သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၅ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ရေးသူ - komaungko90
ကိုမောင်ဦးတို့ကတော့ တစ်ကယ်ကို မိန်းမကျမ်းကျေတဲ့သူဆိုတော့ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို အတတ်သိနေတယ်လေ ဘယ်နားလေးတွေကို ထိထိမိမိကိုင်တွယ်စေချင်တယ် ၊ ဘယ်နေရာလေးကိုဖြင့် ပွတ်သပ်ပြီး ၊ ဘယ်ဟာလေးကိုဖြင့် နမ်းရှုံစေချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေက မိန်းမသားမို့ ပါးစပ်က ဖွင့်ဟလို့ ပြောမထွက်ပေမယ်လို့ သူကသိနေပြီးသား ဖြစ်နေတော့ ထွေးမပြောနဲ့ တော်ရုံမိန်းခလေးတောင် ဘယ်နှချီပဲပြီးပြီး စိတ်ကတော့ပြန်ထလာမှာ မလွဲဘူး ၊ ဒီတော့ ထွေးလည်း သူ့ရဲ့ အပွတ်အသပ်မှာတင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့စိတ်တွေပြန်ပြီးထကြွ လာလိုက်တာ ခနကြာတော့ မနေနိုင်အောင်အထိသောင်းကျန်း လာတော့တာပေါ့ … ။
“ကိုဦး … ထွေးရေဆေးချင်သေးတယ် … ခနစောင့်ဦးနော် … ”
“ဟင် … အင်း … သေချာဆေးခဲ့ … ပြီးတော့ … ဖြစ်နိုင်ရင် … အိမ်သာတက်ခဲ့ … ဖင်ပါသေချာဆေးခဲ့နော် … အထဲထိ … ”
“ဟင် … အနံဆိုးနေလို့လား …”
“… အင်း … ”
အို အားနာလိုက်တာ … ၊ အဲ့ ပုံမှန်ဆို အမြဲလိုလို ထွေးစောက်ဖုတ်လေးကို ရေဆေးပြီး သန့်စင်နေအောင် ထားတာပါ … ၊ အနံတွေဆိုးပြီး ညစ်ပတ်နေမှာ စိုးလို့လေ … ၊ ပြီးတော့ ရေချိုးတုန်းကလည်း သေသေချာချာ သန့်စင်ထားခဲ့တဲ့ဟာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ပါလိမ့် အော်ဒါပေမယ့် သူက ပါးစပ်နဲ့ပါ စုပ်ယက်ပေးတာဆိုတော့ အနံနည်းနည်း ရလို့နဲ့တူပါရဲ့ ၊ ထားပါ ဒီအချိန်မှာတော့ သိပ်ပြီးရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားမနေချင်တော့ဘူး အချိန်တွေက တန်ဖိုးကြီးတယ် သူပြောသလိုမြန်မြန်သန့်ရှင်ရေးလုပ် မြန်မြန်ခံစားလို့ရရင်း မြန်မြန်အရသာသိတာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား။
ထွေးလေးက တစ်ကယ်ကို အတွေ့အကြုံမသေးဘူးဆိုတာ အတိအကျသိလိုက်တာကတော့ မောင်ဦးကိုယ်တိုင် တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးသွားချိန်မှာပေါ့ ဒီလောက် အားမနာစတမ်း ပိုးဆိုးပက်စက် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆော်ပြစ်လိုက်တာတောင် မျက်နာတစ်ချက်မပျက်စတမ်းကို သင်းလေးက မျက်စိရှေ့တင် အားပါးတရ ဇိမ်ယူ အရသာခံသွားလိုက်တာ ၊ အခုလည်း ကိုယ်တစ်ချီပြီးချိန်မှာ ထွေးလေက အနည်းဆုံး သုံးချီတော့ ပြီးမှာ မလွဲဘူး ဒါတောင် အခုခနနားနေရင်းတောင်မှ နောက်တစ်ချီအစပျိုးဖို့ ဇာတ်လမ်းက ခင်းချင်နေပြီ ၊ ဒီအတိုင်း ဆက်သွားနေလို့ကတော့ ကြာရင် မလွယ်တော့ဘူး ၊ နောက်ဆို ကိုယ့်တောင် ပြန်ပြီး ဆရာကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေရှိနေသေးတာဆိုတော့ ...
နောက်တစ်ချီကတော့ ဒီထက်ပိုကဲပြီး ပညာကုန်ပေးပါမှ တော်ကာကျတော့မယ် ၊ ဒါနဲ့ထွေးလေးက စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာလို့နဲ့တူပါရဲ့ နောက်တစ်ချီစဖို့ ရေသွားဆေးမယ်ပြောလာတော့ ဖင်ကိုပါသေချာဆေးခဲ့ဖို့ မှာလိုက်တာ ၊ ဘာအတွက်ဆိုတာတော့ မရိပ်မိသေးဘူး သူ့အနံတွေဆိုးနေတယ်လို့ ပဲထင်နေသေးတယ် ၊ ပြောပြလိုက်ဖို့ကလည်း ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ ဒီကလည်း ကိုယ်အကြံနဲ့ကိုယ်ကိုး။
ဒီလိုနဲ့ ရေဆေး သန့်စင်ပြီးလို့ အခန်းထဲလည်း ပြန်ရောက်ရော ထွေးကို ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးတယ်လေ ၊ အခု ဒီပုံစံနဲ့ အလိုးခံရတာက ထွေးအတွက် မထူးပေမယ်လို့ ဆန်းတာက ၊ ကိုမောင်ဦး နောက်ကနေ ထွေးစောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေရင်းနဲ့ ဖင်ဝလေးကိုပါ တံတွေးတွေ ရွဲနေအောင်စွတ်ပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးတွနဲ့ကလိပေးနေတာကိုပဲ … ၊ အလိုးခံရတာက ကောင်းပေမယ့်လို့ ဖင်ဝလေးက တစ်ခါမှလည်း ရန်ရှာတာ မခံဘူးတော့ ထွေးမှာ နေရခက်တာပေါ့လို့ ။
“ကိုဦး … ဘာဖြစ်လို့ ထွေးဖင်ကို ကလိနေတာလဲလို့ … ”
“ထွေးလေး ပိုကောင်းအောင် အကြင်နာတွေ ပေးမလို့လေ … ဘာလည်း မလိုချင်လို့လား … ”
သူ့စကားကြောင့်သာ ထွေမှာ ဘာမှ မပြောသာပဲ ငြိမ်နေလိုက်ရတာ အလိုးခံနေရင်းတန်းလန်း ဖင်ဝလေးက ယားကျိကျိနဲ့ နေရခက်ပေမယ့် အဲ့ ခံလို့တော့ အကောင်းသား ၊ ထွေးလည်း ငြိမ်နေရော ကိုမောင်ဦးက ထွေးဖင်ဝလေးကို တံတွေး တွေထပ်စွတ်ပြီး သူ့လက်လေးတစ်ချောင်း ထိုးသွင်းလာတယ် ၊ ထွေးက ကိုယ့်ဘာသာတောင် တစ်ခါမှ ကောင်းကောင်း ထိုးမသွင်းဖူးတာမို့ နာတာတာ မျက်တက်တက်နဲ့ အောင့်သက်သက်လေး လည်းဖြစ်သွားသေးတာ ။
တစ်ခုခုပြောမယ် ပြင်ပြီးမှ သူကမှ အကြင်နာတွေ ပေးချင်ပါတယ်ဆိုမှ ကိုယ်က အကဲပိုနေလို့ မသင့်တော်ဘူးလေ ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ ထိတွေမိတဲ့ ထွေးရဲ့ ကိုယ်အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းမှာ ကလည်း အရသာတွေ တွေ့နေရတာဆိုတော့ အဲ့ဒီ့အချိန်အထိ ဘာလုပ်ဖို့ဆိုတာ တစ်ကယ်ကို ထွေးမသိပေမယ်လို့ ထွေးခံလို့ကောင်းဖို့ လုပ်ပေးနေတာပဲလေ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ သူ့လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးတာရော ၊ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဖင်ဝလေးကို ထိုးသွင်းပြီးကလိပေးနေတာကိုပါ အသာပဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်မိတော့ ကိုမောင်ဦးက လက်တစ်ချောင်းကနေ လက်နှစ်ချောင်းထိုးသွင်းပြီး ထွေးစအိုဝလေးကို လှဲ့လှဲ့ပြီး ချဲ့လာတဲ့အထိ အခွင့်အရေးယူလာတော့ ထွေးလည်း မနေသာတော့ဘူ နဲနဲလည်း ပိုနာလာသလို ခံရတာလည်း ပိုကောင်းလာတယ်လို့ မဆိုနိုင်ပေသည့် ထွေးစိတ်ထဲ တစ်ခုခုများ လုပ်လာလေမလား ရယ်လို့ ထင့်လာတာကြောင့်လည်း ပါတယ် ။
တစ်ကယ်တမ်းစဉ်းစားကြည့်ရင် သူနဲ့က အခုမှ စတွေ့တာလေ ၊ ထွေး စောက်ဖုတ်လေးကို ဒီလောက်လိုးရ တော်ရောပေါ့ ဘာလို့ ဖင်ကိုပါ ရန်ရှာချင်ရတာလဲ ၊ ဒီအထိတော့ မလုပ်သင့်သေးဘူး ဟုတ်တယ်မလား ၊ ကိုစံမြတို့ ကိုအေးမောင်တို့လို အချိန် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ရင်းနှီးမှုရှိပြီးသားဆိုထားပါ ။
“ကိုဦး တော် … တော်ပြီ … ထွေးဖင်ကို … မလုပ်နဲ့တော့ … ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ … ထွေးလေးရဲ့ … မကောင်းလို့လား … ခနနေရင် ဒီထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးဦးမှာ … ”
“ မ .. မဟုတ်သေးဘူးလေ … ထွေးက ကိုဦးနဲ့ ဒီအခြေအနေကို အခုမှ စတွေ့တာဖူးတာလေ … ဟို … ဟို … ထွေးအဖုတ်ကို ကိုဦးစိတ်တိုင်းကျ လိုးနေရပြီပဲ … ဖင်ကိုတော့ မကလိပါနဲ့တော့နော် … ”
“ဟုတ်ပြီလေ … ဒါဆိုမကလိတော့ဘူး … လိုးပဲလိုးတော့မယ် … ”
“ဟင် … ”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့လီးကို ထွေးစောက်ဖုတ်လေးထဲက ဆွဲချွတ်ပြီး လီးထိတ်ဒစ်ကြီးနဲ့ ထွေး ဖင်ကြားလေးထဲ အတိုင်း နှစ်ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ အခုလေးတင် သူလက်နှစ်ချောင်းသွင်းပြီး ချဲ့ထားလို့ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ ထွေးဖင်ဝလေးမှာ ခပ်ဖိဖိလေးတေ့ ပြီးတာနဲ့ တစ်ခါတည်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ။
“အ … ”
ထွေးမှာ ဘာမှပြောချိန်မရလိုက်သလို ၊ ဘာမှပြင်ဆင်ချိန်လည်း မရလိုက်ဘူး ၊ လီးဒစ်ကြီးက တစ်ခါဖူးမှ အလိုးမခံဖူးသေးတဲ့ ထွေးဖင်လေးထဲကို ထိုးဖေါက်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တာများ တစ်ချက်တည်းနဲ့ကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကြီး ဝင်သွားတာ အမလေးလေး နာလိုက်တာဆို အရမ်းပဲ ၊ နားထင်နားရင်းတွေ ပူထူပြီး နားထဲက လေတွေတောင် ထွက်သွားသလိုပဲ ၊ ထိုးသွင်းခံလိုက်ရတဲ့ ဖင်ဝလေးဆို ကွဲထွက်သွားသလားတောင် မသိတော့ဘူး ၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး တဆက်ဆက်နဲ့ကို တုန်နေရော ၊ ဖင်ထဲမှ တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်နေပြီး တံဆို့ထိုးထားသလိုကြီး ။
သူပြောတော့ အကြင်နာပေးချင်လို့ဆို အခုတော့ နာလှချည်လား ၊ စိုင်းထီးဆိုင် သီချင်းထဲကလို ကြင်နာတာနဲ့ နာကြင်တာ နေရာပဲ လွဲလေရောသလား ။ နာလွန်းလို့ ရုန်းထွက်သွားချင်ပေမယ့်လည်း အခွင့်ကမသာပြန်ဘူး ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ကိုမောင်ဦးက ကုန်းပေးထားတဲ့ ထွေးခါးလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီးချုပ်ထားသလို ၊ အဲ့ အံသြစရာကောင်းတာက ထွေး ဖင်ထဲကို ဝင်ရောက်လာတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကလည်း ဒီလောက် အသဲခိုက်အောင်ကို နာနေတဲ့ ကြားက စွဲမက်စရာဖြစ်အောင်ကို ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့ အရသာက တစ်မျိုးကောင်းနေပြန်တာကိုး ။
ထွေးတော့ ဘယ်လိုပြောရမလဲတော့ မသိဘူး ဖင်ဝလေးမှာတော့ တော်တော်ကိုကြီးတဲ့ လီးကြီးထိုးဖေါက်ဝင်လာတဲ့ ဒါဏ်ကြောင့် နာတာကနာတာ သက်သက်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် ဖင်ထဲအထိရောက်လာတဲ့ သူလီးကြီးနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိတဲ့ အတွင်းနံရံတွေမှကျတော့ ကောင်းတာကလည်း အရမ်းဆိုတော့ ၊ ဒီတော့ ဖင်ကွဲသွားမတတ် နာကြင်နေပေသည့် ထွေးလည်း သူလက်ထဲကနေ ရုန်းထွက်မသွား နိုင်တော့ဘူး ၊ ပြီးတော့ သူ့လီးကလည်း ဖင်ထဲကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ပဲ ဝင်နေသေးတာဆိုတော့ ဗေဒင်မေးမနေနဲ့ အဆုံးထိဝင်အောင် ဆက်သွင်းအုန်းမှာပဲ အဲ့ဒီတော့ ထွေးလည်းနာကျင်နေတဲ့ ကြားက ရှာကြံအရသာခံပြီး ဖင်ထဲကို သူ့လီကြီး အဆုံးထိ သွင်းလာတာကိုပဲ ဆက်ပြီး ခံလိုက်ရတော့တာပေါ့ ။
မောင်ဦးလည်း အစကတော့ ဒီလောက်အထိ အကြင်နာကင်းကင်းနဲ့ ရက်စက်လု နီးပါး လုပ်ပြစ်ဖို့အထိ မရည်ရွယ်ခဲ့ရိုး အမှန်ပါ ၊ ဒါပေမယ့် သူတစ်ချီပြီးလို့ ၊ ထွေးလေးက အင်း အနည်းဆုံးတော့ သုံးချီထက်မနည်း ပြီးသွားမှာ အမှန်ပဲ ။ ဒါတောင် ကောင်မလေးက မာန်မကျချင်သေးဘူး တော်တော်ကို လန်းလန်းဆန်းဆန်းနဲ့ စိတ်ပါနေတုန်း ဆိုတော့ မောင်ဦးလည်း ထွေးလေးကို နဲနဲတော့ ဖြုန်လာတယ် ၊ ဒါနဲ့ ပဲ ဒီလောက်ကြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကို ဖင်လိုးပြစ်ဖို့အထိ ဖြစ်လာတာ ၊ ဘာပဲပြောပြောလေ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ကိုလိုးဖို့ ဆိုတာ အဲ့ဒီမိန်းခလေးက အတွေ့အကြုံရှိရှိ မရှိရှိ ဖင်ထဲကို လီး စသွင်းသွင်းချင်းတော့ အတတ်နိုင်ဆုံး ချော့ချက်လုပ်ဖို့တော့ သင့်တာပေါ့ ။
ဒါမှလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး အနာသက်သာပြီး အရသာကောင်းကောင်း တွေ့ရှာမှာလေ ၊ အခုတော့ ငြင်းလိုက်မှာ စိုးတာက တစ်ကြောင်း ၊ ငြင်းလိုက်မှာ စိုးတယ်ဆိုတာက သူက သူဌေးသမီးလေ ကိုယ်က ဘာပဲပြောပြော သူ့အဖေ သူဌေးလုပ်သူရဲ့ လူယုံပဲပြောပြော ၊ လက်ထောက်ပဲ ဆိုဆို တစ်ကယ့် တစ်ကယ်က အလုပ်သမားပဲ ဆိုတော့ သူဌေးသမီးဆိုတဲ့ အရှိန်ကို နဲနဲတော့ အဟန့်ရှိသေးတာကိုး ၊ နောက်ပြီး ထွေးလေးက သာမာန်မိန်းခလေးတွေလို စောက်ဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ ပုံစံစုံအောင်လိုးပေးနေရုံနဲ့ ထိန်းထားဖို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကလေးမဆိုတာက တစ်ကြောင်း ၊ နောက်ဆုံး အချက်ကတော့ လုံးဝအသေအချာကြီးကို ဘယ်သူမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ပါကင်ဖွင့်ရမှာဆိုတော့ ၊ မောင်ဦးလည်း သာမာန်အခြေအနေတွေထက် ပိုပြီး မာန်ပါသွားတယ်ဆိုတာ အမှန်ပါ ။
ယောကျာ်းတွေ ကာမစိတ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ရမ္မတွေထန် ၊ မာန်တွေစွတ်တက် လာပြီဆိုရင် သာမာန် သူလို ကိုယ်လို အခြေအနေတွေမှာ ဘယ်လောက် အနေအထိုင်အေးတဲ့သူပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ သွေးဆိုးတတ်ကြတာ ၊ ကြမ်းတမ်း ရက်စက်တတ်ကြတာ သဘာဝလိုဖြစ်နေတော့ တစ်ကယ့် တစ်ကယ် ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လီးနဲ့ တေ့မိ ထောက်မိ ပါပြီလည်းဆိုရော မောင်ဦးလည်း သူစိတ်ကို သူ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး ၊ တစ်ခါတည်းကို စွတ်ဆက်ပြီး ရသလောက် ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်တာ ၊ လီးကလည်း တစ်ခါတည်း ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဝင်သွားတော့တာပဲ ။ တော်သေးတာပေါ့ လက်နဲ့ ချဲ့ထားလိုက်မိလို့ ၊ အဲ့ဒီတော့မှ တင်းနေတဲ့ စိတ်ကလည်း နဲနဲလျှော့သွားတော့တာမို့ ၊ သူဖင်လိုးတာကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပြီးလီးအသွင်းခံနေရှာတဲ့ ထွေးလေးကို သနားသွားမိတယ် ။
ထွေးလေးက နာလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့ လီးသွင်းတုန်းက ရုန်းထွက်ပြေးဖို့တော့ ကြိုးစားသေးတယ် မောင်ဦးလည်း ဖက်ထားမိလက်စ ထွေးလေးခါးကို အတင်းညှစ်ပြီး ချုပ်ထားလိုက်တော့ ရုန်းမရတဲ့အဆုံး အတင်းတော့ ရုန်းထွက် မသွားရှာပါဘူး ၊ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေ တစ်ဆက်ဆက် တုန်နေပြီး ကျောပြင်လေးတသိမ့်သိမ့် လှုပ်အောင် အသံတောင် ကောင်းကောင်းမထွက်နိုင်တော့ပဲ ရှိုက်နေတော့တာပါ ။ အခုမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း လီးလည်း တစ်ဝက်ကျော်ဝင်သွားပြီးမှတော့ အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆက်သွင်းမှပဲ ရတော့မပေါ့ ၊ အဆုံးထိ ဝင်အောင်သွင်းပြီးမှပဲ ၊ အထာကျအောင်လုပ်ပြီး အနာသက်သာအောင် ချော့မှရတော့မယ် ။
“ အမလေး ဖင်ထဲကို လီးအသွင်းခံရတာများ တအိအိနဲ့ ဆုံးတောင် ဆုံးပါတော့မလား … ” မှတ်ရတယ် ။
လီးကြီးဝင်လာလေလေ ဖင်ဝက ပိုပိုနာလေပါပဲ ရှင် ။ သူ့လီးက အရင်နဲနဲတုတ်တယ် ဆိုတော့ ။ အစကတော့ သူ့အမေနဲ့ သူကြီးဦးဖိုးထင်တို့ စပါးကျီထဲ ချိန်းလိုးကြတာကို ချောင်ကြည့်တုန်းကတော့ သူတို့တွေ ပြောကြတာ ကြားမိပါရဲ့ ဘာတဲ့
“ အမေ့ဖင်က ပိုပြီးကျပ်သိပ်နေလို့ လိုးရတာ ပိုကောင်းတယ် ” ဆိုလား ဒါပေမယ့် အခုလို ဖင်ပေါက်ကို လီးထိုးသွင်းပြီးလိုးတာရယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ ၊ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ဖင်လို့ခေါ်ပြီးလိုးနေကြသလားပေါ့ ၊ ထွေးလည်း အပျိုမဖြစ်ခင် ကလေးသာသာဘဝ တုန်းကအထိ စောက်ဖုတ်လေးကို အရှေ့ဖင်လို့ပဲ ခေါ်ဝေါ်ခဲ့မိတာလေ ။
ကိုမောင်ဦးက ဖင်ဝလေးကို ကလိပေးနေရင်း ဖင်လိုးတော့မယ်ဆိုမှ အရမ်းထိတ်လန့်သွားရတာ အပေါက်က ဒီလောက် သေးသေးလေး ၊ လီးဆိုတာက အကြီးကြီး ဝင်အောင်သွင်းလို့ ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့ ၊ တစ်ကယ်တစ်ကယ် သွင်းပြန်တော့လည်း ဝင်သွားလိုက်တာမှ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ် ၊ ဖင်ဝလေးက နာတာတော့ နာတာပေါ့ ၊ ဖင်အထဲထဲကျပြန်တော့လည်း ကောင်းတာက အရမ်းကိုး လို့ ဆိုရမလားပဲ ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ကိုမောင်ဦးရဲ့ ဆီခုံကြီး ထွေးဖင်ကို ထိထိမိမိ ဖိပြီး ထိကပ်နေတော့မှပဲ ထွေဖင်ပေါက်လေးထဲကို သူ့လီးကြီးဆုံးအောင် သွင်းပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သိရတော့တယ် ။
လီးအဆုံးဝင်သွားတော့မှ ကိုမောင်ဦးက ကုန်းပေးထားတဲ့ ထွေးကျောပြင်လေးတစ်လျှောက် ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ လည်ပင်လေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ တရွရွလေး နမ်းလိုက် ကလိလိုက်နဲ့ ၊ နောက် တွဲလွဲကျနေတဲ့ ထွေးနို့လေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေတဲ့ ပွတ်လိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မနာအောင် ဆိတ်လိုက် ဆွဲလိုက်နဲ့ ထွေးကို အနာသက်သာအောင် ချော့နေတော့တာ ၊ ဟွန်း တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ် အစကတော့ သူရဲမရဲစီးနေပြီး အခုတော့ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ ။
ပွတ်သပ် ချော့မြူနေတာကပဲ ပိုကောင်းနေလို့လား ဖင်ထဲကို တစ်ဆုံးထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားတဲ့ သူ့လီးကြီးနဲ့ ထွေးဖင်ပေါက်လေးများ အသားကျ လာလို့လားတော့ မသိဘူး ၊ ဘာပဲပြောပြော ဖင်ဝလေးက နာတာ သက်သာလာတာတော့ အမှန်ပဲ ၊ အတော်ကြာအောင် ပွတ်သပ်နေပြီးတော့မှ ထွေးလည်း နဲနဲ ခံနိုင်ရည်ရှိလာတာကို သိလို့ထင်ပါရဲ့ ဖင်ထဲ အဆုံးသွင်းထားတဲ့ သူ့လီးကို မသိမသာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်သွားလေရဲ့ နောက် သူ့လီးဒစ်လုံးကြီး ဖင်ဝလေးထဲကနေ ကျွတ်ထွက်လုနီးနီးမှ တစ်ခါ ဖြေးဖြေးပဲ အဆုံးထိဝင်အောင် ထိုးသွင်ပြီး ထွေးဖင်ကို စလိုးတော့တာပေါ့ ။
အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူတာ အမှန်ပဲ ကျဲကျဲတောက်ပူနေတဲ့ နေပူပူထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်နေရင်း ရေခဲတမျှအေးစိမ့်နေတဲ့ လေတွေ အတိုက်ခံနေရသလိုပဲ ၊ သိလား ၊ နေပူလို့ လက်မောင်း လက်ဖျံသားတွေမှာ အတွင်းအသားတွေအထိ လှိုက်ပြီးပူနေတာက ပူတာကသပ်သပ် ၊ လေအေးတွေ တိုက်နေလို့ အပေါ်အရေပြားမှာက သွေးခဲသွားမတတ်အေးနေတာက အေးတာသပ်သပ်ပဲ ၊ အရသာက တစ်မျိုးစီ၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲကို မသိတာ ၊ အင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အလိုးခံရတာနဲ့တော့ မတူတာ အမှန်ပဲ ။
စောက်ဖုတ်လေးကို အလိုးခံရရင် အလိုးခံနေရတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တဆင့် အရသာက ကျန်တဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို လှိုင်းစီးသလို တညိမ့်ညိမ့်နဲ့ ပြန့်နံှ့သွားရတာ ဆောင့်လိုးတာ မြန်ရင် မြန်သလို ၊ နှေးရင်း နှေးသလိုပေါ့ ၊ အခု ဖင်အလိုးခံရတော့ အဲ့ဒီလို မဟုတ်ပြန်ဘူး ၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတာပါ ၊ ဖင်ဝက နာနေသလို ကျန်တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရှိန်းတိမ်း ဖိန်းတိမ်းနဲ့ အရသာတွေ ရှိနေတာတော့ အမှန်ပါပဲ ရှင် ။
ဒီလိုနဲ့ အဲ့ဒီ့နေက တစ်ညနေလုံး အဲ့ တစ်ညလုံးပဲဆိုပါတော့ ၊ ကိုမောင်ဦးလည်း စက်ထဲမပြန်တော့ပဲကို ထွေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ကဲပြစ်လိုက်တာ ။ စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီ ၊ ဖင်ကို နှစ်ချီ စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်လှဲ့ဖင်ကို တလှဲ့က တစ်ချီ စုစုပေါင်း လေးချီဆွဲပြီးမှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကျတော့တာ ထွေးဆိုလည်း ပြီးသွားလိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မသိလိုက်ဖူး ၊ ကိုအေးမောင်တို့ ကိုစံမြတို့နဲ့ အဆင်မပြေခဲ့သမျှ အတိုးချပြီးတော့ကို ခံကောင်းကောင်းနဲ့ ခံပြစ်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိ ရှိသမျှ အရည်တွေ ကုန်ခန်းသွားသလိုပါပဲ လူလည်း နှုံချိမောပန်းသွားလို့ သူ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ နောက်နေ့ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်ထပြန်သွားတာလဲတောင် မသိလိုက်ဘူး တစ်ကယ် ။
ထကြွသောင်းကျန်းနေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ရက်နှစ်ပတ်လောက်ထိကို ငြိမ်ကျသွားရုံတင် ဘယ်ကမလဲ စောက်ဖုတ်လေးရော ဖင်ပေါက်ကလေးပါ ကျိန်းစပ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တာ နောက်ဖေးသွားရတာတောင် အဆင်မပြေဘူး မှတ်ကရောပဲ ၊ ထွေးလည်း အဲ့ဒီနေ့ကစလို့ အိမ်ကကောင်တွေကို စာရင်းထဲမထည့်တော့တာ ၊ အလကား ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး အားမရှိတဲ့ အကောင်တွေ ၊ အစကတော့ ဟုတ်မလိုလိုနဲ့ ထွေးလည်း အရသာတွေ့ အရမ်းကောင်းလို့ ပြီးခါနီးပါပြီလည်းဆိုရော သကောင့်သားက ပျော့စိဖလပ်နေရော ။
လူကို တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့ ဘာသွားသုံးစားရ မှန်းကို မသိဘူး ၊ ဒီလိုနဲ့ ရက်နှစ်ပတ်လောက်လည်း ကျော်လာရော တဖြေးဖြေးနဲ့ နာကျင်ကျိန်းစပ်နေတာတွေ ပျောက်လာတာနဲ့အမျှ ရမ္မက်စိတ်က နိုးထလာပါလေရော ဆိုပါတော့ ၊ ထွေးကိုယ်၌ကလည်း အမေတူ ၊ ဖအေတူ သမီးမို့လားတော့ မသိဘူး နဂိုကတည်းကိုက ရမ္မက်က ခပ်ထန်ထန်ရယ် ၊ ပြီးတော့ ကိုမောင်ဦးလို တစ်ကယ့် သဘာသမားနဲ့ တွေ့ဖူးကြုံဖူးလိုက်တော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့ ။
ဒါပေမယ့် ဟိုနှစ်ယောက်ဆီတော့ မသွားတော့ဘူး ၊ အကောင်းဆုံးကို ခံစားဖူးပြီးမှတော့ ကျန်တဲ့ အာပလာတွေနဲ့ စိတ်ဖြေမနေတော့ဘူး ၊ ဟုတ်တယ်လေ ကိုမောင်ဦးမလာခင်လေး နဲနဲလောက် အောင့်အီးပြီး စောင့်နေရတာကိုက နေရတာ မခံချိမခံသာ ဖြစ်ပေမယ့် ဒါလည်း အရသာ တစ်မျိုးပဲ မဟုတ်လား ။ အင်း ကိုမောင်ဦး နောက်တစ်ခေါက်လာမှပဲ အတိုးချပြီး ကဲပြစ်လိုက်တော့မယ် ဆိုပြီး အပိုင်တွက်ထား လိုက်တော့တယ် ၊ ပြန်မလာ စရာလည်း အကြောင်းမရှိပါဘူး ထွေးလို ငယ်ငယ်ချောချောလေးကို စိတ်တိုင်းကျလုပ်ချင်သလို လုပ် ၊ လိုးချင်သလို လိုးလို့ရနေမှပဲ နောက်တစ်ခါ မလုပ်ချင်ဘူး မလာချင်ဘူး ဆိုရင်တော့ ရူးနေတဲ့ လူမှပဲ ဖြစ်မှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ။
မျော်နေသလိုပါပဲ သုံးပတ်မြောက်တဲ့နေ မတိုင်ခင်လေးမှာတင် ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် အိမ်ကို နောက်တစ်ခေါက် ရောက်လာပြန်တယ်လေ ၊ တစ်ကယ့်တစ်ကယ် ငွေစရင်းရှင်းဖို့က တစ်လ ပြည့်ပြီးမှ လာရမှာ ၊ အခုဟာက သူပါမနေနိုင်ဖြစ်ပြီး စောပြီးလာတာထင်ပါရဲ့ ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေး တော့ တော်တော်ပျော်သွားတယ် ရမ္မက်စိတ်တွေ တအားကြွနေလို့ အရည်လိုက်ချင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုတောင် လက်နဲ့မပွတ်ပဲ အောင့်အီး သည်းခံပြီး စောင့်နေခဲ့ရတာဆိုတော့ ။
ဒါနဲ့ပဲ အပေါ်ထပ် ထွေးအခန်းလေးထဲကနေ ရှိသမျှ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ် ဖင်တုံးလုံးလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ် အသာလှဲနေရင်း မှ ၊ ဟာ ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မဖြစ်သေးပါဘူးဆိုပြီး ၊ အေးကလည်းအေး ၊ နဲနဲလေးလည်း ရှက်စိတ်လေးဝင်လာလို့ စောင်ပိုင်းလေးခြုံပြီး စောင့်နေတာကိုတောင် ကိုယ်တော်ချောက တော်တော်နဲ့ အပေါ်တက်မလားနိုင်သေးဘူး ၊ သူ့ကို မတွေ့ခင်က နေလို့ရနေသေးပေမယ့် သူ့မျက်နာကို မြင် ၊ သူ့အသံလည်း ကြားပြီးရော လူက ဘယ်လိုမှကို နေလို့မတတ်တော့တာ ၊ ပြီးတော့ ဒီက အသင့်စောင့်နေပေးတာကိုး ၊ အတော်လေး ကြာတဲ့အထိ ရောက်မလာနိုင်သေးတော့ စိတ်က နဲနဲပေါက်လာတယ် ၊ ဟုတ်တယ်လေ မိန်းခလေး လုပ်သူကတောင် ဒီလောက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်နေနေပေးတာကို သင်းက ဒီလောက်လေးမှ အလိုက်မသိရကောင်းလား ဆိုပြီး ဒေါပွချင်လာတယ် ။
ဒီအတိုင်း ဆင်းသွားလို့ကလည်း မတော်သေးပါဘူး ၊ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တစ်ခြားသူတွေလည်းရှိနေဦးမှာစိုးလို့ ဒါနဲ့ အတွင်းခံတွေ ဘာတွေ ဝတ်မနေတော့ပါဘူး ရှုပ်လို့ ၊ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျ ီ ကိုနဲနဲ ခပ်ထူထူလေးဝတ် ထမီလေး ကောက်စွတ်ပြီး လှေခါးကနေ မရောင်မလည်နဲ့ လှမ်းချောင်းတော့မှ အော် အမေရှိနေသေးလို့ကိုး ။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ခံချင်နေတာ တော်တော် ရွစိတက်နေပြီ အမေကလည်း ဘာလုပ်နေမှန်းလည်း မသိ ၊ ကြံရာမရတဲ့ အဆုံး မထူးပါဘူး ရှိစုမဲ့စုနိုင်ကွက်လေးတော့ ထုတ်သုံးဦးမှပါ ဒါနဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ အောက်ဆင်းသွားပြီး..
“ အမေ ၊ ဦးလေး ကိုဖိုးထင်ကြီးက ညနေကျ အားရင်ခဏလာခဲ့ ပါဦးတဲ့ မနက်က ထွေးကို မှာသွားတယ် စာရင်းရှင်းဖို့ ဆိုလား … ”
အမေလည်း ကွက်ကနဲ မျက်နာပျက်သွားပေမယ့်
“ အော် .. အေး .. အေး … ၊ ဒါဆို အမေ ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်လေ … ၊ သမီး အစ်ကို ကို ညစာ ထမင်းကြွေးထားလိုက်ဦး … ”
“ ဟုတ် အမေ … ”
ဟွန်း ညစာထမင်းတင် ဘယ်ကမလဲ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအောပြီးကို ကြွေးဦးမှာ .. ဟီ …ဟိ .. ။
ဒုတိယ အကြိမ်တွေ့ပြီးကတည်းက ထွေးလည်း ဖင်ခံရတာ ဇိမ်တွေ့လာရသလို ၊ သူ့အပေါ်မှာလည်း တော်တော်လေး စွဲလမ်းလာခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ။ ပြီးတော့ သူက ပြီးရင် အမြဲတမ်း အထဲမှာပဲ ပြီးတာ ၊ ထွေးက ဗိုက်ထပ်ကြီးမှာ ကြောက်တော့ ပြောရတာပေါ့ ၊ ပြောမဲ့သာပြောရတာ သူအထဲမှာ ပြီးပေးလို့လားမသိဘူး ၊ သူ့အရည်တွေက အရမ်းလည်း များတော့ သူပြီးသွားလို့ တရှိန်ထိုး ဝင်လာပြီဆိုရင် ဖင်ထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ နွေးခနဲ့ဖြစ်ပြီး ပြည့်သွားသလို ဖြစ်သွားပြီ ဆိုရင် ကို ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး ၊ တော်တော်နေလို့ကောင်းသလို ကြည်နူးဖို့လည်း ကောင်းတယ် ၊ အဲ့ဒီ အရသာလေးက ဘာနဲ့မှ လဲလို့မရဘူး ၊ ထွေးဟာထွေး ပြောတာနော် သူများတွေတော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး ။
အဲ့ ပြီးတော့ အဲ့ဒီ့ အကြိမ်က စလို့ပေါ့ ထွေးကို ဆေးကဒ်လေး ဝယ်ပေးတယ်လေ ၊ ဟို နောက်ကျောဘက်မှာ မျှားလေးတွေ ပါတဲ့ဟာ ၊ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီ့ဟာ ဝယ်ပေးတာ ၊ ရာသီပြီးတဲ့ ရက်ကစလို့ တစ်ရက် တစ်လုံး မှန်မှန်သောက်သွားတဲ့ ၊ နောက်မှ သိတာ ၊ ဟို ကိုယ်ဝန်မရှိအောင် တားတဲ့ဆေးတဲ့ ၊ အင်း တော်တော်လည်း ထောင့်စေ့တဲ့ သူပဲ ။ အဲ့ ဟိုတစ်ခါ မိမိုးပြောတာ ဒီဆေးနဲ့တူပါရဲ့ ။
နောက်ပြီး သူက မြို့သားလူလည်ဆိုတော့ စကားအပြော အဆိုကအစ ညက်တယ် ၊ ဟိုနှစ်ယောက်လို လုပ်နေတုန်းလဲ အားကမရှိ ၊ ပြီးသွားတော့လည်း ဘာမှန်းမသိ မဟုတ်ပဲ လိုးနေ ဆော်နေချိန်မှာ နွားသိုးကြီး ကြိုးပြတ်သလို ကို မနားစတမ်းနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ ကြမ်းတမ်းရက်စက်နေပါစေ ထွေးမမှုပေမယ့် ၊ ကိစ္စပြီးသွားလို့ အနားယူနေတုန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ သာမာန်အနေအထားနဲ့ တွေ့နေရရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေးလက်ကလေးတွေကို ကိုင်တာကအစ နုနုညံညံနဲ့ ၊ စကားပြောတာကအစ ဂရုတစိုက်နဲ့ တယုတယ လေးတွေ လုပ်ပေးတာဆိုတော့ ထွေး အဲ့ဒီမှာ အရည်ပျော်ကျသွားတော့တာပါ ၊ မိန်းခလေးပဲရှင် ၊ ကြိုက်တာပေါ့လို့ ၊ ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ်ကို အမြတ်တနိုးနဲ့ ဂရုစိုက်နေမင့်ဟာ ဘယ်မိန်းခလေးက မကြိုက်ပဲရှိပါ့မလဲ ၊ ထွေးတို့လို ပတ်သတ်မှုမျိုးကျတော့ ပိုသိသာတယ် ။
ဟွန်း ယောကျာ်းတွေက မရခင်သာ ဖျာလိုလိပ် ခေါင်းပေါ်တင်ထားချင်တာ တဲ့ ၊ ရလဲပြီးသွားရော ဖျာလိုခင် ချနင်းပြစ်တယ် ဆိုတဲ့စကားက တစ်ကယ်ပဲ ၊ ဘယ်သူမှ မကြည့်နဲ့ အိမ်ကလူတွေကိုပဲ ကြည့်လေ ၊ အရင်တုန်းကဆို မမလေး ၊ မမလေးနဲ့ အခုများ လူတွေ့တာနဲ့ ထမီလှန် ပြီး ချဖို့လောက်ပဲ ချောင်းနေတာ ၊ စောက်ဖုတ်ကို အပိုင်အနိုင် ရနေမှတော့ နို့တောင် အာရုံလာချင်ကြတော့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ထွေး နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းဖို့များ ဝေလာဝေး ။
ဟွန်း ပြီးတော့ လုပ်သာ လုပ်ချင်တာ အားကဖြင့် မရှိဘူး လူတွေကဖြင့် ပျော့စိဖလက်တွေ ၊ နောက် ကိစ္စပြီးသွားတော့ရော ဘာထူးလဲ လူကို ပိုက်ဆံပေးချရတဲ့ ဖာသည်ကျနေတာပဲ ထွေးပြီးတာ မပြီးတာ မသိတော့ဘူး ၊ အင်း .. အဲ့ … ဟိုလိုလို … ဒီလိုလို … နဲ့ ပြီးပြီးရော ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားကျရော ၊ ထွေး မှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့ ၊ ကိုယ်က ခံချင်လွန်းလို့ လိုးပေးမယ့် သူမရှိလို့သာ သင်းတို့ကို မရှိသုံး သုံးနေရတာ ဘာမှ အလိုက်ကန်းဆိုး သိတဲ့ဟာတွေ မဟုတ်ဘူး ။
ထားပါ … သံရောဇဉ် ဆိုတာ ကာလ ကြာလေလေ နွယ်တွေလို တစ်ထပ်ပြီးတစ်ထပ် ရစ်ပတ်တတ်လေလေ ဆိုတာ အမှန်ပဲလား မသိဘူး ၊ ထွေးလည်း သူနဲ့ တစ်ခါအပြင် နှစ်ခါ ၊ နှစ်ခါ အပြင် သုံးခါ ကြုံလာ တွေ့လာရတော့ ကိုယ်အပေါ် ဒီလောက် ဂရုစိုက်တဲ့သူ ၊ အမြတ်တနိုးနဲ့ ယုယမယ့်သူ့ မရှိခဲ့ ဖူးတော့ ဟိုသီချင် စာသားလေးလိုပေါ့
“ သူကိုပဲ တန်းတန်း စွဲနေတယ် … ”
ဟိုတုန်းကဆို ထွေးလေ ယောကျာ်းတွေကို သွေးသားဆန္ဒတွေ ပြေပျောက်ဖို့လောက် တွေးခဲ့တာ ၊ သူလည်း ကောင်း ကိုယ်လည်း ကောင်းပေါ့ ၊ ကိုစံမြနဲ့ ကိစ္စဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် ဘာမှကို အစွဲအလမ်း မထားတတ်ခဲ့တော့တာ ၊ ငကန်းသေ ငဆွေပေါ်လိမ့်မပေါ့ ၊ ဒီလောက်ပဲ ဒီ့ထက် မပိုခဲ့ဘူး ၊ အခုတော့ တစ်ကယ်ပါ ထွေးလေ အချိန်တိုင်း သူ့ကိုပဲ မြင်နေချင်တာ ၊ အချိန်တိုင်း သူ့စကားလေးတွေ ကြားနေချင်တာ ၊ အမြဲတမ်း သူ့အနားမှာပဲ အရိပ်လေးလို ကပ်နေချင်တော့တာ ၊ ပြီးတော့ သူ့အကြင်နာ အယုအယလေးတွေကိုပဲ အမြဲခံယူချင်နေတာ ၊ ထွေးလေ အရင်က အဲ့ဒီ့စိတ်မျိုး ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ် ဆိုပေမယ်လို့ ထွေး ကိုယ် ထွေး တောင်ဇဝေဇဝါရယ် ၊ အဲ့ဒီ့တုန်းက သစ်ရွက်လှုပ်တာ မြင်ရင်တောင် ရီချင်နေတဲ့ အရွယ်ဆိုခဲ့တော့ စိတ်ကစားတာလဲ ဖြစ်ချင် ဖြစ်မှာပါ ။
ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါက စိတ်ကစားတာ မဟုတ်မှန်းတော့ ထွေး ကိုယ် ထွေး သေချာသိနေခဲ့တယ် ။ ပြီးတော့ ထွေးလေ သူနဲ့ မတွေ့ခင် အရင်တုန်းက ဘာတွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ဒီအချိန်မှာတော့ ထွေးတစ်ကိုယ်လုံး ၊ ဆံဖျားကနေ ခြေဖျားအထိ ၊ အို ရှုပ်ပါတယ် ၊ ထွေနဲ့ပတ်သတ်သမျှ အရာအားလုံး ၊ ထွေး ဘဝ တစ်ခုလုံး သူဆိုတဲ့ ကိုဦး အတွက်ပဲလို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်မိတော့တဲ့ အထိပဲ ၊ အိမ်က ဟာတွေနဲ့တောင် ထပ်ပတ်သပ်မိမှာ စိုးလို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်နေတာ ၊ မဖြစ်မနေ ရင်ဆိုင်တွေ့ခဲ့ရင်တောင် စိတ်ထဲက မပါပေမယ့် အဖတ်မတန်သလို တမင် နေလိုက်တာများတော့ ၊ သူတို့လည်း စကားမစနိုင်ရှာတော့ဘူး ၊ မတတ်နိုင်ဘူးလေ တစ်ခုကို လိုချင်မှတော့ တစ်ခုကို စွန့်လွှတ်ရမှာပေါ့ ၊ ကိုဦး အတွက်ဆို ဘာမဆို ထွေး စွန့်ရဲပါတယ် ကိုဦးရယ် ။
ထားပါလေ ဒါနဲ့ အဲ့ဒါကို အချစ်လို့များ ခေါ်သလားဟင် ၊ သူနဲ့ တွေ့မိတိုင်း ၊ သူ့အကြောင်းတွေကို တွေးမိတိုင်း ရင်တွေခုန်တာတော့ အမှန်ပဲ ၊ ပြီးတော့လည်း တအားကြီး မြန်မြန်ကို ခုန်တာ ၊ လူကို ဖတ်သပ်ဖတ်သပ်နဲ့ အလိုလိုနေရင် မောနေသလိုမျိုး ၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာလည်း အရမ်းကို ပျော်နေတာ ။ သူ့အနားမှာ အမြဲရှိနေဖို့ ကြံစည်ပြီး ၊ သူပေးလာမယ့် အကြင်နာတွေကို မက်မက်မောမော ခံယူကာ သူ့အတွက် ဘာမဆို အစစအရာရာပြည့်စုံအောင် ဖြည့်စည်း ပေးဖို့ ကြိုးစားရင်း ၊ သူမှတစ်ပါး ဆိုတဲ့ စောင့်ဆည်း အပ်တဲ့ အရာတွေကို တတ်နိုင်တာထက်ပိုအောင်ကို သူ့အတွက် ထိန်းသိမ်းထားချင်တာ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ပဲလား … ။ ဟင် … ဒါဆို ထွေး သူ့ကို ချစ်နေမိပြီပေါ့ ..။
တစ်ခုခုပေးဆပ်ထားရင် တစ်ခုခုပြန်လိုချင်တာ လူ့သဘာဝပဲလေ ၊ ထွေးလည်း ကိုဦးအတွက် ဒီလောက် ရှိနေပေးမှတော့ သူ့ဆီကလည်း ထွေးနဲ့ထပ်တူမဟုတ်တောင်မှ အတိုင်းအတာ တစ်ခုထိတော့ ပြန်လိုချင်မိတာ အမှန်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အရမ်းကြီးတော့ မမျော်လင့်ရဲပါဘူးရှင် ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့ ။
ဘဝမှာ တစ်ကယ်ကို ရင်ထဲအသဲထဲကနှစ်ပြီး ချစ်ရမယ့် သူကို တွေ့တော့ ၊ အရင်က မသိဆိုးဝါး အတုယူမှား မလိမ္မာလို့ မိုက်ခဲ့တာတွေက ထွေးကို အခုအချိန်မှာ အရိပ်မဲကြီးတစ်ခုလို ခြောက်လှန့်နေဆဲပါ ၊ သူ့နဲ့ စတွေ့စကတည်းက ထွေးသာ စင်စင်ကြယ်ကြယ် ရှိခဲ့မယ် ဆိုခဲ့ရင်တော့ ဘာအရေးလဲ ၊ မိဘတွေကို နားဖောက်ပြီး ရာသက်ပန် ရိုးမြေကျ ပေါင်းရဖို့အရေး ရွှေလက်တွဲဖို့ပဲ ရှိရတော့မယ့်ဟာ ။
အခုတော့ ပြီးခဲ့သမျှတွေကို အမှန်အတိုင်းဖွင့်ဟလို့ ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့် ၊ လက်ရှိ ရပိုင်ခွင့်လေးတွေ အကြင်နာ အယုအယလေးတွေ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကို တွေးမိတဲ့ ကြောက်လှန်စိတ်နဲ့ပဲ ၊ မပြောဖြစ်ခဲ့ပါဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ထွေးလေ သူနဲ့ တွေ့မိတဲ့ အချိန်အခိုက်အတန့်လေးတိုင်းမှာ အစစအရာရာကို ဝတ္တရားဆိုတာထက်ပိုအောင် စေတနာတွေ ထားခဲ့ပါတယ် ။
အမူပိုကာ ဟန်ဆောင်တာ မဟုတ်ရပါပဲ ရင်ထဲအသဲထဲကကို ပေါက်ဖွားလာတဲ့ အချစ်စစ်တွေနဲ့ဆိုတာ တစ်ကယ်ပါ ၊ ပြီးတော့ သူ့ကိုလည်း တိတ်တခိုးနဲ့ မဝံမရဲ မျော်လင့်မိပါရဲ့ ၊ ထွေးအပေါ်မှာ ထွေးအချစ်တွေထက် ထပ်တူမက ပိုပါစေရယ်လို့ပေါ့ ။
လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ လူ့ဘဝမှာ လိုချင်တာတွေ ဖြစ်မလာတဲ့အခါကျတော့ ၊ ထွေးလေ အဲ့ဒီ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကိုပဲ ဖက်တွယ်ထားတော့ရော ဘာများ ထူးဦးမှာလည်းလို့ တစ်ခါတစ်ခါ တွေးမိတယ် ၊ ဒါပေမယ့် သေချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်မိတော့လည်း ထွေးဘက်ကစလို့ အမဲစက် ကင်းခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။
ပြီးတော့ သူနဲ့ ထွေးကလည်း တရာဝင် လက်ထပ်ယူထားကြတာလည်း မဟုတ်သေး ၊ သမီးရည်းစားလို့ပြောရအောင်လည်း သူကစလို့ ချစ်ခွင့်မပန်သေးတော့ မိန်းခလေးစလို့ ရှင်ကို သိပ်ချစ်ပါတယ်လို့ ပြောလို့ကလည်း မရ ၊ တိတ်တိတ်ပုန်း ဆိုရပြန်အောင်လည်း သူရော ထွေးပါ အပျို ၊ လူလွတ်တွေချည် ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့တာပါ ။
တွေ့မဲ့တွေ့မိပြန်တော့ အမေနဲ့ မြို့ဈေးကို လိုက်သွားမိရင်းမှ ဗြုန်းဆို သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတာ ၊ ဈေးတစ်ပတ် လိုချင်တာလေးတွေ လျှောက်ဝယ်ပြီးလို့ အမေနဲ့ ဈေးအပြင်တန်းက အအေးဆိုင်လေးမှာ ခဏထိုင်နေတုန်း ၊ သူပေါ့ ကိုဦးလေ ၊ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို လက်တွဲပြီး ထွေးတို့ထိုင်နေတဲ့ အအေးဆိုင်နဲ့ မျက်စောင်းထိုးလောက်က တည်းခိုခန်း တစ်ခုထဲကို ဝင်သွားကြတာ ။
တည်းခိုခန်းလို နေရာမျိုးကို ထွေး တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးပေသည့် ယောကျာ်းနဲ့ မိန်းမ အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ အတူရှိနေပြီး ဘာလုပ်ကြဖို့ ဆိုတာလောက်တော့ ထွေးကောင်းကောင်းသိတာပေါ့ ၊ ကောင်မလေးကိုတော့ အနောက်ကနေပဲ မြင်လိုက်ရတာဆိုတော့ မျက်နာကဘယ်လိုရှိနေမယ်ဆိုတာတော့ ထွေးမတွေးတတ်ပေမဲ့ ၊ အနောက်ပိုင်းကိုပဲ ကြည့်လိုက်မိတာဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ထွေးလောက်မလှတာတော့ အသေအချာပဲ ။
ကိုဦး တစ်ယောက် ထွေးတစ်ယောက်လုံး ရှိနေရက်နဲ့ ဘာတွေ ရှောက်လုပ်နေသလဲပေါ့ ၊ ဒါပေမယ် အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးစိတ်ကို ဖြေပါတယ် ၊ ထွေးလည်း အရင်က အမှားကင်းခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ ၊ သူလည်း အသစ်တွေ့လို့ အဆန်းထွင်တာ နေမှာပါရယ်လို့ ၊ ဒါပေမယ့်လေ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် သိလား ၊ ရင်ထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး စူးနစ်သွားအောင်ကို ခံရခက်လိုက်တာ ။ ဒါပေမယ့်လေ တော်ပါသေးရဲ့ အမေ မတွေ့လိုက်လို့ ၊ သူလည်း ထွေးတို့ သားအမိကို မမြင်ခဲ့ပါဘူး ။
ထွေး မမျော်တော့ပေမယ့် ၊ မမျော်တော့ဘူးဆိုတာ ၊ မမျော်ရဲတော့တာကို ပြောတာပါ ။ ဈေးဝယ်ပြန်ပြီး နောက် နှစ်ပတ်နေတော့ သူထွေးဆီ ရောက်လာပြန်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် ထွေး အဲ့ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လို့ စကားမစခဲ့ပါဘူး ၊ တော်ကြာ ထွေးကို မုန်းကာ ပြစ်ခွာသွားမှဖြင့် ဒီတစ်ခါဆိုရင်တော့ ရင်ကွဲတာနဲ့တင်ကို ထွေး သေလောက်တယ် ၊ နောက်တော့လည်း ပုံမှန် ပါပဲ ၊ နှစ်ပတ်ခြား တစ်ခါ သုံးပတ်ခြား တစ်ခေါက်လောက်တော့ ထွေးဆီပုံမှန်ရောက်လာ ကျဆိုတော့ ထွေးတောင် အဲ့ဒီ့ကိစ္စကိုတောင် မေ့သွားတယ် ။
ဘဝမှာ မိန်းခလေး ဖြစ်ရတာ မသက်သာလိုက်တာနော် ၊ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာဖြစ်ဖြစ် ရင်ထဲရှိသမျှ ဘာမှကို မပြောသာဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ဘာပဲပြောပြော ကိုယ်ဆီရောက်နေတုန်းကတော့ ကိုယ့်လူလေ ၊ ဒီတော့ မိန်းခလေးတို့ မွေးရာပါတတ်အပ်တဲ့ အမူအနွဲ့လေးတွေကို ရင်ထဲက အချစ်စစ်တွေအရင်းတည်လို့ ကိုယ်ဘက်ပါအောင် ဆွဲယူရတော့တာပေါ့ ။
ဒါပေမယ့်လေ လောကမှာ မဖြစ်ချင်တာတွေဆိုတာကလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်တတ်ကြတာ မဟုတ်လား ၊ အဲ့ဒီ့နေ့က ထွေးတို့ရွာရဲ့ ပထမဆုံး တိုက်နယ်ဆေးရုံအသစ်ဖွင့်ပွဲလုပ်ပြီး ၊ ရေစက်ချ လှူဒါန်းပေးဖို့ အလှူရှင်ဖြစ်တဲ့ ထွေးတို့မိသားစုကို အကြောင်းကြားလာလို့ ၊ ဖွင့်ပွဲနေ့ မတိုင်မှီ အဖေ့ကိုလည်း သွားခေါ်ဖို့ ၊ စက်ထဲလည်း မရောက်တာ ကြာပြီမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်တာကတော့ အဓိက အကြောင်းပေါ့လေ ၊ အမေ့ကို ပူဆာရင်း ၊ နောက်နေ့ မနက်စောစော အမေ နဲ့အတူ နေမပူခင် ခပ်စောစောမှာပဲ လှည်းနဲ့လိုက်သွားခဲ့မိတယ် ၊ ရောက်တော့
“ သမီးရေ … ညည်းအဖေခေါ်ပြီး … မြန်မြန်သာ လာခဲ့တော့ အမေမဆင်းတော့ဘူး … ၊ တော်ကြာနေပူနေဦးမယ် … ”
ဆိုပြီး လှည်းသမားနဲ့ စကားလှည့်ပြောနေလို့ ဟို သည် ကြည့်ကာ သူကို တွေ့လေမလားလို့ ရှာကြည့်ရင်းက ၊ အဖေ့ အိမ်ပေါ်တက် ၊ စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ ဝင်မယ်လို့ ကြံကာရှိသေး အခန်းပေါက်ဝကြီးမှာတင် ခြေလှမ်းတွေက လှုပ်မရတော့အောင်ကို ၊ မြင်ကွင်းက ဆိုးလွန်းလှပါတယ် ။
သူ … သူလေ … ကိုဦးပေါ့ … ထွေးအဖေရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ .. နှင်းနုနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်တွေ တစ်စက်လေးမှ မရှိကျတော့တဲ့ အပြင် နှင်းနုကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ဆော်နေလေရဲ့ ၊ ဘယ်အပေါက်ကို လုပ်နေသလဲဆိုတာတော့ ထွေး ဆက်မကြည့်ဝံတော့လို့ မသိလိုက်ပေမယ့် သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ ထွေးရှိရာကို အံသြထိတ်လန့်တကြီး လှမ်းအကြည့်မှာ သူတို့ အကြည့်တွေ ထွေးဆီ မရောက်ခင်လေးမှာပဲ ၊ ထွေးလည်း သတိဝင်လာပြီး ၊ ချာကနဲ့ လှဲ့ နောက်လှည့်ပြေး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာမိခဲ့တော့တယ် ၊ လှည်းဘေးတောင် ဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိတော့ ၊ ထွေးလည်း အရောက်လှည်းလည်း အထွက်ပါပဲ ၊ လှည်း ပေါ်မှာလည်း အဖေ့ စက်ထဲက အလုပ်သမား တစ်ယောက်ရှိနေပြီး ၊ အမေက
“ ထွေးလေးရဲ့ ညည်းအဖေက မနေ့ညကတည်းက ကြခတ်ကုန်းကို အရင်သွားနှင့်ပြီး ဒီနေ့မှ အိမ်ကိုလာမှာလို့ ပြောတယ်တဲ့ … ” ၊
အိမ်ကိုသာ ပြန်ရောက်လာတာ ၊ တစ်လမ်းလုံး အမေ နဲ့ လှည်းသမား ဘာတွေပြောမှန်းလည်း မသိ ၊ နေပူတာလည်း မသိ ၊ လေအေးတာလည်း မသိ ၊ စိတ်နဲ့လူနဲ့ကို မကပ်တော့တာ ၊ လှည်းနောက်မှီးစွန်းလေးမှာ အရုပ်တစ်ရုပ်လိုထိုင်ရင်း ၊ သိတာ တစ်ခုကတော့ စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်ကို အရမ်းပြန်ရောက်ချင်တာပဲ … ။ ဆေးရုံဖွင့်ပွဲနေ့အပြီး နောက် နှစ်ရက်လောက်နေတော့မှ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် သူမဟုတ်သလို ခပ်တည်တည်ပဲ ထွေးဆီရောက်လာတယ်လေ … ၊ ဒါပေမယ့် ထွေး သူ့ကို ထွေး အခန်းထဲတောင်ပေးမဝင်တော့ဘူး ၊ အခန်းဝမှာ သူကိုမြင်တာနဲ့..
“ ရှင် ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ … ကိုမောင်ဦး … ရှင် … အခုချက်ချင်း … ထွေးအခန်းထဲက ထွက်သွားပါ … ၊ ထွေး … ရှင့်အသံလည်း မကြားချင်ဘူး … ၊ ရှင့်ကိုလည်း … မတွေ့ချင်ဘူး … ၊ ”
ဒီအခြေအနေမှာတော့ ထွေး ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး ၊ အမေရှိနေတာတွေ သူများတွေ ကြားသွားမှာတွေ အကုန်လုံးပေါ့ ၊ ထွေး စကားဆုံးကာစမှာ အံသြသလိုနဲ့ သူ ထွေးကိုကြည့်နေရင်းက ချက်ချင်း အရောင်တွေ ပြောင်းသွားတဲ့ မျက်နာနဲ့
“ ဟာ … မဟုတ်ဘူးထွေး … ကိုရှင်းပြတာကို ခန နားထောင်ပါဦး … ”
“ မလိုတော့ဘူး … မလိုတော့ဘူး ..သိလား … ရှင် .. မြို့ဈေးနားက တည်းခိုခန်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဝင်သွားတာကို တွေ့လိုက်တုန်းကအထိ ထွေး ရှင့်ကို ခွင့်လွှတ်သေးတယ် … ၊ လူပျို လူလွတ်တစ်ယောက်မို့ ပွေတာ ရှုပ်တာ ပါပဲလေ ဆိုပြီး ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးနားလည်ပေးခဲ့သေးတယ် ၊ အခုဟာက ရှင် .. ”
ဆုံးဖြတ် ပြီးပြီဆိုမှတော့ တစ်ခါတည်း ကိစ္စဖြတ်တာပဲ ကောင်းတယ် ၊ ဒီလိုလူနဲ့ ပတ်သပ်မိတာကိုက ထွေးအမှား
“ မဟုတ်ပါဘူး ထွေးလေးရယ် … အထင်တွေ မလွဲလိုက်ပါနဲ့ … သူများပြောစကားနဲ့ … ”
“ ဘာ … ထင်တာမဟုတ်ဘူးရှင့် … မြင်တာ … မြင်တာ … အဲ့ဒီ့နေ့က ၊ ရှင်နဲ့ နှင်းနုဆိုတဲ့ ဟိုကောင်မ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေခဲ့တာကို မြင်ခဲ့တာ အခြာသူ မဟုတ်ဘူး … ထွေးကိုယ်တိုင်ပဲ … ၊ မကြည့်ရဲလောက်အောင် ရွံသွားလို့ ထွေးထွက်လာခဲ့တာ … ၊ သိရဲ့လား … ”
ဟုတ်တယ် ထွေး သူကို ရွံကိုသွားတာ ၊ လူပျိုလူလွတ် တစ်ယောက် ၊ အပျိုလူလွတ် တွေနဲ့ ကဲစမ်းပါ အစွမ်းရှိသလောက် ၊ ထွေးလည်း ကဲခဲ့တာပဲလေ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ဖြေသာသေးတယ် ။ အခုတော့ ထွေးကိုယ်တိုင်လည်း ရှိရဲ့သားနဲ့ လင်ရှိမယားနဲ့တောင် မလွတ်ဘူးဆိုတော့ အခုကိစ္စ ထွေးလွန်သလား ပြော ။ ထွေး စကားဆုံးတော့ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် ဘာမှကို စကားမဆက်နိုင်တော့ဘူး ၊ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသားနဲ့ ထွေးကို ပြူးပြီးကြည့်နေတော့တာ ၊ ကြည့်ရတာ အဲ့ဒီ့နေ့က သူ့တို့အတွဲကိုတွေ့လိုက်တာ ထွေး လို့ထင်ထားပုံမရဘူး ၊ အခြားတစ်ယောက်ယောက်က တွေ့လို့ ထွေးကို လက်တို့ထားတယ်လို့ပဲ ထင်နေတာ ။
အခုတော့ သင်းလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ဘူး ။ ထွေး အပေါ်မှာ သစ္စမဲ့တာလောက်တော့ စာမဖွဲ့ပါဘူးရှင် ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးဖြေသာပါတယ် ၊ အခုဟာက သင်းကို အလုပ်ပေး ၊ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်နေတဲ့ အဖေ့ မယားငယ်နဲ့တောင် ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေတာကြီးကိုတော့ ၊ ထွေး မနေစိမ့်တော့ဘူး ၊ ထွေး အပေါ်တင် မကဘူး ထွေး အဖေ ၊ သူ့အလုပ်ရှင်ပေါ်မှာတောင် သစ္စာမဲ့တဲ့ အကောင် ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် လူ့လောကမှာတောင် မရှိသင့်တော့တဲ့ ရွံစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင် လို့သာ မြင်တော့တာပါ ။
ထွေး သူ့ကိုမုန်းသွားတာလား ၊ မဟုတ်ရပါဘူး ၊ ရင်ထဲမှာ ဘာခံစားချက်မှကို မရှိတော့လောက်အောင် အသိစိတ်မှာရော ၊ နလုံးသားမှာပါ ၊ နာသွားတာ ၊ ဟုတ်တယ် နာသွားတာ ၊ အဲ့ဒီနေ့က ထွေး မငိုခဲ့ပါဘူး ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် မျက်ရည်တောင် မကျတော့တာ ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေက အားရအောင် ငိုခဲ့ပြီးပြီပဲ ။ ယူကြုံးမရဖြစ်တာရော ၊ ရှက်တာတွေရော ပေါင်းပြီးတော့ပေါ့ ။
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment