အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသူ - ကာမလူဇိုး
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
သူ့နာမည်က အောင်ဝင်းနိုင် အသက်၂၂ နှစ် ညီအကို မောင်နှမ ၄ ယောက်ရှိသည့်အနက် သူကနို့ညှာဖြစ်သည်။ အကိုကြီးက အောင်မင်းနိုင်အသက်၂၈ နှစ်။လွန်ခဲ့သည့် ၂ နှစ်ခန့်ကအိမ်ထောင်ကျသွားပြီး အိမ်ခွဲနေပါသည်။အမ အလတ်က တင်မာကြည် အသက်၂၅ နှစ် ။ပြီးခဲ့တဲ့ ၆လ ကျော်ခန့်က သူမ ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်သဘောထားမတိုက်ဆိုင်သဖြင့် ကွာရှင်းကာအိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
ကိုကြီးနှင့်အမလတ်က သားသမီးမရှိကြပါ။ သူ့အောက်တွင် ညီမလေး ခင်မေထွေး သူမကအသက် ၁၈ နှစ်ဖြစ်ပါသည်။ သူတို့ မိဘနှစ်ပါးကဆုံးပါးသွားတာ ၅ နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ သူတို့မောင်နှမတွေနှင့်အတူအမေ့ ညီမအရင်းဒေါ်လေးဒေါ်တင်မေကလာနေပေးသည်။
ဒေါ်လေးက အသက် ၄၅ နှစ် မုဆိုးမဖြစ်ပြီးသားသမီးနှစ်ယောက်က အိမ်ထောင်အသီးသီးကျသွားကြပြီး အဝေးမှာနေကြသည်။ သူတို့နှင့်ပင်ဒေါ်လေးက အတူနေပြီး သူမသားသမီးအရင်းလို မိတဆိုးဖတဆိုးလေးများဖြစ်၍ချစ်ရှာခဲ့ပါသည်။ သူတို့အမေက မောင်နှမသုံးယောက်ထဲမှာအကြီးဆုံး အမေ့ကသူတို့ဦးလေး ပြီးမှ ဒေါ်လေးဒေါ်လေးကအငယ်ဆုံးဖြစ်ပါသည်။
သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမတွေ အကုန်လုံးပညာရေးကံမပါခဲ့ကြ။သူက ၁၀ တန်းနှစ်မှာပင်စာမလိုက်နိုင်၍ ထွက်လိုက်သည်။ သူ့အမနှင့်သူ့အကို ညီမလေးတို့လည်း သူလိုပင်ဖြစ်ကြပါသည်။ သူတို့စီးပွားရေးက၂ လုံး ၃လုံးကော်မရှင်ရောင်းသော အလုပ်ဖြစ်သည်။ ထိုလုပ်ငန်းက သူတို့မိဘတွေမကွယ်လွန်ခင်ထဲက လုပ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကလည်း ဒီအလုပ်ကို သူတို့မောင်နှမသုံးယောက် ဆက်လက် လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်။
၂ လုံး ၃ လုံးကော်မရှင်ရောင်းရင်း တဖက်ကလည်း သူဘောလုံးပွဲကော်မရှင်စားဖြင့် ရောင်းပါသည်။ သူနှင့်ညီမလေးကအိမ်ထောင်မကျသေး။လူပျို အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ သူက လူပျိုဆိုသော်လည်း လီးကတော့ အိုနေပြီ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ အသက် ၁၇ လောက်က သူတို့တလမ်းကျော်မှ တခုလပ်မမကြီး မမမြင့်ဆိုသည့်ဆော်ကြီးနှင့် ငြိခဲ့သည်။ သူမက ၂၆ လောက်ရှိပြီ။ သူ့ထက် ၉ နှစ်ကြီးသည်။ သူမအား ၄လ ကျော်လောက် လိုးဆော်လိုက်ရသည်။
မိန်းမလိုးနည်းပေါင်းစုံနှင့် ဘာဂျာမှုတ်နည်း မိန်းမကို စိတ်လာအောင် ဘယ်လိုနှူးဆွရမည်ဆိုသည်များကို ထိုဆော်ကြီးက သူ့အားသင်ပေးခဲ့သည်။ အသက်ငယ်ငယ်နှင့် မိန်းမလိုးနည်း နှူးဆွနည်းများကို သူတတ်ကျွမ်းခဲ့သည်။ သူမလည်း နောက်တော့ ဘောစိတစ်ယောက်ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ သူလည်း ထိုဆော်ကြီးကို မဝါးရတော့ အနီးနားပတ်ဝန်းကျင်မှ မုဆိုးမ တခုလပ်ကြိုက်ကုန်းများအား မန်းပြီးရလျှင် လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့သည်။
သူ့ ရူပါကဖြောင့်သည့်အထဲပါပြီး တော်ကီကောင်းကာငွေလည်းရွှင်၍သူမန်းလျှင်ရတာများသည်။ အပျိုလေးတွေတော့ မလိုးဖူးသေး မုဆိုးမ တခုလပ်နှင့်သူ့ထက်ကြီးသည့် ဆော်ကြီးတွေသာ လိုးဆော်ခဲ့ဖူးသည်။ ခုနောက်ပိုင်း တဖြေးဖြေးတိုးတက်လာသည့် ခေတ်ကြီးမှာဖုန်းတွေ အင်တာနက်တွေပေါ်လာပြီး အင်းစက်သွေးသားရင်းခြာ မောင်နှမ တူဝရီးဇာတ်လမ်းများကို သူအဖတ်များလာခဲ့သည်။
