ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၆ )

ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၆ ) 

ရေးသားသူ - ထူးခြား

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ္ပါသည္။

တကယ်တော့ နီလာဝင်းမှာ မငယ်တော့ပါ။ အပျိုဖြစ်လို့ ရာသီလာခဲ့တာပဲ လေးငါးနှစ်လောက် ရှိခဲ့ပြီ။ သူငယ်ချင်း နှစ်ကျတွေထဲမှာလည်း အတွေ့ပကြုံ ရှိသူတွေ ရှိနေပြီးသား။ အွန်လိုင်း ဗီဒီယိုတွေလည်း ကြည့်ဖူးပြီးသား။ တကယ်ဆို သူကတောင် ရတနာဝင်းထက် ပိုပြီးကြည့်ဖူးဦးမည်။ သူ့သူငယ်ချင်းမ ကျူရှင်ဆရာနှင့် လိုးတာကိုလည်း ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသည်။

ပြီးခဲ့သည် တနင်္ဂနွေနေ့ညက သူတရေးနိုးတော့ ဘေးနားမှာ အိပ်နေတဲ့ ရတနာဝင်းကို မတွေ့၊ နောက်ဖေး ရှုးသွားပေါက်နေတာ ဖြစ်မည် ဟု တွေးလိုက်သော်လည်း တိုးတိုး တိုးတိုး ကြားနေရသော အသံတွေက ဘေးဘက် သူတို့အဖေ အခန်းထဲက ဆိုတော့ ဘာသံလဲ နားစွင့်တော့ စကားပြောသံလိုလို၊ အဖေက တယောက်ထဲ အိပ်တာမို့ ဘယ်သူနဲ့များ ဒီအချိန် ဖုန်းပြောနေသလဲပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ဘေးက အမကြီးကလည်း ပေါ်မလာ၊ တဖက်ခန်းက မီးရောင်တချို့ကလည်း နံရံအပေါက် တချို့က တိုးဝင်နေသည်ဆိုတော့ ဘာရယ်မဟုတ် ထချောင်းလိုက်မိသည်။ 

အဲ့ဒီမှာ သူ့အတွက် အောကားကို ကြည့်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အောကားတောင် ရိုးရိုးအောကား မဟုတ်၊ အင်းစက် အောကားဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ မီးကလည်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ မီးဆလိုက် ထိုးထားသလိုပင် ညအမှောင်ထဲမို့ ပိုလင်းနေသလိုပင်၊ ခြင်ထောင်ထဲမှ သားအဖ နှစ်ဦး၏ လှုပ်ရှားမှုတွေက နီလာဝင်း အတွက် စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည်တို့ပင် တတောက်တောက် ကျစေလောက်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွစေလေသည်။ အဖေနှင့် အမဖြစ်သူတို့၏ နှူးနှပ်ကာ ဘာဂျာပုလွေ ပေးပွဲကို နီလာဝင်းတယောက် ကြည့်နေရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်နေမိရာမှ ကျဉ်တက်ကာ ပြီးသွားခဲ့ရသေးသည်။ အမကြီး သူ့အဖေ ခြင်ထောင်ထဲက ထွက်လာမှ အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့ရသည်။

နောက်နေ့ ကျောင်းသွားတော့ စိတ်က ညတုန်းက မြင်ခဲ့ရသည့် မကြီးနှင့် အဖေတို့ ချစ်ရည်လူးပွဲကိုပဲ ပြန်မြင်ယောင်နေပြီး စိတ်က ဘာမှ အာရုံစိုက်မရ ဖြစ်နေရသည်။ သူ့ကျူရှင်က သူငယ်ချင်းပြောဖူးတာတွေ ပြန်သတိရနေမိသည်။ ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ကျူရှင်ဆရာကြီးနှင့် ဖြစ်နေသူဖြစ်သည်။ ထိုဆရာကြီးမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့လောက်ပင် ရှိဦးမည်။ မိန်းမလည်း ရှိသည်။ ကလေးတော့ မရှိ။ သူ့ကျူရှင်ခန်းက စာသင်ခန်း အတွက်သာ ငှားထားပြီး လူမနေကြခြေ။ ရှေ့တခန်းလုံး စာသင်ခန်း ဖြစ်ပြီး ရုံးခန်းနှင့် မီးဖိုခန်း ရှိသည်။ နီလာဝင်း သူငယ်ချင်းက စာသင်ချိန်ပြီးလျှင် စာမေးဖို့ ဆိုပြီး နောက်ကျမှ ပြန်တက်သည်။ သူနှင့် ကျူရှင်ဆရာကြီးတို့ ဇာတ်လမ်းမှာ ဘယ်သူက ဘယ်သူ စလိုက်သည်မသိ၊ လူမရှိသည့် အချိန်ဆို သူ့ကို ဆရာကြီးက ရုံးခန်းထဲတွင် သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး စာရှင်းပြလေ့ရှိသည်ဟု ဆိုသည်။ ဆရာကြီး လီးက တချိန်လုံး မာနေကာ သူ့ဖင်ကို အမြဲထိုးနေသည်ဟု ဆိုသည်။ နောက်ကျတော့ အဲ့လို ပုံစံနှင့်ပင် ဆရာကြီးက ပုဆိုးဖြည်ချကာ သူ့ကို ထမီလှန်စေပြီး လိုးကြသည် ဟု ဆိုသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပုံစံမျိုးကို ဂျပန် အင်းစက်ကားတွေထဲမှာ အမြဲလို တွေ့ဖူးနေတာမို့ နီလာဝင်းကလည်း သဘောပေါက်သည်။

...................................................

အခန်း (၁၄)

ထိုနေ့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နေ့လည် စာကြည့်နေတုန်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်လုံးက သူ့ပေါင်လုံးလေးတွေဆီ ရောက်လာတာကို သတိထားမိတော့ နီလာဝင်း တယောက် အကဲစမ်းချင်စိတ် ပေါက်သွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့အဖေ ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်၍ စာမေးခဲ့လိုက်သည်။ သူထင်သည့် အတိုင်းပင် သူ့ဖင်အောက်မှ မာမာနွေးနွေးကြီးက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတောင်နေကြောင်း သိခဲ့ရလေသည်။

ညနေ ထမင်းစားပြီးချိန် အငယ်ကောင်က အိမ်ပေါ်ထပ်၊ သူက အခန်းထဲ ပုံမှန် ကျောင်းစာလုပ်နေချိန်၊ အမကြီးနှင့် အဖေမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေသည်ဆိုတော့ ဘာများလုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ အသာ ခြေဖျားထောက်သွားရင်း နံရံအကွယ်မှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်။ သူထင်သည့် အတိုင်းပင် အဖေဖြစ်သူနှင့် သူ့အမကြီးတို့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်တွင် ချစ်သူ နှစ်ဦးသဖွယ် ချစ်ရည်လူးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့ရလေသည်။

ထိုညက နီလာဝင်းက လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ချင်သည်နှင့် ထမီဝတ်အိပ်လေသည်။ ထိုမှသာ ထမီကို အသာဖြည်၍ သူ့စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ချေလို့ ရမည် ဖြစ်သည်။ သူက ရတနာဝင်း တယောက် ဒီညလည်း သူ့အဖေ အခန်း သွားမည်ဟု တွက်ထားခဲ့သည်။

သို့သော် ရတနာဝင်းက အိပ်မောကျသွားခဲ့သည်။

အိပ်မပျော်သူက နီလာဝင်း၊ ဒီညလည်း သူ့အမနှင့် သူ့အဖေတို့ ပွဲကို ချောင်းရမလားလို့ စောင့်နေတာ အမ က ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ကြည့်ရတာ ဒီညတော့ သူတို့ အလုပ်မဖြစ်တော့ဘူး ထင်တယ် ဟု တွေးကာ သူ့ထမီကို သူလှန်တင်လိုက်ကာ စောက်စေ့လေးကို လက်ဖြင့်ဖိကာ ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည်ကို မျက်စေ့အစွန်မှ မြင်လိုက်ရသည်။ ထမီ ပြန်ဆွဲချဖို့ အချိန်မရတော့။ လက်နှစ်ဖက်ကိုသာ ဘေးချရင်း ပက်လက်ကလေး လှဲလျှောင်းနေလိုက်ရသည်။ 

နီလာဝင်း ပက်လက်ကလေး အိပ်နေရင်းက မျက်လွှာလေးကို အသာလေး မသိမသာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဖြစ်နေသည်။ မီးကြီး မလာလို့ လိုက်လာတာ နေမည်ဟု နီလာဝင်း တွေးနေမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက မိမိဘေး ကုတင်နားမှာ ရပ်ပြီး အမကြီးကို ကြည့်နေပုံရသည်။ နောက်တော့ သူ့လက်ထဲက လက်နှိပ်ဓါတ်မီး မီးလင်းလာတာ တွေ့ရသည်။ ဟော့တော့ လက်နှိပ်ဓါတ်မီး သွားသည့် မီးအလင်းရောင်တန်းကို သူမြင်နေရသည်။ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးက သူ့ပေါင်ခွဆုံကို ထိုးနေတာပါလား၊ နီလာဝင်း အသက်ရှုသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် မနည်းရှုနေရသည်။ မိမိ ထမီမှာ လုံး၀ လန်တက်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးက ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေသည် ဆိုတာ သိလို့ ရှက်လည်း ရှက်၊ တဏှာစိတ်ကလည်း အလွန် ထလာရသည်။ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ စောက်ရည်တွေ စိုလာတာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မြင်သွားမှာလည်း ကြောက်နေမိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အသက်ရှုသံ ပုံမှန်မဟုတ်လို့ မျက်လုံးကို နည်းနည်း ပိုဟကြည့်လိုက်တော့ မိမိ အဖုတ်လေးကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ နီလာဝင်းက မိမိအဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်လေးတွေ ပြည့်လျှံပြီး မထွက်သွားပါစေနဲ့ ဟု ဆုတောင်းရင်း စိတ်ကို အတင်းလျော့နေရသည်။ ခနနေတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကမန်းကတန်း ပြန်ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရမှ သက်ပြင်းချကာ အောင့်ထားသမျှ အသက်ကို အမြန်ရှုနေရတော့သည်။

......................................................

နောက်တနေ့ ကျောင်းရောက်တော့ ညက အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ စဉ်းစားရင်း နီလာဝင်း တယောက် စိတ်တွေက တဏှာရာဂ ဘက်ကိုပဲ အာရုံကျနေသဖြင့် အိပ်သာထဲရော၊ မိမိတယောက်ထဲ ရှိနေစဉ်ရော ဖုန်းထဲမှ ဂျပန်အောကားတွေကိုပဲ ကြည့်နေဖြစ်သည်။ ထိုကားများမှာ မြန်မာစာတမ်းထိုးများ ဖြစ်ကာ သမီးနှင့် အဖေတို့ အင်းစက်များပင် ဖြစ်တော့သည်။

ထို့ကြောင့်လည်း နေ့လည်ခင်းကျတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အင်္ဂလိပ်အက်ဆေး အရှည်တပုဒ် မေးရင်းဖြင့် ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ဖင်လုံးလေးလှိမ့်ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် လီးမာမာကြီးကို ပွတ်တိုက်ကစား ပေးလိုက်ရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် လုံခြည်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရသည်။ နီလာဝင်းက သူ့ဖင်လုံးကလေးမှ ခံစားသိရသဖြင့် သူ့အပေါ်လည်း အဖေကြီး စိတ်တွေ မရိုးသားကြောင်း သေချာသွားလေသည်။

ညနေ ထမင်းစားပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ်မှာ နှစ်ယောက် အတူကပ်ထိုင်ရင်း ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့ အငယ်နှစ်ယောက်အလစ်မှာ နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်မိကြပြန်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူနှစ်ဦးအလား တယောက်နှင့် တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ် လျှာချင်း ပွတ်သပ်ပြီး နမ်းနေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေသလို ရတနာဝင်း လက်တဖက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ 

နီလာဝင်းက မနေ့က အတိုင်းပင် လာချောင်းကြည့်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလို့ ဝမှ

“ ညကျရင် လာခဲ့ကွာ ... ဖေကြီး မနေနိုင်တော့ဘူး.. ” 

“ ဘာကို မနေနိုင်တာလဲ ဖေကြီးရဲ့.. ” 

“ ဖေကြီးကလေ .. မီးကြီးကို..... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စကားလုံးရွေးနေသဖြင့် အနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။ ရတနာဝင်းက

“ ဖေကြီးက ဘာဖြစ်လဲ .. ဆက်ပြောလေ.... ” 

“ မီးကြီးကို အဆုံးစွန်ထိ ချစ်ချင်နေပြီ.... ” 

“ မကောင်းဘူး ထင်ပါတယ် .. ဖေကြီးရယ်.... ” 

“ ဘာလို့မကောင်းတာလဲ မီးကြီးရဲ့ ..မီးကြီးက ဖေကြီးကို မချစ်လို့လား.... ” 

“ ဖေကြီးကို ချစ်ပါတယ်..ဒါပေမယ့် .. အဲဒါက နောက်ဆုံးစည်းပဲလေ...မီးတို့ သားအဖဆိုတဲ့ စည်းကို ကျော်တော့မလို့လား.... ” 

“ မီးကြီးကလည်း အခုကရော ဖေကြီးတို့က သားအဖစည်း မကျော်လို့လား...လီးစုပ်..စောက်ဖုတ် လျှက်တောင် လုပ်ခဲ့ကြပြီးပြီပဲဟာ.... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို တမင် စကားလုံး တစ်တစ်ခွခွ သုံးကာ ပြောလိုက်သည်။

“ ဟာ ဖေကြီးကလည်း စကားတွေက အရမ်းကြမ်းတာပဲ.... ” 

“ အမှန်အတိုင်း ပြောတာပဲလေကွာ...မီးကြီးကလည်း ခုမှ ရှက်နေလို့လား.... ” 

“ မီးကြီး ကြောက်တယ်.... ” 

“ မကြောက်ပါနဲ့.. ဖေကြီး အရမ်း မလုပ်ပါဘူး...မီးကြီး တော်တော့ ဆိုတဲ့ နေရာမှာ ရပ်လိုက်ပါ့မယ်.... ” 

“ ဟင့်အင်း..ဖေကြီးရယ် ... မီးကြီးကို စဉ်းစားခွင့် ပေးပါဦး..အဲဒါကို အတင်း ဇွတ်လုပ်မယ်ဆိုရင် မလာတော့ဘူး.... ” 

“ အတင်း ဇွတ်မလုပ်ပါဘူးကွာ...လာသာလာခဲ့..ဖေကြီး..ဂတိပေးတယ်.... ” 

“ အင်း...အာ့ဆိုလည်း ပြီးရော..ဖေကြီး ဂတိတည်ရမယ်နော်.... ” 

.................................................

ထိုည ရတနာဝင်း တယောက် နီလာဝင်း အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခြင်ထောင်တွင်းသို့ ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော နီလာဝင်းကလည်း ရတနာဝင်း အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်နှင့် ထကာ တဖက်ခန်းသို့ ချောင်းတော့သည်။

ရတနာဝင်း ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်လာသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ပြန်လည်ဖက်တွယ်ကာ ရမ္မက်ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုံ့ပြန်လေသည်။ ဒီတခါတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို အဝတ်အစား တမျှင်မျှ မကျန်အောင် ချွတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ရတနာဝင်းက ရှက်သွေးဖြန်းနေသော်လည်း မငြင်းတော့ချေ။

“ ဖေကြီးကလည်း မီးကို အရှက်ကုန်အောင် လုပ်နေတော့တာပဲ.... ” 

“ အို...ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လဲ..မီးကြီး ဘော်ဒီက ဒီလောက်လှတာ..ကြည့်ပါဦး...နို့ကလေးတွေက အနေတော်ပဲ...အရမ်းလည်း မကြီးဘူး..သူများတွေလို ပြားကပ်ကပ်လည်း မဟုတ်ဘူး.... ” 

“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောလည်းပြော လက်တွေက ရတနာဝင်း ရင်သားများကို ဆုပ်နှယ်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း နို့သီးခေါင်းလေးများကို တဖက် တလှည့်စီ အားရပါးရ စို့နေလေသည်။ နောက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း အပေါ် မှောက်လျှက် တက်လိုက်ပြီး တတောင်ကို တဖက်ထောက်လျှက် နောက်လက်တဖက်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်ပေးလေသည်။ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ဖြင့် ရွှဲနစ်နေလေပြီ။

“ ဖေကြီး ..မီးကို ဂတိပေးထားတယ်နော်.... ” 

“ အင်းပါ မီးကြီးရယ်..ဖေကြီး သိပါတယ်..အဝကလေးတင်ပါ.... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာ တအားကို မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီမို့ ဒစ်ဖူးကြီးက ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလွှာကလေးကို ပွတ်တိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကို သွားထိုးမိလေရာ ရတနာဝင်းမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း နောက်ဆုံး အကြံတခု ရသွားသည်။

“ မီးကြီး တစောင်းလေး နေလိုက်.. ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ကုတင်ခေါင်းရင်းဘေးက ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဗူးကလေးကို လှမ်းယူကာ လက်ဖဝါးပေါ် ညှစ်ချပြီး သူ့လီးတန်ကြီးမှာ လိမ်းသုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း အနောက်ဖက်မှ ကပ်လှဲလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း၏ ပေါင်ကလေးနှစ်လုံးကို စေ့စေကာ ပေါင်ခွဆုံကြားကို လီးကြီး အသာထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝမှာ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်သပ်နေပေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်လေး နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ သူ့လီးကြီးဖြင့် လိုးနေတော့သည်။ နောက်တခါ သူ့လီးကြီးကို ပေါင်ကြားမှ ဆွဲထုတ်ကာ ရတနာဝင်း၏ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကြားမှာလည်း အမြှောင်းလိုက် ညှပ်ကာ လိုးပြန်သည်။ လိုးရှင်းများကိုလည်း ထပ်ယူကာ ရတနာဝင်း ဖင်ကြားမှာ သုပ်လိမ်းပြန်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက ရတနာဝင်း ဖင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် လျှောတိုက် လိုးနေရင်း ဒစ်ဖူးကြီးဖြင့် ရတနာဝင်း ဖင်ဝလေးကို သွားသွားထိုးမိသည်။ ရတနာဝင်းမှာ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

“ ဖေကြီး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ...အီး.... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ စိတ်က တအားထနေပြီမို့ ရတနာဝင်း ဖင်ဝလေးကို လိုးရှင်းများ အိုင်နေအောင် ထိုးရင်းမှ သူ့ဒစ်ဖူးဖြင့် တေ့ကာ ဖိဖိထိုးပေးနေလေသည်။ ရတနာဝင်းမှာ ဖင်ဝလေးကို ကလိခံရသဖြင့် ဖင်လေး တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေရသည်။ လိုးရှင်းများနှင့် သူ့လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်နေသော လရည်ကြည်များကြောင့် ရတနာဝင်း ဖင်ဝလေးမှာ ချောမွေ့နေပြီး လီးထိပ်ဖူးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်နေတာကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းပင် မထင်မှတ်ဘဲ ဒစ်ဖူးကြီးက အိကနဲ ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ကျွံဝင်သွားတော့သည်။

“ အ...နာတယ်..ဖေကြီး..ဖင်ပေါက်ကိုလည်း...မလုပ်နဲ့လေ..ရှီး...ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.. ” 

သို့ပေမယ့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဒစ်ဖူးကြီးက ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ကလေးမှာ တစ်ဆို့ တင်းကြပ်စွာ နစ်ဝင်နေပြီဆိုတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ ဖင်ပေါက်ကလေး ဆစ်ကနဲ ဖြစ်ပြီး စပ်သလိုလေး ဖြစ်သွားသော်လည်း ဒစ်ဖူးကြီးက တစ်စို့စို့ ရှိနေသေးသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ အီး...ဖေကြီး ဆက်မသွင်းနဲ့တော့နော်..အဲ့လောက်ပဲ...တော်ပြီနော်...မီးဖင်ပြဲသွားမယ်...အီး..... ” 

“ အင်းပါ .. မီးကြီးရဲ့...အဲ့လောက်ပဲ...ဆက်မထည့်တော့ဘူးနော်...အဲ့လောက်လေးပဲ ဖေကြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်မယ်.... ” 

တကယ်တော့ ဦးးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီး၏ ဒစ်ဖူးကျော်ကျော် လက်တလုံးလောက်အထိ မြုပ်နေပါပြီ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အထဲကို ပိုမဝင်သွားအောင် သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဝင်သလောက်လေးကို ဆွဲထုတ်ပြန်ထည့်ဖြင့် လိုးပေးလေသည်။ ရတနာဝင်း ဖင်ဝကြွက်သားများ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ညှစ်ပေးမှုကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ရေရှည် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရည်များ ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထည့်လိုက်ရင်း တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။

“ အား...ထွက်ကုန်ပြီ...အီး.... ” 

“ အိုး....ဖေကြီး.... ” 

.................................................................

အခန်း (၁၅) 

နောက်တနေ့ မနက် အလုပ်သွားခါနီး ရတနာဝင်းက နှုတ်ဆက် အနမ်းပေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းအား 

“ ဖေကြီး...ညက သိပ်ဆိုးတယ်...မီး..ဟိုဟာ နည်းနည်းတောင် စပ်နေတယ်..... ” 

“ ဆောရီး..မီးကြီးရယ်...ဖေကြီး..စိတ်မထိန်းဘူး ဖြစ်သွားတယ်.... ” 

“ ဟွန့် ...အဲလို စိတ်မထိန်းနိုင်ရင် .. နောက် ဖေကြီးဆီ မလာတော့ဘူး..... ” 

“ ထိန်းပါ့မယ်ကွာ.. နောက် ဖေကြီးကို စုပ်ပဲပေးတော့ ဟုတ်ပလား.... ” 

“ ဟွန့်..လူလည်ကြီး.... ” 

.......................................................

ရုံးသွားဖို့ ထွက်သွားသည့် ရတနာဝင်း ဖင်လုံးလေးကို ကြည့်ပြီး ညက ရတနာဝင်း ဖင်ဝထဲ သူ့ဒစ်ဖူး ဝင်သွားသည့် အရသာကို ပြန်စဉ်းစားကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတောင်လာရသည်။ တကယ်တော့ ရတနာဝင်းလည်း စောက်ဖုတ်အလိုးခံချင်နေမည် ဆိုတာ သူသိသည်။ သို့သော် သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ရတနာဝင်း ကိုယ်တိုင်က ရှောရှောရှုရှု ပေးမှပဲ လိုချင်နေမိသည်။ သူအတင်းလုပ်လျှင်လည်း နောက်တော့ အဆင်ပြေသွားမည် ဆိုတာ သိသည်။ အဲလိုလည်း အတင်း မလုပ်ချင်၊ စိတ်တွေ ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေမိသည်။

ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ လီးတလက်မလောက် ထည့်လိုးလိုက်ရတာ တွေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် တမနက်လုံး လီးတောင်နေရသည်။ နေ့လည်ခင်းကျတော့ မနေနိုင်တော့၊ အိပ်သာထဲ သွားပြီး ဂွင်းထုပြစ်ဖို့ ကြံလိုက်သည်။ သို့သော် သူ့မျက်စောင်းထိုး ဆိုဖာပေါ်မှာ စာအုပ်တအုပ် ဖွင့်ဖတ်ကာ နားထဲ နားကြပ်ထည့် သီချင်းနားထောင်နေသည့် နီလာဝင်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ အကြံတခု ရသွားသည်။

နီလာဝင်းကလည်း ဒီနေ့မှ ကျောင်းစိမ်း ဂါဝန်အတိုလေး ဝတ်ထားသည်။ တနှစ် နှစ်နှစ်အတွင်း အရပ်ကြီး ရှည်ထွက်လာသော နီလာဝင်းအတွက် ဂါဝန်လေးမှာ တိုနှံ့နှံ့ဖြစ်နေသည်။ အမကြီး ရတနာဝင်းက ကျောင်း မဝတ်နဲ့တော့၊ အိမ်နေရင်းပဲ ဝတ် ဟု ပြောထားရသော ဂါဝန်ကလေး ဖြစ်သည်။

“ မီးလတ်.. ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သူလှမ်းခေါ်လိုက်သည့် အသံကို နီလာဝင်း မကြားတာ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ခုံပေါ်မှ ခဲဖျက်တုံးလေး တခုဖြင့် လှမ်းပေါက်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ နီလာဝင်းက သူ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ဖုန်းမှ သီချင်းကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေသော နီလာဝင်းကို ...

“ မီးလတ်..ဒီနေ့ အက်ဆေး ကွန်ပရီဟန်းရှင်း မေးစရာ မရှိဘူးလား...ခု ဆိုင်မှာ...လူရှင်တုန်း..မေးထားလေ.... ” 

“ ပါတယ်..ခဏလေး.. ” 

ဟု ပြောကာ စာအုပ်ကို လှန်လှောရှာနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကမန်းကတန်း ထသွားပြီး သူ့အခန်းထဲက အပါးဆုံး ပလေကပ် ပုဆိုး တထည်ကို သွားလဲဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်လိုက်သည်နှင့် နီလာဝင်းက ထလာပြီး သူ့ရှေ့စားပွဲပေါ်မှာ စာအုပ်ကို တင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိမထားလိုက်မိသည်မှာ နီလာဝင်းက ထိုင်သည့်အချိန်တွင် ဂါဝန် အနောက်စလေးကို အသာလှန်ကာ ထိုင်လိုက်သည်မို့ နီလာဝင်း ဖင်သားလုံးလုံးလေးနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်တန်ကြားမှာ အလွန်ပါးလွှာသော ပလေကပ် ပုဆိုးအသား တလွှာသာ ခြားတော့သည်။ အေးစက်အိညက်သော ဖင်လုံးကလေးများနှင့် ပူနွေးတင်းမာသည့် ပေါင်ခြံတို့ ဖိကပ်မိကြလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးက ရုတ်ချည်းကို ထောင်မတ်တက်လာခဲ့သည်။ နီလာဝင်း ခါးကလေး နှဲ့ပြီး ဖင်ကလေးကို လှုပ်ရှားလိုက်တော့ လီးတန်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတည့်တည့် ကျလေသည်။ နီလာဝင်းက သူ့ပေါင်လေး နှစ်လုံးကို အသာဖြဲကားပေးလိုက်တော့ ခေါင်းထောင်ထာလာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ဒဲ့ဒိုးကြီး ထောက်မိလေသည်။ အပျိုမစောက်ဖုတ်ကလေးနှင့် မုဆိုးဖို လီးကြီးတို့ ပုဆိုးတထပ်နှင့် ပင်တီ အသားပါးလေး တထပ်နှစ်ထပ်သာခြား၍ ဖိကပ်မိနေကြပြီ။ အပျိုပေါက်စမလေး စောက်ဖုတ်က လီးတန် ပူပူနွေးနွေး မာမာကြီး အထိအတွေကို ခံစားသိနေရသလို မုဆိုးဖိုကြီး၏ လီးကြီးကလည်း အပျိုပေါက်စနမလေး၏ စောက်ဖုတ်ပျော့ပျော့ အိအိဖောင်းဖောင်းလေးကို တိုက်ရိုက် ထိမိနေမှန်း သိနေလေပြီ။ 

“ ဟာ မီးလတ် အက်ဆေးကလည်း ရှည်လှချည်လား..အချိန်ယူ ဖတ်ရမယ်ထင်တယ်.... ” 

“ ဖေကြီး..အေးဆေးသာဖတ်...မီးသီချင်း နားထောင်ရင်း...စောင့်မယ်.... ” 

“ အေး..အေး..... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုလားထိုင် နောက်မှီကို ကျောမှီလိုက်ရင်း ညာဖက်လက်ဖြင့် စာအုပ်ကို ကိုင်ကာ မြှောက်လို့ မျက်လုံးနားမှာ ထားကြည့်ရင်း လက်တဖက်က နီလာဝင်း ဘိုက်လေးကို လက်ဝါးဖြင့် သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုလားထိုင်မှာ ရုံးသုံးကုလားထိုင်မျိုး ဖြစ်ကာ ရှေ့နောက်ကို ယိမ်းလို့ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုလားထိုင်ကိုလည်း နှဲ့ရင်း ဖင်ကိုလည်း မသိမသာ ကြွကာ သူ့လီးမာမာကြီးဖြင့် ညှောင့်လေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း သီချင်းနားထောင်ရင်းဖြင့် ကိုယ်ကို ယိမ်းသလို ဖင်လုံးကို ပွတ်တိုက်နေလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ အဝတ်အစားသာ မရှိပါက ညှောင့်ပြီး လိုးနေကြသည့် ပုံစံ ဖြစ်နေရသည်။ အရှိန်ရလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ သုတ်သွေး ဦးနှောက်ထဲ ရောက်နေလေပြီ။ စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ် အသာတင်ပြီး ထိုလက်ဖြင့် နီလာဝင်း ပေါင်သားလေးကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နီလာဝင်းကလည်း ပေါင်ကို အသာဖြဲကားပေးလိုက်တော့ ပုဆိုးပျော့ပျော့အောက်မှ လီးကြီးက အလံတိုင်လို ထောင်တက်လာရာ စောက်ဖုတ်လေးကို တည့်တည့် ထိုးမိလေသည်။ 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် တဖက်တချက်ကိုင်ကာ ဖြဲလျှက် အောက်မှ ဖင်ကို ကြွကာကြွကာ လီးကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်လေး တည့်တည့်ကို ထိုးထိုး ပွတ်လေသည်။ နီလာဝင်းလည်း သူမပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ ဖင်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်လျှက် သူ့စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကြားမှ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သည်။ လီးတန်ကြီးက သူ့စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိပွတ်ပေးနေတာ ခံနေရတော့ အပျိုပေါက်စမလေး မခံနိုင်တော့၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း စောက်ဖုတ်လေးကို လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ ဖိပွတ်ပေးနေမိလေသည်။ ခဏကြာတော့ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ စောက်စေ့လေး ကျဉ်ပြီး တချီပြီးသွားရသည်။ နီလာဝင်းမှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ကျကာ ပြီးသွားသဖြင့် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ညှပ်လိုက်ရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ထားသလို ဖြစ်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း လရည်များ ပန်းထွက်ကာ တချီပြီးသွားရတော့သည်။

ထိုအခါမှ အသိဝင်လာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စာအုပ်ကို ကမန်းကတန်း ကောက်ကိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ရင်း

“ ဟာ မီးလတ်ဟာ ဒီတခါ နည်းနည်းခက်တယ်...ခဏနေမှ ဖေကြီး တခေါက်ပြန်ဖတ်ပေးမယ်..... ” 

“ အင်း..ရတယ်လေ.... ” 

ဟု ပြောပြီး နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ပေါ်မှ ထကာ နောက်ဖေးသို့ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ပုဆိုးထဲ မိမိလီးထိပ်မှ ပန်းထွက်သွားသည့် လရည်များသာမက မိမိ လီးတန်ပေါ် နေရာလောက်တွင် ကွက်ပြီး စိုကျန်ခဲ့သည်မှာ မိမိလရည် မဟုတ်မှန်း သေချာသိလေသည်။ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ကလေးက စိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်များ ဖြစ်သည်ကို သိလေသည်။ ဦးနှောက်စားလေပြီ၊ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ သမီးကြီးဖြစ်သူနှင့် သမီးရီးစားလို ဖြစ်နေပြီး သမီးကြီးက သူ့ညီမငယ်ကို မပတ်သက်ဖို့ မှာထားသည် မဟုတ်လား။ အခု သူ့သမီးလတ်ကို သွားပြီး တခုတခု လုပ်မိလျှင် သမီးကြီး စိတ်ဆိုးမှာ သူလန့်သည်၊ ငါ့စိတ်ကို ထိန်းရမည် ဟုသာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိပေးမိလိုက်လေတော့သည်။

နီလာဝင်းမှာ ဒီတခါတော့ သူ့အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ခဏတက်ကာ လှဲနေမိသည်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ဖိပွတ်ခံရသည့် လီးမာမာကြီး အရသာကို ပြန်တွေးနေမိပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း သူ့လီးကြီးနှင့် တမင်လုပ်နေမှန်း သူသိသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူပေးလိုက်သည့် အက်ဆေးမှာ သူတခါတုန်းက မေးပြီးခဲ့သည့် အက်ဆေး အဟောင်း ဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဖတ်တောင် ဖတ်ကြည့်ပုံ မရချေ။ မကြီးနှင့် ဖေပြီးတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်နေကြပြီး သူနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့က တိတ်တခိုး ဖြစ်နေကြသည်။ အဲဒါကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ရမလား၊ ဒီအတိုင်းပဲ တယောက်ကို တယောက် မသိချင်ယောင်ဆောင် လုပ်နေကြရမလား၊ အပျိုပေါက်စမလေး အတွေးနယ်ချဲ့နေလေပြီ။

...........................

ညဘက် ထုံးစံအတိုင်း ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ကြတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စပြီး ကစ်ဆင်ပေးသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း တုံ့ပြန်သဖြင့် သူတို့နှစ်ဦး နှုတ်ခမ်းချင်း မောသွားအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ကြသည်။ ပြီးမှ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို အသာတွန်း၍ 

“ ဖေကြီး..မီး ပြောစာရှိလို့.... ” 

“ ပြော.. ” 

“ ကိုအောင်က ဖုန်းဆက်တယ် ဒီနေ့.... ” 

“ သူက မီးကြီးဆီ အမြဲ ဆက်နေတာပဲ မဟုတ်ဘူးလားလို့.... ” 

“ အင်း..ဒါပေမယ့် ခုက ထူးလို့လေ.... ” 

“ ဘာထူးတာလဲ.. ” 

“ သူက မီးကို လက်ထပ်ယူချင်ပြီတဲ့.. ” 

“ ဟင် သူက ခုမှ ဘာလို့  လောရတာလဲ.. ” 

“ သူ့အလုပ်ကလည်း အခြေကျပြီး ဟိုမှာလည်း ပီအာ ဖြစ်နေပြီတဲ့...မီးကို လက်ထပ်ပြီး ဟိုမှာနေရအောင်တဲ့....မီးအတွက်လည်း အလုပ် သူစုံစမ်းထားပြီးပြီ တဲ့.... ” 

“ အင်း...အဲ့တော့ မီးကြီးကရော.. ” 

“ အင်း...ဟိုမှာ သူပြောသလို အလုပ်လုပ်ရရင်တော့ ဖေကြီးတို့ မိသးစုကို ကောင်းကောင်းထောက်ပံ့ပေးနိုင်မှာပေါ့.... ” 

“ ဖေကြီးက ပိုက်ဆံမလိုပါဘူးကွာ.... ” 

“ အင်း ..ဒါပေမယ့် မီးလတ်နဲ့ မောင်လေးတို့အတွက်က ရေရှည်လိုသေးတယ်လေ...နောက်ဖေကြီးလည်း အလုပ်လုပ်ရတာ ပင်ပန်းပါပြီ...နားနားနေနေ နေသင့်ပါပြီ.... ” 

“ အင်း..မီးကြီးရဲ့ နောင်ရေးလည်း ဖြစ်တော့ ဖေကြီးကတော့ မတားချင်ပါဘူး...မီးကြီးဆန္ဒရှိတာ ခွင်ပြုပါတယ်..ဒါပေမယ့်.. ” 

“ ဒါပေမယ့်က ဘာလဲ.. ” 

“ ဖေကြီးက မီးကြီးကို မခွဲနိုင်ဘူးလေ မီးကြီးသိရဲ့သားနဲ့...နောက်ပြီး ဖေကြီးက အဆုံးစွန်ထိတောင် ချစ်ခွင့်လည်း မရသေးဘူး.... ” 

“ ခစ်...မီးကြီးလည်း ဖေကြီးကိုတော့ မခွဲချင်ပါဘူး..မီးကြီးတို့ အဆင်ပြေရင် ခဏခဏ ပြန်လာမှာပေါ့..နောက်ပြီး မီးတို့ကိစ္စ အဆင်ပြေသွားရင် ဖေကြီးကိုပဲ မီးက ပထမဦးဆုံး အနေနဲ့ အဆုံးစွန် ချစ်ခွင့်ပေးမှာပါ.... ” 

“ ဟာ ..အာ့ဆို သဘောတူတယ်...ကဲ ခုညပဲ ...စလိုက်ရအောင်နော်.... ” 

“ ခစ် ... မရသေးပါဘူးနော်..မီးက ကိုအောင့်ကို အဖြေပေးပြီးတော့ မီးတို့မင်္ဂလာကိစ္စတွေ ဆွေးနွေးရမယ်...ပြီးရင် ရက်တွေ အချိန်တွေ နေရာတွေ ရွေးရမယ်...အားလုံးပြီးရင် စိတ်သာချ...မီးက ဖေကြီးကိုပဲ ပထမဆုံး မီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ဆွတ်ခူးခွင့် ပေးမှာ.... ” 

“ ဖေကြီးက စောင့်တောင် မစောင့်ချင်တော့ဘူးကွာ.... ” 

“ ဟွန့် မနေကတောင် ဖေကြီး အရမ်းဆိုးပြီးပြီ..သွား..နောက်ကို အဲလို မလုပ်နဲ့နော်.. ” 

“ အင်းပါ မနေ့က မီးကြီး ဘယ်လိုနေလဲ..မကောင်းဘူးလား.... ” 

“ တမျိုးကြီးပဲ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ..နာလည်းနာတယ်...ဖေကြီးသာ ဆက်ထိုးလိုက်ရင် မီးဖင်လေး ပြဲသွားမလား မသိဘူး.... ” 

“ မပြဲပါဘူး..မီးကြီးကလည်း...အဲဒီ တဆင့် ကျော်သွားရင် မီးကြီးကောင်းသွားမှာပါ.... ” 

သူတို့စကားပြောနေကြစဉ်မှာ သူတို့လက်တွေက တကယ်တော့ အငြိမ်မနေကြပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ရင်သားတွေကို  တီရှပ်ပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်နေပြီး ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာ ဖြစ်ပါသည်။ 

“ ဟွန့်..သူ့ဟာကြီးက နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာ ..မီး ဟာကြီးကို ဒါကြီးနဲ့ ထိုးတာ မနာပဲ နေမလား.... ” 

.................................................

အခန်း (၁၆)

ညအိပ်ယာဝင်တော့ ရတနာဝင်း သူ့အဖေ အခန်းသို့ ရောက်ခဲ့ရပြန်ပါသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း၊ ပြီးတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့လေးတွေကို စို့၊စုပ်နှယ် ၊ နောက်တော့ ရတနာဝင်း၏ စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်လေးကို လျှက်၊စုပ်၊မှုတ် ၊လျှာဖြင့်ထိုး၊ စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းဖြင့် ဖိပွတ်ချေပေးးရင်းဖြင့် ရတနာဝင်းအား ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်အောင် ပို့ဆောင်ပေးလိုက်လေသည်။

ရတနာဝင်းကလည်း တဖန်ပြန်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို လျှက်၊စုပ်၊လက်ဖြင့်ထု၊ ဂွေးဥတွေကိုပါ စုပ်ပေး၊ နောက် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာပင် လရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ပြီးစေရင်း လရည်များကိုပါ မျိုချလိုက်သည်။

နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် ဖက်ထားရင်း မှေးကာ နားနေကြသည်။ 

“ မီးကြီးရယ် .. ဖေကြီးနဲ့ပဲ ဖက်ပြီး တညလုံး အိပ်လိုက်ပါလား.... ” 

“ ဘယ်ဖြစ်မလဲ .. ဖေကြီးရဲ့...မိလတ်သိသွားရင် ပြဿနာ တက်မှာပေါ့.... ” 

“ မိလတ် မနိုးခင် ပြန်သွားလို့ ရတာပဲလေ.... ” 

“ မဖြစ်ဘူး ထင်ပါတယ်..ဖေကြီးရယ်...မီးတို့ တခုခု ကြံကြတာပေါ့..မီးလည်း ဖေကြီးနဲ့ တညလုံး ခုလိုဖက်ပြီး အိပ်ချင်တာပေါ့.... ” 

“ အင်း..ဖေကြီးတို့ ဓလေထုံးစံ ဘာညာ မထွန်းကားလာပဲ ..ကမ္ဘာဦးကလိုသာဆို မီးကြီးကိုပဲ ဖေကြီး ယူလိုက်ပြီ.... ” 

“ အွန်း..ဖေကြီး ဘုရင်တို့ .. အင်ပါယာတို့ ဖြစ်ရင်လည်း ယူလို့ရတာပဲလေ..ခစ် ခစ်.... ” 

“ အဲဒါတော့ ရာဇဝင်မှာ မကြားဖူးပါဘူး...မင်းမျိုး မင်းနွယ်တွေက မောင်နှမတို့ ဖအေတူ အမေကွဲတို့ ယူကြတာပဲ ကြားဖူးပါတယ်.... ” 

“ ရာဇဝင်မှာတော့ ဘယ်ရှိမလဲ...ဖေကြီးရဲ့..ဘုရင်တွေ သူတို့နန်းတွင်းမှာ လုပ်တာ ဘယ်သူက ပြောရဲမှာလဲ ...ဆွေစဉ်မျိုးဆက် အသတ်ခံရမယ့် ဟာကို.... ” 

“ အာ့လဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲ.... ” 

“ အော် ဖေကြီး ခုမှ သတိရတယ်..လာမယ့် စနေမှာ ဒေါ်ကြီးတို့ လမ်းထဲမှာ စတိတ်ရှိုးရှိတယ်လေ...မီးတို့ လာကြည်မယ်လို့ ပြောထားတယ်.... ” 

“ အင်း...အဲ့ဒီတော့.. ” 

“ အဲ့ဒီည ကျမှ မီး နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး မသွားတော့ဘူး...ဖေကြီးပဲ အငယ်နှစ်ယောက်ကို လိုက်ပို့လိုက်..အာ့ ဆို ဖေကြီးနဲ့ မီး နှစ်ယောက်ထဲ တညလုံး.... ” 

“ ဟာ .. ဟုတ်တာပေါ့..ဗဲရီးဂွတ်..မီးကို အဆုံးစွန် ချစ်ရတော့မှာပေါ့.... ” 

“ ဟွန့် ..သိသေးပါဘူး..ဖေကြီးကလဲ..အဲ့ကျမှ ဆုံးဖြတ်မယ်.... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်း အမကြီး အိမ်ရှေ့လမ်းမပေါ်တွင် ထိုပွဲတော်မျိုးဆိုလျှင် အဆိုတော်များလာသော တီးဝိုင်း ကောင်းကောင်းရှိပြီး ထိုင်ခုံများမှာ ဈေးကြီးလှသည်။ သို့သော် သူတို့ ဒေါ်ကြီး အိမ်ပေါ်ထပ် ဝရန်တာမှ ကြည့်လျှင် မြင်ရသဖြင့် သူတို့က ဝယ်စရာမလို၊ ထိုကဲ့သို့ ညမျိုးမှာ သူတို့ညအိပ် သွားနေတက်ကြသည်။

ထိုသို့ စကားပြောနေရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ကိုင်ညှစ်နေရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း တချက်တချက် စုပ်နမ်းလိုက် လုပ်နေသဖြင့် လီးက ပြန်မာလာပြီး ရတနာဝင်း ဘိုက်ကို သွားထိုးထောက်မိနေပြန်သည်။

“ ခစ်...ဖေကြီးဟာကလည်း ပြန်မာလာပြီ.... ” 

“ အင်းလေ..မီးကြီးကို အဲလို ဖက်နေ နမ်းနေရလို့ကတော့ ဘယ်တော့မှ ပျော့မှာ မဟုတ်ဘူး.... ” 

“ ဖေကြီး လုပ်ချင်ရင် မနေ့ကလိုပဲ ဟိုဟာ...အနောက်ကိုလေ...နည်းနည်းလေး လုပ်လေ.... ” 

“ ဟင်...တကယ်လား..ဖေကြီး လိုးရှင်း ဗူး ယူလိုက်ဦးမယ်.... ” 

“ အရမ်း မလုပ်နဲ့နော်..သူ့ကို သနားလို့ ..ပေးလုပ်တာနော်.... ” 

“ အင်းပါ မီးကြီးကလည်း..စိတ်ချပါ.... ” 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အလွန်ပျော်သွားသည်။ ရတနာဝင်းကို တဖက်လှည့်ကာ သူ့ကို ကျောပေး တစောင်းလေး အိပ်စေသည်။ နောက်တော့ လိုးရှင်းဗူးကို ညှစ်ကာ ရတနာဝင်း ဖင်ကြားမှာ လိမ်းသည်။ လက်ချောင်းထိပ်မှာ လိုးရှင်းများ ပုံ၍ ရတနာဝင်း ဖင်ပေါက်လေးကို ထိုးထည့်ပေးသည်။ လိုးရှင်းများကြောင့် သူ့လက်တချောင်း ချောချောရှုရှု ဝင်တော့ နောက်တချောင်းးကိုပါ ရအောင် ထိုးပြီး ကရိုင်းကြည့်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ အံကလေး ကြိတ်ကာ ခံနေသော်လည်း လိုးရှင်းများကြောင့် လက်နှစ်ချောင်းပူးဖြင့် ထိုးသွင်းနေသည်ကို ခံနိုင်လာခဲ့သည်။ ခဏကြာတော့ ပူနွေးနွေး ဒစ်ဖူးကြီး သူ့ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့လာသည်ကို ခံစားသိလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို အဖော် စွတ်ထားလိုက်သည်။ မတော်တဆ ပိုးတွေ ဘာတွေ ဝင်သွားမှာ စိုးသဖြင့် ဖြစ်သည်။

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>>