နှလုံးသား ရဲ့ စကားသံ အပိုင်း ( ၃ )

နှလုံးသား ရဲ့ စကားသံ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ငွေလမင်း @ အချစ်တက္ကသိုလ်

ကိုကြီး ၏ တောင်းပန်သလို အကြည့်များကြောင့် ဆိုတာထက် အခုလေးတင် လှိုက်တက်လာပြီး ပြန်ကျ မသွားနိုင်တော့သည့် သွေးသား၏ ဒီရေတို့က လေး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကိုကြီး ပေါင်ပေါ် အလိုက်သင့် ရောက်သွားအောင် တင်ပေးလိုက်တော့သည်။ မျက်စိ တမှိတ်အတွင်းမှာပဲ လေးတစ်ယောက် အိမ်သာ ကြွေအိုးပေါ် ထိုင်နေသည့် ကိုကြီး ပေါင်ပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွလျှက်သား ထိုင်မိသွားပြီ။ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ပွေ့ဖက်ထားခြင်း၏ အရသာ နွေးနွေးက လေးကို ယစ်မူးစေသည်။ အတံ နွေးနွေးကြီးက ဦးမော့လျှက် သက်ဆိုင်ရာ တွင်းဝကလေးကို မျှော်လင့်နေ၏။ ကိုကြီးက လက်နှင့် အသာ ထိန်းကိုင်ပြီး နေရာ ချပေးသည်။ အဖုတ်လေး အတွင်းထဲကိုတော့ မသွင်း။ မာတောင်နေသည့် အချောင်းကြီးပေါ်တွင် ဝတ်ရည်များ စီးကျနေသည့် ပန်းပွင့်ကလေး နွမ်းလျ မောဟိုက်လို့နေသည်။

ကိုကြီးက အောက်မှ နေ၍ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို စီးချက်ကျကျ တစ်ချက်ချင်း လှုပ်ပေးနေ၏။ ပေါင်တစ်ချက် ကားလိုက်တိုင်း ပွင့်အာနေသည့် ပန်းကလေးနှင့် အောက်တွင် တုံးလုံး လှဲနေသည့် အတံကြီးက ငြိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ ပွတ်သပ်မိနေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ လေးတစ်ယောက် ငြိမ့်ညောင်းသည့် အထိအတွေ့နှင့် မတင်းတိမ်နိုင်တော့။ အသက်ရှုနှုန်းတို့ မြန်ဆန်လာပြီး ရမ္မက် စိတ်ရိုင်းများ ပေါက်ကွဲလုလု ပြင်းထန်လာသည်။

ဒါကို ရိပ်မိသော ကိုကြီး က တစ်ချက်ချင်း ငြိမ့်ငြိမ့် လှုပ်ရှားနေသည့် သူ့ပေါင်များကို ရပ်လိုက်သည်။ အတံ မာတောင်တောင်ကြီးကို လေး ကိုယ်တွင်း ထိုးမသွင်း သော်လည်း အလျားလိုက် အတိုင်းပင် နစ်သည်ထက် နစ်ဝင်သွားအောင် ကော့ပေးထားလိုက်၏။ လေးလက်မောင်း နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့လည်ပင်းတွင် ဖက်ထားစေသည်။ သူ့လက်များက လေး၏ ခါးတွင် တစ်ဘက်၊ ရင်စိုင်ထက်မှ ညိုဝါဝါ သီးလုံးလေးများတွင် တလှည့်စီ တစ်ဘက် နေရာ ယူထား၏။

“ လုပ်လေ.. လေး.. စိတ်ကိုလျှော့ထားပြီး စိတ်ကြိုက်လုပ်.. အင်း.. ဟုတ်တယ်.. အင်း.. လေးရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းပဲ..” 

လေသံ သဲ့သဲ့မျှဖြင့် ပြောသည့် စကားလေးက လေး ရင် အစုံကို လှိုက်ဖို သွားစေသည်။ လေး စိတ်တွေ ထူပူပြီး ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်မှန်း မသိ။ ကိုကြီး ပုခုံးကို အားယူ တွယ်ဖက် ထားရင်း ခါးလေး ကော့ကာ မွှေ့ကာနှင့် စိတ်ကြိုက် ခံစားမှု ယူပစ်လိုက်သည်။ မျက်လုံးများ ပြာဝေပြီး လူတစ်ကိုယ်လုံး လွင့်တက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည့် တခဏ။ မိမိ၏ သတိလက်လွတ် အပြုမူ အတွက် ရှက်လိုက်သည့် ဖြစ်ချင်း။ ကိုကြီး ပုခုံးပေါ် ခေါင်းမှောက်ချပြီး မျက်နှာကို ဖွက်ထားမိသည်။

“ လေး.. ခဏ..”

“ ဟုတ်..”

“ လက် ပေး..”

“ အင်..”

“ ဒီလိုလေး လုပ်ပေးပါလား..”

“ အို..”

မာမာနွေးနွေး အတံကြီးက ပန်းကလေးမှ ထွက်ကျထားသည့် ဝတ်ရည်များဖြင့် လိမ်းကျံပြီး စိုရွှဲ ချွဲကျိ နေသည်။ ကိုကြီး ပေါင်ပေါ်မှ အသာ ဆင်းလိုက်၏။ ကိုကြီးလည်း မတ်တပ် ထ ရပ်သည်။ ရှေ့ တည့်တည့်တွင် ဒူးလေး ထောက်ထိုင်ကာ မာတောင်တောင် အတံကြီးကို လက်လေးနှင့် ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးလိုက်၏။ လေးအတွက် ပထမဆုံး မြင်ဖူးသော ယောင်္ကျား ပစ္စည်းကြီးမို့ မရဲတရဲ ကိုင်ထားသည့် လက်တို့က တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ စောစောက ကိုကြီး ပေါင်ပေါ်တွင် သည် ပစ္စည်းကြီးကို မိမိ အဖုတ်လေးနှင့် အာသာငမ်းငမ်း ပွတ်တိုက်ရင်း ခံစားမှု အမြင့်ဆုံး ရောက်ခဲ့ရပြီးပြီ မဟုတ်ပါလား။ တကယ်လို့များ ဒါကြီးတစ်ခုလုံး ငါ့ထဲ ဝင်သွားခဲ့ရင် ဟူသော အတွေးက လေး၏ ရမ္မက်သွေးတို့ကို တဖန်ပြန်၍ ပူနွေးစေခဲ့ပြန်သည်။

“ အွန်း.. ဟုတ်တယ်.. လေး.. မြန်မြန်လေး..”

“ ....”

“ အင်းးးး.. ဟင်းးး..”

ကိုကြီး ခေါင်းကို မော့ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသည်။ အတံကြီးထိပ်မှ ဖြူပျစ်ပျစ် အရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်လာပြီး လေး ရင်ဘတ်နှင့် လည်ပင်းများကို လာစင်ကုန်သည်။ သူ့မျက်နှာ အမူအရာကိုတလှည့်၊ မိမိရင်သားများပေါ် ပေကျံနေသည့် ထူးဆန်းသော အရည်များကို တလှည့် ကြည့်ရင်း လေး အရမ်း အံ့သြမိသည်။ လက်ထဲမှ အတံကြီးက စောစောတုန်းကလို မာတောင် မနေတော့ပဲ သိသိသာသာ ငိုက်ကျသွား၏။ လေးတစ်ယောက် ထူးဆန်းသော အချင်းအရာတစ်ခုကို မှင်သက်မိနေသည်။ ကိုကြီး က လေးလက်ကလေးကို အသာ ယူဖယ်လိုက်မှပင် သတိ ဝင်လာမိသည်။ မိမိလက်ဝါးကို ဆုပ်ချည်ဖြန့်ချည် လုပ်ကြည့်တော့ အရည်ချွဲချွဲများဖြင့် စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည်။

အချိန် အခက်အခဲကြောင့် သိပ်အကြာကြီး အံ့သြမနေနိုင်ခဲ့။ ကိုကြီးလည်း ချစ်သူ အသစ်စက်စက်လေးကို ကျေနပ် နှစ်သိမ့်စေလောက်သည့် အနမ်းများနှင့် ချော့မြှူကာ ခရီးထွက်ဘို့ ပြင်ဆင်ရန် သူ့အခန်းသို့ ပြန်သွားတော့သည်။ ခဏနေတော့ ကျောပိုးအိတ်တစ်လုံး လွယ်ပြီး လေးထံ ပြန်လာကာ အနမ်းများနှင့် နှုတ်ဆက်ပြန်၏။ ခုလေးတင်မှ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ချစ်ခွင့်ရသော ချစ်သူ၏ အနမ်းများက လေး အတွက် မည်သို့မျှ မတင်းတိမ်နိုင်။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲမှ မထွက်လို။ အနမ်းများလည်း ခုထက် အများကြီး တုန့်ပြန် ပေးဆပ်ချင်သေးသည်။

“ ဘာမှာချင်လဲ လေး..”

“ မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့..”

“ အေးပါ.. အလွန်ဆုံး တစ်ပတ်ပါပဲ.. နေကောင်းအောင်နေနော် ကလေး.. အားအားရှိ ငို မနေနဲ့..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ.. မုန့်ဝယ်ခဲ့နော် ကိုကြီး..”

“ ဟဟ.. အွမ်းး.. တကယ့် ကလေးပေါက်စ.. အာ မွ..”

....................................................................

(၁၂)

“ အဲ့ဒီတော့ ဒီ ကိစ္စကို ညည်း ဘယ်လို ရှင်းမယ် စိတ်ကူးလဲ မမ.. ဟင်..”

“ ဖြစ်လာသမျှ ရင်ဆိုင်မယ် မေမေ.. မ နဲ့ သူ လက်ထပ်ဘို့အထိ ရည်ရွယ်ထားလို့သာ ဒီအခြေနေ ရောက်ခဲ့တာ..”

“ ဒါက သူ ရှိနေရင် ဟုတ်တယ်လေ.. ညည်းက ဘာလဲ.. မိဘကို သူများတံတွေးခွက် ပက်လက် မြောစေချင်တာလား ဟုတ်လား.. ညည်း အဖေ သိရင် ချက်ချင်း သွေးတိုးပြီး သေ သွားနိုင်တယ်.. ဒါကိုရော တွေးမိရဲ့လား ခင်မမ.. ဟင်..”

“ ဟင့်ဟင့်.. မေမေရယ်.. သူ.. သူ.. မ နားမှာ မရှိနိုင်တော့တာက မ ကို သစ္စာမဲ့သွားတာမှ မဟုတ်တာ.. ဟင့်ဟင့်.. ကလေးကိုတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ ဆုံးရှုံး မခံပါရစေနဲ့.. ကလေးက မ ဗိုက်ထဲမှာ အသက် ဝင်နေပြီ မေမေရဲ့.. ဟင့်ဟင့်.. ညညဆို တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်နေတာ.. မ ခံစားလို့ ရနေတယ်.. ကိုယ့်သားသမီး ကိုယ် ပြန်သတ်ရတဲ့ အမေမျိုး မဖြစ်ပါရစေနဲ့ မေမေရယ်.. ဟင့်ဟင့်.. မ တောင်းပန်ပါတယ်..”

“ ဒီတော့.. အီးးးဟီးးး.. ဒီတော့ ညည်းက.. ကိုယ့် အဖေ ကိုယ် ပြန်သတ်မယ်ပေါ့.. ဟုတ်လား ခင်မမ.. ဟင်.. သမီးမိုက်.. လုပ်ရက် လိုက်တာ.. လူ မဖြစ်သေးတဲ့ ကလေးအတွက်နဲ့ မိသားစုကို အရှက် ခွဲမယ်ပေါ့.. ဟုတ်လား.. နင့် အဖေကို ငါ ဘယ်လို ပြောရမလဲ ဒီကိစ္စ.. ဟင် ခင်မမ.. ပြောစမ်းပါ မဟာ မေတ္တာရှင် အမေမကြီးရဲ့.. အီးးးဟီးးး..”

ဆက်တီခုံရှည်ကြီးတွင် ထိုင်ရင်း ရင်ဘတ် စည်တီး ငိုကြွေးနေသည့် မေမေ ဒေါ်တင်မိမိ၊ ခင်မမက အနားရှိ ကြမ်းပြင်တွင် ဖျော့တော့ နွမ်းလျစွာ ထိုင်လျက်။ ဒီအခန်းရှေ့သို့ အမှတ်မထင် ရောက်လာမိသည့် လေး တစ်ယောက် ကြားလိုက်ရသော ဖြစ်ရပ်များကြောင့် ကိုယ်ပါ ရောပြီး ငိုချင်လာသည်။ မမတွင် ကိုယ်ဝန် လေးလ ရှိနေပြီတဲ့။ မမ ချစ်သူက မမအား မိဘစုံရာနှင့် တောင်းရမ်း လက်ထပ်ယူရန် ဇာတိမြေသို့ အပြန်၊ လမ်းတွင် ကားမှောက်၍ နေရာတွင်ပင် ပွဲချင်းပြီး ဆုံးပါး သွားခဲ့သည်။ မေမေက ဒီကလေးအား မမွေးစေလို။ မမကလည်း ကိုယ့်ရင်သွေးကို မစွန့်လွှတ်နိုင်။ ဒီအခြေနေထိက လေး ရင်ထဲတွင် မမ အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရုံ သက်သက်သာ ဖြစ်သော်လည်း နောက်ဆုံး ကြားလိုက်ရသည့် မေမေ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ဖြင့် ရင်တစ်ခုလုံး ကြေ သွားသလားဟု ထင်လိုက်ရသည်။ အိုးထိန်းစက်လို ချာချာ လည်သွားသည့် မိမိ ဦးဏှောက် အာရုံထဲ နောက်ဆုံး ဝင်လာသည်က မမ ၏ ငိုတစ်ဝက် ရှိုက်တစ်ဝက် ကတိ စကားသံကလေး။

“ ကလေးကို မွေးခွင့် ရမယ် ဆိုရင် ပြီးရောပါ မေမေ ဟင့်ဟင့်.. မေမေ ပြောတဲ့အတိုင်း မ လိုက်နာပါ့မယ်.. ဟင့်ဟင့်”

.......................................................................

“ လေးရေ.. ကလေးလေး.. အိပ်နေတာလား..”

“ ဟင်.. ကိုကြီး.. ကိုကြီး ပြန်လာပြီ..”

“ ဟဟ.. ကိုကြီး တကိုယ်လုံး ချွေးတွေနဲ့ ကလေးရဲ့..”

“ ဟင့်အင်း.. ချွေးပေ့စေ.. လေး ဖက်ထားချင်လို့.. ကိုကြီးကို ဖက်ထားချင်လို့ပါ.. ဟင့်..”

“ အယ်.. ဘာဖြစ်လဲ လေး.. ကိုကြီး ပြန်လာပြီလေ ကွာ.. အလုပ်ကိစ္စက ထင်တာထက် ပို ရှင်းရခက်နေလို့ လေး ရဲ့.. အာ့မို့ နဲနဲ ပိုကြာသွားတာ.. မငိုနဲ့.. ငိုတာ မကြိုက်ပါဘူးဆိုနေ ဒီကလေး ခက်တာပဲ..”

“ အီးး ဟီးး.. ဟင့် ဟင့်..”

“ ဟော ဗျာ.. ချော့ကာမှ ပို ဆိုး နေပါ့ရော..”

“ ဟင့်.. ဖေဖေ.. ဖေဖေ ဆေးရုံ တင်ထားရတယ် ကိုကြီး..”

“ ဟင်..”

“ ဟုတ် တယ်.. ဟင့်.. သွေးတိုးပြီး မေ့လဲသွားလို့.. ကံကောင်းလို့ ဦးဏှောက် သွေးကြော မပြတ်တာတဲ့.. အခု ဆေးရုံကြီးမှာ.. ဟင့်ဟင့်..”

“ အာ.. ဒါကြောင့် အောက်မှာ ဘယ်သူမှ မတွေ့ပါဘူး မှတ်နေတာ.. ခါတိုင်းလိုပဲ အပြင် သွားနေကြတယ် ထင်တာလေ.. ကြီးကြီးကရော.. ဆေးရုံမှာလား ခု..”

“ ဟုတ်.. မေမေက ဆေးရုံမှာ နေ့ရော ညရောပဲ.. မမ ရှိပါတယ် ကိုကြီး.. သူလည်း နေသိပ်မကောင်းလို့ အိပ်နေတာ ဖြစ်မယ်..”

“ အဆန်းပါလား ဟ.. ခင်မမ နေမကောင်းတာ ခုမှ ကြားဖူးတော့တယ်.. ကဲကဲ ဒါဆို ကိုကြီး ဆေးရုံ လိုက်သွားမှ ဖြစ်မှာပေါ့.. ထမင်းစားခန်းမှာ မုန့်ထုပ်တွေ နော်.. ဒါက လေး အတွက် သီးသန့်.. ကိုကြီး သိပ် မရွေးတတ်လို့ ဈေးသည် ပေးတာ ယူလာတာကွ.. အပြန်လမ်း ကားအတူစီးလာတဲ့ အန်တီကြီးကတော့ စစ်တယ် ပြောတာပဲ.. ရေချိုးပြီး တကိုယ်လုံး လိမ်းထား နော်.. ကိုကြီး လွမ်းလှပြီ လေးရယ်.. ပင်ပန်းလာတာလည်း အရမ်းပဲ.. သနပ်ခါးနံ့လေး ရှူလိုက်ရရင် အမောပြေမလား မှတ်တာ.. ခင်ဗျားလေးက အငို နဲ့ ကြိုနေတယ်.. တိတ် တိတ်.. ဘဘက အသက် ရလာပြီလေ လေးရယ်.. ဒါ ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘောတွေပဲ.. ငိုနေလို့ ထူးမလာဘူးလေ.. အသက် အန္တရာယ် မကြုံတာ တော်သေးတယ် ပြောရမှာပေါ့.. ကဲကဲ.. ကိုကြီး ဆေးရုံ လိုက်သွားဦးမယ်.. စဉ်စားလိုက် ငိုလိုက် လုပ်မနေနဲ့ ကွာ.. ကိုကြီး ပြန်လာပြီပဲ.. နော်..”

“ ဟုတ်.. ဟင့်ဟင့်.. ဟုတ် ကဲ့ ပါ..”

“ အွန်း.. ဟုတ်ကဲ့ပါဆို တိတ်တော့..”

“ ဟုတ်.. ဟိုလေ.. ကိုကြီး..”

“ အွန်း.. ပြော..”

“ ဖေဖေနဲ့ မေမေက ကိုကြီးကို အရမ်း အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စ ပြောလိမ့်မယ်.. ပြောမယ် ဆိုတာထက် အကူညီ တောင်းမှာပါ ကိုကြီး.. ဟင့်.. ကိုကြီး ခေါင်းအေးအေးထားပြီး စဉ်းစားပေးပါ နော်..”

“ ဘာတွေ များလဲ လေး ရယ်.. အိမ်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်လို့လဲ..”

“ ဟိုကျ အကြောင်းစုံ သိရမှာပါ ကိုကြီး.. ဟင့်ဟင့်.. ဖေဖေက ကိုကြီးကို စောင့်နေတာ..”

“ အာာာ..”

“ လေး.. ဟင့်ဟင့်.. လေး တစ်ခုလောက် ပြောလို့ ရမလား ဟင်.. ကိုကြီး.. ဟင့်..အစ် အစ်..”

“ ဟင်းးး… တိတ်ပါ ကလေးရယ် နော်.. ဘယ်လို အခြေနေမှာ ဖြစ်ဖြစ် လေး ရှေ့မှာ ကိုကြီး ရှိမယ်လေ နော်.. အားမငယ်နဲ့.. ဟုတ်ပြီလား..”

“ ဟင့်အင်း.. အားငယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး.. လေး ပြောချင်တာက.. ဟင့် ဟင့်..”

“ အိုကေ အိုကေ.. ကလေးလေး.. ဘာ ပြောချင်လဲ.. မငိုဘဲ ပြော.. ဟုတ်ပြီလား..”

“ လေး ကို ချစ် တယ် မှတ်လား ဟင်..”

“ အာ.. ဘာများလဲလို့ကွာ.. အရူးမလေး.. မချစ်ဘဲ နေမလား ကွ.. ကိုကြီးဘဝမှာ လေး တစ်ယောက်တည်း ရှိတာပါကွယ်.. လေးကို ကိုကြီး အသက်နဲ့ ထပ်တူ ချစ်တယ်.. ယုံ နော် ကလေးလေး.. မငိုနဲ့တော့.. တိတ်.. လူလည်း ကြောင်ချီးရုပ် ပေါက်နေပြီ..”

“ လေး.. လေး လည်း ကိုကြီးကို အရမ်း ချစ်တယ်.. အစ်.. ဟင့် ဟင့်..”

“ အွမ်း..”

“ ကိုကြီး.. လေး ကို ချစ်ရင်.. ဖေဖေ ပြောမယ့် စကားကို သေချာ နားထောင်ပေးပါ.. ဖေဖေ့ကို ကူညီ ပေးလိုက်ပါနော် ကိုကြီး.. ဟင့် ဟင့်.. ခုချိန်မှာ ဖေဖေ့ကို ကူညီနိုင်တာ ကိုကြီး တစ်ယောက်ပဲ ရှိလို့ပါ.. လေးကို ချစ်ရင်.. သနားရင်.. ဟင့် ဟင့်.. ဖေဖေ တောင်းမယ့် အကူညီကို လုံး၀ မငြင်းလိုက်ပါနဲ့ နော် ကိုကြီး..”

“ ဟူးးးး.. ဘာတွေလဲ လေးရယ်.. ကဲကဲ.. တိတ်အခု.. လိုက်ခဲ့မလား ဆေးရုံ.. တစ်ယောက်တည်း ငိုနေမှာ စိတ်မချဘူး.. လာ လိုက်ခဲ့..”

“ ဟင့်အင်း.. မလိုက်ချင်ဘူး ကိုကြီး.. ဟင့်.. လေး ပြောတာကိုပဲ ကတိ ပေး.. နော်..”

“ အိုကေ.. ပေးတယ်.. လေးလည်း မငိုနဲ့.. လဲမယ် ကတိချင်း..”

“ မငိုတော့ပါဘူး ကိုကြီး.. ခုက စပြီး ဘယ်တော့မှ မငိုတော့ဘူးလို့ ကတိ ပေးပါ့မယ်.. ကိုကြီးလည်း လေးကို ပေးထားတဲ့ ကတိလေး တည်ပါ နော်.. ဖေဖေ့ကို ကူညီပေးလိုက်ပါ.. နော် ကိုကြီး နော်..”

“ အွမ်း အွမ်း.. အာာာ မွ.. ရွှတ်..”

ခေါင်းဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ပြရင်း လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ မျက်နှာလေးကို အသာမော့စေပြီး နှဖူးထက်သို့ ကြင်နာစွာ အနမ်းပေးလိုက်၏။ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ခဏကြာတော့ ကိုယ်ချင်း ခွာ လိုက်သည်။ ခေါင်းကို တစ်ချက် ပုတ်လိုက်ပြီး 

“ တိတ်တော့.. ပြန်လာရင် ငိုနေတာ မမြင်ချင်ဘူး.. အိုကေ..”

ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသည့် ကိုကြီး။ လှေခါးတလျှောက် ခပ်သွက်သွက် ဆင်းချသွားသည့် ခြေသံများက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝေး သွားသည်။ လေးလည်း ရပ်နေရာမှ ငူငူကြီး ထိုင်ချလိုက်၏။ ရင်ထဲမှ ဝမ်းနည်းခြင်းက လှိုက်တက် လာပြန်သည်။ မျက်ရည် ထပ်မကျအောင် အံကျိတ် ကြိုးစားလိုက်ရ၏။ ဆန္ဒနှင့် လက်တွေ့ တစ်ထပ်တည်း မကျနိုင်ခြင်းသည် လူ့ဘဝ၏ သာမန် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ် တစ်ခု သက်သက်သာ မဟုတ်ပါလား။

...................................................................

(၁၃)

“ မမ.. ခင်မမ မဟုတ်လား ဟင်..”

“ ဟယ်.. ယမင်း.. ယမင်း ဟုတ်ပါတယ် နော်..”

“ ဟုတ်တယ် မမ.. ယမင်းပါ.. မမ မှတ်မိတယ်နော်.. မတွေ့တာ ကြာလှပြီဆိုတော့ ယမင်းက နှုတ်သာ ဆက်ရတယ်.. မမ မှတ်မိပါ့မလားလို့..”

“ မှတ်မိပါတယ် ယမင်းရယ်.. နှစ်တွေ ကြာပေမယ့်  မ အမြဲ သတိရနေခဲ့တာ.. တစ်ယောက်တည်းလား အခု..”

“ ဟုတ် တစ်ယောက်တည်းပဲ.. မမရော တစ်ယောက်တည်းလား.. သမီးလေး ဘယ်အရွယ် ရောက်ပြီလဲ.. အတော် ကြီးရောပေါ့နော်.. မွေးတုန်းက ဆေးရုံ လာကြည့်ပြီး တစ်ခေါက်မှကို ထပ် မတွေ့တော့တာ..”

“ အွမ်းး.. သမီးက ၄ နှစ်.. နောက်နှစ်ဆို ကျောင်းတောင် နေတော့မယ်လေ.. ခုတော့ အိမ်မှာ သူ့အဒေါ်နဲ့.. အေးဆေး စကားပြောချင်သေးတယ် ယမင်းရယ်.. အချိန်ရမယ့် တစ်ရက်လောက် ချိန်းရအောင်လား..”

“ ဟုတ် မမ.. တွေ့ကြမယ်လေ အေးဆေး.. ဒီမှာ ကိုကို့ ကဒ် ယူထားလိုက်.. အတော်ပဲ မမကို ယမင်းတို့ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်ရမယ်..”

“ ဟုတ်လား.. အိုး.. ဝမ်းသာတယ်ဟယ်.. ခုလိုသာ ပြန်မတွေ့ရင် ရှင်တို့ပွဲ ကျုပ် တက်ရမယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး.. တကတည်း ပျောက်ရက်ကြတယ် အဟုတ်..”

“ ကိုကိုရော ယမင်းရော အပြင်ထွက်သွားဖြစ်တာကိုး မမရဲ့.. အဆက်သွယ် မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် စိတ်က အမြဲပါနော်.. ယမင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဖြစ်တိုင်း မမတို့ကို သတိရတယ်.. ဟိုတုန်းက အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်တယ်.. အဲ့ဒါတော့ ယုံ..”

စူပါမာ့ကတ် တစ်ခုတွင် ဈေးဝယ်နေစဉ် ယမင်းနှင့် အမှတ်မထင် ပြန်ဆုံသည်။ အပြန်လမ်းတလျောက် မမ အတွေးတွေ အတိတ်ဆီ ဝဲလည် ခဲ့ရ၏။ မိမိတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိနေကြောင်း သိသိချင်း မိသားဖသားပီပီ တောင်းရန်း လက်ထပ်ရန် ပြင်ဆင်ဆဲတွင် ရက်စက်သော ကံကြမ္မာက ချစ်သော မောင့်ကို အဝေးသို့ ခေါ်ဆောင် သွားခဲ့သည်။ ဗိုက်ထဲမှ ကလေးနှင့် မိသားစု သိက္ခာကို ကာကွယ်ရန် အတွက် မျိုးမင်းကို လက်ထပ်ခဲ့ရ၏။ တကယ်တမ်း မမ စိတ်ထဲတွင် မျိုးမင်းက မိမိ အလုပ်သမား သက်သက် ဆိုတာထက် မပိုခဲ့။ ဘယ်တုန်းကမှ လူ လို့ မထင်ခဲ့သော ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ကို အိမ်ဦးနတ် အဖြစ် နေရာ ပေးခဲ့ရသည်။ ဖေဖေ့ထံမှ အမွေ အနှစ်များနှင့် မျိုးမင်း၏ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်း ပေါင်းပြီး စီးပွားက တဟုန်တည်း ထိုး တက်လာခဲ့သည်။

နံမည်ကြီး လုပ်ငန်းရှင် သူဌေး ကတော် ဒေါ်ခင်မမ၊ မြင်သူ ငေးရလောက်သည့် ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်သော အလှအပများနှင့် အရာရာ ပြီးပြည့်စုံသော ဘ၀ ပိုင်ရှင် ဒေါ်ခင်မမ။ လူငယ် သူဌေး တစ်ဦး၏ ပွဲတက်မယား ဘဝတွင် မိမိ သွေးသား သာယာမှု အားလုံး ခြောက်ခန်း ခဲ့ရသည်ကို မည်သူမျှ မသိ။ နံမည်ခံ အိမ်ထောင် တစ်ခုကို အနှစ်မဲ့ ဖြတ်သန်းနေရမှန်း စိုးစဉ်းမျှ မရိပ်မိကြပါချေ။ အကျဉ်းရုံး ကျင်းပသော မင်္ဂလာ ဆွမ်းကျွေးပွဲကို အသက်မပါသည့် မျက်နှာဖြင့် ဆင်နွှဲခဲ့သည့် မျိုးမင်း၊ ဒီနေ့အထိလည်း မိမိကို မယား တစ်ယောက်အဖြစ် ဆက်ဆံခြင်း လုံး၀ မရှိ။ အိပ်ခန်းပင်လျင် တစ်ယောက် တစ်ခန်းစီ။ နှစ်ဦးသားကြားတွင် မဖြစ်မနေ ပြောရမည့် စကားမှ လွဲ၍ မျက်နှာချင်းလည်း မဆိုင်ဖြစ်။ သမီးလေးအပေါ်တော့ သံယောဇဉ် အတော်အသင့် ရှိပုံရသော်ငြား မိမိ နှင့် သူ့အကြားတွင်က ဘာဆို ဘာမျှ မရှိ။ စက်ရုပ်လို နေ့ရက်များကို ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ ဖြတ်သန်းနေရသည့် နှစ်ပေါင်း ငါးနှစ်ခန့်ကို ရက်နှင့်သာ တွက်စစ်ပါလျှင်။

ယမင်းနှင့် ပြန်ဆုံပြီး နောက်တစ်ရက် ပေးခဲ့သော ကဒ် ကလေးမှ နံပါတ်အတိုင်း မိမိကပဲ စ ဆက်သွယ်ဖြစ်ခဲ့၏။ ဖုန်း ကိုင်သူက သီဟ ကိုယ်တိုင် ဖြစ်သည်။ သူလည်း ယမင်း ပြောကတည်းက မိမိထံမှ အဆက်အသွယ်ကို မျှော်နေခဲ့ကြောင်း၊ သူ့အနေနှင့် မမအား ဦးအောင် ဆက်သွယ်သင့်ပါလျှက် မမ နံပါတ်ကို မမေးခဲ့သည့် ယမင်းအား ဆူပင်ဆူမိသေးကြောင်း အားရဝမ်းသာ ပြောသည်။ မိမိဘဝတွင် ထာဝရ အမှတ်ရနေခဲ့သည့် မိတ်ဆွေဟောင်းများနှင့် ပြန်လည် ဆုံတွေ့ခဲ့ရသည့် မမတစ်ယောက် မျက်ရည် မဆည်နိုင်အောင် ပျော်မိသည်မှာ မှားမည် မထင်ပါ။ သုံးဦးသား ထပ်မံတွေ့ဆုံရန် ချိန်းဆို ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ မင်္ဂလာပွဲ မတိုင်မီ ကြားတစ်ရက်၊ ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် တွေ့ဖြစ်ကြ၏။ မမ နှင့် ရဲနိုင်အကြောင်း၊ သမီးလေး အကြောင်း၊ အစ အဆုံး သိသူများ ပီပီ အနှစ်မဲ့နေသည့် မိမိ အိမ်ထောင်ရေးကိုလည်း နားလည် ပေးခဲ့ကြသည်။ မမလည်း ငါးနှစ်တာ အထီးကျန်ခဲ့ရသည့် များစွာသော ဝေဒနာတို့ကို ဖွင့်ဟ ခွင့် ရခဲ့၏။

သည်လိုနှင့် သူတို့နှစ်ဦး မင်္ဂလာပွဲ ရက် ရောက်လာသည်။ မင်္ဂလာလက်ဆောင် ကားသစ်တစ်စီး လက်ဖွဲ့ဖြစ်၏။ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေများ၏ မင်္ဂလာ ဧည့်ခံပွဲကို မျိုးမင်းနှင့်အတူ တက်ရောက်ဖြစ်သည်။ ဒါက မိမိတို့ ရုပ်ပြ လင်မယား ကြားက အပေးအယူ။ သူ့ကိစ္စ၊ ကိုယ့်ကိစ္စ အချင်းချင်း စိတ်မဝင်စားသော်ငြား ထိုသို့ မဖြစ်မနေ တက်ရောက်ရမည့် ပွဲများကိုတော့ အနားတွင် အတူ ငုတ်တုတ် လိုက်ထိုင်ပေးခဲ့ကြသည်။ အသက် ပါသည်ဖြစ်စေ၊ မပါသည်ဖြစ်စေ မိတ်ဆွေများအကြားတွင် ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်ကြသည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး နောက် နှစ်ရက် ကြာတော့ မမထံ ယမင်း ဖုန်းဆက်၏။ သူတို့ နှစ်ဦး၏ ပျားရည်ဆမ်း ခရီးတွင် မမ ပါဝင်ပေးဘို့ ဖိတ်ခေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယမင်း၏ ဖိတ်ခေါ်မှုနှင့် သူတို့ လင်မယား၏ စိတ်ဝင်စားစရာ ပျားရည်ဆမ်း အစီအစဉ်က ငါးနှစ်တာမျှ အေးခဲ နေခဲ့ရသည့် ခင်မမ၏ ရမ္မက်သွေးတို့ကို တဖန် နွေးထွေး အသက်ဝင်စေခဲ့သည်။

.........................................................................

“ လာ မမ.. ကိုကိုရေ.. မမ ရောက်လာပြီ..”

“ စားစရာတွေ ဝယ်လာတယ် ယမင်းရေ.. အင့်..”

“ ဒုက္ခရှာလို့ မမ ကလည်း..”

“ ဟားဟား.. ငါ့ မိန်းမ.. ပါးစပ်ကသာ ဒုက္ခရှာလို့ လုပ်နေ.. လက်က ယူပြီးနေပြီ..”

“ မယ်.. ဘာဖြစ်လဲ.. ကိုကိုကလည်း.. မမ နဲ့ ယမင်းတို့ကြားမှာ အိုက်တင်တွေ ဟန်တွေပန်တွေ လိုလို့လား.. တကယ်က ဒုက္ခရှာလို့ ဆိုတာတောင် သူများနဲ့ ပြောနေကျမို့ လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတာ.. တကယ် ပြောသင့်တာက.. နည်းတယ် မမ.. နောက်ဆို ဒီ့ထက် ပိုဝယ်ခဲ့.. ခိခိ..”

“ ဟားဟား.. ငါ့ မိန်းမကတော့ လုပ်ပြီ..”

“ ဟင်းဟင်း.. ယမင်းက အရင်တိုင်းပဲနော်.. ပြန်တွေ့ရတာ ဝမ်းသာလို့ မဆုံးဘူး ညီမရယ်.. တကယ်ပါ..”

“ မမလည်း အရင်တိုင်းပါပဲ ဗျာ.. အမှန်တော့ ပြောရရင် အရင်ထက် ပို လှ လာတယ်ဗျ.. တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှ ဆိုတာ အခု အလှမျိုး..”

“ စိတ် ထိန်း ကိုကို.. သွားရည်တွေ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ထွက်ကျ နေပြီ.. ဟီဟိ..”

“ အယ်.. ဒီကောင်မလေး.. ပြောပုံက..”

“ ရှက်ပါနဲ့ မမရဲ့.. ယမင်း အမှန် ပြောတာ.. ကိုကိုက မမနဲ့ ပြန်ဆုံတယ် ဆိုကတည်းက အူမြူးနေတာ.. မင်္ဂလာ မဆောင်ခင် တွေ့တဲ့ ရက်ကဆို အပြန်တစ်လမ်းလုံး ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြော.. ဟီဟိ.. ယမင်းထင်တာ မမှားရင် ညဘက်တောင် အိပ်မက်ထဲ ထည့်ပစ်သေးလား မသိဘူး..”

“ ဟဲ့.. အော်.. ပြောလေ ကဲလေ..”

“ ယမင်းက ကဲပါဘူးနော်.. ကဲချင် နေတဲ့သူကို လမ်းဖွင့်ပေးတာပါ.. ကိုယ့်ယောင်္ကျားကို ပါရမီ ဖြည့်မလို့.. ဟဲဟဲ..”

“ အာ.. ကလေး.. တော်ကွာ.. ယမင်းစ တာ လွန်သွားပြီး မမ စိတ်ဆိုးနေပါ့မယ်.. Sorry မမ.. ကျနော် အလိုလိုက်ထားလို့ ဒီကလေး ဆိုးနေတာ.. ”

“ မဟုတ်တာ ကိုသီဟ.. မ နဲ့ ယမင်းက ရှင်သိထားတာထက် အများကြီး ပို ရင်းနှီးပါတယ်..”

“ အာ့ပြောတာလေ မမရဲ့.. အိုက် ကိုကိုက.. တကယ်ပဲ.. ယမင်းတို့ ဆက်ဆံရေးကို သူ မသိတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့.. နေရာတကာ ဝင် ဝင် ဟန့်တယ်..”

“ ကဲပါ စကားနိုင် လုမနေကြနဲ့.. ရှင်တို့နဲ့ ပြန်ဆုံရလို့ မ ဘယ်လောက် ဝမ်းသာနေမှန်း မသိကြတာလည်း မဟုတ်ဘဲ.. ပြောပါဦး ယမင်းရဲ့.. ညည်းတို့ ဟန်နီးမွန်း အစီအစဉ်.. ခရီးစဉ်က ဘယ်တုန်း.. မ က ဘာ ကူညီပေးရမှာတုန်း..”

“ မ ကလည်း.. ဟန်းနီးမွန်း ဆိုတိုင်း ခရီး ထွက်စရာ လိုတာမှ မဟုတ်တာ.. ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ အလကား ငွေကုန် လူပန်း.. ယမင်းတို့က အိုးမကွာ အိမ်မကွာ မွန်း မှာ.. ချစ်သူနှစ်ဦး ပျော်ရရင် ဘယ်နေရာ ဘယ်အချိန်မဆို ဟန်းနီးမွန်းပဲ.. နော့ ကိုကို..”

“ ဟုတ်ပါပြီ ခင်ဗျာ.. ကဲကဲ စကားပြောကြဦး.. အလုပ်ထဲကို ဖုန်းလေး တစ်ချက် ဆက်စရာ ရှိသေးလို့.. အေးဆေးနော် မမ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုသီဟ.. လုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်ပါ..”

“ လာ မမ.. ယမင်းတို့ အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်.. ယမင်း အစီစဉ် အသေးစိတ် ပြောပြမယ်..”

“ အင်း အင်း..”

...............................................................

“ ဘယ်လို ဘယ်လို.. ယမင်း.. ဟို.. ဒါဆို..”

“ အင်းလေ မမ ရယ်.. ယမင်းတို့နဲ့ တူတူ ပါ ပေးပါ ဆိုမှတော့ အစီစဉ်က ဒါ ဆိုတာ တွေးမိဘူးလား..”

“ ဟီး.. အမှန် ပြောရမလား..”

“ အမယ်.. စကား ပလ္လင် ခံနေသေးတယ်.. မမ နော်.. ယမင်းကို စိမ်းတာလား.. ဒါမှမဟုတ် ပွင့်လင်းတဲ့ အကျင့်ကြီး သူများ ပေးပလိုက်တာလား.. ဟွန့်..”

“ ပေးစရာလား အေ့.. ငါ့မှာ ပိုင်တာ ကောင်းကောင်းကန်းကန်း ဆိုလို့ ဒီအကျင့်လေး တစ်ခု ရှိတာ..”

“ ဟီဟိ.. အာ့ဆို ပြောကြည့်.. ယမင်း စီစဉ် မမ ရိပ်မိတယ် မှတ်လား..”

“ အွန်း..ဒါမယ့် ခုချက်ချင်းလို့တော့ ထင်ဘူးပေါ့ အေ့..”

“ ဘာဖြစ်လဲ ခုချက်ချင်း.. ယမင်းတို့နဲ့ မမ ကြားမှာ တကူးတက ချိန်နေ ညှိနေစရာ လိုလို့လား ပြော.. ဒေါ်ခင်မမ ဘယ်တုန်းကများ အီလေးစွဲတတ်သွားပါလိမ့်.. ဒါမှ မဟုတ် ယမင်းရဲ့ မမ အစစ် မဟုတ်တာများလား.. စမ်းကြည့် စမ်းမယ်.. လာခဲ့.. ဟီဟိ..”

“ ဟဲ့ဟဲ့.. အော်.. ယမင်း.. အိုးးး..”

“ အိုး မလုပ်နဲ့.. ငြိမ်ငြိမ်နေ..”

“ ဟဲ့ဟဲ့.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ယမင်းရယ်.. ငါ့ ပင်တီတော့ ပြဲတော့မှာပဲ..”

“ You’re wet, မမ.. ငြင်းဘို့ မကြိုးစားနဲ့.. ရှီးး.. မိုက်တယ် ကွာ မမ.. စီးပိုင် နေတုန်းပဲ.. မှန်းးး.. Taste ရော အရင်လိုပဲလား.. စစ်မယ်.. စစ်မယ်..”

“ အိုးး.. ယမင်း.. ရှီးးး..”

“ ဒီမှာ ကြည့် မမ.. ယမင်း လက်လေးမှာ သကာရည်တွေ.. အရင်လို ချိုတုန်းလား.. အွမ်းးး.. ပြွတ်..”

“ အို.. ဒီကောင်မလေး..”

“ မမ..”

“ အင်..”

“ ချွတ် ကွာ.. ယမင်း ယက်ချင် တယ်.. ဒီ လက်ညှိုးလေးမှာ ပါလာတာလောက်နဲ့ အရသာက ပြန်မမှတ်မိဘူးရယ်..”

“ အယ်.. ယမင်း ကလည်း..”

“ ချွတ်.. ရဘူး.. ဘာလဲ မမက ယမင်းကို စိမ်းတာလား.. ညိုညင်တာလား.. အချစ်ပေါ့တာလား..”

“ အလိုတော့ စွဲချက်တွေကလည်း များပါ့.. ကဲကဲ.. သဘောအေ.. မယ်မင်းကြီးမ.. ပြီးရင်တော့ ညည်းအလှည့်နော်.. အဲ့ကျမ အော် မငိုနဲ့..”

“ ဟီဟိ.. အရင်လို ကြည့်ကောင်းနေတုန်းပဲ မ ရေ.. ပြွတ်..”

“ အိုးးး.. ရှီးး..”

“ ……..”

“ ယမင်း.. အင်းး.. အ..”

“ ……..”

“ အိုးး.. ဟုတ်တယ်.. အဲ့လို.. အင်းး.. အ..”

“ ……..”

“ ယမင်း.. တော်.. တော်.. မ .. ပြီး ပြီ.. ဟူးးး..”

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်.. ယမင်းလေ.. အဲ့ နားရွက်လေး နှစ်ဘက်ကို အရမ်း ချစ်တာ သိလား.. ခုလိုလေး စွဲ စွဲ စုပ်.. ပြွတ်..”

“ အင့်.. ဟင့်.. ရှီးး.. တော်ပါတော့ ဟယ်..”

“ ကိုကို့ ခေါ်လိုက်မယ် မမရာ.. နော်.. ယမင်း တို့ သုံးယောက်တူတူ ဟန်းနီးမွန်းရအောင်လေ..”

“ ……….”

“ နော် လို့.. မမ.. ယမင်းနဲ့ မမ.. ခုကစပြီး တစ်လင်တည်း မယား ဖြစ်သွားပြီ.. တူတူ ပျော်ရအောင် ကွာ.. နော်..”

“ ယမင်း ရယ်.. မ ဘာ ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး..”

“ မသိတော့ရင်လည်း ငြိမ်ငြိမ်လေးနေရင်း စောင့်နေ.. ဖီးလ် လေးတွေ စု ထားနှင့်.. ယမင်း ကိုကို့ကို သွား ခေါ်လိုက်ဦးမယ်..”

...................................................................

ယမင်းက ပြောရင်းဆိုရင်း ခပ်သွက်သွက် ထွက်သွားသည်။ ခင်မမ ရင်တွေရော နားထင်တွေပါ ထူပူလာ၏။ ဒီအစီစဉ်ပဲ ဖြစ်မည်ဟု ရိပ်မိသော်လည်း ခုလို ချက်ချင်းကြီးလို့တော့ မထင်မိ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မီးစင် ကြည့် က တော့မည်ဟုသာ တွေးလိုက်သည်။ တကိုယ်ရည် ဖြေသိမ့်ခဲ့ရသည့် ညများ မနည်းတော့ပြီ မဟုတ်ပါလား။ မိမိ လင်ယောင်္ကျား အဖြစ် ခံယူထားသည့် မျိုးမင်းကတော့ ယောင်္ကျားပဲမို့ ဒီကိစ္စ အတွက် မိမိကို တကူးတက လိုအပ်မည်မထင်။ မိမိ ပယောဂကြောင့် စိတ်မပါဘဲ လက်တွဲခဲ့ရသည့် သူ့တွင်လည်း စွန့်လွှတ်ခဲ့ရမှုများ ရှိကောင်း ရှိမည်ပင်။ အကယ်၍များ သူ ကိုယ်တိုင်က မိမိ အပေါ် သားမယား အဖြစ် သဘောထား လာလျှင် လက်ခံနိုင်ရန် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ကြိုးစားခဲ့ဖူးပါသည်။ သို့သော် သူ့ဘက်က မိမိအား ဇနီးမယား အဖြစ် မပြောနှင့် အသက်ရှိသော လူ တစ်ယောက် ဟုပင် မြင်မပေးခဲ့။ သည်တော့ မျိုးမင်းနှင့် မိမိ ကြားတွင် တကူးတက စောင့်စည်းစရာ ဘာ စည်းမှ မရှိ ဟု တွေးကာ မကြာမီ ကြုံရမည့် ပျားရည် ဆမ်းသော ကာမ ပျော်ပွဲ ကိုသာ စိတ်နှစ် ထားလိုက်တော့သည်။

“ လာ.. ကိုကို.. ယမင်းရော မမရော အသင့် ဖြစ်နေပြီ..” တံခါးဝဆီမှ ကြားလိုက်ရသော ယမင်း အသံလေးက မမ ရင်ခုန် သံလောက် မကျယ်။

“ မ.. ဒီနေ့က ကျနော်တို့ နဲ့ မ ပြန်ဆုံတဲ့ အထိမ်းအမှတ်.. ကျနော်တို့ တူတူ ပျော်ကြမယ်နော်..”

ညင်သာသော စကားသံ အဆုံးတွင် သီဟ လက်များက လှဲအိပ်နေသော မမ ပုခုံးပေါ် ရောက်လာ၏။ သီဟ မျက်နှာကို မော့်ကြည့်နေမိသည့် မမ မျက်ဝန်းများတွင် ကာမ အခိုးငွေ့တို့ ရစ်သိုင်းနေသည်။ သီဟက မမကို ပြုံးကြည့်ရင်း လက်မောင်းနှစ်ဘက်မှ အသာ ဆွဲထူသည်။ ယမင်းက မမကို နောက်ဘက်မှ ပွေ့ဖက်ရင်း  အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပေးသည်။ မမလည်း တစ်စုံတစ်ရာ ပြောမနေတော့ဘဲ သူတို့ နှစ်ဦး၏ လှုပ်ရှားမှုများ အတိုင်း အလိုက်သင့်ပဲ စီးမြော သွားလိုက်တော့၏။ အချိန် ခဏလေး အတွင်း မမ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်စား အားလုံး ကျွတ်သွားပြီ။ ယမင်း လက်တွေက မမ ကိုယ်ပေါ် နေရာ အနှံ့ ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ သီဟ အကြည့်များလည်း မမ ကိုယ်ပေါ်မှ မခွာ။ ပြည့်ဖြိုး တင်းရစ်သည့် မမ ခန္ဓာကိုယ်က သီဟ မျက်လုံးထဲတွင် လွန်ခဲ့သည့် နှစ်များကထက်ပင် ကြည့်ကောင်းနေသယောင်။

“ ကိုကို့.. ချွတ်လေ.. ဘာတွေများ ဒီလောက်တောင် ငေးနေလဲ.. ကိုယ် လိုးရတော့မယ့် မိန်းမကို ကြည့်မ၀ ဖြစ်နေလား ဟုတ်လား..” 

ယမင်း အသံကြားလိုက်မှပဲ မိမိ အငမ်းလွန်နေမှန်း ကိုယ့်ဘာသာ သတိထားမိ၏။ ပုဆိုးနှင့် အကျီကို ခပ်သွက်သွက် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အားအပြည့်နှင့် တိုက်ပွဲဝင်တော့မည့် ငယ်ပါက မိန်းကလေးနှစ်ယောက် ရှေ့တွင် ပါးပြင်းတယမ်းယမ်းနှင့် မြွေတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေသည်။ မမ အကြည့်များလည်း သီဟ ပစ္စည်း ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ထံမှ မခွာ။ မမြင်မတွေ့ရတာ ကြာပြီဖြစ်သော ယောင်္ကျား တစ်ယောက်၏ လိင်အင်္ဂါကြီးက မမ ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေသည်။ သိပ်မကြာမီ အချိန်အတွင်း ဒါကြီးက မိမိ အသွေးအသားတို့ကို အကောင်းဆုံး ဖြေသိမ့်ပေးတော့မည်။ ရက်ပေါင်း များစွာ တောင့်တခဲ့ရသည့် အာသီသကို ပေးတော့မည်။ ကြည့်နေရင်း မမ ရင်ထဲတွင် ရေငတ်သူလို ဆာလောင် မွတ်သိပ် လာတော့၏။

သီဟ ရှေ့တိုးလာသည်။ ယမင်းက မမ အား နောက်မှ ဖက်ထားဆဲ။ သီဟက ကိုယ်ကို တိုးကပ်ရင်း ယမင်းကို နမ်းသည်။ သီဟ ခြေနှစ်ချောင်းက မမ ပေါင် တစ်ဘက်ကို ခွလျက်သား ဖြစ်သွား၏။ တင်းမာ ပူနွေးနေသည့် အတံကြီးက မမ ဗိုက်သားပြင် နဘေးကို လာ ပွတ်နေသည်။ ဖွံ့ထွားသည့် နို့အုံ ဖွေးဖွေး တစ်ဘက်ကလည်း သီဟ ရင်အုပ်နှင့် လက်မောင်း ကြွက်သားများဆီ မထိတထိ။ တုန်တုန် ရီရီ ဖြစ်နေသည့် မမ လက်ကလေးတွေ သီဟ ခါးပေါ် ရောက်သွား၏။ သီဟလည်း မမ ခါးတစ်ဘက်ကို အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ရင်း ယမင်း ကိုနမ်းနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ကြားတွင် ညပ်နေသည့် မမလည်း ထိုသို့ ချိုမြိန်သော အနမ်းများကို ငံ့လင့်လာမိ၏။ အဖုတ်လေး အတွင်းမှလည်း တဆတ်ဆတ် သွေးတိုးနေပြီ။ ပူနွေးသော အရည်ကြည်အချို့က ပေါင်တလျောက် စီးကျမတတ်ပင် ရွှဲရွှဲ စိုလာတော့၏။ သီဟ လက်က မမ ပေါင်ကြားဆီ ရောက်လာသည်။ ပြင်းရှသော အနမ်းများ၏ တအင်းအင်း အားယူသံများက မမ စိတ်ကို ပို၍ မီးထိုးပေးနေသည်။

“ ယမင်းလည်း.. ချွတ်လိုက်တော့လေ..” 

အနမ်းများ ခဏ ရပ်ပြီး သီဟ ပြောလိုက်သည်။ ယမင်း ခေါင်းငြိမ့် ပြရင်း မမကို ဖက်ထားသည့် လက်ကို လွှတ်လိုက်သည်။ မမ ကိုယ်လေး ယိုင်နဲ့သွား၏။ သီဟ အလိုက်သင့် ထိန်းပေးထားရင်း မမ နားနား ကပ်ကာ လေသံလေးမျှဖြင့် ပြောသည်။ 

“ မမ ခံချင်နေပြီလား.. ကျနော် လိုးရတော့မမ ဟင်..” 

ပြောရင်း လက်များက အဖုတ်လေးဆီ ရောက်လာ၏။ 

“ အားးး… တအား ရွှဲနေပြီပဲ.. မ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ.. ကျနော် ကောင်းကောင်း လိုးပေးမယ်.. နော်.. မ..”

ခင်မမ တစ်ယောက် ခေါင်းသာ ဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ပြနိုင်တော့သည်။ လိုးစမ်းပါတော့.. မ ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးပစ်လိုက်စမ်းပါတော့ ဟူသော စကားများကိုတော့ မျက်ဝန်းနှင့်ပဲ ပြောမိတော့သည်။

သီဟက မမ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ် ဆော့ကစားရင်း နဘေးရှိ ကုတင်ပေါ် အသာ လှဲချပေးလိုက်၏။ ပက်လက် လှန်လျက်လေး ရှိနေသည့် မမ ကိုယ်ပေါ် ဖိကပ် ပြီး ကိုယ်လုံးချင်း ပွတ်နေသည်။ ဝင်းဝါ ဖြူဖွေးသော နို့အုံကြီးများကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ချေပြီး နို့သီး ထိပ်လေးများကို လျာဖျားဖြင့် လျက်လိုက် စို့လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ လက်တစ်ဘက်က မမ ပေါင်တံကို အသာ ဆွဲကားလိုက်၏။ နေရာတကျ ရှိနေသည့် မာတောင်တောင် လီးကြီးက မမ အဖုတ်လေး အ၀ တွင် ထောက်မိလျက်သား တည့်တည့်။ ဖိတယ် ဆိုရုံ အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မခံစားရတာ ကြာပြီဖြစ်သည့် တစ်ဆို့ဆို့ အရသာထူးက မမ သွေးသားတို့ကို အလွန်အမင်း လောင်မြိုက်လာစေသည်။ ခါးလေး အသာကော့ပြီး အဖုတ်ဝကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြဲပေးထားမိသည်။ လက်တစ်ဘက်ကလည်း သီဟ တင်ပါးကို ဆောင့်ဆွဲမိသည်။

“ မမ အရမ်း ခံချင်နေပြီ ကိုကိုရဲ့.. မညှင်းနေပါနဲ့ လိုးပေးလိုက်စမ်းပါတော့..”

“ အင်.. ဟုတ်လား.. မ.. ယမင်း ပြောတာ..”

“ အင်းး.. ဟုတ်.. ဟုတ်တယ် ကိုသီဟရယ်.. မ .. မ အရမ်း လိုချင်နေပြီ.. လိုးပါတော့နော်.. မ ကို နာနာလေး လိုးပေးစမ်းပါ..”

“ အိုးး.. ဒီလိုလား.. အင့်..”

“ အာားးး.. အ .. အင်း.. ဟုတ် တယ်.. လုပ်.. လုပ်ပါ..”

“ ………”

“ အားး.. ကိုသီဟရယ်.. အရမ်း ကောင်းတယ်..”

“ ကောင်းမှာပေါ့ မမရဲ့.. အခု မမ အလိုးခံနေတာလေ.. ယမင်း ယောင်္ကျားက မမ ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတာ.. စိတ်ကြိုက် ခံပစ်လိုက် မမ..”

“ အင်းး.. အင်း ပါ.. ယမင်း ရယ်.. မ .. ကောင်းလိုက်တာ.. အရမ်းးး..”

“ အင်းး.. အင့်..”

“ အားး ကောင်းတယ် ဆောင့်.. ဆောင့်ပေး ပါ.. အားး.. ယမင်းရေ .. မ အရမ်း ကောင်းနေပြီ..”

“ အင်းး.. မမ.. မမ ကောင်းသထက် ကောင်းအောင် ယမင်း လုပ်ပေးမယ်..”

ပြောရင်း မမ ဘေးတွင် ကိုယ်တစောင်းလေး ဝင်လှဲသည်။ လက်များက မမ နို့သီးလေးများကို ချေပေးနေ၏။ နားရွက်ဖျားလေးကို ဖွဖွ စုပ်ပေးသည်။ သီဟ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းလာသလို မမ နို့အုံ ထွားထွားကြီးများမှာလည်း တအိအိနှင့် လှုပ်ယမ်းနေသည်။ မမ တစ်ယောက် ယမင်းတို့လင်မယား၏ အစွမ်းကုန် ပြုစုပေးမှုများကို အားပါးတရ ခံစားပစ်လိုက်သည်။ သီဟ ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းများက မမ သားအိမ် အတွင်းပိုင်းထိ ဒုတ်ကနဲ နင့်ကနဲ။ အခန်း တစ်ခုလုံးလည်း ရမ္မက် လှိုင်းတံပိုးတို့၏ ရိုက်ခတ် သံများနှင့် ဆူညံ နေတော့သည်။ ခဏ ကြာတော့ မမ ခရီး ဆုံးချင်လာသည်။ တအင်းအင်း ညည်းရင်း ခါးကို အားရှိသလောက် ကော့ထားပြီး အဖုတ်လေးကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ကားပေးထားလိုက်၏။

“ အားးး အားး.. ကောင်းတယ် ကိုသီဟ ဆောင့် .. တအား ဆောင့် ပေး..”

“ အင်းးး.. အင်း..”

“ အားးး.. ရှီးးး ကောင်းတယ် ကိုသီဟ.. အားးး လိုး ဆောင့်လိုး.. လိုး ပါ.. တအား လိုးပါ..”

“ ………..”

“ အားးး.. ကိုသီဟ.. မ .. မ  ပြီးတော့ မယ် အားးး..”

“ ………..”

“ အားး.. ရှီးး.. အင်းး.. ဟင်းးး..”

လည်ချောင်းတွင်းမှ တအစ်အစ် ထွက်လာသည့် ရှိုက်ညည်းသံ။ အဆာငတ်နေသည့် အဖုတ်လေးအတွင်းမှ အနှစ်နှစ်အလလ မြိုသိပ်ထားရသည့် ချစ်ဝတ်ရည်များ တမံကျိုးသလို စီးကျ လာသည့် အရသာ။ ခင်မမ၏ ရာဂမီးတောက်တို့က သည်မျှလောက်ဖြင့် အညွန့်မကျိုးနိုင်သေး။ ရင်အုံမို့မို့ဆီမှ ယမင်း လက်ချောင်း လေးများက မမ၏ မငြိမ်းသေးသော မီးတို့ကို လက်စ သတ်မသွားအောင် လေပင့်နေပြန်သည်။ နားရွက်ဖျားလေးကို နို့စို့သလို စို့ရင်း လေသံဖွဖွလေးနှင့် ပြောသည်။

“ မမ.. ခုတစ်ခေါက် သုံးယောက် တွဲ ပျော်ရအောင်..”

“ ဟင်.. အင်း.. ယမင်း သဘော လေ..”

“ မမ ရသေးတယ် ဟုတ်..”

“ အဟင်း.. အင်း..”

“ သိလား မမ.. ကိုကိုက မမကို Anal စမ်းချင်နေတာ.. ယမင်း နဲ့တော့ ကြုံဖူးပြီးပြီပေါ့နော်.. တစ်မျိုးလေးပဲ သိလား..”

“ အို..”

“ မမ သဘောတူမှပါ.. ယမင်းတော့ ရှေ့လောက် မကြိုက်ဘူး.. အမှန်ပြောတာ..”

“ အင်း.. မ မူဗွီတွေမှာတော့ မြင်နေကျလေ.. ထူးထူးဆန်းဆန်း လို့တော့ တွေးမိသား..”

“ ဟိ.. တွေးမိလက်စနဲ့ ပြေး မကြည့်ချင်ဘူးလား..”

“ ဟီး..”

“ မမ စိတ်ဝင်စားမှ နော်.. ယမင်း ဇွတ်ကြီး မတိုက်တွန်းဘူး.. မလိုချင်ရင် အားမနာနဲ့..”

အားမနာနဲ့ ဆိုသော်လည်း လက်ရှိအခြေနေတွင် သည်စုံတွဲက မိမိ ဘဝအတွက် အိုအေစစ် ဖြစ်နေသည် အမှန်။ စိတ်ရှိတိုင်း ဝန်ခံကြေးဆိုပါလျှင် မမ အနေနှင့် သူတို့လင်မယားကို နောက်ထပ်လည်း သည်ပုံစံအတိုင်း ဆက်လက် ပတ်သက်လိုသေးသည်။ Anal sex ဆိုတာ သဘာဝနှင့် အနည်းငယ် ဆန့်ကျင်သယောင် ရှိသော်ငြား ကြိုက်တဲ့သူတွေလည်း ကြိုက်နေကြသည်ပဲ။ မမ စိတ်ထဲ ကြုံတုန်း ကြုံခိုက် ဘာကြောင့် များလဲ ဆိုတာကိုပင် သိချင်လာသလိုလို။ မိမိ အဖြစ်က အားနာလို့ ဖင်ခံလိုက်ရတယ် ဆိုတာမျိုးများ ဖြစ်နေပြီလား လို့လည်း တွေးမိသေးသည်။ အသစ်အဆန်း ကြိုက်သော မိမိ စရိုက်ကပဲ နှိုးဆော်လေသလား၊ ကျေးဇူးရှင် လင်မယားမို့ စိုသော အဖုတ် မခြောက်ရလေအောင်ပဲ ခေါင်းငြိမ့် လိုက်မိသည်လား။ ခင်မမ တစ်ယောက် အဖြေထွက်အောင် မတွေးတတ်နိုင်မီပင် နှုတ်ခမ်းလေး အသာကိုက်ရင်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တော့၏။

...................................................

“ အိုကီ.. အဲ.. ဟီဟိ.. တို့နှစ်ယောက်ကသာ အသင့်ဖြစ်နေတာ မမရေ.. တို့ လင်တော်မောင်က ခြေကုန်လက်ပန်း ကျ နေပြီ ထင်ပါ့..”

“ ဟားဟား.. ထင်လား.. ခင်ဗျားလေးတို့ကို သနားလို့ ခဏ သိပ် ထားတာဗျ.. မယုံရင် လာ နှိုးကြည့်..”

“ နှမတော် ထူ မှ ထ မယ် ဆိုတာမျိုးလား မောင်တော်.. ခစ်ခစ်.. လာ မမ.. ဒီလူကြီးကို မှတ်လောက်အောင် ပညာ ဝိုင်းပေးကြမယ်.. အပြောကြီးတဲ့ ကိုကို..”

“ အွမ်း..”

သီဟက အိပ်ရာပေါ်တွင် ခါးဆန့် ဒူးထောက်လျက်။ ယမင်းနှင့်မမ ဘေးတစ်ဘက်စီမှာ နေရာ ယူသည်။ သုံးဦးသား ဖိုခနောက်ဆိုင် ဒူးထောက်လျက် ဖြစ်သွားသည်။ သီဟက လက်နှစ်ဘက်လုံးက မိန်းကလေး နှစ်ယောက် ခါးကို ဖက်ထားသည်။ အရင်ဆုံး ယမင်း နှုတ်ခမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ် နမ်းလိုက်၏။ မမ ကို ဖက်ထားသည့် လက်က တင်စိုင်များကို နီရဲလာသည် အထိ ညှစ်ချေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် တင်လုံးနှစ်ခုကြားထဲ လက်ချောင်း ထိုးထည့်ပြီး ပွတ်ဆွဲပေးသည်။ ဝင်းမွတ် စွင့်ကားနေသည့် မမ တင်စိုင်လုံး ပြောင်ချောချောများ ထက်တွင် ကြက်သီးများ အပိန့်လိုက် ထ လာ၏။ ပေါင်တံပေါ်ရှိ ရွှေရောင် မွေးညင်းနုလေးများပင်လျင် ထောင်မတ်လာသည်။ သီဟ လက်ချောင်းများက အဖုတ်ဆီ တိုးဝင်လာသည်။

မမလည်း ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို မသိမသာ ဟ ပေးလိုက်၏။ ယိုင်လုလု ဖြစ်သွားသည့် ကိုယ်လေးကို ယမင်းက ထိန်းထားပေးသည်။ လင်မယား နှစ်ယောက်က နှုတ်ခမ်းချင်းတော့ အနမ်းမပျက်။ သီဟက လက်ချောင်း နှစ်ချောင်း ပူးပြီး မမ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ အစောက ထွက်ကျထားသည့် အရည် လက်ကျန်များကို နှိုက် ကလော်လိုက်၏။ ပြီးတော့ မမ နောက်ပေါက်ဆီ လက်ကို ပွတ်ဆွဲသွားသည်။ အဖုတ်ဝနှင့် ဖင်ပေါက် အကြားတွင် တူးမြောင်း အရာတစ်ခု ဖြစ်သွား၏။ မမ လက်များ သူတို့နှစ်ဦး၏ ခါးဆီ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ပို ဟ ပေးလိုက်၏။ သီဟ လက်များက ကျွမ်းကျင် သွက်လက်လွန်းသည်။ အဖုတ်ထဲတွင် နောက်တစ်ကြိမ် အိုင်ထွန်းလာသည့် အရည် များကို နှိုက်ထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်ဝလေးဆီ ရောက်အောင် တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် အဆက်မပြတ် ပွတ်ဆွဲနေ၏။

ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက် အသစ် တစ်ခုက ခင်မမ၏ အသက်ရှုသံများကို အရှိန်တင်ပေးနေသည်။ မမ အာရုံထဲတွင် ဖင်ပေါက်ဝနှင့် အဖုတ် အကြား အေးစက်စက် မျဉ်းကြောင်းတစ်ခု ပေါ်လာ၏။ သီဟ လက်ချောင်းများက ထိုမျဉ်းကြောင်းပေါ်တွင် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပြေးလွှားလျက်။ မမ၏ ကိုယ် အလေးချိန်က ဒူးနှစ်ဘက်ပေါ်တွင် ရှိမနေတော့။ သူတို့နှစ်ဦးသားကို တင်းနေအောင် ဖက်ရင်း အားပြု ထားမိသည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို တတ်နိုင်သလောက် ကားပေးထားလိုက်၏။ သီဟ လက်များ မိမိ ဖင်ပေါက်ဝဆီ တစ်ချက်တစ်ချက် ရောက်လာတိုင်း လူက တွန့်တွန့်သွားသည်။ အားမလိုအားမရ ခံစားချက်က အဖုတ်တင်မက ဖင်၀ ဆီမှပါ ပေါ်လာ၏။ တူးမြောင်း ဖောက်နေသည့် လက် တစ်ချောင်းက ဖင်ပေါက်ဝလေးထဲ မသိမသာ တိုးဝင်လာသည်။

ဖင်ပေါက်ဝမှ ယားသက်သက် ခံစားချက်နှင့်အတူ အဖုတ် အတွင်းပိုင်းမှလည်း ပူလောင် ဆူပွက်လာ၏။ ချော်ကျိကျိ ချစ်ရည်များက တူမြောင်း တလျောက် ဒလဟော သွယ်တန်းနေသလို ခံစားနေရသည်။ ရှုံ့ပွပွ ဖင်ဝလေးက သွေးတိုးစမ်းလာနေသည့် လက်ချောင်း ထိပ်ကို သဘောကျလာသည်။ သီဟ လက်ချောင်း ထိပ်လေးက အဖုတ်ရည်တွေ နှိုက်လာလိုက်၊ ဖင်ဝလေးထဲ အဖျားဝင်ယုံ ထိုးထည့်ပေးလိုက် လုပ်နေ၏။ မမ ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးက လက်ချောင်းထိပ်မှ အရည်များကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ဟပ်ယူနေသည်။ သီဟ လက်ပြန်နှုတ်သွားတိုင်း မမ ဖင်ဝလေးတွင် ယားကျိကျိနှင့်။ အေးစက်စက် ဟာတာတာ အရသာက ကျန်ခဲ့သည်။ နောက်ခေါက် ထပ်သယ်လာမည့် အရည်တို့ကို စုပ်ယူဘို့ အသင့် ပြင်ထားမိသည်။ နောက်တဖန် နိုးထလာသည့် အဖုတ်တွင်းမှ ရာဂ မီးတောင်ကလည်း ပွက်ပွက် ဆူနေသော ချော်ရည်များကို အဆတ်မပြတ် ထုတ်ပေးနေ၏။

ကာမ ယန္တရား၏ လည်ပတ်မှု အဆင့်ဆင့်ကို ခင်မမ တောင့်မခံနိုင်တော့။ နောက် တချီ ပြီးမသွားအောင် အံကြိတ် ထားမိသည်။ လူလည်း ဖင်နောက်ပစ်ပြီး ပေါင်ကား ထားသဖြင့် ကွတတ ဖြစ်နေသည်။ ယမင်း နှင့် သီဟကို ဖက်ခိုထားသည့် လက်များလည်း အားလျော့လာပြီ။ မမ အခြေနေကို ရိပ်မိသော ယမင်းက နောက်ကျောကို ထိန်းပေးထားသည်။ မမ မျက်နှာက ယမင်း ရင်စိုင်များနှင့် တည့်တည့် နီးပါး။ ယမင်းလည်း အတော်လေး သွေးကြွ လှိုက်ဖို နေပြီမှန်း နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဖြစ်နေသည့် ရင်အုံ မို့မို့က သက်သေ ပြနေ၏။ မမ နားထင်နှင့် ထိနေသည့် ယမင်း နို့သီးခေါင်းလေး က ဖုကြွ မာတောင် လျက်။ မမလည်း ထို နို့သီး မာမာလေးကို စုပ်ပေးလိုက်တော့၏။ ယမင်းထံမှ တအင်းအင်း အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ မမ မျက်နှာကို သူမ ရင်ဘတ်နှင့် ဖိကပ်လာ၏။ မမလည်း ယမင်း ရင်အုံထက်မှ ဖုဖုသီးလုံးကလေးကို သွားနှင့် ဖွဖွ ကိုက်ပေးသည်။

“ အင်းး.. ကောင်းတယ် မမ.. ယမင်း ကြိုက်တယ်..”

“ အွမ်းး..”

“ တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ယောင်္ကျား ကိုလည်း အာ့လို စို့ပေးလိုက်ကြမလား မမ.. ဟင်..”

“ အင်..”

“ လီးကိုလေ.. စောစောက မမကို လိုးခဲ့တဲ့ လီးကြီးကိုပေါ့.. ခဏနေ မမ သူ့ဆီမှာ ဖင်ချခံမယ် မှတ်လား.. သူ ကောင်းကောင်း လိုးပေးနိုင်အောင်.. လီးကြီး အားရှိလာအောင် လေ..”

ယမင်း စကား မဆုံးမီ မမ ပါးစပ်က သီဟ လီးတံကြီးကို ငုံမိလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ထူထဲ မည်းနက်သော အမွေးအုံကြီးဆီမှ အီလည်လည် အနံ့အသက်က မမ စိတ်ကို ပိုမိုဆွဲဆောင်နေ၏။ အစောကတင် မိမိ အဖုတ်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးခဲ့သည့် အတံကြီး။ ဒီအတံကြီးတွင် ပေကျံလူးနေသည်က မိမိ အဖုတ်မှ အရည်များ။ သည်လို တွေးလိုက်တော့ အောက်ပိုင်းမှ ယားလာသည့် အသိက ကျောထဲထိပင် စိမ့် တက်လာ၏။ မမ တစ်ယောက် သီဟ လီးကြီးကို အငမ်းမရ စုပ်တော့သည်။ သီဟ တကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားအားလုံးကို ဒီအတံကြီးမှ တဆင့် စုပ်ယူ မြိုချပစ်နေသလား ဟုပင် ထင်မှတ်ရလောက်သည်။ လည်ချောင်း အ၀ ထိလုလု အတံရှည်ကြီးက ပါးစပ်ထဲတွင် ထွားသထက် ထွားလာနေ၏။

“ ယမင်းလည်း စုပ်ချင်သေးတယ်.. မမ ဖယ် ပေးအုန်း..”

“ အွမ်းး အင့်..”

မိန်းကလေး နှစ်ဦး တလှည့်စီ အလုအယက် စုပ် ပေးနေသည့် အတံကြီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်းနှင့်။ တစ်ယောက်က အတံကြီးကို စုပ်နေသည့် အချိန် ကျန် တစ်ယောက်က တောထူထူကို မျက်နှာခွေ့ကာ ကြည်စယ်ပေးသည်။ ဖြူနု သွယ်လျသော လက်ချောင်းလှလှလေးများက ရှုံ့အိတ် အတွင်းမှ ဥ နှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ချော့မြူပေးပြန်သည်။ သီဟ စိတ်ထဲတွင် ဘယ် တစ်ယောက်က ဘာလုပ်ပေးနေမှန်းပင်မသိတော့။ မျက်စိ စုံမှိတ်ပြီး ကော့ပေးထားရင်း အားပါးတရ ဇိမ်ခံနေသည်။ လီးထိပ်ဖျား ပတ်လည်ကို တို့ထိ နေသည့် လျာထိပ်လေးက အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးနှိုက်လာပြန်၏။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲစုပ်ရင်း သွားနှင့် ဖွဖွ ခဲပေး ထားပြန်သည်။ အားထည့်ပြီး စုပ် သွင်းသွားသည့် တစ်ချက်ချက်တွင် မိမိ ကိုယ်ထဲမှာ ရှိသမျှ အရာ အားလုံး ပါသွားသလို ခံစားရ၏။ သီဟ ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့။ ဒီပုံစံကြီးနှင့်လည်း ပြီးမသွားချင်။ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်လုံးကို ခပ်ဖွဖွ ဆွဲထူပြီး ယမင်းကို အချက်ပြလိုက်၏။ စိတ်ထဲတွင် ခင်မမ၏ ခရေပွင့် ညိုညိုလေးကို ချွေခူးလိုလှပြီ။

“ အဆင်သင့် ဖြစ်ရင် စကြမယ် မမ.. ယမင်း မျက်နှာပေါ် မှောက်လိုက်.. တို့နှစ်ယောက်က 69 ပေါ့ နော..”

ယမင်း ညွှန်ကြားသည့် အတိုင်းပဲ အမြန် နေရာ ယူလိုက်သည်။ မိမိ မျက်နှာနှင့် ယမင်း အဖုတ်လေးက ကွက်တိ။ ပြောင်းရှင်းနေသော ဆီးခုံ ဖွေးဖွေးလေးကို တစ်ချက်နမ်းရင်း အဖုတ်လေးကို စ တင် လျက်ပေးဘို့ ပြင်လိုက်သည်။ အပြင်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ဖြဲဟပြီး အစိ ပန်းရောင်လေးကို စ တင် စုပ်လိုက်ချိန် မိမိ အတွင်းကိုလည်း ယမင်းလျှာ ချွန်ချွန်လေး ဝင်လာတာ ခံစားလိုက်ရ၏။ သီဟက မမ နောက်တွင် ဒူးထောက်ရင်း နေရာယူထားသည်။ လီးတံကြီးအား လက်တစ်ဘက်နှင့် condom စွပ်သည်။ ကျန်လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည်က KY Gel တစ်ဗူး။ ထို့နောက် condom စွပ်ထားသော အတံကြီးပေါ်သို့ Gel များ ခပ်ရွှဲရွှဲ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ လက်ခလယ် ထိပ်တွင် Gel အနည်းငယ် တို့ယူပြီး ရှုံ့ပွပွ ဖြစ်နေသည့် ဖင်ဝလေးကို ပွတ်သုတ်လိုက်သည်။ အေးစက်ချွဲကျိသော အထိတွေ့က မမ ရင်ခုန်သံကို မြန်လာစေ၏။ သီဟ လက်ချောင်းလေးက မမ ခရေပွင့်လေးကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာနှင့် Gel သုတ်ရင်း ဆော့ကစားနေသည်။

“ Relax နော် မမ.. ကျနော် ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ သွားပေးမယ်..  စိတ်ကို တင်း မထားနဲ့.. နာတာ ကျင်တာတွေ မရှိအောင်လည်း Lube များများ သုံးပေးမယ်..”

“ …….”

“ လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ထည့်ကြည့်မယ်.. မ အဆင်မပြေရင် ချက်ချင်း ပြောလို့ရတယ်.. အားမနာနဲ့..”

“ …….”

“ ကျနော် ငြိမ်ထားပေးမယ်.. မမ ကိုယ့်ဘာကိုယ် အလျှော့အတင်း လုပ်ကြည့်..”

“ …….”

“ အဆင် ပြေတယ်ဆို လက် နှစ်ချောင်း စမ်းကြည့်မယ်..”

Gel အနည်းငယ် ထပ် သုတ်ပြီး လက်နှစ်ချောင်း ပူးလျက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းသည်။ မမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ကို အသက်သာဆုံး ဖြစ်အောင် လျော့ချထား၏။ လက်နှစ်ဆစ် သာသာခန့် အထိ အဆင်ပြေပြေ ဝင်သွားတော့ အတွင်းဘက်ကို လှည့်ကစားပေးရင်း အထုတ်အသွင်း စ လုပ်သည်။ ယမင်းကလည်း အောက်မှနေ၍ အဖုတ်လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက် လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်နှင့် အပီအပြင် ပြုစုပေးနေသည်။ တင်းကြပ်ကြပ် ဖြစ်နေသည့် မမ စိတ်တို့က ယမင်း လျှာစွမ်းကြောင့် သက်တောင့် သက်သာ ဖြစ်ကာ တဖြည်းဖြည်း ပေါ့ပါးလာ၏။ ဖင်ပေါက်ဝမှ တစ်ဆို့ဆို့ ယားကျိကျိ အရသာကိုနှစ်သက် သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ Gel များ ထပ်မံ သုတ်လိမ်းပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးမွှေသည်။ အတွေ့အကြုံ လုံး၀ မရှိသေးသည့် ခရေပွင့်လေးကို ကျင့်သားရအောင် အချိန်ယူပြီး လုပ်ပေးလိုက်နေ၏။ သည်လိုနှင့် မမ ဖင်ဝလေးမှာ လီး အစစ်ကို လက်ခံနိုင်ရန် အသင့်အနေထား ရောက်လာသည်။

သီဟ လက်တစ်ဘက်က မမ တင်ပါးနှင့် ပေါင်တံလေးများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ရှေ့ဘက်မှ ခံစားချက်နှင့် အနောက်မှ ထူးဆန်းသည့် အရသာကလည်း ခင်မမ စိတ်ကို ခရီး ဆုံးလုနီးနီး တွန်းပို့ နေသည်။ နောက်ပေါက်ထဲ လီးတံကြီး နာမှာပဲ ဟူသည့် အတွေးက တစ်စစ ပျောက်လာ၏။ ထူးဆန်းသော အတွေ့ကြုံသစ်ကို သက်တောင့်သက်သာ စောင့်ဆိုင်း နေမိသော်လည်း ဒီတိုင်းနှင့် ပြီးသွားမှာတော့ မလိုချင်။ နောက်ဆုံး သီဟဘက်လှည့်ကာ မိမိ အခြေအနေကို ပြောလိုက်တော့၏။

“ မ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ကိုသီဟ.. စ လို့ ရပြီ..”

“ အိုကေ.. ဒါဆို ကျနော် ထည့်ပြီနော်.. ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ သွားမှာပါ.. မ အဆင်မပြေတာရှိရင်တော့ အားမနာနဲ့ ကျနော့်ကို ပြော.. ရပ်ပေးမယ်.. ယမင်း ထ လိုက်တော့..”

ပြောပြီး သီဟ လုပ်ငန်း စ သည်။ မမလည်း ခါးလေး ပိုကော့ပေးထားလိုက်၏။ ယမင်းက မမ နို့လေးတွေကို ချေပေးရင်း ကိုယ်အနှံ့ကို ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်၏ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် မမ တစ်ကိုယ်လုံး ကာမ အာသီသ အပြည့်ရနေ၏။ သီဟက မမ ခရေပွင့်လေးကို လီးထိပ်နှင့် အသာအယာ ပွတ်ကစားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း တင်စိုင်နှစ်ဘက်ကို ညှစ်ချေရင်း ဆွဲကား ထားလိုက်သည်။ စိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့် အချိန်ယူကာ ထည့်လိုက်၊ ပြန် ထုတ်လိုက် လုပ်ရင်း နောက်ဆုံးတွင် သီဟ လီး တစ်ချောင်းလုံး မမ နောက်ပေါက်ထဲ လုံး၀ ဝင်သွားသည်။ လှုပ်ရှားမှုကို အသာ ရပ်လိုက်ပြီး မမ အခြေနေကို ကြည့်သည်။ မိမိဘက်က ငြိမ်လိုက်တော့ မမ တင်လေး မသိမသာ ဝေ့ပြီး လှုပ်လာ၏။

Annal sex ၏ အရသာကို မမ ကောင်းကောင်း ခံစားတတ်သွားပြီ။ ရှေ့ဆက်ဘို့ သူမ ကိုယ်တိုင်က အချက်ပြနေပြီမှန်း သီဟ ရိပ်မိလိုက်၏။ ယမင်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်တော့ မျက်လုံး တစ်ဘက် မှိတ်ပြီး ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ တင်စိုင်ထွားထွားကြီးများကို လက်ဝါးနှင့် အသာပွတ်ရင်း လှုပ်ရှားမှုကို ပြန်စသည်။ လက်တစ်ဘက်ကလည်း အဖုတ်လေးကို မှီသလောက် စမ်းရင်း ကောင်းကောင်း ကလိပေးနေလိုက်၏။ ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန် လုပ်နေသည့် အထုတ်အသွင်းကို ခပ်သွက်သွက် အရှိန် မြှင့်လိုက်သည်။

ယမင်း အနားမှာ ကြည့်နေရင်း မမ  မျက်နှာရှေ့ လာထိုင်၏ ပေါင်နှစ်ဘက် ထားပြီး မိမိ အဖုတ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်သည်။ မျက်စိရှေ့တည့်တည့်တွင် မိမိ လင်သားက အခြားမိန်းမတစ်ဦးကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးနေ၏။ ခံပေးနေသည့် မိန်းမ ကလည်း မိမိထက် များစွာ လိုက်လျောနိုင်သည်။ ခုလည်း စွင့်ကားသော တင်ထွားထွားကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားပြီး ဖင်ပေါက်ကို အားပါးတရ အလိုးခံနေသည်။ တကယ်တမ်း Annal sex က မိမိ လုံး၀ မနှစ်သက်သည့် ခံစားချက်။ တစ်ခါ ကြုံပြီးနောက် သီဟ စကားခေါ်တိုင်း ငြင်းခဲ့မိသည်ချည်းပင်။ ခုတော့ လင်ဖြစ်သူ၏ လိုအင်ဆန္ဒကို သူစိမ်း မိန်းမတစ်ယောက်က ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်။ သီဟ ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းများ အောက်တွင် မမ တစ်ယောက် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပြီး အစွမ်းကုန် တောင့်ခံပေးနေသည့် မြင်ကွင်း။ ဒီမြင်ကွင်းက မိမိ အဘို့ မနာလိုအူတို ဖြစ်ရမည့်အစား ကိုယ်တိုင်ပါ စိတ်ပါလာသည်အထိ ကောင်းကောင်းကြီး ဆွဲဆောင် နေတော့၏။

သီဟ တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း မမ ကိုယ်လုံးလေးက တတ်နိုင်သလောက် တောင့်ထားသည့်ကြားမှပင် ရှေ့ တိုးတိုးသွား၏။ တဖြည်းဖြည်း ယမင်း ပေါင်ကြားနှင့် မျက်နှာ အပ်လုနီးနီး ဖြစ်သွားသည်။ ယမင်းက မိမိနှင့် သူ့ယောင်္ကျား စိတ်ကြိုက် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ပွတ်နေ၏။ မမ တစ်ယောက် သီဟကို လှည့်ကြည့် အချက်ပြရင်း ကိုယ်လုံးကို ရှေ့နည်းနည်း တိုးလိုက်သည်။ ယမင်း အဖုတ်လေးကို စ တင် လျက်ပေးလိုက်၏။ စိုရွှဲ ချွဲကျိနေသည့် အရည် နွေးနွေးများကို တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် စုပ်ယူ မြိုချပစ်လိုက်သည်။ နောက်မှ ဆောင့်ချက် စိတ်လာတော့ မမ ပြီးချင်လာသည်။ အဖုတ်လေး အတွင်းထဲ လျာထိပ်ကို ဝင်နိုင်သလောက် ဖိ ထိုးထည့်ထားရင်း ပွင့်ချပ်လေး နှစ်ဖတ်ကို စုပ်ခဲ ထားလိုက်သည်။ သီဟ ဆောင့်လိုက်တိုင်း မမ လျာရော မျက်နှာတစ်ခုလုံးရော ယမင်း အဖုတ်ထဲ နစ် ပြီးရင်း နစ်သွား၏။ သုံးယောက် တပြိုင်နက် ခံစားရသည့် ကာမ ကပွဲ။ ယမင်းလည်း ခါးလေး ကော့လန်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းညူနေတော့၏။ အခန်း တစ်ခုလုံးတွင် ရမ္မက်၏ စိန်ခေါ်သံများဖြင့် ပူလောင် ဆူပွက်နေတော့သည်။

“ မမ ကောင်းရဲ့လား.. ယမင်း ယောင်္ကျား မမ ကို ဖင် လိုးပေးနေတာလေ.. ကြိုက်လား မမ.. အင်းး ရှီးးး…”

“ အင်းးး အရမ်းကောင်းတယ် ယမင်း..”

“ ကြိုက်ရင် ခံပစ် မမ.. စိတ်ကို လျော့ထားပြီး.. အားရပါးရ.. အင်းးး.. လုပ်ပါ.. ယမင်းကို လျက်ပေးအုန်း မမရာ.. စုပ် စောစောကလို.. အင်းး.. ဟုတ်တယ်..”

“ အွမ်းးး.. ပြွတ်..”

“ ရှီးး.. အ.. ကိုကို့.. မမ က ကြိုက်တယ်တဲ့ သိလား.. ဆောင့် ပေးလိုက်.. နာနာလေး လိုးပေး လိုက်စမ်းပါ.. အင်းး ဟင်းး.. အားး မမ.. ယမင်း.. ရပြီ.. ပြီးပြီမမ.. ယမင်း ပြီးသွားပြီ..”

“ အင်းးး လိုးတယ်ကွာ အင့်.. ဒီလိုလား.. အူးး.. အင့်..”

“ အားးးး ကိုသီဟ ရေ … အားးးး.. ကျွတ် ကျွတ်.. လုပ် လုပ်.. မ.. ပြီး ချင်..”

“ အင်းး.. တူတူ.. ကျနော်ရောပဲ.. အီးးး… ဟင်းးး…”

ငြိမ်သက်သွားသော အိပ်ခန်းလေး၏ အိပ်ရာထက်တွင် သုံးဦးသား လဲလျှောင်းနေကြ၏။ ခဏ ကြာတော့ သီဟက သန့်စင်ခန်းဘက် ဝင်သွားသည်။ ဘီဒိုထဲမှ အဝတ်စား တစ်စုံ ယူပြီး နှစ်ယောက်လုံးကို နှုတ်ဆက်ရင်း အခန်း အပြင် ထွက်သွား၏။ ယမင်းနှင့်မမ ရေ အတူ ချိုးကြရင်း စကား ပြောဖြစ်သည်။

“ အဆင်ပြေရဲ့လား မမ.. ယမင်းတို့နဲ့ ခုလို ပြန်နေရာတာ ကျေနပ်မှု ရရဲ့လား..”

“ ကျေနပ်ယုံတင် မကပါဘူးဟယ်.. ကျေးဇူး တင်မိတယ်.. တကယ်ပါ.. ”

“ ယမင်းလည်း ပျော်တယ်.. မမနဲ့ ခုလို နေရတာ.. ”

“ အွမ်း.. ဒါထက် ပြောပါဦးမယ်.. ညည်းလေး တော်တော်ကြီး တိုးတက် လာတယ်နော်.. ”

“ ဟိုမှာ အနေကြာသွားတာရယ်.. ဒီက မထွက်ခင် မမတို့ သင်ပေးတာတွေရယ်ကြောင့်ပေါ့.. ”

“ ဆရာထက် ဇောင်းထက် နေပါပြီအေ.. ”

“ ဟီဟိ.. ဒါတောင် မမ အကုန် မသိသေးလို့.. ”

“ အမယ်.. ပြောစမ်းပါဦး ဘာတွေများ ကျန်နေသေးတုန်း.. ”

“ ဟီးး.. နောက်ပေါက် ခံရတာ ဘယ့်နှယ်နေလဲ အရင်ပြောကြည့်.. ”

“ ကြိုက်ပါတယ်ဆို.. ဘယ်လို နေလဲတော့ ပြောတတ်ဘူးအေ.. ”

“ လီး နှစ်ချောင်းနဲ့ နှစ်ပေါက်လုံး တပြိုင်နက် ဆိုရင်ကော.. ဘယ်လိုနေမယ် ထင်လဲ.. ဟိ.. ”

“ အယ် ကျန်းးး.. ယမင်း.. ညည်းလေးက.. ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း.. ငါ့နားပဲ ဇောက်ထိုး ဖြစ်သွား သလားဟယ်.. ”

“ တကယ် မမရဲ့.. မမ စမ်းကြည့်ချင်ရင် ယမင်းတို့ ဆုံနေကျ တစ်ယောက် ရှိတယ်.. ဟိုမှာတုန်းကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့တာလေ.. အခု သူလည်း ပြန်လာမယ် ပြောတယ်.. ရောက်လာရင် တွေ့ကြည့်မလား.. မမ အတွက် ယမင်းတို့ အပြင် အဖော်သစ် နောက် တစ်ယောက်လည်း တိုးတာပေါ့.. ”

“ အွမ်းးးးး…”

............................................................................

(၁၄)

“ ဒါ ကလေး အမေ တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ချိန်လား ခင်မမ..”

“ အင်.. ဘာလဲ.. မ ကို ပြောလိုက်တာလား..”

“ မင်း မပြောလို့ ငါက ဘယ်သူ့ ပြောရမှာလဲ..”

“ သိနိုင်ဘူးလေ.. ထူးထူးဆန်းဆန်း ဆိုတော့လည်း.. ရုတ်တရက် ကြောင်သွားတာပေါ့..”

“ မင်းမင်း ဖျားနေတယ်.. ညနေကတည်းက တဲ့.. မင်း မနက်ထဲက အိမ်မှာ မရှိတာ ဆို..”

“ …….”

“ ကလေးက ခုတလော ခဏခဏ ဖျားနေတယ်.. မင်း သိရော သိရဲ့လား ခင်မမ..”

“ ခင်လေး တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာပဲ မဟုတ်လား.. မ’ ရှိနေစရာ လိုလို့လား.. ပြီးတော့ မေးလည်း ကြည့်ဦး သူကိုယ်တိုင်က အမေထက် အဒေါ်ကို ပို တွယ်တာနေတာ..”

“ အဲဒါကိုက ပြဿနာလေ.. မင်း အမေလို မနေလို့ပေါ့.. သားသမီးနဲ့ မိဘ မတွယ်တာဘူးဆိုတာ အဓိပ္ပာယ်ကို မရှိတာ.. မင်း ထင်သလို နေချင်တိုင်း ကလေးက မတွယ်တာလို့ ဆိုပြီး အကြောင်း ပြ နေတာ ငါ မသိဘူး မှတ်နေလား..”

“ ငါ မေးပါဦးမယ် မျိုးမင်း.. နင့်မှာ ငါ့ကို အဲ့လို မေးပိုင်ခွင့် ရှိတယ်လား.. ပြောစမ်းပါဦး..”

“ ဟာ.. ငါ မင်း ယောင်္ကျားလေ.. မင်း လင် လေ.. လင်က မယားကို ဒီစကား ပြောခွင့် မရှိဘူးလား..”

“ ဟာဟ.. ဘယ်တုန်းက ဖြစ်သွားတာလဲ.. ဟမ် မျိုးမင်း.. ငါ ဘယ်တုန်းက နင့် မယား ဖြစ်သွားတာလဲ.. သေချာ စဉ်းစားလိုက်ဦး.. နင့်ဘာနင် အဖြေထွက်တဲ့နေ့ကျမှ ငါ့ကို ဒီစကား လာထပ်ပြော..”

“ တောက်.. ငါ ကွာ.. ဒီမှာ ခင်မမ.. မင်း လုပ်ရပ်တွေ ရပ်တန်းက ရပ်သင့်ပြီ.. ငါ ဒါပဲ ပြောမယ်..”

“ ဘာ လုပ်ရပ်ကို ပြောတာလဲ..”

“ ဟားး.. ငါ့ ပါးစပ်က တည့်တည့် ပြောမှ သိမှာလား.. ငါ့ ပတ်ဝန်းကျင်းမှာ မင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ထွက်နေတဲ့ သတင်းတွေလေ.. ကျေးဇူးပြုပြီး ဆင်ခြင်စေချင်တယ်.. မင်း အနေနဲ့ ငါ့ကို ဂရုမစိုက်ရင်တောင် ပတ်ဝန်းကျင် ဆိုတာ ရှိသေးတယ်ကွ..”

“ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ.. ငါ့ လင် လို့ နံမည် တပ်ထားတဲ့ နင့်ကိုတောင် ဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူး ဆိုတဲ့နောက်တော့ အဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် ဆိုတာကို ငါက ဘာ အရေးလုပ်စရာလိုလဲ.. ငါ ပင်ပန်းလာတယ် မျိုးမင်း.. နင်နဲ့ စကားပြောဘို့ အား မရှိသေးဘူး.. Sorry ပဲ..

ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်။ တံခါးကို ဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။ လင်မယားရယ်လို့ ဖြစ်လာကတည်းက မျက်နှာချင်းပင် ဆိုင်ခဲလှသည့် မျိုးမင်း။ ခုတလောမှ မိမိကို တမင် စောင့်ကြည့်နေသလားပင် ထင်ရလောက်အောင် တိုက်ဆိုင်နေသည်။ ယမင်းနှင့် ကိုသီဟ မမကို လူ တစ်ဦးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ကိုအာကာ ဆိုသည့် ထိုသူက အိမ်ထောင် ပျက်ထားသူလူလွတ် တစ်ဦး။ နိုင်ငံရပ်ခြားတွင် အနေကြာသူ စီပွားရေးသမား တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ အတူနေချစ်သူများ ရှိပြီး ရုပ်ချော အပြောကောင်းရုံမက အပြုစုလည်း ကောင်းသည်။ သူနှင့် ခင်မမ သုံးလေးကြိမ်ခန့် ထမင်း အတူစားကြရင်း ဈေးဝယ် ထွက်ကြရင်းနှင့် အတော်လေး ရင်းနှီးပြီးမှ လိင်ကိစ္စ အထိ ပါတ်သက်ခဲ့မိ၏။ ယမင်းတို့ လင်မယား နှင့်အတူ လေးဦးပေါင်း ကာမ ကပွဲကြီးများ နွှဲဖြစ်ခဲ့သည်။ နှစ်ဦးတည်းလည်း အကြိမ်ကြိမ် တွေ့ခဲ့ဖူးပြီ။ နောက်ပိုင်းတွင် ကိုအာကာ နှင့် မမ အကြားတွင် အိပ်ရာထက်က သွေးသားကိစ္စသက်သက် အပြင် အခြားသော နှောင်ကြိုးတစ်မျှင်က မသိမသာ ရစ်ဖွဲ့လာသည်။

လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်က ကိုအာကာ မမကို လက်ထပ်ဘို့ ဖွင့်ပြောသည်။ ကိုမျိုးမင်းနှင့် လမ်းခွဲပြီး သူနှင့်အတူ နိုင်ငံခြားသို့ လိုက်ခဲ့ရန် တောင်းဆို၏။ သမီးလေး ငွေလမင်းကိုလည်း ဖခင် တစ်ယောက် နေရာမှ စောင့်ရှောက်မည်ဟု ဆိုသည်။ ခင်မမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းမသားပီပီ အသက်မဲ့နေသည့် အိမ်ထောင်ရေး ထက်စာလျှင် သာယာသည့် ဘ၀ ခရီးလမ်းကို လျှောက်လိုသည်။ မိမိ အစီအစဉ်ကို မျိုးမင်းလည်း ငြင်းမည် မထင်။ တစ်ခု ရှိနေသည်က မိခင်ကြီး ဖြစ်၏။ မမ စိတ်ထဲတွင် မိမိ ဆန္ဒကို မေမေ လက်ခံမည်ဟု မထင်။ နောက်ဆုံး မိမိကို နားလည် ခွင့်ပြုသည်ပဲထား၊ တစ်ဦးတည်းသော မြေးဖြစ်သူကိုတော့ သူမ မျက်ကွယ်ရာ ဖြစ်သည့် ဒုတိယမြောက် ပထွေးလက်သို့ အပ်မည် မဟုတ်တာ သေချာ၏။

ငွေလမင်း ဟူသော မိမိရင်သွေးသမီးလေး။ မွေးကင်းစကတည်းက အဘွားနှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူကသာ လက်က မချစတမ်း စောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ မိမိက ကလေးအသက် တစ်လ ပြည့်အောင်ပင် နို့ချို မတိုက်ဖြစ်ခဲ့။ ကလေး ကိုယ်တိုင်ကလည်း မိခင်ထက် အဘွားနှင့် အဒေါ်ကိုသာ တွယ်တာသည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်ကရော သမီးလေးကို တွယ်တာပါရဲ့လားဟု ဘာသာ ပြန်ဆန်းစစ်မိ၏။ ထင်သာ မြင်သာအောင် ချစ်မပြဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သမီးလေးက မိမိ ဘ၀ ဖြစ်သည်။ ချစ်ရသူ မောင့်၏ မျိုးဆက်သွေး ဖြစ်သည်။ ဒီသမီးလေးအတွက်ပဲ မိမိဘဝကို စတေးခဲ့သည်။ မိမိ အနေနှင့် ကျွန်တစ်ယောက် သာသာ သတ်မှတ်ထားခဲ့သော ယောင်္ကျားတစ်ဦး၏ နံမည်ခံမယား ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ မိမိ၏ အလှအပ၊ ပျိုမြစ် နုနယ်မှုများနှင့် တက်ကြွနေသော သွေးသားအာသီသ အားလုံး ဘာမဟုတ်သည့် လူတစ်ယောက်၏ လစ်လျူရှုမှုကို ခံခဲ့ရသည်။ ထိုသို့ အေးစက် မာကြောနေသော အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခု ဖြစ်လာရခြင်း ကလည်း မိမိ အပြစ်သက်သက်ကြောင့် ဟူသော စွဲချက်အောက်တွင်။

နောက်ဆုံးတော့ မိမိဘဝရှေ့ရေး တဆစ်ချိုးပြောင်းလဲမည့် ကိစ္စမို့ အားကိုးယုံကြည်စွာ တိုင်ပင်မိသူက အရင်းနှီးဆုံး လူယုံများဖြစ်သော ယမင်းတို့ လင်မယား။ တကယ်တမ်း လက်တွဲကြမည် ဆိုတော့ ကိုအာကာ၏ စိတ်နေစရိုက်ကို အတွင်းကျကျ ပိုသိရန် လိုကြောင်း အကြံပေးကြ၏။ ဖြစ်ချင်တော့ သည်လူက ထင်ထားသလောက်ကြီး စိတ်ဓာတ် တည်ကြည်သူ မဟုတ်ကြောင်း စုံစမ်း သိလာရသည်။ ခင်မမ အနေနှင့် မိမိ အပေါ် ရစ်ဖွဲ့လာသည့် နှောင်ကြိုးသည် လိင်သာယာမှု သက်သက် မဟုတ်သလို သာယာသည့် အိမ်ထောင်ရေး ထူထောင်နိုင်ရန် အခြေခံ အချက်များထဲမှ တစ်ခု ဖြစ်သည့် အချစ် ဆိုသော အရာလည်း မဟုတ်ခဲ့။ မိမိ ပိုင်ဆိုင်မှုများအပေါ် မျက်စောင်းထိုးလာသည့် ကိုအာကာ ၏ လောဘစိတ်ကို မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပဲ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ခဲ့ရသည်။ ခင်မမ တစ်ယောက် ရမ္မက်၏ ခေါ်ငင်ရာ ထောင်ချောက် တစ်ခုအတွင်း ရောက်မှန်း မသိ ရောက်ခဲ့ရပြီ။ ကိုသီဟနှင့် ယမင်းလည်း ဒီအတွက် ကြီးစွာ စိတ်ပင်ပန်းနေကြရ၏။

လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်ရင်း အိပ်ရာထက်တွင် လှဲချလိုက်၏။ ကျွန်းကွက် မျက်နှာကျက်တွင် တလှည့်စီ ပေါ်လာသည်က သမီးလေး ငွေလမင်းနှင့် မိခင်ကြီး မျက်နှာ။ နောက်ထပ် ချစ်ရသည့် မောင့် မျက်နှာ။ လက်ရှိအခြေနေတွင် မိမိဘဝက စားဝတ်နေရေးမှ အစ သမီးလေး ရှေ့ရေးအတွက်ပါ အထူးတလည် ပူစရာမရှိ။ မိမိကိုယ်ကို ပြန်မေးနေသည့် မေးခွန်းက သွေးသား၏ အာသီသ တစ်ခုအတွက်နှင့် အရာရာ ပြည့်စုံနေသော ဘဝတစ်ခုကို အလဲ ခံဝံ့ပါသလား။ စိတ်ဓာတ် မာကျောသူပီပီ သွေးသား အယားပြေ သက်သက် အတွက်တော့ လင်တစ်ယောက် ယူစရာ မလိုဟု တွေးလိုက်မိသည်။ မနက်ဖြန် ကိုအာကာနှင့် တွေ့မည်။ သူ တောင်းထားသည့် လက်ထပ်ခွင့်ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းဆိုရင်း အပြုံးနှင့် နှုတ်ဆက် လမ်းခွဲနိုင်ရန် မျှော်လင့် ချက်ဖြင့် ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။

“ မမ.. အိပ်ပျော်နေလား.. လေး ဝင်ခဲ့လို့ ရမလား မမ..”

“ မအိပ်ဘူး လေး.. လာခဲ့..”

“ မင်းမင်း အဖျား မကျဘူးမမ..”

“ ဆေးခန်း မသွားဘူးလား..”

“ သွားတယ် မမ.. ခုတလော ခဏခဏ ဖျားနေတော့ ဆရာဝန်က သေချာအောင် သွေးတွေ ဆီးတွေ စစ်ခိုင်းတယ်.. တီဘီတို့ ငှက်ဖျားတို့ပေါ့နော်.. သွေးလွန်တုပ်ကွေးတော့ မဟုတ်ဘူး ပြောတာပဲ..”

“ စစ်ပြီး ပြီလား.. မျိုးမင်းကို ပြောသေးလား.. အဲ့အကြောင်း..”

“ ဟုတ် ပြောထားတယ်.. ဓာတ်မှန်က ရိုက်ပြီးပြီ.. သွေးက မနက်ဖြန် သွား စစ်မယ် မမ.. ဆရာဝန်ကြီး ညွှန်တဲ့နေရာ သွားရမှာမို့လို့.. မြို့ထဲဘက်ပဲ..”

“ အေးလေ.. သွားစစ်လိုက်ကြပေါ့ မျိုးမင်း လိုက်ပို့မှာ မဟုတ်လား..”

“ မမ လိုက်နိုင်မလား မေးကြည့်တဲ့ ကိုကြီးက..”

“ ကျွတ်.. အေးပေါ့လေ.. သူ့သမီးမှ မဟုတ်တာပဲ..”

“ လေးလည်း အဲ့နေရာကို သေချာ မသိလို့ပါ..”

“ ကဲပါ.. ငါ လိုက်မယ်.. ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ..”

“ ညနေ ငါးနာရီ မထိုးခင်ထိ တနေကုန် ရတယ် မမ.. မမ အဆင်ပြေမယ့် အချိန် သွားလို့ ရတယ်..”

“ အင်း.. ပြီးရော.. နက်ဖြန် မနက် သွားစရာ တစ်ခုရှိတာ ပြီးရင် ပြန်လာခဲ့မယ်.. နေ့လည်စာ စားပြီးချိန်လောက် အသင့်လုပ်ထားလိုက်..”

“ ဟုတ်..”

....................................................................................

“ စောသားပဲနော် မ.. ကိုယ်တောင် ခုလေးတင် အိပ်ရာ နိုးတာ..”

အခန်းတံခါး လာဖွင့်ပေးသည့် ကိုအာကာ။ မနက် ဆယ်နာရီဆိုသည့် အချိန်က နောက်အကျကြီး မဟုတ်သော်လည်း မမ ရောက်လာတာကို သိပ် ဘဝင်မတွေ့ပုံရသည့် မျက်နှာနှင့် ပြောလိုက်သည်။ ကိုအာကာ့ အခန်းက အိပ်ခန်း၊ ဧည့်ခန်း ဟူ၍ သီးသန့် ဖွဲ့ကာထားခြင်းမျိုး မရှိသော သိပ်ကြီး မကျယ်လှသည့် ကန်ထရိုက် တိုက်ခန်း တစ်ခု ဖြစ်သည်။ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဧည့်ခန်းဟု သတ်မှတ်ရမည် ဖြစ်သော ပလတ်စတစ် ထိုင်ခုံ တစ်စုံ ချထားသည့် ဆယ်ပေ သာသာ ရှိမည့် အခန်း။ ထို ဧည့်ခန်းနှင့် ဆက်လျက်က အိပ်ရာ ကုတင်ချထားသည့် အိပ်ခန်း။ ထိုအခန်းနှစ်ခုကြားတွင် ပိတ်စခန်းစီး တစ်ခုကို နံရံသဖွယ် ကာ ထားသည်။ ဟို အရင်က သည်အိမ်၊ သည်နေရာကို တစ်ကြိမ်ထက် မက ရောက်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် လာရင်း ရည်ရွယ်ချက်ချင်း မတူသောကြောင့်ပဲလား၊ သည်နေ့အဘို့ မမ စိတ်ထဲတွင် အိမ်ခန်းကျဉ်းလေး၏ မြင်ကွင်းက ခါတိုင်းနှင့် မတူ။

ခန်းနားတောက်ပသော မိမိ အသွင်အပြင်က သည်အခန်းလေးနှင့် ဖီလာ ဖြစ်နေသလို ခံစားရသည်။ အကယ်၍များ ကိုအာကာက မိမိအား ဘာ အဆောင်အယောင်မျှ မပါဘဲ သူ့ဘဝထဲ ဝင်လာရန် တောင်းဆိုခဲ့ပြီ ဆိုပါစို့။ မိမိ အနေနှင့် လက်ရှိ ဘဝအခြေနေကို စွန့်ကာ ယောင်နောက် ဆံထုံး ပါ နိုင်ပါသလား။ ကိုယ့်ဘာကိုယ် ပြန်မေးကြည့်တော့ အဖြေမထွက်ခင် ကျောချမ်း သွားမိ၏။ သာယာသော မိသားစု ဘ၀ ဆိုသည့် မရေမရာ မျှော်လင့်ချက်က သည် တစ်ချက်နဲ့တင် အလိုလို မှေးမှိန် သွားသည်။ ခင်မမ တစ်ယောက် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် သဘောကျပြီး ပြုံးမိ၏။ ဒါ ရမ္မက် သက်သက်ပဲ။ အင်မတန် ရူးကြောင်ကြောင်နိုင်လှသော အချစ် ဆိုသည့် အရာတွင် အမှန်အမှား ခွဲခြားနိုင်သည့် မျက်စိ မပါ။ သို့သော် တကယ်တမ်း လက်တွေ့ကျကျ ရင်ဆိုင်ရသည့် ဘဝကတော့ မျက်စိသာမက ပါးစပ်၊ နား၊ နှာခေါင်း အကုန်လုံး ပါသည်။

သည်လူနှင့် အပြီးတိုင် လမ်းခွဲမှ ဖြစ်မည် ဟူသော အတွေးက ပိုမိုခိုင်မာသွား၏။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ယနေ့အဘို့ သည်အခန်းထဲတွင် စကားပင်ပြောလိုစိတ် မရှိ။ 

“ တစ်ဆိုင်ဆိုင် သွားထိုင်ကြမလား ကိုအာကာ.. မနက်ကလေးစာလည်း စားရင်းပေါ့..” 

ပြောရင်း ထိုင်ရာမှ ထ ရပ်လိုက်သည်။ ကန့်လန့်ကာ နောက်မှ လူရိပ်တစ်ခု ထွက်လာ၏။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးနှင့် မိန်းမ တစ်ယောက်။ အံ့သြသည် ဆိုတာထက် စိတ်ထဲ နောက်ကျိကျိ ဖြစ်သွား၏။ လွတ်လပ်သော ယောင်္ကျား တစ်ယောက်၏ အခန်းထဲတွင် မိန်းမ တစ်ယောက် ရှိနေခြင်းက မဆန်း။ သို့သော်လည်း သည်လူအပေါ် စိတ်ကုန်စပြုနေသည့် ခင်မမ အဘို့ မြင်ကွင်းက မည်သို့မျှ အဆင်မပြေ။ 

“ ကိုကြီးက တယ် လောဘကြီးတာပဲ.. သမီးတောင် မပြန်ရသေးဘူး နောက်ထပ်တစ်ယောက်က အသင့်.. ခစ်ခစ်..” 

ကုတင်ခြေရင်းဘက်ရှိ စင်ပေါ်မှ တဘက် တစ်ထည်ကို ကိုယ်တွင် ယူပတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ကောင်မလေး၏ ညုတုတု လေသံက မမ နားထဲ ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ဝင်လာ၏။ ဒီမိန်းကလေး ပြောချလိုက်ပုံက.. ငါ.. ငါ ဘာဖြစ်သွားပြီလဲ..။

ကွက်ကနဲ မျက်နှာပျက်သွားသော ခင်မမကိုကြည့်ပြီး ကိုအာကာ ရယ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ထို မိန်းကလေးဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြောသည်။ 

“ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာတုန်း ကောင်မလေးရဲ့.. ဘုမသိဘမသိနဲ့ ခက်တာပဲ.. ဒါ (…..) စီးပွားရေး လုပ်ငန်းစုက သူဌေးကတော် ဒေါ်ခင်မမ..” 

သူ ပြောလိုက်မှ ပို ဆိုးသွားသည်။ ကောင်မလေးက ပြာယိပြာယာဖြင့် အံ့သြဟန် ပြုသည်။ မိမိတစ်သက်တွင် ဤမျှလောက် တစ်ခါမှ အနေမခက်ဘူးခဲ့။ မိမိကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး စပ်စုနေသည့် ကောင်မလေး၏ မျက်ဝန်းများက မိမိအား သရော် လှောင်ပြောင် နေသယောင်။ လက်ရှိ အခြေအနေတွင် ထိုမိန်းကလေးက သူ့ခန္ဓာကိုယ် သူ အရင်းပြု ငွေရှာနေသော သွေးသား ဈေးသည်တစ်ဦး၊ မိမိက လုပ်ငန်းရှင် လင်သူဌေး ရှိပါလျက် သူစိမ်း ယောင်္ကျားတစ်ဦး၏ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေသည့် ကာမ၏ သားကောင် တစ်ယောက်။ မိမိဘ၀ အခြေအနေနှင့် လွတ်လပ်ခွင့် အမှန်အမှားက မြင်ကရာလူ သိနိုင်သည့် အနေအထားမှ မဟုတ်ဘဲ။ ခုချိန်တွင် ကောင်မလေး စိတ်ထဲ မိမိကို လင်ငယ်နှင့် လာချိန်းတွေ့နေသော သူဌေးကတော်တစ်ဦး ဟုသာ မြင်မည်မလွဲပေ။ ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာပေးနှင့် မိမိအားကြည့်နေသည့် ကောင်မလေးရှေ့တွင် ခင်မမတစ်ယောက် မျက်နှာ မထားတတ်အောင်ပင် ရှက်ရတော့သည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း ငါ့အဖြစ်က ဖာသည်ကတောင် လှောင်ပြုံးနေရပါပေါ့လား ဟု တွေးမိတော့၏။

“ သမီး ပြန်ရတော့မလား ကိုကြီး..”

“ နေဦး ခဏ.. မ.. ကောင်မလေး ကို တစ်ခုခု ခိုင်းချင်သေးလား.. ခုတလောက နှစ်ယောက်တည်းပဲ ဆုံဖြစ်နေတော့.. မ လည်း ယမင်းနဲ့ တွေ့ရတဲ့ ရက်တွေ ပျော်တယ် ဟုတ်..”

“ အာ.. ဟင့်အင်း.. မ စိတ်မပါဘူး ကိုအာကာ.. ပြန်ပါစေ.. ဒါမှမဟုတ်လည်း မ ပြန်မယ်.. နောက်မှ တွေ့ကြတာပေါ့..”

“ အယ်.. မမ က သမီးရှိနေလို့ စိတ်ဆိုးတာလား.. ကိုကြီးကလည်း ဟုတ်သားပဲ.. မမ လာမယ့်ရက် သမီးကို ဘာလို့ ခေါ်လဲလို့.. ပြီးတော့ အစောကြီး ထ ပြန်မယ် ဆိုတော့လည်း လင်းဆွဲ ဆွဲနေသေးတယ်.. ခုကျ မမကို အားနာစရာ.. ဟိုလေ မမ.. သမီး ပြန်တော့မှာပါ.. ကိုကြီးကို စိတ်မကောက်ပါနဲ့နော်.. ကိုကြီး သမီးကို ခေါ်တယ် ဆိုတာက..”

“ မလိုပါဘူး.. မင်း ရှင်းပြပေးနေစရာ မလိုဘူး.. တို့ လာတာက သူနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောဘို့.. ခု သူ အနားယူနေချိန် ဖြစ်နေလို့ ပြန်မယ် ပြောတာ.. တို့က မင်းရှိနေတာလောက်ကို စိတ်ကောက်ရမယ့် အနေထားမဟုတ်ဘူးလေ.. ပြီးတော့ မင်း ဝင်ရှင်းပြရမယ့် အနေထားလည်း မဟုတ်ဘူး..”

ကောင်မလေးက သဘောရိုး ပြောခြင်း ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ သို့သော် မိမိ ကိုယ်တိုင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရှက်နောင်တ ရနေမိချိန်မို့ သူမ ဤသို့ ဝင်ပြောခြင်းကို မျက်မုန်းကျိုးမိ၏။ ကိုယ့်နေရာ ကိုယ် မနေတဲ့ မိန်းကလေးပဲ။ သူကများ ငါ့ကို ဝင်လျှာရှည်နေသေးတယ်။ ဒါ သက်သက်မဲ့ ပမာမခန့် လုပ်တာ။ စိတ်တိုတိုနှင့် ပိတ်ဟောက်မိပြီးကာမှ သူမ ပြန်ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် မိမိ ပို၍ အရှက်ကွဲရပြီမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ခင်မမ အဖြစ်က ဟောင်ယုံ ဟောင်သည့်ခွေးကို ခဲဖြင့်ပေါက်ရန် ရွယ်မိသဖြင့် အကိုက်ပါ ခံရလိုက်ရသလိုမျိုး။

“ ဟုတ်ကဲ့.. ကျမ ဝင်ပြောမိတာ မှားသွားပါတယ် အမ.. အမ အနေအထားကို မသိလို့ မဟုတ်ပါဘူး.. အမ တို့ ပိုင်တဲ့ (….) စတိုးဆိုင်မှာ ကျမ သူငယ်ချင်း အရောင်းစာရေးတွေ ရှိတယ်လေ.. ကျမလည်း အဲ့ကို ရောက်နေကျပဲ.. ကိုယ်ဝယ်နေကျ ဆိုင်ရှင်လည်း ဖြစ်တယ်.. ဒီအိမ်မှာလည်း နောက်ထပ် ဆုံဖြစ်ဦးမယ် ထင်လို့ ဒီလိုပဲ မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ် ပြောလိုက်တာပါ.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အမရဲ့ ဟင်းဟင်း..”

“ အာ.. ကဲကဲ.. ပြန်လိုက်တော့ ဘေဘီ.. မင်း တော်တော် ရှည်တာပဲ..”

ကိုအာကာ ဝင်ပြောလိုက်တော့ ပြုံးစစနှင့် ပုခုံး တစ်ချက် တွန့်ပြသွားသေးသည်။ အဝတ်အစားများ ဝတ်နေစဉ် သီချင်း အေးအေး ညည်းနေလိုက်သေး၏။ ပြန်ထွက်သွားခါနီး မထိတထိ အပြုံးနှင့် ပြောသွားသေးသည်။ 

“ လမ်းတွေ့ရင် ခေါ်မယ်နော် အမ.. ပိုက်ဆံလေးဘာလေး လိုရင်လည်း ကိုယ့်အမဆီ လှမ်း ချေးရတာပေါ့.. ခစ်ခစ်..”

ခင်မမတစ်ယောက် ပလတ်စတစ် ထိုင်ခုံပေါ်တွင် တောင့်တောင့်ကြီး ထိုင်ရင်း လက်သီးကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားမိ၏။ ရှက်လည်းရှက်၊ ဒေါသလည်းထွက်မို့ လူက ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ ကိုအာကာ အထဲဝင်သွားပြီး အအေး တစ်ခွက်နှင့် ပြန်ထွက်လာ၏။ အအေးခွက်ကို လှမ်းပေးရင်း မမ ရှေ့တည့်တည့်တွင် ခုံတစ်လုံး ဆွဲယူ ထိုင်လိုက်သည်။

“ စိတ်ထဲ ထားမနေပါနဲ့ မ ရာ.. အလကားကောင်မပါ.. သောက်လိုက်ဦး အအေး..”

“ မထားပါဘူး.. မ နဲ့လည်း နောက်ထပ် ဆုံစရာ မရှိဘူးပဲ..”

“ အင်းလေ.. နောက်ဆို ကိုယ့်နား မ အမြဲရှိနေတော့မှာ.. ဒီလိုကောင်မတွေ ဘာထပ် ဆုံနေစရာ လိုလဲ နော..”

“ အဲ့ကိစ္စ ပြောမလို့ ကိုအာကာ.. မ တို့ ရှေ့ဆက် ပတ်သက်နေဘို့ အဆင်မပြေလောက်ဘူး ထင်တယ်..”

“ အမ်..”

“ ဟုတ်တယ်.. မ သေချာ စဉ်းစားကြည့်ပြီးပြီ.. သမီး ရှေ့ရေးရောပေါ့.. မ တို့ သာမန်မိတ်ဆွေတွေ အဖြစ်နဲ့ပဲ ဆက် ရှိသွားတာ ပိုကောင်းပါတယ်..”

“ သာမန် မိတ်ဆွေ.. ဟုတ်လား မ..”

“ …….”

ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း အအေး တစ်ငုံ သောက်လိုက်၏။ စူးရှရှ အချိုရည်အေးက ရင်ထဲမှ ဒေါသမီးကို အတော်အသင့်တော့ ငြှိမ်းသတ်ပေးသွားသည်။ စိတ်လည်း အတော်လေး တည်ငြိမ်သွားပြီမို့ ပြောစရာ စကားများကို အေးအေးဆေးဆေး ပြောရန် ပြင်ဆင်လိုက်၏။ တစ်ဝက်လောက်သာ ကျန်တော့သော အအေး ဖန်ခွက်ကို ကိုင်မထားလို၍ တင်ရန် ကြည့်သော်လည်း အနားတွင် စားပွဲနှင့် တူတာ ဘာမှ မရှိ။ မမကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ကိုအာကာ့ မျက်နှာထက်တွင် အလိုမကျမှုများ ပေါ်လွင်နေသည်။

“ သာမန် မိတ်ဆွေ ဆိုတဲ့ စကားက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ မ.. ကိုယ် တောင်းထားတဲ့ လက်ထပ်ခွင့်ကို ငြင်းတာလား.. ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်တို့ ကြားက ဆက်ဆံရေးကိုပါ အပြတ် ဖြတ်ချင်တာလား..”

“ ပြောရရင်တော့ နှစ်ခုလုံးပဲ..”

“ ……..”

“ ……..”

“ မဖြစ်နိုင်ဘူး..”

“ ……..”

“ ကိုယ့်ဘက်က နောက်ဆုတ်ဘို့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိဘူး မ..”

“ ……..”

“ ကိုယ်တို့ချင်း လက်မတွဲဖြစ်ရင်တောင် ခုလိုပဲ ပါတနာ အနေနဲ့တော့ ဆက် ရှိနေရမှ ဖြစ်မယ်..”

“ ……..”

...................................................

ပြောရင်း သူ့လက်တစ်ဘက်က မမ ဒူးပေါ် ရောက်လာသည်။ ဖယ်ထုတ်ဘို့ ကြိုးစားသော်လည်း အရာမထင်။ မျက်နှာထက်တွင် ကပိုကယို လွင့်မြောနေသော ဆံယဉ်နုလေးများကို နားကြား သိမ်းညှပ်ပေးသည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်း သွယ်သွယ်များနှင့် မမ လည်တိုင်ကို တို့ထိ ဆော့ကစားရင်း..

“ စိတ်အေးအေး ထားပါ မ ရယ်.. ဟို ဘာမဟုတ်တဲ့ ဖာသည်မ စကားကြောင့် ကိုယ့်ကို ငြိုငြင်သွားတာ.. ကိုယ် သိတာပေါ့..”

“ …………”

“ မ ကိုယ်နဲ့ ကင်းပြီး ရပ်တည်ဘို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး.. ကိုယ့်ကို ခြေစုံကန်ဘို့ မကြိုးစားချင်စမ်းပါနဲ့..”

“ …………”

“ ကိုယ် ဆိုတဲ့ကောင်က မ နား နေရရင် ပြီးရောပါ.. အရှင်သခင် ဖြစ်ရမှ မဟုတ်ပါဘူး ကွာ..”

“ …………”

“ ခုလိုပဲ မ ကို ပျော်တော် ဆက်ပေးနေရရင်ကို ကိုယ့်ဘဝက ပြည့်စုံ ပြီ..”

“ …………”

“ ဟမ်.. မ.. မ အခုကိုပဲ ကိုယ့်ကို လိုအပ်နေပြီ မှတ်လား..”

“ ဟင့်အင်း.. မဟုတ်ဘူး.. ဖယ်ပါ ကိုအာကာ.. မ .. မ သွားစရာ ရှိသေးတယ်.. အချိန် သိပ်မရလို့ နောက်မှ ဆက်ပြောတော့မယ်..”

“ အာ.. ဟေ့အေးကွာ.. မ စိတ်ခုသွားတာ မပြေမချင်း ကိုယ် ဘယ်မှ ပေးမသွားနိုင်ဘူး.. ကိုယ့်ကို ကြမ်းပစ်လေကွာ နော်.. လာ ထ.. မ စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ ကိုယ် ပြုစုမယ်..”

“ ဟာ.. ဟင့်အင်း.. လူကို စိတ်ရှုပ်လာအောင် မလုပ်စမ်းပါနဲ့.. ကျမ ပြန်ပါရစေ ကိုအာကာ.. နောက်မှ တွေ့မယ်..”

“ မရဘူး ကွာ.. ဒီနေ့အဘို့ ကိုယ့်မှာ မ ကို ပြစရာ တစ်ခုရှိတယ်.. ကိုယ်တို့ဘဝရဲ့ ချိုမြိန်သော နေ့ရက်လေးတွေလေ.. မ မသိအောင် ကိုယ် မှတ်တမ်း လုပ်ထားတာ.. စပရိုက်စ် လုပ်ချင်လို့..”

လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့် ဖန်ခွက်ထဲမှ အချိုရည်တို့ မသိမသာ လှိုင်းထလာ၏။ ကိုအာကာ ထိုင်ရာမှ ထ ထွက်သွားသည်။ သူ ဘာ ပြမလို့လဲ။ ချိုမြိန်သော နေ့ရက်များ အကြောင်း မှတ်တမ်း ဆိုပါလား။ ဖန်ခွက်လေးကို ကိုင်ထားသည့် လက်ထဲတွင် ချွေးစေးတို့ဖြင့် စေးကပ်စပြုလာသည်။ တိတ်ဆိတ်သော အခန်းကျဉ်းလေးထဲတွင် ကိုယ့် အသက်ရှုသံ ကိုယ် ပြန်ကြားနေရ၏။ ကိုအာကာပြန်ထွက်လာ၏။ လက်ထဲတွင် ပါလာသည်က လပ်တော့ပ်လေး တစ်လုံး။ အနီရဲရဲ လပ်ပ်တော့လေးကို ကြည့်ရင်း ခင်မမ စိတ်တို့ စိုးရိမ်ရေမှတ် ရောက်လာ၏။ ဒီထဲမှာ ဘာတွေ ရှိနေမလဲ ဆိုတာထက် တကယ်လို့များ ငါ ထင်တာ မှန်နေခဲ့ရင် ဒီပြဿနာကို ဘယ်လို ရှင်းမလဲ ဟု ကြိုတွေးနေမိသည်။

“ သောက်လိုက်ဦးလေ မ.. အများကြီး ကျန်နေသေးတယ်..”

“ အင်း.. ဒီ အအေးက ဘာ လဲ.. လိမ္မော် ပေမယ့် မ သောက်နေကျ အရသာနဲ့ နဲနဲ..”

“ စိတ်ထင်လို့ ဖြစ်မှာပါ.. သောက် ကြည့်ပါဦး မ ရဲ့..”

“ အိုးးး.. ကိုအာကာ.. မ ဒီနေ့ သွားစရာ ရှိသေး..”

“ ခဏ လေးပါ ကွာ.. မ ကလည်း.. လာ ပြ မယ်..”

“ ဟင့်အင်း.. မ .. မကြည့်ချင်.. အိုးး… အွမ်း..”

“ ပြွတ်.. ပြွတ်..”

“ အွမ်း.. ဖယ်.. အု..”

“ ငြိမ် နေ ကွာ.. မ.. ဒီမှာ စိုနေတယ်.. လာ စမ်းပါ..”

“ ဟင့်အင်း.. စိတ်ရှုတ်အောင် မလုပ်စမ်းပါနဲ့..”

“ ကောင်းသထက်ကောင်းအောင်ပဲ လုပ်ပေးမှာ.. လာ.. ကြည့်လိုက်..”

“ ရှင်.. ဒါ တွေ.. ဒါ ဘယ်တုန်းကတည်းက ခုလိုမျိုး..”

“ ဟဟ.. မိုက်တယ် နော် မ.. ရုပ်ရှင်တွေထဲက Fake တွေနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူးတွေ့လား..”

“ ကျွတ်.. ဒါ ဘာ သဘောလဲ ကိုအာကာ..”

“ အမှတ်တရ သဘောလေ ကွာ.. ကြည့်စမ်း.. မ မျက်နှာလေး အချစ်ကြောင့် လန်းဆန်း သစ်လွင် နေတာ..”

“ တော်ပါ ကိုအာကာ.. ဒါ ရှင် မ ကို သက်သက်..”

“ ဘာလဲ ကွာ.. မ ဘလိုင်းကြီး ဒေါကန်နေတာပဲ..”

“ ဖျက် ပေးပါ အခု..”

“ နိုးးး.. မဖြစ်နိုင်ဘူး..”

“ ရှင် အရူးပဲ ကိုအာကာ..”

“ မှန်တယ်.. ကိုယ် တကယ် ရူးနေပြီ မ.. ဒါကြောင့် မင်း ကိုယ့်ကို လမ်းခွဲဘို့ လုံး၀ စိတ်မကူးနဲ့.. ကိုယ့်နောက် လိုက်ခဲ့ပါလို့ အတင်း မတောင်းဆိုဘူး ကွာ.. ဒါပေမယ့် လမ်းခွဲမယ် ဆိုတာတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်ဘူး..”

“ ရှင်.. တကယ့်.. တကယ့် လူယုတ်မာ.. အားး.. ဟင့် အင်း..”

“ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေစမ်းပါ မ ရာ.. မင်း ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေတာ.. ဒီမှာ မြင်လား.. ဟမ်.. မြင်လား မ.. စောက်ပပ်လေးက မညာတတ်ဘူးတွေ့လား.. ဟားဟား..”

“ ရှင်.. လူ ယုတ်မာ.. ဖယ်ပေး ခု.. မထိနဲ့..”

“ ဟား ဟား ဟား..”

ကိုအာကာက လပ်ပ်တော့ပ်လေးကို မှောက်ပိတ်ပြီး ကြမ်းပေါ် အသာချလိုက်၏။ ခင်မမ လက်ထဲမှ ဖန်ခွက်လေး လွတ်ကျသွားပြီ။ ကိုယ်ကိုလှုပ်ရမ်း လိုက်သည်။ ကိုအာကာ က အတင်း ဖက်ထားရင်း မိသမျှ နေရာကို နမ်း၏။ လက်ကလည်း ထမီအောက်ထဲ ရောက်နေပြီ။ စိုရွှဲ ချွဲကျိနေသည့် နေရာလေးကို အတင်း ထိုးနှိုက်မွှေရင်း တဟားဟား အော်ရယ်နေ၏။ စိတ်ထဲနောက်ကျိကျိ ဖြစ်လာ၏။ မျက်ခွံများက လေးလံ လာသလိုလို။ နှုတ်ခမ်းများမှ ပြင်းရှ ထူပူလာ၏။ အာခေါင်ထဲ မီးတောက်သလို ခြောက်ကပ်ကပ် ဖြစ်လာသည်။ ကိုယ်လက်များ မသယ်ချင်လောက်အောင် လေးလံလာသော်လည်း စိတ်က ဆူလောင်နေသည်။ လူက ငန်းဖမ်းသလို တဆတ်ဆတ် တုန်ရီ လာ၏။ စောစောက သောက်ခဲ့သည့် အချိုရည်ကို သံသယ ဝင်မိသည်။ သွေးရိုးသားရိုး အအေး တစ်ခွက် မဟုတ်တာ သေချာသွားပြီ။ အသိတရား နှင့် ကာမ အာသီသက မမ ခန္ဒာကိုယ်ကို လွန်ပွဲတစ်ခုလို ဆန့်ကျင်ဘက် အရပ်သို့ အလုအယက်  ဆွဲခေါ်နေကြ၏။

ရုန်းကန် တွန်းထိုးရင်းနှင့်ပင် အိပ်ရာထဲ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားသည်။ ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများလည်း ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေပြီ။ လူလည်း နတ်ပူးသလို တုန်ရီရင်း သွေးသား တောင်းဆိုမှု ဒဏ်ကို အံကျိတ် ခံနေရ၏။ ကိုအာကာ က ကျားငစဉ်းလဲ တစ်ကောင်၏ အောင်နိုင်သူအပြုံးဖြင့် မိမိကို ကြည့်နေသည်။ မမ ရင်တွေ ပူလောင် ပြင်းထန်လာ၏။ သူ့လက်မှ လွတ်ပြန်တော့လည်း ထ မပြန်နိုင်သည့် မိမိ အဖြစ်ကို ရင်လည်း နာသည်။ ခုနေ လမ်းပေါ်ရောက်သွားလျင် ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲ မိမိ မတွေးရဲ။ မိမိ အသွေးအသားက ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ထံမှ လိင်ဆက်ဆံမှုကို အသည်းအသန် လိုအပ်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။ စိုရွှဲ ပူလောင် နေသည့် ပိပိ အတွင်းသားများမှ တထိတ်ထိတ် သွေးခုန်နှုန်းကို အတိုင်းသား ခံစားမိနေသည်။ တခုခု ထိုးထည့်လိုက်မှ ပြေပျောက်သွားနိုင်မှာသေချာ၏။ မိမိကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ကိုအာကာ၊ မေး တစ်ချက် ဆတ်ပြသည်။

“ ဘယ်လိုလဲ မ.. ကိုယ်က ရယ်ဒီနော်..”

“ …………”

“ မ နဲ့ အတူ ပျော်ဘို့ကလွဲပြီး တခြား အတွေး ဘာမှ မရှိဘူး.. မ သာ မလိုတာတွေ တွေးပြီး ချော် နေတာ..”

“ …………”

“ အချိန် ကုန်တယ် ကွာ.. ပြောစမ်းပါ.. ကိုယ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..”

အခန်းထောင့် ကြမ်းပြင်တွင် ချထားသည့် လပ်ပ်တော့လေး။ ထိုထဲတွင် မိမိ ဘ၀ ရှိနေသေးသည်။ မိမိကိုယ်ထဲတွင် တောက်လောင်နေသည့် ရမ္မက် မီးတောက်များက တစ်ဘက်။ ခု ချိန်တွင် သူ့ကို ငြင်းဆန်ဘို့ ဘယ်လိုမှ အဆင် မပြေ။ ဒါ ဆို ဘာ လုပ်သင့်လဲ။ အနိုင်ကျင့် ခံနေရသည့် မိန်းမ တစ်ယောက် အနေနှင့် လက်ရှိ အခြေနေမှ တွန်းလှန် ထိုးထွက် နိုင်သော အား မရှိပါလျင် အလုပ် သင့်ဆုံး က..။

“ ကို.. ကို အာ ကာ..”

“ အွမ်းး.. ပြော..”

“ ကျမ.. ကျမ ကို..”

“ ပြော လေ မ..  မ ကို ကျနော်.. ဘာ လုပ်ပေးရမလဲ.. ဘာ လုပ်ပေး စေချင်လဲ..”

“ ကျမကို လိုးပါ.. လိုး ပေးပါတော့.. မြန်မြန်လေး..”

“ ဟား ဟား ဟား.. ဒီလိုမှပေါ့ ချစ် မ ရယ်..”

“ မြန်မြန်.. လိုး ပါတော့..”

...................................................................................

(၁၅)

တေးသွား မြည်သံ တစ်ခု နားထဲ ဝင်လာသည်။ သိပ် ရင်းနှီးနေသည့် သီချင်း တစ်ပုဒ်။ တဆစ်ဆစ် ကိုက်ခဲသည့် ခေါင်းက ရုတ်တရက် ထောင်မရပေ။ အရင်ဆုံး သတိထားမိသည်က ကြားနေရသည့် သီချင်း၏ လားရာ အရပ်။ ဒါ ငါ့ ဖုန်းသံ ပဲ။ နောက်ထပ် သိလိုက်တာ စောင်အောက်မှ မိမိ ကိုယ်တွင် အဝတ်အစား မရှိ။ ရှုသွင်းလိုက်သည့် ပင့်သက်ကို ပြန် မထုတ်နိုင်သေးမီ လက်ရှိအခြေနေကို သုံးသပ် မိသွားသည်။ ဒါ ကိုအာကာ့ အိမ်၊ ခင်မမ တစ်ယောက် ကိုအာကာ့ အိပ်ရာပေါ် ရောက်နေပြန်ပြီပဲ။ လွန်ခဲ့သော တစ်လကျော်က သမီးလေး မင်းမင်း ဆေးစစ်သွားချိန် မှီအောင် မပြန်နိုင်ခဲ့။ အိမ် ပြန်ရောက်တော့ မျိုးမင်း၊ သမီးလေး နှင့် ခင်ခင်လေး က ပြန်ရောက်နှင့် နေပြီ။ ထိုကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်၍ မျိုးမင်း လုံး၀ စကား မဟ။ မိမိကိုလည်း ဘာမှ မေးမြန်းခြင်း မရှိ။ ပင်ကိုယ် အေးစက်လှသော ခင်မမတို့ အိမ်တွင်းရေးက ထိုနေ့မှ စ၍ အဆုံးစွန်ထိ တိတ်ဆိတ် သွားခဲ့၏။

ကိုအာကာနှင့် အကျေအလည် ညှိနှိုင်းကြတော့ သူ့လက်ထဲတွင် ရှိနေသည့် မူဗွီ က သူနှင့် မိမိကြားတွင် ရုန်းမရသည့် ကြိုးတစ်ချောင်း ဖြစ်ခဲ့သည်။ အမည်ခံ လင်သားနှင့် သူဌေးကတော် ဟူသည့် ဂုဏ်ပုဒ်ကို ထည့်မတွေးသော်ငြား သမီးနှင့် မိခင်အိုကြီးကို စွန့်ပြီး ဒီလိုလူနှင့် ဘ၀ တစ်ခု ထူထောင်ရန် ခင်မမ သတ္တိ မရှိတော့ပါ။ နောက်ဆုံး ညှိနှိုင်းကြတော့ သူ့လိုအင်က မိမိခန္ဓာကိုယ်နှင့် အထိုက်အလျောက်သော ငွေကြေး အထောက်အပံ့။ ဒီထက်ပိုပြီး မိမိဘဝထဲမှ ဘာကိုမျှ ထပ် မတောင်းဆိုပါ ဟူသော ကတိကို ရခဲ့သည်။

ခင်မမ အနေနှင့် လက်ရှိ အခြေအနေတွင် ယောင်္ကျား နှစ်ဦး ပတ်သက်နေရသည်။ နှစ်ဦးလုံး အပေါ်တွင် အချစ်ဟူသော ခံစားချက် မရှိ။ သို့သော် အမည်ခံလင် မျိုးမင်း ထက်စာလျှင် ကိုအာကာက မိမိ အပေါ် နွေးထွေးသည်။ မိမိသွေးသားကို အကောင်းဆုံး နှစ်သိမ့် ပေးသည်။ ပိုးဖလံတို့မည်သည် မီးကို ပူမှန်း သိကြသော်လည်း မီး ရှိရာ တိုးဝင်ကြသလိုပင်။ မနေ့ကအကြောင်းလည်း ပြန် မတွေး၊ မနက်ဖြန် အတွက်လည်း ကြိုမစဉ်းစား။ လက်ရှိ အချိန်၏ စက္ကန့်များစွာကို ရှုသွင်း ရှုထုတ်လုပ်ရင်း ဘ၀ ရှင်သန်ခြင်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို မေ့ထားလိုက်တော့သည်။

................................................................................

“ သီခက်ဇော် ဆိုတာ တကယ် မင်း အသိလား..”

“ ……….”

“ ……….”

“ ……….”

“ မမ.. ကိုကြီး ဘာမေးနေလဲ မသိဘူး..”

“ အင်.. ငါ့ကို ပြောတာလား..”

“ အွန်း..”

မနက်စာ စားချိန်။ တိတ်ဆိတ်နေသော ကော်ဖီဝိုင်း အသက် ဝင်လာသည်။ မျိုးမင်း ရုတ်တရက် အမေးက အေးတိအေးစက် လေသံမို့ ငါ့များ ပြောသလားလို့ အတွေးတော့ ဝင်မိသား။ ခင်လေးကို ပြောတတ်တာ ဒီလေသံမျိုး မဟုတ်မှန်း မိမိ အသိပင်။ ဒီရက်ပိုင်း စိတ်ထဲတွင် သိပ် မလန်းဆန်းသဖြင့် အိမ်မြဲနေမိသည်။ မျိုးမင်း၊ ခင်ခင်လေးနှင့် သမီး ငွေလမင်းတို့ ဆက်ဆံရေးကမှ တကယ့် မိသားစု ပုံစံ အစစ်။ မိမိ လှည့်မကြည့်ဖြစ်သည့် အခြေအနေတစ်ခုက ဘယ် အထိများ ခရီး ရောက်နေပြီလဲ။ ခင်ခင်လေး ဆိုတာက မိမိနှင့် သွေးရင်း ညီအမ ဖြစ်သော်ငြား အမိ တစ်ဝမ်းတည်းမှ ဆင်းသက်သူ မဟုတ်။ သူမ အမေက မိမိ အမေထံမှ အရာရာကို လုယူခဲ့သူ။ ဖေဖေကလည်း သူမကို သနားချစ် ပိုသည်။ မေမေ ကိုယ်တိုင်လည်း သူမ အပေါ်တွင် ကြည်လင် နှစ်လိုသည်။ သမီးလေးကလည်း သူမကို မိမိထက် အားကိုး ပိုနေပြန်သည်။ မိမိ လင်သား ဟု အမည်တပ်ထားသည့် မျိုးမင်းကရော။ အမြင်ကတ်ကတ်နှင့် သူ ထပ်မမေးမချင်း မသိချင်ယောင် ဆက် ဆောင်နေလိုက်၏။

“ ……….”

“ ……….”

“ မင်းနဲ့ အရမ်း ရင်းနှီးတယ်လို့ ပြော နေတယ်..”

“ ……….”

“ ငါ ပြောနေတာ ကြားလား ခင်မမ..”

“ ကြားတယ်.. နားမလည်ဘူး.. အစက ပြန်ပြော..”

“ ကျွတ်..”

“ ငါနဲ့ မဆိုင်ရင်တော့လည်း ပြောမနေနဲ့ပေါ့..”

“ မဆိုင် နေမလား.. မင်း အသိ ဆိုပြီး ပြောနေပါတယ် ဆိုမှ.. ဟုတ်လား မေးတာ..”

“ ဘယ် သူ..”

“ သီခက်ဇော် တဲ့.. (….) ဆိုင်ခွဲမှာ အလုပ်ဝင်နေတာ.. ကြာတော့ မကြာသေးဘူး.. အခု အဲ့မှာ သူ ပြဿနာ တက်နေတယ်.. ပစ္စည်း စာရင်းတွေ ကွာလို့.. Amount လည်း မနည်းလှဘူး..”

“ အဲဒီတော့..”

“ မင်းနဲ့ ရင်းနှီးတယ် ပြောနေတယ်လေ.. တရားစွဲလို့ ရတဲ့ အခြေအနေထိ ဖြစ်နေတဲ့ပြဿနာ.. မင်းနဲ့ အရမ်း ရင်းနှီးပါတယ်တဲ့.. သူ့ ကာရိုက်တာကို မင်း သိတယ်တဲ့.. မင်း ထောက်ခံ ပေးနိုင်ပါတယ် ပြောနေလို့..”

“ အန်..”

“ တွေ့ပါရစေတဲ့..”

“ ငါ့ ကို..”

“ အွမ်း..”

“ မဟုတ်သေးပါဘူး.. သီခက်ဇော်.. ငါ တခါမှ မကြားဖူးတဲ့ နံမည်ပါ..”

“ လေး..”

“ ဟုတ်.. ကိုကြီး..”

“ စာကြည့်ခန်း စားပွဲမှာ ဖိုင်တွဲ တစ်ခု တင်ထားတယ်.. သွားယူပေးပါလား..”

“ ဟုတ် ဟုတ်..”

ခင်ခင်လေး ယူလာသည့် ဖိုင်က သီခက်ဇော် ဆိုသော မိန်းကလေး၏ ကိုယ်ရေး ရာဇဝင်။ ကပ်ထားသည့် ဓာတ်ပုံထဲမှ မျက်နှာကို မြင်ဖူးသလိုလို ဖြစ်နေသည်။ ဘယ်တုန်းကမှန်း ဘယ်မှာမှန်း စဉ်းစားလို့ မရ။ ဖိုင်ကို မျိုးမင်း လက်ထဲ ပြန်ပေးလိုက်ရင်း

“ ငါ မသိဘူး မျိုးမင်း.. ဘယ်က ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်တွေတုန်း..”

“ သူ အလုပ်ဝင်တုန်းက.. အဲ့ ဆိုင်ခွဲက မန်နေဂျာ ကိုအောင်ဝင်း အင်တာဗျူးတာ.. အဲ့ကတည်းက နင့် အသိပါလို့ ပြောသေးတယ်တဲ့..”

“ ဟမ်.. ငါ့ အသိ ဆိုတာနဲ့ပဲ ခန့်လိုက်ရောလား အလုပ်.. နင့် မန်နေဂျာ အတော် တော်ပါ့လား.. ကြည့်လည်း လုပ်ဦး မျိုးမင်း.. ငါ့အဖေ ထားခဲ့တဲ့ အမွေတွေ အမေ မသေခင် ကုန်နေဦးမယ်..”

“ မဆီမဆိုင်တွေ ပြောပြီး မငေါ့ပါနဲ့လား ခင်မမ.. အရေးပေါ် လူ လိုနေလို့ ခန့်တာ ခန့်တုန်းက.. ခိုင်းကြည့်ရင်း အဆင်ပြေပြေ လုပ်သွားတော့လည်း ဒီလိုပဲ အများနည်းတူ ဝန်ထမ်းပေါ့.. ခု ပြဿနာ ဖြစ်တော့ နင်နဲ့ တွေ့ပါရစေ ပြောလာလို့ မေးတာ.. မသိဘူးဆိုလည်း ငါ့အလုပ် ငါလုပ်ရုံပဲလေ.. ခုက တကယ် နင့်အသိ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ မေးတာ..”

“ ပိုက်ဆံ မလျော်နိုင်လို့ တရားစွဲမှာမှန်း သိပြီး သွေးရူးသွေးတန်း လျှောက်ပြောနေတာ ဖြစ်မှာပေါ့..”

“ ပြီးရောလေ.. ဒါဆိုရင်တော့ ဒီကိစ္စ ကုမ္မဏီ ရှေ့နေဆီ လွှဲလိုက်တော့မယ်.. သွားတော့မယ်.. လေး.. ထမင်းချိုင့် ရပြီ မှတ်လား..”

“ ကားပေါ် တင်ထားပြီ ကိုကြီး.. မင်းမင်းရေ.. ပါပါ သွားတော့မယ်တဲ့..”

“ ဟုတ်.. တာ့တာ မေမေ.. မင်း ပြန်လာရင် မုန့် ဝယ်ခဲ့မယ် နော်..”

သမီးကို ကျောင်းပို့ရင်း အလုပ်သွားမည့် မျိုးမင်း။ ထမင်းချိုင့် ခြင်းတောင်း ပြင်ဆင် ပေးထားသူက ခင်ခင်လေး။ မိခင် ဇနီး ဖြစ်သည့် မိမိကရော..။ ဘာမှ ဆက် မစဉ်းစားနိုင်မီ ရင်ထဲမှာ နင့်သီးစွာ အောင့်မျက် လာသည်။ သမီးလေးကို တစ်ချက် နမ်းရင်း တာ့တာ ပြလိုက်၏။ အပေါ်ထပ်ရှိ အိပ်ခန်း ရှိရာ တက်လာခဲ့ လိုက်သည်။

“ ဒီဖိုင် ပြန်သိမ်းလိုက်ရမလား မမ..”

“ အွန်း.. ပေးစမ်းပါဦး.. ခဏ.. သေချာ ကြည့်ဦးမယ်..”

နောက်မှ လှမ်းမေးသည့် လေး ကို ပြန်ဖြေရင်း သီခက်ဇော် ဆိုသော ကောင်မလေး ဖိုင်ကို ပြန်ဖွင့်၊ သူမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်မိသည်။ မိမိ မှတ်ဉာဏ် ထဲမှ ပုံရိပ် တစ်ခုက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဝိုးတဝါး ပေါ်လာ၏။ ထိုပုံရိပ်နှင့် လက်ထဲမှ ဓာတ်ပုံ တစ်ထပ်တည်း ကျနေ၏။ အထူး သဖြင့် စပ်စပ်စုစု နိုင်ဟန်ရှိသည့် မျက်ဝန်းများ။ အလုပ်လျှောက်သည့် လိုင်စင်ပုံတွင်ပင် သိသာပေါ်လွင်နေသည့် ထီမထင် ပြုံးဟန်။ ဘုရား ဘုရား.. ဒါ .. ဒါ ဟိုကောင်မလေး..။ လူ တူတာလား.. တကယ် သူ ပဲလား.. ငါ့ စိတ်က ထင်နေတာလား.. ။ လားပေါင်းများစွာ ရင်မှာ ပိုက်ရင်း ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို ခပ်သွက်သွက် နှိပ်လိုက်မိသည်။ တဘက်မှ ထူးသံကြားသည်နှင့် ချက်ချင်း..

“ ဟဲလို.. ကိုအာကာ.. မ အရေး တကြီး မေးစရာ ရှိလို့..”

....................................................

“ မင်း ဘာ လိုချင်တယ် ဆိုတာ ရှင်းရှင်း ပြော သီခက်ဇော်.. တို့ အချိန် သိပ်မရဘူး..”

“ ကျမလည်း အချိန်တွေ သိပ် ပိုနေတယ် မထင်ပါနဲ့ မခင်မမ..”

“ ကျွတ်.. ငါ ဘယ်လောက် ပေးရမလဲ ပြော.. မင်းငါ့ကို မနှောင့်ယှက်ဘို့ ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက် လိုချင်လဲ..”

“ ရှင့်ယောင်္ကျားက ကျမကို တရားစွဲလိုက်ပြီလေ..”

“ ငါ စိုက်လျော်ပေးမယ်.. မင်း အလွဲသုံးစား လုပ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံ ငါ စိုက်လျော်ပေးမယ်.. ဘာ အမှု မှ ဆက် မဖြစ်စေရဘူး..”

“ အဲ့သလောက် လွယ် လား.. ကျမ ရှင့်ကို တွေ့ခွင့်တောင်းတာ ပိုက်ဆံ အတွက်လို့ ထင်နေတာလား..”

“ မဟုတ်စရာ ဘာ ရှိသေးလို့လဲ သီခက်ဇော်.. မင်းတို့လို မိန်းကလေးတွေ တဘက်သားကို ချုပ်ကိုင်ကြတာ ပိုက်ဆံ ကလွဲပြီး ဘာ အတွက် ရှိနိုင်သေးလို့လဲ..”

“ ……….”

“ မင်း ပြဿနာ ငါ ရှင်းပေးမယ်.. ပြီးရင် အလုပ်က ထွက်တော့.. ငါ့ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ လွတ်တဲ့ နေရာကို မင်း သွားနေစမ်းပါ သီခက်ဇော်.. ကိုအာကာရော မင်းရော.. ငါ့နားကနေ ထွက်သွားကြစမ်းပါ.. မင်းတို့ လုပ်ကိုင် စားရအောင်ပါ ငါ ပေးလိုက်မယ်..”

“ ကျမ လိုချင်တာ ပိုက်ဆံ မဟုတ်ဘူး.. ကိုအာကာလည်း မဟုတ်ဘူး..”

“ ……….”

“ ကျမ အမြင်ကတ်တာ အဲ့လို အကြည့်တွေ..”

“ ……….”

“ ကျမကို အဲ့လို မတူမတန်သလို ကြည့်တဲ့ ရှင့် အကြည့်တွေကို အမြင်ကတ်တာ သိလား..”

“ ……….”

“ ဟိုးတစ်ခါ ကိုအာကာ့ အခန်းမှာ ဆုံကတည်းက ရှင် ကျမကို မတူသလို မတန်သလို ဆက်ဆံခဲ့တာ..”

“ ငါ မင်းကို မှတ်မိလောက်အောင်တောင် ဘာစကားမှ မပြောခဲ့ဘူးပဲ..”

“ အဲ့ဒါ ရှင့် ဘက်ကလေ..”

“ ……….”

“ ရှင်က ဘာမှ မမှတ်မိပေမယ့် ကျမက ရှင့် မျက်နှာနဲ့လေသံကို မေ့လို့ကို မရတာ..”

“ ကျွတ်.. ငါ စိတ်မရှည်တော့ဘူး.. လိုရင်းက ဘာလဲ.. မင်းလိုရင်းက ဘာလဲ ပြော..”

“ ကျမ ကျေနပ်တဲ့အထိ ရှင့် မျက်နှာကြောကို ပြင်ရမယ်.. အထူးသဖြင့် မင်းတို့လို မိန်းကလေးတွေ ဆိုတဲ့ စကားပဲ.. ကျမ နာ တာ ဒီစကားပဲ.. ဟုတ်တယ်.. ကျမက မကောင်းတာ လုပ်စားနေတဲ့ မိန်းမ.. ယောင်္ကျား တကာနဲ့ အိပ် ပြီး ပိုက်ဆံ ရှာနေတဲ့ မိန်းမ.. ရှင်ကရော.. ရှင်ကရော ဘယ်လို မိန်းမလဲ..”

“ မင်း.. မင်း ရိုင်း လှ ချည်လား သီခက်ဇော်.. မင်းအသက်က ငါ့ ညီမ ထက်တောင် အများကြီး ငယ် ဦးမှာပါ.. ငါ မင်းအပေါ် ဘာမှလည်း မမှားခဲ့ဖူးဘဲနဲ့..”

“ ကျမ ပြောပြီးပြီလေ.. ရှင့် အတွက် ဘာမှ မဟုတ်တဲ့ ကိစ္စပဲ.. ဒါပေမယ့် ကျမတွက်က အကြီးကြီး ဖြစ်သွားတယ်..”

“ တောက်..”

“ စိတ်မရှည်ရင် ပြန်ပါ ဒေါ်ခင်မမ.. ကိစ္စတွေ အကုန်လုံးက ပြီးနေပြီ.. ရှင်က ကျမ ရှင့်ကို တွေ့ခွင့် တောင်းတာ ငွေညှစ်ဘို့လို့ ထင်နေပုံရတယ်.. ရှင် သိထားဘို့က သိန်း နှစ်ဆယ် အစိတ် ဆိုတဲ့ ပိုက်ဆံ.. ရှင်တို့ချည့်ပဲ ကိုင်နိုင်တယ် မထင်နဲ့..”

“ ဒါဆို ဘာ အတွက်လဲ ပြောလေ.. မင်း ငါ့ကို ဘာ အတွက် တွေ့ချင်တာလဲ..”

“ ကျမ တွေ့ချင်တဲ့ကိစ္စက ပြီးခဲ့ပြီ.. ရှင့်ယောင်္ကျားက ကျမကို တရား စွဲလိုက်ပြီပဲ.. ”

“ ငါ ပိတ်ပေးမယ်.. အဲ့ အမှု..”

“ မလိုပါဘူး.. ကျမ ပိုက်ဆံ လျော်မှာပါ..”

“ မင်း.. မင်း ငါ့ကို..”

“ …………”

“ မင်း ရည်ရွယ်ချက်က.. ငါ့ ကို မဖြစ်မနေ အရှက်ခွဲဘို့ပေါ့ ဟုတ်လား..”

“ ရှင်က လူကြားထဲ အရှက်ကွဲရမှာ ကြောက်တယ်ပေါ့.. ဟုတ်လား.. အင်းပေါ့လေ.. ဂုဏ်သရေရှိ သူဌေး ကတော် တစ်ယောက် လုပ်နေပြီး..”

“ မင်း ပါးစပ် ပိတ် ထား စမ်း..”

“ ရှင့် ပါးစပ်ကို အရင် ပိတ်သင့်တာ ဒေါ်ခင်မမ.. အဲ့လို မောက်မောက်မာမာ မျက်နှာထားနဲ့ ရှင့် ပုံစံကို ကျမ အကြောမတည့်တာ..”

“ …………”

“ ကျမ နောက်ဆုံး စကား ပြောမယ်.. ရှင် လူကြားထဲ အရှက် မကွဲချင်ရင်.. ကျမ ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်တည်း အရှက်ကွဲ ခံမလား စဉ်းစား.. ကျမ ခိုင်းသမျှ လုပ်မလား.. ကျမ ကျေနပ်တဲ့ အထိ ကျမ လိုချင်တာတွေ ရှင် လုပ်ပေးမလား.. နှစ်ယောက်တည်း နှစ်ယောက်တည်း.. ရှင်နဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်တည်း..”

“ …………”

“ ဒီကိစ္စ ပြီးရင် ရှင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်း ရှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကနေ ကျမ ပျောက် သွားပေးမယ်.. ကိုအာကာ့ ကိုပါ တာဝန်ယူတယ်.. ကဲ ဘယ်လို သဘောရလဲ..”

နေရောင် မမြင်မီ အချိန်မှာပင် ဘတ်စ်ကားက ကြပ်လွန်းနေသည်။ ဈေးသွား ဈေးလာများ၊ အလုပ်နှင့် ကျောင်းသားများ။ လူပေါင်းစုံထံမှ အနံ့အသက်ပေါင်းစုံက ဒေါ်ခင်မမ ၏ ရှုတ်ထွေးလက်စ အာရုံကို ပိုမို မှုံဝါးစေ၏။ တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် ဤမျှ လူအုပ်ကြီးထဲ တိုးသိပ် ကြပ်ညပ်ပြီး ဘတ်စ်ကား စီးဖူးရမည်မှန်း အိပ်မက်ပင် မမက်ခဲ့။ ယခုတော့ သီခက်ဇော် ဆိုသည့် ညဉ့်ငှက်မလေး တစ်ကောင်၏ ပေါက်ကရ တောင်းဆိုမှုများအတိုင်း လိုက်လုပ်နေရသည်။ မနက်စောစောကတည်းက သူမထံ သွားရမည်။ ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့် မဖြစ်ရ။ ကားငှား မလာရ။ တစ်ယောက်တည်း ဘတ်စ်ကားစီးပြီး လာရမည်။ တနေကုန် သူမ နေအိမ်တွင် ခိုင်းသမျှ လုပ်ပြီး ည မိုးချုပ်မှ အိမ်ပြန်ရမည်။

စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းလှသော ရူးကြောင်ကြောင် လုပ်ရပ်များကို ငွေ ပေးပြီး ဖြောင်းဖျ သော်လည်း မရ။ သူမ လက်ထဲတွင်က ငွေ ထက်များစွာ တန်ဘိုးကြီးမားသည့် မိမိ ဘ၀ မဟုတ်ပါလား။ အရေးထဲ ကိုအာက လုံး၀ ဆက်သွယ်၍ မရ ဖြစ်နေသည်။ ယမင်းတို့ လင်မယားနှင့်တိုင်ပင်ရ ကောင်းမလား စဉ်းစား ပါသော်လည်း သူတို့က မြန်မာနိုင်ငံတွင် မရှိကြတော့။ ကိုအာကာနှင့် တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း အဆက်သွယ်လည်း ကျဲခဲ့ပြီမို့ ဒီအကြောင်းတွေ အစအဆုံး ပြောပြနေရမှာ ဝန်လေးသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူမ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရင်း ညှိနိုင်း ကြည့်မည် စိတ်ကူးလိုက်၏။ တကယ်တမ်း သူမနှင့် မိမိအကြားတွင် ရန်ငြိုး ရန်စ ရှိခဲ့သည်မှ မဟုတ်ဘဲ။ အမြင်ကတ်စိတ် သက်သက်နှင့် ယုတ်မာခြင်းအား ခံပြင်းလှသော်လည်း ကိုယ်က ကျုးမိသည်မို့ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ ဘာမဟုတ်သည့် လိင်ခံစားချက် သက်သက်လေးက မိမိဘ၀ တစ်သက်စာအတွက် အကြီးမားဆုံး အစွန်းအထင်းကို ဖြစ်စေခဲ့ပြီ။

ပွေ့ပိုက်ထားရသည့် နောင်တ တရားတို့ကြောင့် ခင်မမ စိတ်တွေ လေးလံ လွန်းနေ၏။ တစ်ယောက်ဆင်း တစ်ယောက်တက်နှင့် ကြပ်လွန်းသည့် ဘတ်စ်ကားကတော့ တအိအိ ခရီးနှင်နေဆဲ။ ကိုယ်ပိုင်ကား အကောင်းစားပေါ်မှ ငဲ့ စောင်း၍ပင် မကြည့်ခဲ့ဘူးသော အခြေအနေတစ်ရပ်က ဤမျှ စိတ်ပျက်ဖွယ် ကောင်းမှန်း မသိခဲ့ရိုး အမှန်ပင်။ ဆင်းလိုသည့် မှတ်တိုင်အား စပယ်ယာ ကောင်လေးထံ ပြောထားပြီး တက်ဆင်းပေါက်နှင့် အနီးဆုံးတွင် နေရာ ယူရင်း တိုးသမျှ ကြိတ်သမျှ တောင့်ခံနေရသည်။ နှဖူးပြင်ဆံစပ်တွင် စို့တက်လာသည့် ချွေးတို့ကို သုတ်ရန် လက်ကိုင်အိတ်အတွင်းမှ တစ်ရှုးကို ထုတ်ရမည်။ ချိုင်းတွင် ကပ်လွယ်ထားသည့် အိတ်ဇစ်က အလွယ်တကူ ဖွင့်၍ မရ။

လှုပ်ရှား ယိမ်းထိုးနေသည့် ဘတ်စ်ကား ထဲတွင် မမ ကိုယ်လေးက အနားတွင် ကပ် ရပ်နေသည့် ကောင်လေး တစ်ယောက်ကို အလိုလို မှီလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေးက အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်လောက်တော့ ရှိမည်။ လက်နှစ်ဘက်လုံး ခေါင်မိုးတန်းကို ကိုင်ထားပြီး ကိုယ်လုံးက နောက်မှာ လိုထာထက် ပို၍ ပူးကပ်လျှက်။ ကူညီနေခြင်းလား၊ တမင် အသားယူနေတာလား ခွဲခြား မနေနိုင်တော့။ စိတ်ကျဉ်းကြပ်မှု များစွာနှင့် နုန်းချိနေသော ခန္ဓာကိုယ်က မှီခိုစရာ တစ်ခုရထားသည့်အလား၊ သူစိမ်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ လိုလိုလားလား နစ်ဝင်နေသည်။

ကောင်လေး က အရပ် အတော်မြင့်၏။ ခင်မမ ခေါင်းကို မေးစေ့နှင့် မသိမသာ ထိန်းထားပေးသည်။ ရှု ထုတ်လိုက်သည့် ပင်သက် အငွေ့တို့က နားထင်စပ်ဆီ တစ်ချက်တစ်ချက် ရောက်လာသည်။ ပရုတ်နံ့လိုလို ရှိန်းမြမြ ရနံ့ တစ်ခုနှင့် စီးကရက် နံ့ ရောနေသည့် လေပူများက ခင်မမ ပါးပြင်ပေါ် ခပ်ဖွဖွ ဖြတ်တိုက်နေ၏။ ဘယ်ကလာ၍ ဘယ်သို့ သွားမည့်သူမှန်းပင် မသိသည့် သူစိမ်း ယောင်္ကျား တစ်ယောက်၏ ကိုယ်ငွေ့။ တွန်းထိုး ရုန်းထွက်ခြင်း မပြုမိသည့် အပြင် လုံခြုံသလို ခံစားပြီး နှစ်သက်စွာ ငြိမ်နေမိသည်မှာ ဘာကြောင့် များပါလိမ့်။ ဖိုနှင့်မ သဘာ၀ ကိုယ်တိုင်က အလိုလို ဆွဲငင်နိုင်နေတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ခင်မမ ဆိုသည့် မိမိကပဲ ဆန့်ကျင်ဘက်၏ အငွေ့နှင့် အတွေ့ကို အချိန်တိုင်း တောင့်တ နေသူလား။ အဖြေကို မသုံးသပ်နိုင်မီ ဆင်းရမည့် မှတ်တိုင် ရောက်လာသည်။

“ ဟို အမ.. ဆင်းရတော့မယ်နော်..” 

သတိ လှမ်းပေးသည့် စပယ်ရာကို ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း နောက်မှ ကောင်လေးကို မသိမသာ မော့ကြည့်လိုက်၏။ သူလည်း ဆင်းမည့်ပုံ ပေါ်သည်။ အပေါက်ဝတွင် ပိတ်ကြပ် နေသည့် လူများကြား သွက်လက်စွာ တိုးထွက်ရင်း ဆင်းသွားသော ကောင်လေးက ခင်မမကို တစ်ချက် ကလေးမျှပင် လှည့်ကြည့် မသွား။ အတော်နှင့် အောက်မရောက်နိုင်သည်မို့ စပယ်ရာ ဆောင့်ဆွဲချတာ ခံလိုက်ရသေးသည်။ အောက်ရောက်တော့ အသက်၀၀ ရှုသွင်းရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့ ကြည့်မိ၏။ အာရုံထဲတွင် အိပ်ရာမှ လတ်တလော နိုးထလာသူလို ခံစားနေရသည်။ လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှ ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး မှတ်ထားသည့် လမ်းနှင့် တိုက်နံပါတ်ကို ရှာရန် ပြင်သည်။ အနီးအနားတွင် မမေးမိဘို့တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတိပေးလိုက်၏။ သွေးသားဈေးသည် တစ်ဦးအိမ်ကို လာမေးသည့် မိန်းမ တစ်ယောက် အဖြစ်နှင့်ကြည့်ကြဦးမည့် စူးစမ်းသော မျက်ဝန်းများကို ရင်မဆိုင်ရဲသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

အပိုငျး ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>