တောမီးမရှို့ရ အပိုင်း ( ၃ )

တောမီးမရှို့ရ  အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မနက်လင်းကြက် တွန်ချိန် ကိုထိုက် ကုပ်ချောင်းချောင်းနဲ့ အိမ်ပေါ်တက်လာတော့ သူ့အဖွားတွေ မီးဖိုထဲမှာ ဒူးနှစ်လုံးပေါ်ကို လက်ယှက်တင်၊ ဖင်ချထိုင်ပြီး တီးတိုးတီးတိုး လုပ်နေကြတာကို တွေ့ရတယ်။ ကနခိုအစွမ်းကြောင့် အဖွားနှစ်ယောက် တစ်ညလုံးချီးပန်းထားခဲ့တာကို သိနေပေမယ့် ဖိုးထိုက်က သူ့အဖွား ဒေါ်စောခင်ကို ဇွတ်ဖက်တယ်။

ဟိုကလဲ နုံးခွေနေတော့ အလိုးခံဖို့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မလာတာနဲ့ ဇွတ်ရုန်းပြီး ဒေါ်စောတင်ဖက် တွန်းပြီး ပို့တာပေါ့။ အဖွားကို မျက်စောင်းထိုးပြီး အဖွားလေးကို ဖက်တော့ စောတင်ကလည်း ယဲ့ယဲ့ပဲ ကျန်တာ ဆိုပေမယ့် ငြိမ်ပြီး အဖက်ခံတယ်။ အဖွားဆိုပေမယ့် အသက်က လေးဆယ့်ခွန်ပဲ ရှိသေးတဲ့ အပျိုကြီးလေ..။ အသားအရည်က တင်းတင်းရင်းရင်း အိအိဖြိုးဖြိုး မြို့ပေါ်က အပျိုဆိုတာတွေထက် ပိုတောင့်တယ်။

နို့ကြီးတွေဆို တကယ့် မာမာတင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးတွေ..။ သိပ်နယ်လို့ ကောင်းတာပဲ။ အဖွားလေးကလဲ ဝမ်းလျှောထားလို့ နုံးနေပေမယ့် နှာက တအားကြီးတော့ အလိုးမခံရလျင်တောင် နို့တော့ အကိုင်ခံ အဆွဲခံ အနယ်ခံ အဆုပ်အချေခံပြီး အရသာ ယူချင်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဖိုးထိုက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ လှဲချတိုးဝင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့နို့လုံးကြီးတွေပေါ် ဆွဲတင်ထားပေးတယ်။

" ဝမ်းလျှောနေတာကွာ..အလင်းပိုင်းမှ သက်သာသွားတာ..နယ်ကွာ..မိန်းမနို့ကြီးတွေ အားရပါးရနယ်..နို့သီးခေါင်းလေးတွေပါ လှိမ့်ချေပြီးနယ်.."

" တော်ရုံပဲ နှာကြွပါ စောတင်ရယ်..ငါ့ရှေ့များ လိုးနေကြဦးမှာလား..ဟင်းဟင်း..ငါ မကြည့်ရဲဘူးနော်..ဖိုးထိုက် လီးက အကြီးကြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တာများ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ရင်ခေါင်းဝ,ထိဆို့နင့်ဝင်သွားတာ..ဟီးဟီး.."

" မမတော့ ခဲအိုနဲ့ အမြဲ အလိုးခံနေကျမို့ ဘယ်လိုနေလဲ မသိဘူး..စောတင် စိတ်ထဲတော့ အဲလို နင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အလိုးခံရတာကို သိပ်ကြိုက်တာပဲ..ခ်ခ် "

" ဟီးဟီး..သူလိုးတာလဲ ကောင်းတော့ ကောင်းပါတယ်..ဒါပေမယ်...နင့် ခဲအိုကြီးက အသက်ကြီးပြီ.. ဖိုးထိုက်လောက်လီးလဲ မကြီးဘူး ...လိုးလဲ မလိုးနိုင်ဘူး...ကိုထိုက် လိုးပေးမှ ငါလဲ အဲလို အရသာကို သိတာ ..နင့်ခဲအိုနဲ့နင် တစ်ချီမှအလိုးမခံဖူးဘူးလား "

" အာ..မမကလဲ..တစ်သက်လုံး အခုမှ အလိုးခံဖူးတာ ခ်ခ်..ခဲအို လီးကိုတောင်မှ မမတို့ လိုးနေတုန်းချောင်းကြည့်လို့ မြင်ဖူးတာ..ဟီဟိ သေးသေးလေး "

" နင်တို့ကလဲ တော်တော့ဟယ်..ငါ့သမီးမြင်သွားရင် မကောင်းဘူး.."

" အိုး..မြေးအဖွားဖက်တာ ဘာဖြစ်လဲ..ဘယ်သူမြင်မြင်ပေါ့..မတော်နိုင်ပါဘူး ..နယ်သာနယ် ကိုထိုက်.. ဆုပ်ဆုပ်ပြီးနယ်..နယ်..အင်း. အနှစ်ကြီး.အာရပါးရ နယ်ကွာ..ဖက်ထား..မမကိုဖက်ထား...ခ်ခ် လိုးချင်လာတာမလား...လိုးမလား.."

မစောခင် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်..သူ့ညီမ နှာဘူးက တကယ် အလိုးခံနေမှ အခက်။

" စောတင်ရယ်..မဟုတ်တာ နင်လဲ အရူးအမဲသား စားမိသလို ဖြစ်နေပြီ..ဒီလောက် စောက်ပတ် ရွနေလဲ လင်ယူလိုက်တော့.ငါပေးစားမယ်.."

မစောတင် မျက်စောင်းထိုးပြီး ထိုင်ရာက ထ,..ဖိုးထိုက်ကို လက်ဆွဲပြီး မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်မယ်ပြင်တော့ တံခါးဝ,မှာ အေးတင့်ကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရလို့ လန့်သွားတယ်။ စိတ်က မလုံမလဲမို့..

" ဟဲ့..နိုးလာပြီလား.အတော်ပဲ.အိမ်သာ သွားမှာမလား..ငါလဲ တစ်ညလုံး ဝမ်းသွားနေတာ...ဖိုးထိုက် မလိုက်ခဲ့နဲ့တော့..နင့်အမေနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်..."

တတ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ ကောင်မ ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ဒေါ်စောခင် သူ့ညီမကို မျက်လုံးပြူးကြည့်ပြီး ခေါင်းခါတယ်။ အရေးထဲ ဖိုးထိုက်ရဲ့ လီးကြီးက မတ်မတ်ကြီး တောင်နေတော့ လက်နဲ့ အသာဆွဲပြီး ကိုယ်နဲ့ကွယ်ထားပေးလိုက်ရသေးတယ်။ သူ့လီးကြီး တောင်နေပုံကလည်း တုတ်ချောင်း တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရတဲ့ အတိုင်း မာတောက်ခဲနေတာပဲ။

လူက နုံးခွေနေလို့သာပေါ့...။ ဒီလိုသာ မဟုတ်ရင် သူလဲ ဖိုးထိုက်ကို အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ပြီး အနည်းဆုံး နှစ်ချီလောက်တော့ ကြမ်းကြမ်းကြီး ပစ်ဆောင့်ခိုင်းပြီး လူးလွန့်နေအောင် အလိုးခံပစ်လိုက်မိမှာ အမှန်ပဲ ဆိုတာကို တွေးမိလိုက်တော့ စောတင်ကိုလဲ အပြစ်မဆိုရက်တော့ပြန်ဘူး။ အိမ်သာက အပြန်မှာ မစောတင်မယောင်မလည်နဲ့ စပါးကျီထဲမှာ မနေ့ညဦးပိုင်းက အလိုးခံဖို့ ခင်းထားခဲ့တဲ့ အိပ်ယာခင်းတွေ သွားသိမ်းတော့ တွန့်ကျေလုံးထွေးနေပြီး လီးရည်ကွက်တွေ စောက်ရည်ကွက်တွေ စိုနစ်နေတာ တွေ့ရတယ်။

ပထမတော့ သိပ်နားမလည်ပေမယ့် သူတို့ညီအစ်မ တစ်ညလုံး ချီးပန်းခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်နဲ့ ဆက်စပ်တွေးမိတော့..အေးမြင့်လက်ချက်ပဲ..မနေ့ညက ဖိုးထိုက် အေးမြင့်ကို တစ်ညလုံး ဒီအခင်းပေါ်မှာလိုးပြီး မနက်မှ ပြန်တက်လာတာပဲ လို့ တွက်မိရတယ်။ အဲဒီမှာ နှာတွေ တအားကြွတက်လာပြီး ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အိပ်ယာခင်းမှာ ပေနေတဲ့ လီးရည်ပျစ်ပျစ်တွေနဲ့ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ တည့်တည့်ချိန်တေ့ပြီး ဖိဖိပွတ်ပစ်တာ တစ်ချီပြီးသွားတော့မှ မချင့်မရဲနဲ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ရတယ်။

အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကြည့်တော့ ဖိုးထိုက်က မရှိ..။ ရွှေငယ်နဲ့ မန်ကျည်းပင်အောက် ကွပ်ပျစ်မှာ ရွှေငယ်က သူ့အရွယ်နဲ့သူ ဆိုရင်တော့ တော်တော်လေးတောင့်တယ်လို့ ပြောရမှာပဲ။ အသက်က ဆယ့်လေးနှစ်ကျော်ကျော်ပဲ ဆိုပေမယ့် တောင်ယာလုပ်တဲ့ သူဆိုတော့ ထွားတယ်။ နို့ လုံးကြီးတွေက အုန်းသီးခပ်လတ်လတ်တစ်လုံ းအခွံနွှာပြီး ထက်ခြမ်းခွဲပိုင်း ကပ်တင်ထားသလို မို့မိုစူစူ တင်းတင်းမာမာကြီး။

နို့ဝန်းလေးတွေက ပန်းနုရောင် ပြေးနေတုန်းဆိုပေမယ့် အကြိတ်ကတော့ ကျေသွားပြီ။ နို့သီးခေါင်း စုစုစူစူလေးတွေကလည်း နို့ အုံသား အိတင်းတင်းထဲမှာ မြုပ်ငုံခံထားရတုန်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ဖင်ကြီးတွေကတော့  မာတင်းကောက်ချိတ်နေတာမှ အလုံးလိုက် အလုံးလိုက် တင်းနေတာပဲ။

သူ့အသက်က အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိချိုထက် ငယ်ပေမယ့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ အတူတူလောက်ဖြစ်နေပြီ။ ဖင်ကြီးတွေက ကောက်ချိတ်နေတော့ သူ့အမေနဲ့ တူတယ်လေ။ သူ့အမေကို လိုးသလို ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးလိုက်ရရင် ဖင်သားကြီးတွေ တုန်တုန်နေမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့လီးက ရှည်တော့ ရွှေငယ်ခံနိုင်ပါ့မလား..။ စိတ်အတွေးတွေက သိပ်ထက်သန်နေတော့ မထင်မှတ်မရည်ရွယ်ပဲ လွှတ်ကနဲ မေးမိလိုက်တယ်..

" နင့်ကို ကုန်းလိုးရင် နင်စောက်ပတ်က ခံမှခံနိုင်ပါ့မလား."

ရွှေငယ် ရုတ်တရက်တော့ ကြောင်သွားပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းမျက်နှာက နီလာတယ်...။ ပြီးမှ မပွင့်တပွင့်နဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ..

" အထင်သေးတာ..ကိုထိုက်ပေါ်တောင် တက်လိုးပစ်လိုက်ဦးမယ်.. ခိခိ..ဒီမှာကြည့်..ရွှေငယ့်စောက်ပတ်..ကိုထိုက်လီးကို ညှပ်စုပ်ထားပစ်မှာ..ခ်ခ် ကြောက်ဘူးလား  "

ဒူးနှစ်လုံးချဲ ထမီဟ,ပြတော့ နခမ်းထူထူ နီနီရဲရဲ စောက်မွှေးကျဲကျဲ လီးခေါ်နေတယ်လေ။

" ဟုတ်တယ်ဟ..နင့်စောက်ဖုတ်ကြီး အကြီးကြီးပဲ..နင့် အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီးနော်..လိုးလိုက်ရလို့ကတော့ လီးကြောတွေ ဆိမ့်သွားမှာပဲ...ငါ့လီးလောက်တော့ ဝင်နိုင်လောက်ပြီ  "

" ခ်ခ်..ကိုထိုက်လီးကလဲ အကြီးကြီးပဲ.သွေးကြောတွေကလဲ လတန်ကြီးပေါ်မှာ ထင်းနေတာ..တီကောင်ကြီးတွေကျနေတာပဲ..လဒစ်ကြီးကလဲ..ပြူးပြူးတစ်တစ်ကြီးနဲ့ ပြောင်လက်နေတာချစ်စရာကြီး.  ဟီဟိ ..ဝင်.မဝင်တော့ ထည့်ကြည့်မှသိနိုင်မှာပေါ့ ရွှေလေး..ဘယ်သိမလဲ "

" ကြောက်သွားလား "

ရွှေငယ်က နှုတ်ခမ်းလေးတွေ လျှာနဲ့ သပ်ရင်း မျက်ဝန်းတွေ ရွှန်းတောက်တောက်နဲ့ ခေါင်းရမ်းပြတယ်..။

" ဟင့်အင်..ကြောက်ဖူး.ရွှေငယ့်စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာလို့ကတော့ ဒီမျှော့ကြီးတွေက သွေးစုပ်သလို စုပ်ထားပစ်မှာ ခ်ခ် သတ္တိရှိလို့ ဝင်လာရဲရင် ဝင်လာကြည့် "

အခြေအနေနဲ့ လွတ်လပ်မှုသာ ပြည့်စုံရင် ယောကျ်ားမိန်းမ မရွေး အရှက်ကို ဘေးချိတ်ပြီး လိုးကြတာချည့်ပဲ  ဆိုတဲ့ စကားကို ဖိုးထိုက် တကယ်လက်ခံသွားတယ်။ ခုလဲ ရွှေငယ်က သူ့စကားလဲ ဆုံးရော သတ္တိရှိရင်လိုက်ခဲ့ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မျက်စ,တစ်ချက်ပစ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်သွားတယ်လေ။ တကယ့်ကို အလွန်နှာကြီးပြီးအလွန် အလိုးခံချင်နေတဲ့ မိန်းကလေးကိုမှ ဖိုးထိုက် တွေ့နေရတာကိုး။

