ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၇ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
“ ဖေကြီး ဖြည်းဖြည်းနော်... ”
“ အင်းပါ ..မီးကြီး နာရင်ပြောနော်... ”
ဒီတခါတော့ ဒစ်ဖူးကြီးက စေးစေးလေးဖြင့် ဝင်သွားသည်။ တစ်လက်မချင်း ထိုးလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးလာရာ မသိမသာဖြင့် လီးကြီး တချောင်းလုံး ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ရတနာဝင်းမှာ သူ့ဖင်လုံးနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ခြံတို့ ထိကပ်မိပြီး လမွှေးများ သူ့ဖင်ဝနားမှာ ထိမိတော့မှ သတိထားမိတော့သည်။
“ ဟာ ဖေကြီး ဟာကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ... ”
“ ဟုတ်တယ် မီးကြီး ဘယ်လိုနေလဲ... ”
“ အင်း..ရတယ်... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စပြီး လိုးနေပြီ။ ရတနာဝင်းမှာလည်း ခံလို့ကောင်းလာခဲ့သည်။ သူ့လက်ကလေးဖြင့် သူ့စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ ခြေပေးနေမိသည်။
“ ဖွတ်...ဖက် ..ဖလွတ်...ဖတ် ..ဖတ်..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ကိုယ့်ကံကိုပင် ကိုယ်မယုံနိုင် ဖြစ်ရသည်။ ရတနာဝင်းတို့ အမေတုန်းက ကလေးသုံးယောက်သာ မွေးသွားပေးခဲ့သည်။ သေသည်အထိ သူဖင်လိုးချင်လို့ တောင်းတာပင် မရ။ ပုလွေလည်း မပေး။ အခုတော့ သမီးကြီးဖြစ်သူကို စောက်ဖုတ်ကိုသာ မလိုးရသေးတာ သူ့ကို လီးလည်းစုပ်၊ လရည်တွေလည်း မျိုချပေးသည်။ အခု ဖင်လည်း လိုးခွင့်ပေးထားပြီ၊ ကဲ ဘာလိုသေးလို့တုန်း ဟု တွေးနေမိသည်။
“ ဖတ်..ဖတ်..ဖက်..ဖတ်... ”
“ အု..အု... အိ..အိ... ”
အရှိန်ရလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မညှာတော့၊ အားထည့် ဆောင့်လေပြီ။ သူ့ဖင်ပေါက်ကလေးက ခံနိုင်ရည် ရှိသွားတော့ ရတနာဝင်းကလည်း စောင်လေးကို ကိုက်ကာ ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ရတနာဝင်း ဖင်လုံးလေးများက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ခြံတွေကို အိကနဲ အိကနဲ နေအောင် လာဖိတော့လည်း ခံစားရတာ အလွန်ကောင်းသည်။ ဖင်ဝလေးက တင်းရင်းသော ကြွက်သား ညှစ်အားကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာလည်း အလွန်ပင် အရသာ ရှိလှသဖြင့် အချက် လေးငါးဆယ်လောက်မှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှ လရည်များ ကွန်ဒွန်ထဲ ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားရတော့သည်။ ရတနာဝင်းလည်း သူ့စောက်စေ့လေးကို သူအတင်း ဖိကြိတ်ပွတ်ရင်း ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရရှာတော့သည်။
..................................................................
နောက်နေ့မနက် ရတနာဝင်း အလုပ်သွားခါနီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကာ နှုတ်ဆက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ဖင်လုံးလေးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရင်း
“ ညက ဘယ်လိုနေလဲ..နာသေးလား... ”
“ အို့ ဖေကြီး..ထမီတွေ ကျေကုန်မယ်လေ..ဟင့် အင်း နာတော့ဘူး...သူသိပ်ဆိုးနေပြီနော်...ဟွန်း...တခါတည်း သနားလို့ နည်းနည်း ပေးလုပ်တာ အဆုံးထိ လုပ်ပြစ်တယ်..တခါတည်း..... ”
“ အဟီး..ကောင်းလွန်းလို့ ဖေကြီးတောင် ဆုံးလို့တောင် အဆုံးထိ ဝင်သွားမှန်း မသိလိုက်ပါဘူးကွယ်..... ”
“ တော်တော့ သိပ်မကဲနဲ့တော့ စနေနေ့ထိစောင့်..ဒါပဲ..... ”
“ အင်းပါ..စောင့်ပါ့မယ်..မီးကြီးရယ်..... ”
.....................................................................
