ငယ်သူမို့ အပိုင်း ( ၆ )

ငယ်သူမို့ အပိုင်း ( ၆ )

(Drama, Romance)

ရေးသားသူ - Niko Soe

အခန်း (၇၅)

နေ့လည် (၁၁)နာရီကျော်…ရန်ကုန်မင်္ဂလာဒုံလေဆိပ်

“ ဟေး……နုလေး….ဒီမှာ….ဒီမှာ”

ကိုသက်ငြိမ် နုငယ်ကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။ မနက်က ကိုသက်ငြိမ်အဖို့ သည်းထိတ်ရင်ဖိုဖြစ်ရပ်အပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်ပြီး တစ်ပါတည်း လေဆိပ်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဝပ်ရှော့က တပည့်ကျော်တွေဆီ နေ့လည်မှ လာမည်ဟု ဖုန်းဆက်ထားနှင့်လိုက်သည်။

နုငယ် ပြန်လာမှာဆိုတော့ အခန်းထဲ သူမ သံသယမဝင်အောင် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရပြန်သေးသည်။ ရတီ နဲ့တဝကြီးဒီကုတင်ပေါ်ကြီးမှာ လိုးခဲ့ကြတော့ ဒီကုတင်ပေါ် ရတီကိုယ်နံ့လေးတွေ၊ ဆံပင်စလေးကျန်ရစ်ခဲ့မည်မှာ မလွှဲဧကန်။

ထိုကြောင့် ခေါင်းအုံးစွပ်၊ အိပ်ယာစွပ်တွေကို အကုန် ဖယ်ရှားပြီး အဝတ်လျှော်စက်ထဲထည့်ကာ အသစ်ပြန်လဲလိုက်ရသည်။ ကြီးမေကိုတော့ ခပ်တည်တည်နဲ့ နုငယ်ပြန်လာမှာမို့လို့ လဲထားလိုက်သည်ဟု လိမ်ထားလိုက်သည်။ သူ့လုပ်ရပ်တွေက အရမ်းပိရိလွန်းနေသလိုပင်။ အတွေ့အကြုံရှိသောသူတစ်ဦးလို။

သို့သော်လည်း ဖောက်ပြန်ခြင်းနဲ့ သူနဲ့က ပထမတွေ့ဆုံခြင်းပင်။ ဆုံးပါးသွားပြီဖြစ်တဲ့ အရင်ဇနီး လွင်မာနှင်း ကုတင်ပေါ်မှာ (၂)နှစ်ကျော်နီးပါး လဲနေခဲ့သည့် အချိန်တုန်းကတောင် သူ မဖောက်ပြားဖြစ်ခဲ့ပေ။ သန်တုန်းမြန်တုန်းယောကျ်ားသားလေ။ လိင်စိတ်ဆိုတာ အမြဲရှိနေသည်ပေါ့။

သို့သော်လည်း အရမ်းထကြွလာလျှင် အောကားကြည့်၊ ဂွင်းထုလိုက်ပြီး ကိစ္စရှင်းလိုက်တာပင်။ အခုက ရမ္မက်ဇောနှင့်မျောပြီး ကာမဂုဏ်အာရုံကို တဝကြီးခံစားနေမိတော့သည်။

“ မောင်…လာကြိုတာလား”

အနားနား နုငယ်လာပြောမှ သူအသိစိတ်ပြန်ကပ်မိတော့သည်။ နုငယ်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အမြဲလှပနေတော့သည်။ နုငယ်၏ လှိုင်းတွန့်ဆံပင်တွေကို သူမ ဖာသာ ခပ်မြင့်မြင့်ပိုနီတေးလေး စည်းနှောင်ထားသည်။အပေါ်က လေးထောင့်စပ်စပ်လည်ပင်းပုံစံ ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအသားရောင်လေးက သူမအလှကိုပိုတင့်တင်စေသည့်နှယ်။

လေယာဉ်ထဲမှာ အေးလို့နှင့်တူသည်။ အပေါ်က အစိမ်းဖျော့ရောင် cardigan လေး ဝတ်ထားသည်။ အောက်က ဂါဝန်အရှည်အဝါရောင်က သူမ ခြေစထိရှည်ပြီး ဝဲတဲတဲလေးနှင့်။ မြန်မာဝတ်စုံဝတ်နေကြဆိုပေမဲ့ ထိုကဲ့သို့ တခြားပုံစံ style လေးတွေ ဝတ်တော့လည်း သူမ အလှက ပိုနုဖတ်နေသလို။ လေယာဉ်ပေါ်မှာလည်း ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်ခဲ့လို့နှင့်တူသည်။ မျက်နှာက ဖောင်းဖောင်းအိအိနှင့် စိုလက်နေသည်။

“ လွမ်းလိုက်ရတာ နုလေးရယ်”

“ မောင် ကတော့ထုံးစံအတိုင်းပိုပြီ”

“ အဟုတ်ပြောနေတာပါကွယ်….နုလေး မယုံဘူးလား…အေး..အေး…ညကျ တွေ့မယ်”

“ ဟိ…ဟိ…မောင် လေဆိပ်ကြီးမှာ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ”

“ မသိဘူးကွာ….ချစ်တယ်”

ခွဲနေရသည့်(၂)ရက်အတွင်းမှာကို ကိုသက်ငြိမ် စကားတော်တော်တတ်လာသည်။ နုငယ်နှလုံးသားကတော့ ကြွေကျမြေခရပြီပေါ့။ အထုတ်တွေကူသယ်ပေးရင်နဲ့ပင် ကိုသက်ငြိမ် ချစ်စကားတွေ မမောနိုင်၊ မပန်းနိုင်ဆိုမိသည်။

ကျူးလွန်ခဲ့သည့် အမှားတွေကို ပြန်လည်ဖာထေးလိုသည့်သဘောမျိုးလား ဆိုတာကိုတော့ ကာယကံရှင်ကသာ အသိဆုံး ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

“ နု…နေ့လည်စာက အိမ်မှာစားမှာလား…အပြင်မှာ စားချင်လား”

“ အိမ်မှာပဲစားလိုက်မယ်လေ..မောင်..ကြီးမေချက်ထားတာတွေ မစားမိရင် အားနာစရာကြီး..မောင်ရော”

“ မောင်က အိပ်ယာထနောက်ကျလို့ ခဏလေးကမှ မနက်စာစားဖြစ်တာနုရဲ့..နုကို အိမ်ပြန်ပို့ပြီး မောင်က ဝပ်ရှော့ဆက်သွားမှာ”

“ အင်း….သမီးရော..အိမ်မှာလား”

“ ရှိမယ်ထင်တယ်..မောင်လည်း သေချာမသိဘူးရော”

“ လက်ဆောင်တွေပါလာတယ် မောင်ရဲ့..မောင့်အတွက်ရော…သမီးအတွက်ရော”

“ မောင့်အတွက်က လက်ဆောင်မလိုပါဘူး..မောင်လိုချင်တဲ့ လက်ဆောင်က နု ပဲလေ”

“ ခစ်…….ခစ်”

“ ရယ်မနေနဲ့ မိန်းမရေ…ညကျ အားမွေးထား”

“ မောင်နော်..သူ အမြဲတမ်း ဒါပဲစဉ်းစားနေတာ”

“ ဟောဗျာ…..ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ်မှ မချစ်ရင် ဘယ်သူချစ်မှာလဲ”

“ ဟိ…ဟိ…..ပြောရင်းဆိုရင်းအိမ်ရောက်ပြီမောင်”

“ ဒါဆို မောင် ဝင်မပို့တော့ဘူးနော်…တစ်ခါတည်း ဝပ်ရှော့သွားရမှာဆိုတော့”

“ အင်း”

အိမ်ထဲက ရတီနှင့် ကြီးမေရော ထွက်လာသည်။ အမေနဲ့ သမီးက ပွေ့ဖက်ပြီး အလွမ်းသယ်၍မဆုံးနိုင်။

“ နုရေ…..မောင်သွားပြီ”

နုငယ် သူ့လင်တော်မောင် ကိုသက်ငြိမ်ကို လက်ပြနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူမ မသိလိုက်သည်က သူမနောက်မှာ ရတီနှင့် ကိုသက်ငြိမ် အကြည့်ချင်းသာဆုံပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်ကိုပင်။ စက္ကန့်ပိုင်းလေးမျှသာ။

သို့သော် သက်ဆိုင်သူကိုယ်စီက ဘာကိုဆိုလိုလဲဟု သိကြသည်။ အလွမ်းတွေ အနည်းငယ်ရောစပ်ထားသည့် မျက်ဝန်းတွေနဲ့ပေါ့။

....................................................................................................................

အခန်း (၇၆)

ကိုသက်ငြိမ် ဝပ်ရှော့ရောက်တော့ ဟိုဟိုဒီဒီတွေးမအားတော့။ အလုပ်တွေက တောင်ပုံရာပုံချီပြီး သူ့ကို စောင့်မျှော်နေသည်။ နုငယ် ပြန်ရောက်ပါသည်ဆိုမှ မပြီးနိုင်၊ မစီးနိုင်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည(၇)နာရီတောင်ထိုးတော့မည်။

ဘယ်သူမှလည်းမရှိတော့။ ကြီးမေလည်း ပြန်ပြီ။ သူစားဖို့အတွက် ထမင်းစားပွဲပေါ် ညစာတော့ရှိသည်။ အိပ်ခန်းထဲဝင်၊ ရေချိုးမလို့ပြင်လိုက်တော့ နုငယ်တောင် အိပ်ပျော်စပြုနေပြီ။ ကိုသက်ငြိမ် ဟိုလုပ်၊ ဒီလုပ်နဲ့ “ချွတ်..ချွတ်..ချွတ်..ချွတ်” အသံကြားတော့ နုငယ်နိုးသွားဟန် တူသည်။

“ မောင် ပြန်လာပြီလား”

အိပ်ချင်မူးတူးအသံနှင့် နုငယ်။

“အင်း…အင်း”

“ မောင်…ထမင်းမစားရသေးရသ် နုငယ် စားပွဲမှာပြင်ပေးထားတယ်နော်…အစက မောင့်ကို စောင့်နေတာပဲ..နုမစောင့်နိုင်တော့လို့ နုနဲ့ သမီး စားလိုက်တယ်..မောင်”

“ နုကလည်း..မောင်ပြောပြီးသားပဲ…နောက်ကျနေရင် မစောင့်နဲ့လို့ ပြောပြီးသားကို”

“ အင်းပါ….ဒါဆို..နု အိပ်ပြီနော်…အရမ်းပင်ပန်းနေလို့”

“ အင်း…အင်း”

ကိုသက်ငြိမ် မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက်မကိုက် ဖြစ်သွားသည်။ ဒီည နုငယ်နှင့် အချစ်ပွဲ အပီနွှဲရန် ပြင်ဆင်ပြီးကာမှ ခဲလေသမျှ သဲလေကျ ဖြစ်သွားရပြီ။ သို့သော် ဇနီးသည်က ပင်ပန်းလာသည်ကို သူ နားလည်ပေးရမည်လေ။ နုငယ် အိပ်နေရင်း သူ တက်လိုးလို့လည်း ရသည်ပဲ။

သို့ပေသော်ငြား သူ ထိုကဲ့သို့ မလုပ်ချင်။ သူမခမျာ အရှုပ်ထုပ်တွေ အများကြီးဖြေရှင်းလာခဲ့ရသည်။ ချစ်တင်းနှောကြသည်ဆိုသည်က နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အပေးယူမျှမှသာ ကောင်း၏။ တစ်ယောက်တည်း ကိုယ်ထင်ရာစိုင်းနေလို့ မဖြစ်။ ပြီးတော့ နုငယ်က ခရီးပန်းလာသည်။ ပင်ပန်းနေသော ဇနီးကို တက်လိုးနေသည့် ခင်ပွန်းသည် ဆိုသည်မှာ အဆင်မပြေ။

ကိုသက်ငြိမ် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ပင် သူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်လိုက်သည်။ ရတီလည်း သူမအမေပြန်လာလို့နဲ့တူသည်။ အရိပ်အယောင်တောင် တစိုးတစဉ်းမျှ မတွေ့။

ကိုသက်ငြိမ် တစ်ယောက်တည်း ထမင်းစား။ ကိုသက်ငြိမ် တစ်ယောက်တည်း ဘောပွဲကြည့်ပြီး အိပ်ရန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ သူ့နံဘေးက နုငယ်ကတော့ အိပ်ပျော်နေသည်မှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်။ သူတစ်ယောက်တည်းသာ အိပ်မပျော်ဘဲ ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်။

မနေ့ညက အော်ဟစ်သံ၊ ညည်းညူသံ၊ အချစ်ကျီစယ်သံများနှင့် ဆူညံနေသည့် ဒီအိမ်ကြီးက အခုကျတော့လည်း အပ်ကျသံကြားရမတတ်လောက်အောင်ထိ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လွန်းလှသည်။

“ တီ”

ထိုစဉ် ကိုသက်ငြိမ်ဖုန်းမှ message ဝင်လာသည်။

“ လွမ်းတယ်..ဦးဖေရေ”

ရတီထံမှmessage။ ကိုသက်ငြိမ် လူမိသွားမလား ဆိုတဲ့အတွေးနှင့် ဘေးကို လှည့်ကြည့်ရသေး၏။ နုငယ်ကလည်း ဘာမှမသိရှာ။ တကယ်ဆို ဒီချိန်က နုငယ်နဲ့ သူ အချစ်ပွဲအပီနွှဲနေမှာ။ သို့သော် အခုကျ သူ့တစ်ယောက်တည်း ငေါင်တောင်တောင်။ ရတီဆီက အလွမ်းပြေ message ကို သူချက်ချင်းပြန်လိုက်သည်။

“ ကိုယ်ရော…အရမ်းလွမ်းတယ်”

“ ချစ်တယ်နော်..ဦးဖေ”

“ ကိုယ်လည်း သိပ်ချစ်တယ် မီးလေး”

“ ချစ်ရင် မီးကို အလွမ်းပြေပုံပို့ပေး”

ကိုသက်ငြိမ် ခေါင်းရှုပ်ရပြီ။ မကြီးမငယ်နဲ့ selfie ဆွဲပြီး ပုံပို့ပေးလိုက်သည်။

“ တီး”

“ ပုံက ဝါးနေတယ်..ဦးဖေ..မရှင်းဘူး”

အခန်းထဲမှာက ညအိပ်မီးရောင်ပဲရှိတော့ ပုံကမှုံလွန်းနေသည်။ အိပ်ခန်းထဲက တွဲလျက်အိပ်သာဆီ သူထွက်သွားသည်။ Toilet ထဲက မီးရောင်က လင်းလင်းချင်းချင်းဆိုတော့ ပုံက ကြည်လင်ပြတ်သားစွာ မြင်ရလေပြီ။

Selfieပုံ ကတော့ မရိုတ်တတ်၊ ရိုက်တတ်နဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။

“ ချောလိုက်တာ..ဦးဖေရယ်….ခစ်ခစ်”

ရတီဆီက ချီးကျူးစကားကြောင့် သူပျော်ရွှင်သွားသည်။ Message ပို့ရသည်မှာ ရင်တလှပ်လှပ်နှင့်။ လူမသိ၊ သူမသိအောင် ခိုးပို့နေရသည် မဟုတ်လား။

