ထူးခတ်မရသော ဆန္ဒများနောက် (စ/ဆုံး)

 ထူးခတ်မရသော ဆန္ဒများနောက် (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

အခန်း ( ၁ )

ပေ၆၀ ပေ၁၀၀ ပတ်လည် ခြံဝင်းထဲရှိ အစိမ်းရောင် ၄ထပ် တိုက်ကြီး၏ ပထမ ထပ်တွင် ခပ်မြူးမြူး တီးလုံးသံ လေးနှင့် အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံး ခပ်လှလှ ခါးသေးရင်ချီ မိန်းမချောလေး တယောက် စီးချက် ကျကျလေး ကခုန် နေ၏။

" သမီးရေ … ပိုးရတီ … ကျောင်း နောက်ကျမယ်နော် … ၇နာရီ ကျော်နေ ပြီ "

" ဟုတ် … ဒယ်ဒီ "

အခန်းဝမှ ထွက်ပေါ်လာသော ဖခင်ဖြစ်သူ အသံ ကြောင့် စက်ပိတ်ကာ အက ရပ်ပြီး အခန်းပြင် ထွက်လာတော့ သည်။ အောက်ထပ် သူမ အိပ်ခန်း လေးထဲ ရေလဲ ထမိန်ယူကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး အားကစား ဝတ်စုံလေး အား ချွတ်ချလိုက်၏။ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် ပုခုံးသား ပြည့်ပြည့် လေးအောက် လုံးဝန်း စူထွက်နေသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်မှာ ပန်းရောင်းသန်းကာ ပေါ်သည် ဆိုရုံလေးသာ။ ကျမ်းမာရေး လိုက်စားသူမို့ ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးနှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှာ အမွှေးစိမ်းလေးများမှာ အဖုတ် မျက်နှာပြင်ပေါ် ခပ်ကျဲကျဲ ပေါက်ရောက်နေ၏။ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်မှာ မြင်သူ လည်ပြန် ငေးယူရသည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ထဲ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား တပတ်လှည့်ကြည့်ကာ အားရ ကျေနပ်မှ ရေချိုး တော့၏။

ပိုးရတီမှာ အသက် ၂၀နှစ်ထဲ ရောက်ရှိနေသည်။ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အငြိမ်းစား ဗိုလ်မှုးကြီး ဦးရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆုရတီ တို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီး လေးဖြစ်သည်။ ဦးရဲကျော်မှာ အငြိမ်းစား ဆိုသော်လည်း အသက် ၅၃နှစ်သာ ရှိသေး၏။ ဆီးချိုရောဂါ ရှိသဖြင့် ဆေးပင်စင် ရရှိ ထားချင်းသာ ဖြစ်သည်။ နှစ်ဖက်မိဘများ သဘောတူ ပေးစား ထားသဖြင့်  အသက် ၈နှစ်ကျော် ငယ်သော ဒေါက်တာ ဆုရတီဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရ၏။ ဆေးပင်စင် ယူပြီးသည်နှင့် မိဘအမွှေပေးသော  ခြံဝင်ကြီးထဲ အိမ်ရှေ့ မြေအလွတ် ခြံကာ ပေ၅၀ ပတ်လည် ၄ထပ်တိုက်ကြီး ဆောက်ကာ မိသားစုနှင့် နေထိုင်လျက်ရှိ သည်။

ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ မိဘ အမွှေများနှင့် မပူမပင် နေရသော်လည်း မြို့ထဲ အထူးကု ဆေးခန်းများ၌ အချိန်ပိုင်းဆေးခန်းထိုင်ကာ စီးပွားရှာ နေတုန်းပင်။ အသက် ၄၅နှစ်အရွယ် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မှာလည်း သမီးဖြစ်သူ ပိုးရတီနှင့် ညီအမသဖွယ် နုပျိုလှပ နေပြီး လှပသော ကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင် တယောက်ဖြစ်၏။ ခုထိ စီးပွားရေးနယ်ပယ်မှ လုပ်ငန်ရှင်များ ပညာတတ် အသိုင်း ဝိုင်းမှ ဆရာဝန် ကြီးများက မသိမသာ ပိုးပန်းနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။

" တီတီ … တီတီ "

" သမီးရေ … သော်သော် … လာခေါ်နေပြီ "

" ဟုတ်မာမီ … ပြီးပြီ … လာပြီ လာပြီ "

ပိုးရတီမှာ အစိမ်းရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေးဖြင့် လွယ်အိပ် အဖြူလေးလွယ်ကာ သူမအိပ်ခန်း လေးထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ၏ ဂိုက်လုပ်ပေးမှု့ကြောင့် ပိုးရတီ တယောက် ယခုချိန် ဒုတိယနှစ် ဆေးကျောင်းသူလေး ဖြစ်နေ ခဲ့သည်။ သို့သော် ဖခင်ဖြစ်သူ စည်းစနစ်များ ကြောင့်လည်း အပေါင်းသင်း နည်းကာ အပြင် လောကတွင် အပေါင်းသင်း နည်းခဲရ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ  မိခင်နှင့် ဖခင်အား ပါးပြင် တချက်ဆီ နမ်းရှိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ ပြိုင်ကား အနီလေးဆီ ထွက်ခွာ သွားတော့ သည်။

" သမီးက … ဆုငယ်ငယ်က …… အတိုင်းပဲ "

" မယ့် … ကိုကြီးနော် … ဆု … အဲရွယ် … သမီးလောက် ကိုယ်လုံး မလှပါဘူး "

" လှတာပေါ့ … ဆုရဲ့ … ကိုကြီး အသိဆုံးပါ "

" အိုရ် "

ဦးရဲကျော်မှာ စကားပြောရင်း ဒေါ်ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား ညှစ် လိုက်သဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ တယောက် မျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

" ကဲ … ဆီးချို တိုင်းမယ် … ကိုကြီး … ဆု မရှိတဲ့ အချိန် လက်ဖက်ရည် … ခိုး မသောက်ရဘူးနော် "

" အင်းပါ … ဆုရဲ့ "

စကားဆုံးသည်နှင့် လင်မယား၂ယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရောက် သွားတော့၏။

....................................................................................................................

" အားပါး … လှလိုက်တာ သဲရာ … လာတက် "

သော်တာထွန်း ကိုယ်တိုင် ကားတံခါး ဖွင့်ပေးကာ အချစ်တော် ပိုးရတီအား ဆီးကြိုလိုက်တော့သည်။ ပိုးရတီမှာ ဆေးကျောင်းတွင် သော်တာထွန်းဆိုသော Tomboy တယောက်ဖြင့် ရင်းနှီးမိရာမှ အချစ်တော် ဘဝ ရောက်ခဲ့ ရသည်။ သော်တာထွန်းအား သူငယ် ချင်း များက သော်သော် ဟုခေါ်သဖြင့် ပိုးရတီ ကိုယ်တိုင် သော်သော်ဟု ခေါ်ရင်း နူတ်ကျိုးနေမိ၏။ သော်သော်မှာ အကို ၁ယောက်ရှိပြီး ချမ်းသာသော မိသားစု အသိုင်းဝိုင်းမှ မွေးဖွားလာသည်။  ပညာရေး ထူးချွန်းသဖြင့် မိဘများက အလိုလိုက်ကာ ဖူးဖူး မှုတ်ထားသော မိန်းမချောလေး တစ်ဦးပင်။ ယောင်္ကျား စိတ် ပေါက်နေပြီး အင်္ကျီလက် ရှည်နှင့် ပုဆိုးသာ အမြဲဝတ် သည်။ ပိုးရတီလောက် မချောပေမယ့် ရယ်လိုက်တိုင်း ပါးချိုင့်လေးများက မိန်းမရော ယောင်္ကျားများပါ ဆွဲဆောင် ထားနိုင်သည်။ Tomboy ဆိုသော်လည်း ဖင်မရှိ ရင်မရှိ မဟုတ် ပေ။ ဒါကိုတော့ ပိုးရတီ အသိဆုံးပင်။ အတန်း ထဲ တွင် သော်သော်နှင့် ပိုးရတီ တို့မှာ စံပြ ချစ်သူ များ အဖြစ် ရေပန်းစားနေတော့၏။

" သော်သော် … ညည … ပိုး … ဖုန်းဆက်ရင် … လေသံ တွေ ကြားနေရတာ … အပြင် ကားလျှောက် မောင်း နေတာ မလား "

" ဟာ … မဟုတ်ပါဘူး … သဲကလည်း … မုန့်ထွက် စားတာပါ "

" ဒါပဲနော် … ပိုး စကား … နားမထောင်ရင် … ဆက်ဆံရေး … ရပ်ပစ်မှာ "

" အမလေး … သော်သော် ကို … မထားခဲ့ပါနဲ့ … သဲရယ် … သဲနဲ့ … ဝေးရယ် … သော်သော် သေမှာ "

" ဟွန့်   … အပိုတွေ "

ကားလေးမှာ လမ်းမကြီး အတိုင်း မောင်းလာရင်း မီးပွိုင့် ၅ခု ကျော်လာရာ ညာဘက် ချိုးလိုက် တော့၏။ ဆိတ်ငြိမ် ရပ်ကွက် အဝင်စလေး အရိပ်ကောင်းသော သစ်ပင် ကြီးများ တည်ရှိနေသည်။ သစ်ပင်ကြီး တပင် အောက် ကားရပ် လိုက်သည်နှင့် ဘေးမှ ကားပြတင်း ပေါက် ၄ပေါက်စလုံး အလုံပိတ်ကာ ပြိုင်ကား ရှေ့ခန်း ရှိ ထိုင်ခုံလေးမှာ နောက်လှန်သွား၏။  ပိုးရတီမှာ ကားနောက်ခန်း ခုံသို့ ပြောင်းထိုင်ကာ ပါတိတ် အင်္ကျ ီ ကြယ်သီး လေးများ ဖြုတ်ကာ ရင်ဖွင့်ရင်း ဘရာစီယာ ကိုင်းလေးအား ပုခုံးပေါ်မှ တဖက်ချင်း အောက်လျှော ချပစ် နေသည်။

ဖြူဖွေးလုံးဝန်းသော နို့အုံလေး ထွက်ကျလာစဉ် သော်သော် တယောက် စက်ပိတ်ကာ ကားနောက်ခန်း ကူးလာခဲ့၏။ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေသော ပိုးရတီ ပေါင်ကြား ထဲ ဒူးထောက် နေရာယူကာ နို့အုံထိပ် ကပ်နေသော နို့သီး ခေါင်း နီတာရဲလေးအား လျှာထိပ် လေး ဖြင့် ထိုးကလော် ကာ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ ချက်ချင်း ပိုးရတီ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာကာ သော်သော့် ခေါင်းလေးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း နို့အုံလေး နှင့် ဖိကပ်ထားလိုက်၏။ ကျောင်းဖွင့်ရက် မနက်တိုင်း သော်သော်၏ အပြုစု အယုယအောက် ရောက်ရှိ ခဲ့သည်မှာ ၆လ ကျော်လာခဲ့သည်။

နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား မာခဲလာအောင် ၅မိနစ်ခန့် စို့ပြီးသည်နှင့် သော့်သော့် ခေါင်းလေးမှာ အောက်သို့ ရွေ့သွားတော့၏။ ထိုချိန် ပိုးရတီ တယောက် ဘရာစီယာ ကိုင်းအား ပြန်တင်ကာ အင်္ကျ ီကြယ်သီးများ ပြန်တပ် နေသည်။ ကားနောက်ခန် ခုံပေါ် ထိုင်လျပ်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်၂ဖက် ဖြဲပေးရာ သော်သော် တယောက် ပိုးရတီ ပါတိတ် ထမိန်အောက်နားစ လေးအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲ လှန်ကာ ဒူးအထက်နားမှ စပြီး လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ပေါင်ခြံနားထိ တဖက်ပြီး တဖက် ယက်ပေးနေ၏။

ပေါင်ဂွလေးထဲ အနက်ရောင် ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးထဲမှ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွ လာတော့ သည်။ ထိုစဉ် ပိုးရတီ ညာဘက်လက်လေးမှာ အတွင်း ခံ ဘောင်းဘီ ဂွလေးအား ပေါင်ခြံ တဖက်သို့ ဆွဲကပ် ပေးလိုက်၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ဘေးကပ် သည် နှင့် အမွှေးစိမ်း ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖေါင်းကား လာသော အဖုတ်နူတ်ခမ်းဝ လေးထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်။သော်တာထွန်း နူတ်ခမ်း ဖူးဖူး လေးမှာ ပေါင်ခြံအား ဆွဲစုပ် နေရာ မှ ပိုးနဒီ အဖုတ်လေးအား အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ယက်ကာ အစိလေးအား တေ့စုပ် ပစ်သည်။ နူတ်ခမ်း ချင်း စုပ်သလို လျှာထိပ် လေးဖြင့် ဝိုင်းလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲသွင်းစုပ်ရင်း အစိ ထိပ်မှ အဆံလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိထိုးပေးပြန်၏။

" အ … အမေ့ ………… သော်သော်ရယ် "

ပိုးရတီ တယောက် စောက်စိလေးအား အမျိုးမျိုး ကလိ ခံရသဖြင့် သော်တာထွန်း ခေါင်းအား စေက်ပတ် လေးဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ပေါင်နှင့် ညှပ်ထား လိုက်ရ သည်။ အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ထဲ လျှာထိုး သွင်းကာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ် လိုက်ဖြင့် ခဏ အကြာ ပိုးရတီ လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာကာ သော်တာထွန်း မျက်နှာအား အချက် ၂၀ခန့် ဆွဲပွတ် ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ် တော့၏။ သော်တာထွန်းမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်အား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ပိတ်ကာ ထွက်လာသမျှ စောက်ရည် များအား တဂွတ်ဂွတ် ဖြင့် မျိုချနေသည်။

" အ ……… အ …… မ …… မ ………… မရ ………တော့ ……… ဘူး …… သော်သော်ရယ် …… အင့်   အင့် ……… ထွက်  ထွက် ……… ထွက်   ပြီ    ဟာ ……… အမလေးးး …… အဟင့် ဟင့် "

ပိုးရတီ စောက်ရည်များ ကုန်မှ သော်တာထွန်းမှာ စောက်ပတ် လေးအား တစ်ရှုးဖြင့် သန့်စင်ပေးကာ ကားအပြင်ဘက် ထွက်ပြီး ရေသန့်ဗူးဖြင့် မျက်နှာ သစ်ပစ် လိုက်၏။ ကားထဲပြန်ဝင်လာကာ ကားရှေ့ ခန်းမှ တဘက်တထည် ယူပြီး မျက်နှာသုတ်ကာ ကားလေးအား ဆေးကျောင်းသို့ မောင်းထွက်ခဲ့သည်။

.......................................................................................

လက်မှ နာရီကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီ ရင်ခုန်နေမိသည်။ အချိန်က ည ၈နာရီ ထိုးဖို့ ၁၅မိနစ်သာ လိုတော့၏။ ဒီနေ့ည ခင်ပွန်းဖြစ်သူ သူငယ်ချင်း ဦးစိုင်း မောင် တို့ လင်မယားအား ညစာ ဖိတ်ကျွေးရန် စီစဉ် ထားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ ခင်ပွန်း ဦးရဲ ကျော်နှင့် အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ အရင် တခေါက် ဖိတ်ကျွေးစဉ် အဖြစ်ပျက်လေးအား တွေးမိရင်း  ဒေါက်တာဆုရတီ ရင်ဖိုနေမိ၏။ အရင်တခေါက် ဦးစိုင်း မောင် တယောက်ထဲ ရှောက်ရှိလာ သည်။ ဇနီးသည်မှာ ယောက္ခမ နေမကောင်း သဖြင့် အိမ်မှာ ကျန်ရစ် ကြောင်း ပြောပြနေ၏။

" ငါ့မိန်းမ … မခေါ်ခဲ့ဘူး ရဲကျော်ရေ … ဘွားတော် နေမကောင်းလို့ကွာ "

" အေးပါ … စိုင်းမောင်ရာ … ငါလည်း ကျမ်းမာရေး မကောင်းတာနဲ့ … အပြင်မထွက်ဖြစ်တော့ … မင်းတို့ဆီ မရောက်ဖြစ်တာပါ "

" ငါ သိပါတယ် … ရဲကျော်ရာ … ကဲ … ငါကတော့ အပြင်းပဲ ချမှာ … မင်းက ဘီယာပဲသောက် "

ဒေါက်တာဆုဝတီမှာ ဘေးမှ အမြည်းလုပ်ပေးရင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ဦးစိုင်း မောင်အား ခိုးကြည့်နေ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ရှမ်းစပ်မို့ အသားဖြု ဥပဓိရုပ် သန့်သန့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းလ ှသည်။ မျက်ခုံး ထူထူကြီးများ ထိစပ်နေကာ နူတ်ခမ်း မွှေး စိမ်းစိမ်း ငုတ်တိုလေးများနှင့် ရယ်လိုက်တိုင်း သွားတက်လေးက ပေါ်ပေါ်လာ၏။ စားရင်း သောက် ရင်းဖြင့် ည ၁၁ ကျော် ကျော်တွင် ၂ယောက်သား မူးနေကြသည်။

" ငါ့ … မိန်းမက … ခုထိ တောင့်တုန်းနော် … စိုင်းမောင် "

" ဟုတ်ပါတယ် … ရဲကျော်ရာ … ငါဘာပြော လို့လဲကွာ "

" အေး … ငါလည်း ဆီးချိုဝင်ကတည်းက … မိန်းမနဲ့ ကောင်းကောင်း မနေဖြစ်တော့တာ "

" အိုးးးး … ကိုကြီးနော် … သူစိမ်းတွေ ရှေ့ … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" အေ့ … ဒီကောင်က … သူစိမ်းလား … ဆုရဲ့ … ကိုကြီး သူငယ်ချင်း အရင်း ခေါက်ခေါက်ပါ …… ဂေ့ …… ဝေါ့ …………… အိ့ "

" ကျွတ် … ကိုကြီး … မူးနေပြီ ထင်တယ် ……… ကိုစိုင်းမောင်ကို …………… အားနာလိုက်တာရှင် "

" မဟုတ်တာ … မဆုရယ် … ရဲကျော်က မူးလာရင် … ဒီတိုင်းပဲ … အရင် ကတည်းက … အားမနာပါနဲ့ "

" ကဲ … ကိုကြီး …… ထ …… အိပ်တော့ နော် …… အိပ်ခန်းထဲ …… သွားရအောင် "

" ဂေ့ …… အေ့ ……… ကိုကြီး  …… မ   မူး   ပါ   ဘူး …… ဆုရဲ့ …………… အိ့ ……… အေ့ …… ဂေ့ "

ဦးရဲကျော် တယောက် မသောက်တာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် မူးနေတော့သည်။

" အိုရ် … အရေးထဲ ……… မီးက …… ပျက်ပြန်ပြီ "

ဒေါက်တာ ဆုဝတီ တယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဘေး နား ရပ်ရင်း  တွဲခေါ် နေစဉ် မီးပျက်သွားတော့၏။

" ရလား … မဆု "

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ထရပ်ရင်း အမှောင်ထဲ ကူထိန်းပေးရာ  လက်တဖက်မှာ ဒေါက်ဆုရတီ၏ လုံးဝန်းသော နို့အုံ တဖက်ကို အုပ်ကိုင်မိသွားသည်။

" အိုရ် "

မီးပျက်နေသော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာ သော လ၏အလင်းရောင် လေးဖြင့် အနီးကပ် မြင်နေ ရ၏။ ထိုစဉ် ဦးရဲကျော်မှာ အလိုက်သင့် ထရပ်ရင်း ယိမ်းယိုင် သွား သဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီမှာ ကမန်း ကတန်း ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ ချိုင်ကြားအား လက်လျို သွင်းကာ လှမ်းဆွဲလိုက်၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း ဒေါက်တာ ဆုဝတီနောက် ကျောဘက်မှ ဟန်ချက် ထိန်း သယောင်ဖြင့် လွတ်နေသော လက်တဖက်က ခါးအောက် သိုင်းဖက်လျိုသွင်းရင်း ပေါင်ဂွလေးအား လက်ဖဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ဒေါ်ဆုရတီ တယောက် လက်၂ဖက်မှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲ ကျော် ချိုင်းကြား ညှပ်နေသဖြင့် အခက်တွေ့ နေရသည်။ ဖင်ကြီးမှာ သူစိမ်းယောင်္ကျား ပေါင်ဂွထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာ ဖြင့် ထောက်ခံထားရ၏။ ထိုစဉ် ဦးစိုင်မောင်၏ အဖုတ်ပေါ် အုပ်ကိုင် ထားသော လက်မှာ ဖိပွတ်နေသဖြင့် ကိုယ်လုံး လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားမိပြန်သည်။ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း ခံစား မိကာ သာယာသလိုလိုနှင့် ရှက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ် ပါ ဝင်ရောက်လာတော့၏။

.................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

အဖုတ်လေး ဖိပွတ် နေသည်ကို ဖင်ကြီးအား နောက်ဆုတ် ရှောင်ရာ ဦးစိုင်းမောင် ပေါင်ဂွအား ကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ခပ်နွေးနွေး အရာကြီးမှာ မာထင်လာသည်။ ဖင်ကြားတည့် တည့် လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် အထောက်ခံရရင်း အဖုတ် အား အုပ်ကိုင်ထားသော လက်မှာ ထမိန်အား အပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆွဲတင်နေပြန်၏။ ထမိန် အောက်နား စ လေး ပေါင်ရင်းအရောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဂွကြားထဲ လက်ခလယ် ထည့်ကာ စောက်စိလေးအား ဖိချေပေး နေတော့သည်။အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လက်ခလယ် ထိပ်ဖြင့် ၁၅ချက်ခန့် အထက်အောက် ဖိဆွဲရင်း စောက် ခေါင်းပေါက်ထဲ ဇွိကနဲ့  လက်ခလယ် အား ထိုးထည့်ရာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်လာတော့၏။

လက်ခလယ် လေးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များက ညှစ်ထားသဖြင့် အထုတ်အသွင်း လုပ်ရာ ခပ်စီးစီးလေး ဖြစ်နေသည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက် ဦးစိုင်းမောင် ၏ အကိုင်အတွယ်အောက် ကင်းကွာနေသော ကာမစိတ် များ ကြွတက်လာချိန် ဖျက် ကနဲ့ မီးပြန်လာ သဖြင့် လူချင်း ကွဲကွာ သွား တော့၏်။ လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ပြီး ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း နူတ်ဆက် ပြန်သွား သည်။

......................................................................................................

" ဟော … ကိုစိုင်းမောင်တို့ လာပြီ … ဆုရေ … ဟင်းရည် ယူခဲ့လိုက်တော့ … အရက်နဲ့ … ပူပူ နွေးနွေး မြည်းရအောင် "

ဦးစိုင်းမောင်မှာ အရင်တခေါက် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ချက်သော ငါးခေါင်း ဟင်းရည်အား ကောင်းတယ်ဟု ချီးကျူး ပြောဆို ထားသဖြင့် ဒေါ်ဆုရတီမှာ အကောင်း ဆုံး ချက်ပြုတ် ထားလိုက်သည်။

" လာလာ … ကိုစိုင်းမောင်ရေ … ဒီတခေါက် မိန်းမရော …  ပါလာပြီပေါ့ "

" ဟုတ်ပါ့ဗျာ … ဒီတခေါက် သူလည်း အားနေတာနဲ့ … ခေါ်လာခဲ့တာ "

ဦးစိုင်းမောင် ဇနီး ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ၏ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်အား မမှီသော်လည်း သူနေရာ နှင့် သူတော့ ကြည့်ကောင်းသော မိန်းမချော တယောက်ဖြစ် ၏။ ဦးစိုင်းမောင်နှင့် ဦးရဲကျော်မှာ မယားချင်း မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခဏ အကြာ ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီတို့အား ဘီယာ သောက်ရန် တိုက်တွန်း ပြောဆိုနေသည်။ စားရင်း သာက်ရင်း တရိပ်ရိပ် တက်လာ သော ဘီယာကြောင့် တခဏချင်း ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့ ရင်းနှီး ခင်မင် သွားကာ ရယ်ရယ် မောမော စကားများ ပြောဆို နေကြတော့သည်။

" ခ်ခ် … မဆု လည်း ဒီလိုပါပဲ … မမနန်းရယ် "

" အင်းလေ … ကိုယ်တွေက မိန်းမသား …  ဆိုတော့လည်း … ခက်သား "

ဒေါ်နန်းသဇင်နှင့် ဒေါက်တာဆုရတီတို့ အတူ သောက်ရင်း စကားပြော လေးလံလာကာ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ စားပွဲပေါ် ခေါင်း ငိုက်စိုက် ကျသွား၏။

" ဟော … မမနန်း … မရတော့ဘူး … ထင် ……ထင် …………… ဂေ့ ………… ဝေါ ………… အိ့ "

ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ခေါင်းစိုက် သွား သည်ကို ကြည့်ပြီး ပြောရင်း သူမ ကိုယ်တိုင် အမ်ချင် လာသဖြင့် ပါးစပ်အား လက်ဖြင့် အမြန် ပိတ်ကာ ထရပ် လိုက် တော့သည်။ သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ယိမ်းထိုးနေကာ စားပွဲ ခုန်စွန်းအား လက်တဖက်က အား ပြု ကိုင်ထား လိုက်ရ၏။

" ရလား … ဆု … အမ်တော့မယ် ထင်တယ် … စိုင်းမောင် … ဆုလေးကို … မင်းပဲ သန့်စင်ခန်း လိုက် ပို့ပေးလိုက်ပါ … ငါလည်း ထမရတော့လို့ "

" အေးပါ … ရဲကျော် … ငါ လိုက်ပို့ပေး ပါ့မယ် "

"  ဒီကနေ့ အိမ် … အနောက်တည့်တည့် … သွား လိုက် … မြောက်ဘက်ဒေါင့်မှာ "

ဦးရဲကျော် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီအား တွဲကာ အိမ်အနောက်ဘက် ခေါ်လာရင်း သန့်စင်ခန်း တံခါးဖွင့်ကာ အထဲသွင်း လိုက်၏။ မျက်နှာသစ် သော ဘေစင်နား အရောက် ဒေါ်ဆုရတီမှာ ဘေစင် ဘောင်၂ဖက်အား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ တဝေါဝေါ ပျို့နေတော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ သန့်စင်ခန်း တံခါးအား အတွင်းမှ ဂျက်ထိုးပိတ်ကာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ နောက် ကျော ဘက် မတ်တပ်ရပ်လိုက် ပြန်၏။

" ရလား … မဆု … ထိန်းမထားနဲ့ … အမ်ချလိုက်ရင် အမူး သက်သာသွားမှာ "

ဦးစိုင်းမောင် မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ နောက်ကျော ဘက်မှ ကပ်ရပ်ကာ ပုခုံး အား နှပ်ပေးရင်း ပြောပြ နေသည်။

" ဟုတ် … ……… ဂေ့ …………… ဝေါ့ ………… ဝေါ့ …………… ဖလူး  လူးးး "

ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လက်တကိုင်း အင်္ကျီအစိမ်း လေးနှင့် အနက်ရောင် ထမိန်စကပ် ဝတ်ထားရင်း ဘေစင် ဘောင်၂ဖက်အား ကိုင်ကာ ခါးညွတ်ပြီး အမ်ချလိုက်၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ပုခုံးအား နှိပ်ပေးရင်း လက်၂ဖက်အား အောက်ရွေ့ကာ ထမိန်စကပ် အပြင်မှ ပေါင်တန်၂ဖက် အား ပွတ်ပေးနေသည်။ ပေါင်ပွတ်ရင်း စကပ်ထမိန် ချိတ်အား ဖြုတ်ကာ ခြေရင်း ချွတ်ချပစ်၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ခါးအောက် ပိုင်း အေးကနဲ့ ခံစား မိသဖြင့် အမ်ရင်း တန်းလန်း မျက်လုံဖွင့်ကာ ဘေစင် အပေါ်ရှိ မှန်ချက်အား စိုက်ကြည့် လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာလည်း ထမိန်အား ချွက်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ အဖုတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း မျက်လုံးက မှန်ထဲအရောက် အကြည့်ချင်း ဆုံမိကြ၏။

ဒေါက်တာဆုရတီမှာ မှန်ထဲ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့် ကာ ခေါင်းလေး ရမ်းပြနေသည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဂရုမစိုက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှာ အဖုတ်အား လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ထိထိမိမိလေး ပွတ်ချေနေတော့ ၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ မျက်လုံးလေး ပြူးရင်း ဒုတိယ အကြိမ် ခေါင်းယမ်းပြ လိုက်ပြန် သည်။ တားမရသည့် အဆုံး ဘေစင် ဘောင်၂ဖက် အား လက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်လုံး လေး မှိတ်ထားတော့၏။ ဝေးကွာနေသော ကာမ အထိတွေ့လေးကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မထိန်းနိုင် ရှာပေ။ တအားအား ညည်းရင်း ပေါင်တန်များ မသိမသာ ဖြဲကာ ဖင်ကြီး ရမ်းခါ နေရသည်။

" အား …… အ …………… အ ………… အာကွာ ……… အဟင့် ဟင့် "

၅ကြိမ်ခန့် ထိုးအမ်ထား သဖြင့် အမူးပြေကာ ရမ္မက် စိတ် လေး ထကြွ လာတော့၏။ သန့်စင်ခန်းထဲ သူစိမ်း ယောင်္ကျား ၁ယောက်နှင့် အနီးကပ် အတူရှိနေရင်း စောက်ပတ်လေးအား အနိုက်ခံရသဖြင့် အရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာဆုရတီ ကာမစိတ် ကြွနေ သည် ကိုကြည့်ရင်း အတွင်းခံ ဘောင်ဘီလေးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချကာ စောက်စိလေးအား ထိထိမိမိ ဖိချေ ပေးလိုက် ပြန်၏။ ညာလက်ဖြင့် အစိလေးအား ဖိချေကာ ဘယ်လက် မှ သူ၏ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီး အား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါက်တာ ဆုရတီ လက်တဖက်အား ဆွဲယူပြီး လီးပေါ် တင်ပေး ထား၏။ အစိလေးအား ဖိချေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး သွင်းပြီး အဝင်အထွက် ခပ်မြန်မြန် လေး လုပ်ပေးပြန် သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင် လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း အလိုလျောက် လက် နောက်ပြန် ဂွင်ထုပေးနေ တော့၏။

ခဏအကြာ ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ခေါင်းလေးမော့ရင်း အောက်နူတ် ခမ်း အား ဖိကိုက်ပြီး စောက်ရည်များ ပေါင်ခြံထဲ စီးကျလာတော့ သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ လည်း လက်ချောင်းလေးအား စောက်ခေါင်းထဲမှ ထုတ်ကာ နို့အုံ အား ပြန်ညှစ်ပေးနေ ရှာ၏။

" အ …… အ ……… ထွက် ……… ထွက် …… အင့် ………… အမလေး …… အဟင့် ဟင့် … ထွက်   ကုန်   ပြီ ………… ဟင့်ဟင့် "

ဒေါက်တာဆုရတီ လည်ပင်းကြောများ ထောင်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီး အား ခပ်တင်းတင်း ဂွင်းထုပေးနေသေးသည်။

" အားးးးးးး ……… ထုထု ……… မဆု ……… ကျနော်လည်း ……… ပြီး …… ပြီး ………… အ …… ပြီး   တော့   မှာ   ပါ ……… အားဟား ……… ထွက်    ထွက် ……… ထွက်ပြီ ………… ထွက်ပြီ ……… အားးးးးး ……………… ရှီးးးးး …………… ရှီးးးးးးးးး "

ခဏအကြာ ဦးစိုင်းမောင်လည်း လရည်များ ပန်းထွက် ကာ တရှီးရှီး ညည်းနေတော့၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ကိုယ် တပတ်လှည့်ရင်း ၂ယောက်သား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ အနားယူပြီး ကိုယ်လက် သန့်စင်ကာ ထွက်ခဲ့ လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဦးစိုင်းမောင် ဇနီး ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တခေါခေါဖြင့် ဟောက်သံပေးကာ အိပ်ပျော်နေတုန်းပင်။ တဖက်ထိုင်ခုံမှ ဦးရဲကျော်အား မတွေ့မိသဖြင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်နှာလေး ပျက်ကာ ထိတ်လန့်နေမိ၏။

" မစိုးရိမ် ပါနဲ့   … မဆုရယ် … ခုန … သန့်စင်ခန်း တံခါး … သေချာ ပိတ်ထားတာပါ "

ဦးစိုင်းမောင် စကားအဆုံး ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ တစုံတခု တွေးမိရင်း သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်း ဘက် လျှောက် လာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်း တံခါး ပွင့်နေ ကာ ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက် အိပ်နေသော လင် ုဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား တွေ့မှ စိတ်ထဲ အပူလုံး ကျသွားတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ခြေဖွဖွ နင်းလာရင်း သူမ စကပ် ထမိန်မှာ စောက်ရည်များ လရည်များ ပေပွ နေသဖြင့် ချွတ်ချရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ ချွတ် ချပြီး  ညဝတ် ဒူးဖုံး ဂါဝန်လေး လဲဝတ် ထားလိုက် သည်။.ထိုချိန် ဦးစိုင်းမောင်မှာ သူ၏ အိမ်မှ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူး အား ဖုန်းဆက်ခေါ်ကာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်နန်းသဇင်အား အိမ်ပြန် ခေါ်ခိုင်းလိုက်၏။

" မင်း ……… မမနန်းတော့ …… များပြီး မှောက်သွားပြီ …… မောင်တူးရေ ……… အိမ်ပြန် ခေါ်သွားတော့ …… ငါက ………… မနက်မှ ပြန်လာတော့မယ် "

" ဟုတ် … ဆရာ … ည ၁၀နာရီပဲ ရှိသေးတာ … ဆရာ ကတော်က … မှောက်ပြီ … ခိခိ "

ထို့နောက့် ဆရာတပြည့် ၂ယောက် ဒေါ်နန်းသဇင်အား တွဲကာ ကားပေါ်တင်ပြီး မောင်တူးမှာ ကားစက်နိုး လိုက် တော့သည်။

" ဆရာ … ကျနော် သွားပြီနော် "

" အေးအေး … မောင်တူး … ရော့ ၂သောင်း …… ညပိုင်း ဘယ်မှ မထွက်နဲ့ … စားချင်တာ အိမ်မှာပဲ ဝယ်စားလိုက် တော့ ငါက … မနက်မှ ပြန်လာမှာမို့ "

တပြည့်ဖြစ်သူ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူးအား မုန့်ဖိုး ၂သောင်း ပေးကာ ကားလေး ထွက်သွားမှ ခြံဝန်း တံခါး ပိတ်ကာ  အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် စားပွဲပေါ်မှ  လက်ကျန် အရက်အား ဖန်ခွက်ထဲ ထည့်ကာ  အကုန် မော့သောက်လိုက် ပြန်သည်။ အရက်ကုန်သည်နှင့် ဦးရဲကျော် ၏ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ခြေသံလုံအောင် နင်းကာ ဝင်လာခဲ့တော့၏။

....................................................................................

မိနစ် ၂၀ခန့် အကြာတွင် ပိုးရတီ တယောက် အချစ်တော် လေး သော်တာထွန်းဖြင့် ညပိုင်း အပြင်ထွက် လျှောက် လည် စားသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာသည်။  ခြံဝင်း တံခါး သော့ခတ်ရင်း လျှောလာခဲ့ရာ သူမတို့ ကားဘေး ကား အနက်လေး တစီး ရပ်ထားသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံနေမိ သည်။ ဧည့်သည်ရောက်နေသဖြင့် မိခင် ဖခင် မအိပ်သေး လျင် ဆူခံရမည့် အရေး တွေးကာ စိတ်ညှစ်သွား၏။ သို့သော် ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် သူမ အတွေးများ လွဲသွား တော့သည်။ အရက်နံ့ ဘီယာနံ့များ မွှန်ထူနေသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ နှင့် သူူ၏ မိတ်ဆွေများ သောက်စား ထား ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်၏။

စိတ်ထဲ အပူလုံး ကျသွားသည်နှင့် ဆီးပုံးတင်းလာကာ သေးပေါက်ချင် လာတော့သည်။ ပြန်ကာနီး အချစ်တော် သော်တာထွန်းမှာ ကားပေါ်တင် တချီပြီး အောင် ယက်ပေး ထားသဖြင့် စောက်ရည်များ ပန်း ထုတ်ခဲ့ရ၏။ ခုမှ ဆီးသွား ချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေး ဘက် အမြန်လျှောက်လာသည်။ မိခင်ဖခင် လင်မယား အိပ်ခန်းရှေ့ အဖြတ် အိပ်ခန်း တံခါးမှာ တထွာခန့် ဟနေလျက် ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားမိသော်လည်း သေးတအား ပေါက်ချင် နေသဖြင့် သန့်စင်ခန်းထဲ ဝင်ကာ သေးပေါက်လိုက်တော့၏။ ပြန် ထွက်လာစဉ် မိခင်ဖခင် လင်မယားခန်းရှေ့ အရောက် ဘာရယ် မဟုတ် မျက်လုံး ကစားကြည့်မိသည်။

မြင်ကွင်း ကြောင့် ပိုးရတီ တယောက်  အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့် သွားရသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ဖန်ချောင်းမီး အောက် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ပက်လက် နေထားနှင့် မှောက်အိပ်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ ခေါင်း အား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း  မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ညည်းနေရှာသည်။ ဒေါက်တာဆုရတီ ဒူးဖုံး ဂါဝန် လေးမှာ ခြေရင်း ပုံနေပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ အသား ဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် နှင့် သူစိမ်း ယောင်္ကျား တဦးမှာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထား ဖြင့် စောက်ပတ် လေးအား ယက်ပေး နေ၏။ တခန်းလုံး တိတ်ဆိတ် နေသဖြင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ ယက်သံ အစိလေး အား ဆွဲစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အတိုင်းသား ကြားနေ ရ သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဘယ် လက် မှာ လက်တကိုင်း အင်္ကျ ီ လေးပေါ်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်နေသည်။

" အားးးးး ………. ရှီးးးးးးးးး ……ကိုစိုင်းရယ် ……… မဆု …… ဒီလို အရသာ ……… မရတာ  ……… ကြာပါပြီ ………… အမလေးးးး ………… ရှီးးးးးးး ………… ကျွတ် ……… ကောင်းလိုက်တာရှင် "

မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ ခါးလေး ကော့ထိုးကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျကာ ငြိမ်ကျသွား၏။ ဒေါက်တာဆုရတီ ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာပေါ် စောက် ရည် များ ရွှဲနေသော လူကြီး ထလာမှ ပိုးရတီ သိရှိ လိုက်တော့ သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေ ဦးစိုင်းမောင် ဆိုသော လူကြီးပင် ဖြစ်၏။ ခုမှ အိမ်ရှေ့သူမတို့ ကားဘေးနား ရပ်ထားသော ကား အနက် လေးမှာ ဦးစိုင်းမောင် ကားလေးမှန်း တွေးမိ တာ့သည်။ ထိုစဉ် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒူးထောက် လျက် အနေထားဖြင့် ဒေါက်တာဆုရတီ ခေါင်းရင်းနား တိုး ကပ်ကာ ပေါင်ကြား မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး အား ၅ချက် ၆ချက်ခန့် ဂွင်း ထုကာ လက်လွတ် လိုက်၏။

……………………....................................................………

အခန်း ( ၃ )

ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ မျက်နှာ ဘေး ရမ်းခါနေသော လီးကြီးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ကားထွက် နေသော ဒစ်ကြီးအား အငမ်းမရ စုပ်ပေးတော့သည်။ လျှာဖျားလေးနှင့် ဒစ်ဖူးအား ဝိုက်ကာ လီးတဝက်ခန့် ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ် ရင်း လီးအား ကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ တွဲကျ နေသော လဥများအား ညှစ်ပေးနေပြန်၏။

ပိုးရတီ တယောက် မြင်ကွင်းမခွာနိင်ပဲ စူးစိုက် ကြည့်နေမိ သည်။ ကြည့်ရင်း ပိုးရတီ မျက်ဝန်းလေးထဲ မျက်ရည်ဥ လေးများ စီးကျလာ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကျမ်းမာ ရေး မကောင်းတော့ သဖြင့် အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပေး စွမ်း နိုင်တော့မှန်း လည်း သိရှိနေသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီး ကြီးအား မက်မက် မောမော စုပ်နေ သော မိခင်ဖြစ်သူအား သနား စိတ်လေး ဝင်မိပြန်၏။

" အ ……… ရှီးးးးးး ……… တော်တော့နော် ……… မဆု ………… ပါးစပ်ထဲ ………… ပြီးသွားလိမ့်မယ် "

ဦးစိုင်းမောင် စကားကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ နောက်ဆုံး တချက် လီးထိပ်အား ပါးခွက်အောင် စုပ်ကာ ပါးစပ် ထဲမှ ထုတ်ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးစိုင်းမောင် မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပက်လက်လှန်ပေါင်ကား ထားသော ဒေါက်တာ ဆုရတီ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့် အထက် အောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက် ထဲ လီးထိပ် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း ပစ်သည်။ဒေါက်တာ ဆုရတီကလည်း အံလေးကြိတ်ကာ ဦးစိုင်း မောင် လီးကြီး အဝင်ချောအောင် အဖုတ် နူတ်ခမ်း သားအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဖြဲပေးနေ၏။

" အ ………… ဖြည်း ………… ဖြည်း …… ဖြည်းဖြည်းနော် …… ကိုစိုင်း ……… အမလေး …… ကျွတ် …… မဆု ……… အလိုး မခံတာ ………… ကြာပြီ "

 ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်နှာ ချောချော လေးအား ကြည့်ရင်း တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးနေသည်။

" ရလား …… မဆု "

" အင်း "

ပုံမှန်လေး လိုးနေသော်လည်း မိခင် ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးစိုင်းမောင် လီးကြီးမှာ ပြည့်ကျပ်နေရင်း ညည်းသံလေးများ ထွက်ပေါ် လာ တော့၏။ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညည်းသံကြောင့် ပိုးရတီ တယောက် ပေါင်ဂွလေးထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ လိုက်ပါ ခံစား နေမိပြန်သည်။

" အ ……… အားးးး ……… ကောင်းလာပြီ ကွာ …… ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ကြည့်ပါ့ လား … ကိုစိုင်း …… အင်းဟင်း "

ဒေါက်တာဆုရတီ စကား ဆုံးသည်နှင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချရင်း ချိုင်းအောက် လက်လျို သွင်းပြီး ပုခုံး ၂ဖက်အား ဆွဲကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုး တော့၏။

" အားးးးး … အင့် ……… အင့် …… အင့် ………… ကောင်းတယ် ………… ဆောင့် ………ဆောင့် …… ကိုစိုင်း ……………… ဇွိ ………… ဘွတ် ……… အ ……… ဗျစ် … အားးးး …… ဘွတ် ……… ဘွတ် ……… ဖွပ် … ရှီးးးးးးးး "

ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကာမဆိပ် တက်နေသော ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်နှာလေး အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ် သည်အထိ ဆွဲဆွဲ လိုးရာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ နူတ်ခမ်းမှ တအားအား ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး အချက်၅၀ လောက်တွင် ဦးစိုင်းမောင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါရင်း စောက်ရည်များ ညှစ် ထုတ် နေသည်။

" အားးးးးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… ကိုစိုင်းရယ် ……… ရှီးးးးးး …… ရှီးးးးးးး ………  ကောင်းတယ် … ကောင်းတယ် …… ပြီးသွားပြီ …… အားးးး ………… အ … အားးးးးး "

" မဆု … ကောင်းလား "

" အင်း  … ကောင်းတယ် … ကိုစိုင်းရယ် … မဆု … ဒီလို အရသာလေး …… ဝေးနေတာ … ခုမှပဲ …… ပြန်ရတော့တယ် "

ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင် ရင်ဘတ် အောက် တီတီတာတာလေး ပြောကာ အဖုတ်ထဲမှ မချွတ် သေး သော လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များဖြင့် ညှစ်ပေးနေသည်။

" ကျနော် … ပြီးအောင် လိုးလိုက်မယ် … ကုန်းပေး ပါ့လား "

" အာ … ကိုစိုင်းကလည်း … ဒီတိုင်း ဆက်လိုးလေ "

" ကျနော်မိန်းမ ဖင်ထက် … ပိုတောင့်တဲ့ … ဖင်ကြီးကို ကြည့်လိုး ချင်လို့ပါ … မဆုရယ် "

ဦးစိုင်းမောင် စကားကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ စိတ်ထဲ ဘဝင် ခိုက်သွားမိ၏။

" ကိုစိုင်းမိန်းမနဲ့ … မဆု … ဘယ်သူ့ကို … လိုးရတာ ပိုကောင်းလဲ ဟင် "

" အမ် … မဆု ကို … လိုးရတာ … ပိုကောင်းတာပေါ့ … စောက်ပတ်လေးက နီရဲ ဖေါင်းကြွနေပြီး … စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးက … စီးကျပ်နေတာ … ကျနော် ပြီးမှာ ကြောက်လို့ … အာရုံ လွဲပြီး … လိုးနေရတာ "

" ဟမ် … ဘာလို့ … ပြီးမှာ ကြောက်တာလဲ "

" လိုးမဝလို့ပေါ့ … မဆုရယ် … ကြာကြာလေး … လိုးချင် မိတာ "

" ဟွန့် … လူလည်ကြီး … ရော့   …………… အင့် "

ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက် စိတ်ထဲ ကြိတ် ကျေနပ် နေကာ မူးမှောက်နေသော  လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် ဘေးနား တင် လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်တော့သည်။ ကုန်းပြီးမှ လင်တော်မောင့် ဘေးထားကာ သူစိမ်း ယောင်္ကျားအား အလိုးခံသည် အဖြစ်အား တွေးရင်း စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစား မိနေပြန်၏။

" လိုးလေ … ကိုစိုင်း …… ဘာကြည့် နေတာလည်း "

" မဆု ဖင်ကြီးက … တကယ်ဗျာ … လိုးဝမှာကို …… မဟုတ်ဖူး "

" ဗြိ …… ပလပ်   ပလပ် ………… အာ ………… အဲ …… အဲ ……… အဲဒါ …… ဖင်ပေါက် …… ရှီးးးးး …… အားလားလား …… မရွံ့ဘူးလား ………… ရှင် "

" မရွံ့ပါဘူး … ဖင်ဝလေးက …… ပန်းရောင် သန်းနေတာ …… ချစ်စရာလေး မဆု "

" အိုးးးးး …………… ကြံကြံ ဖန်ဖန် …… ဖင်ပေါက်များ …… ချစ် ……… ချစ် … အ  အားးးးးးး …… ရှီးးးး …… ချစ် ………… ချစ်   ရ   တယ်   လို့   ရှင် …………… အမလေးးးး ……… ယားတယ် … ကိုစိုင်းရဲ့ … လိုး   မှာ   ဖြင့် ………… မြန်မြန် လိုးတော့နော် …… အ    …… အားးးးးး ………… ရှီးးးးး  ရှီးးးးးး "

ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဖင်ပေါက်လေးနှင် ဦးစိုင်းမောင် လျှာထိပ်လေး မထိမိရန် ဖင်ကြီးအား ဝေ့ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် ရှောင်နေရာ မအောင်မြင်ပေ။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ခါးအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ဖင်ဝလေး အား လျှာဖြင့် လိုးပေးလိုက်တော့၏။

" ကောင်းလား ……… မဆု "

" ရှီးးးးး …… ကောင်းတယ် …… ကိုစိုင်း ရယ် …… အင်းဟင်း …လိုး ပေး ပါ  တော့ နော် … မဆု …… စောက်ပတ်လေး …… တအား ယားနေပါပြီ ………… အဟင့် ဟင့် "

ငိုသံပါလေးဖြင့် တောင်းပန်ကာ ဇွတ်လိုးခိုင်းနေသော ဒေါက်တာ ဆုရတီအား ဦးစိုင်းမောင် တယောက် လီး တဆုံး သွင်းကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ထူပူ နေအောင် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ တချီ ပြီးထားသော်လည်း ဖင်ဝလေး ကလိ ခံရသဖြင့် ကာမစိတ်များ ပြန်လည် ထကြွလာကာ ဦးစိုင်းအောင် လီးကြီးအား နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့် ပေးနေလိုက်၏။ မမောနိုင် မပန်းနိုင်ဖြင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ မျက်လုံးလေး များ အရောင်တောက်နေကာ ဦးစိုင်းမောင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား ပြန်လည် တုံ့ပြန်ရင်း လီးအရသာ ခံယူ နေတော့သည်။ လီးကြီး ဒစ်ဖူးနားထိ ထွက်လာလိုက် အရင်းထိ ပြန်ဝင်လာ လိုက်နှင့် သူမ ဖင်သားစိုင် ကြီးဖြင့် ဦးစိုင်းမောင် ဆီးခုံး ထိရိုက်သံမှာ တဘတ်ဘတ် နှင့် ဆူညံလာ၏။

ဦးစိုင်းမောင်မှာ တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ဘွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာ လရည် များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လည်း စောက်ပတ်လေးထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားမိသည်နှင့် လီးတန် အား စောက်ခေါင်း ကြွက်သားများဖြင့် ညှစ်ကာ စောက် ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။

မိခင်ဖြစ်သူ ဒုတိယ အချီ အပြီးတွင် အိပ်ခန်းဝမှာ ချောင်း ကြည့်နေသော ပိုးရတီမှာလည်း ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ် လေးအား လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ပွတ် ကာ စောက်ရည်များ စီးကျ လာ၏။ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန် ကာ ဒူးများ မခိုင်တော့ပဲ ထိုင်ချ လိုက်ရ တော့သည်။

..............................................................................

ထိုချိန် ဦးစိုင်းမောင် မိန်းမ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူး အိမ်ပြန် ခေါ်လာရာ ဧည့်ခန်းထဲ အမူး လွန်လာ တဝေါ့ဝေါ့ ထိုးအမ် နေ၏။ မောင်တူးမှာ သံပရာရည် ဖျော်ကာ ဒေါ်နန်းသဇင် ထိုင်နေသော ခုံရှေ့ တည့်တည့် စားပွဲခုံ ပေါ်ချထားပေး လိုက်သည်။

" မောင်တူး "

" ဗျာ …… မမနန်း "

" မင်း … ဆရာရော …… အေ့ … ဝေါ့ ………… အွိ ……… အိ့ ………… ဝေါ့   ဝေါ့ "

" ဆရာက … သူ့မိတ်ဆွေ … အိမ်မှာလေ …… မမနန်းကို …… ကျနော် လာခေါ်ခိုင်းလို့ ………… ဒီအိမ်ပြန်ခေါ် လာတာပါ "

" အော် … မင်းဆရာ … သူတော်ကောင်းကြီးက … ကျမ်းမာရေး မကောင်းတော့တဲ့ … သူငယ်ချင်းရဲ့ … မိန်းမကို ………  ကိုယ်ဖိ ရင်ဖိ …… ပြုစု နေပြီ ………… ထင်တယ် ………… ထွီ ………………… ဖီ "

" ကဲပါ ……… မမနန်းရယ် ……… တကိုယ်လုံး လည်း …… ပွနေပြီ …… ရေချိုးပြီး ………… အိပ်လိုက်တော့ နော် "

" အေး …… ငါ မူးနေတာ ……… မောင်တူး …… ရေချိုးခန်း …………… တွဲပို့စမ်း "

" ဟုတ် ……… မမနန်း " 

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ အပွင့်ရိုက် ပါတိတ် အစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက်ပေါ်တွင် အမ်ဖတ်များနှင့် ပွစိတက် ကာ ချဉ်းစူးစူး အနံ့များ ထွက်ပေါ် နေသဖြင့် ရေချိုးရန် ဆုံးဖြတ် လိုက်တော့၏။ ခပ်တည်တည် နေတတ် ပေမယ့် ရာဂစိတ် ပြင်းထန်ချိန် ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်နေတတ် သည်။ ခုလည်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူ နှင့် အတူသောက်ကာ အပြန် စိတ်ရှိ လက်ရှိ လိုးရန် စဉ်းစား ထားချိန် သူမအား ပထုတ်လိုက်သဖြင့် စိတ်အလိုမကျ ဖြစ်ကာ ဒါရိုင်ဘာ မောင်တူးအား ရစ်နေတော့၏။

" မောင်တူး "

" ဗျာ … မမနန်း "

" မင်း … ဆရာရော "

" အမ် …… သူ့မိတ်ဆွေ …… ဦးရဲကျော် ……… အိမ်မှာလေ "

မောင်တူး စိတ်ညစ်နေရသည်။ ဆရာ ကတော်အား အမြန်ဆုံး အိပ်ပျော်သွားရန် ကြံနေမိ၏။

" အေးအေး ……… ငါ့ ………… ရေချိုးခန်း ……… လိုက်ပို့ "

" ဟုတ် "

ဒီတကြိမ် ဒေါ်နန်းသဇင် စကားဆုံးသည်နှင့် မောင်တူး မှာ ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါ်နန်းသဇင်အား ချိုင်းမှ ဆွဲထူ လိုက်တော့၏။ နှာခေါင်းထဲ စူးကနဲ့ ချဉ်တူးတူး အမ်ဖတ် အနံ့များ ဝင်လာသဖြင့် အသက်အောင့် ထားရပြန်သည်။ ထိုချိန် ဒေါ်နန်းသဇင် လက်၂ဖက်မှာ မြောက်တက် လာပြီး  မောင်တူး ပုခုံး ၂ဖက်အား ဖက်ကာ တွဲလဲ ခိုနေ၏။ ယိမ်းယိုင်နေသော ဒေါ်နန်းသဇင် ကိုယ်လုံးအား ဟန်ချက် ညီအောင် ထိန်းရင်း မောင်တူးတယောက် ဧည့်ခန်းနှင့် အနောက် ဖက် မျက်စောင်းထိုးရှိ ရေချိုးခန်းနား ခေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုစဉ် မမျော်လင့်သော အထိအတွေ့ ကြောင့် မောင်တူး စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် နေတော့၏။

မျက်နှာချင်းဆိုင် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ကပ်ကာ လျှောက်လာ ရ သဖြင့် ဒေါ်နန်းသဇင် ဆီးခုံးနေရာလေးအား အောက်ဆိုက် ကျနေသော လီးဖြင့် ပွတ်မိရာ တဖြည်း ဖြည်း လီးက ခုံးထ လာပြီး ထောင်ထွက်နေရှာသည်။ သေချာ မရည်ရွယ် ပေမယ့် ထောင်မတ်လာသော လီးထိပ်မှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ပေါင်ဂွထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေမိ၏။ သာမာန် ချိန်တွင် ခြေလှန်း ၅၀ခန့် လျှောက်လျင် ရောက်နေသော ရေချိုးခန်းအား ဒေါ်နန်းသဇင် ကိုယ်လုံး ယိမ်းသည့်ဘက် ထိန်း လျှောက်နေရ သဖြင့် အတော်နှင့် မရောက်နိုင်သေး ပေ။ ထူးခြားသည်က ခြေလှမ်းယိုင်သွားသော ဒေါ်နန်းသ ဇင် ကိုယ်လုံးအား ခါးမှ ပြန်ဆွဲကပ်စဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ လီးထိပ်နှင့် ထိုးမိတိုင်း ပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ထားသော ဒေါ်နန်းသဇင် နူတ်ခမ်းမှ အင့်ကနဲ့ မပွင့်တပွင့် နှာမှုတ် သံလေး ကြားနေရ သည်။

ပါတိတ် ထမိန်လေးမှာ အမ်ဖတ်များဖြင့် ရွှဲနေကာ ပေါင်ကြားမှ  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးပါ စိုနေ၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမှာလည်း အပါးလေးမို့ အကာ အကွယ်မဲ့ နေသလို ဖြစ်ကာ မောင်တူး လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးမိတိုင်း ခါးလေး တွန့်နေပြန်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲ အရောက် မောင်တူး အခက် တွေ့နေရ၏။ ဒေါ်နန်းသဇင် မှာ ပါတိတ်အင်္ကျ ီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ အင်္ကျ ီချွတ်ရင်း တဆက်တည်း လက်၂ဖက် နောက်ပစ် ကာ ဘော်လီချိတ် အား ဖြုတ်ချပစ်သည်။ ဘော်လီးကိုင်းအား ပုခုံးတဖက်ဆီ မှ အောက်လျှော ချရာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံ ၂ဖက် ထွက်ကျ လာ၏။ ထို့နောက် ရေချိုးခန်း နံရံအား ကျောမှီရင်း ထမိန်အား ခြေရင်း ဖြည်ချရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အား ခြေတဖက်ချင်း ကြွကာ ချွတ်လိုက်ပြန် သည်။

" မောင်တူး "

" ဗျာ … မမနန်း "

" ငါ့ ကိုယ်လုံး … သေချာကြည့်စမ်း … လှသေးရဲ့လား "

ဒေါ်နန်းသဇင်တယောက် ကိုယ်တပတ်လှည့်ကာ ပြနေ သဖြင့် မောင်တူးလည်း ငေးကြည့်နေမိသည်။

" ဟုတ် … ဟုတ် ……… လှ ……… ပါ ……… တယ် …… မ ……… မ ………… မမ နန်း "

မောင်တူး အသံများ တုန်ရီစွာ ဆရာကတော်အား ကြည့် ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်၏။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး ပြန် ကြည့်ရင်း လက်မလေး ထောင်ပြ သဖြင့် မောင်တူး လည်း လက်မ ပြန်ထောင် ပြလိုက် ရသည်။

" ဒါနဲ့များ … မင်းဆရာက ………… ဘာလို့ ……… စိတ်မပါတော့ ……… တာလဲ "

" ဟို ဟို ……… အဲဒါတော့ …… ကျနော် ……… မသိဘူး "

" အင်း … ရေဖွင့်ကွာ ……… ရေချိုးပေး "

…………………………............................................................…

အခန်း ( ၄ )

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ အရင် လင်မယား ၂ယောက် အတူ ရေချိုးတိုင်း လင်ဖြစ်သူအား ရေပန်းဖြင့် တကိုယ်လုံး ပန်းခိုင်းကာ ချိုးလေ့ရှိသည်။ ခုလည်း မောင်တူးအား မူးမူးဖြင့် လင်တော်မောင် ဦးစိုင်းမောင် နေရာအား အစားထိုးကာ ရေချိုးနေတော့၏။

" မောင်တူး "

" ဗျာ "

" မင်းက …… ဘာကြောက်နေတာလဲ …… နောက်ကနေ ပဲ … မပန်းနဲ့ … ဒီရှေ့လာပန်းပေး "

ဒေါ်နန်းသဇင် စကားကြောင့် မောင်တူး စိတ်ထဲ ဖျိုးဖျိုး ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်သွားရ၏။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကလည်း ထောင်မတ်နေကာ ပုဆိုး ရေစို သွားသဖြင့် လီးအား ရေစိုဝတ် ပတ်ထားသလို ဖြစ်နေရှာသည်။ မျက်နှာပူပူ ဖြင့် ဒေါ်နန်းသဇင်ရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ကာ လည်ပင်းမှ စ၍ နို့အုံ ၂ဖက်အား ရေပန်းဂေါက်လေးဖြင့် ပန်းပေးကာ တဖြည်း ဖြည်း ဆီးခုံးနား အရောက် အစိလေးအား ပေါ်အောင် လက်၂ဖက်နှင့် ဖြဲပေးထားရာ အဖုတ်လေးအား ကြာကြာ လေး ပန်းပေးလိုက်၏။

" ဟင် …… မောင်တူး "

" ဗျာ "

မောင်တူး မျက်စိ မျက်နာ ပျက်နေတော့သည်။ အခန့် မသင်လျင် အလုပ်ပြုတ်ဦးမည်။

" အင်း … ငါ့ ကိုယ်လုံးက … ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိပါသေးတယ် … ပြစမ်း "

" ဟမ် "

" မင်းဟာကြီးက …… အဖုလုံး လေးတွေ ……… အနာ တွေလား "

" မဟုတ်ပါဘူး …… အဲတာ ဂေါ်လီ တွေပါ …… မမနန်း "

ဒေါ်နန်းသဇင် တယောက် မူးမူးနှင် လင်တော်မောင် အား အရွဲ့တိုက်ရင်း လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတော့ သည်။ မောင်းတူး ပုဆိုးအောက်နားစအား လှန်ကာ လီးအား အုပ်ကိုင် လိုက်တော့သည်။ စိတ်လှုပ်ရှား နေသော မောင်တူး တယောက် ရုတ်တရက် ဒေါ်နန်းသဇင် အပြုမှု ကြောင့် လရည်ထွက်မတက် လီးတန် တလျှောက် ကျဉ်ကနဲ့ ခံစား လိုက်ရ၏။

" တော်ပြီကွာ … ရေချိုးပြီး … အိပ်ခန်းထဲ သွားမယ် … မင်းလည်း … တခါထဲ ချိုး … မောင်တူး "

မောင်းတူ ခုမှ သက်ပြင်း ချနိုင်တော့သည်။ အလုပ် မပြုတ် ပဲ အဆင်ပြေလျင် ကာမ စည်းစိမ်းလေး ခံစားရမည်မှန်း ကြိုတင် သိရှိနေတော့သည်။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး အား မကြည့်တော့ပဲ တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ရေချိုးပြီး အရင် ထွက်သွား၏။ ဒေါ်နန်းသဇင် ထွက်သွား အပြီး မောင်တူးမှာလည်း ရေအမြန် ချိုးကာ ထွက်လာ ခဲ့လိုက် သည်။ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ပြီး အိမ်၏ တောင် ဘက် ကားဂိုဒေါင်ဘေး သူနေသော တိုက်ခန်းလေးထဲ ရေဝတ် လဲရန် ဧည့်ခန်းထဲ အဖြတ် နောက်ကျော ဘက်မှ ခေါ်သံ ကြားလိုက် ရတော့၏။

" မောင်တူး "

" ဗျာ … မမနန်း "

" မင်း အခန်း မသွားနဲ့တော့ …… ဒီလာ …… ရော … ဒါကို အရင် လဲထား "

မောင်တူး လှည့်ကြည်ချိန် ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တဘက် အကြီး တထည်အား ရင်လျားရင်း ပုဆိုး အဟောင်း ပစ် ပေးနေသည်။ မောင်တူး တယောက် ရေစို ပုဆိုးအား လဲဝတ်ရင်း ဒေါ်နန်းသဇင် နောက်မှ ကပ်ပါ လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ တဘက် ရင်လျား ရဲ့နဲ့ပင် မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ကာ ဆံပင်များ ခြောက်အောင် ဒွိုင်ယာ မှုတ်ရင်း ခဏ အကြာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချ  လိုက်တော့သည်။

" မင်း … ရေခြောက်ရင် … ငါ့ ဇတ်ကြောတွေ ဆွဲပေးပါ့လား … ရေငတ်ပြီး … အကြောတွေ တင်းနေလို့ "

" ဟုတ် … မမနန်း "

စကားပြောရင်း မှောက်အိပ် လိုက်သော ဒေါ်နန်းသဇင် ဘေးနား တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ကာ ဇတ်ကြောများ စနှပ်ပေး လိုက်၏။ ဂုတ်သားလေးမှာ ဖွေးစွတ်နေပြီး မောင်တူး နှိပ်လိုက်တိုင်း လက်ဖိရာ အတိုင်း ရဲတက်လာသည်။ ဂုတ်မှ တဆင့် ပုခုံးသား ၂ဖက်အား နှိပ်ရင်း အောက်ဖက် ရွေ့လာရာ ဖင်သားစိုင် ၂ချက်အား ဆုပ်နယ်ရင်း ပေါင်တန် နောက်ခြမ်းသို့ ဖိနှိက်ပေးပြန်၏။ ရင်လျား ထားသော တဘက်မှာ ပေါင်လယ်ထိသာ ဖုံးသဖြင့် နှိပ်ရင်း မောင်တူး တယောက် တဘက် အောက်နားစ အား မကြည့်ရာ ဖင်ကြားအောက် ရေစိုနေသော စောက်မွှေးလေးများ မြင်နေရသည်။ မောင်တူး ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ခုံးထ လာတော့၏။

" အင်း … မင်းက … လက်ပေါက်သားပဲ … ငါ ပက်လက်လှန်ဦးမယ် …  ခြေသလုံး ကနေ အပေါ်ထိ … နှိပ်ပေးဦး "

မောင်တူး မျက်လုံးများ အရောင်တောက် လာသည်။ခြေဖဝါး အလယ်မှ စနှိပ်ကာ ခြေသလုံး လေးအား နှိပ်ပေး ပြန်သည်။ ဒီတကြိမ် ပက်လက် အနေထားမို့ အတွင်းခံ မပါသော စောက်ပတ်လေးအား ပေါင်လယ် မှ လန်တက် နေသော တဘက် အောက်နားစမှ မပေါ်တပေါ်လေး မြင်နေရ၏။ မောင်တူး စိတ်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်း ဖြင့် ရင်ခုန်လာကာ လက်၂ဖက်မှာ ဒူးဆစ်လေး ကျော်ပြီး ပေါင်တန်၂ဖက်ပေါ် ရောက်ရှိ သွားသည်။ 

တဘက် အောက်နားစလေးထဲ လက် ၂ဖက် သွင်းကာ ပေါင်တန် အား နှိပ်ရင် အပေါ် ရွေ့သွားရာ ပေါင်ရင်း အရောက် ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ပတ် လေးမှာ ရေစိုနေသော စောက်မွှေးလေး များ ကပ်နေကာ နီညိုရောင် အဖုတ်နားရွတ် လေး၂ဖက်က လန်နေပြီး အက်ကွဲကြောင်း ဘေး နူတ်ခမ်းသား မှာ ဖေါင်းကြွ လာတော့၏။ ဒေါ်နန်းသဇင် မျက်နှာအား ခိုးကြည့် မျက်လုံးလေး စင်းနေသဖြင့် မောင်းတူး အတင်းရဲလာသည်။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ၂ခုအား ဖြဲကာ အပေါ်ရှိ အရည်ပြား မာတင်းစ ပြုနေသော အစိလေးအား လက်မဖြင့် ဖိချေ လိုက်တော့၏။

" ဟင် ……… မောင်တူး ……… နှိပ်ပါဆို ……… ဘာလုပ်နေတာလဲ ……  အာ "

မောင်တူး မျက်နှာပေါ် ချွေးစေးများ ပျံနေကာ ဒေါ်နန်းသ ဇင် စကားအား ပြန်မပြောပေ။ ကန့်လန့် ဖျက် အနေ ထားဖြင့် အဖုတ်ပေါ် မျက်နှာ အပ်ပစ် သည်။ ရုတ်တရက် မို့ ဒေါ်နန်းသဇင် ပေါင်တန်၂ ဖက်အား စိလိုက်သော်လည်း ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်အပေါ်ပိုင်းရှိ အစိလေးမှာ မောင်တူး ပါးစပ်ထဲ ရောက်ရှိ နေတော့၏။

" အိုရ် ………… ခက်တော့တာပဲ ………… မောင်တူး ရယ် ……… ကျွတ်ကျွတ် "

ဒေါ်နန်းသဇင် ဟန်လုပ်နေသော်လည်း စောက်ပတ် လေးမှာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက် နေသည်။ မောင်တူး မှာ အစိလေး စုပ်ရင်း အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လျှာထိုး သွင်းကာ အထက်အောက် ကန့်လန့် ဖျက် ဖိဆွဲ ပေးရာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေး နေတော့၏။

" အ …………… အ …………… ရှီးးးးး ……ဘယ်လို ……… လုပ်နေတာလဲ ……… မောင်တူး ရယ် …… ဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်နန်းသဇင် ဟန်မဆောင်တော့ပေ ရင်လျား ထား သော တဘက်အား ဖြည်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွတက် လာပြီး ကော့ပေး ထားသည်။ ခေါင်းထောင် နေသော အစိ လေးအား မောင်တူး ပါးစပ်ဖြင့် လိုက်ကပ် ပေးရင်း တရှီးရှီး ညည်းနေ ၏။

" ပေါင်ကြားထဲ … လာပါ့လား … မောင်တူး "

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး ပါးစပ်အား စောက်စိလေး တေ့ပေးရာ ကန့်လန့်ဖျက်မို့ အားမလို အားမရဖြစ်ကာ သူမ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ယက်ရန် ပြောလိုက်ပြန်သည်။ မောင်းတူး တယောက်ထရပ်ကာ ဒေါ်နန်းသဇင် ပေါင်ကြား ထဲ ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ခါးညွတ်ရင်း စောက်ပတ်အား ထိထိမိမိလေး ဖိယက်ပေးတော့၏။

" အ …………… အ …… အစိလေး စုပ်ပြီး ……  နာနာလေးယက် … အင်း ………… ဟုတ်တယ် …… ဟုတ်တယ် …… ကောင်းလိုက်တာ ……… အဟင့်  ဟင့် ……… အား ……… အား …… ထွက်ပြီ …………… အ …… အားးးးးးးးးး "

မောင်တူး မျက်နှာအား အဖုတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ပန်းထုတ် သဖြင့် မောင်တူး မျက်နှာ တပြင်လုံး စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသည်။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး လျှာစွမ်း အောက် တချီ ပြီးသွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး စင်းကာ အနားယူနေတော့၏။

" မောင်တူး "

" ဗျာ "

" မင်း … ဟာကြီး … တအား ထောင်နေပါ့လား "

ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ပင်ကိုယ်စိတ် ရာဂအားကြီး သဖြင့် ထောင်မတ် တင်းမာနေသော လီးအား မြင်သည်နှင့် ပက်လက်လှန် အနားယူနေရာမှ ထထိုင်ရင်း ဘယ်လက် ဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင် လိုက်တော့ သည်။ ၅ချက်ခန့် ပုဆိုး အပြင်မှ ဂွင်းထုပေးရင်း ညာလက်မှ ပုဆိုး အောက် နားစအား ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်ပစ်၏။ ပုဆိုးအောက်မှ ရမ်းခါ ထွက်လာသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ လျှာသပ်ချ နေတော့သည်။ မောင်းတူမှာ ပိန်ပိန် ရှည်ရှည် လက်ပြင် ကိုင်းပေမယ့် ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ဂေါ်လီ ၃လုံးဖြင့် စံချိန်မှီ လှ၏။ ဒေါ်နန်း သဇင် ဘယ်လက်လေး မောင်တူး လီးပေါ် ပြန်ရောက် လာကာ လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချလိုက် သည်။ အညိုရောင် သန်းကာ အကြောများ ထောင်ထ နေသော မောင်တူး လီးမှာ ဒစ်ကြီး ကားထွက်လာပြီး လီးထိပ်နား အပေါ်ဘက်တွင် ဂေါ်လီ တလုံးနှင့် တလက်မ ခန့် အကွာ ဘေး တဖက်တချက် ဆီတွင် ၂လုံးက လီးအရည်ပြား ပေါ် တင်းကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာ ၏။

ထိုချိန် ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ ဒူးတုတ် ထိုင်လျက် အနေ ထား ဖြင့် ခါး ညွတ်ကာ လီးအရင်း အောက်ဖက် တွဲကျနေသော လဥ ၂လုံးအား ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်ရာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေ သော မောင်တူး လီးကြီးမှာ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန် ကာ ခါရမ်း နေသည်။ လဥ၂လုံးအား ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ် ကာ မောင်တူး ပေါင်ကြား ထဲ နေရာယူပြီး ပေါင်၂ဖက် ဆွဲမြှောက် ကွေးကာ ဖိတွန်းရင်း ဖင်ဝလေးအာ လျှာထိပ် ဖြင့် ထိုးကလိ ပေးလိုက်၏။

" အား  လားလား ……… မမနန်းရယ် …… ကောင်း လိုက် တာ ဗျာ ……………… ရှီးးးးးးးးးးးးး "

လျှာထိပ်လေးနှင့် ဖင်ဝလေးအား ထိုးသွင်း မွှေခံရ သဖြင့် မောင်တူး တယောက် ကွေးမြှောက်ထားသော ပေါင်၂ဖက် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ တရှီး ရှီးဖြင့် စုပ်သပ် နေရ  သည်။ ကျေးဇူးရှင် ဆရာ ကတော် ဒေါ်နန်းသဇင် ဆီမှ ဒီလို အပြုစု အယုယ များ ရဖို့ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။

" အ …………… အားဟား ……………… ဟူးးးးးးးးး …………………… အ "

ဒေါ်နန်းသဇင် တယောက် ဖင်ဝလေး ထိုးထိုး ယက် ကာ လက်ကလည်း လီးအား တစ်ချက်ချင်း ထုပေး နေသဖြင့် မောင်တူး မခံနိုင် ရှာတော့ပေ။

" မမနန်း …… ရှီးးးးးး ……… အအ ……… ကျနော် …… လိုး လိုး …… လိုး ချင် ပြီ ဗျာ "

ခဏအကြာ ပက်လက်လှန်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား ထားသော ဒေါ်နန်းသဇင်၏ အဖုတ်ထဲ မောင်တူး တယောက် ဒူးထောင်လျက် အနေထားဖြင့် လီးထိပ် အား တေ့ကာ ဖိလိုး လိုက်တော့သည်။

" အိုးးးး …………… ကျွတ်ကျွတ် …………… အ "

မောင်တူး လီးကြီး ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ပတ်ထဲ တရစ် ချင်း ဝင်လာနေ၏။ စောက်ပတ်လေးထဲ တင်းကျပ် နေသဖြင့် အစပိုင်း အနည်းငယ် နာကျင် ကာ အော်နေမိ သည်။

" အား ………… အင့် ……… ဖြေးဖြေး ……… နာတယ် …… အား ………… အ ……………အမေ့ ……နာလိုက်တာ ………………… အမေ့  ………… အားး ………… အာားးး  "

ဒေါ်နန်းသဇင် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် မောင်းတူး ရင်ဘတ်အား ဆီးတွန်းကာ လီးထိပ်မှ ဂေါ်လီ ဒဏ်အား လူးလိမ့်နေ အောင် ခံစား နေရ သည်။

" အားးးး …… မင်း လီးက … ဘယ်လို ကြီးလဲ ………  အား ………  အင့် ………စောက်ဖုတ်လေး …   ကွဲပါပြီ …………… အားး ……… ယားလည်းယားတယ် …နာလည်း နာလှပါပြီ …………… အမလေးးး ……… အဟင့် ဟင့် "

မောင်းတူး လီးထိပ်မှ ဂေါ်လီများက ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ခေါင်းပေါက် အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲ နေ၏။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါ်နန်းသဇင် မျက်နှာ လေး ရှုံ့မဲ့ကာ လူးလွန်နေပြီး မောင်တူး လက်မောင်း အိုးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထား လိုက်သည်။ မောင်တူးမှာလည်း နဖူးကြောလေး တွန့်ကာ မချိမဆန့် လေး ဖြစ်နေသော ဒေါ်နန်းသဇင် မျက်နှာအား ကြည့်ပြီး လီအရင်းထိ ဆောင့်လိုး ပစ်၏။

" အမလေးးး ……… သေပြီ သေပြီ …………… ဗြိ ………… ဘွတ် …………… အ …… အားးးး ……… ဗျစ် …………… ဗျစ် …………… ဖွပ် "

" ကောင်းလား ………… မမနန်း "

" သေမတတ်ပါပဲ …… မောင်တူးရာ …… မင်း လီး အပေါ်က  …… အဖုလေးတွေက ……… နာလည်းနာ … ကောင်းလည်းကောင်း ……… အ ……… အင့် "

" အဲတာ …… လိုးတဲ့ချိန် ……… ခံစားမှု့ ပိုကောင်း အောင် …… ထည့်ထားတာ ……… မမနန်း …… ကြိုက်တယ် မလား "

" ရှီးးးးး ……… မင်းလီးက …… ရှည်တော့ …… သားအိမ် …… လာလာထောက်တယ် …… အဖုလေးတွေက …… အတွင်းထဲ ………… ကြိတ်မွှေနေတော့ …… ကောင်းတာပေါ့ ……… စလိုးကတည်းက ……… ခဏ နေတော့ ……… မမနန်း …… တချီပြီး သွားတယ် "

မောင်တူး လီးမှာ ကြီးမား တုတ်ခိုင်ကာ ဂေါ်လီပါ သဖြင့် ဒေါ်နန်းသဇင် တယောက် လီးအရသာအား အပြည့် အဝ ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းမောင် လီးအား ဂေါ်လီများ ထည့်ရန် ပူဆာဖို့ တေးထားလိုက် သည်။ မောင်တူး လီးကြီးဖြင့် မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံ ရင်း ရေမဆေး တော့ပဲ လီးအား အကြိမ်ကြိမ် စုပ်ပေး နေမိ၏။ နောက်ဆုံး ပါးစပ် အား အလိုးခံရင်း မောင်တူး စိတ်တိုင်းကျ လရည်များ မျိုချပေးရပြန် သည်။ အချိရည်သောက် အမောဖြည်ပြီး ခဏအကြာ မောင်တူးမှာ ဒေါ်နန်းသဇင် ဖင်ကြီးအား ပင့်မကာ ခြေရင်းဘက်ရှိ ခွခေါင်အုံးဖက်လုံးအား ဖင်အောက် ခုပေးလိုက်၏။ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေး အား လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ကာ ဖိလိုး ပေးပြန်သည်။

" ဗျစ် …………… ဘွတ် ………… အား  …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမနန်း ……… စောက်ဖုတ်က ……… စီးပိုင်နေတာ …… အိမ်ထောင်သည်ဆို ……… ယုံမယ် မထင်ဘူး "

မောင်တူးမှာ စကားပြောရင်း  ဖင်အောက် ဖက်ခေါင်း အုံး ခုထားသဖြင့် ဖေါင်းကြွလာသော ဒေါ်နန်းသဇင် စောက် ဖုတ်လေးအား လီးအရင်းထိ တဘွတ်ဘွတ် ဖြင့် ဆောင့် လိုး ပစ်၏။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ မောင်တူး လိုးချက် များ အောက် အဖုတ်တခုလုံး အရည်တွေ ရွဲနှစ် နေတော့ ၏။ ဒေါ်နန်းသဇင်မှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းမောင်၏ လီးဖြင့် သာ အလိုးခံဖူးရာ မောင်းတူး ၏ ဂေါ်လီပါသော လီးကြီး အား ခံ၍ မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။

…………………………………...............................

အခန်း  ( ၅ )

" အား ……   ကောင်းလိုက်တာ ……… မောင်တူးရယ် ………… အမေ့ …… အင့် … အား ……… ဆောင့် ဆောင့် …  မင်း စိတ်တိုင်းကျ ……ဆောင့်လိုးစမ်းကွာ … အားးးးးး ………………  အားးးးးးးး "

" ကောင်းလား ……… မမနန်း ……… နောက်လည်း … လိုးခွင့် ပေးဦး မှာလား ……… ဗျစ် ………… ဘွတ် … ဘွတ် …………… ဘွတ် "

" အား …… ရှီးးးးးးးး ………ကောင်းတယ် ………… မင်း ဆရာ ………… မရှိတဲ့ချိန် ………… အချိန်မရွေး …………… လာလိုးလေ ………… ဒါပေမယ့် …………  ငါ့ကိုပဲ ……… လိုးရမှာနော် ………… အပြင် တခြားကောင်မလေးတွေ ……… မလိုးရဘူး "

" အင်းပါ ……… မမနန်းရဲ့ …  ဒီလောက်လှတဲ့ ……… မိန်းမ တယောက်ကို … လိုးနေရတာ …………ဘယ်မိန်းမကို …… သွားလိုးရ ဦးမှာလဲ ………… ဆရာ မရှိချိန် ……… လာလာ လိုးမှာ "

" အင်း ……  အင့်  … လာလိုးပေါ့ …………… အား ……… အင့် ……ကောင်းလိုက်တာဟာ ……… မင်း လီးကြီးက …… အဖုလေးတွေ ကလည်း … အတွင်းထဲ ………… တကယ် အရသာ ရှိတယ် ……… ဆောင့် ဆောင့် …… ပြီးတော့မယ်  …… နာနာလေး …… ဆောင့်ပေးဦး "

မောင်တူးလည်း  စကားအဆုံး မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုး ပေးရာ ဒေါ်နန်းသဇင် တယောက် တအားအား ညည်းရင်း တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာပြီး မောင်တူး ကျောပြင်အား ခပ် တင်းတင်း ဖက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့ ၏။

" အမလေးးးး ……… အား  အား ……  ထွက်ပြန်ပြီ ………………  ရှီးးးးးးးးးးး ………  အမေ့ … အားးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ ……… ဟာ …… ငါတော့ … မင်းလီး ကြီးကို ……… ကြိုသွားပြီဟာ ……… မရပ်နဲဦး ……… မင်းပြီးအောင် … ဆက်သာလိုး "

မောင်တူးလည်း အံကြိတ် လိုးရာ အချက် ၆၀ ခန့်တွင် ဒေါ်နန်းသဇင် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများ၏ ညှစ်ပေး သည်ဒဏ်အား မခံနိုင်ပဲ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်း ထုတ် လိုက်ရသည်။

................................................................................

မနက် ၆နာရီခွဲကျော်ကျော်တွင် ကားဂိုဒေါင် ထဲမှ မောင်း ထွက်သွားသော ကားသံကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ လန့်နိုး လာခဲ့၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိပ်ခန်း ပြတင်း ပေါက် လေးမှ ခိုးကြည့်ရာ သမီးဖြစ်သူ ပိုးရတီမှာ ခြံဝင်း တံခါးအား ကိုယ်တိုင် ဆင်းဖွင့်ရင်း ကားလေး ခြံပြင်သို့ ထုတ်ကာ တံခါးပြန်စိရင်း မောင်းထွက် သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရ သည်။ ကုတင်နား ပြန်လျှောက် လာရာ ဦးစိုင်းမောင် မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ပက်လက်အပ်နေ ပြီး လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်မှာ ခပ်ကွေးကွေး လေး အိပ်ပျော် နေသည် ကို တွေ့လိုက်မိ၏။ ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲ ထိုင်ရင်း တညလုံး ထိထိမိမိ လိုးပေးခဲ့သော ဦးစိုင်းမောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ငုံ့နမ်းလိုက်တော့သည်။

" ရွှတ် "

" ဟင် ……  အိ ………… အီး "

ဦးစိုင်းမောင် အိပ်ပျော်နေစဉ် လီးထိပ်လေး နွေးကနဲ့ အသားစိုင် တခု ထိကပ်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်ရာ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လီးအား ကုန်းနမ်း နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ အီးကနဲ့ ပျင်းကျော တချက်ဆွဲပြီး ထထိုင် ရင်း ဘေးသို့ အကြည့်ရွေ့ရာ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။ တညလုံး မူးမူးနှင့် သူများ မယားအား လိုးထားရာ ဘေးနား သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်တယောက် ခပ်ကွေးကွေး အိပ်နေသည်ကို တွေ့မိသဖြင့် လန့်သွားရ၏။

" စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ … ကိုစိုင်းရယ် … လာ မျက်နှာ သွားသစ်ရအောင် … ကိုကြီးက ပုံမှန် ၉နာရီလောက်မှ အိပ်ယာ ထတတ်တာ  …… ညက သောက်ထားတော့ …… နေ့လည်မှ …………… နိုးတော့မှာပါ "

ဒေါက်တာ ဆုရတီ စကားကြောင့် ဦးစိုင်းမောင် စိတ်အေး သွားတော့သည်။

" အဲဒါ …… ဘာလုပ် မလို့လဲ "

" ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ် …… မလို့လေ "

" ဝတ်မနေနဲ့ …… လာ …… သမီးလည်း …… အပြင် ထွက် သွားပြီ ……… အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး "

ထိုနောက် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီး ကပ်ပါလာရင်း မျက်နှာ သစ်ကာ ကိုယ်လက် သန့်စင်ကြသည်။ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ကာ ကော်ဖီဖျော်ပြီး ပေါင်မုန့်ထုတ်နှင့် စတော်ပဲရီ ယိုဘူး ယူကာ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာ၏။ ဦးစိုင်းမောင် မှာ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား နောက်မှ ကြည့်ရင်း လီးကြီး ထောက်မတ်လာတော့ သည်။ ထမင်း စားခန်းထဲ အရောက် စားပွဲခုံဘေးမှ ထိုင်ခုံ အလွတ်များ တွင် ဝင်ထိုင်ရာ ဒေါက်တာဆုရတီ တယောက် ဦးစိုင်း မောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ တခိခိ ရယ်မော နေပြန်၏။

" ကိုစိုင်း … ဟာက …… လက်လန်တယ် ……  တညလုံး သောင်းကျန်း ထားတာကို …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

" မဆု … ဖင်ကြီး မြင်ရင်ကို … မနေနိုင်ဘူး … လိုးချင်နေတာ "

" အမလေး … ခ်ခ် "

စကားပြောရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ပေါင်မုန့်အား ဓါးအပါးလေးဖြင့် လှီးကာ တချပ်ပြီး တချပ် စတော်ဘယ်ရီ ယိုများ သုပ်ကာ ၂ချပ်ပူး ထပ်ထား လိုက်သည်။ ကော်ဖီ ကရားလေး မကာ ခွက်အလွတ် ၂ခွက်ထဲ အပြည့် ထည့် ပြီး ပါမုန့်ယို စားမည် အလုပ် ဘေးချင်းကပ်လျက် ထိုင်နေ သော ဦးစိုင်းမောင် ထရပ်လိုက်၏။

" ခဏ … မဆု "

ဦးစိုင်းမောင် အသံကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ပါးစပ်ထဲ ပါမုန့်လေးအား ကိုက်ထားရာမှ ပြန်ထုတ် လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနှင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ လက်မှ ပေါင်မုန့် အား ယူကာ ထပ်ထား သော ပေါင်မုန့် ၂ချပ်အား ခွာပြီး ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ် နေသော လီးထိပ်အား ညှပ်လိုက်၏။ လက်၂ဖက်ဖြင့် ပေါင်မုန့် ၂ချပ်အား ခပ်ဖွဖွ ဖိကိုင်ကာ ရှေ့တိုး နောက် ဆုတ်လေး လုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ပေါင်မုန့်၂ချပ်ကြားမှ ဒစ်ကြီးမှာ ပေါ်လိုက် ပျောက်လိုက်ဖြင့် ယိုများ ပေကပ် လာစဉ် ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါက်တာ ဆုရတီ ပါးစပ်နား ကပ် ပေးလိုက်၏။

ဒေါက်တာဆုရတီ ကြောင်ကြည့် နေရာမှ သဘော ပေါက် ကာ ပါးစပ်နား ထိကပ်လာသော ဒစ်ဖူးပေါ်မှာ ယိုများအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ရင်း မျိုချပစ် တော့သည်။ ထပ်ခါ ထပ်ခါ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ရင်း ပေကပ်လာသော ယိုများ အား မျိုချလိုက် ပေါင်မုန့် လေး ကိုက်စားလိုက်နှင့် ၂ချပ် လုံး ကုန်သွားစဉ် လီးအရည်ပြား ပေါ်မှ ပေကပ် နေသော ယိုများအား ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ်ပြီး လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အားဟား ……… ရပြီ   ရပြီ ………… မဆု ………… ဒီတခါ ………… ကျနော့် အလှည့် "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီအား စားပွဲခုံပေါ် ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေထားဖြင့် ပက်လက်လှန် တင် ကာ ယိုသုတ်ထားသော ပေါင်မုန့် ၂ချက်အား ယူပြီး ခွာလိုက်၏။ ပေါက်မုန့် မျက်နှာပြင်ပေါ်မှ ကပ်နေသော ယိုများအား ဒေါက်တာဆုရတီ ပေါင်ဂွမှာ စောက်ပတ် အုံအား သုတ်ကာ လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်တော့ သည်။ ဒေါက်တာဆုရတီ တယောက် စောက်ပတ်လေး အား ယိုသုတ်ပေးစဉ် အေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ပင်ယက်စဉ် နွေးကနဲ့ မတူညီသော ခံစားမှု့ ၂ခု တလှည့် စီ ပြောင်းပြီး ခံစားနေရင်း စောက်ပတ်အုံလေး ဖေါင်းကြွ လာပြီး အရည်ကြည်များ အိုင်လာရ၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ လည်း စောက်ပတ်အုံပေါ်မှ ယိုများအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှ အရည်ကြည်များ အား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ ဆွဲစုပ် မျိုချပစ်တော့သည်။

" အားးးးး ………… အ …………… ကိုစိုင်းရယ် "

ဒေါက်တာဆုရတီ ဖင်ကြီးကြွကာ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ် အား လိုက်တေ့ ပေးနေရှာ၏။ ထို့နောက် ၂ဦးသား ပုံစံ မျိုးစုံနှင့် ၂ချီဆက်တိုက် ထမင်း စားခန်းထဲ လိုးကာ ကော်ဖီသောက်ရင်း အမောဖြေ နေကြ သည်။ အမောပြေ သည်နှင့် ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဖက်လိုးကြပြန်သည်။ ဦးရဲကျော် အိပ်ယာ မနိုးမချင်း အိမ်ထဲ နေရာ အနှံ့ အားရပါးရ စိတ်ရှိ တိုင်း လိုးပြီး ရေချိုးလိုက်ကြ၏။ ဦးစိုင်းမောင် ပြန်ကာနီး ခြံတံခါး လိုက်ဖွင့်ပေးရင်း ကားရှေ့ခန်းထဲ ဝင်ကာ ၅မိနစ်ခန့် လီးစုပ်ပေး လိုက်ရပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် ကားလေး ထွက်သွားမှ ခြံတံခါးစိကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် လာတော့၏။

.........................................................................................

" ဘာဖြစ်နေတာလဲ … သဲရယ် … ပြောဆိုလည်း မပြောဘူး "

" ဟူးးးးးး …… ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိပါဘူး …… သော်သော်ရယ် "

မနက်အစောကြီး ထကာ အချစ်တော် သော်တာထွန်း အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက် သူစိမ်း ယောင်္ကျား တဦးအား ပယ်ပယ်နယ် နယ် အလိုးခံပြီး လူမှု့ရေး ဖေါက်ပြန် နေသည်ကို ပိုးရတီ အပြောရ ခက်နေ ရှာ၏။

" ကဲ … ဒါဆိုလည်း …… ရေကူးမယ် … ထ …… အဝတ်စားလဲ "

သော်တာထွန်း စကားအဆုံး ၂ယောက်သား ရေကူး ဝတ်စုံ လေးများ လဲကာ တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖေးဘက် ရေကူး ကန်နား လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ရေးကူး ကန်ထဲ ဆင်း သော လှေကားမှ ဆင်းကာ ၂ယောက်သား အားရ ပါးရ ရေကူးနေကြ၏။ ခဏအကြာ ရေကူးကန် ဒေါင့်နားလေး ပိုးရတီမှာ ရေကန်နံရံအား ကျောမှီကာ ကန်ဘောင်ပေါ် လက်၂ဖက် တင်ရင်း လျှာလေး ထုတ်ကာ နူတ်ခမ်း လေး အားဝိုင်းပြနေသည်။ သော်တာထွန်းမှာ ပိုးရတီ မျက်နှာ လေး ကြည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးကပ် လာရင်း ပေါင်တန်၂ဖက်အား ရေထဲမှ ဆွဲမြှောက်ပြီး ဖင်ကြီးအား ပင့်ကိုင်လိုက်၏။

" အို့ …… သော်သော် "

ရေပေါ်ပေါင်တန် ၂ဖက် ပေါ်လာမှ ဆွဲဖြဲပြီး ပေါင်ဂွလေး ထဲ မျက်နှာအပ်ကာ ရေကူးဝတ်စုံ ဘောင်းဘီလေး ပေါ်မှ အဖုတ်လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်အား ပြန်ပင့် ကိုင်ထား သည်။ ပိုးရတီမှာ ကန်ဘောင်အား တံတောင် ဆစ် ၂ဖက် တင်ထောက် ထားရင်း မျက်လုံးလေး စင်းနေမိ၏။ ထိုစဉ် သော်တာထွန်းမှာ ပိုးရတီ၏ ဖင်ကြီးအား ဘယ်လက် ဖြင့် ထိန်းကာ ညာလက်မှ ရေကူးဝတ်စုံဘောင်းဘီဂွ လေးအား ပေါင်ခြံဘေး ဆွဲကပ် ပစ်တော့သည်။ ရေပေါ်တွင် စောက် မွှေး ပါးပါးလေး ကပ်နေသော ပိုးရတီ အဖုတ်လေး မှာ ဖေါင်းကြွနေပြီး ရေမျက်နှာ ပြင် မတည်ငြိမ်မှု့ကြောင့် စောက်စိလေးမှာ ရေပေါ် ပေါ်လာလိုက် မြုတ်သွားလိုက် ဖြစ်နေရ၏။

အစိလေး ပေါ်လာလိုက် သော်တာထွန်းမှ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းအား လျှာထိပ်ဖြင့် ပင့်ယက်ရင်း ဆွဲစုပ် ပေးနေသည်။ ရေစိုစို စောက်ပတ်လေးအား အယက်ခံရင်း စောင်စိလေး သော်တာထွန်း ပါးစပ်ထဲ ရောက်စဉ် နွေးက နဲ့ ဖြစ်ပြီး အပြင်ပြန်ထုတ်ချိန် ရေနှင့် ထိတွေကာ အေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ မတူညီသော ခံစားမှု့ ၂မျိုး တပြိုင်ထဲ ခံစား နေရ ပြန်၏။ သော်တာထွန်း တအားဆွဲစို့နေ သဖြင့် စောက်စိ လေးမှာ ရဲပြီး ကျိန်းစပ်လာပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှ အရည်ကြည် များ ရေကူးကန်ထဲ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ပိုးရတီ သွေးသား များ ဆူပွက်လာကာ အားကနဲ့ တချက် အော်ပြီး ရေပေါ် စောက်ရည်များ ကော့ပန်း ပစ်တော့၏။ သော်တာထွန်းမှာလည်း ပိုးရတီ ရေပေါ် ကော့ပျံနေပုံ အား ကြည့်ရင်း ရေထဲ၌ပင် အဖုတ်လေး အား ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိပွတ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ၂ယောက်သား နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ခဏအကြာမှ ရေကူးကန်ထဲမှ ပြန်တက် လာရင်း ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ရေ ချိုးကြ၏။

ထိုအဖြစ်ပျက်များအား ချောင်းနေသူမှာ သော်တာထွန်း တို့ အိမ်မှ တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းသော ဖိုးလုံးပင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးလုံးမှာ အသားမဲမဲ အရပ်ပုကာ ကိုယ်လုံး ခပ်ပြတ်ပြတ် နှင့် အသက် ၂၁ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိနေ၏။ သော်တာထွန်း ဖခင် မွေးရပ်မြေသို့ ပြန်စဉ် ရွာမှ ငယ်သူငယ်ချင်း တဦး ၏ အကူညီတောင်းမှု့ကြောင့် လက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းရန် နှင့် အိမ်တွင် အရေး အကြောင်း လူငယ် တယောက်ရှိရန် ခေါ်လာခဲ့သည်။ သော်တာထွန်း အထက် သားတယောက် ရှိသော် လည်း အိမ်မကပ်သဖြင့် အရေးအကြောင်း လူငယ် ဆိုလို့ ဖိုးလုံးသာ ရှိ၏။ တိုက်၏ တောင်ဘက် ကားဂို တောင် နောက်ကျောဘက် အခန်းလွတ်ထဲ ခြံစောင့် ဦးစံ မောင် နှင့် အတူ နေထိုင်ရ၏။ ရေကူးကန် အနောက်ဖက် ခြုံများ ရှင်းနေစဉ် သော်တာထွန်းနှင့် ပိုးရတီတို့ ရေလာကူး သဖြင့် အသံ ပေးပဲ ဝမ်းလျား မှောက်ကာ ချောင်းကြည့် တော့သည်။

ဖိုးလုံး တယောက် သော်တာထွန်းတို့ အိမ်အား ရောက်ရှိ နေသည်မှာ ၂နှစ်နီးပါ ရှိနေ၏။ ရွာမှာနေစဉ် ကတည်းက ရာဂစိတ် အားကြီးသူ ဖြစ်ရာ ဒီအိမ် ရောက်ပြီး ၂လ အကြာ အခွင့်ရေး ရလျင် ရသလို သော်တာထွန်းအား ချောင်းလေ့ ရှိသည်။ သို့သော် သော်တာထွန်းမှာ ယောင်္ကျားစိတ် ပေါက်ကာ ဒူးဖုံး ဘောင်းဘီတို များနှင့် အနေများ သဖြင့် မှန်းချက်နှင့် နမ်းထွက် မကိုက်ခဲ့ပေ။ ဒီတကြိမ်သာ ရှားရှား ပါးပါး ရေကူးဝတ်စုံ လေးနှင့် မြင်ခွင့် ရလိုက်၏။ သော်တာ ထွန်းတို့ အိမ်ထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ခြုံများအား ပြောင် အောင် ရှင်းကာ ပြီးစီးသည်နှင့် ဂိုဒေါင်နားမှ ရေကန် လေး ထဲ ရေချိုးကာ သူနှင့် ခြံစောင့် ဦးစံမောင် နေသော အခန်း ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

" ဖိုးလုံးလား … ဟုတ် … အဘစံ "

" ခြုံတွေ ရှင်းပြီးရင် … အိမ်ကြီးထဲ … သွားလိုက်ဦး … ဆရာ ကတော် ခေါ်နေတယ် "

" ဟုတ်ကဲ့ "

ဖိုးလုံး မျက်လုံးများ အရောင် တောက်လာတော့၏။ အဝတ် စား အမြန်လဲကာ အိမ်မကြီး ဘေးမှ ပတ်ထွက် ရင်း အိမ် ရှေ့ပေါက်မှ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ အရောက် သော်တာ ထွန်းနှင့် ပိုးရတီတို့ ထွက်လာ နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

" ဖိုးလုံး … ခုန … နင် ဘယ်သွားနေတာလဲ … မာမီ ခေါ်နေတယ် "

" နောက်ဖေး …… ဟို ဟို "

" ကဲ … တော်ပြီ ……… အူကြောင်ကြောင်နဲ့ … မာမီ ဘာဝယ်ခိုင်းမလဲ …… မသိဘူး … သွားလိုက်ဦး "

" ဟုတ် "

" လာ … သဲ … သော်သော်တို့လည်း … ရုပ်ရှင် ဒိုးမယ် "

……………………………...............................................................

အခန်း ( ၆ )

သော်တာထွန်းမှာ ဖိုးလုံးအား ပြောရင်း ပိုးရတီအား တဆက်တည်း ပြောကာ ၂ယောက်သား ထွက်လာခဲ့ လိုက် ၏။

" ဟင် …… သော်သော့် ကား …… ကိုကို ယူသွား ပြန်ပြီ … ထင်တယ် "

" ကဲပါ … သော်သော်ရယ် … ပိုး ကားနဲ့ပဲ … သွားရအောင် … လက်မှတ် မမှီပဲ … နေမယ် "

" တောက် …… သူ့ကားက ………… ဘောလုံးပွဲ ရှုံးလို့ ပေါင်ထားတာ …… သဲ ရ "

" သူ့ကားသူ ပေါင်တာပါ … သော်သော့် ကားတော့ … မလုပ်ရဲ လောက်ပါဘူး … သွားကြစို့ "

၂ယောက်သား ပိုးရတီ ကားလေးဖြင့် ခြံဝန်းထဲမှ ထွက် လာကာ အိမ်ရှေ့ လမ်းမပေါ် ပုံမှန်လေး မောင်းရင်း လမ်းထိပ် လမ်းမကြီးပေါ် မေးတင်ကာ မြို့ထဲဘက် ဦးတည် လိုက်တော့သည်။ မီးပွိုင့် ၂ခု ဖြတ်ကျော် အပြီး ပိုးရတီ ကားလေး ညာဘက် နောက်ဘီး ပေါက်သဖြင့် လမ်းဘေး ထိုးရပ်လိုက်တော့သည်။

" ဟူးးးးး … ဒီနေ့ ပြသဒါးပဲ …… သဲရယ် … သော်သော့်ကားက …ကိုကို ယူသွားပြီ ……… သဲကားက ……… ဘီးပေါက် ပြန်တာ "

" အင်း …… ကားဘီး ဖာဖို့ … ပိုး ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် … ခဏ စောင့် "

ပိုးရတီ အသိ လေထိုးကျွတ်ဖာ ဆိုင်အား ဖုံးဆက်ရာ ၁၀မိနစ် အကြာ ဆိုင်ကယ်နှင့် ကားဘီးအား လာဖြုတ် ၍ မိနစ် ၂၀အကြာတွင် လာရောက် တပ်ဆင် ပေးသွား သည်။ ရုပ်ရှင် လက်မှတ် မမှီသဖြင့် မုန့်စား အအေး သောက်ကာ သော်တာထွန်း အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြ တော့၏။ အိမ်ပြန် ရောက်သည်နှင့် သော်တာထွန်းမှာ  အိမ်အောက်ထပ် ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာ တွဲလျက် အခန်း ထဲ ဝင်ကာ သေးပေါက်ပြီး အဖုတ်လေးအား ဆေးကာ ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် တီဗွီဖွင့်မည် အလုပ် အိမ်၏ မြောက်ဘက်ခြမ်း အရှေ့ဘက်မှ အိပ်ခန်းရှေ့ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့် ချောင်းကြည့်နေသော ပိုးရတီအား မြင်လိုက်သဖြင့် တီဗွီမဖွင့်ဖြစ်တော့ပဲ ပိုးရတီ နားလေး လျှောက်လာခဲ့၏။ ထိုအိပ်ခန်းမှာ မိခင်နှင့် ဖခင်တို့၏ လင်မယား အိပ်ခန်းဖြစ်ရာ တံခါးဝမှ အတွင်းဘက် စိုက်ကြည့်နေသော ပိုးရတီ နောက်ကျောဘက်မှ ကပ်ကာ အတွင်းဘက် ကြည့်လိုက် မသည်။

မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ရှက်ခြင်း ဝမ်းနည်း ခြင်း ယူကျိုးမရ ဖြစ်ခြင်းများ ခံစားမှု့ ပေါင်းစုံ ခံစား နေမိ တော့ ၏။ အိပ်ခန်းထဲ လူ၂ယောက် ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ် ပေ။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ကိုယ်လုံး တီး အနေထား နှင့် ပက်လက်လှန်လှဲနေရာ ဖိုးလုံးမှာ စွပ်ကျယ် လက်ပြတ် ဖြင့် ဘေးမှာ ကိုယ်တစောင်း ခွရင်း ဒေါ်သီတာ မိုး နို့အုံတဖက် အား စို့ကာ လက်တဖက်က ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်ပေးနေ၏။

" ခုမှ … တခါ လိုးထားတာ … မဝသေးဘူးလား … ဖိုးလုံး "

" အန်တီမိုး … စောက်ဖုတ်ကြီးက … မြင်တာနဲ့ … လိုးချင် စရာကြီး … လိုးရတာ အားမရဘူးဗျာ "

" နင် … ကိုသန့်ဇင် တို့ရွာကတည်းက … ငါ့ကို ပစ်မှား နေတာ … ငါသိပါတယ် "

" ဟုတ်တယ် … အန်တီမိုးရာ … အဲဒီညက … ကျနော် … ဂွင်းကို …… ၃ခါလောက် ထုပြီးမှ … အိပ်လို့ရတာ "

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ အသက် ၄၇နှစ် ကျော်လာ သော်လည်း အသား ဖြူဖြူ နှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ် ပေါက်မှာ အချိုးကျစွာ  ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိနေသေးသည်။ ခင်ပွန်းသည် ဦးသန့်ဇင်မှာ အသက် ၅၀ကျော်နေပြီး လက်ရှိ အသက်အရွယ်ထိ တလ ၄ကြိမ်ခန့် ကာမ ဆက်ဆံသေး သော်လည်း နောက်ပိုင်း အိမ်ထောင် ရေး သုခ မရှိသည့် ရက်တွေ များလာတော့၏။တဖြည်းဖြည်း တငွေ့ငွေ့လောင်ကျွမ်းနေသော ကာမမီး လေးအား လူမသိ သူမသိ အိမ်ထဲတွင် ငြိမ်းနေမိသည်။

ပက်လက်လှဲကာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ပေါင်တန်၂ဖက်  ဖြဲထား သဖြင့် ဖင်သားစိုင် ဘေးသားများကားထွက် နေပြီး ပေါင်ခြံကြားမှ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာ ဖိုးလုံး လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေသဖြင့် ပြန်လည် ဖေါင်းကြွ လာတော့၏။ ဖိုးလုံး တယောက် နို့အုံ ၂ဖက်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်စီ ဆွဲစုပ် ကာ ထထိုင်ပြီး ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် အနေထား ပြန်လှဲကာ ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်ကြီးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲကပ် ပစ် သည်။ ပေါင်တဖက် ကွေးထောင်ပေးသော စောက်ပတ် အား ခေါင်းတိုး ယက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲမှ လီးက ဖြောင်း ခနဲ့ ထောင်ထလာ၏။ ဒေါ်သီတာမိုး မှာလည်း ကိုယ်တ စောင်း အနေထားဖြင့် ဖိုးလုံး ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ် နေသည့် လီးကို မက်မက် မောမော ဆွဲစုပ်တော့သည်။

စောက်ပတ် အယက်ခံရင်း လီးစုပ်ရသည့် အရသာ အား ဖိုးလုံးနှင့် တွေ့မှ ခံစားတတ် လာခဲ့၏။ ခန္ဓကိုယ်နှစ်ခု ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပူးကပ် ကာ ဖိုးလုံး လက်တဖက်က ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ်ရင်း အဖုတ်အား ယက်ပေးနေသလို ဒေါ်သီတာမိုး လက်တဖက်မှာ လည်း ဖိုးလုံး ပေါင်တန်အား ပွတ်သပ် ပေးကာ လီးကြီး အား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေသည်။ လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက် နေရင်း အကြောများ ထောင်လာရ၏။ ဖိုးလုံး လျှာစွမ်း အောက် ရောက်နေသော ဒေါ်သီတာမိုး အဖုတ် မှာ လည်း ဖေါင်းကြွနေပြီး အရည်ကြည်များ အိုင်နေတော့ သည်။ စောက်စိလေး အား ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြီး လျှာ ထိပ်လေးဖြင့် ဖိထိုးဝိုက်ဆွဲ ပေးရာ ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဆက်မစုပ် နိုင်တော့ပဲ တအားအား ညည်းနေ ရှာ၏။ သူမ ခန္ဓကိုယ် တဆက် ဆက် တုန်ကာ ဖိုးလုံး မျက်နှာအား စောက်ပတ် ဖြင့် ဖိကပ် နေရ ပြန်သည်။

" အားးးး … အမလေးးး … ဖိုးလုံးရယ်  အ  အ …… ငါ ……… ငါ … မရတော့ဘူး …… ကျွတ်ကျွတ် "

ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် ညည်းနေရင်း ထထိုင်ကာ ဖိုးလုံး ကိုယ်လုံးအား ဆွဲလှန်ပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးပေါ် ခွထိုင်ကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးတော့ ၏။ ဖြူဖွေး အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက် ရမ်းခါနေကာ မျက်စိမိတ်ရင်း ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက် ချလိုက်နှင့် အချက် ၄၀ခန့် မနား တမ်း ဆောင့်ချရင်း စောက်ရည် များ ပန်းထုတ် နေတော့သည်။

" အ ……… အ …… ကောင်းလိုက်တာ ………… အင်းဟင်း ……………… ရှီးးးးး ရှီးးးး "

စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ကာ ခဏအကြာမှ ဘေးနား လှဲချကာ ပက်လက်လှန် အနားယူနေလိုက်၏။ အဖုတ် ထဲ မှ လီးကျွတ် သွားသည်နှင့် တဘူဘူ တဘင်ဘင် ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လေအံသံများ ထွက်ပေါ် နေသည်။

................................................................................................

" အဟင့် ဟင့် ……… ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ …… သဲရယ် "

သော်တာထွန်း တယောက် မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းနားမှာ  ခွာလာပြီး သူမ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ပိုးရတီအား ဖက်ကာ ငိုနေရှာသည်။

" မငိုပါနဲ့ …… သော်သော်ရယ် "

" မာမီ … လုပ်ရက်တယ်ဟာ …… ဒယ်ဒီ့ အပေါ်ကို "

" အင်း …… ပိုး မာမီလည်း …… အတူတူပါပဲ …… သော်သော်ရယ် … မနေ့ညက … ဒယ်ဒီ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ ဖေါက်ပြန်လို့ …… ပိုးလည်း စိတ်ရှုတ်ပြီး …မနက်လင်းလင်း ချင်း …… သော်သော် တို့အိမ် ထွက်လာ ခဲ့တာလေ "

" ဟင် "

" ဟုတ်တယ် … သော်သော် "

ပိုးရတီမှာလည်း သူမ မိခင် ဒေါက်တာ ဆုရတီနှင့် ဦးစိုင်း မောင်တို့ လိုးကြပုံများအား သော်တာထွန်း အား ပြန်လည် ပြောပြ လိုက်တော့၏။ ညနေစောင်း ပိုးရတီ ပြန်ကာနီး သော်တာထွန်းမှာ အိမ်ရှေ့ ကားနားထိ လိုက်ပို့ရန် ၂ယောက်သား အတူ ထွက်လာ ခဲ့၏။

" ဟော … သမီး … ပိုး …… ပြန်တော့ မလို့လား "

ပိုးရတီတို့ ဧည့်ခန်းရှေ့ အဖြတ် အိပ်ခန်းထဲမှ ကွတကွတ ဖြင့် ထွက်လာသော ဒေါ်သီတာမိုးမှာ နွမ်းလျသော အသံ လေး ဖြင့် နူတ်ဆက် နေသည်။

" ဟုတ် …… အန်တီမိုး "

ပိုးရတီမှာ ပြုံးပြရင်း ပြန်လည် နူတ်ဆက်သော်လည်း သော်တာထွန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား စိတ်ခုနေသဖြင့် ခပ်တည်တည်လေး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ပိုးရတီ ကားလေး ထွက်ခွာသွားမှ ခြံဝန်းတံခါးအား ပြန်စိကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။

" သော်သော် …… မာမီ့ … ရေခဲသေတ္တာထဲက … ရေအေးတာလေး …  တဘူးလောက် … ယူပေးဦး "

ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် နေ့လည်ကတည်းက ညနေထိ လစ်ဟာနေသော ကာမ စည်းစိမ်လေးအား ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူနေရာ စောက်ပတ် တအုံလုံး ကျိန်းစပ်နေပြီး ပေါင်ဂွ များ နာကျင်ကာ တကိုယ်လုံး ညှောင်းညာနေသည်။ သော်တာထွန်း ယူလာပေး သော ရေဗူးအား ဖန်ခွက်ထဲ အပြည့်ငှဲ့ကာ တဝက်ခန့် မော့သောက် ပစ်၏။ သမီး ဖြစ်သူ သော်တာထွန်း ထွက်သွားသည်နှင့် ဖိုးလုံးနှင့် ဖြစ်ပျက် ခဲ့သော အကြောင်းများအား ပြန်လည် စဉ်းစား နေမိသည်။

...............................................................................................

လွန်ခဲ့သော ၃လခန့်က ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသန့်စင် ရွာသို့ ပြန်ပြီး ကထိန်ခင်းရာ လိုက်ပါ သွားခဲ့ရ ၏။ သားဖြစ်သူ ဇင်အောင်နှင့် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း တို့မှာ ကျောင်းပိတ်ရက်နှင့် မဆုံသဖြင့် အိမ်မှာပဲ နေခဲ့ ကြသည်။ ဦးသန့်ဇင်တို့ လင်မယားမှာ ဖိုးလုံးအား ခေါ်ကာ ကထိန်ခင်း သွားခဲ့ကြ၏။ ဖိုးလုံးမှာလည်း ရွာသို့ ခဏ ပြန်လိုက်ရမည် ဖြစ်သဖြင့် တလမ်းလုံး ပျော်ရွှင် နေသည်။ ရွာရောက်သည့်နေ့ ဦးသန့်ဇင်မှာ ငယ် သူငယ်ချင်းများနှင့် သောက်ရင်း စားရင်း ညပိုင်း ထမင်းပင် မစားနိုင်ပဲ အိပ် ပျော် သွားတော့၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ဦးသန့်ဇင်တို့ တည်း သည့်အိမ်အား ဖိုးလုံးအား ခေါ်ပြီး ညအိပ်လိုက်ရ သည်။ ဖိုးလုံးတယောက်လည်း သူ့အိမ် မအိပ်တော့ပဲ ဦးသန့်ဇင် တို့ လင်မယား တည်းသော အိမ်သို့ လိုက်အိပ် ရ၏။

ဦးသန့်ဇင်တို့ အိပ်သော အိပ်ခန်း၏ ခပ်လှမ်း လှမ်းတွင် ခြင်ထောင်လေး ထောင်ကာ အိပ်နေရင်း  ည၁၀နာရီ ကျော်ကျော်တွင် ဦးသန့်ဇင် ထအမ်ရာ ဒေါ်သီတာမိုးနှင့် အတူ ဦးသန့်ဇင်အား နှိပ်နယ် ပြုစုရင်း ပြန်အိပ်လိုက် သည်။ နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေရင်း ညလယ်တွင် ဆီးပုံး တင်း လာကာ သေးပေါက်ချင်သဖြင့် အိမ်၏ နောက်ဖေး တံခါး အား ဖွင့်ကာ အိမ်သာ သွားရန် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း အိမ်သာနား အရောက် ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ထမိန်အောက်နားစအား မကာ တရွှီးရွှီးနှင့် သေးထိုင် ပေါက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ လရောင် အောက် ဒေါ်သီတာမိုး ပေါင်ဂွမှ အမွှေးအုံကြီးက အတိုင်း သား မြင်နေရသည်။ ဖိုးလုံး ရုတ်တရက် ကြောင်ကြည့်ရင်း ဘေးသို့ လှည့်ကာ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် သေးကော့ ပန်းနေမိ၏။

ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း အိမ်မှ ခိုင်းတဲ့သူမို့ အလေး မထား တာလား သားအမိ အရွယ်မို့ ဂရု မစိုက်တာ လား မသိ မတ်တပ်ရပ် သေးပေါက်နေသော ဖိုးလုံး အား ကြည့်ကာ သေး ဆက်ပေါက်နေတော့သည်။ နောက်မှ ရောက်သော ဖိုးလုံးမှ အရင်ပြီးကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင် သွား၏။ခြင်ထောင်ထဲ ဖိုးလုံး တယောက် အိပ် မပျော်တော့ပေ။ အရင်က မိခင် အရွယ်မို့ ဘာစိတ်မှ မရှိ သော်လည်း ဒေါ်သီတာမိုး စောက်ပတ်အုံအား မြင်မိကာ စိတ်လှုပ်ရှား နေရ၏။ လိုးချင်စိတ် များ တဖွားဖွား ပေါ်လာသဖြင့် ဂွင်းထုပြီး အိပ်လိုက်ရသည်။ မနက် အိပ်ယာနိုးသည်အထိ ဒေါ်သီတာမိုး စောက်ဖုတ် အုံကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် နေမိ၏။

ကထိန်ခင်းပြီး မြို့သို့ ပြန်အရောက် ၅ရက်ခန့် အကြာ ဒေါ်သီတာမိုးတယောက် အိမ်၏ တောင်ဘက် ကား ဂိုဒေါင် ဘေး ဦးစံမောင်နှင့် ဖိုးလုံး နေသော အခန်း လေးဆီ လျှောက် လာခဲ့၏။ အခန်းတံခါး ဟနေသဖြင့် အသာတွန်း ဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။

'' ဖိုးလုံး …… ဦးစံမောင် …… ရှိလား "

ဖိုးလုံး ရုတ်တရက် လန့်သွားမိသည်။ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းရင်းဘက် ဖုန်းအားထောင်ကာ အပြာကား ဖွင့်ကြည့် ရင်း ဖုန်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်ပြီး ဂွင်း ထု နေစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ ပေါ်လာ သော အသံကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် ဆက်ကနဲ့ တုန်သွား ရ၏။

'' ဟုတ် … ဟုတ် …… ရှိပါတယ် …… လမ်း   ထိပ်   ဆေးလိပ် … သွား  သွား … သွား   ဝယ်    နေ   တာ "

ဖိုးလုံး စကားသံ တုန်ရင်နေသည်။

" ဟဲ့ …… အို …… နင်   နင် ……… ဖုန်း ဖွင့် ပြီး …… မကောင်းတဲ့ ကားတွေ …… ကြည့် ……… ကြည့် ……… ဟင် "

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ကုတင်နား ဖိုးလုံး ဘေး အရောက် ဖုန်းထဲမှ တအားအား အော်သံများကြောင့် အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိရာ အပြာကား ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ဖိုးလုံးဘက် လှည့်ပြောလိုက်၏။ ဖိုးလုံးဘက် အလှည့် တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ ပေါင်ကြားမှ လီးအား မြင်လိုက် ရပြန်သည်။ ဖိုးလုံး လက်သီးစုပ်ထဲမှ လီးမှာ ဒစ်ကြီး ကားထွက် နေကာ ဒစ်အောက် လီးအရည်ပြားပေါ် အကြောများ ထနေသည်ကို ထပ်မန် တွေ့နေမိ၏။

'' ကျနော် ……… ဟို ………… ဟို …………… "

ဖိုးလုံးမှာ ဘေးနား ရပ်နေသော ဒေါ်သီတာမိုးအား ပြန်ဖြေရင်း လက်ထဲမှ လီးအား စိုက်ကြည့် နေမှန်း သိသဖြင့် လီးအား လွတ်ကာ ပုဆိုးဖြင့် အမြန် ဖုံးလိုက် ရတော့သည်။ လက်မှ လွတ်လိုက်သော ပုဆိုးအတွင်း မှ လီးမှာ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေရှာ၏။ ဒေါ်သီတာမိုး မှာ လည်း ဘာဆက် ပြောရမှန်း မသိ ဆွံ့အနေမိ သည်။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ် ဖိုးလုံး ပုဆိုးထဲမှ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေသော လီးအား ကြောင် ကြည့် နေမိသည်။ ရှက်စိတ်နှင့် အတူ ပေါင်ကြားထဲ  အဖုတ်ဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရရှာ၏။ အပြင် မထွက်ပဲ အိမ်ထဲ အနေများသူမို့ အင်္ကျီလက်ပြတ် လေးနှင့် ဒူးဖုံးစကပ် အပါးလေးသာ ဝတ်ထားမိသည်။

ဖိုးလုံးတယောက် ဒေါ်သီတာမိုးအား ကြည့်ရင်း ရှက်စိတ် ထိတ်လန့်စိတ်များမှ တဆင့် ရမ္မက်စိတ်များ ဝင်ရောက် လာတော့၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဒေါ်သီတာမိုးအား သိုင်းဖက်ရင်း ပါးပြင်၂ဖက်အား ဖိနမ်းပစ်သည်။

" ဟဲ့ ……… အို့ ……… ဖိုးလုံး ……… လွတ် လွတ် …………… လွတ်စမ်း …………… နင်   နင် …… ဒါ  ဘာ   လုပ် …… လုပ် ……… အု …… ဖလု …… ပြွတ်    ပလပ် …………… အွန့် …… ပြွတ် ပြွတ် "

………………………………......................................................

အခန်း ( ၇ )

ဒေါ်သီတာမိုး ရုန်းကန်ရင်း ပြောနေစဉ် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ် ခံရသဖြင့် အသံ ထပ်မထွက်တော့ပေ။ ဖိုးလုံးမှာ လူကောင် သေးသော်လည်း အလုပ်ကြမ်း လုပ်ကိုင် နေသူမို့ သန်မာနေ၏။ ဖိုးလုံး လက်၂ဖက် ထဲမှ ရုန်းကန် နေစဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ စကပ်အပါးလေး ပေါ်မှ မာထင်နေ သော အရာ တခုက ဖိထောက်မိ သဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားရပြန်သည်။ အထိ အတွေ့နဲ့ ဝေးနေသဖြင့် ကာမစိတ်လေး ဝုန်းကနဲ့ တောင်လောင် လာမိ၏။ သို့သော် သူမ အိမ်မှ တောက်တို မယ်ရ ခိုင်းသော လူ တယောက်မို့ မာနက ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

ရုတ်တရက် ဖိုးလုံး လက်တဖက် ပြေလျော့ သွားပြီး သူမ ပေါင်ကြားထဲမှ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးရာ ရုန်းကန်နေရင်း အားလျော့လာမိသည်။ ဖိုးလုံးမှာ ရာဂနတ် ဖမ်းစား ထားသဖြင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရှေ့ဆက်တိုးနေတော့၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ  တဖြည်းဖြည်း ဖိုးလုံး လျှာဖျားလေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း မသိမသာလေး တုံ့ပြန် ပေးလာသည်။ ကာမစိတ် တဝက် မာနစိတ် တဝက်ဖြင့် ဒေါ်သီတာမိုး အရသာ ၂မျိုး ပူးတွဲ ခံစားနေမိရှာသည်။ ပေါင်းကြားမှ အဖုတ်မှာလည်း ယားလာကာ အရည်များ စိမ့်ထွက် နေ၏။ ထိုစဉ် ဖိုးလုံးတယောက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ် အဖုတ်ပွတ် နေရာမှ ရုတ်တရက် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက် သည်။

စကပ် အောက်နားစ လေးအား ဆီးခုံးထိ ပင့်တင်ကာ  ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂လုံးကြား ညှပ်နေ သော အဖုတ်အုံကြီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရွာသို့ ဦးသန့်ဇင် ကထိန်ခင်း သွားစဉ် အိမ်သာထဲ မြင်လိုက်ရ သော စောက်မွှေးအုံ ထူထူကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေ ရ၏။ လက်တဖက် ဖြင့် ဖြဲကြည့်ရာ အမွှေးမဲမဲ များအောက် နူတ်ခမ်း ၂ဖက် အနည်းငယ် လန်နေကာ ဘေးသား၂ခြမ်း မှာ ဖေါင်းကြွနေသည်ကို တွေ့လိုက် မိသည်။

" လှလိုက်တာ … အန်တီမိုးရယ် … စောက်ဖုတ်က …… အကြီးကြီးပဲ "

ဖိုးလုံးဆီမှ အက်ကွဲသော စကားသံ ထွက်ပေါ်လာပြီး စောက်ပတ်အုံကြီးအား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေရှာ၏။ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်သားများ ကြုံ့သွားကာ ပေါင်ကြား ထဲမှ အဖုတ်အား နမ်းနေသော ဖိုးလုံးခေါင်းအား တွန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

" ဟာ …… အန်တီမိုး …… ကျနော် ……… "

" ဦးလေးစံ ပြန်လာရင် … မကောင်းဘူး "

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ဖိုးလုံး ဆိုလိုသည့် အဓိပ္ပယ်အား နားလည်သဖြင့် ဖိုးလုံး စကား မဆုံးခင် ဖြတ်ပြောကာ အခန်းလေးထဲမှ ထွက်ခွာ သွား၏။ ဖိုးလုံးလည်း ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်း ဖြင့် ထွက်သွားသော ဒေါ်သီတာမိုး နောက်မှာ ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ဖြင့် ခပ်ခွာခွာ လိုက်လာ ခဲ့သည်။ အိမ်နောက်ဖေး ပေါက်မှ ဝင်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ဒေါ်သီတာမိုးတယောက် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲထိုင်ပြီး  ခေါင်းငုံထားလိုက်ပြန်သည်။ ရှက်စိတ်နှင့် ရဲနေသော မျက်နှာလေးအား ဖိုးလုံးမှ ဆွဲမော့ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့ စုပ်ပစ်၏။ တဆက်ထဲ အင်္ကျ ီလက်ပြတ်လေး ပေါ်မှ နို့အုံ၂ဖက်အား ညှစ်ချေ ပေးရာ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ဖိုးလုံး ခေါင်းအား လက်တ ဖက်ဖြစ် ဖမ်းကိုင်ကာ လျှာထိပ်လေး အား ဖိစုပ်ပေး လိုက်သည်။

ဖိုးလုံး စိတ်ရဲ လာကာ နို့အုံအား ညှစ်ပေးနေရင်း အောက် သို့ ရွေ့ကာ ပေါင်တန် ၂ဖက်အား  ပွတ်သပ် ပေးရာ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ပေါင်၂ဘက် မသိမသာ ကားပေး နေ၏။ ပေါင်ဖြဲပေးသည်နှင့် ဖိုးလုံးလက်မှာ စကပ် အောက်နားစ ထဲ လက်လျိုသွင်းကာ ပေါင်ကြား ထဲ စမ်းကြည့် လိုက်ပြန် သည်။ အရည်ရွှဲ နေသော အဖုတ်အား စမ်းမိသည်နှင့် လက်ခလယ် ဖြင့် အက်ကွဲကြောင်း အတိုင်း အထက် အောက် ဖိဆွဲပေးကာ ဒေါ်သီတာမိုး ကိုယ်လုံးအား ကုတင်ပေါ် လှဲချပစ်၏။ ဒေါ်သီတာမိုး ကိုယ်လုံးမှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထား လှဲနေသော်လည်း ခြေသလုံး တုတ်တုတ် ခဲခဲလေးမှာ ကုတင်စောင်းမှ အောက်သို့ တွဲလောင်း ကျနေရသည်။ ပါးပြင်၂ဖက် နမ်းရင်း အင်္ကျီအပေါ်မှ နို့နှစ်လုံး အား ညှစ်ချေပေးလိုက် ၏။

အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးအား ချွတ်ရာ အနက်ရောင် ဇာဘော်လီအောက် ရုန်းထွက်နေသော နို့အုံ အပေါ် ခြမ်း အား မြင်နေရသည်။ ဇာဘော်လီချိတ်အား ကိုယ်တစောင်း လှည့်ဖြုတ်ရာ ပက်လက် ပြန်လှန် သည်နှင့် အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးမှာ မာခဲနေ ၏။ နို့သီးခေါင်း လေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ဝိုက်ကာ ဖိစို့ ပေးစဉ် ဒေါ်သီတာမိုး ခန္ဓာကိုယ်မှာ တအီးအီး ညည်းရင်း လူးလွန့်လာတော့သည်။ တအင်းအင်းနှင့် နွယ်နွယ် လွန့်လူးလို့နေသည်။ ခပ်မို့မို့ ဗိုက်သားလေးအား လျှာ အပြားလိုက် ယက်ရင်း စကပ် မျှော့ကြိုးလေးအား ပေါင်ရင်း ဘက် ဆွဲချစဉ် ဖင်သားစိုင်ကြီး ကြွပေး နေပြန် ၏။

ဆီးခုံးနား လျှာပြားလေး အရောက် ညှီစို့စို့ နှင့် စောက် ရည်နံ့လေး ဖိုးလုံး နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင် လာတော့ သည်။ဖိုးလုံး မတ်တပ် ထရပ်ကာ ဒေါ်သီတာမိုး၏ ကုတင်စောင်း တွဲလောင်းကျနေသော ခြေသလုံး ၂ဖက်အား ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်ပစ်၏။ ပေါင်ရင်း လိပ်နေသော စကပ် မျှော့ကြိုး လေးအား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ကြမ်းပြင် အောက် ပစ်ချ လိုက်ပြန်သည်။ ပေါက်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ဖက် ကြား ဒူးထောက်နေရာယူကာ စောက်ပတ်ပေါ် မျက်နှာ အပ်ချ ပစ်၏။ စောင်မွှေးအုံအား ပါးပြင် ၂ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာ ပွတ်ကာ ခဏ စိုက်ကြည့် နေသည်။

ဒေါ်သီတာမိုးမှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ သော ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဖင်ကြီးကြွ ကာ ခေါင်း ထောင်ကြည့်နေသော ဖိုးလုံး ဆံပင်အား ဆွဲပြီး စောက် ဖုတ်နှင့် ကပ်ပေးလိုက်တော့၏။ ဖိုးလုံး ၏ လျှာစွမ်းအား သိချင်စိတ် ပြင်းပြကာ ပါးစပ်နေရာ လေးအား စောက်ပတ် ဖြင့် လှမ်းပွတ် ပေးနေသည်။ ဖိုးလုံးမှာလည်း ရွာမှာ တခါ မြင်ပြီး အိပ်မက်ထဲထိ စွဲလမ်းနေသော ဒေါ်သီတာမိုး အဖုတ်အား လျှာ အပြားလိုက် ပင့်ကာ တပြတ်ပြတ်နှင့် ယက်ပေးလိုက် သည်။ စောင်မွှေးအုံအား တံတွေးနှင့် အရည်ကြည်များ ကပ်ကာ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ၂ဖက် ဖေါင်းကား လာသည်နှင့် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လျှာထိပ် ဖြင့် အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးပြန်၏။

တဖြည်းဖြည်း အက်ကွဲ ကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိ လေးမှာ ခေါင်းထောင်လာ ပြန် သည်။ အစိထိပ်လေး အား လျှာဖျား လေးတင်ကာ ဖိချေရင်း ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်ပစ်ရာ ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်ကြီး လေထဲ မြှောက် တက် လာ၏။

" အ ………… အ …… ရှီးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ ……… ဖိုးလုံးရယ် … အင်း … ဟုတ်တယ် … အစိလေး …… စုပ်ထား ……… အ ………… အားးးး ……… ကျွတ်ကျွတ် "

၁၀မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဒေါ်သီတာမိုး ဖင်ကြီး ကော့တက် လာကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း ပစ်တော့သည်။ ဖိုးလုံး တယောက် စောက်ခေါင်း ပေါက်အား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ ပန်းထွက်နေသော စောက်ရည်များအား တဂွတ် ဂွတ်ဖြင့် မျိုချ နေ၏။ အထိအတွေ့ ဝေးနေသော ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် ပထမ အချီမှာပင် စောက်ရည် များ အားရပါးရ ပန်းထုတ်ရင်း ကုန်စင်မှ ဘုတ်ကနဲ့ ဖင်ကြီး မွှေ့ယာ ပေါ် ပြန်ကျလာသည်။

" ကောင်းလား ……… အန်တီမိုး "

" ကောင်းတာပေါ့ …… ဖိုးလုံးရယ် …… ငါ ဒီလို …… မခံစား ရတာ ………… ကြာပီလေဟာ "

မေးပြီး ဖိုးလုံးမှာ ထရပ်ရင်း အပေါ်အင်္ကျ ီအား ချွတ် နေစဉ် ဒေါ်သီတာမိုးမှာ ထရပ်ရင်း မျက်နှာချင်း ဆိုင် အနေထားနှင့် ဖိုးလုံး နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှာ သူမ စောက် ရည်များအား ယက်ကာ မျိုချနေ၏။ ဖိုးလုံး အင်္ကျ ီ ချွတ် ပြီးသည်နှင့် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပုဆိုး ခါးပုံ စအား သူမလက်နှင့် ဆွဲဖြည်ရင်း ပေါင်ကြားမှ ထောင် နေသော လီးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးနေ ရှာသည်။

" ကြီးလိုက်တာ …… ဖိုးလုံးရယ် …… နင်   နင် …… ဆေးတွေ ဘာတွေများ …… ထိုးထား သေးလား … ဟင် "

" မထိုးပါဘူး …… အန်တီမိုးရယ် "

ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် လောလော လတ်လတ် ပြီးထား သော်လည်း ကာမစိတ် မကျသေးပဲ ဖိုးလုံး လီးထိပ်အား တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေပြန်သည်။ ညာလက် ဖြင့် လီးတဝက် လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်အားဖြဲကာ လီးတန်အား အောက်နိမ့်ရင်း ဒစ်အပေါ်ကြားထဲ လျှာ ထိပ်လေးဖြင့် ဖိယက် ပေးလိုက်၏။

" အ ……… ရှီးးးးးးးးးးး "

ဖိုးလုံး ကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ အကနဲ့ ညည်း လိုက်ရသည်။ ဒစ်အပေါ်ခြမ်း ယက်ပြီး လီးအား ထောင် ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးအောက် မေးသိုင်းကြိုးလေး နှင့် ဘေးပတ် ပတ်လည်အား လျှာဖြားဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ လီးထိပ်အား ငုံရင်း လီးတန် ကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ လဥ ၂လုံးအား ညှစ်ချေပေးပြန် သည်။ ဖိုးလုံး တယောက် ဖင်သားများ ကြုံ့ကာ အံကြိတ် ခံနေရတော့၏။

" အ ………… အားးးးးးး ……… အ ……… ကျွတ် ………………… အ      အ "

ဖိုးလုံး အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည် ရောက်နေရှာသည်။ ဒီလို အခြေနေမျိုး အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။ ထမင်း ရှင် ဟင်းရှင် ကျေးဇူးရှင် ဒေါ်သီတာမိုးမှ သူ၏ လီး အား စုပ် ပေးလိမ့်မည်ဟု ယောင်လို့တောင် မတွေးရဲ။ ခေါင်းလေး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်နှင့် စုပ်ပေးနေသော ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်အား လီးတဝက်ခန့် အထုတ်သွင်း လုပ်ကာ လိုးနေမိ၏။ လီးဝင်သွားတိုင်း လီးထိပ် အပေါက်လေးအား လျှာထိပ်လေးနှင့် ထိုးရင်း လီးပြန် အထွက် လီးအရည်ပြား အား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲစုပ် နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း လီးတန် တလျှောက် ကျဉ် လာပြီး လရည်ထွက်ချင် လာ၏။ ထိန်းထားရင်း မခံ နိုင်တော့သဖြင့် ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်မှ လီးအား ဆွဲ ထုတ် လိုက်တော့သည်။

" အ ………… အားးးးး …… ထွက် ……… ထွက် …… ထွက်တော့မယ် …… ရှီးးးးးး … မ   ရ   တော့  … တော့ …………… အ ……… အားးးး … အားးးးးး …… ထွက်   ကုန်   ပြီ …………… ရှီးးးးး … ရှီးးးးးး "

ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ရာ ထိန်းထားသော  လရည် များ တဗျစ်ဗျစ်နှင် ဒေါ်သီတာမိုး မျက်နှာ တဝိုက် ပန်းမိ ကုန်၏။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာ မရှောင်ပဲ လရည် ကုန်သည်နှင့် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန် နေသော ဖိုးလုံး ဒစ်အား ဆွဲစုပ် ပေးပြန်သည်။ လီးထိပ် အပေါက်ထဲ ဥနေသော လရည် စက်လေး အား ပြွတ်ကနဲ့ စုပ်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ် ပေး လိုက်တော့၏။

"  မိုး ……… ဘာတွေ တွေးနာတာလဲ "

" ဟင် …… ကိုသန့်ဇင် … ခ်ခ်   ခ်ခ် …… ဘာမှ မတွေးပါဘူး "

လင်တော်မောင် အနားရောက်လာသည်ကို သတိ မထားမိတော့။ ဖိုးလုံးနှင့် အဖြစ်ပျက် များအား ပြန်တွေး နေစဉ် သူမဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း မေးနေသော ဦးသန့်ဇင်အား ရယ်မောကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

" မျက်နှာလဲ နွမ်းနေပါလား … မိုးရယ် …… နေမကောင်း ဘူးလား "

" ကောင်းပါတယ် … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … နေ့ခင်းက အိပ်ပြီး အိပ်ယာ ထကာစမို့ပါ "

" ကလေးတွေရော …… သမီးက ခုလေးပဲ …… အထဲ ဝင်သွားတာ …… သားလေးက ……… နေ့လည် ကတည်း က …… လည်နေတာ …… ခုထိ မလာ သေးဘူး "

ဦးသန့်ဇင်မှာ ဒေါ်သီတာမိုး စကားဆုံးသည်နှင့် အဝတ်စား လဲရန် ဧည့်ခန်းမှ ထ၍ အိပ်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။

" ထမင်း စားတော့မလား …… ကိုသန့်ဇင် "

ဦးသန့်ဇင် အိပ်ခန်းဝ အရောက် ဒေါ်သီတာမိုးမှ လှမ်းမေးနေ၏။

" မစားသေးဘူး … သားပြန်လာမှ …… အတူ စားတော့မယ် "

သားသမီးများနှင့် မယားအပေါ် ခုထိ ချစ်ခင် ကြင်နာ တတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင် ကျောပြင်အား ကြည့်ကာ ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် ပြုံးနေမိသည်။

......................................................................................................

" ဟာ …… မပြောပါနဲ့ …… ဘကြီးစံရယ် …… သော်သော် တောင်းပန်ပါတယ် …… အဟင့် ဟင့် "

၁ လခန့် အကြာ ဒေါ်သီတာမိုး အိမ် အနောက် ကားဂိုဒေါင် နား အရောက် ကြားလိုက်ရသည့် အသံကြောင့် ခြေလှမ်း များ တုံ့ကနဲ့ ရပ်သွားရ၏။

" ပြောမှ ဖြစ်တော့မှာ … သော်သော်ရဲ့ …… တော်ကြာ …… ဆရာက …… ဘကြီးစံ ကိုပါ …… သိရဲ့သားနဲ့ မပြောဘူး ဖြစ်နေမှာ "

" ဘကြီးစံ …… ဒယ်ဒီကို …… ပြောလိုက်ရင် …… ဒယ်ဒီတို့ အိမ်ထောင်ရေး ………… ပြိုကွဲပြီး …… သော်သော်တို့ ……… မိသားစု ………… ကစဉ် ကလျား ဖြစ်ကုန်တော့မှာ "

" ဖိုးလုံးလည်း …… လူလို နားမလည်းဘူး …… သော်သော်ရယ် ………… ကိုယ့် ကျေးဇူးရှင်ကိုမှ …… လုပ်ရက်တယ် … ဘကြီးစံ တွေ့နေတာ …… ၅ခါ လောက်ရှိပြီ ……… ဟူးးးး "

ခြံစောင့် ဦးစံမောင် စကားကြောင့် ဂိုဒေါင်နား ချောင်း နား ထောင်နေသော ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် ခေါင်းနဘမ်း ကြီးသွားရ၏။ သူမနှင့် ဖိုးလုံးတို့ ခိုးခိုး လိုးနေသည်ကို ဦးစံမောင်မှ မြင်တွေ့သွားပြီး သူမ ခင်ပွန်း ဦးသန့်ဇင်အား ဖွင့်ပြောရန် ပြောပြနေစဉ် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်းမှ တားနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ ဆက်နားမထောင်ရဲ တော့ပေ။ ခုလည်း ဖိုးလုံးအား ခေါ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ အလိုးခံရန် စဉ်းစားရင်း နောက်ဖေးဘက် ထွက်လာရာ မမျှော် လင့်သော စကားများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိမ်ဘက် ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ အိမ်ထဲ ပြန်ရောက် လာသော် လည်း  အယောင်ယောင် အမှားမှား ဖြင့် စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့ ပေ။

ခဏအကြာ သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း ဝင်လာစဉ် မျက်လုံးချင်း မဆုံမိအောင် သတိထား နေရသည်။ နောက် ရက်များတွင်လည်း ရင် တထိတ်ထိတ်နှင့် စိတ်ညှစ်နေရ ၏။ ခြံစောင့် ဦးစံမောင်များ လင်ဖြစ် သူအား တိုင်လိုက် မလား သမီးဖြစ်သူကများ အပြစ် ပြောလေ မလား အမျိုး မျိုး တွေးရင်း စိတ်ရှုတ်နေမိ သည်။ ဖိုးလုံးအား မရောတော့ ပဲ သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်းအား အဆက်မပြတ် စောင့်ကြည့် နေကာ အခွင့်ရေးရလျင် သူမ ဖေါက်ပြန်မှု့ အတွက် တောင်းပန်ရန် စဉ်းစားထား၏။ ခြံစောင့် ဦးစံမောင် ကိုလည်း အသက်အရွယ် ကြီးလာသဖြင့် တိုးတိုး တိတ်တိတ် ပိုက်ဆံပေးကာ အလုပ်ထုတ်ဖို့ ထိ စီစဉ်နေသည်။ သို့သော် ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် သူမ အစီအစဉ်များအား အကောင်ထည် မဖေါ်ဖြစ် တော့ပေ။

……………………………….........................................................…

အခန်း ( ၈ )

နောက်၁လ ခန့်အကြာ သူမ အပြင်မှ ပြန်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်ကာ အိမ်အတွင်းဘက် ဝင်လာစဉ် သမီးဖြစ်သူ သော်တာထွန်း အိပ်ခန်းမှ စကားသံ သဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင်ကြုံ့သွား မိ၏။ သူမ ပြန်လာစဉ် သမီးဖြစ်သူ၏ အချစ်တော် ပိုးရတီ၏ ကားလေး ခြံထဲ မတွေ့မိသဖြင့် ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေလည်း စဉ်းစား ရင်း အိပ်ခန်းနား တိုးကပ်ကာ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သည်။

ခြံစောင့်ဖြစ်သူ ဦးစံမောင် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာမိုး တစ်ယောက် မျက်လုံး ပြူးကာ ကြက်သီးများ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ထလာရသည်။ ထိုချိန်သမီးဖြစ်သူ သော် တာထွန်း လက်တဖက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ထားသော ဦးစံမောင် လီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချလိုက်ပြန်၏။ ဦးစံမောင်၏ ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးကြောင့် ဒေါ်သီတာမိုးစိတ်လှုပ်ရှား နေမိသည်။ ဖိုးလုံး လီးထက် အနည်းငယ်တုတ်ကာ လီးထိပ်မှ ကော့တက် နေသော ဒစ်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ဝလေးထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။

" အင်းဟင်း …… တုတ်လိုက်ထဲ …ဟာကြီး …… ဘယ်ချိန် မြင်ရမြင်ရ ………  အားရလိုက်တာ ……… အဘစံရယ် …… ရွှတ် ရွှတ် "

သော်တာထွန်း တယောက် လီးအား တရွှတ် ရွှတ် နမ်းကာ ပါးပြင်ပေါ်တင်ပြီး ဖိကပ် ပွတ့်လှိမ့်ရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောဆိုနေပြန်သည်။ ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် ချောင်းကြည့်နေရင်း ခြံစောင့် ဦးစံမောင် မှာ သူမ ဖေါက်ပြန်သည့် ကိစ္စအား သမီးဖြစ်သူအား အကြပ်ကိုင်ပြီး လိုးလိုက် သည်ကို ချက်ချင်း ရိပ်မိ လိုက်၏။ သူမတို့ လင်မယား သမီးဖြစ်သူ သော်တာ ထွန်း၏ ယောင်္ကျားစိတ် ပျောက်ရန် နှစ်အတော်ကြာ ကြိုးစားခဲ့ဖူးသည် ဘယ်လိုမှ မရခဲ့ပေ။ ၁လ ထဲနှင့် သမီးဖြစ်သူ၏ ယောင်္ကျားစိတ်အား ဖျောက်ကာ လိုးနိုင်ခဲ့သော ဦးစံမောင်အား ဖြုံနေမိသည်။ သမီး ဖြစ်သူ၏ ကာမ အထိအတွေ့အား ကြည့်ရင်း ပထမ ဆုံး အကြိမ် မဟုတ်မှန်း သိရှိနေ၏။ ၁လ အတွင်း ဦးစံမောင် ဘယ်၂ကြိမ် လိုးထားမှန်း မခန့်မန်းနိုင်ပေ။

" အင့် ………… ပြွတ် ………… ပြွတ် … အ ………… သော်သော်ရာ …………… ရှီးးးးးးး "

ဒေါ်သီတာမိုး ကြည့်နေစဉ် သော်တာထွန်းမှာ ဦးစံမောင် လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်လိုက် သဖြင့် တွဲကျနေ သော လဥ ၂လုံး မှာ ကျုံ့၍ အပေါ်ထိုးတက် သွားရှာ၏။ တဆက်ထဲ လီးအရည် ပြားအား ဆွဲဖြဲကာ လီးထိပ် အပေါက်အား လျှာ ထိပ်လေးနှင့် ဖိထိုးရာ ဦးစံမောင် တယောက် အသံ ထွက် ညည်းလိုက်ရပြန်သည်။

" အ …………… အ ………………… သော်သော်  ……………… ရှီးးးး …………… ကျွတ် "

ဦးစံမောင်မှာ  ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ် လာသော ကာမအရှိန် အား မထိန်းချုပ်နိုင်ပဲ သော်တာထွန်း ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင် ကာ ကန်လန့် အနေထားဖြင့် ပါးစပ်ထဲ လီးအား ဖိထည့် ပစ်တော့၏။

" အု ………… ဝု ……………… ဖလု ………… ဝူးးးး ……… ဖလူးးးး …… အဟွတ်   ဟွတ် "

ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားရာ ဒစ်ဖူးမှ အာခေါင် အပျောလေးအား ထိုးမိသဖြင့် သော်တာ ထွန်း တယောက်  အသက်ရှူမှားကာ တဟွတ်ဟွတ် သီးနေရသည်။ ဦးစံ မောင် ရပ်မရတော့ပေ သော်တာ ထွန်း ခေါင်းအား  စုံကိုင် ပြီး မနားတမ်း ဆွဲလိုးပစ်၏။ သော်တာထွန်း မျက်လုံးများ ပြူးထွက် လာကာ လည်ပင်ကြောများ ထောင်ပြီး ဦးစံမောင် ပေါင်ရင်း အား တွန်းရင်း ပါးစပ်ထဲမှ သွားရည် များနှင့် အကျိ အချွဲများ စီးကျလာတော့သည်။ မျက်ရည်များ လည်လာ ပြီး ခေါင်းအား နောက်ဆုတ် ရုန်းမှ ပါးစပ် ထဲက ဦးစံမောင် လီးကြီး ကျွတ်ထွက်လာကာ တဆက်ဆက် ရမ်းခါနေ၏။

ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် သမီးဖြစ်သူ၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးအား ခြံစောင့် ဦးစံမောင် မှ ဇွတ်ဆွဲလိုးနေ သည်ကို ကြည့်ရင်း ရာဂစိတ် တဝက် သနားစိတ် တဝက်ဖြင့် ခံစားမှု့ ရှုတ်ထွေး နေတော့သည်။ သူမ ဖေါက်ပြန်မှု့ အတွက် တန်ဆာခံ ဖြစ်သွားရှာသော သမီးဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းစိတ်က နေရာယူလာ ပြန်၏။

" ဖွီးးးး ……… အု …… ဝူးးး ……… ဖလူးးး … တအား ကြမ်းတာပဲ ……… အဘစံရယ် "

သော်တာထွန်း တယောက် နူတ်ခမ်းထောင့်မှ ယိုကျ လာသော အရည်များအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ မျက်လုံး ပင့်ကြည့် ရင်း ပြောဆိုနေသည်။

" ရှီးးးးး …… ကျွတ် … ကောင်းလွန်းလို့ပါ သော်သော် ရာ …… ထပြီး …… လေးဘက် ကုန်းလိုက် "

ဦးစံမောင်မှာ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ပေါ့ပါး ဖျက်လတ်နေကာ သော်တာထွန်း ပါး၂ဖက်အား ဘယ်ပြန် ညာပြန် နမ်းပြီး နို့အုံအား ညှစ်ရင်း ချော့ပြော လိုက်၏။

" အရင် တခါလို …… ကြာကြာလေး လိုးပေး နော် …… ဟွန့် "

သော်တာထွန်းမှာလည်း ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး ပြောရင်း ထထိုင်ပြီး လေးဘက်ကုန်း ပေးနေသည်။ ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်း အလယ်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ ပန်းရောင်သန်း ကာ ဖေါင်း ကြွနေပြီး အရည်ကြည်များ စောက်ခေါင်းဝ အိုင်နေရှာ ၏။ မျက်စိရှေ့ လေးဖက်ကုန်းပြီး ဖင်ထောင် ထားသော သော်တာထွန်း စောင်ပတ်လေး အား ကြည့်ကာ ဦးစံမောင် လီးကြီး ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေရင်း တဆက်ဆက် တုန်ခါ နေရသည်။ ဖင်၂ခြမ်း လက်ဖြင့် ဖြဲကာ ဖင်ပေါက် နီညို လေးအား ၅ချက် ၆ချက်ခန့် လျှာ အပြားလိုက် ဖိယက်ပြီးမှ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝ တေ့ကာ အရင်း ထိ ပစ်ဆောင့် လိုက်တော့၏။

" အ ……………… အမေ့ ………………… ကျွတ်ကျွတ် …………… ရှီးးးးး "

ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် သူမ မွေးထုတ် ထားသော သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားရာ တကိုယ်လုံး ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး စောက်ပတ်လေး ထဲမှ စောက်ရည်များ စီးကျ လာသည်။ မြင်ကွင်းအား အကြည့်မရွေ့ပဲ ဆက်ကြည့် နေရာ သော်တာထွန်း ဖင်ကြီး တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ လက်၂ဖက်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင် နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ ဦးစံမောင်မှာ လီးတဆုံး ထဲ့ပြီး ထပ်မလိုးပဲ ခါးအားဖြင့် ဝိုက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဖြင့် မွှေပေး လိုက်ပြန်သည်။

" ဟူးးးး …………… ရှီးးးးးး …… အမျိုးမျိုးပါပဲ ……အဘစံ ရယ် …… တတ်လဲ တတ်နိုင်ပါတယ် …… ကောင်းလိုက်တာ …………… အ ……… အားးးး …………… အားးးးး "

ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် သမီးဖြစ်သူ အသဲခိုက် အောင် ကောင်းနေပုံအား ကြည့်ရင်း ထမိန်အပြင်မှ ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းကာ စောက်ပတ် အုံလေး အား ဖိပွတ်နေမိသည်။ အစိလေး ထိမိသည် နှင့် ခဏအကြာ ဒေါ်သီတာမိုး အံလေးကြိတ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ထမိန်ထဲ၌ပင် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်၏။

" ရှီးးးးးးး … အ ………… အ ……… ကျွတ် ကျွတ် …… အမလေးးးးး …… ဆောင့်လိုးပါ ……… အဘစံ ရဲ့ ……အဟင့်  ဟင့် "

ဦးစံမောင် ဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နုနု လေးများအား ချိတ်မွှေနေသဖြင့် သော်တာထွန်း ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေရင်း အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ဇွတ် ဆောင့် လိုးခိုင်းနေတော့သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ ကာမ စိတ် တောက်လောင်နေပုံအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာ မိုး မှာလည်း လိုက်ပါ ခံစား နေမိ၏။ ထိုချိန် ဦးစံမောင် မှာ သော်တာထွန်း ခါးလေးအား မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ကာ မီးပွင့် မတတ် ဆောင့်လိုးနေ၏။ သော်တာထွန်း တယောက် လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် ခေါင်းလေး မော့တက် လာကာ ထိထိမိမိ လိုးချက် များအား အားရ ကျေနပ်စွာ ခံယူနေ၏။ အားထည့် လိုးရင်း ဦးစမောင် ဘယ်လက်မှာ ဘယ်ဘက်ပေါင် ရှေ့ခြမ်း လက်ကွေးသွင်းကာ စောက်စိ လေးအား ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

လက်တစ်ဖက်က စောက်စိလေးအား ချေကာ လီး အရင်း ထိ ကပ်သွားအောင် ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် သော်တာထွန်း တယောက် ပတ်ဝန်းကျင်အား မေ့ကာ သတိလက်လွတ် နှင့် အသံထွက် ညည်းနေတော့ သည်။ သော်တာထွန်း ညည်းသံလေး ဆူညံလာသဖြင့် ဦးစံမောင်မှာ စောက်ပတ် လေးအား ဆက်မလိုးသေးပဲ လီးအား အပြင် ထုတ်ကာ ဖင်ဝ နီတာရဲလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် တေ့ပြီး ဝိုက်ပေးနေ၏။

" အိုးးး ……… အဟင့် ……… ဖင်…… ဖင်ကို ……… မလုပ်နဲ့ နော် ……… နာတယ် "

ဖင်ဝ လေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ ကာမ စည်းစိမ် လေး ထူးကဲနေသော်လည်း သော်တာထွန်း တယောက် ဖင်လိုးခံရမှာ ကြောက်နေရှာ၏။ ဦးစံမောင် အရင် တခေါက် သော်တာထွန်း အား လေးဖက်ကုန်း ခိုင်းပြီး နောက်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဆွဲလိုးရာ လီးမှာ အတော်တဆ ကျွတ်ထွက်ပြီး ပြန်လိုး စဉ် ဖင်ဝလေးထဲ ဒစ်ကြီး မြုတ်သွားတော့သည်။ သော်တာထွန်း ငယ်သံ ပါအောင် အော်ကာ ဘေးနား လှဲချပစ်ရင်း အတော်ကြာမှ စောက်ပတ်လေးအား အလိုး ပြန်ခံနေ၏။ ခုလည်း ဖင်ဝလေးအား လီးထိပ် ဖြင့် ဖိမွှေရင်း ဘယ်လက်က စောက်စိလေးအား ညှစ်ချေပေးရာ သော်တာထွန်း ဖင်ကြီး အထက် အောက် ရမ်းခါရင်း စောင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်ရန် အမြန် ကြိုးစားနေရှာသည်။

" ရှီးးးးးးး …………… အင်း ……………. ကျွတ်………ကျွတ် ……………အို့ "

ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ကော့ကာ လီးထိပ်အား စမ်းကြည့်ရင်း စောက်ခေါင်းဝနား တေ့မိသည်နှင့် နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့၏။

" ဗျစ် …… အ …… အင်း …… ဘွတ် …… အ ………အ …… ဖွပ် …… ဘွတ် …… အား …… ဇွိ …… အင့် …… ဘွတ် ဘွတ် "

မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း ဒုတိယ အကြိမ် ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာပြန်သည်။ သမီး ဖြစ်သူ၏ ခါးသေးကျဉ် လေးအောက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သား စိုင်၂ခြမ်းမှာ ဦးစံမောင် ပေါင်တန် များနှင့် ဆောင့်မိကာ တုန်ခါနေရင်း တဘတ်ဘတ်နှင့် ဆူညံနေ၏။ စောက်ရည် များ ပြန်အိုင်လာသဖြင့် ထမိန်အပြင်မှ အဖုတ်အား ပွတ်သုတ် နေစဉ် ဖင်ကြား ထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာတခု လာထောက်သဖြင့် ထိတ်လန့်ကာ လှည့်ကြည့် မိသည်။

" အမေ့ ………… အု ………… ဖလု "

လန့်အော်မိစဉ် ပါးစပ်အား ပိတ်ခံရသဖြင့် အသံ ဆက်မ ထွက် နိုင်တော့ပေ။

" ကျနော်ပါ ……… အန်တီမိုး ရယ် "

အသံနိမ့်ကာ ခပ်တိုးတိုး ပြောနေသော ဖိုးလုံးအား တွေ့ လိုက်ရတော့၏။ အဖုတ်ထဲ အရည်များရွှဲနေစဉ် ဖင်ကြားအား လီးနင့် အထောက် ခံရသဖြင့် စောက်ခေါင်းဝ ထိန်း ထားသော အရည်ကြည်များ ပေါင်ခြံမှ ခြေမျက်စိထိ စီးကျ လာပြန်သည်။ ဖိုးလုံး မျက်လုံးကလည်း အရောင်တောက် ကာ ပုဆိုးထဲမှ လီးကလည်း ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ခုံးထ နေ၏။

" လာဟာ … ဖိုးလုံး "

ဒေါ်သီတာမိုး ကာမစိတ်များ တောက်လောင် နေချိန်မို့ ဖိုးလုံးအား သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ခပ်မြန်မြန် လေး ဆွဲခေါ်လာသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ပေ ဖိုးလုံးအား ပက်လက်လှန် လှဲခိုင်းကာ ပုဆိုး ခါးပုံစအား ဆွဲချွတ်ပစ်၏။ ပေါင်ကြား ထဲ တဆက်ဆက် တုန်ကာ အပေါ်သို့ လန်တက်နေ သော ဒစ်ကြီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ ဖိုးလုံးမှာလည်း နောက်ဖေးဘက် အမှိုက်ရှင်းကာ အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီး ပန်း အိုးများ ရေလောင်းနေစဉ် သမီးဖြစ်သူ အိပ်ခန်းအား ချောင်းနေသော ဒေါ်သီတာ မိုးအား တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အသာလေး ဝင်လာခဲ့၏။

မြင်ကွင်းကြောင့် လီးတောင်လာ ပြီး ဒေါ်သီတာမိုး နောက်ကျောမှ ချောင်းရင်း လီးဖြင့် ထောက်မိကာ အိပ်ခန်း ထဲ ပါလာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်သီတာမိုးမှာလည်း ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေချိန်မို့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ပြဲလန်နေသည့် ဒစ်အား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးတော့၏။ ကြာကြာ မလိုးနိုင်တော့ပေ ကာမ အရှိန် များနေသဖြင့် အချက်၄၀ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်။

" အ ……… အားးးးး … မ   ရ   တော့   ဘူး ……… ထွက် …… အားး …… ထွက်  ပြီ ……… ဟာ "

ပါးစပ်က ညည်းရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ ဖိုးလုံး လဥ၂လုံး ကြားမှ တဆင့် အိပ်ယာခင်းပေါ် စီးကျကာ ရွှဲနှစ် ကုန်တော့၏။ ခဏ အမောဖြေပြီးမှ ဘေးနား ပက်လက် လှဲနေသော ဖိုးလုံး လီးအား ထထိုင်ရင်း လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲကာ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသောလီးအား ၁၀ချက်ခန့် ထုပေးပြီး လီးထိပ်အား ကုန်းစုပ်ပေးလိုက် သည်။ ဖိုးလုံးမှာ ဒေါ်သီတာမို့ လုပ်သမျှ အသာ ငြိမ်ခံ ကာ ကာမ စည်းစိမ် လေး ခံယူနေ၏။ ဒေါ်သီတာမိုး ခေါင်းလေး မြင့်လိုက် နိမ့်လိုက်ဖြင့် အရှိန်မြန်လာချိန် ဖိုးလုံး ဖင်မှာ အိပ်ယာ ပေါ်မှ ကြွတက်လာပြီး အံကြိတ် သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

" အာ ………… အ ……………… ရှီးးးးးးးး ……………… ကျွတ် "

အံကြိတ်သံ အဆုံး လီးထိပ် အပေါက်မှ လရည်များ ဒေါ်သီတာမိုး ပါးစပ်ထဲ ဗျစ်ကနဲ့ တဖျောဖျော ဝင်ကုန် တော့၏။ ဒေါ်သီတာမိုး တယောက် လီးအား ပါးစပ် ထဲမှ မထုတ်ပဲ ဝင်လာသမျှ လရည်များအား မျိုချ ပစ်နေသည်။ လရည်များ ကုန်စင်သည် အထိ လီးထိပ် အား  အရသာခံ စုပ်ရင်း ခဏအကြာမှ ထုတ်ပေးလိုက် တော့၏။

" အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ … အန်တီမိုးရယ် ………… ရှီးးးးးးး …………… ရှီးးးးးးးး "

ဖိုးလုံး မှာ မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ပဲ ညည်းနေရှာသည်။

...........................................................

ထိုချိန် သော်တာထွန်းမှာလည်း ဦးစံမောင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအောက် မျော့နေ အောင် ခံနေရရှာသည်။ ဦးစံမောင်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ အရွယ်နှင့် မလိုက် အောင် ပြင်းထန်နေ၏။ သော်တာထွန်း ကုတင်တစ်ခု လုံး လှုပ်ရမ်း နေသလို ပါးစပ်မှ ညည်းသံ လေးများ တချက် တချက် စူးကနဲ့ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ သော်တာထွန်း ပြီးသွား သည်နှင့် ဦးစံမောင်လည်း အချက် ၃၀ခန့် မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ စောက်ပတ် လေးထဲ ပန်းထည့် ပစ်တော့၏။

" ကောင်းလိုက်တာ …… သော်သော်ရယ် "

…………………………………..........................................................

 အခန်း ( ၉ )

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးစံမောင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်နေသည်။ သော်တာထွန်းမှာ ကုတင်ပေါ် ခပ်ကွေးကွေး လှဲချကာ အသက်မျှင်း ရှုနေရ ၏။

" ညကြ …… တခါ ထပ်လိုးဦးမယ် နော် …… သော်သော် …… တံခါး ပိတ်မထားနဲ့ "

ဦးစံမောင် နောက်ဖေး ပေါက်မှ ထွက်သွားချိန် သော်တာ ထွန်းမှာ ခွေခွေလေး ကျန်နေရစ်သည်။ ခြေရင်း ဘက်ရှိ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးနှင့် စောက်ပတ် လေးအား သုတ်ကာ ပြန်မှေး နေတော့ သည်။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် သူမ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်စဉ်းစား နေမိ၏။

...................................................................................................................

လွန်ခဲ့သော ရက် ၂၀ ခန့်တွင် ဦးစံမောင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ကိစ္စအား ဖခင်ဖြစ် သူအား ဖွင့်ပြော တော့မည်ဟု ထပ်မန် ပြောဆိုလာပြန် သည်။ သူမ ဘက်ကလည်း ဖွင့်မပြောဖို့ တောင်းပန်ရင်း တဖြည်း ဖြည်း ဦးစံမောင် လေသံမှာ အကြပ် ကိုင်ချင် သည့် အရိပ့် အငွေ့လေးများ ပါလာခဲ့၏။

စကြားကြားချင်း သော်တာထွန်း တယောက် ပေါက်ကွဲ သွားတော့သည်။ မိခင် ဖခင် ထက် အသက် ကြီးသော သူစိမ်း ယောင်္ကျားအား ၁ပတ် ၁ခါ အလိုး ခံရမည် ဖြစ်၏။ သူမ အိမ်မှ ခြံစောင့် သက်ကြားရွယ်အို ဦးစံမောင် အား အော်ဟစ် ပစ်သည်။

" ဟာ …… ရိုင်းလှ ချည်လား ……… အဘစံ ………… ကိုယ့် မြေး ………… အရွယ်ကို …………… ပြီးတော့ ……… သော်သော်က ………… မိန်းမပဲ ယူမှာ ……… မှတ်ထား "

" အင်းလေ …… ဒါဆိုလည်း …… ညနေ ဆရာ ပြန်လာရင် ………… ဖွင့် ပြောလိုက်ရုံပေါ့ "

ဦးစံမောင် ပြောပြီးသည်နှင့် သော်တာထွန်း အနားမှ ထွက်ခွာ လာတော့၏။ နေ့လည်စာလည်း စားမရ အချစ်တော် ပိုးရတီ ဖုန်းဆက်တော့လည်း မကိုင်ချင် တော့ မိသားစု မပြိုကွဲဖို့ သူမပေါ် မူတည်နေ ၏။ ညနေ ရောက်လျင် ပျော်ရွှင်ဖွယ် မိသားစုလေး ပြိုကွဲ တော့မည်။

" သော်သော် … ဘာဖြစ်နာလည်း … နင့် မျက်နှာက "

ဧည့်ခန်းထဲ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် တွေး နေစဉ် အကိုဖြစ်သူ အပြင်မှ ပြန်လာကာ လှမ်းမေး နေ၏။

" ဘာ ………… ဘာ …… ဘာမှ ……… မဖြစ်ပါဘူး ………… ကိုကို "

" ငါ့ ………… ၃သိန်းလောက် …… ခဏပေးဟာ …… လကုန်မှ …………… ပြန်ယူ "

" ဟင် …………… ဟုတ်  ဟုတ် "

" ဟော် …… ဘာဖြစ် နေတာလဲ …… သော်သော် "

ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေသော ညီမ ဖြစ်သူအား ဇင်အောင် တယောက် ဒုတိယ အကြိမ် ထပ်မေးနေ သည်။သော်တာထွန်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ပိုက်ဆံ ယူပြီး ပြန်ထွက် လာ၏။ မိခင် ဖြစ်သူမှာ မနက်က တည်းမှ ချိန်းဝိုင်း သွားသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ လာကာနီးမှ အိမ်ပြန် ရောက်တော့မည်။

" ခု …… ကိုကို …… အပြင် ပြန်ထွက်မှာ မလား "

" အေးလေ …… ဘာဖြစ်လို့ "

" ဘာမှ …… မ ဖြစ်   ပါ  ဘူး ……… ဟို  …… ဟို ……… ဘယ်    ချိန်    ပြန်   လာ  မှာလည်း ……… မေး   မ   လို့ "

အက်ကွဲ နေသော ညီမ ဖြစ်သူ အသံကြောင် မျက် မှောင် ကုတ်ကာ စဉ်းစားရင်း တစုံတခု တွေးမိကာ ပြုံးနေမိ၏။

" ဟားဟား … နင် …… ပိုးရတီ ကို … အိမ်ခေါ်မလို့ … မလား … ငါ သဘော ပေါက်ပါတယ် … လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေကြ … ငါ ဒိုးပြီ … ညကြမှ …… အိမ်ပြန် လာမှာ "

ဇင်အောင် ထွက်သွား မှ ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည် ကြီး ချကာ ခုံပေါ် ခဏ ထိုင်နေလိုက်သည်။ အိမ်တွင် လူရှင်း နေမှ ဖြစ်မည်။ မျက်ရည်များ ဝဲလာရင်း ဆုံးဖြတ်ချက် တခုအား မဖြစ်မနေ ချလိုက်ဟန့်ဖြင့် အောက်နူတ်ခမ်း လေး ကိုက်ထားမိ၏။ ခြေလှမ်း များက နောက်ဖေး ကားဂို ဒေါင်ဘက် ဦးတည် လိုက်တော့သည်။

.........................................................................................

" ဖိုးလုံး ရော …… အဘစံ "

သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ခြံစောင့် ဦးစံမောင် ဝင်လာ သည်နှင့် ချက်ချင်း မေးလိုက်၏။ သူမ အတွက် တအိမ်လုံး လူရှင်း နေမှ အဆင်ပြေမည် ဖြစ်သည်။

" မနက် ကတည်းက …… ဆရာနဲ့ ပါသွားတာလေ …… ညနေမှ ပြန်ရောက်မှာပါ မပူနဲ့ "

အဲကွန်း ဖွင့်ထားသော်လည်း သော်တာထွန်း နှာခေါင်း ထိပ်လေး ချွေးသီးများ ဥနေရှာ၏။

" ပြွတ် ……… ပလပ် ………… ပြွတ်   ပြွတ် ………  လှလိုက်တာကွယ် ……… ပြွတ် "

သော်တာထွန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ဖိုးလုံး ကိစ္စအား ဖခင် ဖြစ်သူအား ပြန်မပြောရန် ခြံစောင့် ဦးစံမောင် ဆန္ဒအား လိုက်လျောဖို့ ဆုံးဖြတ်ထား လိုက်၏။ ပထမဆုံး နူတ်ခမ်း ချင်း ဆွဲစုပ်နေရာ ဦးစံမောင် ပါးစပ်မှ ဆေးလိပ်နံ့ များ ကြောင့် အသက် အောင့်ထား လိုက်ရတော့သည်။ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ရာမှ လည်ပင်းအား ရွေ့စုပ်စဉ် အလိုက်သင့် မော့ပေး နေ၏။ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုအား ကြယ်သီးများ ဖြုတ် ကာ ဗလာစီယာ အပြင်မှ နို့အုံလေး အား ညှစ်ချေခံ ရပြန်သည်။ အင်္ကျီချွတ်ကာ ဗယာစီယာ ချိတ်လေး ဖြုတ်စဉ် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ မျက်ရည် စီးကျလာရ၏။

နို့အုံထိပ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဖိစို့ရာ သော်တာ ထွန်း တယောက် ခါးလေး ကော့နေပြန် သည်။ သူမ ဘဝတွင် ယောင်္ကျား တယောက်နှင့် အတူနေရန် ဘယ်တော့မှ မစဉ်းစား ခဲ့ပေ။ သို့သော် ခုချိန် ယောင်္ကျား တယောက်၏ အလိုးခံရ တော့မည်ကို တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာမိသည်။

သော်တာထွန်း ဝမ်းနည်း နေသလောက် ဦးစံမောင်မှာ တက်ကြွနေတော့သည်။ အသက်ကြီးမှ ကာမ စမ်းပွင့် နေသလို့ လိုးရတော့မည့် မိန်းမလှလေးမှာ ကျေးဇူးရှင် ဆရာသမား၏ သမီးချောလေး ဖြစ်၏။ ယောင်္ကျားစိတ် ပေါက်နေသူမို့ တမျိုးလေး ဖြစ်နေကာ လိုးချင် စိတ် များ ပြင်းထန် နေသည်။

သော်တာထွန်း မှာလည်း ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေ၏်။ မိန်းမ ချင်းသာ ဆက်ဆံဘူးရာ ယောင်္ကျားနှင့် အတူ မနေဘူး ခဲ့ပေ။ ဦးစံမောင် ပုဆိုးထဲမှ ထောင်နေသော အရာအား ကြည့်၍ ကြောက်နေမိသည်။

" သော်သော် "

" ဗျာ "

ကြောက်စိတ် ကြီးစိုးနေပေမယ့် ယောင်္ကျားစိတ် အငွေ့ အသက် လေးများ မပျောက်သေးပေ။ ကုတင်စောင်း ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့်  သူမရှေ့ ရပ်နေသော ဦးစံမောင် အား မျက်လုံး ပင့်ကြည့် လိုက်သည်။ အင်္ကျ ီအား ချွတ်လိုက်သဖြင့် ကြေး နီရောင် အသားအရည်ဖြင့် လက်မောင်း အိုးနှင့် ရင်အုပ်သားများမှာ တင်းတောင့် နေသေး၏။ အသက် ကြီးသူမို့ အသားအရည် လျော့တိ လျောရဲ  ဖြစ်လိမ့် မည်ဟု ထင်ထားရာ အမြင် မှား သွား ခဲ့သည်။ အရင် အိမ်က ခြံစောင့် အဖိုးကြီးမို့ ပါသည့်ပါသာ နေခဲ့ သော်လည်း ယခုချိန်မှာ သူမအား လိုးတော့မည့် လူတယောက် အဖြစ် အနီးကပ် ကြည့်မိ နေ၏။

" နင် … ဟိုကောင်မလေးကို … လိုးတော့ … အတုနဲ့ လိုးတာလား "

" ဟာ "

ယောင်္ကျားစိတ် ပေါက်နေသော်လည်း သူစိမ်း ယောက်ျားက တစ်တစ်ခွခွ မေးစဉ် သော်တာထွန်း တယောက်  မိန်းကလေး ပီပီ ရှက်ရွံ့လာက မျက်နှာ လေး ရဲတက်လာသည်။ သူမ ခေါင်းငုံ့ထားကာ ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိ။

" နင့်မှာ ဒီလိုဟာ …… ရှိလို့လား "

" အာ ……… မ ………… မ …………… မ  ရှိ ……… မရှိပါဘူး "

သော်တာထွန်း ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက် လာရ၏။ ဦးစံမောင်မှာ ပုဆိုးအား ခြေရင်း ပုံရင်း ဘယ်လက်နှင့် သူမ မေးစိအား ပင့်မကာ ညာလက်က လီးအား ကိုင်ပြ နေသည်။

" မိန်းမချင်း  လိုးတာက …အဖုတ်ချင်း ပွတ်ကြတာပါ … တကယ့် လီးအစစ် နဲ့ … တွေ့ရင်  စွဲလမ်း သွားရောပဲ "

" တော်  တော် …… တော်ပါတော့ …… အဲ လို တွေ ……… မပြောပါနဲ့ "

ဦးစံမောင် ဘယ်လက်မှာ သော်တာထွန်း မေးစိ လေးအား ပင့်မ ထားရာမှာ နောက်စေ့ဘက် လက်ဖဝါးဖြင့် ဖမ်းကိုင် လိုက်ပြန်သည်။ ပန်းရောင် သန်းနေသော မျက်နှာ ချောချော လေးအား လီးဖြင့် ထိုးပွတ်နေသည်။ သော်တာ ထွန်း ခေါင်းနောက် ဆုတ်လည်း မရ  ခေါင်းအား ဘယ် လက်က ဖမ်း ထိန်းထား၏။ သော်တာထွန်း အသက် အောင့်ကာ မျက်ရည်လေး ဝဲတက်လာရှာသည်။ သူမ နှာခေါင်းဝ နား လီးထိပ် ကပ်လာတိုင်း လချီးနံ့ ကြောင့် ပျို့တက် မတတ် ခံစားနေရသည်။ ဦးစံမောင်မှာ သော်တာ ထွန်း မျက်နှာ တပြင်လုံး လီးနဲ့ ထိုးကာ အားရ အောင် ပွတ်သပ်ပြီးမှ ကုတင်ပေါ် လှဲချပစ်၏။ အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီဗလာဖြစ်နေသော်လည်း ခါးပေါ်မှ ဒူးဖုံး ဘောင်းဘီ တိုလေး အား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ဘောင်းဘီလေး ကျွတ် သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွလေး ထဲမှ စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲကြည့်ကာ ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက် မွှေးလေး များအား နူတ်ခမ်း ၂ခုဖြင့် ညှပ်ကာ ဆွဲဆွဲပေး၏။ တချက်တချက် အောက်ဖက်မှ အစိ လေးအား မေးစိဖြင့် ဖိချေလိုက်ပြန် သည်။

" အ "

သော်တာထွန်းမှာ ပိုးရတီ အဖုတ်ယက်ပေးသည် ကိုသာ ခံစာဖူး၏။ အဖုတ်မျက်နှာပြင်အား မနုူးမနှပ်ပဲ စောက်စိ လေးအား မေးစိဖြင့် ဖိချေ ခံရစဉ် မေးစိ ပေါ်မှ မေးမွှေး ငုတ်တို့လေးများ ကြောင့် စူးကနဲ့ ခံစားမှုအသစ် လေးထဲ ရောက်ရှိ သွားရသည်။ နို့အုံလေးအား ညှစ်ခံရချိန် မျက်လုံး များစင်းကာ ပေါင်တန်လေး မသိမသာ ဖြဲပေး နေမိ၏။ပေါင်ဖြဲ လိုက်သည်နှင့် စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ထိပ်ရှိ အစိလေးမှာ သိသိသာသာ ထောင်ထွက်လာသည်။

ဦးစံမောင် တံတွေးမြိုချရင်း ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာ အပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်တော့သည်။စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသားများ ချက်ချင်း ဖေါင်းကြွ လာကာ အတွင်းသား နုနုလေးအား နူတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တို့လေး များနှင့် ထိတွေ့မိရာ မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစား နေရ၏။ ခံစားမှု့များ ဖုံးကွယ် ထားသော်လည်း ခါးလေး ကော့ တက် လာကာ ပေါင်၂ဖက်ဖြင့် ဦးစံမောင် ခေါင်းအား ညှပ်ထားမိသည်။ ယောင်္ကျား တယောက်၏ ကာမ အထိ အတွေ့က စတင် လွှမ်း မိုးလာ၏။ စောက်စိလေးအား စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်း ပေါက် ထဲ လက်ခလယ် ထိုးသွင်း မွှေခံ ရကာ ထိန်း ချုပ်မူှု့များ ပွင့်ထွက်ကုန်သည်။

" အားးးးး …… အ … မ  …… မ … မ   ရ   တော့  ဘူး … ရပ် ရပ်  အားးးးး … သွား   ပြီ … ထွက်  ထွက် …အမလေးးးး …… အ …… အ "

စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲမှ အရည်များ ပန်းထွက် လာရာ ဦးစံမောင် မျက်နှာနှင့် အိပ်ယာ ပေါ်ပါ ရွှဲနှစ်ကုန်သည်။ ညည်းအော်သံမျာ ကျယ်လာကာ တကိုယ်လုံး တွန်လိမ် နေ၏။ ယောင်္ကျား တယောက် ၏ အထိအတွေ့ မှာ ဒီလောက် ကောင်းမှန်း သော်တာ ထွန်း မစဉ်းစား ခဲ့ပေ။ ဦးစံမောင်မှာ စောက်ရည် ပန်းထွက်နေစဉ် သော်တာထွန်း ပေါင်ကြား ဒူး ထောက် နေရာယူကာ စောက်ခေါင်းဝ လေးအား လီးထိပ် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက် တော့သည်။

" အ …… အမလေး "

စောက်ပတ်လေးမှာ ကျဉ်းနေသဖြင့် ဒစ်ကြီးမှာ မဝင်ပဲ တစ်နေပြန်သည်။ ဦးစံမောင် အားထည့် ဖိသွင်းရာ သော်တာထွန်း ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာ ၏။

" အမလေး … သေပါပြီ …… အ … အား … နာလိုက်တာ အရမ်းပဲ …… သော်သော် …… မခံနိုင်ဘူး အရမ်းနာတယ် ……… အီးးး …………  အမေ့ "

" ခဏလေးပါ … အောင့်ခံလိုက်နော် …… ဗျစ် ………… ဗျစ် ………… ဇွိ …………… ဖလွပ် ……… ဘွတ် "

ဦးစံမောင် ချော့ပြောနေရင်း ခါးအားဖြင့် ထပ်ဖိရာ ဒစ်မြုတ် နေရာမှ လီးတဝက် ကျော်ကျော် ဝင်သွား တော့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လီးက ကြပ်နေသည့် အပြင် သော်တာ ထွန်းမှာ မခံနိုင်သဖြင့် အော်ဟစ် ရုန်းကန်နေပြန်၏။

" အမေ့ ……… အားးး ……… အီး ဟီး ……… သေပြီ … သေပြီ …… အားးးး …… အီးးးးး ……… နာတယ် …… အဟင့်  ဟင့် "

ဦးစံမောင် မှာ အသက်ကြီးမှ မထင်မှတ်ပဲ ယောင်္ကျား စိတ် ပေါက်နေသော အပျိုရိုင်းလေးအား လိုးခွင့် ရနေသဖြင့် ရမ္မက် စိတ်များ ပြင်းထန်နေတော့၏။ ဆောင့်လိုး လိုက် တိုင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့တက် လာကာ မချိမဆန့် ဖြစ်နေသော သော်တာထွန်း မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း မနားတမ်း ဖိလိုးပစ် သည်။ သော်တာထွန်းမှာ  ပထမဆုံး အကြိမ် အလိုး ခံရသည်ဖြစ်ရာ ကာမ အရသာ မတွေ့ သေးပဲ နာကျင် မှု့များ ကြီးစိုးနေရှာ၏။

"  အီးးးးးး …… အီးးးးးးး … အ …  အမေ့ ……… အားးးးးးး …… အ အ …… အဟင့် ဟင့် …… ဖြည်း ဖြည်း …… အ ……… နာတယ်  အရမ်းနာတယ် ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ … အဘစံ ရယ် …… အ ဟင့်  ဟင့် "

စောက်ပတ် အကျဉ်းလေးထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက် နေရာ သော်တာထွန်း တောင့်ခံလေ လီးအား ညှစ်ပေး သလို ဖြစ်ကာ ဦးစံမောင်မှာ အရသာ ထူးကဲ နေတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်များ ကြောင့် လီး အဝင်အထွက် ကောင်းလာရာ သော်တာ ဦး တယောက် ငြိမ်ကျ သွားရ၏။ စောက်ခေါင်းလေး ထဲ လီးအရည်ပြားဖြင့် ပွတ်တိုက် ဆွဲနေရာ အလိုးခံရ သည့် လီး အရသာလေး စတင် ရရှိ လာသည်။ လီးဖြင့် အလိုးခံရာ ဒီလို ကောင်း မှန်း အစက မသိသော် လည်း ခုချိန် အလိုးခံရသည့် အရသာမှာ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်း မှန်း သိရှိ လာ၏။

တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာရာ မသိမသာလေး အောက်မှ ပင့်ကာ ဆောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆီးခုံး ချင်း ကပ်သွား တိုင်း ဦးစံမောင် လမွှေးအုံ အောက် ဖက်နေရာ နှင့် ခေါင်းထောင် နေသော စောက်စိလေး ထိမိကာ တကိုယ်လုံး အီ စိမ့်နေအောင် ကောင်းလာ ခဲ့၏။ သော်တာထွန်း ပင့်ဆောင့် ပေးသည်ကို ရိပ်မိ သည်နှင့် ဦးစံမောင်မှာ ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေ အောင် ဖိလိုးတော့သည်။

" သော်သော့် … စောက်ဖုတ် လေးက ……  အရမ်းလိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ ……… ရှီးးးးး … အင့် … ဗျစ်   ဗျစ် ……  ဘွတ် ဘွတ် …… ဇွိ … ဖွပ် …… ဗျစ် …… အားဟား ……… ရှီးးးးး းးးးးး "

သော်တာထွန်း ကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေပြီး မျက်နှာ လေး ရှုံ့ကာ အံကြိတ် ခံနေရှာသည်။ အနည်းငယ် နာကျင် သေးပေမယ့် နာကျင်မှု့ထက် လီးအရသာက သာလွန် နေပြန်၏။

" အ ……… အင့် …………… ရှီးးးး  ရှီးးးးး ………… အဘစံ …………… အ    အားးးး "

...............................................................................................................

အခန်း ( ၁၀ ) ဇတ်သိမ်း

လီးဝင်လာတိုင်း ဒစ်ကြီးမှ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များအား ဖိပွတ်ပြီး လီးပြန် အထွက် အတွင်းသား များအား ချိတ်ဆွဲ နေသဖြင့်  နာကျင်မှု့များ ပျောက် ကာ လီး အရသာ ခံစားလာရတော့သည်။ ဦးစံ မောင်မှာ သော်တာ ထွန်း ခံနိုင် လာသည်နှင့် ဒုတိယ အကြိမ် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပြန်၏။

" အမေ့ ……… အား ……… လိုး လိုး …အ အ ………  ရှီးးးးးးး …… အဟင့် …… အထဲက ……… ပြီး   ပြီးးးး … အားးးး ……… အဟင့် ……… ဆောင့်  လိုး  ပေး ……………  အင့် ………… အားး … ထွက်ပြီ … ထွက်ပြီ ………… ဟူးးးးး  ရှီးးးးးး "

ဦးစံမောင် စိတ်ရှိသမျှ ဆောင့်လိုးနေရာ သော်တာ ထွန်း ပြီးမှန်း သိသည်နှင့် အချက် ၃၀ခန့် ဆက်လိုး ရင်း လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ စောက်ပတ် နီတာရဲ လေးပေါ် ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

" တူတူ … တူတူ … တူ …………… "

ရုတ်တရက် ဖုန်းသံမြည်လာ သဖြင့် သော်တာတွန်း အတွေးစများ ပြတ်သွားရ၏။ ဖုန်းအား ဖွင့်ကြည့်ရာ ပိုးရတီ နေသည်မို့ စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားလိုက်ရ ပြန်သည်။ အရင် ယောင်္ကျား စိတ်ဖြင့် ပိုးရတီ အပေါ် ချစ်ခဲ့ ပေမယ့် ခုချိန် ယောင်္ကျားစိတ် ပျောက်ကွယ် နေတော့၏။

" ပြောလေ … သဲ "

" ဟာ … လေသံက စိမ်းလှချည်လား … သော်သော် ရယ် "

" မဟုတ်ပါဘူး … ဒီရက် သော်သော် … စိတ်ညစ် နေလို့ပါ "

၂ယောက်သား ခဏ ငြိမ်သွား ကြရင်း ပိုးရတီ ဘက်မှ ဖုန်းချ သွားသည်။

................................................................................

နေ့မှရက် ရက်မှလ သို့ ကူးပြောင်းလာရာ ပိုးရတီနှင့် သော်တာထွန်း တို့မှာ အနေဝေးကာ သွေးအေး သွားတော့ ၏။ မြို့ထဲ ၂ကြိမ်လောက် ဆုံခဲ့ပေမယ့် သော်တာထွန်း မှာ အရင်လို ပုံစံ မဟုတ်တော့ပဲ မိန်းကလေး အဝတ်စားဖြင့် ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံ သဖြင့် ရင်ထဲ နှင့်နေအောင် ခံစား လိုက်ရပြန်သည်။

ပိုးရတီ တယောက် ဖုန်းထဲ  မြင်နေရသော သူမနှင့် သော်တာထွန်း ပုံများအား ကြည့်ရင်း တပုံခြင်း ထိုင်ဖျက်နေသည်။ ၂ရက် ဆက်တိုက် ငိုထားသဖြင့် မျက်နှာလေး မို့တက် လာရ၏။ မိန်းမချင်း ချစ်ခဲ့မိ သဖြင့် နောင်တ ရလို့ မဆုံးမိ။ ခုထိ သူမ အဖုတ် လေးအား ကြည့်မိတိုင်း ကာမ အထိအတွေ့ များက သူမ ရင်ကို နာကျင်စေ၏။ ဖုန်းထဲ ပုံများ အကုန်ဖျက် ကာ ဧည့်ခန်း ဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်ရင်း တစ်ယောက် ထဲ ဟိုတွေ ဒီတွေး တွေးနေမိ သည်။

'' သမီး … ပိုးရတီ ''

" ဟမ် … မာမီ "

ဘေးနား ရပ်ကာ ခေါ်လိုက်သော မိခင်ဖြစ်သူ အသံ ကြောင့် အတွေးများ ပျက်ကာ ကမန်းကတန်း ထူး လိုက် မိသည်။

" မာမီ … သတိ ထားမိနေတာ ၃ရက် ရှိပြီ … ဘာဖြစ် နေတာလဲ … ပြော "

" အဟင့် ………… ပိုးနဲ့ သော်သော် … ပြတ်သွား ကြပြီ ……………… မာမီ "

" အော် "

သမီးဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဒေါက်တာ ဆုရတီ ရင်ထဲ အလုံးကြီး ကြသွားရ၏။ သူမနှင့် ဦးစိုင်းမောင်တို့ ဒီရက် အပြင်တွင် ခိုးတွေ့ နေကြသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ သိများ သွားလား ဟု စိုးရိမ် နေမိသည်။ သူမ ဖေါက်ပြန် သည့် ကိစ္စအား ပိုးရတီ အစောကြီး ကတည်းက သိနေမှန်း မသိရှာပေ။ သမီး ဖြစ်သူအား နှစ်သိမ့်ကာ ဆေးခန်း သွားဖို့ ပြင်ဆင်ရင်း ခဏအကြာ ကားလေးဖြင့် ထွက်ခွာ ထွက်ခွာ သွားတော့၏။

.................................................................................................

" ပိုး "

" ရှင် … ဆရာ "

" ကားပျက် … လို့ဆို "

" ဟုတ်တယ် … ကျောင်း နား မရောက်ခင် ထိုးရပ် ……သွားတာ … ပြင်နေကြ … ကားဝါးရှော့ ကို … ဖုန်းဆက် ယူခိုင်း ရတယ် … ၂ရက် လောက် ကြာမယ် ပြောတယ် … မာမီ ကိုပဲ …  ကျောင်း လာကြိုဖို့ ပြောရတော့မှာ "

" အော် … ပိုး ရယ် … ကျနော် … အကြိုအပို့ လုပ်ပေးမှာပေါ့ … ခု … နေ့လည်စာ … သွားစားရအောင် … လိုက်ခဲ့နော် "

ပိုးရတီ တယောက် သော်တာထွန်း နှင့် ဝေးခဲ့ပြီး စိတ်ပြေ လက်ပျောက် သူမ ချစ်ခွင့် ပန်သူ များထဲမှ ဆရာ ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ သိန်းဇံအား အပျော် တွဲနေ ရင်း မထင်မှတ်ပဲ ငြိစွန်း သွားရတော့ သည်။ မိန်းမ ချင်းသာ ဆက်ဆံ ဖူး သော ပိုးရတီ တယောက် ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်နှင့် တွေ့ သောအခါ မခံစား ဖူးသော ကာမ အရသာလေး များ ရရှိ နေရ၏။ မိန်းမချင်း ချစ်ကြိုက်မိ သည်ကို နောင်တ ရမဆုံး ုဖြစ်နေရှာသည်။

ခဏအကြာ ကားဖြူလေးမှာ ဆေးကျောင်း ကားပတ် ကင် ထဲမှ ထွက်လာကာ မြိုထဲ အစားအသောက် နှင့် တွဲဖက် ရသော တည်းခိုခန်းသို့ ဦးတည်နေ၏။ ပိုးရတီ တယောက် ဒေါက်တာ သိန်းဇံနှင့် ၇ ကြိမ် ၈ကြိမ်ခန့် ရောက်ဖူး သော် လည်း တည်းခိုခန်း ကောင်တာ ရှေ့ အခန်းသော့ ယူကာ အပေါ်ထပ် တက်တိုင်း ရင်ခုန် နေရသည်။ ယူနေကြ အခန်းထဲ ရောက် သည်နှင့် သူမ အတွင်းခံ ဘောင်းလီလေး အား ချွတ်ပေးရာ ဒေါက်တာ သိန်းဇံ မှာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်းရင်း ဘောင်း ဘီဂွလေး အား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေ တော့၏။

ပိုးရတီ မှာ ဒေါက်တာ သိန်းဇံရှေ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် မတ်တပ်ရပ်ရင်း ထမိန်အောက်နားစ လေးအား ဗိုက်ထိ လှန်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲပြ လိုက်ပြန် သည်။ ဒေါက်တာ သိန်းဇံ တယောက် အမွှေးရိတ် ထားသော ပန်းရောင် စောက်ပတ်အုံ အား ကြည့်ရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား နှာခေါင်းဝ တေ့ရှုကာ ညာလက်မှ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင်ရင်း လီး အား ထုတ်ကာ ပွတ်သပ် နေပြန်၏။ ပိုးရတီ မှာ လည်း သူမရှေ့ မြင်ကွင်း ကြောင့် စောက်စိ အရည်ပြားလေး တင်းမာလာ ကာ အဖုတ်အုံကြီး ကြွတက်လာ တော့သည်။

ဒေါက်တာ သိန်းဇံမှာ လီးကြီး မာထင် လာသည်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာ ထရပ် လိုက်၏။ ထမိန်အား လှန်ကာ စောက်ပတ် လေး ဖြဲထားသော ပိုးရတီ ခါးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဝိုက်ဖက် ကာ ညာလက်က လီးအား ထိန်းကိုင်ရင်း ဒစ်ဖြင့် စောက်စိလေး အား ထိုးကလော် နေသည်။

" အ …………… အ ……………… ဆရာရယ် …………… ရှီးးးး ……… ကျွတ် ကျွတ် "

ပိုးရတီ  စုပ်သပ် ညည်းရင်း ခေါင်းလေး မော့တက် သွားရ၏။ သူမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ရှုပြီး ဂွင်းထု ပြတိုင်း စောက်ပတ်လေး ထဲမှ တဆစ်ဆစ် ဖြင့် ယား နေ တတ်သည်။ မျက်နှာချင်း ဆိုင် မတ်တပ် ရပ် လျက် အနေထားဖြင့် စောက်စိအာ ဒစ်ဖြင့် ထိုး ကလော် ခံရစဉ် စောက်ရည် များ ထွက်ကျ လာတော့ ၏။

ဒေါက်တာ သိန်းဇံမှာ ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက် တုန်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသော ပိုးရတီ အား ကြည့်ရင်း စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လီးထိပ် သွင်းကာ ဆွဲလိုး ပစ်သည်။

" အ ……… အင့် …… ရှီးးးးးးး …… ဆရာ ရယ် ……… အား …… အိုးးး …… ဆောင့် ဆောင့် …… အမလေး …  မြန်မြန် … ဆောင့် လိုး ပါ …အဟင့် ……… အား ……… ပြီး …… ပြီး  ထပ် ထွက် တော့ မယ် ……ရှီး ……… မြန် မြန် …… အ … အားးးးးး ……… ပြီးးး ပြီးးး …… ပြီး ပြန် ပြီ … ဟူးးးးးးး    ရှီးးးးးးးးးးး "

ပိုးရတီ တယောက် ဒေါက်တာ သိန်းဇံ နဖူးအား တဖွဖွ နမ်းကာ ပုခုံး ဆွဲထားသော သူမ  လက်တွေလည်း အားလျော့ သွားရ ရှာသည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်း သား များက လီးအား အလိုလျောက် ညှစ်ပေး နေ သဖြင့် ဒေါက်တာ သိန်းဇံလည်း အချက် ၃၀ခန့် ထပ်ဆောင့်ကာ လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့၏။ လီးကြီး ဆွဲထုတ် ပြီးသည်နှင့် ပိုးရတီအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်တင်ကာ လိုးပြီးကာစ စောက်ပတ် နီတာ ရဲလေးအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက် နေသည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေး ထဲမှ အကျိအချွဲ များ စီးကျလာရာ ဖင်ဝ လေးနား အရောက် လျှာဖြင့် သိမ်း ယက်ပေးလိုက် သဖြင့် ပိုးရတီ ဖင်သားစိုင်လေး ကြုံ့သွားကာ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ခါ နေတော့၏။ ၂ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ခဏ အမော ဖြေပြီး တည်းခိုးခန်း အောက်ထပ် ဆင်းရင်း ထမင်း အတူစားကာ ဆေးကျောင်းသို့ ပြန်လာ ခဲ့ကြ၏။

............................................................................................................................................

ညနေပိုင်း ပိုးရတီ တယောက် သူမ အတန်းချိန် ပြီးသည်နှင့် ဒေါက်တာ သိန်းဇံအား အိမ်သို့ လိုက်ပို့ ခိုင်းတော့သည်။ ကျောင်းက ထွက်လာသည်နှင့် ကားလေးမှာ မောင်းနေ ကြ လမ်းအတိုင်း မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်း ပိုးရတီတို့ ရပ်ကွက် ထိပ်နား ရောက်ရှိ လာ၏။ ဆိတ်ငြိမ် ရပ်ကွက် လေးမို့ လူသွား လူလာ မရှိပဲ ကားတစီး တလေသာ ရပ်ကွက် ထဲမှ အပြင်သို့ ထွက်လာသည်ကို မြင်နေရသည်။

" ဟင် … နေ့လည်က … တခါ လုပ်ပြီး ပြီလေ … ဆရာကလည်း "

" အင်း … ဒီနေ့ … ဘာဖြစ်မှန်း မသိဘူး … ကြည်ပါဦး ………… ပိုး ရယ် "

ဒေါက်တာသိန်းဇံမှာ ပိုးရတီတို့ လမ်းထိပ် သစ်ပင်ကြီး တပင်အောက် ကားထိုးကာ စကားပြောရင်း ဘောင်း ဘီ ဇစ်ဖွင့် နေ၏။

" ဟွန့် … အဲ့ဒါပဲ စဉ်းစားနေတယ် …  ပိုး … ဒီနေ့ …  လက်တွေ့ … ပရယ်တီကယ် ဆင်းရတာ … ပင်ပန်း နေပြီ  ……ဆရာရဲ့ "

" အင်းပါ … သိပါတယ် …  ပိုး ရယ် "

လူရိပ် လူခြေ ကြည့်ရင်း ကားမှန်များ ပိတ်ပြီး ပိုးရတီ လက်တဖက်အား ဆွဲယူကာ ဘောင်းဘီထဲ မှ ထုတ် ထားသော လီးပေါ် တင်ပေး လိုက်သည်။ နူတ်ခမ်း ချင်း တေ့စုပ်ရာ ပိုးရတီ တယောက် ပါးစပ်လေး ဟပေးရင်း လက်ချောင်းလေး များက လီးအား ဆုပ် ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပေးနေ တော့သည်။ ၅မိနစ် ခန့် အကြာ သူမ လက်ထဲ ဒေါက်တာသိန်းဇံ လီးကြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာရ၏။ ကားရှေ့ခန်းထဲ ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်း ချင်း စုပ်နေရာမှ ခါးညွတ်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ငုံ့စုပ် လိုက်သည်။ ပန်းရောင် သန်းကာ ကား ထွက်နေသော ဒစ်အား ဆွဲစုပ် ပြီး ပါးစပ်ထဲ ရောက်မှ လျှာဖျားလေးနှင့် လီးထိပ် အပေါက် လေးထဲ ထိုးကလိ ပေးပြန်၏။

ဒစ် အခြေအား သွားလေးဖြင့် မနာ့တနာ လေး ကိုက်ရင်း ဂွင်းမြန်မြန် ထုပေးရာ ခဏ အကြာ ဒေါက်တာ သိန်းဇံ တယောက် ထိုင်လျက် အနေ ထားဖြင့် ဖင်ကြွတက်လာ ပြီး ပိုးရတီ ပါးစပ်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရသည်။ ပိုးရတီမှာ လီးအား ပါးစပ် ထဲမှ ထုတ်မပစ်ပဲ ထွက်လာ သမျှ လရည်များ ကုန်စင်အောင် မျိုချကာ ဒစ်အား ပါးခွက် အောင် စုပ်ပြီးမှ ထုတ်ပေးလိုက်၏။

" ဆရာ … ပိုး … အိမ်ကို မောင်းတော့ ……  နောက်ကျ နေပြီ "

အိမ်ရှေ့ ရောက်သည်နှင့် ပိုးရတီမှာ ကားရှေ့ခန်း ခေါင်းငုံ့ ဝင် ကာ စကားခဏ ပြောပြီးမှ အိမ်ထဲ ဝင် လာ နေ၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေစဉ် အိမ်ရှေ့ ကား အဖြူလေး တစီးရပ်ကာ သမီးဖြစ်သူ ဆင်းလာ သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" သမီး … ကျောင်းပြန် လာပြီလား … ကား ဘာဖြစ် လို့တုန်း "

" ဟုတ် … မာမီ … ကားက … ကျောင်းနား မရောက်ခင် … ထိုးရပ်သွားလို့ … ပြင်နေကြ ဝါးရှော့ … ဖုန်းဆက်ခေါ် ပြီး … ပြင်ခိုင်း လိုက်ပြီ "

" ခုန … လိုက်ပို့တာ … သမီး သူငယ်ချင်း လား "

" ရှင် ……… ဟို  …  ဟို ……… သမီးတို့ ဆရာ … တယောက်ပါ "

" အော် … အဟင်း ဟင်း "

မိခင် ဖြစ်သူ၏ ပြုံးစစ မျက်နှာဘေး ကြောင့် ပိုးရတီ ဖခင် ဖြစ်သူအား နုတ်မဆက်နိုင်ပဲ သူမ အိပ်ခန်း လေးထဲ ပြေးဝင် လာခဲ့တော့သည်။ ဒေါက်တာ သိန်းဇံအား စွဲလမ်း နေသည်မှာ သူမကိုယ် သူမ မညာချင်တော့ပေ။ ၁၀ရက် ခန့် အကြာ ပိုးရတီ တယောက် ဒေါက်တာ သိန်းဇံနှင့် လွတ်လွတ် လပ်လပ် တွေ့ခွင့် ရဖို့ လမ်းစလေး ပေါ်ထွက် လာရ၏။ ကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ စုကာ ၂ညအိပ် ၃ရက် အပျော် ခရီး ထွက်ကြမည် ဖြစ်သဖြင့် ဒေါက်တာ သိန်းဇံမှာ  လိုက်ခဲ့ရန် ဇွတ် ပူဆာနေ သည်။ ပိုးရတီ ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါ နေသည်မို့ မိဘ၂ပါးအား ခွင့်တောင်းကာ လိုက်ခဲ့တော့၏။

..........................................................................................................

" ရွှိ … ဗွမ်း ဗွမ်း … ဘလပ်ဘလပ် "

ဦးရဲကျော် မျက်နှာ သစ်လိုက်ပေမယ့် စိတ်တွေက နုုန်းနေရင်း ရှေ့လျှောက်မဲ့ လမ်းတွေ ဝေဝါးနေရ သည်။

" ကိုကြီး … မနက်စာ … လုပ်ထားခဲ့ပြီ … ဆု … ဆေးခန်း … သွားပြီနော် "

ရေချိုးခန်းထဲမှ မျက်နှာသစ်ပြီး ထွက်လာသော ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား လှမ်းပြောရင်း လုပ်ပေးနေကျ ဝတ္တရားတခု လုပ်ကိုင် ပေးကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာ သွားတော့၏။ ဦးရဲကျော် စကား ပြန်မပြောပဲ ဧည့်ခန်းထဲ လျှောက်လာရာ ခြံရှေ့ တံခါး ဝနား သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ စိုင်းမောင်၏ ကားလေးအား တွေ့လိုက် ရသည်။ ဇနီးချောလေး ဒေါက်တာ ဆုရ တီမှာ ခြံဝင်းတံခါး ပိတ်ပြီး ဦးစိုင်မောင် ကားထဲ ဝင်သွားရာ ကားလေး ထွက်ခွာ သွားသည် အထိ ရီဝေစွာ ကြည့်နေမိ၏။ ဧည့်ခန်းထဲ လူ၄ယောက်စာ ထိုင်နိုင်သော အနက်ရောင် သားရေဆိုဖါ ခုံကြီးအား ကြည့်ကာ မျက်နှာ ညိုးကျသွားသည်။

" ဟူးးးးးးး "

သက်ပြင်းရှည် ချကာ မနေ့ညမှ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေး နေမိ၏။ ခါတိုင်း ၉နာရီ လောက်ဆို အိပ်ပျော် ခဲ့သော ဦးရဲကျော်မှာ ၁၀နာရီ ကျော်သည်အထိ အိပ်မ ပျော် ခဲ့ပေ။ သမီး ဖြစ်သူ ဆေးကျောင်းမှ သူငယ်ချင်း များနှင့် ၂ညအိပ် ၃ရက် အပျော်ခရီး ဒီနေ့ မနက်က တည်းက ထွက်သွား သဖြင့် သတိရကာ ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးရင်း မျက်စိ ကြောင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ ဧည့်ခန်းဘက် အဝင်စ နား လေး အရောက် မြင်ကွင်းကြောင့် ခြေလှမ်း များ ရပ်တန့် သွားရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲ လူ၄ယောက် ထိုင် နိုင်သော အနက်ရောင် ဆိုဖာခုံပေါ် ဒေါက်တာ ဆုရတီ အလျား လိုက် မှောက်အိပ် နေသည်။

ဇနီး ချောလေး ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လူက မှောက် အိပ် နေသော်လည်း  ဝိုင်းစက် အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန် ထောင် ပြီး ဖြဲထားပေး၏။ ဦးရဲကျော် တ ယောက် မျက်မှန်ချွတ်ကာ မျက်လုံး ၂ဖက် အား ပွတ် သပ်ပြီး မျက်မှန် ပြန်တပ်ကာ ဧည့်ခန်း နံရံ၌ ကပ်ထားသော မှန်ဗီဒိုနား ခြေဖွနင်း ရင်း တိုးကပ် လာသည်။ မှန်ဗီဒို အကွယ်မှ ခိုးကြည့်ရာ ဧည်ခန်းထဲ ထွန်းထားသော မီးရောင်ဖြင့် ခြေ၅လမ်း အကွာမှ မြင်ကွင်းက ထင်ရှား နေ၏။ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာဆုရတီ နှင့် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ စိုင်းမောင် တို့ ၂ဦးမှာ ကန်လန့်ဖျက် အနေထားနှင့် ကျော ပေးထား သည်မို့ ဦးရဲကျော် တယောက် အနီးကပ် မြင်နေရ၏။ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ စိုင်းမောင်မှာ ဇနီးချော လေး၏ နောက်မှ ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ဖြဲကာ စောက်စိ လေးမှ ဖင်ဝအထိ လျှာ အပြားလိုက် ပင့်ယက် နေသည်။

" အ ……… အားးးးးးး………… ရှီးးးးးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ ………… ကိုစိုင်း ရယ် "

ဒေါက်တာ ဆုရတီ တီးတိုး ညည်းရင်း ဖင်ကြီး အား နောက်တိုး ကပ်ပေး လိုက်ပြန်၏။ ဦးစိုင်းမောင် ဘယ် ဘက် လက်ချောင်းလေးမှာ မြောက်တက် လာပြီး စောက် စိလေးအား ဖိချေကာ လျှာဖျား ထိပ်လေးမှာ ဖင်ဝ နီတာရဲ လေးထဲ ဖိထိုးနေသည်။

" အားးးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ ……… ကိုစိုင်းရယ် … အစိလေး … နာနာ ချေပစ် … အ …  ဟုတ်တယ်  အင့် … ဖင်ပေါက်ထဲ …လျှာနဲ့ လိုးပေး ……အဟင့်   ဟင့် ……  မ  ရ  တော့ …… တော့ … အ …အားးးးးးးးးး ထွက် ပြီ ……… အဟင့် ဟင့် … ထွက်ကုန် ပါပြီ "

ဦးရဲကျော် အံအော မှင်သက် နေရသည်။ လင်မယား သက်တမ်း တလျှောက် ကျန်းမာရေး ကောင်းစဉ် အချိန် များလည်း မယားချောလေး ဒီလောက် စိတ်ကြွတာ မမြင် ဖူးခဲ့ပေ။ သရေဆိုဖာ ခုံအား လက်ဖြင့် တဘုံးဘုံး ထုကာ စောက်ရည်များ သေးပန်း သလို သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ရင်ဘတ်အား ထောင်ပန်း နေသည်။ ထိုချိန် ဦးစိုင်းမောင်မှာ အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ လီးထိပ်နှင့် အထက်အောက် ၁၀ ချက်ခန့် ပွတ်ဆွဲကာ အရည် ပန်းထွက် နေသော စောက်ခေါင်း ပေါက် လေးအား လီးအရင်း ထိ ပစ်ဆောင့် ပေးလိုက် ပြန်၏။

" အိုးးးး …… အားးးးးးး … အားးးးးးး … အဟင့်   ဟင့်   ဟင့် ……… ထွက် ……… ထွက် ……… ထွက် ပြန်  ပြီ …… ကိုစိုင်း ရဲ့ …… အမလေးးးး ………… အ ……… အားးးး ……… ရှီးးးးးးးးးးးးး "

ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက်  ဖင်ကြီး ရမ်းကာ ခန္ဓာ ကိုယ်မှာ ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည် များ ပန်းထွက် လာ၏။

" ကောင်းလား ……… မဆု "

ဦးစိုင်းမောင် မှာ လီးအား ပြန်ထုတ်ရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီ ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ်ကာ မေးလိုက်ပြန်သည်။

" အသဲခိုက်အောင်ကို ကောင်းတယ် … ကိုစိုင်း ရယ် … ဒီည … သမီးလည်း မရှိဘူး … ဆု … ယောင်္ကျား လည်း … အိပ်ပျော်နေပြီ …… မနက်ထိ …… မပြန် မချင်း …… လိုး ပေး ရမှာနော် "

ဦးရဲကျော် ကြည့်ရင်း ရင်ထဲ နှင့်ကနဲ့ ခံစား နေရ၏။မယားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်မှ သူစိမ်း ယောင်္ကျားအား လိုးပေးရန် တောင်းဆိုနေသည်ကို မြင်တွေ့ ရပြန် သည်။ ဒေါက်တာ ဆုရတီ တောင်းဆို နေသော်လည်း ဦးစိုင်း မောင်မှာ မလိုးသေးပဲ လီးထိပ်အား စောက် ခေါင်းဝ လေး တေ့ကာ ဖင်သားစိုင် ၂ဖက်အား ညှစ်ချေ နေပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် လီးအား မြင်ရာ ဦးရဲကျော် တယောက် စိတ်ထဲ သိမ်ငယ် သွားရ ရှာ၏။ လုံးပတ်ရော အရှည်ပါ သာသည့် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ လီးမှာ မယားချော စောက်ပတ်လေး အား ဘယ် နှစ်ကြိမ် လောက် လိုးထားမှန်း မခန့်မှန်း တတ်ပေ။

" ဟာ … ကိုစိုင်းရယ် … လီးကို … ခုနလို  ဆောင့်သွင်း လိုက်လေ ……… ရှီးးးးးးး …………… ကျွတ် "

ဒေါက်တာ ဆုရတီ မှာ သူမ ဖင်ကြီး ထောင်ထားလျက် နောက်သို့ ပစ်ပေးရင်း လီးထိပ်အား စောက်ပတ်လေး ထဲ ဝင်ရန် ကြိုးစား နေရှာ၏။ အားမလို အားမရ ဖြင့် ဖင်ကြီး နောက်ကော့ ပေးရာ ဦးစိုင်းမောင်မှာ ဘွတ် ကနဲ့ လီးကြီး အား ဆောင့်သွင်း လိုက်တော့သည်။

" အားးးးးးးးးးး "

ဒေါက်တာ ဆုရတီ တယောက် ဖင် နောက်အပစ် လီးကြီးမှာ အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာသဖြင့် သားအိမ်ဝအား ဆောင့်မိကာ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက် ရသည်။ ချောင်း ကြည့်နေသော ဦးရဲကျော်ပါ ခန္ဓာကိုယ် ဆက်ကနဲ့ တုန်သွား မိ၏။ ခုမှ ဇနီးချောလေးမှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူအား ဘာလို့ စွဲလမ်းနေကြောင်း သဘော ပေါက် လာရသည်။ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူမှာ မယား ဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ် အား အမြင့်ဆုံးထိ နိုးစွပြီးမှ လိုးပေးနေ သည်ကို မြင်နေ ရ၏။ ဖင်ကြီး ကော့ပေးတိုင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးရာ မယားဖြစ်သူမှာ တအား အား ညည်းရင်း လီး အရသာ ထူးကဲ နေသည်ကို လက်တွေ့ သိရှိ လိုက်သည်။

ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ဦးစိုင်းမောင်၏ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်ချက် များအောက်  တကိုယ်လုံး ခါရမ်းနေကာ စောက်ရည်များ ခဏတိုင်း ပန်းထွက် နေရှာ၏။

ဦးစိုင်းမောင် ပြီးကာနီး လီးအား ဆွဲထုတ် ရာ ကိုယ်တပတ် လှည့်ပြီး လီးထိပ် အား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ သို့သော် ဦးစိုင်းမောင်မှာ ပါးစပ် ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ လီးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ပင့်ပေး လိုက် ပြန်၏။ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ လီးပင့် ပေးသည် နှင့် လီး အရင်း အောက် တွဲကျနေသော လဥများအား တလုံးပြီး တလုံး လျှာဖြင့် ယက်ကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်း လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေး နေသည်။

" အ …… ရှီးးးးးး … အားးးးး …… ကောင်း လိုက် တာ …… မဆု ရယ် …… ပါး စပ် ဟ တော့ …… အ … အားးးး "

ဦးစိုင်းမောင် စကားအဆုံး စုပ်လက်စ လဥတလုံးအား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်လေး ဟပေး လိုက်တော့၏။ ဦးစိုင်းမောင်မှာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ ခေါင်အား ဖမ်းကိုင်ရင်း ဒေါက်တာ ဆုရတီ ၏ လည်ပင်ကြောများ ထောင်လာအောင် ဆွဲလိုး ရင်း လရည်များ ပန်းထည့် နေ၏။

ဦးရဲကျော် စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး တရပ်  ခံစားရင်း ဇနီးချောလေး အား ကြည့်ကာ မျက်ရည် စီးကျ လာတော့သည်။ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဆုရတီမှာ ရမ္မက် စိတ် မကျသေးပဲ ခဏ အနားယူကာ ဦးစိုင်းမောင် လီးအား ပြန်စုပ်ပေးစဉ် မြင်ကွင်းအား ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ် ခန်းထဲ ပြန်လာကာ ကြိတ်မှိတ် အိပ်ပစ် လိုက်၏။

" ဒင်းဒေါင် … ဒင်းဒေါင် … ဒင်းဒေါင် "

ရုတ်တရက် ဧည်ခန်းထဲမှ တိုင်ကပ် နာရီ သံကြောင့် အတွေးစ ပျက်ကာ လူ၄ယောက်စာ ထိုင်နိုင်သော သရေ ဆိုဖာခုံအား ကြည့်ပြီး တွေးနေရာမှ နာရီဆီသို့ အကြည့် ရွေ့လိုက်သည်။ နေ့လည် ၁၂ နာရီ သို့ နာရီ လက်တံများက အချက် ပြနေ၏။ ခုထိ ဇနီး ဖြစ်သူ ပြင် ဆင်ပေးသော မနက်စာလည်း မစားဖြင့် စားချင် စိတ်လည်း မရှိ။ လေးလံသော ခြေလှမ်းများ ဖြင့် အိပ်ခန်း ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ တော့သည်။

……………………………………

စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ ပေးသော စာဖတ်သူ မိတ်ဆွေများ အားလုံး ကျေးဇူး တင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့်

ပြီးပါပြီ။