ဒန်ပေါက်နှင့်ကြေးအိုး (စ/ဆုံး)

ဒန်ပေါက်နှင့်ကြေးအိုး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

( ၁ )

မာမာအောင်ဆိုလျှင် မမြင်ဘူးသော်လဲ အနည်းဆုံးတော့ ကြားဖူးနေရသည်။ သူမ၏ သေးသိမ်သောခါးနှင့် ကြီးမားစွင့်ကားသော တင်သားအိအိကြီးတွေက နာမည်ကြီးလှသည်။ ဖြူဖွေး၍ အိနေသော အသားအရည်နှင့် ထူထဲမဲနက်၍ ကော့ညွတ်သော မျက်တောင်ကော့ကြီးများအောက်မှ မျက်လုံးရွဲရွဲကြီးများက မြင်လိုက်ရသူ ရင်ထဲစွဲညိစရာ ဖြစ်နေသည်။

ဒီလို မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် အကြည့်ခံလိုက်ရသူကတော့ သူမနောက် တကောက်ကောက်ပါသွားကြရသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများကလဲ တွေ့သမျှ ပုရိသတို့ကို ချော့မြူကာကြည့်နေသည်မဟုတ်။ လူရွေး၍ ကြည့်တက်သည်။ မာမာအောင်ကို ကပ်ဖို့ဆိုတာက မလွယ်။ ငွေရှိလို့လဲ မရ။ ကားရှိလို့လဲ မရ။ လူပုံကလဲ ဖြောင့်ဦးမှ ပြီးတော့ သူမကလဲ သဘောကျဦးမှ မာမာအောင်၏ အနားသို့ ကပ်၍ရသည်။ သူမ၏ အသက်ကအလွန်ဆုံး ရှိလှမှ (၂၃) နှစ်ထက် မပို။ တခါမြင်လိုက်ရသည်နှင့် နောက်တခါ တွေ့ချင်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်မျိုး ဖြစ်သည်။

မာမာအောင်နှင့် အမြဲတမ်း မဟုတ်သော်လည်း အတော်များများ တပူးတွဲတွဲ ရှိနေတက်သူကတော့ ကေသီစိုး ပင်ဖြစ်သည်။

ကေသီစိုးသည် အသက်က မာမာအောင်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပင်ရှိပြီး သူမ၏ အသားအရေက မာမာအောင်၏ အသားအရည်ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော အသားအရည်မျိုး မဟုတ်ဘဲ ဖြူသော်လဲ ကြက်ဥနှစ်ရောင် ပြေးနေသော အသားအရည်မျိုးဖြစ်သည်။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ငါးရံ့ကိုယ်လုံးဟု ဆိုနိုင်ပေမယ့်လည်း လုံးဝန်းတင်းကားသော ရင်သားများနှင့် ကားစွင့်လုံးတစ်နေသော သူမ၏ တင်သားများက ပေါ်လွင်လှပ၍ မြင်ရသူများ အဖို့ အသက်ရှုမှားဘွယ် ရှိနေသည်။ 

ပေါ်လွင်သော စင်းနေသော နှာတန်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေက မြင်ရသူ သမုဒယ ဖွဲ့ချင်စရာပင် ဖြစ်နေလေသည်။

.....................................................................

စားရင်းသောက်ရင်းမှ လှမ်း၍ကြည့်လိုက်မိသည်။ စားပွဲတလုံးကျော်မှ စကားတပြောပြောဖြင့် စားသောက်၍ နေသော သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အော်ဇော် သတိထားမိလိုက်သည်။ 

သတိထားမိလိုက်သည့် အလျှောက်ပင် အောင်ဇော်က နောက်တကြိမ်ထပ်၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သည်မှာတင် အောင်ဇော်၏ ဘေးမှ ဘီယာကို ဇိမ်ခံ၍ သောက်နေသော ကိုသန်းစောက အောင်ဇော်ကြည့်ရာသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏ အကြည့်က တခဏမျှကြာသွားပေတော့ သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ထိုင်နေသော ခင်မောင်ကို ကပါ သူတို့ကြည့်ရာသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခင်မောင်ကိုက အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့၏ မျက်နှာများကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ခင်မောင်ကိုက တချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ၏ ရှေ့မှ ဝီစကီခွက်ကို ကောက်ကိုင်ကာ တကျိုက်သောက်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်မှ အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့၏ အကြည့်များက အသီးသီး သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း သူတို့ရှေ့၏ စားပွဲပေါ်သို့ ပြန်၍ ရောက်လာသည်။

အောင်ဇော်နှင့် သန်းစောတို့ကတော့ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် နှုတ်ဆိတ်ကာ နေကြသည်။

“ အဟမ်း.. ”

ခင်မောင်ကို ၏ ချောင်းဟန့်သံက မကျယ်လှပါ။ ခပ်အုပ်အုပ်လေး ဖြစ်ပေမယ့် အောင်ဇော်ရော သန်းစောပါ ပြိုင်တူလိုလိုပင် ခင်မောင်ကို အား ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ မာမာအောင် ဆိုတာ အဲဒါပေါ့ ဆရာရဲ့

ခပ်တိုးတိုးငုံ၍ ခင်မောင်ကိုက ပြောသည်။

“ ဘယ်ဟာလဲ...မာမာအောင်ဆိုတာ... ”

သန်းစောက မေးလိုက်တော့မှ ခင်မောင်ကိုက သူ့စကား လောကြီးသွားကြောင်း ဂရုပြုမိလိုက်ရသည်။

“ ဟိုဘက် စားပွဲတလုံးကျော်မှာ ထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်လေ... ငှက်ခါးရောင် ဝမ်းဆက်နဲ့က မာမာအောင် ပဲ...သူ့ရှေ့ ပါတိတ် အစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့က ကေသီစိုး တဲ့...နှစ်ယောက်စလုံး အဆင်ပြေရင် အိမ်ပေါ်ထိ ခေါ်လို့ ရတယ်...ဟဲ...ဟဲ... ”

ခင်မောင်ကိုက အရက်ရှိန်လေးဖြင့် တဟဲဟဲ လုပ်နေသည်။ ခင်မောင်ကို ၏ စကားအဆုံးတွင် အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့၏ အကြည့်က ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထံသို့ ရောက်၍ သွားရပြန်သည်။ 

အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အသက် (၃၅) နှစ် ပတ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီး ခင်မောင်ကို ကတော့ (၂၅) (၂၆) လောက်ရှိသည်။ 

“ ဆရာတို့ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော် နောက်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်... ”

မထင်မှတ်သော ခင်မောင်ကို၏ စကားကြောင့် အံ့သြစွာဖြင့် အောင်ဇော်နှင့်သန်းစောတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ခင်မောင်ကိုထံ ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ မင်းဟာက ဟုတ်ကောဟုတ်ရဲ့လား ခင်မောင်ကို ရယ်.. ”

သန်းစော အမေးကို ခင်မောင်ကိုက ပြုံးထေ့ထေ့ဖြင့် တုန့်ပြန်လိုက်ရင်း

“ ကျွန်တော့်ဌာနက ဘိုးတော်ကြီး တယောက်အတွက် ကျွန်တော် မာမာအောင်ကို ချဉ်းကပ်ပြီး ဘိုးတော်ကြီး အတွက် ဖန်တီးပေးခဲ့ဖူးတယ်...ကျွန်တော်လဲ အစက မသိပါဘူး... ခုလို စားရင်း သောက်ရင်းနဲ့ သူတို့ကို မြင်ပြီး သူတို့အကြောင်းကို တယောက်က ပြောလို့ ဘိုးတော်ကြီးက နောက်နေ့လဲကျရော ကျွန်တော့်ခေါ်ပြီး တာဝန်ပေးတော့တာပဲ...ဟိုတလောကတင် မာမာအောင်တို့ အိမ်ဂရံ ကျွန်တော်ပဲ ယူပြီး နာမည်ပြောင်းဖို့ လိုက်လုပ်ပေးရသေးတယ်.. ဟော ပြောရင်း ဟိုမှာ လာနေပြီ.. ”

စားသောက်ပြီး ပြန်ရန်အတွက် သူတို့စားပွဲမှ ထ၍ လျှောက်လာသော မာမာအောင်နှင့်ကေသီစိုး တို့သည် သူရှိရာ စားပွဲနားသို့ ရောက်လာကြလေသည်။

“ မမာ.. ”

ခေါ်လိုက်ရင်းမှ တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ခင်မောင်ကို သည် ထိုင်ရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။

သူမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ခင်မောင်ကိုအား လှည့်၍ ကြည့်ကြသည်။

“ ဟယ် ... ကိုခင်မောင်ကို..ကြီး.. ”

အံ့သြဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ရင်းက မာမာအောင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက စားပွဲတွင်ထိုင်နေရာမှ သူမတို့ကို ကြည့်၍နေသော အောင်ဇော်နှင့်သန်းစော တို့ထံသို့ ဝဲကာ တချက် ဝေ့သွားသည်။

“ ပြန်တော့မလို့လား..အချိန်ရရင် ထိုင်ပါဦး... ”

ဆိုင်ထဲတွင် ရှိနေသော အခြားစားပွဲ လေးဝိုင်းလောက်က စားသောက်နေကြသူများကလဲ သူတို့ကို အကဲခက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မာမာအောင်ကပင် ဦးဆောင်၍ ခင်မောင်ကို စားပွဲရှိ လွတ်နေသော ကုလားထိုင်တွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်တော့ ကေသီစိုး ကပါ ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ 

