ခင်မောင်ဇော်နှင့်ချစ်မမများ အပိုင်း ( ၂ )

ခင်မောင်ဇော်နှင့်ချစ်မမများ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၅ )

မောင်ဇော် အိပ်ယာက နိုးတော့ မနက် (၈)နာရီခွဲ ကျော်နေပြီ ။ ကျူရှင်မရှိတာနဲ့ အိပ်ရေးဝအောင် အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မနက်စာ စားဖို့ ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်တော့ မမနီလာက ဟင်းချက်နေတယ်။ မောင်ဇော်ကော်ဖီတစ်ခွက် ဖျော်သောက်ရင်း စိတ်ဝင်စားစရာ မြင်ကွင်းတစ်ခု တွေ့လိုက်တယ်။

နီလာတစ်ယောက် အင်္ကျီနဲ့ဂါဝန်တွဲထားတဲ့ ဂျင်းဝတ်စုံ ဖါးဖါးကြီး ဝတ်ထားတယ်။ အဲဒီ ဂျင်းဝတ်စုံက ကြယ်သီးတွေ တစ်လုံးနဲ့တစ်လုံး တော်တော်ကျဲတယ်။ အိမ်နေရင်း ဆိုတော့ နီလာလည်း ဘရာစီရာ ဝတ်မထားဘူး ။ မောင်ဇော် ကော်ဖီသောက်ရာကနေ ဘေးတစောင်းနဲ့ ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ဟင်းရွက် လှီးနေတဲ့နီလာ..။ 

လူကလည်း ရှေ့ခပ်ငိုက်ငိုက်၊ ဂျင်းအင်္ကျီအသားကလဲ မာမာ၊ ကြယ်သီးကလည်း ကျဲကျဲဆိုတော့ ဘေးကထိုင်ကြည့်နေတဲ့ မောင်ဇော် တစ်ယောက် သူ့အစ်မဖြစ်သူ နီလာရဲ့ နို့တစ်လုံးကို ကျယ်သီးနှစ်လုံးကြား ဟနေတဲ့ နေရာကနေ အတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။ ဖွားဖက်တော်လဲ ထောင်လာပါလေရော။ ကြည့်လို့ကောင်းနေတုန်း နီလာ ဆတ်ခနဲဆို မောင်ဇော့်ဘက် လှည့်လိုက်တယ်။ သူခိုး လူမဖြစ်သွားလို့ မောင်ဇော်လန့်သွားတယ်။ နီလာက မောင်ဇော့ကို 

“ နင် ဘာတွေ ကြည့်နေတာလဲ ”

မောင်ဇော် က 

“ အာ...ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”

နီလာက 

“ ဘာမှ.. မဟုတ်ပါဘူး လုပ်မနေနဲ့.. စားပြီးရင် ငါ့ကို.. နည်းနည်းလာကူဦး ... ဒီနေ့ည အိမ်မှာ ဟော့ပေါ့..လုပ်စားကြမယ်..”

“ ဘယ်သူတွေ ပါမှာလဲ”

“ ငါရယ်၊ နင်ရယ်၊ ဖြူဖြူမောင်ရယ်၊ ဝေဝေခိုင်ရယ်ပေါ့”

မောင်ဇော်က 

“ သူတို့နဲ့ ငါမှ..သိပ်မခင်တာ”

နီလာက

“ နောက်တော့ ..ခင်သွားမှာပေါ့ ....နင်ကလည်း... လာစမ်းပါ .. ငါ့သူငယ်ချင်းတွေက ..ချောလည်းချောပါတယ်။ ခင်လည်း..ခင်တတ်ပါတယ်၊ ပြီးတော့.. ငါတို့ဘီယာတွေလည်း သောက်ကြမယ်လေ.. ဖြူဖြူမောင်တို့နှစ်ယောက် အခုပဲ ဒဂုံစင်တာမှာ ဘီယာသွားဝယ်ကြတယ် ”

ဘီယာဆိုတဲ့ အသံကြောင့် မောင်ဇော် ခေါင်းထောင်သွားတယ် ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်  ဟော့ပေါ့နဲ့ ဘီယာ နှစ်ခုစလုံး မောင်ဇော့် အကြိုက်တွေပဲလေ။ 

မောင်ဇော်က

“ ကောင်းတယ်.... ငါလည်းပါမယ်..... ဒါပေမဲ့ နင့်..သူငယ်ချင်းတွေ..ပြောထားနော်... ငါ့ကို..မစနဲ့လို့”

နီလာက 

“ အေးပါ .... ကဲလာ ဒါတွေရေသွာဆေး၊ ပြီးရင် ရေခဲသေတ္တာထဲက.. ပုဇွန်ထုတ်ခဲ့”

မောင်ဇော် တစ်ယော် ဘီယာနှင့် ဟော့ပေါ့ ဆိုသော မျက်နှာများကြောင့် မမနီလာ ခိုင်းတာတွေကို တကုတ်ကုပ် ကူလုပ်နေပါတော့သည်။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ည .....

ဖြူဖြူမောင်၊ ဝေဝေခိုင်၊ နီလာနှင့် မောင်ဇော်တို့ (၄) ယောက် ဘီယာသောက်ပြီး ဟော့ပေါ့ စားနေကြသည်။ ဖြူဖြူမောင်တို့ ဝယ်လာတဲ့ မြန်မာဘီယာ သံဗူးနှစ်ဖာကို ဖေါက်ပြီး သောက်ကြတယ်။ တစ်ယောာက်ကိုဘီယာနှစ်ဘူးစီလောက် ဝင်သွားတော့ အားလုံး ရီတီတီဖြစ်လာတယ်။ မောင်ဇော်နဲ့ ဖြူဖြူမောင်တို့ သူငယ်ချင်းတတွေလည်း ပိုပြီးရင်းနီးလာတယ်။

ဘီယာ သုံးဗူးစီလောက်လဲ ဝင်သွားတော့ ဟော့ပေါ့လည်းစားလို့ ပြီးသွားပြီ ။ အားလုံး ရီတီတီနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နောက်တာ ပိုပြီး အတင့်ရဲလာတယ်။

ဖြူဖြူမောင်က

“ ငါတို့ဖဲရိုက်ကြရအောင်”

နီလာက 

“ ကောင်းသားပဲ”

ဆိုပြီး ဖဲထုတ်သွားယူတယ် .....။ နောက် ....

“ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ..မကောင်းဘူး ..ငါ့..အခန်းထဲမှာ ဆော့မယ်”

ဆိုပြီး မီးဖိုထဲက လဘက်ရည် ပန်းကန်လေး တစ်ချပ်ပါ ယူပြီး အခန်းထဲ ဦးဆောင်ဝင်သွားတယ်။ နောက်က ကျန်တဲ့ သူတွေ လိုက်ဝင်ကြတယ်။ တစ်ယောက် ဘီယာတစ်ဗူးစီလဲ ဆွဲလာတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ နီလာ့ ကုတင်ဘေးမှာ ဆောင်တစ်ထည်ကို ကျကျနနခင်း ပန်းကန်လေးကို အလယ်ချလိုက်တယ်။

မောင်ဇော်က ဖဲဝိုင်းထဲ ဝင်ထိုင်ရင်း နီလာ့ကုတင်ခြေရင်းမှာ လွှားထားတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး သုံးထည်ကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ဝေဝေခိုင်က မြင်သွားပြီး 

“ ဟဲ့ ကောင်လေး ..ဘာတွေ စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ ... အဲဒီ..ဘောင်းဘီသုံးထည် ..ဘယ်သူ့..ဘောင်းဘီတွေလဲဆိုတာ မှန်အောင်ပြော ... မှန်ရင် မှန်တဲ့ သူက နင့်ကို အဲဒိ ဘောင်းဘီ ဝတ်ပြမယ် ”

မောင်ဇော်က 

“ ဟာ... အစ်မကလည်း ”

ဖြူဖြူမောင်က ဘောင်းဘီ အပြာလေး တစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး  

“ အဲဒါ ဘယ်သူ့ ...ဘောင်းဘီလဲ” 

လို့ မေးတယ်။ မောင်ဇော် ရှက်လို့ ခေါင်းငုံ့နေတယ်။

နီလာက 

“ ဖြေလိုက်.. ငါ့မောင့် အဲဒါမှ..နင်သူတို့ ဖင်တွေ..မြင်ရမှာ၊ နင်.. တီဗွီထဲမှာ ကြည့်ကြည့်နေတာတွေက အရုပ်တွေ အခု..တွေ့ရမှာတွေက အစစ်တွေနော်”

မောင်ဇော်က မရဲတရဲနဲ့ 

“ မဝေဝေခိုင်ဟာ” 

လို့ ဖြေလိုက်တယ်။

ဝေဝေခိုင်က 

“ မောင်လေး ..မှားပါတယ်ရှင်” 

တဲ့ .......။ နောက်ဖြူဖြူမောင်က ဘောင်းဘီ အနက်လေးတစ်ထည်ကို ထောင်ပြလိုက်တယ်။

မောင်ဇော်က

“ မဖြူဖြူမောင်..ဟာ”

“ မှားပါတယ် ..ကဲနောက်ဆုံး..အထည်ပါ..

ဆိုပြီး ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကို ထောာင်ပြတယ်။ မောင်ဇော် ဒီဘောင်းဘီကို ကောင်းကောင်း သိတယ် ။ မမနီလာရဲ့ ဘောင်းဘီ ရေချိုးခန်းထဲမှာ လှန်းထားတာ ဟိုတစ်ခါက သူတွေ့ဖူးတယ်။

မောင်ဇော် ဖြေလိုက်ပါပြီ ။

“ မမ နီလာ  ဟာ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ မှန်ပါတယ်ရှင်” 

နောက် ... 

“ ကဲ..နီလာရေ ..ဝတ်ပြပေတော့”

မောင်ဇော် သာမာန် အတိုင်းဆို အဲဒီလို ပြောဖြစ်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဘီယာသုံးဗူးလောက် ဝင်ထားတော့ သိပ်စဉ်းစားမနေပဲ ဖြေလိုက်တာပါ။

နီလာက 

“ ဒုက္ခပါပဲ ပေး..ဘောင်းဘီ” 

ဆိုပြီး ထဘီကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီးကို အရင်ချွတ်လိုက်တယ်။ နောက် ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကုိ ထဘီ စွပ်လျှက်နဲ့ ဝတ်မယ်လုပ်တော့ ......

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ဒီလိုမရဘူးလေ ..... ထဘီချွတ်ပြီ..း ဝတ်ရမှာ ”

ဝေဝေခိုင်ကလည်း 

“ ဟုတ်တယ် အဲလို..ဘယ်ရမလဲ ချွတ်ပါ.. ချွတ် ” 

လို့ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သား နီလာ့ ထဘီကို ဝိုင်းချွန်ကြတယ် ။ နီလာ တစ်ယောက် ဖင်တုန်းလုံးလေး ဖြစ်သွားကော ။မောင်ဇော်ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကို အကြောင်သားနဲ့ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ရင်တွေလည်း တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လို့ သူ့အစ် မဖင်ကို အခုမှ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း သေချာ မြင်ဖူးတော့တယ်။ 

မောင်ဇော် တစ်ယောက် သူ့အစ်မ နီလာရဲ့ ဖင်ကို မျက်လုံးကျွတ်မတတ် ငေးနေတယ်။ နီလာက ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ဘောင်းဘီလေးကို စွတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီ ဝတ်ပြီးသွားတော့ ဘေးမှာ ပုံကျနေတဲ့ ထဘီကိုကဗျာကယာ ကောက်ယူလိုက်ပြီး နီလာက

“ ကဲကဲ ဝိုင်း စရအောင် ”

ဆိုပြီး မောင်ဇော့်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်၊ ဖဲထုတ်နှစ်ထုပ်ကို စပြီး ကုလားဖန် ထိုးပါတော့တယ်။ ကျန်တဲ့ကောင်မလေး နှစ်ယောက်လဲ ဝင်ထိုင်ပြီး ဝိုင်းစလိုက်ပါတယ်။ စစချင်း ပိုကာဒေါင်းကြတယ်။ ပိုက်ဆံဖဲ ၅၀ ၊ ဒေါင်းကြေး ၁၅၀ နဲ့ .....

