မယ်ဥလှိုင် အပိုင်း ( ၁ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။
လူ့ ဘဝက မရိုးရှင်းပေမယ့် ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့အတွေ့ကြုံတိုင်းမှာ ပေးဆပ်မှု့ရှိကို ရှိနေပါတယ်။ပြည်စုံပြီ ထင်တဲ့ ဘဝရဲ့ အတိတ်တွေမှာ ဝမ်းနည်းမှု့တွေက လက်ပြ နူတ်ဆက်နေကြတုန်းပဲ။ဖြစ်သင့်တာထက် ဖြစ်ချင်တာတွေ လုပ်မိတဲ့ခါ အားရကျေနပ်ခြင်းနဲ့အတူ မဖိတ်ခေါ်ပဲ ရောက်လာတတ်တဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အရာတွေက နေရယူတတ်ကြတယ်။
ထာပါးဗျာ ကျုပ်ပုံပြင်လေး ပြောပြမယ် အပြင်းပြေပေါ့။အင်း ဘာပုံပြင် လည်းတော့ မမေးနဲ့ ခင်ဗျား လိုင်းဖွင့်ပြီး ဖုန်းစခွင်ပေါ်ကနေ အေးဆေးလေး ဖတ်နေဗျာ။အရည်ချင်း ရှိပါလျက် ရှေးခေတ် မိဘုရားခေါင်ကြီး တယောက်ကြောင့် ရွှေနန်းတော်ထဲ နန်းတွင်းမင်းသမီး နေရာကနေ လက်စွဲအပျိုတော်လေး ဖြစ်သွားရတဲ့ အငြိမ့်သမလေး အကြောင်းဗျ။အဲဒီခေတ်က နန်းတွင်း သဘင်လောကမှာ နာမည်ကျော်ကြားတဲ့ ဆယ်လီ တစ်ယောက်ပေါ့။
တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်တဲ့သူကလည်း ခေသူတော့မဟုတ်ဘူးဗျ တကယ် တကယ်။မင်းမျိုးမင်းနွယ် မဟုတ်ပဲ တိုက်ရည်ခိုက်ရည် ရှိလို့ တိုင်းပြည်ကို သိမ်းထားတာပါ။သူ့လက်အောက်က တိုင်းပြည်ကို တိုးတက်အောင် ကူညီပေးနေတဲ့ ကိုယ်တော်ကြီး ဆိုတာ ရှိတယ်။ ကိုယ်တော်ကြီးက အနေအေးပေမယ့် အဆိပ်ပျင်းတယ်။သူက အငြိမ့်သမလေးရဲ့ fan တစ်ယောက်ပါ။ကျုပ်ပြောတာ များသွားပြီ ကျန်တာဆက်ဖတ်ဗျာ ထီးသုံးနန်းသုံး စကားလုံးတွေ မရေးတတ်လို့ ရေးတတ်သလို ရေးထားလိုက်တယ်။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၁ )
ခေတ်တခေတ်ရဲ့ နန်းတွင်းသဘင်သည်လောကတွင် မယ်ဥလှိုင် ဆိုသော အငြိမ့်မင်းသမီလေးမှာ နာမည်ကြီးကာ မနားမနေ ကပြ အသုံးတော် ခံလျက်ရှိသည်။အနုပညာ ဝမ်းစာ အတွက် ရှေးခေတ် နန်းတွင်းသဘင် ပညာသည်ကြီးများဆီမှ သင်ယူ တတ်မြောက်ထား၏။ပါရမီ ဓါတ်ခံ ကောင်းသူမို့ နန်းတွင်းဇာတ်အဖွဲ့များမှ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီးကြီးများ၏ နေရာအား ခြိမ်းခြောက် လာတော့သည်။
ထူကဲသောမျက်ခုံး ဝိုင်းစက်သော မျက်ဝန်းနက်ကြီးများနှင့် ချောမောလှပသော မျက်နှာပိုင်ရှင်လေး၏ အသံလေးမှာ ကြားရသူတိုင် ဘဝင်ကျစေခဲ့၏။ပုခုံးကျယ်ကာ တင်းမောက်သော ရင်သားအစုံနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် စွံ့ကားကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများမှာ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ကတိုင်း တုန်ခါနေပြီး ပုရိသ အပေါင်းအား ညို့ယူဖမ်းစားထားပြန်သည်။ထင်ရှားကျော်ကြားလှသော မင်းညီ မင်းသားများ ကိုယ်တိုင် လက်ထပ်ထိမ်းမြှားဖို့ စိတ်ကူးနေကြ၏။
ထိုခေတ်အခါက တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်သော မင်းတရားကြီး ကိုယ်တိုင် သဘင်သည်အား လက်ထပ်ထိမ်းမြှားယူရင် ဘယ်မင်းညီမင်းသားဖြစ်ဖြစ် သဘင်သည်အစုထဲ သွင်းခံရမည်ဟု စည်းကမ်းသတ်မှတ်ထားသဖြင့် ဘယ်မင်းသားမှ လက်ထပ်ဖို့ မစဉ်းစားရဲပေ။သို့သော် မယ်ဥလှိုင် အား တပြည့်များ စေလွတ်ကာ လူမသိသူမသိ ကုတင်ပေါ်မှ ပြဇတ်ကရန်အတွက် ကြိုးစားနေသော ကိုယ်တော်ကြီး တစ်ပါး ရှိနေခဲ့၏။
မယ်ဥလှိုင်၏ အကပညာ ပါရမီမှာ အငယ်တန်း သဘင်သည်အချင်းချင်း ပုခုံးယှဉ်ဖို့ မဆိုထားနှင့် မော်လို့ပင် မကြည့်ဝံ့ခဲ့ကြပေ။သူမအား ကျောထောက်နောက်ခံ ပြုပေးသော ကိုယ်တော်ကြီး တပါးကလည်း ရှိနေပြန်သည်။ထိုခေတ်က ဘုရင် မင်းတရားကြီး၏ ရွှေနားတော် ပေါက်အောင် လျှာစောင်းထက်လှသဖြင့် ရာထူးချင်း တူလျင်တောင် လေးစားကြောက်ရွံ့ရသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင်၏ ကာမစည်းစိမ်အား ရယူရန် ကြိုးပမ်းနေဆဲပင်။
..............................................................................................................................
" ဥလေး "
" ရှင် … မောင်ကြီး "
" သဘင်သည် အလုပ်ကို … နားပါ တော့လား "
" အိုရ်တော် … ကျုပ်တို့ လက်မထပ်ခင် … မောင်ကြီး ပြောတဲ့စကား … ဖျက်တော့ မလို့လား "
" မဟုတ်ပါဘူး … ဥလေးရယ် … မောင်ကြီးပြောတာက … ကလေးယူပြီး သာယာတဲ့ မိသားစု ဘဝလေး ဖန်တီးဖို့ပါ … မောင်ကြီး မိဘတွေကလည်း မြေးချီဖို့ ပြောနေကြပြီလေ "
ယာပိုင်လယ်ပိုင် သူကြွယ်လေး မဲခေါင် တစ်ယောက် ပေးထားသော ကတိကြောင့် မယားဖြစ်သူပေါ် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လည်း မပြောဝံ့ပေ မိဘနှစ်ပါး၏ တောင်းဆိုးမှု့ကြောင့် မယားနှင့် မိဘများကြား စိတ်ကျဉ်းကြပ်နေရတော့သည်။မယားဖြစ်သူ စိတ်ဆိုးကာ ကွာရှင်းခွင့် တောင်းလာမှာကိုလည်း သေမတတ် ကြောက်ရွံ့နေရှာ၏။ရုပ်ရည်ရော ခန္ဓာကိုယ်ပါ ချောမောတောင့်တင်းသော ဇနီးချောလေးအား ရွှေမြို့တော်မှ မင်းညီမင်းသားများက အရယူဖို့ ကြိုးစားနေကြောင်း ကြားသိထားသည်။
" မောင်ကြီးရယ် … သဘင်ပညာက … မယ်ဥလှိုင်ရဲ့ အသက်ပါ … ခုလည်း မောင်ကြီး စိတ်တိုင်းကျ ၁ လမှ ၃ ကြိမ်ပဲ လက်ခံ ဖျော်ဖြေ နေတာလေ … ဒီထက်တော့ မလျော့ပါရစေနဲ့ … နားလည်ပေး … ကလေးယူဖို့က နဲနဲ စောင့်ပေးပါဦး … မယ်ဥလှိုင် ၂ နှစ်လောက် လွပ်လွပ် လပ်လပ် ကပြချင်လို့ပါ "
" ဟူးးးး … မောင်ကြီး ဘာလုပ်ရပါ့မလဲ "
" ကဲပါ … မောင်ကြီးရယ် … စိတ်ညစ်စရာတွေ ခဏထား … နောက် ၃ ရက်ဆို မြို့ကြီးတမြို့ကို သွားဖျော်ဖြေရမှာ … အတူရှိတုန်းလေး ချစ်ကြရအောင်နော် "
မယ်ဥလှိုင်မှာ သဘင်ပညာပေါ် အစွဲလမ်းကြီးသလောက် ခင်ပွန်းသည်အပေါ်လည်း သံယောစဉ်ကြီးကာ မယားဝတ္တရား တတ်နိုင်သမျှ ကြေပွန်အောင် ဖြည့်စီးပေးတတ်သည်။ပျဉ်ထောင်အိမ် နှစ်ထပ်ဆောင်၏ အပေါ်ထပ် ညာဘက်ခြမ်းရှိ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ခပ်ပြင်းပြင်း အသက်ရှုသံ များနှင့် အတူ ညည်းသံများ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။
" အဟင့် … မောင်ကြီးရယ် … အမလေး … အ … အားးး "
မယ်ဥလှိုင်၏ အိမ်တွင်ဝတ် ထမိန်လေး ကုတင်အောက်ပုံကျနေကာ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်က ကွေးမြှောက်ထားရင်း တအားအား ညည်းတွားနေသည်။သူမပေါင်ကြားထဲ လင်တော်မောင် မဲခေါင်၏ ခါးလေး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား တချက်ချင်း လိုးပေးနေ၏။ခါးအောက် ဆီးခုံးချင်း ထိကပ် လာစဉ် လီးအရင်းထိ ဝင်သဖြင့် ကုတင်ကြမ်းပြင်မှ အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။အိမ်ထောင် သက်တမ်းတစ်လျှောက် သူမ စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်မိသော အထိအတွေ့ တခုပင်ဖြစ်၏။
" အင်းဟင်း … မရပ်နဲ့နော် … မောင်ကြီး "
လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင်အား ပါးစပ်မှ ဗြောင်ဖွင့်ပြောလိုက်ရသည်။ထို့နောက် လင်တော်မောင်၏ ဆောင့်ချက် များအား အရသာ ခံယူရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတော့၏။မဲခေါင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ အလိုကျ ဆွဲကာ ဆောင့်ကာဖြင့် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ရာ ခဏအကြာ နှစ်ဦးသား ငြိမ်သက်သွား၏။
.......................................................................................................................
နောက် ၁ ပတ်အကြာတွင် လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင် တားနေသည့်ကြားမှ နားလည်အောင် ပြောပြကာ မရမက သူမ သဘင်ပညာအား တင်ဆက်ရန် မြို့တော်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။မယ်ဥလှိုင်အား မြို့တော်တွင် အစစ အရာရာ ကူညီ စောင့်ရှောက်ပေးသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ရှေ့ဆုံးမှ အားပေးနေ၏။
မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခြေဖြားထောက်ကာ ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ ခြေသလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်လိုက်ရာ အတွင်းမှ အသားစိုင်ဝင်းဝင်းလေးက ဒူးအထက်နားထိ မြင်နေရသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး မျက်လုံးများ အရောင်တောက်နေတော့သည်။ဆိုင်းဝိုင်းမှ ဗုံသံ လကွင်းသံများ မြူးကြွလာစဉ် မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးလေးမှာ စည်းဝါးအကိုက် လေပေါ်မြှောက်တက်ကာ ပြန်အကျတွင် ဒူးထောက် ခါးကော့ကာ ကိုယ်လုံးအား နောက်လှန်ရင်း လက်ကလေး နှစ်ဖက်မှာ လိပ်ပြာတောင်ပံ ခတ်သလို လေထဲ တဖျက်ဖျက် လှုပ်ခါနေ၏။
" ရွှီးးးးး …… ဖျောင်း ဖျောင်းး ဖျောင်းးး "
" ရွှီးးးးးးးး ရွှီ ရွှီ ရွှီ "
စင်အောက်မှ အားပေးသော ပရိတ်သတ် လက်ခုပ်သံများ လက်ခေါက်မှုတ်သံများ ဆူညံနေတော့သည်။ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အခြေရံများဖြင့် အိမ်တော်သို့ ပြန်လာရာ မည်သူမှ စကားမပြောပဲ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။မယ်ဥလှိုင် လေပေါ်ခုန်ဝဲကပြစဉ် ထမိန် အောက်နားစလေးမှာ ကွဲဟသွားရာ အတွင်းဘက် ပေါင်သား ဖြူဖြူတုတ်တုတ်လေးအား အိမ်တော်ထိ မျက်ဝန်းထဲ စွဲကပ်ပါလာတော့သည်။အိပ်ခန်းသို့ မသွားသေးပဲ နားနေဆောင် ကုတင်ပေါ်တွင် လူးလိမ့်ရင်း ကိုယ်တော်ကြီးတစ်ယောက် ဝတ်ရုံတော်လဲကာ အိမ်တော် အပြင်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။
မယ်ဥလှိုင်တို့ အဖွဲ့ ရောက်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အိပ်ဆောင် အခန်းများ ချက်ချင်း စီစဉ်ပေးသဖြင့် ပွဲပြီးသည်နှင့် ကိုယ်အခန်းကို ပြန်ပြီး အနားယူနေကြသည်။ကိုယ်တော်ကြီးက မယ်ဥလှိုင်အား သီးသန့် အိပ်ဆောင် တစ်ဆောင်အား အစောင့်အကြပ်နှင့် ထားပေး၏။ခဏအကြာ မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး ထွန်းထားသော အိပ်ဆောင် တစ်ဆောင်နား ရောက်လာရာ အစောင့်မှ ခါးညွှတ် နူတ်ဆက်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ လူရိပ် လူခြေ ကြည့်ကာ ဝင်လိုက်တော့သည်။
" လှလိုက်တာ … မယ်ဥလှိုင်ရယ် "
မယ်ဥလှိုင်မှာ အဝတ်စားလဲပြီးကာစ မတ်တပ်ရပ်လျက် ပြတင်းပေါက်အား ငေးကြည့်နေစဉ် ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်သံနှင့်အတူ နောက်ကျောဘက်ဆီမှ သိုင်းဖက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထိတ်ကနဲ့ ရင်ဖိုသွားမိသည်။ဒီလိုချိန် သူမအား ဒီလို ဆက်ဆံနိုင်သူမှာ အာဏာစက်ပြင်းသော ကိုယ်တော်ကြီးမှန်း လှည့်မကြည့်ပဲ သိရှိလိုက်၏။
နောက်ကျောဘက် ဖြန့်ချထားသော ဆံနွယ်များအား ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူ တားနေသည့်ကြားမှ သဘင်ပညာအပေါ် ချစ်မြတ်နိုးလှ၍ ဇွတ်လာခဲ့ရာ ပထမ ညမှာပင် ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး ကိုယ်တော်ကြီး၏ အိပ်ဆောင် တစ်ဆောင်တွင် ကုတင်ပေါ် ကပြ အသုံးတော် ခံလိုက်ရ၏။လင်ဖြစ်သူ အပေါ် မထင်မှတ်ပဲ သစ္စာ ပျက်ကာ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ပြုသမျှ နုခဲ့ရသည်။
အစွမ်းကုန် ထိန်းချုပ်ထားရင်း ပြိုကျလာသော မျက်ရည်များကြား ထူးကဲသော အထိတွေ့က ဖြားယောင်းနေပြန်၏။လင်တော်မောင် မဲခေါင်နှင့် အပြုစု အယုယ ဘာမှ မဆိုင်သော ကိုယ်တော်ကြီး လျှာစွမ်းအောက် အကြိမ်ကြိမ် လူးလိမ့်ရင်း အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိခဲရတော့သည်။ပြောင်းလဲသွားသော စိတ်ဆန္ဒအား မတားဆီးလိုတော့ သာယာမိသော အထိတွေ့နောက် ဖုံးနိုင်သလောက် ဖုံးဖိကာ နှစ်မျောနေ၏။
သူမ အင်္ကျီလေးအား နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း ကြယ်သီးများ တလုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်နေသည်။အင်္ကျ ီကျွတ်သည်နှင့် ဘော်လီအပြင်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေကာ ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးအား နမ်းရင်း ထမိန်အပေါ်အနားစအား ဖြည်ချပစ်၏။
" အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … ကျမ က လင်ရှိ မယားတစ်ယောက်ပါနော် "
မယ်ဥလှိုင်၏ တောင်းပန်သံလေးမှာ သူမ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ညှစ်ချေခံရစဉ် တိမ်ဝင်သွားတော့သည်။စိတ်ထဲ စိုးရိမ်ထိတ်လန့် စိတ်လေးဖြင့် တရှိန်းရှိန်း ခံစားနေရချိန် သူမကိုယ်လုံးလေးအား သန်မာသောလက်နှစ်ဖက်က ဆွဲလှည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ခံလိုက်ရ၏။မျက်နှာချင်းဆိုင်နမ်းရင်း ဘော်လီချိတ်အား ဖြုတ်ကာ နို့အုံလေးအား ပြောင်းစို့ခံရပြန်သည်။ကြီးမား ဖွံ့ထွားလှသော နို့အုံနှစ်ဖက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများ ချက်ချင်း မာထောင်လာ၏။
မယ်ဥလှိုင် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုတ်သပ်နေရာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဖိစုပ်ခံရစဉ် ခါးအောက် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းအား ဒုတိယအကြိမ် ဆုပ်နယ်ခံရ၏။လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင် သက်တမ်းတစ်လျှောက် လိုးခဲ့ပေမယ့် သူမ ထမိန်အောက်နားစအား ဆီးခုံးပေါ်တင်ပေးပြီး လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင်မှလည်း ပုဆိုးချွတ်ကာ တန်းလိုးခဲ့သည်။
အယုယ အပြုစု များ မပါဝင်ခဲ့ပေ။အောက်ချထားသော သူမလက်တဖက်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး ပေါင်ကြားထဲမှ လီးကြီးနှင့် ထိကပ်မိစဉ် ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့ချီတင်ခံလိုက်ရပြန်၏။ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တစ်ပိုင်းကို ပက်လက်လန်စေပြီးမှ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးအား အယက်ခံလိုက်ရသည်။
" အို … အို …… ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း …… အမလေးးးး အ အားးးး … အဟင့် ဟင့် "
စောက်ပတ် တခါမှ အယက်မခံဘူး သဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကာ ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ကုန်းယက်နေသော ကိုယ်တော်ကြီး ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းထားလိုက်၏။
စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာထိပ်လေးက ထိုးခွဲနေရာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွလာသည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်စိလေး မာထင်ကာ ခေါင်းထောင်လာစဉ် အဆံလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် ဖင်ကြီးကြွတက်လာကာ မျက်စိစုံမိတ်ရင်း စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။စောက်ရည်များ အထွက်ရပ်မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် လန့်အော်မိသည်။
" အမလေးးး "
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း ဝတ်ရုံအား ခါးစီးကြိုး ဖြည်ချလိုက်၏။ ဝတ်ရုံကြားမှ အညိုရောင် သန်းနေသော လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တင်းပြောင်နေသည်ကို မယ်ဥလှိုင် မြင်လိုက်ရ၏။လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင်၏ လီးတချောင်းသာ မြင်ဖူးရာ ယောင်္ကျားတိုင်း အတူတူ မှတ်ယူထားမိသည်။ခု သူမ မြင်နေရသော လီးညိုကြီးမှာ နန်းတွင်း အစွမ်းထက်သော ဆေးဖြင့် လိမ်းပြီး လေ့ကျင့်ထားသော လီးကြီးမို့ အရှည် ၈လက်မခွဲကျော်ကာ လုံးပတ်မှာလည်း ၁၀နှစ်သားအရွယ် ကလေး လက်မောင်းလုံးလောက် ရှိနေ၏။
မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးပြူးကာ လီးကြီးအား ငေးကြည့်နေစဉ် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ပေါင်းနှစ်ချောင်း ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ပစ်လိုးတော့သည်။စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သည်နှင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်လိုက်ရ၏။
သူမ ထင်ထားသည်မှာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း တချက်ချင်း လိုးမည်ဟု ထင်နေမိရာ မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးသဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တစ်စို့ကြီးဖြစ်ကာ အပြင်နူတ်ခမ်းသားလေးများ အနည်းငယ် ကွဲထွက်ကုန်သည်။ အထင်နဲ့အမြင် လွဲကာ ကုတင်ပေါ်မှ မွှေ့ရာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏။
" အ … အမေ့ … အဟင့် ဟင့် "
မယ်ဥလှိုင် ဆတ်ကနဲ့ ပိတ်လိုက်မိသည့် မျက်ဝန်းနက်ကြီးမှ စီးကျလာသော မျက်ရည်များအား လက်ဖမိုးနှင့်သုတ်ရင်း ခေါင်းလေး ရမ်းခါနေရှာသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သူ၏ လိုးချက်များအောက် အော်ဟစ်နေသော မယ်ဥလှိုင်အား ကြည့်ကာ အားရကျေနပ် နေ၏။ထမ်းထားသော ပေါင်နှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပူးကိုင်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်စိကာ ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်လေးအား ပစ်ပစ် လိုးတော့သည်။ဆောင့်သည့် အရှိန်က အားပါသဖြင့် ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေကာ ဆောင့်အားကြောင့် ကုတင်ကြီး ရွေ့ရွေ့သွားနေ၏။
လီးကြီးဝင်လာတိုင်း သားအိမ်ခေါင်းအား ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်တက်ကာ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း အရသာ ၂ မျိုး ပူးတွဲခံစားရပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း အံကြိတ်ခံရင်း နာကျင်မှု့ လျော့ကာ လီးအရသာ ခံစားမိလာတော့သည်။
လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင် အပေါ် မထင်မှတ်ပဲ ဖေါက်ပြန်မိကာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ လိုးချက်များအောက် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။
.........................................................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သူမပါးစပ်အား လိုးရင်း လည်ချောင်းထဲ ညှီစို့စို့ လရည်များ ပန်းထည့်ကာ သောက်ခိုင်းနေ၏။ပျို့တက်လာသော အန်ချင်စိတ်အား ထိန်းရင်း ကြိုးစားမျိုချပစ်ရတော့သည်။စောက်ဖုတ်လေးအား ဆေးတစ်မျိုးလူးပေးရာ စောင်ခေါင်းဝ အနားလေးများ ကွဲထားသဖြင့် ပူနေအောင် စပ်လာကာ ခဏအကြာ ထူးဆန်းစွာ နာကျင်မှု့များ ပျောက်ကွယ် သွား၏။ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်လွန်းသဖြင့် အသက်မျှင်းရှုရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပြန်သည်။တရေးနိုးချိန် ခံစားမှု့ပေါင်းစုံနှင့် ခန္ဓကိုယ်အား ဘေးတစောင်း ကွေးရင်း မြင်ကွင်းအား ကြည့်ရင်း ခြောက်ခြားလာမိသည်။
သူမဘေးနား ကြေးနီရောင် အသားရည်ဖြင့် ပက်လက်အိပ်ပျော်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာ တခူးခူးဖြင့် အိပ်မောကျနေလျက် ပေါင်ကြားမှ ခုံးပြီးငိုက်ဆင်းနေသော လီးညိုကြီးအား အတိုင်းသားမြင်နေရ၏။ချက်ခြင်း ရှက်စိတ် ဝင်ရောက်လာကာ သူမကိုယ် သူမ စမ်းကြည့်မိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အဝတ်စားမဲ့နေကြောင်း သိရှိချိန် မျက်နှာလေး ရဲတွက်သွားရပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမဆက်ဆံပြီချိန်တိုင်း ခုလို ကိုယ်လုံးတီး မနေဖြစ်ခဲ့ပေ။
ကုတင်ပေါ် အဝတ်စားများ ယူကာ ခပ်မြန်မြန် ဝတ်ဆင်အပြီး ပြတင်းပေါက်မှ တိုးဝင်လာသော လေပြေကြောင့် ချွေးစို့နေသော မျက်နှာလေး နေသာထိုင်သာ ရှိသွားရ၏။တလှပ်လှပ်နှင့် ရင်တုန်နေကာ ကျိန်းစပ်နာကျင်နေသော ပေါင်ကြားအား လက်ချောင်းများဖြင့် စမ်းရင်း အကြိမ်ကြိမ် တားနေခဲ့သော လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင် မျက်နှာလေး မြင်ယောင်မိ နေတော့သည်။
" အဟင့် ဟင့် … အမိုက်မ ကို … ခွင့် လွတ် ပါ … မောင်ကြီးရယ် …… ဟင့် ဟင့် "
သူမ ခပ်တင်းတင်း ပြောတိုင်း မလွန်ဆန်နိုင်ပဲ သဘင်ပညာ ဆက်ကရန် လိုက်လျောခဲ့ရသည့် လင်ဖြစ်သူ အား စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်နေရ၏။သူစိမ်း ယောင်္ကျား တစ်ဦးနှင့် တညလုံး အလိုးခံနေမိသော သူမ စောက်ပတ်လေးအား စမ်းကြည့်ရင်း အော်ကလီဆန်ကာ ပျို့တက်လာပြန်သည်။
..................................................................................................................
ဒုတိယ ည ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး မယ်ဥလှိုင် စိတ်များ လွန်ဆွဲနေတော့သည်။တဖက်က လင်တော်မောင်၏ ရိုးသားဖြူစင်သော မျက်နှာလေးပေါ်လာလိုက် တဖက်က တခါမှ မရဘူးသော ကာမစည်းစိမ်လေး ပေါ်လာလိုက်နှင့် ဒွိဟ ဖြစ်နေရှာ၏။
နက်ဖန် အိမ်ပြန်တော့မည်မို့ စဉ်းစားချိန်က နဲလွန်းလှသည်။ည ၁၂နာရီမှ ပွဲသိမ်းကာ ၁ချက်တီးသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်များ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်လာနေသည်။သက်ပြင်း ခဏ ခဏ ချရင်း တွေဝေနေရာ ဆုံးဖြတ်ချက် တခု ချလိုက်တော့၏။သူမ ခြေလှမ်းများမှာ ကိုယ်တော်ကြီး နားနေဆောင်ရှေ့အရောက် စူးရှသော အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
" ရပ် … ဘယ်သူလည်း "
" ဟို ဟို … မယ်ဥလှိုင် ပါရှင် … ကိုယ်တော်ကြီး …… "
" အော် … သခင်ကြီး မှာထားပါတယ် ခင်ဗျာ … မျက်နှာ တဘက်အုပ်ထားလို့ … ရုတ်တရက် ဘယ်သူမှန်း မသိလို့ ခွင့်လွတ်ပါဗျာ "
သူမ စကားမဆုံးခင် အစောင့်လုပ်သူမှ ဖြတ်ပြောကာ နားနေဆောင် အတွင်းဘက် ခေါ်ဆောင်လာခဲ့၏။နေရာတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုနေသော အစောင့်များ သတိကြီးစွာ စောင့်ကြပ်နေကာ သူမအား ခေါ်ဆောင်လာသော အစောင့်နှင့် စကားဝှက်များ အမေးအဖြေ လုပ်နေကြသည်။အဆောင် ၃ ခု လွန်မြှောက်ကာ မီးများ လင်းထိန်နေသော နားနေဆောင် အကြီးတစ်လုံး တွေ့လိုက်ရတော့၏။
" ဒီက … ဝင်သွားပါ ခင်ဗျာ "
အစောင့် လုပ်သူမှာ သူမအား ပြောပြီး အမှောင်ထဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ကနုတ်များဖြင့် အလှဆင်ထားသော ကျွန်းတံခါးကြီးရှေ့ အရောက် မယ်ဥလှိုင်မှာ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်ပစ်၏။
" ကျမ … ရောက်ပါပြီ "
" ဝင်ခဲ့လေကွယ် … ငါ စောင့်နေတာ ကြာပြီ "
ကိုယ်တော်ကြီးစကား အဆုံး အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်လာကာ အရပ်ဝတ် အင်္ကျ ီအစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက် လေးဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ကုတင်နား ခဏရပ်ကာ ခါးညွတ်ရင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြန်၏။
ကုတင်ပေါ်အတက် သူမ ပုခုံးအောက် လက်မောင်းအိုးလေးအား ကိုယ်တော်ကြီးမှ ထိန်းကိုင်ပေးရင်း ဖင်ချထိုင်မိသည်နှင့် ပါးပြင်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းတခုကျရောက်လာသဖြင့် ရင်အစုံမှာ ဒိန်းကနဲ့ ခုန်သွားရသည်။ဒူးကွေးထိုင်လိုက်သော မယ်ဥလှိုင် ခြေသလုံးသားလေးပေါ်မှ ထမိန်အနားစလေး ပေါင်ရင်းထိ လိပ်တင်ခံရကာ ပေါင်သားဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေးက အတိုင်းသား ပေါ်လာတော့၏။
နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသည်နှင့် တပြိုင်ထဲ ပေါင်ခြံတွင်း လက်တဖက်က ရောက်ရှိလာသည်။အမွှေးပါးလေးများ ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်အုံလေးအား အုပ်ကိုင်ခံရင်း သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ် ထားမိနေ၏။
ပါးစပ်လေးထဲ ဝင်ရောက် ထိုးမွှေနေသော လျှာဖျားလေးအား ပြန်လည်စုပ်ယူရင်း ဒူးကွေးထိုင်ထားသော အနေထားမှ ပေါင်တန်တဖက် ဟကာ ဖြဲပေးလိုက်ပြန်သည်။လက်ချောင်းလေးမှာ သူမ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ကာ စောက်စိလေးအား ထိမိချိန် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရ၏။
ကာမစိတ်လေး ထကြွနေစဉ် ကုတင်ပေါ် လှဲချခံရရာ အလိုက်သင့် ပက်လက်အနေထားဖြင့် မျက်လုံးလေး မိတ်ကာ လှဲချလိုက်သည်။ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်နေသော လက်ချောင်းများ ခွာသွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး စင်းကြည့်ချိန် မျက်နှာလေး နီမြန်းကာ တဖက်သို့ အမြန်လွဲလိုက်ရ၏။ဝတ်ရုံတော် ချွတ်ချလိုက်သဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး၏ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်အား မြင်နေရတော့သည်။သူမရှေ့ ပေါင်ကြားမှ လီးအား စွကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာနေ၏။
ပက်လက်အနေထားဖြစ်နေသော မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပေါင်တံ ဖွေးတုတ်တုတ်လေး အလယ်မှ အမွေးနက် ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးဆီ မျက်နှာ အပ်လိုက်ပြန်၏။
လျှာထိပ်လေးအား စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းဝပေါ် တင်ပြီး အထက်အောက် ထိုးယက်ပေးသဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းကာ ကိုယ်တော်ကြီး ခေါင်းအား ဆွဲကပ်ထားတော့သည်။စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းလေး ထိုးခွဲကာ အစိလေးအား မထိတထိ ကိုက်ရင်း လျှာထိပ်လေး စုချွန်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးမွှေခံရသဖြင့် အသဲခိုက်သွားရ၏။
" အမလေးးးး …… အ …… ဟင့် ဟင့် …… ရှီးးးးး းးးးးး …………… ကျွတ် "
ပေါင်တန်များ တုန်လာကာ ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာရင်း အလိုးခံရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေတောသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ ယိုစိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်လေးများကို အရသာခံပြီး တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မြိုချနေပြန်၏။
" ရှီးးးး းးးးးး …… အားးးး အားးးးး …… ဟိုလေ ဟိုဟို …… လိုးပါတော့လား ရှင် "
ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသဖြင့် လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ မယ်ဥလှိုင် မျက်နှာလေးက ရှက်သွေး ဖြာသွားလေသည်။ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သွေးကြောစိမ်းလေးများနှင့် ယှက်ဖြာလျက်ရှိသော လည်တိုင်ကျော့လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ဖိသွင်းပစ်လိုက်၏။
" ဗျစ် …… အ …… ဗျစ်ဗျစ် …… အအ "
ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသော လီးညိုကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူး မြုပ်သည်နှင့် တဗျစ်ဗျစ်ဖြင့် ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် တအအ ညည်းကာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ သန်မာသော လက်မောင်းအိုး နှစ်ဖက်အား လှမ်းဆွဲထား၏။
မျက်လုံးလေးစင်းပြီး နဖူးကြောလေး ထောင်ရင်း ညည်းနေသော မယ်ဥလှိုင် မျက်နှာလေးအားကြည့်ကာ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဖိလိုးတော့သည်။ဒီတကြိမ် မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသော လီးအား တောင့်ခံနေ၏။
လိုးချက်များအား တောင့်ခံရင်း လီးကြီး၏ အရည်ပြားအား စောက်ပတ် အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးစဉ် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အားထည့် လိုးရင်း တအီးအီး ညည်းနေရတော့သည်။မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအာ အဝင်ရော အထွက်ပါ လီးညိုကြီးက ချိတ်ဆွဲပေးသဖြင့် ထူးကဲသော လီးအရသာအား ထိထိမိမိလေး ခံစားနေရ၏။
" အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ ကိုယ်တော်ကြီးရယ် "
" ခုထိ … ကိုယ်တော်ကြီး ခေါ်နေတုန်းလား … မယ်ဥလှိုင်ရယ် … မောင်တော်လို့ ပြောင်းခေါ်တော့လေ "
" ရှင် … ဟုတ် ကိုယ်တော်ကြီး … အဲ …… မောင်တော် "
စကားပြောရင်း အလိုးမပျက်ကြပေ။တဖြည်းဖြည်း လိုးချက်များ ပြင်းထန်လာကာ နှစ်ဦးသား တအားအား ညည်းရင်း မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး ကျော်ပြင်အား တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း လီးအရည်ပြား တစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အချက် ၃၀ ခန့် ဆောင့်လိုးရင်း လီးထိပ်က ယားယံလာသည်။
" ရှီးးးးး းးးးး … မောင်တော်လည်း ပြီးတော့မယ် … အထဲ ထည့်လိုက်ရမလား "
" ထည့်ပါ … မောင်တော်ရယ် … ကလေး မယူချင်သေးလို့ … အိမ်ကတည်းက ဆေးသောက်ထားပြီးသားပါ "
မယ်ဥလှိုင် စကားအဆုံး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပူကနဲ့ ဖြစ်ကာ ကိုယ်တော်ကြီး ပြီးဆုံးသွားကြောင်း ခံစား သိရှိလိုက်ရ၏။
......................................................................................................................................
" တောင်တွေညို့လာပြီ … မယ်ဥလှိုင် "
အမှန်တကယ်ပင် မနက်ပိုင်း နေရောင်ပျောက်ကွယ်ကာ တောင်ရိပ်တွေ ညို့မှိုင်းလာပြီဆို မိုးရိပ်ဆင်စပြုပြီမို့ လေနုအေးများ တိုက်ခတ်လာစဉ် မိုးသက်မိုးငွေ့များ ကပ်ပါလာတော့သည်။
" မှန်လှပါ မောင်တော် … ဒါပေမယ့် ကျမ ချစ်လင် စိုးရိမ်ကြောင်းကြ နေမည်မို့ … ပြန်ချင်မိပါတယ် "
အိမ်တော်ရှေ့ မိုးပြာရောင်နောက်ခံနှင့် အပြိုင် လွှင့်မြူးနေသော မဲနက်နေသော မိုးသားတိမ်လိပ်များက တိမ်သားတိမ်လိပ်များက ရွာမည့်ဟန် ပြင်နေကြ၏။
" နင် … အပြန်လမ်း မိုးမိပြီး နာမကျန်းဖြစ်ရင် … မောင်တော် ရင်ကျိုးရ ချည်ရဲ့ "
" မယ်ဥလှိုင် အတွက် … မစိုးရိမ် ပါနဲ့ … မောင်တော်ရယ် "
မယ်ဥလှိုင်မှာ မြေကြီးပေါ် အထုတ်ပိုးများ ချထားရင်း မိုးသက်လေကြောင့် တဖျတ်ဖျတ်လွှင့်နေသော ချည်ထမိန်အောက်နားစအား စုကိုင်ဖုံးဖိပြီး အပြုံးတပွင့် ဖန်တီးကာ ပြန်လည်ပြောဆိုနေသည်။
" ကိုင်း … နင် စိတ်သန်နေမှတော့ … တာနှောကြီး ငါထည့်ပေးလိုက်ပါ့မယ် … အရေးကြောင်းဆို စောင့်ရှောက်လို့ ရတာပေါ့ … ဒီက မြင်းလှည်းပါ ယူသွား နင့်လူတွေ နွားလည်းနဲ့ပဲ လိုက်ကြပေါ့ "
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အမှန်တကယ် စိုးရိမ်စိတ်က အထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။တာနှောကြီးမှာ သူ၏ သက်တော်စောင့် ၄ ယောက်ထဲမှ ဒုတိယ အဆင့်ရှိသူဖြစ်၏။ ရဲစွမ်းသတ္တိ ပြည့်စုံကာ သခင့်အပေါ် အသက်ပေး ခစားတတ်သော သစ္စာရှိ အမှု့ထမ်းတစ်ယောက်ပင်။
မျက်နှာ လေးထောင့်နှင့် မေးရိုးခိုင်ခိုင် အသားညိုကာ ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်တောင့်တင်းလှသည်။မြို့တော်မှ အပြန် မယ်ဥလှိုင်တို့ ဖျော်ဖြေရေးအဖွဲ့လေး လမ်းတဝက်လောက်တွင် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာလာသဖြင့် လမ်းဘေးဝဲယာရှိ သစ်ပင်ကြီးများအောက် အလျိုအလျိုဖြင့် လှည်းများ ကပ်ကာ မိုးခိုနေရ၏။
" ဝေါ ဝေါ ဝေါ …… ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးးး ဝုန်းဝုန်း …… ဝေါ ဝေါ ဝေါ ဝေါ ……… ဂျိန်းးး ဂျိန်းးး "
သစ်ပင်ကြီးများအောက် လှည်းများ ကပ်ရာ ကိုယ်တော်ကြီး စီစဉ်ပေးသော မြင်းရထားပေါ်မှ အဆင်း မယ်ဥလှိုင် လက်အား တာနှောကြီးမှာ ကပြာကယာ လာတွဲနေသည်။
" ရပါတယ် … ဦးကြီးတာနှော … ကျမပါသာ ဆင်းပါ့မယ်ရှင် "
" ကိုယ်တော်ကြီးက မှာထားတာ … လုံမလေး … နင် တစ်ခုခုဖြစ်ရင် … ငါ့ကို အပြစ်ပေးလိမ့်မယ် "
" ခ်ခ် … ဦးကြီးတာနှောရယ် … ကျမ က ကလေးမှ မဟုတ်တာရှင် … တခုခု ဖြစ်ရင်လည်း ကျမ ပါသာ ခံပါမယ် … ဒီလို အသေးစိတ် ဂရုစိုက်တာမျိုး မနေတတ်လို့ပါ "
တာနှောကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် မြင်းရထားပေါ်မှ အဆင်း ချည်ထည်အင်္ကျီလည်ဟိုက်လေး အတွင်းမှ နို့အုံအပေါ်ခြမ်း အသားစိုင် ဝင်းဝင်းလေးအား မြင်လိုက်သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီး နိမ့်ချည်မြင့်ချည် နှင် ရင်ခုန်နေတော့၏။ထိုမျှသာမက ရထားပေါ်မှ ဆင်းပြီး သစ်ပင်အောက် ကျောပေးလျှောက်သွားသော မယ်ဥလှိုင်၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးပေါ် မျက်လုံး အစုံက အစုံသည် အလိုလိုရောက်သွားပြန်သည်။
...............................................................................................................................
" ဟေးးးး … မောင်ကြီးရေ … ကျမ ပြန်လာပြီ "
အိမ်အောက်ထပ် စားပွဲခုံရှည်ပေါ် စာရင်းတွက်နေသော မဲခေါင်မှာ ဇနီးဖြစ်သူ အသံကြောင့် အိမ်ပြင် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။သို့သော် အသံသာ ကြား၍ လူမမြင်ရသေးသဖြင့် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်။ခါတိုင်း နွားလှည်းဖြင့် ပြန်လာလေ့ရှိရာ နွားလည်အား မတွေ့ပဲ မင်းညီမင်းသားများ စီးသော မြင်းရထားအား တွေမြင်နေ၏။ကြည့်နေရင်း မြင်းလှည်းမောင်းသော ခပ်ထွားထွား လူကြီးတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး ရထားအလည်မှ တံခါးဖွင်ပေးရာ ဇနီးချောလေး ဆင်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဇနီးချောလေး၏ အထုတ်အပိုးများအား လူထွားကြီးမှ သည်လာရာ တဖြည်းဖြည်း အိမ်ရှေ့တံခါးမှ အိမ်ထဲ ရောက်ရှိလာ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး သက်တော်စောင့် တာနှောကြီးနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား မိတ်ဆက်ပေးနေသည်။
မဲခေါင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး သက်တော်စောင့်မှန်း သိသည်နှင့် စိတ်ထဲ လေးလံနေတော့၏။မယားဖြစ်သူအား အစောင့်ရှောက်နှင် မြင်းရထား စီစဉ်ပေးပြီး ပြန်လွတ်ရာ တော်ရုံ ပက်သက်မှု့ မဟုတ်တော့မှန်း ရိပ်မိနေသည်။သို့သော် စိတ်ထဲ မသိသလို နေကာ ဟန်မပျက် ရယ်ရယ်မောမော ပြောဆိုနေ၏။တာနှောကြီးအား ထမင်းဟင်း ဧည့်ခံပြီး မြို့တော်သို့ ပြန်စဉ် မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော့ကြီးအား ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွ မှာကြားနေတော့သည်။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
၂ လ ခန့်အကြာတွင် မဲခေါင် ရင်ထိတ်နေသော ကိစ္စရပ်များ ဖြစ်လာခဲ့တော့၏။မဲခေါင် တစ်ယောက် မြို့ငယ်လေး တမြို့မှ နှမ်းဖိုး ငွေများ ရှင်း၍ ညနေပိုင်း အိမ်ပြန်လာရာ ရွာထဲဝင်သည်နှင့် ရွာထဲမှ မိတ်ဆွေများက ကြိုပြောနေကြသည်။မဲခေါင် ပိုင်ဆိုင်သော ပေ ၁၀၀ ပတ်လည် ခြံဝန်းအား မြို့တော်မှ ရဲမက်များ စောင့်ကြပ်နေကြောင်း ခြံဝင်းရှေ့တွင် မြင်းနှစ်ကောင်ဆွဲသော ရထားလုံးကြီး ရပ်ထားကြောင်း အစရှိသည့် ထူးခြားချက်များ တယောက်ပြီး တယောက် ပြောပြနေ၏။ရွာလမ်း အတိုင်း လျှောက်လာရင်း ခြံဝန်းရှေ့အရောက် အမှန်တကယ်ပင် ရဲမက်များ နှင့် ရထားလုံးအား တွေ့လိုက်ရသည်။
" ဟေ့ … ရပ်စမ်း … ဘယ်သူလည်း "
" ဒီအိမ်ပိုင်ရှင် … မဲခေါင်ပါ ဗျာ "
" အော် … ဝင်ဝင် … သခင်မလေးက မှာထားပါတယ် "
မဲခေါင် စိတ်ရှုပ်သွားမိသည်။ကိုယ်အိမ်ကိုယ် ပြန်လာတာတောင် အစစ်ဆေး ခံလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ တနုံ့နုံု့လေး ခံစားနေရသည်။သို့သော် မင်းမှု့ထမ်းများမို့ အခန့်မသင့်လျင် အသက်ပါ ရန်ရှာခံရမည်မို့ မျက်နှာချို သွေးလိုက်ရ၏။မယားဖြစ်သူ သဘင်သည်ကလည်း ဘယ်အချိန်က သခင်မလေး ဖြစ်မှန်း စဉ်းစား မရပေ။
" ဟော … မောင်ကြီးပြန်လာပြီ … မောင်ကြီး လာထိုင် … ဒါက မြို့တော်က ကိုယ်တော်ကြီးပဲ … နယ်ဘက် အခွန်တော် ကောက်ရင်း … ကျမတို့ဆီ ဝင်တည်းတာ … ကျမ မြို့ပေါ် သွားကတော့ … အစစ အရာရာ ကူညီပေးတဲ့သူပေါ့ "
" အော် … ကျေးဇူးပါ … ကိုယ်တော်ကြီး ဘုရား "
" ဟာ … လက်အုပ်မချီပါနဲ့ … ညီတော်မဲခေါင် … လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ …… ဘုရား "
" ဘာ ဘုရားလည်း … ညီတော်ရယ် … ဒါ နန်းတွင်း ပြင်ပပါ … နန်းသုံးစကားတွေ မလိုပါဘူး "
" ဟုတ် "
မဲခေါင် တစ်ယောက် မြို့တော်မှ ကိုယ်တော်ကြီးမှန်း သိသည်နှင့် စိတ်ထဲ တုန်လှုပ်သွားရ၏။သာမာန် အရပ်သား မဆိုထားနှင့် ရာထူးချင်း တူသော အမတ်များပင် လေးစား ကြောက်ရွံ့ရသော ပုဂ္ဂိုလ်မှာ အိမ်ပေါ် ရောက်ရှိနေသည်။ကိုယ်တော်ကြီး အာဏာစက်မှာ ဘုရင့်အမိန့်ပြီးရင် အထက်ဆုံးမို့ ဂုဏ်သတင်းမှာလည်း ထင်ရှား ကျော်ကြားလှ၏။အမှန်တော့ ကိုယ်တော်ကြီး အနေဖြင့် အခွန်တော် ကောက်သော အသေးဖွဲ ကိစ္စလေးအား လိုက်ပါဆောင်ရွတ်လေ့ မရှိပေ။သို့သော် မယ်ဥလှိုင်တို့ နယ်ဖက် ကောက်ရမည်မို့ ကောက်ကာငင်ကာ ထလိုက်လာခဲ့တော့သည်။
အလကားတော့ မဖြစ်ပေ မနက်ပိုင်းရောက်သည်နှင့် မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက်ထဲ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ မဲခေါင်မှာ မြိုငယ်လေး တမြို့အား သွင်းထားသော နှမ်းဖိုးငွေများ သွားရောက်ယူသဖြင့် ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာမည် ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အကျိုးကြောင်း သိသည်နှင့် ခြံဝန်း ပတ်ပတ်လည် အစောင့်ချကာ အိမ်ထဲ မည်သူ တစ်ဦး တစ်ယောက်မှ အဝင်မခံတောပေ။ရွာသားများမှာ အဝေးမှ ကြည့်ကာ မဲခေါင် ခြံဝန်းနား မကပ်ရဲတော့ပဲ ထင်ကြေးအမျိုးမျိုး ပေးနေကြသည်။
မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ဟင်းချက်နေစဉ် မမျှော်လင့်ပဲ မြို့တော်မှ ကိုယ်တော်ကြီး ရောက်လာသဖြင့် စိတ်ထဲ ကြိတ်ဝမ်းသာနေမိ၏။မြို့တော်မှ ပြန်လာကတည်းက လင်ဖြစ်သူနှင့် စခန်းသွားတိုင်း တန်းလန်း ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည့်ရက်က များနေတော့သည်။အခွင့်ရေး ရတုန်း ကာမ စည်းစိမ်အား အပြည့်အဝ ခံယူချင်မိ၏။အိမ်အပေါ်ထပ် သူမတို့ လင်မယားခန်းနှင့် ကပ်လျက်အိပ်ခန်း ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တော်ကြီးမှ နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက်အား ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် တဖက်ပြီး တဖက်စို့ကာ လက်တဖက်က သူမ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
" မောင်တော် … ယက်ပေးတော့လေ … လက်နဲ့တင် အရည်ထွက်ချင်နေပြီ "
" ယက်ပေးမှာပါ … မယ်ဥလှိုင်ရယ် … တွေ့ချင်လွန်းလို့ ဒီထိ အပင်ပန်းခံ လိုက်လာခဲ့တာ "
" ဟုတ်ပါပြီ … မောင်တော်ရယ် … ကျမလည်း ရတဲ့ အခွင်းရေးလေး … အပြည့်ဝ ခံစားချင်လို့ပါ ရှင် "
မယ်ဥလှိုင် ပက်လက်လှန်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှ ဝတ်ရုံချွတ်ကာ ပေါင်ကြားနေရာယူရင်း လေးဘက်ကုန်းယက်ပေးနေ၏။မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ကြားအား လက်နဲ့ကလိပေးထားသဖြင့် စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွနေရာ တပြတ်ပြတ်နှင့် မနားတမ်း ထိုးယက်နေတော့သည်။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားဖြင့် အထက်အောက်ယက်ကာ စောက်စိခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်စဉ် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စောက်ပတ်အား ကော့ထိုးပေးနေပြန်သည်။
" ကျွတ် …… ရှီးးးး းးးးး ကောင်းလိုက်တာ မောင်တော်ရယ် … ရှင်လေ တအားတတ်တာပဲ … အင်းဟင်း … မလွတ်နဲ့ အစိလေး ငုံထားဦး … အားးး အ အ "
မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် သူမနို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်ရင်း ကိုယ်တော်ကြီး ပါးစပ်နှင့် သူမ စောက်ပတ်အား ထိုးကပ်ထား၏။မရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ်တော်ကြီးလျှာစွမ်းအောက် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရင်း ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းနေတော့သည်။
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးထဲ စောက်ရည်များအိုင်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း လက်ညိုးအား စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးပြန်၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ပတ် အယက်ခံနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ကိုယ်တော်ကြီး ပါးစပ်နား တဝိုက် ပေပွ နေသော သူမစောက်ရည်များအား ယက်ပေးရင်း စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။
" မယ်ဥလှိုင် "
" ရှင် … မောင်တော် "
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် လက်အား ဆွဲယူပြီး တောင်မတ်နေသော လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် လီးအား အုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပေးလိုက်၏။လီးကြီးသူမလက်ထဲ မာထင်လာသည်နှင့် ကုန်းထပြီး သူမပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော ဒစ်ဖူးအား လျှာထိပ်လေးနှင့် ဝိုက်ကစားကာ လီးတန်အား ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် မျိုချပစ်၏။သူမ စောက်ပတ်အုံလေးအား ပွတ်ချေရင်း ကိုယ်တော်ကြီး လီးအား စုပ်နေရသည်ကို ဘဝင်ကျနေရသည်။
လင်ဖြစ်သူနှင့် လိုးချိန်တွင် ထမိန်လှန်ပေးရုံသာ တတ်သော မယ်ဥလှိုင်မှာ ခု ကိုယ်တော်ကြီး လီးကြီးအား အမျိုးမျိုး ကလိရင်း စုပ်ပေးနေ၏။ကိုယ်တော်ကြီး ကလည်း လေးဖက်ထောက် စုပ်ပေးနေသော မယ်ဥလှိုင် ခေါင်အား ကိုင်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပါးစပ်အား လိုးနေပြန်သည်။လီးစုပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်အုံလေးအား ပွတ်ချေရာ အရည်ပြားမာခဲ၍ ခေါင်းထောင်နေသော အစိလေးထိမိသဖြင့် ပေါင်တန်များ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ ထကြွလာခဲ့၏။
" မောင်တော် … လိုးပေးတော့ နော် "
မရှက်မကြောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆိုရာ ကိုယ်တော်ကြီးက မယ်ဥလှိုင်အား ပက်လက်လှဲချကာ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖူးဖြင့် ထိုးကာ အစိလေးအား ကလော်ပေး လိုက်သည်။စောက်စိလေး ထိသည်နှင့် တအီးအီး ညည်းကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်လာသော မယ်ဥလှိုင် ခါးအား ထိန်းရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဖြင့် တေ့ကာ တရစ်ချင်း ထည့်လိုးလိုက်တော့၏။
တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တိုးဝင်သွားသော လီးဝင်သံနှင့် အတူ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာရာ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ နို့အုံများအား ညှစ်ဆွဲကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ညာလက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးရာ မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် အားရကျေနပ်စွာဖြင့် ဖင်ကြီးကြွကာ အောက်မှ ပင့်ခံနေတော့၏။မယ်ဥလှိုင် အောက်မှ ပြန်ဆောင့်သည်နှင့် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချရင်း ချိုင်းကြား လက်လျိုသွင်းကာ မီးပွင်မတက် ဆွဲလိုးပစ်သည်။
" ဇွိ … ဘွတ် …… ကောင်းလား မယ်ဥလှိုင် … အင့် … ဘွတ်ဘွတ် "
" ကောင်းတယ် … မောင်တော်ရယ် … ရှင့် စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါရှင် "
တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်များ မြန်လာပြီး နှစ်ဦးသား အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေကာ မယ်ဥလှိုင် ရမ္မက်စိတ်က ငယ်ထိပ် တက်လာတော့၏။ အံကြိတ်သံပေါ်လာပြီး ကိုယ်တော်ကြီး ခါးပေါ် ခြေနှစ်ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ကာ ကော့ထိုးပစ်သည်။မယ်ဥလှိုင် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ချိန် တဆက်ထဲ လိုလို ကိုယ်တော်ကြီးဆီက အားကနဲ့ မြည်သံရှည်ကြီး ထွက်လာကာ လရည်များ ပန်းထည့်ရင်း အချက်၂၀ခန့် တရပ်စပ်လိုးရာ ကုတင်တိုင်များပါ ရမ်းခါ သွားသည်။
တရေးအိပ်ကာ အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ထမင်းစားပြီး ၂ချီဆက်တိုက် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးကာ မှေးနေတော့သည်။တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားရာ အောက်ထပ်မှ မင်းခေါင် ပြန်လာသံကြားသဖြင့် လူချင်းခွဲကာ အိပ်ခန်းထဲမှာ ထွက်ပြီး နှစ်ဦးသား အောက်ဆင်းလိုက်၏။အောက်ထပ် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ခပ်တည်တည် ထိုင်နေစဉ် မဲခေါင်ဝင်လာသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးကာ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားများ ထိုင်ပြောနေတော့သည်။
ညပိုင်း မဲခေါင် တစ်ယောက် မယားချောလေးအား လိုးရန် ကြိုးစားရာ မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးထားသဖြင့် စိတ်ပါဟန် မပြတော့ပေ။မယားဖြစ်သူမှာ မဲခေါင်အား ကျောပေးထားရင်း အိပ်ပျော် သွားသဖြင့် မဲခေါင်လည်း ဆန္ဒအား မျိုသိပ်ကာ ကြိတ်မိတ် အိပ်လိုက်ရ၏။
နောက်ရက် ညများတွင် ထမင်းမစားခင် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ နန်းတွင်း မှာ အထူးဖေါ်စပ်ထားသော အရက်တစ်မျိုး တိုက်ရာ မဲခေါင်မှာ စမ်းသောက်ကြည့်သည်။ရင်ထဲ အေးမြကာ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားရင်း ထမင်းစားအပြီး ခဏအကြာ အိပ်ပျော် သွားတော့၏။မနက်လင်း အိပ်ယာထလျင် အားအင် ပြည့်ဖြိုးကာ စိတ်ကြည်လင် လန်းဆန်းနေသည်။
သို့သော် ၃ ရက်ဆက်တိုက် အရက်သောက် ထမင်းစားပြီးတိုင်း အိပ်ပျော်သွားသဖြင့် စိတ်ထဲ မတင်မကျလေး ဖြစ်နေမိ၏။ ၄ ရက်မြောက် နေ့ခင်းဘက်တွင် အပြင်မှ ပြန်လာခိုက် မယားဖြစ်သူ မယ်ဥလှိုင်မှာ အိမ်အပေါ်ထပ် ကိုယ်တော်ကြီး အခန်းမှ ချွေးစို့သော မျက်နှာလေးနှင့် ထွက်လာပြီး လင်မယားအိပ်ခန်းသို့ ဝင်ကာ ပြန်ထွက်မလာတောပေ။မဲခေါင်မှာ နေ့လည်စာ စားအပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကြည့်ရာ နွမ်းလျသော မျက်နှာလေးနှင့် အိပ်မောကျနေသော မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရ၏။
ဘေးတစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချည်မြင့်ချည် အသက်ရှုကာ အိပ်ပျော်နေသော မယ်ဥလှိုင်၏ ပါးပြင်လေးအား ဖိနမ်းရာ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးမှ သုတ်ရည်နံ့များ ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ဘဝင်မကျ ဖြစ်ခဲ့ရတော့သည်။ ညပိုင်း ထမင်းစား မစားခင် အရက်တိုက်ရာ မသောက်ပဲ စားပွဲခုံအောက် သွန်ကာ ထမင်းစားအပြီး ခဏအကြာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း မဲခေါင် နောက်မှ လိုက်ပါလာကာ ဘေးနားဝင်အိပ်သဖြင့် မဲခေါင်မှာ မယားချောလေးအား ဖက်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။
ညသန်းခေါင် တရေးနိုး ဘေးနားတွင် ဇနီးဖြစ်သူအား မတွေ့ရသဖြင့် ထထိုင်လိုက်၏။ထိုစဉ် အခန်းချင်းကပ်လျက် ကိုယ်တော်ကြီး အိပ်ခန်းမှ စကားသံ တီးတိုး ကြားလိုက်ရပြန်သည်။အိမ် အပေါ်ထပ်တွင် မဲခေါင်တို့ လင်မယားနှင့် ကိုယ်တော်ကြီးသာ ရှိရာ မဲခေါင်တစ်ယောက် သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာခဲ့၏။အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ကိုယ်တော်ကြီး အိပ်ခန်း တံခါးပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။
" ဒီည … နောက်ကျလှချည်လား … မယ်ဥလှိုင် "
" မောင်ကြီးမဲခေါင် … နိုးနိုး လာလို့ပါ … မောင်တော်ရဲ့ "
" မောင်မဲခေါင်ကို တိုက်တဲ့ ဆေးအရက်က … ဘေးမဖြစ်ပါဘူး … အိပ်ပျော်ရုံ သက်သက်ပါ … အားဆေးအရက် တမျိုးပါ … စိတ်မပူနဲ့ "
" အင်းပါ … မောင်တော်ရယ် … ခု သူ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်တာနဲ့ … လာခဲ့တာပါ "
မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် မဲခေါင်စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသွားရတော့သည်။နောက်ဆုံးခေါက် မြင်းရထားနှင့် ပြန်လာကတည်းက မြို့တော်မှ ရာထူးကြီးသော လူတစ်ယောက်နှင့် ပက်သက်နေမှန်း တွက်ဆမိ၏။သို့သော် အာဏာစက်ပြင်းသော ကိုယ်တော်ကြီးမှန်း ထင်မထားမိပေ။ဒီညမှ မယားဖြစ်သူ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးအား မြင်ဖူးရသည်။မျက်လုံးများ အရောင်လက်ကာ ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသော မယားဖြစ်သူ၏ ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ နောက်သို့ ကော့ထွက်နေ၏။
ကုတင်ပေါ် ကိုယ်လုံးတီးအနေထားဖြင့် မယားဖြစ်သူ လက်များက ကိုယ်တော်ကြီး ဝတ်ရုံအား ဆွဲချွတ်နေသည်။ ဝတ်ရုံတော် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီး ပေါင်ကြားမှာ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးညိုကြီး ပေါ်ထွက်လာရာ မဲခေါင်တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း မျက်လုံးများ ပြူးလာတော့၏။။တဆက်ဆက် တုန်နေသော လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ မာကျော တောင့်တင်းနေသည်။ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လ၏အလင်းရောင်ကြောင့် အခန်းထဲ လင်းထိန်နေကာ ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် မယ်ဥလှိုင်တို့မှာ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သည်ကို မြင်နေရသည်။
ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ရပ်လိုက်သော ကိုယ်တော်ကြီး၏ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး မယ်ဦးလှိုင်မှာ လေးဖက်ထောက် ကုန်းလိုက်ရာ သူမ၏ ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးမှာ အိပ်ခန်းတံခါးဘက် ကျရောက်ကာ မဲခေါင်အား ပြသလို ဖြစ်သွားရ၏။
မဲခေါင်တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြားထဲမှ စောက်ရည်များ အိုင်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးအား အတိုင်းသား မြင်နေရပြန်သည်။မယားဖြစ်သူ မှာ လေးဖက်ထောက်အနေထားဖြင့် လီးကြီးအား အငမ်းမရ ကုန်းစုပ်နေရာ ကိုယ်တော်ကြီးမှ မယ်ဥလှိုင် ဖြန့်ချထားသော ဆံနွယ်များအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းငြူနေ၏။
မဲခေါင်ညာဘက်လက်မှာ အလိုအလျောက် ပေါင်ကြားရောက်ကာ ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ဆုပ်ကိုင်မိနေသည်။လီးက တင်းမာလာသော်လည်း ရင်နှင့်အောင် ချစ်သော မယားချောလေးက သူစိမ်း ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ လီးကြီးအား အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေသဖြင့် မျက်နှာရဲလာပြီး ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာတော့၏။
.........................................................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
မယားဖြစ်သူ အပြုအမူက သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေသော်လည်း ကိုယ်တော်ကြီး အရှိန်အဝါအား ကြောက်ရွံ့နေလို့လား မယားဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင်နေပုံအား ကျေနပ်မိနေလို့လား ကိုယ်တိုင် မဝေခွဲ နိုင်ခဲ့ပေ။
စိတ်ထဲ ဒွဟဖြစ်ကာ မထင်မှတ်ပဲ ဝင်ရောက်လာသော ကာမစိတ်ကြောင့် ပုဆိုးအား ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။မဲခေါင်တစ်ယောက် ပေါင်ကြားအား ငုံ့ကြည့်ရာ မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ကိုယ်တော်ကြီး လီးနှင့် သူ့လီးမှာ ကွာခြားလွန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။လီးတင် မက ခန္ဓာကိုယ် ဖွဲ့စည်းပုံမှာလည်း ကြွက်သားများဖြင့် ယောင်္ကျား ပီသလွန်းသော ကိုယ်တော်ကြီးအား မယှဉ်နိုင်ပေ။အရာအားလုံး ကိုယ်တော်ကြီးထက် နိမ့်ကျနေသဖြင့် သိမ်ငယ်စိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။
ပိုဆိုးသည်က ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မဲခေါင် အမြတ်တနိုး နမ်းရှိုက်လေ့ရှိသော မယားချောလေး၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးအား ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆွဲလိုးနေသဖြင့် ပိုပြီး ချိုးနှိမ်ခံရသလို ခံစားလာရ၏။အိပ်ခန်း တံခါးကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားမှ တင်းမာနေသော လီးအား ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။မယားဖြစ်သူ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ လီးညိုကြီး ဝင်သွားလျင် ခေါင်းလေး နောက်ဆုတ်ကာ လန်တက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း တဖက်ကလည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာမိ၏။သို့သော် မယ်ဥလှိုင်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ တွဲကျနေသော လဥမဲမဲကြီးနှစ်လုံးအား တလှည့်စီ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အံကြိတ်ခံရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားမှ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့သည်။
" အ အားးးး …… ရပ် ရပ် …… ရပ်တော့ မယ်ဥလှိုင်ရယ် … ပါးစပ်ထဲ ထွက်ကုန်လိမ့်မယ် …… ဟူးးးးးးး ရှီးးးးးးး းးးးးးးး "
ဖင်သားများ ရှုံ့နေအောင် လီးစုပ်ခံပြီးချိန် လေးဖက်ထောက် လီးစုပ်နေသော မယ်ဥလှိုင် ခေါင်းလေးအား ဆွဲမပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်ပြန်၏။နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်း မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထား လှဲချပစ်သည်။မယ်ဥလှိုင်ကလည်း အလိုက်သင့် လှဲကာ ပက်လက်အနေအထားနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မြှောက်ကားပေးလိုက်၏။အိပ်ခန်းတွင်း လရောင်အလင်းအောက် သူမစောက်ပတ်လေးမှာ အရည်များ ရွှဲနစ်ကာ ဖေါင်းကြွနေတော့သည်။
သူမပေါင်ကြားထဲ ရမ်းခါနေသော ကိုယ်တော်ကြီး လီးညိုကြီးအား ညာလက်ဖြင့် မမှီတမှီလေး ဖမ်းဆွဲကာ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ ရှက်စိတ်တဝက် ကာမစိတ်တဝက်ဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး လီးအား ဆာလောင်နေသည်မှာ သိသာလှသည်။မဲခေါင်အတွက် အိမ်မက် မက်နေသလိုပင် မယားဖြစ်သူ၏ အပြုမူများက မယုံနိုင်စရာ ကောင်းလွန်းနေသည်။
'' အရမ်းလှတာပဲ … မယ်ဥလှိုင်ရယ် … တကယ်ကို လိုးချင်စရာလေး "
" လိုးပါတော့လား … မောင်တော်ရယ် "
မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ညှပ်ကာ ဒူးကွေးလျက် ပေါင်နှစ်ခြမ်းအား စိပေးနေသည်။ပေါင်ကြားမှာ ဖေါင်းကြွနေသော စောင်ပတ်လေးမှာ ပြူးထွက်လာတော့၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ လီးအရင်းမှ ကိုင်၍ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်သို့ ပင့်ထိုးရာ စောက်စိခေါင်းလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးမိသဖြင့် အိပ်ယာပေါ် အိကားနေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းမှာ ကြုံ့ဝင်နေပြန်သည်။
မယ်ဥလှိုင် ရမ္မက်စိတ်ထန်နေသည်မို့ ခါးအားဖြင့် ဖင်ကြီးကြွကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ရန် တုံပြန်ပေးနေ၏။ကိုယ်တော်ကြီးကလည်း လီးအား အောက်အဆွဲမို့ စောင်ခေါင်းပေါက်လေး ကျော်ကာ အောက်ဖက်ရှိ အမွှေးလေးများ ထိစပ်နေသော ဖင်ဝနီတာရဲလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ထောက်မိသွားတော့သည်။
" ရှီးးးးး … အာဟား …… အွန်းးးး ကျွတ်ကျွတ် "
ဖင်ဝလေးအား နုညံ့သော ဒစ်ဖူးလေးက ထောက်မိသဖြင့် မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ဖျက်ကနဲ့ ကာမ အရသာ အသစ်လေး ရရှိလိုက်ပြန်၏။ထို့နောက် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ မြုပ်ကာ မယ်ဥလှိုင်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချရင်း လီးအဆုံးထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။
" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် …… အဟင့် "
လီးဝင်သည်နှင့် မယ်ဥလှိုင်ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ အကနဲ့ အော်စဉ် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဖိစုပ်ရင်း လျှာဖျားလေးအား ထိုးထည့်လိုက်တော့၏။အပေါ်မှ မိုးဖိထားသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး ရင်အုပ်ကြွက်သားများအောက် မယ်ဥလှိုင်၏ စူထွက်နေသော နို့အုံလေးမှာ ပိပြားနေသည်။မျက်နှာချင်းဆိုင် မှောက်လိုးနေရာမှ ခဏအကြာ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ကုန်းထရင်း ဒူးထောက် နေရာယူပြီး စောက်ပတ်လေးအား တချက်ချင်းလိုးကာ ညာလက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား ဖိချေေပေးပြန်သည်။
စောက်ခေါင်းထဲ ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် လီးထိပ်မှ ချိတ်ဆွဲနေစဉ် စောက်စိလေးပါ အချေခံရသဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခါးကော့တက်ကာ လေပေါ်တွင် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ရမ်းခါနေ၏။
" အမလေးးးး ……… အ အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… မောင်တော်ရယ် ……… ရှီးးးး းးးးး …… လိုးလိုး … မရပ်နဲ့ … အဟင့်ဟင့် …… အား အားးးး "
ကိုယ်တော်ကြီး တစ်ယောက် လေထဲကော့နေသော ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဆွဲမထိန်းကာ ညာလက်က စောက်စိလေးအား ဖိချေရင်း မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မယ်ဥလှိုင်မှာ တအားအား ညည်းရင်း ခြေဖျားထောက် ခါးကော့ပြီး အလိုးခံရာမှ စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်ကာ မျက်ဖြူလန်တက်သွားရှာ၏။
မဲခေါင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားပုံကို ကြည့်ရင်း လီးတန်လျှောက် ယားတက်လာကာ လရည်များ ထွက်ကျလာခဲ့သည်။ကိုယ်တော်ကြီးက မယ်ဥလှိုင် ကော့ပျံကာ ပြီးသွားသော်လည်း ဆောင်ချက်များ မရပ်ပဲ စောက်ရည်အိုင်နေသော စောက်ပတ်လေးအား တဇွိဇွိ နှင့် ပစ်လိုးနေ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ မျက်ဖြူလန်ကာ တအင်းအင်း ညည်းရင်း ခုထိ မရပ်သေးသော ကိုယ်တော်ကြီး၏ လိုးချက်များအား တောင့်ခံနေလိုက်သည်။ခဏအကြာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ လရည်ပူပူများ ဝင်လာသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး ပြီးသွားမှန်း ခံစားသိရှိလိုက်တော့၏။
တစ်ချီပြီးသွားသည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးအား ချက်ချင်း ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။လီးဒဏ်ကြောင့် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်အား လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ကာ အာငွေ့လေး ပေးနေ၏။မယ်ဥလှိုင် စွဲလမ်းနေသည်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ အပြုစု အယုယ များပင် ဖြစ်သည်။မျက်လုံး မဖွင့်နိုင်သော်လည်း ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားသော စောက်ပတ်လေးအား လျှာဖြင့် တပြင်လုံးယက်ပေးနေသဖြင့် ကာမစည်းစမ်လေး ခံယူကာ ဘဝင်ကျနေတော့၏။
ဒုတိယအချီတွင် မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်တိုင် ကိုယ်တော်ကြီးအား ပက်လက်လှန်စေပြီး အပေါ်မှ ခွလိုးနေသည်။မဲခေါင်အဖို့ ဒီည မယားချောလေး၏ ရမ္မက်စိတ် ထန်နေပုံများ မမြင်ဖူးသော အပြုအမှုများ တွေ့မြင်ကာ ထူးဆန်နေရ၏။မယားဖြစ်သူမှာ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် အလုပ်တခုအား လုပ်နေသလိုပင် ကိုယ်တော်ကြီး ရင်အုပ်ကြွက်သားများပေါ် သူမ လက်ဖဝါးလေးထောက်ပြီး ဒူးကွေးအားယူရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးအား လေပေါ်မြှောက်ကာ တချက်ချင်း ဖိချနေသည်။
ကိုယ်တော်ကြီး လက်နှစ်ဖက်မှာ မယ်ဥလှိုင် ခါးသေးကျဉ်လေးအား ထိန်းရင်း ဖင်သားများအား ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ဖင်ကြီး လီးပေါ်စိုက်အကျ ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သွားတိုင်း မယ်ဥလှိုင် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟသွားကာ တဟူးဟူး တရှီးရှီး ညည်းရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်နေသည်။သူမ နောက်ကျောဘက် ဖြန်ချထားသော ဆံနွယ်များလည်း လေးထဲ ရမ်းခါနေ၏။ဆောင့်ချက်များ မြန်လာပြီး ပေါင်တန်များ ညှောင်းလာစဉ် ဆီးခုံးချင်း ကပ်ထားပြီး ဖင်ကြီးအား ကြိတ်လှည့်ကာ ခါးအားလေးဖြင့် ဝိုက်နှဲ့ပေးပြန်သည်။
ခဏအကြာ ကိုယ်တော်ကြီးဆီမှ စကားသံ တီးတိုးထွက်လာပြီး မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်လေးထဲမှ လီးညိုကြီးအာ ဖင်မြှောက်ချွတ်ကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့၏။စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာပြီး စောက်ရည်များဖြင့် အရောင်လဲ့နေသော လီးကြီးအား တချက်ကြည့်ကာ ဘေးနား ဒူးကွေးထိုင်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်လိုက်ပြန်သည်။လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ လီးအရည်ပြားအား စုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြင့် ကားထွက်လာသော ဒစ်ကြီးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပစ်လိုက်၏။
လီးညိုကြီးအား စုပ်မဝသေးဟန်နှင့် ကြည့်ရင်း ခေါင်းရင်းဘက် ကုတင်ဘောင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ လေးဖက်ထောက်ပြီး ခါးလေး ကော့ထားလိုက်သည်။သူမ ဖင်ကြီး နောက်မှ လီးကြီးအား ကိုင်စွရင်း နေရာယူနေသော ကိုယ်တော်ကြီးအား လှည်ပြန်ကြည့်ကာ ဖင်ကြီး ခါရမ်းပြရင် ရသလောက် ထောင်ပေးလိုက်ပြန်၏။
ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း ဖင်ကြားထဲမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းပစ်သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများက နူးညံ့ပြီး စီးပိုင်နေသဖြင့် လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားလာရ၏။
မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း အလိုးခံနေရာမှ သူမခါးလေးအား ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည်မို့ ဆောင့်လိုးတော့မည်မှန်း ရိပ်မိကာ ကုတက်ဘောင်အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးအား ရသလောက် ထပ်ကော့ ပေးလိုက်တော့သည်။သူမ တွက်ဆ ထားသည့် အတိုင်း လီညိုကြီးမှာ တချက်ပြီးတချက် စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းစွား တိုးဝင်လာနေ၏။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အားကနဲ့ ညည်းကာ နောက်သို့ ပြန်ဆောင့်ပစ်သည်။
" အားးးး အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မောင်တော်ရယ် …… အားရှိသလောက် ဆောင့်နော် …… ဘွတ် …… ဗျစ် …… အ အ ……… အင်းဟင်း ဟုတ်တယ် …… လိုးလိုး …… နာနာလေး ဆွဲလိုး "
ကိုယ်တော်ကြီး ပစ်ဆောင့်တိုင်း ပေါင်ကြားမှ တွဲကျနေသော လဥကြီးနှစ်လုံးမှာ တဘတ်ဘတ်ဖြင့် မယ်ဥလှိုင် စောက်စိလေးအား ရိုက်မိနေ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း စောင်စိခေါင်းလေးအား လဥများနှင့် ရိုက်မိတိုင်း လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများဖြင့် ပြန်ညှစ်ပေးနေသည်။
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ခါးလေးအား စုံကိုင်လိုးနေရာမှ ညာလက်ဖြင့် မယ်ဥလှိုင် ဆံနွယ်များအား စုကိုင်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် တုန်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ပြီး အားထည့်လိုးလိုက်ပြန်၏။
" အားးးး အားးးးး …… အ အ …… အားးးးးးး "
မဲခေါင်တစ်ယောက် မယားချောလေးမှ ဆံပင်ဆွဲခံရသဖြင့် အော်နေသည်လား စောက်ပတ်လေးထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးကြောင့် အော်နေသည်လား မဝေခွဲတတ်ပေ။
" ဘွတ် ဘွတ် …… အ …… ဗျစ် …… အ အားးး …… ရှီးးးးး …… အားးး အားးးးး "
မယ်ဥလှိုင်မှာ လိုးချက်များအား အံကြိတ်ခံရင်း ကုတင်ဘောင်လေးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရ၏။ကိုယ်တော်ကြီး ပစ်လိုးလိုက်သော ဆောင့်ချက်များမှာ ထိထိမိမိဖြင့် အားပါးလှသဖြင့် ခါးလေးခွက်ဝင် သွားရတော့သည်။
" မယ်ဥလှိုင် … မောင်မဲခေါင် လိုးတာနဲ့ … မောင်တော် လိုးတာ … ဘယ်သူပိုကောင်းလည်း "
" မောင်တော် လိုးတာ … ပိုကောင်းပါတယ် … ဘွတ် ……… အ အားးးး "
" ဘာလို့လည်း … မောင်တော့် လီးက ကြီးလို့လား "
'' အင်း … လီးလည်း ကြီးတယ် … ပြီးတော့ မောင်တော့် အပြုစု အယုယ တွေက စွဲလမ်း နှစ်သက်စေပါတယ်ရှင် "
ကိုယ်တော်ကြီးက တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးရင်း ရမ္မက်စိတ်ကြွစေသော စကားများ မေးလာသဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း နှင့် ဖင်ကြီးအား နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ပိုပြီး တောက်လောင်လာတော့၏။
" ရှီးးးးးး …… အ အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မောင်တော်ရယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… အမလေးးး …… ဟုတ်တယ် …… မညှာနဲ့ …… အ အ …… ရှီးးးး းးးး ……… မ ရ တော့ဘူး …… ထွက် ထွက် …… အားးး အမလေးးးး …… ထွက်ပြီ …… မောင်တော်ရယ် …… ကောင်းလိုက်တာရှင် "
မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် တအားအားနှင့် ညည်းတွားရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း မယ်ဥလှိုင် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ် တဆက်ဆက်တုန်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာသည်အထိ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။အချက် ၃၀ ကျော်ကျော်တွင် သုတ်ရည်များ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်ပြီး ဖင်သားများ ကြုံ့ကာ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားတော့၏။
မဲခေါင်မှာ မယားဖြစ်သူနှင့် ကိုယ်တော်ကြီး ငြိမ်သွားသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာကာ အိပ်ပျော်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။သို့သော် မယားဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ် တောက်လောင်ပုံများအား မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်ယောင်ကာ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့် ဖြင့် အိပ်မရသေးပေ။ထိုစဉ် မယားဖြစ်သူ မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခြေဖွဖွနင်းကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသဖြင့် မျက်စိမိတ်ကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ မဲခေါင်မျက်နှာအား တချက်ကြည့်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး မဲခေါင် ဘေးနား လှဲချပစ်သည်။
ခဏအကြာ မယ်ဥလှိုင် အိပ်ပျော်သွားမှ မဲခေါင်က အသာလေး ထကာ မယားဖြစ်သူ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့၏။
..........................................................................................................
" မောင်ကြီး … ထတော့ … ထမင်းကြော်ထားတယ် … ပူပူလေး စားရအောင်နော် "
မနက်လင်းသည်နှင့် နားထဲ ကြားလိုက်ရသော အသံလေးကြောင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရာ ချစ်စဖွယ် အပြုံးလေးဖြင့် ကြည့်နေသော မယားချောလေးအား မြင်လိုက်ရ၏။ညက လင်မသိအောင် သူစိမ်းယောင်္ကျားအား အလိုးခံခဲ့သည် အမူယာများ မတွေ့ရတော့ပေ။
....................................................................................................................................
အခန်း ( ၅ )
စကားပြောချင်စိတ် မရှိသဖြင့် အိပ်ယာထကာ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်တွင် အသင့်ပြင်ထားသော ထမင်းကြော်အားစားကာ ဆေးလိပ်မီးညှိရင်း ငူငူကြီး ထိုင်နေမိသည်။ခဏအကြာ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ကာ ညက အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေးရင်း နေမရ ထိုင်မရ ဖြစ်နေခဲ့၏။ကိုယ်တော်ကြီး ဆောင့်လိုးတိုင်း ကော့ပျံနေသော မယားချောလေး၏ မျက်နှာလေးက ခဏတိုင်း မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာနေသည်။စိတ်ပြေ လက်ပျောက် ဝင်ငွေ ထွက်ငွေ စာရင်းများ ထိုင်လုပ်နေရာ နေ့လည်ပိုင်းကျမှ အောင်ထပ် ဆင်းလာခဲ့တော့၏။
အောက်ရောက်သည်နှင့် အိမ်အနောက်ဖက်မှ စကားပြောသံနှင့် ရေသံများ ကြားလိုက်ရသည်။
" မောင်မဲခေါင် … အပြင်သွားပြီလား မယ်ဥလှိုင် "
" ဟုတ် … မနက်စာ စားပြီး … ခဏနေ ပျောက်သွားတာ … ဘာဖြစ်တာလည်း မသိပါဘူး မောင်တော်ရယ် … ကျမလည်း စကားမပြောဘူး … ရွာထဲ ထွက်သွားတာ နေမယ် "
မယ်ဥလှိုင်မှာ မဲခေါင် အိမ်အပေါ်ထပ် စာရင်း လုပ်နေသည်ကို မသိပဲ အပြင်ထွက်သည်ထင်ကာ ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် ရေအတူချိူးနေတော့၏။ရေချိုးကန်မှာ အိမ်နောက်ဖေး ဆွယ်ချပြီး ဝါးဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ယင်းလိပ်များဖြင့် ကာထားကာ အတွင်းဘက် သစ်သားစည်အကြီး ၂လုံး ထားရှိသည်။မဲခေါင်မှာ လှည့်ထွက်မည် စဉ်းစားပြီးမှ သိချင်စိတ် ပြင်းပြကာ အိမ်နောက်ဖေး ခြေသံလုံအောင်တိုးကပ်ရင်း အိမ်အတွင်းဘက်မှာ ရေချိုးကန်အား ချောင်းကြည့်လိုက်၏။
သစ်သားရေစည်ကန်ဘေး မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် မယားဖြစ်သူ မယ်ဥလှိုင်နှင့် ရေချိုးကန် ဒေါင့်နားမှ မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးအား ရပ်ကြည့်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးအား တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။မယ်ဥလှိုင်မှာ ထမိန်အပါး အနက်လေး ရင်လျားကာ ဆံတိုး ထုံးထားသော ဆံနွယ်များအား ဖြည်ချရင်း ခေါင်းတချက်ရမ်းပြီး နောက်ကျောဘက် ပို့ထားပစ်၏။
ဖြူဖွေးဝင်းလက်သော လက်မောင်းအိုးလေးနှင့် ခြေသလုံးသား တုတ်တုတ်လေးမှာ ယင်းလိပ်ကြားမှ ကျရောက်လာသော နေရောင်အောက် အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။နှာတံသွယ်သွယ် မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကြောင့် အိမ်ထောင်သည်ဘဝထိ အလှသွေးတွေကြွယ်နေတော့၏။
မဲနက်သန်စွမ်းသော ဆံနွယ်များမှာ ခါးထိရှည်လျားစွာ ဝဲကျနေပြန်သည်။ ထမိန်အပါးလေးအောက် စူထွက်နေသော ရင်အစုံနှင့် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားကြီးက မြင်သူ လည်ပြန်ငေးယူရ၏။အရင်က သတိမထားမိခဲ့သော မယားဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှတရားများအား သူစိမ်းယောင်္ကျားနှင့် လိုးတာမြင်ပြီးမှ မဲခေါင်တစ်ယောက် သတိထားမိလာရသည်။
ရေချိုးကန်ဒေါင့်မှ မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးအား ရပ်ကြည့်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း မျက်လုံးများ အရောင်တောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲ လက်တဖက်နှင့် ပွတ်သပ်ရင်း စိုက်ကြည့်နေ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီးဘက် တချက်ကြည့်ကာ ရေစည်ထဲမှ ရေတစ်ဖလား ခပ်ကာ ကိုယ်ပေါ်လောင်းချလိုက်သည်။ပုခုံးသား ဝင်းဝင်းလေးပေါ်မှ ရေစက်များ ခြေဖျားထိ စီးကျလာ၏။နောက်တခွက် မလောင်းခင် ရင်လျားထားသော ထမိန်အပါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြန်ကာ ခပ်လျော့လျော့လေး ပြင်ဝတ်လိုက်ပြန်သည်။
ထို့နောက့် သူမကိုယ်လုံးအား ရေများ ရွှဲနှစ်သည်အထိ ဆက်တိုက် ဖလားဖြင့် ခပ်ချိုးတော့၏။မျက်နှာပေါ်မှ ရေစက်များအား လက်ဖြင့် သပ်ချကာ သူမအား မတ်တပ်ရပ် စိုက်ကြည့်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ထိုင်လိုက်ပြန်သည်။
ခြေဖမိုးလေးဖေါင်းဖေါင်း လေးမှ စ၍ ဆပ်ပြာတိုက်ရာ ရေစိုထမိန် အောက်နားစလေးအား ပေါင်ရင်း ဆွဲတင်လိုက်၏။မဲခေါင်မှာ ကန်လန့်ဖျက် အနေထားရောက်သွားသဖြင့် ရေချိုးကန်အတွင်း ကိုယ်တော်ကြီးဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်သော မယားဖြစ်သူ၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးသာ မြင်ရတော့သည်။
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနှင့် မတ်တပ်ရပ်ကြည့်နေသည်မို့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ထိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်နေသော မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ခြံထဲထိ မြင်နေရ၏။ပေါင်ဂွထဲမှ ရေစိုနေသော စောက်မွှေးအုံလေးအား ရေစက်လေးများက တွဲလဲခိုကာ ကပ်လျက်ရှိသည်။မယ်ဥလှိုင် ညာဘက်လက်လေးမှ ပေါင်အတွင်းဘက် ပွတ်သပ်ရင်း အဖုတ်လေးအား လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ဆပ်ပြာတိုက်နေတော့၏။တဇွိဇွိနှင့် စောက်မွှေးအုံလေးပါ ဆပ်ပြာ အမြုပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း ထမိန်အထက်ဆင်အား ဖြည်ချလိုက်ပြန်သည်။
ထမိန်အပေါ် အနားစအား အောက်ဆွဲချရာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ယက်သိုင်းထားသော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက် ရုန်းထွက်လာ၏။ဖွေးဥနေသော ရင်သားစိုင်ကြီး ထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး ထွက်ကာနီး သူမရှေ့သို့ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ဂွထဲမှ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ဖုံးအုပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် သပ်ချပစ်၏။ဆပ်ပြာမြုပ်များ ဖင်ကြားထဲ စီးကျသွားရာ စောက်ပတ်အုံ နီတာရဲလေး အတိုင်းသား ပေါ်ထွက်လာသည်။
မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း သူမ အဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့် သပ်ချခံရစဉ် လက်နှစ်ဖက်နှင့် ရင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား အောက်မှပင့်ပွတ်ကာ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား လက်မနှင့်လက်ညိုးပူးကာ ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ချေပစ်၏။ကိုယ်တော်ကြီး ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးကြီးမှာ ဆပ်ပြာမြုပ်အောက်မှ ပေါ်ထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား အထက်အောက် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေ၏။ မယ်ဥလှိုင် တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေး ထကာ ရေတွေ ရွှဲနေသည့်ကြားမှ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးနှင့် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာမှ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ရင်း ညာလက်က ဝတ်ရုံတော်အား လှန်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။မဲခေါင်မှာလည်း စိတ်ထဲမှ အမျိုးအမည်မဖော်ပြနိုင်သော ခံစားမှုနှင့်အတူ ပေါင်ကြားက လီးက တောင်လာပြန်သည်။ ဘေးဘီသို့လှည့်ပြီး အိမ်၏ခြေအနေကို အကဲခတ်ရင်း ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် အတူ ဂွင်းတိုက်နေတော့၏။ဂွင်းထုရင်း မယားဖြစ်သူအား သူစိမ်းယောင်္ကျားမှ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်းဖြင့် ဆက်ဆံနေပုံအား ကြည့်ရင်း ဝမ်းနည်းလာသလိုလို ခံစားနေရပြန်သည်။
ထိုအချိန် မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ပတ်အနိုက်ခံရင်း အစိလေးအား ချေခံရသဖြင့် အစိလေး မာတင်းလာကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေး တဆက်ဆက်တုန်နေရှာ၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အစိအား ခပ်တင်းတင်း ဖိချေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နှင့်လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူးသွင်းကာ အထုတ်အသွင်း ပြုလုပ်လိုက်ပြန်သည်။ကိုယ်တော်ကြီး လက်ကောက်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း ခါးကော့ညှောင့်ကာ ခဏအကြာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေးဖြင့် တအီးအီးညည်းကာ စောက်ရည်ကုန်သည်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေနေသော လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းအား ဆွဲယူပြီး တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေတော့သည်။
" အားးးး …… အ အ …… မောင် တော် လည်း …… ထွက် ထွက် …… ထွက်တော့မယ် "
ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း မယ်ဦးလှိုင် လက်ချောင်းလေးများ စုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ဝတ်ရုံ အောက်နားစအား လှန်ပြီး လီးအား ထုတ်ပြလိုက်၏။ဒစ်ကြီးမှာ တင်းပြောင်လာပြီး လီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထွက်လာစဉ် မယ်ဥလှိုင်မှာ ညာဘက်လက်ဖဝါးနှင့် ခံထားလိုက်သည်။လရည် အထွက်ရပ်သည်နှင့် လက်ဖဝါးထဲမှာ ခပ်ပျစ်ပျစ် လရည်များအား ယက်ကာ မျိုချပစ်သည်။မဲခေါင် တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူမှ သူစိမ်းယောင်္ကျား လရည်များ မျိုချစဉ် လီးတန်တလျှောက် ယားတက်လာကာ မထိန်းနိုင်ပဲ လရည်များ ထွက်ကျလာတော့၏။
မယ်ဥလှိုင်မှာ လက်ဖဝါးထဲမှ လရည်များ ပြောင်စင်အောင် ယက်ကာ မဝသေးသည့်ဟန်ဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး လီးထိပ်အပေါက်မှ တစ်လစ်ဖြစ်နေသော လရည်စက်လေးအား ခါးညွတ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးကြီးအား အားရကျေနပ်သည်အထိ စုပ်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်၏။ခဏနားပြီး မယ်ဥလှိုင်တို့ နှစ်ဦးသား ရေချိုးနေစဉ် မဲခေါင်မှာ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်မှ အပြင်ထွက်သွားတော့သည်။
......................................................................................................................................
မဲခေါင်တစ်ယောက် နောက်ရက်မနက် မြို့ငယ်လေး တစ်မြို့သို့ အကြွေးသွားတောင်းရာ တညအိပ် ခရီးဆိုပေမယ့် မိုးတအားရွာကာ ရသီဥတု မကောင်းသဖြင့် နောက်တည အိပ်ပြီးမှ အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။ခြံဝန်း ပတ်ပတ်လည် ရဲမက်များ မတွေ့ရသဖြင့် ထူးဆန်းနေရသည်။ခြံဝန်းတံခါး ဖွင့်၍ အိမ်ရှေ့လျှောက်လာခဲ့၏။ကိုယ်တော်ကြီး အဖွဲ့ပြန်သွားသည်မို့ စိတ်ထဲကြိတ်ဝမ်းသာမိနေရသည်။အိမ်တံခါးမှာ စိရုံ စိထားသဖြင့် အသာတွန်းကာ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်ထဲ ဝင်လာရာ ခါတိုင်း နုတ်ဆက်နေကြ မယားချောလေး အသံအား မကြားရသေးပေ။
တစ်အိမ်လုံး ခြောက်ကပ်နေရာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့လိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေသည်ထင်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ကုတင်ပေါ်တွင် မယားဖြစ်သူကိုယ်စား စာရွတ်ခေါက်လေး တွေ့လိုက်ရတော့၏။
သို့/
မောင်ကြီး ကျမကို ခွင့်လွတ်ပါလို့ မတောင်းဆိုတော့ပါဘူး။ကျမ ကိုယ်တော်ကြီးနဲ့ မြို့တော်ကို လိုက်သွားပါပြီ။လင်မယား သံယောစဉ် မပြတ်ပေမယ့် ဟိုမှာ ကျမ ဘဝ တိုးတက် အောင်မြင်ဖို့ ကြိုးစားချင်လို့ပါ။မောင်ကြီးရှာထားတဲ့ ငွေကြေးတွေ ကျမ တပြားတချပ်မှ မယူပါဘူး သေတ္တာလေးထဲ အကုန်ထားခဲ့လိုက်ပါတယ်။ကျမ မရှိတော့ပေမဲ့ မောင်ကြီးအားမငယ်ပါနဲ့ နောက်အိမ်ထောင် ပြုချင်လည်း ပြုပါနော်။
မယ်ဥလှိုင်
..........................................................................................................................................................
စာဆုံးသွားသည်နှင့် လက်များတုန်ရီလာကာ ကုတင်ပေါ်မှောက်ချကာ ငိုကြွေးနေရှာသည်။မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ အထိအတွေ့အောက် စွဲလန်းကာ လင်ဖြစ်သူအား ပစ်၍ မြို့တော်သို့ လိုက်ပါသွားတော့၏။မဲခေါင်တစ်ယောက် မယားချောလေးအား လက်လွတ်ဆုံးရှုံးလိုက်သဖြင့် အရူးတစ်ယောက်လို့ အော်ဟစ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများအား တခုပြီးတခု ပေါက်ခွဲပစ်နေသည်။ခေါင်းရင်းဘတ်ချိတ်ထားသော မယ်ဥလှိုင်၏ ပုံတူ ပန်းချီကားလေးအား ဖြုတ်ယူကာ ရင်ဘတ်ထဲ ကပ်ထားလိုက်ပြန်၏။
မဲခေါင်တစ်ယောက် အရက်စွဲကာ နေ့စဉ်ရက်စက် ပူဆွေးနေချိန် မယ်ဥလှိုင်မှာ မြို့တော်၌ ကိုယ်တော်ကြီးနား နေကာ ကာမစည်းစိမ် ရစ်နေတော့သည်။သဘင်ပညာပါရမီအပြည့်ပါလာသဖြင့် နန်းတွင်း ပညာရှင် နန်းတွင်း သဘင်သည်ကြီးများဆီက ကိုယ်တော်ကြီး အကူညီဖြင့် သဘင် ပညာများ ဆည်းပူးရင်း တဖြည်းဖြည်း နန်းတွင်းဇာတ်ရဲ့ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး ဖြစ်လာခဲ့၏။
အကပညာကျွမ်းကျင်ပြီး ရုပ်ရည်ချောမောကာ အဆိုပညာမှာလည်း အသံကောင်းလွန်းသဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း ရွှေနန်းတော်ထဲ ဂုဏ်သတင်း ကြီးမားလာသည်။မယ်ဥလှိုင်အား သဘင်သည်အချင်းချင်း ယှဉ်ဖို့ နေနေသာသာ မော်လိုပင် မကြည့်ဝံ့ကြပေ။
အကပညာ တော်သည့်အပြင် ကိုယ်တော်ကြီးမှ ကျောထောက်နောက်ခံ ပြုထားသဖြင့် လူအများ ချစ်ခင်နှစ်သက်ခြင်း ခံရသော်လည်း တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်သော မင်းတရားကြီး၏ ကြင်ရာတော် မိဘုရားခေါင်ကြီး မျက်စိထဲ ကန့်လန့်ဖြစ်စေတော့သည်။မယ်ဥလှိုင် နန်းတွင်းထဲ ဖျော်ဖြေရာ မင်းတရားကြီး ကိုယ်တိုင် ဘဝင်ကျလှသဖြင့် ဆုတော်လတ်တော်များ ပေးသနားခဲ့၏။ထိုမှ အစပြု၍ မိဘုရားခေါင်ကြီး၏ ပညာပေးခြင်း ခံရတော့သည်။
မိဘုရားခေါင်ကြီး မှာ အစွမ်းထက်လှသော ကိုယ်တော်ကြီးအား လင်ဖြစ်သူမင်းကြီး နေရာလုမည် စိုးသဖြင့် ရှင်းပစ်ချင်နေရာ အပစ်ရှာမရချိန် မယ်ဥလှိုင် ပေါ်လာသဖြင့် ဗျာများနေရရှာ၏။မယ်ဥလှိုင် မှာ ဝါသနာပါသော သဘင်ပညာအား ဖျော်ဖြေလိုက် ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် ကာမဆက်ဆံလိုက်ဖြင့် အရာအားလုံး ပျော်ရွှင်ခြင်း အတိ ပြီးပြည့်စုံနေတော့သည်။
...................................................................................................................
" ငနက်ကျော် … ရောက်ပြီပေါ့ "
" မှန်လှပါ … မယ်မယ် ဘုရား "
" ငါရှာခိုင်းတာ … ရပြီလား ဟဲ့ "
" ရပါပြီ ဘုရား … ခရီး ဝေးတဲ့ အပြင် … လမ်းတစ်လျှောက် ရာသီဥတု ဖေါက်ပြန်ခြင်းကြောင့် … ရက်အနည်းငယ် … နောက်ကျ သွားသည်ကို ခွင့်လွတ်တော်မူပါ "
ရွှေနန်းတော် မြောက်ဘက်ခြမ်း ခန့်ငြားလှပသော နန်းဆောင်ကြီး၏ ဧည့်ခန်းအတွင်း ပန်းကနုတ်များ အလှဆင်ထားသော ကျွန်းထိုင်ခုံကြီးပေါ်တွင် မိဘုရားခေါင်ကြီး ထိုင်နေလျက် သူမရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း ဒူးထောက်ခစားနေသော အသားညိုညို ထိုးကွင်းမှင်ကြောင် အပြည့်ဖြင့် လူထွားကြီးအား စကားပြောဆို နေသည်။ပေ၅၀ခန့် ကျယ်ဝန်းသော အခန်းမို့ လူနှစ်ယောက်ထဲရှိရာ ခြောက်ကပ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ပုံမှန်အားဖြင့် မိဘုရားခေါင်ကြီးအနား ရံရွှေတော် လေးယောက် အမြဲရှိနေတတ်ရာ သူမ တိတ်တဆိတ် စီစဉ်ထားသော ကိစ္စမို့ ဘေးနား အပိုလူ မထားတော့ပေ။
" အင်း … ညနေပိုင်း … နင်ကိုယ်တိုင် … ငါ့ရှေ့မှောက် ပို့ဆောင်ပေးတော့ "
" မှန်လှပါ ဘုရား … အခြားအကြောင်းရင်း မရှိရင် … ကျွန်တော်မျိုးအား … ခွင့်ပြုတော်မူပါ "
" ကောင်းပြီ … ငနက်ကျော် "
" အော် … နေဦး ခဏ … ရော့ "
လူထွားကြီး ငနက်ကျော် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခစားနေရာမှ ထအရပ် မိဘုရားခေါင်ကြီး စကားကြောင့် ပြန်ပြီး ဒူးထောင်ထိုင်ချလိုက်၏။
" ထပြီး ခစားပါ … ငနက်ကျော်ရယ် … ဒါက နင့် စွမ်းဆောင်မှု့အတွက် … ငါချီးမြင့်တာ လာယူလှည့် "
ငနက်ကျော်မှာ ထရပ်ရင်း ခါးညွတ်ခေါင်းငုံလျက် မိဘုရားခေါင်ကြီးနား လျှောက်သွားကာ ဆုငွေထုတ်လေးအား ယူရင်း နန်းဆောင်မှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment