ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ အပိုင်း ( ၈ )

ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ အပိုင်း ( ၈ )

{ Drama, Thriller }

ရေးသားသူ -  Niko Soe

အခန်း (၁၀၆)

သတိုး နရီကို ပွေ့ချီလိုက်တော့ သူမဆီမှ မွှေးပျံ့ထုံရီနေသော သင်းရနံ့တွေကို ရှူ ရှိုက်လိုက်ရသည်။

" မွှေးလိုက်တာ"

" အခုမှ ရေချိုးပြီးတာကို"

" သိပ်လွမ်းနေတာ"

" ဟင့်အင်း လူညာကြီး"

" တကယ်ပြောတာ...အိမ်မှာနေ့တိုင်း တွေ့‌နေရပေမဲ့ လူတွေရှိနေလို့ မနည်းစိတ်ထိန်းထားရတာ"

" အခုတော့ မထိန်းတော့ဘူးပေါ့"

" အင်း မထိန်းတော့ဘူး။ ကိုယ်လိုးမှာ။ မင်းကို မျော့နေအောင် လိုးပေးဖို့လာတာ"

" အဲလိုလား......ခစ်...ခစ်။ ကြောက်လိုက်တာရှင်"

တကယ်တော့ အခု သတိုးလုပ်နေသည့် လုပ်ရပ်တွေကရဲတင်းလွန်းလှသည်။ နရီ အိမ်မှာ လူဘယ်နှစ်ယာက် နေနေသလဲဆိုတာကိုလည်း စိတ်မဝင်စား။ အခုလို ဆတ်ခနဲ့  ပွေ့ချီလိုက်သည်ကို အိမ်ထဲမှ တယောက်ယောက်များမြင်သွားနိုင်သလဲဆိုတာကိုလည်း ပူပန် တွေးတောမနေ။ ကမူးရှူးထိုးလုပ်တတ်သည်ကို နရီ အစွဲလမ်းကြီး စွဲမိသည်။

တော်သေးသည်မှာ အခု အိမ်မှာ နရီတစ်ယောက်တည်းရှိနေ၍သာ တော်ရော့သည်။ ဦးမျိုးဖြစ်စေ၊ ကူးကူးဖြစ်စေ တစ်ယောက်ယောက်များ ရှိခဲ့ပါလျှင် သူ့လုပ်ရပ်ကြီးနှင့် ပက်ပင်းဆုံမိခဲ့ပါက သူမမှာ ဖြေရှင်းချက်ပေးရန် မလွယ်လှ။

" မင်း အိပ်ခန်း ဘယ်မှာလဲ"

" အပေါ်မှာ"

အိမ်က တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမဲ့ အတွင်းမှာ ထပ်ခိုးလေးသဖွယ် တစ်ထပ်သက်သက်ရှိသည်။ ထိုနေရာတွင် နရီနေသည်။ ဘာလို့လဲဆို ဦးမျိုး မိမိအိမ်ကို လာလျှင် ဦးမျိုးနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် နေပုံထိုင်ပုံကို အငယ်မ ကူးကူး အတုယူမှားမိမှာစိုးသဖြင့် အပေါ်ထပ်တွင် နရီ သီးသန့် နေသည်။

နရီက အသုဘအိမ်မှာ အပြန် အိမ်‌ရောက် ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီးရုံ ရှိသေးသည်။ သတိုးက ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့် ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ပတ်လောက် အောင့်အီးထားရသည့်တားမြစ်ရခြင်း ကို စိတ်ရောကိုယ်ပါတက်ညီလက်ညီ ကျူးလွန် ဖောက်ဖျက်ကြပါတော့မည်။

နရီက အိမ်မှာ နေရင်းဖြစ်သောကြောင့် အတွင်းခံ ဘာမှမဝတ်ထားသဖြင့် တီရှပ်ပေါ်တွင် နရီ၏ လုံးဝိုင်းသော သားမြတ်က အတိုင်းသား ပေါ်နေကာ နို့သီးခေါင်းအရာတွေကို အပြင်မှ အရာလေးအတိုင်း အထင်းသား တွေ့ရှိ‌‌ နေရသည်။

သတိုးက နရီကို ပွေ့ချီပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်က အခန်းထဲမှာ ဦးမျိုးနှင့် နရီ အိပ်နေကြ ကုတင်ကျယ်ကြီး။

" မင်းက ဒီကုတင်ပေါ် တစ်ယောက်တည်း အိပ်တာလား"

လူတစ်ယာက်အတွက်ဆို အကျယ်အဝန်းကို လုံလောက်ရုံတင်မက။ ပိုလျှံလွန်းနေသည်။ နရီက အမှန်တိုင်း ပြောရန် အဆင်မပြေ။

" အင်း....မီးက ကျယ်မှ အိပ်တတ်လို့"

" ဟုတ်ပါပြီကွာ"

နရီကို ကုတင် ပေါ် အသာလး ချပေးလိုက်ကာ သတိုးက သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်သည်။ တမဟုတ်ချင်း ဝတ်လာသည့် အဝတ်အစားအကုန်ကျွတ်သွားကာ ဖုဖောင်းကြွနေသည့် အတွင်းခံအပြာတစ်ထည်သာ ကျန်တော့သည်။

ဒီအတွင်းခံကိုတော့ ကိုယ်တိုင်မချွတ်တော့ဘဲ နရီ ကိုချွတ်ခိုင်းမည်အကြံဖြင့် ကုတင်ပေါ်သို့တက်လာပြီး နရီတစ်ကိုယ်လုံးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် သိမ်းဖက်ကာ အားပါးတရ မွှေးကြူလိုက်သည်။

“ အား”

“ ဘာဖြစ်တာလဲ”

နရီအော်လိုက်တော့ သတိုးက စိတ်ပူရှာသည်။ ချစ်ချင်ဇောဖြင့် ခေါင်းက ကလစ်ကြီးကို မဖြုတ်မိသဖြင့် ထောက်ပြီးနာနေသည်။

“ ကလစ်မဖြုတ်ရသေးလို့”

နရီက သူမဆံပင်တွေကို စုစည်းထားသော ဘဲကလစ်အကြီးကို ဖြုတ်ချလိုက်သည့်အခါ ဆံနွယ်တွေက ကပိုကယိုကျဆင်းလှသည်။ ကဗျာဆန်ဆန်လှနေသည့် နရီအလှမှာ သတိုးသတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိသည်။

“ လှလိုက်တာကွာ”

“ သိသားပဲ”

နရီက ကျေနပ်သော အပြုံးနှင့် ဟန်ပါပါ မျက်စောင်းချီသည်။

“ ချွတ်လိုက်တော့”

“ ကိုကြီးချွတ်ပေး…ရော့”

ကိုယ်တိုင်မချွတ်ဘဲ သတိုးက ဆွဲချွတ်ခိုင်းသည်။ သတိုးလည်း ကောင်မလေးက သူ့ကို တမင်သက်သက် ကစားနေမှန်းသိသည်။ နေပါစေအုံး။ ပြီးမှ ကောင်းကောင်းပညာပြရမည်။ နရီအလိုကျ သူမ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ လှဲချလိုက်လေ….တစ်လက်စတည်း ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်။ ကိုယ် မင်းစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်မလို့”

“ အိုး”

ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း၊ ရင့်ရင့်သီးသီးပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် နရီ ရင်တွေ တုန်လာသည်။ နရီကိုယ့်မှာလည်း ဘာအဝတ်မှာမရှိတော့ပြီ။ တကယ့်ကို ခါးသေးရင်ချီ ပဒုမ္မာနီလိုမိန်းမ အမျိုးအစားပင်။

ဘဝပေးကုသိုလ်ကံ မကောင်းလှပေမဲ့ ရရှိထားသည့် မိန်းမသားအလှတရားတို့က ထူးထူးကဲကဲသာလွန်လျက်ရှိသည်။ မြင်နေကြပေမဲ့ သတိုး ကြည့်မဝနိုင်။ နှာမှုတ်သံတွေတောင် နရီကြားနေရသည်။

“ ပေါင်ကားလိုက်။ မင်းစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်မလို့”

“ ဟင့်”

“ ကိုယ်မြင်ဖူးသမျှထဲ မင်းစောက်ဖုတ်က အလှဆုံးပဲ”

“ ဟိ….ဟိ…ဟုတ်လား”

“ ပလတ်….ပလတ်……..ပြတ်…..ပြတ်…..ပြတ်……ပြတ်”

“ ဟင့်….အီး……..ဟီး…….ဟီး………ဟင့်…..ဟင့်”

ပေါင်ကားပေးလိုက်သည့် ပေါ်လာသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကြား သတိုးခေါင်းအပ်လိုက်ပြီး မွှေးကြူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် စလျှက်သည်။ ထို စောက်ဖုတ်မွှေးမွှေးအိအိလေးကို မလျှက်ရသည်မှာ ကြာလှပြီ။

ဤအရသာ။ ရနေကြ ဤအနံ့လေး။ သိပ်ကို တမ်းတမက်မောမိသည်။ မရိတ်သင်ဘဲ ထားထားသည့် မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေက နရီပေါင်ကြား၊ စပ်ပတ်ကြားကို ကြမ်းရှစွာ ပွတ်တိုက်သည်။ သူ့လျှာဖျားကြီးကတည်း စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝဆီထိ တိုးဝင်လာသည်။

တချက်တချက် လျှာကို ကလော်လိုက်ပြီး မိမိကိုယ်ခန္ဓာဆီက စပ်ပတ်သားတွေကို မျှင်းကာ မျှင်းကာ စုပ်ယူ၏။ စုပ်လို့ ဝလောက်သည်ရှိသော် လက်နှစ်ချောင်းကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်သည်။ လက်နှစ်ခေါင်းဝင်လိုက်သည်နှင့် သတိုးက စောက်စေ့က ငုံပေးသည်။ စောက်စေ့ကို ငုံလိုပ်၊ လျှက်လိုက်လုပ်ကာ လက်နှစ်ချောင်းကို အသွင်းအထုပ်မှန်မှန် ပြုပေးသည်။ နရီအဖို့ ပြောမပြတန်သည့် သာယာမှုကို ရရှိသည်။

“ ပလပ်….ပလပ်…..ပလပ်….ပြတ်…ပြတ်…….ပြတ်…ပြတ်”

“ အိ…..ဟင့်….ဟင့်……အ….ဟင့်….ဟင့်…အွန့်…အွန့်….ဟ…..ဟင့်”

မေးစေ့တဝိုက် စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေသည့် မျက်နှာဖြင့် အပေါ်ကိုမော့ကာ သတိုးမေးသည်။

“ ကောင်းလား……..ကိုယ် လျှက်ပေးတာ”

“ ကောင်းတယ်”

“ ကိုယ် မင်းစောက်ဖုတ်ကို လျှက်လို့မဝသေးဘူး။ ဆက်လုပ်အုံးမှာ”

“ အင်း”

“ ပလပ်….ပလပ်…ပြတ်….ပြတ်…ပြတ်”

“ ဟ…ဟီး…..ဟင့်….ဟင့်….ဟင့်….အင့်….အင့်…ကိုကြီး…ဟား…ကောင်းတယ်….ဟင့်….ဟင့်…အမယ်လေး”

နရီ မိမိစောက်ဖုတ်ကို သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်က အခုလို မြိန်ရေယှက်ရေ အားပါးတရ ဘာဂျာအပေးမခံရသည်မှာ ကြာရှာပြီ။ ဦးမျိုးက အခုနောက်ပိုင်း မိမိကို ဂျာပေးလေ့မရှိတော့။ သူ့လီးကိုသာ ပလွေနာနာမှုတ်ခိုင်းတတ်သော်လည်း မိမိစောက်ဖုတ်ကို မလျှက်ပေးသည်မှာ ကြာလှပြီ။

အခုလိုမျိုး လုပ်ပေးတတ်သည့်သူနှင့် ကြုံရတော့ နရီအတွက် ကံကောင်းခြင်းလက်ဆောင် ရလိုက်သလိုနှယ်။ သတိုးလက်တွေက အဝင်အထွက် စိပ်သထက် စိပ်လာသည့်အပြင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းမြန်မြန်လေးဖြစ်လာသည်။ စောက်စေ့ကိုလည်း ငုံခဲထားကာ မလွှတ်စတမ်း စုပ်သည်။

“ ဟား…ဟား…အမေရေ………အမယ်လေး….မရ…မရတော့ဘူး….ကိုကြီးရေ…..ဟီး…ဟီး…လုပ်ပါအုံး…လုပ်ကြပါအုံး”

နရီက မိမိပေါင်ကြား ခေါင်းအပ်နေသော သတိုးဆံပင်တွေကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆုပ်ချေသည်။ နရီ ဆုပ်ချေမှု ပိုကြမ်းလာသည်နှင့်အမျှ နရီပြီးတော့မယ်မှန်း မှန်းဆ၍ရသည်။

“ အား……အမေရေ”

စူးပြီး ကျဉ်တက်သွားသည့် လှိုက်ဖိုမှုတစ်ခုက စောက်ခေါင်းတစ်ခုတစ်ခုလုံးကို တုန်တက်သည်။ ပြီးမှ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်တွေဆီ တသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ပျံ့နှံ့သည်။ နရီလည်း ကာမအဆိပ်တွေကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး သွေးရောင်လွှမ်းကာ တွန့်တွန့်လူးနေ၏။

ယောကျ်ားလရည်တွေလို ပန်းမထွက်ပေမဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက ခပ်ချွဲချွဲအရည်ကြည်တို့သည် အပြင်သို့ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကျစိမ့်ကျလာသည်။ သတိုးဆံပင်တွေကို နရီ လက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ချေမိသည်။

နရီကို သတိုးမလိုးသေးခင် နုံးချိပြီး Orgasm ရပြီးရင်း ရအောင် လုပ်ဖို့ ကြံရွယ်ထားသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆို ဒီနေ့ ယောက္ခမကြီး ရက်လည်နေ့မှာ မှတ်မှတ်ရရဖြစ်အောင် နရီ၏ စအိုပေါက်ကို ပါကင်ဖွင့်ရန် ရည်ရွယ်ထား၍ဖြစ်၏။

..............................................................................................

အခန်း (၁၀၇)

“ ကောင်းတယ်မလား…..ကိုယ် စုပ်ပေးတာ”

“ မသိဘူး…သွား”

“ ဟာ….မသိလို့…မရဘူးလေ”

“ ခစ်…..ခစ်”

ဒီအိမ်ထောင်သည်ယောကျ်ားကိုမှ စွဲလမ်းမိနေတာက ဝဋ်လား။ ဒီလောက်မိမိုက်နေသည့်သူကို စနိုက်ကြော်ချင်တာ မဆန်းဘူးထင်ပါတယ်နော်။ မိန်းမတွေလည်း သွေးနဲ့သားနဲ့ပဲ။ ယောကျ်ားတွေကသာ ကာမဂုဏ်သုခကို စိတ်ရှိတိုင်းခံစားနိုင်ပြီး မိန်းမတွေကျ မခံစားရတော့ဘူးတဲ့လား။

လူတွေ ဘယ်လိုထင်ထင် ဂရုမစိုက်ပေါင်။ ကာမဂုဏ်ဆိုတာ ပင်လယ်ရေသောက်သလို သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေဘူးလေ။ အခုတော့ နရီ သူ့ကို ကျေးဇူးပြန်ဆပ်ပေးပါမည်။

“ လာ….ဟိ….ဟိ…ကိုကြီး…လှဲလိုက်…သမီး…လုပ်ပေးမယ်”

သတိုးက ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး လှဲချလိုက်သည်။ သတိုးကိုယ်ပေါ်မှ အတွင်းခံတစ်ထည်တော့ ကျန်သေးသည်။ ထိုအတွင်းခံမှ မြွေဆိုးကြီးကတော့ အပြင်တအားထွက်ချင်နေလေပြီ။ နရီက သတိုးဗိုက်ပေါ် တက်ခွထိုင်ကာ သတိုးကို အရင်နမ်းသည်။

“ ပြွတ်စ်…..ပြွတ်စ်….မွ….မွ….ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်”

“ အင့်…..ဟင့်…….အွန့်………အွန့်…..ဟင့်….အင့်”

သတိုးက နမ်းပေးရုံတင်မဟုတ်။ နရီပါးပြင်တွေ၊ လည်တိုင်တွေကို သူ၏ ကြမ်းထော်နေသည့် ပါးပြင်နှင့် ပွတ်သပ်ကျီစယ်ရှာသည်။ မှုတ်ဆိတ်မွှေး၊ ပါးသိုင်းမွှေးတို့၏ စူးရှရှ အထိအတွေ့မှာ နရီ မိန်းမောနေမိသည်။

“ ပြွတ်စ်……….မွ……မွ………ပြတ်…..ပြွတ်စ်”

နရီလည်း အားကျမခံ သတိုးပါးပြင်တွေကိုနမ်းသည်။ အောက်ဆက်ဆင်းချလာကာ သတိုးလည်တိုင်တွေကို နမ်းသည်။ နရီလက်တွေက သတိုးရင်အုပ်ပေါ်ထောက်ထားတော့ သူ့ကြွက်သားတွေ၏ တောင့်တင်းသန်မာမှုကို သိရှိနေသည်။

ထူးထူးဆန်းဆန်း ရုတ်တရက် သတိုးချိုင်းကြားကို သူမ တိုးဝင်လိုက်သည်။ ယောကျ်ားချွေးနံ့နှင့် ကိုယ်နံ့တို့ရောနေသော ရနံ့ကို နရီရရှိသည်။ ချိုင်းမွှေးတွေကြား ခေါင်းတိုးဝင်ကာ အနမ်းခြွေချလိုက်သည်။ သတိုးလည်း ဟိုကြားဒီကြားတိုးဝင်နေသော နရီလုပ်ရပ်အပေါ် သာယာနေမိသည်။

ပြီးနောက် သတိုးရင်အုပ်ကြီးပေါ် အနမ်းခြွေသည်။

“ ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်…..ပြွတ်စ်…..ပြွတ်စ်”

ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကြား ရင်ဘတ်မွှေးကောက်ကောက်တွေက အသည်းယားစဖွယ်ပေါက်ရောက်နေသည်။ထိုကြမ်းရှရှအမွှေးတွေကို လက်နှင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ကြည့်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် သတိုးရင်အုပ်ထိပ်ကာ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးကို ဆတ်ခနဲ့ ငုံပစ်လိုက်၏။

“ ဟ”

“ ပလပ်……ပလပ်……ပလပ်……ပလပ်”

သတိုး သူနှင့်ဆက်ဆံခဲ့ဖူးသော အမျိုးသမီးတွေ၏ ရင်သားတွေကို သူချည်းစို့ယူဆုပ်ချေလုပ်နေသော်လည်း သူ့ကို တဖန်ပြန်လည် နို့ပြန်စို့ပေးသူ မရှိသလောက်ပင်။ နရီက ဆတ်ခနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစို့လိုက်တော့ ကြက်သမီးမွှေးညှင်းတွေ ထသွားသည်အထိ။

အင်း။

ယောကျ်ားလေးလည်း နို့စို့ခံရတာ ကောင်းသားပဲ။ ရင်ထဲ ကျလိကျလိနှင့် အသည်းတယားယားဖြစ်နေရှာသည်။

“ ဟ…….ကောင်းတယ်…မီးလေးရယ်…….ဟ…….ဟ”

“ ပလပ်….ပလပ်…..ပြတ်….ပလပ်….ပလက်”

နို့စို့လို့ဝတော့ နရီက အောက်ဆက်ဆင်းကာ သတိုးဘယ်ရီတုံးတွေကို နမ်းပြန်၏။ အတုံးလေးတွေ စီထားသလိုဖြစ်နေသည့် ချပ်ရပ်နေသည့် ဝမ်းဗိုက်အောက်ကို ဆက်ဆင်းလာတော့ ဖုဖောင်းပူနွေးနေသည့် အထုပ်အထည်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

“ အကြီးကြီးပဲရော”

“ ဒါကိုလည်း နမ်းပေးလေ”

“ အင်း”

နရီက အတွင်းခံပေါ်ကနေ အရင်ပွတ်သပ်သည်။ အတွင်းထဲက လီးမည်းကြီးက နရီလက်ကလေး၏ အထိအတွေ့ကိုရသည်နှင့် ပို၍ ပူနွေးလာသည်။ အပြင်ကနေ ပွတ်သပ်ကြည့်ရုံမျှနှင့် ပူနွေးလှသည့် လီး၏ ဆန္ဒကို မှန်းဆလို့ ရနေပြီ။

နရီက အပေါ်အောက်စုံဆန်ပွတ်သပ်ကြည့်ကြည့်လေ အတွင်းခံပေါ် သုတ်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်ကာ အကွက်ကြီး ပိုဖြစ်လာလေပင်။

“ မရတော့ဘူး…..ကိုယ့်ကို စုပ်ပေး”

သတိုးက အပေါ်ကနေအမိန့်ပေးလိုက်တော့ နရီက ထိုအတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ သတိုးလည်း ဖင်ကို အသာကြွပေးလိုက်တော့ နရီချွတ်ပေးရသည်မှာ ပို၍လွယ်ကူသွားလေသည်။

“ အိုး”

လီးက အကျဉ်းချခံထားသည်မှ လွတ်မြောက်သွားသလိုနှယ် အပြင်သို့ ဖြောင်းခနဲ့ထွက်လာ၏။ ဘယ်ဖက်ကို မသိမသာစောင်းနေသော လီးမည်းကြီးက အကြောတပြိုင်းပြိုင်းထနေသည်ကိုကြည့်ရင်း နရီအာခေါင်တွေခြောက်လာသည်။

“ ကိုကြီးလီးကလေ နေ့လည် (၁)နာရီရောက်နေတာ”

“ ဘယ်လို….ဘယ်လို”

နရီဘာပြောလိုက်မှန်း သတိုးနားမလည်။ ပြီးမှ ခပ်ရေးရေးလေး ပေါက်လာသည်။

“ ဪ….ဟင်း..ဟုတ်သား…(၁)နာရီထိုးနေတာနော်”

နရီက လီးမည်းချောင်းကြီးကို ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လုပ်ကာ

“ ဒါဆို (၁၂)နာရီပေါ့……ခစ်…..ခစ်…..ကဲ….ဒါဆို (၁၀)နာရီဖြစ်သွားပါပြီ”

လီးချောင်းကို နာရီလက်တံအမှတ်နှင့် ဟိုနေရာရွေ့၊ ဒီနေရာရွေ့ကာ နာရီအဖြစ် သတ်မှတ်ဆော့ကစားနေသည်။ နရီထိုကဲ့သို့ လုပ်လေ လီးမည်းကြီးက ပိုပိုတောင်လာလေဖြစ်နေရသည်။ သတိုး စိတ်မရှည်တော့။ နရီပါးစပ်ကို လိုးချင်လှပြီ။

“ စုပ်တော့ကွာ…မကစားနဲ့တော့….နောက်မှ စိတ်ကြိုက်ကစား….ဟုတ်ပြီလား…..ဒီလီးတစ်ချောင်းလုံးကို နောက်ဆို မင်း စိတ်တိုင်းကျ လုပ်”

“ ခစ်…….ခစ်……..မီးတော့ ကစားစရာအသစ်ရသွားပြီ ဟိ…..ဟိ”

နရီက ရယ်သွမ်းသွေးရင်း ဒစ်ထိပ်ကို ဖုံးနေသော အရေပြားအား နောက်သို့ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ပေါ်လာသော ဒစ်ထိပ်ဖူးက မိုးဦးကျဆို ထွက်လာတတ်သည့် မှိုပွင့်ကြီးတွေလို ကားကားစွင့်စွင့်။ ဒစ်ထိပ်ကြီးကလည်း သွေးရောင်တွေကြောင့် နီရဲညိုမှောင်နေသည်။

ထိုအချောင်းကြီးကို နရီ အားပါးတရ ဆော့ကစားပါတော့မည်။

.......................................................................................

အခန်း (၁၀၈)

သတိုးလီးက ရှည်ရုံတင်မက။ တုတ်လည်း တုတ်သေးသည်။ နရီက လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ကိုင်မိအောင် ဆုပ်လိုက်၏။ ပူနွေးသော လီးချောင်းက နရီလက်တစ်ဆုပ်စာ အပြည့်။ ပြီးနောက် ရှေ့နဖူးသို့ဝဲကျနေသော ဆံပင်တွေကို နားသယ်စပ်ထဲညှပ်ကာ အားပါးတရ လီးစုပ်ပါတော့သည်။

“ အု……အွန့်……အွန့်……အု….ဟ………..ဟင့်….ဟင့်……..အု…….အု”

“ ဟား…..ကောင်းတယ်…..အင်း…အဲလို…..အဲလို………ဟား…..ဟား…..ဟား”

“ အု……အွန့်…….အွန့်…….အွန်………ဟု…….အွန့်”

သူ့လီးကို စုပ်လျှင် ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး ဟမှ အဆင်ပြေသည်။ နရီပါးစပ်ထဲရောက်လာသော လီးချောင်းက နရီအာခံတွင်း တစ်ခုလုံး ပြည့်မတတ် ထွားကြိုင်းလွန်းလှသည်။ လီးမည်းကြီးက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို ဖြတ်သန်းကာ နွေးထွေးသော အာခံတွင်းနုနုထဲ ထည့်လိုက်ရသည့် အရသာသည် လီးစုပ်ခံဖူးသော ယောကျ်ားတိုင်းအတွက် ထိုအရသာသည် နတ်သုဒ္ဓါအလား အောက်မေ့ရသည်။

ထို ပူနွေးထောင်မတ်နေသော အသားချောင်းကြီးကို နရီ အားပါးတရ စုပ်ပေးရှာပါသည်။ ပါးနှစ်ဖက်တောင် ချိုင့်ဝင်မတတ် အားပါးတရ လွေးပေးနေရှာသည်။

“ အု….အု…….အွန့်……..အွန့်……..အွန့်……အွန့်”

နရီက စုပ်ခိုင်း၍ စုပ်ပေးနေသည် ဆိုတာထက်ကိုပိုပြီး အားပါးတရစုပ်ပေးနေသည်။ ပါးစပ်ကို လီးကိုစုပ်ပေးရုံတင် အားမရသေးဘဲ လက်ဖဝါးလေးက လီးမွှေးမည်းမည်းကောက်ကောက်ကြားထဲက ဥတွေကိုပါ သာသာလေးပွတ်ပေးနေသည်။

လီးစုပ်လို့ ညောင်းတော့ ဥတွေကြားနှာခေါင်းထဲထိုးမွှေပစ်လိုက်သည်။ မိမိကို့ကောင်းအောက်လုပ်ပေးထားသည့်သူကို ထပ်တူထပ်မျှ ကောင်းစေချင်သည့် ဆန္ဒ မိမိမှာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ဥတွေကို နမ်းရုံစုပ်ရုံတင်မက။

အောက်သို့ထပ်ဆင်းလာသည်။ နရီ ခေါင်း အောက်သို့ဆင်းလာတော့ သတိုးလည်း သူ့အလိုလို ပေါင်ကားပေးမိသည်။ ယောကျ်ားတွေကိုယ်တိုင်မသိသေးသည့် သိပ်ကို သာယာသည့်နေရာတစ်ခုရှိသေးမှန်း အတွေ့အကြုံရှိပြီးသာ နရီက သိသည်။ ထိုနေရာက ဝှေးစေ့နှင့် စအိုကြားက နေရာကွက်လပ်လေးပင်။ ထိုနေရာသေးသေးကို နမ်းလိုက်၊ လျှက်လိုက် လုပ်ပေးရုံတင်နဲ့တင် တစ်ဖက်ယောကျ်ားက မိမိကို အမြဲအမှတ်ရမည်မှာ အမှန်ပါ။

“ ပလပ်….ပလပ်…….ပလပ်….ပြွတ်…….ပြွတ်”

“ မီးလေး…..အား….ဟား….ကောင်းတယ်……..ဟား…….ဟား……ဟား”

သတိုးလည်း ယောကျ်ားထဲက ယောကျ်ားပဲ။ ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမှန်လို့။ ထပ်ဆောင်းပိုသည်က ရေလာမြောင်းပေးရုံမျှဖြင့် ဆည်ကြီးသဖွယ် စီးဆင်းကျလာတတ်သည့်၊ ကျားဆိုမှ ကျားလေ။ နရီ ဒီနေရာလေးကိုနမ်းပေးလျှက်ပေးလိုက်ရုံနဲ့တင်။

“ ဟား…..ယားတယ်……..ဟား….အား….ဟူး…..ဟား…..ဟား”

ကြည့်လေ။ အခု ညည်းနေပြီလေ။ သတိုးစိတ်မရှည်တော့သဖြင့် ထထိုင်လိုက်သည်။ နရီကတော့ သူ့ပေါင်ဂွကြားတွင် ခေါင်းအပ်ကာ လီးစုပ်ပေးနေဆဲ။ သတိုးလက်တွေက သူ့ပေါင်ကြား ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေသော နရီဝတ်လစ်စလစ်ဖင်တုံးလေးကို ရိုက်သည်။

“ ဖြန်း”

စဉ်းစားကြည့်ရင် နရီအဖြစ်က သနားစရာ။ လီးကိုလည်း နင်မတတ်စုပ်ပေးနေရသည်။ မညှာမတာ ဖင်ကိုလည်း အရိုက်ခံရပြန်သေးသည်။ သို့သော် ဒီလို မိမိကို ဖာသည်မသာသာ ဆက်ဆံခံနေရသည်ကို ဘာကြောင့်မှန်းရယ်မသိ။ ရင်ထဲသာယာကြည်နူးနေမိသည်။ သတိုးက ဖင်ကို လှမ်းရိုက်ရုံမျှတင် မကသေး။စပ်ပတ်ကြားထဲထဲကိုပါ လက်ကို မမြင်မစမ်းနှင့် ထိုးနှိုက်ပြန်သေးသည်။

“ အင့်…….ဟင့်…အု…….အု…..အု…အွန့်…….အွန့်”

သတိုးက နရီခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးနှင့် ပါးစပ်ကို အားပါးတရလိုးလိုက်သည်။ သူ စိတ်တိုင်းကျအောင် အားကြိုးမာန်တက် လီးစုပ်ပေးနေဆဲမှာပင် သတိုးက ပါးစပ်ထဲသို့ လီးနှင့် တရစပ်လိုးသည်။

“ အု…..ဟု….အွန့်……အွန့်…….အွန့်……အွန့်”

“ ဟ….ဟား…ဟား……ကောင်းတယ်…….ဟား…ဟား…..ဟား”

“ အွန့်……အွန့်……အဟွတ်…..ဟွတ်”

ဒစ်ထိပ်ကြီးက နရီ ဟိုးအာခေါင်သားနုနုထိ တိုးဝင်၏။ နရီ တံတွေးတွေ သီးကာ လီးနင်မလို ဖြစ်သွားသည်။ ထိုအခါကျမှ သတိုးက သူ့လီးကို မိမိပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပေးသည်။

“ အဟွတ်……..ဟွတ်……..ဟွတ်…….ဟွတ်”

နရီ တံတွေးပါ သီးသွားသဖြင့် ချောင်းဆိုတာ မရပ်တော့။ သတိုးက နရီအခန်းထဲက သောက်လက်စရေဘူးတစ်ဘူးကို မြင်သွားသဖြင့် အလိုက်သိစွာ နရီကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။

“ ဂလု……ဂလု”

“ အဆင်ပြေလား…မီးလေး”

“ ကိုကြီး….က လုပ်လိုက်ရင် တကယ်နော်။ မပြောလိုက်ချင်ဘူး”

သတိုးက နရီနံဘေးတွင် ရပ်ကာ နရီအခြေအနေကို အကဲခတ်ကြည့်နေသည်။ လီးနင်ပြီး ဆေးရုံတက်ရသည်ဆိုလျှင် နားကြားလို့မှ မကောင်း။

“ ဟွတ်…ဟု…..ဟု…ဟွတ်……အခုတော့ အဆင်ပြေပါပြီ….ဒီဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီးနော်”

လီးချောင်းကြီးက ဆန္ဒမပြည့်ဝသေးသဖြင့် နရီအနား ဟိုရမ်းဒီရမ်းဖြစ်နေသည်။ အသည်းယားလာသဖြင့် ရမ်းနေသော လီးကြီးကို ခပ်ဆဆလေး ရိုက်လိုက်သည်။

“ ဖတ်………ဖတ်……….ဒီအချောင်းကြီး…..ဟိ…….ဟိ”

“ ကိုယ် မပြီးတော့ဘူး။ ဆက်လိုးမှာနော်”

“ အင်း”

သတိုးက ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လာပြန်သည်။ ဒီအခေါက်တော့ ပုံစံသေချာချ၏။ နရီက ပက်လက်လှန်နေတော့ နရီပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကာ တွန်းတင်ပစ်လိုက်သည်။ ဖောင်းအိစွတ်စိုနေသော စပ်ပတ်ပေါ်လာသဖြင့် လီးကြီးကို စပ်ပတ်ဝကြားတေ့လိုက်သည်။

“ ဟင့်………အင့်……အင့်……အင့်……..ဟင့်”

ဒီလောက်လေး လုပ်ပေးရုံမျှဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲက ဆစ်ခနဲ့ ဖြစ်လာသည်။ ပြီးနောက် ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို စပ်ပတ်အပေါက်ဝဆီသို့သေချာတော့ကာ ဒစ်မြုပ်ရုံလေး သွင်းသည်၊ အထဲဝင်နေမှန်း သေချာပြီဆိုတော့မှ ဆတ်ခနဲ့ လိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

..........................................................................................

အခန်း (၁၀၉)

“ ရှီး……ဟီး……ဟူး……..ဟား…..ဟား………ဟား”

ဝင်နေကြပေမဲ့ အကြိမ်ကြိမ်လိုးထည့်လိုက်တိုင်းမှာလည်း ရရှိသည့် စိုစွတ်ကျဉ်းမြောင်းသည့် အရသာက အသစ်တစ်ခုလို ထပ်တလဲလဲခံစားမိစေ၏။

“ အင့်…….ဟင့်………..ဟင့်……..အင့်…..အင့်”

သတိုးက လီးနှင့်လိုးထည့်ရုံတင်မက။ လိုးချက်နှင့်အတူ လိုက်ခါခါယမ်းနေသည့် သားမြတ်အစုံကိုလည်း ဆုပ်နယ်ပြန်သေးသည်။ နရီမျက်နှာကိုကြည့်ရသည်မှာ သူမ လည်း သိပ်ကို feel တက်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ ထို့ကြောင့် နို့တွေကို ဆုပ်ချေနေသည့် လက်တွေကို သူမပါးစပ်ထဲ လှမ်းထိုးထည့်သည်။

မငြင်း။ မူဟန်ပါပါဖြင့် ပါးစပ်ဝင်လာသည့် သတိုး လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကို သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်ပြသည်။ နရီကို သတိုး တမ်းတမ်းတတဖြစ်နေရသည်မှာ ထိုအရာတွေကြောင့်ပင်။ တဖက်သား ယောကျ်ားတွေကို သူမ လှုပ်ရှားမှု၊ ဟန်ပန်အမူအယာတွေအရ ပို၍ စိတ်အားတက်ကြွလာစေသည်။

အိမ်က မိန်းမမြ ဆိုလျှင် အခုကလေးတစ်ယောက်သာ ထွက်လာပြီ။ အခု နရီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမရှိလှ။ မြက အလိုးခံရလျှင် သူမဆန္ဒတွေကို ညည်းသံတိုးဖွဖွဖြင့်သာ ဖွင့်ဟပြလိမ့်မည်။ ဘတစ်ပြန်၊ ကျားတစ်ပြန် ဆောင်ရွက်ပေးဖို့ဆိုသည်မှာ မစဉ်းစားနှင့်။

သို့သော် အိမ်က မိန်းမ ကိုလည်း ချစ်သည်။ အခု ဒီကောင်မလေးကိုလည်း အမြဲတမ်းလိုးချင်မိပါသည်။ လောဘကြီးသည်ဟုဆိုဆို။ နှစ်ယောက်စလုံးနှင့် လှလှပပလေး ဇာတ်လမ်းဆက်ချင်မိပါသည်။

“ ဟင့်…..ဟင့်….အင့်…….အင့်…….အွန့်….ဟင့်…..ဟင့်”

“ ဖြောင်း……ဗျစ်…..ဗျစ်……ဖတ်….ဖလတ်….ဖလတ်…ဗြတ်……ဖြောင်း….ဖလတ်….ဖလတ်”

“ ကောင်းလား…….ထိလား…….ဟား…..ဟား……….ဟူး……ဟား”

“ အင်း…….အင်း…..ဟင့်……အင်း”

“ လိုးမှာနော်……မင်းကို ဒီလီးကြီးနဲ့ အမြဲတမ်းလိုးမှာ”

“ အင်း……..ဟင်း………ဟင်း………လိုးပေး……အ….ဟင့်…..ဟင့်….အ……..အ”

သတိုးက အားနဲ့မာန်နဲ့လိုးနေရင်းက နရီကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။ သူ့အားကြီးနဲ့ နရီ စွေ့ခနဲ့ပါလာ၏။ လီးကတော့ စပ်ပတ်ထဲ စိုက်ဝင်လျက်သား။ နရီနှင့် ရင်ချင်းအပ် ပုံစံယူသည်။ နရီက သူ့ကိုယ်ကြီးပေါ်တက်ခွထားပြီး လီးမည်းကြီးက တဇွပ်ဇွပ် နှင့် ဝင်ရောက်နေမြဲ။

“ ဟူး…….အား………..ကောင်းလိုက်တာ……လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ……..ဟား…..ဟား”

သတိုးက နရီရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းအပ်ကာ ရွှေရင်အစုံကို နမ်းရှိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက နရီတစ်ကိုယ်လုံးကို ခပ်ကျပ်ကျပ်လေး ပွေ့ဖက်ထားသည်။ နရီက စပ်ပတ်လေး နှဲ့ကာ နှဲ့ကာဖြင့် လီးကြီးနှင့် စပ်ယှက်နေတုန်း။ နရီက သတိုး ပုခုံးကျယ်ကြီးပေါ် မှီခိုနေလေသည်။ ကျယ်ပြန့်သော သူ့ပုခုံးတန်းကြီးက မိမိကို စိတ်လုံခြုံစေသလို။

“ ဟင့်…..အင့်……..အင့်……..အင့်……အင့်….ဟင့်…အင့်”

“ ပလပ်…..ပြွတ်စ်…..ပြွတ်စ်….ပလပ်….ပလပ်….ပြွတ်စ်”

သတိုးက နရီမျက်နှာကို ဆွဲကာ နမ်းပြန်သေးသည်။ သွေးသားချင်း စပ်ယှက်သည်ဆိုသည့်နေရာဝယ် လီးနှင့် စပ်ပတ်အဝင်အထွက် ရှိရုံတင်မက။ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုပါ မုန့်လင်မယားလို ပူးကပ်နေလေသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မြင်နေရသော တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက်ကြည့်ကာ မက်မောတမ်းတသည့်စိတ်တွေ ပိုတိုးပွါးလာရသည်။

နရီဆံစတွေက ဟိုဝဲဒီဝဲကျနေကာ ချွေးစလေးတွေ နဖူးပေါ် တွဲလဲခိုနေသည်။ စပ်ပတ်ထဲ လီး တစ်ချက်ညှောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ခပ်ဟဟလေးဖွင့်သွားသည့် နှုတ်ခမ်းအစုံက လိုးပေးနေသည့် ပုရိသကို အားတက်စေသည်။ သတိုးလည်း ထိုနည်းတူစွာ။ အံကိုကြိတ်၊ မေးကြောကြီးတွေထောင်ကာ ချွေးတွေက ရေချိုးထားသလို တပေါက်ပေါက်ကျလျက်။ “ယား” ဟု မာန်သွင်းနေပုံက အားမာန်ပြင်းပြလှမှန်း သက်သေပြနေသည်။

“ ကောင်းတယ်မလား…………..ထိတယ်နော်………ဟား……..ဟား………ကောင်းလိုက်တာ…….ဟား”

“ အင်း…….အရမ်းကောင်း…တယ်………..ဟင်း…..ဟင်း…အင့်….အင်း…..အင်း…….ဟင်း”

“ ဖတ်……ဖတ်…ဗြတ်……..ဖလတ်….ဗျစ်……ဗျစ်………ဖတ်……..ဖတ်”

“ အား….ပြီးတော့…မယ်…..အား……….ဟား……….အား”

လိုးရင်းလိုးရင်း ဒစ်ထိပ်ဆီက အီဆိမ့်ဆောင့်တက်လာမှုကို ခံစားရလိုက်ပြီးနောက် ရမ္မက်၏ အန္တိမပန်းတိုင် သာယာပြီးဆုံးခြင်းဆီသို့ ကူးပြောင်းသည်။ တပတ်လောက်အောင်းထားသည့် လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထုတ်သည်။

လရည်တွေက စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးအပြည့် ရှိနေကာ မဆံ့တော့သဖြင့် အပြင်ဆီသို့တိုင်အောင် တတောက်တောက် ကျဆင်းသည်။ သတိုးက နရီကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် သိမ်းဖက်ထားသည်။ နရီလည်း အသာလေးမှီနွှဲ့ကာ ကာမသုခ၏ အရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရှာသည်။

“ ဟား…….ကောင်းလိုက်တာ…….ဟား………ဟား…….ဟား…….ဟူး……ဟူး….ဟား”

“ အင်း……ဟင်း……အင်း………အင်း…….အင်း”

အခုမှသာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စိတ်အေးလက်အေး ချစ်တင်းနှောရသည်မလား။ အရင့်အရင်အခေါက်တွေဆို အလောသုံးဆယ်ပြီးသွားရတာချည်း။ အခုတော့ ခပ်သွက်သွက်ဖြတ်ချစရာမလိုအပ်လှပေ။

တစ်ယောက်ကိုယ်၏ အပူချိန်ကို ကျန်တစ်ယောက်ကို အသေးစိတ်ခံစားမိသည်။ သတိုးလီးမည်းကြီးက မာန်ကျသွားတော့ နရီစောက်ခေါင်းအပြင်သို့ ထွက်ကျလာသည်။

“ ပြွတ်”

“ ဗြီ…….ဗြီ…..ဗျစ်……ဗျစ်”

နရီစောက်ခေါင်းဆီမှ လေအန်သံကို နှစ်ယောက်စလုံးကြားလိုက်ရသည်။

“ အဟတ်……ဟတ်”

“ ခစ်….ခစ်…..ခစ်”

“ ကိုယ် ဗိုက်ဆာတယ်။ စားစရာဘာရှိလဲ။ တစ်ခုခုကျွေး”

“ ဘာစားချင်လဲ”

“ မင်း ကြိုက်တာလုပ်ပေးကွာ။ ဗိုက်ပြည့်မဲ့ဟာ တစ်ခုခုပေါ့။ ကိုယ်မပြန်သေးဘူး။ နောက်တစ်ချီ ထပ်လုပ်ပြီးမှ ပြန်မှာ”

“ ဟောတော့………ခစ်……….ခစ်။ ဒါဆို ခဏစောင့်။ မီး စားစရာ ဆင်းယူလာပေးမယ်”

နရီက သူ့အတွက်စားစရာ ပြင်ပေးရန်အတွက် အိမ်အောက်မှာ အစားအသောက်ပြင်ရန်  အဝတ်အစားပြန်ဝတ်မလို့ ဟန်ပြင်သည်။

“ ဟာ…..ဝတ်မနေနဲ့တော့ကွာ…….ဒီအတိုင်းပဲ ဆင်း။ အိမ်မှာက မင်းနဲ့ကိုယ် နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတာမလား”

“ ဟယ်……ဒီအတိုင်း ဆင်းရမှာပေါ့”

နရီ အောက်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိသော ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်။ သတိုးက ရွတ်နောက်နောက်လေး ပြုံးကာ

“ အင်းလေ…….ဝတ်ချင်လည်း ကိုယ် ပြန်မှ ဝတ်ကွာ။ ကိုယ်က မင်းကိုယ်လုံးလေးကို အဲလိုလေးပဲ မြင်ချင်လို့”

“ နှာဗူးကောင်ကြီး…ဟိ…….ဟိ”

“ ဟတ်….ဟတ်။ အေး…..နောက်ကျ ဒီနှာဗူးကောင်ကြီးအကြောင်း ကောင်းကောင်းပြအုံးမှာ”

“ ဟိ……ဟိ”

နရီက မြှားဦးက စားစရာဆီ မရောက်တော့ဘဲ သူမဆီလှည့်လာတော့မယ်မှန်းရိပ်မိသဖြင့် အောက်သို့ဆင်းပြေးသွားသည်။ ပြေးလိုက်တိုင်း လှုပ်ခါနေသော တင်းသားစိုင်တွေက သတိုးမြင်ကွင်းထဲ တန်းဝင်လာ၏။

အင်း။

ခဏကြာ ငါ လုပ်ရမဲ့ဖင်လေးတွေ။ အခုတော့ နေနှင့်အုံးပေါ့ကွာ။ နရီကိုကြည့်ပြီး သတိုးစိတ်တွေ ထကြွကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည် မြနှင့် သော်သော်တို့ သားအမိကတော့ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပင်ပန်းနေသဖြင့် လုံးဝကို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်လျက်ရှိသည်။

အိမ်ဦးနတ်ဖြစ်သူ သတိုးကတော့ မိန်းမနဲ့ ကလေးကို ပစ်ထားကာ ခပ်ငယ်ငယ်မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကြည်နူး တစ်တီတူးနေလေသည်။ မြက သတိုး၏ ဖုံးကွယ်ထားမှုကို တနေနေ့ ရိပ်မိသွားခဲ့ပါလျှင်။

......................................................................................

အခန်း (၁၁၀)

“ ကဲ…..ရပါပြီရှင်”

စားစရာဗန်းကို ယူပြီး နရီက အပေါ်ထပ် အခန်းဆီသို့ ပြန်တက်လာသည်။ သတိုးက ဖုန်းပွတ်ရင်း နရီပြန်အလာကိုစောင့်နေသည်။

“ မီးက ထမင်း၊ ဟင်းချက်လေ့မရှိလို့ အိမ်မှာ လုပ်ပြီးသားအဆင်သင့် ဘာမှမရှိဘူး။ ရှိတာပဲ ယူလာလိုက်တယ်”

နရီစားနေရင် ပေါင်မုန့်တွေရယ်၊ နွားနို့ရယ် သတိုးကို ကမ်းပေးသည်။

“ ကြက်ဥ ရှိလား”

“ အင်း…ရှိတယ်….စားချင်လို့လား”

“ အင်း….စားမယ်….ခဏကြာ အားရှိဖို့လိုသေးတယ်လေ”

“ ယူပေးမယ်။ ပြုတ်ပေးရမလား၊ ကြော်ပေးရမလား”

“ ရတယ်။ ဒီအတိုင်း အစိမ်းဖောက်သောက်လိုက်မယ်”

နရီက နောက်တစ်ခေါက် အိမ်အောက်ဆင်းကာ သူ့အတွက် ကြက်ဥယူပေးလာပြန်သည်။

“ ခွပ်”

ပါးစပ်ထဲ ကြက်ဥနှစ်လုံးဆက်တိုက် ဖောက်က အစိမ်းလိုက်မော့သောက်ချပစ်လိုက်သည်။

“ မညှီဘူးလား”

“ အင်း…သောက်နေကျဆိုတော့ အဆင်ပြေသားပဲ”

“ ပြီးရော…..ဗိုက်ဝရဲ့လား”

ခဏက ယူလာပေးသော ပေါင်မုန့်၊ နွားနို့၊ ကြက်ဥ အကုန်ပြောင်တလင်းခါသွားပြီ။

“ ဝပြီ……ဒါဆို အစာကြေလေ့ကျင့်ခန်းလေး နောက်တစ်ခေါက် ထပ်စလိုက်ရအောင်….လာခဲ့”

ဗိုက်ဝသွားသည်နှင့် သတိုးခွန်အားတွေ ပြန်လည်ပြည့်ဝလာသည်။ အားအင်တွေအပြည့်နှင့် နောက်တစ်ချီ စရန် အဆသ်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ ထို့ကောင့် နရီလက်ကို သူ့ရှိရာဖက်ခြမ်းဆီသို့ ဆွဲလိုက်သည်။ နရီကိုယ်လုံးလေးက အလိုက်သင့်စွာ ကုတင်ပေါ်ရှိ သတိုးနံဘေး ပုံကျ၏။

“ ပလပ်…….ပလပ်……ပြွတ်စ်……ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်”

မျက်နှာနှစ်ခုက ပူးကပ်စွာ ပြင်းပြသည့် အနမ်းတွေကို စတင်ပြန်သည်။ နရီက သတိုးနှုတ်ခမ်းကြမ်းကြီးကို ဆွဲစုပ်သည်။ မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေ ပေါက်နေသည့် သတိုးမေးစေ့ကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ခဲသည်။

“ ဟ…….ဟင့်…..ဟား…….ဟာ……ဟား”

“ ကုန်းလိုက်ပါလား……ကိုယ်လိုးချင်ပြီ”

တကယ်ပါ။ အခုလေးတင် ပြီးသွားတော့ သတိုးလီးက အသစ်တဖန် ထောင်မတ်နေလေပြီ။ နရီက သူ ကုန်းခိုင်းလိုက်တော့လည်း စိတ်ထဲ နောက်ကနေ Doggy style လိုးလိမ့်မည်ဟုသာ ထင်ခဲ့သည်။ သတိုးက နရီဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူသည်။ ကားစွင့်နေသော တင်စိုင်တို့က အားရစရာ။ မလိုးသေးဘဲ တင်စိုင်တွေဆီ ကိုက်ခဲလိုက်သည်။

“ ဟင့်…..အင့်…..ဟင့်…..အင့်…….အင့်…….ဟင်း…..ဟင်း”

သတိုးလက်တွေက နရီစပ်ပတ်နေရာတဝိုက် စိုရွှဲကျန်ရစ်နေသည့် အရည်တွေကို သုတ်သည်။ ထိုအရည်တွေကို စအိုပေါက်တဝိုက်နေရာတွင် သုတ်လိမ်းသည်။ ထို့ပြင် ဖင်မလိုရခင် စအိုဝကို နူးနေအောင် ထိုနေရာတဝိုက်အား လျှာနှင့် လျှက်ပေးလိုက်သည်။

“ ပြတ်…..ပြတ်…..ပလပ်…..ပလပ်…..ပလပ်…..ပြတ်…….ပလပ်…ပလပ်”

“ အား…..ကောင်းတယ်….ကိုကြီး……အား….အား…ဟား…ဟား….ဟား”

နရီက မိမိနယ်မြေသစ်ဆီ တပါးသူကျူးကျော်နေခြင်းသည် ဘာအတွက်ကြောင့်မှန်း အခုထိမရိပ်မိရှာ။ အတတ်ဆန်းချင်၍ လုပ်ပေးသည်ဟုသာ ထင်မှတ်ထားလေသည်။ နရီ ဖင်ပေါက်ဝက သတိုးလျှာအစွမ်းကြောင့် စူပွစူပွဖြစ်ကာ နူးလာလေပြီ။ အကွက်ကောင်းကို စောင့်နေသည့် သတိုးက ဖင်ပေါက်ဝတည့်တည့်ဆီ တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။

“ ထွီ…..ထွီ”

လီးအပေါ်ကိုလည်း တံထွေးတွေ ခပ်ပျစ်ပျစ်ထွေးချလိုက်သည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တံတွေးတွေ ရွှဲနေအောင် သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ နရီဖင်ပေါက်လှလှလေးမှာ ဂူအောင်းရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ ပြီးနောက် ဒစ်ထိပ်ဖူးကို စအိုပေါက်ဝဆီ တေ့လိုက်သည်။

“ အ…ကိုကြီး….အပေါက်မှားနေပြီ”

ဖင်ဝဆီက ပူစပ်စပ်အထိအတွေ့ကြောင့် မိမိစောက်ခေါင်းဆီ ဝင်ရမဲ့ ထိုအသားချောင်းက နေရာမှားပြီး ကျူးကျော်နေသည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည်။

“ မမှားဘူး…ဒီနေရာပဲလေ….မီးလေးရဲ့”

“ ဟင်….မီးဖင်ကို ချမလို့လား”

ကျောချမှ ဓားမြမှန်း သိလိုက်ရသည့်အဖြစ်။

“ ဟုတ်တယ်လေ….မင်းဖင်ကို လိုးမလို့လေ”

“ ဟင်……မီး ဖင်မခံဖူးဘူး…ကိုကြီးရဲ့”

“ သိတယ်လေ…..ဒါကြောင့် ကိုယ်က မင်းဖင်ကို ဖွင့်တဲ့ပထမဆုံးသူ အဖြစ်နဲ့ အခု မင်းဖင်ကို လိုးမလို့လေ”

“ ရှင်”

“ မင်းပဲ ဟို့နေ့က အိမ်မှာ ဖင်လိုးချင်ရင် လိုးဆို။ ပြောဖူးတယ်လေ။ မေ့သွားပြီလား”

ထိုနေ့က ဘယ်ကြောင့်ရယ်မှန်း အကြောင်းပြချက် မယ်မယ်ရရမရှိဘဲ အလိုးခံနေရင်း ပါးစပ်မှ လွှတ်ခနဲ့ ထွက်သွားသည့်စကားကို သူက တကယ်ကြီးထင်ကာ လုပ်တော့မှာပါလား။

“ မီး…နာမှာကြောက်တယ်…ကိုကြီးဟာက ပုံမှန်ဆိုရင်တောင် အောင့်နေစိမ့်နေလောက်တောင်ထိတာ။ မီး ဖင်ဆို မခံနိုင်လောက်ဘူး ထင်တယ်”

နရီက ကြောက်သဖြင့် ငြင်းဆန်သည့်စကားဆိုပေမဲ့လည်း သတိုးက လက်လျော့အရှုံးပေးဖို့ စိတ်ကူးမရှိတော့ပါ။ ဒီထိရောက်လာပြီးကာမှ မရမကယူဖို့သာ စိတ်ကူးရှိတော့သည်။

“ ကိုယ် ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်ကွာ။ မနာစေရဘူး”

“ တကယ်ပြောတာနော်…..နာအောင် မလုပ်ရဘူးနော်”

“ တကယ်…တကယ်”

သတိုးက နရီနှင့် စကားစဖြတ်လိုက်သည်။ များများစားစားထပ်ပြောနေပါက လိုရင်းရောက်တော့မည် မထင်။ ထို့ကြောင့် နရီဖင်တုံးနှစ်ခုကို လက်နှင့်ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ ပေါ်လာသည့် ဖင်တုံးကြားက စအိုပေါက်ရာလေးထဲသို့ လီးကိုတေ့ပြီး ဒစ်ကို မြုပ်ထည့်လိုက်တော့သည်။

“ အား…..နာတယ်……နာတယ်”

....................................................................

အခန်း (၁၁၁)

မှိုပွင့်ကြီးလို ကားစွင့်နေသည့် ဒစ်ထိပ်ဖူးက ဖင်ပေါက်လေးအဝကို တေ့ပြီး အနည်းငယ်တေ့ရုံမျှနှင့် ပူစပ်အောင့်သက်သော နာကျင်မှုကို နရီ ရရှိလိုက်သည်။

“ ဟင့်….အင့်….ကိုကြီး…နာတယ်”

နရီ နာကျင်မှုကြောင့် ငြီးမိသည့်အသံတွေက သတိုးအတွက် ရှေ့ဆက်တိုးရန် ခွန်အားပေးနေသလို။

“ မီးလေး…စိတ်ကိုလျော့ထား….အသက်ဝဝရှူ………လျော့ထား…..လျော့ထား”

“ ထွီ”

သတိုးက လက်ခုပ်ထဲ တံတွေးထပ်ထွေးချကာ ဒစ်နှင့်အနီးတဝိုက်သုတ်လိမ်းပြန်သည်။ လိုးနေကြ စောက်ဖုတ်နှင့်မတူ။ ထူးဆန်းပြီး ကျဉ်းမြောင်းလွန်းနေသည့် အရသာအသစ်တစ်ခုကို ခံစားရရှိနေသည်။

“ အား…..နာတယ်…..နာတယ်….ကိုကြီးရဲ့”

လီးမည်းက ရှေ့သို တိုးရုံလေး နည်းနည်းလေး ဝင်ရုံလေးမျှတင် နရီ အသည်းခိုက်အောင် နာကျင်လှသည်။ မိမိဖင်ကို ဦးမျိုး တစ်ခုမှ မကျူးကျော်ဖူးပါ။ မိမိစောက်ဖုတ်ကိုသာ စွဲစွဲမြဲမြဲလိုးလေ့ရှိပါသည်။

အခုတော့ နရီ တပါးသူယောကျ်ားကို မှောက်မှားမိ၍ အပြစ်ခံနေရသလား မသိတော့ပါ။ သူ့လီးကြီးက မိမိဖင်ပေါက်ကြီးထဲ သပ်လျှိုစိုက်သလို ဝင်ရောက်နေလေပြီ။ နာကျင်နေပါသည်ဟု ဖွင့်ဟပြောဆိုနေပေမဲ့ သူ့ကိုကြည့်ရသည်မှာ နောက်ဆုတ်ပေးမည့် အစီအစဉ်ရှိပုံမရပါ။

“ အား…ဝင်သွားပြီလား…အား…အား…..အား”

နရီ နာကျငါသဖြင့် စောင်စကို ကုန်းကိုက်ကာ သက်သာလို သက်သာငြား ဖြေလျော့နေရသည်။ သတိုးက နရီအော်လေ ဇောချွေးတွေ ပြန်လာသည်။ အခုမှ ဒစ်ထိပ်လေး မြုပ်ရုံလေးသာ ရှိသည်။ နရီက တစ်ချောင်လုံးဝင်သွားပြီဟု ထင်နေသည်။

သတိုး ကြိုစားပမ်းစားဖြင့် လီးချောင်းကို ထပ်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အင့်….အင့်….အား….အား….အား”

နရီ ဖင်ပေါက်တစ်ခုလုံး မီးစကြီးနှင့် ထိုးသလို ပူလောင်ကျိန်းစပ်နေပါပြီ။ သတိုးက ဝင်ပြီးသား လီးချောင်းကို ရှေ့တိုက်နောက်ငင် သာသာလေး နှဲ့ကြည့်ကြည့်သည်။

ဟား။ ကောင်းလှပေစွ။ လီးချောင်းကြီးက ထူးခြားဆန်းပြားသည့် ကမ္ဘာအသစ်တစ်ခုထဲ ရောက်ရှိနေလေပြီ။

“ ဟင့်…..ဟင့်….အင့်….အင့်….အင့်”

နရီ စအိုကြွက်သားတွေကို အခြေအနေ၊ အချိန်အခါကို လိုက်ပြီး အတန်ငယ်ပြေလျော့လာသည်။ စောင်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရသည်။

“ ဟား…..ရှီး…ဟူး……ဟူး….ဟား……ဟား……ဟား…..ဟား”

“ အင့်…….နာ…..နာတယ်………အ….အ…အင့်…ကိုကြီး…မီး..နာတယ်”

နရီနာ၍ ငြီးနေသည့်အသံကိုက သတိုးအတွက် ပိုစိတ်ကြွလာစေသည်။ နောက်ဆုံးကျတော့ ယောကျ်ားတို့ဇွဲ သေခါမှလျော့သလို။ စိတ်ရှည်လက်ရှည် မျှင်းထည့်ရင်း၊ အော်ရင်းဖြင့် သတိုးလီးကြီးက နရီ စအိုပေါက်တစ်ခုလုံး အပြည့်နေရာယူသွားခဲ့လေပြီ။

သတိုးက လီးက အပြင်သို့ အနည်းငယ် ဆွဲထုတ်ကြည့်ကြည့်သည်။

“ ရှီး…ဟား….ဟား…အား….အား…အား”

နရီစအိုကြွက်သားတွေက သတိုးလီးကြီးက အလွန်အမင်းဆွဲစုပ်ထားလေသည်။ ဖင်လိုးရတဲ့ အရသာက သိပ်မိုက်ပါလား။ ဒါကြောင့်လည်း ယောကျ်ားတွေ လိုးသက်ကြာလာလျှင် အိမ်က မိန်းမဖင်ကို ကလိတာနေမည်။

မြကိုတော့မလုပ်ရဲ။ နရီလို အပေးအယူအရမ်းကောင်းသည့် မိန်းမတောင် ဖင်ပေါက်ဖွင့်သည်နှင့် သေမတတ်အော်ဟစ်နေတာကို ကြည့်ပြီး မြ သာဆို လုံးဝပြဿနာတက်သွားနိုင်သည်။ ယောကျ်ားတွေမှာလည်း မိန်းမတွေလို ဗီဇသိဥာဏ် ပါလာပြီးသားပင်။

ဘယ်မိန်းကလေးမျိုးဆို ဘယ်လိုလုပ်လို့ ရနိုင်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ သွားလုပ်ဖို့ မကြိုးစားကြည့်လေနှင့် ဆိုပြီး အလိုလျောက်သိစိတ် ပါလာပြီးသားပင်။

“ အား….ဟား….ကျစ်……အီး……ဟား……ဟား….အား…..ဟား”

“ အ……အင့်…..ကိုကြီး….ဟင့်…..အင့်…..အင့်….အင့်”

“ ဖတ်…..ဗျစ်……..ဗျစ်…….ဗျစ်…….ဖတ်…….ဖတ်”

စပ်ပတ်လိုမျိုး လီးကို တဖြောင်းဖြောင်းလိုးထည့်ရန် မဖြစ်နိုင်။ ဖင်တုံးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အသာဖြဲကိုင်ကာ လီးနှင့် စအိုအဝင်အထွက်ကို မှန်မှန်လေး ချိန်ဆသည်။

“ ဗျီ……..ဗျီ…….ဗျစ်…….ဗြတ်……..ဗြတ်”

လီးနှင့် ကျင့်သားရသွားတော့ စအိုကြွက်သားတွေက ပြေလျော့ကာ လီးနှင့် အလိုက်သင့်လေး ပြုလာ၏။ နရီလည်း အခု ဖင်ပေါက်ဝက လီးနှင့်အဆင်ပြေလာတော့ စစချင်းလို မအော်တော့ပါ။ နာကျင်မှုနောက်က ထူးဆန်းသည့် အရသာတစ်ခု လိုက်လာသည်။ ကောင်းသလိုလို၊ ထိသလိုလို။ တိတိပပရယ် ဖွင့်ဟမရှင်းပြတတ်ချေ။

“ ဟား……မင်းဖင်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ……စီးပြီးကျဉ်းနေတာပဲ…..ရှီး……အီး…..ဟီး…..ဟား….ဟား”

“ ဟင့်….အင့်…..အင့်…..အင့်……..အင့်……..ဟင့်…အွန့်…….အင့်”

“ ဖတ်…ဖတ်…..ဖလတ်…..ဖတ်…..ဖတ်…ဗျစ်……ဗျစ်”

လီးမည်းရှည်ကြီးက နေရာသစ်တစ်ခုမှာ စံစားရတော့ အလွန်အမင်းကို သဘောတွေ့ မနောခွေ့နေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲကို တိုးဝင်သွားသည့် အရသာကဲ့သို့ စိုစိုစွတ်စွတ်၊ နူးနူးညံ့ညံ့၊ စီးစီးထွေးထွေး အရသာမဟုတ်။

ကြမ်းရှရှနှင့် အလွန်အမင်းကျဉ်းမြောင်းလာသည့် နေရာလေးကို အားနှင့် လိုးသွင်းဖြတ်သန်းကာ မိမိလီးကြီးကို အရမ်းကာရော ညှစ်ဆွဲထားသည့် အရသာအသစ်တစ်ခုပင်။ နရီလည်း မိမိကိုယ်၏ ခန္ဓာဗေဒကို နားမလည်နိုင်တော့။

သူ့လီးကြီးက စည်းချက်မှန်မှန် ဖင်ချနေသဖြင့် စူးနင့်အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်နေသည့်ကြားထဲမှ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း တဆစ်ဆစ်ဖြစ်ကာ စောက်ရည်တွေ ထပ်ထွက်ကျလာပါလား။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းလည်း နားမလည်နိုင်တော့ပါ။ သတိုးက ထိုထွက်ကျ၊ စိမ့်ကျလာသည့် စောက်ရည်တွေကို လက်နှင့်သုတ်ကာ လီးပေါ်သို့ ချောဆီအနေဖြင့် ယူဆသုတ်လိမ်းလိုက်သည်။

“ ရှီး…ဟူး…..ဟား…….ဟား……ဟား…ဟား”

နရီ ကံမကောင်းသည်က သတိုးက အခုကြိမ်သည် ဒုတိယအချီဖြစ်သောကြောင့် အရင်ကထက် ပိုကြာနေသည်။ ပုံမှန်ချိန်မျိုးဆို ဖင်ပေါက်၏ အလွန်အမင်းဆွဲယူမှုကြောင့် လရည်ပန်းထွက်ပြီးနေလောက်ပြီ။ အခုက နောက်တစ်ချီဆိုတော့ နရီအတွက် မစားသာလှ။ ဖင်တစ်ခုလုံးကျိန်းစပ်မတပ် အလိုးခံနေရသည်။

နောက်ကနေ ဒူးထောက်နေသော သတိုးလည်း ညောင်းလာသဖြင့် မိမိရှေ့က နရီကိုယ်လုံးကို ရှေ့သိုတွန်းချကာ မိမိပါ နောက်ကနေ တဖဝါးမခွါ လိုက်လာသည်။ မှောက်လျက်ကျသွားသော နရီကိုယ်ပေါ် သတိုးက သူမနောက်ကနေ ထပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။ လီးကြီးက စအိုပေါက်မှတဆင့် ဟိုး အူသည်းကလီစာတွေထိတိုင်အောင် နေရာယူသွားသလို မှတ်ယူမိသည်။ သတိုးရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတစ်ခုလုံးက နရီကျောပြင်တစ်ခုလုံးကို အုပ်မိုးသိမ်းဖက်ထားသည်။

“ ဗြီ………ဗြီ…….ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဖတ်…ဖလတ်….ဖတ်…..ဖတ်”

“ ဟား….အား…….ကောင်းတယ်…….အား…ပြီးတော့မယ်….ဟား……ဟား…အား”

လီးတစ်ခုပြုတ်ထွက်မတတ် ဆွဲညစ်နေသည့် ဖင်ပေါက်အပေါ် သတိုး မတင်းထားနိုင်တော့ပါ။ ခြေချောင်းလေးတွေ ကော့သွားသည်အထိ သာယာမှုအထွတ်အထိပ်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ရောက်ရှိသွားကာ လရည်အကြွင်းအကျန်တွေကို ဖင်ပေါက်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဟား….ပြီး…ပြီ………ဟူး…ဟား…ဟား….ဟူး…ဟား…ဟော…….ဟား”

သတိုးက နရီနောက်ကျောကြီးပေါ် မှီချကာ အော်ဟစ်ညည်းတွားသည်။ မိမိဖင်ပေါက်ကြီးထဲ လရည်တွေ ထပ်မံဝင်ရောက်လာသည်ကို နရီသလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ရှိ ဒွါယာအပေါက်မှန်သမျှလည်း လရည်မဝင်ဖူးသည့်နေရာ မရှိသလောက်ပါပဲလား။

အပျိုစင်ဖင်ပေါက်လေးကို လီးမည်းရှည်ကြီးနှင့် ထိုးဖောက်အလိုးခံလိုက်တော့ နရီ ပင်ပန်းနုံးချိသွားရသည်။ Night Duty ဆင်းသဖြင့် တညလုံး တစ်ချိန်မှ မမှေးလိုက်ရသည်တိုင်အောင် အခုလိုမျိုး မပင်ပန်းစဖူး။ အခုတော့ ကုတင်ပေါ် မှောက်ခုံးဝမ်းလျားကြီးဖြင့် လှဲနေမိတော့သည်။

သတိုးက နရီဖင်ကို စိတ်ရှိတိုင်း လိုး၍ဝတော့ အိမ်ပြန်ရန် ပြင်ဆင်သည်။ အဝတ်စားတွေကို ပြန်ဝတ်သည်။ မိမိဆန္ဒ အတိုင်းထက်အလွန် ပြည့်ဝသွားလေပြီ။ နရီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမ က ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေတုန်း။ အပေါ်သို့မို့တက်နေသည့် ဖင်တုံးကြီးက သတိုးဆုပ်နယ်မှုကြောင့် နီမြန်းနေကာ ဖင်ပေါက်တဝိုက်လည်း လရည်တွေနှင့် ရှုပ်ပွနေသည်။

“ ကိုယ်ပြန်တော့မယ်……ဒီနေ့ တအားမိုက်တယ်ကွာ”

“ အင်း”

“ နောက်လည်း အခုလိုမျိုး ထပ်တွေ့ရအောင်”

“ ခဏ ခဏတော့မလာနဲ့နော်။ ပတ်ဝန်းကျင်က သတိထားမိသွားရင် မကောင်းဘူး”

“ ကိုယ် သတိထားပါမယ်ကွာ။ သွားပြီ”

သတိုးက သူ့အလိုပြည့်ဝသွားသည်နှင့် ဖုတ်ဖုတ်ခါကာ ထပြန်သွားသည်။ အပြင်မှာ တအားကြာနေလျှင် မကောင်းဘူး မဟုတ်လား။ အခုလည်း ရုံကိုသွားမည်ဟု ဖြီးဖြန်းကာ ရောက်လာသည်လေ။ ဪ….မေ့မလို့။ မြ မှာလိုက်သည့် အိပ်ယာနိုးလျှင် စားလို့ရအောင်ရခိုင်မုန့်တီသွားဝယ်လိုက်ပါအုံးမည်။

........................................................

အခန်း (၁၁၂)

“ 🎶🎶🎶Happy Birthday to you

Happy Birthday to you

Happy Birthday, dear Thaw Thaw

Happy Birthday to you 🎶🎶🎶”

မြ တို့၏ သမီးလေး သော်သော်တောင် တစ်နှစ်ပြည့်သွားခဲ့လေပြီ။ ဒီနေ့ သော်သော် တစ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့အတွက် အိမ်မှာ မွေးနေ့ပွဲအသေးလေး ကျဉ်းပပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်ပြည့်လာပြီဖြစ်သည့် သော်သော်က အခုဆို လမ်းလေး တတောက်တောက်နှင့် လျှောက်စပြုနေပြီ။

မြနှင့် သတိုးကိုလည်း မေမေ၊ ဖေဖေဟု မပီကလာ ပီကလာ ခေါ်စပြုနေလေပြီ။ သတိုးက တတ်နိုင်သမျှ နရီနှင့် ဇာတ်လမ်းရှုပ်နေသည့်ကိစ္စကို မြ မရိပ်မိအောင်နေသည်။ လူတွေအမြင်မှာတော့ သတိုးက မြအပေါ် သစ္စာရှိသည့် ယောကျ်ား၊ သော်သော်အတွက် ဖခင်ကောင်း တစ်ယောက်အဖြစ် ပုံရိပ်ဆောင်သည်။

သို့သော် အတွင်းမှာ လှိုက်စားနေသည့်အဖြစ်ကို သတိုးကိုယ်တိုင်သာ အသိဆုံးဖြစ်သည်။

“ တီ”

သတိုး ဖုန်းဆီမှ Message ဝင်လာသည့်ကြားသဖြင့် ကြည့်လိုက်စဉ် နရီဆီမှ ဖြစ်နေသည်။

“ သော်သော်လေးကို Happy Birthday ပါလို့ တီတီက ဆုတောင်းပေးနေတယ်လို့ ပြောပေးနော် ကိုကြီး”

“ အင်း”

သတိုးဖုန်းကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိဖြစ်နေသည်ကို မြ သတိထားမိသွားသည်။

“ ကို…..ဘယ်သူဆီကလဲ။ မျက်နှာက ပြုံးလို့”

“ ဪ…….ရုံက ကိုယ့်တပည့်တွေလေ…သမီးမွေးနေ့ကို Happy Birthday ပို့ပေးနေတာ..မြရဲ့”

မြကို ခပ်တည်တည်ဖိန့်လိုက်သည်။ မြကပဲ လင်ယောကျ်ားအပေါ် တအားယုံကြည်လွန်းနေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် အိမ်ထောင်ရေးဆိုသည့်ကိစ္စမှာ မြက တကယ့်ကို နုံအနေတာလား မသိပါ။ သတိုးအပေါ် ဘာမှ မယုံသင်္ကာမဖြစ်ရှာ။

သိပ်ကို ဂရုစိုက်တတ်သည့်၊ ကြင်နာတတ်သည့် ခင်ပွန်းသည်အဖြစ်သာ ထင်မှတ်ထားလေသည်။

“ အင်း….ဒါဆို အိမ်ကို ခေါ်လိုက်လေ..ကိုရဲ့။ မုန့်ပါကျွေးလို့တာပေါ့”

“ သူတို့မှာ ကိစ္စတွေရှိသေးလို့ လာနိုင်မယ်မထင်ဘူး မြရဲ့”

“ အဲလိုလား။ ဒါဆို မြလည်း ကျေးဇူးတင်တယ်လို့ ပြောပေးနော်”

မြ ထွက်သွားသည်နှင့် သတိုးက နရီဆီ စာပြန်ပို့လိုက်သည်။

“ အရမ်းတွေ့ချင်နေပြီ”

“ မီးရော။ ဒါပေမဲ့ အလုပ်ရှိသေးတယ်။ အိမ်မလာနဲ့အုံးနော်။ မီး အလုပ်အားရင် ကိုကြီးလာမဲ့ရက် မီးပြန်ပြောပေးမယ်သိပြီလား”

“ မြန်မြန်ပြောနော်။ မင်းကို ကိုယ်တအား လိုးချင်နေပြီ”

“ ကြောက်လိုက်တာရှင်…..ခစ်……ခစ်”

နရီနှင့် သတိုးပက်သက်မှုကို ပို၍ အတွင်းသိအစင်းသိဖြစ်လာသည်။ နရီကတော့ သတိုးရောက်ခိုက် KTV မှာ ဆုံခဲ့ရခြင်းကို ရှင်းပြထားသည်။ ထိုအလုပ်က သူမ၏ အရင်ကအလုပ်။

ငယ်ငယ်ကဆင်းရဲသဖြင့် အဲဒီအလုပ်ကို နှစ်ချီလုပ်ကိုင်ဖူးသော်လည်း လက်ထဲပိုက်ဆံလုံလုံလောက်လောက်စုမိသည်နှင့် ထိုအလုပ်မှထွက်ကာ အခုနေနေသည့်မြို့ဆီကို ပြောင်းပြီး တခြားအသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုနေသည်ဟု ဆိုသည်။

သတိုးနှင့် ဆုံသည့်ညကလည်း သူငယ်ချင်းဆီလာရင်း သူငယ်ချင်းက နေမကောင်းသဖြင့် အစားဝင်ပေးရမှ သူ့ကို သဘောကျသဖြင့် မိန်းမသားတန်မဲ့ဟိုတယ်အထိ လာမိခဲ့ခြင်းဟု ပြောသည်။ ဦးမျိုး၏ Sponsor မယားဆိုသည့် ဂုဏ်ပုဒ်ကို ချန်လှပ်ကာ သတိုးကို ကျန်သည့်အဖြစ်မှန်တွေအကုန်လုံးပြောပြထားသည်။

မြ ကလေးမွေးပြီး အကူသူနာပြုအဖြစ် လာစောင့်စဉ်အခါကလည်း သူမှန်း သိသည်ဟုပြောသည်။ မလိုလားအပ်သည့်အရာတွေ ဖြစ်မှာစိုးသဖြင့် မသိပါဘူးဟု ဗြောင်ငြင်းခဲ့သည်။ နောက် ဒေါ်တင်မူလူနာစောင့်အဖြစ် လာလုပ်ပေးကာမှ အခြေအနေတွေကို ဘယ်ကစပြီး ဘယ်လိုရှုပ်သွားမှန်း မသိဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရသည်ဟု ပြောသည်။

သတိုးကတော့ နရီပြောသမျှကို အဟုတ်ကြီးထင်မှတ်နေမိသည်။ မိမိကို လိမ်ညာနေမှန်း မထင်ရေးချမထင်။ လူလစ်ရင် နရီအိမ်သို့သွားပြီး တဝကြီးလိုးသည်။ နရီလည်း သတိုးဆန္ဒကို အားတက်တရော လိုက်ပါဖြည့်စွမ်းပေးသည်။ မြကိုလည်း ချစ်သည်။ နရီကိုလည်း စွဲလမ်းနေမိသည်။ လှေနံနှစ်ဖက်နင်းသလိုဖြစ်နေသော်လည်း သတိုးရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပါ။ အခုလည်း အလုပ်ဆင်းနေရသဖြင့် သတိုးကို အိမ်မလာခိုင်း။

သို့သော် မနက်ဖြန် သူမအိမ်ကို သွားပြီး Surprise လုပ်ကာ တဝကြီးလိုးရန် ကြံရွယ်ထားသည်။

နောက်တစ်နေ့

ဒီနေ့ မနက်ကတည်းက သတိုး သင်တန်းပြပြီးသွားပြီ။ နေ့လည်ပိုင်းတွင် သူအချိန်မရှိ။ ကိုယ်ပိုင်သည့်ရုံဆိုတော့ စောဆင်းလည်း ဘယ်သူ့မျက်နှာမှ ကြည့်စရာမလို။

“ ညီလေးရေ…ဆရာပြန်ပြီနော်….ညနေ မင်းတို့ပြန်တဲ့အချိန် ထုံးစံအတိုင်း လူသေချာစစ်အုံးနော်”

ရေကူးသင်တန်းပြဆရာဆိုသည်မှာ စီစစ်နိုင်ကာမှတော်ရာကျသည်။ ကိုယ်မသိလိုက်ဘဲ တယောက်ယောက်များ ကန်ထဲရေနစ်သေဆုံးနေပါက အကုန်လုံး နာမည်ပျက်နိုင်သည်။ တရားစွဲခံထိနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်မှာ စီစစ်စွာ စည်းကမ်းရှိရန် တပည့်တွေကို အမြဲဆုံးမသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ”

“ အေး….အေး…..ဒါဆို ဆရာပြန်ပြီကွာ….အိမ်မှာ ကိစ္စလေး ရှိလို့”

“ ဟုတ်ကဲ့”

နရီကို လန့်သွားအောင် သူမအိမ်မှာ စောင့်နေရန် ကြံသည်။ အခုဆို အလုပ်များနေသည် ဆိုသည့်အကြောင်းပြချက် မတွေ့ဖြစ်တာ (၁)လနီးပါးရှိရော့မည်။ မျော့ပါသည့် သူမစပ်ပတ်လေးကို တအားလွမ်းနေပြီ။ ထိုစပ်ပတ်ထဲ လီးတစ်ချောင်း မြုပ်နေအောင်စိမ်ချင်လှပါပြီ။ မောင်းလာရင်း နရီအိမ်ရှေ့ ဆိုင်ကယ်ထိုးရပ်သည်။ အကောင်းစားကားတစ်စီး ထိုးရပ်ထားသည်ကို တွေ့သည်။ အိမ်မှာ ဧည့်သည်ရောက်နေတာလား။ ဧည်သည့်ရှိနေလျှင် တွေ့ဖို့မသင့်တော်လှဟု တွေးကာ ပြန်မည်ပြုသည်။ သို့သော် ထိုကားပိုင်ရှင်က မည်သူမှန်း သိချင်ပြန်သည်။ နရီ တခါမှ ပြောပြလေ့မရှိ။

လာနေကြနေရာဖြစ်သောကြောင့် ဘယ်နေရာမှ ကွေ့ပတ်ဝင်ရမယ်မှန်း သိသည်။ ထို့ကြောင့်အိမ်နောက်ဖေးပေါက်ဆီ ကွေ့ပတ်ကာ တွန်းလိုက်တာနှင့် အိမ်နောက်ဖေးတံခါးပေါက်က ပွင့်သွားသည်။ ဘယ်ဧည့်သည့်လဲဟု တချက်အကဲခတ်ကြည့်ပြီးလျှင် ပြန်ပါတော့မယ်လေ။

“ ဟင့်……အင့်……..အင့်……အင့်”

အပေါ်ထပ်မှ ငြီးသံကြားလိုက်ရသလို။ ဘာတွေလဲ။ ဒီအသံမျိုးက ဘယ်လိုကြောင့် ထွက်လာတတ်သည့်အသံလဲ ဆိုတာ သတိုးကောင်းကောင်းသိသည်။ အလိုးခံရလျှင် ထွက်လာတတ်သည့် နရီငြီးသံလေ။

.........................................................

အခန်း (၁၁၃)

အသံလားရာ အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းဆီသို့ သတိုး ခပ်ဖွဖွလှမ်းသည်။

“ ဟင့်…….ဟင်း…….အင်း……..ကောင်းတယ်…ဦးမျိုးရာ…….ဟင့်…..ဟင်း”

“ ဟော….ဟား…..ဟား…ဟော…..ဟဲ…….ဟော……ဟဲ”

အခန်းနဲ့ နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ မောဟိုက်နေသည့် ယောကျ်ားအသံတစ်သံပါ ကြားလိုက်ရပြီ။ သေချာပါပြီ။ ဒါဟာ အဖိုနဲ့ အမ လိုးနေကြသည့် အသံတွေ။ အပေါ်ထပ်ဆီရောက်တော့ အခန်းအပေါက်ဝဆီ ချောင်းကြည့်သည်။

ဟင်။ နရီ ကိုယ်ပေါ် ခပ်ဝဝဖိုင့်ဖိုင့် လူကြီးတစ်ဦး တက်လိုးနေပါလား။ နောက်ကနေ ကြည့်ရသည်မှာ သူလည်း ဟောဟဲဆိုက်နေပုံပေါက်သည်။ နရီစပ်ပတ်ထဲ သူ့လီးဝင်ထွက်နေပေမဲ့လည်း အားကောင်းမောင်းသန် သိပ်မရှိလှ။ အောက်မှာ ပက်လက်အလိုးခံနေသည့် နရီကတော့ ထိုလူကြီးကိုကြည့်ကာ ငြီးတွားအော်ဟစ်နေသည်။

“ ဟင့်….အင်း…..အင်း……..ဟင်း……အင်း”

“ ပြီးပြီ….အား….အား….အား….ဟား….ဟား”

ထိုလူကြီးက ဖင်လေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် သုတ်လွှတ်နေပုံပေါက်သည်။ ပြီးနောက် အောက်မှရှိနေသည့် နရီကိုယ်ပေါ် ပြုတ်ကျသည်။ သူမကလည်း ထိုလူကြီးကို သာသာလေးဖက်ကို ကျောပြင်ကို ဖွဖွလေး ပုတ်ပေးနေသည်။

“ ဟား…..ဟင်း….ဟား….ဟား….ကောင်းလိုက်တာ မီးလေးရာ”

“ အင်း”

“ မီးလေးရော….ကောင်းလား”

နရီ အလိုမပြည့်ပါ။ ဦးမျိုးက တစ်ခါလာလေ တစ်ခါ အခြေအနေပိုဆိုးလာလေ ဖြစ်နေသည်။ အရင်ကလိုမျိုး အားကောင်းမောင်းသန်မရှိလှ။ နည်းနည်းလေး လိုးပြီးသည်နှင့် ဟောဟဲဆိုက်ကာ သုတ်လွှတ်လိုက်တော့သည်။ အကယ်၍ နရီသာ ဦးမျိုးတစ်ယောက်တည်းနဲ့ ပေါင်းဖက်ခဲ့ပါလျှင် ဆန္ဒက ပြည့်ဝနိုင်မှာ မဟုတ်ပေ။

သို့သော် ဦးမျိုးပြန်သည်နှင့် ဆာလောင်နေသည့် အတွင်းဆန္ဒတွေကို သတိုးနှင့် ဖြည့်လိုက်ရုံသာ။ သူက ဦးမျိုးနှင့် ယှဉ်စရာအကြောင်းကိုမရှိ။ သန်စွမ်းသည်။ အမောလုံသည်။ ဒါအပြင် အချစ်ကြမ်းသေးသည်။

“ အင်း”

နရီခေါင်းညိတ်ပြကာ မုသာဝါဒကျူးလွန်လိုက်တော့သည်။

“ ဦးမျိုးက မနက်ဖြန်ပြန်တော့မှာမလား။ မီးလည်း တစ်လလောက်လွမ်းနေရတော့မှာပဲ”

“ ဟာကွာ….အဲလိုမပြောစမ်းပါနဲ့ မီးလေးရာ။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို ဒီမှာပဲ နေချင်တာပေါ့။ ကိုယ့်မှာ အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်လေ”

“ ဟင့်….အမြဲတမ်း အလုပ်…အလုပ်။ ဒီအလုပ်တွေပဲလုပ်နေ သိလား”

ရင်ခွင်ထဲ တိုးဖက်ကာ အချွဲပိုနေသော နရီကို ဦးမျိုး အသနားစိတ်တွေ ပိုမိသည်။ သိပ်ကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေး။ အိမ်က မိန်းမက မိမိခြေလှမ်းပျက်နေမှန်းသိသည်။

သို့သော် သူမကိုယ်တိုင်က အမြဲတမ်း တရားစခန်းဝင်နေတော့ ခြေလှမ်းပျက်နေသည့် ခင်ပွန်းသည်ကို လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။ မိမိလည်း ထိုမိန်းကလေးတစ်ယောက်သာ သတ်သတ်မှတ်မှတ်အမ်းပါသည်။ ပိုက်ဆံရှိသည့် ယောကျ်ားပီပီ ဒီထက် ပွေမယ်ဆို ပွေလို့ရသေးသည်။ သို့ပေသိ အခု ရင်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးလို အထိအတွေ့ပေးစွမ်းနိုင်မဲ့သူက ရှားလိမ့်မည်။

“ စိတ်မကောက်နဲ့ကွာ…..နောက်တစ်ခါ ဘာဝယ်လာပေးရမလဲပြော”

“ လူကို ပစ္စည်းဝယ်စေချင်လို့ စိတ်ကောက်နေတယ် ထင်နေတာလား…ဟွန့်”

“ ဟား…..ဟား…..အဲလိုမဟုတ်မှန်း သိပါတယ်ကွာ”

အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ပွေ့ဖက်ကျီစယ်နေသော ထိုလူသားနှစ်ဦးကို သတိုး ကြည့်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ ထိုလူကြီးရုပ်ကို သတိုးမြင်ဖူးသည်။ အမှတ်မထင်ဘဲ ထိုလူကြီးနှင့် နရီဖက်ပြီးရိုက်ထားသည့် ဓာတ်ပုံတစ်ပုံမြင်ဖူးသဖြင့် အဲကတည်းက စိတ်ထဲ မသိုးမသန့်ဖြစ်ခဲ့သေးသည်။ နရီအဆိုအရ သူမဦးလေးပါတဲ့။

ဒီကောင်ကလည်း သူမပြောသမျှ အဟုတ်ထင်တော့ တကယ့်ဦးလေးအရင်းဟုသာ ထင်ခဲ့သည်။ အခုတော့…….။ ဘာဦးလေးလဲ။ ကုတင်ပေါ် ထိ တက်အိပ်ကြတဲ့ ဦးလေးမျိုးပေါ့။

သတိုးက မိမိကိုယ်၌က မိန်းမနောက်ကွယ် တခြားမိန်းမတစ်ယောက်နှင့် ဖောက်ပြန်နေသော်လည်း ထိုဖောက်ပြန်နေသည့် မိန်းမမှာလည်း နောက်ယောကျ်ားတစ်ယောက် ထပ်ရှိသေးသည်ကို သိလိုက်ရသောအခါ…။

ခံပြင်းစိတ်ကအရှိုက်ဝကို တည့်တည့်ထိုးသလို အောင့်တီးအောင့်သက်ဖြင့်။ ငါမှာတော့ ဒီမိန်းကလေးအပေါ် စွဲလမ်းတမ်းတလိုက်ရတာ။ လက်စသတ်တော့ ငါက သူမ၏ လင်ငယ် ဖြစ်နေမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည့်အဖြစ်။ မကျေနပ်သဖြင့် အခန်းထဲ ဝင် ဝုန်းဒိုင်းကြဲရလောက်အောင်လည်း မိမိအဆင့်က ဘာမှမဟုတ်။

အေးလေ။ ငါ့ကိုက မွှန်နေလို့ မမြင်တာနေမှာ။ ဒီလို Night life မှာ ကျဉ်လည်ကျက်စားဖူးသည့် ညဉ့်ငှက်မလေးက အသိတရားဝင်ပြီး ရိုးရိုးသားသားနေထိုင်သွားပါမယ်ဆိုတာ ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်ဘဲ။ မက်မောမိသည့်ကိုယ်သာ နွားလုံးလုံးကြီး ဖြစ်လို့။ မိမိအပိုင်ဟု ထင်ခဲ့ဖူးသည့် ထိုစက်ပတ်ထဲကိုလည်း မိမိလီးအပြင် နောက်ထပ်လီးတစ်ချောင်း ဝင်နေမှန်း သိလိုက်ရသောအခါ လိမ်ရက်လေခြင်းဟု စိတ်ကသာ ဒေါမနဿပွါးမိသည်။

ဒီလိုအကြောင်းတွေရှိခဲ့လို့လည်း အိမ်ကို အခုတလောမလာပါနဲ့ဟု အတန်တန်တားနေတာကို။ ကိုယ့်ကသာ ဪအလုပ်များနေလိုက်တာဟု သနားစိတ်ဝင်နေမိသည့်အဖြစ်။ သူမခမျာ လင်ကြီးနှင့် အားပါးတရရွလို့ရအောင် ကိုယ့်ကို ရှောင်ခိုင်းထားသည်မဟုတ်လား။

ဝဋ်။ ဒါ ဝဋ်လည်တာ။ မြအပေါ် မှားမိခဲ့သမျှ အခု ကောင်းကောင်းပြန်လည်ဝဋ်လည်တာ။ ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာခဲ့ပြီး ဆိုင်ကယ်ဆီသို့ သွားကာ ထိုအိမ်မှ မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန်မောင်းထွက်ခဲ့သည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လည်လှချည်ရဲ့ထင်နေတာ ကိုယ့်ထက် ပိုလည်တဲ့သူနဲ့မှတွေ့မှပဲ သတိုး ဆလံသမိပါတော့သည်။ ရူးမိုက်မိခဲ့သမျှ စိတ်တွေက အခုခေါင်းထဲ ရုပ်ရှင်အနှေးပြကွက်လို တစ်ကွက်ချင်းဆီ ခေါင်းထဲ စီစီရီရီပေါ်လာသည်။

ဒီမိန်းမ သိပ်ရက်စက်လှသည်။ သိပ်လှသလောက် ဖောက်ပြားတတ်သည့် မိန်းမ။ ယောကျ်ားတွေအကြောင်း ထုံးလိုချေ ရေလိုနောက်အောင် ကျွမ်းကျင်နေသည့် မိန်းမ။ မင်း သိပ်ရက်စက်ပါသည်။ စွဲလမ်းမိသူ ကိုယ်သာ အရှုံးဖြစ်ခဲ့ပါသည်။

.......................................................................................................................

အခန်း (၁၁၄)

“ ဟဲလို”

“ ဟဲလို…မြ……ပြော”

“ ဪ….ကို…..မှာစရာရှိလို့”

“ ဘာလဲပြောလေ”

“ ညနေ အိမ်ပြန်လာရင်လေ ဘာမှ ထပ်မဝယ်ခဲ့နဲ့တော့။ အိမ်မှာ နို့စိမ်းခေါက်ဆွဲလာပို့ထားလို့”

“ အင်း….ဘယ်သူ လာပို့ထားတာလဲ”

“ ဆရာမလေ”

“ ဘာ”

သတိုး နှုတ်မှမထိန်းနိုင်ဘဲ လွှတ်ခနဲ့အော်မိသည်။

“ ကိုကလည်း….မြ တောင်လန့်တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ဘာ……ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ဆရာမ လာပို့တာလား။ ဘာတွေပြောသွားသေးလဲ”

“ ဘာပြောရမှာလဲ…..ကိုရဲ့။ အိမ်မှာချက်စားလို့ အများကြီးပိုနေတာနဲ့ သတိရလို့ လာပို့ပေးတာတဲ့။ အများကြီးပဲ”

သတိုး စိတ်တွေပူလောင်လာသည်။ နရီကို ရုတ်တရက်အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတာ (၁)ပတ်လောက်ရှိပြီ။ သူမလည်း ရိပ်မိသည်ထင်ပ။ အိမ်ထိတောင်လိုက်ချလာတာပဲ။ မြ မရိပ်မိတာ ကံကောင်းသွားသည်ဟု ဆိုရမည်။

“ ကို……ကို”

“ ဪ…..အင်း”

မြ ခေါ်သံကြားမှ ပြန်လည်သတိဝင်လာသည်။

“ ကိုကလည်း ပြောနေတာ အာရုံမစိုက်ဘူး”

“ အင်း….အတွေးလွန်သွားလို့ပါ…မြကလေးရယ်”

“ ဒါဆိုလည်းပြီးရော။ မြ ဒါလေးပြောစရာရှိလို့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ”

“ အင်း….အင်း”

မြနှင့်ဖုန်းပြောအပြီးမှ သတိုးစိတ်တွေ ပူလာသည်။ မတော်လို့ အိမ်ထိ လိုက်ပြောနေပါလျှင်။ မြနောက်ကွယ်မှာ ဇယားအသစ်ခင်းထားသည့် ကိစ္စသိခဲ့ပါလျှင်။ သတိုး တွက်ကိန်းမှားသွားခဲ့လေပြီ။

အရင်က ပက်သက်ခဲ့ဖူးသည့် မမူယာလိုမျိုး တိခနဲ့ဖြတ်ချလိုက်လျှင် ထားခဲ့အတိုင်း နေရစ်ခဲ့မည့်ပုံစံမျိုး မဟုတ်တန်လောက်ပါ။ စိတ်တွေက ကယောက်ကယက်နှင့် လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်ဖြစ်နေပါတော့သည်။

“ ဆရာ……ပြန်ပြီနော်”

“ အေးကွာ”

ညနေသင်တန်းပြီးသည့်အချိန်ကိုတောင် ဘယ်လိုရောက်လို့ရောက်သွားမှန်း မသိလိုက်တော့ပါ။ ဘယ်လိုဆက်သွားရမလဲ ဆိုတာကိုသာ ခေါင်းထဲ တဝဲဝဲ၊ တလည်လည်တွေးနေမိတော့သည်။ သတိုးလည်း လူတွေအကုန်ပြန်ပြီး မီးအကုန်ပိတ်၊ သော့သေချာခတ်ပြီး ဆိုင်ကယ်ထားသည့်နေရာသို့ ရောက်အလာ။

“ ကိုကြီး”

“ ဟင်”

ဟိုးစိတ်ထဲက သူ့အလိုလိုသိနေတဲ့ခေါ်သံ။ ထဲထဲဝင်ဝင်ပက်သက်ခဲ့ဖူးသည့် တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ခေါ်သံ။ အမှောင်ကျနေသည့်၊ လူမမြင်ကွယ်ရာနေရာမှာ ရပ်နေသည့်သူမက သတိုးရှိရာသို့ လျှောက်လာသည်။

နရီ။ သိပ်လှသည့် နရီ။ ညနေစောင်း မှောင်ဝင်ပြိုးပျအချိန်မှာတောင် သူမအလှတရားက ထင်းထွက်နေသည်။ အပေါ်မှာ ကိုယ်ကျပ်လည်ဝိုင်းတီရှပ်လေးကို စကတ်အရှည်ကားကားပွပွလေးဖြင့် တွဲဝတ်ထားသည်။

“ မင်း…..မင်း……ဘာလာလုပ်တာလဲ”

သတိုးက ထိတ်လန့်အံ့ဩသည့်သဏ္ဌာန်ဖြင့် ပြော၏။

“ ကိုကြီးက မီးကို အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတာလေ။ ဒါကြောင့် ကိုကြီးရှိတဲ့နေရာကို မီးလိုက်လာတာပေါ့”

“ မင်း….မင်း။ လာ….လိုက်ခဲ့”

နရီလက်ကို ဆွဲခေါ်ကာ ရုံထဲသို့ ပြန်ဝင်သည်။ မတော်လို့ တစ်ယောက်ယောက်ကများ နရီက ဒီနေရာထိ လိုက်လာပြီး သူနှင့် ပက်သက်နေတာကို မြင်သိသွားပါလျှင် အကုန်လုံး မီးခိုးကြွက်လျှောက် ရှုပ်ကုန်လိမ့်မည်။

“ အား…..နာတယ်။ အဲလို မလုပ်ပါနဲ့။ လွှတ်……လွှတ်”

နရီ သူ့လက်ကို ဖယ်သော်လည်း အားချင်းမှ မမျှဘဲ။ သူဆွဲခေါ်ရာ ဒရွတ်တိုက်ကြီး ရုံထဲက ရေကူးကန်နံဘေးသို့ ရောက်လာသည်။ အထဲရောက်တော့ ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားသည့် နရီလက်ကို ဖြေလျော့ပေးလိုက်သည်။

“ အင့်….ကိုကြီး…မကောင်းဘူးကွာ။ လက်နာသွားပြီ”

“ မင်း….ဒီထိ ဘာလာလုပ်တာလဲ”

နရီက အခုထက်တောင် သတိုး ရှောင်နေသည့် ကိစ္စကို မသိသေး။ နေမကောင်းသဖြသ့် အဆက်အသွယ်မရှိတာများလားဆိုပြီး စိတ်ပူပြီး နေ့လည်က သူ့အိမ်ကိုတောင် ရောက်ခဲ့သေးသည်။ အစ်မမြအိမ်မှာရှိနေတော့ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။

သို့သော် တွေ့ချင်နေသူကိုတော့ မတွေ့လိုက်ရပေ။ ထို့ကြောင့် သူ့အလုပ်ရှိရာ ရေကူးရုံသို့ မိန်းမသားတန်မဲ့ လိုက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အချစ်တွေကို နရီလွမ်းဆွတ်လှပါပြီ။ ကျေးဇူးပြု၍ သူ့ရင်ခွင်ထဲ နားဝင်ခိုနားခွင့်ပြုပါတော့။

“ ဟာ…..ကိုကြီး…စကားတွေက စိမ်းလှချည်လား။ မီးတို့က ဟိုးအတွင်းကျကျ ပက်သက်ခဲ့နေတဲ့သူတွေလေ။ ဒီတော့ မတွေ့ရလို့ တစ်ခုခုများဖြစ်နေလားလို့ မီးက စိတ်ပူပြီးလိုက်လာတာလေ။ လူကို အဲလိုကြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလုပ်စရာလား…အင့်”

နရီ၏ ခပ်ချွဲချွဲစကားတွေကြောင့် သတိုး မိမိလုပ်ရပ်အပေါ် ပြန်လည်အားနာမိသွားသည်။ သတိထား…။ စိတ်ပျော့လို့မဖြစ်ဘူး။ သတိုး ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်ပြန်လည်မာန်တင်းပစ်လိုက်သည်။

“ မင်း…ဘာမှ အပိုတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့။ ငါ မင်းအကြောင်း ကောင်းကောင်းသိပြီးပြီ”

“ ရှင်”

မာထန်ထန်ပြောနေသော သတိုးအမူအရာတွေကိုကြည့်ပြီး နရီ စိတ်တွေရှုပ်လာသည်။

“ အေး….မင်းအခုလို ဘာမှ မသိတဲ့ မျက်နှာပေးတဲ့လုပ်နေတော့ ငါဖက်ကလည်း မင်းသိအောင် သေချာပြောပြတော့မှာပေါ့။ မင်းပြောဖူးတဲ့ မင်းဦးလေးဆိုတဲ့တစ်ယောက်နဲ့လေ။ ဦးလေးနဲ့ တူမသာဆို ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးမနေကြဘူး။ အခုတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ…..ဘာလဲ…..လင်မယားလုပ်တမ်းကစားနေကြတာလား။ ငြင်းဖို့တော့ မကြံနဲ့နော်။ ငါ ဟောဒီမျက်လုံးနှစ်လုံးနဲ့သေချာမြင်ခဲ့ပြီးပြီ”

ဘုရားရေ။ သူ သိသွားပြီ။ မပြောဘဲ ချန်ထားသည့် အမှန်တရားတစ်ခုကို သူသိသွားပြီ။ နရီ မထူးဇာတ်ခင်းလိုက်ပါတော့မည်။

.........................................................................

အခန်း (၁၁၅)

“ ကိုကြီး…….ကိုကြီး…..ဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ အဟတ်……ဟတ်…ငါဘယ်လိုသိသွားလဲဆိုတာ သိပ်သိချင်နေတယ်ပေါ့။ မင်း အလုပ်များနေလို့ဆိုပြီး အိမ်ကိုမလာနဲ့လို့ ပြောတဲ့အချိန်တုန်းကလေ ငါ လျှာရှည်ပြီး မင်းဆီလာမိတာလေ။ ကံကောင်းလို့ပေါ့။ မဟုတ်ရင် ငါနွားလုံးလုံးဖြစ်မှာ။ မင်းဦးလေးဆိုတဲ့သူနဲ့ မင်း ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာလေ”

“ ကိုကြီး…….မီး…ရှင်း….ရှင်းပြပါရစေ”

အဖြစ်အပျက်ကို မျက်စိနှင့်တပ်အပ်မြင်ပြီးဆိုနေမှတော့ နရီမှာ ငြင်းဆန်ဖို့ အခွင့်အရေးရယ် မရှိတော့ပါ။ သို့သော် သူသိအောင်တော့ နရီ ပြောပြချင်ပါသေးသည်။

“ ဘာရှင်းပြချင်သေးလို့လဲ။ ဒီလောက်ရှင်းနေပြီးသား ကိစ္စတစ်ခုကို…မင်းက ဘာတွေထပ်ပြီး ငါ့ကို လိမ်အုံးမှာလဲ။ ပြောလေ…ပြော။ ယုတ္တိရှိမရှိ ဆုံးဖြတ်ပေးရမှာပေါ့”

“ မီး ပြောပြပါရစေအုံး။ ကိုကြီးတွေခဲ့သမျှဟာ အမှန်ပါ။ မီးနဲ့ ဦးမျိုးက ကိုကြီးနဲ့ မဆုံခင်ကတည်းက ညားနေတာပေါ့”

“ ဟား……ဟား…..စောက်ရမ်းရယ်ရတဲ့ ဟာသပဲ။ အေး….ဆက်ပြောပါအုံး”

“ ခဏ….ခဏလေး…စိတ်ကိုလျော့ပြီး နားထောင်ပေးပါနော်။ မီး အမှန်တိုင်း ပြောပြပါမယ်”

နရီ အသက်ဝဝတစ်ချက်ရှူလိုက်ကာ ဖြစ်ခဲ့သမျှကို ဇာတ်လမ်းစုံခင်းပြရန် အားတင်းလိုက်တော့သည်။

“ မီး ဘဝပေးအခြေအရ ကိုကြီးနဲ့ တွေ့ခဲ့တဲ့ KTV ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါလည်း ကိုကြီး သိပြီးသားပဲ။ အဲမှာ မီး ဦးမျိုးနဲ့ ဆုံတယ်။ နောက်တော့ မီးက ဦးမျိုးရဲ့ Sponsor မယားပေါ့”

“ Sponsor”

သတိုး နရီ၏ ဖုံးကွယ်ထားသည့် ဘဝတခြမ်းကို ဖွင့်ဟလိုက်မိပြီ။

“ အင်း။ ပြီးတော့ မီးက မီးညီမနဲ့ ဒီကိုပြောင်းလာတယ်။ သူနာပြုအကူသင်တန်းတက်တယ်။ အလုပ်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မီးနဲ့ ဦးမျိုးကတော့ အဆက်အသွယ်မပြတ်သေးဘူး။ ဦးမျိုးက တစ်လတစ်ခါ ဒီကို ပုံမှန်လာတယ်။ လာတိုင်းလည်း မီးကို လိုလေသေးမရှိအောင် စောင့်ရှောက်ပေးတယ်။ အကြောင်းစုံက ဒါပဲ”

မိမိပက်သက်နေသော အမျိုးသမီးသည်လည်း သူများ၏ အမြှောင်မယားဖြစ်နေမှန်း သတိုးသိလိုပ်ရတော့ နရီကို နှမြောသည့်စိတ်က တိုးဝင်ရိုက်ခတ်၏။ သံသရာ ကျင်လည်နေရသည့်လူသားတွေဆိုတော့ ဇာတ်ဆရာအလိုကျ ကပြကြရသည့် လူသားတွေသာ။

“ ဒါဆို…မင်း…..ငါနဲ့ ရန်ကုန်မှာဆုံတုန်းက ဘာလို့ ငါတည်းတဲ့ဟိုတယ်ထိလိုက်ခဲ့တာလဲ။ မင်းပြောတဲ့ပုံအရဆို မင်း မလိုက်လည်း ရတယ်လေ”

“ သဘောကျလို့”

“ ဘာ”

“ အင်း။ မြင်မြင်ချင်း သဘောကျမိလို့”

တကယ်ပါ။ ဒီအမျိုးသားကို နရီတကယ်နှစ်သက်မိပါသည်။ အိမ်ထောင်ရှိမှန်းလည်းသိသည်။ ကလေးရှိမှန်းလည်း သိသည်။ သို့သော် သူမှ သူ တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေမိပါသည်။

“ ဟာကွာ။ မသိတော့ဘူး။ မင်းကွာ…..မင်း”

“ မီးတို့ အရင်လို ပြန်နေရအောင်လေ။ မီး ကိုကြီးကို လက်ထပ်လည်း မယူခိုင်းဘူး။ မီးနဲ့ဦမျိုး ပက်သက်နေတာကိုလည်း မထိခိုက်စေရဘူး။ ဒီအတိုင်း….ဒီအတိုင်းလေးပဲ….ဆက်နေရအောင်လေ”

နရီက ပြောနေရင်း သတိုးရင်ခွင်ထဲ တိုးဖက်သည်။ မိမိ သိပ်လွမ်းရပါသော ထိုရင်ခွင်ကျယ်ကြီး။ ထို ရနံ့၊ ထိုအထိအတွေ့တွေသာ ဘဝတစ်ခုလုံးကို မလှုပ်သာနိုင် နစ်မွန်းရူးသွပ်စေသည်။ အချစ်နတ်ဆိုးဖမ်းစားခြင်းကို ခံနေရသည့် အချစ်ရူးမလေး ဖြစ်နေပြီနဲ့ တူပါရဲ့။ သတိုးလည်း မိမိရင်ခွင်ထဲက နွေးအိအိ၊ သင်းပျံ့ပျံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားမိသည်။ မသိစိတ်က အလိုလို ထိုအထိအတွေ့ကြား ပျော်ဝင်မိသည်။

သို့သော် စိတ်ထဲ ဆက်ရန် မသင့်ဟု ဦးနှောက်က အချက်ပြန်နေသည်။ ထို့ကြောင့် နရီကိုယ်ကို ဆွဲဖယ်သည်။

“ ဖယ်စမ်းကွာ”

“ ဟင့်အင်း…မဖယ်ဘူး”

“ ဖယ်ကွာ”

“ မဖယ်ဘူး…ဟင့်အင်း……ဟင့်အင်း”

သတိုးက ဆွဲဖယ်လေ နရီက ပိုတိုးကာ ဖက်ထားလေ ဖြစ်နေသည်။မတတ်သာသည့်အဆုံး နရီ လွှတ်ပေး လိုက်ရသည်။

“ ကိုကြီး”

သတိုး လှည့်မကြည့်ဘဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို မျက်ရည်စတွေဝေ့နေသဘ့် မျက်ဝန်းတွေကို ကြာကြာရင်မဆိုင်ရဲပါ။ လူက ဆန္ဒရှိတိုင်းသာဆို ထိုရမ္မက်အိုင်ထဲ ပျော်ပျော်ကြီး ခုန်ချပစ်လိုက်ချင်သည်။

“ ကိုကြီး”

လှည့်မကြည့်။

“ ကိုကြီး….အိုး…အမေ့”

“ ဝုန်း……ဗွမ်း”

နရီ ရေထဲပြုတ်ကျသွားသည့်အသံကို ကြားသည်။ ချော်လဲ၍ ပြုတ်ကျသည်လား။၊ တမင်တကာ ခုန်ချသည်လား။ မသဲကွဲပါ။ သတိုးက မှင်တက်ကာ ရေထဲ ပြုတ်ကျသွားသည့် နရီကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်နေသည်။ အသံကြားပြီးကတည်းက ပေါ်ကိုမလာတော့။

ဟင်။ ရေနစ်နေပြီ ထင်တယ်။ ရုတ်တရက်စိတ်က ပူထူသွားပြီး သတိုးပါ ရေကန်ထဲ ခုန်ဆင်းချလိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

.........................................................

အခန်း (၁၁၆)

နရီက သတိုးနောက်ကို ပြေးအလိုက် မိမိဝတ်လာသော ဂါဝန်စကို ပြန်နင်းမိကာ ဟန်ချက်ပျက်သွားသည်။

“ ဗွမ်း”

နရီ ရေမကူးတတ်ပါ။ သို့သော် နရီကျသွားသည့်နေရာက မနက်ပါ။ ခြေဖျားထောက်ကြည့်တော့ မှီနေသည်။သိုပေမဲ့လည်း ဖြစ်ပျက်သွားသည့် အကြောင်းအရာတစ်ခုအပေါ် အမြတ်ထုတ်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမည်။ ထို့ကြောင့် ရေထဲ ခေါင်းကို ငုံချလိုက်ပြီး အသက်အောင့်ထားသည်။

အပေါ်မှာကျန်ရစ်ခဲ့သော သတိုးလည်း နရီ ပြန်ပေါ်မလာတော့ စိတ်ပူစွာဖြင့် ရေထဲခုန်ဆင်းပြီး နရီရှိရာ ကူးခတ်သွားလိုက်သည်။

“ မီးလေး….မီးလေး”

ရေထဲ တမင်ငုပ်နေသော နရီခေါင်းကို ဆွဲဖော်ပြီး လှုပ်နိုးသည်။ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်သောသူသည် နှိုးရခက်သဘ်ဟု ပြောစမတ်ရှိကြသည်။ ထို့ကြောင့် နရီ မေ့နေသလို ဟန်ဆောင်ကာ ပြန်မထူးပေ။ သတိုးက နရီကိုပွေ့ချီကာ ရေကန်ဘောင်ဆီသို့မတင်သည်။ သူပါ လိုက်လာပြီး နရီ အခြေအနေကို တစ်ချက်ဆန်းစစ်ကြည့်ကြည့်သည်။

ရေစိုနေသော သူမ၏ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ်အသွယ်သွယ်က ထင်းလင်းလှပနေသည်။

“ မီးလေး…မီးလေး”

“ ဖတ်….ဖတ်”

နရီမျက်နှာကို သာသာလေးပုတ်နှိုးသည်။ မနိုးချေ။ ဟင်။ ရေများနစ်သွားတာလား။ ဒီလောက် အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာ ရေအများကြီး မဝင်နိုင်လောက်ပါ။ သို့ပေသိ ရေကူးနည်းပြဖြစ်သော သတိုး၏ ပင်ကိုယ်သိစိတ်အရ အသက်ကယ်ရန်ဆုံဖြတ်လိုက်သည်။ ရင်ဘတ်ကို ဖိကာ အသက်ကယ်ကြည့်သည်။

မနိုးချေ။

တကယ်တော့ သတိုးဘာလုပ်နေသလဲဆိုတာ အကုန်သိနေသော နရီက မနည်းဟန်ဆောင်နေရပါသည်။ရင်ဘတ်ကို ဖိချလိုက်ပြန်တော့လည်း နာလွန်းသဖြင့် မနည်းအော်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားရသည်။  ရင်ဘတ်ကို ဖိသော်လည်း မနိုးတော့ သတိုးက နရီပါးစပ်ထဲ လေမှုတ်သွားရန် ကြံသည်။ နရီနှာခေါင်းကို ဖိညှစ်ကာ ပါးစပ်ထဲ လေမှုတ်သွင်းလိုက်သည်။

“ အွန့်”

ရုတ်တရက်ကြီး နရီမျက်လုံးပွင့်လာကာ သူမနှုတ်ခမ်းပေါ် ဖိကပ်နေသော မိမိနှုတ်ခမ်းကို တဖန်ပြန်လည်နမ်းစုပ်ခြင်းကို ခံရသည်။ ရုတ်တရက် သတိုး နရီမျက်လုံးပွင့်ကာ နိုးပြီမှန်းသိသွားသဖြင့် စိတ်အေးသွားမယ် ကြံကာမှ မိမိနှုတ်ခမ်းပေါ် နူးညံ့စိုအိသည့် နှုတ်ခမ်းအစုံက စုပ်ယူခြင်းခံထားရသည်။

နရီက သတိုးလည်ပင်းကို ဆွဲထားကာ လှိုက်ဖိုရင်မောဖွယ်ကောင်းသည့် အနမ်းတွေကို ပေးအပ်သည်။

“ ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်…..ပလပ်….မွ….မွ….ပြွတ်စ်…..ပြွတ်”

“ ဟင့်….အင့်……..အွန့်…..အွန့်….အင့်….ဟင့်”

နရီ၏ မာယာကျော့ကွင်းထဲ သတိုးရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပေ။ အစက ဖြစ်ပျက်သမျှက မြန်ဆန်လွန်းနေသဖြင့် အနည်းငယ်တွန့်ဆိုင်းနေတုန်းမှာ နရီအနမ်းတွေက ဆင်ခြင်တုံ့တရားအားလုံးကို အမှောင်ကျစေခဲ့သည်။

နမ်းသည်။ ပြန်လည်နမ်းရှိုက်သည်။ မထိတွေ့ရသည်မှာ ကြာလွန်းလှသည့် နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံ၏ ပြန်လည်ပေါင်းစည်မှုက မက်မက်စက်စက်၊ ပြင်းပြင်းရှရှ။ နရီက မိမိအာခေါသ်ထဲ ဝင်လာသည့် သတိုးလျှာပြားကြီးကို ပြန်လည် စုပ်ယူသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းသားနဲ့ ဆွဲစုပ်ယူ၏။

“ ဟင့်…..အင့်……အွန့်….အု……ဟင့်…..ဟင့်…..အင့်”

သတိုးလက်တွေက နရီရင်သားတွေကို ဆုပ်ခြေသည်။ ရေနှင့် အဝတ်တွေက တစ်သားတည်းဖြစ်နေသောကြောင့် ဆုပ်ကိုင်ရသည်မှာ စီးပိုင်လွန်းလှသည်။ ဝတ်လာသော နရီတီရှပ်ကို ခေါင်းမှဆွဲချွတ်သည်။ ရေစို၍ လေးလံနေသော မိမိကိုယ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို ခပ်သွက်သွက်ချွတ်ချလိုက်သည်။ ရေတွေစိုနေသော သတိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်က ကြွက်သားတွေ အပြိုင်းအရိုင်းဖြင့် ယောကျ်ားပီသလွန်းနေသည်။

နရီလည်း သတိုးအဝတ်ချွတ်နေသည့် စပ်ကြားမိမိကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအားလုံးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ တမဟုတ်ချင်း ရေကူးကန်ဘောင်ပေါ် ဝတ်လစ်စလစ် လူသားနှစ်ယောက်သည် ရမ္မက်ကမ္ဘာဆီ ပျော်ပျော်ကြီး ခုန်ဆင်းရန် အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ။

နရီပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ ရုံအတွင်းတွင် ခပ်မှိန်မှိန်မီးရောင်ထွန်းထားသောကြောင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်မြင်နေရသော်လည်း ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ မရှိလှ။ သို့သော် နရီ တစ်ကိုယ်လုံးကို အလွတ်ရနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ယမ်းခါနေသည့် မိမိလီးကို ထိန်းကိုင်ကာ ဖြဲပေးထားသည့် နရီစပ်ပတ်ဆီ ညှောင့်ခနဲ့ ဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ရှီး….အူး……ဟီး….ဟား….ဟား….ဟူး…ဟား…..ဟား”

ဒီအရသာ။ ထို ဝင်လိုက်သည့် အခိုက်အတန့်မှာ ရရှိလိုက်သည့် နူးညံ့စေးထွေးသော စောက်ခေါင်း၏ ကာမ အရသာ။ စွဲလမ်းမက်မောမိတာ ဆန်းသလား။ နရီလည်း ဦးမျိုးထက် ပိုသန်ပြီး ပိုကြမ်းသော သတိုး၏ အချောင်းကြီး ဝင်လာလိုက်သည့်အခိုက် ကြယ်တွေ လတွေတောင် မြင်မိသွားသလို၊ ဟိုးနတ်ပြည်ရောက်သွားသလို လွင့်ထွက်သွားမိသည်။

ဆောင့်ချလာသော သူ၏ အဝင်အထွက် တစ်ချက်ချင်းဆီတိုင်းကို အသေအချာလက်ခံယူပါသည်။

“ ဗြီ…..ဗြီ…..ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗြတ်….ဗြတ်…..ဗျစ်…..ဗျစ်”

“ အင့်……ဟင့်…..ကိုကြီး…….ဟင်း….အင်း…အင်း……အင့်…..ဟင့်….ဟင့်”

“ ကောင်းလိုက်တာ……ကောင်းလိုက်တာ…မီးလေးရာ……ရှီး…ဟီး….ဟား…အား…..ဟား….ဟား”

“ ဖတ်….ဖလတ်…..ဗျစ်…..ဗြီ……ဖလတ်….ဖတ်…..ဖတ်….ဖတ်”

အချေအတင်ရန်ဖြစ်ပြီးကာမှ၊ လမ်းခွဲမယ် ဆုံးဖြတ်ပြီးကာမှ မထင်မှတ်ဘဲ ပြန်လည်ပေါင်းစည်းရသည့် ချစ်တင်းနှောပွဲဖြစ်နေလို့လား မသိပါ။ ပို၍ သာယာသည်။ မိန်းမောမှုတွေက စပ်ယှက်နေသော ပုထုဇဉ်နှစ်ယောက်၏ အသွေးအသားတွေထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် လောင်မြိုက်စေသည်။

ခွဲခွါရခြင်းတွေကို အတိုးနှင့် ဆပ်နေသလားဟု အောက်မေ့ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းနေသည်။ နရီက မိမိကိုယ်ပေါ်က သတိုးကျောပြင်ကို မမှီတမှီ မလွတ်စတမ်းသိမ်းဖက်ထားသည်။ သတိုးကလည်း ကိုယ်အောက်က အလိုးခံနေသည့် နရီမျက်နှာလေးကို မမြင့်တမြင်မီးရောင်အောက်၌တောင် ရှုမဝနိုင် ဖြစ်နေရသည်။

ထိုပုရိသယောကျ်ားနှင့် ခွဲခွါရမည့် အကြောင်းတရားတွေ ထပ်မံဖြစ်ပေါ်လာပါက လုံးဝဟန့်တားတားဆီးပါမည်။ အစ်မမြကိုလည်း အားနာပါသည်။ မစွန်းရင်းကလည်းရှိ၊ ကန်စွန်းခင်းကလည်းငြိသလို အစ်မမြယောကျ်ားကိုယ်တိုင် မိမိအလှတရားအောက်မှာ မရုန်းထွက်တော့ဘဲ ပျော်ပျော်ကြီး ခုန်ဆင်းနေသည်လေ။

အားနာပါတယ် အစ်မမြ။ အစ်မယောကျ်ားကိုယ်တိုင် အခု ကိုယ့်ကို တအားချစ်ပြနေသည်လေ။ မြင်နိုင်စွမ်းသာရှိရင် မြင်ဖြစ်အောင် ပြလိုက်စမ်းချင်သည်။

..............................................................................................

အခန်း (၁၁၇)

ရေကန်ဘောင်ပေါ် အားပါးတရ ကာမစပ်ရှက်နေကြသည့် သတိုးနှင့်နရီ။ ရန်ဖြစ်ပြီး ပြန်ချစ်ရသည့်အခါ အရင်ကထက် ပို၍ အထိအတွေ့တို့က ပြင်းရှသာယာနေပါသည်။

“ ဟင့်….အင့်…….ဟင့်……အား…ကိုကြီး….ကိုကြီး….ဟင့်…အင့်”

“ မင်း…ကိုယ်လိုးတိုင်း ခံမှာမလား….ရှီး….အား….ဟား”

“ အင်း…ခံမယ်”

“ မင်းဦးလေးလိုးတာနဲ့ ကိုယ် လိုးတာ ဘယ်သူပိုကောင်းလဲ…..ဟား…..ဟား”

“ ကိုကြီး….ဟင့်…အင့်…ကိုကြီးလိုးတာ ပိုကောင်းတယ်”

“ ဗြီ……ဖတ်….ဖတ်…..ဖလတ်….ဗျစ်…..ဗျစ်…….ဗြတ်………ဗြတ်”

တအင့်အင့်ငြီးနေသော နရီ၏ နှိုင်းယှဉ်မှုကို သိချင်ဇောဖြင့် မေးနေသည်။

“ ဘယ်သူ့လီးက ပိုကြီးလဲ……အား……ဟား……..အား”

“ ကိုကြီးလီးက…..ပို…ပိုကြီးတယ်”

“ ဒီစပ်ပတ်ကို ပြဲနေအောင်လိုးမှာနော်………ဟား…ဟူး….ဟား….ဟား”

“ အင်း…….အင့်……..အင်း….အင်း…..အင်း”

“ ဗြီ………ဗြီ……ဗျစ်……ဗျစ်….ဖတ်……ဖတ်”

လိုးနေရင်း သတိုး အသစ်အဆန်းတစ်ခု ခေါင်းထဲ ဒက်ခနဲ့ပေါ်လာသည်။

“ ကိုယ်တို့ ရေထဲဆင်းလိုးကြမလား”

“ ရှင်”

“ ဆင်းမယ်လေ”

“ မီး…ရေမကူးတတ်ဘူး”

“ ကိုယ် ရှိတယ်လေ….ဘာမှမကြောက်နဲ့”

လိုးနေရင်း သတိုးက မတ်တပ်ထရပ်က နရီကို ဆွဲခေါ်ထူလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးကြီးဖြင့် ရေကူးကန်ထဲ ခုန်ချရန် အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ။

“ Ready……One……Two……Three”

“ ဗွမ်း…..ဗွမ်း”

ရေထဲခုန်ချလိုက်တော့ အေးစိမ့်နေသည့် ရေ၏ အထိအတွေ့ကို အရင်ခံစားသိရှိသည်။

“ ဟား….ဟား…..ဟား….လန်းသွားတာပဲ….မကြောက်နဲ့…..ဘာမှမဖြစ်ဘူး…ကိုယ်ရှိတယ်”

ရေအောက်ကြမ်းပြင်က နရီခြေထောက်နဲ့ ထိတော့ထိနေသည်။ သို့သော် ဒီလိုကြီး နရီတစ်ခါမှ အကဲမစမ်းဖူးတော့ စိုးရွံ့စိတ်လေးတော့ ရှိနေ၏။ ဘဝမှာ မိမွေးတိုင်း၊ ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးဖြင့် အများပြည်သူရေကူးနေသည့်နေရာမှ ခုန်ချပြီး ကူးရလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ဖူးပါ။

သတိုးလည်း အလုပ်၏ သဘောဘဝအရ ရေထဲမှာ အမြဲနေရပြီး အလုပ်လုပ်နေရသူဖြစ်နေသော်လည်း ထိုကဲ့သို့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှသ့် ချစ်ကြည်နူးစွာ ရေထဲ ဆင်းကူးဖြစ်လိမ့်မည်ဟု မထင်မိရိုး အမှန်ပါ။ ရေကုန်ထဲက ရေကို အမြဲမှန်မှန်လဲတော့ ကလိုရင်းခတ်ထားသည့်ရေက ကြည်ပြာရောင် လဲ့နေပြီး ရေအောက်က ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးတွေကိုပါ ထိုးဖောက်မြင်နေရသည်။

ရမ္မက်မီးတွေ တောက်လောင်နေသည့်သတိုးလီးမည်းကြီး ခဏက ထောင်မတ်နေသော်လည်း ရေထဲ ထိတွေ့လိုက်တော့ ကြုံ့ဝင်သွားကာ အနည်းငယ် မာန်ကျသွားသည်။ သို့ပေမဲ့လည်း လုပ်လက်စကိစ္စက မပြီးပြတ်သေးဘဲ ဆက်ရန်ရှိသေးသည်။ နရီကို ဆွဲခေါ်ကာ ရေကန်ထောင့်ဆီသို့ ခေါ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် ရေကန်ထဲဆင်းသည့် Pool Handrail ရှိသည့် နေရာဆီသို့။

“ ရော့…..ဒါလေးပေါ် လက်နဲ့ ဆုပ်ထား”

နရီက သတိုးခိုင်းသည့်အတိုင်း ဆုပ်ထားဆို၍သာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရသည်။ ဘာဖြစ်လို့ လုပ်ခိုင်းမှန်း ရေရေရာရာနားမလည်နိုင်သေးပါ။ ခြေထောက်ကလည်း မမှီတော့ဘဲ ရေထဲ ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်နေသည်။ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း တစ်ခုခုကို ဆက်လုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားသလိုနှယ်။

“ အိုး…….အင့်”

ရေထဲရောက်နေသော နရီပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကြား သတိုးကိုယ်လုံးဝင်လာသည်။ ပြီးနောက် နရီပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ညှပ်တင်လိုက်သည်။ အနေအထားအဆင်သင့်ဖြစ်သည်နှင့် သတိုးက အနည်းငယ်ပျော့နေသော သူ့လီးကို (၃)၊(၄)ချက်လောက် ဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။

မာလာသည်နှင့် သူ့ပေါင်ပေါ် ချိတ်ထားသည့် နရီပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက စပ်ပတ်ဆီ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့သည်။

“ အား….ဟူး….ရှီး……အီး…ဟား……ဟား…..ဟား”

သတိုးကိုယ်တိုင်လည်း ရေအောက်ထဲမှာ ကာမ မစပ်ယှက်ဖူးသလို နရီအတွက်လည်း ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံပင်။ အပြင်လေဟာနယ်ထဲမှာ စပ်ယှက်သလိုတော့ မဟုတ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက ရေတွေသည် ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်းမှာ ရေစက်တွေက ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် လွင့်စင်သည်။

“ ဟား…အင့်….ဟင့်….အင့်….အင့်….ဟင့်….အင့်”

“ ဗွမ်း……..ဗွမ်း………ဗွမ်း…..…..ဗွမ်း….…..ဗွမ်း”

လီးမည်းကြီးက ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ဖြင့် မိမိစောက်ခေါင်းဆီသို့ လိုးဆောင့်နေမြဲ။ ရေတွေကြား လိုးနေရသည်မှာ တိမ်ပေါ်မှာ မျောလွင့်နေရသလို ခံစားချက်တွေ ဆန်းသစ် သစ်လွင်နေသည်။ နရီက Pool Handrail ကိုကိုင်ရင်း လက်အံသေလာတော့ သတိုး ပုခုံးဆီ လှမ်းဖက်သည်။ သတိုးကိုယ်ပေါ် တက်ဖက်ထားသလို ဖက်နေပေမဲ့လည်း ရေထဲမှာဆိုတော့ နရီကိုယ်လုံးကို ထိန်းဖို့ အားစိုက်ထုတ်စရာသိပ်မလို။ ရေ၏ buoyancy effect ကြောင့် သာသာလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်ရုံဖြင့် အဆင်ပြေသည်။

နရီက ရေတွေကြား အံကြိတ်ကာ လိုးမြဲလိုးနေဆဲဖြစ်သည့် သတိုးမျက်နှာကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာ ဆူဝေလှိုက်မောလာ၏။ အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် လည်ပင်းပေါ် တက်ချိတ်ထားသည့် လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက နောက်လန်ကျပြီး ရေထဲရောက်သွားသည်။

“ အိုး”

“ ဗွမ်း……ဗွမ်း”

“ အဟွတ်…..ဟွတ်”

ရေတွေက နှာခေါင်းထဲဝင်လာကာ မွှန်ထူသွားပြီး သီးသည်အထိ။ သို့သော် သတိုးက မိမိကို ပြန်လည် ဆွဲမလိုက်တော့ ရေပေါ် ပြန်ပေါ်လာကာ ရေကို အငမ်းမရရှူလိုက်သည်။

ဟင်။ ထပ်ပြီး ရေထဲ နစ်သွားပြန်၏။ ရေထဲနစ်သွားလိုက်၊ ပြန်ပေါ်လာပြီး လေကိုရှူလိုက်၊ ပြန်နစ်သွားလိုက်ဖြင့် ထူးဆန်းသည့် နယ်မြေတစ်ခုမှာ ရမ္မက်၏ အရသာကို စူးစမ်းရှာဖွေနေကြသည်။

“ ကိုယ်ပြီးတော့မယ်”

“ အင်း…ဟင့်…အင်း……အင်း…..အင်း”

“ ဗွမ်း…..ဗွမ်း….ဗွမ်း….ဗွမ်း”

ပြီးခါနီးလေ ရေစက်တွေ ပိုလွင့်စင်လာစေ။

“ အား……ရှီး…ကျစ်…..အူး….အား…..အား…ပြီးပြီ…..ကျစ်”

“ အင့်….ဟင့်….အီး….အီး…အီး”

ရေထဲရောက်နေသော စောက်ခေါင်းက လရည်ဝင်လာမှန်း မသိလိုက်ပြီ။ တုန်ရီမောဟိုက်စွာ ငြီးငြူအော်မြည်နေသည့် သတိုးပုံစံကိုကြည့်မှ ပြီးဆုံးသွားမှန်းသိလိုက်သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ…မီးလေးရာ…..ဟား…ဟော…..ဟူး…ဟား…ဟား”

နရီက သတိုးလည်ပင်းတစ်ခုလုံးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပွေ့ဖက်ထားသည်။ဒီလိုမျိုး ထူးဆန်းသည့်နေရာမှာ  အလိုးခံရသည်က ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲမဟုတ်လား။ ကြိုက်သည်။ အရမ်းကြိုက်သည်။ ဒီလူကြီးကို မခွါနိုင်မခွါနိုင်ဖြစ်အောင် စွဲလမ်းမိနေပြီ။ သူ့မှာလည်း မိန်းမငုတ်တိုက်။ မိမိမှာလည်း Sponsor လင်ကြီးနှင့်။

ကဲ…ကျေပြီ။ ဘဲစားဘဲချေပေါ့။

...........................................

အခန်း (၁၁၈)

“ ခစ်…..ခစ်……သုတ်စရာ တစ်ခုခုမရှိဘူးလား ကိုကြီး။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရွှဲလို့”

ကိစ္စဝိစ္စတွေ ပြီးသွားတော့ နရီကို သတိုးက ကန်ဘောင်ပေါ်သို့ ပြန်လည်ပွေ့တင်ပေးလိုက်သည်။

“ သုတ်လည်း အဝတ်အစားက စိုနေတာပဲ။ ဒီတော့ သုတ်မနေနဲ့တော့”

ကန်ဘောင်ပေါ် ရေစိုအဝတ်တွေက ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ ပြန့်ကြဲနေသည်။ ထိုအဝတ်အစားတွေကိုအနည်းငယ် ခြောက်လိုခြောက်ငြား ညှစ်လိုက်ကာ ပြန်လည်ဝတ်ဆင်လိုက်ရသည်။ ခဏက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ထိုးကြိတ်မတတ် ရန်ဖြစ်နေသော စုံတွဲက အခုကျပြန်တော့လည်း အောက်ချင်းငှက်မောင်နှံလို မခွဲနိုင် မခွါလျက် ဖြစ်နေပြန်သည်။

ရန်ဖြစ်ပြီး ပြန်ချစ်ရသော အရသာက ကောင်းလွန်းလှပေစွ။

“ မီလေး….ဘာနဲ့လာတာလဲ”

“ ဆိုင်ကယ်ကိုယ်တိုင်မောင်းပြီးလာတာ”

“ ဒါဆို ကိုယ်ပြန်လိုက်မပို့တော့ဘူး။ အချိန်တောင် နည်းနည်းနောက်ကျနေပြီ။ မြတောင် မျှော်နေတော့မယ်”

“ အင်းပါ။ အိမ်က မိန်းမကိုပဲ ဂရုစိုက် သိလား။ ဒီက အဖြည့်ခံသာသာပဲ”

“ မဟုတ်ရပါဘူးကွာ။ အိမ်က မိန်းမကိုလည်း ချစ်တယ်။ မင်းကိုလည်း ကြိုက်တယ်လေ”

“ ပြီးရော”

“ ဪ…အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေစိုအဝတ်တွေ မြန်မြန်လဲလိုက်နော်။ တော်ကြာ အအေးမိနေအုံးမယ်”

ကိုယ်သဘောကျသောသူဆီက ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်သော စကားသံတွေ ပြန်ကြားလိုက်ရသည့်အခိုက် အစ်မမြကို မနာလိုနေသော စိတ်က လျော့ကျသွားပြန်သည်။

“ အင်းပါ….ကိုကြီးရောပဲ”

နရီက သတိုးလက်ပေါ်မှီနွဲ့ရင်း ဆိုင်ကယ်ထားရာ နေရာဆီသို့ လျှောက်လာနေကြသည်။

“ မပြန်ခင် အနမ်းလေး”

“ မွ….မွ….ပြွတ်စ်….ပြွတ်စ်”

“ အင့်……ဟင့်…ဟင့်….အင့်…..ဟင်း……ဟင်း”

နမ်းလိုက်ပြန်တော့လည်း အနမ်းတွေက တစ်စထက် တစ်စ ပြင်းပျလာပြန်သည်။ သတိုး ဒီအနမ်းတွေမျောပါရာနောက် လိုက်နေလျှင် ဒီနေ့ အိမ်ပြန်မရောက်လောက်တော့ပါ။ နူးညံ့သည့် ထိုအနမ်းတွေကို အဓမ္မဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်တော့သည်။

“ ပြန်ပြီ”

“ အင်း”

ချစ်သောမျက်စိနှင့်ကြည့်နေလို့လား မသိ။ မြင်လေရာ အရာရာတိုင်းက ဆေးရရောင်စုံပန်းချီကားတစ်ချပ်လို မြင်ကွင်းထဲ ဝင်လာသည့်အရာမှန်သမျှ လှပနေလေသည်။ ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားသည့် သတိုးကျောပြင်ကျယ်ကို ငေးမောရင်း နရီ ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတော့သည်။ သတိုးလည်း ဆိုင်ကယ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး မောင်းကာ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။

ပုံမှန် (၅)နာရီဝန်းကျင်လောက် အိမ်ကိုရောက်နေကြဖြစ်နေသော်လည်း ဒီနေ့ကတော့ နရီနှင့် ဇာတ်လမ်းပြန်ဆက်နေရသဖြင့် အိမ်ကို (၆)နာရီခွဲကျော်လောက်မှ ပြန်ရောက်သည်။ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး အိမ်ထဲ ခပ်သွက်သဉ် ဝင်လိုက်ကာ ရေချိုးရန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကို…..တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရေစိုလာပါလား…ဘာဖြစ်လို့လဲ”

မြ မသိအောင် ခပ်မြန်မြန်လုပ်နေကာမှ ရေချိုးခန်းထဲပြေးအဝင် မြ အခန်းထဲ ဝင်အလာနှင့် ပက်ပင်းတိုးသည်။

“ ဟို……ဟို…….ဪ……ဒီနေ့က ရေကန်ဆေးရမဲ့နေ့ဆိုတော့ မတော်တဆရေတွေစိုလာတာ မြကလေးရဲ့”

“ အရင်ကတစ်ခါမှ အဲလို မဖြစ်ဖူးပါဘူး”

“ အင်း….ဒီနေ့က ရုံကကောင်တွေ ကိုယ်ရှိနေတာ မသိဘဲ ရေတွေဖွင့်ချလိုက်လို့လေ”

“ ဖြစ်ရမယ်……မြန်မြန်ချိုးနော်…အစ်ကို……တော်ကြာ အအေးမိနေအုံးမယ်”

“ အေးပါကွာ……သမီးရော”

“ အိမ်ရှေ့မှာ ကစားနေတယ်”

“ ကိုယ် ရေချိုးပြီး မြန်မြန်လာခဲ့မယ်…ခဏလေးပဲစောင့်”

အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် တည်ကြည်ရင့်ကျက်သော အိမ်ထောင်ဦးစီးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သားသမီးအပေါ် ဂရုစိုက်သောဖခင်ကောင်း၊ ဇနီးမယားအပေါ် ချစ်ခင်ယုယတတ်သော ခင်ပွန်းကောင်းအဖြဟ်သို့ တမဟုတ်ချင်း အသွင်းပြောင်းသွား၏။ ရေမိုးချိုး၊ ညစာစား၊ သမီရနှင့်ဆော့ပြီး မောပန်းတော့ အိပ်ရန် ပြင်ဆင်လေတော့သည်။

“ ကို…မြလည်း အိပ်တော့မယ်”

သမီးကို သိပ်ပြီးပြန်လာသော မြပုံရိပ်က နွမ်းနယ်နေဟန်တူသည်။ ချစ်စခန်းထပ်ဖွင့်ရန်လည်း မကြိုးစားတော့ပြီ။ မြမဟုတ်သည့် တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ဆီမှာ သူ၏ ယောကျ်ားအားမာန်တွေ ပြသခဲ့ပြီးပြီ။

သို့သော် အိပ်မပျော်ဘဲ မျက်လုံးက ကြောင်စီစီဖြစ်နေသည်။

“ တီ”

ဖုန်းဆီက messenger အသံကြားရသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဖုန်းကို မြ ဖွင့်၍ စစ်ခဲ့သည်ရှိသော် မြ မရိပ်မိအောင် ပေးထားသည့် “မောင်သကြား” နာမည်နှင့်။ နရီ၏ တခြားနာမည် Candy ကို မြန်မာမှုပြုလျှင် သကြားလုံး၊ ချိုချဉ်ဟု အဓိပ္ပါယ်ရတော့ မောင်သကြားဟု နာမည်ပြောင်းပေးထားသည်။

သို့သော် မြက သူ့ကို စိတ်ချယုံကြည်လွန်းနေသလား မပြောတတ်ပါ။ သူ၏ ဖုန်းကို တစ်ခါမှ စစ်လား ဆေးလားလုပ်လေ့မရှိပါ။ ဒီအရာတွေပဲ သူ့ကို ရှေ့ဆက်တိုးအောင် ထောက်ပံ့ပေးနေသည့် အကြောင်းအရာတွေလားပင်။

“ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီ ကိုကြီး”

“ အင်း”

“ အဝတ်အစားလည်း လဲပြီးပြီ”

“ ကြည့်ချင်တယ်”

နရီဖက်က ပို့လာသည့် ဓာတ်ပုံက သရေယိုချင်စရာ။ ရင်ဘတ်ဟိုက်လွန်းလှသည့် လက်တစ်လုံးကြိုး ညအိပ်ဂါဝန်နှင့်။ ရွှေရင်အစုံ၏ အလှက ဝတ်စုံ၏ ပံ့ပိုးမှုကြောင့် ထင်ပေါ်လှပလွန်းနေသည်။ ညမီးရောင်အောက် သူမအသားအရေက ဝင်းလက်ရွှန်းစိုနေသည်။

“ လှလိုက်တာ….မီးလေးရာ”

သတိုး စာပြန်ပို့နေရင်း ဘေးက အိပ်ပျော်နေသည့် မြကို တစ်ချက်လှမ်းအကဲခတ်ရသေးသည်။ မြကတော့ ဘာမှမသိရှာ။ လုံးဝနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေလေသည်။

“ အဝတ်အစား မပါရင်ပိုလှလောက်တယ်”

“ ခစ်…..ခစ်…..လူလည်ကြီး….ခဏစောင့်”

သတိုးရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်နှင့် တအားခုန်လာသည်။ ကာမပိုင်မိန်းမနံဘေးမှာ တခြားမိန်းကလေးနှင့် Sex Chat နေရသည့်အဖြစ်။ ဟိုဖက်က ပြန်ပို့ပေးလာသည့် နရီ၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှက သတိုး ညီတော်မောင်ကို ထကြွသောင်းကျန်စေသည်။ ပို့လိုက်သည့် ပုံ၏ အနေအထားက ဥာဏ်မခိုင် ဈာန်ယိုင်လျောနိုင်သည့် အနေအထားမျိုးပင်။

Mirror selfie မှာမှ လက်တစ်ဖက်က ဖုန်းကိုကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရွှေရင်အစုံကို ပင့်မထားသည့်ဟန်။ တင်သားလေးတွေကို တမင်တကာ ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပြထားသည်။

“ ဟာ…….အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ…..ကိုယ်တို့ ဘယ်နေ့ထပ်တွေ့ကြမလဲ”

“ ကိုကြီးသဘော”

“ ကိုယ်တို့ ရုပ်ရှင်အတူတူကြည့်ကြမလား”

“ ဟင်….တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားမှ ဒုက္ခ”

“ ဒီမြို့မှာ မဟုတ်ဘူးလေကွာ….ဆိုင်ကယ်စီးပြီး နောက်တစ်မြို့မှာ အတူတူကြည့်ကြမယ်လေ…အဲဒီမှာဆို ကိုယ်တို့ကို ဘယ်သူမှ မသိလောက်ဘူး”

“ အဲလိုလား….ကိုကြီးသဘော”

“ ဒါဆို ကိုယ်စီစဉ်လိုက်တော့မယ်နော်”

“ အင်း”

“ ကိုယ်မရတော့ဘူး……မင်းပုံကြည့်ပြီး ဂွင်းသွားထုလိုက်အုံးမယ်”

“ အစ်မမြရော”

“ မြက အိပ်ပျော်နေပြီ”

“ သူလုပ်လိုက်လို့ နေမှာပေါ့”

“ No….No……ကိုယ် ဒီနေ့ မြ ကို ဘာ မှ မဘာလိုက်ရဘူး”

သတိုးက သူ့မိန်းမကိူ ဒီနေ့ မလိုးလိုက်ဘူးဟု သိလိုက်ရတော့ တစ်ဖက်က နရီက စိတ်ကျေနပ်သွားသည်။ တကယ်ဆို မိမိက သူ၏ အငယ်အနှောင်းသာသာ။ လင်မယားဖြစ်၍ လိုးကြပြုကြလျှင်လည်း မလုပ်ပါနှင့်ဟု တားမြစ်ပိုင်ခွင့် နရီမှာ မရှိပါ။

သို့သော်လည်း မိမိတစ်ဦးတည်းသာ ပိုင်ဆိုင်ချင်သည့်စိတ်သာ ကြီးစိုးနေသည်။ ဟိုးအဝေးမှာ ထွန်းလင်းတောက်ပနေသည့် လမင်းကြီးကို လိုချင်လှပါသည်ဟု ပူဆာငိုကြွေးနေသည့် ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပြီနှင့်တူပါရဲ့။

.......................................................................................

အခန်း (၁၁၉)

“ အင်း….ဒါဆိုလည်း ပြီးရော…မီး အိပ်တော့မယ်”

“ မင်းအိပ်မက်ထဲထိ ကိုယ်လာလိုးမှာ”

“ ကြောက်လိုက်တာရှင်……ခစ်……ခစ်”

“ အဟတ်…..ဟတ်”

Message ပို့ရင်း ကြည်နူးနေလေတော့ ဘေးက မြ နိုးလာမှန်း မသိလိုက်ပေ။

“ ကို….မအိပ်သေးဘူးလား”

မြ အသံကြား သတိုး လိပ်ပြာလွင့်မတတ် လန့်သွားရသည်။ မြက အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် ဘေးကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကြည့်တော့ ဖုန်းပွတ်နေရင်း ပြုံးစိစိဖြစ်နေသည့် လင်တော်မောင်မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အင်း…အခုပဲ အိပ်တော့မှာလေ…မြရဲ့”

မြပုံစံက အိပ်ချင်ဇောမပျက်သေးတဲ့ပုံဖြင့်။ ခဏက နရီနှင့်ကြူးနေတာ မသိလောက်ဘူး ထင်ပါတယ်။

“ အင်း…အိပ်တော့လေ…ကိုရဲ့….မနက်ကျရင်လည်း အလုပ်သွားရမှာကို”

“ အေး…အေး…ကိုယ်..အိပ်ပြီ”

သတိုးက မှင်ကောင်းကောင်းဖြင့် အိပ်ရန်ပြင်ဆင်သည်။ မြအတွက် လျှောကျနေသည့်စောင်ကိုပါ လွှမ်းခြုံပေးလိုက်ပြန်သေးသည်။ မြသာ အရိပ်ကဲပါးတတ်သည့်အမျိုးသမီးဆို ခဏက ဖြစ်ပျက်နေသည့် ခင်ပွန်းသည်၏ အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး တစ်ခုခုတော့ စိတ်ထဲ ထစ်ခနဲ့ဖြစ်သွားမိမှာ အမှန်။

သို့သော်လည်း မြ ဆိုသည့် အမျိုးသမီးက လင်တော်မောင်အပေါ် ပုံအောယုံမှတ်နေသည့် အမျိုးသမီးဆိုတော့ မိမိနောက်ကွယ်မှာ ဖောက်လွှဲဖောက်ပြန်ပြုပြီး ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေသည်ကို အခုထက်ထိတောင် မသိရှာ။

အမေ ဒေါ်တင်မူလည်း သူတို့စိတ်နဲ့ ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်ကို မသိ။ လောကကြီးမှာ မြလို မသိခြင်းကို ထုံးမှုပြီး နေတတ်ပါက အေးချမ်းလှပါ၏။ ထို့အပြင် သတိုးက Sex chat နေတုန်း သူ့ဘောင်းဘီဂွကြားက ထောင်မတ်နေသည့် လီးကိုလည်း မသိ၊မမြင်လိုက်ရှာ။ ခင်ပွန်းသည် လွှမ်းပေးလိုက်သည့် စောင်အောက် နွေးထွေးမှုအပြည့်ဖြင့် အိပ်မက်လှလှမက်နေပါတော့သည်။

နှစ်ပတ်အကြာ…

“ ဟေး…..ဟေး…..ခစ်…..ခစ်”

ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ ထိုင်လိုက်နေသော နရီက သတိုးခါးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် လှမ်းဖက်ထားကာ Helmet ဆောင်းထားသည့် ခေါင်းကို သူ့ကျောပြင်ပေါ် မှီနွဲ့ထားသည်။ တစ်ယောက်၏ အကြောင်းကို တစ်ယောက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိသွားသည့်အခါ နှလုံးသားချင်းကို ပို၍ နီးစပ်လာသလိုခံစားရသည်။

နရီက မနက်ကတည်းက အလှသေချာပြင်ဆင်ထားသည်။ ပုခုံးနားမရောက်တရောက်ဝဲကျနေသော ဆံပင်ကို ဖားလျားချကာ နဖူးပေါ် ဆံမြိတ်ပါးပါးလေး ချထားသည်။ အပေါ်က ပန်းဆီရောင် ဗီယက်နမ်လည်ဝိုင်းပုံစံ ခါးတိုအင်္ကျီလေးကို ဝတ်ကာ အောက်တွင် ဒူးအတိ အသားရောင် စကပ်အကျပ်လေး ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ဆိုင်ကယ်စီးရမှာဆိုတော့ အသားမည်းမှာကြောက်သဖြင့် ရှပ်အင်္ကျီခပ်ပွပွလေးကို အပေါ်တစ်ထပ်အနေဖြင့် ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ဘယ်လောက်ပိရိသလဲဆို သတိုးကို အိမ်သို့ မလာခိုင်း။ နရီက ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီငှါးကာ မြို့ပြင်တစ်နေရာကို မောင်းခိုင်းပြီး ထွက်စောင့်သည်။ သတိုးနှင့် ထိုမြို့ပြင်တစ်နေရာမှာ အချိန်းအချက်လုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ မိမိုက်သော ကိုယ်နေဟန်ထားဖြင့် ယောကျ်ားပျိုတစ်ဦး သူမနံဘေးနားရပ်လာသည်။

ထိုသူက မိမိစွဲလမ်းအပိုင်လိုချင်သော ယောကျ်ားဖြစ်ပါ၏။

“ တက်လေ…..ဘာကြည့်နေတာလဲ”

“ ချောလို့”

နရီ ချီးကျူးမှုကြောင့် သတိုးတောင် ခပ်မြောက်မြောက်ဖြစ်သွား၏။ ရုံဖွင့်ရက်ဆိုပေမဲ့ အိမ်ကို ရုံသွားမည်ဟု ခပ်တည်တည်ဖိန့်ကာ နရီနှင့် ရုပ်ရှင်ကြည့်ရန် လစ်ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ မြက မိမိအလုပ်ထိ လိုက်စပ်စုတတ်သည့် မိန်းမမျိုးထဲ မပါတော့ အသာလေး လိမ့်လိုက်ရုံနဲ့တင် အဆင်ပြေသည်။

ယုံကြည်မှုကို အလွဲစားလုပ်နေမှန်း သိသော်လည်း သတိုးကိုယ်၌က ထိုမိန်းကလေး၏ စက်ကွင်းမှ မလွတ်မြောက်နိုင်တော့ဘဲ ကျွံသထက်ကျွံ၊ နစ်သထက် နစ်ဝင်နေတော့သည်။

“ အဟတ်….ဟတ်….စောင့်နေရတာကြာပြီလား”

“ ဟင့်အင်း…မကြာသေးဘူး”

“ တက်….သွားမယ်”

နရီဆောင်းရမည့် Helmet ကို သူကိုယ်တိုင် သေချာဆောင်းပေးရှာသည်။ ပြီးနောက် ထိုဆိုင်ကယ်က လေးညှို့မှ ပစ်တင်လိုက်သည့် မြှားလိုနှယ် အရှိန်ပြင်းပြင်း မောင်းထွက်လာတော့သည်။ မသိလျှင် အကြည်စိုက်နေသော ချစ်သူနှစ်ဦးလို။

နောက်ကွယ်မှ ရစ်ပတ်နွယ်နေသည့် အနှောင်အဖွဲ့တွေ ရှိနေဆဲဆိုတာကိုတော့ ဤကာယကံရှင် နှစ်ယောက်ကသာ အသိဆုံးဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ သတိုးတို့နေသည့်မြို့ကလေ မိနစ်(၃၀)လောက်မောင်းလိုက်လျှင် နောက်တစ်မြို့ဆီရောက်သည်။ ထိုမြို့က သတိုးတို့မြို့ထက် ပိုကြီးသည်။ ပိုဖွံ့ဖြိုးသည်။

လူပိုများသည်။ ပို၍ နေရာအချက်အချာကျမှုတွေကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သတိုးလည်း ဆိုင်ကယ်မောင်းနေရင်း မိမိကျောပြင်ဆီ လာရောက်ထိကပ်နေသည့် နရီ ရွှေရင်အစုံ၏ နူးညံ့သာယာမှုကို သိရှိနေသည်။ နေပါစေအုံး။ ရုပ်ရှင်ပြမှ ထိုနေရာတွေဆီ နယ်မြေ ကျူးကျော်ပစ်လိုက်မည်။

မောင်းရင်း မောင်းရင်းဖြင့် စိတ်ထဲ တစ်ယောက်ယောက်လှမ်းကြည့်နေသလို ခံစားရသဖြင့် နောက်ကြည့်မှန်ကနေ လှမ်းရှိုးလိုက်သည်။ နောက်မှာ မောင်းနေသည့် ကားတစ်စီးကိုတော့တွေ့သည်။ ဘာဖြစ်လို့ မကျော်တက်ပါလိမ့်။

ငါပဲ အထင်မှားတာနေမှာပါ။ နောက်ယောင်ခံလိုက်ရအောင် ကိုယ်တို့ကိစ္စကို ဘယ်သူက သိနေတာမှတ်လို့။ စနိုးစနောက်ဖြစ်နေသည့် စိတ်ကို မိမိဖာသာ မိမိ ပြန်လည်ဖြေသိမ့်လိုက်သည်။

ထိုကားကို မျက်ခြေဖြတ်ချင်စိတ်ဖြင့် ဆိုင်ကယ်ကို ပိုအရှိန်တင်ကာ ခပ်မြန်မြန်မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။

ဟော။ ပြတ်ကျန်ခဲ့ပြီ။ သတိုး မှန်ထဲကနေ ထိုကားလိုက်လာ၊ မလိုက်လာ ပြန် Check ကြည့်တော့ တစ်ကောင်တစ်မြီးလောက်တောင် အရိပ်အယောက်မတွေ့ရတော့ပေ။

ငါ့နှယ်။

တော်တော် သံသယစိတ်များနေတာပဲ။ အမှားလုပ်ထားသူပီပီ တစ်ယောက်ယောက်ကများ မိမိတို့အဖြစ်ကို ရိပ်မိသွားပြီလား။ မြင်သွားကြပြီလား။ နောက်ကွယ်မှာ သွားပုပ်လေလွင့် ပြန်ကဲ့ရဲ့ကြတော့မှာလား ဆိုသည့်စိတ်က အပြစ်လုပ်ထားသူတွေ၏ စိတ်ထဲ အမြဲရှိနေသည်။ နောက်မှာ ကျောပေါ်မှီနွဲ့ပြီးလိုက်ပါလာသည့် နရီက ဘာမှမသိရှာ။

ထိုယောကျ်ားရှိသည့်နေရာမှာ မိမိပါရှိနေရရင် ပြီးပြီဆိုသည့် အတွေးတစ်ခုသာ မိမိခေါင်းထဲရှိနေပါသည်။

.............................................................................................

အခန်း (၁၂၀)

“ ကျွီ”

နောက်ဆုံးကျ သတိုးတို့၏ ရုပ်ရှင်ရုံသို့ ရောက်လာခဲ့လေပြီ။

“ ကိုကြီးကလည်း ဗမာကားလည်း မဟုတ်ဘူး”

ရုံရှေ့မှာ တင်ထားသည့် ဗွီနိုင်းပြားကြီးပေါ်၌ ဒိုင်နိုဆောကား “Jurassic World Dominion” ဖြစ်နေသည်။ သတိုးအတွက် ဗမာကား၊ အင်္ဂလိပ်ကား အရေးမကြီး။ ရုပ်ရှင်ကြည့်မည်ဟု ပြောထားသော်လည်း တကယ့်တကယ်က ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့မဟုတ်ဘဲ။

ဒါကို ဒီကောင်မလေးက မရိပ်မိရှာ။ တကယ့်ရုပ်ရှင် date အတွက် လာကြသည်ဟုသာ ထင်မှတ်နေသည်။

“ မီးက ဗမာကားပဲ ကြည့်ချင်တာ”

“ ဗမာကားက နောက်အပတ်မှ တင်မှာတဲ့”

“ ဟုတ်လား…ပြီးရော….ဒါဆိုလည်း ရှိတဲ့ဟာပဲ ကြည့်ရတော့မှာပေါ့”

နိုင်ငံခြားကားတွေ၏ ထုံးစံအတိုင်း ပွဲချိန်စတော့မည်ဖြစ်သော်လည်း ရုံတဝိုက် လူတွေက မစည်ကားလှဘဲ ခြောက်တီးခြောက်ကပ်သာရှိသည်။ ထိုင်ခုံလက်မှတ်ကိုလည်း ခဲရာခဲဆစ်ဝယ်နေစရာမလိုပေ။ ခုံတွေအများကြီး ကျန်ရှိနေသေးတော့ ကိုယ်လိုချင်ရာ ယူလိုက်ရုံ။

“ မုန့်ဝယ်လိုက်အုံးမယ်…..ကိုကြီးရာ”

“ ဝယ်လေ….ဘာစားချင်လဲ”

နရီနောက်မှာ ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ရင်း သူမအလိုရှိရာ အကုန်ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ ပေါက်ပေါက်ဆုပ်၊ ဇီးထုပ်၊ အချဉ်ပေါင်း စုံတကာစုံစိအောင် ဝယ်လာသည်။

“ ညကျ ဗိုက်နာနေအုံးမယ်…အချဉ်တွေ သိပ်မစားနဲ့”

“ အင်း”

ဝယ်ခြမ်း၍အကုန်အပြီးအစီးဖြစ်သည့်အခါ ရုံထဲသို့ ဝင်လာကြသည်။ ပြသရန် အချိန်(၁၀)မိနစ်လောက်လိုနေသေးတော့ ရုံမီးက တစ်ခန်းလုံးပွင့်နေသည်။ လူတွေက ဟိုတစ်စ၊ ဒီတစ်စမျှသာ။ (၁၀)ယောက်ဝန်းကျင်လောက်သာရှိမည်။ သတိုးတို့လည်း ဖြတ်ထားသည့် လက်မှတ်က နောက်ဆုံးတန်း မရောက်ခင် တစ်တန်းအလိုက စုံတွဲခုံမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက် အကဲခတ်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိ။ သတိုးကျေနပ်သွားသည်။တအောင့်လောက်အကြာ အကုန်မီးပိတ်သွားသည်။

“ စပြီ”

ရုပ်ရှင် trailer (၅)ခုလောက်ပြပြီးနောက် တကယ့်ရုပ်ရှင်စပြလေတော့သည်။ ဇာတ်လမ်းက ဖွင့်တာနဲ့စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလေသည်။ ရုပ်ရှင်လည်းကြည့်၊ မုန့်လေးလည်းစားရင်း ဇိမ်ရှိလှပေ၏။

“ အို့”

နရီ လန့်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း သတိုးသဘောတွေကျနေသည်။ သရဲကားလည်း မဟုတ်ပါဘဲ လန့်ဖျပ်နေလေသည်။ ဝယ်လာသည့်မုန့်တွေလည်းကုန်ပြီ။ ရုပ်ရှင်ပြနေသည့် အချိန်က မိနစ်(၃၀)ဝန်းကျင်ရှိရော့မည်။

ထို့ကြောင့် သတိုး ကြံရွယ်ထားသည့်စိတ်ကူးကို စတင်အကောင်အထည်ဖော်လိုက်ပါသည်။

“ ရွှတ်”

သတိုးက နရီပါးလေးကို ဖြတ်ခနဲ့နမ်းတော့ နရီကြောင်သွားသည်။

“ ကိုကြီးကလည်း ရုံထဲမှာတောင် ကဲနေတာ”

သတိုးနား ကပ်တိုးလေးတိုးကာ နရီက ပြောရှာသည်။

“ ဘယ်သူမှ မမြင်ဘူး”

တကယ်လည်း ဘယ်သူမှ မရှိပေ။ တစ်ရုံလုံးက မှောင်မဲနေသည့်အပြင် အလင်းရောင်ဆို၍ Screen ကြီးပေါ်က ဟပ်လာသည့် အရောင်တွေသာရှိသည်။ သတိုးက လူမရှိသည်ကို ပိုအခွင့်ကောင်းယူကာ နရီမေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ အလင်းပြန်နေသည့် မီးရောင်မှိန်မှိန်ကြား နရီမျက်နှာက ဖူးကြွဝင်းမွတ်နေသည်။

“ ပြွတ်စ်…..ပြွတ်စ်…….ပလပ်…ပလပ်……မွစ်…..မွစ်……..ပြွတ်စ်”

“ အွန့်…..အု……..အု…..အင့်….အင့်…..အင့်……ဟင့်…..ဟင့်”

ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ခိုးနမ်းရသည်မှာ အရသာရှိလှပါဘိ။ ပြသနေသော ရုပ်ရှင်ဆီမှ ဇာတ်လမ်းသဘောအရ ပွက်လောရိုက်ဆူသံနေသည့် အသံတွေ ထွက်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ နရီမျက်နှာတစ်ခုလုံးကို အနမ်းတွေ တရစပ် မနားစတမ်းခြွေချပစ်လိုက်သည်။

“ ကိုကြီး….ခဏ…..ခဏ…….မောလာလို့”

နရီ ရင်တွေ အဆမတန်အခုန်မြန်နေပါပြီ။ အနမ်းတွေကြောင့်၎င်း၊ လူတွေရှိနေသည့်ဆိုတာကတကြောင်း။ ထိုအကြောင်းကြောင်းကြောင့် ရင်ဘတ်က အဆမတန်ခုန်လာကာ အသက်ရှူတောင်ကြပ်လာသလို ဖြစ်လာသည်။

နရီမောသည်ဆိုတော့ သတိုးက သူ့လျှာကြီး နရီပါးစပ်ထဲ ဝင်ကလိနေမှုကို လျော့ချပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခပ်တည်တည် ပြန်ထိုင်ကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ နရီက သူ စိတ်များကောက်သွားပြီလားဟုတောင် တွေးမိလိုက်သည်။

ထို့ကြောင့် သတိုး လက်ဖျံကို ခပ်ဖွဖွလေး လှမ်းပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သတိုးက သူ့ဆီလာကျူးကျော်နေသော နရီလက်ကို ဖြတ်ခနဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်က တစ်နေရာဆီ လှမ်းတင်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်”

ထိုနေရာ တခြားမဟုတ်ပေ။ နရီလက်က နောက်ဆုံးကျ သတိုးပေါင်ကြားအလယ်မှာရှိသည့် ဖုဖောင်းနေသည့်နေရာသို့ရောက်သွားလေသည်။ သူ့ဟာကြီးက နည်းတာမဟုတ်။ ဝတ်လာသည့် ဘောင်းဘီကိုတောင် ထိုးဖောက်တော့မတတ် ဖုဖောင်းကြွနေ၏။

နရီက ထိုနေရာပေါ် လက်တင်မိတော့ ထိုအရာကြီးဆီမှ ပူနွေးမှုကို အရင်ခံစားမိသည်။ မသိမသာ ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်မိတော့ ပို၍ဆိုးအောင် လုပ်မိသလိုများ ဖြစ်သွားလားမသိ။ ပို၍ ဖုထွက်လာသည်။ ထိုအခါကျ သတိုးက နရီနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောသည်။

“ လီးစုပ်ပေး”

..............................................................................................................

This will too pass.

You can contact me via telegram link mentioning below.

https://t.me/Niko_Soe

အပိုင်း ( ၉ ) ဆက်ရန် >>>>>