ရာအိမ်မှူး အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - onestop
အခန်း ( ၃ )
အမေအဖေ့ကို ခွေးတစ်ကောင်လို ဆက်ဆံသလို အင်ကြင်းလဲ လိမ္မာတဲ့ ခွေးလေးတစ်ကောင် လိုချင်စိတ်တွေဖြစ်ပေါ် ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း စိတ်ကူးနဲ့လက်တွေ့က ထပ်တူကျမနေပါဘူး။ အခုတောင် ချစ်ရသူသခင်အလိုကျ တည်းခိုခန်းလေးထဲ လေးဘက်ထောက်ပြီး တွားသွားပြနေရတာပါ။ ကိုရဲက အင်ကြင်း လေးဘက်ထောက်ပြီးတွားသွားပြတာကို အရမ်းသဘောကျတာ။ တည်းခိုခန်းထဲရောက်ရင် နာရီဝက်လောက်ကတော့ အင်ကြင်းက အခန်းအနှံ့ လေးဘက်ထောက်သွားနေရတာဘဲ။ ကိုရဲက နားတော့ဆိုမှ ခုတင်ပေါ်တက်ခွင့်ရပြီး ကိုရဲရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အမောဖြေခွင့်ရတာ။
အဲ့အချိန်ဆို ကိုရဲက အင်ကြင်းရဲ့ဆံပင်လေးတွေကို ယုယုယယလေး ပွတ်သတ်ပေးတာလေးက အင်ကြင်းအတွက် မရိုးနိုင်တဲ့သာယာမှုလေးပါ။ ခွေးတစ်ကောင်လိုချင်စိတ်ဖြစ်ပေမယ့် ကိုယ်ကိုတိုင် ခွေးမလေးလို နေရတာကိုလဲ အင်ကြင်း နှစ်ခြိုက်တယ်။
အမောပန်းဖြေပြီးရင်တော့ ကိုရဲက အင်ကြင်းကို ခွေးလိုး လိုးပေးတော့တာဘဲ။ ညဉ်းသံကိုတောင် ခွေးလိုဘဲ ညဉ်းခိုင်းတာ လူသံထွက်မိရင် အင်ကြင်းပါးကို မညှာမတာကို ချတာ။ အဲ့အရသာကကောင်းတော့ကောင်းပေမယ့် အင်ကြင်းက မိန်းခလေးဆိုတော့ အသားနာမှာကိုကြောက်လို့ ခွေးလိုဘဲ ညည်းတာ။ ခွေးလို ညဉ်းနေကြဖြစ်နေပြီလေ၊ လူသံယောင်လို့တောင် ထွက်မလာနိုင်ပါဘူး။ အင်ကြင်း အဲ့နေရာမှာ ယုံကြည်ချက်အပြည့်။
“ အု…အု…အု…”
“ အီ….အု…အု…”
“ ဝုတ်….ဝုတ်….ဝုတ်….”
အရမ်းနာရင်တော့
“ အူ……” ဆိုပြီး အင်ကြင်း စွဲစွဲငင်ငင် အူ ပစ်လိုက်တယ်။
ကိုရဲကလဲ အင်ကြင်းရဲ့ ညဉ်းသံအပေါ်လိုက်ပြီး အကြမ်း အနုသွားတယ်။ အင်ကြင်း အူ ပြီဆိုရင် လက်ဝါးနဲ့ အင်ကြင်တင်ပါးကို အားကုန် “တဖြောင်းဖြောင်း” နဲ့ ရိုက်တော့တာဘဲ။
ပထမတစ်ချီပြီးသွားရင် ခဏအနားယူကြတယ်။ ပြီးရင် နောက်တစ်ချီကျရင် အင်ကြင်းက ဖာသည်မလေး ဖြစ်ပေးရတယ်။ ကလပ်တွေ၊ ဘားတွေမှာ ကောင်မလေးတွေ ယောင်္ကျားလေးတွေကို မြူဆွယ်တဲ့ပုံစံကကွက်တွေကို အခန်းထဲမှာ ကိုရဲရှေ့အသုံးတော်ခံကပြရတယ်။ အင်ကြင်းအစကတော့ အဲ့ကနည်းတွေမသိပါဘူး။ ကိုရဲက ဗီဒီယိုဖိုင်တွေကို ဒေါင်းပေးပြီး အင်ကြင်းဖုန်းထဲကို Zapya နဲ့ ကူးထည့်ပေးလိုက်ပြီးတော့ အင်ကြင်းကို အိမ်စာအနေနဲ့ လေ့ကျင့်ခိုင်းခဲ့တယ်လေ။
ဘယ်ရမလဲ ကိုရဲက တစ်ပတ်အချိန်ပေးပေမယ့် (၃) ရက်လောက်နဲ့ကို တော်တော်တတ်နေပြီလေ၊ ညလုံးပေါက်တွေ ကြိုးစားလေ့ကျင့်ထားတာ။ စစပိုင်းတုန်းကတော့ ဖာသည်မလို နေရမယ်ဆိုရင် စိတ်ညစ်တယ်။ အင်ကြင်းပါးစပ်ကနေ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်စကားတွေကို ပြောရတာလေ ကိုရဲအလိုကျ။ အဆင်ပြေမနေခဲ့ဘူး။ သင်ကြားရေးဆရာကိုရဲကလဲ သိပ်တော်တာ။ သူပြောခိုင်းတာကို သူလိုချင်တဲ့ အသံအတိုးအကျယ်နဲ့ရရင်ရ၊ မရရင် အင်ကြင်းရဲ့နို့သီးထိပ်ကိုဆွဲတယ်။ လိမ်ဆွဲတာမျိုးမဟုတ်ဘူး နို့သီးထိပ်ကနေကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆွဲတာ။ တစ်ချက်တစ်ချက် အီစိမ့်နေတာဘဲ။ တည်းခိုခန်းမှာလေ့ကျင့်တာ ၃ခါမြောက်မှာ ပါးစပ်က ပြောရဲနေပြီ။
“ ကျွန်မ အင်ကြင်းခိုင်ဟာ ဖာသည်မပါ”
“ ကျွန်မ အင်ကြင်းခိုင်ဟာ အချိန်ပြည့် လီးဆာနေတဲ့ ဖာသည်မပါ”
“ အင်ကြင်းခိုင်ဆိုတဲ့ ဖာသည်မလေးကို ဖင်လိုးပေးကြပါ၊ အင်ကြင်းခိုင်ဆိုတဲ့ ဖာသည်မလေးကို ဖင်ကွဲ စဖုတ်ပြဲအောင် လိုးပေးပါ..”
“ အကိုရေ ကျွန်မအဖုတ်က ယွနေလို့ အကိုတုတ်နဲ့ ကုတ်ပေးပါအုန်း”
“ ကျွန်မက ဖာသည်မပါရှင့်…”
“ ကိုရဲရဲ့ဂွေး ကျွန်မအဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးမှ အယားပြေမယ့် ဖာသည်မပါရှင့်…”
“ အကို ကျွန်မက အခမဲ့ဖာသည်မပါ ကျွန်မကို လိုးပေးပါနော်…”
“ အဖုတ်ကို စောက်ရည်ထွက်တဲ့ထိ လိုးပေးပါရှင့်”
“ etc…”
“ အကို အလကားနော် အလကား၊ ကြိုက်သလိုလုပ်လို့ရတဲ့ ဟော့ဒီက အင်ကြင်းဆိုတာ ဖာသည်ခွေးမလေးပါရှင့်” ဒီစကားကိုတော့ ကိုရဲကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ပြီး အင်ကြင်းပြောနေကြပေါ့။ ကိုရဲကလည်း အဲ့လိုလေး ပြောလာပြီဆို အင်ကြင်းတစ်ယောက် မောနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီမို့ ဘာမှထပ်မပြောခိုင်းတော့ဘဲ သူ့အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံအနည်းငယ်ကိုထုတ်လိုက်ပြီး အင်ကြင်းပါးစပ်မှာ ကိုက်ခိုင်းထားတယ်။ များသောအားဖြင့်က (၅) ထောင်တန်ဖြစ်လေ့ရှိပေမယ့်၊ တစ်ခါတစ်လေကျရင် အင်ကြင်းကို
“နင်က တန်ဖိုးမရှိတဲ့ဖာသည်မ”
ဆိုပြီး ဘယ်ကရှာလာမှန်းမသိတဲ့ (၁၀) တန်၊ (၂၀) တန်တွေ ကိုက်ခိုင်းထားလေ့ရှိတယ်။
ပြီးရင်တော့ “ကဲဟယ်..ကဲဟယ်” ဆိုပြီး မညှာမတာကို ဖင်ကိုရိုက်လိုက်၊ အင်ကြင်းရဲ့နို့နှစ်လုံးကို လိမ်ဆွဲလိုက်လုပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လိုးတယ်။ ပြီးခါနီးရင် အင်ကြင်းကို ဒီဘက်အတင်းဆွဲလှည့်ပြီး ကိုရဲက သူ့လက်နဲ့ အင်ကြင်းပါးစပ်ကိုဆွဲဗြဲတာ၊ ပြီးရင် ပါးစပ်ထဲ လိင်တံကို အတင်းထိုးထည့်ပြီး အင်ကြင်းရဲ့အာခေါင်တည့်တည့်ကို သုတ်ရည်ပန်းထည့်လိုက်တာ။ အစပိုင်းကတော့ ဆွဲလှည့်မယ်ဆိုတာ ကြိုမသိခဲ့တော့ အင်ကြင်းက ပြန်ရုန်းမိတယ်။
အဲ့တော့ သုတ်ရည်က ထိန်းမရတော့ဘဲ မျက်နှာပေါ်တွေ၊ ခေါင်းပေါ်တွေမှာ ရွှဲခဲ့ရတယ်။ အခုတော့ ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကြိုသိနေတော့ ကိုရဲဆွဲလှည့်တာနဲ့ ပါးစပ်ကို ကြိုဟပေးထားလိုက်တယ်။ အဲ့လိုကျတော့လဲ ကိုရဲက မကြိုက်ပြန်ဘူး၊ သူကပြောတယ်၊ ပါးစပ်ကိုစေ့ထားတဲ့ သူကိုယ်တိုင်ဆွဲဟမယ်တဲ့။ ကိုရဲ အင်ကြင်းပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ အင်ကြင်းလည်း တစ်ချီပြီးသွားတာဘဲ။
လရည်တွေအာခေါင်ထဲပန်းထည့်ပြီးပေါ့မယ့် ကိုရဲက ဖာသည်ဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့အင်ကြင်းကို မညှာမတာဆက်ပြီး စုပ်ခိုင်းတယ်။ သူလိင်တံပြန်တောင်တဲ့အထိ။ ပြန်တောင်ပြီဆိုရင်တော့ အင်ကြင်းမတ်တပ်ရန်ဖင်ကုန်းပေးရတယ်။ ခွေးလိုးမလိုးတော့ဘူး၊ နံရံကိုကပ်ပြီးလက်ထောက်ခိုင်းတဲ့အခါတွေလဲရှိတယ်။ အများအားဖြင့်တော့ မတ်တပ်ရပ်ဖင်ကုန်းပေးထားရတာဘဲ။
ကိုရဲလဲ မတ်တပ်လာပြီး အင်ကြာင်းဖင်ကို လက်ဝါးနဲ့ “တဖြန်းဖြန်း” ရိုက်၊ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းတွေကို ထိုးထည့်တာ၊ ဘာဆီဘာအရည်မှ မခံဘဲကိုလုပ်တာ။ ဖင်ပေါက်ကို ကလိခံရတာများလာလို့ အင်ကြင်းအဖုတ်က အရည်တွေထွက်လာပြီဆိုမှ အဲ့အရည်တွေကို ကိုရဲက သူ့လက်ဝါးနဲ့ပွတ်ယူပြီး ဖင်ပေါက်ကို ပြန်ပွတ်ပေးတယ်။ ဖင်ကုန်းတာကိုလဲ တော်တော်ကို ကုန်းထားရတာ။ အောက်ခြေချောင်းလေးတွေကို ခြေမလက်မထိတဲ့အထိကုန်းပေးထားရတာ။ ဖင်ကိုလိုးပြီးရင် ဖင်ထဲမှာဘဲ ပြီးပစ်တာ။
ပြီးရင်တော့ နှစ်ယောက်လုံး မတ်တပ်ရပ်ပြီး လိုးဆောင့်ထားရတာဆိုတော့ မောပြီး လဲသွားရော။ ကိုရဲကသာ အေးအေးလဲနေတာ၊ အင်ကြင်းက အင်ကြင်းဖင်က ခုလေးတင်မှ ဖင်ထဲကို လရည်ပန်းထည့်ပေးထားတဲ့ ကိုရဲရဲ့လိင်တံကို စုပ်ပေး ယက်ပေးနေရသေးတာ။ ကိုရဲရဲ့ဇိမ်ယူတဲ့အချိန်ပေါ့။ အင်ကြင်းမှာတော့ လရည်ဖက်၊ ကိုယ့်ဖင်ကထွက်တဲ့ချီးဖက်၊ စောက်ဖုတ်ကထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ ရောပြွန်းနေတဲ့ ကိုရဲရဲ့လိင်တံကို အရွံမရှာကို ပြုစုပေးရတာ။ ကိုရဲကို အင်ကြင်းက အကြိမ်ကြိမ်ပြောတယ်၊ ဖင်လိုးမယ်ဆိုရင် အင်ကြင်းကို ဝမ်းရှင်းခွင့်ပြုပါဆိုတာကို မရဘူး အစိမ်းဘဲစားမယ်ဆိုတာချည်းဘဲ။
ဖင်လိုးခံလိုက်ပြီးရင် လူက ဘယ်လိုကြီးဖြစ်မှန်းကို မသိဘူး နေရထိုင်ရတာလဲ အဆင်မပြေဘူး။ ကိုရဲက ချစ်ဖို့ကောင်းတာ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေကို ယက်ထား၊ စုပ်ထားတဲ့ အင်ကြင်းရဲ့ပါးစပ်ကို မရွံမရှာ ပြန်နမ်းပေးတာဘဲ။ သူ့လိင်တံ သန့်ရှင်းသွားပြီဆိုရင် အင်ကြင်းရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူက နှုတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းပေးတယ်။ အစကတော့ ရေဆေးပြီးမှ နမ်းပါလုပ်ခဲ့ပေမယ်။ အခုတော့ အင်ကြင်းလဲ နေသားကျ၊ အဲ့လိုလေး နမ်းပေးတာကိုဘဲ သဘောတွေကကျ။
ပြီးရင် နှစ်ယောက်သား ရေလေးဘာလေးသောက်ပြီး တီဗီဖွင့်ကြည့်ရင် ဖက်အိပ်ဖြစ်ကြတာများတယ်။ မအိပ်ချင်တော့ တည်းခိုခန်းပြည့်မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းနာရီ Alarm လေးတော့ ပေးထားရတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက အအိပ်စပ်ပေမယ့် အိပ်ရင်လည်း သိုးနေတာဘဲ။
နိုးလာပြီဆိုရင် အချိန်ပေါ်မူတည်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီထပ်ဆွဲတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဆွဲတဲ့အချီကတော့ ပုံမှန်အတွဲတွေလိုဘဲ Ro ဆန်ဆန်လေးပေါ့။ ကိုရဲက အင်ကြင်းကို ခေါင်းလျှော်ပေးတယ်၊ နှိပ်နယ်ပေးတယ်။ အဲ့ဒါတွေကြောင့် အင်ကြင်း ဆံပင်ကို ခေါင်းလျှော်ဆိုင်တွေမှာ မလျှော်ဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာခဲ့ပြီ။ ကိုရဲနဲ့ တည်းခိုခန်းတွေ မကြာမကြာ စရောက်ကထဲကပေါ့။ ယုယကြင်နာမှုက အပြည့်နော်။ အင်ကြင်းကို ဖာသည်မလေးပုံစံခိုင်းတုန်းကကိုရဲ၊ ခွေးလိုပုံစံဆက်ဆံတုန်းက ကိုရဲ မဟုတ်တော့ဘဲ တခြားတစ်ယောက်ကြီးကို ပြောင်းသွားသလိုကို နူးညံ့တာ။
ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေချိုးနေရင်း ပြီးရင် ဘာစားမလဲ၊ ဘာလိုက်ကျွေးရမလဲ။ အင်ကြင်းကတော့ ချွဲရမယ့်အချိန်ဆိုတာသိတော့ အပြတ်ချွဲတာ။ ပြီးရင်တော့ နှစ်ယောက်သား ရှယ်စားပလန်နဲ့ စားကြလေသတည်းပေါ့။ ကိုရဲက ကားပါတယ်ဆိုတော့ အဝေးနေရာတော်တော်များများမှာ သွားစားဖြစ်တာက များတယ်။ အကြိုက်တူတာက အင်ကြင်းရော ကိုရဲရောက ဟော်တယ်စာကို ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်စားရတာထက့်၊ အပန်းဖြေဥယာဉ်လိုနေရာမျိုးတွေ၊ လူရှင်းတဲ့နေရာ၊ နားအေးတဲ့နေရာမျိုးတွေမှာ အပန်းဖြေပြီး စားသောက်ရတာကို ပိုသဘောကျတယ်။
တခါတရံလဲ နှစ်ယောက်သား ကားလေးနဲ့မြို့ပြင်ထွက်ပြီး လမ်းဘေးတစ်နေရာရာမှာ ကားရပ်ပြီး လမ်းတစ်လျှောက်စားချင်လို့ ဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေကို အေးအေးဆေးဆေး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ထိုင်စားဖြစ်တယ်။ ဆိုးတာတစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ ကိုရဲက အင်ကြင်းကို လက်ထိပ်ခတ်ထားတတ်တာက ဆိုးတာ၊ မုန့်စားရင်တောင် တခါတရံ ကိုရဲက ခွံ့ကျွေးတာ လက်ထိပ်ကျမဖြုတ်ပေးဘူးလေ။
…………………………………………………………….
မောင်နှင့်အေးအတူ မီးလေးအိမ်ကို ချီတက်လို့လာခဲ့တယ်။ မောင် တော်တော်လေး လန့်နေမိတာတော့ အမှန်ပေ။ အေးက မီးလေးကို ဘာများသွားပြောလေမလဲပေါ့။ မြန်မာရုပ်ရှင်ထဲကလို ပါးဆွဲရိုက်လေမလား၊ တရုတ်မတွေလို တခြားအဖော်အမျိုးသမီး၊ အမျိုးသားအချို့ကိုခေါ်ကို မီးလေးကို အဝတ်အစားတွေဆွဲချွတ်ပြီး အရှက်ခွဲလေမလားပေါ့။
မောင် သူလည်း မလိုက်ရဲဘူး၊ ဒါပေမယ့် အေးရဲ့ ဒေါသကိုလဲကြောက်ရသေးတယ်။ မီးလေးတိုက်ခန်းထိရောက်တော့ မောင် ပေကပ်ကပ်လုပ်နေမိတယ်။ အေးက မောင်လာလေ ပေကပ်ကပ်လုပ်မနေနဲ့ဆိုပြီး မျက်လုံးအကြည့်နဲ့ပြောလိုက်မှ မီးလေးအခန်းဝထိ လိုက်လာလိုက်တယ်။ အေးကဘဲ တံခါးခေါက်တယ်။ မီးလေး လာဖွင့်ပေးတယ်။ တွေ့တွေ့ချင်း မီးလေးလဲ လန့်ပြီး ကြောင်နေတယ်။ ပြီးမှ လက်ထဲပါလာတဲ့သော့နဲ့ သံပန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးတယ်။ အေးက သူ့အိမ်သူ့ရာရောက်တာကျနေတာဘဲ မီးလေးအိမ်ကို တစ်ချက်မျက်လုံးဝေ့ကြည့်ပြီး အဆင်ပြေမယ့်နေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ မီးလေးက အခင်းခင်းပေးပါ့မယ်ဆိုတာကိုတောင် “ရတယ် သမီး မခင်းနဲ့” တဲ့။
အေးရဲ့ သံခင်း သံမံခင်း လူမှု့ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးစွမ်းရည်က လက်ခါးတောင်ခါလောက်တယ်။ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်အေးအေးဆေးဆေးဘဲ ယောက်ယတ်ခတ်သံ၊ ဒေါသသံမပါဘဲ မီးလေးကို ပြေရာပြေကြောင်း ပြောသွားတယ်။ အတိုချုပ်ကတော့...၊ သူအလုပ်များနေတဲ့ အချိန်မှာ မောင့်ကို ပြုစုပေးထားတာတွေအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်တဲ့။ ရိုင်းရိုင်းပြောရရင်တော့ သူအလုပ်များနေလို့ မောင် သူ့ကို လိုးခွင့်မရလို့ မလိုးရတဲ့အချိန်တွေမှာ မီးလေးက သူ့အစား မောင့်ကို လိုးခွင့်ပေးထားတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်တဲ့။
ဒါပေမယ့် အခု သူ မောင့်အတွက် အချိန်ပေးပြီး မောင့်ကိုလဲ လိုးခွင့်ပြန်ပေးတော့မှာမို့လို့ သမီးအနေနဲ့ အပင်ပန်းမခံဘဲ အနားယူလို့ရပါပြီတဲ့။ အန်တီက အန်တီလူကို နိုင်ပြီးသားမို့ တိတ်တိတ်လေး ခိုးစားတာတွေလဲ နောက်ထပ်ဖြစ်မလာတော့ဘူးလို့ အန်တီထင်ထားပါတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ သမီးတို့ ညီအမတွေ နေရေးစားရေးအတွက် သမီးကို အန်တီ့ရဲ့ အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်ကုမ္ဗဏီမှာ အလုပ်ပေးချင်ပါတယ်။ သမီးလက်ခံနိုင်မလားတဲ့။ သမီး ညီမလေး ပညာရေးကလဲ ရှိသေးတာမို့ သမီးကို လက်ခံစေချင်တယ်။
အန်တီ့အလုပ်က ရတဲ့ငွေက သမီးတို့အိမ်စရိတ်နဲ့ သမီးညီမ ပညာရေးစရိတ်ကို အပြည့်အဝ ထောက်ပံ့နိုင်ပါလိမ့်မယ်တဲ့။ ဒါဘဲ ဒီလောက်ဘဲ ပြောပြီး မီးလေးတို့အိမ်ကနဲ့ပြန်ခဲ့တယ်။ မီးလေးက တိုက်အောက်ထိ လိုက်ပို့ပေးတယ်။ အမယ် ဟုတ်နေတာဘဲ။ အဲ့ကျမှဘဲ မောင့် ရင်ထဲက အလုံးကြီးကျသွားတော့တယ်။ အဲ့အလုံးကြီး မကျသေးရင်လဲ အေးက အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ရေတိုက်ပြီး မျောချပေးမှာဘဲလေ။
မီးလေးအိမ်ကနေ မောင်နဲ့အေး အိမ်တန်းမပြန်ဖြစ်ဘူး။ စိန်ဂေဟာသွားလိုက်သေးတယ်။ အေးက မောင်အတွက်ဆိုပြီး ခွေးလည်ပတ်သံကြိုးရှည်ရှည်ဝယ်လာတယ်၊ မောင်လဲ အဲ့ သံကြိုးကြီးဝယ်တော့ အေးက သူ့ကို ခွေးလုပ်ခိုင်းတော့မယ်ဆိုပြီး ပျော်နေတာ။ အေးနဲ့မောင် မျက်လုံးချင်းဆုံတော့ မောင်က သံကြိုးကို ကိုင်ထားရက ပင့်ပြတယ်။
အေးကလဲ မျက်လုံးနဲ့ အဲ့ဒါမောင့်အတွက် မောင်ပျော်တယ်မှတ်လားလို့ ပြောလိုက်တယ်။ စိန်ဂေဟာကနေ သံကြိုးဘဲဝယ်လာတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ တခြားစားစရာဘာညာလဲ ဝယ်ခဲ့သေးတယ်။ အသွားရောအပြန်ရော လမ်းလျှောက်ဆိုတော့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးလဲရော။ အိမ်မရောက်မီ လမ်းမှာတော့ ငယ်မူငယ်သွေးတွေ တက်ကြွပြီး တက်ကြွတဲ့ ကြက်ဖကြီးနဲ့ ကြက်မကြီးလိုကို ဖြစ်လို့ပေါ့။
..............................................
အခန်း ( ၄ )
မီးလေးလဲ အေးရဲ့မေတ္တာရိပ်မှာ အဆင်ပြေချောမွေ့နေပါပြီ၊ အေးရဲ့ကမ်းလှမ်းမှုကို လက်ခံလိုက်တာ မီးလေးအတွက် ကံကောင်းခြင်းတွေပါဘဲ။ သင်လွယ် တတ်လွယ် မီးလေးကို အေးကလဲ သဘောကျတာမို့ တချို့အလုပ်တွေဆို မျက်နှာလွှဲထားလိုက်တယ်။ မောင်နဲ့ အေးကြားမှာ မီးလေးက သက်သက်တရားခံဖြစ်သွားရတယ်လို့အေးက ခံစားမိတာကြောင့် မောင့်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ရင် အေးနဲ့မောင်ဘဲ အပြစ်ရှိတယ်။ မီးလေးမှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိရှာပါဘူးလေဆိုပြီး နားလည် ခွင့်လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။
ဟုတ်တယ်လေ ဘာလို့ဆို မောင်က ဘယ်လို လူစားမျိုးလဲဆိုတာ အေးက အသိဆုံး။ မောင်က မိန်းခလေးတွေရဲ့ခြေဖဝါးအောက်မှာ၊ ထဘီအောက်မှာ နေရတာကို ကြိုက်တဲ့လူစားမျိုး။ အေးတို့ အိမ်ထောင်မကျခင်ထဲက မောင်က အေးကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းကြီးကို ဖွင့်ပြောထားတာ၊ အေးကလဲ မောင့်ရဲ့အဲ့စိတ်ကို သဘောကျလို့ကို မောင်နဲ့ လက်ထပ်လိုက်တာ။ မောင့်အတွက် အေးက ဒုတိယမြောက်ချစ်သူဆိုပေမယ့်၊ အေးအတွက်တော့ မောင်က နောက်ဆုံးချစ်သူဖြစ်ခဲ့ရသူပါ။
အေးက ရုပ်လေးချောသလောက် ပွေရှုတ်နေခဲ့သူ၊ အေးတို့လက်ထပ် ခေတ်ကာလတုန်းကဆို အေးကို လူကြီးတော်တော်များများက မျက်မုန်းကျိုးတာပေါ့။ အေးက ဆိုရှယ်ကျလွန်းတယ်လေ။ ညားတဲ့အခါကျတော့ ရိုးရိုးအေးအေးကြီး မောင်နဲ့ ညားလို့ မောင်တော့ အေးဒဏ်တွေ ခံရပြီလို့ အများက ထင်မှတ်ခဲ့ကြပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်ပိုင်းအေးဟာ အိမ်ထောင်ရှင်မကောင်း ပီသစွာ နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အရာရာကိုလဲ မောင့်အကြိုက်ကိုဘဲ လိုက်လျောပေးခဲ့တာများတယ်။ အေး မလိုက်လျောပေးခဲ့နိုင်တာကတော့ မောင့်အတွက် အေး ခလေးမွေးမပေးနိုင်ခြင်းဘဲ။
သမီးလေး အင်ကြင်းက သူ့ကိုယ်သူ မွေးစားသမီးဆိုတာကို မသိရှာဘူး၊ သနားစရာခလေးမလေးဟာ လူကြီးတွေရဲ့တိုက်ပွဲမှာ မြေစာပင် ဖြစ်ခဲ့ရရှာသူလေးပေါ့။ အင်ကြင်းလေးက အမေက မောင်အရမ်းချစ်ရတဲ့ မောင့်ရဲ့ငယ်ချစ်ဦးလေ။ အေးအရမ်းမုန်းရတဲ့ အေးအချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပေါ့။
…………………………………….
“ အေးနဲ့ပန်းနု မင်းဘယ်တစ်ယောက်ကို ရွေးချင်လဲ”
“ ပန်းနုပေါ့ကွ..”
“ မင်းရော…”
“ ငါလဲ ပန်းနုဘဲပေါ့ကွ”
“ မင်းတို့နှစ်ယောက်က အေးကို မကြိုက်ဘူးလား၊ ဒါဆို အေးကို ငါယူမယ်ဟေ့”
“ မကြိုက်တာတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ သာအောင်ရယ်၊ ကြိုက်တာပေါ့ကွ၊ ဒါပေမယ့် အေးမှာက ဒီလောက်ရည်းစားတွေများတာ ငါက ဘယ်နှစ်ယောက်မြောက်မှန်းမသိ အဖြစ်မခံနိုင်တာကွ…”
“ ပြောတာပါဘဲ နောက်ပြီး အေးနဲ့လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်သွားနေတဲ့ ဘယ်သူလဲ…”
“ ဒါကတော့ ဒါပေါ့ကွ…”
“ ဟားးး ဟားးးး ဟားးးး”
မောင်၊ သာအောင်၊ မင်းခန့် သူတို့က သူငယ်ချင်းသုံးယောက်။ ကျောင်းထဲမှာ သူတို့ကို တော်တော်များများသိကြတယ်။
မောင် - တည်ငြိမ်တယ်၊ စာတော်တယ်၊ အနေအေးတယ်။
သာအောင် - တောသား၊ ရဲတာမှအတော်ရဲတဲ့တောသား။
မင်းခန့် - သုံးယောက်ထဲမှာ အချောဆုံး၊ အားကစားမှာ ထူးချွန်တယ်၊ လူတကာနဲ့ခင်တယ်။
သူတို့ကို လူသိများရတဲ့ အဓိကအကြောင်းက မေဂျာကွင်းတွေရဲ့ရည်းစားဖြစ်နေတာကြောင့်ရယ်၊ အေးရဲ့ရည်းစားဖြစ်နေတာကြောင့်ရယ်။
အေးက ဒုတိယမေဂျာကွင်း၊ ပထမကတော့ ပန်းနု။ ပန်းနုရဲ့ရည်းစားက လူရိုးလေး မောင်။ အေးရဲ့ရည်းစားက မင်းခန့်။ မင်းခန့်က အမြဲရွှတ်နောက်နောက်ပြောလေ့ရှိတာက “ငါက အေးရဲ့ဘယ်နှစ်ယောက်မြောက်ရည်းစားလဲ” ဆိုတာဘဲ။ အေးရှေ့လဲ ပြောတာဘဲ။ အေးနဲ့မင်းခန့်က လိုက်ဖက်တယ်။ အတွဲညီတယ်။ အဲ့ခေတ်အခါက တည်းခိုခန်းတွေ သိပ်မပေါသေးတဲ့အချိန်ဆိုတော့ မင်းခန့်အဖေပိုင်းတဲ့ မြို့ထဲဘက်က တိုက်ခန်းမှာဘဲ မင်းခန့်နဲ့အေး သွားသွားကဲဖြစ်တယ်။
ပန်းနုနဲ့မောင်ကတော့ ကြည့်ရင် ရိုးသားသူကြီးတွေပေါ့။ မောင်က ပန်းနုရဲ့ဖိနပ်လေးအစွန်းအထင်းပေတာကအစ လူရှေ့သူရှေ့ပါမကျန်သုတ်ပေးတယ်။ ပန်းနုရဲ့စာအုပ်တစ်ပွေ့တစ်ပိုက်ကို မောင်ကဘဲ ပိုက်ပြီး ပန်းနုကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးတယ်။ ပန်းနုက ဘာလေးဝယ်ပေးပါအုန်း၊ ဘာလေးလုပ်ပေးပါအုန်းဆို မောင်က ဖင်ပေါ့ပြီးသားဘဲ။ တော်တော်များများ မိန်းခလေးတွေက မောင့်လို ရည်းစားမျိုးလိုချင်ကြတယ်။ အရာရာကို အနွံနာခံလွန်းလို့ သဘောကျကြတယ်။
မင်းခန့်ရဲ့ဘောပွဲဆို အေးတို့ ထိပ်ဆုံးတန်းကကို အားပေးတာ။ (အဲ့ခေတ်အခါက အခုလို တက္ကသိုလ်တွေကို တနေရာဆီအဝေးကြီးတွေ ထားထားတာမျိုး မဟုတ်ဘူး၊ မြို့စွန်၊နယ်စွန်တွေကိုလဲ မပို့ထားဘူး။ တက္ကသိုလ်တွေအားလုံးက မြို့ထဲမှာဘဲရှိတယ်။ ၈၈ ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းမှသာ စစ်အစိုးရဟာ ကျောင်းသား၊ ကျောင်းသူတွေရဲ့ စည်းလုံးမှုကို ကြောက်လန့်ပြီး တက္ကသိုလ်တွေကို မြို့စွန်၊နယ်စွန်တွေ ပို့ခဲ့တယ်။
ကျောင်းသားတွေ စည်းလုံးမှာကြောက်တာကြောင့် အမှတ်နဲ့ခွဲပြီး စိတ်ဝမ်းကွဲစေမှုတွေကို လုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်။ ဆေးကျောင်းသား၊ သူနာပြုနှင့် နိုင်ငံခြားဘာသာ တက္ကသိုလ်တွေကို မြို့တွင်းမှာထားပြီး အရာရာအရှေ့က ဦးဆောင်လေ့ရှိတဲ့ အင်ဂျင်နီယာကျောင်းကြီးကိုလဲပိတ်ပြီး GTC ဆိုပြီးမြို့စွန် တောထဲကို ပို့လိုက်တယ်။)
ထူးဆန်းတဲ့စိတ်ခံစားမှုရှိတဲ့မောင်နဲ့နေရတာ ကျေနပ်ရပေမယ့် ပန်းနုရဲ့တိတ်တခိုးမင်းသားလေးက မင်းခန့်လေ။ မောင်ရဲ့ပြုစုယုယမှုတွေက ပန်းနုစိတ်ကို မသိမ်းပိုက်နိုင်ဘူး။ မောင် သနားပါတယ်။ ပန်းနုကို ဘာမှ မယ်မယ်ရရမဘာလိုက်ရဘူး။ ပန်းနုက ပျော့ပျော့လေးနဲ့နံတဲ့ကြောင်ချီးလို လူမျိုးလေ။ မြန်မာဆန်ဆန်လေးနဲ့ယဉ်ယဉ်လေးဆိုပေမယ့် သူငယ်ချင်းရည်းစားကိုဘဲ အားနေတမ်းတနေတာ။ အကုန်လုံးကလဲ ပတ်လည်သူငယ်ချင်းတွေဘဲကို သူက စဖောက်တာ။
……………………………….
“ အေး…ခြေထောက်လေး ထောင်လိုက်ပါအုန်း…”
အေးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ထောင်ထားလိုက်ချိန် အေးရဲ့ပြူစစအဖုတ်ထဲကို မင်းခန့်က သူ့လိင်တံကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်။ စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ ကြီးဆေးရော ဂေါ်လီရောပေါင်းစပ်ထားတဲ့ မင်းခန့်ရဲ့လိင်တံကြီးက အေး အဖုတ်ထဲကို စည်းချက်မှန်စွာ အဝင်အထွက်ဖြင့်….။
“ အ…အာ…အားးး အားးး အ….”
“ အ…အာ…အ….”
ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို မလုပ်ပါနဲ့ နာလှပါပြီတွေဘာတွေ မအော်နေခဲ့ပါ။ နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီညီခံစားရင်း စီးမျောလို့လိုက်ပါသွားရင် ပြီးခါနီးမှာ မင်းခန့်က အေးအဖုတ်ထဲကသူ့လိင်တံကိုထုတ်ပြီး အေးရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကို ပန်းလိုက်ပါသည်။ အေးမျက်နှာလေးမှာ မင်းခန့်ရဲ့လရည်တွေရွှဲလို့ပေါ့။ မင်းခန့်က အိမ်ယာထဲရောက်ရင် ညစ်ပတ်ကောင်၊ ရက်စက်လွန်းတဲ့သူစားမျိုး။ သူ့လရည်တွေပေနေတဲ့အေးမျက်နှာကို သေချာကြည့်တယ်တခဏ၊ ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ကြီးကို အေးမျက်နှာနားရောက်လာပြီး လဲနေတဲ့အေးမျက်နှာကိုခွပြီး လိင်တံကို ဘယ်ညာယိမ်းနေတယ်။
မင်းခန့်အကြိုက်ကို သိနေတဲ့အေးက သူမရဲ့လျှာကိုထုတ်ပြီး မင်းခန့်ရဲ့ယိမ်းနေတဲ့ လိင်တံကို ခေါင်းမကြွဘဲ လိုက်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ မင်းခန့်က ယိမ်းကကတာ ကျေနပ်လောက်မှ အေးပါးစပ်ထဲကို လိင်တံကို ထည့်လိုက်တယ်။ အလိုက်သင့်ဟပေးထားတဲ့ အေးပါးစပ်ထဲ မင်းခန့်လိင်တံကြီးက အပြည့်အဝကြီးကို နေရာယူလို့နေတယ်။ မင်းခန့်က သေးနဲနဲပေါက်ထုတ်လိုက်တယ်။ အေးကတော့ စုပ်လျက်ဘဲ။ စစခံရတုန်းက အတင်းငြင်းကန်မိပေမယ့် အခုတော့ အကျင့်ကြီးလိုဖြစ်နေပြီ။ မင်းခန့်က သူ့လိင်တံကို အေးပါးစပ်ထဲကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ “ထွီ” ဆိုပြီး အေးပါးစပ်ထဲကို တံထွေးထွေးထည့်လိုက်တယ်။
“ ဖာသည်မ ရွံဖို့ကောင်းလိုက်တာ..”
ဒီစကားက အေးအတွက်တော့ ရိုးနေပြီ။
“ အေး မင်းက ဖာသည်မလားးးး”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မက ဖာသည်မပါ…”
“ မင်း ဖာခံတာ ဘယ်လောက်ရလဲ…”
“ ကျွန်မက ကိုမင်းခန့်အတွက် အခမဲ့ ဖာသည်မပါ”
“ ဟားးးးး”
အေးရဲ့အပြောလေးတွေက မင်းခန့်ကို ပိုထန်သွားစေတယ်လေ။ အေးရဲ့ပါးစပ်ထဲကို လိင်တံကို တဖန်ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အေးပါးစပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပါတော့သည်။
“ ကောင်းလား ဖာသည်မ…”
“ မေဂျာကွင်းဖြစ်ချင်တဲ့ဟာမ…”
“ ဖာသည်မ…ဖာသည်မ…အပျက်မ…”
“ ဖာသည်မ…လင်တကာနဲ့ ဖင်ခံတဲ့ကောင်မ၊ ကဲဟယ် ကဲဟယ်…”
မင်းခန့်ပြောလဲပြောရင်း အားသုံး၍ အေးပါးစပ်ကို မညှာမတာ လိုးဆောင့်ပြီး အေးပါးစပ်ထဲမှာပင် သုတ်ရည်များထုတ်၍ တစ်ချီထပ်ပြီးလိုက်ပါသည်။ အေး ပါးစပ်ထဲရောက်လာသော သုတ်ရည်များကို အလျင်အမြန်မြိုချလိုက်ရသည်။
မင်းခန့်ရဲ့လိုးဆောင့်မှုကြောင့် ပါးစပ်မှ သွေးစများပင်ထွက်သည်။ မင်းခန့်က အားကစားသမားပီသသည်။ နှစ်ချီလောက်နဲ့ မပြိုင်းသွား။ အေးကို လဲနေရာမှ လေးဘက်ထောက်စေပြီး ဖင်ကို တစ်ချီဆွဲပြန်သည်။ အေးဖင်က မင်းခန့်ရဲ့ ဆေးထိုး+ဂေါ်လီကြီးနဲ့ ခံရပါများလာတော့ တော်တော်လေးတောင် အပေါက်ကျယ်နေပြီ။
မင်းခန့်နဲ့မြို့ထဲကအခန်းသွားနေဖို့ကို အေးကြောက်လဲကြောက်သည်၊ ကြိုက်လဲကြိုက်သည်။ အေးက တွဲသမျှရည်းစားထဲတွင် မင်းခန့်ကို အချစ်ဆုံးဖြစ်သလို၊ လိင်ကိစ္စမှာလဲ မင်းခန့်နဲ့ဘဲ အဖြစ်များဆုံးဖြစ်သည်။ သို့သော် မင်းခန့်ကတော့ အေး ဘယ်လိုပြောပြောမယုံကြည်။ မင်းခန့်စိတ်ထဲမှာ အေးဟာ “ဖာသည်မ၊ အပျက်မ” သာသာတာဖြစ်သည်။ သို့သော် အေးကို သူချစ်သည်။
……………………………………….
လက်ကိုင်၊ ခါးဖက်၊ ပါးနမ်း အဆင့်ထက်ကျော်တဲ့ကိစ္စတွေကို ပန်းနုက စိတ်လိုရင် ခိုင်းပေးတတ်သည်။ များသောအားဖြင့် သူမ စာလုပ်ချိန်တွေတွင် အခိုင်းများသည်။ မောင်နဲ့ ပန်းနု အိမ်နီးနားချင်းတွေမို့ အိမ်အဝင်အထွက်လဲရှိကြသည်။ ပန်းနုရဲ့အိပ်ခန်းလေးဟာ မောင်အပြစ်ပေးခံရတဲ့ အခန်းလေးပေါ့။ ပန်းနုအိမ်အခန်းတံခါးပိတ်ထားလို့လဲ လူကြီးတွေက သိပ်မစိုးရိမ်ကြ၊ ပန်းနုနဲ့မောင်နဲ့ဆိုတာ ငယ်စဉ်ထဲက သူငယ်ချင်းတွေမို့ အထူးကြီး မစိုးရိမ် ယုံကြည်မှုရှိကြသည်။ မောင်က စာတော်တာကြောင့်လဲ ပါမယ်ထင်သည်။
ပန်းနုနဲ့အခန်းထဲအတူတူရှိရင် စားပွဲခုံအောက် ပန်းနုရဲ့ခြေထောက်လေးတွေကို နမ်းနေ ယက်နေရတာက ပိုများသည်။ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရတာက လူကြီးတွေ အခန်းဝရောက်လာတတ်တဲ့အချိန်မျိုးဘဲဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်မျိုးကလဲ ရှားလှသည်။ ပန်းနုရဲ့ထဘီတွေကို လူကြီးတွေမသိအောင် တိတ်တိတ်လေးလျှော်ပေးရသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေကိုလဲ လက်နဲ့ပြောင်နေအောင် လျှော်ပေးရသည်။ ရာသီလာရင်ခံတဲ့ ပိတ်စကိုလဲ လစဉ်လတိုင်းလျှော်ပေးရသည်။ (အရင်ခေတ်တုန်းက အီဗာတို့ဘာတို့ မပေါ်သေးဘူး၊ မိန်းခလေးတွေရာသီလာရင် အိမ်ထဲက သိပ်မထွက်ကြတော့ဘူး။ ထဘီစုတ်လေးနဲ့အိမ်ထဲနေကြတာများတယ်။ အိန္ဒိယမှာဆို ရာသီလာနေချိန် သီးသန့်အိမ်လေးတွေမှာ နေခိုင်းတာတောင်ရှိတယ်။ မြန်မာမှာတော့ များသောအားဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီနှင့် မိန်းမကိုယ်နဲ့ကြားမှာ ပိတ်စတွေ ခံလေ့ခံထရှိကြတယ်။)
မောင်ကလဲ ဒီဘဝကိုပျော်နေတယ်။ ပန်းနုကလဲ မင်းခန့်ကို စိတ်ထဲက သဘောကပေမယ့် မောင့်ရဲ့အပြုအစုတွေကိုလဲ လက်လွှတ်မခံနိုင်ဘူး။ မင်းခန့်က မောင့်လို လူစားမျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုတာလဲ ပန်းနုက ကြိုသိနေတယ်။
ပန်းနုက ခြေထောက်ယားသဖြင့် ဖတ်ခနဲခါလိုက်သည်။ မောင်ရဲ့ပါးကို ခြေထောက်နဲ့ ဖျတ်ရိုက်လိုက်သလိုပင်။ ပန်းနုဘယ်လိုမှမနေ၊ မောင်အနေနဲ့လဲ ပုံမှန်လိုဖြစ်လို့နေပေမယ့် အရိုက်ခံရတာကို ကျေနပ်လို့နေမိတယ်။ ပန်းနုက မောင့်ပါးကို တနေ့ ဆယ်ချက်လောက်က ပုံမှန်လို ကျွေးနေကြ။ ခြေထောက်နဲ့မို့ လက်လိုမောင်ပါးမှာ အရာမထင်နေတာ။ ပန်းနုရဲ့ခြေထောက်လေးအောက်မှာ ခြေချောင်းလေးတွေကိုစုပ်လိုက်၊ ယက်လိုက်၊ နမ်းလိုက်။ ခြေဖမိုးလေးဘက်တက်လိုက်။ ခြေသလုံးလေးဘက်ထပ်တက်လိုက်။ ပန်းနုက ယားလာတာ ဒါမဟုတ် ရိုက်ချင်ရင် ခြေထောက်နဲ့ပါးပိတ်ရိုက်ထည့်လိုက်တာဘဲ။ အောက်ကကောင်ကြီးက ခံပေါ့။
ပန်းနုနဲ့အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ အချိန်ကြာကြာနေရပေမယ့် မောင် ပန်းနုရဲ့အတွင်းရတနာတွေကို မမြင်ဖူးဘူး။ ရည်းစားဘဝတစ်လျှောက်လုံးလဲ မောင် မြင်တွေ့ခွင့်မရခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ပန်းနုရဲ့အဖုတ်လေးနဲ့ထိထားတဲ့ ပန်းနုရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ပန်းနုနဲ့ရင်သား နို့နဲ့ထိစက်ထားတဲ့ ရင်ခံတွေ ရှင်မီးထည်တွေကိုတော့ မောင် အတော်လေး ဝဝလင်လင်ကို နမ်းခွင့်၊ ယက်ခွင့် ရတယ်။ ပန်းနုရဲ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့ ပန်းနုရှေ့မှာတင် ယက်တာ၊ နမ်းတာတွေ လုပ်ခွင့်ရတယ်။
မောင် အဲ့လို ယက်နေတဲ့ချိန်ဆို ပန်းနုက ကျေနပ်ကြည့်နဲ့ တင်တင်စီးစီးကြည့်လို့နေတတ်တယ်။ မောင့်ကိုလဲ ရွံစရာသတ္တဝါလို တခါတရံဆက်ဆံတတ်တယ်။ ပန်းနုအိမ်သာတက်ပြီးသွားရင် အနံ့လိုက်ရှုတဲ့အကြည့်ကိုပါ ပန်းနုက မောင့်ကို အကျင့်လုပ်ပေးထားတယ်။ မောင်က တောင်းဆိုလို့မဟုတ်ဘဲ ပန်းနုက သူအိမ်သာတက်ပြီးရင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီး အနံ့ရှူဖို့ အကျင့်လုပ်ပေးတယ်။ မိန်းခလေးတစ်ယောက် အိမ်သာထဲဝင်ပြီးရင်ရတဲ့အနံ့၊ ကျောင်းရဲ့မေဂျာကွင်းရဲ့ အိမ်သာအသုံးပြုပြီးရင် စွဲကျန်ခဲ့တဲ့ အငွေ့အသက်အနံ့။ မောင်အမြဲမပြတ် မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ နေ့စဉ် ရှူရှိုက်ခဲ့တယ်။
…………………………………………………….
သူငယ်ချင်းသုံးယောက် အရမ်းရင်းနှီးကြပေမယ့် ရည်းစားနဲ့ပတ်သက်တဲ့အတွင်းရေးတွေ သိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ဒါပေမယ် မြင်နေတွေ့နေတာဘဲလေ။ ပန်းနုက မောင့်ရည်းစား။ မင်းခန့်က အေး ချစ်ချစ်ကြီးဆိုတာ။ သာအောင်ကတော့ မင်းခန့်နဲ့ မောင်တို့နဲ့ကွာတယ်။ သူက ကျောင်းမှာ နိုင်ငံရေးသမား သမ္မဂအဖွဲ့ဝင်ကိုမှ ခေါင်းဆောင်ပိုင်း၊ သူသိတာ ကျောင်းတွင်းအရေးတွေဘဲ အချစ်ရေးမပါဘူး။
သူလို အချစ်ရေးစိတ်မဝင်တဲ့သူကို တဖက်သတ်ကြိုက်တဲ့ကောင်မလေးရှိတာကြောင့် အဲ့ကောင်မလေးကို သနားလို့ကနေ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့သူ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အဲ့ကောင်မလေးက သာအောင်တို့နဲ့စာရင် အတန်းလဲငယ်တယ်၊ အသက်လဲငယ်တယ်။ အဲ့ကောင်မလေးနာမည်က မိုးနှင်းဝေတဲ့။ သနားချစ်ကနေ သာအောင်ဘဝကို တစ်မျိုးတဖုံပြောင်းလဲပေးလိုက်တဲ့ ကောင်မလေးပေါ့။
...............................................................
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment