မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၄ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၄ )

  …...... ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

ငါဖီးလာနေတာတော့သားသိနေပြီ ဆိုပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အိပ်နေလိုက်မိတယ်။ သူလည်း သူ့အဖေ ရှိနေလို့ထင်တယ်၊ အဲဒီထက် ပိုမလာတော့ဘူး။ 

အဲလို နဲ့ သူက ကျမနို့တွေကို စို့လိုက် ကျမ ပေါင်ကြားမှာ လီးကို စိမ်ထားလိုက် လုပ်နေတာ နေ့တိုင်းလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မနက်ကျရင်တော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် ညက ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံမှန်သားအမိတွေလို နေခဲ့ကြတယ်။ 

......................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

တနေ့ကျတော့ ကျမယောက်ျားက တာဝန်အရ ခရီးထွက်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ ခရီးက ၂ ညအိပ်ခရီးပါ။ ဒါပေမဲ့ သား နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ ကျမ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ တကယ်အိပ်ကျတော့ အိပ်မပျော်ဘူးသူလည်း အဲလို ပဲ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသလဲ မသိဘူး တရေးနိုးတော့ ပက်လက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ကို သားက ကုံးပြီး နို့တွေ စို့နေတာ ခံလိုက်ရတယ်။ ခါတိုင်းက တစောင်းလေး သူလည်း အိပ်ပျော်သလို ကိုယ်လည်း အိပ်ပျော်သလို နေခဲ့ကြတာလေ။ ခုကျတော့ ပေါ်တင် ကြီးဆိုတော့ကျမလည်း စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေခဲ့ရတယ်လေ။ ကျမ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဘယ်လို ပဲ ဆောင်ဆောင် မာတောင်တောင့်တင်းနေတဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေရယ်၊ စောက်ဖုတ်က စိမ့်ယိုစီးကျလို့ ပင်တီတခုလုံး ရွှဲစိုနေတဲ့ ကျမ စောက်ရည်ကြည်တွေရယ်က ဘယ်လို မှ လိမ်လို့ မရဘူးလေ။ ဒီတခါတော့ သားက နို့တွေကို ဝအောင် စို့ပြီးတော့ ကျမ ဘိုက်သားလေး တွေကို နမ်းရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့သွားတယ်။ ကျမ ပင်တီလေးကို သူဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ 

ရှက်လိုက်တာ ရှင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်စိုရွဲလို့ သူ့မျက်စေ့တည့်တည့်မှာ ဖြစ်နေပြီပေါ့။ ပင်တီလေးလည်း ကျွတ်သွားရော ကျမ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ သူရောက်လာတယ်။ သူ့မျက်နှာကြီး ကျမ ပေါင်ခြံကို ကပ်လာပြီး လျှာစိုစို ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စရက်တော့ ကျမ ဖင်ကြီး အိပ်ယာက ကို မြှောက်တက်သွားရတယ်။ဘယ်လို ဟန်ဆောင်လို့ ရမှာလဲ။ ကျမလက်တွေက သူ့ခေါင်းကို အလိုလို အုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ သားရဲ့ မိန်ရည်ရှက်ရည် နဲ့ ရက်နေတဲ့ လျှာစွမ်းအောက်မှာ ကျမ အရည်ပျော်ခဲ့ရပြီလေ။ ကျမ အစေ့လေးကို လည်း သူ့လျှာနဲ့ ထိုးရက်တော့ ကျမ ထွန့်ထွန့်လူးရတယ်။ ကျမ လေထဲ မြှောက်တက်သွားသလို စေ့စေ့လေး တောင် ကျင်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။

ကျမ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တက်ပြီး ပြီးသွားသာ သိတော့ သားက ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ရက် တက်လာပြီး ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာစုပ်နမ်းတယ်။ ကျမလည်း ပြန်နမ်းမိတာပေါ့။ သူရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက ကျမ အဖုတ်ဝကို တေ့လာတော့ ကျမ ငြီးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကိုလည်း၊

"သား  မာမီ တို့ မလုပ်သင့်ဘူး ထင်တယ်နော်၊ သား၊ အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ လိုလို့လားကွယ်"

လို့ ပြောလိုက်မိတယ်။သူကလည်း၊

"သား တော့ ဒီအခြေရောက်မှ တော့ နောက်မဆုတ်ချင်တော့ဘူးမာမီရယ်၊ မာမီ့ကို ချစ်နေရတာ ကြာပြီ။ ဒက်ဒီ ရှိနေလို့ အဆင့်တက်ဖို့ကို အောင့်အီးနေခဲ့ရတာ ခုလို အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ မလွယ်တော့ဘူးလေ"

"သား စဉ်းစား ပါအုံး ....အွတ်..အို့......အီးးးးး ကျွတ်စ်.."

ကျမ စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး သူ့လီးကြီးကို ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းပြစ်လိုက်တယ်လေ။ ကျမ စောက်ဖုတ်က လီးနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ နည်းနည်းတောင် အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်သွားတယ်။ သားလီးကြိးကလည်း အောင်လိုက်တာ သူ့အဖေ ထက်တောင် တုတ်သေး ရှည်လည်း ရှည်သေးတယ်။ လီးချောင်းကြီး ကျမ အဖုတ်လေးထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကြီးတိုးဝင်လာတော့ တကိုယ်လုံး ကို ကြက်သီးမွှေးညှင်း တွေ ထသွားရတယ်။ ကိုယ်မွှေးခဲ့တဲ့ သားအရင်းရဲ့ လီးကြီး ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကို မြုပ်ဝင်နေတာ စဉ်းစားမိလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ တဗြန်းဗြန်းထွက်ကျလာအောင်ကို ဖီးတက်သွား ရတယ်။ 

နောက်တော့ ကျမပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ထမ်းပြီး တအားလိုးဆောင့်နေတဲ့ သား ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပေးလို့ အလိုးခံနေမိတော့တယ်။ သားက လည်း တကယ့် လူဆိုးပါပဲ။ အမေ ကို အခု ပဲ လိုးရတယ်။ တညထဲ နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံ နဲ့ကို လိုးပြစ်တာပါပဲ။ မာမီ့ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်နေတာ ကြာပြီ ဆိုတာလည်းပါသေးရဲ့။ တညလုံး မအိပ်ပဲ နဲ့ကို လိုးနိုင်ပါတယ်ရှင်၊ ကျမ စောက်ဖုတ်လည်း ကျိမ်းစပ်သွားရပါတယ်။ အသက်လေးဆယ်အရွယ် ခလေးအမေ တယောက် သူ့သား အလိုးခံရလို့ ပေါင်ကွတယ် ဆိုတာ ကြားဖူးကြပါ့မလားမသိဘူး။ မနက်တောင် သူမောပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့ ကျမလည်း တအားအိပ်ချင်နေတာ။ ဝန်ကြီး များ အစည်းအဝေး မတက်ရင် မဖြစ်တာမို့ ရေကမန်းကတန်း ချိုးပြီး အစည်းအဝေးကို သွားတက်လိုက်ရတယ်။ အဖုတ်ကလေး ကတော့ ကျိမ်းတိန်းတိန်း ဖြစ်လို့။

နေ့ခင်းဘက် အိမ်ပြန်လာတော့ အိပ်ရေးဝ ပြီး အားပြည့်နေတဲ့ သားတော်မောင်က ကျမ ကို အိမ်တံခါးဝ ကနေ ဆီးကြို ပြီးတော့ အတင်းဖက်နမ်း ၊ ကျမတို့ အခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး လိုးမလို့ ပြင်နေလို့ ကျမ အိပ်ချင်တယ် ဆိုမှ လွတ်ပေးပါတယ်။ ဒါတောင် သူ လီးတအားတောင် နေလို့ မာမီ မစုပ်ပေးရင် ဘလူးဘော ဖြစ်လိမ့်မယ် တဲ့၊ ဆိုတာနဲ့ လီးစုပ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ သူ့လရည်တွေ ကို မျိုချပြီး တော့ ကျမလည်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရတယ်။ ညဘက်အိပ်ယာနိုးပြီး ရေထချိုးတော့ ရေချိုးခန်းထဲ သူလိုက်လာပြီး ရေအတူ ဝင်ချိုး တယ်။ 

ဒီတညပဲ လွတ်လပ်ရေးရမှာ နောက်တည ဆို သူကအဖေ ပြန်ရောက်လာမှာဆိုတော့ ကျမလည်း ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပစေတော့ ဆိုပြီးတာ့ ၊ သူ့ကို လည်း သူ့အဖေ ပြန်ရောက်လာရင် အခု ဖြစ်နေတာတွေကို ဇာတ်သိမ်းပြစ်ရမယ်၊ လို့ ဂတိတောင်းတော့ သူကလည်း အိုကေဆိုပြီးပြောတယ်။ အဲဒီမှာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျမ ခရေပွင့်ကို သားတော်မောင် က ပါကင်ဖွင့်တာ ခံလိုက်ရတာပါပဲ ရှင်။

ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား ရေပူူပူ ရေပန်းအောက်မှာ ချိုးနေကြရင်းက ရေခနပိတ်ပြိး သူက ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ် ပြောတယ်။ ကျမလည်း လက်ခံလိုက်တယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ သူက တိုက်ပေးပြီး ကျမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို စပါယ်ရှယ် တိုက်ပေးတယ်။ မာမီ့ အိုးကြီးက အရမ်းကိတ်တာပဲ၊ ယောက်ျား တွေ သွားရည်ယိုစရာကြီးတဲ့။ နောက်တော့ ကျမကို နံရံလက်ထောက် ကုံးခိုင်းပြီး ကျမ ဖင်ပေါက်ကို ဆပ်ပြာရည်လူးထားတဲ့ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးထည့်တယ်။ ကျမက သား ဘာလုပ်တာလဲ ဆိုတော့ မာမီ့ကို ဖင်လိုးမလို့တဲ့။ ကျမက ဟယ် မာမီ တခါမှ ဖင်လိုးမခံဖူဘူး၊ ဒက်ဒီ့ကို တောင် ပေးမလုပ်ဘူးလို့ ပြောတော့၊ အာ အာ့ဆို ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် မာမီ့ ရဲ့ ဖင်အပျိုစင်ကို သားရတာပေါ့တဲ့။ ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပါဘူး။ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ချောနေတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ သူ့လက်ချောင်းနဲ့ ကရိုင်းတာ ခံရင်းနဲ့ နည်းနည်းတော့ အရသာ တွေ့လာသလိုပဲ။ 

"မာမီ လေးဘက်ကုံးပေး"

ဆိုတော့ လည်း ကျမ က ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ကုံးပေးမိတယ်။ အဲဒီတော့လည်း ကျမ ဖင်ကို သူလိုးတာ သူ့အပြစ်ကြီးပဲ တော့လည်း မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အဲဒီမှာ သူကျမ ဖင်ကို ပါကင်ဖွင့်သွားခဲ့တယ်။ သူ့လရည်တွေကို ကျမ ဖင်ထဲမှာ ပန်းထုတ်သွားခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ညနေစာ စားပြီး တောက်ရှောက် မရပ်မနား လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ အပေါက်သုံးခု စလုံး တခု ပြီးတခု ပါပဲ။ 

သူကအဖေ ပြန်ရောက်လာတော့ ဇာတ်လမ်းပြီးသွားပြီပေါ့။ တဏှာ စိတ်ဓါတ်ကို အဲလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြတ်လို့ ရမယ်ထင်ခဲ့တာ ကျမ အမှားပါပဲ။ သူ့အဖေ အိပ်ယာထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ အရင်က လို ပဲ ကျမကို နို့ပြန်စို့ပါတယ်။ ကျမ ဘာမှ မပြောတော့ ညဘက် ဆို မသိမသာ အောက်နှိမ့်လျှောဆင်းသွားပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပါတယ်။ အဲဒါကို ကျမ ဘာမှ မပြောတော့ နောက်ပိုင်း သူ့အဖေ ဘေးနားထားပြီး ကျမ ကို လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ ကိုယ်တိုင်က လည်း တားမှ မတားခဲ့တာကိုး။ 

နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျမတို့ သားအမိဟာ ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူကလည်း ကျမရဲ့ လင်ငယ်လေး လို ဖြစ်ပြီး ကျမ ရဲ့ လိုအပ်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။ 

နောက်သူစင်္ကာပူကျောင်းပြန်သွားတော့နည်းနည်း အနေဝေးသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမစိတ်ထလာလို့ ခံချင်ခဲ့ရင် စလုံးကို ဈေးဝယ်ထွက်အုံးမယ်၊ စလုံး ကို ဆေးစစ် သွားအုံးမယ်၊ စတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ ထွက်သွားပြိး သူ့အလိုးကို သွားသွားခံခဲ့ပါတယ်။ ခု ချိန်ထိလည်း ကျမ တို့ နှစ်ယောက်က အခွင့်အရေးရ ရင် ရသလို လိုးနေကြတုန်းပါပဲ။

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ရဲ့ ဇာတ်ကြောင်းပြန်အပြီးမှာ တော့ သီဟ မှာ လီးကြီး အရမ်းတောင်နေပြီမို့ ကွန်ဒန်ကို စွတ်ကာ လိုးရှင်းတွေ လီးကြီးမှာ ပွတ်လိုက်ပါတယ်။ သူမ ဖင်ကို လိုးတော့မယ်မှန်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သိလိုက်လို့ ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ သူမလည်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြနေရင်းက ဖင်အလိုးခံချင်စိတ်က ကြွနေရပြီ မဟုတ်ပါလား။ 

သီဟ ကဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို ထိုညက ကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်နေ့ဆို သူတို့ လည်း ပြည်တော်ပြန်ကြရတော့မည်မဟုတ်ပါလား၊ ထို ညက ပွဲက နူတ်ဆက်ပွဲဟု ပင်ခေါ်၍ရပါသည်။

သီဟ က အကြံပေးသည့်အတိုင်း အပြန်တွင် တခါတည်း ဆေးစစ်ရန်ဟု အကြောင်းပြပြီး သူတို့ အဖွဲ့ စင်္ကာပူ သို့ ပတ်ဝင်ခဲ့သည်။ ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ တည်းသည့် ဟော်တယ်ခန်းတွင် ကင်မရာတတ်ထားပြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နှင့် သူ့သား တို့ လိုးဆော်ကြသည်ကို ချောင်းကြည့် မိလေသည်။ 

အောင်ဝေဖြိုးဝင်းမှာ လူငယ်ပီပီ အားကောင်းမောင်းသန် နှင့် မတွေ့ရတာကြာသော မိခင်ဖြစ်သူကို တညလုံး အနားမပေး မအိပ်မနေ ကို လိုးပြစ်ခဲ့သည်။ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးသော မိခင်ဖြစ်သူ တင်ပါးကြီးများကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်ရင်းက ဆောင့်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သီဟ တယောက် မနေနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရလေသည်။

မနက် လေဆိပ်တွင် မျက်နှာလေး နွမ်းနယ်နေသော ဝန်ကြီးကို၊

"ဝန်ကြီး ဒီတခေါက် ခရီးစဉ်က တော်တော် ပင်ပန်းသွားပြီ၊ ခွင့်လေး ဘာလေး ယူပြီး အနားယူသင့်တယ်"

ဟု အကြံပေးလိုက်ရာ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သူ့ကို ပြုံးဖြဲဖြဲ နှင့်၊

"အင်း နိုင်ငံ အကျိုးအတွက် ဆို ပင်ပန်းတယ်လို့ မထင်ပါဘူးကွယ်"

ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

..................................................................................................

ဤတွင် မစ်ရှင်း တူး အဆုံးသတ်လေသည်။ 

နောက်တခန်း ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်၏ အိမ်တွင်းရေးကို ဆက်လက် စောင့်မျှော်ဖတ်ရှုကြပါတော့။ 

..................................................................................................................

မစ်ရှင်း သရီး သို့မဟုတ်၊ အိမ်တွင်းရေး သို့မဟုတ် ဂျင်ပေါ်က ထုံး

(စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းကို စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းအနေနှင့်သာ ဖတ်ရှုကြစေလိုပါသည်။ဇာတ်လမ်းထည်းကလို မျိုး အပြင်လောကတွင် ဖြစ်ဖို့ရာ မလွယ်ကူပါ။ တရားဥပဒေအရအရေးယူခံရနိုင်ခြင်း၊ ရောဂါရခြင်း၊ ဒဏ်ရာ အနာတရရခြင်း၊ အရှက်တကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်ရခြင်း တို့ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အိပ်ယာဝင် စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းဟု သတ်မှတ်ဖတ်ကြစေလိုပါသည်။ စာရေးသူ ကိုယ်တိုင်ကလည်း အကြမ်းဖက်မှုများကို အားမပေးပါ။) 

.........................................................................................................

အခန်း ( ၁ )

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ခရီးစဉ်ပြီးသည့်နောက် အထူးသူရဲကောင်းဆု ချီးမြှင့် ခံရပြီး ရာထူးလည်း တိုးကာ ဗိုလ်မှုးကြီးရာထူးဖြင့် လျို့ဝှက် ထောက်လှမ်းရေး တပ်ဖွဲ့တဖွဲ့၏ တပ်မှုး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ 

သူ့အနေဖြင့် သက်စွန့်ဆံဖျား ကိုယ်တိုင် လှုပ်ရှားစရာ မလိုတော့ပဲ၊ ရုံးချူပ်တွင် ထိုင်ကာ အထူးမစ်ရှင်များကိုကွပ်ကဲ နေရလေသည်။ သမီးဖြစ်သူ ကတော့ သီဟ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ၏ တပ်ဖွဲ့တဖွဲ့အောက်တွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရသဖြင့် သားအဖ နှစ်ယောက်သိပ်မဆုံ ဖြစ်ကြပေ။ ပထမ သူက သူ့သူငယ်ချင်းကို ပြောကာ မာလာ့ ကို အန္တရာယ်နည်းသည့် မစ်ရှင်းများတွင်သာ ပေးဖို့ ပြောမည်ကြံသော်လည်း သမီးဖြစ်သူက လက်မခံ သူမ က စွန့်စား နေရတာက ပို ပျော်စရာကောင်းသည်ဟု ပြောသဖြင့် အသာ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။ 

သားဖြစ်သူ သူရရဲကျော် ကလည်း ဆရာဝန် ပေါက်စ အဖြစ် ပြည်နယ်မြို့လေး တမြို့ ဆေးရုံတွင် တာဝန်ကျ သဖြင့် ထိုမြို့တွင် သွားနေသည်မှာ လပိုင်း ရှိနေလေပြီ။ သမီးမာလာက လည်း မြန်မာပြည်မြောက်ပိုင်း အထူးစစ် ဆင်ရေးတခု သို့ သွားနေသည်။ ယခု လောလောဆယ် သူ နှင့် သူ့ဇနီးဒေါက်တာနှင်းဖြူ ရဲကျော် တို့ နှစ်ယောက်သာ အိမ်မှာ ရှိနေလေသည်။ ခါတိုင်း သူ့ဇနီး နှင့် သားဖြစ်သူတို့ ဆေးရုံ အတူသွားသဖြင့်သားက ကားမောင်းသည်။ ယခုတော့ သူ့ဇနီးကို ကိုယ်တိုင် ကားမမောင်းစေချင်သဖြင့် ကားဒရိုင်ဘာ တယောက် ငှားထားပေးလေသည်။ ထိုကားဒရိုင်ဘာလေးမှာ အညာသား လေး တယောက် ဖြစ်ပြီး သူတို့ အိမ်မှ ခြံစောင့် ဦးကြီးညို ၏ ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး ကလေး ဖြစ်လေသည်။ နာမည်က ဖိုးတုတ် ဖြစ်လေသည်။

ဖိုးတုတ်မှာ ဦးကြီးညို စခေါ်လာတုန်းက ပိန်ပိန်ညှက်ညှက် ပုသေးသေးလေး ဖြစ်သည်။ အဖေအမေ မရှိရှာတော့သဖြင့်ဦးကြီးညိုက ခေါ်လာပြီး သူ့တန်းလျှားတွင်ထားချင်သည်ကို သီဟ က ခွင့်ပြုပေးထားသည်။ နောက်တော့ ဦးကြီးညို ကို ပင် ပိုက်ဆံအနည်းငယ်ပေးကာ ကောင်လေးကို ကားမောင်းသင်ခိုင်းကာ လိုင်စင်ယူခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဖိုးတုတ်မှာ သီဟ တို့ ၏ ဒရိုင်ဘာလေး ဖြစ်လာရလေသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ဦးကြီးညို ကိုပင် ကြောက်ရသဖြင့် သီဟတို့ ဆိုလျှင်တော့ ပြောစရာ မရှိခြေ။ ခေါင်းတောင် မော့မကြည့်ရဲ၊ အမြဲတမ်းရိုကျိုး ကာ ခိုင်းသမျှကို မငြင်း တမ်းလုပ်ပေးတတ်သူ ဖြစ်သည်။ 

ဦးကြီးညို ဆိုတာကလည်း ခြံစောင့် သို့မဟုတ် ဂါတနာခေါ် သူတို့ ခြံဝန်းအတွင်း မြက်နုတ်ပေါင်းသင် သစ်ရွက်ရှင်း စသည်တို့ လုပ်ပေးနေသူ ဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူ ရဲကျော် ၏ သစ်ခွပန်းပင်များကိုလည်း ဂရုစိုက် ပျိုးထောင်ပေးသူဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ မအိ မှာ လည်း သီဟ တို့ အိမ်အတွက် သန့်ရှင်းရေး ၊ ထမင်းဟင်းချက် လုပ်ပေးနေသူ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သီဟ တို့မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် မအိမှာ သူပုံမှန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်သော အချိန်၊ ထမင်းဟင်းချက်သည့် အချိန်တို့တွင်သာ အိမ်ကြီးဆီသို့ လာတတ်ပြီး ပုံမှန်အချိန်များတွင် သူတို့ တန်းလျှားတွင်သာ သူတို့ နေထိုင်လေသည်။

သီဟ မှာ ရာထူးကြီးမားသော်လည်း လျို့ဝှက်ထောက်လှမ်းရေး သမားမို့ လိုးပရိုဖိုင်း ဖြင့် လူမသိသူမသိနေလေရာ၊ သူတို့ လူဂုဏ်တန်ရပ်ကွက်တွင်း တွင် သူ့ကို သာမာန်ရုံးအလုပ်လုပ်သူ အဖြစ်သာ သိထားကြသည်။ သူ့အိမ်ကို စကျူရတီ လက်နက်ကိုင် အစောင့်ထားနိုင်သော်လည်း တမင် ခြေရာဖျောက်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့ အရောင်ပြ နေအိမ်မှာ စစ်သား အစောင့်အရှောက်ချထားပြီး ဟန်ပြသာ ဖြစ်သည်။ သူက ထို နေရာတွင် မနေပေ။ သူ့မိသားစု လုံခြုံရေးအတွက် ထိုသို့ စီစဉ်ထားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

သူ့အိမ်တွင်းမှာ တော့ စကျူရတီ လျို့ဝှက်ကင်မရာများ တတ်ထားပြီး သူ့ လက်တော့ သို့မဟုတ် သူ့ရုံးခန်းကွန်ပြူတာမှ နေ ဝင်၍ ကြိုက်သည့် အခန်းကို ကြည့်နိုင်လေသည်။လို အပ်လျှင် သူ့ဖုံးမှ ပင် ဝင်ကြည့်၍ ရလေသည်။  မုမန့် ဆင်ဆာ ဟု ခေါ်သော လှုပ်ရှားမှု ဖြစ်လာလျှင် အော်တို မက်တစ် ရီကော့ဒင်း လုပ်ထား သည့် ဆင်ဆာတွေလည်း တတ်ထားလေသည်။ 

သို့သော်လည်း အိမ်တွင် ဘာမှ အပြောင်းအလဲ မရှိ၊ သူ့အတွက် ချိန်းခြောက် အန္တရာယ်လည်း မရှိသဖြင့် တော်ရုံ ဖြင့် ထို နက်ဝပ်ကို လော့အင်ပြီး ကြည့်ခဲလေသည်။ ထို့အပြင် သူ့အတွက် မူယစ်ဆေးဝါးဂိုဏ်းတခု ကို ဖြိုခွဲဖို့ မစ်ရှင်တခု တွင် လုံးပန်းနေရသဖြင့် လူလည်း မအားမလပ်နိုင် ဖြစ်နေရသည်။ အိမ်ပြန်ချိန်လည်း နောက်ကျ၊ သူပြန်ရောက်သည့် အချိန်တွင် မိန်းမ ဖြစ်သူ က အိပ်ပျော်နေပြီး သူနိုးသည့် အချိန်တွင် မိန်းမ ဖြစ်သူ အလုပ်သွားနေလေပြီမို့ စကားပင် ကောင်းကောင်း ပြောခွင့် မကြုံဖြစ်နေရသည်မှာ နှစ်လ ခန့် ရှိနေလေပြီ။ 

သူ့တပ်ဖွဲ့ မှ လုံးပန်းနေသည့် မစ်ရှင်း မှာ အောင်မြင်သွားခဲ့ပြီး ထို မူးယစ်အဖွဲ့ကို ဖြိုခွဲနိုင်ခဲ့ကာ ခေါင်းဆောင်တို့ကို ဖမ်းဆီး ရမိသဖြင့် သူ့တပ်ဖွဲ့မှ အေးဂျင့်များကို ဂုဏ်ပြု သူလည်း နောက်ထပ် ဂုဏ်ပြုလက်မှတ်တွေ ထပ်ရပြီးနောက်ထပ် မစ်ရှင်းတခု မရမှီ စပ်ကြား အလုပ်အားလေတော့သည်။ အလုပ်ဆက်တိုက် လုပ်နေသူအဖို့ အလုပ်မရှိတော့ ပျင်းလာလေသည်။ ထိုအခါ မှ သူ့အိမ်မှ စကျူရတီ ကင်မရာ တို့ကို အပ်ဒိတ်လုပ်ဖို့ သတိရလေသည်။ 

သူ့အိမ်စကျူရတီ ကင်မရာတို့ကို အပ်ဒိတ်လုပ်ဖို့ သူ့ကွန်ပြူတာမှ လော့အင်လုပ်လိုက်တော့ နိုတီ တွေ အများကြီးတွေ့ရလေသည်။ သူဖွင့်မကြည့်ဖြစ်သည့် တလအတွင်း ဘာတွေများ ထူးခြား နေသလဲဟု စိတ်ဝင်တစား ဖြင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ တကယ်တော့ သူက သူတို့ အိမ်မှာ မရှိသည့် အချိန်ကို သာ လှုပ်ရှားမှု ဆင်ဆာ၊ ကို တိုင်မာ ဖြင့်ဖွင့်ထားသည်ဖြစ်သဖြင့် တခါတရံ သူ့မိန်းမ အလုပ်သွားနောက်ကျသည့် အချိန်တွင် ကင်မရာ မှာ ရီကော့ လုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရလေ့ရှိလေသည်။ 

ပထမဆုံး ကလစ် တခု နှစ်ခု လောက်ကတော့ သူကမိန်းမ အလုပ်နောက်ကျ သွားတဲ့ နေ့တွေက ဗီဒီယိုတွေ အဝတ်အစား ကမန်းကတန်းလဲပြီး ထွက်သွားတဲ့ အတိုလေးတွေ။ နောက်တခု မှာ ကျတော့ ထူးဆန်းတာ စတွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါက တော့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ကို ဖိုးတုတ် ဝင်လာတာပဲ ဖြစ်သည်။ သူတို့ အပြင်ထွက်လျှင် အိမ်တံခါးမကြီးကို သော့ခပ်သွားတတ်သဖြင့် အိပ်ခန်းကို လော့မချ ခဲ့တတ်ပါ။ အိမ်တံခါးမကြီး ၏ သော့ကလည်း ဦးကြီးညို မှာ စပယ်ယာတခု ရှိနေသည်။ အရေးအကြောင်းဆို ဝင်လို့ ရအောင် ဖြစ်သည်။ မအိ လည်း နေလည်ခင်း ထမင်း ဟင်းချက်သည့် အချိန် ဝင်လို့ ရအောင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ် ကြည့်ရတာ ဦးကြီးညို သော့ကို သုံးပြီး ဝင်လာတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ နောက် ဦးကြီးညို ကို သေခြာ မှာထားရ အုံးမည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။ 

သို့သော်လည်း ဖိုးတုတ် အပြုအမူမှာ ထူးဆန်းနေသဖြင့် သီဟ တယောက် သူ့ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို မျက်တောင်မခတ်ပဲ စူးစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ရင်းမှ အဝတ်ဘီဒို ကို ဖွင့်ကြည့်သည်။ အံဆွဲတွေကို ဆွဲကြည့်သည်။ သီဟ တို့ မှာ ပိုက်ဆံ တို့ တန်ဘိုးကြီးသည့် လက်ဝတ်ရတနာ တို့ကို ထိုထဲတွင် မထား သူတို့ အခန်း နံရံတခု အတွင်း လျို့ဝှက် မီးခံသေတ္တာထဲ မှာ ထားသည်မို့ ပူစရာတော့ မရှိ၊ နောက်တော့ ဖိုးတုတ် တယောက် သီဟမိန်းမ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော်အဝတ်ဘီဒိုကို ဖွင့်ပြန်သည်ထိုအထဲမှ အံဆွဲတွေကို ဆွဲထုတ်ရင်းမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တထည်နှင့် ဘရာဇီယာ တခုတို့ကို ထုတ်ယူလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ပင်တီ နှင့် ဘရာ တို့ကို သူတို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ပေါ်တွင် လူဝတ်ထားသည့်အလား စီ ပြိးတင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ အခန်းထောင့်တွင် အဝတ်လျှော်ဖို့ ဝတ်ပြီးသားများ ထည့်ထားသည့် ခြင်းတောင်းတွင်း မွှေရှာပြီး ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ပင်တီတထည်ကို ဆွဲထုတ်ယူလာတာတွေ့လိုက်သည်။ 

ဖိုးတုတ် က သူဝတ်ထားသော စွတ်ကျယ် နှင့် ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ သီဟ ဟာ ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ လူက ညှက်ညှက် ပုပု အရပ်က ငါးပေ ၁၁လက်မ ရှိ သီဟ ပုခုံးလောက်ပင် ရှိမည်။ သို့သော်လည်း လီးကြီး က တော့ သီဟ လီးထက် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်လေသည်။ လူပလုံ လီးဝုန်း ဆိုတဲ့ ကောင်မျိုးပေပဲ ဟု တွေးမိလေသည်။ အသားက လည်း ညိုညို ဆိုတော့ လီးကြီးက လည်း ညိုမဲမဲ ပင်။ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ပင်တီအဟောင်းကို သူ့နှာခေါင်းပေါ်မှာ ကပ်လျှက်ရှုရင်းမှ အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ ခုနက တင်ထားသော ပင်တီနှင့် ဘရာဇီယာပေါ်ကို မှောက်ချလေသည်။ 

ပင်တီနေရာတွင် သူ့လီးတည့်တည့် ဖြစ်ပြီး ဘရာဇီယာမှာ သူ့ရင်ဘတ်အောက် ဖြစ်လေသည်။ သီဟ အခု မှ သဘောပေါက်သွားသည်။ ဖိုးတုတ် တယောက် သူ့မိန်းမ ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ညှောင့်နေလေသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာလည်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်၏ ပင်တီအဟောင်းက ကပ်လျှက်။ ခွေးမသား အခု နေ အနားမှာသာ ရှိလို့ကတော့ ငါရိုက်သတ်တာနဲ့ သေနေလောက်ပြီဟု သီဟ တွေးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း ဖိုးတုတ် ဘာတွေ လုပ်မလဲ စိတ်ဝင်တစား ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ သီဟ လီးကြီးမှာ လည်း အံ့ဩစရာ မာတင်းနေလေပြီ။ 

ခနနေတော့ ဖိုးတုတ်တယောက် ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ဖြစ်နေသဖြင့်ပြီးသွားပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ မှောက်ရက် ခနနေပြီး မှ ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်သည်။ မပျော့မမာ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပင်တီ အဟောင်း နှင့် သုတ်ပြီး အဝတ်ခြင်း ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ပင်တီ အသစ်တွင် ပေကျံနေသော သူ့လရည်တို့ကို လက်ချောင်းဖြင့် ကော်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာအတွင်း သို့ ကော်ရည်သုတ်သလို လိုက်သုတ်သည်။ ပင်တီ ပေါ်မှာလည်း ဖြန့်ပြီး သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဟဲရား ဒရိုင်ရာ နှင့် ခြောက်စေသည်။ သေခြာ ပြန်ခေါက်ပြီး အံဆွဲထဲ နဂိုနေရာတွင် ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။ ခွေးမသား သူ့လရည်တွေ ပေနေတဲ့ ပင်တီ ဘရာဇီယာကို ငါ့မိန်းမ ဝတ်စေချင်တာပလား။ဟု သိလိုက် ရသည်။ နောက်တော့ အိပ်ယာခင်း တွေ သေခြာ ဆန့် ရှင်းလင်း ပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။ 

နောက်နေ့ နောက်နေ့တွေလည်း ထို အတိုင်းပင်။ ဖိုးတုတ်တယောက် မပျက်မကွက် မှန်မှန်လုပ်လေသည်။ သူ့မိန်းမ ဘာအနံ့မှ သတိမထားမိဘူးလားဟု သီဟ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ထိုတလောက သူမိန်းမ အဝတ်အစားတွေ အောက်သိုးစော်နံသလိုပဲဟု ပြောကာ ဘီရို အံဆွဲတွေထဲ ပရုပ်လုံး အများကြီးထည့်၊ အဲရား ဖရက်ရှနာတွေ ဖြန်းနေတာခုမှ ပြန်စဉ်းစားမိသည်။ 

ဖိုးတုတ်မှာ နေ့စဉ် မပျက် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေသည်ကို တွေ့နေရသဖြင့် သီဟ နောက်ပိုင်းတွင် နည်းနည်း အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သည်။ တနေ့ ကင်မရာက မနက်ပိုင်း ရီကော့လုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကြည့်ရတာ ထိုနေ့က သူ့မိန်းမ အိပ်ယာထ နောက်ကျ လို့ထင်သည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူ ရဲကျော် သူမ အလုပ်သွားမည့် အဝတ်အစား တို့ကို ကုတင်ပေါ် တင်ထားပြိး မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ကိုယ်မှာ ပတ်လျှက် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ နောက်တော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ရေချိုးနေသည်ကို ရေချိုးခန်း ကင်မရာမှ မြင်နေရလေသည်။ 

အသား အရည်ဖွေးစွတ် ပြီး ထွားမို့သော ရင်သား အစုံ၊ ကားစွံ့သော တင်ပါးဆုံ ကြီးများ နှင့် သူ့မိန်းမ ကို ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုးနေတာ ပြန်ကြည့်ရင်းက သီဟ လီးက တောင်လာပြန်သည်။ ဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော်မှာ အသက် ၄ဝ ကျော်ပြီမို့ ကိုယ်ခန္ဓာလေးက နည်းနည်းဖိုင့်ဖိုင့်လေး ဖြစ်နေသော်လည်း သူ့နေရာ နှင့် သူ အချိုးကျ သဖြင့် ကိတ်ပြီး ကြည့်လို့ ကောင်းလှပေသည်။ အဝတ်အစား ဝတ်ထားလျှင် မသိသာ သော်လည်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဆိုလျှင် ဘိုက်ကလေး အနည်းငယ် ပူနေသည်ကို တွေ့ရနိုင်သည်။ 

ထိုအချိန် နောက်ကင်မရာမြင်ကွင်းတခု မှ လှုပ်ရှားမှု တခု ရှိသဖြင့် ပေါ်လာသည်ကို ကြည့်လိုက်ရာ ဟောဝေး ကင်မရာမှ ဖြစ်လေသည်။ ဖိုးတုတ်တယောက် အိမ်ထဲ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အလုပ်သွားချိန် ကားမောင်းပို့ရမည်ဖြစ်ရာ ထွက်မလာသဖြင့် လာမေးတာလည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သို့သော်လည်း ဖိုးတုတ်၏ နေ့လည်ပိုင်း လုပ်ရပ်များကို တွေ့ခဲ့ပြီးသည်မို့ သီဟ စိတ်ထဲ တခုခု ဖြစ်မယ်ဟု တွေးကာ ရင်ထဲ တထိတ်ထိတ်ဖြစ်လာရလေသည်။  

ဖိုးတုတ်မှာ သီဟတို့ အခန်းကို ခေါင်းပြူကြည့်ပြီး ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ကို မတွေ့ရသဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်လာလေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖြန့်ထားသော အဝတ်အစားတို့ကို ကြည့်ရင်းရေ ချိုးခန်းမှ ရေကျသံ ကြားရသဖြင့် ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတာတွေ့ရလေသည်။ ဖိုးတုတ် ရေချိုးခန်းတခါးကို ဖြည်းညှင်း စွာဖွင့်ပြီး လက်တလုံးလောက် အဟ မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ တဖက်က သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဖြုတ်ရင်း သူကလီးကြီးကို ထုတ်ကာ ဂွင်းထု နေလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ မှ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က တံခါးဝကို ကျောပေးကာ ရေပန်းအောက် မှာ ရေချိုးနေသဖြင့် ဖိုးတုတ်ကို သတိမထားမိ။ ဖိုးတုတ်က တော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်ကြီးကို ကြည့်ကာ အားရပါးရဂွင်းထုနေလေသည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်တော့ ဖိုးတုတ်တယောက် တခါးဝ မှ နောက်ဆုတ်ကာ ခြေဖျားထောက်လျှက် အခန်းအပြင်သို့ အမြန်ထွက်သွားလေတော့သည်။ 

အပြင်ရောက်ပြီး အခန်းဘက်လာသည့် စင်္ကြန်လမ်း အဝနားမှာ ရပ်လျှက် သူ့လီးကြီးကို ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့် ဇစ်ပိတ်ပြီးမှ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်၊

"မမ ခင်ဗျာ၊ အလုပ်သွားဖို့ အချိန် အတော်နောက်ကျနေပါပြီ နေကောင်းရဲ့လားခင်ဗျ၊ "

ဟု လှမ်းအော်ပြောလေသည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က သူမကိုယ်ကို မွှေးပွသဘက်ဖြင့် သုတ်ရင်းက အခန်းတံခါးနားကို လာရင်း တံခါးကို ပိတ်ဂျက်ချလိုက်ရင်းက။

"အေး ဖိုးတုတ် မမ အိပ်ယာထ နောက်ကျနေလို့၊ ခနနေထွက်လာခဲ့မယ်။ ကားပေါ်ကနေပဲ စောင့်နေတော့"

ဟု လှမ်းပြောလိုက်လေသည်။ 

ထိုနေ့ခင်းပိုင်းလည်း ဖိုးတုတ်တယောက် ပြန်လာပြီး အခန်းထဲဝင်ကာ ပင်တီများဖြင့် ဂွင်းထု ပြန်သည်။ ထိုနေ့က မနက်ပိုင်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မြင်လိုက်ရ ၍လား မသိ၊ နှစ်ခါပြန်တောင် ပြန်ထုတာတွေ့ရလေသည်။

"ဒေါက်ဒေါက်"

ဗီဒီယိုတွေထဲ ဘယ်လောက်စိတ်ဝင်စားနေမှန်းမသိ အခန်းတံခါး တဒေါက်ဒေါက် ခေါက်သံကြောင့် ရုတ်တရက် ခေါင်းမော်လိုက်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်သည်။

"ဘာလဲဟေ့"

"တပ်မှုး နေ့လည်စာ စားဖို့ တဲ့ ဦးစီး နဲ့ ချိန်းထားတယ်ဆို၊ အခု သူတို့ စောင့်နေကြတယ်"

ထိုအခါမှ သီဟ သူဗီဒီယိုတွေ ကြည့်နေတာ တော်တော်ကြာသွားမှန်းသိလိုက်ရသည်။ ဒါတောင် တချို့ဟာတွေ ကျော်ကြည့်ထားတာ၊ နောက်မကြည့်ရသေးတဲ့ ကလစ်တွေ အများကြီးကျန်သေးသည်။ နေ့လည်စာတောင် မစားချင်တော့။ သို့သော်လည်း သူကပင် ချိန်းထားတာဆိုတော့ ဖျက်လို့ မကောင်း။ သို့ဖြင့် ကွန်ပြူတာကို လော့ပိတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မထွက်ခင်။ မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီး နည်းနည်း ပျော့ သွားအောင် ခနစောင့်လိုက်ရသေးသည်။ 

နေ့လည်စာ စားချိန်တနာရီမှာ သူ့အတွက် တကမ္ဘာလောက်ပင်ကြာသည်ဟု ထင်မိသည်။ စားပြီးတာနှင့် ကမန်းကတန်း သူ့ရုံးခန်းပြန်လာကာ အခန်းတံခါးကို ပိတ်။ ကွန်ပြုတာကို ဖွင့်ကာ သူ့ကင်မရာ ကလောက်ဆိုက် ကို ဖွင့် လိုက်လေသည်။  

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ဒီတခါ ကလစ်မှာ ပေါ်လာတာက၊ သူ့မိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် အိမ်နေရင်း တဆက်တည်းဂါဝန်ရှည် နှင့် သူတို့အိပ်ခန်းထဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ တွေ့ရသည်။ ရက်စွဲကို ကြည့်ပြီး သူ့ ပြက္ခဒိန်ကို တိုက်ကြည့်လိုက် တော့ စနေနေ့၊ ထိုနေ့က သူ အရေးပေါ် အစည်းအဝေး နဲ့ မေမြို့ ရောက်နေသည်။ သူ့ခရီးစဉ်က ထိုနေ့ မတိုင်မှီ သောကြာနေ့ကတည်းကထွက်သွားပြီး နောက်တပတ် သောကြာမှ ပြန်ရောက်သည့် တပတ်ကြာ ခရီးစဉ် ဖြစ်သည်။ ရှမ်းပြည်ဘက်မှ အင်ဖော်မက် များ နှင့် တွေ့ဆုံပြီး ဒီတေး စစ်ဆင်ရေး အတွက် သွားဆွေးနွေး နေတာ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် စနေတနင်္ဂနွေ အိမ်ရှင်းလင်း ရေးလုပ်လျှင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ဦးကြီးညို မိန်းမ မအိ ကို အကူညီခေါ် ခိုင်းတတ်လေသည်။ ထိုရက်က မအိ အမေဆုံး လို့ ရွာပြန်သွားတာ သီဟ ခရီးမထွက်ခင်ကတည်းက ဖြစ်သည်။ ထို အချိန်အတွင်း ချက်ပြုတ်ဖို့ကို အကူအညီပေးဖို့ ဖိုးတုတ်ကို ဦးကြီးညို က မှာထားသဖြင့်  မီးဖိုထဲ ဖိုးတုတ်လာကူပေးနေတာကို သီဟ သတိရလိုက်သည်။

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် အိမ်ရှေ့ခန်း ဘီရို အပေါ်က စာအုပ်တွေကို လှမ်းယူဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ ကုလားထိုင်တလုံး ဆွဲယူပြီး တက်၊ ခြေဖျားထောက် ဆွဲတာတောင် မမှီဖုံတွေ နဲ့ မို့ သူမ နှာခေါင်းနားကျလာတဲ့ ဖုံတွေကို လက်နဲ့ ယမ်းလိုက်တာတွေ့ရတယ်။ နောက်ကုလားထိုင်က ဆင်းပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးက နေ ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သံကြားတယ်။ ဖိုးတုတ် တယောက် စွတ်ကျယ် နဲ့ ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ပြီး ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဖိုးတုတ်ကို ကုလားထိုင်ပေါ်တက်ပြီး စာအုပ်တွေ ချခိုင်းတယ်။ ဖိုးတုတ်က စာအုပ်ကို တခုပြီးတခု ယူပြ နေတာကို ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ခေါင်း ယမ်းယမ်း ပြနေသည်။ 

"မဟုတ်ဘူး နေအုံး ငါပြမယ်"

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ဖိုးတုတ်ကို ဆင်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမ က ကုလားထိုင်ပေါ်ပြန်တက်လိုက်သည်။ 

"ဟဲ့ ကုလားထိုင်ကို ငြိမ်အောင် နည်းနည်းထိန်းထားပေး"

ဟု ဆိုကာ ခြေဖျားထောက်လျှက် သူမလိုချင်သော စာအုပ်တွေကို ရွေးနေလေသည်။ သူမ ဝတ်ထားသည့် အိမ်နေရင်း ဂါဝန်မှာ ဒူးခေါင်းလောက် ရှည်သော်လည်း ခြေဖျားထောက်လိုက်တော့ ပေါင်လည်လောက်ထိ ရောက်နေသည်။ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်သည့်ပေါင်လုံးကြီးတွေက ကျန်းမာရေးကောင်းမွန်သူ ပီပီ တောင့်တင်းလှသည်။ ဂါဝန်သားကလည်း ပါးလွှာသည်မို့ သူမ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနား အရစ်မှာ တင်ပါးလုံးကြီးများ အောက်တွင် ထင်းနေသည်။ ကုလားထိုင်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်းက ထို မြင်ကွင်းများကို မော့ကြည့်နေသူ ဖိုးတုတ် ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးထောင်ထ လာနေသည်မှာ အပြစ်တင်စရာ မရှိခြေ။ တခုပဲ ရှိသည်။ သူ ၏ အားနေသော လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်နေသော ဖိုးတုတ် ၏ ရဲတင်းမှု ကိုသာ သီဟ တယောက် အံဩနေလေသည်။

ခနနေတော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က သူမလိုချင်သည့် စာအုပ်များ ရသဖြင့် ကုလားထိုင်ပေါ်မှ ဆင်းလာတော့ ဖိုးတုတ်မှာ သူ့လီးကို ပွတ်နေရာက လွှတ်လိုက်ပြီး လီးတောင်နေတာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် သတိမထားမိအောင် အရိုအသေပေးသလို ဖြင့် ခါးကို ကိုင်းထားလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူ ရဲကျော်က ဖိုးတုတ် ကို စာအုပ်များ စံနစ်တကျ ပြန်စီဖို့ မှာလိုက်ပြီး သူမ ရွေးလာသော စာအုပ်များကို ယူကာ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ 

သီဟ လည်း သူ့မိန်းမ တယောက်ထဲ လှုပ်ရှားလုပ်ကိုင်နေသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖိုးတုတ်လုပ်ကိုင်နေသည်တို့ ကို အမြန်ရစ်ပြီး သူ့မိန်းမ နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ အတူရှိနေသည့်အချိန်တွင်သာ ပုံမှန် ပလေးလုပ် ပြီးကြည့်လေသည်။ အသံကို လည်း သူ့ရုံးခန်းထဲ ရုတ်တရက်ဝင်လာသူတို့ မကြားအောင် နားကျပ်ဖြင့် နားထောင်ပြီး အသံချဲ့ထားလိုက်သည်။

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က မီးဖိုထဲတွင် ချက်ပြုတ်သည်ကို ဖိုးတုတ်အား တချို့ သင်ပြနေသည်။ ဖိုးတုတ် မှာ နှင်းဖြူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောပြချိန်တွင် ရိုကျိုးသလို ခေါင်းငုံ့ နားထောင် နေသော်လည်း နှင်းဖြူ သူ့ကို ကျောပေးသည်နှင့် နှင်းဖြူ ဖင်ကြီး ကိုသာ ကြည့်ကြည့်နေသည်။ 

နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားပြီးချိန် နှင်းဖြူ တယောက် အခန်းထဲ တွင် သူမ ယူထားသော စာအုပ်ကို အိပ်ယာပေါ်လှဲကာ ဖတ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် သီဟက အမြန်ရစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအချိန် အိမ်ဝမှ အရိပ်တွေ့လိုက်သဖြင့် ခနရပ်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးတုတ် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့ဖြင့် ပုံမှန် ပလေးဘက် ဖြင့်ဖွင့်ကာ ကြည့်နေလိုက်ပြန်သည်။ ဖိုးတုတ်မှာ သီဟတို့ အခန်းဝ နားတွင် တံခါးကို အသာလေး တွန်းလိုက်ရင်း အဟလေး မှ ချောင်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သီဟတို့ ကုတင်မှာ အခန်းဝ နှင့် ဘေးတိုက်ဖြစ်သော်လည်း အခန်းဝ ကို ခြေရင်းပြုထားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှဲ ကာ ဒူးထောင် ပြီးစာဖတ်နေသော နှင်းဖြူ ၏ ခြေသလုံး ပေါင်သား တို့သာ မက အလင်းရောင် အားကောင်းပါက နှင်းဖြူ ပေါင်ခွဆုံ အထိကို ပင်လှမ်းမြင်နိုင်သော အခြေအနေဖြစ်လေသည်။ 

နှင်းဖြူ ကတော့ မသိ၊ သူမဘာသာ သူမ စာအုပ်ထဲတွင် စိတ်ဝင်တစား ဖတ်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ် က အခန်းဝမှ ကုံးချောင်းနေရင်း သူ့ပုဆိုးအောက် အနားစ မှ လက်လျိုကာ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် လုပ်နေသည်။ သူ့ပုံပန်းကြည့်တာနှင့် ပုဆိုးအောက် လက်ထည့်ဂွင်းထု နေမှန်း သိသာနေလေသည်။ နှင်းဖြူ အနေအထား နှင့် ဖိုးတုတ် ကြည့်နေသော မြင်ကွင်း တို့ကို တွေးရင်း သီဟ ပင် လီးတောင်လာရလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ နောက်တော့ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့် ဖြင့် အိပ်ပျော်သွား သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ ဂါဝန်အနားစ မှာလည်း ပေါင်လည်လောက်ထိ လှန်တက်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ 

ဖိုးတုတ်တယောက်လည်း ဂွင်းထု နေရင်းက သူ့ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့် သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖိုးတုတ်တယောက်တော့ လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပြီဟု မှန်း၍ ရလေသည်။ နောက်တော့ ဖိုးတုတ် တယောက် ကုတ်ခြောင်းခြောင်း နှင့် အိမ်ရှေ့မှ ပြန်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ နောက်တော့ မထူးခြား သည့် မြင်ကွင်းများ နှင်းဖြူထ ရေမိုးချိုး၊ ညနေစာစား ၊ စာဖတ်၊ အိပ်ပျော်သွားသည်တို့ကို အမြန်ကျော်ရစ်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ သီဟ စိတ်ထဲ မှာ နှင်းဖြူ ညဘက်အိမ်တံခါးမ ကြီးကို အတွင်းမှ မင်းတုန်းချ အိပ်သွားသည်မို့ ဖိုးတုတ် လာချောင်း၍ မရနိုင်တာ  တော်သေးသည် ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ 

သီဟ အဖို့ ရုံးဆင်းချိန်လည်း သိပ်မဝေးတော့တာမို့ နောက်ကလစ် ပလေးဘက်ကို အမြန်ဖေါ်ဝပ်လုပ်ပြီး ကြည့်လေသည်။ နှင်းဖြူမှာ မနက်စာ စားပြီး သူ့အဝတ်ဘီရို မှ ပွဲနေပွဲထိုင် အဝတ်အစား တို့ကို ထုတ်ပြီးကုတင်ပေါ်အစီအရီချကာ ရေချိုးခန်းဝင်လေသည်။ သီဟ သတိရမိတာက သူမ ဆေးရုံက သူငယ်ချင်း တယောက် သမီးမွေးနေ့ ရှိသည်။ သီဟ က သူမပါလည်း သူမ ကို သွားလိုက်ဖို့ ပြောထားသည်။ နောက်ပိုင်း သူမ ထို မွေးနေ့ပွဲကို မသွားဖြစ်ဟု ဖုံးဆက်ပြောထားတာ မှတ်မိသည်။ အဲဒီ မွေးနေ့ပွဲ  မသွားဖြစ် ဟု ဆိုလျှင် အခု အဝတ်အစားတွေက ဘာလို့ လဲဖို့ ထုတ်ထားတာလဲ။ ဒီအဝတ်အစားတွေက ပွဲနေပွဲထိုင် လိုမျိုးတွင်သာ နှင်းဖြူ ဝတ်လေ့ရှိသည့် အဝတ်အစားမျိုး။ အစိမ်းရင့်ရင့်  အချိတ်ထမိန်။ အရောင်တူ ရင်ဖုံးလက်ရှည်၊ စသည်တို့ ဖြစ်သည်။ အတွင်းခံ ဝတ်ဖို့ ဘရာဇီယာ နှင့်ပင်တီ အမဲရောင်အပျော့လေး တွေ ကိုလည်း ထုတ်ထားသည်။ 

နှင်းဖြူ ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ သဘက်တထည် ဖြင့် ကိုယ်ကို ပတ်ထားပြီး ရေစိုရွဲနေသော ဆံပင်များကို နောက်သဘက်တခု ဖြင့် သုတ်နေသည်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ သဘက်ကို လွှားလိုက်ပြီး ဟဲယားဒရိုင်ရာ ဖြင့် ဆံပင်တွေကို အခြောက်ခံ မှုတ်လေသည်။ထို အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့ခန်းမှ လှုပ်ရှားမှု တခုတွေ့ရသဖြင့် ထို စခရင်ကို ပြောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဖိုးတုတ် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ခြေသံမကြားအောင် ခြေဖျားထောက်လာသည့်ပုံပေါက်လေသည်။ အခန်းဝရောက်တော့ တံခါးကို အသာဟပြီးချောင်းလိုက်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ထို အချိန်ကျမှ နှင်းဖြူကလည်း ဆံပင် အခြောက်ခံ လေမှုတ်ပြီးသွားသဖြင့် ရေချိုးခန်းမှ အိပ်ခန်းသို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ သဘက်ပတ်လျှက် ဆံပင်ဖားလျားဖြင့်  ဝင်လာလေသည်။

ထို့နောက် ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်ကာ  ကုတင်ပေါ်မှ ဘရာဇီယာကို ယူပြီး သဘက်ပေါ်မှ ပတ်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြိးတော့ သဘက်ကို ဆွဲချကာ ခါးမှာ ပတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ပင်တီလေးကို ယူပြီး ခြေထောက်မှ လျိုဝတ်လိုက်ကာ ခါးပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ရင်းက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ 

အခန်းအပြင်မှ ဖိုးတုတ် မှာ စိုင်ကော်လို့ ချူံပေါ် ရောက်တာပဲဟု များထင်သလားမသိ တံခါးဝ မှ ကုန်းချောင်း ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးကို တန်းကိုင်ကာ ထုလေတော့သည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က သူမကိုယ်လုံး အလှကု သူမဘာသာကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးပေါ်တွင် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်းဘရာဇီယာကို နည်းနည်းတင်။ ပင်တီခါးကို ဆွဲတင်၊ တင်ပါးပေါ်က ပင်တီလေးကို ဆန့်ရံ့သည့် အနေဖြင့် ပေါင်ရင်းနားကို ဆွဲချ လုပ်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရင်း ဗြုန်းကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် သူမ ပြစ်ချထားသည့်ဘက်ကို ကောက်ကာ သူမကိုယ်ပေါ် ရင်လျှားသလို ပတ်လိုက်ရင်း အခန်းတံခါးဝ သို့ အမြန်လျှောက်သွားလေသည်။ အဖြစ်အပျက်က မြန်လွန်းလှလေရာ သူမ အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ဖိုးတုတ်တယောက် ကုံးတုန်းတုန်း နှင့် တန်းမိလေတော့သည်။ 

"ဖိုးတုတ် နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ"

"ကျ ကျွန်တော် ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး မမ.. မမ ကို မေးးမေးးစာ..."

ဖိုးတုတ် ၏ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ စကား မဆုံးသေးခင်၊ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်မျက်လုံးတွေက ဖိုးတုတ် လက်တဖက်က ပုဆိုးအောက်မှ လျိုကာ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်ရာ ဒေါသတကြီးဖြင့်၊

"ဖိုးတုတ် နင်အခု ထွက်သွားစမ်း ငါ့ရှေ့ကနေ သွားစမ်း"

ဖိုးတုတ်မှာ အခု မှ သူ့ကိုယ်သူ သတိပြုမိသဖြင့် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးကို လွှတ်လိုက်ကာ ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းပြင်ဝတ်ရင်းက၊

"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်မမ.. ကျွန်တော်တကယ်ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး"

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်မှာ ဖိုးတုတ် သူ့နေရာမှ မရွေ့သေးပဲ စကားရှည်နေသဖြင့် ပိုဒေါသထွက်လာပုံရ လေသည်။ လက်ညိုးကို အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးဘက်ထိုးရင်းက၊

"နင်အခု ထွက်သွားစမ်း လို့ ငါပြောနေတယ်။ ငါ့အိမ်က အခု အပြီးထွက်သွား၊ နောက်တော့မှ ဦးကြီးညို ဆီက နင်ရစရာရှိတဲ့ လစာ ပြန်လာယူ"

"မမ ရယ် အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်"

ဖိုးတုတ်တယောက် သူမ ပြောသလို ထွက်မသွားသေးပဲ စကားထွန့်ရှည်နေမှာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ဒေါသကို ပိုဆွပေးသလို ဖြစ်သွားရသည်။ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က၊

"ဟုတ်တယ် နင့်လို တဏှာရူး မျိုးကို အဲလို လွယ်လွယ်နဲ့ လွှတ်ပေးလို့ မရဘူး ရဲလက်ကို အပ်မှ ရမယ်"

နှင်းဖြူမှာ ထိုသို့ သော ကိစ္စမျိုးဆိုလျှင် သူမ ကိုယ်တိုင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ပါ သီဟ ကိုသာ ကိုင်တွယ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။ ယခုက သီဟ ကလည်း အနီးအနားမှာ မရှိ၊ ဒေါသလည်းအတော်ထွက်နေ၍ ထင်သည်။ သူမ ကုတင်ဘေးက ဆဲလ်ဖုံးတင်ထားသော စာပွဲလေး ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ 

ဖိုးတုတ် မျက်နှာမှာ သွေးဆုတ်သွားလေသည်။ အရမ်းကြောက်ရွံ့သွားသော ဖိုးတုတ်မှာ လက်အုပ်ချီ တောင်းပန်ရင်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် အနောက်မှ လိုက်လာခဲ့လေသည်။

"မမ ရယ် ရဲမခေါ်ပါနဲ့ခင်ဗျာ၊ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဘာများ အမှားလုပ်မိလို့ပါလဲခင်ဗျာ"

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်မှာ စိတ်ကို ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး သည့်ပုံစံမို့ ဖိုးတုတ်တယောက် တတွတ်တွတ်တောင်းပန်ရင်း အနောက်က လိုက်ပြောနေသည်ကို ဂရုစိုက် နားထောင်မနေတော့၊ သူမ ဖုံးကို စားပွဲပေါ်မှ ကောက်ယူလိုက်ပြီး လော့စခရင်ကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။ 

"အော်နင်က ဘာမှ အမှားမလုပ်ဘူးပေါ့၊ နင့်လို နှာဘူး တဏှာရူးကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားမိတဲ့ ငါတို့ပဲ မှားတာပေါ့လေ ဟုတ်လား"

နှင်းဖြူမှာ ဖိုးတုတ်ကို လှည့်မကြည့်တော့ပဲ သူမ ဖုံးကို စခရင်လော့ဖွင့်လိုက်ပြီး ဖုံးအက်ပကို နှိပ်လိုက်သည်။ ထိုအရာက သူမ အမှားပင် အနားမှာ ရောက်နေသည့် ဖိုးတုတ်က လန့်ဖြန့်နေသဖြင့် တခြားဘာမှ မတွေးနိုင်တော့ နှင်းဖြူလက်ထဲမှ ဖုံးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲလုလိုက်လေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ ရုတ်တရက် အံ့လည်း အံ့ဩ ဒေါသလည်း ထွက်သွားပုံ ပေါ်သည်။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ မို့ သူမလက်ထဲ မှ ဖုံးက ဖိုးတုတ် ဆီ ပါသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော် သူမ ဒေါသ မှာ အစွမ်းကုန်ပေါက်ကွဲသွားပြီး လက်ဖဝါးက မြှောက်တက် သွားကာ ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို အစွမ်းကုန် ရိုက်ထည့်လိုက်လေသည်။

"ဖြန်း"

ဖိုးတုတ်မှာ မျက်နှာပင် ဘေးသို့ အနည်းငယ်လည်သွားပြီး ကိုယ်ပင်ယိုင်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ဘာမှ မပြော သူလည်း ရုတ်တရက်မို့ အံ့အားသင့်သွားပုံ ရသည်။ သူ့လက်ထဲ တွင် နှင်းဖြူ ဖုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက် ငူတူတူ ရပ်နေလေသည်။ နှင်းဖြူက 

"နင့်ကို ငါပုလိပ်လက်ထဲ ထည့်ပြီး ထောင်ကျအောင်ကို လုပ်ပြစ်မယ်နားလည်လား"

ဟု အော်ဟစ်လိုက်ပြန်သည်။ ဖိုးတုတ် တယောက် ယခု အခါတော့ ဘာမှ လည်း ပြန်မပြော၊ တဖက်က နှင်းဖြူဖုံးကို ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တဖက်က သူ့ပါးလေးကို ပွတ်နေရင်း နှင်းဖြူကို ပြန်ကြည့်နေသည်။ 

"နင် အခု ထွက်သွားလေ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ၊ အခု ငါ့အိမ်ထဲက ထွက်သွားလို့ ပြောနေတယ်"

ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို နှင်းဖြူ ခေါင်းကွယ်နေသဖြင့် မမြင်ရသော်လည်း နှင်းဖြူက တော့ တည့်တည့် မြင်နေရပေလိမ့်မည်။ သူ့မျက်နှာ အနေအထားကဘယ်လို နေမည်မသိ နှင်းဖြူ အသံက တော့ ဒေါသသံထဲတွင် အနည်းငယ် ထိပ်လန့်သံလေး ပါနေသည်ဆိုတာကို သီဟ ခံစားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်တွင် ငြိမ်သက်နေသော ဖိုးတုတ်တယောက် နှင်းဖြူ ဆဲဖုံးကို မြှောက်ကာ အခန်းနံရံသို့ အားရပါးရ ပြစ်ပေါက်ပြစ်လိုက်သည်။ခွမ်းကနဲ ဆဲဖုံး ကွဲကြေသွားသံနှင့် အတူ နှင်းဖြူ၏ အထိပ်တလန့် အော်လိုက်သံ တပြိုင်နက်ထွက်လာခဲ့လေသည်။

.................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

နှင်းဖြူ ၏ အထိတ်တလန့် အော်သံကို အပြင်မှ ကြားမှာစိုး၍ ထင်သည်ဖိုးတုတ်တယောက် နှင်းဖြူဆီသို့ လှမ်းခုန်ကာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ဖုံးပိတ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ နှင်းဖြူကလည်း နောက်ဆုတ် ရှောင်သော်လည်း ဖိုးတုတ်က အတင်းလိုက်ပိတ်လေရာ ရုံးရင်း ကန်ရင်း နှင့် နှင်းဖြူ ကိုယ်တွင် ပတ်ထားသော သဘက် မှာ ပြေကျသွားလေသည်။ နှင်းဖြူ ၏ ဖွေးဥနေသော အသားအရည် က ပင်တီ အနက် ဘရာဇီယာ အနက်တို့ ကြောင့် ပိုပြီး ဝင်းနေလေသည်။ ဖိုးတုတ် လည်း မြင်နေပါသည်။ ကင်မရာ အန်ဂယ် ကြောင့် ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို မမြင်ရသော်လည်း နှင်းဖြူ တယောက် ရှက်ရွံ့စွာ ဖြင့် သူမ ၏ ဘရာဇီယာဝတ်ထားသော်လည်း ဖောင်းမို့ ထနေသည့် ရွှေရင် အစုံကို လက်ပိုက်ကာ ကာကွယ်လိုက်ပြီး အကူအညီရလို ရငြားထပ်အော်လိုက် ပြန်ပါသည်။ ထိုအခါတော့ ဖိုးတုတ်က ဆောင့်တွန်းလိုက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး အခန်းနံရံနှင့် ကျောကပ်သွား သည်။ နှင်းဖြူက ဖိုးတုတ်လက်ကို တွန်းပြစ်ပြီး ထပ်အော်လိုက်ချိန်တွင်၊

"ဖြန်း"

ဖိုးတုတ် လက်က မြှောက်သွားပြီး နှင်းဖြူမျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်ပြစ်လိုက်တာတွေ့လိုက်ရသည်။ သီဟတယောက် ရုတ်တရက် သူ့ဂျိုင်းအောက်စလွယ်မှ သေနပ်ဒင်ပေါ် လက်ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ နောက်မှ သူအခု ကြည့်နေတာက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်က ဗီဒီယို ကလစ်မှန်းသတိရလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း ဖိုးတုတ် လို ကောင်မျိုးကို သူ့လို လူမျိုးအတွက်က သေနပ်ပင်မလို၊ လက်တောင်မှ တဖက်ထဲ နှင့် ပင်အသေသတ်ပြစ်လို့ ရနိုင်သည်ဆိုတာ သူသိပြီးသား။ သူ့မိန်းမ ထိလိုက်လို့သာ သူ့စိတ်တွေ နည်းနည်း ပြာသွားတာ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေ သူဘာလို့ မသိရတာလဲ။ သူ့မိန်းမ က သူ့ကို ဘာလို့ ပြန်မပြောပြခဲ့တာလဲ။ စိတ်ထဲ ထူးဆန်းလာသဖြင့် ဗီဒီယိုကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ 

နှင်းဖြူမှာ အခန်းနံရံကို ကျောကပ်ရပ်လျှက် သူမ မျက်နှာပေါ်မှာ မယုံကြည်နိုင်ခြင်း၊ ကြောက်လန့်ခြင်းတို့ ရောပြွမ်း လျှက် ပါးပြင်ပေါ်သို့ မျက်ရည်တွေလည်း အလိုလို စီးကျလာခဲ့သည်။ သူမ လက်ဖဝါးတဖက်ဖြင့် အရိုက်ခံလိုက်ရသော ပါးပြင်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း၊

"သွားပါတော့ ဖိုးတုတ်ရယ်၊ ငါ ရဲလည်း မတိုင်တော့ပါဘူး၊ ဘယ်သူ့မှလည်း မပြောပြတော့ပါဘူး၊ဒီအခန်းထဲကသာ ထွက်သွားပါတော့"

ဟု ရှိုက်ငင်သံဖြင့် ပြောလေသည်။ ဖိုးတုတ်က လေသံမာမာဖြင့်၊

"အော် အခုလို သူများက နင့်ကို ပါးပြန်ရိုက်တော့ မှ နင်က သူတပါးကို လေးစားရမှန်းသိလာတာလား ကောင်မ"

နှင်းဖြူ မှာ သူမ ကို ထိုသို့ တခါမှ အပြောပင် မခံဘူးသူမို့ ပိုမိုထိပ်လန့်လာခဲ့သည်။ လက်အုပ်ချီကာပင် တောင်းပန်လိုက်သည်။

"ဖိုးတုတ်ရယ် နင်ဘယ်လို ဖြစ်သွားရတာလဲ၊ ငါရှစ်ခိုးတောင်းပန်ဆို တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ၊ အခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့"

ဖိုးတုတ်မှာ အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပိုပြီး ယုံကြည်မှု ရှိသွားပြီး နှင်းဖြူ သူ့ကို ကြောက်ရွံ့နေသည်ကို သဘောကျ နေပုံ ရလေသည်။ နံရံကို ကျောကပ်ကာ လက်အုပ်ချီထားသော နှင်းဖြူနား ကပ်သွားပြီး၊ နှင်းဖြူ၏ ရင်သား တဖက်ကို ဘရာဇီယာပေါ်မှ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်မို့ နှင်းဖြူက ဖိုးတုတ် လက်ကို ရိုက်ထုတ်လိုက်ကာ အသံကုန်အော်ဟစ်လိုက်သော်လည်း သူမ မှာ နံရံကပ်လျှက်မို့ ပြေးစရာ မြေမရှိ ဖြစ်နေရသည်။ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်သော နှင်းဖြူ မျက်နှာကို ဖိုးတုတ် က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြောင်းကနဲ နေအောင်ပင် ရိုက်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းဖြူမှာ ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ခွေသွားပြီး လဲမကျ သွားအောင်နံရံကို မှီထားလိုက်ရလေသည်။

"ကောင်မ ဒီတခါအော်ရဲအော်ကြည့်စမ်း နင့်ကို လည်ပင်းညှစ်သတ်ပြစ်မယ်"

ဟု လည်း ကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်ငိုနေသော နှင်းဖြူ အနားသို့ တိုးကပ်သွားကာ နှင်းဖြူ ၏ ဆံပင်ဖားယားကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာလေသည်။ နှင်းဖြူမှာ ခေါင်းမှ နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်နှာကလေး ရှုံ့မဲ့ကာ စောင်းတငမ်းငမ်း ဖြင့် ပါလာလေသည်။ ကုတင် နားတွင် သူမ တကိုယ်လုံးကို တွန်းချလိုက်ခြင်း ခံရသဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ ပက်လက်ကျလေသည်။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်အကျတွင် သူမ အဖြစ်ကို သူမ ရိပ်စား မိသွားသော နှင်းဖြူ တယောက် အထိပ်တလန့်ဖြင့်၊

"ဖိုးတုတ် နင်ဘာ..ဘာ..လုပ်မလို့လဲ...နင်ရူးနေပလား"

ဟုမေးလိုက်သည်။ လက်ကော ခြေရော ဖြင့် သူ့အပေါ်ကို စီးမိုးဖို့ ကြိုးစားသည့် ဖိုးတုတ်ကို ကုတ်ခြစ်ကန်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဖိုးတုတ်ကလည်း သူမ လက်တွေကို ဖယ်ပြစ်ကာ သူမ ပါးကို အားဖြင့် လွဲရိုက်ချလိုက်ပြန်သည်။

"ဖြန်း"

"အား"

ဖိုးတုတ်မှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ နှင်းဖြူပေါ်တက်ခွဖို့ ကြိုးစား လေတိုင်း ကန်ကျောက်လာသည့် နှင်းဖြူကို မညှာတမ်း ရိုက်နှက်ထိုးပုတ်လေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ နှင်းဖြူမှာ အားကုန်နှုံးချည့်သွားသည့် အတွက် ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်မိသွားတော့သည်။ ဖိုးတုတ်က ကုန်းပြီး သူမ နို့တွေကို မျက်နှာအပ်ရန် ကြိုးစားတော့ နှင်းဖြူမှာ ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ထို အရာမှာ ဖိုးတုတ် ဒေါသကို ပိုမွန်သွားစေသဖြင့် ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူ မျက်နှာကို သူ့လက်သီး ဖြင့် ဆောင့်ထိုးလိုက်လေသည်။ ခွပ်ကနဲ မြည်သံမှာ နှင်းဖြူမပြောနှင့် သီဟ မှာ သူခံရလျှင်ပင် မသက်သာလှကြောင်း သူ့အတွေ့အကြုံ အရသိလိုက် သည်။ နှင်းဖြူမှာ နာလို့လား ဦးနှောက်ကပင် ဘာမှန်း မတွေးတတ်တော့လို့လား မသိ ငြိမ်ကျသွားသည်။ သီဟတယောက် ထိုဗီဒီယိုကို သူ အခုမှ ကြည့်ရသည်ကို နှောင်တရနေမိသည်။ 

ဖိုးတုတ်မှာလည်း ယခုမှတော့ နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ မရတော့သည့် အခြေအနေကို သိနေပြီမို့ မထူးဇာတ်ခင်း နေသည့်ပုံ ပေါက်နေသည်။ သီဟ တယောက် ထို အဖြစ်အပျက်တို့ ဖြစ်ပျက်ပြီး သူ့မိန်းမ လက်ရှိ အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးတာ ကြောင့်သာ စိတ်သက်သာ ရပြီး ဘာတွေ ဖြစ်မလဲ ဆိုတာကို စိတ်ဝင်စားကာ ကွန်ပြူတာ စခရင် ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို အချိန် ကသာ လိုက်ဖ် ကြည့်ရလျှင် သူ့မိန်းမ အသက်အန္တရာယ်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူ့အိမ် နှင့် အနီးဆုံးမှာ ရောက်နေသော အေးဂျင့် တယောက်ကို အိမ်သို့ ချက်ချင်းသွား ခိုင်းလိုက်မည်မှာ သေခြာလေသည်။ နှင်းဖြူ နူတ်ခမ်းလေး မှာ ဖိုးတုတ် ထိုးလိုက် သည့် အရှိန်ကြောင့် သွေးစလေး ပင် တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ခနတာ ငြိမ်သွားသော နှင်းဖြူ အခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဘရာဇီယာကို ရုတ်တရက် ဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ပြုတ်ထွက်ပြီး ပါလာလေသည်။ 

နှင်းဖြူလည်း ရုတ်တရက် လန့်အော် ပြီး ပြန်ဆွဲဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မမှီတော့ခြေ။ ဖိုးတုတ် က နှင်းဖြူ ပေါင်အရင်း ကို ခွထိုင်ထားသဖြင့် နှင်းဖြူ မှာ ဘယ်လို မှ ရုန်းဖို့ အားမရှိ သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သာ ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို တဖက်က ရိုက် တဖက်က ဟင်းလင်း ပွင့်သွားသော သူမ နို့ကြီးတွေကို ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစား လုပ်လေသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ လူကောင်ငယ်သော်လည်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ထက်သော သန်စွမ်းလေသည်။ သို့သော်လည်း နှင်းဖြူ မှာ နောက်ဆုံး ထွက်သက်အထိ ဖိုက်မည်ဟု ဇွဲမာန်ဖြင့် ပြန်လည် တိုက်ခိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဖိုးတုတ် လက်ဝါးတို့က နှင်းဖြူ မျက်နှာပေါ်သို့ ကျရောက်ရပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖိုးတက်က နှင်းဖြူ လက်နှစ်ဘက်ကို တဖက်တချက် စီ လက်ကောက်ဝတ် မှ ဖမ်းချူပ်ကာ မွေ့ယာပေါ်တွင် ဖိကပ်ထားနိုင်လိုက်လေသည်။ 

သီဟ မှာ နှင်းဖြူ ဘယ်လောက် အရှက်ကြီးကြောင်း သူသိလေသည်။ သူမ မှာ အနေအထိုင် ပိရိပြီး ဘယ်တော့ မှ လျှပ်ပေါ်လော်လီ နေထိုင်သူ မဟုတ်ပဲ၊ သူမ အသိုင်းအဝိုင်း မှာပင် သိက္ခာကြီးမားသူ အဖြစ် နာမည်ထွက်သူ ဖြစ်လေရာ ယခုလို သူမ အိမ်မှ အခိုင်းအစေ၊ ဒရိုင်ဘာ  ရှေ့မှာ နို့အစုံ ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်တောင် ရှက်လိုက်မလဲ ဆိုတာ တွေးလို့ ပင် မရနိုင်။ ဖိုးတုတ် မှာ အကာအကွယ်မဲ့ နေသည့် နို့ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး အစုံကို မျက်နှာ ဖြင့် အပ်ကာ ပွတ်ဖိခြေနေလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ အာမတန် မာန်လျှော့ ကာ စတင်ငိုကြွေးစ ပြုနေလေပြီ။ 

"ဖိုးတုတ် ရယ် အဟင့်ဟင့်..ရွှတ်.. မ.. လုပ်ပါနဲ့..ကွယ်.. မမ တောင်းပန်ပါတယ်"

သရဲမရဲ စီးနေသော ဖိုးတုတ်မှာ ဘာမှ ဂရု မစိုက်တော့၊ နှင်းဖြူ နို့ကြီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် တဖက် စီ စို့နေလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေလေသည်။ နို့တွေကို စို့လို့ ဝသွား၍ ထင်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွတ်ကျယ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့ရင်ဘတ် နှင့် နှင်းဖြူ နို့တွေကို ဖိကပ်ပြီး နှင်းဖြူ ၏ မျက်ရည်စိုရွဲနေသော မျက်နှာကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ 

နှင်းဖြူမှာ ဖိုးတုတ် နမ်းမရအောင် မျက်နှာကို ဘယ်ညာခါယမ်း နေသော်လည်း သူမ ပါးပြင်၊ မေးစေ့ တို့ကို ရက်လာသည့် ဖိုးတုတ် လျှာကြီးမှ ရှောင်လို့ မလွတ်နိုင်ခြေ။ ဖိုးတုတ် မှာ ပညာသာ မတတ်လျှင် နေမည် ထို ကောက်ကျစ်သည့် ညဏ်နီ ညဏ်နက် တို့ က မသေးလှခြေ။ နှင်းဖြူက သူမ မျက်နှာကို ရှောင်ရှား ပြီး အာရုံ ထို နေရာ ရောက်နေတုန်း သူ့လက်တဖက် က အောက်ဖက် အသာ ဆင်းပြီး နှင်းဖြူ ပင်တီလေးကို ဆွဲခွှတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ပင်တီမှာ ပေါင်လည်အရောက် နှင်းဖြူက သူမ လက်ဖြင့် လိုက်ဆွဲသော်လည်း မမှီတော့ခြေ။ ယခုတော့ နှင်းဖြူ တယောက် တကိုယ်လုံး အဝတ်အစား လုံး ဝ မရှိတော့ပဲ ဖိုးတုတ် အောက်မှာ ပက်လက် ဆန့်ဆန့် ကြီး ဖြစ်နေလေပြီ။ 

ဖိုးတုတ်မှာ ရုန်းရင်းကန်ရင်းက ပြေလျှော့နေပြီ ဖြစ်သော သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးမကာ ခေါင်းပေါ်မှ မချွတ်လိုက် သည်။ ယခုတော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် တယောက်ကို တယောက် ထပ်လျှက် ဖြစ်နေကြလေပြီ။ ထိုဗီဒီယိုကို ကြည့်ရင်း က ထူးဆန်းစွာ မာတောင်တောင့်တင်းလာသဖြင့် ဘောင်းဘီတွင်း နာလာသည့် လီးကြီးကို သီဟက သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်အသာဖြုတ်ပြီး အပြင်ထုတ်လိုက်ရသည်။ 

ဖိုးတုတ်က နှင်းဖြူပေါင်ပေါ်ထိုင်နေရာမှ ကြွပြီး နှင်းဖြူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်သည်။ နှင်းဖြူလည်း နောက်ဆုံး ရှိသမျှ အားဖြင့် ဖိုးတုတ်ကို ကန်ကျောက် ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင်နိုင်တော့ပေ။ 

"ဖိုးတုတ် ရယ် ငါ့ ဘဝကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့ကွာ၊ တောင်းပန်ပါတယ်..အဟီးးးး ဟင့်"

ဖိုးတုတ်က နားကန်းနေသလိုပင် ဘာမှ ပြန်မပြော သူ့လက်တဖက်ဖြင့် နှင်းဖြူ ရင်ဘတ်ကို ဖိထားရင်းက သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ကြွကာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး နှင်းဖြူ ပေါင်ခွဆုံသို့ တေ့လိုက်သည် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဟိုက်"

ထိုအချိန်ကျမှ သာ ဖိုးတုတ် လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသည့် သီဟ တယောက် ဟိုက်ကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ ဖိုးတုတ် ၏ ညိုတုတ်တုတ် လီးကြီး မှာ သူ့လီးထက် အများကြီး တုတ်သလို ရှည်လည်း ရှည်လျှားလှသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖြစ်သည်။ ထို ကဲ့ သို့ လီး မျိုးကို သီဟ အနေဖြင့် နိုင်ငံခြား အောကားတွေမှာ သာ တွေ့ဖူးလေသည်။ ဖိုးတုတ်လို သူ့ထက် လူကောင်လည်း သေး အရပ်လည်း ပုညှက်သော ကောင်လေး မှာ ထိုသို့ လီးကြီး ပိုင်ဆိုင်နေသည်မှာ သူ့အတွက် အံ့အားသင့်စရာ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ဖိုးတုတ်မှာ ထိုလီးကြီးဖြင့် နှင်းဖြူစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားနေသည်ကို တွေ့ရတော့ သီဟ တယောက် နှင်းဖြူတော့ တအားနာတော့ မည်ဆိုတာကို သိနေလေသည်။ သူနှင့် ဆက်ဆံချိန်တွင်တောင် နှင်းဖြူကို မလိုးခင် နှင်းဖြူ အရည်ရွဲနေအောင် အတော်ကြာကြာ နူးနပ်ရသည်။ ယခု ဆိုလျှင် နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်မရှိ ဘာမရှိ ခြောက်နေရသည့်အထဲ ဖိုးတုတ် ၏ အေရာမ လီးကြီးသာ အထည့်ခံရပါက ပွန်းပဲ့ ကွဲပြဲ တော့မည်ဟု တွေးလိုက် ရင်း နှင်းဖြူ အစား ကြက်သည်းပင် ထလိုက်မိလေသည်။ သူ့လီးကြီးပင် တုံခါလာသဖြင့် သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။ 

သီဟ ကြည့်နေရင်းက ဖိုးတုတ်တယောက် သူ့လီးကြီးကို နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်ထိုး ချလိုက်ရာ၊ နှင်းဖြူ တယောက် နာကျင်ပြီး အသံကုန် အော်ဟစ်ပြန်တော့သည်။ 

"အားးးးးး ရှီးးးးးးးးး အီးးးးးးးး အမလေးးးးးး သပေါပွီ......နာတယ်နာတယ်"

ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ကို ဘေးမှ စောင်စတခု ဖြင့် လုံးထွေးကာ ပိတ်ထားလိုက်ရင်း ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို မနားမနေ ဆက်ကာ ဖိသွင်းလေသည်။ နှင်းဖြူ တယောက် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားသော်လည်း မျက်ရည်များ က ပါးပြင်ပေါ်ကို လှိမ့်ကျ စီးနေရင်း လက်တွေက သူမ ဘေးမှ အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ 

ဖိုးတုတ်မှာ အရှိန်ရသွားပြီး နှင်းဖြူကို ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေရင်းက နှင်းဖြူ မျက်နှာကို လည်း ငုံ့ကြည့်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ် ၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ အားပါလှသဖြင့် နှင်းဖြူ ကိုယ်လေးမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘက်သို့ ပင် ရွှေုရွေ့ သွားလေသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ သူ့လီးကြီး က အိစက်နူးညံ့လှသည့် နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ် လေးထဲ လိုးနေရသည်မှာ အရသာ ရှိလွန်းကြောင့်ထင်သည်။ အသံထွက်အောင်ပင် တအီးအီး ငြီးရင်း ဆောင့်နေလေသည်။

"အ..အ..အားးးး အီးးးး.. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အီစိမ့်နေတာပဲကွာ"

ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူပါးစပ်ကို ဖိထားသော လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို နှင်းဖြူ နံဘေး တဘက်တချက်တွက် ထောက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဆောင့်လိုးနေလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ မျက်လုံး စုံမှိတ် အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်လျှက် နာကျင်မှုကို အောင့်ခံနေသည့်ပုံရလေသည်။

"နင် လည်းကြိုက်နေပြီ မဟုတ်လား ကောင်မ ဟင်၊ ပြောစမ်းပါအုံး၊ နင့်စောက်ဖုတ်ကြီး စောက်ရည် တွေ ဒီလောက်စိုရွဲထွက်နေတာ နင်လည်း ကောင်းနေလို့ မဟုတ်လားဟင် ဖာသည်မ"

သီဟ တယောက် ကိုယ့်နားကိုယ်မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

........................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

နှင်းဖြူတယောက် ဒီလို မုဒိန်းကောင် လိုးနေတာကြောင့် စောက်ရည်တွေ ရွဲလာဖို့ ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ ကို မဖြစ်နိုင် ဘူး၊ ဒီကောင် ခွေးမသား သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်ဇာတ်တွေ ခင်းနေတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု သီဟတွေးလိုက်သည်။

နှင်းဖြူ ဆီက ပါးစပ်တင်းတင်းစေ့ထားရင်း ဘာမှ ပြန်ပြောသံ မကြားရသဖြင့် ဖိုးတုတ် က သူ့ဆောင့်ချက်တွေကို ထပ်ပြီး အရှိန်မြင့်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် နှင်းဖြူ ဆီက အသံလေးထွက်လာခဲ့သည်။

"ဟွန်း နင် ကောင်းနေတယ်မဟုတ်လား"

ဖိုးတုတ် တယောက် လက်မလျှော့သေးပါဘူး။ သီဟ မိန်းမ နာလို့ ငြီးတဲ့ အသံကို သူက ကောင်းလို့ ငြီးတဲ့ အသံလို့ ယူဆနေပုံ ရပါတယ်။ နှင်းဖြူ ဆီက ဘာမှ ပြန်ပြောသံ မကြားရလို့ ဒီတခါတော့ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။နှင်းဖြူ ဆီက ဟ ကနဲ အသံတချက်ထွက်လာသလို နှင်းဖြူ ဖင်ကြီးကလည်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး ကျွတ်သွားမှာ စိုးပြီး ကြွလိုက်လာတာကို မြင်လိုက်ရပါသည်။ 

သီဟ တယောက် သူ့ မျက်စေ့မှာ တွေ့လိုက်ရတာကို တောင် သိပ်မယုံချင်ပါဘူး။ ဖိုးတုတ် ရဲ့ စကားသံတွေက သူ့အမြင်ကို ပါ လှည့်စားစေတယ်လို့ သူထင်မိလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား အကွဲဟလေးကို ထိရုံလေး တေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆက်ရှေ့မတိုးပဲ စောင့်နေလိုက်တာတွေ့နေရသည်။ နှင်းဖြူ ဖင်ကြီး မွေ့ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာကာ ဖိုးတုတ် လီးဒစ်ဖူးကို စောက်ဖုတ်အဝထဲ ဝင်သွားအောင် ကော့ပေးလိုက်တာ ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နောက်ပိုင်းကတော့ ဖိုးတုတ်က ပဲ ဖိဆောင့်လိုးလိုက်သလား၊ နှင်းဖြူက ပဲ ကော့ပေးသလားမသိနိုင်တော့၊ ဖိုးတုတ်လီးကြီး နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်ကိုသာတွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်ပိုင်း ဖိုးတုတ်က အားပါပါ ပြန်ဆောင့်လိုးနေသလို၊ နှင်းဖြူ ငြီးသံတွေက လည်း ပိုကျယ်လာရလေသည်။

ဖိုးတုတ် မျက်နှာက ကျေနပ်အားရ နေပုံ ပေါက်လေသည်။ မျက်နှာက ပြုံးပြီး နှင်းဖြူ၏ မျက်စေ့မှိတ် အံကြိတ်ထား သော မျက်နှာလေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက အားရပါးရကို ဆက်လိုးနေသည်။ သီဟ တယောက် လည်း သူ့မိန်းမ ကိုယ်လုံးက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အောက်မှ တုန့်ပြန် ကော့ကော့ပေးနေတာကို မယုံကြည် နိုင်လောက်အောင် တွေ့နေရသည်။

"ကောင်မ ငါ့လီးကြီးကို အရသာတွေ့နေပြီ မလား"

ဖိုးတုတ်က အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကြားထဲမှ ငုံ့မေးနေလိုက်သေးသည်။ သီဟ စိတ်ထဲမှာ သူ့မိန်းမ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးကို ဘယ်လို မှ ကြိုက်မှာ မဟုတ် နာကျင်နေလို့ ငြီးနေတာဖြစ်မည်။ နောက်ပြီး အဲလို မျိုး စကား ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေကိုလည်း သူမ ဘယ်လို မှ လက်ခံမှာ မဟုတ်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်စေ့ အောက်မှာ ဖိုးတုတ် ဆောင့်အလိုးကို စည်းချက်ညီညီ ကော့ပေးနေသော နှင်းဖြူ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ရင်းက ဒါ သူမ ကြိုက်လို့ မဟုတ်၊ ကိုယ်ခန္ဓာက အကြောဆွဲသလို အဖိခံရလို့ ပြန်ကော့တက်လာတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု လျှောက် ဆင်ခြေတွေးဖြင့် တွေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဖြူ ၏ အိပ်ယာခင်းကို ကုတ်ခြစ်ဆွဲဆုပ်ထားသော လက်တွေက ပိုပြိး ကောက်ကွေးလာသလို မြင်နေရသည်။

"မမ... မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်ပါအုံး"

သီဟ ထင်သည်က သူ့မိန်းမ ကို ဖိုးတုတ်တယောက် အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းပြီး ယခင်ကလို ပြန်ခေါ်လိုက်သဖြင့် အံအားသင့်ပြီး မျက်လုံး ရုတ်တရက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တာဖြစ်မည်ဟုတွေးလိုက်သည်။ 

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>