နေ့ချင်းကျတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လာမည့်စနေနေ့ညကျလျှင် မီးကြီး ရတနာဝင်းနှင့် သူနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့မည့် အရေးကို တွေးကာ ပျော်နေမိသည်။ တွေးရင်းလည်း မနေ့က ရတနာဝင်းကို ဖင်ကောင်းကောင်း လိုးခွင့်ရလိုက်တာကို သတိရရင်း လီးက တောင်လာခဲ့သည်။
“ ဖေကြီး... ”
“ ဟေ... ”
“ မနေ့က အက်ဆေးကို ဘာမှလည်း မပြောပြဘူး... ”
“ အာ..ဟုတ်သားပဲ...မီးလတ်ကလည်း ဘာမှ လာမမေးတော့ ရသွားပြီ ထင်တာပေါ့..... ”
“ ဘယ်ကလာ ရရမှာလဲ...ဖေကြီးမှ မရှင်းပြဘဲ ဟာ... ”
“ အင်းပါ..အင်းပါ ခု ရှင်းပြမယ်..လာ... ”
ညက ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ကလေး လိုးလိုက်ရသည့် အရှိန်နှင့် စနေနေ့ကျလျှင် ရတနာဝင်းနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ဘာလုပ်လိုက်မည် စသဖြင့် တွေးနေမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ တဏှာစိတ်တွေ တအားကြွနေလေသည်။ မနေ့က မီးလတ် စောက်ဖုတ်လေးနှင့် ပွတ်သပ်ခဲ့မိတာ ပြန်သတိရပြီး ဒီတခါတော့ ပိုပြီး နီးနီးကပ်ကပ် အရသာခံဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည်။ မနေ့က မိလတ်တယောက် သူ့ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး ထိုင်လိုက်တာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိမထားမိလိုက်။ သူထင်သည်က မိလတ်ဂါဝန်နှင့် သူ့ပုဆိုးအပြင် မိလတ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ ကြားက ခံနေတာတောင် ထိတွေ့မှု ဖီးလ်က တအားကောင်းနေသည်။ ဒီနေ့တော့ သူ့ပုဆိုးကို အသာလျှော ဖြေချလိုက်ပြီး လီးကြီးဖြင့် တိုက်ရိုက်ထောက်လျှင် ဂါဝန်နှင့် ပင်တီ နှစ်ခုထဲဆိုတော့ ပိုပြီး ဖီးလ်လာမှာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် မီးလတ် သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ကာနီး ပုဆိုးခါးပုံစကို အရှေ့ဘက်မှ ဖြည်ချကာ လီးတန်ကြီးကို ဖော်ထားလိုက်လေသည်။
နီလာဝင်းကလည်း မနေ့က သူ့ပင်တီနှင့် ဖေကြီးပုဆိုး ခံနေတာတောင် ဒီလောက်ကောင်းနေတာ၊ သူ့ပင်တီ မရှိဘဲ ဖေကြီး ပုဆိုး တထည်တည်းသာ ကြားက ခံနေပါက ဘယ်လိုနေမလဲ စမ်းချင်သဖြင့် ပင်တီကို မဝတ်ထားခဲ့ချေ။ ထိုင်သည့် အခါမှာလည်း မနေ့ကလိုပင် ဂါဝန်လေးကို အနောက်နား မသိမသာ လှန်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ထဲ ဟင်ကနဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားကြရသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး တဦးနှင့်တဦး အသားချင်း တိုက်ရိုက် ထိကပ်မိသွားကြတာကိုး။ ခုချိန်ကျမှတော့ ဘာမှ ပြောလို့လည်း မရ။ ခပ်တည်တည်နဲ့ပင် ဆက်နေကြသည်။ အသားချင်း ထိမိနေတာဆိုတော့ လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ မာတက်လာသည်။ လီးမာမာချောင်း နွေးနွေးကြီး ဖင်ကြားမှာ ၊ ခုတော့ နဂိုကတည်းက စိုနေတဲ့ စောက်ရည်ကြည်က စောက်ဖုတ်ထဲမှ စိမ့်ထွက်လာသည်။ နီလာဝင်း ဖင်လေးကို နောက်ဆုတ်ထိုင်လိုက်တော့ လီးကြီးက ပေါင်ခွဆုံကြားကနေ ထောင်ထဖို့ ကြိုးစားလာသည်။ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လီးတန်ကြီးက ပွတ်မိသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ စွတ်စိုလာတာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခံစားသိနေရပြီ။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိ။ နီလာဝင်းလည်း သူ့အပျိုမ ပေါက်စနလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လီးတန်ကြီးနဲ့ တိုက်ရိုက်ဖိကပ်ခံထားရလို့ ဒူးတွေရော ကိုယ်တွေရော အားအင် ကုန်ခမ်းသွားသလို ခံစားနေရသည်။ လီးတန်ကြီးက သွေးကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေတာာကို စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားမှာလည်း အထိအတွေ့ကြောင့် သိနေရသည်။
သူ ဘာဆက်လုပ်ရမည်လဲ နီလာဝင်း ဝေခွဲမရတော့၊ နှစ်ယောက်စလုံးက အပေါ်ယံ ထိရုံ ပွတ်ရုံ အာသာဖြည်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ကဲခဲ့ကြတာ၊ ခုလို စောက်ဖုတ်နဲ့ လီး ထိပ်တိုက်ကြီး ထိမိကြလိမ့်မည် လို့ မထင်ထားခဲ့ကြ။ ဒုက္ခတော့ ရောက်ကုန်ကြပြီ။
.................................................
အခန်း (၁၇)
နီလာဝင်းမှာ ညက ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ကို ချောင်းကြည့်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ စောက်စေ့လေး ပွတ်ကာ အာသာဖြေခဲ့ရသည်။ သူက ဦးရင်ထွန်းဝင်း စောက်ဖုတ်လျှက်ပေးတာ ရတနာဝင်း လီးစုတ်ပေးတာတို့ကို သေချာမြင်ရသော်လည်း ဦးရင်ထွန်းက ရတနာဝင်းကို အနောက်မှ ဖင်လိုးနေသည်ကိုတော့ သူမသိ။ သူထင်တာက အနောက်မှ လိုးနေသည်ဆိုတာတော့ သိသည်။ ဖင်ပေါက်လို့တော့ သူမထင်မိ။ ထို့ကြောင့်လည်း နီလာဝင်း စိတ်ထဲမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် ရတနာဝင်းတို့ သားအဖချင်း လိုးနေကြပြီ ဟုသာ မှတ်ယူထားမိသည်။
ယခုလို လီးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ ဖိကပ်ပွတ်သပ်နေပြီဆိုတော့ နီလာဝင်းမှာ စိတ်တွေထလာခဲ့ရပြီ။ မကြီးကိုတောင် လိုးထားခဲ့တဲ့ လီးဆိုတော့ သူ့ကိုလည်း လိုးဖို့ရာ တွန့်ဆုတ်နေမှာ မဟုတ်ဟု တွေးလိုက်သည်။
နီလာဝင်း ကိုယ်ကို ရှေ့ကုန်းပြီး ရှေ့က စားပွဲပေါ် လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ပေါ်မှာ အပျိုပေါက်စမလေးရဲ့ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်လာသည်ကို ခံစားနေရသည့် အပြင် နီလာဝင်း ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တော့ ဟတတ ဖြစ်သွားသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေက သူ့လီးတန်ကြီးမှာ အိထွေးထွေးလေး ခံစားလိုက်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အသိစိတ် လွတ်သွားလေပြီ။ ကာမတဏှာသွေးတွေက ဦးနှောက်ထဲ စည်းကုန်ပြီ။ လက်ထဲက စာအုပ်ကို ဘေးကြမ်းပေါ် ပြစ်ချလို့ ကောင်မလေး ပေါင်တလုံးအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လက်တဖက်ဖြင့် ကောင်မလေးကို ဖင်ကြွစေပြီး သူ့လီးကြီးဖြင့် စိုစွတ်နေသော အဖုတ်ဝလေးကို တေ့ချိန်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးကို ဖင်ပြန်ချကာ ထိုင်စေသည်။
“ အား..... ”
ကောင်မလေး အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ငြီးသံထွက်လာခဲ့သည်။ လီးဒစ်ဖူးကြီးက အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်အဝကို တင်းကြပ်စွာ တိုးဝင်ခဲ့သည်။ ဝင်ဝင်ခြင်းမှာကို ကြပ်တည်းလှသဖြင့် နီလာဝင်းမှာ ဖင်ချပြီး မထိုင်နိုင်၊ ကုန်းကုန်းကွကွလေး ဖြစ်နေရသည်။ သူ့စောက်ရည်များ တသွင်သွင် ကျနေသဖြင့်သာ လီးဒစ်ဖူးကြီး တခုလုံး စိုရွှဲနေရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဖင်ကို တချက်ကော့မြှောက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ အပျိုမလေး ခြေကုတ်ထားရာမှ ချော်လဲပြီး လီးကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။
“ ဗျစ်...ဗြိ..... ”
“ အား...ရှီး...သေပါပြီ..အိုး..အမေ့... ”
အပျိုမလေး ပါးစပ်မှ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်သွားခဲ့ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း လန့်ဖျန့်သွားရသလို အိမ်ရှေ့လမ်းမပေါ်မှ ဖြတ်သွားဖြတ်လာသူတွေ ကြားသွားမည် စိုးသဖြင့် နီလာဝင်း ပါးစပ်လေးကို လှမ်းပိတ်လိုက်ရသည်။ နီလာဝင်းလည်း သတိပြုမိသွားသော်လည်း နားကျင်မှုကြောင့် “ အီး..အီး” ဖြင့် တိုးတိုးလေး ငြီးနေရှာသည်။ တကယ်တော့ အမှတ်တမဲ့ ခြေချော်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သလို လီးတန်ကြီးက အပျိုမလေး အပျိုမြှေးကို ထိုးခွဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားရခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း အပျိုမြှေးမှာ ရှေးခေတ်ကလို လုံးဝပိတ်နေသည်တော့ မဟုတ်ခြေ။ စက်ဘီးစီးခြင်း၊ တခြားကိုယ်လက် လှုပ်ရှား ကစားခြင်းတို့ကြောင့် အနည်းငယ်တော့ သဘာဝအလျှောက် ပြဲနေခဲ့ပြီမို့ အရမ်းကြီးတော့ မနာပါ။ ရုတ်တရက်မို့ ကွဲသွားသည့် အနာက စပ်ပြီး လုံး၀ မလှုပ်ရဲဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်ပါသည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း အနာသက်သာသွားတော့ ဒူးလည်းညောင်းနေပြီမို့ အသာထိုင်ချလိုက်မိသည်။
“ အား...... ”
လီးကျန်၏ ကျန်နေသော အပိုင်းက ဆက်ဝင်သွားခြင်းပါ။ ဒီတခါတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ ဖြစ်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား မလှုပ်ရှားရဲပဲ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်လေးထဲ စိမ်ရင်း ခဏတာ ငြိမ်နေကြပါသည်။ နောက်တော့ အနာသက်သာလာသဖြင့် နီလာဝင်းက ဖင်လေးကြွမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးတဝက်လောက် အထွက်မှာ ခါးလေးကို အသာပြန်ဆွဲကာ ထိုင်ချစေလိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ တချက်ချင်း လုပ်ပေးရင်းမှ နီလယဝင်းတယောက် အနာသက်သာလာပြီး အရသာရှိလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ အနာပျောက်သွားတော့ တဏှာဇောတွေက ပြန်ထလာရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပေးလိုက် ဆွဲချလိုက် လုပ်နေသည်ကို နီလာဝင်းကလည်း အလိုက်သင့်လေး ထိုင်ထ လုပ်ပေးနေမိသည်။
