မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၇ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၇ )

…...... ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

"အဲတော့မှ ပဲ အန်တီ့ကို ကျနော်သတိထားကြည့်မိတယ်။ အန်တီက မမရတနာ နဲ့ အတော်ဆင်တာပဲ၊ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်တင်မက၊ မျက်နှာကပါ နည်းနည်းလေး ဆင်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မနေနိုင်လို့ မေးလိုက်တယ်။ ဟေ့ကောင်မင်းက မင်းမာမီ ကို တကယ်လိုးချင်နေလို့ အန်တီကို ဖန်တက်ဆီ ရိုးပလေး လုပ်နေတာလားလို့၊ ဆိုတော့ ၊ အင်းတဲ့၊ တကယ် ဖြစ်နိုင်ရင် တော့ လိုးချင်တာပေါ့တဲ့"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို စုပ်ပေးနေရာမှ ထလိုက်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ ပေါင်ပေါ် မရောက်မှီ လီးကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလေသည်။ ဖိုးတုတ် ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကာ သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံကာ ထိုးသွင်းရင်းက နူတ်ခမ်းချင်းကပ်ကာ၊

"မာမီက သားလိုးတာကို ခံချင်တာလား"

ဟု ဝေယံမြကြည် အသွင်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခမြာ မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ သူမ မျက်နှာကို ဖွက်လိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ကျောကုံးကို သူမ လက်သည်းတွေ ဖြင့် ကုတ်ခြစ်လိုက်လေသည်။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို အုပ်ငုံထားသော သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ပွစေ့ပွစေ့ ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်ပေးလာသဖြင့် သူမ ဖီးအရမ်းတက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းဖိုးတုတ် သိလေသည်။ ဖိုးတုတ် က ပြုံးရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးတန်ကြီးကို အသွင်းအထုတ်ဖြင့် လိုးလေသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေ့ါကီ စတိုင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းရင်း အနောက်မှ လိုးကာ ဖိုးတုတ် ကို စကားလှမ်းပြောလေသည်။

"အဲတော့ ကျနော်က ဟေကောင် ငါ ရန်ကုန်သွားရင်း မင်းမာမီ ကို စည်းရုံး ပေးလို့ ရမယ်ဆိုရင် မင်းလုပ်မလားလို့ မေးလိုက်တယ်။ ဒီကောင်က ရလို့ကတော့ ဟေ့ကောင် မင်းကို ငါ့အန်တီပေးလိုးလိုက်မယ် တဲ့ ဟားဟား"

ဖိုးတုတ်က ဖီးအရမ်းတက်ပြီး အသက်ရှုသံ အရမ်းမြန်လာနေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နားနားကို ကပ်ကာ၊ 

"မာမီ သား မာမီ့ကို ဒေါ့ကီ လိုးချင်တယ် လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား"

ဟု ပြောလိုက်ရာ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရှက်တက်တက်လေးဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး မွေ့ယာပေါ်တွက် လေးဖက်ထောက်ပေးလေသည်။ ဖိုးတုတ်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးအောက်မှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေတော့သည်။

"အ.... အီးးးးးးးးးး"

"ဖွတ်.....ဖတ်....ဖတ်.....ဖလွတ်....ဖြွတ်....ဖတ်...."

နောက်တော့ သူတို့ ဘုတ်ကင်လုပ်ထားသည့် နောက်တခန်းသို့ ပင် မသွားတော့ပဲ နှစ်တွဲစလုံး ထို ဟော်တယ် အခန်း တခုထဲ တွင်သာ အိပ်ကြတော့သည်။

...................................................................................................................

အခန်း  ( ၁၃ )

နောက်တနေ့ည မန္တလေး ရောက်တော့လည်း ဟော်တယ် တခုတွင် အခန်း နှစ်ခန်းငှားလိုက်သည်။ မနက်ပိုင်း ဘုရားဖူး၊ ဈေးသွား လျှောက်လည်ကြပြီး နေ့ခင်းဘက် ပြန်လာကာ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့က တခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ တခန်းစီ သွားကာ အနားယူ အိပ်စက်ကြသည်။ 

ကုတင်ပေါ်၌ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်မျက်နှာအပ်ကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခါးကို ဖက်ထားရင်း၊

"သူ့ကို သားက ပြောတယ် ဆိုတာ တကယ်လား လုပ်ဇာတ်လား"

"အော်ကွာ မမရတနာက လည်း တကယ်ပေါ့၊ မောင်က ဘာလို့ လိမ်ပြောရမှာလည်း၊ မမရတနာ့ သားက သူ့စော် အန်တီ့ ကို လိုးတာတောင် မာမီ မာမီ နဲ့ ခေါ်လိုးနေတာ"

"အို အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်တာဖြစ်မှာပေါ့၊ တကယ်တမ်းကျတော့ ဘယ်ဖြစ်နိုင်မလဲ သားအမိချင်းက"

"မမ ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံး က အရွယ်ရောက်ပြီးသားတွေလေ၊ နှစ်ဦးသဘောတူ ရင် ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ"

"အို ဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် တခုခု ကြောင့် အဲဒီ သတင်း ပေါက်ကြား သွားရင် တို့ တော့ သေပြီပဲ၊ ကိုမြကြည်မျက်နှာလည်း ဘယ်သွားထား မလဲ၊ တဆွေလုံး တမျိုးလုံး သိက္ခာ ဘယ်လို ပြန်ဆယ်ရတော့ မှာလဲ"

"နှစ်ဦးစလုံး လည်း သဘောတူတယ် ကိုယ့်အိမ်တွင်း ကိုယ်ဖြစ်တယ် ဆိုရင် ဘယ်သူက သိလို့ပေါက်ကြားရမှာလဲ၊ မောင့်ကို တော့ စိတ်ချ၊ မမ သိက္ခာကျဖို့ က မမ သား နဲ့ ဖြစ်မှ မဟုတ်ဘူး၊ မောင် နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာတောင် ပေါက်ကြားသွားလို့ကတော့ မမ သိက္ခာ ပြန်ဆည်ဖို့ လွယ်မှ မလွယ်တာ"

"အင်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူက စပြီး ဘယ်လို ဖြစ်မှာလဲလို့"

"အဲဒီ အတွက် မပူနဲ့ မောင် ကြားထဲကနေလုပ်ပေးမယ်၊ ပိုပြီး လုံခြုံစိတ်ချ ချင်ရင် စလုံးကို လာခဲ့ပါလား၊ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဘူး၊ မောင်တို့ အခန်းမှာ ပဲအိပ်။ မောင် တနေရာ သွားအိပ်မယ်၊ မမ သား နဲ့ မမ အိမ်ခန်းမှာ စိတ်ကြိုက်သာနေ ဘယ်လိုလဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အသက်ရှု တွေ မြန်လာပြီး၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို တိုးခွေ့ကာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် လေး ဖက်တွယ်လာသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ ကို တွေးမိပြီး လီးတောင်လာခဲ့သည်။

"မာမီ မာမီ့ကို သားချစ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ သားကို ချစ်ခွင့် ပြုပါလားမာမီရယ်"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မေးစေ့လေးကို လက်ဖြင့် ပင့်မရင်း အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ပြောကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကွင်းကို ဖြေချရင်း ပေါင်ခွဆုံ ကို နိူက်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေလေပြီ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အသက်ကို မဝတဝ ရှုရင်း၊

"မာမီ ကြောက်တယ် သားရယ် ဒိပြင်လူတွေသိကုန်ရင် မာမီတို့ ကိုယ်ကျိုးနည်းရခြေရဲ့"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ထားရင်း ပြောနေသဖြင့် သူမ စိတ်ထဲမှာ မိမိ ကို သူမ သားအဖြစ် မှန်းနေပြီ ဆိုတာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝေယံမြကြည် ဟု အသွင်ဆောင်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံကာ လိုးလေတော့သည်။ သူ့လီးကြီးကို တချက်ထည်း အဆုံး ထိ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ပြီး ခနတာ စိမ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ြဖ်ည်းဖြည်းချင်း ဒစ်နားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အပေါက်ဝတွင် တေ့ထားကာ၊

"မာမီ သား မာမီ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တော့မယ်နော်"

"အင်း ဆောင့်ကွာ၊သား နာနာ သာဆောင့်ပါတော့"

နေ့ခင်း အနားယူ အိပ်စက်မည်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေသည့် စုံတွဲ တတွဲက တော့ အိပ်မပျော်နိုင်ပဲ ချစ်တိုက်ပွဲတပွဲကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စနွဲကြလေပြီ။

နောက်တခန်းမှာလည်း ထိုနည်း ၎င်း ပင်။ ဖိုးတုတ် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ထွေးဖက်ထားရင်း သူလက် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။

"မိန်းမ ဟို မမရတနာ ကို ဘယ်လိုထင်လဲ"

ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုလျှင် ဖီးလာသလို ခေါ်ကြလေသည်။

"ဘာကို ဘယ်လို ထင်ရမှာလဲ ယောက်ျားရဲ့"

"သူက သူ့သားကို တကယ်ဖီးနေတာလား"

"ပြောတတ်ဘူးလေ ခစ်ခစ်၊ သူ့စိတ်ထဲကဟာ ကိုယ်ဘယ်သိမလဲ"

"မိန်းမ ရော မိန်းမ ရဲ့ သား က အဲလို ဖီးရှိတယ် ဆိုရင် ဘယ်လို သဘောရလဲ"

"အို ကြံကြီးစည်ရာ၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေ"

"ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာပဲ ယောက်ျား က မိန်းမ ရဲ့ သားနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်းပဲလေ"

"အဲဒါ ဘာဆိုင်လဲ ယောက်ျား က ယောက်ျား ၊ သားက သားပဲလေ တူမှ မတူတာ"

"ဒါပေမဲ့ သားက ဖီးလာလို့ ယောက်ျား က မိန်းမကို လုပ်သလို သူကလည်း မိန်းမကို အတင်းတက်လုပ်ရင်ရော"

"လုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"

"မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မနေ့ညက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရဲ့ သား ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြနေတော့ မိန်းမ ဖီးတက်နေတာ ယောက်ျား သိပါတယ်နော် ဟွန့်"

"စိတ်ကူး နဲ့က တော့ တက်တာပေါ့လို့ တော်တော့ ယောက်ျားရယ် မျက်နှာပူစရာကြီးတွေ"

"ဟော ကြည့် ပြောရင်းနဲ့ တောင် စောက်ရည်တွေက တောက်တောက်ကျနေပြီ"

"အိုဒါက သူမှ လက်အငြိမ်မနေပဲဟာ၊ ယောက်ျားနော် ဟွန်း"

"အို.........."

"မာမီရယ် ချစ်ချင်တယ်ကွာ"

"ဟင့်အင်း.....အီးးးး ....အင်း....."

ဖိုးတုတ် လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ငြီးသံသာ ပေးနိုင်တော့သည်။ အချစ် ပင်လယ်ကို ကူးခပ်ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီလေ။

.......................................................................................................................

ညနေပိုင်းကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ စားစရာသောက်စရာများ သွားဝယ်ကြသည်။ နေ့လည်ပိုင်းက တချီစီ ဆွဲပြီး အိပ်ပျော်သွားကြကာ ညနေမှ တရေးနိုးသဖြင့် အားလုံး အိပ်ရေးတွေ ဝ ကာ အားအင်ပြည့်နေကြသည်။ မနေ့ကအတိုင်းစားကြသောက်ကြသည်။ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အောက်ခံ ဘရာ၊ ပင်တီ မပါပဲ အပေါ်က တကိုယ်လုံးတဆက်တည်း ဂါဝန် ပွပွကြီး များဝတ်ထား ကြသည်။

သောက်စားပြီး အရှိန်ရလာကြတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို နူတ်ခမ်းချင်းနမ်း ရင်း  တိုးတိုးလေး တခုခု ပြောကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဘေးမှ ထလာပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ဖိုးတုတ် က လိုက်သွားလိုက်ပါဟု အမူ အယာ ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဂါဝန်ကြီးကို အနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကလည်း လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော ကိုယ်လုံး တီးအလှက ပေါ်လာခဲ့သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ၊ နို့တွေကို စုပ်နမ်းပြီးမှ သူက ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့ကို ကျောပေးလျှက် သူ့မျက်နှာ ကိုခွ ဒူးထောက်ထိုင်စေသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးတို့ တည့်နေမှ ခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ် ပေါ်တည့်တည့် ထိုင်ချစေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ရှေ့ကို နည်းနည်းလေး ကုံးပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ စောက်ဖုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်တို့ ထိလေသည်။ ပထမတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ကို ဆစ်စတီနီုင်းလုပ်ခိုင်းမည်ထင်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူမ တို့ နေရာချနေစဉ်မှာပင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဂါဝန်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှ မချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လာကိုင်ကာ ထုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်က သူမ စောက်စေ့ ကို စုပ်လိုက် လျှာက စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း အတွင်းသား တို့ကို ရက်လိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် အရသာခံရင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ လိးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ကြည့်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အနောက်မှ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးကြီး တတ်ကာ လိုးတော့သည်။ 

အစားအသောက်သွားဝယ်ကတည်း က ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ လမ်းမှာ တိုင်ပင်လာခဲ့ကြသည်။ စော်ကြီးတွေကို တူးအင်ဝမ်း ဆွဲကြမည်လို့။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အစကတည်းက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သူမကို ပြောထားသဖြင့် တူးအင်ဝမ်း ဆွဲမည်ဆိုသည်ကို သိလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကသာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ပါးစပ်က လီးတချောင်းကို စုပ်ရင်း နောက်က လီးတချောင်း သူမကို လိုးပေးတာ ခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ခံစားချင်လာမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးနေသော မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကြောင့် သူမလည်း ဖီးတွေ တက်လာသဖြင့် ရှေ့သို့ ကိုင်းကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စုပ်နေသော မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီး ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ကို ပြုံးပြကာ လီးကိုပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ပေးလိုက်သည်။ သူမ က လဥတွေကို ဆွဲကာ ငုံစုပ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ လီးကို ငုံ့စုပ်လေသည်။ 

ထိုသို့ ခနတာ လုပ်နေကြပြီးနောက် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့မျက်နှာပေါ်မှ ခနထ စေပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဂျိုင်းမှ မကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် တက်လျှက် သူ့လီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်တွင် တေ့စေလိုက်သည်၊ ဖိုးတုတ်လည်း ကြိုတင် တိုင်ပင်ထားသည်မို့ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒန်ကို ယူကာ သူ့လီးကြီးတွင် စွတ်လိုက်သည်။ ဂျယ်ဗူးကို လည်း ယူကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ဝတွင် ညှစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း သူမ ရှေ့တွင် ဘာဖြစ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ထဲသို့ ဂျယ်များကို ညှစ်ထည့်ပြီး လက်ညိုး လက်ခလည်တို့ ဖြင့် ခနတာ ထိုးသွင်း ကာ ဖင်ပေါက်ကို အသားကျစေပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ လိုးတော့သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ အတွက် ပထမဦးဆုံး အကြိမ် စောက်ဖုတ် နှင့် ဖင်ကို လီးတချောင်းစီ ဖြင့် တပြိုင်ထည်း လိုးတာ ခံဘူးခြင်း ဖြစ်ရာ အသံမျိုးစုံ ထွက်ငြီးရင်း အရသာတွေ တွေ့နေရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှ ယောက်ျား နှစ်ယောက် က မိန်းမ တယောက်ကို တပြိုင်ထဲ လိုးနေတာ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေမိရှာသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ အတွက် ပထမဦးဆုံး အရသာမို့ ခနလေးဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တက်ကာ ပြီးသွားရှာသည်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ အခုမှ အရှိန်တက်တုံးမို့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ခနဖယ်ခိုင်းကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူမ အစား ဝင်ခိုင်းလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း သူမ ဘဝ အတွက် ပထမဆုံး ယောက်ျား နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ လိုးသည်ကို ခံစားရလေသည်။ 

နောက်တော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်တို့လည်း အရှေ့အနောက်လဲ ခြင်းဖြင့် လည်းကောင်း၊ မိန်းမ လဲခြင်း ဖြင့် လည်း ကောင်း ထိုတည တာ ကာမ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစား ကြလေတော့သည်။ 

နောက်တနေ့ တောင်ကြီး သို့ ထွက်ခွာလာကြလေသည်။

..................................................................................................

အခန်း ( ၁၄ )

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ခရီးထွက်သွားတော့ အနောက်မှ ရှဲဒိုး ထည့်ပေးလိုက်ချင်သော်လည်း သူ ပေးထားသော ဂတိကို ဖျက်သလို ဖြစ်နေမှာမို့ လွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့ အပြင် မူးယစ်ဆေးဝါး များ နိုင်ငံတကာသို့ ဖြန့်ချီပေးနေသော ဂိုဏ်း က လည်း တော်တော့်ကို ဆိုးလာသည်မို့ သူအလုပ်အတော်ရှုတ်ရ သည်။ မာလာ့ ကိုလည်း အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံ သို့ လွတ်ထားရသဖြင့် စိတ်ထဲ တွင် တထင့်ထင့် နှင့်၊ သူ တို့ နှစ်ယောက် အပင်ညာ ကိစ္စ သွားစဉ်က သူတို့ အိပ်ခန်းကို ဆာဗေးလန့်လုပ်ထားခဲ့သည့် ဗီဒီယို မှာ အပင်ညာ့ လူတွေ လက်ထဲ မှာ ရှိနိုင်လေသည်။ အကယ်၍ သာ အပင်ညာ့ လူတွေထဲမှ သူ့ဆရာအတွက် လက်စားခြေလို သူတွေ ရှိပါက မာလာ့ အတွက် အန္တရာယ် မကင်းခြေ။ မာလာ မှာ လုံးဝ အန်ဒါကာဗာ မဟုတ်ပဲ ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့တခု နှင့် တွဲလုပ်နေရသည်မို့ သူ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရလေသည်။ 

ထိုဂိုဏ်း မှာ ရွေတြိဂံ နယ်မြေနားမှ တဆင့် မြန်မာ၊ လားအို နှင့်ယိုးဒယားတို့ ကို ဖြတ်ကာ နိုင်ငံတကာ သို့ မူးယစ်ဆေးဝါးတို့ကို ပို့ဆောင်နေတာကို သိကြပေမဲ့ သူတို့ လမ်းကြောင်း နှင့် ဘယ်လို ဘယ်နည်းထွက်သည်ကို မသိကြ ခြေ။ အတော်ပင် အတွင်းကျကျ ထိ ရောက်သွားသော မြန်မာထောက်လှမ်းရေးမှ အန်ဒါကာဗာ အေးဂျင့် နှစ်ယောက် အသတ်ခံလိုက်ရပြီး တော့ သူတို့ ရထားသော သတင်း အဆက်အသွယ်များ မှာ အစအန ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။ ယခု နောက်ပိုင်း အင်ဖော်မက် တို့ ဆီ မှ ရသော သတင်းအရ မြန်မာပြည်တွင်းသို့ ဝင်လာပြီးမှ နယ်စပ်မှာတွင် ယိုးဒယား ဘက် ပြန်ထွက် သည်ဟု သိလာရသဖြင့် လမ်းကြောင်းကျရာ နေရာ များဖြစ်သည့် ကျိုင်းတုံ တာချီလိပ် တို့ ဘက်တွင် သူတို့ အေးဂျင့်များ၊ အင်ဖော်မက် များကို နေရာ အနံ့ ချထားပြီး စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ တဖက်ကမ်းက ထိုင်းနယ်စပ်တွင်လည်း မာလာရဲကျော် အပါအဝင်၊ မြန်မာထောက်လှမ်းရေး များနှင့် ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေးတို့ ခြေကျင်းလိမ် ကာ လှုပ်ရှားနေကြသည်။ 

မြန်မာပြည်တွင်း ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ အတွက် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တာဝန်ယူထားရသဖြင့် တောင်ကြီးသို့ သွားကာ အရေးပေါ် ဟက်ကွာတာ ဖွင့် ပြီး စီစဉ်ညွှန်ကြားဖို့ လိုအပ်လာသည်။ ချက်ချင်းပင် တောင်ကြီးသို့ တပ်မှ ရဟတ်ယာဉ် ဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြီးမြို့ပေါ် ရောက်တော့ သူတို့ ယာယီ ဖွင့်ထားသော ဟက်ကွာတာမှ သတင်းများ ကို ရယူခြင်း၊ လိုအပ်သည့် စီစဉ်ညွှန်ကြားမှုများ လုပ်ခြင်း တို့ကို တောက်လျှောက်လုပ်ရလေသည်။ မာလာ့ ဆီမှ လည်း အရေးကြီးသော မက်ဆေ့ကို ရလေသည်။ 

မာလာ က ယခု လှုပ်ရှားနေသော ဂိုဏ်း မှာ ယခင်က အပင်ညာ့ လူတချို့ ပါကြောင်း၊ ယခင် က သူတို့ အန်ဒါကာဗာ အနေဖြင့် သွားခဲ့ကြစဉ်က ရထားသော ဓါတ်ပုံ များ ပင်ထိုလူတွေ ဆီမှာ ရှိကြောင်း၊ သူမ ကတော့ ယခု ရုပ်ဖျက်ထားတာက တကြောင်း၊ သူမ ကိုလည်း ထိုအခါက ပင်မည်သူမှ ထောက်လှမ်းရေးက လို့ မထင် ယာယီခေါ်လာသော ကြေးစားဖြစ်မည်ဆိုဟု တွက်ထားကာ၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ ကိုပဲ အာရုံစိုက်နေကြကြောင်း။ ပြင်သစ် နိုင်ငံ ပါရီ မြို့တွင် နိုင်ငံခြားရေး ဝန်ကြီး လုပ်ကြံခံရချိန် လွတ်သွားတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟ ပုံ များမှာ အင်တာနေရှင်နယ် တီဗီသတင်း များမှာပါရှိပြီး သူတို့ က မှတ်မိသွားသဖြင့် ဗိုလ်မှူးသီဟ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူတို့ သိနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဒက်ဒီ အထူးသတိထားရန် လိုကြောင်း ၊ စသဖြင့် စိတ်ပူစွာ မက်ဆေ့ကို ပို့လာလေသည်။ 

ပထမ က သူတို့ ယာယီဟက်ကွာတာကို တာချီလိပ်တွင် သွားလုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်သော်လည်း လုံခြုံရေး စိတ်မချရသဖြင့် တောင်ကြီးမှာပင်ဆက်ထားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ယာယီဟက်ကွာတာမှာ သူအမြဲတမ်း ရှိနေစရာ မလိုသော်လည်း အရေးပေါ်ပါက သူချက်ချင်း သွားရောက်ကာ စီစဉ်ညွှန်ကြားနိုင်ဖို့ အနီးနားရှိ သူတို့ ထောက်လှမ်းရေး ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် တခု တွင် သူနေလေသည်။ 

တနေ့ မနက်ပိုင်း အနီးအနား လဘက်ရည်ဆိုင်တခု သို့ အရပ်အဝတ်အစားဝတ် ထားသည့် ဗိုလ်ကြီး တယောက် နှင့် အတူ မနက်စာ သွားစားကြသည်။ စားပြီး သူနေသောနေရာသို့ ပြန်လာကြသည့်လမ်းတွင် သူ့အိမ်က လန်းခရူဇာကို အနောက်မှ လှမ်းမြင်လိုက်ရလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ထူးဆန်းသွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ကို ပြောတော့ မေမြို့ လားရှိုးဘက်တဲ့။ အခုတော့ သူ့ကားကို တောင်ကြီးမြိုပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကားမောင်းနေသည့် ဗိုလ်ကြီးကို ထိုကားနောက်သို့ ခပ်ခွာခွာ မှ လိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဗိုလ်ကြီးမှာ ရှမ်းပြည်နယ်မှ ဖြစ်သဖြင့် ထို လန်းခရူဇာကို သူ့ကားမှန်းမသိပေ။သူခိုင်းသည့်အတိုင်းသာ အနောက်မှ ခပ်ခွာခွာ လိုက်ခဲ့ရာ၊ ဟော်တယ်တခု သို့ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"တပ်မှူး ဟော်တယ်ထဲ လိုက်မလား"

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ခန စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူ့ကိစ္စကို ဒီဗိုလ်ကြီးလေး မသိစေချင်။ ဒီဗိုလ်ကြီးက တာဝန်ဖြင့် နေ့လည် ကျိုင်းတုံသို့ သွားရမည်ဆိုတာ သူသိပြီး ဖြစ်သည်။

"မလိုက်တော့ဘူး၊ ကိုယ်က အစက ကိုယ်ထင်တဲ့ ကားလားလို့ တကယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ခုကိုယ့်ကို ဟက်ကွာတာ ပို့ပေး ကိုယ်လုပ်စာလေး နည်းနည်းရှိလို့၊ ဗိုလ်ကြီး ဒီနေ့ ကျိုင်းတုံ သွားမှာမ ဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ကို အရပ်သုံး ကားလေး တစီး ထားထားပေးလိုက်"

"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှူး"

ဟက်ကွာတာ ရောက်တော့ သူ့ကို ထားပြိး ဗိုလ်ကြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ သူသုံးဖို့ ကားတစီး တပ်သားတယောက်လာပို့ပေးလိမ့်မည်ဟု ဆိုသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟ သူ့လန်ခရုဇာ ဝင်သွားသည့် ဟော်တယ် တည်ရှိသည့် ဧရိယာတခုလုံး က ငါးမိုင်ပတ်လည်အတွင်းရှိ ဟော်တယ်များမှ ဧည့်သည်စာရင်း ကော်ပီများ ယူခိုင်းလိုက်သည်။ နောက်တနာရီ အကြာတွင် သူ့စားပွဲပေါ်တွင် ဟော်တယ် ဆယ့်ငါးခုလောက် တို့မှ ဧည့်စာရင်း လစ် စာရွက်များ ရောက်နေလေပြီ။ သူက ဟိုလှန်ဒီလှန်သလို လုပ်ရင်းက ဖိုးတုတ်တို့ ဝင်သွားသောဟော်တယ်ကို သာ ရွေးယူကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ 

စာရင်း လစ်စ် ထဲတွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်က တခန်းယူထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် နည်းနည်းတော့ စိတ်ချမ်းသာ သွားတယ် အနည်းဆုံးတော့ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဖြစ်နေသည်ကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မသိလောက်ဘူးပေါ့ဟု လျှော့တွေးလိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ သူစဉ်းစားလို့ မရ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ယောက်ျား ရော သားကို ရော သူသိလေသည်။ ယခုက တစိမ်းတယောက် ဆိုတော့ ဘာများလဲ ကွက်ရှင်းမှတ်ခ် သူ့ခေါင်းထဲ ပြနေလေသည်။ 

သူ့ဖုံးကို ထုတ်ကာ ထိုဟော်တယ်သို့ ဖုံးဆက်ပြီး အခန်းတခန်း ကို ဘုတ်ခ် လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းနှင့် ကပ်နိုင်သလောက်ကပ်သည့် အခန်းကို တောင်းလိုက်သည်။ ရသည်နှင့် သူ နောက်တနာရီလောက်ရောက်မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ 

သူရောက်သွားတော့ ဟော်တယ် ကားပတ်ကင်မှာ သူတို့ လန်ခရုဇာ ကား မရှိခြေ။ ထို့ကြောင့် ရီဆက်ရှင်းဝင်ပြီး သူ့အခန်းသော့ ယူကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ယူထားသည့် အခန်းရှိရာ အထပ်သို့ တက်လာခဲ့လေသည်။ နေ့ခင်းဘက် အခန်းများကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးချိန်မို့ ဟောဝေးတွင် မည်သူမှ မရှိရှင်းနေသည်။ သူ့မှာ ရှိသည့် ဂတ်ဂျက် တို့ဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အခန်းကို ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ သူတို့ လည်း ပစ္စည်းများ ချထားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွား ကြပုံ ရသည်၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ က ခြေရာလက်ရာ မပျက်စေပဲ အခန်းတွင်း စပိုင်ကင်မရာမိုက်ကရိုဖုံးတို့ကို ဝှက်ထား လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် တို့ အခန်းကို လည်း ထိုအတိုင်းပင် ဝင်ကာ ကင်မရာများ တပ်ခဲ့ပြီး  သူ့အခန်းသို့ ပြန်ခဲ့လေသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလိုက်ပြီး နားနေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် သူ့ကို လိမ်သွားသည်ကို သိပ်မကျေနပ်မိခြေ၊ သို့သော်လည်း သူ လိုက်ကြည့်နေမှာစိုး လို့ လိမ်တာ ဖြစ်မှာပါဟု ဖြေသိမ့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုလည်း သူမ ဘယ်လို များ ပြောသလဲ ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖေါက်ပြန်တာကို သိလား မသိဘူးလား၊ သူတို့ နှင့် တွဲပါလာသည့် ကောင်လေး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုတာကရော ဘယ်လို ပတ်သက်နေလဲ၊ အတွေးတွေ ယောက်ယက်ခတ်ရင်း အဲယားကွန်း အရှိန်လေး နှင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ 

ဖြတ်ကနဲတရေးနိုးလာတော့ ညနေစောင်းလေးလို ဖြစ်နေသည်။ ဘေးအခန်းက တဟားဟား ရီမောသံတို့ ကြောင့် နိုးလာခြင်း ဖြစ်သည်။ အသင့်ဖွင့်ထားသော လက်တော့ကို ပါဝါအွန်လိုက်တော့ ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ပေါ်လာတာက ကင်မရာ လေးလုံး မှ ပုံများ ဖြစ်သည်။ လူအကုန်မြင်နေရာသည့် ကင်မရာမှ ဝင်းဒိုးကို အကျယ်ချဲ့လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းမှာ လူလေးယောက် အစားအသောက်များ စားပြီး စကားပြောဆို နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ မှီထိုင်နေသလို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း နောက်ကောင်လေး တယောက် ရင်ခွင်ထဲမှာ၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုတာ ဒီကောင်လေး ပဲ ဖြစ်မှာပဲ ဟု ဟော်တယ် ဧည့်စာရင်း ကြည့်ထားသော ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော်က တွက်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပွဲက ကြမ်းလာကြသည်။ အတွဲနှစ်တွဲ မှာ အချင်းချင်း ရှေ့မှာပင် မရှက်မရွံ့ နို့တွေကိုင် လီးတွေကိုင် ကစ်စ် တွေပေး နှင့် လုပ်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပင် ကြည့်ရင်း ကလီးတောင်လာခဲ့ရ သည်။ နောက်ပိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်ပြီးတော့ တူးဘိုင်ဝမ်းတွေ ဆွင်းကင်းတွေ လုပ်လာကြတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ထုနေမိသည် အထိ စိတ်တက်ကြွလာရလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်လုံးတီး အလှကို လည်း အခုမှ မြင်ဖူးတော့ စိတ်ထဲ တွင်တော့ တေးထားသည် တခါလောက်တော့ ရအောင် ဆွဲအုန်းမည်ဟု။ ကြည့်ရင်း ထုရင်း ပင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး တချီပြီးသွားသည်။ ဟိုဖက်ခန်းက ကောင်တွေက တော့ ဆွဲတုန်းပင်။ လူငယ်ခြေသွက်တွေမို့ အားကောင်းမောင်းသန် လရည်လည်း ပြန်အပြည့် မြန်သလားမသိ။  ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပင် လရည်ထွက် ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ ဆက်မကြည့်ချင်တော့၊ သူ့ကင်မရာ များက ရီကော့လည်း လုပ်ထားသည်မို့၊ နောက်မှ အေးဆေး ပြန်ကြည့်တော့မည်ဟု တွေးရင်း အိပ်ယာပေါ် ခနလှဲလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ဒီတခါတရေးနိုးတော့ ညရောက်နေလေပြီ။ သူ့လက်တော့စခရင်လည်း မှောင်နေတာမို့ ထိုအခန်းမှာ လူမရှိတာလား လှုပ်ရှားမှု မရှိတာလား ဟု တွေးရင်း မယ်နူရယ်ဖြင့် ကင်မရာကို လှမ်းဖွင့်လိုက်တော့ .ကုတင်ပေါ်တွင် ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ပျော်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တတွဲကို တော့ မတွေ့ရတော့ခြေ။ တခြား အခန်းပဲ သွားနေသလားဟု ထိုအခန်းတွင် တတ်ထားသော ကင်မရာကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လည်း အခန်းထဲ မှာ မည်သူမှ မရှိ။ 

သူ လက်ထောက်တယောက်ကို ခေါ်ပြီး သူဒီည ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် မှာ ပြန်အိပ်မည် မဟုတ်ကြောင်း အရေးပေါ် ပါက သူ့ဖုံးကို ခေါ်ဖို့ ပြောထားလိုက်သည်။ ဗိုက် နည်းနည်းဆာသလို ရှိသည်မို့ ဟော်တယ် ကောင်တာကို ဖုံးဆက်ပြီး စားသောက်စရာ ဘာရှိလဲ ဟု မေးလိုက်ရာ၊ အောက်ထပ် ရက်စတောရင့်မှာ လိုချင်တာ မှာလို့ ရကြောင်းပြောသဖြင့် စားစရာ အနည်းအကျဉ်းမှာလိုက်သည်။ ခနနေတော့ သူ့အခန်းတံခါးလာခေါက်ကာ ပို့ပေးလာသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် သူ့အခန်းထဲမှာပင် ရေမိုးချိုးပြီး စားသောက်ကာ တီဗီကြည့်နေစဉ်၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ နိုးလာကြပြီး တယောက် နှင့် တယောက် နမ်းနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"မိန်းမ ဘိုက်ဆာတယ်ကွာ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းနေပြီ ရေမိုးချိုးပြီး တခုခု စားကြရအောင်"

"အင်းလေ၊ မနက်က ဈေးတွေ ထဲ လမ်းလျှောက်၊ နေ့ခင်းလည်း တနေ့ခင်းလုံး လိုး နေပြီး အခု ညနေစောင်းအထိ အိပ်နေကြတာကိုး၊ ခစ်ခစ်။ နဲတောင်နဲသေး၊ ယောက်ျားကလည်း"

အောင်မယ် သူတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် မိန်းမ ယောက်ျား နဲ့ တယ်ဟုတ်နေကြပါလား၊ ဟု ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကတွေးလိုက်ရင်း ဒေါသဖြစ်ရမည့်အစား လီးတောင်လာသည်ကို သူ့ဘာသာ အံ့ဩနေမိသည်။ ဖိုးတုတ် မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ထကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ရေချိုးနေသံကြားရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကအိပ်ယာပေါ် မှာ လူးလိမ့်ရင်း နှပ်နေတာကို တွေ့နေရသည်။ သူ့မိန်းမ ၏ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ရင်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် လီးကို လက်ဖြင့် ပွတ်နေမိသည်။ ကိုယ်အနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော် လိုးလာခဲ့ရသည့် မိန်းမ ကို အခု တော့ တစိမ်းမိန်းမ တယောက်လိုပင် ချောင်းကြည့်ရင်း ဖီးတက်နေရသည်မှာ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ခနနေတော့ ရေသံပိတ်သွားပြီး ဖိုးသက် တယောက် ကိုယ်ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့်သုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာလေသည်။ လီးကတော့ တန်းလန်းပျော့ပျော့ ပင်။ ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်ကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ရင်း၊

"မိန်းမ ထတော့ သွား ရေမိုးချိုး တခုခု စားရအောင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာတဲ့လဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း အိပ်ယာပေါ်မှ ထရင်း ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်သွားရင်းက၊

"မသေခြာဘူး၊ သူတို့ အသိတယောက်ဆီ သွားတာ ညနက်ရင် နက်မယ်တဲ့ မနက်မှ လည်း ပြန်လာဖြစ်ရင် ပြန်လာမှာတဲ့၊ ဒီမှာ နေ့ခင်းက ကျန်တဲ့ဟာ ပဲ စားမလားအပြင်ထွက်ဝင်အုံးမလား "

"အင်း ကြည့်တာပေါ့၊ သွားသွား ရေမိုးချိုးလိုက်အုံး"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားချိန်တွင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ဖုံးက မြည်လာသည်။ 

"တပ်မှူး အရေးကြီးလို့....."

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဖုံးထဲက ပြောနေတာကို နားထောင်ပြီး မှာစရာရှိတာကို မှာကာ၊ သူ့ဘောင်းဘီ အင်္ကျီတို့ကို ကောက်ဝတ်နေလေသည်။ 

ကွန်ပြူတာစခရင်တွင် ရေချိုးခန်းက ထွက်လာသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဖိုးတုတ်က ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး တယောက်နား တယောက် တိုးတိုး ကပ်ပြောရင်း ရီမောနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ နောက်တော့ ကုတင်ဘေးမတ်တပ်ရပ်နေသော ဖိုးတုပ် ရှေ့တွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး မပျော့ မမာ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ ဖိုးတုပ်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပါးစပ် နှင့် မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသည်ကို ကြိုးစားစုပ်နေတာတွေ့ရတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် လီးကလည်း ဘောင်းဘီအောက်မှာ တင်းဖေါင်းလာရသည်။ ထို အချိန်မှာပင်၊

"ခွမ်း...ချလွမ်"

"ဖေါက်"

ဟူသော အသံနှင့် ဖိုးတုတ်ခေါင်းမှာ ပွင့်ထွက်ပြီး သွေးများ ဖြာကနဲ ထွက်ကျသွားကာ လဲကျသွားသလို၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်သံက ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရတော့သည်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၅ )

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဘာဖြစ်သလဲ ဆိုတာကို ချက်ခြင်း သိလိုက်သည် ။ ထို့ကြောင့် သူ့အခန်း မှလက်တော့ စသည့် ပစ္စည်းများကို အမြန်သိမ်းသေတ္တာထဲထည့်လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးဖွင့်ထွက်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ 

အခန်းထဲ တွင် စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်ကာ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ပါးခပ်ပြင်းပြင်းလေး ရိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကိုင်လှုပ်ကာ၊ အနားရှိ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ဖြင့် သူမ ကိုယ်လုံးကို ပတ်၊ အတင်းဆွဲခေါ်လာပြီး သူ့အခန်းထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အသံမထွက်ဖို့ အခန်းထဲ မှာ နေဖို့ ခနထားခဲ့ကာ သူ့အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းရှေ့မှာ ဟော်တယ် မန်နေဂျာ နှင့် တည်းခိုသူ အချို စုရုံးနေကြသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က မန်နေဂျာကို သူ စစ်ထောက်လှမ်းရေးမှ ဖြစ်ကြောင်း တံဆိပ်ပြကာ ပြောပြီး ခနနေလျှင် ထောက်လှမ်းရေးမှ လူများ လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ၊ တည်းခိုသူများ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်သွားကြရန် ပြောလိုက်သည်။ သူ့ဖုံးဖြင့် အရေးကြီးသည့် လူများကို ခေါ်ပြီး အစီစဉ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဟော်တယ်မန်နေဂျာ နှင့် တည်းခိုသူများလည်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပုခုံးစလွယ်သိုင်း မှ ၉ မီလီမီတာကို တွေ့သဖြင့် အသာကုတ်ပြီး ပြန်သွားကြသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကအခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဆိုင်သည့် ပစ္စည်းတွေ အားလုံးကို သိမ်းဆည်းကာ သူမ ခရီးဆောင်သေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်သည်။ နောက် သဘက်တထည်ကို ရေစွတ်ကာ မာတောင်နေသော ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို ရေစို သဘက်ဖြင့် သုတ်ပြီး သဘက်ကို ပလတ်စတိတ်အိပ်ထဲ ထည့်ကာ အကုန် သူ့အခန်းပြန်ယူလာခဲ့သည်။ 

ဖိုးတုတ်လီးပေါ်မှ သူ့မိန်းမ ဒီအန်အေ ကို သူများ တွေ့မသွားစေလိုပေ။ နောက်ဆယ်မိနစ်လောက်အကြာတွင် ထောက်လှမ်းရေးမှာ လူများ ရောက်လာကြပြီး ဖိုးတုတ်အလောင်းကို သယ်ကာ အခန်းကို ခေတ္တချိတ်ပိတ်ထားလိုက်ကြသည်။ ထို အတောအတွင်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ ဘယ်သွားလဲမေးပြီး ဟော်တယ်ကို ပြန်မလာကြဖို့ ဖုံးဆက်ခိုင်းလိုက်သည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က သူ့လက်ထောက်ဗိုလ်ကြီး တယောက်ကို သူတို့ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဟော်တယ်မှာ ယခုည တည်းသည့် နိုင်ငံခြားသား ပတ်စပို့ နှင့် လူမှန်သမျှ အကုန် စစ်ခိုင်းပြီး မရှိသော လူဆိုလျှင် ပတ်စ်စပို့ကော်ပီ များကို ကားဆိပ်ရထားဆိပ် လေယာဉ်ဆိပ်တို့မှာ ဆွဲထားဖို့ ဖြန့်ထားခိုင်းလိုက်သည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် သူမိန်းမ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒီဟော်တယ် ခန်းတည်း အတူတူ အိပ်သည်ဆိုသည့် အထောက်အထားများကို အတော်ဖျောက်ဖျက်ပြစ်လိုက်ရသည်။ ကံကောင်းချင်တော့ သူလည်း အဲဒီ ညမှာ ထိုဟော်တယ်မှာ ရှိနေသည့်အတွက် ဖြစ်လေသည်။ ညတွင်းချင်းပင် ကျိုင်းတုံ ဘက်သွားသည့် ကားတစီး ဖြင့် နိုင်ငံခြားသား တယောက် ထွက်သွားသည်ဆိုတာပဲ သတင်းရလိုက်သည်။ သူတည်းသွားသည့် ဟော်တယ် မှ ရသည့် လုံခြုံရေးကင်မရာများမှ တွေ့ရသည့် ပုံကို သူတို နက်ဝက် ဒေတာဘေ့စ်များ မှ လိုက်ရှာလိုက်တော့၊ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် အဆက်ရှင်း သို့မဟုတ် ငွေကြေးဖြင့် လူသတ်ပေးသူ ရုရှား လူမျိုး ဗလာဒီမာဂရက်ကော့ဗ် ဆိုသူ ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ လုံခြုံရေးအတွက် သူတို့ သား တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည့် မြို့ သို့ လစာမဲ့ ခွင့်ဖြင့် ခေတ္တ သွားနေစေပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း သူတို့ အဖွဲ့ လှုပ်ရှား နေသည့် ကျိုင်းတုံ ဖက်သို့ ယာယီစခန်းရွှေ့ကာ စစ်ဆင်ရေး ကို ကြပ်ကြပ်မတ်မတ် ဦးစီးတော့သည်။

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကို လုပ်ကြံမှူ တွင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အစား ကားဒရိုက်ဗာ ဖိုးတုတ် သေသွားသည်ကို သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့မှ အရာရှိတချို့သာ သိရှိကြပြီး မည်သူ့ကို မှ အသိမပေးကြခြေ။ ဗလာဒီမာ ဆိုသည့် ရုရှားကြေးစား တယောက် မြန်မာပြည်ထဲ ဝင်လာပြီး ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကို လုပ်ကြံဖို့ ကြိုးစား ကာ မအောင်မြင်ပဲ ပြန်ထွက်သွားသည်ဆိုတာကို သာ သူတို့ အော်ပရေးရှင်း အေးဂျင့်များကို အသိပေးထား ကြသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က လည်း လူမမြင်အောင် ပုန်းကွယ်ရုပ်ဖျက်ကာ နေလိုက်သဖြင့် မူးယစ်ဆေး ဂိုဏ်းမှ လူများလည်း သေခြာ မသိကြခြေ။ သူတို့ ကလည်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အသတ်ခံရသည်ကို မြန်မာထောက်လှမ်းရေး တို့က ဖုံးဖိထားသည်ဟု သာ ထင်ကြသည်။ 

..............................................................................................................................

မာလာရဲကျော် လက်ထဲက ဘီယာခွက် နှင့် မယ်လနီ့ ဘီယာခွက် ကို ခွပ်ကနဲ မြည်အောင် တိုက်လိုက်ပြီး ချီးယားစ် လုပ်ကာ သောက်လိုက်သည်။ မယ်လနီ ဆိုတာက ဘန်ကောက်က ဂျင်းတမန်းကလပ်မှာ တိုင်ပတ်အက လုပ်နေသူ နိုက်ဂျီးရီးယားသူလေး၊ အမဲမ ပေမဲ့ အမေရိကန်က အမဲမ တွေလို အရပ်အမြင့်ကြီးမဟုတ် မာလာရဲကျော် နှင့် အရပ်တူတူလောက်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အမဲမ တို့ ထုံးစံ တုတ်တုတ်တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကြီး ဖြစ်လေသည်။ မယ်လနီမှာ တကယ်တော့ အင်တာပို ခေါ် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ပုလိပ်အဖွဲ့ ၏ အင်ဖေါ်မာ ဖြစ်လေသည်။ မယ်လနီက သော ကလပ်မှာ လူစုံ လာသလို သူမ ကိုလည်း စားပွဲတွင် အတူတွဲထိုင်ဖို့ကပ်စတန်မာ များက ခေါ်လေ့ ရှိသဖြင့် မယ်လနီ မှာ သတင်းစုံ ရလေသည်။ ယခုလည်း သူမ ဆီသို့ လွန်ခဲ့သည့် တပတ်လောက်က ပုံမှန်လာပြီး ရစ် နေသူ တယောက်မှာ ရုရှားမှ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် အဆက်ဆင် တယောက် ဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို မာလာရဲကျော်တို့ သိထားပြီးဖြစ်သည်။ 

သို့သော်လည်း မြန်မာပြည်ထဲ သို့ ဝင်ပြီး သူမ အဖေကို လုပ်ကြံခဲ့သည် ဆိုတော့ မာလာရဲကျော် အတွက် ပါစင်နယ် ဖြစ်လာလေပြီ။ သူမ က ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အလုပ်ကြံခံရကြောင်း သတင်းကြားကြားခြင်း သူမ အဖေကို ဖုံးလှမ်းဆက်သော်လည်း မရ သူမ တပ်မှူးကို မေးသော်လည်း တော့စီးခရက် ဆိုပြီး မပြော၊ တခြား ဘာသတင်းမှ မကြားသဖြင့် စိတ်တော့ ပူလာသည်။ သူမ နှင့် သားအဖ ဆိုတော့ စစ်ဆင်ရေးကာလ အတွင်း တခုခု ဖြစ်လည်း သူမကို ဖွင့်ပြောမည်မဟုတ်ကြောင်း၊ တကယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် သေခဲ့လျှင် သူမ ကို မြန်မာပြည်သို့ ပြန်ခေါ်မည် ဆိုတာကို သူမ တွက်ထားသဖြင့်၊ သိပ်တော့လည်း အစိုးရိမ်ကြီးမဖြစ်ပါ။ တခုခု ဖြစ်သွားသည် ဆိုတာကိုတော့ သူမ သိနေသည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း သတင်းစုံသော အင်ဖေါ်မာလေး မယ်လနီ နှင့်သွားတွဲကာ နိုင်ငံခြားသား များကို ခြူစားသည့် အာရှသူ ကက လေး တယောက်ပမာ ဟန်ဆောင်နေခဲ့လေသည်။ 

ဗလာဒီမာ မှာ သူ့ကန်ထရိုက်ပြီးသွားပြီဟု ဆိုကာဘန်ကောက်သို့ ပြန်ဝင်လာပြီးဆုငွေလာထုပ်လေသည်။ ရုရှားသို့ မပြန်ခင် မယ်လာနီ့ကို လာပြီး ရင်းလေသည်။ မယ်လနီ ကို ဒီနေ့ ဂျူတီပြီးပါက သူ့အိပ်ခန်း လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည်။ မယ်လာနီ့ကို လည်း မာလာရဲကျော် က ဗလာဒီမာ သူမကို ကွန်တက်လုပ်ပါက ပြောရန် ပြောထားရာ၊ မယ်လာနီက မာလာရဲကျော်ကို ဖုံးဆက်သည်။ မယ်လာနီ က မာလာရဲကျော်ကို ဖရန်စစ် ဟု သောအမည်ဖြင့် ယိုးဒယား  ထောက်လှမ်းရေးမလေး တဦးအဖြစ်သာ သိထားသည်။

"ဟေ့ ဖရန်စစ် ရေ ငါ့ကို ဗလာဒီမာ က ဒီည သူ့အခန်းလိုက်အိပ်ဖို့ ခေါ်နေတယ်၊ အောင်ပွဲခံမလို့ လို့ပြောတယ်၊ ငါက အခြေအနေကြည့်အုံးမယ်လို့ ပြောထားတယ်။ ငါ့ ဘဲ လာခေါ်ရင်တော့ မရဘူးလို့၊ မင်း အောင်ပွဲခံဖို့ စော်ချောချော လေး လိုချင်ရင် တော့ ငါ့သူငယ်ချင်းလာရင် မိတ်ဆက်ပေးမယ်ပြောထားတယ်။ ဒီကောင့်ကြည့်ရတာ ရက်စက်မဲ့ ရုပ်နော် သူငယ်ချင်း မင်း ဖြစ်ပါ့မလား"

"ရတယ် မယ်လနီ ငါ့အတွက် စိတ်မပူနဲ့ ငါညဘက်လာခဲ့မယ်"

ညဘက် မာလာရဲကျော် မယ်လနီ ကသည့် ကလပ်ကို ရောက်သွားတော့ လူအတော်စည်နေလေပြီ၊ မယ်လနီ တပွဲကပြီး အောက်ဆင်းလာတော့ ဘားမှာ ကော့တေးတခွက်သောက်နေသည့် မာလာရဲကျော်အနားရောက် လာသည်။ မာလာရဲကျော်က ကြိုးတချောင်းသေးသေးလေး ပုခုံးပေါ်ချိတ်ထားပြီး ရင်ညွှန့်မှ ပေါင်ရင်း နားအထိလောက်သာ ရှည်သော အလတ်စတစ်ကိုယ်ကျပ် ဒရက်စ် အမဲကို ဝတ်ထားကာ လေးလက်မခွဲလောက် မြင့်သည့် ဒေါက်ဖိနပ် ကိုလည်း ဝတ်ထားသဖြင့် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေလေသည်။ မာလာရဲကျော့် ပေါင်တန်တွေက အားကစားလုပ်ထားသူမို့ ကြွက်သား များဖြင့် သန်မာသော်လည်း ဖြောင့်စင်းနေကာ၊ အသားမှာ လည်း ဖြူဝင်းနေသဖြင့် အနက်ရောင် ဒရက်စ်အောက်မှာ ထင်းလွန်းနေသည်။

"အား ဖရန့်စစ် ငါ့သူငယ်ချင်းက ဆက်ဆီ ဖြစ်လိုက်တာ ဝူးးး ငါ့စိတ်တွေတောင် ထလာပြီ၊ လှလိုက်တဲ့ ပေါင်တန်လေးတွေ ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်"

"နောက်မနေ စမ်းပါနဲ့ကွာ နင့်လို မျိုး ဆက်ဆီ ပေါင်တန်တွေမှ ယောက်ျားတွေက ပိုက်ဆံပေးပြီး ကြည့်ချင်ကြတာပါကွ ခစ်ခစ်"

"တကယ်ပြောတာပါဟ နင်သာ စင်ပေါ်တက်ကြည့်လိုက်ပါလား ငါတို့ တွေ အကုန်ထမင်းငတ်ကုန်မှာ ခစ်ခစ်"

"အေးပါကွာ နင်အဲလိုမြှောက်ပြောပေးတာကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

"ဒီမှာ နင်စင်ရှေ့ ဘယ်ဘက်အစွန်က စားပွဲမှာ တယောက်ထဲ ထိုင်နေတဲ့ ငတတွေ့လား အဲဒါ ဗလာဒီမာပဲ"

မာလာရဲကျော် က မယ်လနီ့ ပုခုံးပေါ်မှ အသာလေး မသိမသာ မျက်လုံးစွေကာ ကြည့်လိုက်သည်။ ဆံပင်တိုတို နှင့် လူထွားကြီးတယောက် သူမ တို့ နှစ်ယောက်ဆီ လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မာလာရဲကျော် ကြည့်နေတုန်းပဲထိုလူထွားကြီးက သူ့နေရာမှ ထကာ သူမတို့ နှစ်ယောက်ရှိရာသို့ လျှောက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"ဟေး နဲ့ ဘဲကြီး ငါတို့ ဆီ လျှောက်လာနေပြီ"

မယ်လနီ က ခေါင်း နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့ ဆီ လမ်းလျှောက်လနေသော ဗမာဒီမာ ကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။ ဗလာဒီမာ က သူမ တို့ ရပ်နေသည့်နားသို့ လျှောက်လာပြီး မယ်လနီကို လှမ်းဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 

"ဟာနီ ကိုယ်မင်းကို လွမ်းနေတာ၊ ဘယ်လိုလဲ ဒီည အဆင်ပြေမလား"

"ဗလာဒီမာ ငါ့ဘဲ ဒီည လာခေါ်လိမ့်မယ်၊ ငါတို့ သမီးရီးစား အန်နီဗာဇရီ ဆိုတော့ ငါဖျက်လို့ မကောင်းဘူး၊ ဒီမှာ ငါပြောပြောနေတဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်း ဖရန့်စစ် တဲ့၊ ဖရန်စစ်၊ ဒါက ဗလာဒီမာလေ လူချောလူကြမ်းကြီးပေါ့ ခစ်ခစ်"

"ဟဲလို ဖရန်စစ်"

"ဟိုင်းဗလာဒီမာ"

ဗလာဒီမာ မာလာ့ ကို ကြည့်လိုက်ရင်းက ချက်ချင်း လီးတောင်သွားသည်။ လှလိုက်တဲ့ အေးရှားမလေး၊ အသားလေးက ဝါဝင်းနေတာပဲ၊ ဝါး၊ ယိုးဒယားမ နဲ့တူပေမဲ့ ယိုးဒယားမမဟုတ်နိုင်ဘူး ဟု စိတ်ထဲ တွေးလျှက်၊

"ဟေး နင် အရမ်းချောတာပဲ ဘာလူမျိုးလဲ နင့်အင်္ဂလိပ် ကလည်း တော်တော်ကောင်းတာပဲ"

မာလာ က ဒီကောင့်ကို လိမ်လို့ မလွယ်ကြောင်းသိသည်။ အမှန်တဝက်မုသားတဝက်လောက် ရောမှ ရပေမည်။

"ငါက မြန်မာနဲ့ ထိုင်း စပ်ထားတာ၊ ငါ့အမေက ထိုင်း အဖေ က မြန်မာလေ"

"အော် ထင်သားပဲ အာ့ကြောင့် နင်က တော်တော်လှနေတာ"

နောက်တော့ မယ်လနီက မာလာ့ ကို စိတ်မချတချ ဖြင့် ထားခဲ့ပြီး သူမ ကဖို့ အလှည့်ရောက်လာတော့ စင်ဘက် ပြန်ထွက်သွားသည်။ ဗလာဒီမာ နှင့် မာလာ တို့ စကားလက်ဆုံ ကျပြီး မကြာခင်မှာပင် ဗလာဒီမာ လက်တွေက မာလာ့ ပေါင်ပေါ် ရောက်လာခဲ့သည်။ မာလာ ကဗလာဒီမာ့ လက်များကို ပြန်ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။

"ဖရန်စစ် ရေ ဒီမှာ နားငြီးတယ်ကွာ ကိုယ်တို့ အေးအေးဆေးဆေး တနေရာ သွားရအောင်"

ဟု ဆိုလိုက်သည်။ မာလာရဲကျော်က လည်း ၊

"အင်း သွားလေ"

သူတို့ နှစ်ယောက် ကလပ်ထဲ မှ ထထွက်လာကြသည်။

........................................................................................................................

အခန်း ( ၁၆ )

မာလာရဲကျော် မှာ တကယ်တော့ သူမ အဖေ ကိစ္စကို သေခြာသိချင်သဖြင့် သူမ ဘာသာ သူမ စွန့်စားလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဗလာဒီမာဂရက်ကော့ဗ် မှာ နာမည်ကြီး ကြေးစားမို့ လွယ်လွယ် ဖြင့် ချည်းကပ်လို့ ရမည်မဟုတ်ကြောင်းသိသည်။ ထို့ အပြင် သူမ ကို ဘက်ကပ် နှင့် ရှဲဒိုး တို့ လိုက်ခိုင်းပါက ဒီကောင် ရိပ်မိသွားသည်နှင့် သူမ အသက်အန္တရာယ်ရှိနိုင်ကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိထားသည်။ သူမ အခုလို သွားမည်ဆိုတာကို သူမတို့ အဖွဲ့မှ သိသွားလျှင်လည်း သူမ ကို ခုလို သွားခိုင်းမှာ မဟုတ်သည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ တယောက်ထဲ လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

ဗလာဒီမာ က သူ့ဟော်တယ်ခန်းတွင်းသို့ ရောက်သည်နှင့် မာလာရဲကျော်ကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ကြမ်းကြမ်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် က လည်း သူမ လက်တွေဖြင့် ဗလာဒီမာ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းတွေဖြင့်တုံ့ ပြန်ပေးလေသည်။ ဗလာဒီမာ့ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောင်းထနေသော ကောင်ကြီးက သူမ ဘိုက်သားလေးကို လာဖိနေရာ နည်းနည်းနောနော အကောင်ကြီးမဟုတ်မှန်း မာလာရဲကျော် သိနေရလေသည်။ ဗလာဒီမာက သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် မာလာရဲကျော် ဖင်သား တွေကို ဒရက်စ် ပေါ်မှ ပင်အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေသည်။ 

နောက်တော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကာ ဗလာဒီမာက သူမကို ကုတင်နားသို့ လက်ဆွဲခေါ်လာလေသည်။ ကုတင်နား အရောက်တွင် မာလာရဲကျော် လက်ကို ရုတ်တရက် နောက်ပြန် လိမ်လိုက် ရာ မာလာရဲကျော် ခမြာကျောလေး ကော့သွားရသည်။ သူမ အင်းစတင့် က ဗလာဒီမာ့ ခြေထောက်ကို သူမ ဒေါက်ဖနပ် ဖြင့် ဆောင့်နင်းလိုက်ပြီး အားနေသော ဘယ်ဘက်လက်က ဗလာဒီမာ့ ဂွေးဥကို နောက်ပြန်ထုလိုက်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေသော်လည်း ယခုအချိန်အထိက ဘာမှန်းမသိသေးသဖြင့် ဘာမှ မလုပ်တတ်သည့် ကောင်မလေး လို၊ 

"အား...အို့ နာတယ်ကွာ၊ ဟေ့ငါ့လက်ကျိုးတော့မယ် လွတ်ပါ အီးးးးးးးရွတ်"

ဟု ဆိုကာ ငိုငြီးပြလေသည်။ ဗလာဒီမာက နောက်လက်တဖက်ကို ပါ ဆွဲယူကာ သူမ လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်ကို သူမ ခါးနောက်မှာ စု လျှက် လက်ထိပ်ခတ်လိုက်လေသည်။ မာလာမှာ ယခု မှ ကိုယ့်ကိုယ် ကျိမ်ဆဲနေမိလေသည်။ ငါတော့ ဒီတခါ သွားပြီ ထင်တယ်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ဒီကောင် က ဆိုက်ကိုကြီးများလား၊ ငါ့အကြောင်းကတော့ ဒီကောင် ဘယ်လို မှ သိစရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊ ငါ့ရုပ်ကလည်း ဖျက်ထား၊ တာ ငါ့ပရိုဖိုင်း ကလည်း ဒီလောက် နာမည်မကြီးသေးတော့ ဘယ်မှာမှ မရှိသေးဘူး၊ စောင့်ကြည့်တာပေါ့ ဟု တွေးနေလိုက်သည်။

ဗလာဒီမာက မာလာ့ ကို လက်နောက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်လျှက်က ကုတင်ပေါ် တွန်းချလိုက်ရာ မာလာမှာ ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်လျှက် ကျလေသည်။ မာလာ မှာ တဟင့်ဟင့် နှင့် ဟန်ဆောင် ငိုကြွေးနေလေသည်။

"ဗလာဒီမာ ငါ့ကို ဘာလို့ အဲလို လုပ်ရတာလဲ ပြန်လွတ်ပါကွာ ငါက ကြေးစား ဖာသည်မ လည်းမဟုတ်ပါဘူး၊ နင်က မယ်လာနီ့ သူငယ်ချင်း ဆိုလို့ ငါ့သူငယ်ချင်းပဲ ဆိုပြီးလိုက်လာတာပါ အဟီးးးး ဟင့်၊ ငါအိမ်ပြန်ပါရစေတော့ကွာ "

ဗလာဒီမာက မာလာ့ စလင်းဘက်အိပ်ကို ယူကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး အထဲမှ ထွက်ကျလာသော နူတ်ခမ်းနီမိတ်ကပ် မိန်းခလေး အသုံးအဆောင်များကို တခုချင်း သေခြာစွာကြည့်လေသည်။ စလင်းဘက်ထဲ မှ မာလာ့ ပိုက်ဆံအိပ်ကလေးကို ထုတ်ပြီး မာလာ့ အိုင်ဒီ ( ဖရန်စစ်လင်း အိုင်ဒီ ) ကို သေခြာကြည့်သည်။ အိပ်ထဲ ပါသည့် ပိုက်ဆံ ခရက်ဒစ်ကဒ် တို့ကို သေခြာ လေ့လာပြီးမှ အကုန်ကောက်ကာ ဆလင်းဘက်ထဲ စံနစ်တကျ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင် နောက်မှီတွင် ချိတ်ထားလိုက်သည်။ 

"ဟားဟား နင့်ပုံ က ဖာသည်မ ပုံလည်း မပေါက်ပါဘူး၊ ချောကလည်း ချော လူက လည်း အပျံစား ဆိုတော့ ငါ က ငါ့ကိုယ်ငါ အဲလို ကံကောင်းတတ်တဲ့ လူလို့ ဘယ်တော့မှ မတွက်ထားဘူးလေ၊ အာ့ကြောင့်ပါ၊ သဘောရိုး နဲ့ ဆိုရင်လည်း ငါတို့ ဒီည ပျော်ကြရအောင်ပါကွာ ဟုတ်ပလား"

ဗလာဒီမာ က ပြောပြောဆိုဆို မာလာမှောက်ခုံ ဖြစ်နေသည့်နားသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။ မာလာမှာ ကုတင်ပေါ် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း မှောက်ရက် ဖြစ်နေပြီး လက်နှစ်ဖက်မှာ အနောက်ဖက်မှ လက်ထိပ်ခပ်ခံထား ရလေရာ လှုပ်လို့ မရဖြစ်နေရသည်။ ဗလာဒီမာ က မာလာ့ အနောက်ဖက်ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက မာလာ့ ခြေသလုံးလေးများကို သူလက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက သူ့လျှာကြီးနင့် ရက်လိုက်သည်။မာလာ့ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်မှာ စတီလက်တို သို့မဟုတ် ပန်ဆယ်ဟီး ဟု ခေါ်မလား ထိပ်ဖျားက ခဲတန်လို ၊ အီတလီ လို စတီလက်တို ဟု ခေါ်သော ဒါးချွန်လို ချွန်မြ သည့် ဟီး ဖြစ်လေသည်။ အမြင့်မှာ လေးလက်မခွဲလောက် ရှိပြီး ခြေကျင်းဝတ်ကို သားရည်ကြိုးများဖြင့် ရစ်ပတ်နွယ်ထားသော ဒီဇိုင်းဖြစ်လေသည်။ ဗလာဒီမာက ထို သားရည်ကြိုး တို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖြေကာ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် ခြေဖမိုး ခြေချောင်းလေးများကို ယုယုယယ ပွတ်သတ် ပေးရင်း က၊

"နင့်ခြေထောက်လေးက လည်း လှလိုက်တာ ပြောစရာမရှိဘူး ချောမွတ်နေတာပဲ"

မာလာရဲကျော် ဒေါက်ဖိနပ် နှစ်ဖက်စလုံးကို ချွတ်ပေးပြီးတော့ ဗလာဒီမာ က မာလာ့ ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါးတို့ ဖြင့်တဖက် တလုံးစီကိုင်ကာ ပွတ်ပေးရင်း ဖြင့် ဒရက် ကို မတင်လာခဲ့သည်။ မာလာရဲကျော် ဝတ်လာသည့် ဒရက်စ် အနက်ရောင်ကလေး က အသားက အလက်စတစ်၊ အရှည်က လည်း ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်တာမို့ မာလာရဲကျော် ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် ကျကတည်းက ဖင်လုံးလေးနားအထိ လန်တက်နေလေပြီ။ ဗလာဒီမာ က ဒရက်စ်အနားစလေးကို ခါးနားထိ လှန်တင်လိုက်ပြီ။ လုံးကျစ်နေသော မာလာရဲကျော် တင်ပါးလေးတွေကို ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။မာလာရဲကျော်က၊

"ဟေ့ နင် ငါ့ကို လက်ထိပ်ချွတ်မပေးသေးဘူးလား၊ တော်တော့ကွာ မစနဲ့တော့"

"ဖြည်းဖြည်းပေါ့ဟာ မင်းလေးက လည်း ခု မှအစပဲ ရှိသေးတာ၊ မင်းရဲ့ အလှလေး တွေကို သေခြာ ကြည့်ပါရစေအုံး"

ဗလာဒီမာက မာလာရဲကျော် ဝတ်ထားသည့် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက်အတွင်းခံ ပင်တီ အနက်ကလေးကို ဆွဲကာ ချွတ်လိုက်သည်။

"ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကွာ၊ ငါ သွားရည်တောင် ကျလာပြီ အဟီးးး"

ဗလာဒီမာက မာလာရဲကျော် ပေါင်လုံး နှစ်လုံး ကြား ဝင်လိုက်ကာ မာလာရဲ့ကျော် ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကုတင်စောင်း ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူက ကုတင်ဘေးတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လျှက် ဖြစ်တာမို့ မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ ဖေါင်းကား ထွက်နေသည်နှင့် သူ့မျက်နှာ နှင့် တန်းနေလေသည်။ 

ဗလာဒီမာ ၏ လျှာကြီး မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို စိုစို စွတ်စွတ် နှင့် နွေးနွေးကြီး ရောက်လာတော့ မာလာရဲကျော်ခမျာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူမ မှာ ဒက်ဒီ နှင့် နောက်ဆုံး အတူနေ ခဲ့ကြပြီး တခြား ယောက်ျား နှင့် ထိတွေ့ခဲ့ရခြင်း မရှိသည်မှာ လည်း ကြာပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာဖြင့် အရက်ခံရသည့် အချိန် မှာ စိတ်တွေ ထလာရပြီး စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် ကျလာရလေသည်။

"အင်း...အီး...အိုးကွာ..ဗလာ့ ငါ့ကို လက်ထိပ်ချွတ်ပေးတော့ကွာ ငါမနေတတ်ဘူး"

"ခနလေး ပါကွာ မင်းကလည်း အဲလို လေး ပဲ နေစမ်းပါ၊ ငါကပဲ ပြုစုပေးပါရစေ"

ဗလာဒီမာ ၏ လျှာကြီး ဖြင့် တပြတ်ပြတ် ရက်ပြီး လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် သူမ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေ ပွတ်သပ်နေတော့ မာလာရဲကျော် ခမြာ လူးလိမ့်နေရလေပြီ။ဗလာဒီမာ က မာလာရဲကျော် ကို အော်ဟစ် ငြီးငြူ ရင်း တချီပြီးသွားအောင် စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပလိုက်သည်။ မာလာ ကိုယ်လေး တုံခါ ပြီး တချီ ပြီးသွားမှ ဒူထောက်နေရာမှ ထကာ မာလာ ရဲကျော် လက်တွင် ခပ်ထားသော လက်ထိပ်ကို ဖြေပေးလိုက်လေသည်။ မာလာ ရဲကျော်မှာ တချီပြီးသွားသဖြင့် သူမ လက်ကို လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သော်လည်း မထသေးပဲ အိပ်ယာ ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ ဗလာဒီမာကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗလာဒီမာ က အခု မှ သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာတခု လုံး ကြွက်သား တွေ အရစ်ရစ် ထလျှက် ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် ထောင်ထောင် မောင်းမောင်း နှင့် မျက်နှာလေးထောင့်စပ်စပ် ဗလာဒီမာ ကို ကြည့်ရင်း ခုနက သူမ ကို ပြီးသည်အထိ စောက်ဖုတ်ရက်ပေးခဲ့တာ ပြန်တွေးမိပြီး ဖီးတက်လာသည်။ မာလာရဲကျော်မှာ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် နှင့်သာ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဘူးသေးတာမို့ သူမ ကာမ ဆန္ဒတွေက ဘာဂျာလောက် နှင့် မပြည့်ဝနိုင်သေးခြေ။ ဗလာဒီမာ က သူ့ဘောင်းဘီ နှင့် အတွင်းခံကို ချွတ်လိုက်တော့ မာလာရဲကျော် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ 

အရပ်ခြောက်ပေလောက် ရှိသည့် သူ့အရပ် နှင့် လိုက်အောင် ပင် လီးကြီးက ရှည်လျှားလှပြီး သူ့ကျယ်ပြန်သော ရင်အုပ်ကြီးများ လို တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးက မြွေပါးပြင်းထောင်သလို ထောင်ထ နေသည်။ ပြီးတော့ လီးကြီးက အတည့် မဟုတ်ပဲ ဘေးကို နည်းနည်း ကောက်သလို ဖြစ်နေသေးသည်။ နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ဘူး ငါခံနိုင်ပါ့မလားမသိဘူး ဟု စိုးရိမ်အတွေးလေး ဖြင့် ကြက်သည်းပင်ထမိသည်။ 

"Oh my god you are so big, I don't even know I handle this monster"

ဘုရား ဘုရား နင့်ကောင်ကြီးက ကြီးလှ ခြေလား ငါခံနိုင်ပါ့မလားတောင် ငါ့ကိုယ်ငါမသေခြာဘူး၊ ဟု မာလာရဲကျော် ပါးစပ်မှ အသံထွက်သွားခဲ့သည်။ ဗလာဒီမာက သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး 

"ဒုန့်ဝါရီ ယူဝယ်"

ဟု ပြောကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာခဲ့လေသည်။ ပက်လက် အိပ်နေသော မာလာရဲကျော် ကိုယ်ပေါ် မှောက်တက်လာပြီး နူတ်ခမ်းချင်း အရင် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ မာလာရဲကျော် ဒရက်စ်ကို အနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ်ကျော်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာဂျိတ်ကို လည်း ဖြုတ်ကာ ၊ 

"ဟား မင်း နို့လေး တွေက အရမ်းလှတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလည်း သေးသေးလေး တွေ မိုက်တယ်"

ဟု ဆိုကာ ငုံ့စို့ ရင်း လက်တဖက်က လည်း ဆုပ်နှယ်နေသည်။ မာလာရဲကျော်လည်း ဗလာဒီမာ့ခေါင်း မှ ဆံပင်အနက်ထဲသို့ သူမ လက်ချောင်းတွေထိုးသွင်းကာ ကုတ်ခြစ်နေလိုက်ရင်း၊ ဒီကောင် ရွှေရောင် ဆံပင်ကို အနက်ရောင် ဆိုးထားတာပဲ ဟု သတိထားမိလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဗလာဒီမာက သူမ ရင်ဘတ်ကို ခွတက်လာကာ သူ့လီးကြီး ကို သူမ ပါးစပ်နားလာတေ့လေသည်။ ဒီအခြေအနေရောက်မှ တော့ မထူးတော့ပြီ မို့ မာလာရဲကျော်လည်း ဗလာဒီမာ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးရင်းက ဒစ်ဖူးကို စုပ်လိုက်လေသည်။ ဗိုလ်မှူး သီဟရဲကျော် သင်ပြပေးထားမှုကြောင့် သူမ ပုလွေပညာက တော့ မဆိုးပါ။ ဗလာဒီမာ တယောက် မျက်လုံးလေး မှေးကာ ဇိမ်တွေ့နေသည်။ လီးကြီးက တုတ်ကာ ရှည်သဖြင့် သူမ အာညှောင်းတာတခုပဲ ပြောစာ ရှိသည်။ နောက်တော့ ဗလာဒီမာက ကျေနပ်သွားပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလျှက် သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းတော့သည်။

"အား..ဖြည်းဖြည်း ..ငါ အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးမျိုးနဲ့ တခါမှ မခံဖူးဘူး"

"အေးပါ ငါသိပါတယ် ဖြည်းဖြည်းပါ နာရင်ပြော"

စောက်ဖုတ် ဆိုတာက လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့သွင်းက ဝင်သည့်ထုံးစံအတိုင်း မကြာခင်မှာပင် ဗလာဒီမာ့ လီးကြီးက မာလာရဲကျော် စောက်ဖုတ်ထဲ စုံးစုံးမြုပ်လေသည်။ ဗလာဒီမာ က မာလာရဲကျော် ပေါင်နှစ်လုံးကို ထမ်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေရာ မာလာရဲကျော် နောက်တခါ ပြီးရပြန် သည်။ ဗလာဒီမာ က မာလာရဲကျော် ပြီးသွားသည်ကို သိသဖြင့် ခနနားပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ မာလာရဲ့ကျော်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ ဒေါ့ကီ ဆွဲပြန်သည်။ မာလာရဲကျော် မှာ သွေးသားတွေ နောက်တခါ ဆူလာရပြန်သည်။ ဆောင့်အားကောင်းသော လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးကြောင့် မာလာရဲကျော်ခမြာ နာလည်းနာ အောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်း ကောင်းဖြစ်ရလေသည်။ ဒီတခါတော့ နှစ်ဦး စလုံး တပြိုင်နက် ပြီး သဖြင့် ဗလာဒီမာ့ လရည်တွေ မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်ထည့်တာ ခံစားလိုက်ရသည်။ လရည်တွေက နွေးနွေး ကြီး နှင့် တအားကို ပန်းထုတ်တာကြောင့် စောက်ဖုတ် အပြင်ဖက်သို့ ပင် လျှံကျလာရသည်။ 

နှစ်ဦးစလုံး မောပန်းသွားသဖြင့် မာလာ့ကို အနောက်ဖက်မှ ဖက်ပြီး နားနေသော ဗလာဒီမာ မှာ စားပွဲပေါ်မှ ဖုံးမြည်သံကြောင့်ဖုံးကို လှမ်းယူလေသည်။ မာလာမှာ ကုတင်ဘေး စားပွဲကို မျက်နှာပြုကာ တစောင်းအိပ်နေတာ ဖြစ်ပြီး ဗလာဒီမာက သူမ အနောက်မှ ဇွန်းချင်းထပ်သလို ထပ်ကာ အိပ်နေသည် ဖြစ်ရာ မာလာ့ ပုခုံးပေါ်မှ ကျော်၍ ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တာ ဖြစ်သည်။ ဖုံးမှာ ဗလာဒီမာ ယူလိုက်မှ အသံပျောက်သွားသည်။ ဗလာဒီမာ က ဘယ်သူခေါ်တာလဲ ကြည့်ချင်သဖြင့် ဖုံးမှ လော့ပက်တန် ကို ဆွဲကာ ဖွင့်လိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် မှေးထားသော မျက်လုံး မှ ဗလာဒီမာ့ ဖုံး Lock Pattern ကို မြင်လိုက်ရသည်။ 

ဗလာဒီမာ က ဖုံးကို စားပွဲပေါ် ပြန်ချရင်း မာလာရဲကျော်ကို ကျော်ခွကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းဘက်သို့ လျှောက်သွားလေသည်။ မာလာရဲကျော်က ကုတင်ပေါ်မှ အမြန်ဆင်းကာ ဗလာဒီမာ့ ဖုံးမှ လော့ပက်တန်ကို ဆွဲပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ သူနောက်ဆုံးပို့ထားသော မက်ဆေ့များကို ကြည့်လိုက်ရာ ၊ ဓါတ်ပုံများ တွေ့လေသည်။ ထိုဓါတ်ပုံများကို တွေ့လိုက်တော့ မာလာရဲကျော် ခေါင်းမှာထူပူ သွားပြီး သွေးခုံနှုံးလည်း မြန်လာလေသည်။ ဓါတ်ပုံများ မှာ အဝေးမှန်ဘီလူးကောင်းသည့်ကင်မရာဖြင့် ဆွဲရိုက်ထားသည်များ ဖြစ်ပြီး၊ ဗိုလ်မှုသီဟရဲကျော် ၏ လင်းခရုဇာ ဖြစ်နေသည်။ ကားပေါ်တွင် မိန်းမ နှစ်ယောက် အနောက် မှာ ထိုင်ပြီး ရှေ့မှာ ယောက်ျား နှစ်ယောက်ပါသည်။ ယောက်ျား တယောက် မှာ မျက်နှာကို မြင်ရသော်လည်း သူမ မသိခြေ၊ နောက်တယောက်မှာ တော့ ပုံစံအရ ဖိုးထူး ဖြစ်နိုင်လေသည်။ 

နောက်ပုံများမှာ ဟော်တယ် ပြတင်းပေါက်မှ အခန်းတွင်းသို့ ရိုက်ထားပံဖြစ်သည်။ မိန်းမ တယောက် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ယောက်ျား တယောက်ပေါ် တက်ထိုင်ကာ မြင်းစီးနေပုံ ဖြစ်သည်။ ပုံကို ချဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မာမီ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါဆိုရင်တော့ ကုတင်ပေါ်က ယောက်ျား က ဒက်ဒီ ပဲဟု သူမ စိတ်ထဲ ထင်လေသည်။ နောက်တော့ ယောက်ျား က မတ်တတ်ရပ်လျှက် မိန်းမ ခေါင်းကလေးကို သာ မြင်ရရာ သူမ မာမီ လီးစုပ်နေသည်လို့တွက်လိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ထို အမျိုးသား ကြမ်းပေါ်သို့ မှောက်ရက် ကျနေပုံ၊ မာမီ က ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ကာ သူမ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့် ဖုံးရင်း ကြောက်လန့်တကြားအော်နေပုံ၊ ထိုအမျိုးသား ခေါင်းဘက်မှာ သွေးနီနီတွေ၊ မာလာရဲကျော်မွန်ထူသွားသည်။ ဒီကောင် ဒက်ဒီ့ကို လုပ်ကြံလိုက်သည်ဆိုသည်မှာ တကယ်ပါလားဟု တွေးမိပြီး သွေးနထင်တက်ကာ မွန်ထူလာလေသည်။ ထိုအချိန်တွက် သူမ အနောက်ဘက်မှ ဗလာဒီမာက၊

"ဟေ့ နင် ငါ့ဖုံးကို ဘာလုပ်နေတာလဲ"

ဟု လှမ်းမေးသံ နှင့်အတူ သူမနောက်နားသို့ ကပ်လာသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

...........................................................................................................................

အခန်း ( ၁၇ )

မာလာရဲကျော်ကို သာမန် ကက မလေး တယောက်ဟု ထင်ထားခဲ့သဖြင့် သူ့ဖုံးကို ဆော့နေသည် ဟု စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲ မပြင်မဆင် ဒေါသ ဖြင့် အနောက်မှ ချဉ်းကပ်လာသည့် ဗလာဒီမာ့ ဂွေးဥ ကို မာလာရဲကျော် နောက်ပေါက်ကန်ချက် က ပြင်းထန်စွာ ထိသွားသည်။

"အု...အီးးးးးး ဂျစ်"

ဗလာဒီမာ မှာ ကိုယ်တုံးလုံးလည်း ဖြစ် မာလာရဲကျော် ဖနောင့်ကလည်း သူ့ဘောကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကန်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ ဂစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး  မာလာ့ အနားတွင် ဘောကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဒူးထောက်ရက် ကျလေသည်။ မာလာက ကုတင်ဘေး မှ သူမ ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကို ကောက်ကိုင်ယူလိုက်ကာ ဒေါက်မှ အပေါ်ယံစွတ်ထားသည့် ပလတ်စတစ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဖိနပ်ကို ကိုင်ကာ ဗလာဒီမာ့ လည်ပင်းကို ထိုးသွင်း ပြစ်လိုက်လေသည်။ ( အဖြစ်အပျက်မှာ စက္ကန့်ပိုင်းသာကြာလိမ့်မည်။ စာရေးထားသည်မှာက အဖြစ်အပျက်ထက် ပိုကြာသလို ဖြစ်နေရသည်။ ။ ဤကား စကားချပ်။) မာလာရဲကျော် ဒေါက်ဖိနပ် ၏ ဒေါက်မှာ အတွင်းမှ စတီး ဖြင့် လုပ်ထားသော စူးချွန်ဖြစ်ပြီး အပေါ်မှ အမဲရောင် ပလတ်စတစ် ကို စွတ်ထားသည်သာ ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း အဖျားက ချွန်မြနေပြီး အရင်းက လက်မလုံးခန့်တုတ်ကာ လေးလက်မခွဲ အရှည် ရှိ စတီးစူးချွန်မှာ ဗလာဒီမာ့ လည်ချောင်း သွေးကြောကို ထိုးဖေါက်ကာ လည်ချောင်းရိုးအဆစ်ကြားထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ဗလာဒီမာ လေပြွန်ပါပေါက်သွားသဖြင့် အသံပင်မထွက်နိုင် သွေးတွေ တဖြီးဖြီး ဖြင့် ပေါက်ထွက်ကာ ကြမ်းပေါ်သို့ ခွေကနဲ ကျသွားတော့သည်။ မာလာရဲကျော် က သူမ ဒေါက်ဖိနပ်ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ သွေးများ ထိုအပေါက်မှ ပန်းထွက်လာပြီး ဗလာဒီမာ့ မျက်လုံးကြီးများမှာ ပြူးထွက်လာကာ ကိုယ်လုံးကြီး အကြောဆွဲသလို ဖြစ်ပြီး မှ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ 

မာလာရဲကျော်က သူမ ဒေါက်ဖိနပ်စူးချွန်မှ သွေးများကို အိပ်ယာခင်းဖြင့်သုတ်လိုက်ပြီး အပေါ်မှ ပလတ်စတ်စ်ကာဗာကို ပြန်စွတ်လိုက်သည်။ သူမ အဝတ်အစား တွေကို ပြန်ဝတ် ဖိနပ်ကို သေခြာ ပြန်စီး ပြီး မှ ဗလာဒီမာ့ ဖုံးကို လည်း ကောက်ယူပြီးသူမ စလင်းဘက်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ဗလာဒီမာ့ ခရီးဆောင်အိပ် ကို ဖွင့်လိုက်တော့ မှန်ဘီလူး များနှင့် အက်စ်အယ်အာ ကင်မရာ ကိုတွေ့ရသည်။ စနိုက်ပါ သေနပ်ကို တစစီ ဖြုတ်ကာ ဘူးများဖြင့် ထည့်ထားသည်ကို လည်းတွေ့ရသည်။ SLR ကင်မရာ အတွင်းမှ မယ်မိုရီ စတစ်ကို ဖြုတ်ယူလိုက်သည်။ 

မာလာရဲကျော် က သူမတို့ စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့ကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်ပြီးမှ ထိုအခန်းမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ သူမ အခန်းပြန်ရောက်တော့ ဖုံးထဲမှ သူမ မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံများကို ဖျက်လိုက်သည်။ ထိုဖုံးကို သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့မှ လိုအပ်မည်ဖြစ်ကြောင်းသိသည်။ သို့သော်လည်း မာမီ့ကိုယ်လုံးတီးပုံများတော့ သူတို့ တွေ့မသွားစေလိုပေ။ 

ဗလာဒီမာ့ SLR ကင်မရာထဲ မှ ထုတ်လာသည့် မယ်မိုရီ ကဒ်ကို သူမ လက်တော့ထဲ ထည့်ပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပုံအတော်များများ မှာ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ၏ လင်ခရူဇာ ကို လိုက်ရိုက်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ထိုကားပေါ်တွင် စုံတွဲ နှစ်တွဲပါသည်။ သူမ သေခြာ ကြည့်လိုက်တော့ တခြား အမျိုးသမီးမှာ သူမ မာမီ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဆိုတာ သူမ မှတ်မိသွားသည်။ သူမ နှင့် အတူပါလာသော အမျိုးသားကိုတော့ သူမ မမှတ်မိ၊ ထိုကားပေါ်မှ လေးယောက်မှာ သူမ ဒက်ဒီမပါဘူး ဆိုတာတော့သိသည်။ ကားမောင်းသည့်သူကို မျက်နှာသေခြာ မမြင်ရသော်လည်း ခေါင်းနှင့် ကိုယ်လုံး အနေအထားအရ ဖိုးတုတ် ဟု သူမ သိလိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် နားမလည်နိုင်၊ ဒက်ဒီ့လို အတွေ့အကြုံ ရှိသည့် အေးဂျင့်တယောက်က သူစီးနေကြ ကားဖြင့် မိသားစု ကို ခေါ်ကာ တကယ့် အန္တရာယ်များသည့် ဒေသသို့ ဘာလို့ လာတာလဲ၊ တကယ်ဆိုလျှင် ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်လို နေရာမျိုးမှာပဲ နေရမှာ၊

အခန်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>>