မောင်နှစ်မချင်းမို့ ပွင့်လင်းပြလွန်းတာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်နိုင်တာပေါ့လေ..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နေ့ခင်းအိပ်မက် မက်နေတာတော့ မဟုတ်တာ အမှန်ပဲမို့ ဖိုးထိုက်ဆက်ထိုင်နေလို့မဖြစ်ဘူး..။ ဟုတ်လဲ ဟုတ်ပါတယ်..။ ရွှေငယ် နှာကြီးလွန်တာ ရွှေငယ်လဲ သိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုမျိုး နှာထန်တဲ့ ကိစ္စဆိုတာက ရွှေငယ် တစ်ယောက်ထဲမှ ကွက်ပြီး ဖြစ်တာမဟုတ်ပါဘူး။ မိန်းမသားတိုင်း ဖြစ်ကြတာချည့်ပဲဆိုတာ လူတွေက မသိကြတာပါ။

မှန်ရာကို ပြောရရင် ရွှေငယ်လဲ လူရှေ့သူရှေ့ တော့ ဒီလို ဘယ်ပြောရဲ ပြရဲမှာလဲလေ..။ မောင်နှစ်မချင်းလဲဖြစ်..လူလဲရှင်း..တကယ် အလိုးခံဖို့လဲ စိတ်လာနေလို့ သူကလဲ တကယ်လိုးမှာမို့သာ ဒီလောက်ကြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရဲ ပြရဲ ကြည့်ရဲတာပေါ့။ မနေ့ ညတုန်းက ကိုထိုက်နဲ့အမေ ခွေးကုန်း လိုးနေကြတုန်း အမေ့ဖင်ကြီးကိုတောင် ဝင်ရိုက်ရဲသေးတာ..။စောက်ပတ် လှန်ပြရတာလောက်တော့ ဘာမှ တုန်လှုပ်မှု မရှိပါဘူး။

ပိုပြီးတော့တောင်မှ နှာကြွလာပြီး ပိုလို့ အလိုးခံချင်လာမိသလို အလိုးခံရတာလည်း အရသာ ပိုရှိလာမယ်လို့ထင်တယ်လေ။ အက်ျီချွတ်ရင်း အတွေးလွန်သွားတော့ နောက်ကျောကနေ သူအခန်းထဲ ရောက်နေတာကိုမသိလိုက်မိဘူး။

ဘော်လီချွတ်ပြီးလို့ ထမီ ရင်လျှားတော့မှပဲ အနောက်က ဖက်ပြီး နို့ လုံးကြီးနှစ်လုံးကို အုပ်နယ် ခံလိုက်ရတဲ့အပြင် ဖင်တုံကြီးကို လီးနဲ့ ပူကနဲ နွေးကနဲ အထိုးခံလိုက်ရတော့မှ အသိဝင်လာရတော့တယ်။ နို့အုံမာတင်းတင်း စူမို့မို့ကို ဆုပ်နယ်ခံနေရတဲ့ အပြင် သူ့လီးကြီးက ဖင်ကြားထိုးပြီး ကပ်ကပ် ကော့ညှောင့်နေတော့  စိတ်တွေ ထန်လာပြီး နို့အုံထဲမှာ မြုပ်နေတဲ့နို့ သီးခေါင်းလေးတွေက အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် ကြွပြီး တက်လာကြတယ်။ လီးကြီးက ဖင်ကြားကို ထိုးထိုးထည့်ခံနေရတာ ခုလုခုလုနဲ့ ဖြစ်နေတော့ မခံစားတတ်ဘူး။အဲဒါနဲ့သူ့လီးကြီးကိုလက်နောက်ပြန်ကိုင်ဆုပ်ပြီး

" သိပ် လိုးချင်နေတာလား ဟလား "

ကိုထိုက်က ဘာမှပြန်မဖြေဘူး။ ရွှေငယ်လည်း လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ထားတဲ့ ထမီစွန်းကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်မရှိကြတော့ဘူး။ ခုထိ လူကို ပက်လက်မလှန်ခိုင်းသေးတော့ ဘယ်လို ပုံစံနဲ့ လိုးမလဲဆိုတာ မခန့်မှန်းတတ်သလို ဘယ်လိုနေပေးရမလဲဆိုတာလဲ မသိဘူး..။

" အမေ့ကို လိုးသလို ဖင်ကုန်းလိုးမှာလား ဟင် "

" စောက်ပတ် ယက်ချင်သေးတယ် ..ရွှေငယ်ရာ..နင့်စောက်ပတ်က သိပ်ချစ်စရာ ကောင်းတာပဲ..."

စိတ်ထဲမှာ အိကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကြက်သီးမွှေးညှင်းထ,သွားတယ်။ စောက်ပတ် ယက်ခံရလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မစဉ်းစားခဲ့ဖူးဘူးလေ..ကြားရရုံနဲ့ စောက်ပတ်ကြောတောင် စိမ့်သွားတာပဲ။

" ဟင့်..ကိုထိုက်ရာ..လီးနဲ့လိုးရမှာကြီးကို..ရွံ့ဘူးလားကွာ ဟင့် "

ပြောမယ့်သာ ပြောလိုက်မိတာ ကိုယ်ကလဲ စောက်ပတ်ကြီး အယက်ခံချင်သား။ ကြီးလို့ ကြီးတယ် ပြောတာပါနော်...ရွှေငယ်က အသက်နဲ့ အရွယ်သာ ငယ်တာ စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီးရယ်။ လက်ဖဝါးနဲ့ တစ်အုပ်စာ မကာမိဘူး...။ စောက်ပတ်အခြေ စောက်ခေါင်းနားမှာဆို ပြက်ကြီးက လက်သုံးလုံးတောင် မက,ချင်ဘူး.. ။ ခွင်ကျကောင်းလို့ ပြောရမှာပေါ့..။ အကြီးကြီး။ ရိုးရိုးမှောက်ပြီး လိုးမယ်ဆိုရင်တောင် လီးအရင်းထိ ဝင်တယ်။

ခ်ခ်..ကြို ပြောပြထားလိုက်ဦးမယ်..။ ကိုထိုက်က မှောက်ပြီး လိုးတော့ ရွှေငယ့်ပေါင်ကြီးကားပြီး သူ့ခါးကိုခြေထောက်နဲ့ ခွချိတ်ပြီး အလိုးခံပစ်တာလေ..။ ဆောင့်လိုးချက်တွေများ တစ်ဖောင်းဖောင်းနဲ့ သူ့လီးကြီးကလဲ အရင်းထိ ထိုးထိုး ဆောင့်ဝင်တာ ကောင်းချက်..ရက်စက်တယ်။

အဲလို ခွင်ကျကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်မျိုး ဘယ်ပုံစံနဲ့ပဲ လိုးလိုး စိတ်တိုင်းကျအောင် အလိုးခံပေးလို့ရတယ်၊ရွှေငယ် ပက်လက်လန်အိပ်ချလိုက်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ဖြဲပေးထားလိုက်တော့ ကိုထိုက် မျက်နှာကြီး စောက်ဖုတ်ပေါ် မှောက်အပ်ပြီး ဝင်လာတာ ရင်သိမ့်တုန်ပဲ သိလား။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ရွှေငယ့် ဖင်ဆုံကြီးကို ပင့်တင်ပေးခိုင်းထားတော့ အလိုက်တသိပါပဲ ။ စောက်ဖုတ်ကြီး ကြွရွမို့တက်နေအောင် ခြေထောက်တွေကိုကွေးတင်ပြီး ရင်ပတ်နဲ့ ကပ်နေတဲ့အထိ မြှင့်ထားပေးလိုက်တယ်။

စောက်ပတ်ရဲ့ အခြေ စောက်ခေါင်းအောက်နားက စ,ပြီး သူ့လျှာ အပြားကြီးနဲ့ ရွစိရွစိ ယက်လာတာ တစ်ကြောင်းတောင် မဆုံးသေးဘူး...။ ဖင်ကြီးကို သုံးကြိမ်လောက် ဆင့်ဆင့်ပင့်ပေးလိုက်မိပြီ..။ အဲဒီ တစ်ကြောင်း ဆုံးခါနီး စောက်စေ့ကို စုပ်ပြီး ယက်တော့ ရွှေငယ်သူ့ခေါင်းကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိ..ဆံပင်တွေကြားကို လက်ချောင်းတွေ ထိုးသွင်းပြီး ဆုပ်ဆွဲ..သူ့မျက်နှာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အကွာမခံနိုင်ရဲတဲ့ အထိ ကြိုက်သွားမိပြီ။

ကိုယ်က ဖိဖိပွတ်လေ သူက တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေတဲ့ အထိစုပ်လေ..။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေအောင် ပန်းထုတ်ပစ်မိတယ်။ နောက်တော့ သူဘယ်လိုများ အတတ်ဆန်းတယ် မသိပါဘူး။ နခမ်းအထူသားကြီးတွေကို စုပ်ရင်းနဲ့ သူ့လျှာပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လာပြီး လူးလာဆန်ခတ် ကလိပါလေရော။

သိပ်အရသာ ရှိနေပါမှ စောက်စေ့ကို လက်မ,တစ်ဖက်က ဖိဖိပွတ်ချေပေးနေတော့ ရွှေငယ်မ ပါးစပ်မပိတ်တမ်းအော်ဟစ်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းပန်းထွက်တာ ကိုထိုက် မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးကို မေးစေ့ပါ မကျန် ရွှဲနစ်ပေကျံနေတာပဲ။

" အားဟား..လိုးပေးပါတော့ ကိုထိုက်ရယ်..ရွှေငယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး..ရွလှပါပြီ.လီးကြီးနဲ့..လိုးတော့နော်..လိုး လိုး ..လိုးပေး "

စောက်ခေါင်းထဲ ကိုထိုက် လီးကြီး ထိုးဝင်လာခါစ, သူ့လီးဒစ်ကြီးက ရွှေငယ့် စောက်ခေါင်းဝ,ကြွက်သားတွေကို ထိုးဖောက်တိုးဝင်လာတော့ စောက်ခေါင်းနဲ့ အပြည့်ကြီး မို့ ကျပ်သိပ်နေတာ သိပ်အရသာရှိတာပဲ။ သူက ဒူးထောက်ပြီး ရွှေငယ့်နို့ ကြီးတွေ စုံကိုင်ဆွဲလိုးတာဆိုတော့ ရွှေငယ် သူ့လက်မောင်းအိုးကြီးတွေ အားပြုဆွဲပြီးဖင်ကြီး ကော့ပင့်တင်ထားပေးရတာ။

အရသာရှိချင်လို့ ကိုယ့်စောက်ပတ် အလိုးခံနေမှတော့ အသေကြီးလို ငြိမ်ပြီးခံမနေချင်ပါဘူး..။ ကိုယ်ကလဲ သူနဲ့ ခွင်ကျအောင် အတိုင်အဖောက် ညီညီလေး ကော့ပေး လှုပ်ပေးတော့ သူလဲအရသာရှိ ကိုယ်လဲ နှာကြွပြီး အရှိန်တက် ။ တစ်ချက်ဆောင့် တစ်ချက်ကောင်း..အဲလိုလေး နင့်ကနဲ နင့်ကနဲ အလိုးခံချင်တာ။

လဒစ်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးဝင်လာပြီး နဲ့တဲ့ နဲ့တဲ့ လုပ်ပြီး လီးအချောင်းလိုက်ကြီးက ဆက်ထိုးဝင်လာတာ ပူပူနွေးနွေးနဲ့ မာမာတောင့်တောင့်ကြီးဆိုတော့ အရသာ ရှိလွန်းလို့ တအား စုပ်ညှစ်ပစ်တာပေါ့။ လီး ချောင်းကြီးက တင်းပြီး ခံနေတော့ စုပ်ရညှစ်ရတာ သိပ်ကိုအားရတာပဲ။ သူ့လက်မောင်းကြီးကို အားရှိအားကုန်ဆွဲပြီး ဖင်ပေါက်ကိုရှုံ့ ပြီး ပိတ်နေတဲ့ အထိ အကြာကြီး ဆွဲညှစ်ထားပစ်လိုက်မိတယ်။

တအောင့်လောက် သူငြိမ်နေပေးပြီးတော့မှ လီးကြီးကို မသိမသာ နည်းနည်းကလေး အနောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ရုတ်တရက် ဖောင်း ကနဲ ပစ်ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တာ လီးအရင်းအထိအောင် စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာပြီး ဒစ်ဖျားက သားအိမ်ဝ,ကို ဖိပိထိုးနေတော့ ရွှေငယ့်လည်ချောင်းထဲ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး။ လီးတစ်ချောင်းလုံးများ ရင်စို့ထဲအထိ ဝင်လားသလား ထင်မိသေးတယ်..။ ရင်ထဲ ဆို့နင့်နေတာများ မျက်လုံးထဲ ပြာဝေသွားပြီးမျက်ရည်တွေ ဝဲလာလို့ ကိုထိုက်ရဲ့ မျက်နှာကိုတောင်မှ ဝါးတားတားပဲ မြင်ရတော့တယ်။ အသက်တောင် မရှူနိုင်တော့လို့ ပါးစပ်ကြီး ဟ,ထားရတာ အကြာကြီးပဲ။

လက်မောင်းကို အားပြု ဆုပ်ဆွဲထားတဲ့ ရွှေငယ့်လက်တွေတောင်မှ တုန်ရီနေတဲ့ အထိ အားယူပြီးညှစ်ပေမယ့် လီးဒစ်ကြီးက အိတိအိတိ နဲ့ ဖိဖိထိုးနေလို့ သူ့ရင်ပတ်ကြီးကို လက်သီးဆုပ်လေးတွေနဲ့ တစ်ဘုန်းဘုန်းထုနေမိတယ်။ အရသာရှိ လိုက်တာလေ..။ နင့်နင့်အိအိ စေးစေးပိုးပိုးနဲ့ တကယ့်အနှစ်ပဲ သိလား ။ စောက်ပတ်ကြီးကို အုံခဲဖူးကြွပြည့်သိပ်နေတာပဲ။

ရွှေငယ် အားရှိအားကုန် လူးလွန့်နေတာကို သူကလီးကြီး သွင်းထားလျက်နဲ့ ငြိမ်ပြီ းဖိကပ်ပေးထားသေးတယ်..။ နောက်ထပ် နည်းနည်းလေ းငြိမ်သွားတော့မှ လီးမထုတ်ပဲ ဆီးခုံချင်းကပ်ဖိညှောင့်လိုးတာ။ ရွှေငယ့် စောက်ဖုတ်က ကြီးလဲကြီး ခွင်လဲကောင်းဆိုတော့ သူ့လီးကြီးနဲ့ ကွက်တိပဲ..။ လဥကြီး ပိကပ်နေတဲ့ အထိ လီးကို တစ်ဆုံးသွင်းထားပြီ းဖိဖိညှောင့်လိုးတော့ ရွှေငယ်စောက်ရည်တွေ တစ်ဖျောဖျောထွက်နေတာကိုတောင် မထိန်းချုပ်နိုင်လောက်အောင်ထိ အရသာ ရှိလွန်းလှတယ်။

" အင့် အင့် ဟင့် ကောင်းလိုက်တာ ကိုထိုက်ရယ်..အင့် ဟင့်.."

ခံစားချက်ကို ရင်ထဲမှာ မထိန်းနိုင်ပဲ ဖွင့်ဟပြောရတော့တဲ့ အထိ အရသာရှိတယ်။ ဖင်ကြီးကို မသိမသာ ပင့်ပင့်ပေးပြီး သူလီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးတော့မှ ရွှေငယ် ကောင်းကောင်း ခံနိုင်လာပြီဆိုတာသူသိသွားလို့ ထင်ပါရဲ့..။ လီးကြီးကို တစ်ဝက်နီးနီး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အချက် လေးငါးဆယ်လောက် ခပ်မှန်မှန် ခပ်လေးလေ းထိထိမိမိ ဆောင့်လိုးပေးတော့ တစ်ချက်ဆောင့် တစ်ချီပြီးသလားတောင် မသိဘူး..ခ်ခ် ..။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်အိုင်ဆင်းအောင် ထွက်နေမိတာပါပဲ ဟီးဟီး။ လိုးသံ ဆောင့်သံတွေက ပြွတ် စွက် ဖောင်း..ပြွတ် ပွက် ဖောင်း နဲ့ ဆက်တိုက်ဆူညံနေတာ အားရစရာကြီး။

" ကောင်းတယ် ကိုထိုက်ရာ..လိုး လိုး.အင့် တအားကောင်းတယ် ဆောင့် "

ပြောနေ အော်နေရုံနဲ့ အားမရတော့ သူ့လည်ကုတ်ကို လှမ်းဆွဲ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်ယူ ကိုင်းညွှတ်လာတဲ့ သူ့ခါးကိုပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ခွချိတ်ဆွဲပြီး သူ့ဆောင့်လိုးချက်တွေနဲ့ တိုင်ပင်ကိုက်အောင် ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ကော့ပေးပစ်တာပေါ့။

ရွှေငယ် ဖီလင်တက်နေပြီ..။ ထိန်းမရတော့ဘူး ဆိုတာ သူသိတော့ လီးကြီးကို ဒစ်အဖျားနားထိ ဆွဲဆွဲ ထုတ်ပြီး တစ်ချက်ချင်း တစ်ချောင်းလုံး အားရှိပါးရှိပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာ..။ ဆောင့်ချက်ပြင်းသလောက် လီးအဝင်နက်တော့ စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်နင့်နေရုံမက, ရင်စို့ထိအောင် နင့်ကနဲ ထိလို့ လည်ချောင်းသံ တစ်အင့်အင့်နဲ့ မအော်ပာပဲ အသံစုံထွက်နေရတော့တယ်လေ။

ဖောင်း စွိ ပလွတ်စွတ်ပြွတ်ဖောင်း..အင့်

" အားပါးပါး..ကိုထိုက်ရေ...ကောင်းလိုက်တာ.အာ့.လီးကြီးကြီးနဲ့..နင့်နေအောင်...လိုးတာ..အာ့.သိပ်ကောင်းတာပဲ..အာ့ ကြိုက်တယ် ကိုထိုက်..ကြိုက်တယ်.."

တစ်နာရီ ပိုပိုလောက် သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးတာ ရွှေငယ်ဆို တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေရွှဲနစ်ပြီး ချွဲ ပျစ်စေးကပ်နေတာပဲ။ အိပ်ယာ ခင်းပေါ်မှာလည်း အရည်တွေ အကွက်လိုက် အကွက်လိုက် ဖတ်ဖတ်နစ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးဆိုတာတော့ မြင်မကောင်းတော့ဘူး..။ အကွဲကြောင်းကြီး ဟ,ပြဲပြဲ..စောက်စေ့ကြီး ပြူးထွက်နေပြီး စောက်ခေါင်းကတော်တော်နဲ့ ပြန်မစေ့တော့လောက်အောင် ပွင့်ထွက်နေတဲ့အထိ အလိုးကြမ်းတယ်။

လီးကြီးက တစ်ချိန်လုံး မာတောင်နေတာ နည်းနည်းလေး လျော့တယ်လို့မှမရှိ..။ နားတယ်လို့လဲမရှိ..။ တစ်ပြွတ်ပြွတ် တစ်စွပ်စွပ် ဆောင့်လိုးနေတာဆိုတော့ ခဏခဏပြီးနေရတဲ့ ရွှေငယ့် စောက်ပတ်က နွမ်းအိလျော့ပွင့်သွားတာ ဆန်းတော့ သိပ်မဆန်းပါဘူး။

ဒါပေမယ့်..ဘယ်လောက်နွမ်းနွမ်းလေ..ရွှေငယ်က နှာကြီးတယ်..သိတယ်မလား...။ စောက်ပတ် နခမ်းသားကြီးတွေကတော့ သွေးအပြည့်နဲ့ ဖူးမို့ထူအမ်းနေတာပါပဲ..။ စိတ်ကတော့ သူ့စောက်ပတ်ကြီး ကွဲပြဲချင်ကွဲပြဲသွားပါစေ...။ အမြဲအလိုး အဆောင့်ခံချင်နေတာပါပဲ။

" ဆောင့် ကိုထိုက်..ပြင်းပြင်းကြီးသာလိုးအင့်..သွက်သွက်ကြီးဆောင့်..အင့် ဟင့် "

ရွှေငယ် ဘယ်နှစ်ချီပြီးသွားပြီလဲဆိုတာ ကိုထိုက် မသိဘူး။ ဒါပေမယ် အခုသူ့မျက်နှာနဲ့ နှာခေါင်း..မျက်စေ့တွေ နီရဲနေတာကို မြင်လို့ အားရပါး ရပြီးချင်နေပြန်ပြီဆိုတာတော့ သိလိုက်တယ်။ ကိုယ်ကလဲ အပျိုလေးရဲ့စောက်ပတ်ကို အားရပါးရ လိုးနေရတာ သိပ်ဖီလင်တက်နေပြီ။

ဒါနဲ့ပဲ လီးဒစ်ကို စောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ပြူးပြူးကြီးနဲ့ပဲ လေးငါးချက်ဆွလိုးလိုက်..လီးအရင်းထိ တစ်ချက် နှစ်ချက် ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်နဲ့ အချက်သုံးလေးဆယ် ဆွလိုးပေးပြီး ရွှေငယ့် ဖင်ကြီး ပင့်တက်ပေးလာတဲ့ အချိန်မှာဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ဆောင့်ရင်း လီးရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ စောက်ပတ်ထဲ ပန်း ပန်းထဲ့ပေးလိုက်တယ်.

" ဟား..လီးရည်တွေ..ကိုထိုက်..ထည့်..ထည့်..အားဟား ပူပူနွေးနွေးကြီး.ထည့်.ကောင်းတာ..ထည့်.. ထည့်.. ဟူး...အများကြီးကွာ...ထည့်.."

.............................................

မအေးတင့်က သူ့မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် မကိုက်တဲ့ အနေအထားမှာ ထော်လာဂျီနဲ့လဲ လမ်းကြုံရှိနေတော့ မြို့ကို ပြန်ချင်ပြီ။ ဆွေမျိုးတွေနဲ့ တစ်ရွာလုံးကျွတ်နီးပါးက ရှိသမျှ မိတ်ဆွေတွေက ဝိုင်းဝန်းပံ့ပိုးကြလို့ ဆန်ဆီငွေကြေး သုံးလေးလ အတွက်တော့ ဖူဖူလုံလုံ ရသွားပါရဲ့..။ ခုထိ အလိုးမခံရသေးတော့ စိတ်ဓာတ်က ခပ်ကျကျပဲ။

နေ့လည်ဆို အစ်မနဲ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ယာတော လိုက်သွားနေရလို့ မလွတ်လပ်..။ ညဆို ပြန်တော့လဲသားအမိနှစ်ယောက် ခွဲအိပ်နေရတော့ လိုးဖို့ဝေးလို့ အိမ်မှာလို နမ်းတောင်နမ်းလို့ မရ။ ကျောင်းကလဲ ဖွင့်မှာ ဆိုတော့ ပြန်ကြဖို့ စီစဉ်ပြီး အမေ့ဆီ ခွင့်တောင်းတော့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်လုံးက ခါးခါးသီးသီး ငြင်းကြတော့တာပေါ့။ သူတို့ ညီအစ်မက တစ်ညလုံး ဝမ်းလျှောထားတာ ဒီညတော့ အပြတ်ကဲပြီ းအလိုးခံပစ်မယ်လို့စိတ်ကူးထားကြတာလေ။

မစောခင်က ဘယ်လောက်ထိ နှာကြီးလဲဆို ဖိုးထိုက် လီးကြီးကို မြင်ယောင်ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်နေရတာနဲ့ ထမင်းတောင် မစားနိုင်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ မြေးကို ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း ရွာပြန်ပြီး လွှတ်ပေးပါမယ်လို့ ကတိပေးတော့မှ ပြန်ဖို့ ခွင့်ပြုတော့တယ်။

ပစ္စည်းတွေကို ထော်လာဂျီ အကြုံနဲ့ တင်ပေးပြီး သားအမိ နှစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်နဲ့ ရွာက ထွက်လာကြတာ ဘာမှ သိပ်မဝေးသေးပါဘူး။ မထင်မှတ်ပဲ မိုးအကြီးအကယ် မိတာပါပဲ။ တော်သေးတာပေါ့..။ ဒီလမ်းကြီး ပြင်တုန်းက အလုပ်သမားတွေ နေခဲ့တဲ့ ဖိုင်တဲဟောင်းကြီးတွေ မိုးခိုစရာရှိလို့။ တဲကြီးတွေက အခိုင်အခန့်ပါပဲ..။ သွပ်မိုးပျဉ်ထောင်.တစ်ခြမ်းမြေစိုက် တစ်ခြမ်းပျဉ်ခင်း ဆိုင်ကယ်ပါ မိုးလုံတယ်။

လမ်းနဲ့ဆို ပေသုံးဆယ်ကျော်လောက် ဝင်ရပြီး လမ်းဘေးမှာ စည်းရိုးတန်း ခြုံကြီးတွေနဲ့ အပင်ရှည်တန်းကြီးတွေ တောထ,နေလို့ လမ်းပေါ်ကနေ တဲထဲကို မမြင်ရဘူး။ တဲထဲအထိ ဆိုင်ကယ် စီးဝင်သွားပြီး မိုးလွတ်ရာမှာ ရပ်လိုက်တော့မှ မအေးတင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး တဲထဲလိုက်ကြည့်တော့ တံပျက်စည်းအဟောင်းတစ်ချောင်း တွေ့လို့ စင်ပေါ်ရှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်တယ်။

မိုးက တော်တော်နဲ့ တိတ်မယ့်ပုံ မပေါ်လောက်တဲ့ အပြင် သဲသဲမဲမဲကြီး ရွာနေတာဆိုတော့ အဝတ်အစားအိတ်ကိုယူပြီး ကြမ်းခင်းပေါ်တင်..မအေးတင့်ကို ကြည့်မိတော့ မိုးရေတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ကိုယ်လုံးအလှကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်ရတယ်။ အသက်သုံးဆယ့်တစ်..သုံးဆယ့်နှစ်ဆိုတာ မိန်းမ တစ်ယောက်အတွက် တနှာစိတ်နဲ့တကွ သွေးသားအဆူဖြိုး အထကြွဆုံး အပိုင်းအခြား ဖြစ်သလို..အိမ်ထောင်သည် မမတို့ အနေနဲ့အသားတက်ပြီး ရွပိုးထိုးလာတဲ့ ကိုယ်လုံး အလှကို မသိမသာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သိသိသာသာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လှစ်ပြဖို့ အတင့်တယ်ဆုံး အရွယ်ပေါ့။

မအေးတင့်ရဲ့ အနေအထားက ဆယ့်ငါးနှစ်နဲ့ လင်ရတယ်ဆိုပေမယ့် လီးနဲ့ ဓာတ်တည့်တော့ ဖိုးထိုက်ကို မွေးပြီးမှ တက်လာလိုက်တဲ့ ကိုယ်လုံးအလှ ဖင်ကြီးတွေက ဟီးနေတာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေလိုပဲ။ ဝမ်းပျဉ်းသားယောင်ယောင်လေး ရှိချင်ပေမယ့် ရုပ်ပျက်အောင် စူထွက်လာတာမျိုး မဟုတ်ပဲ နည်းနည်းလေး အရည်တင်းနေတာလားလို့ပဲ ထင်ရတယ်။

သမီးလေး မွေးပြီး လာပြီးပြန်တော့လဲ ဗိုက်ကြော ပေါင်ကြော ပြတ်သလို ပြတာတွေက ဆယ့်လေးနှစ် နီးနီး ကြာ ခဲ့ပြီဆိုတော့ မှေးမှေးမှိန်မှိန် ရေးရေးလေးပဲ ထင်ကျန်ရစ်တာမို့ ဖွင့်မပြောရင် ဘယ်သူမှ မသိနိုင်လောက်အောင် ချောမွတ်နေပြီ။ ညားတဲ့ လင်ကလဲ အလုပ်ကြမ်းကို တစ်နေကုန် ပင်ပင်ပမ်းပမ်းလုပ်..။ ညရောက်တော့ လင့်ဝတ္တရား ကျေ တစ်ချီ လိုးတယ်ဆိုရုံပဲ လိုးတာမျိုးဆိုတော့ ဖင်ကြီးကို မဖြိုနိုင်တဲ့ အပြင် အသားတက်နှာထန်အောင် ဆွပေးနေသလိုတောင် ဖြစ်နေသေး။

ဖင်ကြီးတွေ ကားကား ဖုဖု..နို့ကြီးတွေ မို့မို့ဆူဆူ.ဖြိုးဖြိုးအိအိ..အိမ်မှာ ဒီအတိုင်း နေရိုးနေစဉ် နေတာတောင်မှ ယောကျ်ားတွေကို မြှူနေတာလားလို့ ထင်ရတဲ့ ဘော်ဒီမျိုးကြီး။ သူ့ကိုယ်လုံးလှပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ်ဆိုတာကို သူကိုယ်တိုင် သိနေလို့မြှူတဲ့ အခါမြှူ...ပြတဲ့ အခါ ပြ..တစ်ခါတစ်လေတော့ ရွမိတာ မိန်းမတို့ သဘာဝ အတိုင်းပေါ့။

အခုတော့ မြှူဖို့ ရွဖို့ကြိုတင် စိတ်ကူးမရှိပဲ မိုးခိုဖို့ရည်ရွယ်ပြီး တံမျက်စည်း လှဲတာဆိုပေမယ့်..တစ်ချက်နှစ်ချက် ကုန်းပြီး လှဲလိုက်ရရုံလေးပဲ ရှိသေးတယ်..။ သူ့ဖင်ကြီးရဲ့ အလှကို ရေစိုစိုနဲ့ ထင်းထင်းကြီး ပြနေသလိုဖြစ်နေပြီဆိုတာ မိန်းမတို့ရဲ့ အာရုံအရ ခံစားသိလိုက်ပြီ။ ပြသာပြရတယ်..။ ကြည့်မှ ကြည့်ရဲ့လားဆိုတာ သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာတော့ အမှိုက်ကောက်နေသလို ခေါင်းလေး ငုံ့ ခါးလေးပိုကုန်းလိုက်ပြီး ဖိုးထိုက်ကို နောက်ပြန်ကြည့်တာပေါ့။

အဲလိုကြည့်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ဖိုးထိုက် အဝတ်အိတ် ကြမ်းပေါ်တင်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို လှမ်းကြည့်တာနဲ့ တိုက် ဆိုင်နေတော့ ကျေနပ်သွားပြီး ခေါင်းငုံ့ကုန်းလျက် လက်တစ်ဖက် နောက်ပြန်ပစ်ပြီး ဖင်တစ်လုံကို သပ်တင်ရင်း လက်ချောင်းလေးတွေက စောက်ဖုတ်အရာကြီး ထင်းသွားအောင် ထမီစ,ကို ဖိတင်းထား ပစ်တာ ဖိုးထိုက်တံတွေးမျိုချသံကြီး ဂလုဆိုကြားလိုက်ရတယ်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ရွာကို အလာခရီးစဉ်တုန်းက သူတို့နှစ်ယောက် ပြောခဲ့ ဆိုခဲ့တာတွေ..သူ့လီးကြီးဆုပ်ကိုင်ခဲ့တာတွေ တစ်အုံ့နွေးနွေးနဲ့ ခံစားခဲ့ရတာတွေ ဟုန်းကနဲ ထ,ပေါ်လာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ ဖင်ကြီးကို သူကြည့်နေတုန်းပဲလား မသိဘူးဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ခါးဆန့်မတ်တပ်ရပ်ပြီး ခါးကိုဘယ်တစ်ဖက် ညာတစ်ဖက်ချိုးရင်း မသိမသာ ကြည့်လိုက်တော့ မိုးရေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ သူ့ရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို လက်တစ်ဖက်က ချွတ်ရင်း ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတစ်ချက်နှစ်ချက် ဆွဲတိုက်နေတာ ရင်ခုန်စရာ တွေ့ရတယ်။

မသိသလိုနဲ့ တံမျက်စည်း ဆက်လှဲနေလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးပြန်ပြီး ကုန်းပြနေတော့ သူဂွင်းမတိုက်တော့ပဲ ပုဆိုးနဲ့ လဲဝတ်ပြီး ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပွတ်ဆွဲနေတာ။

" ဒီမှာ အမေ့ အဝတ်တွေ..ရေစိုဝတ်တွေ လဲလိုက်ဦး..မိုးက တော်တော်နဲ့ တိတ်မယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး "

သူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ မုန်ယိုနေပြီ ထင်တာပဲ..။ နှာခေါင်းကြီးနီနီ..မျက်ထောင့်ကြီးနီနီနဲ့..ခ်ခ် ။ လဒစ်ကြီးလဲ နီနေပလား မသိပါဘူး..။ အသားဖြူတော့ ပိုသိသာတယ်။

" အမေ အဝတ်လဲရင် သားက ကြည့်နေမှာပဲမလား..ခ်ခ် ရှက်တယ် ..ဒီကို အလာတုန်းကလဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ် ခွတက်တော့ အမေ့ စောက်ပတ်ကြီးပေါ်သွားပြီးပြီ ခိခိ.."

" ဟီးဟီး..စောက်ပတ်ကြီးက ရှည်လျားလျားကြီး..နခမ်းသားကြီးတွေ ထူပိန်းနေတာပဲ..ခ်ခ်..ဆိုင်ကယ်ကို ခွလိုက်တော့မှ အာဟ အာဟ..ပြူးနေတာပဲ..ခိခိ "

" ခိခိ ခိခိ ရှက်ပါတယ်ဆိုမှကွာ.ထမီချွတ်ပြပစ်လိုက်မှာနော် ခိခိ ဒီစောက်ဖုတ်ကိုပဲ ရန်ရှာနေတာ ဟင့်အင့်..ခိခိ "

မအေးတင့်က တစ်ခိခိ ရယ်ရင်း အဝတ်တွေ ချွတ်နေတုန်း ဖိုးထိုက်က ပလပ်စတစ်ဖျာလေး ဖြန့်ခင်းတယ်။ မအေးတင့် အဝတ်အစား လဲတယ်ဆိုတာကလဲ တစ်ကိုယ်လုံး တကယ်ချွတ်ချပစ်ပြီးမှ ထမီတစ်ထည်ယူဝတ်တာ။

မိုးမှောင်ကျနေပေမယ့် အေးတင့်ရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေ းပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားက ဖောင်းမို့မောက်တက်နေတဲ့ အမွှေးစုစု စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ နခမ်းသားထူထူ ရှည်မျောမျောကြီးကိုတော့ ရှင်းရှင်းကြီး မြင်လိုက်ရပါတယ်။ မအေးတင့်က သူ့နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ထမီရင်လျှားပေါ်က လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သုံးလေးချက် ဖိချေပြီးဖိုးထိုက် အနားမှာ လာထိုင်တော့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ အသာဆွဲဖက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းတာပေါ့။

" ဟွန့်...ဒီလက်ကြီးက ဖယ်ထားစမ်းပါကွာ..ခိခိ..မောင့်လီးကြီး တောင်နေတာကို မမကမြင်ပြီးသားပါ ခ်ခ်..လိုးရမှာပါ စိတ်ချ တစ်ညလုံး အိမ်မပြန်ပဲ ပေးလိုးမှာ ခိခိ "

ဖိုးထိုက်က ဖက်ထားလက်နဲ့ နိ့လုံးကြီးတစ်လုံးကို ဆုပ်ချေတော့ မအေးတင့်က သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ထားပြီး ဖွဖွလေး ဂွင်းတစ်ချက် နှစ်ချက် ဆွဲထုပေးတယ်။ ဂွင်းထုပေးရင်း လဒစ်ကြီးကို လက်မ,လေးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ လီးကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ သူ့လက်ထဲက ရုန်းထွက်နေတာပေါ့..။

" ဟွန်း..ကြည့်ပါဦး ခိခိ မောင့်လီးကြီးက မ,လက်ထဲကများ ထွက်ပြေးဖို့ ရုန်းနေသေးတယ်...ခိခိ.ဒီညတော့ဘယ်ကိုမှ ထွက်ပြေးလို့ မရဘူးနော်..သူသိပ်အားသန်တာပဲ..ကြီးလဲသိပ်ကြီးတာပဲကွာ...ဟင်း..."

ဖိုးထိုက်က မအေးတင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပြီး ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီကို ဖြည်ချလိုက်တယ်လေ။ နို့လုံးကြီးတွေက မဆိုစလောက် နည်းနည်းလေး အိနေပေမယ့် အဖျားကကော့ ချွန်ပြီးအပေါ်မော့တက်နေတယ်။ နို့ သီးခေါင်းတွေက လက်ညှိုးထိပ်လောက်ကြီးပြီး နို့ဝန်းညိုညိုအလယ်မှာ ပြူးကော့နေတာပဲ။

" အဟင့်..မ,နို့ သီးလေးတွေက ပြူးပြူးထောင်ထောင်နဲ့ စိမ်ခေါ်နေလား..မသိဘူး...ဦးမြင့်မောင်..မစို့ပေးဘူး.ထင်တယ် ခိခိ "

မအေးတင့် နှုတ်ခမ်းတစ်ချက် တွန့်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့ လုံးကြီးဆီ နှိမ့်ချတော့ နှုတ်ခမ်းလေး အသာဖွင့်ပေးထားလိုက်တာ နို့ သီးခေါင်း မာမာလေးက တည့်တည့်ကြီး ဝင်လာရော။

" အင့်..စို့..ဘိုးတော်က..နို့စို့ဖို့နေနေသာသာ..ဆွဲတောင်..ဆွဲမလိုးတော့ဘူး ခ်ခ် ပုခုံးကိုချည့်ပဲ..ဆွဲဆွဲလိုးနေလို့ ..နို့ လုံးကြီးတွေ..ဒီလောက်မာတင်းနေတာ..အာ့ ခ်ခ်.. သွားနဲ့မကိုက်နဲ့လေ မောင်ရဲ့..အိုး စုပ်လှချည့်လားမောင်ရာ..နို့ လုံးကြီးတစ်လုံးလုံးလဲ..ပါးစပ်ထဲ.ဝင်သွားပါဦးမယ် ..ခ်ခ် "

မအေးတင့်က လည်ချောင်းသံ တစ်အင်းအင်းပေးပြီး ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဖွဆွရင်းနို့ စို့ခံနေတော့ ဖိုးထိုက် လက်တစ်ဖက်က ထမီ အထက်ဆင့်ထဲ တိုးဝင်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်စမ်းတယ်။ မအေးတင့်ကလဲ အလိုက်တသိပါပဲ..။ ဖင်ကြီးတွေ ပင့်ချွ ပြီးထမီကို သူ့ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ လှုပ်ခတ် ခါထုတ်ပေးလိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့။

ပြီးတော့မှ သူ့ပေါင်ကြီးတွေ ခပ်ကျဲကျဲကား..ဒူးနှစ်လုံးခွဲထောင် ဖိုးထိုက်လက်ကို ပြန်ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြားကနေစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် တင်ပေးထားတာ။

" ဟင့်..မမက သိပ်အလိုက်သိတာပဲ "

စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် လက်တင်မိလိုက်ပြီ ဆိုကတည်းက စောက်မွှေးတွေ စိုထိုင်းနေတာ ခံစားမိလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီပဲ လို့ တွက်လိုက်တယ်။ စောက်စေ့ကို လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဖိပွတ် စောပတ်အခြေထဲ လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းပူး ထိုးထဲ့ကြည့်လိုက်မိတော့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ချောမွေ့ပူနွေးနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ပလွတ်ဆို အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်.။

" ခ်ခ်..မောင့်ကို ချစ်လို့..မောင့်..အလိုးကိုခံချင်လို့..ဟောဒီ လီးကြီးနဲ့..ဆောင့်ဆောင့်ပြီး..လိုးတာကို..ခံချင်လို့ အလိုက်သိ နေတာခ်ခ်..သိပ်အလိုးခံချင်တာပဲ မောင်ရယ် "

" မောင့် ကိုချစ်လို့...ဟလား "

" ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်..မောင့်ကို သားလိုလဲ ချစ်တယ်..လင်လိုလဲ ချစ်တယ်..မောင်လူပျိုပေါက် ဖြစ်ကတည်းက..မောင့် ဟောဒီလီးကြီး ကြီးနေပြီဆိုတာ မြင်လိုက်မိကတည်းက စိတ်ထဲမှာ တိတ်တိတ်လေးကြိတ်ပြီး အလိုးခံနေခဲ့မိတာ ကြာပြီ..လင်မယားလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းချစ်ချင်...အလိုးခံချင်တာ ကြာလှပြီ.."

ဖိုးထိုက် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ထားတဲ့ လက်တွေ အသွင်းအထုတ် တအားမြန်လာသလို မအေးတင့်လဲ ဖိုးထိုက်ရင်ခွင်ကို မှီ ဖိုးထိုက်နှုတ်ခမ်းတွေ ပြတ်ထွက်လုမတတ် စုပ် ကြမ်းပြင်ကို ခြေကန်ပြီး ဖင်လုံးကြီးပင့်ပင့်တင် စောက်ပတ်ကြီး ကော့ပြီးပြန်ပြန် စကောဝိုင်းပေးလိုက် ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်နဲ့ အပေးအယူမျှမျှ နှာစွမ်းပြနေကြတယ်။

စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတော့ ပေါက် ပေါက် ပေါက် ပေါက် နဲ့ ဆောင့်သံတွေဟာ သွပ်မိုးပေါ် မိုးစက်တွေကျသံကို ဖုံးလွှမ်းသွားပြီး ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မအေးတင့် ဖင်ကြီး ကြမ်းပြင်အထက် တစ်တောင်လောက်ကော့တက်ပြီး ဆတ်ဆတ်ခါနေတာ ပြန်မကျနိုင်တော့ဘူး။

လေထဲမှ ာဖင်ကြီးကော့ လက်တစ်ဖက်က ဖိုးထိုက် လည်တိုင်ကို သိုင်းဖက် လက်တစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ကိုထောက်..အကြာကြီး ရမ်းခါကော့ပျံနေပြီးမှ ဘုံးဆို ခြေပစ်လက်ပစ် ပြုတ်ကျလာတယ်။ ဖိုးထိုက်က နံဘေးမှာ ပက်လက်ကလေး ပြုတ်ကျလာပြီး မျက်စေ့မှိတ်မှိန်းနေတဲ့ မအေးတင့် ခေါင်းကဆံနွယ်စ,လေးတွေကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ သပ်ပေးလိုက်..ချွေးသီးချွေးပေါက်လေးတွေကို သုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ချစ်စိတ်တွေ ထိန်းမရနိုင်လို့ ယုယုယယ နမ်းပစ်လိုက်မိတယ်။

" သိပ်နှာကြီးတဲ့ မိန်းမ..ခိခိ "

" ကြီးတယ်ဟေ့..ကြီးတယ် ဘာဖြစ်လဲ နှာလဲကြီးတယ် ဖင်လဲ ကြီးတယ် နို့လဲ ကြီးတယ်  စောက်ပတ်လဲ ကြီးတယ်..ဘာဖြစ်လဲ..ဟင်း ချစ်လို့သည်းခံနေတာ နို့မဟုတ်ရင် တက်လိုးပစ်ပြီးပြီ.."

ဖိုးထိုက် မအေးတင့် နံဘေးမှာ လက်တစ်ဖက် တစ်တောင်ထောက်လှဲပြီး လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြီးတစ်လုံးကို ဆွဲမြှင့်ယူတော့ မအေးတင့်က မော့ကြည့်တယ်။ ကြည့်မယ့်သာ ကြည့်နေတာပါ...။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဘေးတစောင်း လည်သွားပြီး အပေါ်ခြမ်းက ပေါင်ကြီးတစ်လုံး ဆွဲမြှင့်ခံထားရပြီဆိုတော့ ဘယ်လမ်းက လီးကြီး ဝင်လာမလဲဆိုတာ သူသိနေပြီ။

ဒါနဲ့ လီးအဝင်ကောင်းအောင် ခါးကိုကော့ ဖင်ကြီးနောက်ပစ်ပြီး ပင့်ပေးလိုက်တော့ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကနေ လီးကြီးလျှောတိုက်လာပြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးဝင်သွားတော့တာပါပဲ။ ဒါနဲ့ ဖိုးထိုက်လည်တိုင်ကို လက်ပြန်ဖက်ပြီး ဖင်ကြီး အစွမ်းကုန် ပစ်ပေးထားပစ်လိုက်တယ် .. မှတ်ကရော.....။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>