“ စွတ်..ဖတ်..... ”
“ ဖွတ် ..ဖတ်..ဖတ်... ”
သူတို့သားအဖနှစ်ယောက် ကျိတ်လိုးနေကြသည်မှာ အချိန်တဖြည်းဖြည်း ရလာခဲ့သည်။ နီလာဝင်း ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေးနှင့် အံကြိတ်သံလေးတွေ ထွက်လာပြီးတော့ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားသည်။ သူ့အတွက် တခါမှ မကြုံဖူးသေးသော ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ပထမဆုံးအကြိမ် လီးစစ်စစ်ဖြင့် ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း စေးကြပ်လှသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှ အိထွေးသော အတွင်းသားကလေးများ ဖျစ်ညှစ်ပေးတာ ခံရသဖြင့် လီးတန်ကြီးလည်း ဖောင်းပွလာကာ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပန်းထည့်ရင်း တချီ ပြီးသွားရလေတော့သည်။
နီလာဝင်းမှာ သူ့စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းထဲ ပူနွေးနွေး လရည်များ ပန်းဝင်လာတော့ ခုန စပ်တက်တက် နာတာတာများ အနည်းငယ် သက်သာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကလည်း အရမ်းမမာတော့ဘဲ အနည်းငယ် ပျော့သွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းမှာ တင်းကြပ်နေတာ အနည်းငယ် လျော့သွားခဲ့ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လရည်များနှင့် နီလာဝင်း စောက်ရည်တို့ ပူးပေါင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းမှ စီးကျလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက
“ မီးလတ်..ထ..ထ ..အောက်မှာ ဖေကြီး လုံခြည်တွေ စိုကုန်တော့မယ်..... ”
ပြောလိုက်မှ နီလာဝင်းက ကမန်းကတန်း ထလိုက်ရာ လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ နီလာဝင်း ရင်ထဲလည်း သူ့ကိုယ်ထဲမှ တခုခု ထွက်ကျသွားသလို ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော် အရည်များက သူ့ပေါင်မှာပါ စီးကျလာတာမို့ အမြန်ပင် နောက်ဖေးဖက်သို့ အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ မပျော့မမာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ရည်ကြည်များ သူ့လရည်ဖြူဖြူများပင် သွေးစ အနည်းငယ်တို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟာ ငါတော့ မှားသွားပြီ၊ ငါ့သမီး အပျိုပေါက်စမလေးကို ငါပန်းဦး ဆွတ်လိုက်မိပြီ၊ နောက်တော့ သမီးကြီးသာ သိသွားရင်တော့ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မှာပဲ ဟု တွေးရင်း လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ပျော့လာကာ တိုဝင်လာလေသည်။ နောက်မှ ဟာ ငါဆိုင်ထဲမှာပါလား ဟု တွေးကာ ပုဆိုးကို အမြန် ကောက်ယူဝတ်လိုက်လေသည်။
နီလာဝင်းကလည်း အိမ်နောက်ဖက် ဝင်သွားကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကို ရေဆေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ နည်းနည်းစပ်သလို ဖြစ်နေသဖြင့် အရမ်းကြီး မဆေးရဲဘဲ အပေါ်ယံလောက်သာ ဆေးကြောလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်ရမှာ မျက်နှာပူသလို ဖြစ်သဖြင့် အခန်းထဲဝင်၊ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ လှဲလျှောင်းနေလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း နီလာဝင်း အပြင်ထွက်မလာသဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ဆိုင်မှာ လူရှင်းတုန်း အနောက်ဖက် ကမန်းကတန်း ဝင်ကာ အိမ်သာထဲ သူ့လီးကြီးကို အမြန်ဆေးကြောလိုက်သည်။ အခန်းထဲမှ ပုဆိုးတထည် ယူဝတ်ပြီးမှ သတိရပြီး သူရတနာဝင်း အတွက် လိုရမယ်ရ ဝယ်ထားသည့် အီးဇီးတူး ဆေးလေးကို ထုတ်ကာ နီလာဝင်း အခန်းထဲသို့ ရေတခွက်နှင့် ဝင်သွားလိုက်သည်။ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော နီလာဝင်းကလေးကို ကိုယ်လေး လှုပ်နှိုးလိုက်သည်။
“ မီးလတ်...မီးလတ်..... ”
“ ဟင်... ”
“ ဒီဆေးလေးသာက်ထားလိုက်..ဟုတ်လား..ရော့ရော့..ရေခွက် ဒီမှာ...ချထားလိုက်ခဲ့မယ်..... ”
ဟု ဆိုကာ နီလာဝင်း လက်ထဲ ဆေးကို ထိုးထည့်ခဲ့ပြီး အခန်းထဲမှ အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
.................................................