“ မီးလေးပုံလည်း ကိုယ့်ကို ပို့ပေး”

ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှသည့် ရတီပုံလေးကို ဖုန်းမှန်သားပြင်မှ တစ်ဆင့် ကိုသက်ငြိမ်တွေ့လိုက်ရသည်။ ညအိပ်ဂါဝန် လက်တစ်လုံးကြိုးလေးနဲ့။ သူမ ရင်သားနှစ်မြွှာကြားအချိုင့်လေး ပေါ်သည်အထိ ဝတ်စုံက ဟိုက်လွန်းနေသည်။

ရတီပုံကြည့်ပြီး ကိုသက်ငြိမ် ဘဝင်ဆူလာသည်။ အာခေါင်တွေပါ ခြောက်လာသလိုလို။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီရင်နှစ်မြွှာကြားကို ခေါင်းအပ်ကာ တစ်ဝကြီး နမ်းရှိုက်ချင်ပါရဲ့။

“ လှလိုက်တာ…မီးလေးရယ်”

“ ခစ်…ခစ်”

“ ဦးဖေ ပုံထပ်ပို့ပေးအုံးကွာ…ဒီတစ်ခါ အင်္ကျီချွတ်ထားတဲ့ ပုံပို့ပေး”

ရဲတင်းလှသော ရတီစကားကြောင့် ကိုသက်ငြိမ် ထိတ်ခနဲ့ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ သို့သော် သူမစေခိုင်းသည့်အတိုင်း ဖြစ်မြောက်အောင် လုပ်ပေးရသည်က သူ့တာဝန်ပင်။ ဘယ်အမျိုးသမီးကိုမှ အဝတ်မရှိသည့်ပုံ မပို့ဖူးပေ။ နုငယ်နဲ့တောင် ဒီလိုမျိုးတွေ သူ မလုပ်ပြခဲ့ဖူးပေ။ ပုံမပို့ခင် သန့်စင်ခန်းထဲက မှန်ထဲ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်ကို သူပြန်ဆန်းစစ်လိုက်ရသည်။

အဆင်ပြေတယ်သားပဲ…သက်ငြိမ်။ မိုက်တယ်..သက်ငြိမ်။ Well done bro။

သူ့ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေသည့် ပုံကို သေချာရိုက်ပြီး ရတီဆီ ထပ်ပို့လိုက်သည်။

“ ဦးဖေကြွက်သားတွေက ရင်ခုန်ချင်စရာကြီး….ဟိ…ဟိ”

ရတီ၏ message မြင်ပြီး သူပြုံးမိသွားသည်။

“ မီးလေးပုံရောပဲ…ကိုယ်ထပ်မြင်ချင်သေးတယ်”

ရတီဆီက message ပြန်အလာ တစ်အောင့်လောက်တော့ စောင့်လိုက်ရသည်။

“ တီ”

“ လှလား”

ဟိုက်ရှားဘား။ ရတီက သူမနို့နှစ်လုံးကို သူမလက်နဲ့ ဆွဲပင့်ထားသောပုံ။ ကိုသက်ငြိမ်၏ တငွေ့ငွေ့တောက်လောင်စပြုနေသော ရမ္မက်ဇောကို ဓာတ်ဆီလောင်းပြီး လောင်စာတင်လိုက်သလိုနှယ်။ ဝုန်းခနဲ့ တောက်လောက်လာသည်။

ကိုသက်ငြိမ်စိတ်တွေ ထိန်းချုပ်၍ မရတော့ပေ။ ရတီဆီက message လည်း သူ မပြန်တော့ပြီ။ အတွေ့ကို မခံစားနိုင်ဘဲ အငွေ့သာ မြင်နေရသည့်အဖြစ်မျိုး သူ မလိုချင်တော့ပြီ။ ရုတ်ချည်းဆိုသလို သူတို့ လင်မယားအိပ်ခန်းမှ အပေါ်ထပ်ဆီ လျှင်မြင်စွာပြေးတက်သွားလေသည်။ ခြေသံကိုတော့ လုံလုံနင်းပြီး တက်သွားသည်။ နှလုံးသားဆီက စည်းချက်တွေက ပေါက်ထွက်မတတ်ခုန်လျက်ရှိနေသည်။

ကိုသက်ငြိမ် ဇောကပ်ပြီးအပေါ်ပိုင်းဗလာနှင့် သူ့ကိုယ်ပေါ် လုံချည်တစ်ထည်သာ ဝတ်ပြီး အပေါ်ထပ် ရတီရှိရာအခန်းသို့ ဒုန်းစိုင်းတက်ချသွားသည်။

“ ဒေါက်…..ဒေါက်”

တံခါးခေါက်သံက အတွင်းထဲကလူကြားရုံမျှ ခပ်ဖွဖွ။

“ ချလပ်”

ထိုစဉ် အတွင်းမှ လက်ကိုင်ဘုလှည့်သံ ကြားလိုက်ရပြီး ကိုသက်ငြိမ် ရပ်စောင့်နေသော အခန်းတံခါး ပွင့်ဟသွားလေတော့သည်။

..................................................................................................................

အခန်း (၇၇)

ရတီ ရင်တွေတလှပ်လှပ်နဲ့။ ဦးဖေနှင့် သူမ ညကြီးမင်းကြီး ချစ်စကားတွေ သီကုံးဖွဲ့နွှဲ့နေသည်လေ။ ဦးဖေ ရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ဗလာနဲ့ ဓာတ်ပုံက သူမ ရမ္မက်ကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ ဒီရင်အုပ်ကြီးအောက်၊ ဒီလက်မောင်းရုံးကြီးတွေ အကုန်လုံး သူမ ထိတွေ့ဆော့ကစား၊ ကိုင်တွယ်ဖူးပြီးသား။ 

ဦးဖေစိတ်တွေ မရိုးမရွဖြစ်အောင် သူမ ညဝတ်အင်္ကျီ ဆီက လက်တလုံးကြိုးလေးကို အသာလျှောကာ ရွှေရင်နှစ်မြွှာပေါ်အောင် လက်လေးနဲ့ ပင့်တင့်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးတောင် လက်နဲ့ကိုင်မိရုံလေးတင်ကို ကျဉ်တင်တင်လေး ဖြစ်နေရှာသည်။

ထိုပုံကို မြင်မိသောပုရိဿယောကျ်ားတိုင်း သွားရည်ကျမိမှာ အမှန်။

“ တီ”

ဦးဖေဖက်က “seen” ပြနေသည်။ တစ်ဖက်ဆီက reply အလာကို စောင့်နေမိသည်။ တော်တော်နှင့်ပြန်မလာပေ။ သူမ နောက်တစ်ဆင့်တက်ပြီး ဦးဖေတစ်ကိုယ်လုံးပုံမြင်ချင်လာသည်။

“ ဦးဖေ……တစ်ကိုယ်လုံးပုံ ပို့ပေး” ဆိုပြီးရေးနေသည်။

သို့သော် သူမ အမှန်တကယ်မြင်ချင်မိသည်က မြွေဆိုးပုံလေး။

“ ဦးဖေလီးပုံ ပို့ပေး” ဆိုပြီး ရေး၍ကလည်း မသင့်တော်ပြန်။

သူမ စာစီနေတုန်း…….

“ ဒေါက်…..ဒေါက်”

အပြင်ဖက်မှ သူမတံခါးက တစ်စုံတစ်ယောက်က ခပ်ဖွဖွလာခေါက်နေလေ၏။ ဘယ်သူများပါလိမ့်။ မေမေတော့ မဖြစ်တန်ရာ။ တစ်ခါမှ ညကြီးအချိန်မတော် သူမဆီ လာလေ့မရှိ။

သို့သော် မေမေဖြစ်နေပါက ခက်မည်ဆိုပြီး လျှောကျနေသော သူမညအိတ်ဝတ်စုံကို အပေါ်သို့ ပြန်ဆွဲတင်ကာ သေသေသပ်သပ်ပြင်လိုက်သည်။

“ ချလပ်”

ဟင်….ဦးဖေပါလား။

ခဏက သူမဆီပို့ထားတဲ့ ပုံထဲကလို အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ဗလာနှင့်။ သူမမှင်တက်နေတုန်း ဦးဖေက တံခါးဆွဲဖွင့်ပြီး တဇွတ်ထိုး အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။ တံခါးကိုတော့ မမေ့မလျော့ lock ချထားလိုက်သေးသည်။

“ ဦးဖေ…..ညကြီးမင်းကြီး ဘာကိစ္စ….”

သူမ စကားတောင်ဆုံးအောင်ပြောခွင့်မရလိုက်ပေ။ ဦးဖေ အနမ်းတွေက မွတ်သိပ်စွာ သူမနှုတ်ခမ်းပေါ် ကျရောက်လာသည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အားကြီးနဲ့ စုပ်ယူနေလေသည်။ သူမလည်း အားကျမခံ အားကြိုးမာန်တက် တုံ့ပြန်ရှာသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလပ်….ပလပ်….ပြွတ်….ပြွတ်”

“ အင့်……အင့်…..အ….အင့်…..ဟင်း……..မွ….မွ……အင့်……..ဟင်း”

အနမ်းမိုးတွေ ရွာသွန်းနေသည်က မွတ်သိပ်ပြင်းပြစွာ။ ရတီ အသက်တောင် မဝချင်သလို ဖြစ်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတောင် ကျိန်းနေလေပြီ။ အခုမှ ဦးဖေက သူမမျက်နှာကို နူးနူးညံ့ညံ့ထိန်းကိုင်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ရရှာသည်။

“ လွမ်းလိုက်တာ မီးလေးရယ်”

“ မီးရော…အရမ်းလွမ်းနေတာ”

မနေ့က အဝချစ်ခဲ့ပြီးသည့်တိုင်အောင် သူတို့ခမျာ လွမ်းနေရရှာသည်။

“ ဦးဖေ……အောက်ထပ်မှာ မေမေရှိနေတယ်မလား..ဖြစ်ပါ့မလား..ဦးဖေရယ်”

“ အင်း…ဘာကို မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ…မီးလေးရဲ့…….နုက အစောကြီး အိပ်သွားပြီလေ….ကိုယ် အရမ်းလွမ်းလာလို့ မီးလေးဆီ လာတာ”

“ ဆောင်တော် ကူးလာတာပေါ့လေ”

“ အဟတ်….ဟတ်….ဒီလိုဖြစ်သွားတာလား….စကားတတ်တဲ့ သာလိကာမလေး…မှတ်လောက်အောင် ပညာပေးရမယ်…..လာခဲ့”

“ ခစ်….ခစ်……ခစ်…ခစ်”

ရတီစိတ်ထဲ မသင့်တော်မှန်း၊ မဖြစ်သင့်မှန်း သိပါ၏။ သို့သော် အရာအားလုံးက နယ်ကျွံနေခဲ့ပြီ။ သူမသာ အစကတည်းက အရက်မူးမူးနဲ့ ဦးဖေကို စမနမ်းခဲ့ပါက ထိုနောက်ဆက်တွဲအဖြစ်အပျက်မျိုး ဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိပေ။

မိန်းမဖြစ်သူ အိပ်ပျော်နေတုန်း ယောကျ်ားဖြစ်သူက မယားပါသမီးနဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်နေကြသည်မှာ ကြားလို့မှ မကောင်းပေ။ သို့သော် ချစ်တဲ့စိတ်၏ စိတ်ဇောအဟုန်ပြင်းပြမှုကို ဘယ်အရာ တားဆီးနိုင်လိမ့်မည်ဟု မထင်။

ပြောရင်းဆိုရင်း ဦးဖေက သူ့လုံခြည်ခါးပုံစကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

“ မီးလေး…ဒီမှာကြည့်အုံး”

ဦးဖေလီးချောင်းကို တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းမာထောင်မတ်လျက်။ သားကောင်အနံ့ရသည့် မုဆိုးလိုနှယ်။

“ ခိ….ခိ…..တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ချစ်စရာကြီးပါလား…အဟိ…ဟိ”

“ လာခဲ့…မရတော့ဘူး…အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ”

ဦးဖေက လက်သွက်သွက်နဲ့ သူမပုခုံးပေါ်က ကြိုးကို လျောချပစ်လိုက်သည်။ သူမ ညအိပ်ဝတ်စုံက အောက်သို့ လျှောကနဲ့ ဆင်းချသွားသည်။ ဗလာဖြစ်သွားသည့် ရင်သားနှစ်မြွှာကို ဦးဖေက သူ့လက်ကြမ်းတွေနှင့် ပွတ်ခြေဆုပ်နယ်နေလေသည်။

ခဏက အားရပါးရ နမ်းပစ်လိုက်ချင်သည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသော ရွှေရင်စုံကြား မြောင်းလေးကို ခေါင်းအပ်ကာ အားပါးတရ နမ်းရှိုက်မိပြန်သေးသည်။

“ အင်း…..ဟင်း………..အင်း……အင်း”

ဦးဖေ၏ ယုယကြင်နာမှုတွေအောက် သူမ ကတုန်ကရီဖြစ်လျက်။ ဦးဖေက ဆတ်ခနဲ့ သူမကို ပွေ့လိုက်ကာ ကုတင်အစွန်းပေါ်တင်ပြီး အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဦးဖေ အရင်နေ့တွေတုန်းကလို အကြာကြီး နူးနပ်မနေတော့။

ဒီနေ့ အခြေအနေက ခပ်သွက်သွက်၊ ခပ်မြန်မြန် လိုးရမည်လေ။ ရတီ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲချလိုက်ကာ ဦးဖေက သူ့လီးက သူမ စပ်ပတ်ထဲ စိုက်သွင်းလိုးချမလို့ ဟန်ပြင်လိုက်သည်။

“ အ”

“ မီးလေး…သိပ်မအော်နဲ့နော်…မီးမေမေကြားသွားလိမ့်မယ်”

ဦးဖေ ဘာဆိုလိုချင်မှန်း သူမ နားလည်သည်။ သို့သော် သူမတို့ အခန်းတွေက အသံလုံသားပင်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ။ အရမ်းအရှိန်တက်လာရင် အော်ဟစ်ငြီးငြူတတ်မိသည်ကိုတော့ ဒီနေ့ညမှာ ထိန်းသိမ်းလိုက်တော့မည်။

“ ဖတ်……ဖလတ်……..ဖတ်……..ဖတ်…..ဖလတ်….ဗြတ်……ဗြတ်”

“ အင့်……ဟင့်……….ဟင့်…….အင့်……အင့်…..ဟင့်”

အခန်းထဲမှာ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံမျှသာ ကြားရမည်။ ဦးဖေ ကိုယ်နှိုက်ကလည်း မေးကြောကြီးတွေ တင်းကားနေပြီး မအော်မိအောင်ကြိုးစားနေရှာသည်။ သူမလည်း ခပ်တိုးတိုးနှင့် “တအင့်အင့်” သာဆိုနိုင်တော့သည်။

............................................................................................................................

အခန်း (၇၈)

“ မီးလေး….ခေါင်းအုံးပေါ် လှဲအိပ်လိုက်”

ကုတင်စွန်းမှာလိုးရတာကြာလာတော့ ဦးဖေက ညောင်းလာသည်နှင့်တူသည်။ သူမ ကုတင်ပေါ် နေရာတကျ ပြန်ရွေ့လိုက်သည်။ ဦးဖေပါ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်လာသည်။

ရတီ ကုတင်က တစ်ယောက်ဆိုလျှင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်အိပ်လို့ရသော်လည်း ဦးဖေလို လူကောင်ကြီးကြီးနှင့် သူမ အပါအဝင်နှစ်ယောက်ဖြစ်သွားတော့ အတန်ငယ်သေးသလို ဖြစ်သွားရ၏။

“ တခြမ်းစောင်းပြီး ကွေးလိုက်..မီးလေး”

သူမ ပုစွန်တုပ်ကွေးသလို ကွေးလိုက်သည်။ ဟိုနေ့ညကလို နောက်ကနေ ဖက်ပြီး ဆောင့်လိုးမှာမျိုးလား။

“ အင့်”

ဟင်…..မဟုတ်ပါလား။ ဦးဖေက သူမ ခြေရင်းမှာ။ သူမ က ခြေနှစ်ချောင်းပူးပြီး ကွေးထားတော့ ကြားမှာ ထွက်နေသည့် စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၏ အမြောင်းလေးကိုလီးနဲ့ ဆောင့်ထည့်ခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်ပါ…ဦးဖေရာ။ အချစ်ပါမောက္ခကြီးပါကွာ။ မရိုးနိုင်သော နည်းလမ်းပေါင်းစုံနှင့် လိုးပေးနေခြင်း ဖြစ်ရသည်။

“ ဖတ်……ဖလတ်….ဗြတ်….ဖလတ်..ဖတ်….ဖတ်…..ဗျစ်”

ဦးဖေက ကွေးနေသည့် ရတီတင်ပါးကို ကိုင်ပြီး လိုးနေတော့ သူ့လီးက ရတီစပ်ပတ်ထဲ ဝင်သည့် အချက်တိုင်းကို အပေါ်စီးကနေ ရှင်းလင်းစွာ သေချာမြင်နေရသည်။

လီးချောင်းနီနီမည်းမည်းပြောင်ပြောင်ကြီးက ရတီစပ်ပတ်ဖွေးဖွေးနုနုထဲ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသည်မှာ ဘဝင်ခိုက်စရာကောင်းလွန်းလှ၏။ လီးချောင်း၏ သွေးကြောလီးပါ မြွေကြီးတွေ တွန့်လိမ်တင်းကားနေသည့်အပြင် ရတီ၏ အသွေးအသားတွေကို အားပါးတရ ဝါးမျိုစားသောက်နေသည်မှာ အားရစရာ။

“ အား…….အား”

ရတီ အသည်းခိုက်မတိုက် သာယာလာသဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်မိ၏။

“ အု….အု…..အု”

သူမအော်သံကြားတော့ ဦးဖေက သူမပါးစပ်က သူ့လက်ဝါးကြမ်းကြီးနှင့် လျှင်မြန်စွာ ပိတ်ပင်လာသည်။ သူ့လီးကတော့ အလိုးမပျက်။ သူမစပ်ပတ်ကလည်း လာနေကျဧည့်သည်ကို နူးညံ့သည့် အထိအတွေ့နဲ့အတူ ကြိုဆိုဆဲ ကြိုဆိုမြဲ။

“ အု……ဟု…..အု…….အု”

“ ဖြောင်း….ဖတ်………ဗြတ်…ဖတ်………….ဖလတ်….ဖလတ်………….ဖတ်……….ဗျစ်…..ဗြတ်….”

လီးနဲ့ စပ်ပတ်တွေ့ဆုံမှု၏ အသားပွတ်တိုက်မှုက သံစုံတီးဝိုင်းလိုနှယ်။

“ ဗျစ်”တွေ၊ “ဗြတ်” တွေ၊ “ဖတ်” တွေ မျိုးစုံထွက်နေသည်။

ရတီဆီကတော့ ဦးဖေလက်ဝါးတွေက သူမပါးစပ်ကို ပိတ်ကာထားသဖြင့် “တအုအု” မျှသာ ထွက်နိုင်တော့သည်။ အရင်ကလို အားပါးတရ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မအော်ရတော့ဘဲ ခပ်မျှင်းမျှင်းသာ ငြီးရုံ။

“ အ”

အောက်ထပ်က နုငယ်က အိပ်မက်ဆိုးမှ တရေးနိုးလာသည်။ ခရီးပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားလို့နှင့်တူသည်။ အိပ်မက်မကောင်းလှ။ အိပ်မက်ထဲ ဘာမှန်းမသိသော အရာတစ်ခုက သူမနောက်တောက်လျှောက်လိုက်ဖမ်းသဖြင့် သူမ အသည်းအသန် ပြေးလွှားနေမိသည်။ လွတ်မြောက်ခြင်းလည်း မရှိ။

အရာအားလုံးဟာ ထပ်ကာတလဲလဲနှင့် ပြန်ပြန်ဖြစ်နေသည်။ သူမ တချက်လေး “အ” ဟု ယောင်ပြီး နိုးလာသည်။ ဘေးမှာ ယောကျ်ား ဖြစ်သူရှိမရှိ သူမ ကြည့်လိုက်သည်။

ဟင်……

ကိုသက်ငြိမ်လည်း မရှိပါလား။ ညကြီးအချိန်မတော် ဘယ်သွားပါလိမ့်။ အခန်းထဲက Toilet က မီးဖွင့်လျက်သားကြီး။ ညက သူမလင်တော်မောင် အပြန် သူမ ကြိုးစားပမ်းစားစောင့်နေရှာသေးတယ်။ ကိုသက်ငြိမ်တို့ အလုပ်က တချို့ရက်တွေဆို ညနက်သည်အထိ အလုပ်များကြသည်။

မနေ့ကလည်း သူတို့အလုပ်များသော နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်လိမ့်မည် ထင်သည်။ ကိုသက်ငြိမ်ကို စောင့်ရင်း သူမမှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားမိသည်။ ပြန်လာမှန်းတော့ သိလိုက်သည်။ သူမ နှုတ်ဆက်မိလိုက်သလားလို့။

ထို့နောက် ပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်ပင်။ အခု အိပ်မက်ဆိုးကနေ နိုးလာတော့ အာခေါင်တွေ ခြောက်ကပ်နေသည်။ သူမ ရေဆာလှပြီ။ ရေသောက်ရန် ထမင်းစားခန်းရှိ ရေခဲသေတ္တာဆီ သွားရန် ဟန်ပြင်လိုက်သည်။

“ ဖတ်……..ဖတ်……..ဖတ်…..ဖတ်….ဖလတ်…….ဗျစ်….ဖလတ်…..ဖတ်”

အပေါ်ထပ်က နှစ်ယောက်ကတော့ ကာမနွံထဲ မျောပါတုန်း။ ရတီအပျိုခန်းလေးထဲ ဦးဖေနှင့် အားရပါရ တဝကြီး ချစ်နေရှာသည်။ အချစ်တွေကို အားသွန်ခွန်စိုက်ကြိုးစားမှုအဖြစ် ဦးဖေက သက်သေပြနေသည်။ သူမကတော့ ဦးဖေ၏ နွားသိုးကြိုးပြတ်လိုးချက်တွေအောက် မျောပါမသွားအောင် မနည်းထိန်းကျောင်းနေရသည်။

“ ချလပ်”

နုငယ် အခန်းတံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။

“ ဟင်”

.........................................................................................

အခန်း (၇၉)

“ မောင်”

“ နုလေး”

“ မောင် ညကြီးမင်းကြီး အပြင်မှာ ဘာထွက်လုပ်နေတာလဲ….အင်္ကျီလည်း မပါဘူး…ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေရွှဲနေပါလား”

“ မောင်…အိပ်မက်မက်ရင်း နိုးလာလို့ ရေထသောက်တာ..နုလေးရဲ့”

“ ဟုတ်လား….နုရော…အခုတရေးနိုးလာလို့ ရေထသောက်တာ မောင်ရဲ့…..မောင် အပြင်မှာ ဘာကြောင်ပြီးရပ်ကြည့်နေတာလဲ…..ဝင်လေ…မောင်…..ချွေးစိုကြီးနဲ့ပြန်အိပ်မပျော်သွားနဲ့အုံး….နေမကောင်းဖြစ်နေအုံးမယ်…ချွေးသုတ်ပြီးမှ အိပ်နော်”

“ ဪ….အင်း…..အင်း”

နုငယ် အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ကိုသက်ငြိမ်နဲ့ တံခါးပေါက်အဝင်ဝမှာဆုံသည်။ အင်္ကျီလည်း မပါ၊ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ချွေးတွေစိုနေသည်။ သူက အင်္ကျီချွတ်ပြီး အိပ်တတ်သူလည်း မဟုတ်။

မောင် ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်။ သူမ ပဲ စိတ်ထဲထင်နေလား။ သူကိုယ်နှိုက်က တကယ်ဖြစ်နေတာလား။အနည်းငယ် မောပန်းနေသလို။ မျက်နှာကလည်း အနည်းငယ်ထိတ်လန့်နေသလို။ အင်း….သူမလိုပဲ..မောင်လည်း အိပ်မက်မကောင်းလို့ နေမှာပေါ့လေ။ နုငယ်ထမင်းစားခန်းဆီကိုသာ ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။

တော်ပါသေးရဲ့။ လက်မတင်လေး။ နုငယ်သာ (၅)မိနစ်လောက် စောပြီးထွက်လာခဲ့ပါလျှင် အခြေအနေတွေက တမျိုးတဖုံးပြောင်းလဲသွားမလား။ ကိုသက်ငြိမ် ကုတင်ပေါ်မှာ ငူငူငိုင်ငိုင်နှင့် ထိုင်နေသည်။

ခဏက ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရာအကြောင်းအရာတွေကို စလယ်ဆုံး ပြန်တွေးတောနေမိသည်။ လွန်ခဲ့သော မိနစ်အနည်းငယ်တုန်းက အပေါ်ထပ်မှာ သူနဲ့ ရတီ တဝကြီးချစ်တင်းနှောနေကြသည်။ တစ်ယောက်လိုအင်ဆန္ဒကို တစ်ယောက်က ပိုပိုနားလည်လာသော ကာမပန်းတိုင်ကို တက်ညီလက်ညီ ဆင်နွှဲကြခဲ့သည်။

သူ့၏ အချစ်သုတ်ရည်တွေကိုလည်း ရတီစပ်ပတ်နုနုလေးထဲ တဝကြီး ပက်ဖြန်းပေးခဲ့ပြီ။ ပုံမှန်ဆို အဆုံးစွန်ထိရောက်ရှိခဲ့ကြပြီးလျှင် ပူးကပ်နေအောင် ဖက်စမြဲ။

“ ဟား….ဟား….ကောင်းလိုက်တာ….ချစ်လိုက်တာ မီးလေးရာ”

“ အရမ်းချစ်တယ်….ဦးဖေရာ”

ကိုသက်ငြိမ် စပ်ပတ်ထဲ လီးတပ်လျက်သားနှင့် ရတီတစ်ကိုယ်လုံး အုပ်မိုးသိမ်းဖက်ကာ ရတီနားထဲသို့ လေတိုးသံလို တီးတိုးပြောဆို၊ ချစ်ခွန်းတုံ့တင်စကားများပြောဆိုနေကြသည်။ ရတီကုတင်သေးသေးလေးပေါ် နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်၊ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် ဖက်ကာနှင့်။

“ မီးလေး….ကိုယ် ပြန်တော့မယ်”

“ ဦးဖေကလည်း အစောကြီးပဲရော”

“ ကိုယ်အကြာကြီးပျောက်နေရင် မီးလေးအမေ သံသယ ဝင်သွားမှာပေါ့…အဲလိုဆို ကိုယ်တို့နောက်ကျရင် မတွေ့ရဘဲ နေလိမ့်မယ်”

“ ဟုတ်သားပဲ…..ဒါပေမဲ့ မခွဲချင်သေးဘူး…ဦးဖေရာ…မီးက ဦးဖေကိုယ်လုံးကို ဖက်ပြီးမှ အိပ်တတ်တော့တာ”

“ ကိုယ်လည်း နေချင်ပါတယ်…မီးလေးရာ……လိမ္မာတယ်နော်…ကလေးလေး…baby လေး  …ချစ်တုံးလေး….အသည်းကျော်လေး….ပူတူးတူးလေး…ချစ်တာ….မွ…..မွ……ကိုယ်ပြန်ပြီနော်”

ရတီ၏ ချွေးစိုနေသော ဝင်းအိအိ ကျောပြင်လေးပေါ်  ကိုသက်ငြိမ် အနမ်းတွေခြွေချပြန်သေးသည်။ ရတီဆံပင်တွေလည်း ရမ္မက်ရှိန်ကြောင့် စေးကပ်လုံးထွေးနေသည်။ ကာမလိုအင်ပြည့်ဝနေသော မိန်းမသားအလှက ဗီးနပ်(စ်)နတ်သမီးအလားနှယ်။ ကိုသက်ငြိမ် ရတီအလှကို ကြည့်မဝ၊ ရှုမဝနိုင်။

“ ပြီးရော…..ပြီးရော…..မီးကို မခွဲသွားရဘူးနော်…မေမေကို ချစ်သလို မီးကိုလည်း တဝကြီး ချစ်ပေးရမယ်…ဒါပဲ”

“ ချစ်ပေးမှာပေါ့….မီးလေးကို ကိုယ့်ချစ်မဝလေးပဲကို”

ကိုသက်ငြိမ် စကားကို အတင်းဖြတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ဆင်းပြီး လုံချည်ကို ဆွဲဝတ်လိုက်သည်။ ကိုသက်ငြိမ်လီးကြီးပါ ရတီစပ်ပတ်ထဲ ဆွဲထုတ်သွားတော့ ရတီစပ်ပတ်က သူ့လီးရာအတိုင်း ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေပြီး ပွစိပွစိ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။

စပ်ပတ်အတွင်းနံရံတလျှောက် သူ့ဆီက သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးလေးတွေ စီးကျနေသည်။ ကိုသက်ငြိမ်က သူမကို fly kiss ပေးပြီး အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းပြေးသွားသည်။ ရတီ တစ်ကိုယ်လုံးကတော့ သူ့အချစ်တွေကြောင့်နုံးချိလျက်။

သူမ အပိုင်မှ မဟုတ်ဘဲ။ ပိုင်ရှင်ပြန်လာလျှင် ပိုင်ရှင်ဆီ ပစ္စည်းအပ်ရမည်မှာ ထုံးစံမဟုတ်လား။ သူမ ကိုသက်ငြိမ် လိုးပြီးကျန်ခဲ့တဲ့ပုံစံအနေအထားနဲ့ပင် သူမကုတင်ပေါ်ခွေခေါက်နေသည်။ သူ့ကိုယ်နံ့၊ ချွေးနံ့တို့က သူမအိပ်ယာပေါ်ကျန်နေခဲ့သလိုလို။

သူမတို့နှစ်ယောက် ပူးကပ်ခဲ့ဖူးသော ဒီမွေ့ယာခင်းအစတွေပေါ်က သူ့၏ ကိုယ်နံ့တွေကို ကျန်ခဲ့လိုကျန်ခဲ့ငြား သူမ နမ်းရှိုက်နေမိပါတော့သည်။

ကိုသက်ငြိမ်လည်း မောမောနဲ့ သူတို့လင်မယား အခန်းတံခါးဖွင့်မည်အပြု နုငယ်ထွက်လာတာ မြင်လိုက်ရတော့ လိပ်ပြာလန့်သလိုတောင်ဖြစ်သွားရ၏။ နုငယ်နှင့် ထွေရာလေးပါးပြောနေရင်း အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တော့ကာ ကုတင်ပေါ် ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေမိသည်။ ဖြတ်ဖို့ခဲ့တဲ့ ကြိုးတွေကို စတင်ရစ်ဖွဲ့မိသည့် သူ့အပြစ်တွေပင်။

လူ့အသိုင်းအဝိုင်း၊ လူ့ကျင့်ဝတ်စည်းတွေကို ပျော်ပျော်ကြီး ချိုးဖောက်မိနေသည့် သူ့အဖို့ ဘယ်နေ့ကျ ကံကြမ္မာက အပြစ်ပေးမလဲဆိုတာကို သူ မတွေးတတ်အောင်ပင်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုသက်ငြိမ် အရာအားလုံးကို နောင်ခါလာ နောင်ခါဈေးလိုပဲ သဘောပိုက်လိုက်ပါတော့သည်။

နုငယ်ရေသောက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ကိုသက်ငြိမ် အိပ်မောကျနှင့်နေပြီ။ သူ့နံဘေး အသာအယာလှဲလိုက်ရင်း ကိုသက်ငြိမ်မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ကာ ချစ်မေတ္တာစိတ်တွေ တဖွားဖွားတိုးလျက်ဖြစ်နေသည်။

နဖူးပေါ်ဝဲကျနေသော ဆံစအနည်းငယ်ကို သပ်တင်ပေးလိုက်ပြန်သေးသည်။ ကိုသက်ငြိမ် အားပါးတရ ချစ်တင်းနှောခဲ့သဖြင့် ပင်ပင်ပန်းပန်းအိပ်ပျော်နေသည့် အကြောင်းအရာကိုတော့ နုငယ် မသိ။ ခဏက အိမ်ပေါ်ထပ် သူမသမီးအခန်းထဲတွင် သူမယောကျ်ားနှင့် ရတီလေး လိုးပွဲဆင်နွှဲနေခြင်း။ အဖြစ်မှန်တွေကို သူမ သိရှိလာသည့်တစ်နေ့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံဆက်ဖြစ်ကြမည်ဆိုတာကိုတော့ ကံကြမ္မာစေစားရာအတိုင်းပင် မျောလွင့်လိုက်တော့မည်။

................................................................................................................

အခန်း (၈၀)

(၆)လခန့်ကြာသော်

အရာအားလုံးဟာ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို နေသားတကျ လည်ပတ်နေသည်။ ကောင်းသောနေ့ရက်တွေ ရှိသလို၊ ဆိုးသောနေ့ရက်တွေလည်း ရှိနေသည်။ အရာအားလုံးကို လိုချင်သည်ဖြစ်စေ၊ မလိုချင်ဘဲ ရရှိလာသည်ဖြစ်စေ အကောင်းဆုံးဖြတ်ကျော်လုပ်ဆောင်လိုက်ရုံမှအပ ဘာများတတ်နိုင်အုံးပါမလဲ။ ကိုသက်ငြိမ်လည်း မိန်းမ(၂)ယောက်နဲ့ လိင်စည်းစိမ်၊ လူ့စည်းစိမ်ခံစားနေသည်မှာ အပြည့်အဝ။

နုထွားစိုအိနေသည့် နုငယ်နှင့် ဖူးနုမွတ်ထွတ်နေသည့်ရတီ တို့သားအမိကြောင့် သူ့ဘဝက နေပျော်သည်ထက် နေပျော်လာမိသည်။ နုငယ်လည်း သူမနောက်ကွယ်၌ ဖောက်ပြန်နေကြသည်ကို စိုးစဉ်းမျှ မရိပ်မိရှာ။

ကိုသက်ငြိမ်ကပဲ ပိရိလွန်းနေတာလး။ ထိုတည်းမှ မဟုတ် သူမပဲ မရိပ်မိဘဲ အရမ်းယုံကြည်မှုလွန်ကဲနေတာမျိုးလားပင်။ သို့သော် အားကောင်းမောင်သန် သူမယောကျ်ားကိုတော့ သူမ ချစ်မြတ်နိုးမိပါ၏။ အိမ်ထောင့်သုခကို သူမ အခုအပြည့်အဝခံစားနေမိသည်။

တစ်နေ့က ထိုသုခနောက်က ဒုက္ခကိုတော့ သူမ ကြိုမမြင်နိုင်ခဲ့ပါချေ။

.................................

ရတီလည်း သူမရဲ့ ဦးဖေအပေါ် တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ဆထတက်ပိုး ပိုပိုတိုးကာ ချစ်မြဲချစ်ဆဲ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့သည့်နေ့တွေ ရှိသလို၊ ခပ်သွက်သွက်နဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပြီးဆုံးရသည့်နေ့တွေလည်း ရှိသား။

တချို့ အိပ်မပျော်သော ညတွေမှာဆို ရတီအောက်ထပ်က ဦးဖေတို့ လင်မယားအခန်းရှေ့မှာ ကြောင်တောင်တောင်နှင့်ရပ်စောင့်မိနေသည့် နေ့တွေတောင် ရှိသေးသည်။ ဦးဖေနှင့် မေမေ ဒီအခန်းကြီးထဲ ချစ်ပွဲကြီး ဆင်နွှဲနေမှန်းသိသိလျက်နှင့် သူမ ရပ်စောင့်မိနေသည့် အဖြစ်။

သို့သော် သူမ အဖြစ်အပျက်တွေကို လက်ခံတတ်နိုင်အောင်ကြိုးစားရုံမှအပ တခြားရွေးချယ်စရာနည်းလမ်းမျိုးမှ မရှိဘဲ။

သူမ ကိုဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးခဲ့သည့်မေမေက တစ်ဖက်။ သူမ မေမေ၏ ယောကျ်ားကို ချစ်မြတ်နိုးစိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသည်က တစ်ဖက်။ သူမ ဘာကို ရွေးရမလဲ သူမ မသိတော့ပါ။

အခုလည်း ထုံးစံအတိုင်း ဦးဖေတိုက်ခန်းမှာ ကာမခရီး တဝကြီးသွားခဲ့ကြပြီးပြီ။ သူမလည်း ဦးဖေရင်ခွင်ကျယ်ပေါ် လက်ကလေးနှင့် နုနုရွရွပွတ်စပ်နေသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးလေးက ဦးဖေကိုယ်ကြီးကို မမှီမကန်း လှမ်းခွထားသေးသည်။ ဦးဖေကလည်း သူမကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်အောက် နစ်မြုပ်မတတ်ပွေ့ဖက်ထားသည်။

ဦးဖေ၏ မြွေဆိုးကြီးကတော့ အစာဝရှာသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်နေလေသည်။ ရတီ အပေါ်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ ရိတ်သင်ထားသော မွေးညှင်းစိမ်းတွေ စိမ်းဖန့်နေသည့် ဦးဖေမေးစေ့ကိုပါ မမှီတမှီ လှမ်းခဲလိုက်သေးသည်။ ဦးဖေက အမောပြေသွားသည့်နောက် ချစ်စကားတွေ စဆို၏။

“ နောက်လဆို မီးလေးသွားရတော့မှာမလား”

“ အင်း……နောက်လအစမှာတင် ဦးဖေရဲ့”

ရတီ Australia မှာ College တက်ဖို့လျှောက်ထားရာမှ ဝင်ခွင့်ရသွားခြင်းဖြစ်သည်။ Fashion & Design School တက်ဖို့ အစီအစဉ်ချထားခြင်းဖြစ်သည်။ Passport၊ Student visa အကုန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ ဤအကြောင်းတွေကို နုငယ်၊ ကိုသက်ငြိမ်၊ ရတီ အကုန်လုံးသိသည်။

ထိုကြောင့် မသွားခင် အချိန်လေးအတွင်း ရတီနှင့်ကိုသက်ငြိမ် စိတ်တိုင်းကျ အလွမ်းသယ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို ကိုသက်ငြိမ်က ရတီကို မသွားစေချင်ပေ။ သို့သော် ရတီနောင်ရေးကို သူက သွားပိတ်ပင်မိလိုက်သလို ဖြစ်မှာစိုး၍ ဘာမှဝင်ရောက်ပြောဆိုနေခြင်းတော့မရှိ။ ရတီကိုယ်၌ကလည်း စိတ်အားထက်သန်နေတော့ သူ တားမြစ်ရမှာ ခက်ခက်။

ရတီလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက Fashion ကို အရူးအမူးစိတ်ဝင်စားသူပင်။ အထူးသဖြင့် Fashion Channel တွေက လာတတ်သည့် Haute Couture Design ဆို သူမ အရမ်းကြိုက်သည်။ ဇာတွေ၊ စီးကွင့်တွေ၊ ပိုးဖဲဂါဝန်တွေနဲ့ High Classic ဖြစ်သည့် Design တွေ ဆွဲတတ်ဖို့၊ ချုပ်တတ်ဖို့က သူမ အိပ်မက်ပင်။ အထက်တန်းကျောင်းအောင်စာရင်းထွက်တုန်းကလည်း သူမ Rank တွေက မြင့်၏။

ဤအကြောင်းကြောင်းကြောင့် သူမ ဩဇီမှာကျောင်းတက်ဖို့ ရွေးချယ်လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ကျောင်းတက်နေစဉ် (၃)၊(၄)နှစ်အတွင်းမှာတော့ သူမ၏ ချစ်ရပါသော ဦးဖေနှင့်ခွဲခွါရမယ်မှန်းသူမ သိသိလျက်နှင့် ရွေးချယ်မိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ချစ်တာက တစ်ဖက်၊ အိပ်မက်တွေကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့က တစ်ဖက် သတ်သတ်စီပင်။

ဦးဖေနှင့် မခွဲရက်လို့ ဆိုပြီး သူမ အချစ်ကို ဦးစားပေးမိမှာမျိုး မဟုတ်ပါ။ ဩဇီက ပြန်လာပြီးလျှင် မေမေ ပိုးထည်ထိုင်မှာ ကူလုပ်ပြီး Designer အဖြစ်နှင့် နေဖို့ သူမ ကြိုတင်စီမံပြီးသားပင်။ သူမမေမေ နုငယ်ကတော့ သူမဖြစ်စေချင်တာ အကုန်လိုက်လျောပူးပေါင်းပေးဖို့ အသင့်ပင်။

ရတီကို ငယ်ငယ်ကတည်း ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်အောင် သင်ပေးထားပြီးသား ဖြစ်သဖြင့် စိတ်ပူနေတာမျိုးမရှိ။ ရတီကလည်း မေမေစိတ်ချရအောင်နေသည့် သမီးမျိုး။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ဖတဆိုးဘဝနှင့်ကြီးပျင်းခဲ့ရတော့ သူမ အရာအားလုံးကို ကိုယ့်ခြေကိုယ့်လက်နှင့် ပြီးမြောက်အောင် လုပ်တတ်စမြဲ။ သူမမှာ ခွင့်မလွတ်နိုင်သည့် အပြစ်ဆိုလို့ ဦးဖေနှင့် ချစ်ခဲ့မိခြင်းသာရှိလိမ့်မည်။

“ မီးလေ မသွားခင်လေး ဦးဖေနဲ့ စမ်းသပ်ချင်တာလေး တစ်ခုတော့ရှိတယ် သိလား”

“ ဘာများလဲ မီးလေးရဲ့”

“ အဟိဟိ….ပြောရမှာ ခပ်ရှက်ရှက်ပဲ”

“ မီးနဲ့ ကိုယ်က ဒီလောက်တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ဒီလောက်ထိ ရင်းနှီးနေတာကို…ပြောစရာရှိရင် ပြောသာပြော..ကိုယ် အတတ်နိုင်ဆုံး လိုက်လျောပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား”

ဦးဖေပြောသလိုပင်။ ရတီနှင့် ဦးဖေက ချစ်ခဲ့ကြသည်မှာ နှစ်ဝက်ကျော်ကျော် အချိန်ကာလသို့ပင် ရောက်ရှိနေပြီ။

ရတီ၏ နောက်ကျောပြင်လေးမှာ မှဲ(၃)လုံးတန်းပြီးရှိနေသည်ကအစ၊ ဦးဖေရဲ့ ညာဘက်ဝှေးစေ့ အောက်ဖက်နားမှာ မှဲ့အကြီးကြီးတစ်လုံးရှိနေသည်ကို သိနေတာမျိုး တစ်ယောက်၏ ခန္ဓာဗေဒကို နောက်တစ်ယောက်က အသေးစိတ် သိရှိနေသည့် အဆင့်မျိုးထိ ရောက်ခဲ့ပြီးသား။

“ မီးကို တစ်မျိုး မထင်ရဘူးနော်..ဦးဖေ”

“ တစ်မျိုး မဟုတ်ဘူးကွာ…နှစ်မျိုး…သုံးမျိုးလည်း မထင်ဘူး”

“ နောက်အပတ်ဆို မီးလေးသွားရပြီ မလား။ မသွားခင် (၂)ရက်လောက်အလို ဦးဖေနဲ့ ဒီအခန်းမှာတွေ့ပြီး လက်ဆောင်ပေးခဲ့ချင်လို့”

“ ဘာလက်ဆောင်များလဲ မီးလေးရယ်”

“ ဟိုလေ….ဟို…ဟို….ဦးဖေလည်း သိမှာပါ…မီးနဲ့ ဦးဖေစချစ်ခဲ့တဲ့နေ့မှာ မီးက အပျိုစင် မဟုတ်တော့ဘူး။ မီးက ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ သူကို ပထမဆုံးတွေပဲပေးချင်တာ ဦးဖေရဲ့။ ဒီတော့လေ…ဦးဖေ မီး ဖင်လုံးလေးကို ပါကင်ဖွင့်ချင်လား”

“ မီးလေးရယ်”

.....................................................................................

အခန်း (၈၁)

ရတီ၏ ဖွင့်ဟပြောဆိုချက်ကြောင့် ဦးဖေတောင်ဆွံ့အသွားမိသည်။ နဂိုဗီဇက ယောကျ်ားသားဆိုတော့ ကိုယ်နဲ့ ဆက်ဆံဖော် မိန်းမသားတွေ၏ ခရေပွင့်လေးတွေ ခြွေချင်သော်ငြား သူတို့လေးတွေနာကျင်သွားမှာစိုးသဖြင့် ဦးဖေစတင်တောင်းဆိုခြင်း မပြုခဲ့ဖူးပေ။

နုငယ်နဲ့ဆို အိမ်ထောင်သက်(၁)နှစ်ကျော်လာသော်လည်း နုငယ်၏ ခရေပွင့်ကို မလိုးဖူးခဲ့ပေ။ တခါတရံ Doggy style ဆွဲရင် ပန်းရောင်လေးသန်းနေသော နုငယ်စအိုပေါက်ကိုလည်း ကလိချင်သော်ငြား နုငယ်ခွင့်မပြုမိမှာစိုးသဖြင့် သူကစပြီး နယ်မြေကျူးကျော်ခြင်းမပြုခဲ့။

အခုကျတော့ ရတီလေးက သူမကိုယ်တိုင် သူမဖင်ကို လိုးပေးပါရန်တောင်းဆိုလာတော့ ဆိုစကားနဲ့ စိတ်နှလုံးသားတွေ ကြည်မွေ့ရသည်။ ရတီဖင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကို ဆုပ်နယ်ပြီး စအိုပေါက်ထဲသာ သူ့လီးကို ထိုးစိုက်ချလိုက်ရရင် အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလိုက်မည်ဖြစ်ခြင်း။

အတွေးနဲ့တင် ငြိမ်ကြနေသော သူ့မြွေကြီးက မဟုတ်တရုတ်အတွေးတွေကြောင့် တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာသည်။

“ ဟိတ်လူကြီး….ဘာတွေတွေးနေပြီလဲ….ဦးဖေဘာတွေတွေးနေမှန်း မီးသိတယ်နော်”

“ မတွေးပါဘူး…မီးလေးရဲ့……မီးလေးက ဒီလိုပြောလာတော့ ကိုယ် ပြောရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်သွားလို့ပါ”

“ ခစ်…ခစ်…လူညာကြီးရှင့်…လူညာကြီးရဲ့ ဒုတ်ချောင်းက ဒါဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ အခုလိုထောင်လာရတာလဲရှင် ပြောပါအုံး….ဒီမှာကြည့်ကြည့်လေ”

ဟုတ်သား။ ရတီပြောမှ အဝတ်မရှိသော သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းက သူ့လီးကြီးက ထောင်မတ်နေလေပြီ။ ရတီက သူ့လီးကြည့်ရင်း ရယ်သွမ်းသွေးနေသည်။

“ အင်း……ဒါက….ဒါကလေ”

“ ဟိ….ဟိ….လူဆိုးကြီး…..ဒါဆို နောက်အပတ်ဒီချိန်နော်…..ဒါပဲ…အခုမီးရေချိုးတော့မယ်…ခစ်..ခစ်”

ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးရန်ကြံရွယ်နေသော ရတီကို ဦးဖေ အမိအရ လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

“ နေပါအုံး…အမိ……ကိုယ့်ကို ဒီလို တိုးလိုးတန်းလန်းကြီး ထားခဲ့မှာပေါ့”

“ ဦးဖေရယ်….မီးတို့ ဒီနေ့ဘယ်နှစ်ချီတောင်ရှိနေပြီလဲ”

“ မသိဘူးကွာ……အခု ဒါကို ဖြေလျော့ပေးပြီးမှ ရေချိုး”

“ ဆိုးလိုက်တာနော်….ခစ်…ခစ်”

ရတီ သူမကိုလှမ်းဆွဲနေသော ဦးဖေကိုယ်လုံးအပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ ဦးဖေက ထိုင်လျက်အနေအထားနှင့်။ ဦးဖေနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်၊ ရင်ချင်းအပ်အနေအထားနှင့် သူ့လီးပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။

“ အ…….အင့်…..ဟင့်……ဟင့်”

ဝင်နေကြဖြစ်သော်ငြားလည်း တစ်ခါဝင်တိုင်း သူမ ခံစားရသည်။ ရတီ စပ်ပတ်ထဲက သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်တွေ၊ စောက်ရည်တွေက လီး၏ ထိုးဝင်ရောက်မှုကို အတန်ငယ်ချောမွေ့စေ၏။ ဦးဖေ၏ မြွေဆိုးကြီးကတော့ နောက်တစ်ကြိမ် တွင်းအောင်းလိုက်လေပြီ။

“ ဖတ်…..ဖလတ်….ဖတ်….ဗြတ်…..ဗျစ်…..ဖတ်…..ဖတ်”

“ အင့်….ဟင့်….အင်း….အင်း……ကောင်းတယ်……ကောင်းတယ်….ဦးဖေ”

“ အ….အ….ဟ……ဟ……..အ……..အ…..အင့်……..အာ….ဟား……..ချစ်တယ်…ချစ်..တယ်..မီးလေးရယ်”

ဦးဖေက စည်းချက်နှင့်အညီ လိုက်ပါတုန်ခါနေသော သူမနို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံခဲစုပ်ယူရုံမက ကိုက်ဆွဲနေသည်။ သာယာမှုကြား နာကျင်မှု အနည်းငယ်ရောပြွန်းနေသည့် ခံစားချက်က သူမ၏ ရမ္မက်ရှိန်ကို ပိုအားဖြည့်နေလေသည်။ ဦးဖေလီးကြီးက သူမစပ်ပတ်ထဲ မကြာခဏလာလည်တတ်သည့် ဧည့်သည်လို ဖြစ်နေလေပြီ။

လာတိုင်းလာတိုင်းလည်း ဧည့်ဝတ်ပျူငှါစွာ ကြိုဆိုရှာသည်။ သူမ စပ်ပတ်အတွင်းသားနူးညံ့မှုတွေက ဦးဖေ၏ စွဲလမ်းမှုရေချိန်ကို ပိုတိုးစေသည်။ ပိုဇာတ်ရှိန်တက်လာသဘ့် အခါမျိုးတွင် ဦးဖေလီးချောင်းကို စပ်ပတ်နံရံတွေက ဆွဲညစ်သေးသည်။

ထိုအချိန်ကျ ဦးဖေလီးထိပ်တောင် ကျဉ်စိမ့်မတတ်။ ကျိန်းပေမဲ့လည်း ကောင်းလွန်းသည့်အရသာမျိုး။ အခုလည်းကြည့်။ ဒီနေ့တစ်ရက်တည်းမှာကို (၃)၊(၄)ချီလောက် ဆွဲထားပြီးသော်လည်း နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဆွဲမိနေသည့်အဖြစ်။ ဦးဖေက ရတီကို ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် နာမည်ပြောင်လေး ပေးထားသည်။ “ လိုးမဝနိုင်” ဆိုပဲ။ သူမလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြန်ရန်တွေ့ထားလိုက်မိသည်။ “လိုးနိုင်သူ” ဆိုပြီး။

“ ရှီး…အား……အား…..ကိုယ့်လိုးမဝနိုင်လေး……ချစ်……ချစ်တယ်…အ……အ….အာ”

“ အင့်……ဟင့်…..အင့်………….ထိလိုက်…ထိလိုက်တာ…ဦးဖေရယ်….ကောင်း….ကောင်းတယ်”

“ ဖတ်……ဖလတ်…….ဗျစ်….ဖတ်…….ဖတ်…ဖလတ်…ဖလတ်”

အမြဲတွေ့၊ အမြဲချစ်နေသော်လည်း ထပ်ခါတလဲလဲ ချစ်မြဲ၊ ချစ်ဆဲ။ ဒီတိုက်ခန်းလေးထဲမှာတော့ ချစ်ဇောရမ္မက်တွေနှင့်အပြည့်။ အားပါးတရ ချစ်တင်းနှောနေသော လူသားနှစ်ယောက်။ ဤဇာတ်လမ်းထဲ ပါဝင်ပက်သက်မိနေသော အဓိကဇာတ်ကောင်(၃)ဦးက နောက်အပတ်ကျ မထင်မှတ်ထားသည့် လောကဓံရိုက်ချက်နဲ့ကြုံရမည်မှန်း ကြိုသာသိခဲ့ပါလျှင်……..

.........................................................

အခန်း (၈၂)

D Day

နုငယ် ဒီနေ့ ဘာဖြစ်နေလဲ မသိ။ မနက်အိပ်ယာထကတည်းက စိတ်တွေလေးနေပြီး ခေါင်းထဲ ငြီစီစီဖြစ်နေသည်။ သူမအိပ်ယာနိုးပြီး ငိုင်တိငိုင်တိုင်ဖြစ်နေတုန်း လင်တော်မောင် ကိုသက်ငြိမ်က သီချင်းလေးတကျော်ကျော်နဲ့ အဝတ်အစားလဲနေသည်။

ယောကျ်ားဖြစ်သူ အဝတ်အစားလဲနေသည်ကို ကြည်နူးစွာနှင့် ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ကိုသက်ငြိမ်က သူမနဲ့အိမ်ထောင်ကျ၊ တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ကာလအတွင်း ပိုကြည့်ကောင်းလာသည်။ ပိုချောမောလာသည်။ တစ်ခါတစ်လေ စိတ်မချသလို နုငယ်စိတ်ထဲဖြစ်ရပေမဲ့ ကိုသက်ငြိမ် နေပုံထိုင်ပုံပုံစံကို သူမ အလုံးစုံသိရှိထားတော့ သံသယသိပ်မဝင်မိ။

ညှင်းသိုးသိုးမုဆိုးဖိုကြီးက သူမနှင့်တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း အမိုက်စားယောကျ်ားကြီးဖြစ်သွားတော့ သူမ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမလားပင်။ တစ်ခါတစ်လေ အသောက်အစားကလေးတော့ အနည်းငယ်ပါလာတတ်သော်လည်း ကိုသက်ငြိမ် အရက်သောက်လာရင် သူမ ပိုတောင် သဘောတွေ့မိသေးသည်။

အရင်ယောကျ်ားလို လက်ပါဖို့ဝေးစွ။ မူးလာရင် သူမကို ချစ်တလင်းခေါ်သည်မှာ ပုံမှန်အချိန်တွေထက်တောင် ပိုကြာသည်။ အဲလိုနေ့တွေဆို ကိုသက်ငြိမ်လည်း မော။ သူမလည်း နုံးချိနေအောင် အလိုးခံရသည်။။

ထို့ကြောင့် သူအရက်သောက်လာပြီး မူးတဲ့နေ့တွေဆို သူမ ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံရပြီလို့သာ မှတ်ယူရမည်။

“ နုလေး….နိုးပြီးလား”

“ အင်း….မောင်….မောင်…ဒီနေ့ဘာပျော်စရာရှိလဲ….သီချင်းလေးတကျော်ကျော်နဲ့ပါလား”

နုငယ်ပြောလိုက်ကာမှ ကိုသက်ငြိမ် အရမ်းသိသာနေသလိုဖြစ်သွားသလားပင်။ ဖြစ်ဆို ဒီနေ့ တွေ့နေကျ တိုက်ခန်းမှာ ရတီနဲ့နောက်ဆုံးအနေနဲ့ဆုံဖို့ ချိန်းထားခြင်းလေ။ ထပ်ဆောင်းအနေနဲ့ ရတီရဲ့ ဖင်ပါကင်လေးကို ပါကင်ဖောင်ရမှာဆိုတော့ အတွေးနဲ့တင် ပျော်မိနေသည်လေ။

“ ဒီလိုပါပဲ….မနက်အိပ်ယာထကတည်းက စိတ်ကြည်နေတာနဲ့ သီချင်းဆိုနေတာနုလေးရဲ့….ဒါနဲ့…နုမျက်နှာလေး..မကောင်းဘူးပဲ…..နေမကောင်းဘူးလား..ဖျားနေလား…ဆရာဝန်နဲ့ပြမလား…မဟုတ်ရင် ဒီနေ့တစ်ရက်နားလိုက်ပါလား”

ကိုသက်ငြိမ် သူ့ဖက်ကို ဖုံးကွယ်ချင်ဇောနှင့် တစ်ဖန်ပြန်ပြီး မေးခွန်းတွေ တရစပ်မေးလိုက်သည်။ နုငယ်ကတော့ ခင်ပွန်းသည်က သူမမျက်နှာမကောင်းတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ပူနေရှာပါလား ဆိုပြီး စိတ်ချမ်းမြေ့သွားရသည်။

“ ခေါင်းထဲ မကြည်ဘူးဖြစ်နေလို့ မောင်ရဲ့..ဖျားတော့မဖျားနေဘူး”

“ ဟုတ်လား..ဒါဆို ဒီနေ့ ဆိုင်ကို မသွားတော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ နားလိုက်လေ”

“ မဖြစ်ဘူးမောင်”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…..နုလေးရဲ့”

“ ဒီနေ့ နု ဆိုင်ကို သွားမှကို ဖြစ်မှာ….မောင် သိချင်သိမှာပေါ့…ရုပ်ရှင်မင်းသမီး”ကြယ်စင်လင်းလက်”လေ…သူက ဒီနေ့နုတို့ဆိုင်ကို လာပြီး ချိတ်တွေ ရွေးချင်လို့တဲ့….သူဝတ်ပြလိုက်ရင် ပေါက်တာချည်းပဲလေ”

“ ဟုတ်လား..အဲမင်းသမီးနာမည် ကြားတော့ကြားဖူးတယ်…ဝပ်ရှော့က ကလေးတွေ တစ်ခါတစ်လေ ပြောပြောနေတာ ကြားဖူးလို့….ဒါဆို ပြီးရင် အိမ်ကို စောစောပြန်နားလိုက်ပေါ့”

“ အင်း…မင်းသမီးက ဘာကြိုက်တတ်မှန်း မသိသေးတော့ နု ကိုယ်တိုင် ပြပေးချင်တာမောင်ရဲ့..ဆိုင်က ကလေးတွေချည်းဆို စိတ်မချဘူး…မောင်ရယ်”

“ ဟုတ်ပါပြီ….ဒါဆို အိပ်ယာကထတော့…အချိန်ကိုကြည့်အုံး..မောင်တို့စကားပြောနေတာနဲ့တင် အချိန်တော်တော်နောက်ကျနေပြီ”

“ မောင်..နုကိုနမ်းပေး”

နုငယ်က ကိုသက်ငြိမ်နှင့် နှစ်ယောက်တည်း သီးသန့်ရှိသော အချိန်တွေဆို ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ချွဲနွဲ့တတ်သည်။

“ အူး….မွ…မွ…ထတော့…ထတော့”

နုငယ် နဖူးလေးပေါ် အနမ်းဖွဖွလေးတွေ ခြွေချလိုက်သည်။ နုငယ်က မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ကိုသက်ငြိမ်အနမ်းတွေကို ကြည်နူးစွာခံယူမိသည်။ ကိုသက်ငြိမ် ဆီက ရလိုက်သောရေမွှေးနံ့က ဆွဲဆောင်မှုကောင်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ တကယ်တော့ ဒီရေမွှေးက သူမ ဝယ်ပေးထားသည်ပင်။

“ Aqua Di Gio” လေး။

“ ဒါဆို နုကို ဒီနေ့ ကိုယ်ပို့ပေးရမလား..ကိုယ်ဖာသာ သွားမလား”

“ ရတယ်မောင်…နေပါစေ..နုကိုယ်တိုင် မောင်းသွားလိုက်မယ်”

လေးညိုနဲ့ ကြီးမေက သူတို့ရွာကို ခွင့်ယူပြီး တစ်ပတ်ပြန်သွားကြသည်။ ဒီနေ့ သူမကိုယ်တိုင် ကားမောင်းနေသည်မှာ (၂)ရက်လောက်ရှိပြီ။ ရတီကိုတော့ သူမအားရင် သူမ လိုက်ပို့ပေးသည်။ မအားရင် ကိုသက်ငြိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး လိုက်ပို့ခိုင်းသည်။

သူမ ထိုကဲ့သို့ လုပ်လိုက်ခြင်းတွေက ကိုသက်ငြိမ်နဲ့ ရတီကို သူမနောက်ကွယ် အားပါးတရ ဖောက်ပြန်စေခြင်းမှန်း သူမ သိမှမသိခဲ့ပဲ။

“ ဒါဆို နုငယ်ရေချိုး အဝတ်လဲပြီးရင် စားဖို့ ပေါင်မုန့်ယိုသုတ် မောင်ထားပေးခဲ့မယ်နော်..ရတီလေးပါ စားရအောင် ပိုသုတ်ပေးခဲ့မယ်….မောင်မစောင့်ဘူးနော်..စားပြီးအလုပ်သွားရတော့မလို့”

“ အင်း…အင်း”

ကိုသက်ငြိမ် ဒီနေ့ အလုပ်စောစောသွားပြီး နေ့လည်ဆို အလုပ်ဆင်းကာ ရတီနဲ့ တိုက်ခန်းမှာ တစ်ညနေလုံး နှပ်ဖို့ ကြိုစီစဉ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တော့ တော်တော်လေး ပိရိနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ ရတီနဲ့လည်း နောက်ထပ်ဆုံဖို့ သိပ်မှ မဖြစ်နိုင်တော့ ဒီနေ့ အတိုးဝအောင် ချစ်မည်၊ လိုးပစ်မည် ဟု တွေးထားသည်။ ပဝါမကူ၊ ရေမရှူစတမ်းပေါ့။

...................................................................................

အခန်း (၈၃)

“ ဟေ့ကောင်တွေ…ငါပြန်ပြီနော်”

“ အာစရိ…အခုမှ (၁၀)နာရီကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတာကို”

“ အေးကွ…ဒီနေ့ အရေးကီုး ဧည့်သည့်တစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ဖို့ချိန်းထားလို့…ငါ ဒီနေ့ ပြန်လာဖြစ်ချင်မှလည်း ဖြစ်မယ်…ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်ပြီးရင် ပြန်လိုက်ကြတော့နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အာစရိ”

ကိုသက်ငြိမ် သူ့တိုက်ခန်းကို အရမ်းသွားချင်နေလေပြီ။ မသွားချင် စတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲ ဝင်ကာ Lubricant တစ်ဘူး ဝယ်လာရသေးသည်။ ပြုံးစိစိဖြစ်နေသော အရောင်းဝန်ထမ်းထမ်းမလေးမျက်နှာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

ရတီက (၁၀)နာရီခွဲလောက်မှ ရောက်မည်ပြောသဖြင့် ရတီမရောက်ခင် သူကြိုတင်ပြင်ဆင်စရာတွေ ပြင်ဆင်နေသည်။ ဒီနေ့အချစ်နေ့လေးက မမေ့နိုင်စရာ နေ့လေးတစ်နေ့ဖြစ်အောင် ဖန်တီးပိုင်ခွင့်က သူ့လက်ထဲမှာ။ ကိုသက်ငြိမ် တိုက်ခန်းထဲရောက်တော့ ရတီအလာကို စောင့်နေလေ၏။

“ တီ….တီ”

အပြင်က လျှို့ဝှက်ခလုတ်နှိပ်နေသည့်အသံကြားလိုက်ရသည်။ သူ့အခန်းနံပါတ်ကို သူရယ်၊ နုငယ်ရယ်၊ ရတီရယ် ဒီ(၃)ယောက်သာသိသည်။ နုငယ် မသိအောင် နံပါတ်ပြောင်းလိုက်ချင်သော်လည်း နုငယ်ကို သူ့အခန်းဆီ မလာခိုင်းထားတော့ တကူးတကကြီး မပြောင်းပစ်ဖြစ်တော့ပေ။

“ ဟိတ်”

“ အမေ့”

ရတီ အခန်းထဲ အဝင် ဦးဖေက လှမ်းခြောက်လိုက်သည်။ သူမ ထိတ်ခနဲ့တုန်လှုပ်သွားတုံးမှာပင် ဆတ်ခနဲ့ပွေ့ချီခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အချစ်ကုတင်ဆီကိုပေါ့။ သူမကို ကုတင်ပေါ်ချပြီး အပြီး ဦးဖေ သူ့ကိုယ်မှာရှိသော အဝတ်တွေအကုန်လုံး အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်နေပြီ။

“ ဦးဖေကြီး…ဒီနေ့တအားလောနေတာပဲ”

“ မရတော့ဘူး…ကိုယ်မီးလေးကို သိပ်ချစ်ချင်နေပြီ”

“ ဦးဖေ ဖြေးဖြေး....ဖြေးဖြေး"

ရတီဆိုတဲ့စကားကြောင့် ဦးဖေ အရှိန်ထိန်းလိုက်ရသည်။ သို့သော် ရတီဝတ်လာသော Zara တီရှပ်လေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီက မရှိတော့ပြီ။ အပြာရင့်ရင့်ဝတ်ထားသော ‌ဇာဘော်လီလေးနှင့် G string အတွင်းခံလေးက ရတီကိုယ်လေးပေါ် ထင်းရဲစွာနေရာယူလျက်။

လုံးကားဖွံ့ထွားနေသော ရင်သားနှစ်မြွှာက ဘော်လီ‌ထဲ နေသားတကျနေရာယူလျက်။ အောက်က G string ပဲဝတ်ဖားသော ရတီမိန်းမကိုယ်နေရာတစ်ရောမှ ဖုံးကွယ်ထားနိုက်ပြီး တင်ပါးလေးဆို သူ့ဟာသူ စွင့်ကားချက်။ မြင်နေကြ၊ ထိတွေ့နေကြ၊ ဆုပ်ကိုင်ကျီစယ်နေကြ အရာတွေဖြစိသော်လည်း ပကတိအရှိတရားကို မြင်လိုက်ရတေယ့ ဦးဖေ ရင်ခုန်သံတွေမြန်လာပြီး အာခေါင်တွေခြောက်လာသည်။

ဦးဖေကို နောက်ဆုံးအကြိမ်တွေ့ဆုံခြင်း မမေ့စေလိုသဖြင့် ရတီ တမင်ကို ထိုကဲ့သို့ပုံစံဝတ်ဆင်လာခြင်း ဖြစ်သည်။

" ဂလု"

ဦးဖေ စူးရဲသောရတီအလှတရားတွေကြောင့် တံတွေးတောင်မြိုချလိုက်ရသဘ်။ ဦးဖေရဲ့ တုံဏှိဘာဝေဖြစ်တေသောအမူအရာကိုကြည့်ပြီး ရတီက သဘောကျနေသည်။

"‌ ဦးဖေ...အသက်လေးဘာလေးရှူပါအုံး....မမြင်ဖူးတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့.....ပြီးရင် သူပဲ ဒီဟာတွေကို ကစားပစ်မှာကို"

" ရတီရယ်....တ‌စ်နေ့နစ်ခြားကို လှလိုက်လာတာကွာ....ကိုယ် ရတီဩဇီသွားတဲ့အချိန် ဘယ်လိုနေရမှာလဲ"

" အပိုတွေ....မေမေကျန်ခဲ့ပါ‌သေးတယ် ဦးဖေရယ်....မသွားခင်လည်း မီးမှာစရာရှိတာ မှာခဲ့အုံးမယ်နော်....ဦးဖေက မီးနဲ့ မေမေအပိုင်ပဲ ဖြစ်ရမှာနော်...မီး ဩဇီသွားတုန်း ဦးဖေ မေမေနောက်ကွယ်မှာ နောက်တစ်ယောက်နဲ့ သတင်းကြားရင် မီး ချက်ချင်းလာသောင်းကျန်းပစ်မှာနော်"

" ဦးဖေရဲ့ အသက်က မီးမေမေနဲ့ မီးလေးပါကွယ်...ဒါကတော့ စိတ်ချသိလား...မီး ဩဇီသွားနေတုန်း ကိုယ်က နုကို အခုလိုမျိုးပဲ အဖေလိုသဖွယ်၊ ခင်ပွန်းလိုတစ်မျိုး၊ အစ်ကိုလို တစ်ဖုံစောင့်ရှောက်ပေးမှာပါ"

" အင်းပါ....မီးလည်း ဦးဖေဘယ်လိုဆိုတာ သိနေပါပြီ....ကျန်တဲ့အချိန်တွေဆို အရမ်းတည်ငြိမ် အရမ်းချောတဲ့လူကြီးဆိုပေမဲ့ ချစ်တဲ့အချိန်ဆို အရမ်းကြမ်းတမ်းတယ်ဆိုတာမျိုးကိုပေါ့"

" ဟုတ်လား...ဒါဆို အခုလည်း ကြမ်းမကြမ်း စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့...ဟတ်...ဟတ်"

" ဖြန်း"

ပြောပြောဆိုဆို ရတီတင်ပါးလေးကို ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။ မနာပေမဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး။ ရတီ အသားရေက ဖွေးနုနေသော ဦးဖေလက်ဖဝါးအရာတွေ နီရဲပြီး ကျန်ခဲ့သေးသည်။

ထို့နောက် ရတီကို ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်သည်။ ရတီ ကိုယ်လုံးလေးက မွေ့ယာအိအိပေါ် နစ်ဝင်ကျသွားသည်။ ဒီနေ့မှ ရတီက ဒီဇာအတွင်းခံ အပြာရင့်ရင့် ဝမ်းဆက်နဲ့ တော်တော် sexy ဖြစ်နေ၏။

ဒါတွေကြောင့် ဦးဖေက ဒါတွေကို မချွတ်သေးဘဲ သူမကို အချစ်တွေနဲ့ ညှင်းဆဲပစ်လိုက်အုံးမည်။ လက်ကလည်း ရတီရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ချေလျက်။ ဇာအပါးလေးတစ်လွှာ ခံနေတာကိုပင် အားမရနိုင်။ ဘော်လီခွက်ထဲက ရွှေရင်အစုံကို အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဘော်လီကိုလည်း  တမင်မချွတ်။ ဘော်လီတစ်ခုလုံးက ရတီနို့နှစ်လုံးအောက်မှာ ကျန်နေပြီး အပေါ်က ရင်သားနှစ်မြွှာကို ပိုပင့်တင်ပေးနေသလို။ အပျက်မဆန်ဆန်လေး ဖြစ်နေသည်။

ဦးဖေနဲ့ဆို သူမ ဖာသာသာ။ ဦးဖေ တစ်ကိုယ်လုံးမှာတော့ ဘာအဝတ်မှမရှိတော့။ ယောက်ျားပီသသော ဦးဖေကိုယ်လုံးက ထင်ထင်ရှားရှား။ အသက်(၄၀)ကျော်နေသော်လည်း သူ၏ယောက်ျားပီသမှုကို ပြသနေသော ပြယုဂ်ဆို အောက်မှာ ဒုံးပျံကြီးလို ထောင်မတ်နေသော သူ့ဒုတ်ချောင်းလို့သာ ဆိုရလိန့်မည်။

စားရသော ကလေးက ပိုငတ်သည်ဆိုသော စကားပုံဆို ဦးဖေရဲ့ မြွေဆိုးကြီးကို ရည်ရွယ်နေသလားပင်။ ဖြတ်သန်းခဲ့သော တစ်နှစ်ကျော် ကာလအတွင်းမှာ နုငယ်ရော၊ ရတီကိုပါ သူစားသုံးခဲ့တာ အခေါက်ပေါင်းများစွာ။ စားရသောက်ရ‌လွန်းလို့ လီးကြီးက ပိုထွား၊ ပိုရှည်လာပြီး ပိုပြီး မည်းပြောင်လာသလို။ မိန်းမသားနှစ်ယောက်၏ တမ်းတမ်းစွဲ ချစ်မြတ်နိုးချင်း ခံရသော ကာမဒုတ်ချောင်း။

ဒီနေ့တော့ ရတီလေး အပေါက်မျိုးစုံ ဖွင့်ခံရမည့်နေ့လေးပေါ့။

" ဦးဖေ ငေးမနေနဲ့တော့...ချစ်ပေးပါတော့ မီးလေးကို"

" ချစ်ပေးမှာပေါ့...မီးလေးကို မျော့နေအောင်ကို ကိုယ်က ချစ်ပေးမှာ...မီးလေး ကိုယ့်အလိုးကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်တယ်မလား"

" အင်းပေါ့"

" မီးပါစပ်ကော၊ စပ်ပတ်ရော၊ ‌နောက်ဆုံး ဖင်ပေါက်ကိုပါ ကိုယ်လိုးမှာနော်"

ဦးဖေ၏ နှုတ်ထွက်စကားကြောင့် သူမစအိုပေါက်ကနေ စစ်ခနဲ့တောင် ဖြစ်သွားသလို။ စကားကြမ်းကြမ်းတွေနှင့် ရတီကို ကာမကျေးကျွန်ဖြစ်အောင် သွင်းယူနေသည်။ လူရိုးလူအေးကြီး ဦးဖေက အခုမှ ရတီနှင့် နှစ်ကိုယ်ကြား ပက်ပက်စက်စက်ပြောနေသည်မှာ မြိန်ရေရှက်ရေရှိလိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။

ဒါဟာ သဘာဝပင်။ ပုံမှန်အတိုင်းဆို ပြောဖို့တောင် မတွေးဝံ့သည့်စကားလုံးတွေက အခုကြတော့ တစ်တစ်ခွခွပြောရဲနေသည်။

..............................................................................................

အခန်း (၈၄)

" နေအုံးဦးဖေ.....ဦးဖေ မီးနို့တွေကိုတော့ မလိုးဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား"

" ဟုတ်တယ်...တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးဘူးပဲ...ဒီနေ့ မီးလေးနို့တွေကိုပါ ပေးလိုးမှာလား"

" အင်းပေါ့....ဦးဖေ လိမ္မာရင်လေ"

" ကိုယ်က အမြဲ လိမ္မာပါတယ်...မဟုတ်ဘူးလား...မီးလေးရဲ့"

" ဟုတ်ပြီရှင့် ဒါဆို လိမ္မာတဲ့ကောင်းလေးကို ဆုချမလို့ ဦးဖေ အချောင်းကို မီးအရင်စုပ်ပေးမယ်"

" ကြိုက်ပြီကွာ.......တစ်နေ့လုံး စုပ်ချင်ရင်တောင် ပေးစုပ်မှာ"

" မီးပါးစပ်တွေညောင်းကုန်မှာပေါ့...ကဲ...လာတော့ လူကြီးရေ"

ဦးဖေက ပက်လက်လှဲအိပ်နေသော ရတီကိုယ်လုံးလေးပေါ် ခွတက်ပြီး အပေါ်သို့ လီးတရမ်းရမ်းနဲ့တက်လာသည်။ ထိုလီးချောင်းကြီးက သူအပြုစုခံရတော့မည်ကို ကြိုသိနေသည့်အလား။ မည်းပြောင်ထောင်မတ်လျက်ရှိနေသည်။ လီးချောင်းက ရတီမျက်နှာဆီ တဖြည်းဖြည်းနည်းကပ်လာသည်နှင့်အမျှ လီးနံ့ကိုပါ ရတီသိရှိလာသည်။ အသားနံ့လိုလို၊ ခပ်ညှီညှီအနံ့တစ်ခုလို။ ဤအနံ့အသက်က ရတီစိတ်ကို ပိုကြွစေမိသည်။

ရတီ တဆတ်ဆတ်ခါနေသော လီးချောင်းကြီးကို လက်နဲ့အသာဖမ်းကိုင်လိုင်သည်။ မြွေဆိုးကြီးက ရတီလက်တစ်ဆုပ်စာအပြည့်။ ဘေးမှာ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းတွေက တွန့်လိမ်စွာ ထင်ပေါ်လျက်။ ပူနွေးထောင်မတ်နေသော အသားချောင်းကြီး။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို “မွ”ခနဲ့ အနမ်းခြွေချလိုက်သည်။ ပြီးနောက်လက်နှင့် ရှေ့တိုးနောက်ငင် နှစ်ချက်လောက် ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။

ရတီအသက်(၁၄)၊(၁၅)နှစ်လောက်တုန်းက အပြာကားတွေခိုးကြည့်လျှင် ထိုကားတွေထဲက မင်းသမီးတွေက မင်းသားလီးကို စုပ်နေသည်ကို မြင်လျှင် အရမ်းရွံရှာခဲ့ဖူးသည်။ သေးပေါက်သည့် အချောင်းကို သူတို့မို့လို့ မရွံမရှာစုပ်ရှာသည်ဟု တွေးမိခဲ့ဖူးသည်။

အခုကျ သူမကိုယ်တိုင် နဖူးတွေ့၊ ဒူးတွေ့ ကိုယ်တိုင်ကြုံလိုက်ခဲ့ရသည့်အခါမျိုးမှတော့ အမျိုးသမီးတွေဘာလို့ သူတို့ချစ်သူတွေ၏ လီးကို စုပ်ပေးသလဲ ဆိုတာ သူမနားလည်သဘောပေါက်လာသလိုလို။ သူမ အာခေါင်နုနုနဲ့ လီးဒစ်ထိပ်ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ရရှိလာသည့် ကာမအရသာသည် ဦးဖေအတွက် ကောင်းလွန်းလှပေစွ။

ရတီ၏ အာခံတွင်းလေးက နူးညံ့လှပါဘိတကား။ လူ့စည်းစိမ်၊ နတ်စည်းစိမ်၊ ဗြဟ္မာမင်းစည်းစိမ်တွေခံစားရသည့်နှယ်။ ရတီ လျှာလေးတွေကပါ ဒစ်ထိပ်ကြီးနဲ့ ချိုင့်တွေကြားကို သပ်ပြန်သေးသည်။

“ အ…အား….အား…..အား…..ကောင်းတယ်…ဟုတ်တယ်…အဲလိုလေး…အဲလိုလေး……..အင်း….အင်း”

“ အု……အ……..အ………အု……အု…..ပလပ်……အု….ဟု…..ဟု…အု”

ရတီရဲ့ ပါးနှစ်ဖက် ခွက်ဝင်နေသည်အထိ ဦးဖေလီးကို အားပါးတရမှုတ်ပေးနေမိသည်။ သူမ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်တိုင်း ပေါ်ထွက်လာသည့် ဦးဖေ၏ ငြီးငြူသံတွေက သူမအတွက် blessings လိုနှယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အာခေါင်ထောက်သည်အထိ မြိုချစုပ်ပေးနေသည်။ အရင့်အရင်ကလို သူမ ပျိုအန်တာတွေလည်း မဖြစ်တော့။

ဦးဖေကြောင့် ဝါရင့်ဆရာမကြီးဖြစ်နေလေပြီ။

“ အု….ဟု…အု…အင့်….အု…..အု”

“ အ…ဟာ…အား….အား…….မီးလေး..မီးလေး….တော်လိုက်တော့….ရ…ရပြီ…..မဟုတ်ရင် ကိုယ်ပြီးသွားလိမ့်မယ်”

ရတီစိတ်အလိုရဆို စုပ်ပေးချင်မိသေးသည်။ သူမ လွှတ်ချင် မလွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ရတီပါးစပ်ထဲက ထွက်လာသော လီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း တံတွေးတွေ၊ ရှေ့ပြေးသုတ်ရည်ကြည်တွေကြောင့် မည်းပြောင်စိုရွှဲလျက်။

ဦးဖေအောက်ကို အနည်းငယ် လျှောဆင်းလိုက်သည်။ သူမသိလိုက်ပြီ။ ဦးဖေ သူမနို့နှစ်လုံးကြား လိုးချင်သေးသည်။ ချောဆီတွေ ကူစရာကိုမလို။ ခုနက လီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း တံတွေးတွေနဲ့စိုရွှဲနေတော့ အသာအယာပင်။ ဦးဖေက သူမရင်သားနှစ်မြွှာကြားက အမြှောင်းလေးထဲကို လီးနဲ့ လာထိုးသည်။

တဝက်တပျက်ချွတ်ထားသော ဘရာဇီယာကြောင့် ရင်သားနှစ်မြွှာက ပိုလုံးဝန်းစွင့်ကားနေပြီး လီးချောင်းကြီး၏ အဝင်အထွက်ကို ပိုထိမိနေစေသလို။

ရတီ သူမရင်သားနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ အထဲသို့ ပင့်တင်တွန်းပစ်လိုက်သည်။

ဦးဖေကလည်း အပေါ်စီးက ကြည့်ရင်း ရတီ၏ ဖွေးအုနေသော ရွှေရင်အစုံကြား သူ့လီးမည်းမည်းကို ဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးနေသည်မှာ အရသာရှိပေစွ။ အရည်တွေနှင့် ချောနေသော ဦးဖေလီးက ကာမအရသာကို ထိသလိုလို၊ မထိသလိုလို။

ထိုကဲ့သို့ မထိတထိအရသာကပင် ဦးဖေ၏ ရမ္မက်အရှိန်ကို ပိုကောင်းစေသလို။

“ အ…..အင့်….အား….အ…ဟား…အား…အ”

“ ကောင်းလား..ဦးဖေ…ကောင်းလား…မီးနို့တွေက လိုးလို့ကောင်းတယ်”

“ ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်…အရမ်းကောင်းတယ်……ဦးဖေပြီးတော့မယ်……အာ….အား….အား…အား”

နို့နှစ်လုံးကြားက လီးချောင်းကြီးက ပိုပူနွေးလာပြီး ပိုမာတောင့်လာသည်။

ထို့ကြောင့် ဦးဖေတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကာမပန်းတိုင်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်နိုင်ကာ ဒစ်ထိပ်တစ်ခုလုံး ရှိန်းပြီး ကျဉ်စိမ့်တက်သွားသည်။

ဦးဖေဆီမှ သုတ်ရည်တွေက လီးထိပ်မှတဆင့် ပန်းခနဲ့ထွက်လာသည်။

ရတီမျက်နှာ။ ရတီရင်သား။ ရတီ ဘော်လီ။ ရတီနဖူးပေါ်ထိတောင် သုတ်ရည်မိုးတွေရွာချလျက်ရှိသည်။ ရတီရင်သားတွေ၊ မျက်နှာတွေအကုန်လုံးလည်း သုတ်ရည်တွေနဲ့ပေပွလျက်။ နှုတ်ခမ်းနားမှ ကပ်နေသော သုတ်ရည်တချို့ကို လျှာနဲ့သပ်ကာ မြည်းစမ်းလိုက်သည်။

အသားနံ့လိုလို၊ ခပ်ညှီညှီ၊ ငန်ပျပျအရသာနဲ့။ ဦးဖေကတော့ တအားအားအော်ပြီး သုတ်ရည်တွေတစ်စက်မှမကျန် ပက်ဖြန်းပစ်လိုက်သည်။ သူအပေါ်စီးမှ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ရတီအပေါ်ပိုင်းတစ်ပိုင်လုံး သူ့သုတ်ရည်တွေနှင့်။ ကောင်မလေးက ရမ္မက်ရှိန်တွေကြောင့် နီမြန်းနေသော မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို မော့ကြည့်နေရှာသည်။

“ ကောင်းတယ်မလား…ဦးဖေ”

“ အရမ်းကောင်းကွာ…မီးနို့လေးတွေ လိုးလို့အရမ်းကောင်းပဲ”

“ ခစ်….ခစ်…..ဦးဖေကို မီးက အဲလိုကောင်းစေချင်တာ ဦးဖေရဲ့”

“ ကဲ……ကိုယ်အလှည့်ပြီးတော့ ဒီတစ်ခါ မီးလေးအလှည့်ပေါ့”

“ ခစ်…ခစ်”

ရတီ၏ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်သံများက အခန်းထဲ လွင့်ပျံလျက်။

...............................................................................................................................

အခန်း (၈၅)

ဦးဖေလီးကြီးက ပထမတစ်ချီပြီးသွားတော့ သူ့မူလပုံစံဆီ ပျော့ဆင်းသွားသည်။ ရတီကိုယ်လုံးလေးတွင် ပေပွနေသော သူ့သုတ်ရည်တွေကို သုတ်ပေးရန်အတွက် ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး မှန်တင်ခုံပေါ်က Wet tissue ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

ထို့နောက် မိန်းမောစွာ လှဲအိပ်နေသော ရတီ့ဆီပြန်လာသည်။ ပျော့ခွေနေပြီဖြစ်သော လီးမည်းကြီးကနေ သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်ချို့က လီးထိပ်ဖျားဆီက အနည်းငယ်စီးကျနေသေးသည်။ ရတီ မောသလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ဦးဖေလှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှကို တစ်ခုမကျန် လိုက်ငေးကြည့်မိ၏။

“ လာ..မီးလေး…..သုတ်ပေးမယ်”

“ အင်း”

“ ကိုယ့်သုတ်ရည်တွေ အများကြီးပဲနော်……..ကြိုက်လား..မီးလေး”

“ ဦးဖေဟာက ငန်ကျိကျိနဲ့”

“ သုတ်ရည်မှာက အသားဓာတ်တွေပါတယ်တဲ့…မီးလေးအသားရေလှတာပေါ့”

“ ခစ်….ခစ်…ရှာရှာဖွေဖွေပြောတတ်တာနော်”

ဦးဖေက သူ့သုတ်ရည်တွေနှင့်ပေပွနေသော ရတီရင်သားတွေ၊ လည်တိုင်၊ မျက်နှာတွေကို သေချာသန့်စင်သုတ်ပေးနေသည်။

သုတ်ရည်တွေကပဲ များလွန်းနေတာလား။ ဦးဖေ တော်တော်လေး သုတ်ယူလိုက်ရ၏။

“ အူး……မွ…….မီးလေးကို ကိုယ်အခု နတ်ပြည်ပို့ပေးတော့မှာ”

“ ရောက်ချင်ပြီ…ပို့ပေး….ပို့ပေး”

ဦးဖေက ရတီ ပေါင်ကြားကို လက်နှင့်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ G string ဇာအပါးလေးပေါ်ကနေ တမင်သက်သက်ကို လက်နှင့် အုပ်မိုးပြီးပွတ်သပ်ဆွဲလိုက်သည်။

“ ဟင့်……အင့်……အင့်……အင့်……အင့်”

ဦးဖေလက်နှင့် ပွတ်အခံလိုက်ရရုံမျှနှင့် စောက်ရည်တွေက စိမ့်စပြုလာသည်။ အပြာရင့်ရင့် ဇာအပါးလေးလေးက ရတီစပ်ပတ်အမြောင်းလေးကို ဖုံးအုပ်နိုင်ရုံမျှသာ။ G string ကြိုးလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲလိုက်သည်။ အလိပ်လိုမျိုး ဖြစ်သွားသော အတွင်းခံက စပ်ပတ်အမြောင်းဆီတည့်တည့် ဝင်သွားသည်။

ဦးဖေက ရတီကို ကာမအရသာ နောက်တစ်မျိုး အသစ်တစ်ခုကို ခံစားစေသည်။ ပြီးနောက် ရတီ စပ်ပတ်ဆီ ဦးဖေမျက်နှာအပ်ချလိုက်သည်။ ထို G string ကို ဦးဖေမချွတ်သေး။ လိပ်နေသော ကြိုးကို ဘေးသို့ အသာလေး တွန်းဖယ်လိုက်ကာ စပ်ပတ်ကို အားပါးတး စတင်မှုတ်တော့သည်။

ရတီလည်း ဦးဖေနဲ့ အတူနေတာကြာလာတော့ သူမပါ ဆီးခုံမွှေးကို waxing လုပ်တတ်တဲ့ အကျင့်ပါရလာသည်။ အခုလည်း မနေ့တနေ့က လုပ်ထားသော သူမ မိန်းမကိုယ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ပြောင်ချောရှင်းသန့်နေသည်။

ဦးဖေက သူ့လျှာကြီးနှင့် ဖွေးသန့်နေသော သူမ စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို လျက်လိုက်သည်။

“ ပလပ်……ပြတ်…..ပလပ်…….ပြတ်…ပြတ်….ပြတ်”

“ အင့်….အင့်….အင့်….အ….အင့်…အ……အင့်….အင့်”

ဦးဖေလျှာပြားကြီးက သူမစပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို လျက်လိုက်တိုင်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကာမဆိပ်ထိုးတက်လာမှုကြောင့် ရူးခါမတတ်ကောင်းလွန်းလှသည်။

အပြင်နှုတ်ခမ်းသားမက လက်လေးနှင့် အသာဖြဲကာ ပန်းနုရောင်စိုအိနေသော အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ လျက်ပြန်သည်။ ရမ္မက်သွေးတွေက ပိုကြွလာပြီး စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက မုန့်စိမ်းပေါင်းပူပူလေးလိုနှယ် ပူနွေးဖောင်းကြွလာသည်။ ထို့ကြောင့် အဓိက သော့ချက်ဖြစ်သော မအင်္ဂါစေ့လေးကို လှမ်းငုံလိုက်သည်။

ရတီနှင့် ဦးဖေက လိုးသက်ကြာလာတော့ ရတီ၏ ထိလွယ်ရှလွယ်ခံစားမှုအလွယ်ဆုံးနေရာတွေက ဘယ်နေရာတွေလဲဆိုတာ ဦးဖေက အလွတ်ရနေပြီးသားပင်။

အထူးသဖြင့် အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စုနေသလား အောက်မေ့ရသည့် ဒီအစေ့လေးပေါ့။ ဒီစောက်စေ့ကို ဦးဖေကစားတိုင်း၊ လျက်တိုင်း၊ ငုံခဲတိုင်း သူမ တာဝေးအပြေးလို မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး ကောင်းလွန်းနေမိသည်။

“ အု…..အင့်…ပလပ်….ပလပ်…………ဟ….ပလပ်…ပြတ်…ပြတ်”

“ အ……အမေရေ………..ဟ…ဟ….ဟား…..အမေ..အမေရေ……….အ…..အ….ကောင်း…ကောင်းတယ်..ဦးဖေ….အ….အ…….ဟင့်…အမေ့…..အမယ်လေး…….အင့်…..ဟင့်….အ….ဟင့်”

ရတီနှုတ်ကနေ မြည်တမ်းအော်မြည်းနေမိပြီ။ ဦးဖေက အထာနပ်သူပီပီ ထိုစောက်စေ့ကို သူ့ပါးစပ်ထဲငုံခံကာ ချိုချဉ်စုပ်သလို စုပ်ကစားပေးနေမိသည်။ ဦးဖေလျှာကြမ်းကြီးဆီက လျှာအဖုလေးတွေ၏ကြမ်းရှရှပွတ်တိုက်မှုတွေ၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေရဲ့ စုပ်ယူမှုတွေကြောင့် ရတီလေပေါ်တွင် ဝဲနေသလို မျော့လွင့်နေမိသည်။

အထိရှလွယ်ဆုံးနေရာဖြစ်တော့ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကြလာသည်မှာ မြင်မကောင်း။ တတောက်တောက်ဆင်းချကြပြီး မွေ့ယာအခင်းပေါ်မှာတောင် အိုင်ထွန်းနေသည်အထိ။ ဦးဖေက စောက်စေ့ကို စုပ်ကစားရင် သူ့နှစ်ချောင်းက စပ်ပတ်ထဲ နှိုက်နေပြန်သည်။

ရတီစပ်ပတ်အတွင်းနံရံတွေက နွေးထွေးစွာဖြင့် ဦးဖေ လက်ချောင်းတွေကို ကြိုဆိုရှာသည်။ သူမ အရမ်းအလိုးခံချင်ပါပြီ။ ဒီစပ်ပတ်ကြီးထဲ တစ်စုံတစ်ခုသော အချောင်းတစ်ချောင်းဝင်မှသာ သူမ နေသာထိုင်သာရှိတော့မည်။ ဦးဖေလက်တွေက စပတ်နံရံတွေကို နှိုက်ကစားပေးနေသည်။

မွှေလိုက်။ နှိုက်လိုက်။ ဝင်လိုက်။ ထွက်လိုက်။ အခေါက်ပေါင်းများစွာ။ အကြိမ်ပေါင်းများစွ။

“ အမေ….အမေရေ……အ……အား…..အား……အင်း…..ဟင်း……အား…..အား……ဟား……ဟား….ဟား”

ဦးဖေ၏ ကျွမ်းကျင်လှသော စောက်စေ့ကစားမှုကြောင့် သူမ အဆုံးစွန်ထိရောက်ရှိသွားမိပြီ။ ဦးဖေက ကုတင်ပေါ်တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး အော်ဟစ်နေသောသူမက “orgasm” ရသွားပြီဟု သိလိုက်သည်။

သို့သော် ရတီကို အနားပေးမည် မထင်လိုက်ပါနှင့်။ အရှက်ကုန်၊ မီးကုန် ယမ်းကုန် ထပ်ချစ်ပြအုံးမှာဖြစ်သည်။ ရတီက ပထမကြိမ်ပြီးသွားရင် နောက်ထပ်အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဆက်ကာဆက်ကာပြီးဖို့ လွယ်ကူသော အမျိုးအစားပင်။

ထို့ကြောင့် သူလုပ်စရာရှိတာ၊ လုပ်ချင်တာတွေကို ဆက်လုပ်နေမည်ဟု ကြံရွယ်လိုက်သည်။

........................................................................................

အခန်း (၈၆)

ကာမပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းနိုင်သွားသော ရတီစပ်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေသည်။ ဦးဖေက ရတီစပ်ပတ်ထဲ နှိုက်ကစားနေသော သူ့လက်ချောင်းတွေထုတ်ယူလိုက်သော သူ့လက်က အရေပြားတွေ ပဲကြီးရေစိမ်ထားသလို နူးပြီးတွန့်လိမ်မိသည်အထိ။

သူ့လက်က စောက်ရည်တွေကို ခပ်တည်တည်နှင့် စပ်ပတ်ဝနှင့် ကပ်ရက် စအိုပေါက်ထဲ ထည့်ပြီး ဖင်ပေါက်ချဲ့မလို ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

ရတီက မောဟိုက်ပြီး မှိန်းကောင်းနေတုန်းရှိသေးသည်။

“ အ”

ရုတ်တရက် ရတီ သူမစအိုပေါက်ထဲ ဦးဖေလက်ညှိုးဝင်ရောက်မှုကို သိရှိလိုက်သည်။ အပျိုစင် စအိုပေါက်လေးဆိုတော့ ဦးဖေလက်ချောင်းတစ်ချောင်းစာ ဝင်လာနေသည်ကိုပင် နာကျင်နေမိသည်။

သို့သော် ဦးဖေက အစိမ်းသက်သက်နှိုက်တာမဟုတ်။ စောက်ရည်တွေကို ချောဆီအဖြစ်သုတ်လိမ်းထားပြီး နှိုက်မြည်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

“ နာသွားလား…မီးလေး”

“ နည်းနည်းနာသလိုပဲ…ဦးဖေ”

“ အင်း……ကိုယ်မနာအောင်လုပ်ပေးမယ်နော်….စိတ်ကိုသာလျော့ထား”

မျက်နှာရိပ်၊ မျက်နှာကဲ သိတတ်လွန်းသော ဦးဖေက သူမအတန်ငယ်နာကျင်သွားမှန်းသိတော့ အာရုံပြောင်းရန်ကြံရွယ်လိုက်သည်။

“ အ……အင့်…..အ………အင့်…..ဟင့်……အင့်”

“ ပလပ်……ပလပ်…..ပြတ်……….ပြတ်…ပြတ်….ပလပ်……..ပလပ်”

ဦးဖေ ထပ်လျက်ကစားပြန်သည်။ ရတီ ဖင်ဘူးလေးလေးကို အပေါ်သို့ပင့်တင်လိုက်ပြီး စပ်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားနှင့် စအိုပေါက်ကြားကွက်လပ်လေးနေရာကို လျက်ကစားပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ရတီ ထိုနေရာလေးကို အလျက်မခံဖူးပေ။ အခုမှ စတင်ခံစားဖူးသော်လည်း ကောင်းလွန်းလှပြန်သည်။ အချစ်ကြမ်းကျေလွန်းလှသော ဦးဖေကြောင့်ဟု ဆိုရလိမ့်မည်။

ထိုနေရာကွက်လပ်လေးကို လျှာရဲ့ ခပ်ကြမ်းရှရှလေးနှင့် ပွတ်ဆွဲသွားတိုင်း သူမ တစ်ကိုယ်လုံး အချစ်နွံ့ထဲ ပိုပိုနစ်မြုပ်လာသလို။ ခဏလေးတင်းကမှ ပျော့ပြီးငြိမ်ကြသွားသော ဦးဖေလီးကြီးက တဆတ်ဆတ်နဲ့ တစ်ဖန်ပြန်ပြီး ထောင်မတ်လာပြန်သည်။

မရတော့ပြီ။

ရတီကို နတ်ကိုင်သလို ဒင်းကြမ်းကိုင်ပစ်လိုက်တော့မည်။ ခုနက သူ့သုတ်ရည်တွေပေပွနေသော ရတီ ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် တိုးလိုးတန်းလန်းကြီး အမျှင်တန်းကာ ကျန်နေသော ရတီ ၏ G string လေးပါ ဆွဲယူချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီ။

ရတီတစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့်။ သူ၏ စိတ်ရှိတိုင်းကြမ်းလို့ရသော ဆယ်ကျော်သက် ချာတိတ်မလေး။ အသက်က (၁၈)နှစ်ပြည့်ရုံရှိသော်လည်း သူ၏ အချစ်ကျမ်းပို့ချမှုကြောင့် ကာမနည်းလမ်းပေါင်းစုံတတ်မြောက်ဖြစ်သည့် အပျိုမဒန်းမလေး။

“ လှလိုက်တာကွာ…..ကိုယ်…အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ”

ဗီးနပ်(စ်)နတ်သမီးတစ်ပါး ရောက်ရှိနေသလိုနှယ်။ ဝင်းလက်အိစက်နေသော အလှတရားများနှင့် ရတီ။ ဦးဖေ ခုနကလေးတင် ဝယ်လာသော ချောဆီဘူးကို ဖွင့်ကာ သူ့လီးချောင်းအပေါ် ရွှဲစိုနေအောင် လောင်းချလိုက်သည်။

လီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း ချောဆီအစွမ်းကြောင့် ရွှဲရွှဲစိုပြီး ပြောင်လက်နေသည်။ ပြီးနောက် ရတီဒူးခေါက်ကွေး နှစ်ဖက်ကို သူမရင်ဘတ်ဆီကပ်လိုက်သည်။

ထိုအနေအထားဖြင့် ပြင်ဆင်လိုက်တော့ စအိုပေါက်နီရဲတာလေးက ပိုထင်ရှားလာသည်။ ဦးဖေသူ့လီးကို ကိုင်ကာ စအိုပေါက်ဝဆီတေ့လိုက်သည်။

“ အား…..အား…..ဖေကြီး…..မီး.နာတယ်”

“ ဖေကြီး” ဆိုသော အခေါ်အဝေါ်အသစ်ကြောင့် ဦးဖေ မိုက်ရူးရဲပိုဆန်ချင်လာသည်။ မြုပ်ရုံကလေးသာ ဝင်ရောက်မိသော ဒစ်မှိုကြီးကြောင့် ရတီ နာကျင်မှုအနညည်းငယ် ရရှိလိုက်၏။ သူမနာကျင်မှုကို ဖွင့်ဟနေသော်လည်း ဦးဖေက လက်လျော့ဖို့ စိတ်ကူးလုံးဝမရှိတော့ပါ။ ပြောင်လက်နေသော မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေသည့် ဒစ်ထိပ်ကြီးကို အရင်ထိုးသွင်းကြည့်သည်။

မဝင်။

လီးက ချော်ထွက်သွားသည်။

ရတီ ကလည်း အလန့်တကြားဖြစ်နေသည်။

“ မီးလေး….မကြောက်နဲ့….မကြောက်နဲ့…..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..သိလား….မီးလေး အရမ်းကြီး တင်းနေသလိုပဲ……အဲလိုမလုပ်နဲ့…စိတ်လျော့ထား………ဟူး….ဟူး…..အသက်ဝဝရှူထုတ်လိုက်….ဟူး….ဟူး”

ဦးဖေက ရတီကို တစ်ကိုယ်လုံးက tension တွေ အတန်ငယ်လျော့သွားစေရန် breathing exercises သင်ပေးနေသည်။ ရတီကို သင်သာသင်ပေးနေသော်လည်း သူကိုယ်၌က စိုးရိမ်စိတ်တော့အနည်းငယ်ရှိသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့။

အခန်းထဲ စိမ့်နေအောင် ဖွင့်ထားသော လေအေးစက်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ရမ္မက်မီးတောက်ကို အေးအောင် မလျော့ချနိုင်ပေ။

“ ဟင်း….ဟူး…..ဟင်း….ဟူး……ဟော…ဟူး….ဟင်း……ဟူး….ဟင်း”

ရတီ အသက်ဝဝရှူသွက် ရှူထုတ်လုပ်လိုက်တော့ တဟ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ အနည်းငယ်ပျော့ပျောင်းသွားသည်။

ဦးဖေက ထိုတဒင်္ဂလေးကို အလွတ်မခံ။

အတန်ငယ်လျော့သွားသည့် စအိုပေါက်အား သူ့ဒစ်မှိုကြီးကို လိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အင့်”

ရတီ အငိုက်မိသော အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ ဒစ်ထိပ်ကြီးက စအိုပေါက်လေးထဲ အခန့်သား နေရာယူနိုင်ခဲ့ပြီ။

အပြင်အရာဝတ္ထုဆိုလို့ ဘယ်အရာကမှ အဝင်မခံခဲ့ဖူးသော ရတီဖင်ပေါက်ကြွက်သားတွေက ဝင်ရောက်လာသော ဦးဖေဒစ်ကြီးကို အရမ်းဆွဲညှစ်ထားကြ၏။ ရတီလည်း သူမ စကားနှင့်သူမ နှုတ်မရတော့။

ဖင်အလိုးခံဖို့ သူမအရင်ဖွင့်ဟမိသည်ပဲ။ အခုတော့ သူမ နာကျင်နေရပြီ။ အဲလို နာကျင်မယ်မှန်းသာ အစောကြီးကတည်းက သိခဲ့ပါလျှင် သူမ ဖွင့်ဟမိခဲ့မှာ မဟုတ်ပါ။ အခုတော့ ကိုယ့်ရှူးကိုယ်ပတ်မိနေပြီ။

“ ဟား……အား…….အား……..အား…….စီးနေတာပဲ…မီးလေးရယ်…မကြောက်နဲ့….သိလား……စိတ်လျော့ထား….အသက်ဝဝပြန်ရှူကြည့်ကြည့်…အား…….အား”

“ ဖေကြီးဟာ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပြီလား…..ဟင့်……အင့်”

“ မီးလေး…..ဘာဖြစ်မဖြစ်ဘူး…စိတ်လျော့ထား…ခဏကြာ ကောင်းသွားမှာ သိလား”

ဦးဖေဒစ်ထိပ်လေး ဝင်ရုံမျှကိုပင် ရတီစိတ်ထဲ တစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားပြီဟု ထင်မှတ်မိ၏။ ရတီ သိချင်ဇောဖြင့် ခေါင်းလေးကို အသာမော့ပြီးချောင်းကြည့်သည်။ ဘာမှ မမြင်။ အချစ်ဇောတွေနှင့် ပြည့်ဝနေသည့် ဦးဖေမျက်နှာကိုသာ တွေ့သည်။

စအိုကြွက်သားတွေ၏ စုပ်ယူညှစ်ထားမှုက ဦးဖေဒစ်ကြီးကို ကျဉ်မတတ်ဖြစ်စေသည်။

ဦးဖေ မဆွဲထုတ်ပေ။ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရင် ရတီနောက်တစ်ကြိမ် ထပ်အထည့်ခံဖို့က မသေချာတော့။ ဘေးကချောဆီဘူးကို ထပ်မံဖွင့်လိုက်ကာ လိုးထည့်ရန် ကျန်နေသော လီးတစ်ချောင်းလုံးပေါ် လောင်းချလိုက်ပြန်သည်။ ရတီ အသက်ရှူထုတ်လိုက်သည့် အချက်တိုင်းမှာ ဦးဖေက နှဲ့နှဲ့ပြီး သူ့လီးကို လိုးထည့်သည်။

ထိုမျှတင်မက။

သူ့လက်တွေနှင့် လွတ်နေသည့် မင်္အဂါစေ့လေးကိုပါ ချေပေးနေသည်။ စပ်ပတ်ထဲက ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်တွေ မြင်မကောင်း ရှုမကောင်း အိုင်ထွန်းလျက်။

“ အင့်…..ဟင့်……..အင့်…..အ….အင့်….အင့်….အင့်……ဟင့်….ဟင့်”

ချောဆီတွေ အလွန်များနေသော လီးချောင်းကြောင့် သူမ နာကျင်မှုတောင် ခပ်မေ့မေ့ဖြစ်လာသည်။

(၁၅)မိနစ်လောက် ဦးဖေက ရတီနှင့် ချီတုံချတုံစကားတွေ ဆိုပြီးနောက် သူ့၏ ထွားကြိုင်းသော လီးတစ်ချောင်လုံးလည်း ရတီ အပျိုစင်စအိုပေါက်ထဲ အခန့်သား နေရာယူနိုင်ခဲ့လေပြီ။

ဦးဖေအတွက်လည်း ဒါဟာ ကာမအရသာအသစ်ပင်။ လိုးနေကြ စပ်ပတ်နှင့် မတူညီသော အရသာတစ်ခုကို မြည်းစမ်းခွင့်ကြုံလိုက်ရခြင်းပင်။ ဒါကြောင့်လည်း အိမ်ထောင်သက်ကြာလာသော စုံတွဲတွေက ဖင်ပေါက်အရသာကို မြည်းစမ်းကြခြင်းလား။

တိတိကျကျ သူ မပြောတတ်ပါ။

..............................................................................

This will too pass.

You can contact me via telegram link mentioning below.

https://t.me/Niko_Soe

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>>