အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၁ )

အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

" ယူတာတော့ ကြိုက်သလောက်ယူ မပုတု..ပုံမှန်လာပေးလို့ကတော့.ကြိုက်သလိုသာယူ..ရတယ်.တချို့ကယူတော့ပြုံးပြုံး.တောင်းရင်မုန်း.. အဲဒါမျိုးတော့ စိတ်ကုန်တယ်.."

အေးအေးသန်းက သူတို့အိမ်စုမှာ မီးဖိုချောင်သုံး.အိမ်သုံးပစ္စည်းလေးတွေ ရောင်းတဲ့ အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်။ ခေတ်ကာလတွေပြောင်းပြီးလမ်းတွေ တံတားတွေပြင်လာ..တိုးချဲ့လာတော့ ညအိပ်ညနေ အလုပ်သမားတွေလည်းများလာတယ်။ တော်ရုံတန်ရုံပစ္စည်းဆိုရင်အချိန်ကုန် လူပင်ပမ်းခံပြီးမြို့ပေါ်ထိသွားမနေတော့ပဲ နီးစပ်ရာဆိုင်လေးတွေမှာပဲ ဝယ်လိုက်ကြတာပဲဆိုတော့ အေးသန်းကအလုပ်ဖြစ်တယ်။

အဲဒါနဲ့အကွက်ပိုမြင်ပြီးမနက်စောစောမှာ အကြော်မျိုးစုံကြော်ပြီးရောင်းပြန်တော့ အလုပ်သမားကတော်တွေ ပါမက,ပဲဒေသခံအိမ်စုထဲကဘဝတူတွေပါလာပြီးအားပေးကြတာ..မဆိုးဘူး။ ဒါပေမယ့်လူဆိုတာကလဲ အမျိုးမျိုးရှိတာလေ.ဈေးသည်မှန်ရင်တော့ အကြွေးပေး အကြွေးယူတော့မကင်းဘူးပေါ့။ အခုလည်းကြွေးတောင်းရင်လက်ခက်တဲ့ မပုတုကမနက်အစောကြီးထမင်းကြမ်းနဲ့စားဖို့အကြော်အကြွေးလာယူတော့ မပြောချင်တဲ့စကားကိုပြောရပြန်တယ်..။

ကိုယ်ကသာ မနက်စောစော ချမ်းချမ်းစီးစီးနဲ့ပါးစပ်က အမြုပ်ထ,မတတ်ပြောနေတာ။ သူက မီးခိုးတလုံးလုံးနဲ့အကြော်ကြော်ပေးနေတဲ့ အဖေ့ဆီကို မျက်လုံးရောက်နေတာ..အေးအေးသန်းကမသိဘူး။ ဒီလောက်အတင်းပြော အာသွက်..ဆတ်ဆတ်ထိမခံတတ်တဲ့ မိန်းမကဘာမှလဲပြန်မပြောပါလားလို့ သူကြည့်နေတဲ့ဖက်ကိုလှည့်ပြီး ကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုယ်ပါပါးစပ်ပိတ်သွားတာ ခေါင်းတောင်ပြန်မလှည့်နိုင်တော့ဘူး..။ အဖေလေ..တော်တော်ဆိုးတဲ့ အဖေ။

လမ်းနံဘေးမှာ ကတ္တရာပုံးတွေကို အပူပေးတဲ့ မီးဖိုပုံစံမျိုးမြေပြင်မှာ မြောင်းကျဉ်းလေးတူးပြီး ထင်းထည့်ရတဲ့ မီးဖိုနဲ့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အကြော်ကြော်နေတာ.အောက်စ,တွေလွတ်ပြီး လီးချောင်းကြီးက တွဲလောင်း တန်းလန်းကြီးပေါ်နေတယ်။ လီးကလည်းကြီးသလား မမေးနဲ့..။ ဆိုင်မှာ ရောင်းဖို့တင်ထားတဲ့ဆင်အံတို့ ဖီးကြမ်းတို့က အဖေခေါ်ရလောက်တယ်..။ တုတ်တုတ်ညိုညိုကြီး။ အရှည်က မြေကြီးနဲ့မထိတထိ..။ ရာသီဥတုအေးတဲ့ကာလ မနက်စောစောမို့ ဂွေးဥနဲ့ကပ်ပြီး ကွေးနေတာတောင်မှ အေးအေးသန်းလက်နဲ့ တစ်မိုက်ကျော်ကျော်လောက် ရှိမလားမသိဘူး။ လီးမွှေးရှည်အစွယ်နက်နှစ်ဖက်ကြားက အချောင်းလိုက်ကြီး တွဲဆင်းကျနေတယ်။ လဒစ်ကလည်းညို့ညို့ကြီးညို ပြီး ပြဲအာလန်နေတာမြေကြီးနဲ့ မထိတစ်ချက်ထိတစ်ချက်..ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ အာခေါင်ပါခြောက်လာတယ်။

ကိုကျော်ရင်ကတော့ သူ့လီးတန်ကြီးဟောင်းလောင်း ပေါ်နေတာကိုမသိဘူး ။ မပုတုနဲ့ သမီးအေးအေးသန်းတို့ အငမ်းမရကြည့်နေကြတယ်ဆိုတာလဲ မသိဘူး။ အေးအေးသန်းက သူ့အရှေ့အကြော်ခုံမှာပျဉ်တိုပျဉ်စ,တွေနဲ့ ဖြစ်သလို ရိုက်ထားတဲ့ ဖင်ထိုင်ခုံလေးပေါ်မှာဖင်အိုးကားကားကြီးကို မဆန့်မပြဲ တင်ပြီးထိုင်နေတာ။ ဖင်ဆုံကြီးက တင်ပါးတွေကားပြန့်နေသလောက် ဖင်သားတွေကလည်းဖူးထ,နေတာအကြီးကြီး။ အဲဒီ ဖင်ကြီးကိုလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဟိုရွှေ့ဒီပြင် မ,လိုက် ကွလိုက် အဆင်ပြေသလို ထိုင်ရင်း အကြော်တွေနဲ့ အချဉ်ရည်တွေကို ဝယ်သူအကြိုက် ထည့်ရောင်းပေးနေတာ ဖင်ကြီးမြင်ရတာကိုက အသဲယားစရာကြီး။

မနက်က အိပ်ယာထ,တုန်းကလည်းသူနိုးခါစ,မှာ သူ့သမီး ထမီကခြေရင်းထိ ရောက်နေတော့ စောက်မွှေးမဲနက်နက်တွေ ကျိုးတို့ကျဲတဲနဲ့ စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကို မြင်ခဲ့ရတာမို့ အဲဒီပုံစံကြီးကိုပဲ နှမျေှာတ,သပြန်တွေးရင်း.မျက်စေ့ထဲမှာ မြင်ယေင်ရင်း.လောကကို မေ့နေတယ်။

" ဒီမှာ အကြော်တွေက ကုန်နေပြီအဖေရဲ့..ဒီလောက်ကြာနေတာ..တူးမျ ားတူးကုန်ပလားမသိပါဘူး.."

အေးအေးသန်းက မျက်နှာပြန်လှည့်ချင်စိတ် မရှိပေမယ့် မနက်စောစောဆိုတော့ အကြော်ဝယ်မယ့် မိန်းမတွေက တဖြုတ်ဖြုတ်ရောက်လာတတ်တာ..။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့ မသိဘူး.။ သူ့အဖေလီးကို တခြားမိန်းမတွေ မမြင်စေချင်ဘူး။ သူ့အော်သံကြားတော့မှ ကိုကျော်ရင်က ပျာပျာသလဲနဲ့ အကြော်တွေကို ဒယ်အိုးထဲကဆယ်ရင်း..

" တူးသေးပါဘူး သမီးရ..အဲ.တူးတော့မယ်..ဟီးဟီး..အဖေ အိပ်ငိုက်သွားတယ်ကွ..ညက အိပ်ရေးပျက်သွားလို့ထင်ပါ့..တော်ပါသေးရဲ့..သမီးသတိပေးလို့.."

အဲဒီတော့မှ မပုတုက ယောင်ယောင်ကန်းကန်းနဲ့ အကြော်ဗန်းထဲက သူလိုချင်တဲ့ အကြော်ကို ကုန်းရွေးတာ..။ အနွေးထည် ကျယ်သီးကဖရိုဖရဲ.မလုံမလဲနဲ့မို့..အောက်ကခံဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ်နွမ်းချိချိ လည်ဟိုက်ကြားက အိမ်ထောင်သည်နို့ကြီးတွေက ပြူးပြီးပေါ်နေတယ်။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့ မသိဘူးပေါ့လေ..။ အဲဒါကြီးတွေကိုလည်း သူ့အဖေမမြင်စေချင်တော့.သူကိုယ်တိုင်ပဲ ထ,ပြီးအကြော်တွေ သွားယူတာ..သူ့အဖေကမပုတုကိုမမြင်နိုင်အောင် ကွယ်ပြီးရပ်တယ်။

ထမီက ပါးချိချိ..ပေါင်တန်ကြီးတွေရဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်ပုံရိပ်က ထွက်ပြူ စ,အလင်းရောက်နဲ့ ထင်းထင်းကြီး မြင်နေရတဲ့အပြင် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါ မြင်ရလုနီးပါးဆိုတော့..ကိုကျေ ာ်ရင့် လီးကြီးကလည်း ဖျောင်းကနဲ့ မော့လာတာ.အေးအေးသန်းကြည့်ရင်းမင်သက်မိနေတယ်။

" ရပီလေ သမီးရဲ့.ကုန်ပီ..အကြေတွေ ထည့်ယူသွားမလို့လား "

ဒီတော့မှပဲ ဆိုင်ကိုလာတာ မိန်းမတွေက ခပ်များများမို့ မပြောရင်မဖြစ်တော့ဘူး.လို့ တွေးပြီး လက်ညှိုးထိုးပြရင်း.

" ခူယားရီးအဖေ .ခြေထောက်နားမှာ..ပိုးခူယားရီး..အတုတ်ကြီးပဲ..မျက်ပြူးရီး.."

ကိုကျော်ရင် ကပျာကယာနဲ့ သူလက်ညှိုးထိုးတဲ့နေရာကို ငုံ့ကြည့်တာ ဘာခူယားမှမရှိဘူး။ သူ့လီးကြီးတောင်မတ်နေတာကိုပဲ မြင်ရတော့.သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး နီရဲသွားတယ်။ သူ့သမီးကို ပြန်မော့ကြည့်တော့ တစ်လုံးစီခုန်ပြီး ရမ်းနေကြတဲ့ဖင်ကြီးကိုပဲ မြင်ရတော့တယ်.။ အဲ..ထမီမှာအကွက်လေးစိုနေသလိုပဲ..။

...................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကိုကျော်ရင်က အသက်သုံးဆယ့်ခြောက် ဆိုပေမယ့် သူ့သမီးက အသက်နှစ်ဆယ်ပြည့်နေပြီ။ သူ့အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်တုန်းကပဲ ဆိုပါတော့။ အမေက တရှောင်ရှောင်နဲ့ ကျန်းမာရေးကမကောင်းဘူး ။ အဖေကဆိုက်ကားသမား။ ဗလက ခပ်တောင့်တောင့်ပေမယ့် ဘိန်းကကြုံသလိုရှူ တာ..မကြုံရင်လည်းကြုံအောင်လိုက်ရှာပေါ့.။ အပြောကလည်း အလွန်ကောင်းတော့ မိန်းမတွေက အလွန်စွံတာ..။ ပြောရင် ယုံစရာမရှိဘူး။

ဒါပေမယ့် နည်းနည်းလေးငြိသွားကြလို့ တစ်ချီနှစ်ချီအများဆုံး လေးငါးချီလောက်ချိန်းတွေအလိုးခံပြီး အဖေ့ဇာတ်ရုပ် အဖေ့အကြောင်း သိသွားပြီဆိုရင်တော့ နောက်ပြန်ဆုတ်သွားကြတာချည့်ပါပဲ။ သူရှာလို့ ရသမျှက သူ့ဘိန်းဖိုးပြည့်ဖို့တောင်မှ အနိုင်နိုင်ဆိုတော့ ကျော်ရင်တို့ကိုရှာကျွေးဖို့နေနေသာသာ..အမေ့ဆေးဖိုးလေးတောင်မရနိုင်တော့ အမေက လုံးပါးပါးပြီး သေတော့တာပေါ့။

အဲလိုနဲ့ ကျော်ရင်လည်း နီးစပ်ရာတွေနဲ့ပေါင်းပြီး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ တောထဲက အလကားရတဲ့ သစ်ပင်တွေပဲ လိုက်ခုတ်ပြီး ကိုယ့်အသက်ကိုယ် မွေးရတယ်။ တောထဲမှာပဲ နေတော့တာ..။ တောဆိုပေမယ့် ကားလမ်းဘေးမှာပါပဲ..။ ထင်းတွေကို အလံလိုက် အလံလိုက်ပြီးပုံပြီးရောင်းဖို့ တန်းစီထားတဲ့ နေရာပေါ့..။ မြို့နဲ့လေးငါးခြောက်မိုင်ဝေးတယ်။ အဖေ့သွေးက ခပ်များများနဲ့ အလုပ်ကခွန်အားစိုက်ရလွန်းတော့ နှစ်နှစ်..သုံးနှစ်ဆိုရင်ပဲ ကျော်ရင်ကလူထွားကြီး ဖြစ်လာပြီ..။ အဖေကဘိန်းဖိုးမရတဲ့ နေ့မျိုုးဆိုရင် ကျော်ရင့်ဆီ လာလာပြီး နှပ်တစ်ရှုံ့ရှုံ့မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ ပိုက်ဆံ လာလာတောင်းတတ်တယ်။

အဲလိုလာလာတောင်းရင်း ထင်းဆိုင်တန်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းအရက်ရောင်းတဲ့ အစ်မကြီးနဲ့ငြိရော။ ကျော်ရင်ကလည်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေအတွက် အရက်သွားဝယ်ပေးတာ..။ အိမ်ဆိုင်လေးရှေ့မှာ အဖေ့သုံးဘီးဆိုက်တွဲ ရပ်ထားတာကိုမြင်တယ်။ အဲဒီတုန်းက သူတို့ဆီမှာဆိုက်တွဲက ပေါ်ခါစ,..။ အဖေလဲ ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ဖြစ်နေပြီ။ ခြေသံသိပ်မကြားအောင် ဖွဖွလေးနင်းပြီး လျှောက်သွားတော့ အိမ်ထောင့်လေးမှာကွယ်ပြီး အဖေက အဲဒီအစ်မကြီးကို လိုးဖို့ခေါ်ထုတ်နေသံ ကြားရတယ်။

" မလိုက်ဘူး.မလိုက်ဘူး ကိုဝင်း..ဘယ်နားလေးမှမလိုက်ရဲဘူး.."

" ခဏလေးပါမကြည်ရာ..ဒီနားလေးတင်ပဲ..ဒီအကွေ့နား.."

" အို့..မလိုက်ဘူး..မပုတို့ကလည်းကြည့်နေတာ..ဟိုမှာတွေ့လား.."

" အဲလိုဆို ညလာခေါ်မယ်ကွာနော်..ညဆိုဘယ်သူမှမမြင်ဘူး.အဆင်ပြေတယ်မလား "

" ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း..ညဆိုရင်လဲအမေနဲ့ အတူအိပ်ရတာ..မထွက်လာရဲဘူး..လာမခေါ်နဲ့..ရှင်ကကျွန်မကိုအတည်ယူမှာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့.. "

" အတည်ယူမှာ မကြည်ရဲ့.အတည်ယူမှာမို့ ရေရှည်မှာသင့် မသင့်ညှိရင်းလိုးကြည့်ချင်တာ..ခဏလေးပါမကြည်ရဲ့..လာ "

" အိုး.ဘာမှဆိုင်ဘူး..လိုးကြည့်မှသိရမှာလားမယူချင် မယူနဲ့..အသားလွတ်ကြီးတော့ အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး "

" အဲဆို..ညလာခိုးမယ်ကွာ..လိုက်ရဲလား "

" တကယ်လား..တကယ်လာခိုးမှာလား."

" တကယ်လာမှာ..ဆယ်နာရီလောက် ဒီသစ်ပင်အောက် ထွက်စောင့်..အခုလောလောဆယ် အလိုးမခံသေးရင်လဲ ဂွင်းတော့တိုက်ပေး "

" တကယ်နော်..တကယ်လာမှာနော်..ဟူး..ဒီလီးရီးကလဲ..ညမှလုပ်ပါလားလို့..အလကားနေ အားကုန်အောင်.. "

" အဲလိုမျိုးဆို ငါကမယူပဲနေပစ်မှာဗျ.."

" ဟင့်ဟင့်..အင့် အင့်..ရော့.ကိုယ်တော်..မယူရသေးဘူး သူ့စိတ်ချည့်ပဲ..အင့်အင့်..အင့် "

အိမ်ဆိုင်လေးတွေက သုံးလေးဆိုင်ရှိတာဆိုတော့ တခြားဆိုင်ကနေ အရက်ဝယ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်..။ သိပ်အစာမကြေဘူး။ အဲဒီအစ်မကြီးက တခုလပ်..။ ကျော်ရင်က လူပျိုပေါက်ကြီး ဖြစ်နေပြီဆိုတော့..ရိတိတိ ချိတ်တိတ်တိတ် ဖြစ်ချင်နေပြီ။ အနေနီးတော့ စကားပြော အဆင်ပြေရုံမက,ပဲ ဖင်ပုတ် နို့်နှိုက်လို့တောင်မှ ရနေပြီ။တအုံ့နွေးနွေးနဲ့ လမ်းနံဘေးက တဲလေးထဲမှာ ထိုင်စဉ်းစားနေတုန်း အဖေက ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ ရောက်လာတာ..။ နှာရည်တရွှဲရွှဲ.မျက်ရည် တယိုယိုပေါ့။

အရက်ဝိုင်းထဲ ပို့ပေးထားလို့လည်း အရက်တွေသာ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးကုန်သွားတယ် ။ အဖေ့ ဝေဒနာကလျော့မသွားဘူး။ လမ်းနံဘေးက သစ်ခုတ်စခန်းဆိုတာကို လူတွေအားလုံးက အထင်သေးကြပေမယ့်..တကယ်တော့ လိုချင်တာမှန်သမျှ အကုန်ရတဲ့ နေရာ။ ဘိန်းဆိုတာက ပေါမှပေါ..။ ဟိုတုန်းကဆိုရင်သစ်လုံးကို ဆင်နဲ့ဆွဲရတော့ ဆင်ကျွေးဖို့မရှိမဖြစ်တဲ့ ပစ္စည်း။ အဲလိုနဲ့ အစဉ်အလာထိန်းလာတာ ဒီနေ့အထိသစ်သမားနဲ့ ဘိန်းဆိုတာက ကင်းလို့ မရတော့ဘူး။

အဲဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ဒီလောက်တောင် ရောဂါသည်းနေတဲ့ အဖေ့ကို ညနည်းနည်းမိုးချုပ်တော့ ဦးလေးတင့်တို့တဲထဲ ပို့ပေးလိုက်တာ ငတ်ငတ်နဲ့ အသေဆွဲတော့တာပဲ။ ဘယ်လောက်ဖိုးများ ဆွဲလိုက်လဲတော့ မသိဘူး.။ ရှစ်နာရီလောက်ရောက်တော့ နှစ်ပင်လား.သုံးပင်လားလိမ်ပြီး ရွဲထွက်နေတာနဲ့ ဦးလေးတင့်က လာပို့ရတယ်။ အဖေ့ကို သူ့ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲ မြို့ပေါ်က အိမ်ကိုပြန်ပို့ပေးရတယ်..။ အိမ်ရောက်တော့ ကောင်းကောင်းကြီးယူနေပြီ။

အဖေက မနက်လည်းထ,နိုင်တော့မယ့်ပုံ မပေါ်.။ ကိုယ်ကလည်းညကြီးမိုးချုပ်မှာ ဒီခရီးနဲ့ဒီခရီးကို ခြေလျင်ပြန်ရမှာက သိပ်မဟုတ်လေသေးဆိုတော့ ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲ ပြန်လာခဲ့တာ မကြည်တို့အိမ်ရှေ့က သစ်ပင်ကြီးအောက်ရောက်တော့ ဓာတ်မီးလေးမှိတ်တုပ်မှိတ်တုပ်နဲ့ အတားခံရပြန်ရော။ ခရီးဆောင် အဝတ်အိတ်လေးနဲ့ပျာယီးပျာယာ တက်ထိုင်ပြီး..

" မောင်း မောင်း..အမေမိသွားမယ်..အိမ်ကိုပဲ ခိုးပြေးမှာမလား..အမြန်မောင်း.."

အဲဒါနဲ့ မြို့ထဲဖက်.အဖေ့အိမ်ဖက်ကိုပေါ့လေ။ ပြန်လှည့်မောင်းချလာတာ သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘူး။ လမ်းမီးရောင်တွေ ဖြတ်တော့ ကိုယ့်ကိုများကြည့်နေသလားလို့ စိတ်မသိုးမသန့်နဲ့ သူ့ဖက်ကိုစွေပြီး အကြည့်မှာမျက်လုံးချင်းဆုံတယ်..။

" ဟယ်..အဲ.ဟို..နင့်အဖေ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာလား "

............................................................................

အခန်း ( ၃ )

မကြည်အေး ဖက်ကလည်း တစ်မျိုး။ မအေတူ အဖေကွဲတဲ့ မောင်နှစ်မသုံးယောက်မှာ သူက အလတ်။ မိဖတွေက ရောက်တဲ့ အရပ်ကိုယ့်အရပ်ပဲဆိုတဲ့ လက်လုပ်လက်စားတွေဆိုတော့ နေရာအတည်..အိမ်အတည်တစ်ကျမရှိဘူး.။ အများအားဖြင့် သစ်ခုတ် ဝါးခုတ်..မီးသွေးဖုတ်ဆိုတာတွေပဲ လုပ်တာ..။ တောထဲတောင်ထဲက သူတို့အတွက်ပဒေသာပင်တွေဆိုတော့ အဝေးပြေးကားလမ်းဘေးက..တောထဲမှာပဲ တဲထိုးနေခဲ့ရတာ အများဆုံးပဲ။

တောထဲမှာ တဲထိုးပြီးနေရာက သမ္ဘာရင့်လာတော့ သွားရလာရလွယ်ကူတဲ့ ကားလမ်းနံဘေးမှာ ခပ်တည်တည်နဲ့ တဲထိုးနေပစ်လိုက်တာ ဘယ်သူမှလာမတားမြစ်တော့ လောကအထာနပ်သွားတာ..။ ဆက်နေတာပဲပေါ့။ ကျောင်းမနေဖူးသလို စာလည်းမတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အလိုးခံတာတော့ ငယ်ကတည်းက တတ်တယ်။ ပထွေးနဲ့အမေက နံဘေးကပ်လျက်မှာ နေ့လိုး ညလိုးနဲ့လိုးချင်သလို လိုးနေကြတော့ သူတို့ မောင်နှစ်မကလည်းကြုံသလို လိုးကြတာငယ်ကတည်းကပဲ။

ကြီးလာတော့ အစ်ကိုရော မောင်ပါမိန်းမတွေ ရသွားပေမယ့် သူကတော်တော်နဲ့ လင်မရသေးဘူး။ ကားလမ်းနံဘေးမှာသူ့အစု ကိုယ့်အစုနဲ့ တဲထိုးနေကြတော့ ညအိပ်ညနေ ကားသမားတွေနဲ့ ရောရင်းရောရင်း..မကြည်အေးကို ကားသမားတွေက လက်တည့်စမ်းတာ..သူက အစမ်းကို မခံနိုင်ဘူး..။ ချက်ချင်းအလိုးခံပစ်တယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ တစ်စတစ်စနဲ့ သူ့အမေပါရောပြီး အလိုးခံ ပစ်လိုက်တော့..။ အဲဒီကစ,ပြီး သူတို့နေရာလေးမှ ာကားတွေညအိပ်ညနေများလာတာပေါ့။

ကားဆရာတွေက ဆရာဆိုတဲ့ အတိုင်းပဲပေါ့လေ။ ဆရာကြီးတွေဆိုတော့ အငြိမခံ အစွန်းမခံကြပေမယ့် သူတို့တပည့်တွေက ရုပ်ရည်ရော..အသားအရေ အလုံးအထည်တွေပါ အကျိုးပေးကောင်း အပြောအဆိုတတ်တဲ့ မကြည်အေးကို ငြိတယ်။ အဲဒီမှာစပါယ်ယာလေးတစ်ယောက်နဲ့ အတည်ငြိတာနဲ့ ဆယ့်ရှစ်နှစ်လောက်မှာညားပြီး သူတို့မိဖရှိတဲ့ အရပ်ကို လိုက်ချသွားတာ..။ ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ကြာတယ်..။ ကလေး မမွေးဘူး။လင်မရခင်က ရွခဲ့ပေမယ့် လင်ရပြီးတော့ငြိမ်ကျသွားတာ..စီးပွားရေးကဖြစ် .ကလေးလည်းမရှိဆိုတော့ လင်ဖြစ်သူက မိန်းမရှုပ်လာပြန်တယ်။

ရှုပ်ချင်တိုင်းရှုပ်လို့မရတော့ ငယ်ကျိုးငယ်နာတွေ ဖော်ပြီးနှိပ်စက်တာ..လင်မယားကွဲလာရော။ လင်နဲ့ ကွဲပြီးလွတ်လပ်သွားပြီဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့အတူ..ရွချင်စိတ် မြှူ ချင်စိတ်.လစ်ရင်အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်တွေကတစ်ပြိုင်နက်ပေါ်လာတာ..။ သူကိုယ်တိုင်က လူမရွေးတော့ နာမည်လေးက နည်းနည်းပျက်ချင်နေပြီ။ သူ့ကိုယ်သူလည်းသိနေတော့ အတည်ယူမယ့် လူရှိရင် လက်ခံချင်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျော်ရင့်အဖေနဲ့ အခုလိုတွေ့ကြတာ။ သူ့အမေကလည်း အကုန်သိနေတာပါ..။

" နှစ်ညလောက်အိပ်ပြီးရင် ပြန်လာအပ်ခိုင်းအေ..အိမ်မှာလည်း အမေတစ်ယောက်ထဲ.."

မကြည်အေးကစပ်ဖြီးဖြီး..

" အင်..တစ်ပါတ်လောက်တော့နေမယ် အမေရယ်..သူ့ဗလရီးက နည်းတာရီးဟုတ်ဘူး..သူနေချင်သလောက်တော့ ပေးနေမှဖြစ်မှာ "

" ငါးရက်အေ..ငါးရက်.."

သူ့အမေကလျော့ပေးပေမယ့်..

" တစ်ပါတ်ပါဆိုမှ အမေရယ်..ကိုယ်ချင်းမစာတတ်လိုက်တာ..သူရော ကိုယ်ရော ငတ်ပြတ်နေကြတဲ့ သူတွေ အမေရဲ့..တစ်ပါတ်ပဲ "

" ပြန်မလာနဲ့တော့အေ..အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတော့မအေ့ကိုမှအားမနာ..ပြန်ကိုမလာနဲ့ "

အိမ်ရောက်တော့ အဖေ့အခန်းထဲကို ပို့လိုက်တာ..မကြည်အေးဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ကိုဝင်း.ကိုဝင်းနဲ့ခေါ်ပြီး လှုပ်နှိုးတာ ဘယ်လိုနှိုးနှိုးနိုးမလာဘူး။ အကြာကြီးနှိုးမှ.မျက်စေ့တွေတော့ ပွင့်လာပါရဲ့.။ ပြူးတူးတူး.ကြောင်တောင်တောင်နဲ လန့်နေသလိုလို ကြည့်ပြီး မကျေမနပ်ပြန်ပြီး လှည့်အိပ်သွားတာ ခေါင်းတောင်မှမထောင်နိုင်ဘူး။ သူ့မျက်နှာသေကြီးကိုမြင်ပြီး ကြောက်လွန်းလို့ ဒူးတွေတောင်တုန်လာတာ..။ ငိုချပစ်လိုက်ချင်နေပြီ။ အိမ်ရှေ့ကဆိုက်တွဲ စက်နှိုးသံကြားတော့ အိတ်တောင်မှ ဆွဲမနေနိုင်ဘူး..။ ပြေးထွက်ခဲ့တာထမီက စွန်တောင်ဆွဲ..

" ကျော်ရင်.ကျော်ရင်.ကျော်လေး.ကိုကျော်..နေ.နေ..နေပါဦး..ငါလဲလိုက်မယ်..နေဦး "

အိမ်ပေါ်က အတင်းပြေးဆင်းလာပြီး ကျော်ရင့် ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်ဖက်တာ..။ ထမီက လက်ထဲက လွတ်ကျသွားတယ်။ အလိုးခံဖို့ ရည်ရွယ်ပြီး ခိုးရာလိုက်လာတဲ့သူမို့ ဘော်လီပါဝတ်မလာခဲ့တော့ နို့ကြီးတွေက အိပြီးရင်ပတ်ကို ပိနေတယ်။ ဆိုက်တွဲပေါ်က ပြန်ဆင်းခါစ,မို့ယိုင်လဲကျမသွားအောင် သူ့ကိုပြန်ဖက်လိုက်ရတာ..ကျော်ရင့်လက်ကလဲ သူ့ခါးနဲ့ဖင်ပေါ်တစ်ဖက်စီပဲ..။

" အား..ထမီ.ထမီ..ထမီလည်းမပါဘူး "

မကြည်အေးကလည်းလန့်နေတာပဲလား..ရွတ်တာလားတော့မသိဘူး.

" မပါချင်နေ..လိုက်မှာပဲ.. လိုက်မှာနော်..ဘယ်သွားသွားလိုက်မှာ.ဘယ်သွားသွား.."

အဲလောက်ကြီးဆိုတော့ ကျော်ရင်ကပိုပြီးရွတ်ချင်တယ်.

" ဟာ..ထမီမပါပဲနဲ့တော့..ဘယ်ကိုမှသွားလို့မဖြစ်ဘူးဗျ ..လိုက်ချင်ရင်တော့.."

" အင်း ပြော..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..ဘယ်ကိုလိုက်ရမလဲ..ပြော.."

အလောတကြီးမေးနေတာနဲ့

" အိပ်ယာထဲလိုက်ခဲ့..ပေါင်ကြီးတွေကားကားကြီးထောင်ပြီးမြှောက်ထားပေး.."

မကြည်အေးမျက်ခုံးတွေပင့်တက်သွားပြီးမရှင်းသေးသလိုနဲ့..

" အယ်..အဲလိုရီးဆိုတော့..ဟို...ဟိုလေ "

သူ့စကားအဆုံးထိစောင့်မနေနိုင်ဘူး..

" ဟုတ်တယ်ဆို..လိုးမှာဆို..လိုးမှာ.လိုးမှာ..မကြည်ပေါင်ကြားထဲက စောက်ပတ်ကြီးထဲကို ဒီလီးရီးသွင်းပြီး လိုးမှာလို့ ဆို..အင့်..ကိုင်ကြည့်ကိုင်ထား..ဆုပ်ထားပါဆို.."

လီးချောင်းကြီးကိုင်ပြီး သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးတော့ တင်းတင်းကြီးဆုပ်ရင်း မျက်လုံးတွေ အရောင်လက်သွားတယ်..။

" အယ်..ဒါရီးနဲ့..အီးဟီး..သူ့အဖေလီးထက် နှစ်ဆလောက် ကြီးတာရီး..ဟီး..တုတ်တုတ်ခဲခဲနဲ့ အရှည်ရီး..မာမာတောင့်တောင့်ရီး.."

" လိုက်တော့ဘူးလား.."

မကြည်အေးက သိပ်ကြိုက်သွားပြီလေ..မခေါ်တော့မှာကိုတောင်မှစိုးရိမ်သွားပြီ..

" အာ..လိုက်မှာ လိုက်မှာ..လာ..သွားမယ်..မြန်မြန်လေး.မြန်မြန်လေး.."

.............................................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

အိမ်လေးက ကျဉ်းကျဉ်းလေးရယ်။ သုံးပင်နှစ်ခန်းဆိုတော့..ကိုးပေခန်းလေးခန်းပဲရှိတာ..။ နှစ်ခန်းက လှေခါးနဲ့ တံခါးပေါက်တည့်တည့် ဧည့်ခန်းပေါ့။ ကျန်တဲ့နှစ်ခန်းက အိပ်ခန်း..အဖြစ်လေးပဲ ဆောက်ထားတာ။ဧည့်ခန်းမှာ အလိုးခံရမှာမရဲတော့ မကြည်အေးက အိပ်ခန်းထဲ လက်ဆွဲခေါ်ပြေးဝင်တယ်..။ ကိုဝင်းက ဆေးရှိန်မြင့်နေတာ ပုဆိုးကကိုယ်မှာမကပ်ဘူး..။

" ဟာ..အဖေကတော့လုပ်ပြီ..အပြင်ထွက်လိုးမယ်..လာ "

မကြည်အေးက အင်္ကျီကိုပင့်လှန်ချွတ်ပစ်တာ နို့လုံးအိအိကြီးတွေဖွေးကနဲ ဗလုပ်ကနဲပြုတ်ကျလာတယ်..။

" အိုး..ဘာဖြစ်လဲ..ဒီမှာပဲလိုး..အင့်..သူပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ..ပေါင်ကြီးတွေ ထောင်ဖြဲပေးထားတာမှ..ကားလို့..အင့်..အင့်..လိုး "

မကြည်အေးက မရှက်ဘူး။ ထမီကကျွတ်ကျန်ခဲ့ပြီဆိုတော့ ဖင်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးထောင်ဖြဲ ကားပေးထားတာ..မှုံဝါးဝါးမီးရောင်အောက်မှာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အကွဲလိုက်ကြီးဟ,လျက်သားမြင်နေရတာ..မဲမဲကြီး။

ခေါင်းကုပ်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသလို ငေးနေတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ပုတ်ပြရင်းလက်ညှိုး.လက်မတွေနဲ့ ဖြဲပြတော့မှ စောက်မွှေးတွေကြောင့်သာ မဲတယ်ထင်လိုက်တာ..။ နခမ်းသားတွေကအလိုးခံချင်နေလွန်းလို့ သွေးတွေတိုးဝင်နေတာ ညို့ညို့ကြီးညိုပြီး ဖူးကြွရောင်ကိုင်း မို့တက်နေတာကို မြင်ရတဲ့အပြင် စောက်ပတ်သားတွေကလည်း ပန်းသွေးရောင်အပြည့်သမ်းနေတာ မြင်ရတယ်။ ကြွက်နားရွက် အနားသပ်တွေကတော့ လီးဒဏ်ခံရတာကြာပြီမို့လားမသိဘူး..။အမဲရောင်ပြေးနေပါပြီ..။

" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့..စောက်ပတ်မမြင်ဖူးဘူးမလား..မလိုးဖူးဘူးမလား..ဟွန်း..ပြောတော့မိုးလားကဲလား..သူ့အဖေ အတိုင်းပဲ..ကဲပါလေ..အချိန်တွေရှိပါတယ်.ကြည့် ကြည့်..အားရအောင်ကြည့်.. "

သူကကြည့်ဆိုတော့မှ ကိုယ်ကလိုးချင်တာ.။ ဒီလောက်မိန်းမပွေတဲ့ ဒီအဖေနဲ့နေလာခဲ့ရတာ တစ်သက်လုံး..အပြောအညု..အချွဲအနွဲ့..အနမ်းအလိုးတွေ တတ်ပါ့..။ တတ်လွန်းလို့မှ ငယ်ငယ်တုန်းကဆို ကိုယ့်အစ်မနဲ့ကိုယ် လိုးလာခဲ့တာ စောက်ပတ်တောင်မှ နီရဲကျိမ်းစပ်သွားအောင် လိုးတတ်တာ. ။ အမေ သေတဲ့အထိ လိုးလို့ကောင်တုန်း။

လူပျို ဖြစ်မှသာ ကိုယ်လုပ်နေရတဲ့ အသက်မွေးအလုပ်က ထင်းခုတ်သစ်ခုတ်နဲ့ ခွန်အားဗလလျော့ပါးမှာ စိုးလို့..အစ်မနဲ့ကလည်း ဝေးသွားလို့ .တစ်ခါမှမလိုးဖြစ်ကြတော့တာ..။ လိုးပုံလိုးနည်းတော့ မမေ့ဘူး။ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ချ.လို့ပေါင်သားစိုင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ တွန်းရင်းလီးကို ကိုင်လျက်က လီးဒစ်ဖျားနဲ့သူ့စောက်ခေါင်းကိုင်တေ့ပြီဆိုတော့..

" အဲ.အဲ.လိုးတတ်တယ်တော့်..ငါ့ယောင်္ကျားအာ့.အာ့..ဟို..ဇွတ်ထိုးမသွင်းနဲ့နော်..မောင့်လီးကအကြီးရီး..ပေး ပေး..မကြည်ကိုင်တေ့ထားပေးမယ်..မောင်ကနို့တွေကိုင်ဆွရင်းလိုး.."

ကိုယ်က လိုးချင်နေလွန်းတဲ့ အပြင် သူ့နို့ကြီးတွေကိုလည်း နယ်ချင်စို့ချင်..ပါးနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း စုပ်နမ်းချင်..စောက်ပတ်ကိုပါ ယက်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့.စိတ်တွေက များနေတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချပစ်တာ..နို့လုံးတွေနဲ့ ရင်ပတ်နဲ့လဲဖိမိရော..မခွာနိုင်တော့ဘူး။ အသားချင်းဖိကပ်မိလိုက်တာနဲ့ သွေးတွေက ပူနွေးပြီးမခွဲနိုင်အောင် ချစ်သွား..စွဲလန်းသွားမိတာ သူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုတောင်မှ ကိုယ့်လီးမဝင်သေးဘူး..။

" ချစ်တယ်ကွာ..ချစ်တယ်ကွာ..လိုးမယ်.လိုးမယ်..လိုးမယ်..အာ့..လိုးတော့မယ်ကွာ.."

လက်တွေက သူ့နို့နှစ်လုံးကို ဖြစ်သလိုဆုပ်ပြီး နယ်ရင်း သူ့နားနံဘေးမှာ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းတေ့လို့တတွတ်တွတ်နဲ့ သတိလက်လွတ် ရေရွတ်နေမိတယ်..။

" လိုးကွာ.လိုးကွာ..ချစ်တယ် ချစ်တယ်.လိုး.လိုး..အင့်..ချစ်တယ်..လိုး.အာ့.အားဟာ့ ဟာ့.. မောင်..ဟား..မောင်ရေ..အဲလိုမလိုးရဘူး.အာ့ အဲလောက်ကြီးမလိုးရဘူး မောင်ရဲ့..အာ့အာ့..အာ့..အားဟာ့ဟာ့..ထိလိုက်တာမောင်ရာ..အို့.အို..ဖြည်းဖြည်းလေ..ပီးသွားမယ်မောင်ရဲ့..အာ့အာ့အာ့အာ့.အားဟာ့ဟာ့.ဟူး..ကြည်ပြောသားပဲမောင်ရယ်..ဟူး..လီးရည်တွေကလဲများရီးပဲ..အူးဟု.ထွက်တုန်း..အာ့..အာ့.."

မကြည်အေးခမျှာ လီးရည်ငတ်နေတာကြာပြီဆိုတော့ ကျော်ရင့်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေချင်းပူးစုပ်နေသလို သူ့စောက်ခေါင်းကလည်း ကျော်ရင့်လီးတန်ကြီးကို စုပ်ဆွဲထားတာ..စောက်ရည်တွေ လီးရည်တွေစောက်ခေါင်းထဲက လျှံထွက်သံက တဇိဇိနဲ့မြည်နေတယ်။ သူတစ်သက်လုံး အလိုးခံခဲ့ဖူးသမျှ လီးတွေအားလုံးက တစ်ချီပီးသွားလို့ အဲလိုတစ်ချက်ဆွဲစုပ်ညှစ်ယူမိပြီဆိုရင် စောက်ပတ်ထဲ.စောက်ခေါင်းထဲက ပလွတ်ကနဲ ပျော့ခွေလျက်သားပြန်ထွက်သွားခဲ့ကြတာချည့်ပဲကြုံဖူးတာ ။

ကျော်ရင့် လီးကျတော့မှပဲ ပြန်ထွက်မသွားတဲ့အပြင် အဲဒီလီးမာမာတောင်တောင် တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးက.ထောင်းကနဲ ထင်းကနဲ ပြန်ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်တင်းပေးနေတော့.တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဆွဲဆွဲညှစ်ပြီးစုပ်တာ..စုပ်ရင်းစုပ်ရင်းနဲ့အရသာရှိလွန်းတာမို့ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ.အားရော စိတ်ရော မျောပါသွားပြီး သူပါတစ်ချီ ပီးသွားရော..။

" ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ဖူးဟူးဟူးဟူး..ကြုံဖူးဘူးကွာ..ငါ့ ယောင်္ကျားလီးကြီးက တအားတောင့် တအားသန်တာပဲ..အူးဟူးဟူး..လီးရည်တွေ ဒီလောက် ပန်းထုတ်ပြီးတာတောင် သူ့လီးတောင်နေတာကြီးက တစ်စက်မှ လျေ ာ့မသွားဘူး.."

ပီတိတွေနဲ့ ကျော်ရင့်ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ရင်းပြောနေတာ..ကျော်ရင်က တစ်စက်မှမမောသေးသလိုပဲ..အသက်ရှူ မှန်နေတယ်။

" လိုးဦးမယ်နော်မကြည်..စောစောတုန်းကမကြည်ပြောသလို ထိုင်လိုးမယ်..ကြိုက်လား "

" အဟင့်ဟင့်..လိုး လိုး..ကြိုက်သလိုလိုး..ရှင်လေးလီးကိုတော့ မကြည်ကအသေကြိုက်နေပြီသိလား..လိုးလေကြိုက်လေပဲ.လီးမချွတ်ပဲလိုးပေးနေရင်ပိုကြိုက်..အင့်.လိုး "

...........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

" အဲ.အဲ..နေဦးမောင်ရဲ့..စောက်ပတ်က ပေပွဗွက်ပေါက်နေတာ..သုတ်လိုက်ဦးမယ်.မောင့်လီးရီး ကျပ်ကျပ်လေးလိုးရအောင်လို့.."

မသုတ်ရင်လည်း.လီးနဲ့စောက်ခေါင်းက ကျပ်တစ်နေတာ..ကွက်တိပါ။ လီးကြီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးရည်တွေက သူ့စောက်ခေါင်းထဲက ပြန်ထွက်လာတာအများကြီးပဲ။ လီးကိုရော ဂွေးဥကိုရော.သူ့ပေါင်ကြားတွေရော စောက်ပတ်ကြီးကိုပါ အဖေ့ပုဆိုးဆွဲယူပြီးသုတ်တာ..။

" ကြည့်ပါဦး ဟိုလီးကို..မောင့်လီးနဲ့ဆိုသားအဖပဲ..မောင့်လီးကအဖေ..ခ်ခ် "

အဖေ့လီးက သိပ်သေးတာတော့ မဟုတ်ဘူး.။ တောင်မတ်လာရင် ခြောက်လက်မကျော်တော့ ရှိမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ဆေးစွဲနေတော့ ဆေးကိုပဲ အရူးအမူး အာသီသထား ဦးစားပေးတာ လီးတောင်ဖို့က အရံဦးစားပေးလောက်ပဲဖြစ်နေတယ်။ ဆေးမချရရင် စိတ်မလာတော့ဘူး။ ဆေးရွဲနေပြန်တော့လည်း သူ့ဟာသူ ယူနေတာနဲ့ပဲ လီးမတောင်ဘူး။ အခုလဲသူ့လီးက ဂွေးဥပေါ်မှာ ဘေးစောင်းလေးကွေးကျနေတာ လက်ရှိမတ်မတ်ကြီးထိုးတောင်နေတဲ့ ကျော်ရင့် လီးနဲ့ဆိုရင် သုံးပုံတစ်ပုံတောင်မှ မရှိလောက်တော့ဘူး။

" အဲလီးလေးလောက်နဲ့များ မိကြည်အေးကို ယူမလို့တဲ့..လင်ငယ်နေပစ်မှာသိလား..မကြည်တို့က ဟောဒီမောင့်လီးကြီးလောက်မှ..ပြွတ်..ပလွတ်..ပု.ပွတ်..ပြွတ် "

ပြောရင်းနဲ့ ကျော်ရင့်လီးကို ငုံ့ပြီးစုပ်တာ။ လျှာဖျားကလဒစ်ကို တရစ်ရစ်နဲ့ ဝိုက်မွှေစုပ်ယူဆွဲနေတယ်။ ဂွေးဥကို မွမွလေးဖွဆော့ပေးနေတဲ့ လက်ဖျားလေးတွေကလည်း သိပ်နူးညံ့တာပဲ။ ကျော်ရင်က လူပျို ဖြစ်လာပြီးမှလီးစုပ်ခံရတယ်ဆိုတာ အခုမှ ပထမဆုံး။ စုပ်တဲ့ သူကလည်း လိုးတဲ့ခံတဲ့နေရာမှာ ရှစ်စပ်ကလည်နေတဲ့ဆရာမကြီးဖြစ်နေတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသမျှအာရုံကြောတွေဖျဉ်းဖျဉ်းထ,သွားတဲ့ အထိ အရသာရှိတာ..စအိုကြောကို ရှုံ့ထားရတဲ့အထိပဲ။.

" ပြွတ်.ပလွတ်..ဟူး..ရဘူးကွာ..ကြည်ကလီးကိုင်ရ လီးစုပ်ရရင် စောက်ပတ်က တစစ်စစ်နဲ့ရွတာ..အလိုးခံလိုက်ရမှပြေတာ.လိုးရအောင်မောင်.."

" ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..သူပဲ အဖေ့ကို ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး လာခိုးပါဆို..အာ့.အခုမှ အဖေ့လီးကိုများ ဘာလေး ညာလေးနဲ့.."

" အဲ့..ကြည့်ရမ်း ကြည့်ရမ်း.သူချောင်းကြည့်နေတာဖြစ်မှာ..အဲဒါက ဒီလီးရီးနဲ့မတွေ့သေးလို့ လုပ်ပေးခဲ့မိတာ..လာပါကွာလိုးရအောင်ပါဆို..လာ.."

ဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲခုထားပြီး ပေါင်ကြီးတွေ ဖြဲကားထောင်လျက်နဲ့ ပက်လက်ကြီး လှန်ထားပေးတာ..။ စောက်ဖုတ်မဲကြီးကဖူးကြွ ခုံးမောက်တက်နေတယ်။ နခမ်းသားနှစ်မွှာက ဘေးတစ်ဖက်စီကိုယောင်ယောင်လေးကွဲဟ,နေတော့..စောက်စေ့ကြီးကလည် းပြူးပြူးတောက်တောက်ကြီး မျောဆင်းနေတာကို မြင်ရတာနဲ့ ဆဲမယ့်သာဆဲရတာ..လိုးချင်လှပြီ။ ဖင်ဆုံကြီးကိုဒူးတွေနဲ့ ခွထိုင်တော့ ငေါ့ထိုးနေတဲ့လီးကို သူကလှမ်းဆွဲပြီး စောက်ခေါင်းဝ,မှာ တေ့မွှေတာ စောစောကမှပြောင်စင်အောင် သုတ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကစောက်ရည်တွေရှောရှဲလိုက်နေပြီဆိုတာ ခံစားသိလိုက်တယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ နို့နှစ်လုံးကို အခြေကနေ အားရပါးရ ဆုပ်ဆွဲပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အရသာခံစားရင်းတအိအိနဲ့ တစ်ဆစ်ချင်းထိုးသွင်းတာ.။ ချွဲချွဲကျိကျိ နူးနူးညံ့ညံ့ ပူပူနွေးနွေးကြီး တိုးဝင်နေပြီဆိုတာကို တစ်ရစ်ချင်းသိနေတယ်။ သူကလည်း ကောင်းလွန်းနေတော့ စောက်ရည်တွေက ထွက်သည်ထက် ရွှဲအောင်ထွက်လို့..ကိုယ့်ဒူးတွေကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေရင်း ဖင်ကြီးကို ပင့်ပင့်ကော့တာ ခေါင်းအုံးနဲ့ဖင်က လွတ်ချင်လာပြီ..။

" ဟား.ယောင်္ကျား..အာ့ အာ့..ယောင်္ကျား..အားလားလား..ကောင်းတယ် မောင်ရေ..လိုး..လိုး.ဆောင့် ဆောင့်..အရမ်း ကောင်းနေပြီမောင်ရဲ့.နည်းနည်းပိုနက်နက်လေးဝင်အောင် ဆောင့်လိုးပေး..အာ့ အာ့ အာ့.အားဟား.."

လီးတစ်ဝက်လောက်ကို စောက်ခေါင်းထဲမှာ အချိန်ပြည့်သွင်းထားပြီး စေးစေးသွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးနေတာကို မကြည်ကအားမရသေးပဲ မိမိရရကြီးအထိခံချင်နေပြီမို့ ဖင်ကော့ခံပေးနေရုံမက,ပဲပါးစပ်ကပါ ဖွင့်ဟ,ပြောလာရပြီဆိုတော့ကျော်ရင်ကအထိုင်ပြင်တယ်။

သူ့ဖင်သားပြည့်ပြည့် ဖူးဖူးကားကားကြီးကိုခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်တော့ သူ့ဒူးတွေ သူပြန်ဆွဲပြီး ဖင်ကြီးချွထားပေးနေပြီ။ အဲဒါနဲ့ နို့တွေကို မဆွဲတော့ပဲ ပုခုံးတွေကို အားပြုဆွဲတာ..သူကခေါင်းထောင်ပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်တယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲကို လီးတစ်ဝက်လောက်ပဲ သွင်းပြီး အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်ဆွဆွပြီးလိုးတာ..နို့ကြီးတွေကအလုံးလိုက်ကြီးတွေ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ခုန်ပြေးနေတာပေါ့။

စောက်ပတ်နဲ့ လီးကိုငုံ့ကြည့်နေရင်း စောက်ပတ်က တပြွတ်ပြွတ်မြည် ပါးစပ်က အူးအူးအဲအဲ..အီးအီးအားအား အသံစုံအော်နေတော့မှ ခြေဖျားထောက်ပြီး လီးတစ်ဆုံးလီးတစ်ဆုံးပစ်ဆောင့်လိုးတာ..။ ခေါင်းကြီးလန်ကျသွားလိုက်..ရမ်းခါနေလိုက်.ပြန်ငုံကြည့်နေလိုက်နဲ့ ဝမ်းခေါင်းသံထွက်နေအောင် အသံကုန်အော်တော့တာ.မရပ်မနားကြီး.။

" အီးဟီးဟီး..ထိတယ် ယောင်္ကျားရဲ့..အာ့.တအား ထိတယ်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်.အာ့ အာ့ဆောင့်..အားဟာ့အာ့..ထိလိုက်တာ မောင်ရယ်အာ့.အာ့ .နင့်နေတာပဲ..ပြွတ်ပြွတ် အား..လိုး..လိုးပြန်ပြီ.လိုးပြန်ပြီ..အာ့ ပြွတ်ပြွတ်..မောင်..အားဟာ့ဟာ့အာ့..အာ့.အာ့.အားဟာ့.ပီးပီ..ပီးပီး..ပီးပီမောင်ရဲ့..အူးဟူး..ပီးပီ.."

သူ့ကိုယ်ကြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပတ်ချာလည်နေတော့.ကျော်ရင်ကရောက်တဲ့ နေရာကို လိုက်ခွလိုးတာ လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို မခွာဘူး။ သူ့လက်တွေနဲ့ သူ့ကိုယ်သူရော.ကျော်ရင့်ကိုရော.ကြမ်းပြင်ကိုရော..အဖေ့ကိုယ်လုံးကြီးပါ မကျန် နေရာအနှံ့ကို ရိုက်ကုပ်ဆွဲဖဲ့ဆတ်စလူးခါနေတော့မှပဲ အားရပါးရကြီး တစ်ချက်ပစ်ဆောင့်ပြီးဒူးချလိုက်တာ..

" ဟူး..တကယ် သေအောင်လိုးတဲ့ ကောင်လေး..သူနဲ့သာ ညားလို့တော့ဖြင့်.."

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>