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း ပြန်လာချိန် နီလာဝင်း အမူအယာ ပျက်နေသည်ကို မြင်သွားပြီး သံသယ ဖြစ်သွားမှာကို စိုးရိမ်နေမိသည်။ သို့သော်လည်း ရတနာဝင်း ပြန်လာခါနီးတွင် နီလာဝင်းမှာ ပုံမှန်အတိုင်း ရေမိုးချိုးပြီး စားသောက်စရာရှိတာတို့စားသောက် ခါတိုင်းလုပ်နေကြ အတိုင်း လုပ်ဆောင်နေသဖြင့် စိတ်အနည်းငယ် သက်သာရာ ရခဲ့လေသည်။
သို့သော် စိတ်က သိပ်မချသဖြင့် နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲ နီလာဝင်း အလုပ်လုပ်နေရာနား ဝင်လာပြီး
“ မီးလတ်... ”
ဟု တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ပြန်လှည့် မကြည့်ဘဲ
“ ဘာလဲ... ”
ဟု ထူးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်မကြည့်တာကို ပိုပြီး သဘောကျမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း နီလာဝင်းနှင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ဖို့ မရဲ ဖြစ်နေရသည် မဟုတ်လား။
“ ဟိုဟာလေ...မမကြီး ပြန်လာရင်လေ..ဟို... ”
“ ဘာလဲ ဖေကြီး လုပ်တာကို ပြန်တိုင်ပြောရမှာလား..... ”
“ ဟာကွာ ..အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ဖေကြီး တောင်းပန်ပါတယ်...ဖေကြီး မှားသွားပါတယ်... ”
“ ဘာမှားတာလဲ...မှားတာကလည်း တဆုံး တစွန်ပဲ...ဟွန်း...မကြီးက ဖေကြီးကို မုန်းသွားမှာ စိုးလို့လား... ”
“ ဟို..ဟို..အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးကွယ်... ”
“ မကြီးနဲ့ ဖေကြီး ဖြစ်နေတာ မီး သိပါတယ်... ”
“ ဟင်..ဘယ်လို မီး...မီးကြီးက ပြောပြတာလား..... ”
“ ဟင့်အင်း..မပြောပြပါဘူး..မီးဘာသာ မီး..သိတာပါ... ”
“ ဟူး...... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘာပြောရမှန်း မသိတော့၊ သက်ပြင်းရှည်ကြီးသာ ချလိုက်မိသည်။
“ ကဲပါ..သွားပါ...မကြီးကို ဘာမှ မပြောပါဘူး...ဘာမှ မဖြစ်သလိုပဲ နေပါ့မယ်...ဖေကြီးကို ကြည့်တာနဲ့တောင် မကြီး ရိပ်မိလောက်တယ်...ဖေကြီး မျက်နှာကြီး ပျက်နေပုံက ..ခစ်... ”
နီလာဝင်းက ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့လက်ဖမိုးလေးဖြင့် ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ ရီလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း အခုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့သည်။
“ အင်း..အင်... မီးလတ် အရမ်းလိမ္မာတာပဲ...နောက်မှ ဖေကြီး ရှင်းပြပါ့မယ်..ဒါပဲနော်..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း အိမ်ရှေ့သို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။
.....................................................................
ညဖက် ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဆိုဖာပေါ် ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် ရတနာဝင်းတို့ ထိုင်မိသည်နှင့် ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူနှစ်ဦးလို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်က ရတနာဝင်း နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ ၊ ရတနာဝင်း လက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်လို့ လုံးထွေးနေကြသည်။
ဒီတခါတော့ နီလာဝင်း လာမချောင်းတော့၊ သူမ စောက်ဖုတ်လေး စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားရတာနှင့်အတူ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို တကယ့်လီးကြီးနှင့် ရောက်သွားခဲ့ရသည်ကို စမြုံပြန်ရင်း စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်လာခဲ့ရသည်။ ဖေကြီးက သူ့မီးကြီး သိသွားမှာ စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့် ပုံကို ကြည့်ပြီးတော့လည်း နည်းနည်း အမြင်ကပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ သူ့ကိုကျတော့ ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ့မီးကြီးကိုပဲ ဂရုစိုက်သည်။ မနက်ဖြန်ကျမှ ရစ်မည် ဟု တေးထားလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း အလုပ်က ပြန်လာပြီးတော့ နီလာဝင်းမှာ မူပျက်နေမလား ဟု စိုးရိမ်ခဲ့မိနေသော်လည်း နီလာဝင်းမှာ ပုံမပျက် ပုံမှန် အတိုင်းပဲ ဆိုတော့ ရတနာဝင်းလည်း ဘာမှ မရိပ်မိ၊ သူလည်း စိတ်ပူပန်နေတာတွေ လျော့ကျသွားခဲ့ရသည်။
အပျိုပေါက်စမ သမီးအရင်းကို ပါကွင်ဖွင့်လိုက်ရသည် ဆိုသော အသိက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အပြစ်ရှိနေသလိုလို ခံစားရပြီး တဖက်မှလည်း စိတ်အခလွန် တက်ကြွနေကာ လီးက တချိန်လုံး မာတောင် နေရပြန်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မီးကြီးကို ဒီညလည်း သူ့အိပ်ယာသို့ အတင်းလာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ အိပ်ယာထဲ ရောက်လာသော မီးကြီးကို သူလောလောဆယ် လုပ်ခွင့်ပြုထားသည့် ဖင်ပေါက်ကိုသာ လိုးရင်း စိတ်ဖြေဖျောက်လိုက် ရလေသည်။
ရတနာဝင်းမှာ အခုတော့ သူ့ဖင်ကို အလိုးခံရတာကို အသားကျသလို ဖြစ်ပြီး ကြိုက်နှစ်သက်စ ပြုနေပြီမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က လိုးချင်သည်ဆိုတော့လည်း မငြင်းတော့ပေ။
နီလာဝင်းက နံရံပေါက်မှ ချောင်းရင်း နေ့ခင်းကလည်း သူ့ကိုလိုး၊ အခုလည်း မကြီးကို လိုးနေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်လေး သူပွတ်ကာ ဖီးလ်တက်နေရတော့သည်။
...................................................
အခန်း (၁၈)
နောက်တနေ့ နေ့ခင်းတွင် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ စာကြည့်နေသော နီလာဝင်း အနားသို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လာထိုင်လေသည်။
“ မနေ့ညက မီးလတ် ဖေကြီး အခန်းကို ချောင်းသေးလား... ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ခေါင်းကို ခါရမ်းပြီး
“ ဟင့်အင်း..ဘာလို့ ချောင်းရမှာလဲ... ”
“ သိဘူး..မီးလတ်ပဲ မနေ့က ပြေတော့ မကြီး ဖေကြီးအခန်းထဲ သွားရင် ချောင်းတယ်ဆို... ”
“ အဲဒါ အရင်တုန်းက .. ခု မချောင်းတော့ဘူး..... ”
“ အင်း ... ဖေကြီးတို့လည်း မနေ့ညက ဘာမှ မလုပ်ကြပါဘူး... ”
“ ဘာကို မလုပ်တာလဲ... ”
“ ဟိုဟာ ဒီဟာလေ မီးကြီးနဲ့ ဖေကြီးတို့ စကားပဲ ပြောကြတာ... ”
“ သွားပါ...လာလိမ်မနေနဲ့...သူတို့လုပ်နေတာ မီးရောင်အောက်မှာ ပေါ်တင်ကြီး ဟာကို... ”
“ ဟော ပေါ်ပြီ...ဒါနဲ့များ မချောင်းဘူး ဆိုပြီး..ဟဲ..ဟဲ .. စမ်းကြည့်တာလေ... ”
“ သွားပါ...ဖေကြီးမကောင်းဘူး...ခါထဲ မကြီးနဲ့လည်း ဖြစ်နေလျှက်နဲ့ မီးကို လာလုပ်တယ်... ”
“ မီးလတ်နဲ့က အက်စီးဒန့် ဖြစ်သွားတာပါကွယ်...မီးကြီးကို ဖေကြီးက တကယ်လုပ်တောင် မလုပ်ရသေးပါဘူး...မီးလတ်နဲ့သာ လုပ်ဖြစ်သွားတာ... ”
“ လိမ်မနေပါနဲ့..ဖေကြီးကလည်း..မီးတွေ့ပါတယ်...တနေ့ကရော မနေ့ညကရော ဖေကြီး မကြီးကို အနောက်ကနေ လုပ်နေတာ... ”
“ အင်း...အဲဒါ မီးလတ်ကို ပြောမလို့...ဖေကြီးက မီးကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ခုထိ မလုပ်ရသေးပါဘူး..... ”
“ ဟင်..ဒါဆို ဘာလို့... ”
“ ဖေကြီး အနောက်က လုပ်နေတာ မီးကြီးရဲ့ ဖင်ကိုပဲ လိုးနေတာပါ... ”
“ အိုး..တကယ်..မကြီး ရှေ့ကို တခါမှ မလုပ်ရသေးဘူးလား..မကြီးက ပေးမလုပ်တာလား... ”
“ အင်း..မကြီးက အခု စနေနေ့မှာ ပေးလုပ်မယ်လို့ ပြောထားတယ်... ”
“ ဒီ စနေ မီး တို့က စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်မှာလေ..မီးကြီး နေခဲ့လိမ့်မယ်..အဲ့ကျမှ ..သူက... ”
“ ဖေကြီးကို ပေးလိုးမှာလား... ”
နီလာဝင်းက တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက မာပြီးတောင်လာခဲ့သည်။ အမှန်ကတော့ နီလာဝင်း ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ကတည်းက တခါ လိုးထားခဲ့ဖူးသည့် အပျိုမလေး ဆိုသည့် အသိကြောင့် လီးမှာ မမာ့တမာ ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။
“ အင်း... ”
ဟု ပြောရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း၏ ကျောမှ သိုင်းဖက်ကာ ပုခုံးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ သူ့ဘက်ကို အသာလေး ဆွဲလိုက်တော့ နီလာဝင်း ကိုယ်လေး စောင်းပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပါလာခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး နားနားကပ်ကာ
“ မီးလတ် ..ဟိုဟာလေး ဘယ်လိုနေသေးလဲ... ”
“ အထဲမှာ အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ တခုခုများ ဖြစ်သွားလား မသိဘူး... ”
“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..အဲဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ အဲလိုပါပဲ...ဖေကြီး စမ်းကြည်မယ် မှန်းစမ်း..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျှိူနှိုက်ရင်း ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို စေ့ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း မမှီတော့။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းတွေက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ကလေးကို ထိကိုင်မိနေပြီ။ အိတင်းတင်း စောက်ဖုတ်ကလေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပင်တီပေါ်မှပင် ပွတ်သပ်ဖိချေပေးလိုက်သည်။
“ အာ ဖေကြီး မလုပ်နဲ့လေ... ”
နီလာဝင်း သူ့ပေါင်လေး နှစ်လုံးကို ပြန်စေ့ဖို့ ကြိုးစားရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကိုလည်း လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်လေးပေါ် ရောက်နေပြီး သန်မာလှသည့် အတွက် နီလာဝင်း အနေဖြင့် မည်သို့မျှ ဆွဲဖယ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ချေ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းထိပ်က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိပွတ်နေရုံသာမက စောက်စေ့ နေရာလေးကိုလည်း ဖိချေနေလေရာ နီလာဝင်းက သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ နီမြန်းလာသော သူ့မျက်နှာလေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင် ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် နီလာဝင်း ပုခုံးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် အသာတိုင်းဖက်ထားရင်း နီလာဝင်း ပေါင်ခွဆုံမှ လက်ကိုတော့ ပိုပြီးတိုးဝင်သွားစေသည်။ ထို လက်ချောင်းများက နီလာဝင်း ပင်တီတွင်းသို့ ပေါင်ရင်းအပေါက်မှ တိုးဝင်သွားကာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ်ရင်း လက်ခလည်ကို စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းလေးမှာ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲအိုင်နေသဖြင့် သူ့လက်နှစ်ဆစ်လောက်ထိ အဝင်အထွက်ဖြင့် လက်ချောင်းထိုး လိုးပေးနေလိုက်သည်။ လက်မထိပ်ကလေးကလည်း စောက်စေ့လေး နေရာကို မှန်းကာ အသာ ဖိဖိ ချေပေးလေသည်။ နီလာဝင်းလေး မခံနိုင်တော့၊ သူ့လက်တွေက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ်လုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်ပြီး လက်သည်းကလေးတွေဖြင့် ကုတ်ခြစ်လာလေသည်။ ပါးစပ်မှလည်း မပီမသ အသံလေး ထွက်လို့ ငြီးငြူနေရှာသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း သုတ်သွေးက ငယ်ထိပ်ရောက်လာလေပြီ။ အိမ့်ရှေ့ အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်တော့ လမ်းမပေါ်မှာ ကစားနေသော အငယ်ဆုံးကောင်လေး တင်မောင်ဝင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ မီးလတ်..ဖေကြီး အခန်းထဲ ခဏ သွားနေလိုက်...အခုပဲ..ခဏလေး... ”
ဟု ပြောရင်းက မျက်နှာလေး နီမြန်းနေသော နီလာဝင်းလက်ကို ဆွဲ မ ကာ အသာတွန်းလွှတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဆိုင်ရှေ့ကို ထွက်လာပြီး တင်မောင်ဝင်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
“ ဟေ့ သားငယ် လာဦး..... ”
တင်မောင်ဝင်း က သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး အိမ်သို့ ပြန်ပြေးလာခဲ့သည်။
“ ဖေကြီး အိမ်သာသွားမလို့.. ဆိုင်ရှေ့မှာ ခဏစောင့်နေစမ်း... ”
“ ဟုတ်ကဲ့... ”
ဟု ဆိုကာ တင်မောင်ဝင်းက ဆိုင်ရှေ့က ခွေးခြေလေး တခုမှာ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့အခန်းရှိရာ အိမ်တွင်းသို့ အမြန်ဝင်လာပြီး အခန်းတွင်း ရောက်မှ တံခါးကို ပိတ်ကာ အတွင်းမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။
အခန်းထဲက သူ့ကုတင်စောင်းတွင် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ထိုင်နေသော နီလာဝင်း ရှိရာသို့ ခြေလှမ်းကြဲကြီးများဖြင့် လျှောက်သွားလေသည်။ အနားရောက်တော့ နီလာဝင်း မေးစေ့လေးကို ကိုင်ပြီး မျက်နှာကို မော့စေကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ နီလာဝင်းမှာ ရှက်သွေးလေး ဖြန်းနေသော်လည်း ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွပြီး မျက်လုံးတွေက ရီဝေေ၀ဖြင့် သူ့ကို ပြန်ကြည့်နေလေသည်။
“ ဖေကြီး မီးကို ဘာလုပ်မလို့လဲ... ”
ဟု ညုတုတု အသံလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က
“ ဖေကြီးက မီးကို ချစ်မလို့လေ... ”
ဟု ပြောကာ နီလာဝင်း နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နီလာဝင်းမှာလည်း ပါကင်ဖောက်ကာ အလိုးခံခဲ့ရသော်လည်း အခုအခါ ပထမဆုံးအကြိမ် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာ ခံလိုက်ရတာကြောင့် သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ကုတ်ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်ကာ ပြန်လည် စုပ်နမ်းမိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက နီလာဝင်း နို့လေးများကို အဝတ်အစားများပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်မိလေသည်။ နီလာဝင်း ရင်သားများမှာ ရတနာဝင်းလောက် မဖွံဖြိုးသေးသော်လည်း ပြားချပ်ချပ်တော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့အလုံး အထည်နှင့်သူ ကိုင်လို့ အိတင်းနေသဖြင့် အလွန်ပင် ကိုင်လို့ ကောင်းနေလေသည်။
သို့သော်လည်း သူ့မှာ အချိန်မရှိဘူးဆိုတာ သိသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကစ်ဆင် ပေးနေရာမှ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ကုတင်ဘေး နီလာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်နေတာကြောင့် သူ့လီးကြီးမှာ ကော့ထောင်မတ်နေရာ နီလာဝင်း ဘိုက်ကို လှမ်းချိန်ထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ နီလာဝင်းမှာလည်း အခုမှ လီးကြီးကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် တွေ့လိုက်ရတော့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက်သွားရသည်။
“ ဟင် ဖေကြီးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ... ”
“ မီးလတ်က မကြိုက်ဘူးလား... ”
“ အာ့ ကြောင့် မီးလေးဟာမှာ တအားကြပ်ပြီး နာနေတာကိုး..... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ လူကလည်း တအား စိတ်ထနေ၊ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ဒီအတိုင်း ထားလို့မရတာ သိလို့ ကမန်းကတန်း ဖြစ်နေရသည်။ နီလာဝင်း ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ နီလာဝင်း ပေါင်လေး နှစ်လုံးကို ကားလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးက ဟတတ ဖြစ်သွားပြီး အရည်ကြည်လေးတို့ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်နေရာမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း
“ ဖေကြီး ဖြည်းဖြည်းနော်... ”
“ အင်းပါ..မီးလတ်ရဲ့ ..ဖေကြီး အရမ်းမလုပ်ပါဘူး..... ”
“ အား....အီး...တအား ကြပ်တယ်... ”
လီးကြီးက ဒစ်ဖူးနစ်ဝင်သွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဒစ်ဖူးထည့်လိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နောက်ထပ် တလက္မခန့် ထိုးထည့်လိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ဖြင့် လိုးလေသည်။ နီလာဝင်း မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ဖီးလ်တက်လာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ကုတ်ကို ဆွဲလွဲခိုရင်းက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာလည်း တစတစ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ နစ်နစ်ဝင်သွားပြီး မကြာခင်ပင် လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ဆီးခုံချင်း ပူးကပ်မိသွားကြလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲယူလိုက်ရာ နီလာဝင်းမှာ ကုတင်ပေါ်မှ ကျလုလု ဖြစ်သွားသဖြင့် သူမပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခါးကို ညှပ်ကာ သူမခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခုကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခါးနောက်ဖက်တွင် လိမ်ချိတ်ထားလိုက်ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက မတ်တတ်ရပ်လျှက်က နီလာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲကာ တဖန်းဖန်းနှင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ စေးကြပ်နေသော်လည်း စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေတာက တကြောင်း၊ မနေ့က လိုးထားပြီးလို့ အကျင့်ရသွားတာက တကြောင်းကြောင့် အရသာ တွေ့ကာ ဖီးလ် တအား ကောင်းနေလေသည်။ နီလာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို မျက်နှာကို အပ်လို့ သူမဖင်လေးကို ကော့ကော့ ပေးရင်း အလိုးခံနေရှာလေသည်။
“ ဖွတ်..ဖလပ်..ဖလွတ်...ဇွိ..ဆွိ... ”
“ အင့်..အင့်..အိ..အိ... ”
“ အ...အ..အ..အ... ”
“ ဖွတ်...ဖြွတ်...ဖွတ်..ဖတ်..... ”
...................................................................
အခန်း (၁၉)
ခနအကြာ နီလာဝင်းမှာ သူမလက်သည်းကလေးများဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကျောကို ကုတ်ခြစ်ရင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှလည်း လရည်များ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ထွက်ကာ တချီ ပြီးသွားရတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ထိုးထည့်ထားပြီး တယောက်နှင့် တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဖက်ကာ ငြိမ်နားနေလိုက်ကြသည်။ ခနနေမှ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို အသာတွန်းရင်း
“ ဖေကြီး အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်က မောင်လေးနဲ့ မရဘူးလေ... ”
ဟု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ထိုအခါမှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး
“ အေး..ဟုတ်သားပဲ...ဖေကြီး သွားလိုက်ဦးမယ်..... ”
ဟု ပြောပြီး လူချင်း ခွါလိုက်ရာ သူ့လီးတန်ကြီးက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ လျောကနဲ ထွက်သွားသည်။ နီလာဝင်းမှာလည်း သူမရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် ပါးစပ်မှပင် “ အို့” ဟု ငြီးလိုက်မိသည်။ သို့သော် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ပုဆိုး ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့သို့ ကမန်းကတန်း ထွက်သွားရတော့သည်။
အပိုင်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment