အပြာရောင်မျက်ရည် အပိုင်း ( ၂ )
ဘွား ရေးသည်။
ရဲလွန်း သူတို့ လမ်းထိပ်ကို ရောက်သွားတဲ့ အချိန် လမ်းထဲက လူတွေက “ ရဲလွန်း..မင်းအိမ်ကို အမြန်ပြေးကွာ..အခြေအနေ မကောင်းဘူး..” လို့ ဆီးပြောကြတာကြောင့် “ အမေ ဘာဖြစ်လဲ....အဖေ ဘာဖြစ်လဲ..” လို့ အော်မေးရင်း အိမ်ကို ပြေးသွားမိသည် ။ အဖေ သို့မဟုတ် အမေ နေမကောင်းဖြစ်သည် လို့ သူ ထင်လိုက်သည် ။
အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ အမေက အဖေ့ကို ဝါးလုံးနဲ့ တအား ရိုက်နေတာကို တွေ့ရသည် ။ အမေ့ပါးစပ်ကလည်း ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေ ဆဲဆိုနေသည် ။
“ မအေလိုးကြီး....စောက်ပတ်စားကြီး..စောက်ပတ် ဒီလောက် ပေးနေရက်နဲ့ ဘေးအိမ်က စောက်ပတ်ယားနေတဲ့ ဖါသည်မကို လိုးနေတယ်...လိုးအုံး...လိုးအုံး......နင်ဒီလောက် ဖင်ယားနေရင် နင့်ဖင် နင် ကြိုးဆွဲလိုးပါလား သေနာကောင်ကြီးရဲ့....”
တဖုန်းဖုန်း ရိုက်နေတဲ့ အမေ့လက်ကနေ ရုန်းထွက် ပြေးဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ အဖေသည် ခါး၀တ်လည်း ကျွတ် ဂွေးတန်းလန်း ဖင်အပြောင်သားနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ရဲလွန်းလည်း အမေ့ကို ဆွဲခေါ်သည် ။
“ တော်ပါတော့ အမေရယ်..တရပ်ကွက်လုံးလည်း သိနေပြီ..ရှက်စရာကြီး.....” လို့ သူတားသည် ။ အမေက တဖက်အိမ်က ဒေါ်ထားထားညွန့်ဆီကို ရောက်သွားပြန်ပြီး ဆဲပြန်သည် ။
“ စောက်ပတ် ဒီလောက်တောင် ယားရသလား ..ဖေလိုးမရဲ့..သူများ လင်ကို ခိုးရအောင်..လင်ခိုးမ ထွက်ခဲ့စမ်း....ဒီလောက်တောင် ယားတဲ့ နင့်အပေါက်ကို ငရုတ်ကျည်ကွေ့နဲ့ ထိုးပေးမယ်...ဖါသည်မ”
“ အမေ..တော်ပါတော့ဗျာ.....”
နောက်တနေ့မှာ ဒေါ်ထားထားညွန့် ဒီအိမ်ကနေ ပြောင်းသွားသည် ။ အဖေလည်း အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားသည် ။ ရဲလွန်းလည်း စိတ်ရှုပ်စိတ်ညစ်ပြီး မနေ့ညက လမ်းထိပ် ကင်းတဲမှာ သွားအိပ်သည် ။ကင်းစောင့်တဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ဖိုးသာထူးနဲ့ ပေါင်းပြီး ဆေးခြောက် တအိုးပြီးတအိုး ရှူကြသည် ။တညလုံး ပေါက်မြောက်ပြီး ဖိုးသာထူး ပြောပြတဲ့ နှာဇာတ်လမ်းတွေကို နားထောင်ရသည် ။
မနက်ကျတော့ ခေါင်းစုပ်ဖွားနဲ့ လမ်းထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်ကို လဖက်ရည်သွားသောက်တဲ့အချိန် မနေ့က ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် မြက်ရှင်းဖို့ ခေါ်ထားတာကို သူ သတိရလိုက်သည် ။လဖက်ရည်ဆိုင်က ကိုမောင်ခိုင် ဆီက မြက်ခုတ်ဓါး ငှားလိုက်သည် ။ ကိုမောင်ခိုင်က ရဲလွန်းက သူ့ကို အရင်က ကူညီထားတာတွေ ရှိခဲ့လို့ လျောလျောရှူရှူ ငှားသည် ။ သူ့ကို နောက်တနေ့ကျရင် ကုန်ထုပ်တွေ ဆိုက်ကားနဲ့ သွားသယ်ပေးရမည် လို့တော့ တောင်းဆိုသည် ။ ကိုမောင်ခိုင်ကို သူ ကူပေးတဲ့အတွက် လဖက်ရည် ဖရီး သောက်ရသည် ။ ပေါက်စီလည်း စားရသည် ။
ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် အိမ်ကို သူရောက်သွားပြီး တံခါးခေါက်လိုက်တော့ တံခါးပွင့်လာတဲ့အချိန် ဆရာမသည် တီရှပ်ကို အတွင်းမှာ ဘရာမခံဘဲ ၀တ်ထားလို့ ဆရာမနို့ကြီးတွေကို လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ နို့သီးခေါင်း အဖုလေးတွေ အထင်းသားနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ ဟဲ့ ရဲလွန်း..အစောကြီး ရှိသေးတယ်....ဆရာမက အခုဘဲ အိပ်ရာထတာ....ကဲကဲ.....တခုခု သောက်မလား..ကော်ဖီ.....လဖက်ရည်.....”
လို့ ပြောလိုက်ပြီး ရဲလွန်းစိုက်ကြည့်နေတာကို သတိထားမိသွားလို့ ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ကာလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းက “ ဆရာမ..ကျနော် လဖက်ရည် သောက်ခဲ့ပြီးပြီ......နေမမြင့်ခင် အလုပ် ပြီးသွားအောင် စောစော စလိုက်မယ်....” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။
သစ်ကိုင်းခြောက်တွေ သစ်ရွက်ကြွေတွေကို ဆရာမ အိမ်ရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ ထောင်ထားတာ တွေ့တဲ့ ထွန်ခြစ်တချောင်းနဲ့ အရင် ရှင်းလင်း စုပုံသည် ။ဘာလို့မှန်း မသိ ။ ဆရာမကို သူ စေတနာ ရှိသည် ။ ကူညီချင်သည် ။ ဆရာမသည် တအား ချောပြီး တအား တောင့်သည် ။ ဆက်စီ ဖြစ်သည် ။ ဆရာမကို သူ ကြိုက်မိနေသည် လို့ ထင်မိသည် ။
မြက်တွေကို ဓါးနဲ့ ခုတ်ပြီး ရှင်းသည် ။ ခြံက သိပ် မကျယ်လှတာကြောင့် အနောက်ဖက်ပိုင်းသည် သိပ် မကြာလိုက်ဘဲ ပြီးသွားသည် ။ တိုက်အရှေ့ဖက်ကို သူ စရှင်းလင်းနေတဲ့အချိန် ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်သည် သူ့ဆီကို ပဲပြုတ်ဆီဆမ်းနဲ့ နံပြား တချပ် ယူလာပေးသည် ။
“ ရဲလွန်း...တော်တော် မောသွားပြီလား...စားလိုက်အုံး.....ဆရာမ ကော်ဖီလည်း ဖျော်ထားတယ်......”
ဆရာမကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက်စောစောတုံးကလို ဘရာအတွင်းခံ မပါဘဲ ၀တ်ထားတာ မဟုတ်တော့ ။ ရှပ်အင်္ကျီ လက်တိုတထည်ကို ၀တ်ထားသည် ။
ဆရာမ ကျွေးတာတွေကို စားသောက်လို့ ပြီးတော့ ရှင်းလင်းရေး ဆက် လုပ်သည် ။ ရဲလွန်း တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ရွှဲနစ်နေတာမို့ ၀တ်လာတဲ့ စွပ်ကြယ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို တိုတို စည်းပြီး ကြုံးလုပ်ပစ်လိုက်သည် ။နေမွန်းတည့်လာတဲ့အချိန် လုပ်စရာတွေလည်း ပြီးစီးသလောက် ဖြစ်နေပြီ ။ဆရာမ အိမ်ထဲက ထွက်လာပြီး ရဲလွန်း ရှင်းလင်း လုပ်ကိုင်ထားတာတွေကို ကြည့်သည် ။
“ ဟယ်..ရဲလွန်းရယ်..ရှင်းသွားလိုက်တာ..မင်းက တကယ် တော်တာဘဲ ....ဆရာမ ကျေးဇူး တင်လိုက်တာ...”
ရဲလွန်းလည်း တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ရွှဲပြီး ပေရေညစ်ပတ်နေသည် ။ဆရာမက
“ ရဲလွန်း...မင်း ရေချိုးလိုက်..လာ..လာ....အထဲ ၀င်...”
လို့ ခေါ်ပေမယ့် ရဲလွန်းက သူ့တကိုယ်လုံး ပေရေညစ်ပတ်နေတာကြောင့် အိမ်ထဲက ရေချိုးခန်းထဲမှာ မချိုးချင်ဘူး..တိုက် အနောက်ဖက်က ရေဘုံဘိုင်မှာဘဲ ချိုးလိုက်မည် လို့ ဆရာမကို ပြောလိုက်ပါသည် ။ ဆရာမကလည်း ကောင်းပြီ..မင်း ချိုးချင်တဲ့နေရာမှာ ချိုးလို့ ခွင့်ပြုလိုက်သည် ။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်နဲ့ ဆပ်ပြာ တတုံးကို ပေးသည် ။
ရဲလွန်းလည်း တိုက် အနောက်ဖက်က ရေဘုံဘိုင်မှာ ကိုယ်ပေါ်က ပုဆိုးလေးကို သစ်ကိုင်းပေါ် လွှားတင် ထားလိုက်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ရေချိုးလိုက်သည် ။ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်သည် ခြံရှင်းပေးတဲ့ ရဲလွန်း စားဖို့ ထမင်းကြမ်းနဲ့ ကြက်ဥကို ကြော်...ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ်နဲ့ ဟင်းချိုလေးတခွက် ဖန်တီးလိုက်ပြီး ကောင်လေး ရေချိုးပြီးပြီလား လို့ သိချင်တာနဲ့ အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကို ပြူတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်လိုက်သည် ။
“ ဟယ်....”
ရဲလွန်းသည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ရေချိုးနေသည် ။ပိန်သွယ်တဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြောင့်လား မသိ ။ ပေါင်ကြားက သူ့ဟာကြီးက သိသိသာသာ ထွားနေသည် ။ မြင်း မြည်း တကောင်ရဲ့ လိင်ချောင်း လိုဘဲ တွဲလောင်းရှည်ရှည်ကြီး ကျနေသည် ။ ကျောင်းခန်းထဲမှာလည်း သူ့လိင်တန်ကို တခါ တွေ့ဖူးပြီးခဲ့လို့ လူနဲ့မလိုက်အောင် ကြီးမှန်းရှည်မှန်းတော့ သိထားခဲ့သည် ။ စိတ်၀င်စားမိ တာတော့ ၀န်ခံရမည် ။ ကွဲသွားတဲ့ လင်ရဲ့ လိင်တန်ထက်တောင် ကြီးသည် ။
အကြာကြီး စိုက်ပြီး ကြည့်နေမိတာ ရဲလွန်းက သူ့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်မှ မျက်စိလွှဲလိုက်ပြီး ကျောခိုင်းလိုက်သည် ။စိတ်တွေကတော့ တအား လှုပ်ရှားနေတာပေါ့ ။ မနေ့ညကထဲကဘဲ ။ သန်း၀ေဆီက ရလိုက်တဲ့ အပြာစာအုပ်လေးကို အခေါက်ခေါက် ဖတ်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်ထကြွခဲ့တာ အရမ်းအရမ်းပါဘဲ ။
အိပ်ရာထဲ မီးမှိတ်ပြီး ပေါင်ကြားက တအား ယားတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို လက်နဲ့ ဖိဖိပွတ်ရင်း အာသာဖြေမိရပြန်သည် ။ယောကျ်ားနဲ့ မလိုးရတာလည်း ကြာသွားပြီကိုး ။ သဘာ၀ဟာ သဘာ၀ပါဘဲ ။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို တောင့်တလိုလားမိတာက အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး ။ လူသား သဘာ၀ ဖိုမ သဘာ၀ ပါ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့်မိခဲ့သည် ။
“ ဆရာမ ”
ရဲလွန်း ရောက်လာသည် ။
“ ဟိတ်..ရဲလွန်း....မင်းကွာ..တော်တော်ဆိုးတယ်..ဘာလို့ တုံးလုံးကြီး ရေချိုးရတာလဲ....”
“ ကျနော့်မှာက အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း မရှိ..ပုဆိုး အပိုကလည်း မပါခဲ့တော့..ဒီလိုဘဲ ချိုးလိုက်မိတယ် ဆရာမ...စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်....”
“ အာ..စိတ်မဆိုးပါဘူး...ဒါ စိတ်ဆိုးစရာမှ မဟုတ်တာ....လာ..လာ..ရေသေချာ သုတ်လိုက်အုံး.....မင်းအတွက်ဆရာမ ထမင်းကြော်နဲ့ ဟင်းချို လုပ်ထားတယ်...စားရအောင်....”
ရဲလွန်းက ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ပွတ်နေသည် ။ သူ့စွပ်ကြယ်က ညစ်ပတ်ပေရေနေတာမို့ ဒေါ်မြမြနွယ်လည်း ယောကျ်ားရဲ့ စွပ်ကြယ်တထည်ကို အိပ်ခန်းဘီဒိုထဲကနေ သွားယူလာပြီး ပေး၀တ်လိုက်သည် ။
“ ကဲ..ရဲလွန်း..စား...စား.....မင်းအတွက် ဒီမှာ ပြင်ထားတယ်....”
ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်ထဲမှာ ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့အသိကလည်း ရဲလွန်းကို စိတ်တွေ လှုပ်ရှားစေပါသည် ။ ဆရာမက တအား လှနေသည် ။ နုနေသည် ။ ဖြူ၀င်းတောင့်တင်းတဲ့ ဆရာမသည် အပြာစာအုပ်တွေကိုလည်း စိတ်၀င်စားနေသည် ဆိုတော့ ကာမဆာလောင်မွတ်သိပ်နေမှာ သေချာသလောက်ဘဲ ။ဆရာမကို စမ်းလိုက်ရင် ကောင်းမလား ။ အခန့်မသင့်လို့ သဘောမတူရင်လည်း ရေရေလည်လည် ကွဲသွားမည် ။ကျောင်းထုတ်ခံရရုံတင် မကဘဲ ဂျေးထဲပါ အောင်းသွားမည် လို့လည်း တွေးမိပြီး လန့်နေသည် ။
ဆရာမ ပြင်ဆင်ထားပေတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ ဟင်းချိုကို ထိုင် စားသောက်နေရင်း ဆရာမရဲ့ ခါးသေးသေးလေးရဲ့ အောက်က ၀ိုင်းကားကော့နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ခိုးကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ပွားများနေတဲ့ ရဲလွန်းကို ဆရာမက သန်း၀ေရဲ့ အပြာစာအုပ်အကြောင်း စပြောလိုက်တဲ့အခါ ရဲလွန်းရဲ့ ပေါင်ကြားက လက်နက်ရှည်ကြီးသည် ထောင်းကနဲ ထထောင်လာပါတော့သည် ။
ရဲလွန်းသည် ဆရာမ ဒေါ်မြမြနွယ် ကျွေးတဲ့ ထမင်းကြော်ကို သိပ် စိတ်မ၀င်စား ။သူ့စိတ်ထဲမှာ ပြင်းထန်စွာ လိုလားနေတာက ဆရာမ ။ဆရာမ ဒေါ်မြမြနယ်ကလည်း ရဲလွန်းရဲ့ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် လိင်တန်မဲမဲကြီးကိုဘဲ မြင်ယောင်နေသည် ။ လိုချင်နေမိသည် ။ ဆာလောင် တောင့်တနေတဲ့ ကာမ အထိအတွေ့ကို ချက်ချင်းကြီးဘဲ ဖြေရှင်းပစ်လိုက်ချင်နေသည် ။ယူပစ်လိုက်ချင်သည် ။
“ ရဲလွန်း....”
“ ဗျာ..ဆရာမ ...”
“ မင်းကို ဆရာမ တခု မေးမလို့...”
“ မေးပါ ဆရာမ...”
“ မင်း ဆရာမ ဒီလို မေးတာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူးလို့ ဂတိပေးမလား....”
“ ဟုတ်..ပေးပါတယ်...ဆရာမ....”
“ မင်းတို့ သန်း၀ေတို့ မင်းထိုက်တို့ အပြာစာအုပ်တွေ ခိုးဖတ်နေကြတာ ဆရာမ တွေ့ရတယ်...မင်းတို့ ဒီ လိင်ကိစ္စ မှာ ဘယ်လောက်အထိ အတွေ့အကြုံရှိနေကြပြီလဲ ဆိုတာကို ဆရာမ သိချင်တယ်ကွယ်....”
“ အဲ..ဟိုဒင်း.....နည်းနည်းပါးပါး.....တော့ ရှိပါတယ်....”
“ ဘာ နည်းနည်းပါးပါးလဲ..မင်းဟာက ရှင်းရှင်း ပြောစမ်းပါကွာ.....ငါ နားမလည်လို့..မင်း မိန်းမ အတွေ့အကြုံ ရှိသလား...ဒါ အရင်ဖြေ..”
“ ရှိတယ်..ဆရာမ....”
“ မင်း မိန်းမနဲ့ အိပ်ဖူးတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား....”
“ ဟုတ်....ဆရာမ...”
“ ဟယ်...မင်းက တယ်လာတဲ့ကောင်ပါလား...ပြောပြစမ်း...ပြောပြစမ်း.....မင်း ဘယ်သူနဲ့ အိပ်တာလဲ..ရည်းစားနဲ့လား.....”
“ ဟုတ်တယ်..ဆရာမ....”
“ အို....ငါ စိတ်၀င်စားသွားပြီ ရဲလွန်းရယ်....ဘယ်နှစ်ကြိမ်လောက် အိပ်ဖူးလဲ....”
“ လေးကြိမ် ဆရာမ....အဲ..အဆုံးစွန် အထိ ဖြစ်တာ...လေးကြိမ်....အပရိက ကတော့ မရေမတွက်နိုင်အောင်ပေါ့”
“ အွန်..ဘာလဲကွ ..အပရိက....”
“ ကျနော်က သူ့ကို ယက်ပေး..သူက ကျနော့်ကို စုတ်ပေး....ပုလွေ ဘာဂျာပေါ့ ဆရာမ ရယ်..နောက်ပြီး သူက ကျနော့်ကို ကွင်းတိုက်ပေး..ကျနော်က သူ့ကို နှိုက်ပေး....အဲ့လောက်ကတော့ အကြိမ် မှတ်မထားမိတော့ဘူး....”
ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်မှာ ရဲလွန်း ရဲ့ ပြောစကားတွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေ နိုးထနေပြီ ။
“ မင်းက လူသာငယ် တော်တော် လည်နေတဲ့ ကောင်လေးပါလား....နောက်တခု ..မင်း နုတ်လုံရင် မင်းနဲ့ ဆရာမ နဲ့ တခု လုပ်စရာ ရှိသေးတယ်...မင်း အာချောင်လို့တော့ မရဘူးကွ....”
“ ယုံပါ ဆရာမရယ်...အာမချောင်ပါဘူး....စိတ်ချပါ.....”