ဆိုတော့ အိမ်မှာနေ့စဉ်မြင်တွေ့နေရသော တင် ရင်များက ခုထိတင်းရင်းပြီးလုံးကြီးပေါက်လှ ညိုချောအကိတ်ကြီး ဒေါ်လေးတင်မေ။ တခုလပ်အမ ဂျောကောင်းသည့် မမတင်မာကြည်။ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့နှင့်ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားသော ညီမလေးခင်မေထွေးတို့အားသူလိုးချင်ခဲ့တာလေးငါးလခန့်ရှိခဲ့ပြီ။ ဘယ်လိုစရမှန်းမသိ၍ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။
ခုနောက်ပိုင်းသူအရင်ကလို ဆော်ဇယားများပင်မရှုပ်တော့ အခြေနေပေးလျှင်သူမတို့သုံးယောက်ထဲ ကတစ်ယောက်ကို ဖန်ပြီးလိုးမည် ဟုတွေးထားခဲ့ဖူးသည်။သူ့ဘောလုံးပွဲရောင်းသောအလုပ်မှာရောင်းအားကောင်း၍ နောက်တော့ သူတို့နှင့် ညီအကိုတစ်ဝမ်းကွဲတော်သူအမေ့မောင်အရင်း၏သားဖြစ်သူခင်မောင်ကိုခေါ်ကာ ပိုက်ဆံပေးပြီးကူခိုင်းရလေသည်။ ခင်မောင်ကအသက် ၂၀ သူ့ထက်ငယ်သည်။
သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမလေးယောက်လုံး အရပ်မြင့်တာက အဖေ့ဘက်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးမျက်ဖန်ကောင်းကာအသားညိုတာက အမေ့ဘက်လိုက်၍ ညိုချောများဖြစ်ကြပါသည်။
ငါ ဒိုင်ဆီ ငွေသွားအပ်လိုက်အုံးမယ် ခင်မောင်ဟုပြောပြီး သူ ညဘက် ဇယားများချုပ်ပြီး၍ ဒိုင်အိမ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ငွေသွားအပ်ပြီး သူ့ကော်မရှင်ခနှုတ်ယူကာအပြန်လမ်းမှာ ဘီယာဆိုင်ထိုင်လိုက်သည်။ စားကောင်းသောက်ကောင်းလေးဘီယာ ၂ ခွက်မှာပြီးသောက်လိုက်သည်။ အမြဲတမ်းတော့ သူမသောက်။ တခါတရံမှသောက်တာဖြစ်သည်။
ခင်မောင်အိမ်ရှေ့တွင် tv ထိုင်ကြည့်နေစဉ်
“ခင်မောင်ရေ ဟို ညီအမနှစ်ယောက် သွားပြီလား ”
ဟု ဒေါ်လေးကမေးသည်။
"သွားပြီ ဒေါ်လေး"
သူတို့မရှိခင် ဒေါ်လေးတို့ အမြန် လုပ်ကြမယ် သား”
ဟု ဒေါ်လေးကပြောသည်။ကျနော်လည်း ဒေါ်လေးကိုလိုးချင်နေတာမှလီးကို တောင်နေပြီ။
“ဟင်းး မအေလိုးလေး အဲလိုပဲပြောရလား”
တူလေးကိုမျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ပြီး သူမ၏ စွင့်ကားသောဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုလှုပ်ယမ်း၍ လှေကားဆီသို့ ဒေါ်တင်မေလျှောက်လှမ်းသွားသည်။ ခင်မောင်လည်းအမြန်ပင်ဒေါ်လေးနောက်သို့ လိုက်ခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ အိပ်ယာထက်မှ ာတူလေးကို စောင့်နေလိုက်သည်။
သူအိမ်ခန်းထဲဝင်၍ တခါးအမြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာဒေါ်လေးထမီကို လှန်တင်လိုက်သည်။သားအမြန်လုပ်နော် တော်ကြာနင့်ကိုလေး ပြန်လာခါနီးပြီ။
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"
ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြေချလိုက်သည်။ သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက််ပြီးစောက်မွေးနက်နက်များနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသော ဒေါ်လေးရဲ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။
“ဗြိ..ပြွပ် ဖတ် ”
“အားးးးးးးးး ကျွတ်စ်”
စန်းစန်းတင့်လှသည့်အယ်နေသော ဒေါ်လေးရင်သားတွေကိုအင်္ကျီပေါ်မှ လက်နှင့် ဆုပ်နယ်ပြီး ဒေါ်လေးတင်မေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။
