ကျွန်မရဲ့ ဖြစ်အင် (စ/ဆုံး)

ကျွန်မရဲ့ ဖြစ်အင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

လူ့ဘဝဆိုတာ ထင်တာတွေ မဖြစ်တတ်သလို မထင်တာတွေလည်း ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ မွေးစဉ်က ရွှေလင်ပန်းနဲ့ အချင်းဆေးခဲ့ပေမဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ရှင်သန်ပြီး လမ်းဘေးမြောင်းထဲမှာ ဘဝအဆုံးသတ်ခဲ့ရသူတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုလူမျိုးတွေနဲ့ စာရင် ကျမဘဝက နဲနဲတော့ တော်သေးတယ် လို့ပြောရပါမယ်။

ကျမတို့ မိသားစုနေတာက ပဲခူးမြို့နယ်ထဲက ကျဉ်ဆုံကြီး ရွာမှာပါ။ ကျေးရွာဆိုပေမဲ့ ရွာကြီးဖြစ်ပြီး အဝေးပြေးလမ်းမကြီးဘေးမှာလည်း ရှိနေလေတော့ အတော်စည်ကားပြီး မြို့လေးတစ်မြို့နဲ့ မခြားလှပါဘူး။ ရွာမှာ ဦးတင်ရွှေ ဒေါ်အေးသန်း ဆိုတာ မသိတဲ့သူ မရှိသလို သူတို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီး တင်တင်သန်း ဆိုရင်လည်း မသိတဲ့သူ မရှိပါဘူး။

ဦးတင်ရွှေ ဒေါ်အေးသန်းဆိုတာက ကျမရဲ့ မိဘတွေပါ။ အဖေနဲ့ အမေက သစ်စက်တစ်လုံးနဲ့ ဆယ်ဘီးကုန်တင်ကားတစ်စီးတို့ရှိပြီး ရွာရဲ့ ရပ်ရေးရွာရေး အလှူဒါန ကိစ္စတွေမှာ ရှေ့ဆုံးက ပါဝင်ခဲ့လို့ မသိတဲ့သူ မရှိပါဘူး။ အဲ…သူတို့ရဲ့ သမီး ကျမ တင်တင်သန်းကျတော့ မိဘတွေရဲ့ အရှိန်အဝါအပြင် ကျမရဲ့ အလှအပတွေကြောင့် မသိတဲ့သူမရှိပါဘူး။ ရွာမှာ အလှူအတန်း၊ မင်္ဂလာဆောင် တွေဆိုရင် ကျမကို မရမက လာပြီး ခေါ်ကြပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ဧည့်ခံတဲ့ နေရာတို့ လက်ဖွဲ့လက်ခံတဲ့ စာရင်းခုံတို့မှာ ကျမရှိနေမှ ဂုဏ်ရှိတယ်လို့ ယူဆကြပါတယ်။အခု ကျမပြောချင်တာက ကျမရဲ့ ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုး အကွေ့လေးတစ်ခုပါ။ ဒီ တစ်ဆစ်ချိုး အကွေ့လေးဟာ ဘယ်ကစလဲဆိုရင် ကျမရဲ့ မိခင် ဒေါ်အေးသန်း ကွယ်လွန်သွားတဲ့ အချိန်ကနေ စတာပါပဲ။ အဲဒီ အချိန်က ကျမဟာ အသက် ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်ကာစပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျမတို့ နေတာက ခြံအကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲမှာပါ။ 

တစ်ဖက်ကသစ်စက်ရှိပြီး တစ်ဖက်က ကျမတို့ မိသားစုရဲ့ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ရှိပါတယ်။ သစ်စက်ရဲ့  နောက်ဖက်မှာတော့ အိမ်လေးနှစ်လုံး ရှိပါတယ်။ တစ်လုံးက သစ်စက် ဝိုင်းဆရာရဲ့ အိမ်ဖြစ်ပြီး တစ်လုံးက သစ်စက်စာရေးကြီးရဲ့ အိမ်ဖြစ် ပါတယ်။

အမေဆုံးသွားပြီး တစ်လလောက်ကစပြီး အဖေဟာ နေ့စဉ် နေ့တိုင်း မူးနေပါတယ်။ ရပ်ထဲရွာထဲမှာ လှည့်သောက်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ နဂိုထဲက အရက်သောက်တတ်လေ့ရှိတဲ့ သစ်စက်ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းနဲ့အတူ သစ်စက်နောက်ဖက်က တွဲလျက် ရုံးခန်းလိုလုပ်ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာ သောက်တာပါ။

အဖေ အတော်မူးလာတဲ့ နေ့တွေဆို ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းက အမြဲပဲတွဲပြီး အိမ်ကို လိုက်ပို့လေ့ ရှိပါတယ်။ အဖေက ထမင်းပါ တစ်ခါတည်း စားလာသလား မသိပါဘူး။ မူးပြီး ပြန်လာရင် ဘယ်တော့မှ ထမင်းမစားတော့ပါဘူး။

တစ်ခါတည်း တန်းအိပ်တော့တာပါဘဲ။ ပြန်လာရင်လည်း ည ၁၀ နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ အဖေတစ်ယောက်ထဲ ပြန်လာရင်တော့ ကျမက အဖေ့ဝေယျာဝစ္စတွေကို ထပြီးလုပ်ပေးလေ့ ရှိပါတယ်။

အဖေ သိပ်မူးပြီး ဦးအောင်မောင်း လိုက်ပို့တဲ့ နေ့တွေဆို ကျမ အခန်းထဲမှာဘဲ နေလိုက်ပါတယ်။ ထပြီးတော့ မကြည့်တော့ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုရင် အဖေအရက်သောက်တာ မကြိုက်တာလည်း ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ နဂိုက အရက်မသောက်တတ်တဲ့ အေ့ကို ဝိုင်းဆရာ ဦးအောင်မောင်းက ဖျက်ဆီးနေတယ်လို့ တွက်ဆပြီး ဦးအောင် မောင်းမျက်နှာကို မကြည့်ချင်တာလဲ ပါတာပေါ့။

ဦးအောင်မောင်းဆိုတာက အသက် ၄၀ ကျော်လောက် ရှိပါပြီ။ အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ခန္ဓာကိုယ်က သန်မာထွားကြိုင်းလှပါတယ်။ ကျမမွေးကာစ အဖေတို့ သစ်စက် စတည်ကတည်းက လုပ်ငန်းမကျွမ်းကျင်သေးတဲ့ အဖေ့ကို ဦးအောင်မောင်းကဘဲ ဝိုင်းကူပြီး သစ်စက်လုပ်ငန်းကိုစပြီး လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြတာဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာက မသေးလှပါဘူး။ ဦးအောင်မောင်းက မုဆိုးဖို ဖြစ်ပြီး သူ့မှာ အသက် ၂၀ ကျော်လောက်ရှိတဲ့ စိန်မောင်ဆိုတဲ့ သားတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ စိန်မောင်က ကျမတို့ရဲ့ ကားမှာ စပယ်ယာ လိုက်ပါတယ်။

နောက် သစ်စက်စာရေးကြီး နံမယ် က ဦးထွန်းအေးလို့ ခေါ်ပါတယ်။ အသက် ၅၀ ကျော် ၆၀ နီးပါးလောက်ရှိပြီး သူ့မိန်းမကတော့ အသက် ၄၀ လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ သူတို့မှာ အိမ်ထောင်သည် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး စာရေးကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးက သူ့သမီးရှိရာ ပဲခူးမှာ လိုက်ပြီးနေပါတယ်။ တစ်လတစ်ခါလောက်ပဲ စာရေးကြီးဆီ ပြန်လာတတ်ပါတယ်။ အဲဒီ စာရေးကြီးကလည်း ကျမတို့သစ်စက် စတည်ကထဲက လုပ်လာတဲ့သူဆိုတော့ အားလုံး လူရင်းတွေချည်းပါပဲ။

........................................................

တစ်နေ့မှာတော့ မနက်စောစောဘဲ အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့ဟာ သစ်စက်လိုင်စင်ကိစ္စနဲ့ ပဲခူးကို ထွက်သွားကြပါတယ်။ နေ့ချင်းပြန် ဖြစ်ပြီး ညနေဆို ပြန်ရောက်လာကြမှာပါ။ စာရေးကြီး မိန်းမ ဒေါ်ထွေးကလည်း ရောက်နေတော့ ကျမလည်း ညနေထမင်းစားပြီးတာနဲ့ မိန်းမချင်း စကားစမြည် ပြောချင်တာနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ အိမ်ဖက်ကို ကူးခဲ့ပါတယ်။ ကျမနေရတာက မိန်းမဖော်မရှိတဲ့ ယောက်ျားတွေ ကြားထဲမှာပါ။အိမ်လေးက ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ အိမ်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးကို မတွေ့တာနဲ့ချက်တုန်းပြုတ်တုန်းပဲ ထင်ပြီး အသံမပေးတော့ဘဲ နောက်ဖေးဖက် မီးဖိုကို သွားဖို့ ဦးတည်ပြီး အတွင်းဖက်ကို လှမ်းဝင်လိုက်ပါတယ်။

“ အို……… ”

ကျမ ဒိန်းခနဲ ရင်တွေခုန်ပြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ချားသွားပါတယ်။ ကြည့်ပါအုံး အဝတ်အစားတွေ ကင်းမဲ့နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးက လေးဖက်ကြီးကုန်းပြီး နောက်က ကိုအောင်မောင်းက ဟို…ဟို... ခွေးတွေလုပ်သလိုမျိုးလေ ဘာလဲ လိုးတာလား အဲသလိုမျိုးပေါ့။ မြင်ကွင်းက စက်ဆုတ်စရာ ကောင်းတယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် ကျမကိုတော့ ဗြုန်းခနဲ ဖမ်းစား ဆွဲဆောင်ထားပါတယ်။

သူတို့က ကျမရပ်နေတဲ့ နေရာကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး ကျောပေးထားတာပါ။ ကျမရဲ့ မျက်စေ့က ဒေါ်ထွေးရဲ့ ရှေ့ဖင် အဲ.. ကုန်းထားလို့ နောက်ကိုရောက်နေတဲ့ ဟာထဲကို ကိုအောင်မောင်းဟာကြီးက တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ နေရာကို ချက်ချင်းရောက်သွားပြီး ဗြုန်းခနဲ မျက်လုံး မလွှဲနိုင်ပါဘူး။

ကျမ တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ မြင်ကွင်းကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး တစ်ခါမှ မဖြစ်ပေါ်ဖူးတဲ့ ပြောမပြတတ်တဲ့ ခံစားချက်ဟာ ကျမရင်ထဲမှာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီ ခဏမှာပဲ လူရိပ်လိုလို မြင်လို့ထင်ရဲ့ ဖြတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမကို မြင်တွေ့သွားပါတယ်။ ကျမလည်း ချက်ချင်းပဲ လှည့်ထွက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် နင်းပြီးပြန်လာခဲ့ ပါတော့တယ်။

.......................................................

အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့က ပဲခူးကနေ ညနေ ၃ နာရီလောက်ပြန်ပြီး ရောက်လာပါတယ်။ အဖေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရေချိုးပြီး အရက်သောက်ဖို့ ထွက်သွားပါတယ်။ ဒီနေ့အဖို့တော့ ကျမက သူတို့ကို သိပ်ပြီး စိတ်မဝင်စားနိုင်ပါဘူး။ နေ့ခင်းက တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကိုအောင်မောင်းနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ရဲ့ မြင်ကွင်းက ကျမမျက်စေ့ထဲကကို မထွက်ပါဘူး။

ပြီးတော့လည်း ကျမကိုယ် ကျမ ဘာဖြစ်မှန်း မသိတဲ့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေရပါတယ်။အဖေ အရက်သောက်ဖို့ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် ကျမဟာ ညနေစာကို မစားချင်စားချင်နဲ့ စားလိုက်ပြီးမိုးချုပ်တာနဲ့ ကျမလဲ အခန်းထဲဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်နဲ့ နေလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲ မသိပါဘူး။ အိမ်ရှေ့က တက်လာတဲ့ ကိုအောင်မောင်းနဲ့ အဖေတို့ရဲ့ လျှာလေးအာလေးနဲ့ အသံတွေ ကြားရတော့မှ အဖေ ဒီည အတော်မူးလာလို့ ကိုအောင်မောင်း လိုက်ပို့တယ်လို့ သိလိုက်ပါတယ်။

ကိုအောင်မောင်းက အဖေ့ကို အိပ်ခန်းထဲထိ လိုက်ပို့ပြီးမှ ပြန်သွားလေ့ ရှိပါတယ်။ အခုလဲ အဖေ့အိပ်ခန်းဖက်က အသံဗလံကြားလိုက်ရပြီး ခဏအကြာမှာ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အဖေ့ရဲ့ ဟောက်သံ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

ဒီအခိုက်မှာပဲ….

“ တင်တင်သန်း…တံခါးဖွင့်ပါအုံး… ”

ကိုအောင်မောင်းရဲ့ ခပ်အုပ်အုပ်အသံ။ ကျမလဲ အမှတ်တမဲ့မို့ ဘာမှမစဉ်းစားတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်က လူးလှိမ့်ထလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ကိုအောင်မောင်းက ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းပြီးကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ လွှတ်ပါ….ဘာလုပ်တာလဲ…ကျမကို လွှတ်ပါ… ”

ကိုအောင်မောင်းက ကျမကိုမလွှတ်တဲ့အပြင် ပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမကထပြီးပြေးရန် ကြံစည်ပေးမဲ့ သူ့ဗလကြီးနဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖိထားတာကြောင့် မထနိုင်တော့ပါဘူး။ သူက ကျမကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတော့ ကျမလဲ အတော်ကြောက်လာမိပါတယ်။ နောက် သူက ကျမရဲ့အင်္ကျီကို ဗြုန်းခနဲ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ကျမကို ငုံ့ကာအတင်းဖက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပါတယ်။

ကျမအော်လည်း ကျမကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အဖေကလဲ ဘယ်လိုမှ နိုးမှာမဟုတ်ပါဘူး။ကြောက်စိတ်နဲ့ ကျမမျက်ရည်တွေ တွင်တွင်စီးကျလာပါတော့တယ်။ ဘော်လီအင်္ကျီ ကျွတ်သွားတော့ ဗလာကျင်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်ပြီး ကားထားလိုက်မိတယ်။

ကိုအောင်မောင်းကတော့ ကျမကို စိန်းစိန်း ကြည့်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ မဲနက်နေသော အမွှေးတွေနဲ့ သူ့လီးမဲမဲကြီးဟာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးနဲ့ ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ လီးကြီးအောက်က ဂွေးဥကြီးတွေကလည်း မဲနက်လုံးတစ်နေပြီး တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေပါတယ်။

ကျမ ထွက်ပြေးရန် ထထိုင်လိုက်တော့ သူကကျမကို အတင်းတွန်းလှဲပါတယ်။ ကျမကလဲ အတင်းရုန်းကန်နေလေတော့ သူက ကုတင်လေးပေါ် တက်လိုက်ပြီး ကျမကို ဖက်ပြီး ဖမ်းချုပ်ရာက သူ့ကိုယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားပြီး ကျမရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းပဲ ဖိဖိနမ်းပါတယ်..။

“ လွှတ်ပါ…..ကျမကို လွှတ်ပါ……. ”

“ မလွှတ်ဘူး….နင် နေ့ခင်းက ငါနဲ့ မထွေး လိုးနေတာကို တွေ့ပြီး ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား…”

စောစောက ကြောက်စိတ် ရှက်စိတ်တွေနဲ့ လုံးထွေးပြီး ကျမမေ့နေတဲ့ ကိစ္စက သူပြောလိုက်မှ ကျမပြန်ပြီးသတိရ လိုက်မိပါတယ်…။

“ နင် ခံချင်နေမှန်း သိလို့ ငါက လိုးပေးမလို့…ငြိမ်ငြိမ်နေ…မနေရင် လည်ပင်း ညှစ်ပြီးသတ်ပစ်လိုက်မယ်… ”

တကယ်လုပ်မယ့် ပုံဖြစ်၍ ကျမလန့်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း သူနဲ့ ဒေါ်ထွေးတို့ကိစ္စက ကျမအသိထဲဝင်လာတော့ စိတ်ခံစားချက်ဟာ ကြောက်တာရှက်တာတစ်ခုတည်း မဟုတ်တော့ပဲ တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ သူက ကျမကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ အပျိုစင်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့တာပါပဲ…ရှင်။

ဒီလိုစို့လိုက်တော့ ကျမဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူရှိန်းဖိန်းသွားပြီး သွေးတွေ ဆူလာတော့တာပါပဲ။ သူက နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးနေရင်းက ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက ထဘီးကို ခါးပေါ်သို့ ဆွဲပြီးလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကိုခွပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကျမအဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားပါတော့တယ်။

ကျမလည်း ရှိသမျှအင်အားဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းညှပ်ပြီး လိမ်ထားပါတယ်။ သူက အတင်းပဲ ကျမပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲတော့ အားမတန်ပဲ ကျမပေါင်တန်တွေလည်း ဟသွားပါလေရော။ ဒီတော့ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ပြဲဟသွားရတော့တာပေါ့…ရှင်…။ ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….ပလစ်….ဖွတ်….အား…အ…အား… ”

နာပြီး ကျမအသားတွေ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားပါတယ်။ ကျမစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ သူ့လီးကြီးက မဝင်ပါဘူး။ တစ်ကြိမ်းလဲ မဝင်၊ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လည်း မဝင်ပါဘူး။

“ နင့် စောက်ပတ်က ကျဉ်းလဲ ကျဉ်း ခြောက်လဲ ခြောက်နေတော့ လီးမဝင်ဘူး… ကိစ္စ မရှိဘူး… စိုလာအောင် ငါလုပ်ပြီး သွင်းမယ်… ”

ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့နို့သီးလေးတွေကို စုပ်လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက် လုပ်ရင်း စောက်ပတ်ထိပ်က ကျမရဲ့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ ထိုးပွတ်ကလိပါတယ်။ ခဏကြာသွားတဲ့ အခါမှာတော့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံးမရိုးမရွဖြစ်လာပြီး အသက်ရှူမြန်လာပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာ ကိုအောင်မောင်းဟာ သူ့လီးကြီးကို စောက်စေ့လေးကို ထိုးပွတ်ရုံမျှမကပဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဝကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ထိုးပါတယ်။

ကျမ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်လာပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ မျက်နှာကိုပွတ်လိုက် ခေါင်းကိုကုတ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ကိုအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…ဗြစ်……ဗြစ်….ပလစ်…..အား….အား….အီး……… ”

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားပါတယ်။ သူ့လီးကြီးက တဝက်လောက် ဝင်သွားပါပြီ။ ကျမလည်း မျက်လုံးအစုံ မှိတ်ထားပြီး အံကြိတ်ထားလိုက်မိပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ နို့ကိုဆွဲလိုက် စို့လိုက်လုပ်နေပြီး ကျမကတော့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေပါတယ်။ သူက ထပ်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တော့ လီးက တဆုံးဝင်သွားပါရော။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…..ဒုတ်….အား…….အမလေး…….ဟီး…..ကျွတ်..ကျွတ်… ”

ကျမ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ထားရင်း ပါးစပ်မှ ငြီးတွားနေမိတယ်။ လီးကိုတဆုံးသွင်းထားပြီး နို့သီးတွေကို ပွတ်ကလိ ပေးနေပြန်တော့ အောက်က ကျမမှာ တကြွကြွတရွရွ ဖြစ်လာရတယ်။ ခဏနေတော့မှ သူ့လီးကြီးကို အသာအယာပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တအားနဲ့ ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြန်ရာ “ အမေ့… ” ဟု အော်ပြီး သူ့ခါးကြီးကို ကျမ တအား ဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ သူက ကျမပါးလေးကို နမ်းလိုက်၊ လီးကိုတဝက်လောက်နဲ့ အသာအယာ ညှောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပေးနေရာ အတော်လေး ခံလို့ကောင်းလာ၍ ကျမဟာအထဲမှ ချွဲကျိသော အရည်များ အတော်လေး ထွက်လာပါတယ်။

အဲဒီအခါကျမှ သူကလီးကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုပါတော့တယ်။ ကျမဟာ ဦးအောင်မောင်းကို အတော်မုန်းတီးသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကတော့ ကျမမုန်းတာကို ငြင်းဆန်သည့်အလား ကော့ကော့ပေးနေကြပါတယ်…။

တဖြေးဖြေး ခံလို့ကောင်းသထက် ကောင်းလာတော့ ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို ညှပ်ညှပ် ဆွဲညှစ်ပေးနေမိတယ်။ သူက တအားတအား ဖိဖိပြီး ဆောင့်လိုက်တဲ့ အခါ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးတွေကို ကြွကြွပေးလိုက်ရပြီး သူ့ပခုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဖက်ထားမိပါတယ်။

သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ တစတစ ပြင်းထန်လာပြီး ကျမကလည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ ရတာကြောင့် စောက်ပတ်မှာ ရွသထက် ရွလာပြီး ကျမဟာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပဲ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမအသက်ရှူသံတွေ ပြင်းသထက် ပြင်းလာရပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း သူ့ရဲ့ လီးကြီး အစွမ်းကုန် ဝင်နိုင်အောင်ကားသထက် ကားပေးရင်း သူ့ခါးကြီးကို တအားကြုံးဖက် ထားလိုက်မိပါတယ်။

ကျမမှာ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးပြီးဖြစ်၍ အရှက်ဆိုတာလည်း မရှိတော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ပတ်အထဲက အသားတွေနဲ့ အတင်းညှပ်ဆွဲပေးရင်း ကျမဟာ တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်ခနဲဖြစ်ရာက ခါဆင်းသွားပြီးပြောမပြတတ်အောင် အရသာတွေ ကောင်းသွားခိုက်မှာ သူ့လီးကြီးထိပ်က အရည်တွေဟာလည်း တပြွတ်ပြွတ် ပန်းဝင်လာပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမကို အတင်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး မှိန်းနေပါတယ်။ ခဏနေတော့မှ ကျမရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ပုဆိုးဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမကတော့ ထမီလေးတစ်ထည်ပဲ ခါးမှာ လုံးနေတဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကို မလှုပ်နိုင်တော့ပဲ ပက်လက်လေးပေါ့။ သူက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ကျမရဲ့အမွှေးနုနုလေးတွေ စိမ်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အသာရိုက်လိုက်ပြီး…..

“ နင့်ကို တရွာလုံးက ယောက်ျားတွေက လိုးချင်နေကြတာ။ အခုငါ အရင်ဆုံး လိုးလိုက်ရတာ ဟန်ကျတာပဲ။နောက် ငါလာလာလိုးပေးမယ်… သိလား… ” 

ဆိုပြီး ကျမအခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်…။

.........................................................

နောက်တစ်နေ့ကစပြီး ဦးအောင်မောင်းဟာ အိမ်ကိုမလာတော့ပါဘူး။ အဖေကလည်း တွဲခေါ်ရလောက်အောင် မမူးတော့ ဦးအောင်မောင်းက လိုက်ပို့စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကျမကတော့ ဦးအောင်မောင်းလာမှာကြောက်နေပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျမအဖုတ်လေးတစ်ခုလုံးဟာ ယောင်ကိုင်းပြီး အထိမခံနိုင်လို့ပါ။

ဆီးသွားရင်လည်း တအားစပ်တာပဲ။ မကြာခဏ ရေကိုင်ပေးရပါတယ်။ နောက်ပြီး ပါရာစီတမောနဲ့ ကီးမို့ကိုလည်းသောက်ရပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဦးအောင်မောင်းလာမှာ ကျမက ကြောက်နေတာပါ။ သူကလည်း လူကြီးဆိုတော့ ကျမဒီလိုဖြစ်နေမှာကို သိနေလို့ မလာတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဲဒီရက်တွေမှာ ညဖက်ဆို အရက်သောက်ရင်း စကားပြောနေတဲ့ ဦးအောင်မောင်းရဲ့ အသံကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်နဲ့ ကျမအိမ်ကနေ ကြားနေရပါတယ်။

အဲဒီလို အခါမျိုးမှာ ကျမစိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ခံချင်သလိုလို ဘာလိုလိုစိတ်မျိုး ပေါ်ပေါက်လာတတ်ပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ လူကြီးမို့ ဒီလိုတမင် အသံပေးနေတာလား မသိပါဘူး…ရှင်။

အဲဒီလိုနဲ့ သုံးရက်လောက်နေတော့ ကျမရဲ့ ပစ္စည်းလေးဟာ နဂိုအတိုင်း ပြန်ပြီးကောင်းသွားပါတယ်။အဲဒီနေ့ မှာပဲ စာရေးကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးဟာ ပြန်မလို့ ကျမကို လာပြီး နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ဒေါ်ထွေးရှိလို့ ကျမဆီ ဦးအောင်မောင်း မလာတာပဲဆိုပြီး စိတ်ထဲက ဒေါ်ထွေးကို မနာလိုသလိုတောင် ဖြစ်မိပါတယ်။ အမှန်တော့ အဲဒီရက်တွေက ဦးအောင်မောင်းလာမှာ ကျမကြောက်မိတာပါ။ ဒါကိုလျစ်လျူရှုပြီး ဒေါ်ထွေးကို မုန်းမိပါတယ်။

အဲ….လေးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ ကျမသူ့ကို မျှော်မိတဲ့ အထိပါပဲ။ ညကျရင် သူ့အသံကြားတော့ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး သူ့အသံနားထောင်ရင်း သူ့ကိုရုပ်လုံးဖော်ကာ ကျမဟာလေးကို ပွတ်ပေးနေမိတဲ့ အထိ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမအပေါ် စိုးမိုးနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဖေပြန်လာတော့ သူမပါလာပါဘူး။ ကျမ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ အိပ်ပစ်လိုက်ရပါတယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ ကျမဟာ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ သူမလာရင် ကျမကပဲ သူရှိရာကို သွားဖို့ပါပဲ။ တစ်နေ့လုံး ကျမ သစ်စက်ဖက်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး အခြေအနေကို အကဲခတ်နေမိပါတယ်။ မွန်းလွဲ ၂ နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ အဖေနဲ့ စာရေးကြီးတို့ဟာ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သစ်ခွဲတဲ့ စက်သံလည်း တိတ်သွားပါတယ်။

ကျမလည်း ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ မျက်နှာလေးကို ကမန်းကတန်းပြင်၊ ခေါင်းဖီးပြီးတော့ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကို ကျယ်သီးတွေ ဖြုတ်လိုက်ပြီး အထဲက ဘော်လီအင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘလောက်စ် တစ်ထပ်တည်းနဲ့သစ်စက်နောက်ဖက်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

.............................

စပြီး အဲဒီကို သွားတော့မယ်ဆိုပြီး ပြင်ဆင်ကထဲက ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ဟာ တင်းလာပြီး အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ ဒါဟာ ခံဖူးထားတဲ့ မိန်းမတိုင်း ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိရင် ဖြစ်နေကျလို့ ထင်ပါတယ်။ ကျမဦးအောင်မောင်းရဲ့ အိမ်လေးထဲ ကို လှမ်းပြီး ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဦးအောင်မောင်းနဲ့ ပက်ပင်း တိုးပါတော့တယ်။

“ ဟင်……တင်တင်သန်း…… ”

ပြောလဲ ပြော၊ သူက ကျမဆီကို ဖြတ်ခနဲ ရောက်လာပြီး ဖက်လိုက်ရာက နမ်းတော့တာပါပဲ။ ပြီးတာနဲ့အတွင်းဖက်မှာရှိတဲ့ အခန်းထဲကို နမ်းရင်းနဲ့ ဆွဲခေါ်သွားပြီး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့အိပ်ယာပေါ်ကို ကျမကိုဆွဲပြီး ထိုင်လိုက်တော့ရာ ကျမလည်း သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ တစ်ခါတည်း အိပ်ယာထဲကိုပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ရုံသာမက ထဘီလေးကိုပါ တစ်ခါထဲ ခါးပေါ် လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမဘေးမှာ လက်တစ်ဖက်ထောက်ပြီး လှဲလိုက်ရာက ကျန်လက်တစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့နို့တစ်လုံးအား အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး ကိုင်ညှစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ မျက်နှာကို တစ်ဖက်လွှဲထားရင်းက ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ဟာ ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေးရဲ့ ရှေ့ဖက်မှာရှိတဲ့ နှိပ်စေ့ကျယ်သီးလေးတွေကိုဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီစ နှစ်စကို ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေ တဖက်တချက်ဆီသို့ ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဝင်းခနဲ ပေါ်လာတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကိုတစ်လုံးကိုစို့ တစ်လုံးကို ကိုင်ရင်းနဲ့ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွပြီး တက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ဝမှာ လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တာ ကျမအထဲမှာ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ အရည်တွေကြောင့် လီးကြီး ဟာ လျှောခနဲ တဆုံးဝင်သွား ပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက်မှာ ဦးအောင်မောင်းက နို့စို့ရင်း ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတယ်။ ကျမဖြင့် ဆာနေတုန်းစားရလို့လားမသိဘူး ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ဖင်ကြီးတွေ ကြွကြွပြီး ကော့ပေးရင်း မျက်လုံးတွေကိုတောင် မဖွင့်ချင်တော့ပါဘူး။ ဦးအောင်မောင်းလည်း နို့စို့ရင်း ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ဟန်နဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရလိုးပါတော့တယ်…ရှင်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်…..ပလွတ်……အင့်..အင့်….ဗြစ်…ဒုတ်…..အ….အီး……အမေ့…… ”

“ အောင်မောင်းရေ……အောင်မောင်း…… ”

“ ဟာ……ဖလွတ်…… ”

“ ကျွတ်…..ဟင်း…… ”

သစ်စက်ထဲကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်တဲ့ အဖေ့ အသံပါ။ ကျမဟာ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းက သူ့လီးကြီးကို ဖလွတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျမလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကျွတ်ဆိုပြီး စုပ်သပ်လိုက်ရာက သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းခနဲ ချလိုက်ပါတယ်။

“ ဒီမှာပဲ…..စောင့်နေ..ငါအခုပြန်လာခဲ့မယ်… ”

ကျမ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းက ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ထွက်သွားပါတော့တယ်။ကျမလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ခါးထိလှန်တင်ထားတဲ့ ထဘီလေးကိုတောင်ပြန်ပြီး မဖုံးမိပါဘူး။ ကျမ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ခဏကြာတဲ့အထိ ဦးအောင်မောင်း ပြန်မလာသေးတာနဲ့ ကျမလည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အသာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုမှိန်းပြီး တအောင့်လောက်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့ အနားကို လူတစ်ယောက် ရောက်လာတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်း ပြန်ရောက်လာပြီလို့ သိလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း မျက်လုံး ပြန်မဖွင့်ပဲ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်မိတယ်။ သူက ကျမရဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲပြီးထောင်ကာ ပေါင်ကားလိုက်ပါတယ်။ အင်း ဒီတစ်ခါတော့ ဦးအောင်မောင်းက တယ်ပြီး ညင်သာလှပါလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက် ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဒုတ်….အား….အား…..ဟင်…….နင်….နင်… ”

စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ လီးက ဦးအောင်မောင်းလီးလောက် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကြပ်မနေပဲ အရှည်ကတော့ ပိုရှည်ပုံရပြီး လီးတဆုံး ဝင်သွားတာနဲ့ ကျမရင်ခေါင်းထဲ အထိ ရောက်သွားသလို ခံစားရပါတယ်။ လီးစသွင်းထဲက လီးနဲ့ စောက်ပတ်ထိတွေ့မှုကို အာရုံစိုက်နေတဲ့ ကျမဟာ ဦးအောင်မောင်း မဟုတ်ဖူးဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်တာနဲ့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဦးအောင်မောင်းရဲ့ သား စိန်မောင် သူ့လီးက ကျမစောက်ခေါင်းထဲတဆုံးဝင်နေပြီ။

“ နင်…..နင်…ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ…စိန်မောင်…ငါအော်လိုက်ရမလား…… ”

“ အော်ချင်အော်လေ….နင်က ငါတို့အိပ်ယာထဲ ရောက်နေတာပဲ….ပြီးတော့ အဖေက နင့်ကိုငါလိုးတာသိသွားမှာပေါ့… အဖေတင်မဟုတ်ဘူး…တစ်ရွာလုံး သိသွားမှာပေါ့… ”

“ နင်….နင်…..ငါ့ ကို……… ”

“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ…တင်တင်သန်းရာ….အဖေတို့ ဗြုန်းခနဲ ပြန်မလာသေးပါဘူး…ငါက ညထဲက ကားဝင်လာတာ… နင်နဲ့ ငါ့အဖေကို စောစောထဲက ငါချောင်းကြည့်နေတာ… အရင်ထဲက နင့်ကို ငါကလိုးချင်နေတာ…နင်ခံနေတာလည်း မြင်လိုက်ရရော ငါမနေနိုင်တော့လို့ပါဟာ….ခဏလေးနော်… ”

စိန်မောင်က စကားအရှည်ကြီးကိုလည်း အဆက်မပြတ်ပြောရင်းက ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ဆွဲကိုင်ကာအဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပါတော့တယ်။ ကျမလည်း မထူးတော့တဲ့ အဆုံးမို့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး နေလိုက်ပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မတူ တမူထူးခြားတဲ့ အရသာကို ကျမခံစားထိတွေနေရပါတယ်။

တဖြေးဖြေး သူ့ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသလို ကျမဟာလည်း ကာမအရသာတွေ တက်သထက် တက်လာရပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်…ဖလွတ်…..ဒုတ်…ဒုတ်….အ..အု….အ….ဟင့်..ဟင့်…..အင်း…..ဟင်း…… ”

ကျမရဲ့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညီးသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အချိန်မှာပဲ စိန်မောင်ရဲ့ လီးထိပ်ကနေ အရည်တွေပန်းထွက်လာပြီး ကျမကို ငုံ့ဖက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းနမ်းတော့တာပါပဲရှင်။ ပြီးတော့ ပြောလိုက်သေးတယ်။

“ တင်တင်သန်း…နင်ကို ငါ ခုလို ပြန်လာတိုင်း လိုးပါရစေဟာ….ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး…. ”

သစ်စက်ဖက်က စကားပြောသံတွေကြားတာနဲ့ စိန်မောင်ဟာ လူးလဲထပြီး စောက်ပတ်ထဲက ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကနေ ဆင်းပြေးတော့တာပါဘဲ။ ကျမမှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်ပြီး ကျန်နေခဲ့ရတာပါ။ စိန်မောင့်လီး ဆွဲထုတ်သွားတာနဲ့ အထဲက အရည်တွေ အန်ထွက်ပြီး ကျလာပါတယ်။

ကျမလည်း ခါးပေါ်က ထဘီအနားလေးကို စမ်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကိုအုပ်ပြီး သုတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက် ပေါင်ခြံတွေနဲ့ ဖင်ကြားထဲကိုပါ ကြွပြီး သုတ်လိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ နားကတော့ သစ်စက်ဖက်ကို စွင့်ထားပါတယ်။ စောစောက သစ်စက်ဖက်က စကားပြောသံတွေဟာတဖြေးဖြေး ခြံအပြင်ဖက် ဝေးဝေးသွားပြီး အသံပျောက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ လူတစ်ယောက် အိမ်ပေါ်တက်လာပါတယ်။ ကျမလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်မောင်းပါ။ အနားရောက်တာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဘယ်အချိန်ထဲက တောင်နေမှန်း မသိတဲ့ လီးကြီးက တန်းမတ်လို့ပါ။

“ ကဲ…တင်တင်သန်း…ငါ အချိန်မရဘူး….လေးဖက်ကုန်းလိုက်… ”

ကျမလည်း ကမန်းကတန်း ထပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ ကျမရဲ့နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကြားမှာ သူ့လီးကြီးကိုတေ့ပြီး ကျမရဲ့ ခါးသေးသေးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဒုတ်…..အား…..အား….ဖြေးဖြေး….ရှင့်….အိ….အီး……အဟင့်… ”

ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးကြောင့် ကျမရဲ့ မျက်နှာလေးဟာ ဆတ်ခနဲ မော့သွားရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ လီးတဆုံးဝင်သွားတဲ့ အချိန်ကစပြီး ဦးအောင်မောင်းဟာ ဆက်တိုက်ကြီး ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။ ကျမလည်း စောစောက စိန်မောင်နဲ့ တက်ခဲ့ရတဲ့ ကာမအရှိန်တွေဟာ ချက်ချင်း ဟုန်းခနဲ ပြန်ထလာပြီး ရှေ့ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျားကန်သလို အတင်းထောက်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုလည်း ခါးလေးခွက်ပြီး ကော့ထောင်လိုက်ရာက သူ့လီးဆောင့်ဆောင့်ဝင်လာမဲ့ လမ်းကို နောက်ပြန် ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ပေး နေမိပါတယ်။

ဦးအောင်မောင်းကလည်း ရှေ့က ကျမနို့နှစ်လုံးကို ကုန်းကုန်းပြီး ဆွဲကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်၊ တင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်ရင်း အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တာ ကျမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ယိမ်းထိုးနေရပါတယ်။

“ ပြွတ်… ဒုတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ပလွတ်… ဒုတ်… အား…အ… အ... ဟင်း… ဦးလေး… ဆောင့်… ဆောင့်ပေး…တ... တအား ဆောင့်….အင့်….အင့်…… ”

ကျမ ဆောက်တည်ရာမရ လောက်အောင် ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ဦးအောင်မောင်းဟာ သူ့လီးကို ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဒစ်ဖျားပေါ်တဲ့အထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးငါးချက်လောက် အံကြိတ် ဆောင့်လိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူ့သုတ်ရည်တွေဟာ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ ပန်းဝင်ကာ သားအိမ်ကို လာလာထိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတော့တာပါပဲ….ရှင်။

.........................................................................

ကျမတို့ရွာမှာဆိုတာက ရေချိုးခန်းရယ်လို့ အိမ်ပေါ်မှာ မရှိပါဘူး။ အိမ်ဘေး အိမ်နောက် စသဖြင့် အဆင်ပြေတဲ့နေရာတွေမှာပဲ ရေစည်တွေ ရာဝင်အိုး စဉ့်အိုးကြီးတွေထားပြီး သုံးလေ့ရှိပါတယ်။ ကျမတို့ အိမ်မှာလည်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ရဲ့ ဘေးဖက်လောက်မှာ ရေစည်တစ်လုံးနဲ့ ရာဝင်အိုး ငါးလုံးရှိပါတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ကျမတို့ ရေချိုးကြရပါတယ်။

တစ်နေ့ ကျမ ရေချိုးနေတုန်း မလှမ်းမကမ်းက ခြုံပုတ်တစ်ခုဘေးမှာ လူရိပ်တွေ့တာကြောင့် မသိမသာအကဲခတ်လိုက်တော့ စာရေးကြီး ဦးထွန်းအေးပါ။ ခြံထဲမှာ အသားဖြူတာဆိုလို့ ကျမနဲ့ စာရေးကြီး နှစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် စာရေးကြီးမှန်း ကျမက တစ်ခါထဲ သိလိုက်ရတာပါ။ စာရေးကြီးက ကျမရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့် နေတာပါ။

အချိန်ကလည်း နေဝင်ဖြိုးဖျလေးဆိုတော့ သူ့အတွက် အဆင်ပြေတာပေါ့။ ကျမလဲ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သူရှိမှန်းလဲ သိရော ရင်လျားထားတဲ့ ထမီကို ခါးထိလျှောပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားကို ချေးတွန်းတာတို့ ထမီကို ပေါင်ရင်းထိဆွဲလှန်တင်ပြီး ပေါင်ခြံကို ချေးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်တာမျိုးတို့ လုပ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ ကျမရေချိုးနေတဲ့ နေရာကသစ်ပင်ခြုံနွယ်တွေ ကွယ်နေလို့ တခြားက လှမ်းပြီး မမြင်နိုင်ပါဘူး။ တမင်လာချောင်းမှ မြင်ရမှာပါ။

ကျမကို ချောင်းနေတဲ့ စာရေးကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။ သူ့ကို ဖော်ပြလှန်ပြရင်း ကျမရဲ့ စိတ်တွေတောင် ခပ်ထထ ဖြစ်လာရပါတယ်။

......................................

ရေချိုးပြီး ကျမ ညစာထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ညနေက ချောင်းထားတဲ့ စာရေးကြီး ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာကိုသိချင်တာရယ်၊ စာရေးကြီးကို ထပ်ပြီး ဒုက္ခပေးချင်တာရယ်ကြောင့် ကျမ မီးဖိုချောင်ဘေးပေါက်ကနေပဲ ဆင်းပြီးစာရေးကြီးတို့ အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ အဖေနဲ့ ဦးအောင်မောင်းတို့က ရွာလယ်က သူတို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က အရက်သောက်ဖို့ခေါ်တာကြောင့် ပါသွားကြပါပြီ။ စိန်မောင်ကလည်း ကားပြန်ထွက်သွားပြီ။ အဖေတို့ကလည်း ည ၁၀ နာရီထက်စောပြီး ပြန်မလာနိုင်ပါဘူး။

ဒါနဲ့ ကျမ စာရေးကြီးရဲ့ အိမ်ပေါ်ကို ခပ်တည်တည်ပဲ လှမ်းတက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲကိုပါ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ အတွင်းဖက်ကနေ ထွက်လာတဲ့ စာရေးကြီး ဦးထွန်းအေးနဲ့ ပက်ပင်း တိုးပါလေရော။

“ တင်တင်ပါလား….လာ…ထိုင်လေ….”

ဦးထွန်းအေးက ဖျာအသေးတစ်ချပ် ကိုခင်းပေးတာနဲ့ ကျမလည်း ပုဆစ်တုတ်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ကျမနဲ့ လက်တစ်ကမ်းမှာ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

“ ဘာအကြောင်းထူး ရှိလို့လဲ….တင်တင်….တစ်ခါမှ မလာစဖူး… ”

ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစူးဝါးဝါး သိမ်းကြုံးကြည့်ရင်း မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ညနေက ဘဘကြီး ကျမရေချိုးနေတာ ဘာလို့ ချောင်းကြည့်နေတာလဲ… ”

ကျမက မျက်နှာတည်တည်၊ လေသံမာမာနဲ့ မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟို…..ဘကြီး…မကြည့်…ဟို..ဟို……… ”

“ ဘကြီး ကျမဟာတွေကို… တော်တော်ကြည့်ချင်နေလား… ”

“ ဟို…လေ……ဘကြီး…… ”

ဦးထွန်းအေးဟာ ရှက်လဲရှက် လန့်လဲလန့်ပုံနဲ့ အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြစ်နေပါတယ်။

“ ကဲ…ဒီလောက်တောင် ဘကြီး ကြည့်ချင်နေလဲ….ကြည့်ရမယ်… ”

ကျမက ထိုင်ရာကထပြီး အိမ်တံခါးကိုသွားပြီး ဆွဲပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်လာတဲ့ အင်္ကျီလေးကို ကျယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ နို့အုံထွားထွားကြီး နှစ်လုံးက လှုပ်ရမ်းပြီး ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ အဘိုးကြီး ဖျာပေါ် ဖင်ချထိုင်နေရာကနေ ကျမကို မျက်လုံးကြီး ပြူးကြည့်ပြီး ဆောင့်ကြောင့် ပြင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။

နောက် ကျမက ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ကျမရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးကို လှမ်းကြည့်ပြီး ဦးထွန်းအေးဟာ ဝုန်းခနဲ မတ်တတ်ထရပ် လိုက်ပါတယ်။

“ ဘကြီး…အဲဒီမှာပဲ နေနော်…ကျမနား မလာနဲ့… ”

“ မဟုတ်ပါဘူး တင်တင်ရာ….ငါလေနင့်ကို သိပ်ပြီးလုပ်ချင်နေတာ…တစ်ခါတော့ လုပ်ပါရစေနော်….. ”

ကျမပြုံးလိုက်ပါတယ်။ ကျမမုန်းတဲ့ ဒေါ်ထွေးရဲ့ ယောက်ျားက ကျမကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားပြီး ကျမအပေါ်မှာတန်းတန်းစွဲနေပြီလေ။ ( ဒေါ်ထွေးက ဦးအောင်မောင်းနဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် ဒေါ်ထွေးကို မုန်းတာပါ )

“ ဒါတော့ မဖြစ်ဘူး…ဒီလောက်ကြည့်ရရင် တော်ရောပေါ့… ”

ကျမက ခြေဖျားမှာ ပုံကျနေတဲ့ ထဘီကို ဆွဲတင်ပြီး ဝတ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး…တင်တင်…ငါမနေနိုင်တော့လို့ပါ… ”

ဦးထွန်းအေးက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ နဲနဲနောနော လီးကြီး မဟုတ်ပါဘူး။ စိန်မောင်နဲ့ ဦးအောင်မောင်းတို့ လီးတွေထက် သိသိသာသာကြီးကိုကြီးလည်းကြီး ရှည်လဲ ရှည်တယ်။ ဒါပေမယ့် လီးက တန်းမတ်ပြီး မနေဘဲ ၄၅ ဒီဂရီလောက် အောက်ကိုငိုက်နေတယ်။

“ ဒါတော့ မဖြစ်ဘူး…ဘကြီး…ကဲ ကျမပြန်ပါရစေတော့… ”

ကျမလဲ အင်္ကျီကို ကောက်ယူပြီး စွပ်လိုက်ပါတယ်။

“ အို…ဘကြီး…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…လွှတ်ပါဆို…..ကဲ ကဲ… ”

ကျမကို အင်္ကျီဝတ်နေတုန်း လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့ ဦးထွန်းအေးဟာ ကျမရုန်းကန်လိုက်တာကြောင့် နောက်ကိုဆုတ်သွားပါတယ်။ ကျမရဲ့ အသားကို ထိလိုက်ရလို့ လားမသိဘူး။ သူ့လီးကြီးက အပေါ်ကို နဲနဲ တက်လာသလိုပါပဲ။

“ ဒီမှာ တင်တင် ….ငါ့ကို အလိုမလိုက်ဘူးဆိုရင် နင်နဲ့ အောင်မောင်းတို့ သားအဖ ဖြစ်ကြတာတွေကို ရွာထဲလျှောက်ပြောပစ်မယ်… ”

“ ရှင်…… ”

ဦးထွန်းအေး ကျမရဲ့ အညှာကို ကိုင်လိုက်ပါပြီ။ ဒါတော့ မဖြစ်ပါ။ တစ်ရွာလုံးက ယောကျ်ားတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် လိုးတာ ကျမခံရပါစေ။ ကိစ္စ မရှိပါ။ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကိုပဲ လူသိသွားမှာ ကျမအလွန်ကြောက်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမကလဲ ဘယ်ခေပါ့မလဲ။

“ ဒါဆို ဘကြီးနဲ့ ကျမ အပေးအယူ တစ်ခုလုပ်မယ်… ”

“ အေး….ပြော… ”

ကျမက မပြောသေးပဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ပြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ...

“ ဘကြီးအလိုကို ကျမလိုက်မယ်… ဒါပေမယ့် ဘကြီးက ဘကြီးရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ထွေးကို ဒီကို ဘယ်တော့မှမလာစေရဘူးလို့ ကတိ ပေးရမယ်… ”

“ ဟဲ..ဟဲ…တင်တင်က အစ်ကိုကြီးကို တစ်ဦးတည်း မူပိုင်လိုချင်တာကိုး….ဟဲဟဲ… ”

“ စကားမများနဲ့ ထင်ချင်သလိုထင်..ကျမပြောတာ သဘောတူလား… ”

“ တူပါတယ်…တူပါတယ်…မထွေးဒီကိုဘယ်တော့မှ မလာစေရပါဘူး……ကဲ လာ… ”

ကျမတို့နှစ်ယောက်စလုံး အတွင်းဖက်ခန်းထဲ ရောက်သွားကြပါတယ်။ ဦးထွန်းအေးက သူဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် နဲ့ပေါ့…။

“ ဘကြီးတော့ အမောမခံနိုင်တော့ အပေါ်ကနေ လုပ်နိုင်မယ် မထင်ဘူး… ”

“ ရတယ်…ဘကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်… ”

အဘိုးကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တာနဲ့ ကျမက သူ့ခါးနားမှာ ထိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ လီးကတောင်နေပေမယ့် သိပ်ပြီး မမာသေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျမက လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဂွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။

အဘိုးကြီးကလည်း ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အမျိုးမျိုးကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်နေရုံမျှမက ထိုင်နေတဲ့ ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားကိုပါ သူ့လက်က လှမ်းလာပြီး စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်လာတော့ ကျမက ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ ဒီတော့ စောက်စေ့လေးပွတ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးနဲ့ တဖတ်ဖတ် ထိုးလိုက်နဲ့ ကျမကလည်းလီးကြီးကိုဆုတ်ပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ကျမရဲ့ စိတ်တွေဟာလည်း ထလာပါတော့တယ်။

ခဏကြာတော့ သူ့လီးကြီးလဲ အတော်မာလာပြီဖြစ်တာကြောင့် ကျမဟာ သူ့အပေါ် ခွတက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးနေရာက ကျမစိတ်တွေထလာတာကြောင့် ခပ်နာနာ ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။

“ အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်….ကောင်းလှချည်လား…ကွယ်…ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာပါလိမ့်… ”

ပြောရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။ ကျမကလည်း ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ အနည်းငယ် ကိုင်းလိုက်ရာကသူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျမရဲ့ ဖင်ကြီးကို သူ့လီးကျွတ်ထွက်သွားမတတ် မြှောက်မြှောက်ပြီး စောစောကထက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချတယ်။

“ အမလေး…သေရောပေါ့…ဖြေးဖြေးလုပ်စမ်းပါ…”

ပြောရင်း သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမ နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေပါတယ်။ ကျမလည်း ဆောင့်နေရင်းကမောလာတာနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲသွင်းပြီး သူ့ဆီးခုံနဲ့ ကျမစောက်ပတ်ဝကို ဖိကပ်ပြီး ခဏနားနေလိုက်ရာ အဆောင့်ရပ်သွားလို့ အောက်က အဘိုးကြီး ဆန့်တငံ့ငံ့ ဖြစ်သွားတယ်။

“ ဆောင့်စမ်းပါ….တင်တင်ရာ… ”

“ ဒါနဲ့ စောစောကတော့ သေရောပေါ့ ဆို… ”

“ ဒါကတော့ တင်တင်က ကြမ်းလွန်းလို့ အစ်ကိုကြီးမခံသာလို့ပါ၊ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ လီးကို အဆုံးထိဝင်သွားအောင်သာချပါ… ”

ကျမလည်း အမောပြေတာနဲ့ သူပြောတဲ့အတိုင်း လေးလေးမှန်မှန်နဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးပါတယ်။ခဏကြာတဲ့အခါမှာတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာပုံရတဲ့ ဦးထွန်းအေးဟာ ကျမခါးကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူကအောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ပါတယ်။

“ လုပ်…လုပ်.နာနာသာလုပ်… ”

အဘိုးကြီး အသက်ရှူသံတွေ တဟဲဟဲ ဖြစ်လာတယ်။ ကျမလည်း စိတ်တွေ သိပ်ထနေပြီး အားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် စိတ်ပါလက်ပါပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဒီလို လိုးရင်းက သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနဲ့ ညှပ်ညှပ်ဆွဲလိုက်တော့ သူက ကော့ကော့တက်လာပြီး…

“ ဆောင့် ဆောင့်…မြန်မြန်…အစ်ကိုကြီး..ပြီးကာနီးပြီ…… ”

ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ပြီးချင်နေပြီမို့ ခပ်ပြင်းပြင်း ၁၀ ချက်လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ သူ့သုတ်ရေတွေ ပန်းဝင်လာခိုက်မှာပဲ ကျမလည်း တစ်ချီ ပြီးသွားကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ကျသွားရပါတော့တယ်….ရှင်…..။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။