ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၆ )

ရောင်စုံ ဘောလုံး အပိုင်း ( ၆ ) 

ရေးသားသူ - မင်းခိုင်

( ၁ )

“ Hi morning မင်းမင်း....တောင်ဒဂုံ site ကို ဒီနေ့ inspection သွားဖို့ 10 အေအမ်လောက် ready လုပ်ထားပါ okey....”

ရုံးခန်းထဲ ဝင်ဝင်လာချင်း မင်းမင်း ကို မယမုံ နှုတ်ဆက်ရင်းပြောနေပါသည်။ မင်းမင်း 

“ ဟုတ်ကဲ့ မယမုံ...” လို့ပြန်ပြောပီး သူ့စားပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မယမုံ ဖိုင်တစ်ခုပိုက်ပီး ဂျာကြီး ရုံးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တင်ပါးလုံးလုံးတွေက အနိမ့်အမြင့်စည်းချက်ညီညီ လှုပ်ရမ်းသွားပီး၊ ပေါင်တန်စင်းစင်းတွေ ဝင်းကနဲပေါ်သွားတဲ့ အထိခွဲထားတဲ့ စကတ်နဲ့ သူမ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအလှတွေကို မြင်သူတိုင်းထင်းထင်းကြီး သတိပြုမိချင်စရာကောင်းနေတဲ့အက်ျီအကျပ်ကို မယမုံ ဒီနေ့ဝတ်ထားသည်။

သူမ ဖြတ်သွားတဲ့ ရုံးခန်း တစ်လျှောက်က ပျိုပျိုအိုအို ပုရိသ အစုံက မသိမသာရော သိသိသာသာကြီးပါ လိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ကိုဇော်ကြီးဆို လိုက်ကြည့်နေတဲ့အပြင် တံတွေးတွေပါ မျိုချနေသေး...။ ပီးတော့ မင်းမင်း ဆီလှမ်းကြည့်ပီး မျက်ခုံးတွေပါပင့်ပြနေပြန်သည်။

နေ့စဥ် မယမုံ ဘယ်လိုတွေဝတ်လာလာ သူတို့မှာ မရိုးနိုင်။ အိမ်ထောင်သည်တွေဆို မယမုံကိုစိတ်ထဲမှာ မှတ်ပီး သူတို့ မိန်းမတွေခမျာ တော်တော် အဖိအထောင်း ခံနေရလောက်ပီလို့ မင်းမင်း တွေးမိသည်။ မင်းမင်းကတော့ မယမုံ အပေါ်  ပူပြင်းလောင်မြိုက်စေနိုင်တဲ့ အလှမျိုး ပိုင်ဆိုင်တယ် ဆိုတဲ့ မှတ်ချက် မျိုးစိတ်ထဲ ပေးမိတယ် ဆိုရုံထက် ဘာမှ မပိုခဲ့။

မင်းမင်း အတွက် မယမုံ က အားကျအတုယူစရာ လုပ်ငန်းပိုင်းဆိုင်ရာ အရည်အချင်း တွေ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ စီနီယာ တစ်ယောက်လိုတောင် လေးစားမိနေတာပါ။ တစ်ကယ် လဲ မယမုံ ကအလုပ်မှာ တော်ပါသည်။

MBA ဘွဲ့ကို နိုင်ငံခြား ကနေရထားသူ၊ HR ၊ sceratary course တွေပီးမြောက်အောင်မြင်ထားသူ ဆိုတာထက်  သူမရဲ့ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်း တွေက မင်းမင်း အတွက် လေ့လာစရာ ရတနာ သိုက်ကြီးတစ်ခုပါပဲ။

Social dealing ကောင်းတာ communication ကောင်းတာ E ကောင်းတာ အလုပ်လုပ်ရင် တိကျသေသပ်တာ organize ဖြစ်တာတွေက မင်းမင်း သူမဆီကနေ သင်ယူနေရတာကြောင့် သူမက မင်းမင်း ရဲ့ လက်ရှိ ဆရာလို့တောင်ပြောနိုင်သူပါ။

မယမုံ က မင်းမင်း ထက် လေးနှစ်လောက်ကြီးမည်။ မမနွယ် နဲ့ ဆို ရွယ်တူ ခုဆို နှစ်ဆယ့်ခြောက်ကျော်လောက်ရှိရောပေါ့။ သူမဖာသာ ကလပ်တက်ချင်တက်ပါမည်..ပါတီကြိုက်ချင်ကြိုက်ပါမည်.. တွဲချင်တဲ့သူနဲ့တွဲပါမည်...ဒါတွေ မင်းမင်း နဲ့မဆိုင်...မဆိုင်ရေးချမဆိုင်ပါ။ ခုဆို မယမုံကို အဲ့လိုနေရာတွေကို မင်းမင်း ပဲ အမြဲလိုလိုလိုက်ပို့နေရတာလေ။

သူမ နဲနဲပိုသောက်ဖြစ်မယ်...ပိုမူးနိုင်တယ်ဆိုရင် မင်းမင်း ကို အဖါ်လိုက်ဖို့ခေါ်တတ်သည်။ သူမကားကိုမောင်းပီး ပါတီပီးတဲ့အထိ စောင့်ခေါ်ကာ သူမ တိုက်ခန်း အထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးရတတ်သည်။ ဟိုရောက်ရင် သူမဖာသာသူမ တွဲချင်တဲ့လူနဲ့တွဲမည် ကမည် သောက်မည်။

တစ်ခါတစ်လေ မင်းမင်း နဲ့လဲအတူသောက်ချင်သောက်မည်၊ မင်းမင်းကို အတင်းဆွဲခေါ်ပီး ကချင်ကမည်...ဒါပါပဲ။ မင်းမင်း ကလဲများသောအားဖြင့် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဘီယာ သို့မဟုတ် ဝိုင် နှစ်ခွက်သုံးခွက်လောက်သောက်မည်...။

သူမ ဘယ်သူနဲ့ ကနေနေ ဘယ်သူနဲ့ နမ်းနေနေ ဘယ်လောက်မူးနေနေ မင်းမင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်နေသည်။ စီနီယာ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်မိန်းမသားတစ်ဦးကို စောင့်ရှောက်ပေးနေရုံ... တစ်ကယ်တမ်းတော့ မယမုံက သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းသိမ်းတတ်တာပဲ..။

မင်းမင်း စောင့်ရှောင့်စရာတောင်မလိုပါ။ အဖေါ်လိုက်ပေးတယ်၊ကားလိုက်မောင်းပေးတယ်ပဲ ပြောရင်ရပါပီ။ ပီးတော့ သူမကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိုက်တာပဲ။

မင်းမင်း နောက်ကွယ်မှာ သူမဖာသာသူမ ဇယားတွေခင်းချင်ခင်းလိမ့်မည်။ မင်းမင်း လိုက်ပို့တဲ့ အခါတိုင်းတော့ အဲ့လိုဇယားကပ်တာမျိုးတစ်ခါမှ မယမုံ မလုပ်ဖူးပါ။ သူမကို အိမ်ပြန်ပို့ ပီးရင် မင်းမင်း ကသူမကားယူပီး မင်းမင်း အိမ်ပြန်...။

ဒါတွေက အစပိုင်းက မယမုံ တောင်းဆိုထား request လုပ်ထားလို့ပါ။ အရင်ကတော့ မင်းမင်း ကသူမကားကို မင်းမင်း အိမ်ယူမသွားလိုပါ။ တာဝန်ကြီးတာရယ်..ပီးတော့ အခုမင်းမင်း တို့ခုနေနေတာက ရွှေပေါက်ကံကအိမ်မှာ။

လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လလောက် မင်းမင်း အဖေပင်စင်ယူပီးတည်းကပြောင်းနေနေတာ။ ကိုယ်ပိုင်တာလည်း မဟုတ်ပါဘဲ အိမ်ရှေ့မှာ မယမုံ ကားကြီး မင်းမင်း မရပ်ထားချင်ပါ။ ဘာမှမဟုတ်ဘဲ လူအထင်ကြီးမခံချင်လို့လေ။ ဒါပေမယ့် မယမုံ တောင်းဆိုမှု request လုပ်ထားမှုကြောင့် မင်းမင်း ယူယူလာရခြင်းပါ။

“ မင်းမင်း ကို ယမုံက အကူအညီတောင်းတဲ့ အနေနဲ့ အဖေါ်ခေါ်တာ...ပြန်တော့လဲ ညဆယ်နာရီ ဆယ့်တစ်နာရီ မင်းမင်း တက်စီ ငှားပြန်မှာ ယမုံ မလိုလားဘူး...ကားကိုယူသွားရလို့ မင်းမင်း ဘာအပန်းကြီးလို့လဲ...နောက်နေ့ မင်းမင်း ရုံးနေ့တစ်ဝက်ဆင်းပီးရင်ပြန်လာပို့ ယမုံက လဲ စနေဆို နေ့ခင်း တစ်နာရီလောက်ထိအိပ်တတ်တာပဲ...တစ်ကယ်လို့ ယမုံ ကိစ္စရှိရင်လဲ မနက်ရုံးမသွားခင်ဝင်ပို့ပေါ့...တစ်ကယ်လို့ ဒါကို မင်းမင်း လက်မခံနိုင်ဘူးဆို မင်းမင်း ကို ယမုံ အဖေါ်မခေါ်ဘဲ နေရမှာပဲ...မင်းမင်း သဘောပါ....”

မယမုံ ကအဲ့လိုမျိုးပါ။ လူတစ်ဖက်သားကို..နာခံလာအောင်...သူ့ဖက်ပါအောင် ပြောဆို သိမ်းသွင်းတတ်ပါသည်။ စကားပြောလဲညက်ပါသည်။ အလုပ်ကိစ္စမှာ အလုပ်လုပ်တာတိကျသလောက်စကားပြောလဲပြတ်သားပါသည်။

Customer တွေနဲ့ ဒါမှမဟုတ် မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ဆိုရင်တော့ တိကျပေမယ့် သူ့ဘက်ပါအောင် သိမ်းသွင်းပြောတတ်သူပါ။ မင်းမင်းကြားဖူးသလို...အောင်မြင်တဲ့လူတစ်ယောက်ဟာ အလုပ်ထဲမှာနေတဲ့ life style နဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘဝထဲက life style က လုံးဝကွဲပြားခြားနားတတ်တယ်လို့ ကြားဖူးတာဟာ မယမုံ နဲ့တော့ကွက်တိပါပဲ။

အလုပ်ထဲမှာ တော့ တိကျပြတ်သားစွာ အလုပ်လုပ်တတ် ညွှန်ကြားချက်တွေပေးတတ်သူပါ။ ပြင်ပဘဝမှာတော့ ...မင်းမင်း ကို သူမသွားတတ်တဲ့ ပါတီတွေ ကလပ်တွေ ခေါ်သွားချိန်မှာတော့ အလုပ်ထဲနဲ့လုံးဝ မတူတော့ပါ။ တစ်ခါတလေ ဆိုအရမ်းကို ပျော့ပျောင်းနေတတ်တာမျိုး။

ခုဆို မင်းမင်း ဒီမှာအလုပ်ဝင်တာ တစ်နှစ်နဲ့ သုံးလကျော်သွားပါပီ။ ဇာခြည်သွားတာ ဒီလကုန်ရင် ဆယ်လကျော်သွားပါပီ။ ဒီဆယ်လအတွင်း မင်းမင်း ဇာခြည့်ကို သတိမရတဲ့နေ့ဆိုတာ လုံးဝ မရှိခဲ့ပါ။ ဇာခြည့်အကြောင်းမတွေးမိတဲ့နေ့၊ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်လေး ဖွင့်မဖတ်ဖြစ်တဲ့နေ့ တစ်ကယ့်ကို လုံးဝမရှိခဲ့တာပါ။

“ မင်းမင်းရေ...ဇာခြည်ကျောင်းသွားတက်ရမယ့် သုံးနှစ်အတွင်း မင်းမင်း ကို ဇာခြည် ဆက်သွယ်လို့ ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ ဆက်သွယ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေလဲ ပြန်လာမှာ မဟုတ်ဘူးနော်။ မင်းမင်း နားလည်မှာပါ။ ဇာခြည့်ကို အထင်မလွဲစေချင်လို့ မင်းမင်းကိုကြို အသိပေးထားတာပါ.....”

ဇာခြည်မသွားခင် နှစ်လအလိုလောက်က ရေးထားတဲ့ စာလေးပါ။ စာထဲကအတိုင်း မင်းမင်း ဇာခြည်နဲ့ ဘာအဆက်အသွယ်မှ မရတော့ပါ။ အလွမ်းရဲ့ ဒဏ်တွေက မင်းမင်းကို အသားကျနေစေပီး...ခံနိုင်ရည်တွေပါ တိုးလာနေစေပါပီ။

ဒီဆယ်လအတွင်း ဇာခြည့် သတင်းစကားတွေ အမြဲမပြတ်ယူလာပေးနေသူက ဦးလေးအောင်ကြီး ပါပဲ။

“ ဒီနေ့ နေ့လည်က၊ ညနေက ရှမ်းမလေးဖုန်းလာတယ် မနန်းနဲ့ပြောနေတာ...ဘိုးတော်နဲ့ ပြောနေတာ ငါကြားတယ်၊ အဆင်ပြေတယ်တဲ့၊ စာလိုက်နိုင်တယ်တဲ့ ..ပီးတော့ မနန်းနဲ့ ဘိုးတော် အထူးသဖြင့်ဘိုးတော် လေသံက ရှမ်းမလေး နဲ့ပြောတာ အရင်လိုပြန်ဖြစ်နေပီလို့ ငါထင်တယ်တဲ့၊ ဘာလိုလို ပြော ချက်ချင်း လုပ်ပေးမယ်လို့ ဘိုးတော် အမြဲမှာတာ တွေသူကြားရတယ်...”

စသည်စသည်ဖြင့် မကြာခဏဆိုသလို ဦးလေးအောင်ကြီး က မင်းမင်းဆီလာလာ ပြောပြတတ်ပါသည်။ မင်းမင်း ကြားတိုင်းလဲ ဝမ်းသာပီတိ ဖြစ်ရစမြဲပါ။ ဇာခြည် သူမ အဖေနဲ့ အဆင်ပြန်ပြေနေတာ ကြားရလို့ပါ။ ဇာခြည်စာမလိုက်နိုင်မှာကိုတော့မင်းမင်း သိပ်မစိုးရိမ်ပါ။ ဇာခြည် ကတော်ပီးသားပဲ။

သူ့ကြိုးစားနေပုံမျိုးနဲ့ ဆို ဇာခြည် စာမလိုက်နိုင်စရာမရှိပါ။ မင်းမင်း ယုံကြည်ထားပီးသား။ ခုဆို မယမုံ တိုက်တွန်းမှုကြောင့် မင်းမင်း ဟန်းဖုန်းလေးတစ်လုံး ခြစ်ချုပ် ဝယ်ထားပီးပါပီ။ အလုပ်မှာ သူမနဲ့ အမြဲမပြတ်ဆက်သွယ်နိုင်ဖို့ ဟန်းဖုန်းတစ်လုံးလိုတယ်တဲ့။

အလုပ်ကနေ အရစ်ကျပုံစံလေးနဲ့ ပိုက်ဆံထုတ်စိုက်ပေးဖို့ သူမပဲ မင်းမင်း ကိုထောက်ခံပေးထားတာပါ။

မင်းမင်းတို့က တနဂ်နွေ ပဲပိတ်ပီး စနေဆိုနေ့တစ်ဝက်ဆင်းရပါသည်။ မယမုံ တို့လို မန်နေဂျာလယ်ဘယ်တွေက စနေ တနဂ်နွေနားရတယ် ဆိုသော်လည်း အလုပ်အရေးကြီးရင်ကြီးသလို အချိန်မရွေး ပြေးလွှား လုပ်ပေးနေရတာပါ။

ဒီထဲမှာ မယမုံ နဲ့ တိုင်ကယ်ပါနေရတာက မင်းမင်း။ သူမ အလုပ်ပေါ်တိုင်း မင်းမင်း ကို အမြဲလှမ်းခေါ်တတ်တာ။ မင်းမင်း ကလဲ ဘယ်တောမှ မညည်းညူတတ်။ မင်းမင်း အတွက် မယမုံ နဲ့ လိုက်ရတာက အမြဲ ပညာတွေ ပိုတိုးစေတယ်၊ တိုးတက်စေတယ်လို့ မင်းမင်း ခံယူထားတယ်။ တစ်ကယ် လည်း မင်းမင်း အများကြီး တိုးတက်လာပါသည်။

ပီးခဲ့တဲ့ နှစ်ကုန်က ဂျာကြီး ဦးကျော်ဆွေက မင်းမင်းကို မယမုံ ကိုရှေ့မှာထားပီးခေါ်ချီးကျူးပါသည်။ Appreciate လုပ်ပါသည်။ Bonus ငါးလစာချီးမြှင့်ပေးတော့ မင်းမင်း ပျော်လိုက်တာ။

အဖေ၊အမေ၊အကိုကြီးနဲ့ အမတို့ကို ကန်တော့ခဲ့သည်။ ထို bonus ကို မင်းမင်း တစ်ပြားမှမသုံး။ အကိုကြီးပြောတဲ့ အတိုင်း မင်းမင်း ဘဏ်စာအုပ်ထဲ ထည့်ထားသည်။ အကိုကြီးက မင်းမင်းလစာကို လစဥ်လဲ သုံးပုံပုံပီးမှသုံးဖို့စီစဥ်ခိုင်းထားသည်။ လိုလိုမလိုလို တစ်ပုံက အဖေနဲ့အမေ့ကိုကန်တော့၊  တစ်ပုံက မင်းမင်း သုံး၊ တစ်ပုံက ဘဏ်စာအုပ်ထဲထည့်တဲ့။

မင်းမင်း အတွက်က မလောက်ဘူးဆိုတာမရှိပါ။ အပိုအသုံးဆိုတာ မင်းမင်းမှာ သိပ်မှမရှိဘဲ။ ကိုဇော်ကြီး တို့နဲ့ ကေတီဗီ သွားရင်သာ နဲနဲကုန်တာ။

ဒါတောင် ကိုဇော်ကြီး ကအရင်က မင်းမင်း ကိုဝင်မရှင်းခိုင်းပါ။ မင်းမင်း ကသူဆီက မယူရင်မလိုက်တော့ဘူးပြောထားလို့ ယူရတာပါ။ ဒါလဲ တစ်သိန်းလောက်ကုန်မှ မင်းမင်းဆီက တစ်သောင်းခွဲ နှစ်သောင်းထက်ပိုမယူ။ ဒါတောင် မင်းမင်း အတင်းပေးလို့သာယူတာ။

နောက်ပိုင်း မယမုံ ကားက မင်းမင်း ဘယ်လောက် ငြင်းငြင်း မင်းမင်း ဆီမှာသာ တစ်ချိန်လုံးလိုလို ဖြစ်နေပါပီ။ ရပ်ကွက်ကဆို မင်းမင်း ကားလို့တောင်ထင်နေပီ။ မင်းမင်း ကအလုပ်ကကားလို့ပြောတာလဲ မယုံကြတော့ပါ။ ဘာလို့ဆို ကားက မင်းမင်းဆီမှာ တစ်ချိန်လုံးပဲကို။

မယမုံက မင်းမင်း ကို ပါတီတို့ ကလပ်တို့ခေါ်တတ်တာ သောကြာညနေတွေမှသာခေါ်ပီး...နောက်နေ့ ..စနေဆိုလဲ လာပို့မနေနဲ့။ တနဂ်နွေ မနက် ဒါမှမဟုတ် နေ့လည် လောက်မှ အလုပ်ကိစ္စသွားရမှာမို့တစ်ခါတည်းလာတော့။

အလုပ်ကိစ္စမရှိလဲ သူမ ရှော့ပင်းထွက်ဖို့၊ စပါးတို့ ဗျူးတီးစလွန်း တို့ သွားဖို့ လိုမှ အိမ်လာခေါ် လိုက်ပို့ပေး၊ ပီးရင် မင်းမင်း ပြန်ရင်ပြန်ယူသွား၊ နောက်နေ့ မနက် အလုပ်မသွားခင် သူမကို အရင်ဝင်ကြို ညနေပြန်ရင် ပြန်ပို့ ဒီလိုနဲ့ ကားက တစ်ပတ်လုံး လိုလို မင်းမင်းလက်ထဲမှာချည်းပဲ။

မယမုံ မင်းမင်းတို့ဆီပြောင်လာတာ ကိုးလရှိပါပီ။ မှတ်မှတ်ရရ ဇာခြည် ရှေ့နှစ် ဧပရယ် လဆန်းက စသွားပီး နောက်လ မေ ကနေစပီး မယမုံ စပြောင်းလာတာပါ။ ဒီကိုးလအတွင်း မင်းမင်း မယမုံ အကြောင်းတွေတော်တော်များများ သိရှိ ရိပ်စားမိခဲ့သော်လည်း...မင်းမင်း ရဲ့ တစ်ချို့အကြောင်းတွေကိုတော့ မယမုံ သိမယ် မထင်ပါ။

ဥပမာ မင်းမင်း နဲ့ ဇာခြည့်အကြောင်း၊ မင်းမင်း လည်း E ကောင်းသင့်သလောက် ကောင်းတဲ့အကြောင်း၊ ပီးတော့ မင်းမင်း က ကြောင်ငယ်လေးတစ်ကောင်...ပြောရရင် သာမန် အချိန်တွေမှာတော့ ကြောင်ငယ်လေးတစ်ကောင်..မိန်းမကိစ္စမှာတော့ ကျားကြီးတစ်ကောင်ဖြစ်တယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း တွေပဲပေါ့။

ဒါကလဲ မင်းမင်းနဲ့ တွဲခဲ့တဲ့ တစ်ခါက မမနွယ် ရဲ့စကားကို မင်းမင်း ယူသုံးတာပါ။ မမနွယ် ကပြောဖူးတယ်...မင်းမင်း ကသာမန်အချိန်မှာတော့ ချစ်စဖွယ် အပြစ်ကင်းတဲ့ကြောင်ငယ်လေးတဲ့..အိပ်ရာထဲရောက်သွားရင်တော့ တစ်ကယ့် ကျားဆိုးကြီးတစ်ကောင်လိုပဲတဲ့လေ။

မင်းမင်း မမနွယ် ပြောတာ သဘောကျသွားလို့ အဲ့ဒီတည်းက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြောရင် စိတ်ထဲက အဲ့ဒီလိုကို ရည်ညွှန်းပြောတတ်ပါသည်။ မယမုံ ကို မင်းမင်းက လေးလေးစားစား မယမုံ လို့ နာမ်စားတတ် ခေါ်ပေမယ့်မယမုံ ကတော့ မင်းမင်း နဲ့ပြောရင် သူ့ကိုယ်သူ ယမုံလို့ တို့လို့ နာမ်စားတတ်ပီးပြောတတ်ပါသည်။

မယမုံ က အရပ်သိပ်မရှည်ပါ။ အသားက ခပ်လတ်လတ်လို့ပြောရမှာထက် ညိုစိမ့်စိမ့်လေးလို့ပြောရမယ်ထင်ပါသည်။ ဒါပေမယ့် လျှပ်တပြတ်တွေ့ရတတ်တဲ့ သူမအတွင်းသားတွေကျတော့ ဝင်းဝင်းလေး။ ဆိုတော့ မယမုံ ကတမင်များ သူ့ကိုယ်သူ ညိုတဲ့ပုံဖြစ်အောင်ပြင်ဆင်နေလို့လားတော့မသိပါ။

မယမုံ က မမနွယ် လောက် ဖင်ရော ရင်ရောက မထွားပါ၊ မကြီးပါ။ အနေတော်လို့ ဆိုလို့ရပေမယ့်...အပြင်အဆင် အဝတ်အစားက အရမ်း ဆက်စီကျအောင် ဟော့ဖြစ်နေအောင် ပြင်တတ်ဆင်တတ် ဝတ်တတ်စားတတ်လေသည်။

သူမ ဆက်စီဖြစ်အောင် ဘယ်လိုတွေပဲဝတ်လာလာ၊ ဘယ်သူတွေကဘယ်လောက်ပဲ လိုက်ကြည့်နေနေ မယမုံ ကဘယ်တော့မှ ဂရုမစိုက်တတ်။ ပါတီတက်လို့ သူမ ရင်သားအလှတွေ တစ်ဝက်နီးပါးပေါ်နေတဲ့ ဝတ်စုံမျိုးဝတ်ထားတုန်း...လူကြီးလူကောင်းယောင်ဆောင်ထားတတ်တဲ့ ခပ်ဘူးဘူး လူတွေက ရှေ့တည့်တည့်ကမျက်နှာချင်းစိုင်စိုက်ကြည့်နေရင်တောင် မယမုံ က အဲ့ဒီလူမျက်လုံးတွေကိုစိုက်ကြည့်ပီး စကားကို အေးအေးဆေးဆေး ပြောတတ်တာ မင်းမင်း ကိုယ်တွေ့ပါ။

မယမုံ မှာအထူးခြားဆုံးကဘာလဲလို့မေးရင် ယောကျ်ားအများစုက လျှောက်ပြောကြလိမ့်မည်...အရမ်းဆက်စီကျတဲ့ဘော်ဒီတို့...နှုတ်ခမ်းတို့...ဖင်တို့...ရင်တို့..မျက်နှာတို့..စသဖြင့်ပေါ့။ မင်းမင်း ကတော့အဲ့လိုမထင်ပါ။ မင်းမင်း အတွက် မယမုံမှာ အထူးခြားဆုံးအရာက သူမရဲ့ အကြည့်တွေပါ။ မင်းမင်းသိတာပေါ့...အရမ်းညှို့ငင်တတ်တာ...လိုရာကို ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းတတ်သော အကြည့်တွေ။

အဲ့ဒီအကြည့်နဲ့ အညှို့ခံရပီဆိုရင် customer ရော ပါတနာရော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ရော ဘယ်ယောက်ျားဘသားမှ မခံနိုင်ပါ။ သူမလိုရာ အစေစားခံရတော့တာပဲ။ မင်းမင်းက ကျားပါ..ကြောင်ယောင်ဆောင်ထားလဲ ကျားကကျားပါပဲ...။ မင်းမင်းကိုတာ့ မယမုံ ညှို့လို့မရပါ။

သူမကလဲ မညှို့ပါဘူး...ညှို့စရာအကြောင်းလဲ မင်းမင်း တို့ကြားမှာမရှိဘူး။ မင်းမင်း က သူမအလှတွေကို ဘယ်တုန်းကမှ မတပ်မက်ခဲ့ဖူးပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ စီနီယာ ဆရာတစ်ယောက်၊ လေ့လာဆည်းပူးစရာ ပညာသိုက်ကြီး လို့ပဲ မင်းမင်းက သဘောထားတာကိုး။

ပီးတော့ မင်းမင်း နှလုံးသားက ဇာခြည်ဆိုတဲ့ စီးလေးနဲ့ ချိတ်ပိတ်ထားပီးသား။ ဘယ်သူများလာဖွင့်နိုင်တော့မှာလဲ။ မင်းမင်း ကိုယ်ထဲက ပူပြင်းလောက်မြိုက်လွန်းတဲ့ ရမက်ဆန္ဒတွေကို ဇာခြည့်အပေါ်ထားတဲ့ အေးမြတဲ့ အချစ်က ညိမ်းသတ်ပေးထားခဲ့တာ ဘယ်လောက်ကြာပီလဲ။

မင်းမင်း ကျားစွယ်တွေ၊ ကျားလက်သည်းတွေ ထုတ်မသုံးဖြစ်တော့တာ ဇာခြည်နဲ့ တွေ့တည်းကဆို နှစ်နှစ်နည်းပါး ကြာရောပေါ့။ မင်းမင်းက ခုတော့ ချစ်စရာ အပြစ်ကင်းတဲ့ ပီဘိ ကြောင်ငယ်လေးတစ်ကောင်သာ။ ဇာခြည့် ရဲ့ ကြောင်ငယ်လေးတစ်ကောင်ပေါ့။

....................................................

( ၂ )

ရုတ်တရက် လူတစ်ယောက် ကားရှေ့တည့်တည့် ကိုထွက်လာပီး ဘောနက်ဖုံးကို လက်နဲ့ အသံမြည်အောင်ကို ရိုက်လိုက်တာကြောင့် မင်းမင်း နဲနဲ တင်းသွားပီ ခေါင်းထွက်ကာ လှမ်းအော်ဖို့ လုပ်လိုက်မိသည်။ လူက ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဂျင်းဂျာကင်ဝတ်ထားပီး ဆံပင်နဲနဲရှည်ကာ ကားရှေ့ကျောပေး ရပ်နေသဖြင့် မျက်နှာ ကို မင်းမင်း မမြင်ရ။

ဘေးက မယမုံ က  “ မင်းမင်း နေနေ... ယမုံဆင်းလိုက်မယ်....” လို့ပြောလဲပြော ကားပေါ်ကလဲဆင်းသွားပါသည်။ မင်းမင်း ဗြုန်းကနဲ ကြောင်သွားပီး မယမုံ စကားသွားပြောနေပုံကို ကြည့်မှ သူမ အသိဖြစ်မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိသွားပီး ကားပေါ်မှာပဲ အသာနေလိုက်တော့သည်။

မယမုံ နဲ့စကားပြောရင်း မင်းမင်း ရှိရာကားခေါင်းခန်းကို မျက်နှာလှည့်လာပီး မင်းမင်း ကို စူးစူးစိုက်စိုက် လာကြည့်နေသည်။

လူက ဂျင်းပန်နဲ့ ဂျင်းဂျတ်ကတ်နဲ့မို့နောက်ကကြည့်တုန်းက လူငယ် လူရွယ်လို့ ထင်ရသော်လည်း မျက်နှာမြင်လိုက်ရမှ အသက် လေးဆယ့်ငါး၊ ငါးဆယ်အရွယ် လူကြီးတစ်ယောက်မှန်း မင်းမင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ လူပုံက ဆံပင်နဲနဲရှည်တာကလွဲရင် မင်းသားဒွေးတို့လို စတိုင်နဲ့။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကအစ ဒွေးလိုပဲ...အရပ်သိပ်မမြင့်..ခပ်ကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးမျိုး။ အသားညိုညို။

ပီးတော့ မျက်လုံးတွေ..ခပ်မှေးမှေးမျက်လုံးတွေနဲ့ မင်းမင်းကို ကားရှေ့မှန် မှတဆင့် စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေသော ထိုမျက်လုံးတွေက မင်းမင်း တွေ့ဖူးနေသလိုလို... နောက်မျက်နှာကျပုံကလဲ မင်းမင်း ရင်းနှီးနေသလားလို့။

သိပီ...ဒီမျက်လုံးနဲ့မျက်နှာကျပုံမျိုးက မယမုံ နဲ့တော်တော်ဆင်နေတာကိုး။ မယမုံ ပြောဖူးတဲ့ သူမ အဖေဆိုတာများလား။ မယမုံ ကစကားပြောရင်း မျက်နှာတင်းနေပီး ကားဆီပြန်လာသည်။

ကားရှေ့ခန်းတံခါးဆွဲဖွင့်ကာ ဝုန်းဆိုဝင်ထိုင်ပီး တံခါးကိုဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။ ဟိုလူက မယမုံ နောက်ကလိုက်လာပီး ကားတံခါးမှန်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ခေါက်ကာ မှန်ချဖို့ ပြောနေသည်။ မယမုံ ကမချပေး...မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့အရှေ့ကိုပဲ ကြည့်နေသည်။

မင်းမင်း အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ ပိုသေချာသွားရသည်။ မယမုံ အဖေဆိုတာပဲ ဖြစ်မည်။ မင်းမင်းက မနေနိုင်။ သူတို့ဘာ ပြဿနာဖြစ်နေလဲဆိုတာ မသိပေမယ့်....အဖေတစ်ယောက်ကိုတော့ မယမုံ ဒီလို လျစ်လျူမရှုသင့်လို့ ယူဆပီး မင်းမင်း ဘက်ကနေ မှန်ချတဲ့ခလုတ်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်မိသည်။

“ ယမုံ အဖေ့ကို ပေးမှာလား...မပေးဘူးလား....”

“ မသိသေးဘူး...နောက်မှ ပြန်ပြောပေးမယ်...အခု အလုပ်ကိစ္စရှိနေတယ်.....”

“ အဖေက ဘယ်ကိုလာရမှာလဲ....”

“ နောက်နေ့မှ...ဖုန်းသာဆက်ကြည့်လိုက်ပါ...မင်းမင်း မောင်းတော့.....”

မယမုံ အဖေက ကားတံခါးဘောင်ပေါ်တင်ထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ပီး နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်သည်။ မင်းမင်း ဘက်ကို တစ်ချက်စောင်းကြည့်ပီး သူ့ကို ကြည့်မနေသော မယမုံ ဘက်ကို မင်းမင်း အားမျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်သေးသည်။

စိတ်ဆိုးနေတယ် ချော့လိုက်ဦး...ဒါမှမဟုတ် ဘာမှန်းမသိတဲ့ သူ့ကိစ္စကို ပြောပေးပါဦး... အဲ့ဒီလို သဘောမျိုးလို့ မင်းမင်း ထင်မိသည်။ ကြည့်ရတာ...မင်းမင်း ကို မယမုံ ရဲ့ ဘဲလို့ထင်သွားပုံပဲ။ သူ့ စတိုင်ရော အက်တင်တွေရောက အမိုက်စား။ လူကလဲ လူငယ် ဂျလေဘီ ပုံစံမျိုးနဲ့။

ကားမောင်းထွက်လာပီး တော်တော်ကြာသည်အထိ မယမုံ စကား မပြော။ ခဏနေမှ ရုတ်တရက် မယမုံ စကားစပြောတယ်။

“ မင်းမင်း စောစောက ယမုံ့ အဖေလေ...”

“ ဟုတ်ကဲ့...မင်းမင်း လဲရိပ်မိတယ်...မယမုံ နဲ့တော်တော် ဆင်တယ်နော်....”

“ ဟုတ်တယ်....မင်းမင်း ညနေရုံးဆင်းရင် ဘားသွားထိုင်ရအောင်...မင်းမင်း လိုက်ခဲ့ပေး...”

“ ဟုတ်ကဲ့...လိုက်ခဲ့မယ်လေ မယမုံ.... “

မယမုံ ကအဲ့ဒီလိုပါပဲ။ စိတ်မပျော်ရင် ဘားသွားထိုင် drink လေးဘာလေး နဲနဲပါးပါးသောက်ပီး မင်းမင်း နဲ့စကားပြောတတ်သည်။ များသောအားဖြင့် မင်းမင်း ကထိုင်နားထောင် ပေးနေလိုက်တာပဲ။ သူမကလဲ ပြောချင်တာတွေပြောပီး စိတ်ပြေသွားပီဆိုရင် ပြန်လိုက်ကြတာပဲ။

မယမုံ ရင်ဖွင့်ဖူးလို့ သူမျို့မိသားစုအကြောင်း နဲနဲပါးပါး မင်းမင်း အရင်ကလဲကြားဖူးထားပါသည်။ ရုံးချုပ်က GM ကြီးက မယမုံ ရဲ့ ဦးလေးဘကြီးအရင်းပါ။ မယမုံ အမေက GM ကြီးရဲ့ ညီမ အငယ်ဆုံး။ မိသားစုမှာ အချစ်ခံရဆုံးနဲ့ အလိုလိုက်ခံရဆုံး။

ငယ်ငယ်က ရုပ်ရှင်တစ်ကားမှာ ကလေးသရုပ်ဆောင် ဝင်လုပ်ဖူးပီး နောက်ပိုင်း အရွယ်ရောက်တဲ့အထိ ပညာလဲကောင်းကောင်း မသင်တော့ဘဲ ရုပ်ရှင်လိုလို ဂီတလိုလို နဲ့ ဟိုမရောက် ဒီမရောက် ဖြစ်နေပီး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မယမုံ အဖေနဲ့ကြိုက်ကာ အိမ်ကသဘောမတူတော့ လိုက်ပြေးကြလေသတည်းတဲ့။

မယမုံ အဖေက အလုပ်အကိုင် မယ်မယ်ရရ မရှိ။ အရပ်ထဲမှာ လည်း ဆိုးတေ။ လူမိုက် ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်လိုလို ဘာလိုလို ဆိုတော့ မိဘတွေရော အကိုအကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ GM ကြီးကရော ဘယ်သဘောတူပါ့မလဲ။ ပစ်ထားလိုက်တာ မယမုံ ကျောင်းနေစအရွယ် မယမုံ အမေ ဆုံးသွားတဲ့ အထိပဲတဲ့။ GM ကြီးတို့က တစ်ချိန်လုံး သောက်စားပီး လမ်းပေါ်မှာချည်း အချိန်ပြည့်ဖြစ်နေတဲ့ မယမုံ အဖေကို ငွေတွေပေးပီး မယမုံ ကိုခေါ်မွေးစားလိုက်တယ်။

မယမုံ ကဘဝနာခဲ့ရတော့ ငယ်ငယ်ထဲက စာအရမ်းကြိုးစားတာ။ နောက်ဆုံး နိုင်ငံခြား မှာ သွားပညာသင် ပီးတော့ ဒီအလုပ်ကိုလည်း GM ကြီး အကူအညီနဲ့ ဝင်ခဲ့တာ။ GM ကြီးက မယမုံ ရဲ့ ဘကြီးဆိုလည်းဟုတ် မွေးစားအဖေဆိုလည်းဟုတ်တယ်။

ကြည့်ရတာ GM ကြီး သားသမီးတွေ ဒါမှမဟုတ် မိန်းမနဲ့ သိပ်အဆင်ပြေပုံမရဘူး။ ဒါ့ကြောင့် အလုပ်လုပ်တည်းက အိမ်ခွဲနေနေတာဖြစ်မယ်။ ခုနေနေတာ မယမုံ ရဲ့ အဒေါ်ဝမ်းကွဲ GM ကြီးရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ တစ်ယေက်နဲ့နေနေတာ။ အိမ်အလုပ်သမား ကောင်မလေးတစ်ယောက်လဲရှိတယ်။

မယမုံ အဖေက မယမုံ အရွယ်ရောက်လာမှ ပြန်ဆက်သွယ်လာပီး မကြာခဏလဲ တောက်ပံပေးနေပုံရတယ်။ ခုထိလဲ ဆိုးနေ မိုက်နေတုန်း ပုံစံပါပဲ။ ခုလဲ မယမုံ ကို ဘာတွေ လာတောင်းနေတာလဲမသိ။ သြော်...လူတိုင်းရဲ့ ဘဝမှာ ခုလိုမျိုးပဲ အခက်အခဲ ဒုက္ခတွေ တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခု ရှိနေတတ်ကြတယ်လို့ မင်းမင်း တွေးမိတယ်။

ဒါပေမယ့် မင်းမင်း ကတော့ မယမုံ ကို အဖေအပေါ် သူဘယ်လိုပဲဖြစ်နေနေ ပြန်ကြည့်ရှုပေးတာမျိုးပဲ ဖြစ်စေချင်တယ်။ အဖေက အဖေပဲလေ။ မင်းမင်း ဘဝမှာ ခုလိုမျိုးတွေ မကြုံဖူးပေမယ့် မယမုံ ကို ကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ်။ ဖအေကို ကိုယ်ကြည့်နိုင်သလောက်ပြန် ကြည့်ရင် မယမုံ မှာလဲ အဲ့ဒီကောင်းကျိုးပြန်ခံစားရမယ်လို့ မင်းမင်း ယုံတယ်။

....................................

မယမုံ ကောက်တေး တစ်ခွက်ကုန်ပီ။ မင်းမင်း ဘီယာတစ်ခွက် မကုန်သေး။ သူတို့ မြရိပ်ညိုထဲက ဘားကိုရောက်နေတာ။

ဒီနေ့က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ဆိုတော့ လူလဲ သိပ်မရှုပ်ဘူး။ Unplugged တီးဝိုင်းလေးတစ်ခုရှိပေမယ့် မင်းမင်း တို့ထိုင်နေတာက တီးဝိုင်းနဲ့ နဲနဲ လှမ်းတဲ့နေရာမှာပါ။ သီချင်းသံ မတိုးမကျယ်လေးဘဲ ကြားနေရတယ်။

“ မင်းမင်း အဖေက ခု ဘာအလုပ်လုပ်နေတာလဲ....”

မင်းမင်း အဖေ ပင်စင်စားဆိုတာတော့ မယမုံ သိပီးသားပါ။ ခုတော့ ဇာခြည့်အဖေအရာရှိကြီးရဲ့ ကြည့်ရှုမှုကြောင့် မဂ်လာဒုံက site တစ်ခုမှာ လုံခြုံရေးမှူး...လုံခြုံရေးတင်မကပါဘူး...စတိုမှူးအဖြစ်ပါ လုပ်နေရပါသည်။ နေ့ဘက်ဆို မင်းမင်းရော အဖေရောက အလုပ်သွားကြရတော့ အိမ်မှာ အမေတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေပီး....ခုတော့ အမတို့ မိသားစုပါလိုက်နေနေပါသည်။

အမယောက္ခမကြီးလည်း အဖေနဲ့ သိပ်မကွာပဲ ပင်စင်ယူခဲ့ပီး သူတို့ကတော့ သူတို့ သမီးအကြီးအိမ်မှာ လိုက်နေကြတော့ မင်းမင်း အမရယ် သူ့ယောက်ျားရယ် မင်းမင်း တူနဲ့တူမ သူတို့ ကလေးနှစ်ယောက်ရယ် က မင်းမင်းတို့ ရွှေပေါက်ကံအိမ်မှာ လိုက်နေနေကြပါသည်။

ခုဆို မင်းမင်း တူမ အကြီးမတောင် ဆယ်တန်း၊ အငယ်ကောင်က ခုနှစ်တန်းရောက်နေပီ။ သူတို့အတူလာနေတာ ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းတဲ့ အမေ့အတွက် အဖေါ်ရတာကြောင့် အကိုကြီးကလည်း ဘာမှ မကန့်ကွက်ပါ။

ပီးတော့ မင်းမင်းကလည်း အိမ်မှာ ညအိပ်ရုံဖြစ်နေပီ။ နေ့လည်စာက ရုံးမှာစား၊ ညစာကများသောအားဖြင့် မယမုံ နဲ့စားတာများပီး နကိုတည်းကလည်း မင်းမင်းက ညစာမှန်မှန်မစားတတ်ပါ။ မင်းမင်း ခုအသက်အရွယ်ထိဝမလာတာ အဲ့ဒီ ညစာ သိပ်မစားဖြစ်တဲ့ အကျင့်ကြောင့်လည်း ဖြစ်မည်ထင်သည်။

“ မင်းမင်း အဖေက အခု မဂ်လာဒုံ ဆိုက်မှာ လုံခြုံရေးလုပ်နေတယ်လေ မယမုံ....”

“ သူက အန်ကယ် ဦးစိုးမောင်နဲ့ အတူလုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်လား...”

“ ဟုတ်တယ် မယမုံ မင်းမင်းတို့ ငယ်ငယ် ထဲကလုပ်ခဲ့တာ..အခု ပင်စင်သွားတော့လဲ သူပဲ အဖေ့ကို အလုပ်ခန့်ပေးထားတာ....”

“ အန်ကယ် ဦးစိုးမောင် လဲ ဒီနှစ်ကုန်ရင် ယမုံ တို့ Group MD ဖြစ်လာတော့မှာ မင်းမင်း သိပြီးပီလား...”

“ မင်းမင်း ကြားတော့ကြားထားတယ် သေချာတော့ မသိဘူး မယမုံ....”

“ ယမုံ့ အဖေကိုလဲ ဒီမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်စေချင်တာ...ဒါပေမယ့် ဘဘကလဲသဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး..သူကလဲ မြဲအောင်လုပ်မယ်မထင်ပါဘူး....”

“ သူက ခုဘာမှမလုပ်ဘူးလား...မယမုံ မင်းမင်းကိုတစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့နော်..မင်းမင်းက သိချင်ရုံမေးကြည့်တာပါ.....”

“ မထင်ပါဘူးမင်းမင်းရယ်...မင်းမင်း အကြောင်း ယမုံသိတာပဲကို...သူက ဟိုးအရင်ထဲက အဲ့ဒီ ရုပ်ရှင်အသိုင်းအဝိုင်းထဲက မင်းသားတွေရဲ့ bodyguard လိုလို ဘာလိုလိုတွေပဲလုပ်လုပ်နေတာ...သိတယ် မဟုတ်လား သူက အဲ့ဒီလို မင်းသားတွေ ဘာပြဿနာတက်တက် ရှေ့ကနေ ဒိုင်ခံ မိုက်ပေး ဆော်ပေးနေတာ.... ယမုံက ပုံမှန်ထောက်ပံ့ပါ့မယ်ဆိုလဲမရဘူး...လုပ်နေတာပဲ...

အခုလဲ နေ့လည်ကလာတာ မင်းသားလေးတစ်ယောက်ဆီမှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ကို ဟိုမင်းသားက ဟန်းဖုန်းရှိမှ ရမယ်ဆိုလို့တဲ့ ယမုံ့ ဆီမှာ သူ့အတွက် ဟန်းဖုန်းတစ်လုံးဝယ်ပေးဖို့လာပြောတာလေ...ယမုံက ဝယ်ပေးချင်ပါတယ်..ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအလုပ်တွေ သူ့ကို မလုပ်စေချင်တော့ဘူး... မင်းမင်း မှတ်မိလား...ဟိုတလောက ယမုံနဲ့ မင်းမင်း ညဘက် ပိုင်အိုးနီးယားက အပြန် သရီးဆစ်ဖိုက်ရှေ့မှာ ရန်ဖြစ်နေတာ.. အဲ့ဒါသူပဲ....”

“ ဟင်..ဟုတ်လား တစ်ယောက်ထဲနဲ့ ငါးယောက်ကို ပြန်ဖိုက်နေတာ ဖေါ်ရိန်နာတစ်ကောင်တောင်ပါသေးတယ်လေ...အဲ့ဒါသူလား...ညဖက်ကြီးလဲဖြစ် မင်းမင်းကလဲ ကားမောင်းနေတော့ သူမှန်း သတိမထားမိလိုက်ဘူး....”

“ ဟုတ်တယ်...မင်းမင်းရေ...အဲ့ဒါသူပဲ...ယမုံ သေချာမြင်လိုက်တယ်...” 

သြော်.အဲ့ဒါ မယမုံ အဖေကိုး။ မင်းမင်း တော်တော် ဖြုံသွားတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက...ခဏလေးတွေ့လိုက်ရပီး...တစ်ယောက်ထဲဆိုပေမယ့် ငါးယောက်လောက်ကို သူက အပီဆော်နေတာ။ လက်သံပြောင်တယ် လို့တောင် မင်းမင်း မှတ်ချက်ချခဲ့မိသေးတယ်။

ဒါကြောင့်..အဲ့ဒီညက ကလပ်မှာ မယမုံ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ကခုန်ခဲ့သလောက် မင်းမင်း ပြန်လိုက်ပို့ပေးတော့...ချက်ချင်း မျက်နှာမကောင်းဖြစ်သွားတာ ဘာကြောင့်မှန်း မင်းမင်း မသိခဲ့။ ဒါ့ကြောင့်ကိုး။

“ မယမုံ ရယ် မိဘဆိုတာ ကိုယ်ဖြစ်စေချင်သလို သူတို့က လိုက်မဖြစ်ပေးနိုင်ဘူးဆိုရင်...သူတို့ဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်း ကိုယ်ကလိုက်လျောပေးရမှာပေါ့...မင်းမင်း တို့က ရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်မှ မရှိဘဲကို...မယမုံ တတ်နိုင်သလောက်သူ့ကို လိုက်လျာပေးလိုက်ပေါ့..သူလဲ စိတ်ချမ်းသာမယ်...မယမုံ လဲ ဘာမှမလုပ်ပေးတာထက်စာရင် ကိုယ်တတ်နိုင်တာ လုပ်ပေးလိုက်ရလို့ စိတ်မဆင်းရဲရတော့ ဘူးပေါ့....”

မယမုံ မင်းမင်း ပြောနေတာတွေနားထောင်နေပီး မင်းမင်း ကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်နေတယ်။

“ မင်းမင်းက အရမ်း လိမ်မာတယ်နော်...ဒါ့ကြောင့် ယမုံက မင်းမင်းကို တို့အနားအမြဲခေါ်ထားတာ...သူများစိတ်ချမ်းသာအောင်ပြောတတ်တယ်... တွေးပေးတတ်တယ်.... ပီးတော့လဲ မင်းမင်းလို ယောက်ျားမျိုး တို့အနားမှာ တစ်ယောက်မှ မရှိခဲ့ဖူးဘူး... သိတယ်မဟုတ်လား ယမုံ့အနားရောက်လာသမျှယောက်ျားတွေကယမုံ့ကို တပ်မက်တဲ့ စိတ်နဲ့ပဲ ကပ်လာကြတာ....what they all have just for lust ပဲ..မင်းမင်းက တော့ အဲ့ဒီလို မဟုတ်ဘူး... ယမုံ့ရဲ့ ဘယ်နေရာကိုပဲ မင်းမင်း ကြည့်ကြည့် no lust at all ပဲ...မင်းမင်း ကဘာလို့အဲ့လောက် ဖြူစင်နေရတာလဲ... you're so innocent ပဲ....”

မယမုံ အကြည့်တွေမှာ ညှို့ဓါတ်တွေ ပါလာနေတယ်လို့ မင်းမင်း ခံစားလိုက်ရတယ်။ မင်းမင်း ဆီမှာ မယမုံ အတွက် လိုချင်စရာ ဘာတစ်ခုတစ်လေများရှိလို့ အဲ့လို အကြည်တွေနဲ့ ကြည့်နေရတာလဲ။ မင်းမင်း မျက်နှာလွှဲလိုက်ပီး ဘီယာလက်ကျန်ကို မော့ချလိုက်တယ်။

ပီးတော့...မယမုံ ပြောသလောက် မင်းမင်း မဖြူစင်ဘူးဆိုတာ မင်းမင်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိပါတယ်။ အရင်တုန်းကပုံမျိုးနဲ့ဆို မင်းမင်း လဲ မယမုံ ပြောတဲ့ ယောက်ျားတွေထဲက တစ်ယောက်ပါပဲ။

ဇာခြည်ဆိုတဲ့ အမတေ လေးတစ်လုံးသာ မင်းမင်း ရင်ထဲမှာ ရှိမနေဘူးဆိုရင် မယမုံ ဟာလဲ မင်းမင်း ရဲ့ ဒုတိယ မမနွယ် ဖြစ်နေလောက်ပါပီ။ မယမုံ မင်းမင်း ကိုကြည့်နေတာရပ်ပီး နောက်ထပ်ကောက်တေးတစ်ခွက်နဲ့ ဘီယာတစ်ခွက် ထပ်မှာနေတယ်။

မယမုံ ပြောတဲ့ ဖြူစင်မှုဆိုတာ မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ကြားမှာ ဆက်ပီးရှိနေဦးမှာပါ။ မင်းမင်း စိတ်ထဲကနေ ပြောလိုက်မိတယ်။

............................................

( ၃ )

ရေတွေ အလုံးလိုက်ကြီး မင်းမင်းတို့မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်ကို ဝုန်းကနဲ ဝင်လာတယ်။ ဘေးကကောင်မလေးက သူ့မျက်နှာကို ချက်ချင်း ငုံ့လိုက်ပီး မင်းမင်း ကို အတင်းလာဖက်တယ်။ တော်တော်နဲ့ ပြန်မခွာတဲ့အပြင် ပိုတိုးတောင် ဖက်ထားလိုက်သေး။

“ မင်းသားနဲ့ မင်းသမီး ရပီ...ဒီ အခန်းရိုက်လို့ ပြီးပါပီ ကဒ်....”

“ ဝါး...ဟား...ဟား....ဟား...”

ကိုဇော်ကြီး အော်လိုက်တာပါ။ ကားပေါ်က ကျန်တဲ့လူတွေလဲ ဝိုင်းရယ်ကုန်တယ်။ ကောင်မလေး အဲ့ဒီတော့မှ...ရှက်သွားသလိုနဲ့ ပြုံးပီး မင်းမင်း ကိုဖက်ထားတာကနေ လွှတ်လိုက်တယ်။ ချစ်စရာတော့ တော်တော်ကောင်းသား။

ကောင်မလေးက အသက် ဆယ့်ကိုး နှစ်ဆယ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ တက္ကသိုလ် တတိယနှစ်လို့ ကိုဇော်ကြီးမေးတုန်းကဖြေနေတာ ကြားမိသလိုပဲ။ မင်းမင်း ကိုဇော်ကြီးတို့နဲ့ သကြ်န်လိုက်လည်နေတာပါ။ မင်းမင်း မလိုက်ပါဘူး ငြင်းထားတာကို ကိုဇော်ကြီးက စကားနာထိုးပီး အတင်းခေါ်တာ။

“ မင်းမင်းနော် မင်း မနှစ်ကခေါ်တုန်းကလဲ မလိုက်ဘူး...အသည်းကွဲသလိုလို ဘာလိုလိုတွေဖြစ်နေလို့ အစ်ကိုက လျှော်ပေးလိုက်တာ...ဘာလဲ ဒီနှစ်လဲ မင်းစော်ကြီးက မထည့်လို့လား...အစ်ကိုတို့ခင်သလို မင်းမင်းက မခင်တော့ဘူး..အေးလေ..တစ်သက်စားမကုန်မယ့် စော်ကြီး ရထားတော့လဲ ငါတို့ကို ကန်ပီပေါ့လေ....”

ကိုဇော်ကြီးက မယမုံ ကိုရည်ရွယ်ပီး ပြောတာ။ မင်းမင်း ကိုလဲ မခံချင်အောင် စကားနာထိုးလိုက်သေးတယ်။ မင်းမင်း လဲ မလိုက်ရင် မကောင်းတော့လို့ လိုက်ခဲ့ရတယ်။ ခုဆို အားလုံးက မင်းမင်း နဲ့ မယမုံ ကို ညိနေကြပီထင်နေကြတာ။

မင်းမင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ လိုက်ရှင်း မပြဘူး။ ကိုယ်ဖြူစင်တာ ကိုယ်ပဲသိပါတယ်။

“ အကျနေ့တစ်ရက်ထဲပဲ လည်မှာပါကွ....ညကျလဲ မပြန်နဲ့ အစ်ကို တို့ ဟိုတယ် ဘွတ်ကင်လုပ်ထားတယ်...အဲ့မှာပဲ နှပ်ကြမယ်....”

ဒါ့ကြောင့်လဲ မင်းမင်း ပိုမလိုက်ချင်တာ။ သူတို့ သကြ်န်လည်ရင် ကေတီဗီ က ဟိုက ဒီက စော်လေးတွေချိတ်ပီး လည်မှာ...။ ပီးရင် ညကျဟိုတယ်ခေါ်ဖိကြဦးမှာ..မင်းမင်း သိတယ်။ ဘယ်လိုမှ ဆက်ငြင်းလို့ မကောင်းတတ်လို့ မင်းမင်း လိုက်ခဲ့ရတယ်။

ပီး...ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ကားပေါ်မှာ အစကတော့ စော်လေးသုံးပွေနဲ့ ကိုဇော်ကြီး ရယ် ကိုကျော်မျိုးရယ် သူတို့ စော်ဖိဖော်ဖိဖက် ကိုခိုင်ထွန်းလို့ခေါ်တဲ့ သူတို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရယ်..မင်းမင်းရယ်…ခပ်မိုက်မိုက်စော်လေးသုံးပွေရယ်။

ကိုခိုင်ထွန်းက မင်းမင်း တို့အလုပ်ထဲက မဟုတ်ဘူး။ ကိုဇော်ကြီး ရဲ့ သူငယ်ချင်း။ သင်းဘောသားတစ်ယောက်ပဲ။ အရင်လဲ ကုန်းပေါ်ပြန်ရောက်တိုင်း ကိုဇော်ကြီး တို့နဲ့လာကဲနေကြဆိုတော့ မင်းမင်း နဲ့လဲ သိနေပါပီ။

မင်းမင်း ကတော့ မင်းမင်း လွတ်ပီပေါ့။ သူတို့သုံးတွဲရယ် မင်းမင်း ရယ်ဆိုတော့ မင်းမင်း လွတ်ပီလို့ ထင်ထားတာ။ မနက်က လူစုံလို့ကားစထွက်မယ်လုပ်တာနဲ့ ကိုဇော်ကြီး ဇတ်လမ်းစတာ။

“ ဟေ့...ပိုးပိုး ညည်းတို့နဲ့အတူနေနေတဲ့..မြတ်နိုးလေးရော...ဘာဇယားမှမရှိရင် ခေါ်လိုက်ပါလား...ငါ့ကောင်ကြီး မင်းမင်း အထီကျန်နေမှာစိုးလို့...”

“ ကိုဇော်ကြီးနော် မြတ်နိုးက အဲ့လိုတွေ မလိုက်ဘူးနော်...သူကကိုင်းကြီးကြီးပဲနားတာလဲ သိရဲ့သားနဲ့...ဘာလဲ ကိုဇော်ကြီး နဲ့ တစ်ခါလိုက်ဖူး တာနဲ့ မြတ်နိုးမှ မြတ်နိုး ဖြစ်နေပီလား..ပြော...”

“ မဟုတ်ပါဘူးဟယ်...ညည်းတို့ကလဲ...ငါ သူကိုင်းကြီးကြီးပဲနားတာ သိပါတယ်....ငါလဲ အမြဲအဲ့လောက်မတတ်နိုင်ပါဘူး....ခုက ဘော်ဒါအကန့်နဲ့…မင်းမင်းကလဲတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေလို့..သူလဲအားရင် လိုက်လည်ရုံလေးပါဟ...ဒါပေမယ့် မိုက်တာတော့တော်တော်မိုက်တယ်နော် နင်တို့မြတ်နိုးက ပြောရင်း ငါတောင်...စိတ်တွေပါလာပီ...”

“ ဟင်း....ကိုဇော်ကြီး နော်မနက်စောစောစီးစီးကြီးကို ဖြစ်နေတာ....”

ကောင်မလေးသုံးယောက်က ကိုဇော်ကြီး ကို ဝိုင်းအော်ကြပါသည်။ သူတို့ထဲက ကိုဇော်ကြီး နဲ့တွဲနေတဲ့ ပိုးပိုး ဆိုတဲ့တစ်ယောက်က ထပ်ပြောသည်။

“ မြတ်နိုးက သူအသုံးမလိုရင် သိပ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး...ပီးတော့...မနက်ဖန် သဘက်ခါ နှစ်ရက်လုံး မဏ္ဍပ် ထိုင်မှာ...ကိုင်းကြီးကြီချိတ်ထားပြီးပီ..အဲ့ဒါဒီနေ့...အားမွေးဖို့ တိုက်ခန်းမှာပဲ နားနေနေတာ..ခေါ်ကြည့်လိုက်မယ်လေ..ဘာညာကဏ္ဍမရှိဘူး လည်ရုံသက်သက်ဆိုလိုက်ချင်လိုက်မှာပေါ့...”

ပိုးပိုးဆိုတဲ့ကောင်မလေး ဖုန်းဆက်နေပါပီ။ မင်းမင်း ကိုဇော်ကြီး ကို လှန်းတားလိုက်မိသည်။

“ ကိုဇော်ကြီး မဟုတ်တာဗျာ...မင်းမင်း နေတတ်ပါတယ်...ဘာလို့ခေါ်မှာလဲ...”

“ ဟေ့ကောင်...မင်းမင်း အစ်ကို ပြောပြီးပီလေ...ဘာညာ အကန့်မပါပါဘူးလို့...သကြ်န်လည်ရုံကို...လိုက်လာလဲ မင်းကို မြတ်နိုးက ဂရုစိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး...သူကအချေမလေးကွ...နေစမ်းပါ...”

“ သကြ်န်လည်ရုံဆို လိုက်လည်မယ်တဲ့..မောင်းမောင်း...ကျောက်မြောင်းအိမ်ကိုမောင်းခိုင်းလိုက်...မြတ်နိုး ကိုဝင်ခေါ်ရအောင်...”

အဲ့လိုနည်းနဲ့ မြတ်နိုးဆိုတဲ့ကောင်မလေး လိုက်လာတာပါ။ ကောင်မလေးက တော်တော်လှပါသည်။ မင်းမင်း မှာတွေ့စက မထင်ရက်။ နှမြောတောင်နေသေး...ကိုယ်နဲ့လဲ ဘာမှမဆိုင်ပါပဲ။

ကောင်မလေးက ဂျင်းပန် ဖစ်ဆိုက် ကွာတားအကပ်လေးနဲ့ ရှူးပန်းရောင်လေးစီးထားပီး...အပေါ်မှာ စပေါ့ဂျာကင်လေးတစ်ထည်ထပ်ဝတ်ထားပေမယ့် သူမရွှေရင် လုံးလုံးလေးတွေကိုဝင့်ဝင့်ထည်ထည်မြင်နေရသည်။ ဆံပင်ကို ကျစ်စမြီးသေးသေးလေးတွေ ကျစ်ပီးသေချာစည်းနှောင်ထားသည်။ နေကာ မျက်မှန် ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတစ်လက်ကလဲ တပ်ထား၏။

အသားလေးဝင်းဝင်း အမူအရာသွက်သွက်လေးနဲ့...မင်းသမီး ဝတ်မှုံရွှေရည်တို့လို ပုံစံမျိုး။ သူက အရပ်လည်း ဟိုမင်းသမီးထက် ပိုရှည်ပီး တင်နဲ့ရင်ကလဲ ပိုထွားသည်။

“ ကိုဇော်ကြီး ညနေ နိုးနိုးကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးရမယ်နော်....”

“ အေးပါ...အေးပါ ညည်းကို အရင်ပြန်ပို့ပေးမှာပါ...”

“ ………. ”

“ ဇော်ကြီး..ဟေ့ရောင်မိုက်တယ်ကွ...ဘယ်လောက်လဲ”

သင်းဘောသား ကိုခိုင်ထွန်း ကိုဇော်ကြီးကို တိုးတိုးကပ်မေးတော့ ကိုဇော်ကြီး က လက်ဆယ်ချောင်းပြန်ထောင်ပြသည်။ မင်းမင်း ရဲ့သုံးလ လစာလောက်ရှိတာပေါ့..သူ့တစ်ခါခေါ်က။

“ ဆယ်ဗုံး.....အားပါး...နောက်လပေါ့ကွာ....”

ကိုခိုင်ထွန်း မာန်တင်းပီးပြန်ပြောနေသည်။ မင်းမင်း တို့ ယောကျ်ားလေးတွေက ကားနောက်ဖုံးကိုမှီထိုင်ပီး စသောက်နေကြပီ။ မင်းမင်းက ထုံးစံအတိုင်း ဘီယာပေါ့။ ကျန်တဲ့လူတွေကတော့ ယမကာ အနီတွေမော့ကြသည်။ ကောင်မလေးတွေက ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်ရပ်ပီး ဘောင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ရပ်ကြသည်။

ဟိုသုံးယောက်က ဘီယာလိုက်သောက်ကြပေမယ့်...မြတ်နိုးဆိုသူလေးကမသောက်။ မသောက်တတ်တာတော့ မဖြစ်နိုင်..မသောက်သေးတာပဲဖြစ်မည်။ ဒီလိုနဲ့ မြို့ထဲရောက်... မဏ္ဍပ်နှစ်ခုသုံးခုလောက်ဝင်ပီးတာနဲ့ ဟိုသုံးတွဲက ပူးသွားပီ။ ကနေ ခုန်နေ ဖက်နေပီ...နမ်းနေကြပီ..အသောက်ကလဲမပျက်ကြ။

မြတ်နိုး ဆိုသူလေးက အလိုလို မင်းမင်း ထိုင်နေရာ နောက်ဖက်ရောက်လာရသည်။

“ နိုးလဲ...ဘီယာသောက်မယ်လေ...တစ်ဗူးလောက်ပေးပါလား...အစ်ကို့ကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ...နိုးကမြတ်နိုးပါ....” ဆိုပီး မင်းမင်း ကိုစကားစပြောသည်။

“ ရော့...ဘီယာ...ကိုယ်က မင်းမင်းပါ...” လို့မင်းမင်းပြန်ပြောတော့....

“ ဒါဆို..ကိုမင်းလို့ပဲခေါ်မယ်နော်...”...တဲ့။

“ ရပါတယ်...ခေါ်ပါ....” ပေါ့မင်းမင်းက။

အဲ့လိုနဲ့ ဘီယာသောက်ကြ မဏ္ဍပ်ရောက်ရင် ထရေပတ်ခံလိုက် ကလိုက်ခုန်လိုက်နဲ့ ဘီယာနှစ်ဗူးလောက်လဲ ကုန်ရော မင်းမင်း နဲ့ မြတ်နိုး ဆိုသူလေးလဲ အတော်အတန်ရင်းနှီးသွားပီ။ လူငယ်တွေချင်းပဲ...မင်းမင်း လည်းယောက်ျားလေးဆိုတော့ လှတာလေးနဲ့ ခုလို ခဏတွေ့ရတော့ ဘယ် ကျောက်ရုပ်ကြီးလုပ်နေနိုင်မှာလဲ။

အီစီကလီတွေတော့ မပြောပါဘူး။ ပြောလို့လဲ ရမှာမှမဟုတ်တာဘဲ။ နောက်နဲနဲကြာတော့ ရေပတ်ရင် ပိုက်နဲ့ထိုးရင် မင်းမင်း ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေးကွယ်....ဝင်ဝင်ပုန်းတော့တာပဲ။ မင်းမင်း အဲ့ဒီအချိန်ထိ သူ့ကို စမထိပါဘူး။

တစ်ခါတော့ ရေပုံးကြီးနဲ့ အလုံးလိုက် ရုတ်တရက် ကြီး ပတ်ခံရတော့... မြတ်နိုး မင်းမင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာပီး တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်တာ တော်တော်နဲ့ ပြန်မလွှတ်တော့။ ဒါကို ကိုဇော်ကြီး တို့က မြင်သွားပီး ဝိုင်းရယ်နေကြတာပါ။

ပီးတော့လဲ..မြတ်နိုး လေးက ခဏပါပဲ။ သူကိုယ်တိုင် မင်းမင်း ကိုပြန်ပြန် ဖက်နေတော့တာပဲ။ မင်းမင်း လဲ ပြန်ဖက်ပေးထားတာပေါ့။

သိတယ်မဟုတ်လား...လူကနေပေမယ့် ကြက်ဖကြီးက ဂျင်းဘောင်းဘီထဲကနေ မနေနိုင်ဘူး။ ဒီလိုကောင်မလေးမျိုးနဲ့ ဒီလောက်ဖြစ်တာကတော့...ဇာခြည့်အပေါ် သစ္စာဖောက်မိတာမျိုးမဟုတ်ပါဘူးနော်။ ကိုယ်လဲ ယောက်ျားသားမို့ဒါမျိုးဖြစ်တတ်တာပါလို့ပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆင်ခြေပေးလိုက်တော့တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ...ချစ်စိတ်နဲ့မှမဟုတ်တာ...လှလို့ တပ်မက်မိတာလေးပါ။

ကိုဇော်ကြီး က ကားအလည်မှာပဲ ရပ်ရပ်နေတဲ့ မင်းမင်း တို့ကို ရှေ့ခေါင်းခန်းနားလာဖို့နေရာပေးတယ်။ သူတို့တစ်လှည့်နောက်မှာပြန်ထိုင်ပေးကြတယ်။ ထိုင်ကြတာမဟုတ်ပါဘူး....။ ထိုင်ပီး ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြတာပါ။ အပေါ်ယံကနေလဲ ဟိုကိုင် ဒီကိုင်ပေါ့။

မဏ္ဍပ်တစ်ခုမှာ နဲနဲကြာကြာ စောင့်ရတော့ မင်းမင်း နဲ့ကိုဇော်ကြီး ပုရစ်ကြော် စားချင်လို့ လမ်းဆင်းလျှောက်ကြတယ်။ မထင်မှတ်ဘဲ လူတစ်ယောက်နဲ့ ရုတ်တရက် တွေ့တယ်။သူကစတွေ့တာပါ။ ကိုဇော်ကြီးက ပုရစ်ကြော်သည်တွေ့လို့ ပြေးလိုက်လို့ မင်းမင်းကလဲ လိုက်အပြေးမှာ လူတစ်ယောက် မင်းမင်းကို ဂျာကင် အက်ျီဂုတ်ကနေ လှမ်းဆွဲလိုက်တာကို ခံလိုက်ရပီး မင်းမင်းမှာ လဲမတတ် ဟန်ချက်ပျက်သွားရတယ်။

ဒါသက်သက် ရန်စသလိုဖြစ်နေလို့ မင်းမင်း ထောင်းကနဲ ဒေါသထွက်သွားရပီး ပြန်လှည့်အကြည့် မင်းမင်းတွေလိုက်ရတာက မယမုံ အဖေဖြစ်နေတယ်။ နဲနဲ ကွဲနေပုံလည်းပေါ်နေပီး မင်းမင်း ကိုတော့ ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေတယ်။

“ ဟာ...ဦးလေး.....

“ ကောင်လေး...ယမုံမပါဘဲ မင်းလာကဲနေတာပေါ့လေ...ဟုတ်လား...”

“ ဟာ...မဟုတ်ပါဘူး မယမုံ က မဏ္ဍပ်ထိုင်နေတာ...မင်းမင်း ကအလုပ်ကလူတွေနဲ့ လည်နေတာပါ....”

သူ့သမီး နဲ့ မင်းမင်း ကို အတွဲလို့မှတ်ထားပီးတော့ကို မေးနေတာပါ။ သူကတော့ ကြည့်ရတာ သကြ်န်လည်နေတာ မဖြစ်နိုင်းဘူး။ မင်းမင်း အကဲခတ်ကြည့်မှ သူအလုပ်လုပ်ပေးနေတဲ့ မင်းသား မဏ္ဍပ်ပေါ်မှာရောက်နေတာ။ မိန်းကလေးတွေ အော်ဟစ်ခေါ်နေသံကြောင့် သတိပြုလိုက်မိတယ်။

“ ယမုံက မင်းအကြောင်း ခဏခဏပြောတယ်...မင်းရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ်တော့ မလုပ်နဲ့နော်..ယမုံ မင်းကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲရတယ်ဆိုရင် မင်းမလွယ်ဘူးမှတ်...”

ဟာ...သူထင်ချင်သလို ထင်ပီး ဘလိုင်း ကြီးကို လာခြိမ်းခြောက်နေတာပါလား။ ဒါပေမယ့်...မင်းမင်း သူ့ကိုကြောက်လို့...

“ မင်းမင်း နဲ့မယမုံကနောက်နေ့မှ တွေ့ကြမှာဗျ...” လို့ပြောပီးလစ်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

သူထင်မယ်ဆိုလဲ ထင်စရာကိုး။ လွန်ခဲ့တဲ့လက သူ မယမုံ ဆီမှာ ဟန်းဖုန်း ဝယ်ခိုင်းတော့ မယမုံ ကိုနားချတာလဲ မင်းမင်း...မယမုံ က တစ်သိန်းကျော်တန် သင့်တော်မယ့်ဟန်းဖုန်တစ်လုံးနဲ့ ဆင်းကဒ် ဝယ်ခိုင်းတော့လဲမင်းမင်း..သူ့ကိုချိန်းပီးကာမှ မယမုံ meeting တစ်ခုဝင်နေရလို့ သွားပေးပေးရတာလဲ မင်းမင်း...

အဲ့ဒီတုန်းကဖုန်း set up တွေသူ့သင်ပေးဆိုလို့ မင်းမင်းမှာ တော်တော်ကြာကြာ သင်ပြပေးလိုက်ရသေးတယ်။ ဆိုတော့ သူ မင်းမင်း ကို မယမုံ ဘဲလို့ ထင်နေတာ အံသြစရာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ မင်းမင်းလဲ မရှင်းပြချင်တော့လို့ ဒီတိုင်းပဲ လစ်ထွက်လာခဲ့လိုက်တာ။

တော်သေးတာက မင်းမင်း ကို မြတ်နိုးနဲ့ တွဲ မတွေ့ရလို့။ တွေ့များတွေ့ရင် ဆွဲတောင်ထိုးမလားမသိ။ မင်းမင်းမှာ အချောင် ခံရတော့မလို့။ တစ်ခါမှာတော့....မြတ်နိုး လေးက သိပ်လဲမူးမနေပါဘဲ...ထူးထူးဆန်းဆန်း သူ့လည်ပင်းကို သူမနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့လာစနမ်းပါသည်။ မင်းမင်း သူမကို ငုံ့ကြည်လိုက်တော့ ပြန်မော့ကြည်ကာ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောသည်။

“ ကိုမင်းက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ နမ်းမိတာ...စိတ်ဆိုးနဲ့နော်....”…တဲ့။

မင်းမင်း မြတ်နိုး လေးနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပီး နမ်းလိုက်မိသည်။ သူမကလဲ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းပေးပါသည်။ ပြဿနာက မင်းမင်း လက်တွေ။ အကျင့်ကပါနေတော့ မြတ်နိုး ဖင်လေးကို ဂျင်းဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ကိုင်ညှစ်မိနေပီ။ မြတ်နိုး လဲမရုန်းပါဘူး။ မင်းမင်း ရင်ဘတ်ကိုသူမ လက်တွေနဲ့တောင် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သေးတယ်။

“ အဟမ်း..အဟမ်း...ဒီအခန်းကို ဖြတ်ပေးပါ ဒါရိုက်တာကြီးရေ....နေ့လည်စာစားဖို့သွား တော့မှာမို့...နောက်မှ ဆက်ရိုက်ပေးကြပါ ခင်မျာ...”

ဒီတစ်ခါအော်တာက ကိုကျော်မျိုးပါ။ မြတ်နိုးလေး တစ်ကယ်ရှက်သွားပုံရတယ်။ မင်းမင်း ကိုမလွှတ်တော့ဘူး။ နမ်းတာကို ရပ်ပီး မင်းမင်းရင်ခွင်ထဲ သူ့မျက်နှာဝှက်ပီး မင်းမင်းကိုအတင်းဖက်ထားနေတော့တယ်။

..................................................

( ၄ )

မင်းမင်း တို့မြေနီကုန်းက စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်မှာ နေ့လည်စာစားဖြစ်တယ်။ ကောင်မလေးတွေ တွိုင်းလက် သွားနေတုန်း ကိုဇော်ကြီး ကပြောတယ်။

“ မင်းမင်း ကတစ်ကယ် စော်ကြည်ဘဲပဲ...နေ့တစ်ဝက်နဲ့ ဆယ်သိန်းဆုကို မထိုးဘဲပေါက်တော့မယ်..ညကျလိုက်မလား စည်းရုံးကြည့်လိုက်...လိုက်ရင်ခေါ်သာခေါ်ခဲ့ကွာ”...တဲ့။

မစည်းရုံးပါဘူး...မင်းမင်း က။ သူ့ဟာသူ အလုပ်လုပ်စားနေတာကို...ဘယ်သူက မင်းမင်း ကိုအလကားကျွေးပါ့မလဲ။ အခုလောက် နမ်းရုံ ဖက်နေရုံနဲ့ပဲတော်ပါပီ။ ဒါပေမယ့် မင်းမင်းရဲ့ ဇာတာက မနေဘူး။ ညနေစောင်းတော့...မြတ်နိုးလေး မင်းမင်း ကို အနမ်းတွေပေးရင်းတိုးတိုးပြောလာတယ်။

“ ကိုမင်းတို့ ပီးရင်...ဘယ်သွားကြမှာလဲ....”

“ ကိုဇော်ကြီး ကတော့...ဟိုတယ်သွားကြမယ်ပြောတယ်....ဘာလို့လဲ....”

“ နိုး...ကိုမင်းနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်လေ...”

ပြောပီး မြတ်နိုး လေး မင်းမင်း ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းဝင်တိုးပြန်တယ်။ ကိုဇော်ကြီး ပြောသလို မင်းမင်း က ဒီနေ့ ဆယ်သိန်းဆု မထိုးဘဲ ပေါက်ပီထင်ပါရဲ့။

........................................

မြတ်နိုး ရဲ့ တစ်ချိန်လုံးလိုလိုနမ်းနေတဲ့ အနမ်းတွေက မင်းမင်း ကို သွေးတွေဆူဝေလာစေရသည်။ ညနေ ဒီဟိုတယ်ကိုရောက်လာပီး ညစာကို သီးသန့်ခန်းထဲမှာ စီစဥ်ပီး စားကြသည်။ မြတ်နိုးက မင်းမင်းပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တော့မတတ် မင်းမင်း ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပီး မင်းမင်း ကို ဘီယာငှဲ့ပေးရတာနဲ့ အစားတွေ ခွန့်ကျွေးရတာနဲ့ သူများမျက်စိနောက်စရာ ဖြစ်နေရသည်။

“ အမယ်လေး...နိုးနိုးရယ်...တစ်နေ့ထဲနဲ့ နင်ဒီလောက်ဖြစ်နေတာ ကိုမင်းမင်း က ဘာဆေးတွေများ နင့်ကို ကျွေးလိုက်တာလဲ...”

“ ဟုတ်ပ...နိုးနိုးရယ်...ကိုဇော်ကြီး တောင် မနာလိုဖြစ်နေပီနော်...”

တစ်ကယ်တန်းတော့ ဘီယာပဲသောက်ကြတဲ့ မင်းမင်း နဲ့ မြတ်နိုးက ဒီအဖွဲ့ထဲမှာ သိပ်မူးနေကြတာလဲမဟုတ်ပါ။ ဟိုခြောက်ယောက်ကသာ မင်းမင်းတို့ထက် ပိုမူးနေကြတာ။

စားပီးတော့လဲ ဟိုခြောက်ယောက်က ဟိုတယ် ကေတီဗီ သွားကြဦးမယ် လုပ်နေပီး မြတ်နိုးက တော့ ပြန်နားချင်ပီဆိုလို့ မင်းမင်းတို့က အခန်းကိုပြန်ဖို့လုပ်ကြသည်။ ဟိုအဖွဲ့ရဲ့အပြောတွေက မလွတ်တော့...

“ သွားပါ...သွားကြပါ...အခန်းပြန် အမုန်းဆွဲ....မနက်လင်းအထိဆွဲ...သွားကြတော့...”

တစ်ကယ်လည်း မြတ်နိုးလေးက အခန်းပြန်နားချင်တာထက် မင်းမင်း နဲ့ တူတူပျော်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေတာလဲ ဖြစ်ပါသည်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်တာနဲ့သူမရဲ့ မွတ်သိပ်တဲ့ အနမ်းတွေက မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဒရစပ်။ မင်းမင်း လဲ အပေးအယူ မျှမျှနဲ့ ပြန်နမ်းမိရဲ့။

“ ကိုမင်းရယ်..ချစ်တယ်ကွာ....ဟင်း....”

မြတ်နိုး ရဲ့ အသားအရည် ဝင်းဝင်းနဲ့ လိုက်ဖက်အောင် သူမရင်သားနှစ်မွှာကဝင်းမွတ်လှသည်။ အဝတ်တွေပေါ်ကမြင်ရတုန်းတည်းက သိပ်မသေးဘူးလို့ ခန့်မှန်းခဲ့တဲ့ မြတ်နိုး လေး နို့တွေက လက်တွေ့မှာလည်း ဖွံ့ထွားကြပါရဲ့။

မင်းမင်း ပါးစပ်နဲ့လက်တွေထဲမှာ အပြည့် နေရာယူထားကြပီး မင်းမင်း အသံတွေထွက်လာအောင်ကို စုပ်လိုက် စို့လိုက် ပွတ်ချေလိုက်လုပ်မိသည်။ မင်းမင်း နဲ့ စတင်တွေ့ရှိတဲ့ သူတွေကို မင်းမင်း မကြမ်းတတ်ပါ။အတွေ့အကြုံ ရှိသင့်သလောက် ရှိတယ်ဆိုရင်တော့ ခပ်တင်းတင်းလေး အားထည့်ပေးတတ်ပါသည်။

“ ကိုမင်းရယ်...အား...ရှီး.....” မြတ်နိုး သူမနို့တွေကို မျိုးစုံအောင် စို့ပေး နယ်ပေးနေသော မင်းမင်း ခေါင်းကို လာပွတ်ပေးနေသည်။

“ ကိုမင်းရေ...အဲ့နေရာလေးမှာ အရာထင်တော့မယ်နော်....”

“ ဘာလဲ....နိုးနိုးက မလုပ်စေချင်ဘူးလား...”

“ မဟုတ်ပါ ဘူးကိုမင်းရယ် လုပ်လုပ်...နိုးအသည်းတွေယားလာပီ....”

မင်းမင်း သူမ ရင်သားဝင်းဝင်းလေးပေါ်မှာ ခပ်ကြာကြာ လေးစုပ်စွဲနေလို့ မြတ်နိုး ပြောနေတာပါ။ မင်းမင်း ထပ်မလုပ်တော့ပါ။ မြတ်နိုးက သူအရင်တွဲခဲ့တဲ့ မိန်းခလေး တွေလိုမှမဟုတ်တာဘဲ။ မင်းမင်း လက်နဲ့ပဲ ချေပေးလိုက်ပီး သူမ နှုတ်ခမ်းတွေဆီ ပြန်နမ်းပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်း..ဟင်း...ကိုမင်း...ချစ်တယ်ကွာ.....ကိုမင်း.....ကိုမင်း....”

“ ဟင်.....”

“ ကိုမင်းကို နိုးနိုးဘာလို့ ဒီတစ်ရက်ထဲနဲ့ ချစ်သွားတာလဲ သိလား....”

“ ဟင်အင်း...သိဘူးလေ....”

“ အဲ့ဒီ ကိုမင်းအနမ်းတွေကြောင့်...နှုတ်ခမ်းချင်နမ်းတာ ဘာမှတော့ မထူးဆန်းပါဘူး..ဒါပေမယ့် ကိုမင်း နိုးကို နမ်းလိုက်တိုင်း...နိုးမျော့သွားတယ်...မျောသွားတယ်..အား...ကိုမင်း...အီး....ကောင်းလိုက်တာ....”

မြတ်နိုး ပြောနေတုန်း မင်းမင်း သူ့ ပင်တီလေးထဲ လက်နှိုက်ကာ အစေ့လေးကိုပွတ်ရင်းက အပေါက်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းကွေးထည့်ပေးလိုက်လို့ မြတ်နိုး အော်သွားရတာပါ။

“ အ..အ...အ...ကိုမင်းရေ....ဘာမှ မလုပ်ရသေးပဲ နိုးကိုပီးအောင်လုပ်တော့ မလို့လား...အား... အီး...ကောင်းနေပီ...အားးးးး....”

မင်းမင်း လက်တွေကပိုမြန်လာပါပီ။ မိန်းမတွေက သူတို့စိတ်ခံစားမှု အမြင့်ဆုံးရောက်တဲ့အခါ တုန့်ပြန်ပုံချင်း မတူတတ်ကြ။ မြတ်နိုး က သူမ ပေါင်ကို အတင်းဆွဲစေ့ပီး လိမ်ယှတ်ပစ်လိုက်တာကို မင်းမင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

လက်ကိုချက်ချင်း ပြန်ထုတ်လို့မရ။ မင်းမင်း လက်ချောင်းလေးတွေကိုပဲ လှုပ်ရှားကစားပေးနေလိုက်ရသည်။

မြတ်နိုး ပေါင်ပြန်ဟပေးမှ လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးရဲ့ နောက်ဆုံးလက်ကျန် အဝတ်ဖြစ်တဲ့ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ မြတ်နိုး ဖုတ်ဖုတ်လေးကို မင်းမင်း မမြင်တောင် မမြင်ရသေးဘူး...သူမကို ကျေနပ်မှု အချို့ရအောင် အရင်လုပ်ပေးလိုက်ပီလေ။

“ ကိုမင်း..ကိုမင်း...”

“ ဟင်....”

“ ကိုမင်းက...ဘာလို့ ချစ်စရာကောင်းတာလဲ...”

“ သိဘူးလေ...နိုးနိုး အဖုတ်လေးကရော ဘာလို့ချစ်စရာ ကောင်းနေတာလဲ...”

“ ကိုမင်းနော်...ပေါက်ကရတွေ....”

“ နိုးနိုးနော်...ဒီအပေါက်လေးကလဲ ဘာလို့ကျဥ်းနေရတာလဲ...”

“ ကိုမင်းနော်...တော်တော့လို့...”

“ နိုးနိုးနော်...ကိုမင်းက ခုမှ စမှာလို့...”

“ သွား..ကိုမင်း..လူဆိုး....”

“ လာ...နိုးနိုး ပိပိ...စိစိလေး....”

“ အား...အ...ကိုမင်းရယ်...အိုး......”

မင်းမင်း မြတ်နိး အဖုတ်လေးကို စတင်ပြုစုပေးနေပါပီ။ မြတ်နိုး ဒီလိုအပြုစု ခံဖူးမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ခုဟာက မင်းမင်းလေ။ ခံချင်မွှေးတွေ ထောင်ထနေစေရမယ်....ခံချင်စိတ်တွေ ဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်နေစေရမယ်။

တစ်ချို့က အသားဝင်းရင် အဖုတ်မဲတတ်ပါသည်။ မြတ်နိုး အဖုတ်ကတော့ မဲမနေပါ။ အမွှေးလေးတွေလဲ သဘာဝအတိုင်းရှိပါသည်။ သိပ်အထူကြီး မဟုတ်။ ခပ်ပါးပါးလေးပဲ။ အဖုတ်အစေ့လေးနဲ့ နို့သီးလေးတွေကတော့ အရောင်ချင်းခပ်ဆင်ဆင်....နဲနဲ ညိုတိုတိုလေးတွေ။ မြတ်နိုး ပေါင်နှစ်ချောင်း လိမ်ပြန်ပါပီ။ ဒီတစ်ခါ ပေါင်ကြားမှာက မင်းမင်း ခေါင်းဆိုတော့ ဒူးအောက်ကနေ ပဲလိမ်လို့ရလိုက်တယ်။

မင်းမင်းက လဲ သူလိမ်ကျစ်လေ...နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာအားကို သုံးလေပဲ။

“ အား...အီး...ကိုမင်းရေ...နိုး ကိုလုပ်ပေးပါတော့....အား....နိုး…ကောင်းနေပီ...အား.....”

မင်းမင်း မြတ်နိုး ဘေးဝင်လှဲတော့ မြတ်နိုး လာနမ်းပြန်တယ်။ မင်းမင်း ဂျင်းဘောင်းဘီကို အတွင်းခံပါ ချွတိပစ်လိုက်တယ်။ မြတ်နိုးက အလိုက်တသိ မင်းမင်း ကို ပြန်ပြုစုဖို့ထထိုင်ပီး မင်းမင်း ကြက်ဖကြီး ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

“ အယ်တော့...ကိုမင်းရေ နိုးနိုး ဒီနေ့ လူပေါင်းမှားပီထင်တယ်နော်....”

“ ဘာလို့လဲ...နိုးနိုးရဲ့...ကိုမင်း နိုးကို ဘာမှမလုပ်ဘူး..နိုးစိတ်ကြိုက် နိုး ကြိုက်သလိုလုပ်...ကိုမင်းညိမ်နေပေးမယ်....”

“ ဟွန်း...အပြောကောင်း...အဲ့လိုလုပ်လဲ...နိုးပဲ သေလုမျောပါး ဖြစ်ရမှာပဲ..ကြည်ပါဦး...ကိုမင်းဟာကြီးက...တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး....ခိခိခစ်...ဒါမှန်းသိ ဒီလူကြီးကို မချစ်မိပါဘူး...ခိခိ....”

မြတ်နိုး ကပြောလဲပြော သဘောလဲကျနေပီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားပါးတရ ဆုတ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေပါပီ။ ပီးတော့ သူမ ပါးစပ်လေးနဲ့ ဆန့်သလောက်အထိ လုပ်ပေးပါ၏။ တအိအိ...တအစ်အစ်...တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ အသံတွေထွက်လို့။

“ ကိုမင်း...အစွတ် စွတ်ပေးမယ်...ခဏ...” မြတ်နိုး မင်းမင်း ကို ကွန်ဒွန် စွတ်ပေးပါသည်။

“ အယ် တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လေးပဲ ရောက်တယ် ကိုမင်းရဲ့..ဟီဟိ.....ခဏ ကိုမင်း...”

မြတ်နိုး မင်းမင်း ကြက်ဖကြီးကို ကွန်ဒွန်ပေါ်ကနေထပ်မှုတ်ပေးရင်း တံတွေးတွေ များများ သုတ်လိမ်းပေးနေတာပါ။

“ ကိုမင်း...နိုးကို ဖြည်းဖြည်း ချစ်နော်...ကိုမင်း....”

မြတ်နိုးက အလိုက်တသိ မွေ့ရာ အစွန်းထိလာပေးပီး ခြေနှစ်ချောင်း ထောင်ကာ အပီကားပေးပါသည်။ စိတ်ရော ကိုယ်ရောအဲ့ဒီလို ရယ်ဒီဖြစ်နေတာ ...ဘယ်လိုနေပေးရမလဲဆိုတဲ့ ပိုစက်ရှင်ကို သေချာသိ နေတာဟာ သူမတို့အတွက် တစ်ကယ့်ကို အမြင့်ဆုံး စိတ်ခံစားမှုကိုရစေနိုင်တာပေါ့။

မင်းမင်းကုတင်အောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ပီး မြတ်နိုး ခြေနှစ်ချောင်းကို ခြေချင်ဝတ်မှတစ်ဖက်စီ ကိုင်ကာ တေ့ပီး ဖြည်းဖြည်းချင်း စသွင်းပါသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ တဆုံးသွင်းတာပါ။

“ အ..အ...အား...အီး...ကိုမင်းရေ...အားပါး...အီး…”

“ ဇိ..ဇီ...ဇိ...ဗြစ်....”

“ ကိုမင်းရေ...အား....တင်းကျပ်နေပီ...ကိုမင်းရဲ့...အူး...”

“ နိုး..ရလား...တဆုံးဝင်သွားပီ...ခဏရပ်ထားပေးမယ်လေ....”

“ အား...ကိုမင်းရေ....ပြည့်ကျပ်နေတယ်.....တကယ်ဆုံးသွားပီလား...အီး...”

“ အင်း...ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ပေးမယ်နော်....”

မင်းမင်း တစ်ကယ်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပဲစလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မြတ်နိုး အဖုတ်လေးက တစ်ကယ်လဲ စည်းနေတာ ပါ။ အတွေ့အကြုံ ရှိပေမယ့်လဲ ဘာလို့ဒီလောက်စည်းနေတာလဲ မင်းမင်း မသိပါ။ မင်းမင်း တံတွေးနဲနဲ ထွေးထည့်ပေးလိုက်ရသည်။ အဲ့ဒီအခါမှ အထုတ် အသွင်းနဲနဲ ချောမွေ့သွားရသည်။

“ အား...ကိုမင်းရေ...ကောင်းတယ်ကွာ...နိုးကို ချစ်လားလို့...”

“ အင်း..ချစ်တယ်...ချစ်လို့ လိုးနေတာပေါ့..နိုးရဲ့....”

“ အားပါး...ကိုမင်း...ချစ်တယ်... အား...ကိုမင်း...”

မြတ်နိုး တော်တော် ခံနိုင်သွားပီလို့ မင်းမင်း ထင်ရတဲ့အချိန်မှာ မင်းမင်း စကြမ်းပါသည်။ မြတ်နိုး အအော် မရပ်တော့။ နိုး ခါးတွေညောင်းတယ် လဲပါသေး...နိုး ကို ချစ်လားက ပါးစပ်ကမချ.... နိုးကို သနားပါလဲပါသေး...နိုးနာနေပီ...နိုးကျိမ်းနေပီ..ကိုမင်းရဲ့ လဲပါသည်။

မင်းမင်းက မနားတမ်းကြမ်းပစ်လိုက်တာ။ မင်းမင်း ပထမ တစ်ခါမှာ သိပ်မကြာသော်လည်း မင်းမင်း ထုံးစံအတိုင်း ဒုတိယတစ်ခါက ဆက်တိုက်ဝင်လာရသလို တော်တော်လဲ ကြာသွားပါသည်။ မြတ်နိုး ဒုတိယတစ်ခါ မပီးခင်တည်းက မျော့နေတာ ပီးလဲသွားရော အဝတ်တောင်ပြန်မဝတ်နိုင်တော့ဘဲ တန်းအိပ် သွားပါ၏။

မင်းမင်းတို့အခန်းက မွေ့ရာနှစ်လုံးနဲ့ဆိုတော့ မင်းမင်း ဒီဘက် မွေ့ရာမှာပဲ လာအိပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ မအိပ်ခင် naked နဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ မြတ်နိုးကို မင်းမင်း စောင် ဆီဲယူပီး ခြုံပေးလိုက်ရသေးသည်။ ညလယ် တစ်ရေးနိုး မင်းမင်း စိတ်တွေ ပြန်ပါလာလို့ ထပ်ဆွဲဖို့ မြတ်နိုးကိုကြည့်တော့...တရှူးရှူးနဲ့ ဟိုဖက်မွေ့ရာပေါ်က စောင်ခြုံအောက်မှာ ကလေးတစ်ယောက်လိုအိပ်ပျော်နေလို့..မင်းမင်း အသာလျှော်ပေးလိုက်ရသေးတယ်။

မနက် မိုးစင်စင်လင်း လို့ မင်းမင်း နိုးတာတောင် မြတ်နိုးလေး မနိုးသေး။ မင်းမင်း bathroom ဝင်နေတုန်း...တံခါးလာခေါက်တာကြားရသည်။ မင်းမင်း ပြန်အော်ပေမယ့် အပြင်ကမကြား။ ကိုဇော်ကြီး အော်ခေါ်နေတဲ့အသံကို မင်းမင်းကြားနေရပီး...အနားကဖြတ်သွားတဲ့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းကို တံခါးဖွင့်ခိုင်းလိုက်သည်ထင်သည် ...ကိုဇော်ကြီး အထဲဝင်လာသည်။ အထဲရောက်တာနဲ့ 

“ မင်းမင်းရေ…” ဆိုပီ စိုးရိမ်သံနဲ့အော်ခေါ်နေလို့...မင်းမင်းက....

“ ကိုဇော်ကြီး မင်းမင်း ဒီထဲမှာ....” လို့အသံပေးလိုက်ရသေးသည်။

“ နိုးနိုးရော....”

“ အိပ်ရာပေါ်မှာ...အိပ်တုန်းလေ...” မင်းမင်းပြန်အော်မှ ကိုဇောကြီးတွေ့သွားသည်ထင်သည်

“ နိုးနိုး..ထတော့လေ..”.ဆိုပီးအော်နှိုးနေပြန်သည်။ မြတ်နိုး နိုးလာ.တဲ့အသံတွေရော....ကိုဇော်ကြီးမေးနေတဲ့အသံတွေကို မင်းမင်း ကြားနေရသည်။

မြတ်နိုးပြန်ဖြေသံက တိုးတိုးလေးမို့ မင်းမင်း မကြား...ကိုဇော်ကြီး အသံကသာ ကျယ်လောင် ကျယ်လောင်နဲ့မို့ကြားနေရတာ။

“ ညည်းကလဲ...အိပ်လှချည် လား..ညကလဲ အစောကြီးပြန်သွားပီးတော့..ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ...ကျန်တဲ့သူတွေ အကုန်နိုးနေပြီ....”

“ …………………”

“ဟေ..ဟုတ်လား....ညည်းကလဲ...တစ်ညလုံးမှ... နှစ်ခါတည်းကိုများ...”

“ ……………….”

“ ဟေ...ဘယ်လို...တစ်ကယ်...အဲ့လောက်တောင်ပဲကြီးသလား....ဒီကောင်လေးက...”

“ …………………”

“ ဟေ...ခါးပါနာနေတယ်..ဟုတ်လား...ကဲကဲ....ထ..ထ...မနက်စာစားပီးရင်..အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးလေးဘာလေးသောက်လိုက်...ဟဲ့...အဝတ်တောင် မဝတ်ထားဘူးလား...ကဲကဲ...ငါယူပေးပါ့မယ်ဟယ်...မင်းမင်း ဒုက္ခပေးထားတာပေါ့လေ..ဟုတ်လား...”

မင်းမင်း bathroom ထဲကထွက်လာပါပီ။

“ မင်းမင်း...ဘာမှ ဒုက္ခမပေးရပါဘူး ကိုဇော်ကြီးရယ်...”

“ ဟေ..မင်းကသာ ဘာဒုက္ခမှ မပေးဘူးပြောနေတာ နိုးနိုးလေး ကိုယ်လက်တွေနာနေလို့တဲ့...ငါ့ကောင်က တစ်ကယ့်ကောင်ပဲ ကြားရသမျှအဆန်းကြီးတွေပါလား...ငါတို့တွဲလာတာကြာပီ...မင်းအကြောင်း ငါတို့မသိဘူး...ကြည့်စမ်း....”

မြတ်နိုး ကိုဇော်ကြီးကို ဘာတွေပြောလိုက်သလဲတော့ မသိပါ...ကိုဇော်ကြီး ကတော့ မင်းမင်းကို.ခုမှတွေ့ဖူးသလိုမျိုးခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပီးတော့ကိုပြောနေတာပါ။

“ ဟုတ်တယ်လေ...ကိုမင်းက လူဆိုး...နိုးနိုး ခုထိနာနေတုန်း....တစ်ကိုယ်လုံး”

“ ဒါတောင်...တရေးနိုးတုန်းက နိုးကို  မနှိုးရက်တော့လို့...”

“ ဟေ့...ဟေ့...မင်းတို့နှစ်ယောက်ပြောတာတွေ ငါနားမထောင်တော့ဘူး...ငါသွားမှဆက်ပြောကြ...ခဏနေလာကြတော့နော် မနက်စာသွားစားဖို့....” ကိုဇော်ကြီး ပြောပီးပြန်ထွက်သွားပါသည်။

“ ကိုယ့်ကြောင့် မြတ်နိုး ဒုက္ခရောက်သွားတယ်ဆိုကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်..ဆောရီးပါ..ကိုယ် မရည်ရွယ်ပါဘူး....ကိုယ်သွားတော့မယ် မြတ်နိုး ပီးမှ ဆင်းလာခဲ့တော့နော်...ကိုယ်သွားပီ...”

မြတ်နိုး တံခါးပေါက်ဖက်ထွက်တော့မယ့် မင်းမင်း ဆီမွေ့ရာပေါ်ကနေ အပြေးထလိုက်လာတယ်။ ခုထိ အဝတ်မဝတ်ရသေးတော့ ခြုံထားတဲ့စောင်ကိုခွာပီးပြေးလာတာ ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့...။ မင်းမင်းကို တံခါးဝမှာ နောက်ကနေ ပြေးဖက်လိုက်ပီး...

“ ကိုမင်း...နိုးကိုစိတ်ဆိုးသွားတာလားဟင်...ဆိုးပါနဲ့ကွာ..နိုးက စတာကိုလို့နော်...ခုနိုးဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူး...ကိုမင်း တူနေချင်ရင် ထပ်နေကြမယ်လေ....ခု....”

မင်းမင်း သူမဘက်ပြန်လှည့်ပီး ဖက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လူက ညတရေးနိုးတည်းက မကြေတဲ့စိတ်ကြောင့်..ရယ်ဒီအနေအထား ဖြစ်ပီးသား။

ဒီတစ်ခါတော့...မင်းမင်း အစအဆုံးနူးနူးညံညံလေး...စိတ်ရှည်ရှည်လေးနဲ့ သွားပေးလိုက်တာ... မြတ်နိုး ဆီက အော်သံတွေအစား ညည်းသံနဲ့ မင်းမင်းကို တမ်းတမ်းတတ ခေါ်နေတဲ့ အသံတွေပဲကြားရတော့တယ်။

မပီးသေးခင် ကိုဇော်ကြီး ဖုန်းဝင်လာလို့ မြတ်နိုး အဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားရင်း ဖုန်းပြောရသေးတယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ လူက ညိမ်နေပေမယ့် မင်းမင်း ကြက်ဖကြီးက မြတ်နိုး ဖုတ်ဖုတ်လေးထဲမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ရုန်းကြွနေလို့ မြတ်နိုး လေးမှာ အညည်း မပြတ်ဘူး။ ဒါကို ကိုဇော်ကြီး ကြားဖြစ်အောင်ကြားသွားသေးတယ်။

“ ဟာ.....မင်းတို့ တစ်ကြောင်းထပ်ဆွဲနေတာလား....ကောင်မလေးလဲ ဆေးရုံပို့နေရပါဦးမယ် မင်းမင်း ရေ...ကြည့်လုပ်ပါဦးကွ....”

ဘာမှ မဟုတ်ဘူး။ ကိုဇော်ကြီး မင်းမင်း တို့နှစ်ယောက်ကို ဒီနေ့ လိုက်လည်ကြဦးမလား မေးတာ။ မင်းမင်း က 

“ မလိုက်တော့ဘူး...ခဏနေမှ မြတ်နိုး ကိုပြန်လိုက်ပို့ပေးလိုက်မယ်..” ပြောလိုက်မှ သူတို့ လည်ဖို့ကားထပ်ထွက်သွားကြလေရဲ့။

ခဏနေ မြတ်နိုး ကိုပြန်ပို့ပေးမယ် ပြောလိုက်ပေမယ့်...တစ်ကယ်တန်း တစ်နေကုန် အခန်းထဲကအပြင် မထွက်ကြ။ အခန်းဆက်ယူလိုက်ကြသည်။ အစားလဲအခန်းထဲပဲ မှာစားလိုက်ကြသည်။ မြတ်နိုး လဲ သူမ ဒီနေ့..မဏ္ဍပ်ထိုင်ဖို့ချိန်းထားတာကို ဖုန်းဆက်ပီးလှမ်းဖျက်နေတာ မင်းမင်း ကြားရသည်။ မနက်တည်းက နေ ညနေစောင်းထိ ထပ်ဆွဲလိုက်ကြတာ သုံးခါကျတယ်။

အခေါက်တိုင်း...နူးနူးညံညံလေးတွေဆိုတော့ မြတ်နိုး လေးမှာလဲ နှစ်သက်ပျော်ရွှင်နေသလို မင်းမင်း လဲကျေနပ်အားရမိတယ်လေ။

ဒါတောင် နောက်နေ့ အတက်နေ့ကိုမဏ္ဍပ်ထိုင်ဖို့ချိန်းထားပီးသားကို ဖျက်မရလို့ ပြန်သွားတာတဲ့။ နောက်မို့ဆို ဆက်တွေ့ဖြစ်ကြဦးမှာ။ နောက်လဲ တွေ့ချင်တွေ့ရအောင်ဆိုပီး မင်းမင်း ဖုန်းနံပါတ်တောင်းသွားသေးတယ်။

ညကျ ဖုန်းတကောဝင်လာတယ်။ မြတ်နိုးလေးတော့ မဟုတ်ဘူး။ မယမုံ ဖြစ်နေတယ်။ သူဒီလောက် သကြ်န်မတိုင်ခင်တည်းက မင်းမင်း အတွက် သူထိုင်မယ့် မဏ္ဍပ်လက်မှတ်ပိုဝယ်ပေးထားတယ်ဆိုတာကို မင်းမင်းက တစ်ရက်မှ သူ့ဆီပေါ်မလာလို့တဲ့။ စိတ်တွေဆိုးပီးပြောနေလိုက်တာ။ မင်းမင်း မှာ 

“ မနက်ဖန် အတက်နေ့ နောက်ဆုံးနေ့ တစ်နေကုန်လာနေပေးပါ့မယ်...ညဖက် မယမုံ ဘယ်သွားသွား ပြန်တဲ့အထိကို လိုက် စောင့်ပေးပါ့မယ်”…. လို့ ကတိတွေအခါခါ ပေးလိုက်မှ ကျေနပ်သွားတာ။

သြော်...မနက်ဖြန် မယမုံ နဲ့ သွားတွေ့ဦးမှလေဆိုပီး မင်းမင်း နှစ်ရက်ဆက်လဲ ပင်ပန်း ထားလို့ စောစောအိပ်လိုက်တာ အိပ်မက်မက်ဖို့မပြောနဲ့ တရေးတောင်မနို့းဘူး။ ဒါပေမယ့် ဇာခြည့် စာလေးတွေကပ်ထားတဲ့ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်လေးကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားပီးအိပ်ပျော်သွားတာ။

ဇာခြည် ကမင်းမင်းအိပ်မက်တွေထဲမလာရရင်တောင် မင်းမင်း နှလုံးသားရဲ့ အနီးဆုံး နေရာမှာ ရှိနေရမှာပေါ့လေ။

...........................

အပိုင်း (၇) ဆက်ရန် >>>>>