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ဖြူဖြူမောင်က 

“ ပိုက်ဆံကြေး ဆော့ရတာ ပျဉ်းစရာကြီးကွာ ”

ဝေဝေခိုင်က 

“ နင်က အလကားကြေး ဆော့ချင်လို့လား ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ငါတို့ Strip Porker ဆော့ရအောင်လား၊ မောင်လေး ...ခင်မောင်ဇော် ... ဘယ်လိုလဲ ..ကြောက်လား၊ တခါထည်း ပြောထားမယ် သွေးမရှိရင်.. မဆော့နဲ့နော် .. ”

ခင်မောင်ဇော်ကလည်း ဘီယာ အရှိန်လေးနဲ့ သတ္တိတွေ ကောင်းနေပြီး 

“ စိန်လိုက်ဗျာ ”

“ နီလာကော ဘယ်လိုလဲ ”

နီလာက 

“ ရတယ်လေ လုပ်လိုက် ”

သိပ်မကြာပါဘူး။ ဆရာမကြီး ဖြူဖြူမောင်က Strip Porker စည်းကမ်းတွေ ပြောပြပြီး ဝိုင်းစပါတော့တယ်။ ပထမဦးဆုံး ဒေါင်းသွားသူက ခင်မောင်ဇော်(ခေါ်) မောင်ဇော်ပါ။ ကောင်မလေး သုံးယောက် ပွဲဦးထွက်မှာတင် စချွတ်ရပါတော့တယ်။

အိမ်နေရင်းမို့ တခြား အပိုအစာ လက်ဝတ်လက်စားတွေ နာရီတွေ ဘာမှ ဝတ်မထားတဲ့ အတွက်  ပထမဆုံးစချွတ်ရတဲ့ အရာဟာ သူတို့ရဲ့ အပေါ်အင်္ကျီတွေ ဖြစ်သွားတာပေါ့ ။ အစ်မဖြစ်သူ မမ နီလာ အပါအဝင် ကောင်မလေး သုံးယောက် မဆိုင်းမတွပါပဲ သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ အိမ်နေရင်း တီရှပ်ကလေးတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ်။

အိမ်နေရင်း လျှော့ရဲရဲ ဘယာစီယာ ဟောင်းလေးတွေနဲ့ မလုံ့တလုံ ထိမ်းထားတဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ နို့လေးတွေကို ဘီယာအရှိန်တက်နေတဲ့ ခင်မောင်ဇော် တစ်ယောက် အားမနာတမ်း အငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေတယ်။

နီလာက

“ ကိုယ်တော် .... သိပ်ငမ်းမနေနဲ့ ..ဖဲထုတ်လည်း ကုလားဖန် ..ထိုးဦး” 

လို့ ပြောလိုက်မှ မောင်ဇော်ဖဲထုတ် ကိုကောက်ကိုင်ပြီး ကုလားဖန်ထိုးလိုက်တယ်။

နီလာကပဲ ဆက်ပြီး

“ ငါ့မောင် အဲလောက်..နှာဘူးထတတ်မှန်း ငါအခုမှပဲ ..သိတော့တယ်  ”

မောင်ဇော်က 

“ မမကလည်း ဂန်ဒူးမှမဟုတ်တာ ယောင်္ကျားပဲ နည်းနည်းတော့..နှာဘူးထမှပေါ့ ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ဟုတ်တယ် ..ယောင်္ကျားလေးပဲ..နည်းနည်းတော့...နှာဘူးထမှာပေါ့ ...ဘယ်လိုလဲ ..မမတို့..နို့တွေ..ကြည့်လို့ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား  ”

လို့ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ သူ့နို့နှစ်လိုးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဘရာစီယာပေါ်ကနေ ကိုင်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေး မောင်ဇော့်ကို ညှစ်ပြလိုက်တယ်။

ဝေဝေခိုင်က 

“ စကားတွေ သိပ်မများနဲ့ ဝိုင်းပြန်စမယ်” 

ဆိုတော့မှ ဝိုင်းပြန်စတယ်။ ဒီ တစ်ခေါက် ဒေါင်းသွားသူက နီလာပါ ။ ဖြူဖြူမောင် ၊ ဝေဝေခိုင်နဲ့ မောင်ဇော်တို့ချွတ်ရပါပြီ ။

ဖြူဖြူမောင်နဲ့၊ ဝေဝေခိုင်တို့က မဆိုင်းမတွပါပဲ ။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူတို့ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီလေးတွေကို ဖြေချလိုက်တယ်။ နောက်..မောင်ဇော့် မျက်နှာဘက်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပါးလေးတွေသာ ဖုန်းအုပ်ထားတဲ့  ကျစ်လစ်လှပတဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေလှည့် တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် ဖင်တွေလှုပ်ပြပြီး သူတို့ နေရာတွေမှာ  ပြန်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ အဲဒိ ပြကွက်တွေကိုကြည့်ပြီး ရင်မခုန်နိုင်တာကတော့ မောင်ဇော်ပါ ...။

ဟုတ်ပါတယ် ။ မောင်ဇော် ချွေးပြန်နေပြီး သူချွတ်ရတော့မယ်။ အပေါ်မှာဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ချွတ်ရတာယောင်္ကျာလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ သူ့အတွက် ပြဿနာမဟုတ်။ ဒါပေမဲ့ မမနီလာ ဒေါင်းသွာတာ သူပစ်လိုက်တဲ့ ပစ်ဖဲကိုစားပြီး ဒေါင်းသွားတာ။ အဲဒါကြောင့် ပြိုင်ပွဲစည်းကမ်းအရ သူအဝတ်နှစ်ထည် ချွတ်ရတော့မယ်။  နောက်ပြီး အိမ်နေရင်းမှာ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတာဆိုတော့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီလဲ ခံဝတ်မထားဘူး ...။

သူ့တကိုယ်လုံးကို ဖုံးအုပ်ထားတာ ဒီတီရှပ်နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရယ်ပါ။ ဒီနှစ်ခုစလုံး တခါထဲနဲ့ ချွတ်လိုက်ရမယ်ဆိုတော့ မောင်ဇော်ချွေးပြန်တာပေါ့။ မူးနေတဲ့ ဘီယာ အရသာတောင် ဘယ်ရောက်သွားသည် မသိတော့။ မောင်ဇော်တစ်ခုကြံလိုက်တယ် ....။ ခပ်တည်တည်နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကလေးကို ပဲ ချွတ်လို့ဘေးမှာပုံထားလိုက်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင် ဖဲထုတ်ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။

“ အဲလို လူလည်ကျလို့..မရပါဘူး .... ”

ဝေဝေခိုင်က 

“ ကောင်လေး .. ဒါ..ဘာလုပ်တာတုန်း၊ မင်းပစ်ဖဲကို နီလာစားပြီး ..ဒေါင်းသွားတာလေ ” 

ဖြူဖြူမောင်က 

“ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့ကျစမ်းပေါ့.. ကလေးရာ ..... ဘောင်းဘီပါ ..ချွတ်လိုက်ပါ ”

နီလာကလည်း 

“ ကဲမောင်ဇော် .... ဘောင်းဘီပါ ချွတ်ပေတော့ ၊ နင့်အလှည့်တုန်းက မောင်နှမချင်းတောင် မရှောင်.. ငါ့နို့ကို မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ် ..ငန်းထာားတာ”

မောင်ဇော် ရှောင်မရတော့ပါ ။ မတ်တပ် ထရပ်ပြီးတော့ သူဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်။ မောင်ဇော်တစ်ယောက် ကောင်မလေး သုံးယောက်ရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဝတ်လှစ်စလှစ်ဖြစ်သွားပါပြီ။ ကောင်းမလေးတွေ ရှေ့မှာ တုန်းလုံးချွတ်ရတာဆိုတော့ ရှက်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် တောင်နေတဲ့လီးပြန်ကျသွားတယ်။

မောင်ဇော် သူ့ဖွားဖက်တော်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဝေဝေခိုင်က 

“ ဘာ... အခုမှ..ရှက်နေတာလဲ...... ချွတ်စရာ မကျန်တော့ရင် ...ဒေါင်းတဲ့လူ ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း.. လိုက်လုပ်ရမှာနော်”

မောင်ဇော် ဘာမှပြန်မပြောလိုက်ပါ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီတစ်ခေါက် ဒေါင်းမဖြစ်မယ် ။ မဟုတ်လို့ကတော့ မလွယ်ဘူး လို့ မှတ်လိုက်တယ်။

ဆက်ဆော့တယ် ။ ကံအားလျှော်စွာပဲ မောင်ဇော် ဒေါင်းပါတော့တယ်။ ဖြူဖြူမောင့်ဆီက ပစ်ဖဲ စားပြီး ဒေါင်းတာပါ ။မောင်ဇော်က 

“ ကဲ မမတို့ရေ အလှည့်ကျ မနွဲ့ကျစတမ်းပေါ့ ..... ”

ကောင်မလေးသုံးယောက် သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ ဘယာစီယာချိတ် ကလေးတွေကို အသီးသီး ဖြုတ်ချလိုက်ကြတယ်။ မောင်ဇော်  နို့ခြောက်လုံးကို အငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကလဲ ဒုံးပျံကြီး တစ်စင်းကို ချက်ချင်းကိုပဲ အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်လာပါတော့တယ်။

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ငါ့ဆီက ပစ်ဖဲကို စားပြီး..ဒေါင်းတာဆိုတော့ ငါထပ်ချွတ်ရဦးမယ်” 

ဆိုပြီး မတပ်ရပ် ။ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို လိပ်ပြီ းချွတ်လိုက်တယ်။ ဟိုနေ့ကမှ နီလာ အမွေးရိတ်ပေးထားခဲ့ ဖြူဖြူမောင့် အဖုတ်လေးက ပြောင်ရှင်းဝင်းလက်လို့ နေတယ်။ မောင်ဇော် မျက်စေ့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ကနေ မခွာတော့ဘူး။

ဖြူဖြူမောင် ဝတ်လှစ်စလှစ်နဲ့ပဲ တင်ပျဉ်ခွေ ထိုင်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော့်မျက်စေ့ ကပ်ပါလာတယ်။

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ကောင်လေး မမြင်ဖူးဘူးလား ..... ”

မောင်ဇော်က 

“ ဒါ အပြင်မှာ ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာပဲ ... ”

နီလာက

“ နှာဘူးလေး ....ငါ ကုလားဖန်ထိုးပြီးပြီ.. ဝေတော့ .... နင့်ဟာကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ .. ဖဲချပ်တွေနဲ့.. တိုက်မိဦးမယ်“

ဟုတ်ပါတယ် ။ ကြီးမားရှည်လျားတဲ့ မောင်ဇော့်လီးကြီး အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေတယ်။ ကောင်မလေး သုံးယောက်ကလည်း အဲဒိလီးကြီးဆီက မျက်စေ့ကို မခွာတော့ပါဘူး။ မောင်ဇော် ဖဲထုတ်ကောက်ကိုင်ပြီး ဝေလိုက်တယ်။ မျက်စေ့ထဲမှာ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်လေးနဲ့ ကောင်မလေး ( ၃ ) ယောက်ရဲ့ နို့တွေပဲ မြင်နေတယ်။ ဝေပြီး ဖဲချပ်တွေကောက်ကိုင်ရေလိုက်တော့ ....

နီလာက 

“ ဖဲဝေမှားတယ်..ဟေ့... ငါ့ဆီမှာ ၁၂ ချပ်ပဲရှိတယ် ....... မောင်ဇော် ..... နင်တုတ်ပျက်ပြီ“

မောင်ဇော်က

“ ဟာ ...တုတ်မိလည်း ..မမတို့ဆီမှာ ချွတ်စရာတစ်ခုပဲ ရှိတော့တဲ့ ဟာကို့ ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ကောင်လေး ...မင်းစိတ်တွေ.. ဘယ်ရောက်နေလဲ... ဖဲတောင် မှားဝေရတယ်လို့ ..... မဖြစ်ပါဘူး... ငါဒီကောင်လေးကို အကြော လျှော့ပေးမှရတော့မယ်  ”

ဆိုပြီး  ပြောပြောဆိုဆိုပဲ လွှတ်တော့မဲ့ ဆဲဆဲ ဒုံးပျံကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့ မောင့်ဇော့် လီးကြီးကို သူ့လက်ဖြူဖြူနုနုလေးနဲ့ လာဆုပ်လိုက်ပါတယ်။

ဖြူဖြူမောင် ဆုပ်ထားတဲ့ မောင်ဇော့် လီးကြီးဟာ ငါးရံ့ အရှင်တစ်ကောက်လိုပဲ တစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ လက်ထဲမှာခုံနေတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က အသာလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတွေတောင် စို့လာတယ်။ ကျန်တဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လဲ ဖဲဝိုင်းကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ မောင်ဇော့်ကို ဖြူဖြူမောင် ဂွင်းတိုက်ပေးတာကိုပဲ စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတယ်။

မောင်ဇော် တစ်ယောက်လဲ ကတုန်ကရင်နဲ့ တင်ပြင်ခွေထားတဲ့ ခြေထောက်တွေဖြေပြီး ခြေဆင်းချလိုက်တယ်။ 

ဝေဝေခိုင်က 

“ မောင်ဇော် နင် မိန်းခလေးတွေကို ..လုပ်ဖူးလား.. ”

မောင်ဇော်က

“ ဟင့်အင်း မလုပ်ဖူးဘူး ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ဝေဝေခိုင်ရေ ..ဒီနေ့ညတော့ ငါတို့နှစ်ယောက် သူတို့..မောင်နှမကို ရှင်ပြုပေးလိုက်ကြရအောင် ဟေ့ ....  ”

ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဘက်က မောင်ဇော့် ဂွေးဥကိုပါ ခပ်ဖွဖွကိုင်လိုက်ပြီး နှပ်ခမ်းချင်းလည်း ကပ်လိုက်တယ်။..

တပြိုင်နက်ထဲပါပဲ ။ ဝေဝေခိုင်ကလည်း နီလာ့ နို့တစ်လုံးကို ပါစပ်နဲ့အသာလေးစုပ်ယူကြီး ကျန်တဲ့ နို့တစ်လုံးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ခတ်ဖိဖိလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ နီလာ စိတ်တွေ ကြွလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မောင်ရှေ့မှာဆိုတော့ ရှို့တို့ရှန့်တန့်နဲ့ ......

နီလာက

“ ဝေဝေခိုင်ရယ် နင်ကလည်း ..မောင်လေးရှေ့မှာ..ဘာတွေလုပ်နေလဲ..မသိဘူး ”

ဝေဝေခိုင်က 

“ ရှက်မနေနဲ့ ခဏနေ နင်တို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်ကို လုပ်ခိုင်းမလို့  ”

နီလာက 

“ ဟာ မိုးကြိုးတွေတော့ ပစ်ကုန်တော့မှာပဲ.. ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ဒီခေတ်မှာ ဒါတွေမရှိတော့ဘူး ...ငါလည်း ငယ်ငယ်တုန်းက ငါ့အစ်ကိုနဲ့ လုပ်ဖူးတယ်...မောင်နှမချင်းလုပ်ရတာ ဘာနဲ့မှမတူဘူး ..အရမ်းကောင်းတယ်... ခဏနေစမ်းကြည့်ပါ ... နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ငါပေးလုပ်မယ် ”

၁၀ မိနစ်ခန့် ကြာတဲ့ အခါ ကောင်မလေး ( ၃ ) ယောက်နဲ့ မောင်ဇော် တစ်ယောက် တော်တော် အရှိန်ရနေပြီ။ ဖြူဖြူမောင်က မောင်ဇော့် လီးကို စစုပ်နေပြီး မောင်ဇော်က ဖြူဖြူမောင့် အဖုတ်ကို သဲကြီးမဲကြီး နှိုက်နေတယ်။ နီလာနဲ့ ဝေဝေခိုင်လည်း တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက် အပြန်အလှန်နှိုက်နေတယ်။

ဖြူဖြူမောင်က ကုတင်ဇောင်းမှာ ခြေတွဲလွဲ ချလို့ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး မောင်ဇော့လီးကို အဖုတ်နဲ့ တေ့ထားတယ်။ အဖုတ်နှုပ်ခမ်းတွေ တလျှောက် အထက်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် ၄ /၅ ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ မောင်ဇော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ခါးလေးကိုကော့ပြီး အဖုတ်တဲကို လီးအတင်း သွင်းတော့တာပဲ။  ဖြူဖြူမောင်က သူ့အဖုတ်လေးကို လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ထားလိုက်ပြီး ...

“ ကောင်လေး နင်ငါ့ကို..အရင်မလုပ်နဲ့ ပါကင် ပါကင်ချင်း ငါတို့က..ပေးလုပ်မလို့ ..နင့်အစ်မကို..နင်.အရင်လုပ် ”

မောင်ဇော်က 

“ ဟာ ကျွန်တော်တို့ က  မောင်နှမချင်းလေ ”

ဝေဝေခိုက်က ကြားဖြတ်ပြီး

“ မောင်နှမချင်းတွေ  ဘာတွေ  လုပ်မနေနဲ့ နင့်အစ်မကို နင်ပဲ    ပါကင်ဖေါက်လိုက်  ”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေတဲ့ နီလာ့ကို ကုတင်ပေါ်ခေါ်လာပြီး ပက်လက်ထားလိုက်တယ်။

နီလာက 

“ ဖြစ်ပါ့မလား ဟယ် ”

ဖြူဖြူမောင်က

“ မဖြစ်ဘူးဆိုတာ .. မရှိပါဘူး ..... မောင်ဇော်  သွားလေ.. နင့်အစ်မကို..  သွားလိုးလေ ”

မောင်ဇော်လည်း ခပ်ရွံ့ရွံ့နဲ့ပဲ နီလာ့ အနားကို တိုးသွားတယ်။ နီလာကတော့ မျက်စေ့ နှစ်လုံးစလုံး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။

ဖြူဖြူမောင်က နီလာ့ နားမှာ ယှဉ်အိပ်ပြီး နီလာ့ နို့တွေကို စို့ပေးတယ်။ လက်တစ်ဘက်လည်း နီလာ့ အစေ့လေးကို လက်ခယ်လေးနဲ့ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ ဝေဝေခိုင်က မောင်ဇော့် လီးကို လက်နဲ့အသေအချာ ကိုင်ပြီး နီလာ့ အဖုတ်အဝမှာ တေ့လို့ ဒေါင်လိုက် ၄ ချက် ၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။

နီလာ့ အဖုတ်က အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ မောင်ဇော့် လီးထိပ်လည်း ကျိန်းပြီး လီးကြီးက ခုဏကထက်တောင် ပိုပြီး မာလာတယ်။ အကြောကြီးတွေကလည်း လီးကို နဂါးကြီး တစ်ကောင်ပတ်ထားသလို ဖေါင်းကြွလာတယ်။

ဝေဝေခိုင်က လီးကို နီလာ့အဖုတ်အဝမှာ သေချာတေ့ပေးပြီး မောင်ဇော့်ကို

“ စလုပ်တော့ ..ဖြည်းဖြည်း..လုပ်နော် ..... နင့်..အစ်မအော်ရင် ..ခဏနား ပြီမှပြန်လုပ် ”

အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ လီးကို မောင်ဇော် နီလာ့အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နီလာက လန့်ပြီး အ..ကနဲ တစ်ချက်အော်လိုက်တယ် ။ ဘာမှမဖြစ်ဘူး ။ မောင်ဇော် ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းသွင်းတယ် ။ လီးဒစ် မြုတ်ရုံလောက်ပဲ ဝင်တယ်။ ရှေ့မှာ နံရံတစ်ခုက ကားထားတယ် ။ လီး ဆက်သွင်းလို့ မရတော့ဘူး ။

ဒစ်မြုတ်ရုံလောက် ဝင်တာကိုက မောင်ဇော့အတွက် အရမ်းအရသာရှိနေပြီ။ နီလာ့ အတွက်လည်း ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ အရသာတွေ အပြည့်။ ဒါပေမဲ့ လီးက ဒီ့ထက် ဆက်ဝင်မလာတော့ နီလာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ်။

နီလာက 

“ မောင်ဇော် ... ဆက်သွင်းလေဟာ..နင်ကလဲ.. ”

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ဟဲ့အဲဒါနင့် အပျိုမှေးခံနေလို့ဟဲ့ .. မောင်ဇော်ရေ ..ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးသာ...စောင့်ထိုးလိုက်.. အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်..နီလာ နည်းနည်းနာမယ်နော် .သတိထား ”

မိန်းမ တစ်ယောက်ကို လက်တွေ့ကျကျ လိုးဖူးတာ မောင်ဇော့် အတွက် ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ စာအုပ်တွေ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူး သိဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ အရတော့ ပါကင်ကို ဘယ်လို ဖေါက်ရမယ်ဆိုတာ ကြားဖူးနားဝ ရှိထားပြီးသား ။

မောင်ဇော် သူ့လီးကို သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဒစ်မြုတ်ရုံလောက် ၁၀ ချက်လောက် အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တယ်။ နောက် အစ်မ ဖြစ်သူ နီလာ့ အဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို လီးတစ်ချောင်းလုံး လိမ်းပစ်ပြီး အဖုတ်အဝကို လီးတေ့လို့ အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တယ် ။

နီလာ့ အဖုတ်ထဲမှာ မျက်ခနဲ တစ်ချက် ဖြစ်သွားပြီး အား ...လို့ တစ်ချက်အော်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော့် လီးလဲ တစ်ဝက်လောာက် အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ 

ဖြူဖြူမောင်က 

“ မောင်လေး ....ပြန်မထုတ်နဲ့ ...ဆက်သွင်းလိုက် .... ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်း  ”

မောင်ဇော်ကလည်း ဖြူဖြူမောင် ပြောတဲ့အတိုင်း လီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တာ အဖုတ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံ းဝင်သွားပါတော့တယ် ..။

နီလာက 

“ နာလိုက်တာ..မောင်ဇော်ရယ် ...... နင့်..ဟာကြီးကလည်း ...ကြီးလိုက်တာ  ”

ဝေဝေခိုင်က 

“ နာတာတွေ မနာတာတွေ.. နောက်မှပြော... နင်ပြီးရင် ငါတို့အလှည့် ကျန်သေးတယ် ..မောင်လေး မောင်ဇော်ရေ မင်းအစ်မ ကောင်းသွားအောင် ...လုပ်ပေးလိုက်ကွာ ”

မောင်ဇော်လည်း လက်နှစ်ဘက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာသေချာထောက်ပြီး နီလာ့ အဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း  ဒစ်နာရောက်တဲ့ အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ကြည့်တယ် ။ လီးမှာ အရည်ကြည်လေးတွေနဲ့အတူ သွေးစသွေးနလေးတွေ ကပ်ပါလာတာ တွေ့တယ်။ သူ့အစ်က ပါကင်ပေါက်သွားပြီ။ 

လီးကို အဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းတယ်။ အဖုတ်ရဲ့ အတွင်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လီးနဲ့ အတူ လိပ်ပြီး အထဲ ဝင်သွားတယ်။ နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ထုတ်တယ်။ အဖုတ် နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ ပြန်ပါလာတယ်။

မောင်ဇော် တဖြည်းဖြည်း မြန်လာတယ်။ နီလာကလည်း အောက်က တအင်းအင်းနဲ့ ညီးနေတယ်။ ဖြူဖြူမောင်ကလည်း ပါးစပ်က နီလာ့နို့နှစ်လုံးကို ပြန်လှန်တစ်လှည့်စီ စို့နေပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့ အဖုတ်သူ နှိုက်နေတယ်။

ဝေဝေခိုင်က မောင်ဇော့်ရှေ့တည့်တည့်မှာ လေးဖက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းပြီး သူ့အဖုတ်ကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ပွတ်နေပြီး ......

“ မောင်ဇော် ငါနင့်ကို.. ဖင်ကုန်းပြမယ်... နင် ငါ့ဖင်ကြီးကို..ကြည့်ပြီး နင့်အစ်မ..နီလာကို အားရပါးရ...လိုးစမ်းဟာ ... ”

မောင်ဇော့် မျက်စိရှေ့မှာ ဝေဝေခိုင့် ဖင်ပြောင်ကြီးက ပြူးလို့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းကြီး တစ်ဝိုက်ကလည်း အရည်တွေ တစ်လက်လက်နဲ့ ။ မောင်ဇော် တစ်ယောက် ဝေဝေခိုင့်ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ အရမ်းကြွလာတယ်။ နီလာ့ အဖုတ်ကို လိုးနေတဲ့ သူ့လီးကလည်း ပိုပြီး မာမာလာသလိုပဲ။

မောင်ဇော် တစ်သက်နဲ့ တစ်ကိုယ် ဒီလောက် မာတင်းနေအောင် တစ်ခါမှလီးမတောင်ဖူးဘူး။ မောင်ဇော် စိတ်ရှိလက်ရှိ နီလာ့ကို လိုးပါတော့တယ်။

အချက် ၃၀ လောက်စောင့်ပြီးတဲ့ အခါမှာ နီလာတစ်ယောက် ..

“ မောင်လေး ..... အား ... အား .... ကောင်းတယ် ...ကောင်းတယ် .......အီး ... မောင်လေး .. မောင်ဇော်.. ”

ဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ မောင်ဇော့် ကျောပြင်တစ်လျှောက် ကုပ်ဆွဲရင်း တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလို့ တစ်ချီပြီးသွားပါတော့တယ်။ မောင်ဇော်လည်း နောက်ထက် အချက် ၂၀ လောက် ခပ်သွက်သွက်ကလေး စောင့်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲနေပြီး နီလာ့အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ .

မောင်ဇော် တစ်ယောက် နီလာ့ ကိုယ်ပေါ်ကနေခွာပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လေး လှန်လိုက်တယ် ။ တစ်ချီလိုးပြီးသွားပေမဲ့ သူ့လီးက သိပ်မကျသေးဘူး။ ထောင်မတ် မနေတာပဲ ရှိတာ။ 

ဝေဝေခိုင်က လီးမှာ ပေနေတဲ့ အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ လရည်တွေကို တစ်ရှူးစလေးနဲ့ သေသေချာချာ သုပ်ပေးနေတယ်။ လက်တစ်ဖက်က သုပ်ရင် ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးဥလေးကို ဆွပေးလိုက်၊ ဂွင်းထူသလို လုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ဆိုတော့ မောင်ဇော့်လီးလည်း သိပ်မကြာလိုက်ဘူး။ ပြန်ပြီး ရာနှုံးပြည့် ထောင်မတ်လာတာပဲ ......။

လီးထောင်လာတော့ ဝေဝေခိုင်က လီးထိပ်ကလေးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာသယာငုံတယ်။ လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ကိုပတ်ပြီး ကစားတယ်။ မောင်ဇော် ကျဉ်တက်သွားပြီး ပါးစပ်က အ ... အ ..လို့တောင် အော်ယူရတယ်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတွေ ပြန်စုလာတယ်။ 

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ငါတို့အလှည့်တော့..ရောက်ပြီ .... မောင်လေး..မောင်ဇော်ရေ မင်းကို ရည်ရည်လည်လည် ဖီးဖြစ်သွားမောင် မမတို့နှစ်ယောက် ဝိုင်းပြုစုပေးမယ် ”

လို့ ပြောပြီး မောင်ဇော့ရဲ့ လူပျိုနို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးကို မရမက အတင်းပဲ သွားလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက်တယ်။

လက်တစ်ဘက်ကလည်း ကျန်တဲ့ မောင်ဇော့် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မနှစ်ဘက်ညှပ်ပြီး  ခပ်ဆပ်ဆပ်လေး ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။ မောင်ဇော့်ခင်ဗျာလည်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အောက်ပိုင်းမှာ လီးစုပ်တဲ့ အရသာ ကျန်တစ်ယောက်က နို့သီးလေးတွေကို ပွတ်ချေကိုက်ဆွဲပေးတဲ့  အရသာတွေကို တပြိုင်နက်ထဲ ခံစားပြီး သူ့လီးကြီး ဟာ သံချောင်းကြီးအလား မာတောင်လာပါတော့တယ်။

ဖြူဖြူမောင်က 

“ ဝေဝေခိုင်ရေ ငါအရင်...ခံချင်တယ်ဟယ် ....နင်နောက်မှ..ခံနော် ”

လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ဝေဝေခိုင်ကလည်း 

“ ရပါတယ် ..ငါ ပါရမီ..ဖြည့်ပေးတာပေါ့ ”

ဆိုပြီး စုပ်နေတဲ့ မောင်ဇော့လီးကို ပြန်လွတ်ပေးလိုက်တယ်။

ဖြူဖြူမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒတောင်နှစ်ချောင်းနဲ့ ထောက်၊ ဖင်ကုန်းပြီး ခါးလေးကို ညွှတ်ထွားလိုက်တယ်။  ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးနဲ့ အမွေးကင်းစင်တဲ့ အဖုတ်ညို စိမ့်စိမ့်လေးဟာ မောင်ဇော့်ကို လက်ယက်ခေါ်နေသလိုပဲ။ မောင်ဇော်လည်း ဖြူဖြူမောင် ကုန်းထားတဲ့ ဖင်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးကို အဖုတ်အဝမှာ တေ့လို့ အသားကုန် ဆောင့်ချလိုက်တာ လီးတစ်ချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီး ......

ဖြူဖြူမောင် တစ်ယောက်

“ အား ..... မောင်လေးရယ်.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့... ငါ့အဖုတ်တော့..ကွဲ တော့မှာပဲ ... ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ဆွဲထုတ်နော်.. ”

မောင်ဇော် ဖြူဖြူမောင့် အဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်စွဲထုတ်တယ်။ အဖုတ်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လိပ်ပြီး ပါလာတယ်။ နောက် ဒစ်နားရောက်တော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းတယ်။ ခုနက စူထွက်လာတဲ့ နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လိပ်ပြီး ပြန်ဝင်သွားတယ်။ အဲလို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်လုပ်ပြီးတော့ မောင်ဇော့်လက်နှစ်ဘက်ကို ဝေဝေခိုင်က ကိုင်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားတဲ့ ဖြူဖြူမောင့်နို့နျစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ခိုင်းတယ်။

မောင်ဇော်လည်း ခပ်ကုန်းကုန်း အနေအထားလေး အတိုင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးတယ်။ ဝေဝေခိုင့် လက်တစ်ဘက်ကလည်း ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ မောင့်ဇော့် လချောင်းကြီးနားက ဂွေးဥကလေးကို ကစားပေးနေတယ်။

ဝေဝေခိုင်က 

“ မောင်ဇော် ... မောင်လေး ...မိန်းမတွေကို လိုးတယ်ဆိုတာ ...အသွင်းအထုတ် မြန်မြန်လုပ်ဖို့ထက်.. TIMING မှန်ဖို့လိုက်တယ်.. ပြောချင်တာက... ဒီလိုကွာ... အဖုတ်ထဲကို လီးအဝင်အထွက်..တစ်ခါလုပ်လို့ တစ်စက္ကန့်ကြာတယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ခါ အဝင်အထွက်...လုပ်တိုင်းလည်း တစ်စက္ကန့်စီကြာဖို့..လိုတယ် ”

“ အေး..ဟုတ်ပြီ အဲလို Timing မှန်မှန်လေးလုပ်ပေး ”

မကြာသေးခင် အချိန်ပိုင်းကလေးကမှ လိုးတယ်ဆိုတာကို လက်တွေ့ကျကျ နှဖူးတွေဒူးတွေ့ လုပ်ဖူးတဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် ပထမတစ်ကြိမ်ထဲမှာတင် ကောင်မလေး ၃ ယောက်ကို တစ်ဆက်ထဲ လိုးခွင့်ရလိုက်ပါတော့တယ်။

အခုလည်း ဒုတိယမြောက်တစ်ယောကို လိုးနေပြီ ......။

မောင်ဇော် တစ်ယောက်Timing မှန်မှန်လေး လိုးပေးလိုက်တဲ့ အတွက် ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ် ရောက်ဖို့ အတွက် ဒီဂရီတွေဟာ ဒီရေတွေအလား တရိတ်ရိတ် တက်လာပါတယ်။ ဖြူဖြူမောင် ဒီဂရီတွေ တက်လေလေ....အဖုတ်ထဲက ဖြစ်ညှစ်ဆွဲသလို ဖြစ်ပြီး မောင်ဇော်လည်း ကောင်းလေလေ....။ ဆောင့်ချက်တွေလည်း အားပါပြီး မြန်လေလေဖြစ်လာပါတယ်။ 

ဖြူဖြူမောင်က 

“ မောင်ဇော် ခဏရပ်ဦး ငါဒီပုံစံနဲ့ ပြီးတာမကြိုက်ဘူး ပက်လက်လေး ပြီးချင်လို့ ”

ဆိုပြီး ဖင်ကုန်းထားရာကနေ ကိုယ်ကို လှဲချလိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော်လည်း ချက်ချင်းပဲ အပေါ်ကတက်ခွပြီး လှေကြီးထို းပုံစံနဲ့ အဖုတ်ထဲကို လီးပြန်ထည့်ပြီး Timing မှန်မှန်လေး လိုးပါတော့တယ်။

မောင်ဇော် လိုးပြီးသွားလို့ မှိန်းနေတဲ့ နီလာကလည်း ပြန်လန်းဆန်းလာပြီး ဖြူဖြူမောင့် နို့တစ်ဘက်ကို ပါးစပ်နဲ့စို့ နောက် နို့တစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ပေးနေပါပြီ ....။ အချက် သိပ်များများတောင် မလိုးလိုက်ရပါဘူး ဖြူဖြူမောင် တစ်ယောက် တွန်းလိန်ကောက်ကွေးလို့

“ အား..... အိုး.... အိုး ... မောင်ဇော် ... မောင်လေး .... မမပြီးပြီ ... ပြီးပြီး ..... အား .... ဟား ... အား ...  ”

ဆိုပြီး

မောင်ဇော့် လက်မောင် နှစ်ဘက်ကို အသားကုန် ဆုပ်ထားလို့ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ မောင်ဇော်လည်း ဖြူဖြူမောင့် အဖုတ်ရဲ့ ညှစ်အားတွေရယ်။ ဝေဝေခိုင်က နောက်ကနေ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ကစားပေးနေတာတွေရယ်ကြောင့် မရှေးမနှောင်းဆိုသလို.... 

“ မမ ... အား .... အား ... မမ .. "

ဆိုပြီး ဖြူဖြူမောင့် အဖုတ်ထဲကို လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။