“ဖလွှတ် စွိ ပြွတ် ပလောက် ဖတ်”
“အားးးးးးး အီးးးးး အိုးး သားး ဆောင့်လိုးပေး ဒေါ်လေးကို အားးးးးး”
ခင်မောင် မနားတမ်းပင်ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကို တဖုံးဖုံးနှင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ တူလေးဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းဒေါ်တင်မေ သူမဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းသလိုဝိုင်းပေးပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပင့်တင်ပေးနေလိုက်သည်။
အချက် ၇၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ ဆီးခုံချင်းထိကပ်ထားပြီး ဖင်ကြောကြီးများရှုံ့ကာ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို ဖြောခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ခင်မောင်နှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် ဒေါ်တင်မေတစ်ကိုယ်လုံးဖျိုးခနဲဖျဉ်းခနဲဖြစ်၍ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
ခင်မောင်ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူနှင့်ဒေါ်လေးတို့ လိုးခံလာကြတာ ယခုဆို ၆လကျော်ခဲ့ပြီ။ သူတို့ခုလိုပင် အိမ်သားများညဘက်အပြင်သွားကြလျှင် ဒေါ်လေးက သူ့အားလာခေါ်၍ လိုးခိုင်းတတ်လေသည်။ ဟိုညီအမနှစ်ယောက်က ညနေစောင်းပြီဆိုတာနှင့် ထမင်းစားသောက်ပြီးသုံးအိမ်ကျော်မှ မတင်မာကြည်သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ သွားကာလင်အကြောင်းသားအကြောင်းများပြောဆိုတတ်ကြသည်။ ညအိပ်ချိန်မှ ပြန်လာတတ်ကြသည်။
ဒေါ်တင်မေကအသက် ၄၅ နှစ်ဆိုသော်လည်း အရွယ်ကမကျပါ။ နုပျိုလျက်ရှိပြီးသူမ၏ တင်နှင့်ရင်များမှာ ပျော့တွဲမနေ တင်းရင်းနေဆဲရှိသေးသည်ဟု ဆိုရမည်။ အရပ် ၅ ပေ ၅ ရှိပြီး ဖွံ့ထွားမို့မောက်သော ရင် သိပ်မတုတ်သည့် ခါးနှင့် စွင့်ကားသောတင်တို့ကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပါသည်။ ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိသည်ဟု ဆိုတာထက် သာသောရုပ်ရည်ရှိပြီးလုံးကြီးပေါက်လှညိုချောဖြစ်သည်။ သူမ၏အုံထူနက်မှောင်သော ဆံပင်များက တင်ပါးခန့်ရှည်ပြီးတခါတရံ မှသာ ဘီးစပက်ပက်တတ်သည်။
နောက်မှာဖားလျားချထားတာများပြီး ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် ကီမိုနိုများသာ အဝတ်များသည်။ဒေါ်လေးတင်မေက တဏှာရာဂအားကြီးသလို မတင်မာကြည်နှင့်ညီမလေး ခင်မေထွေးတို့ကလည်းဒေါ်လေးလို ပင်ဖြစ်ကြပါသည်။ တခါတရံ သူမတို့အိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်နေချိန်အိမ်သားများမရှိလျှင် လင်အကြောင်းသားအကြောင်းတွတ်ထိုးနေကြတာ သူ နားစွန်နားဖျားကြားမိ၍သိရခြင်းဖြစ်ပါသည်။
သူ ညီမလေး ခင်မေထွေးနှင့် မမ တင်မာကြည်တို့ညီအမကိုလည်း လိုးချင်မိသည်။ အခြေနေမပေးသေး၍ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။ဒေါ်လေးတင်မေကအိမ်ပေါ်ရှိ သူမအခန်းထဲတွင်သူ့အလိုးကိုခံတတ်သလို ညဘက်အိမ်သားများအိပ်ချိန်ဆိုလျှင်လည်းအိမ်နောက်ဖက်ရှိ ဂိုထောင်အစုတ်လေးထဲသွားပြီးသူတို့တူဝရီးလိုးဆော်တတ်ကြလေသည်။
သူတို့ ဖြစ်ခဲ့ကြပုံမှာလွန်ခဲ့သည့် ၅ လခန့်က ဟိုညီအမက သင်္ကြန်တွင်းဖြစ်၍ ၂ လုံးဘောလုံးများနားထားသောကြောင့်ခရီးထွက်ကြမည်။ ကိုလေးအောင်ဝင်းနိုင်ကလည်းသူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် စက်စဲ ဘက်သွားကြမည်။
သူလည်းအိမ်သို့ခဏပြန်ချင်ကြောင်းပြောသည့်အခါ ဒေါ်လေးကသားပြန်မယ်ဆိုရင် အိမ်မှာ ဒေါ်လေးတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့နင့်ကိုလေးတို့ ပြန်ရောက်မှသွားပါကွယ်ငါ့တူလေးကလိမ်မာပါတယ်ဟုပြောသည် ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေးဟု သူပြောလိုက်သည်။
ထိုသို့ဖြင့်အိမ်တွင်သူတို့တူဝရီးနှစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့ကြသည်။ အကျနေ့ရောက်တော့ မနက်အစောပိုင်းဒေါ်လေးက ရင်ဖုံးအင်းကျီဖြူနှင့်ယောဂီထမီဝတ်ပြီး ဘုန်းကြီးသွားမည်ဟုသူ့ကိုပြော၍ထွက်သွားလေသည်။အုံထူနက်မှောင်သော ပိတုန်းရောင်ဆံပင်များကို ဘီးစပက်ပက်ထားပြီးသိပ်မတုတ်သည့် ခါးလေးအောက်မှ စွင့်ကားတဲ့ဒေါ်လေးဖင်လုံးကြီး တလုံးတက်တလုံးဆင်းသွားတာ ခင်မောင်မျက်စိတဆုံး ကြည့်နေမိသည်။
သူ့ပုဆိုးထဲမှလီးမှာလည်း တောင်မတ်နေလေသည်။ဒေါ်လေးသွားပြီးသူလည်း အပြင်ထွက်ကာရေပက်ခံလိုက် တမနက်လုံး ကဲလိုက်အရက်သောက်လိုက်ဘီယာသောက်လိုက်ဖြင့် အတော်မူးနေလေသည်။
အိမ်ပြန်ပြီးအိမ်ပေါ်ထပ်ရှိသူအိပ်သောခေါင်းရင်းခန်းမှာထိုးအိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည် ၂ နာရီလောက်မှာသူ နိုးလာပြီးအမူးလဲပြေသွား၍ရေစိုအဝတ်များကို လဲလိုက်သည်။ ဗိုက်ဆာ၍ထမင်းစားရန်လှေကားသို့အလာ ဒေါ်လေးအခန်းဘက်အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။
အခန်းဝဘက်ကျောပေးထားပြီး ဒေါ်လေးရင်ဖုံးအင်္ကျီ ချွတ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှစ်ကြိုး ထိုး ဘော်လီအဖြူရောင်အောက်မှဒေါ်လေး၏ခါးသားဖွေးဖွေးလေးအားတွေ့လိုက်ရသည်။ တဆက်ထဲ ယောဂီထမီကိုပါခြေထောက်အောက်သို့ ချွတ်ချလိုက်ပြီးကုန်း၍ ပင်တီအဖြူရောင်လေးကိုချွတ်လိုက်သည့်အခါ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်မွေးနက်နက်များနှင့်စောက်ဖုတ်ပြူပြူလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့မျက်လုံးများပြာသွားပြီး ပုဆိုးကိုချွတ်ကာအခန်းထဲဝင်ပြီး ဒေါ်လေးနောက်မှာရပ်လိုက်သည်။
ဒေါ်လေးနောက်မှာရပ်ပြီး သူမကျောကိုအောက်သို့ ဖိချလိုက်သည်။ အို့ ဒေါ်တင်မေ အာမေဋိတ်သံပြုပြီး လဲမည်စိုး၍ ကုတင်ဘောင်အားလက်ဖြင့် ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ ဖင်ကုန်းပေးသလိုဖြစ်သွား၍ ခင်မောင့်အကြိုက် ဖြစ်သွားရသည်။
ခင်မောင့်လှုပ်ရှားမှုများက အတော်ကိုမြန်သည်။ ဒေါ်လေးမှင်တက်နေချိန်မှာ တောင်မတ်နေသည့်သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေ မှင်တက်နေရာမှနောက်သို့လှည့်ကာ
“ခင်မောင် ခွေးတိရိစ္ဆာန်ကောင် မအေလိုး နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ”
ဟုပြောပြီး အတင်းရုန်းလိုက်သည်။ဒေါ်လေးလက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး
“ဒေါ်လေးကို ကျနော်လိုးချင်လို့”
ဟု ပြောကာသူ့လီးကိိုနောက်သို့ဆွဲထုတ်၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“ဇွိ ပြွတ် ဖတ် အိုးး”
“ခွေးသူတောင်းစား နင့်ကိုငါ ရဲစခန်းတိုင်မယ်"
“တိုင်ဗျာ ဒေါ်လေးကျနော်ကတော့ လိုးပြီ”
ဟုပြောပြီးသိပ်မတုတ်သည့်ခါးလေးအားလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေဟန်ပြလောက်သာ တူလေးအားဆူပူကြိမ်းမောင်းပြီးအလိုးမခံရတ ကြာခဲ့ပြီ။ လက်ဖြင့်သာ သူမအာသာကိုဖြေနေခဲ့ရ၍ ယခုလိုမိမိတူအရင်း၏အလိုးခံနေရသဖြင့်ပင်ကိုယ်အခံကိုက ဒေါ်တင်မေက တဏှာရာဂအားကြီးသူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခဏကြာတော့သူမခါးကိုခွက်ထားပေးပြီးဖင်ကြီးကို တူလေးဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းနောက်သို့ပြစ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်သည်။
သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းဒေါ်လေးဖင်လုံးကြီးက ကျေက်ကျောတုံးလိုတုန်တက်သွားပြီးဒေါ်လေးကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်လေးတုန်ခါသွားတာကြည့်၍ပင်ကောင်းနေလေသည်။
“ဖလွှတ် စွိ ပွတ် ဖတ်”
“အားးးးးးးး အီးးးးးး အားး”
“ဇွိ ဖွတ် ပလောက် ဖတ်”
“အားးးးးးး ရှီးးးးးးးး ကျွတ်စ်”
လီးအရသာကိုသိသည့်အိမ်ထောင်သည်ပီပီ အပေးကောင်းစွာဖြင့်လိုးခံနေလိုက်ပြီး သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း သားများနှင့်ခင်မောင့်လီကိုဆုပ်ညှစ်နေလိုက်သည်။ ၆ မိနစ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူနှင့်ဒါ်လေးပြိုင်တူလိုပင်ကာမအထွတ်အထိတ်သို့ရောက်သွားခဲ့ကြလေသည်။
ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးပုဆိုးဝတ်ရန်အခန်းဝသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုနက တဏှာစိတ်ကြောင့်မလန့်သော်လည်း ခုလိုးဆော်ပြီးမှခင်မောင်လန့်နေမိသည်။
“ဟဲ့ နင် ကို့အဒေါ်ရင်းကို လိုးပြီးတော့ သွားတော့မယ်ပေါ့..ဟုတ်လား..”
"ဟုတ် ဟုတ် ဒေါ်လေးသွားတော့မယ်"
သူအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
“မသွားနဲ့အုံး ဒေါ်လေးကိုထပ်လုပ်ပေးအုံးခုနကတော့ တဏှာရူးပြီးအဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပြီးတော့ လာဒေါ်လေး ဝသေးဘူး”
ဟု သူ့ကိုပြောသည်။ခင်မောင်ပျော်သွားပြီး ဟုတ်ဒေါ်လေးဟုပြောကာဒေါ်လေးနားလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ထူအမ်းအမ်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်သည်။
“ပြွတ်စ်”
သူမလက်ကိုကျောနောက်သို့ပို့ပြီး ဒေါ်တင်မေ ဂျိတ်ဖြုတ်၍ဘော်လီချွတ်ကာကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲလိုက်သည်။ဒေါ်လေး၏ တုံချဉ်သီးလုံးခန့်ရှိသည့် နို့ကြီးတစ်လုံးအား သူစို့လိုက်ပြီးလက်သန်းလုံးခန့် မရှိတရှိ နို့သီးခေါင်းမဲတုတ်လေးကိုလက်ဖြင့်ဖိချေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့နောက်တစ်လုံးကိုပြောင်းစို့လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးတဟင်းဟင်း ငြီးသံံလေးများထွက်ပေါ်လာသည်။
“အားးးးး သားး”
ထို့ထက်ပိုကောင်းစေချင်သဖြင့် ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာသူဒူးထောက်ထိုင်ကာ စောက်မွေးနက်နက်များနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ယက်လိုက်သည်။
“အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ”
ဒေါ်တင်မေဖင်ကြီးကြွပြီး တူလေးစောက်ဖုတ်ယက်ပေးသည်ကို အားအရသာရှိစွာဖြင့် ခံယူနေလိုက်သည်။အကွဲကြောင်းတိုင်းအပေါ်မှအောက်ယက်ပေးပြီးစောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုလက်နှင့်ဖိချေလိုက်သည်။
“အားးးးးး အီးးးးးး သားရေမရတော့ဘူးဟာ ဒေါ်လေးကို လိုးပေးတော့”
"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"
ခင်မောင်ယက်နေရာမှခွာပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည့်အခါ သူ့လီးကိုဒေါ်လေးကဆုပ်ကိုင်ကာသူမစောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပေးထားသည်။ သူခါးကော့ပြီး ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ဗြိ ပြွပ် ဖတ် အားးးးးး ”
တူလေးခါးမှာဒေါ်တင်မေ သူမခြေနှစ်ဖက်ကိုချိတ်ထားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ အယ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်
“ဖွတ် စွိ စွပ် ပလောက် ဖတ်”
“အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်”
ဒေါ်လေးကစောက်ဖုတ်ကြီးကို သူဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းပင့်တင်ပေးနေသဖြင့် သူက ဆောင့်အလိုဒေါ်လေး က ပင့်အတင် တူဝရီးနှစ်ယောက်လက်တွဲညီညီဖြင့်လိုးခံနေကြလေသည်။
“အားးးး သားး.ဆောင့်ဒေါ်လေးကိုဆောင့်လိုးးပေးး အီးးးးး”
“ပြွတ် ဖြလစ် ပလောက် ဖတ် ”
သူဆောင့်လိုးပြီးခဏအကြာတွင် ဒေါ်လေးဖင်ကြီးအိပ်ယာထက်သို့ အနည်းငယ်ကြွကာ ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲဖြစ်ပြီးပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်သွားသည်။ ဒေါ်လေးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် သူ့လီးရည်များကို ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဒလဟောပန်းထုတ်လိုက်သည်။
ထိုနေ့မှစပြီး ဒေါ်လေးနှင့်သူအိမ်သားများမသိအောင်ယခုထိခိုးစားလာခဲ့ကြသည်။ခင်မောင်အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင် ၍ ဒေါ်လေးနှင့်သူလိုးဆော်ခဲ့ပုံများအား တွေးနေစဉ်းစားနေစဉ်မှာ ကိုလေးအောင်ဝင်းနိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ အိမ်ပေါ်ရှိ သူ့အခန်းရှိရာတက်သွားပြီး မမတင်မာကြည်တို့လည်းပြန်ရောက်လာပြီးအောက်ထပ်ရှိ သူမတို့အခန်းထဲဝင်သွားကြစဉ်သူမတို့နောက်မှအိုးနှစ်လုံးအား သူကြည့်နေလိုက်သည်။
အစောကမှ ဒေါ်လေးအားလိုးခဲ့သော လီးက ပုဆိုးထဲမှာတောင်မတ်နေသေးသည်။ စားရတဲ့ခလေးပိုငတ်တာပဲ ဟု စိတ်ထဲမှပြောပြီးအိမ်ပေါ်ရှိသူ့အိပ်ယာသို့ လာခဲ့လိုက်သည်။
ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့ရာ တနေ့မနက်မွန်းလွဲပိုင်းလောက်တွင် ထိုနေ့ကစနေနေ့ဖြစ်၍ ၂လုံးဇယားများပိတ်သည်။ တင်မာကြည်တို့ညီအမနှစ်ယောက်က သူမတို့သူငယ်ချင်းများအိမ်သို့သွားလည်နေကြသည်။ အောင်ဝင်းနိုင်လည်းကိစ္စတခုဖြင့်အပြင်သို့သွားနေသည်။
သူနှင့် ဒေါ်လေးဒေါ်တင်မေသာအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့ကြ၍ အထန်ကောင်ခင်မောင်ကလည်း အိမ်သားများအလစ်ကိုချောင်းနေတာဖြစ်သည်။ သူမီးဖိုထဲဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
ဒေါ်လေးကထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်စီးမံနေလေသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး အပြင်သွားကုန်ကြပြီ ဒေါ်လေး ကျနော်တို့ချစ်ကြရအောင်ဟုပြောပြီးဒေါ်လေးကိိုနောက်မှဖက်ကာ စူဖြိုးဖြိုးဗိုက်သားလေးအား အင်းကျီ ပေါ်ကပွတ်လိုက်သည်။
“အင်း ဒါဆိုအပေါ်သွားရအောင်”
တူဝရီးနှစ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ပြီးဒေါ်လေးအခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။အပြင်သွားပြီး နာရီဝက်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါအောင်ဝင်းနိုင် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းရှိရာသို့ အသွားမှာဒေါ်လေးအခန်းရှေ့အရောက်တွင် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက အောင်ဝင်းနိုင်အား ကြက်သေသေသွားစေခဲ့သည်။
“ဖွတ် စွိ ဖတ်”
“အားးးးးးး ရှီးးးးးးးးး”
ခင်မောင်ရောဒေါ်လေးပါဝတ်လစ်စစ်လစ်များဖြစ်နေပြီးခင်မောင်က ဒေါ်လေးကို ဒေါ့ကီဆွဲနေပြီးဒေါ်လေးကတအားအားနှင့်ငြီးတွားနေလေသည်။ သူစိတ်လည်းတိုသွားမိသလိုပုဆိုးထဲရှိ သူ့လီးတံကြီးမှာတဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်မတ် နေလေတော့သည်။ သူ့ခေါင်းထဲအကြံတခုရသွားပြီးဖုန်းဖြင့် ဒေါ်လေးတို့လိုးဆော်နေသည်ကို ဗွီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်သည်။
ကာမရေယဉ်ကြောတွင်စီးမျောနေကြသည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကအခန်းဘက်ကျောပေးထား၍ သူမူဗီဆွဲသည်ကိုမသိကြပေ။အောင်ဝင်းနိုင် သူ့အိပ်ခန်းရှိရာသို့ဝင်ခဲ့လိုက်ပြီး ကုတင်ထက်၌လှဲ၍ ခင်မောင်ကို ဆက်မထားတော့ဘူးသူ့ကိုပြန်ခိုင်းမှဖြစ်မည်။ သူ့အကြံကိုအရင်ဦးသွား၍ ခင်မောင်ကိုစိတ်တိုကာသူအိမ်မှာဆက်ရှိလျှင်သူ့ညီမနှင့်သူ့အမပါ ဒီကောင်အရင်ဝါးသွားမည်ဆိုတာ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်မိသည်။
ထို့ကြောင့် နေ့လည်ပိုင်းတွင်ခင်မောင်အား သူအိမ်မှာ ဆက်မနေရန်ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးနှင့်သူ့ကိစ္စကို မိမိသိကြောင်းပြောလိုက်သည်။ မင်းကိုငါညီအကိုမို့ တခြားသူစိမ်းသာဆို ငါရဲစခန်းတိုင်မှာ ဟုခြောက်လိုက်သည်။ သူ့ကို တောင်းပန်ကာ အိမ်တွင်ဆက်မနေတော့ ပြန်တော့မည်ဟုပြောသည်။ခင်မောင်လည်းသူမှားကြောင်း သူ့အားတောင်းပန်၍သူ့ အိမ်ရှိရာနယ်သို့ ချက်ချင်းပင်ပြန်သွားလေသည်။
ဒေါ်လေးက အပြင်သွားနေပြီး ဟိုညီအမကလည်း ပြန်မလာသေး၍ သူမတို့ ခင်မောင် ပြန်သွားသည်ကို မသိကြပါ။ ညနေစာ ထမင်းစားကြသည့်အခါ
“ခင်မောင် မတွေ့ပါလား”
ဟုဒေါ်လေးကမေးသည်။
“သူ့အိမ်က အရေးကြီးတယ် ပြန်ခဲ့ပါလို့ ဖုန်းဆက်လို့ နေ့လည်ကပဲ ဒေါ်လေးတို့ အပြင်သွားနေတုန်းပြန်သွားတာ”
ဟု သူပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်မေ စိတ်ညစ်သွားမိသည်။ ဘယ်နှစ်ရက်လောက်နေမှ ခင်မောင်ပြန်လာမှာလဲ မသိဘူး သူမလာခင် ငါတော့အလိုးခံရမှာ မဟုတ်ဘူးဟု စိတ်ထဲကပြောပြီး ထမင်းဆက်စားနေလိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင် ဒီညဒေါ်လေးကိုဖုံးထဲမှ သူမတို့ လိုးခံနေကြသည့်မူဗီကို ပြ၍ အကြပ်ကိုင်ပြီးဒေါ်လေးကို လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ညရောက်တော့ ဒေါ်လေးအခန်းထဲသူ ဝင်လာခဲ့လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။
“သား ဘာလို့ တံခါးပိတ်လိုက်တာလဲ"
ကုတင်နားလျှောက်လာခဲ့ပြီး
“ဒေါ်လေးကို သား ပြစရာလေးရှိလို့ပါ”
ဟုပြောကာ သူမလှဲနေသည့်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်။
“ဘာပြမှာလဲ သား
ဟုဒေါ်တင်မေသိချင်စိတ်ဖြင့်မေးလိုက်သည်။သူ့လက်ထဲမှ ဖုန်းကိုဖွင့်၍ ဒေါ်လေးတို့ လိုးခံနေသည့် မူဗီအား ဖွင့်ကာ
“ဒီမှာ ဒေါ်လေး”
ဟုပြောပြီးသူမကို ပြလိုက်သည်။ မူဗီကြည့်ပြီး ဒေါ်လေးမျက်နှာတစ်ခုလုံးဖြူဖတ်ဖြူလျော်ဖြစ်သွားသည်။
“ဟင် သားး ဒါ ဒါဘယ်လိုလုပ် သိ သိတာလဲ ဒေါ်လေး တောင်းပန်ပါတယ်သားရယ် အီးး ဟီးး ရွှတ်
ဒေါ်လေးရှိုက်ငိုပြီး
“ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှမပြောပါနဲ့နော်...သား သမီးတို့ကိုလည်း မပြောပါနဲ့နော်..ဒေါ်လေး နောက် ဒီလိုမဖြစ်စေရပါဘူး”
ဟုဒေါ်လေးကပြောသည်။
“ဘယ်သူ့မှမပြောဘူးစိတ်ချဒေါ်လေး ဒါပေမယ့် သားတောင်းဆိုတာကို ဒေါ်လေးက ပေးရမယ်”
“သားက ဒေါ်လေးဆီက ဘာတောင်းဆိုမှာလဲ။
“သားလည်း ခင်မောင့်လို ဒေါ်လေးကိုလိုးချင်တယ်လို့တောင်းဆိုမလို့ပါ”
“မဖြစ်နိုင်ဘူး သားတောင်းဆိုတာ ဒေါ်လေးမပေးနိုင်ဘူး”
ဟု ဒေါ်တင်မေ တူလေးကိုပြောလိုက်သည်။
“ခင်မောင်နဲ့ကျဒေါ်လေးက အလိုးခံပြီး သားလိုးတာကျ မခံဘူးပေါ့ ..ဒါဆိုလည်းရတယ်လေ ..ဒေါ်လေးတို့အလိုးခံနေကြတဲ့ မူဗီကိုဖေ့ဘုတ်ပေါ်တင်လိုက်မယ် တူအရင်းနဲ့အလိုးခံနေတာဆိုပြီးတော့"
ဟု သူခြိမ်းချောက်ကာအကြပ်ကိုင်လိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေကြောက်ရွံ့ထိန့်လန့်သွားပြီးငြင်းလျှင်လည်း သူမအရှက်ကွဲမည်။ သူမဘဝကခုမှဆုပ်လည်းစူး စားလည်းရူး ဖြစ်ပြီ။ ခွေးဖြစ်မှမစင်မကြောက်တော့ ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ဟု သဘောပိုက်ပြီး တူလေးအောင်ဝင်းနိုင်အလိုးကိုခံမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
“နင်ကတိတော့ တည်ပါသား ”
ဟုတူလေးကိုပြောလိုက်သည်။
“တည်ပါတယ် ဒေါ်လေးစိတ်ချ"
ဒေါ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို သူစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လျှာသွင်းကာ ဒေါ်လေးလျှာလေးကို ထိုးကလိလိုက်သည်။ခဏအကြာ စုပ်နမ်း၍ ပြီးတော့ ဒေါ်လေး အင်္ကျီ ကြယ်သီးများအား သူဖြုတ်လိုက်သည်။ ညအိပ်ချိန်ဖြစ်၍ ဘရာစီယာမဝတ်ထားသဖြင့်ဒေါ်လေး၏ အယ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးက၂ ပေ မီးချောင်းအောက်မှာဘွားခနဲပေါ်လာသည်။
နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်သူ့လက်ကို တင်ပြီးဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ အသက် ၄၅ နှစ်အရွယ် ဒေါ်လေးနို့နှစ်လုံးမှာပျော့တွဲမနေ။ သူဆုပ်နယ်နေစဉ်မှာပင် နို့သီးခေါင်းမဲတုတ်တုတ်လေးနှစ်ဖက်က ထောင်မတ်နေလေသည်။ သူ ဒေါ်လေးနို့ကိုအငမ်းမရ စို့နေလိုက်သည်။ ဒေါ်လေး၏စူဖြိုးဖြိုးဗိုက်သားလေးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်နေလိုက်သည်။
“အားးးးး အင်းးးးး”
ဒေါ်လေးဖီးတက်သံလေးဖြင့်တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။ ခဏကြာတော့ဒေါ်လေးထမီကိုသူဖြေပြီး ချွတ်မည်ပြင်စဉ်မှာဒေါ်လေးက သူချွတ်ရလွယ်စေရန် ဖင်ကြွပေးထား၍ထမီကို ချွတ်ပြီးဘေးတွင်ပုံထားလိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီးဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ စောက်မွေးနက်နက်များနှင့် ထူပိန်းနေသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးရှေ့မှာ အောင်ဝင်းနိုင်လီးတံကြီးက တောင်မတ်ပြီး ပုတ်သင်ညိုခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment