဗိုက်ဆာနေပြီ..မကိုပြောမလို့ပဲ...မနက်က ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ပဲစားထားရသေးတာ အညာသားဆိုတော့ ထမင်းမဟုတ်တော့ သိပ်မတင်းတိမ်သလိုပဲ”

“ ဟုတ်ပါပြီအညာသားလေးရယ်....ရှမ်းထမင်းဆိုင်တွေ့ရင်ဝင်လိုက်...ဒေသခံဆိုင်မှာ ရိုးရာအစားအစာစားချင်တယ်”

“ Yes...sir မမ....ဒါနဲ့ဒီမှာက ရှမ်းတွေထက် ဓနုတွေများတာတဲ့ ဟိုတယ်ကတစ်ယောက်ပြောတာကြားလိုက်ရတယ်”

“ အဲ့တာဆိုလည်း ဓနုစာပေါ့ကွာ...ဆိုင်တွေ့ရင် ဝင်သာဝင်လိုက် ဗိုက်ဆာရင် အကုန်စားကောင်းတယ်...ခစ်ခစ်”

ထို့နောက် မန္တလေးအခေါ်အဝေါ်အရ နှစ်ပြလောက် ဆိုင်ကယ်မောင်းအပြီးတွင် ဒေသခံစားသောက်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်တွေ့တာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ခဏနားပြီး ထမင်းဟင်းမှာစားကြလေသည်၊ ဗိုက်ပြည့်သွားကာမှ ဆိုင်ကယ်ကိုလည်း ဆီဝင်ဖြည့်ကာ လှိုင်ဂူရှိရာတောင်ပေါ်သို့တက်ခဲ့ကြလေသည်၊ တောင်ပေါ်တက်သော လမ်းကတော်တော်မတ်စောက်လေသည်.....ဂီယာကို 1 နှင့် 2 ကိုသာပြောင်းသုံး၍ ရောက်အောက်တက်ရလေသည်။

ရွှေဥမင်လှိုင်ဂူသို့ရောက်သောအခါတွင် ဆိုင်ကယ်အပ်သောနေရာတွင် ဆိုင်ကယ်အပ်ခဲ့ပြီး လှိုင်ဂူဖက်သို့ သွားကြလေသည်၊ မဝသုန်က စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ခြေလှမ်းသွက်သွက်လှမ်းနေသောကြောင့် သူ့နောက်ကိုမနည်းအမြန်လိုက်ရလေသည်။

“ မရေ...ဖြည်းဖြည်း..လျောက်ပါ...လှိုင်ဂူကထွက်မပြေးပါဖူး..”

“ မောင်...မောင်...မောင်ရေ....မကို ပင့်ကူအရုပ်ကြီးနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးအုံး...ရော့...ဖုန်း”

“ ဖြည်းဖြည်းပြောပါ...လျှာတွေလည်းလိပ်ကုန်အုံးမယ်”

“ ရဖူး...ဟိဟိ...ရိုက်မယ်ဆို..ဝမ်း.တူး.သရီးအော်အုံးနော်...ဒီကပိုစ့် ပြောင်းရမှာ”

“ ကဲ...ရိုက်တော့မယ်နော်...ရပြီလား...မမရေ”

“ ခဏခဏ...ထမိန်ပြင်ဝတ်လိုက်ဦးမယ်...ရပြီ..မောင်”

“ Ready....one..two..three....📸📸📸”

ရွှေဥမင်လှိုင်ဂူရှေ့တွင် သူမစိတ်ကြိုက် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးပြီး သကာလ ဖိနပ်ကိုချွတ်အပ်ပြီး ဂူပေါက်ဝသို့ရောက်သွားကြလေသည်၊ သူမက ကျွန်တော့်လက်ကိုတွဲကာ

“ မောင်အရှေ့ကသွား...အထဲမှာလူတွေများတယ်”

“ မ..လှိုင်ဂူထဲဝင်ရတာမကြောက်တတ်ဖူးမလား...အဆုံးထိသွားမယ်နော်”

“ မကြောက်ပါဖူး...အဆုံးထိသွား..လမ်းလည်းသေချာကြည့်သွားအုံးနော်..အထဲမှာမှောင်တယ်”

ကျွန်တော်တို့ချစ်သူနှစ်ဦးက တစ်ယောက်လက်ကိုတစ်ယောက်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂူထဲသို့ဝင်ပြီး ဘုရားဖူးကြလေသည်၊ ဟိုး...အတွင်းထဲထိသွားပြီး နောက်ဆုံးအပိတ်နားထိရောက်သွားလေသည်၊ မဝသုန်က..

“ ကဲ...ဘုရားဝတ်ပြုကြရအောင်..မောင်ရေ”

“ အင်း...မ..ကအခါတိုင်းလို ပဌာန်းရွတ်အုံးမှာလား...မောင် ပြီးရင် ဟိုးနားမှာစောင့်နေမယ်”

“ မောင်လည်း ပဌာန်းရွတ်တတ်တယ်မလား...လာ...ရောက်တုံးအတူတူရွတ်ရအောင်..ထွက်မပြေးနဲ့”

“ ဟင့်..ပဌာန်းအကျယ်က ရွတ်ရမှာအရှည်ကြီးရယ်”

“ လာပါ...မောင်က လိမ္မာပါတယ်...အတူတူရွတ်ရင် သိပ်မကြာပါဖူး...လာ..ကုသိုလ်ရတယ်”

“ အင်းပါ..ဟုတ်ပါပြီ”

ဘုရားဝတ်ပြုပြီးသောအခါ လှိုင်ဂူထဲက ဆင်းတုတော်များကိုဖူးပြီး အပြင်သိ့ပြန်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်၊ ပြီးနောက် တောင်အောက်သို့ပြန်ဆင်းကာ နာမည်ကျော် ပုန်းတလုတ်ရေကန်အပါအဝင် ပင်းတယမြို့ထဲသို့နှံအောင် လည်ခဲ့ကြလေသည်။

ညနေလေးနာရီခွဲအချိန်လောက်ရောက်တော့ ပင်းတယမြို့ကနေထွက်ပြီး...ကလောမြို့သို့ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်၊ ညနေစာကို ကလောမြို့ရောက်မှစားကြလေသည်၊ ပြီးနောက်တည်းခိုရာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့လေသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ခဏနားကြပြီး တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီရေချိုးကြလေသည်၊ ရေချိုးပြီးတော့ ကျွန်တော်ကဆိုင်ကယ်မောင်းရတာပင်ပန်း၍ အိပ်ယာပေါ်မှောက်ရက်လှဲနေလေသည်၊ မဝသုန်က ကျွန်တော့်ကုတင်ဘက်လာထိုင်ကာကျွန်တော့်ရဲ့နောက်ကျောကို နှိပ်ပေးလေသည်။

“ အား...ကောင်းတယ်...မ...နည်းနည်းပြင်းပြင်းလေး...လည်ဂုတ်နားလေးကော”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်...ဆိုင်ကယ်မောင်းရတာ ညောင်းလား”

“ အင်းအာရုံစိုက်ရတော့ ပင်ပန်းတယ်....ပြီးတော့ တောင်ပေါ်အတက်လမ်းတွေ သိပ်မမောင်းဖူးတော့ လန့်လန့်နဲ့မောင်းရတာ...အကွေ့အကောက်တွေကများသေးတယ်”

“ ဟုတ်တယ်...တောင်ပေါ်တက်တော့မလည်း အနောက်ကနေလန့်နေတာ...မောင်ကဆိုင်ကယ်စီးတာကျွမ်းလို့တော်သေးတယ်”

“ ရပြီရပြီ....ဂုတ်လေးကိုပဲနည်းနည်းနှိပ်ပေးတော့”

“ အင့်..အင့်...ရပြီလား ကိုယ်တော်လေး”

“ အား...ကောင်းလိုက်တာ...ကျေးဇူးပဲမ..နောက်ကြလည်း ဒါမျိုးနှိပ်ပေးရမယ်နော်”

“ အကောင်းကသိပ်မကြိုက်ရှာဖူး”

ကျွန်တော်က အိပ်ရာပေါ်မှာ မှောက်ယက်လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး မဝသုန်အား ပုခုံးကနေဆွဲလှဲပြီးပွေ့ဖက်လိုက်လေသည်၊ မဝသုန်ရဲ့ ခန္တာကိုယ်လေးက ကျွန်တော့်ကုတင်ပေါ် အိကနဲ ပက်လက်လေးကျလာလေသည်၊ သူမရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ စောနကမှလျော်ပြီး အခြောက်ခံထားသောဆံပင်များက ကျလာလေသည်၊ ကျွန်တော်က ဆံနွယ်လေးတွေကို နားရွက်အနောက်သို့သပ်လိုက်ပြီး...

“ အင်း...ချစ်တယ်ဗျာ...မွ..မွ..မွ” 

ဟု ပြောကာမျက်နှာတစ်ခုလုံး နေရာလပ်မကျန်အောင် အနမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ ပြီးနောက် သူမရဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးလေးတစ်စုံဆီသို့ မွတ်သိပ်စွာ နမ်းမိလိုက်လေသည်၊ သူမကလည်း ကျွန်တော့်အနမ်းများကို နူးညံစွာပြန်လည်တုံ့ပြန်လေသည်။

“ အင်း...ပြွတ်စ်...ပြွတ်....ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်”

နမ်းနေရင်းနှင့် ဆွဲငင်မှုတစ်ခုကြောင့် ကျွန်တော့်လက်က သူမ၏ရင်အုံပေါ်သို့ရောက်ရှိသွားလေသည်၊သူမရဲ့အိမ်နေရင်းအကျီအပါးလေးပေါ်ကနေ အသာလေးဖျစ်ညှစ်ကြည့်လိုက်ရာ ဘော်လီမဝတ်ထားကြောင်းသိရှိလိုက်ရသည်၊ အကျီအပါးလေးဖြစ်သောကြောင့် အပေါ်ကနေပင် နူးညံချောမွတ်နေသော နို့အုံကြီးကော...နို့သီးခေါင်းလေးကိုပါ စမ်းမိလေသည်။

ချစ်သူနှစ်ဦးသည် စိတ်ထဲရှိသလောက် အားရပါးရအနမ်းချင်းဖလှယ်ကြလေသည်၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်ကလည်း ချိုဗူးနှစ်လုံးလုံးကို အလွတ်မပေးပဲ ဆုပ်နယ်လိုက်...ခေါင်းလေးကိုချေပေးလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေလေသည်၊ အကျီအောက်ကနေကိုင်မလို့...လက်လျိုပြီးဝမ်းဗိုက်သားလေးကိုထိလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် မဝသုန်က နမ်းနေသည်ကိုခွာလိုက်လေသည်။

“ မောင်...မဆိုးနဲ့တော့ကွာ...မ..အိပ်ရာဖက်သွားပြီးအိပ်တော့မယ်...ပင်ပန်းနေပြီ”

“ မောင်ကမှ ချစ်လို့မဝသေးတာ..မရယ်”

“ အင်း..နောက်နေ့မှဆက်ချစ်တော့ သူများတစ်ကိုယ်လုံးလည်းကြေမွနေပြီ...မ နားချင်နေပြီ မနက်ကလည်းမောင့်လို့တစ်ရေးမအိပ်ထားဖူးလေ”

“ ဟာဗျာ..မကလည်း”

“ လိမ္မာတယ်နော်...မောင်...မောင်လည်းအားမွေးထား..မနက်ဖြန်ကြလည်းလည်ရအုံးမှာ သွားပြီးနော်...မွ” 

ဟု ကျွန်တော့် နဖူးကို အသာလေးနမ်းသွားကာ သူ့အိပ်ရာဖက်သို့ ကူးပြောင်းပြီး အနားယူလေတော့သည်။အမှန်တိုင်းပြောရလျင်ကျွန်တော်လည်း မနေ့ညက ခရီးပန်းတာရော....ဒီနေ့ဆိုင်ကယ်မောင်းလိုက်ရတာရောကြောင့် မတရားအိပ်ချင်နေလေပြီ၊ ကိုယ့်တဏှာကြောင့်သာ စိတ်တင်းထားရတာ...ဟီးဟီး..ပြန်မှာမှမဟုတ်သေးတာ နောက်ရက်တွေကျန်သေးတာပဲဟုတွေးပြီး စိတ်လျော့ကာ မှီးမှိတ်ပြီး အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

မနက်ရောက်တော့ ကျွန်တော်ကမဝသုန်ထက်စောပြီးနိုးနေလေရဲ့....မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီးပြန်ထွက်လာတာတောင် သူမကမနိုးသေးဖူး၊ မနေ့ကပင်ပန်းသွားပုံရတယ်....သူမကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး အပြစ်ကင်းတဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေရှာတဲ့ မဝသုန်ကို အသာလေးလှုပ်နိုးလိုက်တယ်...

“ မ...ထတော့လေ..”

“ အွင်း....အွင်း....ဝါး...ဘယ်နှစ်နာရီတောင်ရှိနေပြီလဲ”

“ ၈ နာရီရှိနေပြီ...မနက်စာဘူဖေးက ၉နာရီဆိုပိတ်တော့မှာ...ထတော့ အိပ်ပုတ်မကြီး”

“ မွ”

“ အွင့်”

ကျွန်တော်ကသူမပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုနမ်းလိုက်တော့ သူမက

“ အွင်း...မ.ကမျက်နှာတောင်မသစ်ရသေးဖူး..မနမ်းနဲ့ဦး”

“ မ..ရဲ့လက်ပေး”

“ ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ ပေးမှာသာပေးစမ်းပါ...”

လို့ဆိုပြီး စောင်ထဲကသူမရဲ့ဘယ်ဘက်လက်ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့ လက်သူကြွယ်မှာ လက်စွပ်လေးစွတ်ပေးလိုက်တယ်..။

“ Happy 2 years anniversary ပါ..မ”

“ အင်း...လက်စွပ်ကဘယ်လောက်ပေးရတာတုံး...မောင်..ပိုက်ဆံတွေကုန်တော့မှာပဲ”

“ ဘာမှဈေးသိပ်မရှိပါဖူး 925 လေးထဲကပါ....မ..ကိုလက်ဆောင်ကောင်းကောင်း မပေးဖူးသေးလို့ အခုတော့ကျောင်းသားဆိုတော့ မုန့်ဖိုးစုပြီး...မ..ကိုတန်ဖိုးသိပ်မရှိတောင်အမှတ်တရအနေနဲ့လုပ်ပေးတာ....နောက်ကြကျွန်တော်ပိုက်ဆံအများကြီးရှာနိုင်တဲ့အခါကြ စိန်လက်စွပ်နဲ့ပြန်လဲပေးမယ်”

“ ရပါတယ်မောင်ရယ်...အခုဟာလေးကလည်း လှပါတယ်...မ..တောင်နှစ်နှစ်ပြည့်အတွက် မောင့်ဖို့လက်ဆောင်မစီစဉ်ရသေးဖူး”

“ ကျွန်တော့်အတွက် အကောင်းဆုံးလက်ဆောင်ကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာရှိနေတာပဲလေ”

“ ဟင်...ဘာကြီးလဲ”

“ မကိုပြောတာလေ...ကျွန်တော့်အတွက်တော့ မ.က အကောင်းဆုံးလက်ဆောင်ပဲ”

“ ဘာများလဲလို့...မဟုတ်ကဟုတ်က..လူကိုလာချုပ်နေတယ်”

“ ကဲ..ကဲ..ထတော့..မ..ရေ..ထမင်းသွားစားရအောင် မောင်က အစောကြီး နိုးနေတာဆိုတော့ ဗိုက်ဆာနေပြီ”

“ အင်း...ထပါမယ်..သူကလည်း..မ..ကိုထူပေးဦး”ဟုပြောကာ သူမလက်နှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော့်ကိုထောင်ပေးလိုက်လေသည်၊ ကျွန်တော်က ဆွဲထူလိုက်တော့

“ အား...အခုမှပဲ လန်းဆန်းသွားတော့တယ်...မောင်ရေ..သုံးမိနစ်ပဲစောင့် လာခဲ့မယ်”

ဟုပြောပြီး သန့်စင်ခန်းထဲဝင်သွားလေသည်။

သူမမျက်နှာသစ် ရေချိုးပြီးတော့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းကာ ဟိုတယ်ကကျွေးသော မနက်စာဘူဖေးကို စားကြလေသည်၊ စားနေရင်းနှင့်ကျွန်တော်က

“ မ..ဒီနေ့ဘယ်သွားကြမှာလဲ...ဘာအစီအစဉ်ရှိလဲ”

“ ကလောမြို့ထဲ လျောက်လည်မယ်လေ...နှီးဘုရားလည်းသွားမယ်..ကျန်တဲ့နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာတွေလည်းသွားရအုံးမယ်...အင်း ဒီနေ့တော့ နှီးဘုရားသွားပြီးရင် လမ်းလျောက်ပြီး မှိုင်းလုံးတောင်တက်ရအောင်”

“ အိုခေ...သွားကြတာပေါ့”

စားပြီးသောက်ပြီး ဟိုတယ်ကဆိုင်ကယ်ကိုငှားကာ....မြို့ထဲဆိုင်ကယ်ပတ်စီးကြသည်၊ နှီးဘုရားလည်းသွားဖူးလိုက်သေးသည်၊ ပြီးတော့ ဟိုတယ်ကိုဆိုင်ကယ်ပြန်လာအပ်ကြသည်....အခန်းထဲ ပြန်ပြီးတောင်ပေါ်တက်ဖို့ ပေါ့ပါးသောအဝတ်အစားလဲ ပြီးပြန်ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။

ဟိုတယ်ကနေလမ်းလျောက်ထွက်လာကာ ကလော ဘူတာရုံနားသို့ ရောက်တော့ မဝသုန်က တော်တော်မောနေလေပြီ...ကျွန်တော်ကတော့ အားကစားသမားဆိုတော့ သိပ်ကိစ္စမရှိ...မဝသုန်က ရုံးထဲပဲအလုပ်လုပ်နေရသူဖြစ်တာကတစ်ကြောင်း....မိန်းခလေးဖြစ်တာကတစ်ကြောင်းမို့ ချွေးများပင်စို့နေလေပြီ၊ ကျွန်တော်ကသူမ မခံချင်အောင်...

“ မ..ကပြောတော့ မှိုင်းလုံးတောင်တက်မယ်တွေ...ဆင်ဖမ်းမယ်ကျားဖမ်းမယ်နဲ့..တောင်ခြေတောင်မရောက်သေးဖူး...မောနေပြီလား”

“ သူကတော့ပြောအားရှိတာပေါ့လေ...မစောင့်ချင်ရင်အရှေ့ကသွားနှင့်”

“ အဲ့တာဆို..တကယ်သွားပြီနော်..မရေ”

“ မ...လာ..တောင်ပေါ်ရောက်မှအေးဆေးနားမယ်....အမလေး...what..the fuck..မ ဘာလုပ်တာလဲ”

“ တွေ့တဲ့အတိုင်းပဲ မင်းရဲ့ကျောပေါ်ခိုစီးလာတာလေ...မင်းက အားရှိတဲ့သူဆိုတော့ အားမရှိတဲ့သူကိုသယ်ပေါ့”

“ အဲ့လိုလား...အဲ့တာဆိုလည်း သွားပြီဗျ...”

သူမက ကျွန်တော်စကားပြောနေစဉ်မှာပင် ကျွန်တော့်ကျောပေါ်ခုန်တက်လာ၍ ဂုန်းပိုးလိုက်ရသည်၊ ကျွန်တော့လည်ပင်းကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသေးလေသည်၊ ကျွန်တော်ကလည်း သူမကိုစနောက်ရန် ဒိလောက်နှင့်အရှုံးမပေး သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်ကိုလက်ဖြင့်ထိန်းလိုက်ကာ အားရှိသလောက်မပြီး တောင်ပေါ်ကိုပြေးတက်လေသည်၊ ထိုအခါ မဝသုန်က

“ ဟဲ့...မောင်...ဖြေးဖြေး...ငါပြုတ်ကျလိမ့်မယ်...အမလေး...ဖြည်းဖြည်း.....ဖြည်းဖြည်း” ဟုပြောလေသည်၊ ထိုအခါကျွန်တော်က ကလေးဆန်စွာ

“ မ..ကြောက်ပြီလား” ဟုမေးလိုက်လေသည်သူမက..

“ ကြောက်ပါဖူး..ဘာလို့ကြောက်ရမှာလဲ” ဟုပြန်ဖြေလေသည်၊ ကျွန်တော်က နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြေးပြန်လေသည်။

“ အမလေး...မပြေးနဲ့တော့...ဟင့်..ကြောက်တယ်..ကြောက်တယ်...ကလေးကလားနဲ့..လူကို”

“ ကြောက်ရင်အာဘွားပေး..မဟုတ်ရင် ထပ်ပြေးမှာနော်”

“ အင်းပါ...မွ..မွ..ရပြီလား”

"အင်း..ရပြီ”

သူမကို ကျောပေါ်မှချလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စောနက ပြေးထားတာတွေကြောင့် ဖင်ထိုင်ကြသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မရေ...မောတယ်မလား...ကျွန်တော်တို့ခဏနားရအောင်..ဟဲဟဲ”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်၊ မဝသုန်ကခါးထောက်ပြီးကျွန်တော့်ကို တစ်ခုခုပြောမယ်အလုပ် သူမရဲ့မျက်လုံးက တစ်ခုခုကိုမြင်လိုက်သသဖြင့် အရောင်လက်သွားလေသည်၊ သူမက

“ ဟိုမှာ..ဟိုမှာ..မောင်...မောင်..ချယ်ရီပင်ကြီး...အပွင့်တွေကျန်သေးတယ်..ဓာတ်ပုံသွားရိုက်ရအောင်..လာလာ” 

ဟု ပြောပြီးကျွန်တော့်လက်ကိုအတင်းဆွဲလေသည်၊ အမောမပြေသေးသောကျွန်တော်က

“ မ..ပဲအရင်သွားပြီး ဆယ်ဖီဆွဲနှင့် လာခဲ့မယ်..ခဏလေးနားလိုက်ဦးမယ်ဗျ”

“ အင်း..အင်း..လာခဲ့နော်” 

ဟု ပြောပြီး ကျွန်တော့်အားပြစ်ထားခဲ့ကာ ပန်းတွေဝေဆာနေသော ချယ်ရီပင်ဆီသို့ ပြေးသွားလေသည်၊ သူမတစ်ယောက်ထည်း ချယ်ရီပင်ကို ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက် ဆယ်ဖီဆွဲလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်၊ ကျွန်တော့်ကိုလည်း မြန်မြန်လာရန် ခုန်ခုန်ပြီးတော့ လက်ယပ်ခေါ်လေသည်။

ကျွန်တော်လည်းအမောပြေသွားပြီဖြစ်၍ သူမရှိသောချယ်ရီပင်အောက်သို့ သွားပြီး နှစ်ယောက်သားဖက်ကာ ဓာတ်ဖမ်းကြသေးသည်၊ သူမတစ်ကိုယ်တော်လည်း ချယ်ရီပင်နှင့်တဲပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်သေးသည်၊ ဓာတ်ပုံစိတ်ကြိုက်ရိုက်ပြီးနောက် တောင်ပေါ်သို့တက်ကြလေသည်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အပေါ်ဖက်ရောက်လာတော့ တောင်အောက်က ကလောမြို့ရဲ့မြင်ကွင်းကို အထက်စီကနေမြင်ရလေသည်။

ကျွန်တော်တို့ချစ်သူနှစ်ဦးသည်..ရှူ့ခင်းကောင်းသောတစ်နေရာတွင် ထိုင်ကာ အနားယူလိုက်ကြပြီး လွယ်အိတ်ထဲပါလာသော မုန့်ပဲသရေစာမျာကိုဖောက်စားကြလေသည်၊ မနက်ကသွားခဲ့သော နှီးဘုရားကိုရော..တစ်မြို့လုံးနီးပါကိုပါ လှမ်းမြင်ရသော ရှူ့ခင်းကိုတဝကြီးကြည့်ပြီး စကားပြောကြလေသည်၊ ထို့နောက် ညနေမစောင်းခင် တောင်အောက်သို့ပြန်ဆင်းခဲ့ကြလေသည်။

ဟိုတယ်ကို ပြန်သောလမ်းမှာ ဒေသခေါင်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွေ့၍ မဝသုန်က ခေါင်ရည်မသောက်ဖူး၍ သောက်ချင်သည်ဟုပူဆာသဖြင့် နှစ်ပုလင်းဝယ်ခဲ့လေသည်၊ ဟိုတယ်အခန်းကိုပြန်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်လုံး ပင်ပန်းလာ၍ ရေမိုးချိုးပြီးနားကြလေသည်၊ မဝသုန်က ညနေစာကို ဟိုတယ်ကပဲမှာစားကြမည်..သူမ မှာလိုက်ပြီဟုပြောသဖြင့် နှစ်ယောက်သား အိပ်ရာပေါ်တွင် Tv အတူကြည့်ကာ အစားအသောက်ကိုစောင့်ကြလေသည်။

“ တင်း...တောင်”

“ ဟော...မှာထားတာတွေလာပြီထင်တယ်..မောင်..ဖယ်ပေးဦး..မ..တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်မယ်”

တခါးဖွင့်ပေးလိုက်သောအခါ ဝန်ထမ်းလေးက အစားအသောက်တွေ စားပွဲပေါ်တည်ခင်းပေးပြီး လိုအပ်တာရှိရင်မှာကြားဖို့ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ ဟာ...ဟင်းတွေကရှယ်ပါလား.. မရေ ဒါက steak လား”

“ အင်း..မောင်..အမဲသားစားတယ်မလား..ခေါင်ရည်နဲ့မြည်းကြမယ်လေ”

“ အော်..ဟုတ်သားပဲမေ့နေတာ...အဲ့တာဆိုရေခဲသေတ္တာထဲကနေထုတ်လိုက်တော့မယ်နော်”

“ အိုခေ...ကဲပုလင်းဖောက်ရအောင်”

“ ဖောက်.....ရှီးးးးးး”

“ ကဲ...မောင်ရေ... နှစ်နှစ်ပြည့်အထိန်းအမှတ်အတွက်...ဝမ်းရှော့”

“ ဝမ်းရှော့”

“ ဂလု...ဂလု..ဂလု”

မဝသုန်သည်အခါတိုင်းထက် ခေါင်ရည်သောက်လိုက် စားလိုက်နှင့် အခါတိုင်းထက် သုံးဆပိုပြီး စကားများနေလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ..ကအူရိုင်းဆို တအားကြီးမသောက်နဲ့..အရမ်းမူးနေလိမ်းမယ့်”

“ ဘာမှမဖြစ်ပါဖူး..ခေါင်ရည်က ချိုချိုလေးပဲဟာ...အခုတစ်ပုလင်းကုန်သွားတာတောင် ရီဝေဝေလေးဖြစ်သလိုပဲရှိတာ...တို့ကိုအထင်သေးတာလား”

“ သောက်နိုင်လည်းပြီးတာပါပဲဗျာ”

ထို့နောက် စားပြီးသောက်ပြီးသွား၍ ပန်ကန်များကိုပြန်သိမ်းခိုင်းလိုက်လေသည်၊ မဝသုန်က စားပြီးပြီးချင်း သူ့အကျင့်အရ..ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ သွားတိုက်လေသည်၊ သူမမူးပြီး ရေချိုးခန်းထဲလဲနေမည်ဆိုး၍ ကျွန်တော်လည်း သူမနှင့်အတူ...ဝင်ပြီးသွားတိုက်လိုက်သည်၊ တော်သေးသည်က သူမက အူရိုင်းဖြစ်သော်လည်း ခံနိုင်ရည်ပြင်းသည်ဟုဆိုရမည် စကားသွက်လာသည်ကလွဲပြီး သိပ်တော့မမူးချေ...၊ ဗိုက်တင်းသည်ဟုဆိုကာလမ်းလျောက်ပြီး...ဝရံတာအပြင်ထွက်ကာ လေရှူနေသေးသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ.ရေ..အထဲပြန်ဝင်လာတော့...ခေါင်ရည်တို့ထန်းရည်တို့က လေတိုက်ရင်ပိုမူးတယ်ဗျ”

“ အင်းပါ...မောင်ကလည်း..ပွစိပွစိ..နဲ့ အဖိုးကြီးကြနေတာပဲ” ဟုပြန်ပြောကာ အခန်းတွင်းသို့ဝင်လာလေသည်။

စားသောက်ထားသော အမှိုက်များကို စုပြီး ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ထဲထည့်ရှင်းနေသော ကျွန်တော်ကို သူမက အနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်သည်၊ ကျွန်တော်က

“ ဟေး..မ..ဖယ်အုံးကွာ..အမှိုက်သိမ်းပြီးခဏနေလာခဲ့မယ်...အဲ့ကြမှထွက်မပြေးကြေး”

“ အင်း..ရပါတယ်..အခုလည်းမလွှတ်ပေးနိုင်ဖူး..ခစ်ခစ်...မောင်လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်လေ”

အခန်းတွင်း အမှိုက်များကောက်နေသော ကျွန်တော်သွားလေရာနောက်ကို ကျွန်တော့်ခါးအနောက်ကနေဖက်၍ တရွတ်တိုက်လိုက်လာလေသည်၊ ကျွန်တော်က

“ မ..အမှိုက်ကို အခန်းအပြင်က အမှိုက်ပုံးအကြီးထဲသွားထည့်မလို့ ဖယ်ပေးအုံး”

“ ဟင့်အင်း...ဖယ်ဘူး..ဒီအတိုင်းပဲသွား”

အမျိုးသမီးအမူးသမားများနှင့် ခဏခဏကြုံဖူးသဖြင့် ကျွန်တော်က စကားမများတော့ပဲ လိုက်ချင်လည်းလိုက်ခဲ့ကွာ ဟုတွေးကာ အခန်းအပြင်သို့ထွက်ပြီး အမှိုက်ပြစ်လိုက်လေသည်၊ သူမကတော့ ခါးနောက်ကနေဖက်၍ တစ်လမ်းလုံးလိုက်လာလေသည်၊ အနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမက မျက်လုံးများပင်မှိတ်ထားသေးသည်၊ ကျွန်တော်က

“ ကဲ..မရေ..အခန်းထဲပြန်ရောက်ပြီကွယ်...မူးလို့အိပ်ချင်လည်းအိပ်တော့”

“ မမူးပါဖူး...ဘယ်သူကမူးလို့လဲ...မောင်ကမူးလို့လား”

“ မမူးရင်တော့ ကျွန်တော့်အလှည့်ပဲဗျာ” 

ဟု ပြောပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို မတ်တပ်ရပ်ကြီးဖြင့် သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ကာ မျက်နှာပေါ်အနမ်းကြဲလိုက်လေသည်၊ သူမက

“ ဟိုးထားဆရာ...ခဏလေး...မောင်ကိုလက်ဆောင်ပေးစရာရှိသေးတယ် မျက်စိမှိတ်ထား..ခဏ”

“ အင်း...”

“ ကဲ...ရပြီး တစ်နှစ်သုံးဆိုတာနဲ့ မျက်စိဖွင့်လိုက်တော့...တစ်..နှစ်..သုံး”

“ ဟင်..ဘာမှလည်းမရှိဖူး”

“ ဒီမယ်လေ...လက်ဆောင်က မောင်ပြောသလို...မ.တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာပဲဟာ..ခစ်ခစ်... မကိုစိတ်ကြိုက်ချစ်တော့..မချစ်ချင်လည်းရတယ်နော်”

“ ဟာဗျာ....ဒါဆိုအားမနာတမ်းချစ်လိုက်တော့မယ်ဗျာ..ဟဲဟဲ”

ကျွန်တော် သူမကို အားပါးတရ ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်လေသည်၊ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ချစ်သူနှစ်ဦးက အနမ်းချင်းဖလှယ်ကြလေသည်၊ သူမရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်တင်လိုက်ရာ အောက်ကဘော်လီမဝတ်ထားကြောင်းသိရှိလိုက်လေသည်၊ ထို့ကြောင့် အကျီအောက်ကနေနို့အုံကို စပယ်ရှယ်ချေကာနို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်မနှင့်လက်ညိုးဖြင့်ချေပေးနေလေသည်၊ မဝသုန်၏အနမ်းများကလည်း အရင်ကထက်ပိုပြင်းထန်လာလေသည်။

ကျွန်တော်က နမ်းတာကိုခဏရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့အကျီကိုဗလာကျင်းလိုက်သည်၊ သူမရဲ့ အိမ်နေရင်းဝတ် ဝက်ဝံရုပ်နဲ့တီရှပ်ကိုလည်း ချွတ်လိုက်ရာသူမကချွတ်ရလွယ်အောင် နောက်ကျောကိုကြွပေးလေသည်၊ ကျွန်တော့်ဂိုက်ဆရာမလေးတော့ အိမ်မက်မဟုတ်ပဲ မျက်မြင်ရှေ့မှောက်မှာပင် အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားလေသည်။

မဝသုန်သည် စောနကသောက်ထားသောအရှိန်ကြောင့်ပဲလား...ရှက်နေ၍လားတော့မသိ၊ မျက်နှာလေးကနီရဲနေကာ သူမချိုဗူးကြီးများကိုလည်း...လက်ဖြင့်မလုံ့တလုံ ကာထားလေသည်၊ ကျွန်တော့်မြင်ကွင်းကို ကွယ်နေသော သူမလက်များကိုဆွဲဖယ်လိုက်ရာ ပန်းနုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် ပြည့်တင်းနေသောသူမ၏ရင်သားနှစ်မွှာကို ရှူ့စားမိလေသည်၊ သူမကတော့ရှက်သွေးဖြာကာ သူမမျက်နှာကိုအုပ်ထားလေသည်။

“ လှလိုက်တာ..မ..ရာ”

အစတုံးကတော့ သူမရဲ့နို့အုံဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို နမ်းပြီးမှ နို့သီးခေါင်းကို စို့မည်ဟု ကြံရွယ်ထားသော်လည်း သူမရဲ့ ပန်းနုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးက ထောင်ထောင်လေးဖြင့် စို့လှည့်ပါ..စို့လှည့်ပါဟု ပြောနေသည့်သဖွယ်..ဆွဲဆောင်နေသဖြင့် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ နို့ငတ်နေသော ကလေးလေးတစ်ယောက်လို စို့ပေးမိလိုက်လေသည်။

“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်....အား...ယားတယ်..မောင်ရဲ့....အင်း...အင်း”

မဝသုန်၏ နို့အုံနှစ်ခုကိုတစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် နယ်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း လျာနှင့်ကစားလိုက်ဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် ကလိပေးနေရာ...သူမကတော့ ယုယစွာဖြင့် ကျွန်တော့ ခေါင်းပေါ်ကဆံပင်ကို သပ်ပေးနေလေသည်၊ နို့စို့နေရင်းနှင့်ပင် သူမဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီတိုကို လက်ဖြင့် ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။

သူမ၏ ပေါင်တွင်းသားလေးကို လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် အူယားအောင် ပွတ်သတ် ကျီစယ်လိုက်လေသည်၊ ပွတ်ပေးရာတွင် ဆီးခုံအောက်က သူမ၏ပိပိလေးကို မထိစေပဲဘေးပတ်ဝန်းကျင်နေရာများကိုသာ ညင်သာစွာပွတ်သတ်ပေးလေသည်၊ ထို့နောက် နို့စို့နေသည်ကို ရပ်လိုက်ကာ နမ်းနေသည့်ပါးစပ်ကို နို့အုံကနေ ဝမ်းဗိုက်သားသို့ လျောချလိုက်လေသည်၊ ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအောက်ဆင်းလာရာ သူမရဲ့ချက်ဆီရောက်သောအခါ လျာလေးဖြင့်ထိုးကလိပေးလိုက်သေးသည်။

“ အဟင့်....ယားတယ်...မောင်”

မဝသုန်ရဲ့ ချက်ကနေတဆင့် အောက်သို့လျောလာရာ သူမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဆီသို့ရောက်ရှိခဲ့လေသည်၊ သူမရဲ့ အဖုတ်လေးက တိုက်ရိုက်မထိတွေ့ရသေးသော်လည်း ကျွန်တော့်နှိုးစွမှုများကြောင့် သွေးလည်ပတ်မှုများဖြစ်ပေါ်၍ ဖောင်းကြွနေကာ အရည်ကြည်လေးများစိမ့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊ ပထမဦးစွာ ပေါင်တွင်းကြောလေးတွေကို လျာဖြင့်နမ်းပေးလိုက်ရာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တက်သွားလေသည်၊ ပြီးနောက် အချိန်အကြာကြီးစောင့်ခဲ့ရသော သူမရဲ့ရွှေခရုလေးကို အက်ကြောင်းလေးကနေ..ဖြဲ၍ သေချာကြည့်လိုက်လေသည်၊ ပန်းနုရောင်သန်းနေသောအတွင်းသားများနှင့်အရည်ကြည်များက စိုစွတ်နေလေသည်၊ သူမက..

“ မောင်...ဘာတွေလျောက်ကြည့်နေတာလည်း...ရှက်စရာကြီး...မောင်...အု......အား ယားတယ်....ဘာတွေလျောက်လုပ်နေပြန်....အား.....အင်းးးးးးး”

သူမစကားမဆုံးခင်မှာပင် စိုစွတ်နူးညံနေသော အဖုတ်လေးထဲသို့ လျာကိုအပြားလိုက်ယက်ကာ မှုတ်ပေးလိုက်လေသည်၊ နှုတ်ခမ်းဖြင့်လည်း အဖုတ်အပေါ်နားက အစိလေးကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ အဖုတ်ယက်သည့် နေရာတွင် ဆရာကြနေပြီဖြစ်၍ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ပြောင်းကာ ချစ်သူလေးကို ပြုစုပေးနေလေသည်၊ မဝသုန်၏ အဖုတ်လေးက စုမြတ်နိုးလို အောက်သို့ရှူးသည့်အဖုတ်မျိုးမဟုတ်ပဲ....စောက်ဖုတ်မုန့်ပေါင်းစားလို့ကောင်းဆိုသည့်...စာချိုးထဲက မုန့်ပေါင်းလေးလိုမျိုးဖြစ်လေသည်၊ သူမ၏ အဖုတ်သင်းနံလေးကလည်း အရမ်းမညှီပဲ ကျွန်တော့်အကြိုက်ခပ်သင်းသင်းလေးဖြစ်လေသည်။

သူမကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေရင်း လက်ကိုအပေါ်သို့ ဆန့်တန်းကာ နို့အုံကိုလည်း တဖန်ပြန်ညှစ်ပေးနေလေသည်၊ မဝသုန်ကတော့ ထိလိုက်သည့်နေရာတိုင်းကို တအင်းအင်းဖြင့် အရသာရှိကြောင်း သွယ်ဝိုက်စွာထုတ်ပြောလေသည်၊ ခဏကြာတော့ သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲရောက်နေသော ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုအတင်းညှပ်၍ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကိုလည်း အတင်းဖွလာလေသည်.....ကျွန်တော်ကလျာကို အချွန်လေးလုပ်ပြီး အဖုတ်အတွင်းသားလေးထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်ရာ.....မဝသုန်မှာ ကုန်းပေါ်ရောက်လာသောငါးလေးသဖွယ်....တွန့်တွန့်ကိုလူးနေလေတော့သည်။

မကြာခင်မှာပင် သူမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တက်လာကာ ခါးကိုကော့၍ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကိုလည်း အတင်းညှပ်လာလေသည်၊ ကျွန်တော်ကအသက်ရှူရခက်လာသဖြင့် ပေါင်ကိုလျော့ပေးရန် အသာပုတ်သော်လည်း မလွှတ်ပေးတော့....အသက်ကိုလုရှူကာ မှုတ်ပေးသည်ကိုပဲအရှိန်တင်လိုက်လေသည်။

“ အီး....အီး...အီး...အမေ့...ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဖူး...အင်းအင်း...အင်းးးးး..မောင်....မောင်....မောင်....အင်း...အင်း..အင်းးးးး”

မဝသုန်သည် အိပ်ရာပေါ်ကနေခါးကိုကော့ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အဖုတ်ထဲဆွဲနှစ်ကာ ဆယ်စက္ကန့်လောက် တုန်တက်သွားပြီး အဖုတ်ထဲကနေ အချစ်ရည်များတလဟော သွန်ချလာလေသည်၊ ခဏကြာမှပင် ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုညှပ်ထားသည့် ပေါင်နှစ်ချောင်းက အားလျော့သွားလေတော့သည်၊ အဲ့ဒီတော့မှပဲ ကျွန်တော်လည်းအသက်ဝဝရှူရလေသည်၊ ပါးစပ်ကိုလက်ဖြင့်သုတ်လိုက်ရာ သူမ၏အရည်များနှင့် အဖုတ်မွှေးကောက်ကောက်တစ်ပင်ပါ ပါလာလေသည်၊ သူမကတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာပင် ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး နိမ့်ချည်မြင့်ချည် လှိုက်ဖိုမောနေလေသည်။

ကျွန်တော်ကတော့ အောက်ကဘောင်းဘီကို အတွင်းခံဘစ်ပါမကျန် ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ကအငယ်ကောင်က အစာစားချင်သဖြင့် သွားရည်များပင်ထွက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ ထို့နောက်ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပက်လက်လေးလှဲနေသော ချစ်သူ၏ခန္တာကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးလိုက်လေသည်၊ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်ကာ ကျွန်တော့်ရဲ့အညိုရောင်လီးကြီးကို မဝသုန်၏ အဖုတ်လေးနှင့် ပွတ်သတ်မိတ်ဆက်ပေးလိုက်လေသည်၊ မဝသုန်က ဘာမှမပြော ကျွန်တော်လုပ်ကိုင်နေသည်များကိုအသာကြည့်လျက် နောက်ထပ်ရောက်ရှိလာမည့် ခံစားမှုအသစ်များကိုစောင့်မျှော်နေပြီး ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။

ကျွန်တော်ကအငယ်ကောင်ကို မဝသုန်၏အဖုတ်လေးနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး....အထဲသို့တစ်ရစ်ချင်းထည့်လိုက်လေသည်၊ မဝသုန်က ကျွန်တော့်လက်မောင်းကိုအားဖြင့် ပိုမိုဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်၊ ကျွန်တော်က ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်မနေတော့ပဲ ခါးကိုကိုင်း၍ သူမ၏မျက်နှာပေါ်သို့သွားပြီး အာရုံပြောင်းသွားအောင် ကြင်နာစွာအနမ်းပေးလိုက်လေသည်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်းသူမကလည်း ပြန်လည်၍ အနမ်းဖြင့်တုန့်ပြန်လေသည်၊ လီးကလည်းသူမ၏အတွင်းသားလေးများကို တွန်းလှန်ကာ အထဲသို့တစ်ဝက်လောက်ပင် ဝင်နေလေပြီ၊ ကျွန်တော်ကအချိန်မဆွဲတော့ပဲ ခါးကိုကော့ကာ မဝသုန်၏အပျိုမှေးပါးလေးကို တစ်ချက်ထဲဖောက်ထည့်လိုက်လေသည်။

“ အာ့...”

မဝသုန်က တအားမအော်ပဲ အံကြိတ်၍ ခံနေလေသည်....နောက်ဆုံးတစ်ချက်မှသာ သူမပါးစပ်ထဲကနေလွှတ်ကနည်း...အာ့..ဟုထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့်လည်ဂုတ်ကိုလည်း အတင်းဆွဲဖက်ထားလေသည်၊ ကျွန်တော်ရဲ့လီးကြီးလည်း အဖုတ်ထဲအဆုံးထိရောက်သွားပြီး ဆွဲညှစ်ခံထားရသဖြင့် လီးဒစ်ဖျားလေးတောင်ကျဉ်နေလေသည်...နာကျဉ်နေသော ချစ်သူကို ရှေ့ဆက်မတိုးသေးပဲ လည်တိုင်လေးကိုနမ်းလိုက် ရင်သားလေးတွေကိုနမ်းလိုက်နှင့် ချော့မြူပေးနေရသည်၊ သူမမျက်နှာကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သောအခါ....နာကျဉ်၍ မျက်ရည်များပင်ဝိုင်းနေလေသည်၊ ကျွန်တော်က..

“ မ...နာသွားလား...အခုကော...နာသေးလား”ဟုမေးရာ သူမက

“ ရပါတယ်..စောနကတော့တော်တော်ထိသွားတာ....အခုတော့သိပ်မနာတော့ဖူး အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့”

“ အဲ့တာဆို...မောင်..ရှေ့ဆက်တော့မယ်နော်”

“ အင်း” 

ဟုသူမက တစ်ခွန်းထဲပြန်ပြော၍ ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။

ကျွန်တော်လည်း ခါးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားကာ လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြုလုပ်ပေးပြီး ညင်ညင်သာသာလေး လိုးပေးလိုက်သည်၊ အချိန်တစ်ခုကြာလာတော့ မဝသုန်က နာကျဉ်မှုတွေလျော့လာပြီး...ခံစားမှုအားကောင်းလာလေသည်၊ ကျွန်တော့်အနမ်းများကိုလည်း တက်တက်မက်မက် တုံ့ပြန်ကာ သူမလက်ကလည်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးဆံပင်တွေကိုဖွလိုက်....ကျွန်တော့်ရင်အုပ်ကို ပွတ်သတ်ကြည့်လိုက်....လက်မောင်းကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်၊ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက်ကြာလာတော့ နှစ်ယောက်လုံး တဏှာအရှိန်တက်လာကြလေသည်။

“ အင်း...အင်း...အင်း.....မောင်....မောင်...အင်းး...အင်းးးးး..အင်းးးးးးးးးးးးးးးး”

“ မ...မနာတော့ဖူးမလားဟင်...ဖတ်...ဖတ်...ဇွိဇွိ....ဇွိဇွိ...ဖတ်..ဖတ်”

“ မနာတော့ဖူး...အင်း....မောင်....အင်း....အင်းးးး”

“ မောင်ချစ်ပေးတာ...ကောင်းလား..မ”

“ အင်း...မသိဖူးကွာ...ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ...အင်း....ဖတ်...ဖတ်...အား...အင့်”

“ မရေ...သိလား...မကို ကျွန်တော်အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ”

“ အင်း...မ.လည်းမောင့်ကိုချစ်ပါတယ်...အင်း...အင်း”

“ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဗျာ...ဖတ်...ဖတ်...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်....ဘတ်..ဘတ်”

ချစ်သူနှစ်ဦး ကာမရေယာဉ်ကြောတွင် နစ်မျောနေကာ နှစ်ဦးလုံးချွေးစေးများထွက်လာပြီး ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့နီးလာသဖြင့် တစ်ဦးကိုယ်တစ်ဦး နှလုံးသားခြင်းကော....ကိုယ်ခန္တာကိုယ်ခြင်းပါ ပိုမိုရစ်ပတ်မိလေသည်၊ ယခုလို ချစ်ရသူနှင့် အတူနေရသည်မှာ ယခင်ကမိန်းခလေးများဖြင့် အတူနေရသော အရသာခြင်းမှာ ဆီနှင့်ရေလိုကွာခြားလှလေသည်၊ ယခင်မိန်းခလေးများနှင့်တုံးက လိင်အာသီသပြေရုံသာ ဆက်ဆံကြခြင်းဖြစ်ပြီး မဝသုန်နှင့်ဆက်ဆံရသည်ကတော့ လိင်အာသီသများအပြင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေပါ ရောနှောနေသဖြင့် နှလုံးသားကိုပါနွေးထွေးစေလေသည်....ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် ကျွန်တော်သည်....Making sex နှင့် Making love ကြားက ကွာဟမှူကိုသတိပြုမိခဲ့လေသည်။

“ ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...အင်း....အင်း...အင်း...မောင်...မ..တစ်မျိုးကြီးပြန်ဖြစ်လာပြီ..မောင်ရေ”

“ အင်း...မ..ဒါဆိုမောင်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးမယ်နော်...မွ....ပြွတ်.ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.”

“ အင်း...အင်း...လုပ်တော့...မြန်မြန်...အင်းအင်း...အား မောင်”

“ အင်း...ကောင်းတယ်ဗျာ.....ရော့...ရော့..ရော့...ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်....ဗြစ်...ဗြစ်...ဗြစ်”

“ အွန်း....မောင်...အား...အား...အား.....ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်.....ဇွိ...ဇွိ....အား...မောင်ရေ.....အားအား....အားအားးး”

မဝသုန်သည်လည်း ကျွန်တော့် နောက်ကျောကို သူမလက်သည်းဖြင့်ကုတ်ပြီး အသက်ရှူသံများမြန်လာကာ ပန်းတိုင်ရောက်သွားကြောင်းကို အဖုတ်၏အတွင်းသားများက ညှစ်ပြီးအချက်ပြလေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း ဒီ့ထက် ပိုမအောင့်ထားနိုင်တော့... မဝသုန်၏ အဖုတ်အဆုံးထိ လီးကိုကော့ထည့်လိုက်ပြီး ဆီးခုံချင်းထိအောင် အားနှင့်ဆောင့်ပြီး လီးထဲကသုတ်ရည်များကို တဆစ်ဆစ်ဖြင့် တစ်စက်မှမကျန်အောင် မဝသုန်ထဲသို့ပန်းထည့်ပေးလိုက်လေတော့သည်။

နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်အထိပ်ရောက်ပြီးနောက် ငါးမိနစ်လောက်ဖက်ကာ အနားယူနေကြသည်၊ မဝသုန်က အရင်ထကာ

“ မောင်...သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရအောင်လေ...အိပ်ရာခင်းတွေတော့စွန်းကုန်ပါပြီ..ခဏထဦး”

“ အင်း...အိပ်ယာခင်းပေါ်သွေးမပေသွားလို့တော်သေးတယ်”

ဟု ပြောပြီး စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးကိုယူလိုက်ကာ သူမရဲ့အဖုတ်ထဲမှ စီးကျလာသော အရည်များကို သုတ်ပေးပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုလည်း သုတ်ပြီးသန့်ရှင်းလိုက်လေသည်၊ မဝသုန်က သန့်စင်ခန်းထဲခဏဝင်သွားပြီး ဟိုတယ်ဝတ် ညအိပ်အကျီအဖြူရှည်ကိုဝတ်ပြီးပြန်ထွက်လာလေသည်။

ကျွန်တော်လည်းအိမ်သာထဲဝင် ပြီးဆီးသွား..သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ သူမဝတ်သော အပေါ်ဝတ်ကို စမ်းဝတ်ကြည့်ပြီးထွက်လာလေသည်၊ သူမကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေလေပြီ၊ ကျွန်တော့်အလိုအရဆို နောက်တစ်ချီလောက်တော့ အသာလေးဆက်နိုင်သေးသော်လည်း...နေ့ခင်းတုံးက လမ်းလျောက်တောင်တက်ထားမှုကြောင့် ပင်ပန်းနေရာ ကျွန်တော်လည်း သူမရဲ့ကုတင်ပေါ်တက်...သူမနှင့်အတူစောင်ခြုံလိုက်ပြီး အတူဖက်အိပ်လိုက်တော့သည်။

မနက်ရောက်တော့ သူမကိုဖက်လက်သားအိပ်ပျော်ရာမှနိုးလာလေသည်၊ သူမကလည်း ဆံပင်ကပိုကရိုလေးဖြင့် ကျွန်တော့်လက်မောင်းပေါ်တွင်အိပ်ပျော်နေသေးသည်၊ သူမ၏ညအိပ်ဝတ်ရုံ အပေါ်ပိုင်းက ကြိုးပြေသွား၍ အဟလေးဖြစ်နေသဖြင့် သူမရဲ့ ဖြူအုနေသော နို့အုံတစ်ဖက်ကို မနက်ခင်းနေရောင်အောက်တွင်တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်၊ ကျွန်တော်က နို့အုံလေးကို အသာလေးလှုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး..

“ မ..ထတော့လေ...နေမြင့်နေပြီ”

“ အင်း...မောင်..ထနဲ့ဦး..အိပ်ချင်သေးတယ်..လက်ကြီးကဖယ်ဦး”

“ မထမချင်း...ကိုင်နေမှာနော်”

“ ကိုင်ချင်လည်းကိုင်ကွာ...မ..တော့မထသေးဖူး..ခဏနှပ်လိုက်ဦးမယ်”

“ အင်းပါ..အဲ့တာဆိုလည်းကျွန်တော်ရေချိုးနှင့်မယ်”

“ အင်း..အင်း”

ကျွန်တော်ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ သူမက အိပ်ရာကထပြီး တစ်ဘတ်ကိုပုခုံးပေါ်တင်ကာ ရေချိုးဖို့စောင့်နေလေသည်၊ ကျွန်တော်ထွက်လာတော့

“ မောင်..မြန်မြန်လုပ်...မ..အိမ်သာတက်ချင်နေပြီ”

“ အင်းပါ..ပြီးပါပြီ..ဝင်တော့လေ”

“ အင်း...ဒါနဲ့ ဒီနေ့...မောင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပဲဝတ်နော်...ဒီနေ့ကအေးဆေးလည်မှာ”

“ ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ”

“ ထင်းရှူးတောဖက်...ပျော်ပွဲစားလိုသွားလည်မလို့”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...မ..လည်းရေအမြန်ချိုး..ဗိုက်ဆာပြီ..မနက်စာသွားစားရအောင်”

ကျွန်တော်လည်း အဖြူရောင် စပို့ရှပ်လေးနှင့် ကွာတားဘောင်းဘီကို ဝတ်ဆင်လိုက်ပြီး သူမ ရေချိုးနေသည်ကိုစောင့်နေလေသည်၊ စားပွဲပေါ်သို့ ခေါင်းလိမ်းဆီလိမ်းရန် လှမ်းယူလိုက်တော့ မိတ္ထီလာတုံးက စတိုးဆိုင်က ဝယ်ခဲ့သော မဝသုန်ရဲ့ ကျွတ်ကျွတ်အိတ် အမည်းထုတ်လေးကို တိုက်မိပြီး အောက်သို့ကျသွားလေသည်၊ ကျွန်တော်ကပြန်ကောက်လိုက် ပြီး ဘာတွေလဲဟု ဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်၊ သူမပြောသလို လစဉ်သုံး ဂွမ်းထုတ်မပါပဲနဲ့ အရေးပေါ်သန္ဓေတားဆေးကဒ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်၊ အော်...အစကတည်းက သူမက ဒီအဆင့်ထိ ပြင်ဆင်ထားပြီးသားမှန်း သိလိုက်ရသည်၊ ကျွန်တော်လည်းညက လုပ်ရင်းတန်းလန်း ဗိုက်ကိစ္စသတိရမိသော်လည်း သူမ ပြင်ဆင်ထားမှန်း ရိပ်မိသောကြောင့် ဘာမှ မပြောဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>>>