ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၆ )

ရပ်ကွက်ထဲမှာ အပိုင်း ( ၆ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသားသည်။

{ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြန်ဖတ်ဖတ် မရိုးနိုင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းကောင်း တစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။ }

နေမင်းမှာ သူ့လိင်တန်ကြီးမှ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သော သုတ်ရည်များကို မဝိုင်းက မျိုချပစ်လိုက်ရုံမက နောက်ဆုံးပျော့တော့တော့ ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော လိင်တန်ကြီးကို ခလေးနို့စို့သလို ဆက်စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် ဒူးမျာပင်ခွေကျသွားအောင် အရသာထူးကဲခံစားလိုက်ရလေသည်။ 

အမဝိုင်း မျက်နှာငုံ့ကြည့်တော့လည်း မျက်စိကို မှိတ်ထားတုန်းမို့၊ အင်း သူက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ လုပ်ပေးချင်တယ် ထင်တယ်၊ ပေါ်တင်ကြီးတော့ ရှက်လို့ထင်တယ် လို့ တွေးမိသွားသည်။ နေမင်းကိုယ်တိုင်လည်း အခုန ထန်နေတုန်းကသာ ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ထလုပ်သော်လည်း အခုတချီပြီးသွားတော့ စိတ်ကျေနပ်သွားပြီး၊ အင်း သူကလည်း အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်တော့ ငါကလည်း မသိလိုက်ဖာသာ နေလိုက်တာပေါ့လေ ဟု တွေးရင်း သူအိပ်နေရာ ဖျာပေါ်ပြန်လှဲလျှောင်း အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

နေမင်းမှာ ပင်ပန်းပြီး တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းမသိ၊ သူ့ကို တယောက်ယောက်က လှုပ်နှိုးနေတာသိရသဖြင့် လန့်ပြီး ကမန်းကတမ်း ထထိုင်လိုက်မိသည်။ ထကြည့်လိုက်တော့လည်း မိုးမလင်းသေး မှောင်မှောင်မဲမဲ ဖြစ်သည်၊ သို့သော် မိုးမှာ တဝုန်းဝုန်း ရွာချနေသည်၊

“ မောင်လေး နေမင်း မိုး တအား သည်းနေတယ်၊ နင့်မှာ ဖျာတချပ်ထည်း အခင်းမရှိ မွေ့ယာမရှိနဲ့ နေထိုင်မကောင်းဖြစ် အုန်းမယ် ၊ လာလာ ကုတင်ပေါ် လာတက်အိပ်လိုက်...” 

အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် နေမင်းတယောက် မဝိုင်း၏ ကုတင်ပေါ်တက် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အဲဒီတော့မှ မျက်လုံးလည်း ကျယ်သွားသည်၊ နောက် အခွင့် အရေးတခုလည်းပေါ်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တော့ လီးကလည်း ချက်ခြင်း တောင်လာတော့သည်။ ညဦးကတင် မဝိုင်းပါးစပ်ထဲ တခါပြီးခဲ့တာရယ်၊ မဝိုင်း အိပ်မပျော်ပဲ အိပ်ပျော်ခြင်ယောင် ဆောင်နေတာကို သိထားတာရယ်ကြောင့် အခုကတော့ရဲနေပြီ၊ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော မဝိုင်းရဲ့ စောင်ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး မဝိုင်းရဲ့ အနောက်ဘက်ကနေ ပုဇွန်ထုတ်ကွေး လိုဝင်ကပ်အိပ်လိုက်သည်။

ထုံးစံအတိုင်း မဝိုင်းက အသက်မှန်မှန် ရှူကာ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေပေတော့ နေမင်းကလည်း အားမနာတော့ပြီ၊ သူ၏ မာတောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီးကို မဝိုင်းဖင်ကြားထောင်ကာ၊ လက်က မဝိုင်းခါးပေါ်မှတဆင့် မဝိုင်း၏ နို့ကြီးများကို ဆုပ်နှယ်ပွတ်ချေ နေတော့သည်။ နို့ကိုင်ရတာ ဝသွားတော့၊ နေမင်းက အောက်ကို ကုန်းကာ မဝိုင်း ထမိန်စကို ယူ၍ ဖင်ကိုလှန်ပြီး ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်သည်။

မဝိုင်းက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသူမို့ ဘယ်တော့မှ နိုးမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိနေတော့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ရဲရဲတင်းတင်းပင် လုပ်နေသည်။ မဝိုင်း၏ လုံးကျစ် ကားစွင့်နေသည့် ဖင်လုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးနေလေသည်။ နောက်ပေါင်ခွဆုံကြားကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပက်လက်မကိုင်၍ လက်ခလယ်ထိပ်ဖျားဖြင့် မဝိုင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း နှစ်ခုကို ထိုးမွေပွတ်သပ်ရင်း အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရာ မဝိုင်းတယောက် ဖင်ကလေး နောက်ကော့လာပြီး သူ့လက်မှာလည်း အရည်တွေ စိုစွတ်နေတာ တွေ့လိုက်ရ၏။

နေမင်းက မဝိုင်း၏ ပေါင်တလုံးကို မ,ကာ မဝိုင်းပေါင်ကြားထဲ သူ့ပေါင်ကို ထိုးထည့်လိုက်သည်နှင့် အတူ သူ့ လိင်တန်ကြီးကိုပါ လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင် ပြီး အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ မြတ်ကျော်နှင့်လိုးနေကျ မဝိုင်း၏ အဖုတ်ကြီးမှာ လီးနံ့ရတော့လည်း ဖင်ကို အနောက်ကော့ပေးပြီး လမ်းကြောင်းဖြောင့်အောင် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်၊ နေမင်းကလည်း အချိန်မဆိုင်းပါ၊ ဆတ်ကနဲ့ သူ့ဖင်ကိုကော့ပြီး မဝိုင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံဘူးသော်လည်း အပျိုစောက်ခေါင်း ဖြစ်၍ စေးစေး ကျပ်ကျပ် ကလေးနှင့်နွေးနွေးအိအိ ကလေးဖြစ်ပေရာ နေမင်းအဖို့ အရသာရှိလွန်းလှသဖြင့် ဖြေးဖြေးခြင်း  ဇိမ်ခံကာ လိုးပေးနေမိတော့သည်။

မဝိုင်း အဖို့ကလည်း မြတ်ကျော်နှင့် ကဲချင်တိုင်းကဲ လိုးခြင်တိုင်း လိုးလာခဲ့ကြရာမှ ရုတ်ခြည်း အခြေအနေတွေ ပြောင်းပြီး ရပ်သွားရသဖြင့် ငတ်မွတ်နေရသည့်အထဲ ညတိုင်း မြင်နေရသည့် နေမင်း၏ လိင်တန်ကြီးက သူ့အဖုတ်ကို အင်မတန်မှ စိုစွတ်တောင်းတစေခဲ့လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နေမင်း သူ့ပါးစပ်မှာ လာတေ့တော့ ငတ်ငတ်နှင့် အားရပါးရ စုပ်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း နေမင်းမှာ တသက်လုံး ကိုယ့်မောင်အရင်းလို လည်းဖြစ်၊ ကိုယ့်ကိုလည်း ကြောက်ရသူမို့ ၊ မိမိ ကိုယ်တိုင်က မျက်နှာပူတာက တကြောင်း၊ တော်ကြာ ကိုယ့်ကို မလေးမစား ဖြစ်သွားမည်ကိုလည်း ကြောက်၍ လည်းကောင်း အိပ်ချင်ယောင် အတင်းဆောင်ခဲ့သည်။

မိုးတွေ သည်းသည်း ရွာပြီး အေးလာတော့ နေမင်းခမျာ ကြမ်းပြင်က ဖျာပေါ်မှာ ပုဆိုးခြုံကွေးနေတာ တွေ့ရတော့ တကယ် သနားကရုဏာ ဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်အိပ်ဖို့ နှိုးခေါ်မိသည်။ 

အခုတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို အနောက်မှ လိုးတာကို ခံနေရပြီ၊ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ နိုးလာတယ် ဆိုပြီး ဆူပူ ဟန်ဆောင် ဟောက်လို့လည်း ရမှာမဟုတ်တော့ပေ။ နေမင်း ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး သူမဖင်ကြားမှာ သူလိင်တန် နွေးနွေးကြီးနဲ့ထောက်ပြီး သူမနို့တွေကို နှယ်နေကထဲက သူမ စောက်ဖုတ်မှာလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ၊ အခုတော့ နေမင်း တကောင် သူမအနောက်က ဇိမ်ခံပြီး ဆွဲလိုးနေတာ ခံနေရပြီ၊ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကလည်း တအားယားနေပြီဆိုတော့ နေမင်း ဇိမ်ဆွဲပြီး လိုးနေတာကို မစောင့်နိုင်တော့၊ သို့ကြောင့် သူမဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးကာ မြန်မြန်ဆောင့်ဖို့ အထာပေးလိုက်၏၊ နေမင်းကလည်း သိပါသည်၊ သူ့ ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကိုအရှိန်မြင့်လာသည်။

“ စိ ဖတ် စိ ဖတ်..  ” 

အသံတွေတောင်ထွက်လာခဲ့ပြီး မဝိုင်းတယောက် တုန်ခါပြီး တချီပြီးသွား၏၊ နေမင်းကတော့ ညဦးပိုင်းလောက်ကမှ မဝိုင်း ပါးစပ်ထဲမှာ တချီပြီးထားလို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်၊  အခုမှ အရှိန်ရပြီး မဝိုင်း၏ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေတော့ မဝိုင်းခမျာ အလူးအလဲ ခံနေရလေတော့သည်၊ မဝိုင်းခမျာ စောင်အနားကို ပါးစပ်ထဲ လုံးထည့်ပြီး အသံမထွက်အောင် ကြိတ်မှိတ်ခံနေရင် မကြာမှီ အင်း အဲ ညီးညူသံနှင့်အတူ နေမင်း လီးကြီးမှ ပူပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များ မဝိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ တပြစ်ပြစ် ပန်ထုတ်နေတာကို ခံစားသိလိုက်ရပါတော့သည်။

....................................................................................................

နေမင်း အိပ်ယာက နိုးတော့ မဝိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာ မရှိတော့ပြီ၊ ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာ ပြင်ဆင်ပြီး ရုံးသို့ ထွက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ နေမင်းတယောက်သာ မနေထိမထိုင်သာ ဖြစ်နေရသည်။ သူအဖြစ်အပျက်ကို ရှယ်ချင်ပေမဲ့ ဘယ်သူ ကိုမှပြောလို့ မရသည့် အကြောင်းအရာဖြစ်နေသည်။ 

သူကိုယ်တိုင်ကိုပင် မယုံကြည်သလို ဖြစ်နေရသည်။ တသက်လုံး အမကြီးလို နေခဲ့ရသူကို ပါးစပ်ထဲမှာ တခါ အနောက်မှ တခါ လိုးခဲ့ရတာ၊ ပြောပြလို့လည်း ဘယ်သူမှ ယုံမည်မဟုတ်၊ ထို့အပြင် မဝိုင်း၏သိက္ခာကလည်း ရှိသေးသည် မဟုတ်လား၊ ထိုနေ့က နေမင်းတယောက် နေမထိထိုင်မသာ ရှိနေခဲ့ရသော်လည်း ပြန်ပြန်တွေး လိုက်တိုင်း လီးက ပြန်ပြန်တောင်လာခဲ့ရသည်။ မဝိုင်း ညနေဘက် ရုံးပြန်လာတော့ သူဘယ်လို မျက်နှာထားရမှန်းမသိ၊ မဝိုင်းမျက်နှာက ဘာမှ မဖြစ်သလိုဆိုတော့ တဖြေးဖြေးနှင့် ပြန်ရဲလာခဲ့ ရသည်။ 

သူလည်း ဘာမှ မဖြစ်သလိုပင် နဂိုလ် အတိုင်းပဲ ပြောဆို စားသောက် နေထိုင်ရင်း ညမိုးချူပ်ခဲ့ရသည်။ ဒီညတော့ ဘာဖြစ်အုန်းမလဲ ဟု အတွေးနှင့် နေမင်းတယောက် ရင်တထိန်းထိန်းခုံရင်း လီးလည်း တချိန်လုံးတောင်နေခဲ့ရတော့သည်။

ညအိပ်ယာဝင်ချိန်မှာ ထုံးစံအတိုင်း မဝိုင်း ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖျာကိုခင်း သူ့ခေါင်းအုန်း စောင်များကို ချကာ အသာကျောဆန့်ရင်း မျက်စေ့ကို မှေးထားလိုက်သည်။ မဝိုင်းတယောက် နောက်ဘေးဘက်မှာ သိမ်းဆည်းပြီး ခြေလက်မျက်နှာ ဆေးကြောပြီး ဝင်လာခဲ့တော့ နေမင်းတယောက် ကြမ်းပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး မျက်စေ့မှိတ်လို့ အိပ်နေတာ တွေ့တော့ မဝိုင်းက အသာခြေဖွလျှောက်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပက်လက် လှဲ အိပ်လိုက်သည်။ 

တော်ပါသေးရဲ့ ဒီကောင်လေး သူများတွေ ရှေ့မှာ ဟန်မပျက် နေပေးလို့၊ အင်း အပျက်ပျက်နဲ့ နှာခေါင်းသွေး တော့ ထွက်တော့မယ်၊ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လို အဆုံးသတ်ပြစ်ရ မလဲ ဟု မဝိုင်းတယောက် ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် သူမကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် နေမင်း တက်လာသည်ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။

သူမ နေမင်းကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမလဲ တွေးနေတုန်း သူမထမိန်လှန်သွားပြီး သူမပေါင်ခွဆုံမှာ နေမင်း မျက်နှာ အပ်လိုက်တာ သိလိုက်ရသည်။ နေမင်း ရဲ့ စိုစိုစွတ်စွတ် လျှာကြီးက သူမ အဖုတ်ကို စပြီး ယက်နေတဲ့ အခါမတော့ မဝိုင်းတယောက် သူမ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလည်း ဆိုတာ မေ့သွားရပြီ၊ နေမင်းရဲ့ လက်တွေကသူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား သွားအောင် ရွှေ့ပေးတာကို အလိုက်သင့်လေး လုပ်ပေးမိတော့တယ်။ 

နေမင်းရဲ့ လျှာကြီးက သူမ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းလွှာကို ထိုးခွဲပြီး အတွင်းသားတွေကို တို့ထိပေးတဲ့ အပြင် သူမ စောက်စိဖုဖု လေးရှိရာကိုပါ လျှာထိတ်လေးနဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ မဝိုင်းခမျာ အသဲရော အူရော ယားပြီး သူမဖင်ကြီးကို ကော့၊ နေမင်းရဲ့ ဆံပင်ကို ဆွဲလို့၊ နေမင်းရဲ့ မျက်နှာကို သူမအဖုတ်နား အတင်းဖိကပ်ရင်း မောမောပန်းပန်းနဲ့ တချီပြီးသွားရပါတော့တယ်။

နေမင်းလည်း သူ့လည်ဂုတ်အညှောင်းခံ လျှာအညှောင်းခံ ပြီး လုပ်လိုက်တာ မဝိုင်း တချီပြီးသွားတာ သိလိုက်ရလို့ စိတ်ကျေနပ်သွားကာ အမောဖြေရင်း မဝိုင်းဘေးမှာ ယှဉ်လျှက် ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်၊ မဝိုင်းက သူမထမိန်ကို ပြန်ဖုံးချပြီး နေမင်းကို ကျောပေးကာ တစောင်းလေး အိပ်နေလိုက်လေသည်။

ခနနေတော့ နေမင်းက မဝိုင်း၏ နောက်ကျောဘက်မှ ဂျိုင်းအောက်လျှိုကာ မဝိုင်း၏ နို့ကြီးများကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင်စတင် ဆုပ်နှယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ မဝိုင်းမှာ တချီပြီးသွားပြီမို့ စိတ်ထဲမှာ နဂိုလ် အတွေး ပြန်ဝင်နေပြီး နောင်တရနေပြီဖြစ်ရာ၊ နေမင်းကို တခုခု ပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး နေမင်း၏ လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ပက်လက် အနေအထား ပြန်ပြောင်းလိုက်၏။

“ နေမင်း တော်တော့ ငါပြောစရာရှိတယ်.. ”

“ ဘာ..ဘာလို့လဲ အမဝိုင်းရယ်.. ”

“ ငါတို့ မလုပ်သင့် ဘူး တို့တွေက မောင်နှမတွေပဲ၊ မှားခဲ့တာတွေ ထားတော့ ဆက်မမှားဖို့ပဲ ထိန်းကြရမယ်.. ”

“ အင် အမဝိုင်းက လည်း ကျနော်တို့က မောင်နှမ အရင်းမှ မဟုတ်တာ..နောက်ပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး နူတ်လုံရင် ဘယ်သူမှ သိစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူးဗျ.. ”

“ ဘယ်သူသိသိ မသိသိ ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ် လုံဖို့ပဲ လိုတယ်ကွာ.. ”

“ အမဝိုင်းက လည်း ကျနော်တို့ လုပ်ကြတာ မကောင်းလို့လား၊ အခုလေးတင်ပဲ အမဝိုင်း တချီပြီးသွားတယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ဟယ် သွား ဘာ..နားရှက်စရာတွေ၊ တော်ဆိုတော်ပြီ ဒါပဲ.. ”

“ ဒီအဆင့် တွေ ကျော်သွားပြီးမှတော့ ရှက်စရာလိုသေးလို့လား အမဝိုင်းရယ်… ”

နေမင်းက ပြောပြောဆိုဆို သူ့ကိုယ်တပိုင်းကို မဝိုင်းပေါ် မိုးလိုက်ပြီး မဝိုင်း ပါးစပ်ကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်၊ သို့သော် မဝိုင်းက မျက်နှာကို တဘက်လှည့်လိုက်လို့ လည်တိုင်ကိုသာ နမ်းမိသွားသည်။ နေမင်း စပြီး တင်းစပြုလာသည်။ အိမ်ရှေ့က အဖိုးကြီးတွေ အသံမကြားရအောင် ကြိတ်ပြီး ရုန်းနေသော် မဝိုင်းကို သူကိုယ်ကြီးနဲ့ တက်ဖိပြီး မဝိုင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်။

ခြင်ထောင်လေးထဲမှာ မဝိုင်း၏ ကြိတ်ရုန်းလေးကြောင့် ထမိန်တွေလည်း လန်ကုန်တော့ လုံခြည် ချွတ်ပြီးသား နေမင်းအတွက် အတော်ဖြစ်နေသည်၊ အဝတ်မဲ့ ပေါင်လုံးခြင်း ထိပွတ်မှုက နေမင်း၏ လီးကြီးကို တင်းမာလာစေပြီး မဝိုင်း၏ ပေါင်တွင်းသားများကို ဒစ်ထိပ်နှင့် ဟိုထိုးဒီထိုး ဖြစ်နေရ၏၊ မဝိုင်းခမျာလည်း ရုန်းသာရုန်းနေရသည်။ ပူနွေး နူးညံ့သော ဒစ်အဖျားက သူမပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သတ်မိလိုက်တိုင်း အသက်ရူ မှားသွားရသည်၊ နောက်ဆုံးတော့ မဝိုင်း၏ လက်နှစ်ဘက်က နေမင်း၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထားသည့်ကြား မှ နေမင်း၏ လီးကြီးက မဝိုင်း၏ အဖုတ်ဝ ကို စိကနဲ တိုးဝင်လာခဲ့တော့သည်။

“ ဖွတ်...စိ.. ”

“ အင့်..အမေ့..အား..နေမင်း..ဖယ်ဖယ်..ငါ ပြောနေတယ်နော်..နင်..နင်.. ”

နေမင်းက ဘာမှ မကြားတော့ပြီ၊ သူ့အာရုံက သူ့လီးဖျားမှာသာ ရှိတော့သည်၊ သူ့လီးကြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် တည့်တည့်မတ်မတ် မဝိုင်းစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပြီးတာနဲ့ မဝိုင်းတယောက် သူ့ရင်ဘတ်ကို တဖုံးဖုံးထုနေသည့်ကြားက မှန်မှန်လေး ဆောင့်နေတော့သည်။ အချက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာ မဝိုင်း၏ ထုနေသော လက်တွေက အားပျော့သွားကြပြီး၊ လည်ချောင်းက ညီးညူသံလေးနဲ့ အတူ နေမင်း၏ ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်လာပါတော့သည်၊။

ထိုအခါမှာတော့ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး ခပ်ဟဟလေး ပွင့်နေသည့် မဝိုင်း၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို နေမင်းတယောက် အားရပါးရ ငုံစုပ်ကာ ကစ်ဆွဲပြစ်လိုက် မိတော့သည်၊မဝိုင်း၏ တင်ပါးလုံးကျစ်ကျစ် အောက်မှာ သူလက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက် ထိုးထည့်လျှက် ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်လေတော့ရာ မဝိုင်းခမျှာ တအင့် အင့် နှင့်ပင် ဖြစ်နေရရှာလေသည်၊ ထိုသို့ဖြင့် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီဆွဲလိုက်ကြရာ မကြာခင်မှာပင် နှစ်ဦးသား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ရင်း ကာမစည်းဇိမ် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြလေတော့သတည်း။

.......................................................................................................................

မမူနှင့် မြတ်ကျော် တို့မှာ တယောက်နှင့် တယောက်သာ ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ကြတာ၊ ပါးစပ်အပြော အဆိုက တော်တော်လေး ပွင့်လင်း နေကြပြီ ဖြစ်သည်။ နေခင်းဘက် ဆိုရင် ဈေးထဲမှာက လူမရှိသလောက်ဖြစ်ရာ မမူက တရေးတမော မှေးရင်မှေး မမှေးရင် ဝတ္တုများ ဖတ်လေ့ရှိသည်။ 

ယခင်ကထဲက မြတ်ကျော်ကို ဟိုစာအုပ်တွေ တခါတလေ ငှားခိုင်း လေ့ရှိရာမှ တခါတလေ တယောက်နှင့်တယောက် စာအုပ်ထဲမှအကြောင်းအရာတို့ကို ဆွေးနွေးကြသည်အထိ ပွင့်လင်း လာကြတော့သည်။ ဥပမာ ဘယ်ဇာတ်လမ်းက ယုတ္တိယုတ္တာ ရှိသည်၊ မရှိသည် ကအစ၊ တချို့ ဇာတ်လမ်းများတွင် ကုလားကြီး၏ မဲမဲ ပြောင်ပြောင် လီးကြီးများ ခနခန ပါတတ်လေ့ရှိရာ ထိုဇာတ်လမ်းမျိုးကို မမူက မကြိုက်ကြောင်း ရွှံကြောင်းပြောလေ့ရှိသည်။ 

သင်္ဘောသားမိန်းမ လင်ငယ်နေသည့် ဇာတ်လမ်းမျိုးကိုတော့ ကြိုက်ကြောင်း၊ တခါက စာအုပ်တအုပ်မှာ မူးပြီးပြန်လာသော ယောကျ်ားက ခယ်မကို မိမိ မိန်းမ မှတ်ပြီး လုပ်မိသည့် ဇာတ်လမ်း ကို ဖတ်မိတော့ နောက်သလို ပြောင်သလိုနှင့် ငါ့ညီမတွေ လာအိပ်တဲ့ အချိန် နင့်အကို ပြန်လာရင် လူမှားချင်ယောင်ဆောင်မှာစိုးလို့ အိပ်ခန်းထဲ အတင်းခေါ်သွင်းရကြောင်း စသဖြင့်၊ ပြောကြ ဆိုကြရင်း  နှစ်ယောက်စလုံး၊ ဖီလင်တွေ မသိမသာ တက်နေကြလေသည်၊ ဆိုင်ခန်း ကျဥ်းကျဥ်းလေး အတွင်း အဝင်အထွက်၊ ပစ္စည်းအရွှေ့အပြောင်း စသည်တို့တွင် တဦးနှင့်တဦး ပွတ်သပ် ထိဖိမိကြသည်တို့ကလည်း တဖြေးဖြေးနှင့် ရိုးလာသလို ဖြစ်လာကြရသည်။ သို့သော်လည်း တယောက်နှင့်တယောက် မတော်ပါဘူးလေ ဆိုသော စိတ်ဖြင့် မသိမသာ ရှောင်ထွက်သွားလေ့ရှိလေသည်။

တခါတလေ မမူက မြတ်ကျော်ကို ရီးစားရှိလား မိန်းမလုပ်ဘူးသလား စသော နောက်သလို ပြောင်သလို မျိုးဖြင့် မေးစမ်းလေ့ရှိရာ မြတ်ကျော်က လူငယ်ပီပီ ကြွားချင်စိတ်ဖြင့် မိန်းမလုပ်ဖူးကြောင်း ပြောပြရာ မမူက အသေးစိတ်သိချင်နေကာ အခွင့်သာတိုင်း မေးနေတော့သည်။ မြတ်ကျော်က ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေတော့ ရီရီ နဲ့ စွတ်စွဲ ပြန်သည်။ ရီရီမှာ နေမင်းနှင့် ရီးစားဖြစ်ကြောင်း သူတို့ လည်း လုပ်နေကြသည် ဟု ထင်ကြောင်းပြောမှ ရပ်တော့သည်။

သို့သော်လည်း တချိန်လုံး တတို့ထိထိ နှင့် မြတ်ကျော်ကို ဆွပေးနေတော့ရာ မြတ်ကျော်မှာ ရေရှည် မထိန်းထားနိုင်တော့ပေ၊ မမူကို ဂတိ အတန်တန် တောင်း ကျိမ်ခိုင်းပြီးမှ သူနှင့် မဝိုင်းတို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်မိလေတော့သည်။ မမူမှာ တော်တော် အံ့ဩသွားရလေတော့သည်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း ကိုမြင့်မောင် တခါတလေ ပြောတာ ဖြစ်မှာ၊ အပျိုကြီးလည်း ဆိုသေး ဖင်မှာလည်း လဥရာတွေကြီးပဲ ဆိုတာ။

နောက်ပိုင်း နေ့ခင်းဘက် ဆိုင်မှာ လူမရှိ သူမရှိအားနေလျှင် မမူက မြတ်ကျော်ကို မဝိုင်းနှင့် ကိစ္စများကို အသေးစိတ် မေးလေ့ရှိလေသည်။ မြတ်ကျော်ကလည်း ပိုပိုသာသာ တစ်တစ်ခွခွ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောပြပေရာ မမူတယောက် စောက်ဖုတ်မှ အရည်တောက်တောက်ယိုအောင် ဖီးတက် ရလေသည်။ မြတ်ကျော်ကလည်း သူပုဆိုး ခြုံအောက်မှ ထောင်ထလာသော လီးကြီးကို ဒီအတိုင်းပဲ  မဖုံးကွယ်တော့ပဲ ထားရာ မမူ၏ ရွမ်းလဲ့နေသော မျက်လုံးများက မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။

“ အင် အဲဒီ အပျိုကြီးက တော်တော်ရွတာပဲ နော်၊ နင် ဂွင်းထုနေတာတောင် ချောင်းကြည့်ရတယ်လို့.. ”

“ အမ မူကလည်း ကျနော်က တမင်ချောင်းရအောင် အကွက်ဆင်တာပဲ ဟာကိုး.. ”

“ အောင်မယ် နင်လည်း ငါတို့ လင်မယားအိပ်ယာကို အပေါက်ဖောက်ပြီး ချောင်းနေတာ ငါမသိဘူးများ မှတ်နေလို့လား.. ”

မြတ်ကျော်တယောက် ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။

“ အမမူ အကို့ကို ပြန်မပြောပါနဲ့နော် ၊ကျနော် အိမ်ပေါ်က ခေါင်းနဲ့ ဆင်းသွားရလိမ့်မယ်.. ”

“ အောင်မယ် ငါပြောချင်မှဖြင့် နင်တန်ဆောင်တိုင် ပွဲတုန်းက လူကြားထဲ မှာ ငါ့ လာ ထောက်နေကတဲက တိုင်မှာပေါ့ သေနာရဲ့၊ ငါ မသိဘူးများ အောက်မေ့လိုကလား.. ”

“ ဟာ မမူ ကလည်းဗျာ.. ”

အဲလို ပေါ်တင်ကြတော့လည်း မြတ်ကျော် နည်းနည်း ရှက်သွားသည်။

တညတော့ မြတ်ကျော်တော်တော်လေး တင်းနေသည်၊ မဝိုင်းကို စားနေဖူးတော့ ဂွင်းထုပစ်ဖို့ကိုလည်း နှမြောနေမိသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အောက်ထပ်ကို ချောင်းမိပြန်သည်။ သူ့အကို ကိုမြင့်မောင်တယောက် ထုံးစံအတိုင်းမူးလာပြီး မမူ၏ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်နယ်နေ၏၊ ခလေးနှစ်ယောက်လည်း ကုတင်စွန်း နံရံ ဘက်ပို့ထားသည်ကို တွေ့ရရာ ပွဲကြမ်းတော့မည် ဆိုပြီး သူ့ လီးကြီးကို လက်တဘက်ကကိုင်၊ ချောင်းရင်းထုမည်ပေါ့၊ 

ဒါပေမဲ့ ကိုမြင့်မောင် တယောက် အမူးလွန်လို့လား မသိ၊ လီးက မတောင်နိုင်၊ မမူကတော့ ကိုမြင့်မောင်၏ လပျော့ကြီးကို ကြိုးစားပန်းစား ဂွင်းတိုက်ပေးနေရှာ၏ ၊ သို့သော် ခနအကြာတွင် ကိုမြင့်မောင် တယောက် တရူးရူး ဟောက်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ထိုအခါကျမှ မမူလည်း လက်လျှော့လိုက်ပုံဖြင့် သူမခါးပေါ် လိပ်တက်နေသည့် ထမိန်ကို ကိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှထ၊ ကိုမြင့်မောင်ကို ကျော်ခွ ဆင်းပြီး နောက်ဖေး အိမ်သာဖက် ထွက်သွားတော့သည်။

မြတ်ကျော်တယောက်လည်း ကိုးလို့ကန့်လန့် အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ ခနနေတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ဖြစ်သော မြတ်ကျော် တယောက် သူ့ထပ်ခိုးလေးမှ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ သူက နောက်ဖေးဘက်သို့ အသွား အိမ်နောက်ဘေးမှ ပြန်လာသော မမူနှင့် လမ်းမှာ ဆုံတော့ မြတ်ကျော်က သိမ်းကြုံး ဖက်လိုက်လေသည်။ မမူမှာ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားသော်လည်း မြတ်ကျော်မှန်း သိသွားတော့ နည်းနည်းတော့ ဟန်ဆောင်လိုက် သေးသည်။

“ ဟဲ့..အို..မြတ်ကျော် ဘာလုပ်တာလဲ..ဟဲ့ နင့်အကို နိုးသွားမယ်.. ”

“ မမူ..ရယ်..ကျနော် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာ.. ”

နဂိုထဲကမှ ဆာနေသော မမူကလည်း သိပ်မမူတော့ပါ၊ မြတ်ကျော်၏ အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်ရင်း မြတ်ကျော်၏ လက်များက သူမနို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတာကို မျက်လုံးလေး မှေးကာ ခံနေတော့သည်၊ မြတ်ကျော်က မမူ၏ ထမိန်ကို သူလုံချည်နည်းတူ ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး မမူ၏ ပေါင်တလုံးကို မ,ကာ သူ၏ ဒူးများကို ညွတ်ကွေးပြီး သကာလ၊ မမူ၏ အဖုတ်ဝနှင့်တန်းနေပြီဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။

မမူမှာလည်း သူ့အိမ်ထောင်သက်တမ်းတလျှောက် ယခုကဲ့သို့ မတ်တပ်ရပ်လျှက် သူမကို နံရံကျောမှီစေပြီး ဖိလိုးသည်ကို တခါမှ မခံရသေးဘူးရာ ထူးဆန်းပြီး အရသာ တွေ့နေလေတော့သည်။ သူမ၏ အဖုတ်ကြီးမှာလည်း အခုနကထဲက ကိုမြင့်မောင်နှင့် လိုးရမလားဟု မာန်ကြွ နေခဲ့ရာ အခုတော့ ရေကန်အသင့်ကြာအသင့် ဖြစ်သွားပြီး မြတ်ကျော်၏ လိင်ချောင်းကြီး၏ တစွပ်စွပ် ဖိထိုးထည့်ခြင်းကြောင့် အကြောအခြင်တွေ တဖျဉ်းဖျဉ်း ထအောင် ခံကောင်းနေတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံးမှာ နဂိုလ်က တက်ကြွနေသည့် အရှိန်ကြောင့် သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ပါ ။ အချက် ၃၀ လောက်နှင့် တချီ ပြီးသွားရကြတော့သည်။ တယောက်ကိုတယောက် မတ်တပ်ရပ်လျှက် ပွေ့ဖက်ထားကာ နားနေရင်းမှ မြတ်ကျော်က

“ မမူ.ကျနော် မဝသေးဘူး၊ ထပ်ခိုးပေါ် လိုက်ခဲ့ပါလားဟင်.. ”

“ ဟင်းအင်းကွယ် ဒီလောက်ဆိုတော်ရောပေါ့၊ နင့်အကို နိုးသွားမယ်.. ”

အဲလိုအဲလို မူရင်းနဲ့ပင် မမူ တယောက် မြတ်ကျော်ရှိရာ ထပ်ခိုးပေါ် ပါသွားပြီး မနက် လေးနာရီလောက်မှ ဒူးများပင်ညွှတ်ခွေ မောပန်းကာ ထပ်ခိုးပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလာနှင့် ရှာတော့လေသည်။

.........................................................................................................

နောက်နေ့မနက် မမူဆိုင်ထွက်ကြတော့  မြတ်ကျော်နှင့်မမူတို့ ၏ ဆက်ဆံရေးမှာ အရင်လို မဟုတ်တော့ပေ၊ ဆိုင်ခန်းလေး ချောင်ကွယ်၊ လူမမြင်ရသည့် နေရာမှာ နှစ်ယောက် ဆုံလျှင်၊ မြတ်ကျော် လက်တွေက အငြိမ်မနေ၊ မမူ၏ အိစက်နေသော ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်သပ်လိုက်၊ တခါတလေ ဖတ်ကနဲ ရိုက်လိုက် လုပ်လေသည်။ မမူက မျက်လုံးပြူးပြပြီး ဟန့်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမကိုယ်တိုင်က ခပ်ပါပါ ဆိုတော့ လည်း အခက်သား။

နေ့လည်နေ့ခင်း ဝယ်သူပါးလို့ မမူ ဆိုင်ခန်းထဲ တရေးတမောအိပ်လျှင်တော့ မြတ်ကျော်၏ လက်တဖက် က ထမိန်အောက်က မသိမသာဝင်ကာ အဖုတ်ကို နှိုက်လေ့ရှိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက်ကတော့ နေမင်းနှင့် မဝိုင်းတို့ လို စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်ကြ၊ အခွင့်အရေးကအလွန်ကျဉ်းကြပ်လှသည်။ ညဘက်တိုင်းကလည်း အရမ်းစွန့်စားရသည်၊ မတော်တဆ ကိုမြင့်မောင်နိုးလာမှာလည်း ကြောက်ရတော့ အရမ်းကို မနေနိုင်လောက်မှ နောက်ဖေးခန်းမှာ မော်တော်ဆပ် ရသည်။

နေမင်းနှင့်မဝိုင်းတို့ကတော့ လင်မယား အတိုင်းပင်၊ ညတိုင်း ဆော်ကြသည်။ တအိပ်ယာထဲ အတူတူ အိပ်ကြသည့် လူပျိုနဲ့အပျို ဘယ်ခံနိုင်မတုန်း ။ အိပ်ယာထဲ ၏ဝင်တဲ့ ညဦးမှာ တချီ ဆော်လိုက်ကြသည်။ နောက် မနက် အိပ်ယာထမှာ တချီ ဆော်ကြပြန်သည်။ မဝိုင်းနောက်နေ့ ရုံးမရှိတဲ့ ရက်တွေဆိုရင် ညလုံးပေါက် ဆော်ကြသည်။ ပုံစံလည်း မျိုးစုံနေပြီ။

..............................................................

တနေ့တော့ ကိုမြင့်မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ တပတ်လောက် ခရီးထွက်ဖို့ ပေါ်လာပြန်၏၊ ကိုမြင့်မောင် ခရီးထွက်သွားသည့်ညမှာပင် မမူ တယောက် ခလေးသိပ်ပြီးသည်နှင့် မြတ်ကျော် အိပ်သည့် ထိပ်ခိုးပေါ်ရောက်လာတော့သည်။ ခလေးတွေအသံ မကြားရလျှင် ညလုံးပေါက် မြတ်ကျော်နှင့် အိပ်ပြီးမနက်ကျမှ တခါထဲ အိပ်ယာထကာ ဆိုင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်တော့သည်။

မြတ်ကျော်တယောက်လည်း အခုမှ မမူ၏ ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုး စားမကုန်သည့် ဘော်ဒီကြီးကို အားရပါးရ သုံးဆောင်ရတော့သည်၊ အသံလည်း ထိန်းစရာမလို၊ ဘာမှလည်း စိုးရိမ်စရာ မရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပွဲ ဝင်နိုင်ကြလေသည်။

တည၊ ညဦးပိုင်း နေမင်းနှင့်မဝိုင်းတို့ ချစ်ပွဲဝင်ကြပြီး မဝိုင်းတယောက်ရူးပေါက်ချင်လို့ ထ နောက်ဖေးဘက်သွားပြီး ပြန်လာတော့ သူမ ကြမ်းအောက်က အသံသဲ့သဲ့ ကြားရသည်။ နေမင်းကလည်း တရူးရူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေပြီ ဆိုတော့ မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့မြတ်ကျော်တယောက် ဘာများလုပ်နေသလဲဆိုတာ သိချင်လာလို့ ချောင်းနေကျ အပေါက်က ငုံ့ချောင်းလိုက်မိတယ်၊

“ ဟောတော့.. ”

သူမ တွေ့လိုက်ရတာက မြတ်ကျော်တယောက် မိန်းမတယောက်ကို ဒူးခေါက်ကွေး ပုခုံးပေါ်တင် အားရပါးရ ဆောင့် လိုးနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ပထမတော့ မြတ်ကျော် ခေါင်းကွယ်နေလို့ အောက်က မိန်းမ ဘယ်သူမှန်းမသိရ၊ နောက် မြတ်ကျော်တယောက် အောက်က မိန်းမလည်တိုင်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်မှ မျက်လုံးလေး စင်းကာ ဇိမ်ခံ နေသော မမူ ကို တွေ့လိုက်ရ သည်။

“ ဟယ် ကောင်မ ယောက်ျားကြီး ငုတ်တုတ်ထားလို့ မတ် ကိုကုန်းနေတယ်..တော်တော် ဏှာကြီးတဲ့ ကောင်မပဲ.. ”

မဝိုင်းက သူများကိုသာ အပြစ်ပြောနေတာ သူကဖြင့် အပျိုကြီးလည်းဆိုသေး၊ မြတ်ကျော်ကိုလည်း ကုန်းပြီးပြီ၊ ပထွေးရဲ့ သား၊ သွေးမစပ်တဲ့ မောင်နဲ့လည်း လင်မယား အတိုင်း နေနေသည်၊ သို့သော် လူရဲ့ထုံးစံအတိုင်း ကိုယ့်မျက်ချေးကိုယ် မမြင်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျတော့ ဆင်ခြေ ဆင်လက်ဖြင့် ငါလုပ်တာက မှန်သည် ဟု တွေးနေတတ်သော အမျိုးပေမို့ သူများကိုသာ အပြစ်တင်မိသည်။

တကယ်တော့ မြတ်ကျော်က သူမရဲ့အပျိုစင် ပါကင်ကို ဖွင့်ခဲ့သူမို့လို့ မနာလိုတာလည်းပါသည်၊ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့  မြတ်ကျော်ရဲ့  အလုပ်၊အကိုင်လေးကိုလည်း လွမ်းမိသည်။ မြတ်ကျော်နှင့် မမူတို့ လိုးနေကြတာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ချောင်းရင်း ဖီလင်တက်လာသဖြင့် မဝိုင်းတယောက ထမိန်လှန်ကာ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် ပွတ်ပေးနေမိတော့သည်။

မြတ်ကျော်နှင့်မမူတို့ လိုးနေကြရာ အရှိန်ကောင်းနေတော့ မဝိုင်း တယောက်လည်း ဖီလင်တွေ တအားတက်  လာပြီး သူမအဖုတ်ကို ဖင်လုံးလေးကို ကော့လာသည် အထိ နင်းကန် ပွတ်ပေးနေချိန်တွင်၊ လက်ဖဝါးနှစ်ခုက သူမဖင်လုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို တဖက်တချက်မှ ကိုင်ပြီး ဖြဲကာ ပူပူနွေးနွေး ဒစ်ဖျားကြီးက သူမအဖုတ်ဝကို လာထိရာ သူမ စိတ်ထဲတွင် ဟောတော့ မောင်လေး ဘယ်တုန်းက နိုးလာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး၊ ငါချောင်းတာ မသိအောင် တခုခုရှာသလိုမျိုး ဟန်ဆောင်အုန်းမှ ဟု ချက်ခြင်းတွေးလိုက်မိသည်။ သို့သော် သူမ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလာသည့် လိင်တန်ကြီးက နေမင်းလီးလို မဟုတ်ဘဲ သူမအဖုတ်လေးကို ပြဲထွက်တော့ မလောက်တင်းကြပ်နေရာ သူမခေါင်းကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့

“ ဟင်…. ”

မဝိုင်းတယောက် ဟင်ကနဲ ဖြစ်လောက်ပါပေသည်၊ သူမ အနောက်မှ သူမကို မလှုပ်နိုင်အောင်ချုပ်ကိုင်လျှက် သူမအဖုတ်ထဲ လီးကြီးကို ထိုးသွင်းနေသူက သူမပထွေး ဦးမြင့်၏ညီ ဦးတင့် ဖြစ်နေသောကြောင့်တည်း။

“ ရူး တိုးတိုး အသံမထွက်နဲ့၊ နင့် လင်လေး နိုးသွားမယ်၊ နိုးသွားလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး ဆိုရင်တော့ အော်ချင်သလိုအော်.. ”

ဦးတင့်က အသံတိုးတိုးပေမဲ့ ချိန်းခြောက်မှု အပြည့် ဖြင့် ပြောဆိုနေသည်။ မဝိုင်းက လည်း တကယ်ကို နေမင်းနိုးသွားမှာ စိုးသဖြင့် အသံတိုးတိုးနဲ့ပင် ပြန်ပြောရှာသည်။

“ ဦးတင့် ဘာ..ဘာ .. စကားတွေ ပြောနေတာလဲ.. ”

“ အောင်မယ် နင်တို့က ငါ့ကိုနင်တို့ အဖေလို၊ နားလေးပါးလေးနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ် သတိမထားမိဘူး ထင်လို့လား၊ နင်တို့ ညတိုင်း လုပ်နေကြတာ ငါ တချိန်လုံးကြားနေရတာ၊ အဲဒီထဲက ငါနင့်ကို လုပ်ချင်နေတာ အခုတော့ ရေကန်အသင့်ကြာအသင့်ပဲ.. ”

“ အင့်..အား..ဖြေးဖြေး ဥတင့်..အား ဥတင့်ဟာ က နာတယ်.. ”

“ ဟဲဟဲ အစမို့ ပါ၊ နင်က ချာတိတ် လီးပဲ ခံဘူးတာကိုး၊ အဲဒါက ယောက်ျားကြီးရဲ့ လီးကွ၊ မှတ်ထား.. ”

ဦးတင့်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လေးငါး ဆယ်ချက် ဆက်ဆောင့်လိုက်ရာ မဝိုင်းခမျာ စကားပင် မပြောနိုင် ၊ အသံထွက်ငြီးမိမှာစိုးလို့ သူမ ပါးစပ်သူ ပြန်ပိတ်ထားလိုက်ရသည်။

မြတ်ကျော်နူင့်မမူကို ချောင်းရင်း စိတ်ထနေသဖြင့် အရည်များ ရွမ်းနေသဖြင့် ဦးတင့် လီးကြီးမှာ သူမအဖုတ်ထဲ တင်းကျပ် နေပေမဲ့ ဒီလောက်တော့ မဆိုးပါ၊ အိကနဲ ဝင်သွားသည်။ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်နေသော မဝိုင်း ၏ အဖုတ်လေးထဲ အနောက်မှ မုဆိုး ဒူးထောက်ထောင်ကာ ဖိသွင်းလိုးနေသည့် ဦးတင့် တယောက်လည်း ဇိမ် အလွန် တွေ့နေလေသည်။

ဦးတင့် မိန်းမ မဆုံးခင်ထဲက ရောဂါဖြင့် တပိန်ပိန် တလိမ်လိမ် ဖြစ် နေခဲ့သဖြင့် အသက် ၄၀ ကျော် သန်တုန်း မာတုန်း ဦးတင့်တယောက် အဖုတ်ငတ်နေသည်မှာ ကြာပြီ၊ စိတ်ပြေလက်ပျောက် သူ့အကိုကြီး အိမ်လာနေတော့ ဖင်လုံးလုံးကောက်ကောက်နှင့် သူ့ အကိုကြီး၏ မယားပါသမီး မဝိုင်းကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေထကာ လိုးချင်နေမိသည်။ သို့သော် ဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဟု တွေးရင် ကိုယ့်ဘာသာပဲ ဂွင်းထု နေမိသည်။ 

သို့သော် တည သူကြားလိုက်မိသည့် မဝိုင်းအခန်းထဲ မှ အသံကြောင့် သူခြေဖွနင်းကာ ချောင်း မိတော့သည်။ ညအမှောင်ထဲ ခြင်ထောင်အတွင်း လုပ်နေကြခြင်းကြောင့် ဘာမှ မမြင်ရသော်လည်း ကြားရသည့် အသံများက ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ လိုးနေကြတာက သေချာသည်မို့  ဦးတင့် တယောက် မျှော်လင့်ချက် လမ်းစပွင့်သွား၏။

မဝိုင်းတယောက်ထဲ ရှိနေတဲ့အချိန် ဖွင့်ပြောပြီး ချိန်းခြောက်လိုက်လျှင် ရနိုင်မည်ဟု တွေးနေ ကြံစည်နေသော်လည်း ယခုညကဲ့သို့ အခွင့်အလမ်းပွင့်လာတော့ ချက်ချင်း ပေါ်လာသည့် အခွင့်အရေးကို မဆိုင်းမတွဘဲချက်ချင်း အသုံးချပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေတော့သည်။

ဦးတင့်မှာ အတွေ့အကြုံရှိ ယောက်ျားကြီး တယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် နေ့ခင်းကလည်း ဂွင်းတခါထုထားသည်မို့ အချိန်ကြာကြာ ထိန်းထားနိုင်သဖြင့် မဝိုင်းတယောက် ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်ပြီး တချီ ပြီးသွားသော်လည်းသူ ကမပြီးသေးချေ၊ သို့သော်အတွေ့ အကြုံရှိသူမို့ သူ၏မာတင်းနေသေးသော လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲ စိမ်ထားရင်း မဝိုင်း အမောဖြေတာကို စောင့်နေ၏၊ ဦးတင့် လက်များကတော့ မနားပါ၊ မဝိုင်း၏တီရှပ်အောက်မှ လျှိုသွင်းကာ မဝိုင်း၏ လုံးကျစ်ကျစ် အပျိုကြီး နို့တွေကို ဆုပ်ချေ နယ်ပေးနေလေသည်။ခနနေတော့ မဝိုင်းက

“ ရပြီလေ ဦးတင့် ကျမဒူးနာတယ် တော်ပြီမဟုတ်လား.. ”

“ ဒူးနာရင် ပက်လက်လှန်လိုက်လေငါမှ မပြီးသေးတာ ဟ.. ”

ဦးတင့်က  ပြောပြောဆိုဆိုပဲ သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်း အဖုတ်ထဲမှ မထုတ်ပဲ ဖိကပ်ထားရင်း မဝိုင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ မဝိုင်း ပက်လက်အလှန်ကို အလိုက်သင့် လှည့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးတင့်နှင့် မျက်လုံးချင်း မဆိုင်မိအောင်လွှဲပြီး နေမင်းအိပ်နေသော ကုတင်ပေါ် လှမ်းကြည့်နေသည့် မဝိုင်းကို ကြည့်ရင်း ဦးတင့်က ပြုံးလိုက်၏။

“ ဘယ်လိုနေလဲ ဟ၊ ငါ လုပ်ပေးတာ ကောင်းရဲ့လား.. ”

မဝိုင်းက ဦးတင့်ကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ရင်း

“ ဟွန့် လုပ်မှာ မြန်မြန်လုပ်ပါတော့ မောင်လေး နိုးသွားရင် မကောင်းဘူး.. ”

“ အော် နိုးသွား တော့လည်း ကောင်းတာပေါ့ တူးဘိုင်ဝမ်းလေ မဟုတ်ဘူးလား.. ”

“ ဦးတင့်နော် လူကြီးဖြစ်ပြီး ယုတ်ယုတ်မာမာတွေ ပြောမနေနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်သွားတော့.. ”

“ အေးပါ ကြည့်နေပါ နောက်တော့ မှ ဦးတင့်မှ ဦးတင့်လို့ ဖြစ်မနေနဲ့.. ”

ဦးတင့်မှာ မဝိုင်း၏ ဆက်ဆံရေး ကြဲမှုကြောင့် နည်းနည်း အမြင်ကပ်လာပြီး ၊ ဒီစောက်ကောင်မ တော့ အကြောင်းပြလိုက်အုန်းမှ ဟု တွေးပြီး မဝိုင်း၏ ခြေသလုံး နှစ်ဘက်ကို ပုခုံပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်၊ နောက်မဝိုင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ အားရပါးရ ကိုင်ဆောင့်တော့၏၊ ဦးတင့်၏ တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသော လိင်တန်ကြီးက မဝိုင်း၏ အဖုတ်ခေါင်းလေး အတွင်းတင်းကျပ်နေရုံမက အားပါလှသော ဦးတင့်၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့် မဝိုင်းခမျာ မျက်လုံးလေးစင်း ပါးစပ်ကလေး ဟကာ တဟင့်ဟင့်နှင့် အရသာထူး တွေ့နေပေတော့သည်။

ဦးတင့်၏ ထိန်းနိူင်အားကား အံ့မခန်းပေ၊ မဝိုင်းတယောက် ပက်လက်ဖြင့် နောက်တချီ ပြီးသွားပြန်သော်လည်း ဦးတင့်မှာ မပြီးသေးခြေ၊ မဝိုင်းတချီ ပြီးသွားမှန်းသိသွားပြန်သဖြင့် ဦးတင့်တယောက် ထုံးစံအတိုင်း သူ့လီးမာတောင်ကြီးကို မဝိုင်း အဖုတ်ထဲ မြုတ်စိမ်ရင်း မဝိုင်းအပေါ်မှ ဖက်မှိန်းနေရာ

“ ဖယ်တော့ ဦးတင့်ရာ လေးတယ်.. ”

ထိုအခါမှ ဦးတင့်က သူ့လိင်တန်ကြီးကို မဝိုင်းအဖုတ်ထဲမှ စိကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မဝိုင်းဘေးတွင် ပက်လက်လှန် နားလိုက်သည်။ မဝိုင်း အဖို့ မှာလည်း သူမ၏ ရွနေသောအဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်သွားပြီး ဦးတင့်၏ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကိုလည်း စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ချီးကျူးနေမိသည်။

“ ဟောတော့.. ”

မဝိုင်း၏ မျက်လုံးက အမှတ်မထင် ဦးတင့်၏ ခါးအောက်ပိုင်းသို့ ရောက်သွားရာ၊ သူမ၏ အဖုတ်ရည်များနှင့် စိုစွတ် လက်ပြောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး မျာ အလံတိုင်ကြီး သဖွယ် မတ်ထောင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကြက်သည်းပင် ထသွားလေသည်၊ မဝိုင်း၏ အာမေဍိတ် အသံကိုကြားလိုက်ရသော ဦးတင့်က တဟဲဟဲ ရီလိုက်ပြီး

“ ဘယ့်နှယ်လည်း ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ငါ့ကောင်ကြီးကို.. ”

မဝိုင်းက ရှက်စနိုးဖြင့် ဦးတင့်လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။

"သွား တကထဲ လွန်ကို လွန်တယ်၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း ကြောက်စရာကြီး.. ”

“ ကဲ ပါကွာ အခု တချီဆို ပြီးပါပြီ ကဲကဲ ဟိုဘက်လှည့် ဒီတခါ တပေါင်ကျော်လေး လုပ်ပြီးရင် ငါပြန်အိပ်ပါတော့မယ်.. ”

ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်ရှာတော့ တော့ မဝိုင်း အဖို့သူမ ဖင်လုံး လုံးလေး ကို ဦးတင့်ဘက် ပစ်ပြီး တဘက်လှည့်ပေးလိုက်ရ ရှာတော့သည်၊ အဲဒီအခါကျမှ  တအီးအီး တအဲအဲ နှင့် ကာမခရီး ဆုံးခန်းတိုင်သို့ နှစ်ယောက်အတူ ရောက်ခဲ့ကြလေတော့သည်။

........................................................................................

မြတ်ကျော်နှင့် မမူ တို့မှာ ကိုမြမောင် ခရီးထွက်နေတဲ့ ကာလတွေက သူတို့နှစ်ယာက်အတွက် ဟန်နီးမွန်းလို ဖြစ်နေတော့သည်။ ဆိုင်သိမ်းလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မမူ ရေမချိုးခင်လေး ခလေးတွေအိမ်ရှေ့မှာ ဆော့နေတုန်း နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်မှာ မြတ်ကျော်တို့ နှစ်ပါးသွားကြသည်။ မြတ်ကျော် ငှားလာသည့် နိုင်ငံခြား အပြာဓါတ်ပုံ တွေထဲပါသည့် ပုံတွေထဲက သူတို့ လုပ်လို့ရသည့်ဟာတွေ အကုန်စမ်းကြသည်။ ဖင်တခါမှ မခံဘူးသော မမူ ကို စာအုပ်တွေထဲက ပုံတွေပြပြီး စည်းရုံးရေးဆင်းသဖြင့် မြတ်ကျော် လုပ်ခွင့်ရလိုက်လေသည်။

အဲဒီနေ့က မီးဖိုထဲက နှမ်းဆီပုလင်းကို သူ့လက်ဖဝါးပေါ်တင်ပြီး ကွန်ဒွန် စွတ်ထားသော သူ့ လိင်တန်ကြီးတခုလုံးကို ချောမွတ်နေအောင် သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ထဲက စားပွဲလေးပေါ်မှာ ဗိုက်မှောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ မမူ ထမိန်ကို လှန်ပြီး ခါးပေါ်လိပ်တင် သူမရဲ့ စွံ့ကား လုံးအိနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ဖြဲပြီး နှမ်းဆီကို ဖင်အကွဲကြောင်းထဲ လောင်းချလိုက်သည်။

ပြီးမှ စီးကျလာသော နှမ်းဆီတွေကို မမူ၏ စုတုတု ဖင်ပေါက် ခရေပွင့်လေးထဲ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးထိုးထည့်ပေးသည်၊ ပထမလက်ခလည်က ချောချောရူရူ ဝင်သွားသည်၊ နောက်တော့ လက်ညိုးပါလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းကို ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးသည်၊ နှမ်းဆီနည်းနည်း ထပ်ထည့်သည်၊ နောက်လက်သူကြွယ်ကိုပါ ပူးပြီး လက်သုံးချောင်း တြိဂံလို ပူးပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ကြည့်သည်၊ မမူရဲ့ ဖင်ဝ ကြွက်သားတွေ တဖြေးဖြေး တင်းထားရာမှ လျှော့လာတာနဲ့ မြတ်ကျော်က သူ့ ဒစ်ကြီးကိုတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း တရစ်ခြင်း အသာအယာ ဖိသွင်းလေတော့သည်။

မမူ ခမျာ တအိအိ အသံလေးပေးပေမဲ့ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး စားပွဲစွန်းကို လက်ဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ခံရှာ၏၊ တဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းလာရာ နှမ်းဆီချောအားကြောင့် မြတ်ကျော်၏ လိင်တန်ကြီး တချောင်းလုံး မမူ၏ ဖင်ထဲ အဆုံးအထိ ဝင်သွားသည်။ 

မြတ်ကျော် ပေါင်ခြံသို့ မမူ၏ အိုးကြီးက အိကနဲလာဖိမိသည်။ မမူက သူမလက်တဖက်ကို နောက်ပြန်လှမ်းပြီး သူမ ခါးကိုကိုင်ထားသည့် မြတ်ကျော်လက်ကို တင်းတင်း လှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ဖြေးဖြေး ဆိုသည့် သဘော၊ မြတ်ကျော်ကလည်း သဘောပေါက်သည်၊ မမူ ရဲ့ ဖင်ခေါင်းထဲ မှာ သူ့လိင်ချောင်းကြီး အသားကျသည်ထိ ငြိမ်ပြီး စောင့်ပေးနေ၏၊ 

ထိုအချိန်အတွင်း အားနေသည့် လက်တဖက်က စားပွဲပေါ်ထောက်နေသည့် မမူ၏ နိူ့ကြီးတွေကို အောက်မှ လျှိုဝင်ကာ ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ မမူက သူ့လက်ကို ဆုပ်ထားသည့်လက် ဖြေလျော့သွားကာ ခေါင်းလေး မသိမသာ ငြိမ့်ပြမှ မြတ်ကျော်က သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို မမူဖင်ပေါက်မှ အသာဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပထမပိုင်းတော့ တဝက်လောက်သာ ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ပြန်သွင်းပေးသည်။

တချိန်ထဲမှာပင် စားပွဲပေါ် ရှိ နှမ်းဆီ ပုလင်းဖြင့် သူ့ လိင်ချောင်းပေါ် နည်းနည်းချင်း အစက်ချလောင်းပေးနေ၏၊ နောက် အရှိန်ရလာပြီး မမူလည်း ခံနိုင်လာတော့ နှမ်းဆီပုလင်းကို ချ၊ မမူ ခါးကျင်ကျင်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လေတော့သည်။ ဆောင့်တာမှ သူ့ လိင်တန်ကြီးကို ဒစ်ဖျားနားရောက်သည် အထိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ သူ့ ပေါင်ခြံက မမူ၏ တင်ပဆုံကြီးများကို အိကနဲ ဖိမိသည်အထိ ဆောင့်တော့သည်။ မမူတို့ မီးဖိုခန်းမှာ တဖတ်ဖတ် တအီးအီး အသံများက တော်တော်လေး ကျယ်အောင်ကို ထွက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

“ ဖွတ်ဖတ်...ဖွတ်ဖတ်.. ”

“ အင့်..အင်.. ”

“ အားအီး...ကောင်း...ကောင်း..လိုက်တာမမူ ရယ်...... ”

........................................................................................................................

မဝိုင်းမှာ အခုမှ ပြဿနာ တက်နေတော့သည်။ လူပျို့လက် ဝက်မြီး၊ လူအိုလက် ပန်ကာ ဆိုတာ အခုမှ သဘော ပေါက်တော့သည်၊ နေမင်းက ကဲသည် ဆိုသည်မှာ ဦးတင့် အိပ်နေသလောက်သာ ရှိသည်။

ဦးတင့်က အလစ်မှာ တိုးတိုးပြောသည်၊ နေမင်းအိပ်သည်နှင့် သူ့ခြင်ထောင်ထဲ သို့လာရန်၊ မဝိုင်းက မဖြစ်နိုင်ကြောင်း၊ ဦးတင့်နှင့် ဦးမြင့်မှာ ခြင်ထောင်ချင်း ကပ်ရက် အိပ်တာမို့ တော်ကြာ ဦးမြင့် သိသွားမှာ စိုးကြောင်းပြန်ပြောလေသည်။ 

ထိုအခါ ဦးတင့်က အဲဒါဆိုရင် သူက မဝိုင်းတို့ အခန်းထဲ ညသန်းကောင် နေမင်းအိပ်ချိန်တွင်လာပြီး ဟိုတခါကလို ကြမ်းပေါ်မှာ တွေ့ကြရန်ပြောသည်၊ မဝိုင်းအတွက်တော့ ဦးမြင့်က နားလည်းလေး အိပ်ပျော်သွားလျှင် တော်တော်နှင့်နိုးမှာ မဟုတ်၊ နေမင်းက လူငယ်ပေမဲ့ အအိပ်ဆတ်သည်၊ ပင်ပန်းလို့ အိပ်သွားတာမျိုး မဟုတ်ရင်၊ အသံကြားတာနှင့် နိုးလာနိုင်သည်၊ ဆိုတော့ ဦးတင့် ခြင်ထောင်ထဲ လာဖို့ သဘောတူလိုက်ရသည်။

ဦးတင့်ကလည်း မဝိုင်းရောက်လာတာနဲ့ ဦးမြင့် မနိုးရလေအောင် ကြိတ်ပြီးလိုးပါသည်။ သို့သော်လည်း တုတ်ခိုင်လှသောလိင်တန်ကြီးနှင့် အတွေ့အကြုံရှိ အားပါပါ လိုးတတ်လို့ မဝိုင်းတယောက် ဦးတင့် ရဲ့ အလိုးခံပြီးလို့ သူမကုတင်ပေါ် ပြန်ရောက်တာနဲ့ ပင်ပန်းပြီး တုန်းကနဲ အိပ်ပျော် သွားတတ်ရာ နေမင်း မနက်စောစော စလာရင်တောင် စိတ်မပါချင်တော့ပေ။

မဝိုင်း ရုံးပိတ်ရက် ဆိုလျှင် နေ့ခင်းဘက် နေမင်းက အပြင်ထွက် သူငယ်ချင်းတွေနှင့် သွားသောအခါ ဦးတင့်က ကဲတော့သည်။ ဦးမြင့်က တခါတလေ ဝရံတာက ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်မှေးနေတတ်ပြီး မဝိုင်းက အိမ်နောက်ဘေးတွင် ချက်ပြုတ်နေချိန်တွင် ဦးတင့်က တချိန်လုံး နောက်ဖေးမှာပဲ နေ၏၊ မဝိုင်း ထမင်း၊ဟင်းချက်ကိုလည်း ဝိုင်းကူပေးသည်၊ ကြက်သွန်လှီး၊ ငရုတ်သီးထောင်းစသဖြင့်၊ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ မဝိုင်း ဖင်ကို ပွတ်လိုက်၊ နို့ကို ညှစ်လိုက် လုပ်လေသည်။ မဝိုင်းလည်း စိတ်ထလာလေသည်၊ ထိုအခါ တည်ထားသော ဟင်းအိုးကို မီးလျှော့ကာ မဝိုင်းအခန်းထဲဝင် ပြီး စာကလေးရှော့ လုပ်ကြသည်၊ နောက်ပိုင်း အသားကျသွားတော့ အခန်းထဲသို့တောင် မသွားကြတော့ပါ၊ မီးဖိုထဲမှာပဲ အလုပ်ဖြစ်ကြတော့သည်။ 

မဝိုင်းတယောက်လည်း ဦးတင့်၏ လီးထွားထွားကြီးနှင့် နေရာမရွေး ပုံစံမရွေး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အလိုးခံရတာကို သဘောကျလာ၏၊ တခါတလေ မဝိုင်း ထမင်းအိုးမွှေနေတုန်း ဦးတင့်က အနောက်က ထမိန်လှန်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးအသာလေး ကားခိုင်းကာ လိုး၏၊ မဝိုင်းက အိုး .. ဦးတင့်ကလည်း ဒီမှာ ထမင်းအိုးမွှေနေတုန်း လို့ ပြောလည်း အတင်းလုပ်သဖြင့် ယောင်းမ ချကာ ဖင်ကုန်းပေးရရှာ၏၊ ဦးတင့်က နောက်က တဖတ်ဖတ် ဆော်ရင်း ထမင်းအိုးက ဝေကျမလို တက်လာသဖြင့် ဆောင့်နေတာခနရပ်ပြီး ဦးတင့်ကပဲ ယောင်းမကောက်ကိုင်ကာ မွှေပေးလိုက်ရ၏၊ ပြီးမှ ဆက်ဆောင့်ရ၏။

တခါ တလေ ဦးတင့်က သူရေချိုးချိန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ရေလောင်းချကာ ဆပ်ပြာမွှေနဲ့ တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်ပြီး မဝိုင်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်၏၊ သူတခုခု ပျောက်လို့ရှာနေသလိုလို ဘာလိုလို ပေါ့၊ မဝိုင်းရောက်လာတာနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး မဝိုင်းကို ပုလွှေ မှုတ်ခိုင်းတော့သည်၊  မဝိုင်းကလည်း လုပ်ပေးပါသည်၊ ဆပ်ပြာနံ့မွှေးမွှေးနဲ့ ဆိုတော့လည်း မထောင်းသာဘူးပေါ့လေ၊ ဒါပေမဲ့ မဝိုင်းကိုပါ ရေအတူချိုးခိုင်းရင်း မဝိုင်းတကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေး၏၊ မဝိုင်းကတော့ ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ဒီလို အလုပ်မခံဘူး သဖြင့် တခိခိနှင့် သဘောကျနေ၏ ၊ သို့သော်လည်း နောက်ဆုံးဆပ်ပြာရည်နဲ့ သူလိင်ချောင်းကြီးရော သူမဖင်ကိုပါချောအောင် လုပ်ပြီး ဖင်ကို အလိုး ခံရမှ ဦးတင့် ၏ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်ကို သိတော့သည်။

.........................................................................................................

မမူ အတွက်လည်း လူပျိုပေါက် အားကောင်းမောင်းသန် တချိန်လုံး မာနေသော မြတ်ကျော်၏ အလိုးကို ပုံစံမျိုးစုံနှင့်ခံနေရပြီး ကာမဂုဏ်အရသာကို သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဖြစ်နေရလေသည်။

သို့သော်လည်း သူမ၏ပန်းဦးဆွတ်ခဲ့သူ၊ ခလေးနှစ်ယောက်ရဲ့အဖေ ကိုမြင့်မောင် အပေါ်မှာ သစွာ ဖေါက်နေရတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ရှိတယ်ဟု ခံစားနေရပြီး မြတ်ကျော်ကို ဒီတခါနောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲ ဟု ပြောမိလေသည်။ သို့သော်လည်း မြတ်ကျော်က ချည်းကပ်ပြီး လာနှူးတိုင်း ပြန်ပျော့သွားကာ ကာမ အမှောင်လမ်းကို ပြန်လျှောက်မိပြန်လေတော့သည်။

တနေ့သူနှင့် မြတ်ကျော်တို့ နေ့ခင်းဘက်ဈေးဆိုင်ကို အကူကောင်မလေး တယောက်နှင့်ထားခဲ့ကာ သူမ သူငယ်ချင်း (သူနှင့် မြတ်ကျော်တို့ အကြောင်းသိနေသူ ) အိမ်သွားကာ နေခင်းစာသွားလိုးကြပြီး မြတ်ကျော် မောမောနဲ့ အပန်းဖြေနေတုန်း မမူက နောင်တရပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေလေသည်၊ ထိုကဲ့သို့ မကြာမကြာ ဖြစ်နေသဖြင့် မြတ်ကျော်တယောက်က မမူပုခုံးလေးကို ကိုင်ဖက်ပွတ်သတ် ချော့မော့ရင်း၊ ရုတ်တရက် စိတ်ကူးပေါက်လာသော အကြံဉာဏ်ကို ပြောလိုက်ရာ မမူ တယောက်ဒေါပွလေသည်။

သို့သော်လည်း တဖြေးဖြေးနှင့် မြတ်ကျော်၏ နားချမှုကြောင့် သူစဉ်းစားမည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်၊ မြတ်ကျော်၏ အကြံမှာ အကယ်လို့ ကိုမြင့်မောင်က မမူ ညီမ တယောက်ယောက်နှင့် ဖြစ်လိုက်လျှင် ဘဲစား ဘဲခြေ ဖြစ်သွားပြီး မမူဖေါက်ပြန်တာ သိသွားတာတောင် သူ့ဘက်ကလည်း အပြစ်ရှိတော့ ခွင့်လွတ်နိုင်မယ် ဖြစ်ကြောင်း၊ ပြောပါများလာတော့ မမူ တယောက်လည်း တကယ် ဟုတ်များ ဟုတ်မလား ပေါ့၊ ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်လာပြီး ဘယ်သူနဲ့ ဆိုရင် ဖြစ်နိုင်မလဲ ၊ကောင်းမလဲ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ မြတ်ကျော်နှင့် တိုင်ပင်မိတော့သည်။

မြတ်ကျော်က ချပြသည်မှာ မမူ၏ ညီမအရင်း ငယ်ငယ်နှင့်ဝမ်းကွဲ စိုးစိုး တို့ဖြစ်သည်၊ စိုးစိုးမှာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းသော်လည်း ရုပ်ကသိပ်မလာ၊ ငယ်ငယ်မှာ ရုပ်ကလေးချောသော်လည်း ကိုယ်လုံးက ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ မမူက စိုးစိုးနဲ့ဖန်တီးပေးချင်သည်။ 

မြတ်ကျော်က ဆင်ခြေပေးသည်မှာ စိုးစိုးရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မမူနဲ့ ဆင်သည်၊ ရုပ်ကသိပ်မလာ၊ ကိုမြမောင်က မမူကို စားနေရသည်မှာ ကြာပြီမို့ ဝက်သားဟင်းကြီးပဲ စားနေရသည်အထဲ ချင်ပေါင်ဟင်းလေး ဆိုရင် အအီပြေမယ် ဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ ရုပ်ချောချော ငယ်ငယ်နဲ့ ဆိုလျှင် ကိုမြင့်မောင် စိတ်ဝင်စားနိုင်မည်။ နောက်တခုက မမူ၏ ညီမ အရင်းနဲ့ ဖြစ်တာမို့ သူက မမူကို ပိုခွင့်လွတ်နိုင်မည်၊ အဲလိုအဲလို။ မြတ်ကျော်၏ အာ ကောင်းမှုနှင့် အလိုးကောင်းမှု တို့ကြောင့် မမူ တယောက် နားယောင်သွားတော့သည်။ ဘယ်လို ဖန်တီးရင်ကောင်းမလဲ ဆိုတာပါ၊ မြတ်ကျော်ဆီက အကြံဉာဏ်ယူတော့သည်။

မမျှော်လင့်ပဲ အခွင့်အရေးတခု ပေါ်လာသည်၊ မြတ်ကျော်တို့ဒေသ ဘုရားပွဲတော်မှာ စည်ကားလှသဖြင့် မြတ်ကျော်တို့ ပုံမှန် ပြန်လေ့ရှိသည်။ ယခုနှစ်တွင် မမူ၏ ညီမ ငယ်ငယ် ကိုပါ ခေါ်လိုက်ရာ လိုက်မည်ဟု ပြောသဖြင့် သူတို့ အကြံဉာဏ်ကို အကောင်အထည်ဖေါ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ စိုးစိုးနှင့် နောက်ကောင်မလေးတယောက်က ဆိုင်ကို တာဝန်ယူမည် ဖြစ်ပြီး မမူတို့ အမေက အိမ်မှာ စောင့်ပေးမည် ဖြစ်လေသည်။

.........................................................................................................

ကိုမြင့်မောင်တယောက် မသိမသာ ပီတိတွေ ဖြာနေ၏၊ သူတို့ ဒေသ ဘုရားပွဲ သွားဖို့ သွားကြသည့် ခရီး မှာ အခု တခေါက် ငယ်ငယ် ပါလာ၏၊ ပါလာရုံမက သူ့မိန်းမ သဘောကောင်းပြီး ရိုးသားချက်ကတော့ အခု သူ့ဘေးမှာ တောင်ကပ်ကပ် ကျပ်ကျပ် ထိုင်လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ သူနဲ့ မမူ အိမ်ထောင်ကျတော့ ဒီကောင်မလေး ဆယ်ကျော်သက် လေး ရှိသေးသည်၊ ကိုယ်လုံးက ပြားချပ်နေလို့ ဝါးချမ်းပြားမလို့တောင် နောက်ခေါ်ခဲ့ကြသည်။

အခုတော့ ကောင်မလေးက ၁၉ - ၂၀ လောက်ရှိပြီ ဆိုတော့ လှလို့ ပလို့ပေါ့၊ ဘော်ဒီလေးက မော်ဒယ်လိုပဲ သွယ်သွယ်လေး၊ မျက်နှာလေးက ဝိုင်းစက်စက်လေးနဲ့ နှာတံချွန်ချွန်လေး၊ ကိုမြင့်မောင် အကြိုက်ဆုံးက နှုတ်ခမ်းလေးတွေ၊ ပါးလျှပ်လျှပ်လေးပေမဲ့ နှင်းဆီသွေးရောင် ရဲရဲလေး နှုတ်ခမ်းနီ မဆိုးပဲ နီနေသည်။ 

အသားဖြူလွန်းလို့ ထင်ပါ့၊ ပါးပေါ်မှာ အကြောစိမ်းလေးတွေတောင် တွေ့ရသည်၊ နို့လေးတွေကလည်း ဖေါင်းမို့မို့ ချစ်စရာ ကောင်းရုံလေး၊ အရပ်ရှည်လို့ ဖင်လုံးလေး ရှိသော်လည်း သိပ်ကြီးသည် မထင်ရ၊ ကိုမြင့်မောင် စိတ်ထဲမှာတော့ ကြည့်ကောင်းနေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်အဖို့ မမူလို တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင်ကြီး ရထားတော့ တခါတလေ ပေါ့ပေါ့ ပါးပါးလေး ဆို ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ စိတ်ကူးယဉ်မိသည်။ ခယ်မ ဆိုတာ ပေါင်တချောင်းပိုင်တယ် ဆိုတဲ့ စကားကို သတိရပြီး ပြုံးမိသည်၊ အခု သူနဲ့ ပေါင်ချင်း ကပ်နေရပြီ မဟုတ်လား။

သူတို့ စီးမဲ့ ဘတ်စကားကို ရောက်တော့ ကားကလူတွေကုန်တွေ ပြည့်နေပြီ၊ ဒါတောင်မှ ကြိုပြောထားလို့  ၅ နေရာရသော်လည်း တခုံမှာ ဟိုးရှေ့ဆုံး ဒရိုင်ဘာနားမှာ လေးနေရာက အနောက်ဘက်နားမှာ ရှေ့နောက်ကပ်ရက် ဆိုတော့ ဒရိုင်ဘာနားက ခုံမှာ မြတ်ကျော် ရောက်သွားသည်၊ အဲဒီနားမှာ အထုပ်တွေ ပစ္စည်းတွေ တပုံကြီး နဲ့ ပြည့်ညှပ်နေပြီမို့ ဘယ်သူမှ မထိုင်ချင်ကြသဖြင့် မြတ်ကျော် ဒိုးရခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

မမူက ခုံတခုမှာ ခလေးနှစ်ယောက်နှင့်ထိုင်ပြီး ၊ သူ့နောက်က ခုံတန်းမှာ ကိုမြင့်မောင်နှင့် ငယ်ငယ်တို့ ထိုင်ကြရသည်၊ ငယ်ငယ်က ပြတင်းပေါက်ဘက်မှာ ထိုင်ပြီး ကိုမြင့်မောင်က အတွင်းဘက်မှာ ထိုင်သော်လည်း ကုန်နှင့်လူများ ရသလောက် ထိုးတင်ထားသဖြင့် ကိုမြမောင်ကိုယ်လုံးက ငယ်ငယ်နှင့် ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်နေရသည်။

အပျိုမလေး၏ အထိအတွေ့က ကိုမြမောင် ရဲ့ အလုပ်မလုပ်ရတာကြာသော ညီတော်မောင်ကို နိုးကြွားလာစေ၏၊ ငယ်ငယ်ကိုယ်မှ သင်းပျံပျံ သနပ်ခါးနံ့လေးက လည်း ကိုမြင့်မောင်၏ နှာခေါင်းကို ကျယ်စယ်နေ၏၊ ဒီခရီးစဉ်မှာတော့ ရသလောက်လေး အရသာခံလိုက်အုန်းမယ်လို့ ကိုမြင့်မောင် တွေးလျှက် ငိုက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ငယ်ငယ်ဘက်ကို ပိုတိုးကပ် ဖိထားလိုက်လေသည်။

ငယ်ငယ်မှာ ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ၊ မိဘပဲ အထိန်းကောင်းလို့လား၊ ကိုယ်တိုင်ပဲ အရှက်ကြီးလို့လားမသိ၊ ရီးစားဆိုလို့ ရူစရာမရှိသေး၊ လိုက်နေသည့် ကောင်တွေကတော့ ရှိသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူမ မျက်နှာက အမြဲပုတ်နေလို့ သူတို့ က ကြောက်ကြသည်။ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်နဲ့ မေဂျာအတူတူ တွဲနေတဲ့ ဖြိုးအိတို့ကတော့ ဘဲတွေ လက်မလည်အောင် ရှိသည်။ 

ဖြိုးအိက တောင့်လည်းတောင့်တော့ လိုက်တဲ့သူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသလို ဖြိုးအိကလည်း လည်တော့ ဘဲ သုံးလေးဗွေလောက်ကို လှည့်ပတ် ကစားနေသည်။ လိင်ကိစ္စမှာလည်း ကျွမ်း၏၊ သူတို့ အုပ်စုထဲက မိန်းခလေးတွေက မသိတာ မေးကြရ၏၊ ဖြိုးအိက ငယ်ငယ့်ကို တအားခင်၏၊ ထို့ကြောင့်လည်း ငယ်ငယ်၏ ရိုးတာ ရှက်တာကို အားမရ၊ တအားတွန်းသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူပဲ လက်လျှော့သွားရ၏၊ ငယ်ငယ်ကတော့ မလှုပ်၊ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်က သူ့အတွေ့အကြုံတွေကို စိတ်ဝင်တစား မေးမြန်းတတ်သည်၊ အဲဒါကြောင့် ဖြိုးအိ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြသော သူမ အတွင်းရေး အကြောင်းအရာများကို ငယ်ငယ့်အား ပြောပြလေသည်။ 

ဖြိုးအိမှာ သူ့အကြီးဆုံး အမလင်မယားနှင့်နေရ၏၊ သူ့အမ ယောက်ျားမှာ ဌာနတခု၏ အကြီးအကဲ ဖြစ်ပြီး ရေလျှံ၏၊ ဖြိုးအိကိုလည်း အလွန်ကျ၏၊ လက်ဆောင်ကောင်းကောင်းတွေ ဝယ်ပေးတတ်သဖြင့် ဖြိုးအိကလည်း အရမ်းကိုခင်၏၊ ဖြိုးအိအမမှာ ခလေး ၃ ယောက်ရပြီး ဝဖိုင့်ဖိုင့် အရာရှိကတော်ကြီး ဖြစ်ပြီး ယောက်ျားရှာသမျှ ဒိုင်ခံသုံးလိုက် ကတော်တွေ ပိုကာဝိုင်းသွားလိုက် ဖြစ်နေရာ သူမယောက်ျား ကိုကျော်ဦး အတွက်ကတော့ အိမ်ပြန်လာလျှင် ဖြိုးအိက အိုအေစစ်ကလေးလို ဖြစ်နေတော့သည်။ အဲလိုနှင့် မဆွတ်ခင်က ညွတ်ချင်နေသော ဖြိုးအိနှင့် ကိုကျော်ဦး တို့အိုးခြင်း ညိကြလေသည်။ 

ကိုကျော်ဦးကလည်း ပါကင်စစ်စစ် ကိုဖေါက်ရ၊ ဖြိုးအိမှာလည်း ပထမဆုံး သောလီးမို့ တော်တော်ကို စွဲစွဲလမ်းလမ်းဖြစ်ရသည်၊ ဖြိုးအိ အမက နောက်ပိုင်း ရိပ်မိသွားသော်လည်း ယောက်ျား အိမ်ပြင်ထွက်ပြီး ဘာမှန်းမသိကောင်မတွေနဲ့ ရူတ်နေမဲ့ အတူတူ၊ အချိန်မှန် အိမ်ပြန်လာမယ်၊ ကိုယ်လည်း လုပ်ချင်ရာလုပ်ဖို့ မငြီုးငြူ၊ ကလေး ၃ ယောက်နဲ့လည်းဆိုတော့ ကွဲမှာလည်း မစိုးရိမ် ၊ကိုယ့်ညီမ ကလည်း အလိုတူ ဆိုတော့ မသိခြင်ယောင်ဆောင်ပေးထားတော့သည်။ 

အိမ်မှာလည်း အခိုင်းအစေ အချွေအရံတွေက ပေါတော့ ခလေးတွေ အတွက်လည်း စိတ်မပူရ၊ တခါတလေ ညလုံးပေါက် ပိုကာဝိုင်း သွားလေ့ရှိသည်။ အဲလိုညဆိုရင် ကိုကျော်ဦးက ဖြိုးအိ အခန်းမှာ ညလုံးပေါက်နေသည်၊ တန်အောင်ကို လိုးတော့သည်။

ဖြိုးအိလည်း ထိုက်ထိုက်တန်တန် လက်ဆောင်ရ၊ ဖြိုးအိကိုယ်တိုင်ကလည်း ထန်တော့ ကိုယ်လည်း အရသာရှိ ၊ အကျိုးလည်း ရှိပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အမယောက်ျား၊ ကိုယ့်တူ၊တူမ တွေရဲ့ အဖေဆိုတော့ ဟိုကိစ္စတွေ သာလုပ်တာ အချစ်ဆိုတာ မရှိတော့ ၊ ဘယ်လိုနေမလဲ ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ ကောင်တွေ နဲ့ စမ်းကြည့်သည်၊ ကိုယ် တကယ်ချစ်တာ မတွေ့သေးလို့လား၊ ကိုကျော်ဦးက ပထမဆုံးကိုယ့်ကို အတွေ့အကြုံပေးလို့လား၊ ကိုကျော်ဦးကပဲ ကျွမ်းလို့လား မသိ၊ ကိုကျော်ဦးကိုတော့ ဘယ်သူမှ မမှီသေးဟု ဖြိုးအိက ငယ်ငယ့်ကို ပေါ်တင်ပင် ပြောသည်။ 

သူ့ရီးစားနဲ့ ချိန်းတွေ့ပြီး အခွင့်အရေးရလို့ လုပ်ဖြစ်ရင်တောင် ညဘက်ကျရင် ကိုကျော်ဦး လာမလား မျှော်မိသေးသည် ဆို၏၊ ကိုကျော်ဦးနှင့်သူမ အကြောင်း အသေးစိတ်တစ် တစ်ခွခွ တခါတလေပြောပြလျှင် ငယ်ငယ် တယောက် ကြက်သီးတွေဖြန်းဖြန်းထကာ အဖုတ်ထဲ မှ ကျလိကျလိနှင့် အရည်တောက်တောက် ကျချင်လာသည်။

တခါ ငယ်ငယ်ကနှင့်ခဲအိုကလည်းနော် ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ညီမကို ပြန်ကြံရက်တယ်နော် ဟု ပြောမိရာ၊ အံမာ နင်က နင့်ခဲအိုရော နင့်ကို မလုပ်ချင်ဘူးထင်လို့လား၊ ငါက ယောက်ျားတွေ အကြောင်းနှောကျေနေပြီ၊ သူတို့က မိန်းမ တယောက် ထဲနဲ့ နှစ်ကြာလာရင် အသစ်ကလေး ဆို စမ်းခြင်တာပဲ၊ အခြေအနေပေးတာနဲ့ မပေးတာပဲ မူတည်တာ၊ ဖြိုးအိစကားကို ပြန်ကြားယောင်မိရင်းမှ ကိုမြင့်မောင် ပေါင်ကြီးနှင့် မိမိပေါင်တို့ ထိကပ်နေသည်ကို သတိထားမိရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွား၏၊ ဒီကြားထဲ ငယ်ငယ်ထိုင်သည့်နေရာက ကားဘီးနေရာမို့ ထင်သည်။

ကြမ်းပြင်က မြင့်တက်နေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်နေရာက ကြမ်းပြင်ကတော့ ပုံမှန်ဖြစ်သည်၊ ဒါကြောင့် ငယ်ငယ့်ခြေထောက်တွေက ခွေးခြေပုပု လေးပေါ်တင်ထားရသလို ဖြစ်ပြီး ပေါင်တွေက မြောက်နေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ ပေါင်က သူမ ပေါင်အောက် ပိုင်း ( အနောက်ပိုင်း ) နှင့် ပူးကပ်နေသည်၊ နဂိုလ်ထဲကမှ စိတ်တွေ ထွေပြားနေသော ငယ်ငယ် တယောက် သူမပေါင်ကို လာထိနေသော ကိုမြင့်မောင်၏ ပေါင်ကြီးများကြောင့် စိတ်တွေ တမျိုး ဖြစ်နေလေသည်။

ကိုမြင့်မောင်ကလည်း ခယ်မချောလေးကို လိုသည်ထက် ပိုပြီး ဖိကပ်ထား၏၊ ဒီကောင်မလေးကို ပွေ့ချီပြီး ဆော်လိုက်ရရင်ဖြင့် ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပုဆိုးခြုံအောက်က  ကောင်က အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်ထားတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခေါင်းထောင်ထလာသည်။

ကိုမြင့်မောင်က သူ့လိင်တန်ကြီး ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထလာတာကို တခြားသူများမြင်နိုင်မလားဟု ကားထဲ ကြည့်လိုက်ရာ ဘယ်သူမှမြင်နိုင်ပုံမရခြေ၊ ကားထဲမှာ အထုတ်အပိုးတွေက ပြည့်နှက်နေပြီး လူတော်တော်များများကလည်း အိပ်ငိုက်နေကြပြီမို့ အခြေအနေက ကောင်းနေသည်။ ကိုမြင့်မောင်လည်း အိပ်ငိုက်ချင်ယောင်ဆောင် မျက်စေ့မှေးကာ ငယ်ငယ့်ကို မသိမသာ အကဲခတ်လေသည်။ 

သူ့စိတ်ထင်လို့ပဲလား၊ ငယ်ငယ်လည်း အမူအယာပျက်နေသလိုပဲ လို့ ထင်မိသည်၊ ကားပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ရူခင်းတွေကို ငေးမောလာရာမှ တချက်တချက် ကားအတွင်းပိုင်းကို စူးစမ်းကြည့်သလိုနှင့် ကိုမြင့်မောင်ကိုပါ မသိမသာ ကြည့်သွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုမြင့်မောင် ပေါင်ခြံနေရာ ပုဆိုးနေရာက ထောင်ထနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မျက်လုံးတချက် ပြူးကနဲ ဖြစ်သွားတာ သတိထားလိုက်မိသည်။ နောက် ကိုမြင့်မောင် မျက်နှာကို တချက်တချက် အကဲခက်ရင်း ပုဆိုးအောက်က ထောင်နေသည့် အရာကို ကွက်ကွက်ကြည့်နေလေသည်။ 

ကိုမြင့်မောင် ပိုဖီးလာသွား၏၊ ကောင်မလေးလည်း စိတ်ကစားနေပုံပဲ၊ ငါဖန်တီးရင်တော့ ဂွင်ဝင်နိုင်တယ် လို့ တွေးနေလိုက်တယ်၊ သူလက်တဖက်ကိုလည်း ငယ်ငယ်နဲ့ ပေါင်ခြင်းထိနေတဲ့ ပေါင်ပေါ် တင်ထားရင်းက မတော်တဆလိုနှင့် သူ့လက်သန်းက ငယ်ငယ့်ပေါင်သားကို ထိကပ်ထားရင်း ဖီးခံနေလိုက်၏၊ ဒီလိုနဲ့ မြို့သေးသေးလေးတခုမှာ ပေါက်တော ခနနားကြရာ ကိုမြင့်မောင်မှာ အောက်ကကောင်ငုတ်တုတ်မို့ ချက်ခြင်းမထနိုင်သေး၊ ခြေထောက်ကျင်နေလို့ နင်တို့ အရင်ဆင်းနှင့်ကြ ဟု သူ့ကိုယ်ကို အသာစောင်းပေးကာ ငယ်ငယ့်ကို ပေးဆင်းလိုက်သည်။ 

ငယ်ငယ်ကလည်း ရှေ့ခုံနောက်မှီနှင့် ကိုမြင့်မောင် ဒူးဂေါင်းကြားမှ တိုးထွက်ရင်း အောက်က အထုတ်တခုပေါ်တက်နင်းမိပြီး ဟန်ချက်ပျက်သွားရာ ရုတ်တရက် လက်လှမ်းမှီရာ လက်လှမ်းထောက်လိုက်ရာ ကိုမြင့်မောင်၏ တောင့်တင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးပေါ် တိုက်ရိုက် လက်ထောက်မိသွားလေသည်။ ကိုမြင့်မောင်ပင် အားကနဲ အသံထွက်ညီးမိသည်အထိ နာသွားသည်၊ ငယ်ငယ်လည်း ချက်ခြင်း သူမလက်နဲ့ ဖိမိတာ ဘာလဲ ဆိုတာ သိလိုက်ပြီး မျက်နှာတခုလုံး ရဲတွတ်သွားလေသည်၊ နောက်တော့ ကန်တော့ကန်တော့ ကိုရီး ဆိုပြီး ကားပေါ်မှ ကမန်းကတန်း ဆင်းသွားလေသည်။ 

ငယ်ငယ်၏ ဖင်နောက်တင်ပါးလုံးကျစ်ကျစ်လေး အောက်ဖက် ပေါင်နှစ်လုံး ဆုံရာလောက်မှာ ကျပ်ပြားဝိုင်းသာသာ အရည်စိုကွက်ကလေး ကိုလတ်လတ် ဆတ်ဆတ် တွေ့လိုက်ရသော ကိုမြင့်မောင် တယောက်၊ ဒီခရီး စဉ်တွင်းမှာ ငယ်ငယ်ကို စားရအောင်ဖန်တော့မည် ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေတော့သည်။

ငယ်ငယ်ကားအောက်ဆင်းသွားပြီး၊ ကိုမြင့်မောင်လည်း အပေါ့သွားရန် ကားအောက်ဆင်းသွားချိန်မှာ မြတ်ကျော်တယောက် မမူ အနား ရောက်လာလေသည်။

“ မမူ အောက်မဆင်းသေးဘူးလား၊ နောက်ပေါက်တောက ကြာအုန်းမှာနော်.. ”

“ အေးဟာ အငယ်ကောင်လေးက  အခုနမှ နိူ့စို့ရင်း အိပ်ပျော်သွားလို့ အခုမှ အောက်ချမလို့ နင်ခန ချီပေးထားစမ်းပါ.. ”

မမူက ပြောပြောဆိုဆို သူ့သားငယ်ကို အသာအယာသူ့ နိူ့အုံကြီးမှ ဆွဲခွာရင်း မြတ်ကျော်ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်၊ လက်နှစ်ဖက်က ခလေးကို မ,ထားရသဖြင့် နို့ကို ဘရာဇီယာထဲ ချက်ချင်း ပြန်မထည့်နိုင်၊ မမူ၏နို့အုံ ဖြူဝင်းဝင်း ကြီးထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးမှာ အခုမှ ကလေးပါးစပ်က ထွက်လာသဖြင့် အရည်စိုစွတ် ရွမ်းလဲ့နေသည်၊ မြတ်ကျော်က သွားရည်တမြားမြားဖြင့် ငေးမောရင်း

“ ကျနော်လည်း နို့ငတ်နေပြီ မမူရယ်.. ”

မမူက မြတ်ကျော်ကို မျက်စောင်းတချက်ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး သူမ နို့အုံကြီးကို ဘရာဇီယာဖြင့် ပြန်ဖုံး လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ ကားပေါ်က အဆင်းမှာ ခလေးချီထားသော မြတ်ကျော်ကို ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲ ပြီး

အသံတိုးတိုးဖြင့်

“ ငါ့ခလေးတွေ အခုမှပဲ ငါ့နို့ကောင်းကောင်း စို့ရတော့တယ်၊ ဟိုတပတ်လုံး နင်စို့ပစ်တာနဲ့ သူတို့ အတွက် နဲနဲ ပဲ ကျန်တော့တယ်ဟင်း... ”

ဟုပြောသွားလေရာ မြတ်ကျော် မှာ ပါးစပ်အဖြဲသားနှင့် ကျန်ခဲ့လေသည်၊ မြတ်ကျော်တယောက် မမူ ပြောသွားတာ ပြန်တွေးရင်း ပြုံးလို့ နေလိုက်၏၊ သူ ပထမ ဆုံးအကြိမ် မမူ၏ နို့တွေကို စို့လိုက်တော့ နို့တွေ ထွက်လာတော့ ရုတ်တရက် တမျိုး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ 

သူ မိန်းမနဲ့ ပတ်သက်လို့ အတွေ့အကြုံရှိဖူးတာ မဝိုင်းတယောက်သာရှိသည် မို့ မဝိုင်း နို့ကို စို့စဉ်က မဝိုင်းမှာ အပျိုမို့  နို့သီးခေါင်းကလည်း သိပ်မကြီး အရမ်းစုပ်တာတောင်မှ ဘာမှ ထွက်ပုံမရ၊ သူ့အနေနဲ့လည်း တခုခု ထွက်လာမယ် လို့ မမျှော်လင်ထား၊ နို့သီးခေါင်းနဲ့ အနားတဝိုက်က ချွေးကြောင့်လားမသိ၊ ငံပျပျ အရသာ သာရှိသည်၊ မမူ၏ နိူ့ကြီးများမှာ ပြည့်ဖြိုးပြီး နိူ့သီးခေါင်းမှာ သူ့လက်မ နီးပါးတုတ်ပြီး လက်တဆစ်လောက် ရှည်လေသည်၊ သူက မဝိုင်းကဲ့သို့ပင် ထင်ပြီး အားရပါးရစုတ်လိုက်တာ နို့တွေ တအားပန်းထွက်လာလို့ အံ့အားသင့်သွားသည်၊ နောက်တော့ မျိုချလိုက်မိပြီး မထူးတော့ဘူး ဟု တွေးကာ ဆက်စုပ်မိသည်၊ စုပ်ရင်း စုပ်ရင်း ကြိုက်လာတော့ နောက်ဆိုရင် မမူကို လိုးတိုင်း နို့တွေကို ဇိမ်ခံစို့တော့သည်၊ တခါတလေ မမူကတောင် ဟဲ့ တော်ပီဟ ငါ့ကလေးတွေ အတွက် မကျန်တော့ပဲ နေမယ် ဟု ပြောတတ်သည်။

ပြောသာ ပြောတာပါ၊ တကယ်တော့ အဲလို မြတ်ကျော် စို့စို့ ပေးလို့လားမသိ၊ နို့ကြောင်းပွင့်ကာ မမူ နို့ထွက်အားကောင်းလာသည်၊ တခါတလေ မြတ်ကျော် မစို့သည့် နေ့တွေမှာ ခလေးတွေ စို့ပြီးတောင် မမူ နို့ထဲ မှာ တင်းလာသဖြင့် နို့အုံကြီးဖောင်းတင်းလာသဖြင့် ညှစ်ညှစ်ထုတ်ပစ်ရသေးသည်။

အဲလို မမူနို့သက်သည့် အချိန်နှင့် မြတ်ကျော် ကြုံလျှင် မြတ်ကျော် အရမ်းပျော်သည်၊ မမူ၏ ဖောင်းတင်းနေသော နို့အုံကြီးကို ကိုင်ပြီးညှစ်လိုက်လျှင် မမူ၏ နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးမှ ရေပန်း အသေးစားလေးလို နို့ရည်များ ဖြာထွက်လာတတ်သည်၊ မြတ်ကျော် တယောက် သူ့ပါးစပ်ကို အောက်မှခံကာ ညှစ်ညှစ်ပေးပြီး နို့စို့သေးသည်၊ မမူ သူ့ အပေါ်မှ ခွစီးကာ တက်လုပ်သည့် အခါမျိုးတွင် ထိုကဲ့သို့ နို့ညှစ်ကာ သောက်တတ်သော မြတ်ကျော်  ကို မမူကတောင် နင်က ငါ့ကို နို့စားနွားမများ မှတ်လို့လား ဟု တခါတလေ ကြည်စယ်တတ်လေသည်။

မြတ်ကျော်တယောက်  ကိုယ့်အတွေးထဲမှာ ကိုယ်ပြန်မြင်ယောင်နေပြီး ပါးစပ်ထဲ မှာ သရည်တောင် ကျချင်သလိုဖြစ်လာပြီး မျက်နှာကလည်း ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်နေတုန်း ငယ်ငယ်က အရင်ဆုံး ဘတ်စ်ကားပေါ် ပြန်တက်လာပြီး

“ ဟဲ့ မြတ်ကျော် ဘာတွေ ပြုံးနေတာလဲ တယောက်ထဲ.. ”

“ အဟီး ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးဟာ ငါ့ဘာသာ တခုတွေးမိလို့..ဟေး နင်ခလေး ခနကြည့်ပေးပါအုန်း ငါလည်း အပေါ့သွားလိုက်အုန်းမယ်.. ”

မြတ်ကျော်လည်း ကားပေါ်က ဆင်းလာပြီး အိမ်သာရှိသော စားသောက်ဆိုင် ထဲဝင်လာတော့ ပြန်ထွက်လာတဲ့ ကိုမြမောင်နှင့်ဆုံသည်။

“ ဟေ့ ကျော်ကြီး မင်းနေရာ အဆင်ပြေလား.. ”

“ ပြေပါတယ် အကိုကြီး..ပစ္စည်းတွေ တအားများလို့ ကျပ်နေတာပဲ ရှိတယ်.. ”

“ အေး ငါတို့လည်း ဒီလိုပါပဲ ကွာ... ”

ကိုမြင့်မောင် ဆိုင်ပြင်ထွက်သွားပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်သွားတော့ မြတ်ကျော် ဆိုင်ထဲ ဝင်လာရာ ဆိုင်အတွင်းထဲမှာ အိမ်သာမှ ပြန်ထွက်လာသော မမူနှင့်တွေ့သည်၊ တယောက်နှင့်တယောက် မျက်ရိတ် မျက်ခြေနဲ့ စကားပြောကြပြီး မြတ်ကျော်က မမူလက်ကို ဆွဲကာ ဆိုင်နောက်ဖေးပေါက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟဲ့ ကျော်ကြီး ဘယ်လဲ ဟိုမှာ ခလေးတွေ.. ”

“ ခလေးတွေ ငယ်ငယ်နဲ့ ထားခဲ့တယ်၊ အကိုကြီးလည်း အခုပဲ ကားဆီပြန်သွားပြီ လာအုန်း ဒီနေရာ ကျနော်သိပါတယ်.. ”

မြတ်ကျော်က မမူ လက်ကိုဆွဲကာ ဆိုင်နောက်ဘက်က သစ်ပင်အုပ်အုပ်လေးတွေရှိရာ ထွက်ပြီး အရိပ်အေးပြီး လူမမြင်နိုင်သော ငှက်ပျောပင် တွေကြားထဲ ဝင်လိုက်သည်။

“ မမူရယ် ကျနော် နိူ့ဆာလို့.. ”

မြတ်ကျော်တယောက် မမူ ပြန်ပြောတာကိုတောင် မစောင့်ပဲ မမူ၏ အင်္ကျီကြယ်သီး ၃ လုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကို အောက်တွန်းချကာ ရုန်းထွက်လာသော နို့ကြီး တလုံးကို တပြွတ်ပြွတ် ကုန်းစို့လေတော့သည်၊ တလုံးအားရတော့မှ နောက်တလုံးဆွဲထုတ်ကာ စို့ပြန်လေသည်၊ မမူ ခမျာ ဒူးတောင်ချောင်ကျပြီး ခြေမခိုင်ချင်တော့သဖြင့် မြတ်ကျော် ပုခုံးကို ခိုပြီး ကိုင်ထားရလေသည်။

နောက်မြတ်ကျော်က မမူ၏ ပုခုံးလေးကို အသာဖိချပြီး

“ မမူ ကျနော့် နိူ့ကိုလည်း ပြန်စို့ပေးပါအုန်း ပေါက်ထွက်တော့မယ်.. ”

မမူက မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပါ၊ မြတ်ကျော်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး မြတ်ကျော် လှန်တင်ပေးလိုက်သော လုံချည်အောက်မှ မြတ်ကျော်၏ တင်းမာ ထောင်မတ်နေသည့် လိင်တန်ကြီးကို ငုံစုပ်လိုက် လေတော့သည်၊ မြတ်ကျော်မှာ သူ့လိင်တန်ကြီးထိပ်မှာ နွေးထွေး နူးညံ့သည့် မမူ ရဲ့ ပါးစပ်တွင်း အထိအတွေ့ကြောင့် ပိုတင်းမာလာလေသည်။

မမူ က သူမနှုတ်ခမ်းကို သူ့လိင်ချောင်းကြီးပေါ် စိလျှက် ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေသည်ကိုပင် မစောင့်နိုင်တော့ပဲ မြတ်ကျော်တယောက် မမူ ၏ ဆံပင် တပတ်လျို ထုံးထားသော ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ထိန်းကာ သူ၏ခါးကို ကော့ကာကော့ကာ မမူပါးစပ်ကို လိုးနေမိတော့သည်၊ တင်းထားရတာ ကြာပြီမို့ ကြာကြာတော့ မခံပါ ၊ တချက် အရှိန်ပြင်းသွားလို့ မမူရဲ့ အာဂေါင်ကိုသွားထိုးမိတော့ မမူမှာ ပျို့သလိုတချက်ဖြစ် သွားရာ လည်ချောင်းကို ဖွင့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး မြတ်ကျော်၏ ဒစ်ထိပ်ဖူးက မမူလည်ချောင်းဝ ကို အု ကနဲ ဝင်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေလည်း ထုကနဲထုကနဲ ညှစ်ပန်းမိလေတော့သည်၊ မမူမှာလည်း အသက်ရူလို့ရအောင် လည်ချောင်းထဲ ပန်းဝင်လာသော မြတ်ကျော်၏ သုတ်ရည်များကို အမြန် မျိုချပစ်နေရတော့သည်။

“ စောက်ကောင် ငါ့အသက်ရူတောင် မှားပြီး သီးတောင်သီးတယ်၊ သူ့ဟာကြီးက လည်ပင်းထဲတောင် ရောက်တယ် တခါထဲ... ”

ဘတ်စကားစီ အပြန်လမ်းမှာ မမူက တီးတိုး ကျိမ်းမောင်းပြီး မြတ်ကျော် ဗိုက်ခေါက်ကို လိမ်ဆွဲလေသည်၊ မြတ်ကျော်က

“ မမူ..ဟို ငယ်ငယ်နဲ့ ကိုကြီး ကိစ္စလည်း မမေ့နဲ့နော်.. ”

ဟု သတိပေးလိုက်သည်။

အဲဒီ မြို့လေးမှာ ခနနားပြီး ဆက်ထွက်လာကြရာ လူတွေလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်း ဖြစ်ကုန်သဖြင့် ကိုမြင့်မောင်လည်း ပုံမှန်မသိချင်ယောင်ဆောင် ပေါင်ချင်းထိရုံလေးသာနေရသည်၊ ကလေး နှစ်ယောက်ကလည်း ဆော့လို့၊ အဲလိုနဲ့  ၂  နာရီလောက်ကြာအောင် ရွာမနီးဘာမနီး နေရာတခုမှာ ကားက စဖောက်ပါလေရော၊ ကားက လမ်းမလယ်ကောင်ကြီးမှာ ဆက် သွားမရတော့ လို့မို့ ကားပေါ် ပါလာတဲ့ ယောက်ျားသားတွေ အကုန်လုံး ဆင်းပြီး ဘတ်စ်ကားကြီးကို လမ်းဘေး တွန်းချပေးလိုက်ရတော့၏။

ကားသမားတွေ ဘာတွေလုပ်နေကြမှန်းမသိ၊ တနာရီလောက်ကြာပြီးမှ မရလို့ နီးရာမြို့သို့ ကားကြုံလိုက်သွားပြီး ပစ္စည်း ဝယ်ရမည် ဆိုပြီး စပယ်ယာလေးလိုက်သွားလိုက်သည်၊ ဇာတ်လမ်းကို အတိုချုပ်ရရင်တော့ နောက်ထပ် ၃ နာရီလောက်ကြာမှ ကားက ပြန်ထွက်ဖြစ်တော့သည်၊ ကားပြန်ထွက်တော့ စပြီးမှောင်စ ပြုနေလေပြီ၊ ဆောင်းတွင်းလည်း ဆောင်းတွင်းမို့ အေးတော့ ငယ်ငယ်တယောက် အညာစောင်လေးထုတ်ခြုံသည်၊ မမူလည်း စောင်တထည် ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် အိပ်ပျော်နေပြီ၊ ကားပေါ်က ခရီးသည်များလည်း တော်တော်များများက ဟောက်တောင်နေကြသည်။ ကားပေါ်မှာက တော်တော်ကို မှောင်နေသည်။

ကိုမြင့်မောင်ကတော့ ရင်ခုံလီးတောင်ပြီး သူလုပ်တော့မည့် ခြေလှမ်းအတွက် အကွက်ချရင်း မျက်လုံးက ဇီးကွက်ဖြစ်နေသည်။

ငယ်ငယ်မှာလည်း အိပ်ငိုက်သလို ဖြစ်လာသဖြင့် ကိုမြမောင်ဘက်ကို ကြောပေးကာ ဒူးလေးကွေး စောင်ခြုံမှေးနေတော့သည်၊ သို့ရာတွင် တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်တော့ မဟုတ်၊ ကိုမြင့်မောင်နှင့်ထိနေသည် ဆိုသည်က သူ့အသိထဲ မှာရှိနေသည် မဟုတ်လား၊ ကားထဲ မှာကလည်း မှောင်နေသည်။ 

နောက်ပြီး ကိုမြင့်မောင်နှင့်ငယ်ငယ်တို့၏ အောက်ပိုင်းတွေကလည်း စောင်အောက်မှာ စောင်က တယောက်တထည်စီ၊ မေးစေ့ထိရောက်အောင် ဆွဲခြုံထားကြသော်လည်း ကိုမြင့်မောင်က ငယ်ငယ့်စောင်ကို အောက်ပိုင်း အနားမှ မ,ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်ထင်ထားလို့ အောက်ပိုင်းကတော့ စောင်တခုထဲမှာ ရောက်နေသည်။ 

ကိုမြင့်မောင်က ကားထွက်ပြီး မကြာခင်ပဲ သူလက်ကို ငယ်ငယ့်ပေါင်နှင့်ထိနေသော ပေါင်ပေါ် တင်ထားပြီး ငယ်ငယ့်ပေါင်ကိုလည်း ထိထားလိုက်သည်၊ နောက်ကားဆောင့်လိုက်တိုင်း ပေါင်ကို ပိုပို လှုပ်ပေးရင်း သူ့လက်ဖမိုးနှင့် ငယ်ငယ့်ပေါင်ကို ပွတ်ပွတ်ပေး၏၊ ထိုသို့ဖြင့် တဖြည်းဖြည်းရဲလာတော့ လက်ဖမိုးကို ပက်လက်လှန်ပြီး လက်ဖဝါး ပြောင်းလိုက်၏။

ပထမသူ့ပေါင်နှင့်ထိနေသည့် အနားလေးမှာပဲ လှုပ်ရှားရင်းက တဖြည်းဖြည်း နယ်ပိုချဲ့လာရာ သူ့ ဘယ်ဘက် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ သူ့ဘက်ကို ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသော ငယ်ငယ်၏ ညာဘက် ပေါင်အောက်ကို ရောက်လာ၏၊ ငယ်ငယ်မှာ ခြေထောက်ကလည်း အထုပ်တထုပ်ပေါ်တင်ထားရတော့ သူမပေါင်နဲ့ ခုံက လွတ်နေသည်၊ ထမိန်ကလည်း လျှော့ယိလျှော့ယဲ ဆိုတော့ ကိုမြင့်မောင်တယောက် အသက်ပင်မရူနိူင်ပဲ ဖြေးဖြေးခြင်း ပွတ်ပေးနေ၏၊ ကိုမြင့်မောင်ကတော့ ငယ်ငယ် အိပ်မောကျနေပြီလို့ တွေးနေ၏၊ နို့မို့ဆို  အခုလို ပေါ်တင်ကြီး ပွတ်နေသော သူ့လက်ကို တွန်းထုတ်မှာ သေချာသည်ဟု တွေးနေမိသည်။ အပျိုမလေး၏ ပေါင်အောက်ပိုင်းလေးကလည်း ထမိန်ပေါ်က ပွတ်ပေးနေတာတောင် ချောမွေ့နေသည် ဟု ထင်မိသည်။ တကယ်တော့ ငယ်ငယ်ကလည်း သိနေသည်။

ကိုမြင့်မောင် ဘယ်အထိ လုပ်လာမလဲ ဟု တွေးနေ၏၊ နယ်လွန် ပယ်လွန်တော့ လုပ်ရဲမည်ဟု သူမ မထင်၊ မမူတယောက်လုံးနှင့် သူ့ခလေးနှစ်ယောက်က ရှေ့မှာ ထိုင်နေသည် မဟုတ်လား၊ အဲတော့ အပရိကလောက်ပါပဲ ဟု တွေးရင်း သူလည်း ဇိမ်ခံနေမိသည်။ ကိုမြင့်မောင်က ပွတ်ဆွဲဆွဲလေး လုပ်နေရာ ငယ်ငယ့် ထမိန်မှာ အိုက်ကျလာနေတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်၊ ငယ်ငယ်ကလည်း သိလိုက်တယ်၊ ဟောတော့ ငါ့ထမိန် အနားစ ကဒူးနားရောက်နေပြီ၊ သို့ပေမဲ့ သူနိုးနေတယ် ဆိုတာလည်း ကိုမြင့်မောင် သိသွားမှာစိုးတော့ ဒူးနှစ်ခုကို စိပြီး ထမိန် အနားကို ညှပ်ထားသည်၊ ကိုမြမောင်ကလည်း သိသည် ထမိန်က တခုခုနဲ့တော့ ညှိနေပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

ဒါပေမဲ့ ထမိန်က တော်တော်ကြီးလျှော့နေပြီမို့ ကိုမြင့်မောင်လက်က နေရာတော်တော် များများကို ပွတ်လို့ မှီနေပြီ၊ ကိုမြင့်မောင်က သူ့လက် အဝင်ကောင်းအောင် သူ့ကိုယ်ကိုပါ တစောင်းလှည့်လိုက်ပြီး ငယ်ငယ့် ပေါင် အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ပေးနေ၏ နောက်တော့ ပေါင်အရင်းပိုင်း တင်လုံးလေး အဆုံးနားရောက်သွားတော့ ငယ်ငယ် ဆတ်ကနဲ တွန့် သွားသည်။

ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ဖျားထိပ်ကလေးတွေက ငယ့်ငယ့် အဖုတ်ကို ထိနေပြီ၊ ငယ်ငယ့် အဖုတ်က အခုနကတဲက တစိမ့်စိမ့် ကျနေတဲ့ မုန်ရည်လေးတွေနဲ့ စိုစွတ်နေပြီး ပင်တီပါးပါးလေး ပါ စိုရွဲနေပြီ၊ ငယ်ငယ်တယောက် အသက်ကို အောင့်ထားလိုက်မိသည်၊ နို့မို့ဆိုရင် သူ့ရဲ့ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းကို ကိုမြင့်မောင် ကြားသွားမှာ စိုးလို့ပေါ့၊ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်လေးက ငယ်ငယ့်ရဲ့ အဖုတ်မို့မို့ ဖောင်းဖောင်း နှစ်ခုကြား နှုတ်ခမ်းသား အကွဲကြောင်းနေရာလေးကို စုန်ချီ ဆန်ချီပွတ်ဆွဲနေတယ်။

နောက်တော့ ကိုမြင့်မောင်လက်ရုတ်သွားတယ်၊ ငယ်ငယ့်ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ ကိုမြင့်မောင် လက်ဖျားတွေက သူမ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို အသားခြင်းလာထိတော့ ငယ်ငယ်တုန်တက်သွားတယ်၊ ဟောတော့ ဘယ်လို ထမိန်ထဲ ရောက်လာတာလဲ၊ ကိုမြင့်မောင်လို လူအိုလက်တွေက အထာသိနေပြီ၊ ငယ်ငယ်က ထမိန်စကို ဆက်ဆွဲလို့ မရအောင်ဒူးနဲ့ ညှပ်ထားပေမဲ့ အောက်စက လွတ် နေတာကိုး၊ အဲဒီအပေါက်ကနေ ကိုမြင့်မောင်လက်က ဝင်သွားပြီး ချောမွတ်နေတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ ပေါင်အတွင်းသား တွေကို ပွတ်နေရပြီလေ၊ ခနပါပဲ ကိုမြင့်မောင်လက်က အဓိကနေရာကို ရောက်သွားပြီ၊ စိုစွတ်နေတဲ့ ပင်တီလေးကြောင့် ငယ်ငယ့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းက အထူးရှာစရာ မလိုတော့ဘူး အသားနဲ့ ကပ်နေပြီဆိုတော့ အဲဒီ အကွဲကြောင်းလေးကို ကိုမြင့်မောင်က အသာလေးဖိ ပွတ်ပေးနေတယ်။

ငယ်ငယ် ကတော့ ရှက်တာကတဖြေးဖြေးလျှော့သွားပြီး အရသာဖူးကို အဆွခံနေရလို့ တအင့်အင့်တောင် ဖြစ်နေရတယ်၊ အသံထွက်သွားမှာစိုးလို့ စောင် အနားကို အတင်းကိုက်ထားမိတယ်၊ ငယ်ငယ် စိတ်ထတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လက်နဲ့ပွတ် အယားဖြေခဲ့ဘူးပေမဲ့၊ အခုလို ယောက်ျားကြီးတယောက် ရဲ့ လက်ကြမ်းကြီး သူမ အဖုတ်လေးပေါ်မှာ တခါမှ အကိုင် မခံဘူးတော့ အသည်းတယားယား ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ ဗိုက်ထဲ မှာလည်း တမျိုးကြီးလိုပဲ၊ ဘာလိုမှန်းလဲ မသိပါဘူး၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်က လူတွေကြားမှာ ဒီထက်ပိုပြီးတော့ မလုပ်နိုင်ပါဘူးလေ ဆိုပြီး ဆက်မှိန်းနေလိုက်မိတယ်၊ ဟောတော့ ၊ ကိုမြင့်မောင်လက်ချောင်းတွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီရဲ့ ပေါင်ရင်း သရေမျော့ကြိုးအောက်ကနေ အပေါက်ရှာပြီးတော့ ဝင်လာပြီ။

ငယ်ငယ် မနေနိုင်တော့ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ကြီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဆွဲဖယ်မယ်ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုမြင့်မောင် လက်က သူ့ထမိန်အောက်မှာ သူက ကိုမြင့်မောင်လက်ကို ထမိန်ပေါ်ကပဲ ကိုင်လို့ရတယ်၊ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးက ငယ်ငယ့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြားထဲ ဝင်လာတော့ ငယ်ငယ့် လက်တွေက အားတွေ ကုန်သွားသလိုပဲ မလှုပ်ရှားနိုင်တော့ဘူး၊ အတွေ့အကြုံရှိ လူအို ကိုမြင့်မောင်ကတော့ သံကို ပူတုန်း ထုသလိုပဲ အဆက်မပြတ် တိုက်စစ်ဆင်တော့သည်။ ငယ်ငယ့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရုံမကငယ်ငယ့်အရသာဖု အစေ့လေးကိုပါ ဖိတွန်းပေးတော့ ငယ်ငယ်ခမျာ လူးလွန့် လာခဲ့ရတော့သည်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လို့ အလုပ်မဖြစ်တော့ချေ၊ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ထိတ်ကလေးက သူမ ရဲ့ ပွင့်လွှာနုနုလေး နှစ်ချပ်ကို ထိုးခွဲပြီး တိုးဝင်လာတော့၊ ငယ်ငယ် တယောက် အားရပါးရ အော်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကို ဖိနှိပ်ကာ စောင်အနားစ ကိုသာ ဖိကိုက်ထားမိတော့သည်။

ကိုမြင့်မောင်က စိုစိုစိစိနိုင်လှပေမဲ့ နွေးထွေး နူးညံ့လှတဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးကို သူ့လက်ခလယ် နဲ့ အရသာခံပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေမိတယ်၊ အိုး နူးညံ့လိုက်တာကွာ လို့လည်း စိတ်ထဲ တွေးနေမိတယ်၊ သူ့လိင်တန်ကြီးသာ ထည့်လိုက်ရရင်တော့ အိနေမှာပဲ ဟု တွေးရင်း သူ့လိင်တန်ကြီးက လည်း ပေါက်ကွဲ လုမတတ် ထောင်ထလာခဲ့တယ်။

ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ခလယ်က အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတာ စည်းချက်ကျလာတာနဲ့အမျှ ငယ်ငယ့် ဖင်လေးကလည်း အနောက်ဘက်ကို ကော့လာခဲ့ရသည်၊ ငယ်ငယ်မှာ ပြီးခါနီးလာသဖြင့် သူမလက်များက ကိုမြင့်မောင်လက်ကို တင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်လာရာ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း သဘောပေါက်သည်၊ သူ့လက်ချောင်း အဝင် အထွက်ကို နှေးလိုက်သည်၊ ငယ်ငယ် ခမျာ အားမလိုအားမရဖြင့် ဖင်လေး အနောက်ဘက် ထပ်ကော့လာပြီး သူမလက်ကလေးဖြင့် ကိုမြင့်မောင် လက်ကောက်ဝတ်ကို ထမိန်ပေါ်မှပင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲသွင်းနေသည်။ 

ကိုမြင့်မောင်က ငယ်ငယ့်လက်ကို သူ၏အားနေသော တခြားလက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ သူ့ဆီသို့ ဆွဲယူလာပြီး မာတောင်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်၊ သူ့ပုဆိုးမှာ နဂိုလ်ထဲက ပြေနေပြီးဖြစ်သဖြင့် ပူနွေး ဖောင်းကားနေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ငယ်ငယ့် လက်ဖဝါးက မိမိရရ ဆုပ်မိသွားသဖြင့် ငယ်ငယ်က လန့်သွားပြီး အတင်းရုန်းသည်၊ ကိုမြင့်မောင်က မလွတ်ပေး မြဲမြဲ ကိုင်ကာ ဖိထားရင်း ငယ်ငယ့် အဖုတ်လေးတဲ ဝင်ထွက်နေသော သူ့လက်ချောင်းကို ခနရပ်လိုက်သည်၊ နင်မကိုင်ရင် ငါမလုပ်ပေးဘူး ဆိုတဲ့ သဘော အသံတိတ်တိုက်ပွဲ ဝင်နေကြသည်၊ ငယ်ငယ်၏ လက်ဖဝါးကို အုပ်ကိုင်ပြီး မိမိ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်စေပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေတော့ ငယ်ငယ်မှာ မထူးတော့ပါဘူး ဟု တွေးကာ ရှက်ရှက်နှင့် ကိုမြင့်မောင်၏ လိင်ချောင်း ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။

ငယ်ငယ့် ခမျာ တသက်လုံးတခါမှ မကိုင်ဖူးသော ယောက်ျားလိင်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေရသဖြင့် ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်းထကာ ရင်တလပ်လပ် ဖြစ်နေရသည့် အပြင်၊ အရှိန်ရကာမ သူမ အဖုတ်လေး အတွင်းမှ ကိုမြင့်မောင် လက်ချောင်း ပြန်ထွက်သွားသဖြင့် ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားရသည်၊ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း အပါး မဟုတ်လား၊ တော်ကြာ ဒီကောင်မလေး ပြီးသွားရင် စိတ်ပြောင်းသွားမှာစိုးလို့ တန်းလန်းနဲ့ နှပ်ထားလိုက်တာ၊ အခုနတုန်းက ငယ်ငယ် အဖုတ်ကို လိုးပေးနေတဲ့လက်က ငယ်ငယ်ရဲ့ တီရှပ်အောက် ကနေ ဘိုက်သား လေးကိုပွတ်သပ်ပြီး ယိုးဒယားဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားတဲ့ နို့လေးတွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။

“ အို့.. ”

အပျိုမလေး သူ့မနို့တွေကို ကာကွယ်ဖို့ရာ အတွက် သူမလက်ကို ပြန်ဆွဲယူဖို့ ကြိုးစားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုမြင့်မောင်က အတင်းဆွဲထားပြီး ဆက်ဂွင်းထုခိုင်းနေတယ်၊ ငယ်ငယ် လည်း အခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး ဆိုသလိုဖြစ်နေပါပြီ၊ သူမအပျိုစင် အဖုတ်လေးထဲ လဲ ကိုမြင့်မောင်၏ လက်ချောင်းဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရပြီ၊ သူမမှာအရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီးမှ ကိုမြင့်မောင်က သူလိင်တန်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ခိုင်းနေတယ်။

အပျိုမလေး ငယ်ငယ် တယောက် တခါမှ မကိုင်ဘူးရှာတဲ့ ယောက်ျားကြီး တယောက်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို သူ့လက်ခလေးနဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ပြီးပွတ်ပေးနေခဲ့မိတယ်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ငှက်ပျော်သီးကြီးလိုပဲ ဒါပေမဲ့ နွေးနွေးကြီးနဲ့ မာတော့ မာတယ် သံချောင်းလို မဟုတ် ကတ္တီပါသားလိုပဲ ကိုင်လို့တော့ အကောင်းသား လို့ တွေးနေမိတယ်၊ မှောင်မှောင်မဲမဲ ကားထဲက စောင်အောက်မှာ မို့လို့ပဲ နို့မို့ဆိုရင် ရှက်စရာကြီး နေမှာပဲ လို့ တွေးနေမိတယ်၊ ဟော အခုတော့ သူမရဲ့ အပျိုစင် နို့လေးတွေပါ အနှယ်ခံနေရပြီ၊ မဆုံးနိုင်တော့ပါလား၊ တကိုယ်လုံးလည်း ကုန်ပါပြီ။

အပျိုမလေး တွေးနေတုန်း ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက ဘရာဇီယာပေါ်က နယ်ရတာ အားမရတော့၊ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျောက ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ပါဖြုတ်လိုက်ပြီး ချောင်သွားတဲ့ ဘရာဇီယာ အောက်က လက်လျှိုပြီး အပျိုနို့လေးတွေကို နှယ်တော့တာပဲပေါ့၊ အပျိုနို့လေးတွေကလည်း တင်းပြီးအိနေတာ ကိုမြင့်မောင် ရဲ့ လက်တဆုပ်နဲ့ အတော်ပဲ မို့၊ ငယ်ငယ် ခမျာ တအင့်အင့်နဲ့ ကိုမြင့်မောင်ဘက်ကို ခေါင်းလေးစောင်းပြီး ကိုယ်လေးလည်း လှည့်လာခဲ့တယ်၊ အခု သူမလက်ပေါ်မှာ ကိုမြင့်မောင် လက်အုပ်မကိုင်ထားတော့တာ မသိတော့ဘူး၊ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကိုပဲ ထုကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်ထုနေတယ်၊ ကားထဲမှာ တော်တော်မှောင်နေတဲ့ အပြင် လူတွေလည်း အိပ်ပျော်နေကြပေမဲ့ ကိုမြင့်မောင်က စောင်ကို သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ခေါင်းပေါ် ဆွဲခြုံလိုက်ပြီး အခုတော့ သူ့ ဘက် စောင်းစောင်းလေး လှည့်နေပြီဖြစ်တဲ့ ငယ်ငယ်ရဲ့ပ ါးစပ်ကို မှောင်ထဲမှာ စမ်းရှာရင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

ငယ်ငယ် ဆီကလည်း ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်း နဲ့တုန့်ပြန်တဲ့ အပြင်  သူမလက်ကလည်း ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေရှာတယ်၊ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း သူ့ဘယ်လက်နဲ့ ငယ်ငယ့်ကို ကျောဘက်က သိုင်းဖက် ပြီးနို့ တလုံးကို ဆုပ်နယ်လျှက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရင်းက ညာဘက်လက်က ငယ်ငယ့် ပေါင်ကြားပြန်ဆင်းပြီး အပျိုအဖုတ်လေးကို ပြန်ကလိတော့ပြန်တယ်၊ အဲဒီတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်တက်လာကြပြီး ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လက်ခလယ်က ငယ်ငယ့်အဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက်မြန်လာသလို၊ ငယ်ငယ့်လက်ကလည်း ကိုမြင့်မောင်လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ပြီးထုတာ မြန်လာလို့မကြာခင်ပဲ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက ယားလာပြီး သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်သွားလေသည်၊ ငယ်ငယ်လည်း ကိုယ်လုံးကလေး တုန်တက်သွားကာ ကိုမြင့်မောင်၏ လျှာကို အသေစုပ်ကာ တအင့်အင့် အသံလေးဖြင့် ပြီးသွားရှာတော့သည်။

ကိုကြပ်ရဲ့ စာဖတ်ပရိတ်သတ်တွေ အတွက် ကျနော် ဆက်တင်ပေးထားပါတယ် ...  သူ အကူအညီ တောင်းထားတာကြောင့်လဲ ပါပါတယ် ..။ (စကားချပ်)

...................................................................................................

မြတ်ကျော်တို့ ရွာကို ရောက်တော့ ညသန်းကောင်နီးပါး ဖြစ်နေပြီ၊ ကားပေါ်မှ ပါလာတဲ့ အထုတ်အပိုးတွေ ကို မြတ်ကျော်နဲ့ ကိုမြင့်မောင်တို့ သယ်ပြီး အမျိုးသမီးတွေက ခလေးတွေချီကာ ကိုမြမောင်တို့ မိဘတွေ အိမ်ဘက်ထွက်လာကြတော့သည်၊ တောအိမ်မို့ အိမ်မှာကျယ်သော်လည်း ဘုရားပွဲ အမှီ ပြန်လာကြသည့် ဆွေမျိုးများကြောင့် အိမ်မှာ လူတွေများနေ၏၊ ကိုမြမောင်တို့ မိသားစုအတွက်ကတော့ တခန်းချန်ထားလို့ အဆင်ပြေသည်၊ မြတ်ကျော်ကတော့ တခြား ညီအကိုဝမ်းကွဲတွေနဲ့ အတူ အိမ်ရှေ့ခန်း အကျယ်ကြီး ရဲ့  ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဝင်တိုး အိပ်လို့ ရပေမဲ့ ငယ်ငယ် အတွက်ကတော့ မိန်းခလေးမို့ ကိုမြင့်မောင်တို့ မိသားစုရသည့် အခန်းမှာ အိပ်ဖို့ပြင်ရတော့သည်။

အခန်းထဲမှာက ကုတင်တလုံးသာရှိလို့ ကိုမြင့်မောင်တို့က ကုတင်ပေါ်အိပ်ပြီး ငယ်ငယ်က အောက်ကြမ်းပြင်မှာ ဖျာခင်း အိပ်ရလေသည်၊ သူတို့ ရွာမှာ ခြင်ကလည်းပေါတော့ ခြင်ထောင်တွေ အသီးသီး ထောင်အိပ်ကြရသည်၊ ခြင်ထောင်ကလည်း ရှေးခြင်ထောင် ပိတ်သားထူထူ များတာမို့ အတွင်းသို့ မမြင်ရပေ၊ ကုတင်ပေါ်မှာ နံရံဘက်သို့ ခလေးနှစ်ယောက်ထားပြီး မမူ ပြီးတော့ ကိုမြင့်မောင် အိပ်ဖို့ စီစဉ်ရာ ကုတင်မှာ နည်းနည်း ကျဉ်းနေ၏၊ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ မမူမှာ ကိုမြင့်မောင်နှင့် ပူးကပ်အိပ်လိုက်လို့ရသည်။

သို့သော်လည်း နဂိုလ်ထဲက အကြံရှိနေသော မမူတယောက် ကိုမြင့်မောင်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကျပ်တယ်၊ ခြင်ထောင်တလုံးယူပြီး ကုတင်နဲ့ ကပ်ရက် ကြမ်းပေါ်မှာ အိပ်ဖို့ ပြောလိုက်ရာ၊ ကိုမြင့်မောင် တယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားတော့သည်။ ငါ့မိန်းမ ငါ့ကို တော်တော်ယုံတာပဲ လို့တောင် နည်းနည်း စိတ်မလုံဖြစ်သွားသည်၊ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ သူ့ညီမကို လက်ချောင်းနဲ့ လိုးပြီး နို့တွေ နှယ်ခဲ့တာတာ သိသွားရင်၊ လင်မယားများ ကွဲမလားမသိ ဟု လည်းတွေးမိသည်၊ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ ငါ့စိတ်ကို ငါအတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းမှ ပဲ ဟု တွေးရင်းသူ့ ခြင်ထောင်ကို ထောင်ကာ လှဲနေလိုက်တော့သည်။

ကိုမြင့်မောင်နှင့် ငယ်ငယ်မှာ နှစ်ယောက်စလုံး ပြီးသွားတော့ ဘစ်စ်ကားပေါ်မှာ ကားဆောင့်တာနဲ့ ရော ပင်ပန်းသွားလို့ အိပ်မောကျသွားခဲ့ရာ ရွာရောက်သည်အထိ နှစ်နာရီလောက်အိပ်ခဲ့ရသဖြင့် အိပ်ရေးဝနေ၏၊ နောက်တော့ ကားဂိတ်က နေအိမ်ကို လမ်းလျှောက်တော့ ညလေအေးအေး လေးနဲ့မို့ လူကလည်း လန်းဆန်းနေ၏၊ထို့ကြောင့် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်ပြီး ဖျာပေါ် ကျောချလိုက်တာနဲ့ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မာပြီး ထောင်ထလာသည်။ 

ငယ်ငယ်က သူ့လက်နဲ့ လုပ်တာလဲ ခံ၊ နို့ညှစ်တာလည်း ခံထားသည်ဆိုတော့၊ တက်လုပ်ဖို့ရာ မခက်ခဲတော့ ဆိုတာ သူသိသည်၊ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါကို စောင့်ရမည်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါလည်း ဘယ်လိုရနိုင်မလဲ ၊ သူနဲ့ ကြမ်းတပြေးထဲ၊ ခြင်ထောင်ခြင်းလည်းကပ်ရက်၊ တခုပဲ ရှိသည်၊ သူ့မိန်းမ က ဘေးက ကုတင်ပေါ်မှာ၊ ဆိုတော့ သူ့မိန်းမ အိပ်မောကျ ချိန်နှင့် သူတို့ အသံမထွက်ရင်.... ကိုမြင့်မောင် တွေးရင်းနဲ့ကို ရင်ခုန်လာသည်၊ သူ့ရင်ခုန်သံ မမူ ကြားသွားမှာတောင် စိုးနေရသည်။

ကိုမြင့်မောင်လည်း သိပ်အကြာကြီးမအောင့်နိုင်ပါ၊ မမူ နှင့် ခလေးတွေ ဆီက အသံတွေတိတ်သွားပြီး အသက်ရူသံ မှန်မှန်ထွက်လာတာနဲ့ သူနဲ့ ငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်ကြားက ခြင်ထောင်ကို အသာ မ,ကာ ငယ်ငယ့်ခြင်ထောင်ထဲသို့ လှိမ့်ဝင်လိုက်လေသည်။

ကိုမြင့်မောင်က ငယ်ငယ့် ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းပင်၊ ငယ်ငယ့်ကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်း ပစ်လိုက်၏၊ ငယ်ငယ်က မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့်

“ အင့် ကိုကြီး မမ ကြားသွားမယ်.. ”

“ နင့်မမ အိပ်ပျော်နေပါပြီဟ၊ ကားဆောင့်လို့ ပင်ပန်းပြီး၊ နင်လည်း အသံမထွက်နဲ့ပေါ့... ”

“ ကိုကြီးက ဘာလုပ်မလို့လဲ..ငယ်ကြောက်တယ်... ”

“ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး၊ ကားပေါ်ကလိုပဲပေါ့ကွာ ”

တယောက်နဲ့တယောက် လေသံလေးတွေနဲ့ ပါးစပ်ချင်းထိလုမှာ ကပ်ပြောနေကြတာဆိုတော့ ငယ်ငယ်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်း ပါးပြင် တို့ရဲ့ အထိအတွေ့၊ အပျိုမလေးရဲ့ သင်းပျံ့တဲ့ အမွေးနံ့သာလေး တွေကြောင့် နဂိုလ်ထဲက တောင်နေရတဲ့ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖူးယောင်ထလာရတော့သည်၊ ကိုမြင့်မောင်က ငယ်ငယ့် နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးများကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပစ်လိုက်ရင်း သူလက်ဖဝါးက ငယ်ငယ်၏ ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြေနေသော ထမိန်အောက်ကို ဗိုက်သားလေးတွေ ပွတ်သပ်လျှက် လျှောဝင်သွား လေသည်။

ထိုမျှသာမက ငယ်ငယ့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးကိုပါ တခါထဲ တွန်းထိုးရင်း အမွှေး အုပ်အုပ်လေး ဖုံးနေသည့် ငယ်ငယ့်အဖုတ် အုံလေးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ ကိုမြင့်မောင် လက်ခလည် ထိပ်ဖျားက ငယ်ငယ့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်တော့ စိုရွဲနေတာ တွေ့ရသည်၊ နောက်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးထိပ်က ဖုတုတု လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် အသာ ဖိပြီး စက်ဝိုင်း ဆွဲသလို ပွတ်ပေး လိုက်တော့ ငယ်ငယ့် ဖင်လေး ဖျာပေါ်မှ ကော့တက်လာပြီး သူမ ပါးစပ်မှ ညီးသံ သဲ့သဲ့ ကလည်း ကိုမြင့်မောင် ပါးစပ်ထဲ မှာ ပွင့်ကျလာခဲ့သည်။

ငယ်ငယ့် လက်တွေကလည်း ကိုမြင့်မောင် ကျော်ပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက် လာခဲ့ရလေသည်၊ ကိုမြင့်မောင်က ငယ်ငယ့် ချိုမြိန်လှတဲ့ နှုတ်ခမ်း နုနု လေးတွေကို အငမ်းမရစုပ်ယူရင်းက လက်တွေက ငယ်ငယ့် ထမိန်နဲ့ သူ့ ပုဆိုးတွေကို အမြန် ဆုံးဆွဲချွတ်ချနေတော့သည်။

နောက်တော့ ငယ်ငယ့် ကိုယ်ပေါ် လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး ငယ်ငယ့် ပေါင်တန် နှစ်ခုကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်၊ သူ့ညာဘက်တထောင်ကို ငယ်ငယ့်ဘယ်ဘက်ခါးဘေး ဖျာပေါ် ထောက်ထားလျှက်က ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ငယ်ငယ့် အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေး ချင်းသွင်းလိုက်သည်။

ငယ်ငယ့်စောက်ပတ်လေး မှာ အရည်များဖြင့် ရွဲနေသော်လည်း အပျိုမလေးမို့ အရမ်းကို တင်းကြပ်နေသည်။ ကိုမြင့်မောင် အသာဖိသွင်းလိုက်လို့ ဒစ်အဖျား ဝင်သွားသော်လည်း ဒီထက် နည်းနည်း ဖိလိုက်တော့ ငယ်ငယ် မှာ အားကနဲ့ ညီးရင်း ကိုမြင့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်မိလေသည်၊ ကိုမြင့်မောင် လိင်တန်၏ မေးသိုင်းကြိုးမှာလည်း တင်းကနဲ ဖြစ်ပြီး စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်သွားသဖြင့် ကိုမြင့်မောင်မှာ ခနနားလိုက်ရသည်၊ အပျိုမလေးကို  အသံမထွက်အောင် ပါကင်ဖေါက်ဖို့ တော်တော် စိတ်ရှည်ရမည် ဖြစ်ကြောင်းလည်း သဘောပေါက်သွားသည်။

ကိုမြင့်မောင်တယောက် ငယ်ငယ် အသံမထွက်ရအောင် သူမ ပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်နမ်းရင်းက သူ့ကိုယ်လုံးကို သူ့ ညာဘက်တထောင်မှာပဲ အားပြုထားလျှက်က ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းရင်း ဝင်နိုင်သလောက် သူ့ဒစ်ဖျားကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့သည်။

အရည်ရွှမ်းနေသော အပျိုမလေးရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲ သူ့ ဒစ်ကြီးနှင့်နောင်ထပ် လက်နှစ်လုံးလောက် ဝင်သွားမှ သူဘယ်ဘက် တထောင်ကိုပါ ငယ်ငယ့်ဘေးထောက်လျှက် ဖြေးဖြေးချင်း ညှောင့်လိုးပေးနေတော့သည်။

သူ့လိင်တန်ကြီး တဝက်လောက် အကျမှာတော့ ငယ်ငယ်လည်း ဖီး အရမ်းတက်လာပြီး အံကလေးကြိတ်ကာ ဖင်လေး ကော့ကော့ ပေးလာခဲ့သည်၊ ကိုမြမောင်၏ စိတ်ရှည်မှုကြောင့် တဖြေးဖြေးနှင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီးတချောင်းလုံးငယ်ငယ့် အဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွား ပါတော့သည်။

ငယ်ငယ်က တကယ်တော့ မပိန်ပါ၊ အားကစား အလွန်လုပ်လို့ အဆီတမျှင်မှ မရှိပဲ ကျစ်လစ်နေတာ၊ ပေါင်တန်တွေက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ဒါပေမဲ့ အသားက ချောမွတ်နေသည်။ စက်ဘီးစီး၊ရေကူး၊ ဘတ်စကက်ဘောကစား၊ အဲလို ခုန်ပေါက် ဆော့ကစားခဲ့လို့ အပျိုမှေးလည်း ပြဲနေခဲ့တာ ဖြစ်သဖြင့် ကိုမြင့်မောင်အဖို့ အရမ်းကြီး အားမစိုက်ရသလို၊ ငယ်ငယ် အတွက်လည်း အပျိုမြှေးစုတ်ပြတ်သွားတဲ့ အနာမျိုးမခံစားရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

သို့သော်လည်း တခါမှ ယောက်ျားတန်ဆာ မဝင်ဘူးသေးသော စောက်ခေါင်းမို့ ကိုမြင့်မောင်၏ လိင်ချောင်းကြီးကို အတွင်းထဲ မှ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ခံစားနေရပါသည်။

...........................................................................................................................

ကိုမြင့်မောင် က သူ့ကိုယ်လုံးကြီး ငယ်ငယ့်ပေါ် ပိမနေစေရန် သူ့တတောင်ဆစ်ပေါ် အားပြုရင်းက ဖင်ကိုကြွကာကြွကာဖြင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို စအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်၊ အပျိုမလေးမို့ စေးကျပ်နေသော စောက်ခေါင်း အတွင်းနံရံတွေက ကိုမြင့်မောင် လိင်ချောင်းကြီး ကို ဆွဲထားသလိုဖြစ်နေ၏၊ ကိုမြင့်မောင် အတွက် သူ့ လိင်တန်ကြီး တချောင်းလုံးမှာ အရသာ ခံစားလို့ ရနေပေသည်။ 

ငယ်ငယ့် အဖို့မှာလည်း သူမအဖုတ်တွင်း နံရံများမှာ တိုးဝင် တိုးထွက်နေသည့် ကိုမြင့်မောင် လိင်တန်ကြီး၏ အရသာကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရပေရာ အသံထွက် မညီးမိအောင် ခေါင်းအုန်းအစွန်းကို ကိုက်ထားရလေတော့သည်၊ မမူမှာ ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲနေသော်လည်း အိပ်လို့ မပျော်ပေ၊ လမ်းမှာ မြတ်ကျော်နှင့် တို့လို့တန်းလန်းကြီး ဖီလင်ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်လာခဲ့ရရာ အလွန်ကို ရွပိုးထနေတော့သည်။

ကိုမြင့်မောင်ကို အတင်းတွန်းပြီး ငယ်ငယ်နှင့် နီးစပ်ပြီး ဖြစ်သွားအောင် လုပ်ပေးနေရသော်လည်း သူ့ ညီမလို အေးအေးရိုးရိုး ကောင်မလေးကို ကိုမြင့်မောင် ဒီလောက်ရက်တိုတိုနဲ့ ဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ပေ၊ သူတို့ ချင်း နီးကပ်ပြီး တယောက်နဲ့ တယောက် စိတ်ခြင်း ပစ်မှားမိကြပြီး လက်ပါအောင် ဖန်တီးပေးမှ ရမည်ဟု တွေးထား၏၊ အခုညတော့ မြတ်ကျော်တယောက် သူ့ ညီကို ဝမ်းကွဲတွေနဲ့ သွားအိပ်နေရတော့ မိမိတော့ အလိုးခံရတော့မယ့် အကြောင်းမမြင်၊ မထူးပါဘူး ဒီတညတော့ ကိုမြင့်မောင်နဲ့ ပဲ စိတ်ဖြေလိုက်တော့မယ် ဟု တွေးရင်း မိမိ ကုတင်ဘေးက ကိုမြင့်မောင် အိပ်နေသောခြင်ထောင်ကို အသာလှန် ကြည့်လိုက်တော့

“ ဟင် ”

ကိုမြင့်မောင် မရှိပါလား၊ ဘယ်များသွားသလဲ ၊ အိမ်သာ ထသွားရင်လည်း အသံတော့ကြားရမည်၊ မမူ ကုတင်ပေါ်က အသာဆင်းပြီး ကိုမြင့်မောင် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်၊ ကိုမြင့်မောင် ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်သည်နှင့် တဖက်က ငယ်ငယ့်ခြင်ထောင်မှ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းတွေ ကြားနေရသည်၊ မမူ တယောက် ရင်ထဲ ထိတ် ပြီး အဖုတ်ထဲ နွေးသွား၏၊ ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲဆိုတာ ချက်ခြင်းသိလိုက်သလို သူမ သွေးထဲ ထကြွနေသော ဆာလောင်မှုကလည်း ပိုပြီး ပြင်းပြလာခဲ့သည်။ ဘာတွေဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ စိတ်ကူးနဲ့ သိနေသော်လည်း မျက်စေ့က မြင်ချင်လာခဲ့သည်၊ မမူ ဝမ်းလျှားမှောက်ရက်က အသာအယာခြင်ထောင် စနှစ်ခုကို သူမြင်နိုင်ရုံလောက်မကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

အခန်းအပြင် မီးဖိုဘက်မှ ထွန်းထားသော မီးချောင်း အလင်းရောင်က အခန်းဝက လိုက်ကာကို ကျော်ဖြတ်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်နေ၏၊ သို့ကြောင့် မမူတယောက် ကိုမြင့်မောင်၏ လိင်ချောင်းကြီး ငယ်ငယ့် အဖုတ်လေးထဲ ဖြေးဖြေးချင်း ကြိတ်သွင်းနေတာ မျက်စေ့ရှေ့ တည့်တည့် နှစ်ပေလောက် အကွာမှာ တွေ့လိုက်ရတော့သည်၊ ကိုယ်ကို တိုင်လည်း အတွေ့အကြုံရှိ၊ စာအုပ်တွေထဲ မှာလည်း ပုံတွေ တွေ့ဘူး ခဲ့သော်လည်း လူနှစ်ယောက်  လိုးနေတာကို မျက်စေ့နဲ့ တပ်အပ် တခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ မမူ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး၊ မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေမိလေသည်။ 

ငယ်ငယ့် အပျိုမလေး အဖုတ်မှာ တင်းကြပ်လှသည်မို့ ကိုမြင့်မောင်လိင်ချောင်းကြီး တိုးဝင်သွားတော့ နှုတ်ခမ်းတွေ အကုန်လုံး လိပ်ဝင်သွားသလို ပြန်ဆွဲ ထုတ်လိုက်တော့လည်း နှုတ်ခမ်းတွန့်လေးတွေက ကိုမြမောင် လိင်တန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပါလာခဲ့ပြီး ဖြူလွလွ အမြုပ်လို အရည်ကြည်လိုမျိုးလေးတွေကလည်း ကိုမြင့်မောင်လိင်ချောင်း ညိုညို ကြီးမှာ စိုလို့၊ မမူ တယောက် သူမ အဖုတ်တွင်းမှ စစ်ကနဲ့ ယားသွားဖြင့် လက်တဖက်ပေါင်ကြား ထည့်ပြီး ခပ်နာနာလေး ပွတ်လိုက်ရသည်။ ခနနေတော့ ကိုမြင့်မောင်ရဲ့ လိုးချက်တွေက သွက်လာပြီး ငယ်ငယ့်လက်တွေက ကိုမြင့်မောင် ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်တွယ်လာတာတွေ့တော့ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ မမူ သိနေပြီ။

သူမ ဖြစ်ချင်နေသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်လည်း စိတ်ထဲ က မနာလိုသလိုလို ဖြစ်နေ၏၊ ကောင်မ အပျိုလေးဖြစ်ပြီး လွယ်လိုက်တာ ဟင့်၊ ဘယ်ထဲက ရွနေလဲ မသိဘူးဟု၊ ကိုယ့်ညီမကိုယ် အပြစ်တင်လိုက်မိသေးသည်၊ ကိုမြင့်မောင် နောက်ဆုံး အားရပါးရ သုံးလေးငါးချက် ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ငြိမ်သွားတော့ မမူ ကမန်းကတမ်း ခြင်ထောင် အနားစ ကို ပြန်ချလိုက်ပြီး ကိုမြင့်မောင် ခြင်ထောင်ထဲ မှာပင် လှဲလှောင်းပြီး အောင့်ထားခဲ့ရသည့် အသက်ကို ဖြေးဖြေးခြင်း မျှင်းရူနေလေသည်။ 

သူမ စိတ်ထဲ တွင်တော့ ကိုမြင့်မောင်တယောက် အေးအေးဆေးဆေး ကျွင်းစိမ် ပြီး မှ လာလိမ့်မယ်ဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း အပျိုမလေးကို ကြိတ်လိုးနေရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းတော့ ပြီးကာနီး တွင် မအောင့်နိုင်တော့ပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်ချလိုက်မိရာ လရည်တွေ ထွက်သွားတာနဲ့ နောင်တရလိုက်သည်။ ဟိုက် ငါ့ဘေးက ကုတင်ပေါ်မှာ ငါ့ မိန်းမအိပ်နေပါလား ခီး ဒီအသံတွေ ကြားပြီး ဘာသံလဲဟ ဆိုပြီး ငါ့ ခြင်ထောင်လာလှပ်ကြည့်ရင် ဒုက္ခပဲ ဟု တွေးမိကာ ကမန်းကတမ်း သူ့ခြင်ထောင်ထဲ ပြန်လှိမ့်ဝင်လိုက်သည်။

“ ဟိုက်.. ”

“ ဟင်.. ”

“ မူ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ... ”

ဟု ငယ်ငယ် ကြားမှာ စိုးသဖြင့် လေသံလေးဖြင့်မေးလိုက်သည်။

“ အောင်မလေး ရောက်နေတာ ကြာပေါ့၊ ရှင်တို့ကို အနှောက်အယှက် မပေးချင်လို့...အံပါ့ ရှင်..ကျူပ်နောက်ကွယ်မှာ ဘယ်ထဲက ဖြစ်နေကြတာတုန်း.. ”

“ ရူး တိုးတိုး ပြောပါမူလေးရာ ကို...ဒါပထမဆုံး အကြိမ်ပါ...ကိုစိတ်နဲ့ တောင် မပစ်မှားမိခဲ့ပါဘူး ”

“ အခုတော့ လီးနဲ့ တခါထဲ ပစ်မှားလိုက်တာပေါ့လေ...တော်တော်..ရှင့် ရဲ့ အလိမ်အညာတွေ မကြားချင်ဘူး ”

“ တကယ်ပါ မူရယ် ကိုယ်မူ့ကို မလိမ်ပါဘူး...ကိုယ့်ကို မူပေးချင်တဲ့ အပြစ်သာပေးပါတော့..ကိုယ်မှားမိပါတယ်.. ”

“ တော်ပီ သူများတွေ နိုးကုန်မယ် ..မနက်ကျမှ ဒီဇာတ်လမ်းကို ရှင်းရမယ်.. ”

“ အေးပါ  မူလေးရယ် မူလေး သဘောပါပဲ ဒါပေမဲ့ အကျယ်အကျယ်တော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်၊ သူ့ခမျာ အပျိုလေးမို့ သိပ်ရှက်သွားမှာ စိုးလို့ပါ... ”

“ အောင်မယ်ရှင်ကများ စိုးရိမ်နေရသေးတယ်၊ ငယ်ငယ်က ကျူပ်ညီမ ပါတော့၊ ကျူပ်က သူ့အရှက်ခွဲပါ့မလား. တော်ပီ မနက်ကျမှ ဆက်ပြောမယ်၊ ရှင်နဲ့ ကျမ တွေ့မယ် မနက်ကျမှ... ”

နောက်နေ့မနက်တွင် ကိုမြင့်မောင်နှင့် မမူတို့ တီးတိုးငြင်းခုံမှုများဖြင့် စေ့စပ်ဆွေးနွေးပွဲ စနေကြသည်။

အတို ချုံးရလျှင်ဖြင့် ကိုမြင့်မောင်နှင့်မမူတို့မှာ တယောက်ကို တယောက် ချစ်မြတ်နိုးပြီး သူတို့ အိမ်ထောင်ကို လဲ မပြိုကွဲလိုကြသဖြင့် သွေးသား အလိုကြောင့် မှားမိသည်တို့ကို ခွင့်လွတ်ပေးရန် သို့သော်လည်း တတ်နိုင်သမျှ အပြင် တစိမ်းများ ပါဝင်ပက်သက်မည်ကို မလိုလားကြသဖြင့် ကိုမြင့်မောင် ငယ်ငယ်နှင့် ဖြစ်နေသည်ကို မမူက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမည် ဖြစ်ပြီး မမူက မြတ်ကျော်ကို ဖျားယောင်းပြီး ဖြစ်သွားခဲ့ ပါကလည်း ကိုမြမောင် တယောက် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးမည် ဖြစ်ကြောင်း သဘောတူမှု ရရှိသွားတော့သည်။

မမူ အတွက်သူမ၏ အပြစ်ရှိသည်ဟု ခံစားနေရသော စိတ်များက သက်သာရာရသွားပြီး မြတ်ကျော်နှင့် အခုတော့ လင်တော်မောင် ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် အတိအလင်းလုပ်ခွင့်ရပြီမို့ အလွန် ပျော်ရွှင်မိတော့သည်။

ကိုမြင့်မောင်ကလည်း ခယ်မ အပျိုလေးကို မိန်းမခွင့်ပြုချက်ဖြင့် လုပ်ရတော့မည်၊ ထို့အပြင် မိန်းမကလည်း တခြားတစိမ်းတယောက် နှင့် မဟုတ်ပဲ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ကိုယ့်ညီတော်မောင် အရင်းနဲ့ ပဲ ဖြစ်မှာ ဆိုတော့ စိတ်မပူရတော့၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကံကောင်းလိုက်တာလို့ တွေးနေမိတော့သည်။

.......................................................................................................................

နောက် တလ ခန့်အကြာ.....

ခလေး ငယ်နှစ်ယောက်ကို မမူ အမေနှင့် ထားခဲ့ ကာ ကိုမြမောင်၊ မမူ၊ မြတ်ကျော်နှင့် ငယ်ငယ် တို့ လေးယောက်သား ငပလီ သို့ အပန်းဖြေခရီး ထွက်ခဲ့ကြပြီး ဘိုတဲ တလုံးကို ငှားနေကြလေသည်။

ညဘက် ဧည့်ခန်းထဲ မီးမလာ၍ ဖယောင်းတိုင်မီးဖြငဲ့် ထိုင် စားကြသောက်ကြနှင့် လေးယောက်သား စကားဖောင်ဖွဲ့ နေကြလေသည်။ ဘီယာလေး အရက်ကလေးများလည်း ဝင်လာပြီး အာ ကောင်းလာကြချိန်မှာ ကိုမြင့်မောင်က ငယ်ငယ့် ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားလို့၊ မြတ်ကျော်က မမူ၏ ခါးလေးကို ဖက်ထားလေသည်၊ မမူ၏ လက်ဖဝါးတွေက မြတ်ကျော်၏ လိင်ချောင်းကြီးကိုလုံချည်ပေါ်မှ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးရင်းက တဖြေးဖြေး မာလာတော့ ပုဆိုးကို ဖြေချကာ ကုန်းစုပ်တော့သည်။

မြတ်ကျော်မှာ ကိုမြင့်မောင်ကို အားနာသွားသော်လည်း မမူပါးစပ်ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော သူ့ လိင်ချောင်းကြီးရဲ့ အရသာရှိမှုကို သူမငြင်းပယ်နိုင်တော့၊ မမူ ခေါင်းလေးကို သူ့လက်ဖြင့်ထိန်းကာ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို မမူ ပါးစပ်ထဲ ညှောင့်နေမိတော့သည်။ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း အားကျမခံ၊ ငယ်ငယ့် ထမိန်ကို ဆွဲလှန်ကာ ငယ်ငယ့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး အရည်စစိုစွတ်နေတဲ့ အပျိုမဟုတ်တော့သော အပျိုမလေး စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက် ပေးနေတော့သည်။

ယခင်က တယောက်နှင့်တယောက်၊ တစုံတွဲနှင့် တစုံတွဲ ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်နေကြတာ သိပေမဲ့ အခုတော့ ပေါ်တင်ပင် တတွဲ ရှေ့မှာ ပင် တတွဲ လုပ်နေကြကုန် သဖြင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်ကုန်တော့၏။

မြတ်ကျော်က မမူကို လေးဘက်ထောက် ဒေါ့ကီ ပုံစံဖြစ့် တအားကုန် ဆောင့်တော့ ၊ ကိုမြင့်မောင်ကလည်း ငယ်ငယ့်ကို ထို ပုံစံအတိုင်း အားကုန်တီးလေသည်၊ နောက်တော့ လေးယောက်သား မောပြီး နားနေကြရင်းဖြင့် ကိုမြင့်မောင် တယောက် မမူကို ကြည့်ပြီး နှမျောသလို ဖြစ်လာ၏၊ မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ တောင့်တောင့် ဖြိုးဖြိုး ကိုယ့်မိန်းမ ကို ကိုယ်ပြန်လိုးချင်လာမိသည်၊ သူ့လိင်တန်ကြီးကလည်း ပြန်ထောင် ထလာတော့သည်။ သို့ သော် ဆန်ပေး မှ ဆီရမည်ဆိုတာ သိတော့ သူ့ ကောင်မလေးကို အရင် စည်းရုံးရတော့သည်။

“ ငယ်လေး ကိုရီး မမူနဲ့ တခေါက်လောက်သွားချင်တယ်၊ ငယ်လေး ဒီတခေါက် မြတ်ကျော်နဲ့ သွားလိုက်နော်... ”

“ ကိုရီး သဘောပါပဲ ကိုရီးရယ် ငယ်လေးက ကိုရီး ခိုင်းရင် ဘာမဆိုလုပ်ပေးရမဲ့သူပါ.. ”

မမူက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း

“ အောင်မယ် သူတို့ ဟာသူတို့ ဝေပုံချနေလိုက်တာ ဘယ်သူက ခံမယ်ပြောလို့တုန်း.. ”

မြတ်ကျော်က ကိုမြင့်မောင်ကို လည်း အားနာ၊ ငယ်ငယ့်ကိုလည်း ချချင်တော့

“ ကဲ ပါမမူရယ် သွားလိုက်ပါ ကိုရီး သဘောကောင်းလို့ ကျနော်တို့ လုပ်ချင်သလို လုပ်ရတာ ကိုရီးကို တော့ အခွင့်အရေး ပေးသင့်ပါတယ်.. ”

“ အင့် အောင်မယ် သူတို့ ညီအကို အတိုင် အဖောက်ညီနေလိုက်ကြတာ ငါတို့ ညီအမ ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နေကြတယ်ပေါ့လေ.. ”

ဘာပဲ ပြောပြော သူတို့ လေးယောက်သား တယောက်နဲ့တယောက် အလဲအလှယ်လုပ်ကာ ဆော်ကြ လိုးကြ နဲ့ ငပလီမှာ တည်းခဲ့တဲ့ ၃ ညစလုံး၊ နေ့ရောညပါ လိုးပွဲကြီး ဆင်နွှဲခဲ့ကြပါတော့သည်။

......................................................................................................................

ရပ်ကွက်ထဲမှာလည်း ဦးတင့်နှင့်မဝိုင်း မှာ တရားဝင် လက်ထပ်ယူလိုက်ကြပြီး နေမင်း ကတော့ ရီရီ့ ကို ခိုးပြေးသွားခဲ့ပါသည်။ ဤသို့ ဖြင့် ကျွန်ုပ်၏ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဇာတ်လမ်းတိုလေး ကို ရပ်နားခွင့် ရခဲ့ပါတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။