ရာအိမ်မှူး အပိုင်း ( ၁ )

ရာအိမ်မှူး အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - onestop

(ဇာတ်လမ်းပါ အမည်နာမများနှင့် နေရာဒေသများသည် စိတ်ကူး၍ရေးသားခြင်းမျှသာဖြစ်သည် တိုက်ဆိုင်မှု့ရှိပါက နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးစေချင်ပါတယ်။)

အခန်း ( ၁ )

“ မောင်…. ရှင်ရာအိမ်မှူးလုပ်ရမယ်”

“ ဟာ… ဘယ်ကဘယ်လို”

“ အခုရာအိမ်မှူးလုပ်နေတဲ့သူက သေသွားပြီလေ၊ အဲ့တော့ရှင် ရာအိမ်မှူး ဝင်လုပ်ချည်”

“ ရာအိမ်မှူးက အခုလိုအလွယ်တကူ ဝင်လုပ်လို့ရတာမျိုးမှမဟုတ်တာ အေးရယ်”

“ မိအေးတဲ့ တစ်အေးထဲရှိတယ်၊ ကျွန်မဘက်က ပိုင်လို့ ရှင့်ကို ပြောတာပေါ့ ဉီးမောင်ရဲ့”

………………………

ရာအိမ်မှူးရွေးချယ်ပွဲရယ်မရှိဘဲ လမ်းထဲကလူတွေကိုဘဲ အသိပေးလိုက်တယ်။ ရာအိမ်မှူးအသစ်က (၃) လမ်း တတိယဖြတ်က ဉီးမောင် ဟေ့…။ ရပ်ကွက်ရုံးက လူကြီးဖြစ်ပြီးသား စီနီယာလူကြီးတွေကိုတော့ ဒေါ်အေးက ကော်ဖီ+မုန့်နဲ့ ဧည့်ခံလိုက်တယ်။ အဲ့နေ့ကစပြီး ဉီးမောင် တစ်ယောက် သမိုင်း၊ (၁)ရပ်ကွက်၊ မြို့ဟောင်း (၃) လမ်းရဲ့  ရာအိမ်မှူးဖြစ်လို့လာပါတော့တယ်။

………………………

(၁) ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး ပွဲစား မိအေး၊ဒေါ်အေးဆို မသိသူမရှိ။ ရပ်ကွက်တွင်း ပွဲစားလောကရဲ့ဘုရင်မပေါ့။ နာမည်က တစ်လုံးထဲ အေး တဲ့။ မိဘတွေက အေးချမ်းစေချင်တဲ့နမိတ်နဲ့ အေး လို့ပေးထားပေမယ့် ငယ်စဉ်ထဲကနေ အခုအရွယ်ကြီးအထိ အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်သူတော့မဟုတ်။ အရာရာပါလေရာလူတစ်ယောက်။

ဉီးမောင်ဖြစ်လာမယ့် မောင်နဲ့က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝမှာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြပြီး အေးက မောင့်ကို နာမည်တစ်လုံးထဲသမားချင်းတူတယ်ဆိုပြီး သူ့ကို ကြိုက်နေတဲ့သူတွေထဲကမှ ဉီးမောင်ဖြစ်လာမယ့် မောင်ကို ရွေးလိုက်တာ။ အခုဆို သူတို့နှစ်ဉီးမွေးထားတဲ့ သမီးလေး အင်ကြင်းခိုင်တောင် တော်တော်လေး အရွယ်ရောက်လာပြီ။

ဉီးမောင်က ရိုးရိုးအေးအေးသမား၊ အစိုးရအခွန်ရုံးမှာ ရိုးရိုးသားသားလုပ်ခဲ့တာကြောင့် သူများတကာတွေလို တိုက်တွေကားတွေထိမပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမယ့်လည်း အစိုးရရုံးတွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်း မယူပါဘူးဆိုတာတောင် လက်ဆောင်ပစ္စည်းက အိမ်ရောက်လာတာမျိုးဆိုတော့၊ ဒဂုံဘက်မှာ ခြံကွက်ခြံတစ်ခြံ၊ နေပြည်တော်မှ အစိုးရချပေးထားတဲ့ ခြံကွက်တစ်ခြံရယ်နဲ့ ဆေးပင်စင်ယူပြီးတာတောင် အေးဆေးနေနိုင်တဲ့အခြေအနေတစ်ခု ရထားပါသေးတယ်။

အေးနဲ့မောင်ရဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာလှုပ်ရှားချိန်ကတော့ သမီးလေး အင်ကြင်းခိုင်အိပ်ချိန်ပေါ့။ သမီးလေးကို အခုတော့ သီးသန့်အခန်းပေးလိုက်ပြီဆိုတော့ သူတို့နှစ်ဦးအရင်ကထက်တော့ ပိုလွတ်လပ်လာတယ်။ လိင်ဆက်ဆံတိုင်း သမားရိုးကျပုံစံဆိုသော်ြငါးလဲ အေးက အပေါ်က နေလိုက်ရမှ ကျေနပ်တာမျိုး။ အိမ်ထောင်ဦးနတ်ကြီးဆိုပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံချိန်မှာ ခေါင်းက အေးထဘီထဲရောက်နေရတာကများတယ်။ ထဘီအောက် ထွက်ခွင့်ရသွားပြီးရင်လဲ အေးက မောင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး သူကချည်း အပေါ်ကဆောင့်တာ။ အောက်က မောင်က မျော့နေတာဘဲ။

ပင်စင်ယူရတဲ့အကြောင်းကလဲ မိုးကျရွှေကိုယ်တစ်ယောက်ကို နေရာပေးချင်တဲ့နဲ့ မောင့်လို လူရိုးကြီးကို ဌာနက ပင်စင်ယူပါဆိုလို့ယူလိုက်ရတာ၊ အဲ့ခေတ်အစိုးရက ခိုးတဲ့သူကိုမှနေရာပေးတာ၊ ရိုးတဲ့သူကို ချောင်ထိုးပြီး အဝေးလွှတ်ကြတာ ပုံမှန်ဘဲ။

ရာအိမ်မှူးဖြစ်လာပြီဆိုတော့ ရုံးထိုင်ရတာပေါ့။ ဘုရင့်နောင်ဘက် ဧည့်စာရင်းစစ်ရတဲ့နေ့ အဲ့အဖွဲ့ထဲပါရလို့ကတော့ ဗိုက်ခွေးနမ်းဘဲ။ ဘုရင့်နောင်ဘက်က တည်းခိုခန်းနဲ့ ဘိတွေက လမ်းကြောင်းကြေးသဘောမျိုးနဲ့ ရပ်ကွက်ရဲ့အာဏာပါဝါရှိသူတွေကိုခေါ်ပြီး ပြုစုတယ်။ ဦးမောင်အတွက်တော့ အစပိုင်းက အထူးအဆန်းပေါ့။ ရာအိမ်မှူးဖြစ်ရင် ဒီလိုခံစားမှုမျိုးတွေရတယ်ဆိုတာ အရင်တုန်းက မသိလိုက်တာ နာလိုက်လေခြင်းပေါ့။ ဘုရင့်နောင်ကို (၁) ရပ်ကွက်ထဲ ထည့်ပေးတဲ့အဘတွေကိုတောင် စိတ်ထဲကြိတ်ကျေးဇူးတင်နေမိသေးတာ။ 

ဦးမောင်ပုဆိုးအောက်ထဲက ကောင်မလေးကလည်း ဦးမောင်ရဲ့စိတ်ကူးတွေကို အရမ်းကောင်းအောင်ကို လိင်တံကိုစုပ်ပေးရင် လှုံ့ဆော်ပေးနေတာ။ ဦးမောင်လိုဘဲ ရာအိမ်မှူး၊ လမ်းလူကြီး၊ ရပ်ကွက်လူကြီးပါမကျန် ပါလာတဲ့အဖွဲ့သားအားလုံး စားပွဲကြီးပေါ်မှာ တည်ခင်းထားတဲ့ ယမကာနဲ့မုန့်တွေကိုစားရင်း ပေါင်ကြားထဲက လိင်တံကို စုပ်ပေးနေတဲ့ မိန်းမပျိုလေးရဲ့ပြုစုမှု့ကိုခံရင်း ဇိမ်ကျနေလိုက်ကြတာ။ 

ဒီကိစ္စတွေက အိမ်က ဇနီးမယား အေးကတော့ သိလို့မဖြစ်တဲ့ကိစ္စဆိုတော့ ရှေ့က စီနီယာကြီးတွေဆိုက နည်းနာယူပြီး နံနက်အိမ်ပြန်တော့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ပြင်ဆင်သွားပြီး ညက ဂျူတီဆင်းလာရတာ ပင်ပန်းလိုက်တာကွာဆိုပြီး ရေချိုးခန်းဝင် ရေကိုအမြန်ချိုး၊ အဝတ်ပါ တစ်ခါထဲ တန်းလျှော်ပလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ ခုတင်ပေါ် တခေါခေါနဲ့အိပ်တော့တာပေါ့။ လည်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အေးက ဒါမျိုးကျ မရိပ်မိ။ ဘယ်ရိပ်မိမလဲ မိန်းမမာယာသဲကိုးဖြာ၊ ယောင်္ကျားမာယာက သဲကားပေါင်းများစွာစာရှိတယ်လေ ဟဲဟဲ။ ဦးမောင် အပျော်ကြီးပျော်ြကီး၊ အကျေနပ်ကြီးနပ်နေပါတယ်။ အဲ့ကနေစပြီး လူရိုးလူအေးကြီး မောင်ဟာ ရာအိမ်မှူးဖြစ်ပြီးမကြာခင်မှာဘဲ မိန်းမကိစ္စကို အစွဲလန်းကြီး စွဲလန်းမိလာပါတော့တယ်။

ညနေဘက်ဆို ရုံးသွားသလို ဘာလိုလိုနဲ့ ပျောက်ပျောက်နေပြီး၊ ရသမျှပိုက်ဆံကို အေး မသိစေဘဲ ရှယ်သုံးပလန်ယူကာ KTV က ကောင်မလေးတွေနဲ့ သာယာလို့နေပါတယ်။ မောင်နဲ့အတူ ရပ်ကွက်ရုံးထဲက စီနီယာတွေလဲပါတာပေါ့၊ ပုလင်းတူ ဗူးဆို့ တွေလေ။

…………………..

ဦးသိန်းစိန်လက်ထပ်တော်ကြီးလည်း ဦးမောင်ဟာ (၃) လမ်း ရာအိမ်မှူးဘဲ။

ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်လက်ထပ်တော်ကြီးလည်း ဦးမောင်ဟာ (၃) လမ်း ရာအိမ်မှူးဘဲ။

သို့သော် ဒေါ်စုလက်ထပ်မှာတော့ ဦးမောင်အပါအဝင် ရပ်ကွက်ထဲက ဆရာကြီးဂိုဏ်းဝင်တွေ ကြားပေါက်မရှိတော့တာမို့ KTV က ကောင်မလေးတွေက စိတ်ကောက်စပြုလာပြီး၊ တစ်ချို့ဆို လမ်းခွဲခံလိုက်ရတယ်။ ထို့အတူ KTV နဲ့ ဘိများလဲ ပိတ်သိမ်းခံလိုက်ရတယ်။ ဦးမောင်ရဲ့အသည်းလေးက ရပ်ကွက်ထဲမှာ အိမ်လာငှားနေတယ်။ လစာကတော့ နွားအိုမြက်နုကြိုက်ကြီး ဦးမောင်ပေါ့။

“ အ…အ…”

“ အ…အ…”

ဦးမောင်က သူ့ရှေ့မှာ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ကုန်းနေတဲ့ကောင်မလေးနဲ့ နို့အုံကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် ဖျစ်ညစ်ဆွဲကိုင်ရင်း သူ့လိင်ကို ကောင်မလေးနဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ ခပ်မြန်မြန် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဆောင့်နေပါသည်။ အရှေ့က ကောင်မလေးက “တဟင်းးဟင်းး” နဲ့ အဖျားတက်သလို အချောင်းလိုက်ဝင်နေပြီး ဖီးလ်အဖြည့်ဖြင့် ကာမပွဲဆင်နွှဲနေပါသည်။

“ ဟင်းးး”

ဦးမောင် ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာတင် ပြီးလိုက်ပြီး ဟင်းတစ်ချက်ချကာ ကောင်မလေးကျောပေါ်မျက်နှာအပ်၍ အနားယူလိုက်ပါသည်။ ကောင်မလေးကလည်း ကုန်းပေးနေရာမှ ဒီဘက်ပြန်လှည့်လာပြီး ဦးမောင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းနားသို့ တိုးကပ်လာခါ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်း၍ အမောဖြေကြပါသည်။ ပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလျက်နှင့်ပင် တစ်ဦးကိုတစ်ဦးဖက်ကာ မွှေ့ယာပေါ် ပစ်လှဲချလိုက်ပါသည်။

“ ဦး… မီးကို ဖုန်းလဲပေးအုန်းးးး”

ဦိးမောင်က ကောင်မလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်း လေသံတိုးတိုးဖြင့်…

“ ဝယ်ပေးမှာပေါ့ မီးရဲ့ ခဏတော့ စောင့်အုန်နော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦီးးး”

ကောင်မလေးက ချစ်စရာဟန်ပန်လေးနဲ့ ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြီးနောက် သူမရဲ့ဦးခေါင်းကို အောက်သို့လျှောချသွားပြီး ဦိးမောင်ရဲ့လည်ပင်းတွေ၊ နို့တွေ ရင်ဘတ်တွေကို သူမရဲ့ လျှာထိပ်ဖျားလေးနဲ့ မထိတထိ ယက်ပေးပါသည်။

“ မီးနေတော့ ခက်နေပြီကွာ…”

ဟု ဆိုကာ ဦးမောင်က မီးရဲ့ ဦီးခေါင်းကိုကိုင်၍ သူ့ပေါင်ခွကြားသို့နေရာချပေးလိုက်ပါသည်။ အလိုက်သိတဲ့ မီးလေးကလဲ ဦးအောင်ရဲ့ မပျော့တပျော့ဖြစ်နေတဲ့ သူမကို စောနကမှ လိုးပေးထားတဲ့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာတင် လျှာဖြင့် ယက်ပြီး ကလိပေးလိုက်ပါသည်။ ဦိးမောင်ရဲ့လိင်တံက တစ်ဖန်ပြန်လို့ မတ်ထောင်လာပြန်ပါသည်။

“ ဦးဟာကြီး ကြီးလာပြီ…”

“ ဒါဆို နောက်တစ်ချီပေါ့ မီးလေးရယ်..”

ဆိုကာ ဦးမောင်က မီးလေးကို ဆွဲမလိုက်ပြီး ခုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူ့အစွမ်းကို တဖန်ထပ်ပြလိုက်ပြန်ပါသည်။

………………………………………………

မောင် ခြေလှမ်းတွေပျက်နေတယ်ဆိုတာကို အေးရဲ့ အာရုံက အလိုလိုသိနေတယ်။ မိန်းခလေးတော်တော်များများဟာ ဗေဒင်ဆရာမတွေမဟုတ်ပေမယ့် သူတို့နဲ့ပတ်သက်တဲ့ သူတို့ချစ်ရတဲ့အမျိုးသားနဲ့ပတ်သက်ရင်တော့ ဆဌမအာရုံရနေတတ်ကြတယ်။ 

အေးကတော့ အလုပ်တွေချည်းများနေတော့ သူမရဲ့ ဆဌမအာရုံဟာ (၈) နှစ်လောက်နေမှဘဲ သိတော့တယ်။ အမျိုးသားကို လူရိုသေ ရှင်ရိုသေဖြစ်အောင် ရာအိမ်မှူးနေရာရအောင်လဲ လုပ်ပေးပြီးပြီ၊ ပြီးတော့ ဦးမောင်က လူရိုးဆိုတော့ အေးက ယုံကြည်ခဲ့မိတယ်လေ။ အခုတော့…

………………………………………………….

သတင်းစကြားတုန်းက တကယ်မယုံချင်ခဲ့ဘူး။ ပြောတဲ့သူက သမီးလေးအင်ကြင်းကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေတော့ မယုံချင်သော်လည်း ယုံကြည်ရတဲ့ သတင်းအရင်းအမြစ်ဘဲ။ သမီးလေးသူငယ်ချင်းရဲ့အမနဲ့ဖြစ်နေတာတဲ့။ သမီးလေးက ပြောလဲပြော ငိုလည်းငို။ အေး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ခေါင်းပူနေမိတယ်။  

ဒါပေမယ့် လွတ်နေတဲ့ အေးရဲ့စိတ်ကို ခေါင်းအေးအေးထားပြီး အေးပြန်ထိန်းလိုက်တယ်။ ဟုတ်ပြီ မောင် ဖောက်ပြန်နေပြီဆို အေး မောင့်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ကွဲလိုက်ရမလား။ ဒါမှမဟုတ် မြန်မာကားတွေထဲကလိုလုပ်ရမလား (မြန်မာကားတွေထဲကလိုဆိုတာ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပြန်လည်ပေါင်းစည်းခြင်းကိုပြောတာ)။

တခြား သူများအိမ်ထောင်တွေကို အတုယူကြည့်လိုက်တော့ အေးတွေ့လိုက်တာက မကောင်းတဲ့ကိစ္စဘဲ အဖြစ်များတာကို တွေ့လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး ဟိုတွေးဒီတွေးတွေကနေ အေးရဲ့ငုံ့ရှိုးနေတဲ့ အကျင့်ဟောင်းကြီးပြန်ပေါ်လာတယ်။ အဲ့ဒါက ယောင်္ကျားတွေကို အေးရဲ့ခြေဖဝါးအောက်မှာထားချင်တာ။ 

ဒါ့ကြောင့်လဲ အေးရဲ့အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်းမှာ ကောင်လေးတွေချည်းခန့်ထားပြီး မိန်းခလေးဆိုလို့ အတွင်းရေမှူးတစ်ယောက်ဘဲ မိန်းခလေးခန့်ထားခဲ့တာ။ နောက်ဆုံးအဖြေထွက်လာပြီ၊ မောင့်ကို အေး ခြေဖဝါးအောက်မှာ ထားရမယ်။ ဟုတ်တယ်၊ အဲ့အကြံအကောင်းဆုံးဘဲ၊ မောင့်ကို အေး ခြေဖဝါးအောက်မှာထားမယ်…။

…………………………………………………………

အေး မောင့်အတွက် အချိန်ပေးလိုက်တယ်။

ယောင်္ကျားတွေ ဘယ်လိုဘဲ ဖုံးဖုံးဖိဖိလျှို့ဝှက်တဲ့ကိစ္စ လုပ်လုပ် မိန်းမတွေသိချင်ရင် တခဏနဲ့ သိတာဘဲ။

ကောင်မလေးနာမည်က မီးလေး၊ အရင်က KTV မှာလုပ်တယ်။ စပွန်ဆာကြီးကြီးမိပြီး အခုတော့ နယ်က မိသားစုကိုပါ ဒီမှာခေါ်ထားနိုင်နေပြီ။ မိသားစုဆိုပေမယ့် အခုတော့ ညီမလေးတစ်ယောက်ဘဲကျန်တော့တယ်။ မောင်လုပ်သူကလည်း အိမ်ထောင်ပြုသွားပြီ။ ဒီမှာလဲမရှိဘူး။ စပွန်ဆာကြီးကဘဲ သူ့မောင်ကို မလေးရှားပို့ပေးခဲ့တယ်။ အမေကလည်း လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကဘဲ ကွယ်လွန်သွားပြီ။ အခု စပွန်ဆာကြီးငှားပေးထားတဲ့အိမ်မှာ သူရယ်၊ သူ့ညီမလေး နှင်းရယ် နေတယ်။ ဒီတိုက်ခန်းက ဘယ်သူပိုင်တာ၊ ပွဲစားလုပ်ပေးခဲ့တာက ဘယ်သူ…။ 

အေးက အစအဆုံး စုံစမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရိုးရှင်းစွာဘဲ မောင့် အရှေ့မှာ အစအဆုံးပြောပြလိုက်တယ်။ မောင်ဆိုတာ ပါးစပ်အဟောင်းသား။ မောင် ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ခုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး အေးရှေ့မှာ ဒူးတွေဘာတွေထောက်ကုန်တယ်။ အေးရဲ့ အေးစက်လှတဲ့ အပြောအဆို အပြုအမှုတွေက မောင့်ကို ကြောက်လန့်သွားစေခဲ့တယ်နဲ့တူတယ်။ ခုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့မောင်နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာခြေဆင်းထိုင်နေတဲ့အေးတို့ အဲ့ညက အပြန်အလှန်ဆွေးနွေးဖြစ်တယ်။ 

အရာရာကို မောင် အရှုံးပေးလိုက်ပြီး အေးရဲ့ခြေထောက်ကြားထဲဝင်ပြီး အေးရဲ့အဖုတ်နေရာကို ခေါင်းတိုးသွားလိုက်တယ်။ ချွေးနံ့တွေနဲ့နံနေတဲ့အေးရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကြီးကို မောင့်လျှာပြားကြီးနဲ့ယက်လိုက်တယ်။ အရင်က အေးအမြဲခိုင်းနေကျအတိုင်း ခွေးတွေလို လျှာပြားကြီးနဲ့ “ပလပ်.. ပလပ်..” မြည်နေအောင် မောင် ယက်လိုက်သည်။ အေးကတော့ အောင်နိုင်သူ အပြုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကနေ ခြေဆင်းထိုင်နေရင်း အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်လို့နေပါတော့သည်။

ပုံမှန်ဆို အိမ်နေရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်တဲ့အေးဟာ ဒီနေ့တော့ မောင့်အတွက် အထူးစပယ်ရှယ်ဖြစ်အောင် သုံးရက်လောက်ဆက်တိုက်ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီနှင့်အတူ သေးပေါက်ပြီးရေမဆေးဘဲပြန်ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီနဲ့ ဘောင်းဘီပေါ်မှာ အေးအကြိုက် ခွေးတစ်ကောင်လို လျှာပြားနဲ့ယက်တဲ့ပုံစံဖြင့် မောင့်ရဲ့ပထမဦးဆုံးအပြစ်ဒဏ်ကို စတင်သတ်မှတ်လိုက်ပါတော့သည်။

အခန်းပြင်မှာလဲ အမေနဲ့အဖေရန်များ အကြီးအကျယ်ဖြစ်နေလေမလားဆိုပြီး ဝင်ဆွဲပေးမယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးနဲ့ တံခါးကြားအပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းကို ရှေ့ရက်ထဲက အချိန်ယူဖောက်ပြီး စောင့်မျှော်နေတဲ့အင်ကြင်းခိုင်လေးဟာ အမေ့ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေကိုကြည့်ပြီး ပညာယူရင်း ခွေးစဖြစ်သွားတဲ့ အဖေ့ကို မသနားမိဘဲ သူမကိုယ်တိုင်ပင် အဖေ့လိုခွေးတစ်ကောင် လိုချင်တဲ့စိတ်ကူးများပေါ်ကာ သူမ၏လက်က သူမအဖုတ်နေရာကို မသိမသာ ပွတ်ဆွမိနေပါတော့သည်….။

...............................................

အခန်း ( ၂ )

အေး အရာရာကို သိသွားပြီဆိုတော့ မောင့်အနေနဲ့ ငြင်းရန်အင်အားမရှိသလို အေးကို ယှဉ်ဖို့ရာလဲ အင်အားမရှိတာကြောင့် အေး အလိုကျ အေး ထဘီအောက် ရောက်ခဲ့ရပြီ။ ပိုင်ဆိုင်မှု့မှန်သမျှကို သမီးနာမည်နဲ့ သမီးအသက်ပြည့်ကတည်းက လွှဲပြောင်းထားတာဆိုတော့ မောင် ရဲ့ ပိုင်ဆိုင့်မှုက လက်ရှိဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတောင် ပိုင်ပါတယ်လို့ ရဲရဲမပြောရဲတဲ့ အခြေအနေ။ အောက်ဆိုက်ရတာလေးနဲ့ စပွန်ဆာထားပြီတာ အခုတော့ မိန်းမရဲ့ကျွန်ဖြစ်ရပြီ။

နံနက်မိုးလင်းလာတဲ့နဲ့ ဈေးသွားချက်ပြုတ်၊ ဒါကအရင်ထဲက ပုံမှန်အလုပ်။ အခုတော့ အဝတ်လျှော် မီးပူတိုက်ပါ ပိုလာပြီ။ အေးကမောင့်ကို “ရှင့်ကို အိမ်ဦးနတ်နေရာကနေ အိမ်ကျွန် အိမ်စေရာထူးချလိုက်ပြီတဲ့။ အဲ့နေ့က အဲ့ဒါဘဲပြောပြီး သူမထဘီအောက်ဝင်ခိုင်းပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ တောက်လျှောက်ကို ယက်ခိုင်းတာ။ ပုံစံပိုစက်ရှင်ဘဲပြောင်းတယ် တခြားဟာမပြောင်းဘူး။ တစ်ညလုံး အဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေဘဲ လျှာပြားတဲ့ “ပလပ် ပလပ်” မြည်အောင် ယက်လိုက်ရတာ၊ ယက်နေရင်း အေး ရော မောင်ရော ဘယ်သူအရင်အိပ်ပျော်တာလဲတော့မသိဘူး အိပ်တော့ အိပ်ပျော်သွားကြတာဘဲ။

အေးက အလုပ်များတဲ့သူဆိုတော့ နေ့ဘက်မရှိဘူး၊ မောင်က ညဘက် ရပ်ကွက်ရုံးမှာ ဂျူတီကျနေတယ်။ ရုတ်ရုတ် တော့ မလုပ်ရဲတော့ဘူး။ မီးလေးဆီသွားတာ အေးသိရင် အိမ်ပေါ်ကနှင်ချရင် ဘယ်ဇရပ်ကို သွားနေရမလဲက မောင်မသိ။ ဇရပ်တွေကလဲ ဒီခေတ်ကာလမှာ မရှိတော့ပေဘူးမှတ်လား။ ကြောက်တာဘဲရှိတာ၊ လူချင်းမတွေ့ပေမယ့် မီးလေးနဲ့ ဖုန်းတိတ်တိတ်လေး ခိုးပြောတယ်။ မီးလေးက လကုန်ပြီဆိုတော့ အိမ်စရိတ်တောင်းနေပြီ၊ မီးလေးကိုဘဲ အေးသိသွားတဲ့ အကြောင်းပြောပြပြီး မီးလေးနဲ့အတူတူ သွားနေရင်ကောင်းမလားလို့ မောင် တွေးလိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း  အေးက ပြောထားတယ် 

“ရှင့် ရာအိမ်မှူးရာထူးက ကျွန်မကြောင့်ရထားတာနော်၊ ကျွန်မအချိန်မရွေး ပြန်ပြုတ်အောင်လုပ်လို့ရတယ်” တဲ့။ 

အော် မောင့်ဘဝကလဲ သနားဖို့တောင် ကောင်းနေပြီ။

………………………………………

လကုန်ပြီ မီးလေးတောင်းထားတဲ့ အိမ်စရိတ်လဲ စုဆောင်းထားပြီးပြီ အောက်ဆိုက်ရတာလေးတွေ၊ ဈေးဖိုးပိုတာလေးတွေနဲ့။ ဒီည ဂျူတီဆိုပြီး ထုံးစံအတိုင်းထွက်မယ်။ ပြီးရင် မီးလေးဆီသွားမယ်။ မောင် အတွေးနဲ့သာယာပြီး မယားနဲ့သမီးရဲ့အဝတ်တွေကို လျှော်ဖွက်လို့နေပါတယ်။

“ ဒါက ဘယ်လဲ…”

“ ရုံးသွားမလို့လေ အေးရဲ့”

“ မသွားနဲ့ လာ ဒီလာလာထိုင်”

“ ရှင့်ရုံးကိုပြောထားတယ်၊ ရှင်ဒီနေ့ မလာနိုင်တဲ့အကြောင်းကို”

“ အော်.. အေးအေး”

“ လာ အခန်းထဲသွားမယ်”

မိုးတောင်မချုပ်သေးဘူး အခန်းထဲသွားရမယ်ဆိုတော့ နာတော့မလား၊ ဘာလားမလား၊ ဘာလားညာလားပေါ့။ မောင် အတွေးတွေ တန်းစီတွေးပစ်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်ရောက်ခြင်းဘဲ အေးက နောက်ပြန်လှည့်လာပြီး သူမလက်ဝါးနဲ့ မောင်ရဲ့ပါးကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပါသည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပါးတစ်ဖက်ကို ထပ်မိတ်ဆက်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ တစ်ဖန် ဒီဘက်လက်နဲ့။ ဒါပေမယ့် တတိယအချက်ကို မောင်က လက်နဲ့ ဖမ်းကာလိုက်ပါတယ်။ သိုင်းကားတွေကို အလကားကြည့်ထားတာမှမဟုတ်တာလေ မဟုတ်ဘူးလား။

“ ရှင့်လက်ကို အခုဖယ်လိုက်စမ်းးး”

ဟုတ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ဖယ်ပေးလိုက်ရတာပါဘဲ။

“ တဖြောင်းဖြောင်း” နဲ့ ခြင်ရိုက်သလိုကို အားပါပါ မာန်ပါပါနဲ့ အေးက လက်သန်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် မောင့်ပါးကို အမုန်းရိုက်ပါတယ်။ အချက်ရေ တော်တော်လေး ရိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ အေး မောသွားတယ်ထင်တယ် ခဏနားလိုက်တယ်။

“ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေခဲရေတစ်ဗူး သွားယူခဲ့၊ ဒီမှာ ခွက်ရှိတယ်”

အရိုက်လည်း ခံရသေးတယ် အခုတော့ ရေခဲရေ သွားရေပေးနေရတယ်။ မောင် ရေခဲရေဗူးလေး ကိုင်ပြီး ပြန်လာတယ်။ ပြီးတော့ အေး သောက်နေကျ ခွက်ထဲကို ရေခဲရေထည့်ပြီးပြီ အေး သောက်ဖို့ ကမ်းပေးလိုက်တယ်။

“ အဲ့ ရေခဲရေဗူးနဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ခဏကပ်ထားချည်”

ရိုက်ပြီးသွားတော့ ဆေးပေးသားဘဲ၊ ငါ့မိန်းမက ငါ့ကို ချစ်တော့ ချစ်ရှာသား မောင့်အတွက်နဲ့ အေးနဲ့ပတ်သက်ပြီး ငယ်မူပြန်နေခဲ့ပါတယ်။ ရည်းစားဘဝတုန်းကလဲ မကျေနပ်ရင် အခုလိုဘဲ ပါးကို ရှယ်ရိုက်ပလန်နဲ့ကို ရိုက်လေ့ရှိတာလေ။ စသလို နောက်သလိုနဲ့ သူမကြည်ရင် သူငယ်ချင်းတွေရှေ့၊ လူရှေ့သူရှေ့တွေမှာပါ ပါးရိုက်တတ်တာ အေးရဲ့ငယ်ငယ်တုန်းထဲကအကျင့်။ လင်မယားစဖြစ်တော့လဲ သူ့အတွင်းခံကို အရင်နမ်းခိုင်းတာ၊ အခု သူအပြစ်စပေးတော့လဲ အတွင်းခံကိုဘဲ နမ်းခိုင်းတာ။ 

မောင်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း အဲ့လို နမ်းရတာ၊ အနိုင်ကျင့်ခံရတာကို ကြိုက်မှကြိုက်။ အေးက အလုပ်ထဲမှာဘဲ စိတ်နစ်ထားပြီး အဲ့နေ အပြင်ဘဲသွားနေတော့ မောင်ရဲ့ဘဝကြီးက ဟာတာတာဖြစ်နေခဲ့တာ။ ဒါကြောင့်လည်း မီးလေးနဲ့တွေ့တော့ လစ်လပ်နေတဲ့နေရာလေးကို ချိုမြိန်တဲ့အချစ်သစ်တွေနဲ့ ဖြည့်လိုက်မိတာ။ သို့ပေမယ့် မောင့်ဘဝရဲ့အချစ်ရဆုံးက အေး ကိုပါဘဲ။

အေးက ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်၍ ရေခွက်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ရင်းးးး

“ ရှင် ဘာလို့ နောက်မီးလင်းရတာလဲလို့ဆိုတဲ့ကိစ္စကို ကျွန်မ တော်တော်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တတော့၊ ရှင်တို့ယောင်္ကျားတွေရဲ့ အဓိကလိုအပ်ချက်ဖြစ်တဲ့ တဏှာကိစ္စကို ကျွန်မက မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်လို့ဆိုတာ ကျွန်မ သိလိုက်ရတာ”

“ အဲ့တော့ ရှင် နောက်မီးလင်းတာ၊ ကျွန်မကြောင့်လို့ပြောရမလိုဖြစ်နေတယ်”

“ ဒါကြောင့် ကျွန်မဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ ကျွန်မရှင့်အတွက် အချိန်ပေးပေးမယ်”

မောင့် စိတ်ထဲ ပျော်တော့ ပျော်မိသား၊ အေးက သူ့အတွက် အချိန်ပေးမယ်ဆိုတော့။ အမြဲအလုပ်များနေတဲ့အေးက သူအတွက် အချိန်မပေးခဲ့တာ ၁၀စုနှစ်တစ်ခုတောင် ပြည့်တော့မယ်။

“ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ စိတ်မပြောင်းသေးတာကတော့ ရှင့်ကို အပြစ်ဒဏ်ကြီးကြီးပေးဖို့ဘဲ၊ ရှင်ကြိုက်မယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိပါတယ်”

အေးက ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်မှထ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူမ ထဘီအောက်ကို လက်ရှိုကာ သူမရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။

“ ကဲ ရော့…၊ ငယ်ငယ်ကလိုဘဲ အေးရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဘယ်လောက်မြတ်နိုးကြောင်း မောင် သက်သေပြပါအုန်း”

မောင် ပျော်လွန်းလွန် ထကမတတ်၊ အေး ကမ်းပေးတဲ့ အေးရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ယူလိုက်ပြီး သူရဲ့နှုတ်ခေါင်းနားကို ဖိကပ်လိုက်ပြီး အားပြင်းပြင်းနဲ့ ရှုူရှိုက်နိုင်တယ်။ အေးရဲ့အငွေ့အသက် အနံ့လေးတွေက ငယ်ငယ်ကအတိုင်းဘဲ။ အေးက ရေမွှေး၊ပေါင်ဒါ၊လိုးရှင်းနဲ့ အလှကုန်ပစ္စည်းတွေကို ဟိုးအရင်ထဲက သုံးတဲ့ဟာတွေကိုဘဲ အမြဲစွဲသုံးလာခဲ့တာဆိုတော့ အေးရဲ့အငွေ့အသက် ရံနံ့တွေက အရင်လိုပင်။ အသက်လေးကြီးလာတာက လွဲရင်ပေါ့။

“ သခင်မအေးရဲ့ အတွင်းခံကို ကျွန်ကောင်မောင်က အရမ်းမြတ်နိုးနှစ်သက်ပါတယ်”

ပြောလိုက် နမ်းလိုက်၊ ပြောလိုက်နမ်းလိုက်နဲ့… မောင်ရဲ့ ကျွန်စိတ်များလည်း ပြန်လည် နိုးထလို့ ထကြွလာပါတော့တယ်။

ရိုးရိုးနမ်းနေရင်းကနေ အေး အဖုတ်နဲ့ထိကပ်ခွင့်ရခဲ့တဲ့နေရာလေးကို ရှာကာ လျှာပြားဖြင့် အေး အကြိုက် “ပလပ်.ပလပ်..” မြည်အောင် ယက်လိုက်ပါသည်။

တော်တော်ကြာကြာယက်ပြီးချိန်မှာတော့ အေးက “ဒီနားလာ” ဆိုတာကြောင့် အေး အောက်ခံဘောင်းဘီကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ကာ အေးအနားကို သွားလိုက်ပါသည်။ အေးက မောင့်ပါးစပ်မှာ ကိုက်ထားတဲ့ သူမရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ပြန်ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ထားလိုက်ပါသည်။ 

ပြီးနောက် အေးရဲ့ ညာဘက်ခြေထောက်ကို မောင့်ရှေ့ကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ အလိုက်သိလွန်းလှတဲ့မောင်က အေး ခြေဖဝါးကို လျှာဖြင့် ဦးစွာသန့်ရှင်းပေးလိုက်ပြီး ထို့မှတဆင့် ခြေချောင်းလေးများ၊ ခြေဖမိုးတို့ကို ဆက်လက်သန့်ရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။ ညာပြီးတော့ ဘယ်ပေါ့။

“ လာ ကုတင်ပေါ်တက် မျက်နှာသစ်ပေးမယ်”

မသစ်က တာကြာပြီဆိုတော့ ပျော်လိုက်တာ။ ကြည်နူးလိုက်တာဆိုတာ ပျော်မနေပါနဲ့။ အေးရော မောင်ရောပေါ့။

မောင် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လဲနေပေးလိုက်သည်။ အေးက ထဘီကို မချွတ်သေးဘဲ မောင့်နှာဖူးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ မလုပ်ဖြစ်တာကြာပြီမို့ အေး အလေးချိန်လေးက ပိုစီးလာတာလဲ ပါမယ်ထင်တယ်။ မောင် “အု” ခနဲတောင် အသံထွက်သွားတယ်။ အေးလဲ ရယ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ၊ အေး မောင့်မျက်နှာပေါ်၊ နှာဖူးပေါ်တွေမှာ မထိုင်ရတာ ကြာပြီ။ ထိုင်လိုက်တော့လည်း အရင်လို ဇိမ်ရှိသားဘဲ။ ခြေထောက်ကိုဆင်းလိုက်ပြီး အောက်က မောင့်ငယ်ပါကို ခပ်စပ်စပ်လေး ခြေထောက်နဲ့ရိုက်လိုက်သည်။

“ အ…”

“ အ…”

မောင့်ငယ်ပါလေးပါ မာတောင်လို့လာပါသည်။

“ ကဲဟာ မာချင်အုန်းဟယ်..၊ မာချင်အုန်းဟယ်”

သူမကိုယ်တိုင်ဘဲ မာလာအောင်လုပ်ပြီး အခုတော့ မာချင်အုန်းဟယ်ဆိုပြီး မောင့်ကို နာနာလေး နှက်နေပါသည်။

“ ကဲဟယ်…”

အေး သူမရဲ့  “ကဲဟယ်…” နှင့်အတူ သူမဖင်မှ “ဘူ”ဆိုပြီး လေလည်သွားပါသည်။

“ အောက်က ခွေးလေး သခင်မလေလည်လိုက်တာ ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား”

“ ဟုတ် ဟုတ် ကောင်းပါတယ် သခင်မ”

“ အောက်ထပ် ထုပေးအုန်းမယ်..”

သူမတင်ပါးကို နှာဖူးနေရာမှာ ထားထားရာမှ အောက်သို့နည်းနည်းလျော့လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ကို မောင့်နှာခေါင်းနား ကပ်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။ အဲ့လို ထိုင်ချလိုက်တော့ အောက်က မောင်ကတော့ အသက်ရှုပေါက်က သူမတင်ပါးကြားက လာတဲ့လေဘဲ ရှိတော့တယ်။ ဒါကို အေးက ထပ်ပြီး လေလည်အုန်းမှာဆိုတော့ အေးရဲ့အီးနံ့ကိုဘဲ ရှူရတော့မယ့် အခြေအနေပင်။ ဒါဟာလဲ မောင်ကြိုက်တဲ့ ပုံစံပေါ့။

“ ဘူ….”

“ မွှေးလား မွှေးလား… ဟီး နံ့တယ်နော်..”

အေးက နံ့တယ်ပြောရင် အီးနောက်တစ်လုံး ထပ်ထုလိုက်ပြန်သည်။ မောင့်ကို အီးနံ့မွှတ်အောင်လုပ်ပြီးတော့မှဘဲ သူမ ထဘီကိုကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီးတော့ မောင့်မျက်နှာပေါ်မှာ ဖင်က ကပါတော့သည်။ ဖင်ကကတယ်ဆိုတာ ဖင်ကို ဟိုဘက်ရွေ့လိုက် ဒီဘက်ရွေ့လိုက်၊ ကြွလိုက် ဖိလိုက်နဲ့ အောက်ကသူကို အဖုတ်ကထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ မျက်နှာအနံ့လိုက်သုတ်ပေးတဲ့အကပေါ့။

“ ဟူးးးး မောလိုက်တာ”

အေး မောင့်မျက်နှာပေါ်ကနေ ဘေးသို့လှိမ့်လိုက်ပြီး လဲနေလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် မောင့်မျက်နှာဘက် လှည့်ကြည့်က ထခွီနေပါသည်။

“ မောင်… အေးအဖုတ်ကထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ မျက်နှာသစ်ရတာကောင်းရဲ့လား”

“ အင်းးး ကောင်းတယ်”

“ ဟီးးး နောက်နေ့ကျရင် အဖုတ်နဲ့မျက်နှာသစ်ပေးပြီးမှ ရပ်ကွက်ရုံးကိုလွှတ်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲ သွားရဲလား..”

“ အေး ခိုင်းတာဆို မောင်က လုပ်ဖို့အဆင်သင့်ပါ…”

“ ပြောတတ်တယ် ပါးစပ်ကြီးက”

“ ခဏနားအုန်း၊ ပြီးရင် နောက်တစ်ဆင့်ဆက်သွားမယ်”

“ ရပါတယ် အေးရဲ့ တစ်ဆက်ထဲသွားမယ်လေ..”

“ ရှင်က ရပေမယ့် ကျွန်မမရဘူးရှင့်၊ ကျွန်မမောနေတယ်”

“ ရှင်က အောက်နေတဲ့သူဆိုတော့ ဘယ်မောမလဲ၊ နောက်ပြီး ရှင့်အကြိုက်တွေ ရနေတာလေ…”

“ အေးရော ဒီလိုနေရတာကို မကြိုက်တော့လို့လား…”

“ မဟုတ်ပါဘူး ဦးမောင်ရယ်၊ ကျွန်မက ဒေါ်အေးဖြစ်နေပြီရှင့်…”

ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးနေကြည်သည်။ အေးရဲ့အဖုတ်ကလဲ အရည်တွေရွှဲနေသလို မောင့်ရဲ့မျက်နှာကလဲ အရည်တွေရွှဲလို့နေပါသည်။

.........................................................

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>