“ မမာတို့ကို...ဒီက ကျွန်တော့်ဆရာတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးချင်လို့ပါ... ”

မာမာအောင် က ပြုံးလဲ့သော အကြည့်ဖြင့် အောင်ဇော်နှင့် သန်းစော တို့ထံသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဆရာ ...ဒါက မာမာအောင် တဲ့ .. ဆရာ.. ဟိုဘက်က .. ကေသီစိုး တဲ့..ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေပါ.. ”

“ မမာ .. ဒီဘက်က ဆရာ ဦးသန်းစော တဲ့...(...) ဌာနက လက်ထောက် အင်ဂျင်နီယာမှူးပါ၊ ဟိုဘက်က (....) ကုမ္ပဏီက အင်ဂျင်နီယာမှူး ဦးအောင်ဇော် ပါ... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ... တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်.. ”

သူမ၏ ချိုအေးလှသော အသံလေးက သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင် အေး၍သွားရသည်။ ကေသီစိုး ဆိုသော ကောင်မလေးကလဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်၍ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ပြုံးပြလိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။

“ ကဲ .. မာမာအောင်တို့ .. တခုခု ထပ်စားပါဦးလား.. ”

“ ဟာ.. မစားတော့ဘူး ဆရာ.. ခုပဲ ပြန်တော့မလို့...အိမ်မှာ အမေက သွေးပေါင်နဲနဲတက်နေလို့လေ.. ”

သန်းစော၏ လောကွတ်စကားကို မာမာအောင်က အိန္ဒြေရရ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ပြန်၍ တုန့်ပြန်သည်။ 

“ ကား ပါလာလား... ”

သန်းစောက စောဒက တက်သည်။ မာမာအောင်က သန်းစောကို သေသေချာချာ ကြည့်၍ 

“ မာ..တို့က ကားမစီးနိုင်သေးပါဘူး..ဆရာရယ်... ”

ဟု အပြုံးတဝက် မျက်နှာလေးဖြင့် ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

“ ကဲ..ဒါဆို ခဏလေးစောင့်...ဆရာတို့ လိုက်ပို့ပေးမယ်...၊ နောက်လဲ ဆရာ့ကားကို အချိန်မရွေး ယူသုံးလို့ ရတယ်.. သိလား.. ”

သန်းစော စကားကြောင့် အားလုံးက သန်းစော မျက်နှာကို ဖြတ်ကနဲ့ ဝိုင်း၍ ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဒီလောက် သောက်ထားရုံနဲ့တော့ သန်းစော မမူးသေးသည်ကို အောင်ဇော်ရော ခင်မောင်ကို ကပါ အတက်သိထားသည်။ ဒါပေမယ့် ဆရာ ဦးသန်းစော အမူးလွန်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သော မာမာအောင် ကတော့ သူမကို ကြည့်၍ နေသော သန်းစော၏ မျက်လုံးများကို သူမ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ရင်ဆိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ

“ ကျေးဇူးပဲ...ဆရာရယ် .. ”

ဟု ပြောကာ ပြုံးလိုက်ရင်း မျက်လွှာချ၍ သွားတော့သည်။ 

သူတို့ စားသောက်ဝိုင်းကို ခင်စောစောပင် သိမ်းလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ ၂/ခ မတ်တူးကားလေးက သူတို့အားလုံးကို တင်ဆောင်၍ မောင်းလာခဲ့သည်။

ကားမောင်းသူက ခင်မောင်ကို ဖြစ်ပြီး သူ၏ဘေးတွင် အောင်ဇော်က ထိုင်သည်။ ကားနောက်ခန်းတွင်က သန်းစော ၊ မာမာအောင်၊ ကေသီစိုး တို့က အစဉ်အတိုင်း ထိုင်နေကြ၍ သန်းစောနှင့် မာမာအောင်တို့က ကပ်လျှက်သား ထိုင်၍ လိုက်ခဲ့ကြသည်။

“ ကိုခင်မောင်ကို..ရှေ့က လမ်းဒေါင့်တင် ရပ်လိုက်တော့..မာတို့ .. ဆင်းလျှောက်လိုက်မယ်.. ”

“ ဟာ... ဘယ်ဟုတ်မလဲ...အားနာစရာကြီး.. အိမ်ရှေ့ထိ လိုက်ပို့လိုက်ပါ.. ”

မာမာအောင်၏ စကားဆုံးသည်နှင့် သန်းစော၏ အသံက ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။

“ ဒီမှာပဲ ဆင်းတာကောင်းတယ်ဆရာ... အိမ်ရှေ့ကျမှ ဆိုရင် ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေက အမျိုးမျိုးပြောကြဦးမှာ... ”

“ အင်း...ဒါလဲ ဟုတ်တာပဲ ဆောရီးပဲနော်... ”

ထိုအချိန်မှာပင် ကားကရပ်လိုက်သဖြင့် မာမာအောင်နှင့် ကေသီစိုးတို့က ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ကြသည်။

“ အားလုံး ကျေးဇူးပဲနော်... အော် ကိုခင်မောင်ကို ကြီးက ဖုန်းလေးဘာလေးတောင် မဆက်ဘူး...မာ ဖုန်းနံပါတ်ရော.. ရှိသေးရဲ့လား... ”

“ အာ...ရှိပါတယ်..အကြောင်းထူးလဲ မရှိ..ဖုန်းကလဲ တဆင့်ဆိုတော့ အားနာလို့ပါ.. ” (ထိုစဉ်က ခုလို ဖုန်းများ လွယ်လွယ်ကူကူ လူတိုင်းကိုယ်စီ ဝယ်ကိုင်၍ ရသော ခေတ်မဟုတ်သေးပါ။)

မာမာအောင်က ပြုံး၍ သန်းစော ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်။

“ ဆရာ .. ကျေးဇူးပဲနော်...ကျွန်မတို့ ပြန်ပါဦးမယ်.. ”

ဟု တရိုတသေ နှုတ်ဆက်ရှာသည်။ သန်းစောက သူမကို ငေးကြည့်လျှက်က ဘာမျှပင် မပြောနိုင်သေးဘဲ ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြလိုက်ရသည်။ 

မာမာအောင် တို့ နှစ်ယောက်ထွက်သွားကြပြီး ခဏနေတော့မှ သူတို့ကားလေးက မောင်း၍ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟား...အိမ်ကဟာကြီးနဲ့တော့ ကွာပါ့ကွာ...ချောလိုက်..လှလိုက်တာ..နုဖက်နေတာပဲ.. ”

သန်းစောကစ၍ ပြောလိုက်သည်။

“ ဒါပေါ့ကွာ တခါတလေကျတော့လဲ အိမ်က ထမင်းနဲ့ဟင်းက နေ့တိုင်းစားနေရတော့ ရိုးနေတော့ ဒန်ပေါက်လေးကြေးအိုးလေး စားချင်သောက်ချင်သေးတာပေါ့..ဟဲ..ဟဲ.. ”

“ အေး ..မင်းပြောတာ ဟုတ်တယ်ကွ..အောင်ဇော်ရ... ဒါပေမယ့် ငါကြိုပြောထားဦးမယ်...ငါကတော့ မာမာမှ မာမာပဲနော်... ”

“ စိတ်ချပါ သန်းစောရာ..ငါကလဲ မလုပါဘူး...ဟား..ဟား...ဟား.. ”

သန်းစောနှင့်အောင်ဇော်တို့မှာ နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ထောင်သည်များ ဖြစ်ကြပြီး သန်းစောက ကလေး (၃) ယောက်နှင့် အောင်ဇော်က ကလေး (၂) ယောက်ရှိလေသည်။

“ ဒါနဲ့ သန်းစောရ မင်းနဲ့ငါကတော့ ထားပါတော့..အောင်သွယ်တော် ခင်မောင်ကို အတွက်ကရော...

“ ဟာ ..ဟုတ်တာပေါ့..အောင်ဇော်ရ.. ”

“ အာ...ရတယ် ဆရာ...ကျွန်တော့်အတွက် မစဉ်းစားနဲ့ ရတယ်...ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့ ကျွန်တော်တောင် .. မနဲလုံးပမ်းနေရတာ.. ”

“ အေး...ဒါနဲ့ မင်းနဲ့မင်းကောင်မလေးက ဘယ်တော့လောက် လက်ထပ်ကြမှာလဲ... ”

အောင်ဇော်က ဝင်၍မေးသည်။

“ ဒီ ဝါမဝင်မှီတော့ဖြစ်မှာပါ ဆရာ...ဟဲ..ဟဲ.. ”

“ အေး.. ခင်မောင်ကိုက အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတောင် နပ်မှန်အောင် မစားရသေးတော့ မင်းက ဒန်ပေါက်နဲ့ကြေးအိုးကို လှမ်းလို့ မရသေးဘူးပေါ့ကွာ..ဟား..ဟား..ဟား.. ”

“ ဟား...ဟား..ဟား... ”

စောစောက အောင်ဇော်ပြောလိုက်သော ဥပမာစကားကို ပြန်ကောက်၍ သန်းစောက ပြောလိုက်အပြီး ထိမိလှသော ဥပမာကြောင့် သူတို့အားလုံးဝိုင်း၍ ရယ်လိုက်မိပါတော့သည်။

..................................................................................................................

( ၂ )

“ လေး...ဆင်းလေး...ဒါကိုယ့်သူငယ်ချင်း အိမ်ပဲ..သူတို့နယ်သွားနေလို့ ခဏပိတ်ထားတာ.. ”

တင်လေးမေ က ခင်မောင်ကိုအား မျက်လုံးဖြင့်လှန်၍ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ တံခါး ပိတ်ထားသော အိမ်လေးဆီသို့ အတူယှဉ်တွဲကာ လျှောက်သွားကြတော့ တင်လေးမေ၏ ခြေလှမ်းများက လေးလံနှေးကွေး၍ နေသည်။ 

ခင်မောင်ကိုက သူထံတွင် ပါလာသော သော့ဖြင့် အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ကာ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ကြပြီး တံခါးပြန်၍ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် တဆက်တည်းရှိနေသော ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ခင်မောင်ကိုက တင်လေးမေ၏ ခါးလေးကို ဖက်၍ ထိုင်လိုက်ကြရာ

“ နေဦး..မောင်...အထဲမှာ လှောင်နေတာပဲ...ပြူတင်းပေါက်တွေ လေး..ဖွင့်လိုက်ဦးမယ်.. ”

“ ခုပဲ ပြန်မှာပဲ... လေး ..ရယ်..ဖွင့်မနေပါနဲ့တော့လား.. ”

“ ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း... လှောင်နေတော့ လေး  က အသက်ရှုရတာ မဝဘူးကွာ.. ”

ပြောပြောဆိုဆိုပင် အိမ်ရှေ့ရှိ ပြူတင်းပေါက် အားလုံးကို တင်လေးမေ က လိုက်ပြီးဖွင့်နေလေတော့ သူမကို ကြည့်ရင်း ခင်မောင်ကို တယောက် စိတ်မောသွားရသည်။ တင်လေးမေ က တံခါးတွေ ထဖွင့်နေပြန်တော့ ခင်မောင်ကိုက ထိုင်နေ၍လည်း မဖြစ်တော့ သူပါထ၍ ကျန်နေသော ပြုတင်းပေါက်ကို ဝိုင်း၍ ဖွင့်ပေးရလေသည်။

ပြူတင်းပေါက်တွေ ဖွင့်ပြီးသွားသည်နှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ထိုင်မိသည် ဆိုလျှင်ဖြင့်ပင် ခင်မောင်ကို၏ လတဖက်က တင်လေးမေ ၏ ပုခုံးတဖက်ကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖက်လိုက်သည်။

တင်လေးမေ တချက်တွန့်သွားသည်။ 

“ မောင် ..ပြူတင်းပေါက်တွေ ဖွင့်ထားတာ လူတွေမြင်မယ် .. ရှက်စရာကြီး.. ”

“ အင်းပါ .. လေး..ရ ”

ခင်မောင်ကိုက ပြောလဲပြော တင်လေးမေ၏ ဖြူဖြူမို့မို့ ပါးလေးကိုလဲ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းနေသော သူမ၏ မျက်နှာနုနုလေးသည် နီမြန်း၍ သွားရသည်။

“ လေး.. ”

“ ရှင်.. ”

သူမ၏ မျက်နှာလေးက ခင်မောင်ကို ရှိရာဘက်လှည့်၍ ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်လာသည်။ ခင်မောင်ကို မျက်နှာက သူမ၏ မျက်နှာဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ချဉ်းကပ်လာသည်။ တင်လေးမေ၏ မျက်နှာလေးက ရှောင်ဖယ်ခြင်း မပြုဘဲ သူမသည် မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်၍ ချလိုက်သည်။

ထို အခိုက်မှာပင် ခင်မောင်ကို၏ နှုတ်ခမ်းများက တင်လေးမေ၏ နှုတ်ခမ်း နုနုထွေးထွေးလေးများ ဆီသို့ ကျရောက်ကာ လာပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါသည်။

တင်လေးမေ၏ မျက်နှာလေးမှာ ဆက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က ခင်မောင်ကို၏ လည်ပင်းဆီသို့ ဟီးလေးခို၍  သိုင်းဖက်လာပါတော့သည်။ ခင်မောင်ကို ၏ လက်နှစ်ဖက်အနက် တဖက်ကတော့ တင်လေးမေ ၏ ကျောပြင်လုံးလုံးလေးကို သိုင်း၍ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်ကတော့ အိထွေးနူးညံ့လှသော သူမ၏ အသားစိုင်လေးများပေါ်တွင် ရွေ့လျှားလှုပ်ရှား၍ နေလေသည်။

ချစ်သူ၏ အနမ်းကို ကျေနပ်စွာ ခံယူ၍ နေသော တင်လေးမေ၏ မျက်နှာလေးသည် တစထက်တစ တဖြေးဖြေးပြုံး၍ လာရလေသည်။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တွင် တရွေ့ရွေ့ လှုပ်ရှားကာ ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသော ခင်မောင်ကို ၏ လက်က ကားတစ်လုံးဝန်းသော သူမ၏ တင်သားစိုင်များပေါ်သို့ ကျရောက်၍ လာသည်။ သူမ၏ ခါးလေးသည် တချက်မျှ တွန့်၍ သွားရပြီးသည်နှင့် သူမ၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းများကပါ ခင်မောင်ကို အား ပြန်လှန်ကာ  နမ်း၍လာသည်။

တင်လေးမေ ၏ တင်သားစိုင်များပေါ်ရှိ ခင်မောင်ကို၏ လက်ကတင်လေးမေ၏ အိစက်သော တင်သားများကို ဖွဖွလေး  ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးလျှက် ရှိသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တဖြေးဖြေး လှိုက်မောလာရသည်။ ပြီးတော့လဲ အသက်ရှုသံလေးတွေက တစထက်တစ ပြင်းထန်၍ လာရသည်။

တင်လေးမေ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တဖြေးဖြေး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ဖြစ်၍ လာရလေသည်။ ပြီးတော့လဲ ခင်မောင်ကို၏ လည်ပင်းကို သိုင်း၍ ဖက်ထားသော သူမ၏ လက်များက ပို၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်လာသည်။

တယောက်၏ နှုတ်ခမ်းကို တယောက်က ရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသော လျှာလေးများသည် သူတို့ အချင်းချင်း ထိတွေ့ပွတ်သပ်ကာ ကလူကျီစယ်လျှက် ရှိသည်။

ခင်မောင်ကိုနှင့်တင်လေးမေတို့ နှစ်ယောက်၏  ရင်တွင်းရှိ ရမ္မက်သွေးတို့သည် ဆူပွတ်၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ ထိုအချိန်မှာပင် ပြွတ် ကနဲ အသံလေးတချက် ထွက်လျှက် တင်လေးမေ က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခင်မောင်ကို ၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ဆွဲ၍ ခွါလိုက်သည်။ တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ခင်မောင်ကို၏ လည်ပင်းပေါ်ရှိ ဖက်၍ ထားသော သူမ၏ လက်ကလေးများကိုလဲ ဖယ်ရှားကာ သူမ၏ မျက်နှာလေးအား ခင်မောင်ကို၏ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှ ခွါကာ လှည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ မှိတ်ထားသော သူမ၏ မျက်လုံးလေး နှစ်လုံးကို အားယူ၍ ဖွင့်လိုက်လေသည်။ 

ခင်မောင်ကို၏ လက်တဖက်ကတော့ တင်လေးမေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းပင် ဆွဲ၍ ဖက်ထားလေသည်။

“ လွှတ်ပါအုံး မောင်ရယ်... လေး .. အသက်ရှုကြပ်လွန်းလို့ပါ.. ”

“ လေး...အခန်းထဲ သွားရအောင်လားဟင်.. ”

“ ဟင့်အင်း..မောင်ရယ်...ဟိုတခါက မောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ လိုက်လျှောလိုက်ရတာပါ...ခဏခဏတော့ လေး..စိတ်မရဲဘူးကွယ်..မောင်ရယ်...နော်...နောင်ကျ လက်ထပ်ပြီးတော့မှ မောင့်..သဘောပေါ့...မဟုတ်ဘူးလား...လာပါ မောင်ရယ်...ပြန်ကြရအောင်...လေးလဲ.. သွားစရာရှိသေးတာ မောင်လဲ သိသားပဲ..ကဲ..ထ.. ”

တင်လေးမေက ထိုင်နေရာမှ ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ခင်မောင်ကိုကလဲ စိတ်မပါတပါဖြင့် လေးလေးပင်ပင်ကြီး ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။

“ ကြည့်ပါလား ..မောင့်မျက်နှာကြီးကလဲ ..ဖြစ်နေလိုက်တာ ... ဟွန်း ”

“ ရွှတ်... ”

မအီမလည် ဖြစ်၍နေသော ခင်မောင်ကို၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ တင်လေးမေက ပြောလိုက်ရင်း ခင်မောင်ကို၏ ပါးတဖက်ကို ရွှတ် ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

ခင်မောင်ကို တယောက် ဒီမျှနဲ့ပဲ ဒီနေ့အတွက် ကြေနပ်ခဲ့ရလေတော့သည်။ အပြန်လမ်းခရီးတွင် ဆရာသန်းစော ပြောခဲ့သည့် ...အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတောင် နပ်မမှန်သေးတာ ဒန်ပေါက်တို့ ကြေးအိုးတို့ လှမ်းဖို့ ဘယ်ဖြစ်အုံးမှာလဲ .. ဟူသော စကားကို ကြားယောင်ရင်း ခင်မောင်ကို တယောက် တယောက်တည်း ကြိတ်၍ ပြုံးလိုက်မိပါတော့သည်။

..........................................................................

( ၃ )

“ တည်းခိုခန်း ဆိုပေမယ့် ... တော်တော်လေး သန့်ပြီး ခမ်းနားတယ်နော်.. ”

အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ရင်း လော့ချနေသော အောင်ဇော်က သူ၏ နောက်နားတွင် ရပ်၍နေသော ကေသီစိုး ထံမှ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရသည်။ 

“ ဟုတ်တယ် ... ကေသီ.. ဒီတည်းခိုခန်းက ... အဆင့်ရှိတယ်.. ”

ပြောရင်းကပင် လျှောက်၍ လာသော အောင်ဇော် တယောက် ကေသီစိုး၏ ရှေ့သို့ရောက်တော့ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ကေသီစိုးကလဲ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ပြုံး၍ ရဲရဲဝင့်ဝင့် ပြန်၍ ရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်သည်။

ကြည့်ရင်းမှပင် အောင်ဇော်၏ လက်နှစ်ဖက်က ကေသီစိုး၏ ထွေးအိသော ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်သိုင်း၍ ဖက်လိုက်မိချိန်မှာပင် ကေသီစိုး၏ ဖြူဖွေးသော လက်လေးနှစ်ဖက်ကလည်း အောင်ဇော်၏ ခါးလေးကို ရစ်ပတ်၍ ဖက်လာသည်။

မျက်နှာ နှစ်ခု တဖြေးဖြေးနီးကပ်၍ လာပြီး ကေသီစိုး၏ ဖူးဖူးလုံးလုံး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေ အပေါ် ဖြတ်ကနဲ ဖိကပ်လိုက်ရာက ဆတ်ကနဲပင် အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို တအား စုပ်ယူကာ နမ်းလိုက်သည်။

အောင်ဇော်၏ ခါးပေါ်တွင် ရစ်သိုင်း၍ ဖက်ထားသော ကေသီစိုး၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က အပေါ်သို့ မြင့်တက်ကာ ဖက်လာပြီး တဖက်က အောင်ဇော်၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်လိုက်သလို ကျန်သော လက်တဖက်ကလဲ အောင်ဇော်၏ လည်ပင်းပေါ်သို့ ရစ်သိုင်း၍ ဖက်လိုက်သည်။

ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်လျှက်ရှိနေသော ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေးများ ဆီမှ ခြေဖျားလေးများသည် တဖြေးဖြေး ထောက်ကြွ၍ လာသလို မျက်လုံးလေးနှစ်လုံး မှေးစင်းရင်းမှ သူမသည် အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းပင် စုပ်နမ်းပေးနေသည်။

အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းများကလဲ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း အောင်ဇော်၏ လျှာက ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်၍ လျှက်ပေးနေသည်။

တကိုယ်လုံး ထူပူ၍ လာရပြီဖြစ်သော အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီး ဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ တိုးကပ်လာလေသည်။ ကုတင်ကြီး၏ ဘေးသို့ တိုးကပ်မိသည်နှင့် ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက အောင်ဇော်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးဆွဲ၍ ခွါသွားသည်။ ပြီးသည်နှင့်

“ အကို့ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ပေးမယ်နော်.. ”

မောသံလေးနှင့် ပြောလာသော ကေသီစိုးကို အောင်ဇော်က ခေါင်းငြိမ့်၍ ပြလိုက်သည်။ အောင်ဇော်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ကေသီစိုးက တလုံးချင်းဖြုတ်ကာ ကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်ကုန်တော့ အင်္ကျီရင်ဘတ် နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲ၍ တဖက်တချက်ဆီ ဆွဲဖြဲလိုက်ရာက ကေသီစိုး၏ မျက်နှာလေးက အောင်ဇော်၏ ရင်အုံထက်သို့ တိုးဝင်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ရင်ခွင်ထက်၌ ဖိကပ်လိုက်ကာ မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ လျှာလေးကလဲ အောင်ဇော်၏ ရင်အုံထက်တွင် တို့ထိကစားရင်း ယက်၍ ပေးသေးသည်။ တနေရာပြီးတော့ နောက်တနေရာကို ရွေ့၍ နမ်းပြန်လေသည်။ ကေသီစိုးသည် အောင်ဇော်၏ ရင်အုံထက်တွင် နေရာ အနှံ့နမ်း၍ ပေးနေသည်။

မချိတင်ကဲ စိတ်များဖြင့် သဘောကျ ကျေနပ်နေရသော အောင်ဇော်ကတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်း၍ ဖက်ထားရင်း မချင့်မရဲဖြင့် ကေသီစိုး၏ တင်သားတို့ကို ဆုပ်နယ်၍ ပေးနေသည်။

အောင်ဇော်၏ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ တက်လာပြီ ဖြစ်သည်။ ကေသီစိုးသည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို အောင်ဇော်၏ ရင်အုံကြီးထက်ဆီမှ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောင်ဇော်၏ အင်္ကျီကို ချွတ်၍ ပေးလိုက်သည်။ 

“ အကို ... ကုတင်ပေါ် တက်လေ.. ”

“ အင်း... ”

အောင်ဇော်က ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီးချိန်တွင် ကေသီစိုးက ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်လျှက်ရှိရာမှပင် သူမ၏ အင်္ကျီလေးနှင့် အတွင်းမှ ဘရာစီယာလေးကိုပါ လျှင်မြန်သွက်လက်စွာ ချွတ်လိုက်ပြီး ခါးမှ ထဘီလေးကို ကပိုကရိုလေး ရင်လျှားလိုက်သည်။

သူမသည် အောင်ဇော်ရှိရာ ကုတင်ဘက်ကို ကျောပေး၍ လှုပ်ရှားနေသည် ဖြစ်လေတော့ တခဏ ထိတွေ့လိုက်ရသော သူမ၏ ဖွေးနှစ်ကားပြည့်တင်းနေသော ကျောပြင်လေးကသည်ပင် အောင်ဇော်၏ ရမ္မက်စိတ်တွေကို ပိုမို ပြင်းထန်လာအောင် နှိုးဆွလိုက်သလို ဖြစ်၍ သွားရသည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ သူမကို ကြည့်၍နေသော အောင်ဇော်သည် သူ၏ တထောင်ဆစ် တဖက်ဖြင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ထောက်ကာ ကြုံး၍ ထလိုက်သည်။

“ ကြာလိုက်တာ...ကေသီရယ်... ”

ပြောလိုက်ရင်းက သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ကေသီစိုး၏ လက်မောင်းလေးကို လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ထဘီလေးကို ရင်လျှားပြီးဖြစ်နေသော ကေသီစိုးက အလိုက်သင့်လေး ကုတင်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးလေးထောက်ကာ တက်လိုက်သည်။

“ ခဏလေးဟာကို... သူတော်တော်ကဲနေ.. ”

ပြုံးလဲ့လဲ့လေးဖြင့် ညုကာပြောလိုက်ရင်း ကေသီစိုးက အောင်ဇော်၏ ရင်အုံကြီးကို သူမ၏ လက်သီးဆုပ်လေးများနှင့် ဖွဖွလေး ထုလိုက်သည်။

ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသော အောင်ဇော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ဖက်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်သို့ လုံးထွေးကာ ကျသွားရပါလေတော့သည်။

ကေသီစိုးကို အတင်းဖက်၍ ထားသော အောင်ဇော်က သူမ၏ မျက်နှာလေးကို အငမ်းမရ နမ်း၍ နေသည်။ ကေသီစိုးကလဲ သဘောတူကြည်ဖြူစွာဖြင့် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့ပေးနေရုံမျှပင်မက သူမ၏ ဖွေးဖွေးလှုပ်နေသော ပါးလေးများကိုပင် တိုး၍ တိုး၍ပင် ကပ်ပေးနေပါသေးတော့သည်။

အောင်ဇော်လက်က မို့မောက်ထွေးအိသော သူမ၏ ရင်သားလေးပေါ်သို့ ကျရောက်၍ လာသည်။ ပြီးတော့ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာက ဖွဖွလေးနယ်၍ ပေးနေသည်။

သူ၏ လက်တဖက်က ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးကို တင်းကြပ်စွာဖက်၍ ထားပြီး ကျန်သော လက်တဖက်က သူမ၏ ရင်သားလေးအစုံကို တလုံးချင်းနယ်၍ ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ သူ၏ နှုတ်ခမ်း အစုံက ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာ ကျရောက်သွားရင်းကပင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူကာ နမ်းလိုက်ပြီး ရင်သားအစုံကို လူးလားခေါက်ပြန် ဆုပ်နယ်ပေးနေသော သူ၏ လက်အစုံကလဲ ကေသီစိုး၏ ရင်လျှားထားသော ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အတင်းပင် တိုး၍ စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း အောင်ဇော်သည် သူမ၏ နို့အုံလေး တဖက်ကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလဲ ဖွဖွလေး ပွတ်၍ ပေးလိုက်တော့ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဖက်ထားသော ကေသီစိုး၏ လက်အစုံက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သည်။

အောင်ဇော်သည် သူမ၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုပ်နယ်ချွေမွပေးနေပြီး နို့သီးလေးတွေကိုလဲ တလှည့်စီ ပွတ်သပ်ချေမွ၍ ပေးနေသည်။ ဝတ္တရား ဆိုတာကို အခြေခံထားပေမယ့်လည်း မလွန်ဆန်နိုင်သော သဘာ၀ စေ့ဆော်မှုများကြောင့် ကေသီစိုး၏ သွေးသားတို့သည် ဖောက်ပြန်၍လာကာ ရမ္မက်စိတ်တို့သည် ထကြွသောင်းကျန်း၍ လာရတော့သည်။

အောင်ဇော်က သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ကေသီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွါလိုက်ကာ ကုန်း၍ ထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ တင်းမာဖွံ့ထားသော ရင်သားအစုံကိုလဲ တပ်မက်စွာဖြင့် တခဏကြည့်၍ နေသည်။ ကေသီစိုးကတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်၍နေလေသည်။ 

ထိုသို့ကြည့်နေပြီးမှ အောင်ဇော်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအောက်သို့ လက်တဖက်ကို လျှိုသွင်းကာ သိုင်း၍ ဖက်လိုက်ရင်း သူ၏ မျက်နှာကို ကေသီစိုး၏ ရင်သားများဆီသို့ မှောက်၍ ချကာ သူမ၏ နို့လေးတလုံးကို ဆွဲ၍ စို့လိုက်တော့သည်။ အငန်းမရ စို့လိုက်သည့် အရှိန်ကြောင့်ပင် ရင်ထဲတွင် ကျင်၍ သွားရသော ကေသီစိုး၏ လက်လေးတဖက်က သူ၏ ဂုတ်ပိုးပေါ်သို့ သိုင်း၍ ဖက်လာသည်။

သူမ၏ နို့သီးလေးတွေကို အောင်ဇော်၏ လျှာက ထိုးကော်ကာ ယက်လိုက်လေတော့

“ အို..အကို... ”

ဟူသော အသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသည်။

အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးမှနေ၍ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချထားသည်ဖြစ်၍ သူတို့နှစ်ဦးကြား ကေသီစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ချထားသော သူမ၏ လက်ကလေးသည် တဖြေးဖြေး မြောက်လာရာ အောင်ဇော်၏ ပေါင်ရင်းကို စမ်းတဝါးဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ စမ်းလိုက်သည်။

ပြီးတော့ အောင်ဇော်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်မတ်၍ နေသော လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပုဆိုးပေါ်မှပင်ပွတ်သပ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လုပ်၍ပေးနေသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် အောင်ဇော်၏ နို့စို့ပေးနေသည့် အရှိန်တွေက သိသိသာသာပင် တက်၍လာသည်။ ကေသီစိုး တယောက် သူမ၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်လေးမှာ သိသိသာသာပင် ဖောင်း၍ ခုံးထလာသည်ကို ဂရုပြုမိလိုက်သည်။

သောင်းကျန်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သော သွေးသားများကြောင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ငြိမ်သက်စွာ ထား၍ မရတော့ဘဲ တတွန့်တွန့်ဖြင့် လူးလွန့်၍ နေရလေသည်။ ဒါ့အပြင် သူမ၏ ပေါင်လုံးနှစ်ဖက်မှာလဲ တပေါင်တင် တပေါင်ချဖြင့် မြှောက်လိုက် ကြွလိုက် ဖြစ်နေရလေသည်။ 

သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ထဘီလေးကို နို့စို့မပျက် ဆွဲ၍ချလာသော အောင်ဇော်၏ လက်က ထဘီလေး၏ အထက်ဆင်စလေးကို ကိုင်လျှက်က တရွေ့ရွေ့အောက်ဖက်ဆီသို့ ဆင်းသက်လာသည်။

ပေါင်လယ်လောက် အရောက်တွင်တော့ အောင်ဇော်၏ လက်က သူမ၏ ထဘီစလေးကိုလွှတ်၍ ချလိုက်ပြီး သူ၏ လက်တွင် သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ တိုး၍ ဝင်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စောက်မွှေးလေးတွေကို စမ်းကာ စမ်းကာဖြင့် ဆွဲဖွလျှက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။ 

တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်၍ လာရသော ကေသီစိုးသည် အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် မှောက်၍နေသော သူမ၏ လက်ကို ကြွလိုက်ပြီး အောင်ဇော်၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူမ၏ လက်က လီးတန်ကြီး ပေါ်သို့ ပြန်၍ ရောက်သွားပြန်ကာ မာတောင်နေသော အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် အရင်းမှ အဖျား၊ အဖျားမှ အရင်းသို့ ပွတ်သပ်၍ ပေးသည်။

အောင်ဇော်၏ အသက်ရှုသံများသည် ပြင်းထန်၍ လာချေပြီ ဖြစ်သည်။ အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ နို့လေးတွေကို လွှတ်၍ ပေးလိုက်ရာမှ ကြုံး၍ထလိုက်တော့ ကေသီစိုးကလဲ အောင်ဇော်၏ လီးကြီးကို လွှတ်၍ ပေးလိုက်သည်။

ထ၍ ထိုင်ပြီးသွားသည်နှင့် အောင်ဇော်သည် ပေါင်လယ်တွင်ရောက်၍ နေပြီဖြစ်သော ကေသီစိုး၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှောကျပြေလျှော့နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏ ပုဆိုးကိုလဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့လေသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍မကာ တွန်းတင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ရာမှ ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို သူ၏ ပေါင်တဖက်တချက်ပေါ်တွင် သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ခွ၍ တင်ပေးလိုက်ရာ ကေသီစိုး၏ ခြေထောက်လေးများက သူ၏ ခါးကို ညှပ်၍ ချိတ်လာလေသည်။

ခပ်ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်၍နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ အရည်လေးများ စိမ့်၍ ထွက်နေသော ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ဝလေး ဆီသို့ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် ဖိ၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ ဗြိ..ဗြိ...အ..အ ဖြေးဖြေးအကို...ဗြီ...ပြွတ်...ဖွတ်...အင့်...ဟင်း... ”

သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီး စ၍ ဝင်လာကတည်းက အသက်အောင့်၍ ထားလိုက်မိသော ကေသီစိုးသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီး တဆုံးဝင်သွားတော့မှ သူမသည် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်တော့သည်။

ကြမ်းကြမ်းလေးဖြစ်ကာ နုနယ်လှသော စောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့်ပင် ရာဂဇောတွေ ထကြွလာရသော အောင်ဇော်သည် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကေသီစိုး၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ကိုင်ကာ အားပါးတရပင် ဆောင့်၍ လိုးပါတော့သည်။

“ ပလွတ်...ပြွတ်..ဖွတ်..အင့်...အင်း...အ...အင်း...ဖွတ်...ဖတ်...ပြွတ်.... ”

သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှလဲ စောက်ရည်များမှာ စိုရွဲကာ ထွက်နေပြီမို့ စ၍လိုးသည်နှင့် လီးဝင်လီးထွက်သံတွေမှာ ညံ၍ထွက်လာလေသည်။

အောင်ဇော်ကတော့ အသစ်အဆန်းလေးလဲ ဖြစ်ပြန်၊ သူ့ထက်လဲ အများကြီးငယ်ပြန်ကာ ချောမောလှပနုနယ်သူလေးလဲ ဖြစ်လေတော့ သူ၏ တက်မက်မှုများက ပြင်းထန်ခဲ့ရပြီး အတင်းပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးနေတော့သည်။

ကေသီစိုးကလဲ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို အောင်ဇော်၏ ခါးတွင် ချိတ်၍ထားရင်း အောင်ဇော်က ဆောင့်အချ၌ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို တန်ပြန်၍ ကော့ပေးနေသည်။

ထို့ပြင်လည်း ကေသီစိုးက သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းတွင် လိုး၍နေသော အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ဖြင့် ဖျစ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ အောင်ဇော်မှာ တကိုယ်လုံး အရသာများ စိမ့်၍ တက်လာရလေတော့သည်။

အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီးက အားပါးတရဖြင့် ဆောင့်၍အချ ကေသီစိုးကလဲ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အားမန်ဖြင့် ကော့အပေး လီးတန်ကြီးက ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားပြီး ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ဝနှင့် အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီး အရင်းတို့ ဖွတ်ကနဲ မြည်ကာ ပြင်းထန်စွာ ဆောင့်မိချိန်တွင်တော့ အောင်ဇော်၏ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ဖူးထိပ်က ကေသီစိုး၏ သားအိမ်ဝကို သွား၍ ထောက်မိလိုက်သည်ပင် အလိုးခံနေသော စောက်ပတ်ဝကိုပါ လီးအရင်းက ပြင်းထန်စွာ ထိရိုက်လိုက်မိသဖြင့် ရင်ထဲမှာ စူးနှစ်၍ သွားရအောင်ပင် အရသာတွေ ဆိမ့်တက်သွားသည့်အပြင် ကျေနပ်၍ သွားရလေသည်။

“ ပြွတ်..ပလွတ်...ဖွတ်...စွပ်... ”

“ အင့်...အား...ဟင်း...ဟင်း... ”

“ အကို...ကောင်းရဲ့လားဟင်... ”

“ လုပ်အကို..စိတ်ရှိတိုင်းသာလိုး...ကေသီ့ကို မညှာနဲ့...အင်း... ”

“ ကေသီရော...ကောင်းလား.. ”

“ ကောင်းတယ် အကို...သိပ်ကောင်းတာပဲ....ဆောင့် ... ဆောင့်... နာနာဆောင့်...အကို.. ”

“ ပလွတ်...ပြွတ်...စွပ်...ဖွတ်... ”

အရသာတွေ အီစိမ့်၍ တက်လာသော အောင်ဇော်က သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ကေသီစိုး၏ နို့အုံများပေါ်မှ ကြွကာဖယ်ရှားလိုက်ပြီး  သေးကျဉ်သော သူမ၏ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ အားကုန်ကြုံး၍ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး ခဏအကြာမှာပင် 

“ ဟင်း...ဟင်..ကိုရယ်...ဟင်း..ကောင်း...ကောင်းတယ်...အ..အင်း...အင်း.. ”

ဟူ၍ ကေသီစိုး တယောက် သုံးလေကြိမ်မျှ လူးလွန့်၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အတော်ပင် ကော့တက်သွားချိန်တွင် အောင်ဇော်ကလဲ သူ၏ လီးကြီးကို ကေသီစိုး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တအားဆောင့်၍ ထိုးစိုက်ပြီး ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အောက်သို့ပြန်၍ ကျသွားချိန်မှာပင် အောင်ဇော်၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အတင်းပင် ကြုံး၍ ဖက်လိုက်ရာက တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် အောင်ဇော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကပါ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကျသွားရင်း ကေသီစိုး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အောင်ဇော်သည် သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ ထည့်လိုက်ပါလေတော့သည်။

အောင်ဇော်က ဒီလို အိမ်က ဇနီးသည်ထက် အများကြီးငယ်၊ အများကြီးချော အများကြီး အပေးကောင်းသော  နုနုငယ်ငယ်လေးကို တချီတည်းဖြင့်တော့ မကျေနပ်နိုင်ပါ။ စကားတပြောပြောဖြင့် နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် တနေကုန် အားရအောင် လိုးခဲ့လေသည်။

.................................................................

“ ကဲ... ပြန်ရအောင်...ကေသီ.. ”

ပြောလိုက်ရင်းက အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ စလင်းဘတ်လေးကို စားပွဲပေါ်မှ ယူ၍ ငွေစက္ကူတထပ်ကို သူမ၏ အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စလင်းဘက်အိတ်လေးကို ကေသီစိုး၏ ထံသို့ လှမ်း၍ ပေးလိုက်သည်။

“ နောက် ... ဘယ်နေ့တွေ့ဦးမလဲ ... အကို... ”

ရှက်နေပုံဖြင့် ကေသီစိုးက မျက်နှာလေးကို အောက်ငုံ့ကာ မေးလာသည်။ အောင်ဇော်က ကေသီစိုး ထိုင်၍ နေသော ကုတင်စောင်းပေါ်သို့ သူမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍ ကပ်ကာထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ...

“ တွေ့မယ့်နေ့ ...အကို လှမ်းပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်ပါ့မယ်...ဒီရက်တွေမှာ..အလုပ်တွေကလဲ ကြပ်နေတော့ ကေသီနဲ့ ဗြုန်းကနဲ ပြန်တွေ့နိုင်ဦးမယ်...မထင်ဘူး...နောက်ပြီး...အကိုကလဲ ... ခရီးထွက်စရာကလဲ...ရှိနေသေးတယ်... ”

စကားဆုံးသည်နှင့် အောင်ဇော်သည် ကေသီစိုး၏ ပါးပြင်လေးကို ငုံ့၍ နမ်းလိုက်လေတော့သည်။

.......................................................................................

( ၄ )

“ ဟယ် ... လှလိုက်တာ...အကိုရယ်... ”

မျက်လုံးလေး ပြန်ဖွင့်လိုက်ရာမှ မာမာအောင် တယောက် ကလေးငယ်လေးပမာ ခုန်ပေါက်၍ ပြောရှာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ရင်ညွန့်ထက်ဆီမှာ သန်းစော ဆွဲ၍ပေးလိုက်သည့် ဆွဲကြိုးလေးကိုလဲ လော့ကက်သီးလေးကို လက်လေးတဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကြည့်နေသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ လက်လေး တဖက်က သူမ၏ရှေ့တွင် ရပ်၍နေသော သန်းစော၏ ခါးကို ဆွဲ၍ ဖက်လိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် သန်းစော၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်မတ်မာကြော၍ နေသော လီးကြီးက သူမ၏ ဆီးခုံမို့မို့လေးကို လာ၍ ဖိကပ်မိသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ အ..အကို...ဒါ..ဘယ်လောက်သားတောင်  ရှိလဲဟင်.. ”

“ နှစ်ကျပ်သား ကျော်ကျော်ထဲပါ..မာမာရာ... ”

“ ဟင်း...ဟင်..မာက ... ဘယက်တကုံးဝယ်ဖို့..မှန်းထားတာ ခု..အကိုက ဒီဆွဲကြိုးလေးဝယ်ပေးလိုက်တော့ မဆိုးပါဘူး...ဒါပေမယ့်..ကြိမ်းကြေပြီး ဘယက်မဝယ်ဖြစ်ရင်တော့ ..အကို့ကြောင့်ပဲနော်...ဟွန်း... ”

သန်းစော၏ ခါးကို သူမ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ဖက်ထားရာမှ ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ ညုတုတုလေး ပြောလိုက်တော့ စိတ်ထဲတွင် မချင့်မရဲ ဖြစ်သွားသော သန်းစောက သူမ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲ...ရွှတ်ကနဲ နေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

“ မပူပါနဲ့ မာမာရယ်...ခု..ဒီက ပြီးလို့ ပြန်သွားရင်...မာမာ လိုချင်တဲ့ ဘယက်ကို အကို ထပ်ဝယ်ပေးမှာပေါ့..မဟုတ်ဘူးလား... ”

“ ဟေး...ဒါမှ..ဒို့အကိုကွ... ”

ဆွေ့တွေ့ခုန်ကာ ပြောလိုက်ရင်းမှ မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို တရွှတ်ရွှတ်ဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ကျန်နေသော မာမာအောင်၏ လက်တဖက်ကပါ သန်းစော၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ကျရောက်၍ လာကာ ဖက်လိုက်ပြီး နုထွေးနီစွေးသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ကျရောက်သွားလေတော့သည်။

မာမာအောင်သည် သူမ၏ မျက်လုံးလေး နှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးများ တွန့်တက်သွားရအောင်လို့ သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း၍ ပေးနေသည်။ သန်းစော၏ လက်နှစ်ဖက်ကလဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား အတင်းပင် ဖက်၍ ထားသည်။ 

ခဏအကြာမှာတော့ မာမာအောင်သည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်လိုက်ရင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းအစုံမှ ဆွဲ၍ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ သန်းစော၏ ရင်ခွင်တွင်းမှ ရုန်းဖယ်၍ ထွက်လိုက်သည်။ 

“ အကို...အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တော့လေ.. ”

မောဟိုက်သံလေးဖြင့် ပြောလာသော အခါတွင်တော့ သန်းစောက သူ၏ အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ချိန်တွင် မာမာအောင်ကလဲ သန်းစော၏ ရှေ့၌ပင် ရပ်လျှက် သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးလေး ဖြစ်၍ သွားသော မာမာအောင်ကို သန်းစောက မျက်တောင်မခတ် ငေး၍ ကြည့်နေသည်။ သူမ၏ အသားအရည်လေးမှာ ဖြူဝင်း၍ နေရုံမျှမက ရင်သားအစုံမှာလဲ မို့မောက်တင်းမာ၍နေကာ မာမာအောင်၏ တင်သားကြီးတွေကတော့ ဖောင်းတစ်၍ ဖွေးဥနေသည်မှာ သန်းစော၏ ရင်တွေကို မရိုးမရွ ဖြစ်စေလေသည်။

သန်းစောက သူမကို ကြည့်နေမှန်းသိ၍ မာမာအောင်သည် ပြုံးပြုံးလေး ရပ်၍ သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို ပြ၍ထားသည်။ ထိုသို့ ရပ်ပြထားရင်းမှ မာမာအောင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက သန်းစော၏ ပေါင်ရင်းဆီသို့ တချက်လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သန်းစော၏ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ အသဲယားစရာကြီး ဖြစ်နေသလို တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်ကိုလဲ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အကို... ”

“ ဟင်... ”

“ မာက...လှရဲ့လားဟင် ”

“ လှတာပေါ့  မာရယ်...အကိုတွေ့ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ မာက အလှဆုံးပဲ ...သိလား.. ”

“ အဲဒီ မာရဲ့ အလှတွေက အကို့အတွက်ပဲ သိလား...ဟော့ဒီ အကို့ အတွက်ပဲ... ”

ပြောရင်းက မာမာအောင်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို သန်းစော၏ ရှေ့သို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး သန်းစော၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုကာ သူမ၏ နှုတ်မ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ထပ်မံ၍ ကျရောက်သွားပြန်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။

ဒီတခါတွင်တော့ မာမာအာင်သည် စောစောကလို သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်ယူကာ နမ်းခြင်း မဟုတ်ဘဲ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးစုပ်၍ နမ်းပေးသည်။ 

မာမာအောင်ကို ဖက်ထားသော သန်းစော၏ လက်တွေက သူမ၏ ခါးစပ်လေးမှတဆင့် သူမ၏ ဖင်သားကြီးပေါ် ရောက်၍သွားကာဖင်သား ဖွေးဖွေးအိအိကြီးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသည်။ သို့သော် အားမလိုအားမရဖြစ်၍ လာပြီး သန်းစောသည် သူ၏ လက်များဖြင့် မာမာအောင်၏ ဖင်သားကြီးများကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်လေတော့သည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖိကပ်ကာ ဖက်ထားကြည်ဖြစ်၍ သန်းစော၏ မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ မာမာအောင်၏ ဆီးခုံဖွေးဖွေးလေးကို ဖိကပ်၍ ထောက်ထားသလို ဖြစ်နေရာက လီးတန်ကြီးမှာ ဒိတ်ကနဲ ဒိတ်ကနဲ သွေးတိုး၍ နေသည်ကို မာမာအောင်က သတိထားလိုက်မိချေသည်။ 

မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ နှုတ်ခမ်းများ အပေါ်မှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို ခွါကာ သန်းစော၏ ရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ လက်လေးတဖက်ဖြင့် ထောင်မတ်၍နေသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို အောက်မှနေ၍ ပင့်ကာ ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီူကို ငုံ၍ တချက်နမ်းလိုက်သည်။ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲတချက် ဖြစ်သွားရသည်။

ထို့နောက် မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ဖောင်းမို့ဖြူဥ၍ နုညက်သော ပါးပြင်လေးတဖက်ပေါ်သို့ ဖိကပ်၍ ပေးလိုက်ကာ သူမ၏ ပါးပေါ်တွင် ဖြေးဖြေးလှိမ့်၍ ပေးနေလေသည်။

အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစော၏ ပြဲလန်နေသော လီးတန်ကြီးကို မာမာအောင်သည် သူမ၏ ပါးပြင်နုနုညက်ညက်လေးပေါ်တွင် ဆက်၍ လှိမ့်ပေးနေချေပြီ။ 

ခဏနေတော့မှ မာမာအောင်သည် သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ သေချာစွာစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြန့်ကားဖောင်းတင်း၍ နေသော ထိပ်ဖူးကြီး၏ ထိပ်အပေါက်ဝလေးတွင် အရည်ကြည်လေးတွေ စို၍ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မာမာအောင်သည် သူမ၏ လျှာလေးကို ရုတ်တရက် ထုတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ညင်ညင်သာသာလေးပင် လီးကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးကို ထိုး၍ ယက်ယူလိုက်သည်။

“ အ..အီး...ဟင်... ”

သန်းစော၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တုန်၍ သွားရသည်။

မာမာအောင်က သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မော့၍ သန်းစောကို ကြည့်သည်။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများတွင် အရည်လေးတွေ လဲ့နေကြသည်။ ပြီးတော့ မာမာအောင်သည် နှစ်နှစ်ကာကာလေး တချက်ပြုံးပြလိုက်ရင်း သူမ၏ တင်လေးနှင့် အရင်းမှ ဆုတ်ကိုင်၍ထားသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ မာမာအောင်သည် လီးတန်ကြီးကို သေချာစွာ စူးစိုက်၍ ကြည့်နေရင်းက တံတွေးတချက် မျို၍ ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို ဟ၍ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်နိုင်သမျှ သွင်းလိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို ဖိကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖောင်းမို့၍ နေသော ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက် ချိုင့်၍ ဝင်သွားရအောင်ကို လီးတန်ကြီးကို စုပ်လိုက်သည်။

လီးတန်ကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးများသည် သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထွက်၍ ကျလာကြသည်။ မာာမာအောင်က ကိုသန်းစော၏ အရည်ကြည်လေးများကို လျှာဖြင့် လိပ်၍ မျိုချပစ်လိုက်သည်။

ထိုကဲ့သို့ မာမာအောင်သည် လီးတန်ကြီးကို စုပ်ထားလျှက်မှပင် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် ဖိကပ်ထားသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ရင်း လီးတန်ကြီး၏ အရင်းမှ အဖျားသို့ လည်းကောင်း၊ အဖျားမှ အရင်းသို့ လည်းကောင်း လျှောတိုက်၍ ပွတ်ပေးသည်။ သန်းစော၏ လက်က သူမ၏ ခေါင်းလေးကို ထိန်း၍ ကိုင်ထားသည်။

မာမာအောင် တယောက် အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစော၏ သူမကို လိုးချင်သဖြင့် မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်လေးဖြင့် အားပါးတရ လိုးပေးနေချေပြီ ဖြစ်သည်။

ထိုသို့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ရင်းက လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် လုပ်၍ ပေးနေရင်းက သူမ၏ လျှာလေးကလဲ လီးချောင်းကြီးနှင့် ထိပ်ဖူးကြီးတို့ကို ပွတ်သပ်ကာ ယက်၍ ပေးနေသည်။ သန်းစော၏ ကိုယ်လုံးတီးကြီး တခုလုံး တဆတ်ဆတ်တုန်နေရလေသည်။

“ အား...ရှီး...အီး...ဟင်း...အား...အား...အိုး...အီး...ဟင်း... ”

သန်းစော တယောက် ဘယ်လိုမှ မျိုသိပ်မထားနိုင်တော့ အသံထွက်အောင်ပင် ညီး၍ နေရချေပြီ ဖြစ်သည်။

မာမာအောင်က လီးတန်ကြီးကို စုပ်၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေရာက ဒစ်ကြီးပတ်လည်ကို လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်ကာ ယက်ပေးသည်။ ထီးဖူးကြီးကိုလဲ လျှာဖြင့် ပွတ်၍ ယက်ပေးနေရာမှ လီးထိပ်ကြီး တဲ့တဲ့ကို လျှာထိပ်လေးဖြင့် တို့၍ ပေးလိုက်သည်။

“ အား...ကျွတ်..ကျွတ်..အား...အား...အီး...ရှီး...အမလေး...မာမာရယ်...ဟင်း...ဟင်း... ”

မာမာအောင်၏ လီးစုပ်ကောင်းမှုကြောင့် အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစောတယောက် အမလေးပင် တ၍ နေရချေပြီ။ ပြီးတော့လည်း သန်းစော၏ တကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေရလေသည်။ 

တဖြေးဖြေးဖြင့် မာမာအောင်သည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ခပ်သွက်သွက် ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ရင်း လီးတန်ကြီးကို လိုး၍ပေးသည်။

သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာလဲ မာမာအောင်၏ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်တောက်ပ၍ လာရလေသည်။

“ အင်း...အီး..ရှီး...အား...ဟင်း...ကောင်းလိုက်တာ...မာမာရယ်...ဟင်း..ဟင်း...အချစ်လေးရယ်...ကောင်းလိုက်တာ...ဟင်း...အား...အင်း...ရှီး... ”

သူမ၏ ပါးစပ်ထဲရှိ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာ မာတင်း၍ တဖြေးဖြေး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်ရုံမျှပင်မက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်လာတော့ရာ မာမာအောင်သည် သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို အဖျားထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးအောက်နားသို့ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးအရောက်တွင် နှုတ်ခမ်းလေးကို အတင်းပင် ဖိကပ်၍ ဒစ်ကြီးတခုထဲကိုသာ စုပ်လိုက်သည်။

စုပ်တာမှ အားကုန်ကို စုပ်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လာက သန်းစော၏ ဒစ်ကြီးတခုလုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုး၍ ယက်သည်။ ဒစ်ကြီးကိုလည်း ဖိ၍ဖိ၍ ယက်သည်။

ခဏအတွင်းမှာပင် 

“ အ...အ..အီး...ရှီး...အား.. ”

ဟူ၍ သန်းစော၏ တကိုယ်လုံးမှာ တုန်ခါသွားရာမှ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားပြီး မာမာအောင်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ၏ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ ထည့်လိုက်လေတော့သည်။

မာမာအောင်ကလဲ အင်ဂျင်နီယာကြီး သန်းစော၏ လီးးထိပ်မှ ထွက်၍ လာသော သုတ်ရည်မှန်သမျှကို ကုန်စင်အောင် မျို၍ချသည်။

ပြီးတော့ သူမသည် သန်းစော၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကို စုပ်ထားလျှက်ကပင် စောစောကလိုပင် သူမ၏ လျှာလေးဖြင့် ယက်၍ ပေးနေသေးသည်။ ဒါပေမယ့် စောစောကလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယက်သည် မဟုတ်ဘဲ ညင်ညင်သာသာလေး ယက်ပေးနေခြင်း ဖြစ်တော့သည်။

ခဏကြာတော့မှ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီး တစစ်စစ်ဖြစ်နေရာမှ ငြိမ်၍ ကျသွားသော အခါတွင် လီးတန်ကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် လီးတန်ကြီး အရင်းတွင် ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်လေးကို မဖယ်ဘဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ 

ထို့နောက် မသိမသာလေး လျှော့သွားသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို မာမာအောင်သည် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ကာကြည့်နေရင်း သူမ၏ လက်လေးတဖက်မှ လက်ခုံလေးဖြင့် သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို သုတ်လိုက်သည်။

ပြီးမှ သူမ၏ လျှာကို ထုတ်ကာ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို ဆက်ကာဆက်ကာ ယက်ပေးပါတေယ့သည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့ သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကလိုပင် မာကျော၍ လာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မာမာအောင်သည် သူမ၏ လျှာလေးကို သိမ်းကာ လက်လေး တဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားသော သန်းစော၏ လီးတန်ကြီးကို ငုံ့၍ တချက်နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လီးတန်ကြီး ပေါ်မှ သူမ၏ လက်လေးကို ဖယ်လိုက်ပြီး  သန်းစော၏ ရှေ့တွင် ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်လေတော့သည်။

မာမာအောင်တယောက် မတ်တပ်ရပ်၍အပြီးမှာပင် ...ချစ်တယ်...မာရယ်..ဟု သန်းစောက ကျိတ်မနိုင် ခဲမရ ပြောလိုက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးတီး ဖွေးဖွေးလေးကို အတင်းပင် ဖက်လိုက်ရာက သူမ၏ မျက်နှာလေး အနှံကို သန်းစောသည် အငမ်းမရ နမ်းလေတော့သည်။

ပြီးတော့ သန်းစော၏ မျက်နှာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ငုံ့၍ကျအလာတွင်တော့ မာမာအောင်က သန်းစော၏ ခါးကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်း၍ ဖက်ထားရာမှ သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နောက်သို့လှန်၍ အပေးလိုက်တွင်တော့ သန်းစောက မာမာအောင်၏ နို့ဖွေးဖွေး ထွားထွားကြီးတွေကို အတင်းပင် ငုံ့၍ စို့ပေးတော့သည်။ 

သန်းစော၏ အငမ်းမရ နမ်းစုပ်ပြီး နို့သီးလေးကို လျှာဖြင့် အတင်း အတင်း ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးနေမှု့ကြောင့် မာမာအောင်၏ မျက်နှာလေးသည်ပင် ရှုံ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲ မဲ့၍ သွားနေရလေသည်။

သန်းစောသည် မာမာအောင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးနေရင်းမှပင် မာမာအောင်၏ တင်သားလုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးများပေါ်တွင် တင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အားမလို အားမရဖြင့် ဆုပ်နယ်၍ ပေးနေလေသည်။

အတန်ငယ်မျှ ကြာသွားတော့မှ သန်းစောက မာမာအောင်၏ နို့တွေကို လွှတ်ပေးကာ သူ၏ ဦးခေါင်းမှာ မော့၍လာပြီး မာမာအောင်၏ ပါးပြင်လေး တဖက်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး နမ်းလိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်မှာပင် သန်းစော၏ လက်တဖက်က မာမာအောင်၏ ပေါင်ကြားသို့ တိုးဝင်သွားကာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်း၍ ကိုင်လိုက်သည်။ မာမာအောင်၏ ခါးလေးသည် တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားရသည်။

သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်လည်း အရည်တွေမှာ စိုရွှဲ၍ နေသည်မှာ အတော်လေးပင် ရွဲနစ်၍ နေပြီဖြစ်သည်။

“ ကို... ”

“ အင်း... ”

“ လုပ်တော့မလားဟင်... ”

“ အင်း... ”

“ မာ ဖင်ကုန်းပေးမယ်နော်...ကို စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပေတော့ ..သိလား ”

ပြောပြီးသည်နှင့် မာမာအောင်က သန်းစော၏ ပါးတဖက်ကို နမ်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ပင် မတက်တော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ပင် သန်းစောကို ကျောပေး၍ ဒူးထောက်ကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။

မာမာအောင် တယောက် သန်းစောကို သူမ၏ နာည်ကျော် ဖင်သားကြီးများကို ပြ၍ အလိုးခံပေတော့သည်။ ဖင်သားကြီးများမှာ ကား၍ ဝိုင်းနေသလောက် လုံးတစ်၍ ဖွေးဖွေးဥနေသည်။ 

သူမ၏ နောက်ဖက်သို့ လက်နှစ်လုံးမျှ စူ၍ထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးမှာလဲ အရည်တွေစိမ့်ထွက်ကာ မက်မောစရာကြီး ဖြစ်၍နေသည်။

သန်းစောသည် သူမ၏ နောက်တွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး ဖောင်း၍ ပြူးထွက်ကာ အရည်တွေ စိုစိမ့်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ဝသို့ သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သန်းစော၏ လက်နှစ်ဖက်က မာမာအောင်၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်စီ ဆုပ်ကိုကာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆောင်၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ ဗျစ်...ဗျစ်...ဗြွတ်...ဖွပ်... ”

“ အင့်...အမလေး..ဟင်း...ဟင်း...ဆောင့်... ဆောင့်တော့လေ ကို...ဟင်း...ဟင်း... ”

ပြောရင်းကပင် မာမာအောင်က သူမ၏ ရှေ့တွင် ဆန့်၍ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို တံတောင်ဆစ်မှ နေ၍ ချိုးကာ ကွေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နှိမ့်ချလိုက်သည်။ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပုံစံနီးပါး ဖြစ်သွားလေသည်။

သန်းစော၏ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားကတည်းက မာမာအောင်သည် အတင်းပင် သန်းစောကို ဆောင့်ခိုင်းနေသဖြင့် မာမာအောင်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း သိသာလှပေသည်။

သန်းစောကလဲ မညှာပါ။ မာမာအောင်၏ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ လိုးဆောင့်၍ လိုးသည်။ မာမာအောင်ကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို သန်းစော၏ အားပါးတရ ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ နောက်သို့ ပြန်၍ ပြန်၍ အားပါးတရ ကော့ကော့ပေးနေလေသည်။

“ ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်... စွပ်..ဖွပ်... ”

“ အား ...ဟင်း...ကောင်းလိုက်တာ ...အကိုရယ်...ဆောင့်...ဆောင့်.. မာ့ စောက်ပတ်ကြီး စုတ်ပြတ်သားအောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်းပါ..အမလေး..အင်း...ဟင်း.. ”

ဟူသော မာမာအောင်၏ မချိမဆန့် အသံလေးများမှာ လွင့်ပျံ၍ ထွက်လာပါလေတော့သည်။

........................................................................................................

( ၅ ) 

နေ့ရက်တွေ ပြောင်း၍ လာခဲ့သည်။ နှစ်လတာမျှပင် ရှိခဲ့ချေပြီ။

“ ဟေ့ ..ဟိုမှာ ကြည့်စမ်း...အဲဒီနှစ်ယောက်က တွဲနေလိုက်ကြတာ လင်မယားအတိုင်းပဲ... ”

“ လင်မယား မဟုတ်ဘူးလား.. ”

“ ဘယ်ဟုတ်ရမှာလဲ..ဒီကောင်မလဲ ဒီလူနဲ့ကျမှ တော်တော် မြဲနေတယ်.. ”

အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်၏ လမ်းလျှောက်ရင်း ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရ၍ အောင်ဇော်က လှမ်းဤ ကြည့်လိုက်တော့ သန်းစောနှင့်မာမာအောင်တို့ ဖြစ်နေသည်ကို အမှတ်မထင် တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ 

........................

ခြောက်လ တနှစ်ဆိုသော အချိန်မှာ ဘာမျှမကြာလိုက်သလိုပင်။ 

“ ဆရာ... ”

“ ဟာ... ခင်မောင်ကို..လာထိုင်..မင်းတို့ မင်္ဂလာပွဲရက်က ဆရာခရီးလွန်နေလို့ အမျိုးသမီးပဲ လွှတ်လိုက်ရတယ်ကွာ.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့...ဒါနဲ့ ဟိုဆရာဦးသန်းစောသတင်း ကြားပြီးပြီလား...ကျွန်တော်လဲ ကြားကြားချင်း ပြေးလာတာ... ”

ထိုင်ပြီးသည်နှင့် ခင်မောင်ကိုက ပြောလိုက်သည်။

“ မင်း...ဘာကြားလို့လဲ... ”

“ ဌာနက ငွေတွေ တော်တော်ကွာလို့ ရာထူးချထားပြီး စစ်နေတယ်လို့ ကြားတယ် ”

“ ဟုတ်တယ် ခင်မောင်ကို ဆရာလဲ ကြားတယ်...ဆရာ တခါပြောဖူးသလိုပေါ့ကွာ..အိမ်က ထမင်းဟင်း နေ့တိုင်းစားရလို့ ရိုးနေတော့ ဒန်ပေါက်တို့ကြေးအိုးတို့ စားချင်လာတာ သဘာဝပါပဲ...တခါတလေတော့လဲ စားလိုက်ပေါ့ကွာ...အဲ.. ဒန်ပေါက်တို့ကြေးအိုးတို့ဆိုတာ အမြဲစားရမယ့် အစားအစာ မဟုတ်ဘူး...စားရင် အန္တရာယ်ကြီးတယ်...စားကောင်းတာတော့ မှန်တယ်..ဒါပေမယ့် ဒန်ပေါက်မှာ အစာကြေခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေပါသလို  ကြေးအိုးထဲမှာပါတဲ့ အသားတွေကလဲ ယမ်းစိမ်းနဲ့ နှပ်ထားတော့ အမြဲစားတော့ အန္တရာယ်ကြီးတာပေါ့လေ...ခုလဲ သန်းစောက အိမ်ထမင်းဟင်း ရိုးတာကနေ ဒန်ပေါက်တို့ ကြေးအိုးတို့ကို တခါတရံဆိုပြီး စားလိုက်တာက လျှာပေါ်မှာ အရသာတွေ့သွားတော့ အမြဲဆက်စားပြီး ဒုက္ခဖြစ်သွားတာပေါ့ကွာ... ”

ဟု  အောင်ဇော်က ခပ်ညည်းညည်းလေး  ပြောလိုက်ပါလေတော့သတည်း။

တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ် ပေါက်စနလေးတွေကို အလွမ်းပြေပေါ့။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။