“ အင်း..သေချာတယ်နော်....မင်း ဂတိတည်ပါစေ.....”
“ တည်ပါတယ်..စိတ်ချပါ ဆရာမ....”
“ မင်း သူငယ်ချင်းတွေကိုတောင် မပြောပြရဘူးနော်.....”
“ ဟုတ်..မပြောပါဘူး....”
“ ကဲ ဒါဖြင့် လာ....ဒီမှာ မကောင်းဘူး....”
ဆရာမသည် ရှေ့က ဦးဆောင်ပြီး သူ့ကို သူမ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ဆောင်သွားပါသည် ။ အိပ်ခန်း တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး
“ ရဲလွန်း..မင်း ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်စမ်းကွာ.......ပေရေနံစော်နေတယ်...ငါ့ယောကျ်ား ပုဆိုးတွေ ကျန်ခဲ့တာတွေထဲက မင်းကို တထည် ပေးမယ်...ကဲ ချွတ်.....”
လို့ ပြောလိုက်လို့ ရဲလွန်းလည်း မထင်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီ ဆိုပြီး ရင်ထဲမှာ ဒိန်းတပ်တပ် ဒိန်းတပ်တပ် နဲ့ ရင်တွေ တအားအခုံမြန်....စိတ်တွေ ထကြွ လှုပ်ရှားသွားရသည် ။ ပုဆိုးကိုလည်း ချက်ချင်းဘဲ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ထောင်းကနဲ ကန်တက်လာတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးက မတ်မတ်ကို ထောင်ပြီး ထိပ်ပေါက်လေးကတောင် အရည်ကြည်လေးတွေ စီးကျနေသည် ။
“ ဟယ်....အကြီးကြီးဘဲ ရဲလွန်းရယ်...လူနဲ့ မလိုက်အောင်ဘဲ...ငါ မင်းဟာကို အတန်းထဲမှာ စတွေ့လိုက်ကထဲကပုံမှန်ဆိုက်တော့ မဟုတ်ဖူးလို့ ထင်လိုက်သား....မင်း တခုခုများ လုပ်ထားသလားဟင်....”
“ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး..ဆရာမ..အော်ပါဘဲ...”
“ ဘာလဲ အော် ဆိုတာ...”
“ အော်ရေဂျင်နယ်...သဘာ၀အတိုင်း လို့ ပြောတာပါ...ဆရာမ...”
ဆရာမသည် လီးကြီးကို အနီးကပ် သေသေချာချာ ကြည့်သည် ။စိတ်ထဲမှာတော့ တအား ခံချင်နေသည် ။ အလိုးခံချင်နေသည် ။ အရမ်းကို ထန်နေသည် ။ လီးကြီးကိုလည်း ကိုင်ကြည့်ချင်သည် ။ သူက ကျောင်းသား ကိုယ်က ဆရာမ ဖြစ်နေလို့ ထိန်းနေသည် ။ တတ်နိုင်ရင် ယောကျ်ားကို အရင်တုံးက လုပ်ပေးခဲ့သလို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးလိုက်ချင်သည် ။ ဒီလီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးပေးတာကိုလည်း ခံချင်နေမိသည် ။
ဒီအခြေအနေ အထိ ရောက်နေပြီးမှ ရဲလွန်းသည် နောက် ပြန်မဆုတ်ချင်တော့ ။ ဆရာမက လီးကို သေသေချာချာ အနီးကပ် လာကြည့်နေတယ် ဆိုကထဲက ဆရာမ လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ ရှင်းနေပြီဘဲ ။ အိပ်ခန်းထဲ တောင် ရောက်နေပြီဘဲ ။ ရဲလွန်း စွန့်စားလိုက်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
“ ဆရာမ....ကိုင်ကြည့်ပါလားဟင်...” လို့ ပြောလည်းပြော ဆရာမရဲ့ လက်ကလေးကိုလည်း လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးဆီကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။
“ အို..ကိုင်ချင်ပါဘူး...” လို့ ဆရာမ နုတ်ဖျားက အသံလေး ထွက်လာပေမယ့် အတင်းကြီး မရုန်းဖယ်တာကို တွေ့ရလို့ ရဲလွန်းလည်း ပိုရဲတင်းလာပြီး ဆရာမလက်ကို သူ့လက်နဲ့ အပေါ်ကနေ အုပ်ပြီး ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။
“ ဟယ်..ပူပူနွေးနွေးကြီးတော့.....”
ဆရာမလည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ကြည့်နေပြီ ။ဆရာမနဲ့ ရဲလွန်းသည် ဆရာမအိပ်တဲ့ ကုတင်နဲ့ သိပ် မေ၀းတဲ့နေရာမှာ အခုလို လီးကို ကြည့် လီးကို ကိုင်ခိုင်းနေတာ ဖြစ်သည် ။
“ ဆရာမ....”
ရဲလွန်းသည် တုန်ရီတဲ့ အသံနဲ့ ခေါ်လိုက်ပြီး ဆရာမကို ဖက်လိုက်သည် ။
“ ရဲလွန်း..ဘာလုပ်တာလဲကွာ..မဖြစ်သင့်ပါဘူး....မင်းက.....မင်းက.....”
ရဲလွန်းက ဆရာမ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဆရာမရဲ့ လက်က လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတာ ခုထိ မလွှတ်သေး ။ အခြေအနေ ကောင်းနေပြီ ။ ရဲလွန်း ပိုရဲတာသည် ။ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
“ မင်းက ငါ့ကျောင်းသား......”
“ ဘာဖြစ်လဲဗျာ.....”
ရဲလွန်း ဆရာမကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိစုတ်ရင်း လက်တဖက်က ဆရာမရဲ့ ထမိန်လေးကို ဖြေချွတ်လိုက်သည် ။ ဆရာမသည် မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားပြီး ရဲလွန်း လီးကြီးကို ချေနယ်နေသည် ။ ဆရာမ တအား ခံချင်နေတာ သေချာနေပြီမို့ ထမိန်လည်း ကျွတ်သွားရော ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး လှလှကြီးတွေရဲ့ ခလယ်ဗဟို က မို့ဖေါင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လှလှကြီးကို မျက်နှာထိုးအပ်လို့ အကွဲကြောင်း နီညိုညိုကြီး ကို လျာနဲ့ စ ယက်လိုက်ပါတော့သည် ။
“ အို..ရဲလွန်း......အို့........ဟာ..ဒီကောင်လေး..........”
ရဲလွန်း အဖို့ အိပ်မက် မက်နေသလိုဘဲ ။ ကိုယ့်ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရလိမ့်မယ်လို့ မထင်မိခဲ့ဘူး ။ တဏှာစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေတဲ့သူမို့သာ ဆရာမကိုပါ မရှောင် ပြစ်မှားနေမိခဲ့တာပါ ။
နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ချပ်နဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ ဆက်တိုက် တပြတ်ပြတ် ယက်နေတဲ့အချိန် ဘေးအိမ်က ဒေါ်ထားထားညွန့်ကို စောက်ဖုတ် ယက်ပေးခဲ့တုံးက ညှီနံ့ပြင်းပြင်ူ ရခဲ့တာကိုသတိရမိပြီး ဆရာမ စောက်ဖုတ်ကျတော့ အဲဒီ အနံ့ မရပါလား ဆိုတဲ့ အသိ ၀င်လာလို့ ဆရာမ စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေရင်း ရှူလိုက်မိသည် ။ ဆရာမသည် ရေချိုးဆေးကြောထားလို့ ဖြစ်မည် ။
ဘာ အနံ့အသက်မှ မရဘူး ။သူယက်တာတွေကို ဆရာမ မျက်စိတွေ ပိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူလှလှလေးကနေ အသံမျိုးစုံ ညည်းငြူရင်း ခံနေသည် ။
“ မသင့်တော်ပါဘူး..မကောင်းဘူးကွာ..မင်း..မင်း လူဆိုးလေး....ငါ ငါ မှားတယ်...မလုပ်ပါနဲ့ကွာ.....”
လို့ ဆရာမ ပါးစပ်က တတွတ်တွတ် ညည်းပြောနေပေမယ့် ဆရာမသည် သူ့ကို တွန်းလည်းတွန်းမပစ် ရုန်းလည်း မရုန်းဘဲ ပေါင်တွေကို စောစောကထက်တောင် ဖြဲကားပေးနေတာကို တွေ့ရလို့ ရဲလွန်းလည်း ဆရာမ ပါးစပ်က ဘာတွေဘဲ ပြောနေပြောနေ ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ဆရာမစောက်စိကိုလျာနဲ့ ဖိဖိထိုးလိုက် စောက်ဖုတ်တခုလုံးကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ စုပ်ယူလိုက် လျာကို စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုး လုပ်ပေးနေသည် ။
“ အား..အား.........အီး........အီး....အိုး.........မင်း..မင်း..သိပ် လုပ်တတ်ပါလား......ရဲလွန်း...မင်း ဒီဟာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော်..မင်းပြောရင် ဆရာမ ဘ၀ပျက်မှာ...မင်း နုတ်လုံပါစေ”
လို့လည်း ရဲလွန်းရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ထားရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း စောက်ဖုတ်ကို ထင်တိုင်းကျဲနေရာက ခဏ ရပ်ပြီး..“ လုံး၀ စိတ်ချပါ ဆရာမ...ကျနော့်ကို အခုလို လုပ်ခွင့်ပေးတာကိုဘဲ ကျေးဇူး အထပ်ထပ် တင်နေပါပြီ ဆရာမရယ်....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး လုပ်လက်စ အလုပ်ကို ဆက်လုပ်လေသည် ။
ဆရာမလည်း သူ ယက်ပေးတာတွေကို သဘောကျတာ သေချာနေတာမို့ ရဲလွန်း အားတက်လာသည် ။ သူ့လီးတန်ကလည်း သာမန်ထက် အဆမတန် ကြီးထွားနေသည် ။ တင်းမာလွန်းပြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ဆရာမသည် ကာမစိတ်တွေ မွှန်ထွန်နေပြီ ။ အရှက်တရား မဲ့သွားပြီ ။ ရဲလွန်းရဲ့ နားနားကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေး တိုးကပ်ပြီး
“ ရဲလွန်း..ဆရာမ လည်း တအား လိုချင်ပြီကွာ..ဆရာမကိုလုပ်ပေးပါတော့ ”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း သူ ဆက်တိုက် ယက်ပေးနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လှပြီ ။ စောက်ဖုတ် တအား ယားနေတဲ့ ဆရာမကို လိုးပေးဖို့ ရဲလွန်းမှာက ခွန်အားတွေက အပြည့် ။
လူနံပိန်ကျွဲဂျိုလိန် ဆိုသလိုဘဲ ပိန်ကပ်ကပ် ကောင်လေးရဲ့ ပေါင်ပိန်သွယ်သွယ် နှစ်ချောင်းကြားက လီးတန်ကြီးက မြည်းလား မြင်းတွေရဲ့ လီးတန်တွေလိုဘဲ ကြီးတုတ်ပြီး ရှည်နေတာကို ဆရာမစိတ်ထဲမှာ တချိန်လုံး ကြိတ်ပြီး သဘောကျနေခဲ့တာ ဆိုတော့ အခုလို ပွင့်လင်းမြင်သာကုန်တဲ့ အချိန်မှာ ဆရာမသည် ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားလို့ လီးကြီးကို စောင့်မျှော်နေပြီ ။
လင်ဖြစ်သူရဲ့ အလိုးကို မခံရတော့တာ နှစ်နဲ့ချီလာပြီမို့ ဆရာမသည် အရမ်းကို ခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိတဲ့ ရဲလွန်းကလည်း ဆရာမ အပေါ်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီးသူ့လီးကြီးကို ဆရာမ ရဲ့ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်၀ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။
“ အိုး.....အမလေး...”
စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးက ၀င်သွားတယ် ဆိုပေမယ့် အတွင်းသားနုနုတွေကို အတင်းပြီး ပွတ်တိုက် တိုးေ၀့ှသွားတာကြောင့် အရည်တွေ ရွှဲစိုနေသည့်တိုင် ဆရာမအဖို့ တုန်ခါသွားရသည် ။ ဒီလို အထိအတွေ့ အရသာကို လိုချင်နေမိတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား ။ လုံးပတ် တုတ်တုတ် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို မဆန့်မပြဲ ပွတ်တိုက် ရောက်လာတာကြီး ။
ရဲလွန်း လီးကို ဆကိဖိသွင်းသည် ။ ဆရာမကလည်း ကော့ပေးသည် ။ သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက် နဲ့ ညက်ညောလာသည် ။ စိုအိတင်းကြပ်တဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်က တအား လိုးလို့ ကောင်းသည် ။ဖိဖိလိုးနေတာကို ဆရာမကလည်း ကြိုက်သည် ။ သူ့ကျောကို တအားဆွဲဖက်ထားရင်း ဖင်တွေကို ကော့ပင့်ပေးနေသည် ။
“ လိုး..ရဲလွန်းလိုး.....လိုး...ဆောင့်..ဆောင့်ထည့်...”
ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် တချက်ချင်း လိုးနေတာကို ဆရာမ အစပိုင်းမှာ ကြိုက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ လိုးရတာ သိပ်ကြီး မကြပ်တော့ဘဲ အရှိန်ရလာတဲ့အခါ ဆရာမ က ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုးခိုင်းလာသည် ။ ရဲလွန်းလည်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့သည် ။ ဆရာမ တအားကြိုက်သည် ။ တအား ကော့ကော့ပေးသည် ။ ဆရာမ တချီ ပြီးသွားသည် ။
ရဲလွန်းက ဆရာမရဲ့ အိမ်နေရင်း၀တ် အင်္ကျီ လေးကို ချွတ်တော့ ဆရာမက ကူညီပြီး ချွတ်ပေးသည် ။ ဘရာစီယာကို ဆရာမက ချွတ်ပေးသည် ။ ဖွံ့ဖြိုးတင်းလုံးတဲ့ နို့ကြီးတွေက တအား လှတာဘဲ ။နီနီရဲရဲ နို့သီးလေးတွေက ရဲလွန်းရဲ့ စိတ်တွေကို တအား ကြွသွားစေသည် ။
“ ကြိုက်လား....”
“ အင်း တအား လှတာဘဲ...”
ဆရာမက တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်သည် ။
“ စို့ချင်တယ် ဆရာမ....”
“ စို့..စို့....”
နို့သီးလေးတွေကို တလှည့်စီ စို့တော့ ဆရာမ နုတ်ဖျားက တအိုအို အသံလေးတွေ ထွက်နေသည် ။ဆရာမ တချီ ပြီးသွားပေမယ့် သူက မပြီးသေး ။ ဆရာမကို ထပ်ပြီး ယက်ပေးမလို့ ပြင်တော့ ဆရာမက “ မင်း ယက်ပေးပြီးပြီဘဲ..ဒီတခါက ဆရာမရဲ့ အလှည့်ပါကွာ...” လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ကိုကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချခိုင်းသည် ။ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးမဲမဲကြီးကို ဆရာမ အကောင်းစား မှုတ်ပေးပြီ ။
“ အို..ဆရာမရယ်.........အား........အားရှီး.....အူး.........ကောင်း...ကောင်း............ကောင်းလိုက်တာဗျာ.........”
ဆရာမသည် ပုလွေ တအားကျွမ်းတာကို အံ့သြနေသည် ။ လီးထိပ်ပေါက်လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုး ကလိတာ ရဲလွန်း တအီးအီးနဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး ဆရာမရဲ့ ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်မိလိုက်ရတဲ့အထိ ဖြစ်သွားသည် ။
ဆရာမ စုတ်ပေးတာတွေက ရဲလွန်းအတွက် ပထမဆုံး အစုတ်ခံဘူးတဲ့ အကောင်းစား ပုလွေ ပါ ။တချိန်လုံး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ တဆတ်ဆတ်ခါ နေရအောင်ကို ကောင်းလွန်းနေသည် ။ ဆရာမကလည်းယောကျ်ား နဲ့ ကင်းကွာနေလို့ ယောကျ်ား လီးတန်ကို ငတ်မွတ် တောင့်တနေတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အားရပါးရ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ စုတ်ပေးနေတာကြောင့် ရဲလွန်းလည်း လမ်းဆုံးကို ရောက်လုလု ဖြစ်သွားရသည် ။ ဆရာမကို
“ တော်ပြီ..ဆရာမ....ဆရာမ မှုတ်တာက အရမ်းကောင်းတယ်....ကျနော်...ပြီးသွားမှာကို စိုးလို့...”
လို့ ပြောပြီ ဆရာမ ပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တာကြောင့်ဆရာမက သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်သည် ။ရဲလွန်းလည်း ဆရာမကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီး အပေါ်က တက်ခွရင်း ဆရာမကို လိုးသည် ။ ဆရာမသည် ရဲလွန်း လိုးဆောင့်သမျှကို အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ရမ်းပြီး ခံသည် ။ တအားလည်းအော်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ဆရာမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်ဆုပ်ညှစ်ပြီး လိုးပစ်လိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ တပုံတခေါင်းကြီးကို ဆရာမ စောက်ဖုတ်အထဲကို ပန်းထုတ်မိလိုက်ပြီးပြီးခြင်းကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။
ရဲလွန်းသည် ဆရာမရဲ့ စိုအိနူးညံ့တဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ချက်ချင်း ဆွဲမထုတ်သေး ။ ဆရာမရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး အပေါ်မှာ ခေါင်းအပ်ပြီး “ ချစ်တယ် ဆရာမရယ်....ကောင်းလိုက်တာဗျာ.....” လို့ပြောလိုက်သည် ။ ဆရာမ က “ ဆရာမလည်း အရမ်းကောင်းတာဘဲ....မင်း ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော်....မင်း နုတ်လုံရင် ဆရာမက မင်းကို ခုလိုဘဲ အမြဲ ပေးမယ် သိလား...” လို့ ရဲလွန်းရဲ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွကစားရင်း ပြောလိုက်သည် ။
ခဏကြာတော့ ရဲလွန်းရဲ့ လီးသည် ပျော့ပြီး ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားသည် ။
“ ကဲ ရဲလွန်း...ဆရာမတို့ ရေသွားချိုးလိုက်ရအောင်....”
ရဲလွန်းက ရေမချိုးချင် ။ ရေချိုးပြီးရင် ဆရာမက ထပ်ပေးမလိုးတော့မှာကို သူစိုးရိမ်လို့ ။ ဆရာမကို နောက်ထပ် ထပ်လိုးချင်နေသေးသည် ။
“ ကျနော် မချိုးတော့ဘူး...ဆရာမ.....”
“ မင်း တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေတာဘဲ ရဲလွန်းရ...”
“ ဟင့်အင်း..ကျနော် ဆရာမနဲ့ တ၀ လိုးချင်သေးတယ်.....လိုးလို့ ၀တော့မှ ရေချိုးမလားလို့...”
ဆရာမသည် ရဲလွန်းရဲ့ ပြောစကားကို သဘောကျလွန်းလို့ ရယ်လိုက်တာ အရမ်းပါဘဲ ။
“ အမလေး..မင်းလည်း အရူးအမဲသားကျွေးမိ ဆိုသလိုတော့ ဖြစ်နေပါပြီ....စိတ်အားကြီးလှချည်လား ရဲလွန်းရယ်......”
ဆရာမက ရဲလွန်းရဲ့ လီးနဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ဆပ်ပြာနဲ့ သေသေချာချာ ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးသည် ။ မတောင်ဘဲ တွဲလောင်းကျနေတာတောင် တော်တော့်ကို တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ရဲလွန်းရဲ့ လီးတန် မဲမဲကြီးကို ဆရာမ တယောက် အစွဲကြီး စွဲသွားခဲ့ရပါပြီ ။ရဲလွန်းကလည်း ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဆေးပေးဖို့ လုပ်ပေမယ့် ဆရာမက လက်မခံဘူး ။
“ သွား..သွား..ကုတင်ပေါ်က စောင့်နေ....”
လို့ ပြောပြီး နှင်သည် ။ ဖင်တုံးလုံးကြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ဆေးကြောနေတဲ့ ဆရာမကို ကြည့်ပြီး ရဲလွန်းရဲ့ စိတ်တွေ ပြန်လည် ထကြွလာပြန်သည် ။ သို့ပေမယ့် လီးရှည်ကြီးက ချက်ချင်း မတောင်သေးဘဲ ရှေ့ကို တန်းပြီး ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေသည် ။ဆရာမရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ရင်း ရဲလွန်းသည် နောက်တချီ ထပ်ဆွဲဖို့ အားမွေးနေသည် ။
တနေကုန် ဆရာမနဲ့ အပျော်လွန်ခဲ့ပြီး ဆရာမလည်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သွားပြီမို့ ရဲလွန်း တယောက် အိမ်ကို ပြန်ပြီ ။အိမ်မှာက အဖေ မရှိတော့ ။ အမေက မောင်းထုတ်လိုက်လို့ အဖေ အိမ်ကနေ ဆင်းသွားရပြီ ။
အမေက အဖေရဲ့ ၀င်ငွေ မရှိတော့မှာမို့ ရဲလွန်းကို ကျောင်းဆက်မတက်ဘဲ အလုပ်ထွက်လုပ်ဖို့ ပြောသည် ။ “ နင်လည်း စာသင်ချင်တဲ့ကောင်မှ မဟုတ်ဘဲ ရဲလွန်းရယ်...ကျော်ငးိကု နင် မလွမ်းလောက်ပါဘူး..အဓိက က ဆန်အိုးထဲ ဆန်ရှိနေဖို့ဘဲဟဲ့ ...ငါ့ကို တဖက်တလမ်းက ကူအုံး..ဆန်ကုန်မြေလေးလေးရဲ့...”
ရဲလွန်း သည် နီကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဆံပင်ရှည်ကြီးကို တဗျင်းဗျင်း ကုတ်ပြီး စဉ်းစားနေသည် ။ စာ မသင်ချင်တာတော့ အမှန်ဘဲ ။ ဆေးခြောက်လေးရှူ....လဖက်ရည်ဆိုင်မှာထိုင် လေပန်း...ဖန်လို့ရမယ့်စော် ဖန်....ဖြုတ်လို့ရမယ့်စော် ဖြုတ်..ဒီလိုဘဲ နေချင်တာ ။
အမေ့ပါးစပ်က မြင်းအီးပေါက်သလို ဆက်တိုက် လွှေတ်နေလို့ ကြာလာတော့ မခံနိုင်တော့ဘဲ လမ်းထိပ်ကို ထွက်လာခဲ့ရသည် ။ လဖက်ရည်ဆိုင် ပိုင်ရှင်ကိုမောင်ခိုင်ဆီက မနက်တုံးက ငှားလာတဲ့ မြက်ခုတ်ဓါးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဆိုင်ထဲ ၀င်လာတဲ့ ရဲလွန်းကို လူတွေ လန့်ကုန်သည် ။ ခုတလော သူတို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်တွေထဲမှာ စားသောက်ဆိုင်တွေထဲကို မင်းမဲ့စရိုက်ကြမ်းတွေနဲ့ ဓါး တ၀င့်၀င့်နဲ့ ၀င်ခုတ်သတ်တာတွေက ခေတ်စားနေသည်လေ ။
ကိုမောင်ခိုင် က “ ဟေး..ရဲလွန်း..အဆင်ပြေလား.....မင်းကို တွေ့တာနဲ့ အတော်ဘဲကွ..ငါ ပြောစရာ ရှိတယ်....” လို့ ပြောရင်း ရဲလွန်းရဲ့ လက်က ဓါးကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။
“ ဘာပြောမလို့လဲ အကို....အရင်ဆုံး လဖက်ရည်တခွက် အကြွေးစာရင်းနဲ့ လုပ်ပါအုံး...”
ကိုမောင်ခိုင် က လဖက်ရည်ဖျော်သမား စိန်ကတုံးကို လဖက်ရည်ချိုကျ တခွက်..ရဲလွန်းအတွက် လို့ လှမ်းအော်လိုက်ပြီး ရဲလွန်းရှေ့က ခုံမှာ ၀င်ထိုင်လိုက်သည် ။
“ ဒီလိုကွ..ငါ့ဆိုင်က ကြည်ဟန် တောပြန်သွားလို့..လူလိုနေတယ်..မင်း ၀င်လုပ်နိုင်မလား.....မင်း လဖက်ရည်တို့ နံပြားတို့ ဖရီးစားနိုင်ပြီး လက်ထဲလည်း သုံးစရာလေး ရတာပေါ့ကွာ.....”
လို့ ကိုမောင်ခိုင်က ပြောလိုက်တော့ ရဲလွန်းလည်း အလုပ်လုပ်ရင် ကောင်းမလား တွေးနေတဲ့ လူမို့ ခဏဖြစ်ဖြစ် စမ်းပြီး ၀င်လုပ်ကြည့်လိုက်မလား လို့ စဉ်းစားမိသည် ။
“ ကျနော် စဉ်းစားလိုက်အုံးမယ်...အကြောင်းပြန်မယ်...ကိုမောင်ခိုင်....”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုမောင်ခိုင်က
“ သိပ် အကြာကြီးတော့ မစောင့်နိုင်ဘူးကွ..ငါက မင်းက လမ်းထဲက ဖြစ်ပြီး အကြောင်းသိချင်းမို့ စိတ်ချလို့ အလုပ်ပေးတာ..မင်း မလုပ်နိုင်ဘူး ဆိုရင် ငါ တခြားးက ရှာမယ်.....”
လို့ ပြောသည် ။ရဲလွန်းလည်း “ ကျနော် မနက်ဖန် အကြောင်းပြန်မယ်ဗျာ.....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဆိုင်ထဲကို ရဲလွန်းရဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ဘော်ဒါတွေ ၀င်လာကြလို့ ရဲလွန်းလည်း သူတို့နဲ့ ပေါက်တတ်ကရ စကားတွေ ပြောရင်း အကြမ်းအိုး တအိုးပြီး တအိုး ထိုင်သောက်ကြရင်း ညဉ့်နက်အထိ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ ဆိုင်လေးထဲမှာ ထိုင်နေသည် ။နောက်တနေ့ မနက်စောစော ကျောင်းကို ရောက်တော့ ကျောင်းအနောက်ဖက်က ထိုင်နေကျ သစ်ပင်ကြီး အကွယ်မှာ သန်းေ၀ကို စီးကရက် ထိုင်သောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ ဟေ့ကောင် ရဲလွန်း..ခွေးကောင်...လာ...လာ....မင်းကို ပြစရာတွေ ရှိတယ်..”
“ ဘာလဲကွာ..သန်း၀ေ.အိပ်ချင်နေတုံးဘဲ......ဘာတွေ ပြချင်နေတာလဲ....” လို့ ရဲလွန်းက ဝါးကနဲ သန်းလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။
“ ငါ ရန်ကုန်ထဲသွားရင်း ငါ့ဘော်ဒါဆီက ရလာတာ....နိုင်ငံခြား အောစာအုပ် ရောင်စုံပုံတွေနဲ့.....”
အရင်တုံးကဆိုရင် အငမ်းမရ ဆွဲယူကြည့်မိမှာ သေချာပေမယ့် မနေ့က ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ အချောအလှ ဆရာမနဲ့ မနားတမ်း တနေကုန် ဆွဲထားခဲ့တဲ့ ရဲလွန်းသည် အိနြေ္ဒ ရနေသည် ။
“ အင်း.ကောင်းတယ်....ပုံတွေ တအား မိုက်တယ်...”
လို့ ၀တ်ကျေတန်းကျေဘဲ ပြောလိုက်သည် ။ သန်း၀ေက “ အံမယ်..မင်းက မကြိုက်သလိုလို မျက်နှာပေးနဲ့ စပ်ပပ်ဘဲ ...ဒါက ဆရာမက ငါ့လွယ်အိတ်ကို ရှာရှာနေလို့..ငါ ထောင်ချောက်ဆင်ထားတာကွ...ဆရာမ ဒီ စာအုပ်ကို တွေ့သွားရင် ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ကို ယူသွားပြီး ကြည့်မယ်...ကြည့်ရင် စိတ်တွေ ထန်မယ်... ထန်လာရင် လုပ်မိလုပ်ရာတွေ လုပ်လာမယ်..ငါက ဆရာမကို အိမ်ခေါ်ပြီး စာသင်အောင် ငိုပြမယ်..ဆရာမက ငါ့ကို အိမ်ခေါ်သွားရင်...ဟီး.....ငါက အတင်းကျင့်မှာ......”
ရဲလွန်းသည် အကြံကြီးတဲ့ သန်း၀ေကို ကြည့်ပြီး သနားနေမိသည် ။ သူတို့ ဖြုတ်ချင်နေတဲ့ ဆရာမကို သူက မနေ့က တနေကုန် စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ခဲ့ရပြီးပြီ လေ ။ဆရာမရဲ့ တကိုယ်လုံးကို တလက်မ မကျန်အောင် သူ လျာနဲ့ ယက်ဖူးပြီးခဲ့ပြီ ။သူသည် သူ့အပေါင်းအသင်းတွေထက် ဘာမှ မဆိုင်အောင် ကံကောင်းတဲ့ကောင် ဖြစ်ခဲ့ရတာကို စဉ်းစားမိတိုင်း ကျေနပ်နေသည် ။
ကျောင်းစောင့်ကြီး ဦးစိန်လုံးက “ ဟေးကောင်တွေ..ကျောင်းခေါင်းလောင်းတီးနေပြီကွ..ကျောင်းထဲကို ၀င်ကြ.....လာ....လာ.......” လို့ အော်ခေါ်နေလို့ ရဲလွန်းနဲ့ သန်း၀ေတို့ ကျောင်းထဲကို ၀င်လိုက်ကြရသည် ။
အတန်းထဲကို ဆရာမ ၀င်လာသည် ။ရဲလွန်းက ဆရာမကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေပေမယ့် ဆရာမက ရဲလွန်းဖက်ကို မကြည့်သေးဘူး ။ဘေးမှာ ကပ်ရက် ထိုင်နေတဲ့ သန်း၀ေက “ ဟူး.....ရေလည် တောင့်တယ်ကွာ..ဆရာမ..ဆရာမ....ဖင်တုံးကြီးတွေက ဒေါ့ဂီစတိုင် လုပ်ချင်စရာကြီး.....” လို့ တီးတိုး ပြောလိုက်တာကို ရှေ့ခုံမှာ ထိုင်တဲ့ မာမာစီသင်း ကြားသွားသည် ။
“ စောက်ကောင်..မနက်စောစောစီးစီး...ပြစ်မှားနေတယ်....နင် ငရဲသွားမယ့်ကောင် ...”
လို့ မာမာစီသင်း ပြောလိုက်တာကို သန်း၀ေက မနာဘူး ။ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ လုပ်နေတဲ့အချိန် ဆရာမက စာစသင်သည် ။ ဆရာမ ကကျောင်းသားကျောင်းသူတွေကို ကျောခိုင်းပြီး ကျောက်သင်ပုံးမှာ မြေဖြူနဲ့ စာရေးနေတဲ့အချိန် ဆရာမရဲ့ ခါးသိမ်သိမ် အောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေက တုန်ခါနေသည် ။ ရဲလွန်းအဖို့ အိပ်မက်တခု မက်ခဲ့သလို ဖြစ်နေသည်။
ဒီ ဖင်တုံးကြီးတွေကို သူ့လက်နဲ့ ဖြဲပြီး စအိုပေါက်ညိုညိုလေးနဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကို လျာနဲ့ ဖိယက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိစုတ်ခဲ့သည် မဟုတ်လား ။ ဆရာမကို သူ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ခဲ့ရတာတွေကို ပြန်ပြီး သတိရ မြင်ယောင်တော့သူ့ပေါင်ကြားက ကောင်က ခေါင်းထောင်လာသည် ။ ဆရာမ သူ့ကို ထပ် အတွေ့ခံပါ့မလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်က လွှမ်းမိုးလာတော့ စိတ်တွေ ညစ်သွားသည် ။
သူနဲ့ ဆရာမ ဖြစ်ခဲ့တာက မတော်တဆဖြစ်မှု ( အက်ဆီးဒင့် )တခုဘဲ မဟုတ်လား ။ ဆရာမသည် သူနဲ့ ထပ်လိုးတော့မယ်လို့ မထင်ဘူး ။ ရင်တွေ ပူလာသည် ။ ဆရာမနဲ့ ထပ်လိုးချင်သည် ။ ရက်စက်တယ် ဆရာမရယ်...ကျနော့်ဖက်ကိုတောင် တချက် မကြည့်ဘူး ။ဆရာမ စာသင်အပြီး အချိန်ပြောင်းသွားလို့ ဆရာဦးသောင်းစိန် ရောက်လာပြီး ဆရာမ အတန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့အခါ ရဲလွန်းသည် သူ့ကို တချက်တောင် မကြည့်တဲ့ ဆရာမကြောင့် ကြေကွဲနေသည် ။ ၀မ်းနည်းနေသည် ။
“ ဟေ့ကောင် ရဲလွန်း.....”
ဆရာဦးသောင်းစိန်ရဲ့ ကျားဟိန်းသလို ကျယ်လောင်တဲ့ အသံကြီးကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရလို့ ရဲလွန်း တုန်သွားသည် ။
“ ထရပ်စမ်း..စာထဲမှာ စိတ်မ၀င်စားဘူး..ငိုင်သလိုလို ငိုက်သလိုလိုနဲ့....တကယ့် ကျီးအာသီးတွေ..အထဲမှာ ဘာမှ မရှိတဲ့ ဟာတွေ...တောက်...ဒီလိုကောင်တွေကို စာလာသင်ပေးနေရတာ အချိန်ကုန်တယ်...လေကုန်တယ်....”
ရဲလွန်းကို ခုံပေါ်တက် မတ်တပ် ရပ်ခိုင်းပြီး ဆရာဦးသောင်းစိန်က ကြိမ်လုံးနဲ့ တရွှမ်းရွှမ်း ရိုက်နှက်သည် ။ရဲလွန်းလည်း စာမသင်ချင်တဲ့စိတ်..ကျောင်း မတက်တော့ဘဲ အလုပ်ဘဲ လုပ်ချင်စိတ်တွေ ပိုပို များလာသည် ။
မုန့်စားဆင်းချိန်မှာ အတန်းထဲက မူယာကျော့က “ ရဲလွန်း...ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ် နင့်ကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်...ဆရာနားနေခန်းထဲကို လာခဲ့ပါ တဲ့...” လို့ လာပြောလို့ ဆရာမရှိတဲ့ ဆရာနားနေခန်းဆီကို သွားလိုက်သည် ။ဆရာမသည် တယောက်ထဲ ထမင်းစားနေသည် ။ ဆရာမ က သူ ၀င်လာတာကို မော့ကြည့်ပြီး..“ လာ..ရဲလွန်း..”လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။
သူ အနားမှာ ရပ်လိုက်တော့ “ မင်းကို တခု ပြောချင်လို့..လူတွေ ရှေ့မျာ ကျောင်းခန်းထဲမှာ မင်းနဲ့ ဆရာမ တယောက်နဲ့ တယောက် ဘာမှ မဆိုင်သလို နေကြရမယ်....သဘောပေါက်လား....” လို့ လေသံကို နှိမ့်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။
ရဲလွန်း ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။
“ မင်းကို ဆရာမ ထပ်တွေ့ချင်တယ်...” လို့ ထပ်ပြောလိုက်တဲ့အခါ ရဲလွန်းသည် တကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထသွားရလောက်အောင် ကျေနပ်သွားသည် ။ ပျော်သွားသည် ။
“ ညနေကျရင် ဆရာမ စောင့်နေမယ်နော်...အိမ်ကို လာခဲ့...ထမင်း မစားခဲ့နဲ့...”
လို့ ဆရာမက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့..ဆရာမ...”
လို့ ဖြေလိုက်တဲ့အချိန် ဆရာမဆီက မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့လေးတွေကို သူ ရလိုက်သည် ။
“ ကဲ သွားတော့...”
လို့ ဆရာမက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။
ရဲလွန်းလည်း ဆရာမက ညနေ လာဖို့ ပြောလိုက်လို့ အရမ်းကို ကျေနပ်နေမိသည် ။ သန်း၀ေကတော့ သူ့ဆီက ရောင်စုံ အပြာစာအုပ်ကို ဆရာမ ဆွဲယူသွားသည် လို့ လာပြောပြနေသည် ။ “ ငါသိတယ်ကွ...ဆရာမ ဒါတွေစိတ်၀င်စားနေတယ်...သူ့ဘဲကြီးက မဖိတာ ကြာပြီလေ...ဆရာမ တအား ဆာနေတယ်ကွ...စပ်ပပ်ကွာ....ဆရာမကိုငါ တအား လုပ်ချင်နေတယ်.....ကွင်းဘဲ ဖိတိုက်နေရတယ်..စပ်ပပ်.....” လို့ ပြောနေတဲ့ သန်း၀ေကို ရဲလွန်းလည်း သနားစရာ လူသားတယောက် အနေနဲ့ ငေးကြည့်နေမိလိုက်သည် ။
ဆရာမနဲ့ ထပ်တွေ့ရမှာကို ရဲလွန်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။ဆရာမဆီ မသွားခင် အိမ်မှာ သေသေချာချာ ရေချိုးသည် ။ ပေါင်ကြား ဂျိုင်းကြားတွေ တိုက်ချွတ်ဆေးကြောတာတွေ လုပ်သည် ။ သွားတိုက်သည် ။ ဆရာမနဲ့ လိုးကြတဲ့အခါ ဆရာမ အနံ့ မနံစေချင်ဘူး ။ အနံ့ဆိုးရင် ဓါတ်ပြယ်သွားပြီး ဆရာမက သူ့ကို လက်မခံတော့မှာကို စိုးရိမ်သည် ။
ဆရာမ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ မှောင်စပြုပြီ ။ ဆရာမကလည်း သူလာမယ် ဆိုလို့ ရေမိုးချိုး ပြီး ပေါ့ပါးတဲ့ ဘလောက်စ်ပါးလေးကို ၀တ်ထားသလို ထမိန်ပျော့ပျော့ပါးပါး တထည်ကိုလည်း ၀တ်ထားသည် ။
“ ရဲလွန်း....တခုခု စားမလား..ဆရာမ ချက်ထားတဲ့ ငါးဟင်း နဲ့ ပဲဟင်းတွေ ရှိတယ်....”
လို့ ဆရာမက မေးပေမယ့် ရဲလွန်းလည်း မစားချင်ဘူး ။ ဆရာမနဲ့ မကြာခင် အချိန်မှာ ပွဲကြီးပွဲကောင်း တွေ့ရတော့မှာမို့ စိတ်စော နေသည် ။
“ မင်း....စာကို လုံး၀ စိတ်မ၀င်စားဘူးကွာ..ဆရာမလည်း မင်းကို သိပ် အတင်းအကြပ်ကြီး မတွန်းလိုတော့ပါဘူး..”
“ ဟုတ်တယ်..ဆရာမ..ကျနော့်မိဘတွေ ကွဲသွားလို့ ကျနော်လည်း အလုပ် ၀င်လုပ်ရမယ်... ….အဲဒါ ဆရာမကို ပြောပြချင်လို့...”
ဆရာမက ရဲလွန်းကို ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ မပြော ။ သူ အလုပ်ထွက်လုပ်မှာကို မတားဘူး ။အခုလို ချိန်းတွေ့တဲ့အခါ သူ့ကျောင်းသား ဖြစ်နေတာထက် ကျောင်းသား မဟုတ်တော့တာက ပိုကောင်းသည်လို့ ဆရာမ ထင်သလား မသိဘူး ။
“ မင်းသဘောပေါ့ကွာ...” လို့ဘဲ ပြောသည် ။
“ ကဲ ရဲလွန်း..မင်းကို ပြစရာ တခု ရှိတယ်...လိုက်ခဲ....”
လို့ ခေါ်လိုက်တာကြောင့် ဆရာမနဲ့ အတွင်းခန်းထဲကို ၀င်လိုက်သွားရသည် ။အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးကို မြင်လိုက်တော့ အရင်တခါ ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ အကြီးအကျယ် လိုးကြတာတွေကိုပြန်သတိရ မြင်ယောင်မိသွားရသည် ။
ဆရာမ ပြတာက သန်း၀ေဆီက ဆရာမ ယူခဲ့တဲ့ အပြာစာအုပ် ဖြစ်နေသည် ။ သန်း၀ေက ဆရာမ စိတ်ကြွအောင် တမင်တကာ ပြတဲ့ စာအုပ် ။ လိုးပုံလိုးနည်း အစုံကို ရောင်စုံ ပုံတွေနဲ့ ပြထားသည် ။ ဖင်ကို လိုးတာတွေလည်း ပါသည် ။
ဆရာမက ပြုံးစိစိနဲ့..“ ဘယ်လိုထင်လဲ..မင်း ကြည့်စမ်း.....” ဆိုပြီး စောက်ဖုတ် ယက်တဲ့ပုံတွေကို ပြသည် ။ရဲလွန်းသည် ဆရာမရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။ အတွင်းမှာ ဘရာစီယာ ခံ ၀တ်မထားလို့ ရင်သားတွေက သိသိသာသာ လှပ်နေသည် ။ ဘလောက်စ်ပါးလေး က ပါးလွန်းသည် ။ နို့သီးလေးတွေကလည်း ထင်းနေသည် ။ တွေ့နေရသည် ။
ရဲလွန်းလည်း ဆရာမကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထန်နေပြီ ။ ဆရာမ ဖက်က မစတော့လည်း သူ့ဖက်က စ ရတော့မည် ။
“ ဆရာမ...ဆရာမ သိပ်လှတာဘဲဗျာ....” လို့ စပြောလိုက်ရင်း ဆရာမ အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည် ။
“ မလှပါဘူး...ပိုမနေနဲ့..”
မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဆရာမကို သူ ဖက်လိုက်သည် ။ ဆရာမရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်ရင်း လက်မောင်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုံးပျံကြီးက မတ်မတ် ထောင်သွားတော့တာဘဲ ။
ဆရာမရဲ့ မျက်နှာကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားတော့ ဆရာမက ရှက်လန့်တကြား ရုန်းထွက်ဖို့ လုပ်သည် ။ သို့ပေမယ့် ရဲလွန်းက တအား ဖက်ထားပြီး ဆရာမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်သည် ။ ဆရာမရဲ့ မျက်လုံးတွေ ပိတ်ကျသွားပြီးသူ့ကို ပြန်ဖက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်မိနေကြတာက အကြာကြီး ။ ဆရာမ တင်ပါးကြီးတွေကို လက်က ပွတ်နေရာက ဆုပ်ညှစ်မိနေသည် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီးတွေ ။
ထမိန်ပျော့လေးကို ဆတ်ကနဲ ချွတ်ချလိုက်သည် ။ဆရာမက မတား ။ ထမိန်ကိုလည်း မဆွဲ ။ ကွင်းလုံးပုံရက်လေးကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကျသွားသည် ။ ရဲလွန်းလည်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်သလို ဆရာမရဲ့ ဘလောက်စ်ပါးလေးကို ချွတ်လိုက်သည် ။ ဆရာမကလည်း သူ၀တ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်ပေးသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်သွားပြီးတဲ့နောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းကြပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ ရဲလွန်း ကိုင်တာက ဆရာမရဲ့ ဆူကော့နေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေပါဘဲ ။
“ ကျနော် စို့ချင်တယ်ဗျာ....”
“ မင်သဘော....မင်းသဘော......”
ဆရာမရဲ့ စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ် အသံမြည်အောင် စို့ရင်း ဆရာမနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်ကြသည် ။ ဖြူဖွေးသန့်ရှင်းနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ မိမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေဟာ လှလွန်းလို့ရဲလွန်းသည် အိပ်မက်များလား လို့တောင် ထင်မှတ်မှားရသည် ။ ဆရာမရဲ့ နို့ကြီးတွေကို မျက်နှာနဲ့ မွှေ့လူးပြီး ကိုယ်အောက်ဖက်က နေရာတွေကိုလည်း နမ်းချင် ယက်ချင်တဲ့ လောဘစိတ်ကြောင့် ခေါင်းကို အောက်ဖက်ကို ထိုးစိုက်ဆင်းသွားလိုက်ပြီး ၀မ်းပျင်ရှပ်ရှပ်လေးကို နမ်းရှုံ့တော့သည် ။ သူ့လိင်ချောင်းကြီးလည်း ပြင်းထန်လွန်းနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် အရမ်း မာကျောပြီး တဆတ်ဆတ်ခါနေသည် ။
“ ဟင့်ဟင့် ယားတယ်ကွယ်.....”
သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ၀မ်းဘိုက်နဲ့ ဆီးစပ်ကို နမ်းရှုံ့တော့ ဆရာမ ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။
ဖေါင်းမို့မို့ အင်္ဂါစပ်ကြီးဆီကို သူ့နှာခေါင်း ရောက်သွားပြီး အကွဲကြောင်းတလျောက် နှာခေါင်းနဲ့ အစုန်အဆန်ပွတ်တိုက်နေသည် ။ ဆရာမ လည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖီလင်တွေ စွတ်ဆက်တက်နေပြီ ။ ဆရာမရဲ့ အင်္ဂါစပ်လည်းအရည်တွေ ထွက်လွန်းလို့ ပေါင်ခြံကိုတောင် စီးကျနေသည် ။
ရဲလွန်းလည်း အင်္ဂါစပ်ကို လျာနဲ့ ဖိယက်ပေးရင်း လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဆရာမရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ဆရာမက “ ရဲလွန်းရယ်...တော်ပြီကွယ်..လုပ်ကြစို့ကွာ.....” လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ရဲလွန်းလည်း ဆရာမ တအား ထန်နေပြီး အလိုးခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
ဆရာမ အင်္ဂါစပ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်ပြီး ဆရာမကိုယ်ပေါ်ကို တက်သည် ။ဆရာမလည်း ပေါင်တန်တွေကို ကားပေးသည် ။အရည်တွေနဲ့ စိုပြောင်လက်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသား နီညိုညို နှစ်ချပ် ကြားထဲကိုလိင်တန်ထိပ်ဖူးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ ဆရာမလည်း ရဲလွန်းနဲ့ ပထမတကြိမ် လုပ်ကြပြီးတဲ့နောက်ထပ်ပြီး လိုချင်နေမိတာ ။ အခုတော့ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် လီးတန်ကြီးသည် နူးညံ့စိုအိနေတဲ့ သူမ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲကို ပွတ်တိုက် တိုး၀ေ့ပြီး ၀င်ရောက်လာပြီ ။
“ အို....အို......အင်း.....အင်း..........အား.......”
ရဲလွန်းရဲ့ လိင်တန်သည် လုံးပတ်က တုတ်လွန်းတာကြောင့် ဆရာမရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲမှာ အပြည့်အကြပ် ဖြစ်နေသည် ။ ရဲလွန်း သွင်းထည့်လိုက်တဲ့အခါ ဆရာမလည်း အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်ပြီး ရဲလွန်းကို တအားဖက်တွယ်ရင်းလီးအရသာကို ခံစားရယူနေပြီ ။
“ အိုး.........အဟား.......”
“ အိုကေလား ဆရာမ....”
“ အားရှီး.....အင်း..အိုကေတယ်....မင်း..မင်းဟာက တကယ့်ဟာကြီးပါလားကွာ......”
ရဲလွန်းသည် ဆရာမ သူလိုးတာတွေကို ကြိုက်မှန်း အရင်တခါထဲက သိခဲ့သည် ။ အခုတခါလည်း ဆရာမစိတ်ကြိုက် အပီ လိုးပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။ဆရာမရဲ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးပါတော့သည် ။တဖပ်ဖပ် အသံတွေနဲ့ ကုတင်ကြီး တုန်ခါယိမ်းထိုးသံတွေ ဆရာမရဲ့ အော်သံတွေ ထွက်နေသည် ။
“ အား.......အား......အားရှီး.......”
“ ကောင်းလား ဆရာမ......”
“ ကောင်းတယ်....တအားကောင်းတယ်....ဆရာမလို့ မခေါ်နဲ့တော့ကွာ....”
“ ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လဲဟင်....မမလို့ ခေါ်မယ်နော်....”
“ အင်း......”
ဆရာမရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် သူဆောင့်ထည့်တိုင်း သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖျားကို တအား ဆွဲဆွဲညှစ်နေသည်လို့ သူ ခံစားရပြီး တအား ကောင်းနေသည် ။ ကောင်းလေး လိုးလေ...လိုးလေ ကောင်းလေ ပါဘဲ ။
“ အိုး........အား.....ဆောင့်...ဆောင့်...”
အရှိန်ပြင်းလာသည် ။ တအား ဆောင့်ထည့်သည် ။ဆရာမကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ အရှိန်ကောင်းနေတုံးပုံစံပြောင်းရလို့ ဆရာမ သိပ်မကြည်ပေမယ့် သူ့အလိုကို လိုက်သည် ။ ဖင်ကုန်းရက် နဲ့ ဆရာမ ဖင်ဖြူဖြူကားကားတွေကို ကြည့်ပြီး လုပ်ရတာကို သဘောကျမိသည် ။အရည်တွေ များလွန်းလို့ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း တစွပ်စွပ်နဲ့ မြည်သည် ။ ဆရာမ ဖင်တုန်းတွေနဲ့ သူ့ဆီးခုံရိုက်ခတ်တဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေလည်း ထွက်သည် ။
ဆရာမ အရမ်းကြိုက်သည် ။ ဖင်ကြီးတွေကို အနောက်ကို ကော့ကော့ပေးသည် ။ ဆရာမကို ပြီးအောင် ဒလကြမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်ရလို့ ရဲလွန်း ကျေနပ်သည် ။ ဆရာမ ပြီးသွားပေမယ့် သူက မပြီးသေး ။ ဆရာမက စုတ်ပေးမယ် လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့လိင်တန်ကို ငုံလိုက်သည် ။ ဆရာမသည် သဘောကောင်းလွန်းသည်လို့ သူ ထင်သည် ။ လျာလေးနဲ့ တဖျတ်ဖျတ် ကစားပေးရင်း သူ့လိင်တန်ကို စုတ်ပေးတာက အရသာထူးကဲလှသည် ။ စုတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ဆရာမပါးစပ်ထဲကို ထိုးညှောင့်မိသည် ။
ဆရာမလည်း ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးသည် ။ဆရာမရဲ့ လျာထိပ်ချွန်လေးက လိင်တန်ထိပ်ပေါက်လေးကို ဖိထိုးနေတော့ မကြာခင် တအား ကောင်းလာပြီး ပြီးချင်လာလို့ “ ပြီးတော့မယ်မမ...ထုတ်လိုက်မယ်”လို့ ပြောလိုက်လည်း ဆရာမက အထုတ်မခံဘဲ ဆက်စုတ်နေတာကြောင့် မကြာခင်မှာ သူ ပြီးသွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တော်တော်များများကို ဆရာမရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ထဲကို ပန်းထုတ်မိသွားရင်း တအားကောင်းတဲ့ ကာမလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရပါတော့သည် ။ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်သည် အိပ်ရာထဲမှာ ခွေခွေလေး လှဲနေသည် ။ တနေကုန် ရဲလွန်းနဲ့ ကာမလွန်ကြတာကြောင့်တော်တော်ဘဲ ပင်ပန်းသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် လိုချင်နေတဲ့ အရာတွေကို အကုန်လုံး ရလိုက်လို့ ကျေနပ်မိနေသည် ။ ရဲလွန်း ပြန်သွားပြီ ။
ဒေါ်မြမြနွယ်သည် ရဲလွန်းက ကျောင်းထွက်ပြီး အလုပ်ဘဲ လုပ်တော့မည် လို့ ပြောတာကို မကန့်ကွက်ဘဲ လက်ခံလိုက်သည် ။ အရင်က ဆိုရင် ဒေါ်မြမြနွယ်သည် ပညာရေးကို စွန့်လွှတ်မယ့် လူငယ်လေးတွေကို လမ်းပေါ် ပြန်ရောက်အောင် အရမ်းကို ပံ့ပိုးကူညီခဲ့တဲ့ ဆရာမတယောက် ဖြစ်သည် ။
ကျောင်းသားအရွယ်မှာ အလုပ်လုပ်မှာကို အားမပေးဘူး ။ သူ့အိတ်က စိုက်ပြီး ကျောင်းတက်ဖို့ကို ကူညီနေကျ ဖြစ်သည် ။ အခုတော့ ရဲလွန်းကိုကျောင်းထွက်မှာကို မတား ။ မတားမိ ။ ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ ရဲလွန်းနဲ့ အခုလို လိုနေတဲ့အရာလေးတွေကိုဖြည့်စွက်တဲ့နေရာမှာ သူမရဲ့ ကျောင်းသား တယောက် မဟုတ်ရင် ပိုကောင်းတာကြောင့် ။
ရဲလွန်းသည် ဒေါ်မြမြနွယ် ကျေနပ်ရအောင် အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရအောင် လုပ်ပေးသွားသည် ။ တကယ့်ကို အားသန်တဲ့ကောင်လေး ။ တကယ့် အလိုးသမားလေး ။ လိုးလိုက်တာ အရမ်းပါဘဲ ။ ဒေါ်မြမြနွယ် ပြန်မြင်ယောင်စဉ်းစားပြီး ပြုံးနေမိသည် ။ တကယ့်ကို ကျေနပ်မိရသည် ။ရဲလွန်းသည် ဆရာမအိမ်ကနေ ပြန်ခဲ့တဲ့အချိန် သူ့လမ်းထိပ်ကိုလည်း ရောက်ရော လဖက်ရည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုမောင်ခိုင်က လှမ်းခေါ်လို့ သူ့ဆိုင်ထဲကို ၀င်လိုက်သည် ။
“ ဘယ်လိုလဲကွ..ရဲလွန်း....မင်း စဉ်းစားပြီးပြီလား..မင်း မလုပ်နိုင်ရင်လည်း ပြောကွာ..ငါ လူရှာမယ်....”
ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ မျက်နှာက စောင့်ရတာကို စိတ်မရှည်တော့တဲ့ ပုံ ။
“ ငါ့ဆိုင်က ညနေဖက်နဲ့ မနက်စောစောဆို တအား လူကျတယ်ကွ....ငါ မနိုင်ဘူး....”
“ အင်း ကျနော် ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ..ဒါကို လာပြောတာ..ကျနော် ကိုမောင်ခိုင့်ဆိုင်မှာ လုပ်မယ်...”
“ ဟာ..အိုကေ..ကောင်းပြီ.....မင်း အခု...ဒီအချိန်ကဘဲ စလုပ်လိုက်တော့ကွာ..ငါ ပြပေးမယ်.....”
ရဲလွန်းလည်း တခါတည်း တန်းပြီး အလုပ်၀င်ရသည် ။ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ ဆိုင်မှာ လုပ်ပြီမို့ ရဲလွန်းသည် အစားအသောက်အတွက် မပူရတော့ ။ ကိုမောင်ခိုင်က ခွင့်ပြုတာတွေကို သူ စားနိုင်သလို ကိုမောင်ခိုင် ခွင့်မပြုတာတွေကိုလည်း သူ မရှိရင် စားလို့ ရပြီ ။
ခွင့်ပြုတယ် ဆိုတာက ဆိုင်မှာ ပေါများတဲ့ပလာတာတို့ အီကြာကွေးတို့ လဖက်ရည် ကော်ဖီ မိုင်လို တို့ ပေါ့ ။ခွင့်မပြုတာကတော့ ဈေးကြီးတဲ့ ပုဇွန် ဂဏန်း..ပင်လယ်စာတွေနဲ့ နိုင်ငံခြားစီးကရက် ဘီယာလို ဟာတွေ ။ရဲလွန်း ကျောင်းထွက်သွားတာကို သန်းေ၀တို့ သိတဲ့အခါ ကျောင်းဆင်းတဲ့ အချိန် ညနေဖက်မှာ ရဲလွန်းလုပ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ ဆိုင်ကို သူတို့ လိုက်လာကြသည် ။
“ ဟာ...ရဲလွန်းရာ...မင်းက ရုတ်တရက်ကြီး ကျောင်းထွက်သွားတော့ ဒို့ကိုလည်း ပြောမပြတော့ အားလုံး အံ့သြနေကြတာကွ.....ဘာဖြစ်လို့လဲကွာ....”လို့ သန်း၀ေက စိတ်မကောင်းတဲ့ ပုံနဲ့ မေးသည် ။
“ ငါ့အဖေ အိမ်က ဆင်းသွားလို့ပါကွာ..ငါ့အမေ တယောက်ထဲ အလုပ်လုပ်နေရတာ...ငါက တာ၀န် တခုခု ယူမှ ဖြစ်မယ်ကွ.....”လို့ ရဲလွန်းက ဖြေသည် ။
သူငယ်ချင်းတွေ အတွက်ကို လဖက်ရည်နဲ့ မုန့် သူ့စာရင်းထဲကနေ ကျွေးသည် ။
သန်း၀ေက “ မင်း ဆီကို ငါ အမြဲ လာမယ်ကွာ...ညနေပိုင်း အထိ မင်း လုပ်သလား...” လို့ မေးသည် ။ရဲလွန်းက “ အင်း လုပ်တယ်....” လို့ ဖြေသည် ။
ရဲလွန်းလည်း လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ကျွမ်းလာအောင် ပညာတွေ သင်ယူနေရတာနဲ့ ဆရာမရဲ့ အိမ်ကို မရောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ။ တပတ် ရှိသွားပြီ ။ဒီနေ့ ညနေ ဆိုင်မှာ လူကျနေပြီး အလုပ်များနေတုံး စားပွဲတလုံးမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဆရာမကို သူ တွေ့လိုက်ရလို့အရမ်း အံ့သြသွားသည် ။
“ ဟင်..ဆရာမ.....”
ဆရာမက ပြုံးနေသည် ။
ဆရာမ က “ မင်းကို တွေ့ချင်လို့ လာခဲ့ရတာပေါ့ကွာ...” လို့ ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည် ။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment